Ένα ξεχασμένο δυσθυμογράφημα

‘για το 1821’ και άλλα τινά.

-Ψάχνοντας στο αρχείο μου, στα γραπτά μου του

έτους ‘1989’ βρήκα ένα σωρό μικρά δοκίμια που είχα
στείλει για δημοσίευση, αλλά το μασσωναργιό τα
απέκλεισε και τα κείμενα αυτά έμειναν αδημοσίευτα.
Αυτό είναι κάτι που με στεναχωρεί, διότι με τον τρόπο
τους τα κείμενα αυτά αποκαλύπτουν πολύ
ενδιαφέρουσες πτυχές για το φκιάσκο που παγίδευσε
τους δυό τελευταίους αιώνες τους ρωμηούς, ώστε να
μεταβληθούν σε αληθινούς μητραλοίες.
Στην αρχή, το μασσωναργιό, [οι εργολάβοι του
1821 δηλαδή], ξεγελάστηκαν κι ένα ελάχιστο μέρος των
δημοσιεύσεών μου κατάφερε, έστω κωλοβομένο, να

1
δημοσιευτή. Όταν όμως κατάλαβαν περί τίνος πρόκειται,
εποίησαν την νύσσαν, κοινώς ‘κάνανε την πάπια’.
Όλα τα αρχεία μου ‘αυτής της σειράς’ είχαν τίτλο
‘Η καταραμένη επανάσταση’. Και υπήρχε και μια
‘δεύτερη σειρά’ για το ‘Τι συνέβη μετά την
καταραμένη επανάσταση’.
Ήδη στο σκρίμπντ δημοσίευσα ένα μέρος της
πρώτης σειράς, αυτό που είχε την τύχη να δημοσιευτή
προ 20ετίας και για να μην ‘ψάχνετε’ το ξαναδημοσιεύω
εδώ, στο τέλος, ως Παράρτημα 1, με την απαραίτητη
μικρή εισαγωγή.
Σκοπεύω να βάλω κι άλλα καναδυό ‘παραρτήματα’
γενικώς περί επαναστάσεως. Επίσης, θα προσθέσω κατά
βούλησιν κάποιες ΕΙΚΟΝΕΣ.

Μεταξύ τούτων, μια από τις καλλίτερες μελέτες που

είδα στην ζωή μου, ένα πρωτότυπο κείμενο που μου
έστειλε ο σπουδαίος ιατροφιλόσοφος και φίλος
Δημήτριος Θ. [Η πολιτική της Εσθήρ και η
διαρκής επανάστασις], το καταχωρώ ως
Παράρτημα 2.
Εν τω μεταξύ, δικά μου ή άλλων φίλων, κείμενα
που μου δώρησαν, καθώς θα βρίσκω στα αρχεία μου, θα
τα δημοσιεύω, είτε σε τούτη την συλλογή, είτε σε
κατοπινές δημοσιεύσεις, με στόχο νταβαντούρι να
γίνεται, κι όσοι ψάχνουν να βρίσκουν κάτι που να
γιατρεύει τις πληγές της άγνοιας στην ψυχή τους καθώς

2
και η δική μου ψυχή πολύ ωφελήθηκε από αποκαλύψεις
σπουδαίων ανθρώπων οι οποίοι έγραψαν με το αίμα
τους για να μην περπατάμε εμείς σήμερα ‘στα σκοτεινά’.
Λοιπόν, ευθύς αμέσως δημοσιεύω το
δυσθυμογράφημα που είπαμε, ‘Τι συνέβη μετά την
καταραμένη επανάσταση’, ένα ξεχασμένο
‘δυσθυμογράφημα’ για το 1821. Και πρώτ’ απ’ όλα να
εξηγήσω.
Είμαι σίγουρος ότι πρώτη σας φορά συναντάτε την
λέξη δυσθυμογράφημα που την κατασκεύασα σε
αντιδιαστολή προς την γνωστή ‘ευθυμογράφημα’. Και
τούτο διότι όταν ασχολείται κανείς μ’ αυτά τα γεγονότα,
είναι κυριολεκτικά ‘διηγώντας τα να κλαίς…’, κατά τον
εθνικό μας ποιητή.

Παρουσιάζω το κείμενο που είπα, έτσι όπως το είχα

γράψει τότε.
[…]
Μου έγινε συνήθεια αγαπητέ αναγνώστη, κάθε
Μάρτη να ψάχνω σε απαγορευμένους δρόμους και να

3
ζητώ πληροφορίες και υλικό, να φωτίσω τις αιτίες που μ’
αφήσανε λειψό… [κατά Σαβόπουλον]. Έρχεται και το
φάντασμα του Στρατηγού, [= Μακρυγιάννης]. Τα λέμε,
γελάμε και κλαίμε. Η ώρα να περνά…
*

ΣΚΗΝΙΚΟ: Ένα φάντασμα καθισμένο, κρατά μια

ηλιαχτίδα και βουτώντας την κάθε λίγο μέσα σ’ έναν
κουβά με αίμα, γράφει μανιωδώς…
*
+Απόστολος –Έ στρατηγέ! Τι φκιάντς αυτού;
ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ -…Σημειώνω εγώ ο
αμαρτωλός όσα θαύματα αξιώθηκα να ιδώ εις τον ύπνο
μου και όση ευεργεσία είδα εγώ και ήλη μου η φαμελιά
και όσα μου είπαν άλλοι… [σελ. 41]
+Απόστολος -Πού αναφέρεσαι;
ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ -Εις τον κίντυνο της πατρίδος
και θρησκείας [σ.41]
+Απόστολος -Από τι;

4
 ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ -Από την κακία μας και
διχόνοια μας και ιδιοτέλειά μας… [σ.41]
+Απόστολος -Εμείς; Κακία, διχόνοια και
ιδιοτέλεια, εμείς;
ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ -Κιντυνεύαμεν να χαθούμεν,
πάντοτες ήταν το χέρι του Θεού και της βασιλείας Του
και μας έσωσε εις όλους τους κιντύνους [σ.41]
+Απόστολος -Νομίζω τά’χεις ξαναγράψει αυτά!
ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ -Όλα αυτά τα είχα γραμμένα
εις τ’ άλλο μου το στορικόν, οπού φαντάστηκα και εγώ,
ο μικρότερος άνθρωπος της πατρίδος μου και όλης της
κοινωνίας του κόσμου και αγράμματος, διά να βαρύνω
τους σοφούς και μεγάλους ανθρώπους της κοινωνίας και
μικρούς… [σ.41]
+Απόστολος -Έχουν καμμιά αξία αυτά που
γράφεις;

ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ -Όποιος καταδεχτεί να

διαβάσει εκείνο και τούτο, όποιος ορθόδοξος χριστιανός
και άλλης φυλής οπού θα λάβη τον κόπον να διαβάσει,
άς πιστεύει, κι αν δεν θέλει, δεν τον βιάζει κανένας
[σ.41]
+Απόστολος -Θα γράψης κι αυτά που δεν θέλουν
τα αφεντικά μας να γνωρίζουμε;
ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ -Εγώ θα τα σημειώσω, κι αν
λέγω ψέμματα, αυτός ο Θεός και η βασιλεία του άς με

5
κάμει στάχτη και κουρνιαχτό, αν είμαι απατεώνας…
[σ.41]
+Απόστολος -Μα αφού τά’χεις ξαναγράψει στ’
Απομνημονεύματά σου στρατηγέ, τι τα ματαγράφεις
πάλι;
ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ -Τα είχα τα ίδια γραμμένα εις
τ’ άλλο το ‘στορικόν, κι επειδήτις πάντοτες με
κατατρέχουν, να μην ψάξουν το σπίτι μου και τα βρούν,
τα ξέκλισα από κεί και τα βάνω σε τούτο, και θα βάλω
και όσα είχα χωμένα τόσα χρόνια, ότι σάπισαν εις την
γης, και ο Θεός άς κάμει το έλεός Του [σ. 42]
+Απόστολος -Έ, όσο και να ’ναι στρατηγέ, κάποιο
κόμμα θα υποστηρίζεις κι εσύ…

ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ -Όποιον κόμμα είναι της

πατρίδος μου και θρησκείας μου, με εκείνο είμαι, και με
το Σύνταγμα, το Ευαγγέλιο του Θεού [σ.51]
+Απόστολος -Εσύ, ο μεγάλος αγωνιστής της
ελευθερίας μας, όσο και να’ναι κάτι θα έχεις να μας πείς.
ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ -Τέτοιοι οπού είμαστε εμείς,
λευτερίαν δεν θέλομεν, την ‘διοτέλειά μας θέλομεν, και
δούλοι των ξένων και της τυραγνίας επιθυμούμεν να
είμαστε πάντοτες… [σ. 51]

6
 +Απόστολος -Μα τι λες στρατηγέ! Έχουμε τόσους
πολιτικούς ενάρετους και πλήθος από γενναίους έλληνες
αξιωματικούς!
ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ -Αποδείχτη ολονών μας η
αρετή, και στρατιωτικών και πολιτικών [σ. 51]
+Απόστολος -Τι εννοείς που να πάρ’ η ευχή;
ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ -Όταν πιάστη ο Καλλέργης εις
την Συνέλεψη με τον Γρίβα και Κριζώτη και οι
αξιωματικοί βρίζαν τους πληρεξούσιους και ήθα γένεταν
την άλλη ημέρα ματοκυλισμός, οπού ήταν σκάνταλα των
φατριών και των φίλωνέ τους τώνε ξένων… [σ. 55]
+Απόστολος -Έ… γίνονται αυτά, δεν είναι τόσο…
πώς να το πώ, ‘ανθρώπινες αδυναμίες’, συμβαίνουν
τέτοια.

ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ -Όταν πιαστήκαμεν εις την

Συνέλεψη δια την θρησκεία… [σ. 55]
+Απόστολος -Δεν ήσασταν όλοι σας χριστιανοί
ορθόδοξοι και ρωμηοί; Γιατί τσακωθήκατε περί
θρησκείας;

7
 ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ -Όλοι οι πρέσβεις θυσίασαν
πλήθος τραπέζια και χρήματα να μπορέσουν να κάνουν
τον σκοπό τους… [σ. 59]
+Απόστολος -Θέλαν οι πρέσβεις των ξένων, εκτός
απ’ την πατρίδα, να πουλήσετε και την θρησκεία σας;

8
 ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ -Επιαστήκαμεν εκείνη την
ημέρα πολύ. Από την φιλονικία την πολλή λέγει ο
Μεταξάς να το βάλομεν εις τον ψήφον. Του λέγω
αυτεινού και όσοι ήταν σύνφωνοι, θρησκεία δεν
βαίνομεν εις τον ψήφο, ορθόδοξοι χριστιανοί, να
κομματιαστούμεν, δυτικοί και ανατολικοί, ότι σήμερα
πεθαίνομεν όλοι, τους λέγω, εδώ μέσα… [σ.59]
+Απόστολος -Τους είπες τέτοια λόγια;

Η
σύζυγ
ος
του
στρατ
ηγού
Μακρ
υγιάν
νη
Αικατ
ερίνη,
το
γένος
Γ.
Σκουζ
έ.
ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ -Τότε όλοι αυτείνοι οι
βουλωμένοι, και ντόπιοι και ξένοι, μείναν πολύ
νεκρωμένοι και πολύ αγαναχτισμένοι αναντίον μου και
‘νέργησαν δολοφονία… [σ.59]
+Απόστολος -Κι αφού τά’βλεπες όλα αυτά, τι
έκανες;

9
 ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ -Τραβήχτηκα όλως διά όλου
εις την κάμαρή μου –μόνος μου ήμουν και πρώτα, όμως
τώρα έλαβα άλλα μέτρα, και δι’ αυτό θα σημειώσω την
ποινή οπού ‘λαβα και άρχισα ταχτικώς τις μετάνοιες μου
και την αμαρτωλή μου προσευκή, να δουλεύω
τουλάχιστο δύο ώρες, αυγή και βράδυ, την ημέρα, και με
δάκρυα αμαρτωλού, πρώτα να σώσει, το έλεός του, την
ματοκυλισμένη μου πατρίδα και θρησκεία και όσους
τίμιους ανθρώπους, όποιας θρησκείας και αν είναι, όσοι
φέρνουν δοξολογίαν εις τον Θεόν και εις την βασιλείαν
Του, να σώσει αυτούς και μας όλους τους αμαρτωλούς
από τους ανθρωποφάγους και τυράγνους όλης της
ανθρωπότης, οπού σήκωσαν, οι ανθρωποφάγοι και οι
τύραγνοι και οι οπαδοί τους, την δοξολογίαν από τον
πλάστη του παντός και της βασιλείας του και την
έδωσαν του πατέρα τους του διαβόλου και έγιναν παιδιά
αυτεινού και καταβασανίζουν την ανθρωπότη, και
χάσανε την δικαιοσύνη, την θέληση της παντοδυναμίας
του και της βασιλείας του, και τρώνε αυτείνοι και οι
οπαδοί τους ζωντανούς ανθρώπους… [σ. 63]
Ο στρατηγός Μακρυγιάννης σε
μεγάλη ηλικία. Ο Γιάννης Μακρυγιάννης
(1794 - 1864) ήταν πολεμιστής, έμπορος,
πολιτικός, στρατηγός και ήρωας της Ελληνικής
Επανάστασης του 1821. Γεννήθηκε τo 1794
στo χωριό Αβορίτι της Δωρίδας και το
οικογενειακό του όνομα ήταν Τριανταφύλλου.
Όταν φονεύθηκε ο πατέρας του, το 1804, τον
προσέλαβε ο γραμματέας του Αλή Πασά,
Αθανάσιος Λιδωρίκης, κοντά στον οποίο
μεγάλωσε στην Άρτα και τα Γιάννενα. Το 1817
άρχισε να ασχολείται με το εμπόριο και μέσα σε
τρία χρόνια απέκτησε σημαντική περιουσία από
αυτό. Το 1820 μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία
και στάλθηκε στην Πάτρα για να συμμετάσχει
σε προετοιμασίες για την επανάσταση.

+Απόστολος -Δεν σε πήραν χαμπάρι που λες τέτοια

λόγια για τους εξουσιαστές;

10
 ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ -Οι κατάσκοποι πάντοτες με
προσέχουν [σ.64]
+Απόστολος -Δεν ανακάλυψαν τίποτε λοιπόν;
ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ -Γύρευαν να μου κάνουν κατ’
οίκον έρευνα [σ. 64]
+Απόστολος -Ποιοι σε κυνηγούσαν τέλος πάντων,
οι πολιτικοί;

ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ -Μαζί με τους

γλυκόγλωσσους, τους τεμπέληδες, τους κόλακάς τους,
ότι βυζαίνουν όλοι αυτείνοι ήρθε η ταλαίπωρη
ανθρωπότης εις αθλίαν κατάστασην. Δουλεύουν και
αγωνίζονται όλοι οι τίμιοι άνθρωποι, και ψωμί δεν
μπορούνε να φάνε χορταστικόν [σ. 64]

11
 +Απόστολος -Τα ίδια συμβαίνουν και σήμερα
στρατηγέ, αλλά και στα χρόνια σου ήταν της
κακομοίρας…
ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ -Εργάζονταν οι πρέσβεις και
οι οπαδοί τους νύχτα και ημέρα, και οι δικοί μας οι
πουλημένοι [σ. 92]
+Απόστολος -Όλη η εξουσία του Γένους ήταν
πουλημένη!;
ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ -Η εξουσία δεν θέλει να λέμε
τίποτας δι’ αυτά [σ. 110]
+Απόστολος -Ποια στρατηγέ; Το ότι ‘έτσι
καταντήσαν των αγωνιστών τα παιδιά οι
αναθεματισμένοι’ που μόλις έγραψες ή τίποτ’ άλλο;

12
 ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ -Ότι ο Κωλέττης φκιάνει
φραγκομανάστηρα και εκκλησίες αυτεινών και σκολειά,
να μας κυβερνήσει ως παπιστάνος [σ. 110]
+Απόστολος -Καλά, αφού ήταν έλληνες κι αυτοί!
Τι σκοπό είχαν οι Κωλέττης, Μαυροκορδάτος και λοιποί
για την Ελλάδα;
ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ -Να την παραδώσουν σ’ άλλη
φυλή την θρησκεία τους και την πατρίδα τους [σ. 112]
+Απόστολος -Γι’ αυτό προσευχόσουν στον Θεό;

ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ -Να σώσει εμάς από την

τρέλλα μας και ιδιοτέλειά μας και από την απιστία μας,
τους στραβοραγιάδες, τα κωλόπανα των τούρκων και
οπαδών τους [σ. 115]
+Απόστολος -Συνοψίζοντας λοιπόν, πώς θα
χαρακτήριζες στρατηγέ όλους μας;

13
 ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ -Πωλούμεν το πολυτίμητό μας
τζιβαϊρικόν εις τους αλλόθρησκους, διά τι; Δια ένα
τραπέζι, δια μίαν γλυκή και δολερά καλημέρα των
πρέσβεγων, των ανθρωποφάγων, οπού τρώνε ζωντανούς
ανθρώπους, και γενόμαστε και ποταποί και πουλημένοι [
σ. 115]
+Απόστολος -Όλοι μας είμαστε πουλημένοι; Πώς;

ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ -Τσ’ λέμε: Σε παρακαλώ,

βασιλέα μου, βασίλισσά μου, κυβέρνησή μου πουλημένη
και φκιασμένη από τοιούτους καταχραστάς της πατρίδος,
σας περικαλούμε, μεγάλους και μικρούς, να μας βγάλετε
από την πατρίδα μας βουλευτάς, να μας κάνετε
γερουσιαστάς, να μας κάνετε δημάρχους και τα εξής.
Και μπαίνομεν και κλέβομεν δια να φκιάσουμεν ένα
χρυσό φόρεμα [σ. 116]
+Απόστολος -Ένα φόρεμα μόνον;
ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ -Δια να βάλομεν χερότια και
μεγάλες πολυτέλειες και δι’ αυτά όλα μας λέγει ο

14
βασιλέας και η κυβέρνησή του: πέταξε ο γάϊδαρος;
[σ.116]
+Απόστολος -Και τι λέμε εμείς; ‘πέταξε’;
ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ -Πέταξε, λέμεν, και ότι
στραβά νομοσχέδια φέρνουν εις τις βουλές αναντίον της
λευτεριάς της πατρίδος και θρησκείας, ευθύς τα
υπογράφομεν με χέρια και με ποδάρια [σ. 116]
+Απόστολος -Στην επανάσταση όμως εναντίον του
Σουλτάνου, τα καταφέρατε καλά, έτσι δεν είναι;
ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ -Πενήντα χιλιάδες άνθρωποι,
δεμένα τα όπλα τους με σκοινιά, του γάμησαν το
κέρατον, και αν δεν τον βοηθούσαν τις δυό πρώτες
χρονιές, γνωρίζουν που πηγαίναμεν με την δύναμην
Εκείνου, του Παντουργού και της βασιλείας Του… [σ.
182]

Η γκιλοτίνα ή
λαιμητόμος ή "τζελατίνα"
κατά το Μακρυγιάννη
εισήχθη απο τους
Βαυαρούς στην Ελλάδα
μετά το 1830. Έκοβε
εξίσου καλά και κεφάλια
… αγωνιστών μιας
ξεφτιλισμένης
ελευθερίας.

+Απόστολος -Βόηθησαν τον Σουλτάνο οι ξένοι;

Μα εμείς τους έχουμε για ‘φιλέλληνες’!
ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ -Τρώνε και πίνουν με τον
Σουλτάνο και χορεύουν τον μπάλο, και του λένε σούζα
και στέκει… [σ. 183]

15
 +Απόστολος -Ξέσασέ τα στρατηγέ! Τώρα, οι μεν
τούρκοι είναι σύμμαχοί μας στο ΝΑΤΟ και οι φράγκοι,
τα νέα μας αφεντικά στην ΕΟΚ αφού γίναμε τμήμα της
κοϊνότητάς τους. Ανήκομεν πλέον επισήμως εις την
Δύσιν και τα λόγια σου ενοχλούν. Κάποιοι θέλουν να σε
σκοτώσουν για δεύτερη φορά. Αυτοί την δουλειά τους
και σύ την δική σου. Να μας τα λές πάντα.
*
[ΣΗΜΕΙΩΣΗ: τα αποσπάσματα από το Οράματα
και θάματα Στρατηγού Μακρυγιάννη, μορφωτικό ίδρυμα
Εθνικής Τραπέζης, 1983]
*
Βρήκα κι ένα ποίημα σχετικό νομίζω, που είχα
γράψει τότε –κι ούτε κι αυτό πέρασε την μασσώνικη
λογοκρισία. Γι’ αυτό το δημοσιεύω τώρα. Ο τίτλος του
ήταν ‘Πόλεμοι και Επαναστάσεις’ και κατά κάποιο
τρόπο στα 10 τετράστιχά του ‘έπαιζα’ με την καμπαλά
τους. Προφανώς ίσως ήταν αυτό που τους ενοχλούσε;

16
 Κέτερ / Στέμμα
Πίσω απ’ όλες τις επαναστάσεις
Και πίσω από όλους τους πολέμους
Θα βρής εάν το καλοεξετάσης
Τα ίδια θύματα, τους ίδιους ανέμους.
Κοκμά / Σοφία
Πλήθη λαϊκά και καταρρακωμένα
Πονηρούς ινστρούχτορες και υποκινητές
Τα αφεντικά να βγαίνουνε πάντοτε κερδισμένα
Ψεύτικη δόξα και φαύλους υμνητές.
Βινά / Γνώση
Σημαίες κουρελόπανα, σύμβολα αηδίας
Και ηλεκτρονικά κουμπιά που κάποιοι τα πατούν
Πολλοί δεν αξιώνονται μήτε ‘απλής’ κηδείας

17
 Παράσημα γελοιωδώς τα πλήθη εξαπατούν.
Χέσεδ / Έλεος
Και λόγια κούφια μπόλικα και εμψυχωτικά
Από τα ράδια κι από τις κουρελοφυλάδες
Κάποιων τα συμφέροντα που είναι εμετικά
Πολύ καλά σκεπάζουνε με περικοκλάδες.
Γκεβούρα / Ισχύς
Τους πόλεμους τους κάνουνε αυτοί που ωφελούνται
Και τις επαναστάσεις οι ίδιοι υποκινούν
Τα πλήθη ανυποψίαστα για την σφαγή οδηγούνται
Απ’ όσους είν’ αχόρταγοι για δόξα και πεινούν.
Κάλλος / Τιπάρετ
Πεινούν οι βλαμμένοι δήμιοι για σάρκες
Σαν βρυκόλακες για αίμα τριγυρίζουν
Σκυλόψαρα ξερογλείφονται κάτω από τις βάρκες
Που όλες ‘έβαλαν νερά’ και τώρα πλημμυρίζουν.
Νίκη / Νετσά
Ήτανε, λεν, ο πόλεμος ‘δίκαιος’ και ‘μπλά-μπλά…’
Η ‘εθνοσωτήριος’ και κείνη ‘αναγκαία’!
Κάθε ‘εθνοσωτήριος’ το έθνος ξεπουλά
Κι οι πόλεμοι δεν ωφελούν ποτέ την …νεολαία.
Δόξα / Χόντ
Οι γέροι θησαυρίζουνε σε κάθε μακελειό
Και τα κορόϊδα πάντοτε που ‘πέφτουνε’ δεν φταίνε
Αυτά δεν τους τα έμαθαν ποτέ ‘εις το σκολειό’
Οι δάσκαλοι τα αντίθετα ακριβώς, τους λένε.
Θεμέλιον / Γιεσούδ
Τον πόλεμο δεν τον κάνουνε μονάχα τα κανόνια
Όπως ένα ηλίθιο άσμα προπαγανδίζει
Φιλοσοφίες μπόλικες υπάρχουν, από …χρόνια
Πάρτε, φιλοσοφήστε τες, καμμιά τους δεν αξίζει
Βασιλεία / Μαλκούθ
Οι φιλοσόφοι να’ν’ καλά, κι από φιλοσοφίες…

18
 Σημερινές και χτεσινές, μας πρήξαν τα αχαμνά
Μία μονάχα θ’ άξιζε, απ’ αυτές τις αηδίες
Αυτή που για την Ζωή, στ’ αλήθεια μεριμνά.
*

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 1
*
1821 Τό μασσωνικό σχέδιο πού πέτυχε την
καταραμένη‘επανάσταση’, +Ιερέως Αποστόλου Κ.
Γάτσια, εκπαιδευτικού, Δ.Σ. Ενώσεως Συγγραφέων Ευρώπης, Ιδρυτού
του Αυτόνοµου και Ανεξέλεγκτου Ψυχοϊστορικού
Εργαστηρίου Γεωπολιτικών Ερευνών καί Συστηµατικών
Τεκµηριώσεων γιά τίς Εξωγήϊνες Δραστηριότητες και τίς
Ανθρώπινες Σχέσεις.

19
 * Α΄ μέρος της έρευνας *
Μηχανιώνα 2010, Εκδόσεις Α. Κ. ΓΑΤΣΙΑΣ
Εισαγωγή στο ζήτημα
Ορίζω την [ψευτο-]«ελληνική επανάσταση» του
1821 ως το σημαντικότερο μασσωνικό σχέδιο των
αντίχριστων Σαλονικιών Ντονμέδων, πού πέτυχαν έτσι
να δημιουργήσουν την αφετηρία, τρόπον τινά την
«μάννα» όλων των επαναστάσεων των νεοτέρων
χρόνων, [εάν λογισθή ως γιαγιά το φιάσκο του 1789
στην Γαλλία και προγιαγιά τά αντίστοιχα πατιρντί της
Αγγλίας και των ΗΠΑ], ώστε παράλληλα με όλα τ’
άλλα, η καταραμένη αυτή επανάσταση [του 1821],
έθαψε κυριολεκτικά τον ελληνισμό και την ρωμηοσύνη,
ανοίγοντας επίσης τον δρόμο στον διαμελισμό όλων των
μεγάλων αυτοκρατοριών για λογαριασμό διαφόρων
κρυπτοεβραϊκών οργανώσεων υπό την ποδηγεσία των
Ρότσιλντς. Ανέκαθεν τούτη η ΑΛΗΘΕΙΑ «πνίγεται».
Είναι φυσικό νά πνίγεται η αλήθεια; Τό βρώμικο
’21 αποτελεί θέμα – ταμπού, κι αυτό φυσικά τό γνώριζα
από παλιά... Γι’ αυτό προσπάθησα νά υπερνικήσω τήν
αθλιότητα τής λογοκρισίας, μήν βάζοντας τίποτε σχεδόν
δικό μου, αλλά μέ λογοτεχνικό τρόπο, προσπάθησα
μπάς καί μ’ αφίσουν νά πώ δυό λόγια. Καί τά είπα!
Θεωρώ σκόπιμο νά παραθέσω λοιπόν ένα εκτεταμένο

20
απόσπασμα εδώ, τού σχετικού έργου μου, τόσο από τό
κακόμοιρο πόνημά μου πού «δημοσιεύτηκε», όσο κι ένα
μέρος εκείνων πού ΔΕΝ δημοσιεύτηκαν, αλλά καί
καρπούς κατ’ επιλογήν τμημάτων από έρευνες νεώτερων
τιμίων ερευνητών:

Στίς σελίδες λοιπόν 6383 – 6387 τού

παγανιστόφιλου Δαυλού, μέ μπόλικες εμφανείς άλλωστε
κακοποιήσεις καί περικοπές τού κειμένου μου, δόξα τώ
Θεώ, κατάφερε νά ξεγελάση τό μασσωναργιό, ένα
μικρούλι κειμενάκι μου καί νά δημοσιευθή. Τό
παραθέτω στήν συνέχεια στό επιβληθέν μονότονο καί
απνευμάτιστο σύστημα καταγραφής (ενώ τό πρωτότυπο
είναι σέ κανονικά ελληνικά).

21
 ∼
Στίς παραμονές τής 170ής επετείου τής
επαναστάσεως τού 1821 «κάλεσα» πολλούς νεκρούς καί
ζωντανούς, γιά νά πληροφορηθώ ορισμένα πράγματα
σχετικά μέ τήν περιγραφή καί τήν αξιολόγηση τών
γεγονότων πού έγιναν τότε, τά οποία φυσικά σ’ ένα
σημαντικό βαθμό έχουν σημαδέψει μέχρι σήμερα τήν
ζωή τού καθένα μας καί γενικότερα τήν μοίρα τού
Γένους μας. Πιστεύοντας ότι όσα ειπώθηκαν
ενδιαφέρουν πολύν κόσμο, δίνω τήν «συζήτηση» πού
έγινε, στήν δημοσιότητα. Εγώ δέν έβγαλα κανένα
συμπέρασμα. Ρωτούσα καί άκουγα μόνο. Τό
συμπέρασμα βγήκε μόνο του...
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΓΑΤΣΙΑΣ, ιερεύς: -Έτσι, τυχαία,
θά ήθελα ν’ αρχίσω από Σάς κ. Ιωάννη Αντωνόπουλε.

22
Είστε βέβαια καθηγητής Οικονομικών, αλλά απ’ ό,τι
ξέρω, ασχοληθήκατε εξονυχιστικά μέ τήν μελέτη τών
επαναστάσεων καί τεκμηριώσατε βασικά τήν ύπαρξη
κάποιας «συνωμοσίας» πίσω από κάθε επανάσταση.
Πείτε μου λοιπόν τήν γνώμη σας σχετικά μέ τήν
«ελληνική» επανάσταση τού 1821. Έγινε μόνη της ή
«βοηθήθηκε» από κάπου καί πώς; Καί γιατί; Υπήρχε, μέ
λίγα λόγια, κάποιο σχέδιο ή όλα έγιναν τυχαία, όπως
αυτή εδώ η προτίμησή μου νά Σάς ρωτήσω πρώτον...

ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ, καθηγητής

Οικονομικών: «-Οι στόχοι ήσαν νά σπάσουν τήν δύναμιν
τού Σουλτάνου καί κυρίως νά μήν αφήσουν τούς έλληνες
νά ασκήσουν τήν εξουσίαν τού Σουλτάνου διά
λογαριασμόν τους, αφού ήδη τήν είχαν στά χέρια τους
καί τήν διεχειρίζοντο. Διότι τότε θά ανεβίωνεν
ανανεωμένη η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, ένας ανίκητος
εχθρός. Τό σχέδιον περιελάμβανε τήν δημιουργίαν ενός
θνησιγενούς κρατιδίου, διαρκώς υποκινούμενου σέ
εμφύλιους σπαραγμούς, γιά νά παραμείνη αδύνατο καί
νά φθείρωνται οι δυνάμεις καί η πίστις τής Διασποράς
πρός αυτό ώς Μητρόπολιν» (Δές: Ι. Αντωνοπούλου,
Παγκόσμιος συνωμοσία, Αθήνα 1988, σελ. 392).
Α. ΓΑΤΣΙΑΣ: -Εξοχώτατε κ. Τσάτσε, ο κ.
Αντωνόπουλος πρίν, μας είπε φοβερά πράγματα.
Πιστεύετε και Σείς ότι ο ξεσηκωμός έγινε άρον-άρον,
επειδή υπήρχε μια «βιαστική σκοπιμότητα»;
Κ. ΤΣΑΤΣΟΣ, τ. Πρόεδρος της Δημοκρατίας του
Καραμανλή: «-Η Φιλική Εταιρία, δρώντας σύντονα και

23
κρυφά, έδωσε το σύνθημα, με τά μηνύματα της αόρατης
Ανωτάτης Αρχής. Αν ήταν πρόωρος ή αν έγινε στην ώρα
του ο ξεσηκωμός, δεν θα το κρίνωμε σήμερα». (Δές: Κ.
Τσάτσος, Ομιλίες 1975-1976, Αθήνα, σελ. 57).
Α. ΓΑΤΣΙΑΣ: -Τι λέ ρέ τσατσά! Γιατί να μην το
κρίνουμε σήμερα; Πότε στην οργή θα το κρίνουμε;
Πέστε μου Σας παρακαλώ συγκεκριμμένα, πώς Σας
φάνηκε η θεώρηση του καθηγητού κ. Αντωνοπούλου;

Κ. ΤΣΑΤΣΟΣ: «-Εφαρμόζοντας τέτοιες

μονόπλευρες θεωρήσεις και δένοντας έτσι σε κλίνη του
Προκρούστη την ιστορία του 21, μερικοί ισχυρίζονται
ότι την απομυθοποιούν, ότι την απαλλάσσουν από την
ωραιοποίηση και αποκαλύπτουν την πικρή της αλήθεια»
(Δές: προηγ. Έργο).
Α. ΓΑΤΣΙΑΣ: -Τι εννοείτε λέγοντας ΄πικρή
αλήθεια΄ και ΄απομυθοποίηση΄ του 21;
Κ. ΤΣΑΤΣΟΣ: «-Υποτιμώντας ή σπιλώνοντας
μεγάλα ονόματα ή εξαιρετικά γεγονότα δεν
απομυθοποιούμε το 21, το παραμορφώνουμε». (Δές:
προηγ. Έργο).
Α. ΓΑΤΣΙΑΣ: -Στρατηγέ Μακρυγιάννη, γράψατε
νομίζω κάποτε τ’ Απομνημονεύματά Σας. Τι γράφετε
εκεί;
Ι. ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ, στρατηγός: «-Μπαίνοντας
εις αυτό το έργον και ακολουθώντας να γράφω
δυστυχήματα αναντίον της πατρίδος και θρησκείας, οπού
της προξενήθηκαν από την ανοησίαν μας και ‘διοτέλειά
μας και από θρησκευτικούς και από πολιτικούς και από
μας τους στρατιωτικούς, αγαναχτώντας και εγώ απ’ ούλα
αυτά, ότι ζημιώσαμε την πατρίδα μας πολύ και χάθηκαν

24
και χάνονται τόσοι αθώοι άνθρωποι, σημειώνω τα λάθη
ολωνών και φτάνω ως την σήμερον, οπού δεν θυσιάζομε
ποτές αρετή και πατριωτισμόν και είμαστε σε τούτην την
άθλια κατάστασιν και κινδυνεύομεν να χαθούμεν». (Δές:
Μακρυγιάννη, Απομνημονεύματα, στην Εισαγωγή).
Α. ΓΑΤΣΙΑΣ: -Γνωρίζω στρατηγέ ότι γι’αυτό το
λόγο ακριβώς μάθατε γράμματα στα βαθειά Σας
γεράματα. Για να γράψετε την αλήθεια που ζήσατε.
Ξέρω ακόμα πως όταν οι ΄άλλοι΄ κατάλαβαν ότι
γράφετε, πολλές φορές πήγαν να Σας σκοτώσουν και να
εξαφανίσουν τα γραπτά Σας. Νομίζω ότι παραδέχεστε
πως φέρατε τον όλεθρο στην πατρίδα. Έτσι είναι;

Ι. ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ: «-Γράφοντας αυτά τα αίτια

και τις περίστασες, οπού φέραμεν τον όλεθρον της
πατρίδας μας όλοι μας, τότε ως έχοντας και εγώ μερίδιον
εις αυτείνη την πατρίδα και κοινωνία, γράφω με πολλή
αγανάχτησιν αναντίον των αιτίων, όχι νάχω καμμιά
ιδιαίτερη κακία αναντίον τους, αλλά ο ζήλος της
πατρίδος μου δίνει αυτείνη την αγανάχτησιν και δεν
μπόρεσα να γράψω γλυκώτερα. Αυτό το χειρόγραφον,
από την περίστασιν οπού μου έγιναν πολλές καταδρομές,
το είχα κρυμμένο…». (Δές: Αυτόθι).
Α. ΓΑΤΣΙΑΣ: -Μπορείτε να μας πείτε κάποιο
παράδειγμα στρατηγέ; Για ποιους τα λέτε όλ’ αυτά;
Ι. ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ: «-Όταν ο Κολοκοτρώνης
και οι σύντροφοί του ήρθαν από την Ζάκυνθο, δεν είχαν
ούτε πιθαμή γής. Τώρα φαίνεται τι έχουν. Το ίδιον και
εις την Ρούμελη. Γκούρας και Μαμούρης, Κριτζώτης,
Γριβαίγοι, Στάϊκος και οι άλλοι, Τζαβελαίγοι και άλλοι
πολλοί. Και τι ζητούνε από το έθνος; ΄Μιλλιούνια΄!

25
Ακόμα δια τις ΄μεγάλες δούλεψες΄! Και σε αυτά ποτές
δεν αναπαύονται. Όλο ΄νόμους΄ και φατρίες ΄δια το καλό
της πατρίδος΄, όλο αυτό πασκίζουν. Όσα έπαθε η πατρίς
δια τους ΄νόμους΄ και το καλό αυτεινών και όσα
παληκάρια σκοτώθηκαν, δεν τά’παθε η πατρίς εις τον
αγώνα των τούρκων!». (Δές: Απομνημονεύματα, σελ.
48).
Α. ΓΑΤΣΙΑΣ: -Μου φαίνεται στρατηγέ ότι
ξεγυμνώνετε από κάθε αρετή τους αγωνιστές!
Ι. ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ: «-Κι από τότε βλέποντας
αυτείνη την αρετή, σιχάθηκα το Ρωμαίϊκον, ότ’ είμαστε
ανθρωποφάγοι!». (Δές: Απομνημονεύματα, σελ. 51).

Α. ΓΑΤΣΙΑΣ: -Δεν καταλαβαίνω στρατηγέ. Γιατί

λέτε ότι είσαστε ανθρωποφάγοι;
Ι. ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ: «-Σαν έφυγα από τους
Κολοκοτρωναίους, η νέα Διοίκηση διάταξε τον Νοταρά
τον Γιάννη να μας πλερώση. Πάγω μίαν ημέρα εις το
κονάκι του, τον βρίσκω και τυραγνούσε έναν πολίτη.
Τέτοιον τυραγνισμόν δεν τον ξέραν να του κάμουν μήτε
οι Κατζαντωναίοι οπούταν λησταί. Δεμένος ο πολίτης,
κεφάλι κι ο κώλος ένα, και του γύρευαν χρήματα. Τότε
σιχάθηκα όλως διόλου το Ρωμαίϊκο, ότι μάθαμε όλοι την
ληστείαν γενικώς. Του μίλησα αυτεινού του ευγενή ότι
δεν είναι καλά τα τοιούτα, ότι όταν βλέπουν εσάς οπού
κάμνετε τοιούτα οι άλλοι, οι μικροί, θα φάνε ζωντανούς
ανθρώπους! Σας λέγω ως τίμιος άνθρωπος, είχα ως τότε
μεγάλο σέβας και σ’αυτούς και τους σιχάθηκα, να μην
τους βλέπω. Κι αναθεμάτισα την λευτερίαν, οπου θα

26
κάμωμε μ’αυτούς όλους!». (Δές: Απομνημονεύματα,
σελ. 108).
Α. ΓΑΤΣΙΑΣ: -Εσείς κ. Σκαρίμπα, τι έχετε να μας
πείτε για το 21; Πέστε μας το πιο σημαντικό.
Γ. ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ, συγγραφεύς: «-Το 21; Το
Πατριαρχείο το αφόρισε… (Δές: Το 21 και η αλήθεια,
Αθήνα 1975, τόμος Α’, σελ. 18 και τόμος Β’, σελ. 20).
Α. ΓΑΤΣΙΑΣ: -Γιατί το λέτε αυτό; Δεν έφκιαξε ο
κλήρος το 21, όπως ακούμε; Δεν πρωτοστατεί παντού το
΄ράσο΄ στην εξέγερση;

Γ. ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ: «-Το να, από ένα τέτοιο

κατεστημένο παπαδαριό, περίμενε το 21 εθνική έξαρση
και χρέος είναι σαν να του ζήταγε να’φηνε το γάμο για
να παει για πουρνάρια, του οποίου το εγωϊστικό
συμφέρον ήταν να απολαύει της ευνοίας του διβανίου».
(Δές, ως άνω, τόμος Α’, σελ. 30).
Α. ΓΑΤΣΙΑΣ: -Πολύ χοντροκομμένα και πολύ
κακά πράγματα λέτε για το παπαδαριό κ. Σκαρίμπα. Δεν
ξέρω, αν οι υπόλοιποι συμφωνούν. Εσείς… ναι, Εσείς
που είστε αριστερά, δεξιά του κ. Σκαρίμπα, κύριε
Κορδάτε, τι λέτε γι’αυτά;
Γ. ΚΟΡΔΑΤΟΣ, ιστορικός: «-Ο ανώτερος κλήρος
με τον Πατριάρχην επικεφαλής κατέστη παντοδύναμος
και απέκτησε προνομιακήν θέσιν μέσα εις την
Οθωμανικήν Αυτοκρατορίαν». (Δές: Γ. Κορδάτου, Η
κοινωνική σημασία της ελληνικής επαναστάσεως του
1821, Αθήνα 1977, σελ. 71).
Α. ΓΑΤΣΙΑΣ: -Δεν μ’αρέσουν καθόλου αυτά που
λέτε και οι δυό σας. Εσείς κ. Πλωρίτη, ποια γνώμη έχετε;

27
 Μ. ΠΛΩΡΙΤΗΣ, ερευνητής: «-Ο ανώτερος κλήρος,
αντίθετα με τον κατώτερο, ήταν περισσότερο
καταπιεστής παρά παραμυθητής για τους υπόδουλους».
(Δές: Μ. Πλωρίτη, Πολιτικά 1975-1976, του 21 μύθοι
και αντιμύθοι, έκδ. Θεμέλιο, Αθήνα 1980, σελ. 262).
Α. ΓΑΤΣΙΑΣ: -Βαλθήκατε να μας τρελλάνετε
δηλαδή όλοι σας!... Αλλά είδα προηγουμένως κάποιον
να σας λέει στ’ αυτί κάτι. Ά ναι. Είναι ο W. M. Leake!
Άγγλος περιηγητής των προεπαναστατικών χρόνων. Τι
Σας έλεγε αυτός κ. Πλωρίτη;

Μ. ΠΛΩΡΙΤΗΣ (λέει τι του είπε ο Λήκ): «-Κοινό

ήταν το αίσθημα που επικρατούσε στους λαϊκούς, πως οι
επίσκοποι στάθηκαν μια απ’ τις κύριες αιτίες του
τωρινού ξεπεσμού του ελληνικού έθνους. Πάμπολλες
είναι οι μαρτυρίες για την ακόρεστη βουλιμία των
κληρικών αυτών, για την ανάλγητη απομύζηση του
ποιμνίου τους». (Δές, ως άνω, σελ. 262).
Α. ΓΑΤΣΙΑΣ: -Δεν Σας πιστεύω! Μήτε Εσάς, μήτε
τον εγγλέζο που Σας τα είπε. Εξάλλου από πότε οι
εγγλέζοι θέλαν το καλό μας; Σπιουνιές είναι αυτά τα
πράγματα. Ντροπή! Ά!... βλέπω δεξιά τον κ. Πιπινέλη.
Πέστε μας κ. Πιπινέλη, τουλάχιστον στην αγροτική
επαρχία τι ήταν ο κλήρος;
Π. ΠΙΠΙΝΕΛΗΣ, πολιτικός: «-Αγροτικώς
φεουδαρχικός εις την επαρχίαν …»
Α. ΓΑΤΣΙΑΣ (διακόπτων): -Μάλλον αφήστε το
αγροτικώς. Πέστε μας τι ήταν πολιτικώς!
Π. ΠΙΠΙΝΕΛΗΣ: «-Πολιτικώς ραδιούργος και
διπλωματικός εις την Κωνσταντινούπολιν… Ο ανώτερος

28
κλήρος διωλίσθησε μακράν της εθνικής συνειδήσεως…
έμεινε ξένος προς το πενθούν και πάσχον έθνος… και
κατέστη φυσικός σύμμαχος της τουρκικής και της
ιθαγενούς ολιγαρχίας… Οι χωρικοί φυσικώς
εδυσφόρουν δια τούτο [τη λεηλασία τους από τους
μητροπολίτες] και ούτω επροκαλούντο συχνά
προστριβαί και στάσεις. Τότε οι μητροπολίται
κατέφευγον εις την τουρκικήν εξουσίαν, δια να λάβωσι
την βοήθειάν της εναντίον των χωρικών. Εδώ δε,
αυτομάτως αναπηδά εκ των πραγμάτων ο αναγκαίος
σύνδεσμος της τουρκικής τιμαριωτικής και της
ελληνικής αγροτικής ολιγαρχίας του ανωτέρου κλήρου».
(Δές: Παν. Πιπινέλη, Πολιτική ιστορία της ελληνικής
επαναστάσεως, Παρίσιοι 1927, σελ. 38, 42, 50).

