ΤΕΥΧΟΣ 4Ο ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ-ΜΑΡΤΙΟΣ 2008

…γκρι σαν τα ατοµικά δικαιώµατα του πολίτη στην εποχή της

‘τηλεδηµοκρατίας’ και ‘τηλεκυριαρχίας’…

-1-
 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:

…………………………………………………………………..σελ.3

Παρέµβαση
Του Περικλή Βασιλόπουλου………………………………………………...………σελ. 4

Info-point…………………………………………………………………….……….σελ. 7

Κύριο άρθρο
Του Χρήστου Φασλή…………………………………………..………….………….σελ.8

Ο τύπος έγραψε ………………………………………………………………........σελ. 9

Ανακοίνωση της Ελληνικής Ένωσης για τα δικαιώµατα του Ανθρώπου και του
Πολίτη………………………………...……………………………………………….σελ. 10

∆ήλωση του Υπουργού ∆ικαιοσύνης κ. Χατζηγάκη…………………………σελ.12

Φιλελεύθερος αυταρχισµός………………………………………………………σελ.13

Ελληνική µπλογκόσφαιρα
Σκόρπιες σκέψεις ελλήνων ιστολόγων επί παντός επιστητού… ……………….σελ. 18

Ταυτότητα περιοδικού……………………………………………………………..σελ. 20

-2-
Η ιδιαίτερα θερµή υποδοχή που έτυχαν τα τρία πρώτα τεύχη του e-koinoniapoliton
δείχνει αφενός την αναγκαιότητα της έκδοσής του , αφετέρου µας οπλίζει µε
δύναµη και κουράγιο για τη δύσκολη κι ενδιαφέρουσα συνέχεια.
Η χώρα µας βρίσκεται ξανά σε µια πολύ άσχηµη συγκυρία…
Η λάσπη στον ανεµιστήρα…Ηθικά διλήµµατα ανύπαρκτα…
Θαρρείς και βρισκόµαστε άξαφνα σε ασύντακτη πολιτειακά και πολιτικά χώρα…
Με τη δηµοσίευση φωτογραφιών που θίγουν ατοµικά δικαιώµατα του κ.
Ζαχόπουλου και εκχυδαΐζουν απόλυτα την δηµόσια ζωή της χώρας.
Επί του πιεστηρίου λοιπόν αποφασίσαµε να αλλάξουµε το κύριο θέµα του
παρόντος τεύχους και να το αφιερώσουµε επ’ αφορµή της τροπής που πήρε η
υπόθεση Ζαχόπουλου στα ολοένα και πιο εύθραυστα ατοµικά δικαιώµατα των
πολιτών επωνύµων και µη.
Νοµίζω ότι αποτελεί ένα µείζονος σηµασίας ζήτηµα της κοινωνίας ευρύτερα και
δυστυχώς µας απασχολεί και θα µας απασχολεί όλο και πιο έντονα τα χρόνια που
έρχονται.
Σε αυτό το τεύχος φιλοξενούµε µεταξύ άλλων την έκτακτη ανακοίνωση της
Ελληνικής Ένωσης για τα δικαιώµατα του ανθρώπου και του πολίτη και την
παρέµβαση του καθηγητή του Συνταγµατικού ∆ικαίου του Πανεπιστήµιου Αθηνών
Νίκου Αλιβιζάτου στην εφηµερίδα ΤΑ ΝΕΑ στις 15/01/08.
Το τεύχος αυτό είναι η διαµαρτυρία των υγιώς σκεπτόµενων πολιτών για την
κατάντια της τηλεόρασης και την παρείσφρηση αυτής στην ιδιωτικότητα µας.
Η επικοινωνία µε τους αναγνώστες αποτελεί την πεµπτουσία του συγκεκριµένου
εντύπου. Ως εκ τούτου µη διστάσετε να επικοινωνήσετε µαζί µας και να στείλετε τις
επιστολές σας στο ekoinoniapoliton@gmail.com.
Εις το επανιδείν … σε υγιέστερο πολιτικό κλίµα.

E-koinoniapoliton

-3-
 ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

Του Περικλή Βασιλόπουλου*

Η Αριστοτελική αρχή της Μεσότητας την εποχή του ∆ιαδικτύου

Νέα διλήµµατα και προκλήσεις εισβάλλουν από παντού όχι µόνο στον δηµόσιο
χώρο αλλά και στον ορίζοντα της καθηµερινής µας ζωής. Μια σηµαντική
κατηγορία αυτών των προκλήσεων αφορά στην διαχείριση των ατοµικών και
συλλογικών ελευθεριών µαζί µε την προστατευµένη αυτονοµία µας (ιδιωτικότητα
- privacy) µέσα στο φόντο της εκρηκτικής ανάπτυξης των νέων τεχνολογιών
Πληροφόρησης και Επικοινωνίας (ΤΠΕ). Στο πλαίσιο της σύγκλισης της
παραδοσιακής Ραδιοτηλεόρασης µε το ∆ιαδίκτυο και τις νέες πλατφόρµες
διακίνησης περιεχοµένου φωνής και δεδοµένων (mobile, TV, Video on demand,
κτλπ.) διαµορφώνεται σταδιακά µια κοινή ψηφιακή αρένα όπου διαγωνίζονται
κράτος, ιδιωτικές επιχειρήσεις Μέσων Μαζικής Ενηµέρωσης και
Τηλεπικοινωνιών αλλά πλέον και τα εκατοµµύρια πολιτών-χρηστών σε εθνικό
και διεθνές επίπεδο. Μέσα σε αυτήν την ηµιχαώδη κατάσταση τί θα µπορούσε
να πει ή να προτείνει ένας ενεργός πολίτης ορθολογικά σκεπτόµενος; Tί θα
µπορούσαν να πουν ή να προτείνουν η Κοινωνία Πολιτών και οι διάφορες ΜΚΟ;
Οι πάγιες συνταγµατικές και νοµικές προβλέψεις περί του ασύλου, του
απορρήτου των τηλεπικοινωνιών, τις υποκλοπές προσωπικών δεδοµένων και
την ιδιωτικότητα φαντάζουν άσφαιρες και αναχρονιστικές. Στην πραγµατικότητα
δεν είναι. Αποτελούν απλά µια ελλειπτική βάση εκκίνησης προς επείγουσα
συµπλήρωση. Με ποιες αρχές, ποια κριτήρια θα προχωρήσουµε ως κοινωνία

-4-
σ’αυτή τη νέα στάθµιση δικαιωµάτων και υποχρεώσεων κράτους και κοινωνίας;
Αυτό είναι το κρίσιµο ερώτηµα.
Το τεύχος της ηλεκτρονικής έκδοσης του περιοδικού «Κοινωνία Πολιτών» (e-
Κοινωνία Πολιτών) που βλέπετε στην οθόνη σας επιχειρεί να δώσει µια
πολύπλευρη διάσταση στο ερώτηµα. Αυτή είναι κατά την γνώµη µας η πρώτη
αρχή. Να δούµε το πρόβληµα -ή τα προβλήµατα- από πολλές οπτικές γωνίες.
Με αφετηρία θέασης την ενδυνάµωση του πολίτη, τον εµπλουτισµό της
Κοινωνίας Πολιτών και το δηµόσιο συµφέρον. Το δηµόσιο συµφέρον δεν
ορίζεται πάντα ή αποκλειστικά από την θέση θέασης των στενών συµφερόντων
του κράτους ή των στενών επιχειρηµατικών συµφερόντων της αγοράς ή της
οικονοµίας. Αυτή είναι η δεύτερη αρχή. Να αποφύγουµε τις ακρότητες και τους
επιµέρους φονταµενταλισµούς (του κράτους, της αγοράς ή του ‘αντί’ σε όλα τα
προηγούµενα) και να προωθήσουµε την παλιά, καλή αρχή της Μεσότητας.
Η Αριστοτελική αρχή της Μεσότητας είναι όχι µόνο εξαιρετικά επίκαιρη στο
σύγχρονο κόσµο, είναι και ιδιαιτέρως χρήσιµη για το ζήτηµα που συζητάµε. Και
βρίσκεται επιπλέον στην καρδιά της οπτικής της Κοινωνίας Πολιτών. Τι
σηµαίνουν όλα αυτά στην πολιτική πράξη; ∆ηµόσιος διάλογος παντού µε σκοπό
την εύρευση συναινετικής λύσης που θα συµφιλιώσει αντιτιθέµενα συµφέροντα
προς όφελος του πολίτη. Ανεξάρτητη λειτουργία των κατάλληλων Ανεξάρτητων
∆ιοικητικών Αρχών και κυρίως σύνεση προς όφελος της πλουραλιστικής
∆ηµοκρατίας µε λειτουργούντα αντίβαρα απέναντι στις καθιερωµένες εξουσίες.
Για παράδειγµα, ας προσπαθήσουµε να µιλήσουµε πιο ειδικά. Ναι υπό όρους
στις κάµερες διαχείρισης της κυκλοφορίας στις πόλεις, της διαχείρησης της
οδικής ασφάλειας στους αυτοκινητοδρόµους αλλά αποφασιστικά όχι -όπως
αποφάνθηκε πριν µια βδοµάδα το Γερµανικό Συνταγνµατικό ∆ικαστήριο- στην
γενικευµένη οπτική καταγραφή των διερχόµενων αυτοκινήτων και των επιβατών
τους. Ναι στην απαγόρευση της µη συναινετικής χρήσης κρυφής κάµερας ιδίως
σε απλούς πολίτες χωρίς δηµόσια εξουσία ή έκθεση, αλλά όχι απόλυτη άρνηση
δηµοσιογραφικής χρήσης της, ακόµη και όταν διακυβέυεται ύψιστο δηµόσιο
συµφέρον. Γιατί δε πρέπει να ξεχνάµε ότι ακόµη και σήµερα, στην εποχή του
∆ιαδικτύου, η καλή χρήση του ‘‘µατιού’’ της βινεοκάµερας παραµένει το µεγάλο

