KABANATA 21

PAGTAKAS

Hindi alam ni Shailene ang gagawin habang naglalakad siya papunta sa paaralan.
Kahit saan siya magpunta ay hindi niya maiwasan ang masasamang tingin na ipinupukaw
ng mga tao sa kanya. Hindi niya alam kung babalik siya sa bahay o tatakbo siya habang
nakikita ang mga bulong-bulungan ng mga tao at estudyante na nakatingin sa kanya. Sa
oras na iyon ay gusto niyang manliit sa kanyang sarili at maglaho upang hindi na niya
marinig ang usap-usapan na mga estudyante at mga tao. Kahit saan siya tumingin ay
nakikita niya ang iba't ibang titig at tingin ng mga ito sa kanya. May naaawa dahil nadamay
siya sa kaguluhan ng kanyang pamilya. May hindi makapaniwala sa mga pinaggagawa
ng kanyang pamilya. Habang yung iba parang walang pakialam. Samantalang yung iba
naman ay paraang sinisisi siya sa kagagawang ng kanyang angkan at karamihan ay
nababakas sa mukha ang galit at pagkamuhi na nakatitig sa kanya. Hindi niya matiis ang
ganoong sitwasyon kaya patakbo siyang bumalik sa sasakyan. Lakad-takbo ang kanyang
ginawa upang makaiwas sa mga ito, sa masasamang tingin at matutulis na titig ng mga
ito sa kanya. Parang isinisigaw sa kanyang mga tainga ang bulong-bulungan ng mga ito.
Habang pabalik siya sa sasakyan ay naririnig pa niya ang mga usapan ng mga iba't ibang
grupo ng mga estudyante at mga ibang tao na dumaraan.
Friend! tawag ng isang babaeng estudyante habang papalapit sa isang babae
na naglalalakad.

Napanood mo ba ang balita kaninang umaga? tanong nito habang umaakbay ito
sa kaibigan.
Oo, friend! Grabe no? sagot nito habang nagpapatuloy ang mga ito sa pagpasok
sa kampus.
Hindi ako makapaniwala friend! iling-iling na sagot ng isa.

Bes, tawag ng isang bakla habang tumatakbo papunta sa grupo ng

magkakaibigan.
Nakita nyo ang balita? hinihingal na sabi nito sa kanyang mga kaibigan.
Yes, bes! Grabe ang mga Imperial! sagot ni isang babae na nakaupo.

Akala mo kung sinong malinis! Ang dami palang tinatago! sagot ng isang
babaeng nakatayo.
Mga kriminal mismo! diin ng isang lalaki.
 Mas lalo niyang binilisan ang kanyang paglakad na halos tatakbo na siya pabalik
sa sasakyan. Mas lalo niyang tinakpan ang kanyang mukha sa hood ng kanyang jacket.
Hindi niya masisisi ang mga ito kung bakit ganoon nalang ang tingin sa kanyang pamilya.
Kung bakit ganon nalang ang mga galit ng mga tao sa kanyang angkan. Dahil siya mismo
ay galit sa kanyang pamilya ngunit wala siyang magawa.

Nang makita niya ang sasakyan na nakatambay sa medyo may kalayuan sa

paaralan ay tumakbo siya at agad na pumasok pagdating sa kinaroroonan nito.

Kuya... humihingal na tawag niya sa bagong drayber nila na pumalit sa kanilang

dating drayber. Bahagya lamang itong tumingin sa kanya at agad na ibinalik sa harapan
ng manibela ang tingin.
Pakibalik sa bahay, pakiusap niya habang inaayos ang pagkakaupo.

Kuya ang tawag niya rito kahit na matanda lang ito ng kunti sa kanya. Matikas ito.
Mabalahibo ang dibdib nito nang minsang nakita niya ito sa isang umaga na nakahubad
pang-itaas habang nag-eehersisyo ito tuwing umaga. Maganda itong magdala ng damit
at halos ay bumabagay sa matipuno nitong katawan. Kahit sinong babae ay
magkakagusto pag nakita ito puwera nalang sa ugali nito na walang pakialam maliban sa
ibang tao kundi sa trabaho nito.

