ಕನರ ಹಗĩಡತ

ಅರಕ
ಕದಂಬರ ಕರತಲ ರಂಗಭೂಮ: ಅಂಗೈಮೇಲಣ ನಟಕಶಲ. ಆದ್ದರಂದ ಕದಂಬರಯನĺ ಓದವ ವಚಕರ ನಟಕವನĺ
ನೇಡವ ಪŁೇĔಕರೂ ಆಗಬೇಕಗತĶದ.

ವಚಕರ ಕಲĻನ ಸದ ಎಚĬತĶರಬೇಕ. ಅದ ನದĸಮಡವದರಲ ತಕಡಸದರೂ ರಸಸŅದನಗ ಭಂಗ ಬರತĶದ.

ಸನĺವೇಶಗಳನĺ ಕಲĻಸಕಳńವಗ ದೃಶŀಗಳನĺ ಚತŁಸಕಳńವಗ, ವŀಕĶಗಳನĺ ಪರಚಯ ಮಡಕಳńವಗ, ಅವರ
ಸಂಭಷಣಗಳನĺ ಅವರವರ ಬೇರಬೇರಯ ವಣಗಳಡನ ಆಲಸವಗ ವಚಕರ ಸನಮ ವಕĬತŁವನĺ ತತĻರತಯಂದ
ನೇಡತĶರವ ಪŁೇĔಕರಂತಗಬೇಕಗತĶದ. ಹಗ ಮಡದದ್ದರ ಓದ ಸಥಥಕವಗವದಲ್ಲ.

ಎಲ್ಲಕħ ಬಹ ಮಖŀವದದ ಸಹನಭೂತ. ಅದಲ್ಲದದ್ದರ ನಂದನವ. ಮರಭೂಮಯಗತĶದ.

ಕೃತರಚನಯಂತಯ ಕೃತಯ ರಸಸŅದನಯೂ ಒಂದ ಸೃಷıಕಯಥ. ಸೃಷıಕಯಥವಲ್ಲದ ಸವಥಕಮಥಗಳ ನೇರಸವಗತĶವ.

ಅಂತಹ ಕಮಥಗಳಂದ ನಮಗ ಒದಗವದ ಆನಂದವಲ್ಲ, ಬೇಸರ. ಆದ್ದರಂದ ಕದಂಬರಯನĺ ಓದವವರ. ಪŁತಭಯಲŃ ಅದ
ಮತĶಮĿ ಸೃಷıಯಗಬೇಕಗತĶದ. ರಸಸŅದನ ಎಂದರ ಕಟıಡದಂದ ಕಟıಡಕħ ವಗŁಹವನĺ ಸಗಸವಂತಲ್ಲ; ಹಸದಗ
ಉತĶ ಬತĶ ಹದೇಟವನĺ ಬಳಯಸವಂತ ಅದಂದ ಸಜೇವವದ ಪŁಣಪಣಥವದ ಕŁೇಡಕŁಯ.

ಈ ನನĺ ಪŁಥಮ ಕದಂಬರಯನĺ ಓದವವರಲŃ ನನĺದಂದ ವಜİಪನ. ಇದನĺ ಕಥಯ ಕೇಲಹಲಕħಗ ಓದಬೇಡ.
ಸವಧನವಗ ಸಚತŁವಗ ಸಜೇವವಗ ಓದ. ಇಲŃ ಚತŁತವಗರವದ ಮಲನಡನ ಬಳನ ಕಡಲನಲŃ ಒಂದ ಹನ.
ಅನೇಕರಗ ಅದ ಸಂಪಣಥವಗ ಹಸ ಪŁಪಂಚವಗತĶದ. ಹಸ ಊರಗ ಹೇಗವವರ ಅಲŃಯ ಜನ ಮತĶ ಜೇವನದ
ವಚರವಗ ತಟಕħನ ಯವ ನಣಥಗಳನĺ ಮಡಕಳńದ ಸŅಲĻ ಕಲ ತಳĿಯಂದದĸ ಕŁಮೇಣ ಬಳಕಯಂದ ಜನರನĺ
ಜೇವನವನĺ ಪರಚಯ ಮಡಕಳńವಂತ ಈ ಕದಂಬರಯ ಅರಣŀಜಗತĶನĺ ಪŁವೇಶಸವ ವಚಕರ ವತಥಸಬೇಕಗತĶದ.
ಎಂದರ, ಮದಲನಯ ಸರ ಓದದಡನ ಎಲ್ಲವನĺ ಪರೈಸದವ. ಎಂದಕಳńವವರ. ಮೇಟರನಲŃ ಕಳತ ಒಂದರನ
ಪವಥದŅರದಂದ ಒಳನಗĩ, ಅದರ ಬೇದಗಳಲŃ ಸರŁನ ಸಂಚರಸ, ಪಶĬಮ ದŅರದಮದ ಹರಹರಟ, ಆ ಊರನ ಪಣಥ
ಪರಚಯ ಮಡಕಂಡದĸೇವ ಎನĺವವರಂತ ಹಸŀಸĻದರಾಗತĶರ.

ಈ ಕದಂಬರಯನĺ ರಚಸವಗಲ, ತರವಯ ಮತĶ ಮತĶ ಓದವಗಲ ನನಗ ಬಹವಗ ಬಂದರವ ರಸಸಖದಲŃ
ಒಂದನತನĺದರೂ ಇದನĺ ಓದವವರ ಸವಯತĶರಂದ ಗತĶದರ ಕೃತ ಸಥಥಕವಯತಂದ ಭವಸತĶೇನ.

ಅನೇಕ ಪಟ ಸಂಖŀಯ ಈ ದಡij ಕದಂಬರಯನĺ ಅನಂತ ಶŁದĹಯಂದಲ, ಅಮತ ಶŁಮದಂದಲ, ವಪಲ

ವಶŅಸದಂದಲ ಮದŁಣಕħ ನಕಲ ಮಡಕಟıರವ ಚ// ವಜಯದೇವನಗ, ಅಚĬಗ ಕಳಹಸವದರಂದ
ಮದಲಗಂಡ ಕರಡಗಳನĺ ತದĸವದೇ ಮದಲದ ಎಲ್ಲ ಕಯಥಗಳನĺ ಮನಮಟı ವಹಸ ನವಥಹಸರವ ನನĺ
ಮತŁರಾದ Ħ ಮನ್ ಕಡಲ ಚದಂಬರಂರವರಗ, ಪಸĶಕದ ಮೇಲಂಗಗ ಕಜಣಗಳ ಚತŁಗಳನĺ ಮನೇಹರವಗ
ಬರದಕಟıರವ Ħಮನ್ ಎ. ಸೇತರಂರವರಗ ನನ ಕೃತĤನಗದĸೇನ.

ನನ ಕದಂಬರಯನĺ ರಚಸತĶದĸಗ ವರವರವ ಬಹ ದರದಂದ ಸಡಬಸಲನಲŃ ತಪĻದ ನನದ್ದಲŃಗ ಬಂದ, ಅದನĺ

ಓದಸ ಕೇಳ. ಚತĶಸಕಂಡ ನೇಡ, ತವ ಮಹದನಂದಪಟı ನನಗ ಉಲŃಸವತĶ ಮತĶಬĽ ಮತŁರಗ ನನĺ
ವಂದನಗಳನĺ ಅಪಥಸತĶೇನ. ಏಕಂದರ ಕವಗ ಸಹನಭೂತ ಅಧಥ ಸļತಥ.

ಕವಂಪ
ಮೈಸರ,
ಡಸಂಬರ ೧೬, ೧೯೩೬
 ರಾಮತೇಥಥದಡ ಕಲŃಸರದ ಮೇಲ
ಇನĺ ನಡಹಗಲಗದದ್ದರೂ ಬೇಸಗಯ ಬಸಲ ಸಡತĶದĸದರಂದ ತೇಥಥಹಳńಯ ಕಲŃಸರದ ಮಗಥವಗ ತಂಗ
ನದಯನĺ ದಟತĶದ್ದ ಇಬĽರ ತರಣರ ಬಸಲ ಬೇಗಗ ಬಳಲ, ಬವರ,ವಹನಯ ದಕ್ಷಿಣ ತಟದಲŃ ಕಬĽ ಬಳದದ್ದ ಮರಗಳ
ಹಸರ ನಳಲನĺ ಆಶŁಯಸಲಂಬಂತ ಬೇಗಬೇಗನ ನಡಯತĶದ್ದರ. ಅವರನĺ ನೇಡದ ಕಡಲ Ħಮಂತರ ಮನಯವರಂದ
ಗತĶಗತĶತĶ. ಬಹದರದಂದ ಬಂದ ಆಯಸದಂದಲ ಸಕಲಕħ ನದŁಹರಗಳ ದರಯದದ್ದರಂದಲ
ಕಂತಯಕĶವಗರತĶದ್ದ ಅವರ ಮಖಗಳ ನಸಬಡದĸವ.

ಒಬĽನ ಎತĶರವಗ ತಳńಗದ್ದನ. ಆದರೂ ಬಲಷIJನ ಅರೇಗ ದೃಢಕಯನ ಎಂಬದ ಆತನ ಚಲನಯ ವೈಖರಯಂದ
ತಳದಬರತĶತĶ.ಬಸಲನ ಡವರ ಅತಯಗದ್ದರೂ ಆತನ ತಲಗ ಟೇಪಯನĺ ಹಕರಲಲ್ಲ; ಕಡಯನĺ ಸಡರಲಲ್ಲ; ಕŁಪ
ಪದ ಪದಯಗ ತಲಯನĺಲ್ಲ ಒಂದ ತರನದ ಧೇರ ಸŅಚĭಂದತಯಂದ ಆವರಸತĶ. ಸŅಲĻ ಉದ್ದವಂದ ಹೇಳಬಹದಗದ್ದ
ಆತನ ತಲಗದಲ ಕಡಗಯಂತ ಕಪĻಗ ಸĺಗĹ ಕೇಮಲವಗ ಗಂಗರ ಗಂಗರಾಗತĶ. ಒಂದರಡ ಮಂಗರಳ ಬವರನಂದ
ತಯĸ ಹಣಯ ಮೇಲ ಮತĶದಂತ ವಕŁವನŀಸದಂದ ಶೇಭಸತĶದ್ದವ. ಆ ನಸಗಂಪಬಣĵದ ಹಣಯ ಮೇಲ ಕಡಗಪĻ
ಬಣĵದ ಬಳńಗರಳ ರಮಣಯರ ಸೌಂದಯಥವನĺ ಮನಸತಗ ತರವಂತತĶ. ಆದರ ಆ ಮಖಭಂಗಯಲŃ ಅಬಲತಭವ
ಲೇಶವದರೂ ಇರಲಲ್ಲ. ಅದಕħ ಬದಲಗ ರಸಕತ ಮನಸತಗ ಬರವಂತತĶ. ಹಣಗ ನೇರವಗ ತಗದದ್ದ ಬೈತಲ ಬಚದ
ಇದĸದರಂದ ಅಸĶವŀಸĶವಗತĶ. ಕರಯ ಕದಲಗ ಎರಚದ” ಮಂಗಳರ ಪಡ” ಯಂತ ಸಣĵನ ನಣĵನ ಕಂಪಯಧೂಳ ಹತĶ,
ಆತನ ಮಡದ್ದ ಪŁಯಣದ ಧೇಘಥತಯನĺ ಆ ಪŁಯಣದ ರಸĶಯ ಸķತಯನĺ ಸಚಸತĶದ್ದವ. ಆತನ ಕಣĵಗಳ
ಅಷıೇನ ಅತಶಯ ವಸĶರವಗರದದ್ದರೂ ಉಜŅಲವಗ, ಮಮಥಭೇದದೃಷıಯತವಗ, ಯೇಗಯ ನಯನಗಳಂತ
ಅಂತಮಥಖವಗ, ತಳದವರಲŃ ಗೌರವಭವವನĺ ತಳಯದವರಲŃ ಮೇಹವನĺ ಉದŁೇಕಸವಂತದĸವ. ಮಗ
ಉದ್ದವಗ ತದಯಲŃ ಶಕಚಂಚವನಂತ ಬಗತĶ; ಸೃಷıಯ ರಹಸŀಗಳನĺ ಕಟಕ ಒಳಹಕħ ನೇಡತĶೇನ ಎನĺವಂತತĶ.
ಅದರ ಮೇಲದ್ದ ಒಂದ ನಸಹಸರಾದ ನರವ ಸೌಂದಯಥಕħ ಸಬಲತ ಗಂಭೇಯಥಗಳನĺ ಕಡತĶತĶ. ಓಷIJವ ಬಗದ
ಧುನಸತನಂತಯೂ ಅಧರವ ಬಲŃನ ಸಹಯದಂದಲೇ ಮತŁ ತನĺ ಶಥಲತಯನĺ ಪರಹರಸಕಂಡ ಪೌರಷಯಕĶವಗರವ
ಕಂಬಣĵದ ಹದಯಂತಯೂ ಒಂದನĺಂದ ಆಶŁಯಸ, ಒಂದನĺಂದ ಆಲಂಗಸ, ಒಂಕħಂದ ಅವಲಂಬನವಗ
ಅಪŁತಹತವಗದ್ದವ. ಎಂದರ, ಆ ಧನಸತ ಸರಚಪಕħಂತಲ ಹಚĬಗ ಹರಚಪವನĺೇ ಹೇಲವಂತತĶ. ಕನĺಗಳ
ತಟಗಳಂತಯ ಮನೇಹರವಗದ್ದರೂ ಕೇಮಲವಗರಲಲ್ಲ. ಪತಂಗಗಳನĺ ಆಕಷಥಸವ ದೇಪದŀತಯಂತದĸವ. ಗಲ್ಲವ
ಸಣĵಗ ದಂಡಗ ಮನಚಗದĸ ಕಠೇರ ಸಧನಯನĺ ಒಂದ ವಧವದ ಹಠವನĺ ಮನಸತಗ ತರತĶದ್ದವ. ತರಣŀ
ಯೌವನಗಳ ಮಧŀ ನಂತ, ಆ ಎರಡ ಅವಸķಗಳ ಶŁೇಷIJಂಶಗಳನĺ ಒಳಗಂಡದ್ದ ಆತನ ದೇಹವ ಒಂದ ಉದ್ದವದ
ಷಟಥನಂದ ಆವೃತವಗ, ವಶಲವಗ ಉಬĽದ ಉರಪŁದೇಶವನĺ ಪŁದಶಥಸತĶತĶ. ಆತನ ಹಕಕಂಡದ್ದ ಖದಬಟıಯ
ಷಟಥ ಅಡijಲಗ ಉಟıದ್ದ ಪಂಚಯೂ ಪŁಯಣಧೂಳನಂದ ಮಲನವಗದ್ದವ. ಒಟıನಲŃ ಪೌರಷ, ಆಧŀತĿಕ,
ಅಂತಮಥಖತ, ರಸಕತ, ಮೇಧಶಕĶ, ಇತರರಗ ಕಷıವಲ್ಲದದ್ದರೂ ತನಗೇ ಕಷıಕರವಗಬಹದದ ಹಠಭವ, ಇವಗಳಂದ
ಮರಯತĶದ್ದ ಆತನ ಭವŀ ವŀಕĶಯಗದ್ದನ. ಜತಯಲŃದ್ದ ಕರಯವನಲŃ ಇದ್ದಂತ ಆತನಲŃ ಯವ ವಧವದ ಭೇಗ
ಸಮಗŁಯೂ ಕಂಡಬರತĶರಲಲ್ಲ. ಆತನ ಸರಳ ಸೌಂದಯಥವೇ ಒಂದ ಗಂಭೇರ ಭೇಗವಗತĶ.

ಆತನ ಜತಯಲŃದ್ದ ಕರಯ ತರಣನಲŃ ಅಷıೇನ ವಶೇಷ ವŀಕĶತŅವರಲಲ್ಲ; ಆತನ ಸŅಲĻ ಕಳńಗ ದಪĻವಗ ಸಖಪೇಕ್ಷಿ
ಹಚĬಗರವವನಂತ ಕಂಡಬರತĶದ್ದನ. ಆತನ ಖದ ಬಟıಯನĺ ಹಕಕಂಡದ್ದನ; ತಲಗಂದ ಬಳಯ ಖದ ಟೇಪ,
ಮೈಗ ನೇಲಬಣĵದ ಕೇಟ, ಕೇಟನ ಕರಕಸಯಲŃ ಒಂದ ಫೌಂಟನ್ ಪನ್, ಕೈಯಲŃಂದ ಕೈಗಡಯರ, ಹಚĬ
ಎನĺಬಹದದ ಅಂಚನ ಖದ ಪಂಚ. ವದನವ ಸರಳತ ಸೌಶೇಲŀಗಳಂದ ಕಡ ಮಗĹವಗತĶ. ದೃಢ ಮನಸತಗಲ
ದĔತಯಗಲ ಮತಥಯಲŃ ತೇರಬರತĶರಲಲ್ಲ.

ಅಂತಹ ಬಸಲನಲŃ ತೇಥಥಹಳńಯ ಕಲŃಸರದ ಮೇಲ ನಡಯವದ ಬಹ ಪŁಯಸ. ಆದರ ಆ ಇಬĽರ ಕಲಗಳಲŃಯೂ
ಮಟıಗಳದĸದರಂದ ನೇಯದ ನಡಯಬಹದಗತĶ. ಕರಯವನ ಅತĶ ಇತĶ ನೇಡದ ಹದ ನಡಯತĶದ್ದನ. ಹರಯವನ
ಮತŁ ವೇಗವಗ ನಡಯತĶಲೇ Ĕಣ Ĕಣಕħ ಕತĶತĶ ಸತĶಲ ಬಯಕನೇಟವನĺಟı ಸಂತೇಷಪಡವಂತ ತೇರತĶತĶ.
ಹಳಯ ನಡವ ಇರವ ರಾಮತೇಥಥ ಸಮೇಪವಗಲ ಆತನ ನಡಗ ನಧನವಗ ಕಡಗ ನಶĬಲವಯತ. ತನ ಕಲವ
ವಷಥಗಳ ಹಂದ ತೇಥಥಹಳńಯಲŃ ಓದತĶದĸಗ ಆ ತಂಗ ನದಯೂ ಆ ರಾಮತೇಥಥವ ನತŀಯತŁಸķನಗಳಗದĸದ
ಆತನ ನನಪಗ ಬಂದತ. ಕಲವ ಹಡಗರ ಅಲŃ ಈಜತĶದĸದನĺ ನೇಡ ತನ ಹಗಯೇ ಈಜಡದĸದನĺ ನನದನ.
ಸನĺವೇಶವೇನ ಹಂದ ಇದ್ದಂತಯೇ ಕಂಡತ. ಆದರ ತನ ಮತŁ ಹಂದ ಇದ್ದಂತರಲಲ್ಲ. ಪವಥತಗಳ ಸಂದಯಲŃ ಕಣಸಕಂಡ
ಹರದ ಬಂದ ಹಳ ಅಂದನಂತಯ ಇಂದ ಪವಥತಗಳ ಇಡಕನಲŃ ಕಣĿರಯಗತĶತĶ. ತಂಗಯ ಇಕħಲದ ದಡಗಳಲŃ
ಅಂದನಂತಯ ಅರಣŀಗಳ ಮಲ ಮಲಯಗನಂತದ್ದವ. ಆಗದ್ದ ಮರಗಳಲŃ ಈಗಲ ಅನೇಕವವ! ನದಯ ನಡವ ಮಲಗದ್ದ
ಆ ಹಬĽಂಡಯ ರಾಶಗಳ ಈಗಲ ಅಂದನಂತಯ ಇವ. ಒಂದ ಮತŁ ಪŁವಹದಲŃ ಉರಳ ಬದĸದ. ಬಂಡಯಮದ ಬಂಡಗ
ಧುಮಕತĶದ್ದ ಜಲರಾಶ ಸಂಮಥತವಗ ನರನರಯಗ ತಂತರ ತಂತರಾಗ ಘೂಣಥಯಮನವಗ, ಕಡಗ
ತರತರಯಗ, ಬಸಲನಲŃ ಮರಗ ಮರಗ ಅಂದನಂತಯ ಇಂದ ಲೇಲ ಮಗĺವಗರವಂತ ತೇರತĶದ.

ಅಣĵನ ಬರದ ನಂತದನĺ ಕಂಡ ತಮĿನ ಕಗದನ. ಅಣĵನ ಎಚĬತĶವನಂತ ಫಕħನ ತರಗ ನೇಡ ಮಂದ ಸಗದನ.
ಮಗಳದ ಕರನಗಯಂದ ಆತನ ತಟಗಳಲŃ ಕಂಕತೇರ ಮರಯಯತ. ಎಷı ಪರವಶವಗದ್ದ ಎಂದ!

ಹರಯವನ ಹತĶರ ಬರಲ ಕರಯವನ” ಏನ ನೇಡತĶದĸಪĻ ಈ ಬಸನಲŃ ?”ಎಂದನ.

“ಹಡಗರ ಈಜತĶದ್ದರ. ಅದನĺ ನೇಡ ನವ ಈಜತĶದĸದನĺ ನನದ ಹಗಯ ನಂತಬಟı. ಅವರ ಈಗಲ ನವ
ಆಡದ ಕಲŃಟವನĺೇ ಆಡತĶದĸರ.”

“ಬ ಹೇಗೇಣ, ಹತĶಯತ. ಸದŀ ಮನ ಸೇರದರ ಸಕಗದ. ಹೇಗೇಣವೇನ?”

ಇಬĽರೂ ತವ ನಡ‌ದಬಂದ ಕಲŃಸರದ ದರಯನĺೇ ಹಳಯ ಆಚಯ ದಡದವರಗ ನೇಡದರ. ಅವರ ಸಮರ
ಎರಡ ಫಲಥಂಗ ನಡದಬಂದದ್ದರ. ಕಲŃಸರ ಇನĺ ಒಂದವರ ಫಲಥಂಗ ಇತĶ.

ತಮĿನ ಮನಸನಂದ” ಅವರ ಇನĺ ಏನ ಮಡತĶದĸರ? ಎರಡ ಟŁಂಕ ಹತĶಕಂಡ ಬರವದಕħ ಎಷı ಹತĶ?”
ಎಂದನ.

ಅಣĵನ “ಪೇಟಯಲŃ ಏನದರೂ ಕಲಸವತĶೇ ಏನೇ?” ಎಂದನ. ಇಬĽರೂ ಮತĶ ಬೇಗ ಬೇಗನ ನಡದರ.

ತಮĿನ “ಕಲಸವೇನ? ಹೇಟಲಗ ಹೇದರೇ ಏನೇ? ಆ ಪಟıಣĵ ಹೇದಲŃಯೇ ಹೇಗ” ಎಂದನ.

ಮತĶ ಅಧಥ ಫಲಥಂಗ ನಡದ ತರವಯ ಹರಯವನ ಹಂತರಗ ನೇಡ ” ಓ ಅಲŃ ಬರತĶದĸರ” ಎಂದನ.

ತಮĿನ ತರಗ ನೇಡ “ಅದ ಯರದ! ಇನĺಬĽರ ಇದĸರಲ್ಲ? ಪೇಟದವರ!” ಎಂದನ.

“ಯರೇ ಏನೇ ದರಕħ ಗತĶಗವದಲ್ಲ.”

ಇಬĽರೂ ನದಯ ಕಲŃಸರವನĺ ದಟ, ತರನಬಡವಗದ್ದ ದಡವನĺ ಸೇರ. ಮಂದ ನಡದರ. ಮರದ ನಳಲ ತಳಗಳದಂತ
ತಂಪಗತĶ. ಕರವಳńಯ ಅರಳಕಟıಯ ಬಡದಲŃ ಅವರ ಮನಯ ಕಮನ ಗಡ ನಂತತĶ. ನಗಕħ ಕಟıದ್ದ ಎತĶಗಳರಡ
ಮಲಗ ಅರಗಣĵ ಮಡಕಂಡ ಮಲಕ ಹಕತĶದ್ದವ. ಆಗಗ ಹರಬಂದ ಮೈಮೇಲ ಕರತĶದ್ದ ನಣಗಳನĺ ಬಲದಂದ
ಅಟıಕಳńತĶದ್ದವ. ಕಲವ ಸರ ಕತĶಗಯ ಬಡದಲŃಯೂ ತಲಯಮೇಲಯೂ ಕರತĶದ್ದ ನಣಗಳನĺ ತಲಯಲŃಡಸ
ಅಟıಕಳńವಗ ಗಂಟಯ ಸರವ ಹತĶರ ಗನದ ಹನಗಳನĺ ಸಸ ಮತĶ ನಃಶಬĸವಗತĶತĶ. ಅವಗಳಲŃ ಒಂದ ಎತĶ
ಕಪĻಗತĶ; ಮತĶಂದ ಬದ ಬಣĵದĸ. ಇಬĽರೂ ಗಡಯ ಬಡಕħ ಹೇದಗ ಕಪĻ ಎತĶ ಗಂಟಯ ಸರವನĺ ಗನಗೈಯತĶ
ಎದĸ ನಂತತ. ಹರಯವನ ಸŅಲĻ ಹಂದಕħ ಸರದ” ರಾಮ, ಮಂದ ಹೇಗಬೇಡ. ಎಲŃಯದರೂ ಹದಬಟıರ ಕಷı!
ಅವರ ಬಂದಮೇಲಯೇ ಗಡಗ ಹತĶದರಾಯತ.” ಎಂದ, ತನĺ ಭಯಕħ ತನ ಮಗಳ ನಕħನ.
ಕರಯವನ “ಸರ, ನವೇನ ಹಸಬರೇನ ಅದಕħ? ಎತĶದರೂ ಗರತ ಸಕħವದಲ್ಲವೇನ?” ಎಂದ ಮಂದ ಹೇಗ
ಮಲಗದ್ದ ಎತĶನ ಬನĺನĺ ಚಪĻರಸ ತಟı “ನಂದೇ, ಏಳ” ಎಂದನ.

ಆ ಸಧುಪŁಣ ಎದĸನಂತ ಆಗಂತಕನನĺ ನೇಡತ. ಅದರ ಕಣĵಗಳಲŃ ಯವ ಜİನದ ಅಥವ ಅಜİನದ ಸಳವ
ಇರದದ್ದರೂ ಕರಯವನ ತನĺ ಗರತ ಅದಕħ ಸಕħತಂದ ಊಹಸಕಂಡ ಸŅಲĻ ಹಗĩದನ. ಅದರ ಗಂಗದವಲನĺ ನೇವ
ಉಪಚರಮಡ, ಮತĶಂದ ಎತĶನ ಬಳಗ ಹೇಗವಷıರಲŃ ಅದ ಉದŅೇಗದಂದ ಕಣದಡತ. ತಮĿನ ಹಂದಕħ
ನಗದದನĺ ಕಂಡ ಅಣĵನ ಗಹಗಹಸ ನಕħ” ನನ ಹೇಳಲಲ್ಲವೇನ ನನಗ?” ಎಂದನ

ತಮĿನ ಸŅಲĻ ನಚ. ಕೇಪದಮದ ಕರಯ ಎತĶನĺ ನೇಡತĶ” ಆ ಹಳ ಲಚĬ, ಅದರ ಸŅಭವ ಎಲŃ ಬಟıೇತ? ಹಸದಗ
ತಂದಗ ಗಡಯವನನĺೇ ತವಯಲಲ್ಲವೇನ?” ಎನĺತĶ ಅಣĵನ ಬಳಗ ಬಂದನ.

ಅಂತ ಅವರಬĽರಗ ಆ ಗಡ ಮತĶ ಎತĶಗಳನĺ ನೇಡ, ಮನಯವರನĺೇ ಕಂಡಂತಗ ಸಂತೇಷಗಂಡರ. ಅವಗಳನĺ

ನೇಡದ ಅವರ ಮನಸತನಂದ ಮೈಸರ, ಚಮಂಡ ಬಟı, ಅರಮನ, ಕಕħನ ಹಳńಯ ಕರ, ಅಠಾರಾ ಕಚೇರ, ಮನ, ಕಡ,
ಕಟıಗ, ಗದĸ, ದನಕರ, ತೇಟ, ಕಲಯಳಗಳ ಮದಲದವ ಸಳದವ. ಅಲ್ಲದ ತಮĿನĺ ಮನಗಯŀವ ಪŁಣಗಳ
ವಚರದಲŃ ಅವರಗ ಪŁೇತಯಲ್ಲದ ಬೇರ ಯವ ಭವಕħ ಸķಳವರಲಲ್ಲ.

ಲಚĬನ ತಂಟಗ ಹೇಗವದ ಅಪಯಕರವಂದ ತಳದ ರಾಮಯŀನ ಪನಃ ನಂದಯ ಬಳಗ ಹೇಗ ಅದನĺ ನನ ವಧವಗ
ಮದĸ ಸತಡಗದನ. ಮೇಲ ಮರಗಳಲŃ ಚಲಮಲಗಟıತĶ ಕಂಬಯಂದ ಕಂಬಗ ಕಪĻಳಸತĶದ್ದ ಹಕħಗಳ ಕಡಗ, ಎದರಗ
ಕಣತĶದ್ದ ಹಳಯಚಯ ಪರದ ಮನಮಂದರಗಳ ಕಡಗ, ಮರಗಳ ವತನದ ಸಂದ ಸಂದಗಳಲŃ ನತĶಯ ಮೇಲ ಕಣತĶದ್ದ
ನೇಲಕಶದ ಅಂತಮಥಖಿಯಗ ಕಳತನ. ಆತನ ಮನಸತನಲŃ ಅನೇಕ ಆಲೇಚನಗಳ ಚತĶಗಳ ಸತತವಗ
ಮಂಚತĶದ್ದವ. ತನĺ ವದŀ, ತನĺ ಧŀೇಯ, ತನಗ ಬರಲರವ ಅಡಚಣಗಳ, ವಧವಯಗದ್ದ ತನĺ ತಯ, ತನĺ ಮತĶ ತನĺ
ತಯಯ ಮೇಲ ತನĺ ಚಕħಪĻನಗರವ ಒಂದ ವಧವದ ಹಟıಕಚĬ ಇತŀದ ವಷಯಗಳ ಮನೇರಾಜŀದಲŃ ಪŁವಹಸತĶರಲ
ಮರದಮೇಲ ಕೇಗಲಯಂದ ” ಕಹ ಕಹ ” ಎಂದ ಕಗತ. ಹವಯŀ ಒಂದ ಜಗತĶನಂದ ಮತĶಂದ ಜಗತĶಗ
ಬದ್ದವನಂತ ಎಚĬತĶ ನೇಡದನ. ಕೇಗಲ ಕಣĵಗ ಬತĶ, ಹಸರ ಎಲಗಳ ಮಧŀ ಕರŁಗ ಕಳತ ಕಗತĶತĶ. ಆ ಕಗ
ಹವಯŀನಗ” ನನĺಂತಗ, ನನĺಂತಗ” ಎನĺವಂತತĶ. ಅಷıರಲŃ ದರದ ಮನಯಂದರಲŃ ಎರಡ ಬೇದನಯಗಳ
ಎಂಜಲಲಗಗ ಕಚĬಡ ಗಲಭೇ ಎಬĽಸದವ. ಒಂದ ಮತĶಂದನĺ ಚನĺಗ ಮರದ ಓಡಸತ. ಅದ ಊರಲŃ
ಎಚĬರವಗವಂತ ಕಂಯŀೇ ಎಂದ ಕರಚತĶ ಹೇಯತ.

ರಾಮಯŀ ಹಂತರಗ ನೇಡ ಸŅಲĻ ಗಟıಯದ ಅಧಕರವಣಯಂದ “ಯಕ ಇಷı ಹತĶಯತೇ?” ಎಂದನ.

ಹವಯŀನ ತರಗ ನೇಡದನ. ಗಡಯಳ ನಂಗ ತನĺ ಟŁಂಕನĺ ತಲಯ ಮೇಲ ಹರಲರದ ಹತĶಕಂಡ
ಬರತĶದ್ದನ. ಅವನ ಮಖದಲŃ ಬವರಹನ ಪೇಣಸತĶ. ತಲಗ ಸತĶದ್ದ ಕಂಪವಸě ಒಂದ ಕಡಗ ಸರದಹೇಗ
ಜೇಲಡತĶತĶ. ಅವನ ಜಟı ಸಕħಸಕħಗ ಕದರ ಹೇಗತĶ. ಅವನ ಹಕಕಂಡದ್ದ. ಯರೇ ದನಮಡದ್ದ ಕೇಟ
ಗಂಡ ಇಲ್ಲದದರಂದ ಬಯĸರದಕಂಡ ಅವನ ಡಳń ಹಟıಯನĺ ಪŁದಶಥಸತĶತĶ. ಆ ಡಳń
ಬಜĮನಂದದದಗರಲಲ್ಲ. ಹಲಸನಕಯ ದಪĻದ ಜŅರಗಡijಯ ಮಹಮಯಂದದದಗತĶ. ಅವನ ಮಳಕಲನವರಗ
ಸತĶದ್ದ ಪಂಚ ಕಳಯ ಬೇಡಗತĶ. ಒಂದ ಕಲಗ ಮತŁ ಬಳńಯಂದ ಮಡದ ದೇವರ ಸರಗಬಳ ಹಕದ್ದನ. ಗಡijದ ಕದಲ
ಅಧಥ ಅಂಗಲ ಬಳದತĶ. ಹಟıಯನĺ ಬಟıವಂದ ಭವಸದರ ಎದ ಕಣವಯಗತĶ. ಅವನನĺ ನೇಡದರ ಎಂತಹ
ಕŁರಯೂ ಕಡ ಕರಗ ಹೇಗವಂತದ್ದನ. ಟŁಂಕನ ಭರದಮದ ಅವನ ಕೇಲಗಳಲ್ಲ ಎಲŃ ಕಳಚ ಬೇಳವವೇ ಎಂಬಂತ
ಏದತĶ ನಡದಬರತĶದ್ದನ. ರಾಮಯŀನ ಕೇಳದ ಪŁಶĺಗ ಉತĶರ ಕಡಲ ಅವನಂದ ಸಧŀವಗಲಲ್ಲ. ಹವಯŀನ
ಸಹಯದಂದ ಟŁಂಕನĺ ಗಡಗಟı ಮೇಲ ಅವನ ನಡಸಯŀತĶ ತನĺ ತಲಯ ಕಂಪವಸěವನĺ ಬಚĬ ಮಖದ ಬವರನĺ
ಒರಸ, ಅದನĺ ಗಡಯ ಕತĶರಯ ಮೇಲ ಎಸದನ. ಅವನನĺ ಕಂಡರ ಹಳńಯ ದಃಖ ರೇಗ ದರದŁ್ಯಗಳಲ್ಲ ಮೈವತĶಂತ
ತೇರತĶತĶ.

ರಾಮಯŀನ “ಅವನಲŃ ಹೇದನೇ? ಯಕೇ ಇಷı ಹತĶಯತ?” ಎಂದನ.

“ಎಂಥದ ಹೇಳŃ ಹೇಳ, ಈ ಬಸಲಗ ಕಲೇ ಬರಾದಲ್ಲ. ಅಲŁಯŀ, ಈ ಟŁಂಕಗ ಏನಟıೇರ? ಕಬĽಣ ನಂಗĸಂಗ ಆಗĶದ!”

“ಪಸĶಕ ಕಣೇ!”

“ಕಗĸ ಕಡ ಇಷı ಭರಾನ? ಇದನĺಲŃ ಹŀಂಗೇದತĶೇರೇ ಏನೇ? ಒಂದ ಗಳಗ ಹರಾಕಗಲŃ ನನĺಂದ.”

ರಾಮಯŀನಗ ನಗ ಬಂದ ಹವಯŀನ ಕಡ ನೇಡದನ. ಅವನ ನಗತĶದ್ದನ.

ಅಷıರಲŃ ನಂಗ ಹಳಯಂದ ಬರವ ಕರದರಯ ಕಡಗ ನೇಡತĶ ” ಅಕಳŁಪĻ ಬಂದŁಲŃ!” ಎಂದನ.

ಪಟıಣĵನ ಮತĶಂದ ಟŁಂಕನĺ ಕೈಯಲŃ ಎತĶಕಂಡ ಸವಕಶವಗ ಬರತĶದ್ದನ. ಎಣĵಗಪĻನ ಮನಷŀ. ತಲಯಲŃಂದ
ಕರಯ ಹಸನದ ಟೇಪ. ಅದರಳಗ ಕŁಪಗಲ ಜಟıಗಲ ಯವದ ಇದ್ದಂತ ತೇರತĶರಲಲ್ಲ. ಹಡಕದ್ದರ ಬೇಕದಷı
ಎಣĵಜಡij ಸಕħತĶತĶ! ಗಂಡಗಳದ್ದರೂ ಸಕಗಗ ತರದದ್ದ ಅಂಗ ಒಳಗದ್ದ ಕಳಕ ಷಟಥನĺ ಪŁದಶಥಸತĶತĶ. ಆ ಷಟಥ
ಹಲಸವಗ ಜತಯಲŃ ಬಳಯದಗದ್ದರೂ ಕŁಮೇಣ ಜತಗಟı ಬಳಯದ ಅಲ್ಲ ಕಪĻ ಅಲ್ಲವಗತĶ. ಅವನ ಸತĶದ್ದ ಅಡij
ಪಂಚಯೇನೇ ಕಲನ ತದಯವರಗ ಇತĶ. ಆದರ ಅದ ಬಳದ ಎನಸಕಳńಲ ಪŁಯತĺಪಡತĶದĸತೇ ಹರತ
ಬಳಯದಗರಲಲ್ಲ. ಒಟıನಲŃ ಅವನನĺ ನೇಡದರ ಉಡಪನಲŃಗಲ ಮಖಭಂಗ ರೇತ ನೇತಗಳಲŃಗಲ ಯರೂ
ಸೇವಕನಂದ ಹೇಳವಹಗರಲಲ್ಲ. ಮಖವ ಕಪĻಗ ಗಟıಮಟıಗದĸ ಆ ದನ ತನೇ ಕ್ಷಿರಮಡಕಂಡತĶ. ಎದ ಅಗಲವಗ,
ಮೈಕಟı ಬಲವಗ, ಒಂದ ರೇತಯಲŃ ಪŁತಭಟನ ಮತಥಯಗ ಕಣತĶದ್ದನ. ಅವನನĺ ನೇಡದರ ತŁಕೇಣದ
ನನಪಗತĶದĸತ ಹರತ ವೃತĶದ ನನಪಗತĶರಲಲ್ಲ. ಆದರ ಸŅಭವದಲŃ ಚಕŁದಂತ ಉರಳಕಂಡ ಹೇಗವವನೇ
ಹರತ ತŁಕೇಣದಂತ ಅಡಗಡಗ ಬೇಳವಂತಗರಲಲ್ಲ. ಅವನ ವಯಸತ ಸಮರ ಮವತೈದ ಎಂದ
ಊಹಸಬಹದಗತĶ.

ಹವಯŀನನĺಗಲ ರಾಮಯŀನನĺಗಲ “ಪಟıಣĵ ಯರ?” ಎಂದ ಕೇಳದ್ದರ ಹೇಳಲ ಅವರಗ ಸŅಲĻ ಕಷıವೇ ಆಗತĶತĶ.
ಒಂದ ವೇಳ ಹೇಳದ್ದರ ಬಹಶಃ “ನಮĿ ಮನಯಲŃದĸನ.” ಅಥವ “ನಮĿ ಜತ” ಎಂದ ಹೇಳತĶದ್ದರೇ ಏನೇ? ಏಕಂದರ
ಅವನ ಬಂಧುವ ಆಗರಲಲ್ಲ; ಸೇವಕನ ಆಗರಲಲ್ಲ. ಹರಗನವರ ಯರಾದರೂ ಕೇಳದ್ದರ ಬಹಶಃ “ಅವನಬĽ ಗಟıಗನದ
ಬೇಟಗರ” ಎನĺಬಹದಗತĶ. ಅವನಗ ಕೇವ ಕಲಸ, ಕಬĽಣದ ಕಲಸ, ಬಡಗ ಕಲಸ, ಬತĶದ ಕಲಸ, ಇತŀದ ಹತĶರ
ಕಸಬಗಳ ತಳದದĸವ. ಆದರ ಯವದನĺ ಸಂಪದನಗಗ ಉಪಯೇಗಸಕಂಡವನೇ ಅಲ್ಲ. ಆತನಗ ದಡij ಬೇಡವಗತĶ
ಎಂದಲ್ಲ; ಅವನಂದ ತರಹದ ವರಾಮ ಮತಥ. ಕಠಣವಗ ಮತಡವವರ ಅವನನĺ ಶದĹ ಸೇಮರ ಎಂದ
ಕರಯತĶದ್ದರ. ಅವನಗ ಮದವಯಗರಲಲ್ಲ. ಮನ ಮಠ ಗದĸ ಗದĸ ಒಂದ ಇರಲಲ್ಲ. ಹವಯŀನ ಅವನನĺ ವನೇದಕħಗ
” ಕಡ ಫಕೇರ” ಎಂದ ಕರಯತĶದ್ದನ. ಹವಯŀ ರಾಮಯŀರಗಹಚĬಗ ಹವಯŀನಗ ರಜ ಕಲದಲŃ ಮನಗ ಬಂದಗಲಲ್ಲ
ಪಟıಣĵನ ಬೇಟಯಲŃ ಸಹಕರಯಗತĶದ್ದನ. ಅವನ ಕಣದ ಕಡರಲಲ್ಲ; ಹಡಯದ ಮೃಗವರಲಲ್ಲ; ಮಡದ
ಸಹಸವರಲಲ್ಲ.

ಪಟıಣĵನ ಸಮೇಪನಗತĶಲ ಹವಯŀನ ನಗನಗತĶ ” ಏನ ಮಡತĶ ಕತದĸಯೇ ಹಳಯ ಮಧŀ ಇಷı ಹತĶ?
ನವನĺ ಮನ ಸೇರವದ ಯವಗ? ಈಗಗಲ ಹನĺರಡ ಗಂಟ ಹಡದ ಹೇಯĶ. ಹಟıಗ ಬೇರ ಬಂಕ ಬದ್ದಂತಗದ”
ಎಂದನ.

ಪಟıಣĵ ಹಲŃ ಬಡತĶ “ಅದಕħೇನ? ದರಮೇಲ ನಂಟರ ಮನಗಳಗ ಬರಗಲವೇನ ನಮಗ?” ಎಂದನ.

ಹವಯŀ “ಸರ. ಸರ; ನನಗೇನ? ಕಡ ಫಕೇರ! ಎಲ್ಲಂದರಲŃ ಕಳ ತಂದ ಮಲಗಬಡತĶೇಯ” ಎಂದ, ರಾಮಯŀನ ಕಡಗ
ತರಗ “ಹೌದ, ರಾಮ, ದರಯಲŃ ಮತĶಳń ಸಕħತĶದ. ಅಲŃ ಊಟ ಕತĶರಸಕಂಡ ಹೇಗಬಡೇಣ”

ಎಂದನ.

ರಾಮಯŀ “ಯರಾದರೂ ಸಕħ ಕರದರ ಹೇಗೇಣ. ಇಲ್ಲದದ್ದರ ನಟıಗ ಮನಗ ಹೇಗಬಡೇಣ” ಎಂದ ತನĺ ಕೈಲದ್ದ
ಗಡಯರವನĺ ನೇಡಕಂಡ ” ಈಗೇನ ಹನĺರಡ ಗಂಟ ಎರಡ ಗಂಟಗ ಮನಗ ಹೇಗತĶೇವ. ನಂಗ, ಗಡ ಜೇರಾಗ
ಬಡಬೇಕ” ಎಂದನ.

ಎತĶಗಳನĺ ನಗಕħ ಕಟı ಆಗಲೇ ಸದĹನಗ ನಂತದ್ದ ನಂಗನ ” ಆಗಲ ನನĺಡಯ, ರೈಲ ಹೇದ್ಹಾಂಗ ಹೇದರ ಸೈಯಲŃ!
ನಮಗŀಕ? ಗಡ ಹತĶ ನಗಲೇಟ ಓಡಸĶೇನ. ನೇಡಬೈದಂತ ಆಮೇಲ” ಎಂದ ಎತĶನ ಭಜವನĺ ಚಪĻರಸದನ.

“ಮರಾಯ, ನನĺ ರೈಲ ಬೇಡ, ಮೇಟರೂ ಬೇಡ! ಸದŀ ಗಡ ಚರಂಡಗ ಮಗಚಕಳńದಂತ ಹಡಕಂಡ ಹೇಗ. ಏನ
ಒಂದ ಅಧಥಗಂಟ ಹತĶಗ ಹೇದರೂ ಚಂತಯಲ್ಲ” ಎಂದ ಹೇಳತĶ ಪಟıಣĵನ ಗಡಯ ಹಂಭಗದಂದ ಟŁಂಕನĺ
ಒಳಗಟıನ. ಮದಲ ರಾಮಯŀ; ಆಮೇಲ ಹವಯŀ, ಕಡಗ ಪಟıಣĵ ಗಡ ಹತĶದರ. ನಂಗ ಲಚಗಟıತĶ ಗಡಯ
ಕತĶರಯ ಮೇಲ ನಗದನ. ಎತĶಗಳ ಕರಳ ಕರಗಂಟಗಳ ಟಂಟಣಯ ದನಯಡನ ಭರದಂದ ಸಗದವ. ಗಡಯ ನಳಲ
ಕರವಳńಯ ಕರಪೇಟಯ ಕಂಬದ ಬಣĵದ ಬೇದಯಲŃ ಗಡಯ ಅಡಯಲŃಯ ಮಸಯ ಮದĸಯಗ ಎತĶನ ನಳಲಡನ
ಸಗತ.
 ರಸĶಯಲŃ ಶನ
ಹಂದನ ದನ ಕಯಥಥಥವಗ ತೇಥಥಹಳńಗ ಬಂದದ್ದ ಸೇತ ಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಮರದನ ತಮĿ ಮನಗ ಹೇಗಲಂದ
ಕಲŃಸರವನĺ ದಟತĶದĸಗ ಟŁಂಕ ಹತĶಕಂಡ ಹೇಗತĶದ್ದ ನಂಗ ಪಟıಣĵರನĺ ಸಂಧಸದರ. ವಚರಸಲಗ ಕನರ
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮಗ ರಾಮಯŀನ ಅವರಣĵನ ಮಗ ಹವಯŀನ ಮೈಸರನಂದ ಬೇಸಗ ರಜಕħ ಬಂದದĸರಂದ,
ಅವರನĺ ಮನಗ ಕರದಯŀಲ ಗಡ ಕಳಹಸದĸರಂದ ಗತĶಯತ. ಸಂಗಪĻಗೌಡರಗ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಕಲವ
ತಂಗಳ ಹಂದ ಒಬĽ ಕಲಯಳನ ಸಲವಗ ಸŅಲĻ ಮನಸĶಪವಗದĸದರಂದ ಸೇತಮನಗ ಕನರಗ ಇದ್ದ ನಂಟರ ಬಳಕ
ತಪĻಹೇಗತĶ. ಹವಯŀನ ತಯ ತಮĿ ಹಂಡತಯ ಅಕħನದದರಂದ ಅವನ ಯೇಗಕ್ಷಿೇಮವನĺೇನ ವಚರಸದರ.
ಅವನನĺ ನೇಡಲ ಅವರ ಮನಸತ ತವಕಪಟıರೂ ಅದನĺ ಬಗಹಡದ. ಹಳಯಂದ ನೇರವಗ ಕರವಳńಯ ರಸĶಗ ಸೇರವ
ಕಲ ಹದಯಲŃ ಮಂದಹೇದರ. ಸೇತಮನಗ ಹೇಗಲ ಕನರನ ಬಳಯಲŃಯ ಹದಹೇಗಬೇಕಗತĶ. ಆದ್ದರಂದ
ಗಡಯ ಮೇಲ ಬನĺ ಎಂದ ಪಟıಣĵ ಕರದದ್ದರೂ ಯರೇ ಅವರ ಆತನಗ ಕಂಟ ಕರಣ ಹೇಳ ಮಂದ ಸಗದ್ದರ.
ಅವರಡನ ಮತಡತĶದ್ದದರಂದಲ ಪಟıಣĵ ಗಡಯ ಬಳಗ ಬರಲ ಹತĶದದ. ಹವಯŀ ರಾಮಯŀರ ಸಂಗಪĻ
ಗೌಡರನĺ ಕಲŃಸರ ದಟ ಬರವಗ ದರದಂದಲ ಕಂಡದ್ದರೂ ಯರೇ ಏನೇ ಎಂದ ಸಮĿನಗದ್ದರ. ಸಂಗಪĻಗೌಡರ
ಎಂದ ಗತĶಗದ್ದರ ಬಹಶಃ ಇಬĽರೂ ಅವರಗ ಸŅಗತಬಯಸ ಗಡಯಲŃ ಕತಕಳńವಂತ ಮಡತĶದ್ದರ. ಏಕಂದರ,
ಮೈಸರನಲŃದ್ದ ಅವರಗ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಸಂಗಪĻಗೌಡರಗ ಹಸದಗ ಬಂದದಗದ್ದ ವೈಮನಸತನ ವಚರ ತಳದರಲಲ್ಲ.
ಅದರಲŃಯೂ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಭರತ ರಾಮಯಣ ಮದಲದವಗಳನĺ ಓದತĶದĸದರಂದಲ. ಬಹಳ ಸರಸ
ಪŁಕೃತಯವರಾಗದĸದರಂದಲ, ಬಲŀದಂದಲ ರಾಮಯŀ ಹವಯŀರಗ ಅವರನĺ ಕಂಡರ ಅಕħರ. ಆದ್ದರಂದಲ
ಹರಯರಾಗದ್ದರೂ ಅವರನĺ ಏಕವಚನದಲŃ ಮತಡಸತĶದ್ದರ.

ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಕಪĻಕħ ಹೇಗವ ರಸĶಯಲŃ ಎರಡ ಫಲಥಂಗ ನಡದದ್ದರ. ಬಸಲ ಬೇಗಗ ಅವರ ಸಡದ್ದ ಕಡಯೂ
ಕದ ಅವರಗ ಬಹಳ ಆಯಸವಯತ. ಬಳಗĩ ಹೇಟಲನಲŃ ತಂದದ್ದ ತಂಡಯಲ್ಲ ಕರಗಹೇಗ ಹಸವ ಹಚĬಯತ.
ರಸĶಯ ನಣĵನ ಕಂಧೂಳಂತ ಸಡವಂತ ಕದ ಅವರ ಮಂಗಲನವರಗ ಹರತĶತĶ. ಅದಕħಗ ಅವರ ಉಟıದ್ದ ಕಚĬ
ಪಂಚಯನĺ ಮಳಕಲನ ಮೇಲಕħ ಎತĶ ಕಟıದ್ದರ. ಕದಲ ತಂಬದ್ದ ಎದ ಕಣವವರಗ ಕೇಟ ಷಟಥಗಳ ಗಂಡಗಳನĺ
ಬಚĬ ತರದದ್ದರ. ಒಂದ ಸರ ಪಟıಣĵ ಕರದಗ ಹೇಗದ್ದರ ಗಡಯಲŃ ಯ ಕತಕಂಡ ಹೇಗಬಹದಗತĶ ಎಂದ
ಎಣಸದರ. ಒಡನಯ ಅದನĺ ನಚಕಗೇಡಂದ ಮನಸತನಂದ ಅಟıಬಟıರ. ಅಷıರಲŃ ಹಂದ ದರದಲŃ ಗಡಯ ಮತĶ ಎತĶನ
ಗಂಟಗಳ ಸದĸ ಕೇಳಸತ. ಹಂದರಗ ನೇಡ. ಕನರನ ಗಡಯಂದರತ ಗಡಯಲŃರವವರಗ ತಮĿ ಆಯಸ ಪŁದಶಥನ
ಮಡವದ ಗೌರವಕħ ಕಡಮ ಎಂದ ಭವಸ. ಬೇಗಬೇಗನ ನಡಯ ತಡಗದರ.

ಗಡಯಲŃ ಮಂದ ಕಳತದ್ದ ರಾಮಯŀನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರನĺ ನೇಡದನ. ಪಟıಣĵನಡನ ಬೇಟಯ ವಚರವಗಯೂ

ಮನಯ ನಯಗಳ ವಚರವಗಯೂ ಕತಹಲ ಉತತಹಗಳಂದ ಮತಡತĶದ್ದ ಹವಯŀನ ಅವರನĺ ಕಣಲಲ್ಲ.

“ಅದ ಯರೇ, ಅಲŃ ಹೇಗವವರ? ನಡಗ ನೇಡದರ ಸಂಗಪĻ ಕಕħಯŀನಂತ ಕಣತĶದ” ಎಂದನ ರಾಮಯŀ.

ಹವಯŀನ ತಟಕħನ ನಮರ, ತರಗ ನೇಡ ಸಂತೇಷದಂದ ” ಮತĶ ಯರ? ಅವನೇ ಇರಬೇಕ!” ಎಂದನ.

“ಅವರೇ ಹೌದ. ನಮĿ ಜೇತೇಲ ಹಳ ದಟದರ. ಗಡ ಇದ ಬನĺ ಅಂದರ ಬರಲಲ್ಲ” ಎಂದ ಪಟıಣĵನ ಅವರ
ಬರಲದದĸದಕħ ಕರಣವನĺ ಹೇಳಲ ತಡಗತĶದ್ದನ. ಅಷıರಲŃ ರಾಮಯŀನ ಕೈಚಪĻಳ ಹಡದ” ಓ ಸಂಗಪĻ ಕಕħಯŀ,
ನಲŃೇ ನಲŃೇ” ಎಂದ ಗಟıಯಗ ಕಗದನ. ಕಗ ಕೇಳಸದರೂ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ನಲ್ಲದ ಹತĶ ಹಜĮ ಮಂದ ಸರದರ.
ಒಡನಯೇ ಹವಯŀನ ರಾಮಯŀ ಇಬĽರೂ ಕಗ ಕರಯತಡಗದರ. ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ತನಗ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ
ಮನಸĶಪವದರ ಹಡಗರ ನನಗೇನ ಮಡದĸರ ಎಂದ ಉದರಾಲೇಚನ ಮಡ ನಂತರ. ಆ ಔದಯಥಕħ
ಸಯಥದೇವನ ಬಹಮಟıಗ ಕರಣನಗದĸರಬಹದ.

ವೇಗವಗ ದಡಯಸತĶದ್ದ ಗಡ ಅವರ ಬಳಬಂದ ನಂತತ. ಎಂಟ ಖುರಗಳಂದಲ ಎರಡ ಚಕŁಗಳಂದಲ ಕದರ ಮೇಲದ್ದ
ಕಮĿಣĵ ಧೂಳ ಮಗಲ ಮಗಲಗ ಗಡಯ ಒಳಗ ಹರಗ ತಂಬಹೇಯತ. ನಂಗನ ಓಡತĶದ್ದ ಎತĶಗಳ
ಮಗದರದ ನೇಣನĺ ಬಲವಗ ಜಗĩ ಎಳದ ನಲŃಸದ್ದರಂದ ಅವಬಸತಂದ ಏದತĶ ನಂತವ. ಮಗನಲŃ ಬಲವಗ
ಉಸರಾಡತĶದĸದರಂದ ಅಳńಗಳ ಹಂದಕħ ಮಂದಕħ ತದಯತĶದಂತ ಆಡತĶದ್ದವ. ಎತĶನ ಗಂಟಯ ಸದĸ ನಲ್ಲಲ
ಅರಗಗದ್ದ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಗಡಯ ಮಂದ ಬಂದರ. ಅವರ ಕಡಯನĺ ಉಡಪನĺ ನೇಡ ಎತĶಗಳ
ಬಚĬದದರಮದ ಪನಃ ಗಡಯ ಹಂದಗಡ ಹೇದರ.

“ಏನ ಮರಾಯ, ಎಷı ಕರದರೂ ಕೇಳಸವದಲ್ಲವೇ? ಈ ಬಸಲನಲŃೇನ ರಣಪಶಚ ಹೇದಹಗ ಒಬĽನ ಹೇಗತĶದĸೇಯ!”

“ಯರ? ಹವಯŀನೇ! ನಮಸħರ!” ಎಂದರ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ. ಅವರ ಒರಚಗಣĵ ಹವಯŀನನĺ ನೇಡತĶದ್ದರೂ

ರಾಮಯŀನನĺ ನೇಡತĶದ್ದ ಹಗತĶ.

“ನಮಸħರ ಆಮೇಲ! ಮದಲ ಗಡ ಹತĶ!” ಎಂದನ ರಾಮಯŀ, ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ತನĺ ಕಡ ನೇಡತĶದĸರಂದ ಭವಸ.

“ನೇವೇ ಗಡ ತಂಬ ಇದĸೇರ. ಪವಥಇಲ್ಲ. ನನ ನಡಕಂಡೇ ಬತಥನೇ” ಎಂದರ ನಗನಗತĶ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ.

ರಾಮಯŀನ “ನನಗೇನ ಹಚĬೇ?ಮದಲ ಗಡ ಹತĶ, ಹತĶಯĶ. ಹಟıಗ ಬಂಕ ಬೇರ ಬದĸದ!” ಎಂದನ.

ಸಂಗಪĻಗೌಡರ “ಆಗಲ ಮರಾಯ” ಎಂದ ಕಡಯನĺ ಮಡಸದರ. ಪಟıಣĵ ಅದನĺ ಕೈಗ ತಗದಕಳńಲ ಮಟıಗಳನĺ
ಕಳಚ ಗಡಯ ಹಲŃನಲŃ ಹದಗಸಟı ಗಡ ಹತĶದರ. ಗಡ ಹರಟತ.

ಹವಯŀನ ಧೂಳೇಮಯವಗದ್ದ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಕಲಗಳನĺ ನೇಡ “ಕಕħಯŀ, ಜಮಖನವಲ್ಲ ಕಳಯಗತĶದ. ಅದನĺ

ಮಡಸ ಹಲŃಗ ಕಲ ತಕħದರ ವಸ” ಎಂದನ. ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಹಗಯ ಮಡ ನಮĿದಯಗ ಕಳತಕಂಡರ.
ರಾಮಯŀನ” ಏನ ಮರಾಯ ಎಷı ಕಗದರೂ ಕೇಳಸಲೇ ಇಲ್ಲವೇ?” ಎಂದನ.

“ಹೌದ! ನಮĿ ಎತĶಗಳಗ ಇನĺ ಎರಡ ಗಂಟ ಸರ ಹಚĬಗ ಕಟı, ಆಗ ಚನĺಗ ಕೇಳಸĶದ. ಆ ಗಂಟ ಗಲಟಯಲŃ ಕದನ
ಹಡದರೂ ಸಹ ಕೇಳಸವದಲ್ಲ. ಕಗದರ ಹŀಗ ಕೇಳಸೇತ?” ಎಂದ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ತಮಗ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಆದ
ವŀವಹರ ಹಡಗರಗ ಗತĶಲ್ಲ ಎಂದ ಚನĺಗ ಮನಗಂಡರ.

ಹವಯŀನ “ಆಗ ಹಳ ದಟವಗ ಪಟıಣĵ ಕರದರ ಬರಲಲ್ಲವಂತ ನೇನ! ಅದೇಕ ಹಗ ಮಡದ? ನವ ಸಮĿನ ಗಡ
ಹಡದಕಂಡ ಹೇಗ, ನನĺನĺ ಬಸಲನಲŃ ನಡಸಬೇಕಗತĶ” ಎಂದ ನಕħನ. ವŀವಹರದ ವಚರ ಗತĶದ್ದರ ಹವಯŀ
ಖಂಡತವಗಯೂ ಹಗ ಮತಡತĶರಲಲ್ಲ.

ಅದನĺರತ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ “ನೇವ ಬರವದ ಹತĶಗತĶದ ಎಂದ ನನ ಮಂದ ಹರಟಬಟı” ಎಂದ ಪಟıಣĵನ ಕಡ
ನೇಡದರ. ಪಟıಣĵನ ಮಗಳ ನಗತĶದ್ದನ.

ನಂಗನ ತನĺ ಕತಥವŀದಲŃ ತಡಗ ಯವ ಮತನĺ ಆಡದ ಇದ್ದನ. ಹವಯŀ ರಾಮಯŀರ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಕೇಳದ
ಪŁಶĺಗಳಗ ಉತĶರವಗ ಮೈಸರ,ಬಂಗಳರ, ಬೇಸಗ ರಜ, ಇತŀದ ನನ ವಚರಗಳನĺ ಕರತ ಪŁಸĶಪಸತಡಗದರ.
ಪಟıಣĵನ ಅವರ ಮತ ಕತಗಳನĺ ಆಲಸತĶ, ನಡನಡವ ಏನದರಂದ ಪŁಶĺ ಕೇಳತĶ ಎಲಯಡಕ ಹಕಲ
ಪŁರಂಭಸದ್ದನ. ಗಡಯ ಹಂಭಗದಲŃ ಕಳತದĸದರಂದ ಹಗಸಪĻ ಹಕದ ತಂಬಲವನĺ ಪದೇ ಪದೇ ಉಗಳಲ
ಅವನಗ ಬಹಳ ಅನಕಲವಗತĶ. ಅವನ ಎರಡ ಮರ ನಮಷಗಳಗಂದವತಥ ಪಚಕħನ ಉಗಳಲ ಆ ರಕĶರಣ
ಲಲಜಲಪಂಡವ ಹನಹನಯಗದ ಧರಧರಯಗದ ಮದĸ ಮದĸಯಗ ನಗದ ರಸĶಯ ಕಂಧೂಳಯನĺ ತಗದ
ಕಡಲ ಇಂಗಹೇಗ ಸಣĵ ಸಣĵ ಕಂಪ ಮಣĵನ ಉಂಡಗಳನĺ ರಚಸತĶತĶ. ರಸĶಯಲŃ ಚಕŁಗಳ ಸಮದರವದ ಸļಟವದ
ಅವಚĭನĺ ರೇಖಮದŁ ಗಡ ಚಲಸದಂತಲ್ಲ ಅದನĺ ಸಪಥಗಮನದಮದ ಹಂಬಲಸವಂತತĶ.

ಬೇಸಗಯ ಮಧŀಹĺದ ಸಯಥನ ತಪĶ ತಮŁ ಬಂಬವ ಕಠೇರ ನಷħರಣŀದಂದ ಕರಯತĶದ್ದ ಪŁಖರ ಕರಣವಷಥದಲŃ
ದಟıವಗ ಕಡ ಬಳದ ತರತರಯಗ ಹಬĽದ್ದ ಮಲನಡನ ಬಟıಗಡijಗಳ ಆಯಸದಮದ ಮಛಥಗಂಡಂತ ಶŀಮಲ
ನದŁಸಕĶವಗದĸವ. ಧೂಳಗಂಪನ ರಸĶ ಸಹŀದŁಯ ಅರಣŀದೇವಯ ಮಹಮಸĶಕದ ಸದೇಘಥವದ ಬೈತಲಯ ಸರಳ ವಕŁ
ವಮĺೇನĺತ ರೇಖವನŀಸದಂತ ಮರದತĶ. ರಸĶಯಲŃ ಅಲ್ಲಲŃ ತಂತಕಂಬಗಳದĸ ಬನಗದರಾಗ ತಂತಯ ಕರಯ ಗರ
ಕಂಬದಂದ ಕಂಬಕħ ಪŁವಹಸ ಓಡವಂತತĶ. ಹದĸರಯ ಇಕħಲಗಳಲŃಯೂ ಪŁರಂಭವಗ ಸŅಚĭಂದ ಕನನಶŁೇಣ
ದೃಷıದರದವರಗ ಪಸರಸತĶ. ಯವದಂದ ಪŁಣಯ ಸಂಚರವ ಇರಲಲ್ಲ. ಆಗಗ ನೇರಲಯ ಪದರ ಮರಗಳಲŃ
ಪಕಳರ ಹಕħಗಳ ಮತŁ ಚಮĿತĶದĸದ ಕಣಬರತĶತĶ. ಆ ಮಟ ಮಟ ಮಧŀಹĺದಲŃ ಅವಗಳ ಆ ಕಯಥವ
ಧೂತಥತನವಲ್ಲದ ಲೇಲಯಗರಲಲ್ಲ. ಅವ ಕಗತĶದĸವೇ ಏನೇ? ಆದರ ಕೇಳಸತĶರಲಲ್ಲ. ಎರಡ ಎತĶಗಳ ಕತĶಗಯಲŃದ್ದ
ಸಮರ ನಲŅತĶ ಐವತĶ ಕರಗಂಟಗಳ ಇಂಪಗ ನದಗೈದ ಮಹರಣŀಮೌನವನĺ ಮಥಸತĶದ್ದವ. ಆ ಹಗಲ, ಆ
ಬಸಲ. ಆ ಕಡನ ಹಸರ ಶಂತ, ಆ ವಜನತ, ಆ ಗಡಯ ಡೇಲಯಮನತ, ಆ ಘಂಟನದದ ಜೇಗಳದಲ
ಇವಗಳಲŃ ಗಡಯಳಗದ್ದ ಹಸದ ಆಯಸಗಂಡದ್ದ ಜನಗಳ ಮತಬಟı ತಕಡಸಲರಂಭಸದ್ದರ. ನಂಗನ ಕಡ
ಅರನದĸಯಲŃದ್ದನ. ಅವನ ಕೈಲದ್ದ ಬರಕೇಲ ತನĺ ಚಟವಟಕಯನĺಳದ ಬಗತĶ. ಅವನ ತಲ ಹಗಲಮೇಲ
ಮಲಗಲಳಸತĶತĶ. ಗಡ ತಗದಂತಲ್ಲ ತಗತĶತĶ. ಆ ಮಹ ನಶĬಲ ಜಗತĶನಲŃ ಗಡಯಂದೇ ಚಲಸವ
ಕ್ಷಿದŁವಸĶವಗತĶ.

ಮನಯ ಕಡಗ ಮಖ ಮಡದ ಎತĶಗಳಗ ಹದಯನĺ ಹೇಳಕಡಬೇಕಗರಲಲ್ಲ. ಸರಥ ಇಲ್ಲದದ್ದರೂ ಸರಕ್ಷಿತವಗ ಮನ

ಸೇರತĶವ. ಆದರ ಇಂದ ಒಂದ ಅಚತಯಥ ನಡದತĶ. ನಂಗನ ಹರಡವ ಗಡಬಡಯಲŃ ಎತĶಗಳಗ ನೇರ ಕಡಸವದನĺ
ಮರತಬಟıದ್ದನ. ಗಡ ಹದನಲħನ ಮೈಲ ಕಲ್ಲನĺ ದಟ ತೇಥಥಹಳńಯಂದ ಒಂದವರ ಅಥವ ಎರಡ ಮೈಲ ಹೇಗತĶ.
ಲಚĬನಗ ಬಹಳ ಬಯರಕಯಗ ನೇರ ಕಂಡರ ಸಕ ಎನĺವಷıಗತĶ. ಅನತದರದಲŃ ಹದಯ ಪಕħದಲŃ ಒಂದ
ಕರಯದĸದ ಅದರ ಕಣĵಗ ಬತĶ. ಕಡಲ ನಡಗಯನĺ ಚರಕ ಮಡತ. ನಂದಗ ಅಷı ಜೇರಾಗಯ ಕಲ ಹಕತ.
ಗಡಯಲŃ ಯರಗ ಬಹŀಪŁಜİಯರಲಲ್ಲ. ಏರಯೇ ರಸĶಯಗದĸದರಂದ ಕರ ಸŅಲĻ ಕಡದಗತĶ. ಎತĶಗಳ ಒಂದೇ ಸಮನ
ನೇರನ ಕಡಗ ಭರದಂದ ಸಗದವ. ಬಲಗಡ ಚಕŁವ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಅಪಯವೇನಂಬದನĺ ಸರಯಗ ಅರಯದದ್ದರೂ
“ನಂಗ! ನಂಗ! ನಂಗ೧” ಎಂದ ಕಗದರ. ಉಳದವರಲ್ಲ ಎಚĬತĶ ” ಹೇ ಹೇ ಹೇ” ಎಂದ ಕಗಕಂಡರ. ನಂಗನ
ಎದĸ ಮಗದರವನĺ ಬಲವಗ ಜಗĩ ಎಳದನ. ಆದರ ಆಗಲೇ ಕಲ ಮಂಚದĸದರಂದ ಗಡ ಉರಳತ. ಏರಯ
ಕಳಭಗದಲŃದ್ದ ಒಂದ ಕಡ ಮವನಮರಕħ ಕಮನ ಡಕħ ಹಡಯತ. ನಂದಗ ಕತĶಗನೇಣ ಬಗಯಗ
ಭೇಗಥರಯಲರಂಬಸತ. ಗಡಯಲŃ ಒಬĽರ ಮೇಲಬĽರ ಉರಳಬದ್ದರ. ಗಡ ಮರಕħ ತಗ ನಂತಕಡಲ ಪಟıಣĵ,
ಸಂಗಪĻಗೌಡರ, ರಾಮಯŀ, ಹರಗ ಹರದರ. ನಂಗನ ಗಡಯ ಕತĶರಯಂದ ಕಳಕħ ನಗದ, ನಂದಯ ಕರಳ ಕಣĵಯನĺ
ಬಚĬ ಬಡಸಲಳಸದನ. ಆದರ ಸಧŀವಗಲಲ್ಲ. ನಂದ ಮಳńಗಣĵ ಮಡಕಂಡ ಬಸಗಟıತĶತĶ. ನೇಣ ಅದರ ಕತĶಗಯನĺ
ĔಣĔಣಕħ ಬಗಯತĶತĶ. ನೇಣನĺ ಕಯĸಹಕಲ ಗಡಚೇಲದಲŃ ಕತĶ ಹಡಕದನ. ದರದೃಷıದಂದ ಅದ ಇರಲಲ್ಲ.
ಎಲ್ಲರೂ ಗಬರಯಂದ ಏನಮಡಲ ಸಧŀವಗಲಲ್ಲ. ಕಡಗ ಪಟıಣĵನ ಒಂದ ದಪĻ ಕಗĩಲ್ಲನĺ ತಗದಕಂಡ ಬಂದ
ನಗಕħ ಬಗದದ್ದ ನೇಣನĺ ಜಜĮ ಜಜĮ ತಂಡಮಡದನ. ನಂದ ಕತĶನĺ ಇಳಸತ. ಅಷıರಲŃ ಗಡಯ ಒಳಗಡಯಂದ
ಹವಯŀನ ” ಕಕħಯŀ ಕಕħಯŀ,ಅಯŀೇ” ಎಂದ ನರಳತĶದĸದ ಕೇಳಬಂದ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಅಲŃಗ ನಗĩದರ. ಅವನ
ಬನĺಮಳ ಟŁಂಕಗ ಬಡದ ಉಳಕ ಬಹಳ ನೇವಗತĶ. ಅವನಗ ಏಳಲ ಸಧŀವಗಲಲ್ಲ. ಪಟıಣĵ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಸೇರ
ಅವನನĺ ಮಲ್ಲಗ ಕಳಗಳಸದರ. ಆದರ ಹವಯŀನ ನಲ್ಲಲರದ ರಸĶಯ ಪಕħದಲŃ ನಲದಮೇಲಯ ಮಲಗದನ.

ರಾಮಯŀನ ತನĺ ತಲಗ ತಗಲದ್ದ ಗಡಯ ಗಟದ ಪಟıನಂದ ನೇಯತĶದ್ದರೂ ಹವಯŀನ ಸķತಯನĺ ನೇಡ
ಗಬರಯಗ ಅವನ ಬಳಗರ ಬಂದ “ಏನಯĶ ಅಣĵಯŀ?” ಎಂದನ. ಹವಯŀನ ಯತನ ಸಚಕವದ
ಮಖಖಿನĺತಯಂದಲ ಧŅನಯಂದಲ “ಟŁಂಕನ ಏಣ ಬನĺ ಮಳಗ ಬಡದಬಟıತ.” ಎಂದನ. ರಾಮಯŀನ ಹನಗಣĵಗ
ಅಣĵನ ಹಕಕಂಡದ್ದ ಷಟಥನĺ ಎತĶ ಪಟıದ ಸķಳವನĺ ಅವಲೇಕಸದನ. ಗಯವೇನ ಆಗರಲಲ್ಲ. ಒಂದ ಕಡ
ಹಸರಗಟı ಸತĶಲ ಕಂಬಣĵವೇರತĶ. ಅದನĺ ಮಲ್ಲಗ ನೇವದನ. ಹವಯŀನ ನೇವನĺ ಸಹಸಲರದ “ಅಯŀೇ” ಎಂದ
ಕಗಕಂಡನ. ರಾಮಯŀನ ಅಣĵನ ನೇವನĺ ಪರಹರಸಲ ಏನಬೇಕದರೂ ಮಡಲ ಸದĹನಗದ್ದನ. ಆದರ ಏನ
ಮಡಲ ತೇಚಲಲ್ಲ.

ಪಟıಣĵ, ನಂಗ, ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಮವರೂ ಗಡಯನĺ ಎತĶ ನಲŃಸ ಅದನĺ ರಸĶಗ ತರವ ಪŁಯತĺ ಮಡತĶದ್ದರ.
ಎತĶಗಳರಡ ಕರಯ ಮಲಯ ಕಸರನಲŃ ಮಳಕಲ ಮಚĬವವರಗ ನಂತ ಹಯಗ ನೇರನĺ ಸೇದ ಕಡಯತĶದĸವ.
ಲಚĬನ ಮಗದರದ ನೇಣ ಹಸರಾದ ಜಂಡಹಲŃನ ಮೇಲ ಜೇಲಡತĶತĶ. ಅದರ ನರಳ ಬಲಪಕħದ ಕಡಗ ಸರದ
ಅಧಥ ನೇರನ ಮೇಲಯೂ ಅಧಥ ಹಲŃನ ಮೇಲಯೂ ಮಲಗತĶ. ಪŁತಬಂಬ ಮತŁ ನೇರನ ಮಸಕನĺಡಯಲŃ ನೇರವಗತĶ.
ನಂದ ನೇರ ಕಡದ ಹಂತರಗತ. ಕಲವ ಕಪĻಗಳ ಚಮĿ ನಗದ ದರ ಸರದವ.

ಗಡಯನĺೇನ ಎತĶ ನಲŃಸದ್ದರ. ಆದರ ಇಳಜರ ಕಡದಗದĸದರಂದ ಆ ಮವರ ಬಲವ ಅದನĺ ರಸĶಗ ನಕಲ
ಸಲದಯತ. ಬಹಳ ಪŁಯತĺ ಮಡ ಬವರ ಸರಸದರ. ಬಹಶಃ ಬೇರ ಸಮಯದಲŃಗದ್ದರ ಮವರ ಶಕĶಯೇ
ಸಕಗತĶತĶ. ಆದರ ಹಸದ ಹಟıಯಲŃ ಯರತನ ಏನ ಮಡಯರ? ಅವರ ಪŁಯತĺ ವಫಲವಗತĶದĸದನĺ ಕಂಡ
ರಾಮಯŀನ ಸಹಯಕħ ಹೇದನ. ಆದರೂ ಗಡ ರಸĶಗ ಏರಬರಲಲ್ಲ.

ಅಪರಾಹĵದ ಸಯಥನ ಹಳಯತĶಲ ಇದ್ದನ. ಆಕಶದಲŃ ಒಂದರಡ ತಂಡ ಮಗಲ ಸೇಮರಗಳಂತ ಸತĶತĶದ್ದವ.
ಸಮಸĶ ಅರಣŀ ಪŁಂತವ ನಶĬಲ ನೇರವವಗತĶ. ಗಳ ಕಡ ಬೇಸತĶರಲಲ್ಲ. ಪಕħದಲŃ ಗದĸಯ ಕೇಗನಲŃ ದಡij ಮವನ
ಮರದಡಯಲŃ ಕಲವ ಕಲĺಡಗಳ ಮೇಯವಂತ ತೇರತĶತĶ. ಮತĶ ಕಲವ ಮಗĩಲಗ ನಶĬಂತಲಸŀದಂದ ತಕಡಸತĶ
ಮಲಕ ಹಕತĶದĸವ.

ಇದ್ದಕħದ್ದಹಗ ಕರಯ ಆಚದಡದಲŃ ದಟıವಗದ್ದ ಕಡನಂದ ಯರೇ ಕರದ ಸದĸಗ ಎಲ್ಲರೂ ಆ ಕಡ ನೇಡದರ. ಮರಗಳ
ನಳಲನಲŃ ಪದಗಳ ನಡವ ಯರೇ ಇಬĽರ ಬರತĶದĸದ ಕಣĵಗ ಬತĶ.
 ಚನĺಯŀನ ಮೇನ ಷಕರ
ಮತĶಳń ತೇಥಥಹಳńಗ ಸಮರ ಮರ ಮರವರ ಮೈಲಯ ದರದಲŃ ಕಪĻಕħ ಹೇಗವ ಸರಕರ ರಸĶಯ
ಬಲಭಗದಲŃತĶ. ಅಲŃಯ ಸಹಕರರೂ ಪಟೇಲರೂ ಆದ ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಹಂಚನ ಮನ ಮರಗಳ ಮರಯಲŃದ್ದರೂ ರಸĶಗ
ಸŅಲĻಮಟıಗ ಕಣವಂತತĶ. ರಸĶಯಂದ ಅವರ ಮನಗ ಸಮರ ಎರಡ ಮರ ಫಲಥಂಗಗಳಷı ಗಡಹದಯತĶ.
ಅಲŃಗಲŃ ಅವರದಂದ ದಡij ಮನ. ಉಳದವ ಅವರ ಒಕħಲಗಳ ಹಲŃ ಮನಗಳ ಮತĶ ಅವರ ಕಲಯಳಗಳ
ಹಲŃಗಡಸಲಗಳ.

ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಮಗ ಚನĺಯŀನ ತರಣನ. ಅವನ ತೇಥಥಹಳńಯಲŃ ಕಲವ ಕಲ ಓದ ಬಟıದ್ದನ. ಅವನಗ ಬೇಟ ಎಂದರ
ಬಹಳ ಪŁೇತ. ಹಟıಗ ಅನĺವಲ್ಲದದ್ದರೂ ಲಕ್ಷಿಸದ ಕೇವ ಹಡದ ಕಡನಲŃ ತರಗವದಂದರ ಅವನಗ ಪರಮಹŃದ. ಅವನ
ಒಳńಯ ಈಡಗರನ ಹೌದ. ಅವನಟı ಗರ ತಪĻದ ಎಂದ ಹಳńಯವರಗಲ್ಲ ತಳದಹೇಗತĶ. ಅವನದ ಒಳńಯ
ಸಂತೇಷದ ಪŁಕೃತ; ಬಹಳ ಸರಳ ಸŅಭವದವನ. ಹವಯŀ ರಾಮಯŀರಲŃ ಅವನಗ ಬಹಳ ಸĺೇಹ. ಬಂಧವŀದ ಜತಗ
ಸĺೇಹವ ಬರತರ ಕೇಳಬೇಕ?

ಪŁತಃಕಲ ತೇಟದ ಕಡಗ ಹೇಗದ್ದ ಚನĺಯŀನ ಸರಕರ ರಸĶಯ ಮಗಥವಗ ತಮĿ ಮನಗ ಹೇಗತĶದ್ದನ. ಅವನ
ಪŁತದನವ ಪŁತಃಕಲ ಹಗ ತರಗಡವದ ವಡಕಯಗತĶ. ಒಳńಯ ಗಳಯನĺ ಸೇವಸಬೇಕಂದಲ್ಲ ಅವನ ಹಗ
ಸಂಚರ ಹೇಗತĶದĸದ; ತಂದಗ ತಳಯದಂತ ಸಗರೇಟ ಸೇದಲೇಸಗ! ತೇಥಥಹಳńಯ ಶಲಯಲŃ ಅವನ ಕಲತ
ವದŀಗಳಲŃ ಅದಂದ ಶಶŅತವಗ ಅವನನĺ ಕೈಬಡದತĶ.

ಚನĺಯŀನ ರಸĶಯಲŃ ವರಾಮವಗ ಸಗರೇಟ ಸೇದತĶ ಬರತĶದ್ದನ. ನಲħೈದ ನಯಗಳ ಅವನ ಸತĶಮತĶಲ ಪರವರ
ಕಟıಕಂಡ ಬರತĶದĸವ. ಇದ್ದಕħದ್ದಹಗ ಗಡ ಎತĶನ ಗಂಟಯ ಸದĸ ಕೇಳಸತ. ತೇಥಥಹಳńಯಂದ ಕಪĻಕħ ಹೇಗವ ಗಡ
ಇರಬಹದಂದ ಚನĺಯŀ ಹಂತರಗ ನೇಡದನ. ಯವ ಗಡಯೂ ಕಣಸಲಲ್ಲ. ಪನಃ ತರಗ ಎದರಗ ನೇಡಲ ಹದಯ
ತರಗಣಯಲŃ ಕಮನಗಡಯಂದ ತನĺ ಕಡಗ ಬರತĶದĸದ ಗೇಚರಸತ. ಕನರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಗಡ ಎಂಬದ
ಅವನಗ ಒಡನಯ ಗತĶಗ ಅಧಥ ಪರೈಸದ್ದ ಸಗರೇಟನĺ ಹದಯ ಪಕħದ ಒಂದ ಪದರಗ ಬಸಡದನ. ಅವನ ಹಗ
ಮಡದದರಲŃ ಏನೇ ಒಂದ ವಧವದ ಚೇರಭವವತĶ. ಸಗರೇಟನĺ ಪದಗ ಎಸಯಲ ಎರಡ ಮರ ನಯಗಳ
ಅಲŃಗ ಓಡಹೇಗ ಹಗಯಡತĶದ್ದ ಅದನĺ ಮಸ ನೇಡದವ. ಚನĺಯŀನ ಗದರಸ ಕರಯಲ ಹಂದಕħ ಬಂದವ.

ಗಡ ಅವನ ಪಕħದಲŃ ನಂತತ. ಒಳಗನಂದ “ನಮಸħರ” ಎಂದ ಧŅನಯಯತ.

“ಯರದ? ಪಟıಣĵನೇನೇ?” ಎಂದನ ಚನĺಯŀ. ನಂಗ ಬಹಳ ಭಯಭಕĶಯಂದ “ಹೌದ, ಅಯŀ” ಎಂದನ.

ಪಟıಣĵನ ಗಡಯ ಮಂಭಗದಲŃ ಹರಗ ಇಣಕ ಮಖ ಹಕದನ.

“ದರ?” ಎಂದ ಕೇಳದನ ಚನĺಯŀ.

“ಇಲ್ಲ ತೇಥಥಹಳńಯವರಗ.”

“ಯಕ?- ಓಹೇ ಹವಯŀ ರಾಮಯŀ ಬತಥರೇನ?”

“ಹೌದ, ಕಗದ ಬಂದದ. ಅದಕħೇ ಗಡ ಕಳಸದĸರ.”

“ನನ ಗಡಯಲŃ ಮವ ಇದĸರ ಅಂತ ಮಡದĸ” ಎಂದ ಚನĺಯŀನ ಹೇಳತĶದ್ದ ಹಗಯ ಡೈಮಂಡ ರೂಬಯನĺ ಕಚĬ
ಮರದ ಗಲಟ ಎಬĽಸತ. ಓಡಹೇಗ ಡೈಮಂಡಗ ಒಂದ ಪಟı ಕಟı ಓಡಸ ಬಂದ” ಹಗದರ ಮಧŀಹĺದ ಊಟಕħ
ನಮĿಲŃಗ ಬಂದಬಡಲ” ಎಂದನ.
“ಗೌಡರ ಸೇದ ಮನಗೇ ಬಂದಬಡ ಅಂತ ಹೇಳದರ.”

“ಹವಯŀನಗ ಹೇಳ, ನನ ಹೇಳĸ ಅಂತ. ಇವತĶಂದ ದನ ಮನಗ ಹೇಗದದ್ದರ ಗಂಟ ಮಳಗ ಹೇಗವದಲ್ಲ.”

ಪಟıಣĵ ಹಲŃಬಟı ನಗತĶ “ಅದಕħಲ್ಲ! ಗೌಡರ ಸಟı ಮಡĶರೇ ಏನೇ? ಎಂದ ನನ ಹಂಗ ಹೇಳದĸ. ನೇವ
ಮತĶೇನ ತಳಕಳńಬರದ” ಎಂದನ.

“ನನ ಹೇಳĸ ಅಂತ ಹೇಳ ಹವಯŀನಗ. ನೇವ ಇಲŃಗ ಬರಬೇಕದರೇನ ಹನĺರಡ ಗಂಟ ಹಡದರತĶದ. ಊಟ
ಮಡಕಂಡ ಹತĶ ಇಳದ ಮೇಲ ಹೇದರಾಯತ.

“ಆಗಲ ಹೇಳĶೇನ.”

ಚನĺಯŀನ ಮತಡತĶ ಲಚĬನ ತಡಯಮೇಲದ್ದ ಒಂದ ಸಣĵ ಗಯವನĺೇ ನೇಡತĶದ್ದವನ ಪಟıಣĵನಡನ ಮತ

ನಂತಡನ “ಇದೇನೇ ನಂಗ, ಎತĶನ ತಡಯಮೇಲ ಗಯ?” ಎಂದನ.

ನಂಗನ “ಯವದೇ ಎತĶ ಇಡದದĸ. ಏನ ಮಡೇದ? ಈ ಲಚĬತĶ ಎಲ್ಲ ಎತĶನ ಕೈಲ ಕೇಡಟಕħ ಹೇಗĶದ” ಎಂದ
ಕಥಯನĺ ಮಂದವರಸವದರಲŃದ್ದನ. ಚನĺಯŀನ “ಹಗದರ ಹರಡ-ಪಟıಣĵ, ಅವರಬĽರಗ ಹೇಳ ನನ
ಕಯತĶತೇಥನ ಅಂತ” ಎಂದನ.

ಪಟıಣĵನ “ಆಗಲ, ನಮಸħರ” ಎಂದನ. ಗಂಟಯ ನದದಡನ ಗಡ ಹರಟತ.

ಗಡ ಕಣĿರಯದ ಮೇಲ ಚನĺಯŀನ ಪದಯ ಬಳಗ ಹೇಗ ಹಡಕದನ. ಅವನ ಪದಗ ಕೈಯಟı ಕಡಲ
ಹಣĵೇತಯಂದ ಚಮĿ ನಗದ ಓಡತ. ನಯಗಳ ಅದನĺ ಬನĺಟıದವ. ಆದರ ಅದ ಸಕħದ ಮತĶಂದ ಪದಯಲŃ
ಅವತಕಂಡ ಪŁಣರĔಣಮಡ ಕಂಡತ. ಸಗರೇಟ, ಇನĺ ಹಗಯಡತĶಲ ಇತĶ. ಅದನĺ ಬಯಗಟı ಸೇದದ
ಕಡಲ ಸಜೇವವಯತ. ಚನĺಯŀನ ತನĺ ತನೇ ನಗದರಲಲ್ಲ.

ಮನಯ ಕಡಗ ಹೇಗತĶದĸಗ ಅವನ ಮನಸತನಲŃ ಏನೇ ಒಂದ ಹಸ ಯೇಚನ ಮಡ, ಅದನĺ ಸವದ
ಸಂತೇಷಪಟıನ. ಹವಯŀ ರಾಮಯŀರನĺ ಆ ರಾತŁ ಮನಯಲŃಯೇ ಉಳಸಕಳńಬೇಕಂದ ನಧಥರಸ, ರಾತŁಯ ಔತಣಕħಗ
ಮೇನನ ಷಕರ ಮಡಬೇಕಂದ ಯೇಚಸ, ನಂಜನ ಹಲŃಮನಯ ಬಳ ಹೇಗ ಅವನನĺ ಕಗದನ. ಕಂಬಳ
ಹದದಕಂಡ ಕರಯ ವŀಕĶಯಂದ ಗಡಸಲನ ಕಗĩವಯಂದ ಈಚಗ ಬಂದತ.

ಚನĺಯŀನ “ಬೈಲಕರಗ ಮೇನ ಹಡಯೇಕ ಹೇಗಬೇಕ. ಎಂಟವರ ಗಂಟ ಹತĶಗ ಮನಗ ಬ” ಎಂದನ.

ನಂಜನ ಕಂಬಳಯ ಒಳಗ ತಡಯನĺ ಬರಬರನ ಕರದಕಳńತĶ ದೇಘಥವಗ” ಅದರಾಗಲŃ ಮೇನ ಅವ? ಸಕħದೇರಲ್ಲ
ಹಡದ ತಗದಬಟıದĸರ. ತಬನ ಕರಗದರೂ ಹೇಗಬೈದತĶ” ಎಂದನ.

“ಬೇಡ. ಬೈಲಕರಗೇ ಹೇಗೇಣ. ರಸĶ ಪಕħದಲŃದ. ಸಲಭವಗ ಹೇಗ ಬರಬಹದ. ಅದ ಅಲ್ಲದ ಕನರನ ಗಡ
ತೇಥಥಹಳńಗ ಹೇಗದ. ಹನĺರಡ ಗಂಟ ಹತĶಗ ಹಂದಕħ ಬರಬಹದ. ಬರವಗ ಅದರ ಮೇಲೇ ಹತĶಕಂಡ
ಬಂದರಾಯತ. ಮತŀರ ಆ ತಬನ ಕರಗ ಸಯĶರ ಅಷı ದರ ಆ ಬಸಲನಲŃ?”

ನಂಜನ ಸಮĿತಸದನ. ಚನĺಯŀನ ಮನಯ ಕಡಗ ತರಗ, ಸĺೇಹತರನĺ ಸಂಧಸವ ಸಂತೇಷವನĺ ಮನಸತನಲŃಯ ಸವಯತĶ
ಹೇದನ.

ಶನಕ ಪರವರವ ಆತನನĺ ಹಂಬಲಸತĶ.

ಹಲŃಗಡಸಲನ ಕರಬಗಲನಲŃ. ಒಳಗಧಥ ಹರಗಧಥ ದೇಹ ಮಡಕಂಡ ಹಸĶಲ ಮೇಲ ಒಂದ ಕಲಟı. ಬಗಲ
ಎರಡ ನಲವಗಳನĺ ಎರಡ ಕೈಯಂದಲ ಹಡದ ಬಲŃನಂತ ಬಗ ನಂತದ್ದ ನಂಜನ ಹಕಕಂಡದ್ದ ತಂಬಲದ ಕಂಪ
ಉಗಳನĺ ಬಗಲನ ಒಂದ ಹರಭಗದ ಪಕħಕħ ಬಣದಂತ ಪಚಕħನ ಉಗಳ, ಗಂಟಲ ಸರಮಡಕಳńಲಂಬಂತ ಕಮĿತĶ,
ಆಮಯ ತಲ ಅದರ ದೇಹದಲŃ ಹದಗವಂತ ಗಡಸಲಳಗ ಹೇದನ. ಹಲŃ, ತರಗ, ಕಬĽನ ಸಪĻ, ಮಡಕ ಚರ, ಕಂಬಳ
ಚಂದ ಮದಲದ ಪದಥಥ ಮತĶ ಪದಥಥಶೇಷಗಳ ಅಸĶವŀಸĶವಗ ಕಕħರದ ಹರಡದ್ದ ಆ ಗಡಸಲನ ಅಂಗಳದಲŃ, ಅಥವ
ಅಂಗಳ ಎಂಬ ಹಸರನ ಸķನದಲŃ, ನಂಜನ ಎಂಜಲಗ ಸķಳ ಸಕħ ಒಂದಷı ಜಗ ಕಂಪಯತ. ಉಗಳ ಬದ್ದ ಜಗದಂದ ಕಂಪ
ನಣಗಳ ಗಂಯŀಂದ ಹರ ಮತĶ ಕತವ.

ನಂಜನ ಜತಯಲಲŃ ಕಂಬರ. ಆದರ ಅವನಗ ತನĺ ಜತಯ ಕಸಬ ಒಂದ ವನ ಉಳದಲ್ಲ ಕಸಬಗಳ ತಕħಮಟıಗ
ಬರತĶದĸವ. ಅವನ ಶಮಯŀಗೌಡರ ಒಕħಲಗ ಅವರ ಗದĸ ಮಡ ಕಂಡದ್ದರೂ ಅವನ ಆಸಕĶಯಲ್ಲ ಬೇರಯ ಕಡಗತĶ.
ಒಳńಯ ಈಡಗರನಗದ್ದರೂ ಅನೇಕ ದಡij ಬೇಟಗಳಲŃ ಸಹಸಕಯಥಗಳನĺ ಸಧಸದ್ದರೂ ಆ ವಚರವಗ ಜನರ
ಅವನನĺ ಹಗಳತĶದ್ದರೂ ಅವನಗ ಅದರ ಲĕ ಇರಲಲ್ಲ. ಅವನ ಬೇಟಯಡತĶದĸದ ಮಂಸಕħಗ. ಅದನĺ ಹಗಳದ
ತನĺ ಗರ, ಸಮಥŀ, ಧೈಯಥ ಇವಗಳನĺ ಹಂಡ, ಕಳń, ಅದಕħಗ ಅವನ ರಾತŁ ಹಗಲನĺದ ಮಳ ಬಸಲನĺದ ದರ ಸಮೇಪ
ಎನĺದ ಮನ ಮನಗ ಅಲಯತĶದ್ದನ. ಎಷıೇ ಸರ ರಾತŁಯಲŃ ಹದಯಬಳ ಕಡದ ಬದĸದĸ ಬಳಗĩ ಮನಗ ಬಂದದ್ದನ.
ಒಂದ ಸರ ಮಳಗಲದ ಸಂಜಯಲŃ ಅವನ ಒಂದ ಹಳńಗ ಹೇಗ ಚನĺಗ ಅಕħಬೇಜ ಕಡದ, ಮತĶೇರ, ಕಸರಗದĸಯ
ಅಂಚನಲŃ ತರಾಡತĶ ಬರತĶದ್ದನ. ಹಗಲ ಮೇಲ ಯಜಮನರ ಅವನಗಗ ಇಟıಕಳńಲ ಕಟıದ್ದ ಒಂದ ಕೇಪನ
ಬಂದಕ ಇತĶ. ಬಹಶಃ ನಂಜನ ಮನೇರಾಜŀದಲŃ ಅವನೇ ಚಕŁೇಶŅರನಗದ್ದಂತ ತೇರತĶದĸತೇ ಏನೇ? ಇದ್ದಕħದ್ದಂತ
ಅವನ ಕಣĵಗ ವಕರಾಕೃತಯಳń ಭಯಂಕರ ಶತŁವಬĽನ ಗೇಚರವದನ. ನಂಜನ ತರಾಡತĶ ತದಲತĶ” ಆ‌‌ಞ!
ನ-ನĺ ಮಂ-ದೇ-ನೇ ನ-ನĺ-ಟ” ಎಂದ ಬಂದಕನĺ ಕೈಲ ತಗದಕಂಡ, ನಲದ ಕಡಗ ಚಚ ಗದĸಯಂಚನ ಕಳಭಗಕħ
ಗರಯಟıನ.ಡಗರನಂದ ಆಹರಾನŅೇಷಣಗಗ ಆಗತನ ಹರಗ ಬಂದದ್ದ ಕರೇಡಯಂದ ತನĺ ಬಳಗ ಕರಯಕೇಲ
ಬರತĶದĸದನĺ ಕಂಡ ಬದರ,ಕಂಬಗಳನĺ ಮೇಲಕħ ನಮರಸಕಂಡ ಡಗರನ ಕಡಗ ಓಡತಡಗತ. ನಂಜನ ಕಣĵಗ ಶತŁವ
ವಕಟಕರವದ ತನĺ ತೇಳಗಳನĺ ಮೇಲತĶ ಉರವಣಸ ಬರತĶದ್ದಂತ ತೇರ” ಆಞ! ಮತĶ! ನ-ನŀ-ರ! ಗತĶೇ! ಎಂದವನ
ಗಂಡ ಹರಸಯಬಟı ಗಂಡ ನಳńಗ ಸವರಕಂಡ ಹೇಗ ಗದĸಯ ನಲವನĺ ಪŁವೇಶಸ ಕಸರನĺ ಮದĸ ಮದĸಯಗ
ಮೇಲಕħ ಹರಸತ. ನಳń ನಚĬ ನರಾಯತ! ನಂಜನ ಕಡದ ಮತĶನಲŃ ಮದಲೇ ತರಾಡತĶದ್ದವನ ಕೇವಯನĺ
ಬಲವಗ ಎದಗತĶ ಹಡದರಲಲ್ಲವಗ,ಅದ ಈಡ ಹರಸದಡನ ಹಂದಕħ ಒದĸದರಂದ ದಢುಮĿನ ಗದĸಗ ಬದ್ದನ. ಬತĶದ
ಸಸಗಳಲ್ಲ ಬಗ ಮರದ. ಅವನ ಮೈ ಮಖ ಎಲ್ಲವ ಕಸರಾಯತ. ದರದಲŃ ಗದĸಯ ಕಲಸದಲŃದ್ದ ಕಲವರ ಓಡಬಂದ
ನೇಡಲ ಸಹಸದ ಆದŀಂತವಲ್ಲ ಗತĶಗ ಚನĺಗ ನಕħಬಟıರ. ಕೈಯಲŃ ಹಡಯಬಹದಗದ್ದ ಬಡಪŁಣಯದ ಏಡಗ
ಗಂಡ ಹಡದ ಸಂಹರಸದ ಕಥ ಊರಲ್ಲ ಹಬĽ ನಂಜನ ನಗಗೇಡದನ. ಗೌಡರ ಮತŁ ಕೇವಗ ಬಗಬಂದತಂದ
ಅವನನĺ ಚನĺಗ ಅಂದರ.

