Aသံေတာ့ စမ္းေနၿပီ

ေက်ာ္ရင္ျမင့္

ကမၻာပ်က္ခါနီးမွာ ေနဆယ္စင္းထြက္တယ္ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ပူမွာပဲလို႔ ၀င္း၀င္းေတာက္ေနတဲ့

ေနလံုးႀကီးကို လက္ဖ၀ါးနဲ႔ကာၿပီးၾကည့္ရင္း ကိုေငြတိုး ေတြးေနတယ္။

ကိုေငြတိုး ၀တ္ထားတဲ့ ဖ်င္Aက်ႌ ႀကီးလည္း ေခၽြးေတြနဲ႔ နစ္ေနၿပီ။ Aက်ႌကိုခၽြတ္ၿပီး ညႇစ္ရင္

ေရစိမ္ထားသလို ေခၽြးေတြ ထြက္လာမွာပဲ။ ေကာင္းကင္မွာေတာ့ တိမ္တစ္စ တစ္မွ်င္မွ် မရွိ။
မီးလံုးႀကီးနဲ႔ တူတဲ့ ေနမင္းက ရွိသမွ် Aပူဓာတ္ ေတြကို Aားရပါးရ လႊတ္ထုတ္ ေပးေနတယ္။
ေနပူေတာ့ မိုးတိမ္ေတြလည္း Aေငြ႕ျပန္ၿပီး ေပ်ာက္ကုန္ၿပီ ထင္ပါရဲ႕။ မိုးတစ္ေပါက္ ေတာင္မွ
မရြာတာ ၾကာလွၿပီ။ မိုးမရြာတာ ၾကာေတာ့ ၀ါပင္ေတြလည္း သံေခ်း တက္ေနၿပီ။ “၀ါပင္ေတြက
သံေခ်းတက္၊ Aိမ္ကမိန္းမ ဆန္ေခ်းထြက္”လို႔ ေျမာက္ဘက္Aိမ္က ဖိုးေတာ Aေျပာင္Aျပက္
ေျပာတဲ့စကားကိုနားထဲမွာၾကားေယာင္လာတယ္။

ေနကပူ မိုးကေခါင္ ေျမက ပတ္ၾကားAက္ေတာ့ ၀ါပင္ေတြမွာ သံေခ်း တက္သလို ညိဳမည္း

ေျခာက္သေယာင္း လာတာ။ ကိုေငြတိုးက သူ႔၀ါခင္း သူၾကည့္ၿပီး Aားပ်က္မိတယ္။
ေျမဆီခန္းခန္း ရာသီ ဆိုးဆိုးမွာ ပြင့္လာတဲ့ ၀ါပြင့္ေတြကလည္း Aားမရစရာ။ ရြာက
လူေတြလည္း မိုးရြာေAာင္ လြန္ဆြလ
ဲ ြန္းလို႔ လက္ဖ၀ါး ေတြလည္း Aသား မာလိုက္ေနၿပီ။
မိုးေခါင္ေက်ာ္စြာ နတ္လည္း ကိုေငြတိုးတို႔ မိုးေတာင္းတာ မ်ားၿပီး နားၿငီးလို႔ ေျပးၿပီထင္ပါ့။
ကိုေငြတိုးတို႔ ရြာသားေတြက စကားေတာ့ ႂကြယ္တယ္။ ဟိုတစ္ခါတုန္းက ခ်ည္မွ်င္ရွည္၀ါ
စီမံကိန္း ဆိုတာ သူတို႔ ၾကံဳဖူးတယ္။ ၿမိဳ႔ကလာတဲ့ တိုက္ပံု Aက်ႌ၀တ္ေတြက ခ်ည္မွ်င္ရွည္၀ါ
စိုက္ရင္ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း သူေဌး ျဖစ္မွာေလာက္ ေဟာၾက၊ ေျပာၾကတာေပါ့။ ကိုေငြတိုးတို႔
ကိုလည္း ဘယ္ေတာင္သူ ဘယ္ႏွEက စိုက္ရမယ္လို႔ စီမံကိန္း ခြတ
ဲ မ္းခ်တာေပါ့။