Kalat na ngayon ang balita tungkol sa mga ginagawang anomaliya ng pamilyang

Imperial. Inilantad ng mga Villaluz ang mga katibayan at ebidensiya na nagpapatunay sa
lahat at ang pag-utos sa pagsunog sa bahay ng mga Sandoval. Sa mga illegal businesses
ng mga Imperial at ang pagnanakaw sa mga pera ng mga Sandoval mula sa iba't ibang
accounts. Sa kanilang banda, kasalukuyan nang ipinapalabas ang warrant of arrest sa
pamilyang Imperial kabilang sina Gobernador Ritche , ang asawa nito na si Naniett at
ang kanilang anak na lalaki na si Harryl. Sila ngayon ay nakaharap sa kasong kriminal,
illegal businesses, pagsunog sa bahay at ari-arian o arson. Sa kasalukuyan ay
pinaghahanap na ngayon ang pamilyang Impe-
Nabasag ang TV dahil bigla itong tinapunan ng baso na may lamang alak.
Bwisit! mura ni Ritche.
Dad? Anong gagawin natin? tanong ni Harryl sa ama.
Pinaghahanap na tayo sagot niya.
Kailangang gumawa tayo ng paraan, patuloy niya.

Puntahan mo ang iyong Mommy at kapatid mo. Sabihin mong mag-empake dahil
aalis tayo, utos nito.
 Dali-dali siyang lumabas at pinuntahan ang kuwarto ng kanyang ina. Pagkatapos
ay lumabas siya at sakto naman nakita niyang pumasok ang kanyang kapatid.
Shailene, tawag ng kanyang kuya sa pagpasok niya sa bahay.
Sabi ni Dad ay mag-empake dahil aalis tayo ng bansa, pagpapatuloy nito.
Kitang-kita niya sa mukha nito ang pag-aalala, takot at pangamba.
Oo, kuya, tanging nasabi niya.

Marami siyang gustong sabihin ngunit ayaw bumuka ng kanyang bibig. Marami
siyang gustong itanong ngunit parang naglaho ang lahat.
Sige, hihintayin ka namin, bilisan mo, bahagya itong ngumiti.
Alam niyang pilit ang pagngiti nito upang ipakita sa kanya na ayos lang ang lahat.
Ngunit alam niya, ramdaman niya kung gaano kabigat ang problema nito at ng kanilang
pamilya. Alam niya na pinaghahanap na ng batas ang kanyang pamilya dahil kalat na sa
bayan at sa buong mundo ang pinaggagawa ng mga ito. Hindi siya makapaniwala kung
saan humugot ng lakas ng loob para makaasta na parang walang nangyari. Galit na galit
siya sa kanyang pamilya. Kung maaari lang pumili ng pamilya, ginawa na niya.

Kailangan kong magmadali. Kailangang hindi ako maunahan ni kuya. Aalis ako
rito, hindi ako papanig sa kanila, aniya sa isip.
Biglang nagring ang kanyang telepono.

Handa ka na ba? Maghihintay lang ako rito, sabi ng nasa kabilang linya.
Oo, tuloy ang plano. Hintayin mo ang signal ko ha? sabi niya rito.

Pagkatapos, binaba na niya ang telepono. Dahan-dahan siyang naglakad upang

hindi makagawa ng ingay papunta sa pintuan. Nang nakita niyang walang tao sa ibaba,
nagmamadali siyang bumaba. Patakbo siyang pumunta sa likod ng bahay dala-dala ang
kanyang mga gamit. Nang makalabas agad siyang lumingon-lingon.
Nasaan kaya siya? sabi niya habang palingon-lingon.

Sa di kalayuan, nakita niya ang isang sasakyan na nakatambay. Agad siyang

tumakbo papunta roon. Nang malapit na siya, agad siyang sinalubong ng yakap ni William
at gumanti na naman siya ng yakap.
Pasensya ka na ha? Medyo natagalan ako, hinihingal na sabi niya.
Okay lang, hindi naman ako matagal na naghihintay dito, nakangiting sabi nito.
Dali, pasok ka na, sabi nito sabay kuha ng kanyang gamit.
 Sigurado ka na ba sa desisyon mo? Tanong nito habang mabilis na pinapatakbo
ang sasakyan.

Oo, hindi ko na matitiis sa mga pinaggagawa ng pamilya ko, tiim-bagang sabi

niya.
Kailangan nang matigil ang kanilang kasamaan, galit na sabi niya rito.

Buo na ang desisyon niya. Sasama siya kai William at siya na rin mismo ang
magsusuplong sa kanyang pamilya.