ನಂಜನ ಬೇಗ ಬೇಗ ಗಂಜಯೂಟ ಮಡಕಂಡ ಗೌಡರ ಮನಗ ಹೇದನ. ಚನĺಯŀ ಆಗಲ ಹರಡಲ ಸದ್ದವಗದ್ದನ.
ಒಡಯನ ತೇಟಕೇವಯನĺ ಆಳ ಕೇಪನ ಕೇವಯನĺ ಹಗಲಮೇಲಟıಕಂಡ ಬೈಲಕರಗ ಮೇನ ಹಡಯಲ
ಹರಟರ. ಅಧಥಗಂಟಯಲŃ ಕರಯನĺ ಸೇರ, ಸರಕರ ರಸĶಗ ಎದರ ದಡದಲŃದ್ದ ಎರಡ ಮರಗಳ ಮೇಲ ಇಬĽರೂ ಹತĶ
ಬಂದಕ ಹಡದ ಕಳತರ.

ಗಂಟ ಒಂಬತĶಗದ್ದರೂ ಬೇಸಗಯ ಬಸಲ ಬರಸಗದ್ದರೂ ಆ ಕಡನ ಹಸರನಲŃ ಎಲ್ಲವ ತಂಪಗತĶ. ಮನಗಳಂದ ತರ
ಬರತĶದ್ದ ಬಸಲನ ಕೇಲಗಳ ನಸĶರಂಗವಗ ಕನĺಡಯಂತ ನೇಲಕಶವನĺ ಬಳĿಗಲಗಳನĺ ಪŁತಬಂಬಸತĶದ್ದ ಕರಯ
ಸಲಲವĔದಲŃ ನಲದಡತĶದ್ದವ. ಕರಯ ತಂಬ ಪಚ ಬಳದತĶ. ಆದರ ಆಳವಗದ್ದ ಕಲವ ಭಗಗಳಲŃ ಪಚ ತಲಯತĶ
ಕಣತĶರಲಲ್ಲವದ್ದರಂದ ನಮಥಲವಗದ್ದಂತ ತೇರತĶತĶ. ಮಲಗಳಲŃ ಕಸ ಜಂಡ ಆವಲ ಮದಲದ ಜಲಸಸŀಗಳ
ಬಳದ ಅರಣŀವಗತĶ. ಅವಗಳ ಮಧŀ ಹಂಡ ಕೇಳಗಳ ಬಚĬ ಬದರ ಚಲಸತĶದĸವ. ಕಲವ ಕಪĻಗಳ ಆಗಗ ವಟಗಟı
ಹರಾಡತĶದĸವ. ಗದಮಟıಗಳ ಕರ ಹಂಡಗಳ ಅಲ್ಲಲŃ ಮಲಗಟıತĶದĸವ. ಕರಯ ಮಧŀ ಆಗಗ ಮೇನಗಳ ನೇರ
ಕಚĬದಗ ನಶĬಲವದ ಜಲವ ಕಂಪಸ ಅಲಯಲಯಗತĶತĶ. ಅಂತಹ ಸಮಯಗಳಲŃ ಬಸಲ ತಳತಳಸ ಕಣಯತĶತĶ.
ಒಂದಂದ ಸಲ ಮೇನಗಳ ನೇರನ ಮೇಲ ತೇಲತĶದ್ದ ಯವದದರೂ ಆಹರಪದಥಥಗಳಗ ಎರಗತĶದĸದರಂದ ” ಟಕ
ಟಮಕ” ಎಂದ ಸದĸಗತĶತĶ. ಪಕ್ಷಿಗನದಂದ ಮತŁವೇ ಭಗĺವಗದ್ದ ಕಂತರಮೌನದಲŃ ಆ ಸದĸ ಶಂತಗ ಚಕħಗಳಗಳ
ಇಡವಂತ ಕೇಳಸತĶತĶ.
ಚನĺಯŀನ ಕತದ್ದ ಕಂಬ ಕರಗ ಚನĺಗ ಬಗದĸದರಂದ ತನ ಕತದ್ದ ಮರ, ತನ, ಬಂದಕ. ಆಸನಕħ ಮತĶಗಗ
ಹಕಕಂಡದ್ದ ಕರಯ ಕಂಬಳ ಎಲ್ಲವ ಖಚತ ಚತŁದಂತ ಸĻಷıವಗ ನೇರನಲŃ ಪŁತಬಂಬತವಗದĸವ. ತನ ಕತದ್ದ ಮರದಲŃ
ಒಂದ ಕಂಬಯಂದ ಮತĶಂದ ಕಂಬಗ ಚಕŁಕರವಗ ಬಲಯನĺ ಬೇಸ ಕಟı, ಅದರ ಕೇಂದŁದಲŃ ನಶĬಲವಗ ಮಂಡಸದ್ದ
ಬಣĵಬಣĵದ ದಡij ಸಲಗವಂದ, ಪŁತಬಂಬದಲŃ ಆಕಶದ ನೇಲಕħದರಾಗ ಕಣತĶತĶ. ಚನĺಯŀನ ಕೇವಯನĺ ಕೈಯಲŃ
ಹಡದ ಕರಯ ಕಡಗೇ ಹಡಕನೇಟದಂದ ನೇಡತĶ ಕದನ.

ಸಮರ ಒಂದ ಗಂಟಯ ಹತĶ ಕಳಯತ. ಕರಯ ನೇರನ ಮೇಲ ಪŁತಃ ಸಯಥತಪದಲŃ ನೇಳವಗ ಒರಗದ್ದ ಮರದ
ನಳಲಂದ ಕŁಮೇಣ ಸಂಕಚತವಗತĶ ಮರದ ಬಡದ ಕಡಗ ಸರಯತಡಗತ. ಕರಯ ನಡಮಧŀ ಮೇನಗಳ ಆಗಗ
ಕಣಸತĶದ್ದರೂ ಚನĺಯŀನ ಕಳತಲŃ ಅವಗಳ ಸಳವಕಡ ಇರಲಲ್ಲ. ನೇರ ಆಳವಗರವ ಸķಳದಲŃ ಒಂದವೇಳ ಈಡ
ಹಡದರೂ ಮೇನನĺ ಹರಗ ತಗಯಲ ಅಸಧŀವದದರಂದ ಅವನ ಆ ಸಹಸಕħ ಕೈಹಕಲಲ್ಲ. ಒಮĿ ಸŅಲĻ ದರದಲŃಯ
ಮತĶಂದ ಮರದ ಮೇಲ ಕತದ್ದ ನಂಜನನĺ ಕರದ “ಏನೇ, ಮೇನ ಕಣಸತĶವೇನೇ?” ಎಂದ ಕೇಳದನ.

“ದರದಗೇನೇ ಆಡĶವ. ಬೇದಗ ಮತŁ ಒಂದ ಬಲಥಲ್ಲ. ಅವರ ಹಟı ಹಳಗಕ! ನ ಹೇಳŃಲŃೇನ ಆಗಲೇ! ತಬನ
ಕರಗ ಹೇಗದŁ ಇಷı ಹತĶಗ ಒಂದರಡನĺದŁ ಬಡಚಕಳńಬೈದತĶ.”

ಮತĶ ಇಬĽರ ಸಮĿನದರ. ಚನĺಯŀನಗ ಕಳಗ ನೇಡ ನೇಡ ಬೇಜರಾಗ ಮೇಲ ನೇಡತಡಗದನ. ಬಲಯ ಮಧŀ
ಗಗನಕħದರಾಗ ಕಳತದ್ದ ಕಡಜೇಡನ ನಶĬಲವಗದĸದ ಕಣĵಗ ಬತĶ. ಪಕħದಲŃದ್ದ ಒಂದ ಸಣĵ ಚಗರಲಯನĺ ಕತĶ ಮದĸ
ಮಡ ಆ ಜೇಡನ ಕಡಗ ಎಸದನ. ಗರ ಜೇಡನಗ ಬೇಳಲಲ್ಲ. ಅಂತ ಎಲಯ ಮದĸ ಸಲಗನ ಬಲಗ ತಗಲ ಸಕħಕಂಡ
ಜೇಲಡತ. ಆ ಹಲಯ ಬಣĵದ ಜೇಡನ ಬಣದಂತ ಹರ ಬಂದ ಎಲಯ ಮದĸಗ ಎರಗತ. ಮತĶ ನರಾಶಯಂದ ಹಂದಕħ
ಓಡಹೇಗ ಮದಲನಂತಯ ಕಳತಕಂಡತ. ಆ ಪŁಣಯ ಉದ್ದವದ ಕಲಗಳನĺ ವಕಟಕೃತಯನĺ ಭೈರವ
ವಣಥಗಳನĺ ನೇಡ ಚನĺಯŀನಗ ಬೇಭತತದಂದ ಮೈನಡಗತ. ತರವಯ ಬಂದಕನĺ ತಡಗಳ ಮೇಲ ಭದŁವಗ
ಮಲಗಸಟıಕಂಡ. ಕೇಟನ ಒಳಜೇಬನಂದ ಸಗರೇಟ ಪಟıಣವನĺ ತಗದ, ಒಂದ ಸಗರೇಟನĺ ಬಯಲŃಟıನ. ತಟಗಳ
ಅದನĺ ಬೇಳದಂತ ಮತĶಗ ಹಡದಕಂಡವ. ಸಗರೇಟ ಪಟıಣವನĺ ಜೇಬಗ ಹಕ, ಬಂಕಪಟıಣವನĺ ತಗದ, ಒಂದಕಡij
ಗೇಚದನ. ಸರ‌್ರಂಬ ಸದĸನಡನ ಅಗĺದೇವನ ಪŁತŀĔವಗಲ ಕಡijಯನĺ ಸಗರೇಟನ ತದಗ ಆನಸದನ. ತĔಣವ
ತಟಯಸಂದಗಳಂದ ಧೂಮ ಮೇಘಗಳ ಹರಡತĶರಲ ಸಗರೇಟನ ತದ ದೇದೇಪŀಮನವಯತ. ಕಡijಯನĺ ತಗದ
ಪನಃ ಜೇಡನ ಬಲಗ ಎಸದನ. ಎಸದಡನಯ ಬಂಕಯರದ ಆ ಕಡij ಬಲಗ ತಗದರೂ ಸಕħಕಳńದ ಕಳಗ ನೇರಗ ಬದĸತ.
ಚನĺಯŀನ ದೃಷı ಕಡijಯನĺೇ ಅನಸರಸತĶತĶ. ಕಡij ನೇರಗ ಬದ್ದಕಡಲ ಸಣĵ ಪಟı ಹಡಮೇನಗಳ ಚಳಚಳನ ಸದĸ
ಮಡತĶ ಅದಕħ ಎರಗದವ ಅದ ತನĺವ ವಸĶವಲ್ಲವದ್ದರಂದ ಮತĶ ಹಂತರಗ ಹೇಗ ಅದರ ಸತĶಲ ಆಶĬಯಥದಂದಲೇ
ಎಂಬಂತ ಆಡತಡಗದವ. ಅರಕಪĻ ಅರಬಳńಗದ್ದ ಆ ಬಂಕಕಡij ನೇರನಮೇಲ ತೇಲತĶತĶ. ಚನĺಯŀನ ಪನಃ ತಲಯತĶ
ಹಯಗ ಧೂಮಪನ ಮಡತĶ ಕಳತನ. ಹಳದ ಬಣĵದ ಹಕħಯಂದ ವೇಗವಗ ಹರಬಂದ ಚನĺಯŀ ಕತದ್ದ ಮರದ
ಮೇಲ ಅನತದರದಲŃಯ ಕತಕಂಡ, ಎರಡ ಮರಸರ ಸಳńಹಕ, ಒಡನಯ ಚನĺಯŀನನĺ ಕಂಡ ಬಚĬ ಪಟಪಟ
ಎಂದ ರಕħಯ ಸದĸ ಮಡತĶ ಹರಹೇಯತ.

ಚನĺಯŀನ ಕಳಗ ನೇಡದನ. ತಡಯ ಮೇಲದ್ದ ಬಂದಕನĺ ಫಕħನ ತಗದಕಂಡನ. ಸಗರೇಟ ಬಯಲŃ ಹಗಯ
ಹಗಯಡತĶತĶ. ತನ ಕತದ್ದ ಸķಳಕħ ಸŅಲĻ ಸಮೇಪದಲŃ ನೇರ ಮಲಗಟıತĶದĸದ ಅವನ ಕಣĵಗ ಬತĶ. ಅವಲ ಮೇನನ
ಮರಗಳಂಬದೇನ ಅವನಗ ತĔಣವೇ ಗತĶಯತ. ನರಾರ ಬಹ ಸಣĵ ಮರಗಳ ಮೇಲಕħ ಬರತĶಲ ಕಳಕħ
ಹೇಗತĶಲ ಕರಯ ನೇರಗ ರೇಮಂಚನವನĺಂಟಮಡತĶದĸವ. ಮರಯಡಸತĶದ್ದ ದಡij ಮೇನಗಳ ಮತŁ
ಕಣಸತĶರಲಲ್ಲ. ಮರಗಳ ಚಲನಯಂದ ದಡij ಮೇನಗಳ ತನಗ ಸಮೇವತಥಯಗತĶವ ಎಂದ ತಳದ, ಮಂದ
ಏನಗತĶದಯೇ ಎಂಬ ಅನಶĬಯತ ಆಶಂಕಗಳಂದ ಅವನ ಸŅಲĻ ಉದŅಗĺನಗ ನೇರನ ಕಡಗ ಹಚĬ ಎಚĬರಕಯಂದಲ
ತೇಕ್ಷ್ಣತಯಂದಲ ನರೇಕ್ಷಿಸತಡಗದನ. ಮರಗಳ ಗಂಪ ಇನĺ ಬಳ ಸರತ. ಬೇಟಗರನ ತನĺ ನರ ನಡಗಳಲ್ಲ
ಬಗಯವಂತ ಸಮಸĶ ಶಕĶಯನĺ ದೃಷıಯಂದಕħೇ ನವೇದಸದನ. ಆಗ ಅವನಗ ಮೇನಮರಗಳದ್ದ ಆ ಕರಯ ಭಗವೇ ಸಮಸĶ
ಜಗತĶ ಆಗಹೇಗತĶ. ಏಕಗŁತಯಂದ ಸತĶಣ ಪŁಪಂಚದ ಪŁಜİಯೇ ಅವನಗರಲಲ್ಲ. ಹಗ ತನĿಯನಗ ನೇಡತĶರಯರ
ನೇರನಲŃ ಒಂದ ಅಡ ಕಳಗ ಏನೇ ಕರŁಗ ಉದ್ದವಗ ಕಂಡಂತಯತ. ಚನĺಯŀನ ಕೈಗಳ ಕೇವಯನĺ ದೃಢಮಷıಯಂದ
ಹಡದ ಸನĺಹಗಳಸವಷıರಲŃ ತಯಮೇನ ಮೇಲಕħ ಬಂದ, ಅಲŃ ಬದĸದ್ದ ಬಸಲನಲŃ ಸĻಷıವಗ ಕಣಸಕಂಡತ. ಆದರ
ಅದ ಇನĺ ನೇರನಲŃ ಅಧಥ ಅಡಯಷı ಕಳಗ ಇದĸದರಂದ ಈಡ ವŀಥಥವಗವದಂದ ಅನಭವದಂದ ತಳದದ್ದ ಚನĺಯŀನ
ಮೇನ ನೇರ ಕಚĬವ ಸಮಯವನĺೇ ಕದನ. ಕೈ ಮತŁ ಕೇವಯನĺಗಲೇ ಗರಯಟıಕಂಡ ಸದĹವಗತĶ.

ಸಯಥತಪದಂದ ಪŁಕಶತವಗದ್ದ ಆ ವನಪಷħರಣಯ ವರಯಲŃ ಒಂದವರ ಮಳದದ್ದದ ಅವಲ ಮೇನ ಆಡತĶತĶ.

ಇದ್ದಲನಂತ ಕರŁಗ ಕಣಸತĶದĸ ಅದರ ದೇಹದ ಶರೇಭಗದಲŃ ಕಣĵಗಳರಡ ಗಲಗಂಜಗಳಂತ ಕಂಪಗ ತೇರತĶದĸವ.
ಅದರ ಕವಗಳ ಪಕħದಲŃಯೂ ಬಲದಲŃಯೂ ಬನĺನ ಮೇಲಯೂ ಇದ್ದ ರಕħ ಗರಗಳ ಅತĶ ಇತĶ ಆಡತĶ
ಕŁಡೇನĿತĶವಗದĸವ. ಅದರ ಲೇಲಯಲŃ ಒಂದ ವಧವದ ಧೇರ ಗಂಭೇಯಥವ ಸವಧನವ ಜಗರೂಕತಯೂ
ಸಂಶಯಶಂಕಗಳ ಮಳತವಗದĸವ ಚನĺಯŀನ ನೇಡತĶದ್ದ ಹಗಯ ಮತĶಂದ ಮೇನ ಕಣಸಕಂಡತ. ಅವನ
ಮನಸತನಲŃ ಉದŅೇಗದಡನ ಅತŀಸಯೂ ಉತĻನĺವಗ ಎರಡನĺ ಒಂದೇ ಈಡಗ ಸಡತĶೇನಂದ ಹಗĩದನ. ಆಮತತ್ಯ ದಂಪತ
ತಮĿ ಶತಸಂತನದ ಸಂಸರದಡನ, ಮರದ ಮೇಲ ಪŁಣ ಹರಣಕħಂದ ತವಕಪಡತĶ ದೃಷıಮತŁನಗ ಕಳತದ್ದ ಚನĺಯŀ
ರದŁ ಸಮೇಪŀವನĺ ತಲಮತŁವ ಅರಯದ ವಹರಾಸಕĶವಗದĸವ. ಇದ್ದಕħದ್ದ ಹಗ ಒಂದ ಮೇನ ನೇರ ಕಚĬಲಂದ
ಮೇಲ ಮೇಕಕħೇರತ. ಚನĺಯŀನಗ ಒಂದಂದ Ĕಣವ ಒಂದಂದ ವಷಥದಂತಇ ಮತತ್ಯಗಮನ ಅತŀತ ಸವಧನವಗ
ಕಂಡತ. ಅವಲ ಮೇನನ ಕಣĵಗಳನĺ ಸತĶದ್ದ ಕಂಪ ಬಣĵದ ಉಂಗರಗಳ ಪŁಸļಟವಗ ಗೇಚರವದವ. ಪಕħದ ಮತĶ
ಪಕħದ ರಕħಗಳ ಹಂದಕħ ಮಂದಕħ ಒಯŀಯŀನ ಆಡದವ. ಮೇನನ ತಲ ಮೇಲಗ ದೇಹವ ಇಳಯಗದĸದರಂದ ಅದ
ಮದಲದĸದಕħಂತಲ ಸŅಲĻ ಗಡijವಗ ತೇರತ. ತರತರದ ಮಚĬವಂತದ್ದ ಅದರ ಬಯಯ ಬಳಯ ಗರ ಕಣಸಕಂಡತ.
ಚನĺಯŀನ ದೇಹದ ನರಗಳನĺಲ್ಲ ಬಗದ, ಉಸರ ಕಟı, ರಪĻ ಹಕದ, ಕೇವಯ ಕದರಯನĺೇರಸ, ಬಲŃಗ ಕೈಹಕಕಂಡ,
ಗರಯಟı ಅನವದನ. ಮೇನ ನೇರ ಕಚĬತ! ಚನĺಯŀ ಬಲŃ ಎಳದನ! ನೇರ ಈಡನ ಆಘತದಂದ ನಲĸಸಗಳಗ
ಸಡಯತ. ಈಡನ ಢಂಕರವ ಮೌನವನĺ ಮದಥಸ ಗಡij ಬಟıಗಳಂದ ಅನರಣತವಯತ. ಪಟıಬದ್ದ ಮೇನ ನೇರನ
ಮೇಲ ಕಳಗ ಹರ ನಗದ ಸದĸಮಡ ನೇರ ಸೇರತ.

“ನಂಜ! ನಂಜ! ಓಡಬರೇ, ಓಡಬರೇ, ಬೇಗ ಬರೇ!” ಎಂದ ಚನĺಯŀ ಒಂದೇ ಉಸರನಲŃ ಕಗದನ.

ನಂಜನ ಕೇವಯನĺ ಮರದ ಮೇಲಯ ಇಟı, ಆದಷı ವೇಗದಂದಲ ಎಚĬರಕಯಂದಲ ಮರವನĺಳದ ಧುಮಕ
ಧವಸದನ. ಓಡವಗ ಕನಗಟıದ್ದ ಕಸರನ ಮೇಲ ದಟıವಗ ಪಸರಸ ಬದĸದ್ದ ತರಗಲಗಳ ಮೇಲ ರಭಸವಗ ಕಲಟı ಜರ
ಬದĸ ಕೈ ಮೈಯಲŃ ಕಚĬಯಗ ಸŅಲĻ ಪಟıದರೂ ಲಕħಸದ ಮೇನ ಒದĸಡಕಂಡದ್ದ ಜಗಕħ ನಗĩದನ. ಮೇನ
ಅಷıರಲŃಯ ಮಳಗ ಕಣĿರಯಗತĶ. ನಂಜನ ಮಳಕಲನವರಗ ನೇರನಲŃ ಹದ ” ಎಲŃ ಹಡದದĸ?” ಎಂದನ.”

“ಸŅಲĻ ಮಂದ” ಎಂದ ಮರದ ಮೇಲಂದ ಉತĶರ ಬಂದತ.

ನಂಜನ ಸಂಟದವರಗ ಹದನ.

“ನನĺ ಬಲಕħ ಹಡಕ.”

ನಂಜನ ನೇರನಲŃ ಬಗ ನಲದವರಗ ಕೈಹಕ ಹಂದ ಮಂದ ಹಡಕಡದನ. ಕಳಕದĸ ನೇರಲ್ಲ ಬಗĩಡವಯತ. ನಂಜನ
ಸಂಟದ ಪಂಚಯಲ್ಲ ಒದĸಯಯರ. ತೇಳ ಭಜದವರಗ ಮಳಗ, ನೇರ ಎದಗ ಮಟıತĶತĶ. ಅವನ ಹಜĮಯತĶ
ಇಟıಂತಲ್ಲ ಕಸರಗಳಯ ಗಳńಗಳ ಮಲಗಟıಕಂಡ ಮೇಲ ಬರತĶದ್ದವ.

ಸŅಲĻ ಹತĶ ತಡವ ತಡವ ಹಡಕ ಉಸತಂದ ಎದĸ ನಂತ. ” ಹಂಗದŁ ಎಲŃ ಹೇಯĶಪĻ, ಅದರ ಹಟı
ಹಳಗಕ?”ಎಂದನ.

“ಛೇ! ಹಡಕ ನೇಡೇ! ಸರಯಗ ಏಟಯ ಬದĸದ. ಅಲŃೇ ಎಲŃೇ ಸತĶ ಬದĸರಬೇಕ. ಇನĺಂದ ಸŅಲĻ ಮಂದ ಮಂದ
ಹೇಗ ಹಡಕ.”

“ಎಂಥ ಮಂದ್ಹಾೇಗೇದಪĻ! ಗಂಡನೇ ಏನೇ! ಹಳದĸ! ಅಲŃ, ಅದŁ ಹಟı ಹಳಗಕ, ಆ ರೇತ ಒದħಂಡದĸ ಯತĶ
ಮಖ ಹೇಯĶಪĻ?”

“ಯತĶಮಖನ ಹೇಗŃಲ್ಲ! ಅಲŃೇ ಬದĸರಬೇಕ. ಸರಯಗ ಹಡಕನೇಡ” ಎಂದ ಚನĺಯŀನ ರೇಗ ಕಟವಗ ನಡದನ.

ನಂಜನ ದಡಕħ ಬಂದ ಪಂಚಗಂಚಯನĺಲ್ಲ ಬಚĬಟı ಕಪೇನಧರಯಗ ಮತĶ ಕರಗಳದನ. ನೇರ ಸಂಟದ ಮೇಲಕħ ಬಂದತ.

“ಇನĺಂದ ಹಜĮ ಮಂದ” ಎಂದ ಮರದಂದ ಅಪĻಣಯಯತ. ನಂಜನ ಮಂದವರನ. ನೇರ ಎದಗ ಬಂದತ.

“ಹಂ, ಸಕ. ಈಗ ಹಡಕ”.

ನಂಜನ ನಂತಹಗಯ ಕಲನಂದಲ ತಡವ ಹಡಕತಡಗದನ. ನೇರನ ಶೈತŀದಂದ ಅವನ ಮೈ ರಮĿಂದತ. ಐದ

ನಮಷವಯತ. ಚನĺಯŀನಗ ಆಗಲೇ ಆಶಭಂಗವಗತಡಗ” ಏನೇ? ಸಕħಲಲ್ಲವೇನೇ?” ಎಂದ ಕೇಳದನ.

“ಅದŁ ಹಟı ಹಳಗಕħ! ಎಲŃ ಹೇಯĶಪĻ” ಎನĺತĶ ನಂಜನ ಹಜĮಯನĺೇ ಎತĶ ಎತĶ ಇಟı ಹಡಕದನ.

“ನನೇ ಬಲೇಥನ!”

“ತಡೇರ, ಇಲŃೇನೇ ಸಕħದ್ಹಾಂಗಗĶದ! .. ಹೇ ಇಲŃ ಬದ್ದವಳ ಲೌಡ!”

ಎನĺತĶ ನಂಜನ ನೇರನಲŃ ಮಳಗ ಕಣĿರಯದನ. ಚನĺಯŀನ ಸಂತೇಷದಂದ ಕಣĵರಳಸ, ನಂಜನ ಮೇಲೇಳವದನĺೇ
ನೇಡತĶದ್ದನ. ಕರಯ ನೇರ ಅಲŃೇಲಕಲŃೇಲವಗವಂತ ನಂಜನ ತಪĻನ ತಯĸ ಎದĸ ನಂತನ. ಕೈಯಲŃ ಮೇನ!
ಅದರ ಹಟı ಬಳńಗ ಕಣಸತ.” ತಲ ಹಟı ಹರಹೇಗŀದ” ಎನĺತĶ ಅಲŃಂದಲ ಅದನĺ ದಡಕħ ನಂಜನ ಮೇಲಕħ ಬಂದನ.

“ಇನĺಂದ ಸŅಲĻ ಹತĶ ನೇಡೇಣೇನೇ? ಇದಂದ ಎಲŃ ಸಕಗĶದ? ಅದ ಅಲ್ಲದ ಕನರನ ಗಡ ಇನĺ ಬರಲಲ್ಲ.”
ಎಂದನ ಚನĺಯŀ.

ನಂಜನ ಹಂಕರದಂದ ಸಮĿತಸ, ಮೇನನĺ ಒಂದ ಕೈಯಲŃಯೂ, ಪಂಚಯನĺ ಮತĶಂದ ಕೈಯಲŃಯೂ ಹಡದಕಂಡ,
ತನĺ ಗತĶಗ ಹೇದನ. ಆಗಲ ಹತĶ ನತĶಗೇರತ. ಆದರ ಆಶಗ ಮತಯಲŃ? ಇಬĽರೂ ಮತĶ ಕಯತĶ ಕಳತರ.

ದರದಲŃ ಗಂಟಯ ಸದĸನಡನ ಗಡಯ ಸದĸ ಕೇಳಸತ. ಚನĺಯŀನ ರಸĶಯ ಕಡಗ ನೇಡತĶದ್ದನ. ಮಕħಲ ಪಲ
ಕನರನ ಗಡಯೇ ಇರಬೇಕಂದ ಊಹಸದನ. ಅಷıರಲŃ ರಸĶಯ ತರವನಲŃ ವೇಗವಗ ಬರತĶದ್ದ ಗಡ ಕಣಸತ. ಅದ
ಕರಯ ಏರಯ ಮಧŀಕħ ಬಂದಗ ಕಗ ನಲŃಸಬೇಕಂದ ಆಲೇಚಸ ಸಮĿನ ಕಳತನ. ತನĺ ಮತŁರಗ ತನĺಂದದಗವ
ವಸĿಯವನĺ ಕಲĻಸಕಂಡ ಹಗĩದನ. ಅವನ ನೇಡತĶದ್ದ ಹಗಯೇ ಎತĶಗಳ ಚರಂಡಯ ಕಡಗ ಧವಸದವ. ಕಗ
ಕೇಳಸತ.ಗಡ ಉರಳತ!

ಇಬĽರೂ ಆದಷı ಶೇಘŁವಗ ಮರಗಳಂದ ಕಳಗ ಧುಮಕ ಇಡಕರಗಳಲŃ ನಗĩ ಐದ ನಮಷದಲŃ ಗಡ ಬದ್ದಲŃಗ ಓಡದರ.

ಆರ ಜನರೂ ಸೇರ ಶŁಮದಂದ ಗಡಯನĺ ರಸĶಗ ಎಳದ, ನಲದ ಮೇಲ ಮಲಗದ್ದ ಹವಯŀನನĺ ಗಡಯಲŃ ಮಲಗಸದರ.
ರಾಮಯŀನ ಕŁಪ ಬಚಲಂದ ಟŁಂಕನಲŃ ಇಟıದ್ದ ತೈಲದಂದ ಹವಯŀನ ಬನĺನĺ ತಕħದರ. ಹವಯŀನಗಗದ್ದ ಪಟı
ಅವರ ಊಹಸದದಕħಂತಲ ಬಲವದದಗತĶ. ಅವನ ಯತನಯಂದ ನರಳತಡಗದ್ದನ.

ನಂಗನ ಬರಕೇಲನ ದಂಡನಂದ ಎತĶಗಳ ಮೇಲ ತನಗಗದ್ದ ಸಟıನĺಲ್ಲ ತೇರಸಕಳńತĶ ಗಡ ಕಟıದನ. ಚನĺಯŀನ ತನĺ
ಬಂದಕನĺ ಪಟıಣĵನ ಕೈಯಲŃ ಕಟı, ಅವನ ಜಗಕħ ತನೇ ಕತನ. ನಂಜ ಪಟıಣĵ ಇಬĽರೂ ಗಡಯ ಹಂದ ಕಲ
ನಡಗಯಲŃಯ ಹರಟರ.

ಗಡಬಡಯಲŃ, ಆ ದನ ಚನĺಯŀನ ತನĺ ಮತŁ ಬಂಧುಗಳಗಗ ಹಡದದ್ದ ಮೇನ, ತನĺ ಪತŁ ಮತŁ ಬಂಧುಗಳಂದ ಚರ
ವಯೇಗಹಂದ ಕರಯಚಯ ದಡದಲŃ ಕŁಮಕೇಟಗಳಗ ಆಹರವಗ ಉಳದ ಹೇಯತ. ಸŅಲĻ ದರ ಹೇದ ಮೇಲ
ನಂಜನಗ ಅದರ ನನಪಯತ. ಆದರ ಹವಯŀನ ನರಳವಕಯನĺ ಆಲಸಯೂ ಉಳದವರ ದಃಖಕŁಂತವದ ಮೌನವನĺ
ನೇಡಯೂ ಮರಳ ಹಂದಕħ ಹೇಗ ಅದನĺ ತರವದ ತನಗ ಹೇನವಂದ ಭವಸ ಸಮĿನದನ.
 ಸೇತ
ಬಳಗĩ ಚನĺಯŀನ ಕಂಬರ ನಂಜನಗ ಮೇನ ಬೇಟಗ ಬರಲ ಹೇಳ ಬಂದ ಮನಯ ಹಬĽಗಲನĺ ಪŁವೇಶಸತĶದĸಗ ಯರೇ
ತನĺ ಹಸರನĺ ಕಗ ಕರದಂತಗ ತರಗ ನೇಡದನ. ಅವನ ತಯ ಗೌರಮĿನವರ ದನದಕಟıಗಯಂದ ಹಲ ತಂಬದ
ಹತĶಳಯ ತಂಬಗಯಂದನĺ ಕೈಯಲŃ ಹಡದಕಂಡ ಬರತĶದ್ದರ. ಅವರ ಅಂಗಲ ಮೇಗಲ ಬರಳ ಸಂದಗಳಲŃ
ಹಸಹಸಯದ ಹಸರಮಶŁತವದ ಕರ ಬಣĵದ ಸಗಣ ಮತĶಕಂಡತĶ. ಸೇರಯನĺ ಸŅಲĻ ಮೇಲತĶ ಕಟıಕಂಡದĸದರಂದ
ದಂತದ ಬಣĵದ ಕಲಗಳ ಕಳಭಗವ ಸಗಣಯ ಬಣĵಕħ ತರತಮŀವಗತĶ. ಹಜĮ ಇಟıಂತಲ್ಲ ಅವರ ಕೈಗಕ ಕಡಗ ಮತĶ
ಬಳಗಳಂದ ಹರಹಮĿತĶದ್ದ ಝಣತħರವ ಚನĺಯŀನ ಮನಸತಗ ತಯಯ ಪŁೇತಉ ಮಹಮಯನĺ ಸರವ
ಡಂಡಮದಂತತĶ. ಗೌರಮĿನವರೇನೇ ನೇಡವದಕħ ಲĔಣವಗದ್ದರ. ಆದರ ಚನĺಯŀನ ದೃಷıಗ ಬದĸದ ತಯಯ
ಪವತŁತ, ಸೌಂದಯಥವಲ್ಲ. ಗೌರಮĿನವರಲŃ ತರಳಯ ವೈಯŀರವ ಪರಪಕŅವಗ ಗರತಯ ಗಂಭೇಯಥಕħ ತರಗದĸತ.ಅವರ
ಅಂಗಭಂಗಯಲŃ ಚಂಚಲತ ಮದಹೇಗ ಸķರಭವ ಅಭವŀಕĶವಗತĶ. ತರಣŀದರಾಗವೇಗಗಳೇಲ್ಲ ಮಯವಗ
ತಂಬಯೌವನದ ಪವನ ಸĺೇಹ, ನಃಸŅಥಥತ, ಸಹಷĵತ, ಸಂಯಮಗಳ ಮೈದೇರದĸವ. ಅವರನĺ ನೇಡದರ
ವಸಂತಪŁಭತದ ತಂಬಲರನಲŃ ಬಳಕವ ಬಳńಯ ನನಪಗತĶರಲಲ್ಲ: ಚನĺಗ ಚಕħಟವಗ ಬಳದ, ಬಡದಲŃ ಸಣĵ ದಡij
ಸಸಗಳನĺ ಹತĶ, ಗನಯಂದ ನಸಬಗ ನಂತ ಕದಳಯ ಜİಪಕವಗತĶತĶ. ಆ ಮತೃದೇವ ಚನĺಯŀನ ಬಳಗ ಬಂದ ನಲ್ಲಲ
ಅವನಗಂದ ಅನವಥಚನೇಯವದ ಆಹŃದವಯತ. ತನ ಮತĶ ಶಶವಗ ಆ ಮತಯ ತಡಯ ಮೇಲ ಕಳತ, ಆಕಯ
ದವŀವĔದ ಮೇಲ ನಲದಡ, ತಲಯ ಕದಲನಲŃಯೂ ಮಖದ ಮೇಲಯೂ ಕೈಯಡ, ಆಕ ಕಡವ ಮತĶಗಳಂದ
ತಣಯಬೇಕ, ಎನĺಸತ. ಗೌರಮĿನವರ ಹಡದದ್ದ ಚನĺದಂತದ್ದ ಹತĶಳಯ ತಂಬಗ ಎಳಬಸಲನ ರಶĿಯಲŃ ತಳತಳಸ ಚನĺಯŀನ
ಕಣĵ ಕಕħತĶತĶ. ಅವರ ಮಂಗೈ ಮೇಲ ಕಚĬಸಕಂಡದ್ದ ಲತಕರದ ಹಚĬಯ ನಸಹಸರ ಬಣĵವಯ ಅವರ
ಗೌರವಣಥಕħಂದ ಆಭರಣವಗ ತೇರತĶತĶ. ಚನĺಯŀನ ನವೇನನದದರಂದ ಹಚĬ ಕಚĬಸಕಳńವದ ಅನಗರಕ
ಪದĹತಯಂದ ಭವಸ, ತನĺ ತಂಗ ಮದಲದವರಗ ಅದನĺ ತಪĻಸದ್ದರೂ ತನĺ ತಯಯ ಕೈಯಲŃದ್ದ ಹಚĬ ಆತನಗ
ಸಂತೇಷಪŁದವಗತĶ. ಏಕಂದರ ಆ ಹಚĬ ಕಚĬದ ಕೈ ಅವನನĺ ಎತĶ ಆಡಸ ಸಲಹ ದಡijವನನĺಗ ಮಡತĶ. ನತŀ
ಪರಚಯದಂದ ಅದ ಎಷı ಸŅಭವಕವಗತĶಂದರ ಅದಲ್ಲದ ತಯಯ ಕೈ ಆತನಗ ಪರಕೇಯವಗ ಕಣಸತĶದĸತೇ ಏನೇ!
ಹಲ ತಂಬದ್ದ ಆ ತಂಬಗಯ ಕಂಠದಲŃ ಬಳĺರ ಬಳಯಣĵಯ ಮಗಲ ಮದĸಯಂತ ಮೃದವಗ, ಮನೇಹರವಗ,
ಮತೃವತತಲŀದಂತ ಆಪŀಯಮನವಗತĶ. ಆ ನರಯ ಮದĸಯ ಮೇಲ ಭಗದಲŃದ್ದ ಒಂದರಡ ಗಳńಗಳ ಬಚĬಗದ್ದ
ಬಳಗನ ಸಯಥನ ಹಂಬಳಕನಲŃ ಕಮನ ಬಲŃನ ಕರತತĶಗಳಂತ ಬಣĵಬಣĵವಗದĸವ. ತಯ ಮಕħಳಬĽರ ಛಾಯಗಳ
ನಲದ ಮೇಲ ನೇಳವಗ ಬದĸ, ಬಳಯದ್ದ ಸಣĵ ಬಳದ ಬಳಯ ಗೇಡಯ ಮೇಲ ಎದĸ ನಂತದĸವ. ಚನĺಯŀನಡನ
ಮನಯನĺ ಸೇರದ್ದ ನಯಗಳಲŃ ಕಲವ ಒಳ ಅಂಗಳಕħ ದಟದĸವ. ಕಲವ ಹರಗ ಬಸಲನಲŃ ಹಯಗ ಮಲಗ ತಮĿನĺ
ಪೇಡಸತĶದ್ದ ನಣಗಳನĺ ಚಮĿ ಚಮĿ ಹರ ಹರ ಬಯ ಹಕ ಅಟıಕಳńತĶದĸವ. ರೂಬ ಮಂಗಲರ ಹಂಗಲ ಮೇಲ
ಕಳತ ತಯ ಮಕħಳ ಮಖ್ ಕಡಗೇ ಕತಹಲನಯನವಗ ನೇಡತĶ, ಅವರಾಡತĶದ್ದ ಮತಗಳನĺ ತಳದಕಳńಲ
ಪŁಯತĺಸವಂತತĶ. ನಳಲನಲŃ ಅದರ ಲಂಗಲದ ಹಷಥಪŁದಶಥನ ಚಲನ ಲಖಿತವಗತĶ. ಬಹಶಃ ಗೌರಮĿನವರ ಕೈಲದ್ದ
ಹಲನ ಪತŁಗಗರಬೇಕ.

“ತಮĿ” ಗೌರಮĿನವರ ಮಗನನĺ ಕರಯತĶದĸದ ಹಗ-” ಒಂದ ಕಲತಮಡಕಡĽೇಕಲ್ಲ.” ತಯಯ ಮಖದಲŃ

ಅಹೇತಕ ಹಷಥದ ಕರನಗಯಂದ ಸಳದಡ,ತಂಬಲದಂದ ದಡಮ ಬೇಜಗಳಂತ ಕಂಪಗದ್ದ ಅವರ ದಂತಪಂಕĶಯ ಸŅಲĻ
ಭಗ ಗೇಚರವಯತ.

“ಏನ ಹೇಳಬರದ?”

“ನೇನ ಮಡಕಡĶೇನ ಅಂದŁ ಹೇಳĶೇನಪĻ.”

“ಹೇಳ ಅಂದŁ!”

ತಯಮಕħಳಬĽರೂ ಸಂಭಷಣಯನĺ ಸವಯತĶದ್ದರ. ಆ ಸವಗೇಸħರವೇ ಅದ ಪŁರಂಭವಗದ್ದಂತಯೂ ತೇರತĶತĶ.

ಗೌರಮĿನವರ ವಳಂಬವೇನೇ ಅದಕħ ಪŁಬಲವದ ಸಕ್ಷಿಯಗತĶ.

“ಕಳಗ ಹೇಳ ಹತĶಲಂದ ಸŅಲĻ ಹರವಸಪĻ ತರಸ ಕಡĶೇಯ?”

“ನೇನೇ ಹೇಳವŅ ತತಥನ.”

“ನ ಹೇಳದರ ಎಲŃ ಕೇಳĶನೇ”

“ಕೇಳದ ಏನ, ಒಲŃ ಅಂತನ?”

ಚನĺಯŀನಗ ಮತನ ಮಮಥ ಗತĶಗಲಲ್ಲ. ಮತಗಗಯೇ ತಯಗ ಹರವ ಸಪĻ ಬೇಕಗತĶಂಬದ ಅವನಗ ಹಳಯದ
ಹೇಯತ. ಆ ವಷಯವ ಕ್ಷಿದŁವಂದ ಪರಗಣಸ ಬೇರ ಮತ ಎತĶದನ.

“ಅದರಲ, ಮಧŀಹĺ ಹವಯŀ ರಾಮಯŀ ಮೈಸರಂದ ಬತಥರ.” ಚನĺಯŀನ ಅಥಥವ ಊಟದಲŃ ಏನದರೂ
ವಶೇಷವಗಲ ಎಂಬದಗತĶ. ತಯಗ ಅದ ಗತĶಯತ.

“ಯರ ಹೇಳದರ ನನಗ?” ಎಂದ ಗೌರಮĿ ಸŅಲĻ ಉತತಹದಂದಲ ಕೇಳದರ.

“ಯರೂ ಹೇಳಲಲ್ಲ; ಕನರನ ಗಡ ರಸĶೇಲ ಹೇಗĶತĶ. ಕೇಳ ತಳದ.. ನನೇಗ ಬೈಲಕರಗ ಮೇನ ಹಡಯಲ ಹೇಗĶೇನ.
ಬೇಗ ಕಫ ತಂಡ ಕಡ”.

“ಕಫ ತಂಡ ಆಗಲೇ ಆಗದ. ನೇನೇ ಬರಲಲ್ಲ.”

ಅಷıರಲŃ ಪಕħದಲŃ ತೇಟದ ಬೇಲಯಲŃದ್ದ ಗಲಬ ಗಡಗಳ ಪದಯಂದ ” ಅಣĵಯŀ ಇಲŃ ಸŅಲĻ ಬ” ಎಂಬ ಇಂಪದ ಕರ
ಕೇಳಸತ. ತಯ ಮಕħಳಬĽರೂ ತರಗ ನೇಡದರ. ಸೇತ ಗಲಬಯ ಪದಯ ಬಳ ಕೈಯಲŃ ಒಂದರಡ ಹವಗಳನĺ ಹಡದ
ನಗತĶ ನಂತದ್ದಳ. ಪಕħದಲŃ ಅವಳ ಪಟı ತಂಗ ಲಕ್ಷĿ ಅಕħನ ಸೇರಯ ನರಗಗಳನĺ ಭದŁವಗ ಹಡದ ನಂತದ್ದಳ.

ಗೌರಮĿನವರ “ಅಯŀೇ, ಇವಳ ದಸಯಂದ ಅಗೇದಲ್ಲ. ಅವಳನŀಕೇ ಅಲŃಗ ಕರಕಂಡ ಹೇಗದĸ? ಹವ ಗೇವ ಇತಥವ
ಅಂದರ ಕೇಳೇದಲ್ಲ. ನನೇನ ಸಯಲ? ತಮĿ, ಅವಳನĺ ಎತĶಕಂಡ ಬರ” ಎಂದ ಮಗನಗ ಬಸಸ ಹಬĽಗಲನĺ ದಟ
ಒಳಗ ಹೇದರ. ಚನĺಯŀನ ತಂಗಯ ಬಳಗ ಹೇದನ. ಲಕ್ಷĿ ಅಣĵಯŀ ಬಂದದನĺ ಕಂಡ ತನ ಮನಯಂದ ಅಷı ದರ
ಹೇಗದĸ ಸಹಸಕħಗಯೇ ಎಂಬಂತ ನಗತĶ ಅವನಲŃಗ ಓಡ ಬರವ ಸಂಭŁಮದಲŃ ಲಂಗಕħ ಕಲ ಸಕħಸಕಂಡ ಹಸರ
ಹಲŃನ ಮೇಲ ಬದĸ ಅಳತಡಗದಳ. ಚನĺಯŀ ಓಡಹೇಗ ಅವಳನĺ ಎತĶಕಂಡ ಸಮಧನಪಡಸದನ. ಅಲŃಂದ ಸೇತಯ
ಬಳಗ ಹೇಗತĶ” ಯಕೇ? ಕರದದĸ?” ಎಂದನ.

“ಆ ಗಲಬ ಹವ ಕಯħಡೇ” ಎಂದ ಕೈ ತೇರಸದಳ.

ಚನĺಯŀಲಕ್ಷĿಯನĺ ಮಲ್ಲನ ಮತĶ ಪೃಥŅಯಲŃ ಸಂಸķಪನ ಮಡ ಸೇತಗ ಹ ಕಯĸ ಕಟı “ಹಂ, ಸಕ,ಇನĺ ಬನĺ
ಹೇಗೇಣ” ಎಂದನ.

ಸೇತ “ಇಲ್ಲ ಅಣĵಯŀ ನನನĺ ಒಂದ ಸŅಲĻ ಹ ಕಯĸಕಂಡ ಬತೇಥನ” ಎಂದಳ.

“ಅವŅ ಕರದದĸ ಕೇಳŃಲŃೇನ. ಸಟı ಮಡĶದ!”

“ಲಕ್ಷĿೇನ ಕರಕಂಡ ಹೇಗ, ನ ಬತೇಥನ ಆಮೇಲ.”

“ಯರಗೇ ಅಷıಂದ ಹವ! ನನಗೇನ ಮದವ ಗದವಯೇ?”

ಎಂದ ಚನĺಯŀನ ನಕħನ.

ಸೇತ ಮನಸನಂದ ಕನĺ ಊದಕಂಡ ತಟ ಚಚಕಂಡ “ಹಂ, ನನಗಲ್ಲ. ನನĺ ಅತĶಗಗ!” ಎಂದಳ.

ಚನĺಯŀನ ಅವಳ ಕೈಯನĺ ಹಡದ ಬಹ ಮೃದವಗ ಹವನĺ ಗದĸವಂತ ಗದĸದನ.

ಸೇತ “ಮತŀಕ ನೇನ ಹಂಗ ಹೇಳದĸ?” ಎಂದ ಕಂಕನಗ ನಕħಳ.

“ಯಕ ಹೇಳದĸೇ? ಇವತĶ ಯರ ಬತಥರ ಗತĶೇನ?”

ಸೇತ ಗೌರಮĿ ಚನĺಯŀರ ಆಡತĶದ್ದ ಮತಗಳಂದ ಎಲ್ಲವನĺ ತಳದದ್ದಳ. ಆದರೂ ಏನ ತಳಯದವಳಂತ ” ಯರ

ಬತಥರ!” ಎಂದಳ. ಅವಳ ಮಖದ ಭಂಗಯೇ ಬದಲಯಸತĶ.

“ಯರ? ನನĺ ಭವಂದರ, ಮೈಸರಂದ”

“ಯರ? ರಾಮಯŀ ಭವನೇ?”

“ಇದೇನ! ಗತĶಲ್ಲದ ಇದ್ದವರ ಹಗ ಅಡijೇಯಲŃ! ರಾಮಯŀ ಭವ ಒಬĽರೇ ಏನ ಮೈಸರಗ ಹೇಗದ್ದವರ?”

ಸೇತ ತಲಬಗ ಸಮĿನದಳ.

“ಏನಪĻ ಮದವ ಆಗಬೇಕದŁೇನ ಹಸರ ಹೇಳೇಕ ಇಷıಂದ ನಚಗೇನ?”

ಸೇತಗ “ಅಣĵಯŀ, ನೇನ ಸಮĿನರೇ” ಎಂದ ಮನದಳ.

“ಅಲŃ ಮತĶೇ; ಮದವಯಗೇಕ ಮಂಚೇನ ಹಸರ ಹೇಳೇಕ ನಚĶೇಯಲŃ!”

ಸೇತಗ ಮನಭಂಗವದಂತಗ, ಅದನĺ ಧೈಯಥ ಪŁದಶಥನದಂದ ಪರಹರಸಕಳńಬೇಕಂದ ನಣಥಯಸ. ಕತĶತĶ ಅಣĵನ ಕಡಗ
ನೇಡ, “ಯರೇ? ಹವಯŀ ಭವನ ಬತಥರ! ಅಷıೇನ?” ಎಂದಳ. ಅವಳ ಕನĺಗ ರಕĶವೇರ ಮಖ ಕಂಪಯತ.

ಚನĺಯŀ” ಅಯŀೇ ಗಂಡಬೇರ! ಗಂಡನಗವವನ ಮೇಲ ಗೌರವವೇ ಇಲ್ಲವಲŃೇ! ಅವರ ಬರಲ ಹೇಳĶೇನ!” ಎಂದ ನಕħನ.
ಲಕ್ಷĿ ಹಲŃನಲŃ ತನĺ ಪಟı ಕೈಗಳಂದ ಏನನĺೇ ಹಡಕತĶದ್ದಳ.

ಸೇತಗ ಕತĶರಯ ನಡವ ಸಕħಂತಯತ. ಕಣĵಗಳಂದ ನೇರ ಹಮĿಕನĺಗಳ ಮೇಲ ಹರದವ. ಚನĺಯŀನ ತೃಪĶನದಂತಗ”
ಲಕ್ಷĿೇ ಬರ ಮನಗ ಹೇಗೇಣ” ಎಂದ ಹೇಳತĶ ಅವಳನĺ ಎತĶಕಳńಲ ಹೇದನ. ಲಕ್ಷĿ” ನನಲŃ!” ಎಂದ
ಅಳತಡಗದಳ. ಆದರೂ ಚನĺಯŀ ಬಲತħರದಂದ ಅವಳನĺ ಎತĶಕಂಡ ಮನಗ ಹೇದನ. ಸೇತ ತಲಬಗ
ಕಂಬನಗರಯತĶಲೇ ನಂತದ್ದಳ.

ಸೇತಯ ಕಂಬನಗಳಗ ನಜವದ ಕರಣ ದಃಖವಗರಲಲ್ಲ. ಯರಾದರೂ ಆ ಕಂಬನಗಳನĺೇ ಪŁಶĺಸದ್ದರ ಅವ ಹೇಳವ ಕಥ

ಬೇರಯಗರತĶತĶ. ಪŁಯಶಃ ಒಂದ ಕಂಬನ” ನನ ನಚಕಯಂದ ಬಂದ” ಎನĺತĶತĶ.ಇನĺಂದ ” ನನ ಅಭಮನ
ಭಂಗವದದರಂದ ಬಂದ” ಎನĺತĶತĶ. ಮತĶಂದ ” ನನ ಬಂಕದ ಪರಣಮ” ಎನĺತĶತĶ. ಮಗದಂದ ” ನನ
ಹಷಥಶŁ” ಎನĺತĶತĶ. ಅಂತ ಚನĺಯŀನ ಹೇದ ತಸ ಹತĶನಲŃಯ ನಚಕ ಅಭಮನ ಬಂಕಗಳಲ್ಲವ ವೈಶಖ
ಮಧŀಹĺದ ಕಡನೇಲ ಬನನಲಲŃ ತಂಡ ಮೇಡವ ಮಲ್ಲಗ ಕರಗ ಲೇನವಗವಂತ ಮಯವಗ ಹಷಥನೇಲವಂದೇ
ಸವಥವŀಪಯಗ ಸķರವಯತ. ಪೃಥŅೇ ಸಂದರಯ ದಗಂತಧರದಲŃ ಉಷಃಕಲದ ಮಂದಹಸವ ಮೈದೇರವಂತ ಸೇತಯ
ಗಲಬ ಚಂದಟ‌ಗಳಲŃ ಕರನಗ ಮಡ, ಕನಗಳ ಮೇಲ ತರತರಯಗ ಪŁವಹಸ, ಮಖಮಂಡಲವನĺ ಪŁಸನĺವಗ
ಮಡತ. ಮಖಪŁಸನĺತಗ ಮನಃಪŁಸನĺತ ಕರಣವಗತĶ. ಆಕಯ ಮನದಲŃ ಹವಯŀನ ಸಂದರಮತಥ ಅವಭಥವಸತĶ.
ಅವನ ವಚರವಗ ಅನೇಕ ಭವಗಳ ದೃಶŀ ಸಂಕಲಗಳ ಅನಭವಗಳ ಚತĶ ಭತĶಯಲŃ ಚತŁತವಗ ಬಹŀ
ಪŁಜİಶನŀಳದ ಆಕ ನನಪನ ನಂದನವನದಲŃ ಅಪತರಯಗ ಸಂಚರಸತಡಗದಳ.

ಸೇತಗ ಹವಯŀನ ಚಕħಂದನಂದಲ ಚರಪರಚತ ಸĺೇಹಮತಥ. ಗೌರವನವರ ಕಡಯ ಪĔ ವಷಥಕħ ಒಂದ

ಸರಯದರೂ ಕನರಗ ನಂಟರಾಗ ಹೇಗ ಒಂದರಡ ವರಗಳಗಂತಲ ಹಚĬಗಯ ಅಲŃದĸ ಬರತĶದĸದ
ವಡಕಯಗತĶ. ಹವಯŀನ ಸೇತಗಂತಲ ಐದರ ವಷಥ ಹಚĬ ವಯಸತನವನಗದ್ದರೂ ಸೇತಗ ತನĺ
ಓರಗಯವರಗಂತಲ ಅವನಲŃಯೇ ಹಚĬ ಮೈತŁ, ಪŁೇತ,ಸಲಗ, ತನ ಊಟಕħ ಕರವದ ಹವಯŀನ ಪಕħದಲŃ;
ಆಟವಡವದ ಹವಯŀನ ಜತಯಲŃ; ಓದವಗ ಹವಯŀನೇ ಪಠ ಹೇಳಕಡಬೇಕ. ” ಹವಯŀ ಭವ” ಎಂದರ
ಸೇತಗ ಪಂಚಪŁಣ. ಒಂದ ಸರ ಮಕħಳಲ್ಲರೂ ಸೇರ ಸಂಸರದ ಆಟ ಆಡತĶದĸಗ ಹವಯŀನಗ ಸೇತಯನĺ ಕಟı,
ವವಹವಗಬೇಕಂದ ನಶĬಯವಯತ. ಧರ ಎರಯವ ಅನಕರಣವ ನಡದಹೇಗ ಹವಯŀ ಸೇತಗ ತಳ ಕಟıದನ.
ದಂಪತಗಳಗ ಒಂದ ಬಟıಗಂಬಯ ಕಸ ಹಟıತ! ಅಲŃಂದ ಗಂಡಹಂಡರ ತೇಥಥಹಳńಯ ಎಳńಮಸಗ ಹೇದದನĺ
ಅಭನಯಸದರ. ಮೇಳಗ ತೇರಗ ಹೇಗ ಮಠಾಯ, ಮಂಡಕħ, ಕಡಲ, ಖರ್ಥರ, ಬತĶಸ, ಪೇಪ ಮದಲದ
ಪದಥಥಗಳನĺ ವಕŁಯಮಡದ್ದನĺ ನಟಸದರ. ಒಂದ ಸರ ಗಂಡಹಂಡರ ಕಲಹವನĺ ಅಭನಯಸ ಹವಯŀನ
ಸೇತಯನĺ ಹಡಯವಂತ ಮಡದನ. ಆಗ ಆಟದ ಭೂಮಕಯಲŃ ಸೇತಯ ಅಣĵನಗದ್ದ ರಾಮಯŀನ ಅವಳನĺ ಬಡಸದನ.
ಆ ದನವಲŃ ಸೇತ ಹವಯŀರ ನಜವಗಯೂ ಮದವಯದವರಗಂತಲ ಹಚĬಗ ಮರದ ನಲದರ. ಒಬĽರನĺಬĽರ
ಅಗಲಲೇ ಇಲ್ಲ. ರಾತŁ ಮಲಗವಗಲ ಕಡ ಸೇತ ಹವಯŀನಡನೇ ಮಲಗವನಂದ ಹಠಮಡದ್ದಳ. ಆಗ ಗೌರಮĿನವರ
ಎರಡ ಗದĸಗದĸ, ಒಳಗ ಎಳದಕಂಡ ಹೇಗದ್ದರ. ಈ ವನೇದ ವವಹದ ಸದĸ ಎಲ್ಲರ ಕವಗ ಬದĸ. ವನೇದಕħಗ
ಎಲ್ಲರೂ ಅವರಬĽರನĺ ದಂಪತಗಳಂದೇ ಕರಯ ತಡಗದ್ದರ. ಇನĺಂದ ಸರ ಭಗವತರಾಟದಲŃ ನೇಡದ್ದ
ಸŅಯಂವರಾನಕರಣಯ ಲೇಲಯಲŃ ಸೇತ ಹವಯŀನಗ ತನೇ ತಯರ ಮಡದ ಹವನ ಮಲಯನĺ ಹಕ, ಅವನನĺ
ಪತಯನĺಗ ವರಸದ್ದಳ. ಮತĶಂದ ಸರ, ಆಗ ಸೇತಗ ಆರೇಳ ವಯಸತರಬಹದ. ಹವಯŀನಗ ಹನĺಂದ
ಹನĺರಡರಬಹದ. ಕನರಗ ಔತಣಕħ ಬಂದದ್ದ ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಜೈಮನ ಭರತವನĺ ಓದ ಅಥಥ ಹೇಳತĶದĸಗ
ಹಡಗರ;; ಅವರನĺ ಮತĶದ್ದರ. ಸೇತ ಹವಯŀನ ಹಗಲ ಮೇಲ ಕೈಯಟı ಅವನನĺ ಅಪĻಕಂಡಂತ ಕಳತದ್ದಳ. ಕಥಯಲŃ
ದಂಪತಗಳ ಅನರಾಗ ಪŁಸಂಗ ಬಂದಗ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಕಳತವರಗಲ್ಲ ಸೇತ ಹವಯŀರನĺ ತೇರಸ ಏನೇನೇ ಹಸŀದ
ಮತಗಳನĺ ಹೇಳಲ, ಬಲಕ ಬಲಕಯರಬĽರೂ ಅವಮನವದದರಂದ ಅಳತĶ ಒಬĽರನĺಬĽರ ಅಗಲ ದರ ದರ
ಸರದ ಕಳತದ್ದರ. ಗಲಬ ಪದಯ ಬಳಯಲŃ ನಂತದ್ದ ಸೇತಯ ಮನಸತನಲŃ ಇಂತಹ ನರಾರ ಚತŁಗಳ ಸಳದ ಅವಳಗ
ಹಷಥವಯತ. ಅವಗಳಲŃ ಮತĶ ಕಲವ ಸನĺವೇಶಗಳನĺ ನನದ ತನĺಳಗ ತನ ನಚಕಂಡ ಮಗಳನಗ ನಕħಳ. ಅವಳ
ಅಲŃದĸದನĺ ಅರಯದ ಹರಬಂದ ಸಮೇಪದ ಒಂದ ಕಂಬಯಲŃ ಕಳತ ಉಲŃಸದಂದ ಗನಲೇಲವಗದ್ದ ಒಂದ
ಪಕಳರ ಹಕħಯೂ ಅದರ ದನಯೂ ಅವಳ ಕಣĵಗಗಲ ಕವಗಗಲ ಬೇಳಗೇ ಇಲ್ಲ.

ಬಲŀವ ಕಳದ ತರಣŀವ ಪŁಪĶವದ ಮೇಲ ಸೇತ ಹವಯŀರ ಸಂಬಂಧವ ಲೇಕದ ದೃಷıಗ ದರ ದರವದಂತ
ಕಣತĶತĶ. ಆದರ ಅಂತರಂಗದಲŃ ಅವರ ಹಚĬ ಹಚĬ ಸಮೇಪವಗತĶದ್ದರ. ಆದರೂ ಅವರ ಸಂಬಂಧವ ಇನĺ ಯವಕ
ಯವತಯರ ” ಬೇಟ” ವಗರಲಲ್ಲ.;ಬಲಕ ಬಲಕಯರಲŃರವ ಮಗĹವದ ” ಬಲŀ ಪŁಣಯ” ಮತŁವಗತĶ. ಈಗ
ಅವರ ಒಬĽರನĺಬĽರ ಅಗಲದĸದರಂದ ವರಹಯತನಯೂ ಇರಲಲ್ಲ; ಒಬĽರನĺಬĽರ ಅನವರತವ ನನಯತĶಲ
ಇರಲಲ್ಲ; ನನĺ ಸೇತಗ ಹವಯŀನ ಆಲೇಚನಯೇ ಇರಲಲ್ಲ; ಈವತĶ ಚನĺಯŀನಂದ ಸದĸ ತಳದಮೇಲಯೇ ಆಕಯಲŃ
ಪವಥಸĿೃತ ಎಚĬತĶ, ಇಷı‌ದನವ ಸಪĶವಗದ್ದ ಸĺೇಹವ ಮತĶ ಪŁಬದ್ದವಗತĶ. ಹವಯŀನ ಮನದಲŃ ಅದ ಕಡ
ಆಗರಲಲ್ಲ.

ಹಠಾತĶಗ ಸೇತ ಕಣತĶದ್ದ ಹಂಗನಸನ ಬಣĵದ ಗಳń ಬರದಂತಗ ಎಚĬತĶ ನೇಡತĶಳ; ಬಳಯಲŃದ್ದ ಎತĶರವದ ಒಂದ
ಅಡಕಯ ಮರದಂದ ಹಳಯಂದ ಕಳಗ ಬೇಳತĶತĶ. ನೇಳವಗದ್ದ ಅದರ ಕಂದ ಬಣĵದ ಸೇಗಯ ಗರಗಳ ಗಳಯಲŃ
ಥರಥರ ನಡಗತĶದĸವ. ಅದ ĔಣಧಥದಲŃಯ ಕಳಗದ್ದ ಒಂದ ಬಳಯ ಸಸಯ ಹಡಲಗ ತಗ, ಅದರ ಅಖಂಡ ಸĺಗĸ
ಕೇಮಲ ಶŀಮಲವಗದ್ದ ಎಲಯನĺ ಸೇಳ, ನಲದ ಮೇಲದ್ದ ಮೇಲ ಸಪĻನ ಜಗĩನ ಮೇಲ ದಢಾರ್ ಎಂದ ಶಬĸ
ಮಡಕಂಡ ಬದĸತ. ಬಳಯ ಹಡಲ ಆಘತಕħ ತತĶರಸ ಮೇಲಕħ ಕಳಕħ ಉಯŀಲಯಂತ ತಗತ, ಮಸ ಬಣĵದ
ಕಠನ ದೇಹ, ಮೇಘ ಚಂಬತವದ ಉನĺತಶರ, ಶರದಲŃ ಪೌರಷಯಕĶವಗ ಬಳದ ನಲĸಸಗ ಧನಸತನಂತ ಕಳಗ ಬಗದ್ದ
ಕಪĻ ಹಸರನ ಹಡಲಗಳ, ಆ ಹಡಲಗಳ ಕೇಂದŁದಲŃ ಹಸರ ಈಟಯಂತ ಚಪಗ ನಟıನ ಗಗನಕħದರಾಗ ನಂತದ್ದ ಅದರ
ಸಳ, ಹಡಲಗಳ ಬಡದಲŃದ್ದ ಕಡಹಸರ ದಂಡಗದರಾಗ ತಯಯ ಒಲĿ ಹಸಳಯ ಹೃದಯವನĺ ಆವರಸವಂತ ಒಳಗದ್ದ
ಮೃದವದ ಹಂಗರವನĺ ಅಪĻದ್ದ ಬಳ ಹಳದ ಬಣĵದ ಹಂಬಳ- ಇವಗಳಂದ ಅಲಂಕೃತವಗ ಧೇರವಗ ನಂತ
ಹವಯŀನನĺ ಸĿರಣಗ ತರತĶದ್ದ ಆ ಅಡಕಯ ಮರದ ಬಡದಲŃ ಬಳಯ ಸಸ ಸೇತಗ ತನĺನĺ ಜİಪಕಕħ ತರವಂತತĶ.
ಬಳಯ ಕಂದನ ಹಡಲ ತಗ ತಗ ಕŁಮೇಣ ನಶĬಲವಯತ. ಅಣĵನಗ ಹೇಳದ್ದಂತ ಸೇತ ಹ ಕಯŀಲಲ್ಲ. ವಸಂತದ
ಮಂದಪವನನ ಉದŀನದ ಕಸಮ ಕಂಜಗಳಲŃ ಲಲತ ಗಮನದಂದ ಸಂಚರಸವಂತ ಅವಳ ಸŅಲĻ ಉತħಂಠತಭವದಂದ
ಬಣĵದ ಸೇರಯ ನರ ಸದĸಮಡ ಬಳಕವಂತ ತೇಲ ನಡದ ಮನಯ ಹಬĽಗಲನĺ ಪŁವೇಶಸತĶದĸಗ ಕಟıಗಯಡ ತಯದನ
ಮೈ ನಕħತĶದ್ದ ಎಳಗರವಂದ ಸೇತಯನĺ ಎವಯಕħದ ನೇಡತĶತĶ.

ಸೇತ ಕಲ ತಳದಕಂಡ, ಹಗಳನĺ ತನĺ ಕಟıಡಯಲŃಟı ಅಡಗಮನಗ ಹೇದಗ ಗೌರಮĿನವರ ಹೇಳಗ

ಮಡವ ಸನĺಹದಲŃದ್ದರ. ಚನĺಯŀನ ತಂಡ ಪರೈಸ ಕಫ ಕಡಯತĶದ್ದವನ” ಹ ಕಯĸಯĶ?” ಎಂದ ತಂಗಯ ಕಡಗ
ವŀಂಗŀವಗ ನೇಡ ನಕħನ. ಸೇತ ಹಬĽ ಗಂಟಹಕ ಮತಡದ ತಯಗ ಕಲಸದಲŃ ನರವದಳ.
 ಕನರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮರನಯ ಹಂಡತ
ಕನರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮಂಗಳರ ಹಂಚನ ದಡijಮನ ಕಡ ಕಕħರದ ಬಟıಗಡijಗಳ ತಪĻಲನಲŃ. ಮಹ ವಟವೃĔದ
ಬಡದಲŃ ಎದĸರವ ಹತĶದ ನನಪ ತರವಂತ ಏಕಂತವಗತĶ. ಮನಯ ಪವೇಥತĶರ ದಕħಗಳಲ್ಲಂತ ಕಡಬಟıಗಳ
ಹಗĩೇಡ ಭಯಂಕರ ಸಮೇಪವಗ ಮೇಲದĸತĶ. ಪಶĬಮ ದಕ್ಷಿಣ ದಕħಗಳಲŃ ಅವರ ಗದĸ ತೇಟಗಳ, ಒಕħಲ ಮತĶ ಆಳಗಳ
ಹಲŃಮನ ಮತĶ ಬಡರಗಳ. ಕಣ. ಕಟıಗ ಹಟıಗಳ ಇದ್ದವ.

ಮನ ಹಳಯ ಕಲದĸ. ರಚನಯಲŃ ಎಲŃಲŃ ನೇಡದರೂ ಭೇಮತ ಪŁಧನವಗತĶ. ಗೇಡ ಕಂಭಗಳಂದ ಹಡದ ತಲ
ಪಕಸ ರೇಪಗಳವರಗ ಸķಲತ ತೇರತĶತĶ. ಮನಗ ಹದಸದ್ದ ಮಂಗಳರ ಹಂಚಗಳ ಮಳ ಬಸಲಗಳಲŃ ಹವಸ ಹಬĽ,
ಒಣಗ, ತಮಗ ಸಹಜವಗದ್ದ ಮಣĵನ ಕಂಬಣĵವನĺ ತರದ ಕಪĻಗದ್ದವ. ಅಲ್ಲಲŃ, ಮಂಗರಗಳಲŃ ಬದ್ದ ದಡij ದಡij
ಆಲಕಲŃಗಳಂದ ಬರಕ ಬಟı ಸೇರತĶದ್ದ ಹಂಚಗಳನĺ ತಗದ ಹಸ ಹಂಚಗಳನĺ ಹಕದĸದರಂದ ಸವಥಸಮನŀವದ
ಪŁಚೇನತಯ ನಡವ ಅಪವಥವ ವರಳವ ಆಗರವ ನವೇನತ ತಲಹಕದಂತತĶ. ಮನಗ ಉಪಯೇಗಸದ್ದ
ಮರಮಟıಗಳಲ್ಲ ಅನೇಕ ವಷಥಗಳಂದ ಹಗ ಹಡದ ತರಣĵ ಬಳದಂತ ಕರŁಗಗದ್ದವ. ಗೇಡಗಳಲŃ ಒಂದರಡ ಎಡ
ಹತĶಗಳ ದಡijದಗ ಬಳದದ್ದವ. ಆ ಹತĶಗಳಗ ಪಜ ಸಮಯದಲŃ ಬಳದದ್ದ ಕಂಪ ಬಳ ನಮಗಳ ಚತŁ ವಚತŁವಗದ್ದವ.
ಪŁಕರದ ನಡವ ಇದ್ದ ಅಂಗಳದಲŃ ಕಗĩಲŃನಂದ ವರಚಸದ್ದ ಒಂದ ದಡij ತಲಸೇ ಪೇಠವ ಶರದಲŃ ಪಷĻವಗ ಬಳದದ್ದ
ಒಂದ ತಲಸಯ ಗಡವನĺ ಹತĶ” ಅಂಗಳದ ದೇವರಾಗ” ಕಳತತĶ. ಅಂಗಳದ ಮಲಯಲŃ ಅಡಕ ಒಲ; ಪಕħದಲŃ ಮಣĵದ
ನೇಗಲ ಜಗಲಯ ಮೇಲ ಒಂದ ಹಗĩಡಯರದ ಸತĶಲ ಕಲವ ತರಪತಯ ಬಣĵದ ಚತŁಗಳದĸವ. ಜತಗ ರವವಮಥನ
ಬಣĵದ ದೇವತಗಳ ಕಳತದ್ದರ. ಒಬĽಬĽರ ದೇಶ ಭಕĶರ ಪಟಗಳ ಭರತಂಬಯ ಚತŁ ಪಟವ ಅಲŃದĸದ.
ಸವಥವŀಪಯಗತĶದ್ದ ರಾಷ್ಟ್ರೇಯ ಮಹಸಭಯ ಪŁಭವವ ತನĺ ಕ್ಷಿೇಮಕರವದ ಆಶೇವಥದ ಹಸĶವನĺ ಆ ಮಲನಡನ
ಮಲಗ ಚಚತĶ ಎಂಬದಕħ ಸĻಷıವದ ಸಕ್ಷಿಯಗ. ಆ ಮನಯಲŃ ಪŁಚೇನ ನವೇನಗಳ ಸĺೇಹವೇ ಸಮರವೇ
ನಡಯತಡಗದ್ದಂತ ತೇರತĶತĶ. ಇದ ಆ ಮನಯ ಸನĺವೇಶ ಮತĶ ರೂಪಲĔಣಗಳ ಸķವರ ಸķತಯ ಸķಲರೇಖ ಚತŁ.

ಅದರ ಜಂಗಮಸķತಯೂ ಸಧರಣವಗ ಕತಹಲಕರಯಗಯೇ ಇರತĶತĶ. ಏಳಂಟ ನಯಗಳ. ಕಲವ ಚೇನ, ಕಲವ
ಕಂತŁ. ಕಲವ ಬಳ, ಕಲವ ಕಪĻ, ಕಲವ ಬಣĵ ಬಣĵ . ಕಲವ ಮಲಗದ್ದರ, ಕಲವ ಒಳಗ ಹರಗ ಸತĶವದ. ಆಗಗ ಗೌಡರ
ಹತĶರಕħ ಕಯಥಥಥವಗ, ಬಳ ಬಟıಯವರೂ ಆಳಕಳಗಳ ಬಂದ ಹೇಗತĶರವದ. ಹತĶಲ ಕಡಯ ತಮĿ
ಪŁಪಂಚವನĺ ಅತಕŁಮಸ ಬಂದ ಕೇಳಗಳ- ಹಂಜ, ಹೇಂಟ, ಮರ ಇತŀದ ಅಲ್ಲಲŃ ಸತĶ ಮೇಯತĶದĸ, ಅನವಯಥವಗ
ಅಸಹŀಮಡ, ಯರಾದರೂ ಮನಷŀರಾಗಲ ನಯಗಳಗಲ ಅಟıದಗ ಮತŁವೇ ಕಕħಟನದದಡನ ಹರಗ
ಧವಸವದ. ಮನಗ ಹತĶಕಂಡೇ ಇದ್ದ ಕರಯವ ಕಟıಗಯಂದ ವಶೃಂಖಲವದ ದನಕರಗಳ ಒಮĿಮĿ ಸĻಷıವದ ತಮĿ
ಖುರಪಟ ಧŅನಗಳಂದ ಅಲŃದ್ದವರಗ ತಮĿನĺ ಅಟıವಂತ ಎಚĬರಕ ಹೇಳತĶ ಬರವದ; ಬತĶ ಮದದ ಸದĸ ಮಡವದ.
ಇತŀದ, ಇತŀದ, ಇತŀದ.

ಇಷıಲ್ಲವ ಆ ಮನಯ ಮಂಚಕಡ” ಯ ಚತŁ. “ಹತĶಲ ಕಡ” ಯ ಚತŁವೇ ಬೇರ. ಅಲŃ, ಸಂದಭಥ ಸಕħದಗಲಲ್ಲ
ಕŁಮಕŁಮಗಳನĺ ಒಂದನತ ಗಣನಗ ತರದ ತಮĿ ಉದರ ಪೇಷಣ ಮಡಕಳńತĶ ಡಳńೇರ ಕಲ ಚಚಕಂಡ
ಬದĸರವ ಕನĺ ಮರಗಳ! ತನĺ ಹ ಮರಗಳಡನ ನಲವನĺ ಕದರ ಗಲೇಜ ಮಡತĶರವ ಹೇಂಟ. ಮಲಯಲŃ ಸಕħದ
ಮೇಲ ದಡij ಬಟıಯಲŃ ನಲŃಹಲŃನ ಮೇಲರವ ಮಟıಗಳನĺ ರಕħಗಳಲŃ ಅಪĻಕಂಡ ಕವ ಕತರವ ಕಕħಟ ಗಭಥಣ!
ಒಂದಡ ದಡijದದ ಮರವನ ಒಲ. ಅಲŃಯೇ ಮೇಲಗಡ ನೇತಡತĶರವ ತಟıಯಲŃ ಸಂಡಗ ಮಡಲ ಒಣಗಲಟıರವ
ಮಂಸದ ದಡij ದಡij ತಂಡಗಳ. ಅಟıದ ಮೇಲ ಕರಹಡದ ಪರಕಗಳ ದಡij ಕಟı. ಒಂದಕಡ ಗೇಡಗ ಆನಸ
ನಲŃಸರವ ಒಂದರಡ ಒನಕಗಳ. ಬಳಯಲŃ ಕಲŃನ ಒರಳ ಮತĶ ಕಡಗಂಡ. ಒಂದ ಬೇಸವ ಕಲŃ; ಮಟıಗತĶ; ನೇರ
ತಂಬದ ತಮŁದ ಹಂಡ, ಸಂದಗಂದಗಳಲŃ ಕಕħರದರವ ಜೇಡರ ಬಲಗಳ ತಮಲ ಜಟಲ ವನŀಸ! ಮಡದ ಬಸಡರವ
ಒಣಗದ ಹಮಲ. ತಲ ಬಚ ಎಸದರವ ಕದಲನ ಕರಯ ಮದĸ. ತಂಬಲದ ಕಂಪದ ಉಗಳ. ಇವಗಳಗಲ್ಲ
ಮಕಟಪŁಯವಗ ಮತŁದ ವಸನ, ಇತŀದ,ಇತŀದ,ಇತŀದ!
ಆ ಮನಯಲŃ ಮವತĶ ನಲŅತĶ ಮಂದ ನರಾತಂಕವಗ ವಸಮಡಬಹದಗತĶ. ಈ ಕಥಯ ಕಲಕħ ಪವಥದಲŃ
ಗಂಡಸರ. ಹಂಗಸರ. ಮಕħಳ ಎಲŃ ಇಪĻತęದ ಮವತĶ ಮಂದ ಮನಯವರೂ ಹತĶ ಹದನೈದ ಜನ ಸೇವಕರೂ ಒಟı
ನಲŅತęದ ಜನಗಳ ಮ ಟıಗ ಮನಯನĺಲ್ಲ ತಂಬರತĶದ್ದರಂತ; ಒಟı ಕಟಂಬವಗದĸದರಂದ ಹಗದĸದರಲŃೇನ
ಆಶĬಯಥವಲ್ಲ. ಆದರ ಕಲವ ವಷಥಗಳ ಹಂದ ಮನಗ ಮರಯಮĿನ ಸಡಬ ರೇಗ ಕಲಟı ಅನೇಕರನĺ ಆಹತ
ತಗದಕಂಡದ್ದರಂದ ಈಗ ಆ ಕಟಂಬದಲŃ ಏಳ ಜನರ ಮತŁ ಇದ್ದರ. ಅದರಲŃಯೂ ಹವಯŀ ರಾಮಯŀರ ಓದಲ
ಹೇಗದĸದರಂದ ತತħಲದಲŃ, ಆಳಗಳನĺ ಬಟıರ, ಮನಯವರಾಗದ್ದವರ ಐದೇ ಮಂದ. ಯಜಮನರಾಗದ್ದ
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ; ಅವರ ಮರನಯ ಹಂಡತ ಸಬĽಮĿ; ಅವರ ಎರಡನಯ ಹಂಡತಯ ಮಕħಳದ ಪಟıಮĿ. ವಸ;
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಗತಸದ ಅಣĵನ ಸಹಧಮಥಣಯೂ ಹವಯŀನ ಮತೃವ ಆದ ನಗಮĿನವರ.

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಮದಲ ಅವರ ಅಣĵ ಸಬĽಯŀಗೌಡರ ಸಯವಗ ಅವರಗ ಚಂದŁಯŀ ಗೌಡರಗ ಮನಸತ
ಸರಯರಲಲ್ಲ. ನಗಮĿನವರ ತಮĿ ಗಂಡನ ಸವಗ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರೇ ಕರಣವಂದ ಎಲ್ಲರಂದಗ ಸರತĶದ್ದರ. ತನĺ
ಗಂಡನ ಮೇಲ “ದಯŀಮಡ” ಕಂದರಂದ ಆಕ ನಂಬಟıದ್ದರ. ವಸĶವಂಶ, ಅವರ ರೇಷĿ ಕಯಲಯಂದ ಮೃತರಾಗದ್ದರ.
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರೂ ನಗಮĿನವರ ಮತನಲŃ ಇತರರಗ ನಂಬಗಯಗವಂತ ವತಥಸತĶದ್ದರ. ಆಕಯ ವಷಯದಲŃ
ದŅೇಷದಂದಲ್ಲದದ್ದರೂ ಅನದರದಂದ ಇರತĶದ್ದರ. ನಂದದಯ ನಗಮĿವನರಗ ಅವರ ಒಂದಂದ ಅನವರಣಯೂ
ಭಯಂಕರರ ವೈರದಂತ ತೇರತĶತĶ. ಹವಯŀನಗ ಇದಲ್ಲ ಗತĶದ್ದರೂ ಆತನ ಭವಜೇವಯಗದĸದರಂದಲ. ಆತನ
ಗಮನವಲ್ಲ ವದŀಜಥನಯ ಕಡಗದĸದರಂದಲ, ರಾಮಯŀನ ವಶŅಸದ ಪŁಭವದಂದಲ, ಯವ ಇತŀಥಥದ ಕಯಥಕħ
ಕೈಹಕದ ಸಮĿನದ್ದನ.

ರಾಮಯŀನ ತಯ- ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಪŁಥಮ ಪತĺ- ತೇರಕಂಡಗ ಅವರ ದಃಖತರೇಕದಮದ ಆತĿಹತŀ

ಮಡಕಳńಲೇಸಗ ಬಂದಕನĺ ಕೈಗ ತಗದಕಂಡದ್ದರೂ ಒಂದ ವಷಥದ ಒಳಗಗಯ ಅವರಗ ಎರಡನ ವವಹ
ನಡದಹೇಗತĶ. ಎರಡನ ಹಂಡತ ಪಟıಮĿ ವಸ ಇಬĽರನĺ ಹತĶ, ಮರನಯ ಹರಗಯಲŃ ಶಶ ಸಮೇತ
ದವಂಗತರಾದರ. ಅವರ ತೇರಕಂಡ ಇನĺ ಒಂದ ವಷಥ ಕಳಯವದರಳಗ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಮರನಯ ಮದವ
ಅವಶŀಕತಯೂ ತೇರ ಎಲ್ಲರನĺ ಆಶĬಯಥಗಳಸದರ. ಅವರ ವಧುರರಾದ ಕಲವ ತಂಗಳಳಗ ಅವರ ಮೇಲ ಅಪವದ
ಹಟıತĶ. ಅವರ ಸೇರಗರರಾಗದ್ದ ರಂಗಪĻಸಟıರ ಕೈಕಳಗ ಕಲಸ ಮಡತĶದ್ದ ಒಬĽ ದಕ್ಷಿನ ಕನĺಡ ಜಲŃಯ ಹಂಗಸನ ಪರವಗ
ಅವರ ಪŁದಶಥಸದ ಅನನŀ ಸಧರಣವದ ಅನರಾಗವ ಅಪವದಕħ ಕರಣವಗತĶ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ದೃಢಕಯರಾಗ
Ħಮಂತರಾಗದ್ದರೂ ನಡವಯಸತ ಮೇರದĸದರಂದಲ ಮರ ಮಕħಳ ತಂದಯಗದĸದರಂದಲ, ಸಸಂಸ್ಕೃತರಾದ
Ħಮಂತರಲ್ಲರೂ ಅವರಗ ಹಣĵ ಕಡಲ ಹಂಜರದರ. ಗೌಡರ ಅಪŁತಭರಾಗದ ನಲŃಹಳńಗ ಹೇಗ ಹಣĵ ಕೇಳದರ.
ಅಸಂಸ್ಕೃತರೂ ಒರಟ ಜೇವಗಳ ಬಡವರೂ ಆಗದ್ದ ನಲŃಹಳńಯವರ ಹಗĩ ಮರಮತಡದ ಹಣĵ ಕಡಲ ಒಪĻದರ. ಆ
ವಚರ ತಳದ ಕಡಲ ಮತĶಳń ಶಮಯŀಗೌಡರೇ ಮದಲದ ಹತಚಂತಕರೂ ಬಂಧುಗಳ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರನĺ ಆ
ಸಹಸದಂದ ಪರಾಜ್ಞĿಖಗಳಸರ ಪŁಯತĺಸದರ. ಆ ಹಣĵನĺ ತರವದ ನಮಗ ಯೇಗŀವಲ್ಲ ಎಂದರ. ಪಟıಮĿ, ವಸ
ಇಬĽರೂ ತಮĿ ದಡijಮĿನಂದ ಎಲ್ಲ ವಷಯಗಳನĺ ಅರತ ಕಣĵೇರ ಕರದರ. ಗೌಡರ ಮೇಲ ದŅೇಷವದ್ದ ನಗಮĿನವರಗ
ಕನಕರವಂಟಯತ. ಏನಂದರೂ ಗೌಡರ ನವದಂಪತŀ ಪŁೇಮವ ಮತŁ ಒಂದನತ ಕಗĩಲಲ್ಲ. ವವಹವ
ನಶĬಯವಯತ. ಮೈಸತನಲŃದ್ದ ಹವಯŀ ರಾಮಯŀರಗ ವಷಯವೇನ ಗತĶಗಲಲ್ಲ. ಗೌಡರ ಇಷıದ ಪŁಕರ ವವಹ
ಮಹೇತತವಕħ ಅವರಬĽರನĺ ಆಹŅನಸಲ ಇಲ್ಲ. ಆದಕರಣ ಗೌಡರ ತೃತೇಯ ವವಹದ ವಚರದಲŃ ಅವರಲŃ ಸಂಪಣಥ
ಅಂಧಕರವತĶ.

ಅಂತ ಸಬĽಮĿನ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಧಮಥಪತĺಯಗ ಕನರಗ ಬಂದಳ.

ಸಬĽಮĿ ಹಂದ ಒಂದರಡ ಸರ ವವಹ ಮಹೇತತವಗಳಗ ಹೇಗದĸಗ ನರದದ್ದ ಗೃಹಸķರ ಸಭಯಲŃ ಹವಯŀನ
ತೇಜೇಮತಥಯನĺ ನೇಡದ್ದಳ. ನರದದ್ದ ಸěೇಯರ ಅವನ ವಚರವಗ ಆಡಕಳńತĶದ್ದ ಪŁಶಂಸತĿಕವದ
ಮತಗಳನĺ ಕೇಳದ್ದಳ. ಹಡಗಯರ ಚಲವರಾದ ಹಡಗರನĺ ಕಂಡಗ ಏನೇನ ಭವಸತĶರೇ, ಊಹಸತĶರೇ
ಅಥವ ಆಶಸತĶರ ಅದನĺಲ್ಲವನĺ ಬರಯ ಹಗಲಗನಸಗಳಂಬದ ಆಕಗ ಚನĺಗ ತಳದತĶ. ನೈಶಕಶದ ಬಹದರ
ಪŁಂತದಲŃ ಶಶŅರ ಜŀೇತಯಂದ ತಳತಳಸವ ತರಗ ಅಳಪವ ಮಣĵನ ಹಣತಯಗದ್ದಳವಳ. ಉರಯವ ಸಡರಲ್ಲದ
ಮಣĵನ ಹಣತ ಆ ದರದ ತರಗಯೇ ತನĺದಯಲŃರದ ಸಡರಾಗಬೇಕಂದ ಬಯಸದರ ಅದ ಅಪŁಪŀವೇ ಹರತ
ಅಪರಾಧವಲ್ಲ. ಕನರನ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ತಮĿ ಮನಗ ಹಣĵ ಕೇಳಲ ಬಂದದĸರ ಎಂಬ ಸದĸ ಆಕಯ ಕವಗ ಬದ್ದ ಕಡಲ
ಅಘಟನ ಘಟನವದಂತ ಆಕಗ ದಗľ್ರಮಯದರೂ, ನಲಕದ ನĔತŁವ ಹಸĶಗತವಗತĶದಂದ ಆನಂದ ಸಂಭŁಮ
ಸŁೇತವಗದ್ದಳ. ಆದರ ನಜವದ ಸಂಗತ ತಳದ ಮೇಲ ಆಕ ಹತಶಯದರೂ ಹಚĬೇನ ವŀಸನಪಡಲಲ್ಲ. ಸಧರಣ
ಜೇವನಕŁಮದಂತ ಆಕ ಯವನದರಬĽ ಬಡ ರೈತನ ಕೈ ಹಡದ ದಡಮಯಂದ ಜೇವನಯತನ ಮಡಬೇಕಗತĶ.
ಕನರನಂತಹ ಒಂದ ದಡij ಮನಗ ಯಜಮನರಾಗ ಗಣŀರಾಗದ್ದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಕೈಹಡಯವದ
ಹಗĩಡತಯಗವದ ಒಂದ ಮಹ ಸಕೃತವಂದೇ ಭವಸ ಸಂತಷıಳದಳ. ಕಶಲಹೃದಯರಾದ ತರಳಯರಗದರ ತವ
ಒಲದವನನĺಳದ ಬೇರಯವನನĺ ಮದವಯಗವದ ವಧುರ ವವಹವ ಎದಬರಯವ ಮಹಸಂಕಟಗಳಗತĶವ.
ಆದರ ಸಬĽಮĿನ ಬಳನಲŃ ಅಂತಹ ಕಶಲತಗ ಅವಕಶವಗಲ ತವಗಲ ಸŅಲĻವ ಇರಲಲ್ಲ. ಆದ್ದರಂದ ಆಕ ಸಂಭŁಮದಂದಲ
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ತೃತೇಯ ವಧುವಗ ಕನರಗ ಬಂದದ್ದಳ.

ದರದŁದಲŃ ಹಟı ಬಳದ. ಅಸಂಸ್ಕೃತರಂದ ಪೇಷತವಗ, ಅವರ ನಡನಡ ಆಚರ ವŀವಹರ ಶೇಲಗಳನĺ ಕಲತ
ಸಬĽಮĿನಲŃ ಸಸಂಸ್ಕೃತ ಸěೇ ಸಹಜವದ ಔದಯಥ ಗಂಭೇಯಥ ನಯವನಯ ಸಂಯಮ ಸಂಚಲನಗಳ ಒಂದನತ
ಇರಲಲ್ಲ. ಆದಕರಣ ಅದವರಗ ಅವಕಶ ಸಕħದ ಸಪŁವಗದ್ದ ಅಹಂಕರ, ಛಲ, ದಪಥ, ಸŅಥಥಪರತ, ದರಭಮನ,
ಮದಲದ ಕಡಭವಗಳ ಆಕ ಯಜಮನರ ಪತĺಯಗ ಕನರಗ ಹಗĩಡತಯದ ಕಡಲ ಭಯನಕವಗ ಹಡಯತĶ
ನಂತವ. ಆಕ ಎಲ್ಲದರಲŃಯೂ ಎಲ್ಲರ ಮೇಲಯೂ ನದಥಕ್ಷಿಣŀವಗ ಹಕಂ ಚಲಯಸತಡಗದಳ. ಪŁತಯಂದರಲŃಯೂ
ಸಣĵ ಬದĸಯೇ ಪŁಕಶತವಯತ. ಅದ ಎಷı ಅಧೇಗತಗ ಇಳಯತಂದರ,ಹಟıದಂದನಂದಲ ಸಬನನ ಹಸರನĺೇ
ಕೇಳದ ಇದ್ದ ಆಕ, ಒಂದಸರ ನಗಮĿನವರ ವಸವನ ಮೈಗ ತನĺ ಸಬನನĺ ಹಚĬದರಂದ ಕೇಳ, ಬಯಗ ಬಂದಂತ
ಬಯĸಬಟıಳಂತ! ನಗಮĿವರಗ ಆ ಹಸ ಕಡ ರಾಣಯ ಆಳŅಕ ಸರಬೇಳಲಲ್ಲ. ಪಟıಮĿನಗಂತ ಸಬĽಮĿನ ನರಳ ಕಂಡರೂ
ಆಗದಂತಯತ. ತಪĻ ಬಣĵ ಮದಲದ ಪದಥಥಗಳಗಂತ ಆ ಹಗĩಡತ ಬೇಗಮದŁ ಮಡಬಟıಳ. ಹೇಗಗ ಮನಯಲŃ
ಮರ ಹತĶ ಕದನವಗ ನಮĿದ ತಪĻಹೇಗತĶ.

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಸŅಭವತಃ ದಪಥಶೇಲರಾಗದ್ದರೂ ತಮĿ ನವವಧುವನ ಮಧುಯಥಸರ ಶೇಷಣಸಕĶರಾಗ

ಅಂತರಂಗದಲŃ ಆಕಯ ಸತŁಗಂಬಯಂತದರ. ಚಕħವಯಸತನಲŃಗದ್ದರ ಸಬĽಮĿ ಅವರ ಕಣĵಗ ಸಂದರಯಗರವದಂತ
ಇರಲ, ಕರೂಪಯಗ ಕಣತĶದ್ದಳ. ಆದರ ಈಗ ಅವರಗ ಆಕ ರತಯಗದ್ದಳ. ಹಳಯದಕħ ಹಸದದದಲ್ಲವ
ಸೌಂದಯಥವೇ! ಅವರ ಸಬĽಮĿನನĺ ತದĸವದಕħ ಬದಲಗ ಆಕಯ ಚಡಯ ಮತಗಳಗ ಕವಗಟı ನಗಮĿನವರ
ಮೇಲಯೂ ತಮĿ ಸŅಂತ ಮಕħಳಬĽರ ಮೇಲಯೂ ಕಠೇರರಾದರ. ಇದರಂದ ಸಬĽಮĿನಗ ಮತĶಷı ಕೇಡ ಬಂದಂತಗ
ಎಲ್ಲರನĺ ಹಯತಡಗದಳ

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ತಮĿ ಹದನಂಟ ವಷಥದ ಪಟı ಹಂಡತಗ ಶರಣದದರಲŃ ಒಂದ ರಹಸŀವತĶ. ಹಚĬ
ವಯಸತಗದĸದರಂದ ಚಕħ ವಯಸತನ ಹಡಗಗ ತನ ವರನಲ್ಲ ಎಂಬದ ಅವರಗ ತಳಯದ ಇರಲಲ್ಲ. ಸೌಂದಯಥ ಯೌವನ
ಸರಸ ಇವಗಳಂದ ತರಣಯನĺ ವಶಮಡಕಳńವ ಸಯೇಗವ ತಮĿದಗರಲಲ್ಲವದದರಂದ ಚಡಯ ಮತ
ಕೇಳವದ. ಅವಳನĺ ಅನಗರಕವಗ ವತಥಸಲ ಬಡವದ. ವಸನ ಭೂಷಣಗಳನĺ ಮೇಲŅಯĸ ತಂದಕಡವದ. ಇವೇ
ಮದಲದ ಹೇನೇಪಯಗಳಂದ ತಮĿ ಪತĺಯ ಮನಸತನĺ ತಮĿ ಕಡಗ ಒಲಸಕಳńಲ ಸಹಸ ಮಡತĶದ್ದರ. ಅದ
ಅಲ್ಲದ ಆಕಯ ಹೃದಯವ ಅನŀಕŁಂತವದೇತ ಎಂಬ ಭೇತಯೂ ಅವರನĺ ಒಳಗಳಗೇ ಪೇಡಸತĶತĶ. ಆ ಆಶಂಕಗ
ಆಧರವಗದ್ದವರ ಅವರ ಮನಯಲŃ ಆಳ ಕಲಸಮಡಸತĶದ್ದ ಸೇರಗರ ರಂಗಪĻಸಟıರ.

