ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ 12 – 12 – 2010

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ

(Εφεσ. ε΄ 8 – 19)

Ἀδελφοί, ὡς τέκνα φωτὸς περιπατεῖτε· – ὁ γὰρ καρπὸς τοῦ

Πνεύματος ἐν πάσῃ ἀγαθωσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἀληθείᾳ· –

δοκιμάζοντες τί ἐστιν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ. Καὶ μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς

ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε· τὰ γὰρ κρυφῆ

γινόμενα ὑπ' αὐτῶν αἰσχρόν ἐστι καὶ λέγειν· τὰ δὲ πάντα ἐλεγχόμενα ὑπὸ

τοῦ φωτὸς φανεροῦται· πᾶν γὰρ τὸ φανερούμενον φῶς ἐστι. Διὸ λέγει·

ἔγειρε ὁ καθεύδων καὶ ἀνάστα ἐκ τῶν νεκρῶν, καὶ ἐπιφαύσει σοι ὁ

Χριστός. Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ' ὡς

σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι. Διὰ τοῦτο

μὴ γίνεσθε ἄφρονες, ἀλλὰ συνιέντες τί τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου. Καὶ μὴ

μεθύσκεσθε οἴνῳ, ἐν ᾧ ἐστιν ἀσωτία, ἀλλὰ πληροῦσθε ἐν Πνεύματι,

λαλοῦντες ἑαυτοῖς ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς, ᾄδοντες

καὶ ψάλλοντες τῇ καρδίᾳ ὑμῶν τῷ Κυρίῳ.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ

(Λκ. ιδ΄ 16 – 24)

Εἶπεν ὁ Κύριος τήν παραβολήν ταύτην· Ἄνθρωπός τις ἐποίησε

δεῖπνον μέγα, καὶ ἐκάλεσε πολλούς· καὶ ἀπέστειλε τὸν δοῦλον αὐτοῦ τῇ

ὥρᾳ τοῦ δείπνου εἰπεῖν τοῖς κεκλημένοις· ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι

πάντα. Καὶ ἤρξαντο ἀπὸ μιᾶς παραιτεῖσθαι πάντες, ὁ πρῶτος εἶπεν αὐτῷ·

ἀγρὸν ἠγόρασα, καὶ ἔχω ἀνάγκην ἐξελθεῖν καὶ ἰδεῖν αὐτόν· ἐρωτῶ σε, ἔχε

με παρῃτημένον. Καὶ ἕτερος εἶπε· ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέντε, καὶ

πορεύομαι δοκιμάσαι αὐτά· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον. Καὶ ἕτερος

εἶπε· γυναῖκα ἔγημα, καὶ διὰ τοῦτο οὐ δύναμαι ἐλθεῖν. Καὶ

παραγενόμενος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ἀπήγγειλε τῷ κυρίῳ αὐτοῦ ταῦτα. τότε

ὀργισθεὶς ὁ οἰκοδεσπότης εἶπε τῷ δούλῳ αὐτοῦ· ἔξελθε ταχέως εἰς τὰς

πλατείας καὶ ῥύμας τῆς πόλεως, καὶ τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀναπήρους καὶ

χωλοὺς καὶ τυφλοὺς εἰσάγαγε ὧδε. Καὶ εἶπεν ὁ δοῦλος· κύριε, γέγονεν ὡς

ἐπέταξας, καὶ ἔτι τόπος ἐστί. Καὶ εἶπεν ὁ κύριος πρὸς τὸν δοῦλον· Ἔξελθε

εἰς τὰς ὁδοὺς καὶ φραγμοὺς καὶ ἀνάγκασον εἰσελθεῖν, ἵνα γεμισθῇ ὁ οἶκός

μου. Λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων τῶν κεκλημένων

γεύσεταί μου τοῦ δείπνου. Πολλοί γάρ εἰσί κλητοί, ὀλίγοι δέ ἐκλεκτοί.
 Η ΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ∆ΕΙΠΝΟ
ΚΑΙ ΟΙ ∆ΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

