Вы находитесь на странице: 1из 192
“CEAeS0C 79) 8.9 PAZ -oxd ns aiqos sumbpe wspod opyrem faanb sup v9 pe -sovod wured vy @ reg “IZ §—LOINOMTIENA «SAND + euayd suum ondope> e] :oumunuap stidoo un vorjdart o« sand “uaétio ap eryrurey o] u> estan anb soy Joprod urs aytexdope e oroadsay oneupaiay oyparap apdusts un azamb -pe operdope [a anb ¢] 10d aorodope op od un stonponut e oBI{ ouemmmsny 4 “un ¥] on womb e enrumey wun semoord exed uods sequte anb ap vapr ef uo ependsar uproeaaurefZax eaans wun ® #9 ~sppp-ssod woods wo uarewos as worDesoxme ef A ugtodope &7 prada uespod sepnap se sond ‘ayunoupe ye eniu0o oynoad ap ous0 wun ap eIqey 2s uiquIE anbune ‘ounzusas wmsS2qUI Ut un atueqpoun Japen 2024 Sef 10Ia1{ [> orad ‘sepnap sns wanunxa as enb zea Bye (suum ms exo sond) oruountned ordoud ns & exouap -~toosep vidosd ns aymeBoupe fop erjumey¥] © 2en@ opesoure 13 ‘op eanad oqparop [e egenxe £9 ‘auqaiou ns 2) sesad 2 “uptongnsay eae “waurasDS -j120d suexpunossp un ap upedope 9 305 9 soy ered sos 26 “aque 19 saad ondope,, ©7055 PP Ory #1 ‘POE sf ume & tome jo eam soptsen soi sof speed seo ap agomr nnd sao poy m9 PENS CTY JP woo uppeevco e905 “T “ZIZ § “ernie opmoe 2 asp sepa ep os onRIELEP ‘huonmtsonooot a PARe@Du e| aue ‘ossd eal jemipnfnd uote Eun (7 BHBEO Hp ‘gioeSour ap atsadsa wun suveypout eprreadoo¢ gunsaide 25 igre 30 ong 30d orxei9g 9p uoradope v] 3p [> $9 osomNy Spar Ose [> sosvons» tn aeminoosd eed (ous op Sowdiouud & sorandoy, “opeon seid) oyse un “pepifeas uo "sa ePEMET TT eile 9p aqusurean -payjp vyoomeo womb v reqtumey peprunuos ey owaurpeMoe wean oad ap 2] B12 o10e 9189 ap eEBUISHO peprTeuy eI sand ‘soandope 0 sordoud sofiy souai ou K soge entasas ap xoXeut 20s aqop vidope anb Je ‘up1setozre & ug “( & uppoeSour ap ojoe Jo o1tiaur uo ‘seuno vyutan sennue Seq ‘op soummquasaidas s fan owe emuoUara9 eum “eCHOY Uo 1qoI20 8 osvo of9 Ue “(01109 04pv) sung ms un (It anmedope Jo peisaiod v1 azambpe onb vj x0d oss2o aumy aa wun 2 ofany & axped ns op peysatod vj mBunxe wed ‘ioqndury osnjour ‘efiy o oftg fap onndizumua un ¥ apaooxd 2 0380 ono we *(o3 -oumso opal dop») sunt juaypo un (1 vas operdope 12 unBes erunstp s9 0198 [9p BULIOS vy A “persoiod wed xoue) Uopond soTTe o19s anb eX ‘Imdope uapand stunt ins souoreA Soy O[9S -eandope ey -yurgj 2 wo ayueuredayd ena & (goz § :oumunuap syndvo) weBO ry Bf Uoo UPTOBUBE ns Ose OPO} Us adutox ope\dope [2 ‘aqueydope jap axronu B| 8 opexdope [a zeponb v va peysaiod wknd ofeq ordosd ofty fap oqwarumuasuod fa axarnbas 2s ‘ose ond ypus2sep ap 0 offy ap tpfatsod wa ‘ame dope jap em utes B| ap ONUap euENXe Euosiod bun 2p ugizerodsoout vj ua aysisuoo woTodope eT (g “LIZ § a NOTOUOGY vrunvavT ue § 5218 7 LAFAMILIA pia mujer. La mujer in manu quedaba como hija de su marido sui iuris y hermana agnada de sus hijos. Si el marido era alien iuris, la manus, siempre del marido, quedaba como absorbida en la pa- trie potestad bajo le que el marido se hallaba, de modo que la ‘mujer entraba bajo la potestad de su suegro, como nieta, 0 como bisnieta cuando la manus era del nieto de aquel pater familias. La