Α. ΓΑΤΣΙΑΣ: -Ω! επιτέλους. Μόλις ήρθε και ο κ.

Τσιριντάνης. Εσείς είσθε χριστιανός επιστήμων, τι έχετε
να μας πείτε γιατρέ, για την σχέση Πατριαρχείου και
επανάστασης; Ποιος έκανε την επανάσταση του 1821;
Α. ΤΣΙΡΙΝΤΑΝΗΣ, ιατρός: «-Ποιος έκανε την
επανάσταση του 21; Το Οικουμενικό Πατριαρχείο
μήπως; Όχι! Αυτό δεν ήθελε την επανάσταση και ο
Πατριάρχης την αφώρισε. Βρέθηκαν μερικοί να πουν,
πως τάχα ο τρομερός αφορισμός ήταν εικονικός, έγινε
μόνο για να ξεγελάση τους τούρκους. Δεν μπορούμε να
το πιστέψωμε αυτό. Όταν ο αφορισμός ήλθε και στον
Μωριά και ήθελε να δέση τά χέρια του Θεόδωρου
Κολοκοτρώνη, θα μπορούσε βέβαια ο Πατριάρχης να
είχε κατά κάποιο τρόπο διαμηνύσει στο λαό να μην
πάρουν στα σοβαρά τον αφορισμό. Τέτοιο πράγμα όμως

29
δεν έγινε, γιατί απλούστατα ο αφορισμός ήταν αληθινός
και σπουδαίος. Έγινε στα σοβαρά, σοβαρώτατα». (Δές:
Α. Τσιριντάνη, Το εικοσιένα, Συζήτηση, τεύχος 195, Ιαν.
1977, σελ. 2).
Α. ΓΑΤΣΙΑΣ: -Όκεϋ, κ. Τσιριντάνη. Μας επείσατε.
Το Πατριαρχείο δεν ήθελε την επανάσταση και γι’αυτό
δεν την έκανε. Όχι μόνο αυτό βέβαια, αλλά, όπως
υποστηρίζεις εσύ, την αφώρισε κι όλας στα
΄σοβαρώτατα΄. Ποιος όμως την έκανε; Οι οπλαρχηγοί;
Ά! Είστε και Σείς εδώ π. Ιωάννη! Τι έχετε να μας πήτε
επ’ αυτού με λίγα λόγια;

+ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ, καθηγητής

πανεπιστημίου: «-Τη αφελεί συμπράξει των οπλαρχηγών
του 1821 οι ευρωπαίοι εθέσπισαν την έναρξιν της
διαλύσεως της Ρωμαιοσύνης μέσω των συντακτών του
Συντάγματος της Επιδαύρου της 1 Ιανουαρίου 1822,
κατά την Α’ Εθνικήν Συνέλευσιν». (Δές: Ι. Σ. Ρωμανίδη,
Ρωμηοσύνη Ρωμανία Ρούμελη, Θεσσαλονίκη 1975, σελ.
195).
Α. ΓΑΤΣΙΑΣ: -Κι εσύ στρατηγέ, τι λές; Συμφωνείς
στο σημείο αυτό με τον π. Ιωάννη;
Ι. ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ: «-Η καϋμένη η πατρίδα
αμαρτίες οπούχε και γύρευε να την λευτερώσουμε εμείς
οι ανθρωποφάγοι, πολιτικοί και στρατιωτικοί!». (Δές:
Απομνημονεύματα, σελ. 75).
Α. ΓΑΤΣΙΑΣ: -Τι εννοείτε στρατηγέ; Γίνετε πιο
σαφής Σας παρακαλώ.
Ι. ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ: «-…Μου λέγει ο Γκούρας,
η Διοίκηση θέλει να με κάμη χιλίαρχον κι αρχηγόν της

30
Λιβαδειάς εις το ποδάρι του Δυσσέα, φτάνει να
σκοτώσω τον Δυσσέα…». (Δές: Απομνημονεύματα, σελ.
74).
Α. ΓΑΤΣΙΑΣ: -Άλλο Σας ρώτησα. Μ’όλο το σέβας
στρατηγέ, δεν γίνεστε σαφής. Παρακαλώ διευκρινήστε!
Ι. ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ: «-… κι έχομε αρετή να
λευτερώσουμε πατρίδα εμείς κι αυτείνοι οπού μας
κυβερνούν; Τώρα έβαλαν τον Δυσσέα, σκότωσε τον
Αλέξη Νούτζο τον σεβάσμιον άρχοντα…». (Δές:
Απομνημονεύματα, σελ. 75).
Α. ΓΑΤΣΙΑΣ: -Μα τι’ναι αυτά που λέτε στρατηγέ;

Ι. ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ: «-… το ίδιον και τον

Παλάσκα. Δεν είναι αληθινό, οπού τον έβαλαν, τον
Δυσσέα, αυτείνοι και τους σκότωσε; Του έστειλαν δυό
ξένους μέσα εις το σπίτι του, στον τόπο του τον
πατρικόν, και τον φορτώθηκαν αυτόν και τους
ανθρώπους του. Ποιον άλλον καπετάνον πείραξαν; Τον
Πανουργιά, τον Καλτζοδήμο; Άλλον κανένα; Μόνον τον
Δυσσέα. Και σαν σκοτώσουν αυτόν, ύστερα εσάς. Κι
εσάς σας σκοτώνουν με τα πράσα, όχι με ντουφέκια και
σπαθιά. Τι έκανε ο Δυσσέας;… (σελ. 75).
Α. ΓΑΤΣΙΑΣ: -Παραμιλάτε στρατηγέ; Τι είναι
αυτά που λέτε! Θίγετε τους μεγάλους ήρωες της
επαναστάσεως! Ντροπή…
Ι. ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ: «- …τους σφάξαν σαν
τραγιά. Και τέλος πάντων, πατρίδα, αυτείνοι
κατατρέχονται από τους εκλαμπρότατους, από τους
εξοχώτατους, από τον Κυβερνήτη σου κι αδερφούς του.
Ο Αυγουστίνος κι ο Βιάρος αυτείνων των σκοτωμένων

31
τις γυναίκες και τα κορίτζα κυνηγούν. Αυτούς τους
αγωνιστάς κατατρέχουν και τους λένε να πάνε να
διακονέψουν. Ποιος σας είπε, τους λένε, να σηκώσετε
άρματα να δυστυχήσετε; Έχουν δίκαιον. Ότι ο Ζαίμης
χρώσταγε των τούρκων ένα μιλλιούνι γρόσια και οι
Ντεληγιανναίγοι και οι Λονταίγοι και οι άλλοι. Κι ο
Μεταξάς, κόντες της πιάτζας, χωρίς παρά. Κι ο Κωλέτης,
ένας γιατρός. Κι ο Μαυροκορδάτος, τζιράκι της
Κωνσταντινουπόλεως. Τους φκειάσαν αυτείνοι οι
διακονιαραίγοι οι αγωνισταί ‘εκλαμπρότατους’, τους
λευτέρωσαν από τους τούρκους κι από τα χρέη, οπού
χρώσταγαν των τούρκων, κι έγιναν τώρα ΄μεγάλοι΄ και
΄τρανοί΄. Γύμνωσαν και τους τούρκους, παίρνοντας το
βιόν τους, και το έθνος το γύμνωσαν και το αφάνισαν.
Γιόμωσαν φατρίες και κακίες τους ανθρώπους του
αγώνος. Τους καταδιαιρούν, γιομόζουν αυτείνοι αγαθά.
Και οι Κολοκοτρωναίγοι, οι ΄φίλοι’ τους, τα καλύτερα
υποστατικά και πλούτη της πατρίδος! Έμειναν οι
αγωνισταί διακονιαραίγοι. Τους κατατρέχει ο
Κυβερνήτης μας κι ο Αγουστίνος κι ο Βιάρος.
Καταφρονούν όλους αυτούς και βαθμολογούνε πολλούς,
οπούπαιζαν μπιλλιάρδο μέσα στους καφενέδες και τώρα
είναι σπιγούνοι του Κυβερνήτη και των αλλουνών.
Αυτείνοι βαθμολογώνται, αυτείνοι πλερώνονται βαρυούς
μιστούς. Οι αγωνισταί δυστυχούν. Των σκοτωμένων τις
φαμελιές, όποια είναι νέα, την θέλει ο τάδε, ότι δεν έχει
η φτωχή να φάγη! Λευτερώθηκαν κάμποσες
Μισολογγίτισσες και από άλλα μέρη [τις λευτέρωσαν οι
φιλάνθρωποι] και διακονεύουν εδώ εις τ’ Άργος και εις
τ’ Αναπλιού τους δρόμους. Των αγωνιστών οι άνθρωποι
διακονεύουν και γυρεύουν να πάνε πίσου εις τους
τούρκους!!! Τους είχανε αυτείνοι ΄σκλάβους΄, τους
ντύνανε, τους σιγυρίζανε και τρώγαν. Εις την πατρίδα

32
τους ξυπόλυτοι και γυμνοί διακονεύουν! Από όλα αυτά,
καϋμένη πατρίδα, δεν θα σωθούνε τα δεινά σου, ότι
σιδερώνουν την αρετή εκείνοι οπού σε κυβερνούν και
τώρα κατατρέχουν το δίκαιον και την αλήθειαν και με
ψέμματα θέλουν και με σπιγούνους να σε
΄λευτερώσουμε΄. Μήτε τώρα είσαι καλά, μήτε δια τα
μέλλοντά σου, με τους ανθρώπους οπού σε τριγυρίζουν,
πολιτικούς, σπιγούνους και τοιούτους αξιωματικούς…».
(Δες: Απομνημονεύματα, σελ. 68-69).
Α. ΓΑΤΣΙΑΣ: - Με τα παραμιλητά Σας στρατηγέ,
μας απομακρύνατε από το θέμα. Και μας στεναχωρήσατε
κι όλας. Εμείς άλλα πιστεύαμε. Μετανοιώσατε δηλαδή
που κάνατε την επανάσταση; Υποστηρίζετε ότι σας
βάλαν οι Φραγκομασσώνοι να κάνετε την επανάσταση;
Όχι, όχι! Μη μου απαντήσετε. Ά, να! Ένας γεμάτος
αίματα ανάμεσά σας… ναι, είναι ο Ίωνας που τον
σκότωσαν οι άνθρωποι του Βενιζέλου. Πέστε μας κάτι
και Σεις, τίμιε έλληνα, δοξασμένε μάρτυρα της πατρίδας.
Τι έχετε γράψει στο τετράδιο του ημερολογίου Σας;

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ, πολιτικός αντίπαλος του

Βενιζέλου: «-Όταν περνούσα τον Ελλήσποντο τα

33
ξημερώματα, ο νούς μου στενοχωρημένος χτυπούσε
ολούθε τριγύρω, πάνω στους τοίχους της φυλακής του.
Έλληνες ελεεινοί, σας σιχαίνομαι!». (Δές: Ίωνος
Δραγούμη, Όσοι ζωντανοί, σελ. 1).
*

34
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 2
Η πολιτική της Εσθήρ και η διαρκής
επανάστασις
Δημήτριος Θ., Βόλος

35
 *
«Οι άγγελοι είναι εκ φύσεως
προορισμένοι να διακονούν τον Θεό και
μόνον ένα καθήκον έχουν: να παραμένουν
υπό την εξουσίαν Του. Εξουσία να κυβερνούν
πλάσματα κατωτέρων βαθμίδων δεν τους
έχει δοθεί… Εφ’ όσον ο πονηρός δεν έχει
γηΐνην εξουσία, πρέπει να κλέπτει την
εξουσία του, δι’ ό και προφανές είναι ότι
ούτος δεν έχει δημιουργηθεί διά να
κυβερνήσει την γη».
Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς
*

Το δυσνόητον έργο της παλαιάς

διαθήκης, Εσθήρ, έχει προκαλέσει
ερωτήματα των οποίων η απάντησις ακόμη
διαφεύγει. Τέτοια είναι η αμηχανία πού
προκαλεί η Εσθήρ ως τε συνήθως κάθε

36
αναφορά στο αλλόκοτο αυτό βιβλίο
αντιμετωπίζεται με αλλαγή θέματος
συζητήσεως. Σχολαστικοί θρησκειολόγοι
έχουν αποπειραθεί την ερμηνεία του με δύο
μεθόδους, της μίας πλέον απαραδέκτου της
άλλης, δηλαδή:
α) θεόπνευστον είναι, άρα ακατανόητον –
ερμηνεία ήτις συνιστά ύβριν διά τον Θεόν
και την ανθρωπότητα, και
β) τύπος, υποτίθεται είναι, της καινής
διαθήκης, με την Εσθήρ να προοιωνίζει την
Παναγία –όπερ συνιστά ύβριν ασυγχώρητον
της Θεοτόκου. Θεολόγοι έχουν διατηρήσει
τας επιφυλάξεις των.

Ο άγιος Γρηγόριος ο θεολόγος δεν

κατατάσσει την Εσθήρ στα ιερά της παλαιάς
διαθήκης βιβλία προς ανάγνωσιν.
Ο άγιος Αμφιλόχιος Ικονίου λέγει ότι
ορισμένοι την Αισθήρ «προσεγκρίνουσιν»
(και άλλοι όχι). [Δες: Αγαπίου ιερομονάχου κ’
Νικοδήμου μοναχού. Πηδάλιον. Κανών του
αγ. Γρηγορίου του θεολόγου, σ. 662-664.

37
Κανών του αγ. Αμφιλοχίου, σ. 664-665.
Εκδόσεις Αστήρ, Αθήναι 1990].
Και ο συλλαβισμός Αισθήρ που ο άγιος
επέλεξε είναι σημαντικός: όργανον δηλαδή
αισθήσεως των πραγμάτων –ισχυρισμός ο
οποίος και θα αποδειχθεί κατωτέρω.
Ουδείς απέδωσε το βιβλίον τούτο εις
προφητείαν.
Ουδείς εξετίμησε το περιεχόμενο ή το
νόημά του –ίσως διότι τα περιγραφόμενα εν
τη Εσθήρ ουδεμίαν αντιστοιχείαν εύρον μετά
των συμβαινόντων εν τη Ρωμαϊκή
Αυτοκρατορία. Τώρα όμως, που η
Κωνσταντινούπολις εχάθη και οι ρωμηοί
πολιτεύονται τη νέαν εποχή, ίσως τα
δυσνόητα δι’ αυτόν τούτον τον Γρηγόριον
τον θεολόγον να έχουν καταστεί εμφανή διά
τους ταλαιπώρους πολίτας της φραγκεμένης
ανατολής.

38
 Η Εσθήρ είναι μία φιλόδοξος νεαρά
ιουδαία του γένους του Βενιαμίν,
πολιτευομένη εν τη αυτοκρατορία του
Αχασβέρου –επίσης γνωστού παρ’ ημίν ως
Ξέρξου. Ήτο δε αυτός ο ίδιος τύραννος πού
εξεστράτευσε κατά των Ελλήνων και ηττήθη
κατά κράτος στο Μαραθώνα και τη
Σαλαμίνα. Με την χώρα του σε δεινή
οικονομική κρίση, λόγω κακής διαχειρίσεως
και κατανομής του πλούτου παρά λόγω
ελλείψεων πόρων ή δυναμικού, ευρίσκετο σε
κατάστασι παρομοία των μοναρχών της
Γαλλίας και της Ρωσσίας ολίγον προ των
επαναστάσεων αι οποίαι και συνετάραξαν
τους δύο παρελθόντας αιώνας. Πέντε μόλις

39
έτη μετά την αποτυχημένη εκστρατεία κατά
της Ελλάδος και με την χώρα του σε δεινή
οικονομική κρίση, επείσθη υπό πανούργων
αυλικών ότι η σύζυγός του ήτο αναξία.
Υπήρξε δε και σκάνδαλόν τι ουχί ανόμοιον
των σκανδάλων του περιδεραίου της Μαρίας
Αντουανέττας και του Ρασπούτιν της
τσαρίνας. Περιττόν δε και ειπείν ότι και εν
τη Περσία το σκάνδαλον τούτο και
λεπτομερώς σχεδιασμένον ήτο και διωγκώθη
πέραν παντός μέτρου υπό των ιδίων
ραδιουργών αυλικών οίτινες εκόπτοντο διά
την τιμήν του βασιλέως. [Εσθήρ, 1]

Μετ’ ου πολύ δε και έτερον σκάνδαλον

προέκυψεν αφορόν την συνομωσίαν
δολοφονίας του Αχασβέρου (Ξέρξου). Την

40
συνωμοσίαν δε ταύτην απεκάλυψε εβραίος
τις ονόματι Μαρδοχαίος ο οποίος ήκουσεν
(τυχαίως, είπεν) τους συνωμότας να
δολοπλοκούν στο δρόμο (!). Οι υποτιθέμενοι
συνωμόται και οι παλατιανοί συνεργάται των
ετιμωρήθησαν και ο Μαρδοχαίος
αντημοίφθη. Του Μαρδοχαίου δε η μακρινή
ανεψιά Εσθήρ (και τότε αι παλακίδαι των
Φαρισαίων την ιδίαν ονομασίαν έφερον) μετά
το διπλούν σκάνδαλον, συνεστήθη τω
βασιλεί, υπό ανθρώπων του Μαρδοχαίου, ως
κατάλληλος σύζυγος. Αυτός δε την
ενυμφεύθη αγνοών το παρελθόν, την
θρησκείαν, την καταγωγήν της αλλά και την
οιανδήποτε σχέσιν της μετά του
Μαρδοχαίου. [Εσθήρ, 2:10 και 2:20]

41
 Συνέβη δηλαδή με τον Αχάσβερο ως και
με τους ψηφοφόρους εκείνους, οι οποίοι
σταθερώς εψήφιζον και συνεχώς ψηφίζουν
ως κυβερνήτας εβραίους ων τους
παρακοιμωμένους αγνοούν. Ο μελετητής της
ιστορίας των φράγκων και γερμανών, ο
γνώστης των της ρωσσικής μοναρχίας
δυστυχιών, ο ενήμερος της ιστορίας του
παπισμού εν Ιταλία και Ελλάδι, αλλά και ο
γνωρίζων τους κυβερνήτας της χώρας του
θα αναγνωρίσει ευκόλως την ομοιότητα των
περιστάσεων αλλά και την ταυτότητα των
χαρακτήρων: είναι η επαναλαμβανομένη
ιστορία του σφετερισμού της νομίμου
εξουσίας. Η δε ιστορία επαναλαμβάνεται και

42
διά την αποτελεσματικότητα της συνταγής,
αλλά και διά την των πολιτών αμνησία,
φόβον, αμηχανίαν και ανέχειαν. Αλλ’ οι
ομοιότητες συνεχίζονται.

Υπουργός τις του Αχασβέρου, ονόματι

Χαμάν, εξεσφάλισε εαυτώ το προνόμιον ίνα
μνημονεύεται ως θεός και χαιρετάται
αναλόγως επί τη απειλή βαρυτάτων
κυρώσεων.
Οι εβραίοι όμως, αγνώστως πως,
απέφυγον πάσαν δίωξιν διά λόγους μη
αναφερομένους. Ως συνέβη δηλαδή και κατά
τους διωγμούς του Δομετιανού, του
Νέρωνος, του Διοκλητιανού και των άλλων
χριστομάχων αυτοκρατόρων, όσοι δεν
ανεγνώρισαν την θεϊκή φύσι του κοσμικού
άρχοντος εδιώχθησαν ανηλεώς και μετά
θηριώδους μανίας, αλλά μόνον εφ’ όσον δεν
ήσαν εβραίοι. Ουδείς ποτέ εξήγησεν το
παράλογον τούτον των διωγμών των
χριστιανών: πως και είναι δυνατόν ο
χριστιανός να βασανίζεται και να φονεύεται

43
βαναύσως διά πίστιν εις τον ίδιον Θεόν δι’ ον
ο εβραίος ουδέν ποτέ υπέφερεν. Και όχι
μόνον έτσι, αλλά και πλείστοι των
χριστιανών –ως ο άγιος Πολύκαρπος
Σμύρνης– υπό των εβραίων κατεδόθησαν εις
τας αρχάς, και εις τας χείρας των εβραίων
εμαρτύρησαν μαρτύρια φρικτά.
Ο Μαρδοχαίος ηρνήθη να προσκυνήσει
τον Χαμάν ως θεόν. [Εσθήρ, 3:5]

Παρέβη ούτω το διάταγμα 13ης του

πρώτου μηνός το οποίον όμως δεν ετέθη εις
ισχύν μέχρι της 13ης του δωδεκάτου μηνός,
δηλαδή ένα ολόκληρον έτος αργότερα,
δηλαδή μόνον όταν ο Μαρδοχαίος και οι περί
αυτόν ήσαν έτοιμοι διά την αναμέτρησιν
κατά τους ιδικούς των όρους.
Στεγανά εντός του κρατικού
μηχανισμού! Εάν η γαλλική και η ρώσσικη
επανάστασις μας εδίδαξαν κάτι, είναι ότι
αμφότεραι επωάσθηκαν, σχεδιάστηκαν και
ήρχισαν εντός του βασιλικού ανακτόρου, υπό
το καθεστώς της λεγομένης διττής
εξουσίας, της δυαρχίας, ήτις και γνωστή και
κηρυγμένη και θεσμοθετημένη υπήρξε παρά
τοις μπολσεβίκοις ως dvoevlastie.

44
 Οι προδοσίες του Μιραμπώ και του
Ταλλεϋράνδου, οι δολοπλοκίες του Κερένσκυ
και του Μιλιούκωφ εγένησαν την
επανάστασιν –άπαντες δε ούτοι, και οι περί
αυτοίς, μασώνοι ετύγχανον. Και έδρασαν διά
της δυαρχίας: άλλος –με πολύ μυαλό κι
ολίγην γνώσι– ήλεγχε την νομοθετικήν
εξουσίαν, και άλλος –με σκοτεινότερα
σχέδια– εκράτει σταθερώς την εκτελεστικήν.
Ούτω εφάνη παρά τοις ρώσσοις. Παρά δε
τοις γάλλοις η δυαρχία ήρχισεν μεν
παρομοίως αλλά με αντίθετον συμμετρίαν
των φορέων της δυαρχικής εξουσίας. Ούτως
πως έγιναν αι επαναστάσεις των δύο
τελευταίων αιώνων, και ας μη νομισθή ότι
αύται ήσαν αδικαιολόγητοι –τουναντίον.
Ήσαν δίκαιαι και επιβεβλημέναι.

45
 Αλλά δεν ήσαν επαναστάσεις, ως εν τη
παρ’ ημίν γλώσσαν εννοούμεν αύτας, δηλαδή
ενέργειαι σχετιζόμενοι (τουλάχιστον
λεκτικώς) μετά της αναστάσεως. Ούτε ήσαν
αύται εκ του εξηθλιωμένου λαού, παρ’ εκ
των νόθων των ανακτόρων. Αι διαπλοκαί
αύται δεν ήσαν παρά λατινικαί revolutions,
ήτοι ανακυκλώσεις και αέναες
περιστροφικές κινήσεις ως των πλανητών
αστέρων, αμέτοχοι ιστορίας και προσώπων,
κεναί ψυχής, πτωχαί εις πολίτας.
(Διά την σημασίαν της λέξεως revolution
ίδε λεξικά, αλλά και την λογοτεχνίαν μέχρι
του 1789 –ιδίως τον ταλαίπωρον Γίββωνα)

46
 Και ως οι αφελείς συνταγματολόγοι των
Παρισίων, ως οι αδαείς δημοκράται της
Πετρουπόλεως, ούτω και ο δύσμοιρος Χαμάν
έβλεπε τα νομοθετήματά του να μην
εφαρμόζονται και ανεζήτησε βοήθειαν εκεί
ακριβώς όπου σχεδιαζόταν η καταστροφή
του. Όπου νομιμότης συναντά σφετερισμόν,
η σύγχυση δεν γνωρίζει όρια. Ο σφετερισμός
δε μόνον επί νομιμοφροσύνης ευδοκιμεί –ως
θα διαβεβαιώσει και ο μετά τη Βάρκιζα
άοπλος αντάρτης, και ο μικρασιάτης
βενιζελικός πρόσφυγας, αλλά και ο ατυχής
κύπριος ο ματαίως προσβλέπων εις Αθήνας.
Εζήτησεν –ω της αγνοίας και ω της
αφελείας!– την μεσολάβησιν και αρωγήν της
πρώην παλακίδος και νυν βασίλιδος, της
επισήμου περσίδος και κρυπτής
εβραιοπούλας, Εσθήρ, προς εκτέλεσιν των
διαταγμάτων του βασιλέως, ον αυτός μεν
υπηρέτει πιστώς, αλλ’ αυτή μόνη ήξευρε πως
να χειραγωγεί. Ηγνόει δε ότι η Εσθήρ ήτο
του Μαρδοχαίου, ούτε και ήξευρε το
θρήσκευμά της. [Εσθήρ, 3:12-13]
Ούτε και εγνώριζε τα της αληθούς
θρησκείας των εβραίων και το αληθές της

47
γυναικός όνομα, το οποίον ήτο Εσθήρ,
παραφθορά δηλαδή της αιμοσταγούς
Αστάρτης (διότι ως έκρυψαν την θρησκείαν
των από τον βασιλέα Αχάσβερο ούτω είχαν
αποκρύψει προηγουμένως και από τον Θεόν
την αληθήν των λατρείαν).
Αύτη δε, υστεροβούλως και πορνικώς,
εσκηνοθέτησεν κατάστασιν τοιαύτην ως τε
να φανή ότι ο Χαμάν, προσκεκλημένος ων εις
γεύμα εν τω ανακτόρω, απεπειράθη ίνα
βιάση αυτήν. [Εσθήρ, 7:1-10]

Ως ο αναγνώστης θα προέβλεπε, και ο

Χαμάν και όλη του η οικογένεια
απηγχονίσθησαν, δεδομένης δε και της
αφορμής, άπαντες οι του ατυχούς Χαμάν
υπάλληλοι εβλήθησαν έξω της κρατικής

48
μηχανής. Και ούτω των ιακωβίνων και των
ιακωβιτών, των μπολσεβίκων και των
ναζιστών το σχήμα εφάνη το πρώτον καθ’
όλον το μέγεθός του εν τω απομάκρω
βασιλείω των μηδοπερσών. Διότι δεν είναι
της δυαρχίας ίδιον να διατηρείται επί πολύ
ως τοιαύτη, αλλά να μεταπίπτει εις
απόλυτον και συμπαγή μοναρχίαν,
μορφουμένην εκ νέου και εις άλλην, ιδίαν
κατεύθυνσιν. Οι δε του Μαρδοχαίου
συνεταίροι, οι οποίοι χαμηλοβλέποντες
εκαιροφυλάκτουν μέχρι του απαγχονισμού
του Χαμάν (διότι μόνον τα κατώτερα
στρώματα της γραφειοκρατίας ήλεγχον)
τώρα επήραν αμφοτέρας και την
εκτελεστική μηχανή και την νομοθετική
εξουσία. Είναι δε τα γεγονότα αυτά κατ’
ακριβήν προοιωνισμόν της αποτυχημένης
(δηλαδή της σχεδιασμένης ίνα αποτύχη)
αποπείρας του Κορνίλωφ να αποκαταστήση
την τάξιν εν Πετρουπόλει αλλά και της
γελοιώδους (και απροκαλύπτως προδωμένης)
φυγής του Λουδοβίκου μετά της οικογενείας
του. Είναι δηλαδή αποτελέσματα
ψευδεπιγράφων πρωτοβουλιών και
προχείρων αντιδράσεων σχεδιασμένων να
αποδυναμώσουν διά δυσφημήσεως τους νόμω
κρατούντες και να εμπεδώσουν την εξουσία
των σφετεριστών. Εν τη παντοδυναμία των
δε οι επαναστάται ουδεμίαν ανοχήν, ή
ανεξιθρησκείαν ή δημοκρατικότηταν
επεδείξαντο, αν και μέχρι της στιγμής
εκείνης μόνον περί αυτών εκόπτοντο.

49
Υπομειδιόντες δε, ίσως και ερωτηθέντες ως
ο φρικαλέος ούτος της CheKa ηγέτης,
Ντζερζίνσκυ, περί της τοσούτον προτέρως
διακηρυχθείσης δικαιοσύνης, αδελφοσύνης
και δημοκρατίας, να ανεφώνησαν συν αυτώ
απροκαλύπτως: «νυν περί αυτών ουδέν
φρονούμεν, ότι ήλθομεν μόνον ίνα
ισολογίσωμεν ανοικτούς λογαριασμούς».
Ο εμφύλιος πόλεμος ήρχισε τον
δωδέκατο μήνα με αφορμή το διάταγμα του
Χαμάν του πρώτου μηνός, παρ’ όλο που ο
Χαμάν ήτο νεκρός, και οι ιδικοί του άνεργοι
και ανίσχυροι, και ένδεκα ειρηνικοί μήνες
είχον ήδη παρέλθει. Δηλαδή, όταν εξέλιπαν
οι λόγοι διά σύγκρουσιν, τότε ακριβώς η
σύγκρουσις ήρχισε, διότι τότε ήτο ο
κατάλληλος δια τους εβραίους καιρός…
«όταν το βασιλκό διάταγμα επρόκειτο να
εφαρμοσθή, την ημέρα όπου οι εχθροί των
εβραίων ήλπιζαν να αποκτήσουν υπεροχή
απέναντί των, αλλά που είχε ήδη αλλαχθεί
σε μία ημέρα όπου οι εβραίοι θα είχον
υπεροχή απέναντι των εχθρών των. Οι
εβραίοι συνεκεντρώθησαν εις τας πόλεις
των…και ουδείς απετόλμησε ίνα σταθή
εναντίον των, διότι ο φόβος των εβραίων
είχε πέσει επάνω εις όλους τους λαούς. Όλοι
οι πρίγκηπες των επαρχιών και οι σατράπες
και οι κυβερνήτες και οι βασιλικοί επίτροποι
επίσης βοήθησαν τους εβραίους, διότι ο
φόβος του Μαρδοχαίου είχε πέσει επάνω
των.» [Εσθήρ, 9:1-3]

50
 Έγιναν όλα δηλαδή όπως με τον
ρωσσικόν εμφύλιο, όπου η αντίδρασις των
μοναρχικών και η υπεράσπισις των
παραδόσεων δεν ήρχισε παρά μόνον αφ’ ου ο
μασώνος Πρωτοποπόφ, καθ’ υπόδειξιν του
Ρασπούτιν, ήνοιξε τας θύρας της Μόσχας και
της Πετρουπόλεως διά τους εβραίους, αφ’ ου
ο Κερένσκυ τους διώρισε στην κυβέρνησι, και
αφ’ ου ο Jacob Schiff της Νέας Υόρκης και ο
Κάϊζερ της Γερμανίας τους εφοδίασαν με
χρήμα άφθονο των γερμανικών τραπεζών και
οπλισμό καινουργή των αμερικανικών
εργοστασίων. [Αι πληροφορίαι αύται είναι
αποσπασματικαί και κατεσπαρμέναι εις
πλήθος διατριβών και ανακοινώσεων. Διά
συστηματική περιγραφή και αξιολόγησι
Demetrios Theodoropoulos. Evlampia;

51
earthquake of love. Book C. Editions
Kappadokia. Volos, Greece, 2005].
Ογδόντα χιλιάδες εσφαγιάσθησαν υπό
των εβραίων, στην πλειοψηφία των αστοί,
υπάλληλοι και επαγγελματίαι ων η περιουσία
περιήλθε εις τας χείρας των ακολούθων του
Μαρδοχαίου. Το αποτέλεσμα της
συγκρούσεως ήτο το νέον κράτος: αυξημένοι
φόροι, συγκεντρωμένη εξουσία, όλη η
διοίκησις εις τας χείρας του Μαρδοχαίου,
δίκτυα εξουσίας των εβραίων. [Εσθήρ, 10:1-
3]
Τάξις της ανομίας και ειρήνη της
εξαθλιώσεως.

Το έργον του μακαριστού καθηγητού

πατρός Ιωάννου Ρωμανίδη έχει περιστραφεί
γύρω από μία λέξιν, ην ατυχώς ούτος
ουδέποτε απετίμησε: σφετερισμός. Το όνομα,
η εξουσία, το κράτος, η παράδοσις, η πίστις,

52
τα χώματα και οι θάλασσες, όλα τα των
Ρωμαίων πράγματα έχουν γίνει αντικείμενα
σκυλεύσεως και υφαρπαγής.
Ρώμη λέγεται σήμερα η ασήμαντος
πολίχνη της Ιταλίας ής η προγονική πολιτεία
εξηφανίσθη τον 5ο μΧ αιώνα ίνα αναστηθεί
τεχνηέντως μετά έξι αιώνας εις γλώσσαν
κακόηχον λατινικήν και ήθη επαρχιακά της
Γερμανίας.

Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μέχρι πρό τινος

ελέγετο παρά τοις φράγκοις η συμμορία των
Αψβούργων. Αλλά και η νεότευκτος Μόσχα,
Τρίτη Ρώμη εζήτει να ονομάζεται, ως εάν
είχαν υπάρξει πρώτη και δευτέρα, και ουχί
παλαιοτέρα και Νέα Ρώμη.
Και ο σουλτάνος αυτός, ο άρχων των
ανάρχων και στρατηγός των ατάκτων, άμα
τη συλήσει της Αγίας του Θεού Σοφίας,
αυτοκράτωρ των Ρωμαίων διέταξε να
ονομάζεται.
Ακόμη και σμικρόν τι χειροτέχνημα της
αγγλικής διπλωματίας, το κράτος της

53
ανομίας και της Αλβανίας, τον δικέφαλον
αετόν έχει ως έμβλημα.
Με την παρέλευσιν των 1123 χρόνων της
ευτάκτου εν Χριστώ βασιλείας της Νέας
Ρώμης, ο κόσμος παρεδόθη τω διαβόλω και
σφετεριστή. Η πολιτική κατήντησε τέχνη
σφετερισμού. Και όταν ο σφετερισμός γίνεται
νόμος, η επανάστασις γίνεται νομοτέλεια. Εξ
ου και οι αιώνες από του 1453 και εντεύθεν
διακρίνονται υπό καινοφανούς τινος
φαινομένου προδικάζοντος αφευκτί την των
παρόντων πολιτικήν. Είναι δε το φαινόμενον
τούτον η επανάστασις, ουχί ως διαμαρτυρία
και εξέγερσις (διότι τοιαύται υπήρχον και
κατά το παρελθόν) αλλά ως ιδεολογική
διάθεσις αποβλέπουσα εις ιδιότυπον
ανθρωποκεντρισμόν, ος κτίζει τον έναν
πύργον της Βαβέλ μετά τον άλλον. Είναι δε
αύτη ουχί επανάστασις ως παρ’ ημίν νοείται,
αλλά revolution, ήτοι φαινομενική αλλαγή
μεν, ουσιαστική ανακύκλωσις και περιστροφή
δε.

54
 Το πρότυπόν της είναι η θλιβερά
εξέγερσις των ζηλωτών της Ιουδαίας του 60-
70 μΧ των οποίων η αχρεία πολιτεία
περιγράφεται υπό του Ιωσήπου. Η φαυλότης
των επερατώθη διά της ολοσχερούς
καταστροφής της εκπεσούσης πόλεως
Ιερουσαλήμ και του διασκορπισμού του λαού
της, ως είχεν ο Ιησούς προείπει.
Το βασικόν σχέδιον της επαναστάσεως
όμως αποκαλύπτεται εν τη Εσθήρ. Εκεί
φαίνονται τα στάδια της επαναστάσεως ως
αύτα εβιώθησαν υπό εκατομμυρίων θυμάτων.
Είναι τουλάχιστον εννέα σταθερά και
διακριτά στάδια κλιμακώσεως τα οποία
εφηρμόσθησαν απαρεκκλίτως εν τη γαλλική
και ρωσσική επαναστάσει και θα
εφαρμοσθούν εκ νέου εις τας του μέλλοντος
επαναστάσεις:

55
 Εικόνα: Η Εσθήρ κατηγορεί τον Αμάν.
1 οικονομική κρίση –
2 αποτυχίες της εξωτερικής πολιτικής –
3 σεξουαλικά σκάνδαλα υποσκάπτοντα
τον κυβερνήτη –
4 δυαρχία με σφετερισμό της μίας από
τας δύο εξουσίας (όσον είναι δυνατόν) –
5 πλήρης παράλυσις της διοικήσεως και
της οικονομίας –
6 ανοικτή εξέγερσις –
7 δυαρχία με πληρέστερο έλεγχο και της
άλλης από τας δύο εξουσίας –
8 εμφύλιος πόλεμος με μαζικές σφαγές –
9 επανίδρυσις του κράτους επί πλέον
απολυταρχικών, τυραννικών και αντιθέων
αρχών.
Τοσαύτη δε ήτο η πίστις των
επαναστατών εις την μαγικήν ταύτην
συνταγήν ως τε ο του κομμουνιστικού
κόμματος Ζαχαριάδης έπεισεν εαυτόν –φευ!
και άλλους– ότι και μόνη η εφαρμογή
τοιαύτης στρατηγικής, και άνευ ακόμη

56
καταλλήλων συνθηκών και συμφωνιών,
εγγυάται την επιτυχίαν της επαναστάσεως.

Ένας τάφος στο Ιράν, που εικάζεται ότι ανήκει στην

Εσθήρ και στον θείο της Μορντεκάι [Μαρδόνιο] ή
Μάρξ.

Φυσικώ τω τρόπω δε ο σφετερισμός

γεννά σφετερισμό και η επανάστασις
προσκαλεί επανάστασιν. Των κύκλων δε
αυτών οι πρωταγωνιστές τακτικώς τους
ρόλους αλλάσουν γινόμενοι άλλοτε
επαναστατικοί θύται αθώων και άλλοτε
θύματα των εσωτέρων επαναστατών. Είναι
της φύσεως του Πονηρού διαρκώς να κλέπτει
την εξουσία του. Δι’ αυτό ο μπολσεβίκος
Λέων Νταβίντοβιτς Μπρονστάϊν-Τρότσκυ και
ο ηθικός του μέντωρ, και ακριβοπληρωμένος
πράκτωρ της πρωσσικής κατασκοπείας,

57
Πάρβους, εδίδαξον μετά τοιαύτης εμμονής
την διαρκήν επανάστασιν. Προετοίμαζον δε
αμφότεροι οι εβραίοι τούτοι σειράν
επαναστάσεων:
πρώτον συνταγματικήν,
κατόπιν λαϊκήν,
κατόπιν εργατικήν,
κατόπιν διεθνήν,
κατόπιν εσώψυχον και ούτω καθ’ εξής
ίνα στοιχειοθετήσουν την αταξίαν, ελέγξουν
την πορείαν των ανεξελέγκτων και
διαμορφώσουν τους νόμους της ανομίας.

Η Βαβέλ του ανθρωποκεντρισμού, το

μήλον του όφεως! Περιττόν δε και ειπείν ότι
και αυτοί οι μπολσεβίκοι και αι ατυχείς
οικογένειαι και παλακίδαι των έπεσαν
(δικαίως) θύματα των ιδίων αυτών
ραδιουργιών.

58
 Τις ενεπιστεύθη τω μισοκάλω δαιμόνι επ’
ωφελεία;
Ουκ έστι ωφέλεια εκ του μη όντος.
Τις ο μισθός της ανομίας;
Ουκ έσται αμοιβή παρά του μη έχοντος.
Τις αιτείται τω Βελίαρ έλεος;
Ουκ έστι δωρεά παρά τω δολοφόνω.
Αυτός ούτος ο επαναστάτης είπεν τω
αντιπάλω (αλλά προεμήνυσεν εαυτώ):
υπάγετε εις τόπον ένθα και ανήκετε από
τούδε, εις τον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας.
[Απάντησις του Τρότσκυ στους Μενσεβίκους
του Σοβιέτ της Πετρουπόλεως εν Ινστιτούτω
Σμόλνυ, τη 25η Οκτωβρίου (π. ημερ.) 1917.
L. Trotsky. My Life. Chapter XXVII: the
deciding night; pages 321-328; ίδε σ. 328.
Grosset & Dunlap. New York, 1960].
Εβραίοι όντες, τω Νόμω απέστησαν και
κατά νόμον εκρίθησαν.

59
 Η τραγωδία της επαναστάσεως δεν είναι
διά την φαυλότητα αυτής, ούτε και διά την
βία, την επανάληψι και την εξουθένωσι. Η
τραγωδία είναι ότι η αλλαγή, η πραγματική
αλλαγή, είναι όντως αναγκαία και επείγουσα.
Ο κόσμος στενάζει εν πτωχεία, ανεργεία και
ανάγκη. Οι άρχοντες είναι σκληροί και
αδιάφοροι. Η δουλεία έγινε νόμος και η
πορνεία κράτος.

