You found me

PROLOGUE
OCS: If You See Kay by The Script

"If you see Kay will you tell her that I love her. And if you see Kay let her know I want her back.
If she listens, say that I'm missing everything about her."

"Hindi mo pa rin ba siya nakakalimutan?"

"Bakit ko naman siya kakalimutan?"

"Pare, it's been 4 years. Malay natin nandito lang yun sa tabi-tabi
ayaw lang magpakita sa iyo. Saka baka nga nakalimutan ka na noon.
Ang dami nang nagbago sa iyo simula noong nawala siya. Nawala na nga
sayo ang opportunity mo na maging CEO ng company ninyo. Buti nga
nandyan pa si Granny pero paano kapag nawala na siya?"

"Hindi ko alam pare. Pero ang priority ko ngayon mahanap siya.

Marinig mismo sa bibig niya na hindi na niya ako mahal. That's the
only time na I will go on with my life."

"Eh papaano kung hindi mo na siya makita?"

"Mahanap ko siya. Kaya nga naghire ako ng P.I. para lang mahanap
siya.

Kring! Kring!

"Eto na nga siya at tumatawag.

"Sir."

"Speak."

"Hindi ko pa nanahanap si Laviet Solomon pero nakita ko na kung

nasaan si Nathan Co. May cafe siya sa may Quezon City. Memoir Café
yung pangalan."

"Good. Pero hanapin ninyo pa rin si Laviet. Wag kayong titigil

hangga't hindi mo siya nahahanap."

"Yes Sir."

"Sige na pare. Maiwanan na kita.

"Saan ka pupunta?"

"Pupuntahan ko si Nathan."

Memoir Café..

"Pwede bang pakitawag si Nathan Co? Yung owner ng place na 'to."

"Sandali lang po."

Salamat.

Pagkalipas ng ilang minuto..

"Mint."

"Nathan."

Nathan: Please have a seat.

Mint: Thank you.
Nathan: What brings you here?
Mint: Si Laviet lang naman ang pinunta ko nandito.
Nathan: Gusto mong malaman kung nasaan siya. Kung bakit siya
biglaang umalis. Gusto kitang tulungan kaya sasabihin ko ang
nalalaman ko. Mali ang inaakala mong tinatago ko siya at na
magkasama na kami ngayon. Ang alam ko lang umalis siya ng biglaan.
Ang balita ko noon nasa Paris siya. Nang pumunta ako doon nandoon
nga siya. Noong nandun kami nakapagusap kami pero hindi niya sinabi
kung bakit siya umalis. Nang tinanong ko siya iniba lang niya ang
topic. Ang sabi niya tutulungan daw niya ako magtayo ng sarili kong
café at tinupad niya naman yun. Last year tinayo namin itong Memoir
café. Siya lahat ang nagasikaso nito. Pasasalamat daw niya sa akin
itong lahat. Siya ang nagdesign at nagpangalan nito. Aamin ko mahal
ko siya. Inalok ko pa siya ng kasal pero tumangi din siya at umalis.
Hanggang ngayon wala akong balita sa kanya.
Mint: Hindi ako naniniwala ako sa iyo.
Nathan: Eh 'di 'wag kang maniwala. Hindi kita pinipilit na
paniwalaan ang mga sinasabi ko pero totoo lahat ng sinasabi ko.

Nakita kong puro sulat at drawings ni Laviet ang cafe.

Nathan: Tumayo ka't tignan ang café makita mo na sarili siyang gawa
ni Laviet. Dahil nga sa mga gawa niya sumikat itong cafe. Lahat
napapahanga sa mga gawa niya.

Bigla akong napatingin sa isang pader na may lyrics ng isang kanta.

Is this a dream,
If it is
Please don't wake me from this high
I've become comfortably numb
Until you opened up my eyes
To what it's like
When everything's right
I can't believe

You found me
When no one else was looking
How did you know just where I would be?
You broke through
All of my confusion
The ups and the downs
And you still didn't leave
I guess that you saw what nobody could see
 You found me

So, here we are

That's pretty far
When you think of where we've been
No going back
I'm fading out
All that has faded me within
You're by my side
Now everything's fine
I can't believe

You found me
When no one else was looking
How did you know just where I would be?
You broke through
All of my confusion
The ups and the downs
And you still didn't leave
I guess that you saw what nobody could see
You found me

And I was hiding

'Til you came along
And showed me where I belong
You found me
When no one else was looking
How did you know?

You found me
When no one else was looking
You found me
How did you know just where I would be?
You broke through
All of my confusion
The ups and the downs
And you still didn't leave
I guess that you saw what nobody could see
The good and the bad
And the things in between
You found me

Ang kantang sinulat niya para sa akin.

Nathan: Take this.

Inabot niya sa akin ang isang papel.

Nathan: Number yan ni Laviet. Hindi ko alam kung yan pa rin ang
number niya pero bago siya umalis binigay niya yan sa akin.

Mint: Salamat.

Tatawagan ko ba siya? Matagal mo ko na siyang hinahanap pero parang

may pumipigil sa akin na tawagan ko siya. Here it goes.

"Hello?"
"Mint?"
CHAPTER 1
OCS: Suddenly I See by KT Tunstall

"You can hear she's a beautiful girl. She's a beautiful girl. She fills up every corner like she's
born in black and white."

Buzz! Buzz!

7:00 pm

Aray! Ang sakit ng ulo. Nakatulog na pala ako. May 30 minutes pa ako
para pumuntang Délicieux.

Ayos ng kaunti ang kwarto, kaunting suklay at magsuot ng uniform.

Okay na.

"Tita Lita aalis na po ako! Hindi po ako dito magdidinner."

Tita Lita: Sige. Ingat ka ha.

"Sige po."

Délicieux Restaurant..

"Nandito na ako."

"O, Laviet ang aga mo naman ata. Mamaya pang 7:30 ang duty mo ah."

Laviet: Ikaw naman Leah. Alam mo naman palagi akong maaga diba.
Hindi pa ako nalalate.
Leah: Sabagay. Uy! May chikka ako sa iyo?
Laviet: Ano yun?
Leah: Nakikita mo yung lalaking yun?
Laviet: Yung nandoon sa dulo?
Leah: Oo. Siya. Siya si Mint Buenaventura?
Laviet: Yung future CEO ng Buenaventura group of companies? Yung
ladies man?
Leah: Oo. Ang gwapo niya noh?
Laviet: Oo gwapo pero ladies man naman.
Leah: Ikaw naman.
Laviet: Ayaw ko doon sa mga lalaking hindi stick to one.
Tim: Buti na lang ako stick to one ako.
Leah: Wag ka ngang sabat ng sabat diyan. Stick to one ka nga kada
buwan naman may girlfriend.
Laviet: Haha. Dale! Ikaw kasi Tim iba na lang pormahan mo wag na
'tong si Leah. Alam na alam niya ang pinagagagawa mo.
Tim: Laviet naman.
Laviet: Maiwan ko na nga kayo diyan. Kukunin ko na yung order nung
suki nating costumer.

Pumunta na ako doon sa table ng isang costumer.

Laviet: Bienvenue au restaurant délicieux. Je suis Laviet, votre
serveuse pour aujourd'hui. Est-ce que je peux prendre votre ordre?
(Welcome to Delicious Restaurant. I am Laviet, your waitress for
today. May I take your order?)

"Je voudrais bouillabaisse, foie gras with mustard seeds and spring
onions in duck jus et quiche. En outre, un verre de l'eau. C'est
tout. Merci."
(I want bouillabaisse (a fish stock combined with fish and
shellfish), foie gras (liver of a duck and goose) with mustard
seeds and spring onions in duck jus and quiche (an egg custard in a
pastry shell, usually with additions of cheese, cream and vegetables
or meat). Also, a glass of water. That's all. Thank you.)

Bumalik na ako sa may cashier.

Laviet: O, eto na yung order niya.

Leah: Ang galing mo naman sa French. Kaya paboritong paborito ka ni
Boss eh. Saan mo ba yun natutunan?
Laviet: Basta. Natutunan ko lang ng sarili ko.
Leah: Galing mo naman.

Hindi ko lang masabi na ako'y isang anak mayaman na naglayas dahil

namatay ang tatay ko at ang aking masamang madrasta ay pinalayas
ako. Akala ko sa pelikula lang yoon pero nangyayari rin pala siya sa
totoong buhay. Ako'y isang anak mayaman. Unica Hija ni Mario at
Frances Mariano. Paano naging Solomon ang apelyido ko? Ginamit ako
maiden name ng nanay ko. Nang umalis ako sa bahay na yoon, hindi na
ako si Laviet Tia Solomon Mariano, ang anak ng milyonaryong si Mario
Mariano kundi si Laviet Solomon na lang. Isang working student na
nagtatrabaho na lang at nakatira sa isang boarding house.

Pinalaki naman ako maayos ng aking mga magulang. Nagaaral ako sa

isang magandang eskwelahan. Nagaral ng french, painting at kung
papaano magpiano at magsaxophone. Pero isang araw nalaman na lang
namin ng aking ama na may cancer pala ang nanay ko. Pagkalipas ng
ilang buwan namatay din siya. Labing-dalawang taon lang ako noon.
Pero pagkalipas ng ilang buwan dahil sa kalungkutan nagasawa ulit
ang aking ama, si Marita Sanchez. Wala siya kasing sama. 4 taon
akong nagtiis para lang sa tatay ko dahil nakikita ko sa mata niyang
mahal niya si Marita. Nagbago pa lalo ang lahat ng biglaang namatay
ang tatay ko. Napunta lahat ng ariarian namin kay Marita. Ni sa akin
walang natira. Pinaalis pa niya ako sa mismong bahay namin. Wala na
akong ginawa. Kaya nagsikap ako. Noong una mahirap dahil lumaki
akong may pilak na kutsara sa aking bibig pero natuto ako. Naghirap
para lang mabuhay. Para kapag nakaipon na ako at nakatapos magaral
babawiin ko lahat-lahat ng nakuha sa akin ni Marita.

Leah: Eto na yung order niya. Hello? Laviet?

Laviet: Sorry. May iniisip lang ako.
Leah: Sabi ko eto na yung order nung costumer doon.
Laviet: Sige dadalin ko na.

Dinala ko na yung order nung French na costumer.

Laviet: Voici votre monsieur d'ordre. (Here's your order sir.)

"Merci."

Laviet: Voulez-vous toute autre chose monsieur? (Do you want

anything else sir?)

"Numéro. Il est correct déjà." (No. It's okay already.)

Bumalik na ko doon sa cashier.

Leah: Wala ka bang napapansin doon kay Mint Buenaventura?

Laviet: Aside from pang-3rd na date na niya yan. Wala naman.
Leah: Napansin mo din?
Laviet: Oo naman. Yung una yung isang babae. Yung si Vanessa ba yun.
Tapos yung pangalawa si Candy. Tapos yang kasama ni si Diana.
Leah: Paano mo nalaman yan?
Laviet: Narinig ko.
Leah: Ikaw ah eaves dropper ka ha.
Laviet: Anong eaves dropper? Ang lakas kaya ng boses niya. Dito pa
nga nag-PDA. Ano ba yan? Ginagawa na 'tong hotel.
Leah: Ang sama mo naman.
Laviet: Naku. Restaurant 'to hindi hotel Mapagsabihan na nga yan.
Leah: Naku! Baka ka mapagalitan ni Boss niyan. Close pa naman yung
may ari nitong restaurant pati yung pamilya ni Mint.
Laviet: Bahala na.
Leah: Laviet!

Nilapitan ko na si Mint Buenaventura.

Laviet: Uhm. Sir, excuse me lang.

Mint: Ano yun? Bakit ba? Iniistorbo mo kami eh.
Laviet: Kasi po Sir hindi eto hotel restaurant po eto. Wag ho kayong
maglampungan dito. Sa ibang lugar ninyo na lang po yang gawin.
Mint: Eh ano ba pakialam mo ha?
Laviet: Nagmamalasakit lang naman po ako sa mga costumers namin
dito. Saka rin po sa inyo baka pagod na po kasi kayo pag ilang date
ninyo na po ba yan? Pangatlo na po ata. Magpahinga naman po kayo.
Mint: Loko 'to ah.

Sasapakin na niya sana ko pero biglang dumating si Boss.

Boss: Sir what's the problem?

Mint: Kasi etong waitress ninyo eh ang bastos.
Boss: Why Laviet? What happend?
Laviet: Mais monsieur, je ne suis pas grossier. Je leur disais
juste d'obtenir une salle parce qu'ils tournent ce restaurant à un
hôtel. Il était sur le point de me poinçonner bonne chose que vous
arrivez.
(But Sir, I'm not rude. I was just telling them to get a room
because they're turning this restaurant to a hotel. He was about to
punch me good thing you arrive.)
Mint: Ano ba? Minumura na ba ako ng babaeng 'to? Nasa pilipinas tayo
kaya magtagalog ka.
Boss: Please sir. Be quiet for a while.
Mint: Hindi ba pwedeng sisantihin na siya?
Laviet: This is a free country. Kaya magsasalita ako ng french kung
gusto ko. Monsieur, veuillez ne pas faire. Je n'ai aucun travail
autre que ceci. (Sir, please don't. I don't have any job other than
this.)
Boss: Please Sir. Maybe we could settle this.
Mint: It's either that girl would be fired or I would close this
restaurant.
Boss: But Sir we couldn't do that. Laviet, here is our top waitress.
This restaurant wouldn't still be here without her.
Mint: Again, it's either that girl would be fired or I would close
this restaurant.
Boss: Désolé Laviet. Please get your things and leave. Just get your
paycheck in my office next week. (Sorry)
Laviet: Mais monsieur.
Boss: I have no choice Laviet.
Mint: Haha. Ikaw kasi eh.

Anak ng tinapa!

Leah: Ayos ka lang ba?

Laviet: Nakakainis talaga yang Mint Buenaventura na yan! Nawalan pa
ako ng trabaho dahil sa kanya.
Leah: Pasensya na wala akong nagawa. Tatawagan na lang kita.
Laviet: Ok lang yun. Ayaw rin naman kitang madamay. Magingat ka ha.
Lalo na diyan kay Tim. Ikaw na bahala dito.
Leah: Sorry. Sige ako na bahala dito. Ikaw din magingat ka.
Laviet: Sige. Bye.
Leah: Bye.

Umuwi na ako.

Ano ba naman 'to buhay na 'to?!

Pagkadating ko sa boarding house wala nang tao si Tita Lita na lang.

Laviet: Bakit wala na pong tao dito?

Tita Lita: O, Laviet. Kanina pa kita hinihintay. Biglaan kasi
papademolish na daw 'tong boarding house. Umalis na silang lahat.
Ikaw na lang hinihintay ko. Aalis na rin kasi ako.
Laviet: Eh papano naman yung upa ko?
Tita Lita: Eto 2,000. Yan yung para sa buwan na 'to na hindi mo
nagamit. Iligpit mo na lahat ng gamit mo. Kailangan mo nang umalis
ngayon.
Laviet: Kailangan ho ba talagang ngayon na?
Tita Lita: Kailangan eh. Pasensya na.
Laviet: Sige po.

Ano ba naman 'to?! Una yung trabaho ko ngayon naman yung tinutuluyan
ko.

Pagkaimpake ko umalis na rin ako't naghanap ng matitirahan. Sa

paglalakad ko ay may nakasalubong akong lola.

Laviet: O, Lola saan po kayo pupunta? Naliligaw ba kayo?

"Hija, pwede mo ba akong tulungang makapunta sa bahay ko.

Nahihirapan na akong lumakad eh."

Laviet: Sige po.

Tinulungan ko siya at naglakad na kami papunta kami sa kanila.
Tumigil kami sa isang malaking bahay.

Laviet: Dito ho kayo nakatira?

CHAPTER 2
OCS: Cruel To Be Kind by Letters To Cleo

"When I ask you to be nice you say you gotta be cruel to be kind in the right measure. Cruel to
be kind, it's a very good sign."

"Oo Hija."

Laviet: Mayaman ho pala kayo. Wag po kayong magagalit pero po bakit

nagpatulong pa po kayo sa akin kung pwede naman po kayong magpasundo
sa driver ninyo.

"Ok lang Hija. Granny na lang ang itawag mo sa akin. Ano ba pangalan
mo Hija?"

Laviet: Laviet Solomon po.

Granny: Kaya ako magisa dahil susunduin sana ng apo ko kaya lang 2
oras na akong naghihintay wala pa rin siya. Kaya nagpatulong na ako
sa inyo. O, Hija pumasok ka muna at bibigay muna kita ng makakakain
para pasasalamat sa iyo.
Laviet: Wag na po Granny. Aalis na ako maghahanap pa po ako ng
matutuluyan ko ngayon gabi. Nawalan po kasi ako ng trabaho tapos
napaalis pa ako sa tinutuluyan kong boarding house. Dadalawang-libo
na nga lang po ang natitira sa bulsa ko eh.
Granny: Kawawa ka naman palang bata. Gabi na kaya dumito ka muna.
Hagat wala kapang matitirhan dito ka muna.
Laviet: Huwag na po nakakahiya naman sa inyo. Saka huwag ho kayong
magagalit pero paano ninyo naman po nasiguro na hindi po akong
masamang tao?
Granny: Nakikita yoon sa mata Hija. Nakikita ko sa mata mong mabait
kang bata. Palagay din ang loob ko sa iyo kaya maupo ka na diyan at
maghahanda na ako ng pagkain.
Laviet: Sige po. Salamat. Tutuloy na lang po ako di sa inyo ngayon
gabi. Bukas aalis na rin po ako.
Granny: Kahit kailan mo gustong dumito ok lang. Nagiging malungkot
na rin ‘to bahay. Maliban sa mga katulong ako lang at ang apo ko ang
nakatira dito. Ayaw ko rin namang iwanan itong bahay na ‘to. Ang
pangako sa yumao kong asawa na hinding hindi ko iiwanan ang bahay na
‘to.
Laviet: Salamat po ulit.
Granny: O, eto mukhang gutom ka na. Kumain ka na. Just feel at home.
Laviet: Salamat po ulit.
Granny: Oo nga pala Hija bakit ka nagiisa? Nasaan ang mga magulang
mo?
Laviet: Wala na po ang mga magulang ko. Ang aking nanay ay namatay
dahil sa cancer sumunod na rin po ang tatay ko pagkatapos ng ilang
taon. Ang aking madrasta nama’y ubod ng sama kaya ayun pinaalis ako.
Mga 3 taon na nga po akong naninirahan magisa. Nagtatrabaho habang
nagaaral.
Granny: Sino ba ang mga magulang mo?
Laviet: Mario at Frances po ang mga pangalan nila.
Granny: Wag mong sabihing ikaw ang apo ni Doray.
Laviet: Sinong Doray? Si Lola Theodora?
Granny: Tia ikaw na ba yan?
Laviet: Paano ninyo po na laman na ako si Tia?
Granny: Matalik na matalik kong kaibangan ang Lola Theodora mo.
Maliit ka pa noon noong nakita kita kaya hindi mo rin ako
natatandaan. Hindi ko alam na namatay na pala si Maro. Nakikiramay
ako Tia.
Laviet: Salamat po. Laviet po Granny. Si Laviet Solomon na po ako
ngayon. Kaya pwede hong pasekreto na lang po ang mga sinabi ko sa
inyo. Nagbabagong buhay na po ako. Malayo sa aking madrasta at
pamilya Mariano.
Granny: Naiintindihan ko. Ginamit mo na rin ang pangalan ng ina mo.
Kawawa ka naman Hija. Ang mga kamay mo gumaspang na sa kakatrabaho.
Tiyak na maawa ang mga magulang mo kapag nakita ka nila ngayon.
Huwag ka nang maghanap ng ibang matitirahan dumito ka na tumira.
Para manlang matulungan ko ang mga magulang ko. Para saan pa’t
naging magkaibigan kami ni Doray.
Laviet: Salamat po Granny.
Granny: Pwede mo na bang ikuwento sa akin ng nangyari sayo noong
umalis ka sa bahay ninyo?
Laviet: Mag-17 po ako noon. Dala po ang lahat ng damit ko at perang
naipon ko. Naghanap ako ang matitirahan. Madali nga po akong
nakahanap. Sa isang boarding house po ako nakatira. Kaya lang
idedemolish na daw kaya ayun umalis ako kanina. Kung madali po ang
paghahanap ng matitirahan mas mahirap po ang paghahanap ng trabaho.
Marami na rin po akong naging trabaho. Fast food crew, babysitter at
yung huli ko pong trabaho waitress. Tumagal din po ako ng 2 taon
doon kasi po maganda rin po at nakakapagsalita ko ng French. Kaya
lang po kanina may nangyaring hindi maganda dahil sa isang lalaki
nasisante po ako. Nagaaral po ako sa araw nagtatrabaho sa gabi. M-W-
F doon sa restaurant. T-Th-S sa library naman po naming para sa
scholarship ko na rin po. Ngayon po kailangan ko pang maghanap ng
trabaho.
Granny: Kawawa ka namang bata. Napakasipag mo pa. Wag kang magalala
safe ka dito. Hindi mo na proproblemahin kung saan ka matutulog at
paano kakakain. Sige tuloy mo na lang ang pagkain mo.
Laviet: Natutuwa naman po ako doon Granny pero po kahit nandito ako
sana naman po pahintulutan ninyo pa rin akong magtrabaho.
Granny: O, siya. Basta wag ka lang magpapakapagod.
Laviet: Salamat po ng marami. Sana po ilihim ninyo na lang po ang
mga pinagusapan natin ngayon. Ako na po ngayon si Laviet Solomon.
Wala na po akong kaugnayan sa mga Mariano ngayon lalo na’t naandoon
pa si Marita.
Granny: Naiintidihan ko.

Pagkakain namin ay dinala na ako sa kwarto ko ni Granny.

Laviet: Salamat po talaga Granny.

Granny: Wala yoon. Parang regalo ko na rin ito sa namatay mong
magulang pati na rin kay Doray.
Laviet: Matagal na nga rin ho pa lang patay Lola Doray. Hindi ko na
nga rin siya nadadalaw.
Granny: Ako rin nga. Hayaan mo sasama kita kapag pupunta ako doon
sa puntod niya.
Laviet: Salamat po ulit talaga Granny.
Granny: Ikaw naman bata ka. Tama ang pasasalamat. Matulog ka na.
Laviet: Sige po. Good night Granny.
Granny: Good night din Tia este Laviet.

Nagpalit lang ako ng damit at naghandang matulog pero pagkalipas ng

ilang oras hindi pa rin ako nakakatulog kaya lumabas ako sa kwarto
at nagikot-ikot. May nakita akong isang white na piano. Nagsimula
ako sa pagtugtog at pagkanta.

Some people live for the fortune

Some people live just for the fame
Some people live for the power yeah
Some people live just to play the game
Some people think that the physical things
Define what's within
And I've been there before
But that life's a bore
So full of the superficial

Some people want it all

But I don't want nothing at all
If it ain't you baby
If I ain't got you baby
Some people want diamond rings
Some just want everything
But everything means nothing
If I ain't got you

Some people search for a fountain

That Promises forever young
Some people need three dozen roses
And that's the only way to prove you love to them

Hand me the world on a silver platter

And what good would it be
With no one to share, with no one who truly cares for me

Some people want it all

But I don't want nothing at all
If it ain't you baby
If I ain't got you baby
Some people want diamond rings
Some just want everything
But everything means nothing
If I ain't got you with me baby
Nothing in this whole wide world don't mean a thing
If I ain't got you with me baby

Bigla ko tuloy naalala ang mga magulang ko. Unti unting tumulo ang
luha sa mga mata ako. Miss ko na sila. Naalala ko tuloy noong bata
ako. May mga recitals ako sa piano tapos papanoorin ako nina Mama at
Papa. Hindi nila yoon papalampasin kahit gaano sila kabusy.

Pagkatapos noo’y natulog na ako. Pagkagising ko’y naligo na ako’t

nagbihis. May pasok pa pala ngayon. Hay.. Para naman makatulong ako
nagluto ako ng breakfast. Eggs Benedict with Salmon, waffles at
gumawa na rin ako ng orange juice. Nakakahiya naman nakatira na nga
ako dito hindi pa ako tumutulong.

Granny: Ano yung mabangong naamoy ko?

Laviet: Eggs Benedict with Salmon po saka waffles.
Granny: Napakabait mo talagang bata. Sana katulad ka rin ng apo ko.
Wala kasi siyang inaatupag kundi pambabae madaling araw na umuuwi.
O, siya kain na tayo pero sa susunod pwede kang magutos sa mga
katulong dito bisita ka dito hindi cook ha.
Laviet: Hilig ko naman po ang magluto eh. Pabayaan ninyo na po ako
tulong ko na lang po sa inyo. Saka gusto ko po itong ginagawa ko.
Granny: Sige. Maupo ka na dito kain na tayo.
Laviet: Sandali lang po may kukunin lang po ako doon.
Granny: Sige pero dalian mo mukhang masarap ‘to baka maubos ko na.
Laviet: Hehehe. Ok lang po para sa inyo po talaga yan.

Umalis ako muna para kunin ang bag ko papasok pa kasi ako.
CHAPTER 3
OCS: Scheming Star by Bethany Joy Galeotti

"Love, what metal are you made of? You must be from some scheming star. Love, you're wicked
and heavenly. You set me free then you lock the door."

Laviet: Sige akyat na ako sa kwarto ko.

Mint: Uhm. Laviet?
Laviet: Ano yun?
Mint: Salamat pala.
Laviet: Wala yun. Basta sa susunod ibigay mo na lang wag yung
lalaban ka. Lagyan mo din ng ice yang bukol at pasa mo sa mukha.

Umakyat na ako para magaaral. Ang sakit talaga sa ulo ng pagaaral.

Ang hirap! Hehehe. Medyo nagutom ako kaya bumaba ako at kumuha ng
pagkain. Pagakyat ko naisipan ko ulit na magpiano.

Love, what metal are you made of?

You must be from some scheming star
Love, you're wicked and heavenly
You set me free
Then you lock the door
I can't go back and I can't go forward
You got me wrapped around your finger
Tie a rope around me
Ready, aim, and pull the trigger

Love, you push me and say I've fallen

It's your fault really
If I'm a fool
This train don't stop and it don't go nowhere
You got me wrapped around your finger
You wrote the song and you made me the singer

Habang tumutugtog ako napansin kong may nakatingin akin.

Laviet: Kanina ka pa diyan?
Mint: Ah Eh.
Laviet: I-O-U. Hehe. Ano magsalita ka? Bakit parang nakatulala ka
lang diyan? Naiinlove ka ba sa akin?
Mint: Kapal mo rin.
Laviet: Ikaw hindi ka naman mabiro. Asar talo ka palagi. Saka alam
ko namang hindi yung mangyayari. Ang gusto ng mga katulad mo ay yung
sexy at yung aggressive.
Mint: Anong katulad ko?
Laviet: Mint naman. Maraming nakakaalam na ladies man ka.
Mint: Eh ano ngayon?
Laviet: Wala. Ano ba namang pakialam ko? Buhay mo yan.
Mint: Ikaw ba yung nagpapiano kagabi?
Laviet: Ako nga. Bakit?
Mint: Ah wala lang.
Laviet: Gigimick ka noh? On a school night? Sabagay 11:00 is really
the start of the night life. Sige pwede ka nang umalis mukhang
hinihintay ka na ni Warren.
Mint: Sige.

Umalis na si Mint. Tinuloy ko naman yung pagpapiano.

Love, tell me what metal are you made of?

Well you must be from some scheming star

====================================================================
===

Mint: Tama ka nga Pare. Iba nga si Laviet.

Warren: Sabi ko naman sayo eh. O, Pare bakit may pasa yang mukha mo?
Mint: Wala lang ‘to. Wag mo nang pansinin. Pwede bang umuwi na ako?
Wala akong gana ngayon eh.
Warren: Ngayon ka pa nawalan ng gana kung saang marami nang mga tao.

Mint: Hindi na. Uuwi na ako.

Warren: Pare naman!
Mint: Bahala ka na diyan.

====================================================================
===

Pagkagising kinabukasan nagluto ulit ako pagkatapos pumasok na ako

sa school. Kinahapunan naghanap na ako ng trabaho. Kailangan ko
magkaroon ng income. Papatawid na sa ako nang..

Boom!

“Ms. okay ka lang ba?”

“Ikaw kasi Louis eh hindi ka nagiingat.”

“Ako pa ngayon ang sinisisi mo.”

Laviet: Nasaan po ako?

“Nasa hospital ka. Ako si Sunday at eto naman ang asawa ko si Louis.
Pasensya na. Ok ka lang ba? Ikaw kasi Louis sa susunod dahan dahan
lang.”

