ALAMAT NG MANGGA

Noong unang panahon, may isang batang babaeng nagngangalang Dominga.

Labing dalawang taong gulang pa lang siya nang siyay naulila sa magulang. Kaya
si Dominga ay namumuhay ng mag-isa sa kanilang bahay.
Si Dominga o mas kilala sa tawag na Mingga ay matulungin. Isang araw,
lumapit sa kanya ang isang matandang babae.
!aay naku, ang sama ng aking pakiramdam. Kailangan ko ng kasama sa
bahay, himutok nito.
"ahh, ganun po ba# !uwag po kayong mag-alala. ako na po ang bahala. !abang
kayo ay may sakit, tutulungan ko po kayo sa gawaing bahay$ ang sabi ni
Mingga.
Naku, salamat sa iyo Mingga. Napakabuti mo.$
%pang matulungan ang matandang babae, ginawa ni Mingga ang mga gawaing
bahay hanggang sa gumaling ang matanda.
Maraming salamat sa iyo Mingga. !indi mo ako pinabayaan habang may sakit
ako. &alagang busilak ang iyong puso, tuwang-tuwang sabi ng matanda.
'alang anuman, Lola "nita. !anda akong tulungan ka anumang oras,$
nakangiting sabi ni Mingga.
Isang araw, nagkasakit naman si Mingga at naging malubha ang kalagayan nito.
!indi nagtagal, pumanaw si Mingga. "ng mga tao sa kanilang bayan ay
nagluksa.
(atay na nga si Mingga. (ero naniniwala akong ang mabuting puso niya ay hindi
kailan man mamamatay. Kunin natin at itago ang kanyang puso at itoy
magsilbing alaala niya sa atin,$ malungkot na sabi ni Lola "nita.
Kinuha nila ang puso ni Mingga at itinanim ito sa bakuran. (agkalipas ng ilang
araw, tumubo ang isang halaman. "ng halamang ito ay inalagaang mabuti ng
mga tao roon sapagkat naniniwala silang ang halamang yun ay si Mingga. Nang
namunga ito, nagkaisa ang mga taong tawagin itong Mingga. !anggang sa
lumipas ang panahon, ang mingga as naging mangga.