Keperluan Terapi dalam Pengajaran dan Pembelajaran Murid Berkeperluan Khas oleh DR.

HAJJAH YASMIN BINTI HUSSAIN Kanak-kanak berkeperluan khas merupakan kanak-kanak yang mempunyai pelbagai kekuatan dan kelemahan yang ada bersama mereka. Sebagaipendidik, guru-guru seharusnya memikirkan bahawa mereka perlu melengkapkan diri dengan pelbagai strategi danseterusnya kreatif dalam pengajaran bagi

membantu kanak-kanak ini melalui pembelajaran mereka serta menjalani kehidupan secara optimumPengajaran dan pembelajaran kanak-kanak ini perlu menggunakan kepelbagaian teknik yang bersesuaian berserta penggunaan sumber dengan mengambil kira kemahiran yang ada dan perlu mereka capai (Yasmin, 2000;Khatijah & Yasmin 2006). Ini bertujuan mendidik dan membantu kanak-kanak ini melalui perkembangan mental, kestabilan emosi, integrasi sosial dan kemahiran motor mereka. Kanak-kanak berkeperluan khas yang datang ke sekolah kadang-kadang

mempunyai masalah tingkah laku, masalah pengamatan, masalah motor, sosialisasi dan masalah emosi. Bagi membantu kanak-kanak inimencapai potensi yang maksimum sesuai dengan keupayaan mereka, antara yang boleh dijalankan oleh guru-guru ialah terapi.

Keperluan Terapi Terapi merupakan kaedah untuk membantu seseorang pelajar untuk bergerak balas terhadap aktiviti atau kemahiran. Rawatan pemulihan ke atas pesakit yang pernah menghadapi sebarang penyakit atau mengalami sesuatu kecederaan bertujuan menyebabkankefungsian badan secara normal (Kamus Perubatan Mosley, 2001)

Dalam konteks Pendidikan Khas, terapi merupakan kaedah bagi membantu individu yang mempunyai pelbagai keperluan khas yang melibatkan kognitif, emosi, sosial dan psikomotor mencapai perkembangan secara maksimum dan digunakan dalam pengajaran danpembelajaran.

Antara kepentingan terapi ialah bagi meningkatkan daya pengamatan murid-murid, meransang murid untuk bergerak balas secara positif terhadap sesuatu kemahiran serta meningkatkan perkembangan fungsi kognitif, emosi, sosial dan psikomotor mereka. Di samping itu, melalui terapi juga guru-guru dapat melatih muridmurid menguasai kemahiran tertentu yang bersesuaian dan berkaitan dengan kehidupan seharian serta mewujudkan suasana pembelajaran yang kondusif lagi menyeronokkan. ( G. Eliana, 2008, S. Pengilly, 2008; Z. Ibrahim, 2009). Terapi-terapi yang boleh dilaksanakan ialah: i) terapi fisio ii) terapi kuda iii) terapi cara kerja iv) terapi pertuturan v) terapi muzik dan pergerakan kreatif vi) terapi seni vii) terapi air/hidro viii) terapi pasir ix) terapi main x) terapi alternative

Contoh Seorang kanak-kanak sindrom down yang mempunyai masalah pergerakan serta mempunyai masalah pertuturan dan pengamatan.

Aktiviti terapi: Terapi motor kasar berjalan, berlari, gallop dan lompat di garisan lurus, di garisan bengkok dan menggunakan alatan seperti bangku. Terapi pengamatan (visual, auditori dan tactile) melihat gambar bertindih, mencari benda tersembunyi dalam gambar, membeza bunyi-bunyian dan menyentuh/merasa jenis permukaan Terapi motor halus memegang pensel dan menconteng atas kertas Terapi kuda menunggang kuda serta membetul postur badan dan perkembangan emosi.

Terapi pasir meramas pasir, menconteng atas pasir, bermain dengan pasir untuk kemahiran motor halus. Terapi air bermain dengan bola dalam air bagi pengukuhan pergerakan dan perkembangan otot.

Pada kesimpulannya, guru-guru perlu didedahkan kepada aktiviti terapi bagi memantapkan penyampaian pengajaran dan pembelajaran murid-murid

berkeperluan khas. Aktiviti-aktiviti terapi boleh dijalankan di sekolah atau di luar premis sekolah secara kumpulan atau individu bagi meningkatkan keupayaan kognitif, efektif, psikomotor dan sosial kanak-kanak berkeperluan khas. Posted by ppiba at 2:47 AM No comments:

Retrieved from http://istimewapendidikankhas.blogspot.com/