Παρασκευή, 20 Νοέμβρη 2009

Απόφαση της Συνέλευσης της Τ.Ε. ΑΝΤΑΡΣΥΑ Ζωγράφου

1. Θεωρούμε πως το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών αποτελεί σαφέστατη καταδίκη της αντεργατικής, αυταρχικής πολιτικής
της ΝΔ. Όσοι προσπάθησαν τις τελευταίες βδομάδες να μας πείσουν ότι η ΝΔ έπεσε επειδή δεν 'τόλμησε' να υλοποιήσει τις πολιτικές που
εξήγγειλε, απλά επιχειρούν να προετοιμάσουν το έδαφος για ένα πιο 'τολμηρό' και αποφασισμένο ΠΑΣΟΚ.

2. Η νίκη του ΠΑΣΟΚ περισσότερο εκφράζει τη λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι στη Ν.Δ. παρά μια θετική ψήφο για το πολιτικό και
κυβερνητικό πρόγραμμα του, το οποίο στις βασικές γραμμές κινείται στην ίδια λογική με αυτό της ΝΔ. Το ΠΑΣΟΚ, έχοντας ήδη
παρουσιάσει δείγματα γραφής με την ανύπαρκτη αντιπολίτευση που άσκησε τα τελευταία χρόνια, εξασφάλισε τη στήριξη κρίσιμων
τμημάτων της αστικής τάξης και του κεφαλαίου, ως ο «εκλεκτός» τους, από τη στιγμή που η φθορά της κυβέρνησης Καραμανλή έμοιαζε
ανεπανόρθωτη. Μια νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ελπίζουν ότι θα καταφέρει να υλοποιήσει το κατά την EE και το ΔΝΤ ' πρόγραμμα εξόδου
από την κρίση ': με ένα επιτελείο που γνωρίζει καλύτερα πώς να ενσωματώνει τις κοινωνικές αντιδράσεις και πιέσεις, με τη στήριξη
σύσσωμου του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, με μια πολιτική διορθώσεων σε ακραίες αντινεοφιλελεύθερες επιλογές της ΝΔ, θα
ανανεώνει για ένα διάστημα τις προσδοκίες των μισθωτών ότι η κατάσταση θα βελτιωθεί, την ίδια στιγμή που οι βαθιές αντιδραστικές τομές
σε εργασιακές σχέσεις, οικονομία, παιδεία κλπ θα εμπεδώνονται και θα στηρίζονται με κάθε μέσο από τους 'φιλολαϊκούς' και
'συνεννοήσιμους' υπουργούς.

3. Δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν, ότι οι αγώνες των εργαζόμενων και της νεολαίας των τελευταίων χρόνων,
χρωμάτισαν την περίοδο, οδήγησαν την κυβέρνηση σε παλινωδίες, έφεραν αποτελέσματα, αμαύρωσαν την εικόνα του Καραμανλή
και της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Έχουν επαναφέρει στο προσκήνιο την έννοια της ταξικής πάλης: δεν υπήρξε σχεδόν καμία σημαντική
νομική ρύθμιση ή πολιτική επιλογή, που δεν αντιμετώπισε την αποδοκιμασία μεγάλων κομματιών εργαζομένων και νεολαίας, τον αγώνα και
την ενεργοποίηση μικρού αλλά πιο υπολογίσιμου πλέον ποσοστού του ελληνικού λαού, που κατέβηκε στο δρόμο, μίλησε ξανά στη δουλειά
του για την ανάγκη της κοινής αντίστασης και διεκδίκησης, που έκανε το αμφιθέατρο χώρο συζήτησης, αναζήτησης και προβληματισμού.
Είμαστε πιο πεισμένοι από ποτέ ότι οι εποχές του τέλους της ιστορίας, της εργασίας και των μεγάλων οραμάτων πέρασαν ανεπιστρεπτί!

