OLEH:

-ATHIRAH
-AFIQAH
-WAN ROBIATUL
Nama penuh: Abu Rayhan Muhammad bin
Ahmad al-Biruni
Lahir: 3 Zulhijjah 362H @ 4 September 973M
di Khawarizm (Uzbekistan) yang terletak
dalam kerajaan Parsi.

Kerjaya: ahli matematik, astronomi, ahli fizik,
cendekiawan, penulis ensiklopedia, ahli
falsafah, ahli astrologi, pengembara, pakar
sejarah, ahli farmasi dan guru
Asal gelaran: Digelar al-Biruni kerana dianggap
sebagai orang asing di Khawarizm.
Meninggal dunia: 1 September 1048 (12
Rejab 440H.)

Beliau banyak memperoleh ilmu pengetahuan
daripada seorang Putera Raja Parsi, iaitu Abu
Nasr Mansur bin Ali Jilani, pakar matematik.
Al-Biruni merupakan sarjana agung pada akhir
abad ke-4H/1OM dan pakar dalam bidang
astronomi, sejarah dan bahasa.
Antara karya beliau yang teragung ialah
Rasail al-Biruni, sebuah ensiklopedia
astronomi dan matematik.
Sepanjang hayatnya ditumpukan kepada
bidang penyelidikan dan penulisan. Dengan
itu, beliau dapat menguasai dua buah
tamadun besar. (Arab dan Yunani)
Beliau mempunyai hubungan erat dengan
para intelek Islam dan Kristian.
Beliau juga berhubung rapat dengan para
saudagar Kristian Syria, tujuannya adalah
untuk mempelajari nama-nama orang Yunani
serta sebutan dan ejaan istilah perubatan
yang betul.

Bidang pengajian utamanya adalah bidang
astronomi.
Oleh kerana bidang saya adalah bidang
astronomi dan sejak saya wujud di dunia ini
lagi saya terkenal dengan ilmu itu dan saya
tidak berniat untuk keIuar dari disipIin ilmu
itu, maka saya mahu berkhidmat kepada
perbendaharaan baginda (Masud) yang
dikenali sebagai nikmat, dengan menulis
kanun (undang-undang) Sinaat al-Tanjim
(Seni Astronomi).
Beliau telah menunjukkan bahawa astnonomi
sangat berguna dan sesuai menurut Islam.
Ilmu pengetahuan tentang bintang-bintang
dan kedudukannya sangat penting bagi
menentukan arah pengembaraan dan
perjalanan.
Ia juga sangat berguna ketika menentukan
arah kiblat, waktu solat dan kedudukan garis
lintang atau bujur sesuatu bandar.
Teori alam semesta: (semesta terletak di luar
permukaan sfera yang terhad.)
Kosmogeni: (Asal usul alam semesta.)
Teori geosentrik
Kalendar dan kronologi
Matahari: (sifat fizikal matahari, gerakan
tahunan, panjang tahun solar, fajar&senja.)
Walaupun al-Biruni lebih melibatkan dirinya
dalam bidang astronomi namun beliau mahir
dalam ilmu matematik.
Al-Biruni dapat menguasai geometri, aritmetik
dan menggunakan algebra dengan mahir.
Beliau juga berminat dalam bidang fizik
namun tidak meminati bidang muzik.
1. Trigonometri sfera:
(Dibincangkan dalam kitab beliau, Maqalid
Ilm al-Haiah fi Basit al-Kurah, Jami al-Tarq
al-Sairah fi Marafah Awtar al-Dairah &
Qanun al-Masudi)
2. Aritmetik orang India
3. Cahaya dan bunyi
4. Graviti
5. Ketumpatan



6. Mekanik
7. Berat dan ukuran
8. Geografi, geodesi dan stratografi
Karya Geografi al Biruni: Tahdid Nihayat al-
Amakin (Penentuan Batas Daerah)
Ketika berusia 17 tahun, dia mengira latitud
bagi Kath, Khwarazm, dengan menggunakan
altitud maksima matahari.
Ketika berusia 22, dia menulis beberapa hasil
kerja ringkas, termasuk kajian unjuran
pemetaan (map projections), "kartografi",
yang termasuk pengkaedahan untuk
membuat unjuran hemisfera pada satah
matematik (plane mathematics) .


