Δημόσια πράξη

(Ακτή Τσοουπαττύ. Βομβάη, Ινδία, 01/11/81)

Σε ένα μικρό αγροτικό λαό, στα πόδια των πιο ψηλών βουνών της Δύσης, στην
μακρινή Νότιο Αμερική, δώσαμε το πρώτο μας μήνυμα.
Τί είπαμε λοιπόν;
Είπαμε: χωρίς εσωτερική πίστη, χωρίς πίστη στον εαυτό μας, υπάρχει φόβος. Ο
φόβος παράγει οδύνη. Η οδύνη παράγει βία. Η βία παράγει καταστροφή. Γι αυτό, η
πίστη στον εαυτό μας ξεπερνά την καταστροφή.
Και επίσης είπαμε: υπάρχουν πολλές μορφές βίας και καταστροφής. Υπάρχει μια
φυσική βία, μια οικονομική βία, μια φυλετική βία, μια θρησκευτική βία, μια ψυχολογική
βία και μια ηθική βία. Και καταγγέλλουμε τις μορφές βίας, και τότε μας λένε ότι πρέπει
να σωπάσουμε. Και σωπάσαμε, όμως πριν εξηγήσαμε: “Αν είναι λάθος αυτό που
είπαμε, να σβηστεί αμέσως. Αν είναι αλήθεια, δεν υπάρχει δύναμη στον κόσμο ικανή
να το σταματήσει”.
Πέρασαν 12 χρόνια σιωπής, και τώρα θα μιλήσουμε ξανά και μας ακούν χιλιάδες και
χιλιάδες άτομα σε διάφορες ηπείρους της Γης.
Και τώρα, στην κυνική Δύση, μας λένε: “Πώς γίνεται να σε ακούει κάποιος αν δεν
υπόσχεσαι χρήματα, ούτε υπόσχεσαι την ευτυχία· ούτε κάνεις θαύματα, ούτε
θεραπείες· αν δεν είσαι δάσκαλος, αν είσαι απλά ένας άνθρωπος όπως όλοι;”. “Δεν
υπάρχει τίποτα το εξαιρετικό σε σένα: δεν είσαι ένα παράδειγμα προς μίμηση, δεν
είσαι ένας πολυμαθής άνθρωπος ή κάποιος που ανακάλυψε μια καινούρια αλήθεια…
Και ούτε που μιλάς τη γλώσσα μας. Πώς είναι δυνατόν να θέλει κάποιος να σε
ακούσει;”
Ω! αδέλφια της Ασίας, αυτοί δεν καταλαβαίνουν την φωνή που μιλά από καρδιά σε
καρδιά!
Αυτοί έχουν επιτύχει κάποιο επίπεδο υλικής ανάπτυξης. Έχουν καταφέρει να έχουν
ένα υλικό επίπεδο, το οποίο και εμείς επίσης χρειαζόμαστε. Όμως θέλουμε ανάπτυξη
και πρόοδο χωρίς τις αυτοκτονίες τους, χωρίς τον αλκοολισμό τους, χωρίς την
ναρκομανία τους, χωρίς την τρέλα τους, χωρίς τη βία τους, την αρρώστια και τον
θάνατό τους.
Είμαστε κοινοί λαοί, όμως δεν είμαστε κυνικοί και όταν μιλάμε από καρδιά σε καρδία,
οι καλοί άνθρωποι σε όλα τα μήκη και τα πλάτη μας καταλαβαίνουν και μας θέλουν.
Και τί λέμε σήμερα, από την Ινδία, την παλλόμενη καρδιά του κόσμου; Από την Ινδία
της οποίας η πνευματική εφεδρεία ήταν διδασκαλία και απάντηση για έναν κόσμο
πνευματικά άρρωστο. Λέμε: “Να συμπεριφέρεσαι στους άλλους όπως θα ήθελες να
σου συμπεριφέρονται!”. Δεν υπάρχει ανθρώπινη πράξη ανώτερη από αυτήν, δεν
υπάρχει ηθική υψηλότερη από αυτήν. Όταν το ανθρώπινο ον το κατανοήσει αυτό και
το κάνει πράξη κάθε μέρα και κάθε ώρα της ζωής του, προοδεύει και κάνει να
προοδεύσουν οι άλλοι μαζί του.
Η Γη απανθρωπίζεται και απανθρωπίζεται η ζωή και ο κόσμος χάνει πίστη στον
εαυτό του και τη ζωή. Γι αυτό, το να Εξανθρωπίσουμε τη Γη, είναι να
εξανθρωπίσουμε τις αξίες της ζωής. Ποιο πράγμα είναι πιο σημαντικό από το να
ξεπεράσουμε τον πόνο και την οδύνη στους άλλους και τον εαυτό μας; Η πρόοδος
της επιστήμης και της γνώσης είναι μια αξία αν πηγαίνει προς την κατεύθυνση της
ζωής. Η δημιουργία και η δίκαιη κατανομή των μέσων της στοιχειώδους διαβίωσης,
της ιατρικής, της εκπαίδευσης, η διαμόρφωση διανοούμενων με κοινωνική
ευαισθησία, είναι εργασίες που πρέπει να ξεκινώ /αρχίζω με τον ενθουσιασμό και την
πίστη ότι αξίζουν κάθε έργο που αγωνίζεται να ξεπεράσει τον πόνο στους άλλους.
Καλό είναι ό,τι βελτιώνει τη ζωή. Κακό είναι ό,τι αντιτίθεται στη ζωή. Καλό είναι ό,τι
ενώνει τον λαό. Κακό είναι εκείνο που τον χωρίζει. Καλό είναι να λέμε: “Υπάρχει
ακόμα μέλλον”. Κακό είναι να λέμε: “Δεν υπάρχει μέλλον ούτε νόημα στη ζωή”. Καλό
είναι να δίνεις στους λαούς πίστη στον εαυτό τους. Κακό είναι ο φανατισμός, που
αντιτίθεται στη ζωή.