လည္ပတ္ပါးနပ္တဲ့ ရြာကေတာင္သူ Aခ်ဳိ႔ကေတာ့ စီမံကိန္း ခြဲတမ္းခ်တဲ့ ၀ါမ်ဳိး ေစ့ေတြကို

ေရေႏြးပူပူ စိမ္တယ္။ ၀ါေစ့ Aေကာင္း နည္းနည္းေရာၿပီး စိုက္တယ္။ ၀ါစိုက္ကက
ြ ္ထဲမွာ
၀ါပင္ေတြက ေပါက္တဲ့ ေနရာေပါက္၊ မေပါက္တဲ့ ေနရာ မေပါက္နဲ႔ က်ဳိးတိုးက်ဲတဲ။ စိုက္ပ်ဳိးေရး
တို႔၊ ေျမစာရင္းတို႔ ဌာန ေပါင္းစံုက ကြင္းဆင္းလာရင္ AေကၽြးAေမြး ေလးနဲ႔ Aခင္းထဲ
ေခၚျပတယ္။ သမ၀ါယမ ဆိုင္က ေရႊ၀ါဆပ္ျပာေခ်ာင္း၊ ေမႊးဆပ္ျပာခဲ၊ ဂလူးကို႔စ္ ထုပ္ေတြ
ၾကက္ေၾကာက္Aိတ္ ေခၚတဲ့ သူတို႔ လက္ဆြဲAိတ္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္ရင္ သူတို႔ကလည္း
၀ါစိုက္Eကေတြ Aပ်က္စာရင္း သြင္းေပးၾကတယ္။ ဌာနဆိုင္ရာက လူေတြ ကိုင္ေလ့ရွိတဲ့
လက္ဆြဲAိတ္ ေတြကို ၾကက္ေၾကာက္Aိတ္လို႔ ရြာမွာေခၚတယ္။ Aဲဒီလို Aိတ္ေတြဆြဲတဲ့
Eည့္သည္လာရင္ ရြာက ၾကက္သားဟင္းနဲ႔ ထမင္း ေကၽြးရတယ္။ သူတို႔ေတြ လာဖန္မ်ားေတာ့
Aဲဒီ Aိတ္မ်ဳိးျမင္ရင္ ရြာကၾကက္ေတြ ေၾကာက္ၿပီး ေျပးကုန္ တယ္လို႔ ေတာသားေတြက
ဟာသလုပ္တာပါ။

ေျပာမယ့္သာ ေျပာရတာပါ။ သူတို႔ခမ်ာမ်ားက ေတာသူေတာင္သားေတြ Aေပၚ မဆိုးရွာ

ၾကပါဘူး။ ဟင္း ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ထမင္းေကၽြးရ႐ံု၊ ေသာက္တတ္စား တတ္သူဆိုရင္
ေတာAရက္ေလး၊ ထန္းရည္ေလး Eည့္ခံရ႐ံု၊ သူတို႔ Aျပန္မွာ သမဆိုင္က ဆပ္ျပာေလး၊
ေဆး၀ါးေလးကို Aမြန္Aျမတ္ လက္ေဆာင္ေပးရ႐ံုပါ။ သူတို႔က လက္ေဆာင္ေလာက္ပဲ
ယူၾကတာပါ။ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမဟုတ္ၾကဘူး။ ဌာနေပါင္းစံုက ကြင္းဆင္းစစ္ၿပီး ခ်ည္မွ်င္
ရွည္၀ါနဲ႔ Aဲသည္ရြာက မကိုက္ညီဘူး စာရင္းတင္ေပးလိုက္ရင္ Aဆင္ေျပတာပဲ။
၀ါAစားAလုပ္ျဖစ္တဲ့ပစ
ဲ င္းငံုတို႔ႏွမ္းတို႔စိုက္ႏိုင္တယ္။

Aဲဒီရြာေတြ တာ၀န္က်တဲ့ စိုက္Eကက ကိုေငြတိုးတို႔လို Aူတူတူ Aတတေတာင္ သူေတြ

ပခံုးေပၚ က်ေတာ့တာပ။ ကိုေငြတိုးတို႔ကေတာ့ လူ႐ိုးႀကီး။ သက္ဆုင
ိ ္ရာက
ခ်ည္မွ်င္ရွည္၀ါ(ေမြးရွည္)စိုက္ဆို စိုက္တာပဲ။ ေနၾကာဆို ေန ၾကာပဲ။ ဘယ္ေရြ႕ဘယ္မွ်
စီမံကိန္း ခ်သေလာက္ တာ၀န္ေက်ေAာင္ စိုက္တယ္။ ကိုယ့္ သားမယား မစားရရင္ ေနပါေစ။