Laviet: Wag na po kayong magalit okay na naman po ako.

Louis: Hindi ganyan lang talaga yan. Wag kang magalala.
Sunday: Sigurado ka bang okay ka na? Uhm.. Anong pangalan mo?
Laviet: Laviet, Laviet Solomon. Ok na po ako. Ako naman po may
kasalanan hindi po ako tumitingin. Naghahanap po kasi ako ng
trabaho.
Sunday: Kung trabaho ang kailangan mo meron akong alam sa isang
café.
Louis: Oo cupcake. Doon sa pinsan ko. Kay Nathan.
Sunday: Cupcake ka diyan?
Louis: Magasawa na tayo hindi ka pa rin sanay na tinatawag kitang
cupcake?
Laviet: Nakakatuwa naman po kayo. Ang sweet ninyo. Ilan taon na po
ba kayong magasawa?
Louis: Mag-2 taon na.
Sunday: Ok ka na ba? Kung okay ka na sasamahan ka na namin doon sa
café na sinasabi namin.
Laviet: Sige po.

Sumakay ka na kami sa kotse nila. Mukhang naman silang magbait na

magasawa nakakatuwa pa. Hehehe.

Sunday: Working student ka noh?

Laviet: Opo. Paano ninyo po nalaman?
Sunday: Working student din kasi ako. Nagaaral sa umaga tapos sa
breaktime at free periods assistant librarian. Nagsinger din ako sa
isang bar na friend ko yung mayari. Nasaan na kaya si Ms. Carlos?
Louis: Nakapagasawa na kaya si Ms. Carlos? Naging assistant
librarian din kasi ako noon. Parehas kami ni Sunday.
Laviet: Ang sinasabi ninyo po bang Ms. Carlos yung medyo maliit na
babae na maputi?
Sunday: Wag mong sabihing galing lang tayo sa iisang school?
Laviet: Sa tingin ko nga po. Hindi pa rin po siya nagaasawa. Hehe.
Sunday: Naalala ko tuloy yung pamangkin niyang si Shane. O, bakit
biglang sumama yang itsura mo. Nagseselos ka noh?
Louis: Hindi ah.
Sunday: Hindi daw. Hehehe. Niligawan kasi ako noon. Ang bilis nga
eh. Hehehe. Ikaw naman magasawa na tayo nagseselos ka pa rin. Saka
may asawa na rin naman si Shane eh.
Laviet: Nakakatuwa po talaga kayo.
Sunday: Ako rin. Nakikita ko kasi yung sarili ko sayo noong kaedad
me ako.
Louis: Si Ms. Fernando. Strict pa rin ba?
Laviet: Opo.
Louis: Hindi pa rin nagbabago yun. Nakakatakot talaga yung teacher
na yun.
Sunday: Parang kakainin ka nun nang buhay eh. Hehehe. O, halika na
nandito na tayo.

Irvine Café..

Sunday: Nathan! Nandito na kami. Kasosyo namin ang pinsan ni Louis

dito si Nathan. Naghahanap rin kasi siya ng waiteress dito. Ok lang
ba yung trabahong yun sayo.
Laviet: Ok lang po yun dati nga rin po ako waitress eh.
Sunday: May dala ka bang resume?
Laviet: Eto po.
Sunday: 2 years working experience. Marunong magfrench. Full
scholarship ka rin pala. Wala na palang problema. Tangap ka na.
Sandali papakilala kita kay Nathan.
Laviet: Salamat po.

Biglang may dumating na isang guy medyo chinito, matangkad saka

gwapo. Hehehe. Pero napapansin ko sa mata niyang malungkot siya.
Mukha rin siyang tahimik.

Sunday: Nathan!
Nathan: Sunday. Louis. Nakahanap na ba kayo ng papalit kay Yana?
Sunday: Eto siya. Laviet eto si Nathan. Siya yung chef dito pati na
rin yung manager.

Nakipagkamay ako sa kanya.

Laviet: Nice meeting you.

Nathan: Nice meeting you too.
Sunday: Wala ka nang poproblemahin dito kay Laviet may 2 years
experience na yan saka marunong pang magfrench. Plus point na yun
marami pa namang french nationals ang pumunta dito. Kaya she’s
perfect for the job.
Laviet: Nagtrabaho po kasi ako sa isang french restaurant dati eh.
Louis: Ganun ba. Sige maiwan na namin kayo. May pupuntahan pa kami
eh.
Sunday: 5:30 na ba? Lagot malalate na tayo sa appointment natin sa
doctor. Sige na. Alis na kami ah Laviet, Nathan.
Laviet: Salamat po ng marami.
Nathan: Sana lalaki na yang nasa tiyan mo.
Sunday: Atat ka naman. Hindi pa nga alam kung buntis ako eh.
Nathan: Malay mo.
Sunday: Sana magdilang anghel ka Nathan. Bye!
Nathan: Bye!
Laviet: Sir Nathan, kailan po ako pwedeng magsimula?
Nathan: Kahit kailan mo gusto.
Laviet: Ngayon po. Ok lang sa akin.

“Sir Nathan, may french national doon. Hindi namin maintindihan eh.
Wala na po si Yana kaya wala nang marunong magsalita dito ng french.
May nakuha na ba kayong kapalit ni Yana?”

Laviet: Ako yung kapalit niya.

Nathan: Sige pwede ka nang magsimula ngayon. Every weekdays ang
pasok since sabi sa akin ni Louis na working student ka. 5:30 ang
pasok mo kada araw. Ok na ba yun sayo?
Laviet: Ok na po.
Nathan: Sige pwede ka nang magsimula ngayon. Ava..
Ava: Sir?
Nathan: Si Laviet bagong waitress natin turuan mo na lang sa kanya
yung pasikot sikot dito.
Ava: Sige po.

Umalis na si Sir Nathan.

Ava: Ako nga pala si Ava. Buti dumating ka si Yana lang kasi yung
marunong magsalita sa amin ng french. Eh nagabroad na siya. Oo nga
pala. 2 years na ako dito. Wag kang magalala tuturuan kita. Sa
umpisa lang mahirap pero kapag natuto ka na okay na.
Laviet: Ako rin eh. Ako lang yung marunong magfrench doon sa
pinangalingan kong restaurant. Ako nga pala si Laviet. Salamat.
Mabalis naman akong matuto kaya hindi ka mahihirapan sa akin.

Pumunta na ako doon sa costumer na french.

Laviet: Monsieur bonsoir. Bienvenue au café d'Irvine. Est-ce que je

peux vous aider? (Good evening sir. Welcome to Irvine cafe. May I
help you?)

====================================================================
===

Nathan: Kamusta naman yung bago? Si Laviet.

Ava: Wala po kaprobleproblema. Mabilis nga pong matuto. Para na nga
po siyang nagtatrabaho dito ng 3 buwan. Gusto rin po siya ng mga
costumers natin.
Nathan: Ah ganun ba. Sige salamat.

====================================================================
===

Pagkatapos kong magtrabaho umuwi na ko para ibalita kay Granny na

may trabaho na ako.

Laviet: Granny! May trabaho na po ako! Granny? Granny! Anong

nangyari sayo?
CHAPTER 4
OCS: Ashes and Wine by A Fine Frenzy

"It's just a shame to let you walk away. Is there a chance? A fragment of light at the end of the
tunnel? A reason to fight? Is there a chance you may change your mind or are we ashes and
wine?"

Nakita kong nahimtay si Granny kaya tumawag ako ng doctor.

Laviet: Okay na po ba siya?

Doctor: Ok na siya. Bumaba lang yung sugar level niya kaya nahilo
siya’t hinimatay. Pagkagising niya pakainin mo na lang siya at
painumin ng chocolate drink. Kapag medyo maayos na siya dahil ninyo
sa hospital para magpacheck up.
Laviet: Sige po. Salamat Doc.

Biglang dumating si Mint.

Mint: Anong nangyari kay Granny?

Laviet: Nahimatay lang siya pero okay na siya. Ako na lang ang
maalaga sa kanya.
Mint: Sige salamat mauna na ako.
Dinala ko muna yung gamit ko sa kwarto ni Lola para habang nagaaral
mababantayan ko rin si Lola. Pero mayroon akong nakalimutan kaya ako
bumalik sa kwarto ko.

====================================================================
===

Mint: Kakaiba talaga yung babaeng yun. Bisita siya dito pero gawa pa
rin ng gawa.

Naisipan kong pumasok sa kwarto niya. Sa may desk nakita ko ang

isang notebook. May mga nakasulat na quotes.

"They say when you meet the love of your life, time stops and that's true. What
they don't tell you is that when it starts again, it moves extra fast to catch up."
- Edward Bloom

"Do you ever wonder if we make the moments in our lives if if the moments in
our live make us?" - Lucas Scott

"That thing, that moment, when you kiss someone and everything around
becomes hazy and the only thing in focus is you and this person and you
realize that, that person is the only person that you're supposed to kiss for the
rest of you life, and for one moment you get this amazing gift and you want to
laugh and you found it and so scared that, that it would go away all the same
time." - Josie Geller

"Love is not love which alters when it alteration finds. When life gets hard,
when things changed, true love stays the same." - William Shakespeare

"There are two ways to recognize your soulmate. Through Magic meaning
entering a state if trance in which you can see a bright spot over the shoulder
of your soulmate or by taking risks, by making mistakes, by being with the
wrong people until you find your soulmate." - Paulo Coelho

Sa pagbubuklat ko nung notebook biglang may nahulog na picture.

Isang picture ng guy. May dedication pa sa likod.

August 21, 2006

Forever and Always.

Love, Marco

Sino kaya 'tong Marco na 'to?

Mint: Hello?

"Sir, bakit po?"

Mint: Imbistigahan mo nga ito. Ang pangalan niya Laviet Solomon.

"Sandali lang po."

Mint: Sige hihintayin ko.

====================================================================
===

Pero mayroon akong nakalimutan kaya ako bumalik sa kwarto ko. Nasa
loob ng kwarto ko si Mint, may kausap sa telepono at hawak hawak ang
litrato ni Marco. Narinig kong pinaiibistigahan ninyo ako. Bakit
masama ba akong tao? Biglang naginit ang tenga ko't bigla akong
nagalit. Akala ko pa naman mabait siya.

Laviet: Wala kang makikitang kapag Laviet Solomon ang ginamit mo.

Mint: Laviet!

Mukhang nagulat siya.

Laviet: Bakit nandito ka sa kwarto ko?

Mint: Magpapaliwanag ako.
Laviet: Ibaba mo yang cellphone mo. Dahil walang makikitang Laviet
Solomon ang P.I. mo dahil hindi Laviet Solomon ang buo kong
pangalan. It's Tia Laviet Solomon Mariano.
Mint: Ung..
Laviet: Oo ang unica hija ng milyonaryong si Mario Mariano. Kaya
ibaba mo na yan dahil mas marami pa akong masasabi kaysa sa P.I. mo.

Pinatay niya yung cellphone ninya.

Laviet: Bakit hindi ka makapagsalita ha? Hindi naman ako ganoong

kasama para hindi mo pagkatiwalaan. Masyado ka bang curious? Pwede
mo naman akong tanungin. Sige gusto mong malaman kung bakit ako agad
pinatira dito ni Granny at paano naging si Tia Mariano ako? Okay!
Naging si Laviet Solomon ako dahil gusto ko nang kalimutan ang lahat
lahat sa pagkatao ko. Wala na akong magulang yoong madrasta ko na
lang ang natitira sa akin pero anong ginawa niya kinuha niya lahat
ng pagaari namin. Walang natira ni isa para sa akin. 3 years na
akong nagtitiis na magtrabaho para lang mabuhay ako. Mahirap pero
kailangan kong gawin. Sinong magaakala ang isang prinsesa ay
magiging isang hamak na mahirap na lang? Pinatira ako dito ni Granny
kasi matalik silang magkaibigan ni Lola Theodora ko. Nakataon namang
tinulungan ko siya isang araw dahil nakalimutan mo siya sunduin kaya
ayun nandito ako. Ayaw ko naman tumira dito dahil nakakahiya pero
mapilit ang lola. Nakakahiya naman kaya ako gumagawa dito nagluluto
tumutulungon at nagaalaga na rin kay Lola. Hindi naman ako
mananatili dito kung hindi kay Lola eh. Kaya bukas na bukas din
aalis na ako dito kung ayaw mo ako dito.
Mint: Hindi naman yoon ang ibig kong sabihin.

Hindi ko na pinakingan ang paliwanag niya lumabas na lang ako ng

kwarto ko.
CHAPTER 5
OCS: Breathe by Taylor Swift ft.Colbie Caillat
"Music starts playin' like the end of a sad movie. It's the kinda ending you don't really wanna
see. Cause it's tragedy and it'll only bring you down. Now i don't know what to be without you
around and we know it's never simple,never easy, never a clean break. No one here to save me.
You're the only thing i know like the back of my hand and i can't breathe without you but i have
to breathe without you."

Pagkagising ko kinabukasan nagimpake na ako. Iniwanan ko na lang ng

sulat si Granny. Ano ba naman 'tong buhay na 'to? Kinahapunan
pumasok na ako sa trabaho.

Ava: O, bakit parang byernes santo ang mukha mo?

Laviet: Wala kasi akong matutuluyang bahay mamaya eh.
Ava: Ah ganun ba? Sayang walang bakante ngayon sa boarding house na
tinutuluyan ko eh.
Laviet: Paano ba yan?
Nathan: Gusto mo doon sa apartment building na tinutuluyan ko meron
bakante doon.
Laviet: Talaga ho Sir?
Nathan: Oo. Pwede ko kausapin yung mayari pa mababa yung upa mo.
Laviet: Salamat po Sir.

Sa tuwa ko nayakap ko siya. Medyo nagblush kami parehas.

Laviet: Ay. Sorry Sir. Masyado lang akong natuwa.

Nathan: Hindi ok lang. Sige tuloy ninyo na yang ginagawa ninyo.

====================================================================
===

Nakita kong gising na si Granny.

Granny: Wala na si Laviet. Anong ginawa mo bata ka? Bakit umalis si

Laviet?
Mint: Ako naman ang nakita mo Granny!
Granny: Eh ikaw lang naman ang sakit ng ulo dito.
Mint: Yan basahin mo may sulat si Laviet para sa inyo.

Binasa ni Granny yung sulat.

Granny: Mint!
Mint: Ano po yun?
Granny: Wag na wag kang babalik dito hanga't hindi mo nababalik dito
si Laviet.
Mint: Eh Granny!
Granny: Maliwanag?
Mint: Maliwanag.

Mamaya ko na hahanapin si Laviet. Pumasok na ako sa school.

Mint: Pare.
Warren: O, bakit pare? Bakit parang malungkot ka ata?
Mint: Wala. May itatanong lang sana ako.
Warren: Ano yun?
Mint: Kilala mo ba kung sino 'to?
Pinakita ko yung picture na nakuha ko kay Laviet kagabi.

Warren: Yan si Marco Victorino.

Mint: Anong koneksyon niya kay Laviet?
Warren: Bakit ba ang dami mong tanong?
Mint: Basta. Sagutin mo ang tanong ko.
Warren: Si Marco Victorino ang boyfriend ni Laviet. Matalino at SC
President. Paborito siya ng Principal at ng lahat ng teachers.
Katulad din siya ni Laviet na sikat dito dahil sa kanyang
katalinuhan. Marami sa kanyang nagkakagusto pero si Laviet lang ang
tangin nagustuhan niya. Ang tawag sa kanila noon ni Laviet ay
perfect couple kasi silang dalawang pinakamaganda, pinakamabait at
pinakamatalino dito sa campus wala tatalo sa kanila. Almost perfect.
Kaya lang isang araw, prom night yun. Nabanga ang sinasakyan nilang
kotse ng isang truck na laseng na driver ang namamaneho. Dead on
arrival sa hospital si Marco kasi prinotektahan ninya si Laviet.
Kaya sinisisi ni Laviet ang sarili niya dahil ang tinggin niya siya
ang dahilan kung bakit namatay si Marco.
Mint: Bakit mo 'to alam?
Warren: Ang nasa loob ng kotse noon ay si Marco, Laviet, Dana at
ako. Puro galos lang ang tinamo namin pero pinakamalala si Marco.
Hindi namin alam na hahantong yoon sa ganoon.

Biglang parang tumigil ang mundo ko. Tinanong ko kung saang

nakalibing si Marco kay Warren at agad ko 'tong pinuntahan.

R.I.P

Marco Daniel Victorino

Birth: March 03, 1988

Death: August 21, 2006

Yung date doon sa picture. Yoon din ang date na namatay si Marco.
Biglang may narinig akong dumadating kaya nagtago ako. Si Laviet.

Laviet: Kamusta ka na Marco? Sana masaya ka na kung nasaan ka man.

Alam mo namimiss na kita. Oo hindi na ako iiyak. Alam ko namang ayaw
mo akong nakikitang umiiyak eh. Namimiss ko lang naman kasi yung
pinagsamahan natin. 3 years din yoon. Kaya lang paano na yung
pangarap nating magtour sa Europe? Alam mo namang ikaw lang ang
palaging nasa tabi ko. Si Tia Mariano pa ako nandyan ka na sa tabi
ko. Ngayon, alam mo namang ako na si Laviet Solomon. Gusto ko na
kasi makalimutan ang mga hirap na napagdaanan ko. Ikaw kasi bakit ka
nauna? Sino na ngayon ang magtatangol sa akin? Yan kasi ikaw!
Naiiyak na tuloy ako. Sige ha. Ingat ka na lang diyan. Huwag kang
magalala dadalawin pa rin kita. Magkapakabait ka diyan sa taas ha.
Hehehe. Sige.

Umalis na si Laviet. Nakita ko sa mga mata niya na mahal na mahal

niya si Marco. Si Marco na ang naging buhay ni Laviet. Nakikita ko
rin masakit pa sa kalooban ni Laviet na wala na si Marco. Kawawa
naman siya.
====================================================================
===

Habang kumukha ako ng order may narinig ako sumigaw.

"Dyan ka na nga!"

Umalis na yoong babae. Nakita ko bigla na si Mint pala yung kaaway

noong babae.

Laviet: Juste attente un moment Mademoiselle suis j'obtiendrai

juste votre ordre.
(Just wait for a while Ma'am I will just get your order. )

Pumunta ako sa may cashier.

Laviet: Eto yung order nung table 5. Ikaw na lang magdala magbreak
lang ako for 15 minutes.
Ava: Sige.

Tinanggal ko yung apron ko't pinuntahan si Mint.

Laviet: Ano naman ang ginagawa mo?

Mint: Kinakausap mo ata ako. Akala ko ba galit ka sa akin.
Laviet: Ano ba sabi ko sayo? Mabait pa rin naman akong tao kahit
galit pa rin ako sayo dahil doon sa kagabi. Iba ang situasyon ngayon.

Kinuwento niya sa akin yoong nangyari.

Laviet: Mga ladies man talaga. Ganito yan. Hindi lahat ng babae easy
to get. Naghahanap sila ng lalaking stick to one. Girls play hard to
get kasi they want to know if the guy's intentions are true and if
the guy loves and respects them. For pete's sake it's only the first
date. Suyuin mo. Ladies love witty and hardworking guys I tell you.
Mint: Ganun ba si Marco? Hardworking and witty?
Laviet: Diyan ka na. Tapos na break ko eh.
Mint: Pwede bang bumalik ka na doon sa bahay? Hinahanap ka na ni
Granny. Hindi mamakain kapag wala ka. Hinahanap hanap ang luto mo
eh. Saka hindi daw ako papauwiin kapag hindi kita kasama.
Laviet: Sige. Babalik na ako pero galit pa rin ako sayo.

Nagpaalam ako kay Sir Nathan na hindi ko na kailangan ng matutulugan

na babalik na rin ako kayna Granny.

Laviet: Granny! I'm back!

CHAPTER 6
OCS: Grow Old With You by Adam Sandler

"Give you my coat when you are cold. Need you. Feed you even let you hold the remote control.
Let me do the dishes in our kitchen sink. Put you to bed when you've had too much to drink. I
could be the man who grows old with you. I wanna grow old with you."
Granny: Hay salamat at bumalik ka rin. Sa susunod wag ka basta
bastang aalis ah.
Laviet: Pasensya na po.
Granny: Sige umakyat ka na sa kwarto mo at magpahinga ka na.
Laviet: Sige po. Salamat.

Umakyat na ako at nagayos ng gamit. Habang naayos ako ng gamit

narinig ko yung doorbell kaya bumaba ako. Pagkakita ko may basket sa
labas. Nacurious ako kaya nilapitan ko. Isang sanggol mga 2 buwan
na. Naawa naman ako kaya kinalong ko at ipapasok ko na sana nang
biglang dumating si Mint.

Mint: Ano yan?

Laviet: Sa tingin mo? Hindi mo ba nakikita sanggol?
Mint: Oo nga eh bakit naman yan nandyan?
Laviet: Siguro hindi siya kayang palakihin ng nanay niya. Ang cute
cute pa naman niya. Wawa ka naman dibah baby? Wag kang magalala
aalagaan kita. Halika na baby pasok na tayo. Hindi ka ba papasok?
Sasarado ko na 'tong pinto.
Mint: Oo na.

Pumasok na kami sa loob.

Laviet: Granny! Tignan ninyo o. Baby iniwan lang po sa labas.

Granny: Kawawa naman yan. Ang cute pa naman.
Mint: Ano ba naman yan? Parang baby lang eh baliw na baliw na kayo.
Laviet: Wag ka ngang maingay baka siya magising.
Mint: Ano ba pakialam mo?

Biglang umiyak yung baby.

Laviet: Ikaw kasi eh. Sabi ko sayo tumahimik ka. Granny, may gamit
ba ng baby dito?
Granny: Oo meron doon sa isang kwarto. Mga gamit dati ni Mint
kukunin ko lang.
Laviet: Sige po salamat. Sush. Sush. Wag ka nang umiyak baby.
Mint: Akin na nga.

Kinuha sa akin ni Mint yung baby. Biglang tumigil sa pagiyak yung

baby.

Laviet: Mukhang gusto ka nung baby ah. Siguro akala niya ikaw yung
tatay niya. Ano kaya ipapangalan natin sa kanya? Lalaki siya kaya
Frankie na lang.
Mint: Wag Frankie. Andrew na lang.
Laviet: Naku. Porket Andrew ang pangalan mo eh. Sige na nga Andrew
na nga. Hello Andrew! Ang cute cute mo talaga.
Mint: Eh ako hindi cute?
Laviet: Kapal mo!

Biglang dumating si Granny.

Granny: Eto na mga gamit ni Mint dati.

Laviet: Akin na yang baby. Ako na bahala diyan.
Granny: Ok lang sayo? Kung gusto ako na lang baka maabala ka pa
nitong bata.
Laviet: Hindi okay lang po.
Kinukuha ko kay Mint pero umiiyak siya.

Mint: Mukhang ayaw niya sayo. Ako gusto niya.

Laviet: Oo na. Halika ka na. Dalin na natin siya sa kwarto ko.

Umakyat na kami.

Laviet: Ihiga mo na lang siya dito sa kama.

Mint: Matanong nga kita bakit mo ba inaalagaan ito baby? Eh hindi
naman siya sayo? Impossibleng dahil cute lang siya. Malaking
responsibilidad ang isang baby bakit mo 'to inaako? Pwede mo naman
siyang dalin sa ampunan.
Laviet: Dahil alam ko ang feeling ng walang magulang. Mahigit 3 taon
din akong nanirahan magisa. Walang magulang nagagabay sayo. Walang
aalalay sayo. 12 years old pa lang ako nung namatay ang Mama ko
dahil sa cancer. Nagasawa ang Papa ko pagkatapos ng ilang taon pero
hindi pa rin niya napalitan ang pagmamahal ng Mama ko. Namatay rin
ang Papa ko kaya siya na lang ang natitirang kapamilya ko pero hindi
niya ako tinuring na anak kahit kailan. Si Marita? Wala siyang ubod
ng sama. Kaya ang pangako ko kapag nagkapamilya ako at nagkaanak
aalagaan ko sila kasi ayaw ko mangyari sa anak ko ang nangyari sa
akin.

Hindi namalayan nakatulog na pala yung baby at si Mint. Ang cute

naman nila. Magkatabi siya at magkayakap. Para silang talagang
magama. Hehe. Habang tulog ang dalawa tinuloy ko ang pagaayos ko ng
gamit at nagaral na rin ako pagkatapos. Habang nagaaral narinig
sumisigaw si Mint mukhang binabangungot ata. Nilapitan ko agad siya.

Laviet: Gising! Huy! Mint!

Hindi siya magising.

Laviet: Mint!
Mint: Ano ba?
Laviet: Binabangugot ka eh. Saka bakit dito ka na natulog sa kwarto
ko?
Mint: Ikaw naman. Naisipan ko lang namang matulog dito.
Laviet: Gabi gabi ka bang ganoon?
Mint: Anong ganoon?
Laviet: Binabangungot.
Mint: Oo. Pero pagminsan wala. Kapag nagpapiano ka. Theraputic ata
ang pagpapaiano mo eh. Hehe.
Laviet: Nambola ka pa.
Mint: Sige. Balik na ako sa kwarto ko.
Laviet: Uhm. Sorry pala.
Mint: Sorry rin. Dapat hindi ko na yun ginawa.
Laviet: Wala yun. Friends?
Mint: Friends. Oo nga pala. Alam kong matagal na siya pero
condolence para kay Marco. Alam ko na ang tungkol sa kanya tinanong
ko kay Warren. Eto pala ang picture niya nadala ko. Pero meron lang
akong hindi naiintindihan bakit kahit 3 taon na siyang wala bakit ka
pa rin nagmomove-on? Hindi mo na kailangang sagutin yun. Sige good
night.
Laviet: Because siya ang una kong boyfriend. Siya lahat. First
love, first kiss, first date even first dance. Akala ko forever na
kami. Hindi naman kasi siya ang tipong magchecheat. Kapag magkasama
kami parang may sarili kaming mundo. Masaya kami parehas. Nasa tabi
ko siya palagi nagpapatawa sa akin kapag malungkot ako.
Pinagtatangol ako kapag inaapi ako ni Marita. Ang feeling ko nun
he's the reason for my existence at ganoon din ako sa kanya. Noong
nawala siya dahil sinagip niya ako feeling ko gusto ko nang mamatay.
Sino nang magtatangol sa akin. Siya rin lang naman ang dahilan kaya
nagtitiis ako sa puder ni Marita eh. Kaya noong nawala siya umalis
na rin ako. Marami din kasi kaming pinasamahan. Sinisisi ko pa rin
ang sarili ko dahil kung hindi niya yoon ginawa sana nandito pa siya
kasama ko. Dapat ako na lang namatay. Sayang talaga. Ang mga plano
namin, lahat. Hindi nga kami maghihiwalay mamatay naman siya.

Bigla akong niyakap ni Mint.

CHAPTER 7
OCS: What Goes Around Comes Around by Justin Timberlake

"The funny thing about that is I was ready to give you my name. Thought it was me and you
baby. And now, it's all just a shame. That I guess I was wrong

Laviet: Merci de venir! Vous êtes très bienvenu à encore! (Thank you
for coming! You're very welcome to again!)

Nagligpit na ako.

Laviet: O Sir Nathan. Bakit nandito pa kayo? Ako po ang nakatokang

magsasara nito ah.
Nathan: Wala naisipan ko lang dumaan.
Laviet: Ah ganun po. Sige po magsasara na ako.
Nathan: Laviet?
Laviet: Bakit po Sir?
Nathan: Have you ever experience being cheated by the one you love?
You're boyfriend?
Laviet: No Sir but I experienced worse than that.

Nagtimpla ako ng coffee.

Laviet: Café mocha for you. Café au lait for me.

Umupo ako doon sa chair kaharap niya.

Nathan: Thanks. What is worse that being cheated by the one you
love?
Laviet: Losing him. Permanently. No communication. No chance to meet
him. Nothing. In my case he didn't cheat on me because he's the
perfect guy. The guy I knew from the very start would be my husband.
The father of my kids. But God said that He has other plans for me.
Kaya ayun kinuha niya siya. He died 3 years ago.
Nathan: I'm sorry.
Laviet: Don't be. Hindi kayo ang may dahilan kaya siya namatay eh.
Let's change the topic. Bakit ninyo ba Sir natanong yan?
Nathan: Nothing.
Laviet: Eto lang masasabi ko Sir. I once read a book. Ang sabi doon.
There's one thing I realize na one should move on dahil ikaw lang
ang maapektuhan kapag hindi ka magmomove on. Kahit brokenhearted ka
the world still rotates. Hindi siya tumitigil para lang sayo. Kaya
magmove-on ka. Go on with your life. Sumabay ka sa ikot ng mundo.
Baka malay mo there's this one person na matagal nang nagmamahal
sayo just waiting for you to move on and trying to mend that broken
heart of yours. Stop reminiscing and face the present.