-5-
φόβητρο των καταχραστών της δηµόσιας εξουσίας του χρήµατος και των κάθε
λογής άπληστων εξουσιοµανών ή διεφθαρµένων. Ιδίως στα αυταρχικά
καθεστώτα του τρίτου κόσµου ή σε χώρες που παρουσιάζουν συγγενή
τριτοκοσµικά φαινόµενα. Σε κάθε περίπτωση πάντως, στις πολιτισµένες
δηµοκρατικές κοινωνίες απαράβατο όριο ακόµη και της πιο θεµιτής χρήσης της
τηλεοπτικής ή διαδικτυακής εικόνας είναι η αξιοπρέπεια του ατόµου, είτε έχει
δηµόσια εξουσία είτε όχι. Η αρχή της Μεσότητας τελειώνει εκεί που
προσεγγίζονται τα απαράβατα όρια και τις αξίες του δηµοκρατικού πολιτισµού
µας. Γενικά µιλώντας πάντως, ο,τιδήποτε ενδυναµώνει τον πολίτη, ανάγει χώρο
αναπνοής στην Κοινωνία Πολιτών και στον ∆ηµόσιο Χώρο που προωθεί την
συµµετοχή των πολλών στα κοινά, είναι κάτι θεµιτά καλό. Αυτό είναι και το
βασικό κριτήριο.

*Ο Περικλής Βασιλόπουλος είναι δηµοσιογράφος – Αντιπρόεδρος της Ένωσης

πολιτών για την Παρέµβαση

-6-
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΤΟΜΙΚΩΝ ∆ΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ Ι∆ΙΩΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
(PRIVACY) ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ

Άρθρο 9(Ελληνικό Σύνταγµα)

1. Η κατοικία του καθενός είναι άσυλο. Η ιδιωτική και οικογενειακή ζωή

του ατόµου είναι απαραβίαστη. Καµία έρευνα δεν γίνεται σε κατοικία,
παρά µόνο όταν και όπως ορίζει ο νόµος και πάντοτε µε την παρουσία
εκπροσώπων της δικαστικής εξουσίας.
2. Οι παραβάτες της προηγούµενης διάταξης τιµωρούνται για παραβίαση
του οικιακού ασύλου και για κατάχρηση εξουσίας και υποχρεούνται σε
πλήρη αποζηµίωση του παθόντος, όπως νόµος ορίζει.

Άρθρο 9Α(Ελληνικό Σύνταγµα)

Καθένας έχει δικαίωµα προστασίας από τη συλλογή, επεξεργασία και χρήση,

ιδίως µε ηλεκτρονικά µέσα, των προσωπικών του δεδοµένων, όπως νόµος
ορίζει. Η προστασία των προσωπικών δεδοµένων διασφαλίζεται από
ανεξάρτητη αρχή, που συγκροτείται και λειτουργεί, όπως νόµος ορίζει.

Άρθρο 370Α(Ποινικός Κώδικας)

Παραβίαση του απορρήτου των τηλεφωνηµάτων και της προφορικής

συνοµιλίας

1. Όποιος αθέµιτα παγιδεύει ή µε οποιονδήποτε άλλο τρόπο παρεµβαίνει σε

τηλεφωνική σύνδεση ή συσκευή µε σκοπό να πληροφορηθεί ή να
µαγνητοφωνήσει το περιεχόµενο τηλεφωνικής συνδιάλεξης µεταξύ τρίτων
τιµωρείται µε φυλάκιση. Η χρησιµοποίηση από το δράστη των πληροφοριών
ή µαγνητοταινιών που αποκτήθηκε µε αυτόν τον τρόπο θεωρείται
επιβαρυντική περίπτωση.

2. Όποιος αθέµιτα παρακολουθεί µε ειδικά τεχνητά µέσα ή µαγνητοφωνεί

προφορική συνοµιλία µεταξύ τρίτων που δεν διεξάγεται δηµόσια ή
µαγνητοσκοπεί µη δηµόσιες πράξεις τρίτων, τιµωρείται µε φυλάκιση. Με την
ίδια ποινή τιµωρείται και όποιος µαγνητοφωνεί ιδιωτική συνοµιλία µεταξύ
αυτού και τρίτου χωρίς τη συναίνεση του τελευταίου. Το δεύτερο εδάφιο της
παραγρ. 1 αυτού του άρθρου εφαρµόζεται και σ’ αυτή την περίπτωση.

-7-
ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ

Του Χρήστου Φασλή

Κανένας δε θα πίστευε ότι η πτώση του γενικού γραµµατέα κ. Χ. Ζαχόπουλου θα

συντάραζε συθέµελα το πολιτικό και εκδοτικό σύστηµα της χώρας. Κι όµως σε πείσµα
πολλών η υπόθεση Ζαχόπουλου απετέλεσε τη θρυαλλίδα εξελίξεων και συνεπειών σε
πολλαπλό επίπεδο.
Κάποιοι –αφελώς θέλω να ελπίζω- εξήραν την παλικαριά …του παρολίγον αυτόχειρα να
αναλάβει τις ευθύνες του έστω και τελευταία στιγµή πηδώντας στο κενό… Άλλοι βρήκαν τα
απαραίτητα εχέγγυα για να βγάλουν τα απωθηµένα τους εκτοξεύοντας λάσπη προς πάσα
κατεύθυνση ενώ ορισµένοι βρήκαν ευκαιρία εκµεταλλευόµενοι τη συγκυρία να πουλήσουν
φύλλα διαποµπεύοντας την προσωπικότητα του κ. Ζαχόπουλου προβάλλοντας
φωτογραφίες από την ερωτική ζωή του τελευταίου , µη σεβόµενοι ούτε τις συνταγµατικές
και νοµικές επιταγές για απαραβίαστο και αναπαλλοτρίωτο δικαίωµα στην
ιδιωτικότητα(privacy),ούτε την ΕΣ∆Α που δεσµεύει την Ελλάδα ως ευνοµούµενη
δηµοκρατική πολιτεία πλήρες µέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά ούτε την τιµή και
υπόληψη του κ. Ζαχόπουλου ,της οικογένειας του και των παιδιών του.
∆εδοµένης και της χλιαρής αντίδρασης της ελληνικής διανόησης µε µόνες φωτεινές
εξαιρέσεις την άµεση αντίδραση της Ελληνικής Ένωσης για τα δικαιώµατα του ανθρώπου
και του πολίτη και την αυθόρµητη πορεία διαµαρτυρίας ορισµένων καλλιτεχνών η
κοινωνία φαίνεται να πιάστηκε εν υπνώσει απουσιάζοντας επιδεικτικά από τη µεγάλη
µάχη για την προάσπιση των ίδιων των δικαιωµάτων της…
Η αλήθεια είναι ότι όσα πρόστιµα και να επιβληθούν στους δηµοσιογράφους που
διαποµπεύουν τις ζωές των συµπολιτών µας δεν πρόκειται να υπάρξει πρόοδος…
Η αντίδραση µας σε τέτοιου είδους φυλλάδες είναι η αδιαφορία…και σε τέτοιου είδους
εκποµπές το τηλεκοντρόλ…
Οι πολίτες καιρός είναι να αδράξουν το µέλλον τους και να διασφαλίσουν τα δικαιώµατά
τους. ∆εν µπορούµε να περιµένουµε µόνο το κράτος όταν εµείς κωφεύουµε και κοιτάµε
από την κλειδαρότρυπα του γείτονα…
Το πλέον κρίσιµο δε , είναι το γεγονός της εθελουσίας παροχής προσωπικών δεδοµένων
και πληροφοριών των νέων ανθρώπων ιδίως µέσω του διαδικτύου και των διαφόρων
κοινωνικών δικτύων και όχι µόνο..
Πώς λοιπόν απαιτούµε την προστασία των προσωπικών µας δεδοµένων όταν εµείς οι
ίδιοι τα βγάζουµε στη φορά τόσο απλά και εύκολα;…