Aဲ... Aူတယ္၊ Aတယ္ဆိုေပမယ့္ ဟာသေတာ့ မေခါင္းပါးဘူး။ ဟို တုန္းက ခ်ည္မွ်င္ရွည္၀ါ

စီမံကိန္း လုပ္ေတာ့ ရြာမွာ စာေျပာင္ေပၚတယ္။ “ေမြးရွည္ လုပ္ေတာ့ ေရွးေရႊျပဳတ္တယ္” တဲ့။
မိဘဘိုးဘြား လက္ထက္ကတည္းက စုေဆာင္းထားတဲ့ ေရွးေရႊတိုေငြစေလး ေတြ ေမြးရွည္က
၀ါးသြားတာ ကို ဟားတာပါ။ ကိုေငြတိုးတို႔ ျမန္မာေတြက နာတာကို ခံသာေAာင္ ဟာသ
ေႏွာတယ္ေလ။

တစ္ခါတုန္းကလည္း “ေရရာ ေသခ်ာေAာင္ ေနၾကာစိုက္ပါ” ဆိုၿပီး ဆိုင္းဘုတ္ Aႀကီးႀကီးေတြ

ရြာA၀င္မွာ ေထာင္ရဖူးပါေရာလား။ “ေရရာ ေသခ်ာေAာင္ ေနၾကာ စိုကပ
္ ါ”ဆိုတဲ့
စကားေနာက္မွာ “သြားမလုပ္နဲ႔ ႏြားျပဳတ္သြားမယ္”လို႔ Aခ်ဳိ႔က ေျပာတယ္။ လူ႐ိုးႀကီး
ကိုေငြတိုးခမ်ာလည္း Aိမ္မွာ Aေနၾကာတဲ့ ႏြား တစ္ရွU္း ေရာင္းလိုက္ရတယ္။ Aျခားသူေတြ
Aေနၾကာ၊ မၾကာ မေသခ်ာေပမယ့္ ကိုေငြတိုးကေတာ့ တာ၀န္ ေက်ခဲ့ပါတယ္။

ယခုလည္း ၀ါပင္ေတြ သံေခ်း တက္ေနၿပီ။ သူ႔မိန္းမလည္း ဆန္ေခ်း ထြက္ရခါနီးၿပီ။ မိုးကေတာ့

မရြာေသးဘူး။ ထန္းလက္တဲေလးထဲမွာ ကိုေငြတိုးက ဓာတ္ခဲေရဒီ ယိုေလး ဖြင့္နားေထာင္ရင္း
မိုးေမွ်ာ္ေနတယ္။ ကိုေငြတိုးက ေရဒီယိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ၀ါသနာ ပါတယ္။ သူနဲ႔
ထက္ၾကပ္မကြာ ေရဒီယို Aျမဲပါတယ္။ ေရဒီယိုထဲက Aားကုန္လို႔ လဲလိုက္တဲ့ ဓာတ္ခဲေတြ
Aိမ္မွာထန္းေခါက္ေတာင္းနဲ႔တစ္လံုးရွိတယ္။ ကိုေငြတိုး ေရဒီယို နားေထာင္တယ္ ဆိုတာ
ဘီဘီစီ၊ ဗီြAိုေA၊ ဒီဗဘ
ီြ ီ၊ Aာရ္Aက္ဖ္ေA ျပည္ပ Aသံလႊင့္ ဌာနေတြ မဟုတ္ဘူး။
ကိုေငြတိုးက ႐ိုးတယ္၊ Aတယ္ဆိုေပမယ့္ ျပည္ပAသံ လႊင့္ဌာနေတြက မုသာ၀ါဒေတြ
ဘာညာဆိုတာ ေလာက္ေတာ့ ၾကားဖူးပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ Aဲဒါေတြ ဘယ္Aခ်ိန္ လႊင့္လို႔
ဘယ္ေနရာမွာ ဖမ္းရတယ္ ဆိုတာလည္း သူမသိဘူး။ သူAျမဲ နားေထာင္တာက
ျမန္မာ့Aသံတို႔၊ပိေတာက္ေျမတို႔၊Aက္ဖ္Aမ္တို႔ပါ။