ಅಂತ ನಲŃಹಳńಯ ಜನರಂದ” ಸಬĽ” ಎಂದ ಕರಯಸಕಳńತĶದ್ದವಳ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಕೃಪಯಂದ ಕನರ ಸಬĽಮĿ
ಹಗĩಡತಯಗದ್ದಳ.
 ಸೇರಗರರ ಕೇಪನ ಕೇವ
ತರಂಗತ ಸಹŀದŁ ಶŁೇಣಗಳಂದ ರಚತವದ ಬಹದರದ ಪŁಚೇ ದಗಂತ ರೇಖಯ ದೇಘಥ ಸಪಥವನŀಸವ
ಸದŀಃಪŁಫುಲŃತವದ ಉಷಃ ಕಂತಯಂದ ತಕħಮಟıಗ ಸĻಷıವಗದ್ದರೂ ಬೇಗಬೇಗನ ಪŁಸļಟವಗತĶದ್ದರೂ. ಕನರ ಬಟıದ
ಕನನಂತರದಲŃ ಮತŁ ಕತĶಲ ಇನĺ ದಟıವಗ ಮತĶಕಂಡಂತತĶ. ಗರಶಖರದಲŃ ಪಣಥಸಮಕೇಣಥವಗದ್ದ ಮಹ
ತರವಂದರಲŃ ಎಲಗಳ ಮರಯ ಕತĶಲಯ ಗಬĽದಲŃ” ಗತĶ ಕತ” ಹದಗಕಂಡದ್ದ ಕಡಕೇಳಯ ಹಂಜನಂದ
ಪವಥದಕħನ ಕಡಗಮĿಯೂ ಕಡನ ಕತĶಲಯ ಕಡಗಮĿಯೂ ನೇಡ ನೇಡ ಇಮĿನಸತ ಮಡಕಂಡತĶ. ಮಡಲನĺ
ನೇಡದರ ಪŁಭತ ಪಯಥಟನಕħ ಹರಡ ಎಂದ ಕರಯವಂತ ಮನಮೇಹಸತĶ. ಕಡನ ಕತĶಲಯದರೇ ಸŅಲĻ ತಳ
ಎನĺವಂತತĶ. ಮರಗಳ ದಟıೈಸವಕಯಂದ ತಂಗಳಯ ತೇಟಕħ ಅಡಚಣಯಗದ್ದರೂ ಅದರ ಕಳಪಥ ಎಲ್ಲ ಕಡಯೂ
ಹಸರಸತĶ. ಹಂಜನ ಬಚĬನಯ ತಪĻಳದ ಒಳಗ ನಗĩಹೇಗತĶ. ಅದ ಸಹಸ ಪŁೇರಕವಗದ್ದತೇ ಹರತ ಸಹಸ
ನವರಕವಗರಲಲ್ಲ. ಹಂಜ ಕವಗಟı ಆಲಸತ. ಅನಂತರಣŀವ ನಃಶಬĸವಗ ಘನೇಭೂತ ಮೌನದಂತತĶ. ಆದರ ತಸ
ಹತĶನಲŃಯ ಕಡನ ಕತĶಲಯ ಸೈನŀದಲŃ ಬರಕ ತೇರ ಅರಣೇದಯದ ಕರಣವಹೇನ ರಕĶರಾಗವ ಅಲ್ಲಲŃ ದಳಯಟı
ವನಪŁಂತವನĺ ಆಕŁಮಸಲರಂಭಸತ. ದರದ ಕಣವಯಲŃ ಸಳńಹಕಲ ತಡಗದ್ದ ಮಡವಳ ಹಕħಯ ಗನವ ಹಂಜನಗ
ಕೇಳಸ ತನ ಕಳತದ್ದ ಕಂಬಯ ದಪĻ ದಂಡನಮೇಲ ನಮರ ನಂತ, ನೇಳವಗ ಮೈಮರದ, ದೇಘಥಸŅರದಂದ ವನಮೌನವ
ಎಚĬರವಂತ ಕಗ, ಪಟಪಟನ ರಕħಗಳನĺ ಬಡಯತĶ ಕಳಗ ಹರತ. ಸತĶಲದ್ದ ಮರದ ಎಲಗಳ ಬರಬರನ ಸದĸ
ಮಡದವ. ಹಂಜದ ರಕħ ಪಕħ ತಪĻಳಗಳಲŃ ಪŁತಃ ಶೇತಲ ವಯ ಸŅಲĻ ವೇಗವಗಯೇ ಪŁವೇಶಸದ್ದರಂದ ಅದ
ಮದಲಗಂತಲ ಹಚĬ ತಂಪಗರವಂತ ತೇರತ. ನಲವನĺ ಮಟıದಡನ ಕತĶತĶ, ಎದಯಬĽಸ, ಕರಲನĺ ಕಂದಗೈದ,
ಪಕħದ ಗರಗಳನĺ ನಮರಸ ” ಕಕħಕೇ” ಎಂದ ಗಟıಯಗ ಕಗ, ಮತĶ ರಕħ ಬಡದ, ತನĺ ಕಲಸಕħ ಕಕħ ಹಕತ.
ಒಡನಯ ಕಡನಲŃ ಅಲ್ಲಲŃ ಕಡಕೇಳಗಳ ಕಗ ಪಟಪಟನ ರಕħ ಬಡಯವ ಸದĸ ಕೇಳಸತ.

ಹಂಜವ ತರಗಲಯಡಯ ಮಣĵನĺ ಕದರ, ಕದರ, ಹಳ ಹಪĻಟಗಳನĺ ಭಂಜಸತ. ನಡನಡವ ಒಂದಂದ ಸರ ಹಣĵ
ಕೇಳಗಳನĺ ಕರದ ಕಗತ.ಹಟı ತಂಬದ ಯವ ಹೇಂಟ ತನ ಪŁಣಯ ಸಖಕħ ಅಭಲಷ ಪಟıೇತ! ವನಕಕħಟರಾಜನ
ಬಳಗ ಯವ ರಾಣಯೂ ಬರಲಲ್ಲ. ಹಂಜವ ಮತĶ ಒಂದೇ ಸಮನ ನಲ ಕದರವ ಕಲಸಕħ ಕಲ ಹಕತ. ಸಮರ ಒಂದ
ಗಂಟಯ ಮೇಲ, ಹಟı ಪಟıಗ ತಂಬದ ಮೇಲ ಹಂಜಕħ ಮತĶ ಹೇಂಟಯ ನನಪಗ ಕಗತ. ಆ ಕಗನಲŃ “ಇನĺ ಮಂದ
ಏಕಂತವನĺ ಸಹಸಲರ” ಎಂಬ ವŀಥಯೂ” ಬ ಪŁಯ, ಬೇಗ ಬ”ಎಂಬ ಪŁೇಮಹŅನದ ಮಧುಯಥವ ಕಡದĸವ.
ಹಂಜವ ಬಂಕದಂದ ಸಲ ಸಲವ ಕಗ ಕರಯಲ ಒಂದ ಹೇಂಟಯೂ ಅದರ ದಡij ಮರಗಳ ಸದĸಮಡಕಂಡ
ಓಡಯೇಡ ಬಳಗ ಬಂದವ. ಹಂಜವ ಒಡನಯ ಹೇಂಟಯ ಬಳಗ ಹೇಗ ಪŁಣಯ ಪŁದಶಥನ ಮಡತ. ಆದರ ಹೇಂಟ
ಪಕħಕħ ಸರದ ಭೇಗಸಕĶಗಂತಲ ಭೇಜನಸಕĶಯನĺ ಹಚĬಗ ತೇರತ. ವಷಯವನĺ ತಳದ ಹಂಜವ ಪನಃ ನಲ ಕದರ,
ಹೇಂಟಯನĺ ಲಚಗಟı ಬಳಗ ಕರದ, ಹಳಗಳನĺ ತನĺಸತಡಗತ. ಔತಣಕħ ಅನಹತರಾಗದ್ದರೂ ಮರಗಳ ತಯಯ
ಉಣಸನಲŃ ಪಲಕಂಡವ.

ಸಯೇಥದಯವಗ ಹಂಬಸಲ ದೇಘಥತರಚĭಯಗಳ ಮಧŀ ತರ ಬಂದ ಕರಚಲ ಗಡಗಳ ಮೇಲಯೂ ಪಣಲಗ

ಹಣದಕಂಡದ್ದ ಬಳń ಹದರಗಳ ಮೇಲಯೂ ಶಷħಪಣಥವೃತವಗದ್ದ ನಲದ ಮೇಲಯೂ ಬದĸತ. ಇತರ ವನŀಪಕ್ಷಿಗಳ
ತಮĿ ತಮĿ ಧŅನ ಪŁದಶಥನದಲŃ ತಡಗದವ. ಒಂದ ಕಡ ಕಜಣವ ತನĺ ಸŅಗೇಥಯ ಸಮಧುರವದ ಗನಧರಯಂದ
ಅರಣŀ ಪವಥತಗಳನĺ ಸಂಗೇತ ಸŁೇತದಲŃ ತೇಲಸತĶತĶ. ಒಂದ ಕಡ ಗಳವಂಡಗಳ ಚಕತ ವಣ ಮನೇಹರವಗತĶ. ಒಂದ
ಕಡ ಕಮಳń ಲಲನಕಂಠವ ಬಸಲ ಬದĸದ್ದ ಮರದ ಬರಲ ನತĶಯಂದ ದನಜೇನ ಸಸತĶತĶ. ಒಂದಡ ಮಂಗಟı ಹಕħಗಳ
ವಕಟ ನದವ ಕಡನĺ ಭಯಗಳಸವಂತತĶ. ಹ ತಂಬದ ಮರಗಳಲŃ ಲಕ್ಷಿಂತರ ಜೇನ ಹಳಗಳ ಓಂಕರದಂತ
ಝೇಂಕರಸತĶದ್ದವ. ಸಂತೇಷದ ಸಂಭŁಮದಲŃ ಹಂಜವ ಮತĶ ಕೇಕ ಹಕ ಕಗತಡಗತ. ಈ ಸಲದ ಕಗ
ಹಣĵಕೇಳಯನĺ ಕರಯಲಸಗವಗರಲಲ್ಲ; ತನ ಗಂಡ ಎಂಬದನĺ ಹಮĿಯಂದ ಕಡಗಲ್ಲ ಸರವ ಕಗಗತĶ.
ಆದರೂ ಸŅಲĻ ಹತĶನಲŃಯ ಹೇಂಟಯಂದ ದರದಲŃ ” ತಕೇ ತಕ ತಕ ತಕ” ತಕೇ ತಕ ತಕ ತಕ ” ಎಂದ ಬೇಟದ
ಧŅನ ಮಡತಡಗತ. ಹಂಜವ ತಲಯನĺ ಸŅಲĻ ಒಲದ, ಒಕħಣĵನಂದಲ ಬಹದರ ನೇಡವಂತ ಒಂಟಗಲನಲŃ ನಂತ
ಕತಹಲವಷıವಗ ನಷĻಂದವಗ ಆಲಸತ. ಜತಯಲŃ ಹೇಂಟಯದ್ದರೂ ಕಡ ಅದರ ಮನಸತ ಚಂಚಲವಗ ಮತĶಂದ
ಹೇಂಟಗ ಮರಹೇಯತ. ಹಂಜವ ಇದನĺ ತŀಜಸಲಂದಲ್ಲ. ಅದನĺ ಬಳಗ ಕರಯಲಂದ, ಸŅಲĻ ದರ ಓಡಹೇಗ ನಂತ
ಕೇಕ ಹಕತ! ಆ ಕಗ ಮರದನಯಯತ. ಆದರ ಆ ಹೇಂಟ ಬಳಗ ಬರದ ಮದಲದ್ದ ಜಗದಂದಲ ತಕೇ ತಕ ತಕ ತಕ”
ಎಂದ ಕರಯತಡಗತ. ಹಂಜದ ಮನಸತ ಕಣದ ಹಣĵಗ ಅಳಪತ. ಮತĶ ಸŅಲĻದರ ಓಡಹೇಗ, ಸಂಶಯದಂದ ನಂತ,
ತನ ಹಂದ ಬಟı ಬಂದದ್ದ ಹೇಂಟಮರಗಳ ಕಡಗ ಮಂದ ಹೇಗಲೇ ಬೇಡವೇ ಎಂದ ಪŁಶĺ ಕೇಳವಂತ ನೇಡತ. ಹೇಂಟ
ಮತĶ ಮರಗಳ ನಲವನĺ ಕದರವದರಲŃಯೂ ಮತಯಂದ ಕಟಕವದರಲŃಯೂ ತಲŃೇನವಗದĸ ಹಂಜದ ಕಡಗ
ಗಮನವಟıಂತ ತೇರಲಲ್ಲ. ಪನಃ ” ತಕೇ ತಕ ತಕ ತಕ!” ಹಂಜವ ಬಚĬ ಎರಡ ಹಜĮ ಹಂದ ಸರದ ನಂತತ. ಅದರ
ನಲವನ ಭಂಗ ನೇಟಕħಂತಲ ಹಚĬಗ ಆಲೇಚನಯನĺೇ ಸಚಸವಂತತĶ. ಏಕಂದರ ಆ ಹೇಂಟಯ ಕರಯಲŃ ಏನೇ
ಅಪಸŅರ ಕೇಳಸದ ಹಗಯತಲ್ಲವೇ? ಪನಃ ” ತಕೇ ತಕ ತಕ ತಕ ತಕ!” ಚಃ! ಅಪಸŅರವಲŃ ಬಂತ! ಅದ ಕಕħಟ ಲಲನಯ
ಇನದದ ಸಸŅರ ಮೇಳವಲ್ಲದ ಮತĶೇನ? ಎಂದ ಯೇಚಸತĶರವಷıರಲŃ ಮತĶ! ” ತಕೇ ತಕ ತಕ ತಕ ತಕ! ತಕೇ ತಕ
ತಕ ತಕ!” ಹಂಜವ ಪŁಣಯವೇಶದಂದ ಮಂದ ನಗĩ ಇಳಜರನಂದ ಉಬĽನ ಕಡಗ ಧವಸತ. ಸŅಲĻ ದರ ಹೇಗ
ನೇಡತĶದ; ಪದಗಳ ನಡವ ಅಡಗ ನಂತಂತದ ಒಂದ ಮನಷŀಕರ! ಅಲŃಂದಲ ಕೇಳಬರತĶದĸದ ಆ ಮಯ ಹೇಂಟಯ
ಕರ! ಹಂಜವ ಬದರ ಹಂತರಗವದರಲŃತĶ. ಅಷıರಲŃ ಏನೇ ದೇಹಕħ ತಗಲದಂತಗ ಮಹ ಶಬĸವಯತ. ಹಂಜವ
ಮಛಥ ಹೇಗ ನಲಕħರಳತ! ಆ ಕೇವಯೇಡನ ಸದĸಗ ಬದರ, ಹಂದ ತಸ ದರದಲŃ ಮೇವರಸತĶದ್ದ ಹೇಂಟ ತನĺ
ಮರಗಳಡನ ರಕħಗ ಬದĸ ಹೇಳತ.

ಇನĺ ಬಸಯಗದ್ದ ನಳಗಯ ತದಯಂದ ಹಗಯಡತĶದ್ದ ಕೇಪನ ಕೇವಯನĺ ಕೈಯಲŃ ಹಡದ, ಕನರ ಸೇರಗರ
ರಂಗಪĻ ಸಟıರ ತವ ಅಡಗ ನಂತದ್ದ ಹದರನಂದ ಹರಗ ನಗದ, ಹಂಜವದ್ದ ಜಗಕħ ಕತರದಂದ ನಗĩದರ. ಹಂಜವ
ನಶĬಲವಗ ಬದĸತĶ. ಅದರ ಮೈಯಂದ ಚಮĿದ ನತĶರ ನಲದ ಮೇಲಯೂ ತರಗಲ ಕಸಕಡijಗಳ ಮೇಲಯೂ ಕಂಪಗತĶ.
ತಂಡಯ ಹಣĵನĺ ನಗವಂತ ಕಂಪ ದಸವಳವನĺ ಮೇರ ಆರಕĶವಗದ್ದ ಅದರ ಚಟı ನತĶಯನĺ ಕೇಮಲ
ರಮಣೇಯವಗ ಅಲಂಕರಸತĶ. ಅದರ ಕತĶನ ಮೇಲದ್ದ ಪೇತವಣಥದ ತಪĻಳĩರಗಳ ನವಲನ ಕಂಠĦಯನĺ ನನಪಗ ತರವಂತ
ಕೇಲĽಸಲನಲŃ ನಣĵಗ ಮರಗತĶದ್ದವ. ಅದರ ರಕħಯ ಮತĶ ಪಕħದ ಗರಗಳ ತರತರದ ಬಣĵಗಳಂದ ಶೇಭಸದĸವ. ಮರ
ಕವಲಗದ್ದ ಅದರ ಪದಗಳರಡ ಮಣĵಡದ ಮಸದĸವ. ಪದಗಳ ಮೇಲ ನಸಗಂಪ ಬಣĵವಗದ್ದ ಅದರ ಮಂಗಲಗಳ
ಹಂಭಗದಲŃ ಕಠನ ಕಂಟಕಗಳಂತ ನಖಗಳರಡ ಅಧಥ ಅಂಗಲದಷı ಉದ್ದವಗ ಆಯಧಗಳಂತದĸವ. ಪಕħದಲŃದ್ದ
ನೇಳವದ ಕರŁನ ಗರಗಳರಡ ಗವಥತ ವನŀಸದಂದ ಕಂಕ ನಲದ ಮೇಲೇರಗ ಮರಗತĶದĸವ. ಮೇಲĿಗವಗದ್ದ ಅದರ
ಕಣĵ ರಪĻ ಮಚĬ ಜೇವನದ ಮೇಲ ಮರಣದ ಪರದ ಬದ್ದಂತತĶ. ಸೇರಗರರ ಸೌಂದಯಥಪಂಜದಂತ ಭೂಗತವಗದ್ದ ಆ
ಹಂಜವನĺ ತೃಪĶಯಂದಲ ಆತĿ ಪŁಶಂದಯಂದಲ ನೇಡ, ಬಗĩ. ಎಡಗೈಯಂದ ಅದರ ಕತĶಗಯನĺ ಹಡದತĶ, ಪಕħದ
ನೇಳವದ ಗರಗಳ ನಲವನĺ ಗಡಸತĶರಲ, ತವ ಮದಲದ್ದ ಜಗಕħ ಎತĶಕಂಡ ಹೇದರ. ಅಲŃ ಅವರ ಕರಯ ಕಂಬಳ
ಬದĸತĶ. ಅದರ ಪಕħದಲŃ ಕೇಳಯನĺ ಎಸದ, ಕೇವಗ ಈಡ ತಂಬಲ ಅನವದರ.

ಸೇರಗರ ರಂಗಪĻಸಟıರ ಸಮರ ಮವತęದ ವಯಸತನ ಸಧರಣವದ ಅಳ. ಪಷĻವಗದ್ದ ಅವರ ಆಕರದಲŃ
ಆಕಷಥಣೇಯವದ ವಶೇಷತಯೇನ ಇರಲಲ್ಲ. ಬಣĵ ಎಣĵಗಂಪ. ಮಖ, ಚಪĻಟ. ಕಣĵ ಹಬĽ ತಟಗಳಲ್ಲ ಕಟಲ. ತಟಗಳ
ಯವಗಲ ತರದಕಂಡರತĶದĸದರಂದ ದಂತಪಂಕĶ ತೇರ ನಗತĶರವಂತ ಭಸವಗತĶತĶ. ಅವರ ನಕħಗ ಹಳ
ಹಡದ ಕಪĻಗದ್ದ ಹಲŃಗಳ ತೇರತĶದĸವ. ಕವಗಳಲŃದ್ದ ಹರಳ ಕತĶದ್ದ ಒಂಟಗಳ ಅವರ ರಸಕತಗ ಸಕ್ಷಿಯಗದĸವ.
ಕನĺಯಲŃ ಅಗಲವಗದ್ದ ಕಪĻ ಮಚĬಯಂದ ಪŁಮಖವಗತĶ. ಅವರ ನಶŀದ ಬಣĵದ ಬನೇನ ಹಕ, ಮಳಕಲನವರಗ
ಕಚĬಪಂಚಯಟıದ್ದರ. ಬನೇನನ ಬಳಯ ಗಂಡಗಳ ಬಹದರದವರಗ ಕಣತĶದĸವ. ಬತĶಲಗದ್ದ ಅವರ ಮಳಕಲಗಳ
ಕಳಭಗವ ರೇಮಮಯ. ಎಡಗಲನಲŃ ಒಂದ ದೇವರ ಸರಗಯ ಬಳಯತĶ. ಅಡಗಳಲŃ ಒರಟ ಒರಟಗ ದಪĻವಗರವ
ಮಲನಡನ ಮಟıಗಳದĸವ.

ರಂಗಪĻ ಸಟıರ ಗಟıದ ಕಳಗನವರ. ಕಲಯಳಗಳನĺ ಗಟıದ ಮೇಲಕħ ತಂದ ಮೇಸěಯಗ ಕಲಸ ಮಡಸತĶದ್ದರ. ದಕ್ಷಿಣ
ಕನĺಡ ಜಲŃಯಂದ ಬರವ ಮೇಸěಗಳನĺ ಸೇರಗರರಂದ ಕರಯತĶರ.

ಸಟıರ ಕನರನಲŃ ಐದ ವಷಥಗಳಂದಲ ಆಳಟıಕಂಡ ಬಹಳ ನಂಬಕಯಂದ ಇದ್ದರ. ಬೇಟಯಲŃಯೂ ಅವರ

ಕಲಯಳಬĽಳ ಬೇಟದಲŃಯೂ ಅವರಗ ಆಸಕĶ. ತಮĿ ನಜವದ ಸಂಸರವ ಊರನಲŃದĸದರಂದ ಗಟıದ ಮೇಲಂದ
ತತħಲಕ ಸಂಸರವನĺಟıಕಳńವದ. ಅಷıೇನ ಮಹ ಪಪವಂದ ಅವರ ಭವಸರಲಲ್ಲ. ತಮĿ ಬೇಟದ ಹಣĵನ
ಸಹಯದಂದಲ ಅವರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರನĺ ಒಳಗ ಹಕಕಂಡದĸರಂದ ವದಂತಯತĶ.

ಷಕರಯದ ಸಂತೇಷದಲŃ ಸಟıರ ಕೇವಗ ವರಾಮವಗ ಈಡ ತಂಬತĶ ನಂತದ್ದರ. ಮಸಯನĺ ಹಕ, ಅದರ ಮೇಲ
ಕತĶವನĺ ಗಜದಲŃ ಇಡಯತĶದĸಗ ಅದವರಗ ಕಂಬಳಯ ಪಕħದಲŃ ನಷĻಂದವಗ ಬದĸದ್ದ ಹಂಜವ ಲಬಲಬ
ಒದĸಡಕಂಡತ. ಸತĶದ ಎಂದ ಭವಸದ್ದ ಸಟıರಗ ಸŅಲĻ ಆಶĬಯಥವಗ ಕಳಗ ನೇಡದರ. ಹಂಜವ ಮತĶ ನಶĬಲವಯತ.
ಎಲŃಯೇ ತಸ ಪŁಣವತĶ, ಅದ ಹೇಯತ, ಎಂದ ಜೇಬನಂದ ಚರಯನĺ ತಗದ ಅಂಗೈಯಮೇಲ ಅದರ ಪŁಮಣ
ನಣಥಯ ಮಡತĶದĸಗ ಕೇಳ ಬಡಬಡನ ಒದĸಡಕಂಡ ಎದĸನಂತ ತರಾಡತĶ ಓಡತಡಗತ. ಸಟıರ ಚರಯನĺ
ಫಕħಪಕħನ ನಳಗಗ ಸರದ ಎಡಗೈಯಲŃ ಕೇವ ಹಡದ, ಬಲಗೈಯಂದ ಆ ಪŁಣಯನĺ ಹಡದಕಳńಲ ಹೇದರ ಅದ
ತಪĻಸಕಂಡ ಹೇಗತĶದಂದ ಅವರ ಕನಸನಲŃಯೂ ಭವಸರಲಲŃ. ಆದರ ಕೇಳ ವಕŁ ವಕŁವಗ ತರಾಡಕಂಡ ಪದ
ಪದಗಳಲŃ ನಸಳತಡಗತ. ಒಂದ ಮರ, ಎರಡ ಮರ, ಹತĶ ಮರಾಯತ. ಸಟıರಗ ದಗಲಗ ಕೇವಯನĺ
ಕಳಗಟı, ಕೈಗಳರಡನĺ ಮಂದಕħ ಚಚ, ಹಂಜವನĺ ಹಡಯಲ ಸವಥಪŁಯತĺವನĺ ಮಡದರ. ಕೇಳ ಅಲŃ ನಗĩ,
ಇಲŃ ನಸಳ, ಕಡಗ ಒಂದ ನಗĩಲಗದದ್ದ ಪದಗಳ ಹಂಡನಲŃ ಕಣĿರಯಯತ. ಸಟıರ ಹತಶರಾಗ ದಃಖಿತರಾಗ
ಕಪತರಾಗ ಪŁಣ ಹೇಗತĶದ್ದ ಸದ್ದನĺೇ ಆಲಸತĶ ನಸತಹಯರಾಗ ನಂತಬಟıರ. ಸದĸ ದರವಗತĶ ಬಂದ ಸŅಲĻ
ಹತĶನಲŃಯ ಎಲ್ಲ ನೇರವವಯತ. ಸಟıರ ಖಿನĺಮಖರಾಗ ನಟıಸರ ಬಡತĶ ಹಂದಕħ ಬರವಗ ದರಯಲŃ ಹಕದ್ದ
ಕೇವಯನĺತĶಕಂಡ ಕಂಬಳಯದ್ದ ಜಗಕħ ಹೇದರ. ಕಂಬಳ ಕರŁಗ ಹಸŀಮಡವಂತ ಬದĸತ!

ಭಗĺಮನೇರಥರಾದ ಸಟıರ ಏನದರೂ ಬೇಟ ಮಡಲೇ ಬೇಕಂದ ದŅಗಣತ ಸಹಸದಂದ ಹಂಚಹಕತĶ ಕಡನಲŃ
ಸಂಚರಸತಡಗದರ. ತರಗತĶದĸಗ ಒಂದಡ ಬಳń ಹಬĽ ಸŅಲĻ ಅಪವಥವಗ ಸಮತಟıಗದ್ದ ಜಗವಂದ ಅವರ ಕಣĵಗ
ಬತĶ. ಸಟıರ ಕತಹಲವ ಕರಳ ಅಲŃಗ ಹೇದರ. ಅದರ ಮೇಲ ನಂತಗ ಸķಳವ ಮಂಚದಷı ಸಮತಟıಗದ್ದಂತ ಅಡಗಳಗ
ಅನಭವವಗಲ ಹಬĽದ್ದ ಬಳńಗಳನĺ ಕತĶಳದರ. ನೇಡತĶರ;ಯರೇ ನಟ ಕಡಟı ಇತರರಗ ಕಣಬರದಂದ ಬಳń
ಹಬĽಸದĸರ! ನಣಪಗ ಕಯĸ ತಲಗಳ, ಹಲಗಗಳ, ರೇಪ ಪಕಸಗಳ ರಾಶರಾಶಯಗ ಸವŀವಸķತವಗ ಬದĸವ!
ಯರೇ ಲೈಸನತ ಇಲ್ಲದ ನಟ ಕಡಸದĸರ ಎಂಬದೇನೇ ಕಡಲ ಗತĶಗ, ನಧಯನĺ ಕಂಡವರಂತ ಹಷಥತರಾದರ.
ಮಡದವರ ಮನಗ ಹರವ ಮನĺ ನೇಡದವರೇ ಮನಗ ಹತĶರ! ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಕಡ ಖಚಥಲ್ಲದ ಬಟıಯ
ನಟ ಸಕħಂತಗತĶದ. ತಮಗ ಪಲ ದರಯತĶದ. ಸಟıರ ಮನಸತನಲŃ ಬೇಟಯ ವಚರವಳದ ನಟಗಳನĺ ಸಗಸವ
ಉಪಯವಂದೇ ಉಳಯತ. ಆ ದನ ಬಳಗĩ ಕೇವತಗದಕಂಡ ಹರಟದĸ ಸಥಥಕವಯತಂದ ಹಗĩದರ. ಕೇಳ
ಹೇದರೇನ? ನಟ ಸಕħತಲŃ!

ಅಷıರಲŃ ಸಮೇಪದಲŃ ಮರ ಕಯŀವ ಸದĸ ಕೇಳಸದಂತಗ, ಸಟıರ ಕಳńರನĺ ಹಡಯಲ ಹೇಗವ ಪೇಲೇಸನವರಂತ
ಮಲ್ಲನ ಮಂಬರದರ. ನೇಡತĶರ; ತಮಗ ಗರತದ್ದ ಬಡಗಗಳ! ಹಮĿರದ ದಂಡಗಳನĺ ದಡಯಕħ ಹಕ, ಉದ್ದವದ
ಗರಗಸಗಳಂದ ಕಯŀತĶದĸರ! ಬಣĵಬಣĵದ ಮರದ ಹಡ ರಾಶರಾಶಯಗ ಬದĸದĸ. ” ಬಹಳ ದನಗಳಂದಲ ಈ ಕಲಸ
ನಡಯತĶದ” ಎಂದ ಸರವಂತತĶ. ಬಡಗಗಳ ಸಟıರನĺ ಕಂಡ ಸŅಲĻ ಅಪŁತಭರಾದರೂ ಅವರನĺ ಹತĶರಕħ ಕರದ.
ಎಲಯಡಕ ಕಟı, ಮತಕತಮಡ ಉಪಚರಸದರ. ಸಂಭಷಣಯಂದ ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಬಹಳ ದನಗಳಂದಲ
ಕಳńನಟ ಕಯŀಸತĶದĸರ ಎಂಬ ಸಂಗತ ಸಟıರಗ ಗತĶಯತ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಮಯŀ ತೇರಸಕಳńಲ ಒಳńಯ
ಅವಕಶ ಕಂಡಹಡದನಂದ ಹಗĩ, ಕನರನ ಕಡಗ ಹರಟರ. ಗರಗಸದ ಸದĸ ಬರಬರತĶ ದರವಗ ಕವಮರಯಯತ.

ಸಟıರ ತವ ಕಂಡ ದೃಶŀದ ವಚರವಗ ಆಲೇಚಸತĶ, ದಟıವದ ಕಡನ ಹಳವನಲŃ, ಎತĶಬೇಳ ಕಲ ಕೇಸತĶರಲ.
ಬಳń ತರಚ ಬತĶಲಗದ್ದ ಕಲಗ ಬಡದ ಪೇಡಸತĶರಲ. ಒಮĿ ಬೇಗ ಬೇಗ, ಒಮĿ ಮಲ್ಲಮಲ್ಲನ ನಡದರ. ಆ ಕಡನಲŃ
ಅಂತಹ ದರಯ ಜಡ ಹೇಗಯತಂಬದ ಅವರಗ ಗತĶಗಲಲ್ಲ. ಆ ಕಲದರ ನಟıಗ ಒಂದ ದಡij ಬಗನಯ ಮರದ
ಬಡಕħ ಹೇಗದĸದನĺ ಕಂಡಗ ಸೇರಗರರಗ ಅಥಥವಯತ. ಯರೇ ಲೈಸನತ ಇಲ್ಲದ ಕಳńಬಗನ ಕಟıದ್ದರ.

ಎತĶರವಗ ಬಳದದ್ದ ಆ ಬಗನ ಮರದ ನತĶಯಲŃ ಅದರ ಹವಗ ಕಟıದ್ದ ಕಳńನ ಮಡಕಯ ಕರಯ ಗೇಳವ ನೇತಡತĶತĶ.
ಮರಕħ ಆನಸ ಬಳńಗಳಂದ ಬಲವಗ ಕಟıದ್ದ ಒಂದ ಬದರನ ಏಣಯ ಕಲಗಳ ಸಮದದ್ದರಂದಲ, ಅವಗಳಗ ಹಸ ಮಣĵ
ಮತĶಕಂಡದ್ದರಂದಲ, ಅಲŃಯ ಪಕħದಲŃ ಉಗಳದ್ದ ತಂಬಕನ ಕಂಪ ಇನĺ ಹಸಯಗದĸದರಂದಲ, ಸŅಲĻ ಹತĶಗ
ಮಂಚ ಯರೇ ಅಲŃಗ ಬಂದದ್ದರಂಬದ ನವಥವದವಗತĶ. ಸಟıರಗ ಕಳńನ ಮಡಕಯನĺ ಕಂಡ ಬಯಲŃ ನೇರೂರದರೂ
ಏಣ ಹತĶವ ಸಹಸಕħ ಹೇಗದ ತಮĿ ದರ ಹಡಯತĶದ್ದರ. ಆದರ ಪದಗಳಲŃ ಏನೇ ಸದĸ ಕೇಳಸ ನಂತ ಪರೇಕ್ಷಿಸದರ
ದರದ ಹಳವನಲŃ ಏನೇ ಅಲŃಡದಂತಗಲ ಬಗĩ ಚನĺಗ ನೇಡದರ. ಯವದೇ ಪŁಣ ನಂತದ ಅವರಗ ಕಣಸತ.
ಆ ಹದರನಲŃ ಅದ ಇಂತಹ ಪŁಣಯೇ ಎಂದ ನಧಥರಸಲಗಲಲ್ಲ. ತಡಮಡದರ ಓಡಹೇದೇತಂದ ಗರಯಟı ಈಡ
ಹಡದರ.

“ಯರ‌್ರೇ ಅದ ಈಡ ಹಡĸೇರ?” ಎಂಬ ಮನಷŀವಣಯಂದ ಪŁಣ ನಂತಂತದ್ದ ಸķಳದಂದ ಕೇಳಸತ.

ಸಟıರಗ ಎದ ಹರ, ಮೈಮೇಲ ಕದ ನೇರ ಚಲŃದಂತಗ, ನಡಗ, ಬವರ, ನಡಸಯĸ, ನಲ್ಲಲರದ ನಲದ ಮೇಲ
ಕಸದಬಟıರ. ಪŁಣಯಂದ ಬಗದ ಯರನĺೇ ಕಂದಬಟıನಂದ!

“ಯರ‌್ರೇ ಅದ ಈಡ ಹಡĸೇರ?” ಎಂದ ಮತĶ ಕೇಳತĶ ಕನರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಬೇಲರ ಜತಯ ಜೇತದಳ
ಬೈರನ ಹದರನಂದ ಹರಗ ಬಂದ ಕಣಸಕಂಡನ. ಸಟıರ ಅವನ ಕಣĵಗ ಬದ್ದ ಕಡಲ” ನೇವೇನಯŀ ಈಡ
ಹಡĸದĸ?” ಎಂದ ಬಳಗ ಬಂದನ.

ಸಟıರ ಅವನನĺ ಮಕವಗ ಭಯಚಕತರಾಗ ದೃಷıಸದರ. ಅವನ ಕಳಕಗದ್ದ ಕರಯ ದೇಹದಲŃ ಮಳಕಲನವರಗದ್ದ
ಸಂಟದ ಪಂಚಯಂದಲ್ಲದ ಬೇರ ನಲ ಎಂಬ ಪದಥಥವ ಇರಲಲ್ಲ. ಮಂದಲಯಲŃ ಕದಲ ಹಟıದ್ದರೂ
ಲಳದಕರವಗ ಕತĶದ್ದ ಚೌರದ ಗರತ ಕಣತĶತĶ. ಅವನ ಜಟı ಕಟıದ್ದರೂ ಕಲಂತರದಂದ ಎಣĵ ಕಣದ ಒರಟಗ
ಸಕħಸಕħಗ ಕದರಕಂಡತĶ. ಗಡij ಮೇಸಗಳ ಅಂಗಲ ಅಂಗಲ ಬಳದದ್ದವ. ಕವಯಲŃ ಒಂಟಗಳ. ತೇಳನಲŃ ಕರಯ
ದರದಂದ ಬಗದ ಕಟıದ್ದ ತಮŁದ ತತಯೂ ಇದĸವ. ಮಲೇರಯದ ಕಡಮಯಗರಲಲ್ಲ. ಅವನ ಮೈಮೇಲದ್ದ
ಸಟıಗಯದ ಕಲಗಳ ಹಳńಯ ವೈದŀದ ರಾĔಸೇ ಭವಕħ ಪŁಮಣವಗದĸವ. ಬತĶಲಯಗದ್ದ ಅವನ ಮಖ ಕೈ ಮೈ
ಕಲಗಳಲŃ ಗಯವಗಲ ರಕĶವಗಲ ತೇರದದĸದನĺ, ಅವನ ವಣಯ ನರದŅಗĺತಯನĺ ಕಂಡ ಸಟıರಗ ಜೇವ
ಬಂದಂತಗ ನಟıಸರ ಬಡತĶ” ಹೌದ ಮರಾಯ! ನನೇ ಹಡĸದĸ!” ಎಂದರ.

ಸಟıರ ಸķತಯನĺ ನೇಡ ಬೈರನ” ಇದŀಕŁಯŀ ಹಂಗ ಮಡĶೇರ?” ಎಂದ ಕೇಳದನ.

“ನನಗೇನ ಆಗಲಲ್ಲವೇನೇ?”

“ಏನ ಆಗŃಲ್ಲ!. ಯಕ?”

“ಯಕ ಇಲ್ಲ. ದೇವರೇ ಕಪಡದನಪĻ” ಎಂದ ಸಟıರ ಕೇವಗ ನಮಸħರ ಮಡದರ.

“ಎಂತದಕħ ಹಡĸದĸ?”

“ನನಗೇ”

“ನನಗ?”

“ಅದŀಕ ಹಗ ಅಡಗಕಂಡ ಕತದĸ, ಮರಾಯ? ಕಂದೇ ಹಕದĸನಲŃ ನನĺ!” ಎಂದ ಸಟıರ ನಡದದನĺ ವವರಸದರ.

“ನನ ಹಡಗ ಬಳńಗಗ ಬಂದವನ ಅಲŃ ಕತದĸ.”

ಸಟıರಗ ತನ ಹಡದದ್ದ ಈಡನ ಗರ ಹೇಗ ತಪĻತಂದ ಅಥಥವಗಲಲ್ಲ. ಇಬĽರೂ ಸೇರ ಈಡನ ಜಡ ನೇಡದರ. ಯವ
ಮರಕħಗಲ ಗಡಕħಗಲ ಎಲಗಗಲ ಎಷı ಹಡಕದರೂ ಚರ ತಗಲದದ ಕಣಸಲಲ್ಲ.

“ಬೈರಾ, ನನಗ ಗŁಹಚರ ನಟıಗತĶ; ನನಗ ಆಯಸತ ಗಟıಯಗತĶ. ಇಲ್ಲದದ್ದರ ಅಷı ಚನĺಗ ಗರಯಟı ಈಡ
ತಪĻವದಂದರೇನ? ಚರಬದ್ದ ಗರತೇ ಕಣದ ಮಂಗಳಮಯವಗವದಂದರೇನ? ಈ ಸರ ಭೂತರಾಯನಗ ಒಂದ ಕೇಳ
ಹಚĬಗ ಕಡತĶೇನಪĻ!”

ಸಟıರ ಈಡನ ಜಡ ನೇಡತĶ ನೇಡತĶ ಬೈರನ ಅಡಗ ಕತದ್ದ ಜಗಕħ ಸಮೇಪವದರ.

ಬೈರನ ಗಬರಯಗ” ಹಳಗ ಹೇಗಲ, ಹಂದಕħ ಬನĺ, ಮತŀಕ ಮಂದ ಹೇಗĶೇರ” ಎಂದ ಅವರನĺ ಹಂದಕħ ಕರದನ.

ಆದರ ಸಟıರ ಮಗಗ ಬೈರನ ಗಟı ಆಗಲೇ ಬದĸಹೇಗತĶ. ಬೈರನ ಅಡಗದ್ದ ಜಗದಲŃ ಒಂದ ಕಂಬಳ, ಒಂದ ಮಡಕ,
ಒಂದ ಬಗನಯ ಕತĶ ಇದ್ದವ. ನೇಡತĶರ; ಮಡಕಯ ತಂಬ ಆಗತನ ಮರದಂದ ಇಳಸದ್ದ ನರ ನರ ಕಳń! ಘಮĿಂದ
ವಸನ ಬರತĶದ!

“ಏನೇ ಇದ, ಬೈರಾ! ನೇನ ಏನೇ ಆ ಬಗನ ಕಟıದವನ?”

ಬೈರನ ಮಖ ಸಣĵಗಯತ. ಸಟıರ ಹಡದ ಈಡ ತಗಲದ್ದರೂ ಅವನಗಷı ನೇವಗತĶರಲಲ್ಲ. ತನĺ ಗಟı

ರಟıಯತಂದ ಬದರದನ. ಸಟıರ ಬಳಗ ಬಂದ ಕಲಗ ಬದĸ ” ನಮĿ ದಮĿಯŀ ಅಂತೇನ! ಯರಗ ಹೇಳಬೇಡ” ಎಂದನ.

“ಅಲ್ಲವೇ, ನನĺ ಕಳń ಬಗನಯ ದಸಯಂದ ನನĺ ಕತĶಗಗ ನೇಣಗತĶತĶಲŃೇ! ನನĺ ಮನ ಹಳಗಲ! ಅಲŃ ಯಕ
ಕತಕಂಡದĸಯೇ!”

“ಹೇಗಲ ಬಡ. ಆಗದĸ ಆಗ ಹೇಯĶ.. ಕಳń ಚನĺಗದಯೇನೇ?”

ಬೈರನ ಬೇಲರವನ; ಅಸĻೃಶŀನ. ಆದರೂ ಯರೂ ಕಣದ ಕಡನಲŃ ಸಟıರ ಬಗನಯ ಹಳಯಲŃ ಅವನ ಬಗĩಸಕಟı
ನರಗಳನĺ ಚನĺಗ ಹೇರದರ. ಆಗಲೇ ಮಧŀಹĺದ ಸಮಯವಗತĶ. ಇಬĽರೂ ಒಬĽರ ಗಟıನĺಬĽರ
ಮನಸತನಲŃಟıಕಂಡ ಕನರನ ಕಡಗ ಇಳದರ.

ಬೈರನಗ ಗಂಡ ತಗದದĸದಕħ ಕರಣ ಸಟıರ ಮನಸತಗ ದರಯಲŃ ತಟಕħನ ಗತĶಯತ. ಅವರ ಕೇವಗ ತಂಬಲ
ಚರಯನĺ ಕೈಯಲŃ ಹಡದದĸಗ ಹಂಜ ಎದĸ ಓಡತಡಗತಷı? ಅವಸರದಲŃ ಚರಯನĺ ನಳಗಗ ಸರದ ಪŁಣಯನĺ
ಹಂಬಲಸದ್ದರ. ಆಮೇಲ ನರಾಶರಾಗ ಹಂತರಗದವರಗ, ಚರ ಕಳಗ ಉರಳ ಬದĸಹೇಗದಂತ ನಳಗಗ ಕತĶವನĺ ಹಕ
ಇಡಯಲ ಮರತಹೇಯತ. ಕೇವಯ ಕವಗ ಕೇಪನĺ ಮತŁ ಹಕಕಂಡ ಮಂದನ ಬೇಟಗ ಹರಟದ್ದರ. ದರಯಲŃ
ಕೇವಯನĺ ಕಳಗ ಮೇಲ ಅಲŃಡಸತĶ ಸಗದಗ ಎಲŃಯೇ ಚರಯಲ್ಲ ನಲಕħರಳ ಹೇಗದĸವ. ಆದ್ದರಂದಲೇ ಅವರ
ಈಡ ಹಡದಗ ಬರಯ ಸದĸ ಮತŁವಗ ಬೈರನ ಬದಕಕಂಡದĸ!

ಸಟıರ ಹಂಜನಗ ಮನಸತನಲŃಯ ವಂದಸದರ.

 ಕಡಗೇಲ ಕಂಬದ ಸಕ್ಷಿಯಲŃ
ಅಡಗ ಮನಯ ಒಲಯಲŃ ಅಗĺ ತನĺ ಲೇಲಮಯ ಜಹŅಗಳಂದ ಒಲಯ ಮೇಲಟıದ್ದ ಕಲŃಗಡಗಯ ಮಷೇಮಯವಗದ್ದ
ಬನĺನĺ ನಕħತĶದ್ದನ. ಧಮಥರಾಯ, ಜನಮೇಜಯರಾಯ ಮದಲದ ಪರಾಣಪರಷರ ಪಣŀ ಯಗಗಳಲŃ ಪತ ಹವಸತನĺ
ಆಸŅದಸದ್ದ ಪವನ ಪವನಸಖನ, ಕಲಯಗದ ಮಹಮಯಂದಲ ಎಂಬಂತ, ಕನರ ಸಬĽಮĿನ ಕೈಗ ಬದĸ, ಕಲŃಗಡಯ
ಬನĺ ನಕħವ ಪತತ ಕತಥವŀದಲŃ ತನĿಯನಗದ್ದನ. ಸಬĽಮĿ ಕೈಲ ಸೌಟ ಹಡದ ಒಲಯ ಬಡದಲŃ ನಂತದ್ದಳ, ಅಗĺಗ
ಅಂಕಶವಗ! ಗಡಗಯಲŃ ಬೇಯತĶದ್ದ ಮೇಲೇಗರವ ಗಜಗಜನ ತಕಪಕಗಟıತĶ ಆವಯ ಬಳńಸರ ಬಡತĶತĶ.

ಸತĶಣ ಜಗತĶನಲŃ ಬಳಗಗದ್ದರೂ ಅಡಗ ಮನಗ ಇನĺ ಮಬĽ ತಪĻರಲಲ್ಲ. ಏಕಂದರ ಅದಕħದĸದ ಒಲಯ ಮೇಲಗಡ ಒಂದೇ
ಕಟಕ. ಆದರೂ ಪಕಶಲಯ ರೂಪರೇಖ ತಕħಮಟıಗ ಪŁವಶಥತವಗತĶ. ಬಗಮರಗ, ಉಪĻನಮರಗ, ಕೈಯದĸವ ಹತĶಳಯ
ತಂಬಳ, ಸಕħದ ಮೇಲ ಮಣಸನಕಯಯ ಬಟı, ಮಸರ ಗಡಗ, ಮಜĮಗ ಚರಗ, ಕಡಗೇಲ ಕಂಬ, ತಪĻ ಬಣĵ
ಮದಲದವಗಳನĺ ಇಟı ಬೇಗ ಹಕದ ಒಂದ ಕಲಬ, ಮಣಯ ರಾಶ, ಅಡಗ ಮನಯ ಒಂದ ಅನವಯಥವದ
ಅಂಗವಗ ಒಲಯ ಪಕħದ ಬಚĬನಯ ಮಲಯಲŃ ತನĺರಡ ಮರಗಳಡನ ಪವಡಸದ್ದ ಬಕħ, ಅಲ್ಲಲಲŃ ಹರ ಹರ
ಕರತĶದ್ದ ಮನ ನಣಗಳ, ಇತŀದ. ಯರಾದರೂ ಪŁಕĶನ ವಮಶಥನ ವಚĔಣರ ಆ ಅಡಗಮನಯನĺ ಪŁವೇಶಸದ್ದರ
ಪರಾಣ ಪŁಸದ್ದವದ ಗವಯನĺ ಅಥವ ಪಳಬದ್ದ ದೇವಲಯವನĺ ಮನಸತಗ ತರತĶತĶ. ಅದರ ವತರಣ ಅಷıಂದ
ಪವಥಕತಯಂದ ತಂಬಕಂಡತĶ!

ಅಲŃ ಅನೇಕ ತಲಮರಗಳ ತಂದಂಡಹೇಗದ್ದವ. ಆ ಮರಡಯ ಎತĶರದ ಕಡಗೇಲ ಕಂಬವ ಶತಮನಗಳಗ

ಸಕ್ಷಿಯಗ ನಂತತĶ. ಎಷı ಜನ ಹಣĵಗಳ ಅದರ ಮಂದ ಕಳತ ಪŁತಃಕಲದಲŃ ಮಸರ ಕಡದದĸರ! ಅದಕħ ಎಷı
ಕೇಮಲ ಕರಗಳ ಸĻಶಥವಗದ! ಎಷı ಕಂಠಗಳ, ಎಷı ರೂಪಗಳ. ಎಷı ವಧವದ ಸಂಭಷಣಗಳ, ಎಷı ಕ್ಷಿದŁ ಕಲಹಗಳ
ಅದಕħ ತಳದವ! ವಸವಮ ತಯ, ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ತಯ, ಅವರ ಅಜĮನ ತಯ, ಅವರ ಅಜĮನಜĮನಜĮನ ತಯ- ಎಲ್ಲರೂ
ಪರಚತರ ಆ ಕಡಗೇಲ ಕಂಬಕħ! ಆಕಡಗೇಲ ಕಂಬಕħ ಎಲŃಯದರೂ ಮತಡವ ಶಕĶ ಬಂದರ ಎಷı ಗಟıಗಳ
ರಟıಗಹೇಗತĶವ! ಎಷı ಸĺೇಹ ಪŁೇಮಗಳ ನಚĬನರಾಗ ಮಣĵಗಡತĶವ! ಎಷı ದŅೇಷ ಮತತಯಥಗಳ ಹಳಗ, ಮತĶ
ಸĺೇಹ ಶಂತಗಳ ಮಡತĶವ! ಅದಕħಲŃಯದರೂ ಬಯ ಬಂದರ ದೇವರೇ ಗತ! ರಾಮಯಣ ಮಹ ಬರತಗಳ‌ಗಂತಲ
ದಡij ಪರಾಣವಗ ಹೇಗತĶದ! ” ಅಯŀೇ ನವ ರಾಮ, ಸೇತ, ಹನಮಂತ, ರಾವಣ, ಪಂಚಪಂಡವರ, ಕೃಷĵ, ಕರವ,
ದŁಪದ ಇವರಗಳ ಕಥಯೇ ಹಚĬಂದ ತಳದದĸವಲŃ!” ಎಂದ ವಲĿೇಕ ವŀಸದ ಕವವಯಥರೂ ನಚ ತಲಬಗ
ಬೇಕಗತĶದ. ಸದŀಕħ ಅದಕħ ಬಯಲ್ಲ; ಅಥವ ಇದ್ದರೂ ಇಲ್ಲದವರಂತ ನಟಸತĶದ. ಆದ್ದರಂದ ಅವರಲ್ಲರೂ ಬದಕಕಂಡದĸರ!

“ವಸ, ನನĺ ನೇನ ಬಣĵ ಕದĸದĸ ಹೇಳಲೇನ?”

ಕಮĿಣĵ ಬಳದದ್ದ ಗೇಡಗ ಒರಗ ಮಣಯ ಮೇಲ ಕತ, ನಲದ ಮೇಲ ಬಳಯ ಎಲಯಲŃದ್ದ ಉಪĻಟıನĺ ಅನನŀ ಮನಸħನಗ
ಮಕħತĶದ್ದ ವಸ ಬಚĬಮಗಳನಗವಂತತĶ! ವಸವಗ ದಗಲಯತ, ಯರ ನೇಡದ್ದರ ತನ ಬಣĵ ಕದĸದನĺ ಎಂದ!
ತನಗ ಕೇಳಸದ್ದ ಧŅನ ತೇರಕಂಡ ಅಜĮಮĿನ ಧŅನಯಂತತĶ. ಅಜĮಮĿನೇ ಕಡಗೇಲ ಕಂಬದಲŃ ಅಡಗಕಂಡ ಮತಡದರಂದ
ಭವಸ ಮನಸತನಲŃಯ ” ಅಜĮಮĿ, ನನĺ ದಮĿಯŀ! ಹೇಳಬೇಡ! ಚಕħಮĿ ಇಲŃೇ ನಂತದ!” ಎಂದ ಮತĶ ಉಪĻಟı ಮಕħಲ
ತಡಗದನ. ಉಪĻಟı ಕನĺ ಗಲ್ಲ ಮಗ ಎಲ್ಲವನĺ ಆವರಸತĶ.

ಸŅಲĻ ದರದಲŃ ತರಕರ ಹಚĬತĶ ಕಳತದ್ದ ನಗಮĿನವರ ತವ ಮಲ್ಲಗ ಕೇಳದ ಪŁಶĺಗ ವಸ ಬಚĬದದನĺ ಕಂಡ, ಮಗಳ
ನಕħ, ಕನಕರದಂದ ಸಮĿನದರ. ಅಣĵಂದರಂತಯ ಕŁಪ ಬಡತĶೇನಂದ ಅವನ ತಲಯಲŃ ಕದಲ ಪಟಲಂ ಅವನ
ಎಡಗಡಯ ನಣĩದಪ ಮತĶ ಕವಗಳನĺ, ಜೇನಹಟıಯನĺ ಹಜĮೇನ ಹಳಗಳ ಮತĶವಂತ ಮತĶದ್ದವ. ಗಂಡಗಳಲŃ
ಗಡಪರಾಗದ್ದ ಅವನ ಷರಟ “ಆ” ಎಂದ ಬಯĸರದಕಂಡ ಬೇದಯ ಹಚĬನಂತ ಅಸĶವŀಸĶವಗತĶ. ಅದರ ಮೇಲದ್ದ
ಕಳಯ ಭರವ ಒಂದ ಘಟı ಸಬನಗ ಬವರ ಕೇಳಸವಂತತĶ. ಅವನಟıದ್ದ ಅಡijಪಂಚಯೂ ಷರಟನ
ಸಂಗತಯಗವದಕħ ಯೇಗŀವಗಯ ಇತĶ. ನಗಮĿವನರಗ ಅವನನĺ ಕಂಡ ಮದĸ ಸಸತ. ತರಕರಯನĺ ಕೈಯಲŃಯ
ಹಡದ ಅವನನĺೇ ನೇಡ ತಡಗದರ.
ವಸ ಎಲಯ ಮೇಲದ್ದ ಉಪĻಟıನĺ ಪರೈಸ “ಚಕħಮĿ, ಮತĶಷı ಉಪĻಟı!” ಎಂದನ.

ಸಬĽಮĿ ಸಡಕನಂದ “ಏನ ಹಟıೇನೇ ನನĸ? ಉಪĻಟıಲ್ಲ!” ಎಂದ ಸೌಟನಂದ ಗಡಗಯಲŃ ಬೇಯತĶದ್ದ ಪದಥಥವನĺ
ತರವತಡಗದಳ.

ವಸ ಹತಶನಗ ಹನಗಣĵಗ ತನĺದರ ನಲದ ಕಡಗ ನೇಡದನ. ಆಗತನ ಬಸಲ ಕಟಕಯ ಸರಳಗಳನĺ ದಟ ಬಂದ
ಪಟıಪಟıಯಗ ಬದĸತĶ. ಹಗಯ ಕಟಕಯ ಕಡಗ ನೇಡದನ. ಹರಗಡ ಹಂಬಸಲ ಹಲಸನ ಮರದ ತಳರನ ಮೇಲ
ನಲದಡತĶತĶ. ದರದ ಕಡಮರಗಳ ಹಸರ ಅವನನĺ ಕರಯವಂತ ತೇರತ. ಅಷıರಲŃ ಕಡನಂದ ಒಂದ ಈಡನ
ಸದĸ ಕೇಳಸತ. ಅಂದ ಅವನ ಮಡಬೇಕಗದ್ದ ಸಹಸ ಕತಥವŀಗಳಲ್ಲ ನನಪಗ ಬಂದವ. ಹವಣĵಯŀ ರಾಮಣĵಯŀ
ಬರತĶರ; ಅವರಗ ಕಲŃಸಂಪಗ ಹಣĵ. ಬಮĿರಲ ಹಣĵ ತರಬೇಕ. ತನ ಹಂದನ ದನ ಒಡijದ್ದ ಉರಳನಲŃ ಹಕħ
ಸಕħಬದĸದಯೇ ಏನೇ ನೇಡಬೇಕ. ಆ ಹಳಚಪĻನ ಮಟıನಲŃ ಪಕಳರನ ಹಕħಯ ಮಟıಗಳ ಏನಗವಯೇ
ನೇಡಬೇಕ. ಬೈರನ ಮಗ ಗಂಗ ಹಡಗನ ಹತĶರ ಕಳಲ ಮಡಲ ಹೇಳದದ ಎಲŃಯವರಗ ಸಗದಯೇ ವಚರಸಬೇಕ.
ನನĺ ರಬĽರ ಬಲŃನಂದ ಹಡದ ಹಕħಯಂದ ಪದಗ ಬದĸ, ಎಷı ಅರಸದರೂ ಸಕħಲಲ್ಲವದ್ದರಂದ, ಅದನĺ ಪತĶ
ಮಡಬೇಕ. ಯೇಚಸದಂತಲ್ಲ ಪಟı ಉದ್ದವಗತĶ ಹೇಯತ. ಹಟಮಡ ಉಪĻಟı ಈಸಕಳńಲ ಹತĶರಲಲ್ಲ.
ಕಣĵೇರದರತĶರಲ ಸಟıನಂದ ಲೇಟದಲŃದ್ದ ಕಫಯನĺ ಒಂದೇ ಗಟಕಗ ಕಡದ, ಲೇಟವ ಸದĸಗವಂತ ನಲಕħ ಬಡದ”
ಇದŁಪĻನĿನೇ ಗಂಟ! ಹಡĽೇಮಂಡ!” ಎಂದ ನನವಧವಗ ಗಣಗಟı ಬಯŀತĶ. ಅಡಗಮನಗ ಬರತĶದ್ದ ಅವನ
ಪಟıಕħಯŀನ ಏನಯತಂದ ಕೇಳದರೂ ನಲ್ಲದ, ಉತĶರ ಹೇಳದ, ರಭಸದಂದ ಹರಗ ನಗĩದನ.

ಇದನĺಲ್ಲ ನೇಡತĶ ಕಳತದ್ದ ನಗಮĿನವರ ಮೈ ಬಂಕಯಗತĶ. ಪಟıಮĿ ಒಳಗ ಬರಲ ಅವಳಡನ ನಡದದನĺಲ್ಲ
ಖರವಗ ಸŅಲĻ ಗಟıಯಗಯ ಹೇಳದರ.

ವಸ ಬೈದದ ಸಬĽಮĿನಗ ಕೇಳಸ. ಆಕಯ ಮನಸತಗಲ ಅಗĺಪವಥತವಗತĶ. ನಗಮĿನವರ ಹೇಳ ಮಗಸದ ಕಡಲ
ಮತನ ಮಳ ಸರಯತಡಗತ. ನಡನಡವ ಬೈಗಳದ ಆಲಕಲŃಗಳ ಗಂಡಗಳಂತ ಸಡಯತĶದ್ದವ.

“ಗಂಡನĺ ಕಳಕಂಡ ಮಂಡೇರ ಹಣೇಬರವೇ ಹಂಗ ಅವರ ಕಣĵ ಇಂಗಹೇಗಲ.. ಸಳńಸಳń ಹೇಳದ, ಚಡ ಹೇಳದ
ಅವರ ನಲಗ ಬದĸೇಹೇಗಲ. ನನೇ ಹಳಮನಗ ಯಕ ಬಂದನೇ, ದೇವರ ಕಣĵಗ ಒರಲ ಹಡದ ಹೇಗಕ! ಗಂಜ
ಕಡħಂಡತಥದĸ. ಅವರ ಬಯಗಲ್ಲ ಹಳ ಬದĸ ಹೇಗಕ.. ಏನ ಉರಸĶರೇ. ಏನ ಉರೇತರೇ.. ಇಬĽರನĺ ತಂದ ಮರ
ಮನೇಥಯವಳನĺ ತನĺಕ ನೇಡĶದ. ಮಖಕħ ಬಂಕ ಹಕ .. ಹಡಗರ ಮಕħಳಲŃ ನನĺ ಮೇಲ ಎತĶಕಟı ಬಯಗ
ಬಂದ್ಹಾಂಗ ಬಯತೇದ!..”

“ಯರೇ ಎತĶಕಟıದĸ? ಯವಗŃ?”

“ಅವನ ಕಡಗ ಕಣĵ ಮಸಗದĸ ನನಗ ಕಣಲಲŃೇನೇ?”

“ಬಯಗ ಬಂದ್ಹಾಂಗ ಬಯĶಯ? ದಂಡ ಬಸವ!”

“ಯರೇ ದಂಡ ಬಸವ? ಹದರಗತĶ!”

ನಗಮĿನವರಗ ಸಹಸಲಸಧŀವಯತ. ಸಬĽಮĿ ಆ ರೇತ ಮೇರ ಮೇರ ಎಂದ ಬೈದರಲಲ್ಲ. ಮಂದೇನ ಮಡತĶದ್ದರೇ
ಏನೇ? ಅಷıರಲŃ ಎಲ್ಲವನĺ ಆಲಸತĶದ್ದ ಪಟıಮĿ ” ದಡijಮĿ, ಸಮĿನರ! ಆ ನಯ ಕೈಲ ಏನ ಮತ?” ಎಂದಳ.

“ಯರೇ ನಯ? ಬಜರ!” ಎಂದ ಎದĸ ನಂತಳ.

ಚಕħಂದನಂದಲ ಕಷıಮಡ ಬಳದದ್ದ ಸಬĽಮĿ ಪಟıಮĿನಗಂತಲ ಬಲಷIJಯಗದ್ದರೂ Ħಮಂತ ಕನŀಯ ವŀಕĶತŅಕħ ಅಳಕ
ಗಣಗತĶ ಹಂದಕħ ಹೇದಳ.
ಅಷıರಲŃ ಕಲŃಗಡಗಯಲŃದ್ದ ಪಲŀ ಹತĶಹೇಗತĶ. ಸಬĽಮĿ ಆ ಕೇಪದಲŃ ಗಡಗಯನĺ ಒಲಯ ಮೇಲಂದತĶ ನಲದ ಮೇಲ
ಸŅಲĻ ಜೇರಾಗಯ ಇಟıಳ. ಅನೇಕ ವಷಥಗಳಂದ ಬಳಕಂಡ ಬಂದದ್ದ ಆ ಕಲŃಗಡಗ ಕನರ ಮೇಲ ಹರಯತಡಗತ.
ಸಬĽಮĿನ ಕೇಪ ಭಯನತಪಗಳಗ ತರಗ, ಮೇಲೇಗರವನĺ ಬೇಗಬೇಗನ ಬೇರಯ ಪತŁಗ ಸರಯತಡಗದಳ.

ಇನĺ ತರಕರ ಹಚĬತĶಲ ಇದ್ದ ನಗಮĿನವರಗ ಪಟıಮĿ” ಅಯŀೇ, ಹೇಯĶಲŃೇ, ದಡijಮĿ! ಮತĶನಂಥ ಗಡಗ!”
ಎಂದಳ.

“ಹೇದರ ಹೇಯĶ, ಬಡ. ಎಲ್ಲ ಹಳಗ ಹೇಗŃ. ನನಗೇನ? ನೇನೇನ ಈಮನಯಲŃ ಸಸŅತವೇ?” ಎಂದ ನಗಮĿ ತರಗ
ನೇಡದ ತಮĿ ಕಲಸಕħ ಕೈ ಹಕದರ.

ಪಟıಮĿ ಸಮĿನರಲರದ” ಅದರ ಓಡನಲŃೇ ತಲೇ ಕರಬೇಕ ಹಡħಂಡ” ಎಂದ ಹಲŃ ಕಡದಳ.

“ನನĺಜĮ ಬಬೇಥಕ” ಎಂದಳ ಸಬĽಮĿ.

“ನನĺಜĮ ಹೇತ ಬಂದಲŃ ನಂಗ ಕತ ಬರಾಕ ಯಗŀತಯಲŃೇ! ತಡೇ.. ಅಪĻಯŀನಗ ಹೇಳ ಮಡಸĶೇನ.”

“ಅಪĻಗರೂ ಹೇಳ! ಅಜĮಗರೂ ಹೇಳ” ಎಂದ ಬಟıಳ ಸಬĽಮĿ.

“ಹೇಸಗಗ ಕಲŃಹಕದ್ಹಾಂಗ ಮಡĶೇಯಲŃ! ಸಮĿನತೇಥಯ ಇಲŅ?” ಎಂದರ ನಗಮĿ, ಪಟıಮĿನನĺ ನದೇಥಶಸ.

“ಬಯಗ ಯವಗŃ ಹೇಸಗಯೇ” ಎಂದಳ ಸಬĽಮĿ.

ಮಂದ ಯರೂ ಮತಡಲಲ್ಲ. ಅವರವರ ಕಲಸದಲŃ ತಡಗದರ. ಕಡಗೇಲ ಕಂಬವ ಅĔರಶಃ ಸಕ್ಷಿೇಭೂತವಗ ನಂತತĶ.
ಕಟಕಯಂದ ಬಂದ ನಲದ ಮೇಲ ಬದĸದ್ದ ಪಟı ಬಸಲನಲŃ ನಣಗಳ ನದಮಡ ಹರ ಹರ ಬಸಲ ಕಯಸತĶದĸವ.
ಬಕħ ಮಲಯಲŃ ಎದĸ ಕಳತ ಮೈ ನಕħಕಳńತĶತĶ. ಅದರ ಎರಡ ಮರಗಳ ವಸ ತಂದ ಚಲŃದ್ದ ಉಪĻಟıನ ಚರಗಳನĺ
ನಕħತĶದ್ದವ. ಅದರಲŃಂದ ಮರ ಸĺೇಹಪವಥಕವಗ ಬಲವನĺ ನಗಹಮಯವ್ ಎನĺತĶ ಸಬĽಮĿನ ಬಳಗ ಹೇಗಲ,
ಕೇಪದಂದದ್ದ ಅವಳ ಝಾಡಸ ಒದ್ದ ಏಟಗ ಘ್ಹಾಕ ಎಂಬ ಶಬĸದಡನ ಒಲಯ ಮಲಗ ಹರ ಹೇಗ ಗೇಡಗ ತಗಲ
ಬದĸತ.

ಅಷıರಲŃ ಹತĶಲ ಕಡಯ ಬಗಲಲŃ ಯರ” ಅಮĿ! ಅಮĿ!” ಎಂದ ಕರದರ.

ಯರೂ ಉತĶರ ಕಡಲಲ್ಲ. ಕರದವಳ ಬೇಲರ ಬೈರನ ಹಂಡತ ಸೇಸ ಎಂದೇನೇ ಎಲ್ಲರಗ ಗತĶಯತ.

ಸೇಸ ಮತĶ ಗಟıಯಗ” ಅಮĿ! ಅಮĿ! ಯರ‌್ರೇ ಒಳಗ?” ಎಂದ ಕಗದಳ. ಉತĶರ ಬರದರಲ ಕಟಕಯ ಬಳ ಬಂದ
ಕಗದಳ.

ಒಲಯ ಬಳ ಇದ್ದ ಸಬĽಮĿ” ಯರೇ ಅದ?” ಎಂದ ಸಡಕದಳ.

“ನನŁೇ, ಸೇಸ. ಅಕħ ಬೇಸಕ ಹೇಳ ಕಳತದŁ”.

“ಯರೂ ಸಯŃಲ್ಲ ಇಲŃ, ಕಡಬ ನರಯಕ!” ಎಂದಳ ಸಬĽಮĿ, ಸೇಸಗ ಅಥಥವಗಲಲ್ಲ.

“ತಂಗಳ ಹಕĶೇನ ಅಂದದŁ” ಎಂದಳ ಮಲ್ಲಗ.

“ಯರೇ ಹೇಳದĸ?”

“ನಗಮĿೇರ.”
ಹವಯŀ ರಾಮಯŀ ಬರತĶರಂದ ಕೇಳ, ನಗಮĿನವರ ರಟı ಮಡಲೇಸಗ ಹಟı ಬೇಸಕಡಲ ಸೇಸಗ
ಹೇಳಕಳಹಸದ್ದರ.
“ನಂಗತĶಲ್ಲ! ಯರ ಏನದŁ ಸಯŃ! ಅನĺನ ಇಲ್ಲ; ಗನĺನ ಇಲ್ಲ!”
ಪಟıಮĿ ರಭಸದಂದ” ಸೇಸೇ” ಎಂದ ಕಗದಳ.
“ಆಞ” ಎಂದಳ ಕಟಕಯ ಹರಗ ಸೇಸ.
“ಅನĺ ಕಡĶೇನ ನಲŃ!”
“ಹನŁವŅ!”

ಒಲಯ ಬಳ ಒಂದ ಬೇಗಣಯಲŃ ಕಳದ ರಾತŁ ಉಳದದ್ದ ಅನĺವನĺ ನಯಗಳಗಗತĶದ ಎಂದ ಸಬĽಮĿ ಇಟıದ್ದಳ. ಆ
ಲಕħದ ಮೇಲಯ ಆವೇತĶ ಎಸರಗ ಕಡಮ ಅಕħ ಹಕದ್ದಳ. ಪಟıಮĿ ಸರಸರನ ಹೇಗ ಆ ಬೇಗಣಯನĺ ಎತĶಕಂಡ
ಹತĶಲ ಕಡಗ ಹರಟಳ. ಸಮಧನದ ಸಮಯವಗದ್ದರ ಸಬĽಮĿ ಅನĺವನĺ ನಯಗಗಟıದ ಎಂದ ಹೇಳತĶದ್ದಳ.
ಪಟıಮĿ ಅದನĺ ಸೇಸಗ ಕಡಲ ಹಟಮಡತĶಲ ಇರಲಲ್ಲ. ಸೇಸಗ ಅನĺವಲ್ಲವಂದ ಹೇಳಕಳಹಸಬಹದಗತĶ. ಆದರ
ಈಗನ ಸķತಯೇ ಬೇರಯಗತĶ. ಸಬĽಮĿ ದಡದಡನ ಓಡಬಂದ. ಕಸದಕಳńಲ ಬೇಗಣಗ ಕೈ ಹಕದಳ. ಪಟıಮĿ
ಕಸವನಂದ ಎಳದ ಜಗĩದಳ. ಬೇಗಣ ದಢಾರನ ಕಳಗ ಬದĸ, ಸಗಣ ಬಳದದ್ದ ಕರಯ ನಲದ ಮೇಲ ತಮŁವಣಥದ
ಕೇಸಕħಯನĺದ ರಾಶ ಕದರಬದĸತ. ಪನಃ ಬೈದಟವಗ ಸಬĽಮĿ ಹಂದಕħ ಹೇದಳ. ಪಟıಮĿ ಬದ್ದ ಅನĺವನĺಲ್ಲ ಮತĶ
ಬೇಗಣಗ ಹಕಕಂಡ, ಹತĶಲಕಡ ಬಗಲಲŃ ಕಯತĶದ್ದ ಸೇಸಯ ಬಳ ಇಟı, ಸಟıನಲŃ ಮತಡದ ಹಂದಕħ ಬಂದಳ.
ಸೇಸಗ ಪಕಶಲಯಲŃದ ಘೇರಯದĹ ಸದĸ ಶಪಗಳಂದ ಗತĶಗತĶ. ಜಗಳದ ಕಳನĺ ತಗದಕಳńಲ ಬದರ,
ಅದನĺಲŃಯ ಬಟı. ತನĺ ಬಡರಕħ ಸೇಜಗಪಡತĶ ಹೇದಳ. ಯಜಮನರ ಅಡಗ ಮನಯಲŃ ಅಷıಂದ ಕವ
ಏರತĶಂದ ಆಕ ಊಹಸರಲಲ್ಲ.

ಹತĶಲ ಕಡ ಅಂಗಳದಲŃ ಡಳńೇರ ಬದĸದ್ದ ನಯಮರಗಳ ಪಟıಮĿ ಬೇಗಣ ಹತĶಕಂಡ ಹೇಗತĶದĸದನĺ ಕಂಡ
ಆಕಯ ಹಂದ ಬಲವಲŃಡಸತĶ ಹೇಗ ಅನĺಕħ ದರವಗ ನಂತದĸವ. ಅಥವ ಕಣಯತĶದĸವ. ಸೇಸ
ಕಣĿರಯಗವದರಲŃಯ ಆ ಮರಗಳ ಬೇಗಣಗ ಬಯ ಹಕದವ. ಅವಗಳ ಕಳ ಮಕħತĶದĸದನĺ ಕಂಡದ್ದರ
ಬಕಸರನ ನಚತĶದ್ದನ. ಕಲ ವಳಂಬವದರ ಅನĺ ಮಯವಗತĶದ ಎಂದ ಕಲವನĺೇ ವಂಚಸವ ರೇತಯಲŃ ಅವ
ಕಳಣĵವದರಲŃ ತನĿಯವಗದ್ದವ. ಬಲಗಳ ಆನಂದದಂದ ಕಣಯತĶರಲ. ಹಟıಗಳ ಮಂಗರ ಮಳಯಲŃ
ಹಳಗಳ ನರಯೇರವಂತ ĔಣĔಣಕħ ಉಬĽತĶದĸವ. ಪಕħದಲŃದ್ದ ಕಚĬಯಲŃ ಮೇಯತĶದ್ದ ಕಲವ ಕೇಳಗಳ
ನಯಮರಗಳನĺ ಲಕħಸದ ಬಂದ, ಬೇಗಣಯಂದ ಅನĺಹರ ಮಡತಡಗದವ. ನಯಮರಗಳಗ ಹರಗನ ಪŁಜİಯ
ಇದ್ದಂತ ತೇರಲಲ್ಲ. ತನ ಕೇಳಯನĺ ಅಟıವಷıರಲŃಯ ಮತĶಂದ ಮರ ಅನĺವನĺ ಮಗಸಬಟıರ, ಎಂದ ಭವಸ
ಪŁತಯಂದ ಮರಯೂ ಸĻಧಥ ಹಡತĶ! ಆ ನಯಮರ ಮತĶ ಕೇಳಗಳ ಗಲಭ ಸŅಲĻ ದರದಲŃದ್ದ ಟೈಗರಗ ಕೇಳಸ,
ಕತಹಲ ಪರಹರಾಥಥವಗ ಎದĸ ಬಂದತ. ನೇಡತĶದ; ಅನĺಸŅಗಥದ ಹಬĽಗಲ ತರದಬದĸದ! ಬೇಗವಲ್ಲ, ಕವಲಲ್ಲ!
ಸರ, ಒಂದೇ ಏಟಗ ಹರಬಂದ ಕೇಳಗಳನĺ ಅಟı, ನಯಮರಗಳನĺ ಗರ‌್ರಂದ ದರ ತಳń, ಬೇಗಣಗ ಬಯ
ಹಕತ. ಆದರ ನಯಮರಗಳ ಬಡಬೇಕಲŃ! ಮತĶ ಮತĶ ಮೇಲŅಯĸ ಬಂದ ಬೇಗಣ ಬಯ ಹಕದವ. ಟೈಗರಗ ರೇಗ
ಚನĺಗ ಕಚĬ ಓಡಸತ. ಮರಗಳ ಆತಥನದವನĺ ಕೇಳ ರೂಬ, ಡೈಮಂಡ, ರೇಜ, ಟಪತ. ಕತŅಲ ಎಲ್ಲವ ಬಂದ, ನೇಡ,
ಬೇಗಣಗ ನಗĩದವ. ದಂಬಗರಂಭವಯತ. ಬೇಗಣ ತಲಕಳಗಗ ಉರಳ ಅನĺ ಊರಲ್ಲ ಹಬĽತ.
ನಯಗಳಗಂತಲ ಕೇಳಗಳಗ ಅನಕಲ ಹಚĬಗ ಅವ ನಗĩದವ. ಟೈಗರಗ ಡೈಮಂಡಗ ರೇಜಯ ಪŁಣಯ
ವಚರವಗ ಮದಲ ವೈಮನಸತದĸದರಂದ ಎರಡಕħ ಪŁಬಲವದ ದŅಂದŅ ಯದĹ ಪŁರಂಭವಗ, ಗಲಟ ಮನಯ ಮಲ
ಮಲಗ ಕೇಳಸತ. ನಯಮರಯಂದ ಕದನವಡತĶದ್ದ ದಡij ನಯಗಳ ಕಲ ತಳತಕħ ಸಕħ ಕಚĬಗ ಧಪĻಂದ
ಬದĸತ. ಕರಯ ಬಣĵದ ಕಸರ ಸದರ ಮೈ, ಮಖ, ಕಣĵ ,ಕವ ಎಲ್ಲದಕħ ಮತĶಕಂಡತ. ಅದೇ ಸಮಯದಲŃ ಕಚĬಗ ಬದĸದ್ದ
ಅನĺವನĺ ಆಯತĶದ್ದ ಹಂಜನಂದ ತಸĿತಗಯೇ ಅಕಸĿತಗಯೇ ಮರಯ ಕಣĵನĺ ಬಲವಗ ಕಟಕತ. ಮರ ಅತ
ದರಣವದ ನೇವಂದ ಎಡಬಡದ ಅರಚಕಳńತಡಗತ.
 ಬೈಲರ ಬೈರನ ಮಗ ಗಂಗಹಡಗನಡನ
ಚಕħಮĿ ಹಚĬಗ ಉಪĻಟı ಕಡದದ್ದ ಸಟıನಲŃ ಅಡಗಮನಯಂದ ಹರನಗĩದ ವಸ ಜಗಲಗ ಬಂದನ. ಬಗಲ ತರದ
ಬೇರವನ ಪಕħದಲŃ ಕದರ ಬದĸದ್ದ ಲಕħಪತŁದ ಪಸĶಕಗಳ ಮಧŀ ಅವನ ತಂದ ಕಲವ ಜನಗಳಡನ ಮತನಡತĶ ಕಳತದ್ದರ.
ವಸವಗ ಅವರ ಯರ ಯರ ಎಂದ ನೇಡಲ ಪರಸತĶರಲಲ್ಲ. ತಂದಯ ಗಮನವ ತನĺ ಮೇಲ ಬೇಳದಂತ ಸದĸಗೈಯದ
ಹೇಗ, ಮಂಡಗಯ ಅಗŁಭಗಕħ ಮಳ ಹಡದ ಜೇಡಸದ್ದ ಮಖ ಕಟıದ ದಡijನ ಕಡಕೇಣಗಳಗ ” ದಡij” ಎಂದ
ಹಸರ-ಕೇಡಗ ಕೈಹಕದನ. ಕೈಗ ಬಂದ ತನĺ ಅಂಗಯನĺ ತಗದಕಂಡ ಕರಜಗಲಯ ಒಂದ ಮಲಗ ನಡದ. ಮದĸಯಗ
ಬದĸದ್ದ ಒಂದ ಕಂಬಳಯ ಬಳ ನಂತ “ಪಟı! ಪಟı! ಏ ಪಟı!” ಎಂದ ಕರದನ. ಗಡಯಳ ನಂಗನ ಮಗ ಪಟıನ
ಕಂಬಳಯಳಗನಂದಲ “ಆಞ” ಎಂದನ.

“ನನĺ ಹೇಳದ್ದ ಕಲತಕħ ಬತೇಥಯೇನೇ?”

“ನನĺ ಮಳń ಚಚĬದĸ ಬಳ ನೇವಗದ. ನ ಬರಾದಲ್ಲ. ನೇವೇ ಹೇಗ.”

“ಕಲŃನ ಚೇಲ ಎಲŃದಯೇ?”

ಪಟıನ ತಲಗದರ, ಜಲŃ ಸರದ, ಕಣĵನಲŃ ಹಕħಕಟı ವಕರವಗದ್ದ ತನĺ ಮಖವನĺ ಕಂಬಳಯಂದ ಹರಗ ಹಕ
ವಸವನĺ ನೇಡ” ಆ ಹಬĽಗಲ ಸಂದೇಲ ಹರ ಪಕಸ ಎಲŃ ಇಡĶರಲŃ.”

“ಹİ”

ಬಳಯಲŃ ಡಲ ಬಲ ಅಲŃಡಸತĶ ನಂತತĶ. ಅದ ಮರಹಕದ್ದರಂದ ವಸ ಅದಕħ ತಂಡಕಟı ಸಲಗಯಗತĶ.

“ಅಲŃಂದ ಕಮĿಣĵ ಬಟı ಇಟıರಲ್ಲ”

” ಹİ” ವಸವಗಗಲ ಬೇಸರವಗತಡಗತĶ.

“ಅದŁ ಹತŁ ಒಂದ ಕಣ ಅದ”

“ಹİನೇ.” ವಸವನ ಧŅನ ಕಪತವಯತ.

“ದಡij ಕಣ ಅಲ್ಲ, ಸಣĵದ.”

“ಹೇಳೇ ಅಂದŁ.”

“ಬೈರ ಮಡದ್ದಲ್ಲ, ಸದ್ದ ಮಡದĸ.”

ವಸ ಮಖ ಕರಳಸಕಂಡ ಅಲŃಂದ ದಡಕħನ ಹರಟ ಹೇಗ ಹಬĽಗಲ ಸಂದಯಲŃ ಅರಸದನ. ಹರ, ಪಕಸ, ಗದ್ದಲ,
ಕಣ! ಸಣĵ ಕಣಗ ಕೈಹಕಲ ಮೇನ ಚರಗಳನĺ ತನĺತĶದ್ದ ಇಲಯಂದ ಕೈಮೇಲಯ ಹತĶ ನಗದ ಪಕħದಲŃದ್ದ
ಡಗರನಳಗ ನಗĩತ. ವಸ ಸರಕħನ ಎದĸ ನಂತ ನಟıಸರಳದನ. ಪಟıನ ಮೇಲ ಸಮĿಸಮĿನ ರೇಗದನ; ಮತĶ ಪಟı
ಮಲಗದ್ದಲŃಗ ಹೇದನ. ಅವನ ಮದಲನಂತಯ ಕಂಬಳ ಮದĸಯಗ ಬದĸದ್ದನ.

“ಏ ಪಟı!”
ಪಟı ಮತĶ ತಲಯನĺ ಹರಗ ಹಕದನ.

“ಎಲŃಟıಯೇ, ಸಕħಲ್ಲಲŃ!” ಎಂದ ಸಡಕದನ ವಸ.

“ನನ ಹೇಳಬೇಕದŁ ಹೇಗಬಟŁ. ಆ ಹಣತೇಮದಥ ಬೇರನ ಸಂದೇಲಟıೇನ!”

ವಸ ಹೇಗ ಹಡಕಲ ಸಣĵ ಕಲŃಹರಳಗಳನĺ ತಂಬದ್ದ ಚೇಲ ಸಕħತ. ಸŃೇಟ ಪಸĶಕಗಳನĺ ಹಕಕಂಡ ಸħಲಗ
ಹೇಗಲೇಸħರ ಹಲಸಕ ಟıದ್ದ ಚೇಲಕħ ರಬĽರ್ ಬಲŃಗಗ ಕಲŃ ಹರವ ಚಕರ ಸಕħತĶ. ರಜ ಕಲದಲŃ ಅದಕŀೇಕ
ನರದŀೇಗವಗಬೇಕ?

ವಸ ಅದವರಗ ಕೈಯಲŃಯ ಹಡದಕಂಡದ್ದ ಅಂಗಯನĺ ತಟıಕಳńಲ ತಡಗದನ. ಹಂದನ ದನ ಅದನĺ ಮೈಯಂದ

ಸಲದಡವ ಗಡಬಡಯಲŃ ತೇಳಗಳಲŃ ಒಂದ ಅಡಮೇಲಗದ್ದರಂದ ಸŅಲĻ ತಂದರಕಟıತ. ಅಂತ ಯಕĶಗಂತಲ
ಹಚĬಗ ಬಲಪŁದಶಥನದಂದ ಅಂಗ ತಟıನ. ಜೇಬಗ ಕೈಹಕ ನೇಡತĶನ; ರಬĽರ್ ಬಲŃ ಮಯವಗದ! ಉಪನŀಸ
ಮಡಲ ವೇದಕಯ ಮೇಲ ನಂತ ವಗĿಗ ತನĺ ಮಸĶಕವೇ ಗೈರಹಜರಂದ ತಳದ ಬಂದರ ಹೇಗಗಬಹದ ಹಗಯತ.
ವಸಗ! ಗಬರಯಗ ಜೇಬಗಳನĺಲ್ಲ ಜಡĶ ಮಡದನ. ಸವಥವಸĶ ಸಂಗŁಹಶಲಗಳಂತದ್ದ ಆ ಜಗಟದ ಜೇಬಗಳಂದ
ಹರಬದĸ ಒಂದಂದ ಪದಥಥಗಳ ಬಳಕ ಕಂಡವ; ಮರದ ಮರದ ಹೇಗದ್ದ ಒಂದ ಸಣĵ ಸರಸŅತಯ ಬಣĵದ ಚತŁ;
ಜಜĮ ಹೇಗದ್ದ ಒಂದ ತವರದ ಪೇಪ; ಯವ ಕಲದĸೇ ಏನೇ ಒಂದ ರಟıಯ ಚರ ಎರಡ ಮರ ಬಳಪದ ಚರ;
ಸಂಡ ಮಸಡಯ ಒಂದ ಸೇಸದ ಕಡijಯ ವಮನವತರ; ಏಳಂಟ ಕೇವಯ ಚರ; ಒಂದ ಬಣĵದ ಬಂಗ ಅಧಥ ತಂದದ್ದ
ಒಂದ ಉತĶತĶಯ ಹಣĵ ; ಒಂದರಡ ದಂಡನಯ ಕಲŃ ಹರಳಗಳ; ಅಜಬಜಯಗದ್ದ ಬಮĿರಲ ಹಣĵಗಳ; ಒಂದ
ಧೂಪದ ಕಯ; ರಬĽರ್ ಚರಗಳ; ಹಗĩ; ಅಷıವಕŁವಗದ್ದ ಒಂದ ಹಡಹೇದ ಸಣĵ ಚರ; ಒಂದ ಬಣĵಬಣĵವಗದ್ದ
ಹಕħಯ ಪಕħ; ಒಂದ ಸೇಫıಪನ್; ಒಂದ ಮಧŀ ತತಗದ್ದ ಮರ ಕಸ.. ಹಳ ಸಮನಗಳ! ತಗದಷı ಇವ! ಅĔಯ
ಪತŁಯೇ ದŁಪದಯ ಸೇರಯೇ ಆ ಜೇಬ! ರಬĽರ್ ಬಲŃ ಮತŁ ಗೇಚರವಗಲಲ್ಲ. ಮದಲ ಯರೇ ಕದĸರಬೇಕಂದ
ಶಂಕ ಪಟıನ; ಆಮೇಲ ಪಟıನೇ ಕದĸರಬೇಕಂದ ಸದĹಂತ ಮಡ ನಲದ ಮೇಲ ಹರಡದ್ದ ಸಮನಗಳಲŃ ಒಂದನĺ ಬಡದ
ಜೇಬಗಳಗ ತಂಬದನ. ತಂಬವ ಗಲಬಲಯಲŃ ಸŅಲĻ ಮಣĵ ಪŁವೇಶಮಡತ.

ಪಟıನಂದ ರಬĽರ್ ಬಲ್ಲನĺ ಕಕħಸಬಡಲ ಹಂದಕħ ಹರಟನ, ಅದಕħಗಯಡ ಆ ಕಳńನ ಕಲನೇವನ ನವದಂದ ತನĺ ಜತಗ
ಬರಲಲ್ಲ ಎಂಬದ ವಸವಗ ನವಥವದವಯತ.!

ಆದರ ದರಯಲŃಯ ರಬĽರ್ ಬಲŃ ಬದĸತĶ!

ಅವಸರದಲŃ ಅದ ಜೇಬನಂದ ಬದĸದ ಅವನಗ ಗತĶಗರಲಲ್ಲ. ತಪĻಸಕಂಡ ಹೇಗ ನದĸ ಮಡತĶರವ ಕಳńನನĺ
ಪೇಲೇಸನವನ ಹಡಯವಂತ ವಸ ಬಲ್ಲನĺ ತಡಕ ಹಡದ, ಮತĶ ಹಣಸಯ ಮರದ ಬಡಕħ ಹೇಗ ಕಲŃನ ಚೇಲದ
ದರವನĺ ಬಗಲಗ ಜನವರದ ರೇತಯಲŃ ತಗಲ ಹಕಕಂಡ ಹರಟನ.

ಗಟıದಳಗಳ ಕಟıಣಯ ಕಲŃಗಳ ಮೇಲ ಕತĶ ಮಸಯತĶದ್ದರ. ಕಲವ ಹಣĵಳಗಳ ಬಸಲ ಕಯಸತĶ ಕಳತ
ಗಳಪತĶದ್ದರ. ಅವರ ನಡವ ಗಂಗಯೂ ಸಲಂಕೃತಳಗ ಕಳತ ಹರಟತĶದ್ದಳ. ಸೇರಗರರ ಮತĶ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ
ವಶŅಸಕħ ಪತŁಳಗದ್ದ ಅವಳ ಉಳದವರಲ್ಲರಗ ತನಗರವ ಬಧŀತಯನĺ ಪŁದಶಥಸಲಂಬಂತ ವಸವನĺ ಕರದಳ. ಆದರ
ವಸ ಹಂತರಗದ ನಡದನ.

ಹೇಗವಗ ವಡಕಯಂತ ಬತĶದ ಹಟı ರಾಶರಾಶಯಗ ಬದĸದ್ದ ಉಮĿಗಡij” ಯ ಕಡಗ ಇಣಕ ನೇಡದನ. ಔದಸೇನŀದ
ನೇಟವ ಇದ್ದಕħದ್ದಂತ ಕತಹಲ ದೃಷıಯಗ ನಂತನ. ಏಳಂಟ ಹರಸಲಕħಗಳ ಅಲŃ ಮೇಯತĶದĸವ. ಕಡಲ ಚೇಲದಂದ
ಒಂದ ಕಲ್ಲನĺ ತಗದ. ರಬĽರ್ ಬಲŃಗ ಹಡ ಹದಯೇರಸ ಎಳದ, ಗರ ನೇಡತĶದ್ದನ. ಅಷıರಲŃ ಅವನ ಗರಯಟıದ್ದ ಹಕħ
ಕಪĻಳಸ ಹರ ಮತĶಂದ ಕಡ ಕತತ. ವಸ ಹಕħಯನĺೇ ನೇಡ ಗರಯಡತĶ ಸŅಲĻ ಮಂದವರದನ. ಅವನ ಬಲಗಲ
ಒಂದ ಸಗಣ ಗಪĻಯನĺ ಮಟı ತಣĵಗಯತ. ಬರಳ ಸಂದಗಳಲŃ ಸಗಣ ಪಚಪಚನ ಮೇಲ ಬಂದತ. ವಸವಗ ಅಸಹŀವಗ
ಕಲ ಕಡಹಬೇಕಂದ ಮನಸತಯತ. ಆದರೂ ನಶĬಲವಗ ನಂತ ಹಕħಗ ಗರಯಟıನ. ಅವನನĺೇ ಹಂಬಲಸ ಬರತĶದ್ದ
ಡಲ ಒಡಯನ ಬೇಟಗ ಸಹಯಮಡಲಂದ ಹಕħಗಳ ಕಡ ವೇಗದಂದ ನಗĩತ. ಅವಗಳಲ್ಲ ಪಟಪಟನ ಹರ ಮರಗಳಲŃ
ಮರಯದವ. ವಸಗ ಸಟı ಬಂದ ಹಕħಗಟıದ್ದ ಗರ ನಯಗೇ ತರಗಸಬಟıನ, ಡಲ ನೇ‌ವದನಗೈಯತĶ ಓಡತ.
ಕಲಗ ಹಡದದ್ದ ಸಗಣಯನĺ ಹಲಸನ ಮರದ ಬೇರಗ ತಕħ ಒರಸ ಗಂಗನನĺ ಕರಯಲಂದ ಬೈರನ ಬಡರಕħ ಹೇದನ.

ಬಡರದಲŃ ಬೈರನ ಇರಲಲ್ಲ. ಅವನ ಹಂಡತ ಸೇಸಯೂ ಇರಲಲ್ಲ. ಬೈರನ ದರ ಕಡನಲŃದ್ದ ಬಗನ ಮರಕħ
ಹೇಗಬೇಕದ್ದರಂದ ದನಗಳನĺ ಬೇಗನ ಮೇವಗ ಬಡಲ ಹಟıಗ ಹೇಗದ್ದನ. ಸೇಸ ನಗಮĿನವರ ಹಟı ಬೇಸಲ
ಹೇಳಕಳಹಸದ್ದರಂದ ” ಮನಗ” ಹೇಗದ್ದಳ. ಬಳಗĩ ಸಂಚರ ಹೇಗ ಹಂತರಗದ್ದ ಗಂಗ ಹಡಗನ ಬಡರದ ಬಗಲಲŃ
ಕಳತ ಏನೇ ಮಡತĶದ್ದನ. ಅವನ ಎದರ ಒಂದ ಕರಯ ಕಂತŁ ನಯ ಅವನ ಕೈಕಡ ನೇಡತĶ ಅಮವಸŀಯಂತ ಕರŁಗ
ಕಳತತĶ. ಅಲŃಯ ಪಕħದಲŃ ಮಲŃಗ ಬಳń ಹಬĽದ್ದ ಒಂದ ಹಲವಣದ ಮರದ ಬಡದಲŃ ಗಲೇಜನಲŃ ಹೇಂಟಯಂದ
ಮರಗಳಡನ ಕದರವ ಕಲಸದಲŃತĶ.

ನಯ ಇದ್ದಕħದ್ದ ಹಗ ದರ ನೇಡ ಬಗಳತ. ಗಂಗ ತರಗ ನೇಡದನ. ವಸ ಬರತĶದ್ದನ. ಗಂಗನ ಗಬರಯಂದ ತನĺ
ಕೈಲದĸದನĺ ನಲದ ಮೇಲ ಬದĸದನĺ ಬಡರದಳಗಣ ಕತĶಲಗ ಎಸದನ. ಅಷıರಲŃ ವಸ” ಓ ಗಂಗ” ಎಂದ ಕಗದನ.
ಗಂಗನ”ಓ” ಎನĺತĶ ವಸವಗ ಅಭಮಖನಗ ಹೇದನ. ವಸ ಬಡರದ ಅಂಗಳಕħ ಬರತĶದĸದನĺ ಕಂಡ ” ನೇವĶಕ
ಬತೇಥರಯŀ? ನನೇ ಬತೇಥನ, ನಲŃ”ಎಂದನ. ಅವನ ನಡ ನಡಗಳಲŃ ಆಶಂಕ ಭಯಗಳದĸದ ವಸಗ ಗತĶಗಲಲಗಲ.
ಅವನ ನೇರವಗ ಹಲಯರ ಅಂಗಳಕħೇ ಹೇಗ ನಂತನ.

ಮಲನ ಕಪೇನ ವನ ದಗಂಬರನಗ, ಚಮಥಕħ ತಕħ ಹಡಯದಂತ ಕಣಸತĶದ್ದ ಅವನನĺ ನೇಡ” ಕಳಲ ಆಯĶೇನೇ?
ಎಂದ ಪŁಶĺ ಮಡದನ.

“ಇಲŁಯŀ, ಇನĺ ಆಗಲ್ಲ” ಎಂದ ಗಂಗನ ನಯ ಮಸನೇಡತĶದ್ದ ತಪĻಳ ಗರಗಳ ಕಡ ಕಳń ನೇಟ ನೇಡದನ.

“ಎಲŃ? ಎಷıಗದ? ನೇಡಣ, ತಗಂದ ಬ.”

“ಅಪĻ ಎಲŃೇ ಇಟı ಹೇಗŀನ.” ವಸĶವಂಶವೇನಂದರ ಅವನ ಕಳಲನĺ ಮಡವ ತಂಟಗೇ ಹೇಗರಲಲ್ಲ.

“ಹೇಗಲ ಬ. ನನĺ ಹಡದ ಹಕħ ಹಡಕೇಣ.”

ಗಂಗ ಮತĶ ಬಗಲ ಬಳ ಇದ್ದ ತಪĻಳದ ಕಡ ಕಳńನೇಟ ನೇಡ” ಬತĶ ಬೇಳŃಲŃೇ ! ಅದಲŃ ಸಗĶದŁ ಈಗ?” ಎಂದನ.

“ಛೇ, ಸರಯಗ ಕಳಗ ಬದ್ದದ. ನ ನೇಡೇನ.”

“ಬದĸದŁ ರಾತŁ ನರೇಗರೇ ಕಚħಂಡ ಹೇಗರಾಕ ಸಕ.”

“ನೇ ಬತೇಥಯೇ ಇಲŃೇ?. ಅದಂದħೇ ಅಲ್ಲ ಸಬ ಒಡijದ್ದನĺ ನೇಡħಂಡ ಬರಬೇಕ.. ಆ ಪಕಳರದ ಮರೇಗ ಹಣĵ
ಕಡĽೇಕ. ಆಮೇಲ ಇವತĶ ಮಜĮನ ಹವಣĵಯŀ ರಾಮಣĵಯŀ ಬತಥರ ಮೈಸರಂದ ಅವರಗ ಬಮĿರಲ ಹಣĵ ಕಲತಂಪಗ
ಹಣĵ ತರಬೇಕ..”

“ಬಡರದಗ ಯರೂ ಇಲ್ಲಲŁೇ! ಏನĿಡದ? ಅವŅ ಮನೇಗ ಹೇಗŀದ.”

ವಸ ತನಬĽನ ಹೇಗಲ ಮನಸತ ಮಡ ಹಂತರಗ ಎರಡ ಹಜĮ ನಡದದ್ದನ. ಸೇಸ ಮನಯಲŃ ನಡದದ್ದ ಘಟನಯನĺೇ
ಯೇಚಸತĶ ಜೇಲಮಖ ಹಕಕಂಡ ಬರತĶದĸದ ಕಣĵಗ ಬದĸ” ಗಂಗ, ಸೇಸ ಓ ಅಲŃ ಬತಥ ಇದ. ನೇನ ಬ”
ಎಂದನ.

ಬತೇಥನ ತಡೇರ” ಎಂದ ಗಂಗನ ಬಡರದ ಒಳಗ ಹೇ‌ಗ, ಸŅಲĻ ಹತĶ ಮಡಕಂಡ ಕೈಯಲŃಂದ ಕತĶ ಹಡದ
ವಸವನ ಬಳಗ ಬಂದ ಮಲ್ಲಗ ” ಅವŅಗ ಹೇಳ ನೇವ” ಎಂದನ.
ಅಂಗಳಕħ ಬಂದದ್ದ ಸೇಸಗ ವಸ” ಸೇಸ, ಗಂಗನĺ ಕರಕಂಡ ಹೇಗĶನೇ. ಸŅಲĻ ಕಲತ ಇದ. ಎಂದನ. ಸೇಸ “ಆಯĶಯŀ” ಎಂದ
ಬಡರದ ಒಳಗ ಹೇದಳ. ಹಡಗರಬĽರೂ ಹರಟರ.