60
 Φράγκοι κυβερνούν, τούρκοι νομοθετούν!
Το ρωμαϊκόν δίκαιον και το ωμοφόριον του
πατριάρχου δεν καλύπτουν τίποτε πλέον. Εξ’
ου και οι άνθρωποι αποζητούν επαναστάσεις
παντός είδους. Ζητούν όμως αλλαγήν διά
μνήμην και ουχί διά καινοτομίαν (εξ ου και
σήμερον εν Ελλάδι το μόνον παραδοσιακόν
κόμμα, το μόνον που καμμιά φορά μιλά και
για ένδοξο παρελθόν και γιά συντήρηση των
πατρίων είναι το κομμουνιστικόν).
Επιστροφήν εις την ελευθερίαν της Νέας
Ρώμης και διάνοιξιν των ουρανίων οδών
ζητούν οι σκλαβωμένοι ρωμαίοι ανατολής
και δύσεως, και μαζί τους και οι μοσχοβίτες

61
και οι ιρλανδοί και οι προλετάριοι όλου του
κόσμου.
Αλλ’ οι επαγγελματίαι της πολιτικής
άλλην αλλαγήν έχουν κατά νουν. Οι τεχνίται
αυτοί των επαναστάσεων γνωρίζουν την
χρήσιν των σημείων της πίστεως και της
νομιμότητος ως τε να εμφανίσουν το
τεχνητόν των ανοσιούργημα ως αναβίωσιν
του λαμπρού παρελθόντος (του γηΐνου αλλά
και του επουρανίου).

Ο επαναστάτης αγαπά την πορφύρα της

βασιλείας των ρωμαίων. Ο μπολσεβίκος
αναρτά πορτραίτα των ηγετών του δίκην
εικόνων, και ταριχεύει αυτούς εις μίμησιν
της αφθαρσίας των αγίων. Ο συνομώτης
αντιγράφει τον μοναχό. Ο ιρλανδός
αγωνιστής –ω, της συγχύσεως!– αναζητών
την καθολικήν πολιτεία, προσεύχεται στον

62
Πάπα. Ο Σοστάκοβιτς γράφει μουσική δια
λιτανείας των συγχρόνων αγίων της
επαναστάσεως (ας και ατυχώς τα ενθάδε
πρόβατα επί σφαγή αντέγραψον τον φρικτόν
εκείνον Δεκέμβριον 1944 προ της –τίνος
άλλης;– Grand Bretagne).
Αλλ’ο σφετερισμός των ασωμάτων
δυνάμεων δεν είναι μόνον δι’ αφελείς μάζας
και ευπίστους κομμουνιστάς. Και οι ηγέται!
Ο Ταλλεΰράνδος και ο Μιραμπώ τω 1787
επικαλούνται σκοτεινά πνεύματα εις
κατευόδωσιν του πονηρού έργου των.
[Demetrios Theodoropoulos. Evlampia;
earthquake of love. Book Β. Editions
Kappadokia. Volos, Greece, 2005].

Οι μασώνοι της Washington και του

Charleston εγείρουν ναούς ανομίας και
χειροτονούν ιερείς του ακατανομάστου. Οι
θρησκειολόγοι του Βατικανού παίζουν
ακαταπαύστως με τα δόγματα και τα
ημερολόγια (όταν δεν παίζουν κυνηγητό με

63
τά αγοράκια της χορωδίας) και ούτω καθ’
εξής. Όλοι αποζητούν επανάστασιν και
ανανέωσιν αλλ’ όλοι έχουν εγκλωβιστεί εν τη
κατάρα του διαφωτισμού, και η πλάνη των
είναι χειροτέρα της νομικής πλάνης των
εβραίων. Διότι εάν ο Νόμος των εβραίων ήτο
εκ Θεού, και πάλιν δεν ήρκεσε, το φώς των
διαφωτιστών είναι φως Εωσφόρου και ούτε
καν φαίνεται. Η επανάστασίς των δεν είναι
αλλαγή παρά επαναστροφή (revolution).
Η επανάστασις είναι συστατική της
πτώσεως. Ο Σατανάς υπάρχει επαναστάτης.
Ο πεπτωκώς άνθρωπος καταδικασμένος
είναι εις επαναλήψεις φαύλων κύκλων, ήτοι
revolutions. Η χάρις του Θεού τον εκράτησε
από την οριστική εγκατάλειψη εις τους
κύκλους αυτούς διά και καθ’ όν χρόνον ο
κόσμος εγένετο. Ο χρόνος δε αύτος ήλθε και
παρήλθε: είναι αι επτά ημέραι της αρχής της
Γενέσεως, αι μεθερμηνεύονται εις επτά
χιλιάδας ετών. Διότι «μία ημέρα παρά Κυρίω
ως χίλια έτη». [Β’ Πετρ. γ’].

64
 Ο κόσμος εδημιουργήθη 5508 έτη προ
Χριστού και ετελειώθη τω 1492 ίνα
συμπληρωθώσιν επτά χιλιάδαι. Ο κόσμος
ήχθη εις τελειότητα διά των 1123 ετών της
Κωνσταντινουπόλεως Νέας Ρώμης και
κατόπιν έσβησε την ιδίαν ημέρα της
ανακαλύψεως της Α-μερικής Νέας
Ατλαντίδος, τον Σεπτέμβριον του 1492
(5508+1492=7000).
Ο κόσμος ετελειώθη και ιδού: άμα
παρεδόθη τω ανθρώπω, η πολιτεία του
άκοσμος εγένετο. Εγκατελείφθη εις την
ελευθέρα βούλησιν των διανοουμένων, την
αυτονομίαν των αδαών, τον
αυτοπροσδιορισμό των πεπλανημένων και τη
νομοτέλειαν των ανόμων. Δι’ ο και έπαυσε να
αναπτύσσεται, παρά μόνον αποζητά
ανανεώσεις και διαρκείς επαναστάσεις, και

65
διατρέχει κύκλους εις εξουθένωσιν. Ακόμη
και η ασήμαντος της Ελλάδος επικράτεια δι’
επαναστάσεων και μόνον εγνώρισε την
πολιτικήν της νέας εποχής.

Των επαναστάσεων και των εμφυλίων δε

ουκ έστι αριθμός: oρλωφικά, οι εξεγέρσεις
της Σμύρνης και της Μακεδονίας, 1821,
εμφύλιος 1823-1826, συνταγματική κρίσις
μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια,
συνταγματική κρίσις Όθωνος, εθνικός
διχασμός Βενιζέλου, Δεκεμβριανά, 1945-
1949, επανάστασις Κύπρου, επανάστασις
1967, επανάστασις 1973, ΠΑΣΟΚικη
«αλλαγή», και ούτω καθ’ εξής.
Φυσικώ δε τω τρόπω μερίς των ελλήνων
θεωρεί την επανάστασιν μεν του αντιπάλου
ως προδοσίαν, την ιδικήν της δε ως
νομοτέλειαν. Εν τη επαναστάσει όμως δεν
υπάρχουν κτήτορες. Η επανάστασις είναι
κυκλοτερής: ο κηρύττων την επανάστασιν
δουλεύει κυρίους ων τα ονόματα ου
γιγνώσκει – ο σημερινός επαναστάτης είναι ο

66
συντηρητικός της αύριον και ο προδότης της
μεθαύριον – ο πρώιμος επαναστάτης
καταλήγει ως θύμα, αλλ’ ο έσχατος
καρπούται την εξουσία. Η πλέον σημαντική
διαπίστωσις όμως είναι ότι αι κρατούσαι
τάξεις είναι εθνικαί (π.χ. νορμανδοί) και
διεθνικαί (π.χ. νορμανδική παγκοσμιοποίησις)
και δεν ανατρέπονται δι’ επαναστάσεων. Η
δε επανάστασις είναι revolution και
επανάληψις.

Από την επαναστατική ζωή της

δυσμοίρου χώρας μας ποτέ δεν έλειψαν οι
παπανδρέοι και οι μπενιζέλοι, αλλά ούτε και
οι ράλληδες και οι σούρληδες. Ούτε και ποτέ
έγινε επανάστασις εν Ελλάδι οπού να μην
είχε γαλλικήν την έμπνευσιν και αγγλικήν
την εκμετάλευσιν. Πορευόμενος δε μεταξύ
της Σκύλλας των φράγκων και της
Χαρύβδεως των νορμανδών, συχνά ο λαός
απέθεσε τας ελπίδας του εν τη «Τρίτη
Ρώμη», τη κραταιά Μόσχα –τραγική

67
επανάληψις της μοίρας του Χαμάν διότι, από
του 1592, και εν Ρωσσία γερμανοί και
νορμανδοί εκράτουν και ουχί ρώσσοι. Και
ούτω πως, με σφαγές και εμφυλίους, με
εξανδραποδισμούς και εξορίες, εν φυλακαίς
και εν ταις οπαίς της γης, συμπορευόμενοι
με τον τούρκο, τον ρουφιάνο και τον
ιησουίτη, ήλθαμε να κατανοήσωμεν τα
ακατανόητα. Είδαμε όσα δεν είχαν δει ο
Αμφιλόχιος Ικονίου αλλά ακόμη και αυτός ο
ίδιος ο Γρηγόριος ο θεολόγος –μακάρι να μην
τα είχαμε δει και ’μεις.

Διότι αυτό είναι το νόημα της

αποκαλύψεως της Εσθήρ. Ως ο Ιώβ μας
αποκαλύπτει την ηθική ζωή εν τη πτώσει,
αλλά και προτυπώνει τον Ιησού Χριστό, ούτω
και η Εσθήρ αποκαλύπτει την πολιτεία της
πτώσεως και, δι’ απλής αντιπαραθέσεως και
χωρίς να το λέγει, δεικνύει την ανάγκη διά
την πολιτεία του Χριστού. Ως δε όλη η

68
παλαιά διαθήκη ούτω και η Εσθήρ είναι
παράλογος, ανόσιος και κακόσχημος. Ως δε
όλη η παλαιά διαθήκη, αλλά και η πλάσις
ολόκληρος, ούτω και η Εσθήρ γίνεται λογική,
αγία και αισθητική ότε και εάν
αναγιγνώσκεται υπό την προοπτικήν της
καινής διαθήκης, και φωτίζεται υπό του
σωτηρίου της αναστάσεως αγγέλματος. Η
πολιτεία της Εσθήρ ήτο και δεν είναι, υπήρξε
και δεν θα σταθεί. Ως ουροβόρος όφις
συστρέφεται και περιφέρεται διαρκώς μεν
ασκόπως δε, ότι η κεφαλή της συντέτριπται.
«Χριστός ανέστη και ζωή πολιτεύεται».

*
Σκέφτομαι πως θα ήταν χρήσιμο να βάλω εδώ και
κάποιες άλλες ‘αναγνώσεις’ του Βιβλίου της Εσθήρ.
Έτσι βρήκα μια ενδιαφέρουσα ‘δουλειά’ που έκανε
κάποιος ερευνητής ο οποίος διαθέτει ελεύθερα στο
διαδίκτυο το σχετικό του κείμενο

69
 Παρατήρηση: Ο «σκελετός» του κειμένου πάρθηκε
από το μνημειώδες και περισπούδαστο έργο των JAMES
SMITH and ROBERT LEE: HANDFULS ON PURPOSE.
To «γέμισμα» και η απόδοση στα ελληνικά έγινε από τον
Μάρκο Μπούσιο. ΑΘΗΝΑ 04-05-2007
BIΒΛΙΟ ΤΗΣ ΕΣΘΗΡ
Η ΑΣΤΙΝ ΑΠΟΒΑΛΛΕΤΑΙ
Κεφ.α΄
Το βιβλίο της Εσθήρ τοποθετείται χρονικά στην
εποχή της δράσης του Έσδρα και του Νεεμία, και
γράφτηκε πιθανότατα από τον Μαροδοχαίο (Κεφ.θ΄20).
Είναι με την πρώτη ανάγνωση φανερό ότι το όνομα του
Θεού στο βιβλίο αυτό δεν αναφέρεται ούτε μια
φορά. Και ενώ το όνομά Του δεν αναφέρεται, το χέρι
Του όμως είναι παντού φανερό. Θα μπορούσαμε
εύστοχα να ονομάσουμε το βιβλίο της Εσθήρ, «Βιβλίο
της θείας Πρόνοιας». Στη σύντομη τούτη ιστορία έχουμε
μια λαμπρή επαλήθευση του Ρωμ. η΄ 28: «Τα πάντα
συνεργούσι προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον
Θεόν, εις τους κεκλημένους κατά τον προορισμόν

70
αυτού». Καθένα από τα κύρια πρόσωπα στο βιβλίο έχει
και τον ιδιαίτερό του χαρακτήρα, κάτω από την
αγνοούμενη μεν, αλλά κυρίαρχη πρόνοια του Θεού. Οι
άνθρωποι είναι ελεύθεροι να κάνουν ό,τι θέλουν, και ενώ
είναι υπεύθυνοι για τις πράξεις τους, πίσω απ' αυτούς,
βρίσκεται το μεγάλο και θαυμαστό σχέδιο του Θεού που
σκοπό έχει την αποκάλυψη του Εαυτού Του στον
άνθρωπο. Tα γεγονότα που αναφέρονται στο βιβλίο είναι
δραματικά. Η βασίλισσα Αστίν εκθρονίζεται και
αποβάλλεται. Η Εσθήρ, η ορφανή Εβραιοπούλα,
στέφεται βασίλισσα και παίρνει τη θέση της. Ο
Μαροδοχαίος, ο καταφρονημένος Ιουδαίος, εξάδελφος
της Εσθήρ, τιμάται και υψώνεται. Και ο Αμάν, ο εχθρός
των Ιουδαίων, θανατώνεται με απαγχονισμό. Και θα
εξετάσουμε πρώτα πρώτα την πτώση της Αστίν.
1. Το όνομά της. Αστίν σημαίνει «ωραιότητα». Ο
βασιλιάς θέλησε να δείξει το κάλλος της στους λαούς και
τους άρχοντες, «διότι ήτο ωραία την όψιν». (εδ.11). Η
ωραιότητα είναι πάντοτε ελκυστική, αλλά αν είναι μόνο
εξωτερική, μπορεί να αποδειχθεί πειρασμός και oλέθρια
παγίδα. Η εξωτερική ομοφιά είναι ένα επικίνδυνο
χάρισμα όταν δεν συνοδεύεται και από την εσωτερική
ωραιότητα του «πράου και ησυχίου πνεύματος» το
οποίον, όπως μας λέει και ο απόστολος Πέτρος,
«ενώπιον του Θεού είναι πολύτιμο.» Ο κόσμος είναι
γεμάτος από παραδείγματα ανθρώπων που εξωτερικά
εντυπωσιάζουν με την ωραία τους εμφάνιση, αλλά
εσωτερικά είναι άδειοι από κάθε αξιόλογο περιεχόμενο.
Και αντίστροφα, υπάρχουν άνθρωποι που εξωτερικά όχι
μόνο δεν τραβούν και δεν εντυπωσιάζουν, αλλά μάλλον
απωθούν, που όταν όμως τους γνωρίσεις από κοντά
μένεις έκπληκτος μπροστά στον ενάρετο χαρακτήρα και
το πλούσιο περιεχόμενο της καρδιάς τους.

71
 2. Η θέση της. Ήταν βασίλισσα του μεγαλύτερου
βασιλείου πάνω στη γη. Βασιλιάς ήταν ο Ασσουήρης
-Αρταξέρξης ο Μακρόχειρας- του οποίου το όνομα
σημαίνει «Αρχων Μεγαλοπρεπής». Τι τιμή για την Αστίν
να συμμετέχει στη δόξα και τα πλούτη ενός τέτοιου
βασιλιά! Ο Ασσουήρης, ως ένα σημείο,θα μπορούσε να
αντιπροσωπεύει Εκείνον που είναι ο "Βασιλεύς των
βασιλευόντων και ο Κύριος των κυριευόντων". Ιδιαίτερα
θα το λέγαμε αυτό αναφορικά με το μέγεθος της
επιρροής του και τη γενναιοδωρία του χαρακτήρα του,
όπως φαίνεται στο μεγάλο συμπόσιο που έκανε, το τρίτο
έτος της βασιλείας του, «εις πάντας τους άρχοντας αυτού
και τους δούλους αυτού» (εδ. 3-5). Και, όπως συμβαίνει
και με το μεγάλο τραπέζι του ευαγγελίου, δεν υπήρξε
κανένας εξαναγκασμός, καμία πίεση, μα ούτε και
περιορισμός. Ο καθένας μόνος του έτρωγε και έπινε ό,τι
και όσο ήθελε (εδ. 8). Και βέβαια εμείς έχουμε το
«πλειότερον» του Ασσουήρη. Είναι προνόμιο ύψιστο να
ανήκει κανένας στον Κύριο Ιησού Χριστό.

72
 Η βασίλισσα Αστίν δεν ήταν ωραιότερη στα μάτια
του Ασσουήρη απ' ό,τι είμαστε εμείς στα μάτια του
δικού μας βασιλιά, του Βασιλιά των βασιλιάδων, στους
οποίους έχει μεταδώσει από τη δική Του θεϊκή
ωραιότητα. Εν Χριστώ είμαστε βασιλείς και ιερείς,
κοινωνοί θείας φύσεως, «κληρονόμοι μεν Θεού,
συγκληρονόμοι δε Χριστού».
3. Η ευκαιρία της. Ο Ασσουήρης «προσέταξε... να
φέρωσι την Αστίν την βασίλισσαν ενώπιον του
βασιλέως, μετά του βασιλικού διαδήματος, δια να δείξει
το κάλλος αυτής εις τους λαούς και εις τους άρχοντας.
Διότι ήτο ωραία την όψιν» (εδ. 10-11). Και δεν μας
ενδιαφέρει τόσο αυτή τη στιγμή να μάθουμε τα έθιμα της
ειδωλολατρικής αυτής βασιλικής αυλής, ή να
εξετάσουμε κατά πόσον η προσταγή αυτή του βασιλιά
ήταν σωστή κι αν έπρεπε να εκτελεσθεί εκ μέρους της
Αστίν. Αυτό που για μας έχει σημασία είναι οι αρχές που

73
κρύβονταν κάτω και πίσω από όλη αυτή την υπόθεση. Η
Αστίν ήταν βασίλισσα και κατείχε τη θέση αυτή και το
αξίωμα χάρη στην εύνοια του βασιλιά Ασσουήρη. Κατά
τον ίδιο τρόπο κι εμείς έχουμε υψωθεί στη θέση των
παιδιών του Θεού και περιβληθεί τη δόξα Του μόνο κατά
χάρη. Η προσταγή του βασιλιά να έρθει η βασίλισσα με
το διάδημά της και να παρουσιαστεί μπροστά σ΄όλους
τους καλεσμένους, μόνο και μόνο για να επιδείξει το
κάλλος της, είχε σκοπό να ικανοποιήσει τη ματαιοδοξία
του βασιλιά, και θα ήταν συνεπώς μια πολύ ευχάριστη
γι΄αυτόν πράξη εκ μέρους της Αστίν. Καθήκον της
βασίλισσας, καθώς και προνόμιο, ήταν να υπακούσει.
Αλλά μήπως δεν έχουμε εδώ μια εικόνα της ευκαιρίας
που δίνεται σε μας από τον Βασιλιά του Ουρανού; Δεν
είναι άραγε πρέπον η ωραιότητα της υιοθεσίας και
αναγέννησης, με την οποία μας προίκισε ο Θεός δια του
Χριστού, να δείχνεται στους ανθρώπους γύρω μας, προς
δόξαν και τιμήν του ονόματός Του; Ας αφήσουμε το φως
του Χριστού να λάμψει μπροστά τους ώστε κι αυτοί να
συνέλθουν και να καταλάβουν την ανάγκη τους να
πιστέψουν στο φως το αληθινό, τον Χριστό. Αυτή είναι
μια ευκαιρία που δεν ξέρουμε για πόσο ακόμα θα την
έχουμε. Ας την αξιοποιήσουμε για τη δόξα Εκείνου που
μας αγάπησε και μας έσωσε με τη θυσία Του στο
σταυρό.

74
 4. Η άρνησή της. «Η βασίλισσα όμως Αστίν ηρνήθη
το να έλθη κατά την προσταγήν του βασιλέως.» (εδ.12).
Του βασιλιά η προσταγή ήταν κατεπείγουσα, όπως
φαίνεται από το γεγονός ότι εφτά ευνούχοι
εξουσιοδοτήθηκαν να την εκτελέσουν. Η Αστίν όμως,
αρνήθηκε με πείσμα να συμμορφωθεί. Ο λόγος μπορεί
να ήταν ότι και αυτή «η βασίλισσα έκαμεν εις τας
γυναίκας συμπόσιον εν τω οίκω τω βασιλικώ του
βασιλέως Ασσουήρου» (εδ. 9), και δεν ήθελε να
διακόψει τη διασκέδασή της μόνο και μόνο για να
ικανοποιήσει μια ματαιοδοξία του Ασσουήρη. Αλήθεια,
πόσες φορές οι δικές πράξεις ανυπακοής στον Θεό έχουν
τις ρίζες τους μέσα στα δικά μας προγράμματα και
σχέδια καθώς και στην απόφασή μας να τα
πραγματοποιήσουμε οπωσδήποτε! 'Έχουμε ετοιμάσει
ένα συμπόσιο με διάφορους προσκεκλημένους, και τα
πράγματα προχωρούν όμορφα κι ωραία, όταν κάποια
συγκεκριμένη κλήση από τον Βασιλιά έρχεται, αλλά
εμείς την κρίνουμε ανάξια της προσοχής μας, και
συνεχίζουμε το πρόγραμμά μας, εντελώς ανυποψίαστοι
για τις τραγικές συνέπειες που θα έχει αυτή η άρνηση και
παρακοή μας. Και ας μη αγνοούμε ότι και η παραμικρή,
όπως εμείς λέμε, παρακοή στον Θεό έχει ως συνέπεια
την άμεση διακοπή της κοινωνίας μαζί Του.

75
 5. Το παράδειγμά της. «Η πράξις της βασιλίσσης
θέλει διαδοθή εις πάσας τας γυναίκας, ώστε θέλουσι
καταφρονεί τους άνδρας αυτών έμπροσθεν των
οφθαλμών αυτών» (εδ. 17). Tα έργα μιλούν πιο δυνατά
από τα λόγια. Η Αστίν, ως βασίλισσα, δεν μπορούσε να
κάνει ό,τι ήθελε. Οι πράξεις και η συμπεριφορά της
είχαν επιπτώσεις σ' όλο το βασίλειο. Και είναι μία άποψη
αυτή της χριστιανικής ζωής που απαιτεί πολλή προσοχή
εκ μέρους των πιστών του Κυρίου. Κι εμείς, όπως η
Αστίν, είμαστε ανεβασμένοι ψηλά, και ένα
στραβοπάτημα μπορεί να σκανδαλίσει κάποιες ψυχές ή
να τις ενθαρρύνει στο να αμαρτάνουν. Ο απόστολος
Παύλος μας λέει στο Ρωμ. Ιδ΄7 «ουδείς εξ ημών ζη δι
εαυτόν, και ουδείς αποθνήσκει δι εαυτόν». Αυτό ισχύει
για όλους τους χριστιανούς, αλλά προ πάντων για τους
εργάτες του Ευαγγελίου.
6. H αποβολή της. Η συμβουλή των σοφών του
βασιλιά Ασσουήρη ήταν: «εάν είναι αρεστόν εις τον
βασιλέα, ας εξέλθη παρ΄αυτού βασιλική διαταγή, και ας
γραφθή μεταξύ των νόμων των Περσών και των Μήδων,
δια να ήναι αμετάθετος, Να μη έλθη πλέον η Αστίν
ενώπιον του βασιλέως Ασσουήρου»(εδ.19). Η συμβουλή

76
έγινε δεκτή από τον βασιλιά, η Αστίν καθαιρέθηκε από
βασίλισσα και στη θέση της εκλέχτηκε η Εσθήρ (εδ.
Κεφ. β΄17). Η ανυπακοή της οδήγησε στην πλήρη
απομάκρυνσή της από την κοινωνία του βασιλιά.
Σίγουρα δεν θα πέρασε καν από το νου της ότι μια τόσο
μικρή και ασήμαντη, σύμφωνα με τη δική της και των
συμβούλων της την κρίση, άρνηση να συμμορφωθεί με
την επιθυμία και προσταγή του βασιλιά, θα είχε τόσο
μεγάλες και ολέθριες γι΄αυτή συνέπειες. Μια σκέψη, μια
απόφαση, μια πράξη, και ο θρόνος και το διάδημα
χάθηκαν! Πόσο έζησε ύστερα από αυτό το γεγονός δεν
ξέρουμε, εκείνο όμως για το οποίο δεν μπορεί να
υπάρξει αμφιβολία είναι, πως σίγουρα σ΄όλο αυτό το
διάστημα που επακολούθησε θα θρηνούσε και θα
μετανοούσε πικρά για την άφρονα συμπεριφορά της. Για
τον ίδιο λόγο -παρακοή-πολλοί από μας χάνουμε την
κοινωνία με τον Βασιλιά των βασιλιάδων, τον Κύριό μας
Ιησού Χριστό. Και αν είμαστε αναγεννημένα παιδιά του
Θεού, η μεν εν Χριστώ θέση μας και η σχέση μας με τον
Θεό, δεν διασαλεύεται, όμως η ζημιά που παθαίνουμε, η
διακοπή της κοινωνίας με τον Πατέρα μας και τον
Σωτήρα μας, και συνεπώς η απώλεια όλων των ευλογιών
που από τη σχέση μας αυτή απορρέουν, και επιπλέον οι
πόνοι της σωφρονιστικής παιδείας του Πατέρα που
ακολουθούν, πηγάζοντας από τη μεγάλη Του αγάπη και
στοργή για μας, ώστε να μας κάνει να συναισθανθούμε
την αμαρτία μας και να μετανοήσουμε για να
αποκατασταθεί και πάλι η κοινωνία μας μαζί Του, είναι
κάτι πολύ περισσότερο απ΄ό,τι και όσο μπορούμε να
φανταστούμε. Όταν προσεύχεσαι και ο Θεός δεν απαντά,
όταν αισθάνεσαι τον ουρανό κλειστό, όταν φόβος και
αγωνία σε κυριεύουν, τι χειρότερο μπορεί να σου
συμβεί; Toυ Θεού τα μηνύματα πρέπει να τα παίρνουμε,

77
και να τα παίρνουμε πολύ σοβαρά. Όταν προτιμάμε το
δικό μας θέλημα από το θέλημα του Θεού, πρέπει να
ξέρουμε πως οι συνέπειες θα είναι βαριές. Ο Θεός το
έργο Του θα το κάνει, και αν εσύ αρνείσαι να
υπακούσεις δική σου θα είναι η ζημιά και η απώλεια.
Υπάρχει πάντοτε η Εσθήρ που μπορεί να αντικαταστήσει
την ανυπάκουη Αστίν. ΄Όμως από αγάπη ο Κύριος μας
προτρέπει άλλη μια φορά λέγοντας: «κράτει εκείνο το
οποίον έχεις, δια να μη λάβη μηδείς τον στέφανόν σου»
(Απ.γ΄11).

ΕΣΘΗΡ, Η ΤΑΠΕΙΝΗ, ΥΨΩΝΕΤΑΙ

Κεφάλ. β΄κλπ.
Εσθήρ σημαίνει «αστέρι». Και χαρακτήρες που
μοιάζουν με τα αστέρια είναι σίγουρο πως θα φαίνονται
και θα αναγνωρίζονται από μακρυά. Το όνομα αυτό,
βέβαια, μάλλον της δόθηκε στην Περσία. Δεν ξέρουμε,
βέβαια, αν της δόθηκε από πρίν ή όταν έγινε βασίλισσα.
Και ήταν όνομα ειδωλολατρικό που είχε να κάνει με τη
Αστάρτη ή Ασταρώθ που λατρευόνταν σε όλα εκείνα τα
μέρη. Το αρχικό της όνομα ήταν Αδασσά, που σημαίνει

78
«νύμφη», και επειδή ήταν ορφανή από πατέρα και
μητέρα την προστασία και ανατροφή της είχε αναλάβει ο
ξάδερφός της Μαροδοχαίος, που φαίνεται να ήταν πολύ
μεγαλύτερός της στην ηλικία. Αφού αποφασίστηκε από
τον Ασσουήρη η εκθρόνιση της Αστίν και η αποπομπή
της από το παλάτι, άρχισε η αναζήτηση άλλης γυναίκας
που θα έπαιρνε τη θέση της. Η αναζήτηση θα στρεφόταν
προς πρόσωπα με συγκεκριμένα προσόντα εξωτερικού
κάλλους και ψυχικών χαρισμάτων. Ήταν μια δύσκολη
υπόθεση, δεδομένου ότι ο αριθμός αυτών των προσώπων
ήταν, όπως συμβαίνει παντού και πάντα, περιορισμένος.
Και αν κάτι παρόμοιο συνέβαινε και με μας αναφορικά
με τη σωτηρία της ψυχής μας, ποιοί και πόσοι άραγε θα
διέθεταν τα απαιτούμενα προσόντα; Η απάντηση,δίχως
αμφιβολία, είναι κανένας. Ο λόγος του Θεού λέει:
"πάντες ήμαρτον. Δεν υπάρχει κανένας δίκαιος. Ο Θεός
συνέκλεισε τους πάντες υπό την απείθειαν." 'Ολοι
είμαστε καταδικαμένοι σε αιώνια απώλεια. Αλλά
δοξάζουμε τον Κύριο γιατί το μόνο προσόν που ζητάει
από τον άνθρωπο για να τον σώσει είναι ο άνθρωπος να
αναγνωρίζει την αμαρτωλότητά του και να θέλει να
σωθεί. «Οστις θέλει...». 'Οχι οι όμορφοι, οι μορφωμένοι,
οι πλούσιοι, οι καλοί, αλλά οι αμαρτωλοί, δηλαδή όλοι
οι άνθρωποι, με τη μόνη προϋπόθεση, όπως είπαμε, να
αναγνωρίζουν την αμαρτωλότητά τους και να θέλουν να
σωθούν. «Ο Υιός του ανθρώπου ήλθε να ζητήση και να
σώση το απολωλός» είπε ο Χριστός. Παρατηρούμε στη
συνέχεια της ιστορίας της Εσθήρ:
1. Η κατάστασή της. «Δεν είχε ούτε πατέρα ούτε
μητέρα», αλλά την είχε αναθρέψει και μεγαλώσει ο
ξάδερφός της Μαροδοχαίος. Καμία ίσως άλλη νέα δεν
φαινόταν να είναι τόσο μακρυά από την πιθανότητα να
εκλεγεί ως βασίλισσα στη θέση της Αστίν όσο αυτή, η

79
Εσθήρ. Στις ανεξερεύνητες όμως βουλές του Θεού και
στην πρόνοιά Του και τα πιο απίθανα, για την ανθρώπινη
κρίση και λογική, πράγματα μπορεί να συμβούν. Στην
Καινή Διαθήκη κανένας δεν ήταν τόσο απίθανο να γίνει
ακόλουθος του Χριστού και Απόστολος όσο ο διώκτης
Σαύλος από την Ταρσό της Κιλικίας. Η φτώχεια, η
άγνοια, η αμαρτωλότητα και η ενοχή, δεν αποτελούν
εμπόδια προκειμένου η χάρη του Θεού να σώσει μια
ψυχή. Ούτε η μόρφωση και ο ζήλος ο χωρίς επίγνωση,
όπως στην περίπτωση του Σαύλου.

2. Η κλήση της. «Εφέρθη και η Εσθήρ εις τον οίκον

του βασιλέως» (εδ. 8). Ξέρει τώρα καλά τι σημαίνει όλο
αυτό. Ξέρει ότι είναι υποψήφια για το βασιλικό διάδημα.
Δεν είναι ποτέ πολλοί αυτοί που έχουν μια τέτοια
πιθανότητα μπροστά τους, ωστόσο η Εσθήρ ήταν ακόμη
απλώς μία ανάμεσα στις πολλές. Στον αγώνα αυτό μόνο
μια μπορούσε να κερδίσει, να πάρει τον θρόνο και το
διάδημα. 'Ομως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά
αναφορικά με την κλήση που γίνεται σε μας με το
ευαγγέλιο του Χριστού. Καθένας που δέχεται την κλήση
αυτή μπορεί να κερδίσει τον στέφανο της ζωής και της
αιώνιας δόξας. Ολοι εμείς που φερθήκαμε στον οίκο του
Βασιλιά θα χαιρόμαστε για πάντα απολαμβάνοντας την
ένδοξη παρουσία Του.

80
 3. Ο χαρακτήρας της. Το ότι η Εσθήρ ήταν
καλωσυνάτη και αξιόπιστη, φαίνεται από το γεγονός ότι
«ήρεσεν εις αυτόν (τον Ηγαΐ, τον φύλακα των γυναικών)
και εύρηκε χάριν ενώπιον αυτού» (εδ.9), και ακόμη από
το ότι ήταν υπάκουη στο Μαροδοχαίο και
συμμορφώθηκε με τις οδηγίες και υποδείξεις του. Αυτή
η ταπεινότητα και υπακοή της στον κηδεμόνα της είναι
ένα αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό του εσωτερικού της
κόσμου. Μπορεί στα μάτια πολλών αυτό να φαίνεται
ασήμαντο, είναι όμως αυτό ακριβώς το στοιχείο που
θέλει να δεί ο Θεός σ΄ένα άνθρωπο προκειμένου να τον
υψώσει και να τον χρησιμοποιήσει. Είναι ό,τι υπάρχει
μέσα στην ψυχή αυτό που σε κρίσιμες στιγμές και
περιστάσεις αποκαλύπτεται, γιατί «καθώς φρονεί -ο
άνθρωπος- εν τη καρδία αυτού, τοιούτος και είναι»
διαβάζουμε στην Αγία Γραφή. Είναι στην καλή και
αγαθή γη της καρδιάς που ο σπόρος της βασιλείας των
ουρανών φυτρώνει, αυξάνει και φέρνει καρπό πολύ για
τη δόξα του Θεού.

4. Η εκλογή της. «Οτε...έφθασεν η σειρά δια να

εισέλθη προς τον βασιλέα η Εσθήρ...δεν εζήτησεν άλλο

81
παρ΄ό,τι διώρισεν ο Αγαΐ εις αυτήν»(εδ.15). Σ.ε όλες τις
υποψήφιες για το θρόνο της βασίλισσας νέες είχε ορισθεί
να δοθούν κάποια αναγκαία πράγματα, αλλά είχαν το
δικαίωμα να ζητήσουν και ό,τι άλλο θεωρούσαν χρήσιμο
για την καθαριότητα και τον καλωπισμό τους. Οι άλλες,
προφανώς, έκαναν χρήση αυτού του δικαιώματος και
ζήτησαν κι΄άλλα πέρα από αυτά που τους δόθηκαν από
τον υπεύθυνο του γυναικώνα. Η Εσθήρ όμως αρκέστηκε
σε «ό,τι διώρισεν ο Ηγαΐ ευνούχος του βασιλέως, ο
φύλαξ των γυναικών» (εδ.15). Ικανοποιήθηκε μέ αυτά τα
πράγματα που είχαν ορισθεί από τον βασιλιά. Αφέθηκε
στα χέρια εκείνου στον οποίο είχε ανατεθεί η ευθύνη του
έργου της προετοιμασίας της. Οι δικές της σκέψεις και
τα δικά της σχέδια δεν έχουν θέση εδώ. Γίνεται άραγε το
ίδιο και με μας; Αφήνουμε έτσι κι εμείς τους εαυτούς
μας στη διοίκηση και οδηγία του Αγίου Πνεύματος το
Οποίο έχει αναλάβει τον αγιασμό μας, την πνευματική
μας κατάρτιση, και γενικά την προετοιμασία μας
προκειμένου να παρασταθούμε μπροστά στον Βασιλιά
του σύμπαντος; Και οπωσδήποτε είναι απόλυτα προς το
συμφέρον μας να κάνουμε ό,τι έκανε η Εσθήρ, να μη
ζητήσουμε τίποτε άλλο πέρα από όσα και όποια έχουν
ορισθεί για μας από τον θείο Παράκλητο.
5. Το διάδημά της. «Και ηγάπησεν ο βασιλεύς την
Εσθήρ υπέρ πάσας τας γυναίκας, και εύρηκε χάριν και
έλεος ενώπιον αυτού υπέρ πάσας τας παρθένους' και
επέθηκε το βασιλικόν διάδημα επί την κεφαλήν αυτής,
και έκαμεν αυτήν βασίλισσαν αντί της Αστίν» (εδ.17). Η
ταπείνωσή της και η υπακοή της ανταμείβονται τώρα με
μια δημόσια εκδήλωση της εύνοιας του βασιλιά
-στέφοντάς την με δόξα και τιμή. Από άγνωστη και
άσημη έγινε η βασίλισσα της Μηδοπερσικής
κοσμοκρατορίας!

82
 Πόσο ανώτερο είναι το δικό μας διάδημα, η δική
μας θέση, το αξίωμα, αφού διά του Χριστού γίναμε
βασιλείς και ιερείς, έθνος άγιο, βασίλειον ιεράτευμα,
λαός εκλεκτός του Θεού, και είμαστε από τώρα
καθισμένοι στα δεξιά του Θεού μαζί με τον Χριστό, ενώ
«έτι δεν εφανερώθη τι θέλομεν είσθε», και η μελλοντική
μας δόξα, όταν ο Χριστός ξανάρθει, για να κρίνει και να
βασιλέψει, είναι ασύλληπτη και από την πιο ζωηρή
ανθρώπινη φαντασία. Η αγάπη του Θεού έχει ανοίξει για
μας τον δρόμο και τη θύρα προς τον Οίκον Του.
Μπορούμε να προσερχόμαστε στις αυλές Του και, στο
όνομα του Χριστού, να του ζητάμε ό,τι θέλουμε, αρκεί
να είναι το αίτημά μας στα πλαίσια του αγίου θελήματός
Του. Το διάδημα είναι σύμβολο τιμής και εξουσίας. Η
Πεντηκοστή ήταν για τους μαθητές του Κυρίου μια μέρα
στέψης, όταν σαν γλώσσες πύρινες το 'Αγιο Πνεύμα
κατέβηκε πάνω τους, και ντύθηκαν όλοι με δύναμη εξ
ύψους, παίρνοντας βασιλική εξουσία από τον ουρανό,
και γινόμενοι κοινωνοί της επίγειας και επουράνιας
βασιλείας του Χριστού

83
 6. To θάρρος της. «ούτω θέλω εισέλθει προς τον
βασιλέα, το οποίον δεν είναι κατά τον νόμον. Και αν
απολεσθώ, ας απολεσθώ» (δ΄16). Μια κρίσιμη στιγμή
είχε έρθει τώρα, που όλη η εξουσία και η δύναμη που
της είχε δοθεί θα χρειαζόταν για τη σωτηρία του λαού
της που είχε καταδικασθεί σε θάνατο. Ο Αμάν είχε
πετύχει να εκδοθεί βασιλικό διάταγμα με το οποίο
καταδικάζονταν σε θάνατο όλοι οι Ιουδαίοι της
Μηδοπερσικής Αυτοκρατορίας. Η εκτέλεση δε αυτού
του διατάγματος επρόκειτο να γίνει μια συγκεκριμένη
ημερομηνία. Ο Μαροδοχαίος παρακάλεσε την Εσθήρ να
μεσολαβήσει στον βασιλιά για την ακύρωση και
ματαίωση αυτού του φοβερού για τους Ιουδαίους
σχεδίου. Ο νόμος όμως απαγόρευε, και μάλιστα
προέβλεπε ποινή θανάτου, σε οποιονδήποτε να
παρουσιαστεί απρόσκλητος στον βασιλιά. Ωστόσο, η
Εσθήρ αφιερώνει τη ζωή της στη μεγάλη αυτή υπόθεση,
αψηφά τον φοβερό κίνδυνο για τη ζωή της, και παίρνει
τη μεγάλη απόφαση. Ήξερε όμως ότι, αν και ο νόμος
ήταν εναντίον της, η καρδιά του βασιλιά ήταν μαζί της.
Το ίδιο ισχύει και για μας. Το θάρρος μας προκειμένου
να μαρτυρήσουμε σε άλλους για τον Χριστό το αντλούμε
από το γεγονός ότι ο Ίδιος μας διαβεβαίωσε λέγοντάς
μας: «Είμαι μεθ΄υμών πάσας τας ημέρας, έως της
συντελείας του αιώνος».
7. Η νίκη της. Τελικά βρήκε χάρη μπροστά στον
βασιλιά. Της πρότεινε το χρυσό σκήπτρο του και της
είπε: «Τι θέλεις βασίλισσα Εσθήρ; Και τις η αίτησίς σου;
Και έως τους ημίσεος της βασιλείας θέλει δοθή εις σε»
(ε΄1-3). Ταυτίζεται κατόπιν με τους Ιουδαίους, δηλαδή
το λαό της, και παρακαλεί για τη ζωής τους, καθώς και
για τη δική της (ζ΄3,4). Το αίτημά της ικανοποιείται πέρα
από κάθε προσδοκία. Ο εχθρός εξουδετερώνεται. Ο λαός

84
της σώζεται. Βλέπει τους καρπούς του πόνου της ψυχής
της και ικανοποιείται πλήρως. Και η μεγάλη αυτή νίκη
μας θυμίζει Εκείνον που είναι το «πλειότερον» της
Εσθήρ, ο Οποίος, όταν ο νόμος ήταν εναντίον μας,
παρέδωσε τον Εαυτό Του ενώπιον του Θεού και Πατέρα
Του, «γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε
σταυρού». Πόσο συγκινητικά ήταν τα λόγια της Εσθήρ
όταν είπε στον Μαροδοχαίο «και αν απολεσθώ, ας
απολεσθώ». Αλλά τι μπορούμε να πούμε και για την
αγωνία του Κυρίου μας στη Γεθσημανή, για την
προσευχή Του «Πάτερ, αν θέλης ν΄απομακρύνης το
ποτήριον τούτο απ΄εμού. Πλήν ουχί το θελημά μου,
αλλά το σον ας γείνη.» (Λουκ.κβ΄42). Η τέλεια υποταγή
του Χριστού στον Πατέρα Του τον ανέβασε στον σταυρό
όπου με το αναμάρτητο και τίμιο αίμα Του εξαγόρασε
εμάς από την αμαρτία και τις ωλέθριες και αιώνιες
συνέπειές της. Όμως ο Θεός δεν άφησε τον όσιόν Του να
ίδη διαφθοράν. Τον ανέστησε και τον έκανε Αρχηγό και
Σωτήρα μας. Ο δρόμος προς τη νίκη λέγεται «πλήρης
αφιέρωσις». Και αν επιθυμούμε να γίνουμε κι εμείς
όργανα σωτηρίας άλλων ψυχών στα χέρια του Θεού,
πρέπει ανεπιφύλακτα και εν λευκώ να παραχωρήσουμε
σ΄Αυτόν ολόκληρο τον Εαυτό μας. Αλλωστε, γι΄αυτό ο
Κύριος μας αφήνει εδώ κάτω στη γη. Και αν το κάνουμε
αυτό θα απολαύσουμε κι εμείς τον καρπό του πόνου της
ψυχής μας, και μια μέρα, πολύ σύντομα, όπως δείχνουν
τα πράγματα, θα χαρούμε με χαρά ανεκλάλητη και
ένδοξη. Αμήν.
ΜΑΡΟΔΟΧΑΙΟΣ, Ο ΠΙΣΤΟΣ, ΑΝΤΑΜΕΙΒΕΤΑΙ
Εσθήρ β΄-ι΄.
Μαροδοχαίος σημαίνει «μικρός». Αυτός ο μικρός
-με όποια έννοια- άνδρας, είχε μεταφερθεί αιχμάλωτος
από την Ιερουσαλήμ μαζί με πολλούς άλλους Ιουδαίους.