Tumayo na ako para umalis.

Laviet: Sige Sir. Alis na ako.

Bigla niya hinawakan ang kamay ko.

Nathan: Please don't leave. Kailangan ko lang ng makakausap.

Laviet: Sige Sir.

Umupo na ulit ako. Pero hindi siya nagsasalita.

Laviet: Wag kayong magagalit Sir pero I can see it in your eyes. The
sadness. Why do keep loving her if she cheated on you? For a guy
like you, you can have any girl you want.
Nathan: How do you know that I've been cheated on before.
Laviet: Sabi ko naman Sir, I can see it in your eyes. Sabi nga nila
our eyes are the windows to our souls. One can see what someone is
feeling through his eyes. May it be sadness or happiness. Matanong
nga kita Sir, may mga kaibigan ka ba?
Nathan: Oo naman. Bakit mo naman natanong yan?
Laviet: Bakit hindi mo sabihin sa kanila ang nangyari sayo? No
offense pero they know you better than I do. They understand you
better than I do kaya maaintindihan ka nila kapag sinabi mo ang
nangyari sayo. Malay mo they can give you advice.
Nathan: They wouldn't understand.
Laviet: If they wouldn't then tell me. Tell me what happen. I'd be
all ears at wag kayong magalala hindi ko pagkakalat. Sabi ninyo you
want to talk pero hindi kayo nagsasalita.
Nathan: Her name is Liz. She's my girlfriend for 5 years. High
school sweethearts as they call it. I'm her first boyfriend and
she's my first girlfriend. Everything is perfect. We didn't even
expect that we'll make it through our 5th anniversary. Then one day,
I heard rumors that she and my bestfriend are going out behind my
back. Of course, I didn't believe them. Rumors are just lies for me
but when I saw them with my own two eyes. I just lost it. I never
cheated on her. Never not even once then I would see her with my own
bestfriend kissing. It's been a year but I just can get over her. If
girls thought that guys move on easily they're so wrong. Because I'm
a guy and I can't even get over her and a year had already past.
Now, they're already engaged at iniibitahan pa nila ako sa
engagement party nila. Ano yun para ipamukha lang sa akin na sila na
mahina ako?
Laviet: This may sound absurd Sir but I say go to that party.
Ipakita mo na nakapagmove-on ka na. Wala ka nang pakialam sa kanila
at you're happy for them.
Nathan: Wala akong kasama saka hindi pa naman ako nakakapagmove-on.
Laviet: Sasamahan kita Sir. If that's okay with you. I'll help you.
Nathan: Talaga?
Laviet: I'm always happy to help anyone. Frère that's what I think
of you. A brother kaya as your sister I'm here to help you.

Kumindat ako.

Laviet: Deal?
Nathan: Deal. Thank you.
Laviet: Thank you rin for trusting me. Sige Sir. Gabi na eh.
Hahanapin na ako ni Granny.
Nathan: Hatid na kita.
Laviet: Wag na.
Nathan: Sige na.
Laviet: Bahala po kayo.

Hinatid na ako ni Sir Nathan.

Nathan: Ang laki naman ng bahay ninyo. Bakit ka pa nagtatrabaho?

Laviet: Nakikituloy lang po ako dito. Sige Sir Nathan!
Nathan: Nathan na lang.
Laviet: Sige Nathan. First step to moving on is this. Accepting
she's gone. Burning all the stuff she gave you. Her pictures with
you. Everything. Step 2. Pumunta ka sa isang rooftop or place na
mataas na walang makakarinig sa inyo. Tapos sumigaw ka. Sabihin
ninyo lahat lahat ng gusto ninyong sabihin kay Liz. Ang lahat ng
nasa loob ninyo. Step 3. Being emotionally ready to meet her again.
Ihanda ninyo ang sarili niyong makita siya ulit. So that you'll not
break down kapag nakita ninyo siya. Follow those step and you'll
feel great. Hindi nga lang madali pero kailangan. After the 3 steps,
those eyes would read happiness not sadness. Dapat Sir kapag nakita
ko ulit kayo happy na ako palagi. I don't want to see sadness in
your eyes ever again. Hehehe. Sige Sir este Nathan. Good night.
Nathan: Sige gagawin ko yan. Salamat. Good night.

Pumasok na ako.

Mint: Sino yun?

Laviet: Bakit mo tinatanong? Saka 9 na ah. Diba dapat aalis ka? Baka
naghihintay na si Warren ninyan.
Mint: Masama bang magtanong? Wala ako sa mood kaya dito lang ako
ngayon.Bakit ngayon ka lang ba ha?
Laviet: Ikaw ba si Granny? Bakit mo tinatanong kung bakit ngayon
lang ako? Wag kang masayong O.A. Hindi naman kita boyfriend para
sabihan ng lahat. Kumain ka na nga lang. Baka gutom lang yan. Sige
akyat na ako.

Kinabukasan..

Laviet: Hello! O, Ms. Sunday. Kayo pala po. Si Sir Nathan?

Sunday: Sunday na lang. Si Nathan. Wala nagbakasyon lang sandali.
Babalik daw after 2 weeks. Ako muna pinatao dito.
Laviet: Ah ganun po ba. Oo nga pala mo maitanong ko po kamusta na po
yung check up ninyo?
Sunday: Eto 3 months na daw akong buntis.
Laviet: Wow! Congrats! Ms. este Sunday. Natutuwa naman po ako sa
inyo.
Sunday: Si Louis. Ang mas natutuwa. Excited na excited na nga eh.
Laviet: Hehehe. Sige po. Magtatrabaho na po ako.
Sunday: Sige po.
Pagakuwi ko kagabihan..

Mint: Laviet!
Laviet: Bakit?

Nakita ko si Mint karga si Baby Andrew.

Mint: Kasi si Baby Andrew inaapoy ng nilalagnat. Wala naman si

Granny kaya hindi ko alam ang gagawin.
Laviet: Ano pang tinatayo-tayo mo dyan? Kunin mo na yung kotse
dadalhin na natin siya sa hospital.

Kinuha ko na lahat ng gamit ni Baby Andrew at sumakay na sa kotse ni

Mint.

Hospital..

Dinala namin siya sa emergency room at doon ay tinignan na siya ng

doctor.

Nurse: Anong pangalan ng bata?

Laviet: Andrew, Andrew..
Mint: Andrew Buenaventura. Andrew Buenaventura ang pangalan niya.
Nurse: Kaano-ano kayo ng bata?
Mint: Ako yung tatay siya naman yung nanay. Kamusta na ho ba siya?

Ano daw?! Ano 'to bahay bahayan?!

Nurse: Sandali lang at tinitignan pa siya ng doctor.

Kinakabahan na ako. Kawawa naman si Baby Andrew. Biglang dumating si

Granny.

Granny: Kamusta na si Baby Andrew?

Laviet: Hindi pa po namin alam Granny. Tinitignan pa po siya noong
doctor.

Biglang lumabas na yung Doctor.

Doctor: Sino ang magulang ng pasyente?

Mint: A, Kami po.
Doctor: Maayos na siya. Tumaas lang ang lagnat dahil medyo mainit
ang panahon. Magpapalipas muna siya dito ng ilang gabi baka bukas o
sa makalawa makakalabas na siya.
Laviet: Salamat po.
Mint: Mabuti naman at maayos na siya. Kinabahan ako doon ah.

Pumunta na kami sa kwarto ni Baby Andrew at binantayan siya.

Mint: Umuwi ka na. Galing ka pa sa trabaho baka pagod ka na.

Bakit ang bait ata ng mokong na 'to ngayon?

Laviet: Wag na. Ikaw na lang.

Mint: Hindi na rin babantayan ko na lang si Baby Andrew. Wala naman
akong ginagawa eh.
Biglang umiyak si Baby Andrew.

Laviet: Sush. Sush. Tahan na. Kakantahan na lang kita.

Baby mine, don't you cry

Baby mine, dry your eyes
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine.

From your head to your toes

Your not much, goodness knows
But your so precious to me
Cute as can be, baby of mine.

Mint: Ang galing mo ah. Napatulog mo.

Laviet: Ako pa. Sa tingin ko naman hindi mo na kailangang kantahan
kaya ikaw rin matulog ka na. Ako na muna magbabantay dito.

Kinabukasan din ay nailabas na rin namin si Baby Andrew.

After a few weeks..

Granny: Laviet! May bisita ka.

Laviet: Sige po. Bababa na po ako.

Pagkababa ko nakita ko si Sir este Nathan. Hindi pa rin talaga ako

sanay.

Laviet: O, Nathan. Napadalaw ka.

Nathan: Dibah sabi mo sasamahan mo ako doon sa party. Ngayon na kasi
yoon.
Laviet: Hindi ko alam ah. Wala ka naman sinabi sa aking ngayon yun.
Wala tuloy akong maiisusuot. Teka. Bakit ka ba nawala? At parang may
nagbago sayo. Ang mga mata mo. Mukhang masaya na ang mga ito. Naku.
Is this a new Nathan Co I am seeing?
Nathan: Oo. The New Nathan Co. Hindi fully nakakapagmove-on pero
malapit na. All thanks to you.

Bigla niya hinawakan ang kamay ko.

Nathan: Sinunod ko ang payo mo. Nagpahinga rin ako ng 2 weeks.

Naghanda rin ako sa pagkikita namin ngayon. At masasabi kong kaya ko
na.
Laviet: Mukha nga.
Nathan: Ikaw naman. Wag kang magalala. Ako bahala sayo. As your
Frère, tama ba ako? Tutulungan kita pero tutulungan mo rin ako.
Laviet: Ok. My Frère.
Nathan: Halika na?
Laviet: Saan tayo pupunta?
Nathan: Hahanap na tayo ng susuotin mo.
Laviet: Ok halika na. Granny, aalis na po ako. Baka mamayang gabi na
ako bumalik.
Granny: Sige. Magingat ka Hija ha.

Sumama na ako kay Nathan. Pumunta kami sa isang place na 3 in one.

Boutique na at the same time spa na at salon. Kaya nagpaspa ako
tapos inayusan. Kawawa nga si Nathan at naghihintay ng matagal pero
umuwi rin siya para magpalit. Nahihiya rin ako dahil siya magbabayad
nitong lahat, Noong sinabi ko namang babayaran ko sabi niya
magagalit daw siya kung ako magbabayad. Parang thank you gift na daw
niya 'to sa akin. Tapos namili rin ako ng damit. I picked a teal
bead brooch shirred dress saka satin pleated bow tie heel.
Bumaba na ako pagkatapos kong magbihis. Pagkatingin ko sa salamin.
Shocks! Maganda pala ako hehehe. Pagbaba ko nakita ko si Nathan naka
white suit. Naku! That crispy white suit. Ang weakness ko. I really
like a guy who wears white suit super tingin ko they're clean at
gwapo pero may binabagayan nga lang. Hehehe..

Nathan: Wow! Ang ganda mo.

Laviet: Thanks.
Nathan: Shall we go?
Lavite: We shall. Hehehe.
CHAPTER 8
OCS: Two Worlds Collide by Demi Lovato

"You had your dreams, I had mine. You had your fears, I was fine. You showed me what I
couldn't find. When two different worlds collide."

Dumating na kami doon sa party.

Nathan: Ready?
Laviet: Ready.

Lumabas si Mint at binuksan ang pinto para sa akin. Pumasok na kami.

Si Sunday at Louis ang sumalubong sa amin.

Sunday: Hello Laviet! Ang ganda mo ngayon ah. Hindi kita nakilala.
Hindi ko alam na ikaw pala ang dadaling date ni Nathan.
Laviet: Salamat. Wala na kasing mapagpilian eh. Hindi daw kasi pwede
si Ava. Hehehe.
Louis: Nathan.
Nathan: Louis. Narinig kong magiging ama ka na ha.
Laviet: At sabi pa ni Sunday excited na excited ka na daw.
Louis: Medyo. Hehehe.
Laviet: Sabagay. First baby ninyo yan eh.

Biglang may kumalapit kay Nathan.

"Pare! Kamusta na?"

"Nate."

Nathan: Liz. Martin. Ok lang naman ako. Kayo? Kailan ba ang petsa ng
kasal?
Martin: Hindi pa sure eh pero baka sa February na kami magpakasal.
Nathan: Congrats. I'm happy for both of you. Oo nga pala this is
Laviet. Laviet, I would like you to meet Martin and Liz.
Laviet: Hello. Nice to meet you. By the way, congrats.
Liz: Thank you. Maiwan muna namin kayo.
Laviet: Okay.
Martin: Salamat sa pagpunta Nate. Nice to meet you Laviet.
Nathan: No prob. Salamat din sa pagimbita.

Umalis na sila.

Laviet: Labas muna tayo doon sa may balcony. Magpahangin muna tayo.

Lumabas kami at pumunta doon sa balcony.

Laviet: Whoo! Nakakatense yun.

Nathan: Diba dapat ako ang matense bakit ikaw ang natetense?
Laviet: Hindi mo ba nakita yung tinggin sa akin ng ex mo. Parang
kakainin ako ng buhay eh. Hehehe. Sa tinggin ko nagseselos yun.
Frère, kapag binalikan ka ba niya tatangapin mo pa ba siya?
Nathan: Petite soeur, niresearch ko yan. Hehehe. Kahit sabi nila
every one deserves a chance pero not this time. Not in this
situation. Kung paseselosin lang niya ako bakit kailangan pa niyang
makipagengage sa ibang tao? Sa bestfriend ko pa. Saka I've been
through hell sa pagiisip sa kanya. Pagod na ko. Kaya hindi ko na
siya tatangapin.
Laviet: Naks naman. Tama little sister in french is petite soeur.
Galing ah. Hehe. Ang galing mo rin you handled earlier very well.
Sino may sabing naghirap ka para sa kanya? Wala. Dahil makikita sa
mukha mong nakapagmove-on ka na. And you're very happy.
Nathan: Salamat. Tama ka I handled that very well.
Laviet: Alam ewan ko kung bakit pero ang tingin ko sa iyo ang parang
isang kapatid. A brother I've never had. Ang gaan palagi ng
pakiramdam ko kapag kasama kita. I can tell you many things. I
really like to help people kaya naman happy ako tinutulungan ka.

Nagblush si Nathan.

Laviet: Bakit ka nagblush? Ikaw ha.

Biglang tumawa si Nathan dahil doon lalo pa siyang namula.

Nathan: Halika ka na nga. Pasok na tayo.

Pumasok na ulit kami doon sa party.

Nathan: Sandali lang kuha lang ako ng drinks natin.

Laviet: Ok.

Umalis si Nathan na siya namang paglapit sa akin ni Liz.

Liz: Laviet right?

Laviet: Yeah.
Liz: Matagal na ba kayo ni Nate?
Laviet: Ni Nathan? Hindi naman kami eh. We're just friends.
Liz: Masyado ka namang pashowbiz eh.
Laviet: Nagsasabi lang naman ako ng totoo eh. Why would I say that
we're together if we're not?
Liz: Chill. Masyado namang mainit ang ulo mo. Saan lupalop ng mundo
ka ba pinulot ni Nate? Baka mapahiya pa si Nathan dahil sayo. Wala
babaeng bagay kay Nathan kundi ako. We're meant for each other.
Laviet: Kung meant for each other kayo why did you cheat on him with
his on bestfriend? Tapos magpapakasal pa kayo. Chienne. (spiteful
woman/a female dog)

Umalis na ako. Nak ng tinapa 'tong babaeng 'to. Umiinit ang ulo ko.
Sarap gilitan.

Nathan: O, Laviet. Anong nangyari sayo?

Laviet: Wala. Wala.
Nathan: Sayaw tayo. Ok lang ba?
Laviet: Ok lang.

Come a little closer flicker in flight

We'll have about an inch space but I'm here
I can breathe in what you breathe out
Let me know if I'm doing this right
Let me know if my grips too tight
Let me know if I can stay all of my life
Let me know if dreams can come true
Let me know if this one's yours too
'Cause I see it
And I feel it right here
And I feel you right here

Laviet: Masama na naman ang tingin sa akin niyang ex mo parang

kakainin ako ng buhay.
Nathan: Nakakatawa ka talaga.
Laviet: Nature ko na yun. Ang maging masaya sa buhay. Kasi kapag
parati kang malungkot tatanda ka agad. Mukha ka nang 50 pero 20 ka
pa lang. Hehehe.
Nathan: Ikaw talaga.

Umupo na kami. Kaya lang bigla namang tumabi sa amin si Liz.

Liz: Hello! Are you enjoying the party?

Nathan: Ok lang naman.
Liz: Ano bang job mo Laviet?
Laviet: Student pa ako eh.
Liz: Ah ganun. Any instruments? Do you play any instruments?
Laviet: Oo.
Liz: Play naman for us. Ok lang ba?
Laviet: I'll be glad too.

Tumayo na ako.

Nathan: Are you okay with this? Mukhang pinaglalaruan ka ni Liz eh.
Baka ano pang mangyari.
Laviet: Wala ka namang bilib frère eh. I got this.

Pumunta na ako sa may stage.

Laviet: Kuya pahiram naman ng saxophone.

"Sige."

Liz: Excuse me Ladies and Gentlemen. May I present to you Laviet.

Laviet: This is for Martin and Liz. Congrats.

Sinumulan ko nang magpatugtug.

saxophone piece

Laviet: Thank you.

Bumaba na ako ng stage bigla akong nilapitan ni Nathan.

Nathan: Ang galing mo palang magsaxophone. Paano mo nalaman kung

paano magpatugtog nun?
Laviet: Secret. Marami ka pang hindi alam sa akin frère.

Lumapit sa amin si Liz.

Liz: Wow! I didn't know you play the saxophone very well.
Laviet: Thank you.
Nathan: Let's go.
Laviet: Saan tayo pupunta?
Nathan: Basta kahit saan.
Liz: Aalis na kayo? But the party's not yet finish.
Nathan: Sorry but we have to go. Bye Liz. Sabihin mo na lang kay
Martin na umalis na kami. Congrats ulit. Bye.
Laviet: Bye.

Umalis na kami.

Laviet: Saan tayo pupunta?

Nathan: Hindi ko nga alam eh.
Laviet: Niyaya-yaya mo ako tapos hindi mo alam kung saan tayo
pupunta. Halika doon muna tayo sa amin.

Hinatid na niya ako sa bahay.

Laviet: Halika pasok muna. Akyat muna ako magpapalit lang ako.
Babalik ko pa 'tong dress sayo.
Nathan: Wag na sayo na yan. Bigay ko na yan sayo.
Laviet: Diyan ka lang. Kung gusto mo rin may sala doon sa taas pwede
kang maghintay doon.
Nathan: Sige.

Umakyat na ako kasama si Nathan. Nagstay siya doon sa sala sa taas.

Pagkatapos kong magbihis pinuntahan ko na si Nathan.

Laviet: Masyado ba akong matagal?

Nathan: Hindi naman. Ok lang. Bukod sa pagsasalita ng French at
pagplay ng saxophone. Ano pa ang ginagawa mo?
Laviet: Writing, cooking, painting at eto. Playing the piano.

Umupo ako sa may piano at nagsimulang magplay at kumanta.

And who's to say we won't burn it out?

And who's to say we won't sink in doubt?
Who's to say that we won't fade to grey?
Who are they anyway, anyway they don't know

And you say we're too young, but maybe you're too old to remember
And I try to pretend but I just feel it when we're together
And if you don't believe me, you never really knew us
You never really knew.

Nathan: Isama mo pa ang pagkanta. Napakatalented mo naman. Akong walang

masyadong talent. Pero katulad mo nagpaplay din ako ng piano.

Tumabi siya sa akin at nagplay ng piano. Moon River by Frank Sinatra yung
plinay niya. Sinabayan ko ang pagpapiano niya ng pagkanta.

Moon river, wider than a mile

I'm crossin' you in style some day
Old dream maker, you heartbreaker
Wherever you're goin', I'm goin' your way

Two drifters, off to see the world

There's such a lot of world to see
We're after the same rainbow's end, waitin' 'round the bend
My huckleberry friend, Moon River, and me.

Laviet: Ang galing mo ah.

Nathan: Magaling ka rin.

Biglang may narinig kaming umiiyak.

Nathan: Ano yung parang may umiiyak?

Laviet: Si Baby Andrew!
Nathan: Huh?
Laviet: Sandali lang.

Nakita kong umiiyak si Baby Andrew. Kaya kinalong ko siya at binalikan ko si

Nathan.

Laviet: Sush. Tahan na Baby Andrew. Pasensya ka na. Umiiyak si Baby Andrew
eh.
Nathan: Hindi ok lang. Ang cute naman niya. Anak mo?
Laviet: Biologically, hindi. Pero ang turing ko sa kanya parang anak na. Iniwan
kasi siya sa harap eh kawawa naman. Gusto mo siyang kalungin?
Nathan: Kung okay lang.

Binigay ko si Baby Andrew sa kanya.

Laviet: Mukhang gusto ka niya ha. Ang cute cute mo talaga Baby Andrew. Baby
Andrew.

Biglang lumabas si Mint sa kwarto niya.

Mint: Ay. Sorry. May bisita ka pala. Narinig ko lang kasing umiiyak si Baby
Andrew eh.
Laviet: Hindi ok lang. Kami na bahala. Sige matulog ka na.
Mint: Sige. Good night.
Laviet: Good night.
Nathan: Magpapalam na rin ako. Gabi na rin eh. Para makatulog ka na.

Binigay na niya sa akin si Baby Andrew.

Laviet: Magingat ka ha. Salamat.

Nathan: Salamat din.

Umalis na si Nathan.

Kinabukasan..

Laviet: Bonjour! Bienvenue au café d'Irvine! O, Warren, Mint. Kayo pala yan.
Bakit kayo nandito? (Hello! Welcome to Irvine Café)
Warren: Masama bang tumambay dito? Costumers naman kami ah.
Laviet: Chill! O, upo muna kayo.

Pumunta na ako doon sa cashier.

Laviet: Ang init naman.

Ava: Oo nga. Kung gusto mo outing tayo. Sa probinsya namin. May beach doon
maganda tapos malinis.
Laviet: Hindi ba nakakahiya naman yun.
Ava: Hindi noh. Ikaw ako tapos isama natin si Sir Nathan. Kung gusto lang naman
niya.
Warren: Uy! Sama kami.
Laviet: Kayo ha.
Ava: Ok lang. Mas maganda mas marami.
Laviet: Oo nga pala. Ava, si Warren at si Mint mga kaibigan ko.
Ava: Hello! Nice to meet you.
Warren: Nice to meet you too. Salamat ah. Sama kaming dalawa ni Mint.
Ava: Sige ok lang. This weekend tayo pumunta. Pagkatapos naman noon holiday
na kaya sarado itong café.
Laviet: Oo nga. Sige maganda yan. O, balik na sa upuan ninyo sasama na kayo.
Warren: Ok. Ok.
Ava: Mukhang ladies man din yang kasama ni Mint Buenaventura na yan ah.
Laviet: Sinabi mo pa. Kaya magingat ka. Nakita mo yung mga titig niya sayo.
Parang matutunaw ka eh.
Ava: Oo nga eh. Pero hindi naman ako mahilig sa mga ganyan. Gusto ko stick to
one na guy.
Laviet: Parehas tayo. Apir!
Ava: Apir!
Laviet: Sige kukunin ko na yung mga orders nung mga mokong na yun.

This weekend..

Roadtrip!

Ang nasa harap ay ako at si Nathan. Nagvolunteer kasi si Nathan na siya na ang
bahala sa transpo. Sa likod naman magkatabi si Ava, Warren at Mint.

Laviet: Ready na ba ang lahat? Wala nang nakalimutan?

Warren: Ok na. Halika na. Excite na ako. I just wanna be on the beach.
Ava: Sunburn!
Laviet: Let go!
CHAPTER 9
OCS: The Show by Lenka

"I'm just a little bit caught in the middle. Life is a maze, and love is a riddle. I don't know where
to go. Can't do it alone. I've tried, but i don't know why. I'm just a little girl lost in the moment.
I'm so scared but i don't show it. I can't figure it out. It's bringing me down. I know, I've got to
let it go"

Laviet: Nandito na tayo!!!

Warren: Yehey! Ang ganda dito ah. Wala pang masyadong tao kaya
masaya. Solo natin ang beach. O, bakit parang malungkot ka Mint?
Mint: Wala. Medyo napagod lang ako sa byahe wag mo na akong
pansinin.
Ava: Kaunti lang talaga ng tao dito. Walang masyado resorts dito.
Isang beach house lang ang meron dito. Doon tayo titira.

Tumuloy kami sa isang white na beach house. Ang ganda niya classic
ang istura.

Ava: Eto o, susi sa kwarto ninyong tatlo Mint, Warren at Sir Nathan.
Yoon ang pinakamalaking kwarto may 3 kama yun kaya kasya kayong
tatlo. Kami naman ni Laviet share na kami doon sa isang kwarto. Oo
nga pala yung pinto doon sa may dulo wag ninyong bubuksan ah.
Laviet: Ok.
Warren: Bakit kaya? Siguro haunted yung room na yun. Mamaya tignan
natin. Hehehe.
Mint: Loko ka talaga.
Ava: Halika na. Magpahinga na tayo.

Pumunta na kami sa kanya kanya naming kwarto.

Laviet: Ava, may alam ka bang pwedeng bilan ng damit? Wala kasing
akong masyadong damit kahit nga swimsuit wala eh.
Ava: Magkano perang dala mo?
Laviet: 2,000. Kasa na ba yun?
Ava: Akin na yung 1,000.

Binigay ko sa kanya yung isang libo.

Ava: Halika sumunod ka sa akin.

Dinala ako ni sa isang kwarto ni Ava. Para ngang hindi siya kwarto
kasi puro damit lang eh.

Ava: Kunin mo yang lahat ng nakahanger na damit.

Laviet: Ok.

Kinuha ko yung mga damit. Ang gaganda. Puro dresses saka meron din
dalawang swimsuit.

Laviet: Anong gagawin ko dito?

Ava: Meron din kasi boutique dito dati. Kaya lang nalugi eh. Kaya
naimbak na yan dito. Nagkataon naman nauso yan kaya iyan sayo na yan
lahat.
Laviet: 1,000 pesos para sa lahat ng ito?
Ava: Bakit masyado bang mahal?
Laviet: Hindi. Masyado ngang mura. Kunin mo na 'tong isa pang 1,000.
Kulang yan para sa mga ito.
Ava: Wag na. Matagal na namin yang gusto ibenta. Wala namang bumili.
Kaya ok lang. Halika na. Masyado nang malikabok dito. Labas na tayo.
Laviet: Salamat ah.
Ava: Wala yun. Sukat mo na kung kaysa.

Sinukat ko nga lahat kaysa pati yung swimsuits. Ang galing nga.
Nagligo muna ako tapos nagbihis na. Sinuot ko yung binigay sa akin
ni Ava yung teal na maxi dress na may white flower and swirl
designs. Pati rin si Ava naligo na at nagpalit ng damit. Dress din
yung sinuot niya. Tapos bumaba na kami, namalengke at nagluto.

Warren: Ano yung naamoy kong mabango?

Laviet: Nagluluto kami ng lunch.
Nathan: Petite soeur, ang ganda naman natin ngayon.
Laviet: Hehehe ikaw talaga frère. Upo na kayo diyan. Malapit na
kami matapos.
Warren: Petite soeur at frère? Ano yung terms of endearment ninyo?
Kayo ba?
Laviet: Loko 'to! Ang ibig sabihin sa french ng frère big brother
tapos little sister naman yung petite soeur.
Warren: Masyado ka naman defensive.
Ava: Uy!
Laviet: Wag nga kayong magulo. O, eto na yung food natin.

Nagblush kaming parehas ni Nathan.

Ava: Oo na. Halika kain na tayo.

Kumain na kami. After kumain naglakad muna ako. Sa paglalakad ko may

nakita akong store kung saan may mga easel, canvas at paint. Pwede
mong hiramin yung mga gamit ang bibilin mo lang ay yung mismong
canvas. Mukhang maraming nagpapaint dito sabagay super ganda naman
nung lugar. Kumuha na ako ng sarili kong canvas, easel at paint.

Laviet: Ate, babalik ko na lang 'to mamaya. Mamaya na rin ako

magbabayad. Wag kayong magalala hindi ko kayo tatakbuhan Hehehe.