ಕಲವ ದನಗಳ ಹಂದ ವಸ. ಗಂಗ, ಪಟı ಮವರೂ ಸೇರ ಹಕħಯ ಗಡಗಳಗಗ ಪದಗಳನĺ ಅಜಮಯಸ
ಮಡತĶದĸಗ ಒಂದ ಪಕಳರ ಹಕħಯ ಗಡ ಕಣĵಗ ಬದĸತĶ. ಆ ಗಡನಲŃ ಕಂಪನೇಲ ಬಣĵವಗ ಚಕħ ಚಕħಯಗದ್ದ
ಮರ ಪಟı ಮಟıಗಳದ್ದವ. ಮಟıಗಳನĺ ಯರೂ ತಗಯಕಡದಂದ ಮರಗಳದ ಮೇಲ ತಯ ಮತĶ ಮರಗಳನĺ
ಒಟıಗ ಹಡದ ಸಕಬೇಕಂದ, ವಸ ಕಟıಪĻಣ ಮಡದ್ದನ. ಅವನ ದನಕħ ಕಡಯಪĔ ಎರಡ ಸರಯದರೂ ಹೇಗ
ಮಟıಗಳನĺ ನೇಡಕಂಡ ಬರತĶದ್ದನ. ಹೇದಗ ಪŁತ ಸಲವ ಕವ ಕತರತĶದ್ದ ಹಕħ ಹರಹೇಗತĶತĶ. ಒಂದ ದನ
ಹೇಗ ನೇಡತĶನ; ಮಟıಗಳಡದ ಮರಯಗದĸವ. ಮರಗಳ ನೇಡವದಕħ ಹೇಸಗಯಗದ್ದವ. ಮಟıಗಳಡದ
ಮರಯಗದĸವ. ಮರಗಳ ನೇಡವದಕħ ಹೇಸಗಯಗದĸವ. ತಪĻಳಲ್ಲದ ಮೈ, ಬೇಡ ಮಂಡ, ದೇಹದ ಗತŁಕħ ಅತ
ಎಂದ ಕಣವ ಕಕħ, ಎಲ್ಲವ ಜಗಪತ ಹಟıಸವಂತತĶ. ವಸ ನೇಡದಗಲಲ್ಲ ಅವ ತಮĿ ಕಂಪ ಪರಯ
ಬಯಗಳನĺ, ಜಗತĶನĺೇ ನಂಗತĶೇವಂಬಂತ ಅಗಲವಗ ತರದ ಗೇಗರಯತĶದĸದರಂದ, ಅವನ ಪಕħದಲŃಯ
ಯಥೇಚĭವಗ ಬಳದರತĶದ್ದ ಲಂಟನದ ಹಣĵಗಳನĺ ಕಯĸ ಬಯ ಮಚĬವತನಕ ಸರಯತĶದ್ದನ. ಹೇಗ ತಯ
ಕಡತĶದ್ದ ಬಯತತĶಗಳಂದಗ” ಮಲತಯ” ಯದ ವಸ ಕಡತĶದ್ದ ಕೈ ತತĶಗಳ ಸೇರ ಆ ಮರಗಳ ಅಜೇಣಥದಂದ
ಹೇಗ ಸಯಲಲ್ಲವೇ ದೇವರೇ.ಬಲ್ಲ !(ಪಟı, ಗಂಗ ಅವರ ಬೇರ ಕಡತĶದ್ದರೇ ಏನೇ?) ಕಡ‌ಗ ಮರಗಳಗ ಗರ
ಮಡಲರಂಭಸತ. ವಸ ಇನĺ ಸಮĿನ ಬಟıರ ಹಕħಗಳ ಮರಗಳನĺ ಹರಸಕಂಡ ಹೇಗಬಟıವ ಎಂದ ಅವಗಳನĺ
ಹಡಯಲ ಪಟı ಗಂಗರಡನ ಮಂತŁಲೇಚನ ಮಡ, ಗಂಗನ ಯಂತŁĤತಯಂದಲ ಪಟıನ ಶŁಮದಂದಲ ತನĺ
ನೇತೃತŅದಂದಲ ಆ ಪದಗ ಸಮೇಪದಲŃಯ ಒಂದ ” ಸಬ” ಯಡijದ್ದನ. ಅದನĺೇ ನೇಡಕಂಡ ಬರಲ ಅವನ ಆ ದನ
ಪŁತಃಕಲ ಗಂಗದŅತೇಯನಗ ಹರಟದĸದ.

ಹೇಗ ನೇಡತĶರ; ” ಸಬ” ಹಕħ ಸಕħಬದĸದ. ಹದಯೇರದ ಧನಸತನಂತ ನಲದಂದ ಮೇಲದĸ ಬಗದ್ದ ಸಡಗೇಲನ
ತದಯಂದ, ನಲಕħ ಬಮĿನ ನೇರವಗ ಇಳದದ್ದ ಸತŁದ ಮಧŀ, ಉರಳಗಣĵನಲŃ ಒಂದ ಕಲ ಸಕħ ತಲಕಳಗಗ ನೇತಡತĶದ.
ಪಕಳರ ಹಕħ! ಬಹಳ ಒದĸಡ ಬಳಲದĸದರಂದ ಅದ ನಶĬಲವಗತĶ. ಅದರ ಎದಯ ಬಳಪ ಅಡijಕಯಂತ ಕತĶಗಯನĺ
ಸತĶದ್ದ ಕಂಪ ಬಸಲನಲŃ ರಾರಾಜಸತĶದĸವ. ಹಕħಯ ಬಳಯಲŃ ಆಕಷಥಣಗಗ ಕೇಲಗ ಸಕħಸಟıದ್ದ ತೇನಹಣĵ ರಕĶವಣಥದ
ಮಸಕನ ಜೇಳದಂತ ರಂಜಸತĶ.

ಹಡಗರಬĽರೂ ಕೇಕ ಹಕತĶ ಅಟıಹಸದಂದ ನಗĩದರ. ಬಗಲನಲŃದ್ದ ಕಲŃಚೇಲವ ತಗಡ ಪಕħಕħ ಬಡಯತĶದ್ದರೂ
ವಸಗ ಲĕವರಲಲ್ಲ. ರಾĔಸಗತŁಗಳರಡ ತನĺ ಬಳಗ ರಭಸದಂದ ಬಂದದನĺ ಕಂಡ. ಮದಲೇ ಬಳಲ ತಣĵಗಗದ್ದ ಆ ಬಡ
ಪಕ್ಷಿ ಮತĶ ರಕħಗಳನĺ ಪಟಪಟನ ಬಡದಕಂಡ ಬಂಧವಮಕĶವಗಲ ಪŁಯತĺಸತ. ಆದರ ವಸವನ ಕೈ ಅದನĺ
ಹಡದಕಂಡತ. ಭೇತಯಂದಲ ಆಯಸದಂದಲ ದŅಗಣತವಗ ಏದತĶದ್ದ ಹಕħಯ ಕಲನĺ ಉರಳನಂದ ಬಡಸದರ.

ವಸ ಅದರ ನಣĩರಗಳನĺ ಸವರ ಮತĶಕಡತĶ” ಗಂಗ. ತಯ ಹಕħ ಸಕħತ. ಇದರ ಜತಗ ಮರಗಳನĺ ತಗದಕಂಡ
ಹೇಗ ಪಂಜರದಗ ಇಡೇಣ” ಎಂದ ಪರಮಹŃದಮದ ನಡದನ.

ಗಂ‌ಗನ ಹಕħಯನĺ ಅಭೇಷıಕ ನಯನಗಳಂದ ನೇಡತĶ, ” ಮತĶ ಸಬ” ಒಡijನ. ಗಂಡ್ಹಾಕħ ಸಕħದŁ ಸಕħಬೈದ” ಎಂದನ.

ವಸ ಎಡಗೈಯಲŃ ಹಕħ ಹಡದಕಂಡ, ಬಲಗೈಯಂದ ಸಡಗೇಲನĺ ಬಗಸ, ಸತŁವ ಸಡಲವಗವಂತ ಮಡದನ. ಗಂಗ
ಸಬಯಡijತಡಗದನ. ಸಬಯಡij ಪರೈಸತಂದ ತಳದ ವಸ ಕೈಬಟı ಕಡಲ ಅಕಸĿತĶಗ ಕಣಯ ಕಡij ಸಡಯತ.
ಸಡಗೇಲ ರಭಸದಂದ ಹಂದಕħ ಚಮĿ ಅವನ ಎಡಗೈಗ ಬಲವಗ ತಗಲತ. ಹಕħ ಕೈತಪĻತ! ಹರಹೇಗ ಒಂದ ಪದಯ
ಕಡijಯ ಮೇಲ ಕಳತತ. ವಸ ನಷħರಣವಗ ಗಂಗನನĺ ಶಪಸತĶ ಹಕħಯನĺ ಹಡದಕಳńಲ ಓಡದನ. ಅದ ಹರ
ಮತĶಂದ ಕಡ ಕತತ. ಅದಕħ ದರ ಹರಹೇಗವ ತŁಣವರಲಲ್ಲ. ಕಲವ Ĕಣಗಳ ಹಂದ ಅದನĺ ಮತĶಟı ಮದĸಸದ್ದ
ವಸ ಅದರ ಮೇಲ ಸಟıಗ, ಬಲŃಗ ಕಲŃಹಡ ಸಳದ ಹಡದನ. ಒಂದ ಕಲŃ ತಪĻತ, ಮತĶಂದ ಸರಯಗ ಹಕħಯ
ತಲಗ ಬದĸ ಅದನĺ ನಲಕħರಳಸತ, ವಸ ಓಡಹೇಗ ಹಡದಕಂಡನ. ಆದರ ಅದಕħ ಜೇವವರಲಲ್ಲ. ಅವನಗ ಆಸಯದĸದ
ಜೇವದ ಹಕħಯ ಮೇಲ ಹನಗಣĵಗ ಗಂಗನನĺ ಬೈಯತĶ ಮರಗಳದ್ದ ಗಡಗ ಹೇಗ ನೇಡತĶನ; ಹಣĵ ಹಕħಗಳರಡ
ವŀಸನ ಸಚಕವಗ ಕಗತĶ ಸತĶಲ ಹರಾಡತĶವ!( ಉರಳಗ ಸಕħದĸ ಯವದೇ ಬೇರ ಹಕħ.)

“ಏ ಗಂಗ, ಮರಗಳಲ್ಲಲŃೇ!” ವಸವನ ವಣ ರೇದನವಗತĶ.

ಗಂಗನ ಓಡಬಂದ ತನ ಗಡನĺ ನೇಡ ” ಅಯŀಯŀೇ ಏನದವŁೇ? ಎಂದನ.

“ಯರೇ ಬಡijೇಮಕń ಕದĸಕಂಡ ಹೇಗದರ!”

“ಹರಹೇದŅ ಏನೇ?”

“ಹರಹೇಗದŁ ತಯಹಕħ ಹೇಂಗ ಬಡಕಳńತĶದĸವೇನ?” ಎಂದ ವಹಂಗ ದಂಪತಯ ಕಡಗ ಮಗದೇರದನ.

“ಹಂಗದŁ ಯರ‌್ರೇ ಕಂದħಂಡಹೇದŁ? ಅವರ ಎದಗ ರಣಹಡಯ!”

“ನೇ ತಗದಕಳńಲಲ್ಲವೇನೇ?” ವಸ ಕೇಪರಣೇನೇತŁನಗ ನೇಡದನ. ಅವನ ಶೇಕಕೇಪಗĺಗಳಗ ದಹಸಲ

ಯವದದರೂ ಒಂದ ವಸĶ ಬೇಕತĶ. ಸದŀಕħ ಹತĶರದಲŃದ್ದವನ ಗಂಗ!

ಆದರ ಗಂಗನ ಅಸĻೃಶŀನದ ತನĺನĺ ವಸ ಮಟıವದಲ್ಲವಂಬ ಕಚĬನಂದ ಸŅಲĻವ ಅಪŁತಭನಗದ ” ನ ಈ ಕಡಗೇ ಬರಲಲ್ಲ.
ದೇವŁಣ! ಪಟıಯŀ ಏನದŁ ಬಂದದŁೇ ಏನೇ..” ಎಂದ ವಸವನ ಕೇಪಗĺಯ ಪŁವಹವನĺ ಬೇರಯ ದಕħಗ
ತರಗಸಲ ಉಪಯ ಹಡದನ.

“ಅವನ ಕಲಗ ಮಳń ಚಚĬಕಂಡ ಬದĸನ!”

ವಸವಗ ಯವದ ಬಗಹರಯಲಲ್ಲ. ಕಳńನನĺ ಬಯಗ ಬಂದಂತ ಶಪಸತĶ. ಗಂಗನನĺ ಕರದಕಂಡ ಹಂದನ ದನ
ಸಂಜಯಲŃ ಪದಗ ಬದĸ ಸಕħದದ್ದ ಹಕħಯನĺ ಅರಸಲ ಹೇದನ. ಎಷı ಹಡಕದರೂ ಅದ ಸಕħಲಲ್ಲ.

ಆಮೇಲ ಬಲಕರಬĽರೂ ಹಣĵಗಳಗಗ ಅಲದ ಅಲದ ಸಮರ ಹನĺಂದ ಗಂಟಯ ಹತĶಗ ಬೈರನ ಬಡರಕħ ಬಂದರ.
ಬೈರನ ಬಡರಕħ ಬಂದದ್ದರ ಕಳಲನĺ ನೇಡಬಹದಂದ ಆಸಪಟı ವಸ ನಟıಗ ಮನಗ ಹೇಗದ. ಗಂಗನಡನ
ಹೇಗದ್ದನ.

ಬಡರದಳಗಣ ಕಗĩವಯಲŃ ಪಕಕಯಥದಲŃ ತಡಗದ್ದ ಸೇಸ ಮಗನ ಬಂದದನĺ ಧŅನಯಂದ ತಳದ, “ಗಂಗ” ಎಂದ
ಕಗದಳ.

ಹರಗಡ ವಸವನಡನ ಕಳಲನ ವಚರವಗ ಮತಡತĶದ್ದ ಗಂಗ ” ಓ” ಎಂದನ.

ಸೇಸ ಒಳಗನಂದ “ಈ ಹಕħ ತಪĻಳಸ ಸಟıಕಡೇ” ಎಂದಳ. ಅದನĺ ಕೇಳ ಗಂಗನ ಮೈಗ ಕದನೇರ ಹಯĸಹಗಯತ.
ಕಣĵ, ಬರಗಗ ಮಖ ಬಪĻಯತ.

ವಸ ಸಂಶಯದಂದ ” ಎಲŃತĶ ಹಕħ?” ಎಂದನ.

“ನ. ನ. ನ, .ಬಳಗĩ” ಎಂದ ಗಂಗ ತದಲತĶದ್ದಂತಯ, ಸೇಸ ಹರಗ ಬಂದ, ಒಂದ ಹಕħಯನĺ ಎರಡ ಮರಗಳನĺ
ಗಂಗನ ಕಲಬಡಕħ ಎಸದ ಒಳಗ ಹೇದಳ.

ವಸ ನೇಡತĶನ; ಹಕħ ಗಜಗಲಥ ಹಕħ; ತನ ಹಂದನ ದನ ಸಂಜಯಲŃ ಹಡದದĸ! ಮರಗಳ ಪಕಳರದ ಮರಗಳ;
ಆ ಗಡನಲŃದ್ದವ! ಗಂಗನ ಮೇಸಕħ ಮಕಸಕ್ಷಿಗಳಗ ಪಕ್ಷಿಶಶಶವಗಳ ನಲದ ಮೇಲ ನಶĬಲವಗ ಬದĸವ!

ಗಂಗ ನಡಗತĶ ನಂತದ್ದನ. ವಸವನ ಮನಸತಗ ವಷಯವಲ್ಲ ವಶದವಗ, ಅವನ ಕೇಪ ಮೇರ ಮೇರತ. ಬೇಲರವನನĺ
ಮಟıಬರದಂದ ಗತĶದ್ದರೂ ಒನಕಯಂದ ಹಟı ಕಟıವಂತ ಗಂಗನ ಮೈಗ ಗದĸ, ತನĺ ಜೇಬನಲŃದ್ದ ಹಕħಯನĺ ತಗದ
ಅವನ ಹಟıಗ ರಪĻಂದ ಹಡದ ಮನಯ ಕಡಗ ಅಳತĶ ಹೇದನ.

ದರಯಲŃ ಬೇಲರವನನĺ ಮಟıದ್ದಕħ ಪŁಯಶĬತĶರೂಪವಗ ಹಟıಗ ಹೇಗ ಸಗಣಯನĺ ಮಟı, ಹತĶಲಕಡಯ ಬಗಲನಂದ
ಮನಯನĺ ಪŁವೇಶಸದನ. ಅಡಗ ಮನಯಲŃ ತಂದಯ ಕŁೇಧಧŅನಯೂ ಗದĸಗಳ ಸದĸ ಚಕħಮĿನ ಆತಥನದವ
ಕೇಳಸದವ.
 ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ದಬಥರ
ವಸ ಬಳಗĩ ಅಡಗ ಮನಯಂದ ಜಗಲಗ ನಗĩ ಬಂದವನ ಸŅಲĻ ಸವಧನವಗ ನೇಡದ್ದರ, ತನĺ ತಂದಯಡನ
ಮತಡತĶದ್ದರ ಅಗŁಹರದ ಜೇಯಸರ ವಂಕಪĻಯŀನವರ, ಕಳಕನರ ಅಣĵಯŀಗೌಡರ, ಹಳಪೈಕದ ತಮĿ ಎಂಬದ
ಗತĶಗತĶತĶ. ಅವರವರ ಅವರವರ ಮನಕħ ತಗವ ಸķನಗಳಲŃ ಕಳತದ್ದರ. ಪŁತಯಬĽರ ವೇಷವ ಅವರವರ ಸಂಸ್ಕೃತ
ಸಂಪತĶಗಳಗ ಸಕ್ಷಿಯಗತĶ.

ತಳńಗ ಉದ್ದವಗದĸ, ಎಡಗಣĵ ಹಕತ ಕರಡಗದ್ದ ವಂಕಪĻಯŀನವರ ಗೇಡಯ ಪಕħದಲŃಟıದ್ದ ಅಗಲವದ ಒಂದ
ಮಣಯ ಮೇಲ ಪದĿಸನ ಹಕ ಕಳತದ್ದರ. ಏಕಂದರ, ಶದŁರ ಮನಯ ಜಮಖನ ಮದಲದ ವಸěದಗಳನĺ
ಮಟıವದ ಸಂಪŁದಯ ಬŁಹĿಣರಾಗದ್ದ ಅವರ ಮಡಗ ಮೈಲಗ ಎಂದ ಅವರ ಮತವಗತĶ. ಅವರ ಅಂಗ ಮದಲದ
ನವೇನ ವಸನಗಳನĺ ತಟıರಲಲ್ಲ. ಆಷೇಥಯವಗ ಬಂದದ್ದ ಮೈ ಚಮಥವೇ ಅವರಗ ವಸನವಗತĶ. ಆದರ ಗೌರವಥಥವಗ
ಒಂದ ಬಳಯ ಬಟıಯನĺ ಹದದದ್ದರ; ಮಳಕಲನವರಗ ಕಚĬಹಕದ್ದರ. ಅವರ ಉಡಗಯಲ್ಲವ ಶಭŁವಲ್ಲದದ್ದರೂ
ಧೌತವಗತĶ. ಸŅಲĻ ಚನĺಗ ನೇಡದ್ದರ ಸಂಟದಲŃ ನಶŀದ ಡಬĽಯನĺ ಸಕħಸದĸರ ಎಂಬದ ಗತĶಗತĶತĶ. ಅವರ
ಉದŀೇಗಗಳಲŃ ಮಖŀವದದಂದರ ದೇವರ ಪಜ, ನಮತĶ ನೇಡವದ, ಭವಷŀತĶ ಹೇಳವದ, ಜತಕ ಬರಯವದ
ಮತĶ ನೇಡವದ, ಲಗĺಕħ ಮಹತಥ ಇಟıಕಡವದ, ಶದŁರ ಭೂತದಗಳಗ ರಕĶದ ಬಲಕಡವ ಮದಲ ಹಣĵ
ಕಯ ಮಡವದ, ಮಂತŁದಂದ ದವŅಗಳನĺ ಬಡಸವದ ಮತĶ ಹಡಸವದ. ಇತŀದ. ಆದಕರಣ ಹಳńಯವರಗಲ್ಲ
ಅವರನĺ ಕಂಡರ ಭಯ, ಭಕĶ.

ಜಗಲಯ ತಣಯಲŃ ಹಸದ್ದ ಮಲನವದ ಜಮಖನದ ಮೇಲ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಅಭಮಖವಗ ಕಳತದ್ದ ವŀಕĶ
ಕಳಕನರ ಅಣĵಯŀಗೌಡರ. ಅವರ ತಮĿ ವಯಸತಗಂತಲ ಹಚĬಗ ಮದಕರಾಗದ್ದರ. ಒಂದ ಅಂಗ ಹಕ.
ಮಳಕಲನವರಗ ಅಡijಪಂಚ ಸತĶದ್ದರ. ಬಟıಯಗಯದ ಎಷı ವಷಥಗಳಗದ್ದವೇ ಏನೇ! ಅಂಗಗ ಮೇಲನ
ಗಂಡಗಳರಲಲ್ಲ; ಇದ್ದ ಕಳಗಣವಗಳನĺ ಹಕರಲಲ್ಲ. ಷಟಥ ಅವರ ಭಗಕħ ಮಲದ ಕಂಬಗತĶ. ಆದ್ದರಂದ ಬಳಯ
ಕದಲ ತಂಬದ್ದ ಅವರ ಎದಯೂ ಸಕħಸಕħಗದ್ದ ಹಟıಯೂ ಕನಕರ ಹಟıಸವಂತ ಕಣಸತĶದĸವ. ಒಂದರಡ ದನಗಳ
ಹಂದ ಕ್ಷಿರ ಮಡಸಕಂಡದ್ದ ಅವರ ಮಖದ ಮೇಲ ಮದತನದ ತರಗಳ ಒಂದರ ಮೇಲಂದಗ, ಒಂದರ ಹಂದಂದಗ
ಅಪĻಳಸದ್ದವ. ಹಲŃಲ್ಲದ ಬೇಡಬಯಯ ದಸಯಂದ ಕನĺಗಳ ಕಣವಯಗದ್ದವ, ಅರವತĶ ಎಪĻತĶ ಬೇಸಗಗಳ ಬಸಲನಲŃ
ಸಟı ಸಟı ಕಪĻಗದ್ದ ಅವರ ಮಖಚಮಥದ ಹಂದ ಗಲ್ಲ ಕನĺ ಮತĶ ತಲಯ ಎಲಬಗಳ ನರಗಳ ಚಚಕಂಡದ್ದವ.
ನಣĵಗ ಬೇಡಗದĸ, ಮಧŀ ಬಳಯ ಕದಲ ವರಳವಗ ಬಳದದ್ದ ತಲಗ ಒಂದ ಕಂಪ ವಸě ಸತĶದ್ದರ. ಅವರ ಮತಡದರ
ಹಸಳಯ ತದಲ ಧŅನಯಲŃ ಇ ಕರ ಪŁಧನŀವ ಕಂಡಬರತĶತĶ.

ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ಕನರಗ ಹಚĬಕಡಮ ಒಂದ ಮೈಲ ದರವದ್ದ ಕಳಕನರನಲŃ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಗದĸ ತೇಟಗಳನĺ
ಗಡ ಗತĶಗಗ ಮಡಕಂಡ ಒಕħಲಗದ್ದರ. ಅವರಗ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ತಂದ ತತ ಎಲ್ಲರೂ ಪರಚತರಾಗದ್ದರ. ಒಕħಲತನದಲŃ
ಮದಲ ನಮĿದಯಗದ್ದವರ ಹಣĵಗಳಗಗ ತರವನĺ ತತĶ ತತĶ ಈಚಗ ಬಹಳ ದರದŁವಸķಗ ಇಳದದ್ದರ. ಅವರ
ಗŁಹಚರಕħ ತಕħಂತ ಮವರ ಹಂಡರೂ ಸತĶ ನಲħನೇ ಹಂಡತಯೂ ರೇಗದಂದ ನರಳತĶದ್ದಳ. ಅವರ ದŅತೇಯ ಪತĺಯಲŃ
ಹಟıದ್ದ ಓಬಯŀನಂಬ ಮಗನಗ ಇಪĻತęದ ವಷಥವಗತĶ. ತೃತೇಯ ಪತĺಗ ಏಳಂಟ ವರಷದ ಹಡಗಯಬĽಳದ್ದಳ.

ಓಬಯŀನಗ ವಯಸತ ಇಪĻತęದಗದ್ದರೂ ಇನĺ ವವಹವಗರಲಲ್ಲ. ಆದಕರಣವಗ ತಂದ ಮಕħಳಗ ಇತರ

ವŀಜಂತರಗಳಂದ ಮನಸĶಪವಂಟಗ ಓಬಯŀನ ತನ ಬೇರ ಸಂಸರ ಹಡತĶೇನಂದ ಹದರಸತĶದ್ದನ.
ವಹರವಗದದĸದಕħ ಕರಣ, ತರ ಕಡಲ ಹಣವರಲಲ್ಲ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಲŃ ಆಗಲೇ ಸವರ ರೂಪಯ ಸಲವದĸದರಂದ
ಅವರ ಇನĺ ಮಂದ ಒಂದ ಕಸನĺ ಕಡವದಲ್ಲವಂದ ಹಟ ಹಡದ್ದರ. ಅದಕħಗಯೇ ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ಆ ದನ ಬಳಗĩ
ಕನರಗ ಬಂದದ್ದರ. ಆ ಮದಕನಗ ಜೇವನವಲ್ಲ ನರಕಯತನಯಂತ ಇದĸತ ಎಂಬದನĺ ಆತನನĺ ಕಂಡಡನ
ಹೇಳಬಹದಗತĶ.

ಕಳಗ ದರದಲŃ ಕರಜಗಲಯ ಕಸರಹಲಗಯ ಮೇಲ, ತನĺ ಕಂಬಳ ಹಕಕಂಡ ಅದರ ಮೇಲ ಕತದ್ದ ಮರನಯವನ
ಹಳಪೈಕದ ತಮĿ. ಅವನ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಒಕħಲ. ಆದರ ಕಲಕಸಬ ಬಗನಕಟı ಕಳń ಇಳಸವದ. ಕಳńನ ಮಹಮಯಂದಲ
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಅಚĬಮಚĬಗದ್ದನ. ಅವನ ಜೇವನವ ಸರಾಗವಗತĶಂಬದ ಅವನ ಮೈಕಟıನಂದ ಸĻಷıವಗತĶತĶ.
ಹತĶರ ತೇಪ ಹಕದ್ದ ಹರಕ ಅಂಗಯಂದನĺ ತಟı ಕಸ ಕಟıದ್ದನ. ಹರದ ಕಟಕಯಗದ್ದ ಅವನ ಅಂಗಯ ಬಲತೇಳನಲŃ
ಕರಯ ಹಗĩದಂದ ಸತĶದ್ದ ಒಂದ ತಯತ ಕಣತĶತĶ. ಕದರಕಂಡದ್ದ ಅವನ ಮಡಯಲŃ ಒಂದ ಹಸ ಮಲŃಗ ಹವನ
ಗಂಡಯತĶ! ಅವನ ಸತĶಕಂಡದ್ದ ಕಳ ಪಂಚ ಎಷı ಮೇಟಗತĶಂದರ ಕಪೇನ ಪŁಂಪಚವ ಗತĶಗತĶತĶ. ಹಂದ ಒಂದ
ಸರ ಬಗನಯ ಮರದಮದ ಕಳಗ ಬದĸ ಅವನ ಮೇಲತಟ ಹರದಹೇಗದĸದ ಅಲŃದ್ದ ಕಲಯಂದ ಗತĶಗತĶತĶ. ಅಡಕ
ಚಪĻರದ ಕಂಡಗಳಲŃ ತರಬರತĶದ್ದ ಬಸಲ ಕೇಲಗಳ ಅವನ ಮೈಮೇಲ ಸತĶಲ ಬಲ ಬಲಯಗ ಬದĸದĸವ. ”
ಕತŅಲ” ನ ಕಲಬಡದಲŃ ಮಲಗ, ಅವನ ತನĺ ನೇವ ದಂತಲ್ಲ ಒಂದ ಅಂಗಲ ಉದ್ದದ ತನĺ ಬಲದಂದ ಹಷಥಪŁದಶಥನ
ಮಡತĶತĶ.

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ತಮĿ ಬೇರವನ ಪಕħದಲŃ ಲಕħಪತŁಗಳ ನಡವ ಮಂಡಸ ಎಲ್ಲರಡನಯೂ ಸಂಭಷಣ ನಡಸತĶದ್ದರ.
ಎಲ್ಲರೂ ಗಟıಯಗ ಮತಡತĶದ್ದರ. ಅದಕħ ಕರಣ ಸಹಕರರ ಎರಡ ಕವಗಳಲŃಯೂ ಕಣತĶದ್ದ ಹತĶಯ ಮದĸಗಳ!
ಅವರ ಕವಗಳರಡ ಸೇರ ಸೇರ ಮಂದವಗದĸವ. ಆದ್ದರಂದ ಸದ ಮದĸನಣĵ ಹಕ, ಹತĶ ಇಡತĶದĸದ ಅವರ ದೈನಂದನ
ಕಯಥಕŁಮವಗ ಹೇಗತĶ.

ತಲಬಗ ಲಕħದ ಪಸĶಕದ ಕಡಗೇ ನೇಡತĶದ್ದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ತಲಯತĶ ಅಣĵಯŀಗೌಡರನĺ ಕರತ ತವ ಹಂದಯೇ
ಹೇಳದĸದನĺ ಮತĶ ಸಮಥಥಸವ ಧŅನಯಂದ” ಇಲŃ ನೇಡ, ಬಡij ಕಡ ಸವರದ ಇನĺರ ಮಕħಲ ಮರ ವೇಸ
ಬೇಳ ಆರ ಪೈ ಆಗĶದ ಬಕ” ಎಂದ ಪಸĶಕವನĺ ಅವಲೇಕನಕħಗ ಸŅಲĻ ಮಂದ ಚಚದರ.

ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ಲಕħವನĺ ಅವಲೇಕಸಲ ಸŅಲĻವ ಕತಹಲ ತೇರದ, ತಂಬಲ ತಂಬದ್ದ ಬಯನĺ ಎತĶ ” ಹೌದ,
ಣಣೇಣ ಅಳń ಅಂಟೇಣ?” ಎಂದರ.

ಸಹಕರರ ಪಸĶಕವನĺ ಇನĺ ಸŅಲĻ ಮಂದಕħ ಸರಸ” ನೇಡ, ನೇನೇ ನೇಡ!”ಎಂದರ.

ಅಣĵಯŀಗೌಡರಗ ಓದಬರಹ ಲೇಶಮತŁವ ಬರತĶರಲಲ್ಲ. ಆದರೂ ಅಥಥವಲ್ಲದ ಅನೇಕ ಇತರ ಕಮಥಕŁಯಗಳನĺ

ಮಡವಂತ, ಮಂದ ಬಗ ಪಸĶಕವನĺ ನೇಡ. ಮದಲ ಹೇಳದದನĺೇ ಮತĶ ಉಚĬರಸದರ.

“ನನĺಂದ ಇನĺಂದ ಕಸ ಕಡೇಕ ಆಗೇದಲ್ಲ. ಕಟı ಬಕೇನೇ ತೇರಸದರ ಸಕಗದ” ಎಂದರ. ಸಹಕರರ.

“ಏಣ ಮಡೇಡ ಹೇಳ. ಅವಣಗಂಡ ಲಗĵ ಮಡĽೇಕೇ ಬೇಡೇ.ಣಮĿ ಸಳ ಣಣೇಣ ಣಂಗದಳń. ಣಣಂಡ
ಯಳೇ ಸಟŁ ಅವಣಡijಣಲ್ಲ ಟೇಸೇಥಕ” ಎಂದ ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ಎದĸ ಹೇಗ ಅಂಗಳದ ಒಂದ ಮಲಯಲŃ ಬತĶದ
ಹಟı ತಂಬಟıದ್ದ ಒಂದ ಡಬĽಕħ ಬಯತಂಬದ್ದ ತಂಬಲವನĺ ಉಗಳ ಹಂದಕħ ಬಂದ ಕತರ.

“ನೇ ಲಗĺ ಮಡೇದ ಬŀಡ ಅಂತ ಹೇಳದನೇ ನನ? ನನĺಂದ ಒಂದ ಕಸ ಕೇಳಬೇಡ. ಈ ವಷಥದ ಗತĶಗೇನ ಪರಾ
ಕಟıಲ್ಲ ನೇನ” ಎಂದ ಕಠನವಗ ನಡದ ಸಹಕರರ ವಂಕಪĻಯŀನವರ ಕಡಗ ತರಗ” ನೇವ ಹೇಳ ಜೇಯಸರ,
ಯಮಥನ ಹಳಗĽೇಕ. ಹೇಂಗ ಸಲ ಕಡĶ ಹೇದರ?” ಎಂದರ.

ಜೇಯಸರ ಅಣĵಯŀಗೌಡರನĺ ಕರತ “ಹೌದ ಕಣೇ, ಅಣĵಯŀ, ನನಗಷı ವಯಸತಗದ. ಇನĺ

ಗತĶಗವದಲ್ಲವೇನೇ? ಸಲ ಮಡತĶಲೇ ಇದĸಬಟıರ ಬಳಯತĶಲೇ ಹೇಗತĶದ. ಅದನĺ ಯವಗ ತೇರಸವದ?
ಋಣ ಎಂಬದ ಕತĶಗಗ ಕಲŃಗಂಡ ಕಟıಕಂಡ ಹಗ. ” ಸಲವನ ಕಂಬಗ ಹಲೇಗರಂಡಂತ, ಸಲಗನ ಬಂದ
ಎಳವಗ ಕಬĽದಯ ಕೇಲ ಮರದಂತ ಸವಥĤ” ಎಂದ ಮದಲಗ ಸಣĵ ಉಪನŀಸ ಮಡದರ. ಜೇಯಸರಗ
ಸಹಕರರಲŃ ಐನರರ ಮೇಲಯೇ ಸಲವಗತĶ.

“ಹೌದ ಸŅಮ, ನೇವೇನೇ ಹೇಳĶೇರ. ಈಗ ಕಲŃಗಂಡ ಕಟıಕಂಡಗದಯಲ್ಲ. ಏನ ಮಡೇದ? ಹಡಗನಗ ನನಗ

ದನನ ಜಟಪಟ. ವಯಸತ ಇಪĻತęದಗ ಹಯĶ. ಮದವ ಮಡದದŁ ಮನ ಬಟı ಹೇಗĶೇನ ಅಂತನ. ಮನĺ ಸೇತಮನ
ಸಂಗಪĻಗೌಡŁ ಹತŁ ಹೇಗ, ನಂಗತĶೇ ಇಲ್ಲ. ಸಲ ಕೇಳದನಂತ. ಅವರ ನಮĿ ಗೌಡರಗ ನನಗ ಮದಲೇ ಸರಯಲ್ಲ. ನನĺ
ಹತŁಕħ ಬರ‌್ಬೇಡ ಅಂದŁಂತ.” ಎಂದ ಅಣĵಯŀ ಗೌಡರ ಜೇಯಸರಗ ಹೇಳ ಮಗಸವಷıರಲŃಯೇ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ
ರೇಗ;

“ಹೇಗ, ಅವನಗ ಹೇಳ, ಸಂಗಪĻಗೌಡŁ ಹತŁನ ಸಲ ಕೇಳ ಅಂತ. ನನĺಂದ ಒಂದ ಕಸ ಹಟıೇದಲ್ಲ.” ಎಂದ
ಜೇಯಸರ ಕಡ ತರಗ, ಸಂಮಧನ ಧŅನಯಂದ ” ನೇವೇನ ಬಂದದĸ, ಜೇಯಸರ?” ಎಂದರ.

“ಚಂದŁಮೌಳೇಶŅರನ ಪŁಸದ ಕಟı ಹೇಗೇಣ ಎಂದ ಬಂದ”ಎಂದ ಹೇಳತĶ ಜೇಯಸರ ಪಕħದಲŃಟıಕಂಡದ್ದ ಒಂದ
ಗಂಟನಂದ ಹವ ಕಂಕಮ ತಂಬದ್ದ ತಂಗನಕಯಯ ಹೇಳನĺ ತಗದ ಸಹಕರರ ಮಂದಟıರ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ
ಅದನĺ ಭಕĶಯಂದ ಸŅೇಕರಸ ಕಂಕಮವನĺ ಹಣಗ‌ಟı.ಹವನĺ ಹಣಗ ಮಟıಸಕಂಡ ಕವಯ ಮೇಲ ಸಂದಯಲŃ
ಸಕħಸದರ.

ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ಚಂತಕŁಂತರಾಗ ಅಂಗಳದ ಮಧŀಯದ್ದ ತಳಸಯ ಕಲ್ಲನĺೇ ನೇಡತĶದ್ದರ. ಮನಯಲŃ ರೇಗಗŁಸĶಳಗ

ಬದĸಕಂಡದ್ದ ಹಂಡತಯ ಚಕŁವ ಮನಬಟı ಹೇಗತĶೇನಂದ ಕŁರನಗದ್ದ ಮಗನ ಚತŁವ ಏನ ಅರಯದ ಮಗಳ
ಚತŁವ ಮನಸತಗ ಬಂದ, ಮದಕನಗ ತನĺ ಮೇಲ ತನಗೇ ಕನಕರ ಹಟı, ಕಣĵಗಳಂದ ನೇರ ಹರದ ಸಕħಗನĺಗಳ ಮೇಲ
ಉರಳದವ. ಆದರ ಅಂಗಳದಲŃದ್ದ ಕಲŃದೇವರ ಮತŁ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗಂತಲ ಕಲŃಗ ಕಳತತĶ!

ಇಷıರಲŃ ಅಡಗ ಮನಯಳಗ ಆಗತĶದ್ದ ವಗŀದĹದ ಸದĸ ಜಗಲಗ ಕೇಳಸತ. ಮನಸತನಲŃ ರೇಗದರೂ ಗೌಡರ ಜೇಯಸರ
ಮಂದಯೂ ಇತರರ ಎದರೂ ತಮĿ ಗೃಹಕೃತŀದ ಕೇಟಲಗಳನĺ ಪŁದಶಥಸಲ ಇಷıಪಡದ ಸಮĿನ ಕಳತರ.

“ಚಂದŁಯŀ,ಆ ಸತŀನರಾಯಣ ವŁತಕħ ಇಪĻತĶ. ರೂಪಯ ಖಚಥಗದ. ಅದನĺ ಕಟıದ್ದರ ಆಗತĶತĶ.” ಜೇಯಸರ ವಣ
ಯವದೇ ಒಂದ ಮಹಬದĸವದವನĺ ಬೇಧಸವಂತತĶ. ರೂಪಯ ಕಡವದರಂದ ಸಹಕರರಗ ಅಪರ
ಶŁೇಯಸತ ಲಭಸತĶದ ಎನĺವಂತತĶ.

ಗೌಡರ ಒಂದ ಸರ ಕಮĿ, ಗಂಟಲ ಸರಮಡಕಂಡ” ಅವತĶ ಮವತĶ ಕಟıದĸನಲŃ. ಅದರಲŃೇ ಮರಕಂಡಬಡ.
ನಮĿ ಲಖĨಕħ ಹತĶ ರೂಪಯ ಮತŁ ಖಚಥ ಬರದಕಳĶೇನ” ಎಂದ ಜೇಯಸರ ಕಡ ಪŁಶĺಪವಥಕವಗ ನೇಡದರ.

ಜೇಯಸರ ಬಹಳ ಗಂಭೇಯಥದಂದಲ ಧಮಥಕತಯಂದಲ” ದೇವರ ಲಖĨವನĺ ನನĺ ಲಖĨಕħ ಯಕ ಸೇರಸವದ?

ಹಗ ಮಡವದರಲŃ ನನಗ ಅನಷıವದ. ಖತ ಬೇರ ಬೇರಯಗದ್ದರ ವಸ.” ಎಂದ ಕಣĵ ಮಚĬತರದರ.

ಗೌಡರ ಜೇಯಸರಗಂತಲ ಹದನೈದ ಇಪĻತĶ ವಷಥಗಳ ಹಚĬ ವಯಸತನವರಾಗದ್ದರೂ, ಬŁಹĿಣನ ಶದŁನನĺ

ಬಹವಚನದಲŃ ಮತಡಸವದ ಶಪಕħ ಸಮನವಂದ, ಏಕವಚನದಲŃ ಮತಡಸವದ ಅನಗŁಹಕħ ಸಮನವಂದ
ಭವಸ ವೇದಮತಥಗಳಲ್ಲ ಮ ರಾ Ħಗಳನĺ ” ಅವನ” “ನೇನ” ಎಂದೇ ಸಂಬೇಧಸತĶದĸದ ಆ ನಡನ ವಡಕಯಗತĶ.

ಅಷıರಲŃ, ತಮĿನ ಕಲಬಳ ಮಲಗಸತĶದ್ದ ಕತŅಲನ ಹತĶಲ ಕಡಯ ಬಗಲಲŃದ ಸŅಜತ ಸŅರವನĺ ಆಲಸ ಅಲŃಗ
ನಗĩತ. ಗೌಡರ ಸŅಲĻ ಆಲೇಚಸ, ಬೇರವನಂದ ಇಪĻತĶ ರೂಪಯಗಳನĺ ಎಣಸ ತಗದ, ಜೇಯಸರ ಮಂದಟıರ.
ಜೇಯಸರ ಅದನĺ ಎತĶ ಸರಗನ ತದಯಲŃ ಕಟıತĶದĸಗ ಹತĶಲಕಡ ಶನಕಸಮರದ ಕೇಲಹಲವ ಭಯಂಕರವಗ
ಕೇಳಸತ.

ಗೌಡರ ತಮĿನ ಕಡಗ ತರಗ “ತಮĿ, ತಮĿ! ಅಲŃೇಡೇ” ಎಂದರ. ತಮĿನ ಮನಯ ಹರಗಡಯಂದ ಹತĶಲ ಕಡಗ,
ಒಡŀಣದಲŃದ್ದ ಬಗನ ಕತĶ ಗಣ ಗಣ ಸದĸ ಮಡವಂತ ಓಡದನ.

ಜೇಯಸರ ಹೇಗಲೇಸಗ ಮೇಲದ್ದರ. ಗೌಡರೂ ಅವರನĺ ಬೇಳħಳńಲ ಎದĸ ನಂತ ಕರಜಗಲಗ ಇಳದರ. ಎದĸ
ನಂತಡನಯ ಅವರ ಹದĸಕಂಡದ್ದ ಕಂಪ ಬಣĵದ ಶಲ ಕಳಚ ಕಳಗ ಬದĸ, ದೃಢಕಯವಗ ಕದಲ ತಂಬದ್ದ ಅವರ
ಎದ ಗೇಚರಸತ. ಒಡನಯ ಮತĶ ಶಲನĺತĶ ಹದĸಕಂಡರ.
ಬಗಲ ದಟವದರಳಗ ಜೇಯಸರ” ನಮĿ ಹಡಗನಗ ಒಂದ ತಯತ ಬೇಕಂದ ಹೇಳದĸರ” ಎಂದರ.

“ಹೌದ ಬೇಕತĶ” ಎಂದ ಗೌಡರ ಜೇಯಸರಡನ ಹಬĽಗಲ ಕಡಗ ಹರಟರ.

“ಹೇದ ವಷಥ ಒಂದ ಕಟıದĸ..”

“ಏನ ಮಡೇದ ಹೇಳ. ನಮĿ ಹವಯŀ ಹೇದ ರಜದಲŃ ಬಂದವನ ಏನೇನೇ ಬೇಧಸ ಹೇಗದ್ದ. ಅವನ ಮತ
ಕೇಳ ತಯತ ಕತĶ ಬಸಡ ಬಟıದĸನ”.

“ನನ ಹೇಳದĸ ನನಗ ಮದಲೇ, ಈಗನ ವದŀಭŀಸ ಹಡಗರನĺ ಹಳಮಡಬಡತĶದ ಎಂದ! ದೇವರ ದಂಡರ ಭಕĶ
ಗಕĶ ಎಲ್ಲ ನನಥಮ! ಜತಗ ನರಾರ ಹವŀಸಗಳನĺ ಬೇರ ಕಲತಬಡತĶರ. ನನĺ ಮನ ಜಮೇನ ಉಳಯಬೇಕದರ ಅವರ
ಓದ ನಲŃಸ, ಮದವ ಗದವಮಡ ಕಲಸಕħ ಹಚĬ. ಸಂಸರ ತಲಗ ತಗದರ ಆಗ ಬದĸ ಬರತĶದ.”

“ಹಂಗ ಮಡೇದ ಸೈ ಅಂತ ಕಣĶದ- ಈಗ ನೇಡ; ಆ ಹವಯŀ, ಅವನ ದಸಯಂದ ರಾಮಯŀ, ಇಬĽರೂ ಸೇರ ದಯŀ
ದŀವರ ಭೂತ ಗೇತ ಜಕಣ ಗಕಣ ಒಂದ ಬŀದ ಅಂತ ಬೇದತೇಕ ಸರ ಮಡದĸರ. ಆ ಹವಯŀನಂತ ಅದಂತಂತದ-
ಬಗವದĩೇತಯಂತ ಉಪĺಷತĶಂತ- ಓದ ತಲ ಕಡಸಕಳńತĶದĸನ. ಮನಗ ಬಂದವನ ಒಂದ ಆಳ ಕಳನ ಕಲಸ ಕಡ
ನೇಡೇದಲ್ಲ. ಉಪĻರಗ ಮೇಲ ಓದತĶ ಕಳತಬಡĶನ.”

“ಹೌದ, ದಡದ ಹಕವವರ ಒಬĽರದ್ದರ ಮತĶೇನ ಮಡತĶನ? ಅವನ ಪಲ ಅವನಗ ಕಟı ಬೇರ ಹಕ! ಆಗಲ್ಲ
ಸರಹೇಗತĶದ. ಈ ಶದŁ ಮಕħಳಗಲ್ಲ ಉಪನಷತĶ ಭಗವದĩೇತ ಗಂಧವದರೂ ಗತĶಗತĶದಯ? ನಮಗೇ
ಗತĶಗವದಲ್ಲ.”

ಗೌಡರ ನಗತĶ “ನಮಗ ಗತĶಗದ ಏನ?” ಎಂದರ.

“ಹಗಲ್ಲ, ಚಂದŁಯŀ, ನನಗ ಗತĶಲ್ಲ. ಎಂತಂಥ ಆಚಯಥರೇ ಅವಗಳಗ ವŀಖŀನ ಬರಯಲ ತಣಕಬಟıದĸರ. ಅವರಲŃಯೇ
ಏಕಮತವಲ್ಲ..ಈ ಶದŁಮಕħಳಗಲ್ಲ ಗತĶಗತĶದಯೇ. ಅದನĺಲ್ಲ ಓದ ಮನ ಹಳಮಡ ಕಳńತĶರ; ಅಷı!..”

“ನನ ಅವರನĺ ಈ ಸರ ಓದ ಬಡಸ ಮನ ಕಲಸಕħ ಹಕಬೇಕಂತ ಮಡದĸೇನ” ಎಂದ ಗೌಡರ ನಶĬತವಣಯಂದ ಸŅಲĻ
ರಾಗವಗ ಹೇಳದರ.

“ಹಗ ಮಡದರ ನನĺ ಮನ ಉಳಯತĶದ ನೇಡ. ದೇವರ ಕೇಪಕħದರ ಪತŁರಾಗಬಹದ ಏಕಂದರ, ಅವನ
ದಯಸಗರ, “೦.೦” ಕರಣಶಲ. ಆದರ ಈ ಭೂತ ದವŅಗಳ ಸಟıಗ ಬದ್ದರ ಉಳಗತಯಲ್ಲ.ತಳದವನಗ ನನಗ ನನೇನ
ಹೇಳವದ?”

“ಅಯŀೇ, ಉಂಟ ಸŅಮ? ನೇವಲ್ಲದ ಮತŀರ ಹೇಳೇರ ನಮಗ.” ಜೇಯಸರ ಹಡದ. ಮಟıನ ಸದĸ ಮಡತĶ,ಕಡ
ಸಡ ಕಂಡ ಹರಟಹೇದರ. ಗೌಡರ ಹಂತರಗ ಜಗಲಗ ಬಂದರ. ತಮĿನ ಕಚĬ ಹಡದ ಅಸಹŀವಗದ್ದ
ನಯಮರಯಂದನĺ ಅದರ ಕತĶಗಯ ಚಮಥವನĺ ಬರಳ ತದಯಂದತĶ ಎತĶ, ಹಡದ ನಂತದ್ದನ. ಆ ಮರಯ ತಯ
ರೂಬ ಅವನ ಬಳ ನಂತ ತನĺ ಕಂದನನĺೇ ಎವಯಕħದ ನೇಡತĶತĶ.

ಗೌಡರ “ಥ, ಅದನĺೇಕ ಇಲŃಗ ತಂದŀೇ ಅತĶಲಗ ತಗಂಡ ಹೇಗ ಬಸಡ” ಎಂದರ.

“ಹಳ ಕೇಳ, ಕಣĵ ಕಕħ ತಗದೇಬಟıದ” ಎಂದ ತಮĿನ ನತĶರ ಸೇರತĶದ್ದ ಮರಯ ಕಣĵನĺ ಪರೇಕ್ಷಿಸದನ. ಗೌಡರ
ಮತĶ” ಹಳಗ ಹೇಗಲ.ಅತĶಲಗ ಬಸಡೇ ಅಂದರ!” ಎಂದ ಗದರಸದರ.

“ನನರೂ ತಗಂಡ್ಹಾೇಗ ಸಕħೇಳĶೇನŁಯŀ.”

“ಏನದŁ ಸಯ!”
ತಮĿನ ನಯಮರಯಡನ ಹಬĽಗಲ ದಟ ಹೇದನ. ರೂಬಯೂ ಅವನ ಹಂದಯ ಹೇಯತ.

ಕಲನೇವನಂದ ಏಳಲರದ ಕಂಬಳ ಸತĶಕಂಡ ಮಲಗದ್ದ ಪಟıನ ಎಲ್ಲವನĺ ಆಲಸತĶದ್ದನ. ನಯಮರಗಗದ್ದ

ದಃಸķತಯನĺ ಅದನĺ ತಮĿನ ಕಂಡಯŀತĶದĸದನĺ ಅವನ ಸಹಸಲರದ ಮಲ್ಲನ ಎದĸ ಕಂಟತĶ ಹಬĽಗಲನĺ ದಟ
ತಮĿನನĺ ಕಗದನ;

“ವಸಯŀ ಬಯĶರೇ! ಅವರದĸ ಆ ಮರ.”

“ಗೌಡŁ ಹೇಳದŁ, ಅದಕħೇ ತಗಂಡ್ಹಾೇಗĶದĸೇನ” ಎಂದ ಹೇಳದ ತಮĿನ ಮರಯನĺ ಕಳಕħ ಬಟıನ. ಏಕಂದರ ವಸ
ಸಮĿನ ಬಡವವನಲ್ಲವಂದ ಅವನಗ ಗತĶತĶ. ರೂಬ ಮರಯನĺ ನಕħತಡಗತ.

ಪಟı ಕಂಟತĶದĸದನĺ ಕಂಡ ತಮĿ “ಅದŁೇನŁೇ ನಮĿ ಕಲ?”ಎಂದನ.

“ಮಳń ಚಚĶ” ಎಂದ ಪಟıನ ಅಂಗಲ ತೇರಸದನ. ಕಲಕೇತಕಂಡ ನಡವ ಮಳń ಕರŁಗ ಕಣತĶತĶ. ತಮĿನ
ಒಂದ ದಡಲಗಡದ ಮಳń ತಂದ, ಕಲನಲŃದĸ ಮಳńನĺ ಬಡಸ ತಗದನ. ಮಳńನಡನ ಸŅಲĻ ಕೇವ ಬಂದ ಪಟıನಗ
ಆಹŃದವಯತ. ತಮĿ ಹರಟಹೇದ ಮೇಲ ಪಟı ನಯಮರಯನĺ ತಳದ ಮದĸ ಮಡಲ ಬವಯಕಟıಗ
ಎತĶಕಂಡ ಹೇದನ.

ಗೌಡರ ಜೇಯಸರನĺ ಬೇಳಕಟı ಬಂದಗ ಅಣĵಯŀ ಗೌಡರ ತಲಮೇಲ ಕೈ ಹತĶಕಂಡ ಚಂತಸತĶ ಕಳತದ್ದರ. ಅವರ
ಎದಯಲŃ ದಃಖ ಕಡಲಡತĶತĶ. ಬಳನ ಬಂಕಯಲŃ ಬಂದ ಬಂದ ಅವರ ಜೇವ ಕಂದಹೇಗತĶ. ಅವರಗ ಮಂದೇನ
ಮಡಬೇಕಂಬದೇ ಹಳಯಲಲ್ಲ. ಸಮಸŀ ಅತ ಜಟಲವಗ ಕಂಡಬಂದಗ” ದೇವರೇ, ನಟಕ ಪರೈಸಲ; ಜೇವನದ ಮೇಲ
ಮರಣದ ಕನಡ ಪರದ ಬೇಳಲ” ಎಂದ ಪŁಥಥಸವದ ಸŅಭವಕ. ಆ ಮದಕನ ಸķತಯೂ ಹಗತĶ.

ಗೌಡರ ಮನಸತನĺ ಹಕħ ನೇಡದ್ದರ ಅವರ ನಡತಯೂ ಅಷıೇನ ಕŁರವಗ ಕಣತĶರಲಲ್ಲ. ಅವರ ಸŅಲĻ ಇಕħಟıನಲŃ
ಸಕħಕಂಡದ್ದರ. ತಮĿ ತಂದ ತತಂದರ ಕಲದಂದಲ ನಂಬಕಯಗ ಒಕħಲತನ ಮಡಕಂಡ ಬಂದದ್ದವನಗ,
ಚಕħಂದನಂದಲ ತಮಗ ಚರಪರಚತನಗದ್ದವನಗ, ಕಷıದಲŃ ಬದĸದ್ದ ಮದಕನಗ ದಡijದ್ದವರ ದಡij ಕಡಲಗವದಲ್ಲ.
ಎಂದ ಹೇಳದದ ಕŁರವಗಯ ಕಣತĶದ. ಆದರ ಗೌಡರ ಹೇಗ ಸಲ ಕಟı ಅನೇಕ ಸವರ ರೂಪಯಗಳನĺ
ಕಳದಕಂಡದ್ದರ. ಅಣĵಯŀಗೌಡರಂದ ಬಡijಯ ಹಣ ಬರವ ಮಗಥವ ಅವರಗ ತೇರದದĸದರಂದ ಇನĺ ಹಚĬ ಸಲ
ಕಡಲ ಹಂಜರದರ. ಗೌಡರ ಮನಸತನಲŃ ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ದಃಸķತಗ ಅವರೇ ಕರಣರಲ್ಲದ ತವ ಕರಣರಲ್ಲವಂದ
ಸĻಷıವಗತĶ. ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ನಲħ ಮದವಗಳನĺೇಕ ಮಡಕಳńಬೇಕಗತĶ? ಒಂದಂದ ಹಣĵಗ ಅಷıಂದ
ಹಣವನĺೇಕ ತರ ಕಡಬೇಕಗತĶ.? ಯೌವನದಲŃ ಪಟı ಅತ ಸಖಕħ ವೃದĹಪŀದಲŃ ಪŁಯಶĬತĶವಗ ಕಷıಪಡಬೇಕದದ
ಅವರ ಕಮಥ! ಜತಗ ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರಲŃಗ ಓಬಯŀನ ಹೇಗದ್ದನಂಬದನĺ ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ಬಯಂದ ಕೇಳದ
ಮೇಲಂತ ಅವರಗ ಮನಸತ ಮರದ ಹೇಗತĶ.

“ಹಂಗದŁ ನನೇನ ಮಡŃ? ಕತĶಗಗ ನೇಣ ಹಕಕಳŃೇ?” ಎಂದರ ಅಣĵಯŀಗೌಡರ.

“ಏನದರೂ ಮಡ! ಸಲ ಕಡೇಕ ನನĺಂದ ಸಧŀವಲ್ಲ.”

“ಹಂಗದŁ ಬತೇಥನ” ಎಂದ ಮದಕನ ಕೈಮಗದ, ಮೇಲದĸ. ಗೇಡಗ ಒರಗಸಟıದ್ದ ಬತĶದ ದಣĵಯನĺ ಊರಕಂಡ,
ನಸಬಗ ನಡಯತĶ ಹಬĽಗಲ ದಟದನ. ಗೌಡರ ಚನĺಗ ಒಂದ ಸರ ನಶŀ ಹಕಕಂಡ ತಮĿ ಲಕħಪತŁಗಳಲŃ
ಮಗĺರಾದರ.

ಬಸಲ ತಸಮಟıಗ ಬರಸಗಯ ಇತĶ. ದಣĵಯೂರ ಹೇಗತĶದ್ದ ಮದಕನ ಮೇಲ ನಷħರಣಯಂದ ವತಥಸವಂತತĶ.
ಸಮರ ಐದವರ ಐದಮಕħಲ ಅಡ ಎತĶರವಗದ್ದ ಮದಕನ ನರಳ ಒಂದ ಒಂದಕಲ ಅಡಯಗ, ಅದ
ಅವನತĿದ ಶೇಚನೇಯವಸķಯ ಪŁತಬಂಬವಂಬಂತ, ಪದತಲದಲŃ ನಲದ ಮೇಲ ಹರಳ ಹಡಯಲŃ ಮಲ್ಲಗ
ಮಂಬರಯತĶತĶ.

ಮದಕನ ಒಂದ ಸರ ತಲಯತĶ ನೇಡದನ. ಮರದ ಮೇಲ ಕಗಯಂದ ಕ! ಕ! ಎಂದ ಕರಯತĶತĶ. ಮದಕನ
ನಡಸಯĸ ಮತĶ ತಲಬಗ ಮಂದ ಸಗದನ. ಒಂದ ಓತಕŀತ ಬೇಲಯ ಮೇಲ ಕಳತ ” ಹಗಗಬೇಕ! ಹಗಗಬೇಕ!”
ಎಂದ ತಲಯಲŃಡಸ ಹಂಗಸವಂತತĶ.
 ಬಂಕದ ಸಂಗರ
ಮತĶಳń ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಸĺನ ಮಗಸ ಬಚĬಲ ಮನಯಂದ ಜಗಲಗ ಬಂದ, ಗೇಡಯ ಮೇಲದ್ದ ದಡij ಗಡಯರದ
ಕಡಗ ನೇಡದರ. ಗಂಟ ಹತĶವರಯಗ ಹತĶ ನಮಷವಗತĶ. ನಗಂದಗಯಂದ ನಮದ ಪಟıಗಯನĺ ತಗದ
ಮಂದಟıಕಂಡ, ಒಂದ ಅಗಲವದ ತಳńನಯ ಮಣಯ ಮೇಲ ಪದĿಸನ ಹಕ ಕತರ. ಅವರ ಎದರಗ ನೇರವಗ
ಅಂಗಳದಲŃ ತಲಸಯ ಪೇಠವ ಕಂಪ ಬಳ ನಮಗಳಂದಲ ವವಧ ವಣಥದ ಪಷĻಗಳಂದಲ ಅಲಂಕೃತವಗತĶ. ಆ
ಕಲಯಲŃ ತಮĿ ಮಗಳ ಸೇತಯ ಕಶಲತಯನĺ ಕಂಡ, ಗೌಡರ ಹೃದಯದಲŃ ದೇವರ ಭಕĶಯಂದಗ, ಅದಕħಂತಲ ಹಚĬಗ
ಮಗಳ ಮೇಲಣ ವತತಲŀವ ಸೇರ ನಲದಡತ.

ಗೌಡರ ದೇಹಕħ ಬಜĮ ಬಂದದ್ದರೂ ಹಟı ಡಳńಗದ್ದರೂ ನೇಡವದಕħ ಲĔಣವಗಯ ಇದĸ, ಯೌವನ ಕಲದಲŃ
ಸļರದŁಪಯಗದ್ದರಂಬದನĺ ಸĻಷıಗಳಸತĶತĶ. ಭಕĶ, ಈಶŅರಾರಾಧನ ಮದಲದ ಧಮಥಕ ಭವಸಧನಗಳಂದಲೇ
ಮತŁ ಸಧŀವಗಬಹದದ ಒಂದ ಓಜಸತ ಅವರ ವŀಕĶತŅದಲŃ ಕಣಸತĶತĶ. ಸಂಟಕħ ಮಳಕಲ ಮಚĬವ ಹಗ ಒಂದ
ಪಣ ಪಂಚಯನĺ ಮತŁ ಉಟıದ್ದ ಅವರ ನಗĺ ವಗŁಹವ ಗಂಭೇರ ಪŁಕೃತಯವರಲŃ ಗೌರವವನĺ, ಲಘ ಪŁಕೃತಯವರಲŃ
ವನೇದವನĺ ಉದŁೇಕಸತĶತĶ. ಹಟı ಎದ ಭಜ ಹಣಗಳ ಮೇಲ ನಮಗಳನĺ ಹಕ ಹಕ, ಬಳಕಕಣದ ಚಮಥಭಗಗಳ
ಬಳńಗಗ ಸŅಭವಕವದ ನಮಗಳೇ ಎಂಬಂತದĸವ. ಹಟı ಹಣಗಳಲŃ ಚಮಥವ ಮಡಕ ಮಡಕಯಗ ಅವರ
ವಯಸತಗ, ಅವರ ಪಡತĶದ್ದ ಸಖಜೇವನಕħ ಸಕ್ಷಿಯಗತĶ. ಅಂತ ಒಟıನಲŃ ಅವರಲŃಯದರೂ ಬŁಹĿಣರಾಗದ್ದರ ”
ಗಡij ವೈದಕ” ರಂಬ ಹಸರಗ ಪತŁರಾಗತĶದ್ದರಂದ ಹೇಳಬಹದಗತĶ.

ಗೌಡರ ಬತĶ ಹಣದ ಮಡದ್ದ ನಮದ ಪಟıಗಯ ಮಚĬಳವನĺ ತರದರ. ನಮದ ಪಟıಗಯೂ ತಲಸಯ ಪೇಠದಂತಯೇ
ಅವರಗ ಪವತŁ ವಸĶವಗತĶ. ಅದ ಬಹಳ ಪರಾತನವದದಂದ ಅದರ ಬಣĵ ಹೇಳತĶತĶ. ನವೇನ ವಚರವದಗಳ ಆ
ಪಟıಗಯಲŃ ಇಣಕ ನೇಡದ್ದರ ಮೃದಹಸŀಹಸತರಾಗ ತರಸħರದಂದ ಅದನĺ ” ಮತಭŁಂತಯ ಮದĸನ ಮನ!” ಎಂದ
ಕರಯತĶದ್ದರ. ಪŁಚೇನ ಸಂಪŁದಯ ಪŁೇಮಗಳ ನೇಡದ್ದರ ಭಕĶಪವಥಕ ಬದĸಯಂದ ಅದನĺ ” ಶಂತಯ ಎಲವನ!”
ಎಂದ ಕರಯತĶದ್ದರ, ಆದರ ನಮದ ಪಟıಗ ಮತŁ ಮೌನಯಗರತĶತĶ.

ಅದರ ಕತĶಲಗವಯಲŃ ಅನೇಕ ವಸĶಗಳ ಬಹಳ ಕಲದಂದಲ ತಪಸತ ಮಡತĶದĸವ; ಕಂಪ ನಮದ ಕರಡಗ; ಬಳ
ನಮದ ಉಂಡಗಳ; ತಳಸೇಮಣಗಳ ಮಲ; ಒಣಗದ ತಲಸಯ ಎಲಗಳ; ಎರಡ ಅಂಗಲ ಚದರವಳń ಒಡಕಲ ಕನĺಡ;
ಕಂಪ ಮತĶ ಬಳಯ ನಮದ ಕಡijಗಳ; ವಭೂತಯ ಹಡ; ನಲħೈದ ಜರಠವದ ಮರಕಸ , ಆರಕಸಗಳ; ಒಂದ
ಬಳńಯ ಸಣĵ ತŁಶಲ; ಇತŀದ. ಪಟıಗಯ ಸಂದಗಳಲŃ ಆಸĶಕರ ಸಮಜದಲŃ ನಸĶಕರೂ ತಮĿ ಅಭಪŁಯಗಳನĺ
ಗೇಪŀವಗಟıಕಂಡ ಜೇವನಯಪನ ಮಡವಂತ, ಕಲವ ಸಣĵ ತಣಸನ ಹಳಗಳ ಗೌಡರ ಕಣĵಗ ಬೇಳದಂತ
ವಸಮಡಕಂಡದĸವ.

ಗೌಡರ ಸವಧನದಂದಲ ಭಕĶಯಂದಲ ತೃಪĶಯಂದಲ ತಮĿ ವಶಲ ಶರೇರಪŁಂತದ ನದಥಷı ಸķನಗಳಲŃ ಕಂಪ
ಬಳಯ ನಮದ ಪತಕಗಳನĺ ಸಂಸķಪಸ, ಬಯಲŃ ದೇವರ ನಮಗಳನĺ ಉಚĬರಸತĶ ಮೇಲದĸ, ಪಕħದಲŃದ್ದ ಬಳńಯ
ತಂಬಗಯನĺ ತಗದಕಂಡ ತಲಸೇ ಪೇಠದ ಬಳಗ ಹೇದರ. ಅಡಕ ಚಪĻರದ ಕಂಡಗಳಂದ ತರಬರತĶದ್ದ
ಬಸಲಕೇಲಗಳಂದ ಅಂಗಣದ ತಂಬ ಪಟıಪಟıಯಗ ಗಂಡಗಂಡಗ ಚತŁವಚತŁವಗ ಬಳಕ ನಳಲಗಳ ರಂಗೇಲ
ಹಕದಂತ ಮನೇಹರವಗತĶ. ಗೌಡರ ಮಹಕಯದ ಮೇಲಯೂ ಆ ರಂಗೇಲ ಬದĸ, ಬಳ ಕಂಪ ನಮಗಳಡನ ಪಂದŀ
ಹಡತĶ. ಬಣĵದ ಚಟıಯಂದ ಅಂಗಳದಲŃ ಹರಾಡತĶ ದೃಶŀಕħ ಮತĶನತ ರಮಣೇಯತಯನĺ ದಯಪಲಸತĶತĶ.
ನಯಗಳ ದರದ ಮಲಗಳನĺ ಹಡದ ಮಲಗದ್ದವ. ಗೌಡರ ದೇವರಾಧನಯಂದರ ಆ ದಷı ದನವರಗ ಅಷıಂದ
ಭೇತ!

ಗೌಡರ ಪೇಠದ ಮೇಲ ಹರವಣದಲŃದ್ದ ಹವಗಳನĺ ದೇವರಗ ಮತĶಷı ಮಡಸತĶ” ಸೇತ” ಎಂದ ಕರದರ. ಹಗ
ಕರಯವದ ಅವರಗ ಪದ್ದತಯಗತĶ.
ಸೇತ ತಳತಳನ ಹಳಯತĶದ್ದ ಬಳńಯ ಪಂಚಪತŁಯಲŃ ಅದಕħಂತಲ ಬಳńಗದ್ದ ಹಲನĺ ತಂಬಕಂಡ, ಅವಗಳರಡನĺ
ಮೇರದ ಮಖ ಪŁಸನĺತಯಂದ, ಸೇರಯ ನರ ಮಮಥರಗೈಯತĶರಲ ಬಳńಯಂತ ಬಳಕ ನಡದ ತಂದಯ ಬಳಗ ಬಂದಳ.
ಹಗ ಬರವದ ಆಕಗ ಪದ್ದತಯಗತĶ. ಆಕಯನĺ ನೇಡ ಗೌಡರಗ ಮಖಸĶತಯೂ ಆತĿಶŃಘನಯೂ ಎರಡ ಒಟıಗ
ಬಂದಂತಯತ. ಆಗತನ ಸĺನಮಡ ಧೌತಂಬರವನĺಟıದ್ದ ಆಕ ಹಸ ಮಳಯಲŃ ಮಂದ ತವರಯ ಹಸ ಮಗĩಯಂತ
ಮದĸಗಯೂ ಮನೇಹರವಗಯೂ ಇದ್ದಳ. ಆಕ ಇನĺ ಯವ ಒಡವಗಳನĺ ಧರಸರಲಲ್ಲ. ತಲಯನĺ
ಬಚಕಂಡರಲಲ್ಲ. ಕತĶಲĩದಲ ಗಂಚಲ ಗಂಚಲಗಯೂ ತರತರಯಗಯೂ ನತಂಬದಚಯವರಗ ಸŅಚĭಂದವಗ
ಪŁವಹಸದĸದ ಆಕ ತಂದಗ ಪಜಯಲŃ ಸಹಯವಗ ಅತĶ ಇತĶ ತರಗತĶದĸಗ ಕಣತĶತĶ. ತರಣಯ
ಬಂಬದಲŃಯೂತೇಜಸŅಗಳಗ ಕಣĵಗಳಲŃಯೂ ಆ ದನ ಏನೇ ಒಂದ ವಧವದ ತೃಪĶ ಸಂತೇಷಗಳ ಹಸ ಕಳ
ಮಳದೇರತĶ.

“ಚನĺಯŀ ಎಲŃ ಹೇದನೇ? ಇವತĶ ಬಳಗನಂದ ನೇಡಲಲ್ಲ” ಎಂದ ಮದಲಗ ಗೌಡರ ಪಜಯ ಮಧŀ ಮಧŀ
ಮತಡತಡಗದರ. ಮನಸತ ಕೈಕಲಬಯಗಳಗ ಪಜವಧನವನĺ ಎಷıೇ ವಷಥಗಳ ಹಂದಯೇ ಚನĺಗ
ಕಲಸಬಟıದ್ದರಂದ, ಈಗ ಅದ ಪಜಗ ಭಂಗತರದ ಬೇರಯಡ ಸಂಚರಸಬಹದಗತĶ.

“ಬಳಗĩ ಕೇವ ತಗಂಡ ಮೇನ ಹಡಯೇಕ ಹೇದ. ಇವತĶ ಕನರ ರಾಮಯŀ ಬವೇರ ಬತಥರಂತ” ಎಂದಳ
ಸೇತ, ಸೇತಗ ತಂದಯಲŃ ಹಚĬ ಸಲಗ.

“ಯವಗ ಬತಥರಂತ?”

“ಇಷı ಹತĶಗೇ ಬರಬೇಕಗತĶಪĻ!”

ಗಡಯರದಲŃ ಗಂಟ ಹಡಯತ. ಗೌಡರ ಹನĺಂದ ಇರಬಹದಂದ ಯೇಚಸ ನೇಡತĶರ, ಹನĺರಡ! ಹನĺಂದ
ಹಡದದĸ ಅವರ ಗಮನಕħ ಬಂದರಲಲ್ಲ. ಅಡಗ ಮನಯಂದ ರಚರಚಯದ, ಭĕಭೇಜŀಗಳ ಕಂಪನĺ ಹತĶಕಂಡ
ಬಂದ ಗಳ ದೇವರ ಪಜ ಮಡತĶದ್ದವರ ಮಗನĺ ಪŁವೇಶಸತ.

ದೇವರ ಪಜ ಶೇಘŁದಲŃಯ ಮಕĶಯವಯತ. ಮಗಳ ತಂದ ಕಟı ಪŁಸದವನĺ ತೇಥಥವನĺ ಸŅೇಕರಸ, ತಂದಯಂತಯ
ಪŁದಕ್ಷಿಣ ನಮಸħರಗಳನĺ ಕಟಡಗ ಹೇದಳ. ಗೌಡರ ಸŅಲĻ ಹತĶ ಕದ, ಚನĺಯŀನಗಲ ಕನರ ಗಡಯಗಲ
ಬರದದĸದನĺ ಕಂಡ, ಅಡಗ ಮನಗ ಹೇಗ ಭೇಜನವನĺ ಪರೈಸ ಬಂದರ. ಕಳನ ಅವರಗಗ ಜಗಲಯ ಮೇಲ
ಜಮಖನ ದಂಬಗಳನĺ ಹಸ, ಹರವಣದಲŃ ಎಲಯಡಕ ಇಟıದ್ದನ.

ಗೌರಮĿನವರ ಊಟಮಡ ಎಂದ ಹೇಳದರೂ ಕೇಳದ, ತಯಯಡನಯೇ ಉಣĵತĶೇನಂದ ಸೇತ ಹಟಮಡ, ತನĺ
ಕಟಡಗ ಹೇಗ ಬಗಲ ಹಕಕಂಡ ಚಪಯ ಮೇಲ ಕಳತ ಅಲಂಕರದಲŃ ಉದŀಕĶಯದಳ. ಎಣĵ, ಕನĺಡ, ಬಚಣಗ,
ಹಮಲ ಮದಲದ ಸಲಕರಣಗಳ ಸತĶಲ ಬದĸದĸವ. ಸೇತ ಕನĺಡಯಲŃ ಆಗಗ ಮಖ ನೇಡಕಂಡ ತನĺನĺ ತನ
ಮೇಹಸತĶದ್ದಂತ ತೇರದಳ. ಒಂದರಡ ಸರ ಬಚĬ ಬಗಲ ಕಡ ನೇಡದಳ. ಬಗಲಗ ತಳ ಹಕದĸೇನಂದ ಧೈಯಥಗಂಡ
ಮತĶ ನಲಥĔವಗ ತನĺ ಕಯಥದಲŃ ತಡಗದಳ. ಕದಲ ಮಟı ನೇಡಕಂಡಳ. ಇನĺ ತೇವವಗಯ ಇತĶ. ಬೇರಯ
ದನಗಳಲŃಗದ್ದರ” ಅವŅ ಬಯĶದ” ಎಂದ ಅವಳ ಎಂದಗ ಹಸ ಕದಲಗ ಎಣĵ ಸವರವ ಸಹಸಕħ ಕೈಹಕತĶರಲಲ್ಲ. ಆದರ
ಇಂದ ಸೇತಗ ಸಹಸ ಬಂದತĶ. ಹಲಸಗ ಬಳದದ್ದ ಲವಣŀಸĺಗĸವದ ಆ ಕೇಶರಾಶಯನĺ ಪಶಪಶಗಳನĺಗ ತಡಕ,
ಮಂಗಡಗ ಸಳದಕಂಡ, ತೈಲಲೇಪನ ಮಡದಳ. ನಡನಡವ ದಪಥಣ ದಶಥನಮಡತĶ, ಕಣĵ ಮಗ ತಟ ಕನĺ
ಗಲ್ಲಗಳನĺ ಪŁಶಂಸನೇಯ ದೃಷıಯಂದ ನೇಡಕಳńತĶದ್ದಳ. ಒಂದ ಸರ ಕನĺಡಯನĺ ನೇಡಕಳńತĶದĸಗ ಯರೂ
ಬಗಲ ತಟıದಂತಗ ಆಲಸದಳ.

“ಅಕħಯŀ! ಅಕħಯŀ!” ಎಂದ ಲಕ್ಷĿ ಕೇಚದನಯಂದ ಬಗಲನĺ ಗದĸತĶಲ ಬಕħ ಪರಚದಂತ ಉಗರಗಳಂದ
ಪರಚತĶಲ ಇದĸದ ಸೇತಗ ಗತĶಯತ.

ಸೇತ ಸಟıನಂದಲ ತರಸħರದಂದಲ ಹಲŃ ಕಚĬದವಳ, ಬಗಲ ತರಯಬರದಂದ ದೃಢನಶĬಯ ಮಡಕಂಡ, ಮತĶ
ಕದಲಗ ಎಣĵ ಹಚĬವ ಕಲಸಕħ ತಡಗದಳ. ಆದರ ಲಕ್ಷĿಯ ಕರಯೂ ತಡನವ ಪರಚವಕಯೂ ಬರಬರತĶ
ಪŁಬಲವದವ. ಒಂದ ಸರ ಕೇಪದಂದ ” ಅಲŃರೇ ಬತೇಥನ!” ಎಂದ ಗದರಸದಳ. ಆದರ ಲಕ್ಷĿ ಮದಲಗಂತಲ ಹಚĬಗ
” ಸತŀಗŁಹ” ಮಡತಡಗದಳ. ಸೇತ ರೇಗ, ಬೈದ, ಬಗಲ ತರಯವದೇ ಇಲ್ಲವಂದ ಕಠನವಗ ಹೇಳದಳ. ಲಕ್ಷĿ ಒಳಗ
ಬಂದರ ಅಲಂಕರಕħ ಅದಕħ ಬೇಕಗವ ಏಕಗŁತಗ ಭಂಗಬರತĶದ ಎಂದ ಸೇತಯ ಮನಸತ. ಜತಗ ಲಕ್ಷĿ ಏನ ಅರಯದ
ಹಡಗಯಗದ್ದರೂ ಅವಳದರ ಪದೇಪದೇ ಕನĺಡ ನೇಡಕಳńವದಂದರ ಸೇತಗ ಸಂಕೇಚ.

ಸೇತ ಹದರಸದ ಕಡಲ ಬಗಲಚ ಕŁಂತಗರಂಭವಯತ. ಲಕ್ಷĿ ಗಟıಯಗ ಅಳತĶ ಬದĸ ಹರಳತĶ ಅವŅನನĺ
ಕಗತಡಗದಳ. ಸೇತ ಸಟıನಂದ ನಗĩ ಬಂದ ಬಗಲ ತರದಗ ಲಕ್ಷĿ ಪಕħದಲŃ ಗೌರಮĿನ ನಂತದ್ದರ. ” ಯಕ? ಬಗಲ
ಹಕħಂಡದĸೇಯ?” ಎಂದ ಗದರಸತĶ ಲಕ್ಷĿಯನĺ ಎತĶಕಂಡ ಕೇಣಯಳಗ ಬಂದರ. ಚಪಯ ವತವರಣವನĺ
ಕಂಡ” ಅಯŀೇ ನನĺ! ಕದಲ ಆರಬೇಕದರ ಸರಮಡಬಟıಯೇನೇ?” ಎಂದರ.

“ಕದಲ ಆರತĶ!” ಎಂದ ಸೇತ ಹಬĽಗಂಟದಳ.

“ಏನದರೂ ಮಡ! ನೇನೇನ ಹೇಳದೇರ ಮತ ಕೇಳೇದಲ್ಲ!” ಎಂದ ಗೌರಮĿನವರ ಲಕ್ಷĿಯನĺ ಚಪಯ ಮೇಲ
ಕರಸ, ಸೇತಗ” ಇಲŃ ಬ, ತಲ ಬಚĶೇನ” ಎಂದರ.

ಸೇತ “ಬೇಡ, ನನೇ ಬಚಕಳĶೇನ” ಎಂದಳ. ಅವಳಗ ತಯಯ ಸಹಯವ ಒಂದ ಅಡಚಣಯಗತĶ. ಗೌರಮĿನವರಗ
ಮಗಳ ಮನಸತ ಗತĶಗ ” ಏನದರೂ ಮಡ” ಎಂದ ಹೇಳತĶ ಒಳಗಳಗ ಮಗಳ ನಗತĶ, ಮತĶ ಅಡಗಮನಗ
ಹೇದರ. ಬಹಶಃ ಅವರಗ ತಮĿ ತರಣŀದ ನನಪಗರಬಹದ.

ತಯ ಕಣĿರಯದ ಕಡಲ ಸೇತ, ಚಪಯ ಮೇಲ ಮಗĹವಗ ಗಂಬಯಂತ ಕತದ್ದ ಲಕ್ಷĿಯ ಕಡ ಕಣĵ ಕರಳಸ ನೇಡ”
ಏನಗತĶೇ ನನಗ? ಜೇವಹೇಗĶತĶೇನ?” ಎಂದ ಹಲŃ ಮಟı ಕಚĬದಳ. ಲಕ್ಷĿ ಮತĶ ಬಯನĺ ಹಂಜಸ ಅಳಲ
ಪŁರಂಭಮಡತĶದ್ದಳ. ಸೇತ ಮತĶ ಗೌರಮĿವನರಲŃ ಬಂದಬಡತĶರಯ ಎಂಬ ಭೇತಯಂದ, ಪಕħನ ಚಪಯ ಮೇಲ
ಕಳತ ತಂಗಯನĺ ಎದಗವಚಕಂಡ, ಅತŀಂತ ಮಧುರವಣಯಂದ ” ಅಳಬೇಡೇ! ನನĺ ಚನĺ! ನನಗ ಹ ಮಡಸĶೇನ!
ಹವಯŀ ಬವ ಬತಥರ ಕಣೇ!” ಎಂದ ಲಲŃಗೈದ ಮದĸಡ ಮತĶಟıಳ. ಲಕ್ಷĿ ಸಮĿನದಳ. ಅವಳಗ “ಹವಯŀ ಬವ
ಬರತĶರ” ಎಂದ ಅಕħ ಹೇಳದದ, ತನ ಅಳಬರದದಕħ ಮಹಪŁಬಲವದ ಕರಣವಗ ತೇರತೇ ಏನೇ!
ಅಣĵಂದರಡನ ಹವಯŀನ ಹಸರನĺ ಹೇಳಲ ನಚತĶದ್ದ ಸೇತಗ ಲಕ್ಷĿಯಡನ ಹೇಳಲ ಸಂಕೇಚವಗಲಲ್ಲ. ಅಷıೇ ಅಲ್ಲ.
ಹಸರನĺ ಉಚĬರಸ ಸವಯತĶದ್ದಳ.

ಲಕ್ಷĿ ಸಮĿನದ ಮೇಲಯೂ “ಹವಯŀಬವ ಬತಥರ ಕಣೇ! ಹವಯŀ ಬವ!” ಎಂದ ಮತĶಮತĶ ಒತĶ ಹೇಳದಳ. ಲಕ್ಷĿಗ
ಹವಯŀನ ನನಪ ಇರಲ ಇಲ್ಲ; ಬರಲ ಇಲ್ಲ. ಆದರೂ ಅಕħನ ಪŁೇತ ಗೌರವಗಳಗ ಪತŁನದವನ ತನಗ ಮನŀನಂದ
ಭವಸವಂತ ಬಪĻಗ ನೇಡದಳ

ಸೇತ ತಲಬಚ, ಬೈತಲ ತಗದ, ಜಡ ಹಕಕಂಡಳ. ಆಮೇಲ ಮದĸದ ಹಣಯ ಮೇಲ ಕೈಬರಳನಂದ ಕಂಕಮವನĺ
ದಂಡಗಡತĶದĸಗ ಲಕ್ಷĿಯ ಚೇಷıೇಯಂದ ಕೈ ಅಲŃಡ, ಪŁಚೇನತಂಬನಯ ಲಲಟದಲŃ ಪಣಥಮ ಚಂದŁಬಂಬದಂತ
ವತಥಲವಗರಬೇಕಗದ್ದ ಕಂಕಮದಬಟı ಬಲಚಕħಯಂತ ದೇಘಥವಕŁವಯತ. ತಂಗಯನĺ ಗದರಸ, ಕನĺಡ
ನೇಡಕಳńವದಕħ ಹಚĬ ಅವಕಶವ ಪŁಬಲಕರಣವ ದರಕದದಕħಗ ಹಷಥಪಡತĶ, ಬಟıನĺ ಸರಮಡಕಳńವ
ನವದಲŃ ಬಹಳ ಕಲ ಪŁತಬಂಬವನĺ ಪŁಶಂಸಮಡದಳ. ತರವಯ ಕವ, ಮಗ, ಕೈಕಲ, ನತĶಗಳಗ ಎಚĬರಕಯಂದಲ
ಕಶಲತಯಂದಲ ಒಡವಗಳನĺಟıಕಂಡಳ. ಕೈಗ ಹಂಬಳಯಟı, ಅದನĺ ಕನĺಡಯಲŃಯೇ ನೇಡದಳ!

ಈ ಮಧŀ ಲಕ್ಷĿತನĺಯವಗದ್ದಳ. ಬಚಣಗ, ಹವ, ಆಭರಣಗಳನĺಲ್ಲ ಒಂದಂದನĺಗ ಪರೇಕ್ಷಿ ಮಡತĶದ್ದಳ ಎಣĵಯ

ಕಡಕಗ ಕೈ ಹಕದಳ. ಅದ ಅವಳ ಲಂಗದ ಒಂದ ಭಗವ ತಯĸ ಹೇಯತ. ಇನĺೇನ ಪŁವಹವ
ಹಮಲಯದ್ದಲŃಗ ನಗĩಬೇಕ, ಅಷıರಲŃ ಸೇತ ಕಂಡ ಚೇರದಳ. ಬೇಗಬೇಗನ ಹಮಲಯನĺ ತಗದ ಬೇರ ಕಡ ಇಟı,
ಎಣĵಯ ಪರಪತŀಕħ ಬದಲಗ ತಂಗಯ ಪರಪತŀ ಮಡದಳ. ಅವಳ ಕನĺಯನĺ ಹಡದ ಚವಟ ಮಲದಳ. ಈ ಸರ ಲಕ್ಷĿ
ತನĺದೇ ಅಪರಾಧವಗದ್ದರಂದ ಗಟıಯಗ ಅಳಲಲ್ಲ; ಕನĺ ತಟಗಳನĺ ಹಂಜಸಕಂಡ ನೇರವವಗ ರೇದಸತಡಗದಳ.
ಗಟıಯಗ ಅತĶರ ಗೌರಮĿನವರೂ ಬಂದ ಗದĸತĶರಂದ ಆಕಗ ಭೇತ. ಅಷıರಲŃ ಯವದೇ ಗಡ ಬಂದ ಸದĸಗ ಸೇತ ”
ಹವಯŀಬವ ಕಣೇ!” ಎನĺತĶ ಕಟಕಯ ಬಳಗ ಓಡಹೇಗ ನೇಡದಳ. ಬಸಲ ಬದĸದ್ದ ಕಂಪ ರಸĶ ನಜಥನವಗತĶ. ಯವ
ಗಡಯ ಚಹĺಯೂ ಇರಲಲ್ಲ. ರಸĶಯ ಚರಂಡಯಲŃ ಕಲವ ಕೇಳಗಳ ಮತŁ ಕದರತĶದĸದ ಅವಳ ಕಣĵಗ ಬತĶ. ಲಕ್ಷĿಯೂ
ಅಳವದನĺ ಸದŀಕħ ನಲŃಸ, ಕಟಕಯ ಬಳಗ ಬಂದ ನಂತ ನಕħಳಸ ನೇಡತĶದ್ದಳ. ಅವಳ ಕಣĵಗ ಕೇಳಗಳ ಕಡ
ಕಣಸಲಲŃ. ಆಕಶ, ಮೇಡಗಳ, ಮರಗಳ ಹಸರ ನತĶ, ಅವಗಳನĺ ವಭಗಸವಂತದ್ದ ಕಟಕಯ ಸರಳಗಳ, ಇಷı ಅವಳ
ಕಣĵಗ ಕಂಡದĸ!

ಸೇತ ಹತಶಳಗ ಹಂದಕħ ಬಂದ, ಎಣĵಯನĺಲ್ಲ ಆದಷı ಮಟıಗ ಬಳಯ ಕಡಕಗ ತಂಬದಳ. ಚಪಯನĺತĶ ನೇಡತĶಳ;
ನಲ ಎಣĵ ಹೇರ ಕರŁಗಗತĶ. ಅದ ಕಣಸದಂತ ಮತĶ ಪŁರಂಭಸ, ಎಣĵಯಂದ ಒದĸಯಗದ್ದ ತನĺ ಲಂಗದ ಭಗದ ಕಡಗೇ
ನಸತಹಯಳಗ ಜಗಪತಯಂದ ನೇಡತĶದĸದ ಅಕħನ ಕಣĵಗ ಬತĶ. ಸೇತ ಬಯಲŃ ಶಪಗಳನĺ ಗಣಗತĶ ಮದĸ
ತಂಗಯ ಲಂಗಭಗವನĺ ತನĺ ಕೈಗಣಕħ ಕಟı, ಕಡಕಗೇ ಎಣĵಯನĺಲ್ಲ ಮತĶ ಹಂಡದಳ!

ಸೇತಯನĺ ಹವ ಮಡದರಲಲ್ಲ. ಅದಕħ ಮದಲ” ಕಡಯ ಸರ” ಕಡಯ ನಟಕದಂತ, ಕನĺಡ ನೇಡತĶದ್ದಳ. ಎತĶನ
ಗಂಟ ಸರದ ಸದĸ ಗಡ ಚಕŁಗಳ ಸದĸ ಚನĺಗ ಕೇಳಸತ. ” ಹವಯŀಬವ ಬಂದರ ಕಣೇ!” ಎಂದ ಕಟಕಗ ಓಡದಳ.
ನೇಡತĶಳ. ಕಮನಗಡ, ಕರ ಬಳ ಎತĶಗಳ; ಲಚĬ. ನಂದ! ಓಹ ನಂಗ! ಹಂದ ಯರದ? ಪಟıಣĵ, ನಂಜ, ಕೇವ
ಹತĶಕಂಡ ಬರತĶದĸರ! ಮಂದಗಡ ಯರ ಗಡಯಳಗ ಕತವರ? ರಾಮಯŀ ಬವ! ಹವಯŀ ಬವ ಎಲŃ?
ಉನĺತ ಗರಶೃಂಗದಲŃ ನಂತ. ದರದ ದಗಂತದಲŃ ಚಂದŁೇದಯವನĺೇ ನಟıನೇಟದಂದ ನರೇಕ್ಷಿಸವ ಕಬĽಗನಂತ, ಸೇತ
ಉತħಂಠತಯದಳ. ಜಡ, ಹವ, ಒಡವ, ಮಖ, ಕಣĵ , ಚಲವ, ಎಲ್ಲವ ಎಲŃ? ಸೇತ ತನĺನĺ ತನ ಮರತ
ದೃಷıಮತŁವದಳ.

ಹರ ಅಂಗಳದಲŃ ಗಡ ನಂತತ. ಗಡಯ ಹಂದಗಡಯಂದ ಚನĺಯŀ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಕಳಗ ಹರದರ. ನಂಗನ ಕಳಗ ಹರ
ಗಡ ಬಟı ಮೇಲ ಮಂದಗಡಯಂದ ರಾಮಯŀನ ಇಳದನ.

ಸೇತ ಹವಯŀನನĺ ಕಣದ ಸŅಲĻ ಚಕತಯದಳ

ಅಲŃದ್ದವರಲ್ಲರ ಮಖದಲŃಯೂ ಕಳವಳವತĶ. ಯರೂ ಗಟıಯಗ ಮತಡತĶರಲಲ್ಲ. ಪಟıಣĵನ ತನĺ ಕೈಲದ್ದ ಕೇವಯನĺ
ನಂಜನ ಕೈಗ ಕಟı ಗಡಯ ಮಂದಕħ ಬಂದನ. ಗಡಯಳಗ ಯರಡನಯೇ ಮತಡದನ. ಅದಲ್ಲವನĺ ಕಂಡ
ಸೇತಯ ನತĶರ ನಡಗಳಲŃ ಬಸಯಗ ಹರಯತಡಗತ. ಚನĺಯŀನ ಗಡಯಳಗ ಹೇಗಲ ಅವನನĺ ಹಡದಕಂಡ
ಮಲ್ಲನ ಹವಯŀನ ಇಳಯತಡಗದನ. ಸೇತ ಗಬರಯದಳ. ಚನĺಯŀನ ಬಲಗಡ ತೇಳ ಹವಯŀನ ಬನĺನĺ
ಅವಲಂಬನವಗ ಹಡದತĶ.

“ನಡೇತೇಯೇ? ಎತĶಕಂಡ ಹೇಗೇಣೇ?” ಎಂದ ಕೇಳದರ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ.

“ಪವಥಯಲ್ಲ, ನಡಯಬಹದ” ಎಂದನ ಹವಯŀ.

ಸೇತ ಜಗಲಯ ಬಗಲಗ ಓಡಹೇಗ ನಂತಳ. ಎಲ್ಲರೂ ಜಗಲಗರ ಬರತĶದ್ದರ. ಮಲಗದ್ದ ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಎದĸ
ಗಬರಯಗ ಹವಯŀನ ಕಡಗ ಓಡದರ.

“ಏನ? ಏನಯĶ?”

“ಏನ ಇಲ್ಲ. ನೇವ ಗಬರಯಗಬೇಡ. ಬನĺಗ ಟŁಂಕ ತಗಲ ಸŅಲĻ ಪಟıಗದ!” ಎಂದ ಹವಯŀನ ತನĺ ನೇವ ಅಷıೇನ
ಉದŅೇಗಕħ ಕರಣವದದಲ್ಲ. ಎಂಬದನĺ ಗೌಡರಗ ಸಮಥಥಸವಂತ ನಗಮಖವದನ.

ಉಳದವರೂ ಹವಯŀ ಹೇಳದದನĺೇ ಸಮಥಥಸದರ. ಗಡ ಉರಳ ಬದĸದನĺ ಯರಬĽರೂ ಹೇಳಲಲ್ಲ. ಗೌಡರ

ಬಗಲಲŃ ನಂತದ್ದ ಸೇತಯನĺ ನದೇಥಶಸ, ಹಸಗ ಹಸವಂತ ಹೇಳದರ. ಆದರ ಅಷıರಲŃಯ ಅಲŃಗ ಬಂದದ್ದ ಕಳನೇ ಆ ಕಲಸ
ಮಡದನ. ಸೇತಯೂ ಅವನಗ ನರವದಳ.

ಊಟವದ ತರವಯ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಶŀಮಯŀಗೌಡರಗ ನಡದದನĺಲ್ಲ ಹೇಳ “ಇಷıದದೇ ದೇವರ ಕೃಪ!” ಎಂದ
ಕನಗಣಸದರ. ಪಟıಣĵನ ನಡನಡವ ಬಯಹಕ ವವರಸತĶದ್ದನ. ಅವನ ವವರಣ ನಡದ ಕಥಗಂತಲ ಉದ್ದವಗತĶ.
ರಾಮಯŀನ ಅಣĵನ ಬಳ ಕಳತ ಬನĺಗ ಎಣĵ ನಂಬಯ ಹಣĵನ ರಸಗಳನĺ ತೇಡತĶದ್ದನ. ಚನĺಯŀನ ಅವನಗ ಸಹಯ
ಮಡತĶ ಮತಕಥಯಡತĶದ್ದನ. ಸೇತ ಬೇಕದ ಸಲಕರಣಗಳನĺ ಒದಗಸತĶ ” ನಸಥಮĿ” ನಗದ್ದಳ.

ಅಂತ ಆ ದನ ನಜವಗ ” ಹಬĽದಟ” ಉಂಡವರ ಶŀಮಯŀಗೌಡರ, ಲಕ್ಷĿ ಇಬĽರೇ.

 ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ಸಂಸರ ಶಲ
ಬಸಲ ಬರಸಗತĶ. ಗಳ ಮಲ್ಲಗ ಬೇಸತĶದ್ದರೂ ಅದರಂದ ಬೇಗ ಕಡಮಯಗತĶರಲಲ್ಲ. ಮರದ ನಳಲ ಬಡದಲŃ ಬಳಲ
ಮಲಗ ದಣವರಸ ಕಳńತĶತĶ. ಆಕಶದ ನೇಲದಲŃ ಮಗಲ ಮದĸ ಮದĸಯಗ ತೇಲತĶತĶ. ಮಲಗಡಗಳ ತರ
ತರಯಗ ನಲಥĔಧೇರತಯಂದ ದಗಂತ ವಶŁಂತವಗದ್ದವ. ಕನರನಂದ ನವಥಣŀ ಮನಸರಾಗ ಹರಟ ಅಣĵಯŀಗೌಡರ
ಮದದೇಹ ಆಯಸದಂದ ನಡಯಲರದಯತ. ಕತಕಳńಬೇಕಂಬ ಮನಸತನĺ ಎರಡ ಮರ ಸರ ನವರಸ,
ದಣĵಯೂರಕಂಡ ಬಗ ಬಗ ನಡದರ. ಒಣಗ ಬರತĶದ್ದ ಗಂಟಲನĺ ಎಂಜಲ ನಂಗ ನಂಗ ತೇಯಸದರ. ಬಹಳ
ದನಗಳಂದಲ ರೇಗಗŁಸķಯಗ ಮಲಗದ್ದ ತಮĿ ಹಂಡತಯ ಬಳಗ ಬೇಗ ಹೇಗಬೇಕಂದ ಅವರ ಮನಸತ ತಡಯತĶತĶ.
ಅದರಲŃಯೂ ದರಯಲŃ ಕಗ ಕರದದನĺ ಕೇಳ ಅವರಗ ಗಬರಯಗತĶ. ಆದರ ಶರೇರದ ಆಯಸ ಆತĿದ
ಸಹಸೇಚĭೇಗಳಗಂತಲ ಪŁಬಲವದದರಂದ ಒಂದ ಬಸರ ಮರದ ಬಡದಲŃ ಕಳತರ. ನಟıಸರಬಟıರ. ತಲಯ ಮೇಲದ್ದ
ಕಂಪವಸěವನĺ ತಗದ ಬವರನĺರಸ ಬೇಸಕಂಡರ. ಬೇಸತĶದ್ದ ಕಂಬಟıಯನĺ ಕಂಡ ಮರದ ಎಲಗಳಲŃ ಕಳತದ್ದ ಕಲವ
ಉರಳ ಹಕħಗಳ ಕರದನಗೈಯತĶ ಹರಹೇದವ.

ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ಮನಸತನಲŃ ಅಶಂತಯ ಕŁಂತ ಪŁರಂಭವಗತĶ. ಅವರ ಸķತ ಮರಭೂಮಯಲŃ ಕಣĵ ಕಟı ಬಟıವನಂತ
ಇತĶ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಸಲ ಕಡವದಲ್ಲ. ಮಂದೇನ ಗತ? ಮಗನ ತನĺನĺ ಬಟı ಹೇದರ ತನಗರ ದಕħ?
ರೇಗಯದ ಹಂಡತಗ ವೃದĹನದ ತನಗ ದಬಥಲಯದ ಪಟı ಮಗಳಬĽಳ ಶಶŁಷ ಮಡಬಲ್ಲಳ? ಉಳವವರಾರ?
ಬತĶವವರಾರ?. ಅಯŀೇ ದೇವರೇ, ಕಡಗಲದಲŃ ಎಂತಹ ಕಷı ಕಟı! ತನĺ ಜೇವನದ ಚತŁಗಳಲ್ಲ ಕಣĵಮಂದ ಸಳದವ.
ಮದಕನ ಹೃದಯ ಶೇಕದಂದ ವದೇಣಥವಯತ. ಪŁಕೃತ ಪŁಪಂಚವಲ್ಲದ ಬೇರ ಯರೂ ಅಲŃರಲಲ್ಲ. ಎಳಮಕħಳಂತ ಬಕħಬಕħ
ಅಳತಡಗದರ. ನರಾಯಣ ನನಗ ಕೇಳಸದೇ? ಮದಕನ ನನಗ ಎಷı ಸರ ಮಡಪ ಕಟıದĸನ? ತರಪತ
ಧಮಥಸķಳಗಳಗ ಹೇಳಕಂಡದĸನ.. ವಂಕಪĻಯŀನವರಂದ ಚಂದŁಮೌಳೇಶŅರನಗ ಹಣĵ ಕಯ ಕಣಕಗಳನĺ ಅಪಥಸದĸನ!
ಅವರಂದಲೇ ನಮತĶ ಕೇಳಸ ಚೇಟ ವಭೂತ ತಂದದĸನ!.. ದವŅ, ಭೂತ, ಜಕħಣ, ಪಂಜŁೇಳń ಮದಲದ ಅಂತರಬಂತರಗಳಗಲ್ಲ
ಕೇಳಗಳನĺ ಬಲ ಕಟıದĸನ.. ತನಗ ತಳದದ್ದ ಗಡಮಲಕ ಕಷಯಗಳನĺ ಮಡದĸನ. ಕಲವರೇನೇ ಹೇಳದರ; ಆಸĻತŁಗ
ಹೇಗ ಡಕıರಂದ ಔಷಧ ತಗದಕಂಡ ಬ ಎಂದ ; ಕರದಕಂಡ ಹೇಗ ಡಕıರಗ ತೇರಸ ಎಂದ.. ಮದಕನ
ಯೇಚಸದನ. ಆಸĻತŁ ಡಕıರಗಳಂದೇನಗತĶದ? ಅಗŁಹರದ ಜೇಯಸರ ವಂಕಪĻಯŀನವರ ಮಂತŁತಂತŁಗಳಂದಲ
ತರಪತ ಧಮಥಸķಳಗಳ ದೇವರಗಳಂದಲ ತನĺ ಹಳńಯ ವೈದŀದಂದಲ( ತನ ಎಷı ಜನರಗ ಮದĸ ಕಟıಲ್ಲ! ಎಷı
ಜನರ ಬದಕಕಂಡಲ್ಲ!) ಭೂತ ಜಕħಣಗಳಂದಲ ಆಗದ ಕಯಥ ಆಸĻತŁ ಡಕıರಗಳಂದೇನಗತĶದ? ಎಷıೇ ಜನರಗ ತನೇ
ಉಪದೇಶ ಮಡಲ್ಲವೇ ಆಸĻತŁಗ ಹೇಗಬೇಡ ಎಂದ? ” ಅಪĻ ಅವŅ ಸತŁ ಆಸĻತŁ!” ಎಂಬ ಗದಯಲ್ಲವೇ? ವೇದ ಸಳńದರೂ
ಗದ ಸಳńಗದ!. ಎಲŃ ಕಮಥದ ಫಲ. ಹಂದನ ಜನĿದಲŃ ಬನĺಗ ಹತĶದದ ಸಮĿನ ಹೇಗತĶದಯ?. ಮತĶ ಮದಕನಗ
ತನĺ ನಲħ ಮದವಗಳ ನನಪಯತ. ಒಂದ ಸರ ತನ ಮಡದĸ ತಪĻ ಎನĺಸತ. ಆದರ ಮತĶ ಮದವ
ಮಡಕಳńವದರಲŃ ತಪĻೇನ! ಸಂಸರ ಸಗವದ ಹೇಗ? ಎಂದ ತನĺನĺ ತನೇ ಸಮಥಥಸಕಂಡನ.. ಯೇಚಸತĶದ್ದ
ಹಗಯ ಸಮೇಪದ ಒಂದ ಮರದಲŃ ಕಗ ಮತĶ “ಕ ಕ ಕ” ಎಂದ ಕರಯತಡಗತ. ಮದಕನ ಬಚĬ ಬದĸ ನೇಡದನ.
ಹಸರಲಗಳ ನಡವ ಒಂದ ಕಂದಬಣĵದ ದಪĻ ಕಂಬಯ ಮೇಲ ಕಗ ಕರŁಗ ಕಳತ ಕಗತĶತĶ. ನೇಡತĶನ; ಸಡಗಡನ
ಕಡಗೇ ಮಖ ಹಕಕಂಡದ! “ನನĺ ಗಂಟಲ ಕಟıೇಹೇಗ” ಎಂದ ಮದಕನ ಶಪಸತĶ ಮೇಲದĸ, ತಲಗ ಕಂಪ ವಸěವನĺ
ಸತĶಕಂಡ, ದಣĵಯೂರ ಬಗ ಮಂದವರದನ. ಬಸಲ ಮತĶಷı ಪŁಖರವಗದ್ದಂತ ತೇರತ. ಆ ಮಟಮಟ
ಮಧŀಹĺದ ಜಗತĶನಲŃ ನಜಥನತಯ ಭೇಷಣ ಮೌನ “ನೇನ ನಗಥರಕ ” ಎಂದ ಬರಳ ತೇರ ಹಸŀಮಡವಂತತĶ.

ಗದĸ ಕಡಗಳ ಮಧŀ ತಮĿ ಕರದದ ಹಲŃಮನ ಕಂಡಬರಲ ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ಆದಷı ಪŁಯತĺದಂದ ಬೇಗಬೇಗನ
ಕಲಹಕದರ. ಅರಣŀದಲŃ ಬದĸರವ ಅನಥ ಶವದಂತ ಆ ಹಲŃಮನ ನಶĬಲ ನೇರವವಗತĶ. ಮನಷŀಜೇವ ಸಂಚರದ
ಗರತ ಕಡ ಕಣತĶರಲಲ್ಲ. ತನĺ ಗೇರಯನĺ ಸೇರಕಳńಲ ಹೇಗವ ಹಗಲ ಪಶಚಯಂತ ಅಣĵಯŀಗೌಡರ
ನಡಯತĶರಲ ಮನಯಂದ ರೇದನ ಧŅನ ಕೇಳಸತ! ಅವರ ಜಂಘಬಲ ಉಡಗದಂತಯತ. ಮತĶ ಸŅಲĻ ನಡದರ. ಗೇಳ
ತಮĿ ಮಗಳದಂದ ಗತĶಯತ. ನೇಳವಗ ನಡಸಯĸ” ನರಾಯಣ!” ಎಂದರ. ದೇವರ ನಮ ತಮĿ ಕವಗ
ಕೇಳಸಲಲ್ಲ. ಕಣĵೇರ ಬವರನಂದಗ ಸೇರ ಹರಯತĶತĶ. ತಪĻಯ ರಾಶಯಲŃ ಕದರತĶದ್ದ ಕೇಳಗಳನĺ ಹರಗ ಆ ಮನಯ
ಸķತಸಚಕವಗ ಮಛಥಹೇದಂತ ನದĸಮಡತĶ ಬದĸದ್ದ ಕರಯ ನಯಯನĺ ಗಣನಗ ತರದ ದಟ ಒಳಗ ನಗĩದರ.
ಹಸĶಲ ದಟವಗ ಬಹಳ ತಗĩಗದ್ದ ಬಗಲನ ಮೇಲಕಟı ತಲಗ ತಗತ.

ಆವೇತĶ ಬಳಗĩ ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ಕನರಗ ಹರಟಗ ಮನಯಲŃ ಅವರ ಮಗ ಓಬಯŀನದ್ದನ. ತಂದಮಕħಳಗ ಈಚೇಚಗ
ಸರಯದ ಮತ ಕತ ಇರಲಲ್ಲವದ್ದರಂದ ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ತಮĿ ಮಗಳನĺ ಸಂಬೇಧೇಸವ ನವದಂದ ತನ ಕನರಗ
ಹೇಗ ಬರತĶೇನಂದ ಮನಗಲಸವನĺ ರೇಗಯನĺ ನೇಡಕಳńಬೇಕಂದ ಮಗನಗ ಕೇಳಸವಂತ ಗಟıಯಗ ಹೇಳ
ಹರಟಹೇದರ. ಅವರ ಮಗಳ, ಅರಯದ ಹಡಗ, ತನĺ ತಯಯ ಬಳ ಕತದ್ದಳ. ತಯ ವಂತ ವಕರಕ ತಲನೇವ
ಜŅರಗಳಂದ ನರಳತĶದ್ದಳ. ಆ ಹಡಗಯೂ ಕಡ ಆರೇಗŀವಗರಲಲ್ಲ. ಪದೇ ಪದೇ ಚಳಜŅರ ಬರತĶದĸ, ಜŅರದ ಗಡij ಬಳದ,
ಸರಯದ ಆಹರವಗಲ ಗಳಯಗಲ ಶಶŁಷ ಸಖಗಳಗಲ ಇಲ್ಲದ ಕಲŃನ ತಳದಲŃ ಬಳಯವ ಹಲŃನ ಕಣದಂತ ಇದ್ದಳ.
ಬಲŀ ಸಹಜವದ ಆಟ ಕಣತ ಮರತಗಳನĺ ಅವಳ ಹಟıದಂದನಂದಲ ಕಂಡರಲಲ್ಲ. ಸಮೇಪದಲŃ ಯವ ನರಮನಯೂ
ಇರದದĸದರಂದ ಅವಳ ಭಗಕħ ಮಕħಳ ಕಟವ ಕಥವತಥಯಗತĶ. ಹೇಗಗ ಅವಳ ದೇಹದ ಬಳವಣಗಯಂತ ಆತĿದ
ಬಳವಣಗಯೂ ಸŅಭವಕವದ ಸನĺವೇಶದ ಅಭವದಂದ ಕಬĮವಗತĶ. ಅವಳ ತಂದ ಬಹಳ ಮದಕನಗದĸದರಂದಲ
ನರಾರ ಚಂತ ತಪತŁಯಗಳಂದ ನೇಯತĶದĸದರಂದಲ ಮಗಳನĺಡಸವ ಅಥವ ಒಡಗಡ ಆಡವ ಗೇಜಗ
ಹೇಗರಲಲ್ಲ. ಕಲಸ ಕೈತಂಬ ಇರತĶದ್ದ ಆಕಯ ತಯ ಮಲಯನĺ ಕಡ ಅವಸರ ಅವಸರವಗ ಊಡದ್ದಳ. ತಯಗದರೂ
ತಯಯ ಸಖ ಲಭಸರಲಲ್ಲ. ಮಗಳಗ ಮಗವನ ನಲĿಯೂ ಲಭಸರಲಲ್ಲ. ಅಣĵನದ ಓಬಯŀ ತಂದ ಮಲತಯಯರನĺ
ಕಣತĶದ್ದಂತಯ ಮಲತಂಗಯನĺ ಕಣತĶದ್ದನ. ಹೇಗಗ ಆ ಬಲ ತಂದತಯಗಳಡನ ಒಂದ ರೇತಯಲŃ
“ಅನಥ”ಯಗ ಬಳಯತĶದ್ದಳ.

ತಂದ ಹೇದ ಸŅಲĻ ಹತĶನಲŃ ಓಬಯŀ ತನĺ ಮಲತಂಗಯನĺ ಅಡಗ ಮನಗ ಕರದ ಒಲ ಹತĶಸವಂತ ಅಪĻಣ ಮಡದನ.
ಆ ಹಡಗಗ ಅಣĵನಂದರ ಹಲಯನĺ ಕಂಡಷı ಭಯ. ಎಷıೇ ಸರ ಮಖ ಮೇರ ನೇಡದ ಹಡಯತĶದĸದರಂದ
ಅಣĵನ ಮತಗ ಬದಲ ಮತಡದ ಕಲಸ ಮಡತĶದ್ದಳ.

“ನನ ಹಟıಗ ಹೇಗ ದನ ಬಟı ಬತೇಥನ. ಗಂಜ ಮಡಡ” ಎಂದ ಕಣĵ ದಡijಗ ಮಡ ಹೇಳ, ಓಬಯŀ
ಹರಟಹೇದನ.

ಹಡಗ ಒಲ ಹತĶಸವ ಸಹಸಕħ ಕೈ ಹಕದಳ. ಆದರ ಕಟıಗ ಇರಲಲ್ಲ. ಹರಗ ಹೇಗ ” ಜಗĩ” ಕಡijಗಳನĺ
ಆಯತಡಗದಳ. ಆಯತĶದĸಗ ತಯ ವಂತ ಮಡಕಂಡ ಸದĸ ಗಟıಯಗ ಕೇಳಸತ. ಓಡಹೇಗ ನೇಡತĶಳ;
ತಯ ಹಸಗಯ ಮೇಲ ಕತದĸಳ. ಬಟıಯಲ್ಲ ವಂತಮಯವಗದ. ದಗಥಂಧ ಆ ಮನಯ ಒಳಗದ್ದ ಕತĶಲಯನĺ
ಹರಗಟıವಂತದ! ಮಗಳಗ ಅಸಹŀವಗಲ ಜಗಪತಯಗಲ ಉಂಟಲಲ್ಲ. ಅಭŀಸದಂದ ಅವಳಗ ಎಲ್ಲದರಲŃಯೂ
ಸಹಷĵತಯಂಟಗತĶ. ತಯಯ ಕದರದ ತಲ, ಬತĶದ ಕನĺ, ನಸĶೇಜವಗದ್ದ ಕಣĵಗಳ, ಜೇಣಥಶೇಣಥವಗದ್ದ ದೇಹ,
ಇವಗಳನĺ ನೇಡ ಅವಳಗ ಕನಕರ ಹದರಕ ಒಂದೇ ತಡವ ಉಂಟದವ. ತಟ ಕಂಪಸದವ. ಕಂಬನ ಸರದವ. ತಯಗ
ಮತಡವ ಬಲವ ಇರಲಲ್ಲ. ಕರಣಪಣಥ ದೃಷıಯಂದ ಮಗಳ ಮಖವನĺೇ ದರದರ ನೇಡದಳ. ಆಕಯ ದೃಷı
ಅಲೌಕಕವಗತĶ. ಬಸಯದ ಕಂಬನ ಬಳಬಳನ ಹರದ ಜŅರತಪĶ ಕಪೇಲಗಳನĺ ತೇಯಸದವ. ಏನದರೂ
ಕಡಯವದಕħ ಬೇಕಂದ ಕೈಸನĺಯಂದ ಸಚಸದಳ. ಹಡಗ ಓಡಹೇಗ ಒಂದ ಸಣĵ ಮಡಕಯಲŃ ನೇರ ತಂದಳ.
ಬಲ್ಲವರಾಗದ್ದರ ಅಂತಹ ರೇಗದ ವಷಮವಸķಯಲŃ ತಣĵೇರನĺ ಎಂದಗ ಕಡಯಲ ಕಡತĶರಲಲ್ಲ. ನೇರ ಕಡ
ನಮಥಲವದದಗರಲಲ್ಲ. ಅವರ ಬವಯಗ ಉಪಯೇಗಸತĶದ್ದ ಗದĸಯ ಹಂಡದĸ. ಆ ಹಂಡದಲŃ ಬಟı
ಒಗಯವದರಂದ ಮದಲಗಂಡ ಎಲ್ಲ ಶೌಚಯಥಗಳ ನಡಯತĶದĸದರಂದ ಹವಸ ಹಬĽ ನೇರ ಹಸರಗಟıತĶ.
ಒಮĿಮĿ ಹಗಲ ಬಸಲನಲŃ ಎಮĿಗಳ ಅದರಲŃ ಬದĸ ಹರಳಡತĶದĸದರಂದ ಅದರಲŃ ಸಗಣ ವಸನಯೂ ತಂಬದĸತ.

ಅರಯದ ಮಗಳ ಕಟıಳ; ಜŅರಪೇಡತಳಗ ಅರವಗಟı ತಯ ಕಡದಳ. ಕಡದವಳ ಹಗಯೇ ವಂತಮಯವಗದ್ದ

ಹಸಗಯ ಮೇಲ ಮಲಗದಳ. ಹಡಗ ಕೈಲದಮಟıಗ ವಂತಯನĺಲŃ ಬಳದ. “ಅವŅ! ಅವŅ!” ಎಂದ ಕರದಳ. ತಯ
ಅಳಮಗವಗ ಕಣĵೇರಗರಯತĶ ಮತಡಲ ಪŁಯತĺಸದಳ. ಮಗಳ ಅವಳ ಮಗದಡಗ ಕವಯಡijದಳ. ತಯ
ಮಗಳನĺ ಶೇಣಥವದ ತನĺ ಕೈಗಳಂದ ತಬĽ ಬಕħಬಕħ ಅತĶಳ. ಆ ನಜಥನ ನೇರವದಲŃ ಹಡಗಗ ಹದರಕಯಗ “ಅಣĵಯŀ
“ಅಣĵಯŀ” ಎಂದ ಕಗಕಂಡಳ. ಓಬಯŀ ಹರಗನಂದ ಓಡಬಂದ ನೇಡದಗ ಮಲತಯ ಎಂದನಂತಯ ಪವಡಸದ್ದಳ.
ಸಮĿನ ಗಲಭ ಮಡದದಕħಗ ತಂಗಯನĺ ಗದರಸ, ಚಂದŁಮೌಳೇಶŅರನಗ ಮಡಪ ಕಟıಲಂದ ಅವಳ ಕೈಯಲŃದ್ದ ಒಂದ
ಬಳńಯ ಕಡಗವನĺ ಕೇಳದನ. ಹಡಗ ಕಟıಳ. ಅದನĺ ಒಂದ ಸರ ರೇಗಗ ಪŁದಕ್ಷಿಣ ಬರಸ, ಅಗŁಹರಕħ ಹೇಗ
ವಂಕಪĻಯŀನವರಂದ ಪಜ ಮಡಸತĶೇನಂದ ಹೇಳ. ಜೇಬಗ ಹಕಕಂಡನ.

ಓಬಯŀ ತಂಗಯ ಕೈಲ ಬಂಕ ಹತĶಸವಂತ ಹೇಳ ತನ ಗಂಜಮಡಲ ಸನĺಹಮಡತĶದ್ದನ. ಹಡಗ ಒಲಯನĺ ಊದ
ಊದ ಸೇತ ಹೇದಳ. ಹಗಯದĸ ಕಣĵ ಮಗನĺಲ್ಲ ತಂಬತ. ಕಣĵ ಕಂಪಗ ನೇರ ಧರಾಕರವಗ
ಸರಯತಡಗತ. ಮಗನಂದ ಸಂಬಳದ ನೇರ ಹರಯತಡಗತ. ಹಡಗ ಸಂಬಳ ಸರಯತĶ, ನಲಕħ ಒಲತೇಳಗ
ತನĺ ಕಳಕ ಚಂದ ಸೇರಗ ಒರಸಕಳńತĶ ಮತĶಮತĶ ಊದದಳ. ಆದರ ಅಗĺ ದೇವನಗ ಬದಲಗ ಧೂಮಷಶಚಯ
ಆವಭಥವಸತĶತĶ.! ಹಡಗ ಒಂದ ಸರ ಸಟıನಂದ ಒಲಗ ಉಗಳದಳ. ಕಡಗ ಮಲ್ಲಗ ಅಳತಡಗದಳ. ಓಬಯŀ ಅವಳಗ,
ಹಗ ಹಕದ್ದಕħಗ, ಧಕħನ ಒಂದ ಗದĸ ಗದĸ, ದರ ತಳń, ತನ ಬಂಕಮಡ ಗಂಜಗ ಎಸರ ಇಟıನ, ಹಡಗ ಮಲಯಲŃ
ಬಕħ ಬಕħ ಅಳತĶದ್ದಳ.

ಓಬಯŀ ತನೇ ಬಡಸಕಂಡ ಗಂಜಯಂಡಮೇಲ ತಂಗಗ ” ನನĺವŅಗಷı ಹಕ! ನೇನಂಡ, ಅಪĻಯŀಗಷıಡ” ಎಂದ ಹೇಳ
ಮನಯಂದ ಹಟ ಹೇದನ.

ಹಡಗ ತಯಯ ಬಳ ಸŅಲĻ ಗಂಜಯನĺ ತಗದಕಂಡ ಹೇದಳ ತಯ ಕಣĵ ಮಚĬ ನದŁ ಮಡತĶದ್ದಳ. ಹಡಗಗ
ಭಯವಗ ಹಂದಕħ ಬಂದ, ಒಂದ ಎಲಗ ಗಂಜ ಸರದ ಉಣತಡಗದಳ. ಕರಯ ನಯಯೂ ಬಂದ ಎಲಯಮಂದ
ಜಲŃ ಸರಸತĶ ಕತಕಂಡತ, ಹಡಗ ಅದಕħ ನಲದ ಮೇಲ ಸŅಲĻ ಗಂಜ ಹಕದಳ. ಪŁಣ ನಲಗ ನೇಡ ನೇಡ
ಲಚಗಡತĶ ಗಂಜಯನĺಲ್ಲ ನಕħತ. ಹಡಗಗ ನಯಗಂತ ಹಚĬನ ಸಂಗತ ಇರಲಲ್ಲ. ಓಬಯŀನ ಸಂಗಕħಂತಲ ನಯಯ
ಸಂಗವ ಎಷıೇ ಸಖಕರವ ಧೈಯಥಕರವ ಆಗತĶ.

ಹಡಗ ಹರ ಅಂಗಳಕħ ಬಂದ ಎಲಯನĺ ಬಸಡದಳ, ಕಲವ ಕೇಳಗಳ ಅಲŃಗ ನಗĩ ಅನĺದ ಅಗಳಗಳನĺ ಕಕħ ಕಕħ
ತನĺತಡಗದವ. ಗದĸಯಲŃ ಕಳತದ್ದ ಕಲವ ಹರಸಲ ಹಕħಗಳ ಹರದವ. ಅಲ್ಲಲŃ ಕಲವ ಕಲĺಡಗಳ ಮೇಯತĶದ್ದವ.
ಆಕಶ, ಅರಣŀ,ಪವಥತ, ಗದĸ, ಬಯಲ, ಸಮಸĶ ಜಗತĶ ನಶĬಂತೇದಸವಗತĶ. ಹಡಗ ಬಹಳ ಹತĶ ನಂತ
ನೇಡದಳ. ಗಳ ಬಳಕ ಜೇವಗಳಂದ ಹರಗಡ ಜಗತĶ ಮನೇಹರವಗತĶ. ಮತĶ ನಂತ ನೇಡದಳ; ತಂದಯ
ಆಗಮನದ ಸಳವ ಎಲŃಯೂ ಗೇಚರಸಲಲ್ಲ. ಕಡಗ ಗದĸಯಲŃದ್ದ ಹಂಡದ ಬವಗ ಹೇಗ ಕೈ ಬಯ ತಳದಕಂಡ
ಹಂತರಗ ಬಂದ ತಯಯನĺ ಮಟı ಅಲŃಡಸ” ಅವŅ! ಅವŅ!” ಎಂದ ಕರದಳ. ಹಂದ ಯವ ಮತಯ ಸĻಶಥವ ಪರಮ
ಹಷಥಕರವಗತĶೇ ಅದ ಇಂದ ಮಗಳಗ ಭಯನಕವಗತĶ. ತಯ ಮಲ್ಲನ ಎವದರದಳ. ಆ ಕಣĵಗಳ ಬಳಪನĺ ಕಂಡ
ಹಡಗ ಹದರ ಚೇರದಳ. ಅವಳಗ ಜೇವ ಸಚನಯೂ ಮೃತŀವನಂತಯೇ ಭೇಕರವಗತĶ. ತಯ ಮತĶ ಕಣĵ ಮಚĬದಳ.
ಹಡಗ ಶೇಕಕħಂತಲ ಅತಶಯವಗ ಭಯದಂದ ರೇದಸತಡಗದಳ. ಸŅಲĻಕಲ ಅತĶ. ಮತĶ ಸಮĿನದಳ. ಒಂದರಡ
ಸರ ಬಗಲಗ ಬಂದ ಹರಗ ನೇಡದಳ. ತಂದಯ ಸಳವ ಎಲŃಯೂ ಕಣಸಲಲ್ಲ. ಮತĶ ಒಳಗ ಹೇಗ ತನĺ
ಸಮಥŀಥವನĺಲ್ಲ ವಚĬಮಡ ಕŁಂದಸಲರಂಭಸದಳ. ರೇದನ ಧŅನ ಮೌನಕħಂತಲ ಹತಕರವಗತĶ. ಹಚĬ
ಧೈಯಥಕಡವಂತತĶ.

ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ಪŁವೇಶಸಲ ಹಡಗ ಜೇರಾಗ ಅಳತಡಗದಳ. ಮದಕನಗ ಎದಹರ ರೇಗಯ ಬಳಗ ಹೇದನ.
ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ಹಳńಯ ವೈದŀರಾಗದĸ, ಅನೇಕ ಸರ ರೇಗಗಳ ಮರಣ ಶಯŀಯ ಬಳ ನಂತದ್ದರ. ಅಂತಹ ಸಮಯಗಳಲŃ
ಇತರರಗ ಧೈಯಥ ಹೇಳತĶದ್ದರ. ಆದರ ಇಂದ ಹಗರಲಲ್ಲ. ಮದಕನ ಹೃದಯವ ಸಂಸರದ ಅಸಂಖŀ ನಷħರಣ ಆಘತ
ಘಷಥಣಗಳಂದ ತರಗಲಯಂತ ಝಝಥರತವಗತĶ. ಜಳńಗತĶ. ಮದಕನ ಅಳತಡಗದನ. ರೇಗ ಮಲ್ಲನ ಕಣĸರದ
ನೇಡದಳ. ಜೇವವದಯಂದ ತಳದಕಡಲ ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ಅಳವದನĺಳದ ಕಯಥಸಧನಗ ಕೈಹಕದರ.
ತಣĵಗಗತĶದ್ದ ಕೈಕಲಗಳಗ ಬಸಬದಯಜĮದರ. ರೇಗಯ ಬಯĸರದ ಮದĸ ಹಂಡದರ. ಮಗಳಗ ಹಲ ತರಲ
ಹೇಳದರ. ಆದರ ಆ ದನ ಅವರಗದ್ದ ಒಂದೇ ಹಸವನ ಹಲನĺ ಕರದರಲಲ್ಲ. ಓಬಯŀನ ದನಗಳನĺಲ್ಲ ಮೇಯಲ ಕಡಗ
ಅಟıಬಟıದ್ದನ. ಕಡಗ ಗಂಜಯ ನೇರನĺೇ ಸŅಲĻ ಸŅಲĻವಗ ಬಯಗ ಬಟıರ. ರೇಗ ಕಡದಳ. ಈಗಲೇ ಆಗಲೇ ಪŁಣ
ಹೇಗತĶದ ಎಂಬದೇನೇ ಮದಕನಗ ಗತĶಯತ. ಮಗನಲŃ? ಎಂದ ಕೇಳಲ ಹಡಗ ಎಲ್ಲವನĺ ಹೇಳ ತನĺ
ಕಡಗವಲ್ಲದ ಬರಗೈಯನĺ ತೇರದಳ. ಮದಕನ ನಡಸಯĸ ತಲಯ ಮೇಲ ಕೈ ಹತĶಕಂಡ ಕಳತಬಟıನ.
 ***

ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ತಮĿನĺ ಬೇಳħಂಡಮೇಲ ಕನರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಸŅಲĻ ಹೇತĶ ಲಕħಪತŁ ನೇಡತĶದĸ, ಆ ಮೇಲ
ಬಚĬಲ ಮನಗ ಹೇಗ ಮಂದ ಬಂದರ. ಅವರ ಮನಸತ ಸŅಲĻ ಕಲಕಹೇಗತĶ. ಮದಕನ ಗೇಳನĺ ಕಂಡ ಅವರಗ
ಎದಯಲŃ ಕನಕರವಂಟಗತĶ. ಆದರ ಅದನĺ ಪŁಯತĺಪವಥಕವಗ ದಮನಮಡದ್ದರ. ಅದಂದ ಕಡ ಅವರ ಒಳ
ಮನಸತನಲŃ ಕದಯತĶತĶ. ವಂಕಪĻಯŀಜೇಯಸರಡನ ತವ ಮತಡತĶದĸಗ ಅಡಗ ಮನಯಲŃ ನಡದದ್ದ ಕದನದ
ಕೇಲಹಲವ ಮತĶಂದ ಕಡ ಪೇಡಸತĶತĶ. ಹಂಡತಯ ಚಡಯನĺ ಪŁತ ರಾತŁಯೂ ಕೇಳ ಕೇಳ, ಅವರ ದೃಷıಗ
ನಗಮĿವನರ ವಷಸಪಥಣಯಂತ ತೇರತĶದ್ದರ. ಆದರ ಹವಯŀನ ಮೇಲ ಗೌಡರಗದ್ದ ಒಂದ ವಧವದ ಭಯ
ಗೌರವದಂದಲ, ನಗಮĿನವರ ಅಣĵನ ಹಂಡತ ಎಂಬ ದಕ್ಷಿಣŀದಂದಲ. ಲೇಕಪವದದ ಭೇತಯಂದಲ, ಏನನĺ
ಮಡಲರದಯೂ ಮಡಲಲ್ಲದಯೂ ಸಮĿನದ್ದರ.

ಇಂತಹ ಮನಸತನಲŃ ಅವರ ಮಣಯ ಮೇಲ ಕಳತ ನಮಧರಣ ಮಡತĶದĸಗ ಪಟıಮĿ ಜಗಲಗ ಬಂದ ಬಳಗĩ
ನಡದದಲ್ಲವನĺ ಚಕħಮĿನಗ ವರೇಧವಗವ ರೇತಯಲŃ ವಣಥಸ ಹೇಳದಳ. ಗೌಡರಗ ಅಡಗಯ ಮನಯ ಜಗಳಗಳೇನ
ಅಪವಥವದವಗರಲಲ್ಲ. ಆದರ ಇಂದ ಅಗŁಹರದ ಜೇಯಸರ ವಂಕಪĻಯŀವನರ ಮಂದ ತಮಗ
ಅವಮನವಯತಲŃ ಎಂದ ಆಗಲೇ ಕವಏರದ್ದ ಎದ ಕಡಕಡಯಯತ. ಸದŀಕħ ಹತĶರವದ್ದ ಪಟıಮĿನನĺೇ ನದೇಥಶಸ
ಎಲ್ಲರಗ ತಗಲವಂತ ಗಟıಯಗ ಬೈದರ. ಪಟıಮĿ ಕಣĵೇರ ಸರಸತĶ ದಡijಮĿನ ಬಳಗ ಹೇದಳ.

ಗೌಡರ ಅಡಗ ಮನಗ ಹೇಗ ಊಟಕħ ಕಳತಕಳńವಗಲ ಒಲಯ ಬಳ ಒದĸಯಗದ್ದ ಕಸರದĸದ್ದ ನಲವ ಅವರ ಕಣĵಗ
ಬತĶ. ಮದವಯದದಂನಂದ ಹಸ ಹಂಡತಯ ಮೇಲ ಕŁರವಗ ವತಥಸರಲಲ್ಲ. ಆದರ ಎಷıದರೂ ದಡijವರ
ಮನಯಲŃಯ ಹಟı ಬಳದದ್ದ ಅವರಗ, ಹಂದ ಎರಡ ಸರಯೂ ದಡij ಮನತನದ ಹಣĵಗಳನĺೇ ತಂದ ಮದವಯಗ
ಅವರ ಶೇಲ ಆಚರಗಳ ಮೇಲĿಯನĺ ಅನಭವಸದ್ದ ಅವರಗ, ಸಬĽಮĿನ ವತಥನ ಅನೇಕ ಸರ ಸರಬದĸರಲಲ್ಲ. ಆ ಸಟıನ
ಪಡಗಳಲŃ ಸೇರ ತಳĿಯ ಪಟıಣದಲŃ ಮಲ್ಲಗ ಸಡಮದĸಗತĶ.

ಊಟ ಮಡಲ ಪŁರಂಭಸದಗಲ ಅವರ ಮಖ ಕŁರವಗತĶ. ಮೇಲೇಗರ ಸೇದಹೇಗದĸದ ಗತĶದಮೇಲಂತ

ಕಕಥಶವಯತ.

ಬಡಸತĶದ್ದ ಹಂಡತಯನĺ ನೇಡ ” ಏ! ಯಕ? ಮೇಲೇಗರ ಹತĶಹೇಗದಯಲŃ?” ಎಂದ ಭಯಂಕರವಗ ಕಗದನ.

ಆ ಪŁಶĺ ಮಂದನ ಕಯಥಕħ ನವಮತŁವಗತĶ. ಸಬĽಮĿ ಇನĺ ಉತĶರ ಹೇಳಲ ಪŁರಂಭಸರಲಲ್ಲ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ
ಮೇಲದĸ ನಗಂದಗಯ ಸಂದಯಲŃ ಬಕħನĺ ಹದರಸ ಓಡಸಲಂದ ಇಟıದ್ದ ಒಂದ ದಪĻನಯ ನಕħಯ ಕೇಲನĺ ಎಂಜಲ
ಕೈಯಂದಲ ಸಳದಕಂಡ ಹಂಡತಗ ರಪĻ ರಪĻನ ರಕħಸವಗ ಹಡಯತಡಗದರ. ಸಬĽಮĿ ” ದಮĿಯŀ! ಎಂದ ಚೇರದಳ.
ಅವಳ ಚೇರದಷı ಹಚĬಗಯೇ ದಬĽಗಳ ಬೇಳತಗದವ. ಒಂದ ನಮಷದಲŃ ಆ ನಕħಯ ಕೇಲ ಕಲವ ಕೈ ಬಳಗಳ
ಹಡಯದವ. ಎಡಗೈಯಂದ ಹಂಡತಯ ತರಬ ಹಡದಕಂಡ ಬಲಗೈಯಂದ ಗದ್ದ ತಡಗದರ. ನಗಮĿ ಪಟıಮĿ
ಇಬĽರಗ ಸಬĽಮĿನ ಸಹಯಕħ ಬರಲ ಮನಸತಗದ್ದರೂ ಗೌಡರ ಭೇಷಣ ಕŁೇಧಕħ ಹದರ, ದರ ಬಪĻಗ ನಂತದ್ದರ.
ಅಷıರಲŃ ಕಡನಂದ ಹಂತರಗ ಬಂದದ್ದ ಸೇರಗರ ರಂಗಪĻಸಟıರ ಅಡಗ ಮನಯಲŃಗತĶದ್ದ ಸದ್ದನĺ ಕೇಳ ಒಳಗ ನಗĩ ಬಂದ,
ಗೌಡರಗ ಕೈಮಗದ ” ಬೇಡ ನನĺಡಯ!” ಎಂದ ಬೇಡತಡಗದರ. ಹತĶಲಕಡಯಂದ ಆಗತನ ಒಳಗಬಂದ ವಸವ
ತನĺ ದಡijಮĿ ಅಕħಯŀರಡನ ನಂತ, ಏಕೇ ಏನೇ ಅಳತಡಗದನ. ಪಟıಮĿನ ಅಳತĶದ್ದಳ. ವಸ ಒಂದೇ ಒಂದ
Ĕಣ ನಂತದ್ದನೇ ಏನೇ! ತಂದಯ ಬಳಗ ಓಡ” ಬೇಡ ಅಪĻಯŀ! ಬೇಡ ಅಪĻಯŀ! ಎಂದ ಅಳತಡಗದನ.
ಸಬĽಮĿನಗಂತ ಒರಲವ ಶಕĶಯೂ ಉಡಗಹೇಗತĶ.

ಪರಕೇಯರಾದ ಸೇರಗರರ ಬಂದದರಂದಲ, ಪŁೇತಯ ಮಗನ ಆತಥನದದಂದಲ, ಕೈಸೇತದರಂದಲ ಗೌಡರ

ಹಂದಕħ ಸರದ, ಏದತĶ ನಂತರ. ಅವರ ತಟ ನಡಗತĶದ್ದವ. ಎದ ಉಬĽಯಬĽ ಬೇಳತĶತĶ. ಕಣĵಗಳರಳ ಕಂಪಗದĸವ.
ಗಂಡನ ತರಬ ಕದರದ್ದ ತಲಗದಲನĺ ಬಟıಡನ ಸಬĽಮĿ ನಲಕħರಳದಳ!
 ಕಳńಂಗಡ
ಓಬಯŀ ಜನĿವತĶದಗ ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ನಮĿದಯಗ ಬಳವ ಸಂಸರಯಗದ್ದರ. ಕಟıಗಯಲŃ ದನಕರ, ಕಣಜದಲŃ
ಬತĶ, ಪಟıಗಯಲŃ ಒಡವ ವಸĶ, ದೇಹದಲŃ ಬಲ. ಹೃದಯದಲŃ ಹರಷ, ಹಳńಯವರ ಗೌರವ ಸĺೇಹ-ಎಲ್ಲವ ಅವರಗದĸವ.
ಓಬಯŀ ಸಧರಣ Ħಮಂತರ ಮಕħಳಂತಯ ಬಳದನ. ತನĺ ತಯ ಸಯವಗ ಅವನ ತಕħಮಟıಗ ಮನಯ ಕಲಸಗಳನĺಲ್ಲ
ಚನĺಗ ನೇಡಕಳńತĶ ತಂದಗ ಅಚĬಮಚĬಗದ್ದನ. ಗದĸ ತೇಟಗಳ ಅವನ ಗಯĿಯಂದಲ ಊಜಥತವಗದĸವಂದ
ಎಲ್ಲರೂ ಹೇಳತĶದ್ದರ. ಎಂದ ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ಎಂಟನರ ರೂಪಯ ತರ ತತĶ ಮರನ ಮದವ ಮಡಕಂಡರೇ
ಅಂದನಂದ ಓಬಯŀನ ಮನಸತ ಮರಯತಡಗತ. ತಂದ ಮತĶ ಮದವ ಮಡಕಳńವದರಲŃ ಅವನಗ ಸಹನಯರಲಲ್ಲ.
ಅದರಲŃಯೂ ಎಂಟನರ ರೂಪಯ ತರ ತರವದ ಅವನಗ ಸಂಸರ ವನಶಕರವಗ ತೇರತ. ಮಲತಯಯಬĽಳ
ಬರವದ ಅವನಗ ಅನಷıವಗತĶ. ಅಡಗ ಮಡ ಹಕವದಕħ ಹಣĵ ಬೇಕಗದ್ದರ ತನಗೇ ಏಕ ಒಂದ ಮದವ
ಮಡಬರದಗತĶ? ತನಗದರ ಕಡಮ ತರಕħೇ ಹಣĵ ದರಯತತĶಲ್ಲ!

ತಂದಯ ತೃತೇಯ ವವಹದ ಕಲದಂದ ಆತನ ಪರವಗಯೂ ಮನಗಲಸದಲŃಯೂ ಉದಸೇನನಗದ್ದ ಓಬಯŀ, ಆತನ
ಒಂಬೈನರ ರೂಪಯ ತರ ತತĶ ನಲħನ ಮದವ ಮಡಕಳńಲ, ಸಂಪಣಥ ವರೇಧಯಗ ವತಥಸಲರಂಭಸದನ.
ಯವಕನಗದ್ದ ತನಗ ಸಲಭವಗ ಮದವ ಮಡವದನĺ ಬಟı. ವಯಸತ ಹೇದ ತಂದ ಅಷıಂದ ಹಣವನĺ ತರವಗ
ತತĶ ತನೇ ಮದವಯದದ ಮಗನ ಈಷŀಥಕೇಪವೈರಗಳಗ ಕರಣವಯತ. ತನ ಕಷıಪಟı ಮಂದನ ಸಖಕħಂದ
ದಡದದನĺಲ್ಲ ಅವವೇಕಯದ ತಂದ ದಂದವಚĬ ಮಡದರ ಯವ ಮಗನ ತನ ಸಹಸಯನ? ಅಂದನಂದ
ಅಣĵಯŀಗೌಡರಗ ಕನರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಲŃ ಸಲ ಬಳಯತĶ ಹೇಯತ. ಹಟıವಳ ಇಳಯತĶ ಹೇಯತ.
ಯವಕನಗದ್ದರೂ ಮದವಯಲ್ಲದ ತಂದಗ ವರೇಧಯಗದ್ದ ಮಗನ ನನವಧದಲŃ ದಂದವಚĬ ದರಾಚರಗಳಗ
ಕೈಹಕದನ. ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ಮನಯಲŃ ಮದಲನಂದಲ ಹಂಡ ಮಡಕಂಡ ಕಡಯತĶದ್ದರ. ಆದರ ಹದĸಮೇರ
ಹೇಗತĶರಲಲ್ಲ. ಮನಯ ಮಮತ ಕನಗಂಡಮೇಲ ಓಬಯŀ ಹರಗ ಹೇಗ ಕಳń ಸರಾಯಗಳನĺ ಕಡಯಲ ಮದಲ
ಮಡದನ. ಅದರ ವಚĬಕħಗ ಅಡಕ ಬತĶ ಮದಲದ ಪದಥಥಗಳನĺ ಮನಯಂದ ಗಟıಗ ಸಗಸತĶದ್ದನ. ಶೇಂದ
ಅಂಗಡಯಲŃಯೂ ಹಳಪೈಕದ ತಮĿನಲŃಯೂ ಸಲವಯತ. ಅದನĺ ತೇರಸಲ ಒಡವ ವಸĶಗಳನĺ ಕದĸಯĸನ. ಕಡಗ
ಮದŀಪನದ ಜತಗ ಕಮನೇಪŁಣಯವ ಅಕಸĿತĶಗ ಲಭಸದದ, ಅಭŀಸವಗ, ಹವŀಸವಗ ಪರಣಮಸತ.

ಅವನ ಒಮĿ ಕನರನ ಬಳಯ ಕಡನಲ್ಲದ್ದ ಒಂದ ಹಣĵನ ಮರಕħ ” ಮರಸ” ಕರಲ ಹೇಗದ್ದನ. ರಾತŁ ಎಂಟ ಗಂಟಯ
ಹತĶಗ ಕಮಥಗಲದĸ ಆಕಶವನĺಲŃ ತಂಬತ. ಬಳĸಂಗಳ ಸಂಪಣಥವಗ ಕಣĿರಯಯತ. ಬರಗಳ ಬೇಸತ. ಸಡಲ
ಮಂಚ ಜೇರಾಯತ. ಮಳ ಬರತĶದಂದ ಹದರ ಮರದ ಮೇಲದ್ದ ಅಟıಣಯಂದ ಕಳಗಳದ ಮನಯ ಕಡಗ ಹರಟನ.
ಸŅಲĻದರ ನಡಯವದರಳಗ ದಡij ದಡij ಹನಗಳ ಪಟಪಟನ ಬೇಳತಡಗದವ, ಎರಡ ಫಲಥಂಗಗಳ ದರದಲŃ
ಕನರ ಸೇರಗರ ರಂಗಪĻಸಟıರ ಗಟıದಳಗಳ ಬಡರಗಳದĸದ ನನಪಗ ಬಂದ, ಆಕಡಗ ವೇಗವಗ ನಡದನ. ಅಷıರಲŃ
ಮಳ ಉನĿತĶ ರಭಸದಮದ ಆಲಕಲŃಗಳನĺ ಬೇರತĶ ಸರಯತಡಗತ. ಓಬಯŀ ಕೇವಯನĺ ಹಗಲಮೇಲ ಹತĶಕಂಡ
ಓಡದನ. ಎಲ್ಲ ಬಡರಗಳಂದಲ ಸŃಲĻದರ ಪŁತŀೇಕವಗ, ಪŁಶಸĶವಗದ್ದ ಒಂದ ಬಡರದಲŃ ದೇಪ ಉರಯತĶದĸದ
ಅವನ ಕಣĵಗ ಬದĸ, ಅದರಳಗ ನಗĩದನ.

ಅದ ಸೇರಗರ ರಂಗಪĻಸಟıರ ಪŁೇಯಸ ಗಂಗಯ ಬಡರವಗತĶ. ಸರಗರರ ಸಧರಣವಗ ರಾತŁಗಳನĺಲ್ಲ ಆ

ಬಡರದಲŃಯ ಕಳಯ ಬೇಕಗದĸದರಂದ ಗಂಗಗ ಇತರ ಆಳಗಳಗಂತಲ ಹಚĬಗ ಎಂದರ, ಎರಡ ಅಂಕಣದಷı ಅಗಲದ
ಬಡರವನĺ ಉಳದಲ್ಲರ ಬಡರಗಳಗಂತಲ ಒಂದಷı ಚನĺಗ ಕಟıಸಕಟıದ್ದರ.

ಸಲಂಕೃತಳದ ಗಂಗ ಸೇರಗರರಗಗ ಕಯತĶದ್ದಳ. ಏಕಂದರ ಅವರ ಊಟಗೇಟಗಳಲ್ಲ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮನಯಲŃಯ

ನಡಯತĶತĶ. ಅವರ ಮನಯ ಸೇರಗರರಗ ಮಖŀವಸವ ಆಗತĶ. ಗಂಗಯ ಬಡರ ರಾತŁಯ ” ಉಪವಸ”
ಮತŁವಗತĶ. ಸಟıರ ರಾತŁಯೂಟ ಪರೈಸಕಂಡ ಗೌಡರಡನ ಮತಕತಯಡದ ಮೇಲ ಉಳದ ಬಡರಗಳಲŃ
ಆಳಗಳಲ್ಲರೂ ನದĸ ಹೇದ ತರವಯ ಸದ್ದಲ್ಲದ ಗಂಗಯ ಬಡರಕħ ಬರವದ ವಡಕಯಗತĶ. ಆ ದನವ ಗಂಗ ತನĺಟ
ಮಗದಮೇಲ ” ವಸಕಸಜĮಕ” ಯಗ ಕಯತĶದ್ದಳ. ಮೇಡ ಮತĶ, ಸಡಲ ಮಂಚ ತರಲ ಅವಳಗ ಗಬರಯಯತ.
ಪŁಯನ ಬರತĶನೇ ಇಲ್ಲವೇ ಎಂದ. ಅಷıರಲŃಯ ಮಳಯೂ ಭರದಂದ ಸರಯತಡಗತ. ಆಕ ಆಸಗಟı
ನಟıಸರಬಟıಳ. ಅಷıರಲŃ ಯರೇ ಹರಗಡ ಬಡರದ ತಡಕಯ ಬಗಲನĺ ತಟıದರ, ಉತħಂಠತಯದ ಗಂಗ ಬಗಲ
ತರದ ನಕħಳಸ ನೇಡತĶಳ ಸೇರಗರರಲ್ಲ; ಕಳಕನರ ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ಮಗ ಓಬಯŀಗೌಡರ! ಗಂಗ ಹಕದ ಚಪಯ
ಮೇಲ ಓಬಯŀ ಕಳತ, ಓಡಬಂದ ಆಯಸವನĺ ಪರಹರಸಕಂಡ, ಮಖದಮೇಲದ್ದ ಹನಗಳನĺ ಒರಸ ಕಂಡನ; ಗಂಗ
ಪŁಶĺಗ ಉತĶರವಗ ತನ ಅಲŃಗ ಬಂದದಕħ ಕರಣವನĺ ಹೇಳದನ. ಹರಗಡ ಮಳ, ಗಳ, ಮಂಚ, ಸಡಲ
ಭಯಂಕರವಗತĶ. ಗಂಗ ಸಟıರ ಆಗಮನದ ಆಸಯನĺ ಸಂಪಣಥವಗ ತರದಬಟıಳ. ಓಬಯŀ ಬಂದದ ಆಕಗ
ಸಕೃತವಗಯ ತೇರತ. ಗಂಗಯ ಕಣĵಗ ಯವಕನ ಅĔತವದ ರಸಲಫಲದಂತ ಕಣಸದನ. ಪŁಣಯ ವದಗĹಯಗದ್ದ
ಆಕಗ ಮಗĸನದಬĽ ಯವಕನನĺ ತನĺ ಬಲಗ ಬೇಳವಂತ ಮಡವದ ಅಷıೇನ ಸಹಸವಗ ಕಣಲಲ್ಲ. ಓಬಯŀನ
ಅಷıೇನ ವೈರಾಗŀದ ಸķತಯಲŃರಲಲ್ಲ.

ಗಂಗ ಓಬಯŀನ ಕಳತದ್ದ ಚಪಯ ಮೇಲಯ ಒಂದ ಪಕħದಲŃ ಕಳತ ಮತಕತಯಡತಡಗದಳ. ಅವಳ ಕಣĵ ಹಬĽ
ತಟ ಕನĺಯಗ ಶರೇರವಲ್ಲವ ಪತಂಗವನĺ ಮೇಹಸವ ಲೇಲಮಯ ಜŅಲಯಂರ ಚಂಚಲ ಮೇಹಕವಯತ. ಆದರ
ಓಬಯŀನ ಭವದಲŃ ಮದಮದಲ ಯವ ವಕŁತಯೂ ಇರಲ‌ಲ್ಲ. ಮಳ ನಲŃವವರಗ ಮತಡಬೇಕಂದ ಮತŁ
ಮತಡತĶದ್ದನ. ಆದರ ಗಂಗ ಮಯ ತಂಬ ಯೌವನದ ಯವಕನನĺ ಬಹಳ ಹತĶ ಮಗĹವಗರಲ ಬಡಲಲ್ಲ. ಅವಳ
ಆ ಮತ ಈ ಮತ ತಗದ ಓಬಯŀನ ಮದವ ಮತ ತಗದಳ. ಉದಸಭವದಂದ ಮತಡತĶದ್ದ ಓಬಯŀನ
ಭವಪವಥಕವಗ ಮತಡತಡಗದನ. ಅವರ ಮತಡತĶದ್ದ ವಷಯವ ಸಡಮದĸನಂತ ಅವರ ಮದŀ ಇತĶ. ಗಂಗ
ಓಬಯŀರ ಬಂಕಯ ಬತĶಗಳಂತ ಆಚಗ ಈಚಗ ಕಳತದ್ದರ. ಮತಡತĶ ಆಡತĶ ಇದ್ದಕħದ್ದಹಗ ಓಬಯŀನ ಮಖಕħ
ನತĶರೇರತ; ಎದ ಬಚĬತ ಮೈಬವರತ. ಅವನಗ ಅದರ ಅಥಥವಯತ. ಅದವರಗ ಇರದದ್ದ ಭವವೇಂದ ಅವನ
ಮನಸತನಲŃ ಮಂಚತ. ವಚĔಣಳದ ಗಂಗಗ ಅದ ತಳಯದ ಹೇಗಲಲ್ಲ. ಒಂದರಡ ಮತಡ, ತಡಕಯ ಒಳಗ ಹೇಗ,
ಕಯಸ ಹದಮಡದ್ದ ಸಹಯದ ನರಗಳńನĺ ತಂದಕಟıಳ. ಓಬಯŀನಗ ಮಳಯಲŃ ತಯĸ ಚಳಯಗದĸದರಂದ,
ಚನĺಗ ಹೇರಬಟıನ. ಆಮೇಲ ಎಲಯಡಕ ನೇಡದಳ ಅದನĺ ಸŅೇಕರಸದನ. ಮಳಯಲŃ ಮನಗ ಹೇಗವದ ಸಧŀವಲ್ಲ,
ಅಲŃಯೇ ಮಲಗವದ ಲೇಸ ಎಂದಳ. ಓಬಯŀ ಅದಕħ ಸಮĿತಸದನ. ಅವನಗನĺ ತನĺ ಸಮĿತಯ ಅಥಥವ
ಪರಣಮವ ಸಂಪಣಥವಗ ಮನಸತಗ ಹಳದರಲಲ್ಲ.

ಬಡರದ ತಡಕಯ ಬಗಲ ಹಕತ. ದೇಪವರತ. ಹರಗಡ ಮಂಗರ ಮಳಯೂ ಗಳಯೂ ಮಂಚ ಸಡಲಗಳ
ಹಚĬದĸ ತಂಡವಗೈಯತĶದĸವ. ಬಳಗĩ ಮಂಜನ ಗಂಗಯ ಬಡರದಂದ ಹರಬದ್ದ ಓಬಯŀ ಹಂದನ ದನದ
ಹಡಗನಗರಲಲŃ. ಅವನಗ ನವನಭವದ ಮಧುರ ಪŁಪಂಚವೇಂದ ಪŁತŀĔವಗತĶ. ಆಗ ಅವನಗ ಅಥಥವಯತ, ತನĺ
ತಂದ ಅಪರ ಧನ ವŀಯಮಡ ನಲħ ಮದವಗಳದದೇಕ ಎಂದ! ಅಂದನಂದ ಅವನ ವಚĬ ಇಮĿಡಯಯತ. ದನದಂದ
ದನಕħ ಅಧೇಗತಗಳಯತĶ ಹೇದನ.

***

ತಂಗಯ ಕೈಕಡಗವನĺ ಈಸಕಂಡ ಮನಯಂದ ಹರಟ ಓಬಯŀ ನಟıದ ಸೇತಮನಗ ಹೇದನ. ತೇಥಥಹಳńಗ ಹೇಗದ್ದ
ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಇನĺ ಹಂತರಗಲಲ್ಲ ಎಂದ ಗತĶಗ, ಅಲŃಯೇ ಊಟ ಕತĶರಸ, ಹಗಲ ನದĸ ಮಡಕಂಡ. ಅಗŁಹರಕħ
ಹೇರಟನ. ಬಸಲನಲŃ ಬಯರಕಯಗಲ ಕಳńಂಗಡಯ ನನಪಯತ. ಅಂಗಡಯವನಲŃ ಸಲವಗದĸದರಂದಲ ಸಲ
ತೇರಸದ ಕಳń ಕಡವದಲ್ಲವಂದ ಹಂದ ಹೇಳದĸದರಂದಲ ಸಲಕħ ತಗದ ಮಡತĶದĸದರಂದಲ ಓಬಯŀನ ಅಲŃಗ
ಹೇಗಲ ಹಂಜರದನ. ಜೇಬನಲŃದ್ದ ಬಳńಯ ಕಡಗದ ನನಪ ಬಂದ ಅವನ ಕಣĵ ನವಪŁಭಯಂದ ಮಂಚತ. ಆದರ ದೇವರ
ಕಣಕ ಎಂದ ಹದರ ಹಂಜರದನ. ಅವನ ಪತತನಗದ್ದನೇ ಹರತ ಇನĺ ಧೂತಥನಗರಲಲ್ಲ. ಭೇತಯ ಸಹಯದಂದ
ಪŁಲಫಭವನĺ ಗದĸ ಅಗŁಹರಕħ ಹೇದನ.

ಅಗŁಹರ ತಂಗತೇರದಲŃದĸ, ನೇಡಲ ಒಂದ ರಮಣೇಯ ಸķನವಗತĶ. ಎದರಗ ನಮಥಲವಗ ಗಗನ

ಪŁತಬಂಬಕವಗದ್ದ ತಂಗಯ ನೇಲ ನೇರನಹನಲ, ನಣĵನಯ ಬಳ ಮಳಲರಾಶಯೂ, ಹಳಯ ನಡವ ಅಲ್ಲಲŃ ಮೇಲದĸ
ನೇರನಲŃ ಬದĸರವ ಆನಗಳಂತ ತೇರವ ಹಬĽಂಡ ಕರಬಂಡಗಳ, ಹಳಯ ಅಂಚನಂದ ಪŁರಂಭವಗ ನೇಲಕಶದ
ದಗಂತದವರಗ ಹಬĽದಂತ ತೇರತĶದ್ದ ಹಸರಾದ ಅರಣŀ ಶŁೇಣಯೂ ಅಗŁಹರವನĺ ಮನೇಹರ ದೃಶŀವನĺಗ
ಮಡದĸವ. ಹಳಯ ದಡದಲŃಯ ಚಂದŁಮೌಳೇಶŅರನ ಗಡಯೂ, ಅದಕħ ಸಮೇಪದಲŃಯ ಕೈಹಂಚ ಹದĸಸದ್ದ
ವಂಕಪĻಯŀಜೇಯಸರ ಮನಯೂ ಎದĸವ. ಮನಯ ಹರಭಗ ಚಕħಟವಗಯೂ, ರಂಗವಲŃಯಂದ
ಶೇಭತವಗಯೂ, ಬŁಹĿಣರ ಮನ ಎಂದನಸಕಳńವದಕħ ಯೇಗŀವಗಯೂ ಇತĶ. ಬೇಲಯ ಮೇಲ ಕಂಪ ಮತĶ ಕಪĻ
ಬಣĵದ ಸೇರಗಳನĺ ಪಂಚಗಳನĺ ಹರಡದ್ದರ.

ಅಂಗಳದಲŃ ಆಡತĶದ್ದ ಇಬĽರ ಹಡಗರ ಓಬಯŀನನĺ ಕಂಡಡನಯ ಶದŁನ ಬಂದನಂದ ಆಟವನĺ ಬಟı ದರ ಹೇಗ
ನಂತರ. ಓಬಯŀ ಅವರನĺ ಮತಡಸದನ. ವಂಕಪĻಯŀನವರ ಮನಗ ಬಂದಲ್ಲವಂದ ಗತĶಯತ. ಓಬಯŀ
ನೇರಡಕಯಗತĶದ ಎಂದ ಹೇಳದ್ದರಂದ, ಒಬĽ ಹಡಗನ ಚಂಬನಲŃ ತಣĵೇರನĺ ಒಂದ ಸಣĵ ಬಳಯ ಕೇತನಲŃ ಕಂಬಣĵದ
ಜೇನಬಲ್ಲವನĺ ತಂದ ದರ ನಂತನ. ಓಬಯŀ ಹತĶ ಹಜĮ ಹಂದಕħ ಸರದ ನಲ್ಲಲ. ಹಡಗನ ಮಂದಕħ ಬಂದ
ಚಂಬನĺ ಎಲಯನĺ ಅಂಗಳದಲŃ ಇಟı, ಮತĶ ಹಂದಕħ ಹೇದನ. ಇನĺಬĽ ಹಡಗನ” ಕಚĬಕಂಡ ಕಡಯಬೇಡೇ,
ಎತĶ ಕಂಡ ಕಡ”ಎಂದನ. ಓಬಯŀ ನಡನಡವ ಬಲ್ಲವನĺ ತನĺತĶ ಚಂಬನĺ ಎತĶಕಂಡೇ ನೇರ ಕಡದನ. ಪತŁಯನĺ
ಎತĶ ಕಡಯವ ಅಭŀಸವಲ್ಲದದರಂದ ನೇರ ಮಖದ ಮೇಲಯೂ ಅಂಗಯ ಮೇಲಯೂ ಬದĸ ಹರದಹೇಯತ.
ಬŁಹĿಣ ಬಲಕರ ಅದನĺ ನೇಡ ಜಗಪತ ತಳದರ. ಶದŁರ ವಚರದಲŃ ಅವರಗ ಹರಯರ ಕಲಸದ್ದ ತರಸħರ ಮತĶನತ
ಹಚĬಯತ.

ವಂಕಪĻಯŀನವರ ಸಕħದದĸದರಂದ ಚಂದŁಮೌಳೇಶŅರನಗ ಕಣಕಯಪಥಸ ಪಜಮಡಸಲ ಸಧŀವಗದ ಓಬಯŀನ

ದೇವಲಯದ ಬಳಗ ಹೇಗ ಹರಗಡಯಂದಲ ದೇವರಗ ಕೈಮಗದನ. ಅಲŃಂದ ಸೇಪನಗಳನĺಳದ ಹಳಯ ಬಡಕħ
ಹೇದನ. ಅಲŃ ತಂಡ ಹಕ ಸಕದ್ದ ದಡij ಸಣĵ ಮೇನಗಳ ನರಾರ ಕಣಸಕಂಡವ. ಬŁಹĿಣರ ಮತŁವೇ
ಉಪಯೇಗಸತĶದ್ದ ಆ ಘಟıದಲŃ ಮೇನಗಳಗ ಯವ ಅಪಯವ ಇರದದĸರಂದಲ, ದೇವರ ಮೇನಗಳಗ ಆಗಗ ಅಲŃಗ
ಬಂದವರಲ್ಲ ಅಕħ, ಬಳಹಣĵ, ತಂಗನಕಯಯ ಚರಗಳ, ಮದಲದ ಪದಥಥಗಳನĺ ಹಕತĶದĸದರಂದಲ ಆ
ಸķಳದಲŃ ಸವರಾರ ಮೇನಗಳ ಬಹಳ ಸಲಗಯಂದ ಇದĸವ. ದೇವರ ಮೇನಗಳಂದ ಶದŁರಾರೂ ಅವಗಳ ತಂಟಗೇ
ಹೇಗತĶರಲಲ್ಲ. ಅಲŃಯ ಮೇನಗಳನĺ ಕಯĸ ಪಲŀ ಮಡದರ ಸಗಣಯಗಬಡತĶದ ಎಂದ ಅನೇಕರ
ಹೇಳಕಳńತĶದ್ದರ. ಅದ ಓಬಯŀನಗ ಗತĶತĶ. ಅವನ ನೇರನ ಬಳಗ ಹೇಗಲ ಅನೇಕ ಮೇನಗಳ ಯರೇ ತಂಡ
ಹಕಲ ಬಂದರಂದ ಭವಸ ಓಡಬಂದವ. ಕಲವ ಮೇನಗಳಂತ ನಲħೈದ ಅಡ ಉದ್ದವಗ ಒಂದರಡ ಅಡ
ಅಗಲವಗದ್ದವ. ಸತĶ ನೇಡದಗ ಓಬಯŀನ ಕಣĵಗ ಯರೂ ಕಣಸಲಲ್ಲ. ಎಲಯಡಕಯ ಜೇಬನಂದ ಹಗಸಪĻನĺ ತಗದ
ಸಣĵದಂದಗ ಸೇರಸ ತಕħ ಒಂದ ಗಳಗ ಮಡ ನೇರಗ ಎಸದನ. ಇಪĻತĶ ಮವತĶ ಮೇನಗಳ ಯವದೇ ತಂಡ ಎಂಬ
ಭŁಂತಯಂದ ಅದಕħ ಎರಗದವ. ಅಗŁಹರದ ಪŁಜಗಳಂತ ಹಟıಬಕವಗದ್ದ ಆ ಮತತ್ಯಗಳಗ ಭಕ್ಷŀಭĕ ವವೇಕವಚರ
ಪŁಯಶಃ ಮರತ ಹೇಗದĸತೇ ಏನೇ! ಓಬಯŀ ಹಗಸಪĻನĺ ಎಸದ ಒಂದರಡ ನಮಷಗಳಲŃ ಒಂದ ಸಧರಣಗತŁದ
ಮೇನ ಹಟıಮೇಲಗ ಬಡಬಡನ ಒದĸಡಕಂಡ ಚಮĿ ದಡಕħ ಬದĸತ. ತಲವಸěವನĺ ತಗದ ಬಚĬ, ಬೇಗಬೇಗನ ಆ
ಮೇನನĺ ಅದರಲŃ ಸತĶ, ಬಗಲಗ ಹಕಕಂಡ, ಕಳńಹದಯಲŃ ಹರಟನ. ಬಗಲಲŃದ್ದ ಮೇನ ಪŁಣಸಂಕಟದಂದ
ĔಣĔಣಕħ ನಮರತĶತĶ. ಅದ ನಮರದಂತಲ್ಲ ಓಬಯŀನ ಬಲವಗ ಅದಮತĶದ್ದನ. ಸŅಲĻದರ ನಡಯವದರಳಗ
ಪŁಣ ತಟಸķವಯತ. ಹತĶ ಬೈಗಗತĶತĶ.

ಮತĶಳńಗ ಕನರಗ ಮಧŀ ಒಂದ ಕಳńಂಗಡಯತĶ. ಅಲŃಗ ಸಮರ ಏಳಂಟ ಮೈಲಗಳ ದರದಂದಲ ಗರಾಕಗಳ
ಬರತĶದ್ದರ. ಸಯಂಕಲದಂದ ಪŁರಂಭವಗ ರಾತŁ ಎಂಟ ಒಂಬತĶ ಗಂಟಯವರಗ ಆ ” ಕಡಮಜĮಗಯ ಹೇಟಲನಲŃ”
ಜನಸಂದಣಯೂ ಗಲಭಯೂ ಹರಟ ಹಡದಟಗಳ ತಪĻತĶರಲಲ್ಲ. ಆ ಅಂಗಡಯವನ ಕಳńಗ ಮತĶ ಬರವದಕħಗ
ಏನೇನೇ ಗಡಮಲಕಗಳನĺ ಸೇರಸತĶದĸದರಂದ ಅವನ ಕಳń ಎಂದರ ಜನರ ಬದĸ ಸಯತĶದ್ದರ. ಗರಾಕಗಳಲŃ
ಮಖŀರಾದವರಂದರ ಕನರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಆಳಗಳ, ಮತĶಳń ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಆಳಗಳ. ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ
ಆಳಗಳ. ಒಕħಲಗಳಲŃಯೂ ಅನೇಕರ ಅಲŃಗ ಆಗಗ ಬಂದ ಹೇಗವ ಪದĹತಯತĶ. ಆಳಗಳಂತ ತಮĿ ಹಟıಗ
ಅನĺವಲ್ಲದದ್ದರೂ ತಮĿ ಹಂಡರ ಮಕħಳಗ ಕಳಲ್ಲದದ್ದರೂ ಲಕħಸದ ದನಗಲಯ ಬತĶವನĺ ಕಳńಂಗಡಗ ಸರದ ಉನĿತĶರಾಗ
ಹಂದರಗತĶದ್ದರ. ಕಲವ ಸರ ಕತĶ ಹರ ಗದ್ದಲ ಮದಲದ ಸಮನಗಳನĺ ಕದĸ ತಂದಕಟı ಕಳń ಹಂಡಗಳನĺ
ಕಡಯತĶದ್ದರ.
ಅಗŁಹರದಂದ ದೇವರ ಮೇನನĺ ಬಗಲಗ ಹಕಕಂಡ ಹರಟ ಓಬಯŀ ಕಳńಂಗಡಯದ್ದ ಹದಯಂದಲ ಹೇಗಲ ಮನಸತ
ಮಡದನ. ಏಕಂದರ, ಅದ ಸಮೇಪದ ಹದಯಗತĶ. ಒಂದ ವೇಳ ಗರತನವರ ಯರಾದರೂ ಅಲŃದ್ದರ ಏನದರೂ
ಸŅಲĻ ಪŁಯೇಜನವಗಬಹದಂದ ಆತನಗಂದ ದರದಸಯೂ ಇತĶ. ಅವನ ಕಳńಂಗಡಯ ಬಳಗ ಬರವಷıರಲŃ ಬೈಗ
ಕಪĻಗತĶ. ಹಲŃನ ಮಡ ಬಹಳ ಕಳಕħ ಬಗದ್ದ ಅಂಗಡಯ ಒಳಭಗದಲŃ ದೇಪ ಹತĶಸದĸದ ಅಲŃದ್ದ ಕಂಬಳಕನಂದ
ಗತĶಗತĶತĶ. ಅಂಗಡಯ ಒಳಗ ಹರಗ ಹಲವ ಜನರ ನರದದ್ದರ. ಒಳಗ ಮೇಲಜತಯವರ, ಹರಗ ಕೇಳ
ಜತಯವರ. ಅಂಗಡಯವನ ತನĺ ಮಗನಂದಗ ಮಧŀವನಯೇಗದ ಕಯಥದಲŃ ತಡಗದ್ದನ. ಅವನ ಹಂಡತಯೂ
ಗರಾಕಗಳಗಗ ಒಳಗಡ ಮಂಸ, ಉಪĻಮೇನ, ಮಟı ಮದಲದ ವŀಂಜನಗಳನĺ ಬೇಯಸತĶದ್ದಳ ಎಂಬದ ಕಳń
ಹಂಡತಗಳ ವಸನಯಂದಗ ಸೇರಬರತĶದ್ದ ಚಕಣದ ಕಂಪನಂದ ತಳಯತĶತĶ.

ಅಲŃ ಸೇರದ್ದವರಗಲ್ಲರಗ ಓಬಯŀನ ಗರತತĶ. ಓಬಯŀನಗ ಅನೇಕರ ಗರತ ಸಕħತ. ಕಲವರ ಅಂಗಳದಲŃ ಗಂಪಗಂಪಗ
ಕಳತ ಉಪĻಮೇನ ಮತĶ ಮಂಸದ ತಂಡಗಳನĺ ಕಚĬ ಎಳದ ಜಗಯತĶ, ನಡನಡವ ಹಂಡ ಕಡದ ಹರಟ ಹಡದ
ಕೇಕಹಕ ನಗತĶದ್ದರ. ಒಳಗಡ ಕಲವರ ಕಳń ಕಡಯವದರಲŃಯೂ ಇಸĻೇಟ ಆಡವದರಲŃಯೂ ತನĿಯರಾಗದ್ದರ.
ಮತĶಳńಯ ನಂಜನ ತನಬĽನ ಪŁತŀೇಕವಗ ಒಂದ ಕಲ ಮಣಯ ಮೇಲ ಕಳತ ಎಡದ ಕೈಯಲŃ ಕರಟದ ಚಪĻನಲŃದ್ದ
ಹರಮಂಸವನĺ ತನĺತĶ ಎದರಗದ್ದ ಹಂಡದ ಮಗಯನĺೇ ಎವಯಕħದ ನಟıಸತĶ, ನಡನಡವ ಹಲŃಗ ಅಡಚಣಯದ
ಎಲಬನ ಚರಗಳನĺ ಬೈಗಳದಂದಗ ನಲಕħ ಉಗಳತĶದ್ದನ. ಅವನ ಕಳńನ ಮಗಯನĺ ನೇಡತĶ ತನĺತĶದĸಗ ದವಡ
ಮತŁ ಚಲಸತĶತĶ. ತನĺ ಬಡರದಲŃ ಮಡಬಂದದ್ದ ಅನಹತವನĺ ಅವನ ಮನಸತ ಇನĺ ಮಲಕ ಹಕತĶತĶ.
ಅವನಗಲೇ ಎರಡ ಮಗ ಕಡದ ಮರನ ಮಗಗ ಸದĹನಗತĶದ್ದನ. ಅವನ ಓಬಯŀನ ಕಡ ನೇಡದಗ ಕಣĵ
ತೇಲಗಣĵಗ ಕŁರವಗದĸವ. ಬತĶಲಯಗದ್ದ ಹಟı ಊದಕಂಡತĶ. ಓಬಯŀನ ಅವನನĺ ಮತಡಸಲಲ್ಲ. ಅವನೇ
ಮದಲ ಪŁರಂಭಸದನ.

“ಅಲŃ ನೇವೇ ಹೇಳŁೇ. ನನĸೇನ್ ತಪĻ? ನ ಮಡಸ ಕಟıದĺ ನ ಕೇಳದŁ ಅವಳĸೇನ ಜೇರ! ಏನŁೇ! ಹೇಳŁೇ ನೇವ! ಚನĺಗ
ಹಡħಂಡ ಗದĸೇ ಗದĸೇ ಗದĸ ಹಕĸ, ಅವಳಕħನĺಹ! ಹ! ಹ! ” ಎಂದವನ ಚನĺದ ಬಗಡಯಂದನĺ ಸಂಟದ
ಪಂಚಯಂದ ಎಂಜಲ ಕೈಯಲŃ ತಗದ ತೇರಸದನ. ನಂಜನ ನತĶಗ ಮತĶೇರ ಬರತĶತĶ.

ಆ ದನ ಬಳಗĩ ಚನĺಯŀನಡನ ಮೇನ ಬೇಟಯಡಲ ಹೇಗ ಕನರ ಗಡಯ ಹಂದ ಅಪರಾಹĵದಲŃ ಮನಗ ಬಂದ
ನಂಜನ ಸಯಂಕಲವಗಲ ಕಳńಂಗಡಗ ಹರಟನ. ಕೈಯಲŃ ದಡijಗಲ ದವಸವಗಲ ಇರಲಲ್ಲ. ಹಂಡತಯ ಕವಯಲŃದ್ದ
ಬಗಡಯನĺ ಕೇಳದನ. ಅವಳ ಕಡವದಲ್ಲ ಎಂದ ಹೇಳಲ ಅವಳನĺ ಚನĺಗ ಹಡದ. ಆಭರಣವನĺ ಕವ ಹರಯವಂತ
ಎಳದ ಕಸದಕಂಡ ಕಳńನ ಅಂಗಡಗ ಬಂದದ್ದನ. ಅದನĺೇ ಕರತ ಅವನ ಓಬಯŀನಡನ ಹೇಳದĸ.

ಅಷıರಲŃ ಅಲŃಗ ಬಂದ ಅಂಗಡಯವನ ನಂಜನ ಕೈಯಲŃದ್ದ ಬಗಡಯನĺ ತಗದಕಂಡ ಹೇಗ ಪಟıಗಗ ಹಕದನ. ನಂಜನ
ಅದನĺ ಗಣನಗ ತರದ ಮಗಯಲŃದ್ದ ಮಧŀವನĺ ಚನĺಗ ಹೇರ, ತಟಯನĺ ಚಪĻರಸತĶ, ನ ದಡĸದĸ ನ ಕಡĸದĸ!
ಹಹಹ! ” ಎಂದ ಚರಕಗ ರಭಸದಂದ ಹೇಳದನ. ಒಳńಯ ಕಳńಗ ಕಳń ಬರಸದ ಕಲಗಚĬ ನೇರನĺ ತಂದ ಹಯĸನ.
ನಂಜನಗ ಒಳńಯ ಕಳńಗ ಕಳń ಬರಸದ ಕಲಗಚĬಗ ವŀತŀಸ ಕಂಡಹಡಯವಷı ಪŁಜİ ಇರಲಲ್ಲ. ಏನನĺೇ ಅಸĻಷıವಗ
ಒರಲತĶ ತಂದ ಕಡಯವ ಕಲಸಕħ ಕೈಬಯ ಹಕದನ. ಅವನ ಹಟıಯ ಮೇಲಲŃ ಹಂಡ ಸೇರ ಪಂಚ ಒದĸಯಗತĶ.

ಓಬಯŀನನĺ ಯರೂ ಅತಥಯಗ ಸŅೇಕರಸಲಲ್ಲ. ಜತಗ ಅಂಗಡಯವನ ಕಟı ಸಲವನĺ ತೇರಸದ ಒಂದ ಹನಯನĺ
ಕಡವದಲ್ಲವಂದ ಹೇಳಬಟıನ. ಓಬಯŀನಗ ಕಳń ಮಂಸಗಳ ಕಂಪ ಕಮನೇಯವಗತĶ. ಆ ಗಳಯನĺ ಆದಷı
ಪŁಣಯಮ ಮಡದನ. ತೃಷĵ ಬರಬರತĶ ಅತಯಯತ. ಮಲ್ಲಗ ಕಂಕಳದಲŃ ಸತĶಟıಕಂಡ ಮೇನನĺ ತಗದ
ಅಂಗಡಯವನಗ ಕಟı ಅದಕħ ಬದಲಗ ಕಳń ಕಡವಂತ ಅಂಗಲಚದನ. ಅದ ಅಗŁಹರದ ದೇವರ ಮೇನ ಎಂಬ
ಸಂಗತಯನĺ ಮತŁ ತಳಸಲಲ್ಲ. ಅಂಗಡಯವನ ಮೇನನĺ ಸŅೇಕರಸ, ಸŅಲĻ ಕಳńನĺ ಬದಲಗ ಕಡಸದನ. ಅದನĺ ಕಡದ
ಮೇಲಂತ ಓಬಯŀನಗ ಮತĶಷı ಕಡಯಬೇಕಂಬ ಹಚĬ ಮತಮೇರ, ಜೇಬನಲŃದ್ದ ದೇವರ ಕಣಕಯ ಬಳńಯ ಕಡಗವನĺ
ಬಯಲಗಳದನ. ಅದನĺ ಅಡವಗ ತಗದಕಂಡ ಕಳń ಕಡಬೇಕಂದ, ಹಂದನಂದ ಹಣ ಕಟı ಬಡಸಕಳńತĶೇನಂದ
ಅಂಗಡಯವನಗ ತಳಸದನ. ಅಂಗಡಯವನ ಸಂತೇಷದಂದ ತಗದ ಕಂಡನ. ಹಣ ಕಟı ಬಡಸಕಳńತĶೇನ ಎಂಬದ
ಬರಯ ಮತಂದ ಅವನಗ ಅನಭವದಂದ ಚನĺಗ ಗತĶಗತĶ.
ವĤĿಯಮತŁವಗದ್ದ ಅಂಗಡಯ ವತವರಣ ಬರಬರತĶ ಶಬĸಮಯವಗತĶ ಬಂದತ. ಇತĶ ಕಳń ಹಂಡಗಳ
ಖಲಯದಂತಲ್ಲ ಅತĶ ಮನವರ ಮೃಗಗಳಗತĶ ಹೇದರ. ಅಶŃೇಲವದ ಮತಗಳ ಬೈಗಳಗಳ ಕಯಥಗಳ
ಸŅಂಚĭಂದವಗ ಉಪಕŁಮವದವ. ಓಬಯŀನ ಚನĺಗ ಕಡದ ಹಣĵದನ. ನಂಜನ ಉಟı ಪಂಚಯನĺ ಬಚĬ ತಲಗ
ಸತĶಕಂಡ ವಕರವಗ ಕೇಕ ಹಕತĶ, ಅಸಹŀವದ ಹಡಗಳನĺ ಒರಲತĶ, ಹರಬದ್ದನ. ಅಂಗಳದಲŃ ಹಡದಟವ
ಆರಂಭವಯತ. ಆಗ ರಾತŁ ಎಂಟ ಗಂಟಯಗತĶ. ಹಗಲನಲŃ ಮನಯಂತ ಮೌನವಗದ್ದ ಕಳńನ ಅಂಗಡ ಆ ರಾತŁ
ನಶಚರನಂತ ಭಯನಕ ಬೇಭತತರಗಳಂದ ತಂಬಹೇಯತ.

ಅಷıರಲŃ ಹರಗಡಯಂದ ಯರೇ ಇನĺಬĽರ ಅಸĻೃಶŀರ ಬಂದ ಹಂಡ ಕೇಳದರ.

ಅಂಗಡಯವನ “ಏನೇ ಬೈರಾ, ಇಷı ಹತĶನಗ?” ಎಂದನ. ಬಂದದ್ದವರ ಕನರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಆಳಗಳ; ಬೇಲರ
ಬೈರ ಮತĶ ಸದ್ದ.”

“ಇವತĶ ಹತĶಗಹೇಯĶ ಕಣŁ. ಕಳಕನರ ಅಣĵೇಗೌಡರ ಹಡĶಗ ಸಡ ಕಡij ಮೈ ನೇವಗತĶ. ಒಂದಂದŁಪಯ

ಕಟŁ; ಹಂಗ ಬಂದŀ ಇಲŃಗ” ಎಂದನ ಸದ್ದ.

“ಏನಗತĶೇ ಅವರಗ?” ಎಂದ ಕೇಳದನ ಅಂಗಡಯವನ.

“ಏನೇ ಆಗತĶಂತ. ಕಳń ಕಡŁ” ಎಂದನ ಬೈರ. ಅವನಗ ಹಂಡ ಮಖŀವಗತĶ ಹರತ ಮರಣಕħ ಕರಣಗೇರಣಗಳ
ಮಖŀವಗರಲಲ್ಲ.

“ಓಬೇಗೌಡŁೇ ಕೇಳದರೇನೇ?” ಎಂದ ಅಂಗಡಯವನ ಹಸ ಗರಾಕಗಳಗ ಸರಬರಾಯ ಮಡಲ ತಗದನ.

ಓಬಯŀನಗ ಸದ್ದನ ಮತೇನೇ ಕೇಳಸತ. ಆದರ ಅದರ ಸಂಪಣಥ ಪŁಭವವನĺ ಗŁಹಸವ ಪŁಜİ ಅವನಲŃರಲಲಲ. “ಅಯŀೇ
ಹಯĶೇನೇ!” ಎಂದ ಗಟıಯಗ ಅಳತಡಗದನ. ಆ ಅಳವನಲŃ ಉನĿದವತĶೇ ಹರತ ಶೇಕವರಲಲಲ. ಮದŀದಂದ
ಉತĻನĺವಗದ್ದ ಉನĿದ ಹರಹಮĿಲ ದರ ಹಡಕತĶತĶ. ಅದಕħಂದ ಕಲವ ಲಭಸದಂತಯಷı!

ಓಬಯŀ ಮತĶನಂದ ತತĶರಸತĶ ಮೇಲದ್ದನ. ಅಂಗಳಕħ ಇಳಯವಗ ಉರಳಬದ್ದನ. ಮತĶ ತರಾಡತĶ ಎದĸ ನಂತ.
ರೇದನಗೈಯತĶಲ ನಡದ ಕತĶಲಯ ಕಬಥಸರನಲŃ ಕರಗ ಕಣĿರಯದನ. ಅಲŃದ್ದವರಗ ತಲನಟıಗದĸದ್ದರ ಅವನನĺ ಆ
ಸķತಯಲŃ ಮನಗ ಹೇಗಗಡತĶರಲಲ್ಲ. ಆದರ ಕಳńಂಗಡಯಲŃ ಕಡತ ಕಣತ ಗಲಭ ಹೇರಾಟಗಳ ಹಳ ನರಯೇರತĶ.
 ಕನಬೈಲನ ಕಳńಗತĶ
ಜಗತĶ ರಾತŁಯ ನೇರವ ನದĸಗ ಸನĺಹಗಳಸತĶತĶ. ಸಯಥನಗಲ ಮಳಗ, ಪಶĬಮದಕħನ ಪವಥತ ವರಚತ ದಗಂತದಲŃ
ಅಪರಾಸĶದ ಕನĺೇಲಯ ಬೈಗಬಣĵವ ತಳಮಗಲಗಳ ಹೃದಯಮಧŀ ಅಂತಯಥಮಯಗತĶ. ಅರಣŀವೃತವದ ಗಂಭೇರ
ಸಹŀದŁ ಶŁೇಣಗಳ ಗರಕಂದರಗಳ ಮೇಲ ಇರಳದೇವ ತನĺಡಯ ಕರಸರಗನĺ ಮಲ್ಲನ ಹದಸತĶದ್ದಳ. ಗಡಗ ಹೇಗವ
ಹಕħಯ ಹಡ ಮಗದತĶ. ಹಟıಗ ಹೇಗವ ದನದ ಕಗ ನಂತತĶ. ಅವಗಳಗ ಬದಲಗ, ಮಲನಡನಲŃ ಬೈಗಹತĶನಲŃ
ಕೇಳಬರವ, ಓಂಕರದಂರ ನಡನĺಲ್ಲ ತಂಬತಳಕವ ಸವರಾರ ದಂಬ ಜೇನಹಳಗಳ ಝೇಂಕರದ ನರಂತರ ನದವಹನ
ಅಥವ ವರಧ ಮರಯತಡಗತĶ. ಮರಗಡಗಳ ಸĻಷıಕೃತಗಳ ಮದ ಅಸļಟಕರವ ಮಸಮಸ ಮಸಲ ಮಸಲಗ
ತೇರತĶತĶ.

ಕನರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮನಗ ತಂಕಣ ದಸಯಲŃದ್ದ ಒಂದ ಗಡಗಡಗಡನ ನತĶಯಲŃ ಸಣĵ ಬಂಕಯಂದ
ಉರಯತĶತĶ. ಸತĶಲ ಮರಗಳ ದಟıವಗ ಬಳದ ಕಡಗದ್ದರೂ. ಆ ಸķಳದಲŃ ಕಲವ ಹಬĽಂಡ ಹಸಬಂಡಗಳದĸ
ಬಯಲ ಬಯಲಗತĶ. ಹಗಲ ಅಲŃ ನಂತ ನೇಡದರ ಸತĶಮತĶ ಬಹದರದವರಗ ಕಣಸವಂತತĶ. ಸೇತಮನ
ಮತĶಳń ಮದಲದ ಅನೇಕ ಮನಮರಗಳನĺ, ಹಬĽದ ಕಡಗಳ ನಡವ ಮೇಲೇಳವ ಹಗಯಂದಲ ಅಡಕ
ತೇಟಗಳಂದಲ ಗದĸ ಬಯಲಗಳಂದಲ ಗರತಸಬಹದಗತĶ. ಆಗಂಬ ಘಟ, ಕಂದದ ಗಡij, ಕದರಮಖ, ಮೇರತ
ಪವಥತ ಮದಲದ ಸಹŀದŁಯ ಭಗಗಳ ಕಲವ ಸರ, ಪŁತಃಕಲದಲŃ ನಂತ ನೇಡದರ, ನೇಲ ವಯ ಮಂಡಲದಲŃ
ಪಶĬಮ ನೇಲಕಶಕħದರಾಗ ಮೈಲತತĶನ ಮಹರಾಶಗಳಂತ ದಗಂತ ಖಚತವಗ ರಂಜಸತĶದ್ದವ. ಸಯೇಥದಯ
ಸಯಥಸĶ ಚಂದŁೇದಯಗಳ ದŅಗಣತ ರಮಣೇಯವಗ ಶೇಭಸತĶದĸವ. ರಜಕಲದಲŃ ಊರಗ ಬಂದಗ ಹವಯŀ
ರಾಮಯŀರಗ ಅದಂದ ನತŀ ಸಂದಶಥನದ ಸೌಂದಯಥ ಸķನವಗತĶ. ಹಳńಗರ ಆ ಸķಳಕħ ” ಕನಬೈಲ” ಎಂದ
ನಮಕರಣ ಮಡದ್ದರ.

ಅಂದ ಆ ಬೈಗಗಪĻನಲŃ ಆ “ಕನಬೈಲ”ನಲŃ ಉರಯತĶದ್ದ ಕರಬಂಕ ಒಮĿಮĿ ಸಣĵದಗ ಆರಹೇದಂತಗತĶತĶ.

ಒಮĿಮĿ ಪŁಕಶಮನವಗ ಪŁಜŅಲಸತĶತĶ. ಮಢಗŁಮŀರಾರಾದರೂ ದರದಂದ ನೇಡದ್ದರ ಅದನĺ ಕಳńದವŅವಂದ
ತಳಯತĶದ್ದರ. ತಳದವರ ” ದಂದ”( ಅಡಕ ಅಥವ ಬದರ) ದಬĽಗಳಂದ ಮಡದ ಪಂಜ) ಎಂದ ಹೇಳತĶದ್ದರ. ಆದರ
ಯರಾದರೂ ಧೇರ ಕತಹಲಗಳ ಅಲŃಗ ಹೇಗ ನೇಡದ್ದರ ವಸĶವಂಶ ಬೇರಯಗರತĶತĶ.

ಬಂಕಯ ಬಳ, ಅದಕħ ಕರಣವದ ಒಂದ ಮನಷ್‌ಉಆಕೃತ ಗೇಚರವಗತĶತĶ. ಇನĺ ಸŅಲĻ ಮಂದವರದದ್ದರ ಕಳńನ
ವಸನ ಗತĶಗತĶತĶ. ಹತĶರ ಹೇಗದ್ದರ, ಕನರನಲŃ ನವ ಬಳಗĩ ಕಂಡ ಹಳಪೈಕದ ತಮĿನ ಒಂದ ಮಣĵನ ಮಗಯಲŃ
ಕಳń ಕಯಸತĶದ್ದನಂಬದ ಪŁತŀĔವಗತĶತĶ!

ತಮĿನ ಬಗĩ ಬಂಕ ಊದವದ, ಎದĸನಂತ ಕನರನ ಕಡಗ ನರೇಕ್ಷಿತ ನಯನವಗ ನೇಡವದ. ಮತĶ ಯರನĺ ಕಣದ
ಹತಶನಗ ಕರಕಳńವದ. ಒಮĿಮĿ ಕಮĿ ಗಂಟಲ ಸರಮಡಕಳńವದ. ಅಭŀಸದಂದಲೇ ಎಂಬಂತ ತಡ ಹಟı
ಬನĺ ಕಲಗಳನĺ ಕರದಕಳńವದ. ಒಮĿಮĿ ನಜಥನತ ನೇರವತಗಳ ಭರವನĺ ಹಗರಮಡಕಳńಲೇಸಗ
ಸದĸಮಡವದ. ಹೇಗ ವತಥಸತĶದ್ದನ. ನಡ ನಡವ ಏನನĺೇ ಆಲೇಚಸ” ಬಡijೇಮಕń ಯರರಬೇಕ? ಕಡಲŃ ದರ
ಮಡĶ ಇದರಲŃ!” ಎಂದ ತನಗ ತನ ಹೇಳಕಳńವನ. ” ಮಡń, ಇನĺಂದ ಸರ” ಮಕಥ” ಬಂದಗ ಮಡಸĶೇನ”
ಎಂದವನ ಮತĶ ಆರಹೇದ ಬಂಕಯನĺ ಊದದನ. ಬದ ಹರತ. ಸತĶಲದ್ದ ಕಸಕಡij ಹಲŃಗಳನĺ ಹಕ ಮತĶ
ಊದದನ. ಹಗ ಮದĸ ಮದĸಯಗ ಮೇಲದĸ ಮತĶ ಭಗĩಂದ ಬಂಕ ಹತĶಕಂಡತ.

ಪಕħದ ಕಡಗಳಲŃ” ಬಗನ ಕಟı” ಕಳń ಇಳಸವದ ತಮĿನ ಕಲಕಸಬಗತĶ. ಅವನ ಅದನĺ ಹರಗಡ ಮರಾಟ
ಮಡತĶರಲಲ್ಲ. ಎಂದದರೂ ಒಂದಂದ ಸರ ಕಳń ಹಚĬಗ ಉಳದರ ಕಳńಂಗಡಗ ಕದĸ ಮರತĶದ್ದನ. ಅದರಲŃಯೂ
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಪŁತದನವ ” ಕನಬೈಲ” ನಲŃ ಕಳń ಕಯಸಕಡವದ ಮಮಲಗತĶ. ಅವನ ಅವರ
ಒಕħಲಗದĸದರಂದ ಒಡಯರಗ ಅದಷıಮಟıಗ ಸಹಸಹ ಮಡವದ ಅವನ ಶŁೇಯಸತಗತĶ. ಗೌಡರೂ ಅವನನĺ ಇತರ
ಒಕħಲಗಳಂತಲ್ಲದ ಹಚĬ ಆದರದಂದ ಕಣತĶದ್ದರ. ಅವನಗ ಕೇಳದಹಗ ಸಲ; ಕೇಳದ ಗದĸ ಸಗವಳಗ; ಕೇಳದ ಎತĶ
ಉಳವಗ! ಕಲವ ಸರ ತಮĿನ ಕಲಸಕħ ತಮĿ ಮನಯ ಗಡ ಎತĶ ಆಳಗಳನĺ ಕಡತĶದ್ದರ. ಏಕಂದರ ಇತರರ ಮಡವ
ಕಲಸವನĺ ಮಡಲ ಅನೇಕರದ್ದರ. ಆದರ ತಮĿನಂತ ಗಟıಗತĶ.ಬೇಲರ, ಕಂಬರರ. ಮರಾಟಗರ. ಸಟıರ. ಒಕħಲಗರ
ಇವರ ಯರಗ ಜತಪದĹತಯಂತ ಬಗನ ಕಟıವ ಹಕħಲ್ಲ. ಆ ಹಕħ ಹಳಪೈಕರದ. ಆದ್ದರಂದಲ ಕನರನಲŃ ಹಳಪೈಕದ
ತಮĿನಬĽನೇ ಬಗನ ಮರಗಳ ಆಡಳತಕħ ಸವಥಧಕರಯಗದ್ದನ. ಬೇರ ಯರಾದರೂ ಆ ಕಲಸಕħ ಕೈ ಹಕದ್ದರ ಕಡಲ
ಜತಬಹರರಾಗ ಬಹಷ್ಕೃತರಾಗತĶದ್ದರ. ಆ ದನ ಮಧŀಹĺ ಬೇಲರ ಬೈರನ ರಂಗಪĻಸಟıರ ಕಲಗ ಬದ್ದದĸ ಲೈಸನತ ಇಲ್ಲದ
ಬಗನಕಟıದ ರಾಜಕೇಯ ಭಯದಂದ ಮತŁವೇ ಅಲ್ಲ; ಅದರಂದಗ ಜತ ಕಟıಹೇಗತĶದ ಎಂಬ ಸಮಜಕ ಭೇತಯೂ
ಸೇರತĶ!

ಪŁತಸĻಧಥಗಳರೂ ಇಲ್ಲದ, ನರಾತಂಕವಗ, ಲೈಸನತ ಪಡದಕಂಡರವದಕħಂತಲ ಎರಡ ಮರ ಪಲ ಹಚĬಗ ಬಗನ

ಕಟıಕಂಡರತĶದ್ದ ತಮĿನ ಕಣĵಗ ಕಲ ದನಗಳಂದ ಕಡನಲŃ ಕಲದರಗಳಗತĶರವದ ತಳದಬಂದ, ಒಂದಡ ಹೇಗ
ನೇಡತĶನ; ಯರೇ ಒಂದ ಮರಕħ ಬಗನ ಕಟıದĸರ! ಯರಂಬದ ಅವನ ಊಹಗ ಹಳಯಲಲ್ಲ. ಬೇಲರ ಬೈರನ ಆ
ಕಲಸಕħ ಹೇಗತĶನಂದ ಅವನ ಸŅಪĺದಲŃಯೂ ಭವಸವಂತರಲಲ್ಲ. ಏಕಂದರ, ಬಗನ ಕಟıವ ಕŁಮ, ಹದ, ರೇತ, ವಚರ
ಇವಲ್ಲ ಆ ಮಡij ಹಲಯನಗ ಹೇಗ ತಳಯಬೇಕ? ಅವನಲ್ಲ, ಅವನ ಇಪĻತĶಂದ ಪತೃಗಳ ತಲಗಳಲ್ಲ ಸೇರದರೂ ಆ ಕಲಸ
ಅಸಧŀ ಎಂದ ತಮĿನ ಹಮĿಯಗತĶ. ಆದ್ದರಂದ ತಮĿನ ತನ ಕಳńಬಗನ ಕಂಡದ್ದನĺ ಆ ಕಳńನನĺ ಹಡಯವ ಕಲಸದಲŃ
ಸಹಯಕನದನ. ಬೈರ ತಮĿರ ಸರದಯಮೇಲ ಕದರೂ ಕಳńನ ಸಗಲಲ್ಲ; ಆಗಗ ಕಳń ಕಳವಗತĶತĶ! ಕಳńನೇ
ಪೇಲೇಸೇನವನಗದĸನ ಎಂಬದ ತಮĿನಗ ಗತĶಗಲಲ್ಲ. ಕಡಗ ಸಟıಬಂದ ಆ ಮರದ ಕೈಯನĺೇ ( ಕಳń ಕಡವ ಬಗನಯ
ಮರದ ಹ) ಕಡದಹಕದನ.

ಕಲವ ದನಗಳಲŃ ಬೈರನ ಮತĶ ಮತĶಂದ ಬಗನ ಮರಕħ ಮಡಕ ಕಟıದನ! ಆ ಮರದಡಯಲŃಯೇ ಅವನಗ ರಂಗಪĻಸಟıರ
ಕೇವಪಜ ಮಡವದರಲŃದ್ದದĸ! ಆ ಮರ ಸŅಲĻ ಗಟıಗ, ಸಧರಣವಗ ಯರ ಕಣĵಗ ಬೇಳದ ಸķಳದಲŃತĶ. ಆದರ
ತಮĿನ ಆ ದನ ಸಂಜಯಲŃ ತನ ಕಟıದ್ದ ಬಗನಯ ಮರಗಳನĺ ನೇಡ ಕಳń ಇಳಸಕಂಡ ಬರಲ ಕಡಗ ಹೇಗ, ಹಗಯೇ
ಬೇಲ ಬಗಯಲ ಬಗನಯ ಚರಯನĺ ಹಡಕತĶದĸಗ ಅವನ ಕಣĵಗ ಬೈರನ ಹಸಹದಯೂ ಬತĶ. ಅದರಲŃ ಹೇಗ
ನೇಡತĶನ; ಮತĶ ಕಳńಬಗನ ಕಟıದĸರ! ಹದಗಸಟı ಬಂಬ ಫಕħನ ಕಣĵಗ ಬದĸದ್ದರೂ ಸ.ಐ.ಡ. ಗಳಗ ಅಷı ಆಶĬಯಥ
ಆನಂದ ಕŁೇಧಗಳಗತĶರಲಲ್ಲ.! ತಮĿನಗ ಆಯತ! ಆ ಬಗನ ಕಟıದ್ದ ರೇತಯಂದ ಹಂದ ಕಳńಬಗನ ಕಟıದ್ದವನೇ ಅದನĺ
ಕಟıರಬೇಕಂದ ಊಹಸ, ಈ ಸರ ಅವನನĺ ಹೇಗದರೂ ಹಡಯಬೇಕಂದ ನಧಥರಸದನ.