π. Βασίλειος Ι. Καλλιακµάνης

α) Το σηµερινό ευαγγελικό ανάγνωσµα (Λουκ.14, 16-24) αναφέρεται στην πα-

ραβολή του Μεγάλου ∆είπνου και λέχθηκε µε αφορµή κάποια συνοµιλία του Χρι-
στού µε νοµοδιδασκάλους κατά τη διάρκεια συµποσίου στην οικία ενός Φαρισαίου.
Εκεί βλέποντας ο Ιησούς, ότι οι προσκεκληµένοι ζητούσαν πρωτοκαθεδρίες, αναφέρ-
θηκε καταρχήν στην υψοποιό ταπείνωση. Στη συνέχεια προέτρεψε τον οικοδεσπότη
να µην καλεί σε τραπέζι φίλους, αδέλφια, πλούσιους γείτονες και συγγενείς, οι οποίοι
µπορούν να ανταποδώσουν, αλλά φτωχούς, αναπήρους, κουτσούς και τυφλούς. Η
ανταπόδοση όλων αυτών δεν θα γίνει στην παρούσα ζωή, αλλά όταν θα «αναστηθούν
οι δίκαιοι». Ακούγοντας κάποιος από τους συνδαιτυµόνες είπε: Μακάριος όποιος θα
πάρει µέρος στο τραπέζι της βασιλείας του Θεού.
β) Τότε ο Ιησούς διηγήθηκε την παραβολή: Κάποιος άνθρωπος ετοίµασε µε-
γάλο δείπνο και κάλεσε πολλούς. Όταν ήλθε η ώρα του δείπνου έστειλε το δούλο του
να ειδοποιήσει τους καλεσµένους. Τότε άρχισαν ο ένας µετά τον άλλο να βρίσκουν
δικαιολογίες. Ο πρώτος του είπε: «αγρόν ηγόρασα» και πρέπει να πάω να τον δω· σε
παρακαλώ, θεώρησέ µε δικαιολογηµένο. Άλλος είπε: αγόρασα πέντε ζευγάρια βόδια
και πάω να τα δοκιµάσω. Κι άλλος ένας είπε: Είµαι νιόπαντρος και γι’ αυτό δεν µπο-
ρώ να έρθω. Ο δούλος επέστρεψε και τα ανέφερε στον κύριό του. Οργισµένος ο οικο-
δεσπότης του έδωσε εντολή: Πήγαινε γρήγορα στις πλατείες και στους δρόµους της
πόλης και φέρε µέσα τους φτωχούς, τους ανάπηρους, τους τυφλούς και τους κου-
τσούς. Στην διαπίστωση ότι και πάλι υπάρχει χώρος, ο κύριος είπε στο δούλο: Πή-
γαινε έξω από την πόλη στους δρόµους και τα µονοπάτια και «ανάγκασον αυτούς
εισελθείν», για να γεµίσει το σπίτι µου· γιατί σας βεβαιώνω πως κανένας από κείνους
που κάλεσα δε θα γευτεί το δείπνο µου.
γ) Ο Χριστός ανατρέπει τις κοινωνικές αντιλήψεις της εποχής του, σύµφωνα
µε τις οποίες στα επίσηµα γεύµατα δεν επιτρεπόταν η συµµετοχή ανθρώπων κατώ-
τερης τάξης. Η παράβαση αυτή θεωρούνταν υποτιµητική για τον οικοδεσπότη. Όµως,
µε την παραβολή γίνεται ξεκάθαρο ότι, η βασιλεία του Θεού δε γεµίζει από κάποια
ανώτερη θρησκευτική κοινωνική τάξη και ορισµένους «εκλεκτούς», αλλά από όσους
βρίσκονται στο θρησκευτικό, οικονοµικό και κοινωνικό περιθώριο. Ο µεγαλόδωρος
και υπεράγαθος Θεός από καταβολής κόσµου ετοίµασε την ουράνιο βασιλεία και