85
Τόσο ο ίδιος όσο και αυτοί που τον μετώκισαν
αιχμάλωτο στη Βαβυλώνα, δεν μπορούσαν να
φανταστούν για τι ο Θεός τον είχε προορίσει και πόσο
σημαντικό ρόλο θα έπαιζε αργότερα στην Αυτοκρατορία
που θα διαδεχόταν τη Βαβυλωνιακή, δηλαδή στη
Μηδοπερσική Αυτοκρατορία. Ακόμη, ο ίδιος δεν
μπορούσε ποτέ να φαντασθεί τι για το μέλλον του ίδιου
και του λαού του σήμαινε η ανάληψη της ανατροφής της
μικρής ορφανής κι από τους δυο γονείς ξαδερφούλας
του, της Αδασσά. Ποιός μπορούσε να εννοήσει τα σχέδια
του Θεού, ποιός μπορούσε να ονειρευτεί καν ότι αυτό το
κοριτσάκι μιαν ημέρα θα γινόταν βασίλισσα της μεγάλης
αυτής Κοσμοκρατορίας! Το βιβλίο της Εσθήρ, είναι
βιβλίο της πρόνοιας του Θεού, και είναι γεμάτο από
εκπλήξεις. Τώρα όμως εμείς την προσοχή μας θα την
επικεντρώσουμε στον Μαροδοχαίο. Ηταν :

1. Ελεήμων. Ήταν μια πράξη πολύ φιλάνθρωπη και

σπλαχνική εκ μέρους του όταν δέχτηκε να αναλάβει την
ανατροφή της Αδασσά, της μετέπειτα Εσθήρ. Και την
ανέλαβε ως δικό του παιδί. Δεν ξέρουμε αν αυτό έγινε με
επίσημα χαρτιά ή απλώς με προφορική συμφωνία μεταξύ

86
συγγενών. Όπως και νά είχε το πράγμα, ο Μαροδοχαίος
δεν απέβλεπε σε κανένα όφελος και το έκανε μόνο και
μόνο από αγάπη. Έκρινε πως αυτό έπρεπε να κάνει και
το έκανε. Και ακριβώς εδώ βρίσκεται όλη αξία της
υπόθεσης. 'Ανοιξε την καρδιά του, καθώς επίσης και το
σπίτι του, στη μικρή ορφανή ξαδερφούλα του, και οι
ευλογίες του μακαρισμού για τους ελεήμονες ήρθαν στη
ζωή του (Ματ. ε'7).

2. Πιστός. Δυο από τους ευνούχους του βασιλιά , ο

Βιχθάν και ο Φερές, σχεδίαζαν να δολοφονήσουν τον
Ασσουήρη. Το πράγμα έγινε γνωστό στον Μαροδοχαίο,
ο οποίος θεώρησε καθήκον του να το κάνει γνωστό στην
Εσθήρ τη βασίλισσα, η οποία με τη σειρά της, το
ανέφερε εκ μέρους του στον βασιλιά (κεφ. β΄22,23). Αν
κάποιος θέλει να είναι αληθής απέναντι στον εαυτό του
και την δικαιοσύνη, τότε θα πρέπει να είναι
προετοιμασμένος, αν δεν γίνεται αλλοιώς, να κάνει
πράγματα που θα οδηγήσουν άλλους σε καταισχύνη και
καταδίκη. Υπάρχουν άνθρωποι που, αν δεν συνωμοτούν

87
εναντίον του Βασιλιά των βασιλιάδων, γιατί αυτό δεν
τους είναι δυνατόν, συνωμοτούν εναντίον του λαού Του
και των σχεδίων Του. ΄Ετσι, αν το πράγμα είναι γνωστό
σε σένα δεν υπάρχει ανάγκη να πολεμήσεις εσύ εναντίον
τους. Ανάφερέ το στον βασιλιά, ο Οποίος, για το όνομά
Του, σίγουρα να αναλάβει την υπόθεση και θα
αντιμετωπίσει καθώς πρέπει τους ενόχους. Συ μείνε
πιστός στον Κύριο και Βασιλιά σου, και το αγαθοεργό
Του χέρι θα σε ανταμείψει πλούσια και φανερά.

3. Συνεπής. «Και πάντες οι δούλοι του βασιλέως, οι

εν τη βασιλική πύλη, εκλινον και προσεκύνουν τον
Αμάν. Διότι ούτω προσέταξεν ο βασιλεύς περί αυτού. Ο
Μαροδοχαίος όμως δεν έκλινε, και δεν προσεκύνει
αυτόν...διότι ήτο Ιουδαίος.» (γ΄2-4). Αρνήθηκε να κλίνει
και να προσκυνήση τον Αμάν. Ως Ιουδαίος ήξερε ότι η
προσκύνηση ανήκει μόνο στον Θεό. «Κύριον τον Θεόν
σου θέλεις προσκυνήσει, και αυτόν μόνον θέλεις
λατρεύσει» ήταν η εντολή του Κυρίου προς τον λαόν
Του. Με την άρνησή του αυτή, να κλίνει και να

88
προσκυνεί τον Αμάν, ο Μαροδοχαίος ομολογούσε την
πίστη του στον αληθινό Θεό και την αφοσίωσή του
σ΄Aυτόν. Για τον Μαροδοχαίο ίσχυαν τα λόγια του
ψαλμού: «εις τους οφθαλμούς αυτού καταφρονείται ο
αχρείος. Τιμά δε τους φοβουμένους τον Κύριον» (Ψαλ.
ιε΄4). Η πίστη του ανθρώπου δεν έχει καμία αξία αν δεν
επηρεάζει την καθημερινή του ζωή. Πώς μπορεί να
ισχυρίζεται κάποιος ότι πιστεύει στον Θεό όταν δεν είναι
πρόθυμος να πειθαρχήσει σ΄ Αυτόν μάλλον παρά στους
ανθρώπους; Εκείνοι των οποίων η ζωή κατευθύνεται από
τον φόβο του Θεού δεν θα βρεθούν να κάνουν ό,τι και
όπως κάνουν οι άλλοι, για κανένα λόγο και με καμία
δικιολογία. Σε μερικούς ανθρωπάρεσκους αυτό που δεν
έκανε, ή μάλλον σύμφωνα με την προσταγή του βασιλιά
έπρεπε να κάνει, ο Μαροδοχαίος, μπορεί να φαίνεται
ασήμαντο, αλλά στα μάτια του Θεού ήταν πολύ
σημαντικό. Αν ο Μαροδοχαίος είχε υποχωρήσει σ' αυτό
το σημείο, είναι βέβαιο πως ποτέ δεν θα υψωνόταν σε
μια τέτοια ένδοξη θέση στην αυτοκρατορία, όπως
ξέρουμε από την συνέχεια ότι έγινε.

89
 4. Καταφρονημένος. «Και ότε ο Αμάν είδεν ότι ο
Μαροδοχαίος δεν έκλινε, και δεν προσεκύνει αυτόν,
ενεπλήσθε θυμού ο Αμάν. Και εστοχάσθη ταπεινόν να
βάλη χείρα επί μόνον τον Μαροδοχαίον. Διότι είχον
φανερώσει προς αυτόν τον λαόν του Μαροδοχαίου. Όθεν
εζήτει ο Αμάν να αφανίση πάντας τους Ιουδαίους τους εν
παντί τω βασιλείω του Ασσουήρου, τον λαόν του
Μαροδοχαίου» (γ΄5,6). 'Ετσι, αφού κατέστρωσε τα
σχέδιά του για την εξόντωση των Ιουδαίων, η γυναίκα
του η Ζερές και οι φίλοι του, τον συμβούλεψαν και τον
έπεισαν να φτιάξει ένα ξύλο (αγχόνη), πενήντα πήχες
ψηλό, και να ζητήσει από το βασιλιά την άδεια να
κρεμάσει πάνω σ΄αυτό τον Μαροδοχαίο. Και όλη αυτή η
οργή και ο όλεθρος που αποφασίστηκε ως αιτία είχε το
γεγονός ότι ένας άνθρωπος είχε το θάρρος και την
αποφασιστικότητα να μη παραβιάσει τη συνείδησή του
και να μη αρνηθεί τον Θεό του. 'Αξιζε άραγε να γίνουν
όλα αυτά; Όχι, απαντά εκείνος που περπατάει δια της

90
όψεως και όχι δια της πίστεως. Αλλά τι λέει ο Θεός με τη
θαυματουργή πρόνοιά Του; «Και πάντες οι θέλοντες να
ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού, θέλουσι διωχθή»
(Β΄Τιμ. γ΄12). Oι αρχές και τα κίνητρα από τα οποία
οδηγείται ο ευσεβής άνθρωπος του Θεού, δεν βρίσκουν
θέση στις υποθέσεις και τις επιδιώξεις των ασεβών. Ο
άνθρωπος του Θεού δεν αισθάνεται ποτέ άνετα ζώντας
ανάμεσα στους ασεβείς και αμαρτωλούς. Είναι πολίτης
του ουρανού. Αισθάνεται ξένος και πάροικος εδώ κάτω
στη γη. Συμβαίνει άραγε το ίδιο με μας; Αν δεν
συμβαίνει πρέπει να ανησυχήσουμε. Να σπεύσουμε να
ζητήσουμε έλεος από τον Κύριο. Ένας από τους
μακαρισμούς του Κυρίου μας λέει: «Μακάριοι είσθε,
όταν σας ονειδίσωσι και διώξωσι, και είπωσιν εναντίον
σας πάντα κακόν λόγον ψευδόμενοι, ένεκεν εμού.
Χαίρετε και αγαλιάσθε, διότι ο μισθός σας είναι πολύς εν
τοις ουρανοίς.»(Ματ. ε΄11,12).

5. Δοκιμασμένος. «Και μαθών ο Μαροδοχαίος άπαν

το γινόμενον, διέσχισε τα ιμάτια αυτού, και ενεδύθη
σάκκον εν σποδώ και εξήλθεν εις το μέσον της πόλεως,
και εβόα μετά βοής μεγάλης και πικράς» (δ΄1). Η
καταδίκη του θανάτου για τον Μαροδοχαίο και τον λαό

91
του είχε απαγγελθεί, και η ημέρα της εκτέλεσής της είχε
οριστεί. Μεγάλο πένθος και φόβος και τρόμος, είχαν
κυριεύσει όλους τους Ιουδαίους, ιδιαίτερα αυτούς που
ζούσαν στην πρωτεύουσα, τα Σούσα. Η συμπεριφορά
αυτή του Μαροδοχαίου έφθασε στ΄αυτιά της βασίλισσας
Εσθήρ. Ο Μαροδοχαίος, ταπείνωσε τον εαυτό «εν
χώματι και σποδώ» ενώπιον του Κυρίου. Η πίστη του
δεν κλονίστηκε. Μίλησε με τέτοιο τρόπο στην Εσθήρ, η
οποία είχε κάποιους φόβους για τη ζωή της, προκειμένου
να μεσολαβήσει στον βασιλιά, που και την εμπιστοσύνη
του στον Θεό έδειξε, και την Εσθήρ ενίσχυσε και την
έκανε να αποφασίσει να παρουσιαστεί απρόσκλητη στο
βασιλιά, λέγοντας: «Και αν απολεσθώ, ας απολεσθώ».
Πώς της μίλησε; Τι της είπε; «Τότε ο Μαροδοχαίος
παρήγγειλε ν΄αποκριθώσι προς την Εσθήρ, Μη
στοχάζεσαι εν σεαυτή ότι συ εκ πάντων των Ιουδαίων
θέλεις σωθεί εν τω οίκω του βασιλέως. Διότι, εάν
σιωπήσης διόλου εν τω καιρώ τούτω, θέλει ελθεί
άλλοθεν αναψυχή και σωτηρία εις τους Ιουδαίους, συ δε
και ο οίκος του πατρός σου θέλετε απολεσθή. Και τις
εξεύρει εάν συ ήλθες εις την βασιλείαν δια τοιούτον
καιρόν οποίος ούτος;» (δ΄13,14). Το βάρος του ήταν
πολύ μεγάλο. Ποιός άλλος θα μπορούσε να μεσιτεύσει
για τη σωτηρία τόσο τη δική του όσο, και του λαού του;
Από ανθρώπινη πλευρά έκανε ό,τι ήταν δυνατόν, κύλησε
τον λίθον, αλλά η πίστη του στηριζόταν στην πρόνοια
του Θεού. Η δοκιμή της πίστεώς μας, όπως και ο
απόστολος Πέτρος λέει, μπορεί να μας πονάει, αλλά
κατόπιν αποβαίνει σε έπαινο και δόξα του Θεού. Είναι
τίποτε αδύνατο στον Θεό;

92
 6. Τιμημένος. Τα πάντα είναι δυνατά σ΄αυτόν που
πιστεύει. Ο Θεός άρχισε να απεργάζεται την
απελευθέρωση του Μαροδοχαίου δίνοντας στο βασιλιά
μια ανήσυχη νύχτα (κεφ. ς΄ 1). Ζητάει να του φέρουν το
βιβλίο των υπομνημάτων των χρονικών, τα οποία
αναγνώστης διάβαζε μπροστά του. Και το σημείο που
τράβηξε ιδιαίτερα την προσοχή του βασιλιά Ασσουήρη,
ήταν αυτό που ανέφερε ότι ο Μαροδοχαίος τον είχε
γλυτώσει από τη συνωμοσία δύο ευνούχων του εναντίον
της ζωής του. Τότε ο βασιλιάς ρώτησε αν και ποιά τιμή
έγινε σ΄αυτόν τον άνθρωπο. Και η απάντηση ήταν ότι
δεν του είχε γίνει καμία τιμή. Και τότε ρώτησε ο
βασιλιάς, «ποιός είναι στην αυλή;» Εκείνη τη στιγμή είχε
έρθει ο Αμάν στην εξωτερική αυλή του βασιλικού οίκου
για να ζητήσει από τον βασιλιά την έγκριση να κρεμάσει
τον Μαροδοχαίον στο ξύλο που είχε ετοιμάσει γι΄αυτόν.
«Ο Αμάν», απάντησαν οι δούλοι του βασιλιά. «Πέστε
του να έρθει μέσα» είπε ο βασιλιάς. «Και ότε εισήλθεν ο
Αμάν, είπε προς αυτόν ο βασιλιάς, Τι πρέπει να γείνη εις
τον άνθρωπον τον οποίον ευαρεστείται ο βασιλεύς να
τιμήση; Ο δε Αμάν εστοχάσθη εν τη καρδία αυτού, Εις

93
ποίον άλλον ο βασιλεύς ήθελεν ευαρεστηθή να κάμη
τιμή, παρά εις εμέ; Απεκρίθη λοιπόν ο Αμάν προς τον
βασιλέα, Περί του ανθρώπου τον οποίον ο Βασιλεύς
ευαρεστείται να τιμήση, ας φέρωσι την βασιλικήν
στολήν, την οποίαν ο βασιλεύς ενδύεται, και τον ίππον
επί του οποίου ο βασιλεύς ιππεύει, και να τεθή το
βασιλικόν διάδημα επί της κεφαλής αυτού. Και η στολή
αύτη και ο ίππος ας δοθώσιν εις την χείρα τινός εκ των
μεγαλητέρων αρχόντων του βασιλέως, δια να στολίση
τον άνθρωπον τον οποίον ο βασιλεύς ευαρεστείται να
τιμήση. Και φέρων αυτόν έφιππον δια των οδών της
πόλεως, ας κηρύττη έμπροσθεν αυτού, Ούτω θέλει
γίνεσθαι εις τον άνθρωπον, τον οποίον ο βασιλεύς
ευαρεστείται να τιμήση». «Ωραία», είπε ο βασιλιάς.
«Πάρε τώρα τον Μαροδοχαίο, φόρεσέ του τη βασιλική
στολή, βάλέ τον πάνω στο άλογο στο οποίο ιππεύει ο
βασιλιάς και κάνε ακριβώς όπως και ό,τι είπες. Πρόσεξε,
να μη λείψει τίποτε απ΄όσα είπες». Κανένας δεν μπορεί
να φαντασθεί πώς αιστάνθηκε ο Αμάν ύστερ΄απ΄αυτό.
Καταντροπιασμένος πήρε τον Μαροδοχαίο, τον έντυσε
τη βασιλική στολή, του έβαλε το βασιλικό διάδημα στο
κεφάλι, τον ανέβασε στο βασιλικό άτι και τον γύριζε
στην πόλη λέγοντας αυτά τα λόγια που διαβάσαμε. Την
ίδια εκείνη εβδομάδα ο Μαροδοχαίος υψώθηκε στο
αξίωμα του Αμάν, που ύστερα από τη μεσολάβηση της
Εσθήρ και την αποκάλυψη της σκευωρίας του τόσο
εναντίον του Μαροδοχαίου όσο και όλων των Ιουδαίων
της αυτοκρατορίας, προκάλεσε την οργή του βασιλιά
Ασσουήρη, ο οποίος και καθαίρεσε τον Αμάν από τη
θέση στην οποία τον είχε ανεβάσει. Το σύμβολο της
εξουσίας, το βασιλικό δαχτυλίδι, από το χέρι του Αμάν
πέρασε στο χέρι του Μαροδοχαίου, ο οποίος ανέβαινε,
ενώ ο Αμάν κατρακυλούσε. Είχε ήδη αποφασιστεί και η

94
καταδίκη του. Ο Θεός δεν χρειάζεται χρόνο για να κάνει
ο,τιδήποτε. Τά πάντα άλλαξαν ριζικά μέσα σε χρονικό
διάστημα που κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να
φανταστεί. Mια πλήρης ανατροπή των πάντων έλεβε
χώρα καθώς ο Παντοδύναμος μετέβαλε τα δάκρυα και
τον θρήνο των δούλων Του σε ύμνους χαράς και
ευχαριστίας. Ο Μαροδοχαίος όχι μόνο σώθηκε από τον
όλεθρο, αλλά και υψώθηκε στο υψηλότερο αξίωμα μετά
τον βασιλιά, και περιβλήθηκε με εξουσία και δύναμη
μεγάλη. Έτσι τιμά ο Θεός όσους Τον τιμούν και δοξάζει
αυτούς που Τον δοξάζουν.
AMAN, O ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ, ΤΑΠΕΙΝΩΝΕΤΑΙ
ΚΑΙ ΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ
Εσθήρ γ΄-ζ΄
Για την υπερηφάνεια λέει πολλά ο Λόγος του
Θεού. Ηταν η πρώτη αμαρτία που μπήκε στο ηθικό
σύμπαν. Το μεγάλο κακό έγινε στην καρδιά του
Εωσφόρου. Εκεί συνελήφθη η πρώτη αμαρτία, η
υπερηφάνεια. Το πώς έγινε αυτό αποτελεί μυστήριο
μεγάλο και ανεξιχνίαστο για μας. Ήταν αυτή η αμαρτία
της υπερηφάνειας που προκάλεσε την πτώση του
Εωσφόρου, του υιού της αυγής -γιατί αυτό σημαίνει το
όνομά του- από τον ουρανό και την από αγαθό
αρχάγγελο μεταβολή του σε διάβολο και σατανά, ο
οποίος είναι η αιτία όλου του κακού και της δυστυχίας
που υπάρχει στον κόσμο. Στις Παροιμίες ις΄18
διαβάζουμε: «Η υπερηφανία προηγείται του ολέθρου,
και η υψηλοφροσύνη του πνεύματος προηγείται της
πτώσεως». Τραγική επαλήθευση της σοφής αυτής
παροιμίας αποτελεί ο Αμάν ο Αγαγίτης. Το όνομά του
σημαίνει «μεγαλειώδης, έξοχος» αλλά ο χαρακτήρας και
η ζωή του όχι μόνο δεν δικαιώνουν αυτή τη σημασία,

95
αλλά τουναντίον αποδεικνύουν πόσο διεστραμμένη ήταν
η ψυχή του. Τον βλέπουμε :

1. Να προάγεται. «Μετά τα πράγματα ταύτα

εμεγάλυνεν ο βασιλεύς Ασσουήρης τον Αμάν τον υιόν
του Αμεδαθά του Αγαγίτου, και ύψωσεν αυτόν, και
έθεσε τον θρόνον υπεράνω πάντων των αρχόντων των
περί αυτόν.» (γ΄1). Όσο μεγαλύτερα είναι τα προνόμιά
μας, όσο υψηλότερη η θέση μας, τόσο μεγαλύτερη και
καταστρεπτική θα είναι και η πτώση μας αν δεν
προσέξουμε να βαδίζουμε ταπεινά ενώπιον του Θεού.
Για την Καπερναούμ είπε ο Κύριος: «Και συ,
Καπερναούμ, η υψωθείσα έως του ουρανού, θέλεις
καταβιβασθή έως άδου. Διότι, εάν τα θαύματα τα
γενόμενα εν σοι εγίνοντο εν Σοδόμοις, ήθελον μείνει
μεχρι της σήμερον. Πλήν σας λέγω, ότι εις την γην των
Σοδόμων ελαφροτέρα θέλει είσθαι η τιμωρία εν ημέρα
κρίσεως, παρά εις σε.» (Ματ. ια΄23,24). Αυτό συνέβη με
τον Αμάν. Υψώθηκε από τον βασιλιά, και ενώ θα έπρεπε
να φοβηθεί και να ταπεινωθεί, αυτός υπερηφανεύτηκε
και σκέφτηκε να εξολοθρέψει τους Ιουδαίους. Αλλά ο
Θεός που «εις τους υπερηφάνους αντιτάσσεται, εις δε

96
τους ταπεινούς δίδει χάριν» ήταν εναντίον του. Και όπως
είναι αλήθεια ότι «εάν ο Θεός είναι υπέρ ημών τις θέλει
είσθαι καθ΄ημών;» το ίδιο αλήθεια είναι και το αν ο
Θεός είναι εναντίον μας ποιος θα μπορέσει να πάρει το
μέρος μας και να μας προσφέρει ουσιαστική βοήθεια και
υποστήριξη; Ο Αμάν στην υπερηφάνειά του δεν
σκέφτηκε καλά αυτό που ήθελε να κάνει.Τυφλός από τη
δόξα της εξουσίας που του είχε δώσει ο βασιλιάς, νόμισε
πως μπορούσε να κάνει ό,τι ήθελε και πως όλοι έπρεπε
να σκύβουν μπροστά του και να τον προσκυνούν. Και
αυτή ήταν η ολέθρια παγίδα στην οποία έπεσε.

Ο Λόγος του Θεού προτρέπει και προειδοποιεί: «Ο

νομίζων ότι ίσταται, ας βλέπει μη πέση». Κατά χάρη
κάθε χριστιανός έχει προαχθεί και υψωθεί στον ουρανό
από τον ίδιο τον Θεό δια του Ιησού Χριστού. Πιο υψηλή
θέση από αυτή δεν υπάρχει. Δια του Χριστού έχουμε
υψωθεί πάνω απ΄όλους τους βασιλιάδες και τους
άρχοντες του κόσμου τούτου, ακόμη δε πάνω και από
τους αγγέλους, οι οποίοι, στην παρούσα τουλάχιστον
οικονομία, όπως διαβάζουμε στη Βίβλο, δεν είναι παρά
«λειτουργικά πνεύματα, εις υπηρεσίαν αποστελλόμενα,
δια τους μέλλοντας να κληρονομήσωσι σωτηρίαν.»

97
(Εβρ. Α΄14). Και αν τόσο μας τίμησε ο Θεός, πόσο
ευγνώμονες θα πρέπει να είμαστε, και πόσο προσεκτικοί
στη ζωή μας, ώστε υπακούοντας σ΄Αυτόν ταπεινά να τον
ευαρεστούμε!
2. Να θίγεται η υπερηφάνεια του. «Και ότε ο Αμάν
είδεν ότι ο Μαροδοχαίος δεν έκλινε, και δεν προσεκύνει
αυτόν, ενεπλήσθη θυμού ο Αμάν.» (γ΄5). Ενας άνθρωπος
της θέσης του Αμάν θα έπρεπε να χαρακτηρίζεται από
γενναιοψυχία και ανωτερότητα και να παραβλέπει ως
ανάξια προσοχής γενονότα όπως αυτό. Τι ήταν γι΄αυτόν
το ότι ένας Ιουδαίος δεν έκλινε και δεν τον
προσκυνούσε, όταν τόσοι άλλοι το έκαναν; Όχι όμως,
τέτοια ανωτερότητα δεν υπήρχε στον Αμάν. Ο Αμάν τα
ήθελε όλα δικά του. Δεν ανεχόταν καμία εξαίρεση. Το
αξίωμά του απαιτούσε προσκύνηση απ΄όλους και
κανένας δεν είχε δικαίωμα να του την αρνηθεί. Θίχτηκε
ο εγωισμός του. Πήρε την απόφαση να βγάλει και τον
Μαροδοχαίο και τον λαό του από τη μέση. Έτσι δεν
ενεργεί η πνευματική υπερηφάνεια; Οσοι πιστεύουμε
στον Χριστό και έχουμε υψωθεί στον θρόνο Του, μήπως
περιμένουμε ο κόσμος να μας υπολογίζει και να μας
σέβεται γι΄αυτό; Μήπως όταν βλέπουμε να γίνεται το
αντίθετο, θιγόμαστε, παρεξηγούμαστε και οργιζόμαστε;
Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο σημαίνει πως το «Εγώ» όχι
μόνο δεν είναι σταυρωμένο, αλλά τουναντίον ζεί και
βασιλεύει. Αυτό σημαίνει ότι ζητάμε τη δική μας δόξα
και όχι τη δόξα του Θεού. Οργή και παρεξήγηση δεν
έχουν θέση σ' εκείνους που έχουν δεχθεί τη θυσία του
Χριστού και δια της πίστεως έχουν πάρει σωτηρία και
αιώνια ζωή. Δεν είναι δούλος ανώτερος του κυρίου
αυτού, είπε ο Χριστός. ΄Ο,τι έκαναν στον Κύριο οι
άνθρωποι, και σίγουρα πολύ χειρότερα και περισσότερα,
θα πρέπει να περιμένουμε να κάνουν και σε μας. Αν

98
εμένα εδίωξαν, είπε ο Χριστός, και σας θα διώξουν. Αν
στο χλωρό ξύλο έκαναν τέτοια και τόσα, τί θα κάνουν
στο ξερό; Ετσι, λοιπόν, αδελφοί μου, ούτε αναγνώριση
ούτε -πολύ περισσότερο- δόξες και τιμές πρέπει να
περιμένουμε από τους ανθρώπους του κόσμου. Μόνο
περιφρόνηση και διωγμό, αλλά η ώρα έρχεται που ο
κόσμος θα δει τη δόξα μας δίπλα στον Κύριο και
τότε, θέλει δε θέλει, προσκυνώντας Αυτόν, θα
προσκυνήσει κι εμάς. Μέχρι τότε όμως εμείς πρέπει να
οπλιζόμαστε με ταπείνωση και υπομονή.
3. Να καυχάται. «Εισελθών εις τον οίκον αυτού,
έστειλε και εκάλεσε τους φίλους αυτού και Ζερές την
γυναίκα αυτού, και διηγήθη προς αυτούς ο Αμάν περί
της δόξης του πλούτου αυτού, και πόσον ο βασιλεύς
εμεγάλυνεν αυτόν, και τίνι τρόπω ύψωσεν αυτόν
υπεράνω των αρχόντων και των δούλων του βασιλέως»
(ε΄11...). Καυχάται στα πλούτη και στο αξίωμά του.
Καμαρώνει και κομπάζει για την τιμή που του έκανε ο
βασιλιάς τοποθετώντας τον πάνω από όλους τους
άλλους, δούλους και άρχοντές του. Και όμως ως
άνθρωπος θνητός, που κι αυτός μαζί με όλους τους
άλλους, είχε τη μερίδα του σε τούτη τη ζωή, έπρεπε να
ξέρει πόσο εφήμερα είναι όλα αυτά και πόσο γρήγορα
και ξαφνικά μπορούν να κάνουν φτερά. Στις Παροιμίας
ι΄2 διαβάζουμε: «Οι θησαυροί της ανομίας δεν
ωφελούσι». Στο χωρίο Ρωμ. α΄ 30 διαβάζουμε ότι οι
άνθρωποι έγιναν ύστερα από την πτώση : «Ψιθυρισταί,
κατάλαλοι, μισόθεοι, υβρισταί, υπερήφανοι, αλαζόνες,
εφευρεταί κακών κλπ.,κλπ.». Και τέτοιος ήταν ο Αμάν.
Κάθε τέτοια καύχηση είναι καρπός ταπεινών και
μισόθεων ελατηρίων. Για μας όμως ισχύει το: «Κατά
χάριν είσθε σεσωσμένοι, δια της πίστεως, και τούτο δεν

99
είναι από σας, Θεού το δώρον, ουχί εξ έργων, δια να μη
καυχηθή τις.» (Εφ. β΄9).
4. Να εκδικείται. «Και είπε προς αυτόν Ζερές η
γυνή αυτού, και πάντες οι φίλοι αυτού, Ας
κατασκευασθή ξύλον πεντήκοντα πηχών το ύψος, και το
πρωί ειπέ προς τον βασιλέα να κραμασθή ο
Μαροδοχαίος επ΄αυτό. Τότε ύπαγε περιχαρής μετά του
βασιλέως εις το συμπόσιον. Και το πράγμα ήρεσεν εις
τον Αμάν, και προσέταξε να ετοιμασθή το ξύλον.»
(ε΄14...). Υπήρχε ακόμη κάποια σκιά στη δόξα, την τιμή
και την υπερηφάνεια του Αμάν. «Πλην πάντα ταύτα»,
είπε, «δεν με ωφελούσιν, ενόσω βλέπω τον
Μαροδοχαίον τον Ιουδαίον καθήμενον εν τη πύλη του
βασιλέως.» (εδ. 13). Το μεγαλείο μιας ψυχής φαίνεται
στην προθυμία της να δεχθεί και να παραβλέψει ύβρεις
και προσβολές εναντίον της, αλλά αυτού του ανθρώπου
η ψυχή απείχε πολύ απ΄αυτό το μεγαλείο. Ηταν γεμάτη
από υπερηφάνεια και εκδικητικότητα, και καθόλου
διατεθειμένη να ανεχθεί τη συμπεριφορά του
Μαροδοχαίου. Ο Αμάν δεν έκανε καμία προσπάθεια να
κερδίσει την εκτίμηση του Μαροδοχαίου με ευγένεια και
υπομονή. Τουναντίον, έδειξε διψασμένος για το
Ιουδαϊκό του αίμα. Το συναίσθημα της εκδίκησης, ή
ακόμη και του γογγυσμού, εναντίον των άλλων, είναι
τόσο αντίθετο προς τη αληθινή χριστιανική πείρα, όσο ο
θάνατος στη ζωή. Ο απόστολος Παύλος μας λέει: «Μη
εκδικείτε εαυτούς, αγαπητοί. Αλλά δότε τόπον τη οργή.
Διότι είναι γεγραμμένον, 'εις εμέ ανήκει η εκδίκησις.
Εγώ θέλω κάμει ανταπόδοσιν, λέγει Κύριος'.»
(Ρωμ.ιβ΄19).
5. Να δείχνει αυτοπεποίθηση. Είχε τυφλωθεί από
τον εγωισμό και την υπερηφάνειά του. Την αξία του την
είχε τρομερά υπερτιμήσει. Όταν ο βασιλιάς τον ρώτησε:

100
«Τι πρέπει να γείνη εις τον άνθρωπον τον οποίον
ευαρεστείται ο βασιλεύς να τιμήσει;» Ο Αμάν,
«εστοχάσθη εν τη καρδία αυτού, Εις ποίον άλλον ο
βασιλεύς ήθελεν ευαρεστηθή να κάμη τιμήν, παρά εις
εμέ;» (ς' 6). Δεν είναι όμως πάντοτε έτσι τα πράγματα.
Μέσα στον εγωισμό και την αυτοπεποίθησή του ο Αμάν
δεν μπορούσε να φαντασθεί πως ο βασιλιάς ήταν
δυνατόν και κάποιον άλλον, εκτός από τον ίδιο, να
ευαρεστείτο να τιμήσει. Όταν κάποιος φτάσει σ΄αυτό το
σημείο, το ποτήρι της ανομίας του έχει πια ξεχειλίσει,
και η ταπείνωση και η πτώση του είναι πολύ κοντά. Το
ότι οι άνθρωποι του κόσμου βάζουν πάντα τον εαυτό
τους μπροστά και παραμερίζουν όλους τους άλλους όσο
και όταν μπορούν, και γνωστό είναι και καθόλου δεν μας
ξενίζει. Εκείνο όμως που είναι εντελώς απαράδεκτο και
αδιανόητο, είναι όταν αυτό το πνεύμα εμφανίζεται και σε
χριστιανούς, σε ανθρώπους, δηλαδή, που υποτίθεται πως
ακολουθούν τον Χριστό με τους δικούς Του όρους, όπως
αυτοί εκθέτονται στη γνωστή πρόσκληση-καταδίκη:
«Εάν τις θέλη να έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή εαυτόν,
και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού, και ας με
ακολουθή.» (Ματ. ις΄24). Νόμος για τους χριστιανούς
είναι το: «προλαμβάνοντες να τιμάτε αλλήλους.» (Ρωμ.
ιβ΄10).
6. Nα απογοητεύεται. Η συνέχεια ήταν ένα πάρα
πολύ δυνατό χτύπημα στην υπερηφάνεια του Αμάν. Από
τη στιγμή αυτή άρχισε ο κατήφορος και η ανεπανόρθωτη
πτώση του.Το σοκ του Αμάν δεν περιγράφεται! Εκανε
όλα όσα ο ίδιος πρότεινε στον βασιλιά, όχι στον εαυτό
του, όπως αρχικά νόμισε, αλλά στον πιο μισητό εχθρό
του, στον Μαροδοχαίο τον Ιουδαίο. Γύρισε στο σπίτι του
σε κατάσταση αξιοθρήνητη. 'Αρχισε να φοβάται πως ο
άνθρωπος για τον οποίο είχε ετοιμάσει το ύψους πενήντα

101
πηχών ξύλο, ήταν πρόσωπο ιδιαίτερης ευαρέσκειας και
εύνοιας του βασιλιά. 'Αρχισε να κατανοεί πως
συνύπαρξη και των δύο ήταν αδύνατη. Ένα ένα
κατέβαινε τώρα τα σκαλοπάτια της ταπείνωσης και
ντροπής.Φαντάστηκε άραγε σε ποιό βάθος θα κατέληγε;
Αδιάφορο. Τα γεγονότα που επακολούθησαν έφεραν μια
πλήρη ανατροπή των σκοπών και επιδιώξεών του. «O
Θεός» επαναλαμβάνουμε, «εις του υπερηφάνους
αντιτάσσεται, εις δε τους ταπεινούς δίδει χάριν». Ο Θεός
έχει τρόπους πολλούς και άγνωστους σε μας με τους
οποίους αντιμετωπίζει τους εχθρούς Του, και παρηγορεί
όλους «τους πενθούντας εν Σιών» και δίνει σ΄αυτούς
«ωραιότητα αντί της στάκτης, έλαιον ευφροσύνης αντί
του πένθους, στολήν αινέσεως αντί του πνεύματος της
ακηδίας» (Ης.ξα΄3). Μεταβάλλει τον θρήνο μας σε χαρά,
λύνει τον σάκκο μας και να μας περιζώνει με
ευφροσύνη. (Ψαλ.λ΄11). Μάταια οι όποιοι Αμάν
απλώνουν το δίχτυ τους μπροστά στους οφθαλμούς
Εκείνου του Οποίου η σοφία και η δύναμη
υπερασπίζεται τα συμφέροντα του λαού Του. Όλοι οι
υψηλοκάρδιοι και υπερήφανοι θα οδηγηθούν σίγουρα σε
σύγχυση και καταισχύνη. Αργά ή γρήγορα οι ελπίδες του
υποκριτή θα αποκοπούν. Ο άνθρωπος πρέπει να είναι
εντελώς κυριευμένος από τον σατανά, όταν η τιμή και
ανύψωση του άλλου, φέρνουν λύπη και απογοήτευση
στην ψυχή του. Η ζηλοτυπία, λέει ο Λόγος του Θεού,
είναι «σκληρά ως ο άδης».
7. Να καταδικάζεται. «Και εκρέμασαν τον Αμάν επί
του ξύλου το οποίον ητοίμασε δια τον Μαροδοχαίον.»
(ζ΄10). Έσκαψε λάκκο και τον βάθυνε, αλλά αυτός ο
ίδιος έπεσε στον βόθρο τον οποίο έκανε. (Ψαλ.ζ΄15).
Πιάστηκε το πόδι του στην παγίδα την οποία έκρυψε
(Ψαλ.θ΄15). Ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος. Τα

102
πεινασμένα λιοντάρια στο λάκκο δεν έκαναν στο Δανιήλ
ούτε μια γρατζουνιά, αλλά όταν έριξαν τους εχθρούς και
συκοφάντες του, τους άρπαξαν και τους κατασπάραξαν
στον αέρα. Στον Αμάν ήρθαν όλα όσα για άλλους
ετοίμαζε. Για μια ακόμη φορά, και με τρόπο τόσο έντονο
και τραγικό, στο πρόσωπο αυτού του ανθρώπου έχουμε
την επαλήθευση των λόγων «πας ο υψών εαυτόν θέλει
ταπεινωθή και ο ταπεινών εαυτόν θέλει υψωθή». Ο Θεός
πάσης χάριτος, είναι συνάμα και Θεός πάσης
δικαιοσύνης και κρίσεως.
*

Οι
ιλλουμινιστές
καί η ψυχοϊστορική
ανάλυση
τής Γεωπολιτικής
τους.
*
[Βρήκα στα αρχεία μου σημειώσεις μιας συζήτησης
που επακολούθησε, όταν έκανα την διάλεξη για τους
ιλλουμινιστές, στο Μόναχο, το 1995].
Ερώτηση 1. Γενική συνωμοσία; [Η
Σαμπίνε, μια νεαρή οδοντίατρος, μάλλον ‘ναζιστικών’
πεποιθήσεων, άκουσε που έλεγα για τον καθηγητή μου
ότι ήταν εκείνος που με δίδαξε να βλέπω με διαφορετικό

103
‘μάτι’ την ιστορία και ενδιαφέρθηκε να μάθη: ‘-Ήταν
σοφός άνθρωπος ο Ρωμανίδης;’

Της απάντησα: ‘Ίσως. Κατάλαβε κάτι πολύ

απλό. Κάτι, πού κατάλαβαν αμέτρητα
«μυαλά» τούς τελευταίους 2-3 αιώνες
τουλάχιστον. Ωστόσο, ένα ελάχιστο μέρος
από εκείνους πού τό κατάλαβαν είχαν τήν
θέληση, [= βρήκαν τό θάρρος] νά τό πούνε
καί ακόμα λιγότεροι νά τό διατυπώσουν.
Θέλησε περισσότερες εξηγήσεις και της είπα ότι:
-‘Μίλησε γιά μιά «Γενική συνωμοσία των
βάρβαρων ΄δυτικών’ φραγκολατίνων» καί σέ
δεδομένη στιγμή, έδωσε τό στίγμα τής
συμπεριφοράς τών συνωμοτών’.
Έγινε αναβρασμός στο ακροατήριο. Κάποιος
ρώτησε ‘ποιοι είναι Εκείνοι που κατευθύνουν
τη γενική συνωμοσία’. Απάντησα ότι οι
ιθύνοντες είναι οι λεγόμενοι ‘ευγενείς’ φράγκοι και
νορμανδοί, που αντελήφθηκαν αρχικά, ότι θα
μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τον
φραγκολατινικό παπισμό, ως ‘όπλο’, ώστε να
υποδουλώσουν την Ρωμηοσύνη της Ανατολής, όπως

104
κατάφεραν να κάνουν προηγουμένως, στην Ρωμηοσύνη
της Δύσης καί μέσω της εωσφορικής ιδεοληψίας τους
περί ‘απολύτου προορισμού’, την αυγουστίνεια
αυταπάτη, νά κυριαρχίσουν μελλοντικά, σ’
ολόκληρον τον κόσμο.
Έγινε ένσταση από κάποιον άλλον ότι οι
φραγκολατινικές και νορμανδικές ‘κυρίαρχες’
αριστοκρατείες, οι παπιστές κτλ, βρίσκονταν σε αιώνια
διαπάλη μεταξύ τους…
Κοντολογίς φαίνεται ότι το πήγαιναν στον ρόλο των
εβραίων και τους απάντησα: ‘Στην πορεία,
κατασκεύασαν κι άλλα όπλα, όπως την φραμασσωνία,
την γνωστή ‘διεθνή του χρήματος’ κι ένα σωρό
εκλεκτικιστικές μυστικές οργανώσεις. Τελικά,
συμμάχησαν με τους αποστάτες εβραίους και ενώθηκαν
μαζί τους’.
Θέλησαν περισσότερες επεξηγήσεις εάν τελικά η
παγκόσμια συνωμοσία ελέγχεται από τους ‘φράγκους’ ή
από τους ‘εβραίους’. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι
πρόκειται για έκδηλη ‘συναρχία’ φραγκονορμανδών
αριστοκρατών και αποστατών εβραίων.
2. Αξίζει εκτιμήσεως η
ανθρωπομάζα; [Η Σαμπίνε πάλι ρώτησε κάτι
αξιοπρόσεκτο, για ‘την ευθύνη που έχουν οι υπόλοιποι
άνθρωποι που δεν είναι μέρος της συνωμοσίας’]
Είπε: ‘-Μά είναι τόσο ηλίθιοι οι άνθρωποι;
Είναι τόσο άθλιες οι μάζες τών ανθρώπων
πού μιά δράκα Εωσφοριστών [ιλλουμινάτων,
διαβολανθρώπων], μπορούν νά παίζουν
τέτοιας εκτάσεως θανάσιμα παιχνίδια
εναντίον τους καί μάλιστα οι διάφορες
ανθρωπομάζες νά συμπράττουν τρόπον τινά
στήν αυτοκαταστροφή τους; Τί συμβαίνει

105
τελικά; Μήπως πρέπει νά χάσουμε τήν
εκτίμηση καί τόν σεβασμό στήν
«ανθρωπότητα»;’
Στό ερώτημα αυτό αυτό της απάντησα ότι ο
Mahatma Gandhi, έδωσε μιά απάντηση: «Δεν
πρέπει να χάσετε την πίστη στην
ανθρωπότητα. Η ανθρωπότητα είναι ένας
ωκεανός κι άν μερικές πτώσεις υδάτων στόν
ωκεανό είναι βρώμικες, ο ωκεανός εν τώ
συνόλω του, δεν γίνεται βρώμικος».
Πάλι, κάποιοι ζήτησαν εξηγήσεις γι’ αυτό το
πράγμα, πώς μπορεί ‘νά δικαιωθή ο λόγος τού
Γκάντι περί εμπιστοσύνης μας στήν
ανθρωπότητα’
3. Τί πειράζει η Παραποίηση τής
Ιστορίας;
Απάντησα: ‘-Γιά νά δικαιωθή ο λόγος τού
Γκάντι περί εμπιστοσύνης μας στήν
ανθρωπότητα, θά πρέπει νά ψάξουμε στήν
καταγραμμένη επίσημη ιστορία τής
ανθρώπινης φυλής καί τών πράξεών της,
ώστε νά βρούμε αποδείξεις γιά τό γεγονός
ότι άν όχι συνολικά, έστω σέ μεγάλο μέρος
της η ανθρωπότητα αντέδρασε «μαζικά»
στήν όποια υπονόμευση συνωμοσιών γενικής
μορφής’.
Κάποιος συμφώνησε: ‘-Ναί, νά κυττάξουμε
στήν ιστορία λοιπόν. Ποιά ιστορία όμως; Μιά
απλή ματιά μάς πείθει ότι η ιστορία «πού
διδάσκεται» είναι πέρα γιά πέρα
παραποιημένη, ανάλογα μέ τά συμφέροντα
αυτού πού τήν διδάσκει. Κι αυτός πού τήν

106
«γράφει» ασφαλώς, δέν είναι βλάκας ώστε
νά καταγράψη τά μελανά σημεία γι’ αυτόν’.
Του απάντησα: ‘Σύμφωνα μέ τήν
νεοελληνική θυμοσοφία, τά όποια «κακά»
τών άλλων μοιάζουν μέ καρύδια μέσα στίς
τσέπες μας πού «βροντάν», ενώ τά όποια
δικά μας «κακά», είναι σύκα πού ζουλάν!
[δηλαδή, δέν ακούγονται καθόλου]. Λοιπόν,
τούτο πάει νά πή «παραποίηση τής Ιστορίας»
κατά τά συμφέροντα φυσικά τού όποιου
καταγραφέα.
Κάποιος είπε: ‘-Καί είναι κακό αυτό; Δεν
πρέπει να έχη κανείς την δική του οπτική γωνία των
όποιων γεγονότων; Έχει νόημα να ασπασθή την οπτική
γωνία και τις εκτιμήσεις των εχθρών του –ας πούμε-; ’
Απάντησα: ‘Ναί. Αυτό είναι τό κάκιστο τών
κακών κι εδώ καί τρείς αιώνες τουλάχιστον,
σοβαροί φιλόσοφοι εντόπισαν σέ διάφορα
σημεία ο καθένας τους φυσικά, τό «πού»
ακριβώς κάνει κακό η Παραποίηση τής
Ιστορίας. Έτσι, η εξέλιξη, η ανάπτυξη, η
πρόοδος τής ανθρωπότητας είναι τό πρώτο
θύμα, σύμφωνα μέ τό συμπέρασμα πού
διετύπωσε σαφέστατα ο [ιλλουμινάτος]
Rousseau [1712-1778], λέγοντας: «Η
παραποίηση της ιστορίας είναι εκείνο πού
εμπόδισε την ανθρώπινη ανάπτυξη,
περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι
γνωστό στην ανθρωπότητα». Το κακό μάλιστα
γίνεται μεγαλλίτερο όταν στρατολογούν οι συνωμότες
νέα παιδιά στις ιδέες τους. Τα παιδιά αυτά γίνονται
‘γενίτσαροι’.

