Mahal, naalala mo pa ba yung gabing sinagot kita

Sa ilalalim ng buwan at libo-libong mga tala

Kasabay ng pag-ihip ng hangin na may malamig na musika

Kasabay ng pagkalagas ng mga dahon mula sa punong mangga

At sa wakas, nasabi ko rin sayo na Mahal na rin kita

Hanggang sa araw-araw tayong sabay na bumabangon

Masayang pinag-uusapan ang mga ala-ala na nangyari lamang kahapon

Sabay tayong naglalakad papuntang eskwela

Hawak mo ang kamay ko habang tayoy kumakanta nang mga awitin ng pag-ibig
na nagsasabing hanggang duloy tayo na

Nagpapalitan ng mga pangako at sumusumpa na kahit magunaw man ang mundo

ang pagmamahal sa isat isay di maglalaho

At hahantong ako sa pagtitig sa mapupungay mong mga mata

Sasasabin ng pabulong sa sa sarili Mahal talaga kita

At matatamis na tsokolate ang lagi mong bitbit

Dala mo ang gitara at sa harapan koy ikay aawit

Kaakibat ng mga mapupulang rosas na ubod ng rikit

Kasunod ang nakakakilig mong ngiti at matatamis na salita

Sa pangungusap, talata at maging sa nakakahalina mong mga tula

Na ang pag-ibig mo sa akiy wala ng hihigit pa

Ang espasyo na inuukupa ko sa puso mo ay wala ng papalit pa

At ikaw naman tong tumitig sa aking mga mata sabay sabi Mahal na mahal kita

Ngunit ano itong kaba na bumagabag sa puso ko

Ang dating nakakapasong init ng iyong pag-ibig ay tila nanlalamig

Inalalayo mo ang iyong sarili at hindi ko na mayakap ang iyong mga bisig

Dati raity pangalan ko ang yong bukang bibig

Hindi ko na maramdaman ang iyong sinabi na ako ang dahilan ng paghinga

maging pagpintig ng iyong dibdib

Kung kayat tinanong ko ang aking sarili Mahal, mahal po kaya ako?

Lumipas ang isang buwan ay hindi ka na sakin nagparamdam

Lumipas ang isang buwan na tila akoy iniwan at wala man lang paalam

Naglakad-lakad ako at napagtanto ko na kung bakit, napagtanto ko na kung bakit

ka nanlamig

Ang dating sabi sakiy kaibagan lang ay nakakakapit ng mahigpit sa iyong mga
bisig
Siyang kaibigan mo lang ang kasama mo sa kinakainan nating ihawan

Siyang kaibigan mo lang ang kasabay manuod sa paborito nating sinehan

Siyang kaibigan mo lang ang iyo nang inaalayan ng tula at inaawitan

Kayong dalawa ng kaibigan mo ang dahilan kung bakit ang puso koy duguan

Tumakbo ako sa ulanan at umiiyak na tinanong ang sarili

Mahal, may pagkukulang ba ako?

Mahal, pangit ba at kapalit palit ako?

Nasaan na ang mga pangako ng walang hanggan?

Nasaan na ang iyong sinabi na hindi ako iiwan?

Hanggang sa nakipagkasundo ako sa aking sarili na ito na ang huling pagkakataon

na tatawagin kitang Mahal

Mahal, minahal mo ba talaga ako ako?