Kabanata 29: Kinaumagahan

Tagapagsalaysay: Umaga pa lang ay handa na ang lahat para salubungin ang

kapistahan. Suot ng mga tao ang kanilang pinakamagarang damit, subalit si Pilosopo
Tasyo lamang ang na natiling walang pagbabago sa kanyang suot. Sila ay nag-uusap ni
Don Filipo hanggang sa umabot ang kanilang usapan sa pag0bitiw ni Don Filipo sa
kanyang pwesto.
Don Filipo: Mukhang mapanglaw pa kayo kaysa rati, di ba ninyo nais na tayo'y magsaya
paminsan-minsan?
Pilosopo Tasyo: ang pagsasaya'y di nangangahulugang gawin nating hangal ang ating
sarili. Iyan ay walang-kabuluhang ritwal na nangyayari taun-taon. Ang pagtatapon ng
salapi sa kabila ng matinding paghikahos at pangangailangan. Ngunit nauunawaan ko.
Ang walang-habas ng paggugol ay ginagawa upang lunurin ang laganap na
kalungkutan.
Don Filipo: Kaisa po ninyo ako at ganyan din ang aking ipinamumulat subalit ano ang
aking magagawa laban sa kapitan mayor at sa kura.
Pilosopo Tasyo: Magbitiw ka. (sabay lakad ng papalayo)
Don Filipo: (bulong sa sarili habang tinutungo ang simbahan) Oo, magbibitiw ako kung
tungkuling ito'y isang karangalan at hindi isang pasanin.
Tagapagsalaysay: Punung-puno ng tao ang simbahan. Lahat sila ay handang makinig
sa sermon ni Padre Damaso. Agad namang nag simula ang parada ng mga santo. Ng
mapahinto ang prusisyon sa isang magarang bahay ay matatanaw. Ang magkakatabi
na namimintanang alkalde, si Kapitan Tiago, si Maria Clara, si Ibarra, ilang Kastila, at
kadalagahan.