107
 Το θέμα πήρε προεκτάσεις γύρω απ’ το ερώτημα: ‘-
Γιατί αρπάζουν τά παιδιά; Και σύντομα
εξελίχτηκε στο ποιοι και πώς το κάνουν αυτό. Τους είπα
ότι εδώ θα πρέπει να κάνω ξεχωριστή διάλεξη – έγινε
στην επόμενη … δεκαετία, [καθώς με βασάνιζε το
ερώτημα αυτό] και ωμά ανέφερα τους 3 μεγάλους
ενόχους στην αρπαγή παιδιών: Πούστηδες,
Σατανιστές καί Φασίστες.
Βρήκα γραπτή την εισήγησή μου όπου μίλησα
‘εμπειρικά’. [= Ψυχοϊστορική έρευνα γιά μιά
άνευ όρων καί ορίων προσέγγιση τού
διαχρονικού καί θλιβερού καί αποτρόπαιου
αυτού θέματος: Εισαγωγή στό ζήτημα τής
αρπαγής παιδιών κλπ., που ακολουθεί].
*
1. Διά τόν φόβο τών ιουδαίων...
Αρπάζουν εβραίοι τά παιδιά; Μ’ αυτόν
τόν φόβο ανατράφηκαν γενιές καί γενιές
χριστιανικών λαών κι εγώ ο ίδιος άκουσα
μικρός τήν προειδοποίηση αυτή στό
προσφυγοχώρι πού μεγάλωσα: -Οι εβραίοι
αρπάζουνε τά πιτσιρίκια. Πρόσεξε, άμα σέ
δώσουν καμμιά καραμέλα κάποιοι μέ κούρσα
[δέν ήσαν τόσα πολλά τά Ι.Χ. τότε], μήν τήν
πάρης, φύγε!... Νά μήν μιλάς σέ αγνώστους.
Μήν τούς πλησιάζεις κάν.
Τήν δεκαετία τού 1960, τ’ άκουγα αυτά.
Δυσκολευόμουν νά τά πιστέψω. Απ’ τήν άλλη
πλευρά, είχα καί τό νού μου, πού λένε.
Έβλεπα τό πλήθος τών ευκατάστατων
παραθεριστών εβραίων πού ανελιπώς κάθε
καλοκαίρι παραθέριζαν οικογενειακώς, μέ τά
παιδιά τους καί τίς υπηρέτριές τους,

108
ευγενικοί, καλλιεργημένοι, μέ τά δικά μας
λίγο πολύ χούγια, προσόντα ή κουσούργια,
ίσως καί καλλίτεροι –μού φαίνονταν τότε-
από «μάς».
Η βασική διαφορά τους μαζί μας ήταν
ότι ήταν «εβραίοι». Καί τί θά πή αυτό; Δέν
διέκρινα κάν «διαιτολογική» διαφορά.
Μάλλον καί χοιρινό έτρωγαν καί τό αλκοόλ
τό τιμούσαν δεόντως, ακόμα καί στήν
εκκλησία έρχονταν σέ γάμους καί βαφτίσια.
Έφερναν καί δώρα. Πολλά καί καλά δώρα.
Ήταν πλούσιοι, αλλά αυτό δέν συνιστούσε
διαφορά μέ «μάς», αφού υπήρχαν καί δικοί
μας ευκατάστατοι. Όλοι οι έμποροι τά
χρόνια εκείνα φάνταζαν ευκατάστατοι καί οι
εβραίοι ήταν έμποροι.
Είχαν ωστόσο καί μιά τσιγγουνιά πού δέν
κρύβονταν η ρημάδα. Μιά μέρα οι
συγκάτοικοί μας εβραίοι παραθεριστές
έστειλαν τό μικρό κοριτσάκι τους 5-6
χρονών τότε στόν μπακάλη ν’ αγοράση κάτι.
Ο μπακάλης, είτε από τακτική είτε επειδή
πραγματικά δέν είχε, αντί γιά μισή δραχμή
ρέστα, ευτελές ποσόν τότε, γύρισε στό
παιδάκι μιά μαστίχα, πού είχε ανάλογο
τίμημα.
Τά πάθη τού Χριστού τράβηξε τό
καημένο τό παιδάκι απ’ τούς γονείς του όταν
γύρισε. Ανάκριση μετά ξύλου, πόσο έκαναν
συνολικά τά ψώνια, πόσο κόστιζε κάθε
ψώνιο, πόσα είναι επακριβώς τά ρέστα, γιατί
πήρε τήν μαστίχα!

109
 Τό καλλίτερο μάθημα αριθμητικής ήταν
αυτό γιά τό κοριτσάκι πού δέν πήγαινε ακόμα
σχολείο. Κι επειδή τό ξύλο βγήκε απ’ τόν
Παράδεισο, δέν νομίζω νά ξαναμάσησε στήν
ζωή του μαστίχα. Ήταν από τσιγγουνιά
άραγε ή μάθημα Πρακτικής Αριθμητικής
μετά χειροτονίας δεούσης; Είχαν λεφτά νά
φάν κι οι κότες. Άρα; Μήπως θά πρέπει νά
αναθεωρήσουμε τήν εκτίμησή μας στό θέμα
τής εβραϊκής «τσιγγουνιάς»; -Προφανώς. Γιά
μάθημα Αριθμητικής επρόκειτο, άν καί σέ
μάς φαίνονταν μιά ποταπή εβρέηκη
ιδιοτροπία καί τσιγγουνιά.
Ισχύουν άραγε τά ίδια καί γιά τό
Χουμουρσούζ;
-Τί ήταν αυτό τό Χουμουρσούζ; Όπως μού
εξήγησε ο γαλατάς τού χωργιού, εκεί στήν
Πατρίδα, στήν Ανατολική Θράκη απ’ όπου
ήταν η καταγωγή του, οι εβραίοι αρπάζαν
κάποιο παιδάκι, τίς μέρες τού Πάσχα τους –
άν θυμάμαι καλά-, καί τό’ριχναν μέσα σ’ ένα
βαρέλι ξύλινο πού είχε στό εσωτερικό του
εκατοντάδες μυτερά καρφιά. Τό καρφωμένο
παιδάκι, μέ τά αίματα νά τρέχουν, σήκωνε τά
χέρια, τό άρπαζαν καί τό ξανάριχναν μέσα...
ώσπου όλο του τό αίμα έτρεχε από μιά
κάνουλα πού είχε κάτω τό βαρέλι καί
συλλέγονταν σέ ειδικό δοχείο, μιά μεγάλη
κρυστάλινη κανάτα πού είχε ανάγλυφο πάνω
της τό πεντάκτινο αστέρι τού Δαυήδ σέ
κύκλο, καί τελικά χρησιμοποιώντας τό αίμα
αυτό, οι εβραίοι φκιάχναν τά ματσώθ, τά
ειδικά ψωμάκια τους πού κυκλοφορούσαν από

110
σπίτι σέ σπίτι ώστε όλα τά βαμπίργια νά
μεταλάβουν τού αίματος τού αποτρόπαια
δολοφονηθέντος καί απαχθέντος
χριστιανόπουλου.
Έχει άραγε καμμιά βάση η περίεργη
ιστορία αυτή; πρόκειται γιά κάποια
συκοφαντία ενάντια στούς εβραίους πού
συμπτωματικά κυκλοφόρησε σέ όλους τούς
χριστιανικούς λαούς κι όχι μόνο; Οι
μουσουλμανικοί λαοί επίσης έχουν πλήθος
αντίστοιχων διηγήσεων κτλ. Μάλλον
πρόκειται γιά παγκόσμια συκοφαντία; Γιατί;
Σήμερα, ύστερα από μισόν αιώνα,
κατέληξα κάπου, στήν βάση ότι όπου καπνός
εκεί καί φωτιά. Γιάτρα-γιάτρα ντχούμας,
τάτρα-τάτρα παβάκας. Γιάτρα παβάκας, τάτρα
βαρξάς… όπως λένε ακόμα σήμερα οι
σανσκρήτες. Καί συνεχίζουν: -Γιάτρα βρξάς,
τατά φάλαμ. Δηλαδή: όπου καπνός, εκεί και
φωτιά. Όπου φωτιά, εκεί καί τό δένδρο. Καπνός
[ντχούμας], Φωτιά [βρξάς], Δένδρο [φάλαμ].
Διαδοχικά λοιπόν καί μέσω συλλογισμών,
παίρνουμε είδηση γιά τί πρόκειται,
συνεπικουρούσης οσονούπω καί τής
εμπειρίας.
Σικάγο ίν δέ χάντς όβ φίεντς, [τό Σικάγο
στά χέρια δαιμόνων], έγραφε τό 1950 η
Κρίστιαν Σάϊνς Μόνιτορ στό πρωτοσέλιδό
της μέ τά πλούσια οκτάστηλα γιά νά
εξηγήση τό αποτρόπαιο φαινόμενο
εκατοντάδων απαχθέντων καί
δολοφονηθέντων παιδιών πού τά άψυχα

111
κορμάκια τους βρέθηκαν αφημαγμένα, δίχως
στάλα αίμα. Ποιοί το ’καναν αυτό;
Αμπομηνέημπολ γιέτ τρού [απεχθές αλλ’
όμως αληθές], συμπλήρωνε άλλο σχετικό
άρθρο γιά τό ίδιο θέμα η Γουώμενς βόης
[Φωνή τών Γυναικών], ώσπου ο Διευθυντής
τής εφημερίδας μυστηριωδώς εξαφανίστηκε
καί η ίδια η εφημερίδα πουλήθηκε στό...
αμερικανικό ναζιστικό κόμμα [!;] πού είχε
επικεφαλής του έναν... εβραίο [!;], τόν Φράν
Κόλλινς. Τί είναι λοιπόν παραμύθι καί
προπαγάνδα καί τί αδιαμφισβήτητο γεγονός,
τό κραυγάζουν τά άψυχα κορμάκια τών
αθώων θυμάτων διά μέσου τών αιώνων καί
αυτή τήν Φωνή τού Αίματος μόνον ηλίθιοι
καί προδότες δέν μπορούν νά τήν ακούσουν.
Κουφοί δέν είμαστε, τουλάχιστον όλοι,
ούτε ανεγκέφαλοι, ούτε ρουφχιάνοι τών
εβραίων. Θά εξετάσουμε τά όποια γεγονότα
μεθοδικά καί θά διαχωρίσουμε πιθανές
συκοφαντίες καί προφανή συμβάντα.
Συμβάν πρώτο: Αδιαμφισβήτητα οι
εβραίοι κατηγορήθηκαν από ετερόκλητο
πλήθος καταγγελόντων ότι γενικώς
απαγάγουν παιδιά. Γεγονός είναι ότι τήν
ρετσινιά αυτή τήν έχουν. Εάν όντως τό
κάνουν αυτό σήμερα ή τό’χουν διαπράξει στό
παρελθόν, άσχετα γιά ποιόν σκοπό, αυτό θά
τό δούμε.
Γιά παράδειγμα, πολλοί εβραίοι είναι
έμποροι, ώς έμποροι πουλάνε κάτι, νόμιμο ή
παράνομο, ηθικό ή ανήθικο. Πουλάνε τά
πάντα. Γιατί όχι καί παιδιά; Εάν βρίσκονται

112
φυσικά, κάποιοι ν’ αγοράζουν. Προσφορά καί
Ζήτηση, λεσέ φέρ, λεσέ πασέ, γαλλιστί.
Υπάρχουν κάποιοι πού αγοράζουν παιδιά;
Αναμφισβήτητα ναί. Γιατί;
Δεκαετίες τού 1970 καί 1980. Συχνά
πέρναγα εκείνη τήν καταραμένη τήν
Γιουγκοσλαβία, μιά μέρα καί μιά νύχτα μέσα
στό τραίνο, είτε γιά νά πάω στήν Ευρώπη,
συνήθως Γερμανία, είτε νά επιστρέψω στήν
άσχημη καί δύσοσμη νύμφη τού Θερμαϊκού
πού τά σκατά της επέπλεαν τότε στήν
τσιμεντένια της χαζή παραλία. Μπορούσες
νά τά δής. Εκείνο πού δέν έβλεπες ήταν γιατί
τούτος ο σκατότοπος στολίζονταν συνήθως
μέ περιγραφικές, μάλλον κολακευτικές
ονομασίες: Άκου «Νύμφη τού Θερμαϊκού» ο
σκατότοπος. Μιά από τίς ονομασίες λοιπόν
τής Σαλονίκης ήταν καί «Μάντρε ντελ’
Ιζραέλ» [μάννα τού Ισραήλ].
Η Συμβασιελεύουσα [άλλη χαζή
ονομασία, περί Θεσσαλονίκης πρόκειται] καί
[η ακόμα πιό κρετίνικη ονομασία]
«Συμπρωτεύουσα», αλλά καί... ‘Πρωτεύουσα
[;!] τών... βαλκανίων’ κτλ, ήταν καί ‘Μάννα
τού Ισραήλ’; -Γαμώ τήν μάννα σου, πού λένε,
συνήθης βρισχιά στήν Φτωχομάνα [=
Θεσσαλονίκη μου μεγάλη φτωχομάννα, λαϊκό
άσμα] μέ προφανώς παιδιά Μεγιστάνες τού
Χρήματος [= τούς εβραίους, αφού είναι ...
Μάννα τού Ισραήλ]! Ακόμα ψάχνουν, εδώ καί
60 χρόνια, δεκάδες γνωστές καί άγνωστες
συμμορίες καί ιδιώτες, κυβερνήσεις καί
σύλλογοι, νά βρούνε τούς αμύθητους

113
θησαυρούς τών εβραίων πού απέσπασαν,
συγκέντρωσαν, έκρυψαν κάπου οι ναζήδες
τού Μάξ Μέρτεν, τού Κούρντ Βαλντχάημ καί
πάει λέγοντας, κάτι ακούγεται δώ, γιά
Δοξούλες, Τάκο Μακρήδες καί
καραμαναλήτες... Μά πόσος είναι αυτός ο
θησαυρός πού συνεχώς βρίσκουν κι αμόμα
αμύθητος συνεχίζει νά’ναι!
Φτωχομάνα καί Αμύθητοι θησαυροί,
κρυμμένοι ή βρεγμένοι, δέν πάει. Σκατά πού
επιπλέουν καί Νύμφες καί πρασινάλογα, δέν
πάει. Μάννα τών εβραίων καί εθνικά
συλλαλητήρια εκατομμυρίων γιά τήν
ελληνικότητα τής διεκδικούμενης από
Σκοπιανούς καί Βούλγαρους καί Σέρβους καί
Τούρκους καί... Εβραίους, συμπρωτεύουσας
καί συμβασιλεύουσας..., αυτό κι άν δέν πάη!
Παρεσύρθημεν. Εις τά εν οίκω καί εν
δήμω Θεσσαλονικέων, όντος οψέποτε καί
Πολιτιστικής Πρωτεύουσας τής... Ευρώπης!
Είπατε τίποτα; Είχε λένε μιά γοργόνα αδελφή
ο Μεγαλέξαντρος, αλλά δέν άντεξε νά ζή
στήν Μπόχα τής εύοσμης σκατούπολης κι
έφυγε γιά τόπους μακρινούς. Άμα δέν μέ
πιστεύετε, βουτήξτε, κάπου εκεί κοντά στόν
μαυρισμένο Λευκό Πύργο, καί θά δήτε ότι δέν
θά τήν βρήτε. Ναί, βουτήξτε άν τολμάτε
μέσα σε σκατά τά επιπλέοντα.
Ειδάλλως, μήν μού κάμνετε τόν λέοντα
καί καταλάβετε επιτέλους ότι ούτε μιά απλή
βουτιά στήν σκατοθάλασσα τών
θεσσαλονικέων δέν μπορείτε νά κάνετε, πόσο
μάλιστα περισσότερο, είστε παντελώς

114
αδύναμοι νά βουτήξετε στά κουράδια τών
παιδιών της τών εβραίων. Μάντρε ντέλ
Ισραέλ, τήν αποκαλούν. Καί είναι τά εβραϊκά
κουράδια, αυτά πού περιέγραψα πιό πάνω:
-Αρπάζουν οι τσιφούτηδες παιδιά, ναί ή
όχι;
Τσιφούτηδες. Λέξη περιγραφική τών
εβραίων. Προήλθε από τό «τσίφτ». Υπάρχει
νεοελληνική αργκώ: τσίφτης. Τσίφτης καί
καραμπουζουκλής, ο μάγγας. Άς τά δούμε
ένα-ένα. Τό τσίφτ πού γέννησε τό τσιφούτ [=
ο εβραίος], προέρχεται από κάποιο *τζύφτ, ή
*γκύφτ, όπου *τζύφτος ή *γκύφτος, ο
γύφτος, ο αθίγγανος. Αποτελεί συγκοπή τού
*ετζύπτ ή *ετζύψιαν, ο αιγύπτιος, κόπτ[-ης]
καί γκούπτ στά ντόπια εκεί γκεέζ, από Χέτ-
Κά-Πτάχ, αρχαία αιγυπτιακά, ο οίκος τού
θεού Πτάχ, καί τζίψυ λέγεται καί σήμερα στά
εγγλέζικα ο γύφτος. Τζίψυς οι γύφτοι, Τζούης
οι εβραίοι.
Ναί αλλά στήν πατρίδα μου τήν
Θεσσαλία οι γύφτοι δέν είναι καθόλου
αιγυπτιακοί, όπως καί οι εβραίοι δέν είναι
καθόλου εβραϊκοί. Μπράϊκος [*εβραϊκός, από
λατινικό προφανώς: χεμπράϊκους],
ονομάζεται σήμερα στήν Θεσσαλία ο γύφτος!
Λοιπόν; Υπάρχει εναλλακτική σχέση μεταξύ
γύφτων καί εβραίων; Τά πράγματα έτσι
δείχνουν, κάτι τό ανάλογο δηλαδή πού
συμβαίνει καί στήν αγγλική λέξη «γκίφτ».
Αφενός μέν [αγγλιστί] gift σημαίνει τό
«δώρον», αφετέρου Gift [γερμανιστί] τό
«δηλητήριον». Εξηγείται αυτό; Μήπως οι

115
ίδιοι γυφτοβριοί απετέλεσαν δώρο γιά τούς
βρεττανούς, όντες πάλι οι ίδιοι αυτοί
δηλητήριο γιά τούς γερμανούς; Συμπάθιες
γάρ. Βρεττανοί κι εβραίοι ιστορικά είναι
κώλος καί βρακί εξ ού καί τά δώρα. Γερμανοί
κι εβραίοι είναι σάν σκύλος μέ τήν γάτα, εξ
ού καί τά δηλητήρια.
Μπράξα [εβραίϊσσα] στήν Θεσσαλία είναι
η γύφ’τσα καί μπρακούλια ή μπραϊκούλια [=
εβραϊκούλια] ή μπρακάκια [εβραϊκάκια] τά
γυφτόπουλα, τά τέκνα τού μπράϊκου
[εβραϊκού], δηλαδή τού γιούφτου. Λένε
ακόμα στήν πατρίδα μου ότι οι γύφτοι ήσαν
εκείνοι πού έφκιαξαν μέ ηδονή μάλιστα τά
καρφιά περίσσια «... τό πέμπτο τό φαρμακερό
νά μπήξτε στήν καρδιά Του», προκειμένου
περί τής σταυρώσεως τού Ιησού. Όπου
καπνός –είπαμε- εκεί καί φωτιά. Καί φωτιά
καί κάρβουνα καί σίδερα καί καρφιά καί
γύφτοι. Γύφτοι κι εβραίοι, ένα αμάλγαμα μέ
καταγεγραμμένες αμφίδρομες συσχετίσεις
στήν Ψυχοϊστορία.
Κάποιοι φταίνε, κάποιοι φταίνε.
Εύκολο είναι νά τό βρής: Γύφτοι θά’ναι
ή εβραίοι, ή ο κύριος Κανείς... Αρνήσου
το άν μπορείς! Αρνήσου το άν μπορείς,
τραγουδάει κι ο Χατζής ο γύφτος πού
παραδέχεται «από τήν ίδια στόφα
πλαστήκαμε καί μείς». Καί πάμε στούς
ενόχους: «Γύφτοι θά’ναι ή εβραίοι, εύκολο
είναι νά τό βρής». Ωραία. Τό βρήκαμε. Τί
κάνουμε; Τό καταγράφουμε απλώς. Ότι
ακόμα πιό συχνή από τήν προειδοποίηση «-

116
Πρόσεχε, θά σέ πάρουν οι εβραίοι», είναι η
δήλωση, κι όχι μόνον στήν Θεσσαλία, αλλά σ’
όλον τόν κόσμο, πού λένε μάλλον
αστειευόμενοι οι ίδιοι οι γονείς στά
απειθούντα τέκνα τους: «-Εσένα, σέ πήραμε
απ’ τούς γύφτους!».
Πουλάνε οι γύφτοι παιδιά; Αρχαίο
επάγγελμα από τά χρόνια τού Ιωσήφ πού τόν
πούλησαν τ’ αδέρφια του στούς γύφτους
πραματευτάδες πού μέ τήν σειρά τους τόν
πούλησαν στήν Αίγυπτο. Τό επιβεβαιώνουν
καθημερινά αποτρόπαια δελτία ειδήσεων.
Ναί οι γύφτοι πρωταγωνιστούν καί σήμερα
στό εμπόριο βρεφών. Μάλιστα
συνεργάζονται μέ επίορκους μάμους σέ
περιπτώσεις «υιοθεσίας». Ακόμα καί δικά
τους παιδιά πουλάνε. Ό,τι βρούν πουλάνε.
Σάν τούς εβραίους κι αυτοί. «Όλα τά παλιά
αγοράζω!» ή τάχα «όλα τά παιδιά
αγοράζω»;
Κάτι τρέχει στά γύφτικα! λές καί μόνον
τά παιδιά είναι τό ζήτημα. Εδώ, όλη τήν
μαφία τού πλανήτη, ήδη απ’ τόν περασμένο
αιώνα, τήν ελέγχουν οι εβραίοι. Αποκόμματα
περιοδικών κι εφημερίδων πού σαράντα
χρόνια συγκέντρωνα, τά’χω μπροστά μου.
Τσακώνω ένα αμερικάνικο, Δέ κρός έντ δέ
φλάγκ, γράφει τόν Νοέμβριο τού 1970: -Ντού
δέ τζιούς ρούλ δέ μαφία; [κυβερνούν οι
εβραίοι τήν μαφία;] καί συνεχίζει μέ
οκτάστηλα: Μέγιερ Λάνσκυ, έ 67-γήαρ-όλντ
τζιού..., δηλαδή αποκαλύπτει τήν δράση τού
εβραίου Λάνσκυ ώς αρχηγού τής Μαφίας.

117
 Νά κι ένα άλλο δυό χρόνια μετά, 1972
Απρίλιος. Πάλι ο Γενικός Αρχηγός τής
Μαφίας ο εβραίος Λάνσκυ: άτ 68, χή λήβς ίν
Ισραήλ..., τί; νά. Ο άνθρωπος διώκεται τήν
εποχή αυτή στίς ΗΠΑ γιά πλήθος
κακουργημάτων καί τί άλλο; βρίσκει τό
καταφύγιό του στό μόρφωμα πού ’γινε γιά νά
προστατεύονται οι εβραίοι κακούργοι, στό
Ισραήλ. Περιπλανώμενοι γύφτοι,
κοσμοπολίτες εβραίοι. Κοινό μεταξύ τους
τούτο, τό τραγουδά κι ο Χατζής: -Σπίτι δέν
υπάρχει νά τούς δένει...
Γύφτοι ελληνοποιηθέντες κι από
εβραίους απαχθέντες. Ω παίδες τών ελλήνων
ίτε! καί σέ κανέναν μήν τό πήτε, άσχημοι
μαζί κι ωραίοι γίνατ’ όλοι σας εβραίοι.
Οίστρος ποιητικός. Τσιφτετέλι στόν τσιφούτ
μαχαλά, στά οβραίηκα. Βρήκαμε υλικό γιά
τήν έρευνά μας: παιδιά αφημαγμένα, παιδιά
αρπαγμένα, πουλημένα, γύφτοι ή εβραίοι οι
δράστες. Μιά βρώμικη [μή-αγία] μή καθαρή
πράξη. Μή αγία; [= Μαγεία]. Γύφτοι κι εβραίοι
καί σ’ αυτό ταυτίζονται. Οι μαγγανείες κι οι
μαγγιές τό ταλέντο τους. Τά όποια «μάγια»
δηλ. μή άγια = βρώμικα τερτίπχια είναι σήμα
κατατεθέν αλληλοκαλυπτόμενο από γύφτους
καί εβραίους μάγκες καί μάγους.
Μαγγανοπήγαδο.
‘Σίμωσε νά σέ πώ τό μοίρα σου’, λέει η
γύφτισσα. Ανοήτως οι γλωσσολογούντες
παράγουν τό σίμωσε από τό «ασήμωσε»!,
προστακτική τού ασημώνω = δίνω ασήμι,
δηλ. λεφτά. Όχι. Τό «σίμωσε» τών γύφτων,

118
σχετίζεται μέ τόν εβραίο Σίμωνα τού οποίου
η άτιμη πράξη «Σιμωνία», έγινε η
καθημερινή τών γύφτων πρακτική καθότι
υπονοούν ό,τι κι οι εβραίοι: Χρύσωσε!, ή
λάδωσε. Λάδι; μά τί σχέση έχουν οι εβραίοι;
Καμμιά. Απλώς τό γράφω προειδοποιητικά
γιά νά μήν στάξη η ουρά τού ποντικού
[πού’πεσε μέσ’ τό λάδι].
Εν Ελλάδι τώρα. Παιδομάζωμα. Δυό
κατηγορίες είναι γνωστό ότι τό διέπραξαν
θεσμικά τό εν λόγω κακούργημα. Πρώτον οι
τούρκοι κατακτητές γιά νά φκιάξουν τόν πιό
σκληροτράχηλο στρατό, τούς γενίτσαρους.
Τί λέν οι ιστορικοί; Ότι οι εβραίοι, αιωνόβιοι
σύμμαχοι τής τουρκιάς, πρωτοστατούσαν
στό παιδομάζωμα.
Δεύτερον οι κουμμουνιστές. Αυτές είναι
οι δυό γνωστές κατηγορίες μπάσταρδων πού
απήγαγαν μέ τήν βία καί θεσμικά
ελληνόπουλα: τούρκοι, επί 4 αιώνες [ιε΄,
ιστ΄, ιζ΄, ιη΄] καί οι κουμμουνιστές
ληστοσυμμορίτες, οπαδοί τών εβραίων
Μάρξ, Έγκελς, Λένιν, Στάλιν, Τρότσκυ, Τίτο,
Μπεναρόγια κτλ επί τέσσερα δύστυχα
χρόνια: [1946, 1947, 1948, 1949]. Άλλοι;
Προφανώς. Ναί, σήμερα βγαίνουν βρώμες γιά
«τά παιδιά τής Φρίκης» [Φριδερίκης], μιάς
βασίλισσας πού δέν ήξερε τί νά κάνη μέ τά
εναπομείναντα ορφανά καί τά μοσχοπούλαγε
σέ πλούσιους χοντρούς μαγκούφηδες
αμερικάνους κι έρχονται τώρα τά καημένα
καί βρίσκουν τά σόγια τους, ύστερα από

119
μισόν αιώνα καί τά δείχνει η τηλεόραση καί
τρέχει τό δάκρυ τών θεατών κορόμηλο.
Συνεργάτες τής Φρίκης, σιχαμένοι
γιατροί καί νοσηλευτές απ’ τό ίδρυμα
βρεφών Μητέρα στήν Αθήνα, απ’ τόν Άγιο
Στυλιανό τής Θεσσαλονίκης –πάλι ο
σκατότοπος αυτός- καί όχι μόνον. Σέ κάθε
κλινική διαπράττονταν τούτο τό άθλημα τών
αθλίων. Ποιό είναι τό γαμώτο τής υπόθεσης;
Τό ότι μιά πρόστυχη νομοθεσία κι άλλες
κωλυσιεργίες στό μπουρδέλλο Ελλάς,
αποτρέπουν τήν έρευνα στά αρχεία καί
σέ βάθος. Όλα δείχνουν ότι τό ανοσιούργημα
τούτο, μέ διάφορους τρόπους συνεχίζεται.
Νά τό δεχθώμεν. Τούς μικρούς μπόμπιρες
[νήπια], αρπάζουν μεγάλοι βόμπιρες, [γύφτοι,
τούρκοι, εβραίοι, κουμμούνια, αμερικάνοι
χοντροί μαγγούφηδες, επίορκοι γιατροί,
φιλάνθρωπες – φιδάνθρωπες Φριδερίκες].
Μάλιστα. Τί είναι αυτοί όλοι; Ποιά σχέση
έχουνε μέ τούς πούστηδες τούς σατανιστές
καί τούς φασίστες, όπως δηλώνω στόν
υπότιτλο τού έργου τούτου;
Σταυροφορία τών παίδων. Μιά πολύ
βρώμικη ιστορία πού η επίσημη «ιστορία»
δέν θέλει νά θυμάται; Έγινε; Ναί. Μά γιατί
δέν θέλουν «οι εξουσιαστές» πού
καθορίζουν τήν «ύλη σπουδών» καί τόν
τρόπο γιά τό πόσα, ποιά καί πώς καί πότε θά
τά μάθουμε, νά γίνουν γνωστά αυτά; Μήπως
τά σημερινά φασιστικά γουρούνια πού
ελέγχουν καί μανιπουλάρουν τά
εντζουκέσιοναλ σύστεμς αλόβερ δή

120
γουώρλντ, είναι τά ίδια ακριβώς γουρούνια
πού σκαρφίστηκαν τήν γελοία αυτή
«σταυροφορία»;
ΑΠΟ ΦΌΒΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ.
Μελέτησα πρόσφατα μια σειρά
συγγραμμάτων, εφημερίδων, περιοδικών καί
δημοσιεύσεων στό Διαδίκτυο όπου
καταγγέλονται «χριστιανοϊουδαίοι»
πάστορες, υπουργοί, δάσκαλοι κ.λπ. στίς
ΗΠΑ, μέ πολύ σκληρό τρόπο. Υπάρχουν
βέβαια καί ορισμένα σχόλια επί τών
ανωτέρω δημοσιεύσεων πού σέ γενικές
γραμμές τίς θεωρούν υπερβολικές. Άλλοτε
πάλι, ακόμα πιό έντονες ανταπαντήσεις,
είναι πολύ πιό καυστικές. Παρουσιάζουν
αποδεδειγμένες προδοσίες, εξαπατήσεις, και
δράσεις δολοφόνων, απατεώνων και
κλεφτών που υπερβαίνουν σχεδόν κάθε
γνωστή αλητεία.

Και τους παπικούς έκφυλους δεν πρέπει να τους

φοβόμαστε; Για να’χουμε να λέμε, το Βήμα στις 25.
03. 07, μας διαφωτίζει: ‘… Το FBI να εισέρχεται
σε ναούς της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας

121
και συλλαμβάνει ιερείς. Τους οδηγεί στα
δικαστήρια με την κατηγορία της
παιδεραστίας. Η Ρωμαιοκαθολική
Εκκλησία καταποντίστηκε οικονομικά
από τις αποζημιώσεις που εκλήθη να
καταβάλει στα θύματα των παιδεραστών
κληρικών της. Το ιστορικό κτίριο της
Επισκοπής Βοστώνης πουλήθηκε στο Τάγμα
των Ιησουιτών μοναχών σε μια προσπάθεια
να διασωθεί από τις κατασχέσεις. Ο ισχυρός
καρδινάλιος της Βοστώνης ανεκλήθη στην
Αγία Εδρα και οι papabillis της Αμερικής -
δηλαδή, οι εν δυνάμει διάδοχοι - του Πάπα
Ιωάννη Παύλου Β’ ανέκρουσαν πρύμναν,
«εγκατέλειψαν» τις φιλοδοξίες τους και
προσπάθησαν να διασώσουν την παρουσία
τους στις Ηνωμένες Πολιτείες’.

Γενικά, για τα θέματα αυτά γίνεται ο χαμός, ενθάδε

και… παγκοσμίως. Ιδού. Από εκατομμύρια αναφορές
στα αρχεία μου, βάζω ένα απόσπασμα του Μάριου
Πλωρίτη που γράφει σε άρθρο του στο ΒΗΜΑ
(«H ολοκλήρωση της διαστροφής του
δημοκρατικού πολιτεύματός μας», 02/

122
10/ 2005) σχολιάζοντας την αρχιεπισκοπική
υποκρισία για ένα από τα πολλά λεκτικά
ατοπήματά της: «Εμείς δεν είμαστε
Γερμανοί, Γάλλοι, Άγγλοι. Είμαστε
άντρες, ανδροπρεπείς Ελληνες, και
μιλάμε αντρίκεια» (Χριστόδουλος, στη
Μυτιλήνη, 20.6.1999).

Παρατήρησε τότε ο Πλωρίτης: [Σεπτά

παραδείγματα, οι δεκάδες καταδίκες και
αποσχηματισμοί κληρικών όλων των βαθμών
για κιναιδισμό, σοδομία, παιδεραστία,
πορνεία. Ορισμένοι απ’ αυτούς, μάλιστα,
εναλλάσσουν τα ράσα με… στρινγκ!].
Αλλά μπορεί κάποιος να πει πως ο
μακαρίτης ο Πλωρίτης, πνεύμα φιλελεύθερο

123
και δημοκρατικό εχθρευόταν τον κλήρο. Ο
πρωθυπουργός της Χούντας Σπ. Μαρκεζίνης
όμως για κάθε άλλο παρά για εχθρός της
Εκκλησίας, μπορεί να κατηγορηθεί. Στο
βιβλίο του “Τα εις Εαυτόν” (εκδ. Φερενίκη),
αποκαλύπτει πως όταν έγινε πρωθυπουργός,
ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος του περιέγραψε
“τα της Εκκλησίας ως ανεπανόρθωτα. Εκτός
της ανωμάλου οικονομικής διαχειρίσεως...
μου επέδειξε σωρείαν φωτογραφιών
αρχιερέων και πάντως ιερωμένων, εις
ασέμνους στάσεις με τας ‘ανηψιάς’ των ή
παιδάρια”. Το συμπέρασμα στο οποίο
οδηγήθηκε ο Μαρκεζίνης, αντιπροσωπευτικό
της πολιτικής όλων των κυβερνήσεων, ήταν
πως “πρέπει να αποφεύγεται
οποιαδήποτε ανάμειξις με τα
εκκλησιαστικά”. Μη θίγετε λοιπόν τα
κακώς κείμενα, εκτός κι αν δεν κρύβονται με
τίποτα όπως συνέβη το 2005 που ξέσπασε
ορυμαγδός αποκαλύψεων, που γρήγορα όμως
και πολύ περίεργα κουκουλώθηκαν, με
ελάχιστες απώλειες για την Εκκλησία.
Αυτά για τον δικό μας χώρο. Άς δούμε κι αλλού τι
συμβαίνει –ακολουθεί επιστολή κάποιου που ‘αντιδρά’
στην ΟΠΤΙΚΗ την προηγούμενη και ΣΥΜΨΗΦΙΖΕΙ...

124
 ‘Η σύνδεση της παιδεραστίας με την
Ορθοδοξία είναι αστεία. Σημειώστε αυτό. Η
Εκκλησία δεν είναι η σύναξη μόνο των Αγίων.
Ούτε παθαίνει η Εκκλησία από την αμαρτία
και την παράβαση. Ούτε ζητά πρώτα ν’
αγιάσεις κι ύστερα να κάνεις τον σταυρό
σου. Ούτε σε αποκλείει, ακόμα και αν είσαι
δολοφόνος. Ούτε ηθικολογεί. Αλλοίμονο,
υποκριτές και φαρισαίοι. Χιλιάδες αεροπλάνα
τσάρτερ, γεμάτα χονδρούς, κοιλαράδες
γερμανούς, ολλανδούς, γάλλους και άγγλους,
πετάνε με κατεύθυνση τις χώρες της Ασίας.
Σεξουαλικός τουρισμός ονομάζεται και
είναι επιχειρησιακά και επαγγελματικά
οργανωμένος. Εκατομμύρια παιδιά,
πάμφτωχα, όργανα ηδονής των
ανωμάλων της ευρώπης. Εκατομμύρια.
Αγόρια και κορίτσια. Αφού δε τα πηδήξουνε
για λίγα ευρώ, τα πάμφτωχα, αγοράζουνε

125
τα νεφρά τους. Σκλάβοι, παιδιά εργάζονται
σε συνθήκες υπομεσαιωνικές, στις μεγάλες
πολυεθνικές. Παιδιά πόρνες, παιδιά
σκλάβοι, παιδιά δοχεία οργάνων. Αυτό
είναι το πρόσωπο του πολιτισμού σας, του
ωραίου, γενναίου και μεγάλου ευρωπαϊκού
πολιτισμού. Ο «πολιτισμός» της
εκμετάλευσης. Η βαρβαρότητα. Η καρδιά
του σκότους, όπως έγραφε ο Ιωσήφ Κόνραντ.
To 2001, στην Γαλλία, πρώτο σε πωλήσεις
ήταν το βιβλίο του Oυέλλμπεκ, Πλατφόρμα,
που εκθειάζει τον σεξουαλικό τουρισμό στις
χώρες της ανατολής και στην παιδική
δυστυχία. Το ίδιο έκανε, ομοίως έγραψε, ο
Μαρσέλ Προύστ, κείμενα παιδεραστίας που
μένουν γι’ αυτό αδημοσίευτα. Κλείστε τα
μάτια, το στόμα και τ΄αυτιά σας και
συνεχείστε αυτό το αυτιστικό
παραμιλητό κατά της Εκκλησίας…
Βγάζετε ‘άκρη’ από χίλιες τέτοιες κοκορομαχίες;
Το ποιος είναι πιο ‘παιδεραστικός’ από τον… άλλον!

ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΑΚΡΗ κι έβγαλα.

Έκανα και μια ομιλία στον Βόλο και μιαν άλλη στην
Λάρισσα, δείχνοντας τους μεγάλους ενόχους με βάση
την ίδια την ομολογία τους. Έγραψα και 16 τόμους γύρω

126
απ’ τα θέματα αυτά. Να βάλω εδώ τον πρώτο, τον
‘εισαγωγικό’ –ακολουθεί και νομίζω, διαφωτίζει.

