အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း

new outlook
အတြဲ (၁) အမွတ္ (၁)
အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း

ႏိုင္ငံတကာ ျမန္မာအမ်ိဳးသားကြန္ဂရက္ေဖာင္ေဒးရွင္းမွစီစဥ္သည္။

အတြဲ(၁) အမွတ္(၁)၊
၂၀၁၁ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖၚ၀ါရီ ႏွင့္ မတ္လ
၁၃၇၂ ခုႏွစ္၊ တပို႔တြဲလ
အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း

အယ္ဒီတာအဖြဲ႔

ျမန္မာ့အလင္းတင္ထြန္းေအာင္

ေက်ာ္လင္းႏိုင္

ကိုရာဇာ

ခင္စန္းႏြယ္

အႀကံေပးအဖြဲ႔

ကိုကိုေလး

ကိုရဲထြဋ္

စာမ်က္ႏွာအျပင္အဆင္ႏွင့္
ထုတ္ေ၀မွဳတာ၀န္ခံ

ကိုကိုေလး

စာမူပို႔ရန္ aklinaing@gmail.com
အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း

မာတိကာ
အဆိုအမိန္႔ မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္

အယ္ဒီတာ အာေဘာ္

ကဗ်ာ တင္မိုး၊ ပြဲႀကီးပြဲေကာင္း

ျမင္မူေမာင္ႏိုင္မိုး၊ ေလာကနီတိ
ခန္႔မင္းသစ္ မေမွ်ာ္လင့္ေသာ ဇာတ္လမ္း
ႏိုင္သက္လြင္ ေရွ ႔သို႔
ကိုကိုေအာင္ ဦးတည္ရာ
ေက်ာ္ဟုမ္း ဆင္ျခင္းတံုတရား
ေမာင္လူသစ္ ေ၀ဒနာအသစ္မ်ား
နီလြင္ေသြး(ဒႆနိက) ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွစ္သစ္ နွစ္ေထာင့္ဆယ့္တစ္
အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း

မာတိကာ
ဘာသာေရး ဥကၠံသ (ဘဲေခ်ာင္း) ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ား

ယဥ္ေက်းမွဳ Khin Myo Chit Tapoutwe

ဂ်ဴနီယာ၀င္း တပို႔တြဲလ

သမိုင္း ကိုေအာင္ထြန္း ျမန္မာႏိုင္ငံေက်ာင္းသားလွဳပ္ရွားမွဳသမိုင္း

ကိုယ္ေတြ ႔ ခင္စန္းႏြယ္ ေဂ်ာင္မာနီ

(ေက်ာင္းသားစစ္သည္ ၇၀၁ တပ္ရင္း၊ ကခ်င္ျပည္နယ္)

၀တၳဳတိ
ု ၿမိဳ ႔သာ မရာထို ေစ်းသည္ မေၾကးမံု
သစၥာနီ ခင္သီကို ဘယ္လိုေျပာရပါ့
ေက်ာ္လင္းႏိုင္ ေစ်းေရာင္းထြက္ျခင္း
အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း

မာတိကာ
ႏိုင္ငံေရး ကိုရာဇာ အေျခခံေတာ္လွန္ေရးအျမင္ႏွင့္ ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္

အေတြးအျမင္ အေရအတြက္မွသည္ အရည္အခ်င္းသို႔

ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ျခင္း ျမန္မာ့အလင္းတင္ထြန္းေအာင္ သမိုင္း၀င္စာအုပ္ တအုပ္

သုတ ရဲထြဋ္ ႏိုင္ငံရပ္ျခား ဖြံ ႔ ၿဖိဳးေရး အကူအညီမ်ား

Oversea Development Assistance (OAD)

၀င္းေမာင္ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး :
ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓါတ္ ႏွင့္ ၂၁ ရာစု ပင္လုံညီလာခံ (၄)
ကာတြန္း
အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း

အမရပူရၿမိဳ ႔ မဟာဂႏၶာရံု ဆရာေတာ္ အရွင္ ဇနကာဘိ၀ံသ

ဘယ္ဘာသာပဲ ကိုးကြယ္ ကိုးကြယ္

မေတာ္ မတရား မလုပ္နုဲ႔

မေတာ္ မတရား လုပ္လို႔ရွိရင္ဘယ္ဘာသာကမွ

ေကာင္းတယ္လို႔ မေျပာဘူး

တရားသျဖင့္သာ လုပ္လို႔ရွိရင္

ဘာသာတိုင္းက ေကာင္းတယ္လို႔

ေျပာတယ္ ။
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း ေဆာင္းပါး

လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲကာတေလ်ွာက္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း အဖြဲ႔ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ျမန္မာလူမ်ိဳး တေယာက္အေနျဖင့္

အယ္ဒီတာ မွ -- အစည္းေပါင္းမ်ားစြာေပၚေပါက္ခဲ့၏။ ျမန္မာႏိုင္ငံ အသင္းအဖြဲ႔မ်ား
အတၳဳပတၱိ စာအုပ္တြင္ အသင္းအဖြဲ ႔ေပါင္း ေလးေထာင္ခန္႔ရွိသည္ဟု
မိမိတို႔ယဥ္ေက်းမွဳ အေျခခံ(တနည္းအားျဖင့္)ဇစ္ျမစ္ကိုသိဖို႔လိုသည္။
ယဥ္ေက်းမွဳကို ထိန္းသိမ္းလိုက္နာျခင္းသည္ မိမိတို႔ ႏိုင္ငံႏွင့္ လူမ်ိဳးအေပၚ
ေဖာ္ျပထား သည္။ ဦးခ်စ္ေဆြေရး ျမန္မာအသင္းအဖြဲ႔ေပါင္းခ်ဳပ္ သစPာရွိျခင္းျဖစ္သည့္အျပင္ မိမိတို႔ ႏိုင္ငံဖြံ ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္
စာအုပ္တြင္မူ အသင္းအဖြဲ ႔ေပါင္း ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ရွိသည္ဟု ေဆာင္ရြက္ရာတြင္လည္း ကိုယ္ပိုင္ယဥ္ေက်းမွဳကို အေျခခံဖို႔လိုသည္။
ဖတ္ရ၏။ အသင္းအဖြဲ႔အေရအတြက္ကို ေျပာလိုျခင္းမဟုတ္ပါ၊ အေတြးသစ္ မဂၢဇင္းသည္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမွဳကို ေဖာ္ထုတ္ရင္း
အသင္း အဖြဲ ့ တိုင္းတြင္ တူညီေသာ ေဆာင္ပုဒ္ရွိေန၏။ ျမန္မာ့လူ႔ေဘာင္ကို သာယာ၀ေျပာေစရန္ေဆာင္ရြက္ရာ၌
ထိုေဆာင္ပုဒ္ကား “အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ”ပင္ျဖစ္သည္။ မိမိ တေဒါင့္တေနရာက ပါ၀င္သည္ဟုဆိုလွ်င္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို
တိုင္းျပည္ရွိ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးအားလံုး၊ တိုင္းရင္းသာလူမ်ိဳးတို႔၏ သိေလာက္ေပၿပီ။ ေပးကားေပး၏ မရ မျဖစ္ရေလေအာင္ ေပးတတ္မွ
စကား၊စာေပ။ဓေလ့ထံုးတမ္္းႏွင့္၊ မိမိတို႔ကိုးကြယ္ေသာသာသနာကို ရသည္။ေကၽြးတတ္မွ ၀သည္္။ အျမင္နီးေပမည့္ ယူတတ္မွ ရသည္။
ေစာင့္ေရွာက္ လိုက္နာရမည္ ဟူေသာ အနက္ကိုေဆာင္ေပသည္။ အပင္ေ၀းေသာ္လည္း ခ်ဴတတ္လွ်င္ က်သည္။ စသည့္ဆိုရိုးစကားတို႔
မွန္ေနစဲျဖစ္ပါသည္။
လူမ်ိဳးတမ်ိဳး၏ တန္ဘိုးသည္ သက္ဆိုင္ရာလူမ်ိိဳး၏
ယဥ္ေက်းမွဳအေပၚ အကဲခတ္ၿပီး ဆံုးျဖတ္ရသည္။ထပ္၍ဆိုပါမည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အေနျဖင့္ ေေပးသူ၏တာ၀န္ေက်စြာ။ တနည္းအားျဖင့္
လူမ်ိဳးတမ်ိဳး၏တန္ဘိုးကား ထိုလူမ်ိဳး၏ ယဥ္ေက်းမွဳအေပၚ မူတည္သည္။ အလြယ္တကူ ရယူႏိုင္ၾကေစရန္ တတ္စြမ္းသေလာက္ ႀကိဳးစား
ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔၏ ဂုဏ္သိကၡာတန္ဘိုးသည္လည္း ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔၏ ေပးဆက္ထားပါသည္။ လံု႔လျဖင့္ ယူၾကေစလိုပါသည္။
ယဥ္ေက်းမွဳအေပၚ မူတည္သည္။ ကိုယ့္လူမ်ိဳး၏ ယဥ္ေက်းမွဳကို အကယ္၍ အျပည့္အ၀မရေသးပါမူကၽြႏု္ပ္တို႔၏ လိုအပ္ခ်က္ဟု
ကိုယ္တိုင္သိရံုႏွင့္မၿပီး လိုက္နာမွသာလွ်င္ ကိုယ္စီတန္ဘိုးရွိမည္။ ခံယူပါသည္။ အေကာင္းဆံုးနည္းလမ္းမ်ားကို ရွာေဖြကာ စာဖတ္သူ
ကိုယ္စီ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ျပည့္စံုမည္။ ကိုယ္စီျပည့္စံုမွ လူမ်ိဳးစုတခုလံုး အျပည့္အ၀ ရေစရန္ ႀကိဳးစားသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ရဲ၀န္႔စြာပင္
ျပည့္စံုမည္။ ကတိစကားဆိုလိုက္ပါသည္။
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၁ ေဆာင္းပါး

ျမန္မာႏိုင္ငံ ေက်ာင္းသားလွဳပ္ရွားမွဳ သမိုင္း လာၾက၏။ သူတို႔၏ ပထမဆံုးေသြးတိုးစမ္းသပ္မွဳမွာ ပညာလည္းသင္ေပးတယ္။ ေနာက္ဆံုးသမီးနဲ႔ပါ

ရန္ကုန္ဟိုက္စကူး ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားက ထိန္းျမားေပးတယ္။ ေစတနာနဲ႔ သင္ေပးၾကတယ္။
(ကိုေအာင္ထြန္း) ဆရာမ်ားႏွင့္ ပညာေရးအရာရွိမ်ားကိုရွိခိုးကာ အရို ဒီေတာ့ ဟိုတုန္းကဆရာေတြက တကယ့္
အေသ ျပဳရမည္ဟု အမိန္႔ထုတ္သည္။ ေက်းဇူး ရွင္ေတြ အခုေခတ္က ဆရာေတြက
၁၈၈၅ ခုႏွစ္။ ႏို၀င္ဘာလ(၂၉)ရက္ေန႔တြင္ ေက်ာင္းသားေတြဆီက ေငြညွစ္ယူၾကတယ္။
အဂၤလိပ္တို႔က သီေပါမင္းကို ဖမ္းဆီးသြားခဲ့သည္။ ထိုအမိန္႔ကို ထုတ္သူမွာ ထိုစဥ္က ပညာ၀န္ျဖစ္သူ ေငြရမွ ပညာသင္ေပးၾကတယ္။ အခုဆရာက
၁၈၈၆ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ (၈) ရက္ေန႔မွစကာဗမာျပည္ မစၥတာေကာ့ ပင္ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္က ေက်ာင္းသားရဲ ႔ အေစအပါးဘဲ။ ဒါေၾကာင့္ မရွိခိုး
ကို ၿဗိတိသ်ွလက္ေအာင္ခံ ကိုလိုနီႏိုင္ငံအျဖစ္သတ္ ေက်ာင္းဆရာဆရာမ အားလံုးလိုလိုမွာ အဂၤလိပ္ ႏွင့္ ထိုက္ ဘူးကြ” ဦးပု၏စကားကို ေကာလိပ္ေက်ာင္္း
မွတ္လိုက္သည္။ ထိုအခ်ိန္မွစၿပီး ကိုလိုနီ ဆန္႔က်င္ ကုလား မ်ားသာျဖစ္ၾက၏။ သားၾကီးမ်ားက ဟိုက္စကူးေက်ာင္းသားမ်ားကို
ေရးကို တိုင္းရင္းသားတို႔ စတင္ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾက၏။ ျပန္ေျပာျပကာယင္းအမိန္႔ကို ကန္႔ကြက္ရန္အတြက္
ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားၾကီးမ်ားက မေၾက တိရိစာၦန္ ဥယ်ာဥ္ (ထိုအခ်ိန္က ယခုရန္ကုန္ေဆးရံု
သို႔ေၾကာင့္ပင္ ၿဗိတိသ်ွတို႔အေနျဖင့္ (၁၅)ႏွစ္တိုင္တိုင္ နပ္ ၾကသျဖင့္ ေက်ာင္းသားစိတ္မကုန္ေသးသူ ၾကီးေနရာတြင္ျဖစ္၏)တြင္စုေ၀းကာ ေအာက္ပါအတိုင္း
၄င္းတို႔အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဖရိုဖရဲႏွင့္ေတြ႔ၾကံဳေနရစဥ္မွာ ေရွ ႔ ေနပူပူေႏြးေႏြး ဦးပု (ေဖ၊ပု၊ရွိန္) အားသြား ဆံုးျဖတ္ၾက၏။
ပင္ ၁၉၀၃ ခုႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ ႔ ၌ ရွိခိုးမွဳျပႆနာ ေရာက္တိုင္ပင္ၾက၏။ ဦးပုက “ အခု ဟိုက္စကူး
စတင္ေပၚေပါက္ခဲ့ရာ ယင္းလွဳပ္ရွားမွဳသည္ ေက်ာင္းသားေတြက မ်က္ႏွာျဖဴ အရာ “ရန္ကုန္ဟိုက္စကူးေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ဆရာ
မိဘျပည္သူမ်ားႏွင့္အတူ ပါ၀င္ခဲ့သည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရွိေတြကိုရွိခိုးရမယ္တဲ့လား။ သူတို႔ကဘာေတြမို႔လဲ မ်ား ႏွင့္ ပညာေရးအရာရွိမ်ားကို ရွိမခိုးၾကရန္။
ေက်ာင္းသားလွဳပ္ရွားမွဳပင္ျဖစ္ေပသည္။ ဒို႔လူမ်ိဳးေတြကို တမင္ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားတဲ့နယ္ သက္ဆိုင္ရာ ပညာေရးအရာရွိ တဦးဦးႏွင့္ ဆံုလ်ွင္
ခ်ဲ ႔ ေတြဘဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ဒို ႔က ဘာျဖစ္လို႔ ရွိခိုးရမွာလဲ “ ရွိခိုးနည္း(၃)နည္းရွိသည့္အနက္ မည္သည့္နည္းျဖင့္
သူက ဆက္ ေျပာသည္။ ရွိခိုးၾကရမည္ကိုေမးရန္ ဆံုးျဖတ္ၾကသည္။”
ရွိခိုးျပႆနာႏွင့္ ေက်ာင္းသားလွဳပ္ရွားမွဳ
“ဟိုတုန္းက ဆရာေတြကို တပည့္ေက်ာင္းသားေတြက ေနာက္ရက္တြင္ ပညာ၀န္ေထာက္မင္း ဦးေ၀လင္း
၁၉၀၃ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအား သိမ္းၿပီးေနာက္ ရွိခိုးၾကတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ ရွိခိုးသလဲဆိုေတာ့ က ဟိုက္စကူး ေက်ာင္းသို႔လာေသာအခါ
ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားကို ကၽြန္အျဖစ္ ႏွိမ့္ခ်ကာဆက္ဆံ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဆရာေတြက တပည့္ေေတြကို ေက်ာင္းသားမ်ား က “ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းသားမ်ားက
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၂ ေဆာင္းပါး

ဆရာမ်ားကို ရွိခိုးရမယ္လို႔ အမိန္႔ထုတ္ခဲ့တယ္။ အေကာက္ ဥာဏ္ျဖင့္ အမိန္႔ထုတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ သားၾကီးမ်ားပင္ ဦးစီးကာ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၆၇
ရွိခိုးျခင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိပါတယ္။ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ယွက္ ထို႔ေၾကာင့္မစၥစေကာ့၏ အမိန္႔ကို ဤ အစည္း ခုႏွစ္၊ တပို႔တြဲလဆုတ္(၄)ရက္။ အဂၤလိပ္သကၠရာဇ္
နဖူးႏွင့္ထိ ဦးခ်ရွိခိုးျခင္း။ လက္ႏွစ္ဘက္ယွက္ အေ၀းၾကီးမွ ကန္႔ကြက္သည္။” ဟူ၍ျဖစ္သည္။ ထိုဆံုး ၁၉၁၆ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ(၁၁)ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႔တြင္
ရင္ဘတ္ေရွ ႔ မွာထားရွိခုိးျခင္းနဲ႔လက္ႏွစ္ဘက္ကို ျဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္ပင္မစၥတာေကာ့သည္ ၄င္း၏အမိ္န္႔ကို ဗုဒဘာသာ ကလ်ာဏယု၀ အသင္းကို
ရင္ဘတ္ေဘးေစာင္းနားမွာထားဆိုတဲ့ ရွိခိုးျခင္း(၃)မ်ိဳးရွိ ယုတ္သိမ္းေပးလိုက္ရသည္။ ထူေထာင္လိုက္သည္။
တယ္။ဘယ္လိုရွိခိုးျခင္းနဲ႔ရွိခိုး ရမွာလဲ” လို႔ေမးၾကတယ္။
၀ိုင္အမ္ဘီေအ (Y.M.B.A) အစ ဤသည္မွာ ယခုတိုင္ထင္ရွားရွိေနေသာ
ဦးေ၀လင္းက “မင္းတို႔ေျပာတဲ့ သံုးမ်ိဳးထဲက ေက်ာင္းသားက ရန္ကုန္ေကာလိပ္ ေက်ာင္းသား Y.M.B.A. အသင္းၾကီးပင္ျဖစ္ပါသည္။ ယခုအခါ
လက္ႏွစ္ဖက္ယွက္ နဖူးနဲ႔ထိၿပီး ဦးခ်တဲ့ရွိခိုးနည္းနဲ႔ ၾကီးမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ေမာင္ဘေဘ၊ ေမာင္ေမာင္းၾကီး၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ပုဇြန္ေထာင္ ေရေက်ာ္ရပ္တြင္ ရွိပါသည္။
ရွိခိုးရမယ္”လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ေမာင္လွေဖ၊ ေမာင္စိန္လွေအာင္၊ ေမာင္ဘယဥ္၊
ေမာင္ဘဒြန္း စေသာ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားသည္ (ကိုေအာင္ထြန္း ေရးေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေက်ာင္းသား
မ်က္ႏွာျဖဴ အလိုေတာ္ရိ ဦးေ၀လင္း၏စကားကို ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၆၅ ခု၊ ပထမ၀ါဆိုလဆန္း(၁၅) လွႈပ္ရွားမွႈသမိုင္း စာအုပ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပပါသည္)
ေက်ာင္းသားမ်ားေကာ မိဘမ်ားပါ မေၾကမနပ္ျဖစ္ ရက္။ အဂၤလိပ္သကၠရာဇ္ ၁၉၀၄ခု၊ ဇြန္လ(၂၆)
ၾက၏။ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားအေပၚ ခင္မင္ရင္းႏွီးၿပီး ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႔တြင္ ရန္ကုန္ေကာလိပ္
နားလည္ထားသူ အဂၤလိပ္ဆရာၾကီး အဂၤလိပ္လူမ်ိဳး မစၥ ဗုဒ<ဘာသာအသင္း (Rangoon College Buddhist
တာေ၀းလ္ရစ္သည္ပင္ထိုအမိန္႔ကိုမေၾက မ နပ္ ျဖစ္ခဲ့၏။ Association) ကို စတင္တည္ေထာင္ခဲ့ၾကသည္။
ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ မိဘမ်ားသည္ ၀ိတိုရိယေဟာ ေခၚ ယင္းေက်ာင္းသားၾကီးမ်ားသည္ တေန႔တြင္
ေလ်ာ္တန္ရံု (ေနာက္ပိုင္း ဂလုပ္ရံု၊ ယခု ပပ၀င္းႏွင့္ ဒါလ ဟိုဇီ လမ္း (ယခု မဟာဗႏဳလလမ္း)တြင္
ဂလုပ္ရံုကိုဖ်က္ၿပီး ကုန္သည္ၾကီးမ်ားေဟာ္တယ္ လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကရင္းမွ၊ ေမာင္ဘေဘက ေမာင္ေမာင္
ေဆာ က္ ထား သ ည္ ) တ ြ င္ အ စ ည္း အေ ၀း ျ ပ ဳ လု ပ္ ကာ ၾကီးႏွင့္ ေမာင္လွေဖတို႔အား ႏိုင္ငံ ျခားသားေတြက
ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾက၏။ ႏိုင္ငံေရးအျမင္ျဖင့္ ထူေထာင္ထားေသာ ၀ိုင္အမ္စီေအ
ကဲ့သို႔ ျမန္မာအသင္းၾကီးတခု ထူေထာင္ရန္
“ပညာ၀န္ မစ္တာေကာ့သည္ တမင္ အၾကံေပးသည္။ ထို႔ေနာက္ ၄င္းေကာလိပ္ေက်ာင္း
အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၃ ကဗ်ာ

ေရွ ႔သို႔
(ႏိုင္သက္လြင္)

လူ႔ဘံုေလာက၊ ျမတ္ဌာနဟု ဘ၀တခါ၊

ခဏတာ၀ယ္ ဘယ္ဟာဆီႏွစ္၊ အမွန္ျဖစ္ဟု
စိစစ္ေ၀ဖန္၊ သိျမင္ရန္ႏွင့္ ကူးေလ်ွာက္တက္လွန္း၊
ဘ၀လမ္းတြင္ ၾကမ္းတမ္းရွည္ေၾကာ၊
အဖ်က္ေပါ၍ ခက္ေမာသည္မွာ၊ ဓမတၱာတည္း။
ငါေလွ်ာက္သည့္လမ္း၊ ဆူးေျငာင့္ျပြမ္းေစ
မရပ္မေၾကာက္၊ ေရွ ႔သို႔ဆက္အံ့။ ငါသြားသည့္ရပ္၊
ေတာထပ္ထပ္ေစ မရပ္မေၾကာက္၊ ေရွ ႔
သို႔ေလွ်ာက္အံ့။ ဘယ္သို႔ဘယ္ပံု၊ လူ႔ဘံု
ေတြ႔ၾကံဳရေပ၊ ဒုကၡေတြကို ငါေလ၀ံ့ရဲ၊ အာမာန္ဇြဲျဖင့္
ခဲ၍ေက်ာ္လႊား၊ ရင္ဆိုသြား၍ မနားေရွ ႔သို႔
ဆက္မည္တည္း။ ။
အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၄ ကဗ်ာ

ေ၀ဒနာ အသစ္မ်ား
(ေမာင္လူသစ္)

အသက္ တရစ္ၿပီး တရစ္ ေရာက္ေနတဲ့ ေ၀ဒနာ

ဂယက္ တထစ္ၿပီး တထစ္ အေသအခ်ာ မသက္သာႏိုင္ဘူ႔
သက ၠရာဇ္ တႏွစ္ၿပီး တႏွစ္ ရတက္ျဖာ မိွဳင္ေတြခ်ရမလို
အသစ္ၿပီး အသစ္တလွစ္ၿပီး တလွစ္၊ ဂႏိုင္ေဘြ အလယ္မွာ
ပစ္ခြါခဲ့ၾကရၿပီ ။
မခိုင္သေလ တကယ္လြမ္းပါရ
၀ဋ္ေၾကြး ေခ်စရာ ကၽြမ္းပါလွ အသည္းဆိုင္
မေရမရာ ေတြးေနခိုက္ ေအာ္ - ဆြဲကိုင္ ရမ္းသလိုပ
အေျဖရွာ အေနခြါ မခြဲႏိုင္ သဲအူစိုင္ ေၾကြရၿပီထင့္
ေအာ္ - အေသအခ်ာ မရွိတဲ့ ဘ၀။ ေျဖမရ အခက္ေပြစရာ့ အသဲ

ရင္လည္းမၿငိမ္ေသး ခ်စ္ ေရ ---ကို႔မွာ မ်က္ရည္က ၀ဲ ။ ။

အခ်ိန္ေဆးက တခြက္ၿပီးတခြက္
ဆက္ကာ ဆက္ကာ ေသာက္ေပမယ့္
အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၅ ကဗ်ာ

ေလာကနီတိ
ျမင္းမူေမာင္ႏိုင္မိုး

ေလာကနီတိ ဆိုသည္မွာ

လူတိုင္းအတြက္ လမ္းညႊန္ပါ။ ထို႔ထက္ေသာ္ကား ႏွိဳင္းယွဥ္ရန္

ပညာရွိတို႔ ဆိုစကား မိတ္ေဆြေကာင္းႏွင့္ တူလွျပန္။

လိုက္နာမွတ္သား အက်ိဳးမ်ား။ ေဆာင္ရန္ေရွာင္ရန္ အခ်က္မ်ား

ေလာကနီတိ ညႊန္ျပထား။

သားတို႔ သမီးတို႔ ဖတ္စရာ

အႏွစ္သာရ ျပည့္လွပါ။ ပိုင္းျခားေ၀ဖန္ အမွားအမွန္

မိဘပမာ သြန္သင္ထား စဥ္စားသံုးသပ္ ခ်င့္ခ်ိန္ရန္။

ဆရာႏွင့္လည္း ဘယ္မျခား။ သားတို႔ အျမန္ လိမRာဖို႔

ေလာကနီတိ ဖတ္ၾကစို႔ ။

သမီးတို႔ အျမန္ လိမၼာဖို႔

ေလာကနီတိ ဖတ္ၾကစို႔ ။ ။
အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၆
Lawka Niti ျမင္းမူေမာင္ႏိုင္မိုး
Lawka Niti is
A guide for everyone,
What the wise hath said
Note and obey and benefits are won.
For sons and daughters
It’s full of substance or essence,
Also teaching like the teachers and masters
And admonish like the parents.
ကဗ်ာ
And again to compare
It’s like a friend true and right,
Do’s and don’ts are declared
Also maxims and directives in life.
Disceming the wrong and right
To think, appreciate and evaluate
For sons to be quickly well-bred,
Lawka Niti is to be reae;
For daughters to be quickly well-bred,
Lawka Niti is to be read.
အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၇ ကဗ်ာ

ဆင္ျခင္တံု တရား
ေက်ာ္ဟုန္း

ၾကည့္ပါလား အခ်င္း နန္းညြန္႔မွာေဆး ပဥၥသိခၤရဲ ႔ ဗ်တ္ေစာင္းသံ

စုတ္ျပတ္ေနမွာေပါ့
ညံ့တာကိုး ။
ဟယ္ - ေတာ္လိုက္တာ
ေအာင္ျမင္မွာေပါ့
အရည္အခ်င္း ရွိတာကိုး ။
အရင္တုံးက သူေတာင္းစားလို
ခု - ဘာပြေပါကတိုးသြားသလဲ မသိ ။
ဆီးဖုကိုစား အလ်ဥ္းသင့္တိုင္း
လက္ျငိဳးညႊန္ရာ ေရျဖစ္ ၾကားေယာင္ေနေတာ့တယ္ ။ ။
၀တိ ံထက္က သူ
လမ္းေဘးကို ခုမ်ားေရာက္
၀မ္း ဒိုးယိုေပါက္က
ဘယ္လိုမ်ားပါလိမ့္
ေၾသာ္ - - ကၽြတ္ ကၽြတ္ ကၽြတ္ ။
သတိနဲ႔မယွဥ္သမွ် ဥာဏ္မျမင္
လိုရင္ သာသာ ထိုးထိုး
မလိုရင္ နာနာ ဆိုးဆိုး ။

က်ဳပ္ကေတာ့ ဒီစကားမ်ိဳးေတြ ၾကားတိုင္း

ယဲ့ယဲ့ေလးၿပံဳး
အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၈ ကဗ်ာ

ပြဲၾကီးပြဲေကာင္း တင္မိုး

(၃၀၊ ဇန္န၀ါရီ၊ ၁၉၉၉၊ စေနေန႔ နံနက္ခင္း။

ဘ၀ကို သံပတ္ေပးေနတဲ့
အေရးေတာ္ပံုစိတ္နဲ႔ ငါ။

ဘယ္ေနရာမွာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးဆိုလဲ
ေၾကာက္အားပိုစရာ ငါ့မွာမရွိ။

ဘယ္ေသာင္ေကြ႔မွာ
မိေက်ာင္းေတြ ေတြ႔တယ္ဆိုလဲ
မေမ့မေလ်ာ့ အပ`မာဒ စိတ္နဲ႔
ရိပ္ကနဲဆို သတိေမာင္းတင္ၿပီး
ေအာင္ျမင္ေအာင္ ရင္ဆိုင္မယ္။

အစာတဖက္ရွာ ရန္သူတဖက္ၾကည့္တဲ့
က်ီးကန္းရဲ ့ သတိမ်ိဳးနဲ႔
မုဆိုးရဲ ့ ေလး အ၀င့္ကို
နားစြင့္လို႔ ေနဦးမယ္။

ဘ၀ဆိုတာ ကစားကြင္း
ေျချပင္းတိုင္း မႏိုင္
ဂိုးသြင္းပိုင္မွ ေအာင္ပြဲရ
အလြန္လွတဲ့ ပြဲၾကီး ပြဲေကာင္းတခုပဲ။ ။
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၉ ေဆာင္းပါး

အေျခခံ ေတာ္လွန္ေရးအျမင္ႏွင့္
လူငယ္တိုင္း မိမိရဲ႔ အေတြးအေခၚ အၾကံဥာဏ္ေတြကို စုေပါင္းၿပီး လုပ္ငန္းကို
အေကာင္ အထည္ေဖာ္ၾကရပါတယ္။

COMRADE (ကိုရာဇာ)
ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္ ေအာက္ပါ
အၾကံျပဳလိုပါတယ္။
သေဘာတရား နည္းလမ္းေတြကို က်င့္သံုးဘို႔

ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ အလုပ္တခု လုပ္ရမယ္ဆိုတာကို သိၾကေပမယ့္ ဘယ္လို

၁။ လူေတြရဲ ႔ သေဘာ သဘာ၀နဲ႔ စိတ္ေနစိတထားကိုေလ့ လာဘို႔လိုပါတယ္။
စလုပ္ရမလဲဆိုတဲ့ေနရာကစၿပီး ျပႆနာတက္ၾကေတာ့တာဘဲ။ တခါတရံ
ေလ့လာရာမွာ အရွိကိုအရွိအတိုင္း သိေအာင္ ၾကိဳးစားဘို႔လိုပါတယ္။
ဘဲဥအစ ရွာမရသလိုျဖစ္ေနတတ္ၾကတယ္။ တခါတေလေတာ့လည္း “
မုန္႔လံုးစကၠဴကပ္၊ ဂ်ာေအးသူ ႔ အေမရိုက္” နဲ႔ဘဲ လံုးျခာလည္ေနတတ္ၾကတယ္။
၂။ အရာရာဟာ ေျပာင္းလဲေနတယ္ဆိုတာ မေမ့ဘဲ အဲဒီေျပာင္းလဲမွဳေတြကို
နက္နက္ရွိဳင္းရွိဳင္းၿပီး အေျခအေန ေပၚမူတည္းလုပ္ေဆာင္ရပါမယ္။
အလုပ္တခုကိုစ လုပ္မယ္ဆိုရင္ မိမိတေယာက္ထဲ
လုပ္လို႔မရဘူးဆိုတာ မေမ့ဘို႔ပါဘဲ။ ငါတတ္ ငါေတာ္စိတ္ေတြ ကိုေမ့ထားဖို႔
၃။ ဆန္႔က်င္ဘက္ေတြရဲ့႔ အားၿပိဳင္မွဳနဲ႔ စုစည္း ညီညြတ္မွဳေတြကို
အေရးၾကီးပါတယ္။ ဘယ္လိုအလုပ္မ်ိဘဲလုပ္လုပ္ အဖြဲ႔အစည္းတခုကို
ေလ့လာဆန္းစစ္ပါ။ ေလာကမွာ ဆန္႔ၾကင္ဘက္ေတြနဲ႔
စတင္ဖြဲ႔စည္းရပါတယ္။ အဖြဲ႔အစည္းဆိုတာကလည္း ႏွစ္ေယာက္၊
ဖြဲ႔စည္းထားတာခ်ည့္ပါဘဲ။ ဥပမာ အေအးနဲ႔အပူ၊ ခ်စ္ျခင္းနဲ႔မုန္းျခင္း၊
သံုးေယာက္ကေန မ်ားခ်င္သေလာက္ မ်ားလာႏိုင္တာေပါ့ ။
အဖိုနဲ႔အမ စသည္ေပါ့။ လုပ္ငန္းတခုေအာင္ျမင္ေရးအတြက္
ယာယီအားျဖင့္ အားလံုးလိုက္နာေအာင္ ညွိႏွိဳင္းေဆြးေႏြးရင္းနဲ႔ ရလာတဲ့
မိမိနဲ႔အလုပ္အတူတူလုပ္မယ့္ သူခ်င္း စုစည္း ထားတဲ့သေဘာပါဘဲ။
အေျဖဟာေလာေလာဆယ္ လုပ္ငန္းအတြက္ ညီညြတ္ေရးတခုလို႔
ေတာ္လွန္ေရးအေတြးအေခၚသစ္နဲ႔ တည္ေဆာက္ ထားတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းမရွိဘဲ
ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
ေတာ္လွန္ေရးမေအာင္ျမင္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္လို အခက္အခဲေတြရွိရွိ
အဖြဲ႔အစည္းတခုကို မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ စတင္ဖြဲ႔စည္းၿပီး အလုပ္စ
၄။ အေကာင္းဆံုးကေတာ့ လိုက္ေလ်ာ ညီေထြ က်င့္ၾကံေနထိုင္မွဳကို
လုပ္ရတာဘဲ။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အလုပ္လုပ္ရင္း အဖြဲ႔အစည္းကို က်စ္လ်စ္
အတိုင္းအတာ ကာလတခု အထိထားရွိၿပီး က်င့္ၾကံေန ထိုင္ဘို႔ပါဘဲ။
ခိုင္မာ လာေစေရးအတြက္ စတင္ဖြဲ႔စည္းတဲ့ လူငယ္အဖြဲ႔အစည္းေတြဟာ
ယာယီသေဘာဖြဲ႔စည္းတာက မ်ားပါတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ မိမိ အဖြဲ႔ အစည္းတြင္းရွိ
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၁၀ ေဆာင္းပါး

၅။ အခ်ိန္ေနရာနဲ႔ အေျခအေနတရပ္ကို အၿမဲတမ္း ႏိုင္ဘူး ဆိုတဲ့စိတ္ရွိတယ္။ ဒါလည္း သူ႔အခြင့္ပါ။ ေတာ္လွန္ေရး စိတ္ဓာတ္

ထည့္သြင္း စဥ္းစားၿပီးမွ အလုပ္လုလပ္ျခင္းဟာ ေနာက္တမ်ိဳးကေတာ့ ငါမွားတယ္ ျပင္မယ္ ေပါ့၊
အေရးပါတယ္လို႔ သိရွိနားလည္ေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါလည္း သူ႔ဆိုင္ရာအခြင့္အေရးဘဲမဟုတ္လား။ E = eternal
ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္ကို အဂၤလိပ္လို (COMRTADE)
၆။ လက္ေတြ႔ျဖစ္ရပ္နဲ႔ သေဘာတရားၾကား ကြာဟခ်က္ လို႔သံုးၾကပါတယ္။ ဒါဆို အနက္ဖြင့္ၾကည့္ၾကရေအာင္၊ အထက္ပါအရည္အေသြးမ်ားကို သက္
ေတြကို နားလည္သိရွိေအာင္ ၾကိဳးစားေစခ်င္တယ္။ ဆံုးတိုင္ ထာ၀ရ ရင္မွာပိုက္ ေထြးထား မည္ဟု
C=conformity ယံုၾကည္ျခင္း ဒါေၾကာင့္ ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္ဆိုတဲ့ စံ
၇။ အျပန္အလွန္ နားလည္မွဳရွိရပါမယ္။ ဆိုလိုတာ က ေတြနဲ႔ကိုက္ညီေအာင္ ၾကိဳးစား က်င့္ၾကံႏိုင္ၾကပါေစလို႔
ေတာ့မိမိအသိုက္အၿမံဳအတြင္းမွာေနတဲ့ခါ မွာ သာတယ္ လိုက္ေလ်ာညီေထြျပဳက်င့္ေနထိုင္ျခင္း အၾကံျပဳလိုက္ပါတယ္။
နာတယ္ သေဘာမထားဘဲ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေစတ
နာထားၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။ O = obedience
ရာဇာ
အထက္ပါအခ်က္ေတြကေတာ့ကၽြန္ ေတာ္ ေလ့ မွန္ကန္ေသာ ေျပာဆိုဆံုးမျခင္းကို နာခံျခင္း
လာ လက္ခံထားသေလာက္ ေဖာ္ျပတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါ့ထက္ေကာင္းတဲ့ အခ်က္ေတြ ရွိရင္လည္း က်င့္သံုး M = Mutual Understanding
ၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အျပန္အလွန္နားလည္မွဳရွိျခင္း