entrada produce efectos I 0, cuando Jamu- su pattimonio si Ja manus sobre ella, y el Pretor da igual- tegrum por la capitis deminutio que ex- za para extiigir el parentesco de agnaci6a con la inguirse seguidamente la manus constituida tan sSI0 fa orig para ese fin (ch. § 296). La manus se integraba antiguamente en el mancipium, y la forma ordinaria de conventio in manum era la mancipacién (coemptio), 0 laceremonia religiosa de la confarreatio. ‘Se lama con-farreatio por el pan de escanda (pani farreus) que se ofre- cfa en la cerernonia.—La manus se puede adguirr también en vitud de una especie de usucapién (usus) por la convivencia matrimonial durante un afio; para interrumpir este usus la mujer debia pasar tres noches con su familia de Origen (rinoctium). El usus ya habia desaparecido casi totalmente a fines de laReptblica, y 1a confarreatio era muy excepcional en el Principado. El matrimonio cum manu se va haciendo menos frecuente, y acaba por desaparecer en la época imperial, desplazado pot el ‘manus en. un 1, Garefe-Garido, lus 2880.1.—Sobre “MANUS” Y MATRIMONIO 5219 de su padre 0 como sui i ferencias a la manus. § 219. Si la manus es tin derecho, el matrimonio, ‘mismo, no es mas que una situacién de hecho, pero que algunas cosecuencis juin, La mentaldad page, ala que moderno el derecho «clésico», respecto a esta instituciGn, es el Derecho Canénico. racidn de los cényuges como «socios» parece justinianes aparte de que también ei contrato de sociedad puede disol- gales, conviven con apariencia conyugal honorable (honor mari- 1, affectio maritalis). El derecho romano no ve Ja relzcién matrimonial como perfectamente si- étrca, sino como distinta segiin se considere desde el punto de vista de a § 219. 1, "Mavimoniun” puede co-pchibicin de “binaswzores haber ip. C1552) escristiana Sobre le aparene a- i misin del bigamiapor Valentinian, vid, enuouausou p Put uf OIE "3 oprmay use one “ato uptoues op uefazeo (1 ‘ottuny ap seseunoud Se}— soo 0404 97 EC'C fomoU yo Js oFed “rexyey apond ou “eepeAsayf 495 op vy anb ‘eAOU ‘F]"Guow wmuop a ovonpep) ovsce fop B5e9 ELE EIAOU ef ap EAN MACD ‘opersen fo &‘oysou pe rsp wBanuo v1aoU ey 9p way ¥] anb ef Us FLsoU FI ap ‘saxped Soy 2p eswo wo wus0 ean ‘Sop ayuaurfediodtud Uos S2p2108 $0150 S07] -sejqrpurasaidur ‘softr wa ‘aas 20 Tw soun ju anbune ‘sop B| ap ugtonmnsuos ey upiqures £ ‘erou]A 1908 SO}De Sof PIoUENOdN NALA Offa OUST Bf Uo Inb SPU “OUISHEX Jap TP190s UO!D 22a &{® “omens uotoesBay coal ouap eps aatarsix> eFU3AqAu0d B] oxad “OmUOLTETEU fa UeypacN Sal 908 sauopiqryosd seis (omeTDs [9p OSosUOH OweNtMeIoU2dy [910d ‘24 zpetesqns ord “ais49g onmndag Jod wpedo12p) oane o1nAs0s uD mu 09 0 ‘gunsogH eX Tetoreuas ase w| anna orwouTENe! (9p UD 8 (S0Ne[059 Uo orsiaqmaueD fep UprOeUTUDSTP ef ap SpU9pe) OULOD "safe -05 sojaruesmu 9p ‘Seno & “(eueASUD LoTR|SHED| 8 U9 “Sopeyn> a1U9 OFn|> ‘ese fp amr 20d © epnoge ops Bary SoXoaad sopard amas ououne Fp uppIERO T—CeL61 exouey oneduy j2 32 poS0S 1aDy— 80 ps opming fo ety oom ns =P Hin woo samo ond ope ‘rapsdne ap “$ ‘oun 09 remind pepioedes m1 suede (en oped pp sone, sre op ren a ‘urusuypodu 9p 52008 cwqaey sary se anbuny— Thy cL Worpseyes roms wo "eimIOA PAY _s2aeno, so] 2p BIB fe atayas GaenED s0pEL sop aeb “operon snsuoruco pe 5a aj apond (0¢ 105° 9P #18011 =PLOP ou ‘untBnjuo> seunua maw 2185 OS ‘ofutqng 399 ‘openunoco fe Ou TEER 2 fot $9 ou arouaa fy, OMDUNE 2 OP -agseo rg op spon, ways ‘fend, up & (sop Souda sounad sod omg 6 LTE.