Ketika berusia 27, dia telah menulis buku
bertajuk "Kronologi" termasuk sebuah buku
berkenaan astrolabe, sebuah berkenaan
sistem perpuluhan, empat buku berkenaan
astrologi, dan dua buah berkenaan sejarah.
Beliau membuat pengiraan jejari bumi kepada
6,339.6 kilometer (hasil ini diulang di Barat
pada abad ke-16).

teori dan amali
aritmetik
penjumlahan siri
analisis kombinatorik
peraturan tiga
nisbah (irrational
numbers)
teori nisbah
definisi algebra
kaedah untuk
penyelesaian
persamaan algebra
geometri
teori Archimedes
pembahagian tiga
sama sudut

Nama penuh: Muhammad bin Muhammad
bin Muhammad bin Ahmad Al-Ghazali.
dilahirkan pada tahun 450 Hijrah bersamaan
dengan 1058 Masihi di at-Taabiran/Ghazalah
di bandar Tus, Khurasan (Iran)
Beliau digelar "Al-Ghazali" bersempena
dengan gelaran bapanya yang bekerja sebagai
pemintal bulu kambing (al-Ghazzal). Ada yang
mengatakan mengambil sempena kampung
kelahirannya, Ghazalah.
Imam al-Ghazali berasal dari keluarga yang
miskin.
Bapanya merupakan seorang ahli Sufi yang
sangat warak.
Beliau meninggal dunia pada hari Isnin 14
Jamadilakhir tahun 505 Hijrah ( 1111M) di Tus
dan jenazahnya dikebumikan di tempat
kelahirannya.
Imam Al-Ghazali mempunyai daya hafalan dan
ingatan yang kuat dan bijak berhujah.
Beliau menguasai berbagai-bagai bidang ilmu
pengetahuan.
Imam Al-Ghazali sangat mencintai ilmu
pengetahuan.
Beliau sanggup meninggalkan segala
kemewahan hidup untuk bermusafir demi
untuk mencari dan menuntut ilmu
pengetahuan.
Beliau terkenal sebagai ahli falsafah Islam
yang telah mengharumkan nama ulama Islam
di Eropah.
Imam Al-Ghazali adalah seorang ulama, ahli
fikir dan ahli falsafah Islam yang terkemuka
hingga kini.

Pada peringkat awalnya beliau mendapat
pendidikan secara percuma kerana
keluarganya miskin. Beliau mempelajari ilmu
fikah pada waktu itu.
Beliau seterusnya mempelajari tauhid,
mantiq, usul fikah dan falsafah serta
menyelidik dan mengkaji segala pendapat
empat mazhab hingga mahir dalam bidang-
bidang tersebut.
Selepas itu beliau menyambung pelajarannya
dengan seorang guru yang bernama Ahmad
Al-Razkani, kemudian berguru pula dengan
Abu Nasr Al-Ismail di Jorjan.
Oleh sebab Al-Imam Al-Ghazali memiliki
ketinggian ilmu beliau telah dilantik menjadi
mahaguru di Madrasah Nizamiah di Baghdad.
Beliau juga telah mengembara ke beberapa
tempat seperti Makkah, Madinah, Mesir dan
Jerusalem untuk mendalami ilmu falsafah
yang dipelajarinya.
Sewaktu dalam pengembaraan, beliau telah
menulis kitab "Ihya Ulumiddin" yang memberi
sumbangan yang besar kepada masyarakat
dan pemikiran Islam dalam semua masalah
yang mana masih menjadi rujukan pada masa
kini.
Kitab ini merangkumi ilmu akidah, fikah,
falsafah, akhlak dan tasawuf.
Ihya Ulumuddin (Kebangkitan Ilmu-Ilmu
Agama)
Kimiya as-Sa'adah (Kimia Kebahagiaan)
Misykah al-Anwar (The Niche of Lights)

Maqasid al-Falasifah
Tahafut al-Falasifah, buku ini membahas
kelemahan-kelemahan para filosof masa itu,
yang kemudian ditanggapi oleh Ibnu Rushdi
dalam buku Tahafut al-Tahafut (The
Incoherence of the Incoherence).

Al-Mushtasfa min `Ilm al-Ushul
Logik
Mi`yar al-Ilm (The Standard Measure of
Knowledge)
al-Qistas al-Mustaqim (The Just Balance)
Mihakk al-Nazar fi al-Manthiq (The Touchstone
of Proof in Logic)