ဒီေနရာမွာ ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး R = respect ေလးစားမွဳရွိျခင္း

ေျပာခ်င္ပါတယ္။ အမွန္ကေတာ့ ေအးအတူပူအမ်ွ၊
ေသတူရွင္ဘက္ ေတာ္လွန္ေရးသမား လို႔ေယ် ဘူယ A = affection တဦးေပါ တဦး ၾကင္နာျခင္း
ေျပာလို႔ရပါတယ္။
D= daring spirit မိမိျပည္သူအတြက္
အခ်ိဳ႔ရဲေဘာ္ေတြက မွားရင္မွားပါေစငါမျပင္ မိမိရဲေဘာ္အတြက္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ အနစ္နာခံေသာ
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၁၁ ေဆာင္းပါး

အေရအတြက္မွ အရည္အခ်င္းသို႔

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ႏိုင္ငံေရးစနစ္အမ်ိဳးမ်ိဳး က်င့္သံုးခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ၁၉ ရာစု ျမန္မာျပည္သည္လည္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးသေဘာအရ သီးျခားႏိုင္ငံမဟုတ္ေတာ့ဘဲ

ပထမ ထက္၀က္အတြင္း ၁၈၂၄တြင္ ပထမအဂၤလိပ္ျမန္မာစစ္ပြဲ ျဖစ္ပြားကာ အိႏိၵယျပည္၏ လက္ေအာက္ခံ ျပည္နယ္တခု ျဖစ္သြားသည္။
ႏိုင္ငံေရး
ရခိုင္ေဒသႏွင့္ တနသၤာရီေဒသကို အဂၤလိပ္တို႔ထံေပးအပ္လိုက္ရသည္။
ထိုေနာက္ ၁၈၅၂ခုတြင္ ဒုတိယ အဂၤလိပ္ျမန္မာစစ္ပြဲ ျဖစ္ပြားကာ ေျမထဲၿမိဳ႔မွ ထိုအခ်ိန္ကာလအထိ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားတို႔သည္
ေအာက္ ျမန္မာျပည္ေအာက္ပိုင္း(ပဲခူးတိုင္းၾကီးကို) အဂၤလိပ္တို႔လက္သို႔ တိုင္းေရးျပည္ေရးတြင္ ပါ၀င္ပတ္သက္ျခင္းမရွိ။ ပတ္သက္ခြင့္လည္း
ေပးအပ္ခဲ့ရျပန္သည္။ တဖန္ ႏွစ္ ၃၀ ေက်ာ္အၾကာ ၁၈၈၅ ခုႏွစ္တြင္ တတိယ မရွိ။ အုပ္ခ်ဳပ္ခံ သက္သက္ ေက်းေတာ္မ်ိဳးကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမ်ား (subjects)
အဂၤလိပ္ျမန္မာစစ္ပြဲ ျဖစ္ပြားကာ ျမန္မာတျပည္လံုး အဂၤလိပ္လက္ေအာက္သို႔ သာျဖစ္ခဲ့သည္။
က်ေရာက္ခဲ့သည္။
ျမန္မာဘုရင္၏ ေက်းေတာ္မ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးဘ၀မွ ၀ိတိုရိယဘုရင္မႏွင့္
သို႔ျဖင့္ ရခိုင္၊ တနသၤာရီႏွင့္ ျမန္မာျပည္ေအာက္ပိုင္းသည္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေဂ်ာ့ဘုရင္တို႔၏ ေက်းေတာ္မ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး ဘ၀သို႔
အေနာက္တိုင္း ႏိုင္ငံေရးစနစ္ႏွင့္ ပညာေရးစနစ္ကို ေစာစီးစြာ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရသည္။ ေျပာင္းလဲသြားျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
အေနာက္တိုင္း ေခတ္မီပညာေရးေၾကာင့္ ေအာက္ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားသည္
ပို၍အျမင္က်ယ္ခဲ့သည္။ ျပင္ပကမာၻႏွင့္ အဆက္အဆံ ပို၍မ်ားျပားကာ ႏိုင္ငံေရးရာမ်ားကို တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးရာတြင္ လည္းေကာင္း၊
မ်က္စိပြင့္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အထက္ျမန္မာျပည္သည္ သက္ဦးဆံပိုင္ မည္သို႔မည္ပံု ဥပေဒမ်ားျပဌာန္းေဆာင္ရြက္သင့္သည္ဟု
ပေဒသရာဇ္စနစ္ေအာက္တြင္ ပ်ပ္၀ပ္ေနရဆဲျဖစ္သည္။ စဥ္းစားရာတြင္လည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ အေရးပါေသာ
၀န္ႀကီးဌာနမ်ားကိုသာကိုင္တြယ္ ခြင့္ ရၾကသည္။
ျမန္မာတျပည္လံုးကို သိမ္းပိုက္ၿပီးေနာက္ ၿဗိတိသွ်တို႔သည္
စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးျဖင့္ ေရွးဦးစြာ အုပ္ခ်ဳပ္သည္။ အရာရွိအုပ္ခ်ဳပ္ေရးသည္ မည္သို႔ရွိေစ ထိုေခတ္ ထိုကာလကစ၍ ႏိုင္ငံေရးသမား ဟူေသာ
ေအာက္ဆံုးအဆင့္ ရြာသူႀကီးအထိ အဂၤလန္ျပည့္ရွင္ ဘုရင္က လူ႔အလႊာ တနည္းအားျဖင့္ လူအမ်ိဳးအစားတရပ္ ေပၚထြန္းလာခဲ့ရာ
ကိုယ္စားအာဏာလႊဲအပ္ကာ အဆင့္အဆင့္ အုပ္ခ်ဳပ္သြားျခင္းျဖစ္သည္။ ၁၉၃၇ ခုတြင္ ၉၁ ဌာနအုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေရြးေကာက္ပြဲမ်ား။ ၁၉၄၇ ခုတြင္
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၁၂ ေဆာင္းပါး

တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ ေတာ္ေရြးေကာက္ပြဲမ်ား။ ၁၉၅၂၊ ၁၉၅၆၊ ၁၉၆၀ ဗူးေတာင္း နစ္လို႔ ေဇာင္ခ်မ္းေပၚသည္ ဟူေသာ အေျခ အေနမ်ိဳးကို
တို႔တြင္ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားကိုေခတ္အဆက္ဆက္ ဆိုက္ေရာက္သြားမည္ျဖစ္သည္။
ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကရသည္။ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ေခတ္
(၁၉၇၄-၁၉၈၈) မွာမူ တပါတီစနစ္ျဖစ္၍ ပါတီတာ၀န္ထမ္းေဆာင္သူမ်ားမွာ သို႔ျဖစ္ရာ အမ်ားအက်ိဳးကို မဆုတ္မနစ္ ႀကိဳးပမ္း ေဆာင္ရြက္လိုေသာ
လခစားႏိုင္ငံေရးသမား မ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ အရင္းခံစိတ္ထားရွိသူ လူငယ္လူလတ္မ်ား ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္ထဲသို႔
ႏိုင္ငံေရး
မ်ားႏိုင္သမွ် မ်ားမ်ား၀င္ေရာက္ၾကရန္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ အားေပးတိုက္တြန္း
ထိုေခတ္ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားမွာလည္း ယွဥ္ၿပိဳင္အေရြးခံသူ ႏွဳိးေဆာ္လိုပါသည္။ ထိုသူမ်ားသည္ စိတ္ရင္းေစတနာ မွန္ကန္ ေကာင္းမြန္ၿပီး
မရွိသေလာက္ျဖစ္ကာ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္း တဦးတည္းကို ေထာက္ခံ၊ ျဖစ္ရကား အရည္အခ်င္းပိုင္းကို
ကန္႔ကြက္ မဲေပးရျခင္းျဖစ္သည္။
“ မုဆိုး စိုင္သင္” သကဲ့သို႔ ဆက္လက္ျဖည့္ဆည္း သြားႏိုင္ၾကမည္ဟု
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းတြင္ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီ စနစ္ကို ယံုၾကည္ေပသည္။ ႏိုင္ငံေရးတြင္ အဓိကအက်ဆံုး အရည္အခ်င္းမွာ
အစပ်ိဳးခဲ့ရာ အေရာင္အေသြးစံု ႏိုင္ငံေရးပါတီစံုေပၚေပါက္လာသည္။ ေျဖာင့္မတ္ျခင္း (sincerity) သာျဖစ္သည္ မဟုတ္ပါလား။
သို႔ေသာ္ႏိုင္ငံေရးသမားအျဖစ္ ဘ၀ကို ႏွစ္ျမဳပ္ေဆာင္ရြက္သူမ်ားသည္
အေရအတြက္အားျဖင့္ပင္ နည္းပါး လြန္းေနေသး သည္ကို ေတြ႔ရသည္။

ႏိုင္ငံေရးသမားအလုပ္သည္ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားကို
ေနာက္တန္းတြင္ထားၿပီး အမ်ားအက်ိဳးကို မိမိအက်ိဳး ထက္ပို၍ဦးစားေပး
လုပ္ကိုင္ရေသာ အလုပ္ျဖစ္သည္။ ကိုယ္က်ိဳး စီးပြားအလို႔ငွာ
ႏိုင္ငံေရးလုပ္သူမ်ား တြင္ က်ယ္ လာလွ်င္ တိုင္းျပည္ဆုတ္ယုတ္ဖို႔သာရွိသည္။

(၂၀၁၀ ဇူလိုင္လထုတ္ အေတြးအျမင္စာေစာင္မွ ေခါင္းႀကီး ပိုင္းကို ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)

 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၁၃ ေဆာင္းပါး
အေမ အသံုးအစြဲတတ္Iသာ သူတို႔ ထမင္း သူ႔အတြက္ထီးတလက္ထုတ္ေပး ခ်င္ေသးသည္။
ခင္သီကို ဘယ္လိုေျပာရပါ့ နပ္မွန္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါကလည္း ျပည္သူ႔ဆိုင္က ေပးတံုးယူမွ မနက္က
သူအလုပ္သြားကာနီးမွ အေမက သူ႔အက်ၤ ီ
သစၥာနီ သူ႔ေရွ ႔ စာပြဲေပၚရွိ ၈၀ ေက်ာ္မ်ွေသာ ေငြပံုကို ေကာ္လံနားတြင္ စုပ္ဖြာ ေ န တာျမင္ကာ ျပန္ခၽြတ္ခိုင္းၿပီး
သံုးစရာရွိေသာ အသံုးစရိတအ ္ လိက ု ္ ခြဲေ၀ေနမိ၏၊ ပထမ မ်က္ေစ့ မွဳန္မႊားႏွင့္ အပ္ျဖင့္သီေပးသည္။
လကုန္ရက္မို႔ ဌာနခြဲစာေရးၾကီး၏ စားပြဲ ဦးဆံုး မျဖစ္မေနကုန္ရမည္က လ သံုးမီးရထားလက္မွတ္ အနားျပာ၀တ္ရတာ ေက်ာယားသည္ဆိုကာ သူမ်ားေတြ
ခံုမွာလူေတြအံုေန၏။ ဌာနခြဲစာေရးၾကီးဦးလွေမာင္ လဲခပင္ျဖစ္သည္။ ေျမာက္ဥကၠလာ ပုရြက္ဆိပ္ကုန္း တက္ထရြန္ေရာင္စံုကို ခါးေပၚမွ မခ်ေသာေခတ္မွာ
ကတေယာက္စီ၏နာမည္ကို ေခၚရင္း လစာ ဘူတာမွ ရန္ကုန္ဘူတာၾကီးထိ္ လသံုးလက္မွတ္ခမွာ သူ႔သား၏ နီက်န္၀ါေယာ္ေသာ ေကာ္လံဖြာေသာ
ထုတ္ေပး ေနသည္။ ေအာင္ျမင့္္သည္ ထိုင္ရင္း တဆယ္ေက်ာ္ျဖစ္သည္။ ကားစီးလွ်င္ အသြားအျပန္ အနားျပာအက်ၤ ီ မျဖဴတျဖဴကို ၾကည့္ကာ အေမ့ရင္ထဲမွာ
ဒီလအတြက္သူ၏ ရသံုးခန္႔မွန္းေျခစာရင္းကို တြက္ခ်က္ တ ေန႔တက်ပ္က်ႏွင့္ သံုးဆယ္နည္းပါးကုန္မည္။ ခ်မ္းေျမ ႔ဟန္မတူ။ ဒါေၾကာင့္ တက္ထရြန္မတတ္ႏိုင္ခင္
ၾကည့္ေနမိသည္။ သူ႔ေရွ႔မွာကား သူ႔လစာျဖစ္ေသာ ရထားစီးရတာ အခ်ိန္မမွန္သည့္ အခါ ထီးတလက္ေတာ့ ၀ယ္ေပးအံုးမွပဲဟု အေမ့စိတ္ထဲမွာ
၈၂ က်ပ္ ႏွင့္ အေၾကြအခ်ိဳ႔ရွိသည္။ သူသည္ မမွန္။ တိုးၾကိတ္စီးရသည့္ အခါစီးရ။ စြန္႔စားဆံုးျဖတ္လိုက္ဟန္တူသည္။
အၿမဲခန္႔ စာေရးမဟုတ္ေသးေပ။ အကူစာေရးအျဖစ္ ရထားစင္းလံုးေပ်ာက္သည့္အခါ ေပ်ာက္ေပမယ့္
ကုန္သည္လမ္းရွိ သည္ရံုးတြင္ အလုပ္၀င္ခဲ့သည္မွာ အကုန္အက်သက္သာသည္။ အေမ့အဆိုအရ ထီးဖိုး တဆယ္ေက်ာ္ကို
ေျခာက္လခန္႔ရွိၿပီ။ အကူစာေရးဆိုသည္မွာ တေန႔ ၃ ထပ္ႏွဳတ္လိုက္လွ်င္ အိမ္သံုးစရိတ္ေပးရန္
က်ပ္ ၁၅ ျပားျဖင့္ ေန႔စား လရွင္းအလုပ္သမားျဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူတက္ေနေသာ လူငယ္ေရးရာ ၃၀ ေက်ာ္သာက်န္ ေတာ့မည္။ သူ႔ေရွ႔မွာ
ညေက်ာင္းအတြက္ ေက်ာင္းလခ ေျခာက္က်ပ္ တကြဲတျပားစီ စုပံုထားေသာေငြတို႔ကို ၾကည့္ကာ
သူတို႔မွာ ေမာင္ႏွမ (၇)ေယာက္ရွိ၍ အေဖသည္ ၿပီးေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဖိုး၊ ေဆးလိပ္ဖိုး၊ ေအာင္ျမင့္ ရင္ေမာေနမိသည္။ ဒီၾကားထဲ ဒီေငြပံု
ပင္စင္စား စစ္ထြက္တပ္ၾကပ္တေယာက္ျဖစ္သည္။ ရုပ္ရွင္ဖိုးအတြက္ ေငြ ႏွစ္ဆယ္။ ဒါကလည္း ၀ိုင္း၀ိုင္းေလးအလယ္မွာ မနက္က ေတြ႔ခဲ့ရေသာ ခင္သီ
တအိမ္သားလံုးမွာ အေဖ့ပင္စင္လခအျပင္ ေတာ္ေတာ္ေခၽြတာသံုးမွျဖစ္သည္။ အားလံုးေပါင္း မ်က္ႏွာကေလးကလည္း ေပၚလာျပန္သည္။
ရံုးစာေရးမ ျဖစ္ေသာ သူ႔အမႏွင့္သူ႔လစာကိုသာ ၃၆ က်ပ္၄၆ က်ပ္ႏွင့္ အေၾကြအနည္းငယ္သာ
မွီခိုေနရသည္။ အမွန္ေတာ့ သူကအလုပ္၀င္ က်န္ေတာ့သည္။ ***
သည္မွာ မႏွစ္က ဆယ္တန္းကို ခ စာရင္းမွ
ေအာင္ၿပီးျဖစ္ရာ ေျခာက္လမွ်သာ ရွိေသးသည္။ မိုးက်သည္မွာ ၾကာၿပီဆိုေတာ့ အေမက
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၁၄ ေဆာင္းပါး

(စ်) ေစ်းတဖက္မွာရွိေသာ သူတို႔အိမ္ႏွင့္ ကဇြန္းရြက္ ေၾကာ္ေနသျဖင့္ သူ နည္းနည္း ေနာက္က် လက္လႊတ္ ဆံုးရွံဳးရမွာစိုးသည္။ အိမ္မက္ထဲမွာ
ပုရြက္ဆိပ္ကုန္းဘူတာမွာ အေတာ္ကေလးလွမ္းသည္။ သြားသည္။ခင္သီက ေစာင့္ေနက်လမ္းထိပ္က ေတြးမၾကည့္၀ံ့။ ၿပီးေတာ့ ခင္သီတို႔ ေဆးလိပ္ခံုပိုင္ရွင္၏
ေစ်းေရွ႔ မွတ္တိုင္မွ ျမရတနာလမ္းထိပ္ရွိ (ေခမာသီ) ဗံဒါပင္ေအာက္မွာ ေစာင့္ေနသည္။ ခင္သီသည္ ေမာင္ဆိုသူ မ်က္ႏွာရူးကလည္းရွိေသးသည္။
ကားစီးမည္ဆိုလွ်င္ ငါးျပားခရီးျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ႏွင့္တရပ္ကြက္ တည္းေနကာ မိခင္ သူကလည္း ခင္သီကို ရိသဲ့သဲ့။
ေအာင္ျမင့္္ ကား စီးေလ့မရွိ။ စရိတ္လည္းသက္သာ မုဆိုးမၾကီးႏွင့္ ေမာင္ေလး တေယာက္ကို
အေညာင္းလည္းေျပရန္ လမ္းေလွ်ာက္စၿမဲျဖစ္သည္။ ေဆးလိပ္ လိပ္ေၾကြးေနသူျဖစ္သည့္။ ေအာင္ျမင့္ ”သီေလးရယ္ ကိုယ္တို႔လက္ထပ္ၾကရေအာင္”
၈ နာရီသာသာ ထြက္ မည့္ ရထားကိုမွီရန္ ဘူတာသြားရန္ႏွင့္ တလမ္းတည္းျဖစ္ေသာ
သူ ၇ နာရီမခြဲခင္ အိမ္ကထြက္သည္။ ျမရတနာလမ္းထဲမွာ ခင္သီတို႔ ေဆးလိပ္ခံုရွိသည္။ ခင္သီက ခ်စ္စရာမ်က္ႏွာေလးျဖင့္ သူ႔ကို
သူထမင္းဘူးယူရန္ အေမသည္ မနက္ ၅ နာရီထကာ သူႏွင့္ ခင္သီ သည္ ေန႔စဥ္ လမ္းထိပ္တြင္ ေမာ့ၾကည့္သည္။ သူ႔မ်က္ႏွာရိပ္မွာ အံ့ၾသမွဳတ၀က္
ထမင္းအိုးတည္ရသည္။ သူတို႔အိမ္မွာစားသည္ကား ဆံုကာ အတူတူ သြားေနက်ျဖစ္ ၍ဦးသူက လႊမ္းမိုးေနသည္။ အံ့ၾသမည္ ဆိုရင္လည္း
ငစိန္ဆန္။ ငစိန္ဆန္္၏ သတၱိမွာေအးလွ်င္မာသည္။ ဗံဒါပင္ေအာက္မွာေစာင့္က်စတမ္း ျဖစ္သည္။ သူ အံ့ၾသေလာက္သည္။ ဟုတ္သည္ သံုးႏွစ္သံုးမိုး
ယင္း ေၾကာင့္ သူတို႔လူတန္းစားက “ေအးေအးမာ” ဘူတာကအျပန္ ညေနက်လွ်င္ ခင္သီကို ေဆးလိပ္ခံုမွာ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ခ်စ္ခရီးတေလွ်ာက္ မွာ သူ ဒီစကားကို
ဟုေခၚသည္။ညကတည္းက ခ်က္ထားရလွ်င္ ၾကိဳရသည္။ တခါမွ မေျပာခဲ့စဖူး။
မနက္ထမင္းဘူးထဲ ထည့္သည့္အခါ ေက်ာက္ခဲႏွင့္
မျခား၊ ဒါေၾကာင့္ အေမက ဒုကၡခံကာ နံနက္ ေစာေစာမွာ သူႏွင့္ ခင္သီ သမီးရီးစားျဖစ္ခဲ့သည္ကား “ အရင္မလိုဘူးလား အကိုရယ္”
ထခ်က္သည္။ဒါေတာင္ ရံုးေရာက္ကာ ၉နာရီခြဲ ၁၀ သံုးႏွစ္ေက်ာ္ ၾကာၿပီ။ သို႔ေသာ္ သူ႔ဘ၀ ကိုယ့္ဘ၀
နာရီဖြင့္စားသည့္အခါ မနည္း ေၾကညက္ေအာင္ အေျခေအေနကိုတြက္ကာ လက္မထပ္ျဖစ္ၾကေသးေခ်။ ခင္သီက ခပ္ေလးေလး စဥ္းစဥ္းစားစားေျပာကာ
၀ါးရသည္။ သို႔ေသာ္ ငစိန္က ေစ်းသက္သာသည္။ မနက္က သူတို႔ႏွစ္ဦး စကား တေျပာေျပာႏွင့္ သူ႔ေခါင္းေလးကို ရွက္ေသာဟန္ျဖင့္ ငုံ ့ ပစ္လိုက္သည္။
ရင္ခံသည္။ အစာမေၾက၊္ ထိုေၾကာင့္ လမ္းေလွ်ာက္လာကာ မည္သို႔ မည္ပံု
ခဏခနမဆာ။ မုန္႔ပဲသြားေရစာဖိုး အကုန္သက္သာ စကားစပ္မိေလသည္မသိ။ သူ႔ႏွဳတ္က ခင္သီကို ေခါင္းငံု႔မပစ္ႏိုင္ခင္ သူ႔မ်က္ႏွာ၀ါ၀ါေလးမွာ ပန္းႏုေရာင္
သည္။တြက္ေခ်ကိုက္သည္။ လက္ထပ္ခြင့္ ဖြင့္ေတာင္းမိသည္။ အမွန္လည္း တခ်က္သန္းသြားသည္ကို ေအာင္ျမင့္ ျမင္လိုက္သည္။
သူမလြန္ သူတို႔ ခ်စ္သည္မွာၾကာၿပီ ဒီမွ်ၾကာေတာ့
မနက္ထမင္းဘူး ထည့္ယူရန္ အေမ နိးစပ္ခ်င္လာသည္။ ၿပီးေတာ့ သူခ်စ္ေသာ ခင္သီကို “ေနာက္ေတာင္ က်ေနပါၿပီ ခင္သီေလးရယ္၊”
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၁၅ ေဆာင္းပါး

ခင္သီမ်က္ႏွာေလး ျပန္ေမာ့လာသည္။ ၀ိုင္းစ ေဘးက ေခၚလိုက္ေသာ အသံေၾကာင့္ လူသံုးေလးေယာက္ကို မေတြ႔လိုက္ဖူးလား။ အဲဒါ ရံုးကို
က္ေသာမ်က္လံုးရႊန္းမ်ားမွာ ပို၍ ရႊန္း လက္ လာသည္။ သူ၏အေတြးစမ်ား ျပတ္သြားသည္။ ခုမွ ေၾကြးလာေတာင္းတဲ့ ေၾကြးရွင္ေတြဘဲ။ အခု အိတ္ထဲမွာ
ေအာင္ျမင့္ လက္ထပ္ ခြင့္ေတာင္းသည့္အတြက္ သူပါတ္၀န္းက်င္ကို အကဲခတ္မိသည္။ ရံုးဆင္း အေၾကြနည္းနည္းဘဲ က်န္ေတာ့တယ္”
သူ႔မ်က္ႏွာမွာ ၀မ္းသာဂုဏ္ယူဟန္ေပၚေနသည္။ ခ်ိန္တိုင္ၿပီျဖစ္ရာ လူခပ္က်ဲက်ဲႏွင့္ တိတ္ဆိတ္
က်န္ရစ္သည္။ သူ႔ေဘးမွာ သူတို႔ဌာနမွ ေအာက္ “ ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားတို႔ တလလံုး ဘယ္လိုလုပ္စားမလဲ”
“အကို႔အိမ္ အေျခအေနႏွင့္ အသီ့ တန္းစာေရး ကိုသိန္းဟန္ရပ္ေနသည္။ သူသည္ ကိုသိန္းဟန္က မခ်ည့္တရိ ၿပံဳးလိုက္သည္။
အိမ္အေျခအေနေတြကလည္း ရွိေသးတယ္မွဳတ္လား” ေတာင္ဥကၠလာမွာေန၍ ခေလး ေလးေယာက္
အေဖျဖစ္သည္။ “ဒီလိုဘဲ ေၾကြးသစ္ယူၿပီး စားရတာေပါ့ဗ် ဒီေလာကမွာ
“ကိုယ္တို႔ေလာက္ အေျခမခိုင္တဲ့သူေတြေတာင္ ဒီသံသရာဟာ မဆန္းပါဘူး”
စြန္႔ရဲေသးတာဘဲ သီေလးရယ္။ ကိုယ္တို႔ ဘာေၾကာင့္ “အာ- ကိုသိန္းဟန္ ဘာကိစၥလည္းဗ်”
သတၱိနည္းရမွာလည္း ေနာက္ေတာ့လည္း သူ႔ဟာနဲ႔သူ “က်ေနာ္ ကူညီခ်င္ပါတယ္ ကိုသိန္းဟန္၊
ျဖစ္လာမွာေပါ့” ကိုသိန္းဟန္မ်က္ႏွာက ခ်ီတံုခ်တံု ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္မွာလည္း အပိုအလွ်ံမရွိဘူးခင္ဗ်”
ဟန္ေပၚေနသည္။ ၿပီးမွ မရြံ ႔မရဲႏွင့္ “ က်ေနာ့္ကို ေငြ ၁၀
ခင္သီတို႔ေဆးလိပ္ခံု ရွိရာသို႔ ေရာက္လာသျဖင့္ ေလာက္ေခ်းပါဗ်” “က်ေနာ္ အတိုး တက်ပ္ေပးပါ့မယ္
သူတို႔လမ္းခြဲခဲ့ၾကသည္။ ခင္သီက ညေနက်ရင္ ကိုေအာင္ျမင့္ရယ္” “က်ေနာ့္ မွာ အပိုရွိရင္
အတိအက် အေျဖေပးမည္ဟု ၀န္ခံလိုက္သည္။ ဒါႏွင့္ “ခင္ဗ်ာ” ေအာင္ျမင့္ ပါးစပ္မွ ခင္ဗ်ား အတိုးေပးစရာမလိုပါဘူး။ ခုဟာက
သူေၾကနပ္ၿပီး ခင္သီအေျဖကိုလည္း သူၾကိဳသိႏွင့္ေနၿပီ။ လႊတ္ကနဲထြက္သြားသည္။ လခထုတ္ရက္မွာ က်ေနာ္မတတ္ႏိုင္လြန္းလို႔ပါ” ေအာင္ျမင့္ စကားအ
ခ်စ္ေသာ သီေလးသည္ သူ႔အလိုကို ဘယ္ေတာ့မွ ေငြလာေခ်းသည္ဆိုေတာ့ အံ့ၾသေငးေမာမိသည္။ ဆံုးမွာကိုသိန္းဟန္မ်က္ႏွာသည္ ၿပိဳေတာ့မည့္မိုးလို
ဆန္႔ၾကင္လိမ့္မည္မဟုတ္။ ညို႔မွဳိင္းသြားသည္။
“ခင္ဗ်ားရဲ ႔ လခက ေရာဗ်”
*** “ ဒီ တ ဆ ယ္ က ဘာ လု ဖို ႔ မ ်ား လ ည္း ဗ ် ”
“အားလံုး အေၾကြးဆပ္လို႔ ကုန္ၿပီေလ။ “အိမ္က ကေလးေတြအတြက္ မုန္႔၀ယ္ခ်င္လို႔ပါ။
“ကိုေအာင္ျမင့္ ဒီမယ္ ကိုေအာင္ျမင့္ --“ ခုန က်ေနာ္နဲ႔ ေကာ္ဖီဆိုင္ထြက္သြားတဲ့ မနက္အိမ္ကထြက္ကတည္းက မုန္႔၀ယ္လာဘို႔မွာလိုက္
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၁၆ ေဆာင္းပါး

တယ္။ သူတို႔အေဖ လခထုတ္တဲ့ေန႔ဆိုေတာ့ သူတို႔အဖို႔ အေမ့ကို ျပန္ေျပာရသည္က လြယ္ပါသည္။

မုန္႔၀ယ္လာလိမ့္ မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကမွာဘဲ။ သူအေျပာ ခက္ေနသည္က ခင္သီကို သာ
ခင္ဗ်ားဘဲ စဥ္းစားၾကည့္စမ္း က်ေနာ့္သားသမီးေတြကို ျဖစ္သည္။ မနက္က ပဲ သူ ခင္သီကိုလက္ထပ္
က်ေနာ္ဘယ္လိုလုပ္မ်က္ႏွာျပရမလဲ” ကို သိ န္း ဟ န္ ခြင့္ေတာင္ခံခဲ့သည္။ ညေနက်မွ ခင္သီက
အသံမွာ ဆို႔နစ္အက္ကြဲကာ ငိုသံပါၾကီးျဖစ္သည္။ အေျဖအတိအက်ေပးမည္ဆိုေသာ္လည္း ခင္သီ့
အံကိုၾကိတ္ရင္း မ်က္ရည္ မက်ေအာင္ အေျဖကို သူ ၾကိဳသိေနသည္။ ခင္သီ သည္ သူ႔အလိုကို
ထိန္းထားႏိုင္ေပမယ့္ ရင္ထဲမွာမူ ရွိဳက္ၾကီးတငင္ ဆန္႔ၾကင္မည္မဟုတ္။
ငိုေၾကြးေနသလို ရွိသည္။ သူ႔အစား ေအာင္ျမင့္ကိုယ္တိုင္
ေၾကကြဲ လာမိသည္။ စာနာစိတ္ေပၚမိသည္။ သူ႔ေရွ႔မွာ သို႔ေသာ္ ညေန ခင္သီႏွင့္ ေတြ႔ခ်ိန္၌ –
ယခုတိုင္ခ်ထားစဲရွိေသာ ေငြပံုထဲမွ ေငြတဆယ္ကို သူတို႔ အေျခအေနႏွင့္ ခုေလာေလာဆယ္
ႏွိဳက္ယူၿပီး လွမ္း ေပးလိုက္သည္။ လက္မထပ္ႏိုင္ေသးေၾကာင္း သူ႔စကားကို
ျပန္ရုတ္သိမ္းေၾကာင္း ေျပာျပလွ်င္ ခင္သီ့စိတ္ ခင္သီ့ရင္
“ေရာ့ဗ် ကိုသိန္းဟန္ ဒီတဆယ္ယူသြား ဒါ ဘယ္သို႔ရွိမည္နည္း။ သူ႔ကို ဘ၀ကို ရင္မဆိုင္ရဲသူဟု
က်ေနာ္ ထီးတလက္၀ယ္ဘို႔ ဖယ္ထားတဲ့ေငြဘဲ။ အထင္ေသးသြားမလား။ စိတ္အေျပာင္းအလြဲျမန္သူဟု
ခင္ဗ်ားကို က် ေနာ္ကူညီလိုက္မယ္။ ဒီေငြအတြက္ ရြံရွာသြားမည္လား ခင္သီ တေယာက္ ရွက္သြားမလား၊
ခင္ဗ်ား က်ေနာ့္ကို အတိုးလည္းေပးစရာမလိုဘူး။ စိတ္ဆိုးသြားမလား။
အရင္းလည္းေပးစရာမလို ဘူး ဟုတ္လား”
“ေအာ္ ခင္သီကို ဘယ္လိုေျပာရပါ့---“
သူ ဒီလ ထီး၀ယ္ႏိုင္အံုးမည္မဟုတ္။ မိုးစို
ေရစိုႏွင့္ပင္ ရံုးေရာက္ရအံုးမည္။ သို႔ေသာ္ သူ
ေၾကနပ္သည္။ အ ေမ့ကို ျပန္ေျပာျပလွ်င္လည္း
အေမေၾကနပ္လိမ့္မည္။ စိတ္ႏွလံုး ေကာင္းေသာ
အေမသည္ သူ႔ဒါနကိုပင္ သာဓုေခၚ ေခ်အံုးမည္။
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၁၇ ေဆာင္းပါး