-8-
Ο ΤΥΠΟΣ ΕΓΡΑΨΕ
ΤΑ ΝΕΑ – 15/01/2008

Του Νίκου Αλιβιζάτου*

Μόνον αηδία προκαλεί η τελευταία τροπή της «υπόθεσης Ζαχόπουλου».
Εν ονόµατι σκοπιµοτήτων, που µόνον άρρωστοι εγκέφαλοι µπορούν να συλλάβουν,
διαποµπεύονται µε τον πιο χυδαίο τρόπο πρόσωπα που δεν έχουν καν παραπεµφθεί για τη
διάπραξη αξιόποινης πράξης. Φτάνει πια.
Οι υπεύθυνοι της αλητείας δεν πτοούνται ούτε από πρόστιµα ούτε από αµετάκλητες δικαστικές
αποφάσεις.
Είναι καιρός η κοινωνία αυτής της χώρας να τους αποµονώσει. Ιθύνοντες, δηµοσιογράφοι και
πνευµατικοί άνθρωποι, πρέπει επιτέλους να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
*Ο Νίκος Αλιβιζάτος είναι καθηγητής του Συνταγµατικού ∆ικαίου στο Πανεπιστήµιο Αθηνών &
αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για τα δικαιώµατα του ανθρώπου και του πολίτη

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ – 29/01/2008

Του Γιάννη Ελαφρού

Φοιτητές, καθηγητές κατά καµερών Σε µια εποχή που κυριαρχεί η συζήτηση για τις
κρυφές κάµερες, ο Όµιλος Φοιτητών Νοµικής έθεσε στο «εδώλιο του
κατηγορουµένου» τη χρήση των δηµοσίων καµερών ή καλύτερα την κατάχρησή τους.
Μπροστά σε ένα κατάµεστο αµφιθέατρο στην αίθουσα «Ευρώπη» των εκδόσεων της
Νοµικής Βιβλιοθήκης και ανήµερα της Ευρωπαϊκής Ηµέρας Προστασίας Προσωπικών
∆εδοµένων, εξετάστηκαν οι κίνδυνοι από την ανεξέλεγκτη χρήση των καµερών στους
δρόµους της Αθήνας. Ο καθηγητής κ. ∆ηµήτρης Τσάτσος τόνισε ότι «ζούµε στον
αστερισµό της συρρίκνωσης της ελευθερίας µε τα µέτρα που εφαρµόζονται διεθνώς
µετά την 11η Σεπτεµβρίου. Η εξάπλωση της βίας επιφέρει ένα διττό κακό. Το ένα είναι
αυτή καθεαυτή η βία, το άλλο ότι έγινε άλωση σε όσους ήθελαν να συρρικνώσουν το
πεδίο των ελευθεριών». Ο καθηγητής της Νοµικής Σχολής, Νίκος Αλιβιζάτος, τόνισε
ότι η νέα ρύθµιση για τις κάµερες, η οποία δίνει τη δυνατότητα στην Αστυνοµία να
βιντεοσκοπεί διαδηλώσεις, εφόσον υπάρχει κίνδυνος διατάραξης της τάξης,
παρουσιάζει δύο πολύ σηµαντικά προβλήµατα: Κατ’ αρχήν, λειτουργεί προληπτικά,
χωρίς να έχει µεσολαβήσει κάποιο αδίκηµα και δεν εισάγει επαρκείς εγγυήσεις για την
εκτίµηση της κατάστασης. Το αποτέλεσµα είναι να παραβιάζεται η συνταγµατική
ρύθµιση της προστασίας των προσωπικών δεδοµένων, η οποία εκτείνεται και στη
δηµόσια και στην ιδιωτική ζωή. ∆ηλαδή, εάν κάποιος είναι µέλος ενός κόµµατος ή
ακολουθεί µία θρησκεία, είναι πληροφορίες που χρήζουν προστασίας. Ο κ.
Χριστοδούλου, επίκουρος καθηγητής της Νοµικής Σχολής, υπογράµµισε δύο κρίσιµες
πλευρές: αφενός ότι η καταγραφή µέσω των καµερών δηµιουργεί αρχείο δεδοµένων
και αφετέρου ότι υπάρχει ιδιωτικότητα και στον δηµόσιο χώρο. Η κ. Λίλιαν Μήτρου,
καθηγήτρια στο Πανεπιστήµιο του Αιγαίου, τόνισε ότι η βίντεο-επιτήρηση, σε
σύγκριση µε άλλες τεχνολογίες, π.χ. αναγνώριση προσώπου, έχει αυξηµένες
δυνατότητες καταγραφής, σε σχέση µε την απλή παρακολούθηση. «Η βίντεο-
επιτήρηση δεν αφορά µια συγκεκριµένη οµάδα ανθρώπων, αλλά όλους τους πολίτες.
Είµαστε όλοι ύποπτοι», τόνισε χαρακτηριστικά, υπογραµµίζοντας ότι πρόκειται για
προσβολή µεγάλης έντασης των δικαιωµάτων του ανθρώπου.

-9-
ΕΚΤΑΚΤΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Φτάνει πια!
Με αφορµή της τελευταίες εξελίξεις της «υπόθεσης Ζαχόπουλου», το ∆.Σ. της
Ελληνικής Ένωσης των ∆ικαιωµάτων του Ανθρώπου συνήλθε σε έκτακτη
συνεδρίαση στις 13 Ιανουαρίου 2009 και εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

«Η δηµοσίευση φωτογραφιών µε ερωτικές περιπτύξεις από το γνωστό DVD

στο σηµερινό φύλλο της εφηµερίδας Πρώτο Θέµα είναι η κορύφωση µιας
εκστρατείας, στην οποία έχουν ασφαλώς εµπλακεί και άλλα µέσα
ενηµέρωσης. Η ενέργεια όµως αυτή ξεπερνά κάθε µέτρο. Θέτει µείζονα
ζητήµατα ηθικής και νοµικής τάξης, που δεν είναι δυνατόν να περάσουν
ασχολίαστα:

1. Σε δικαιοκρατούµενες χώρες, είναι ανεπίτρεπτη η διαπόµπευση

οποιουδήποτε ανθρώπου. Καθένας έχει δικαίωµα στην προστασία της
προσωπικότητας, της τιµής και της αξιοπρέπειάς του. Καµιά σκοπιµότητα,
κανένα «δηµοσιογραφικό ενδιαφέρον» δεν µπορεί να δικαιολογήσει τον
δηµόσιο εξευτελισµό του, στα µάτια προπάντων των παιδιών του και των
οικείων του.

2. Το ότι οι υπεύθυνοι της εφηµερίδας Πρώτο Θέµα συνεχίζουν απτόητοι το

«θεάρεστο» έργο τους, παρά τις απανωτές καταδίκες τους µε αµετάκλητες
δικαστικές αποφάσεις, δείχνει ότι, εκτός από τα δικαστήρια, τον πολιτισµό
µιας χώρας οφείλει να τον προστατεύει και η ίδια η κοινωνία της. Φτάνει πια!
Είναι καιρός όλοι, πνευµατική ηγεσία, δηµοσιογράφοι και ιθύνοντες να
αναλάβουν τις ευθύνες τους.