"Sige. Walang problema. Balik mo na lang ulit yung easel at paint

ha."

Pumunta ako doon sa may gilid at nagpaint. Tamang tama sunset na.
Pagkatapos kong magpaint nakita kong nakatingin sa akin si Nathan.

Laviet: Bonjour frère!

Kinawayan lang ako ni Nathan.

Laviet: Au revoir!

Binalik ko na yung easel at paint doon sa store.

Laviet: Ate, salamat po ah. Eto na yung bayad.

"Wag ka nang magbayad pero kung pwede ang ganda ganda kasi ng
painting mo pwede yan na lang yung ibayad mo sa amin?"

Laviet: Eto ho? Walang problema. Pwede ko pa nga po kayong ipagpaint

ng marami eh.

"Hindi okay na 'to. Baka maabuso ka naman."

Laviet: Sige po. Sandali lang pipirmahan ko lang po.

Pinirmahan ko yung painting sa may gilid at nilagay ko ng date.

Laviet: Sige po. Salamat Ate.

"Salamat din!"

Bumalik na ako doon sa kwarto namin ni Ava.

====================================================================
===

Ang ganda niya habang nagpapaint. Seryoso pero makikita mo na masaya

siya sa ginawagawa niya. Naisipan kong sundan siya. Nakita ko siya
doon sa isang painting store. Pagkalabas niya sinubukan kong pumasok.

Nathan: Tao po.

"Ano yun?"

Nathan: Pwede ko bang makita yung painting nung babae dito kanina?

"Sige. Walang problema."

Binigay niya sa akin yung paint. Ang ganda noong painting. Isang
magandang sunset. Pero kakaiba ito mula sa mga ibang sunset
paintings na nakita ko.

Nathan: Magkano po itong painting na 'to?

"Hindi namin binebenta yan eh."

Nathan: Sige na naman po. Kailangan ko lang po talaga 'tong makuha.

Kahit magkano bibilin ko.

"Sige na nga."

Binigay niya sa akin at binayaran ko na rin ito.

Pagbalik ko tinago ko agad 'to sa kwarto ko at lumabas. Pagkakita ko

nandoon sila sa may beach. May camp fire sila at nagkukuwentuhan.

====================================================================
===
Laviet: O, frère saan ka galing?
Nathan: Wala. May pinuntahan lang kasi ako eh.
Laviet: Naisipan namin magcamp fire eh. Kain ka na.

Nagihaw kami ng isda, hotdog pati marshmallows eh.

Nathan: Salamat.
Laviet: People. Dyan muna kayo may kukunin lang ako sa loob.

====================================================================
===

Tumabi sa akin si Mint.

Mint: Nathan ang name mo diba?

Nathan: Oo and you're Mint right?
Mint: Yeah and I say you back off. Wag mo masyadong lapitan si
Laviet.
Nathan: Bakit? Magkaibigan naman kami. Saka empliyado ko siya. Anong
masama doon? Wala naman kaming ginagawang masama.
Mint: Hindi ka magugustuhan noon dahil hindi pa siya nakakamove-on
kay Marco.
Nathan: Oo. Alam ko. Sinabi niya sa akin. Saka hindi ko naman siya
pipilitin kung ayaw niya eh. Eh ikaw pipilitin mo ba siyang mahalin
ka kung alam mong mahal pa rin niya si Marco?

Biglang dumating si Laviet.

====================================================================
===

Laviet: Hello Mint! Anong pinaguusap ninyo?

Nathan: Ah. Wala.
Mint: Doon muna ako.
Laviet: Sige. Bakit may problema ba?
Nathan: Wala may tinanong lang siya sa akin.
Laviet: Ok.

Pagkatapos noong pumasok na kami sa loob madaling araw na kasi eh. 3

am nagising ako. Pagkatapos noon hindi na ako nakatulog. Pagkalabas
ko ng kwarto nandoon si Warren at Mint.

Laviet: Anong ginagawa ninyo diyan?

Warren: Wag kang maingay. Nagghoghost hunting kami. Bubuksan namin
yung pintong yung sinasabi ni Ava na wag naming buksan.
Laviet: Loko talaga kayo. Sabi namang wag buksan tapos bubuksan mo.
Mint: Curious lang naman kami. Bakit ikaw hindi ka ba curious?
Laviet: Curious pero..
Mint: Curious pala eh. Halika na.

Hinila ni Mint yung braso ko. Ang dilim naman nakakatakot.

Warren: Boo!

Bigla akong napasigaw.

Laviet: Wag kang magulo.

Warren: Ok. Bubuksan na natin ha.

Napahigpit yung hawak ko kay Mint.

Laviet: Wag muna. Baka may lumabas diyan.

Mint: Wag kang matakot. Nandito naman ako eh.

Binatukan ko si Mint.

Mint: Bakit mo ginawa yun?

Laviet: Isa ka pa rin makulit eh.
Warren: O, eto na talaga bubuksan na natin.

Binuksan namun yung pinto.

Waren: One. Two. Three!

Pagkabukas ni Warren bumagsak lahat ng gamit doon sa loob. Puno lang

pala yun ng gamit. Natabunan kami. Pagkadilat ko nasa taas ko si
Mint. Nagblush kami parehas.

Mint: Uhm. Okay ka lang ba?

Laviet: Oo. Okay lang ako.
Mint: Ikaw kasi Warren eh. May ghost hunting ka pang nalalaman.
Warren: Bakit ninyo ako sinsisi? Kayo kaya itong sumama.

Biglang nagising sina Ava at Nathan.

Ava: Ano yun?

Nakita niya yung nangyari sa amin nina Warren at Mint.

Ava: Binuksan ninyo kasi yung pintong yan eh. Puro basura laman
niyan. Sabi ko naman sa inyo wag ninyong bubuksan.
Nathan: Ano yun?
Ava: Wala lang. Matulog na po kayo ulit Sir.

Nung nakita ko si Nathan tumayo agad kami ni Mint.

Mint: Akala kasi nintong si Warren may multo. Loko kasi eh.

Binatukan niya si Warren.

Warren: Aray!
Ava: Matulog na nga kayo. Mamaya na natin yan ayusin.

Pumasok na kami sa mga kwarto namin.

Kinabukasan..

Nagising kami sa isang ingay.

"Hello? Tao po! May tao ba diyan? Yuhu! Mint are you there?!"
CHAPTER 10
OCS:Realize by Colbie Caillat
"If you just realize what I just realized, then we'd be perfect for each other and will never find
another. Just realized what I just realized. We'd never have to wonder if. We missed out on each
other now. "

Warren: Sino ba yang umagang-umaga ang ingay ingay?

"Yuhu! Mint! Hoy! Payatot! Nasaan ka?"

Lumabas kaming lahat sa kwarto namin at pumunta sa sala. May nakita

kaming babae matangkad, maputi at maganda. Para siya medyo matandang
girl version ni Mint.

Mint: Ate Aika?

Niyakap nung girl si Mint tapos binatukan.

Mint: Bakit mo yun ginawa?

Aika: Ang tagal mong sumagot kanina. Ang sakit na ang lalamunan ko
kakatawag sa inyo.
Mint: Binulabog mo nga yung mga tao dito eh. Bakit ka ba nandito ha?
Kailan ka pa bumalik? Sino nagsabi sayong nandito ako?
Aika: Gusto lang kitang bisitahin. Ang mahal ng ginastos ko para
lang bisitahin ka. Galing pa akong states. Kinukumusta ka na ni
Mama. Kaya niya pinapunta ako dito. Sinabi rin ni Granny na nandito
ka. Ang hirap mo ngang hanapin eh.
Mint: Sana hindi ka na lang pumunta dito.

Binatukan ulit siya nung babae.

Mint: Aray! Kanina ka pa ha.

Aika: Yan ka na naman eh. Ay! Sorry! Pagpasensyahan ninyo na lang
itong kapatid ko. Ako pala si Aika. Nakakatandang kapatid ni Mint.
Hello!

Nagpakilala kaming lahat.

Ava: Ava.
Aika: Hi Ava.
Warren: Warren.
Aika: Ikaw yung best friend dito ni Mint dibah?
Warren: Oo ako yun.
Nathan: Nathan.
Aika: Hello Nathan. Nice to meet you.
Laviet: Hello! I'm Laviet.
Aika: Ikaw yung sinasabi ni Granny na nakatira sa bahay.
Warren: Nakatira ka kayna Mint?
Aika: Yun ang sabi sa akin ni Granny eh.
Laviet: Mahabang istorya pero oo sa bahay nina Mint ako nakatira.
Aika: Isang tingin ko pa lang sa iyo. Gusto na kita. Laviet, kapag
bumalik na ako sa L.A. ah ikaw na bahala kay Mint.
Mint: Ate naman!
Aika: Wag kang magulo. Ikaw na bahalang magdisiplina. Kahit saktan
mo o batukan okay lang.
Laviet: Ah. Eh. Sige.
Ava: Dumito ka muna Aika. Tutal naman may extrang kama doon sa
kwarto namin ni Laviet.
Aika: Salamat.
Laviet: Halika magluto na tayo. Nagugutom na ako eh.
Aika: Pwedeng tumulong?
Laviet: Ok.

Nagluto na kami. Yung mga guys naman ang nagayos ng dinning table.
Naks bait naman nila ngayon.

Laviet: Ay! Nakalimutan kong bumili ng itlog.

Ava: Gusto mo ako na lang bibili?
Laviet: Kung okay lang sayo. Ok lang ba?
Ava: Sige. Ilan?
Laviet: Mga sampu. Kumuha ka na lang ng pera sa wallet ko. Salamat.
Ava: Sige.
Aika: Laviet, kamusta naman ang kapatid ko?
Laviet: Okay lang naman siya. Pero..
Aika: Pero ano?
Laviet: Pwedeng magtanong?
Aika: Ano yun?
Laviet: Bakit palaging parang binabangungot si Mint kapag natutulog?
Aika: Ganito kasi yoon. Noong mga bata kami nakita niya na
nagpakamatay ang aming ama dahil nalaman niyang may ibang lalaki ang
aming Mama. Siya mismo ang nakakita nito. Kaya natrauma siya. Eh
close pa naman sila ni Papa. Sila palagi ang magkasama. Paborito rin
si Mint ni Papa. Kaya gabi-gabi napapaniginipan niya kung anong
nangyari noon sa gabi na nagpakamatay si Papa.

Biglang dumating si Ava.

Ava: Eto na yung itlog.

Laviet: Guys, breakfast is ready!

Kinahapunan..

Ava: Sabihin mo kayna Mint handa na yung tanghalian.

Laviet: Okay.

Pumunta ako sa kwarto nina Mint. Naririnig kong nagtatalo sina Mint
at Aika.

Mint: Bakit ka ba pumunta pa dito? Nanahimik na nga ako eh.

Aika: Ang sabi ko naman sayo kinakamusta ka ni Mama. Pinapabalik ka
na ni Mama doon.
Mint: Bakit ako babalik doon? Hindi mo ba naalala na siya ang
dahilan kung bakit nagpakamatay si Papa? Dahil sa panlalake niya.
Aika: Bakit hindi mo makuha na nagsisisi na siya sa ginawa niya?
Humingi na siya ng tawad bakit hindi mo pa rin matangap yoon?
Pinagsisihan na niya ang lahat ng ginawa niya.
Mint: Hindi pa rin sapat yoon. Hindi mababalik ng sorry niya si
Papa.
Aika: Ang kitid talaga ng utak mo. Anong gusto mong mangyari
magpakamatay din siya katulad ng ginawa ni Papa? Ayaw ko nang
mawalan pa ng isa pang magulang Mint. Nawala na si Papa ayaw ko
nang mawala pa si Mama. Oo masakit ang ginawa niya pero nagsorry na
siya. Mahirap oo. 16 pa lang ako noon ng namatay si Papa at 7 ka pa
lang noon. Hindi rin alam ni Mama kung paano tayo bubuhayin. Nabaon
tayo sa utang. Kailangan kong magtrabaho para sa atin. Para mabuhay
tayo. Kinalimutan ko ang hirap para mabuhay lang tayo.

Hindi naka kibo si Mint. Bigla siyang tumayo at lumabas. Tumigil

lang siya noong nakita niya ako.

Laviet: Pasensya na hindi ko gustong marinig ang pinaguusapan ninyo.

Gusto ko lang sabihin na nakahanda na yung tangahalian. Sige.
Aika: Sige sabihin mo susunod na ako.
Mint: Hindi ako nagugutom. Kayo na lang ang kumain.

Umalis na si Mint. Kawawa naman siya.

Nathan: Laviet? Ok ka lang? Hindi mo kasi ginagalaw ang pagkain mo

eh.
Laviet: Ok lang ako. Hindi lang kasi ako nagugutom. Excuse me.

Tumayo ako't kumuha ng food para kay Mint. Dinala ko ito sa kwarto
niya buti na lang nandoon siya.

Laviet: Mint?
Mint: Leave me alone.
Laviet: Papasok pa rin ako kahit ayaw mo.

Binaba ko yung pagkain sa tabi niya.

Laviet: Kumain ka na. Baka gutom ka na.

Hindi siya sumagot. Humigi ako doon sa kama na katabi ng kama niya.

Laviet: Sorry sa Dad mo. Alam mo you're lucky. May Mama ka pa. Kasi
ako both of my parents wala na. I would go through hell just to have
them back. Ganoon ko kamahal ang mga magulang ko. Nagkamali ang Mom
mo pero nagsisi na siya. Hindi mo pa rin maalis na siya ang Mom mo.
Ang nagluwal sayo. The one who gave you life. Pagbalibaliktarin mo
man ang mundo Mom mo pa rin siya and she cares for you. Reach out.
Hindi mo man siya mapapatawad agad but still reach out. Slowly.
Dahil eventually mapapatawad mo rin siya maybe not now but
eventually. A mother's love is the purest love on earth. Remember
that.

Lumabas na ako sa kwarto nina Mint.

====================================================================
===

Tama nga siguro si Laviet. Pumunta ako sa kwarto nina Laviet.

Mint: Ate Aika?

Aika: Pasok.

Nagkita ko siyang naiimpake.

Mint: Aalis ka na agad?

Aika: Gusto ko sanang magbonding pa tayo pero mukhang hindi mo ako
gustong nandito. Aalis na ako bukas ng umaga. Wag kang magalala
sasabihin ko na lang kay Mama na hindi kita nakita para mas maging
maayos.
Mint: Pakisabi kay Mama, okay lang ako. Kamustahin mo na rin siya
para sa akin. Make sure na iniinom niya yung mga gamot niya. Sabihin
mo rin one day bibisitahin ko siya.
Aika: What happend? Bakit biglang nagbago ang isip mo?
Mint: Wala napagisip-isip ko lang na I should give her a chance.
Aika: It's because of Laviet right? You've changed Mint and I owe
that to Laviet. Hindi mo man napapansin pero she's changing your bad
ways. She's making you a better person and you're in love with her.
The first girl you've seriously fell in love with. That my brother
is true love. 'Cause love changes people for the better not the
other way around.

Then, she pinched my cheeks.

Mint: Aray!
Aika: My brother is no longer a boy. He had just become a man.

====================================================================
===

Nabored ako kaya naisipan kong magcollect ng shells.

Nathan: Anong ginagawa mo?

Laviet: Nagcocolect lang ng shells. Mahilig kasi akong magcollect
nito eh.
Nathan: Patingin nga.

Pinakita ko yung mga shells. Kinuha niya yung isa.

Nathan: Akin na 'to.

Laviet: Akin yan!
Nathan: Hindi mo 'to makukuha sa akin.

Tapos tumakbo siya.

Laviet: Ano ka ba? Para kang bata!

Naghabulan kami. Tawa pa nga kami ng tawa.

Nathan: Ang bagal mo naman tumakbo.

Laviet: Mabagal ka diyan!

====================================================================
===

Aika: Anong tinatignan mo diyan?

Mint: Wala.
Aika: Anong wala. Tinitignan mo sina Nathan at Laviet eh.
Mint: Bakit masama?
Aika: You really are in love with her.
Mint: I'm not. Why would I? Hindi pa siya nagkakapagmove-on sa
namatay niyang boyfriend. Kay Marco.
Aika: Naseselos ka kaya you love her.
Mint: I can't compete with her first love and a dead person that is.
Aika: But you still love her do you?
Mint: Bakit ba ang kulit mo? Maiwan na nga kita diyan.

Umalis na ako.

Kinagabihan..

Ano ba naman yan! Hindi ako makatulog. Parati ko na lang naiisip si

Laviet. All I can see is her face. Kahit nakapikit ako. Naisipan
kong bumaba para magtimpla ng coffee. Ang weird ko kapag umiinom ako
ng coffee mas madali akong makatulog.

Aika: Hindi ka makatulog?

Mint: Oo eh.
Aika: Aminin mo na kasi. Kapag inamin mo na sa sarili mo na mahal mo
siya mas gagaan ang pakiramdam mo. Makakatulog ka na ng maayos.
Mint: Oo na. Oo na. I think I have fallen in love with Laviet.
Aika: Hindi pwedeng "I think" kailangan sigurado. Mint!
Mint: Ok!

Tinignan niya ako ng masama.

Mint: I love Laviet. Happy?

CHAPTER 11
OCS: Piano Song by Meiko

"Every little thing I do I do for you. With every little thing I think a thought of you. And I try so
hard not to notice. I try so hard not to care. I try so hard not to know that you're not here. But
I'm counting down the hours and I'm counting up the days. I try so hard not to show this side of
me."

Kinabukasan umalis din agad si Aika. Pero mukha namang nagkaayos na

sila ni Mint. After ng 3 araw bumalik na rin kami sa Manila. Pumasok
na rin ako sa school.

Leah: Laviet! Kamusta sem break? Mukhang galing ka sa beach ah medyo

tan ka.
Laviet: Ok lang naman. Nagpunta nga kaming beach.
Leah: Sabagay para makapagpahinga ka rin. Oo nga pala dibah birthday
mo na bukas?
Laviet: Oo nga eh. Wala nga akong handa eh. Hehehe. I'm already a
year older. Hindi na ako teen. Haha.

====================================================================
===

Kinabukasan..

Granny: Lagay ninyo diyan yang pagkain. Linisin ninyo na rin yung
garden. Bilisan ninyo ha.

Nagising ako sa ingay ng bunga-nga ni Granny.

Granny: Tanghali ka na nagising ah. Wala ka bang klase?

Mint: Mamaya pa pong tanghali. Ano bang meron bakit nagaayos kayo?
Meron pang caterer.
Granny: Hindi mo ba alam?
Mint: Ang alin?
Granny: Na birthday ni Laviet ngayon?
Mint: Birthday ni Laviet ngayon?
Granny: Oo nga. Pero hindi niya alam na may party dito mamayang
gabi. Surprise party ang gaganapin mamayang gabi.
Mint: Ganun ho ba?
Granny: Kaya umuwi ka ng maaga ha.
Mint: Opo.

Ano kayang gagawin ko? Wala pa akong regalo sa kanya. I think this
is a great time to tell her how I really feel. Bahala na kung anong
isasagot niya basta sasabihin ko na sa kanya. I need to do something
for her birthday. Tinawagan ko agad yung taong makakatulong sa akin.

Mint: May I speak to Mr. Thomas?

====================================================================
===

Kahit birthday ko pumasok pa rin ako sa trabaho ko. Wala naman akong
pagkukunan ng pero kapag hindi ako nagtrabaho. Uuwi na lang akong
maaga para makapagrelax.

Ava: Birthday mo pala ngayon ha. Hindi mo sinabi.

Laviet: Kasi wala naman akong panghanda eh.
Ava: Eh kahit ka naman walang handa pwede pa rin nating icelebrate
yung birthday mo. Sagot ko.
Laviet: Hindi okay lang. Sa bahay lang naman ako mamayang gabi eh.
Ava: Ok pero kapag gusto mong lumabas ah tawagan mo lang ako. Oo nga
pala pinapatawag ka ni Sir Nathan.
Laviet: Ok Salamat!

Pumasok ako sa loob ng office ni Nathan.

Laviet: O, Nathan pinapatawag mo daw ako bakit?

Nathan: Ah Oo. Buksan mo yang box sa may gilid.

Pagkabukas may headband. Ang ganda. Mukhang mahal.

Nathan: Happy Birthday! Nabalitaan ko kasi birthday mo eh. Kaya yan

binili ko sayo.
Laviet: Hindi ko 'to matatangap.
Nathan: Hindi ako magaling sa mga rega-regalong ganyan so tinanong
ko si Sunday kung anong pwedeng regalo sayo. Tapos binigay niya sa
akin yang headband na yan. Sabi niya mahalaga daw yan sa kanya pero
sabi niya ibigay ko daw yan sayo. Tyak na magugustuhan mo daw yan.
Nakikita raw niya ang sarili niya sayo at gusto ka niya kaya binigay
niya yan sayo. Tangapin mo na.

Bigla siyang nagblush at napakamot ng ulo.

Laviet: Hindi ko 'to matatangap. Mahal ito. Ayaw ko namang gumastos

kayo.
Nathan: Isipin mo na lang galing yan sa amin nina Louis at Sunday.
Sige na. Magagalit rin si Sunday kapag hindi mo kinuha yan.
Laviet: Salamat ha. Pakisabi na rin kay Louis at Sunday salamat.
Sige magtatrabaho na ako.
Nathan: Sige.

Kinahapunan..

Laviet: Ava, alis na ako.

Ava: Sige. Bye! Ingat ka ha. Happy Birthday ulit!
Laviet: Sige salamat ah.

Pagkauwi ko kayna Granny napansin kong patay ang lahat ng ilaw.

Laviet: Granny! Nasaan ka na?

Pagkapasok ko ng bahay..

"Surprise!! Happy Birthday Laviet!"

Nandoon ang lahat ng mamalapit kong kaibigan. Sina Leah, Ava,

Warren, Tim, Nathan, pati na rin sina Granny at si Boss. Pero bakit
wala dito si Mint? Siguro umalis. Wait. Bakit ko ba siya hinahanap?

Granny: Happy Birthday Hija! Nagustuhan mo ba?

Laviet: Oo naman po. Nandito kasi kayo at ang mga kaibigan ko.
Salamat po.
Granny: Wala yoon. Sige magkainan na kayo diyan. Magbibihis lang si
Laviet.

Habang papunta ako sa kwarto ko binati ako ng lahat ng mga bisita ko

kakaunti man pero lahat sila malalapit sa puso ko. Tinulungan ako ni
Granny na magbihis.

Laviet: Salamat po sa lahat lahat. Ang dami ninyo na pong ginawa

para sa akin.
Granny: Wala yun. Marami ka
magbihis ka na diyan at nang
ang mga bisita mo.
Laviet: Sige po. Salamat po
na ring tulong na ginawa sa amin. Sige
makakain ka na. Para rin maharap mo na
ulit.

Nagbihis na ako. Nagayos ng kaunti at bumaba na ako.

Laviet: Leah, Tim, Boss. Salamat po nakapunta kayo.

Boss: Salamat. Happy Birthday ah. Pasensya na pala yung nangyari
dati.
Laviet: Matagal ko na po yung kinalimutan. Alam ko naman pong
napilitan lang kayong gawin yun eh. Sige. Kain lang po kayo diyan.

Pinuntahan ko yung table ni Nathan, Ava at Warren.

Laviet: Naku Ava! Baka magadevelopan kayo niyan ni Warren. Beware!

Ava: Naku! Hindi mangyayari yan. Ayaw ko sa katulad niya.
Warren: Bakit naman? Eh gwapo naman ako.
Ava: Anong gwapo? Yan na ba ang tinatawag na gwapo ngayon?
Laviet: Naku! Wag magsalita ng tapos. O, Nathan. Salamat sa
pagpunta.
Nathan: Palalampasin ko ba naman ang birthday mo.
Laviet: Salamat. Sige maiwanan ko muna kayo.

Kinakausap ko si Granny nang bigla dumating si Mint at hinila ang

braso ko.

Laviet: Bakit ba?

Mint: Sumama ka sa akin.
Laviet: Ok wait. Hindi mo naman ako kailangan kaladkarin.

Nagapalam na ako kay Granny.

Laviet: Granny may pupuntahan lang po ako sandali.

Nagpaalam na rin ako sa lahat.

Laviet: Thank you for coming. I really appreciate it. But I need to
go. Hope you understand. Just eat there and have fun. Once again.
Thank you.

Lumabas na ako at sumakay sa koste ni Mint.

Laviet: Saan ba tayo pupunta?

Mint: Basta sumama ka na lang.

Bumaba kami sa isang condominium. Bella Towers ang pangalan. Pumunta

kami doon rooftop. Sa rooftop may nakahanda ng dinner.

Laviet: Para saan 'to?

Mint: Dibah birthday mo? Kaya this is my gift for you. Over looking
pa nito yung buong city.
Laviet: Bakit mo 'to ginagawa?
Mint: Kain muna tayo. After natin kumain saka ko sasabihin sayo.

Kinindatan niya ako. Ang ganda ng atmosphere may nagviviolin pa nga

eh. Very clichéd. Pero bakit it's so romantic? Kahit gasgas na it
still works!

After kumain..

Laviet: O, tapos na tayong kumain. Bakit mo akong dinala dito? Ano

yung para lang kumain? Hindi mo naman kailangan gawin yun eh.
Mint: No. To tell you how I really feel.

Tumayo siya at inabot niya ang kamay niya.

Mint: Shall we dance? (picture )

Inabot ko rin ang kamay ko.

Mint: Tama nga sila.

Laviet: Na ano?
Mint: That you are a unique girl. You have a strong personality but
you're so sweet and caring.
Laviet: Nagiba ata ang ihip ng hanggin. Kung ano-ano yang
pinagsasasabi mo eh. Saka nagsasayaw pa tayo ngayon.
Binigay niya sa akin ang isang maliit na box.

Laviet: A ring?
Mint: Yup. A ring for you.
Laviet: Pero bakit?
Mint: You're a unique girl Laviet. I'd be honest you're really not
my type. Pero nung unti-unti kitang nakilala, unti unti ring nahulog
ang loob ko sa iyo. I don't know why and how but I just did. You
changed me Laviet. I really don't know why but I value your
opinions. Para bang lahat ng tao ay mali at ikaw lang ang nagiisang
tama. Sabi nila Love can change a person. For me, it had just change
me. Sa katauhan mo.
Laviet: You're saying that..

Sinuot niya yung ring sa daliri ko.

Mint: I'm saying that I love you Laviet.

I took a step back.

Laviet: This can't be happening.

Mint: Bakit hindi mo ba ako mahal Laviet?
Laviet: I can't love you Mint you know that. Ayaw kitang saktan
Mint. Alam mo naman hanggang ngayon mahal ko pa rin si Marco. I
can't love you the way you want me to.
Mint: I'm willing to wait.

Bigla niya akong niyakap ng mahigpit na mahigpit.

Mint: Believe it or not Laviet. This is the first time I felt this.
Yung hindi ako makatulog dahil iniisip kita and this may sound like
a clichéd but all I think about is you. I don't know when this came
up. Bigla ko na lang siyang naramdaman.
Laviet: Mint, hindi ko kaya. Ayaw kitang saktan.
Mint: I said I'm willing to wait. Papatunayan ko sayo na mahal
talaga kita. Tutulungan kita to move on. Hindi mo kailangang sumagot
ngayon. I'll give you until tom to answer that. Halika na umuwi na
tayo.

Hindi ako makatulog noong gabing iyon. Gulong gulo na ang isip ko. I
still love Marco pero there's a voice telling me to give Mint a
chance. Ayaw ko naman paasahin si Mint pero mapilit siya. Hindi ko
na alam ang gagawin ko. Bakit ka pa kasi namatay Marco? Kung hindi
ka namatay hindi ko sana 'to nararamdaman. I'm really confused so I
played the piano.

I've made up my mind

Don't need to think it over
If im wrong I am right
Don't need to look no further
This aint lust I know this is love

But if I tell the world

I'll never say enough
'Cause it was not said to you
And thats exactly what i need to do
If I end up with you

Should I give up
Or should i just keep chasing pavements
Even if it leads no where,
Or would it be a waste
Even if I knew my place should I leave it there.
Should I give up
Or should i just keep chasing pavements
Even if it leads nowhere

I build myself up
And fly around in circles
Waiting as my heart drops
And my back begins to tingle
Finally could this be it

Hindi ko namalayan na nasa likod ko si Mint at nanonood. Nang

pagkatayo ko bigla niya akong niyakap.

Mint: Wag ka munang gumalaw kahit ilang minuto lang.