[Πρώτα όμως να παραθέσω μια ‘σταγόνα’ από το

ιντερνέτ της δράσης και εβραίων ανώμαλων
παιδεραστών που καταδικάστηκαν στις ΗΠΑ, καθότι,
είτε για εξαχρειωμένο τσιφουταργιό πρόκειται, ή
μασοναργιό, αλλά και για παπαδαργιό, είτε για παπικά
παπάργια, είτε για ‘ορθόδοξα’ αρχιμαντριτάκια κι
όποιους άλλους ντιγκιντάγκες πάσης φυλής ή θρησκείας,
η αηδία για το όποιο κιναιδαργιό πρέπει να είναι ίδια
και πέραν πάσης αμφιβολίας, όποιοι νόμοι καλύπτουν
τους ανώμαλους, έχουν γίνει απλούστατα από ιδίου
φυράματος μ’ αυτούς τους αλήτες οι οποίοι τρυπώσαν
στα κυνοβούλια των χωρών.

127
 Τελευταία, η ελληνική βουλή, [Δεκέμβριος 2009],
δεν είχε με τίποτε άλλο σοβαρότερο να ασχοληθή!; όπου
φαίνεται οι ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΕΣ έχουν την
ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ, ψήφισε ευνοϊκότερη ρύθμιση για τους
συναδέλφους των βουλευτών παιδεραστές, να βγαίνουν
από τις φυλακές γρηγορότερα, εάν και όταν δηλαδή
συλλαμβάνονται!

128
 Εδω υπάρχουν κάποιες σοκαριστικές πληροφορίες
σχετικά με το πως Εβραίοι ραββίνοι κακοποιούν παιδιά.
Ο Yehuda Nussbaum (αυτός με τα "tatoo" στην πιο πανω
photo), ελεγκτής "Shatnez" (μια εντολή απο τις γραφές
των Εβραίων που τους λέει να μην βάζουν πάνω τους
μαλλί και λινό) και παιδεραστής, έχει ακόμη επαφές με
παιδιά στο Μπρούκλυν.

129
 Η υπόθεση του ραββίνου Elior Chen. Ο ραββίνος
Elior Chen και οι ακόλουθοί του είναι ύποπτοι για
σοβαρή κακοποίηση δύο παιδιών, 3 και 4 ετών
αντίστοιχα, που κτυπήθηκαν άγρια με σφυριά,
μαχαίρια και άλλα εργαλεία για μήνες μέχρις ότου το
μικρότερο παιδί έχασε τις αισθήσεις του τον
προηγούμενο μήνα.

130
 Ραββίνος Jerry Brauner (AKA: Yechiel Brauner)
Εχει καταδικαστεί με κατηγορίες για σεξουαλική
κακοποίηση-1ου βαθμού και 3ου: Θέμα άλλο ένα
πρόσωπο για σεξουαλική επαφή χωρίς συναίνεση. Η
ποινή του ήταν 11 χρόνια. Ο Brauner είναι σε ειδικό
πρόγραμμα απο το 2002 γιατί κακοποίησε σεξουαλικά
ένα 15χρονο αγόρι.

131
 Η υπόθεση του ραββίνου Ephraim F. Shapiro.
Εχει κατηγορηθεί για σεξουαλική κακοποίηση πολλών
παιδιών για πάνω απο 50 χρόνια.

132
 Η υπόθεση του Shlomo Aviner. Κακοποιούσε
σεξουαλικά γυναίκες

133
 Η υπόθεση του ραββίνου Lewis Brenner. Έχει
καταδικαστεί για κακοποίηση παιδιών. Οι πραγματικές
κατηγορίες περιλαμβάνουν 14 κατηγορίες για
σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκου με σοδομισμό και
κακοποίηση που έθετε σε κίνδυνο την υγεία του
παιδιού. Συμφώνησε να καταθέσει ένοχος για μια απο τις
κατηγορίες για σοδομισμό, κακοποίηση 3ου βαθμού σε
αντάλλαγμα με φυλάκιση 5 χρόνων.
*

134
 Το σάητ απ’ όπου αντέγραψα κάποιες από τις
χιλιάδες περιπτώσεις εβραϊκής ψυχανωμαλίας και
παιδεραστίας, κάνει έναν ‘περίεργο’ συμψηφισμό και
υποβάλει μια ‘Κρίσιμη ερώτηση’: Οταν κάποιος
χριστιανός ιερέας κακοποιήσει σεξουαλικά παιδί γίνεται
χαμός σε όλα τα κανάλια της υφηλίου και κτυπιέται ο
θεσμός της εκκλησίας ανελέητα (και είναι σωστό να
τιμωρείται ο ιερέας που διέπραξε το έγκλημα). Σε
περίπτωση που διαπράξει το ίδιο και χειρότερο έγκλημα
Εβραίος ραββίνος τότε το θέμα δεν παίρνει ποτε μεγάλη
δημοσιότητα. Γιατί άραγε;’

135
 Αυτός ο συμψηφισμός εμένα με αηδιάζει καθώς η
μόνη αποδεκτή λύση στο πρόβλημα είναι τα τέρατα αυτά
σε όποια φυλή ή θρησκεία κι αν ανήκουν να κρεμιούνται
αμέσως μαζί με τους τυχόν ‘υποστηρικτές τους’ οι
οποίοι ασφαλώς είναι ίδιοι μ’ αυτούς και χειρότεροι.
Όποιος θέλει να δή περισσότερα γι’ αυτά τα
θέματα, δίνω κάποια σάητς. Τέλος πάντων, είτε εβραίοι,
είτε άθεοι ή ‘χριστιανοί’, οι ανώμαλοι παιδεραστές
πρέπει να αντιμετωπιστούν συνολικά από το ανθρώπινο
Γένος, όσο υπάρχουν ακόμα άνθρωποι.
To be continued... ΠΗΓΗ For the complete list of rabbi
molesters go to
http://www.herveryssen.net/www/?p=172
Also look up this site
http://jewishsurvivors.blogspot.com/
and this site: http://exposemolesters.blogspot.com/
Please also check out this web-site: Re: Rabbis
are Pedophiles
*
Λέω να βάλω κάποιες ειδήσεις για την δράση των
ανώμαλων παιδεραστών, εντελώς τυχαία για να πάρετε
μια ιδέα ‘τι συμβαίνει’ και ποιοι και πώς τους
ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ. Δυστυχώς και η Ελλάδα κατάντησε
ένα πλήρως σατανιστικό παιδεραστοκρατούμενο σκατό.
Η μόνη οδός είναι η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ των ελλήνων
και η καταδίκη των παιδεραστικόφιλων πωλητικών
κομμάτων. Το ξεμπρόστιασμα άγαμων κληρικών και
δικαστικών και μασσώνων που εμπλέκονται σ’ αυτές τις
αηδίες και φέηγ βολάν – αυτοκόλητα με τις σιχαμένες
φάτσες τους παντού.
Το κυριότερο είναι ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ παντού και όπου
βρισκόμαστε γι’ αυτό το θέμα. Άς πούμε μια ‘καλημέρα’
λιγότερη, αλλά να μην περάση μέρα που να μην μιλάμε
και να καταγγέλουμε αυτά, μπας και δημιουργηθή
κάποιο κίνημα τελικά [οι πωλητικοί θα ζητήσουν να το
εκμεταλευτούν!] και ψηφίσουν τον μόνο νόμο που είναι

136
αποδεκτός σ’ αυτή την περίπτωση [= Να γίνη
ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ στην χώρα για επαναφορά της
θανατικής ποινής ειδικά για τους παιδεραστές και τους
αλήτες των ναρκωτικών].
ΕΓΚΛΗΜΑ! ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΕΣ!
ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΟΙ ΔΡΑΚΟΙ
Ένα απίστευτο θέμα έφερε στο φως της
δημοσιότητας η εφημερίδα «Το Πρώτο Θέμα»,
αποκαλύπτοντας πως ένας 45χρονος παιδεραστής, ο
Παναγιώτης Κόκκαλου, οποίος είχε καταδικαστεί για
επιθέσεις και βιασμούς εις βάρος 22 παιδιών
(τουλάχιστον τόσα τόλμησαν να τον καταγγείλουν),
αφέθηκε ελεύθερος από την ελληνική δικαιοσύνη και
μάλιστα «σωφρονισμένος», σύμφωνα με τους
υπεύθυνους που υπέγραψαν την αποφυλάκισή του,
καθώς είχε εκτίσει τα 3/5 της ποινής του.

137
 Μάλιστα δεν του επιβλήθηκε κανένας
περιοριστικός όρος και αφέθηκε ελεύθερος χωρίς καν να
ενημερωθούν η Αστυνομία και το Τμήμα της περιοχής
του! Ο δράκος- παιδεραστής είχε κακοποιήσει
σεξουαλικά και έναν μαθητή δημοτικού, κατά τη
διάρκεια πενθήμερης άδειας (κατά την οποία και δεν είχε
επιστρέψει στις φυλακές), που είχε πάρει όταν ήταν
ακόμα στη φυλακή, ενώ ο ίδιος έως και σήμερα δεν
ζήτησε συγνώμη από κανένα θύμα του!

Και ενώ ο Παναγιώτης Κόκκαλου επέστρεψε και

πάλι στις φυλακές, γιατί βίασε πάλι ένα κοριτσάκι, ένας
ακόμη παιδεραστής, ο Γεώργιος Παυλόπουλος, ο
λεγόμενος και «δράκος των κατασκηνώσεων», 37 ετών,
παιδοψυχολόγος, που ασέλγησε τουλάχιστον πάνω σε
οκτώ ανήλικα αγοράκια, στις κατασκηνώσεις του Δήμου
Αθηναίων και στο Ίδρυμα Χατζηκώστα, βρίσκεται ένα
βήμα πριν την αποφυλάκιση, χωρίς καν να δικαστεί,
καθώς ακόμα δεν έχει οριστεί δικάσιμος και τον
Ιανουάριο συμπληρώνεται το 18μηνο της προφυλάκισής
του!
Μετά από αυτήν την εξέλιξη, όλο και περισσότερες
καταγγελίες υπάρχουν για περίεργες συναλλαγές και
υπόγεια αλισβερίσια μεταξύ δικαστών, υπαλλήλων του

138
υπουργείου Δικαιοσύνης και κρατουμένων, που έχουν
ως αποτέλεσμα οι μεν πρώτοι να πλουτίζουν και οι
τελευταίοι να αποφυλακίζονται με «συγχωροχάρτια»,
ενώ κάποιοι άλλοι, «σαπίζουν» στη φυλακή είτε γιατί
βρέθηκαν με λίγα γραμμάρια ηρωίνης πάνω τους, είτε
γιατί χρωστούσαν στο ελληνικό δημόσιο…

Την ίδια στιγμή, έρευνα φανερώνει πως

τουλάχιστον ένα στα δέκα παιδιά στη χώρα μας έχει
κακοποιηθεί σεξουαλικά, ενώ δράστες είναι συνήθως
άτομα του στενού οικογενειακού περιβάλλον. Τα
περισσότερα παιδιά που ζουν το μαρτύριο του βιασμού
δύσκολα μπορούν να ζήσουν πλέον φυσιολογικά, ενώ
δυστυχώς μόνο ένα από τα πέντε παιδιά που
κακοποιούνται θα μιλήσει στην οικογένειά του ή στις
Αρχές, γεγονός που φανερώνει πως ακόμη και τα
νούμερα που παρουσιάζονται όχι μόνο ενδέχεται να είναι
πλασματικά, αλλά και να πολλαπλασιάζονται …

139
 Σύμφωνα με τους αστυνομικούς, τους
παιδοψυχολόγους και τους κοινωνιολόγους, οι
παιδεραστές ανήκουν σε μια κατηγορία ατόμων που
έχουν ιδιαίτερη ικανότητα να ασκούν επιρροή πάνω στα
θύματά τους. Συνήθως είναι ευυπόληπτοι επιχειρηματίες,
παντρεμένοι με παιδιά, υψηλού μορφωτικού επιπέδου,
δρουν βάσει μελετημένου σχεδίου και είναι αμετανόητοι.

Στο μεταξύ, με δίκες-εξπρές και βαρύτατες ποινές

που φθάνουν ως και τα ισόβια θα τιμωρούνται οι
παιδεραστές, οι παραβάτες γενετήσιων εγκλημάτων κατά
ανηλίκων, οι διοργανωτές και διαφημιστές σεξουαλικού
τουρισμού, οι έμποροι, οι παραγωγοί και οι διακινητές
παιδικής πορνογραφίας, ενώ αυξάνεται και ο χρόνος
παραγραφής των αδικημάτων για τα γενετήσια
εγκλήματα.
Παράλληλα, «πέπλο προστασίας» ανοίγει το
νομοσχέδιο στα ανήλικα θύματα, τα οποία από την
πρώτη στιγμή έχουν ψυχολογική υποστήριξη, όπως και
δωρεάν νομική υποστήριξη, ενώ τα ανήλικα θύματα
κάτω των 18 ετών μπορούν να μην παρασταθούν στη
δίκη του δράστη και να καταθέσουν παρουσία
ψυχολόγου μέσω οπτικοακουστικού μέσου.
*

140
 Παραγράφεται τον Ιούνιο το αδίκημα!
http://press-gr.blogspot.com/ [Αυτά που λέγαμε!]
Αναβλήθηκε η δίκη των παιδεραστών...
Από το http://pressonice.blogspot.com/
.

Πέσαμε μέσα... Αναβλήθηκε η δίκη των

παιδεραστών που σκορπούσαν τη φρίκη ασελγόντας
πάνω σε παιδικά κορμιά στα Λιόσια... Κρίθηκε πως το
Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο δεν είναι αρμόδιο για την
διεξαγωγή της δίκης. Η υπόθεση θα εκδικασθεί εκ νέου
στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων σε νέα
ημερομηνία που θα ορίσει η εισαγγελία. Στο μεταξύ το
18μηνο λήγει τον Ιούνιο...!
*

141
 ΟΙ ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΑΚΟΜΑ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ...

Το ασύλληπτο δράμα της 11χρονης κοπέλας από τις

Σέρρες, η οποία γέννησε το παιδί του βιαστή της,
συνεχίζεται... Ενα χρόνο μετά την αποκάλυψη ότι ένας
26χρονος την παρέσυρε και την αποπλάνησε, ενώ ο
65χρονος νονός της τη βίαζε συστηματικά με πιθανό
αποτέλεσμα να την αφήσει έγκυο και λίγο αργότερα να
γεννήσει το παιδί του, δικαιοσύνη δεν αποδόθηκε... Οι
παιδεραστές κυκλοφορούν ελεύθεροι! Πριν από λίγες
μέρες το δικαστήριο αντιμετώπισε με προστατευτισμό
τον 26χρονο κατηγορούμενο και αποφάσισε να μην
εκτελέσει, μέχρι την εκδίκαση της έφεσης, την ποινή της
κάθειρξης έξι ετών που επέβαλε στον «άντρα», τον
ντόπιο Αλβανό «μάγκα» που ικανοποίησε τα σεξουαλικά

142
του ένστικτα στο άγουρο κορμάκι του κοριτσιού. Οσο
για τον 65χρονο νονό και -αδιευκρίνιστα ακόμη- πατέρα
(;) του παιδιού του θύματος; Αυτός την «κοπάνησε» κι
έγινε καπνός ταπεινώνοντας το κύρος των διωκτικών
αρχών...
Η φοβερή ιστορία, που δεν είναι η μόνη που
πλήττει το κύρος της χώρας στην Ευρώπη όσον αφορά
τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη διαμονή των ομογενών
και αλλοδαπών οικονομικών μεταναστών,
αποκαλύπτεται την Τρίτη το μεσημέρι, στις 19 Ιουνίου
του 2007, στο γραφείο του ανακριτή Πλημμελειοδικών
Σερρών. Ολα όσα καταθέτει η μαθήτρια της ΣΤ';
Δημοτικού αφήνουν άφωνους τους ανακριτικούς
υπαλλήλους. Διηγείται τη γνωριμία της με έναν
θερμόαιμο Αλβανό που την είχε βάλει στο μάτι. Εκείνο
το βράδυ που συνέβη το περιστατικό τής είχε προτείνει
να πάνε βόλτα με το μηχανάκι του. Ο δράστης είχε
σταματήσει σε κάποιο μισογκρεμισμένο σπίτι και της
είχε προτείνει να μπουν μέσα. Η κοπέλα αρνήθηκε. Στο
μυαλό του δράστη όμως στριφογύριζε η ανικανοποίητη
σεξουαλική του επιθυμία. Σταμάτησε πάλι σε μια
οικοδομή. Δράστης και θύμα ανέβηκαν πάνω. «Αρχισε
να έρχεται προς εμένα» διηγείται η κοπέλα. «Μου έπιασε
τα χέρια κι εγώ άρχισα να τραβιέμαι προς τα πίσω και
όταν δεν υπήρχε πλέον χώρος έπεσα στα σκαλοπάτια και
μάλιστα χτύπησα στην πλάτη μου. Οταν βρεθήκαμε στα
σκαλοπάτια, ο Μ... άρχισε να λέει πως είχα μεγαλώσει
και ότι είχα ομορφύνει και ότι με αγαπάει και
ταυτόχρονα άρχισε να με φιλάει και να με χαϊδεύει με τα
χέρια του στο πρόσωπό μου».
Οταν ο άντρας προχώρησε στη σεξουαλική πράξη,
η κοπέλα άρχισε να πονάει και να διαμαρτύρεται. Τότε
έφυγαν από την οικοδομή. Η 11χρονη προσθέτει στην

143
κατάθεσή της μια φράση που προσμέτρησε στο
δικαστήριο και χρησιμοποιήθηκε ως ελαφρυντικό για
τον 26χρονο με το διαυγή κι έντιμο μέχρι τότε βίο: «Σε
όλη τη διάρκεια, από τη στιγμή που άρχισε να με
πλησιάζει μέχρι τη στιγμή που σταματήσαμε να κάνουμε
έρωτα και ντυθήκαμε, εγώ δεν είχα μιλήσει στον Μ...
ούτε του είχα πει να σταματήσουμε». Η μητέρα όμως της
11χρονης κάνει έμμεσα λόγο για σεξουαλική
κακοποίηση στην προανακριτική της κατάθεση: « ...;Η
κόρη μου είπε ότι επειδή φοβήθηκε από αυτόν δεν
αντιστάθηκε ούτε φώναξε».
«ΜΗ ΜΙΛΗΣΕΙΣ, ΘΑ ΚΑΝΩ ΚΑΚΟ ΣΤΗΝ
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ» Ο νονός-κτήνος
τρομοκρατούσε την ανήλικη
Στα μονοπάτια του μυαλού της 11χρονης όμως
κυκλοφορούσαν οι πιο άγριοι εφιάλτες που δυστυχώς
συνέβαιναν και στην πραγματικότητα. Διηγήθηκε στον
ανακριτή την επαναλαμβανόμενη σεξουαλική
κακοποίηση και το βιασμό που υφίστατο από τα δέκα
της χρόνια από τον πατέρα (;) του μωρού της, έναν
αδίστακτο βιαστή που σήμερα βρίσκεται στη Γεωργία
καταζητούμενος από τις ελληνικές αρχές. Ο 65χρονος,
εκμεταλλευόμενος τη φιλία του με την οικογένεια, τα
πεσκέσια που έδινε και την εμπιστοσύνη που
απολάμβανε από το στενό περιβάλλον του θύματος,
βίαζε επί δύο χρόνια, χωρίς προφυλάξεις και
«τουλάχιστον για μία φορά την εβδομάδα» το ανήλικο
κορίτσι. Για να μην αποκαλυφθεί η κτηνωδία του,
τρομοκρατούσε την ανήλικη κοπέλα λέγοντάς της ότι θα
την κάνει να το μετανιώσει και ότι θα κάνει κακό στην
οικογένειά της.
Στην ψυχομετρική έκθεση που έγινε στην ανήλικη
από την καθηγήτρια Ψυχολογίας Χριστίνα

144
Αντωνοπούλου κατέστη σαφές ότι το κορίτσι έχει
υποστεί σεξουαλική κακοποίηση με δύο ξεχωριστούς
τρόπους: ο 26χρονος προσέγγισε το θύμα με ήπιο τρόπο
και μεθοδευμένες και παραπλανητικές κινήσεις ώστε να
επιτύχει την εμπιστοσύνη και τη συμπάθεια του θύματος,
μέχρι τη στιγμή του σεξουαλικού εξαναγκασμού. Ο
65χρονος απειλούσε κι εκβίαζε, αυτοενοχοποιούσε και
ασκούσε σωματική και σεξουαλική βία. Στην απολογία
του στον ανακριτή ο κατηγορούμενος 26χρονος
ισχυρίστηκε ότι πλανήθηκε από την ηλικία του θύματος
πιστεύοντας ότι είναι 17-18 ετών λόγω της ανάπτυξής
της (κάτι που παραδέχεται και η μητέρα της), αρνείται
ότι ολοκλήρωσε τη σεξουαλική επαφή δίχως προφύλαξη,
ενώ αρνήθηκε επίσης ότι επεδίωκε σχέση με την ανήλικη
καθώς παραδέχτηκε ότι είναι αρραβωνιασμένος και ότι
ετοιμάζεται να φτιάξει τη ζωή του. Την ίδια ώρα
κατέστρεφε τη ζωή μιας άλλης κοπέλας... ΠΗΓΗ RSS Feed
για αυτό το θέμα 7 σχόλια

ο/η ΣΤΕΛΛΑ έγραψε στις Κυριακή, 26 Οκτωβρίου 2008 7:09 μμ

ΤΟ ΚΑΗΜΕΝΟ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΕΜΕΙΝΑ ....ΣΙΓΑ ΝΑ

145
ΜΝ ΕΜΕΙΑΖΕ ΚΑΙ ΓΙΑ 25 ΄... ΕΜΕΝΑ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΟ
Ο ΝΟΝΟΣ ΜΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΑΙ ΑΙΔΕΙΑ

ο/η mariaki έγραψε στις Σάββατο, 3 Ιανουαρίου 2009 2:02 μμ

loipon na t poistepso tra auto?????????? oxi 8a to
pistepso mono kai mono gt empisteuomai tin istoselida
sas .... an itan kapou allou siga min to pisteua ... merikes
fores lene mlkies gia na tous episkeptontai ... ELPIZO
NA MHN TO KANETE KAI ESEIS!!!!!!!!!

ο/η NIKOS έγραψε στις Κυριακή, 22 Φεβρουαρίου 2009 5:06 μμ

EGV PANTOS AN ALBANOS MOU BIAZE THN
KORH THA EIXA SKOTOSH OLOUS TOUS
ALBANOUS STHN PERIOXH

ο/η AKHS έγραψε στις Κυριακή, 22 Φεβρουαρίου 2009 5:11

μμKANONIKA O KOSMOS PREPI NA KREMASI
OLOUS TOUS ALBANOUS THS XORAS KI TON
THIO MAZI

ο/η ΜΙΑ ΜΗΤΕΡΑ έγραψε στις Παρασκευή, 27 Φεβρουαρίου 2009

3:44 παντου εχει καλοι και κακοι .μην εισασται
μμ

ρατσιστες με τους αλβανους. ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΜΕ ΤΟ

ΚΑΚΟ. ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ. ΟΙ
ΒΙΑΣΤΕΣ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΚΑΛΟ ΜΑΘΗΜΑ

ΜΑΡΙΣΑ έγραψε στις Πέμπτη, 14 Μαΐου 2009 8:44 πμ

ο/η

ama kapoios kapote piraksi tn koliti m i sto melon t idio

m t paidi dn exw skopw na kanw oti kanei i mana tis
kopelitsa k akoma perisotera... dn eimai ratsistria me
olous alla kitakste dn lew poli erxode n doulepsoun k na
exoun mia kaliteri zwi omos i pliopsifia apo autous
erxode gia na kanoun magia k t ksereiss kala pw dn einai

146
mono ena t krousma alla ekatodades k prepei na einai
akoma xiliades auta p dn kseroume.....

ο/η Salvamin έγραψε στις Πέμπτη, 29 Οκτωβρίου 2009 5:48 μμ

Sto eksoteriko oi pedofiloi exoun kai komma se
orismenes xores! Einai treloi? i mipos trelathika ego?
ΟΙ ΠΟΙΝΕΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΓΕΛΟΙΕΣ!!!

ΔΗΛΑΔΗ ΕΣΕΙΣ ΠΩΣ ΘΑ ΤΟΝ ΤΙΜΩΡΟΥΣΑΤΕ

ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ; Ωραίους νόμους έχουμε στην Ελλάδα. Ο
παιδεραστής-παιδόφιλος τιμωρείται ανάλογα με την
ηλικία του θύματος. Δηλαδή αν είναι κάτω των δέκα
ετών το παιδάκι τρώει τουλάχιστον 10 χρόνια ενώ αν
είναι μέχρι 13 ετών η κάθειρξη είναι μέχρι 10 χρόνια!!!
Και αν το θύμα είναι 13 ετών τότε το αδίκημα γίνεται
σε βαθμό πλημμελήματος.
Δηλαδή ο νομοθέτης αν είχε ανήλικο παιδί 13 ετών
και του το παρέσυρε ένας ενήλικας τι θα έλεγε; Ότι το

147
παιδί είναι 13 ετών και άρα είναι συνυπεύθυνο; Τα ήθελε
ο ...ποπός του;
Το 13χρονο δεν φοβάται; Είναι ατρόμητο και του
αρέσει να το βιάζουν; Δεν ντρέπεστε όλοι μαζί στην
βουλή. Με τέτοιους νόμους αποθρασύνονται οι
παιδεραστές και τα κτήνη.
Και που να το...ξέρει ο κόσμος. Σε 5 χρονάκια με
τις εργασίες και όλα τα συναφή θα είναι πάλι έξω ο
δράστης.Δε μιλάμε για ληστεία ή για κλοπή αλλά για
αρρώστια-ανωμαλία. Και αν πούμε ότι πρέπει να πάρουν
φάρμακα αυτοί οι άνθρωποι να μην έχουν ορμές θα μας
πείτε ότι είμαστε ρατσιστές. Πόσα παιδάκια πρέπει
να...καβαντζώσει κάποιος για να τους πεις stop; Αν ήταν
το παιδί σου, εσύ που τώρα διαβάζεις το κείμενο
ξέρεις τι θα έκανες; Θα τον καθάριζες.
Και θα έλεγες ότι θέλει κρέμασμα. Εμείς λέμε να
τον καταντήσετε... ανίκανο. Για ποιον λόγο να έχει
το ...πράγμα του; Για να πηγαίνει με ανήλικα; Άντε ρε
να χαθείτε όλοι με τους νόμους σας. Δημοκρατία της

Για να προστατεύει τα
πλάκας.

δικαιώματα των βιαστών-

παιδόφιλων και όχι των
θυμάτων.
*

148
 Παιδόφιλοι υπεράνω πάσης υποψίας
Τετάρτη, 24 Ιουνίου 2009, 16:17
Καθηγητής Λυκείου, οδηγός σχολικού,
αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού,
Διευθυντής υποκαταστήματος ΟΑΕΔ στα
δυτικά προάστια, Πυροσβέστης. «Πολίτες
υπεράνω πάσης υποψίας», μέλη σ' ένα από τα
πιο σκληρά κυκλώματα διακίνησης υλικού
παιδικής πορνογραφίας μέσω Διαδικτύου της
τελευταίας δεκαετίας, συνελήφθησαν από το
Τμήμα Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος.
Η επιχείρηση της ΕΛ.ΑΣ. με την κωδική
ονομασία «spider-web» («αράχνη στον ιστό»)
διήρκησε περίπου δύο εβδομάδες και
απέφερε συνολικά στον «ιστό» 20 άτομα.
Το Τμήμα Δίωξης Ηλεκτρονικού
Εγκλήματος σε συνεργασία με το αντίστοιχο
Τμήμα των Γερμανικών Αρχών εντόπισαν
πλήθος χρηστών του λογισμικού
προγράμματος διαμοιρασμού αρχείων

149
«EDONKEY» να διακινούν μεταξύ τους
σκληρότατο υλικό πορνογραφίας ανηλίκων.
Από την ψηφιακή έρευνα που
διενεργήθηκε διαπιστώθηκε η εμπλοκή
εκατόν εβδομήντα (170) ηλεκτρονικών ιχνών
Ελλήνων χρηστών internet.
Σε ψηφιακή ανάλυση, η οποία
πραγματοποιήθηκε στα προαναφερθέντα
ηλεκτρονικά ίχνη και διήρκησε τρεις μήνες,
ταυτοποιήθηκαν ψηφιακά τριάντα εννιά (39)
χρήστες internet να διακινούν στο διαδίκτυο
βίντεο και φωτογραφίες με βιασμούς
ανηλίκων.
Η ηλεκτρονική ανάλυση και η έρευνα
έδειξε ότι οι δράστες διακινούσαν το υλικό
από την Αθήνα, την Θεσ/νίκη, την Λάρισα,
την Πτολεμαΐδα, τον Βόλου, το Ηρακλείο , τα
Χανιά , την Αμαλιάδα, τη Νεμέα, τη
Μονεμβασιά, την Πρέβεζας και την Κέρκυρα.
Από τις κατ' οίκον έρευνες,
κατασχέθηκαν ογδόντα επτά (87) σκληροί
δίσκοι Η/Υ, πέντε (5) φορητοί Η/Υ και πλήθος
ψηφιακών δίσκων CD-DVD συνολικής
χωρητικότητας 35.000 GB που περιείχαν
υλικό παιδικής πορνογραφίας.
Η λίστα των συλληφθέντων σοκάρει:
- Καθηγητής Λυκείου στην Καλλιθέα
- Οδηγός σχολικού λεωφορείου
(πρόκειται για ιδιωτικό δημοτικό σχολείο
στο Χαλάνδρι)
- Έφεδρος αξιωματικός του Πολεμικού
Ναυτικού
- Δικαστικός επιμελητής στην Αμαλιάδα

150
 - Διευθυντής υποκαταστήματος ΟΑΕΔ
στα δυτικά προάστια
- Πυροσβέστης στην Καλλιθέα
- Μηχανολόγος- τοπογράφος σε μεγάλη
κατασκευαστική εταιρεία
- Μεγαλοβιομήχανος κατεψυγμένων
ειδών στο Μενίδι
- Ξενοδόχος
- Δύο ιδιοκτήτες καφετεριών
- Έμπορος ρούχων
- Ταξιτζής
- Τεχνικοί υπολογιστών
- Έξι φοιτητές του Πολυτεχνείου
Οι ηλικίες των συλληφθέντων είναι από
22 έως 60 ετών, ωστόσο για την ώρα
ερευνάται εάν έχουν φωτογραφηθεί και
διακινηθεί στον παγκόσμιο ιστό, παιδιά από
την χώρα μας.
*

Η Ψυχοϊστορία τής Πουστχιάς,

η Γεωπολιτική τών Φασιζμών
καί η Ολογραφία τού Δγιαβολισμού.
Α΄ Τόμος,
Εισαγωγή, Επεξηγήσεις.

1. Τοίς εντευξομένοις.

Νά γράψω ένα εμπορικό «βιβλίο», διότι όλοι οι

συγγραφείς τούτο επιδιώκουν, τό πνευματικό τους
πόνημα «νά πουλάη» υλικά. –Άντε νά πνιγήτε ρέ.
Δικαιούμαι νά σκέφτομαι αλλιώς κι έχω τήν τιμή νά

151
είμαι ο πρώτος κι ο μοναδικός ίσως πού συνειδητά καρφί
δέν τού καίγεται εάν τά όποια του βιβλία πουλήσουν ή
διαβαστούν ή παινεφτούν ή κατηγορηθούν.
Οι όποιοι αναγνώστες, αρσενικοί, θηλυκοί κι
ουδέτεροι, είναι εξίσου ένοχοι, όπως κι εγώ, γιά τήν
«άνδρωση» τής πουστχιάς, τήν γιγάντωση τών φασιζμών
καί τήν πλανητική υπόσταση τού δγιαβολισμού. Αλλά
δέν γράφω γιά νά κατηγορήσω κανέναν καί πολύ
περισσότερο γιά νά παινέψω.
Γράφω επειδή, θά’ναι κρίμα, φεύγοντας απ’ αυτή
τήν «ζωή», νά μήν αφήσω κάποιες «ειδικές γνώσεις»
πού μέ κόπο κατάφερα νά συγκεντρώσω, νά
αξιολογήσω, ή νά διασταυρώσω καί πιθανόν νά έχω βρεί
καί κάποιες απαντήσεις στά αληθινά μέγιστα ζητήματα
είτε τούτης τής «ζωής» [εδώ, στήν «Γή»], είτε στήν
μέλλουσα [τήν αιώνιο, τήν αληθινή, τήν «επέκεινα» τού
τάφου], γιά κάποια απ’ τά αδέρφια μου, τούς
συνδεσμώτες στήν Κοιλάδα τής Θλίψης, πού γιά δικούς
τους λόγους ενδιαφέρονται, ερευνούν καί ψάχνοντας
ψάχνονται, μή βρίσκοντας συνήθως τίποτα τό αξιόλογο,
παρά κάποια τετριμμένα πού τό ΣΥΣΤΗΜΑ τών
πούστηδων, τών φασιστών καί τών διαβολιστών
«επιτρέπει» νά «δημοσιεύονται», νά «διδάσκονται», ή εν
πάση περιπτώσει, νά «αποκαλύπτονται», μ’
οποιονδήποτε τρόπο.
Κι όταν συμβαίνει αυτό, πάλι η ταμπακιέρα αφορά
τούς λίγους, τούς ειδικούς, τούς εκλεκτούς. Βέβαια,
πάντα τούτοι οι λίγοι, οι εκλεκτοί καί ειδικοί, δέν είναι
τίποτε άλλο από συνειδητά, υποσυνείδητα καί
ασυνείδητα «όργανα» τού Συστήματος πού γνωρίζει
τέλεια πώς η Τάξη του αναπαραγάγει τόν εαυτό της,
στούς αιώνες τών αιώνων, εις τρόπον ώστε «ανοιχτά» νά
ρίχνη πλέον τό σύνθημα καί προκλητικά έναντι ημών

152
τών αδαών: Novus Ordo Seclorum [Η Νέα Τάξη μας, θά
διαρκέση γιά πάντα].
Συνερευνητές φίλοι, εσείς μέ ενδιαφέρετε κι
ακριβώς αποκλειστικά γιά Σάς μπαίνω σ’ αυτή τήν
περιπέτεια τού νά Σάς δώσω κάποια «κλειδιά», σέ
πείσμα τού Συστήματος καί τών φαιδρών του
κολαούζων.

2. Όλοι οι άνθρωποι πονάνε.

Ακριβώς όπως όλοι οι άνθρωποι «πονάνε», έχουν

συναισθήματα, ζούν, αναπνέουν, θεραπεύουν
ανάγκες, εκ τούτου κι εγώ τεκμαίρω ότι όλοι
οι ερευνητές, κι εννοώ φυσικά τούς
αληθινούς ερευνητές κι όχι τά σκουπίδια τής
ακαδημαϊκής μαλακίας, [= αυτοί έχουν ήδη
εξαχρειωθεί, συμβιβασθεί, πουληθεί], όλοι οι
ερευνητές λοιπόν, άσχετα από τό πόσο τούς
άφησε τό αγρυπνούν Σύστημα νά ανέλθουν ή
νά βγάζουν τά πρός τό ζήν, απλώς νά
επιβιώνουν στίς πλείστες τών περιπτώσεων,
όλοι αυτοί οι ευγενικοί, οι αθώοι, οι
αδικημένοι, είναι αδέρφια μου καί ξέρω
καλά, ανεξάρτητα απ’ τό «επίπεδο» τής
μόρφωσής τους, ότι «νοιάζονται».
Γράφω γι’ αυτούς.
Εκείνους πού γράφουν υπέροχα ποιήματα
στίς ώρες τής σκληρής χειρονακτικής
δουλειάς τους, γιά νά τούς πετάξη τό
Σύστημα μιά φούχτα πληθωρικές
πενταροδεκάρες, ανίκανες νά τούς
επιτρέψουν νά απαλλαγούν από τά δεσμά
τών ορίων τής φτώχειας καί τής δανειστικής

153
εξάρτησης πρός αυτούς πού ποτέ δέν είχαν
όρια πλούτου.
Γράφω γιά εκείνους πού στερρούνται
ακόμα καί λίγο φαί ή ένα ρούχο, γιά νά
ικανοποιήσουν κάποια άλλη ανάγκη
[πνευματική], τήν οποία εικάζουν ότι θά
επιτύχουν μέ τήν αγορά ενός βιβλίου ή
παρακολουθώντας μιά κινηματογραφική
ταινία, ένα θέατρο κτλ. Συνήθως η αμοιβή
τους συνίσταται στήν διάψευση ακόμα κι
αυτής τής πονεμένης προσδοκίας καθότι τίς
περισσότερες φορές ο θησαυρός είναι
άνθρακες, γιά νά μήν πώ σκατά.
Γράφω γι’ αυτούς πού
ξημεροβραδυάζονται στά καφφενεία, στίς
ταβέρνες, στά μοναχικά τους δωμάτια, στίς
παραλίες, σέ ρωμαντικά δρομάκια
ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΙ, συζητούντες μέ τίς παρέες
τους, ακόμα καί σέ καφφετερίες δηλαδή,
πράγματα καί θαύματα πού τό Σύστημα δέν
θέλει, πράγματα πού ενοχλούν τό Σύστημα
άν βγούν παρά όξω.
Υπάρχουν τέτοια πράγματα;
Θά μπορούσαμε ποτέ νά ενοχλήσουμε τό
Θηρίο μέ τίς απλές σκεψούλες καί τά
κουτσομπολιά μας;
Ίσως δέν θά’πρεπε νά τό υποδείξω από
τώρα, αλλά όντως, τό Θηρίο φοβάται τίς
Ιδέες. Τρέμει τήν Σκεπτόμενη Δράση. Διότι
σκεπτόμενοι, έστω γιά λίγο, αποδράτε από
τό Μάτριξ. Καί τό Σύστημα τών Πούστηδων,
τών Φασιστών καί τών Διαβολιστών, Σάς

154
θέλουν εγκλωβισμένους στό «Τίποτα», ή
καλλίτερα: στό Χάος.
Μόλις σκέπτεστε, αποδράτε απ’ τό Χάος.
Τό τεχνητά δημιουργημένο απ’ αυτούς Χάος,
τήν απέραντη Απελπισία καί
Μανιοκατάθλιψη. Σάς θέλουν άρρωστους,
ψυχικά, σωματικά, πνευματικά. Εάν κάνετε
τό έγκλημα τής Σκέψης, κινδυνεύετε νά
Σάς εντοπίσουν!
Έ καί; Τούς χαλάτε τήν σούπα. Μόνον
αυτοί δικαιούνται νά σκέπτονται, διότι
έτσι φκιάξανε τήν Ordo ab Chao, [= τήν δική
τους επικρατούσα Τάξη, απ’ τό Χάος]. Τό
πολύ-πολύ «επιτρέπουν» νά «σκέπτονται» γιά
Σάς, κάποια ξεφτιλισμένα Πολιτικά Κόμματα,
κάποιοι αλήτες Συνδικαληστοπατέρες καί
ίσως κάποιες ουτιδανές, χειραγωγούμενες
από δαύτους Μή-Κυβερνητικές
«οργανώσεις».
Καί «ποιοί» είναι «αυτοί»;
-Είδατε;! Αυτό ακριβώς δέν συζητάτε
στά καφφενεία; αυτό δέν σκέφτεστε στούς
μοναχικούς σας περιπάτους; Αυτό δέν
οσμίζεστε όταν ΕΧΕΤΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ
καί μέ τό παραπάνω γιά μιά «θέση» καί
τζούπ, κάποιο μόμολο τών ίδιων καί τών
ίδιων φιδανθρώπων, σάς δίνει μιά κλωτσιά
στά κωλομέργια πού γιά μήνες σάς πονάει
καί φυσικά, δέν μπορείτε νά σκέφτεστε πλέον
τίποτε άλλο, παρά οδηγημένοι απ’ τήν
ντροπή τής «ανεργίας», νά προσεγγίσετε τόν
πλησιέστερο κομματάρχη, νά βολεφτήτε μ’
οποιονδήποτε «μισθό πείνας» καθορίζουν

155
ασύδοτοι κάθε φορά οι ιλλουμινάτοι τής
γειτονιάς Σας.
Κι άν ξενητευθήτε, κι εκεί η
εκμετάλλευση, σύντομα θά σάς αναγκάση νά
«υποταχτήτε», στούς μακρυνούς
ιλλουμινάτους: πούστηδες, φασίστες καί
σατανιστές [γιά νά μήν ξεχνιώμαστε] –αυτοί
θέλουν Εσείς νά ξεχάσετε «ποιοί» είναι
«αυτοί». Καί τελειωμό τό πανηγύρι δέν έχει.
Όλα σάς σπρώχνουν στά λαχεία καί στά
τυχερά παιγνίδια [δικά τους], στόν
οποιονδήποτε τζόγο [δικός τους], στά
ναρκωτικά καί ψυχοναρκωτικά [αυτά κι άν
είναι δικά τους], στήν πορνεία, στό πχιοτό,
στήν αδικία, στήν πάσης φύσεως
υποδούλωση ΠΟΥ ΤΡΕΦΕΙ αυτούς. Λοιπόν,
«ποιοί» είναι «αυτοί»;
Είναι άραγε «κάποιοι» από Σάς ή κάποιοι
ΣΑΝ καί Σάς; Τούς έχει γεννήσει υποθέτετε
κάποια «μάννα» κι «αυτούς». Αμ δέ!
Μά ακούσατε, Σάς είπαν ότι «όλοι» οι
άνθρωποι έχουμε τό «ίδιο» Ντιενέϊ. Αμ δέ!
Χαζοί είναι νά Σάς αποκαλύψουν τήν ύπαρξη
τών πνευματικών «ενεργειακών» ημι-υλικών
«γονιδίων»; Τότε, υπήρχε ΚΙΝΔΥΝΟΣ νά
διανοηθήτε, έστω φευγαλέα, έστω γιά μιά
καί μοναδική στιγμή στήν άχαρη κατά τά
«άλλα» ζωή Σας ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΙΔΙΟΙ μ’
«αυτούς»!
Κυττάξτε τους καλά. Στίς φάτσες. Τί
σκατά κοινό έχετε Εσείς μέ έναν
παιδεραστή καί δολοφόνο παιδιών; -Μά
φοράνε γραβάττα!... [θά σκεφθήτε]. Καί Σάς