3. Πέρα από τα µείζονα πολιτικά ζητήµατα που διακυβεύονται στην υπόθεση

αυτή, ο πρωταγωνιστής και οι άλλοι εµπλεκόµενοι εξακολουθούν να
απολαµβάνουν το τεκµήριο αθωότητας για τις ποινικές ευθύνες τους. Οι
πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης δεν είναι δυνατό να µετατεθούν µε
επιχειρήµατα του είδους περί δήθεν δηµοσιογραφικού απορρήτου».
ΓΙΑ ΤΟ ∆ΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

∆ηµήτρης Χριστόπουλος Νίκος Κ. Αλιβιζάτος Χρύσα Χατζή

Πρόεδρος Αντιπρόεδρος Γ.Γραµµατέας

Αθήνα, 13 Ιανουαρίου 2008

-10-
ΒΗΜΑ Ι∆ΕΩΝ – 08/02/2008

Της Μπέτυς Τσακαρέστου

Υπάρχει ιδιωτικότητα στη Mπλογκόσφαιρα;
Μπορούµε να προστατέψουµε τα προσωπικά µας δεδοµένα χωρίς να
θυσιάσουµε την ελευθερία λόγου και έκφρασης στο ∆ιαδίκτυο;
Ανεβάζοντας τη ζωή µας ως υπερθέαµα σε blogs, στο Myspace, στο You Tube ή
στο Facebook, εκτός από την απόλαυση της απεριόριστης ( µέχρι στιγµής)
ελευθερίας έκφρασης και συναναστροφής στις ψηφιακές µας παρέες,
αναλαµβάνουµε συχνά, χωρίς να το συνειδητοποιούµε πλήρως και ένα σηµαντικό
ρίσκο: να περιορίσουµε την ίδια την ελευθερία µας. Αντιφατικό; Το «αποτύπωµα»
µας στο google είναι ανεξίτηλο. Οι εξοµολογήσεις προσωπικού χαρακτήρα στα
blogs, οι καταναλωτικές προτιµήσεις µας, οι ιδέες που ανταλλάξαµε, οι διαδροµές
στα sites, οι φωτογραφίες και τα video που ανεβάσαµε, κάθε περιστροφή µας στο
δικτυακό σύµπαν, µένουν εκεί διαθέσιµες για ανάσυρση από εταιρίες εξόρυξης και
εκµετάλλευσης των στοιχείων µας, αλλά και από φίλους, γείτονες, συναδέλφους,
συνεργάτες ή και αντιπάλους, για κάθε θεµιτή ή αθέµιτη χρήση. Οι προσωπικές
πληροφορίες, που εµείς οικειοθελώς ανεβάζουµε στο Internet, εκείνες που οι
γνωστοί µας δηµοσιεύουν για µας (χωρίς τη συγκατάθεση µας), µας θέτουν ξανά το
δίληµµα- πώς να σταθµίσουµε δύο σηµαντικές και ορισµένες φορές συγκρουόµενες
αξίες, την προάσπιση της πολύτιµης ιδιωτικότητας µας και την ελευθερία του λόγου;
∆εν έχουµε να κάνουµε µόνο µε τον Μεγάλο Αδελφό. Συνήθως στρέφουµε την
προσοχή µας στο απρόσωπο κράτος και ξεχνάµε την επινοητικότητα και τις
γλαφυρές ή φλύαρες αφηγήσεις των προσωπικών µας «φίλων», που µπορεί να
εκθέτουν ευαίσθητα θέµατα µας στο Facebook και στα προσωπικά τους blogs,
καθιστώντας τα προσβάσιµα σε απροσδιόριστο αριθµό χρηστών του διαδικτύου. Οι
χρήστες των social media δίνουν την εντύπωση ότι δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για
την προστασία των προσωπικών τους δεδοµένων καθώς πρώτοι οι ίδιοι τα εκθέτουν
σε δηµόσια θέα. Πρόσφατες έρευνες που έγιναν σε µαθητές και φοιτητές χρήστες
του Facebook στις ΗΠΑ, έδειξαν ότι το 90% ποτέ δεν διαβάζει τους όρους του
Facebook για της προστασία της ιδιωτικότητας (privacy policy) ενώ το 60% δήλωσε
ότι δεν ανησυχεί πολύ για το θέµα αυτό. Ωστόσο µια τέτοια αποτίµηση της
κουλτούρας, την νοοτροπίας και των αξιών τους, µάλλον είναι βιαστική και απλοϊκή.
Φαίνεται να έχουν µια διαφορετική αίσθηση της ιδιωτικότητας τους και την
υπερασπίζονται µε πάθος. Είναι θέµα βαθµού έκθεσης και πρόσβασης σε
πληροφορίες που είναι ήδη διαθέσιµες. Μοιράζονται πλήθος πληροφοριών στα
ιντερνετικά forums που συµµετέχουν αρκεί να έχουν τη δυνατότητα του σχετικού
ελέγχου της διασποράς τους. Είναι ευθύνη των δηµιουργών, των επιχειρηµατιών,
των κοινοτήτων και των χρηστών του διαδικτύου να δηµιουργήσουν ένα πλαίσιο
αρχών και κανόνων δεοντολογίας, κοινά αποδεκτών που να βοηθούν στην
εξισορρόπηση των αναπόφευκτων εντάσεων ανάµεσα στην ελευθερία του λόγου και
την προστασία των προσωπικών δεδοµένων, που συχνά συνεπάγεται την
ενδυνάµωση των µηχανισµών ελέγχου.Τόσο η ελευθερία του λόγου όσο και η
υπεράσπιση της ιδιωτικότητας µας (και µε το νέο της αναθεωρηµένο περιεχόµενο
της γενιάς του googling) είναι προϋποθέσεις για την ελεύθερη ανάπτυξη των
ανθρώπων σε συνθήκες δηµοκρατίας. Ας συνεχίσουµε να αναζητούµε το µέτρο της
προστασίας της ελευθερίας και της προστασίας της ιδιωτικότητας σε µια εποχή που
όλα είναι σε συνεχή έκθεση και σχολιασµό, ακυρώνοντας το δίληµµα που
προβάλλεται όλο και περισσότερο, ζητώντας µας να διαλέξουµε ανάµεσα στην
ελευθερία και την ασφάλεια. Επιλέγουµε και τα δύο.