ေစ်းသည္ မေၾကးမံု
ၿမိဳ႔ ႔သာ မရာထို စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ေလာက္ေတာ့ ျဖစ္ပါတယ္။ ေစ်းထဲက မယားေအာင္ သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ေပးေနတဲ့
ဆိုင္ေတြကိုလည္းျဖန္႔၊ ကိုယ္ တိုင္လည္း လက္လီေရာင္း၊ ဘီးစိပ္က တေခ်ာင္း။ အပ္ခ်ည္က တလံုး၊ ခဏခန
ဘ၀ကို အရွဳံးမေပးပဲ လူတန္းေစ့ေအာင္ ေနႏိုင္ တျခားကုန္ေလးေတြပါ တင္လိုက္ေတာ့ ကၽြဲကူးေရပါ၊ ေပ်ာက္တဲ့အပ္က သံုးေခ်ာင္း။ ေငြ ၁၀၀ တည္းနဲ႔
ဖို႔ စီးပြားရွာေနၾကေပမယ့္ အက်ိဳးေပးမွလည္းအေၾကာင္း နည္းေရာင္းမ်ားေရာင္းေတာင္ျပည့္ တာေပါ့။ ဥ ပ မာ ဘယ္ဆိုင္ၾကီးေတြကမွ ငါးမ်ိဳးမရပါဘူးခင္ဗ်ာ။
ထင္တာမွဳတ္လား။ ကံမရွိဥာဏ္ရွိတိုင္းမြဲ ဆိုတာေၾကာင့္ ေက်ာက္ဆည္ဘက္ကလာရင္ ငရုပ္သီးေျခာက္၊ ၾကံဳတံုး၀ယ္သြားၾကပါအံုး တဲ့။ ပ်ံက်ေစ်းတန္းေလးထဲမွာ
ကိုယ္နဲ႔သင့္ေတာ္မယ့္ ေနရာေဒသကိုေရြးၿပီး ရပ္တည္ ျမစ္သားဘက္ကဆို ၾကက္သြန္နီ၊ေအာက္ျပည္ေ ေစ်းေရာင္းေနတဲ့ ေစ်းသည္ေတြေရွ ႔ ကိုငါးမ်ိဳးစီ
ႏိုင္ေအာင္ေတာ့ ၾကိဳးစားရမွာက ဓမၼတာပဲ။ အာက္ရြာကလာရင္ ငပိ၊ ငေျခာက္၊ နယ္ခံကုန္ စုတြဲထားတဲ့ အတြဲေလးေတြကို ေျမာက္ဆြ ေျမာက္ဆြနဲ႔
ခံထားေရာငး္ၿပီး သူမ်ားထက္ႏွာတျဖားသာေနမွ ခ်ျပၿပီး ေရာင္းေတာ့ ေငြ ၁၀၀ ရဲ ႔တန္ဘိုးနဲ႔ရတဲ့ ပစၥည္းက
မေၾကးမံု ဆို ၿမိဳ႔သာကေန ထန္းလ်ွက္ ေစ်းထဲကို ၀င္တိုးႏိုင္မွာ။ တရင္းတည္းနဲ႔ေတာ့ မရဘူး။ မ်ားေနေတာ့ အဖတ္တင္ေအာင္ဆၿို ပီး ၀ယ္လက ို ၾ္ ကတာ၊
ဆိုင္ေလး လာဖြင့္တာ (ေၾကာျငာ၀င္လို႔ အျမင္ ဆိုင္ေတြျဖန္႔ေပးထားဖို႔က တရင္း။ ကိုယ့္လက္ထဲမွာတ သည္လို လမ္းေလွ်ာက္ေစ်းသည္ေတြက အခြန္အခ
ကပ္ မွာစိုးရေသးတယ္) က်န္းမာေရးအရလည္း ရင္း။ႏွစ္ရင္းေတာ့ ထားရမယ္။ လည္း လြတ္တယ္။ ဆိုင္ခန္းလည္းမလိုဘူး။
အကြက္အကြင္းက်ေလာက္ရဲ ့ ဆိုၿပီး ျပင္ဦးလြင္ကို ဦးခ်စ္ထူး ဆိုတဲ့ အဖိုးၾကီးဆို အသက္က
ေရာက္လာခဲ့တာ။ ေစ်းေရာင္းဖို႔ဆိုင္ခန္း ငွားရတာ ဆိုင္ၾကီးေတြေပၚ ထိုင္ေရာင္းတာနဲ႔စာရင္ ၾကီးလွၿပီ မ်က္ခုန္းေမႊး ျဖဴ ျဖဴရွည္ရွည္ၾကီးနဲ႔
ကလည္း တလကိုေလးငါးေသာင္း အနည္းရွိတယ္။ ဆူလြယ္နပ္လြယ္ လမ္းေဘး ေခါင္းရြက္ ဗ်တ္ထိုး မ်က္ႏွာေပၚကအေရးေၾကာင္းေတြြ ေၾကာင့္
ဆိုင္ခန္းၾကီး ေတြေပၚမွာ ခ်ိန္ခြင္ကိုင္ထိုင္ၿပီး ေစ်းသည္ လးေတြကမွ အလုပ္ျဖစ္ေနေသးတယ္။ ငါးမ်ိဳး ျပဴးေနတဲ့မ်က္လံုးတစံုက ပိုၿပီးေပၚလြင္ေနသလိုပဲ။
ေစ်း၀ယ္ေမွ်ာ္ေနရတဲ့ ေစ်းသည္ေတြကိုလည္း ၁၀၀ နဲ႔ေရာင္းေနတဲ့ လမ္းေလွ်ာက္ေစ်းသည္ေလးဆို တံု႔ေႏွး တံု႔ေႏွးနဲ႔ တေနကုန္ေစ်းထဲလွည့္ေရာင္းေနတာ
ျမင္ေနရေတာ့ ဆိုင္ခန္း ငွားရတာ မရဲဘဲကၽြဲစီးရသလို ေရာင္းေနပံုက စိတ္၀င္စားစရာ။ ဆရာကေတာ္မွာတဲ့ အိမက ္ ထြကလ ္ ာေတာ့ လက္ခ်ည္း၊ မနက္ဆအ ို ေၾကာ္စန ံု ႔ဲ
ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္နယ္ကထြက္တဲ့ အမာခံ နားဖားကေလာ္ကေလးက တေခ်ာင္းခင္ဗ်။ လိုတ ေကာက္ညွင္းေပါင္းကို ပ်ံက်ေစ်းသည္ေလးေတြ
ကုန္တခုကို အေျခခံထားၿပီးလာတိုးတာဆိုေတာ့ ရေအာင္အပ္ခ်ိတ္က သံုးေခ်ာင္း။ ေခါင္းေတြ
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၁၈ ေဆာင္းပါး

မ်က္ႏွာ ေရွ ႔ ထိုးျပၿပီး တျပန္ ေရာင္းတယ္။ တခဲ ၁၀၀ နဲ ႔ေရာင္းေနတဲ့ သူကလည္း မ်က္စိေရာဂါ၊ မတၱရာတို႔ ဆည္ေတာ္တို႔ အလြမ္းသင့္တဲ့ဆီကိုငါးေတ
ပါးစပ္ထဲကို မသြတ္ရံုတမည္ပဲ။ေန႔လည္က်ေတာ့ သြားေရာဂါ၊ ခါးနားေရာဂါ၊ ဆီး၀မ္းေသြးေလေရာဂါ ြသြား၀ယ္။ ေရခဲရိုက္ၿပီး ရြာထိသယ္လာ။ ရြာေရာက္မွ
အခ်ိဳေပါင္း၊ အခ်ဥ္ေပါင္း၊ မုန္႔ပ်ားသလက္၊ အကုန္ေပ်ာက္သတဲ့။ ေရလဲနဲ႔သံုးၿပီး ဆားပက္ၿပီး ေနလွန္း၊ တေန ႏွစ္ေနေလာက္ျပထားတဲ့
ေနၾကာေစ့၊ ဘိန္းမုန႔္ သေရစာအစံုနဲ႔ မ်က္စိလည္းခတ္လို႔ရတယ္။ နားလည္းၾကပ္လို႔ရတယ္။ မစိုမေျခာက္ေတြကို ငါးေျခာက္ရွားတဲ့ ေတာင္ေပၚ
တေခါက္ေရာက္လာျပန္ေရာ။ ေရာင္းဖို႔ပါလာတာကို ၾကြက္ႏို႔ကေတာ့ ငါးမိနစ္အတြင္း လက္ေတြ႔ျပဳတ္က် အေရာက္ လာေရာင္းၾကၿပီး ဘူတာနားက
လိုက္ျပၿပီး ပါးစပ္ကေတာ့ “ဂဏန္း” ေတြကို ေစရမယ္ တဲ့။ အာမခံေတာ့ ရဲသလားမေမးနဲ႔။ ေျမစိုက္အခန္းေလးေတြကို တည ၅၀၀၊ ၆၀၀ ေပးငွား။
ေဖာေဖာသီသီအဆစ္ေပးေနေလေတာ့ ဟိုက မေပ်ာက္ရင္ ေတြ ႔တဲ့ေနရာ ေဆာင့္သာကန္လိုက္ပါ အဖြဲ ႔လိုက္ျဖစ္သလိုအိပ္ၿပီး တည္းေရာင္းၾကတယ္။
လာအံုး ဒီက လာအံုးနဲ႔ေရာင္းလို႔ေကာင္းမွေကာင္း။ တဲ့။ ေနရပ္လိပ္စာကေတာ့ ေပးမထားဘူး။ ညေနဘက္ လားရွိဳးရထားၾကီး၀င္လာေတာ့လည္း
ဘုန္းၾကီးရူးနဲ႔ေလွလူး အံကိုက်လို႔။ ၅၀၀ ဖိုး၀ယ္တဲ့လူဆို တတံုးေတာင္ ကဗၺလာသီး၊ လိေမၼာ္သီး၊ ထီးရူးဆီစတဲ့
အပိုေဆာင္းေပးလိုက္ေသးတယ္။ ေပၚပင္ကုန္ေလးေတြကိုသူတို႔လို ဘူတာနားတည္းၿပီး
လကုန္ရက္ဆို ထီလက္မွတ္ အက်န္ေတြ ပါလာျပန္ေရာ။ လာေရာင္းၾကတဲ့ ေစ်းသည္ေတြပါလာျပန္ေရာ။
“မနက္ဖန္ ေအာင္ဘာေလ သန္းဆုၾကီးထြက္ေတာ့မွာ၊ မေၾကးမံုတို႔ ရြာကို ေျပးေနတဲ့ ေတာ တန္ဆာခေလး နည္နည္းသက္သာ သက္သာဆိုၿပီး
ေပါက္ဂဏန္းေတြပဲ က်န္ေနတာ။အတိတ္စိမ္းက ရထားၾကီးေပၚကို ကြမ္းယာခံုေလးလြယ္ၿပီး ပါလာတဲ့ကုန္ေတြကို ထိုင္ခံုေအာက္ေလွ်ာက္ထုိး
ကုန္စိမ္းမေရာင္းေတာ့ဘူး ေရႊဆိုင္ဖြင့္ေတာ့မွာ” တဲ့ ။ လိုက္ေရာင္း ေနတဲ့ေယာက်ၤားေလး၊ မိန္းမေလးေတြ ကိုယ့္ပါးစပ္ကို ျဖစ္သလိုစား၊ တညအိပ္၊
သေရစာစံုေရာင္းတဲ့ ေကာင္မေလးကလည္း သည္ၿမိဳ႔ ႏွစ္ညအိပ္ေရာင္းၿပီး လက္က်န္ကုန္ေတြကို အခ်င္းခ်င္း
သည္လိုဘဲ ငါးသည္ေတြနား ေရာက္ေတာ့လည္း ကို ပဲတီခ်ဥ္လာေရာင္းေနၾကတယ္။ ေတာင္းၾကီးထဲ ေစ်းေပါင္က်ိဳးလဲၾက လွယ္ၾက၊ တေယာက္ကို
“ငါးမေရာင္းေတာ့ဘူး ကားပြဲစားလုပ္ေတာ့မွာ” ပလပ္စတစ္ၾကီးေတြ အထပ္ထပ္နဲ႔ သိပ္လာလိုက္တဲ့ တေယာက္ ဘယ္ေလာက္ဘယ္ေရြ ႔ဆစ္ရမယ္ဆိုတာ
ဆိုတဲ့ အတိတ္စိ္မ္းေတြ ေပးျပန္ေရာ။ ဒါအကုန္ဘဲ ပဲတီခ်ဥ္ေတြ “မယ္သုမနလြယ္အိတ္” က်ေနတာပဲ။ အတတ္သိၾကၿပီးသား ကုန္ေလးမျဖစ္စေလာက္နဲ႔
လို႔ေျပာေပမယ့္ လက္ထဲက လက္မွတ္ ေတြ ေရာင္းလို႔ကို မကုန္ႏိုင္ဘူး။ ဘယ္ေလာက္မ်ား တရက္စရိတ္ အကုန္မခံၾကေတာ့ဘူး။ “မကိုက္ဖူး”
ကုန္ေတာ့လည္း ဘယ္ကထြက္လာမွန္း ျမတ္တယ္ေတာ့ မသိဘူး။ သူတို႔လိုပဲ စစ္ကိုင္းနားက လို႔ဆိုေပမယ့္ ေရာင္းသြားၾကတယ္။
မသိဘူး ထပ္ေရာက္လာတာပဲ။ သူ႔စကားက ရြာေလးေတြက လာၾကတဲ့ ငါးပ်က္ေျခာက္ေလးေတြနဲ႔
ဆြဲေဆာင္အားေကာင္းေနေတာ့ ေရာင္းရတာေပါ့။ ငါးရံ ႔ေျခာက္လာေရာင္းၾကတဲ့ ေစ်းသည္ေတြကတဖြဲ႔ နံနက္ေစာေစာ မႏၱေလးက တက္လာတဲ့
ေက်ာက္ခ်ဥ္နက္ဆိုၿပီး လက္ကမ္းေၾကာ္ျငာေတြေပးၿပီး ငါးေယာက္၊ ေျခာက္ေယာက္စုလာၾကတယ္။ ကုန္စိမ္းကားေတြနဲ႔ ထန္းသီးမုန္႔သည္ေတြလည္း ပါလာ
အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၁၉ ေဆာင္းပါး

တယ္။ ကားေပၚကဆင္းၿပီးတာနဲ႔ ခပ္သြက္သြက္ေလး

ကိုယ္ခ်ေရာင္းမယ့္ ေနရာသြား။ ထန္းသီးမုန္႔ျပင္
ၾကီးလင္ဗန္းေပၚတင္ ကပ္ေၾကးနဲ႔ညွပ္၊ အုန္းသီး
ကဗ်ာ ကယာျခစ္းၿပီး ေရာင္းၾကေတာ့တာပဲ။
ျပန္ကာနီးဆိုရင္ေတာ့ ၁၀၀ ဖိုးကို ေဖာေဖာ
ေပးမွာလို႔ ေပ်ာာင္းဖူးျပဳတ္သည္ေတြနဲ႔ အၿပိဳင္ေအာ္
ေရာင္းေတာ့တာ။ အေမာေျပ အဆာေျပစားဖို႔
ေပ်ာင္းဖူးျပဳတ္သည္ ေတြကလည္း တန္းစီလို႔။
ကုလာေပ်ာင္း။ တရုတ္ေပ်ာင္း၊ ရွမ္းေပ်ာင္း၊
တရုတ္ တိုင္ေပေပ်ာင္း၊ ေထာပတ္ေပ်ာင္း။
ေပ်ာင္းဖူးေပါင္းကို စံုေနတာပါ။ ထန္းသီးမုန္႔တို႔
ေပ်ာင္းဖူးျပဳတ္တို႔ကအဆာခံ ေတာ့ ေရာင္း ေကာင္း
ၾကတယ္။ ထန္းသီးမုန္႔ေတြက ဓာတ္ဆီေစ်းတက္ေတာ့
ကားခ ေပးရတာနဲ႔ မကိုက္ ေလာက္ဖူးဆိုၿပီး
နားၾကေတာ့မလို႔တဲ့။ နားလည္း ခဏေလာက္ေနမွာပါ။
ေရျမင့္ေတာ့ ၾကာျမင့္ဆိုသလိုပါပဲ ပါဆယ္အိတ္
အိတ္တလံုးထည့္ေရာင္းတဲ့ ထန္းသီးမုန္႔ ၁၀၀ ဖိုးကို
၂၀၀ ဖိုးလို႔ တင္ေရာင္း လိုက္ၾကမွာ ေေပါ့။

ေပါက္ပင္ ဘာေၾကာင့္ ကိုင္းရတယ္

ေမးေနလည္း တေယာက္ကို တေယာက္ လက္ျငိဳးထိုးေ
နၾကတဲ့မုန႔္လံုးစကၠဴကပ္ ဇာတ္လမ္းက ဆံုးမွာ မဟုတ္
ပါဘူး။ (ၿမိဳ ႔သာ မရာထို)
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၂၀ ေဆာင္းပါး

စသည့္အခ်က္မ်ားသည္လည္း အေရးပါလွေပသည္။

ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ျမန္မာအမ်ိဳးသမၼီးမ်ား အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လူမ်ိဳးတမ်ိဳး၏ ယဥ္ေက်းမွဳ

ပံုသ႑ာန္၊ ဓေလ့စရိုက္တို႔သည္ အမ်ိဳးသားမ်ားထက္
အမ်ိဳးသမီးမ်ားေပၚတြင္ မ်ားစြာေပၚလြင္ မွီတြယ္
ဥကၠံသ(ဘဲေခ်ာင္း) ပါရမီ ျဖည့္က်င့္မွဳေပၚတြင္ မူတည္ပါသည္။ ေနျခင္းေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္၏။
“ ေယာက်ၤားမ်ားက မိန္းမမ်ားထက္ ျမတ္တယ္”
မိန္းမ ျဖစ္တိုင္း ယုတ္နိမ့္သည္ဟု အမ်ိဳးသမီးတို႔၏ ဆင္ယင္ထံုးဖြဲ႔မွဳ၊ အိမ္တြင္းမွဳ၊
ဟူေသာ အဆိုရွိ၏။ ဤအဆိုအရ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ား
မဆိုသာပါ။ ေယာက်ၤားျဖစ္ပါလွ်က္ စိတ္ထား ရိုးရာပစၥည္း ထုတ္လုပ္မွဳႏွင့္ ေျပာဆိုဆက္ဆံပံု၊
ေကာက္က်စ္ စဥ္းလဲကာကိုယ္၊ ႏွဳတ္၊ စိတ္ သံုးပါးလံုး ဘာသာစကား၊ သြားလာေနထိုင္ပံု စသည္တို႔က
သိမ္ငယ္ဖြယ္ျဖစ္ေနသည္။ အမွန္မွာ ျမင့္ျမတ္သည္
ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနသူ ေယာက်ၤားမ်ားစြာတို႔ ရွိေန သက္ဆိုင္ရာ လူမ်ိဳး၊ တိုင္းျပည္ကို ကိုယ္စားျပဳ၏၊
မျမင့္ျမတ္သည္က ေယာက်ၤားျဖစ္ျခင္း၊ မိန္းမျဖစ္ျခင္း
ပါ၏။ တရား လက္လြတ္ထင္ရာစိုင္း၊ လူမိုက္ႀကီးမ်ား
ႏွင့္ မဆိုင္ပါ။ အက်င့္ စရဏႏွင့္သာ ဆိုင္ပါသည္။
ဒုႏွင့္ေဒးရွိ၏။ ဗုဒၶဘာသာသည္ ေယာက်ၤား၊ မိန္းမ ယဥ္ေက်းမွဳတရပ္ကို ေလ့လာရ၌ အခ်က္
ေယာက်ၤားႏွင့္ ပါရမီျဖည့္ခဲ့မႈ ကြာသည္ဟုဆိုလွ်င္
ခြဲျခားမွဳမရွိပဲ ဘုရားအဆံုးအမအတိုင္းအားထုတ္မွဳအေ အလက္ေပါင္း မ်ားစြာရွိသည့္အနက္ သက္ဆိုင္ရာ လူ႔
ပိုၿပီးမွန္ေပမည္။
ပၚတြင္သာ အနိမ့္အျမင့္ ခြဲျခားေသာ ၀ါဒပင္ျဖစ္သည္။ အဖြဲ႔အစည္းသည္အမ်ိဳးသမီးမ်ားအေပၚ ေလး စား
ပါရမီျဖည့္က်င့္မွဳ ကြာဟျခင္းေၾကာင့္ ယခုဘ၀တြင္ တန္ဖိုးထားမွဳ မည္မွ်ရွိပါသနည္းဆိုသည့္ အခ်က္
တိုင္းျပည္တျပည္၏ ယဥ္ေက်းမွဳ၊ လူမ်ိဳး သည္လည္း အဓိကက်ေန၏။ အေရးပါေန၏။
ေယာက်ၤားႏွင့္ မိန္းမ ဘ၀ျဖစ္တည္မွဳခ်င္း မတူျခင္း
တမ်ိဳး၏ ယဥ္ေက်းမွဳသည္ ယင္းလူမ်ိဳးတို႔ ကိုးကြယ္ အမ်ိဳးသမီးတို႔၏ လြတ္လပ္ခြင့္၊ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခြင့္ႏွင့္
ျဖစ္ပါသည္။
ဆည္းကပ္ေသာ ဘာသာတရားႏွင့္ ဆက္စပ္လွ်က္ရွိ၏။ အေရးတယူျပဳမွဳ၊ အေရးပါမွဳတို႔ကထိုတိုင္းျပည္၏
လူမ်ိဳး တမ်ိဳး၏ ယဥ္ေက်းမွဳ အတိမ္အနက္၊ ယဥ္ေက်းမွဳ အစဥ္အလာႏွင့္ ဘာသာတရား ျမင့္ျမတ္
ေယာက်ၤားဘ၀သည္ ဘုရားဆုကို ပန္ႏိုင္ သည္က
ႀကီးက်ယ္မွဳ၊ ျမင့္ျမတ္မွဳတို႔ကို ေလ့လာရာတြင္ ႀကီးက်ယ္မွဳကို ေဖာ္ျပေနသည္။ (ဤေနရာတြင္
မိန္းမဘ၀ထက္ပိုIထူးကဲေသာ အခြင့္အေရး ရွိသည္မွာ
သို႔မဟုတ္ တိုင္းတာရာတြင္ ထို လူမ်ိဳးမ်ားအတြင္း မိမိဇနီးႏွုင့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအေပၚ အထင္ေသး
မွန္ပါ၏။သို႔ေသာ္ ေဗာဓိဆုကိုပန္ရာတြင္ မိန္းမ ျဖစ္I
အမ်ိဳးသမီးတို႔ မည္မွ်အခြင့္အေရး ရသည္။ လြတ္လပ္မွဳ အျမင္ေသးျဖင့္ အႏိုင္က်င့္ ေစာ္ကားေသာ လူယုတ္မာ
ေႏွာင့္ေႏွး မည္။ ေယာက်ၤားျဖစ္I ျမန္မည္ဟု တထစ္ခ်
မည္မွ်ရွိသည္။ ေနရာေပးျခင္း မည္မွ်ခံရသည္။ လူ႔ေအာက္တန္းစားမ်ားကို ေဖာ္ျပမည္ဆိုပါက
မဆိုႏိုင္ပါ။
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၂၁ ေဆာင္းပါး

ေဆာင္းပါးမွာ သိမ္ငယ္သြားႏိုင္သျဖင့္ ခ်န္လွပ္ မ်ားအေပၚ မည္မွ်ေနရာေပးပါသနည္း။

ထားပါသည္။) ျမန္မာမိန္းကေေလးတို႔ အဘယ္မွ်ေလာက္ ေနရာ
ရထားၾကပါသနည္း။ ဗုဒၵဘာသာတြင္ အဆင့္
ယဥ္ေက်းမွဳတခုကို ေဖာ္ထုတ္ရာတြင္ အတန္း ဘယ္အထိ သတ္မွတ္ထားပါသနည္း။
လူမဳွ အေဆာက္အအံအ ု တြင္း သမိင ု ္းကာလတေလွ်ာက္ ေလ့လာၾကမည္ဆိုလွ်င္ ျမန္မာ မိန္းကေလးးမ်ားသည္
သူ႔ေခတ္ႏွင့္ သူ႔ဆင္ယင္ထံုးဖြဲ႔မွဳ၊ ၀တ္စာဆင္ယင္မွဳ၊ ျမန္မာ့ဓေလ့ထံုးတမ္းအရ “အိမ္တြင္းမွဳလုပ္ -------“
ရိုးရာလုပ္ငန္းမ်ား၊ ေျပာဆိုဆက္ဆံပံု စသည္မ်ားက ဟုဆိုရာတြင္ ျမန္မာ မိန္းကေလး တို႔၏သိမ္ေမြ႔ပံုႏွင့္
ေဖာ္ထုတ္ျပသေနၾကသည္။ ဤသို႔ျပဳလုပ္ျခင္းသည္ပင္ “ဗိုင္းေကာင္း ေက်ာက္ဖိ “ေနတတ္ပံုကို ေဖာ္ညႊန္း
မိမိတို႔ ယဥ္ေက်းးမွဳ အဆင့္အတန္းႏွင့္ တန္ဘိုးကို ထားျခင္းျဖစ၍ ျမန္မာမိန္းကေလးတို႔၏ ပင္ကိုယ္စရိုက္
ျပသျခင္းပင္ျဖစ္ပါ၏။ ယဥ္ေက်းမွဳလည္းျဖစ္သည္။

ထိုသို႔ ေဖာ္ထုတ္ရာတြင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ စရိုက္ဓေလ့၊ ျမန္မာတို႔ ႏွလံုးသားတြင္ စြဲကာ

ပံုသ႑ာန္တို႔ကို အမ်ားအျပား ျပသၿမဲျဖစ္ေပရာ၊ ကိုးကြယ္ေသာ ဗုဒၵ၏အဆံုးအမတြင္လည္း ျမန္မာမိ
သို႔ေၾကာင့္ပင္ လူမ်ိဳးတမ်ိဳး၏ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း န္းကေလးတို႔၏အခြင့္အေရးကို ဗုဒၶက ျပည့္ျပည့္၀၀
ထိုလူမ်ိဳးတို႔၏ အမ်ိဳးသမီးထုအေပၚ ထားရွိေသာ ခြင့္ျပဳေတာ္မူကာ၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္းကေလးတို႔၏
အေလးေပးမွဳတန္းဖိုးျမွင့္တင္ေပးမွဳႏွင့္ လြတ္ စြမ္းရည္ကိုလည္းအသိအမွတ္ျပဳေတာ္ မူခဲ့၏။
လပ္ခြင့္တို႔သည္ အေရးပါျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုရ ျမတ္ဘုရား သက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိစဥ္က
ျခင္းျဖစ္ပါ၏။ ဘိကၡဴနီ သာသနာကိုပင္ ခြင့္ျပဳေတာ္မူခဲ့သည္။
ရဟန္းေယာက်ၤား (ဘိကၡဴ)ကဲ့သို႔၊ ရဟန္းမိန္းမ
ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔အတြင္း ျမန္မာ မိန္းကေေလး (ဘိကၡဴနီီ) လည္းရွိခဲ့သည္။ ယခုအခါ သာသနာ့ႏြယ္၀င္
တို႔၏ အဆင့္အတန္းသည္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမွဳ အဆင့္ သီလရွင္တို႔ ရွိေနစဲျဖစ္သည္။ ရဟန္းျဖစ္ေစ၊
အတန္းျဖစ္သည္ဆိုက မမွားႏိုင္ေပ။ သို႔ဆိုပါလွ်င္ သာမေဏျဖစ္ေစ၊ သီလရွင္ျဖစ္ေစ ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္
ဗုဒၵဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔သည္ ျမန္မာမိန္းကေေလး ကိုအစြမ္းရွိသေလာက္ အားထုတ္ႏိုင္ခြင့္ရွိ၏။ပညာ(ဆ
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၂၂ ေဆာင္းပါး

အရာတြင္သာ အဆင့္ အတန္းခြဲျခားသတ္မွတ္သည္။

မိန္းမ၊ ေယာက်ၤားဟူေသာ

အေပၚ၌ အဆင့္အတန္း ခြဲျခားသတ္မွတ္မွဳ မရွိေပ။

ဗုဒၵသာသနာေတာ္အတြင္း အဘိညာဥ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ

ဘိကၡဴနီတို႔ ေပၚေပါက္ခဲ့၏။ မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီ

ဘိကၡဴနီသည္ နိဗၺာန္စံ၀င္ေတာ္မူကာနီး၌
ျမတ္စြာဘုရားအားတန္းခိုး ဗ်ာဋိဟာျဖင့္ ပူေဇာ္သြားပံုမွာ
အံ့မခန္းပါေပ။ ဤေနရာ၌ ေဆာင္းပါးရွည္မည္စိုး၍
မေရးေတာ့ပါ)။

ျမန္မာလူမ်ိဳးဆိုသည္မွာ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာ

လူမ်ိဳးပင္ျဖစ္၏။ ဗုဒၶအဆံုးအမတြင္ ေယာက်ၤားအတြက္၊
မိန္းမအတြက္ မခြဲျခားေပ။ တန္းတူအားထုတ္ႏိုင္ခြင့္
ရွိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာတြင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္

ေယာက်ၤားႏွင့္ တန္းတူပင္ျဖစ္၏။

(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၂၃ ေဆာင္းပါး

ခင္စန္းႏြယ္
ေဂ်ာင္မာနီ
က်မ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု၊ အင္ဒီယားနား
ျပည္နယ္၊ ဖို႔၀ိန္းၿမိဳ႔ ႔ မွာ ေနထိုင္ၿပီး၊ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ (ေက်ာင္းသားစစ္သည္ ၇၀၁ တပ္ရင္း၊ ကခ်င္ျပည္နယ္)
ဖို႔၀ိန္းညီလာခံလုပ္ဖို႔ အစည္းအေ၀းအၿပီး အိမ္အျပန္မွာ
နဖူးေပၚလက္တင္ၿပီး အေတြးေတြ မဆံုးႏိုင္ေအာင္ တိုင္းရင္းသားမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ ရခိုင္၊ကရင္၊ ကရင္နီ၊ သြားပါတယ္။ မူဆယ္မွတဆင့္ ေရႊလီကို ကူူးေတာ့
သီကံုးရင္း ရင္ထဲမွာ စာလံုးေတြ ေရးစီေနမိပါတယ္။ မြန္၊ ရွမ္း စတဲ့ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔ ျမန္မာျပည္ရဲ ႔ ရႊံ ႔ ဗြက္ကမ္းစပ္မွာ ရုန္းကန္ၿပီး
ABSDF ကိုလည္း ဂုဏ္ျပဳခ်င္စိတ္ေတြ ေပၚလာပါတယ္။ ရွိတဲ့ေနရာေတြကို ထြက္ေျပးခိုလွဳံခဲ့ၾကရတယ္။ ကူးတို႔ေလွေပၚတက္ရတယ္။ တရုပ္ေငြ ၅
ဒါေၾကာင့္ဒီစာကို ေရးျဖစ္တာပါ။ ယြန္လားမသိဘူး ေပးရတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့
အဲဒီလိုသြားၾကတဲ့ သူေတြထဲမွာ က်မ လည္း တရုပ္ျပည္ ေရႊလီ ဘက္ကမ္းေရာက္ေတာ့
ရွစ္ေလးလံုးဆိုတဲ့ ဥေဒါင္းငွက္တို႔ရဲ ႔ ေႏြဦး ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေဒသေတြမွာရွိတဲ့ စခန္းေတြဆီကို ျဖဴစင္ၾကည္လင္တဲ့ ေက်ာက္သလင္း လမ္း
တြန္သံမွ အစျပဳကာ စည္းကမ္းရွိၿပီး စီမံခန္႔ခြဲမွဳ သြားခဲ့ ၾကတာေလးေတြကို က်မေတြးမိသမွ် ရွင္းသန္႔ေခ်ာညက္တဲ့ လမ္းကို အရသာရွိရွိ
ေကာင္းမြန္တဲ့ေက်ာင္းသားမ်ားက ျပည္သူလူထုကို တင္ျပမွာျဖစ္ပါတယ္။ နင္းမိေတာ့ က်မရဲ ႔ ရႊံ ႔ဗြက္ေပက်ံေနတဲ့ ဘိနပ္က
ဦးေဆာင္ၿပီး မဆလ ျပဳတ္က်ေအာင္ ျပဳလုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ။ နင္းရတာ အားနာသလိုျဖစ္မိတယ္။ ဒို႔ႏိုင္ငံရဲ ႔
ဒီအခါမွာ ၾကမ္းရမ္းရက္စက္တဲ့ စစ္ဘီလူးႀကီးမ်ားက ကိုမိုးသီးဇြန္က လူ႔ေဘာင္သစ္ ပါတီကို ဆင္းရဲႏုံခ်ာမွဳကိုေတြးၿပီး က်မ စတင္ခံစားမိပါၿပီရွင္။
ထံုးစံအတုိုင္းဘဲ ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ရံုနဲ႔ အားမရဘဲ တည္ေထာင္ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၿပီး အင္အားေတြကို
တိုင္းျပည္ကို ေခ်ာက္ထဲက်မွာစိုးလို႔ ဆိုၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ စုစည္းခဲ့တာလည္း ပါတာေပါ့ေလ။ က်မကို ဆိပ္ကမ္းအနီးက ရံုးးမွာ ဓာတ္ပံုရိုက္ၿပီး တရုပ္ေငြ ယြန္
ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားမွဳတည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႔ဆိုၿပီး (န၀တ) ဖြဲ ႔ မူဆယ္မွာရွိတဲ့ ေရွ ႔ ေန ဦးစိုးေ၀ (အႏွစ္ ၂၀ ၅၀ ေပးလိုက္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းပဲ ပတ္စပို႔ထုတ္ေပးပါ
ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းသားနဲ႔ ရဟန္းရွင္လူ ျပည္သူအေပါင္း ေထာင္က်ခံခဲ့ရသူ) နဲ႔ဆက္သြယ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ တယ္။ယူနန္ျပည္နယ္သြားခြင့္ပါရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္
စစ္ကၽြန္အျဖစ္မခံခ်င္ေတာ့ နယ္စပ္ေဒသ အသီးသီးမွ က်မတို႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္လည္း မူဆယ္ကို တရုပ္ျပည္ႀကီး လွ်င္ျမန္စြာ တိုးတက္တာေပါ့။ က်မတို႔
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၂၄ ေဆာင္းပါး

ျမန္မာျပည္ရ ဲ႔ပတ္စပို႔ကေတာ့ အနည္းဆံုး ႏွစ္ႏွစ္ ဆိုသူျမစ္ႀကီးနားေကာလိပ္ေက်ာင္းသားက ဦး တရုပ္ျပည္သူေတြရဲ ႔ တရုပ္သခ်ၤိဳင္းမ်ားကို

နီးပါး သိၾကတဲ့ အတိုင္းေလ။ ေနာက္ေတာ့ ဖ်င္ရင္ၿမိဳ ႔ ေဆာင္ ေခၚယူလာတာပါ။ ဆမားၿမိဳ ႔ေရာက္ေတာ့ အၿမဲျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရပါတယ္။
၊ ရင္ခ်မ္းၿမိဳ႔၊ ေနာက္ငါးၿမိဳ႔ေလာက္ျဖတ္သန္းၿပီး ေထာ္လာဂ်ီနဲ႔ ေတာစပ္ကိုသြားရပါတယ္။
ဆမားၿမိဳ ႔ ကို ေရာက္ပါတယ္။ လမ္းမွာ ေတာင္တန္းတခုေရာက္ေတာ့ ဆင္းၿပီး လမ္း စ တရုပ္အိမ္ေလးေတြနဲ႔ ပိန္လွီတဲ့ ၀က္ေတြျမင္ရေတာ့
ေရွးေဟာင္းအိမ္ကိုၿဖိဳၿပီး တိုက္သစ္ေတြ ေနရာတိုင္းမွာ ေလွ်ာက္ရပါတယ္။က်မတို႔နဲ႔အတူမႏတၱေလးၿမိဳ ႔ က်မတို႔ျမန္မာျပည္ရဲ ႔ ၀က္၀၀ ေလးေတြကို
ေဆာက္ေနတာေတြ႔ေတာ့ ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ ႔ NLD က ဦးသန္႔ေဇာ္ (ေထာင္တသက္တကၽြန္းနဲ႔ ေတြးမိပါတယ္။ ခ်ားေဟာ့ပါရြာ ေရာက္ေတာ့ မိုးညွင္းၿမိဳ
လမ္းသစ္၀တၳဳေလးကို ျပန္သတိရ လြမ္းမိခဲ့ပါတယ္။ ေထာင္ထဲမွာပါ)။ ကိုအုန္းႀကိဳင္၊ ကိုေက်ာ္စိန္၊ ႔ ရဲစခနိ္းကို၀င္စီးၿပီး ေခၚထုတ္ေပးခဲ့ရတဲ့ ခင္ေမေအး။
ဒါ့အျပင္ ေမာ္စီတုန္းနဲ႔ ခ်ဴအင္လိုင္းတို႔ရဲ ႔ နီေနတဲ့ ဗဟန္းၿမိဳ႔နယ္ ဒီမိုကေရစီတပ္ဦး မေဘဘီ၊ မႏွင္းေမတို႔ ေက်ာင္းဆရာမေလးေတြလုပ္ၿပီး
ေရွးေဟာင္း တရုပ္အေတြးအေခၚမွ ႏိုးထလန္႔ႏိုးလာတဲ့ စည္းကမ္းထိမ္းသိမ္းေရး ကိုထြန္းထြန္းဦး အားလံုး ၅ ကခ်င္ခေလးငယ္ေတြကို စာသင္ေပးေနတာလဲ
တရုပ္ျပည္ရဲ ႔ ျပဳ ပင္ေျပာင္းလဲေရးသမား တိန္ ႔ ဦးပါ။ မိုးထိေအာင္ျမင့္မားၿပီး ေတာင္ထိပ္မွာတိမ္ေတြ ေတြ႔ရၿပီး လွိဳက္လွိဳက္လွဲလွဲ ႀကိဳဆိုၾကပါတယ္။
ေရွာင္ဖိန္ကို ေလးစားဦးညြတ္မိပါတယ္။ က်မသိထားတဲ့ ဖံုးေနတဲ့ေနရာကို လက္ညိဳးထိုးျပၿပီး ေနာက္အိမ္တအိမ္၀င္ရပါတယ္။ အဲဒီမွာ
တရုပ္ျပည္ရဲ ႔ အျပာေရာင္ပဲဆင္တူ၀တ္ၾကရတဲ့ အဲဒီေပၚတက္ရမယ္လို႔ေျပာပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ထဲက ကခ်င္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး(ဒူကမဘာ) ပန္းေအာင္
တရုပ္ ျပည္သူေတြဟာ အဆင္အေသြးစံု ေရာင္စံု သြားရင္ဗန္းေမာ္၊ ကသာဘက္ကေန လြိဳင္ဇာ ကိုေတြ႔ရပါတယ္။ ခင္မင္ ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းၿပီး
ပန္းပြင့္ေတြလိုဘဲ ေတြ႔ခဲ့ရလို႔ အံ့ၾသ၀မ္းသာမိပါတယ္။ လို႔ေခၚတဲ့ ၿမိဳ ႔ေလးနားမွာ တရုပ္ျပည္က လံုၿခံဳေရးအရ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ဖို႔ လာခဲ့တာလား၊ မစည္းရံုးရဘဲ
ဆမားၿမိဳ ႔ ေလးဟာ ဦးႏုလက္ထက္ ပတ္သြားေတာ့ေ၀းေနတာေပါ့ေလ။ ဆမားကေန ကိုယ့္အသိနဲ ႔ ကိုယ္ ေတာခိုလာတာ ေလးစားပါတယ္
နယ္ျခားေဒသခြဲေတာ့ ေပးလိုက္ရတာလို႔ သိရေတာ့ ခ်ားေဟာ့ပါ ရြာေလးကို လမ္းေလွ်ာက္ရပါတယ္။ လို႔ေျပာပါတယ္။ ထမင္းလည္းေကၽြးပါတယ္။
အရမ္းကို ႏွေျမာစိတ္၀င္ခဲ့မိပါတယ္။ ျမန္မာ့ေျမဟာ တနာရီေလာက္ေလွ်ာက္ရပါတယ္။ ေပ်ာင္းခင္း၊
တရုပ္ကနည္းနည္း၊ ထိုင္းကနည္းနည္းနဲ႔ အနီး ေရႊဖရံုခင္း၊ ေဂၚရခါးသီးေတြ ျပြတ္သိပ္ေနတဲ့ ထံုးစံအတိုင္း ေတာင္ေတြရဲ ႔အစြမ္းျပပါၿပီ။ ေတာင္က
စခန္း ဆရာေတာ္ မိန္႔ၾကားသလိုသားေရးနား ေရွးေဟာင္း တရုပ္ရြာေလးေတြ အိမ္ေလးေတြ ေပ ၈၀၀၀၀ ျမင့္ပါတယ္။ ကခ်င္ေတာင္က
ေခြးစားခံေနရၿပီဆိုတာလို ရင္နာမိပါတယ္။ ျမင္မိခဲ့ပါတယ္။ ေတာင္ကိုပတ္ထားတဲ့ အိမ္ေလးေတြပါ။ တေတာင္ တက္ၿပီးရင္ ေနာက္တေတာင္
ရြာတရြာ ေတာင္းကုန္းတခုကိုျဖတ္ရင္ ၁၂ ေပခန္႔ျမင့္တဲ့ ဆက္တက္ရပါတယ္။ သူက တကယ္ကို
က်မတို႔ကို ေရႊလီမွာ မေအးစိန္က မိသားစု ေက်ာက္တံုးႀကီးေတြကို အျမင့္မွာတင္ထားတာ ေတာင္အထပ္ထပ္ျဖတ္ေက်ာ္တက္ရပါတယ္။ အရင္က
တည္းခိုခန္းမွာ ေနရာေပးထားၿပီး ရာေတး(ခ)ေက်ာ္ျမင့္ အသဲယားစဖြယ္ ထပ္စီထားတဲ့ အစြဲအလန္းႀကီးးမားတဲ့ ပါဂ်ိဳးနားေဖါ့ စခန္းနားမွာပါ။ ပါဂ်ိဳးနားေဖါ့ စခန္းက
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၂၅ ေဆာင္းပါး