δόξα, στην οποία καλούνται να γίνουν µέτοχοι όλοι οι άνθρωποι. Αρχικά κάλεσε τον
«περιούσιο λαό του», που αποστάτησε. Στη συνέχεια έστειλε προφήτες, έπεµψε αγγέ-
λους, φανέρωσε δικαίους και τέλος «εξαπέστειλε τον Υιόν αυτού». Εκείνος καλεί διά
του ευαγγελίου τους ανθρώπους όλων των εθνών στο Μεγάλο ∆είπνο, σε µετοχή και
κοινωνία του µυστηρίου της πίστεως.
ε) ∆εν αρκεί όµως η πρόσκληση του Οικοδεσπότη, χρειάζεται και η εκούσια
ανταπόκριση του καλεσµένου. Οπότε σηµαντικό ρόλο παίζει η προαίρεση του ανθρώ-
που. Το «ανάγκασον εισελθείν» δεν αναφέρεται σε κάποιου είδους βία, αλλά στην
ενεργοποίηση της προαίρεσης, η οποία συχνά βρίσκεται εγκλωβισµένη στις µέριµνες
του βίου και την καθηµερινότητα. Τα χρήµατα, τα κτήµατα και οι οικογενειακές υπο-
χρεώσεις ακυρώνουν τη δύναµη της βούλησης και γίνονται «προφάσεις εν αµαρ-
τίαις». Όµως, όταν γίνει σωστή ιεράρχηση των πραγµάτων, οι οικογενειακές ευθύνες
µπορούν να καλυφθούν, οι ανθρώπινες ανάγκες να τακτοποιηθούν, αλλά και χρόνος
για ουσιαστική µετοχή στο σωτήριο ∆είπνο να βρεθεί.
στ) Μεγάλη σπουδαιότητα παρουσιάζει η παραβολή, εάν συνδεθεί µε τη συ-
χνή προσέλευση στη θεία Ευχαριστία, στην οποία οι πιστοί συµµετέχουν ως πρό-
σωπα, που διατηρούν προσωπική κοινωνία µε το Χριστό και µεταξύ τους. Η εµπροϋ-
πόθετη µετοχή στη Θεία Κοινωνία αποτελεί κορύφωση των διαπροσωπικών σχέσεων.
Αντίθετα η εµπαθής ζωή διαβρώνει τις σχέσεις αυτές και έχει αρνητικές συνέπειες
στη ζωή των χριστιανών. Γι΄ αυτό στην εκκλησιαστική παράδοση η έκπτωση σε βα-
ριά ή θανάσιµα αµαρτήµατα συνδεόταν µε επιτίµια αποχής από τη θεία Ευχαριστία
και πρόσκληση σε µετάνοια.
ζ) Η συµµετοχή σε τραπέζι –γιορταστικό ή ανεπίσηµο- δεν καλύπτει απλώς
βιολογικές ανθρώπινες ανάγκες. ΄Εχει ευρύτερες κοινωνικές και πνευµατικές διαστά-
σεις. Είναι ενδεικτικό ότι στο ΄Αγιον ΄Ορος «η τράπεζα» αποτελεί συνέχεια της Θείας
Λειτουργίας. Επίσης δεν είναι τυχαίο ότι: Η θεία Ευχαριστία παραδόθηκε από το Χρι-
στό στη διάρκεια του Μυστικού ∆είπνου. Η χαρά για τη µετάνοια και επιστροφή του
ασώτου υιού συνοδεύτηκε από πλούσιο τραπέζι. Το πρώτο θαύµα του Χριστού έγινε
σε γαµήλιο τραπέζι στην Κανά. Οπότε έχει µεγάλη αξία συγγενείς και φίλοι να επι-
κοινωνούν και να χαίρονται µε την ευκαιρία ενός δείπνου. Αρκεί αυτό να γίνεται
προς «δόξαν Θεού» και να µη λησµονούνται οι «αδελφοί µας οι ελάχιστοι».