ကိုေမာင့္အတြက္အမွတ္တရ..

အထူးေႀကကြဲဝမ္းနည္းမိပါတယ္…ဒီေလာက္ႀကီးျမန္ျမန္ဆန္ဆန္… ထြက္သြားရမယ္လို ့ထင္မထားမိတာအမွန္ဘဲေလ..။ ဘဝတခုလံုးမွာ ရွပ္ရွင္အႏုပညာတခုထဲကိုသာ တစိုက္မတ္မတ္ ..ရိုးသားစြာႀကိဳးစားလာခဲ ့သူမို ့ က်မတို ့အတြက္သာမဟုတ္ဘဲ ..အႏုပညာေလာကအတြက္လဲ ဆံုးရံႉးမွဳတရပ္ပါဘဲရွင္..။ ေျဖသာတာတခုက ..ကိုေမာင္နဲ ့..၁၉ရက္ေန ့မနက္က ဖံုးေျပာခဲ ့ရတဲ ့အတြက္ပါဘဲ…၊ စိတ္ႏွလံုးေကာင္းတဲ ့ကိုေမာင္.တေယာက္ေကာင္းရာမြန္ရာေရာက္ေနမွာ..ကြ်န္မ သိေနပါတယ္..။ သြားႏွင့္ေတာ့ ကိုေမာင္ေရ…..။ ကြ်န္မလဲ ..ဘယ္ေတာ့ အလွည့္ေရာက္ျပီးလိုက္လာရမယ္မသိႏိုင္ဘူး…။ ဒီခရီး ..ကို လူတိုင္းတေန ့မွာသြားရမွာဘဲေလ..။ဒါေပမဲ ့..ကိုေမာင္ရယ္…ေစာလြန္းပါေသးတယ္ရွင္..။ ၂၃ ရက္ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၀၈။ ျမင့္ျမင့္သန္း(ေမျမန္မာ-မ မမ)။