J.

van Woudenberg xxxxxxxxxxxx xx xxxx xx xxxxxx

Verstuurd per fax: 050 750 30 30

Ezinge, vrijdag 13 september 2013

Openbaar Ministerie Paterswoldseweg 814 9728 BM Groningen

Onderwerp: open brief

U bent hoofdofficier van Justitie bij het OM-Noord Nederland. Ik wil u graag wat vertellen. U wist het allemaal al, maar ik wil dat u naar mij luistert terwijl iedereen kan meeluisteren, meekijken. Al jaren vraag ik me af of u - al dan niet gedwongen- deel uitmaakt van een criminele organisatie. Een paar weken terug heb ik op de zeedijk ten hoogte van het Friese dorp Pietersbierum voor de camera een verklaring afgelegd over de voormalig secretaris-generaal van Justitie de heer Joris Demmink. In de video heb ik verklaard dat de heer Demmink meerdere malen in een appartement in Amsterdam -Noord aanwezig was. Hoe ik daar kwam? Ik werd meegenomen door een zekere meneer Huese uit Harlingen, de eigenaar van een kledingzaak. Hij was een vriend van Ger van Roon, een bekende in het pedo-circuit. In dat Amsterdamse appartement gaven de "heren" zich over aan de genoegens van de kinderseks. Een paar jaar daarvoor raakte ik nog verstrengeld in de klauwen van pedo Geert Jan van Aarsen, de directeur van de Openbare basisschool 'De Trochfeart' in Sexbierum. Omdat niemand bereid was om in te grijpen, kon hij uiteindelijk dertig jaar lang zijn gang gaan. Slechts acht aangiftes van seksueel misbruik en een paar maanden gevangenis verder mocht hij in Oudeschoot, geholpen door Justitie, volledig anoniem een nieuw leven beginnen. In 2001 was ik zo onwijs om bij de politie in Assen te gaan werken en na dat volledig mislukte avontuur, zag ik zo rond 2004 de kracht van internet. En de overheid kennelijk het gevaar. Want dat jaar was het startpunt van al het (overheids)geweld dat ik te verduren kreeg... Een bedreiging met een dienstwapen, een aanslag op mijn leven, onterechte arrestaties, onjuiste bekeuringen, sabotage aan mijn auto's, gecreerde rechtszaken waarbij het consequent ontbrak aan een juiste rechtspleging. U deed er niets tegen. Ik moest zwijgen. Ik noem 'Politie Drenthe Gate en 'Achmea Gate'. Van Asser politievrijwilligers tot Asser rechters. Van het Wilhelmina Ziekenhuis tot het College van zorgverzekeringen. U deed er niets tegen. Ik moest en zou zwijgen. Ik noem de HIV-zaak. Ook daar moest en zou over gezwegen worden. Er was maar n man met zoveel macht. En dat was Joris Demmink. Met gepaste achting,

J. (Koos) van Woudenberg