၁၉၈၄ ခုႏွစ္ေလာက္မွာ မဆလစစ္တပ္နဲ႔ တိုက္ပြဲျဖစ္လို႔ ဘယ္လိုေနမွာလဲလို႔ စိတ္ေရာက္သြားၿပီးမ်က္ရည္၀ဲမိ ေဖာ္ျပေနသလိုဘဲ ေနာက္ထပ္ေတာင္ကုန္းဂမူေလးကို

ေရႊ ႔ထားတာပါ။ KIA ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ ပါေဂ်ာင္ (ခ) ပါတယ္။ အဲဒီကေန ေတာင္ထိပ္ ဆက္တက္ရေတာ့ ျဖတ္ေက်ာ္ေတာ့ က်မလဲ ေျခကုန္လက္ပမ္းက်ေနပါၿပီ။
လိုင္စင္ေတာင္ပါ ေနာက္တခုက အဲဒီေနရာမွာ ကၽြန္းပင္ထိပ္ဖ်ားမွာ ေမ်ာက္ေလေပြေလးေတြနဲ႔ ဒါေပမယ့္ ကြင္းေျပာင္ေျပာင္ေတာင္ကုန္းျမင့္ ေပၚမွာ
ဦးႏု ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီ အစိုးရလက္ထက္မွာ အရမ္းလွပတဲ့ ေအာင္ေလာင္ငွက္ႀကီးေတြ ေရာင္စံု၀ါ၀ါ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ရဲ ႔ ခြပ္ေဒါင္းအလံဟာ
တရုပ္ျမန္မာေပါင္းၿပီး နယ္စပ္ေဖာ္ထုတ္ တုိင္းတာၿပီး ျပာျပာ နီနီ အေရာင္စံုတဲ့ ငွက္ေတြလည္းေတြ႔ရ၊ ေနာက္ခံမွိဳင္းျပာတဲ့ မိုးေကာင္းကင္မွာနီရဲ ရႊန္းလဲ့ၿပီး
နယ္ျခားမွတ္တိုင္းေတြ ရွိပါတယ္။ ေမာကလည္းေမာ သစ္ခြပန္းေတြလည္းေတြ႔ရေတာ့ မိုးလံုးမွိဳင္း ေလတိုက္တိုင္း တျဖတ္ျဖတ္ လွဳပ္ခါေနတဲ့
ေရကလည္းငတ္လာေတာ့ ေတာင္ေဘးစပ္က သီခ်င္းေလးဟာ ဒီေနရာကို ဖြဲ႔တာဘဲဆိုတာ အလံကိုၾကည့္ၿပီး က်မ အားမာန္ခြန္အား
ေက်ာက္တံုးေတြကေနၿပီး စီးက်လာတဲ့ က်မနားလည္းသြားပါေတာ့တယ္။ ရွဳခင္းနဲ႔ သတၱိေတြျပည့္လာခဲ့တယ္။ က်မတို႔တသိုက္ကို
ေရစီးေၾကာင္းထဲက ေရေတြကို ေသာက္။ ေမာလြန္းလို႔ ေအးျမလန္းစို႔ေနတဲ့ ေလဟာ မ်က္ႏွာကို ျဖတ္ ဗိုလ္ႀကီး မ်ိဳး၀င္းနဲ႔ ရဲေဘာ္ ကိန္းျမင့္က
ပက္လက္လွန္ၿပီး ေျမႀကီးေပၚက ျမက္ခင္းေပၚမွာ ၿ ပီး တို က္ ခ တ္ သ ြား ပ ါေ တာ့ တ ယ္ ။ အေ မာေ ျ ပ ၿ ပီး ခရီးဦးႀကိဳၿပီး ဦးစီးရံုးမွာဧည့္ခံပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့
အေမာေျဖေနရပါတယ္။ တခါ အဲဒီေတာင္ကေန စိတ္လက္ရွင္းၾကည္ပါတယ္။ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ဆန္နီ က်မတဦးတည္းကို အမ်ိဳးသမီးေလးေတြေနတဲ့
ျပန္ဆင္း ေနာက္တေတာင္တက္ရေတာ့ရႊံ ႔ ဆိုတဲ့ (ဒုခၽြန္)က ေတာင္ထိပ္မွာ ေမာက္မာဟန္ ဘားတိုက္မွာ ေနဖို႔ေနရာခ်ေပးပါတယ္။
ေစးနဲ႔ေခ်ာေနေတာ့ ဘြတ္ဖိနပ္ကေခ်ာ္ၿပီး ေရွ ႔ တစိုးတစိမွ မရွိဘဲ ၿပံဳးရႊင္ၿပီး ဥေရာပတိုက္သားလို
ကေက်ာက္တံုးနဲ႔ ေရစက္ဆံုၿပီး ခဏခနတိုက္မိေတာ့ ျဖဴေဖြးခန္႔ျငားလွတဲ့ ကခ်င္စစ္ဗိုလ္ႀကီးကို အိမ္ေထာင္သည္လိုင္းမရွိသလို ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲ
ေတာင္ေပၚေရာက္ၿပီး ၁၅ ရက္ေလာက္မွာ ၾကည့္ရင္းဆမားဒူး၀ါး ဆင္၀ါးေနာင္ ဆိုတာ အစျဖစ္လို႔ ၂ႏွစ္အတြင္း အိမ္ေထာင္မျပဳၾကရဘူးလို႔
ေျခသဲေတြ ပုပ္ၿပီး ကြာက်ကုန္ပါတယ္။ သူလိုဘဲလားလို႔ သိခ်င္စိတ္ျဖစ္မိပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ သိရပါတယ္။ ABSDF ရဲ ႔ စခန္းမွဴး
ေမာလာခ်ိန္မွာေတာ့ စခန္းတေထာက္ျဖစ္တဲ့ ညေနလဲေစာင္းၿပီျဖစ္လို႔ လိုင္စင္(ပါေဂ်ာင္)စခန္းကို (ၿမီးက်က္သူ) ရဲစိုးက “အမေရ ၀ဋ္လိုက္မွာေတာ့
ကင္းနားက အိမ္ေလးတအိမ္ကိုေရာက္ပါေတာ့တယ္။ ေရာက္ပါၿပီ။ ကင္းစခန္းမွဴးက နံမည္၊ ေနရပ္ ေမးတာ ေၾကာက္တယ္။ ေနရာမရွိေသးလို႔ပါ” လို႔ ေနာက္ပါတယ္။
အထဲ၀င္ထိုင္ဖို႔ (မက်က္ဆူ) စခန္းမွဴးမိန္းမက ေျဖရပါတယ္။ လွမ္းၾကည့္တဲ့အခါေတာင္ထိပ္မွာ ဘားတိုက္ေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းသူမေလးေတြနဲ႔
၀င္ခုိင္းေတာ့ သူရဲ ႔သားေလးေတြ ပါးေဖာင္းေဖာင္း ကခ်င္ရဲ ႔ ဓားႏွစ္လက္နဲ႔ တံဆိပ္၊ မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းသား
နီနီရဲရဲေလးေတြနဲ႔ မ်က္ခြံအိအိေလးပိတ္မတတ္ အထြတ္အျမတ္ အလံကိုျမင္ရပါတယ္။ ကခ်င္ ေက်ာင္းသူ ၂၅၀ ခန္႔ေရာက္ေနၿပီျဖစ္လို႔ ညီညြတ္စြာနဲ႔
ရီေမာေျပးလႊားေဆာ့ကစားေနတာ ေတြ႔ရေတာ့ ဓားႏွစ္လက္ယွက္ထားတဲ့ အလံဟာ ေသြးနီၿပီး သင္တန္းမ်ားတက္ေနၾကၿပီျဖစ္ပါတယ္။ စစ္သင္တန္း
က်မရင္ထဲမွာ အိမ္မွာသားသမီးေတြ သတၱိျပည့္တဲ့ ကခ်င္လူမ်ိဳးတို႔ရဲ ႔ စိတ္ဓာတ္ကို အပါတ္စဥ္(၃)ၿပီးကာစအခ်ိန္ပါဘဲ။ KIA က
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၂၆ ေဆာင္းပါး

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဘရန္ဆိုင္းက ေက်ာင္းသားေတြကို တပ္စိပ္မွဴးက တပ္ၾကပ္စိုးစိုးလြင္ ပါ သူက ေပ်ာ္စရာလည္းေကာင္း၊ စိတ္ညစ္

ေစာင့္ေရွာက္ပါတယ္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း မိုးေကာင္းက စဖြဲ႔ကတည္းက ပါတာတဲ့ စရာလည္းႀကံဳေတြ႔ရပါတယ္။ မီးလွဳံဖို႔ အၿမဲ
သိန္း၂၀ ထုတ္ေပးပါတယ္လို႔ ဦးစီး တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ အပါတ္စဥ္(၁) စစ္သင္ ထင္းခုတ္ရပါတယ္။ ခ်မ္းတယ္ဆိုတာ
လႊမ္းမိုးကေျပာျပပါတယ္။ABSDF အဓိကလိုအပ္တဲ့ တန္း ဆင္းပါ။ မနန္းေစာ၊ နန္းေအာာင္ေထြးၾကည္၊ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ တုန္ေနေအာင္ခ်မ္းတာပါ။
ေစာင္နဲ႔ စစ္၀တ္စံုေတြ၀ယ္ယူၾကရပါတယ္။ သင္းသင္း၊ ပဲခူုးေက်ာင္းဆရာမ ေဒၚေသာင္းလွ၊ က်မတို႔ ရန္ကုန္သူေတြ စပါယ္ရွယ္ ထိတာေပါ့။
လက္နက္ကေတာ့ KIAရဲ ႔လက္နက္ပါဘဲ။ KIA ေဘာက္မိုင္၊ လုမိုင္၊ ခင္ခ်ိဳးဦး နဲ႔ ကိုင္းအမ္တီ ရယ္ပါ။ က်မထင္းသာ သြားမခုတ္တာ အႀကီးဆံုးထင္ေခ်ာင္းကို
က ဆန္ကို ဂိုေဒါင္မွာ လိုသေလာက္ထုတ္ယူခြင့္ သူကတရုပ္ျပည္မွာ ေဆးသင္တန္းသြားတက္တယ္။ က်မအိပ္တဲ့ ဘားတိုက္ေအာက္မွာ မီးရွိဳ
ျပဳထားပါတယ္။ တပါတ္တခါ ႏြား မတုတ္ကေတာ့ မိုးညွင္းတိုက္ပြဲမွာ ႔ထားရပါတယ္။ ပက္လက္အိပ္ရင္ ေက်ာကေႏြးၿပီး
တေကာင္ေပၚၿပီး ေက်ာင္းသားမ်ားကို တေယာက္ က်ဆံုးသြားရွာပါတယ္။ နန္႔ေအာင္ေထြးၾကည္က ရင္ဘတ္ကေအးပါတယ္။ ေမွာက္အိပ္ေတာ့
၂၅က်ပ္သားစီႏွဳန္းနဲ႔ေပးပါတယ္။ ေနာက္ေန႔မွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ ႔စူနီယံပါတ္မွာေနတာဆိုေတာ့ အသန္႔အရွင္း ရင္ဘတ္ကေႏြးၿပီး ေက်ာဘက္ကခ်မ္းျပန္ေရာ၊
KIA စခန္းဘက္ကိုေခၚသြားၿပီး ဗိုလ္ႀကီးမ်ားနဲ႔ အလွအပက အလြန္ႀကိဳက္ပါတယ္။ ၀ါးနဲ႔ ဆီးကလည္း တညအနည္းဆံုး သံုးခါထရပါတယ္။
မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ က်မတို႔ေရာက္ၿပီးခ်ိန္မွာ ေရသြယ္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းေလး ေဆာက္ထားပါတယ္။ ခင္ခ်ိဳဦး(ျမန္မာစာအဓိက ေက်ာင္းသူ) ရန္ကုန္
အမ်ိဳးသမီး ရဲေမအေဆာင္ေတြကိုကိုယ့္ဖာသာေဆာ ဒီေလာက္ေအးတဲ့ေနရာမွာ ေရတခါခ်ိဳးရင္ ၂ အင္းစိန္ကပါ သူက သရဲအလြန္ေၾကာက္ပါတယ္။ က်မ
က္ေနတဲ့အခ်ိန္ပါ။ အိမ္သာက်င္းလဲကိုယ္တိုင္တူးၾကရ နာရီၾကာလို႔ က်မ ေအာ္ရတာ အေမာပါဘဲ။ အျပင္ထြက္ရင္ အမ ေရ သမီးလည္းလိုက္မယ္ဆိုၿပီး
ပါတယ္။ သစ္ေတြလဲသယ္ၾကရတယ္။ မိေ၀းဖေ၀းခေလးမေတြကို က်မနဲ႔ ေဒၚေသာင္းလွ လိုက္ေလ့ရွိပါတယ္။ ေနဆိုတာ တခါမွ
လွမ္းၿပီး အၿမဲတားေလ့ရွိပါတယ္။ ေဒၚေသာင္းလွက မျမင္ရတဲ့အရပ္ေပါ့။ ASDF စတင္ ဖြဲ႔စည္းစဥ္ကာလ
သစ္သယ္တာမလြယ္ပါဘူး။ ေတာင္မတ္ ထမင္းခ်က္တာ သိပ္ေတာ္ပါတယ္။ သူက မခ်က္ခင္ ဆိုေတာ့ အရမ္းဒုကၠေရာက္ၾကပါတယ္။ ရာရွင္
ေစာက္ေစာက္ေတြကို လွိမ့္ခ်လိုက္ မ သယ္ ဘယ္သူစားမလဲဆိုရင္ ၿငိမ္ေနၾကပါတယ္။ (ရိကၡာ) ခြဲတမ္းက ကုလားပဲတဘူး ၁၀ ရက္၊
လိုက္ပါ။ဒါေပမယ့္ ရဲေမေလးေတြက က်မကို ခ်က္ရမွာစိုးလို႕ပါ။ သူခ်က္ၿပီးရင္ေမႊးလာေတာ့ အာပဲ့ေျခာက္တေခ်ာင္း ၁၀ ရက္၊အခ်ိဳမွဳန္႔ ျပား
ညွာၾကပါတယ္။ က်မက ထမင္းး ဟင္းခ်က္ပါတယ္။ က်မတို႔တသိုက္ မေနႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ၅၀တန္တထုတ္ ၁၀ ရက္စားရပါတယ္။ တရုပ္နယ္စပ္က
က်မ မထမ္းႏိုင္လို႔ပါဘဲ။ အဲဒီဘက္က အကုန္အစင္ ေျပာင္ေအာင္ ၀ိုင္းစားၾကေရာ ေတာင္ေပၚမွာ တကယ္ရွားပါးပါတယ္။ အပင္ေတြက
တရုပ္ျပည္ကလာတဲ့ ကတၱရာနဲ႔လုပ္တဲ့ ရင္ေပါင္ခ်မ္း သူက ဗ်စ္ေတာက္ဗ်စ္ေတာက္လုပ္ၿပီး ပိုခ်က္ၿပီး အဆိပ္သီးေတြမ်ားပါတယ္။ ခရမ္းကၽြတ္သီးပံုစံမ်ိဳး
လို႔ေခၚတဲ့ဟာကို အမိုးမိုးၾကရပါတယ္။ အၿမဲေကၽြးရွာပါတယ္။ သြားမစားေလနဲ႔ အန္ေတာ့တာဘဲ။ မွ်စ္ ေတြရလို႔
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၂၇ ေဆာင္းပါး

ရွိရင္လည္းမီးေသြးထည့္ျပဳတ္ရပါတယ္။ မီးေသြး မ၀ယ္ဘူးပါဘူး၊ သန္းထြန္းစိုးနဲ႔ ခင္ခ်ိဳဦး ႏွစ္သမီးအရြယ္ကေန ၂၅ ႏွစ္အရြယ္ေတြပါ။ သူတို႔ကို

ထည့္မျပဳတ္ရင္ စားလို႔မရဘူး အန္ေတာ့တာဘဲ။ မဂၤလာေဆာင္မွာ ၀က္သားဟင္းနဲ႔ေကၽြးေတာ့ KIA ကလမ္းေတြ၊ ရြာေတြကေန ဖမ္းလာၿပီး KIA
ခ်ဥ္ေစာ္ကားသီး လို႔ေခၚတဲ့ မာလကာသီးလိုမ်ိဳး စားလိုက္ၾကတာ တက္တက္ေျပာင္ဘဲ ဒါေပမယ့္ ထဲ၀င္ခိုင္းထားတာပါ။ ၃ ႏွစ္ကေန ၅ ႏွစ္အထိ
လွီးၿပီးစားရင္ ခ်ဥ္တယ္။ သူ႔ကို၀ယ္ၿပီး သူတို႔လည္း က်မတို႔လိုဘဲ အတူတူမေနရရွာပါဘူး။ တာ၀န္ ထမ္းၿပီး ရင္ ေနရပ္ကိုျပန္ခြင့္ျပဳပါတယ္။
မွ်စ္နဲ႔သုတ္စားၾကရပါတယ္။ တျခားလူမ်ိဳးဆိုရင္ ၃ ႏွစ္ပါ၊ ကခ်င္လူမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ ၅
ေနာက္ ၅ လေလာက္ၾကာေတာ့ စစ္သင္တန္း ႏွစ္ တာ၀န္ထမ္း ေဆာင္ရပါတယ္။
က်မတို႔တပ္ရင္း (၇၀၁) မွာ လားတေကာင္ ရိကၡာသယ္ဖို႔ အပါတ္စဥ္(၄) တက္ရမယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။
ေမြးထားပါတယ္။ သူ႔ရဲ႔ နံမည္က(ေက်ာ္ဘႀကီး)ပါ၊ ေတာင္ေပၚဗဟိုက ကိုေဌးေအာင္ (ယခု AAPP ထမင္းခ်က္တာ တိုင္ကီပိုင္းႀကီးထဲကို ေခြးေျခလို
ရိကၡာကလည္း အၿမဲျပတ္ေနက်ဆိုေတာ့ က်မက အတြင္းေရးမွဴး ကိုေဇာ္ထြန္း)၊ ကိုမ်ိဳးဆက္၊ ထြန္းထြန္းဦး ခံုေလးခ်ပါတယ္။ ေရကို တိုင္ကီတရစ္ထည့္ပါတယ္။
ေက်ာ္ဘႀကီးကို ထမင္းးၾကမ္းခဲ ျပၿပီးေခၚပါတယ္။ နဲ႔အျခားအားလံုးေပါင္း ၃၀ ခန္႔ရွိမယ္။ ေနာက္ ေနာက္ ပိတ္စကို စြပ္ၿပီးဆန္ထည့္ပါတယ္။
ေက်ာ္ဘႀကီးလည္း အနားေရာက္ေရာ အာသံျပည္နယ္ မဏိပူရက အိႏိၵယႏိုင္ငံရဲ ႔ခြဲထြက္ေရး ၿပီးရင္ အေပၚက လံုေအာင္ဖံုးၿပီး မီးထိုးပါတယ္။
ထမင္းၾကမ္းခဲကိုဖြက္လိုက္ပါတယ္။ သူက အရြက္ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ား၊က်မတို႔က ကခ်င္ဘာသာနဲ႔ ထမင္းးေပါင္းတဲ့သ ေဘာပါဘဲ။ ဟင္းကေတာ့
ကိုစားေတာ့က်မေက်ာကုန္းတြန္းထုတ္ၿပီး ထမင္း အာဇန္ လို႔ေခၚတဲ့သူေတြလည္းပါတယ္။ ၅၀ သင္တန္းသားေတြကို မိုးၿပဲဒယ္အိုးထဲ ေရထဲ့၊
ေကၽြး၊ သူစားတဲ့အရြက္ခူုးၿပီး ခ်က္စားရပါတယ္။ နည္းပါးရွိပါတယ္။ ေနာင္ရာပါ ရြာေလးနားမွာရွိတဲ့ ဆားလက္တဆုပ္ခပ္၊ ဆြန္တန္ ၅ေခါင္း ဟင္းခ်ိဳနဲ႔
တခါက အရြက္ေတြပံုထားေတာ့ ေစ်းလာေရာင္းတဲ့ KIA စခန္းပါ။ ျမန္မာနယ္စပ္နဲ႔ နီးၿပီး ေျမျပန္႔ကို ဘယ္ႏွစ္ခုႏွစ္ ကမွန္းမသိတဲ့ ဆီတိုဟူးနဲ႔
တရုပ္မႀကီးက နင္တို႔ဘာလုပ္မလို႔လဲလို႔ ေတာင္ေတြက ကာထားတာ သိပ္လွပါတယ္။ ေရက ေကၽြးေလ့ရွိပါတယ္။ က်မတို႔က ၀ါးကိုအဆစ္
ေမးပါတယ္။ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ၀က္ေကၽြးမလို႔လို႔ ေနရာကျဖတ္ၿပီး မီးကင္ထားတဲ့ ပန္းကန္းနဲ႔
ေျပာလိုက္ရပါတယ္။ ရဲေမေတြက က်မကို ၀ိုင္းထုၿပီး လည္း အၿမဲစီးဆင္းပါတယ္။ ေရစီး ထမင္းစားရပါတယ္။ အာဇန္ေတြကေတာ့
သမီးတို႔ေတာ့ ၀က္ျဖစ္ပါၿပီလို႔ေျပာၾကပါတယ္။ နည္းနည္းၾကမ္းပါတယ္။ အဲဒီမွာ KIA ကသင္တန္း နာဂေတာင္တန္းျဖတ္ေက်ာ္လာကတည္းက မတ္ခြက္
ဆီဆိုတာ မျမင္ဘူးပါဘူး၊ တခါတေလမႏွင္းေမက ေပးတာပါ။ သင္တန္းကာလ၄၅ ရက္ပါ။ သင္တနး္ အျပင္ ထမင္းစားဖို႔ စတီးပန္းကန္တခ်ပ္စီ ပါလာေတာ့
ထမင္းေၾကာ္လာေကၽြးရင္ေတာ့ ျမင္ရစားရပါတယ္။ ၃ ရက္ပ်က္ရင္ ထြက္ရပါတယ္။ မဆလရဲ ႔သင္တန္း သူတို႔ကပန္းကန္နဲ႔စားၾကတာေပါ့။
ဆီညစ္ပတ္ေနတာဘဲ အင္ဂ်င္၀ိုင္နဲ႔တူတဲ့ ၆ လကို ၄၅ ရက္နဲ႔အၿပီး သင္ေပး တာပါ KIA
ဆီတပုလင္းကို ၆၅ ယြန္ပါ။ ၀ယ္စရာလည္းေငြမရွိလို႔ ရဲေမေလးေတြက ထမင္းခ်က္ေပးပါတယ္။ ၁၃ က်မတို႔ ေက်ာင္းသားေတြကို ကခ်င္ဘာသာနဲ႔
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၂၈ ေဆာင္းပါး

ေဂ်ာင္မာနီလို႔ေခၚေလ့ရွိပါတယ္။ သူတို႔ကလည္း ႏွာဖံုးတပ္ထားသလိုပဲက်မ ရီခ်င္တယ္။ ကခ်င္မေလး အထက္ကအမိန္႔ေပးလို႔ဆိုၿပီး ဘားတိုက္ေအာက္ထဲက

ေဂ်ာင္မာနီလို႔ပဲလိုက္ေခၚၾကပါတယ္။ ဆရာ၀န္၊ ထုလုနဲ႔ မမိုး၀ါက သီခ်င္းဆိုျပပါတယ္။ အမိွဳက္ေတြလွဲလိုလွဲ။ တခ်ိဳ ႔လည္း ကိုယ္လံုးတီးနဲ႔
အင္ဂ်င္နီယာကအစပါ၀င္ၿပီး ကခ်င္စကားကို ထြက္ေျပး၊ ဗန္းေမာ္၊ ကသာ ငွက္ဖ်ားရဲ ႔ဆိုးပံုကေတာ့
သူတို႔တတ္လြယ္ၾကပါတယ္။ “ ေနာင္ရာပါေခ်ာင္းနေဘးကို လြမ္းတယ္ ++++ ေၾကာက္ခမန္းလိလိပါဘဲရွင္။ ေတာင္ေပၚနဲ႔ အဲဒီမွာ
လိုင္စင္အရပ္က စူးျမာရယ္ -- လိုင္စင္မွာ ဖ်ားရင္ လက္ေတြေျခေတြ ေကြးေကာက္ကုန္ေရာ၊
တိုင္းျပည္အတြက္ စြန္႔စားတာ ေလးစားစရာပါဘဲ၊ ကိုယ္ေလမေပ်ာ္ဘူးကြယ္ ++++ ေနာင္ရာပါကို ထူးဆန္းတာက အဲဒီလိုျဖစ္ရင္ရွားျခစ္ရင္ေပ်ာက္ပ
ဒါေပမယ့္ သူတို႔လည္း အမ်ားႀကီး အသတ္ခံခဲ့ လာခဲ့မယ္ “တဲ့။ ါတယ္။ ရွားျခစ္တယ္ဆိုတာက ႏို႔ဆီခြက္ေစာင္းနဲ႔
ရပါတယ္။အာဇန္ကုန္းလို႔ေတာင္မွ ရွိပါတယ္။ ခပ္ဖြဖြေလးျခစ္ရပါတယ္။ အသားေတြနီရဲလာရင္
ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုတာေတာ့ က်မလည္းမသိပါဘူး။ ေနာင္ရာပါမွာ ရံုးပင္ေတြ အရမ္းေပါပါတယ္။ ပူၿပီးေပ်ာက္ပါတယ္။ လည္ပင္းနဲ႔ေက်ာကုန္း
KIA ရဲ ႔စည္းကမ္းကလည္းအလြန္တင္းၾကပ္ပါတ အဲဒီရံုးပင္က အရမ္းစူးပါတယ္။ ဘားတိုက္ေဆာက္ရင္ အျခစ္မ်ားပါတယ္။ ေဒသရဲ ႔ကုထံုးတခုေပါ့။
ယ္။ သင္တန္းမွဴးက ဆရာ ဆမ္သူဂမ္ေရွာင္ပါ ရံုးပင္နဲ႔ အမိုးမိုးရေတာ့ ရဲေဘာ္ေေတြခုတ္ရတာ ေပ်ာက္ကင္းသက္သာတာေတာ့ အမွန္ဘဲ။
ဒူ၀ါလွဆိုင္း၊ ဆရာဇမ္သီးတို႔နဲ႔ အျခားဆရာ၇ အရမ္းဘဲပင္ပမ္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္မလုပ္မျဖစ္လုပ္ ငွက္ဖ်ားကို ေနာက္ဆံုးမႏိုင္ေတာ့ တရုပ္ရြာမွာ
ဦးခန္႔သင္ပါတယ္။ အရိုက္လည္းရက္စက္ပါတယ္။ ၾကရတာပါ။KIA က၀ါးကို သိပ္ၿပီးေတာ့ႏိုင္ပါတယ္ ေခြးတေကာင္ ယြမ္ ၅၀၀ နဲ႔၀ယ္ၿပီးခ်က္အရက္နဲ႔တိုက္မွ
ပစ္ ေထာက္ ေမွာက္ လွိမ့္ သခၤဏ္းစာမွာ ေမွာက္လို႔ လူ အ သံုး အေ ဆာ င္ေ တာ္ေ တာ္ မ ်ား ကို သက္သာၾကပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ေဆးရံုမွာ
ဖင္ဘူးေတာင္းေထာင္ေနရင္ နင္းခ်လိုက္ပါတယ္။ ၀ါးနဲ႔ပဲ လုပ္ထားတာပါ။ လုပ္ပံုကိုလည္း သြားၾကရတာမ်ားပါတယ္။
ပါးလည္းရိုက္ေလ့ရွိလို႔ က်မကေတာ့ သင္ေပးပါတယ္။ ေခ်ာင္းစပ္ဆိုေတာ့
ဂ်ပန္ေခတ္စစ္သင္တန္းကို ေျပးျမင္ေယာင္မိပါတယ္။ ျခင္ကလဲေပါပါတယ္။ ျခင္ေပါေတာ့ ငွက္ဖ်ားကလဲ သင္တန္းကို ဒူ၀ါလွဆိုင္းက တာ၀န္ယူထားရပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အလြန္းဘဲဆိုးတာေပါ့။ ေက်ာင္းသားေတြရင္ဆိုင္ရတဲ့ စခန္းကိုျပန္ၾကေတာ့၊က်မတို႔စခန္းက ၅ ခု ရွိပါတယ္။
ပထမဆံုးရန္သူက ငွက္ဖ်ားေရာဂါပါဘဲ။ စခန္းမွဴး (မိက်က္သူ) ရဲစိုးက တာ၀န္ယူရပါတယ္။
ေနာင္ရာာပါရြာက တကယ္သာယာၿပီး ငွက္ဖ်ားက ဘယ္ေလာက္ဆိုး၀ါးသလဲဆိုရင္၊ သူက ေရွ ႔တန္းမလိုက္ရလို႔ သူ႔ေျခေထာက္ကိုသူေ
ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ သူငယ္ ခ်င္းကခ်င္ရဲေမ ငွက္ဖ်ားမိေနတဲ့ ေက်ာ္စိုးက ျခင္ေထာင္ဆြဲျဖဳတ္ၿပီး သနတ္နဲ႔ပစ္လိုက္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြရဲ
မေလးေတြကအသားျဖဴျဖဴေလးေတြကို မိတ္ကပ္က ေခ်ာင္းထဲကိုေျပးဆင္းတယ္။ ငါးဖမ္းမလို႔တဲ့။ ႔ ရင္ထဲမွာ မဆလ အေရးအခင္းကာလမွာ
မ်က္ႏွာမွာဘဲ လိမ္းၿပီး လည္ပင္းကိုမလိမ္းေတာ့မ်က္ မနည္းလိုက္ဆြဲၾကရတယ္။ ကိုအံုးႀကိဳင္ဆိုရင္လည္း ရက္ရက္စက္စက္သတ္ျဖတ္ထားတာ ကိုယ္
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၂၉ ေဆာင္းပါး

ေတြ႔ႀကံဳလာရေတာ့။ သင္တန္းဆင္းၿပီးတာနဲ႔ ေရွ ႔ ေဆာက္ရင္ အိ္မ္သစ္တက္တဲ့အစဥ္အလာရွိပါတယ္။ အဲဒီမွာ မုန္႔ကလဲ မစားရေတာ့ တရုပ္ရြာပ်က္က