“ “Pl) tow - moan vou] 2p Sauypo so woo uotun e 2p a eae os anb 2] x ope 100 “amt op sopettloo anu seisdn se 2p pro wun easey wzueaqe an oxsaout {sp 2] 01409 ‘sf ap venoop 2] 2p Seun wanstanny sauOLIqa|oud ex OFT ‘veux oyoaop ua anetneidoud specs ou somoompodist ap PH=S!S -sezesous sojoage soundpe uasou0sa1as onb [e ‘umpusognsuoo wm satu] aans (S0]]9 WO 0) savas op om -ourtnenr 1 “souoyue Bf v euIStL Js 30d uy oud reEAAuOD worn exona vun sand “eiurediq op se[qey apend es ou ‘uozex PUISTUL ey] 10d ‘oyoay ap ugrsenuts etm ouls ‘oorprm! ove Un $9 OU OUEUE -0.9 Bure] 9s ow/S9] OTOUTAZAL UA JENUOD B CYDAI9p [EE suman & soda po ay sexsa oaod tn 3 ui Jo anbrod ‘eyuounetdoxd ejqzy apand os ou «pep mnssnquy umpuouszoul) soarpyiat soi22ye eonpord ou “pi8oy Jalna wan Basi 28> = wazorn siomp) eswo ns ered «sasour wun soft ‘curoa arombpe ab ‘opsreur Jap fo $9 ‘orgizea wo “ecummuourusDpy> “edn ‘uojaemp ns Ua “epese> za wf 2p uo[sasod e] outs ‘oruourtneUr Top SofeIonst semuowiatea se] aondnu tos ou “(wepesea>) rida s2 0 (esto as») ragmu anb ‘(cesapesea») sipgnu so anb 2omp 28 ofnar eI ap o[gs Sand “epeszo sofny & ‘ap Uotoenats eye abages 98 (exn{d ue axdioss) «aoudnyy> “optreMs [op o oft! ozs OINOWRELYN vruwavT oes $20 LAFAMILIA ‘en 6poca muy arcaia la sancinreligiosa de la sponsio (de donde sponsus> ¥ esponsa>)®. En la época tac, la rapura de 1s esponsales produce conse- uencias penal de caricter patrimonial, por la intervenciGn de las arrases- ponsalicias (§ 335). Desde antiguo, el legislador habia intentado fomentar el ma- trimonio, pero fue principalmente Augusto quien intetvino més decisivamente en este sentido, premiando la natalidad e impo- ‘niendo ciertas limitaciones hereditarias a los no-casados o sin hi- {jos, con las leyes Julia y Papia Popea®, § 220. El consentimiento continuado de los cényuges, del que depende el matrimonio, se manifiesta inicialmente, y luego se presume por las apariencias sociales. El consentimiento necesario para contraer matrimonio los alieni iuris es, en principio, el de los padres en cuya potestad se haallan Jos novios, pero ya en época pagana tiende a darse mayor relevancia al consentimiento de éstos', y el Cristianismo dio im- portancia decisiva a este consentimiento como fundamento de ft isoluble. i una res fact, el matrimonio romano puede cesar ;omento por la voluntad de los cényuges; esta vo- formalmente notificada por un onyuge al otro; este acto de notificacién es el repudium, y se llama divortium al hecho mismo del cese del matrimonio por la separaci6n de los, ‘cényuges?. Se extingue también por la muerte, o por la pérdida de la libertad o de la ciudadanfa de un cényuge’. 