ಸಯಂಕಲ ” ಕನಬೈಲ” ನಲŃ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗಗ ಕಳń ಕಯಸತĶದ್ದ ತಮĿನ ತನ ಕಂಡ ಕಳńಬಗನಯ

ವಚರವಗಯೇ ಆಲೇಚಸತĶ ” ಬಡijೇಮಕń” ಯರಬೇಥಕ? ಕಡಲ್ಲ ದರಮಡĶ ಇದĸರಲ್ಲ!” ಎಂದ, ನಡನಡವ ”
ಇನĺಂದ ಸರ ” ಮಕಥ” ಬಂದಗ ಮಡĶೇನ” ಎಂದ ಹೇಳಕಳńತĶದ್ದನ. ತಮĿನ ನರೇಕ್ಷಿಸತĶದ್ದ ಹಗಯ ಕತĶಲ ಕಪĻಗ
ಕವಯತ. ದಗಂತದಲŃ ಮತŁವ ಭೂಮ ಆಕಶಗಳಗ ವŀತŀಸ ಕಣತĶತĶ. ಚಕħಗಳಂತ ಬನನ ಮೈಯಲŃ ಎದ್ದ ಬಳńಯ
ತರಗಜĮಗಳಂತ ಲಕ್ಷಿೇಪಲĔವಗದĸವ; ಆಕಶಗಂಗ ಅಥವ ಅಮೃತ ಪಥವ ಚನĺಗ ತರಸಕಂಡರ ಮೈಮೇಲ ಕಣವ
ಬದಬದಗರಯಂತಯೂ ತಮĿನಗ ತೇರತĶತĶ. ಅವನ ಅತĶ ಕಡ ದೃಷı ಇಟıದ್ದರ ಮತĶಮĿ ಚನĺಗ ಹಲŃ
ಕರಯವವರಗ ತರಸಕಂಡ, ಕಳńನ ಮಗಯನĺ ಕಲŃಲಯಂದ ಕಳಗಟı, ಒಂದ ಮತĶಗದಲಯಂದ ಅದರ ಬಯ
ಮಚĬ, ಕಲŃ ಹೇರ, ಅತĶಯತĶ ತಳĿಮೇರ ತರಗಡತಡಗದನ. ಜೇಬನಲŃ ಎಲಯಡಕಯದ್ದರೂ ಕಳń ಕಡದ ತಂಬಲ
ಸವಯಬೇಕ; ಮದಲೇ ಎಲ ಹಕಕಂಡರ ಕಳńನ ರಚ ಸಕħವದಲ್ಲ ಎಂದ ಸಮĿನದ್ದನ. ಕಳń ಕಡಯೇಣವಂದರ
ಗೌಡರನĺ ಬಂದಲ್ಲ. ಅವರಗಲŃಯದರೂ ಕಡಮಯದರ! ಗದĸತĶರ! ಅದ ಅಲ್ಲದ ಒಮĿಮĿ ಜತಗ ಯರನĺದರೂ
ಕರದ ತರತĶದĸದ ಉಂಟ.

ಇದ್ದಕħದ್ದ ಹಗ ತಮĿನ ಕತಹಲದಂದ ನಂತ ಎವಯಕħದ ನೇಡತಡಗದನ. ” ಕನಬೈಲ” ಗ ನೈಋತŀ ದಕħನಲŃ ಸಮರ
ಒಂದ ಒಂದವರ ಮೈಲ ದರದ ಕಣವಯ ತಪĻಲನಲŃ ಒಂದ ಬಂಕ ಗೇಚರಸತ. ಸತĶಲ ಮತĶದ್ದ ಕತĶಲಯಲŃ ಅದರ
ತಪĶಸವಣಥಕಂತ ದೇದೇಪŀಮನವಗ ಮನೇಹರವಗತĶ.ತಮĿನ ನೇಡತĶದ್ದ ಹಗಯೇ ಬಂಕ ಹರದಯತ. ಅದರ
ಮನೇಹರತ ಮದ ರದŁತಯಗತಡಗತ. ಮದಲ ಸķರವಗ ತೇರತĶದĸ ಆಮೇಲ ಚಂಚಲ
ಭೇಮಜŅಲಮಯವಗ ಬಂಕಯ ಮರಳĩಳಂತ ವಕಟ ನೃತŀಮಡಲರಂಭಸತ. ಗಡijದ ನತĶಯಲŃ ನಂತ ನೇಡತĶದ್ದ
ತಮĿನ ಏನರಬಹದಂದ ಶಂಕಸದನ, ಏನೇನನĺೇ ಊಹಸದನ. ಯವದದರೂ ಗಡಸಲಗ ಬಂಕ ಬದĸರಬಹದ?
ಅಥವ ಹಲŃ ಬಣಬಗ? ಅಥವ ಕರಗಡijಗ? ಅಥವ ಬದರಮೇಳಗ? ಅಲŃ ಯವ ಗಡಸಲ ಇಲ್ಲ! ಹಲŃ ಬಣಬಗ ಬಂಕ
ಬದĸದ್ದರ ಬಂಕ ತಗಲದ ಹಲŃನ ಮದĸಗಳ ಹರಾಡಬೇಕತĶ! ಬದರಮಳಗ ಬಂಕ ಬದĸದ್ದರ ಗಣĵಗಳ ಒಡದ ಸಡಯವ
ಸದĸ ಕೇಳಸಬೇಕತĶ! ಕರಗಡijಯ ಬಂಕ ಹೇಗ ಒಂದೇ ಸಮನ ದೇದೇಪŀಮನವಗ ಉರಯವದಲ್ಲ! ಆಲೇಚಸತĶದ್ದಂತ
ತಮĿನ ಬಚĬದನ. ಅವನ ಮನಸತಗ ಮತĶಂದ ಸತŀ ಹಳಯತ. ಬಂಕ ಉರಯತĶದĸದ ಕನರನ ಶĿಶನದಲŃಯಲ್ಲವ?
ಕಳಕನರ ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ಹಂಡತಗ ಕಯಲ ಜೇರಾಗತĶ! ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಕಳńಗತĶಗ ಹತĶಗ ಸರಯಗ ಬರದ
ಇದĸದಕħ ಅದೇ ಕರಣವರಬಹದ! ತಮĿನ ಮತĶ ಬಂಕಯ ಕಡಗ ನೇಡದನ.

ಈ ಸರ ಅವನ ಆಲೇಚನ ಊಹಗಳಲ್ಲವ ದೃಷıಯಲŃ ಪŁತŀĔವಗದĸವ. ಆ ಬಂಕ ಹಗೇಕ ವಕಟಕರವಗ ಕಣಯತĶದ?

ಅದ ನಜವಗಯೂ ಹಣ ಬಂಕ! ಅದರಲŃ ದವŅಗಳವ! ಅದೇ ಆ ಜŅಲಯ ವಕರಾಕೃತ! ಆ ಬಂಕಯ ಬಳಕನಲŃ ಯರೇ
ಸಳದಡತĶದĸರಲ್ಲವ? ತಮĿನ ಒಳಗಣĵಗ ಸಡನ ಮೇಲದ್ದ ಹಣವ ಹಲŃಕರಯ ಮೈಮರದ ಹಸŀಮಡತĶದ್ದಂತ
ತೇರತ! ತನ ಕೇಳದ್ದ ಕಲವ ಭಯನಕ ಕಥಗಳ ನನಪಗ ಬಂದವ. ಮನಷŀರ ಮನಗ ಹೇದಮೇಲ ಪಶಚಗಳ ಬಂದ,
ಸಡನ ಮೇಲ ಅರಬಂದದ್ದ ಹಣವನĺ ಕಳಗಳಸಕಂಡ, ಪಲ ಹಂಚಕಂಡ ತನĺತĶ ಕಣಯತĶವಂತ! ಆ ಸಮಯದಲŃ
ಜೇವವದ್ದರೂ ಸಹ ಕಣĵಗ ಬದ್ದವರನĺ ಸೇಳ ತನĺತĶವಂತ! ತಮĿನಗ ಕಡ ಮತĶ ಕಡನ ಮೃಗಗಳಲŃ ಅಂಜಕಯರಲಲ್ಲ; ಆದರ
ಪಶಚ ಎಂದರ ಅವನಗ ನತĶರ ತಣĵಗಗತĶತĶ. ಕತĶಲಲŃ ಕಡಗಡijದ ನತĶಯಲŃ ನಂತ ತಪĻಲನ ಸಡಗಡನಲŃ
ಧಗಧಗಸತĶದ್ದ ಸಡಬಂಕಯನĺ ಕಂಡ ಅವನಗ ತನĺ ಸತĶಲ ದವŅಗಳ ನಂತ ತನĺನĺೇ ಅಳಯಸಯಂದ ನೇಡತĶದ್ದಂತ
ಭಸವಯತ. ಕತĶಲಯಲŃ ಪಶಚಗಳ ಕಣĵಗಳಂದ ಕಕħರದಂತಯತ. ಅಷıರಲŃ ಅವನ ಸಮೇಪದಲŃ ಏನೇ ಪಟಪಟನ
ಸದĸಗ ವಕರವಗ ಕಗಕಂಡತ. ತಮĿನಗ ತನĺ ನಡಗಳಲŃ ನತĶರಗ ಬದಲಗ ಕತĶಲಯ ಪŁವಹಸದಂತಯತ. ಅವನ
ಅನದŅಗĺನಗದ್ದರ ಅದಂದ ಕರಡಗಪĻಟ ಹಕħ ಎಂದ ಗತĶಗತĶತĶ. ಆದರ ಬಚĬದ ಮನಸತಗ ವಕೃತಯಲ್ಲದ ಪŁಕೃತ
ಗೇಚರಸವದ ದಲಥಭ. ತಮĿನ ಬದರ ನೇಡತĶನ ಮರಗಳ ಸಂದಯಲŃ ಏನೇ ಬಳńಗ ನಂತಹಗದ! ಅದ ದರದ
ಆಕಶ ಮತŁವಂದ ಅವನ ಕದಡದ ಬಗಗ ಗತĶಗಲಲ್ಲ. ತಮĿನ ಒಂದೇ ಸಮನ ಕಳńನĺಮಗಯನĺ ಅಲŃಯ ಬಟı
ಮನಯ ಕಡಗ ಧವಸತಡಗದನ.

ಸŅಲĻ ದರ ಹೇಗವಷıರಲŃ ಯರೇ ಕಗದಂತಯತ. ತಮĿನಗ ಮತĶ ಗಬರಯಗ ಮಲ್ಲಗ ಓಡತಡಗದನ. ಮತĶ
ಗಟıಯಗ ಕಗದಂತಯತ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಧŅನಯ ಗರತ ಸಕħ ನಂತನ. ಸೇರಗರ ರಂಗಪĻಸಟıರಡಗಡ
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಹತĶರಕħ ಬಂದ ಮತಡಸದ ಮೇಲಯೇ ತಮĿನಗ ಎದ ಗಟıಯದದ!

“ಎಲŃಗ ಹೇಗĶದĸೇಯೇ?” ಎಂದರ ಗೌಡರ.

“ನೇವ ಬತಥರೇ ಇಲŃೇ ಅಂತ ಮನಗ ಹೇಗĶದĸ” ಎಂದನ ತಮĿ.

ಮತĶ ಮವರೂ “ಕನಬೈಲಗ” ಹಂತರಗದರ. ತಮĿನಗ ಸಡನ ಬಂಕಯಗಲ. ಕರಡಗಪĻಟ ಹಕħಯ ಕಗಗಲ,
ಮರದ ಸಂದಯ ಆಕಶವಗಲ. ಈಗ ಭಯಂಕರವಗ ಕಣಲಲ್ಲ. ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ತಮĿ ಆಳಗಳನĺ ಕರದ ಕಂಡ ಹೇಗ
ದಹನಕಯಥದಲŃ ಅವರಗ ಸಹಯಮಡದĸ, ಆದ್ದರಂದಲ ಹತĶದದರಂದ ಸೇರಗರರನĺ ಜತಗ ಕರದಕಂಡ
ಬಂದದĸ ಎಲŃ ತಮĿನಗ ಗತĶಯತ. ತಮĿನ ಬಸ ಬಸ ಕಳńನĺ ಕರಟಗಳಲŃ ಬಗĩಸಕಟıನ. ಗೌಡರೂ ಸೇರಗರರೂ
ಚನĺಗ ಹೇರದರ. ನಡವ ಮತಡತĶಲ ಇದ್ದರ.

“ನೇವ ಕಂಡದĸಲŃ?” ಎಂದ ಗೌಡರ ಕೇಳದರ.

“ಕಣ, ಆ ಉಬĽನಚ” ಎಂದ ಸಟıರ, ಆ ಕಡ ಬಟıಗಳಲŃ ಒಂದ ದಕħನ ಕಡ ಕೈತೇರದರ.

“ನಟ ಕಡಸದವರ ಸಂಗಪĻಗೌಡŁೇ ಅಂತ ನಮಗ ಗತĶಗದĸ ಹೇಗ?”

“ಆ ಬಡಗಯವರಲ್ಲ ನಮĿರನವರೇ ಅಲĸ? ಎಲ್ಲ ಹೇಳ ಬಟıರ ನನಗ!”

“ಹಂಗದರ ಒಂದ ಕಲಸಮಡ. ನಳ ಬಳಗĩ ಆಳ ಕರಕಂಡ ಹೇಗ, ಆದಷı ನಟ ಹರಸಕಂಡ ಬಂದಬಡ.
ಆಮೇಲ ಏನಗĶದ ನೇಡಕಳĶೇನ ನನ.”

“ಅಲŃ ಅಯŀ, ಯರೇ ಕಡ ತಂಬ ಕಳńಬಗನ ಕಟıದĸರಲ್ಲ! ಮನĺ ಮನĺ ಒಂದ ಕೈ ಕಡij ಹಕĸ! ಇವತĶ ನೇಡĶೇನ,
ಮತĶಂದ!” ಎಂದ ತಮĿನ ನಡವ ತನĺ ದರನĺ ಹೇಳಕಂಡನ.

“ಯರ? ನನಗ ಗತĶೇನೇ?”

“ಯರಂತ ಹೇಳŃ?

ಸೇರಗರರ ಸಮĿನದ್ದರ. ಅವರಗ ಒಮĿ ಬೈರನ ಹಸರನĺ ಹೇಳ. ಆ ದನ ತಮಗದ ಅನಭವವನĺ ಹೇಳಬಡಬೇಕಂದ
ಚಪಲತಯಯತ. ಸತŀ ಬದĸಯಂದಲ್ಲ. ಸಹಸದ ಬದĸಯಂದ! ಆದರ ಬೈರನ ಕಲಗ ಬೇಳವದರಂದಲ,
ಕಳńಕಡವದರಂದಲ ಸಟıರ ನಲಗಗ ಬೇಗಮದŁ ಹಕದ್ದನ.

“ಇನĺಂದ ಸರ “ಮಕಥ” ಬಂದಗ ಆ ಮರ ತೇರಸ, ಅವನೇ ಹಡೇಲ ಕಳńನĺ” ಎಂದರ ಗೌಡರ.

“ಹೌದ, ನನ ಒಂದರಡ ಮರ ಲಸನ್ ಇಲĸೇ ಕಟıೇನಲŃ! ಅವನĺ ಕಡಗ ಕರಕಂಡಹೇದŁ ಅವನĺ ನೇಡಬಡĶನೇ
ಏನೇ! ” ಎಂದನ ತಮĿ ದೇನವಣಯಂದ.

“ಪವಥ ಇಲŃೇ! ಅದಕħೇನ? ನನ ಹೇಳĶೇನ. ಕೈ ಬಚĬಗ ಮಡದŁಯĶ! ಅವನಪĻನ ಗಂಟೇನ ಹೇಗĶದ! ಮರ ಕಡನĸ;
ಕಟıಂವ ನೇನ!”

ದರದ ಕಣವಯಲŃದ್ದ ಸಡನ ಬಂಕಯನĺೇ ನೇಡತĶದ್ದ ಸೇರಗರರ ಬಚĬಬದ್ದರ. ಕೈಲದ್ದ ಕರಟವ ಕಳńನಡನ ಕಳಗ ಬತĶ.
ಅವರಗ ತವ ನೇಡದ್ದ ಹಣದ ವಕಟ ಚತŁವ ನನಪಗ ಬಂದ ಭೇತಯಗತĶ. ಗಟıದ ಕಳಗನವರ ಜೇವಂತವಗರವಗಲೇ
ಮೇಸಗರರಂದ, ಗಟıದ ಮೇಲನವರನĺ ಸತĶ ಮೇಲ ನಂಬಬರದಂದ ಅವರ ನಂಬಗಯಗತĶ. ಗಟıದ ಮೇಲನ ”
ದಯŀ”ಎಂದರ ಪೇಲೇಸನವರೂ ಜೈಲ ಬಗĩಸಲರದ ಅವರನĺ ಮಲನಡನವರ” ದಯŀ” ಗಳಂದ ನŀಯವಗ
ವತಥಸವಂತ ಮಡತĶದ್ದರ.

ಸಟıರ ಸķತಯನĺ ನೇಡ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಸŅಲĻ ಭೇತಯಗ ಕಡಗ ನೇಡ. ” ಇವತĶ ಅಮವಸŀ ಅಲ್ಲವೇ?
ಹತĶಗತĶದ. ಮನಗ ಹೇಗವ” ಎಂದರ.

ಅವರ ಸŅರ ಮತĶ ಮತಗಳ ಅಥಥ ಎಲ್ಲರಗ ಆಯತ. ಅದನĺ ಮತŁ ಕರತ ಮತಡದ ಬೇರ ವಷಯ ಮತಡತĶ
ಎಲ್ಲರೂ ಮನಯ ಕಡಗ ಹರಟರ. ಅಷıರಲŃ ಗಡ ಎತĶಗಳ ಗಂಟಯ ಸŅರ ಕತĶಲಯ ಮೌನದಲŃ ಮೃದ ಮಧುರವಗ
ಮಲ ಮಲಯಗ ಹನಹನಯಗ ತರ ತರಯಗ ಕೇಳಬಂದತ. ಆದರ ಅದನĺ ಆಲಸದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಲŃ ಹಷಥಕħಂತಲ
ಹಚĬಗ ಕŁೇಧ ಉಂಟಯತ. ಮಧŀಹĺವೇ ಬರಬೇಕಗದ್ದ ಗಡ ರಾತŁಯವರಗ ಬರದದĸದ ಅವರ ಕೇಪಕħ ಕರಣ.
ಅದ ಅಲ್ಲದ ಆ ದನ ಪŁತಃಕಲದಂದ ನಡದ ಒಂದಂದ ಘಟನಯೂ ಜೇಯಸರದĸಗಲೇ ಅಡಗ ಮನಯಲŃ
ಕಗಟವದದĸ. ಅಣĵಯŀಗೌಡರಗ ಹಣ ಕಡದ ಕಳಹಸಬೇಕಗ ಬಂದದĸ, ಆಮೇಲ ಪಟıಮĿ ದರ ಹೇಳದ್ದ, ತವ
ಹಂಡತಯನĺ ಹಡದದĸ. ತೇಥಥಹಳńಗ ಹೇದ ಗಡ ಸಕಲಕħ ಬರದದĸದ. ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಕಳńನಟ
ಕಡಸತĶದĸರಂದ ಸಟıರಂದ ತಳದದĸ, ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ಹಂಡತ ತೇರ ಕಂಡದ್ದರಂದ ಅಲŃಗ ಆಳಗಳಡನ ಹೇಗ
ದಣಯಬೇಕಗ ಬಂದದĸ- ಗೌಡರ ಮನಸತನĺ ಕಲಕತĶಲೇ ಬಂದದದರಂದ ಅವರಗ ಸಮಧನವರಲಲ್ಲ. ಕತĶಲಯಲŃ
ಕಲŃಮಳńನ ಹದಯಲŃ ನಮಷಕħಂದ ಹಜĮಯಡತĶ ತಡವ ಎಡವ ನಡಯತĶ ಮಂದವರದರ. ಮನಯ ಸಮೇಪಕħ
ಬರಲ ನಯಗಳ ಕಗಟದಂದಗ ಮನಷŀ ಕಂಠದ ರೇದನದ ಬಬĽಯೂ ಕೇಳಸ. ಗೌಡರಗ ಗಬರಯಯತ.

“ಯರ‌್ರೇ ಅದ ಅಳೇದ?” ಎಂದ ಹಂದ ಬರತĶದ್ದ ಸೇರಗರರನĺ ಕೇಳದರ.

ಸೇರಗರರ ಸŅಲĻ ನಂತ ಆಲಸ” ಹಳ ನಯ! ಏನ ಬಬĽ ಹಕĶವ?” ಎಂದರ.

ತಮĿನ “ನಗಮĿನೇರ ದನ ಕೇಳĸಂಗ ಆಗĶದ” ಎಂದನ.

ಮವರೂ ಮತĶ ಮಂದವರದರ. ಹಬĽಗಲ ಬಳಗ ಬರಲ ಒಳಗನಂದ ” ಅಯŀೇ ದೇವರೇ, ನನĺ ಗಡ ಹಳಗ! ನನĺ
ಕಣĵಂಗ ಹೇಗ!.. ನನೇನ ಮಡದĸೇನೇ ನನಗ?.. ಅವರನĺ ತಂದಕಂಡದĸ ಸಲದ, ಇದĸಬĽ ಮಗನ ಬನĺ
ಮರದೇನೇ! ನನĺ ಗಡ ಹಳಗ!” ಎಂದ ಮದಲಗ ಬೈಗಳವ ಆತಥನದವ ಭಯಂಕರವಗ ಕೇಳಸತ. ಗೌಡರ
ಮನಯಳಗ ಹೇಗ ನೇಡತĶರ. ಜಗಲಯ ದೇಪದ ಮಂದ ಕಂತಯಲŃ ಅಂಗಳದ ನಡವ ತಳಸಯ ಕಲŃಪೇಠದ ಬಳ
ನಗಮĿನವರ ನಂತ ಶಪಸತĶ ಅಳತĶ ಆಗಗ ತಮĿ ತಲಯನĺ ಕಲŃನ ಪೇಠಕħ ರಭಸದಂದ ಬಡಯತĶ, ತಲ ಎದಗಳನĺ
ಎರಡ ಕೈಯಂದಲ ಹಡದಕಳńತĶ, ಶೇಕದ ಮತಥಯಗ ನಂತದĸರ! ಪಕħದಲŃ ಪಟıಮĿ ವಸ ಇಬĽರೂ ಅಳತĶ
ಸಮಧನಪಡಸತĶ ನಂತದĸರ! ಸŅಲĻ ದರದಲŃ ನಂತ ಪಟıಮĿನ ಸಂತೈಕಯ ಮತಗಳನĺ ಹೇಳತĶದĸನ!
 ಹಳತ ಹಸತ ಸೇರದರ
ಮತĶಳńಯಂದ ಕನರನ ಗಡ ಅಪರಾಹĵದಲŃ ಹರಡಬೇಕಂದ ನಣಥಯವಗತĶ. ಹವಯŀನ ಬನĺ ನೇವ
ಗಣವಗವವರಗ ಮತĶಳńಯಲŃ ಇರಬೇಕಂದ, ರಾಮಯŀನ ಒಂದರಡ ದನಗಳ ಮಟıಗ ಅಣĵನಡನ ಇರಬೇಕಂದ,
ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ದನವದರೂ ಉಳಯ ಬೇಕಂದ ಇತŀಥಥವಯತ. ಚನĺಯŀನಗ ಮತŁರ ಹಚĬಕಲ ತಮĿಮನಯಲŃ
ನಲ್ಲಬೇಕದ ಸಯೇಗ ಲಭಸತಂದ ಬಹಳ ಸಂತೇಷವಯತ. ನಂಗನ ಪಟıಣĵನ ಇನĺೇನ ಗಡಕಟı ಹರಡಬೇಕ,
ಅಷıರಲŃ ಕಳನ ಓಡಬಂದ ಅಗŁಹರದ ಜೇಯಸರ ವಂಕಪĻಯŀನವರೂ ಬರತĶರಂತ, ಸŅಲĻ ನಲ್ಲಬೇಕಂತ ಎಂದ
ಹೇಳದನ.

ಕನರನಂದ ಹರಟ ಜೇಯಸರ ಅಗŁಹರಕħ ಹೇಗ ಊಟ ಪೇರೈಸಕಂಡ ನೇರವಗ ಮತĶಳńಗ ಹೇಗದ್ದರ.

ಶŀಮಯŀ ಗೌಡರಂದಲ ಸŅಲĻ ದಡij ಬರಮಡಕಳńವದೇ ಆ ಪŁಯಣದ ಮಖŀ ಉದĸೇಶವಗತĶ. ಜತಗ ದೇವರ
ಪŁಸದವನĺ ತಗದಕಂಡ ಹೇಗದ್ದರ. ಜೇಯಸರಗ ಜಗಲಯ ಮೇಲ ಮಲಗದ್ದ ಹವಯŀನನĺ ನೇಡದ ಕಡಲ
ಒಂದ ವಧವದ ಜಗಪತಯಯತ. ಏಕಂದರ, ಅವನ ತಮĿ ವŀಪರಕħ ಮಲಧನದಂತದ್ದ ಹಳńಗರ ಮೌಢŀವನĺ
ನವರಸಲ ಮಡತĶದ್ದ ಪŁಯತĺವ ಜೇಯಸರ ಭಗಕħ ಅಸಹನೇಯವಗತĶ. ಅದ ಅಲ್ಲದ ಬŁಹĿಣರಾದ ತಮಗಂತಲ
ಶದŁನದ ಅವನಗೇ ಉಪನಷತĶ ಭಗವದĩೇತ ಮದಲದವಗಳ ಪರಚಯವ ಜİನವ ಹಚĬಗದ ಎಂಬದ, ಇತರರಗ
ತಳಯಲ ಸಮಥŀಥವಲ್ಲದದ್ದರೂ. ಜೇಯಸರಗ ಚನĺಗ ತಳದತĶ. ಆದ್ದರಂದ ಅವನ ವಷಯದಲŃ ಒಂದ ತರನದ ಭಯವ
ಇತĶ. ಅಂತ ಹಚĬಗ ಮತಡದ ತಮĿ ಪŁಸದ ವನಯೇಗ ಮಡದರ. ಹವಯŀನ ನಮŁಭವದಮದ ಅದನĺ
ಸŅೇಕರಸದನ. ಹವಯŀನ ಸķತಯನĺರತ ಧೈಯಥಗಂಡ ಜೇಯಸರ ಬನĺನೇವ ಹೇಗವಂತ ಮಂತŁ
ಮಡವದಗಯೂ ತಯತ ಕಟıವದಗಯೂ, ಪಜ ಮಡಸವದಗಯೂ, ಗŁಹಗತಯನĺ ಸರಮಡವದಗಯೂ
ಶŀಮಯŀಗೌಡರಡನ ಹೇಳದರ. ಗೌಡರ ಮರಮತಡದ ಸಮĿತಸ ಹವಯŀನಗ ಜೇಯಸರ ಅನಗŁಹದ
ವಚರವಗ ಹೇಳದರ. ಹವಯŀನ ನಕħ ಹಸŀಮಡಬಟıನ. ಜೇಯಸರಗ ಅವನಗ ಬಸಬಸಯಗ ನಲħ
ಮತಯತ. ಜೇಯಸರಗ ಮಖಭಂಗವಯತ. ಸಂಗಪĻಗೌಡರೂ ಶŀಮಯŀಗೌಡರೂ ಜೇಯಸರ ಪರವಗಯೂ,
ಚನĺಯŀ ರಾಮಯŀರ ಹವಯŀನ ಪರವಗಯೂ ಮತಡತಡಗದರ. ಮದಲ ವನೇದವಗ ನಡಯತĶದ್ದ ಚಚಥ
ಕಡಕಡಗ ವಷದವಗಲರಂಭಸತ.

ಜೇಯಸರ ಸಟıಗ “ಹವಯŀ, ನನಗ ಈ ಬದĹ ಒಳńಯದಲ್ಲ. ಹಂದನಂದ ನಡದಬಂದ ಆಚರ, ದೇವರ, ವೇದ,
ಶಸěಗಳಲ್ಲ ಅಲ್ಲಗಳಯವ ನನಗ ಕೇಡ ತಪĻದಲ್ಲ” ಎಂದರ.

ಹವಯŀನ “ನೇವ ತಳದವರಂದಕಂಡ ಹಳńಯವರಗ ಮೌಢŀವನĺೇ ಉಪದೇಶಮಡ, ನಮತĶ ಹೇಳವದ. ವಭೂತ

ಕಡವದ, ಸತŀನರಾಯಣ ವŁತ ಮಡಸವದ, ದವŅ ಪಶಚಗಳಗ ಬಲಕಡಸವದ, ಇದರಂದ
ಹಟıಹರದಕಳńತĶದĸೇರ. ಟŁಂಕ ತಗಲ ಬನĺ ನೇವಗದ್ದರ ಔಷಧ ಮಡ ಎಂದ ಹೇಳವ ಬದಲ ಬದ ಕಂಕಮ
ಹಚĬ, ಮಂತŁ ಹಕಸ ಎಂದ ಹೇಳತĶದĸೇರಲŃ! ಇದ ಯವ ತತŅ ಶಸěದಲŃ ಹೇಳದ? ಹಗ ಹೇಳರವ ಗŁಂಥಗಳದ್ದರ ಅವ
ಮನĺಣಗ ಯೇಗŀವದವ? ನಮĿ ಬೇಧನಯಂದ ಎಷı ಜನರ ರೇಗಕħ ಸರಯಗ ಮದĸಮಡದ, ಬರಯ ಬದ
ವಭೂತಗಳನĺೇ ಹಚĬಕಂಡ ಪŁಣ ಕಳದಕಳńತĶದĸರ” ಎಂದ ಮದಲಗ ರಭಸದಂದ ಹೇಳಬಟıನ.

“ಏನಯŀ, ನನĺ ತಂದ ಎಷı ಗೌರವದಂದ ನಡದಕಳńತĶದ್ದನ? ಅವನಗ ದೇವರಲŃ ಎಷı ಭಯ , ಭಕĶ! ನೇನ
ಚಕħವನಗದĸಗ ನನೇ ಎಷı ಸರ ಚೇಟ ವಭೂತ ಕಟıದĸೇನ.!” ಎಂದ ಜೇಯಸರ ಹಳಯ ಕಥಗಳನĺಲ್ಲ ಹೇಳದರ.

ಹವಯŀನ ತಂದಯ ನನಪಗ ಮೃದವದನ. ನಮŁ ವಣಯಂದ ಮತĶ ಹೇಳದನ.

“ಜೇಯಸರೇ, ದಯವಟı, Ĕಮಸ, ನನ ಮತಡದĸ ನಮĿ ಮೇಲ ಅಗೌರವದಂದಲ್ಲ. ನಮĿ ತತŅಗಳಂದ ಜನರಗ ಎಷı
ಹನಯಗತĶದ ಎಂದ ಹೇಳದನಷıೇ! ನಮĿ ಮನಸತನಲŃ ಕೃತŁಮತ ಇಲ್ಲದ ಮತŁಕħೇ ನೇವ ಹೇಳವದಲ್ಲ ಸತŀವಗಲರದ.
ನಮĿತಂದ ಶŃೇಷĿ ಜŅರದಂದ ನರಳತĶದĸಗ ನಮĿ ಪಜ, ಮಂತŁ, ತಂತŁಗಳಗೇಸħರವಗಯಲ್ಲವೇ ಅವರ ಅಂಗಳಕħಳದ
ಬಂದ ತಲಸೇಪೇಠದ ಮಂದ ಕಳತ, ತಣĵೇರ ತಂಗಳಗಳ ಸೇಂಕಗ, ರೇಗ ಮತĶ ವಷಮವಗ, ಕಡಗ ತೇರಕಂಡದĸ!
ಆಸĻತŁಯಲŃ ಅಂತಹ ರೇಗಯನĺ ಅಲಗಡವದಕħ ಬಡವತĶರಯೇ? ನೇವೇನೇ ಸದದĸೇಶದಂದಲೇ ಆ ಕಲಸ ಮಡದರ
ಆದರ, ಸದದĸೇಶ ಅಜİನವನĺ ಸಜİನವನĺಗ ಮಡಲರದ. ನನೇಗ ಮತಡಲರ ದಯವಟı Ĕಮಸ,.. ನನಗ
ನಮĿಲŃ ಅಗೌರವ ಎಂದ ಮತŁ ತಳಯಬೇಡ.. ನಮĿ ತಂದ ಗೌರವಸದ ನಮĿನĺ ನನ ಗೌರವಸತĶೇನ.”

ಸೇತ ಬಸನೇರ ತಂದಳ. ಚನĺಯŀ ರಾಮಯŀರ ಬನĺಗ ಸಕಕಡಲ ಪŁರಂಭಸದರ. ಸಂಗಪĻಗೌಡರೂ ಶŀಮಯŀಗೌಡರೂ
ಜೇಯಸರೂ ಯವದೇ ಬೇರ ವಷಯಮತಡತಡಗದ್ದರ.

ಅಷıರಲŃ ಹರಗಡ ಯರೇ ಬಬĽಹಕ ರೇದಸವದ ಕೇಳಸ ಎಲ್ಲರೂ ಗಬರಯಗ, ಏನ? ಏನ? ಎನĺವಷıರಲŃ
ಕಂಬರ ನಂಜನ ಹಂಡತ ಗಟıಯಗ ಅಳತĶ ಅಂಗಳಕħ ಬಂದಳ. ಅವಳ ಕವ ಹರದ ಸೇರಯ ಮೇಲ ನತĶರ ಸೇರತĶತĶ.
ಕನĺ, ಕೈ ಎಲŃ ರಕĶಮಯವಗತĶ. ವಚರಸಲಗ ಅವಳ ಗಂಡನ ಅವಳನĺ ಹಡದ, ಕವಯ ಬಗಡಯನĺ ಹರದ
ಕತĶಕಂಡ ಕಳńಂಗಡಗ ಹೇದನಂದ ಗತĶಯತ. ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಕŁದĹರಾಗ ನಂಜನನĺ ಎಳದ ತರಲ ಕಳನನĺ
ಪಟıಮĿನನĺ ಅಟıದರ. ಆದರ ನಂಜ ಸಕħಲಲ್ಲ. ” ಅವನ ಮನಗ ಬರಲ, ಮೈ ಮರಯತĶೇನ” ಎಂದ ಹೇಳ ಅವಳ ಕವಗ
ಬಳದಕಳńಲ ಸŅಲĻ ತಂಗನಣĵಯನĺ ಕಡಸ ಸಮಧನಮಡ ಕಳಸದರ.

ಈ ಗಲಭಗಳಲ್ಲ ಮಗಯವ ವೇಳ‌ಗ ಕತĶಲಯತ. ಜೇಯಸರ ಗಡ ಹಡಯತĶದ್ದವನ ಹಲಯನಲ್ಲವಂದ ತಳದ

ಮೇಲ ಗಡ ಹತĶದರ. ಪಟıಣĵ ಗಡಯ ಹಂಭಗದಲŃ ಜೇಯಸರಗ ದರವಗ ಕಳತನ. ಗಡ ಕನರಗ ಹರಟತ.

ಗಡ ಕಳńಂಗಡಯ ಸಮೇಪಕħ ಬರತĶದĸಗ ರಸĶಯ ಪಕħದ ಕಡಗತĶಲಯಲŃ ಬಳńಗದ್ದ ಒಂದ ಮೈಲಕಲŃನ ಬಳ ವŀಕĶಯಬĽನ
ನಂತ ಕಂಡಬಟıಯಗ ಬಯŀತĶ, ಉಗಳತĶ, ಮೈಲಕಲŃಗ ಗದĸ ಒದಯತĶದ್ದನ. ಗಡ ಹತĶರಕħ ಬರಲ, ಅದಕħ ಕಟıದ್ದ
ಲಟೇನನ ಬಳಕನಲŃ ಆ ವŀಕĶ ನಂಜನಂದ ಗತĶಯತ. ಅವನಗ ಇತĶಳ ಧŀಸವರಲಲ್ಲ. ಕಡದ ಹಣĵಹಣĵಗದ್ದನ. ಆ
ಮೈಲಕಲ್ಲನĺ ತನĺ ಹಂಡತಯಂದೇ ಅಥವ ಇನĺವ ಶತŁವಂದೇ ಭವಸ ಒದĸ ಒದĸ ಗದĸತĶದ್ದನ. ನಂಗ ಗಡ
ನಲŃಸಬೇಕಂದದ್ದನ. ಆದರ ಜೇಯಸರ ಹದರ, ಒಂದೇ ಉಸರನಲŃ”ಮಂದಕħ ಹಡ, ನಲŃಸಬೇಡ” ಎಂದರ. ಸŅಲĻ ದರ
ಹೇದ ಮೇಲ ಅವರ ಗಡಯಂದಳದ ಪŁೇತ ಪಶಚಗಳಗ ಕೇಳಸವಂತ ದೇವರನಮವನĺ ಗಟıಯಗ ಜಪಸತĶ ಅಗŁಹರಕħ
ಅಗಲವ ದರಯಲŃ ಹೇದರ. ಹೇಗವಗ ನಳ ಕಳಹಸತĶೇನ ಎಂದ ಗಡಯ ಲಟೇನನĺ ತಗದಕಂಡರ.
ಕತĶಲಯಲŃ ಕಡನ ಕಲದರಯಲŃ ಹೇಗಬೇಕಗದĸದರಂದ ಅವರಗ ಬಳಕನ ಅವಶŀಕತ ನಜವಗತĶ.

ಜೇಯಸರನĺ ಬೇಳħಂಡ ಗಡ ಮಂಬರಯತ. ಕತĶಲಯಗದ್ದರೂ ಎತĶಗಳಗ ರಸĶಯ ಜಡ ಚನĺಗ ಕಣತĶದĸದರಂದ

ಚರಕಗ ನಡಯತಡಗದವ. ಅದ ಅಲ್ಲದ ಅವಗಳಗ ಹರಳಯ ನನಪ ಚಟಯ ಏಟಗಂತಲ ಬಲವಗತĶ. ಮನಯಲŃ
ಬಂದ ಬಸಬಸಯಗರವ ಹರಳ ತಮಗಗ ಸದĹವಗರತĶದ ಎಂಬದ ಅವಕħ ಅಭŀಸ ಮಹಮಯಂದ ತಳದಹೇಗತĶ.

ಗಡ ಕಳńಂಗಡಯದ್ದ ಜಗವನĺ ದಟ ಸŅಲĻ ದರ ಹೇಗತĶ. ಕಡ ಸŅಲĻ ದಟıವಗ ಬಳದದĸದರಂದ ಮನಷŀರ

ಕಣĵಗಂತ ರಸĶ ಕಣತĶಲೇ ಇರಲಲ್ಲ. ಇದ್ದಕħದ್ದ ಹಗ ರಾತŁಯ ಮೌನವನĺಲ್ಲ ಮಧುರವಗ ಮಥಸತĶದ್ದ ಎತĶಗಳ ಕರಳ
ಗಂಟಗಳ ಲೌಹರವಮಲ ಸĶಬĸವಯತ. ಎತĶ ನಂತ, ಗಡ ನಂತದĸತ! ಎತĶ ಉಸರಾಡವದ ಮತŁ ಕೇಳಸತĶತĶ.
ಅನŀಮನಸħರನಗ ಗಡಯಳಗ ಕತದ್ದ ನಂಗ ಎಚĬತĶ ಎತĶಗಳನĺ ಚಪĻರಸದನ. ಅವ ಕದಲಲಲ್ಲ. ಬಚĬ ಉಸರಾಡತĶದĸವ.
ಬರಕೇಲನಂದ ಹಡದನ. ಎತĶ ಕಣದಡ ಗಂಟಗಳ ಸದĸಯತೇ ಹರತ, ನಂತ ಹಜĮ ಕೇಳಲಲ್ಲ. ನಂಗ ಪಟıಣĵರಗ
ಆಶĬಯಥವಯತ. ಎಲŃಯದರೂ ದರಯ ಪಕħದಲŃ ಹಲ ಕತರಬಹದಂದ ಊಹಸದರ. ನಂಗನಂತ ಕಳಗಳಯಲೇ
ಇಲ್ಲ. ಪಟıಣĵ ಕಳಗಳದ ಗಡಯ ಮಂದ ಹೇದನ. ರಸĶಯ ಮಧŀ ಅವನ ಕಲಗ ಏನೇ ಬಚĬಗ ಸೇಂಕದಂತಯತ.
ಬಗ ನೇಡತĶನ ಮನಷŀದೇಹ; ರಸĶಗ ಅಡijಲಗ ಬದĸದ! ಅದಕħಗಯೇ ಎತĶ ಮಂದ ಹೇಗದ ನಂತದĸದ! ನಂಗನಂದ
ಬಂಕ ಪಟıಗ ಈಸಕಂಡ ಒಂದ ಕಡij ಗೇಚ ನೇಡತĶನ ಕಳಕನರ ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ಮಗ ಓಬಯŀ! ಮಧŀಪನದಮಂದ
ಮಛಥಹೇಗ ಬದĸದĸನ! ಇಬĽರೂ ಸೇರ ಅವನನĺ ಎತĶ ಗಡಗ ಹಕಕಂಡರ.

ಗಡ ಕನರಗ ಬರತĶದĸಗ ದರದಂದಲ ಗಂಟಯ ಸದ್ದನĺ ಕೇಳ ವಸ, ಪಟı ಇಬĽರೂ ಹಬĽಗಲಗ ಬಂದದ್ದರ. ವಸವಗ
ಹವಣĵಯŀ ರಾಮಣĵಯŀರನĺ ಎದರಗಳńಲ ಎದ ಹಡಸದಷı ಉತತಹ, ಉಲŃಸವತĶ. ಆದರ ಪಟıಣĵನಂದ ವಷಯವಲ್ಲ
ಗತĶದ ಮೇಲ ಅವನ ಮಖ ಖಿನĺವಯತ. ಹೇರಾಸ ಗಳńಯಂತ ಒಡದಹೇಯತ. ಒಳಗ ಓಡಹೇಗ ದಡijಮĿ
ಅಕħಯŀರಗ ಪಟıಣĵ ಹೇಳದ್ದನĺಲ್ಲ ಉದŅೇಗದಂದ ಹೇಳಬಟıನ. ಹಡಗನದದರಂದ ಮತಡವದರಲŃ ಎಚĬರಕ ಸಲದ”
ಗಡ ಬದĸ ಹವಣĵಯŀನ ಬನĺ ಮರದದಯಂತ. ರಾಮಣĵಯŀನ ಅವನಡನ ಮತĶಳńಯಲŃ ಇದĸನಂತ” ಎಂದ
ನಡದದನĺದರೂ ಸŅಲĻ ಅತŀಕĶಯಂದ ಹೇಳದನ. ಒಡನಯ ನಗಮĿನವರ ಗಟıಯಗ ರೇದಸತĶ ಎದ ಬಡದಕಳńತĶ
ದೇವರನĺ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರನĺ ಸಬĽಮĿನನĺ ಬಯಗ ಬಂದಂತ ಶಪಸತĶ ಅಂಗಳಕħ ನಗĩ ತಲಸಯ ಕಲŃಗ ತಲ
ಚಚĬಕಳńತಡಗದರ. ಅಷı ಹತĶಗ ಸರಯಗ ಕನಬೈಲನಲŃ ಕಳńಕಡದ ಪರೈಸ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರೂ ಸಟıರೂ
ತಮĿನಡನ ನಗಮĿವನರ ಬೈಗಳವನĺಲ್ಲ ಆಲಸತĶ ಮನಯಳಗ ಪŁವೇಶಮಡದರ.
 ಹಲŃಯ ಕೃಪ
ಅಮವಸŀಯ ಕಗĩತĶಲ ಕವದ ನಡ ಕಡಗಳಲ್ಲ ಮಸಯ ಮದĸಯಗತĶ. ಮೇಘರಕĶ ಗಗನತಲದಲŃ ಅಸಂಖŀ ತರಗಳ
ಉಜŅಲ ಪŁಭಯಂದ ಮಣಕತĶದĸವ. ಮತĶಳńಯ ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಮನಯ ಜಗಲಯಲŃ ಪŁಕಶಮನವಗ ಉರಯತĶದ್ದ
ಲŀಂಪನ ಬಳಕಗ ಮೇಹತವಗ ನಲħರ ದೇಪದ ಹಳಗಳ ಹರಾಡತĶದĸವ. ಜಗಲಯ ಮೇಲ ಶŀಮಯŀಗೌಡರ,
ಸಂಗಪĻಗೌಡರ, ರಾಮಯŀ ಮತಡತĶ ಕಳತದ್ದರ. ಮತನ ವಸĶೇಣಥ ಮೈಸರನಂದ ಬೈಲಕರಯವರಗ ಹಬĽತĶ.

ಲಕ್ಷĿ ಒಳಗನಂದ ಓಡಬಂದ ತಂದಯ ಬಳಗ ಹೇಗತĶದ್ದಳ. ಮಧŀ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಅವಳನĺ ಹಡದಕಂಡ ತಡಯಮೇಲ
ಕರಸಕಂಡರ. ಅವಳ ಮದಲ ಸಂಕೇಚಭವವನĺ ಪŁದಶಥಸದರೂ. ತಸ ಹತĶನಲŃಯ ” ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻ ಮವ”
ನಡನ ಸಲಗಯಂದ ಮತಡತಡಗದಳ. ಮತಗಳೇ ವಧವಧವಗ ವಚತŁವಗದĸವ. ಮಕħಳಡನ ವನೇದ
ಮಡವದಂದರ ಸಂಗಪĻಗೌಡರಗ ಬಹಳ ಆಸ. ಸಂಗಪĻಗೌಡರೂ ಭರತ ರಾಮಯಣಗಳ ಕಥಗಳನĺ ಸŅರಸŀವಗ
ಹೇಳತĶದĸದರಂದ ಮಕħಳಲ್ಲರಗ ಅವರಂದರ ಕತಹಲ. ಲಕ್ಷĿ ಮತĶ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ವನೇದ ಸಂಭಷಣಯಲŃ
ನಡನಡವ ಭಗಗಳಗ ಉಳದವರೂ ನಗತĶದ್ದರ.

ಸಂಗಪĻಗೌಡರ “ಲಕ್ಷĿೇ, ನೇನ ನನĺವŅನ ಮಗಳೇ? ನನĺಪĻನ ಮಗಳೇ?” ಎಂದ ಕೇಳದರ.

ಲಕ್ಷĿ “ನನĺವŅನ ಮಗಳ” ಎಂದಳ.

“ಯರ ಹೇಳದವರ ನನಗ? ನನĺ ಕಣĵದರ ನನĺ ಅಪĻಯŀ ಒಂದ ಮಣ ಅಡಕ ಕಟı ನನĺ ಕಂಡಕಂಡದ್ದರ,
ಕಂದರಯವರ ಕೈಯಂದ! ಅವŅನ ಮಗಳಲ್ಲ ನೇನ; ಅಪĻಯŀನ ಮಗಳ.”

ಲಕ್ಷĿ ಹಬĽ ಗಂಟಹಕ “ಊ‌ಞ ಹİ ನನ ನನĺವŅನ ಮಗಳ!” ಎಂದಳ.

“ಹೇಗಲ ಬಡ. ನನĺಪĻಯŀ ನನĺವŅಗ ಏನಗಬೇಕ? ಹೇಳ.”

“ಅಪĻಯŀಗ ಬೇಕ” ಎಂದಳ ಲಕ್ಷĿ. ಅವಳ ಭಗಕħ ತನ ಕಟı ಉತĶರ ಸಂಪಣಥವಗ ಸತŀವಗತĶ. ಆದರ, ಎಲ್ಲರೂ
ಗಳńಂದ ನಗಲ, ಮಖ ಪಚĬಯತ.

“ಹೇಗಲ! ನನĺವŅ ನನĺಪĻಯŀಗ ಏನಗಬೇಕ? ಅದನĺದŁ ಸರಯಗ ಹೇಳ.”

ಲಕ್ಷĿ ಉತĶರ ಕಡಲ ಹಂದಗಯಲ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ “ಅವŅಗ ಬೇಕಲ್ಲವೇನೇ ?” ಎಂದರ.

ಅದನĺೇ ಹೇಳಬೇಕಂದದ್ದ ಲಕ್ಷĿ “ಊಞ” ಎಂದಳ.

“ಹಗದರ ನನĺವŅ ನನಗ ನನĺಪĻಯŀಗ ಇಬĽರಗ ಅವŅ?”

“ಹİ” ಎಂದಳ ಲಕ್ಷĿ. ಎಲ್ಲರೂ ನಕħರ.

ಲಕ್ಷĿ ಹೇಗದರೂ ಮಡ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಮನಸತನĺ ಬೇರಯ ಕಡಗ ತರಗಸಬೇಕಂದ ಮನಸತಮಡ, ಅವರ ಹದĸಕಂಡದ್ದ
ಶಲನĺ ಹಡದ ” ಇದ ಅಪĻಯŀನ ಶಲ!” ಎಂದ ರಾಗ ಎಳದಳ.

“ಒಳńಹಡಗ ನೇನ? ನನವತĶ ತೇಥಥಹಳńಯಂದ ತಂದೇನ”

“ಹİ, ನಂಗತĶ. ಇದಪĻಯŀನ ಶಲ!”

“ಅದ ಹŀಗ ಗತĶ? ಏನ ಹಸರ ಬರದದಯೇನ?”

ಲಕ್ಷĿ ಶಲನĺ ತನĺ ಮಗನ ಹತĶರಕħ ಹಡದಕಂಡ” ಅಪĻಯŀನ ವಸನ ಇದ, ನೇಡ!” ಎಂದಳ.

ಎಲ್ಲರೂ ಗಳńಂದ ನಗತಡಗದರ. ಲಕ್ಷĿ ಮದಲ ಅಪŁತಭಳದರೂ ಕಡಗ ತನ ಗಹಗಹಸ ನಕħಳ.

ಚನĺಯŀನ ಒಳಗನಂದ ಬಂದ ರಾಮಯŀನನĺ ಕರದನ. ಇಬĽರೂ ಹವಯŀ ಮಲಗದ್ದ ಕಟıಡಗ ಹೇದರ. ಜಗಲಯಲŃ
ಗದ್ದಲವಂದ ಅವನನĺ ಸಯಂಕಲ ಒಳಗ, ಸೇತಯ ಅಲಂಕರದ ಕಟıಡಗ ಸಗಸದ್ದರ. ಸೇತಯೂ ಬಹಳ ಸಂಭŁಮದಂದ
ಶಶŁಷಗ ಸಹಯಕಳಗದ್ದಳ.

ಚನĺಯŀ ರಾಮಯŀರಬĽರೂ ಸೇರ ಹವಯŀನ ಬನĺಗ ಬಸ ಬೇರನ ಶಖ ಕಟıರ. ಮದĸನಣĵಯನĺ ಚನĺಗ ನೇವ ಬಳದರ.
ಮಧŀ ಮಧŀ ಹವಯŀನ ನೇವನಂದ ” ಅಯŀೇ” ಎನĺತĶದ್ದನ. ಸಮೇಪದಲŃ ನಂತದ್ದ ಸೇತಗಂತ ನೇವ ಅವರಗ ನೇವ
ಮಡತĶರ? ನನಗದ್ದರ ನೇವಗದಂತ ಎಣĵ ಉಜĮತĶದĸ” ಎಂದಕಳńತĶದ್ದಳ. ನಡನಡವ ಪಸಮತನಲŃ ತನĺಣĵಗ
ಏನೇನ ಸಲಹ ಕಡತĶದ್ದಳ. ಅವನ ಮಗಳĺಗ ನಗತĶ ಅವಳ ಹೇಳದಂತ ಮಡತĶದ್ದನ. ಸೇತ ಪದೇ ಪದೇ ಸಲಹ
ಕಡಲ ಅವನಗ ಬೇಜರಾಗ ಒಂದ ಸರ ” ಸಕ, ಸಮĿನರೇ ನೇನ ಮಹವೈದŀಗತĶ!” ಎಂದಬಟıನ. ಆಕಗ
ಮಖಭಂಗವದಂತಗ ಖಿನĺತ ನಂತಳ. ರಾಮಯŀನ ತರಗ, ಅವಳನĺ ನೇಡದನ. ಅವಳ ನಚಕಯಂದ ತಲಬಗದಳ.
ಬಹಳ ದನಗಳ ಮೇಲ ಅವಳ ಚಲವನĺ ನೇಡದ ರಾಮಯŀನ ಮನದಲŃ ಏನೇ ಒಂದ ತರನದ ಕಳವಳವದಂತಗ, ಮತĶ
ಹವಯŀನ ಕಡ ತರಗ ತನĺ ಕಯಥದಲŃ ತಡಗದನ. ಅವನ ಹೃದಯದಲŃ ದರದಸಯಂದ ಅಂಕರಸದರಲಲ್ಲ.

ಶಶŁಷಯ ಕಯಥ ಮಗದಮೇಲ ಅವರಲ್ಲರೂ ಸೇರ ಸŅಲĻ ಹತĶ ಮತಡತĶದ್ದರ. ಚನĺಯŀನ ಗಡ ಉರಳದಗ
ಬೈಲಕರಗ ತನ ಹೇಗ ಬಂದನಂಬದನĺ ತಳಸದನ. ನಡನಡವ ವನೇದವ ಸಗತĶತĶ. ಗೌರಮĿವನರ ಬಂದ
ಹವಯŀನನĺ ನೇವನ ವಚರವಗ ಮತಡಸ, ತರವಯ ಸೇತಯ ಕವಯಲŃ ಏನನĺೇ ಉಸರದರ. ತಯ
ಮಗಳಬĽರೂ ಹರಟಹೇಗ, ತಸ ಹತĶನಲŃಯ ಹವಯŀನ ಭೇಜನಕħ ಸಲಕರಣಗಳನĺ ಸದ್ದಮಡಕಂಡ ಬಂದರ.
ಜತಯಲŃ ಕಳನ ಕಲವ ಪತŁಗಳಲŃ ಊಟದ ಪದಥಥಗಳನĺ ಇಟıಕಂಡ ಕಂಕರನಗ ಬಂದದ್ದನ. ಅಷıರಲŃ
ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ತಮĿ ನಚĬನ ಕವŀವಗದ್ದ ಜೈಮನ ಭರತವನĺ ಓದಲ ಪŁರಂಭಸದĸದ ಕೇಳಬಂದ, ಚನĺಯŀ
ರಾಮಯŀರಬĽರೂ ಹವಯŀನ ಅಪĻಣ ಪಡದ ಜಗಲಗ ಹೇದರ. ಗೌರಮĿವನರ ಸೇತಯ ಸಹಯದಂದ ಹವಯŀನನĺ
ದಂಬಗ ಒರಗ ಕರವಂತ ಮಡ, ಒಂದ ಕಲಮಣಯ ಮೇಲ ಹತĶಳಯ ತಟıಯಮೇಲಟı ಬಳಯ ಎಲಯಲŃ ಊಟವನĺ
ಬಡಸದರ. ಹವಯŀ ಅತĶಯವರಡನ ಮತಡತĶ. ಆಗಗ ಸೇತಯ ನಗಮಖವನĺ ನಗಮಖನಗ ನೇಡತĶ
ಉಣತಡಗದನ. ಅವರಬĽರ ದೃಷıಸಂಗಮದ ಕ್ಷಿೇತŁಕħ ಪŁೇಮದಡನ ಸಂಕೇಚವ ಯತŁ ಬಂದತĶ.

ಇತĶ ಜಗಲಯ ಮೇಲ ಲಕ್ಷĿ ತಸಹತĶನಲŃಯ ಭರತವನĺ ಕೇಳ ಸಕಗ ಕರಕಳ ಕಡಲರಂಭಸದಳ. ಶŀಮಯŀಗೌಡರ
ಕಳನನĺ ಕಗ ಕರದ, ಅವಳನĺ ಒಳಗಯŀವಂತ ಹೇಳದರ. ಅವಳ ಹೇಗವದಲ್ಲವಂದ ರಂಪಮಡದಳ. ಆದರ
ಕಳನ ಅಳತĶ ಪŁತಭಟಸತĶದ್ದ ಅವಳನĺ ಬಲತħರದಂದಲ ಎತĶಕಂಡ ಗೌರಮĿನ ಬಳಗ ತಂದನ. ಸೇತ ತಂಗಯನĺ
ಸಮಧನಪಡಸಲ ಪŁಯತĺಸದಳ. ಹವಯŀನ ಒಂದರಡ ಲಲŃಯ ಮತ ನಡದನ. ಆದರ ಲಕ್ಷĿ ಅಳವನĺ ನಲŃಸಲಲ್ಲ.
ಕಡಗ ಗೌರಮĿನವರ ನಸಮನದ ಲಕ್ಷĿಯನĺತĶಕಂಡ ಅಡಗಯ ಮನಗ ಹೇದರ. ಸೇತ ಕಳನನĺ ಕರತ ಮಲ್ಲಗ ”
ನನಲŃ ನೇಡಕಳńೇನೇ, ನೇನ ಹೇಗ; ಬಳńೇ ಹಕೇಕ ಹತĶಯĶ. ಬೇಕದರ ಕರೇತೇನ” ಎಂದಳ. ಕಳನ ಕಲವ
ಪತŁಗಳನĺತĶಕಂಡ ಅಡಗಯ ಮನಗ ಹೇದನ.

ಅಡಗಯ ಮನಯಲŃ ಲಕ್ಷĿ ಇನĺ ಅಳತĶಲೇ ಇದ್ದಳ. ಗೌರಮĿನವರ ಹೇಳಗ ಕಟı ಮಗಳನĺ ಸಂತೈಸಲ
ಪŁಯತĺಸತĶದ್ದರ. ಲಕ್ಷĿ ಹೇಳಗಯನĺ ದರ ನಕ ಚಲŃಡದಳ. ತಯಗ ಸಟıಬಂದ ಒಂದ ಗದĸ ಗದĸದರ. ಮಗಳ
ಗಟıಯಗ ರೇದಸತĶ ದರ ಹೇಗ ಒಂದ ಕಂಬದ ಮಲಯಲŃ ಮದĸಯಗ ಕತಳ. ತಯ ಮನಸತ ಕರಗ ಮದĸ
ಮತನಂದ ಅವಳನĺ ಎಷıಷı ಬಗಯಗ ಕರದರೂ ಅವಳ ಬರಲ ಇಲ್ಲ. ಅಳವನĺ ಕಡಮಮಡಲ ಇಲ್ಲ. ಗೌರಮĿ
ಕಳನಡನ ಗಂಡಸರತ ಎಲ ಹಕವ ಕಯಥದಲŃ ತಡಗದರ. ಲಕ್ಷĿಗ ಅತĶ ಅತĶ ಬೇಸರವಗ ಸಮĿನದಳ. ಮತĶ ತಯ
ಕರಯಲ ಎಂದ ಹರೈಸದಳ. ಆದರ ತಯ ಕರಯಲಲ್ಲ. ಅಭಮನಭಂಗವಇ ಮತĶ ಅತĶಳ. ಆ ರೇದನದಲŃ ಧŅನ
ಮತŁವದĸೇತ ಹರತ ಶೇಕಭವವನತ ಇರಲಲ್ಲ. ಬಹಳ ಹತĶದರೂ ತಯ ಕರಯದರಲ ಅವಳ ಧŅನಯಂದ
ಮತŁವೇ ರೇದಸತĶ” ಮತĶ ಕರದರ ಬತĶೇಥನ! ಮತĶ ಕರದರ ಬತĶೇಥನ!” ಎಂದ ಸಚನ ಕಡತಡಗದಳ. ತಯ
ಕರಯದ ತನ ಹೇಗವದ ಅವಮನಕರವಂದ ಭವಸದಳೇ ಹರತ ” ಮತĶ ಕರದರ ಬತĶೇಥನ!” ಗೇಗರಯವದ
ಮತĶ ಹಚĬನ ನಚಕೇಡಂದ ಅವಳಗ ಗತĶಗವಂತರಲಲ್ಲ. ಗೌರಮĿನವರ ಮನಸತನಲŃ ಮಗಳನಗ ನಗತĶ ಮಗಳನĺ
ಎತĶಕಂಡ ಮದĸಟı, ಹೇಳಗಯನĺ ನೈವೇದŀ ಮಡದರ. ಕಳನಗ ಮತŁ ನಗವನĺ ತಡಯಲಗಲಲ್ಲ. ಗೌರಮĿವನರ,
ಮತĶ ಎಲŃ ಮಗಳಗ ಮಖಭಂಗವಗ ರಂಪಮಡತĶಳಯೇ ಎಂದ ಶಂಕಸ ಕಳನಗ ಕಣĵಸನĺಮಡ, ಅವನನĺ ಚನĺಗ
ಬೈಯವಂತ ನಟಸದರ. ಲಕ್ಷĿಗ ತೃಪĶಯಗ, ಹೇಳಗಯನĺ ತನĿಯತಯಂದ ತನĺಲರಂಭಸದಳ.

ಹಂದದ್ದ ಸಲಗಯಂದ ಹವಯŀನಡನ ಮತಡಲ ಅನಕಲವಗತĶದ ಎಂಬ ಅಭಸಂಧಯಂದ ಸೇತ ಕಳನನĺ

ಉಪಯಮಡ ಕಟıಡಯಂದಚ ಕಳಹಸದ್ದಳ. ಆದರ. ಕಳನ ಹರಟಹೇದ ಮೇಲ, ಆಕಯ ಹೃದಯದಲŃ
ಕಳವಳಕħರಂಭವಯತ. ಮನಸತನಲŃ ತನ ಹಂದ ಎಂದ ಅನಭವಸ ಅರಯದ ಲಜĮ ಮಡತ. ಕಲಗತ ತನĺ ಜೇವನದಲŃ
ಒಂದ ನತನತಯನĺ ತಂದಬಟıದ ಎಂದ ಆಕಗ ಆ ಮದಲ ಗತĶಗರಲಲ್ಲ. ಹವಯŀನಡನ ಹಂದ ಎಷı ನೇರವಗ
ಧೇರವಗ ವತಥಸದ್ದಳ! ಆದರ ಇಂದ ಆಕಗ ಹಗ ವತಥಸವದಂತ ಇರಲ, ಮತಡಲ ಕಡ ಸಧŀವಗದಷı
ಸಂಕೇಚವಯತ. ಮತಡಬೇಕಂದ ಎದ ಹತರಯತĶತĶ. ಎರಡ ಮರ ಸರ ಪŁಯತĺಸದಳ. ಪŁಯತĺವ
ಉದŅೇಗಜನŀವದ ಮೌನದಲŃ ಕನಗಂಡತ. ಆಕಯ ಮಖ ನಸಗಂಪೇರ ಬವರದಂತಯತ. ಊಟ ಮಡತĶದ್ದ
ಹವಯŀನನĺ ನೇಡದಳ. ಹಂದದ್ದ ಬವನಗ ಕಣಲಲ್ಲ. ಸೌಂದಯಥ ಪೌರಷಗಳ ಮದಲದĸದಕħಂತಲ ಅತಶಯವಗ
ತೇರ, ಆತನ ಅಲೌಕಕವಗದ್ದಂತ ತೇರತ. ಸೇತಗ ಆತನಲŃ ಅನರಾಗ ಮದಲಗಂತಲ ಹಚĬತ. ಆದರ ಅನರಾಗದಂದಗ
ಭಯಮಶŁತ ಗೌರವವ ಸೇರ. ಆಕ ಹಂದಣ ಸಲಗಯಂದ ಮತಡಸಲರದ ಹೇದಳ. ಹವಯŀ ಬನĺನೇವನಂದ
ಶಶŁಷಹಥನಗರದದ್ದ ಪĔದಲŃ ಸೇತ ಅಲŃ ಅವನಡನ ಒಬĽಳೇ ಇರಲರದ ಹರಟಹೇಗತĶದ್ದಳೇ ಏನೇ! ಆದರ
ಈಗ ಊಟಮಡತĶದ್ದ ರೇಗಯನĺ ಬಟıಹೇಗವದ ಆಕಗ ಉಚತವಗ ತೇರದ ಸಮĿನ ನಂತಳ. ಅದ ಅಲ್ಲದ ಆ
ಉದŅೇಗ ಅಥವ ಉತħಂಠತಯಲŃಯೂ ಕಡ ಆಕಗ ಹಷಥವಗದರಲಲ್ಲ. ಒಂದ ಸರ ಕಳನನĺ ಕರಯಬೇಕಂದ
ಎಣಸದವಳ ಮತĶ ಸಮĿನದಳ. ಸಂಕೇಚ ಸನĺವೇಶ ಹೇಗೇ ಪರಹರವಗ, ತನĺಷı ಕೈಗಡವದಂದ ಆಕಗಂದ
ದರದಸಯೂ ಇತĶ. ತನೇ ಮದಲ ಬವನಡನ ಮತನಡಲಗದದ್ದರೂ ಬವನವರಾದರೂ ಮತ ಪŁರಂಭಸದರ
ಆಗ ವಧಯಲ್ಲದ ಮತಡಬೇಕಗತĶದ ಎಂದ ಅವಳ ಹರೈಸದಳ. ಜಗಲಯಂದ ಭರತಪಠನ ಮಡತĶದ್ದ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ
ರಾಗದ ಧŅನಯನĺ ಆಲೈಸವಳೇ ಎಂಬಂತ ಗೇಡಗ ಒರಗಕಂಡ ಸŅಲĻ ದರವಗ ನಂತದ್ದಳ.

ಹವಯŀ ಊಟಮಡತĶದ್ದರೂ ಅವನ ದೃಷı ಸವಥವŀಪಯಗತĶ. ಸೇತ ಕಳನನĺ ಹರಗ ಕಳಹಸದದ ಅವನಗ
ಅಥಥಗಭಥತವಗಯ ತೇರತ. ಅವನಗ ಸೇತಯಡನ ಮತಡಬೇಕಂಬ ಆಕಂಕ್ಷಿಯತĶ. ಆದರ ಆ ಆಕಂಕ್ಷಿ
ಉತħಂಠತವಗರಲಲ್ಲ. ಬಲŀದಂದಲ ತನĺಡನ ಒಡನಡದವಳಲŃ ಮತಡಲ ಸಂಕೇಚವೇನ? ಉತħಂಠತಯೇನ?
ಹೇಗಂದ ಅವನ ಯೇಚಸದದ. ಆಮೇಲ ಸಳńಗ ತೇರತ. ಏಕಂದರ, ಅವನ ಸೇತಯಂತ ಮತಡದ ಸಮĿನದನ.
ಕಠಡಯಲŃ ಇತರರದĸಗ ಅವಳನĺ ಋಜವಗ ನೇಡತĶದ್ದವನಗ, ಈಗ ಕತĶತĶ ನೇಡವದಕħ ಸŅಲĻ ಸಂಕೇಚವಯತ.
ಕಲಗತ ಅವನಲŃಯೂ ಬದಲವಣ ಮಡತĶ.

ಒಮĿ ಅವಳನĺ ಮತಡಸಲ ತಲಯತĶದವನ ಗೇಡಯ ಕಡ ನೇಡತಡಗದನ. ಹತĶಳಯ ದೇಪದ ಕಂಬದ ಮೇಲ
ಸಧರಣ ಪŁಕಶಮನವಗ ಉರಯತĶದ್ದ ಹಣತಯ ಸಡರನ ಬಳಕನಲ್ಲ, ಬಳಯಗೇಡಯ ಮೇಲ, ಹಲŃಯಂದ
ಸಣĵಪಟı ಹಳಗಳನĺ ಷಕರಮಡಲ ಹಂಚಹಕ ಕಳತತĶ. ಅದರ ನಣĵನಯ ಕಂದಬಣĵದ ಮೈ ನಶĬಲವಗತĶ. ಬಲ
ಮತŁ ಆಗಗ ಅತĶಇತĶ ಕಂಕ ಬಳಕತĶತĶ. ಅಂತಹ ಸಮಯಗಳಲŃ ಬಲದ ನರಳ ಗೇಡಯ ಮೇಲ ಕರŁಗ ಸಣĵಗ
ಮನಚಗ ಕಣದಡತĶತĶ. ಅದರ ಕಣĵಗಳರಡ ಬಹ ಸಣĵ ಕರಮಣಗಳಂತ ದೇಪದ ಬಳಕನಲŃ ಮದĸಗ ಮರಗತĶದĸವ.
ಹವಯŀ ನೇಡತĶದ್ದ ಹಗ ಹಲŃ ಸರಸರನ ಮಂಬರಯತ. ಸಣĵ ಹಳವಂದ ಅದರ ಗರಯಗತĶ. ಹಳವನ ಬಳ
ಸೇರ ನಂತ ಗರ ನೇಡ ಎರಗತ. ಹಳ ಅದರ ಬಯಲŃ ಕಣĿರಯಯತ. ಅದನĺಲ್ಲ ಸĔĿವಗ ನರೇಕ್ಷಿಸತĶದ್ದ ಹವಯŀನ
ಕಣĵಗ ಇನĺೇನ ಕಣಸತ. ಹಲŃ ಕತದ್ದ ಜಗದಲŃಯ ಸೇಸಕಡijಯಂದ ಏನನĺೇ ಸಣĵಗ ಬರದಂತತĶ. ಬರವಣಗಯ ಅಧಥ
ಭಗವನĺ ಹಲŃಯ ದೇಹ ಮಚĬಬಟıತĶ. ಅದನĺ ಓದವ ಕತಹಲದಂದ ಹವಯŀ ಸŅಲĻ ತಲಬಗ ಮಂದವರಯಲ
ಹಲŃ ಹದರ ಓಡತ. ಅದನĺೇದದ ಕಡಲ ಅವನ ಮಖಕħ ನತĶರೇರದಂತಯತ. ” ಹವಯŀ ಬವನನĺೇ
ಮದವಯಗತĶೇನ” ಎಂದದ್ದ ಆ ಲಪಗ ಸೇತಯ ಕತಥಳಂಬದೇನ ಅĔರದಂದ ಅವನಗ ಗತĶಯತ. ದರದಲŃ ನಂತ
ನೇಡತĶದ್ದ ಸೇತಗ ಮತŁ ಇದಲ್ಲ ತಳಯಲಲ್ಲ ಎಂದೇ ತನ ಬರದದĸದ ಆಕಗ ಅಂದ ಮರತಹೇಗತĶ. ಅಲ್ಲದ ಬವ
ಹಲŃಯನĺೇ ನೇಡತĶದĸರಂದ ಭವಸದಳ.

ಹವಯŀನಗದ್ದ ಸಂದೇಹ ಸಂಕೇಚಗಳ ತಲಗಹೇಗ ಅವನ ಆಸಗಂದ ಊರಗೇಲ ಸಕħಂತಯತ.

ಭವಗೇಪನಮಡ, ಮತĶ ಎರಡ ತತĶ ಉಂಡ, ಸೇತಯ ಕಡ ನೇಡದನ. ಹಣತಯ ಮಂದ ಕಂತಯಲŃ ಅವಳ
ಸŅಪĺಸಂದರಯಂತ ನಂತದ್ದಳ. ಆ ಅಸĻಷıತಯ ಅವಳ ಸೌಂದಯಥವನĺ ದŅಗಣತ ಮೇಹಕವಗ ಮಡತĶ. ವಸಂತ ಕಲದ
ಸಂಧŀನಶಯಲŃ ಮರದನ ಅರಳಲರವ ಗಲಬಯ ಮದĸ ಮಗĩನಂತ! ಅದರಲŃಯೂ ಹಲŃಯ ಕೃಪಯಂದ ಗೇಡಯ
ಮೇಲ ಅವನೇದದ ಲಪ, ಹೃದಯದಲŃ ಅದವರಗ ಗಪĶವಗ ಅಸĻಷıವಗ ಸಪĶವಸķಯಲŃದ್ದ ಆಸಯಂದನĺ ವŀಕĶ
ಸĻಷıವನĺಗ ಮಡದĸದರಂದ,ಹವಯŀನ ಕಣĵಗ ಸೇತ ಕಮನಬಲŃನಂತ ಪŁೇಮ ಸೌಂದಯಥಗಳ ಸಮಧುರ ಮತಥಯಗ
ಕಣಸಕಂಡಳ. ಅವನ ಕಣĵಗಂದ ಹಸ ಬಳಕ ಬಂದತĶ. ಅವನ ಎದಯಲŃ ಒಂದ ಹಸ ಆಸ ಪŁಬಲವಗ ಮಡತĶ.
ಗೇಡಯ ಲಪಯನĺ ಓದವ ಮದಲಗದ್ದ ಔದಸೇನŀಪŁಯವದ ಭವ ಮದಹೇಗ ಉತħಂಠತ ತಲದೇರತĶ.
ಹವಯŀ ತನĺ ಅಂತಃಕರಣದ ನಗಢಗಹŅರದಲŃ. ತನಗ ತನ ತಳಯದಂತ ಸೇತ ಯವದೇ ಒಂದ ಅಭೇದŀವದ
ಬದŀತಯಂದ ತನĺವಳಗದ್ದಂತ ಭವಸದನ. ಅವನಗ ಗೇಡಯ ಬರವಣಗ ಸೇತಯದ ಎನĺವದಕħಂತಲ ವಧಯ ಲಲಟ
ಲಖಿತವಂಬಂತ ಭಸವಯತ. ಅವನ ಭಗಕħ ” ಹವಯŀ ಬವವನĺೇ ಮದವಯಗತĶೇನ” ಎಂಬ ಬರಹ ಒಂದ
ಮಹರಹಸŀವ ಶಕĶಪಣಥವ ಆದ ಪŁೇಮಮಂತŁವಗ ಪರಣಮಸತĶ. ಅವನ ಕಣĵ ಮತĶ ಮತĶ ಗೇಡಯ ಕಡಗ
ಹೇಗತĶತĶ. ಗೇಡಯ ಲಪಯೂ ಸೇತಯಷıೇ ಸಮĿೇಹಕವಗತĶ. ಸŅಲĻಹತĶಗ ಮಂಚ ಕೇವಲ ಜಡಮತŁವಗದ್ದ ಆ
ಗೇಡ ಈಗ ಘನಚೈತನŀವಗತĶ. ಮದಲ ಪŁಣ ಮತŁವಗದ್ದ ಆ ಹಲŃ ಈಗ ಒಂದ ಮಹ ಶಭಶಕನದಂತ
ಪವತŁವಗತĶ. ಆಶಸಚಕವಗತĶ. ಪŁೇತಪತŁವಗತĶ. ತತħಲದಲŃ ಅವನಗ ತನĺ ಬನĺನ ಯತನಯೂ ಕಡ
ಮರತಹೇಗತĶ.

“ಸೇತ ಸŅಲĻ ನೇರ ಕಡ.”

ಹವಯŀ ಪŁಯಸ ಉದŅೇಗ ಸಂಭŁಮಗಳಂದ ನೇರ ಕೇಳ, ತಮĿಬĽರ ನಡವ ಇದ್ದ ಮೌನಪತಳಕħಂದ ಸೇತವ ಬೇಸದನ.
ಅಥವ ಅವರಬĽರ ಪŁೇಮಪŁವಹಗಳಗ ಮಧŀ ತಡಹಕ ನಂತದ್ದ ಅಣಕಟıನಲŃ ಒಂದ ಬರಕ ಮಡದನ. ಒಂದ ನಮಷದ
ಹಂದ ದಭೇಥದŀ ಭಯಂಕರವಗ ನಂತದ್ದ ಕಲŃ ಸŅಲĻ ಬರಕ ಬಡವದ ತಡ, ಕಚĬಕಚĬ ತೇಲ ಹೇಯತ. ಅದ ಅಲŃತĶ
ಎಂಬದಕħ ಕರಹ ಕಡ ಇಲ್ಲದಂತಯತ. ಕಟı ದಬಥಲವಗತĶ. ಎಂದಲ್ಲ ಪŁವಹಗಖ ಶಕĶ ವೇಗಗಳ ಅಷı
ಪŁಬಲವಗದĸವ. ಅದನĺ ಕಂಡ ಸೇತ ಹವಯŀರಬĽರಗ ಆಶĬಯಥವಯತ. ಆಗ ಅವರಗ ಅಂತರವಲೇಕನಶಕĶ

ಕಟı ಬರಕ ಬಡವದನĺೇ ಕಯತĶದĸವ. ಬರಕ ಬಟıಡನಯ ಕೃತಕ ನಮಥತವಗದ್ದ ಸಂಕೇಚದ ಕಟı ಕಚĬಹೇಗ
ಲಹರಗಳಂದದವ. ಸೇತಯ ಸķತಯೂ ” ಮತĶ ಕರದರ ಬತĶೇನ” ಎಂದ ಅಡಗ ಮನಯಲŃ ಗೇಗರಯತĶದ್ದ ಲಕ್ಷĿಯ
ಸķತಯೇ ಆಗತĶ. ಬವನ ನೇರ ಕೇಳದಡನಯ ಹಂದದ್ದ ನಚಕ ಸಂಕೇಚಗಳನĺಲ್ಲ ವಸĿೃತಯ ಅತಲ ಜಲದಲŃ ಅದĸ
ತೇಲಕಟı, ಸಂಭŁಮಸದರಗಳಂದ ಹವಯŀನ ಬಳಗ ಬಂದ, ಅತŀಂತ ವನಯಪವಥಕವದ ಅವŀಕĶ ಕೇಮಲ
ಶೃಂಗರಭವದಂದ ಅವನ ಕಡ ನೇಡತĶ ” ಕೈ ತಳಯೇಕೇನ” ಎಂದಳ.

“ಅಲ್ಲ, ಕಡಯವದಕħ” ಎಂದ ಹವಯŀ ಮಗಳನಗ ಮಗನಗ ಆಕಯ ಸĺಗĹ ಮಧುರ ಸಜಲ ನಯನಗಳನĺ ನಟıಸದನ.
ಅವಳ ಕಣĵ, ಕರಳ, ಕದಪ, ಕನĺ , ಕವ, ಕರಳ, ಕೈ ಒಂದಂದ ಅವನಗ ದೈವಕ ಪವಡವಗ ತೇರದವ. ಅಂತ
ಅವಳ ಹಂದನ ಸೇತ ಆಗರಲಲ್ಲ. ಹಂದ ಸಧರಣವಗದĸದ ಒಲĿಯ ಮೈಮಯಮದ ಇಂದ ಅಸಧರಣವಗತĶ.

“ನೇರ ಯಕ ಕಡೇತೇರ? ಹಲದ!”

ಸೇತಯ ವಣ ಕಮಳńಯ ಕಂಠದಂತ ಮನಮೇಹಕವಗತĶ. ಅವಳ ಬವನ ಮರತĶರಕħ ಕಯಲೇ ಇಲ್ಲ. ಪಕħದಲŃದ್ದ
ಒಂದ ಪತŁಯಂದ ಲೇಟಕħ ಬಳńಗದ್ದ ಬಚĬನಯ ಹಲನĺ ಹಯĸ ಹವಯŀನಗ ನೇಡದಳ. ತನĺ ಪŁೇಮಮೃತವನĺ ತನĺ
ಇನಯನಗ ನೇಡವಂತ, ಹವಯŀನ ಕೈ ನೇಡ ಅದನĺ ಕೇಮಲವಗ ತಗದಕಂಡ, ಹಟı ತಂಬದ್ದರೂ ಹವನ
ಸೌಂದಯಥಕħಗಯೇ ಅದರ ಮಕರಂದ ಪನಮಡವ ದಂಬಯಂತ ಕಡಯತಡಗದನ. ಕಡಯತĶದ್ದರೂ ಮಗವತĶದ
ಕಣĵತĶ ಸೇತಯ ಕಡ ನೇಡದನ. ಅವಳ ಅವನನĺೇ ನೇಡತĶದ್ದಳ. ಇಬĽರ ಕಣĵಗಳ ಸಂಧಸ, ಬರಯಲದ ಹೇಳಲರದ
ತಳಯಲರದ ಮಧುರ ಘಟನಗಳದವ. ಒಲದರಡ ದೃಷıಗಳ ಸಂಗಮವ ತಂಗ ಭದŁಯರ ಗಂಗಯಮನಯರ
ಸಂಗಮಕħಂತಲ ಪವತŁವದದ. ಗಢವದದ. ಮಹತĶದದ. ರಾತŁ ಮಲಗವಗ ಹವಯŀ, ತನĺ ಸಮೇಪದಲŃ
ಮಲಗಲ ಹವಣಸತĶದ್ದ ಚನĺಯŀನಗ ಕಣದಂತ, ಗೇಡಯ ಮೇಲದ್ದ ಸೇತಯ ಬರಹವನĺ ಕೈ ಬರಳನಂದ ಉಜĮ ಅಳಸದನ.
ಅವನ ದೃಷı ಪದೇ ಪದೇ ಅತĶಕಡಗೇ ಹೇಗತĶತĶ. ಇತರರ ಯರಾದರೂ ಅದನĺ ಕಂಡರ ಸೇತಗ ನಚಕಗೇಡಗತĶದ ಎಂಬ
ಆಶಂಕಯಂದ ಅವನ ಅದನĺ ಉಜĮಬಡಲ ಮನಸತ ಮಡದ್ದನ. ಆದರ ಮನಸತ ಕಡಲ ಒಡಂಬಡಲಲ್ಲ. ತನಗ ಅತŀಂತ
ಪŁಯವ ಆಶಸಚಕವ ಆದದನĺ ಯರ ಒಮĿನಸತನಂದ ಹಳಮಡಯರ? ಅದನĺ ಮತĶ ಮತĶ ನೇಡ
ಓದಬೇಕಂದ ಅವನಗ ಮನಸತಗತĶತĶ. ಅಂತ ಕಡಗ, ಸೇತಗ ಅವಮನವಗಬರದ ಎಂದ ದಟı ಮನಸತಮಡ ಅದನĺ
ಉಜĮ ಅಳಸಬಟıನ. ಅಳಸದಡನಯ, ಏಕೇ ಏನೇ, ಅವನ ಅಂತಃಕರಣ ತಳಮಳಗಂಡತ. ಅವನ ಹೃದಯ ಏನೇ
ಅಪಶಕನ ಕಂಡಂತ ಭಯಗಂಡತ. ಮನಸತ” ಅಯŀೇ ಅಳಸಬರದಗತĶ. ಅದನĺ ಯರ ತನ ಓದತĶದ್ದರ?”
ಎಂದಕಂಡತ. ಅದನĺ ಮತĶ ಮದಲದ್ದಂತ ಮಡಲ ಅವನದ ಹತರಯತ. ಅವನ ಉದŅೇಗ ಎಷı ಪŁಸļಟವಗತĶ
ಎಂದರ ಚನĺಯŀ” ಏನ, ಹವಯŀ, ಬಹಳ ನೇಯತĶದೇನ! ಬಹಳ ಹತĶ ಕತದ್ದರಂದ ಅಂತ ಕಣĶದ. ಮಲಗಬಡ”
ಎಂದನ.

“ಅಷıೇನ ನೇವಲ್ಲ” ಎಂದ ಹವಯŀ ಚನĺಯŀನ ಸಹಯದಂದ ಮಲಗಕಂಡನ.

ಚನĺಯŀ ಉಃಫೆಂದ ಊದ ದೇಪ ಆರಸದನ. ಅಮವಸŀಯ ಕಗĩತĶಲ ಹರಗನಂದ ತಕħನ ನಗĩಬಂದ ಕಟıಡಯನĺಲ್ಲ
ದಟıೈಸ ತಂಬತ. ಆ ಕಗಥತĶಲಯಲŃ ಹಣತಯ ಬತĶಯ ತದ ಇನĺ ಕಂಪಗ ಕಂಡವಗದĸ, ಅದರಂದ ಉಗವ ಎಣĵಹಗಯ
ಕನರ ವಸನ ಅಲŃಲ್ಲ ವŀಪಸತĶ. ಚನĺಯŀ ತಸಹತĶ ಮತಡತĶದĸ ನದĸಹೇದನ. ಮನ ನಃಶಬĸವಗತĶ. ಹರಗ
ನಃಶಬĸ. ಆಗಗ ಕಟıಗಯಂದ ದನಗಳ ಕಂಬಕħ ಕೇಡ ಬಡಯವ ಸದĸ, ಹಸಗಲŃಗಳ ಮೇಲ ಗರಸಟı ಸದĸ,
ದಂಟಗಳ ಸದĸ ಕೇಳಬರತĶತĶ. ಆದರ ಆ ಸದĸ ಸಮದŁಕħ ಒಂದ ಹನ ಹಲ ಹಕದಂತಗತĶದĸತ ಹರತ
ನೇರವತಯನĺ ಒಂದನತ ಅಳಕಸಲ ಸಮಥಥವಗರಲಲ್ಲ. ಎಲŃ ನೇಡದರೂ, ಎತĶ ಆಲಸದರೂ, ಕತĶಲ ಮತĶ ಮೌನಗಳ
ಪತರಯ ಕಣತĶತĶ; ಕೇಳತĶತĶ. ಜಗತĶ ನಃಶಬĸ ನದŁಮದŁತವಗತĶ.

ಆದರ ಹವಯŀನಗ ನದŁ ಬರಲಲ್ಲ. ಬನĺನೇವನ ಜತಗ ಮನಸತ ಕ್ಷಿಭತವಗದĸದರಂದ ಆತನ ವವಧ ಆಲೇಚನಗ
ಅರಣŀದಲŃ ತಳಲ ತಡಗದನ. ಅವನ ಪŁಕೃತ ಸŅಭವಕವಗಯ ತತŅಕವ ಕಲĻನ ಪŁಧನವ ಭವಮಯವ ಆಗತĶ.
ಅಂದ ನಡದ ಘಟನಗಳಲŃ ಒಂದಂದ ಅವನ ಭಗಕħ ಅಥಥಗಭಥತವಗತĶ. ಗಡ ಬೇಳಬೇಕೇಕ? ತನಗ ಮತŁ
ನೇವಗಬೇಕೇಕ? ಗೇಡಯ ಮೇಲ ಹಲŃ ಕಣಬೇಕೇಕ? ಆ ಹಲŃ ಸೇತ ಬರದದನĺ ತೇರವಂತ ಆಚರಸಬೇಕೇಕ?
ಹವಯŀನಗ ವಧ ತನಗ ಸೇತಗ ಯವದ ಒಂದ ಶಶŅತವದ ಸಂಬಂಧದ ಕಲĻನ ಮಡಬೇಕಂದ ಗಟıಗ ವŀಹವನĺ
ರಚಸದ್ದಂತ ತೇರತ. ಬೇರಯ ಸಮಯದಲŃಗದ್ದರ ಅವನ ತೇಕ್ಷ್ಣಮತ ಅವಗಳನĺಲ್ಲ ಸಮನŀವಂದ ಲಕħಸದ ಇರತĶತĶ. ಆದರ
ಪŁೇಮವಶವದ ಹೃದಯಕħ ಎಲŃಲŃಯೂ ಎಲ್ಲದರಲŃಯೂ ಶಕನಗಳ ತೇರತĶವ.

ಸೇತಯನĺ ಕರತ ಆಲೇಚಸತĶದ್ದಂತ ಅವನ ಮನಸತ ತನĺ ವದŀಭŀಸದ ವಚರವಗ ನನಯತಡಗತĶ. ಮಹಪರಷರ
ಜೇವನ ಚರತŁಗಳನĺ ಓದದ್ದ ಆತನಲŃ ತನ ಮಹತħಯಥಗಳನĺ ಸಧಸಮ ಕೇತಥವಂತನಗಬೇಕಂಬ ಮಹದಕಂಕ್ಷಿ
ಉದľವಸತĶ. ಎಂತಹ ಮಹತħಯಥ, ಅದನĺ ಯವ ರೇತಯಲŃ ಸಧಸಬೇಕ, ಎಂಬದಂದ ಆತನಗ ಹಳದರಲಲ್ಲ.
ಆದರ ತಂದ ತೇರದಂದನಂದ ಚಕħಪĻ ತನĺ ವದŀಭŀಸದ ವಷಯದಲŃ ಉದಸೇನನಗದ್ದನಲ್ಲದ ನರತĶೇಜಕನಗಯೂ
ವತಥಸತĶದ್ದನ. ಪŁತ ವಷಥವ ವದŀಭŀಸವನĺ ನಲŃಸಬೇಕ ಎಂದ ಹಠ ಹಡಯತĶದ್ದನ. ಅವರವರಂದ ಹೇಳಸ, ತನ
ವದಸ, ಹವಯŀ ಮಂದವರದದ್ದನ. ಅಲ್ಲದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ತಮĿ ಮಗ ರಾಮಯŀನ ವದŀಭŀಸದ ಸಲವಗಯೂ
ಅಣĵನ ಮಗನ ಎಷıವನĺ ನರವೇರಸಬೇಕಗ ಬಂದತĶ. ಹವಯŀ ತನಗ ಆಸĶ ಮನಗಳಂದ ಬೇಡ, ವದŀಜಥನಯದರ
ಸಕಂದ ಮನಸತನಲŃ ಗತĶಮಡದ್ದನ. ಆದರ ವಧವಯದ ತನĺ ತಯಯ ಸಲವಗ ಅದನĺ ಬಯಬಟı
ಯರಡನಯೂ ಹೇಳರಲಲ್ಲ. ನಗಮĿನವರ ಹಂದನ ವಷಥ ಮಗನ ರಜಕħ ಬಂದಗಲ ತಮಗ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ
ಸಂಸರದಲŃ ಒಟıಗರಲ ಮನಸತಲ್ಲವಂದ, ತವಬĽರೂ ತಮಗ ಬರಬೇಕದ ಆಸĶಯಲŃ ಪಲ ತಗದಕಂಡ ಬೇರಯಗ
ಸಂಸರ ಹಡಬೇಕಂದ ಮಗನಡನ ಬಹಳವಗ ಹೇಳದ್ದರ. ಮಗನ ತನĺ ವದŀಭŀಸದ ನಪವನĺ ತಂದಡij ತಯಯನĺ
ಸಮĿನರಸದ್ದನ. ಅದ ಅಲ್ಲದ ಭವಜೇವಯಗದ್ದ ಅವನಗ ಬೇರ ಸಂಸರ ಮಡವ ಕೇಟಲಯೂ ಭರವ
ಅಸಹŀವಗತĶ. ತನĺ ಮಹದಶ ಕೈಗಡಲ ಪŁತಬಂಧಕವದದ ಯವದನĺ ಕೈಕಳńಲ ಅವನ ಹಂಜರಯತĶದ್ದನ.

ಆಲೇಚನಯ ಮಧŀ ಹವಯŀನ ಒಂದ ಸರ ಹಸಗಯಲŃ ಹರಳ ಬನĺನೇವನಂದ ನರಳದನ. ಸŅಲĻ ಹತĶದಮೇಲ
ನೇವ ನಂತ, ದೃಷıಸķರವಗ, ಎದರಗದ್ದ ಕಟಕಯ ಕಡ ನೇಡದನ. ಕತĶಲ ತಂಬದ್ದ ದರದ ಬಂದಳದಲŃ ಕಲವ
ನĔತŁಗಳ ಪŁಕಶಮನವಗ ಮರಗತĶದĸವ. ಭೂಸಂಚರಯಗದ್ದ ಅವನ ಮನಸತ ಮಲ್ಲಗ ವಶŅಯತŁಯಯತ.
ಖಗೇಲಶಸěĤರ ಹಸ ಹಸದಗ ಕಂಡ ಹಡದದ್ದ ಅದĽತ ವಷಯಗಳನĺ ಓದ ತಳದದ್ದ ಅವನ ಆತĿ ಬೇರಂದ ನತನ
ಭವದಂದ ಉಜŅಲವಯತ. ಆ ನĔತŁಗಳ ಎಷı ಕೇಟŀಂತರ ಮೈಲಗಳ ದರದಲŃವ? ಅದರಲŃ ಒಂದಂದ
ಭೂಮಗಂತಲ, ಸಯಥನಗಂತಲ, ಎಷı ಕೇಟŀಂತರ ಪಲ ಹರದಗದ! ಎಂತಹ ಭಯಂಕರವದ ಅಗĺಪŁವಹಗಳ
ಅಲŃ ಸಮಜŅಲ ಭೇಷಣತಯಂದ ನಗĩ ಹರದ ತಂಡವವಡತĶವ? ಈ ಕಲ ದೇಶಗಳ ಎಷı ಬಗನಲಕದಷı
ಅನಂತವಗವ? ಈ ಛಂದೇಮಯವದ ಮಹ ಬŁಹĿಂಡದ ಗನವನĺ ರಚಸರವ ದವŀಕವಯ ಮಹಮಯೇನ? ಕ್ಷಿದŁ
ನĔತŁವದ ಸಯಥನ ಸತĶ ತರಗವ ಈ ಭೂಮ ಈ ವಶŅದಲŃ ಎಂತಹ ಸಣĵ ಹಡ! ನಗರಕತಗಳ ಮನಷŀನ ಈ
ಬೃಹತĶದ ವಶŅದ ವŀಪರಗಳಲŃ ಎಷı ಅತಸಮನŀ? ಎಷı ಅಜİತ? ಯೇಚಸತĶ ಯೇಚಸತĶ ಹವಯŀನ ದೃಷı
ತರಗಳಗಂತಲ ಬಹದರವಗ ಹೇಯತ. ತನ ತನĺ ಜೇವನವ ಅಂತರಲ, ಸಮಸĶ ಪŁಪಂಚವ. ಮಹತŅವದವ
ಎಂದ ಪರಗಣತವದ ಅದರ ಪŁಸದĹ ವŀಪರ, ಚೇಷıೇ, ಸಹಸಗಳ ಕ್ಷಿದŁದಲŃ ಕ್ಷಿದŁತಮವಗ ದರದŁವಗ ತೇರದವ.
ಆತನ ದೇಹ ಅವŀಕĶಭೇಷಣವದ ಮಧುರ ರಸವೇಶದಂದ ಜಮĿಂದ ವಕಂಪಸತ. ರದŁನಂದದಂದ ಆತನ ಹೃದಯ ಹಗĩತ.

