Академический Документы
Профессиональный Документы
Культура Документы
Sawijining dina...
Ora kaya biasane Pras lan Pandu sing kawentar
minangka kanca raket iku meneng-menengan lan
katon wis rong dina ora guneman , amarga kuwi
Yudha sing bocah anyar pindahan saka kutha nanging
uga kerep srawung karo kekarone nyoba nengahi
supaya paseduluran ing antarane bocah loro iku ora
pedhot.
"Pras, aku lihat-lihat wis rong dina iki koq nggak
bertegur sapa karo Pandu, memangnya kowe ono
masalah ya karo Pandu?" pitakone Yudha nganggo
basa jawa sing grothal grathul
"ora koq Yud, ora ono apa apa" jawabe Pras singkat
"ayolah Pras, ora usah ngapusi ..kalian kan sahabat, kanca kenthel malah kata Bu Guru, pasti ada
sesuatu kan mmungkin wae aku bisa bantu" Yudha tetep ora nyerah mbujuki Pras supaya gelem crita
"Yud, sebenere pancen aku karo Pandu wis ora sapa aruh rong ndina iki, tapi iki merga kabeh salahe
koq, mosok buku diktat sing disilih Pandu ki ngakune wis dibalikke seminggu kepungkur , padahal
kenyataane durung mbalik ning aku, nanging Pandu ngodro yen wis dibalikke pas dolan ning omah
malah ganti nuduh aku pikun jan nggregetke tenan bocah iku" pungkasane Pras crita dawa
"ooo...ngono to Pras, tapi memang nya sudah kamu cari ke tempat lain selain di meja belajarmu Pras,
ya siapa tahu bukunya ketlisut dimana gitu?" Yudha nyoba takon kanthi ati-ati
"apa kowe ya nuduh aku pikun, lali ndeleh buku ning endi to Yud?" Pras rada muring-muring ditakoni
ngono
"yo nggak gitu, aku kan cuman nanya...sapa ngerti gitu, ntar aku boleh kan main ke tempatmu, tak
nyoba bantu kamu nyari sekalian belajar bareng kaya biasane, piye Pras?" pitakone Yudha
"yo gak pa pa sih ,sinau bareng wae ning nggonku Yud" jawabe Pras
"iya deh...sip. sampai ketemu ngko sore yo pras"
***
Sejam sakdurunge....
"dadi ngono critane Yud, mosok aku ki yo ngapusi to wong cetha cetha aku ki wis mbalikke bukune
Pras koq pas aku dolan ning omahe"
"ooh gitu critanya Pan..hem mungkin saja Pras lupa lali kalau buku yang kamu pinjam wis mbok
balikke yo" ujare Yudha
"lagian Pras iku kan lalinan Yud, kowe ngerti dhewe kan muga muga sih bukune pancen ming ketlisut,
aku yo dadi ora penak gara-gara buku dhewe dadi meneng menengan ngene, dikirane aku ora njaga
amanah to"curhate Pandu maneh
"ya sudah kalau gitu, nanti sore kamu ikut aku saja kita sianau bareng seperti biasanya, nanti sambil
njelasin masalah ini biar selesai, gimana?"
"yo wis aku melu wae Yud, aku yo bakal ngganti bukune yen pancen ora ono"
***
sore iku ing omahe Pras
"Pandu, aku njaluk ngapura yo jebul buku diktat sing mbok balikke kae pancen wis tak tampa, tapi
gara-gara tak nggo sinau bengi-bengi nganti keturon malah tiba ning ngisor dipan, dhek awan tak temu
pas resik resik kamar.....maaf yo aku wis nuduh kowe rung mbalikke" Pras ngomong sinambi
ndhingkluk nalika Pandu lan Yudha teka ing omahe
"wah syukur nek ngono Pras, aku ki yo kepikiran terus, wis ora perlu isin . aku yo njaluk ngapura
amarga ngenengke awakmu....kosong kosong yo Pras dhewe tetep kekancan to?" jawabe Pandu
"he em ora ming kekancan tapi seduluran" Pras ngomong sinambi ngrangkul pandu
"nah gitu donk...kalian kan sahabat baik, sudah seharusnya saling memaafkan dan berbaikan lagi
seperti ini" Yudha katon seneng amarga usahane kasil
"maturnuwun y Yud...kamu memang baik hati"ujare Pras lan Pandu bebarengan
"okeee...sama-sama yuk....sinau bareng e ndang dimulai"