-11-
∆ηλώσεις Υπουργού ∆ικαιοσύνης µετά τη συνάντηση µε τον
Πρωθυπουργό(19/02/2008)
ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Έκανα µια γενική ενηµέρωση, κυρίως πάνω στη νοµοθετική
λειτουργία του Υπουργείου ∆ικαιοσύνης. Το Υπουργείο ∆ικαιοσύνης ετοιµάζει
ένα µεγάλο πρόγραµµα νοµοσχεδίων, τα οποία αφορούν στην καταπολέµηση
της διαφθοράς. Νοµοσχέδια που είναι σύγχρονα µε τη EUROJUST,
νοµοσχέδια που έχουν σχέση µε την επιτάχυνση της διοικητικής δίκης,
νοµοσχέδια που έχουν σχέση µε την αυστηροποίηση του απορρήτου των
επικοινωνιών. Είναι µια προσπάθεια του Υπουργείου ∆ικαιοσύνης να
αυστηροποιήσει το πλαίσιο και να αποδίδεται όπως πρέπει η ∆ικαιοσύνη.
Συγχρόνως, εισηγήθηκα στον Πρωθυπουργό να λάβουµε µέτρα για την
ενίσχυση των ευαίσθητων προσωπικών δεδοµένων και της ιδιωτικής ζωής.
Όπως ξέρετε, µέχρι σήµερα το Υπουργείο ∆ικαιοσύνης πήρε µέτρα για την
περιφρούρηση και τη θωράκιση του δηµόσιου χώρου και του κοινωνικού
δικαιώµατος. Τώρα είναι η στιγµή, είναι η ώρα να περιφρουρηθούν και να
θωρακιστούν τα ιδιωτικά δικαιώµατα, η ιδιωτική ζωή και τα ευαίσθητα
προσωπικά δεδοµένα έτσι ώστε παράνοµο υλικό να µην αποτελεί αντικείµενο
δικαστικής κρίσης. Και αυτό γίνεται διότι η Κυβέρνηση κρίνει ότι η ιδιωτική
ζωή είναι ίδιον αγαθό, το οποίο πρέπει να προστατεύεται ιδιαίτερα.
∆ΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αυτό γίνεται µε αφορµή την ιστορία Ζαχόπουλου;
ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Όχι, αυτό δεν γίνεται µε αφορµή την ιστορία Ζαχόπουλου. Η
Κυβέρνηση θέλει να τηρήσει τις αποστάσεις και στον κοινωνικό χώρο, στο
κοινωνικό δικαίωµα και στο ιδιωτικό δικαίωµα. Θέλει να προστατεύσει και τον
κοινωνικό, το δηµόσιο χώρο, αλλά και το ιδιωτικό δικαίωµα, το οποίο είναι
αυτοτελές, αυτοδύναµο δικαίωµα, το οποίο πρέπει να προστατεύεται.
∆ΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Η πορεία των ανακρίσεων στην ιστορία Ζαχόπουλου;
ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Αυτά έχουν πάρει το δρόµο της ∆ικαιοσύνης. Επί της ουσίας,
θέλω να επαναλάβω αυτό το οποίο είπα στη Βουλή, ότι το Υπουργείο
∆ικαιοσύνης, σταθερά σεβόµενο τη διάκριση των εξουσιών, όπως
διακηρύχθηκε από τον Μοντεσκιέ, θα κρατήσει ουδετερότητα απέναντι στην
ουσιαστική εξέλιξη των δικών αυτών, εµπιστευόµενο απόλυτα -µα απόλυτα-
το ρόλο της ανεξάρτητης Ελληνικής ∆ικαιοσύνης. Ήθελα να σας πω
απαντώντας σε διάφορες φήµες που διαδίδονται κάθε φορά, ότι στις επίµαχες
υποθέσεις δεν υπάρχει ένας δικαστής. Είναι πολλοί δικαστές. Σε κάθε µία
από αυτές τις επίµαχες υποθέσεις υπάρχει ξεχωριστός δικαστής, ο οποίος,
στο τέλος-τέλος, εκλέγεται από τις ολοµέλειες. Αυτό το λέω διότι
σπερµολογίες αναφέρουν ότι εµείς θέλουµε να ποδηγετήσουµε τη
∆ικαιοσύνη. Εµείς όχι µόνο δεν θέλουµε να ποδηγετήσουµε τη ∆ικαιοσύνη,
αλλά θέλουµε να την κάνουµε ακόµη πιο ανεξάρτητη, θέλουµε να τη βάλουµε
στο βάθρο που δικαιούται ως τρίτου πόλου του συστήµατος που λέγεται
∆ηµοκρατία. ∆ΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Εσείς δηλαδή θεωρείτε ότι η κα Τσέκου
είναι στη φυλακή ... ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Εγώ δεν γίνοµαι αρχιδικαστής. ∆εν πρέπει
να γίνω ούτε αρχιδικαστής, ούτε αρχιαστυνόµος. Είµαι ο Υπουργός
∆ικαιοσύνης και σκοπός µου είναι να περιφρουρήσουµε το απρόσωπο
θεσµικό πλαίσιο. Και αυτό θα κάνω, µε κάθε τρόπο.

-12-
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ – 26/08/07
Όψεις
Ο Φιλελεύθερος Αυταρχισµός απειλεί τις ελευθερίες

The Guardian

Ας πούµε δυο λόγια για τους σκύλους. ∆εν έχω τίποτα εναντίον τους, αλλά
πολλοί άλλοι άνθρωποι τους αντιπαθούν. ∆ιαδίδουν µικρόβια· αφοδεύουν
πάνω σε χαλιά, πεζοδρόµια και πάρκα· τρέχουν κάτω από τα αυτοκίνητα και
κυνηγούν µοτοσικλέτες· γαβγίζουν ασταµάτητα· πηδάνε πάνω σε
τροµοκρατηµένες γριούλες και δαγκώνουν µικρά παιδάκια. Είναι δηµόσιος
κίνδυνος. Για πολλούς, είναι αντικείµενο αγάπης, τι είναι όµως η αγάπη
µπροστά στη δηµόσια υγεία και τάξη; Και οι γάτες; Τον περασµένο µήνα το
Imperial College London έδωσε στη δηµοσιότητα µια µελέτη η οποία
αποκαλύπτει ότι 25% των ανθρώπων είναι αλλεργικοί στις γάτες. Προκαλούν
άσθµα, ενώ το υψηλό επίπεδο αλλεργιογόνων από γάτες στην οικιακή σκόνη
είχε ως αποτέλεσµα το ένα τέταρτο των ατόµων, από ένα δείγµα 2.000, να
αναφέρουν κάποια µορφή πνευµονικής δυσλειτουργίας. Για να µην πούµε,
επιπλέον, ότι οι γάτες κατουρούν στο χαλί, σκίζουν ταπετσαρίες επίπλων,
νιαουρίζουν ενοχλητικά τις νύχτες και προκαλούν στρες όταν φεύγουν από το
σπίτι και αργούν να γυρίσουν. Μερικοί άνθρωποι αντλούν ευτυχία από τις
γάτες, τι είναι όµως η ευτυχία για µια κυβέρνηση που έχει ως πρώτη
προτεραιότητα την υγεία µας; Κάθε υπουργός Υγείας που πετάει έξω στο
δρόµο τους ρυπογόνους καπνιστές, οφείλει να ασχοληθεί επίσης µε τους
σκύλους και τις γάτες. Και µετά τους σκύλους και τις γάτες, τι θα γίνει µ’
εκείνους που πίνουν αλκοόλ δηµοσία, που βρίζουν οδηγούς λεωφορείων,
που µαλώνουν τα παιδιά τους µέσα σε µαγαζιά και µε τις σερβιτόρες που δεν
φοράνε πλαστικά γάντια; Ανασκουµπωθείτε, υπάρχει πολλή δουλειά να
κάνετε εσείς οι θιασώτες του Φιλελεύθερου Αυταρχισµού. Και αν οι
καινούργιες φυλακές µας ξεµείνουν από κοινούς κακοποιούς θα υπάρχουν οι
νέοι «κοινωνικοί παραβάτες» να τις γεµίσουν. Η πλήρης απαγόρευση του
καπνίσµατος σε κλειστούς χώρους, που άρχισε να εφαρµόζεται τον
περασµένο µήνα στην Αγγλία, θα οδηγήσει πιθανώς σε µείωση των θανάτων
καπνιστών – οι οποίοι παραδόξως κοστίζουν περισσότερο στο ασφαλιστικό
σύστηµα λόγω της µακροβιότητάς τους απ’ όσα ξοδεύει το ΕΣΥ για τις
σχετικές µε το κάπνισµα αρρώστιες. Θα αφαιρέσει τους ενοχλητικούς
καπνούς και ορισµένα ενοχλητικά άτοµα από διάφορα πολυσύχναστα κτίρια
και θα δώσει δουλειά σε µερικές χιλιάδες δηµοσίους υπαλλήλους. Είναι η
δεύτερη θατσερική επανάσταση, υπό εργατική κυβέρνηση αυτή τη φορά: Η
επανάσταση του κλιµακούµενου ελέγχου. Κάθε δηµόσιας χρήσης κτίριο στην
Αγγλία, ακόµα και οι µεσαιωνικές εκκλησίες, πρέπει τώρα να παραµορφωθεί
από µεγάλες ταµπέλες No Smoking. Στα µπαρ και στα εστιατόρια οι
υποχρεωτικές απαγορευτικές ταµπέλες φτάνουν τις 50, µετατρέποντας το
κράτος-νοσοκόµα σε κράτος-ταπετσέρη. Η πλήρης απαγόρευση του
καπνίσµατος δεν ήταν αναγκαία. ∆εν υπάρχει λόγος µια δραστηριότητα που
προκαλεί στους ανθρώπους ένα µίγµα ευχαρίστησης και κινδύνου, χωρίς