156
ξαναρωτώ: -Τί στήν οργή κοινό έχετε Σείς μ’
έναν πούστη, μ’ έναν σατανιστή, μ’ έναν
φασίστα; -Γνωρίζετε άραγε ότι «υπηρετείτε»
αυτούς καί ολόκληρο τό Υποσυνείδητό Σας
είναι μπλοκαρισμένο μέ ειδικές τεχνικές
πού αυτοί εφηύραν, ώστε νά σάς
αποκαρδιώνουν συνεχώς, νά Σάς
στρεσσάρουν, γιά νά μήν μπορείτε νά
αντιδράσετε ποτέ, όπως θά θέλατε;
Πάμε παρακάτω. Σέ ειδικές μελέτες θά
δώσω οδηγίες γιά τούς τρόπους
ορθόδοξης άμυνας απέναντι στούς
γελοίους σαπρέσσορρες [καταπιεστές]
πάσης φύσεως. Καί γιατί «εγώ»; Αρχήστε
εσείς νά συγγράφετε αυτές τίς μελέτες. Μήν
είστε κορόϊδα. Κυττάξτε γύρω σας τίς
φάτσες. Κόψτε φάτσες καί βγάλτε
συμπεράσματα. Θά μάθετε πολύ γρήγορα. Μέ
μιά ματιά θά αναγνωρίζετε τό Σύστημα καί
τούς κολαούζους του κι ακόμα καλλίτερα, θά
μπορείτε νά αναγνωρίζετε άμεσα τίς τρείς
μεγάλες ειδικές κατηγορίες τών φιδίσιων: α.
Πούστηδες, β. Φασιστές καί γ.
Διαβολικοί.
Εκ μέρους μου θά σάς δοθούν κάποια
σημεία αναγνωρίσεως. Επαληθεύστε τα.
Πολύ γρήγορα θά’χετε τούς δικούς σας
αξιολογικούς πίνακες. Τουλάχιστον έτσι
θά «τρομοκρατήσετε τούς τρομοκράτες».
Αυτό ακριβώς είναι όλοι αυτοί.
Τρομοκράτες. Αυτοί είναι οι ΑΛΗΘΙΝΟΙ
τρομοκράτες κι όχι οι δυστυχείς πλατσέμπο
πού δαχτυλοδείχνει τό Σύστημα συχνά. Οι

157
φερόμενοι ώς τρομοκράτες δέν είναι παρά
κάποια «χαζά» εξ ημών πού τό Σύστημα
προώθησε, χειραγώγησε κι «αποκάλυψε» εν
καιρώ δέοντι.
Αυτά θά Σάς δείξω στίς μελέτες μου.
Καραμπινάτες ομολογίες τού Συστήματος
από υποκλαπέντα δικά ΤΟΥ απόρρητα
έγγραφα. Ίσως νά’ναι κάποια «στοιχεία» πού
τό ίδιο τό Σύστημα «άφησε» νά διαρρεύσουν
γιά ποικίλους λόγους. Γιά νά τά «κάψη», γιά
νά μάς μπερδέψη χειρότερα, γιά νά μάς
αποκαρδιώση, γιά νά μάς τρομοκρατήση –
δέν έχει καμμιά σημασία.
Εσείς έχετε σημασία γιά μένα. Κι ελπίζω
εγώ νά προσφέρω, κάτι, έστω τό ελάχιστο σέ
Σάς. Έστω τήν «ελπίδα» νά αποδράσετε. Πού
είναι «βέβαιη» αυτή η ελπίδα κι όχι μάταιη,
καθώς όρισε ο Χριστός. Αυτό ακριβώς
κήρυξε ο Χριστός. Γι’ αυτό ήρθε στήν
καταραμένη Γή. Γιά νά αποδράσουμε από τόν
διαβολικό «κόσμο». Μάς έδειξε καθαρά τόν
δρόμο καί θυσιάστηκε ώστε τά ΙΧΝΗ ΤΟΥ
ΑΙΜΑΤΟΣ Του νά φεγγοβολούν στό σκοτάδι.
Κυρίως, νά μήν φοβώμαστε.
Καί σ’ ό,τι αφορά τά σιχάματα τού
Συστήματος, ο Χριστός τά πολέμησε καί
συνεχίζει νά τά πολεμά. Φυσικά ξέρει ότι
είμαστε πρόβατα. Καί δέν δίστασε νά μάς
ξαποστείλη εν μέσω λύκων. Τό αίμα τού
Χριστού είναι πού φοβούνται αληθινά όλες
αυτές οι κοπριές, οι πούστηδες, οι
σατανιστές, οι φασίστες, οι πάσης φύσεως
ερπετοειδείς «κυνηγοί» τής εξουσίας. Κι

158
αυτό λατρεύουν: τήν εξουσία. Μήν πέφτετε
στήν παγίδα τους καθώς μ’ αυτό σάς
δελεάζουν γιά νά γίνετε ίδιοι μ’ αυτούς καί
όργανα τής Κακίας τους. Καί στόν Χριστό
επανηλειμμένα «πρόσφεραν» τήν εξουσία κι
Εκείνος είχε τόν ΛΟΓΟ πού τήν αρνήθηκε.
Μαζύ του λοιπόν μπορούμε νά μάθουμε ν’
αντιστεκόμαστε καί μείς.
Είπα πρίν ότι σκοπεύω νά σάς δώσω
«κλειδιά» γιά νά τούς αναγνωρίζετε. Σάς
λέω τώρα ότι υπάρχουν καί κάποια άλλα
«κλειδιά», νά αναγνωρίζετε τούς αληθινούς
αδερφούς Σας, εκείνους πού είναι στ’
αλήθεια «όμοιοι» μέ Σάς. Μάλλον αυτά τά
κλειδιά έχουν μεγαλλίτερη σημασία από τά
«άλλα», καθώς σάς λυτρώνουν εσωτερικά
από τό αίσθημα τής μοναξιάς καί τής
εγκατάλειψης, πράγμα πού τό Σύστημα τόσο
σκληρά δούλεψε αιώνες τώρα γιά νά επιτύχη,
τήν απομόνωσή μας. Γι’ αυτό καί ειπώθηκαν
τά λόγια: «αδελφός υπό αδελφού
βοηθούμενος ώς πόλις ισχυρά». Μάλιστα.
Ποιός καί Γιατί είπε αυτά τά λόγια;

3. Πώς σκέφτονται «αυτοί»;

Είμαι βέβαιος ότι οι περισσότεροι εκ τών

αναγνωστών, δέν γνωρίζετε κάν, μήτε
φαντάζεστε «πώς» σκέφτονται γιά Σάς
πού δέν είστε πούστηδες, οι τοιούτοι.
Λοιπόν, νά μπούμε κατευθείαν στό θέμα. Σάς
δείχνω ένα κείμενο ενός απ’ αυτούς ή
«αυτές», μάλλον «αυτά», ενός απ’ αυτά τά

159
πουστοειδή φίδια, πού θά τό βρήτε
αρκούντως ενδιαφέρον. Στά ελληνικά τό
μετέφρασα εγώ κι εκτός από τήν μετάφραση
θά παραθέσω τό ακριβές κείμενο πουστιστί
[= αγγλιστί, όπως πρωτοεδημοσιεύθη]. Το
Πρόγραμμα των ομοφυλοφίλων, [Συνταχθέν
υπό τού Michael Swift, ανατρεπτικού
ομοφυλοφίλου] λοιπόν είναι τό παρακάτω καί
λέει τά εξής:
*
... Θα σοδομίσουμε τους γυιούς σας, οι
οποίοι αποτελούν εμβλήματα του ευτελούς
ανδρισμού σας, των ρηχών ονείρων σας και
των οχλοκρατικών ψευδών σας.
Θα τους ξελογιάσουμε στα σχολεία σας,
στις κρεββατοκάμαρές σας, στα γυμνάσιά
σας, στα κλειστά σας δωμάτια, στους
αθλητικούς σας στοίβους, στα
ιεροδιδασκαλία σας, στα νεανικά σας στέκια,
στις τουαλέττες των κινηματογράφων και
των θεάτρων σας, στους κοιτώνες των
στρατοπέδων σας, στα υπόγειά σας, σε όλα
τά στέκια αρρένων, μέσα στο ίδιο το
κοινοβούλιο, παντού θα επικρατήση
ομοφυλόφιλη συνεύρεση.
Τά αγόρια σας θα γίνουν τά πουστράκια
μας για να κάνουμε τά γούστα μας μαζί
τους. Θα αποκτήσουν ακριβώς την ίδια
εικόνα με μας. Θα ρθούν εκλιπαρώντας
κοντά μας για να μας λατρεύσουν.
Γυναίκες, εσείς κραυγάζετε υπέρ της
ελευθερίας. Εσείς οι ίδιες το λέτε ότι δεν

160
είστε αρκούντως ικανοποιημένες από τους
άνδρες. Αυτοί, σας κάνουν να δυστυχήτε.
Εμείς όντες ειδήμονες του αρρενωπού
προσωπείου, της ανδρικής φυσιολογίας, θα
αποπλανήσουμε τους άνδρες σας και θα τους
πάρουμε από σας. Θα τους κάνουμε να
αισθανθούν ηδονή. Θα τους καθοδηγήσουμε
κατάλληλα. Θα τους εναγκαλισθούμε όταν
βρεθούν σε θέση ανάγκης.
Γυναίκες, εσείς οι ίδιες το παραδέχεσθε
ότι επιθυμείτε να συμβιώνετε μεταξύ σας, η
μια με την άλλη, αντί με άνδρα. Γι’ αυτό
πάτε να συζήσετε εσείς οι γυναίκες με
γυναίκες!
Εμείς θα χαρίσουμε στους άνδρες σας
ηδονές πού αυτοί ποτέ τους δεν έχουν
γνωρίσει διότι όντες εμείς ως επί το
πλείστον «άνδρες», ομοίως, μπορούμε να
γνωρίζουμε καλώς πώς μόνον ένας άνδρας
ξέρει αληθινά τι ακριβώς χρειάζεται για να
ικανοποιηθή ένας άλλος άνδρας.
Μόνον ένας άνδρας μπορεί πραγματικά
να καταλάβη σε βάθος και με αίσθημα το
μυαλό και το σώμα ενός άλλου ανδρός.
Τά αγοράκια σας θα γίνουν παλλακίδες
μας και θα τά ξεκωλώσουμε. Εν τέλει θα
καταντήσουν όμοια με μας. Μάλιστα
θα’ρθουν κοντά μας παρακαλεστά, γεμάτα
από λατρεία για μας.

Όλοι οι νόμοι πού απαγορεύουν την

ομοφυλόφιλη δραστηριότητα θα

161
εξαφανιστούν. Απεναντίας, θα περάση μια
νομοθεσία πού θα ευνοή τον ομοφυλόφιλο
έρωτα μεταξύ ανδρών.

Όλοι οι ομοφυλόφιλοι πρέπει να σταθούν

μαζί ως αδέρφια. Πρέπει να είμαστε
ενωμένοι καλλιτεχνικώς, φιλοσοφικώς,
κοινωνικώς, πολιτικώς και οικονομικώς. Θα
θριαμβεύσουμε μόνον όταν εμφανιστούμε με
κοινό πρόσωπο ενάντια στον βιτσιόζο
ετεροφυλόφιλο εχθρό.
Εάν μας ξεφωνήσετε με τις γέρικες
κραυγές σας ως πούστηδες κι αδερφές ή
συκιές, ξεκωλιάρηδες κτλ, θα σας πλήξουμε
στις άνανδρες καρδιές σας και θα
βεβηλώσουμε τά νεκρά, ασθενικά σας
σώματα. Θα γράψουμε ποιήματα για τον
έρωτα μεταξύ ανδρών. Θα ανεβάσουμε
θεατρικά έργα στα οποία άνδρες θα
χαμουρεύονται με άνδρες. Θα κάνουμε
ταινίες σχετικά με τον έρωτα ανάμεσα σε
ηρωϊκούς άνδρες οι οποίες θα
αποκαταστήσουν το πρόστυχο, επιφανειακό,
χαζορωμαντικό, κακόγουστο, παιδαριώδες
ετεροφυλοφιλικό ξεμυάλισμα, σε σύντομο
χρονικό διάστημα, επικρατώντας πλήρως
στις δικές σας τηλεοπτικές οθόνες. Θα
σμιλεύσουμε ανδριάντες υπέροχων νεαρών
αγοριών, επιβλητικών αθλητών οι οποίοι θα
κατακλύσουν τά άλση σας, τις πλατείες και
τις παραλίες σας.

162
 Τά μουσεία όλου του κόσμου θα
ξεχειλίσουν αποκλειστικώς με καλλιτεχνικά
έργα χαριτόβρυτων, ασυγκάλυπτων, γυμνών,
παληκαριών. Οι συγγραφείς μας και οι
αρτίστες μας θα σκιαγραφίσουν την αγάπη
μεταξύ ανδρών εις τρόπον ώστε να καταστή
μόδα και επιβεβλημένη εθιμοτυπικώς, και θα
είμαστε επιτυχείς σ’ αυτό διότι είμεθα
αποδεκτοί στο κοινό ως προς το να θέτουμε
τά διάφορα στυλς της μόδας.
Θα εξαλείψουμε τους ετεροφυλόφιλους
δεσμούς διά μέσου της χρησιμοποιήσεως
τεχνασμάτων με οξύνοια και γελοιοποίηση,
επινοημάτων στα οποία είμαστε
πεπειραμένοι ως προς τον τρόπο κατασκευής
τους. Θα ξεμασκαρέψουμε τους ισχυρούς
κοινωνικώς, ομοφυλοφίλους οι οποίοι φορούν
τήν μάσκα τού ετεροφυλοφίλου.
Θά γεμίσετε από σόκ και τρόμο όταν
μάθετε ότι οι πρόεδροι και τά τέκνα σας, οι
βιομήχανοί σας, οι γερουσιαστές σας, οι
δήμαρχοί σας, οι στρατηγοί σας, οι αθλητές
σας, οι τηλεοπτικοί σας αστέρες, οι δημόσιες
επώνυμες προσωπικότητές σας, οι πολιτικοί
σας ηγέται, οι ιερείς σας, δεν είναι οι
ασφαλείς, οικογενειάρχες μπουρζουάδες
[αστοί], οι ετεροφυλόφιλες φιγούρες πού
εσείς υποθέτετε ότι είναι.
Εμείς βρισκόμεθα παντού. Έχουμε
διεισδύσει σε όλες τις κοινωνικές σας τάξεις
και τις ελέγχουμε. Προσέξτε πολύ όταν
μιλάτε εναντίον των ομοφυλοφίλων διότι

163
εμείς είμεθα πάντα ανάμεσά σας: είναι
μάλιστα πολύ πιθανό να καθώμαστε στο ίδιο
κάθισμα ή απέναντί σας, ίσως να
κοιμώμαστε και στο ίδιο κρεβάττι μαζύ σας.
Δεν θα υπάρξουν καθόλου συμβιβασμοί.
Δεν είμαστε εμείς τά ασθενικά ανθρωπάκια
της μεσαίας τάξης. Ένεκα της υψηλής μας
ιδιοφυιίας, αποτελούμε την φυσική
αριστοκρατεία του ανθρωπίνου είδους και οι
σκληρόμυαλοι αριστοκράτες του πνεύματος
ποτέ δεν ικανοποιούνται με κάτι λιγότερο
από αυτό πού τους αξίζει.
Εκείνοι οι οποίοι θα αντιτεθούν ως προς
εμάς, θα εξαφανιστούν. Θα εμφανίσουμε
κολοσσιαίους, εμπιστευτικούς ιδιωτικούς
στρατούς, όπως έπραξε ο Mishima, για να
σας συντρίψουν. Θα υποτάξουμε όλον τον
κόσμο διότι οι πολεμιστές πού εμπνέονται
υπό, και συνδέονται μαζί με την ομοφυλόφιλη
αγάπη και τιμή είναι ακατανίκητοι, έτσι
ακριβώς όπως ήσαν οι αρχαιοέλληνες
πολεμισταί.
Η οικογενειακή μονάς θα εξαφανιστή. Η
ίδια η έννοια της οικογένειας πρέπει να
εκλείψη. Η οικογενειακή μονάς, γεννοβόλο
έδαφος ψευδών, προδοσιών, μετριότητος,
υποκρισίας και βίας, θα καταργηθή.
Η οικογενειακή μονάς η οποία μόνον
απογοητεύει την φαντασία και χαλιναγωγεί
την ελεύθερη βούληση, πρέπει να εκλείψη.
Υπέροχα αγόρια θα συλληφθούν και θα
αναπτυχθούν στα γενετικά εργαστήρια.

164
Αυτά, θα συμβρίσκονται σε κοινοβιακά
περιβάλλοντα κάτω από τον έλεγχο και τις
υποδείξεις σοφών ομοφυλοφίλων.
Όλες οι εκκλησίες πού μας καταριώνται
θα κλείσουν. Οι μοναδικοί δικοί μας θεοί
είναι τά ευγαμίσιμα αγοράκια. Είμαστε
προσκολλημένοι στην λατρεία της
ωραιότητος, της ηθικής και της αισθητικής.
Όλοι όσοι είναι δύσμορφοι, χυδαίοι και
πεζοί θα εξοντωθούν. Μέχρις ότου εμείς θα
είμαστε αποξενωμένοι από τις μεσοταξικές
ετεροφυλοφιλικές συμβάσεις, θα είμαστε
ελεύθεροι να ζήσουμε τις ζωές μας
συμφώνως προς τάς υπαγορεύσεις μιάς
καθαράς φαντασίας.
Δι’ ημάς εκείνο πού φαντάζει «πολύ»,
είναι λίγο κι όχι αρκετό. Η εξαίσια κοινωνία
θα αναδυθή και θα κυβερνάται από μια ελίτ
εμπεριέχουσα γκέη ποιητές. Ένα από τά
μέγιστα απαραίτητα προσόντα για μια θέση
ισχύος σ’ αυτήν την νέα κοινωνία του
ομοερωτισμού, θα αποτελή η απόλαυσις εις
το Ελληνικόν πάθος.
Κάθε άνθρωπος μολυσμένος με
ετεροφυλόφιλη λαγνεία θα είναι αυτομάτως
έξω από οποιαδήποτε θέση ικανή να μπορεί
να επηρεάζη την κοινωνία. Όλα τά αρσενικά
πού θα επιμένουν στο να παραμένουν ηλιθίως
ετεροφυλόφιλα, θα εισαχθούν σε
ομοφυλόφιλα δικαστήρια αποδόσεως
δικαιοσύνης και θα καταστούν παντελώς
ασήμαντα όντα.

165
 Όλες οι Εκκλησίες πού μας
καταριώνται θα κλείσουν. Οι μοναδικοί
δικοί μας θεοί είναι τά ευπαρουσίαστα
[ευγαμίσιμα] νεαρά αγοράκια

Εμείς θα ξαναγράψουμε την ιστορία, την

ιστορία πού είναι γεμάτη από, και βασισμένη
πάνω στα δικά σας ετεροφυλόφιλα ψεύδη και
διαστρεβλώσεις. Εμείς θα καλλιτεχνίσουμε
την ομοφυλοφιλία των μεγάλων ηγετών και
των σοφών πού έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην
ανθρωπότητα.
Εμείς θα καταδείξουμε ότι η
ομοφυλοφιλία και η ευφυία και η φαντασία
είναι καταστάσεις αξεδιάλυτα συνενωμένες
και ότι η ομοφυλοφιλία είναι ένα απαραίτητο
προσόν για την αληθινή αρχοντιά [ευγένεια,
αριστοκρατία], το αληθές κάλος σ’ έναν
άνδρα.
Εμείς θα είμαστε νικηφόροι, διότι έχουμε
την φερέτρα μας γεμάτη με την θηριώδη
πικρία των καταδυναστευομένων οι οποίοι
έχουν εξαναγκασθεί να διαδραμματίσουν
φαινομενικά κάποιον μικρόν ρόλο στα δικά
σας ομαδικά ετεροφυλόφιλα θεάματα διά
μέσου των αιώνων.
Είμαστε επίσης εμείς ικανοί να
πυροδοτήσουμε τά όπλα και να
επανδρώσουμε – επιγυναικώσουμε ως
ανδρογυναίκες τά οχυρώματά μας για την
έσχατη κι αποφασιστική επανάσταση.

166
 *
Πηγή: Δημοσίευσις στο ομοφυλόφυλο
έντυπο: Νέα της Κοινότητος, στην Βοστώνη
της Μασσαχουσέττης 15-21 Φεβρουαρίου
1987 μέ τόν τίτλο «Για το ομοερωτικό
Τάγμα» και ανατυπώθηκε στην αμερικανική
εφημερίδα της Οικογενειακής Ενώσεως.
[Words For Living Ministries, P.O.Box 413,
Marion, Kentucky 42064 502-965-5060 Tom
Mc Kenney. Fax: 502-965-5060].
*
[Γιά νά ξέρουμε τί μάς ετοιμάζουν,
παραθέτω εκτεταμένα αποσπάσματα από το
αγγλιστί πρωτότυπο κατωτέρω:
ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΝ ΑΓΓΛΙΣΤΙ = ΒΑΡΒΑΡΙΣΤΙ =
ΠΟΥΣΤΙΣΤΙ, πού έχουν τίτλο «The
Homosexual Agenda», By Michael Swift,
Gay Revolutionary].
*
...We shall sodomize your sons, emblems
of your feeble masculinity, of your shallow
dreams and vulgar lies. We shall seduce
them in your schools, in your dormitories, in
your gymnasiums, in your locker rooms, in
your sports arenas, in your seminaries, in
your youth groups, in your movie theatre
bathrooms, in your army bunkhouses, in your
truck stops, in your all male clubs, in your
houses of Congress, however men are with
men together. Your sons shall become our
minions and do our bidding. They will be
recast in our image. They will come to crave

167
and adore us. Women, you cry for
freedom.You say you are no longer satisfied
with men; they make you unhappy. We,
connoisseurs of the masculine face, the
masculine physique, shall take your men
from you then.
We will amuse them; we will instruct
them; we will embrace them when they
weep. Women, you say you wish to live with
each other instead of with men. Then go and
be with each other. We shall give your men
pleasures they have never known because
we are foremost men too and only one man
knows how to truly please another man; only
one man can truly understand with depth and
feeling the mind and body of another man.
Your sons shall become our minions and
do our bidding. They will be recast in our
image. They will come to crave and adore us.
All laws banning homosexual activity will be
revoked. Instead, legislation shall be passed
which engenders love between men. All
homosexuals must stand together as
brothers; we must be united artistically,
philosophically, socially, politically and
financially.
We will triumph only when we present a
common face to the vicious heterosexual
enemy. If you dare cry faggot, fairy, queer at
us we will stab you in your cowardly hearts
and defile your dead puny bodies. We shall
write poems of the love between men; we

168
shall stage plays in which man openly
caresses man; we shall make films about the
love between heroic men which will replace
the cheap, superficial, sentimental, insipid,
juvenile, heterosexual infatuations presently
dominating your cinema screens. We shall
sculpt statues of beautiful young men, of
bold athletes which will be placed in your
parks, your squares, your plazas. The
museums of the world will be filled only with
paintings of graceful, naked lads.
Our writers and artists will make love
between men fashionable and de rigueur,
and we will succeed because we are adept at
setting styles. We will eliminate heterosexual
liaisons through usage of the devices of wit
and ridicule, devices which we are skilled at
employing. We will unmask the powerful
homosexuals who masquerade as
heterosexuals.
You will be shocked and frightened when
you find that your presidents and your sons,
you industrialists, your senators, your
mayors, your generals, your athletes, your
film stars, your television personalities, your
civic leaders, your priests are not the safe,
familiar bourgeois, heterosexual figures you
assumed them to be. We are everywhere; we
have infiltrated your ranks. Be careful when
you speak of homosexuals because we are
always among you: we may be sitting across
the desk from you; we may be sleeping in the

169
same bed with you. There will be no
compromises.
We are not middle-class weaklings.
Highly intelligent, we are the natural
aristocrats of the human race, and steely-
minded aristocrats never settle for less.
Those who oppose us will be exiled. We shall
raise vast, private armies, as Mishima did, to
defeat you. We shall conquer the world
because warriors inspired by and banded
together by homosexual love and honor are
invincible as were the ancient Greek soldiers.
The family unit will be abolished. The
family unit... must be eliminated. The family
unit - spawning ground of lies, betrayals,
mediocrity, hypocrisy and violence - will be
abolished. The family unit, which only
dampens imagination and curbs free will,
must be eliminated. Perfect boys will be
conceived and grown in the genetic
laboratory. They will be bonded together in a
communal setting, under the control and
instruction of homosexual savants. All
churches who condemn us will be closed. Our
only gods are handsome young men. We
adhere to a cult of beauty, moral and
esthetic. All that is ugly and vulgar and banal
will be annihilated.
Since we are alienated from middle-class
heterosexual conventions, we are free to live
our lives according to the dictates of pure
imagination. For us too much is not enough.

170
The exquisite society to emerge will be
governed by an elite comprised of gay poets.
One of the major requirements for a position
of power in the new society of homoeroticism
will be indulgence in the Greek passion. Any
man contaminated with heterosexual lust will
be automatically barred from a position of
influence. All males who insist on remaining
stupidly heterosexual will be tried in
homosexual courts of justice and will become
invisible men.
All churches who condemn us will be
closed. Our only gods are handsome young
men. We shall rewrite history, history filled
and debased with your heterosexual lies and
distortions. We shall portray the
homosexuality of the great leaders and
thinkers who have shaped the world. We will
demonstrate that homosexuality and
intelligence and imagination are inextricably
linked, and that homosexuality is a
requirement for true nobility, true beauty in a
man. We shall be victorious because we are
fueled by the ferocious bitterness of the
oppressed who have been forced to play
seemingly bit parts in your dumb
heterosexual shows throughout the ages. We
too are capable of firing the guns and
manning the barricades of the ultimate
revolution.
*

171
 Source: As published in the Gay.
Community News, Boston, Massachusetts,
15-21 February 1987 (as "For the-Homoerotic
Order") and reprinted in the American, Family
Association Journal. Words For Living
Ministries, P. O. Box 413, Marion, Kentucky
42064 502-965-5060. Tom McKenney, Fax:
502-965-5060.

4. «Αυτοί» καί τό αγαπημένο τους

ξεφώνημα «εμείς».

Αυτού τού είδους η αλαζονία καί

ιδιαίτερα τό ξεφώνημα «εμείς» πού
παρατηρείται τόσο συχνά στήν παρατεθείσα
πολιτικο-κοινωνική ατζέντα τών πούστηδων,
έχει ανάλογο μονάχα στά Πρωτόκολλα τών
Γέρων τής Σιών. Χάριν τής συγκρίσεως
παραθέτω επίτηδες κάποια εκτεταμένα
αποσπάσματα από τά 24 «Πρωτόκολλα» τών
ερπετοειδών πού προανέφερα. Πρόκειται για
κείμενα των αποστατών Ιουδαίων (Illuminati
- Πεφωτισμένων) τα οποία αποκαλύφθηκαν
το 1902 από τον Ρώσσο Σέργιο Νείλο.
Αμέσως μετά την αποκάλυψή τους οι Εβραίοι
αγόραζαν όλα τα αντίτυπα, και αφού είδαν
ότι δεν πετύχαιναν στο σκοπό τους, άρχισαν

172
να λένε - μέχρι της σήμερα - ότι αυτά είναι
«ψέματα» και προέρχονται από τους εχθρούς
τους! Όπως όμως θα δούμε, σχεδόν όλα τα
πρωτόκολλα έχουν επαληθευθεί ή
επαληθεύονται στις ημέρες μας.
Ακολουθούν αποσπάσματα και σε άλλη ευκαιρία ο
σχολιασμός τους.
Πρωτόκολλο Πρώτο
Οι Χριστιανικοί λαοί αποκτηνώθηκαν από
τα ισχυρά ποτά, η νεολαία τους
αποβλακώθηκε από τις κλασσικές σπουδές
και από την πρόωρη ακολασία, στην οποία
την έχουν σπρώξει οι πράκτορες πού ΕΜΕΙΣ
ξαποστείλαμε, - οικοδιδάσκαλοι, υπηρέτες,
γυναίκες παιδαγωγοί στα σπίτια των
πλουσίων - οι υπάλληλοί μας αλλού, οι
γυναίκες μας στους τόπους διασκεδάσεως
των Χριστιανών. Στον αριθμό των
τελευταίων αυτών πρέπει να προσθέσουμε
και τις ονομαζόμενες "γυναίκες του κόσμου"
που μιμούνται με τη θέλησή τους τις
ακολασίες τους και τις ηδυπάθειές τους.
ΕΜΕΙΣ έχουμε σύνθημα: Η ισχύς και η
υποκρισία. ΕΜΕΙΣ είμαστε εκείνοι οι οποίοι
πρώτοι έχουμε ρίξει στο λαό τις λέξεις:
"Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφότητα", λέξεις
που επαναλαμβάνονται ύστερα από ανόητους
παπαγάλους, οι οποίοι προσελκύονται από
παντού μ’ αυτό το δόλωμα και δεν
χρησιμοποιούνται για τίποτε άλλο παρά για
να καταστρέψουν την ευημερία του κόσμου,
την αληθινή ατομική ελευθερία, που άλλοτε

173
προφυλασσόταν τόσο καλά εναντίον του
εξαναγκασμού του συρφετού.
Πρωτόκολλο Δεύτερο
Οι άρχοντες, που θα τους εκλέγουμε
ΕΜΕΙΣ από την τάξη του λαού ανάλογα με το
δουλικό χαρακτήρα τους, δε θα είναι
πρόσωπα προετοιμασμένα για τη
διακυβέρνηση της χώρας. Η διανοούμενη
τάξη των Χριστιανών θα καυχιέται για τις
γνώσεις της και, χωρίς να τις εξετάζει
λογικά, θα ενεργοποιεί όλα τα διατάγματα
της επιστήμης, τα οποία θα συγκεντρώνουν
οι πράκτορές μας, για να οδηγούν τα
πνεύματα των Χριστιανών στην κατεύθυνση
που μας είναι αναγκαία. Μη νομίσετε ότι
αυτές οι διαβεβαιώσεις μας είναι αβάσιμες.
Παρατηρήστε τις επιτυχίες, τις οποίες
ΕΜΕΙΣ μπορέσαμε να δημιουργήσουμε, στον
Δαρβινισμό, στον Μαρξισμό, στον Νιτσεϊσμό.
Ο τύπος ενσαρκώνει την ελευθερία του
λόγου. Αλλά τα Κράτη δε μπόρεσαν να
χρησιμοποιήσουν αυτή τη δύναμη, και έτσι
αυτή έπεσε στα χέρια μας. Με αυτή ΕΜΕΙΣ
πετύχαμε επιρροή, μένοντας συγχρόνως
αφανείς.
Πρωτόκολλο Τρίτο
Λίγο χρόνο ακόμη και οι αταξίες, οι
χρεωκοπίες θα εμφανισθούν παντού. Οι
καταχρήσεις της εξουσίας θα ετοιμάσουν
τελικά την πτώση όλων των πολιτευμάτων,
και όλα θα ανατραπούν κάτω από τα
χτυπήματα του μαινόμενου πλήθους. Όλα
αυτά τα δήθεν "δίκαια του λαού" δεν

174
υπάρχουν παρά μόνο στη φαντασία. Δεν είναι
ποτέ πραγματοποιήσιμα. ΕΜΕΙΣ
καθοδηγήσαμε τόν λαό νά καταστρέψει την
αριστοκρατία, που ήταν η προστάτριά του
και η φυσική μητέρα τροφός του, της οποίας
το συμφέρον είναι συνυφασμένο με την
ευημερία του λαού. Τώρα που η
αριστοκρατία είναι κατεστραμμένη, ο λαός
έπεσε στο ζυγό των οποιωνδήποτε, των
λωποδυτών που πλούτισαν, οι οποίοι τον
καταπιέζουν χωρίς έλεος. ΕΜΕΙΣ έχουμε
συμφέρον απεναντίας, να εκφυλίζονται οι
Χριστιανοί. Οι Χριστιανοί έχασαν την
συνήθεια να σκέπτονται χωρίς τις
επιστημονικές συμβουλές μας. Θυμηθείτε τη
Γαλλική Επανάσταση, την οποία
χαρακτήρισαν "μεγάλη". Τα μυστικά της
προπαρασκευής της είναι πολύ γνωστά, διότι
ΕΜΕΙΣ τήν φκιάξαμε καί είναι ολόκληρη έργο
των χεριών μας. Προς το παρόν ΕΜΕΙΣ
είμαστε άτρωτοι σαν διεθνής δύναμη, διότι,
όταν μας επιτίθενται σε ένα κράτος, μας
υπερασπίζονται στα άλλα. Η λέξη
"ελευθερία" βάζει τις ανθρώπινες κοινωνίες
σε πάλη εναντίον κάθε εξουσίας, εναντίον
κάθε δύναμης και αυτής ακόμη της δύναμης
του Θεού και της Φύσης.
Πρωτόκολλο Τέταρτο
Κάθε δημοκρατία περνά από διάφορα
στάδια. Το πρώτο μοιάζει με τις πρώτες
μέρες της μανίας ενός τυφλού που ρίχνεται
εδώ κι εκεί. Το δεύτερο είναι αυτό της
δημαγωγίας, απ' την οποία γεννιέται η

175
αναρχία. Έπειτα έρχεται αναπόφευκτα ο
δεσποτισμός. Όχι δεσποτισμός νόμιμος και
δηλωμένος και επομένως υπεύθυνος, αλλά
δεσποτισμός αόρατος και άγνωστος, όμως
αισθητός. Δεσποτισμός που ασκείται από
μυστική οργάνωση, η οποία ενεργεί με πολύ
μικρότερη ευσυνειδησία όσο χρόνο ενεργεί
κάτω απ' την κάλυψη διαφόρων πρακτόρων,
των οποίων η αλλαγή όχι μόνο δεν τη
βλάπτει, αλλά την ενισχύει κιόλας,
απαλλάσσοντάς την απ' το να ξοδεύει τους
πόρους της στο να ανταμείβει μακροχρόνιες
εκδουλεύσεις. Ποιος θα μπορούσε να
ανατρέψει μια αόρατη δύναμη; Διότι ΕΜΕΙΣ
τέτοια δύναμη έχουμε. Η εξωτερική
επιφάνεια του Μασονισμού δε χρησιμεύει
παρά στο να καλύπτει τους σκοπούς μας. Το
σχέδιο της ενέργειας της αόρατης αυτής
δύναμης και επιπλέον ο τόπος της διαμονής
της θα μένουν πάντοτε άγνωστα στο λαό. Να
γιατί είναι αναγκαίο να καταστρέψουμε την
πίστη, να αποσπάσουμε από το νου των
Χριστιανών αυτή την ίδια την αρχή της
Θεότητας και του Αγίου Πνεύματος, για να
υποκαταστήσουμε ΕΜΕΙΣ στη θέση τους τους
υλικούς υπολογισμούς και τις υλικές
ανάγκες. Και για να μη έχουν τα πνεύματα
των Χριστιανών τον καιρό να σκέπτονται και
να εξετάζουν τα σχετικά με τους εαυτούς
τους, πρέπει να τα αποσπάμε ΕΜΕΙΣ με τις
βιομηχανίες και το εμπόριο. Οι κοινωνίες
αυτές θα έχουν μία απόλυτη απέχθεια προς
την ανώτερη πολιτική και προς τη Θρησκεία.

176
 Πρωτόκολλο Πέμπτο
Ποια μορφή διοικήσεως μπορεί κανείς να
δώσει σε κοινωνίες, στις οποίες η διαφθορά
εισχώρησε παντού, στις οποίες δε φτάνει
κανείς στον πλούτο παρά μόνο μέσω εκείνων
των ικανών εκπλήξεων, που είναι
ψευτολωποδυσίες, στις οποίες βασιλεύει η
ακολασία των ηθών και η ηθική δέν
συγκρατείται παρά μόνο με τιμωρίες και με
σκληρούς νόμους και όχι με εκούσια
παραδεκτές αρχές, στις οποίες τα
αισθήματα της Πατρίδας και της Θρησκείας
καταπνίγονται από κοσμοπολίτικες δοξασίες;
Ποια μορφή Κυβερνήσεως να δώσει κανείς σ'
αυτές τις κοινωνίες εκτός από την
αυταρχική μορφή, την οποία θα περιγράψω
παρακάτω; ΕΜΕΙΣ θα κανονίσουμε μηχανικά
τις πράξεις του πολιτικού βίου των υπηκόων
μας με νέους νόμους. Οι νόμοι αυτοί θα
καταργήσουν μία προς μία όλες τις πάρα
πολύ μεγάλες ελευθερίες, οι οποίες
χορηγήθηκαν από τους Χριστιανούς, και η
βασιλεία μας θα εκδηλωθεί με έναν
αυταρχισμό τόσο επιβλητικό, ώστε να είναι
σε θέση σε κάθε χρόνο και τόπο να φιμώσει
τους Χριστιανούς, οι οποίοι θα θελήσουν να
μας κάνουν αντιπολίτευση και θα είναι
δυσαρεστημένοι. Όταν ο λαός θεωρούσε τα
βασιλικά πρόσωπα ως μια καθαρή απόρροια
της Θείας Θελήσεως, υποτασσόταν χωρίς
ψίθυρο στην απολυταρχία των βασιλιάδων.
Αλλά από την ημέρα που ΕΜΕΙΣ έχουμε
υποβάλλει στους ανθρώπους την ιδέα των

177
ατομικών τους δικαιωμάτων, θεώρησαν τα
βασιλικά πρόσωπα ως απλούς θνητούς. Το
"ελέω Θεού" έπεσε από το κεφάλι των
βασιλιάδων, αφού ΕΜΕΙΣ τους αφαιρέσαμε
την πίστη τους προς το Θεό. Η εξουσία
μεταφέρθηκε στο δρόμο, δηλαδή σ’ έναν
τόπο δημόσιο, και έτσι εμείς την κυριεύσαμε.
Οι δυνάμεις δε μπορούν να συνάψουν ούτε
την πιο ασήμαντη συμφωνία χωρίς να
παίρνουμε εμείς μέρος σ' αυτή. Η επιστήμη
της πολιτικής οικονομίας, που επινοήθηκε
από τους σοφούς μας, μας δείχνει από πολύ
καιρό το ακατανίκητο γόητρο του χρυσού.
Το κεφάλαιο, για να έχει τα χέρια ελεύθερα,
οφείλει να πετύχει το μονοπώλιο της
βιομηχανίας και του εμπορίου. Αυτό ακριβώς
πραγματοποιεί συνεχώς ένα αόρατο χέρι σε
όλα τα μέρη του κόσμου. Το μεγαλειώδες
πρόβλημα της Κυβερνήσεώς μας είναι να
εξασθενίζουμε το δημόσιο φρόνημα μέσω
της κριτικής, να κάνουμε τους λαούς να
χάνουν την συνήθεια να σκέπτονται, γιατί η
σκέψη δημιουργεί την αντιπολίτευση, να
μετατρέπουμε τις δυνάμεις της σκέψης σε
ρητορικές αψιμαχίες. Θα οικειοποιηθούμε τη
φυσιογνωμία όλων των κομμάτων, όλων των
τάσεων και θα τις διδάξουμε στους ρήτορές
μας, που θα μιλάνε τόσο πολύ, ώστε όλος ο
κόσμος θα απαυδήσει ακούγοντάς τους. Για
την εξασφάλιση της κοινής γνώμης στα
χέρια μας, πρέπει να την κάνουμε περίπλοκη,
εκφράζοντας από διάφορα μέρη και για πολύ
χρόνο τόσες αντιφατικές γνώμες, ώστε οι

178
Χριστιανοί θα χαθούν στο τέλος μέσα στο
λαβύρινθό τους και θα πιστέψουν τελικά ότι
αξίζει πολύ καλύτερα να μην έχει κάποιος
καμία γνώμη στην πολιτική. Αυτά είναι
ζητήματα που η κοινωνία δεν πρέπει να
γνωρίζει. Δεν επιτρέπεται να τα γνωρίζει
εκτός από εκείνον, ο οποίος τη διευθύνει.
Αυτό είναι το πρώτο μυστικό. Θα κουράζουμε
τόσο πολύ τους Χριστιανούς μ' αυτή την
ελευθερία, ώστε θα τους εξαναγκάζουμε να
μας προσφέρουν μια διεθνή εξουσία, η
διάταξη της οποίας θα είναι τέτοια, ώστε να
κατορθώσει, χωρίς να τις συντρίψει, να
περιλάβει τις δυνάμεις όλων των Κρατών
του Κόσμου και να σχηματίσει την Υπέρτατη
Κυβέρνηση.
Πρωτόκολλο Έκτο
Λίγο αργότερα θα ιδρύσουμε τεράστια
μονοπώλια, δεξαμενές των κολοσσιαίων
πλούτων, από τα οποία και οι μεγάλες
περιουσίες των Χριστιανών θα εξαρτώνται
κατά τέτοιο τρόπο, ώστε θα
καταβροχθισθούν μέσα σ' αυτά, όπως η
αξιοπιστία των Κρατών την επόμενη μέρα
μιας οικονομικής καταστροφής... Κύριοι
οικονομολόγοι που είστε εδώ παρόντες,
προσέξτε τη σπουδαιότητα αυτού του
συνδυασμού! Η αριστοκρατία των
Χριστιανών σαν πολιτική δύναμη
εξαφανίσθηκε. Δε χρειάζεται να την λάβουμε
υπόψη. Αλλά επειδή είναι ιδιοκτήτρια
εδαφικών περιουσιών, και μπορεί ως εκ
τούτου να μας βλάψει λόγω των

179
ανεξάρτητων πόρων της, είναι απόλυτα
αναγκαίο να αφαιρέσουμε την κατοχή των
γαιών της. Πρέπει η βιομηχανία να αφαιρεί
από τη γη τον καρπό της εργασίας, όπως και
του κεφαλαίου, και μέσω της κερδοσκοπίας
να έρχεται το χρήμα όλου του κόσμου στα
χέρια μας. Ριχνόμενοι έτσι όλοι οι Χριστιανοί
στις τάξεις των απόρων, θα σκύψουν
ενώπιόν μας μόνο και μόνο για να έχουν το
δικαίωμα της ύπαρξης. Επιπλέον θα
υποσκάπτουμε με επιτήδειο τρόπο και βαθιά
τις πηγές της παραγωγής, συνηθίζοντας
τους εργάτες στην αναρχία και τα
οινοπνευματώδη ποτά και παίρνοντας κάθε
μέτρο για ν' απομακρύνουμε από τη γη τους
διανοούμενους Χριστιανούς.
Πρωτόκολλο Έβδομο
Η αύξηση των εξοπλισμών και του
προσωπικού της αστυνομίας είναι αναγκαίο
συμπλήρωμα του σχεδίου που εκθέσαμε.
Πρέπει να μην υπάρχουν πια στα Κράτη,
εκτός από μας, παρά μάζες απόρων, κάποιοι
εκατομμυριούχοι αφοσιωμένοι σε μας,
αστυνομικοί και στρατιώτες. Σ' όλη την
Ευρώπη, όπως και στις άλλες Ηπείρους,
πρέπει να ξεσηκώνουμε την ταραχή, τη
διχόνοια και το μίσος. Το όφελος είναι διπλό.
Ο ασφαλέστερος δρόμος της επιτυχίας στην
πολιτική είναι η μυστικότητα των ενεργειών
της. Ο λόγος του Διπλωμάτη δεν οφείλει να
συμφωνεί με τις πράξεις του. Η κοινή γνώμη
θα μας βοηθήσει σ' αυτό, αυτή η κοινή
γνώμη, την οποία η "μεγάλη δύναμη", δηλαδή