Hindi katagalan ay nakarating na sila sa istasyon ng mga pulis. Agad silang

bumababa at agad na pumunta sa presinto. Pinaupo sila ng pulis. Siya mismo ang
nagsalaysay tungkol sa kanyang pamilya at sa mga balak ng kanyang pamilya na
tumakas. Pagkatapos niyang maisalaysay ang lahat, agad na nagsilabasan ang mga
pulis at sumakay sa kanilang sasakyan upang maabutan ang mga Imperial.
Maraming salamat, Shailene, sabi ni William sabay abot sa kanyang kamay.

Walang anoman. Ginagawa ko ito para sayo at para matapos na rin ang
kasamaan ng aking pamilya, bahagyang ngiti na tugon niya rito.

Mabilis na pinaandar ni William ang sasakyan upang makasabay sa pulis. Nakikita

ni Shailene sa mukha ni William ang halo-halong emosyon. Alam niya na matagal na
nitong gustong mahuli ang pumatay sa pamilya nito.
KABANATA 22
HIHINTAYIN KITA

Pa, wala na si Shailene, hingal na hingal niyang sabi sa kanyang ama.

Paandarin mo na, Khian, utos ng kanyang ama rito.

Mabilis ang kanilang takbo. Halatang nagmamadali sila. Habang nasa biyahe ay
tahimik ang lahat. Tiningnan nya isa-isa ang kanyang pamilya. Silang lahat nakasout ng
jacket at itim at salamin sa mata upang takpan at hindi madaling makilala ng mga tao.
Ang kanyan ama ay naka suot ng sombrero samantalang siya ay hood ng jacket ang
itinakip sa kanyang ulo. Ramdam niya na malalim ang iniisip ng mga ito. Ilang minuto
lang ang dumaan ay binabagtas na nila ang papuntang airport. Nakita niya sa mga gilid
ng daan at bahay-bahay ang mga papel na may mukha ng kanyang pamilya na may
nakalagay na wanted. Nakita niyang naglabas ng baril ang kanyang ama at inayos iyon
gayundin ang kanyang kapatid. Samantalang ang kanyang ina ay tahimik lang ngunit
nababakas sa mukha nito ang takot at kaba sa posibleng mangyari.
Sir, may checkpoint, sabi ng kanilang bodyguard na si Lance.
Bwisit! mura ng gobernador.

Ritche, anong gagawin natin? Paano kapag nahuli tayo? Anong gagawin natin?
sunod-sunod na tanong ni Naniett.
Parang walang marinig si Ritche.
Harryl, maghanda ka! matigas na utos ng kanyang ama. Nakikita niyang
determinado itong makatakas.

Ihinto mo ang sasakyan, Khian, utos ng kanyang ama. Agad na inihinto ang
sasakyan nito sa gilid ng daan. Lumabas ang kanyang ama at pumalit kay Khian
samantalang tumabi sa kanyang ina si Khian.
Ihanda ninyo ang inyong sarili, sabi nito habang umupo sa drivers seat.

Nakita ni Harryl na nangingilid sa luha ang kanyang ina. Malapit na sila. Nakita
niyang sila na ang susunod. Kinabahan na siya, umaasang maging maayos lang ang
lahat. Nakita niyang lumapit sa kanilang sasakyan ang isang pulis na nagsenyas na
buksan ang likuran. Pagkatapos makita ang likuran ay bumalik ito sa harapan at lumapit
sa drivers seat. Kinabahan na siya. Kumatok ito upang buksan ang bintana ng sasakyan.

Nakita niyang hinawakan ng kanyang ama ang baril at siya naman ay nakahanda
rin. Binuksan ng kanyang ama ang bintana.
 Sir, may ibibigay po akong larawan, sabi nito sabay abot ng isang papel.

Kung makikita nyo po ang mga taong yan ay pakitawagan po ang numerong
nandiyan, pagpapatuloy nito habang nakatingin sa kanyang ama. Biglang nag-iwas ng
tjngin ang kanyang ama at inayos kunwari ang sombrero nito.

Sir, sandali lang po, pigil nito nang isasara na sana ng kanyang ama ang bintana
ng sasakyan.
Mas lalo siyang kinabahan. Kitang-kita niya sa mukha ng kanyang ina ang takot.
Mas hinigpitan pa ng kanyang kapatid ang hawak nitong baril at nakahanda narin si Khian
at si Lance.
Parang... nakakunot na anito.
May business pa ako kaya nagmamadali ako, putol ni Ritche.