12, Kapisnowst,en SZ. 960.125 § 220, 1. Desde Antoni 13. Cie § 279. Esta legislacion ma ‘wimonal ge Hama de marion ordinibus por referise a los distintos grupos de per- Sonas(ordines) fects por los presep- 8. tos legales Esta acted de Augusto no _sitora pare reclamar a su mujer: de wo ‘care de precedente: pe), ya los oSn- re exhibenda vel ducenda. Segia Paulo sues del 403a.C babfan multado alos que (0.23.22), se reqier el consentimiento Envejeefan ofibes por haber frustrado el de los novios y de Tos que los tienen bajo precepto “natunl” de dejar descenden- su potestad. soa] oto obnyuze, qve sli 310 EXTINCION DE LA POTESTAD FAMILIAR sm som amg set pra recoerar uma eigecia primera el dere fata fe. 8. Mateo 19,8 , Deute- ronomio 24,4 (ne peccare facias) y Jerem. 3,1 (polluta et contaminata). ENTINCION DS LAPOTESTAD FAMILIAR—§ 221. La patria po- testad s6lo se extingue por le muerte o la capitis deminutio del pater 0 de la persona sometida’. Existe también una forma espe- cial para que un padre pueda extinguir Ja patria potestad sobre sus hijos e hijas, quees la emanc ipatio. Consistia le emancipatio en una triple venta del hijo’. Las tres mancipaciones del padre debian ir seguidas de otras tantas hechas por el emptor al padre (remancipationes) y, después de 4. La infivenciacrstiana ene dese- cho matrimonial empieza, aunque no ple- ‘namente, con Constantino; vd. Domingo, La legislacién mazrimonal de Constant. ‘mamumisiones hechas por el empior fd claro y ona remancipatio ial 3ul fly 1 atapuoce opond ‘swaseured Seem. ‘om ered ump as anb sedor sei © osnefas 2p pepppedeauy, asqog “1 “Ezz § ‘ouanp 0 arped 9 10d opipasuos oynaad un uts sone ‘00 ood ‘rego ap puptorded vj Xa RY “yuimiznoad yo :0p 00 rezapyston aqeo arod ‘ouanp souaiq ap souodstp uapend ayisazod wi ugyse enb. seuosrad se} ‘oidord oruounsed uefuay ou onbuny “p¢z § -Ses0o sey ap toisosod vy osnjout ‘qeuosted o [ear oysarap ono vas pepardoud vf vas ‘soqfa wzed wol ibpe of opor send ‘saxped o souanp sus ap axdurats oysanod so120%au soy uo senIoe Uopand ‘,«xe1GO ap peploedeo> sou -Burey] anb oj uauan anb ‘is0p 89 “SepmTBA souoroRaEIORp Ia0ey op seoedeo uos anb ua eprpaut | uo ‘oBrequia wig “«eorpunt peproed “29> ap veoareo ‘arDse10d wt UpISe OUIDD ‘oIqUIED Ua ‘sqiNy 1240 saxqyy So] & soavyoso soy ‘soyerwourtned sauoroejar ordaxd axquioa ua zou} § oquouryyed un ap sareqngn Jas wopand suum ms soj O19§ “ECC §—"SOAVIOSG A SOMH SOT 3G TINOMTEINE NODWALI “ped ns ponerse ofa ‘se anon 61718 sexopuene epoad am 4d “ermuse 9p wzaqeo op Ssmuou o] 3p 0 eursted peSciod + (smu v1 ap eanmanstios ouvaxinfuod e| 8 COGS O192) onvaxenfip e| ap eS0%Stja1 eIuoUas29 ¥] 10d 0 (oNDdiWoWIa4) ‘vROedIOUEU TeULLOy BUDA vy Jod £ ‘saBnAugo soy ap oun op o1nu -raap smdoo 0 syonue e[ 10d anBuqxa as smunu EY “Ze § ejqap 38 “OUIDK orrany ze Radope euanb os opweno “a sou ered vpalss uptoediouewo ef ‘sose sounsye ug SSLcz §§ un eqniseg ‘oueronpy sondiva ye seysay sauorsedtoueut Zax u9 ‘an eubso} ap ‘opess sov.NTR ap senuaTpUDsep 0 se red gouydans 98 & ‘opeorduroo armeiseg equimnsay 0120 15, fa HEPES HEeHESEe SE PESEEEgEee Se