Tolio, o home do saco,

con tres menios ao lombo,

boquexaba polo bosque

porque caa de sono.

Ai , mia curm ,

que choio, que choio !

Dous tristes zombis

azuis,

aterradores, molestos

xogaban na sa cama

cos seus amigos morcegos.

Que medo, padrio !

Padrio, que medo !

Un demo de
ollos saltns

co rabo peludo e longo,

malhumorado e famento

cociaba nenos gordos.

Meus sogros, que fame!

Que fame , meus sogros!

Tres pantasmas invisibles

sen amigos, sen familia

camiaban pola ra

luz tenue da tardia.

Que susto, resusto !

Ai , mia vecia !

Un esqueleto ben fraco,

osudo, porco e noxento

asustaba xente boa

que saa de paseo.

Que feo, amiguios !

Amiguios, que feo !

Catro meigas
narigudas

con basoiras voadoras

facan conxuros raros

con veleno nas amoras.

Que tolas, fillia !

Fillia , que tolas !

4A,
4B