-13-
απαραιτήτως να βλάπτει τους άλλους, να εξοβελιστεί άνευ όρων από τους
στεγαζόµενους χώρους. Γιατί να µην µπορούν κάποιοι συναινούντες ενήλικες
να καπνίσουν, εφόσον έχουν τη δυνατότητα να µην ενοχλούν τους άλλους;Οι
αριθµοί που δίνει το λόµπι της απαγόρευσης για τους «θανάτους από
παθητικό κάπνισµα» είναι ελάχιστα πειστικοί και µου θυµίζουν τα αντίθετα
στοιχεία που έδινε παλιά το λόµπι των καπνοβιοµηχανιών στις ΗΠΑ. Ο αέρας
που αναπνέουµε στη δουλειά και στον ελεύθερο χρόνο µας είναι γεµάτος
κάθε λογής ρύπους. ∆εν κλείνουµε τα βενζινάδικα επειδή οι αναθυµιάσεις
βλάπτουν τους υπαλλήλους. Επιτρέπουµε ακόµα στα παιδιά να κυκλοφορούν
χωρίς αντιασφυξιογόνες µάσκες. Τουλάχιστον ο καπνός του τσιγάρου µπορεί
να αποφευχθεί από εκείνους που, όπως εγώ, επιλέγουν να τον αποφεύγουν.
∆εν έχουµε παρόµοια δυνατότητα επιλογής όσον αφορά τις εξατµίσεις και τη
βιοµηχανική ρύπανση. Λογικοί συµβιβασµοί έχουν προταθεί – και έχουν
εφαρµοστεί µε επιτυχία σε άλλες χώρες, όπως η Ισπανία. Μπαρ και καφενεία
όπου επιτρέπεται ρητά το κάπνισµα, µε τη συναίνεση ιδιοκτητών και
προσωπικού, καλά αεριζόµενα καπνιστήρια σε χώρους εργασίας, αλλά
επίσης σε νοσοκοµεία και οίκους ευγηρίας. Όσοι ηλικιωµένοι τρόφιµοι
γηροκοµείων εξακολουθούν να είναι καπνιστές, έχοντας επιβιώσει της
βλαβερής τους συνήθειας, υπόκεινται τώρα σε νόµιµη ευθανασία καθώς
υποχρεώνονται να βγαίνουν έξω στην παγωνιά για να καπνίσουν.
Απαγορεύεται το κάπνισµα ακόµα και στα σπίτια, όταν τα επισκέπτονται
δηµοτικοί υπάλληλοι! Αδυνατώ να δω σηµάδια προόδου του φιλελεύθερου
πολιτισµού µας όταν ένας εργαζόµενος που γυρίζει από το γραφείο ή το
εργοστάσιο δεν µπορεί να απολαύσει ένα τσιγάρο µε την µπίρα του σ’ ένα
µπαράκι όπου, µε τη συµφωνία όλων, επιτρέπεται το κάπνισµα. Η κυβέρνηση
έχει απαγορεύσει ακόµα και στα µέλη ιδιωτικών λεσχών να καπνίσουν το
πούρο τους στις αίθουσες-καπνιστήρια που υπήρχαν πάντα σ’ αυτούς τους
χώρους. Οι άνθρωποι αυτοί δεν βλάπτουν κανέναν άλλο εκτός από τον εαυτό
τους. Πληρώνουν τους φόρους τους και έχουν τα ίδια δικαιώµατα
υγειονοµικής φροντίδας όπως οι παχύσαρκοι και οι απρόσεχτοι οδηγοί. Και
πόσο βοηθάµε τη σωτηρία του πλανήτη όταν διάφορα καταστήµατα
εγκαθιστούν σόµπες γκαζιού σε υπαίθριους χώρους για τους πελάτες τους
που καπνίζουν, οι οποίες υπολογίζεται ότι εκπέµπουν τόσα καυσαέρια ανά
καπνιστή όσα ένα ταξίδι 100 χιλιοµέτρων µε αυτοκίνητο; Ήδη στην Αγγλία το
κάπνισµα είχε εξοριστεί από τους περισσότερους χώρους εργασίας. Στα
γραφεία οι καπνιστές κλείνονταν σε µικροσκοπικά καπνιστήρια ή έβγαιναν
στο προαύλιο. Τα εστιατόρια κρατούσαν όλο και λιγότερα τραπέζια για τους
καπνιστές. Το κάπνισµα ήταν ήδη απαγορευµένο σε τρένα, αεροπλάνα και
λεωφορεία. Αυτή η εθελοντική προσαρµογή αναπτυσσόταν στο πλαίσιο
αυτού που ο Γκόρντον Μπράουν αποκαλεί κοινωνία των πολιτών. ∆ηµόσια
ιδρύµατα, επιχειρήσεις και χώροι αναψυχής επιδείκνυαν την κοινωνική τους
υπευθυνότητα χωρίς να χρειάζεται ο µπαµπούλας της ποινικής δίωξης. Η
επιβολή κανονισµών που αφορούν το κάπνισµα και το ποτό, τον θόρυβο και
την ενόχληση από τα ζώα, τη συµπεριφορά των εφήβων και την τάξη σε
δηµόσιους χώρους θα έπρεπε να επιβάλλονται µε τη µεγαλύτερη κοινή
συναίνεση, κατά προτίµηση σε τοπικό επίπεδο, και όχι µε αυταρχικές

-14-
διαταγές από την κεντρική εξουσία. Εκείνο που βλέπουµε σήµερα είναι να
επικρατεί η απαγορευτική λογική. Η δυσαρέσκεια του ενός θέτει υπό
απαγόρευση την ευχαρίστηση του άλλου. Ο έλεγχος διαθέτει όλα τα ατού, η
ελευθερία κανένα. Υπάρχει µια βιοµηχανία για την επιβολή σκληρότερων
κανονισµών και καµιά οργανωµένη δύναµη για να της αντισταθεί. Ή µάλλον,
οι µόνες «οργανωµένες δυνάµεις» που της αντιστέκονται είναι αυτές που
έχουν πολλά χρήµατα. Οι δύο κύριες αιτίες θανάτων και τραυµατισµών από
ατύχηµα είναι το αυτοκίνητο και το αλκοόλ. ∆εν έχουν όµως τίποτα να
φοβηθούν, γιατί και οι δύο ξοδεύουν τεράστια ποσά για να ασκήσουν επιρροή
στους κυβερνώντες. Η απαγόρευση του καπνίσµατος είναι ένα κλασικό
παράδειγµα αυτού που απολαµβάνει περισσότερο η κεντρική εξουσία – να
ανακατεύεται στην προσωπική συµπεριφορά, ενώ αγνοεί µορφές κοινωνικού
ελέγχου τις οποίες ελάχιστα καταλαβαίνει, όπως η συναινετική τοπική
αυτοπειθαρχία. Υπάρχει ένα µεγάλο χάσµα ανάµεσα στον κρατικό
παρεµβατισµό της εργατικής µας κυβέρνησης, τον οποίο γελοιωδώς αποκαλεί
«φιλελεύθερο», και την παράδοση του αγγλικού φιλελευθερισµού, η οποία
έχει εγκαταλειφθεί τόσο από τους Φιλελεύθερους όσο και από τους
Συντηρητικούς και παραµένει σιωπηλός αυτές τις µέρες.

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ – 20/02/08

Ο µεγάλος αχταρµάς µε τα προσωπικά δεδοµένα

Tου Πάσχου Μανδραβέλη/ pmandravelis@kathimerini.gr

Τέτοια θαύµατα µόνο στην Ελλάδα µπορεί να γίνουν. Μέχρι την περασµένη
Τετάρτη ο Τύπος έγραφε για τον «κ. Χρήστο Νικολουτσόπουλο, δικηγόρο της
35χρονης συµβασιούχου» ενώ τώρα γράφει για τον «50χρονο εργατολόγο,
δικηγόρο της κ. Εύης Τσέκου». Μέχρι προχθές η φωτογραφία του κ.
Νικολουτσόπουλου δηµοσιευόταν σε κάποιες εφηµερίδες κανονικά και η
φωτογραφία της κ. Τσέκου θολή, ενώ τώρα η φωτογραφία του κ.
Νικολουτσόπουλου δηµοσιεύεται θολή και η φωτογραφία της κ. Τσέκου
κανονικά. Ανοησία ή απλή υποκρισία; Τίποτε από τα δύο. Τα προσωπικά
δεδοµένα είναι ένας ακόµη χώρος όπου επικρατεί πλήρης σύγχυση. Επειδή
δεν προηγήθηκε ουσιαστική συζήτηση, υιοθετήθηκαν απόψεις που δεν
στέκουν λογικά και ελήφθησαν νοµοθετικά µέτρα που απλώς δεν µπορούν να
εφαρµοστούν. Η χώρα κινείται µε τις µόδες. Πριν από µερικά χρόνια, λοιπόν,
µας ήρθε η επιφοίτηση των προσωπικών δεδοµένων. Εκείνη την εποχή τα
πάντα θεωρήθηκαν ιδιωτική ζωή. Ακόµη και όσα γίνονται σε δηµόσιο χώρο.
Έτσι τα άτοµα απέκτησαν δικαίωµα ιδιωτικής ζωής στους δρόµους και στις
πλατείες, αναβαθµίστηκε σε προσωπικό δεδοµένο η εργασία στο ∆ηµόσιο,
ακόµη και η Υπηρεσία Ειδικών Ελέγχων (ο παλιός Σ∆ΟΕ) δεν ανακοινώσει σε
ποιες εταιρείες επιβάλλει πρόστιµα για φοροδιαφυγή. Όλα αυτά έγιναν νόµοι,
µε αποτέλεσµα να πληροφορούµαστε ότι κατηγορείται µια «35χρονη
συµβασιούχος», να µη µαθαίνουµε ποιοι εργάζονται στο ∆ηµόσιο και µε ποιες
απολαβές, ο Σ∆ΟΕ να βάζει πρόστιµα σε εταιρείες χωρίς όνοµα και οι

