Modigliani

Edimler

gece soğutuyor kumu. durup dinliyorum önce

sessizliği. gece, örtüyor zeytinlikleri. yaklaşan
sabah açık mavi denizin üzerinde.
kıyı geriniyor ilk ışığa

tekdüze ritimleri şafağın

atıyor sürekli kara toprağın üzerinde
kent uykuda henüz
şişe cam işçileri yollarda
Türkiye’nin karanfili
ağıtlar yakıyor kenar mahallelerde
doğuda öldürülen çocuklarına
acıyla kavrulmuş toprakta
lâle boynunu büküyor
çınşafakta

Türkiye’nin karanfili yas içinde

acının izleri yüzlerde

güneşle uyanıyor portakal çiçeği

naneler rüzgâra veriyor kokusunu

oğlunu işe uğurluyor bir ana

Ahmet Ada