႔ တန္းကိုလိုက္ခ်င္ၾကပါတယ္။ က်မတို႔ABSDF က်မကေတာ့ သိပ္သေဘာက်တာဘဲ က်မ ႀကိတ္ဆံုႀကီးသြားထမ္းလာပါတယ္။ ဆန္ ကို
ကလည္း လက္နက္မျပည့္စံုေတာ့ KIA ကို အားကိုးပူးေ ဒီလိုပြဲရွိလို႔ကေတာ့ ခ်ီတက္ၿပီးအျပတ္စားၾကတာပါဘဲ။ ႀကိတ္ၿပီးမုန္႔ပ်ားသလက္ လုပ္စားၾကပါတယ္။
ပါင္းတိုက္ပြဲ၀င္ရပါတယ္။ “ လူနား လက္နက္မနားနဲ႔” ငတ္တာကိုး။ ထမင္းကိုဆုတ္ၿပီး မီးဖုတ္စားရတာကေတာ့ အၿမဲတမ္း
ဆိုသလိုဘဲ အလွည့္က် ေခၚသြားေလ့ရွိပါတယ္။ ပါဘဲ။ ခင္ခ်ိဳဦးကေတာ့ ဆန္ျပဳတ္ခ်ံပီယံပါ။ ေရွ
နင္ဂ်ာနဲ႔ ဘဂ်မ္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ဆိုရင္ ေရွ ႔တန္းဘဲ ေက်ာင္းဆရာမ မႏွင္းေမက ဒုခၽြန္း ကခ်င္ ႔တန္းကရဲေဘာ္ေတြျပန္လာရင္ ဖ်ားလာတာမ်ားေတာ့
အၿမဲလိုက္ခ်င္ေနတာပါ။ က်မတို႔တပ္ရင္းက စစ္ဗိုလ္နဲ႔ယူလိုက္ပါတယ္။ မႏၱေလး ၾကာဇံခ်က္ က်မတို႔ စမ္းေခ်ာင္းမွာ
စည္းကမ္းအလြန္ရွိပါတယ္။ ညေန ၆ နာရီေက်ာ္ရင္ ေကၽြးတယ္။ က်မတိ႔ု တေယာက္က ို ၆ ပန္းကန္စားတယ္။
မိန္းခေလးေဆာင္ဘက္ မလာရပါဘူး။ KIA AB တီး၀ိုင္း ရဲေမမ်ားဆိုၿပီး နံမည္ႀကီးသြားတယ္။ သူတို႔အ၀တ္ေတြေလွ်ာ္ေပးရတယ္။ သနား စရာ
စခန္းဘက္ကိုလည္း က်မတို႔သြားခြင့္မရွိဘူး။ ဂိတ္ဘက္ ေကာင္းတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြပါ။ က်မတို႔ရဲေဘာ္
လက္မွတ္နဲ႔ က်မနဲ႔စိုးစိုးလြင္ပဲသြားခြင့္ရပါတယ္။ တရက္မွာေပါ့ ကခ်င္အိမ္သစ္တက္ပြဲ သြားစားၾကတာ ရဲေမေတြဟာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ျပန္ခ်င္ၾကသလဲဆိုရင္
နန္းေအာင္ေထြးၾကည္က စီးကရက္ခိုးေသာက္တယ္။ တခုခုကို က်ိန္ရင္ ဘုရားစူး မိုးႀကိဳးပစ္လို႔
မနက္ဆိုရင္ ၆ နာရီ အိပ္ယာက ထၾကရပါတယ္။ အားလံုး သူတို႔ေကၽြးတဲ့ဆပ္ပီ(ေလွာ္စာ) မက်ိန္ၾကပါဘူး။
၇ နာရီ အလံေရွ ႔ အေရာက္ ေနရာယူ၊သစPာ ေကာက္ညွင္းနဲ႔ လုပ္ထားတာေပါ့။ ေနာက္
ဆိုၾက၊ၿပီးရင္အလုပ္ခြဲပါတယ္။ က်မ တို႔ရဲေမ ေန႔တန္းလဲစီေရာ တေယာက္ ၃ခ်က္စီ အတီးခံရတယ္။ “ ဒီမိုကေရစီရ အေမနဲ ႔အျမန္ေတြ႔” လို႔က်ိန္ေလ့
ေတြက ရြာေတြကို စည္းရံုးေရးတာ၀န္နဲ႔ နန္းေဟာင္ေထြးၾကည္ကေတာ့ ၅ ခ်က္ အရိုက္ခံရတယ္။ ရွိပါတယ္။က်မခ်ီးက်ဴးတာတခုကေတာ့ တရုပ္
လမ္းေဖာက္လုပ္အားေပးတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြကို ေဆးလိပ္ေသာက္မွဳပါေပါ့။ ႏြယ္ဖြား တရုပ္မေလးေတြပါဘဲ၊ ေတာင္ေတြကို
ထမင္းသြားပို႔ရပါတယ္။ စစ္ရံုးခ်ဳပ္မွာလည္း ကုတ္ျခစ္ဆင္းရတဲ့က်မတို႔ရဲ ႔ဒုကQေနရာမွာ
တာ၀န္ယူၿပီး စာရင္းဇယားလုပ္သူလုပ္ေပါ့။ ဒါကေတာ့ အဲဒီေန႔က တပ္ၾကပ္စိုးစိုးလြင္က ႏွစ္ခါ အီၾကာေကြး သူတို႔ကေတာ့ ေဒါက္ဖိနပ္စီးၿပီး ေတာင္ေပၚ
က်မတို႔ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ရဲ ႔ေန႔စဥ္တာ၀န္ပါ။ က်မတို႔ေတြက အေကၽြးခံရတယ္။ တင္ပါးမွာ စကၠဴခ်ပ္ ေတာင္ေအာက္ကို လႊားကနဲ လႊားကနဲ နဲ႔က်င္လည္စြာ
ၿမိဳ ႔ ကလာၾကေတာ့ အစားအေသာက္ ငတ္တာ ကပ္ထားလို႔ပါ။က်မတို႔စခန္းမွာ လက္သီးနဲ႔ဆံုးမခံရရင္ ခုန္ဆင္းေနၾကတဲ့ တရုပ္မေလးေတြကို”လား”
တကယ္ခံစားရတယ္။ ငပိရည္၊ ငပိစိမ္းစားတို႔ကို ေပါက္စီေကၽြးတယ္၊ ပါးရိုက္ခံရရင္ နံျပားေကၽြးတယ္လို႔ မေလးေတြလို႔ နံမည္ေပးထားပါတယ္။
ျမင္ေတာင္မျမင္ရပါဘူး။ ကခ်င္ထံုးစံရွိပါတယ္။ အိမ္ေရႊ ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ သင္းသင္းကဒါရိုက္တာရွင္လံုးရဲ ႔ သမီးပါ၊ ၁၇
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၃၀ ေဆာင္းပါး

ႏွစ္ဘဲရွိေသးတယ္။ ေက်ာက္တံုးႀကီးေတြေပၚတက္ၿပီး ေတာင္ေအာက္ကိုေကာက္ၿပီးပစ္ခ်မွ ကြဲသြား “ ဘာမထီ---- အာဇာနည္ --- ေက်ာင္းသားစစ္သည္။

ရုပ္ရွင္မင္းသမီး လုပ္ျပေနရတာ အေမာပါ။ သံ ၾကားရတယ္။ ကံေကာင္းလို႔မေသၾကတာ။ စစ္ခ်ီလာၿပီေလ ++++
သူဆိုေေနက် သီခ်င္းေလးက သမီးနဲ႔ဦး ဘယ္ေလာက္ဆိုးတဲ့ ခေလးေတြလဲ။
သီခ်င္းေလးပါ။ ေနာက္ က်မတို႔ ရဲေမေတြဆီ အၿမဲ က်ည္မိုးေပါက္တို႔ ရြာပါေစ --- ငါတို႔ ေနာက္မဆုတ္
လာတဲ့ဦးစိန္ သူကေတာ့ အသက္ ၄၅ ႏွစ္ရွိပါၿပီ၊ ဒီေနရာမွာ ကိမ
ု င္းေဌးအေၾကာင္းလည္းေျပာခ်င္ တက္ခဲ့ေပ --- ဒီမိုကေရစီပန္းတိုင္ ေရာက္ရမည္ --
KIA နဲ႔ ABSDF က သူ႔ကိုလက္မခံေသးဘူး။ ပါတယ္။ သူကေရွ ႔တန္းကပါ၊က်မတို႔ဆီကိုလာလည္
သူက ထမင္း စား ရင္”ၾကားေန၀ါဒ ရုရွား” ဆိုၿပီး တတ္ပါတယ္။ သူက Rambo နဲ႔ရုပ္ရွင္ရိုက္ခဲ့တဲ့သူေပါ့။ ဇြဲခိုင္ခုိင္ စည္းလံုးဦးတည္ +++ ဆႏၵျပခဲ့ၿပီ ----
အၿမဲတမ္းေအာ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ABSDF
ကို၀င္ခြင့္ ရသြားပါတယ္။ အေၾကာင္းအရာေတြကေတာ့ ေျပာမဆံုးေပါင္ တဆင့္ျမွင့္ခဲ့ၿပီ ++++ တဆင့္တက္ခဲ့ၿပီ++++
ေတာသံုးေထာင္မကပါဘူး။ ဆြတ္ပ်ံ ႔လြမ္းတဖြ ဒီမိုကေရစီပန္းတိုင္ ေရာက္ရမည္။
က်မတို႔ေက်ာင္းသားေတြ ဘယ္ ယ္၊နာက်ည္းေၾကကြဲဖြယ္ေတြက ေတြးလို႔ ေရးလို႔
ေလာက္သတၱိရွိသလဲဆိုရင္ ဘဂ်မ္းနဲ႔ နင္ဂ်ာ မဆံုးႏိုင္ေအာင္ပါဘဲေလ။
ေပါ့ သူတို႔နံမည္အရင္းေတြေပ်ာက္ၿပီး
ဒီနံမည္ေရာက္ေနတာပါ။ ထမင္းစားရင္လည္း မိခင္တပ္ရင္း ၇၀၁ ကိုသတိရ ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနဲ႔
လင္ဗန္းနဲ႔စားမွ၀ပါတယ္။ သူတို႔ေရွ ႔တန္း တပ္ရင္းရဲ ႔သီခ်င္းေလးနဲ႔ နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္။
KIA နဲ႔ စစ္ေၾကာင္းလိုက္သြားေတာ့
မဆလစစ္ေၾကာင္းက ဟိုဘက္ေတာင္ကုန္းကေန
ေမာ္တာက်ည္နဲ႔လွန္းထုပါတယ္။ သူတို႔ဘက္
ေတာင္ဂမူကိုေရာက္ေတာ့ က်ည္မကြဲေသးဘူး၊
အဲဒါကို တပ္စိပ္မွဴးလွဆိုင္း(လွစိုင္း)က ေတာင္ေအာက္
ကိုပစ္ခ်ခိုင္းတာ မပစ္ေသးဘဲ ၇၉-၈၁ ဆိုၿပီး
ႏွစ္ေယာက္သား ျငင္းေနၾကတယ္။ ၾကားထဲက
တပ္စိပ္မွဴးက ဒိုင္ဗင္ထိုးၿပီး ေသေတာ့မွာဘဲဆိုၿပီး
အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၃၁ ကဗ်ာ

ဦးတည္ရာ
ကိုကိုေအာင္
ငါသည္အတၱိရွိ၏ နင္းေျခဖ်က္ဆီးေသာ ထို႔ေၾကာင့္ -
သို႔ေသာ္ မင္းဆိုးမင္းညစ္တို႔ေၾကာင့္…။ ရဲေဘာ္တို႔
ငါ၏အတၱကိုပင္ ငါ ဘယ္လမ္းေလ်ွာက္မည္နည္း
နင္းေျခဖ်က္ဆီးေသာ ငါသည္ပညာ တတ္လို၏ ေမးစရာ မလိုေတာ့ ။
မင္းဆိုးမင္းညစ္တို႔ေၾကာင့္..။ သို႔ေသာ္ -
ငါ၏ပညာလိုလားမွဳအား ငါေလ်ွာက္ေသာလမ္းသည္
ငါသည္ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေနလို၏ နင္းေျခဖ်က္ဆီးေသာ အဖိႏွိပ္ခံတို႔ ေလ်ွာက္ေသာလမ္း
သို႔ေသာ္ - မင္းဆိုးမင္းညစ္တို႔ေၾကာင့္…။ အဲဒါ -
ငါ၏ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ
ငါတို႔ဦးတည္ရာ။ ။
ကမာၻေလးကိုပင္ ငါသည္ ဘ၀ကို တြယ္တာ၏
သို႔ေသာ္ -
ငါ၏ဘ၀ကိုပင္
နင္းေျခဖ်က္ဆီးေသာ
မင္းဆိုးမင္းညစ္တို႔ေၾကာင့္..။
အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၃၂ ကဗ်ာ

တပို႔တြဲလ ဘြဲ႔
ဖိုးသူေတာ္ဦးမင္း

ရာသီခ်ိန္ခါေေရာက္လို႔
လဲေပါက္ကယ္ ပြင့္ညီ
ေရႊဖီ နံ႔သာႏွင့္၊
ေျခာက္ေရာင္၀ါ ေစတီရင္းမွာလ
ဆယ္စင္းလက္စံုပူး
ဦးေျမွာက္လို႔ခ်ီ။
ေငြႏွင္းရယ္စီ၊
သံုးလီ သမယ။
ယူဇနာ ျမင့္ျမတ္ကယ္ သခ်ၤာႏွင့္၊
ယုဂန္ညာ ေတာင္ေတာ္စြန္းမွာ၊
ထြန္းလိမ့္ မာဃ။ ။
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၃၃ ေဆာင္းပါး

လယ္ယာကိုင္းကၽြန္းလုပ္ၾကေသာ ေက်းလက္ေတာရြာက

တပို႔တြဲ (ေဖေဖာ္၀ါရီ) ထမနဲပြဲ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားၾကား၀ယ္ လယ္ယာဥယ်ာဥ္ထြက္

ေပၚဦး ေပၚဖ်ား အသီးအႏွံမ်ားကို အလွဴဒါနျပဳရန္အတြက္ တသီ
တတန္းဖယ္ထား ျခင္းမွာ ထံုးစံတခုပင္ ျဖစ္ေပသည္။ ထိုေၾကာင့္
ဂ်ဴနီယာ၀င္း ေပၚဦးေပၚဖ်ား ေကာက္ဦး၊ ႏွမ္းဦး၊ ဒါနထူးအျဖစ္ ၿခံေျမ ထြက္
အသီးအႏွံမ်ား အမ်ားဆံုးပါ၀င္သည့္ ထမနဲထိုးျခင္းသည္ ရိုးရာ
ျမန္မာျပကၡဒိန္မွ ၁၁ လေျမာက္ျဖစ္ေသာ ပို႔တြဲ(ေဖေဖာ္၀ါရီလ)
တခုသဖြယ္ျဖစ္ေနေပေတာ့သည္။
သို႔ ေရာက္လာေသာအခါ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြက ထမနဲပြဲက်င္းပ ၾက
ေလသည္။ လယ္ယာႏွင့္ ၿခံထြက္ပစၥည္းမ်ားျဖစ္သည့္ ေကာက္ညွင္း ထမနဲပြဲကို အသင္းအဖြဲ႔အစည္းအလိုက္ က်င္းပၾကသလို
ဆန္၊ အုန္း၊ ႏွမ္း၊ ေျမပဲႏွင့္ ဆီႏိုင္ႏိုင္ ေရာေႏွာ ေပါင္းစပ္ထားေသာ မိသားစု မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း စည္း ၀ိုင္းအတြင္းမွလည္း
ထမနဲကို ထိုးၾကေလေတာ့သည္။ ျပဳလုပ္ၾကေလသည္။ သို႔ေသာ္ အခုလို အခ်ိန္အခါေတြတိုင္းမွာ
မိသားစု၀င္ေတြ၏ မိတ္ေဆြ ေရာင္းရင္း။ သူငယ္ခ်င္းေတြ
ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားအလယ္တြင္ “ရိုေသထိုက္ေသာသူမ်ားကို
တေပ်ာ္တပါး လာေရာက္ေတြ႔ဆံုၾက။ ဆင္ႏႊဲၾကသည့္ မိသားစုဦးေရ
ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ဦးခ်ရိုေသျခင္း”တည္းဟူေသာ ဓေလ့ထံုးစံတခု ရွိေလ
ခ်ဲ ႔ထြင္လိုက္ၾကသည့္ အစဥ္အလာမွာကား ျမန္မာလူေနမွဳဘ၀ပင္
သည္။ ၿမိဳ ႔ငယ္မ်ားႏွင့္ ေတာရြာမ်ားတြင္ ထိုဓေလ့ ထံုးစံကို ယခုကဲ့သို႔
ျဖစ္ေနေပေတာ့သည္။ ထို ထမနဲပြဲမ်ား၏
အနီး စပ္ဆံုး ေဖာ္ညႊန္းထားသည္ကို ေတြ႔ၾကရေပသည္။ ေတာင္ပို႔သ
႑ာာန္အဖံုးရွိေသာေၾကာင့္ ေျမထမင္းအိုးမ်ား ျဖင့္ ထမင္းခ်က္ၾကရာ သဘာ၀ကိုက လက္အကူအညီေတြ အမ်ားၾကီးလိုအပ္ေနေပသည္။
က်က္ၿပီးသြားေသာထမင္းသည္ ထိပ္ခၽြန္မို႔မို႔ သ႑ာာန္ျဖင့္ ရွိေန လုပ္စရာအလုပ္ေတြကလည္းမ်ား။တက္ တက္ၾကြၾကြႏွင့္ ကူညီခ်င္
သည္ ကို ေတြ႔ျမင္ၾကရ ေပသည္။ ထိုထိပ္ဆံုးက သရဖူသဖြယ္ ထမင္ သည့္ လက္ေတြကလည္း မရွားေပ။
းျဖဴျဖဴကို ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ား၊ အမိ၊ အဘ၊ ဆရာသမားမ်ားႏွင့္ အိမ္ရွိ
မိသားစုအတြင္း က်င္းပၾကသည့္ တမနဲပြဲမွာေတာင္မွ
ဘုရားအတြက္ ဦးခ်ကာ ဖယ္ထားလိုက္ေလသည္။ ရွားပါးေသာ
လုပ္စရာ ကိုင္စရာေတြ ၀ိုင္း၀န္းလုပ္ၾကဖို႔ လူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား
စား ေေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားရလာလွ်င္ မည္မွ်ေလာက္ပင္ ျဖစ္ပါေစ၊
ေခၚထားရေလသည္။ ဆန္ျပာသည့္အလုပ္ကို မိန္းကေလးေတြက
လူၾကီးသူမ တို႔အတြက္ ဦးခ်ထားၾကေလသည္။ ရွားပါးသည့္ အစား
လုပ္ၾက၏။
အေသာက္ ျဖစ္ေလ၊ ပိုIအေလးထား ဦးခ်ရေလ ျဖစ္ေပသည္။
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၃၄ ေဆာင္းပါး

ယင္းကို ဆန္ေေကာ၀ိုင္းမ်ားျဖင့္ ျပာၾကေလသည္။ မိန္းကေလး မခက္ခဲေသာေၾကာင့္ ေျမပဲခြံခြာရေသာ မိန္းကေလးတခ်ိဳ႔က

တပို႔တြဲ (ေဖေဖာ္၀ါရီ) တဦးစီတြင္ ဆန္ေကာတ၀က္ခန္႔ ေကာက္ ညွင္းဆန္

ထည့္ထားၾကသည္။ ဆန္ေကာ၏ ဟုိုဘက္ဒီဘက္ အစြန္းႏွုစ္ဖက္ကို
လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ကိုင္ထား ၾကသည္။ ထိုအေနအထားသည္
သူတို႔ ဘာသာ ဆန္ေကာကို ေျမွာက္ျခင္း။
စမ္းသပ္ လုပ္ ၾကည့္ ၾကေလသည္။ ဤကား အနာဂါတ္အတြက္
လွိမ့္ျခင္းတို႔ကို

ဆန္ျပာကၽြမ္းက်င္သူေတြျဖစ္ဖို႔ ေလ့လာဆည္းပူးေရး နည္းလမ္းေကာ

အေတာ္ပင္ အေရးၾကီးေလသည္။ အေၾကာင္းမွာ ေနာက္တဆင့္လုပ္ရ င္းတခုပင္ျဖစ္ေပေတာ့သည္။
မည့္ အလုပ္က ဆန္ေကာထဲမွ ေကာက္ညွင္းဆန္ေတြကို
လူငယ္လူရြယ္မ်ားႏွင့္ လူၾကီးမ်ားက ၂၁ ေပ။ ေပ၃၀
ေလထဲေျမာက္သြားေအာင္ ေျမွာက္ၿပီး ျပန္အက် ကို ဆန္ေကာျဖင့္
ျမင့္ေသာ အုန္းပင္ထက္က ခူးလာသည့္ အုန္းသီးေတြကို ႏႊာၾက
ျပန္အခံလိုက္တြင္ ေကာက္ညွင္းဆန္ထဲက ဖုန္ေတြ။ အမွိဳက္ေတြကို
ေလသည္။ဆလင္ဒါပံုသ႑ာန္ ရွည္ေမ်ာေမ်ာႏွင့္ ေခ်ာမႊတ္လွသည့္
ေလထဲလြင့္ပါက်န္ ရစ္ခဲ့ေအာင္ လုပ္ၾကရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။
အုန္းပင္ေပၚတက္ရေသာ အလုပ္မွာ သိပ္ေတာ့မလြယ္လွေပ။
ေနာက္တနည္းကား ဆန္ေကာထဲက ေကာက္ညွင္းဆန္
ရွိရွိသမ်ွေသာ ကိုယ္စြမ္း၊ ညာဏ္စြမ္းႏွင့္ အေတြ႔အၾကံဳ ေတြကို
မ်ားကို လွိမ့္ကာ ေကာက္ညွင္းဆန္ႏွင့္ ဖုန္ေတြ အမွိဳက္ေတြကို
အားကုန္ထုတ္သံုးရသည့္ ပြဲျဖစ္ေလသည္။ အုန္းပင္တက္သမားက
သတ္သတ္စီ ျဖစ္သြားေအာင္ ဖယ္ထုတ္ရ ေသာ နည္းျဖစ္ေလသည္။
ၾကိဳးေတြ။ ဓါးေတြကိုင္ေဆာင္ကာ တက္သြားၿပီး ေျခေထာက္ျဖင့္
ထိုဆန္ျပာျခင္းအလုပ္သည္ နည္းနည္းေလးမွ အမွားမခံေသာေၾကာင့္
အပင္ကို စိတ္မခ် လက္မခ် ေထာက္ကာ အုန္းခုိင္ကို ဓားႏွင့္မျဖတ္မီ
အေကာင္း ဆံုး အရည္အခ်င္းမ်ားကို စုစည္းလုပ္ေဆာင္ရေသာ
ၾကိဳးျဖင့္ ခ်ည္ေနသည္ကို ၾကည့္ေနရသည့္ ေအာက္ကလူေတြမွာ
ေဖာ္ေဆာင္မွဳတခုအျဖစ္ ရည္ညႊန္းၾကျခင္းျဖစ္ေပေတာ့ သည္။
အသဲတယားယားႏွင့္ စိတ္လွဳပ္ရွားစရာ ေကာင္းလွေပေတာ့သည္။
ဆန္ ျ ပာသည့္ အ လု ပ္ သ ည္ က ယ္ ၾ ကြ မ္း က်င္ ပ ညာရွ င္ေ တြ အ ေနာက္ေတာ့ အုန္းသီးခုိင္ၾကီးသည္ ေျမျပင္မွ စိတ္အားထက္သန္စြာ
တြက္ ျဖစ္သည္ဟုဆိုခဲ့ၿပီးေနာက္ သိပ္မကၽြမ္းက်င္သူေတြအတြက္ ၾကိဳဆိုေနၾကေသာ လက္ေတြရွိရာသို႔ ခပ္ျဖည္းျဖည္း က်လာေလ
သူတို႔၏ လက္ေတြကို ေျမပဲခြံခြာရသည့္ဘက္တြင္ ထည့္ကာ ၾကိဳးစား ေတာ့သည္။
လုပ္ေဆာင္ၾကေလသည္။ ေျမပဲေတြကို ဆန္ေကာထဲ ထည့္ကာ အေန
ယခု သည္အုန္းသီးေတြ ခြဲဖို႔ ပထမဦးစြာ အေပၚအမွ်င္ခြံေတြကို
ေတာ္ ပုလင္းတခုျဖင့္ ေျမပဲေတြေပၚလွိမ့္ ေစ၍ အခြံခြာၾကေလသည္။
ခြာၾကရေလသည္။ မိခင္သဘာ၀ တရားက ဖန္တီးေပးထားေသာ
ၿပီးေနာက္ ဆန္ျပာ ကၽြမ္းက်င္သူေတြလက္ထဲ ဆန္ေကာကို ထည့္ကာ
အတြင္းက ရွားပါးလွသည့္ အဖိုးတန္ အဆီအႏွစ္ေတြကို လူသားတို႔
ေျမပဲခြံ ေတြကို ခါခိုင္းၾကရေလသည္။ ေျမပဲခြံ ခြာရေသာအလုပ္သည္
လြယ္ လင့္တကူ ရယူဖို႔ရန္ အခြင့္မေပးပဲ ေကာင္းေကာင္း
ေကာက္ညွင္းဆန္ေသးေသးေလးေတြကို ျပာရသည့္အလုပ္ေလာက္
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၃၅ ေဆာင္းပါး

အကာအကြယ္ေပးထားေသာ အခြံမာပင္ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။ ထည့္ကာ ေရာေမႊလိုက္ၾကေလသည္။ ေကာက္ညွင္းဆန္

တပို႔တြဲ (ေဖေဖာ္၀ါရီ) ခြန္အားဗလ ေကာင္းေကာင္းႏွင့္သာမက ရွဳပ္ေထြးေသာ အမွ်င္ေတြျဖင့္

ဖြဲ႔စည္းထားသည့္ အခြံမာ၏ သေဘာတရားကို နားလည္ဖို႔ကလည္း
လိုအပ္ေနေပသည္။
အေနေတာ္ နပ္သြားI ေရလည္းမက်န္ေတာ့
ဒယ္အိုးကို မီးဖိုမွ ခ်ရေလသည္။
ေသာအခ်ိန္တြင္
ဒယ္အိုးထဲမွ ေကာက္ညွင္းမွာ
ဆီစိမ့္စိမ့္ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေပ်ာင္းႏွင့္ ျဖစ္ေလသည္။ ဒယ္အိုၾကီးကို
အေျခခိုင္ေစရန္ ေက်ာက္တံုး ေက်ာက္ခဲမ်ားျဖင့္ ေထာက္မ ထားၿပီး
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ပင္ပမ္းရက်ိဳးနပ္သြားေစသည့္
ထြားၾကိဳင္းသန္မာေသာ လူႏွစ္ေယာက္ က ေလွာ္တက္သ႑ာန္
အုန္းသီးေစ့က တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ေပၚထြက္လာ ေလေတာ့သည္။
ေယာက္မတေခ်ာင္း္စီျဖင့္ ေကာက္ညွင္းကို စတင္ေမႊကာ
ေတာ္ေတာ္ပံုက် ပန္းက်ႏိုင္လွေသာ အေစ့၏ ပုံသ႑ာန္ေၾကာင့္
ေယာက္မျပား ႏွစ္ခုၾကား ေကာက္ညွင္းကို ေခ်ၾကေလေတာ့သည္။
အခြံေတြကို ေရခြက္ေတြ အျဖစ္ သံုးႏိုင္ေလသည္။ လက္သမားဆရာ၏
သူတို႔ ေကာက္ညွင္းကိုေခ်ၾက။ ေမႊၾကရင္း ေကာက္ညွင္းမွာ ေစး
လက္သံုးေတာ္ ေရေပၚျဖင့္ အတြင္းက အုန္းသားကို အ
ကပ္သည္ထက္ ေစးကပ္လာေလရာ လူသန္ၾကီးႏွစ္ေယာက္မွာ
လႊာလိုက္ ပါးပါးေလးလႊာယူၾကေလသည္။ အတြင္းက
သူတို႔၏ခြန္အား တခုတင္သာမက ပ်စ္ခဲ ေသာေကာက္ညွင္းတံုးၾကီး
ခ်ိဳျမိန္ေသာ အုန္းရည္ကို အလုပ္သမားမ်ားက ဆု လာဘ္အျဖစ္
ျဖစ္လာေစရန္ ေယာက္မႏွစ္လက္ျဖင့္ ပညာျပၾကရေလေတာ့သည္။
ေ၀မွ်ေသာက္သံုးၾကေလေတာ့သည္။
အားသြန္ခြန္စိုက္ေမႊၾက။ ေခ်ၾကတာေတြ ၿပီးခ်ိန္
ထိုအခ်ိန္၀ယ္ အိုး အေျခခိုင္ေစရန္ေျမၾကီးကို လိုအပ္သေလာက္
ေရာက္လတ္ေသာ္ နေဘးကလူေတြက အုန္းသီးဖတ္ မ်ားႏွင့္
တြင္းတူးၿပီးထားထားေသာ သံ ဒယ္အိုး ခြက္ခြက္ၾကီးကို မီးဖိုေပၚ
ေျမပဲမ်ားကို ျဖည္းျဖည္းမွ်ဥ္္းမွ်ဥ္း ထပ္ေလာင္းျဖည့္စြက္
တင္လိုက္ေလသည္။ ထင္းတုံးးၾကီးမ်ားျဖင့္ မီးဖိုထားၿပီး အရင္ဦးစြာ
ေပးၾကၿပီး အေရာအစပ္ေကာင္းသည့္ ျမန္မာ့ သေရစာ
ႏွမ္းဆီ(သို႔မဟုတ္) ပဲဆီႏွင့္ ပါးပါးလွီးထားေသာ ခ်င္းမ်ား ေၾကာ္ၾကကာ
ပြဲတပြဲကို ဖန္တီးၾကေလေတာ့သည္။ ယခုအၾကိမ္ ေမႊၾက။
ေရႏိုင္ႏိုင္ေဆးေၾကာကာ ေရစစ္ ထားေသာ ေကာက္ညွင္းဆန္က
ေခ်ၾကသည့္အဆင့္မွာေတာ့ လူႏွစ္ေယာက္ ႏွင့္ မၿပီးႏိုင္ေသာေၾကာင့္
ေနာက္က လိုက္ေလသည္။
ေနာက္တတြဲကို ေခၚၾကရေလသည္။ လူႏွစ္ေယာက္က
တျခားမီးဖိုးတခုမွာ တည္ထားေသာ ေရေႏြးအိုးၾကီးမွ ထမနဲ ေလွာ္တက္သ႑ာန္ေယာက္မ ႏွစ္ခု၏ လက္ကိုင္ရိုးကို ကိုင္ထားၾကၿပီး
ထိုးေနၾကေသာ ဒယ္အိုးထဲ အသစ္ ထပ္ထည့္ဖို႔ရန္ ပြက္ပြက္ဆူေနၿပီး ေနာက္လူႏွစ္ေယာက္က ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လွ်က္ ေယာက္မအရင္းကို
ျဖစ္ေလသည္။ ေရေႏြးဆူဆူကို နည္းနည္းခ်င္းႏွင့္ ခပ္ျဖည္းျဖည္းေပါင္း ကိုင္ထားေလသည္။ ထို ေယာက္မအရင္း ကိုင္ထားသူ
ကၽြမ္းက်င္သူႏွုစ္ဦးက ျပစ္ခဲေနေသာ ေကာက္ညွင္း တံုးၾကီးကို သူတို႔၏
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၃၆ ေဆာင္းပါး

ခြနအ
္ ားမ်ားျဖင့္ ေယာက္မျပားႏွစခ
္ ၾု ကား ဆြဲယူေနၾကၿပီး ေကာက္ညငွ ္းကို ထမနဲပြဲေတြမွာ ကိုယ္စီကိုယ္ငွ ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ၾကပံုေတြက

တပို႔တြဲ (ေဖေဖာ္၀ါရီ) လံုး၀ ဥႆုံ ေစးကပ္သြားေအာင္ ျပဳၾကေလရာ ေယာက္မလက္ကိုင္ကို

ကိုင္ထားသူႏွစ္ဦးက
လိုက္ပါေနရေလသည္။
ထိုသူဦးေဆာင္ရာေေနာက္္ အလိုက္သင့္
ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ေနပါေစ။ စာေရးသူ၏ ပါ၀င္မွဳကေတာ့ ထမနဲကို
ႏွစ္သက္ခံုမင္စြာ အရသာခံျခင္းႏွင့္ ျမန္မာ့ရိုးရာ ဘာသာဓေလ့တခုကို

ယခုလို ျဖန္႔ေ၀ေရးသားလိုက္ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။ ယင္းသည္

ေနာက္ဆံုးေပါင္းထည့္ရသည့္အရာကား ႏွမ္းျဖစ္ေလသည္။ ထမနဲထိုးသည့္ ေယာက္မထက္ ကေလာင္ သြားထက္ေပသည္ဟူသည့္
ထိုေနာက္ဆံုးအဆင့္အတြက္ ခြန္အားမလို ေသာ္လည္း အခ်က္ကို ျပသရာေရာက္ေနေပေတာ့သတည္း။
သူတို႔အေျပာအရ ဒီအလုပ္လည္း ပညာပါသတဲ့။ တျခားသူေတြက
သူတို႔၏ခြန္အားမ်ားျဖင့္ ေကာက္ညွင္းႏွင့္ တျခားအစားအစာမ်ားကို
သမေအာင္ အားသြန္ခြန္စိုက္။ ေခၽြးတလံုးလံံုးႏွင့္ ေရာေမႊေခ်ေနၾက
ခ်ိန္တြင္ လူတေယာက္က နေဘးတြင္ထိုင္ရင္း လက္ဖ၀ါးႏွင့္အျပည့္
ႏွမ္းေတြကို တိုင္ပင္ကိုက္ကိုက္ျဖင့္ ျဖဴးေန ေလသည္။ ထမနဲ၏
အနံ႔အရသာႏွင့္ အစပ္အဟပ္တည့္ဖို႔ ႏွမ္းျဖဴးသူအေပၚ
မူတည္ေနသည္ဟု ဆိုေလရာ ႏွမ္း ျဖဴးသည့္ ပညာရွင္ေတြက
သူတို႔မပါလွ်င္ ပြဲမၿပီးေသာေၾကာင့္ သူတို႔ကို လိုကိုလိုအပ္ေနေပသည္ဟု
လက္မ ေထာင္ၾကေလသည္။

“ႏွမ္းျဖဴးသည္” ဟူေသာ ျမန္မာစကားပံု၏ အဓိပၸာယ္သည္

ခ်ီးက်ဴးထိုက္ေသာ အလုပ္တခုလုပ္ျခင္းကို ေဖာ္ ညႊန္းေနသည္ဟုေတာ့
မဆိုရဲပါ။ သို႔ေသာ္ျငာားလည္း သူမ်ားေတြ ေအာက္ေျခသိမ္းအလုပ္ေတြ
ၿပီးသြားသည့္ ေနာက္ အၿပီးသတ္ ပြဲသိမ္းၾကမွ လာလုပ္ၾကသည့္
သူေတြကို ႏွိမ့္ခ်လိုက္သည့္ သေဘာေတာ့ ျဖစ္ေပသည္။

စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ စာေရးသူ ဆိုပါေတာ့။ စာေရးသူလည္း

သည္လို အလုပ္မ်ိဳး လုပ္ေကာင္းလုပ္ေနသည္ ဟုဆိုႏိုင္ေလသည္။
အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၃၇ ကဗ်ာ

Tapoutwe (Ta-boh-dwe)
As the season sets in,

The cotton and butea tree blossom together.

As the foot of the six-rayed pagoda,

with golden flowers and incense,

ten fingers join

raised to the forehead.

Silver mist spreads beauteously

throughout the three watches.

In abundance of light,

at the rim of the great Yugan mountain.