သီခ်င္းႀကိဳက္တဲ့ သူေတြက သီခ်င္းေကာင္းရင္ ေရဒီယို ဖြင့္ၿပီး သတင္းတို႔၊ သတင္းစာ

ေကာက္ႏုတ္ခ်က္တို႔ ဘာညာေတြ လာရင္ ေရဒီ ယိုကို ေခ်ာက္ခနဲ ၿပိဳင္တူ ခလုတ္
ပိတ္တတ္တယ္။ ကိုေငြတိုးက Aဲဒီလို လူစား မဟုတ္ဘူး။ Aသံထြက္ သေလာက္
နားေထာင္တယ္။ ကိုေငြတိုးတို႔ ေတာင္သူ လယ္သမားေတြက မိုးေပၚက ေရပဲ Aားကိုးၿပီး
စိုက္ပ်ဳိး ရတာ။ ဆည္ေရ ဆိုတာလည္း Aားမကိုးေလာက္ဘူး။ မိုးရြာမွ ဆည္ထဲ ေရရွိတာ။ ဒါ
ေၾကာင့္ မိုးကိုေတာ့ ကိုေငြတိုး သိပ္ေမွ်ာ္တယ္။ ေရဒီယိုထဲက မိုးေလ၀သ သတင္းကို Aျမဲ
နားေထာင္တယ္။

ေမွ်ာ္တုန္းေမွ်ာ္ဆဲ မွာပဲ မိုးေလ၀သ သတင္း ေၾကညာတယ္။ မိုးရြာမယ္တဲ့။ တနသၤာရီတိုင္း

ေဒသႀကီး၊ ရန္ကုန္တိုင္း ေဒသႀကီး၊ Eရာ၀တီတိုင္း ေဒသႀကီး၊ ရခိုင္ ျပည္နယ္မွာ မိုးရြာမယ္၊
ရြာရန္ ရာႏႈန္း ၈၀ တဲ့။ ကိုေငြတိုးတို႔ Aညာေတာ့ မပါဘူး။ ကိုေငြတိုး “ေတာက္” တစ္ခ်က္
ခပ္ျပင္းျပင္း ေခါက္လိုက္တယ္။ “ေခြးမသားေတြ မ်က္ႏွာရွိရာ ဟင္းဖတ္ပါသကြာ” လို႔လည္း
တစ္ေယာက္တည္းမို႔ စကား ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပါးစပ္က ထြက္သြားတယ္။ သူ႔စိတ္ထဲမွာ မိုးကို
ခြတ
ဲ မ္းခ် ေပးေနတယ္ ထင္တာ။ ရန္ကုန္တို႔လို မ်က္ႏွာရွိတဲ့ ေနရာေတြမွာ ရာႏႈန္း ၈၀
ခြဲေ၀ေပးတယ္ထင္တာ။

တကယ့္တကယ္ေတာ့ ကိုေငြတိုးက သူတို႔Aုတ္ဖိုကန္ရြာမွာ မ်က္စိႀကီးနားႀကီး ပါ။ ေရဒီယို

Aျမဲနားေထာင္ ေနတာဆိုေတာ့ သူမ်ားနဲ႔ယွU္ ရင္ ေခါင္းတစ္လံုးျမင့္တယ္ ေလ။
ရြာေျမာက္ပိုင္းက ကို၀င္းေမာင္ရဲ႕သမီးေလး စာေပးစာယူနဲ႔ ဘြဲ႔ရတယ္။ ကေလးမေလးက
၀န္ထမ္း လုပ္ခ်င္တယ္။ ကိုေငြတိုးရဲ႕ တူမတစ္ေယာက္က ၿမိဳ႕ႀကီး မွာ Aရာေရာက္ေနတယ္။
ဒီေတာ့ ကို၀င္းေမာင္က ကိုေငြတိုးကို ဆရာတင္ၿပီး ၿမိဳ႕ကို ခ်ီတက္ၾကတာေပါ့။

ေတာသားေတြ ႐ိုးတယ္၊ A တယ္လို႔ ၿမိဳ႕ကလူေတြက ႏွိမ္ေပမယ့္ ကိုေငြတိုးတို႔က သံုးစားလို႔