Bigla niya akong hinalikan. Nagulat ako sa sarili kasi I kissed him
back. Nagblush ako. Ewan ko pero tumakbo ako pababa sa may sala.
Sinundan naman ako ni Mint.

Mint: Laviet!
Laviet: One year.
Mint: One year?
Laviet: Can you wait for a year? I don't know if I would forget him
pero I would try. Pero kung one year hindi pa rin might as well look
for someone else.
Mint: Ofcourse. Kahit 5 taon pa yan. One year. Sisiw lang yan.

Then he hugged me again.

Mint: Thank you.

Kinabukasan..

Nagising ako ng medyo tanghali na. Nakatulog na pala ako sa sofa.

Pagkadilat ko nasa harap ko si Mint.

Mint: Good morning sunshine!

Laviet: Pinapanood mo ako habang tulog?

Ngumiti lang siya.

Mint: Ang ganda mo rin pala kahit bagong gising.

Laviet: Eto talaga. May lagnat ka ba or something? Parang bumait ka
saka nagiba ang ugali mo.
Mint: It's all because of you.
Laviet: Mga linya mo ha. Oo nga pala si Granny?
Mint: Umalis. Kumain ka na. May food diyan.

Pinaghain ako ni Mint. Asikasong asikaso ako ni Mint ah.

Mint: Masarap ba?
Laviet: Ok lang. Bakit?
Mint: Ako nagluto niyan eh.
Laviet: Talaga lang ha. Naninibago talaga ako sayo.

Binuksan ni Mint yung TV.

Mint: Masanay ka na. Hehehe.

"Breaking News! Marita Mariano, kinasuhan dahil sa pagpepeke

ng last will of testament ng milyonaryong si Mario Mariano,
pagkamkam ng pera ng nasabing milyonaryo at pagaabanduna sa
anak-anakan nintong si Tia Mariano. Tia Mariano, anak ng
namayapang si Mario Mariano pinaghahanap na ngayon."

Parang tumigil ang mundo ko tapos biglang sinabi ni Mint..

Mint: Laviet, ikaw si Tia Mariano dibah?

CHAPTER 12
OCS: Cinderella by Tata Young

"I don't wanna be like Cinderella. Sittin' in a dark old dusty cellar. Waiting for somebody, to
come and set me free. I don't wanna be like Snow White. Waiting for a handsome prince to come
and save me on a horse of white, unless we're riding side by side. Don't want to depend on no-one
else. I'd rather rescue myself."

My past is coming to get me. Hindi ko akalaing mangyayari ito. Hindi

ko akalaing pineke pala ni Marita ang will ni Papa. Ang sama niya
talaga.

Mint: Uy! Laviet? Nakikinig ka ba?

Laviet: Ano yun? Sorry.

Biglang may kumatok.

Mint: Sandali lang.

Binuksan ni Mint ang pinto.

"May kilala ho ba kayong Tia Mariano? O kaya ho Laviet Solomon?"

Mint: Bakit?

"Pinapunta po kasi ako ni Don Ramon Mariano para sunduin siya eh."

Laviet: Si Tito Ramon?

Nilapitan ko yung lalaki.

"Kayo ho ba si Tia Mariano?"

Laviet: Oho. Sandali lang sasama na ako sa inyo. Hintayin ninyo na

ako.
"Sige ho."

Mint: Sasama na ako sa iyo.

Laviet: Wag na. Dito ka na lang.
Mint: I insist.
Laviet: Bahala ka.

Nagbihis na kami ni Mint at hinatid na kami nung lalaki kay Tito

Ramon.

Secretary: Anong kailangan ninyo kay Sir Ramon?

Laviet: Hinihintay niya ako. Sabihin mo kay Tito Ramon si Tia ito.

Tinawagan niya si Tito Ramon.

Secretary: Sir Ramon. Meron pong naghahanap sa inyo dito Tia ang
pangalan.

"Papasukin mo agad."

Secretary: Sige pumasok na kayo.

Pumasok na kami sa office ni Tito Ramon.

Laviet: Tito Ramon!

Tito Ramon: Ang tagal kitang hinanap Tia. Saan ka ba nagsusuot?
Laviet: Laviet na Tito Ramon. Laviet Solomon. Noong umalis ako sa
bahay na yun nawala na kaugnayan ko sa mga Mariano.
Tito Ramon: Wag mong sabihin yoon. Mariano ka pa rin. Nandito pa
ako.

Umupo na kami. Kinukwento ko lahat ng nangyari kay Tito Ramon simula

noong namatay si Mama hanggang ngayon. Hindi niya alam na ang dami
ko pa lang napagdaanan.

Tito Ramon: Siya ba si Mint?

Laviet: Opo.
Mint: Good morning po.
Tito Ramon: Good morning din.
Laviet: Bakit ninyo po ba ako pinatawag?
Tito Ramon: Nabalitaan mo na sigurong may nakasampang kaso ngayon
diyan sa Tita Marita mo. Ako ang nagsampa noon. Nagduda kasi ako na
bakit sa Tita Marita mo napunta lahat napunta ang kayamanan ni
Mario. Eh minsang niyang sinabi na lumagda si Marita ng Pre-Nup.
Noong nagimbistiga ako lumabas na peke pala ang last will and
testament ni Mario na binasa noong dati. Nalaman ko rin na ang
totoong last will ay nasa isa niyang vault pero walang nakakaalam
noong code nito kundi si Mario lang at ang abugado. Nabili na pala
ni Marita ang abugado kaya ayaw niya itong sabihin. Diyan ka na
pumapasok Tia. Nagbabakasakali akong alam mo ang code nito.
Laviet: Wala akong natatandaan na may volt ang papa.
Tito Ramon: Sumama ka sa akin.
Laviet: Saan po tayo pupunta Tito?

Dinala kami ni Tito sa dati kong bahay.

Laviet: Hindi ko yata kayang bumalik dito.
Mint: Kaya mo yan. Nandito ako. Hawakan mo lang ang kamay ko kapag
hindi mo kaya.
Laviet: Salamat.

Pumasok na kami. Si Marita mismo ang sumalubong sa amin.

Marita: Nandito ka na naman Ramon? Ano pa ba gusto mo?

Tito Ramon: Nandito ako para ibalik ang totoong mayari nitong bahay
na 'to at ang mga ari-arian ng kapatid ko.

Nakita ako ni Marita.

Laviet: la chienne.
Marita: Tia! Hindi ka man lang nagsabi na dadating eh di sana
nagpahanda ako.
Laviet: Wag ka nang magpakaplastic hindi bagay eh. Tito dalhin ninyo
na po ako doon sa vault.

Pumunta kami sa office ni Papa. Tinaas ni Tito Ramon yung isang

painting. Nasa likod pala nito ang vault na sinasabi sa akin ni Tito
Ramon.

Tito Ramon: Isipin mo lang ng mabuti. Baka may nasabi ang Papa mo
sa iyo tungkol dito.

Nagisip ako ng mabuti. Bumalik ang mga aalala ang isip ko. Naalala
ko noong pumupunta kami sa may garden tapos tumitingin kami ni Papa
sa telescope niya.

Quote
Papa: Nakikita mo ba yoon ha Tia?
Tia: Yoon po star na yoon?
Papa: Oo yoon. Ang tawag doon ay Sirius or the Dog star. Yoon ang
brightest star sa night sky.
Tia: Talaga Papa?
Papa: Talagang-talaga. Kung ako ang tatanungin dapat Tia ang
pangalan noon hindi Sirius. Kasi you are the brightest star in my
life and the night sky.
Tia: Papa naman.

Mint: Tia? Tia? Okay ka lang ba?

Laviet: Ok lang ako. Mint alam mo ba ang brightest star sa night
sky?
Mint: Huh? Uhm. Sirius. Tama ba ako?

Pinindot ko na sa vault. S-I-R-I-U-S

"Password Accepted"

Bimukas na ang vault.

Laviet: Bumukas na.

Mint: Ang galing mo Tia.

Tignignan namin ang vault. Dalawa lang ang laman nito ang box kung
saan nakalagay lahat ng alahas ni Mama at pangalawa..
Tito Ramon: Ang totoong last will and testament ni Mario.

Tumawag sa telepono si Tito Ramon.

Tito Ramon: Francis, pumunta ka na agad dito. Nakita na namin ang

tunay na last will and testament.

Pagkaraan ng ilang minuto dumating na ang attorney ni Tito Ramon.

Pumunta na rin si Marita doon sa office ni Papa.

Marita: Pwedeng pakibilisan? May pupuntahan pa ako eh.

Tito Ramon: Wag kang magalala pagkatapos nito kasama ng mga gamit
mo aalis ka na dito sa bahay na 'to.

Sinumulan na ang pagbasa ng last will and testament ni Papa.

Atty: Dahil pumirma si Marita ng pre-nuptial agreement iniiwanan ko

lamang siya ng 100,000 piso. Ang lahat lahat ng ari-arian ko ay
mapupunta sa kaisa-isa kong anak na si Tia Laviet Solomon Mariano
kapag umabot na siya sa tamang gulang. Siya na ang pagpapatakbo ng
lahat ng aking negosyo at ang magmamayari ng bahay na ito. Siya na
rin ang bahala dito.
Marita: Hindi pwede ito. Hindi totoo yan.
Tito Ramon: Marie!
Marie: Bakit po señorito?
Tito Ramon: Ihanda ninyo na lahat ng gamit ni Marita. Iempake ang
lahat lahat. Aalis na siya dito sa bahay na 'to.

Hindi pa rin ako makapaniwala lahat-lahat ng ari-arian ni Papa sa

akin nang lahat.

Tito Ramon: Ikaw na ngayon ang may ari ng pinakamalaking share sa

Farma Company. Kaya bago ka umuwi kailangan mo nang dumaan doon
ngayon.
Laviet: Sige po.

Pumunta na kami doon sa Farma Company. Hindi pa rin nagsisink in sa

akin. Oo mayaman kami dati pero matagal na nawala ito sa akin.
Namuhay ako ng simple tapos ngayon babalik na ako sa pagiging
mayaman.

Tito Ramon: Excuse me for a while ladies and gentlemen. May I

present to you the new stock holder of Farma Company. Ang papalit
kay Mario. Tia Mariano.

"Hindi ba parang masyado pa siyang bata?"

Laviet: I'm already 20 years old Sir. I may not be the best like my
father but I would try to be. But I can't do this right now. I need
to prepare, to study for this company to grow. As the biggest stock
holder of Farma Company, I appoint Mr. Ramon Mariano my uncle to
represent me but after a year I would take his place and prove to
you all what I can do.

Lumabas na kami.
Tito Ramon: Ako bahala sa pagaaral mo. Magaaral ka sa states at
pagbalik mo dito ikaw na magpapatakbo ng Farma company.
Laviet: Malaki po ang tiwala ko sa inyo Tito Ramon. Wag ninyo po
sana itong sirain.
Tito Ramon: Makakaasa kang hindi ko sisirain ang tiwala mo.

Hinatid na niya kami ni Mint pauwi.

Mint: Nahihibang ka na ba Laviet? Mawawala ka ng isang taon para

magaral sa states?
Laviet: Kailangan ko itong gawin Mint. Wala nang magaasikaso ng mga
negosyo namin ako na lang. Wala akong kaalam alam sa mga ganyang
negosyo. Kaya magaaral ako. Ayokong mapahiya Mint.
Mint: Eh paano tayo?
CHAPTER 13
OCS: Somebody Loved by The Weepies

"Someday when we're old and worn. Like two softened shoes. I will wonder on how I was born.
The night I first ran away from you. Now my feet turn the corner back home. Sun turns the
evening to rose. Stars turning high up above. You turn me into somebody loved."

Laviet: Eh ano bang meron tayo Mint?

Hindi siya nakasagot.

Laviet: I need to do this Mint. A year maybe very long pero mabilis
lumipas ang panahon. Mabilis ang oras.
Mint: Sasama ako sayo. Hindi pwedeng ikaw lang magisa doon.
Laviet: Hindi pwede.
Mint: Anong hindi pwede? Sino ang makakasama mo doon?
Laviet: Kaya kong magisa. Mahigit 4 na taon na akong namumuhay
magisa Mint. Dito ka na lang. Walang kasama si Granny at si Baby
Andrew. Paano ang pagaaral mo?
Mint: Mas mahalaga ka sa akin Laviet. Kaya kong kalimutan ang lahat
para lang sayo.

Hinawakan ko ang magkabila niyang pisngi.

Laviet: Tumingin ka sa akin Mint. Kung mahal mo ako hindi mo iiwanan

si Granny at si Baby Andrew. Hindi ka titigil sa pagaaral. I don't
want you to regret not having to finish your studies because of me.
Tatapusin mo ang year na 'to tapos sa summer bibisitahin mo ako sa
states. Doon ka magbabakasyon. Mabibisita mo rin ang Mama mo. Buong
bakasyon tayong magkakasama. Naiintidihan mo? Kaunting tiis Mint.
Ikaw na rin ang nagsabi na hihintayin mo ako ng isang taon kahit
limang taon pa. Para saan pa't maghihintay ka ng 6 na buwan. Pumayag
ka na.

Niyakap niya ako ng mahigpit.

Mint: Hindi ko kaya Laviet. Hindi ako sanay na hindi ikaw ang
nagluluto araw-araw ng breakfast. Hindi ko kayang hindi kita
nakikita at naririnig ang boses mo.
Laviet: Kayanin mo Mint. Because this is for the best. Ako na lang
ang natitirang tagapagmana ng Farma company. Kayanin mo Mint.

Nagimpake na ako noong gabing yoon. Ayaw man ako paalisin nila
kailangan talaga.

Kinabukasan..

Laviet: Wag ka nang sumama Mint. Mahihirapan lang akong umalis.

Tatawag ako araw-araw kahit mahal para kamustahin kayo. Sige aalis
na ako.

I kissed Mint on the cheeks.

Laviet: Magingat ka ha.

Mint: Sa March hintayin mo ako.
Laviet: Hihintayin kita.

Umalis na ako. Alam kong labag man sa loob ni Mint na paalisin ako
kailangan eh. Dumaan muna ako sa school at sa café para magpaalam.

Laviet: Ava, magpapaalam na ako. Biglaan eh kailangan kong pumuntang

states. Pakibigay na lang itong sulat ko kay Nathan.
Ava: Sige ah. Magingat ka. Mamimiss ka namin dito.
Laviet: Wag kang umiyak babalik pa ako hindi man dito sa café pero
bibisita pa rin naman ako. Sige mauna na ako. Baka malate pa ako sa
flight ko.

Umalis na ako. Eto na kailangan kong magsumikap para sa mga magulang

ko.

====================================================================
===

Ava: Sir pinapabigay po ni Laviet.

Nathan: Salamat.

Binuksan ko na ang sulat na binigay sa akin ni Laviet.

Dear Nathan,

Salamat sa lahat. You've been a great friend, boss and my frère. I've discovered
many many things about myself because of you. But now, I need to go. Pandalian lang
naman. Kailangan kong magaral sa states para sa aking pamilya. Isang taon ako doon
magaaral. Kaya sana wag mo akong mamimiss. Hehe. Sana rin within that 1 year na wala
ako mahanap mo na yung perfect girl para sayo. Hihintayin ko yung panahon na
maipapakilala mo na siya sa akin. Take care.

Love,
Laviet

====================================================================
===

Pagkarating ko sa states sinalubong agad ako ni Tito Ramon. Inayos

muna niya ang lahat bago ako magstay dito. Ang lahat from school at
yung titirahan ko. Okay naman yung tinitirahan ko. Maganda siya.
Puro white nga eh. Just how I like it. Sana maging maayos ang stay
ko dito. Kinabukasan tumawag ako kayna Granny.

Laviet: Pasensya na kayo kung gabi na ako nakatawag. Baka nagising

ko pa kayo.
Granny: Laviet! Hindi okay lang. Kanina pa nga hinihintay ni Mint
ang tawag mo.

Naririnig ko si Mint.

Mint: Granny! Akin na yang phone. Kakausapin ko na si Laviet.

Granny: Laviet, eto na si Mint.
Mint: Hello Laviet! Musta ka na?
Laviet: Okay naman dito. Medyo malamig pero pwede na.

Nagusap kami ni Mint ng matagal. Isang araw pa lang ako nawawala

parang isang milyong taon na para kay Mint ako nawala.

Laviet: Mamaya na lang ulit Mint. Papasok na ako eh.

Mint: Sige. Ingat ka ha.
Laviet: Sige. Bye!

Nagayos lang ako tapos pumasok. Ang ganda pala ng mga universities
dito. Sosyal! Habang naglalakad ako may nakabanga ako.

"Look where you're going b****!"

Tinulak niya ako. Loko 'tong babaeng 'to. Buti na lang may nakasalo
sa akin.

"Ok ka lang ba? Are you okay?"

Laviet: Ok lang. Filipino ka?

"Oo. Pati yung nakabangga sayo. Cavie Santos ang pangalan niya. Anak
ng isa sa mga board directors kaya ganun na lang umasta. Ako nga
pala si Vana."

Laviet: Laviet. Akala ko sa high school lang may mean girls meron
din pala dito.
Vana: Humada ka na dahil maraming ganyan dito. Bago ka lang dito
noh?
Laviet: Oo eh.
Vana: Ano bang una mong class?
Laviet: French.
Vana: Parehas tayo. Halika sabay na tayo.

Simula noon si Vana na ang best friend ko dito sa school na 'to at

nangkataong malapit din ang tinutuluyan niya sa tinutuluyan ko kaya
siya rin ang naging tour guide ko dito sa New York. Pumunta na kami
sa first class namin.

"Bonjour!"

"Bonjour Monsieur LeBlanc!"

Monsieur LeBlanc: Asseyez-vous svp. (Please sit down.)

Umupo na kami. Masyado namang mukhang bata si Sir LeBlanc. Parang
nasa late 20's lang siya para maging prof.

Monsieur LeBlanc: J'ai une question. C'est très facile. Comment

saurez-vous si un mot est féminin ou masculin? How will you know if
a word is feminine or masculine? (I have a question. This is a very
easy one. How will you know if a word is feminine or masculine?)

Walang nagtaas ng kamay. Alam ko 'to kaya ako na lang ang nagtaas.

Monsieur LeBlanc: Oui? Quel est votre nom? (What is your name?)
Laviet: Je m'appelle Laviet Solomon, Monsieur.
Monsieur LeBlanc: Quelle est la réponse? (What is the answer?)
Laviet: Vous saurez si un mot est féminin s'il finit en e et ion
excepté certains mots comme le programme. Il est masculin.
(You'll know if a word is feminine if it ends in e and ion with the
exception of some words like program. It's masculine.)
Monsieur LeBlanc: Très bon. (Very good.)
Laviet: Merci.
Monsieur LeBlanc: Êtes-vous français ? Audition I de vous cet
accent français épais. (Are you french? I hearing from you this
thick french accent.)
Laviet: Non. Je suis Philippine. Mais j'ai étudié le français quand
j'étais un enfant et suis plus tard devenu à l'aise avec lui. (I'm
Filipino but I studied French when I was a kid and later on became
fluent with it.)
Monsieur LeBlanc: Wouah ! Excellent ! Passons avec la prochaine
question. (Wow! Excellent! Let's move on with the next question.)

--------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------

6 months just passed like a breeze. Sobrang dali hindi ko namalayan

6 na buwan na pala ako dito. Nagsisikap na magaral para mga magulang
ko. Tinawatagan ko agad si Mint pakagising ko.

Laviet: Hindi ko macontact yung bahay eh. Kaya kinontact ko na lang

yung phone mo. Kamusta na? Malapit na ba bakasyon ninyo?
Mint: Ok lang naman kami dito. Malapit na. Makakabisita na ako
diyan.

Biglang may kumakatok.

Laviet: Sandali lang may kumakatok.

Mint: Sige buksan mo muna yang pinto.
Laviet: Who is it?

Binuksan ko yung pinto pagkabukas ko..

"Ang tagal mo namang gumising kanina pa ako dito."

Laviet: Mint!
CHAPTER 14
OCS: My Love by Justin Timberlake
"If I wrote you a symphony. Just to say how much you mean to me. What would you do? If I told
you you were beautiful. Would you date me on the regular? Well, baby I've been around the
world but I ain't seen myself another girl like you. This ring here represents my heart. But
there's just one thing I need from you. Say I do."

Laviet: Mint! (picture )

Mint: In the flesh. Nasorpresa ba kita?

Sa sobrang tuwa ko nayakap ko siya.

Laviet: Sobra. Kamusta na? Sina Lola, si Baby Andrew sina Warren,
Ava at si Sir Nathan? Saka akala ko ba nasa Pilipinas ka pa?
Mint: Dahan dahan lang. Lalo kang gumaganda ah. Parang may nagiba sa
itsura mo?
Laviet: Inayos lang ni Vana yung pananamit ko saka ang ayos pero ako
pa rin ito. Si Vana pala yung friend ko dito. Classmate ko rin. Ano
kamusta na sina Lola?
Mint: Wag kang magalala. Ayos silang lahat. Si Baby Andrew ayun
lumalaki na. Mamaya papakita ko sayo yung picture niya. Hindi mo ba
ako papasukin? Ang lamig dito eh.
Laviet: Ay. Sorry. O, pasok. Saan ka ba tutuloy?
Mint: Sa hotel sana.
Laviet: Dito ka na lang. May extra akong kwarto.
Mint: Nakakahiya naman.
Laviet: Ngayon ka pa nahiya. Sige dumito ka na lang. Umupo ka na
diyan pagluluto kita. Alam kong namimiss mo naluto ko.

Kinindatan ko siya. Umupo na siya.

Mint: Oo nga pala. Sabi ni Granny. Malapit na daw maging legal yung
pagapon kay Baby Andrew.
Laviet: Eh di maganda. Magiging kapamilya na talaga si Baby Andrew.
Mint: Ang sabi ko kay Granny ipangalan na lang natin yung bata. Baby
Andrew Mariano Buenaventura.
Laviet: Masyado ka namang advance. Hindi pa nga tayo may anak na
agad at kasal na agad ang iniisip mo.
Mint: Darating din naman tayo diyan eh.
Laviet: Talaga lang ha. O, eto kumain ka na siguradong gutom lang
yan.

Kumain na kami.

Mint: May pasok ka ba ngayon?

Laviet: Wala. Bakit?
Mint: Labas tayo.
Laviet: Saan mo gustong pumunta?
Mint: Kahit saan.
Laviet: Kung gusto mo punta tayong Central Park tapos magice skating
tayo doon sa Lower Plaza ng Rockefeller Center. Tapos kain tayo
after. Spring ngayon kaya maganda. Okay ba yun?
Mint: Okay na yun. After nating kumain alis na tayo.

After kumain pumunta na kami sa may Central Park. Habang naglalakad

hinawakan niya ang kamay ko.
Mint: Ang ganda dito.
Laviet: Ngayon ka lang ba nakapunta dito?
Mint: Oo eh. Wala kasi akong inaatupag dati kung di pumunta sa mga
bar eh.
Laviet: The ladies man, Mint Buenaventura.
Mint: Hindi na ako yun. Good boy na 'to.
Laviet: Talaga lang ha.

Pagkatapos naming maglakad lakas sa central park pumunta na kami sa

may Rockefeller center para magice skating.

Mint: Marunong ka bang magice skating?

Laviet: Medyo. Ikaw?
Mint: Ok lang.
Laviet: Halika na.

Pumunta na kami doon sa rink. Tumba ng tumba si Mint kaya tinulungan

ko pa siya. (picture )

Laviet: Akala ko ba marunong ka? Nagpapasikat ka lang ata eh.

Mint: Hindi kaya.

Bigla kaming parehas nadulas tapos nahulog kami. Nagkataong ang

nabagsakan ko si Mint. Nasa taas niya ako. Tapos bigla niya akong
hinalikan. Bigla akong tumayo.

Laviet: Loko ka ha! Nagnanakaw ka ng kiss ah.

Tapos naghabulan lang kami doon sa may skating rink. After noon
kumain kami sa isang cafe tapos nagikot sa isang mall.

Laviet: Sandali lang may bibilin lang ako.

Sumunod sa akin si Mint.

Mint: Kayo talang mga babae ang daming binibili.

Laviet: Kayo rin kaya.

Nagsimula lang kaming magkulitan doon sa store. (picture )

Laviet: Tama na nga. Bibilin ko na 'to. Dyan ka lang.

Binili ko yun at umuwi na kami sa bahay. Gabi na rin nga kaming

nakauwi eh.

Laviet: Hindi mo pa ba na bibistahin ang Mama at Ate mo?

Mint: Hindi pa eh.
Laviet: Ikaw talaga. Miss ka na nila kailangan mo na silang
bisitahin.
Mint: Ako na bahala doon. 6 months na lang.
Laviet: Anong 6 months?
Mint: 6 months na lang sasagutin mo na ako.
Laviet: Sigurado ka bang sasagutin kita?

Nagkulitan na naman kami. Tapos bigla siyang nauntog doon sa pinto.

Laviet: Haha. Ok lang ba?

Hindi siya sumasagot.

Laviet: Huy! Mint!

Tapos bigla siyang gumising at kiniss ulit ako.

Laviet: Nakakadalawa ka na ha.

Mint: Pwede bang sagutin mo na ako ngayon?
Laviet: Akala ko ba kaya mong magintay ng matagal. Bakit parang atat
na atat ka na.
Mint: Eh kasi..
Laviet: Kaunting tiis. Sige tulog na ako. Good night.
Mint: Good night.

Pumasok na ako sa kwarto ko. Bago ako pumasok ng pinto.

Laviet: Pero wag kang magalala Mint. I'm almost over him.

Pumasok na ako't natulog. Medyo maaga akong nagising. So nagayos na

ako't nagluto. Naiisipan kong magpiano para pampalipas oras. Bumili
rin kasi ako ng piano eh. Hilig ko talaga kasi. White din yung
binili ko katulad noong kayna Mint. Habang napaplay ako meron mga
tonong ayaw maalis sa utak ko kaya sinulat ko eto at nakabuo ako ng
isang kanta.

You Found Me

Is this a dream,
If it is
Please don't wake me from this high
I've become comfortably numb
Until you opened up my eyes
To what it's like
When everything's right
I can't believe

You found me
When no one else was looking
How did you know just where I would be?
You broke through
All of my confusion
The ups and the downs
And you still didn't leave
I guess that you saw what nobody could see
You found me

So, here we are

That's pretty far
When you think of where we've been
No going back
I'm fading out
All that has faded me within
You're by my side
Now everything's fine
 I can't believe

You found me
When no one else was looking
How did you know just where I would be?
You broke through
All of my confusion
The ups and the downs
And you still didn't leave
I guess that you saw what nobody could see
You found me

And I was hiding

'Til you came along
And showed me where I belong
You found me
When no one else was looking
How did you know?

You found me
When no one else was looking
You found me
How did you know just where I would be?
You broke through
All of my confusion
The ups and the downs
And you still didn't leave
I guess that you saw what nobody could see
The good and the bad
And the things in between
You found me

=============================================================
==========

Pagkagising ko wala na si Laviet. Nakita ko na lang na handa na ang

food at note sa may piano.

Play the answering machine. - L

Plinay ko yung answering machine. Biglang narinig ko yung boses ni

Laviet kumakanta at naririnig ko rin na nagpapiano siya.

Laviet: Good Morning. Nagustuhan mo ba? Ginawa ko yang song na yan

para sayo. Oo nga pala. May food na diyan pinagluto na kita.
Kailangan ko kasing maagang umalis eh. May pasok pa ako. Punta ka
mamayang hapon sa Serendipity 3. Alam kong tatanong mo kung bakit
kaya ang sasabihin ko sayo wag ka nang magtanong pumunta ka na lang.
Sige bye. See you tonight.

Kinahapunan pumunta ako doon sa Serendipity 3. Pagkakita ko doon

nandoon si Mama at si Ate Aika.

Mama: Mint! Ang laki mo na.

Mint: Paano kayo nakapunta dito?
Aika Pinapunta kami dito ni Laviet.
Mama: Alam mo anak ang swerte swerte mo at meron kang mabait na
girlfriend. Sinagot niya lahat ng gastusin namin sa pagpunta dito.
Mint: Hindi ko pa ho siya girlfriend Ma.
Mama: Pero malapit na?

Hindi mo masasabing kami ang pinakaperfect na family pero what

happend today is the best bonding experience we ever had at dahil
yun kay Laviet. Hindi man agad-agad na mapapatawad ko si Mama pero
naiintindihan naman niya ako. Siguro sa future mapapatawad ko rin
siya.

====================================================================
===

Mga 2 months ding nagbakasyon dito si Mint. We did a lot together.