180
ο τύπος, έχει ήδη βάλει μυστικά μέσα στα
χέρια μας. Πράγματι, εκτός από μερικές
εξαιρέσεις, τις οποίες είναι περιττό να
λάβουμε υπόψη, ο τύπος είναι εντελώς στην
εξουσία μας.
Πρωτόκολλο Όγδοο
Έχουμε χρέος να οικειοποιηθούμε όλα τα
όργανα που οι αντίπαλοί μας θα μπορούσαν
να μεταχειρισθούν εναντίον μας. Θα
χρειασθεί να βρούμε στις λεπτότητες της
δικαστικής γλώσσας μία δικαιολογία για τις
περιπτώσεις που θα υπάρξει ανάγκη να
ανακοινώσουμε αποφάσεις, οι οποίες πιθανό
να φανούν πάρα πολύ θρασείς και άδικες,
γιατί ενδιαφέρει να εκφράζουμε τις
αποφάσεις αυτές με λέξεις που να φαίνονται
ότι είναι ηθικά γνωμικά πολύ υψηλά, έχοντας
συγχρόνως νομικό χαρακτήρα. Θα
περιστοιχίσουμε την κυβέρνησή μας με έναν
ολόκληρο κόσμο οικονομολόγων. Να γιατί οι
οικονομολογικές επιστήμες είναι οι
σπουδαιότερες για τη διαπαιδαγώγηση των
Ιουδαίων.
Πρωτόκολλο Ένατο
Θα κυβερνήσουμε με χέρι σταθερό, διότι
έχουμε να κάνουμε με συντρίμμια ενός
κόσμου άλλοτε ισχυρού, σήμερα όμως
υποταγμένου σε μας. Κρατούμε στα χέρια
μας υπέρμετρες φιλοδοξίες, ένθερμες
απληστίες, ανελέητες εκδικήσεις,
μνησίκακες έχθρες. Εμείς είμαστε εκείνοι
από τους οποίους προέρχεται ο τρόμος, που
έχει κυριεύσει το παν. Έχουμε στην υπηρεσία

181
μας ανθρώπους όλων των αρχών, όλων των
δογμάτων. Επανορθωτές της μοναρχίας,
δημαγωγούς, κοινωνιστές, επαναστάτες, και
κάθε είδους ουτοπιστές. Έχουμε αναθέσει σε
όλο τον κόσμο από μία εργασία: Καθένας
τους υποσκάπτει τα τελευταία λείψανα της
εξουσίας, προσπαθεί να ανατρέψει οτιδήποτε
μένει ακόμη όρθιο. Ο λαός άρχισε να
κραυγάζει ότι είναι αναγκαίο να λύσουμε το
κοινωνικό ζήτημα με διεθνή συνεννόηση. Η
διαίρεση του λαού σε κόμματα τους έχει
φέρει όλους στην διάθεσή μας, διότι, για να
υποστηρίξει κάποιος μια πάλη συναγωνισμού,
χρειάζεται χρήμα, και το χρήμα βρίσκεται
ολόκληρο στα χέρια μας. Βάλαμε χέρι στη
δικαιοσύνη, στις εκλογές, στον τύπο, στην
ατομική ελευθερία και προπαντός στην
εκπαίδευση και την ανατροφή, οι οποίες είναι
οι ακρογωνιαίοι λίθοι της ελεύθερης
ύπαρξης. Έχουμε αποκτηνώσει και διαφθείρει
τη Χριστιανική νεολαία με μια ανατροφή
βασισμένη σε αρχές και θεωρίες ψεύτικες,
όπως γνωρίζουμε, αλλά οι οποίες ήταν
έμπνευση δική μας. Σε λίγο οι οργανώσεις
μας θα έχουν εγκατασταθεί σε όλες τις
πρωτεύουσες, έτοιμες να ανατινάξουν
οποιοδήποτε κρατικό συγκρότημα εναντίον
μας.
Πρωτόκολλο Δέκατο
Επαναλαμβάνω σήμερα ό,τι ήδη είπα, και
παρακαλώ να το θυμηθείτε, ότι δηλαδή
ασφαλώς οι Κυβερνήσεις και οι λαοί δε
βλέπουν παρά μόνο την εξωτερική επιφάνεια

182
των πραγμάτων. Και πως θα μπορούσαν να
διερευνήσουν την εσωτερική σημασία τους,
αφού οι αντιπρόσωποί τους δε σκέφτονται
τίποτε άλλο παρά να διασκεδάζουν; Όταν θα
πραγματοποιείται το πραξικόπημά μας, θα
πούμε στις λαϊκές μάζες "όλα πήγαιναν
απελπιστικά, όλοι οι άνθρωποι υπέφεραν
πάνω από τις δυνάμεις τους. Συντρίβουμε
λοιπόν και αφανίζουμε τα αίτια της
δυστυχίας σας, δηλ. τις εθνότητες, τα
σύνορα, τα διάφορα νομίσματα. Αναμφίβολα
σας αφήνουμε ελεύθερους να μας δηλώσετε
υπακοή. Μπορείτε όμως με πλήρη επίγνωση
και δικαιολογημένα να το κάνετε αυτό
προτού να δοκιμάσετε αυτό που θα σας
προσφέρουμε;" Τότε οι λαοί συνεπαρμένοι θα
μας σηκώσουν θριαμβευτικά κυριευόμενοι
από ενθουσιώδεις ελπίδες και πεποιθήσεις.
Από τότε που έχουμε εισαγάγει στον
οργανισμό του Κράτους το δηλητήριο της
φιλελευθερίας, όλη η πολιτική του σύσταση
έχει μεταβληθεί! Τα Κράτη πάσχουν από
θανάσιμη ασθένεια: την αποσύνθεση του
αίματος. Δε μένει πια παρά να περιμένουμε
το τέλος της αγωνίας τους. Από τη
φιλελευθερία γεννήθηκαν οι συνταγματικές
Κυβερνήσεις, οι οποίες αντικατέστησαν για
τους Χριστιανούς την σωτήρια μοναρχία, και
το Σύνταγμα, όπως ξέρετε καλά, δεν είναι
τίποτε άλλο παρά μία διδασκαλία διαφωνιών,
διχονοιών, συζητήσεων, διχογνωμιών,
ολέθριων προστριβών των κομμάτων. Στο
προσεχές μέλλον θα δημιουργήσουμε την

183
ευθύνη των προέδρων. Τότε θα διαπράξουμε
τα γεγονότα χωρίς να στενοχωρηθούμε για
όσα ενδιαφέρεται το απρόσωπο δημιούργημά
μας και θα δώσει λόγο, τι μας ενδιαφέρει αν
οι τάξεις εκείνων που αποβλέπουν στην
εξουσία γίνονται αραιότερες, αν λόγω
έλλειψης προέδρων συμβαίνουν αναταραχές
ικανές να παραλύσουν την χώρα;... Για να
πετύχουμε το αποτέλεσμα αυτό, θα
συντελέσουμε στην εκλογή προέδρων, οι
οποίοι έχουν στο παρελθόν τους κρυμμένη
κάποια ηθική πληγή, κάποιον "Παναμά". Ο
φόβος των αποκαλύψεων, η επιθυμία που
χαρακτηρίζει κάθε άνθρωπο που ανέβηκε
στην εξουσία να διατηρήσει τα προνόμιά
του, τις ωφέλειες και τις τιμές, οι οποίες
ανήκουν στη θέση του, θα καταστήσουν τους
Προέδρους τυφλούς εκτελεστές των
διαταγών μας. Η Βουλή θα καλύψει, θα
υπερασπίσει, θα εκλέξει τους Προέδρους,
αλλά εμείς θα της αποσύρουμε το δικαίωμα
να προτείνει νόμους ή να τους μεταβάλλει.
Το δικαίωμα αυτό θα απονεμηθεί στον
υπεύθυνο Πρόεδρο, ο οποίος θα είναι ένα
παιχνιδάκι μέσα στα χέρια μας. Έτσι θα
προχωρήσουμε στην κατάργηση κάθε
συνταγματικότητας, όταν θα έχει έλθει ο
χρόνος να συγκεντρώσουμε όλες τις
κυβερνήσεις κάτω από τη Μοναρχία μας. Η
αναγνώριση της Μοναρχίας μας μπορεί
πιθανόν να επέλθει πριν την κατάργηση του
Συντάγματος, αν οι λαοί, αγανακτισμένοι
από τις ταραχές και την ανικανότητα των

184
κυβερνητών τους, αναφωνήσουν: "Διώξτε
τους και δώστε μας γενικό βασιλιά που να
μπορεί να μας ενώσει και να καταστρέψει τα
αίτια των διαφωνιών μας, τα σύνορα των
εθνών, τις θρησκείες, τους υπολογισμούς
των Κρατών. Βασιλιά που να μας
εξασφαλίσει την ειρήνη και την ανάκαμψη,
τις οποίες δε μπορούμε να απολαύσουμε με
τους κυβερνήτες μας και τους
αντιπροσώπους μας". Πρέπει να
διαταράζουμε διαρκώς σε όλες τις χώρες τις
σχέσεις του λαού και της κυβερνήσεως, να
κουράζουμε όλο τον κόσμο με το χωρισμό,
την έχθρα, το μίσος και με το μαρτύριο της
πείνας, του εμβολιασμού των ασθενειών, της
αθλιότητας, για να μη βλέπουν έτσι οι
Χριστιανοί άλλη σωτηρία παρά την
προσφυγή στην πλήρη και ολοκληρωτική
ηγεμονία μας.
Πρωτόκολλο Ενδέκατο
Οι Χριστιανοί είναι κοπάδι πρόβατα και
εμείς είμαστε γι' αυτούς λύκοι. Και ξέρετε τι
συμβαίνει στα πρόβατα όταν οι λύκοι μπουν
μέσα στη μάντρα τους. Τούτο χρησίμευσε για
βάση στη διοργάνωση από μας του μυστικού
μασονισμού που δε γνωρίζει ο κόσμος και
τους σκοπούς του οποίου ούτε καν
υποπτεύονται οι ηλίθιοι Χριστιανοί, που
προσελκύονται από μας στην ορατή στρατιά
των στοών, για να παραπλανήσουμε τα
βλέμματα των αδελφών τους.
Πρωτόκολλο Δωδέκατο

185
 Απέναντι στον Τύπο θα ενεργούμε με τον
εξής τρόπο. Ποιο ρόλο παίζει τώρα ο Τύπος;
Χρησιμεύει για να αναφλέγει τα πάθη ή να
συντηρεί τους εγωισμούς των κομμάτων.
Είναι μάταιος, άδικος, ψεύτης και οι
περισσότεροι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν
καθόλου σε τι χρησιμεύει. Θα του φορέσουμε
σαμάρι και θα του βάλουμε γερά χαλινάρια,
θα κάνουμε το ίδιο και για τα άλλα έντυπα,
γιατί σε τι θα μας χρησίμευε να
απαλλαγούμε από τον τύπο, αν επρόκειτο να
χρησιμεύσουμε για στόχος των φυλλαδίων
και των βιβλίων; Θα απαιτούμε εγγύηση για
την ίδρυση εφημερίδων ή τυπογραφείων.
Έτσι θα προφυλάσσεται η Κυβέρνησή μας
από κάθε επίθεση εκ μέρους του τύπου. Είναι
αλήθεια ότι οι εφημερίδες των κομμάτων θα
μπορούσαν να αντέξουν στις χρηματικές
απώλειες. Θα τις απαγορεύσουμε αμέσως
μετά τη δεύτερη επίθεση εναντίον μας.
Κανείς δε θα θίξει χωρίς τιμωρία την αίγλη
του κυβερνητικού μας αλάθητου. Σας
παρακαλώ να σημειώσετε ότι ανάμεσα σ'
εκείνους που θα μας επιτίθενται θα υπάρχουν
και όργανα δημιουργημένα από μας, αλλά
αυτά θα προσβάλλουν αποκλειστικά
ορισμένα σημεία, των οποίων εμείς θέλουμε
τη μεταβολή. Τίποτα δε θα δημοσιεύεται στο
κοινό χωρίς τον έλεγχό μας. Το αποτέλεσμα
αυτό κατορθώθηκε πια στις μέρες μας από
το γεγονός ότι όλες οι ειδήσεις συλλέγονται
από πάρα πολλά πρακτορεία, τα οποία τις
συγκεντρώνουν από όλα τα μέρη του κόσμου.

186
Τα πρακτορεία αυτά θα είναι τότε εξ
ολοκλήρου δικά μας και δε θα δημοσιεύουν
τίποτε άλλο παρά αυτό που θα τα
διατάζουμε. Αν από τώρα μπορέσαμε να
κυριαρχήσουμε στις σκέψεις των
Χριστιανικών κοινωνιών σε τέτοιο βαθμό,
ώστε σχεδόν όλοι οι άνθρωποι να
αντιλαμβάνονται τα παγκόσμια γεγονότα
μέσα από τους χρωματιστούς φακούς των
γυαλιών τα οποία βάζουμε μπροστά στα
μάτια τους, αν από τώρα σε κανένα Κράτος
δεν υπάρχουν συρτάρια που να μας κρύβουν
τα ανόητα λεγόμενα από τους Χριστιανούς
μυστικά του Κράτους, τι θα γίνει, όταν εμείς
θα είμαστε οι αναγνωρισμένοι Κυρίαρχοι του
σύμπαντος στο πρόσωπο του παγκόσμιου
Βασιλιά μας; Όλοι εκείνοι που ονομάζουμε
φιλελεύθερους είναι αναρχικοί, αν όχι
έμπρακτα, τουλάχιστον ως προς τη σκέψη. Ο
καθένας τους επιδιώκει τις φαντασιοπληξίες
της ελευθερίας και καταλήγει στην αναρχία,
διαμαρτύρεται απλά γιατί του αρέσει να
διαμαρτύρεται. Αν βρεθούν πρόσωπα που θα
θέλουν να γράψουν εναντίον μας, δε θα
βρεθεί κανείς για να εκτυπώσει τα γραπτά
τους. Πριν δεχτεί να τυπώσει ένα κείμενο ο
εκδότης ή ο τυπογράφος, θα υποχρεώνεται
να πηγαίνει στις αρχές, για να πετύχει την
έγκριση γι' αυτό. Μ' αυτό τον τρόπο θα
γνωρίζουμε εκ των προτέρων τις παγίδες
που μας στήνουν και θα τις καταστρέφουμε,
δίνοντας εκ των προτέρων εξηγήσεις για την
εξεταζόμενη υπόθεση. Στην τρίτη γραμμή θα

187
βάλουμε την υποτιθέμενη αντιπολίτευσή
μας. Ένα ελάχιστο όργανο θα είναι ο
αντίποδας των ιδεών μας. Οι αντίπαλοί μας
θα θεωρήσουν τον ψευτοαντίπαλό μας αυτόν
για σύμμαχό τους και θα μας αποκαλύψουν
το παιχνίδι τους. Από τώρα πλέον,
τουλάχιστον στο γαλλικό Τύπο, υπάρχει μία
μασονική αλληλεγγύη. Όλα τα όργανα του
Τύπου είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους με το
επαγγελματικό μυστικό. Όπως με τους
αρχαίους μάντεις, κανένα μέλος δεν προδίδει
το μυστικό των πληροφοριών του, αν δεν
πάρει διαταγή γι' αυτό. Πρέπει να γίνει
πιστευτό ότι το νέο καθεστώς έχει τόσο
καλά ικανοποιήσει όλο τον κόσμο, ώστε και
τα εγκλήματα ακόμη εξαφανίσθηκαν. Οι
περιπτώσεις εκδήλωσης της
εγκληματικότητας πρέπει να είναι γνωστές
μόνο στα θύματά της και τους τυχόν
μάρτυρές τους.
Πρωτόκολλο Δέκατο Τρίτο
Ο Τύπος άλλωστε θα τραβάει αμέσως
την προσοχή πάνω σε νέα ζητήματα (έχουμε,
όπως γνωρίζετε, συνηθίσει τους ανθρώπους
να ζητούν πάντοτε το νέο). Κάποιοι ηλίθιοι,
που θα φαντάζονται τους εαυτούς τους
όργανα του πεπρωμένου, θα ασχοληθούν με
τα νέα αυτά ζητήματα, χωρίς να
αντιληφθούν ότι δεν καταλαβαίνουν τίποτε
από εκείνα που θέλουν να συζητήσουν. Και
για να μην κατορθώνουν τίποτε με τη σκέψη,
θα τους αποτρέπουμε απ' αυτή με
διασκεδάσεις, με παιχνίδια, τέρψεις, πάθη,

188
οίκους ανοχής... Λίγο μετά θα προτείνουμε
μέσω του Τύπου διαγωνισμούς τέχνης,
αθλητισμού κλπ. Το ενδιαφέρον γι' αυτά θ'
απομακρύνει οριστικά το πνεύμα τους από
ζητήματα, για τα οποία θα αναγκαζόμασταν
να παλέψουμε εναντίον τους. Χάνοντας λίγο-
λίγο τη συνήθεια να σκέπτονται με δική τους
πρωτοβουλία, θα καταλήξουν να μιλάνε για
συνταύτιση των ιδεών μας, διότι θα είμαστε
οι μόνοι που θα προτείνουμε νέες
κατευθύνσεις της σκέψης μέσω τέτοιων
προσώπων, που να μη θεωρούνται
συνεργάτες μας. Ο ρόλος των Φιλελεύθερων
ουτοπιστών θα λήξει οριστικά όταν το
πολίτευμά μας θα αναγνωριστεί. Μέχρι τότε
θα μας προσφέρουν καλές υπηρεσίες, γιατί
υποτάξαμε αυτούς τους βλακοχριστιανούς
με πλήρη επιτυχία με τη λέξη "πρόοδος" και
δεν υπάρχει ούτε ένας μεταξύ τους, ο οποίος
να βλέπει ότι κάτω απ' αυτή τη λέξη
κρύβεται πλάνη σε όλες τις περιπτώσεις που
δεν πρόκειται για υλικές εφευρέσεις, αφού η
αλήθεια είναι μία και μόνη και δε μπορεί να
έχει πρόοδο.
Πρωτόκολλο Δέκατο Τέταρτο
Όταν θα έρθει η βασιλεία μας δε θ'
αναγνωρίσουμε την ύπαρξη άλλης θρησκείας
εκτός απ' αυτή του ενός θεού μας, με τον
οποίο είναι συνδεδεμένη η μοίρα μας, γιατί
είμαστε ο εκλεκτός λαός και μέσω του
οποίου η ίδια μοίρα είναι ενωμένη με τα
πεπρωμένα του κόσμου. Γι' αυτό ακριβώς
πρέπει να καταστρέψουμε κάθε πίστη. Θα

189
διεγείρουμε τόσο μεγάλη απέχθεια απέναντι
σ' αυτά, ώστε οι λαοί θα προτιμούν την
ησυχία της δουλείας από τα δικαιώματα της
διαβόητης ελευθερίας, η οποία τόσο τους
βασάνισε, η οποία τους αφαίρεσε τα μέσα
της επιβίωσης, η οποία τους παρέδωσε για
εκμετάλλευση σε συμμορία τυχοδιωκτών που
δε γνώριζαν τι έκαναν...
Πρωτόκολλο Δέκατο Πέμπτο
Όταν τέλος αρχίσουμε να βασιλεύουμε
μετά από πραξικοπήματα οργανωμένα
παντού την ίδια μέρα, ύστερα από την
οριστική ομολογία της μηδαμινότητας όλων
των υφισταμένων Κυβερνήσεων (και θα
περάσει πολύς καιρός ακόμη, ίσως αιώνας
ολόκληρος, μέχρι τη στιγμή εκείνη), θα
προσπαθήσουμε να μην υπάρχουν συνομωσίες
εναντίον μας. Κάθε νέα δημιουργία
οποιασδήποτε μυστικής οργάνωσης θα
τιμωρείται επίσης με θάνατο. Με τον ίδιο
τρόπο θα μεταχειρισθούμε και τους
Χριστιανούς Μασόνους που γνωρίζουν
περισσότερα απ' όσα πρέπει. Στις
Χριστιανικές κοινωνίες που έχουμε σπείρει
τόσο βαθιές ρίζες διαφωνιών και
διαμαρτυριών, δεν είναι δυνατό ν'
αποκατασταθεί η τάξη παρά μόνο με
αμείλικτα μέτρα, που να μαρτυρούν άκαμπτη
εξουσία. Είναι ανώφελο να δίνεται προσοχή
στα θύματα που πέφτουν για χάρη του
μελλοντικού καλού. Αλλά για όσο καιρό θα
περιμένουμε την ανακήρυξή μας, θα
δημιουργούμε και θα πολλαπλασιάζουμε τις

190
μασονικές στοές σε κάθε χώρα της
οικουμένης. Θα προσελκύουμε σ' αυτές όλους
εκείνους που είναι ή μπορούν να γίνουν
υπέροχοι πράκτορές μας. Οι στοές αυτές θ'
αποτελούν το σπουδαιότερο γραφείο
πληροφοριών μας και το όργανό μας που θα
έχει τη μεγαλύτερη επιρροή. Όσοι
συμμετέχουν στις μυστικές οργανώσεις είναι
συνήθως φιλόδοξοι τυχοδιώκτες και γενικά
άνθρωποι ως επί το πλείστον κενοί, με τους
οποίους δε θα δυσκολευτούμε να
συνεννοηθούμε για την εκπλήρωση των
σκοπών μας. Είναι φυσικό να είμαστε εμείς,
και όχι κάποιος άλλος, εκείνοι που θα
καθοδηγούν τις υποθέσεις του μασονισμού,
διότι γνωρίζουμε που βαδίζουμε, γνωρίζουμε
τον τελικό σκοπό κάθε ενέργειας, ενώ οι
Χριστιανοί δε γνωρίζουν τίποτα, ούτε καν το
άμεσο αποτέλεσμα. Θέλουν την συγκίνηση
της επιτυχίας και των χειροκροτημάτων, τα
οποία πάντοτε χορηγούμε άφθονα. Δεν
μπορείτε να φανταστείτε πως γίνεται να
φτάσουν και οι πιο συνετοί Χριστιανοί σε
ασυνείδητη απλοϊκότητα, με τον όρο να είναι
ευχαριστημένοι με τον εαυτό τους, και
συγχρόνως πόσο εύκολα απογοητεύονται από
την παραμικρή αποτυχία, έστω και μόνο με
την παρεμπόδιση των χειροκροτημάτων,
καταλήγοντας κατόπιν σε δουλική υπακοή με
το σκοπό νέων επιτυχιών... Πόσο οξυδερκείς
ήταν οι παλιοί σοφοί μας που έλεγαν ότι, για
να πετύχει κάποιος ένα σκοπό, δεν πρέπει να
διστάζει μπροστά στα μέσα ούτε και να

191
υπολογίζει τον αριθμό των θυμάτων που
θυσιάστηκαν. Ποτέ δεν υπολογίσαμε τα
θύματα των κτηνών Χριστιανών και,
μολονότι έχουμε θυσιάσει πολλούς δικούς
μας, έχουμε δώσει στο λαό μας τέτοια
δύναμη πάνω στη γη, που δε θα τολμούσε
καν να ονειρευτεί άλλοτε. Ο θάνατος είναι
το αναπόφευκτο τέλος καθενός. Είναι
προτιμότερο να επισπεύδουμε το τέλος
εκείνων, οι οποίοι βάζουν εμπόδια στο έργο
μας, παρά το τέλος το δικό μας, που
δημιουργήσαμε αυτό το έργο. Τα μέτρα αυτά
εξολόθρευσαν από τον κόλπο του μασονισμού
κάθε σπέρμα διαμαρτυρίας. Ενώ
συγκρατούμε το λαό και τους πράκτορές μας
σε πλήρη υπακοή. Οι καταχρήσεις εξουσίας
των κατώτερων υπαλλήλων θα τιμωρούνται
τόσο αυστηρά, ώστε κανείς δε θα τολμήσει
να μετρήσει τη δύναμή του. Κάθε περίπτωση
παρανομίας ή καταχρήσεως θα τιμωρείται
παραδειγματικά. Η δωροδοκία και η
αλληλέγγυα συνενοχή μεταξύ των
υπαλλήλων της Διοικήσεως θα εξαφανιστούν
μετά τα πρώτα παραδείγματα αυστηρότατης
τιμωρίας. Η αίγλη της εξουσίας μας απαιτεί
αποτελεσματικές τιμωρίες, δηλαδή σκληρές,
για την ελάχιστη παράβαση των νόμων, γιατί
κάθε παράβαση θίγει το γόητρο της
ανώτερης αρχής. Θα απομακρύνουμε το
φιλελευθερισμό απ' όλες τις σπουδαίες
θέσεις της διοίκησής μας, από τις οποίες θα
εξαρτάται η μόρφωση των υποτελών μας
σύμφωνα με τον τρόπο που επιβάλλει η

192
κοινωνική μας τάξη. Θα καταργήσουμε το
δικαίωμα της αναίρεσης, την οποία θα
διατηρήσουμε μόνο εμείς οι κυβερνήτες,
γιατί δεν πρέπει να επιτρέψουμε να
σχηματίσει ο λαός την εντύπωση ότι είναι
δυνατό να βγήκε κάποια άδικη απόφαση από
τους δικαστές που διορίστηκαν από μας. Αν
ο Βασιλιάς του Ισραήλ βάλει πάνω στο ιερό
κεφάλι του το στέμμα που θα του προσφέρει
η Ευρώπη, θα γίνει ο Πατριάρχης του
Κόσμου. Τα αναγκαία θύματα, τα οποία λόγω
της χρησιμότητάς τους θα τα θυσιάσει, δε
θα φτάσουν ποτέ στον αριθμό των θυμάτων
που προσφέρθηκαν για πολλούς αιώνες στη
μανία των μεγαλείων από την αντιζηλία των
Χριστιανικών κυβερνήσεων.
Πρωτόκολλο Δέκατο Έκτο
Για το σκοπό να καταστρέψουμε κάθε
ξένη για μας συγκεντρωτική δύναμη, θα
καταργήσουμε τα Πανεπιστήμια, τα οποία
αποτελούν τον πρώτο σταθμό του
συγκεντρωτισμού, και θα ιδρύσουμε
καινούργια με νέα μορφή. Η κακή γνώση που
οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν για τα
πολιτικά ζητήματα δημιουργεί ουτοπιστές
και κακούς πολίτες. Μπορείτε και μόνοι σας
να καταλάβετε σε ποια κατάσταση έφερε
τους Χριστιανούς η γενική μόρφωσή τους.
Αναγκασθήκαμε να εισαγάγουμε στη
μόρφωσή τους όλες τις αρχές που τόσο καλά
εξασθένησαν την κοινωνική τους τάξη. Όταν
θα βρισκόμαστε όμως στην εξουσία, θ'
αποκλείσουμε από την εκπαίδευση οτιδήποτε

193
μπορεί να προκαλέσει αναταραχές και από τη
νεολαία θα δημιουργήσουμε παιδιά που θα
υπακούουν στους Νόμους και θ' αγαπούν τον
κυβερνήτη τους σαν ένα στήριγμα και ελπίδα
ειρήνης και ευτυχίας. Θα διαγράψουμε από
τη μνήμη των ανθρώπων όλα τα δυσάρεστα
σε μας γεγονότα των περασμένων αιώνων,
διατηρώντας απ' αυτά μόνο εκείνα που
ζωγραφίζουν τα σφάλματα των Χριστιανικών
Κυβερνήσεων. Θα καταργήσουμε κάθε
ελεύθερη μόρφωση. Το σύστημα της
κατάπνιξης της σκέψης μπήκε ήδη σε
εφαρμογή με τη μέθοδο που ονομάστηκε
"διδασκαλία με εικόνες" και που θα
μεταβάλλει τους Χριστιανούς σε υπάκουα
ζώα που δε θα σκέπτονται και θ' αναμένουν
την παράσταση των πραγμάτων με εικόνες,
για να τ' αντιληφθούν...
Πρωτόκολλο Δέκατο Έβδομο
Η ελευθερία της συνειδήσεως έχει ήδη
διακηρυχθεί παντού. Επομένως ελάχιστα
χρόνια απομένουν ακόμη μέχρι την πλήρη
κατάρρευση της Χριστιανικής Θρησκείας. Ο
βασιλιάς των Ιουδαίων θα είναι ο αληθινός
Πάπας της Οικουμένης, ο Πατριάρχης της
διεθνούς Εκκλησίας. Το πολίτευμά μας θα
είναι ενσάρκωση της Βασιλείας του Βισνού, ο
οποίος θα είναι το σύμβολό μας. Με καθένα
από τα εκατό χέρια μας θα κρατάμε και ένα
ελατήριο της κοινωνικής μηχανής. Θα
αντιλαμβανόμαστε τα πάντα χωρίς τη
βοήθεια της επίσημης Αστυνομίας, η οποία,
όπως την έχουμε διοργανώσει για τους

194
Χριστιανούς, εμποδίζει σήμερα τις
Κυβερνήσεις να βλέπουν. Στο πρόγραμμα μας
το ένα τρίτο των υπηκόων μας θα επιβλέπει
τους άλλους από καθήκον, για να
υπηρετήσουν το Κράτος με τη θέλησή τους.
Δε θα θεωρείται τότε ατιμία να είναι
κάποιος κατάσκοπος και καταδότης.
Απεναντίας αυτό θα είναι αξιέπαινο, οι
αβάσιμες όμως καταγγελίες θα τιμωρούνται
σκληρά, για να μη γίνεται κατάχρηση αυτού
του δικαιώματος. Όποιος δεν αναφέρει ό,τι
είδε και άκουσε γύρω από τα πολιτικά
ζητήματά τους, θα θεωρείται εξίσου ένοχος
συμμετοχής και απόκρυψης, σαν να
αποδεικνυόταν ότι διέπραξε αυτά τα δύο
εγκλήματα. Όπως σήμερα οι αδελφοί μας
είναι υποχρεωμένοι με δική τους ευθύνη να
καταγγέλλουν στην κοινότητά τους τούς
αποστάτες ή τα πρόσωπα που σχεδιάζουν
κάτι εναντίον της κοινότητάς τους, έτσι και
στο παγκόσμιο Κράτος μας οι υπήκοοί μας θα
είναι υποχρεωμένοι πάντοτε να εξυπηρετούν
το Κράτος σε κάθε περίπτωση. Μια τέτοια
οργάνωση θα εξαφανίσει τις καταχρήσεις
της εξουσίας, τη διαφθορά και οτιδήποτε τα
συμβούλιά μας και οι θεωρίες μας για
πανανθρώπινα δικαιώματα εισήγαγαν στις
συνήθειες των Χριστιανών... Πως αλλιώς
όμως θα μπορούσαμε να πετύχουμε τον
πολλαπλασιασμό των ανωμαλιών στη
διοίκησή τους; Με ποια άλλα μέσα;... Μεταξύ
των σπουδαιότερων απ’ αυτά είναι και τα

195
όργανα στα οποία έχει ανατεθεί η διατήρηση
και η αποκατάσταση της τάξης.
Πρωτόκολλο Δέκατο Όγδοο
Θα εξαναγκάσουμε τις Κυβερνήσεις ν'
αναγνωρίσουν την αδυναμία τους με τα
φανερά μέτρα ασφαλείας που θα παίρνουν,
και με τον τρόπο αυτό θα καταστρέφουμε το
γόητρο της εξουσίας. Η κυβέρνησή μας θα
φρουρείται από σχεδόν αόρατη φρουρά γιατί
δεν παραδεχόμαστε ούτε καν τη σκέψη ότι
μπορεί να υπάρχει εναντίον της κάποια
δύναμη, εναντίον της οποίας να μην είναι σε
θέση να παλέψει, ώστε να είναι υποχρεωμένη
να κρύβεται.
Πρωτόκολλο Δέκατο Ένατο
Οι επαναστάσεις δεν είναι δυνατό να
χαρακτηριστούν αλλιώς εκτός από γάβγισμα
μικρού σκυλιού εναντίον ενός ελέφαντα. Για
μια καλά διοργανωμένη Κυβέρνηση, όχι από
άποψη αστυνομικής, αλλά κοινωνικής
οργάνωσης, το μικρό σκυλί γαβγίζει
εναντίον του ελέφαντα, γιατί αγνοεί την
ξεχωριστή του θέση και αξία. Αρκεί κάποιος
να αποδείξει μ' ένα καλό παράδειγμα την
αξία της μιας ή της άλλης, για να πάψουν τα
σκυλάκια να γαβγίζουν και να συνηθίσουν να
κουνάνε την ουρά τους μόλις εμφανίζεται ο
ελέφαντας. Για να αφαιρέσουμε το γόητρο
της ανδρείας από το πολιτικό έγκλημα, θα
τους καθίζουμε στο εδώλιο των
κατηγορουμένων δίπλα με τους κλέφτες,
τους δολοφόνους και τους κάθε λογής
φτηνούς και ταπεινούς εγκληματίες. Τότε η

196
κοινή γνώμη θα συγχύσει στη σκέψη της
αυτή την κατηγορία των εγκληματιών με τον
εξευτελισμό των άλλων και θα τους
αντιμετωπίσει με την ίδια περιφρόνηση.
Είμαστε διατεθειμένοι (και ελπίζω ότι το
έχουμε κατορθώσει) να εμποδίσουμε τους
Χριστιανούς να καταπολεμήσουν τις
επαναστάσεις μ' αυτό τον τρόπο. Γι' αυτό το
σκοπό, μέσω του τύπου, των λόγων μας που
δημοσιεύονται και των ωραίων εγχειριδίων
της ιστορίας έχουμε διαφημίσει το μαρτύριο
που προτίμησαν δήθεν οι επαναστάτες για το
κοινό καλό. Αυτή η διαφήμιση αύξησε τις
τάξεις των φιλελευθέρων και έριξε χιλιάδες
Χριστιανούς στις τάξεις του κοπαδιού μας.
Πρωτόκολλο Εικοστό
Μια προοδευτική φορολογία θα δώσει
πολύ μεγαλύτερο εισόδημα από τη σημερινή
αναλογική φορολογία, η οποία μας είναι
χρήσιμη μόνο για να διεγείρουμε αναταραχές
και δυσαρέσκειες μεταξύ των Χριστιανών.
Προκαλέσαμε στους Χριστιανούς οικονομικές
κρίσεις με μοναδικό σκοπό ν' αποσύρουμε το
χρυσό από την κυκλοφορία. Τεράστια
κεφάλαια έμειναν στάσιμα, αποσύροντας και
το χρήμα των Κρατών, που υποχρεώνονταν
έτσι ν' απευθύνονται στα ίδια αυτά
κεφάλαια, για να βρουν χρήματα. Τα δάνεια
αυτά επιβάρυναν τα οικονομικά των Κρατών
με την πληρωμή τόκων. Τα υποδούλωσαν στο
κεφάλαιο. Η συγκέντρωση της βιομηχανίας
στα χέρια των κεφαλαιοκρατών, οι οποίοι
κατέστρεψαν τη μικρή βιομηχανία,

197
απορρόφησε όλες τις δυνάμεις του λαού και
συγχρόνως του Κράτους. Όσο καιρό τα
δάνεια παρέμειναν εσωτερικά, οι Χριστιανοί
δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να
μεταβιβάζουν το χρήμα από την τσέπη του
φτωχού στις τσέπες του πλούσιου. Όταν
όμως εξαγοράσαμε τα πρόσωπα που
χρειάζονταν για να μεταφέρουμε τα δάνεια
σε εξωτερικό έδαφος, όλα τα πλούτη των
Χριστιανών διοχετεύθηκαν στα ταμεία μας
και όλοι οι Χριστιανοί άρχισαν να μας
πληρώνουν φόρο υποτέλειας. Πόσο φανερή
είναι η απουσία της κρίσης από τα καθαρά
ζωώδη μυαλά των Χριστιανών! Δανείζονταν
από μας με τόκο και χωρίς να σκέπτονται ότι
θα χρειαζόταν ν' αφαιρέσουν το χρήμα αυτό
επιβαρυμένο με τους επιπλέον τόκους από τα
ταμεία του Κράτους για να μας εξοφλήσουν!
Υπήρχε τίποτε απλούστερο από το να
παίρνουν το χρήμα που είχαν ανάγκη από
τους φορολογουμένους τους;
Πρωτόκολλο Εικοστό Πρώτο
Επωφεληθήκαμε τη διαφθορά των
διοικητών και την αμέλεια των κυβερνητών,
για να εισπράξουμε ποσά διπλάσια, τριπλάσια
και ακόμη μεγαλύτερα, δανείζοντας στις
κυβερνήσεις των Χριστιανών χρήμα που δεν
ήταν καθόλου αναγκαίο στο Κράτος. Θα
καταργήσουμε επίσης όλα τα χρηματιστήρια,
γιατί δεν επιτρέπουμε να κλονιστεί το
γόητρο της δυνάμεώς μας με την
αυξομείωση των τιμών των αξιών μας.
Πρωτόκολλο Εικοστό Δεύτερο

198
 Έχουμε στα χέρια μας τη μεγαλύτερη
δύναμη της σημερινής εποχής, το χρυσό.
Μήπως δεν αποδείξαμε με τον τόσο μεγάλο
πλούτο ότι το κακό που αναγκαστήκαμε να
διαπράξουμε για τόσους αιώνες χρησίμευσε
επιτέλους στο αληθινό καλό, να
τακτοποιήσουμε δηλαδή τα πάντα; Ορίστε η
σύγχυση του ορισμού του καλού και του
κακού. Η τάξη θ' αποκατασταθεί κάπως με
τη βία, αλλά επιτέλους θ' αποκατασταθεί. Θα
εξηγήσουμε συγχρόνως ότι η ελευθερία δεν
έγκειται στην ακολασία και το δικαίωμα της
ισχύος. Το κράτος μας θα είναι ένδοξο, γιατί
θα είναι ισχυρό, θα διοικεί και θα διευθύνει
και δε θα ρυμουλκείται από αρχηγούς
κομμάτων και ρήτορες, που απαγγέλλουν
ανόητες λέξεις, τις οποίες ονομάζουν
μεγάλες αρχές αλλά στην πραγματικότητα
είναι ουτοπίες.
Πρωτόκολλο Εικοστό Τρίτο
Για να συνηθίσουν οι Λαοί την υπακοή,
πρέπει να τους εξασκήσουμε στη
μετριοφροσύνη και, επομένως, να
ελαττώσουμε την παραγωγή των ειδών
πολυτελείας. Μ' αυτό το μέτρο θα
βελτιώσουμε τα διεφθαρμένα ήθη
ανταγωνιζόμενοι την πολυτέλεια. Θα
επανιδρύσουμε τη μικρή βιομηχανία, η οποία
θα μειώσει τα ιδιωτικά κεφάλαια των
εργοστασιαρχών. Η απεργία είναι το πιο
επικίνδυνο πράγμα για την κυβέρνηση. Για
μας ο ρόλος της θα τελειώσει, αμέσως μόλις
η εξουσία έρθει στα χέρια μας. Το μεθύσι θ’

199
απαγορευτεί επίσης με νόμους και θα
τιμωρείται σαν έγκλημα εναντίον της
ανθρωπότητας, αφού οι άνθρωποι που
κατακυριεύονται απ' αυτό κάτω από την
επίδραση του οινοπνεύματος
μεταμορφώνονται σε κτήνη. Ο άρχοντας
αυτός θα πάρει τη θέση των κυβερνήσεων
που υπάρχουν σήμερα, οι οποίες σέρνουν την
ύπαρξη τους ανάμεσα στις απογοητευμένες
εξαιτίας μας κοινωνίες, που απαρνήθηκαν
ακόμη και αυτή τη δύναμη του Θεού και
στους κόλπους τους υψώνεται από παντού η
φωτιά της αναρχίας, ενώ αυτός πρέπει πριν
από οτιδήποτε άλλο να κατασβέσεις αυτή
την αχόρταγη φλόγα. Αυτή είναι η αιτία, για
την οποία θα υποχρεωθεί να καταδικάσει σε
θάνατο αυτές τις κοινωνίες, ακόμη και αν
πρέπει να τις πνίξει στο αίμα τους, για ν'
αναστήσει με τη μορφή στρατιάς που
οργανώθηκε σωστά και αγωνίζεται
ευσυνείδητα εναντίον κάθε μολύνσεως
ικανής να μολύνει το κρατικό σώμα. Οι
δυνάμεις αυτές ήδη θριαμβεύουν, λεηλατούν
και προβαίνουν σε κάθε είδους βιαιοπραγίες
με το πρόσχημα της ελευθερίας και του
δικαίου. Αυτές κατέστρεψαν κάθε τάξη στην
κοινωνία, για να υψώσουν πάνω στα ερείπιά
τους το θρόνο του Βασιλιά του Ισραήλ. Τότε
θα χρειαστεί να τους απομακρύνουμε από το
δρόμο του, στον οποίο δεν πρέπει να υπάρχει
ούτε το ελάχιστο εμπόδιο.
Πρωτόκολλο Εικοστό Τέταρτο

200
 Και για να γνωρίζει και να αγαπά ο λαός
το Βασιλιά του, είναι αναγκαίο αυτός να
συνεννοείται με τους υπηκόους του στις
δημόσιες πλατείες. Αυτό επιφέρει την
αναγκαία ένωση των δύο δυνάμεων, τις
οποίες έχουμε χωρίσει σήμερα με τον τρόμο.
Αυτή η τρομοκρατία μας ήταν κάθε φορά
απαραίτητη, για να πέσουν οι δύο αυτές
δυνάμεις χωρισμένες κάτω από την επιρροή
μας.
*

201
 Τώρα πού τό σκέφτομαι, θά είχε
ενδιαφέρον όντως νά γίνη μιά γλωσσική
μελέτη είτε σ’ αυτό, είτε σέ τέτοιου είδους
κείμενα, πόσες φορές αναφέρεται τό «εμείς»,
«μας», κ.τ.ό., ώστε νά δειχθή κάτι παραπάνω
από τά συμπεράσματα μιάς απλής
ανάγνωσης. Σημασία δηλαδή έχει η

202
«νοοτροπία» τους. Ενεργούν συνωμοτικά ώς
σύνολο, ώς «ΕΜΕΙΣ» κι απέναντί τους, τά
θύματά τους είναι όχι μόνον προβατάκια τού
Θεού, αλλά «σκορπισμένα», ξεμοναχιασμένα,
φοβισμένα «ζωντανά».
*
[Αποσπάσματα από το Αρχείο 67-Β, συλλογή
‘Τσιφούτ μαχαλάς και συνοδοιπόροι].

203