Академический Документы
Профессиональный Документы
Культура Документы
tekeningen en teksten kijkt, ga ik gauw koffie zetten. Ik weet precies wat ik aan haar heb. Als zij een voorkeur voor een tekening heeft, dan kies ik die. Altijd. Veel onderwerpen die ik in de verhalen van Nijntje aansnijd, gebeuren in mijn eigen omgeving. Volgens mij ben ik qua geest nog net zo jong als de kinderen voor wie ik schrijf, maar ik ben wel op een leeftijd dat er veel mensen om me heen overlijden. Van veel ouders hoorde ik dat ze het moeilijk vonden om aan hun kind uit te leggen wat het nou precies is, doodgaan. Ik heb er maanden over nagedacht hoe ik dat verhaal wilde vertellen. Nijntje gaat er uiteindelijk op een heel nuchtere manier mee om. Ze heeft heel goed door dat oma niet meer ademt en tegen het eind zegt ze: doe de kist maar dicht, dan kan oma slapen. Maar het verhaal eindigt daar niet. Ik probeer altijd een verhaal te maken dat niet stopt. Doordat Nijntje het graf van haar oma blijft verzorgen, en de bloemen waar oma van hield rondom het graf plaatst, heeft ze het gevoel dat ze haar niet helemaal kwijt is. Het verhaal wordt vaak bij begrafenissen voorgelezen. Het geeft hoop. Opa Ik heb een soort interne motor die ervoor zorgt dat ik altijd dingen associeer met Nijntje. Van een mooie brug tot een hele concrete situatie waar een verhaal in zit. Om ook voor mezelf een bepaalde rust te creren, verraadt niets in het huis dat ik de tekenaar van Nijntje ben. Maar mijn vrouw weet precies wat ik nodig heb als ik thuis wat kribbig word. Dan mis ik Nijntje. Ze zegt dan altijd: Ga maar even naar Nijntje toe . Vroeger was ik veel drukker met Nijntje dan met het opvoeden van mijn kinderen. Ik was zo met haar bezig. Altijd weer. Ik denk dat ik daarom een betere grootvader dan vader ben. Ik zag mijn kinderen vaak alleen net voor het slapen gaan, om ze een verhaaltje te vertellen. Nijntje was net zo goed mijn kind. Als ik ga tekenen of schrijven, is ze altijd heel dicht bij me. Ik zou nu echt zeggen dat ik de opa van Nijntje ben.