profecticio: a patre 0 a domino profectum). El padre 0 ducio po- Ga, en cualquier momento, rtirar el peculio (adimere peculium) como suyo, pero frecuentemente este peculio se reservaba en el testament, o también en la emancipaciOn o manumisiGn, a fa~ vor, respectivamente, del hijo 0 del esclavo; en cierto modo, era tuna pertenencia (§ 135) del hijo o esclavo, de manera que, si el fesclavo era vendido o legado, no era infrecuente que el peculio entrara también como objeto accesori El peculio puede consistir en toda clase de cosas y derechos: a veces, se separa dentro del peculio la parte consistente en mer- ‘ancias (merx peculiaris); ofras, hay esclavos en el peculio, y si fs el peculio de otro esclavo, tiene éste como a sus drdenes al es- clavo que pertenece al peculio (servus vicarius). Fl exclavo de dos o més propetarios puede ten terés particular de cada uno, pero forman Ie responsabilidad de la a. de peculio contra uno de os Gvedos, aunque ‘otros socios en la medida en que el pago ¢ terés para él (D.A127.8). § 225. Los hijos de familia, desde fines de la Repsiblica, disponen libremente, tanto «inter vivos» como por testamento, mas: peculi tal peculio, pero si ellos no dis hijo, recupera lo que queda de ese peculio, no como herencia, sino como cosa propia (iure peculi'. els majer (90 Ia dove) -—E1 peculio cas- tren nose considera como donado por el padre al io, y por ex0 noes colaionable ser enteior a Augusto, aangue éte haya scbre“colaci6n” de poculios cas {ntrodacido su roglameataci, peroen un neiplo ae uaicba de en réimien qoe 0 manarttdo pore jo, que (desde Adria imrevia el dmpo bao les armas; tam- a0) se hace a parono.—La recuperacién cl costenido al inchir en lure peuli se desviraen epoca de Jist- tne pecabo las Gonaconesrecbidas al in- _niaoo por la dea de una adquiscin con 314 LOS PECULIOS 96226.227 El peculio castrense fue el primer paso para reconocer cierta capacidad patrimonial 4 los ‘hijos de famulis. Se admit gue el hijo podfa intervenir independientemente de su padre en las acciones relativas al peculio castrense, y atin Hlegé a admitir Ja Jurispradencia que el hijo de familia, de manera general, se podia obligar civilmente, y responder de sus deudas con el pecu- lio castrense (§§ 230d y 353n.1), § 226. Desde Constantino, se equiparé al peculio castre tegrado pot lo que ganan los funcionaios pulioo (mia clérig 1p6 estas distintas ganan- i las cuales se habia llegado a admitir una su- , bajo el nombre de «peculium quasi-castren- portante al régimer tamiento especial a los (bona materna), reconocérsele como propietario de aquellos bienes; no entran és- tos, por tanto, en la herencia del padre, y sf, en cambio, en la del jo. Posteriormente, se extiende este régimen a todos los bienes recibidos, a titulo lucrativo, de la madre 0 de maternos, ds: a todos los bienes que recibe el a que el patrimonio paterno de otra procedencia strese: cu fl fami- ice patram fami- Tovfcneal ute tac De tur aces Danes tell castes Sn al cst ip pirasaace 7 sicomanon come popiea: § Sel} een eberege slay 315

Вам также может понравиться