Tinutulungan niya ako sa lahat ng bagay. I'm glad we're both
together. Hindi man kami pero we like each other's company. Pero
kailangan na niya umalis. Hinatid ko siya sa airport.

Mint: Bakit ka umiiyak? Dati nung umalis ka hindi ka umiiyak tapos

ngayon umiiyak ka na.
Laviet: Ikaw kasi eh.
Mint: Ako pa ngayon may kasalanan.
Laviet: Pakabait ka ha. Tatawag na lang ako para kamustahin kayo.
Mint: Ikaw rin. Ingat ka ha.
Laviet: Sige. Ikaw rin.
Mint: I'll miss you. Bye.

He kissed me on the lips and I kissed him back.

Laviet: Bye.
CHAPTER 15
OCS: Come Back To Me by Utada

"The rain falls on my windows and the coldness runs through my soul. When the rain falls, when
the rain falls. I don't want to be alone. I wish that I could Photoshop all our bad memories.
Because the flashbacks, the flashbacks won't leave me alone."

"You're visiting the Philippines for the first time?"

Laviet: No. I'm from the Philippines but I needed to study in the
states for a year and now I'm excited to go back. How about you?

"Just for a business trip."

Laviet: Oh, I see.

Nandito ako ngayon excited na umuwi. Namiss ko talaga silang lahat.

Tumawag ako kay Mint pagkababa ko ng eroplano.

Laviet: Nandito na ako sa airport. Hintayin ninyo lang ako ah.

Pagkalabas ko hinanap ko na sina Mint ang nakita ko na lang ay isang
driver na may card na may pangalan ko.

"Laviet Solomon?"

Laviet: Ako nga yun?

"Sumama po kayo sa akin. Pinapasundo kayo ni Sir Mint."

Eh di sumunod na lang ako. Ano ba na naman ang pinaplano ni Mint?

Isinakay ako noong driver sa isang white stretch limo. Hinatid niya
ako sa isang place.

"Baba na po kayo Ms. Laviet."

Bumaba na ako nakarating ako dito sa isang garden na may isang

gazebo. Doon sa may gazebo may nagviviolin at may candle light
dinner.

Laviet: Mint? Nandyan ka ba?

May naramdam akong nagkiss sa akin sa cheeks. Pagtalikod ko nakita

ko doon si Mint. Inabot niya sa akin yung isang stem ng baby pink
tulip. My favorite. Kinuha ko yung tulip tapos niyakap ko siya.

Laviet: Para sa akin ba ang lahat ng 'to?

Mint: Sa tingin mo? Isang taon na ang nakalipas and you know what
that means.

Biglang naging seryoso yung istura niya.

Mint: Akin na ang dalawang kamay mo.

Ginawa ko ang sinabi niya.

Mint: I may not be the perfect person but I feel that everything's
perfect when I'm with you. This may sound cliched but you complete
me. You change my bad ways I don't know how you did it but you just
did. No one even my mom and sister can ever change and there you
came and change me in an instant. I love you Laviet with all my
heart. You're the most important thing in my life right now. I miss
you every night and day that you were gone. I have waited a long
time to just hear you say that you love me. I love you Laviet.
Laviet I love you too Mint. I love you more than you'll ever know.
I've moved on because of you.

We kissed. Then suddenly there were fireworks going up in the sky.

Colorful and exciting. Like our love.

--------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------

After a few months..

"Good Morning Ms. Laviet."

Laviet: Good morning Violet.
Violet: Mukang blooming po kayo ha? Dahil po ba yan kay Sir Mint?
Laviet: Natututo ka nang mambola katulad Mint ah. Nagbibiro lang
ako. Anong schedule ko ngayon?
Violet: May meeting po kayo with the stockholder this 2 o'clock.
Pero po before that you have a lunch date with Sir Mint. By 4 pm may
meeting din po kayo with the French clients.
Laviet: Si Mint talaga. Sige yun lang ba?
Violet: Dumating na po yung adoption papers ni Baby Andrew. Nasignan
na po yan ni Sir Mint. Yung sa inyo na lang po hinihintay. Nasa line
din po si Sir Mint.
Laviet: Sige salamat. You may go now.

Umalis na si Violet, siya ang assistant ko sa company. Pagkabalik ko

dito sumalang agad ako sa trabaho si Mint din. Siya ngayon ang vice-
president ng company nila. Kinausap ko na si Mint.

Laviet: Pati date natin ah pinapaschedule mo na rin sa assistant ko

ah.
Mint: Para sigurado. Nagiging busy na kasi tayong parehas. Nakuha mo
na ba yung adoptition papers ni Baby Andrew?
Laviet: Oo eto pinipirmahan ko na.
Mint: Ang kulang na lang kasal.
Laviet: Don't get me started Mint.
Mint: I was just joking. Alam ko namang trabaho muna. 4 years pa.
Laviet: Alam mo pala eh.
Mint: Sige na. Kita na lang tayo mamaya.
Laviet: Sige. Love you.
Mint: Love you more.

Pinirmahan ko na yung adoption papers tapos tinawagan si Baby Andrew.

Laviet: Granny, pakausap mo po kay Baby Andrew.

Granny: O, eto sandali lang. Halika dito kakausapin ka daw ni Mama.
Laviet: Hello Baby! Kamusta ka na?
Baby Andrew: Hello! Mami! Okey lang nyaman po ako. Kayo?
Laviet: Okay lang naman Baby. Kumakain ka ba ng marami?
Baby Andrew: Opo.
Laviet: Pakabait ka ha. Tatawagan na lang kita mamaya. Bye. Kiss ko?
Baby Andrew: Bye. Mwah!

Binaba ko na yung telephone at nagsimula nang magtrabaho. Naglunch

kami ni Mint.

====================================================================
===

"Sino yang kasama ni Mint?"

"Ah yan ba? Yan yung girlfriend niya."
"Naku hindi naman sila magtatagal gaya noong naging kami."
"Nagkakamali ka diyan. Nagbago na si Mint. Hindi na siya noong
katulad noon. Ang balita yang babae daw na yan ang nagpabago sa
kanya. Hinintay pa daw niya yan ng isang taon."
"Talaga lang ha."

====================================================================
===
Naisipan kong dahil weekend dadalan ko ng breakfast sina Mint. Doon
na kasi ako sa dati naming bahay nakatira. Nakakalungkot nga eh.
Pagkapasok ko sa bahay nakita nandoon si Mint nakikipagaway sa isang
babae.

"Bakit ba ayaw mong maniwala na anak mo ang dinadala ko?"

Mint: That can't be Dolce. Matagal na tayong wala.

Dolce: Eh sayo nga eto eh. Kailangan mo akong pakasalan. Hindi pwede
akong humarap sa mga magulang ko ng ganito.

Bigla akong nakita ni Mint. Hindi ko alam kung bakit pero nahulog ko
ang hawak kong container at tumakbo.

Mint: Laviet!

Nahabol ako ni Mint.

Mint: Laviet hindi totoo yun. Hindi akin yun. Trust me. Wala ka bang
trust sa akin?
Laviet: I trust you Mint pero not right now. Wag mo na ako
alalahanin panagutan mo na siya.
Mint: Pero ikaw ang mahal ko Laviet. Alam mo yan.
Laviet: Hindi pwede. Kailangan mo siyang panagutan dahil yoon ang
tama.

====================================================================
===

Bumalik ako doon sa loob. Pagpasok ko nakita ko si Dolce tumatawa.

Dolce: You should've seen your face.

Mint: Ano?
Dolce: Dapat magpasalamat ka sa akin dahil pinadali ko ang break up
ninyo nung bago mong girlfriend. Hindi mo na siya kailangang ibreak.
Mint: Hindi totoo na buntis ka at ako ang ama?
Dolce: Bingo!
Mint: Nagbago na ako Dolce. Kaya yung ginawa mo kanina hindi yoon
nakatulong sa akin. Dahil inilayo mo sa akin ang babaeng
pinakamamahal ko. Umalis ka na dahil hindi ako nanakit ng babae pero
sa galit ko ngayon kaya kitang saktan.

====================================================================
===

Kinabukasan..

Violet: Ms. Laviet okay lang po ba kayo? Para pong namamaga ang mata
niyo. Umiyak po ba kayo?

Hindi ako nakasagot.

Violet: Advice ko lang po sa inyo Ms. Laviet, magbakasyon po muna

kayo. Unwind baka maibsan po yang sakit sa puso ninyo.
Laviet: Salamat Violet. Tawagan mo si Tito Ramon at sabihin mo siya
muna ang pumalit sa akin kahit 6 na buwan lang. I need to unwind.
Tama ka. Get me a flight to Paris first thing in the morning.
Violet: Yes. Miss Laviet.

Umuwi ako pagkatapos. I need to get away from here. Kaya nagimpake
na ako agad at umalis na. Tumawag ako kay Granny.

Laviet: Granny, kayo na po bahala kay Baby Andrew. Tatawagan ko na

lang po kayo at susulatan. Padalhan ninyo na lang po ako ng pictures
ni Baby Andrew. Wag ninyo ho sasabihin kahit kanino kung saan ako.
Please po nagmamakaawa na po ako.
Granny: Makakasa ka.

====================================================================
===

Pinuntahan ko agad si Laviet.

Mint: Laviet! Please pakingan mo naman ako. Magusap tayo!

Biglang may lumabas na maid.

"Wala na po siya Sir. Umalis na."

Mint: Baka naman tinatago ninyo lang siya sa akin?

"Wala na ho talaga siya Sir. Hindi ho namin siya tinatago kahit

pumasok pa po kayo dala po ang lahat ng gamit niya umalis na po siya
ng walang pasabi."

====================================================================
===

Hindi ko napigilan ang mga luha ko habang nakaupo ako't naghihintay

sa airport.

"Are you okay?"

Inabot niya sa akin yung panyo niya. Kinuha ko naman ito.

"You're the girl beside me in the airplane going here."

Laviet: Thank you. Yeah that's me.

"Why are you crying?"

Laviet: Oh, it's a long story.

"I have all the time."

CHAPTER 16
OCS: Di Nagpaalam by Brenan Espartinez

"Bakit di ka man lang sa akin nagpaalam? Para namang kay daling nalimutan. O kay sakit
ngayo'y nanghihinayang. Ba't di ka man lang sa'kin nagpaalam?"
Kinuwento ko ang lahat sa lalaking katabi ko eh. Hindi ko nga alam
eh kung bakit ko kinuwento ang lahat sa kanong 'to. Para kasing ang
gaan ng loob ko sa kanya eh. I can tell him everything.

"Calling Flight #4897 to Paris. Calling Flight #4897 to Paris."

Laviet: Thank you very much for listening. I really don't know why
I told you those things but it made me feel good. Sorry but I need
to go already.

"I'm glad to help. Take care. Goodbye."

Laviet: Goodbye.

Paris ici je viens! (Paris here I come!)

====================================================================
===

Granny: Ikaw bata ka. Bakit ka umiinom?

Mint: Granny, wala na siya. Wala na siya.
Granny: Sinong wala?
Mint: Si Laviet. Umalis na siya. Hindi ko na siya naabutan. Hindi
siya naniwala na hindi ko anak ang nasa tyan ni Dolce. Huli na ang
lahat.
Granny: Kailanman hindi pa huli ang lahat. Hanapin mo siya. Ako muna
ang bahala sa kompanya. Hanapin mo siya sa abot ng iyong makakaya.

====================================================================
==

Pagkababa ng ko eroplano sumakay agad ako papunta sa room ko.

"Vous parle anglais?" (Do you speak english?)

Laviet: Oui.

"We'll have no problem. I'm still not that fluent in French. My mom
just passed on to me this building few months ago. I'm originally
from Sydney. Very well, here's your room. Just call me if you need
anything. By the way, I'm Gemma."

Laviet: Laviet.

I extended my arm to shake her hand.

Laviet: Thanks.

Pumasok na ako sa loob. Not bad. Maganda pa nga siya eh. Hindi naman
ako maarte pagdating sa room eh. Naiisipan ko muna matulog medyo may
jet lag pa ako eh. Gumising din ako kahapunan. Naala ko tuloy si
Marco at ang pangarap naming magtour sa Europe. Pati na rin siya. Oo
si Mint. Naalala ko siya. Siguro rin ako kasi hindi ko siya
pinagpaliwanag pero kasi parang nagblanko na lang ang utak ko noong
nakita ko si Mint at yung babaeng yoon. Ang sabi pa noong babae na
daladala niya ang anak ni Mint. The first thing that came up in my
mind was to run. Huli na rin siguro. May ibang plano para sa akin.
Just go with that God's plan. Naisipan kong lumabas muna at magikot
ikot dito sa Paris. Paano pa't naging isa ito sa mga fashion
capitals? Habang naglakad ako nakakita ako ng isang store. Ang ganda
ng mga damit kaya pumasok ako.

Laviet: Wow! Ang gaganda.

"Excusez-moi?" (Excuse me?)

Laviet: Pardonnez-moi, I'm just saying how beautiful are the

clothes. Beaux vêtements (Beautiful clothes)

"Merci. I made them. By the way, Je m'appelle Sadrine."

Laviet: Je m'appelle Laviet. Nice to meet you.

Sandrine: Nice to meet you too. Êtes-vous Thaï? (Are you Thai?)
Laviet: Non. Je suis Philippine. I'm just here for a vacation. (No.
I am a Filipina)
Sandrine: Oh, I see.
Laviet: Your clothes are amazing. Are they inspired by the 50's or
60's?
Sandrine: Oui. You have a good knowledge in fashion.
Laviet: Thank you. I suddenly got fascinated with fashion when I was
in New York. So now and then I update myself on the latest trends.
Sandrine: Very well. Do you want a job here in my store?
Laviet: Me?
Sandrine: Oui vous. Help the people choose what suits them, help me
in thinking of new designs, help me in sewing. I will teach you all
the things I know. Êtes-vous dedans? (Yes you. Are you in?)
Laviet: Pourquoi pas? I'm in. (Why not?)
Sandrine: You start tomorrow morning.
Laviet: Merci.

That was fast, may trabaho agad ako. Kinabukasan, bumalik ulit ako
doon sa clothing store.

Laviet: Sandrine?
Sandrine: Je suis ici! (I'm here.)
Laviet: Sandrine?
Sandrine: I'm just getting my bag. We'll be going to a place.
Laviet: Où? (Where?)
Sandrine: You'll see.

Pumunta kami sa isang hair salon.

Sandrine: Un peu plus court sur la longueur. Courbez les cheveux

davantage. Mettez dessus du son maquillage.
(A little bit shorter on the length. Curl the hair more. Put on her
some make-up. )

Ginawa na nga sa akin ang mga sinabi ni Sandrine.

Sandrine: There you look more beautiful. Let's go to your

apartment?
Laviet: Apartment?
Sandrine: I would check your wardrobe.
Pumunta na kami sa aparment ko. Para namang fairygod mother itong si
Sandrine.

Sandrine: These won't do.

Kinuha niya lahat gamit ko at inilagay sa isang paper bag. Hindi ko

na yoon nakita pagkatapos noon.

Sandrine: Nous irons faire des emplettes. (We'll go shopping.)

Shopping dito. Shopping doon. Eh paano ba naman wala na akong damit.

After noon pagod na pagod na ako. Ang dami namin nabili.

Sandrine: When you're working for me I want you to look presentable

and beautiful.
Laviet: Oui.
Sandrine: I don't like your name. No offense. I want to change it.
Laviet: My name?
Sandrine: From now on you'll be called Azalea.
Laviet: Azalea what?
Sandrine: Just Azalea. To add more mystery.
Laviet: Is that necessary?
Sandrine: For me it is. You're now, Azalea.

Simula noon nakilala na akong si Azalea. Mas nasanay na nga akong

tawaging Azalea eh. Ang gulo ng buhay ko noh? Tia tapos Laviet tapos
naman ngayon Azalea.

--------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------

After a few months..

Azalea: Papunta na po ako ngayon sa work ko.

Granny: Ingat ka ha Laviet.
Azalea: Azalea na po Granny.
Granny: Pabago-bago ka kasi ng pangalan Hija eh. Oo nga pala.
Natangap mo na ba yung pictures ni Baby Andrew na pinadala ko sayo?
Azalea: Eto po tinitignan ko na. Ang laki na po niya. Lalo siyang
nagiging cute. Nalulungkot ako't wala ako sa tabi niya ngayon.
Granny: Eh bakit hindi ka na lang kasi bumalik Hija? Sa totoo lang
gusto ko nang sabihin kay Mint kung nasaan ka pero ayaw ko naman
sirain ang pangako ko sayo.
Azalea: Pasensya na po kayo at naiipit kayo sa situasyon.
Granny: Alam mo palagi ka nang hinanap ni Mint eh.
Azalea: Tapos na po ang lahat sa amin. Natapos na po yoon noong
narinig kong may anak siya sa iba.
Granny: Pero hindi naman totoo yun eh.
Azalea: Huli na po ang lahat Granny.
Granny: Sige hindi ko na ipipilit. Magingat ka na lang diyan ha?
Azalea: Salamat po. Kapag uuwi ako diyan sasabihan ko kayo.

Naglalakad ako noon ng may nakabungo ako lalaki. Natapon ang kape ko
sa suot niyang suit. Mukha pa naman yoon mahal.

Azalea: Désolé (Sorry)

"No it's okay."

Azalea: Sige po Granny.

Granny: Sige. Baka mahal na 'tong babayaran mo.
Azalea: Bye.

Binaba ko na yung cellphone ko.

Azalea: I'm really sorry.

Pinapunas ko sa polo niya yoong panyo ko.

"You're that girl from the airport. I didn't recognize you."

Azalea: I just did some changes with my look. You're that guy again.
We kept bumping on each other.

"Maybe it's destiny."

Azalea: You believe in that?

"Yes. In fact, I do."

Natawa ako.

"Oh, I always forget to introduce my name. I'm Duke and you are?"

Azalea: I'm Azalea. Sorry about your shirt. I'll just replace it.
Duke: No. It's okay.
Azalea: I insist. I can see that your suit is expensive so it's just
fair that I replace it. Let's go. I still have a few minutes before
Sandrine needs me in her shop.

Pumunta kami sa isang store.

Duke: No. I can't let you pay for my suit.

Azalea: Well then, you pay the suit but I will pick the suit that's
perfect for you.
Duke: That's more like it.

Pinili ko ang suit para sa kanya.

Azalea: Black looks good on you. Ainsi ceci. Celui-là. Cette

cravate. Svp? Merci. (So this. That one. That tie. Please?)

Binigay sa akin ang mga pinili kong garments para kay Duke.

Azalea: Try it.

Sinukat na niya at lumabas na siya sa dressing room.

Duke: What do you think?

Azalea: Perfect.

Nakita ko yung oras kailangan ko nang umalis.

Azalea: Sorry Duke. I need to go.
Duke: It's okay.
Azalea: Sorry for ruining your suit.
Duke: No it's okay. Thank you for picking a suit for me. I liked it.
Azalea: No prob. See you around.

Umalis na ako at pumunta doon sa store.

Kinabukasan..

Sandrine: Azalea, eat your lunch already.

Azalea: Is it okay?
Sandrine: It's okay. I can manage it.
Azalea: Thanks.

Lumabas na ako para kumain ng lunch. Habang kumakain.

"May I sit beside you?"

Azalea: Sure. Oh, it's you again. Hi Duke.

Duke: Hello. Thanks to you I signed the deal I've been negotiating
for months now.
Azalea: Why? What did I do?
Duke: They said for the first time I dressed well and it's all
thanks to you.
Azalea: No it's not. You just carried the clothes well.
Duke: Your always humble. So the last time I saw you were excited in
going back to the Philippines. Then I saw you crying in the airport.
Now, you're here in Paris.
Azalea: It's a long story and you know that story very well.
Duke: I still remember it.
Azalea: So what are you doing here? You know besides that deal that
your negotiating for months.
Duke: Just work, work, and more work.
Azalea: So you're a work-a-holic?
Duke: You can say that. My dad passed our company to me. So as his
son I need to keep it alive. I've been everywhere. Philippines,
Milan, Paris, Malaysia. Just to sign deals for our telecoms company.
Azalea: Your lucky. You've been to a lot of places.
Duke: Not really. It's tiring. I go there for work not a vacation so
I really don't enjoy my stay there. I'll go to a country to sign a
deal then after signing a deal one to two days I'll go back to L.A.
and then go again to another country.
Azalea: You're right it is tiring. So you're originally from L.A.?
Duke: Yeah.
Azalea: An Americain in Paris. Hehe. (American)
Duke: You what do you do?
Azalea: A company is also passed on to me. Farma Company in the
Philippines.
Duke: I've heard of that company. If you have a company to run why
are you here?
Azalea: Just having a vacation. At the same time working for a
designer. I recently discovered my love for fashion.
Duke: Interesting. Wait. What time is it?
Azalea: Quarter to 1. Why?
Duke: I need to go. I still need to get something. This is my card
if you need something.
Kinuha ko yung card niya.

Azalea: Thanks. Here's mine.

Binigyan ko naman sa kanya ang card ko.

Duke: Sorry. I really need to go.

Azalea: No. It's okay. Bye!
Duke: Bye!

Umalis na si Duke. Papatayo na ako ng biglang akong may nabanga.

Azalea: Sorry.

"Laviet? Ikaw ba yan?"

CHAPTER 17
OCS: Make You Feel My Love by Adele

"I could make you happy, make your dreams come true. Nothing that I wouldn't do. Go to the
ends of the Earth for you. To make you feel my love"

Azalea: Nathan!

Niyakap ko siya agad.

Azalea: Kamusta ka na? Ang tagal nating hindi nagkita. Hindi ko alam
na nandito sa Paris.
Nathan: Magiisang taon na rin ako dito. Nagaaral kasi ako eh. Plano
kong magtayo ng sarili kong café.
Azalea: Upo muna tayo. Ang dami nating paguusapan.

Umupo na kami. Masaya ako at nagkita ulit kami ni Nathan.

Nathan: Ok lang ako. Tama pala ang balita na nandito ka sa Paris.

Bakit ka ba kasi biglaang umalis? Business trip ba? Kamusta na si
Mint? Hindi pa ba kayo magpapakasal?

Napatigil ako.

Nathan: Laviet?
Azalea: Azalea na ngayon ang pangalan ko. Pero dahil malapit ka sa
akin pwede mo pa rin akong tawaging Laviet.
Nathan: Bakit mo binago yung usapan?
Azalea: Oder na tayo. Serveur! (Waiter!)

Nagorder na kami.

Azalea: Nagbabakasyon lang ako dito. Nagkataong may french na

nagalok sa akin ng trabaho sa isang clothing store inayusan ako at
binigyan ng ibang pangalan. Para nga siyang fairy godmother eh.
Sandrine ang pangalan niya. Oo nga pala nakita mo na ba yung perfect
girl para sayo? Pakilala mo naman sa akin.
Nathan: Nakita ko na siya pero hindi ko pa nasasabi yung feelings ko
para sa kanya eh.
Azalea: Ganun ba? Sabihin mo na. Kapag nasabi mo na ha pakilala mo
na siya sa akin.
Nathan: Kilala mo nga siya eh.
Azalea: Hindi nga sino?
Nathan: Basta ipapakilala ko na lang siya sayo.
Azalea: Ok. Oo nga pala sino ngayon ang nagmamanage ng Irvine?
Nathan: Yung magasawa. Alam mo ba nanganak na si Sunday?
Azalea: Anong anak niya boy or girl?
Nathan: Kambal. Isang babae at isang lalaki.
Azalea: Wow naman. Nakuha na rin ng magaasawa ang gusto nila.
Nathan: Kailan ka babalik sa Pilipinas?
Azalea: Next week na. Magpapalam na nga ako kay Sandrine eh.
Kailangan ko nang bulikan ang kompanya namin.
Nathan: Parehas pala tayo.
Azalea: Gusto mo sabay tayong umuwi? Tutulungan pa kitang ayusin ang
café mo. Free of charge. Pwera nga lang dapat libre ang kape ko.
Nathan: Wag nakakahiya naman sayo.
Azalea: Ok lang talaga. Pasasalamat ko sa lahat ng ginagawa mo para
sa akin. Sige na. Pumayag ka na. Tutulungan kita.
Nathan: Sige na nga.

Nagpaalam na ako kay Nathan at pumunta na kayna Sandrine para

magpaalam.

Sandrine: Is there any other way for me to stop you from going
back?
Azalea: Sorry Sandrine but no. I really need to go back now but
don't worry I would still visit here if I have the time.
Sandrine: I'll miss you. Take care, Azalea. You'll travel far.
Remember that.

Pagkauwi ko ng kinagabihan tinawagan ko na si Granny.

Granny: O, Laviet este Azalea napatawag ka?

Azalea: Gusto ko lang po sabihin na sa susunod na linggo uuwi na po
ako ng Pilipinas.
Granny: Magandang balita yan.
Azalea: Pakiusap ko lang po na dapat walang makakalam nito. Lalong
lano na si..
Granny: Si Mint. Naiintidihan ko. Pero hindi mo pa rin ba siya
papatawarin? Hindi ka pa rin magpapakita? Aba matagal ka nang
hinanahap noong tao. Araw gabi ka niyang hinahanap.
Azalea: Please Granny wag ninyo na pong simulan. Ako na po ang
bahala kaya wag ninyo na ho akong sunduin sa airport. Tawatag na
lang po ako pagdating ko sa Pilipinas.

Lumipas ilang araw at sumakay na rin kami sa eroplano pabalik sa

Pilipinas.

Violet: Welcome home Ms. Laviet.

Azalea: Tawagin mo na akong ngayong Azalea.

Home sweet home. Ang Pilipinas. Namiss ko rin ito. Matagal din akong
nawala.
Violet: Halika na po Ms. Laviet este Ms. Azalea.

Tinawagan ko agad si Granny.

Azalea: Mamaya pong hapon kasama si Baby Andrew pumunta kayo sa

opisina ko. Gusto ko na po kasi siyang makita eh. Marami po akong
pasalubong sa kanya.
Granny: Sige.

Dumiretso ako sa bahay tapos pumunta na agad sa opisina. Kailangan

kahit pagod.

Azalea: Tito Ramon.

Tito Ramon: Laviet! Kamusta ka na?
Azalea: Ok na po ako ngayon. Matagal po kayong nagtatrabaho kaya po
magpahinga na kayo. Ako na po muna dito.
Tito Ramon: Salamat. Maligayang pagbabalik.
Azalea: Salamat po Tito Ramon.

Lumabas na ng office ko si Tito Ramon.

Azalea: Violet?
Violet: Yes, Ms. Azalea?
Azalea: Give me the progress report for this year. Gumawa ka rin ng
report ng lahat ng transactions at nangyari dito sa Farma Company
for the last 6 months na nawala ako. I need the papers by tomorrow
morning.
Violet: Yes. Ms. Azalea.

Ginawa ko ang lahat ng trabaho dito sa company. Matagal din akong

nawala kaya maraming trabaho.

Violet: Ms. Azalea dinalan ko po kayo ng lunch mukhang nakakalimutan

mo na po kasing maglunch.
Azalea: Salamat Violet.

Kumain muna ako sandali at nagstart ulit magtrabaho.

Violet: Ms. Azalea nandito na po si Granny at si Baby Andrew.

Azalea: Sige papasukin mo.
Baby Andrew: Mami!

Niyakap agad ako ni Baby Andrew. Kinagra ko siya agad.

Azalea: Ang laki laki mo na! Lalo ka naging cute. Halika upo dito sa
lap ko. Kamusta ka na? Kumakain ka ba ng tama?
Baby Andrew: Oo nyaman po.
Azalea: Napapakabait ka ba kay Granny? Baka sobrang kulit mo
nahihighblood na si Granny.
Baby Andrew: Hindi po talaga.
Azalea: Promise?
Baby Andrew: Promise.
Azalea: Pinky swear?
Baby Andrew: Pinky swear! Hehehe.
Azalea: Hintayin ninyo na lang po ako Granny. Malapit na naman po
ako matapos sa trabaho ko. Kakain tayo sa labas. Gusto mo ba yun?
Baby Andrew: Opo.

Bumalik na ako sa trabaho ko. Pagkatapos nun kumain kaming maganak

sa labas.

Kinabukasan..

Dumaan ako ng kinaumagahan doon sa place na napili ni Nathan na

tatayuan ng café.

Azalea: Maganda 'tong nakuha mong pwesto ah.