Ah, wala na po, Sir, tugon ng pulis habang nakakunot pa rin ang noo.

Halos hindi siya humihinga dahil sa takot na baka sa maling kilos lang ay yari na
sila.

Isasara na sana ng kanyang ama ang bintana nang pinigilan ulit ito ng pulis.
Lumapit ang isang pulis.

Sir, sandali lang po, anito habang nakatingin sa kanyang ama at sa kanyang
larawan nitong dala.

Sir, pwede po ba ninyong tanggalin yong salamin ninyo at sombrero? tanong ng

isang pulis habang nakatingin lang ang isa sa kanila.
Lalo siyang kinabahan sa narinig. Halos nanginginig sa takot ang kanyang ama.

Si- hindi pa natapos ng pulis ang sasabihin nang biglang pinatakbo nang mabilis
ang sasakyan.

Humabol ang dalawang pulis sa kanila habang pinaghahampas ang kanilang

sasakyan. Nang hindi ito nakaabot dahil sa bilis ng kanilang takbo ay sumenyas ito sa
ibang kasama at sumunod ito sa kanila. Mabilis ang pagtakbo ng kanilang sasakyan na
halos nilipad na nila ang daan.

Hon, malapit na sila, natatarantang sabi ni Naniett habang tumitingin sa likod.

Parami nang parami ang sasakyan ng mga pulis na humabol sa kanila. May nakasabay
na sa kanila. Pinapagitnaan na sila ng dalawang sasakyan ng pulis habang nagkakarera
sa pagtakbo sa daan.
Binuksan niya ang bintana, ganoon din ang bintana malapit kina Khian at Lance.
Naglabas ito ng mga baril at pinuputukan ang mga pulis.
 Nakipagbarilan rin ang mga pulis. Umiiyak na ang kanyang ina. Nagpalitan ng
putukan at sumali narin ang kanyang ama sa pagpapaputok.

Umupo kayo sa ilalim! matigas na utos ni Ritche habang nagmamaneho kasabay

ng pakikipabarilan sa mga pulis. Agad namang umupo ang maybahay. Dahan-dahang
pumunta si Harryl sa kinauupuan ng kanyang ina. Alam niyang takot na takot na ito.
Niyakap niya ito. Ramadan niya ang panginginig at pag-iyak nito.

Halos mabingi siya sa putukan. Wala siyang ibang naririnig kundi pagmumura,
pagkalabit ng mga baril at palitan ng putukan.
Anak... garalgal na sambit ng kanyang Ina.
Magiging okay ang lahat, Mom, panigurado niya habang niyayakap ang ina.

Naramdaman niyang gumewang-gewang ang sasakyan nila at biglang huminto.

Dad, nabutas ang gulong! malakas na sigaw niya habang nakikipagbarilan.

Nakita niyang lumabas si Lance at si Khian at patuloy pa rin sa nakipagbarilaan.

Putang ina! sambit ng kanyang ama habang tinatanggal ang seatbelt at lumabas
ito. Lumabas na rin siya.

Huwag kang lalabas! Kahit anong mangyari ay huwag na huwag kang lalabas!
matigas na utos ng kanyang ama habang nilalagyan ng bala nito ang baril. Pagkatapos,
dali-dali itong lumabas at nakipagbarilan na rin.
Hon... pipigilan sana ng kanyang ina ang ama ngunit hindi ito nakinig.

Nakita niyang huminto rin ang mga pulis sa di kalayuan at nagsilabasan rin ang
mga ito.

Nagpalitan na naman ng putukan. Biglang natamaan ang kanyang kanang kamay

at braso at nabitawan ang baril. Tinamaan din ang dalawa nilang kasama kaya hindi na
nakapanlaban ang mga ito. Nakita rin niyang natumba ang kanyang ama na nasa gilid na
kanilang sasakyan at tinamaan ang binti at balikat nito. Lalong lumakas ang iyak ng
kanyang ina nang makita ang pangyayari. Alam na niyang hindi na sila makakalaban.

