De schrijver zit rechts midden op een stoel gemaakt van boeken.

Ze is
bezig met schrijven en het lukt maar niet. Op het toneel zijn boeken te
zien die chaotisch verspreid liggen over de hele vloer gezamenlijk met
proppen papier van mislukt werk. Achter op het toneel staan 2 schotten
met in het midden een net geordende boekenkast.
De schrijver:
Er zitten monsters in mijn hoofd.
Dat hoort zo want ik ben een schrijver.
Ik schrijf niet voor iedereen.
Ik schrijf enkel voor bijzondere mensen.
De schrijver staat op en loopt door de ruimte.
Zij kijkt naar verschillende geschreven werken die op de grond liggen.
Vooraleer ik aan een boek begin zit er altijd eerst een monster in mijn
hoofd.
Het monster praat tegen me.
Ik luister en schrijf daarna alles op.
En wanneer ik alles opgeschreven heb, is mijn boek klaar.
En dan zeg ik tegen het monster in mijn hoofd: dankjewel monster, en dan
gaat het monster liggen.
En dan valt het in slaap en het is zo moe dat de slaap nooit ophoudt.
De schrijver stopt met lopen en richt zich naar het publiek.
Deze keer is het anders
Er valt een stilte.
Deze keer is het anders!
De schrijver begint weer met lopen, dit keer sneller en in paniek.
Nu zitten er twee monsters in mijn hoofd.
En als ik vriendelijk vraag: wat willen jullie, monsters?
Willen jullie mij een verhaal te vertellen?
Dan brult het ene, grote monster:
Grote monster: (Fokke)
Vanachter het schot vandaan klinkt een diepe, luide en kwade stem.
IK WIL. IK WIL ALLES!
Schrijver:
En zeurt het andere, kleinere monster:

Kleine monster: (Veronique)

Vanachter het schot vandaan klinkt een zachte fragiele stem.
Ja maar ehm
Schrijver:
Paniek wordt erger en ze wordt gek van de stemmen. Ze trekt haar
hakken uit en loopt dwars door al haar boeken heen.
Ik zeg: zullen we samen een boek schrijven, teergeliefde monsters?
Maar de monsters willen uit mijn hoofd.
Ze zijn t groot voor mij.
Er is niet genoeg plaats.
Ik heb een enorm hoofd.
Maar zelfs mijn hoofd is te klein voor deze twee monsters.
Ze loopt naar de boeken kast en gaat er achter staan.
Ze worden groter en groter.
Ze groeien.
Mijn kop staat op ontploffen.
Ik hoor die stem maar brullen
De twee stemmen zijn luid te horen en ze schreeuwen door elkaar heen.
Grote
monster:
IK WIL ALLES!
IK WIL ALLES!!!

Kleine monster:
JA MAAR,
JA MAAR

De schrijver gooit alle boeken uit de boekenkast op de grond.

Schrijver:
STOP!
De stemmen stoppen. Wanneer het stil is realiseert ze zich hoe erg de
chaos is.
De schrijver komt tot rust. Ze kijkt naar alle boeken die overal en nergens
liggen. Ze raapt haar schrijfboekje op en gaat zitten op de hoop van
boeken die ligt voor de boekenkast. Ze probeert weer te schrijven. Toch
mislukt het weer en scheurt ze telkens paginas uit haar boek en gooit de
proppen op de grond.
BLACKOUT
(Side note: rust in de kamer staat symbool voor de rust in haar hoofd)