Regulus shines.
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၃၈
Come Tabo-dwe (February), the eleventh month of the Myanmar
calendar the Myanmar have the harvest festival. All the products of
the farm and garden are made into htamane, a concoction of gluti-
nous rice, coconut slices, sessamum seeds, peanuts and a generous
amount of cooking oil.
Among the Myanmar, there is custom which is called “top
priority for those to whom respect is due”. It is best illustrated today
in small towns and villages where rice is cooked in earthen pots
with humped lids and the cooked rice has a peaked shape on the
top. This crown of rice is reserved for offering to monks and senior
relatives and the household shrine. If a Myanmar comes by a rare
delicacy, he would set aside a portion, however small, for “tip priori-
ties”. The rarer the food, the more care he takes to do so.
Khin Myo Chit Among the agrarian people in the country it is customary to
set aside the first and the choicest products of the farm or garden for
alms giving. Hence the tradition of making htamane, which includes
most of the fruits of the land.
Htamane feast is either celebrated communally or done
in the private circle of family and friends. But with the Myanmar
whose way of life includes ‘extended families’ it is always fairly
large gathering. The nature of the feast is such that it needs lots
of helping hands. There is such a lot of work to do and there is no
dearth of willing hands to help.
Even in family celebrations the harvest festivals call for a lot
of people to realty round to do the chores. Girls do the winnowing of
the rice gains. This is done with flat circular bamboo trays. Each girl
had a tray half filled with rice grains. She holds the tray with both
hands, one on each end, so that her hands stay on the two opposite
points of the circular
Shape. This position is important, because the next movement is to
ေဆာင္းပါး
toss the grains up in the air and catch them again on the tray while
most of the dust and trash are blown away in the wind. Then she
rolls the grains in the tray so that the trash will separate itself from
the grains. This task of winnowing, therefore, calls for the highest
form of virtuosity.
Since winnowing is for experts, the less talented might try
their hand at shelling peanuts. They are put in flat bamboo tray and
a fair-sized bottle is rolled over them to remove the husks. Then
the tray is made over to the expert winnowers to do away with the
husks. Since separating the husks from the seeds is no so difficult
as winnowing the small rice grains, some girls might try the tossing
and rolling themselves. This is good apprentice training for future
expert winnowers.
Boys and men tear away the fibres of coconuts, which some-
times have to be taken down from palms soaring up to twenty to
thirty feet. The bare cylindrical trunk is none too easy to climb. It is
a feat that calls for dexterity, strength, and experience. It is an excit-
ing thing to watch men with rops to the bunch of coconuts, before
cutting with the knife. Then the bunch is slowly slid down to the
ground where eager hands await to receive the prize.
Now to break open the coconuts, the first step is to tear away
the fiber. The built-in defence which Mother Nature has provided
for her rare delicacy does not easily yield to human hanks. Not only
brute strength, but also an understanding of the intricate ways the
fibers are interwoven is required.
At long last the shell appears, but goes slow, please. Do not
spoil the shape. The shape must be perfectly halved so that the shells
could be sliced on the carpenter’s plane leaving minimum scraps.
The clear sweet mild inside is shared by the deserving workers.
Meanwhile, a giant concave iron pot is put over the fireplace,
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၃၉ ေဆာင္းပါး
a pit dug in the ground for the purpose. With huge logs blazing fire the flavour and the taste of the htamane depends on the art of the

Tapoutwe (Tabo-dwe): February

underneath, the oil in the iron pot sizzles and shredded ginger is the sessamum seed sprinkler – so it is claimed by the sessamum seed
first to go in, followed by gluttonous rice which had been soaked in sprinkler.
water.
“Sprinkling sessamum seeds” is a Myanmar idiom not
A large cauldron of water boiling in another dug-out fire- meant. I am afraid, to describe some commendable work, but to
place is kept ready to be added to the glutinous rice cooking in the disparage something people do only after others have done the dirty
The Harvest Festival pot. Hot water is added slowly in small portion, stirring the mixture work.
as things go along. When the rice is soft enough and there is no wa-
ter left, the pot removed from the fire. Come to think of it. I am, perhaps doing the same thing.
Whatever participation I have ever had in the harvest festival is my
The glutinous rice in the pot is soft and pliant with oil ooz- appreciation if htamena and the propagation of the creed. I am sprin-
ing out. The big pot is secured with bricks and stones, its base being kling sessamum seeks, figuratively, by writing this piece. This goes
humped; and two stalwart men each with a long wooden ladle, being to show that the pen is mightier than thd giant ladles than stir and
to stir the rice, crushing it between the ladles. Even as they stir crush the htamane.
and crush, the rice gets stickier, so they have to use not only strength
but skill to make the
coagulate mass yield to the ladles.
After some time of vigorous stirring and crushing, people
come round to add slices of coconut and peanuts, slowly and in
small portions to make the whole thing a good mixture. By this time
crushing and tiring can no longer be done by two men, another pair
is called in. No`w two men are at the top end of the ladles while the
other two take hold of the lower ends. Those at the top end guide the
movement while the two at the base exert all their strength to bring
the mass of glutionous rice together between the ladles so that they
are thoroughly crushed.
Sessamum seeds are added last. This last potions dose not
call for strength, but it needs skill, so they say. While others are
pitting their might to stir and crush and mix The glutinous rice and
other ingredients, the one who ‘spreads the sessamum seeds’ sits by,
sprinkling the seeds by handfuls at regular intervals. The blend and
အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၄၀ ကဗ်ာ

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွစ္သစ္ နွစ္ေထာင့္ဆယ့္တစ္
နီလြင္ေသြး (ဒႆနိက)
ႏြံနစ္ခဲ့သမွ် ဘ၀ေတြကုိ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးေနသူေတြကုိ ထြက္ခဲ့ၾက ။
နွစ္ေထာင့္ဆယ္တစ္
ေမွာ္ကြန္းကဗၺည္းထုိးခဲ့ၾက ။ အစာေရစာလုံေလာက္ေအာင္ရရွိဖုိ႕ ။ ျပည္သူ႕ေခတ္ဦး
ျပည္သူ႕ေခတ္ဦး
နွစ္ေထာင့္ဆယ့္တစ္မွာ သဘာ၀ေဘးအႏၱရယ္ကုိ ပန္းေတြဖူးမဲ့ရာသီ
ေႏြဦးဆီ အေရာက္သြားမွ
ၿငိမ္ခ်မ္းေရးတခါးကုိ ဖြင့္လွစ္ဖုိ႕ စိမ္းလန္းေရးနဲ႕ျပဳျပင္ဖုိ႕ ။ ေႏြဦးဆီအေရာက္လွမ္းခဲ့ ။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရလိမ့္မယ္ ။
အသင့္အေနအထားနဲ႔ တန္းတူေရးမရွိတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအသံ
ေလးနဲ႔မွ်ားေတြကုိ
ပင္လုံကုိသြားစုိ႕ရဲ႕ ။ တုိင္းရင္းသားျပည္သူေတြကုိ ခြပ္ေဒါင္းတမန္
ျပတုိက္မွာထားလုိက္ၾကဖုိ႕။
ခြပ္ေဒါင္းအလံနဲ႕
ႏွစ္ငါးဆယ္ေက်ာ္ျပည္တြင္းစစ္နဲ႕ ယုိယြင္းပ်က္စီးေနတဲ့ အေဆာက္အဦးကို တန္းတူေရးေပးဖုိ႕ ။

တုိင္းရင္းသားစုံညီတဲ့ ပင္လုံနဲ႕ၿဖိဳခ်မွရမယ္ ။ စစ္တန္းလွ်ားမွ ပ်ံသန္းခ်ီလွဲ႕ ။

စစ္ကၽြန္အျဖစ္
မိတကြဲဖတကြဲ အသိုက္အၿမံဳပ်က္ဘ၀ေတြကုိ ထြက္ခဲ့ၾက ။ ၿငိမ္ခ်မ္းေရးႏွစ္သစ္

မိသားစုလက္စုံၾကဖုိ႕ ။ စာသင္ခန္းမွ ႏွစ္ေထာင့္ဆယ့္တစ္

စစ္ထြက္သူမ်ားကုိ ထြက္ခဲ့ၾက ။ ျဖစ္လိမ့္မယ္ ။ ။

စစ္တန္းလ်ားကုိျပန္ဖုိ႕။ အလုပ္ရုံေတြဆီမွ ဇႏၷ၀ါရီ ၊ ၆ ၊၂၀၁၁

က်မ္းမာေရးခ်ိဳ႕တဲ့ေနသူေတြကုိ ထြက္ခဲ့ၾက ။ ၾကာသာပေတးေန႕

ေဆး၀ါးအျပည္႕အစုံနဲ႕ေဖးမကူညီနိဳင္ဖုိ႕ ။ ရုိးျပတ္ေတာမွ ေန႕လည္ ၁နာရီ ၁၅ မီးနစ္

(ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႕ ဒီမုိကေရစီေရးအတြက္တုိက္ပြဲ၀င္ေနၾကတဲ့ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွ

ဒီမုိကေရစီတုိက္ပြဲ၀င္ရဟန္းရွင္လူေက်ာင္းသားျပည္သူမ်ားသုိ႔ ဦးညႊတ္လွ်က္ )
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၄၁ ေဆာင္းပါး

ႀကီးမွဴးက်င္းပေသာ စာအုပ္ ျပပြဲႀကီးတရပ္ကို

သမိုင္း၀င္စာအုပ္ တအုပ္ ေရႊတဂိ ဘ
ံု ရ
ု ား လမ္းရွိ သမိင
ု ္း၀င္ဂ်ဳဗလီေဟာ၌က်င္းပရာ
စာအုပ္မ်ား လိုလိုေလေသး မရွိျပည့္ျပည့္၀၀
ျမန္မာ့အလင္းတင္ထြန္းေအာင္ စံုလင္လွေပသည္။ ေလ့လာစရာ ဖတ္ရွဳ
စရာမ်ားမွမ်ား၊ စာေပ၀ါသနာရွင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး
စုေ၀းရာဌာနႀကီးပမာျဖစ္ေပသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ လြတ္လပ္ေရးရသည့္ သတင္းထုတ္ျပန္ရာတြင္ ျမန္မာ့သတင္းစဥ္
အခ်ိန္မွစ၍ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီ စနစ္ကို အစဥ္တစိုက္ (ျပည္တြင္း)၊ News Agency Burma (Local News)
စာတမ္းဖတ္ပြဲ၊ စာေပေဆြးေႏြးပြဲမ်ားကိုလည္း
က်င့္သံုးခဲ့ရာ၊ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ မွ ျပည္တြင္းသတင္းမ်ားကိုလည္း ေကာင္း၊ ျမန္မာ့
ပူးတြက
ဲ ်င္းပေပးသည္။ ဆရာတက္တိုး၊ ဆရာေမာင္ထင္၊
တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သတင္းစဥ္(ႏိုင္ငံျခား) News Agency Burma(Foreign
ဆရာဇ၀န၊ ဦးထင္ႀကီး၊ ဦးစုိးေမာင္(သာဂရငစိုး)၊
ေန၀င္းက အာဏာသိမ္းလိုက္သည္။ ပထစ News) မွ ႏိုင္ငံျခားသတင္း မ်ား ကိုလည္းေကာင္း
ဦးသန္းေစာ၊ ဦးလွၿမိဳင္ (ကိုေဆာင္း)တို႔က
(ျပည္ေထာင္စု) အစိုးရ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုႏွင့္တကြ အသီးသီးစိစစ္တည္းျဖတ္ၿပီး ထုတ္ျပန္ေပးေလသည္။
သဘာပတိမ်ားအ ျဖစ္ အလွည့္က်ၾကည့္ၾကပ္ေပး
၀န္ႀကီးအားလံုးကို ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္း သည္။ ထိုသို႔ တရား၀င္ထုတ္ျပန္ေပးသည့္ သတင္းမ်ားကိုသာ
ၾကသည္။ ဆရာမႀကီး ေဒၚခင္မ်ိဳးခ်စ္၊ မင္းယုေ၀၊
ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီ (စစ္ေကာင္စီ) သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္းမ်ားက
ဦးခင္ေမာင္လတ္၊ ေမာင္ေသာ္က စေသာ ၀ါရင့္စာေပ
ဖြဲ႔ၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္သည္။ အေျခခံဥပေဒကိုလည္း ေရးသားေဖာ္ျပခြင့္ရွိသည္။
၀ါသနာရွင္ႀကီးမ်ားက စာတမ္းဖတ္ျခင္း၊ စာေပ
ဖ်က္သိမ္းလိုက္သည္။
ေဟာေျပာျခင္း ေဆြးေႏြးတင္ျပျခင္း ျပဳလုပ္ၾကသည္။
စစ္အာဏာရွင္ အစိုးရသည္ စာေပ
ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ ဥကၠဌ ဦးေန၀င္းသည္ လုပ္ငန္း မ်ားကို အားေပးေလဟန္ ေၾကြးေၾကာ္
တက္ေရာက္အားေပး ဖတ္ရွဳ နားေထာင္
ေရွးဦးစြာ ကုမၸဏီလုပ္ငန္းမ်ား၊ ဘုတ္အဖြဲ႔မ်ား၊ေကာ္ပို သံျဖစ္ေသာ စာအုပ္ စာေပ လူ ႔မိတ္ေဆြ (Book
သူမ်ား၏ ျဖည့္စြက္ ေဆြးေႏြးေမးျမန္းခ်က္မ်ားကို
ေရးရွင္းမ်ား၊ ဘဏ္လုပ္ငန္း စေသာစီးပြားေရး for All) ေဆာင္ပုဒ္ျဖင့္ စာအုပ္ျပပြဲ၊ စာတမ္းဖတ္ပြဲ၊
သဘာပတိအဖြဲ၀င္မ်ားက ျပန္ၾကားေပးသည္။
လုပ္ငန္းအားလံုးကို ျပည္သူပိုင္သိမ္းလိုက္သည္။ စာေပေဆြးေႏြးပြဲ စသည္တို႔ကို က်င္းပေပသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ စာေပ ဗဟုသုတမ်ားစြာရေသာ
သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္၊မဂၢဇင္း(စာနယ္ဇင္း)ကိုလည္း ျပန္ၾကားေရးဌာန သတင္းႏွင့္စာနယ္ဇင္းေကာ္ပိုေရး
စာေပသဘင္ႀကီး ျဖစ္ေလသည္။
ျပည္သူပိုင္သိမ္းၿပီး ျပန္ၾကားေရး ၀န္ႀကီးဌာန သတင္း ရွင္းႏွင့္ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ေရး စာေပဗိမာန္တို႔မွ ႀကီးမွဴး
ႏွင့္စာနယ္ဇင္း ေကာ္ပိုေရးရွင္းက ခ်ဳပ္ကိုင္လိုက္သည္။ က်င္းပေပးေလ့ရွိသည္။ ျပန္ၾကားေရးဌာနမွ
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၄၂ ေဆာင္းပါး

စာေရးဆရာ ကဗ်ာဆရာ စာေပ၀ါသနာရွင္ ေလ့လာေနသူတို႔က မၿပံဳးဘဲ ၀ါးလံုး ကြဲရယ္ၾက စာရင္းဇယားေဖာ္ျပထားသည္။

တို႔သည္ စာေပေဟာေျပာပြဲ ေဆြးေႏြးပြဲ ပါေတာ့သည္။ ဒုတိယစာမ်က္ႏွာမွစ၍ေနာက္စာမ်က္ ႏွာ မ်ားတြင္
ေခတၱရပ္နားခ်ိန္တြင္ အသင့္ျပသ ထားေသာ အမွတ္စဥ္၊ ကုန္ပစၥည္း အမ်ိဳးအစား၊အေရအတြက္၊
စာအုပ္မ်ားကို သြားေရာက္ဖတ္ရွဳ၊ မွတ္တမ္းျပဳၾကသည္။ အမွန္ေတာ့ ရယ္စရာ မဟုတ္ေခ်၊ ျမန္မာ့ဆရ ို ွယ္လစ္ က်သင့္ေငြ၊ မွတ္ခ်က္ဟူေသာ စာရင္း ဇယား
မွတ္သင့္မွတ္ထိုက္သည္မ်ားကို မွတ္စုစာအုပ္မ်ားတြင္ လမ္းစဥ္ပါတီ(မဆလ)ေခတ္တြင္ ကုန္ေစ်းႏွဳန္းတက္မွဳ မ်ားေဖာ္ျပပါရွိသည္။
ေရးသားၾကသည္။ ျပႆနာ(ယခု န၀တ၊ နအဖ ေခတ္ေလာက္ေတာ့
မဆိုးဘူးေပါ့)၊ ဆန္ရွား၊ ဆီရွား ေမွာင္ခိုေခတ္ျဖစ္ေန၍ အေျခခံ စားကုန္မ်ားႏွင့္ လူသံုး ကုန္
”မင္းတို႔ စာအုပ္ျပပြဲက စာအုပ္ေတြ စံုလွ မရွိမျဖစ္ အေျခခံစားကုန္၊ လူသံုးကုန္မ်ားကို ”ဆီစာအုပ္” ပစၥည္းမ်ား ခြဲတမ္းေရာက္ပါက မိမိတို႔ေနထိုင္ရာ
ခ်ီလားကြ”ဟု ဆရာဇ၀နက ေျပာလိုက္သည္။ ေခၚ ကုန္၀ယ္စာအုပ္ႏွင့္ ဆူပူမွဳမျဖစ္ေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ ရပ္ကြက္ေကာင္စီ သို႔သြား၍ ဆီစာအုပ္ျပၿပီး
ထားသည္။ သက္ႀကီးစကား သက္ငယ္ၾကား၊ လူဦးေရအလိုက္ ခြဲတမ္းေခၚ ကုန္ပစၥည္း
”ဟုတ္ကဲ့ဆရာ ေက်းဇူး တင္ပါတယ္။ ေနာင္လာေနာက္သားတို႔သိေအာင္ စာေရးသူတို႔ ၀ယ္ယူခြင့္ လက္မွတ္ယူရသည္။ ထို
က်ေနာ္တို႔လည္း ဌာနဆိုင္ရာ အသီးသီးနဲ႔ ေခတ္က”ဆီစာ အုပ္” အေၾကာင္းကို ေျပာျပလိုပါသည္။ သက္ဆိုင္ရာ ရပ္ကြက္ေကာင္စီမွ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္
ဆက္သြယ္ၿပီးျပည္စံု ေအာင္ အစြမ္းကုန္ ထိုစာအုပ္ျဖင့္ သက္ဆိုင္ရာ သမ၀ါယမဆိုင္မွာ ရပ္ကြက္ သမ၀ါယမမွာ က်သင့္ေငြေပးၿပီး
က်ိဳးစားရတာပါဆရာ” ဟု စာအုပ္ ျပသေရးဌာန တန္းစီးၿပီး၀ယ္ရသည္။ မ အားမလပ္လို႔ ေပးတဲ့ေန႔ (၀ါ) ပစၥည္းထုတ္ယူရသည္။
တာ၀န္ရွိသူတဦးက တရိုတေသ အစီရင္ခံေနပါသည္။ ေရာင္းတဲ့ေန႔မွာ သြားမ၀ယ္ႏိုင္ရင္ အျခားအားလပ္သူကို
ေငြေပးၿပီး အ၀ယ္ခိုင္းရ သည္။ သို႔မဟုတ္ မိမိတို႔ေနထိုင္ရာ သမ၀ါယမဆိုင္မွ
”ဒါေပမယ့္ စာအုပ္တအုပ္ လိုေနတယ္ကြ ၀ယ္ခြင့္ရသည့္ခြဲတမ္းကို အျမတ္ႏွင့္ေရာင္းစားလဲရသည္။ ဆန္၊ဆီ၊ဆား၊ ျငဳပ္၊ ၾကက္သြန္၊ပဲ၊ အားလူး၊ ႏို႔ဆီ၊
အဲဒီစာအုပ္ ျပထားဖို႔ေကာင္းတယ္” မိမိဆီစာအုပ္ သူတပါးဆီက အေပါင္ ခံထားေသာ သၾကား၊ ငါးပိ စသည့္ စားကုန္မ်ားကို ဆီစာအုပ္
ဆီစာအုပ္တို႔ႏွင့္ တန္းစီေနသူမ်ားအား ဆီတိုးအုပ္စုဟု စာရင္းဇယားတြင္ ပစPPည္းအမ်ိဳးအမည္၊
” ဘာစာအုပ္လဲဆရာ အမိန္႔ရွိပါဆရာ” ေျပာစမွတ္ျပဳၾကေသးသည္။ ဆီစာအုပ္ပထမစာမ်က္ႏွာတြင္ အေရအတြက္၊ က်သင့္ေငြစသည္တို႔ကိုေရးၿပီး
အိမ္ေထာင္စု၀င္ မိသားစုစာရင္းပါရွိသည္။ တံဆိပ္တံုးထုၿပီး ေရာင္းခ်ေပသည္။
ထိုအခါ ဆရာဇ၀နက ”ဆီစာအုပ္ အမွတ္စဥ္၊ အမည္၊ က်ား/မ၊ အသက္၊ ေမြးသကၠရာဇ္၊
ေလကြာ”ဆိုေတာ့ အနီးနားရွိ စာဖတ္ေနသူ အိမ္ေထာင္ ဦးစီးႏွင့္ေတာ္စပ္ပံု၊ မွတ္ခ်က္ဟူႈေသာ ထိုနည္းတူ လူသံုးကုန္ပစၥည္းျဖစ္ေသာ
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၄၃ ေဆာင္းပါး

အပ္ခ်ည္၊ အပ္၊ ၾကယ္သီး၊ဇြန္း၊ ပန္းကန္၊ ဓာတ္ခဲ၊ ေက်းလက္ေတာေန ေတာင္သူ လယ္သမားတို႔လည္း

အ၀တ္အထည္၊ ေစာင္၊ျခင္ေထာင္ စသည္တို႔ကိုလည္း စာရင္းငွား၊ လယ္လုပ္သား၊ေကာက္စိုက္ ပ်ိဳးႏွဳတ္ စပါးရိတ္၊
အဆိုပါ ဆီစာအုပ္ ျဖင့္ပင္ ၀ယ္ယူသံုးစြဲၾကရသည္၊ စပါးေလွ႔၊ စပါးသိမ္း၊ ပဲႏွဳတ္၊ ပဲသိမ္း စသည့္ အလုပ္သမားရရွိရး
ဤစာအုပ္အရ ၀ယ္ယူ ခြင့္ရွိမွဳသည္ ျပင္ပေစ်းႏွင့္မတူ အခက္အခဲေတြ႔ရသည္။ အလုပ္သမား အခေၾကးေငြ
မ်ားစြာေစ်းေပါသည္။ သက္သာမွဳရွိသည္။ ေစ်းႀကီးေပးၿပီး ငွားရမ္းရသျဖင့္ ၀န္ေဆာာင္စရိတ္ႀကီးလာသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ဆန္စပါး၊ ပဲ ေပ်ာင္း၊ ဟင္းသီးဟင္းရြက္
ဆီစာအုပ္ျဖင့္ ေစ်း၀ယ္ယူ ရရွိေသာ စနစ္သည္ ေစ်းႀကီးလာျခင္းျဖစ္သည္။
ၿမိဳ ႔ ေနလူတန္းစား အတြက္ျဖစ္သည္။ ေက်းလက္
ေတာရြာမ်ားတြင္ က်င့္သံုးမွဳမရွိေခ်။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆီစာအုပ္ေခၚ ကုန္၀ယ္ စာအုပ္စနစ္သည္
ဆိုေသာ္ ေတာသူေတာင္သား လယ္သမားမ်ားသည္ ၿမိဳ ႔ ေနလူတန္းစား ပ်ံက်မ်ားျဖင့္ ၿမိဳ ႔ေနလူဦးေရ
ဆန္၊ ဆီ၊ ျငဳပ္ ၾကက္သြန္ စိုက္ပ်ိဳးေနသူမ်ားျဖစ္ ၍ခြဲတမ္း သိပ္သည္းျခင္း ေတာေနလူတန္းစား နည္းပါးမွဳေၾကာင့္
ခ်ေရာင္းစရာမလိုဟု ဆိုၾကသည္။ လယ္ယာပစၥည္းထြက္ႏွဳန္း က်ဆင္းျခင္း ျပႆနာမ်ား
ႀကံဳေတြ႔ရေလသည္။ ဤသို႔ လူေနမွဳစနစ္၊ စီးပြားေရးစနစ္ကို
ထိုေၾကာင့္ေတာေန လူတန္းစားမ်ား တနည္းတဖံုေျပာင္းလဲေစေသာ ဆီစာအုပ္ အေၾကာင္းကို
အနက္ လယ္မလုပ္ပဲ ငါးရွာဖားရွာ က်ဘမ္းပ်ံက် အမွတ္တရ တင္ျပလိုက္ရေပသည္။
လက္လုပ္လက္စားဆင္းရဲသားမ်ားသည္ ဆီစာအုပ္
ျဖင့္ ခြဲတမ္းရေအာင္ ၿမိဳ႔မ်ားသို႔ ေျပာင္းေရႊ ႔
ေနထိုင္ၾကသည္။ ထိိုအခါ ၿမိဳ့ ေနလူတန္းစား
တေန႔တျခား တိုးတက္မ်ားျပားလာ၍ လူဦးေရ ထူထပ္
မ်ားျပားလာသည္။ ေနေရးထိုင္ေရး အခက္အခဲ
ေတြ႔ႀကံဳလာၾကရသည္။ တရားမ၀င္က်ဴးေက်ာ္ေနထိုင္
သူမ်ားေၾကာင့္ အိမ္ရွင္၊အိမ္ငွားျပႆနာ တေန႔တျခား
မ်ားျပားလာသည္။
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၄၄ ေဆာင္းပါး

ႏိုင္ငံရပ္ျခား ဖြံ ႔ ၿဖိဳးေရး အကူအညီမ်ား (၁) စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကိုသာ အေထာက္အကူျပဳေနေသာ

လုပ္ရပ္ျဖစ္ပါသည္။ တနည္းအားျဖင့္ ျမန္မာျပည္သူ

Oversea Development Assistance (OAD) တရပ္လံုးကို ဖိႏွိပ္ညွင္းပမ္းထားႏိုင္ေအာင္ အကူအ

ညီေပးထားၾကျခင္းျဖစ္ေလသည္။ဥပမာ အားျဖင့္
ရဲထြဋ္ ႏိုင္ငံတ ကာမွေပးအပ္ေသာ ေဆး၀ါးအကူအညီမ်ားကို
နအဖလက္ေအာက္ခံ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကသာ
ယခုတေလာ အေမရိကန္အစိုးရက နအဖ (Burmese Association in Japan) ကလည္း လက္ခံရယူခြင့္ျပဳ ထားၿပီး သံုးစြဲရာတြင္လည္း
စစ္အုပ္စုကို စီးပြားေရးဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆို႔ အ ေရး ၁၉၉၃ခုႏွစ္တြင္ နအဖ၏စီးပြားေရးမူ၀ါဒမ်ားကို တပ္မေတာ္စစ္ေဆးရံု၊ ႀကံ ႔ခိုင္ေရးအဖြဲ႔ စသည့္
ယူမွဳသက္တမ္းထပ္တိုးလိုက္ျခင္းအေပၚ နအဖ ေထာက္ခံရန္ စည္းရံုးလွဳပ္ရွားမွဳမ်ားရွိခဲ့သျဖင့္ စာ စစ္တပ္လက္ေအာက္ခံအဖြဲ႔အစည္း မ်ားကသာတာ၀န္
အပါအ၀င္ တခ်ိဳ ႔ နအဖႏွင့္အေတြးအေခၚတူသူ ေရး သူတို႔ႏွင့္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံတြင္ လူသိထင္ရွားျပႆ ယူျဖန္႔ျဖဴးသံုးစြဲခြင့္ရွိေလသည္။ မည္သ႔သ ို ံုးစြဲေနသည္ကို
မ်ား(ေအးလြင္၊ ေက်ာ္ရင္လွိဳင္ စသည္ျဖင့္) က နာတက္ခဲ့ၾကဖူးေလသည္။ ေဒါက္တာ ၀င္းႏိုင္ ႀကီးၾကပ္စစ္ေဆးေ၀ဖန္ခြင့္၊ သံုးစြဲ ပံုမ်ားကိုထင္ရွားသိ
ျမန္မာသတင္းဌာနအခ်ိဳ ႔(BBC,RFA) ၏အကူအညီျဖင့္ နအဖႏွင့္ပူးေပါင္းကာ ေဖာက္ျပန္သြားၿပီးေနာက္ပို သာစြာျမင္ႏိုင္ျခင္းလည္းမရွိ။ သံုးစြဲမွဳမ်ားကို ထိန္းသိမ္း
သူတို႔၏ အယူလြဲသေဘာထားအျမင္မ်ားကို င္းတြင္ ဤကိစၥေအးသြားၿပီဟုထင္ခဲ့ေသာ္လည္း ကိုင္တြယ္ပိုင္ခြင့္ကို ေပးမထားဘဲနအဖစစ္အုပ္စုကသာ
ေဖာ္ျပခြင့္ရေနၾကသည္ကို ေတြ႔ေနရပါသည္။ ယခုထက္ထိ မေအးေသးပဲရွိေနေသးသျဖင့္ ထင္သလိုခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ရထားၾကပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္
အထူးသျဖင့္ လူသားခ်င္းစာနာ မွဳ အကူအညီကို ရွင္းလင္းတင္ျပရန္ ႀကိဳးစားအခ်ိန္ယူေရးသားရန္ အကူအညီကို လက္ခံရယူေသာနအဖဖက္မွာသာ
အေၾကာင္းျပကာ အျခားေသာစီးပြားေရး ဆံုးျဖတ္မိေလ သည္။ အက်ိဳးအျမတ္ရရွိၿပီး လိုအပ္ ေနေသာ
အကူအညီမ်ား လမ္းပြင့္လာေစေရး ႀကိဳးပမ္းမွဳမ်ား ျပည္သူျပည္သားမ်ား တိုက္ရိုက္ ရရွိျခင္းမရွိေပ။
တေန႔တျခား အတင့္ရဲလာေနသည္ကို ေတြ႔ရေသာအခါ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ေပးခဲ့ေသာ၊ ေပးအပ္ေနေသာ၊ အျခားတဖက္တြင္လည္း ေပးအပ္ေသာႏိုင္ငံ၊
စာေရးသူအနျဖင့္ ဤကိစၥႏွင့္ပတ္သက္ၿပီးအသိ လူသားခ်င္းစာနာအကူအညီအပါအ၀င္ အျခား အဖြဲ႔အစည္းအသီးသီးတို႔တြင္လည္း ဆင္းရဲ ႏြမ္း
ေပးတင္ျပရန္ လိုအပ္ေနၿပီဟု ကာလမ်ားစြာကပင္ ေသာအကူအညီမ်ားအားလံုးသည္ နအဖ ပါးေသာႏိုင္ငံအသီးသီးသို႔ေပးအပ္ရာတြင္ ထား
သတိျပဳမိခဲ့ေသာ္လည္း အေကာင္အထည္မေဖာ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၱယားကိုသာ အေထာက္ အကူ ရွိေသာ ခၽြင္းခ်က္မ်ားက ေပးအပ္သူမ်ားအဖို႔
ႏိုင္ခဲ့ေပ။ လြန္ခဲ့ေသာ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ကတည္းက ေပးသလိုျဖစ္ေနပါသည္။ အက်ိဳးအျမတ္ ရရွိေစေသာအခြင့္အလမ္း
လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တဦးျဖစ္ခဲ့သူ ေဒါက္တာ ၀င္းႏိုင္ မ်ားဖြင့္ထားသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။ ဥပမာအားျဖင့္
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၄၅ ေဆာင္းပါး

ေပးအပ္သည့္အတြက္ အျပန္အလွန္ပြဲခမ်ားရရွိျခင္း။ ေကာင္း မိ မိ အ ယူ အ ဆမ်ားျဖည့္ ဆ ည္း ထည့္ သ ြ င္း ျခင္း ျဖစ္လာခဲ့ရေလသည္။ ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့ ကမာၻ ့
၀န္ ေဆာင္စရိတ္အသီးသီး လက္ခံယူေသာႏိုင္ငံ ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ေရးသားတင္ျပလိုက္ပါသည္။ စီးပြား ေရးအင္အားအႀကီးဆံုး ႏိုင္ငံႏွစ္ခုျဖစ္သည့္
ဖက္မွေပးအပ္ ရမည့္ စီးပြားေရးအခြင့္အလမ္းမ်ား၊ အေမရိကန္ႏွင့္ ဆိုဗီယက္အၾကားတြင္ အင္ အား
စသည္ျဖင့္အေသးစိတ္ခ်ည္ေႏွာင္ခ်ဳပ္ဆိုထားၾကေသာ္ ကူညီေထာက္ပံ့မွဳစတင္ျမစ္ဖ်ားခံလာခဲ့ပံု ၿပိဳင္သည့္ တိုက္ပြဲမ်ား စတင္ျဖစ္ပြားလာခဲ့ျခင္းပင္ျဖစ္ပါ
လည္း လက္ခံရယူေသာဖက္မွ ျပည္သူမ်ားအေနျဖင့္ သည္။ ယခုမ်က္ေမွာက္ကာလေရာက္လာသည္ အထိ
သိရွိခြင့္မရွိေပ။ စာေရးသုူကိုယ္တိုင္လည္း ၁၉၈၉ ႏိုင္ငံရပ္ျခား ကူညီေထာက္ပံ့မွဳစတင္လာ ႏိုင္ငံတကာဆက္ဆံမွဳမ်ားကို ဆက္လက္စည္းကမ္း
ခုႏွစ္။ ႏိုင္ငံျခားမထြက္လာခဲ့သည့္ အခ်ိန္အထိ သည့္ ေနရာကိုအတိေျပာဆိုဖို႔ဆိုသည္မွာ သတ္မွတ္ေပးေနမွဳမ်ားကိုက ႏွစ္ႏိုင္ငံအျပန္အလွန္
လံုး၀မသိခဲ့ေပ။ ႏိုင္ငံေရးလွဳပ္ရွားမွဳမ်ားကို အေတာ္ကေလးကိုပင္ ခက္ခဲလွပါသည္။ ကူညီေထာက္ပံ့မွဳ စံနမူနာမ်ားကို ျဖစ္ေပၚေစခဲ့သည့္
ျပည္ပတြင္ဆက္လက္လွဳပ္ရွားရာမွ OAD, Hu- သို႔ေသာ္ ၁၉၄၀ ခုႏွစ္ပိုင္း စစ္ၿပီးကာလအတြင္းက မဟာဗ်ဴဟာပိုင္းဆိုင္ရာ၊ ႏိုင္ငံေရးပိုင္းဆိုင္ရာမူရင္း
manitarian Aid စသည္ျဖင့္လက္ေတြ႔ေလ့ ျဖစ္ပြားေပၚေပါက္လာသည့္ အခ်က္(၃)ခ်က္သည္ အေၾကာင္း တရားပင္ ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။
လာသိရွိခြင့္၊ ကၽြမ္း၀င္ခြင့္ ရရွိခဲ့ေလသည္။ ကူညီေထာက္ပံ့ေရး အစီအစဥ္မ်ား စတင္ခဲ့ရပံုကို ကူညီေထာက္ပံ့မွဳ အစီအစဥ္မ်ားစတင္ခဲ့ျခင္းႏွင့္
ထိုေလ့လာ ဆန္းစစ္ခ်က္မ်ားမွ ႏိုင္ငံတကာအကူ အထင္အရွားသက္ေသျပေပးေနသည္။ သက္ဆိုင္ေသာ အ ေၾကာင္းရင္း (၃) ခ်က္သည္
အညီမ်ားသည္ျပည္သူလူထုအတြက္ကို ေသာ္လည္း ကိုလိုနီလက္ေအာက္မွ လြတ္လပ္ေရးရရွိလာၾကသည့္
ေကာင္း၊ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ လူ႔အခြင့္ အေရးအ ပထမအခ်က္ကေတာ့ ႏိုင္ငံ ေပါင္းခ်ဳပ္ ႏိုင္ငံမ်ားက ကူညီေထာက္ ပံ့မွဳမ်ားကို လက္ခံရယူမည့္
တြက္ကို ေသာ္လည္းေကာင္း အေထာက္ အဖြဲ႔ႀကီးကို ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းလိုမွဳ ျဖစ္ေပၚ လာခဲ့ျခင္း အေနအထားမ်ားကို စတင္ျပင္ဆင္လာၾကျခင္းပင္ ျဖ
အကူမျပဳပဲစစ္အာဏာရွင္အုပ္ ခ်ဳပ္ေရးယႏၱယားကိုသာ ပဲျဖစ္ပါသည္္ ဒုတိယကမာၻစစ္ႀကီးသည္ ျပင္းထန္ စ္ေလေတာ့သည္။
အက်ိဳးျဖစ္ထြန္း ေေနေစသည္ဟု စတင္ စြာႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔ခဲ့ၿပီး လူသားပိုင္ဆိုင္ရာ၊
သိရွိလာခဲ့ရေပသည္။ ထို႔ေေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ အေနျဖင့္ ရုပ္၀တၳဳပိုင္းဆိုင္ရာ၊ စီးပြားေရးဆိုင္ရာကကအသီးသီး
စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မွဳအားလံုးကို အၾကြင္းမဲ့ေထာက္ခံေန ကိုပ်က္သုဥ္းေစခဲ့ေလသည္။ သို႔ေသာ္စစ္ႀကီးမၿပီးခင္က
ကုလသမဂၢဖြံ ႔ၿဖိဳးေရး နည္းစနစ္
ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ကုလသမဂၢအဖြဲ ႔ ခ်ဳပ္ႀကီး၏လက္ေအာက္ခံအဖြဲ႔အစည္း ဆိုင္ရာအေျခခံ
မ်ား ေပၚေပါက္လာေစမည့္ လွဳပ္ရွားမွဳမ်ားျဖစ္ေပၚလာၿပီး
မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ စာေရးသူ ေလ့လာ ထိုလွဳပ္ရွားမွဳမ်ားက ႏိုင္ငံတကာအၾကား ကုလသမဂၢ၏ အေျခခံပံုသ႑ာန္သည္ ဒုတိယကမာၻ
ထားသမွ်ကို တိုက္ရိုက္ဘာသာျပန္ျခင္းျဖင့္ လည္း ကူညီေထာက္ပံ့ေရး ဆိုင္ရာ အေျခခံအုတ္ျမစ္မ်ား ့ စစ္ေအာင္ႏိုင္သည့္ ႏိုင္ငံမ်ား၏ သမဂၢတရပ္ပင္
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၄၆ ေဆာင္းပါး

ျဖစ္ေလသည္။ ၁၉၄၁ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လပိုင္းက ေပါင္းခ်ဳပ္အသင္းႀကီးအား ျပန္လည္ျပင္ဆင္ ေ၀းႀကီး စတင္ေပၚေပါက္လာခဲ့ရပါသည္။ လက္တင္