Nasaksihan lahat ni Shailene ang mga pangyayari sa pagitan ng mga awtoridad

at ng kanyang pamilya. Hindi siya pinayagan ni William na lumabas kasi baka madamay
pa siya. Kita niya na hindi na kayang lumaban ng kanyang pamilya. Lumabas siya sa
sasakyan. Hindi niya pinansin ang pagpigil ni William at ang palitan ng putukan. Humarap
siya sa banda ng mga pulis at nagsenyas na susuko na ang mga ito. Inihinto naman ng
mga pulis ang pagbaril. Unti-unting lumapit ang mga pulis sa kinaroroonan ng mga
Imperial.
 Lumabas ang kanyang ina mula sa sasakyan at tumakbong lumapit ito sa kanya
at niyakap siya.

Sorry, anak. Sorry kung nadamay ka, sabi nito habang pinunasan ang mga luha
nito.

Wala siyang sinabi. Galit parin siya sa mga ito. Hindi niya maatim ang mga pang-
aabuso ng kanyang pamilya sa ibang tao.
Mrs. Imperial, sabay lapit sa kanila ng isang pulis.

Sumama po kayo sa presinto, patuloy nito habang inilabas ang posas at

pinusasan ang kanyang ina.
Anak... Shailene... umiiyak na tawag nito sa kanya habang dinadala ito papasok
sa loob ng sasakyan ng mga pulis.

Tumingin siya sa ibang banda upang hindi makita ang mukha ng kanyang ina.
Biglang nagsilabasan ang mga tao. Nagsidatingan ang mga midya at iba pang mga pulis.
Nakita niyang lumapit ang ibang pulis kina Lance at Khian at pinusasan ang mga ito.
Lumapit ang iba sa kanyang kapatid na may tama sa balikat. Papalapit rin ang ibang mga
pulis sa kanyang ama at pinatayo ang kanyang ama.
Mr. Imperial, inaaresto kayo sa salang pagpatay, pagkasangkot sa illegal
businesses, pagnanakaw at ang pag-utos sa pagsunog ng bahay ng mga Sandoval, rinig
niyang sabi ng isang pulis sa kanyang ama.

May karapatan po kayo ng manahimik at kumuha ng inyong abogado, sabi ng

isa pang pulis.
Lumapit siya sa kanyang ama at niyakap ito.
Pa! galit na sambit nya.
Sir! Sir! Ano ho ba... sabay lapit ng mga reporters sa kanila ngunit hinarang ito
ng mga pulis.
Sir! Paano po ninyo nahuli-

Sir, maari po ba kayong makuhanan ng- sunod-sunod na tanong ng mga

reporters sa mga pulis.
Mr. Imperial, ano po ang masasabi niyo sa balita na-
Totoo ba ang balita na kayo raw po-

Sa tingin niyo ba ba totoo- nag-uunahan sa pagtanong ang mga reporters

habang pinipilit na makalapit sa kanila dahil hinarangan sila ng mga pulis.
 Hali na po kayo, Mr. Imperial, sabi ng pulis sabay posas sa kanya.

Huwag niyo akong pusasan! May tama ako at isa pa hindi ako tatakas! Sasama
ako nang maayos dahil wala akong kasalanan! galit na sabi ni Ritche habang
dinadampot ng mga pulis.

Nagkakagulo ang mga tao. Nagsiksikan sila para makita ang mga pangyayari. Pilit
na nagpupumiglas ang mga hinarang na reporters. Nahawi ang umpukan ng mga tao
nang biglang dumating ang mga sasakyan. Kilala niya ang mga sasakyang dumating.
Nakita niyang lumabas sa isang sasakyan si Mr. Villaluz, kasunod naman ang asawa at
mga anak nito. Galit na lumapit ito at biglang sinuntok ang gobernador.

Hayop ka! galit na sambit nito habang pinipigilan ito ng mga pulis na makalapit
pa.

Tinulungang itayo ng mga pulis si Ritche nang bigla na naman itong sinuntok. Hindi
napansin ni Shailene na dumating pala si William dahil nagkakagulo na.
Hayop ka! Walang awa! Masahol ka pa sa hayop! Hayop! Hindi kita mapapatawad
sa ginawa mo sa pamilyang ko! galit na pagpupumiglas ni William mula sa mga pulis.
Nakita ng dalaga ang galit sa mukha nito sa tindi ng pagkakasuntok nito sa kanyang ama.