Nathan: Nandito ka na pala. Matagal ko na kasing gusto 'tong pwesto
na 'to. Hindi ko lang mabili kasi may dating umuupa. Oo nga pala,
Laviet..
Azalea: Nathan, it's Azalea now.
Nathan: Sorry. Azalea, oo nga pala si Denis yung gagawa nintong
café.
Azalea: Nice to meet you Denis.
Denis: Nice to meet you too.
Azalea: Maganda ngang pagawa mo na 'to. Pero sa akin mo na lang
paubaya ang paint job. Wag kang magalala ako magdedesign nito.
Nathan: Sige walang problema.

Kapag may free time ako dumadaan ako doon sa café at nagpipintura.

Nathan: Tulungan na kita diyan.

Azalea: Sige.

Para kaming mga bata naglalaro ng pintura.

Azalea: Tama na nga. Ako na dito.

Nathan: May pintura ka sa mukha mo.
Azalea: Saan?

Pinunasan ko yung pisngi ko.

Nathan: Di diyan. Dito o.

Kinuha ni Nathan ang panyo ko at siya ang nagpunas ng pintura sa

mukha ko.

Azalea: Uhm. Sandali lang. Kukuha lang ako ng pintura.

Pinaintan ko yung mga pader. Isang garden na may marami bulaklak.

Kinabukasan sinamahan ako Nathan para bumili ng paintings para sa
café.

Nathan: Buti na lang tinutulungan mo ako. Wala akong alam diyan sa

mga design na yan. Completo na ba yang paintings?
Azalea: Ok na.
Nathan: Bakit hindi mo isama yung mga drawings mo? Ipaframe natin.
Tapos ilagay natin doon. Magaganda naman eh.
Azalea: Wag na.
Nathan: Sige na please.
Azalea: Sige na nga.
Nathan: Natapos na ba yung painting sa pader?
Azalea: Malapit na pero meron pa akong isang ilalagay sa pader.
Noong kinagabihan tinapos ko na yung wall.

Nathan: Isang kanta? You Found Me.

Laviet: Wag mo nang tanungin kung bakit. Pabayaan mo na lang ako. O,
halika na ilagay na natin yung mga paintings.

The only memory I left of him. Ang song ko para sa kanya. Nilagay na
namin yung mga paintings at drawings doon sa pader.

Nathan: Sandali lang may nakalimutan akong painting.

Lumabas si Nathan na may dalang framed painting.

Azalea: Painting ko? Yung sa may beach dati? Pinaframe mo?

Nathan: Oo. Nagustuhan ko ito. Kaya binili ko tapos pinaframe ko.
Azalea: Wow naman.
Nathan: Next week mabubuksan na 'tong café. Salamat sa lahat ng
tulong mo.
Azalea: Wala yun. Kain tayo sa labas. Nagugutom na ako eh.
Nathan: Sige.
Azalea: Sige. Bihis lang ako.

Pagkabihis namin umalis na kami at kumain sa labas.

Azalea: Anong gusto mong pangalan ng café?

Nathan: Wala pa nga akong naiisip eh. Ikaw may naisip ka na ba?
Azalea: Ano ba?

Inisip ko talaga kung anong babagay na pangalan.

Azalea: Memoir Café!

Nathan: Memoir Café?
Azalea: Memoir Café. Nakalakip sa mga pander at bintana ng café ang
mga karanasan ng tao. Mga memories. Happy memories habang umiinom ng
kape o kumain kasama ang mga mahal nila sa buhay. Ang buong café ang
magsasalamin sa mga naranasan ng mga taong kumakain dito.
Nathan: Tama. Memoir Café. Ang gandang pangalan. Salamat talaga. Ang
swerte ko at nandyan ka sa akin tabi palagi. Palagi mo akong
tinutulungan. Parang hindi ko ata kayang mawala ka. Magsama na kaya
tayo? Ang mas maganda magpakasal na tayo.
Azalea: Ano?

Inabot sa akin ni Nathan ang isang box. Pagkabukas ko singsing ang

laman nito.

Nathan: This may sound absurd pero una pa lang kitang nakita minahal
na kita. Tinulungan mo akong makalimutan si Liz. Madali ko siya
nakalimutan dahil sa pagmamahal ko sayo. Nandyan ka palagi sa tabi
ko't tinutulungan ako kaya naman mas lalo pang nahulog ang loob ko
sayo. Alam kong mahal mo si Mint. Pero kahit gaano ko itry na
makalimutan ang pagmamahal ko sayo hindi ko kaya eh. Mahal na mahal
talaga kita. Matagal kitang hindi nakita tapos ngayon nagkita ulit
tayo destiny na mismo ang naglapit sa atin. Mahal na mahal kita
Laviet, Azalea kahit sino ka man. Handa kitang pakasalan Laviet.
Will you marry me?
Naspeechless ako.

Azalea: Nathan. Hindi ko kaya. This may sound heartbreaking I know

pero hindi kayang mahalin at most pakasalan. I can't marry you
Nathan. Hindi dahil kay Mint o kanino man. Dahil sarili ko 'tong
disisyon. Hindi pa ako handa saka alam mo namang kuya lang ang
tingin ko sayo.
Nathan: Natuturuan naman ang puso diba?
Azalea: Natuturuan nga ito pero hindi ang puso ko. Sorry Nathan. I
really don't know if we could be friends after this pero I still
want to. Balak ko nang tuluyang umalis sa makalawa. Magpapakalayo
layo na ako. Bagong buhay. I would live in New York for good. Eto
ang number ko if you need something just call me. Sabi ko naman sayo
you'll find your perfect girl because hindi ako yun. Tumawag ka lang
kung hindi mo siya makita. Tutulungan kitang makita mo siya. Eto ang
number ko kunin mo na. Pati ang regalo mong headband sa akin.
Masasaktan lang ako kapag makikita ko 'to.

Tinangal ko ang suot kong headband na ibinigay sa akin ni Nathan.

Nilagay ko sa palad niya ang papel kung saan nakasulat ang number ko
at niyakap siya.

Azalea: Sorry. I'm really sorry.Voyez-vous autour du frère. See you

around big brother.

Umalis na ako doon. Buong gabi akong umiyak noon. Ang sakit kahit
hindi ako yung nabasted dahil mahal na mahal ko si Nathan pero
hanggang kapatid lang.

Kinabukasan..

Azalea: Violet?
Violet: Yes Ms. Azalea?
Azalea: Magpatawag ka ng urgent board meeting after lunch isama mo
na si Tito Ramon.

Pagkakain ko ng lunch pumunta na akong meeting.

Azalea: Pinatawag ko kayo ngayon dahil may important announcement

ako. Simula next week. Ang quarter ng shares ko sa kompanyang ito ay
mapupunta na kay Tito Ramon. Ang kalahati naman ay ibibebenta ko na.
Kahit sino man sa inyo ay pwedeng bumili nito. Ang lahat ng
interesado sa 3/4 ng shares ko tawagan ninyo na lang ang secretarya
ko. Ang may pinakamalaking bid ang siyang makakakuha nito. The
biding would start right now. Mamaya na malalaman kung sino ang
makakahuha ng 3/4 ng shares ko sa kompanyang ito. Tawagan ninyo na
lang secretarya ko.

Lumabas na ako doon sa conference room.

Azalea: Ibenta mo lahat lahat ng business ng pamilya Mariano. Lahat

ng kotse, kagamitan pati na rin ang bahay. Ang pera galing sa
pinagbentahan ilagay mo lahat sa account ko. Ibigay mo na lahat ng
separation pay ng mga kasambahay. Mataas dapat ang separation pay
nila. Matagal na rin silang nagsisilbi sa amin. Para sayo na man
Violet bahala ka na kung sasama ka sa akin o mananatali ka dito
kompanya. Pupunta na ako sa makalawa sa New York. Doon na ako
maninirahan ng tuluyan. Magsisimula na rin ako ng bagong negosyo
doon.
Violet: Hindi na po ba magbabago ang isip ninyo? Para naman pong
masyadong drastic yung desisyon ninyo. Pero po kahit anong desisyon
ninyo sasama po ako sa inyo Ms. Azalea. Wala na po akong aasahan
kundi kayo. Wala na rin po akong mga magulang kaya wala na rin akong
matutuluyan.
Azalea: Matagal ko na 'tong pinagiisipan Violet. Kaya handa na ako
sa kakalabasan nintong lahat. Gusto ko nang magsarili. Magbagong
buhay. Malayo dito.

Kinagabihan..

Azalea: Granny, magpapaalam na po ako.

Granny: Ano? Bakit?
Azalea: Magsisimula na po ako ng bagong buhay sa New York.
Granny: Paano si Baby Andrew? Si Mint?
Azalea: Pwede pong pakiusap na lang kay Baby Andrew?
Baby Andrew: Mami. Bakit po parang kayong umiiyak?
Azalea: Hindi ako umiiyak. Sinisipon lang ako. Medyo matagal
mawawala si Mami kaya magpakabait ka ha. Alagaan mo si Granny at..
ang Papa mo. Wag kang magiging sakit ng ulo ah. Tatawagan ka na lang
palagi ni Mami.
Baby Andrew: Opo Mami.

Kinagabihan..

Nagimapke na ako para umalis.

Violet: Nabenta na po lahat lahat ng pinapabenta ninyo sa akin. 100

million po ang nanalong bid. Si Mr. Morato po ang nanalo.
Azalea: Maayos naman siya kaya okay na rin. Nakaempake ka na ba?
Violet: Opo.
Azalea: Magkita na lang tayo sa airport.
CHAPTER 18
OCS: A Lack of Armor by Jesse Ruben

"Like a pilot when the engine dies, I've abandoning my plans. And like a knight without his
armor, I don't know who I am. And I tried to forget you but the memories got stuck and now
they're on display and you're over, October. And now my back is turned to Broadway. And I
tried to, forget you but the memories go stuck."

Hindi ko napigilan ang pagiyak ko habang nasa eroplano ako papuntang

New York.

Violet: Okay lang ho ba kayo Ms. Azalea?

Azalea: Hindi okay lang ako.

Pinigil ko na ang aking luha at pinunasan ito. Sisikapin kong hindi

na umiyak. Kailangan kong maging matatag. Tintignan ko ang aking
kamay ng napansin kong suot ko pa pala ang singsing na binigay sa
akin ni Mint noong sinagot ko siya. Bumabalik sa isipan ko ang mga
nangyari sa amin. Pero naisip ko kailangan ko ng kalimutan siya.
Kailangan ko ng magbagong buhay. Magmove on. Tangapin na lang ang
nakatakda. Just go with the flow. Be free.

Azalea: Violet,
Violet: Ano po yun Ms. Azalea?

Hinubad ko ang singsing na bigay sa akin ni Mint at binigay kay

Violet.

Azalea: Pakitago muna ito.

Pagkaraan ng ilang oras nakarating na kami sa New York. Dumeresto

kami doon sa tinirhan kong room noong dati akong nanirahan dito.
Namiss ko ang lugar na ito. I’m back here for good. Pagkarating
namin nagpahinga muna kami bago lumabas at maglakadlakad. Nakarating
kami sa Barneys New York. Nagikot ikot lang kami. Sa Barneys may mga
taong namimili para sa iyo ng babagay sa iyong damit. Mga personal
shoppers ang tawag doon. Kaya naman nagkaroon ako ng idea. Magbukas
kaya ako ng store na yun ang ginagawa tulungan ang mga taong manamit
ng maayos. Ang mga damit ay magmumula sa buong panig ng mundo para
mas marami silang pagpilian. Kaya dali akong pumasok sa Barneys
bilang isang personal shopper para malaman ko ang mga kailangang
gawin. Meron din naman akong experience doon sa Paris. Marami din
naman tinuro si Sandrine sa akin tungkol sa fashion.

“I’m looking for Azalea?”

Azalea: Yes Mrs. Smithson?

Mrs. Smithson: Darling! I so love the outfit you put up for me last
week for my meeting I want you to put something for me again.
Azalea: Right away Mrs. Smithson.
Mrs. Smithson: Just call me Cece darling.

Tumagal din ako ng ilang buwan doon bago ako natupad ang dream ko
magkaroon ng sariling shop. Naghanap ng space, mga stylist, clients
at mga damit.

Violet: Ang galing po Ms. Azalea ang daming pumupunta dito sa atin
para magpastyle.
Azalea: Nagugustuhan lang nila ang service natin kaya sila
bumabalik. Oo nga pala pakitawag si Carina may sasabihin lang ako sa
kanya.

Medyo ang busy ang linggo na ‘to malapit na kasing magNESCA Charity
Ball. Yoon ang pinakabusyng linggo ng taon kasi lahat ng socialites
maghahanap perfect dress para sa charity ball na yun. Yoong charity
ball na yun ay isang gabi ng sosyalan kaya lang at the same time ang
proceeds ay para sa maraming charities. Nagdodonate kasi ang mga
pupunta ng gamit tapos ipapaaunction ito. Kapag dumating ang
linggong ito busy kami at ang mga salon. Punong-puno ng mga sosyal
na kababaihan at ang kanilang mga anak.

Carina: Yes Ms. Azalea?

Azalea: Handa mo na yung 4 na rack ng dresses. Malapit na dumating
lahat ng cliente natin. Pati yung mga shoes at accessories.

Almost lahat ng empliyado ko dito puro Filipino para naman magkaroon

sila ng trabaho at may maipadala sa Pilipinas.

Carina: Yes Ms. Azalea.

Habang may ginagawa ako kinahapunan biglang may kumatok sa pinto ng

office ko.

Azalea: Come in.

“I have this meeting later and I need to convince the board members
of this certain company to sign an important deal. I heard you are
good in picking suits for men. I also heard that when you pick a
suit for a person you have that magic touch, which brings luck to
that person. Am I right?”

Azalea: Duke?
Duke: It’s been awhile. Sorry I haven’t called you when I said I
would.
Azalea: It’s okay. I haven’t had the time to call you also. So, what
brings you here in New York?
Duke: Work and I’m hoping I would see an old friend again.
Azalea: As always. So do I need to pick a suit again for you? I’d be
willing to. Free of charge.
Duke: No, it’s okay. I was just wondering if the girl who picked a
suit for me that brought me luck wants to go out for lunch.
Azalea: Me?
Duke: Yes you.
Azalea: Sure no problem.
Duke: Let’s go.

Siguro nga ginagamit ko rin Duke para makalimutan si Mint. Katulad

ng pag gamit sa akin ni Nathan para makalimutan si Liz. Hindi rin
naman kasing mahirap mahalin si Duke. Mabait siya at maunawain.
Parang naiintindihan niya ang lahat ng nararamdaman ko. Alam niya
lahat ng sinasabi ko at sasabihin ko pa Lang. Hindi ko pa
nakakalimutan ang pagmamahal ko kay Mint aaminin ko yun pero
kailangan ko ng magmove on at sa tingin ko si Duke ang makakatulong
na makapagmoveon ako. Siguro nga tama si Nathan hindi exception ang
puso ko para turuan ito. Ngayon nagdadate lang kami ni Duke. Just
getting to know each other. Taking one step at a time. Hindi
nagmamadali.

Duke: Are you okay?

Azalea: Just remembered something. So how’s your deal?
Duke: I just signed my last one. Next week I’d be back to the
Philippines again to sign this deal. I’m thinking..
Azalea: What?
Duke: Why don’t you come with me? You know you could go for vacation
there and visit your friends and family at the same time. You get to
also find some clothes for your store. I’ve heard there are lots of
great designers there. At the same time we can be together. I’d be
going there to sign a deal. After that I can join you. We could go
to different beaches for a vacation.
Azalea: We’ll go back to the Philippines?
Duke: Yeah. What do you say?

Ako? Babalik sa Pilipinas?

CHAPTER 19
OCS: Incomplete by Sisqó

"Its been a year-Winter, Summer, Spring and Fall but being without you just ain't living
anything at all. If I could travel back in time, I'd relive the days you were mine. Without your
girl, without you girl in my life. Without you girl, my life, my life is incomplete. Without you girl
my life is in complete."

Duke: You can leave your store with Violet. She can handle it. She's
as good as you and it's just for a few months. What do you say?
Azalea: Fine you win. I'll come with you but there's one condition.
Duke: And what is that?
Azalea: We'll leave next week because I can't leave this week. It's
the week of the NESCA charity ball and it's the busy week of the
month.
Duke: No problem.

=====================================================================

Mahigit 2 taon na Laviet pero bakit hindi pa rin kita makitakita?

Makikita pa ba kita?

Granny: Umiinom ka na naman bata ka? Hinahanap mo nga siya pero gabi
gabi naman lango ka sa alak.
Mint: Eh Granny hindi ko talaga siya mahanap eh. Saka hindi ko rin
siya makalimutan. Bakit ba kami nagkaganito?

Kinuha sa akin ni Granny yung baso.

Granny: Wag mong ganyanin ang sarili mo. Papaano na lang kung
bumalik si Laviet at makita kang ganyan sa tingin mo gugustuhin
niyang makita kang ganyan?
Mint: Eh anong dapat kong gawin Granny?
Granny: Magpakatino ka. Ayusin mo ang sarili mo. Bumalik ka sa
companya. Palitan mo ako bilang CEO malay mo iyon ang daan para
magbalikan kayo. Kung para talaga kayo sa isat isa magkikita't
magkikita kayo. O siya, magpahinga ka na muna. Umagang-umaga umiinom
ka.

Umakyat na ako sa kwarto ko. Nang pagakyat ko napansin ko ang piano

sa may sala sa taas. Bumabalik ang mga alaala ni Laviet sa aking
utak. Ang pagpapiano niya. Kahit nga ang pangaasar niya sa akin eh.
Papasok na ako ng kwarto nang biglang tumawag si Warren.

Mint: Ano yun?

Warren: Punta ka muna dito sa dati nating pinupuntahan. Ikaw naman.
Magsaya ka naman. Palagi ka na lang nagmumukmok diyan.
Mint: Ayoko. Ikaw na lang.
Warren: Sige na. Please!
Mint: Oo na. Matigil lang yang kakangawa mo.

Bumaba ako at nagpaalam kay Granny.

Granny: Uy! Mint! Saan ka pupunta?
Mint: Diyan lang po. Magkikita kami ni Warren. Aalis na po ako.
Granny: Sige magingat ka ha.

====================================================================
===

Azalea: Hello? Granny?

Granny: Azalea? Ikaw ba yan? Ang tagal mo nang hindi nakakatawag ha.
Azalea: Pasensya na po. Medyo naging busy lang po ako. Gusto ko lang
po sanang sabihin na nandito na ulit ako sa Pilipinas. Gusto ko rin
po kasing makita si Baby Andrew. Makita po tayo sa may McDo sa
Katipunan.
Granny: Sige pupunta agad kami diyan.

Hinintay ko sina Granny at Baby Andrew sa McDo.

Baby Andrew: Mami!

Tumakbo agad si Baby Andrew sa akin noong nakita ako at bigla akong
niyakap. Kinalong ko siya agad.

Azalea: Ang laki mo na. Kamusta na ang cute kong baby? Namiss mo ba
si Mami?
Baby Andrew: Ok lang po. Namiss ko po kayo sobra.
Azalea: Talaga?
Baby Andrew: Talagang talaga!
Azalea: O, Halika na order na tayo. Anong gusto mo?

After kong pakainin si Baby Andrew tinawagan ako ni Duke to have

dinner with him.

Azalea: O, how's the deal?

Duke: It's just okay but there's a little problem. I talked to the
CEO this morning but she said that her grandson would be replacing
her tomorrow so I still need to talk to his grandson, the new CEO.

Biglang nagring yung cellphone ko.

Azalea: Oh. Wait. I'll just take this call.

Duke: Ok.

Tumayo ako at lumabas.

"Hello?"

Nagulat ako. Tandang tanda ko ang boses na 'to. Hindi ako

nagkakamali. Hindi maari.

Azalea: Mint?
CHAPTER 20
OCS: Let Me Be The One by Jimmy Bondoc

"I'm tellin you I love you one last time and goodbye. Somebody told me you still love me. I don't
know why. Nobody told me that you only needed time to fly. Somebody told me that you want to
come back when our love is real again. Just turn around and walk away. We don't have to live
like this no. But if you love me still then stay don't keep me waiting for that final kiss. We could
work together through this test or we could work through it apart."

Hindi ko alam pero binaba ko agad yung cellphone ko pagkatapos noon.

Sobrang nagulat ako. Nahanap na niya ako. Hindi ‘to maari. Hindi ko
namalayan na tumutulo na pala ang luha sa mata ko. Hindi ako pwedeng
makita ni Duke ng ganito. Pinunasan ko agad ang aking luha, nagayos
ng sarili at pumasok na sa loob.

Duke: Are you okay? Who’s that?

Azalea: I’m okay. It’s just a prank caller. Let’s eat.

Tinuloy ko na yung pagkain ko. Habang kumakain bigla ulit tumunog

ang cellphone ko.

Duke: There’s someone calling you again. Will you not answer it?
Azalea: Maybe, it’s just that prank caller again. I’ll just turn it
off.
Duke: You look pale. Are you sick?
Azalea: No. It’s okay. Maybe it's just because of the weather.
Duke: Yeah. It’s really humid here. O, before I forgot I have
something for you.

Binigay niya sa akin ang isang box, pagbukas ko isang diamond ring
ang laman nito. Cartier ‘to sigurado ako.

Duke: It’s just since we’ve been together I haven’t given you
anything so I bought you that ring. When I first saw that ring the
first thing I remember was you. Do you like it?
Azalea: I like it very much.

Sinuot niya sa akin yung ring and I kissed him on the cheek.

Duke: I’m really glad that you came here with me. You know I’m not
into that cheesy romantic lines but you gave meaning to my busy
life. I’m glad your always beside just ready to support me. I just
hope this lasts forever.
Azalea: Me too.

Kinabukasan..

Azalea: I love all your clothes. I would buy them all if I have the
money but I want that gown in particular. It’s very unique. If it’s
okay with you, I’ll buy that gown.

“Okay. No problem. It’s a deal. I can’t say no to the Azalea.”

Azalea: You’re too kind. I’m not the Azalea, maybe in the future.
Hehehe. Just pack it so that I could ship it right away to New York.
Thanks.

Biglang tumunog ang cellphone ko.

Azalea: Excuse me, I just need to take this call.

Lumabas muna ako at sinagot ko yung tawag niya.

Azalea: Duke. Why? Is there a problem?

Duke: I forgot a contract there in your car yesterday and I need it
now. If you’re not busy can you drop it of here in Aneza building
5th floor?
Azalea: Sure. I’ll be there in 20 minutes.

Kinuha ko na yung gown at pumunta na sa Aneza building dala dala ang

contract ni Duke. Pumasok na ako sa Aneza building.

Azalea: Wait!

Ano ba yan? Muntik pa akong maiwanan ng elevator. Buti na lang may

pumigil na doon sa elevator door na isang lalake.

Azalea: Duke, I’m in the elevator already. Just wait for me.

Pagbaba ko ng cellphone ko napalingon ako doon sa katabi ko.

Nagkatinginan kami.

“Laviet?”

Biglang niya akong niyakap. Nagpumiglas ako agad. Maliit talaga ang
mundo.

Azalea: Mint, pwede bitiwan mo ako.

Mint: Ang tagal kitang hinanap. Bakit ba bigla ka na lang umalis?
Hindi ka man lang nagpaalam.

Niyakap ulit ako ni Mint pero nagpumiglas ulita ko.

Azalea: Pwedeng wag mo akong hawakan. Alam mo kung anong dahilan

kaya ako umalis.
Mint: Hindi naman totoo yun eh. Swear hindi totoo yung kay Dolce.
Tanungin mo pa si Granny.
Azalea: Wag na Mint. Huli na ang lahat. Wala na tayo. Matagal na.
Mint: Hindi pwede yun. Mahal na mahal kita Laviet. Sabihin mo ulit
na mahal mo ako kakalimutan ko lahat ng nangyari. Pwede na tayong
magbagong buhay at magpakasal.
Azalea: Ano ba Mint?
Mint: Bakit hindi mo na ba ako mahal? Kung hindi na talaga sabihin
mo lang na hindi mo na ako mahal lalayo na ako.
Azalea: Nasasaktan ako Mint.

Biglang bumukas ang pinto at binitawan ako agad ni Mint. Inaabangan

na pala ako ni Duke sa labas ng elevator. Niyakap ko agad siya at
hinalikan sa cheek.

Azalea: Sorry. It took a little time for me to get here.

Duke: It’s okay. Where’s the contract?
Azalea: Here.

Biglang napansin ni Duke si Mint.

Duke: You must be Mr. Mint Buenaventura? The new CEO of this
company.
Mint: Yeah that’s me.
Duke: I talked to your grandmother yesterday but she said that
you’ll be taking her place today so I still need to talk to you.
Mint: You must be Mr. Duke Gregory. My grandmother told me about you
and the deal.
Duke: That’s me. Sorry, I forgot to introduce to you my girlfriend.
Silly old me I forgot the contract for the deal so I asked her to
bring it here. By the way, this is Azalea. Azalea, this is Mint
Buenaventura. The one I’m talking about the other night when we’re
having dinner.

Nagpangap na lang ako ngayon lang kami nagkita at ngumiti na lang

ako.

Azalea: You’re just forgetful that’s all. Hehehe. Sorry. Nice to

meet you. I’m Azalea.
Mint: Nice to meet you.

Nakipagkamay ako sa kanya.

Azalea: I’ll get going. I still need to meet other designers. See
you later. Nice to meet you again Mr. Buenaventura.
Mint: Just call me Mint.
Azalea: Okay. Bye.

Hinalikan ko si Duke sa cheeks.

Duke: Bye take care.

=====================================================================

Akala ko kapag nakita ko na si Laviet magiging maayos na ang lahat

pero naging mas komplikado dahil may iba na pala siya at nagkataon
pang client namin. Iba na rin pala ang pangalan niya Azalea na.

Duke: She’s really beautiful right?

Mint: Uhm.. Sorry. I didn’t hear you.
Duke: I said she’s really beautiful. I mean Azalea. She’s also
unique. She’s the most interesting girl I’ve ever seen.
Mint: Yeah she is.
Duke: Let’s get to work.
Mint: Can I ask you where you two meet? I mean if it’s okay for you
to tell.
Duke: It’s a long story but we first met in a plane going here. She
said she was excited to come back and then after a few months we met
again in the same airport but she was crying. She told be about her
boyfriend that cheated on her and got a girl pregnant. Then we met
again in Paris. We got to talk became close but I needed to go to
another country so I wasn’t able to meet her for a while. Then I
went to New York and found her there. She has a store there that she
owns. There we became officially a couple. Destiny right? Hehe.
Mint: Are you sure Azalea is her real name?
Duke: Yeah. Why do you ask?
Mint: O, nothing.
Bakit ba napakacomplicated ng buhay ng tao? Kung kailan maayos na
ako at maayos na ang buhay ko with Duke sa naman nagkita ulit kami.
Noong umuwi naman ako dati dito hindi kami nagkita tapos ngayon
nagkita na kami. Iniibitahan pa ni Mint ako at si Duke sa party
niya. Nakaloka. Hindi naman ako pwedeng tumangi. Ano namang
idadahilan ko kay Duke? Kaya ayun napasama na ako.

Duke: You look wonderful. Are you ready?

Azalea: Yeah. I am.

Pumasok na kami sa loob nung part venue.

Mint: Welcome.
Azalea: Thank you for inviting us.
Mint: No problem. It’s also a celebration for you part Duke. You
signed a deal with us.
Duke: Yeah and I thank you for that.
Mint: What are you doing after this? Will you two go back to New
York?
Duke: No. We’ll be staying here. Azalea and I would just tour the
Philippines. You know to get a vacation.
Mint: I see. I hope you have fun. We have a lot of wonderful beaches
here.
Duke: Thank you.

The whole time na naguusap kami napapansin kong nakatingin sa akin

si Mint. Ginigisa na ba ako sa kwali ng guilt? Please no!

Mint: Excuse me. Thank you for coming.

Duke: You’re welcome.
Azalea: I’ll just go to the powder room.
Duke: Okay.

Pumunta muna ako doon sa may veranda ng venue. Hindi ko yata

kakayanin ‘to. Masyadong tense.

Mint: Laviet or should I say Azalea?

Azalea: Mint!

Nagulat akong nasalikod ko na pala si Mint. Tamabi siya sa akin.

Nakatingin lang kami sa magandang view sa baba.

Mint: Anong nangyari sa atin Laviet? Bigla ka na lang nawala.