က်င္းပခဲ့သည့္ လန္ဒန္ေတြ႔ဆံုပြဲတြင္ ႏိုင္ငံ(၁၄)ႏိုင္ငံမွ ဖြဲ႔စည္းရန္အတြက္ ၁၉၄၃ ခုႏွစ္ႏွင့္ ၁၉၄၄ ခုႏွစ္တြင္ အေမရိကႏိုင္ငံ(၂၀) အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံေပါင္း(၅၀)
ကိုယ္စားလွယ္မ်ားသည္ ကုလသမဂၢ ပဋိ အေမရိကန္၊ အဂၤလန္၊ ဆိုဗီယက္၊ တရုပ္တို႔မွ က ကုလသမဂၢဖြဲ႔စည္းပံု စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို
ညာဥ္စာတမ္းတြင္ လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ၾကေလသည္။ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား အႀကိမ္ႀကိမ္ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကကာ အျပန္အလွန္ေဆြးေႏြး တိုင္ပင္ခဲ့ၾက ပါသည္။ ဖြဲ႔
ထိုမွစ၍ ကုလသမဂၢႀကီး စတင္သက္၀င္လွဳပ္ ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႔အစည္းႀကီး ဖြဲ႔စည္းဖို႔ သေဘာ စည္းပံုစည္းမ်ဥ္းမ်ားအားလံုးကို သေဘာတူညီစြာ
ရွားလာခဲ့ရေသာ္လည္း အေမရိကန္ႏိုင္ငံက တူခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။ လက္ခံေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကကာေတာ့ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္။
ပါ၀င္လာခဲ့ျခင္းမရွိခဲ့ေပ။ ေနာက္ႏွစ္လအၾကာတြင္
အေမရိကန္သမတၱ ဖရန္ကလင္ သီအိုဒို ရုစ္ဘဲ့လ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေပါင္းခ်ဳပ္အဖြဲ႔ႀကီးကိုမူ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္တြင္ တရား၀င္ ေအာက္တိုဘာလ (၂၄)ရက္ေန႔ျဖစ္ၿပီး အေမရိက၊
ၿဗိတိန္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ၀င္စတန္ခ်ာခ်ီတို႔က စစ္ၿပီးေနာက္ပိုင္း
ဖ်က္သိမ္းခဲ့ပါသည္။ ၁၉၄၄ ခုႏွစ္တြင္ ၀ါရွင္တန္ဒီစီတြင္ အဂၤလန္၊ ဆိဗ ု ယ
ီ က္၊ ျပင္သစ္ႏင
ွ ့္ တရုပတ
္ က
႔ို ို ကုလသမဂၢ
ကမာၻ ့ေနရာအသီးသီးတြင္ အေထြေထြလံုၿခံဳေရးကို က်င္းပခဲ့ေသာ ဒန္ဘာတန္ အုတ္ခ္ညီလာခံ (Dumbar- လံုၿခံဳေရးေကာင္စီ၀င္ ႏိုင္ငံမ်ားအျဖစ္ တပါတည္း
အာမခံသည့္ စနစ္ တည္ၿမဲေရးကို ရည္စူးI ton Oaks Conference) တြင္ ႏိုင္ငံႀကီးေလးႏိုင္ငံ သည္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကကာ လက္မွတ္မ်ားေရးထိုးခဲ့ၾကေလသည္။
အတၱလန္တိတ္စာခ်ဳပ္ကို ေရးဆြဲ သေဘာတူ ကုလသမဂၢအဖြဲ႔ႀကီး၏ ဖြဲ႔စည္းပံုႏွင့္ အေျခခံမူမ်ားကို
ခဲ့ၾကေလသည္။ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဦးပိုင္းေရာက္ေသာ သေဘာတူေရးဆြဲခဲ့ၾကေလသည္။ ထပ္မံ၍ ကုလသမဂၢအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီးက ကမာၻ ့ေျမေပၚမွ
အခါ ၀ါရွင္တန္ၿမိဳ႔ ႔ေတာ္တြင္ ႏိုင္ငံေပါင္း(၂၆)ႏိုင္ငံမွ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္တြင္ ရုစ္ဘဲ့လ္၊ ခ်ာခ်ီႏွင့္ စတာလင္တို႔ စစ္သတင္္းမ်ားကို ဖယ္ရွားပစ္ႏိုင္ေရးအတြက္
ကုလသမဂၢ ေၾကျငားစာတမ္းတြင္ ပါ၀င္ ေယာ္လတာညီလာခံ (Yalta Conference) တြင္ ေရရွည္တည္တံ့ခိုင္ၿမဲသည့္ ႏိုင္ငံတကာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး
လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ကာ ထုတ္ျပန္ေၾကျငာခဲ့ေလသည္။ အေသးစိပ္အခ်က္ အလက္မ်ားကို ညွိႏွဳိင္းကာ ယႏၱရားတပ္ဆင္ဖြဲ႔စည္းမည္ဆိုေသာ ျပင္းျပေသာ
အဖြဲ႔၀င္အျဖစ္ပါ၀င္မည့္ ႏိုင္ငံမ်ား၏ သေဘာတူညီခ်က္ ဆႏၵမ်ားျဖစ္ေပၚလာျခင္းက ကုလသမဂၢအဖြဲႀကီးကို
ကုလသမဂၢဆိုေသာ အမည္နာမကို ရယူရန္ ညီလာခံရက္ သတ္မွတ္ျခင္းတို႔ကို ျဖစ္ေပၚေစခဲ့ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ဆန္ဖရန္စစ္စကို၌
ဤေနရာတြင္ တရား၀င္သံုးစြဲလာခဲ့ၾကေလသည္။ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကေလသည္.။ စတင္ျဖစ္ ေပၚခဲ့ေသာ ကုလသမဂၢအဖြဲ႔ႀကီးသည္
၁၉၁၉ ခုႏွစ္ တြင္ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည့္ ႏိုင္ငံေပါင္းခ်ဳပ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို တည္ေဆာက္ကာ ထိုၿငိမ္းခ်မ္းေရး
အသင္းႀကီးသည္ အေမရိန္ႏိုင္ငံမွ ပါ၀င္ခဲ့ျခင္း ၁၉၄၅ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလမွ ဇြန္လအတြင္း တည္ၿမဲေအာင္ထိန္းသိမ္း ကာကြယ္ဖို႔ဆိုသည့္
မရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္ ထိေရာက္ ေသာလွဳပ္ ဆန္ဖရန္စစ္စကိုတြင္ ကုလသမဂၢညီလာခံႀကီးကို အခ်က္က အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။
ရွားေဆာင္ရြက္မွဳမ်ိဳးကို မေတြ႔ခဲ့ရေပ။ ထိုႏိုင္ငံ က်င္းပ ကာတရား၀င္ကုလသမဂၢအစည္းအ တခ်ိန္တည္းတြင္ ဖြဲ႔စည္းပံု ၏ပထမအပိုဒ္တြင္
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၄၇ ေဆာင္းပါး

ကုလသမဂၢ ၏ရည္ရြယ္ခ်က္သည္ ” သည္ ဥေရာပစစ္ပြဲမ်ားေၾကာင့္ျဖစ္ပြားခဲ့ရသည့္

စီးပြားေရးဆိုင္ရာ၊ လူမွဳေရးဆိုင္ရာ၊ ယဥ္ေက်းမွဳ ဒုကၡသည္ (၆) သန္းေက်ာ္အား ေနရပ္ျပန္ေရးအတြက္
ဆိုင္ရာ လူသားခ်င္းစာနာမွဳဆိုင္ရာ အသြင္တို႔ကို ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ပါသည္ ထိုကဲ့သို႔ေသာ လူသား
ေဆာင္ေသာ ႏိုင္ငံတကာျပႆနာမ်ားကို ခ်င္းစာနာေထာက္ထားေရး ဆိင ု ရ
္ ာ လိအ
ု ပ္ခ်က္မ်ားအား
ေျပလည္ေစရန္ အတြက္ ႏိုင္ငံတကာပူးေပါင္းေဆာင္ ျဖည့္ဆည္းေပးရာတြင္ အေတာ္ေလးကို
ရြက္ျခင္းတို႔အား တိုးတက္ေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ထိေရာက္သည့္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မွဳမ်ား ရရွိေစခဲ့ၿပီး
ဆိုထားေလသည္။ ကူညီေထာက္ပံ့မွဳ အဖြဲ႔အစည္းအေနျဖင့္မထင္ မရွားႏွင့္
အခ်ိန္တိုအတြင္းပင္ တာ၀န္ေက်ၿပီးဆံုးခဲ့ေလသည္။
၁၉၄၀ ခုႏွစ္ အစဦးပိုင္းတြင္မူ ကုလ ထို႔အျပင္ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္တြင္ အျခားေသာ ကုလသမဂၢ
သမဂၢ၏အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ လက္ေအာက္ခံအဖြဲ႔အစည္း အသီးသီးလည္း
ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးႏွင့္ လူသားခ်င္းစာနာေထာက္ထားမွဳ ဖြဲ႔စည္းေပၚေပါက္လာခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ပိုင္း UNRRA
ဆိုင္ရာ ေထာက္ပံ့ကူညီမွဳ ျပႆနာမ်ားႏွင့္ပတ္သက္I ၏ အဓိကတာ၀န္ရွိပုဂၢဳိလ္မ်ားမ်ားႏွင့္ ၀န္ထမ္းတို႔သည္
ေျပာဆိုမွဳမ်ား ရွိလာခဲ့ေသာ္လည္း ကုလသမဂၢကို ကုလသမဂၢဒုကၡသည္မ်ားဆိုင္ရာအဖြဲ႔ (IRO, Inter-
တည္ေထာင္ခဲ့ၾကသည့္ အဖြဲ႔၀င္ႏိုင္ငံမ်ား၏ national Refugee Organization) ႏွင့္ ကုလသမဂၢ
တရား၀င္ အစည္းအေ၀းမ်ားတြင္မူ ထည့္ ကေလးသူငယ္မ်ား ကယ္ဆယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရး
သြင္းစဥ္းစား ေဆြးေႏြးခဲ့သည္ကိုေတာ့ မေတြ႔ခဲ့ရေပ။ ရံပံုေငြ အဖြဲ႔ (UNICEF, United Nations Interna-
ပထမဆံုး စတင္ဖြဲ႔စည္းခဲ့ေသာ ကုလသမဂၢလက္ tional Children’s Emergency Fund) တို႔တြင္ ပို
ေအာက္ခအ ံ ဖြအ႔ဲ စည္းမွာ ကုလသမဂၢ ကယ္ဆယ္ေရးႏွင့္ မိုအာရံုစိုက္လွဳပ္ရွားလာသည္ကို ေတြ႔ရေလသည္။
ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးအဖြဲ႔က (UNRRA, United Na- သို႔ေသာ္ ကုလသမဂၢဒုကၡသည္ဆိုင္ရာအဖြဲ႔ (IRO)
tions Relief and Rehabilitation Administration) သည္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ကုလသမဂၢဒုကၡသည္ဆိုင္ရာ
ျဖစ္ၿပီး ၁၉၄၃ ခုႏွစ္အကုန္ပိုင္းတြင္ ၀ါရွင္တန္ဒီစီ၌ မဟာမင္းႀကီးရံုး (UNHCR, United Nations High
(၄၄) ႏိုင္ငံမွ သေဘာတူလက္မွတ္ထိုးကာ Commission for Refugee) ဟူ၍ ျဖစ္ေပၚခဲ့ေလသည္။
စတင္ေပၚေပါက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ UNRRA (ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၄၈ ေဆာင္းပါး

ေစ်းေရာင္းထြက္ျခင္း ၀က္သားက ဆီကုန္သက္သာတယ္။ အရုိးမရွိဘူး၊

အစားခံတယ္၊ ဒီအခ်က္ေတြ ေၾကာင့္လည္း
အိမ္ရွင္မေတြက ၀က္သားကို သေဘာက်ေနျခင္းပါ။
ေက်ာ္လင္းႏိုင္ အိမ္ရွင္မေတြဆိုတာက ေန႔တိုင္း မိုးလင္းတာနဲ႔
လက္ထဲမွာ ရွိတဲ့ေငြနဲ႔ မိသားစုဦးေရနဲ႔
တကယ္ေတာ့ ေစ်းေရာင္း ထြက္ျခင္းက သူေက်နပ္သြားတာအမွန္ပါ။ ေနာက္ၿပီး က်မ ခ်ိန္ေပး ခ်ိန္ၾကည့္ေနရသူေတြ၊ ဒီေနရာမွာ ေငြေပါတဲ့ လူနည္းစု
ေစ်း၀ယ္ျခင္းထက္ပိုၿပီး အေရးပါေၾကာင္း သလို ယူသြားမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ က်မဆီမွာက အိမ္ရွင္မေတြ မပါဘူးေနာ္။ က်မတို႔ ေရာင္းတဲ့
က်မကိုယ္တိုင္ နားလည္းေနၿပီေပါ့။ က်မကိုယ္တိုင္က အနည္းဆံုးအေလးႏွစ္မ်ိဳး ႏွစ္စားရွိပါတယ္။ ေျမာက္ဥကၠလာလို လမ္းေဘးေစ်း ကေလးကို
အိမ္ရွင္မ ျဖစ္ေနေတာ့ ေစ်း၀ယ္ သူျဖစ္ၿပီးသားပါ။ တမ်ိဳးက အေလးမွန္။ ေနာက္အေလးတမ်ိဳးက ေစ်း၀ယ္လာၾကတဲ့ အိမ္ရွင္မေတြကို ေျပာတာပါ။
ကိုယ္ တိုင္ကေစ်းသည္ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ေစ်းေရာင္း အေပါက္ပါတဲ့အေလး (အေခါင္းပြအေလး) အဲဒီေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေေစ်းနဲ႔ FMI ကို ေစ်း၀ယ္ သြားသူေတြကို
ထြက္သူအျဖစ္လည္း ရုန္းကန္ေနရတယ္ေလ။ ေစ်းဆစ္ရမွ ေက်နပ္သူကို ေလွ်ာ့ေပးၿပီး အေလးပြနဲ႔ မေျပာရဲပါဘူးရွင္။
ဒါေၾကာင့္ က်မရဲ ႔ ကိုယ္ေတြ႔ ေျပာရရင္ ခ်ိန္ေပးလိုက္တယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ေျပာတာေပါ့။
ေစ်း၀ယ္ျခင္းထက္ ေစ်းေရာင္းျခင္းက ပိုၿပီး ေစ်းဆစ္သည္ ျဖစ္ေစ၊ မဆစ္သည္ျဖစ္ေစ က်မစကားက ေဘးကို နည္းနည္း
ပညာသားပါတယ္။ ပိုၿပီးခက္ခဲရွဳပ္ေထြးလွတယ္လို႔ ကၽြန္မအတြက္ မထူးျခားပါဘူးလို႔။ ေခ်ာ္သြားသလားမသိ။ ကၽြန္မ ေရာင္းတဲ့ ကုန္ပစၥည္း
က်မထပ္ၿပီးဆိုလိုက္ခ်င္ပါရဲ ႔။ အဲ -- ၀က္သားအေၾကာင္းပဲ ေျပာပါေတာ့မယ္။
က်မေရာင္းတဲ့ ကုန္ပစၥည္း အေၾကာင္း ေျမာက္ဥကၠလာပက ၀က္သားသည္အားလံုး “စ်”
မေတာ္မတရား ေစ်းဆစ္တတ္သူကို ေျပာခ်င္တာပါ။ ေစ်းသည္အေတြ႔ အႀကံဳေလး ေစ်းက ဒိုင္မွာသြားၾကရတယ္။ ကၽြန္မက “ည”
က်မ ပထမေတာ့ ၿငိဳၿငိဳျငင္ျငင္ျဖစ္မိတာအမွန္ပါ။ ေျပာျပေနလို႔ ခုမွေျပာရေတာ့မယ္။ က်မ ရပ္ကြက္မွာေနၿပီး၊ နံနက္ (၄)နာရီအိပ္ရာထ၊ ျပင္ဆင္
ဒါေပမယ့္ ေစ်းသည္ဘ၀ သက္တမ္းၾကာလာေတာ့ ေရာင္းတဲ့ကုန္က ၀က္သာ းပါ၊ ဒါေၾကာင့္ က်မက ေတာင္းဆြဲၿပီးထြက္၊ ဒိုင္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္မေရွ ႔ မွာ
ေစ်းဆစ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မဆစ္သည္ျဖစ္ေစ က်မ ၀က္သားသည္ေပါ့။ အခုလို စားသံုးဆီေစ်း၊ အုပ္စုတစုက ေရာက္ေနၿမဲ။ သူတို႔က မိုးမလင္းမီ
အဖို႔ေတာ့ ဘာမွထူးျခားမွဳမရွိေတာ့ပါ။ ဟုတ္တယ္ေလ သားငါးေစ်းေတြ အရွိန္ေကာင္းေနတဲ့ (၃)နာရီခန္႔ ကတည္းကလာၿပီး ေစ်းေရွ ႔မွာပဲ
ေစ်းဆစ္တတ္တဲ့ ဥာဥ္ရွိသူကို သူ႔အလိုလိုက္ၿပီး အခ်ိန္မွာ အိမ္ရွင္မ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အိပ္ၿပီးေစာင့္ေနၿမဲပါ။ “ဃ”
အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေလွ်ာ့ေပးလိုက္ပါတယ္။ ၀က္သားကိုပဲ အားရံု ေရာက္ၾကတယ္ေလ။
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၄၉ ေဆာင္းပါး

ေစ်း၊ “ဌ”ေစ်း၊ “င”ရပ္ကြက္ေစ်း၊ “ခ”ေစ်း၊ ေရႊေပါကၠံျမိဳ႔ ႀကံဳရေသးတယ္။ တခ်ိဳ ႔ က မွန္မွန္ ကန္ကန္ ဦးစားေပးရတာမို႔ ဒီအခါမ်ိဳးမွာ အ၀တ္အထည္ကို
သစ္၊ ေ၀ဘာဂီၿမိဳ ႔သစ္ စတဲ့ေနရာအႏွံ႔အျပားက ၀ယ္ယူၾကတယ္။ တခ်ိဳ ႔က်ျပန္ေတာ့ ၀င္လာကတည္းက ေျပးေပါင္ၿပီး ျဖည့္ဆည္းလိုက္ရတယ္။
ေစ်းသည္ေတြ ဒီဒိုင္မွာပဲ လာဆံုၾကတယ္။ ေစ်းသည္ကို လူလိမ္လူေကာက္ တေယာက္လို႔
က်မက အခ်ိန္တဆယ္ ျပည့္ေအာင္ေတာင္ သေဘာထားၾကသူေတြ ေစ်းမေမးရ ေသးဘူး ထားပါ ေတာ့ေလ ေျပာမဆံုးေပါင္း
မယူႏိုင္တဲ့ေစ်းသည္။ လမ္းမတခု ေပၚမွာရွိတဲ့ အေလးမွန္ရဲ ႔ လား၊ ျပန္ခ်ိန္မွာေနာ္ --- စတဲ့ မယံု ေတာသံုးေထာင္ ဆိုသလို ျဖစ္ေနပါအံုးမယ္။ ေရာင္း
ယာယီေစ်းကေလးမွာ ေရာင္းရတဲ့ေစ်းသည္ပါ။ မၾကည္စကားေတြ အရင္ေျပာလာတတ္ၾကတယ္။
က်မတို႔က တေန႔လုပ္မွ တေန႔ အႏိုင္နိင္ ကု န္ ပ စ ၥ ည္းေ လး အေ ၾ ကာ င္းေ ျ ပာ ျ ပ ခ ် င္ ပ ါ တ ယ္ ။
ဒိုင္မွာ၀က္သားယူရတာလဲ မလြယ္လွဘူး၊ စားရသူေတြပါ၊ ႀကီးပြားခ်မ္းသာဖို႔ဆိုတာ တခါမွ ၀က္သားလို႔ လြယ္လြယ္ေခၚလိုက္ၾကေပမယ့္
စြန္႔စားခန္း ကေလးေတြနဲ႔ေပါ့။ ပိုင္ရွင္ကို စိတ္ကူးထဲေရာက္မလာဘူး။ မိသားစု ၀ရံု စားရရင္ ၀က္သားဆိုတဲ့ ေခါင္းစည္း ေအာက္မွာက ပစၥည္း
မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးရ၊ ပိုင္ရွင္ရဲ ႔ အမ်ိဳးကိုေခ်ာ့ရ၊ ေက်နပ္ေနသူပါ၊ ဒါေၾကာင့္ မတရားအျမတ္ အမ်ိဳးအစားအလိုက္ အေခၚအေ၀ၚေတြက
စာရင္းေရးသူကို ကပ္ရ၊ ဒီၾကားထဲ အသားေကာင္း လိုခ်င္စိတ္မရွိပါဘူး။ ရသင့္တဲ့ အျမတ္ရရင္ အမ်ားႀကီးပဲ၊ ေစ်းႏွဳန္းကလည္း မတူဘူး။ အဲ --
ရဖို႔ ကားေပၚက ၀က္သားတြဲ ယူေပးသူကိုလည္း ၾကည္ႏူးေနသူေတြပါ။ ကၽြန္မ မမွန္မကန္တာ ေျပာရအံုးမယ္။ ၀က္သားခုတ္ရာမွာလည္း ေတာခုတ္၊
ေမာင္ေလးတန္ ေမာင္ေလး၊ အကိုတန္အကိုနဲ႔ ေပါင္းရ ရွိေကာင္းရွိပါမယ္။ အဲဒါက ေစ်း၀ယ္သူအေပၚၾကည့္ၿပီး ၿမိဳ ႔ ခုတ္ဆိုတာရွိေသးရဲ႔ ႔။ ေတာခုတ္ဆိုတာက
ရံုတင္မကပါဘူး၊ ကတၱားခ်ိန္ခြင္ကို ကိုင္သူကိုလည္း လုပ္ရတာေလ။ ၀က္တေကာင္ကို ေခါင္းျဖတ္ ေလးျခမ္း
ရင္းႏွီၤးေအာင္လုပ္ရေသး။ မလြယ္လွဘူး၊ အဲ-
ပိုၿပီး မလြယ္တာကေတာ့ ၀က္သားလုပ္သား ေစ်းေရာင္းတယ္ဆိုတာ အျမတ္ရရင္ ပိုင္း၊ ခႏၶာကိုယ္ေျခပိုင္း ၊လက္ပိုင္းစသည္ျဖင့္ အရိုးေရာ
ေယာက်ၤားေလး ႀကီးငယ္ေတြက စ ၾက၊ ေျပာင္ၾက၊ ရမယ္၊ တခါ တရံ အရွံဳးေပၚလွ်င္ေပၚမယ္ဆိုတာ အသားပါ ေရာခုတ္ၿပီးေရာင္းတာ။ က်ဳပ္တို႔ရြာမွာဆို
ရိၾကတာကို အံႀကိတ္သည္းခံရတဲ့ အျဖစ္က ေတာ့သိပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ေစ်းသည္တိုင္းက တပိသာတြဲ၊ ၅၀ သားတြဲေတြ ထမ္းပိုး (၀ါးလံုး)မွာ
ရိုးသလိုနဲ႔ ရိုးမသြားဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ၀က္သားသည္ဘ၀မွာ အျမတ္ပဲလိုခ်င္ၾကတယ္ေလ။ ကိုယ္ပိုင္ အရင္းအႏွီး တြဲေလာင္းဆြဲထမ္းၿပီး အတြဲလိုက္ေရာင္းၾကတယ္။
ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာလာၿပီမို႔ အေတာ္အတန္ေတာ့ ရွိသူေတြအေနနဲ႔ အရွံဳးဒဏ္ကို ခံႏိုင္ၾကေပမယ့္ ဒါေၾကာင့္ ေတာခုတ္ လို႔ေခၚတာထင္တယ္။
အေရ ထူေနပါၿပီေလ။ က်မတို႔လို ေျခဖ၀ါး လက္ဖ၀ါး သာရွိၿပီး ေန႔ျပန္တိုးနဲ႔ ရန္ကုန္မွာေတာ့ လွိဳင္းသာယာ၊ ေရႊျပည္သာ၊ ေလွာ္ကား
အရင္းအႏွီးလုပ္ေနရသူေတြအေနနဲ႔ အရွံဳးေပၚတာနဲ႔ စတဲ့ေနရာေတြမွာ ေတာခုတ္ခုတ္ၿပီးေရာင္းၾကတယ္။
ဒီၾကားထဲ ေစ်း၀ယ္သူ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ကိုယ္ စားဖို႔ထက္ အေၾကြးဆပ္ဖို႔
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၅၀ ေဆာင္းပါး

အဲဒီမွာကေတာ့ ကိုယ္ေမြးတဲ့၀က္ ကိုယ္တိုင္ေ တခ်ိဳ ႔၀က္သားသည္ေတြမွာ ဆြဲႀကိဳးေတြ၊ ဒါေတာင္ ကၽြန္မယူတဲ့ ေငြရွင္ အမႀကီးက
ပၚေရာင္းၾကတာမ်ားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေစ်း လက္ေကာက္ေတြ စတဲ့ လက္၀တ္ရတနာေတြ၀င္းလို႔၊ သေဘာေကာင္းတယ္ ကၽြန္မနဲ႔လည္း ဆက္ဆံလာတာ
လည္းသက္သာတယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ ႔တြင္းကဆိုင္ေတြမွာ တြဲလို႔။ အဲဒါက က်မေျပာခဲ့သလို ကိုယ္ပိုင္ ၾကာလို႔ ေလွ်ာ့ယူတာ။ အခ်ိဳ ႔ဆို တေထာင္ကို
၀က္သားတပိႆာ ငါးေထာင္က အထက္ ေငြအရင္းအႏွီးနဲ႔ ေစ်းႀကီးႀကီးေတြမွာ ေရာင္းၾကတဲ့ ငါးဆယ္ထိသြင္း ရတာမ်ိဳးလည္းရွိေသးတယ္ရွင့္။
ျဖစ္ေနေေပမယ့္ လွိဳင္သာယာ၊ ေရႊျပည္သာမွာ ၀က္သားသည္ေတြျဖစ္ပါတယ္။ က်မက က်မ စဥ္းစားမိတယ္ေလ။ ျဖစ္ႏိုင္မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့
သံုးေထာင္ေလာက္ေရာင္းတာေတာင္ ၀ယ္မစားႏိုင္ၾက ကိုယ္ပိုင္ေငြ အရင္းအႏွီးမရွိ ေန႔ျပန္တိုးနဲ႔ ညာဏ္မမီလို႔ မသိဘူး။ က်မတို႔လို ရိုးရိုးမွန္မွန္
ေတာ့ဘူးေလ။ ေငြယူေရာင္းရတဲ့ေစ်းသည္။ ၿပီးေတာ့ “ည”ရပ္ကြက္ရဲ ဆင္းရဲသားေစ်းသည္ေတြကို အတိုးနည္းနည္းနဲ႔
႔ တခုတည္းေသာ လမ္းမေပၚမွာနံနက္ပိုင္းေလး ေငြေခ်းမယ့္ ဌာနရွိရင္ ေကာင္းမွာပဲ လို႔။
က်မတို႔ ေျမာက္ဥကၠလာမွာက ၿမိဳ ႔ ႏွစ္နာရီေလာက္ ေရာင္းရတဲ့ေစ်းသည္။ သည္ေတာ့
ခုတ္၊ ၿမိဳ ႔ ခုတ္ဆိုတာ ၀က္တေကာင္းလံုးကို သူ႔ ဆြဲႀကိဳး၊ လက္ေကာက္ ေ၀းလို႔ နားကပ္တုေတာင္မွ သူ ကိုယ္ျမတ္သည္ မျမတ္သည္ အသာထား။
အမ်ိဳးအစားႏွင့္သူ ခြဲၿပီးခုတ္ရတာမ်ိဳး။ ဒီေနရာမွာ မ်ားအေမြေပးထားခဲ့လို႔၀တ္ေနရတာ။ အတိုး ေပးဖို႔ကေတာ့ ျပင္ထား။ ၿပီးေတာ့ကိုယ္၀တ္ဖို႔၊
အေခၚအေ၀ၚေတြကရွိေသး။ ဥပမာ(ခ်ိဳက်) ဆိုတာက ကေလးေတြဖို႔ အ၀တ္အထည္ေလး ေတြကို
အူေခါင္းကိုေျပာတာ။ “ပါးေကာ္” ဆိုတာက ပါးသားနဲ႔ ေန႔ျပန္တိုးအေၾကာင္းေလး ေျပာျပခ်င္ လံုးကနဲခဲကနဲ မ၀ယ္ႏိုင္ေတာ့ ေန ့ သြင္း
ေကာ္လံဘတ္သား၊ ေကာ္လံဘတ္သားဆိုတာက ပါေသးတယ္။ ဒီအေၾကာင္းပါမွ က်မရဲ ႔ေစ်း သည္ဘ၀က နဲ႔၀ယ္ထားရတာေလး ေတြကလည္း ေန႔တိုင္း
ကလီဇာထဲက အခက္အခက္နဲ႔အသားတမ်ိဳး။“သားစ” ျပည့္စံုမွာကိုး။ ညဘက္ေငြ တေထာင္ယူရင္ ေနာက္ေန႔ေ မသြင္းမျဖစ္ သြင္းေနရေသးတယ္။ အဲဒီ အထည္၊ ဖိနပ္
ဆိုတာက လွီးလို႔ထြက္လာတဲ့ အသားစေတြ။ ၿပီးေတာ့ စ်းေရာင္းၿပီးတာနဲ႔အရင္းေငြတေထာင္နဲ႔ အတိုးႏွစ္ဆယ့္ စတာေတြကလည္း ေန႔သြင္းဆိုေတာ့ တေထာင္တန္ကို
---“ခခသ”ဆိုတာကလည္းရွိေသး။ အဲဒါကေတာ့ ငါးက်ပ္သြားေပးရတယ္ေလ။ တေသာင္းယူရင္ဘယ္ ႏွစ္ေထာင္၊ ႏွစ္ ေထာင္တန္ကို ေလးေထာင္ မထူးပါဘူး
ေျခေထာက္၊ အေခါက္နဲ႔ အေသြးကိုေျပာတာ။ ေလာက္ဆိုတာတြက္ၾကည့္လိုက္ေပါ့။ အခုလို ေန႔ျပန္တိုးအတိုင္းပါဘဲ။ မတတ္သာဘူးေလ တလံုး
ၿပီးေတာ့ ေခါင္း လက္ အရိုးစံုလိုက္၊ နံရိုးစသည္ေပါ့။ တိုးတက္လြန္းတဲ့ေခတ္နဲ႔အမီ ကုန္ေစ်းႏွဳန္းကလည္း တည္းအခဲတည္း လက္ငင္းေပးမ၀ယ္ႏိုင္ေတာ့
အမ်ိဳးအစားအလိက ု ္ ေစ်းႏွဳန္းက အမ်ိဳးမ်ိဳး။ ရန္ကနု ္မွာက အမွီလိုက္ေနရတာဆိုေတာ့ အရင္းအႏွီးက ေန႔သြင္းနဲ႔ ၀ယ္ရတာေပါ့။ ဒီဒဏ္ကလည္း
အားလံုးအဆင္သင့္ ဘာလဲ ရယ္ဒီမိတ္ဆိုလား၊ က်မလို ေစ်းသည္ ခတ္စုပ္စုပ္ကေလးေတာင္မွ နာတာရွည္ေရာဂါလို ခံေနရၿမဲ။ ေပ်ာက္တယ္ရယ္လို႔မရွိ။
၀က္သား ၀ယ္သူေတြကို အဆင္သင့္ခ်က္ႏိုင္ေအာင္ ငါးေသာင္းနီးပါးယူရတာ။ စားဖို႔ထက္ ေစ်းသိမ္းရင္
ခုတ္ေပးမွ သေဘာ က်တာမ်ိဳး။ အရင္းနဲ႔အတိုးျပည့္ဖို႔ကို အသဲအသန္လုပ္ေနရတာ။ ႀကံဳတံုးေလး က်မတို႔ဘ၀ကို ျပည့္ျပည့္စံုစံုသိ
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၅၁ ေဆာင္းပါး

ေအာင္ေျပာရအံုးမယ္။ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္းႀကံဳေတြ႔ရတဲ့ ပိုၿပီးအေရးပါတယ္ လို႔ဆိုခဲ့တာေလ။ ေစ်း၀ယ္တာ ေငြေပးမွရတာ။ ေဆးစာရြက္ ေရးေပးတိုင္း

ေဘးဆိုးႀကီးတခုကေတာ့ မိုးတြင္း ၀ါဆိုမွာ ကေတာ့ ရွိတဲ့ေငြနဲ႔ စာမယ့္လူဦးေရနဲ႔တြက္ၿပီး ေဆးေျပး၀ယ္ရတယ္ေလ မ၀ယ္ႏိုင္ရင္ေတာ့
ေက်ာင္းေတြက ဖြင့္ အစိုးရေက်ာင္းလို႔ေတာ့ေျပာပါရဲ ႔ အဆင္ေျပေအာင္ ၀ယ္ႏိုင္ရင္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပစ္ထားလိုက္ တာဘဲ။ ေငြမျပည့္စံုလို႔ကေတာ့
ေတာင္းလိုက္တဲ့ပိုက္ဆံ ေက်ာင္း၀င္ေၾကးတဲ့၊ စာအုပ္ဖိုး၊ အေျခအေနအရ အဆင္ေျပ သြားတာပါပဲ။ ေသဘို႔က ၇၅ ရာခိုင္ႏွဳန္း အထက္မွာရွိေနတာ
ခံုဖိုး၊ စာရြက္စာ တမ္းေၾကး၊ ေက်ာင္းျပင္စရိတ္ ေစ်းေရာင္းတာ ဒိုင္ကို ေစာေစာေရာက္ေအာင္ ၿမဲၿမဲသာမွတ္ထားလိုက္ၾကေပေတာ့။
ေခါင္းစဥ္ေတြက အမ်ားႀကီးပဲ မေပးႏိုင္ရင္ေတာ့ အခ်ိန္ယူရ ပစၥည္းေကာင္းရဖို႔၊ ဆိုင္ခင္းဖို႔၊ ၿပီးေတာ့
ေက်ာင္းအပ္တာလက္မခံဘူးေလ။ အဲ အိမ္ကလည္း အရင္းတြက္ရ၊ အျမတ္တြက္ရ၊ အရွံဳးတြက္ရတဲ့အျပင္
မိုးယို ဓနိဖိုးကလည္း ၾကားဘူးၾကေသးရဲ ႔လား ဓနိ၁၀၀ ေန႔စဥ္စားဖို႔စီမံရ၊ လူမွဳေရး သာေရးနာေရး အျပင္
ကို တေသာင္းနည္းပါးျဖစ္ေနၿပီ။ ထရံဖိုးမပါေသးဘူး၊ မီးကင္းေၾကး၊ မီးသတ္ရံပံုေငြတဲ့ ဘာလုပ္ဖို႔လဲမသိ
အရင္က၀ါးထရံ တလႊာယက္ကိုတေပပါတ္လည္ ေေပးရေသးတယ္။ ကေလးမုန္႔ဖိုး၊ မီးထြန္းဖို႔
၂၀၀ ေလာက္ေပးရတာ ခုေတာ့ ၂၀၀၀ ဆိုပါလား။ ဘက္ထရီအိုးငွားခ၊ ဖေယာင္းတိုင္ဖိုး၊ အို --
ႏွစလ္ ႊာယက္(အထူ) ဆိရ ု င္ေတာ့ ေမးေတာင္မေမးရဲဘူး။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ မဆံုးႏိုင္ေတာ့ဘူးေလဒါေတာင္
ေက်ာင္းဖြင့္တဲ့ရက္နဲ႔ အိမ္ျပင္တဲ့အခ်ိန္နဲ႔က မေျပာရဲလို႔ ခ်န္ထားေတြက အမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္။
ခ်ိန္းထားသလို ၿပိဳင္တူ၀င္ ႏွိပ္စက္တာကို
ႏွစ္စဥ္ ခံေနရတယ္ ေရွာင္ေျပးလို႔ကိုမရဘူး။ မိသားစုထဲက တေယာက္
အဲဒီေတာ့လည္းေပါင္ရႏွံရ၊ အတိုးနဲ႔ဆြဲရတဲ့ သံသရာက ေယာက္မ်ား မက်န္းမာျဖစ္ၿပီဆိုရင္ေတာ့၊
ေသမွလြတ္ေတာ့မွာ။ ပထမ ေဆးမီးတိုနဲ႔ကု၊ ဒုတိယ ေဆးဆိုင္က
ေဆး၀ယ္ၿပီးကု ေနာက္ဆံုး မရေတာ့ဘူးဆိုရင္ေတာ့
အဲဒီေတာ့ လမ္းေဘးေစ်းသည္ ဘ၀က ေဆးရံုကိုေရာက္ရေတာ့တာဘဲ။ အင္း
တိိုက္ပြဲေတြ ဆင္ႏႊဲလို႔ မဆံုးႏိုင္ဘူးေလ။ ေဆးရံု ေရာက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ ေပါင္စရာရွိေပါင္
ေရာင္းလို႔ရတာ ေရာင္း ေနာက္ဆံုးမေလာက္
ဒါေၾကာင့္ က်မ စကား စကတည္းက မငျဖစ္ေတာ့ အတိုးနဲ႔ဆြဲေပါ့ေလ။ ေဆးရံုမွာက
ေစ်းေရာင္းတာက ေစ်း၀ယ္တာထက္ခက္တယ္။ ဆရာ၀န္နဲ႔ သူနာျပဳသာရွိတာ ကုတင္ရဘို႔ေတာင္
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၅၂ ေဆာင္းပါး

အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး : ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓါတ္ ႏွင့္ ၂၁ ရာစု ပင္လုံညီလာခံ (၄)

ဝင္းေမာင္။ ႏိုင္ငံ ၁၀ ႏုိင္ငံ မွာ ၈ ႏိုင္ငံေလာက္က
ဖက္ဒရယ္ဆုိတာ တိုင္းျပည္ၿပိဳကြဲေရးလား။
(၂၃ ရက္ မတ္လ၊ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္။) ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံ ထူေထာင္ထားၾကပါတယ္။
ျပည္ေထာင္စု မၿပိဳကြဲေရး၊ တုိင္းရင္းသား
ျပည္ေထာင္စုအမည္အမ်ိဳးမ်ိဳး
စည္းလုံး ညီညြတ္မွဳ မၿပိဳကြဲေရးဆုိတဲ့ ပါ။ တနည္းအားျဖင့္ ရွမ္းျပည္ေခါင္းေဆာင္
ေဆာင္ပုဒ္မ်ိဳး ကုိ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ မ်ားတင္ျပတဲ့ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု ကမၻာမွာ ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံ ေတြဆုိလုိ႔
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္း အာဏာသိမ္းခဲ့တဲ့ တည္ေဆာက္ေရးမူဆုိတာကုိ တုိင္းျပည္ အာရွပစိဖိတ္ေဒသမွာ ၆ ႏုိင္ငံ၊ ဥပေရာပမွာ ၇
ခ်ိ န္ေ လာက္ က တည္း ကၾကားလာၾကရတာပါ။ ၿပိဳကြဲေရးလုိ႔ အေၾကာင္းျပတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံ၊ အာဖရိကမွာ ၄ ႏိုင္ငံ၊ အေမရိကတုိက္မွာ
ျပည္ေထာင္စုႀကီး ၿပိဳကြဲ ပ်က္စီးေတာ့မဲ့အေရးက ဒါေၾကာင့္ လည္း ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီေခတ္၊ ၇ ႏိုင္ငံ အသီးသီးရွိၾကပါတယ္။
ကယ္တင္လုိက္ရတာပါလုိ႔ အာဏာသိမ္းစဥ္က ျမန္မာ့ ဆုိရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ ပါတီေခတ္ ကမၻာ့ေျမဧရိယာရဲ႕ သုံးပုံ ႏွစ္ပုံေလာက္က
စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက အေၾကာင္းျပခဲ့ ဝါဒျဖန္႔မွဳေအာက္မွာ ႀကီးျပင္းလာရသူမ်ား ဒီ ျပည္ေထာင္စု ၂၄ ႏိုင္ငံေတြ
ပါတယ္။ သေဘာကေတာ့ စစ္မွန္တဲ့ အေနနဲ႔ ဖက္ဒရယ္ဆုိတာ ျပည္ေထာင္ အတြင္းမွာျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ့
ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံ တည္ေဆာက္ဖုိ႔ စုၿပိဳကြဲေရးလုိ႔ ထင္မွတ္ေလ့ ရွိၾကတယ္။ ဒီျပည္ေထာင္စု ႏိုင္ငံေတြစာရင္း မွာ မပါပါဘူး။
အထူူးသျဖင့္ ရွမ္းျပည္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက တကယ္ေတာ့ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု
ျပည္ေထာင္စု ကုိ အဂၤလိပ္လုိ ယူႏိုက္တစ္
အေျခခံဥပေဒ ကုိျပင္ဆင္ရန္ တင္ျပ ဆုိတာ အင္အားေတာင့္တင္းမွဳ ကုိျဖစ္ေစတဲ့
စတိတ္၊ ဖက္ဒေရးရွင္း၊ ဖက္ဒေရးတစ္၊
ေတာင္းဆုိ တာကုိ ျပည္ေထာင္စု စုစည္းမွဳလုိ႔ ဆုိႏိုင္ပါတယ္။ ကမၻာေပၚရွိ
ယူနီယံ အစရွိသည္ျဖင့္ အမည္ အမ်ိဳးမ်ိဳးတတ္
ၿပိဳကြဲေတာ့မဲ့ အေရးလုိ႔ အေၾကာင္းျပတာ နယ္ေျမက်ယ္ျပန္႔ ႀကီးမားတဲ့ (အင္အားႀကီး)
ၾကပါတယ္။ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုကုိ
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၅၃ ေဆာင္းပါး

ယူ နက္တစ္ စတိတ္ ေအာဖ္ အေမရိကားလုိ႔ ေထာင္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၾသစေတးလ် ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ တရားဝင္ရုံးသုံးဘာသာစ

အမည္ေပး ထားပါတယ္၊ အစုိးရကိုေတာ့ ကုိေတာ့ Common Wealth of Austra- ကားျဖစ္ပါတယ္။ ဥေရာပယူနီယံ (အီးယူ-
ဖက္ဒရယ္ ဂါးဗားမဲန္႔ (ျပည္ေထာင္စုအစုိးရ) lia လုိ႔ေခၚပါတယ္။ မူလဌာေန တုိင္းရင္းသား ဥေရာပျပည္ေထာင္စု)ကေတာ့ လြတ္လပ္တဲ့
နဲ႔ စတိတ္ဂါးဗားမဲန္႔ (ျပည္နယ္အစုိးရမ်ား) မ်ား(အဘုိးရီးဂ်င္း) ႏွင့္ ၁၇၇၀ ခုႏွစ္ေနာက္ပုိင္း ႏိုင္ငံေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ ကြန္ဖယ္ဒေရးရွင္း
လုိ႔ေခၚေဝၚသုံးစြဲၾကပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စု လာေရာက္ အေျခခ်သူ ဥေရာပသားမ်ား၊ ျပည္ေထာင္စု ႏိုင္ငံျဖစ္တယ္။ အဖြဲ႔ဝင္
တရားရုံးမ်ားကုိ ဖက္ဒရယ္ တရားရုံး အာရွသားမ်ား ေနထုိင္ၾကပါတယ္။ ၿဗိတိသွ် ၂၇ ႏိုင္ငံပါရွိပါတယ္။ အဖြဲ႔ဝင္ေလွ်ာက္
လုိ႔ေခၚၾကပါတယ္။ ဆုိဗီယက္ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး ကုိလုိနီနယ္ ၆ နယ္တုိ႔ကုိ ျပည္ေထာင္ ထားဆဲႏိုင္ငံမ်ားလည္းရွိပါတယ္။
ၿပိဳကြဲၿပီးေနာက္ ရုရွားႏိုင္ငံကေတာ့ ရုရွား စုဖြဲ႔စည္းထားတာ ျဖစ္တယ္။ ကေနဒါကုိေတာ့
ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုဟုဆုိရာမွာ
ဖက္ဒေရးရွင္း ဆုိၿပီး ျပည္ေထာင္စုဖြဲ႔ပါတယ္။ ကေနဒါ လုိ႔ဘဲေခၚၾကပါတယ္။ ျပည္နယ္
ရုရွား ဖက္ဒေရးရွင္းမွာ ရီပတ္ဗလစ္ ၂၁ ခု၊ ၁၀ခု၊ တာရီတုိရီ သုံးခုျဖင့္ျပည္ေထာင္စု ဖြဲ႔စည္းမွဳ။ ။ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု လုိ႔ဆုိရာမွာ
ရီဂ်င္(ျပည္နယ္) ၄၆ ခု၊ တာရီတုိရီ(နယ္ေျမ) ၉ ဖြဲ႔စည္းထားပါတယ္။ ဘရာဇီးလ္ႏိုင္ငံကုိေတာ့ လြတ္လပ္တဲ့ ျပည္ေထာင္ ေတြဟာ မိမိဆႏၵ
ခု၊ ဖက္ဒရယ္ ၿမိဳ႕ေတာ္ ၂ ခု၊ ကုိုယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ဖက္ဒေရးတစ္ ရီပတ္ဗလစ္ ေအာဖ္ အေလွ်ာက္ ျပည္ေထာင္စုထဲမွာ ပါဝင္တာ
(ေအာ္တုိႏိုးမတ္စ္) ဧရိယာ ၄ခု၊ စုစုေပါင္း ဘရာဇီးလ္လုိ႔ အမည္တတ္ပါတယ္။ ကမၻာ့ မ်ိဳးရိွသလုိ၊ နယ္ေျမေတြကိုအဆင့္သတ္မွတ္ၿပီး
၈၃ ခုႏွင့္ ဖြဲ႔စည္းထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ပဥၥမအႀကီးဆုံးႏိုင္ငံ ျပည္နယ္ ျပည္ေထာင္စု
ျဖစ္တယ္။ ဖြဲ႔တာမ်ိဳး လည္းရွိတတ္

အိႏၵိယ ႏိုင္ငံကုိေတာ့ အိႏၵိယ ရီပတ္ဗလစ္လုိ႔ ၂၆ခု၊ ဖက္ဒရယ္ခရုိင္ ၁ ခုနဲ႔ ၿပည္ေထာင္စု ၾကပါတယ္။ ဥပမာ ဘရာဇီးလ္ႏိုင္ငံ။

တရားဝင္မည့္ ေခၚထားပါတယ္။ ျပည္နယ္ ဖြဲ႔စည္းထားတာျဖစ္တယ္။ လူျဖဴ၊ လူမဲ၊ မျဖဴမမဲ၊ အမည္အား ျဖင့္ေတာ့ ဖက္ဒေရးတစ္

၂၈ခု၊ ျပည္ေထာင္စု နယ္ေျမ ၇ ခုတုိ႔ႏွင့္ လူညိဳ၊ လူဝါ စုံလင္စြာေနထုိင္ၾကပါတယ္။ ရီပတ္ဗလစ္ ေအာဖ္ ဘရာဇီးလ္ျဖစ္ပါ

ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုႏို္င္ငံ ဖြဲ႔စည္းထူ ေပၚတူဂီ ဘာသာစကားက ဘရာဇီးလ္ တယ္။ ဘရာဇီးလ္ ျပည္ေထာင္စုဟာ

 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၅၄ ေဆာင္းပါး

လြတ္လပ္တဲ့ျပည္ေထာင္ေတြနဲ႔ ျပည္ေထာင္စု လူဦးေရ အခ်ိဳး အရဘဲ ေရြးခ်ယ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံ ငယ္ေလးေတြျဖစ္တဲ့ အာရွက

ဖြဲ႔ထားတာ မဟုတ္သလုိ လူမ်ိဳးစု ျပည္နယ္မ်ား ကေနဒါ ကေတာ့ တစ္မ်ိဳးပါ။ ဆီးနိတ္ ယူေအအီး အာရပ္ေစာ္ ဘြားမ်ား
နဲ႔ျပည္ေထာင္စု ဖြဲ႔စည္းထားတာ မ်ိဳးလည္း အထက္လြတ္ေတာ္ အမတ္မ်ားကုိ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု၊ မက္ခရုိနီးရွားျပည္ေထာင္စုနဲ႔
မဟုတ္ပါဘူး။ ယူႏိုက္တစ္ စတိတ္ေအာဖ္ အစုိးရ ဝန္ႀကီးခ်ဴပ္ရဲ႕ အ ႀကံျပဳခ်က္အရ အေမရိကတုိက္က St. Kitts and Nev-
အေမရိ ကားကုိ ၾကည့္ရင္လည္းျပည္နယ္ ျပည္ေထာင္စု အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး (ဂါဗနာဂ်နရယ္) is ႏိုင္ငံမ်ားကေတာ့ ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္
၅၀ စလုံးဟာ ကုိယ့္သေဘာနဲ႔ကုိလာေပါင္း က ခန္႔အပ္ရပါတယ္၊ အထက္လႊတ္ေတာ္ တရပ္ဘဲထားၾကပါတယ္။
ထားၾကတာမဟုတ္ပါဘူး။ ရုရွားဖက္ဒေရးရွင္း အမတ္မ်ားဟာ အသက္၇၅ႏွစ္ျပည့္သည္အထိ
အာဏာခြဲေဝျခင္း။ ။ အာဏာ ခြဲေဝျခင္းဟာ
လည္း ထုိနည္းလည္းေကာင္း၊ အိႏၵိယလည္း တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ခင
ြ ရ
့္ ၾကပါတယ္။ ဘရာဇီးလ္
ျပည္ေထာင္စု ဖြဲ႔စည္း ၾကျခင္း၏ အဓိက
ထုိနည္းလည္းေကာင္းပါဘဲ။ ႏိုင္ငံကေတာ့ ဖက္ဒရယ္ဆီးနိတ္လႊတ္ေတာ္ကုိ
လကၡဏာ တရပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စႏ
ု င
ို င
္ ံ
ျပည္နယ္ တုိင္းနဲ႔ ဖက္ဒရယ္ခရုိင္က ကုိယ္
ျပည္ေထာင္စုစံ။ ။ ျပည္နယ္မ်ားကုိ ေတြမွာ ျပည္ေထာင္စုနဲ ႔ျပည္နယ္မ်ားအၾကား
စားလွယ္ သုံးဦးက်စီ အညီအမွ် ေရြးခ်ယ္
ကုိယ္စားျပဳတဲ့ အထက္ လႊတ္ေတာ္ အတြက္ ဥပေဒျပဳ အာဏာမ်ားကုိ အေျခခံဥပေဒနဲ႔ သတ္
ေပးၾကရပါတယ္။ ရုရွားဖက္ဒေရးရွင္းမွာေတာ့
ျပည္နယ္ ကုိယ္စားလွယ္ အညီအမွ် ေရြး မွတ္ခြဲေဝထားၾကပါတယ္။ ျပည္ ေထာင္စုက
အဆင့္ဆင့္ သတ္မွတ္ထား တဲ့ ရီပတ္ဗလစ္၊
ခ်ယ္ေပးရျခင္းကုိ ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ညီမွ်ျခင္းကုိ ဥပေဒျပဳခြင့္ရွိတဲ့ အာဏာ၊ ျပည္နယ္မ်ားက
ျပည္နယ္္၊ နယ္ေျမ၊ ျပည္ေထာင္စု
ေဖၚေဆာင္တဲ့ စံတခုလုိ႔ယူဆၾက ပါတယ္။ ဥပေဒျပဳခြင့္ရွိတဲ့ အာဏာ၊ ျပည္ေထာင္စုေကာ
ၿမိဳ႕ေတာ္ေဒသ၊ ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသ
ဒါေပမဲ့ အိႏၵိယႏိုင္ငံကေတာ့ ဒီမုိကေရစီအ ျပည္နယ္ကပါ ထပ္တူ ဥပေဒျပဳခြင့္ ရွိတဲ့အာဏာ
စတဲ့ အစုအဖြဲ႔ ၈၃ ခုမွ ကုိယ္စားလွယ္
ေျခခံနဲ႔အညီလုိ႔ယူဆကာ အထက္လြတ္ေတာ္ စသည္ျဖင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စု ဥပေဒ
၂ ဦးက်စီ ေရြးခ်ယ္ေပးရပါတယ္။
ကုိယ္စားလွယ္အတြက္ ျပည္နယ္မ်ားရွိ ျပဳစာရင္းထဲမွာလည္း မပါ၊ ျပည္နယ္ ဥပေဒျပဳ
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၅၅ ေဆာင္းပါး
ျမန္မာႏိုင္ငံျပည္ေထာင္စုနဲ႔ ကြာျခားခ်က္
စာရင္းထဲမွာလည္း မပါတဲ့ ဥပေဒျပဳစရာေတြ၊ ေဆာင္ရြက္ရန္ ျပည္နယ္ အစုိးရ ဟူ၍
တနည္းအားျဖင့္ ႀကြင္းက်န္တဲ့ ဥပေဒျပဳ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးစက ပါလီမန္ ရွိၾကရပါတယ္။ ဒီလုိဘဲ ျပည္ေထာင္စု အစုိးရကုိ
အာဏာ(Residual power)ကုိ တခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံက ဒီမုိကေရစီေခတ္(၁၉၄၇)ခုႏွစ္ အေျခခံ ဥပေဒ ဥပေဒနဲ႔အညီ လုပ္ကုိင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေအာင္
ျပည္ေထာင္စုကုိ ေပးအပ္ထား ပါတယ္၊ ေခတ္) တုန္းက ဖြဲ႔စည္းတည္ေဆာက္ ထားတဲ့ ဥပေဒ ျပဳေပးတဲ့ ျပည္ေထာင္စု ဥပေဒျပဳ
တခ်ိဳ႕ ႏိုင္ငံေတြမွာက ျပည္နယ္မ်ားကုိ ျပည္ေထာင္စု သမတ ျမန္မာႏိုင္ငံဆုိတာေကာ၊ လႊတ္ေတာ္ ရွိရသလုိ၊ အေျခခံ ဥပေဒအရ
အပ္ႏွင္းေလ့ ရွိပါတယ္။ နားလည္မွဳရွိရွိ အေျခခံ ဦးေနဝင္းရဲ႕ ျမန္မာ့ဆုိရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီ ျပည္နယ္မ်ားကုိ ေပးအပ္ထားတဲ့ ဥပေဒျပဳကိစၥ
ဥပေဒအရ ခြဲေဝသတ္မွတ္ ထားေပးသည့္ ေခတ္ (၁၉၄၇ ခုႏွစ္အျခခံဥပေဒေခတ္) ရပ္မ်ားအတြက္ ဥပေဒျပဳဖုိ႔ ျပည္နယ္
ဥပေဒျပဳေရး၊ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ ေရးကိစၥအဝဝကုိ ကတည္ေဆာက္ ထားတဲ့ ျပည္ေထာင္စု ဥပေဒျပဳ လႊတ္ေတာ္ ရွိၾကရပါတယ္။
ျပည္နယ္မ်ားက လြတ္လပ္ စြာက်င့္သုံးႏိုင္ခြင့္ ဆုိရွယ္လစ္ သမတ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ ေျပာရရင္ေတာ့ ပါလီမန္ ဒီမုိကေရစီေခတ္
ရွိရပါ မယ္။ ျပည္နယ္ေတြဟာ သက္ဆုိင္ရာ ဆုိတာေကာ၊ အခု နအ ဖ ရဲ႕ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ အေျခခံ ျပည္ေထာင္စု သမတ ျမန္မာႏိုင္ငံ (၁၉၄၇
ျပည္နယ္ေတြရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ကိစၥ၊ ဥပေဒျပဳေရး ဥပေဒအရ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ ျပည္ေထာင္စု သမတ အေျခခံဥပေဒေခတ္)မွာ ဗမာျပည္ နယ္ရယ္လုိ႔
ကိစၥေတြမွာ (ျခြင္းခ်က္မွအပ) ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံ ေတာ္ေကာ ျပည္ေထာင္စုႏုိင္ငံေတြ မရွိခဲ့ပါဘူး၊ ဗမာျပည္နယ္အစုိးရ မရွိသလုိ၊
အစုိးရရဲ႕ စြက္ဖက္မွဳကင္းစြာ၊ လြတ္လြတ္လပ္ မဟုတ္ဘူးလား လုိ႔ေမးစရာရွိပါတယ္။ ဗမာ ျပည္နယ္ ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္လည္း
လပ္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခြင့္မရွိဘူးဆုိရင္ အဲဒီလုိမ်ိဳး မရွိခဲ့ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ျပည္ေထာင္စု
ျပည္ေထာင္စု ႏိုင္ငံမ်ားမွာ ျပည္ေထာင္စု
ျပည္ေထာင္စုဟာ အမည္ခံ ျပည္ေထာင္စုသာ အစုိးရသည္ ျပည္ေထာင္စုကုိလည္း ကုိယ္
ဆုိင္ရာကိစၥအဝဝကုိ ဥပေဒ ႏွင့္အညီ
ျဖစ္ပါမယ္။ စစ္မွန္တဲ့ျပည္ေထာင္စုျဖစ္ႏိုင္မွာမ စားျပဳသလုိ ဗမာျပည္မရဲ႕ ကုိယ္စားျပဳ
စီမံေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ ျပည္ေထာင္စုအစုိးရနဲ႔
ဟုတ္ပါဘူူး။ အစုိးရ သေဘာမ်ိဳးလည္း ျဖစ္သြားပါတယ္။
သက္ဆုိင္ရာ ျပည္နယ္ေရးရာ ကိစၥအဝဝကုိ
ဒါေၾကာင့္ ျပည္ေထာင္စု အသြင္အျပင္ကုိက
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၅၆ ေဆာင္းပါး

အခ်ိဳးမက်သလုိ ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးေနဝင္းရဲ႕ ဒါ့ေၾကာင့္ ဖက္ဒရယ္ ဆန္ဆန္္ ျပည္ေထာင္စု မ်ားဟာ ဥပေဒျပဳ ရာမွာဘဲျဖစ္ျဖစ္၊ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္
မ ဆ လ ေခတ္ ျပည္ေထာင္စု ကေတာ့ လုိ႔ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။ ႏိုင္ငံဖြဲ႔စည္း ပုံအရက ေရးရာကိစၥ မ်ားမွာဘဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကာကြယ္ေရး
အမည္အား ျဖင့္သာ ျပည္ေထာင္စု ျပည္ေထာင္စု ပုံစံေတာ့ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဦးစီးခ်ဳပ္္ၾသဇာေအာက္ကေန တစ္သံတည္း
လုိ႔ဆုိထားတာျဖစ္တယ္။ ျပည္နယ္မ်ား ကုိ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ ဥပေဒျပဳ လႊတ္ေတာ္ဟာ ျဖစ္ေနၾကရ ပါလိမ့္ မယ္။ ျပည္နယ္ဆုိင္ရာ
ကုိယ္စားျပဳတဲ့ အထက္လႊတ္ေတာ္ ဆုိတာ တပ္မေတာ္ လႊတ္ေတာ္ သဖြယ္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဥပေဒျပဳေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ကိစၥရပ္
မရွိသလုိ၊ ျပည္နယ္ေတြမွာလည္း ဥပေဒျပဳ ဘာေၾကာင့္လည္း ဆုိေတာ့ လႊတ္ေတာ္ ေတြမွာလည္း သက္ဆုိင္ရာ ျပည္နယ္မ်ားက
လႊတ္ေတာ္မ်ား လည္းမရွိပါ။ အစုိးရလည္း တုိင္းမွာ တပ္မေတာ္သားမ်ားကုိ ေလးပုံတစ္ပုံ လြတ္လပ္စြာ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ ၾကမည္
တရပ္သာရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မဆလေခတ္က ထည့္သြင္းေပးရပါတယ္။ အဲဒီတပ္မေတာ္သား မဟုတ္ပါ။ ဒါေၾကာင့္အာဏာခြဲေဝက်င့္သုံးမွဳ
ျပည္ေထာင္စုကုိ ျပည္ေထာင္စု ကုိယ္စားလွယ္မ်ားကုိ သမတလည္းမဟုတ္၊ ဆုိတာဟာလည္းဟန္ ျပဘဲျဖစ္တယ္။ ဒီ
လုိ႔ေျပာ၍မရပါဘူး။ လက္ရွိ န အ ဖ ေခတ္ ၂၀၀၈ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ လည္းမဟုတ္တဲ့ ကာကြယ္ေရးဦးစီး ျပည္ေထာင္စုဟာလည္း အျမင္ေကာင္းရုံ၊
ခုႏွစ္ အေျခခံ ဥပေဒအရ ေတာ့ျပည္ေထာင္စု ခ်ဳပ္ဆုိ သူတစ္ဦးတည္း သေဘာ လူၾကားေကာင္းရုံ ေဖၚျပထားတဲ့ ဟန္ျပ
အဆင့္မွာ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္နဲ႔ ျပည္သူ႔ နဲ႔ခန္႔အပ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ တပ္မေတာ္ ျပည္ေထာင္စု သာျဖစ္ ပါတယ္။
လႊတ္ေတာ္ဆုိၿပီး ဥပေဒျပဳ လႊတ္ေတာ္ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံပါတီကုိလည္းဖြဲ႔ ထား
ယေန႔ျပည္သူမ်ား လုိလားေနတာက
ႏွစ္ရပ္ ဖြဲ႔ထားပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ျပည္နယ္နဲ႔ ျပန္ပါတယ္။ ဒါဟာ လႊတ္ေတာ္တုိင္းမွာ-
တုိင္းေတြမွာလည္း ဥပေဒ ျပဳႏိုင္ဖုိ႔အတြက္ (တပ္မေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္မ်ား + တပ္မေတာ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဒုကၡဆင္းရဲ ႀကီးစြာနဲ႔ လွဳပ္ရွား

ျ ပ ည္ န ယ္ လ ႊ တ္ေ တာ္ - တုိ င္းေ ဒ သ ႀ ကီး လ ႊ တ္ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ ပါတီ ကုိယ္စားလွယ္ = ရုန္းကန္ ေနၾကရတဲ့ တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္တကြ

ေတာ္ေတြလည္း ဖြဲ႔စည္းထား ပါတယ္။ ကုိ္ယ္စားလွယ္ အမ်ားစု) ျဖစ္ေန ရေလေအာင္ ႏိုင္ငံသား ျပည္သူ တရပ္လုံးဟာ ဆင္းရဲျခင္း

အာဏာခြဲေဝ က်င့္သုံးေစတဲ့ သေဘာျဖစ္တယ္။ ဖန္တီး ယူထားတာပါ။ ဒီကုိယ္စားလွယ္ ကင္းေဝးလွ်က္၊ ၿငိမ္းခ်မ္း သာယာတဲ့

 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၅၇ ေဆာင္းပါး

လူမွဳဘဝကုိ လုိလားလွ်က္ ရွိၾကပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စုကုိ တည္ေဆာက္ ျခင္းဟာ အမည္တတ္မလား၊ ယူနီယံ ေအာဖ္…

တန္းတူေရးရွိတဲ့၊ စစ္မွန္တဲ့ျပည္ ေထာင္စု ျပည္သူတုိ႔အား ဆင္းရဲဒုကၡ ေရာက္ေနျခင္းမွ လုိ႔အမည္ တတ္မလား၊ ဖက္ဒရယ္ယူနီယံ
တည္ေဆာက္ေရး ေတာင္းဆုိခ်က္ကုိ ကင္းသြား ႏိုင္ပါတယ္။ စစ္မွန္ တဲ့ျပည္ေထာင္စု ေအာဖ္...လုိ႔အမည္တတ္မလား၊ ဖက္ဒရယ္
အေၾကာင္း ျပဳလွ်က္ စစ္အာဏာ ဆုိတာၿခဳံေျပာရရင္ ျပည္နယ္အသီးသီးတုိ႔မွာ လုိ႔ေျပာရင္ေကာ သံသယ ေတြျဖစ္ေနမလား
ရွင္စနစ္ ေပၚလာသလုိ လက္နက္ကုိင္ ႏိုင္ငံေရးအရ၊ တန္းတူအခြင့္ အေရးရွိေသာ ဆုိတာဟာ ဧကန္မုခ် ေဆြးေႏြးရမဲ့ ကိစၥျဖစ္လာ
ဆန္႔က်င္တုိက္ခုိက္တဲ့ အင္အားစုမ်ား ျပည္ ေထာင္စုကုိ တည္ေဆာက္ျခင္းကုိ ဆုိလုိ ပါလိမ့္မယ္။ (အဲဒါကုိ ေဆြးေႏြးၾကတဲ့ အခါမွာ
လည္းေပၚေပါက္ တုိးပြား လာၾကတာ ပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ေတာ့ ဖက္ဒရယ္ (၁) သမုိင္းေၾကာင္းကုိ ေဇာင္းေပး ေဆြးေႏြးပါက၊
ျဖစ္တယ္။ ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ ျပည္ေထာင္စုလုိ႔ဆုိလုိ႔ လည္းရ ႏိုင္ပါတယ္။ ျပ သမုိင္းအခ်က္အလက္ ဆုိင္ရာ အျငင္းပြားႏိုင္စ
ေရးလုိလားသည့္ တုိင္းရင္းသား ည္ေ ထာင္ စု ႏ ွ င့္ ျ ပည္ န ယ္ အ သီး သီး တုိ ႔ အ ၾကား ရာေတြျဖစ္ႏုိင္တဲ့ အေပၚမွာ လုိရာပန္းတုိင္းကုိ
လက္နက္ကုိင္ အဖြဲ႔မ်ားနဲ႔ စစ္အစုိးရတုိ႔အ အေျခခံဥပေဒအရ အာဏာကုိခြဲေဝထားၿပီး၊ ေရာက္ႏုိင္မည္မဟုတ္ပါ။ (သမုိင္းကုိပစ္ပယ္ဖုိ႔
ၾကား ျဖစ္ပြားေနတဲ့ ႏွစ္ရွည္ျပည္တြင္းစစ္ ျပည္နယ္ အသီးသီးက အေျခခံဥပေဒအရ ဆုိလုိ တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး လတ္တ
(ဗကပ ႏွင့္ ျဖစ္သည့္စစ္လည္း အပါအဝင္) သတ္မွတ္ထားတဲ့ ၎တုိ႔ရဲ႕အာဏာမ်ားကုိ ေလာ လုိ အ ပ္ ခ ် က္ ခ ရီးေ ရာ က္ ရ န္ အ တ ြ က္
သည္လည္းေကာင္း၊ စစ္အစုိးရ၏ ည့ံဖ်င္းတဲ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ က်င့္သုံးလုိ႔ရတဲ့ စနစ္မ်ိဳးပါ။ ျဖစ္သည္)။ (၂) အခ်က္က ျပည္ေထာင္
စီမံခန္႔ခြဲ အုပ္ခ်ဳပ္မွဳ သည္လည္းေကာင္း၊ စု သေဘာတရား ေရးရာေတြအေပၚမွာ
ျမန္မာႏိုင္ငံကုိ ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံ
ျပည္သူတုိ႔အား ဆင္းရဲဒုကၡတြင္း အလြန္ အေလးထားလြန္းပါက (ဟုိႏိုင္ငံမ်ိဳးမွ
အျဖစ္တည္ေဆာက္ ရာမွာ၊ ဘယ္လုိ
ကုိဆြဲသြင္းေပးတဲ့ အေၾကာင္းရင္းေတြ ျပည္ေထာင္စုစစ္တယ္၊ ဒီႏိုင္ငံလုိမ်ိဳးက
အမည္ တတ္မလဲ။ တနည္းအားျဖင့္
ျဖစ္တယ္ ဆုိရင္ မွားမယ္မဟုတ္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ျပည္ေထာင္စု မစစ္ဘူးစတာတုိ႔၊ ဖက္ဒရယ္
ယူႏိုက္ တစ္စတိတ္ ေအာဖ္….လုိ႔
စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စု၊ အႏွစ္သာရရွိတဲ့
 အေတြးသစ္ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာ ၅၈ ေဆာင္းပါး

မက်တက်တုိ႔- ဖက္ဒရယ္
က်က်တုိ႔ ထားလွ်င္ဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေနာင္ဆခ ုိ ြဲထြက္ သြားမလား ခ်စ္တဲ့စိတ္ ဆုိတာထက္၊ ျပည္သူတုိင္းကုိခ်စ္ခင္
စတာေတြနဲ႔) ခရီး ေရာက္မွာမဟုတ္ပါ။ (၃) ဆုိတာမ်ိဳး(လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ ၄၀ ေက်ာ္ေလာက္ က တတ္တဲ့စိတ္မ်ိဳး ရွိၾကပါမွ၊ ျပည္ေထာင္
ကေတာ့ ခြဲထြက္ခြင့္၊ အဲဒါကေတာ့ အႀကီးမားဆုံး သံသယ ျဖစ္ခဲ့ၾကေပမဲ့) အခုအခ်ိန္မွာ သံသယ စုခ်စ္စိတ္အျပည့္အဝရွိရာက်ပါမယ္။ လူနည္းစု
သံသယ ျဖစ္စရာကိစၥျဖစ္တယ္။ အေျခခံဥပေဒ မရွိသင့္ၾကေတာ့ပါဘူး။ ျပည္ေထာင္စုနာမယ္ကုိ လူမ်ိုဳးစုမ်ားရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္၊
ေရးဆြဲရာမွာ ခြဲထြက္ခြင့္
ပါမွျဖစ္မယ္ဆုိရင္ ဖက္ဒရယ္ တတ္ျခင္း မတတ္ျခင္း ထက္ ကုိယ္ပုိင္ျပဌာန္းခြင့္မ်ားကုိ ေလးစားပါမွ၊
ေတာ့ရွင္းပါတယ္၊ သံသယစိတ္ေတြ ဝင္ၾကၿပီး အာဏာခြဲေဝက်င့္သုံးတဲ့၊ တရားတဲ့ ဥပေဒကုိ ကုိယ့္အခြင့္အေရး အတြက္ကုိယ္သိတတ္
ျပည္ေထာင္ စုတည္ေဆာက္ေရး ခရီး ျပဌာန္းက်င့္သုံး၊ လိုက္နာတတ္တဲ့ (ကုိယ့္ တန္ဖိုးထားသလုိ၊ တဖက္သားရဲ႕
ေရွ႕တုိးႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။
(ခြဲထြက္ခြင့္ကုိ က်င့္တရားမ်ိဳး) က်င့္သုံးၾကေရးသာ အခြင့္အေရးရွိတယ္ဆုိတာကုိလည္း အျပန္
အေျခခံဥပေဒ တြင္ထည့္မထား ေသာ္လည္း၊ အဓိက က်ပါတယ္လုိ႔ထင္ပါတယ္။ အလွန္ ေလးစား တန္ဖုိးထားတတ္ပါမွ၊
အစုိးရတရပ္က ဖိႏွိပ္မွဳေတြလြန္ကဲလာမယ္၊ ယေန႔ ျပည္သူေတြဟာ ႏိုင္ငံတကာ ႏိုင္ငံ စစ္မွန္သည့္ ျပည္ေထာင္စုႀကီး၊
လူမ်ိဳးႀကီး တစ္မ်ိဳးက လူမ်ိဳးငယ္မ်ားအေပၚ ေရးအေတြ႔အႀကဳံဗဟုသုတမ်ားလည္း ရွိၾကၿပီ ေတာင့္တင္း ခုိင္မာတဲ့ ျပည္ေထာင္စုႀကီး
အလြန္ အကြ်ံ ႏွိမ္ထက္စီးနင္းလုပ္မယ္ဆုိရင္၊ ျဖစ္တယ္။ အုတ္ရွစ္သီးႏွစ္လုံးထုတဲ့ရလဒ္ကိုသိ ကုိတည္ေဆာက္ႏိုင္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သုိ႔မွသာ
ခြဲထြက္ေရး ေအာ္သံ၊ ဆူသံေတြ၊ လွဳပ္ရွားမွဳေတြ ၾကရၿပီးလည္းျဖစ္ပါ တယ္။ ျပည္သူ တုိ႔လုိလားတဲ႔၊ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ လူမွဳဘဝႀကီး
ေပၚလာမွာအေသအခ်ာဘဲ ျဖစ္တယ္။) ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္ေၾကာင္း ေစတနာအရင္းခံျဖင့္
ၿခဳံေျပာရမယ္ဆုိရင္ ကုိယ့္ျပည္နယ္ေလးကုိဘဲ
စုစည္းတင္ျပလုိက္ရပါ တယ္။
ျပည္ေထာင္စု နာမယ္ကုိ အဆင္ေျပသလုိ ကုယ ိ တ့္ င
ုိ ္းျပည္လ႔ုိ မမွတယ
္ ၾူ ကဘဲ ျပည္ေထာင္စု
ထားလုိ႔ ရႏိုင္ပါတယ္။ ယူႏိုက္တစ္စတိတ္လုိ႔ တခုလုံးဟာ ကုိယ့္ တုိင္းျပည္ဘဲလုိ႔ခံယူပါမွ၊
ထားလွ်င္ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဖက္ဒရယ္ ယူနီယံလုိ႔ ကုိယ့္လူမ်ိဳး၊ ကုိယ့္အမ်ိဳး ေလာက္ကုိဘဲ