ALAMAT NG SAMPAGUITA

SA ISANG MALAYONG BAYAN SA NORTE AY MAY ISANG NAPAKAGANDANG DALAGA NA

LIWAYWAY ANG PANGALAN.
ANG KAGANDAHAN NI LIWAYWAY AY NAKARATING HANGGANG SA MALALAYONG BAYAN.
HINDI NAGING KATAKA-TAKA KUNG BAKIT NAPAKARAMI NG KANYANG NAGING MGA
MANLILIGAW.
MULA SA HILAGA AY ISANG GRUPO NG MGA MANGANGASO ANG NAGAWI SA LUGAR NINA
LIWAYWAY. SA KASAMAANG PALAD, SI TANGGOL, ISA SA MGA ITO ANG INATAKE NG
BABOY-RAMO. ANG BINATA AY DINALA SA AMA NI LIWAYWAY PARA MABIGYAN NG PANG-
UNANG LUNAS. IYON ANG NAGING DAAN NG PAGLAKALAPIT NILA.
UMIBIG SINA LIWAYWAY AT TANGGOL SA ISA'Y ISA SA MAIKLING PANAHON NG
PAGKIKILALA.
NANG GUMALING SI TANGGOL AY NAGPAALAM KAY LIWAYWAY AT SA MGA MAGULANG
NIYA. ANANG BINATA AY SUSUNDIN ANG AMA'T INA UPANG PORMAL NA HINGIN ANG KAMAY
NG DALAGA.
PUNO NG PANGARAP SI LIWAYWAY NANG IHATID NG TANAW SI TANGGOL.
SUBALIT DAGLING NAGLAHO ANG PA-ASA NI LIWAYWAY NA BABALIK SI TANGGOL TULAD NG
PANGAKO. ILANG PAGSIKAT NA NG BUWAN MULA NANG UMALIS ITO NGUNIT NI BALITA AY
WALA SIYANG NATANGGAP.
ISANG DATING MANLILIGAW ANG NAKAISIP SIRAAN SI TANGGOL. IKINALAT NITO ANG BALITA
NA HINDI NA BABALIK SI TANGGOL DAHIL MAY ASAWA NA ITO.
TINALO NG LUNGKOT, PANGUNGULILA, SAMA NG LOOB AT PANIBUGHO ANG PUSO NI
LIWAYWAY. NAGKASAKIT SIYA. PALIBHASA AY SARILI LANG ANG MAKAGAGAMOT SA
KARAMDAMAN KUNG KAYA ILANG LINGGO LANG AY NAGLUBHA ANG DALAGA AT NAMATAY.
BAGO NAMATAY AY WALA SIYANG NAUSAL KUNGDI ANG MGA SALITANG, "ISINUMPA KITA!...
SUMPA KITA!"
ANG MGA SALITANG "ISINUSUMPA KITA!... SUMPA KITA!" ANG TANGING NAIWAN NI ANIWAY
KAY TANGGOL.
ILANG ARAW MAKARAANG MAILIBING SI LIWAYWAY AY DUMATING SI TANGGOL KASAMA
ANG MGA MAGULANG. ANITO AY HINDI AGAD NAKABALIK DAHIL NAGKASAKIT ANG INA.
HINDI MATANGGAP NG BINATA NA WALA NA ANG BABAING PINAKAMAMAHAL.
SA SOBRANG PAGHIHINAGPIS, ARAW-ARAW AY HALOS MADILIG NG LUHA NI TANGGOL ANG
PUNTOD NI LIWAYWAY. HINDI NA RIN SIYA BUMALIK SA SARILING BAYAN UPANG
MABANTAYAN ANG PUNTOD NG KASINTAHAN.
ISANG ARAW AY MAY NAPANSIN SI TANGGOL SA IBABAW NG PUNTOD NI LIWAYWAY. MAY
TUMUBONG HALAMAN DOON, HALAMAN NA PATULOY NA DINILIG NG KANYANG MGA LUHA.
NANG MAMULAKLAK ANG HALAMAN AY MAY SAMYO IYON NA UBOD NG BANGO. TINAWAG
IYONG SUMPA KITA, ANG MGA HULING SALITANG BINIGKAS NI LIWAYWAY BAGO NAMANTAY.
ANG SUMPA KITA AY ANG PINAGMULAN NG SALITANG SAMPAGUITA.