Hindi ako titigil hanggang hindi ka nagbabayad sa kasalanan mo! Mabulok ka

sana sa piitan! Walang hiya! galit na sabi nito at pilit pa ring gustong lumapit sa kanyang
ama.
Wala akong kasalanan! diin na sabi ng ama ni Shailene.

Hindi ako titigil hanggat hindi ako nakaganti sayo at sa pamilya mo! paniniguro
ni William kay Ritche.
Lumapit si Shailene sa mga pulis.
Please, dalhin niyo na si Dad, pakiusap niya sa mga pulis. Humarap siya sa
kanyang ama. Nagpupumiglas ang kanyang ama at pilit na gustong makaganti kay
William. Lumapit siya rito.
Dad... Please...Tama na! sigaw niya rito habang pinipigilan ang luha.
Halika na, Mr. Imperial, sabi ng pulis sabay hila sa kanya.

Makakalaya rin ako! Hahaha! Humanda ka! sabay tawa ng gobernador kay
William.
Makukulong ka! Sisiguraduhin ko 'yan! tiim-bagang tugon ng binata.
Makakaganti ako sa inyo, galit na sumbat nito habang tinititigan si William, si
Shailene at ang mga Villaluz.
 Huwag na huwag mong sasakyan ang anak ko! galit na bulyaw ni Ritche kay
William habang dinadala ito papunta sa sasakyan ng mga pulis.

Lumapit ang dalaga kay William na kasalukuyang inayos ang sarili mula sa
pagkakahawak ng mga pulis. Gusto niyang yakapin ito ngunit hindi niya kaya.
Sorry... Ako na ang humihinhingi ng paumanhin sa ginawa ng pamilya ko sa
pamilya mo, mahinang sabi niya habang nakayuko. Wala siyang mukhang ihaharap rito.
Nanliit siya sa kanyang sarili.

Tumingin ka sa akin, mahinang utos nito sa kanya ngunit hindi niya ginawa.
Gustuhin man niyang masilayan ang mukha nito ngunit hindi niya magawa. Hinawakan
ni William ang mukha ni Shailene at inangat iyon. Biglang nawala ang galit sa mukha nito
ng makita ang umiiyak siya.

Kahit kailan hindi kita sinisisi sa ginawa ng pamilya mo, sabi nito habang hawak
ang kanyang mukha.
William! biglang sigaw ni Ritche.

Nakita ni Shailene na may hawak ang kanyang ama na baril na nakuha nito mula
sa pulis. Nakatalikod si William at nakaharap sa kanya.
Bang! malakas na putok ng baril ang umaalingangaw sa paligid. Agad niyang
itinulak si William.

Maya-maya ay nakita niya ang pagpupumiglas ng kanyang ama mula sa mga pulis
at pilit na gustong makalapit sa kanya kasabay nito ang malakas na tawag nito sa kanya.

Anak! Anak! Shailene! malakas na tawag ng kanyang ama sa kanya ngunit

tuluyan na itong ipinasok sa sasakyan.
Kasabay ng pagbagsak ni William ay bumagsak rin si Shailene sa kanyang
harapan. Ilang segundo lang bago siya natauhan. Nakita niya si Shailene na nasa
kanyang harapan. Pilit ang ngiting tumingin sa kanya.
Shailene! Shailene! agad siyang lumapit rito at niyakap ito.
Shailene... Bakit mo to ginawa?
Shailene... Hindi ko mapapatawad ang sarili ko pag may mangyayari sayo!

Pleaseee... Lumaban ka... sunod-sunod na sabi niya. Hindi niya alam ang
kanyang gagawin. Pilit itong ngumiti.
Tulong! natatarantang sabi niya.
Tumawag po kayo ng ambulansya! Pakiusap po! sigaw niya sa mga pulis.
 Wi-William, sambit nito
Yes, Shailene? Anong masakit? Anong kailangan mo? Huwag kang mag-alala
malapit na ang ambulansya, natatarantang sabi niya rito. Hindi niya kayang mawala ito
sa kanya.

Umangat ang kamay nito papunta sa kanyang mukha. Siya na mismo ang kumuha
sa kamay nito at dinala sa kanyang mukha.
Matagal ko nang gustong mahawakan ulit ang mukhang ito, pilit na ngiting sabi
nito.

Ang makapal na pilik-mata at matatangos na ilong, sabi nito sabay haplos sa

mukha ng binata. Naramdaman ni William ang banayad na paghaplos ng kamay ni
Shailene sa kanyang mukha. Ang kamay na gusto niyang lagyan ng singsing at hagkan
sa harap ng altar.

Shailene... mahinang sambit niya sa pangalan nito. Hinaplos nito ang ilong niya
pababa sa kanyang labi. Pagkatapos ngumiti ulit ito nang pilit.
Ma-mahal kita, Wi-william. I-I lo-love you, putol-putol na sabi nito. Nakita niyang
nahihirapan na ito.
Please, tumawag kayo ng ambulansya, sigaw niya sa mga taong naroon.
Shailene... Please... Gumising ka, pagmamakaawa niya rito. Nakita niyang halos
kalahati nalang ang nakabukas na mata nito.
Shailene... Please huwag mo akong iwan... umiiyak na sabi niya habang niyakap
ito nang mahigpit.
Hindi ko kaya. Hindi ko kakayanin... nag-uunahan sa pagtulo ang mga luha niya.

WANG! WANG! WANG! narinig niya ang ingay ng ambulansyang papalapit.

Kinarga niya si Shailene at agad na ipinasok sa loob ng ambulansya .
Shailene, susunod ako. Hintayin mo ako, sabay halik niya sa noo at lumabas.

Agad na isinara ang likod ng sasakyan. Dali-dali siyang pumunta sa kanyang

sasakyan at agad na pinaandar nang mabilis.

Shailene, huwag mo akong iwan, aniya sa isip habang nagmamaneho. Binilisan

niya ang pagpapatakbo na halos nakasunod lang sa ambulansya.
Agad na bumaba siya ng makarating sila sa hospital.

Shailene, lumaban ka, sabi niya habang tulak-tulak ang higaan na kinalalagyan
ni Shailene.
 Sir, hanggang dito na lang po kayo, sabi ng isang nars.
Pero kailangan ako ni Shailene, pagpupumilit niya.
Hindi po talaga kayo pwede, Sir. Pasensya na po, pilit na harang nito sa kanya.

Wala siyang nagawa kundi maghintay. Umupo siya sa gilid. Tumayo siya at
lumapit sa pintuan. Umupo siya ulit at tiningnan ang orasan.

Shailene, please huwag mo akong iwan, aniya sa isip. Maraming tumatakbo sa

isip niya. Gulong-gulo na siya. Isa lang ang alam niya. Hindi niya kayang mawala ang
babaeng pimakamamahal niya.
Tumayo siya. Naglakad siya papunta sa kanan. Naglakad siya papunta sa kaliwa.

Tumingin ulit siya sa relo. Tumingin siya sa pintuan. Biglang bumukas ang pinto at
lumabas ang doktor kasabay ng dalawang nars. Agad siyang lumapit sa mga ito.
Doc., kumusta po si Shailene? agad na tanong niya.
Mr.? tanong nito.
Sandoval po. No-kaibigan po ng pasyente, sagot niya rito.
Mr. Sandoval, gusto kong sabihin na ginawa namin ang lahat-
Ano po ang ibig niyong sabihin? putol niya rito.
Nagkaroon ng komplikasyon during the operation ngunit ayos lang siya, more or
less pero... patuloy nito.
Pero, pero ano po? kinakabahang tanong niya rito.
Please be straightforward po, medyo napataas na boses na tanong nya.
Comatosed siya at hindi natin masabi kung magigising pa siya. Kalahati lang ang
pag-asang magigising siya, patuloy nito.

Halos mabingi siya sa kanyang narinig. Parang biglang naging tahimik ang paligid.
Wala siyang ibang naririnig kundi katahimikan. Hindi niya alam kung ilang oras siyang
nakatambay roon. Hindi niya alam kung bakit umabot sa ganito ang lahat. Isa lang ang
alam niya. Hawak niya ngayon ang ang kamay ng babaeng pinakamamahal niya. Ang
babaeng pinangarap niya na maihaharap sa altar. Ang babaeng nagbigay ligaya sa
kanya. Ang babaeng una at huling mamahalin niya. Ang babaeng naging buhay niya.
Ngayon, anong silbi ng buhay niya kung mawawala ito? Mas gugustuhin niyang
makasama niya ito kahit kamatayan pa ang haharapin nila. Batid niyang naghihirap si
Shailene subalit naghihirap rin siya sa katotohanang parehong dugo ang lumalatay kay
Shailene at sa mga pumaslang sa pamilya niya.