မရေလာက္ ေAာင္ေတာ့ မAပါဘူး။ ဂါရ၀ျပဳဖို႔ဆိုၿပီး ဆီပံုး သယ္လာတယ္။ Aေပြးေကာင္း
ေကာင္းသနပ္ခါးတံုးႀကီးလည္းသံုးတံုးယူလာတယ္။ ဒီလို ေလးေလးပင္ပင္ေတြသယ္လာေတာ့
ကိုေငြတိုးရဲ႕ တူမက Aျပစ္တင္တယ္။ ဒီလို ပစၥည္းေတြ ယူလာတာ လူျမင္တယ္၊ စာAိတ္
တစ္Aိတ္ဆို ကိစၥၿပီး ပါတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ လုပ္ေပး ႏိုင္တဲ့သူက ဟိုသာြ းဒီသာြ း
ခရီးမ်ားေနသတဲ့။ ေစာင့္႐ံု ေပါ့။ Aဲဒါနဲ႔ ကိုေငြတိုးတူမရဲ႕ Aသိဦးစံထာြ းAိမ္မွာ
တည္းရင္းထိုင္ေစာင့္ေနၾကရတယ္။

တစ္ညေနမွာေတာ့ ေကာင္းကင္တစ္ခြင္လံုး ၿပိဳ ေတာ့မွာလို မိုးေတြညိဳ႕လာတယ္။

ဦးစံထြားရယ္၊ ကို၀င္းေမာင္ရယ္၊ ကိုေငြတိုး ရယ္ Aိမ္ေရွ႕က ေျမကြက္လပ္ ေလးမွာ
ခံုတန္းလ်ားေလးခ်ၿပီး လက္ဖက္ရည္ၾကမ္း ေသာက္ေနၾကတယ္။ ေကာင္းကင္ကို
ေမာ့ၾကည့္ၿပီး ကိုေငြတိုးက မိုးရြာေတာ့မယ္ ထင္တယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ဦးစံထြားက ခဏေတာ့
ေစာင့္ၾကည့္ပါဦးတဲ့။ Aဲဒီ Aခ်ိန္မွာပဲ Aိမ္တံစက္ၿမိတ္က “ေတာက္တဲ့” လို႔
ေAာ္သံၾကားတယ္။ ကိုေငြတိုးက Aသံၾကားရာ လွမ္းၾကည့္ၿပီး “ပုတ္သင္ညိဳ နဲ႔ေတာ့တူတယ္၊
ပုတ္သင္ညိဳေတာ့ မဟုတ္ဘူး”လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ဦးစံထာြ းက “Aဲဒါ ေတာက္တဲ့လို႔ေခၚ
တယ္၊ မိုးေလ၀သ ေဗဒင္ ေဟာတတ္တယ္” ေျပာေတာ့ ကိုေငြတိုး စိတ္၀င္စားေနၿပီ။

“ေတာက္တဲ့” လို႔ ေAာ္လိုက္ေတာ့ ဦးစံထြားက “မိုး လား” ေမးတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ

“ေတာက္တဲ့”ေAာ္ေတာ့“ေလလား”ေမးတယ္။ ေတာက္တဲ့ေAာ္လိုက္ မိုးလား၊ ေလလား
ေမးလိုက္ နဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ့ “ေလလား” မွာ ေAာ္သံ ရပ္သာြ းတယ္။ ဦးစံထြားက “ဒီေန႔

မိုးမရြာဘူး ေလပဲတိုက္မယ္”ဆိုၿပီး ေတာက္တဲ့ေဗဒင္ ေဟာလိုက္တယ္။ ကိုေငြတိုး စိတ္ထဲ

ကေတာ့မိုးေတြဒါေလာက္ေတာင္ညိဳမည္းေနတာမိုးမရြာဘူးဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ေတြးတယ္။
ဒါေပမယ့္ တကယ္ပဲမိုးမရြာဘဲ ေလပဲ နည္းနည္းတိုက္ေတာ့ ကိုေငြတိုး Aံ့ၾသသြားတယ္။

ေနာက္ေန႔ ညေနပိုင္းလည္း ဒီလိုပဲ။ မိုးေတြ Aံု႔လာျပန္ေရာ။ ေလလည္း တသုန္သုန္

တိုက္တယ္။ ဦးစံထြားက မိုးလား၊ ေလလား ေတာက္တဲ့ေဗဒင္ေမးၿပီး ဒီေန႔ မိုးရြာမယ္လို႔
တပ္Aပ္ေသခ်ာ ေျပာခ်လိုက္တယ္။ A၀တ္ေတြ လွန္းထားတာ ႐ုပ္ၾကလို႔ သူ႔သမီးေတြကို
ခိုငး္ တယ္။ တကယ္ပဲ Aဲဒီညေနမွာ မိုး ေတြ သဲႀကီးမဲႀကီးရြာတယ္။