ANG ALAMAT NG SAGING

Noong unang panahon sa isang nayon ay may magkasintahan. Sila ay si Juana
at si Aging.Sila`y labis na nagmamahalan sa bawa`t isa. Ngunit tutol ang mga
magulang ni Juana sa kanilang pag-iibigan. Gayun pa man di ito alintana ni
Juana. Patuloy pa rin siyang nakikipagkita kay Aging.

Isang araw, naabutan sila ng ama ni Juana. Bigla itong nagsiklab sa galit at
hinabol ng taga si Aging. Naabutan ang braso ni Aging at ito`y naputol. Tumakas
si Aging at naiwang umiiyak si Juana. Pinulot niya ang putol na braso ni Aging at
ito`y ibinaon sa kanilang bakuran.

Kinabukasan, gulat na gulat ang ama ni Juana sa isang halaman na tumubong
bigla sa kanilang bakuran. Ito`y kulay luntian , may mahahaba at malalapad na
dahon. May bunga itong kulay dilaw na animo`y isang kamay na may mga daliri
ng tao.
Tinawag niya si Juana at tinanong kung anong uri ng halaman ang tumubo sa
kanilang bakuran.

Pagkakita sa halaman, naalaala niya ang braso ni Aging na ibinaon niya doon
mismo sa kinatatayuan ng puno. Nasambit niya ang pangalan ni Aging.

"Ang punong iyan ay si Aging!" wika ni Juana.

Magmula noon ang halamang iyon ay tinawag na "Aging" at sa katagalan ito`y
naging saging.


ALAMAT NG RELO
Noong unang panahon ang mga tao ay wala pang muang sa mga paligid nila.
Hindi sila nagaalala sa lahat ng bagay. Wala silang oras na tinatawag. Kung kelan
nagugutom dun sila kumakain dahil ang alam lang ng tao ay araw at gabi.
Gabi ibig sabihin ay kailangan nang matulog at araw naman kung kailangan nang
bumangon. Wala ding oras sa pamamahinga at pagbubungkal ng lupa.
Sa isang malayong lugar may isang pamilya na si Juan, Maria at ang kanilang
mga anak. Ang pagsasaka at paghuhuli ng isda ang kanilang ikinabubuhay.
Nagtataka ang ama kung bakit may oras na ang mga anak ay nagugutom at
kailangan nang kumain. Dahil may ang king katalinuhan ang ama ay
inobserbahan niya sa pamamagitan ng kanyang anino sa kadahilanang kung di
niya ito gagawin wala na silang matitirang pagkain. Pag wala na siyang anino
doon niya kailangan pakainin ang mga anak niya, pag tuwid ang anino dun
naman ang hapunan at sumasapit na ang dilim kaya ang anino niya ang kanyang
naging basihan ng oras ng araw. Ang mga kalapit bahay niya ay nagtataka kung
bakit sila ay maginhawa sa buhay nila, hindi naman nagmaramot si juan. ibinihagi
niya ang kanyang kaalaman. Mula noon ito ay kumalat sa kanilang lugar at
sinusunod ng mga tao na ikinaginhawa nila. May oras na sila sa agahan,
pagsasaka, tanghalian, sa pamamahinga at hapunan. Na sa kalaunan ay dahil sa
siyensiya at kaalaman ng tao ang anino ay nilagyan nila ng numero mula isa
hanggang labindalawa.
Napalawak na ang kaalaman at nagkaroon na ng mga makinariya kaya ang
orasan ay naisusuot na sa kamay at naisasabit sa dingding, na ito ay tanda kung
ano ang mga gawain sa araw araw.
ALAMAT NG ROSAS
NOONG UNANG PANAH0N AY MAY ISANG MAGANDANG DALAGA MULA SA
MALAYONG BAYAN NG TARLAC NA ROSA ANG PANGALAN.BUKOD SA IWING GANDA
AY NAKILALA RIN SI ROSA NA GAGAWIN ANG LAHAT PARA MAPATUNAYAN ANG
TUNAY NA PAGIBIG.
AYON SA KWENTO NAKATAKDA NANG IKASAL SI ROSA KAY MARIO NANG
MATUKLSANG MAY MALUBHANG SAKIT ANG LALAKI. SA KABILA NG LAHAT AY PINILI
NG DALAGA NA PAKASAL SILA PARA MAPAGLINGKURAN ANG LALAKI HANGGANG SA
MGA HULING SANDALI NG BUHAY NITO.GAYUNMAN AY HINDI PUMAYAG SI MARIO.
ANANG BINATA AY SAPAT NA SA KANYA NA BAUNIN ANG PAG-IBIG NG DALA SA
KABILANG BUHAY.
PINAGLINGKURAN NI ROSA SI MARIO. HINDI SIYA UMALIS SA TABI NITO. ANG NGITI
NIYA ANG NASISILAYAN NI MARIO SA PAGMULAT NG MATA AT ANG KANYA RING MGA
NGITI ANG BAON NITO SA PAGTULOG.ANG MGA NGITI RIN NI ROSA ANG HULING
BAGAY NA NASILAYAN NI MARIO BAGO PANAWAN NG HININGA.ANG MGA GNITI NI
ROSA AY HINDI NAPAWI KAHIT NANG ILIBING SI MARIO AT KAHIT NANG DINADALAW
ANG PUNTOD NITO AT PINAGYAYAMAN. NANG TANUNGIN KUNG BAKIT HINDI
NAWALA ANG NGITI SA MGA LABI AY ITO ANG SABI NIYA.
"ALAM KONG NASAAN MAN SI MARIO AY AKO LANG ANG BABAING KANYANG
MINAHAL. AT ALAM KO RIN NA MAGHIHINTAY SIYA SA AKIN PARA MAGKASAMA KAMI
NA HINDI NA MAGHIHIWALAY PA."
NAGING INSPIRASYON NG IBA ANG IPINAKITANG LALIM NG KATAPATAN AT
PAGMAMAHAL NI ROSA SA KATIPAN.
BAGO NAMATAY AY HINILING NI ROSA NA SA TABI NG PUNTOD NI MARIO SIYA
ILIBING. KAKATWANG MAY TUMUBONG HALAMAN SA KANYANG PUNTOD AT
KAYGANDA NG NAGING MGA BULAKLAK. TINAWAG NILANG ROSAS ANG MGA IYON
BILANG ALAALA NG ISANG DALAGANG SIMBOLO NG TUNAY NG PAG-IBIG.