-15-
κάµερες ασφαλείας να λειτουργούν κατά τόπους και κατά ώρες, χωρίς όµως
συγκεκριµένο κανόνα. Το κυριότερο πρόβληµα είναι ότι δεν οριοθετήσαµε το
ιδιωτικό και το δηµόσιο. Έτσι, ενώ στο εξωτερικό (και ειδικά στις
αγγλοσαξονικές χώρες) ιδιωτικό είναι ό,τι συµβαίνει εντός των σπιτιών των
ανθρώπων και ό,τι αφορά τις σχέσεις τους, στην Ελλάδα ιδιωτικό µπορεί να
είναι κάτι που συµβαίνει στις πλατείες (και όχι στα γήπεδα, όπου υπάρχουν
κάµερες ασφαλείας) και ιδιωτικό µπορεί να είναι µια σύµβαση που συνάπτει
κάποιος µε το κράτος (π.χ. η εργασία σε γραφείο Τύπου του ∆ηµοσίου).
Ιδιωτική υπόθεση θεωρείται ακόµη και η δίωξη που ασκούν κάποιες δηµόσιες
αρχές, εξ ου και η ξαφνική εµφάνιση του «50χρονου εργατολόγου».
Αποκορύφωµα ήταν ο νόµος Πετσάλνικου που απαγορεύει τη φωτογράφιση
και βιντεοσκόπηση κατηγορούµενων ακόµη κι έξω από τα δικαστήρια. Το
αποτέλεσµα είναι να προστατεύονται τα πάντα και τίποτε. Κάποιες φορές
µαθαίνουµε τα ονόµατα των κατηγορουµένων και κάποιες όχι. Κάποιες
εφηµερίδες δηµοσιεύουν φωτογραφίες τους και κάποιες όχι. Σίγουρα δεν
µαθαίνουµε ποιοι δουλεύουν στο ∆ηµόσιο ούτε ποιες εταιρείες
φοροδιαφεύγουν. Η υπόθεση «προσωπικά δεδοµένα» ξεχείλωσε περίεργα,
µε αποτέλεσµα και να µην προστατεύεται η ιδιωτική ζωή των ανθρώπων και
να αποκρύπτονται υποθέσεις δηµοσίου ενδιαφέροντος. ∆ιότι µπορεί να
θεωρεί κάποιος ότι είναι στοιχείο του ιδιωτικού του βίου το αν κατηγορείται
από µια δηµόσια αρχή, αλλά είναι δικαίωµα όλων µας να γνωρίζουµε ποιον
και γιατί κατηγορεί µια δηµόσια αρχή. Και στο τέλος καταλήγουµε ιδιωτικές
στιγµές (όπως π.χ. της κ. Τσέκου και του κ. Ζαχόπουλου) να κρέµονται στα
µανταλάκια και η φωτογραφία του «50χρονου εργατολόγου» να δηµοσιεύεται
θολή.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 29/02/08

Αοριστολογίες στο σχέδιο νόµου

Της ΒΑΝΑΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

Με καθυστέρηση πέντε χρόνων η κυβέρνηση αποφάσισε να κυρώσει τη
σύµβαση του Συµβουλίου της Ευρώπης για το έγκληµα στον κυβερνοχώρο,
σε µια προσπάθεια να εκσυγχρονίσει το νοµικό οπλοστάσιο για την
αντιµετώπιση των ηλεκτρονικών αδικηµάτων. Χθες, ο υπ. ∆ικαιοσύνης, Σωτ.
Χατζηγάκης, και ενώ εξακολουθεί ο θόρυβος µε αφορµή τα κρούσµατα
εκβιασµών µέσω των µπλογκ, επιβεβαίωσε (σχετικές εξαγγελίες είχε κάνει
πριν από δυο ηµέρες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Θ. Ρουσόπουλος) την
κατάρτιση σχεδίου νόµου, που θα κατατεθεί µέσα στους επόµενους µήνες, για
ψήφιση στη Βουλή και θα αντιµετωπίζει την εγκληµατικότητα στο ∆ιαδίκτυο
και στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Ωστόσο, η ανακοίνωση του
υπουργείου για το περιεχόµενο του νοµοθετήµατος είναι γενική και αόριστη,
γι' αυτό και δεν µπορεί κανείς να συµπεράνει µε ασφάλεια, εάν οι ρυθµίσεις
που προωθούνται, µπορεί να οδηγήσουν σε χειραγώγηση της ελεύθερης
έκφρασης, όπως υποστηρίζει η αντιπολίτευση. ∆εν αναφέρει, π.χ.,
επακριβώς, τι ισχύει για την on line ανακριτική έρευνα, πώς θα γίνεται η

-16-
έρευνα σε ηλεκτρονικό υπολογιστή κ.λπ. «Η ανακοίνωση κρύβει περισσότερα
από όσα αποκαλύπτει», τόνιζε χαρακτηριστικά στην«Ε» γνωστός
ποινικολόγος. Πάντως, το υπουργείο ∆ικαιοσύνης δεν υιοθέτησε εισηγήσεις,
ώστε να υπάρξει νοµοθετική πρόβλεψη που θα καταργεί την ανωνυµία όσων
διαχειρίζονται µπλογκ, ιστοσελίδες κ.α. Σύµφωνα µε τις διατάξεις του σχεδίου
νόµου, θεσπίζεται η δυνατότητα άρσης του απορρήτου για όλα τα εγκλήµατα
που τιµωρούνται σε βαθµό κακουργήµατος και γίνονται µέσω συστήµατος
υπολογιστή, ενώ ιδιαίτερη έµφαση δίνεται στην διασφάλιση των αποδεικτικών
στοιχείων, προκειµένου να εντοπιστεί ο δράστης. Σηµειώνεται ότι η ποινική
αντιµετώπιση για τα ηλεκτρονικά εγκλήµατα θα γίνεται µε βάση την ισχύουσα
νοµοθεσία, χωρίς πρόσθετες ειδικές διατάξεις.

Έτσι θα τιµωρούνται:

* Οι κάθε είδους παρεµβολές σε δεδοµένα και συστήµατα υπολογιστή

(hackers, κλοπές δεδοµένων κ.λπ.).

* Τα αδικήµατα που διαπράττονται µέσω συστηµάτων ηλεκτρονικών

υπολογιστών όπως είναι η παράνοµη πρόσβαση σε σύστηµα υπολογιστή.

* Τα αδικήµατα της ηλεκτρονικής πορνογραφίας, για τα οποία προβλέπεται

ιδιαίτερα αυστηρή αντιµετώπιση, εάν γίνονται κατά συρροή.
Επίσης, προσαρµόζονται οι κανόνες που περιέχονται στις συµβάσεις του
Συµβουλίου της Ευρώπης σχετικά µε την έκδοση και τη δικαστική συνδροµή ,
ενώ όσον αφορά την εξιχνίαση των εγκληµάτων στον κυβερνοχώρο µε τις
νέες διατάξεις:

* Βελτιώνεται η δυνατότητα των αστυνοµικών αρχών να διεξάγουν τις έρευνές

τους σε πραγµατικό χρόνο και να διασφαλίζουν και να συλλέγουν τα
απαραίτητα αποδεικτικά στοιχεία, πριν χαθούν οριστικά.

* Ο πάροχος θα είναι υποχρεωµένος να προχωρεί άµεσα στις απαραίτητες

τεχνικές διαδικασίες που απαιτούνται, ώστε να µην καταστρέφονται τα ίχνη
και τα αποδεικτικά στοιχεία, (νωπή είναι ακόµη η υπόθεση της Vodafone) και
να ενηµερώνει αµέσως τις εισαγγελικές αρχές και την Α∆ΑΕ.