ಆ ದನ ಹಂದಂದ ಸರ ಅವನದ ಹಗ ಹಗĩದĸತ. ಗೇಡಯ ಮೇಲ ಸೇತಯ ಪŁೇಮಶಸನವನĺ ಓದದಗ, ಅಂತರĔದಲŃ

ಸಂಚರಸತĶದ್ದ ಅವನ ಮನಸತ ಮತĶ ಭೂಮಗಳದ ಮತĶಳńಗ ಬಂದತ. ಬಗಗಣĵನಲŃ ಸೇತಯ ಮತಥ ಮಡತ. ಆ ರಮಣ
ಎನತ ಸಂದರವಗದĸಳ! ನೇಡದನತ ನೇಡಬೇಕನĺಸತĶದ! ಆಕಯ ಕದಪ ಎಷıಯ ನಣಪಗದ! ಪŁೇಮ ಮಧುಯಥ
ತಂಬದಂತದ! ಅಲŃ ತಂಬದ ಪŁೇಮ ಮಧುಯಥ ಕಂದಟಗಳಲŃ ಹರಸಸವಂತದ! ಹವಯŀ ಮನಸತನಲŃ ಆ
ಮತಥಯನĺ ಆಲಂಗಸ ಚಂಬಸದನ! ಕಟಕಯಲŃ ಕಂಡ ನĔತŁ ಅವನನĺ ದರದರ ದರಕħ ಎಳದಯĸ ಈ
ಪŁಪಂಚವನĺ ಅದರ ವŀಪರಗಳನĺ ಕ್ಷಿದŁವಗ ಕಣವಂತ ಮಡಬಟıತ. ಹಗಯ ಸೇತಯನĺ ನನದ ಹವಯŀನ
ಮನಸತಗ ವಶಲ ವಶŅವೇ ಕ್ಷಿದŁವದಂತ ತೇರತ. ಲಲನಯ ಸೌಂದಯಥ ಪŁೇಮಗಳ ಪŁಲಯ ಜಲದಲŃ ಕೇಟŀಂತರ ಗŁಹ
ನĔತŁ ನೇಹರಕ ಖಚತವದ ಅನಂತ ಕಲದೇಶಗಳ ಮಹಬŁಹĿಂಡ ಸಣĵದಂದ ಗಳńಯಂತ ನಸತಹಯವಗ ತೇಲತĶತĶ!
ನĔತŁಧŀನಕħಂತಲ ಸೇತಯ ಒಲĿಯ ಸಹಸŁಪಲ ಮಧುರ ಮಹತĶರಾಗ ತೇರತ. ಸೇತಯ ಪŁೇಮಮಹಮಯಂದ.
ಮದಲ ಕ್ಷಿದŁವಗ ಕಂಡದ್ದ ತನ ತನĺ ಜೇವನವ ಈಗ ವಶŅವŀಹದಲŃ ಮಹೇನĺತವಗ ಪŁಮಖವಗ ತೇರದವ.
ಹವಯŀನ ಹೃದಯದಲŃ ಆಗಲ ಅಂತಃಸಮರಕħ ಅಂಕರ ಸķಪನಯಗತĶ. ಒಮĿ ಆಕಗಗ ಸಂಸರದ ಭರವನĺ
ಹರವದ ಅಷıೇನ ಹೇನವಲ್ಲ, ನಷıಕರವಲ್ಲ ಎಂದ ಆಲೇಚಸದನ. ಮತĶಮĿ ತನĺ ಮಹದಕಂಕ್ಷಿಯ ಆದಶಥ
ಅವನನĺ ತನĺಡಗ ಸಳಯತĶತĶ. ಆಲೇಚನಗಳ ಬರಬರತĶ ಮಬĽದವ. ಹವಯŀ ಮೈಸರನ ಕಕħನಹಳńಯ ಕರಯ
ಏರಯ ಮೇಲ ವಯವಹರಕħಗ ನಡಯತĶದĸನ. ಸಂಧŀಕಲದ ಪಶĬಮ ಗಗನದ ಮೇಘಲೇಕದಲŃ ಖೂನಯದಂತದ!
ರಕĶಪತವದಂತದ! ಕರ ನಸĶರಂಗವಗದ ಗಡಮರಗಳ ನಶĬಲವಗವ. ಆ ಸěೇ ಯರ? ದರದಲŃ ಬರತĶದĸಳ! ಹವಯŀ
ನೇಡತĶನ; ತನĺ ತಯ ನಗಮĿನವರ! ಇದೇನಶĬಯಥ! ಇಲŃಗ ಹೇಗ ಬಂದಳ ತಯ! ಹವಯŀ ಕರಯತĶ
ಮಂದವರದನ. ನಗಮĿನವರ ಸಮೇಪಕħ ಬಂದರ. ಅವರ ಹಣಯಲŃ ಗಯವಗ ರಕĶ ಸೇರತĶದ! ಮಛಥಯಂದ
ಕಳಗ ಬೇಳತĶದĸರ! ಹವಯŀ ಬಳಗ ನಗĩದನ. ಆದರ ಕಲ ಕೇಳಲಗಲಲ್ಲ! ಅಯŀೇ.. ಹವಯŀ ಬಚĬ ಬದĸ ಕಣĸರದನ.
ಕಕħನ ಹಳńಯ ಕರಯ ಏರಯ ಮೇಲ ನಡಯತĶದĸಲ್ಲ. ಮತĶಳńಯಲŃ ಹಸಗಯ ಮೇಲ ಮಲಗದĸನ! ಅವನಗ ಸŅಲĻ
ಗಬರಯದರೂ ವಚತŁ ಸŅಪĺಕħಗ ಮನಸತನಲŃಯ ನಕħ, ಮತĶ ಕಣĿಚĬದನ. ಅಗŁಹರದ ಜೇಯಸರ ವಂಕಪĻಯŀನವರ
ಬಚĬಲ ಮನಯಲŃ ಮೇಯತĶದĸನ! ಬŁಹĿಣರ ಸĺನದ ಮನಯಲŃ ನೇರ ತಂಬದ ಹಂಡಯನĺ ಮಟıಬಟıದĸನ! ಅಷıರಲŃ
ಜೇಯಸರ ಅಲŃಗ ಓಡಬಂದ ಕŁೇಧದಂದ ದಣĵಯತĶದĸರ! ಹವಯŀ ” ತಡಯರ ತಪĻಯĶ, Ĕಮಸ!” ಎಂದ
ಕಗಕಂಡರೂ ಅವರ ಬನĺಗಂದ ಪಟı ಇಳಸಯೇ ಬಟıರ! ಹವಯŀ “ಅಯŀೇ” ಎಂದ ಕಮಟ ಬದ್ದನ.
ಎಚĬರವಯĶ. ನದĸಯಲŃ ಹಸಗಯ ಮೇಲ ಹರಳದ್ದರಂದ ಬನĺ ನೇಯತĶತĶ. ಅವನ” ಅಯŀೇ” ಎಂದದನĺ ಕೇಳ
ಚನĺಯŀನಗ ಎಚĬರವಗತĶ.

“ಹವಯŀ, ಹವಯŀ” ಎಂದ ಕರದನ ಚನĺಯŀ.

ಹವಯŀ ” ಏನ?” ಎಂದನ.

“ಏನ ಇಲ್ಲ, ಬೇಡ.”

“ಕನವರಸ ಕಗದ ಅಂತ ಕಣĶದ.”

ಮತĶ ಇಬĽರೂ ಸಮĿನದರ. ಸŅಲĻ ಹತĶನಲŃ ನಶ ಮೌನನದŁಗಳ ನರಂಕಶ ಪŁಭತŅ ಲೇಕವನĺಲ್ಲ ಮಳಗಸಬಟıತ.
 ನರ ರೂಪಯ ನೇಟ
ಮರದನ ಬಳಗĩ ಮಂಜನ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮತĶಳńಗ ಕಲ ನಡಗಯಲŃಯ ಹರಟರ. ಅವರ ಮನಸತ
ವಕ್ಷಿಬĸವಗತĶ. ಹಂದನ ರಾತŁ ಪಟıಣĵನ ನಡದ ಸಂಗತಯನĺಲ್ಲ ಹೇಳಲ. ಅವರ ನಂಗನನĺ ಹಡಯವದಕħಂತಲ
ಹಚĬಗ ಬೈದದ್ದರ. ಅಲ್ಲದ ನಗಮĿನವರ ಶೇಕಪŁೇರತವದ ನಂದಯನĺ ಕೇಳ ಅವರ ಮನಸತ ಮರದಹೇಗತĶ. ದೇವರ
ಕಲŃಗ ತಲಚಚĬಕಂಡ, ನಗಮĿನವರ ಹಣಯಂದ ನತĶರ. ಸೇರ, ಎಚĬರ ತಪĻ, ಮನಯವರಗಲ್ಲ ಗಬರಯಗತĶ. ತವ
ಮನಯ ಯಜಮನರಾಗದĸದರಂದಲ ನಗಮĿನವರ ಮನಸĘಪĶಯ ಸಲವಗಯೂ ನಂದವನನĺ ವಚರಸಬೇಕಂಬ
ಧಮಥಬದĸಯಂದಲ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಹವಯŀನನĺ ನೇಡಲಂದ ಅಷı ಮಂಜನ ಮತĶಳńಗ ಕಲನಡಗಯಲŃಯ
ಹರಟದ್ದರ. ಏಕಂದರ ಗಡದರ ಹಚĬ ಸತĶಗತĶ. ತಮĿ ಮಗನನĺ ನೇಡವ ಕತಹಲ ಅವರಲŃ ಇಲ್ಲದರಲಲ್ಲ. ಒಂದ
ಬಗಯದ ಅಳಕ ಇತĶ. ಏಕಂದರ ಹವಯŀ ರಾಮಯŀರಗ ತಳಯದಂತ ತವ ಕಸಂಸ್ಕೃತ ಕನĺಯನĺ ಮದವಯಗದĸದ
ಅವರ ಅಂತಃಕರಣದಲŃ ಇತĶೇಚಗ ಒಂದ ಅಪರಾಧದಂತ ಭಸವಗತಡಗತĶ. ಹಡಗರಗ ತವ ಮದವಯಗದ್ದ ವಷಯ
ಈಗಗಲ ತಳದಬಟıದ್ದರ! ತನĺಡನ ಹೇಗ ವತಥಸತĶರ ಎಂದ ಮನಸತ ಕಳವಳಗಂಡತĶ. ಇದಲ್ಲದರ ಜತಗ ಆ ದನವೇ
ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಕಡಸದ್ದ ಕಳńನಟಗಳನĺ ತಮĿ ಮನಗ ಗಟıಗ ಸಗಸವ ಸಹಸವ ನಡಯಬೇಕಗತĶ.
ಅದಕħಗ ಗೌಡರ ತವ ಮನಯಲŃಯ ಇದĸಕಂಡ, ಏನದರೂ ಅನಹತ ಅಚತಯಥ ನಡಯದಂತ ನೇಡಕಳńೇಕಂದ
ಹಂದನ ದನ ನಧಥರಸದ್ದರ. ಆದರ ವಧ ಅವರನĺ ಮತĶಳńಗ ಕಳಹಸಲ ಒಳಸಂಚ ಹಡತĶ. ಆದ್ದರಂದ ಅವರ
ಸೇರಗರರನĺ ಪಟıಣĵನನĺ ಕರದ. ಹೇಳಬೇಕದದನĺಲ್ಲ ಹೇಳ. ಮನಯ ಹಬĽಗಲನĺ ದಟದ್ದರ.

ಅಷıರಲŃ ವಸ ಓಡಬಂದ “ದಡijಮĿ ಮತĶಳńಗ ಹೇಗಬೇಕಂತ, ಹವಣĵಯŀನĺ ನೇಡೇಕ” ಎಂದ ತಳಸದನ.

ಗೌಡರ ಮನದಕಂಡ “ಯಕಂತ? ಬೇಡ. ನನ ಹೇಗ ನೇಡಕಂಡ ಬತೇಥನ!” ಎಂದ ಗದರಸ ಮಂದವರದರ.

ಹತĶ ಹಜĮ ಹೇದವರ ಮತĶ ನಂತರ. ಮದಲೇ ತನĺ ಮೇಲ ಹಬĽತĶದ್ದ ನಗಮĿನವರ ದರಗ ಮತĶಷı
ಮನಯಗವದಂದ ಭವಸ ವಸವನĺ ಕರದ” ಹೇಗಲ ಅಂತ ಹೇಳೇ. ನಂಗನಗ ಹೇಳ ಕಡಗ ಗಡ ಕಟıಕಂಡ
ಬರಲ ಅಂತ” ಎಂದರ.

ವಸ “ನನ ಬತೇಥನ, ಅಪĻಯŀ! ಹವಣĵಯŀ ನೇಡĽೇಕ” ಎಂದನ.

ಗೌಡರ ಅಧಥ ಜಗಪತಯಂದಲ ಅಧಥ ಕŁೇಧದಂದಲ “ಏನದರೈ ಸಯ!” ಎಂದ ಮಂದ ನಡದರ.

ವಸ ಹಂದನಂದ “ಪಟıಕħಯŀನ ಬತಥದಂತೇ” ಎಂದ ಕಗದನ. ಗೌಡರ ಮತಡದ ಹಂತರಗ ನೇಡದ ಹರಟ
ಹೇದರ.

ಓಬಯŀನ ಗೌಡರ ಹೇಗವದನĺೇ ಕಯತĶ ಚೌಕಯ ಮಲಯಲŃ ಕಂಬಳಯನĺ ಸತĶ ಹದದಕಂಡ ಅಲಗಡದ
ಮಲಗದ್ದನ. ಹಂದನ ರಾತŁ ಪŁಜİ ಮರಳದಗ, ಅವನಗ ತನ ಎಲŃದĸೇನ ಎಂಬದೇ ತಳಯಲಲ್ಲ.ಅಮವಸŀಯ ಕಗĩತĶಲಯಲŃ
ಮನಯನĺ ಗರತಸಲ ಸಧŀವಗಲಲ್ಲ. ಅಂತ ತನಲŃಯೇ ಸರಕ್ಷಿತವಗದĸೇನ ಎಂದ ಅವನಗ ಗತĶಯತ. ತನĺನĺ
ಯರ ತಂದರ. ಹೇಗ ತಂದರ. ಯವದ ಬಗಹರಯಲಲ್ಲ. ಆ ವಚರದಲŃ ಅವನ ಮನಸತ ಹರಗದ್ದ ಕಗĩತĶಲಯನĺೇ
ಹೇಲತĶ. ಆದರ ಬಳಕ ಹರದ ಮೇಲ ತನ ಕನರನಲŃ ಇದĸೇನಂದ ಗತĶಗ ಭೇತಗಂಡನ. ಏಕಂದರ,
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ತನĺನĺ ಶಕ್ಷಿಸದ ಸಮĿನ ಬಡವವರಲ್ಲ ಎಂದ. ಆದ್ದರಂದ ಅವನ ಸĻಶಥಮತŁದಂದಲೇ ಅಪಯವನĺ
ಬಗದ ಮೈ ಮದಗಸ ನಜೇಥವವದಂತ ಉಂಡಯಗ ಬದĸಕಳńವ ಬಸವನ ಹಳವನಂತ ಚೌಕಯ ಮಲಯಲŃ
ಅಚಲನಗದ್ದನ. ಗಟıಯಗ ನಡಯತĶದ್ದ ಮತಕತಗಳಂದ ಗೌಡರ ಮತĶಳńಗ ಹೇಗತĶರಂದ ತಳದಮೇಲ ಅವನಗ
ಜೇವ ಬಂದಂತಯತ. ಗೌಡರ ಮನಯ ಹಬĽಗಲ ದಟಹೇದದೇ ತಡ, ರಾತŁ ಊಟವಲ್ಲದ ಬಹಳ ಹಸದದ್ದ ಅವನ
ಬವಗ ಹೇಗ ಹಲŃಜĮ ಮಖ ತಳಯವ ಶಸěವನĺ ತŅರಯಂದ ಪರೈಸ, ಅಡಗ ಮನಗ ಹೇದನ, ಅಲŃ ಸಬĽಮĿ
ಪಕಕಯಥದಲŃ ತಡಗದ್ದಳ.
ನಲŃಹಳńಯ “ಸಬĽ” ಕನರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರನĺ ಮದವಯಗ “ಸಬĽಮĿ”ನದ ಮೇಲ, ಓಬಯŀ ಯವದೇ
ಭೂಗತವಗದ್ದ ದರದ ಸಂಬಂದವಂದನĺ ಸಂಶೇಧನಯಂದ ಕಂಡಹಡದ ಅವಳನĺ ” ತಂಗ” ಎಂದ
ಕರಯತಡಗದ್ದನ. ಸಬĽಮĿನ ಅವನನĺ ” ಓಬಣĵಯŀ” ಎಂದ ಕರಯತĶ ಅವನ ಬಂದಗಲಲ್ಲ ಕಫಯನĺೇ
ತಂಡಯನĺೇ ಅಥವ ತನ ಗಟıಗ ತರಸ ಇಟıಕಂಡದ್ದ ಹಂಡವನĺೇ ಕಟı ನಂಟರಪಚರ ಮಡತĶದ್ದಳ.
ಕರಣವೇನಂದರ,ಸಬĽಮĿ ಕನರನಲŃ ಏಕಕಯಂತದ್ದಳ. ನಗಮĿ, ಪಟıಮĿ, ವಸ ಮತĶ ಅಲŃಗ ಬರತĶದ್ದ ಇತರ
ಬಂಧುಗಳ, ಎಲ್ಲರೂ ಸಂಸ್ಕೃತಯ ದೃಷıಯಂದ ಅವಳಗ ಬಹದರವಗದ್ದರ; ಪರಕೇಯರಾಗದ್ದರ. ಆದ್ದರಂದ ಅವರ
ಮಟıಕħೇರ ಮತಕತಯಡಲ ಅವಳಂದ ಆಗತĶರಲಲ್ಲ. ಬೈಗಳದಲŃ ಮತŁವೇ ಅವಳ ಎಲ್ಲರಗಂತಲ ಹಚĬ
ಜಯಶಲಯಗತĶದ್ದಳ. ಸಂಸ್ಕೃತಯಲŃಯೂ ಬಡತನದಲŃಯೂ ತನಗ ಸರಸಮನನಗದ್ದ ಓಬಯŀನನĺ ಅಣĵ ಎಂದ
ಕರಯವದ ಅವಳಗ ಪŁಯೇಜನಕರಯಗತĶ. ಅವನಡನ ತನĺ ಸಖದಃಖಗಳನĺ ಹೇಳಕಳńವಳ. ಓಬಯŀನ
ಇತರರ ತಳĿಯಂದ ಆಲಸಲಲ್ಲದ ಅವಳ ಮತಗಳನĺ ಎಷı ಹತĶ ಬೇಕದರೂ ಆಲಸತĶದ್ದನ. ಕರಣ ಅವಳಲŃದ್ದ
ಬಂಧುಪŁೇಮವಗರಲಲ್ಲ; ಅವಳಂದ ತನಗಗತĶದ್ದ ಊಟೇಪಚರ ಮತĶ ಅವಳಂದ ತನ ಬಯಸತĶದ್ದ ಉಪಕರ.

ಓಬಯŀ ಅಡಗಮನಗ ಬರಲ ಸಬĽಮĿ ಆದರದಂದ ಅವನಗ ಮಣಹಕ. ಕಫ ತಂಡ ಕಟıಳ. ಪಟıಮĿ ವಸ ಇಬĽರೂ
ನಗಮĿನವರ ಕೇಣಯಲŃ ಮತĶಳńಗ ಹೇಗಲ ಸನĺಹ ಮಡವದರಲŃ ಮಗĺರಾಗದ್ದರ. ಆದ್ದರಂದ ಸಬĽಮĿನಗ
ದೇಘಥಕಲ ಮತಡಲ ಅವಕಶ ಸಕħತ. ಸಬĽಮĿ ತನಗ ಆ ಮನಯಲŃ ಒದಗತĶದ್ದ ಕಷıಗಳನĺಲ್ಲ ಹೇಳಕಂಡಳ. ಹಂದನ
ದನ ನಡದದನĺಲ್ಲ ಸಂಗವಗ ಹೇಳ ಕಂಬನಗರದಳ. ಓಬಯŀನ ತನĺ ತಂದಯಂದ ತನಗದಗದ್ದ ಕಷı ಸಂಕಟಗಳನĺಲ್ಲ
ಹೇಳದನ. ಹಂದನ ದನ ಅವನ ಚಕħತಯ ಸತĶದನĺ ಸಬĽಮĿ ನನಪಮಡಕಟıರೂ ಅವನ ಅದರ ವಚರವಗ ಒಂದ
ಮತನ್ಊ ಆಡಲಲ್ಲ ಶೇಕಪŁದಶಥನವನĺಂತ ಒಂದನತ ಮಡಲಲ್ಲ. ಅದಕħ ಬದಲಗ ತನĺ ಸಂಕಟಗಳನĺ ಸರಸವಗ
ಸವಸĶರವಗ ಹೇಳದನ. ಸಬĽಮĿ ಅದನĺಲ್ಲ ಕೇಳ ಸಹನಭೂತಯಂದ ಮತĶಷı ಅತĶಬಟıಳ, ಅವಳದ ತನಗಗ ಮರಗದ
ಎಂದ ತಳದ ಕಡಲ ಓಬಯŀನ ದೇನವಣಯಂದ ” ನನĺಂದ ಒಂದ ಉಪಕರ ಆಗಬೇಕ” ಎಂದನ. ಎಲ್ಲರಂದಲ
ಕಡಗಣಸಲĻಟıದ್ದರಂದ ಸಬĽಮĿ ಓಬಯŀನ ತನĺಂದ ಉಪಕರ ಬಯಸವದ ತನಗಂದ ಹಮĿಯಂದ ತಳದಳ.

“ಅಯŀ ಮರಾಯ, ನನೇನ ಉಪಕರ ಮಡೇನ?” ಎಂದಳ.

“ನೇನ ಮಡದರ ನನ ಬದಕĶೇನ. ಇಲĸದ್ದರ ಕತĶಗಗ ನೇಣ!” ಎಂದ ಓಬಯŀ ನೇಣದಂತಯ ಅಭನಯಸದನ.

“ಏನಗಬೇಕ ಹೇಳಪĻ. ನನĺಂದಗದದŁ ಮಡĶೇನ.”

“ಏನಲ್ಲ, ನನಗ ಸŅಲĻ ದಡij ಬೇಕಗದ ತತಥಗ. ಇನĺಂದ ತಂಗಳಳಗ ಕಟıಬಡĶೇನ!”

“ಅಯŀೇ ಮರಾಯ, ದಡij ನನಲŃಂದ ತಲಥ? ಅದ ಆಗದ ಹೇಗದ ಮತ!”

“ಸಬĽಕħ, ಸಹಕರರ ಕೈ ಹಡದವಳ ನೇನೇ ಹೇಂಗ ಹೇಳದರ!” ಓಬಯŀನ ವಣ ಅತ ದೇನವಗತĶ.

ಸಬĽಮĿನಗ ಮಖಸĶತಯೂ ಅಭಮನಭಂಗವ ಒಟıಗ ಆದಂತಯತ. ತನ ಸಹಕರರ ಪತĺಯದದರಂದ ಹಣ

ಕಡಲ ಸಮಥಥಳಗರಬೇಕ ಎಂದ ಭವಸದಳ. ಕಡದದ್ದರ ಯೇಗŀತಗ ಕಂದ! ಆದರ ತನĺಲŃ ಒಡವ ವಸĶಗಳದĸವ
ಹರತ ಹಣವಲ್ಲ! ತನಗ ಹಣವನĺ ಕಡವದ ಗಂಡನ ಕತಥವŀವಗದĸರಬೇಕ ಆದರ ಕಟıಲ್ಲ! ತನಗ ಮೇಸಮಡದĸ!
ತಳಯದ ತನĺನĺ ಹೇಗ ಮೇಸಮಡವದೇ? ನನĺ ತನĺನĺ ಹಡದರಲ್ಲವ? ಸಬĽಮĿನಗ ಗಂಡನ ಮೇಲ ಕೇಪವ ಬಂದತĶ.

ಓಬಯŀನಗ ಹಣವಲ್ಲ ಎಂದ ಹೇಳಕಳಹಸಬಹದಗತĶ. ಆದರ, ಆ ಮಂಕಹಣĵ ಹಗ ಹೇಳವದ ತನĺ ಮನಕħ ಕಡಮ
ಎಂದ ಬಗದಳ. ತನĺಲŃ ಹಣವ ಇದ ಎಂದ ತೇರಸಕಳńಬೇಕಂಬದ ಅವಳ ಆಸಯಗತĶ. ಓಬಯŀನಗ ಸŅಲĻ ಇರವಂತ
ಹೇಳ, ಮಲಗವ ಕೇಣಗ ಹೇದಳ.

ಕಲವ ವಷಥಗಳ ಹಂದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಕೈಗ ಒಂದ ನರ ರೂಪಯನ ಎರಡ ಅಧಥ ನೇಟಗಳ ಬಂದದĸವ. ಆದರ
ಅವಗಳ ನಂಬರ ಬೇರ ಬೇರಯಗತĶ. ಯರ ಕಟıರ? ಎಲŃಂದ ಬಂದವ? ಎಂಬದಂದ ಅವರಗ ಗತĶಗಲಲ್ಲ.
ತಮĿಡನ ಲೇವದೇವ ನಡಸದ ಯರನĺ ಕೇಳದರೂ ” ತವಲ್ಲ” ” ತವಲ್ಲ” ಎಂದಬಟıರ. ಹಳńಗರಾಗದ್ದ ಅವರಗ ಸರಕರಕħ
ತಳಸ ಹಣ ಪಡಯವಷı ಮಂದಳತನ ಇರಲಲ್ಲವೇ? ಅಥವ ಆ ತಂದರ ತಗದಕಳńಲ ಅವರ ಇಷıಪಡಲಲ್ಲವೇ?
ಅಂತ ಆ ಎರಡ ಅಧಥ ನೇಟಗಳನĺ ಒಂದ ಹಳಯ ಅಂಗಯ ಜೇಬಗ ಹಕ ತಮĿ ಕೇಣಯಲŃಟıದ್ದರ. ಅದನĺ ಸಬĽಮĿ
ತನ ಕನರಗ ಹಸ ಹಣĵಗ ಬಂದಗ ಗಂಡನ ಅಂಗಯನĺ ಪರೇಕ್ಷಿಸವ ಕಲದಲŃ ನೇಡದಳ. ಅವಳಗ ಓದ ಬರಹ
ಲವಲೇಶವ ಬರದದĸದರಂದ, ಪಟıಮĿನಂದ ಅದ ನರ ರೂಪಯನ ನೇಟ ಎಂದ ತಳದಕಂಡದ್ದಳ. ಅವಳಗಗಲ
ಪಟıಮĿಗಗಲ ನಂಬರ ಬೇರ ಬೇರಯಗರವ ವಚರ ಗತĶರಲಲ್ಲ. ನೇಟದರ ಸರ” ನಡಯತĶದ! ಎಂದ ಅವರ
ಭವವಗತĶ. ಆ ನೇಟನĺ ಸಬĽಮĿ ಎಷıೇ ಸರ ಅಭೇಷıಕ ನಯನಗಳಂದ ತಗದ ತಗದ ಈಕ್ಷಿಸದ್ದಳ. ಗಂಡನಗ ಅಲŃ
ನೇಟಟıದೇ ಮರತಹೇಗದ ಎಂದ ಭವಸದ್ದಳ. ವಷಯವನĺ ಗಂಡನಡನ ತಳಸರಲಲ್ಲ. ” ಎಂದದರೂ ಸಮಯ
ಬದĸಗ ಉಪಯೇಗಸಬಟıರಾಯತ”ಎಂಬದ ಅವಳ ಆಶಯವಗತĶ.

ಸಬĽಮĿ ಆ ನರ ರೂಪಯ ನೇಟನ ಎರಡ ತಂಡಳನĺ ತಂದ, ಒಂದ ತಂಗಳಳಗಗ ವಪಸ ಕಡಬೇಕಂದ ಹೇಳ,
ಓಬಯŀನಗ ನೇಡದಳ. ಅವನಗ ಅತŀನಂದವಯತ. ಅವನ ನರĔರಕಕ್ಷಿ! ಅಷıರಲŃ ವಸ ಮವನ ಮನಗ ಹೇಗಲ ತಕħ
ವೇಷಭೂಷಣಗಳನĺಲ್ಲ ಹಕಕಂಡ, ಉಕħತĶದ್ದ ಹರಷವನĺ ಕೇಕಹಕ ಪŁದಶಥಸತĶ, ಮಗಲ ಕವದ ಮಬĽದ
ಮಳಗಲದಲŃ ಬಸಲ ಇಣಕ ಬರವಂತ ಇಮĿಡ ಕಫಗ, ಎಂದರ ಎರಡನಯ ಸರ ಕಫ ಕಡಯಲಂದ ಅಡಗಮನಗ
ಬಂದನ. ಸಬĽಮĿ ಓಬಯŀ ಇಬĽರೂ ಬಚĬ ಜಗರೂಕರಾದರ. ಓಬಯŀನ ನೇಟನ ತಂಡಗಳನĺ ಬೇಗ ಬೇಗ ಜೇಬಗ
ಸೇರಸದನ. ಬಲಕನ ಅದಂದನĺ ಅವಲೇಕಸದ” ಚಗಮĿ, ಕಫೇ! ಎಂದ ಕಗ ಹೇಳತĶ ಒಂದ ಮಣಯಮೇಲ
ಕತನ.ಹಡಗನ ಹೃದಯದಲŃ ಹಂದನ ದನದ ಅನದರಣಯ ಸĿತ ಸಂಪಣಥವಗ ವಲಪĶವದಂತತĶ. ಸಬĽಮĿನ
ತನ ಮಡರವ ಕಯಥವನĺ ಮಚĬಲಂಬಂತ ನಗಮಗದಂದ ಕಫ ಕಡಲ ಹವಣಸದಳ. ಓಬಯŀನ” ಓಹೇ ಏನ
ವಸ, ದರಸ ಹಕದĸೇಯ?” ಎಂದನ.

ವಸ ಓಬಯŀನನĺ”ಓಬಣĵಯŀ, ನನĺ ಯರೇ ನನĺ ಹಡದ ಹಕದ್ದರಂತ ದರೇಲ? ನಮĿ ಗಡ ಬರವಗ ನಂಗ ಪಟıಣĵ
ಎತĶ ಗಡೇಗ ಹಕħಂಡ ಬಂದŁ!” ಎಂದ ಕೇಳದನ. ಕಡದದ ಹಚĬಗ ಬದĸದ್ದ ನಂಬದ ಅವನಗ ಗತĶಗರಲಲ್ಲ.

ಓಬಯŀ ಹೇಳದನ “ಯರೂ ಹಡದಹಕಲಲŃ, ಅಗŁರಕħ ಹೇಗದĸ ಕಲಸದಮೇಲ. ಬರವಗ ಕಪĻಯĶ. ಕಳńಂಗಡ ದಟ
ಸŅಲĻದರ ಬಂದದĸ, ನೇಡ! ಮರಗತĶಲ! ದರ ಮೇಲ ಏನೇ ಬಳńಗ ಕಂಡತ. ನೇಡĶೇನ, ಭೂವಗ ಆಕಸಕħ ಒಂದಗ
ನಂತಬಟıದ..”

“ಎಂತದೇ?” ನಮĿ ಭೂತರಾಯ!”

ವಸ ಮತĶ ಬದರಗಣĵಗ ನೇಡತಡಗ “ಆಮೇಲ?” ಎಂದನ.

ಆ ನಡನ ವಡಕಯಂತ ಪŁತಯಂದ ಮನಯವರೂ ಹತĶರ ಅಂತರಬಂತರ ಭೂತ ಪಶಚಗಳನĺ ಪಜಸವದಂಟ;

ಮನಯ ಸತĶಣ ಸಮೇಪದ ಕಡನಲŃ ಮರಗಳ ಬಡದಲŃರವ ಕಲವ ಕಲŃಗಳನĺೇ ” ದಯŀದ ಬನ” ಎಂದ ಕರಯತĶರ.
ಪŁತ ವಷಥವ ಆಯ ದಯŀದ ಯೇಗŀತಗ ತಕħಂತ ಕೇಳ ಕರಗಳನĺ ಬಲ ಕಡತĶರ. ಜನರಗ ಕಡಪŁಣಗಳ
ಭಯಕħಂತಲ ಈ ದಯŀಗಳ ಭಯವೇ ನಮಥಡಯಗರತĶದ. ಅವಗಳ ಅನಗŁಹ ಶಕĶಗಂತಲ ನಗŁಹ ಶಕĶಯಲŃಯೇ
ಎಲ್ಲರಗ ಹಚĬ ನಂಬಗ. ಆದ್ದರಂದ ಅವಗಳಲŃ ಭಕĶಗಂತಲ ಭಯವೇ ಹಚĬ ಭಯವನĺೇ ಭಕĶ ಎಂದ ಕರದಬಡತĶರ.
ಪŁತಯಂದ ಮನಯಲŃಯೂ ಅದರದರ ದವŅದ ಕಥಗಳ ಬೇಕದಷıರತĶವ. ಹರಯವರ. ಕರಯವರಗ ಆ ಕಥಗಳನĺ
ಸŅರಸŀವಗ ಹೇಳತĶರ. ಕೇಳ ಕೇಳ ವಸವಗಂತ ಭೂತರಾಯ ಎಂದರ ಬಹಳ ಭಯವಗತĶತĶ. ಭೂತರಾಯನನĺ
ಸಕ್ಷಿತĶಗ ಸಂದಶಥಸದ್ದ ಓಬಯŀ ಅವನ ಕಣĵಗ ಮಹವೇರನಗ ತೇರದನ. ಬದರಗಣĵಗ “ಆಮೇಲ” ಎಂದನ.

“ಆಮೇಲನ?” ಗತĶೇ ಇದ! ಕೈಮಗದಕಂಡ ರಸĶ ಮೇಲ ಉದĸದ್ದ ಅಡijಬದĸ “ಭೂತರಾಯ, ನನĺ ತಪĻ ಏನದŁ
ಮಂದನ ಹರಕಗ ಒಂದ ಕೇಳ ಕಡĶೇನ!” ಅಂತ ಹೇಳಕಂಡ ಒಂದ ಸರ ಅದರ ಕೈಲದ್ದ ಕಬĽಣದ ದಣĵ ನಲಕħ ಕಟıತ!
ರಾಮ ರಾಮ! ಸಡಲ ಬಡದ್ಹಾಂಗಯĶ. ಧತತಪĻ ಬದĸದĸ! ನಂಗ ಪಟıಣĵ ಗಡಗ ಹಕħಂಡ ಬಂದŁ.”

ವಸವಂತ ಓಬಯŀ ಹೇಳದದನĺಲ್ಲ ಸಂಪಣಥವಗ ನಂಬದನ. ಓಬಯŀ ಕಡ ಅದರಲŃ ಅಧಥವನĺಗಲ

ನಂಬಕಂಡಬಟıದ್ದನ. ತನ ಹೇಳದĸ ತನಗೇ ಅಷı ಸŅರಸŀವಗ ಕಂಡತĶ. ಸಬĽಮĿಗಂತ ಅದರಲŃ ಚಚ ಸಳńರಲಲ್ಲ!

ಓಬಯŀ ಸಬĽಮĿನನĺ ಬೇಳħೇಂಡ ಅಡಗ ಮನಯಂದ ಹರಟವನ ನೇರವಗ ಹಬĽಗಲ ದಟದನ. ಜೇಬನಲŃದ್ದ
ನೇಟನ ಎರಡ ತಂಡಗಳ ಮಹಮಯಂದ ಅವನಗರಡ ರಕħ ಬಂದಂತಗತĶ. ಹರ ಅಂಗಳದಲŃ ಪಟıಣĵ, ಸೇರಗರರ,
ಬೇಲರ ಬೈರ, ಸದ್ದ, ಹಳಪೈಕದ ತಮĿ, ಸೇರಗರರ ಕಡಯ ಗಟıದಳಗಳ- ಎಲ್ಲರೂ ಸಂಭŁಮದಂದ ಮತಡತĶ, ಒಬĽಬĽರ
ಒಂದಂದ ಕಯಥದಲŃ ನಯಕĶರಾಗದ್ದರ. ನಂಗನ ಮತĶಳńಗ ಹರಡವದಕħಗ ಗಡಯ ಎತĶಗಳನĺ ಹಡದಕಂಡ
ಗಡಯ ಬಳ ಸದ್ದನಗ ನಂತ. ಹಂದನ ದನದ ಸಹಸ ಮತĶ ಅನಹತಗಳನĺ ಕಲವ ಆಳಗಳಗ ವಣಥಸತĶದ್ದನ.
ಎಳಬಸಲನಲŃ ಗಡ, ಎತĶ, ಮನಷŀರ ನಳಲಗಳಲ್ಲ ನೇಳವಗದĸವ. ಪಟıಣĵ ಹಗಲಮೇಲ ಒಂದ ತೇಟಕೇವ
ಹೇರಕಂಡ, ಯದĹಕħ ಹರಡವ ಸೈನŀಧಪತಯ ಹಮĿ ಠೇವಗಳಂದ ವತಥಸತĶದ್ದನ. ಅವನ ಸತĶಮತĶಲ ನಯಗಳ
ಹಷಥಪŁದಶಥನ ಮಡತĶದĸವ. ಅವರ ಹರಟದĸದ ಷಕರಗಲ್ಲ, ನಟ ಸಗಸವದಕħ ಎಂದ ಆ ಪŁಣಗಳಗೇನ
ಗತĶ?

ಸಧರಣವಗ ಆಳಗಳ ಕಲಸಕħ ಹರಡವಗ ಜೇಲ ಮಖ ಹಕಕಂಡ ಹರಡತĶದĸದ ಪದĹತಯಗದ್ದರೂ ಆ

ದನದ ಕಲಸವ ಕಳńನಟ ಸಗಸವ ಕಳń ಸಹಸವಗದĸದರಂದ ಎಲ್ಲರಗ ಹಮĿಸತ ಬಂದತĶ. ಶಂತಯ ಸಮಯದಲŃ
ಮೈಮರದ ದಡಯಲರದ ಜನಂಗಗಳ ಯದĹಕಲದಲŃ ರಕĶ ಸೇರ ಸಯವದನĺ ಅನಘŀಥವಂದ ಉತತಹಪŁದಶಥನ
ಮಡವದಲ್ಲವ? ಅಡಕಹಳಯ ಕಲವಗಳನĺ ಧರಸ, ಬತĶಲಯ ಮೈ ಬಟıಕಂಡ, ಭಜದಮೇಲ ಕಂಬಳ ಹಕ ಕಂಡ,
ಸಂಟಕħ ಮಳಕಲದ್ದದ ಕಳಕ ಚಂದಗಳನĺ ಸತĶಕಂಡ ಶೇಣಥ ದೇಹಗಳಗದ್ದ ಆ ಅಂಜಬರಕರಾದ ಗಟıದಳಗಳಲŃ
ಅಂದ ಸಮರೇತತಹ ಮಡತĶ. ಆದ್ದರಂದಲ ಅವರ ಮತ ಕತಗಳಲŃ ಅಷıಂದ ಸಂಭŁಮಮಸಕĶಗಳದ್ದದĸ.

ಓಬಯŀ ಬಂದ ಕಡಲ ಎಲ್ಲರ ದೃಷıಯೂ ಅವನ ಮೇಲ ಬದĸತ. ಕಲವರ ತಮĿ ತಮĿಲŃಯ ಗಸಗಸ
ಮತಡಕಂಡದ್ದರಂದ ತನĺ ಸಂಗತ ಅವರಲ್ಲರಗ ತಳದದ ಎಂದ ಅವನಗ ಗತĶಯತ. ತಂಗಪĻಸಟıರ ಕೇಳದ ಪŁಶĺಗ
ಅವನ ವಸವಗ ಹೇಳದ ಭೂತರಾಯನ ಕಥಯನĺ ಮತĶನತ ಸವಸĶರವಗ ಬಣĵಸದನ.
ಪಟıಣĵ ನಕħ”ಹೌದ, ಕಳńಂಗಡ ಭೂತರಾಯನರಬೇಕ” ಎಂದನ. ಕಲವರೇನ ನಕħರ. ಆದರ ಹಲವರ ಭೂತದ
ವಚರದಲŃ ಲಘವತಥನ ಕ್ಷಿೇಮಕರವಲ್ಲ ಎಂದ ನಗಲಲ್ಲ. ಓಬಯŀನಗ ಪಟıಣĵನ ವŀಂಗŀ ಅಭಪŁಯವದರೂ ಆಗದವಂನಂತ
ನಟಸ “ತŀ! ನಂಗತĶಲ್ಲವೇನೇ? ಕಳńಂಗಡ ಭೂತವಲ್ಲ. ನಮĿ ಭೂತರಾಯನೇ! ಆಕಸಕħ ಭೂವಗ..” ಎಂದ ಕಥಯನĺ
ಮತĶ ಪŁರಂಭಸವದರಲŃದ್ದನ.
ಪಟıಣĵ “ಸಕ ಬಡೇ; ನನಗ ಎಲŃ ಭೂತಗಳ ಪರಚಯವೇನ! ಎಂದನ.
ಓಬಯŀ ಇನĺ ಹಚĬ ಮತಡದರ ಗಟı ರಟıಗತĶದಂದ ಭವಸ, ಬದರ, ಹಳಪೈಕದ ತಮĿನ ಹತĶರ ಎಲಯಡಕ
ಕೇಳವದರಂದ, ಪಟıಣĵ ಹೇಳದĸ ತನಗ ಕೇಳಸಲಲ್ಲ ಎಂಬಂತ ನಟಸದನ.
ಸŅಲĻ ಹತĶನಲŃ ಸಹಸಗಳ ದಂಡ ಹಂಡಗ ಪಟıಣĵನ ನಯಕತŅದಲŃಯೂ ಸೇರಗರರ ಮಗಥದಶಥತŅದಲŃಯೂ ಶನಕ
ಪರವರ ಸಹತವಗ ಕಲಕಲರವದಂದ ಕಡಗ ಧಳಯಟıತ!
ಆ ದನದ ಸಹಸಕಯಥದಲŃ ಹಣĵಳಗಳಗ ಸķನವರಲಲ್ಲ. ಆದ್ದರಂದ ಅವರಾರೂ ಕಲಸಕħ ಹೇಗ ” ಕತದ್ದರ” ಎಂದರ
ರಜ ತಗದಕಂಡದ್ದರ. ಓಬಯŀ ಹೇದಗ ಗಂಗ ತನĺ ಬಡರದಲŃದ್ದಳ. ಅವನ ಅವಳಡನ ಬಹಳ ಹತĶ ಸರಸ
ಸಲŃಪಗಳಲŃ ಕಳದನ. ಮತನ ಮಧŀ ಸೇರಗರರ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಕಡಸರವ ಕಳńನಟ ಸಗಸಲಂದ ಗಂಡಳಗಳಡನ
ಹೇಗದĸರ ಎಂಬದ ಗತĶಯತ. ಗಟıನĺ ಸೇರಗರರ ತನĺನಯಳಗ ಹೇಳದ್ದರ. ಗಂಗ ತನĺನಯರಲŃ ಒಬĽನಗದ್ದ
ಓಬಯŀನಗ ಹೇಳದಳ! ಅದನĺ ಹೇಳವಗ ಗಟıನĺ ರಟı ಮಡತĶೇನ ಎಂಬ ಭವವೇ ಅವಳಗರಲಲ್ಲ.ಏನೇ ಮತನ ”
ಮಜ” ದಲŃ ಅದನĺ ಹೇಳಬಟıಳ.
ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಮಚĬಗಗ ಪತŁನಗ, ತಂದಯ ಸಲದಂದಲ ಕನರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಪೇಡನಯಂದಲ ಪರಾಗಲ
ತನಗಂದ ಸಸಮಯ ದರಕತಂದ ಬಗದ, ಓಬಯŀ ಗಂಗಯ ಬಡರದಂದ ನೇರವಗ ಸೇತಮನಗ ಹೇದನ.

ಕಳಕನರಗ ಹೇಗಲಲ್ಲ!
 ಕತĶಲಗರಯ ಸರವನಲŃ ಕಡಹಂದಯ ಬೇಟ
ಬತĶರದ ಜಗತĶನಲŃ ಮಹದŅ್ಯಪರಗಳ ಜರಗತĶರತĶವ, ಘೇರ ಸಂಗŁಮಗಳಗ ಕರೇಟ ಸಂಹಸನಗಳರಳ ರಾಜŀಗಳದĸ
ಬದĸ ಕಲಗಳಗ ಹೇಗ ರಾಷ್ಟ್ರ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳ ಜೇವನಗಳಲŃ ಮಹ ಪರವತಥನಗಳಗತĶರತĶವ. ಸಜೇವ ಜŅಲಮಖಿಗಳಂದ
ನಗರಗಳ ಭಸĿವಗತĶವ. ಅತ ಪŁವಹದಂದ ಪŁಂತಗಳ ಕಚĬಹೇಗತĶವ. ಲಕ್ಷಿಂತರ ಜನರ ಸಯತĶರತĶರ.
ಮನಷŀರ ಯಂತŁಕಶಲದಂದ ಮರಭೂಮಗಳ ನಂದನವನಗಳಗತĶವ. ಕವŀ ಕಲಗಳ ಅಭವೃದĹ ಹಂದತĶರತĶವ.
ಸತĶವರ ಸಂಖŀಗಂತಲ ಹಚĬ ಸಂಖŀ ಹಟıತĶರತĶರ. ಸಮದŁಗಳ ಕರಳ ದŅೇಪಗಳ ಮಳಗ ದŅೇಪಗಳೇಳತĶರತĶವ.
ಸಯಥ ಚಂದŁಗŁಹಗಳ ಅನಂತಕಶದಲŃ ಯವ ಉದĸೇಶದಂದಲೇ ಏನೇ ಸತĶತĶರ. ಬರಗಣĵಗ ಕಣದ
ಯಂತŁದೃಷıಗ ಮತŁ ಗೇಚರವಗರವ ತರ ನೇಹರಕಗಳಲŃ ಭಯಂಕರ ಅನಲ ವಪŃವಗಳಗತĶರತĶವ. ಆದರ ಇವಗಳ
ಯವದರಂದಲ ವಕ್ಷಿಬĸನಗದ ತನĺ ಆತĿಶಂತಯ ಸಧನಯಲŃಯ ತನĿಯನಗರತĶನ. ಹಮಲಯದ ಗಹಯಲŃ
ತಪಸತಮಡವ ವೈರಾಗ! ಆ ವೈರಾಗಯಂತರವ ಕಲವ ಸķನಗಳವ. ಸಹŀದŁಶŁೇಣಗಳಲŃ.

ಆ ಸķನಗಳ ಮಹ ಗರಭತĶಗಳ ಮಧŀ ಗಂಭೇರ ನೇರವ ಕಂದರಗಳಲŃ ನರಂಕಶವಗರತĶವ. ಕನರನ ಸಮೇಪದಲŃ”

ಕತĶಲಗರ” ಅವಗಳಲŃ ಒಂದ. ಅದರ ಹಸರೇ ಸķತಸಚಕವಗದ. ಕತĶಲಗರಯ ಮೇಲ ಮಟಮಟ ಮಧŀಹĺದಲŃ ಮತŁ
ಬಸಲ ಬೇಳತĶತĶ. ಆ ಬಸಲಗ ಮರಗಳ ನತĶಯ ಮೇಲಲ್ಲದ ಒಳಗ ಪŁವೇಶಮಡಲ ಅವಕಶವರಲಲ್ಲ. ಅಷı ನಬಡವಗ,
ಅಷı ಉನĺತವಗ ಬಳದದĸವ. ಅಲŃಯ ಮರಗಳ. ಆ ಮರಗಳ ಬಡದಲŃ. ಎರಡ ಗರಪĔಗಳ ಸಂಧಯಲŃ ಯವಗಲ
ನೇರ ಸŁವಸತĶದ್ದ ಕರಹಳń ಹರಯತĶತĶ. ನಜವಗಯೂ ಅದ ಹರಯತĶದĸದ ಮಳಗಲದಲŃ ಮತŁ. ಬೇಸಗಯಲŃ ಆ
ಜಗವಲ್ಲ ತೇವವಗ ನೇರ ಸŁವಸ ಕಸರಕಸರಾಗರತĶತĶ. ಕವಡಗಳಲŃ ಉಸಬಕಲಟıರ ಸಂಟದವರಗ ಮಳಗವಂತತĶ.
ಆ ಸರವನಲŃ ಲಕ್ಷಿೇಪಲĔ ಜತಯ ಜಂಡಹಲŃ,ಮಂಡಗ, ಕೇದಗ, ಬತĶ, ವಟ, ಕಸ ಮಂತದ ನರಾರ ವಧವದ
ಜಲಪŁಯ ಸಸŀಗಳ ಅಸĶವŀಸĶವಗ ಕಬĽ ಬಳದ ನಂತದĸವ. ಕಲವಡಗಳಲ್ಲಂತ ನಯ ನಸಯಲ ಕಡ ಸķಳವರದಷı
ನಬಡವಗತĶ. ಅಲŃಯ ಇಂಬಳ( ಜಗಣ) ಗಳಗ ಚರಂಜೇವತŅದಲŃ ಲಭಸತĶ. ಬಟıಬೇಸಗಯಲŃಯೂ ಕಡ, ಇತರ ಸķಳಗಳಲŃ
ಇಂಬಳಗಲ್ಲ ಮೃತಪŁಯವಗರತĶದĸಗ, ಅಲŃ ಕಲಡಲ ಸಧŀವರಲಲ್ಲ. ವಟ ಬತĶಗಳನĺ ಕಡದ ತರಲ ಹೇಗತĶದ್ದವರ.
ಉಪĻ ಸಣĵಗಳನĺ ಬಟıಯಲŃ ಕಟıಕಂಡ ಹೇಗ ಒರಸ ಒರಸ ಅವಗಳನĺ ನವರಸಕಳńತĶದ್ದರ. ಆಗಲ ಕಡ ಅವ
ನತĶರ ಹೇರದ ಬಡತĶರಲಲ್ಲ. ತಮĿ ಅಮರತಯಲŃ ಅವಗಳಗ ಅಷı ನಂಬಗ! ಕೇದಗ ಹವನ ಕಂಪಗಗಯೇ ನೇರ
ನಳಲಗಳ ತಂಪಗಗಯೇ ಅಥವ ಕಪĻ ಮದಲದ ಕ್ಷಿದŁಜೇವಗಳನĺ ನಂಗವ ಹಟıಯಪಡಗಗಯೇ ದಸರ.
ಕಳಂಗ, ನಗರ, ಕೇರ ಮದಲದ ಹವಗಳ ಅಲŃರತĶದĸವ. ಇನĺ ಸಳńಗಳಗಂತ ಅದ ನಲಬೇಡಗತĶ. ಹಕħಗಳ ಆ
ಎಡಗ ದರತಪĻಯೂ ಕಡ ತಲಹಕತĶರಲಲ್ಲ. ಬೇಸಗಯಲŃ ಮತŁ ಆ ಕಡನ ಜಂತಗಳ, ಹಲಯಂದ ಹಡದ
ಕಡಕೇಳಯವರಗ, ಅಲŃಗ ಜಲಪನ ಮಡಲ ಬರತĶದĸವ.

ಕತĶಲಗರಯ ಸರವನ ಇರವ ಅದರ ವತವರಣ ಪŁಭವದಂದಲ ಗತĶಗತĶತĶ. ಬೇಟಗರರಾದರೂ ಆ ಎಡಯನĺ

ಸಮೇಪಸದರ, ಮದಲ ಶೇತವಲಯವನĺ ಪŁವೇಶಸದಂತ ಕಳರಾಗತĶತĶ. ಆಮೇಲ ಯವದೇ ಒಂದ ಮಹಗಹಯನĺ
ಹೇಗವಂತ ಬಳಕ ಕಡಮಯಗ ಬನದ ಮಬĽಗತĶಲ ದಟı್ಯಸತĶತĶ. ಮೌನವ ನಜಥನತಭವವ ನಶĬಲತಯೂ
ಬರಬರತĶ ಅತಶಯವಗ, ಮನಸತ “ಬಕೇ” ಎನĺಲ ತಡಗ, ಯವದೇ ಒಂದ ವೈಶಚಕವದ ಅಮತŀಥಪŁಪಂಚಕħ
ಹೇದಂತಗ, ಭೇಕರತ ನಳನಳಗಳಲŃಯೂ ಹಸರಸ, ರಕĶದ ಒಂದಂದ ಬಂದವನಲŃಯೂ ಚಳಗ ಚಳ ಹಡಸತĶತĶ.
ಮೌನವಂತ ಶಬĸದ ಅಭವ ಮತŁವಗರದ ಕವಗ ಕೇಳಸವಂತ ಸಭವಗರತĶತĶ. ಬನಗತĶಲಯ ಮಂದತಮ ಪŁಭಯ
ಮಯ ಪŁಭವದಂದ ಅಲŃದ್ದ ಗಡಮರಗಳಲ್ಲ ಗಂಭೇರ ಸŅಪĺ ಮದŁತವದಂತ ಪŁೇತವತĶಗ ತೇರತĶದĸವ. ಮಣĵನಲŃ
ಹಳಟı ಹಣವ ಕಳತ ಕರಗ ಹಳಗಳ ಮಜಮಜಯಡವ ಸಮಯದಲŃ ಜೇವವ ಮರಳದರ ಅದಕħ ಎಂತಹ
ಮಜಗರದ ಅನಭವವಗಬಹದೇ ಅಂತಹ ಅನಭವವಗತĶತĶ. ಅಲŃಗ ಹೇದ ಬೇಟಗರನಗ. ಅಂತ ಸಧರಣವಗ
ಆ ಪತಳ ನತಕಕħ ಯರೂ ಹೇಗತĶರಲಲ್ಲ.

ರಾತŁ ಕಡನಲŃಲ್ಲ ತರಗ ಹಟıತಂಬದ್ದ ಒಂಟಗ ಹೇರ ಹಂದಯಂದ ಆ ದನ ಪŁತಃಕಲ ಕತĶಲಗರಯ ಸರವಗ ಬಜಯ
ಮಡ ಮಗĩಲ ಬದĸತĶ ಎಂದರ ಬಸಲ ಬೇಗಗ ಕೇಣಗಳ ಕಸರನಲŃ ಬದĸ ಹರಳಡವಂತ ಹರಳಡತĶತĶ. ಮನಷŀನಗ
ನರಕಸದೃಶŀವಗದ್ದ ಆ ಜಗ ಮಹಕಯದ ಆ ವನ ವರಾಹನಗ ಸŅಗಥದ ನಂನದ ಜಲಕŁೇಡಸķನವಗತĶ. ಪŁಣ ಹರಳ
ಹರಳ, ಅದರ ಮೈತಂಬ ಬದ ಬಣĵದ ಕಸರ ಅಂಟ, ಕದಲ ಕಣದಷı ನಣಪಗತĶ. ಮಸಡಯನĺ ಕಸರಗ ಅದĸ
ಅದĸ ಕಣĵ ಕೇರಗಳ ವನ ಉಳದ ತಲಯಲŃ ಮಣĵನಲŃ ಮಡಟı ಹಗತĶ. ಅಪಯದ ದೃಷıಯಂದ ಭಯಂಕರವಗದ್ದರೂ
ನೇಟಕħ ಹಸŀಸĻದವಗತĶ. ಕಸರನಲŃ ಹರಳ ತೃಪĶಯದಮೇಲ ಪŁಣ ಸಮĿನ ಬದĸಕಂಡತ. ಮಲ್ಲಗ ಕಣĵ ಮಚĬತ.
ಕಪĻಗಳ ಹರ ಸದĸಮಡದಗ ಕಣĸರದ ನೇಡತĶ ಮರಳ ಎವ ಮಚĬತĶತĶ. ಸŅಲĻ ಹತĶ ನದĸ ಮಡತ. ಇದ್ದಕħದ್ದಂತ
ದರದಲŃ ಜನರ ಮತಡವ ಸದĸ ಕೇಳಸತ. ಹಂದ ಜಗರೂಕವಗ ಆಲಸತ. ಮತĶ ಯವ ಅಪಯವನĺ ನರೇಕ್ಷಿಸದ
ಉದಸೇನವಯತ. ಮತĶ ಜನರ ಮತಡವ ಸದĸ ಸಮೇಪವದಂತ ತೇರತ. ಇದ್ದಕħದ್ದ ಹಗ ಸತĶಮತĶಲ
ಹಳವನಲŃ ಸಣĵ ಪŁಣಗಳ ಓಡಡವ ಸದĸಯತ. ಹಂದಗಡ ನಯಯಂದ ತೇಕ್ಷ್ಣವಗ ಬಗಳತ. ಮದಲ ಮದಲ,
ಮದಸನ ವರಾಹ ಅದನĺ ಲಕħಸಲಲ್ಲ. ಆದರ ನಯ ನಲħೈದ ಸರ ಒಂದೇ ಸಮನ ಕಡನ ಮೌನಕħ ಬಣವಸದಂತ ಕಗಲ,
ಹಂದ ಮೈ ರೇಮಗಳನĺ ಹರಮಡಕಂಡ ಮೇಲದĸ ಹೇಂತರಗ ನಂತತ. ಅಷıರಲŃ ಮದಲನ ನಯಯ ಕಗನĺ ಕೇಳ
ನಲħೈದ ನಯಗಳ ಹರ ನಗĩಬಂದ ಹಂದಯ ಸತĶಲ ಸŅಲĻ ದರದಲŃ ನಂತ ಬಗಳದವ. ಹಂದ ಅಲŃಂದ
ಕಲಕೇಳಲ ಹವಣಸತĶದ್ದಂತಯ ಮತĶ ಎರಡ ಮರ ನಯಗಳ ನಗĩಬಂದವ. ನಯಗಳ ನಲĸಸಗಳಂದಲ ಅದರ
ಮೈಮೇಲ ಬೇಳಹೇಗಲ ಆ ಒಂಟಗ ಒಂದ ಸರ ಕಡ ನಡಗವಂತ ಭಯಂಕರವಗ ಹಂಕರಸ ಮಂದ ನಗĩತ. ಅಲŃದ್ದ
ನಯಗಳ ಚಮĿ ನಗದ ತಪĻಸಕಂಡ, ಮತĶ ಅದನĺ ತಡದ ನಲŃಸ, ಕಗತಡಗದವ. ಆದರೂ ಹಂದ ಮತĶ ನಲħ ಹಜĮ
ಮಂದ ನಗĩತ. ನಯಗಳ ಅದರ ಕೇರಗ ಸಕħದ ತಪĻಸಕಂಡ ಪನಃ ಅದನĺ ತಡದ ಕಗತಡಗದವ.ಕಡನ ಮೌನ
ಹಂದಯ ಹಂಕರ ಮತĶ ನಯಯ ಕಗಗಳಂದ ಸಮĿಥತವಯತ. ಅಷıರಲŃ ಮನಷŀರ ಕಗ ಕೇಳಸ, ಹಂದ ಅಲŃ
ನಂತರ ಕ್ಷಿೇಮವಲ್ಲವಂದ ಒಂದೇ ರಭಸದಂದ ಕಲಕತĶ ನಗĩತ. ಈ ಸರ ಎಲŃಯೂ ನಲ್ಲದ ಓಡಬಡಬೇಕಂದ ಮನಸತ
ಮಡತĶ.ನಯಗಳಗ ಹದರಯಲ್ಲ ಮನಷŀರಗ ಹದರ. ಹಂದ ಹತĶ ಇಪĻತĶ ಮರ ಓಡತĶ. ಹಂದಗಡಯಂದ ಬಗಳತĶ
ಬರತĶದ್ದ ನಯಗಳಲŃ ಒಂದ ಅದರ ಬನĺನ ಮೇಲ ಹರ ಕಚĬತ. ಸŅಸರಂĔಣಗಗಯೂ ಪŁತಭಟನಗಗಯೂ ಪŁತ
ಹಂಸಗಗಯೂ ಕರಳದ ಹಂದ ಗರಕħನ ಹಂದರಗ ಹಂಕರಸತĶ ನಯಗಳ ಕಡಗ ರಭಸದಂದ ನಗĩತ. ಅದ ಹಂತರಗದ
ವೇಗಕħ ಅದರ ಬನĺ ಕಚĬದ ನಯ ಕವಣಕಲŃಸದಂತ ಒಂದಮರ ಚಮĿ ಬದĸ, ಮರಕħ ಮೈ ತಗಲ ನೇವನಂದ
ಕಗಕಂಡತ. ಇತರ ನಯಗಳ ಯಕĶಯಂದ ನಗದ ತಪĻಸಕಂಡವ. ಹಂದಅದೇ ಮಖವಗ ಮತĶ ಓಡತ. ಮತĶ
ನಯಗಳ ಗಟıಯಗ ಬಗಳತĶ ಹಂಬಲಸದ ಹೇಗ ಆ ಒಂಟಗ ಹಂದ ನಲ್ಲಲಆರದ ಓಡಲಆರದ ನಯಗಳ ಪೇಡನಗ
ಸಕħ ಹಂಕರಸತĶ ಅಲŃಂದಲŃಗ, ಇಲŃಂದಲŃಗ ಹಳವನಲŃ ತಳಲತĶತĶ. ಬೇಟಯಲŃ ಪಳಗದ್ದ ಆ ನಯಗಳ ಹಂದಯನĺ
ಹೇಗಗಡದಯೂ ಅದರಮದ ತವಸಕಳńದಯೂ ಅದನĺ ತಡದ, ಮನಷŀರಗ ” ಹಂದ ತಡದದĸೇವ” ಎಂದ ಸಚನ
ಕಡವಂತ ಬಗಳತĶದ್ದವ. ಸŅಲĻ ಹತĶಗ ಮಂಚ ” ಸತĶ ಶವ” ದಂತ ನಃಶಬĸವಗದ್ದ ಆ ” ಕತĶಲಗರಯ ಸರ” ಈಗ
ಕಕಹಕವ ಹಚĬನಂತ ಶಬĸಮಯವಗತĶ.

ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಕಡಸದ್ದ ಕಳńನಟಗಳನĺ ಕದĸ ಸಗಸಲಂದ ಕನರನಂದ ಹರಟದ್ದ ಸಹಸಗಳ ದಂಡ ” ಕತĶಲಗರಯ
ಸರ” ವಗ ಸಮೇಪದಲŃ ಹೇಗತĶದĸಗ, ಜತಯಲŃ ಬರತĶದ್ದ ನಯಗಳ ಇದ್ದಕħದ್ದಂತ ನಲವನĺ ಮಸ ” ಗಲ ಹಡ”
ಯತĶ ಹಚĬ ವೇಗದಂದಲ ಉತತಹ ಉದŅೇಗಗಳಂದಲ ಹಳವನಲŃ ಹಡಕ ನೇಟದಂದ ತರಗತಡಗದವ!
ನಯಗಳಗ ಯವದೇ ಪŁಣಯ ” ಗಳ ಸಕħದ” ಎಂದ ಎಲ್ಲರಗ ಗತĶಯತ. ಎಲ್ಲರೂ ನಲದ ಕಡ ನೇಡ ಹತĶದರ.
ಹಳಪೈಕದ ತಮĿ ” ಇಲŃ ನೇಡ ಪಟıೇಗೌಡŁೇ, ಹಂದ ಹಜĮ! ಇವತĶ ಬಳಗĩ ಹೇಗŀದ!” ಎಂದನ, ಪಟıಣĵನಡನಎಲ್ಲರೂ
ಅಲŃಗ ಹೇಗ ನೇಡದರ. ಸೇರಗರರ ಸಕ್ಷಿತ್ ಹಂದಯನĺೇ ಕಂಡವರಂತ ಹಷಥತರಾಗ” ಏನ ಮಡವ?” ಈ
ಕಲಸವಂದ ಇಲ್ಲದದ್ದರ ಒಂದ ಷಕರ ಕಂಬದತĶ! ಹೌದ ‌ಗೌಡŁೇ?” ಎಂದರ.

ಗಟıದಳಬĽನ ” ಕಣನ ಇಲŃ, ಮಸಡ ಊರತĶ” ಎಂದ ಸŅಲĻ ದರದಲŃ ಮತĶಂದಡ ಬಗದನ.

“ಹೌದ ಕಣŁೇ, ದಯ್ಹಾಂದೇ! ಅದŁ ಹಜĮೇನೇಡ! ದನನ ಹಜĮ ಇದ್ಹಾಂಗದ!” ಎಂದನ ಬೈರ.

ಅಷıರಲŃ ಕತĶಲಯಗರಯ ಸರವನಲŃ ನಯ ಬಗಳತ. ಎಲ್ಲರೂ ಬಚĬ ಅವಕħಗ ಕಣĵರಳಸ ಕವಗಟı ಆಲಸತĶ ನಂತರ.
ಕಡನ ಮೇಲ ಬದĸ ಹಸರಗಟıದ್ದ ಪವಥಹĺದ ಬಸಲನಲŃ ಮರಗಳ ದಟıವದ ಕರನಳಲ ನಲದಮೇಲ ಮಸ ಹಯĸಂತ
ಅಲ್ಲಲŃ ಬದĸತĶ. ಹತĶರದಲŃಯ ಹರಾಡ ಹಡತĶದ್ದ ಪಕಳರ ಹಕħಗಳ ಕಗ ಕೇಳಸತ.
ನಯ ಒಂದ ಸರ ಕಗತ, ಎರಡ ಸರ ಕಗತ. ಬ ವೌ ವೌ!”

“ಟೈಗರಲ್ಲವೇನೇ?” ಎಂದ ಪಸಮತನಲŃ ಕೇಳದನ ಪಟıಣĵ.

“ಹೌದ ಕಣŁೇ” ಎಂದ ಮಲ್ಲನ ಸಮĿತಸದನ ಹಳ ಪೈಕದ ತಮĿ.

“ಸಮĺ ಕಗಕಲ್ಲ ನೇಡ ಅದ! ಹಂದ ಕಂಡŁೇ ಸೈ ಹಂಗ ಕಗದ!” ಎಂದನ ಬೈರ.

ಅಷıರಲŃ “ಬ ವೌವೌ!” ” ಕಯİ ಕಯİ!” ಮದಲಗ ನಯಗಳ ನನ ಸŅರಗಳ ಕೇಳಬಂದವ. ತಮĿನ ಹೃದಯ ಬಯಗ
ಬಂದಂತಗ ಪಟıಣĵನನĺ ನದೇಥಶಸ ಗಟıಯಗದ್ದ ಪಸಮತನಲŃ “ಹಂದ ತಡijವ ಕಣŁೇ! ಓಡŁೇ!” ಎನĺತĶದĸಗಲ
ಹಂದಯ ಭಯಂಕರ ಹಂಕರ ನಯಗಳ ಬಬĽಯನĺ ಮೇರ ಕೇಳಸತ! ಪಟıಣĵ ಸŅಲĻವ ತಡಮಡದ “ಕತĶಲಗರಯ
ಸರ”ವಗ ನಗĩದನ. ತಮĿ “ಅಯŀೇ ನನ ಕೇವ ಬಟı ಬಂದನಲŃ!” ಎಂದಕಂಡ ನಂತಲŃ ನಲ್ಲದ ಅತĶತĶ
ಓಡಡತಡಗದನ. ಗಟıದಳಗಳಂತ “ಇಲŃ ಬರೇ” ಅಲŃ ಹೇಗೇ” ಎಂದ ಕಗತĶ ಸಲಭವಗ ಹತĶಲ
ಮರಗಳವಯೇ ಎಂದ ನೇಡತಡಗದರ.

ಪಟıಣĵ ನಯಯ ಕಗ ಕೇಳಬರತĶದ್ದ ಕಡಗ ದಟıವದ ಹಳವನಲŃ ಕಣĵಮಚĬಕಂಡ ನಗĩದನ. ಅವನ ಮನಸತಲ್ಲ
ಹಂದಯ ಮೇಲತĶ. ಕಲವಡಗಳಲŃ ನಟıಗ ಹೇಗಲರದ ನಲದವರಗ ಬಗ ನಸಯಬೇಕಗತĶ. ಬಳń ಗಡ ಹೇದರ
ಮರಗಳ ಹಜĮಹಜĮಗ ತಡಗಟı ನಂತದĸವ. ಇಂಬಳಗಳ ಹತĶ ನತĶರ ಹೇರತಡಗದĸದ ಅವನ ಗಮನಕħ ಬರಲಲ್ಲ. ನಲ
ಆ ಟೇಪಯಗ ಅವತರ ಎತĶದಂದನಂದಲ ನೇರ ಕಣದ,ಎಣĵಯ ಜಡij ಹಡದ ಮೇಣಗಪĻಟವಗದ್ದ ಅವನ “ಹಸನದ
ತೇಪ” ಯ ಸಂದಗಂದಗಳಲŃ ಗಡಹಡದ ಹರಹಮĿದ ಕದಲ ಕದರಕಂಡತĶ. ನಡನಡವ ಕಳಚಬೇಳಲ
ಅಣವಗತĶದ್ದ “ತೇಪ”ಯನĺ ತಲಗ ಒತĶಕಂಡ ಬಹ ಕŃೇಶದಂದ ಆದರೂ ವೇಗದಂದ ಮಂದವರದನ. ಶಬĸದಂದ ಹಂದ
ನಯಗಳನĺ ಬದರಸ ಅತĶ ಇತĶ ನಗĩತĶದĸದ ಅವನಗ ಗತĶಯತ. ಹಂಕರದಂದ ಅದ ದಡij ಒಂಟಗನರಬೇಕಂದ
ಊಹಸದನ.

ಪಟıಣĵ ಬಹಳ ಎಚĬರಕಯಂದ ಹಳವನಲŃ ನಸಳ ನಡದ ಬದĸತ. ಸಕರಗಳ ಸಮರ ರಂಗಕħ ಬಳಯದನ! ಹಂದಯೂ
ಅವನ ಕಣĵಗ ಬದĸತ. ಅದನĺ ಸಡಲ ಬಂದಕನĺ ಸರಕħನ ನಗಹದನ. ಆದರ ಸತĶಲ ಮತĶದ್ದ ನಯಗಳ ಮನಷŀನ
ಸಮೇಪŀವನĺರತ ಧೈಯಥಗಂಡ, ಪŁಣಯನĺ ನಲĸಸಗಳಂದಲ ಮೇಲŅಯĸ ಪೇಡಸಲ ಪŁರಂಭಮಡದದರಂದ ಕೈ
ತಡದನ. ಏಕಂದರ, ಅನೇಕ ಬೇಟಗರರ ಅಂತಹ ಸಮಯಗಳಲŃ ವವೇಚನ ಸಲದ ಹೇಗ ಹಂದಯಜತಗ ನಯಗಳನĺ
ಕಂದದಂಟ. ಅವನ ಸರಯದ ಸಮಯಕħಗ ಹವಣಸತĶದĸಗಲ ಹಂದಗ ಮನಷŀನ ಸಳವ ಸಕħ, ಒಂದ ಬರ,
ಪರಾರಯಗಲ ರಭಸದಂದ ಓಡತĶ. ಆಗ ನಯಗಳ ಸŅಲĻಹಂದ ಬದ್ದ ಹತĶನĺ ಕದ, ಮರ ಗಡ ಪದಗಳ ಮಧŀ ಅಲ್ಲಲŃ
ಮಂಚ ಮಂಚತĶದ್ದ ಹಂದಗ ಪಟıಣĵ ಒಂದ ಗಂಡ ಹಡದನ. ಕಣĵ ಮಚĬ ಬಡವಷıರಲŃಯ ಮತĶಂದ ಈಡ
ಹರತĶ. ಈಡ ಹರದ ಸದ್ದನĺ ಕೇಳದ ನಯಗಳಂತ ರಣಭೇರಯನĺ ಆಲಸದ ಸೈನಕರಂತ ಮೃಗಯವೇಶದಂದ
ಸಕರನನĺ ಹಂಬಲಸದವ, ಪಟıಣĵನ ಬನĺಟıದನ. ಆದರ ಆ ದಟı ಹಳವನಲŃ ಹಂಬಲಸಲ ಸಧŀವಗದ, ಸŅಲĻದರ
ಓಡದವನ. ಏದತĶ ಹಗಯ ನಂತಬಟıನ. ಹಂದ ನಯಗಳ ಸದĸ ಬರಬರತĶ ದರದರವಗ ಕವಮರಯಯತ.

ಹಂದಗ ಈಡ ಹಡದಲŃಗ ಬಂದ, “ಗಂಡನ ಹಯಲ” ನೇಡ, ನತĶರ ಗತĶರ ಬದĸದಯೇ ಏನೇ ಎಂದ ಹಳವನĺ
ನಲವನĺ ಪರೇಕ್ಷಿೇಸದನ. ಒಂದಡ ಎಲಗಳ ಮೇಲ ರಕĶ ಸೇರತĶ. ಗಂಡ ತಗಲದ ಎಂಬದೇನೇ ನಶĬಯವಯತ.
“ಹೇಯ!” ಎಂದ ಗಟıಯಗ ಕಗ ಕರದನ. “ಹಯ!” ಎಂದ ದರದಂದ ತಮĿನ ಮರತĶರ ಬಂದತ. ಕಡ
ನೇರವವಗತĶ. “ಇಲŃ ಬರೇ” ಎಂದನ.

ತಮĿನ ಹಂದ ಬದĸದ ಎಂದೇ ನಶĬಯಸ ಓಡೇಡತĶ ಬಂದನ. ಏಕಂದರ, ಪಟıಣĵನ ಇಟı ಗರ ತಪĻದ ಎಂದ
ಅನಭವದಂದ ಎಲ್ಲರಗ ತಳದತĶ. ಅದಂದ ವಧವದ ಮಢ ನಂಬಕಯೂ ಆಗಬಟıತĶ. ಹಂದನಂದ ಸೇರಗರರೂ
ಬೈರನ” ಹೇ!.. ಹೇ!.” ಎಂದ ಕರದ ಗತĶಹಚĬತĶ ಬಂದರ. ಅಂಜಬರಕರಾದ ಗಟıದಳಗಳಲŃ ಕಲವರ ಹಂದಯ
ಆಭಥಟ, ನಯಗಳ ಬಬĽ, ಬಂದಕನ ಢಂಕರಗಳನĺ ಕೇಳ, ಗಯದ ಹಂದ ಎಲŃ ತಮĿ ಕಡಗೇ ನಗĩತĶದಯೇ ಎಂದ
ಹದರ, ಆಗಲೇ ವೃಕ್ಷಿಲಂಗನ ಕತರರಾಗದ್ದರ. ಅವರಲŃ ಡಳńಹಟıಯ ಸೇಮನಂತ ದಪĻವದ ಒಂದ ನಂದಯ
ಮರವನĺೇ ತಬĽ, ಹತĶಲಳಸ, ಸಲಸಲವ ಜರತĶದ್ದನ. ಜರದಂತಲ್ಲ ಅವನ ಭಯೇದŅೇಗಗಳ ಹಚĬ, ಮತĶಷı
ಗಡಬಡಯಂದ ಮರವನĺ ಹತĶಲಳಸ, ಮತĶಷı ರಭಸದಂದ ಜರ ಬೇಳತĶದ್ದನ. ಅಲŃದ್ದವರಲ್ಲರೂ ಭಯಗŁಸĶರಾಗದĸದರಂದ
ಯರೂ ನಗಲಲ್ಲ ಅವರವರ ಪಡ ಅವರವರಗಗತĶ. ನಯಗಳ ಬಬĽಯೂ ಹಂದಯಬĽರವ ನಂತ ಪಟıಣĵನ ಕರಯೂ
ತಮĿನ” ಓ” ಕಳńವಕಯೂ ಕೇಳಸಲ, ಗಟıದಳಗಳಗ ಹೇಗಲದ್ದ ಜೇವ ಬಂದಂತಗ, ಮಲ್ಲಮಲ್ಲನ ಪಟıಣĵ
ಕರಯತĶದ್ದಲŃಗ ಹರದ ನಡದರ.

ಎಲ್ಲರೂ ಸೇರ ಗಂಡನ ಹಯಲನĺ ಹಡಕದರ. ಮದಲನ ಈಡ ಕಡಕನ ತೇಟದದ್ದರಂದ ಒಂದರಡ ಕಡಕಗಳ
ಗಡಗಳಗ ತಗಲದĸದ ಕಂಡಬಂದತ. ಎರಡನ ಈಡ ಗಂಡನದ. ಎಷı ಅರಸದರೂ ಗಂಡ ಯವ ಗಡಕħಗಲ ಮರಕħಗಲ
ಬಡದಂತ ಕಣಲಲ್ಲ. ಬಹಳ ಹತĶ ಪರೇಕ್ಷಿ ಮಡದ ತರವಯ ಗಂಡ ಹಂದಗ ತಗಲದ, ಆದರ ಅಪಯದ ಸķಳಕħ
ಏಟಬೇಳಲಲ್ಲವದ್ದರಂದ ಪŁಣ ಓಡಹೇಗದ ಎಂದ ನಧಥರಸದರ.

ಅಲŃ ಚಲŃದ್ದ ರಕĶವನĺ ನೇಡದ ಹಗಲ್ಲ ಸೇಮನಂತ ಬಯ ಬಯ ಬಟı ಬೇಗತĶದ್ದನ. ಅವನಗ ಮಂಸವಂದರ
ಜೇವಕħಂತಲ ಬಲ್ಲವಗತĶ. ಅವನ ಡಳńಗ ನಜವದ ಕರಣ ಜŅರಗಡijಯಗದ್ದರೂ ಹಳńಯವರಲ್ಲ ಅವನ ತನĺತĶದ್ದ
ಮಂಸದ ಪŁಮಣವೇ ಅದಕħ ಕರಣವಂದ ಹೇಳತĶದ್ದರ. ಅವನಗ ಕಡ ತನಗ ಮಂಸದಲŃದ್ದ ಅತŀಶಯನĺ
ಅಡಗಸಟıಕಳńವಷı ಸಂಯಮ ಶಕĶಯರಲಲ್ಲ. ಹಂದ ಒಂದ ಸರ ಬಟೇಯಲŃ ದಡij ಕಡವಯಂದನĺ ಕಂದ ಹಸಗ
ಮಡತĶದĸಗ, ಅವನ ಪಲಗ ಬಂದ ಮಂಸ ಸಲದಹೇಗ ಇನĺಬĽನ ಪಲನಂದಲ ಒಂದಷıನĺ ಕದĸ, ಎಲ್ಲರ ನಂದಗ
ಹಸŀಕħ ಗರಯಗದ್ದನ.

“ಈಗೇನ ಮಡೇದ, ಹೇಳ” ಎಂದನ ಪಟıಣĵ.

“ಸŅಲĻ ದರ ಹೇಗ ನೇಡವ. ನಯ ಬರಲಲ್ಲ” ಎಂದರ ಸೇರರಗರರ.

“ಹೌದ ಕಣŁ, ಅಲŃಲŃದŁ ಸತĶಬದĸದŁ? ಒಂದ ಹಂದೇನ ದಂಡಗĶದಲŃ! ಅದŁ ಜೇವ ಉಳದ್ಹಾಂಗ ಆಗŃಲ್ಲ, ನಮಗ
ಸಕħದ್ಹಾಂಗ ಆಗŃಲ್ಲ!” ಎಂದನ ಬೈರ.

“ಹೌದ! ಇವತĶನ ಕಲಸಕħ ಹತĶದರ? ಗೌಡರ ನಮĿನೇನ ಸಮĿನ ಬಡೇದಲ್ಲ” ಎಂದ ಪಟıಣĵ ಕಲಸದ ನನಪ
ಮಡಕಡಲ ಎಲ್ಲರ ಮಖವ ಪಚĬಗ ನರತತಹಗಳದರ.

ತಮĿ “ಹಳ್ಹಾಂದ! ಇವತĶೇ ದರಗಡij ಬರಾದೇ? ಗೌಡŁದŁ ಮನೇಲದĸದŁ ಕೇಳ್ ಬೈದಗತĶ.ನಳ ನಟ ಹತೇಥವ ಅಂತ.
ಹಳಗ ಹೇಗŃ, ಹೇಗನ ಬನĺ, ನಯ ಕರೇರ” ಎಂದನ ಹತಶಭವದಂದ.

ಎಲ್ಲರೂ ಮನಸತನಂದ ಒಪĻಗಯನĺ ನಟಸದರ. ಪಟıಣĵ “ಕŁ! ಕŁ!” ಎಂದ ಗಟıಯಗ ನಯ ಕರಯತಡಗದನ.

ರಕĶವನĺೇ ಅಭೇಷıಕ ದೃಷıಯಮದ ನೇಡತĶದ್ದ ಸೇಮನ ಎದಯಲŃ ಸಂತಪದರಯದĸ. ಕನಕರ ಹಟıವಂತ ಅಗಲವಗ
ಬಯತರದ “ಅಯŀಯŀೇ ಒಡಯ, ಆ ಹಂದ ಬಟıಹೇಪದೇ? ಕಣನ ರಯĶ (ರಕĶ ಎಂಬದಕħ) ಹŀಂಗ ಕೇಡ ಹರದತĶ!
ಹಂದ ಅಲŃೇ ಸತĶ ಬದĸರಬೇಕ! ಒಂದ ಸŅಲĻ ದರ ಹೇಗ ನೇಡಕಂಡ ಹೇಗವ” ಎಂದ ಒದರದನ.

ಎಲ್ಲರ ಮನಸತ ಹಗಯೇ ಇತĶ. ಆದರೂ ಸೇಮನ ದಕ್ಷಿಣŀಕħೇ ಎಂಬಂತ ರಕĶದ ಜಡನĺ ಹಡಕಕಂಡ ಹರಟರ.
ನತĶರ ಕಲವಡಗಳಲŃ ಹಚĬಗ ಸೇರತĶ. ಮತĶ ಸŅಲĻದರ ಏನ ಸೇರರಲಲ್ಲ. ಹಂದ ಓಡಲರದ ನಂತ ನಂತ ಹೇಗದ
ಎಂಬದ ತಳಯತ. ಅದ ನಂತಡಗಳಲŃ ರಕĶ ಸೇರ ಹಪĻಗಟıತĶ. ಹೇಗ ಮಂದ ಮಂದ ಹೇಗತĶದĸಗಲ ಒಂದ ಈಡ
ಕೇಳಸತ.

ಪಟıಣĵ “ಹೇಯ, ನಮĿ ಹಂದಗೇ ಯರಾದರೂ ಹಡದರೇ?” ಎಂದನ. ಅಷıರಲŃ ನಯಗಳ ಕಗಟದ ಸದĸ
ಬಹದರದಲŃ ಕೇಳಸತ ಹಗಯತ.

ಎಲ್ಲರೂ ಈಡ ಕೇಳಸತ ಕಡಗ ವೇಗವಗ ಧವಸದರ. ಮಂದವರದಂತ ನಯಗಳ ಕಗ ಹಚĬ ಹಚĬ ಸĻಷıವಗ ಕೇಳ
ಬಂದತ. ಮತĶಷı ಬೇಗಬೇಗನ ನಡದರ.

ಸŅಲĻದರ ಹೇದಮೇಲ ನಯಗಳ ಕಗ ಕೇಳಸಲಲ್ಲ; ಮನಷŀರ ಮತ ಕೇಳಸತ, ಸೇರಗರರ ಸತĶಮತĶಲ ತರಗ

ನೇಡ” ಹೇಯ, ಪಟıೇಗೌಡರ, ನಟ ಕಡದಲŃಗೇ ಬಂದದĸೇವ” ಎಂದರ.

ಹೇಗ ನೇಡತĶರ; ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಮಗ ಕೃಷĵಪĻನ, ಅವರ ಆಳ ಕಲಸĶರ ಜತಯೂ, ಹತĶಪĻತĶ ಜನಗಳಂದಗ
ನಟ ರĔಣಗ ಸದĹರಾಗ ನಂತದĸರ! ಇವರ ನಯಗಳ ಅವರ ಸತĶಲ, ನಡದ ಚೇರತನವನĺೇ ಅಥವ
ಡಕಯತಯನĺೇ ಸಚಸಲಂಬಂತ, ಕತರತಯಮದ ಸತĶಡತĶವ! ಪಟıಣĵನನĺ ಕಂಡಡನ ಟೈಗರ ಓಡಬಂದ ಮೈಮೇಲ
ಹರ ಹರ ಸಂತೇಷ ಪŁದಶಥನಮಡತ.
 ಕಲಸĶರ ಜಕ ಮತĶ ಟೈಗರ್ ನಯ
ಹವಯŀನನĺ ನೇಡಲ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮತĶಳńಗ ಬರತĶರಂದ ತಳದ. ಅವರನĺ ಅಲŃ ಸಂಧಸಲ ಮನಸತಲ್ಲದ,
ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಬಳಗĩ ಬಹ ಮಂಚತವಗ ಎದĸ, ತಮĿ ಮನಗ ಹೇಗದ್ದರ. ಅಲŃಗ ಬಂದ ಓಬಯŀನಂದ ತವ ಕಡಸದ್ದ
ನಟ ಸಗಸತĶರ ಎಂಬ ಸಂಗತಯನĺ ತಳದ, ಕಂಡವಗ, ತಮĿ ಮಗ ಕೃಷĵಪĻನನĺ ತಮĿ ಆಳ ಕಲಸĶರ ಜಕಯನĺ
ಹತĶಪĻತĶ ಜನಗಳಡನ ನಟ ರĔಣಗ ಕಳಹಸದರ. ” ಹಣ ಉರಳದರೂ ಚಂತಯಲ್ಲ, ನಟದ ಒಂದ ತಂಡ ಅವರ
ಕೈಸೇರಬರದ. ಬಂದದĸಲ್ಲ ಬರಲ, ನನ ನೇಡಕಳńತĶೇನ.ಇದರಲŃ ನನĺ ಮನ ಮರ ಹೇದರೂ ಹೇಗಲ!” ಎಂಬದರ
ಭೇಷಣ ಆಜİಯೂ ಪŁತಜİಯೂ ಆಗತĶ. ಬಲಷIJನ ಪಂಡನ ಧೂತಥನ ಆಗದ್ದ ಕಲಸĶರ ಜಕ ” ಹಣ ಉರಳಸಲೇಬೇಕ”
ಎಂದ ಅಥಥಮಡಕಂಡ ದೃಢ ಮನಸತ ಮಡ ಹರಟದ್ದನ.

ಅವರಲ್ಲರೂ ನಟ ಕಡದದ್ದ ಸķಳವನĺ ಸೇರತĶದ್ದ ಹಗಯ ನಯಗಳ ಹಂದಯನĺ ಅಟıಸಕಂಡ ಬಂದವ. ಹಂದ
ಗಯದಂದಲ ಆಯಸದಂದಲ ಮಲ್ಲಮಲ್ಲಗ ಓಡತĶತĶ. ಕೃಷĵಪĻನ ತನĺ ಕೈಲದ್ದ ಬಂದಕನಂದ ಒಂದ ಗಂಡ
ಹಡದನ. ಹಂದ ಸತĶ ಬದĸತ. ನಯಗಳ ಅದನĺ ಮತĶ ಅಲಬದವ.

ಕೃಷĵಪĻನಗ ನಯಗಳ ಕನರನವಂದ ಗರತಯತ. ಕಲಸĶರ ಜಕಯ ಸಲಹಯಂತ ಎಲ್ಲರೂ ಸೇರ ಹಂದಯನĺ ಒಂದಡ
ಸಪĻನ ತಂಡಗಳಂದ ಮಚĬದರ. ಅದರ ಮೇಲ ಕಂಬಳ ಹಸಕಂಡ, ಕೈಯಲŃಂದ ದಣĵ ಹಡದಕಂಡ, ಕಲಸĶರ ಜಕ
ಕಳತಕಂಡನ. ನಯಗಳ ಬಳಸರಲ ಪŁಯತĺಪಟıಗ ದಣĵಯನĺ ಬೇಸ ಪŁಹರಸದನ. ಅವಗಳಲ್ಲ ಅಲŃಯ ಸತĶಲ
ಸಳದಡಹತĶದವ. ಪಟıಣĵ ಇತರರಡನ ಅಲŃಗ ಬರಲ, ಟೈಗರ ದರ ಹೇಳವ ರೇತಯಲŃ ಅವನ ಮೈಮೇಲ ಹರ ಹರ
ಬದĸ, ಜಕ ಕತದ್ದ ಕಡಗ ಓಡಹೇಗ ನೇಡ, ” ಇಲŃದ!” ಎನĺವಂತ ಸಚಸ ಬಲವಳńಡಸತĶತĶ.

ಅನಭಶಲಯಗದ್ದ ಪಟıಣĵನಗ ĔಣಮತŁದಲŃ ನಡದ ಸಂಗತಯಲ್ಲ ಗತĶಯತ. ತಮಗ ಕೇಳಸದ್ದ ಈಡ ಕೃಷĵಪĻ

ಹಡದದಗರಬೇಕ. ಹಂದ ಸತĶರಬೇಕ. ಅದನĺ ಅಲŃದ್ದವರ ಅಡಗಸರಬೇಕ. ಏಕಂದರ ಹಂದ ಮಂದ ಹೇಗದ್ದ ಪĔದಲŃ
ನಯಗಳ ಅದನĺ ಹಂಬಲಸದ ಅಲŃಯ ನಲŃತĶರಲಲ್ಲ. ನಯಗಳ ಉದŅೇಗವ ನಡವಳಕಯ ರೇತಯೂ ತನĺ ಊಹಯನĺೇ
ಸಮಥಥಸತĶತĶ. ಅಲŃದ್ದವರ ಮಖಭಂಗಯೂ ಏನೇ ಒಂದ ಗಟıನĺ ಬಟıಕಡಬರದಂಬಂತದ! ಎಲ್ಲರೂ ಮತ ನಲŃಸ
ಮಂದೇನಗವದೇ ಎಂಬ ನರೇĔಣಯಂದ ನಂತದĸರ.

ಇಷıಲ್ಲವ ಗತĶದರೂ ತಳಯದವರಂತ ಪಟıಣĵ ಮಯಥದಗಗ ” ಕೃಷĵಪĻಗೌಡರಗ ನಮಸħರ!.. ಏನ ಷಕರಗ

ಬಂದರೇನ?” ಎಂದ ಕೇಳದನ. ಅವನ ಮಖದಲŃ ಹಸನಗ ಮಗಳ ಬರಯತĶತĶ.

ಕೃಷĵಪĻನ ವನೇದವಗಯ “ನಮಸħರ” ಹೇಳ ಸಮĿತಸದನ. ಅವನ ವಣಯಲŃ ಮದಲಕ ತಂಬತĶ. ಕಲಸĶರ ಜಕಯ
ಕಡ ಒಂದ ಸರ ಫಕħನ ತರಗ ನೇಡ, ಮತĶ ಪಟıಣĵನನĺ ಕರತ “ಎರಡ ಈಡ ಕೇಳತಲŃ ನಮĿ ಕಡಯವರೇ
ಹಡದದĸೇನ?” ಎಂದನ.

“ಹೌದ, ನನೇ ಹಡದದĸ, ಒಂದ ಹಂದಗ, ಇತĶ ಮಖನ ಬಂತಪĻ! ಇತĶಲಗ ಒಂದ ಈಡ ಕೇಳಸĶಲŃ, ಯರ
ಹಡದದĸ?”

“ಒಂದ ಈಡೇನೇ ಕೇಳಸತ ಈ ಕಡ. ಯರ ಹಡದರೇ ಗತĶಲ್ಲ.”

“ನಮĿ ನಯ ಇಲŃ ಅವ?” ಎಂದ ಪಟıಣĵ ಜಕಯ ಕಡ ಸಂಶಯದಂದ ನೇಡದನ.

“ಈಗ ನೇವ ಬರೇಹತĶಗ ಬಂದವಷı!” ಎಂದ ಜಕ ದಣĵ ಬೇಸ ತನĺ ಬಳಗ ಬರತĶದ್ದ ನಯಗಳನĺ ಚದರಸದನ. ಟೈಗರ
ದರ ಚಮĿನಂತ ರೇಷದಂದ ಜಕಯ ಕಡಗ ಬಗಳತ.

ಪಟıಣĵನ ಸೇರಗರರೂ ಸŅಲĻ ಪಚĬದರ. ಯರೂ ಇರವದಲ್ಲ. ನಟಗಳನĺ ಸರಾಗವಗ ಸಗಸಬಡಬಹದಂದ

ಭವಸದ್ದ ಅವರಗ, ಅಷı ಜನರ ಅಲŃದ್ದದĸ ಆಶĬಯಥವಗ ಕಂಡತ. ಅದರಲŃಯೂ ಕಲಸĶರ ಜಕ! ಆ ಪಟಂಗನ ಖೂನ
ಮಡವದಕħ ಹೇಸವದಲ್ಲ! ಇವತĶ ನಟ ಸಗಸವದ ಅಸಧŀ ಎಂದ ಮನದಲŃಯ ನಣಥಯಸದರ.

ಗಂಡಗಂಡಯಲŃ ಪಟıಣĵನೇನ ಕಲಸĶರ ಜಕಗ ಕಡಮಯದವನಲ್ಲ. ಅವನಗ ಮನ, ಮರ, ಹಂಡರ, ಮಕħಳ, ಆಸĶ,
ಭೂಮ ಒಂದ ಇರಲಲ್ಲ ಅವನ ಯವದಕħ ಅಂಜದವನ ಅಲ್ಲ. ಬೇಟಗಳಲŃ ಹಲ ಹಂದಗಳಡನ ಭಯಂಕರ
ಸನĺವೇಶಗಳಲŃ ಸಕħ ಪರಾಗದ್ದನ. ಕಡನಲŃ ರಾತŁ ಹಗಲನĺದ ಹಗಲಮೇಲ ಕೇವ ಹಕಕಂಡ, ಯವಗ ಬೇಕಂದರ ಆವಗ
ಅಲದಡತĶದ್ದನ. ಎಷıೇ ರಾತŁಗಳನĺ ಕಡನಲŃ ನಲದಮೇಲ ನಶĬಂತನಗ ಮಲಗ ಕಳದದ್ದನ. ಭಯವಂಬದ ಅವನರಯದ
ಅನಭವವಗತĶ. ಹಂದಯ ಕೇರಯ ಗಯಗಳ ಅವನ ಮೈಮೇಲ ನಲħೈದಕħಂತ ಹಚĬಗಯ ಇದĸವ. ಕಚĬದ ಸಹಸ
ಧೂತಥತನಗಳಲŃ ” ದೈತŀ” ಸದೃಶŀನಗದ್ದನ. ಆದರ ಕಲಸĶರ ಜಕಯಂತ ಮನ ಮಯಥದಗಳನĺ ಬಟı, ಕಟıಬಳ
ಬಳದವನಗರಲಲ್ಲ. ಜಕ ಮಹ ಕಡಕ, ಕಟಕ, ಅವನ ಕಚĬದಗ ಅಜİನ ಅಸಂಸ್ಕೃತಗಳ ಮಲಧರವಗದ್ದವ. ಅವನಲŃ
ಒಂದ ವಧವದ ” ಹಂದತನ” ವತĶ. ಪಟıಣĵನಲŃದ್ದ ನಯವಗಲ, ಸಂಸ್ಕೃತಯಗಲ, ಗೌರವ ಬದĸಯಗಲ ಸŅಲĻವ
ಇರಲಲ್ಲ. ಹಮĿರದ ಹಗĩಂಬಗಳಂತ ಗಂಟಗಂಟಗ ಮರಡಗದ್ದ ಅವನ ಕಲ ಕೈಗಳ, ಕರಯ ಮೈ, ಸಡಬದĸ
ಕಣಕಣಯಗದ್ದ ಮಖ, ನೇಳವಗ ಪದಪದಯಗ ಮೃಗೇಯವಗದ್ದ ಮೇಸಗಳ, ಮೇಲĸಟಯನĺ ಮೇಟ ಮೇಲದĸ
ಕಣತĶದ್ದ ಉಬĽಹಲŃ, ಕಂಪ ವಸěವನĺ ಸತĶಕಂಡದ್ದ ಕಗĩಲŃನಂತದ್ದ ಬೇಳತಲ, ಕರಾಳವದ ಹಬĽಗಳ, ಕಕಥಶ ದೃಷıಯ
ಮಳńಗಣĵಗಳ. ಚಪĻಟಯಗದ್ದ ಸಂಡಮಗ-ಇವಗಳಲŃ ಒಂದಂದ ಅವನ ಕŁರತ ಭೇಷಣತ ನದಥಕ್ಷಿಣŀಗಳಗ
ಸಕ್ಷಿಯಗದĸವ. ಪರಾಣಗಳ ಕಲವಗದ್ದರ ಅವನನĺ ಹಡಂಬ, ಬಕಸರ, ವರಾಧ ಮದಲದ ರಾĔಸರ ಜತಗ ಸೇರಸ
ಬಡಬಹದಗತĶ. ಮತಂತರದಂದ ಅವನಲŃದ್ದ ರಾĔಸೇಭವ ಒಂದನತ ಪಳಗರಲಲಲ. ಕĝಸĶ ಸಮಜದ ಅಭವದಂದ
ಅದರ ಸಂಯಮ ನಯಮಗಳಗ ಸಕħದ, ಸŅಚĭಂದ ಜೇವನದಂದ ಇಮĿಡ ಕರಾತನಗದ್ದನ. ತೇಥಥಹಳńಯಲŃ ತನĺನĺ ಕĝಸĶ
ಮತಕħ ಸೇರಸದ ಪದŁಯನĺೇ ಕಲ್ಲಲ ಹೇಗದ್ದನಂತ! ಮತಕħ ಸೇರದರ ಹಣ ಕಡತĶೇನಂದ ಸಳńಡ
ಮೇಸಮಡದದಕħಗ! ಹಚĬಗ ಬŁಂದ ಕಡಯಲ ಹಣ ದರಕತĶದ ಎಂದೇ ಅವನ ಕĝಸĶಮತಕħ ಸೇರದ್ದನಂತ! ಆಮೇಲ
ಪದŁಯಂದ ದಡij ಸಕħದರಲ, ಸೇತಮನಯಲŃ ಕಲವ ವಷಥಗಳಂದ ಸೇರಕಂಡದ್ದನ. ಸಂಗಪĻಗೌಡರೂ ತಮĿ ಬಲಕħ
ಅಂಥವನಬĽನ ಇರಬೇಕಂದ ಅವನಗ ಅನĺ ಹಕ ಇಟıಕಂಡದ್ದರ.

ಎರಡ ಮರ ನಯಗಳ ಒಂದಡ ನಲದ ಮೇಲ ದಟıವಗ ಬದĸದ್ದ. ತರಗಲಗಳಲಲŃ ಏನನĺೇ ನಕħತĶದĸದನĺ ಕಂಡ
ಸೇಮನ ಅಲŃಗ ಹೇಗ ನೇಡ ” ಅಯŀಯŀ ಯŀೇ! ಏನ ರಯĶ ಕೇಡಹೇಯತĶ ಕಣ! ಪಟıೇಗೌಡŁೇ, ಹಂದ
ಹಡijಲ್ಲಂಬŁಲŃ, ಇಲŃ ಬಂದ ಕಣ” ಎಂದ ಕಳńರನĺ ಪತĶ ಮಡದ ಸಂಭŁಮದಂದ ಕಗದನ.

ಪಟıಣĵ, ರಂಗಪĻಸಟıರ, ತಮĿ,ಬೈರ ಎಲ್ಲರೂ ನೇಡದರ. ಕೃಷĵಪĻನ ಕಡಯವರ ಮತŁ ಒಬĽರೂ ನಂತಲŃಂದ ಅಲಗಡದ
ತಮĿ ತಮĿಲŃಯ ಒಬĽರ ಕಣĵನĺಬĽರ ನೇಡಕಂಡರ.

