DE GEVALLEN POLITICUS By Dwight Isebia

Ik zie er uit als een een verlopen bedelaar die stinkt naar pis , met klitten in zijn haar en die door de luizen en vlooien constant, tot bloedens toe, zijn hoofd en lijf bekrabt Ik leef op straat en zwerf op en neer en waan mij nu niet echt menselijk meer Ik word door voorbijgangers verguisd al had ik ooit een groot en vrijstaand huis, een gezin, een status en best veel geld en nu ik even verder denk, herinner ik mij ook dat ik jaren lang, voorzitter ben geweest van mijn fractie in de gemeenteraad van Amsterdam en afstand moest doen van mijn functie toen het bleek dat ik niet verwerken kon dat tijdens de verkiezingscampagne voor mijn opstap naar de tweede kamer, mijn vrouw in de raadszaal van de stad op haar knien, in gebogen stand al kreunend en al met een lid van de oppositie werd betrapt.

Wat het geheel nog erger maakt is dat zij daarna ook toe hebben gestaan dat de opnames werden geplaatst in het vunzigste volwassennblad van Nederland en daarvoor een vorstelijk bedrag hebben gehad Ik ben daarna gaan procederen voor verwijdering van de beelden en een deel van het bedrag dat zij van het blad hebben gehad Ondanks mijn gelijk liep het toch spaak: Zij wonnen tot cassatie toe de zaak Het werd duidelijk bij de Hoge Raad, dat ik niet met hun fotos te bemoeien had daar er sprake was van een contract, waarmee mij inmiddels ex en haar compaan, zich met het blad hadden verbonden en dat zij zelf beslissen konden wat en in welke stand zij met haar lijf doen mochten Ik had ook geen aanspraak op een bedrag aangezien ik geen partij was in het contract De rest van het verhaal is de straat bekend: Ik verloor de zin om als belangrijk man te leven en word nu nauwelijks meer herkend als ik slaap in de portieken van de grote steden. (DPI 2011)