4. Σε ένα τέτοιο πολιτικό σκηνικό, το οποίο χρωματίζεται από τη μία από τη βαθιά κρίση και επίθεση του κεφαλαίου, από την άλλη την
επαναφορά της αξίας του συλλογικού αγώνα, μέσα από υπαρκτές αντιστάσεις και αγώνες που δίνουν το παράδειγμα σε ολόκληρο τον
ελληνικό λαό, η καθήλωση και υποχώρηση της Αριστεράς είναι γεγονός. Αποτελεί αποτέλεσμα της πραγματικής αδυναμίας της να
πείσει, να συμβάλλει σε ένα νικηφόρο κίνημα, να δώσει ξανά νόημα στο όραμα για μια άλλη κοινωνία, στο σοσιαλισμό. Αυτή η ολόπλευρη
κρίση του κινήματος και της Αριστεράς δεν θα ξεπεραστεί εν μια νυκτί. Θα πάρει καιρό, και θα χρειαστεί τομές από την πλευρά της
Αριστεράς.

5. Το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν ότι δεν έχουν αντιληφθεί αυτή την πραγματικότητα. Αναμασούν τις ίδιες στρατηγικές αυταπάτες και
πολιτικές γραμμές, που κατάντησαν τις τελευταίες δεκαετίες την Αριστερά σε ένα ιδιότυπο είδος πολιτικού μαμούθ που
ταλαντεύεται ανάμεσα στην πολιτική καταγγελία του συστήματος και στην οργανική συμμετοχή στη διαχείριση του, χωρίς να έχουν
σχεδόν καμία στιγμή αποτελέσει μια 'χρήσιμη' στο λαό πολιτική και κοινωνική δύναμη, που θα οργανώνει αγώνες και αντιστάσεις, θα
πλουτίζει και θα θωρακίζει τον λόγο των κινημάτων, θα επαναφέρει στο προσκήνιο τις αξίες του σοσιαλισμού, ανοίγοντας πλατύ διάλογο
για τα λάθη του περασμένου αιώνα, για το σοσιαλισμό του 2 1 ο υ αιώνα.

6. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις φετινές εκλογές, δεν κατάφερε να εκφράσει ευρύτερα κομμάτια εργαζομένων και νεολαίας, από αυτά που
εξέφραζαν μέχρι σήμερα οι συνιστώσες της, δεν έκανε δηλαδή ένα ποιοτικό και ποσοτικό άλμα. Κατέγραψε όμως μια σημαντική
δυναμική δυνάμεων και αγωνιστών της ριζοσπαστικής - αντικαπιταλιστικής αριστεράς που θέλουν να αναμετρηθούν με την
πρόκληση της οικοδόμησης μιας άλλης Αριστεράς, και μια υπαρκτή συσπείρωση εργαζομένων και νεολαίων, που έχουν
πρωτοστατήσει τα τελευταία χρόνια στους αγώνες. Το αποτέλεσμα των εκλογών, αλλά και οι απαιτήσεις των καιρών, μας δίνουν την
ώθηση για να επιμείνουμε στον ενωτικό δρόμο που διαλέξαμε, να παλέψουμε για ένα μαχητικό νικηφόρο εργατικό κίνημα, για μαχητική
εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση στην κυβέρνηση και σε κάθε αντιδραστική πολιτική.
 Το επόμενο διάστημα θα κριθούμε, και μάλιστα πολύ αυστηρά από όσους συναγωνιστές και φίλους βλέπουν σήμερα θετικά το
εγχείρημα μας, από το κατά πόσον εμείς που σήμερα δίνουμε τη μάχη με τη σημαία της ΑΝΤΑΡΣΥΑΣ, θα καταφέρουμε να είμαστε
μπροστάρηδες και πυροδότες κοινωνικών αγώνων, αλλά και να συσπειρώσουμε όλους τους αριστερούς, ριζοσπάστες και
αντικαπιταλιστές σε ένα διακριτό πόλο, αναγνωρίσιμο σε όλη την κοινωνία για τις δράσεις και την πολιτική του στρατηγική. Αν
θα ιεραρχήσουμε σωστά τα μέτωπα πάλης, αν θα συγκροτήσουμε αιτήματα και διεκδικήσεις που θα μπορούν να αγκαλιαστούν
από τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Αν θα αρνηθούμε να συμμετέχουμε στον εμφύλιο της Αριστεράς που έχει καταντήσει
κενός περιεχομένου, και αν θα κάνουμε προτάσεις κοινής δράσης, με βάση το αναγκαίο πλαίσιο αγώνα και κινηματικό
βηματισμό. Αν θα αναμετρηθούμε με την πρόκληση μιας πρότυπης δημοκρατικής εσωτερικής ζωής και λειτουργίας, που θα είναι
τελικά καθρέφτης της μελλοντικής κοινωνίας της κοινωνικής χειραφέτησης που επιδιώκουμε. Σε τελική ανάλυση, αν θα δώσουμε
ξανά νόημα στην κατασυκοφαντημένη έννοια του σοσιαλισμού και του επαναστατικού μετασχηματισμού.

7. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να δώσει βάρος στο μέτωπο της εργασίας. Με το πρόσχημα της «αναξιοκρατίας» η κυβέρνηση του
ΠΑΣΟΚ φορτώνει αδίστακτα την κρίση του κεφαλαίου στον κόσμο της δουλειάς, σχεδιάζει χιλιάδες απολύσεις στον δημόσιο και ευρύτερο
δημόσιο τομέα, πετώντας στον δρόμο χιλιάδες εργαζόμενους των προγραμμάτων STAGE, συμβασιούχους. Ήταν άλλωστε πολιτική όλων
των προηγούμενων κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ η κάλυψη των πάγιων και διαρκών αναγκών του δημόσιου τομέα με κάθε είδους
ελαστικά εργαζόμενους: συμβασιούχους, μπλοκάκια, STAGE, εργαζόμενους σε εργολαβικές εταιρείες που εκτελούν έργο του δημοσίου.
Όμως, τα κροκοδείλια δάκρυα των υπουργών του ΠΑΣΟΚ έχουν άλλο στόχο: ετοιμάζουν ακόμα μεγαλύτερη μείωση του δημόσιου τομέα,
και ακόμα πιο αντιδραστική λειτουργία του όποιου "δημόσιου" απομείνει με επιχειρηματικά/ανταποδοτικά κριτήρια, πογκρόμ απολύσεων
συμβασιούχων, πάγωμα των μόνιμων προσλήψεων λόγω περικοπών, άνοιγμα του δρόμου για την μαζική είσοδο των ιδιωτών και των
εργολάβων, ακόμα και κατάργηση της μοριοδότησης της προϋπηρεσίας για όλους. Οι αγωνιστές της ΑΝΤΑΡΣΥΑΣ πρέπει να είναι
πρωτοπόροι των αγώνων στα λιμάνια, στα stage, στο Σκαραμαγκά και όπου αλλού, με αίτημα αιχμής την κήρυξη πανεργατικής απεργίας
από τα συνδικάτα. Για την καλύτερη οργάνωση του αγώνα μας, πρέπει να ενταθεί η προσπάθεια συγκρότησης ενός πλατιού ενιαίου
ρεύματος ανεξάρτητης ριζοσπαστικής εργατικής πολιτικής μέσα στα συνδικάτα, απέναντι στους γραφειοκράτες. Κορμός αυτού του
ρεύματος μπορούν να είναι οι ριζοσπαστικές εργατικές συλλογικότητες και σχήματα, οι αγωνιστές της Αριστεράς που δεν βολεύονται
ούτε από τον αναχωρητισμό και την επένδυση στην ήπα των αγώνων, ούτε από την ανοικτή συνεργασία με τον γραφειοκρατικό
συνδικαλισμό και την έλλειψη οποιασδήποτε αγωνιστικής πρακτικής. Δεν πρέπει να αγνοήσουμε την ανάγκη για κοινή δράση όλων
των εργαζομένων, για ενιαιομετωπική δράση των αριστερών δυνάμεων και των αγωνιστών με βάση ένα απαραίτητο περιεχόμενο
και πρόγραμμα αγώνων, ούτε όμως και να υποτιμήσουμε την ανάγκη για τη συγκρότηση ενός διακριτού συνδικαλιστικού
ρεύματος της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.

8. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να παρέμβει συντεταγμένα στο τοπικό-περιφερειακό επίπεδο. Κρίσιμες αναδιαρθρώσεις υπέρ
των συμφερόντων του κεφαλαίου γίνονται σε αυτό το επίπεδο (Καποδίστριας II, χάραξη νέων δρόμων, εμπορευματοποίηση ελεύθερων
χώρων κ.ά). Η οργάνωση τοπικών κινητοποιήσεων και η παρέμβαση εντός των ,ήδη αρκετών, διαμορφωμένων τοπικών κινημάτων αποκτά
καθοριστική σημασία σε αυτό το φόντο. Η μάχη για την ποιότητα ζωής και την καθημερινότητα των κατοίκων στους χώρους αναπαραγωγής
της εργατικής δύναμης, τις γειτονιές, είναι αλληλένδετη με τη μάχη για μια καλύτερη ζωή συνολικά. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πρέπει να αναβαθμίσει
την πολιτική της παρέμβαση σε τοπικό επίπεδο μέσα από πρωτοβουλίες και δράσεις που θα απευθύνονται πλατιά σε όλο τον κόσμο που
δραστηριοποιείται στην γειτονιά μας. Ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ Ζωγράφου διαθέτουμε μια πλούσια εμπειρία από το κοινωνικό κίνημα των επιτροπών
κατοίκων και των ελεύθερων χώρων (Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος Γαρδένια, Επιτροπή για τη Βίλα, Επιτροπές για τις πλατείες
και τα Γκαράζ, κινητοποιήσεις για τις κεραίες), αλλά και εμπειρία που μεταφέρουν σύντροφοι μας που συμμετέχουν στα τοπικά πράγματα.
Σ' αυτά τα πλαίσια η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πάρει πρωτοβουλίες εν εύθετο χρόνο για να ανοίξει και η συζήτηση με στόχο την παρέμβαση της
αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και στις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση, στηριζόμενοι και στην υπαρκτή και σημαντική εμπειρία των
ριζοσπαστικών τοπικών κινήσεων.

9. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να βρεθεί πλάι και συνοδοιπόρος των μεταναστών. Η μετανάστευση και το ξερίζωμα
εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, είναι κυρίως αποτέλεσμα των ιμπεριαλιστικών παρεμβάσεων των μεγάλων
καπιταλιστικών κρατών. Συνεπώς οι χώρες 'υποδοχής', οι οποίες τις περισσότερες φορές είναι συνυπεύθυνες για τον ξεριζωμό των
μεταναστών, ανάμεσα τους και η Ελλάδα, οφείλουν δώσουν λύσεις στα προβλήματα που οι ίδιες προκάλεσαν και όχι να αντιμετωπίζουν το
ζήτημα σα να πρόκειται για μια ξένη υπόθεση. Μέσα στην κρίση που βαθαίνει οι μετανάστες και οι πρόσφυγες είναι τα πρώτα θύματα του
ακήρυκτου πολέμου του κεφαλαίου απέναντι στους εργαζομένους και στη νεολαία. Είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας, κυνηγημένοι, χωρίς
πολιτικά εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Η επίθεση προς τους μετανάστες, στοχεύει στην επίδειξη πυγμής του ελληνικού κράτος και
των εργοδοτών, απέναντι σε ολόκληρο το εργατικό κίνημα. Οι ίδιοι άνθρωποι, όταν γλιτώνουν από τις διώξεις της Ε.Λ.Α.Σ., ακόμα και να
καταφέρουν να πάρουν την πράσινη κάρτα προσωρινής παραμονής - ομηρίας, που θεμελιώνει τη βαθμίδα του πολίτη δεύτερης
κατηγορίας, μπαίνουν στο στόχαστρο ρατσιστικών πολιτικών και φασιστικών οργανώσεων (του ΛΑΟΣ, Χρυσή Αυγή και άλλες
παραφυάδες). Για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ το ζήτημα της μετανάστευσης και η αλληλεγγύη στους μετανάστες δεν είναι απλά ένα θέμα
ανθρωπισμού, αλλά μια υπόθεση ανασυγκρότησης και πάλης του εργατικού κινήματος. Με την παρουσία μας απέναντι στις
ρατσιστικές επιθέσεις της αστυνομίας, με τη συμβολή σε έναν πανκοινωνικό συναγερμό για τη δολοφονία του Κάμραν ενώ ο Τύπος
σιωπούσε και πανηγύριζε ακόμα για τη νίκη του 'σοσιαλιστικού' ΠΑΣΟΚ, με τους αγώνες για τη διάλυση της Frontex, ενάντια στην Ευρώπη
- φρούριο. Με την μάχη να γίνει ο Άγιος Παντελεήμονας μια φιλόξενη γειτονιά για όλους. Με την προβολή των αιτημάτων για
νομιμοποίηση των μεταναστών, κοινωνικά, πολιτικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα σε όλους τους μετανάστες, κατάργηση των
στρατοπέδων συγκέντρωσης, άσυλο και στέγη στους πρόσφυγες, ανοίγουμε ένα σημαντικό κεφάλαιο του εργατικού κινήματος,
που άλλες δυνάμεις της Αριστεράς το αντιμετωπίζουν μονάχα από μια σκοπιά ανθρωπιστικής αλληλεγγύης και αδρανούν.

10. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να σπάσει το κλίμα του αυταρχισμού. Η ωμή αστυνομική βία των πρώτων ημερών διακυβέρνησης
αποτελεί το πρώτο δείγμα γραφής της ολομέτωπης επίθεσης στα εργατικά και νεολαιίστικα δικαιώματα που θα ακολουθήσει. Δεν πρόκειται
για κεραυνό εν αιθρία, πόσο μάλλον για επιλογή που αφορά μόνο τις συγκεκριμένες περιοχές (Εξάρχεια, άγιος Παντελεήμονας) ή
κοινωνικές κατηγορίες (μετανάστες), αλλά είναι μια πολιτική που απευθύνεται σε όλους, είναι το περίβλημα της «κοινωνικής πολιτικής του
ΠΑΣΟΚ», η αυταρχική θωράκιση του που προηγείται αλλά και έπεται των αντεργατικών μέτρων για την υπέρβαση της κρίσης προς όφελος
του κεφαλαίου. Αποσκοπεί στον εκφοβισμό και την καταστολή της πληττόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας και κάθε αγωνιζόμενου που
αμφισβητεί τους μονόδρομους του κεφαλαίου. Στην ίδια λογική εντάσσεται και το άνοιγμα εκ νέου και με επιθετικό τρόπο του θέματος του
πανεπιστημιακού ασύλου , αφού το άσυλο συνεχίζει να αποτελεί αγκάθι στη λογική της κυρίαρχης εξουσίας που θέλει ένα πανεπιστήμιο
αποστειρωμένο από την κοινωνική διαπάλη και την αναζήτηση μιας άλλης κοινωνικής προοπτικής.

11. Πλάι στα παραπάνω, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να ανοίξει τα κεφάλαια που αφορούν την Αριστερά πιο στρατηγικά. Να
οργανώσει τη συζήτηση εκατοντάδων αριστερών που αναζητούν έναν μαζικό και αγωνιστικό, σύγχρονο και αριστερό πολιτικό λόγο. Να
κουβεντιάσει για τη στρατηγική μιας Ριζοσπαστικής Αριστεράς στο σήμερα. Να ανοίξει με οργανωμένο τρόπο, το κεφάλαιο του
σοσιαλιστικού μετασχηματισμού, όχι με αγνωστικισμό ή υποτίμηση των εγχειρημάτων του παρελθόντος, αλλά ούτε και με μια απλή
αναπαραγωγή των γνωστών σχημάτων και αντιλήψεων που καθόρισαν την πορεία του κινήματος της Αριστεράς μέχρι σήμερα. Για να μην
είναι πουκάμισο αδειανό η κριτική που κάνουμε σήμερα στο νεοσταλινικό ΚΚΕ, και στο ΣΥΝ του ευρωμονόδρομου και του ιστορικού
συμβιβασμού.

12. Στο πλαίσιο των παραπάνω αποφασίζουμε τη στήριξη και συμμετοχή μας στις κινητοποιήσεις:

• στις 25/11 στην παγκόσμια μέρα ενάντια στη βία κατά των γυναικών
• στις 1/12 ενάντια στην ετήσια διάσκεψη των κρατών μελών του ΟΑΣΕ που θα διεξαχθεί στην Αθήνα,
• στις 3/12 στην πανελλαδική απεργία της ΠΟΕ-ΟΤΑ.
• στις 6/12 στην κινητοποίηση για τον 1 χρόνο από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου
• στις 7/12 στην κινητοποίηση που καλούν πρωτοβάθμια σωματεία της εκπαίδευσης,
• στις 12/12 ενάντια στη σύνοδο του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή
• στις 17/12 στην προσπάθεια για πανεργατική απεργία

13. Θα διεξάγουμε δύο θεματικές συνελεύσεις, πρώτα μία για την παρέμβαση στο εργατικό κίνημο και μετά μία για την παρέμβαση στο
τοπ ι κό-πε ριφερειακό επίπεδο σε εύλογο χρονικό διάστημα.