Alamat ng Pinagmulan ng Tao



Batay sa Relihiyon (Katolisismo)

Ang daigdig ay nilikha ng dakilang maykapal, na noo'y "Ama" ang kanilang tawag
dito. Nilikha ang daigdig sa loob ng anim na araw.

Noong bago ang lahat, ang daigdig ay isa lamang na bolang madilim. Nakita ito
ng Ama, at sinimulan niya ang pag-ayos nito. Sa unang araw, pinaghiwalay niya
ang liwanag sa dilim. Tinawag niya ang maliwanag na bahagi na "araw", at ang
madilim naman na bahagi ang gabi. Nilagyan niya din ng araw upang magbigay
ng mas higit na liwanag kapag umaga, at ang buwan at mga bituin para kumuti-
kutitap kapag gabi.

Sa pangalawang araw, pinaghiwalay niya ang nagngangalit na tubig at ang
tuyong bahagi ng mundo. Pinaurong niya ang tubig sa ibang nasasakupan nito
upang lumitaw ang tuyong bahagi. Tinawag niya ang basang bahagi na
"karagatan", at ang tuyon bahagi na "lupa". At iyon ang pangalawang araw.
Sa ikatlong araw, nilikha niya ang mga hayop sa lupa upang manirahan dito at
maalagaan ito. Lahat ng uri ng hayop ay kanyang nilikha, mula sa pinakamaliit
hanggang sa mga pinakamalalaki, at mula sa pinakamababagal hanggang sa
mga pinakamabibilis. Nilikha niya din ang mga pang-himpapawid. At sa ikaapat
na araw, nilikha niya ang mga hayop na lalangoy at maninirahan sa tubig.

Sa ikalimang araw, nilikha niya ang unang tao.. Si Adan. Nilikha niya ito gamit ang
putik, at kawangis niya. Hiningahan niya ito upang magkaroon ng buhay, at upang
si Adan ang mangalaga sa kanyang iba pang mga nilikha. At nabuhay na si Adan.

Sa ikaanim na araw, nakita niya ang kalungkutan ni Adan. Napansin niya na
naghahanap ito ng mga kauri upang makasama niya sa mundo. Nag-isip ang
Ama.

Pinatulog niya si Adan, at mula sa tadyang ng lalaking ito, nilikha niya si Eba..
Upang makasama ni Adan at makatulong sa pangangalaga ng kanyang nilikha. At
siya ang kauna-unahang babae. At sila ang unang-unang mag-asawa.

Sa ikapitong araw, nagpahinga ang Diyos. At nakita niya ang kagandahan ng
kanyang mga nilikha, at siya'y lubos na nasiyahan.