Nahihilo at nababaliw na ako sa kakahanap sayo. Hindi ko alam kung
saan ka hahanapin. Kung hindi ko pa pinahanap si Nathan hindi kita
mamahanap.
Azalea: Si Nathan?
Mint: Oo. Siya nagbigay sa akin ng number mo. Sabi niya nagpropose
siya sayo pero hindi mo yun tinangap. Ibig sabihin ba noon ay mahal
mo ako o may mahal ka nang iba? Nakita ko rin ang ginawa mo doon sa
café. Bakit naandun ang kanta mo para sa akin? Gusto kong isipin na
mahal mo pa rin ako pero nakikita ko sa kilos mo na hindi mo na ako
mahal. Ni ibang singsing na nga nasa daliri mo si Duke ang may bigay
niyan diba? Gusto kong isipin na pwede pa rin maging tayo dahil
mahal pa rin kita Tia, Laviet, Azalea o kahit sino ka man.
Azalea: Ano nga ba nangyari sa atin Mint? Yan ang palagi kong
tinatanong sa sarili ko pero kung tutuusin hindi dapat kita sisihin
eh. Oo noong una ikaw ang sinisisi ko pero nung kalaunan naisip ko
ako lang ang dapat sisihin dito. Siguro nga hindi ko pinaglaban ang
pagibig ko sayo. Hindi kita pinagpaliwanag. Umalis na lang ako
bigla. Una ko kasing naisip eh tumakbo. Ewan ko ba for the first
time tinakbuhan ko ang problema. Ipinasok ko sa isip kong after
noong insidenteng yoon wala na tayo. Na hindi tayo para sa isa’t
isat. Kaya naisipan kong lumayo. Pero isa akong talunan. Isang
malaking talunan. Hindi ko man lang pinaglaban pagmamahal ko sayo.
Ngayon pinipilit kong mahalin si Duke pero hindi ko kaya.

Biglang bumagsak ang mga luha sa mata ko. Niyakap agad ako ni Mint.

Azalea: Bakit ba ganoon? Ang sakit eh. Mahigit 2 taon pero bakit
ganoon ang nasa puso ko ikaw pa rin pero ang utak ko sinasabi na
lumayo na lang at si Duke na lang ang piliin.
Mint: Just tell me you love still love me. Yun lang ang hinihingi ko
Laviet.

Biglang dumating si Duke.

Duke: Don’t tell me Mint is the guy you’re talking about when we are
in the aiport?
Azalea: Duke, let me explain.
Mint: Mamili ka sa amin Laviet. Is it me or him? Which one do you
love?

Sino ba ang pipiliin ko? I can’t pick strawberry right now. I love
Mint pero may something na nagsasabi sa akin na piliin si Duke eh.

“If I chose the other path would our fate be different? Would I not
have had to lose you?”

Duke: Why did you choose me?

Azalea: Are you not happy that I chose you?
Duke: It’s not that Azalea. You may have chosen me but I can see in
your eyes that in your heart you don’t love me. You love that guy,
Mint.
Azalea: It’s not that. Please.
Duke: Don’t fool yourself Azalea, Laviet whatever your real name is.
I may have love Azalea but beneath it there’s still Laviet and that
Laviet loves Mint and not Duke. Now, that Laviet and coming out of
that Azalea shell. I may not like it but it’s happening without you
knowing it. I love you very much Azalea but I know you don’t love
me. You think you do but it’s like having a hole in a boat you may
cover the hole and make the water stops but if the current of the
water is really strong that cover would just be carried away and
you’ll sink. That current is your love for Mint. I may cover that
hole in your heart but your love for Mint is so strong I am just
carried away.
Azalea: I didn’t mean to make you feel that way.
Duke: I know. So just go to him. I love you very much Laviet that
I’m willing to give you up. So take the opportunity. If you don’t
leave now I may change my mind because finding a girl like you is
very difficult. You’re one of a kind.

I kissed his cheek and put the ring he gave me on his palm.

Azalea: Thank you very much Duke. I’m sorry for everything.
Duke: Guess I’ll be going on a vacation alone.
Azalea: Thank you really.
Duke: Go! Before it’s too late.

Umalis na ako at dumiretso sa bahay nina Granny.

Granny: O Laviet. Bakit gabing gabi nandito ka?

Azalea: Gusto ko lang po sanang kausapin si Mint.
Granny: Pasensya ka na wala siya eh.
Azalea: Ganoon ho ba. Hihintayin ko na lang po siya sa taas.
Granny: Importante ba yang sasabihin mo? Baka pwede mo na lang
sabihin yun sa akin. Sasabihin ko na lang agad kapag dumating na si
Mint.
Azalea: Wag na lang po Granny. Hihintayin ko na lang po siya.
Importante po itong sasabihin ko eh.
Granny: O, sige. Pasok.

Pumasok ako at naghintay sa may sala sa labas. Dahil sa inip

naisipan kong tumugtog ng piano. Namiss ko ang pagtugtog ko dito.
Nakalakip na dito ang mga alaala ko dito sa bahay na ‘to siguro nga
dapat tangapin ko na lang na hindi talaga kami ni Mint para sa isa’t
isa. Nagsimula akong tumugtog.

And I was hiding

'Til you came along
And showed me where I belong
You found me
When no one else was looking
How did you know?

Hindi ko namalayan nakatulog na pala ako. Pagkagising ko may kumot

na nakatakip sa akin.

Granny: Pasensya na. Hindi umuwi ngayong gabi si Mint eh.

Azalea: Ok lang po.

Humingi ako ng papel at ballpen kay Granny at nagsulat ng isang

liham.

Azalea: Pakibigay na lang po ito kay Mint.

=====================================================================

Granny: Saan ka ba galing?

Mint: Diyan lang ho.
Granny: Diyan lang. Eh alas-9 na ng umaga saka ka lang dumadating.
Kagabi ka pa hinihintay ni Laviet.
Mint: Si Laviet?
Granny: Buong gabi ka nga niya hinintay. Eto pinabibigay niya.

Dear Mint,

Kung maibabalik ko lang ang lahat. Sana pinagpaliwanag kita.

Hindi ko alam kung bakit si Duke ang pinili ng utak pero sa
puso ko ikaw pa rin Mint. Sana mapatawad mo ako dahil lumayo
ako. Mahal na mahal pa rin kita. Kapag kasama kita masaya
ako. Sana lang bumalik yoong dati. Yoong mga panahong masaya
tayo. Patawad at lumayo ako’t nasaktan kita. Siguro kapag
nabasa mo na itong sulat na ito nasa airport na ako,
naghihintay ng eroplano pabalik ng New York. Hindi nga tayo
siguro para sa isa’t isa dahil isa lang akong talunan
palaging tinatakbuhan ang problema. At ngayon tinatakbuhan
ko na naman ulit ‘to. Kalimutan mo na ako. Maghanap ka ng
mas maganda at mas babaeng babagay sayo yoong hindi ka
sasaktan at hindi ka iiwan. Yoong hindi ka tatakbuhan. Wag
kang magalala hindi na ako babalik diyan. Wala na rin kami
ni Duke. Mabubuhay na lang akong magisa. Trabaho muna. Kung
magkikita man tayo gusto ko kapag nakita kita masaya ka na
sa buhay may asawa at cute na mga anak. Alagaan mo rin si
Baby Andrew. Punan mo ang pagmamahal na hindi ko sa kanya
maibibgay ngayong hindi ko na siya makakasama. Sana talaga
mapatawad mo ako.

Love,
Laviet

Granny: Huy! Mint! Saan ka pupunta?

Tumakbo ako agad sa labas at pumunta na sa airport. Ano ba yan? Kung

kailan nagmamadali yung tao saka namang may traffic. Bumusina ako ng
bumusina. Pagkaraan ng ilang minuto nakarating na rin ako sa
airport. Sana maabutan ko siya.

Mint: Miss umalis na po ba yung flight to New York?

“Pasensya na po Sir. Kaalis lang noong eroplano. Hindi ninyo na po

naabutan.”

Mint: Salamat.

Huli na ba ang lahat? Tumawag agad ako kay Warren.

Mint: Pare, kuha mo ako flight to New York. ASAP.

Warren: No problem.

Bumalik agad ako sa bahay at nagimpake.

Mint: Para kami sa isa’t isa Granny. Nararamdaman ko yun. Hindi niya
man kayang ipaglaban ang relasyon namin ako mismo ang lalaban para
sa kanya. Susundan ko siya doon. Sana lang tangapin niya ako kapag
nakita niya ako.
Granny: Para nga kayo sa isa’t isa. O, apo bilisan mo. Baka mahuli
pa ang lahat.

=====================================================================

Violet: Welcome back Ms. Azalea!

Azalea: Salamat.
Violet: Ok lang ho ba kayo?
Azalea: Ok lang ako. Pwede bang umuwi muna ako? Medyo jet lagged ata
ako.
Violet: Sige po. Ako na po bahala dito.
Umuwi na ako doon sa apartment ko. Ano ba naman ‘tong buhay ko?!
Magiging masaya pa ba ako. Wala na lang akong napapala kung di puro
kasiwaan sa pagibig. May mga nagpropropose pero hindi ko naman
gusto. Sasusunod na may nagpropose sa akin ng kasal. Oo na talaga
ako. Hehehe.

Azalea: Oo nga pala Violet.

Violet: Ano po yun?
Azalea: Pakibigay na sa akin yung singsing na pinatago ko sayo.
Violet: Eto po.
EPILOGUE
OCS: Mrs. Scott by Bethany Joy Lenz-Galeotti

"I want a dress, nice and pale. With a hat on the top of the sheer tailored veil. Pink on the sash so
it matches the beads of swarovski glass.
I want a day full of love. How lovely. I wanna a house on the hill with our own little Jack and Jill.
I wanna dog in the yard with a white picket fence and a powder blue car. I want a life full of love.
How lovely.I'll make the dinner. He'll pay the bills. I pour the coffee. He'll drink his fill. We'll be
together for always and ever and never be lonely again."

Azalea: Sayo na yan. Hindi ko na yan kakailanganin. Ikaw na bahala

kung anong gagawin mo diyan sa singsing na yan.
Violet: Pero Ms. Azalea ang mahal at ang ganda po nito hindi ninyo
po ba itatago?
Azalea: Hindi na. Ikaw na bahala diyan. Sige aalis na ako.
Violet: Ingat po. Ano namang gagawin ko dito?

Pagkagaling doon sa office naisipan kong wag na lang umuwi. Pumasok

na lang ako sa isang restaurant para kumain.

Azalea: Waiter! Another glass of wine here!

Waiter: Ma'am please. I can't give you another bottle. You're
already drunk. I advice you to go home.
Azalea: Fine. Here's the money for the food and wines. Keep the
change.

Lumabas na ako doon sa resto at sumakay sa taxi.

Taxi Driver: Wake up! You're already here.

Natulog na pala ako.

Azalea: Here.

Inabot ko na sa driver yung bayad ko. Bumaba na ako.

I'm not the type to get my heart broken

I'm not the type to get upset and cry
Cause I never leave my heart open
Never hurts me to say goodbye
Relationships don't get deep to me
Never got the whole in love thing
And someone can say they love me truly
But at the time it didn't mean a thing

"Azalea! That's odd you got home late and you're drunk."

Azalea: Dont worry. I'm just a little drunk Mrs. Sandro.

====================================================================
===

Dumiresto ako sa store ni Laviet pagkarating ko sa New York.

Violet: Sir Mint! Nandito pala kayo sa New York. Hindi man lang kayo
nagpasabi.
Mint: Kararating ko lang kanina. Si Laviet?
Violet: Si Ms. Azalea po. Nasa apartment niyo po eh. Yung dati hindi
naman po siya lumipat ng apartment.
Mint: Sige salamat.

Lalabas na ako ng biglang may napansin ako sa table ni Violet.

Mint: Ano yan?

Violet: Eto po? Singsing ni Ms. Azalea. Binigay na niya po sa akin
eh. Ako na daw po ang bahala kung anong gagawin ko dito. Hindi ko
nga po alam kung anong gagawin ko eh.
Mint: Pwede na bang akin na lang?
Violet: Sige po.

Wala na bang halaga sa kanya ang singsing na bigay ko sa kanya? Wala

na ba akong halaga sa kanya? Pero kahit ganoon kailangan kong
ipaglaban ni Laviet kahit anong mangyari. Papasok na ako sa
apartment building ni Laviet ng may nakasalubong ako.

"Mint right? Laviet's boyfriend? I'm Mrs. Sandro. Laviet's neighbor."

Mint: Uhm.. That's me.

Mrs. Sandro: You're girlfriend is on the second floor. She's drunk
and had just past out there. I think you should get her if she's
okay.
Mint: I'll do that. Thank you.

Pinuntahan ko agad si Laviet. Nakita ko siya nandoon sa may fire

exit nakasandal at nakatulog.

Mint: Laviet! Laviet! Gumising ka. Bakit ba kasi naglasing ka?

Nagising siya.

Laviet: Panaginip ba 'to? Diba nasa Pilipinas ka? Bakit ka nandito?

Siguro nga nanaginip lang ako.
Mint: Hindi 'to panaginip. Ako 'to. Sinundan kita dito.

Nakatulog na siya. Kaya dinala ko na siya sa kwarto niya tapos

pinusan ko siya at saka nilagyan ng tuwalya sa ulo.

Laviet: Sabi ko naman sayo dibah humanap ka na babaeng mas babagay

sayo. Kahit mahal kita kailangan kita palayain kasi puro sakit lang
ang dinudulot ko sayo.
Mint: Hindi totoo yan. Wag mong sabihin yan. Ikaw lang ang babaeng
bagay sa akin. Hay.. Sige matulog ka na.

Papaalis na ako ng bigla niyang hinila ang braso ko.

Laviet: Stay.

Niyakap ko siya at tinabihan sa pagtulog.

====================================================================
===

Kinaumagahan..

Ang sakit ng ulo ko. Iyan kasi Azalea, inom ka kasi ng inom.
Pagkadilat ko nasa harapan ko si Mint. Nakayap siya sa akin at ang
mukha namin inches lang ang pagitan. Nang nakita ko siya bigla akong
napasigaw.

Mint: Ano ba? Umagang umaga. Nakita mong pagod yung tao sumigaw ka
diyan. Sorry. Gising ka na pala.
Azalea: Bakit nandito? Dibah nasa Pilipinas ka? Anong nangyari?
Mint: Sinundan kita dito. Nalasing ka kasi kagabi tinulungan kita.
Dinala kita dito sa kwarto mo.
Azalea: Ah ganun ba.

Tumayo na ako at pumunta sa kitchen para magluto. Sinundan ako ni

Mint.

Azalea: Pwede kang dumito muna. Kahit ilang araw lang. Papasundo na
lang kita kay Ate Aika para makasama mo ang pamilya mo.
Mint: Malaki na ako. Ako na lang ang pupunta doon magisa. Hindi mo
na ako kailangang ipasundo pa.
Azalea: Sige kung yan ang gusto mo.

May sakit akong nararamdaman sa aking puso pero tinago ko na lang

ito. I want him to be happy and if that means giving him up gagawin
ko yun.

Azalea: Halika na kain na tayo.

Habang kumain hindi kami nagkikibuan. Tahimik lang kaming kumakain.

Azalea: Salamat nga pala.

Mint: Wala yun.

May nilabas si Mint sa bulsa niya, isang singsing. Ang binigay niya
sa aking singsing. Pagkatapos ay nilapag niya ito sa mesa.

Mint: Bigay ko yan sayo kaya kahit hindi tayo in good terms or
whatever sayo na yan.
Laviet: Hindi ko yan matatangap. That ring is made only for the one
you love. The right girl for you.
Mint: But YOU'RE the one i love. Ikaw ng right even the perfect girl
for me.

Napasigaw siya na parang galit.

Mint: Sorry nasigawana kita. I just.. I want to make this
relationship work. Hindi tayo pwedeng magbreak Laviet. I love you
even more than myself Laviet. Kaya kong gawin ang lahat para sayo at
kung hindi mo kayang ipaglaban itong relationship natin pwes ako ang
lalaban para sayo. We're meant to be Laviet. I know it deep, way
deep inside my heart. Naiintindihan mo ba yun Laviet?
Laviet: Mint..
Mint: Akala ko ba mahal mo ako pero bakit ganito ang sitwasyon
natin? Nagmamahalan tayo pero we're not together. Kaya naman let's
work this out. Katulad noong dati. Give me a year. Kapag it wouldn't
work out eh di kakalimutan na kita. We'll just wait and see. Gagawin
ko lahat para sayo Laviet alam mo yan. Kaya kong maghintay ng
matagal.

Hinawakan niya ang kamay ko.

Laviet: Ayaw kitang saktang Mint.

Mint: Lalo mo akong masasaktan kung hindi mo itatry to work our
relationship out. Sige. 1 year. Just 1 year. Mahal mo ako't mahal
kita. What's wrong with that?

--------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------

After a year...

Laviet: Saan mo ba ako dadalhin?

Mint: Basta.

Tinagal ni Mint ang blindfold ko.

Laviet: Anong meron? Garden lang naman ito ah.

Mint: Tumingala ka.

Nang tumingala ako. Nakasulat sa sky.

Laviet, will you marry me?

Lumuhod siya sa harapan ko.

Mint: Your beautiful, strong, unique and hardworking girl and I want
to spend the rest of my life with you Laviet, only you. Kahit marami
na tayong napagdaanan lalo lang tumindi ang pagmamahal ko sayo. I
want to grow old with you Laviet. Laviet, will you marry me?

May choice pa ba ako? Siya ang unang nagtanong sa akin after nung
sinabi ko na kung sinoman ang magpropose sa akin tatangapin ko na.
Ano rin ang magagawa ko mahal ko 'to mokong na 'to.

Laviet: Yes. I would really love to marry you.

--------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------

"Do you Mint Andrew Buenavetura take Tia Laviet Mariano to be your
lawfully wedded wife?"
Mint: I do.

"Do you Tia Laviet Mariano take Mint Andrew Buenavetura to be your
lawfully wedded husband?"

Laviet: I do.

"By the power bested in me, I pronounce you husband and wife. You
may now kiss the bride."

--------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------

Laviet: Andrew! Mint! Gumising na kayo. Papasok pa kayo. Bilisan

ninyo may appointment pa ako sa store. NESCA charity ball na next
week kaya busy ngayon 'tong week na 'to.
Mint: Good morning Honey! Ikaw naman kanina pa kami gising.
Laviet: Good morning. O, sige na kumain na kayo. Oo nga pala nang
galing ako sa doctor kanina.
Mint: Anong sabi niya? Magkakababy na ba tayo?

Tumango ako.

Laviet: 2 months na daw.

Mint: Hindi nga.

Niyakap ako ni Mint at hinalikan. Pagkatapos kinalong ni Mint si

Baby Andrew. Tuwang-tuwang siya.

Mint: Narinig mo ba yun Andrew? Magkakakapatid ka na. Buntis na ang

Mami mo.

Fini.
AFTER STORY
OCS: Love by Matt White

"Oh love, such a silly game we play. Like a summer's day in May. What is love? What is love? I
just wanted to be loved."

After a year..
Laviet: Andrew! Magtoothbrush ka na diyan. Malapit ka nang matulog.
Tatiana! Halika dito magbabasa tayo ng mga emails ng mga tito't tita
mo.

Kinalong ko si Tatiana at inupo sa lap ko habang nakaharap sa laptop

ko.

====================================================================
===

Why does it have to be this painful? You can call me but yeah it
let Azalea go to be with the one she loves even though I really love
her. I was even planning to propose to her in that vacation we're
planning. So I just went back to the states. What's the use of
having a vacation if the reason for that vacation is gone? So I just
buried myself with work, like almost all people do. I went back to
my work-a-holic self.

"Sir Duke. You have a call from your mother."

Duke: Ok. I'll take it. Hello Mom?

Mom: Duke! How are you son? Are you working yourself out again?
Sometimes just relax. The company can run without you.
Duke: I'm okay Mom. No need to worry. Why are you calling?
Mom: You don't remember?
Duke: Remember what?
Mom: It's your father's birthday this weekend. Don't tell me you're
busy you're father and I are expecting you to be there.
Duke: Sorry. I forgot. It's just that I'm very busy. Ok Mom. I would
go, promise.
Mom: Ok. Thanks son. Make sure you'd be there.

This weekend..

Mom: Welcome home son! I thought you will not come. Come in.
Duke: If I promise I will come then I will come.

"Mrs. Gregory where will I put these flowers?"

Mom: Next to the lamp dear. O, Duke you remember Liza.

Duke: Liza as in the girl next door? The one with the braces and
glasses?
Liza: That's me.
Duke: You look..
Liza: What?
Duke: Different.
Liza: I don't have my braces and glasses anymore. That's why I look
different.
Duke: Let me help you with that vase.
Liza: Okay. Thank you.

Liza is the sweetest girl I've ever met. She's beautiful, kind,
smart and caring. It's not difficult to love her. At first I may
have used her as a rebound girl. To forget Azalea but when we became
close and knew more about here I forgot all about that. I love her
because she's Liza not as a rebound girl.

Quote
To: Azalea [New York, USA]
From: Duke [Barcelona, S]

Azalea,

Honestly I didn't know what to do when you emailed me a

few days ago, on how you'd want to be friends and about you, Mint
and your kids. I'm glad you've been part of my life like you're also
happy that I've been part of you life. Now, I can say that I found
that perfect girl for me. Maybe, that's why we're not meant to be. I
met her when I went back to the states and went to my father's
birthday. Well, technically it's not our first meeting because we've
been childhood friends back then. But it's only after that meeting
in my parent's house that I began to have special feelings for her.
Her name is Liza and I'm glad I've found her. We're now in Barcelona
for our honeymoon. I know it's late but best wishes and take care.
Just say hi to Mint for me and also to your kids.

=============================================================
==========

Ava: Ano ba? Bumaba ka nga diyan?

Warren: Hindi ako baba dito hanggat hindi mo ako sinasagot.
Ava: Eh di sige tumalon ka diyan.

Naglakad ako papalayo.

Warren: Aray!

Tumakbo ako papunta kay Warren. Mababa lang ang binagsakan niya mula
doon sa bintana pero mukha namali ata ng bagsak.

Ava: Huy! Warren? Okay ka lang ba? Huy! Gising! Gising! Wag mo akong
lolokohin. Warren! Oo na. Tayo na.

Ayaw niyang dumilat.

Warren: Ok na. Tama ba dinig ko tayo na?

Pinalo ko siya sa may braso.

Warren: Aray! Masakit yan.

Ava: Ewan ko sayo. Nagbibiro ka lang pala.

Tumayo na ako at naglakad papalayo.

Warren: Sandali lang naman Ava. Ano nga tayo na?

Ava: Ano ba sabi ko sayo kanina?
Warren: Woho! Tayo na.
Ava: Siguraduhin mo lang wala akong kasabay kundi gigilitan kita ng
buhay.
Warren: Oo. Oo. Magiging faithful na ako. Promise.
Ava: Siguraduhin mo lang tutuparin mo yang promise na yan.

Quote
To: Azalea [New York, USA]
From: Ava & Warren [Manila, PH]

Laviet,

Hello Laviet! Si Ava 'to. Kamusta na diyan? Eto ako

akalain mo sinagot ko yung mokong na si Warren na yun? Eto nga pala
siya sa tabi ko sabi niya hindi daw siya isang mokong. Hehehe. Hindi
na naman 'to nagloloko ngayon. Akalin mo nagbago. Eh papaano naman
kapag nagloko 'to hindi na siya aabutin ng sikat ng araw. Nandito pa
rin ako sa Irvine., kumakayod sina Ms. Sunday at Sir Louis na ang
nagpapatakbo nito ngayon. Pero na promote na ako. Senior Waitress na
ako. Hehe. Si Warren naman ayun napatino ko na. Hindi loko lang.
Nagtatrabaho siya ngayon doon sa companya ng Dad niya. Sabi nga niya
sa kanya na lang daw ako magtrabaho as secretary niya pero mahal ko
kasi dito sa Irvine. Pinapasabi ni Warren, Hi para kay Mint.
Magingat kayo diyan ha. Baka in the mere future makadalaw kami
diyan. Sana. Sige. Bye!

=============================================================
==========

Bakit ba palagi na lang ako nasasaktan ng taong mahal ko? Una si Liz
tapos naman si Laviet. Oo hindi sinasadya ni Laviet yun pero masakit
pa rin eh. Mahirap maturned down hindi dahil sa pride na tinatawag
eh pero yung fact na hindi mo makakasama habang buhay ang taong
mahal mo yun ang pinakamasakit.

"Saan mo nabili itong painting na 'to?"

Nathan: Yang sunset? Ginawa siya ng friend ko.

"Past love?"

Nathan: Paano mo nalaman?

"I can see it in your eyes."

Nathan: Parang narinig ko na yang line na yan.

"Really? By the way, I'm Paula."

Nathan: I'm Nathan.

Paula: Ikaw yung mayari nito dibah?
Nathan: Nitong Memoir? Yes. Ako nga. Ako rin yung chef.
Paula: Nakagawian ko na kasi pumunta dito eh. Gusto ko yung
paintings, yung ambiance at yung coffee.
Nathan: Thanks. Diba ikaw yung palaging naandoon sa may bintana sa
may dulo?
Paula: Ako nga.
Nathan: Palagi nga kitang napapansin.
Paula: Ako rin. Napapansin kong palagi kang malungkot.
Nathan: Mahabang story kasi eh.
Paula: Tell me. I have all the time.

Quote
To: Laviet [New York, USA]
From: Nathan [Manila, PH]

Laviet,

Sa totoo lang hindi ko akalaing mageemail ka sa akin.

Akala ko pagkatapos noong incidenteng nagpropose ako wala na tayong
communication pero binigay mo pa rin ang number mo at tinatawagan at
ineemail mo mo pa rin ako. Pasensya pala't binigay ko ang number mo
kay Mint. Nakita ko kasi na mahal na mahal ka niya. Hindi ka man
maniniwala pero natutuwa ako't masaya na kayong magkasama ni Mint at
may mga anak pa kayo. Tama na nga ang drama. Sa tingin ko nakilala
ko na yung perfect girl para sa akin. Tatanungin ko pa lang siya
magpakasal pero hindi ko pa sure kung papayag siya. Pero sa talaga
pumayag siya. Wag kang magalala papakilala ko siya sayo agad kapag
bumisita ka dito. Papakilala ko si Paula sayo basta sabihan mo lang
ako kapag uuwi ka. Alam kong hangad mo ang kaligayahan ko at yoon
din naman ang hangad ko sayo. Magingat kayo diyan ha.

=============================================================
==========

Natutuwa akong maayos na akong mga buhay ng mga mahal ko sa buhay.

Maayos na rin ang pamilya namin after kong ipanganak si Tatiana.
Lumipat na kami ng tuluyan sa New York. Gusto man naming isama si
Granny pero ayaw niya doon na lang daw siya sa bahay niya. Bumili na
rin kami ng sarili naming bahay. Tinuloy ko pa rin yung negosyo ko
dito at si Mint naman nagtayo ng company dito sa states. Siya na rin
ang naging CEO noong company na yoon na parang annex ng Buenaventura
group of companies sa states.

Mint: Honey, I'm home!

Lumabas na ako sa kwarto namin kalong-kalong si Tatiana.

Laviet: O, Tatiana kiss sa dadi. Andrew nandito na ang Dadi mo.

Nagkiss si Tatiana at Andrew kay Mint. Tapos we tucked them into

bed. Oo nga pala. Mga anak ko si Andrew at Tatiana. Si Andrew 6
years old na, si Tatiana naman 1 year old na.

Laviet: Kakain ka pa ba? Paghahanda kita ng pagkain.

Niyakap ako ni Mint at hinalikan.

Mint: Hindi okay na. Kumain na ako sa labas. Kamusta yung store?
Laviet: Ok lang naman. Ayun sa awa ng Diyos maraming costumers.
Ikaw? Hindi ka ba busy? Bakit ka nandito?
Mint: Itinataboy mo na ba ako?
Laviet: Hindi naman. Ayaw ko lang maging sagabal kami sa work mo.
Mint: Alam mo namang mas mahalaga kayo kaysa sa work ko.
Laviet: Talaga lang ha.
Mint: Halika na pahinga na tayo.
Laviet: May gagawin pa ako eh. Ikaw na lang muna ang magpahinga.
Mint: Eh sige na. Bukas mo na yang gawin.

Kamuhka niya si Puss in Boots doon sa Shrek. Nagpapacute talaga.

Nakakatawa ang itsura niya.

Laviet: Haha. Dinadaan mo ako diyan sa mga pacute mo ah. Ganyan ba

ang ginawa mong pagpapacute doon sa mga girlfriends mo noon ha?
Mint: Ikaw naman. Past na yun. Ang mahalaga ikaw ng pinakasalan ko.
Laviet: Oo na.
Mint: Pahinga na tayo?
Laviet: Sige na nga. Halika na.