Μέχρι σήµερα η ελληνική ∆ικαιοσύνη κινείται σε θολό τοπίο καθώς η

νοµοθεσία αντιµετώπιζε τα θέµατα ∆ιαδικτύου και τη συµπεριφορά των
χρηστών του σύµφωνα µε τις διατάξεις του απόρρητου των τηλεπικοινωνιών.

-17-
Πολιτικό blog-20/02/2008(http://www.politikoblog.gr)

Παραιτήθηκε ο Φιντέλ
∆εν θα γράψω για τα 49 χρόνια προσφοράς του στην προσπάθεια εγκαθίδρυσης
σοσιαλιστικού καθεστώτος. Αυτό που θα γράψω είναι ερώτηµα, αν τελικά το κόµµα ήταν
ενεργό, όπως κάποιοι θέλουν να πουν πως ήταν ή αν ήταν one man show και όλη αυτή η
νησίδα σοσιαλιστικής προσπάθειας τελικά που θα καταλήξει, σε ένα ακόµα κοµµουνιστικό
κόµµα που θα κάνει όλα τα χατίρια στο εγχώριο και στο εισαγόµενο κεφάλαιο όπως στη
Κίνα; Ή θα συνεχίσει την πορεία προς το σοσιαλισµό αναλαµβάνοντας περισσότερες
εξουσίες ο ίδιος ο λαός; Ελπίζω τελικά ο κόσµος να αναγνωρίζει πως η επανάσταση του
έδωσε µια καλύτερη ζωή που ήταν µεν µε στερήσεις αλλά δεν στέρησε από κανέναν τα
βασικά!
Επίσης επειδή το άκουσα,το διάβασα(και στη wikipedia που το διόρθωσαν!),και το είδα
δεν είχαν κοµµουνισµό στην Κούβα, κοµµουνισµό είχαν αν είσαι αµόρφωτος και δεν
γνωρίζεις ούτε τι σηµαίνει η λέξη…Πάντως για να λήξει το ζήτηµα είναι η αταξική κοινωνία
εν συντοµία και δε νοµίζω πως κανείς υποστήριξε εκεί υπάρχει…
φωτογραφία από τον petrakea
thx στον Βαγγέλη για την άµεση ενηµέρωση (δυστυχώς δεν είχα σταθερό ίντερνετ για να
µπορέσω να γράψω)

Μετά την εφηµερίδα-

11/02/2008(http://tsimitakis.wordpress.com)

Πρόεδρος µε 70%
Πρόεδρος του ΣΥΝ µε συντριπτική πλειοψηφία εξελέγη σήµερα ο Αλέξης Τσίπρας. Στην
τελευταία οµιλία του χτες το απόγευµα τόνισε την ανάγκη για µια νέα µεταπολίτευση “από
τα κάτω”. Στην µάλλον καλύτερη µέχρι στιγµής οµιλία του, ο Αλέξης Τσίπρας τόνισε οτι
πρέπει “να αναζητήσουµε διέξοδο στη διαµόρφωση µιας νέας πολιτικής και κοινωνικής
πλειοψηφίας µε βασικό κορµό τις δυνάµεις της ριζοσπαστικής αριστεράς”.
Καυτηριάζοντας την διάχυτη κρίση του πολιτικού συστήµατος είπε πως την θεωρεί κρίση
του πολιτικού εργαλείου της µεταπολιτευτικής διακυβέρνησης, µε άλλα λόγια του
δικοµατισµού. “Γι’ αυτό το λόγο παίρνει πλέον διαστάσεις δοµικής κρίσης που αφορά τους
ίδιους τους θεσµούς, τη λειτουργία της εκτελεστικής εξουσίας, τη λειτουργία του
κοινοβουλίου, την αξιοπιστία της δικαιοσύνης”. Απάντησε στις βολές του Γιώργου
Παππανδρέου ότι το ΠΑΣΟΚ δεν είναι η αριστερά του παρελθόντος, λέγοντας πως το
ΠΑΣΟΚ δεν είναι αριστερά ενώ προς το ΚΚΕ απηύθυνε επιθετική πρόσκληση λέγοντας

-18-
ότι “δεν πρόκειται να πάµε εµείς στον Περισσό. Ο Περισσός θα έρθει εδώ”. Μην σας
κουράσω περισσότερο, µε την οµιλία Τσίπρα, όµως. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε και η
οµιλία Κουβέλη ο οποίος µίλησε στην καρδιά του κόµµατος της Ανανεωτικής αριστεράς,
επιχειρώντας µια ανάγνωση του DNA του. Οι αναφορές του στην ιστορία του ΣΥΝ, το
όραµα για Σοσιαλισµό µε ελευθερία και ∆ηµοκρατία, η ανανέωση, η δηµιουργική σύνθεση
διαφορετικών απόψεων, όλα συνέτειναν σε µια εκπληκτική ρητορικά οµιλία, µια ιστορική
αναδροµή - παρακαταθήκη για το µέλλον. Ο Φώτης Κουβέλης τόνισε ότι παρόλο που
επιτεύχθηκαν οι βασικοί στόχοι του προηγούµενου συνεδρίου, ο ΣΥΝ δεν κατόρθωσε
ακόµα να γίνει κόµµα των µελών του. Αναβάθµιση του πολιτικού διαλόγου στη βάση
ζήτησε για το µέλλον και ο Αλέξης Τσίπρας, προµηνύοντας περισσότερες κοινωνικές και
τοπικές πρωτοβουλίες από την πλευρά του ΣΥΝ στο άµεσο µέλλον. Χωρίς αµφιβολία
ήταν ένα πανηγυρικό συνέδριο, το οποίο διεξήχθη σε ιδιαίτερα θετικό κλίµα, µε όρους
πολιτικού πολιτισµού που σπάνια βλέπουµε στην πολιτική ζωή του τόπου. Η οµιλία
Τσίπρα, εδώ. Η οµιλία Κουβέλη εδώ. Και εδώ το ρεπορτάζ του in.gr Το δικό µου σχόλιο
είναι βεβαίως πως στον ΣΥΝασπισµό τα πράγµατα εξελίσσονται µε ιδιαίτερα
ενδιαφέροντα τρόπο, είτε το δείτε σαν το “πείραµα των τριαντάρηδων”, είτε σαν
“απόπειρα ανανέωσης”. Είδωµεν

-19-
∆ΙΜΗΝΙΑΙΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΚ∆ΟΣΗ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΚ∆ΟΣΗΣ

Εκδότης: Ένωση πολιτών για την Παρέµβαση

Πρόεδρος : Νίκος Μουζέλης

Αντιπρόεδρος : Περικλής Βασιλόπουλος

Υπεύθυνος έκδοσης : Χρήστος Φασλής

Επιµέλεια Έκδοσης: Μαρία-Μαρίνα Κυριακοπούλου

Ιστοσελίδα: www.koinoniapoliton.gr

Επικοινωνία :ekoinoniapoliton@gmail.com

Έδρα : Αλεξάνδρου Σούτσου 18,10671,Αθήνα

ΠΗΓΕΣ ΤΕΥΧΟΥΣ

Ιστοσελίδες:
http://www.kathimerini.gr Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
http://www.enet.gr ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
http://www.tanea.gr ΤΑ ΝΕΑ
http://www.vimaideon.gr ΒΗΜΑ Ι∆ΕΩΝ
http://www.hlhr.gr ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΓΙΑ ∆ΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
http://tsimitakis.wordpress.com ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙ∆Α
http://www.politikoblog.gr ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΠΛΟΓΚ

Τα ενυπόγραφα άρθρα δεν απηχούν κατ’ ανάγκην τις θέσεις της σύνταξης του περιοδικού και της Ένωσης
πολιτών για την Παρέµβαση.
Επιτρέπεται η ελεύθερη αναδηµοσίευση των άρθρων που φιλοξενούνται στο περιοδικό , υπό την προϋπόθεση
ότι θα υπάρχει σαφής αναφορά του παρόντος ηλεκτρονικού εντύπου , της Ένωσης πολιτών για την Παρέµβαση
και των συγγραφέων τους ως πηγή των άρθρων αυτών και ότι τα άρθρα ή τα αποσπάσµατά τους θα
δηµοσιευτούν ως έχουν, χωρίς αλλαγές στο περιεχόµενό τους.

Πνευµατικά δικαιώµατα: Ένωση πολιτών για την Παρέµβαση © 2007-2008

-20-