Академический Документы
Профессиональный Документы
Культура Документы
Belm / Par
2015
Ser utilizado a verso em espanhol traduzida por Nstor Luis Cordero y Mara Dolores del Carmen Ligatto.
No comeo do dilogo a relao conhecimento / infalibilidade ntida atravs da resposta de Teeteto. Entretanto ocorrer uma desconstruo
dessa infalibilidade ao longo do dilogo: De este modo, se suponen aqu desde el comienzo mismo estos dos caracteres del conocimiento.
Scrates sealar que la identificacin que hace Teeteto entre la percepcin y el conocimiento signifi ca que la percepcin es infalible y que
tiene como objeto lo real (152c). De ah en adelante, lo que el dilogo prueba es que de todos los tipos considerados, ni la percepcin sensible
ni el juicio poseen ninguno de estos caracteres. Veremos que la percepcin, si bien con las debidas restricciones puede ser llamada infalible, no
tiene a lo real como objeto. (Cf. Cornford p. 49)
2
De incio, Scrates afirma que existe a possibilidade dos sentidos serem falveis:
Ento no abandonemos o que ainda falta dele. E falar sobre os sonhos, as doenas e, entre
outras, da loucura e de tudo quanto diz respeito a ouvir mal, a ver mal, ou a qualquer outra
percepo ilusria. De facto, suponho que sabes que em todas estas situaes parece ser
consensual a refutao do que ainda agora passamos em revista, dado que, mais que tudo, so
percepes falsas que nascem nelas, muito faltando para que o que aparece a cada um seja isso,
pois tudo ao contrrio, nada sendo o que aparece. (157e-158a).
Segundo Cornford, aqui, Plato se separa de Protgoras. Esta objeo nega que todo
homem a medida das verdades de seus julgamentos (2007, p.89). Essa objeo ,
evidentemente, o pontap inicial para o argumento da autorefutao.
Burnyeat, no seu livro The Theaetetus of Plato, nos da uma resposta interessante acerca
da relao estabelecida por Plato entre a Tese de Protgoras e a tese de Herclito. Segundo a
perspectiva desse autor, podemos entender a relao entre as teses atravs de uma leitura B:
Now for a rival reading (call it Reading B), more in harmony with the anti empiricist moral that
Price wished to draw. Plato does not accept the theories of Protagoras and Heraclitus. Theaetetus Is
made to accept them because, having defined knowledge as perception, he is faced with the question,
What has to be true of perception and of the world for the definition to hold good? The answer suggested is that he will have to adopt a Protagorean epistemology, and that in turn will commit him to a
Heraclitean account of the world. It takes Socrates until 160e to work out with Theaetetus these
consequences of the definition of knowledge as perception, after which he shows that the three-inone theory they have elaborated (Theaetetus' first-born child) leads to multiple absurdities,
culminating in a proof (179c-183c) that if the theory were true it would make language impossible.
Thus the structure of the argument is that of a reductio ad absurdum: Theaetetus Protagoras -Heraclitus -- the impossibility of language. Hence Theaetetus definition is impossible. (1990, p.9).
PLATO. Teeteto. Traduo Adriana Manuela Nogueira e Marcelo Boeri. Fundao Caloust
Gulbenkian. 2008.
________. Teeteto. Traduo Carlos Alberto Nunes. Belm: Universidade Federal do Par.
1973.
BURNYEAT, M. F. 1990, The Theaettetus, with a translation by Jane Levett, Hackett:
Indianapolis.
CORNFORD, F. M. La Teora Platnica del Conocimiento. Trad. Nstor Luis Cordero y
Mara Dolores del Carmen Ligatto. Barcelona: Ed. Paidos, 2007.