Captulo 126. Afervoar Afervoar: pblico. infundir fervor ou nimo.

O xogo do equipo afervoaba o

Fonte: Diccionario da Real Academia Galega. Editorial Galaxia, S.A., 2000... si, antes da nova normativa... que cartos tirados, dalgn xeito tia que amortizalos porque non teo mesas que coxeen tanto, nin armarios... bueno, por fin lle atopei uso, aguantando da pantalla plana, que non sei que tanta falta de sitio hai que as tean que facer tan planas...

Hugo tivo bo coidado de chamar moza a primeira hora da ma, escusouse no alcohol e na mala influencia de Nico, lembroulle o felices que eran e unha vez restablecida a cordialidade preguntoulle por Siena. Interpretou o non a coezo coma un resquicio dos fiumes e non insistiu para non enturbiar a paz que acababa de conseguir. A baixada de fumes da noite anterior precipitou a sa ansia de poder, non estaba disposto a renunciar seu soo de grandeza, non quera renunciar a sentir a multitude afervondoo seu paso. Diante dun papel en branco trazou unha lia vertical, na parte da dereita establecera o plan que o encumbrase, na parte da esquerda as respostas que lle dara a Siena na seguinte visita. A columna da esquerda medraba, a da dereita segua en branco. Segua en branco porque en realidade non saba como facer, saba que quera eliminar s outras seccins e evitar que lle volvesen enviar unha controladora, e liberar a cidade por suposto. A solucin, como sempre lle pasaba, veulle dada, tempo despois do que calculara e case lle pasou desapercibida. Un da repousando o xantar enriba da mesa do almacn abandoado do goberno amarelo, recibiu unha chamada de Noel. Non sei se che interesar, pero acabamos de recibir unha chamada dun nmero oficial soltou Noel con aquela voz metlica. Como unha chamada dun nmero oficial? Que coo pasou? Por que non activchedes o protocolo de emerxencia? Por que me ests chamando aqu? desesperaba Hugo. To, creo que non me entendeches, que a chamada para pedirnos axuda explicaba aquela voz desagradable. unha trampa! unha trampa! aleteaba un Hugo histrico. Que non ho! tranquilizaba sen entusiasmo Noel que ven de parte de Oriol. E desde cando iso unha garanta? preguntaba un lder que debera ser exemplo de templanza. A ver, que se non che interesa seguimos os cauces normais e punto, eu dicacho porque como ests falando sempre diso do golpe goberno e tal Noel falaba canso. Quen ? emocionouse Hugo pensando que o lder quera concertar unha entrevista con el para negociar a sa rendicin.

Decepcionouse cando Noel lle explicou que era o marido da que acababan de matar, a dicir verdade Hugo nin sequera saba que acababan de matar a Adina ningunha. Mira, non teo tempo para as tas dbidas, ns temos que seguir co noso, se te decides chmasme colgou Noel.

A Hugo non lle gustaba Noel, era un ser lacazn e irreverente cunha voz desagradable; pero a sa mente perversa esqueciuno nuns segundos e centrouse en analizar o que poda sacar de bo de aquela oferta. Que clase de axuda vos pediu o tipo? preguntou directamente Hugo recoecer aquela voz inconfundible. Nada, tonteras, que di que bota de menos muller e que se lla podemos devolver respondiu sen ganas Noel. Pero iso non o podemos facer non? preguntaba en serio o Hugo que pretenda ser un gran lder. Non, milagres anda non facemos, a ver se as rapazas o poden mandar ben lonxe para que nos deixe tranquilos, se non se acovardou xa, claro Noel mostraba o seu escepticismo. E non ser mellor preguntou Hugo. dicirlle que non podemos facer nada?

Dicir, dixmosllo, pero choromica e non da arrancado explicaba Noel nos tiramos para adiante e unha vez feito que apande co resultado, sen a muller xa est as que non o imos empeorar. Vale, falo eu con Fran e Sal e cntolles ofreciu con falsa amabilidade Hugo.

Noel colgou sen agradecerllo porque non saa del ser agradecido, anda que lle via ben o aforro de xestins que supoa que Hugo organizase do seu contacto en diante. Hugo comezou a pensar con axilidade, estaba convencido de que se o home pensaba en reunirse ca muller a volver pasado quixese o que quixese a soadora. Supuxo, porque lle convia, que o destino o elixan as persoas e non ns. Partindo desa premisa, o home calculou canto tardara unha lder do goberno amarelo en liquidar a persoas tan perigosas unha vez as tivese localizadas. Desfacerse das soadoras representaba eliminar a principal va de escape da resistencia incmoda, representaba que o goberno lle a eliminar a competencia. Non tivo en conta, por suposto, que eliminaba tamn a sa propia va de escape, conformou con saber que pasase o que pasase a culpa levaraa a soadora que enviou a unha persoa pasado en lugar de futuro como deba. Falou con Fran e Sal para que elxisen eles a encargada de realizar a ltima parte do traxecto de aquel home desesperado. Involucrounos facndoos partcipes da sa grande visin, convencndoos co seu atractivo natural de que haba certa xente do seu lado que sobraba, deixndolles claro que eles eran dos imprescindibles e que as outras o nico que facan era limitar o seu potencial e difuminar os seus xitos. A xente pensa que elas fan todo o traballo e vs ben vedes... soltaba Hugo coma non querendo darlle importancia.

Eu non estou seguro de que funcione como dis e se o manda futuro? preguntou Fran. Se o manda futuro, nada, termolas que seguir aguantando respondiu Hugo.

Sal non falaba, sentase incmodo, algunhas eran amigas del, das amigas de verdade; tampouco estaba seguro de que levasen todo o mrito nin de se haba mritos que levar. E se en lugar de acabar con elas as torturan ate que cheguen a ns? preguntou Fran.

Ese era un punto no que Hugo, no apuro, non pensara. A vs vaivos coecer muller que non ten volva punto no que que pasou explicaba de todas todas, ademais, se lle mataron poder para facer nada, o importante que a muller anda do goberno e lle conte o Hugo.