Το να Εξανθρωπίσουμε τη Γη είναι το να εξανθρωπίσουμε επίσης εκείνους οι οποίοι
επηρεάζουν και αποφασίζουν για τους άλλους, ώστε να ακούσουν την φωνή αυτών
που έχουν ανάγκη να ξεπεράσουν την αρρώστια και την φτώχεια. Η Κοινότητα μας
εμπνέεται από τις μεγάλες διδασκαλίες οι οποίες κηρύσσουν την ανοχή μεταξύ των
ανθρώπων. Και αυτή η ανοχή πάει πιο μακριά, γιατί βάζει σαν την υψηλότερη αξία
κάθε ανθρώπινης πράξης την αρχή: “Να συμπεριφέρεσαι στους άλλους όπως θα
ήθελες να σου συμπεριφέρονται”. Μόνο να μπει στην πράξη αυτή η αρχή ενάντια
στην αναισθησία, τον εγωισμό και τον κυνισμό, θα μπορέσει να αρχίσει να
εξανθρωπίζεται η Γη. Η Κοινότητά μας είναι μια ηθικά δύναμη επιεικής και μη βίαιη, η
οποία κηρύσσει ως υψηλότερη αξία: “Να συμπεριφέρεσαι στους άλλους όπως θα
ήθελες να σου συμπεριφέρονται”. Αυτή είναι μια ηθική τάση, η οποία πρέπει να
μεταδοθεί στις νέες γενιές και την οποία πρέπει να εξασκήσει όποιος επιθυμεί
πραγματικά να αρχίσει να Εξανθρωπίζει τη Γη μας. Πολλά άτομα θέλουν να
βελτιωθούν, πολλοί θέλουν να ξεπεράσουν την εσωτερική τους σύγχυση και την
πνευματική τους αρρώστια και πιστεύουν ότι μπορούν να το κάνουν κλείνοντας τα
μάτια στον κόσμο στον οποίο ζουν, κι εγώ λέω ότι θα ανέβουν πνευματικά μόνο στην
περίπτωση κατά την οποία θα αρχίσουν να βοηθούν τους άλλους να ξεπεράσουν τον
πόνο και την οδύνη. Γι αυτό προτείνουμε την δράση στον κόσμο: όχι
εγκαταλείποντας το κόμμα, ούτε την οργάνωση την οποία ανήκουν, ακριβώς το
αντίθετο. Αν κάποιος πιστεύει ότι η οργάνωσή του μπορεί να συνεισφέρει στο
ξεπέρασμα του πόνου και της οδύνης, πρέπει να υπηρετήσει με ενθουσιασμό εκεί και
αν εκεί υπάρχουν ελαττώματα, πρέπει να αρχίσει ωθήσει ώστε να διορθωθούν και να
μετατραπούν σε εργαλεία στην υπηρεσία του εξανθρωπισμού. Γιατί αν δεν
ανανεωθεί η πίστη στον εαυτό μας, στην αίσθηση του ότι κάποιος μπορεί να
συνεισφέρει στην πρόοδο, και αν δεν ανανεωθεί η πίστη στις πιθανότητες της
αλλαγής των άλλων (ακόμα και όταν υπάρχουν ελαττώματα), θα μείνουμε
ακινητοποιημένοι μπροστά στο μέλλον και τότε ναι, θα θριαμβεύσει ο
απανθρωπισμός της Γης.
Σχηματίζοντας κοινότητες οικογενειακές, συναδέλφων στη δουλειά, φίλων, γειτόνων.
Σχηματίζοντας αυτές τις κοινότητες στις συνοικίες και τα πεδία δράσης ως ηθική
δύναμη η οποία δίνει πίστη στα ίδια τα άτομα και τα ανθρώπινα σύνολα, θα
αποκτήσεις μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση βλέποντας τη φάτσα του αδελφού σου ώστε
να αποκτήσει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση επίσης. Και αν πιστεύεις στον Θεό, λάβε
υπόψη σου την απέραντη καλοσύνη του και το σχέδιο του, ώστε το ανθρώπινο ον να
σταθεί μια μέρα στα πόδια του και να τιμήσει τη Γη εξανθρωπίζοντάς την.
Πρέπει να αρχίσεις μια καινούρια ζωή και πρέπει να έχεις πίστη στο ότι μπορείς να
το κάνεις. Για να είναι πιθανό αυτό, συνόδευσέ με σε μια ελεύθερη, γενναία και βαθιά
πράξη η οποία θα είναι, επιπλέον, μια υπόσχεση συμφιλίωσης. Πήγαινε στους γονείς
σου, το ζευγάρι σου, τους συναδέλφους σου, φίλους και εχθρούς και πες τους με την
καρδιά ανοικτή: “Κάτι μεγάλο και καινούριο μου συνέβη σήμερα”, και τότε, εξήγησέ
τους αυτό το μήνυμα συμφιλίωσης. Θέλησε να επαναλάβεις αυτές τις φράσεις:
“Πήγαινε στους γονείς σου, το ζευγάρι σου, τους συναδέλφους σου, φίλους και
εχθρούς και πες τους με την καρδιά ανοικτή: 'Κάτι μεγάλο και καινούριο μου συνέβη
σήμερα' και τότε, εξήγησέ τους αυτό το μήνυμα συμφιλίωσης”.
Για όλους ειρήνη, δύναμη και χαρά!