ကိုေငြတိုးကေတာ့ ေတာက္တဲ့ ေဗဒင္ကို Aရမ္း သေဘာက်သြားတယ္။ မိုးရြာမွာလား၊

မရြာဘူးလား ဆိုတဲ့ ကိစၥဟာ ကိုေငြတိုးတို႔လို စိုက္ပ်ဳိးေရး သမားေတြ Aတြက္
Aေရးႀကီးတယ္။ Aဲဒီလို Aေကာင္မ်ဳိး တစ္ေကာင္ေလာက္ ရွိလို႔ကေတာ့ ေရႊပဲ။ ကိုေငြတိုးက
မ၀ံ့မရဲနဲ႔မိုးေလ၀သေကာင္သူ႔ကိုေရာင္းေပးပါေျပာတယ္။ ဦးစံထာြ းက ခပ္Aင္Aင္ရယ္။
သူတို႔Aိမ္မွာ ဒီ တစ္ေကာင္ပဲရွိတာ စU္းစား ၿပီးမွေပးမယ္တဲ့။ ကိုေငြတိုးတို႔ ျပန္ရမယ့္ ရက္ကို
ေရာက္လာၿပီ။ ဦးစံ ထြားက မိုးေလ၀သေကာင္ ေပါက္ကေလး မွ်ေပးမယ္ တဲ့။
ကိုေငြတိုးတစ္ေယာက္ေပ်ာ္လန
ြ ္းလို႔ ထမင္းေတာင္မစားႏိုင္ဘူး။ တစ္သက္လံုးသူလိုခ်င္တဲ့
ဆႏၵျပည့္၀ေတာ့မယ္ေပါ့။

ကိစၥေတြၿပီးလို႔ ရြာကို ျပန္ၾကေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့ ဦးစံထြားက Aိမ္ေျမႇာင္ တစ္ေကာင္ကို

ေဟာလစ္ ပုလင္းခြံထထ
ဲ ည့္၊ Aပိတ္ မပိတ္ဘဲ ပု လင္း၀ကို ဇာပ၀ါပါးပါး ေလးတပ္၊
ေရာ္ဘာကြင္းနဲ႔ စည္းေပးလိုက္တယ္။ ဒါ ေဗဒင္ဆရာ ေပါက္စေလးပဲ၊ မၾကာခင္
Aရြယ္ေရာက္ၿပီး ေတာက္တဲ့ ေAာ္လိမ့္မယ္၊ ဒီေကာင္ Aရြယ္ေရာက္လာေAာင္ ပိုးေကာင္
ေလးေတြဖမ္းေကၽြးပါလို႔ဦးစံထြားကမွာပါတယ္။

ကိုေငြတိုး ရြာျပန္ေရာက္ ေတာ့ သူ႔ေဗဒင္ဆရာေပါက္စ ေလးကို Aရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ နဲ႔ေပါ့။

ငရဲမေၾကာက္၊ ဘာ မေၾကာက္ ပိုးေကာင္ေလး ေတြဖမ္းေကၽြးရတာလည္း မေမာႏိုင္မပန္းႏိုင္။
ေရဒီယို ေတာင္ Aရင္ေလာက္ စိတ္ ၀င္တစား နားမေထာင္ႏိုင္ ဘူး။
Aိမ္ေျမႇာင္ေလးက ေတာ့ ပိုးေကာင္ေတြ တစ္ ေကာင္ၿပီးတစ္ေကာင္ စားေန ရေပမယ့္
ေတာက္တဲ့ျဖစ္ မလာေသးဘူး။ လူ႐ိုးႀကီး ကိုေငြတိုးကေတာ့ တစ္ေန႔ ျဖစ္လာႏိုးႏုိးနဲ႔ ထိုင္ေစာင့္
ၾကည့္ေနတာေပါ့။ Aိမ္ေျမႇာင္ ေလးက “တစ္၊ တစ္၊ တစ္၊ တစ္” နဲ႔ Aသံျပဳတဲ့Aခါ
ကိုေငြတိုးက “Aသံေတာ့ စမ္းေနၿပီေဟ့”လို႔ သူ႔မိန္းမကို Aားရ၀မ္းသာေျပာပါတယ္။

ေက်ာ္ရင္ျမင့္
(ေရႊAျမဳေတ မဂၢဇင္း၊ဇန္န၀ါရီလ ၂၀၁၁)