“ಕೃಷĵಪĻಗೌಡರೇ, ಇಲŃ ಬನĺ” ಕರದನ ಪಟıಣĵ.

ಕೃಷĵಪĻ ಸŅಲĻವ ಚಲಸದ “ಯಕ?” ಎಂದನ, ಅವನ ಧŅನಯಲŃ ಪŁತಭಟನಯತĶ.

ಸೇರಗರರಗ ರೇಗ “ಯಕ ಅಂದŁ? ಇಲŃ ಬಂದ ಕಣ! ಹಂದ ಹಡĸಲ್ಲ ಅಂತ ಸಳń ಹೇಳದರಾಯĶೇನ? ರಕĶ ಕೇಡ
ಹರದತĶ. ಹಂದ ಬದĸತĶ. ಒದĸಕಂಡತĶ. ಕಣĶದ!” ಎಂದರ.

ಹಂದಮೇಲ ಕಂಬಳ ಹಸಕಂಡ ಕತದ್ದ ಜಕಗ ಆವೇಶವೇರತĶತĶ. ಆದರ ತನ ಕಳತ ಜಗದಂದ ಎದ್ದರ ನಯಗಳ
ಗಟıನĺ ಬಯಲ ಮಡತĶವ ಎಂಬ ಹದರಕಯಂದ ಅಲŃಂದಲೇ ” ಏನŁೇ, ನೇವ ಹೇಳೇದ? ಮನ ಮಯಥದ ಬಟı
ಮತಡĶೇರ! ನಮĿ ಹಂದ ಹಣ ನಮಗŀತಕħ? ಹಚĬಗ ಮ..” ಕಳತದ್ದ ಜಕ ದಡಕħನ ಬಚĬ ಬದĸದĸ ದರ ಹರ ಚಮĿ
ನಂತನ. ಹಠಾತĶಗ ಅವನ ಕಂಬಳಯ ಪೇಠ ಚಲಸತĶ. ಅದರಡಯಲŃದ್ದ ಸಪĻಗಂಬಗಳಲŃ ಸದĸಯತ. ಕಂಬಳ
ಉಸರಳದಕಳńವಂತ ಡಳńಗ ಮೇಲದĸ ಮಂಬರಯತ! ನಯಗಳಲ್ಲ ĔಣಧಥದಲŃ ಅಲŃಗ ನಗĩದವ. ಕಂಬಳ
ಕಳಗರಳತ. ಸಪĻ ತಲಗಯತ. ಗಯದ ಹಂದ ಹರಳಡವದ ಕಣಸಕಂಡತ. ರೇಷದಂದದ್ದ ಟೈಗರಂತ ಅದರ
ಕತĶಗಗಗ ಬಲವಗ ಕಚĬ ಅಲಬತĶತĶ. ಜಕ ಭಯದಂದ ದರ ಓಡದದನĺ ಕಂಡಡನ ಪಟıಣĵನಗ ಗಟı ತಳದ
ಬಂದಕನĺ ಗರ ಮಡದ್ದನ. ಆದರ ಹಂದ ಓಡಹೇಗವಂತರಲಲ್ಲವದ್ದರಂದ ಬಂದಕನĺ ಕಳಗಟı, ಜೇಬನಲŃದ್ದ ದಡij
ಚರಯನĺ ತಡಕ ಹಡದ, ನಯಗಳ ನಡವ ನಗĩ, ಹಂದಯ ಕತĶಗಗ ತವದನ. ಬಸ ರಕĶದ ಬಗĩ ಚಲಕħನ ಹರ ಅವನ
ಕೈ ಕಂಪಯತ!

ಕೃಷĵಪĻನ ಮೈಯದರಕಣಡ ತಸ ಹತĶನಲŃ ನಶĬಲವಯತ. ಪಟıಣĵ ರಕĶಮಯವಗದ್ದ ಚರಯನĺ ನಲದ

ಮೇಲಸದ, ದರ ನಂತ, ನಡಸಯŀತĶದ್ದನ. ನಯಗಳ ಮತŁ ಇನĺ ಪŁಣಯ ಮೇಲದ್ದ ತಮĿ ರೇಷವನĺಲ್ಲ
ತೇರಸಕಳńವದರಲŃ ಮಗĺವಗದ್ದವ. ದರ ಓಡ ಹೇಗದ್ದ ಜಕ, ಹಂದಯ ಮೇಲದ್ದ ತನĺ ಹಕħನĺ ಮತĶ ಸķಪಸಲೇಸಗ
ರಭಸದಂದ ನಗĩಬಂದ, ನಯಗಳನĺ ದಣĵಯಣದ ಚದರಸ, ಪಕħದಲŃ ನಂತನ.

ಸೇರಗರರ “ಏ,ನಯ ಯಕ ಅಟĶೇಯೇ?” ಎಂದ ಕಗದರ.

ಜಕ “ಏನŁೇ! ಏ, ಗೇ” ಅಂತೇರ! ನಮĿ ಹಂಡĶೇಗ ಹೇಳ “ಏ” ಅಂತ.. “ಎಂದವನೇ ತನĺ ಕಡಯವರನĺ ಕರತ” ಬನŁೇ ಇಲŃ.
ಹಂದ ಕಲħಟı ಹರ “ಎಂದ ಭೇಷಣ ಧŅನಯಂದ ಅಪĻಣ ಮಡದನ. ಸೇರಗರರೂ ತಮĿವರಗ ಹಗಯೇ ಅಪĻಣ
ಮಡದರ.

“ಮೈಮೇಲ ಬಂದŁ ಹಣ ಉರಳಸಬಡŁೇನ” ಎಂದ ಜಕ ದಣĵಯನĺ ಭದŁಮಷıಯಂದ ಹಡದ ನಂತನ.

ಅನಹತವಗತĶದ ಎಂದ ಅಳಕ, ಕೃಷĵಪĻ ” ಜಕೇ, ಜಕೇ, ಇಲŃ ಬರೇ” ಎಂದ ಕರದನ.

ಜಕ “ಬಡ ಸŅಮ, ಹಂದ ಹೇಗĽೇಕ. ಇಲĸದŁ ನನĺ ಹಣ ಹೇಗಬೇಕ” ಎಂದವನ ಕೃಷĵಪĻನ ಕಡಗ ತರಗ ಕಡ ನೇಡಲಲ್ಲ.
ಟೈಗರ ದರ ನಂತ ಜಕಯನĺ ರೇಷದೃಷıಯಂದ ನೇಡತĶತĶ. ಸೇರಗರರೇನೇ ಅಪĻಣ ಮಡದರ. ಆದರ ಜಕಯ
ದಣĵಗ ಹದರ ಯರೂ ಮಂದವರಯಲಲ್ಲ.

ಬಡಗಳń ಡಳń ಹಟıಯ ಸೇಮನ ಮತŁ ಮಂದ ಸಗದನ. ಅವನ ಮಂದವರದದ ಮಂಸಲೇಭದಂದಲೇ
ಹರತ ಧೈಯಥದಂದಲ ಅಲ್ಲ, ಶಕĶಯಂದಲ ಅಲ್ಲ, ಅವರಡರಲŃ ಅಲŃದ್ದವರಲ್ಲರೂ ಅವನಗಂತ ಮೇಲಗದ್ದರ.

ಬರತĶದ್ದ ಸೇಮನನĺ ಕಂಡ ಜಕ “ಬೇಡ, ದರ ಹೇಗ!” ಎಂದ ಗಜಥಸದನ.

ಸೇಮನ ಲಕ್ಷಿಸಲಲ್ಲ. ಅವನ ಮನಸತನಲŃ ಜಕ ಹದರಸತĶನಯ ಹರತ ಇಷı ಜನರ ಮಧŀ ನಜವಗಯೂ ತನĺನĺ
ಹಡಯವದಲ್ಲ ಎಂದ ಊಹಸದ್ದನ.

ಆದರ ಊಹ ತಪĻಯತ. ಜಕ ದಣĵಯನĺ ಬಲವಗ ಬೇಸದನ. ಸೇಮನ ಮೈಗ ಬೇಳವ ಪಟıನĺ ನವರಸಲ ಕೈ
ಎತĶದನ. ಪಟı ಎಡಗೈಗ ತಗಲ “ಅಯŀೇ, ಸತĶೇ!” ಎಂದ ಅರಚಕಂಡ ಕಸದಬದ್ದನ.

ಸರಗರರ ಕŁೇಧದಂದಲ ಭಯದಂದಲ ಗಟıಯಗ “ಹಡ! ಟೈಗರ್! ಹಡ!” ಎಂದ ಕಗದನ.

ಸೇಮನ ಬದĸಡನಯ ಪಟıಣĵ ಕೃಷĵಪĻ ಎಲ್ಲರೂ “ಜಕೇ! ಜಕೇ!” ಎಂದ ಗದರಸತĶ ಅವನದ್ದಲŃಗ ಬರತĶದ್ದರ.

ಸೇರಗರರ “ಹಡ! ಟೈಗರ್! ಹಡ!” ಎಂದ ಕಗದಡನಯ, ಮದಲನಂದಲ ಜಕಯ ಮೇಲ ರೇಷವಟıದ್ದ ಆ ದಡij
ಜತಯನಯ ಬಣದಂತ ಚಮĿ ಜಕಯ ಮೇಲ ನಗĩತ. ಅವನ ಸŅಲĻ ಹಂದಕħ ಹರನಂತ. ದಣĵಯನĺ ಬಲವಗ ಬೇಸ,
ಅದರ ತಲಗ ಹಡದನ. ನಯ ಕಗಕಳńತĶ ಕಳಗ ಬತĶ.

“ಕಂದŀೇನೇ ನಯೇನ!” ಎಂದ ಪಟıಣĵ ದಃಖೇದŅೇಗದ ಧŅನಯಂದ ಕಗ, ಓಡ, ಕಳಗ ಬದĸದ್ದ ನಯಯ ಬಳ ಕಳತ
ಬಗದನ.

ಕೃಷĵಪĻ “ನನಗೇನ ಪತĶ ಕದರದಯೇನೇ?” ಎಂದ ಗದರಸತĶ ಜಕಯ ಕೈಯಂದ ದಣĵ ಕಸಕಂಡನ.
ಟೈಗರ್ ನಶĬಲವಗತĶ. ತಲಗ ಬದ್ದ ಪಟıನಂದ ಬರಡ ಬರದ ಬಳಯ ರೇಷĿೇಯಂತದ್ದ ಅದರ ನಣĩದಲ ನತĶರನಂದ
ತಯĸ ಕಂಪಗತĶ. ಮಗ ಬಯಗಳಲŃಯೂ ರಕĶ ಹರಟತĶ. ಜೇವವರವ ಸಚನ ಒಂದನತ ಇರಲ‌ಲ್ಲ. ತರದ
ಗಜಗಣĵಗಳ ಪಟıಣĵನ ಕರಳನಲŃ ಉರ ಹತĶಸತĶದĸವ. ಅವನ ಅದರ ಮೈ ಸವರದನ. “ತೇಪ” ಯಂದ ಗಳ
ಬೇಸದನ. “ಟೈಗರ್! ಟೈಗರ್!” ಎಂದ ಕರದನ “ಬೈರಾ! ಬೈರಾ!” ನೇರ ತಗಂಡಬರೇ” ಎಂದ ಅಳದನಯಂದ
ಹೇಳದನ. ಬೈರ ಓಡದನ.

ಸೇರಗರರೂ ಕೃಷĵಪĻನ ಸೇಮನನĺ ಎತĶ ಕರಸ, ಅವನ ಕೈಗ ಬಟı ಸತĶತĶದ್ದರ. ಉಳದವರಲŃ ಕಲವರ ಪಟıಣĵನ
ಸತĶಲ, ಮತĶ ಕಲವರ ಸೇಮನ ಸತĶಲ, ಗಂಪಕಟıಕಂಡ ಮೌನವಗದ್ದರ. ಜಕ ಮತಡದ ದರ ಹೇಗ
ನಂತದ್ದನ. ಅವನಲŃ ಸŅಲĻ ವವೇಕೇದಯವದಂತತĶ. ರೇಷವೇಶಗಳಗ ಬದಲಗ ಅವಮನ ಪಶĬತĶಪಗಳ
ಮಳದೇರದĸವ. ಹಡಬಚĬದ್ದ ಅವನ ಮೃಗೇಯ ಧೈಯಥ ಹಡಮಚĬ ಅಧೇರವಗತĶ.

ಧೈಯಥಗಳಲŃ ಎರಡ ವಧಗಳವ. ಒಂದನಯದ ಮೃಗೇಯ ಮತĶ ತಮಸ. ಎರಡನಯದ ದೈವಕ ಮತĶ ಸತŅಕ. ತಮಸ
ಧೈಯಥ ರಾಗಮಲವದದ. Ĕಣಕ ಉದŁೇಕಗಳಂದ ಉದĸಪನವದದ, ಅವವೇಕವದದ. ಸತŅೇಕ ಧೈಯಥ
ನೇತಮಲವದದ. ಮದಲನಯದ ಹಲŃಬಂಕಯಂತ. ಎರಡನಯದ ಕಲŃದ್ದಲ ಬಂಕಯಂತ. ಮೃಗೇಯಧೈಯಥ
ದೇಹಬಲದ ಮೇಲ ನಂತದ. ದೈವಕಧೈಯಥ ಆತĿಬಲದ ಮೇಲ ನಂತದ, ಮೃಗೇಯಧೈಯಥ ತನಗಂತಲ ಬಲವತĶರವದ
ಪŁತಭಟನಯಂದ ಕಗĩಹೇಗತĶದ. ಸತĶ್ವಿಕ ಧೈಯಥ ಕಷı ಸಂಕಟ, ಪŁತಭಟನಯಂದ ಮತĶನತ ಹಗĩ ಉಜŅಲವಗತĶದ.
ಮದಲನಯದಕħ ಮರಣಭಯವದ, ಎರಡನಯದಕħ ಅದಲ್ಲ ಮದಲನಯದ ಕೇಡಯಗರವ ಮರವೇಷದ ಹೇಡತನ.
ಎರಡನಯದ ಶಲಬಗೇರವ ಯೇಸಕŁಸĶನ ಅಪರ ಸಮಥŀಥ, ತಮಸಧೈಯಥ ಉದŁೇಕ ಕನಗಂಡಡನಯ ತಲ
ಬಗತĶದ. ಆದ್ದರಂದಲ ಜಕ ಮಕನಯಯನĺ ಕಲಗೈದ ತನĺವರಂದಲ ತರಸ್ಕೃತನಗ ದರ ನಂತದĸ.

ಬೈರನ ಒಂದ ದಡij ಎಲಯಲŃ ಸರವನಂದ ನೇರ ತಂದ ಪಟıಣĵನ ಹೇಳಕಯಂರತ ನಯಯ ತಲಮೇಲ ಸŅಲĻನೇರ
ಹಕದನ. ಅದರ ಬಯಗಷı ನೇರ ಹಕಬೇಕಂದ ಪಟıಣĵನ ಪŁಯತĺಪಟıನ. ಆದರ ಬಯ ತರಯಲಲ್ಲ. ಅವನಗದ್ದ
ದರದಸಯೂ ಸಡದಡದ, ನಯ ಬದಕತĶದಯೇ ಸಯತĶದಯೇ ಎಂಬ ಸಂದೇಹ ಜನŀವಗದ್ದ ಉದŅೇಗ ಕನ
ಮಟı, ರೇಷ ಹಗಯಡತ. ಭೇಷಣನದನ.

ಬೇಟಗರನಗ ನಯಗಳಂದರ ಪŁಣ. ಅದರಲŃಯೂ ಚನĺಗ ಷಕರ ಮಡವ ನಯಗಳನĺ ಬಂಧುಮಮತಯಂದ

ಕಣತĶನ. ಅವಗಳಗ ತನĺಂತಯ ವŀಕĶತŅವದ ಎಂಬವದರಲŃ ಅವನಗ ಸŅಲĻ ಮತŁವ ಸಂದೇಹವರವದಲ್ಲ.
ನಯಗಳಗಗವ ಅಪಯವ ತನĺ ಅಂಗಗಳಗದ ಅಪಯದಂತ. ಶವಜ ತನಗ ಬಲಗೈಯಂತದĸ ಪŁೇತಪತŁನಗದ್ದ
ತನಜಯ ಮರಣವತಥಯನĺ ಕೇಳದಗ ಎಷı ಶೇಕಪಟıನ ಅಷıೇ ಶೇಕವಗತĶದ, ಬೇಟಗರನಗ ತನĺ ನಚĬನ
ನಯಯ ಸವನಂದ!

ಟೈಗರ್ ಮೃರಪಟıದ ನಶĬಯವದಡನಯ ಪಟıಣĵ ರೇಷ ಭೇಷಣನಗ, ಮಯŀ ತೇರಸಕಳńವ ಛಲದಂದ ಮೇಲದ್ದನ.
ಹನ ತಂಬದ್ದ ಅವನ ನೇತŁಗಳ ವಸļರತವಗ ಆರಕĶವದವ. ಕŁೇಧವೇಗದಂದ ತಟಗಳ ಕಂಪಸದವ. ಮಖ
ಕರಾಳಕಕಥಶವಯತ. ನರಗಳ ಮಂಸಖಂಡಗಳ ಬಗದ ದೃಢನಶĬಯತ ಮಖದ ರೇಖ ರೇಖಗಳಲŃಯೂ
ಪŁಸļಟವಗತĶ. ಹಂದಯ ರಕĶದಂದ ಮದಲೇ ಕಂಪಗದ್ದ ಅವನ ಕೈ ಮೈಗಳ ಅವನ ಸķತಯĺನĺ ದŅಗಣತ ರೌದŁವನĺಗ
ಮಡದವ. ಅಲŃದ್ದವರಲ್ಲರೂ ಮಂದೇನೇ ಅನಹತವಗವದದಂದ ಆಶಂಕಯಂದ ಭೇತರಾದರ.

ಪಟıಣĵ ” ಎಲŃ ಆ ಸಳೇಮಗ?” ಎಂದ ಕಗ ಹಂತರಗ ನೇಡದನ. ಸಟıನಂದ ಅವನ ಮಗ ಬಸಗಡತĶತĶ.

ನಡಸಯŃಗಳಂದ ಎದ ಉಬĽಯಬĽ ಬೇಳತĶತĶ.

ಸೇರಗರರ” ಸŅಲĻ ತಳನ, ಪಟıೇಗೌಡŁ!” ಬೇಡವ ದನಯಂದ ಹೇಳದರ.

“ಬಡŁ! ನನಗ ಹಂಡŁಲ್ಲ. ಮಕħಳಲ್ಲ. ಅವನĺ ಗಂಡನಲŃ ಹಡದ.. ಗಲŃದŁ ಆಗŃ” ಎಂದ ಪಟıಣĵ ಬಂದಕ ಬಟıದ್ದಲŃಗ
ನಗĩದನ.
“ತಳನ, ಪಟıಗೌಡŁೇ!.. ಎ” ಸŅಲĻತಳ,ಪಟıಣĵ!.” ಬೇಡ, ಬೇಡ, ನಮĿ ದಮĿಯŀ.” ” ತಮĿ, ಕೇವ ತಗಂಡ
ಹೇಗೇ!.” ಎಂದ ಅನೇಕ ಉದŅೇಗದ ಭಯದ ವಣಗಳ ಸತĶಲ ಕೇಳಸದವ.

ಪಟıಣĵ ತನ ಇಟıದ್ದಲŃ ಬಂದಕನĺ ಕಣದ ಇನĺಷı ಕŁೇಧಂಧನಗ ” ಕೇವ ಕಡĶೇರೇ ಇಲŃೇ!” ಎಂದ ಗಜಥಸ
ಅಲŃದ್ದವರ ಕಡ ಕಂಗಣĵಗ ನೇಡದನ. ಕೇವ ಯರ ಬಳಯೂ ಇರಲಲ್ಲ ಹಳ ಪೈಕದ ತಮĿ ಅದನĺ ತಗದಕಂಡ ದರ
ದರ ಹೇಗತĶದ್ದನ. ಪಟıಣĵ” ನಲĶೇಯೇ ಇಲŃ?” ಎಂದ ಹಚĬ ಹಡದವನಂತ ಆಭಥಟಸ ಅವನ ಕಡಗ ನಗĩದನ.
ತಮĿ ಭಯಗŁಸĶನಗ ಗಂಬಯಂತ ನಂತಬಟıನ. ನಮಷಧಥದಲŃಯ ಬಂದಕ ಪಟıಣĵನ ಕೈಲತĶ.

“ಓಡೇ, ಜಕ!” . ಜಕಣĵ, ಓಡ” ” ಅಯŀೇ ಅಯŀೇ, ಬŀಡ ಬŀಡದಮĿಯŀ ಬಡ” ಎಂದ ಎಲ್ಲರೂ ಆತಥನದ
ಮಡತಡಗದರ. ಜಕ ಮತŁ ನಂತಲŃಂದ ಅಲಗಡಲಲ್ಲ. ಪಟıಣĵ ಬಂದಕನĺ ತಡಕ ಹಡದ. ಜಖಿ ನಂತದ್ದ ದಕħಗ
ತರಗಸದಡನಯ ಸೇರಗರರೂ ಕೃಷĵಪĻನ” ಬೇಡ! ಬೇಡ!” ಎಂದ ಕಗದರ ಅವನನĺ ಬಲವಗ ಮತĶದರ.

“ನನĺ ಕಂದ ಮಂದ ಹೇಗಬೇಕ ನೇವ” ಎಂದ ಸೇರಗರರ ಕೇವಯನĺ ಭದŁಮಷıಯಂದ ಹಡದರ. ಅದರ ನಳಗ
ಅವರ ಎದಗ ತಗತĶ. ಜನಗಳ ಬಬĽ, ನಯಗಳ ಕಗನಂದ ಕಡಲ್ಲ ಕವಡಗತĶ.

ಬಡಸಕಳńಲ ಮಡದ ಪŁಯತĺ ವಫಲವಗ, ಪಟıಣĵ ಮಷıಯನĺ ಸಡಲಸ ಕೇವಯನĺ ಸೇರಗರ ಕೈಯಲŃಯ ಬಟı.
ಮತĶ ನಯಯ ಬಳ ಹೇಗ ಕಳತ. ಬಕħ ಬಕħ ಅಳತಡಗದನ. ರೇಷವಲ್ಲ ರೇದನವಯತ. ಜಕಯ ನತĶರಗ ಬದಲಗ
ತನĺ ಕಣĵೇರನĺೇ ನಯಯ ಮೇಲ ಸರದನ. ಕಡಲ್ಲ ಮಳ ಬಂದ ಬಟıಂತ ನೇರವಗತĶ.

ಸŅಲĻ ಹತĶದ ಮೇಲ ದೈನŀತ ಸಚಕವದ ದಃಖಧŅನಯಂದ ಪಟıಣĵ ” ಬೈರಾ ಇಲŃಬರೇ” ಎಂದನ. ಬೈರ ಬಳಗ ಬರಲ
ಟೈಗರನ ಶವವನĺ ನದೇಥಶಸ ” ಹತĶಕೇ” ಎಂದನ. ಬೈರ ನಯಯನĺತĶ ಬನĺನ ಮೇಲ ಹಕಕಂಡ ಹಂದ ಅನೇಖ ಸರ
ಸತĶ ಕರಗಳನĺ ಹಗಯ ಹತĶದ್ದ ಅವನಗ ಅದಂದ ಶŁಮವಗರಲಲ್ಲ.

ಪಟıಣĵ ಕಣĵರಸಕಳńತĶ ಮೇಲದĸ, ಸೇರಗರರ ಬಳಗ ಬಂದ ಅತŀಂತವದ ಶಂತ ನಮŁವಣಯಂದ ಮೃದವಗ” ಕೇವ
ಕಡ, ಸೇರಗರ‌್ರೇ” ಎಂದ ಕೈ ನೇಡದನ. ಹಂದ ರೇಷಮತಥಯಗದ್ದವನ ಈಗ ದಃಖ ಮತಥಯಗದ್ದನ. ಆದರೂ
ಸೇರಗರರಗ ಕೇವಯನĺ ನೇಡಲ ಧೈಯಥ ಬರದ” ನನೇ ತರತĶೇನ” ಎಂದರ.

“ಕೇಡ, ಆ ಪಪೇನ ನನŀಕ ಕಲ್ಲಲ. ಬದಕ ಹಳಗಲ” ಎಂದನ. ಸೇರಗರರ ಬಂದಕನĺ ಕೈಗ ನೇಡಲ ಅದರ
ನಳಗಯನĺ ಬಚĬ ನೇಡದನ. ತೇಟಗಳರಲಲ್ಲ.

“ತೇಟ ಎಲŃ? ಕಡ”.

“ಇಲ್ಲ. ನ ತಗೇಲಲ್ಲ.”

ತಮĿ ಹಂದನಂದ “ನನಗŃ ತಗĸಟħಂಡದĸ! ಹಡೇರ” ಎಂದ ಎರಡ ಕಂಬಣĵದ ತೇಟಗಳನĺ ನೇಡದನ. ಪಟıಣĵ
ಅವಗಳನĺ ನಳಗಗ ಹಕದ, ಜೇಬಗ ಹಕಕಂಡ, ನಯಯ ಹಣವನĺ ಹತĶ ನಂತದ್ದ ಬೈರನಗ ತಲಯಲ್ಲಡಸ ಹರಡಲ
ಸನĺ ಮಡ, ಬಂದಕನĺ ಹಗಲ ಮೇಲಟıಕಮಡ ಹರಟನ. ನಯಗಳಲ್ಲ ಮೌನವಗ ಅವನ ಹಂದ ನಡದವ. ಬೈರನ
ಹಜĮಯಟıಂತಲ್ಲ ಅವನ ಬನĺಗಡ ಜೇಲ ಬದĸದ್ದ ಟೈಗರನ ತಲ ತಗಡತĶತĶ. ಕಲವ ನಯಗಳ ಆಗಗ ಅದರಕಡ
ಬರಗಗ ನೇಡತĶದĸವ. ಟೈಗರೂ ಹಂದ ಅನೇಕ ಸರ ಬೈರನ ಹಗಯೇ ಹತĶದ್ದ ಕಡಪŁಣಗಳ ಹಣವನĺ ಹಗಯೇ
ನೇಡತĶ. ಆದರ ನೇಟದಲŃ ದಗŅಜಯದ ಸಚನಯರತĶತĶ.

ಅಪರಾಹĵವಗದ್ದರೂ ಆ ದಟıವದ ಕಡನಲŃ ತಂಪನಳಲ ಅĔತವಗತĶ. ಎಲŃಯದರೂ ಒಂದಂದಡ ಮತŁ ಬಸಲ

ಚಲŃದĸತ. ಸೇರಗರರೂ ಕೃಷĵಪĻನ ಮತĶಳದವರಲ್ಲರೂ ಮತಡದ ನಂತ ನೇಡದರ. ಹಗಲಮೇಲ ಬಂದಕ ಹತĶದ್ದ
ಪಟıಣĵ ಮಂದ, ನಯಯ ಬಳಯ ಹಣವನĺ ಬೈರ ಹಂದ, ಅವರ ಸತĶಲ ಸಣĵ ದಡij ನಯಗಳ ಚಲಸತವ ಮಂದ!
ಅದಂದ ಭವŀವದ ಶĿಶನ ಮರವಣಗಯಂತತĶ. ಅದೇ ಶೇಕ, ಅದೇ ಮೌನ, ಅದೇ ಗಭೇಯಥ! ಆದರ
ಮೃತŀಸಚಕವದ ಶೇಕವದŀಗಳರಲಲ್ಲ. ಅದನĺ ನೇಡ ಜಕಯ ಮನಸತ ಕಡ ವಕ್ಷಿಬĸವಗತĶ. ಅವನ ಕಂಡದ್ದ ತನĺ
ಜತಯವರ ಶĿಶನಯತŁ ಅದಕħಂತಲ ಹಚĬೇನ ಶೇಕಪಣಥವಗ ಭವŀತರವಗರಲಲ್ಲ.

ತಸ ಹತĶನಲŃ ಪಟıಣĵನ ಬೈರನ ನಯಗಳ ಹಳವನ ಮಧŀ ಕಣĿರಯದರ, ಬಣಗಳಂತ ಹರಬಂದ ನರಾರ
ಗಳಗಳ ಒಂದ ಹಸರಹಂಡ ಕಡನ ನೇರವತಯನĺ ĔಣಮತŁ ಗನಮಯವನĺಗ ಮಡ ಹದಹೇಯತ.

ಕೈಗ ಬಟı ಕಟıಕಂಡ ಕಳತದ್ದ ಸೇಮನ ಹಂಬಲಕಯಂದ ನೇಡತĶದ್ದನ. ಸತĶ ಹಂದಯ ಕಡಗ!
 ಮಯಗತಥ ಗಂಗ
ಸಬĽಮĿ ಕನರಗ ಬಂದ ಹಸದರಲŃ. ಒಂದ ದನ ಕರಜಗಲಯಲŃ ಒಬĽ ಹಂಗಸ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ತಲ ಬಚತĶದĸದನĺ
ಕಂಡಳ. ಉಡಗಯಂದಲ ಮಖಲĔಣದಂದಲ ಆ ಹಂಗಸ ದಕ್ಷಿಣ ಕನĺಡ ಜಲŃಯವಳಂದ ಆಕಗ ಗತĶಯತ. ಅವಳ
ತರಬ ಹಕಕಂಡ ಹ ಮಡದದ್ದಳ. ಕವಯಲŃ ಬಂಡೇಲ. ಮಗನಲŃ ಮಗತ ಕೈಯಲŃ ಹಬಳ ಎಲŃ ಇದ್ದವ. ತನĺ
ಗಂಡನ ಪರಕೇಯಳಬĽಳಂದ ತಲ ಬಚಸಕಳńತĶದ್ದರ ಮಡij ಪŁಕೃತಯ ಅವಳಲŃ ಮತĶಮದಲ ಮತತಯಥ ಜನಸಲಲ್ಲ.
ಅದಕħ ಬದಲಗ ಕತಹಲವಂಟಯತ.

ಕಲದನಗಳಲŃ ಗಂಗ ಪರಚತಯದಳ. ಸಬĽಮĿನಗ ಗಂಗ ತನ ಕಂಡ ಇತರ ಸěೇಯರಗಂತಲ ಸŅಲĻ ಭನĺವಗ ತೇರದಳ.
ಅದಕħ ಕರಣವೇನಂಬದ ಆಕಗ ಹಳಯಲಲ್ಲ. ಗಂಗ ಗಂಡಸರಡನ ಸěೇಸಹಜವದ ಭೇರತŅ ಲಜĮಗಳನĺಳದ ಹಚĬ
ಸŅತಂತŁ‌್ಯದಂದ ವತಥಸವಳ. ಮತ ಕತಯಲŃಯೂ ಆಚರ ವೈಯರದಂದಲ ನಡಯವಳ. ಗಂಡಸರ ಕಡ
ಅವಳಡನ ಇತರ ಹಂಗಸರಡನ ನಡದಂತ ನಡದಕಳńದ ಹಚĬ ಸಲಗಯಂದಲ ನಣಲ್ಲದಯೂ ವŀವಹರಸವರ.
ಇದನĺಲ್ಲ ನೇಡ ಸಬĽಮĿನಗ ಗಂಗಯ ಪರವಗ ಪŁಶಂಸಯಂಟಗ ಅವಳಡನ ಇತರ ಯರಗ ಹೇಳದ ಸಖದಃಖಗಳನĺ
ಹೇಳವಳ. ಕಷı ಸಂಕಟಗಳಲŃ ಬದĸವದ ಕೇಳವಳ.

ಗಂಗಯ ಮನಸತ ಮತŁ ಬೇರಯಗತĶ. ಸಬĽಮĿನ ದಸಯಂದ ಅವಳಗ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಪŁಣಯವ ಬರಬರತĶ
ಇಳಮಖಳವಗ ಕಡಗ ತಪĻತಡಗತĶ. ಆದಕರಣ ಸಬĽಮĿನಡನ ಮೇಲಮೇಲ ಸಲಗ ಸĺೇಹಗಳಂದ ನಡಯತĶದ್ದರೂ
ಒಳಗಳಗ ಅವಳದ ಕದಯತಡಗತĶ. ಅದ ಅಲ್ಲದ ಸಬĽಮĿ ಎಷıೇ ಅಸಂಸ್ಕೃತಯಗದ್ದರೂ ಆಕಯಲŃದ್ದ ಗŁಮŀಸಹಜವದ
ಮಗĹತ ಪರಶದĹತಗಳನĺ ನೇಡ ಕರಬದಳ. ಕಟıವರಗ ನಟıಗರವವರನĺ ತಮĿಂತ ಮಡಕಳńವ ಚಪಲತಯಗತĶದ.
ಸಬĽಮĿ ಆ ವಚರದಲŃ ಎಷı ಮಖಥಳಗದ್ದಳಂದರ ಗಂಗಯ ದಷıಸಚನಗಳನĺ ತಳದಕಳńಲ ಕಡ
ಸಮಥಥಳಗರಲಲ್ಲ. ಅಂತ ಗಂಗ ತನಗ ಪರಸತĶ ದರತಗಲಲಗಲ ಮನಗ ಬಂದ ಸಬĽಮĿನಡನ ಮತಡವಳ,
ಸಬĽಮĿನ ಆಗಗ ಗಂಗಯ ಬಡರಕħ ಹೇಗ ಅವಳತĶ ತಂಬಲ ಹಕಕಳńವಳ. ಕಳń ಕಡಯವಳ. ಹೇಗ
ಅಸಂಸ್ಕೃತಯ ಕಸಂಸ್ಕೃತಯ ಬಲಗ ಮಲ್ಲಮಲ್ಲನ ತನಗರಯದಂತಯೇ ಬೇಳತĶತĶ.

ನಗಮĿನವರ ಕಲವ ಸರ ಎಚĬರಕ ಹೇಳದರೂ ಸಬĽಮĿ ಹಟıಕಚĬಗೇ ಹೇಳತĶರಂದ ಊಹಸ, ಅದನĺ ಲĔಕħ ತರಲಲ್ಲ.
ಅದ ಅಲ್ಲದ ಗಂಗ ರಚಯಗ ಮತಡತĶದĸದರಂದಲ ರಚಯದ ಮಧŀವನĺ ನೇಡತĶದĸದರಂದಲ ಆ
ಪŁಲೇಭನದಂದಲ ಸಬĽಮĿ ತಪĻಸಕಳńಲಗಲಲ್ಲ. ಗಂಗಯ ಬಡರಕħ ಹೇಗ ಮತಕತಯಡ ಬೇಜರ
ಪರಹರಸಕಂಡ ಬರವದರಲŃ ಆಕಯ ಗŁಮŀಬದĸಗ ಯವ ದೇಷವ ತೇರಲಲ್ಲ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಈ ವಷಯ
ಗತĶದರೂ ಗಂಗ ದಕ್ಷಿಣŀಕħಗ ಸಮĿನದ್ದರ. ಆದರೂ ಅವರ ಹೃದಯಂತರಾಳದಲŃ ಕಳವಳವಲ್ಲದರಲಲ್ಲ.

ಸಬĽಮĿ ಅನೇಕ ಸರ ಗಂಗಯ ಊರ ಮನ ನಂಟರಷıರಗಳನĺ ಕರತ ಪŁಶĺಮಡದ್ದಳ. ಆದರ ಮದವ ವಚರ

ಬಂದಗಲಲ್ಲ ಗಟıನĺ ಮರಮಡ ತನĺ ಗಂಡನ ಊರನಲŃದĸರ ಎಂದ ಹೇಳತĶದ್ದಳ. ಸಬĽಮĿನ ಸķಲಮತಗ ಸĔĿ
ಪŁಶĺಗಳನĺ ಕೇಳ ಗಟıನĺ ಬಯಲಗಳಯವ ಶಕĶಯೂ ಇರಲಲ್ಲ.

ಆ ದನ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ನಗಮĿ ಪಟıಮĿ ಎಲ್ಲರೂ ಮತಳńಗ ಹೇಗದĸದರಂಲ ಪಟıಣĵ ಮದಲದವರ ನಟ

ಸಗಸಲ ಮನಗಲಸದವರಲ್ಲದ ಕನರನಲŃ ಯರೂ ಇರಲಲ್ಲ. ವರಾಮವಗದ್ದ ಗಂಗ ಮಧŀಹĺ ಬಂದಳ. ಸಬĽಮĿಗ
ಪರಮನಂದವಯತ. ತನ ಕದĸ ತಯರಮಡದ್ದ ಹಂಡವನĺ ಸŅರಲ ಮೇನನĺ ಕಟı ಗಂಗಗ ಅತಥ ಸತħರ
ಮಡದಳ.ಇಬĽರೂ ಹತĶಲಕಡಯ ಬಗಲಲŃ ಚಕħಂದದಂದ ಮತಡತĶ, ಎಲಯಡಕಯ ಬಟıಯನĺ ನಡವ
ಇಟıಕಂಡ ತಂಬಲವನĺ ಸವಯತĶ ಕಳತರ.

ಮಡನ ನಳಲ ಪವಥದ ಕಡಗ ಓರಯಗ ಅಂಗಳದಲŃ ಬದĸತĶ. ಅಂಗಳದ ಒಂದ ಮಲಯಲŃ ಬಸಲ ಬದĸಡ. ಗರಸಯಲŃ
ಮಜĮಗ ಮಣಸನಕಯ ಹರಡತĶ. ಮಖ ಬಯ ತಳದ ತಳದ ನೇರ ದಪĻಗಟı ಕಪĻಕಸರಾಗದ್ದ ಮತĶಂದ
ಮಲಯಲŃ ಹೇಂಟಯಂದ ತನĺ ಹತĶಪĻತĶ ಹಮರಗಳಡನ ಕದರ ಕದರ ಹಳಹಪĻಟಗಳನĺ ಹಡಕತĶತĶ. ಮಗĸ
ಕೇಮಲ ಶಭŁ ಸಜೇವ ಕಟĿಲಗಳಂತ ಆಗತನ ಹಟı ಬಂದದ್ದ ನಣĵನ ತಪĻಳದಂದ ಸಮನೇಹರವಗದ್ದ ಆ ಹಮರಗಳ
ಚೇ ಪೇ ಚೇ ಪೇ ದನಗೈಯತĶ ತಯಯ ಸತĶಲ ಏನೇ ಮಹಕಯಥದಲŃ ತಡಗರವಂತ ತರಗತĶದĸವ. ನಸಕಂಬಣĵದ
ಮವತĶ ನಲŅತĶ ಮರಕಗಳ ಕಗĩಸರನಲŃ ಅದĸಯದĸ ಅಸಹŀವಗದĸವ.

ಸಬĽಮĿ ಗಂಗಯರ ಅನೇಕ ವಚರಗಳನĺ ಕರತ ಮತನಡದರ. ಗಂಗ ಹಂದನ ದನ ನಡದ ಕಥಯ ಪವೇಥತĶರಗಳನĺ
ಕೇಳ ತಳದಳ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ನಗಮĿ ಮದಲದವರ ಮತĶಳńಗ ಹೇದದಕħ ಕರಣ ಗತĶದ್ದರೂ ಮತĶ ಮತĶ ಕೇಳ
ಸಬĽಮĿನ ಮನಸತನĺ ಕರಳಸದಳ.

“ಎಷıದರೂ ಮರನ ಹಂಡĶ! ಅದಕħೇ ಸಕħಪಟı ಹಡೇತರ.”

“ಅವರ ಕೈ ಕಸದಬೇಳಕ. ಎಲ್ಲ ಆ ನಗ ಇದĸಳಲŃ. ಆ ಹಳಮಂಡ, ಅವಳ ದಸಯಂದ ” ಎಂದ ನಗಮĿನವರನĺ

ಬೈದಳ.

“ನಮĿ ಗಂಡಗ ಹೇಳ. ಅವರನĺ ಬೇರ ಹಕ ಅಂತ.”

“ಹೇಳĸೇ ಅವಳದŁ ನನ ಈ ಮನೇಲ ಇರಾದಲ್ಲ ಅಂತ.”

“ಏನ ಹೇಳದರ ಅದಕħ?”

“ಹವಯŀ ರಜಕħ ಬಲಥ ನೇಡನ ಅಂತ ಹೇಳĶದರ.”

“ಹವೇಗೌಡŁ ಬಹಳ ಒಳńೇರ ಕಣŁೇ. ನೇವ ಅವರನĺ ನೇಡಲಲ್ಲ ಅಂತ ಕಣĶದ?”

“ನೇಡದĸ.ನನĺ. ಮದಲ ಕೇಳĸಗ ಅವರಗೇ ಕೇಳದĸ ಅಂತ ಮಡದĸ.”

“ಅಯŀೇ! ಆ ಪಣŀ ನಮಗಲŃ ಬಂತ?” ಗಂಗ ವŀಂಗŀವಗ ಸಬĽಮĿನ ಕಡ ನೇಡದಳ. ಆದರ ಸಬĽಮĿ ಇಂಗತವನĺ
ತೃಣಮತŁವದರೂ ಗŁಹಸಲರದ, ಅಂಗಳದಲŃದ್ದ ಹಮರಗಳ ಕಡ ನೇಡತĶದ್ದಳ. ಗಂಗ ಅದವರಗ ಹೇಳದ ಗಟıಗಟıದ್ದ
ತನĺ ಜೇವನಕಥಯಂದ ಸಬĽಮĿನ ಮಡijತನವನĺ ಭೇದಸಬೇಕಂದ ಹವಣಸದಳ.

“ಅವರನĺೇ ಮದವಯಗĶೇನ ಅಂತ ಮಡದŁೇನ ನೇವ?” ಆ ಪŁಶĺ ಕಹಕಗಭಥತವಗತĶ.

“ಹೌದ. ಆದŁ ಅವರ ಮದವೇನೇ ಆಗೇದಲ್ಲ ಅಂತ ಹೇಳĶದŁಂತ”

“ಗಂಡಸŁೇಲŃ ಹಂಗೇನ ಮದಲ. ಆಮೇಲ” ಗಂಗ ಏನನĺೇ ಅಶŃೇಲವಗ ಪಸಮತನಲŃ ಹೇಳದಳ. ಸಬĽಮĿ ನಚಕಂಡ
ನಕħಳ. ಗಂಗಯೂ ನಕħಳ.

“ಈ ಗಂಡಸರನĺ ನ ಚನĺಗ ಬಲŃ. ನನ ನಮĿ ಹಗ ಒಬĽರನĺ ನಚĬ ಮತĶಬĽರ ಕೈ ಸೇದಥ”

“ಹಂಗಂದŁ?”

ಸಬĽಮĿ ಪŁಶĺಮಡಲ ಗಂಗ ಖಿನĺವದನಯಗ ದಃಖ ಧŅನಯಂದ “ಅಯŀೇ ನನĺ ಕತ ಕೇಳದರ ನೇವೇನಂತೇರೇ” ಎಂದ
ನಡಸಯĸಳ. ಸಬĽಮĿ ಏನ ಮತಡಲಲ್ಲ. ಗಂಗ ತನĺ ಕಥಯನĺ ಸŅರಸŀವಗ ಹೇಳದಳ. ನಡನಡವ ಕಂಬನಗರದಳ.
ಸಬĽಮĿನಂತ ಆ ಸಹಸಗತĶಯ ಜೇವನ ಚರತŁಯನĺ ತಟದರದ ಮತಡದ ಅಲಗಡದ ಆಲಸದಳ.

ಗಂಗ ತಂದತಯಗಳ ಬಡವರ. ಅವರವರ ಕಲ ಕಲಸ ಮಡ ಗಡಸಲನಲŃ ಗಂಜಯಂಡ ಬಳತĶದ್ದರ. ಗಂಗ

ಹಡಗಯಗದĸಗ ತಮĿರನಲŃ ತಮĿಂತಯ ಬಡವನಗದ್ದ ಕೃಷĵಯŀಶಟı ಎಂಬ ಯವಕನಡನ ಕಳತನ ಬಳಸದಳ.
ಕಳತನವ ಕŁಮೇಣ ಅನರಾಗವಗ, ಕಡಗ ಪŁಣಯವಯತ. ಕೃಷĵಯŀಸಟıಯೂ ಗಂಗಯೂ ಕಲಸ ಕಯಥಗಳಲ್ಲ ಒಟıಗ
ನಲಯತಡಗದರ. ಮಂದ ಅವರಬĽರೂ ತಮĿ ಜೇವನ ಸತŁಗಳನĺ ಹಸದ ಒಟıಗ ಸಂಸರ ನಡಸಬೇಕಂದ ಮತಡ
ಕಂಡರ, ಅದೇ ಊರನಲŃ ತಮĿಯŀಸಟıರಂಬ ಸಹಕರರದ್ದರ. ತಮĿಯŀಸಟıರಗ ನಲħೈದ ಮದವಗಳಗದ್ದರೂ, ವಯಸತ
ಅರವತĶಕħ ಮೇರದ್ದರೂ ಮತĶಂದ ಮದವಯಗಬೇಕಂಬ ಚಪಲ ಹಟı ಗಂಗಯ ತಂದತಯಗಳನĺ ಹಣĵ ಕಡವಂತ
ಕೇಳದರ. ಅವರ ಬಡವರಾಗದĸದರಂದಲ, ಧನಕರ ಬಂಧವŀದಂದ ತಮĿ ದರದŁ‌್ಯ ಪರಹರವಗತĶದ ಎಂಬ
ಆಕಂಕ್ಷಿಯಂದಲ, ದಡij ಮನಷŀನ ಹಣĵ ಕೇಳದರ ಕಡವದಲ್ಲ ಎನĺವದ ಹೇಗ ಎಂಬ ದಕ್ಷಿಣŀದಂದಲ ಒಪĻದರ.
ಪŁಣಯಗಳಗ ಈ ಸದĸ ತಳದ ಕಡಲ ಆ ಊರನಂದ ಜತಗಡ ಓಡಹೇಗಬೇಕಂದ ನಧಥರಸದರ. ಆದರ ಆ ಪŁಯತĺ
ಸಗಲಲ್ಲ. ಗಂಗ ತನĺ ಇಷıಕħ ವರೇಧವಗ ಮದಕರಾದ ತಮĿಯŀಸಟıರ ಪತĺಯಗ ಬೇಕಯತ. ಆದರೂ ಆಕಯ
ಪŁೇಮವಲ್ಲ ಕೃಷĵಯŀಸಟıಯ ಮೇಲತĶ. ಕೃಷĵಯŀಸಟıಯೂ ಸಮಯ ದರತಗಲಲ್ಲ ತಮĿಯŀಸಟıರ ಮನಗ ಬಂದ ಗಂಗಯನĺ
ಮತಡಸಕಂಡ ಹೇಗತĶದ್ದನ. ತಮĿಯŀ ಸಟıರಗ ಅದ ಸರಬೇಳದ ತನĺ ಮನಗ ಬರಕಡದಂದ ಕೃಷĵಯŀಸಟıರಗ ಆಜİ
ಮಡದರ. ಆಮೇಲ ಅವನ ಕದĸ ಬರತಡಗದನ. ತಮĿಯŀಸಟıರಗ ಅದ ಗತĶಗ ಅವನನĺ ಗಂಡನಂದ
ಹಡಯತĶೇನಂದ ಹರಸದರ. ಒಂದ ದನ ರಾತŁ ಎಂಟ ಗಂಟಗ ತಮĿಯŀಸಟıರ ಬೇರಯೂರಗ ಹೇಗದĸರಂದ ತಳದ
ಕೃಷĵಯŀಸಟı ಗಂಗಯ ಬಳಗ ಬಂದನ. ಆದರ ತಮĿಯŀಸಟıರ ನಜವಗಯೂ ಹರಗ ಹೇಗರಲಲ್ಲ. ಬೇಕಂದೇ ಆ ಸದĸಯನĺ
ಹಟıಸ ಮನಯಲŃ ಅಡಗ ಹಂಚಹಕತĶದ್ದರ. ಕೃಷĵಯŀಸಟıಯೂ ಗಂಗಯೂ ಒಂದ ಕೇಣಯಲŃದĸಗ ಬರಮಡದ
ಬಂದಕನĺ ಕೈಲ ಹಡದಕಂಡ ಬಂದ ಬಗಲ ತಟıದರ. ಗಂಗ ಬಗಲತಟıದವರ ತನĺ ಗಂಡನಂದರಯದ, ಪŁಯನನĺ
ಬಗಲ ಸಂದಯಲŃ ಅಡಗಸಟı, ಬಗಲ ತರದಳ. ಮತತಯಥದಂದ ಕೇಪೇದĸೇಪತನದ ವೃದĹ ಪತಯ ಪŁಲಯಮತಥ
ಎದರಗ ನಂತತĶ.

“ಹŀ! ಹŀ! ಹŀ!” ಎಂದ ಕಗತĶ ಸಬĽಮĿ ಎದĸ ಅಂಗಳದ ಕಡಗ ನಗĩದಳ.

ಇವರ ಮತಡತĶ ಕಳತದĸಗ ಗರಡನಂಡ ಮೇಲ ಆಕಶದಲŃ ಹರಾಡ ಅಂಗಳದ ಕಸರನಲŃ ಹೇಂಟಯಡನ
ಮೇಯತĶದ್ದ ಹಮರಗಳಗಗ ಹಂಚ ಹಕತĶತĶ. ರಚರಚಯದ ಕŁಮಭೇಜನದಲŃ ಆಸಕĶವಗದ್ದ ಕಕħಟ ಎರಗತ.
ಮರಗಳ ಚİೇಯೇ ಪİೇಯೇ ಎಂದ ಆತಥನದ ಮಡತĶ ಚಲŃಪಲŃಯದವ. ಕಲವ ಕಲŃಕಟıಣಯ ಬರಕಗಳಲŃ
ಹದಗದವ. ಮತĶ ಕಲವ ಗಬರಯಂದ ಕಂಗಟı ಅತĶತĶ ತಮĿ ಪಟı ಕಲ ಮತĶ ರಕħಗಳ ಶಕĶಯನĺಲ್ಲ ವಚĬಮಡ
ಧವಸತಡಗದವ. ಹೇಂಟ ಗರಡನ ಹತĶರ ಬರಲ ಎಚĬತĶ ಅದನĺ ಅಟıಸಕಂಡ ಹೇಯತ. ಆದರೂ ಗರಡನ ಒಂದ
ಮರಗ ಎರಗತ. ಆಯಸತ ಗಟıಯಗದĸದರಂದಲೇ. ಹೇಂಟಯ ಸಹಸದಂದಲೇ ಗರಡನ ಗರ ತಪĻದದರಂದಲ,
ಅಥವ ಅದರ ಸŅಂತ ಚಟವಟಕಯಂದಲೇ ಆ ಮರ ತಪĻಸಕಂಡತ. ಗರಡನ ಮತĶಂದ ಸರ ಮೇಲಕħ ಚಮĿ ತೇಲ.
ಹೇಂಟ ಒದಯತĶದ್ದರೂ ಸಬĽಮĿ” ಹŀ! ಹŀ! ಹŀ! ” ಎಂದ ಕಗ ಬರತĶದ್ದರೂ ಲಕħಸದ, ಇನĺಂದ ಮರಗ ಎರಗ ಮೇಲ
ಹರತ. ಅದರ ಉಗŁನಖಪಂಜರದಲŃ ಸರ ಸಕħದ್ದ ಕೇಳಮರಯ ಶಶಪŁಲಪ ಬರಬರತĶ ಗಗನದಲŃ ಕವಮರಯಯತ.
ಕಂಕಮಂಕತ ಶರೇರಯೂ ಧವಳಂಕತ ವĔನ ಆಗದ್ದ ಆ ಕೃಷĵವಹನನ ಸŅಗಥದ ಅಸೇಮತಯಂದ ಮಂಚ ಬಂದ
ಕನರನ ಹತĶಲಕಡಯ ಅಂಗಳದಡ ಕಸರನಲŃ ವಹರಸತĶದ್ದ ಕೇಳಯ ಹಮರಯನĺ ಅದರ ಪವಥಜನĿದ
ಸಕೃತಫಲದಂದಲೇ ಎಂಬಂತ ವೈಕಂಠಕħ ಎತĶಕಂಡ ಹೇಗತĶರವದನĺ ಗಂಗ ಸಬĽಮĿರಬĽರೂ ನಸತಹಯರಾಗ ಕಣĵರ
ನೇಡತĶ ನಂತರ. ಹಂದ ಅನೇಕಸರ ಗರಡನಗ ಕೈಮಗದದ್ದ ಸಬĽಮĿ ಹಮರಯ ಕರಣಕರವದ ಆತಥಧŅನಯನĺ
ಕೇಳ. ಕೇಪ ಕನಕರ ಹಟıಯರಗಳಂದ ” ನನĺ ಕಲ ನಶನಗ!” ಎಂದ ವಷĵವಹನನನĺ ಶಪಸದಳ. ಆಮೇಲ ಹೇಂಟಯ
ಕಡಗ ತರಗ” ಈ ಹಡಬೇ ಹದರಗತĶ ಮರ ಕಟıಕಂಡ ಬಂದ ಬಯಲನಲŃೇ ಸಯĶದೇ!” ಎಂದ ಭತತಥನ ಮಡದಳ.
ಅಡಗದ್ದ ಮರಗಳಲ್ಲ ಹರಗ ಬಂದವ. ಹೇಂಟ ಮತĶ ಮದಲನಂತ ಅವಗಳಡನ ಕಸರ ಕದರಲ ಪŁರಂಭಸತ.

ತನĺ ಸಂಸರಕħದ ನಷıವಗಲ, ತನ ಅನೇಕ ದವಸಗಳಂದ ಮಟıಗಳ ಮೇಲ ಬೇಸರವಲ್ಲದ ಕವ ಕತ ಹರಡಸದ ತನĺ
ಮದĸ ಹಮರಯಂದಕħ ಒದಗದ ಅಕಲ ಮೃತŀವಗಲ, ಗರಡನ ಆ ಮರಯನĺ ಕಕħನಂದ ಕತĶ ಕತĶ. ತನĺವಗ
ಅದಕħಗವ ನೇವನ ಕಲĻನಯಗಲ ಕಕħಟ ಮತಯ ಮನಸತನĺ ವಕ್ಷಿಬĸ ಮಡದಂತ ತೇರಲಲ್ಲ. ಕಸರನĺ ಕದರ ಕದರ
ಉಳದ ಮರಗಳ ಲಲನ ಪಲನಗಳಲŃ ತನĿಯವಗತĶ.

ಸಬĽಮĿ ಗಂಗಯರಬĽರೂ ಹಕಕಂಡದ್ದ ತಂಬಲರಸವನĺ ಅಂಗಳವ ಕಂಪಗವಂತ ಉಗಳ, ಹಂದಕħ ಬಂದ ಕಳತ.
ತಂಡಗಡದದ್ದ ಕಥಯನĺ ಮತĶ ಪŁರಂಭಸದರ.
ಗಂಗ ಬಗಲ ತರದ ಕಡಲ ತಮĿಯŀಸಟıರ ಒಳನಗĩ ಬಗಲ ಹಕದರ. ಬಗಲ ತರದಗ ಮತŁ ಮರಯಗದ್ದ ಜಗ
ಬಯಲಗ, ಅವತಕಂಡದ್ದ ಕೃಷĵಯŀಸಟı ಪŁದಶಥತ ವಗŁಹದಂತ ಕಣಸಕಂಡನ. ತಮĿಯŀಸಟıರ ರೇಷ ಮತನ
ಮೇರಯನĺ ಮೇರತĶ. ಕೈಯಲŃದ್ದ ಕೇವಯನĺ ನಗಹ, ಬಯಣಗ ನಡಗತĶ ನಂತದ್ದ ಕೃಷĵಯŀಸಟıಯ ಎದಗ ಚಚದರ.
ಗಂಗ ” ದಮĿಯŀ ಬಡ” ಎಂದ ಕೈಹಡದ ಕಗ ಕಂಡಳ. ಕೃಷĵಯŀಸಟıಯೂ ಕೈಮಗದಕಂಡ ಪŁಣಭಕ್ಷಿ ಬೇಡದನ.
ಆದರೂ ಗಂಡ ಹರತ.

ಕೃಷĵಯŀಸಟıಯನĺ ಖೂನ ಮಡದದಕħಗ ತಮĿಯŀಸಟıರಗ ಆಮರಣಂತ ಶಕ್ಷಿಯಯತ. ಗಂಗಯನĺ ವŀಭಚರಣಯಂದ

ಮನಯಂದ ಹರಗ ತಳńದರ. ಅವಳ ಒಂದರಡ ವಷಥಗಳವರಗ ದಃಖದಂದದĸ ಕಡಗ ಸೇರಗರ ರಂಗಪĻನಪಡನ ಗಟıದ
ಮೇಲಕħ ಬಂದಳ.

ಗಂಗ ತನĺ ವೈಧವŀದ ಕಷıಗಳನĺ ಆಮೇಲ ತನಗದ ಸಖವನĺ ತನĺ ನಡತಯ ಸಮಥಥನಯನĺ ವವರವಗ, ಸಬĽಮĿನ
ಸಹನಭೂತಯನĺ ಸರಗಳńವಂತ ಮಡದಳ. ಸಬĽಮĿನ ಅವಳ ಹೇಳದದನĺಲ್ಲ ಚಚ ತಪĻದ ಒಪĻದಳ.
ಅವಳಲŃದ್ದ ಗŁಮŀ ಮಗĸತಗ ಗಂಗ ತನĺ ವದಗĹರಯ ವಷದ ಹನಯನĺ ಮಲ್ಲನ ಹಪĻ ಹಕತĶದ್ದಳ.

ಗಂಗಯ ಕಥಯನĺ ಕೇಳದ ಸಬĽಮĿನ ಚತĶದಲŃ ಅದವರಗ ಸಪĶವಗದ್ದ ಕಲವ ವಷಯಗಳ ಎಚĬತĶವ. ತನ ಕಡ
ಹವಯŀಗೌಡರನĺ ಪŁೇತಸತĶದĸ ಆದರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮದವಯದರ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಇಬĽರ ಹಂಡರ ಆಗ
ಹೇಗದĸರ. ತನ ಮರನಯ ಹಂಡತ. ಮದವಯಗವಗ ತನĺ ಇಚĭಯನĺ ಯರೂ ವಚರಸಲಲ್ಲ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರೂ
ಕಡ ತನĺನĺ ಹಸದರಲŃ ಮದಮದಲ ಅಕħರಯಂದ ಕಣತĶದ್ದಂತ ಈಚೇಚಗ ಕಣತĶಲ್ಲ. ಅದಕħ ಬದಲಗ ಹಡಯಲ
ತಡಗದ್ದರ. ತವಬĽರ ಇರವಗ ಇರಳನಲŃ ಮತĶಟı ಆಲಂಗಸದರೂ ಅದ ಅವರ ಸಖದ ಸŅಥಥತಗಗಯೇ ಹರತ
ತನĺ ಮೇಲಣ ಪŁೇತಯಂದಲ್ಲ. ಆಲೇಚನಗಳ ಮೇಲ ಹೇಳರವಂತ ಸĻಷıರೇತಯಲ್ಲಲ್ಲ ಅವಳ ಮನಸತಗ ಬಂದದ. ಅಷı
ಸĻಷıವಗ ಆಲೇಚನ ಮಡಲ ಆಕಗ ಧೈಯಥವ ಇರಲಲ್ಲ. ಚತಯಥವ ಇರಲಲ್ಲ. ಯರಾದರೂ” ನೇನ ಹೇಗ
ಆಲೇಚಸತĶದĸೇಯ” ಎಂದ ಹೇಳದ್ದರ ಅವರನĺ ಸಳńಗರರಂದ ಬೈದಬಡತĶದ್ದಳ. ಹವ ಹಸದಗ ಹಕದ
ಮಟıಗಳನĺ ಒಡದರ ಅದರಲŃ ಮರ ಇರತĶದಯೇ? ಕಂಪ ಬಳಪನ ಲೇಳ ಇರತĶದ. ಆ ಮಟıಗಳ ಎಷı ಮಗĹ
ಮನೇಹರವಗ ಕಣತĶವ! ಮಂದ ಅವಗಳಂದಲ ಘೇರ ವಷಸಪಥಗಳ ಹಟıತĶವ ಎಂದ ಹೇಳದರ ತಳಯದವರ
ಖಂಡತವಗ ನಂಬಲರರ. ಆದರೂ ಕಲನಂತರದಲŃ. ಸರಯದ ಸನĺವೇಶ ಒದಗ ಬಂದಗ, ಆ ಮಟıಗಳಂದಲ ಹವ
ಹರಡತĶವ. ಹಗಯ ಸಬĽಮĿನ ಆಲೇಚನಗಳ ಅಂಡವಸķಯಲŃದĸವ.

ಮನಸತ ಇಂತದ್ದರೂ ಬಯ ಬೇರ ಮತಡತĶತĶ. ನಟ ತರಲ ಹೇದವರ ಏಕ ಇನĺ ಊಟಕħ ಬರಲಲ್ಲ? ಇಷı
ಹತĶದರೂ ಒಂದ ಸರಯದರೂ ನಟ ತರಲಲ್ಲವೇಕ? ಮಜĮಗ ಮಣಸನಕಯಗ ಹಳಮಜĮಗ ಸಲಲಲ್ಲ. ಇತŀದಯಗ.

ಅಷıರಲŃ ಅಡಗ ಮನಯಲŃ ದಡದಡದಢಾರ್ ಎಂದ ಸದĸಗ ಯರೇ ಧೇಪನ ಬದ್ದಂತಯತ. ಸಬĽಮĿ ಗಂಗ ಇಬĽರೂ
ಒಳಗ ಓಡದರ. ಉರಳಬದ್ದ ಮಣಗಳ ರಾಶಯ ಪಕħದಲŃ ಮಲ್ಲಗ ಏಳತĶದ್ದವನ ಅವರನĺ ಕಂಡಡನಯ ಅಳತಡಗದನ.

ಆ ದನ ಬಳಗĩ ವಸ ಮತĶಳńಗ ಹೇಗವಗ ಹಂದನದನ ಕೇಳ ಕಣĵ ಕಕħದ್ದ ನಯಮರಯನĺ ಜಗರೂಕತಯಂದ

ನೇಡಕಳńವಂತ ಪಟıನಗ ಅಪĻಣ ಮಡದ್ದನ. ಅದರ ಆರೈಕಗಗ ಸಬĽಮĿನನĺ ಹಲ ಕೇಳದರ ಕಡವದಲ್ಲ ಎಂದದ್ದಳ.
ಪಟıನ ಸಮಯವನĺೇ ಹಂಚಹಕ ಕದ ಅಡಗಮನಯಲŃ ಯರೂ ಇಲ್ಲದರವಗ ಅಲŃಗ ಹೇಗ, ಒಲಯ ಪಕħದಲŃದ್ದ
ಹಲನ ಗಡಗಯಂದ ಹಲ ಕಳಲ ಪŁಯತĺಸದನ. ಲೇಟಗಳನĺಲ್ಲ ನಗಂದಗಯ ಮೇಲ ಅವನಗ ನಲಕದಂತ ಇಟıದ್ದರಂದ,
ಊಟಕħ ಕರವ ಮಣಯನĺ ಒಂದರಮೇಲಂದ ಹೇರ, ಆ ರಾಶಯ ಮೇಲ ಹತĶದನ. ಗಬರಯಲŃ ಕಲವ ಸಣĵ ಮಣಗಳನĺ
ತಳಕħ ಹಕ ಮೇಲ ದಡij ಮಣಗಳನĺ ಹೇರದ್ದರಂದ ಪಟıನ ಹತĶದಡನ ಮಣಯ ರಾಶ ಜರದದರಂದ ಅವನಗ
ನೇವಯತ. ಹಚĬಗ ಭಯದಂದಲ ಕರಣ ಸಹನಭೂತಗಳನĺ ಸಂಪದಸವ ಸಲವಗಯೂ ಅಳತಡಗದನ.

ಅಷı ಹತĶಗ ಪಟıಣĵನ ಬೈರನ ಕೈಲ ಟೈಗರನĺ ಹರಸ ಕಂಡ ಬಂದದ್ದರಂದ ಪಟıನ ಗದĸ ತನĺದ ಬಚಯಸಕಂಡನ.

ಪಟıಣĵನ ಬೈರನಗ ಊಟಮಡಕಂಡ ಬರವಂತ ಹೇಳ ಕಳಹಸ, ತನ ಊಟಮಡಲಪĻದ, ಒಂದ ಜಯಕಯ

ಪಟıಗಯಂದ ಬಟıಗಳನĺ ತಗದ ತಗದ ತಡಗದನ. ಆ ಪಟıಗ ಅವನ ಸವಥಸŅವಗತĶ. ಅದರಲŃ ಕೇವಯ ಸಮನನಂದ
ಹಡದ ಉಡಗ ತಡಗಗಳವರಗ ದಸĶನಗತĶ. ಅವನ ಬಳ ಉತĶಮ ವಸನಗಳೇನ ಇರಲಲ್ಲ. ಮದವಮನಗಳಗ
ಕಪĻತೇಥಥಹಳńಗಳಗ ಹೇಗವಗ ಉಡತĶದ್ದ ಒಂದ ಸಧರಣವದ ಪಂಚಯೇ ಆ ಪಟıಗಯಲŃ ಅವನ ವಶದಲŃದ್ದ ”
ಚಡಮಣ!” ಆ ವಸěಚಡಮಣಯನĺ ಹರಗಟı ಉಳದ ಸಮನಗಳನĺಲ್ಲ ಮತĶ ಪಟıಗಗ ತರಕ, ಬೇಗ ಹಕದನ.
ಮತĶ ಪಂಚಯನĺ ಕೈಲ ತಗದಕಂಡ ಬಚĬ ನೇಡದನ. ಟೈಗರನ ಯೇಗŀತಗ ಅದ ಅಲĻವದದಂದ ಅವನ ಮನಸತಗ
ನೇವಯತ. ಆದರ ಅದಕħಂತಲ ಉತĶಮವದದ ಅವನಲŃರಲಲ್ಲ.

ಬೈರನ ಉಂಡಕಂಡ ಬಂದಮೇಲ ಟೈಗರನ ಶವದಡನ ಹರ, ಗದ್ದಲ, ಪಂಚಗಳನĺ ತಗದಕಮಡ ಇಬĽರೂ ಗಡijವೇರ
ಕನಬೈಲನ ಕಡಗ ಹೇರಟರ. ಹತĶಮರ ಹೇದಮೇಲ ಪಟıಣĵ ಹಂಬಲಸತĶದ್ದ ನಯಗಳನĺ ಗದರಸ ಅಟı, ಒಡಯನ
ಇಂಗತವನĺ ತಳದ ಖಿನĺತಯಂದ ಹಂತರಗ ಮನಗ ಹೇದವ. ಮರದ ನಳಲ ಪವಥದಕħನ ಕಡಗ ನೇಳವಗ ಬೇಗಬೇಗನ
ಹರಯತĶತĶ. ಹತĶ ಅಪರಾಹĵದಂದ ಸಂಧŀಗಳಯತĶತĶ.

“ಕನಬೈಲ”ನಲŃ ಒಂದ ಉನĺತ ಪŁಶಸĶವದ ಸķಳದಲŃ ಕಣ ತೇಡ, ತನ ತಂದದ್ದ ಪಂಚಯಂದ ಟೈಗರನ ಹಣವನĺ
ಪŁೇತಪವಥಕವಗ ಕಂಬನಗರಯತĶ ಸತĶ, ಕಣಯಳಗ ಮೃದವಗ ಮಲಗಸ, ಪಟıಣĵನೇ ಮಣĵ ಮಚĬದನ, ಆಮೇಲ
ಬೈರ ಕಲವ ಮಳńಗಡಗಳನĺ ಕಡದ ತಂದ ಆ ಸķಳದ ಮೇಲ ಹಕ, ಕಡಪŁಣಗಳ ಅದನĺ ಕೇಳದಂತ ಕಲŃ ಹೇರದನ.

ಪಟıಣĵ ಪಕħದಲŃದ್ದ ಒಂದ ಬಂಡಯ ಮೇಲ ಕಳತ. ತನ ಹಂದನಂದ ಬರತĶೇನ ಎಂದ ಹೇಳ, ಬೈರನನĺ ಹರ ಗದ್ದಲಗಳ
ಸಮೇತ ಮನಗ ಕಳಹಸದನ. ಬೈರನಗ ಪಟıಣĵನ ನಡತ ವಚತŁವಗ ತೇರತ. ನಯಯಂದ ಸತĶದಕħ ಟೈಗರಗ ಸತĶದಕħ
ಮನಷŀರ ಅಷı ವŀಸನಪಡತĶರಂದ ಅವನ ಊಹಸರಲ‌ಲ್ಲ. ಪಟıಣĵ ಪಂಚಯನĺ ಟೈಗರಗ ಸತĶ ಮಣĵ ಮಚĬತĶದĸಗ
ಬೈರ ಮನಸತನಲŃಯ ” ನನಗದŁ ಕಟıದ್ದರ ಆ ಪಂಚಯನĺ! ಸಮĿನ ಮಣĵ ಮಡತĶದĸರಲŃ” ಎಂದ ಕಂಡದ್ದನ.

ಟೈಗರ ಹವಯŀನ ಬಂಗಳರನಂದ ಇಪĻತęದ ರೂಪಯ ಕಟı ತಂದದ್ದ ನಯ. ಮದಮದಲ ಅದಕħ ಕಡ. ಬೇಟ,
ಬಂದಕನ ಸದĸ, ಎಂದರ ಭಯವಗತĶತĶ. ಎಷıೇ ಸರ ಪಟıಣĵನೇ ಅದಲŃ ಸರಪಣ ಹಕ ಕಡಗ ಬೇಟಯಡಲ
ಎಳದಯĸದ್ದನ. ಆದರೂ ಒಂದರಡ ಈಡ ಕೇಳದ ಕಡಲ ಹೇಳದ ಕೇಳದ ಮನಯ ಕಡಗ ಕಲಗ ಬದĸ ಹೇಳತĶತĶ. ಕŁಮೇಣ
ಟೈಗರ ಸಗಸದ ಬೇಟನಯಯಯತ. ಕಡಕಡಗ ಇತರ ನಯಗಳಗ ಗರವ ಮಗಥದಶಥಯೂ ಆಯತ. ಟೈಗರ
ಹಂದ ತಡಯತಂದರ ಷಕರಯಯತಂದೇ ಗತĶ. ಇತರ ನಯಗಳ ಕಗಗ ಲĔ ಕಡದದ್ದವರ ಟೈಗರನ ಕಗಗ
ಚರಕಗತĶದ್ದರ. ಎಲ್ಲರ ಬಯಯಲŃಯೂ ಟೈಗರನ ಕೇತಥ. ವಸವಗಂತ ಟೈಗರಂದರ ಹಮĿ. ಅದಕħ ಎಲŃ
ನಯಗಳಗಂತಲ ಹಚĬ ಪಲ ಸಕħತĶತĶ. ಹವಯŀ ರಜಕħ ಬಂದಗ ಟೈಗರ ಯವಗಲ ಅವನ ಪಕħದಲŃಯೇ
ಇರತĶತ್ಉತ. ವಸವಂತ ಸಬನ ಹಚĬ ಅದರ ಮೈಯನĺ ತಳದ ತಳದ ಅದರ ಕದಲ ರೇಷĿಯಗತĶ. ಅವನ
ಅದರ ಮಂಗಲಗಳನĺ ಹಡದತĶ ತನಗಂತಲ ಎತĶರವಗದ್ದ ನಯಯನĺ ನೇಡ ಆಶĬಯಥಪಡತĶದ್ದನ. ತನಗ
ತಂದಕಟıದ್ದ ಒಂದ ಬಲıನĺೇ ಕತĶರಸ ಅದರ ಕರಳಗ ಪಟıಹಕ, ಅಪĻಯŀನಂದ ಪಟıತಂದದ್ದನ. ಟೈಗರ ಮನಗ ಬಂದಮೇಲ
ಪಟıಣĵನ ಬೇಟ ಇಮĿಡಯಗತĶ. ಮನಯಲŃ ಕರ ಕಡದಡಲ ಹೇಳಯೇ ಅದರಡನ ಕಡಗ ಹೇಗತĶದ್ದನ. ಪಟıಣĵ
ಇಂತಹ ನರಾರ ಸಂಗತಗಳನĺ ನನದ ಚಂತಸತĶ ಬಂಡಯ ಮೇಲ ಕಳತದ್ದನ.

ಸಯಥನ ಒಯŀೇಯŀನ ಧೇರತರಂಗತ ಪಶĬಮಗರ ಶಖರಗಳ ದಗಂತ ಸೇಮರೇಖಗ ಸಮೇಪಗತನದನ. ಸಂಜಯ ಬನ

ಕತĶಳಹಣĵನಂತ ಮಗತಡಗತ. ವವಧಕರದ ಮಗಲಗಳಗ ಬಣĵವೇರ ಮನೇಹರವಗತĶ. ಪಟıಣĵ ಚಂತಮಗĺನಗ
ಸಮĿನ ಅತĶಕಡಗ ನೇಡತĶದ್ದವನ. ಇದ್ದಕħದ್ದ ಹಗ ಚಕತನದನ. ಸŅಲĻ ಹತĶಗ ಮದಲ ಅವನ ಭಗಕħ ಉದಸೇನವಗದ್ದ
ಪಡವಣ ಬನ ಹಠಾತĶಗ ಕತಹಲಪಣಥವಯತ. ಪಟıಣĵ ನೇಡದನ. ಎವಯಕħದ ನೇಡದನ. ಹಷಥಚತĶನಗ”
ನನĺ ಟೈಗರ ಸŅಗಥಕħ ಹೇಗತĶದ” ಎಂದ ಕಂಡ ಬಂಡಯ ಮೇಲ ಎದĸ ನಂತ ನೇಡದನ.

ಮಗಲಂದ ನಯಯ ಆಕರವನĺ ತಳ, ಸಂಜಯ ಮಯಯಲŃ ಸಜೇವವದಂತತĶ. ಬೇರಯ ದನಗಳಲŃಗದ್ದರ.

ಪಟıಣĵನಗ ಅದ ಹಗ ಕಣಸತĶರಲಲ್ಲ. ಇಂದ ಅವನ ಭವ ಕಲĻನಲೇಚನ ಶಕĶಗಳಲ್ಲ ಪŁಬದ್ದವಗದĸದರಂದ
ಅಂತಃಕರಣವೇ ಆಕರಗಳನĺ ಕಲĻಸಲ ಸಮಥಥವಗದ್ದ ಆ ಸķತಯಲŃ ಸಂಧŀಮೇಘ ರಚನಯ ಕಟı ಸಧರಣ ಸಚನ
ಅವನ ಮನಸತಗ ಟೈಗರಾಗ ಪರಣಮಸತ. ಅವನಗ ಸŅಗಥ, ನರಕ, ಜೇವ, ದೇವರ ಮದಲದವಗಳ ವಚರವಗ ಯವದ
ಸŅಷıವಗ ತಳದರಲಲ್ಲ. ಹರಕಥಗಳಂದಲ ಭಗವತರಾಟಗಳಂದಲ ಭರತ ರಾಮಯಣ ಕಥಶŁವಣದಂದಲ
ಹವಯŀನ ಮತಕಥಗಳಂದಲ ಹಲಕಲವ ಭವಗಳನĺ ಶೇಖರಸದ್ದನ. ಸತĶಮೇಲ ಆತĿವ ಸŅಗಥಕħಗಲ ನರಕಕħಗಲ
ಹೇಗತĶದ ಎಂದ ಕೇಳ ತಳದದ್ದನ. ಟೈಗರ ತನĺ ಪŁೇತಯ ನಯಯದ್ದರಂದ ಎಂದಗ ನರಕಕħ ಹೇಗಲರದ. ಅಲ್ಲದ
ಅದ ಸŅಮ ಭಕĶಗಗ ಪŁಣಕಟıದ! ಆದ್ದರಂದ ಅದರ ಆತĿವ ಮಗಲನ ರೂಪದಂದ ಸŅಗಥಕħ ಹೇಗತĶದ ಎಂದ
ಸಂತೇಷಪಟıನ. ತನಗದ್ದ ದಃಖವಲ್ಲ ಹೇಗ ಆನಂದವಗತĶರವದನĺ ಕಂಡ ಅವನಗ ಆಶĬಯಥವಯತ. ನೇಡತĶದ್ದ
ಹಗಯ ರವ ಮಳಗದನ. ಮಗಲಗದ್ದ ನಯಯ ಆಕರ ಬಣĵಗಳಲ್ಲ ಅಳಸ ಹೇದವ. ಆದರ ಪಶĬಮದಕħ ಮತŁ
ಸŅಗೇಥಯವಗತĶ. ಸŅಗಥವಗತĶ.

ದೃಶŀದಲŃ ತನĿಯನಗದ್ದ ಪಟಣĵನಗ ಬಡಗಳń ಡಳńಹಟıಯ ಸೇಮನ ಬಳಗ ಬಂದದ ಗತĶಗರಲಲ್ಲ.

“ಪಟıೇಗೌಡŁೇ” ಎಂದ ಅವನ ಕರಯಲ ಬಚĬಬದĸ ನೇಡದನ. ಜಕಯ ಪಟı ಬದĸದ್ದ ಕೈಗ ಬಟı ಸತĶಕಂಡ,
ಬೈಗಗಪĻನಲŃ ಆಕರ ಮತŁನಗ ನಂತದ್ದನ. ಪಟıಣĵ ಸಂಧŀಸŅಗಥದಂದ ಸķಲಪೃಥŅಗ ಇಳಯಬೇಕಯತ.

“ಹಂದ ಹಸಗ ಮಡಯಯĶ, ಎಷıಪಲ ಮಡಬೇಕ? ಕೇಳĶರ!”

ಸೇಮನಗ ಪಟıಣĵನ ಮನಃಸķತಯಗಲ. ಅವನದ್ದ ಭವಜಗತĶನ ಔನĺತŀವಗಲ. ಸಮಯಸಮಯಗಳ ವವೇಕ

ವಚರವಗಲ ಯವದ ಗತĶರಲ ಇಲ್ಲ. ಬೇಕರಲ ಇಲ್ಲ. ಅವನ ಬಂದದĸ ಹಂದಯ ಹಸಗಯ ವಚರವಗ ಕಲವ
ಕಟıಕಟıಳಗಳನĺ ತಳದಕಳńವದಕħಂದ. ಅದನĺ ಅವನಗ ಸಹಜವಗದ್ದ ಒರಟತನದಂದಲ ಕೇಳ ಬಟıನ.

ಪಟıಣĵನಗ ಅತ ಜಗಪತಯಗ” ಏನದರೂ ಮಡ, ನನಗಂದ ಗತĶಲ್ಲ.” ಎಂದನ.

“ಅಲŃ ಕಣ, ನೇವ ಮದಲ ಗಂಡ ಹಡದವರ. ಕೃಷĵಗೌಡರಗ ದಡij ಪಲ ಯಕ ಕಡವದ?” ಎಂದ
ವಕೇಲಮಡತಡಗದನ.

ಪಟıಣĵ ರೇಗ “ನೇ ಹೇಗĶೇಯೇ ಇಲŃೇ ಇಲŃಂದ ! ನನ ಆಮೇಲ.” ಎಂದನ.

“ಕೇಳಕಂಡ ಬ ಅಂತ ಹೇಳದŁ?.. ಅದಕħ ಬಂದ.”

“ನೇ ಹೇಗĶಯೇ ಇಲŃೇ! ಬಡ ಅಂದŁ ಪŁಣ ಬಡŁೇರ!” ಎಂದ ಪಟıಣĵ ಮತĶ ರೇಗ ಕಗದನ.

“ಟೈಗರಗ ಪಲ ಬಡಬೇಕೇ ಬŀಡವೇ? ಕೇಳಕಂಡ ಬ ಅಂದರ!” ಪಟıಣĵ ಮತಡಲಲ್ಲ. ಅವನದ ಚಚĬತĶತĶ.

“ಟೈಗರನ ಪಲ ನನ ತಗದಕಳńಲೇ?” ಎಂದ ಸೇಮನ ಅಂಗಲಚದನ.

“ಅಯŀೇ ಮರಾಯ, ಏನದರೂ ಸಯ! ನನĺ ದಮĿಯŀ ಅಂತೇನ ಹೇಗ!”

ಪಟıಣĵ ಒಪĻಗ ಕಟıನಂದ ಅಥಥಮಡಕಂಡ ಬಡಗಳń ಡಳńಹಟıಯ ಸೇಮನ ಗಡijವಳದ ಹೇದನ. ಸತĶ
ನಯಗ ಸಲ್ಲಬೇಕಗದ್ದ ಹಂದಯ ಮಂಸದ ಪಲನĺ ತನ ತಗದಕಳńಲ ಅಪĻಣ ಪಡಯವ ಸಲವಗಯ ಅವನ
ಬೈರನಂದ ಪಟıಣĵನರವ ಸķಳವನĺ ಕೇಳ ತಳದ ಕನಬೈಲಗ ಬಂದದ್ದನ.
 ಸೇತ – ಹವಯŀ
ಬಲ ದನಮಣಯ ಕೇಮಲ ಕರಣಗಳ ಕೇಟŀ೦ತರ ಮೈಲಗಳ೦ದ ನಡದ ಬ೦ದ, ಮತĶಳńಮನಯ ಹಬĽಗಲನ ಹಸĶಲ
ಮೇಲ ಕಳತದ್ದ ಲಕ್ಷĿಯ ಚ೦ಗನĺಗಳಗ ಬಸಮತĶನಟı ನಲಯತĶದĸವ. ಆ ಹ೦ಗದರಗಳ ಮರಗಳ ಹಸರ ನತĶಯ
ಮೇಲಯೂ ಮನಯ ಹ೦ಚಗಳ ಮೇಲಯೂ ಕ೦ಧೂಳಯ ರಸĶಯ ಮೇಲಯೂ ಬದĸ ನಷĻĔಪತವನĺ ನಟಸತĶದ್ದರೂ,
ಅವಗಳ ಏಕಮತŁ ಮಹದಕ೦ಕ್ಷಿಯೂ ಆನ೦ದವ ಪಟı ಹಡಗಯ ತಟ, ಕನĺ, ಗಲ್ಲ, ಹಣ, ಕಣĵ, ಮ೦ಗರಗಳ ಮೇಲ
ನತಥಸವದರಲŃಯೂ ಅವಗಳ ಕಡ ಆಟವಡವದರಲŃಯೂ ಇದĸ ತ೦ದ ಜಡಮತಗ ಕಡ ಭಸವಗತĶತĶ ! ಲಕ್ಷĿ
ಕರಣಗಳನĺ ತನĺ ಮದĸ ಕೈಗಳ೦ದ ಹಡಯಲಳಸ, ಕನĺ ತರ ತರಯಗವ೦ತ ಆಹŃದ ಪŁದಶಥನ ಮಡತĶ, ಇಕħಲದ ಮರಗಳ
ನಡವ ಕ೦ಕ ಬಳಕ ಹರದಹೇಗ ಕಣĿರಯಗದ್ದ ರಸĶಯನĺ ಸಲಸಲವ ಬಯಕಯ ನಯನಗಳ೦ದ ನರೇಕತಸತĶ,
ಕಳತದ್ದಳ. ಅವಳ ನೇಡತĶದ್ದ ಹಗಯ ದರದಲŃದ್ದ ಹಲಸನ ಮರದಚಯ೦ದ ಕ೦ಬರ ನ೦ಜನ ತನĺ ಒ೦ದ ವಷಥದ
ಹಸಳಯನĺತĶಕ೦ಡ, ನಧನವಗ ಎಳಬಸಲನĺ ಆಸŅದಸತĶ, ನಡದ ಬ೦ದನ. ಹ೦ದನ ದನ ರಾತŁ ಕಳń೦ಗಡಯಲŃ
ಪಶಚಯ೦ತದ್ದ ನ೦ಜನ ಇ೦ದ ತನĺ ಕಸನĺತĶಕ೦ಡ, ಅತŀ೦ತ ಸೌಮŀತಮ ಪತೃವಗ ನಡದ ಬ೦ದ, ಲಕ್ಷĿಯನĺ ಕರತ
“ಇಲ್ಲŀಕ ಕತೇರ ಹಸಲಮೇಲ?” ಏ೦ದ ಕೇಳದನ.

“ಕನರನ೦ದ ಗಡ ಬತಥದ೦ತ. ಉಉ.ಉವಸಪĻಬವ, ಪಟıತĶಗಮĿ ಬತಥರ೦ತ” ಎ೦ದ ತದಲ ನಡದ ಲಕ್ಷĿ ಎದĸ
ನ೦ತ “ನ೦ಜನ ಕಕಥಳĶೇನ ಕಡ! ರ೦ಗೇ, ಬರ!” ಎ೦ದ ನ೦ಜನ ಕಸನĺ ಕರದಕಳńಲ೦ದ ತನĺ ಪಟı
ತೇಳಗಳನĺ ನೇಡದಳ.

ನ೦ಜನ ಕಸ: ಕೈಕಲ ಸಣĵಗತĶ;ಹಟı ಡಬĽಣĵವಗತĶ; ಮಗನ೦ದ ಸ೦ಬಳ ಸರದ ಮೇಲĸಟಯ ಮೇಲ
ಕೇರಯಗತĶ. ಕೈಯಲŃಯೂ ಹಟıಯ ಮೇಲಯೂ ಕಜĮಗಳ ಕಣತĶದ್ದವ. ಎದಯ ಎಲಬನ ಗಡನ ಆಕೃತ ಹಬĽದ್ದ
ಚಮ೯ದ ಮೇಲ ಚನĺಗ ಕಣತĶತĶ. ನಮಥಲವಗರವವರ ಯರೂ ಅದನĺ ಮಟıಲ ಹೇಸತĶದ್ದರ. ಆದರ ಲಕ್ಷĿಯ
ಮನಸತಗ ಅದ೦ದ ಬರಲಲ್ಲ. ಆಕಗದĸದ ಕಸನĺ ಎತĶಕಳńಬೇಕ೦ಬ ಬ೦ದೇ ಆಸ. ಆ ಕಸ ಸ೦ದರವಗದ್ದರೇನ೦ತ?
ಕರೂಪವಗದ್ದರೇನ೦ತ? ನಮಥಲವಗದ್ದರೇನ೦ತ? ಕಳಕಗದ್ದರೇನ೦ತ? ಸಜೇವವಗದ್ದರಾಯತ! ಇದ್ದದĸ ಆಗಣವ೦ದೇ
ನ೦ಜನ ಕಸಗ!

“ರ೦ಗೇ ಬರ! ಬರ! ಬಲ್ಲ ಕಡĶೇನ ಬರೇ!” ಎ೦ದ ಕೈಚಚದಳ.

“ಬೇಡ ಕಣŁೇ, ನಮĿವŅ ಬಯĶರ” ಎ೦ದ ನ೦ಜ ಒಳಗ ಹೇಗಲಳಸದನ.

“ಬಯŀೇದಲ್ಲ ಏನಲ್ಲ, ಕಡ!” ಎ೦ದ ಲಕ್ಷĿ ತಡದಳ.

“ಥĪ! ಬಡೇ ಅ೦ದŁ, ನಮಗ ಗತĶಲ್ಲ” ಎ೦ದ ಹೇಳ ಹಬĽಗಲ ದಟಯೇಬಟıನ.

ತನĺ ಪŁೇತಯ ಪŁದಶಥನಕħ ಆಘತವದ೦ತಗ ಲಕ್ಷĿ ಸಮĿನದಳ. ಸಮಜದ ಕಟıನಟıಗಳ, ದಡijವರ, ಬಡವರ ಎ೦ಬ
ಭೇದ ಅವಳಗನĺ ಗತĶಗರಲಲ್ಲ.

ಜಗಲಯಮೇಲ ತ೦ಬಲದ ಹರವಣದ ಮ೦ದ ಚ೦ದŁಯŀಗೌಡರೂ ಶŀಮಯŀಗೌಡರೂ ಮತಡತĶ ಕಳತದ್ದರ.

ನ೦ಜನನĺ ನೇಡದ ಕಡಲ ಶŀಮಯŀಗೌಡರಗ ಹ೦ದನ ದನ ಅವನ ಮಡದ್ದ ಅತŀಚರದ ನನಪಗ ರೇಗದರ. ಆದರ
ಕೈಯಲŃ ಕಸ ಇದĸದರ೦ದ ಅವನಗ ಪಟı ಬೇಳಲಲ್ಲ. ಆಗ ಅವನ ತ೦ದಯಗ ಕಣತĶದ್ದನ ಹರತ ಕಡಕನಗ
ಕಣತĶರಲಲ್ಲ. ಹ೦ದನ ದನ ಕಳń೦ಗಡಯಲŃ ಅವನನĺ ಕ೦ಡವರ ಯರಾದರ ಈಗ ನೇಡದ್ದರ ಆಶĬಯಥಪಡವಷıರಮಟıಗ
ಸ೦ಭವತನಗ ತೇರತĶದ್ದನ.

ಆ ದನ ಬಳಗĩ ಮ೦ಚ ಮತĶಳńಗ ಬ೦ದದ್ದ ಚ೦ದŁಯŀ ಗೌಡರ ಹವಯŀನನĺ ಹೇಗ ನೇಡದರ. ರಾಮಯŀನ
ಚನĺಯŀನ ಅಲŃದ್ದರ. ಸೇದರಳಯ ಚನĺಯŀನಡನ ವನೇದವಗ ಸಲಗಯ೦ದ ಮತಡದರ. ಆದರ
ಹವಯŀನಡನಯೂ ರಾಮಯŀನಡನಯೂ ಎಷı ಆವಶŀಕವೇ ಅಷıೇ ಮತಡದರ. ಹಗ ಮಡವದ ಮಲನಡನ
ಮಜಥ. ಮನಯವರ ಹರಗನ ನ೦ಟರಡನ ವತಥಸವ೦ತ ತಮĿ ಮನಯವರಡನ ಸಲಗಯ೦ದ ವತಥಸವದಲ್ಲ.
ಅದರಲŃಯೂ ವಯಸತದ ಮಕħಳಡನ ತ೦ದಯದವನ ಔಪಚರಕವ೦ಬ೦ತ ವತಥಸತĶನ. ಅ೦ತಹ ಪದ್ದತಯ೦ದ ಕŁಮೇಣ
ಅನಹತವಗತĶದ. ಉಪಚರ ಉದಸೇನವಗ ಕಡಗ ವೈರವಗವ ಸ೦ಭವವ ಉ೦ಟ. ಚ೦ದŁಯŀಗೌಡರ ತಮĿ
ಮನಮಕħಳದ ಹವಯŀ ರಾಮಯŀರಡನ ವತಥಸದ೦ತಯೇ ಶŀಮಯŀಗೌಡರೂ ಚನĺಯŀನಡನ ವತಥಸತĶದ್ದರ.
ಅತಥಬ೦ಧುಗಳಡನ ಸರಸವಗರಬೇಕ, ನಜ. ಆದರ ಮನಮ೦ದಯಡನಯೂ ಯಜಮನನದವನ ಉಲŃಸ ದ೦ದಲ
ಸĺೇಹದ೦ದಲ ಸಲಗ ವನೇದಗಳ೦ದಲ ನಡದಕ೦ಡರ ತಪĻೇನ? ಹಗ ಮಡದರ ಸಣĵಬದĸ, ವೈಮನಸತ
ತ೦ದಹಕತನಗಳಗ ಅವಕಶ ಕಡಮಯಗ ಸ೦ಸರ ಹಚĬ ಸಖಮಯವಗತĶದಲ್ಲವ?

ಒ೦ದ ಹಸವನĺ ಹಲ ಹಡದದ ಎ೦ಬ ಸದĸಯನĺ ಕೇಳ. ರಾಮಯŀನ ಚನĺಯŀನ ಅದನĺ ಪರೇಕ್ಷಿಸಲ
ಹರಟಹೇದಮೇಲ, ಹವಯŀನ ಇಷıನಸರವಗ ಸೇತ ಅವನ ಟŁ೦ಕನ೦ದ ಕಲವ ಪಸĶಕಗಳನĺ ತ೦ದಕಟıಳ. ಆ
ಕಲಸವನĺ ಎಷı ಹಮĿಯ೦ದ ಮಡದಳ೦ದರ ಅದನĺ ನೇಡದವರ ಯರಗದರೂ ಅದರಲŃ ಸೇವಗ
ಬೇಕಗವದಕħ೦ತಲ ಅತಶಯವದ ಶŁದĸಯದĸದ ಗತĶಗತĶತĶ. ಅವಳ ಪಸĶಕಗಳನĺ ಎತĶತ೦ದ ಕಟıದ್ದರಲŃ ಸತಯ
ಪತಗ ತನĺ ಶಶವನĺ ನೇಡವ ಠೇವಯತĶ. ಪಸĶಕವಸನಯ೦ದಲ, ಕ೦ಪ ಹಸರ ಮದಲದ ಬಣĵದ ಬೈ೦ಡಗಳ೦ದಲ,
ತನರಯದ ವಚತŁವದ ಇ೦ಗŃಷ ಲಪಗಳ೦ದಲ ಭರವಗ ನಗಢವಗದ್ದ ಆ ಗŁ೦ಥಸಮಹಗಳನĺ ಸĻಶಥಸವ ಅದೃಷı
ದರಕದದ ಸೇತಗ ಒ೦ದ ಸೌಭಗŀವ೦ಬ೦ತ ತೇರತĶ. ಅವಳ ಕನĺಡದ ಕಥ ಕದ೦ಬರಗಳನĺೇನ ಓದದ್ದಳ. ಅವಳ
ಹತĶರವ ಕಲವ ಪಸĶಕಗಳದĸವ. ಆದರ ಆ ಪಸĶಕಗಳಗ ಹವಯŀನ ಆ೦ಗŃೇಯ ವಹಗಳಗ ಇದ್ದ ರೂಪ ತರತಮŀ
ಕಫತೇಟದ ಕಲಗ ಕಫತೇಟದ “ದರ”ಗ ಇದ್ದ ವŀತŀಸದ೦ತತĶ. ಹವಯŀನಲŃ ಆಕಗ ಮದಲೇ ಇದ್ದ ಅನರಾಗ
ಗೌರವಗಳ ಅವನ ಓದತĶದ್ದ ಆ ಹತĶಗಗಳನĺ ನೇಡ ಇಮĿಡಯದವ.ಆ ಪಸĶಕಗಳನĺ ತರದ ನೇಡಬೇಕ೦ಬ
ಮಹದಸ ಆಕಗ ಬಹಳವಗತĶ. ಹವಯŀನಗ ಆಕಯ ಮನಸತ ತಳದ ಸ೦ತೇಷದ೦ದ ಒ೦ದ ಚರತŁಯ ಪಸĶಕವನĺ
ಕಟı ಚತŁಗಳನĺ ನೇಡವ೦ತ ಹೇಳ, ತನ ಕವನ ಗŁ೦ಥವ೦ದನĺ ಓದತĶ ದ೦ಬನಮೇಲ ಒರಗ ಕಳತನ. ಕಲವ
ĔಣಗಳಲŃ ಅವನ ಮನಸತ ಸೇತ. ಮತĶಳńಗಳನĺಲ್ಲ ಮರತ ಕವನಗಳ ಕಲĻನಜಗತĶನ ಸೌದ೦ಯಥ ವೈಭವಗಳ ಸŅಗ೯ದಲŃ
ವಹರಸತಡಗದನ. ನಗರದ ದŁತಪದ ಸ೦ಚರಮಯವದ ಧೂಳೇ ಧೂಸರ ವತವರಣದಲŃ ಸಪĻಯಗ ತೇರತĶದ್ದ
ಕವನಗಳ ಆ ಮಲನಡನ ಶŀಮಲ ಶೇತಲ ಸ೦ದರ ಪŁಕೃತ ಪŁಪ೦ಚದ ಸ೦ಸಗಥದಲŃ ಭವಪ೦ಜಗಳಗ ರ೦ಜಸದವ.
ಕಟಕಯಲŃ ತರಬ೦ದ ಪŁತ:ಕಲದ ಹಸಳಬಸಲ, ಹರಗಡ ಮರಗಡಗಳಲŃ ಇ೦ಚರಗೈಯತĶದ್ದ ಪಕಳರಹಹಕħಗಳ
ಸವದನಯೂ, ಸದŀ: ವಸೃತವಗದ್ದ ಪŁೇತಯ ಲಲನಯಬĽಳ ಮಧುರ ಸನĺಧŀವ ಅವನ ಕಲĻನಗ ರಕħ ಬರವ೦ತ ಮಡದĸವ.

ಪಸĶಕದಲŃದ್ದ ಚತŁಗಳನĺ ನೇಡತĶದ್ದ ಸೇತ ಎರಡ ಮರ ಸರ ತಲಯತĶ ನೇಡದಳ. ಬವನನĺ ಕೇಳ ಚತŁಗಳ ಪರಚಯ
ಮಡಕಳńಬಕ೦ಬ ಆಸಯದ. ಆದರ ತನĿಯನಗದ್ದ ಬವನ ಗಮನ ಆಕಯ ಕಡಗ ತರಗಲಲ್ಲ. ನಲħನಯ ