PEMBANGUNAN EKONOMI
DALAM KONTEKS
HUBUNGAN ETNIK DI
MALAYSIA
 
 PENGENALAN
 
 Pembangunan secara khususnya
ditujukan untuk manusia kerana
manusia memahami tentang sesuatu
makna.
 Pembangunan meliputi dua elemen
iaitu elemen dalaman atau kerohanian
dan elemen luaran atau fizikal. Kedua-
duanya saling berperanan untuk
melengkapkan suatu kehidupan
manusia khususnya dalam
masyarakat majmuk.
 ZAMAN PENJAJAH
Penjajah berpaksikan material telah
mewujudkan ketidakseimbangan dari
segi penempatan dan kerjaya.
Penempatan golongan Cina, India
dan Melayu di lokasi yang berbeza
telah melahirkan kerjaya yang
berbeza dengan cara fikir yang
berbeza.
Lokasi bandar di sekitar kawasan
perlombongan menyebabkan kaum
Cina lebih selesa berbanding kaum
lain.
 DASAR PEMBANGUNAN
SELEPAS MERDEKA
 Selepasmerdeka cabaran yang
dihadapi oleh Parti Perikatan ialah
untuk membangunkan negara
dengan cara memajukan ekonomi
untuk faedah semua kaum

Tujuan:
 mengurangkan jurang perbezaan
pembangunan
 membasmi kemiskinan.
 Dasarpembangunan negara dikenali
sebagai Rancangan Pembangunan
Lima Tahun (RPLT) yang dihasilkan
setiap lima tahun.

 Sebelum Dasar Ekonomi Baru (DEB)

terdapat tiga rancangan
pembangunan negara telah digubal
iaitu Rancangan Malaya Pertama
(RMP:1956-1960), Rancangan
Malaya Kedua (RMK: 1961-1965) dan
Rancangan Malaysia Pertama (RM1:
1966-1970).
 Antara strategi yang dijalankan ialah
menyediakan kemudahan
infrastruktur sosio-ekonomi
khususnya pembangunan luar
bandar.

 Komitmen kerajaan ini ialah untuk

mengubah sistem penjajah yang
telah berjalan selama 83 tahun yang
bermula dengan campur tangan
dalam urusan dalaman negeri Perak
diikuti dengan perjanjian Pangkor
1874 di mana tiada pembangunan
menyeluruh yang cuba dibawa.
 DASAR EKONOMI BARU

 DasarEkonomi Baru adalah satu

formula yang dilancarkan oleh
kerajaan dalam tahun 1970 menerusi
Rancangan Malaysia Kedua 1971-
1975 untuk membetulkan
ketidakseimbangan sosio-ekonomi
yang wujud di negara kita di antara
kaum-kaum, di antara wilayah-
wilayah dan di antara kawasan-
kawasan di wilayah yang sama.
DUA STRATEGI

 Mengurangkan dan seterusnya

membasmi kemiskinan dengan
menambahkan pendapatan dan
membanyakkan peluang pekerjaan
kepada semua rakyat tanpa mengira
kaum

 Menyusun semula masyarakat untuk

mengurangkan dan seterusnya
menghapuskan pengenalan kaum
mengikut fungsi-fungsi ekonomi.
 Strategi Pembasmian Kemiskinan

 Kemiskinan di Malaysia dikira berasaskan

kepada pendapatan garis kemiskinan yang
garis kemiskinan dianggap sebagai purata
sesebuah isi rumah untuk mendapatkan
barang-barang dan perkhidmatan mencukupi.

 Kemiskinan dilihat sebagai faktor utama

mewujudkan perasaan tidak puas hati di
kalangan rakyat dan mampu menggugat
perpaduan negara.

 Kadar kemiskinan paling tinggi ialah di

kalangan Bumiputera yang tertumpu kepada
bidang pertanian tradisional.
 Terdapatbeberapa usaha yang dijalankan
dalam menyelesaikan masalah
ketidakseimbangan ekonomi antaranya :

3. latihan-latihandan ilmu pendidikan kepada

kaum Melayu dalam bidang pengurusan,
4. menggalakkan pekerjaan,

5. memberi peluang aktif di dalam sektor

moden,
6. memberi nasihat, subsidi, kouta,

7. menambahkan bilangan Melayu di institut

pengajian tinggi
8. mendorong mereka mempelajari kursus-
kursus perdagangan, sains, kejuruteraan
dan lain-lain.
 Menyusun Semula Masyarakat

 Usaha-usaha bagi mencapai tujuan

membasmi kemiskinan diperteguhkan
pula dengan strategi menyusun semula
masyarakat.

 Antara strategi yang dijalankan ialah:

i. Menambahkan pemilikan rakyat dalam
sektor swasta.
ii. Membina satu masyarakat perdagangan
di kalangan bumiputera.
iii.Membangunkan kawasan-kawasan yang
selama ini mundur tetapi berpotensi
tinggi.
iv.Meluaskan lagi peluang-peluang
pelajaran dalam dan luar negara.
 DASAR PEMBANGUNAN NASIONAL

 DasarEkonomi Baru tidak mampu

mencapai sasaran 30% kepada kaum
bumiputera dan dilanjutkan dengan
Dasar Pembangunan Nasional (DPN).

 Dasarini bertujuan untuk

mewujudkan masyarakat Malaysia
yang lebih adil dan bersatu padu
meliputi tempoh 10 tahun (1991-
2000).
 Terdapat sebelas cabaran Dasar
Pembangunan Nasional iaitu:

1. Memesatkan tranformasi ekonomi

daripada pertumbuhan yang didorong
oleh pelaburan kepada pertumbuhan
yang didorong oleh produktiviti dan
kualiti melalui peningkatan kecekapan
faktor buruh dan modal.

2.Mempercepatkan peralihan kepada

aktiviti yang mempunyai nilai tambah
yang tinggi, penggunaan pengeluaran
berintensif modal dan teknologi serta
yang menjimatkan penggunaan buruh.
3. Menguruskan pertumbuhan yang
mampan, mengekalkan kestabilan
harga dan imbangan luar negara.

4.Menggalakkan pendekatan global

khususnya bagi sektor perindustrian
supaya bersaing, meningkatkan
keupayaan pengeluaran dan
berorientasikan eskport
5. Menggalakkan proses pengeluaran
yang lebih bersepadu antara industri
domestik bagi mengurangkan
pergantungan barangan import dan
memperkembangkan barangan eksport.

6. Meningkatkan daya saingan peringkat

global, memperkukuhkan infrastruktur
dan mempertahankan persekitaran yang
baik untuk perkembangan penglibatan
sektor swasta.

7. Membina sektor perkhidmatan yang

moden, dinamik dan terbuka sebagai
penggalak kepada pertumbuhan.
8. Memperkukuhkan lagi sains dan
teknologi serta peningkatan dalam
penyelidikan dan pembangunan.

9. Memastikan pembangunan
mampan menerusi kesedaran
pemuliharaan alam sekitar dalam
proses pembangunan ekonomi dan
sosial.
10.Meningkatkan usaha ke arah
pengagihan pertambahan
pendapatan negara dengan
saksama demi mengekalkan
kestabilan sosio-ekonomi yang
berterusan serta mempercepatkan
penyusunan semula masyarakat.

11.Berusaha menangani masalah

sosial, keruntuhan moral dan etika
masyarakat khususnya golongan
muda.
 DASAR WAWASAN NEGARA
 Setelah RRJP2 telah tamat tempoh
pada penghujung 2000, satu lagi
rancangan jangka panjang yang
dikenali sebagai Rangka Rancangan
Jangka Panjang 3 (RRJP3) pula
diperkenalkan.

 Intipatinyatidak lari daripada tujuan

asas iaitu pembangunan yang
seimbang bermula kepada dengan
perhatian khusus kepada
pembangunan sektor pertanian,
industri kecil dan sederhana
sehinggalah kepada industri
 Terdapat
beberapa teras utama yang
dikemukakan iaitu:

1. Membina bangsa yang berdaya

tahan dengan memupuk perpaduan,
semangat patriotik,dan bertolak
ansur; serta menanam nilai-nilai
positif dan meningkatkan kualiti hidup
dan keutuhan ekonomi.

2. Mewujudkan masyarakat yang

saksama melalui usaha-usaha
pembasmian kemiskinan dan
pengurangan ketidaseimbangan di
kalangan etnik dan wilayah.
3. Mengekalkan pertumbuhan
ekonomi yang tinggi dengan
mengukuhkan pertumbuhan,
industri kewangan dan korporat
serta pengurusan ekonomi makro.

4. Mempertingkatkan daya saing

untuk menghadapi cabaran
globalisasi dan liberalisasi.
5. Membangunkan ekonomi berasaskan
pengetahuan sebagai satu langkah
strategik bagi meningkatkan nilai
ditambah semua sektor ekonomi serta
mengoptimumkan daya pemikiran
bangsa.
6. Memantapkan pembangunan
sumber manusia bagi menghasilkan
tenaga kerja yang berpotensi,
berkebolehan, produktif dan
berpengetahuan.

7. Meneruskan pembangunan
mampan alam sekitar bertujuan
pembangunan jangka panjang.
 MATLAMAT PEMBANGUNAN
 Pertama:

Mengenai perpaduan dan kekentalan

rakyat Malaysia.

 Kedua:

Menyentuh mengenai manusia

sebagai sumber yang berpotensi.

 Ketiga:

Menyentuh mengenai soal ekonomi

iaitu memperbaiki kedudukan
 KESIMPULAN
 
 Pembangunan merangkumi aspek yang
amat luas. Sekalipun sektor ekonomi
mempunyai peranan yang besar ke arah
pembangunan negara namun, persoalan
etika atau akhlak adalah pencetus ke
arah pencapaian negara yang cemerlang,
gemilang dan terbilang.

 Rakyatwajar mewujudkan perasaan

sayang kepada negara dengan
menyayangi seluruh warganegaranya
menerusi acuan ilmu yang mampu
menyusun dan mewujudkan
pembangunan yang seimbang rohani dan
jasmani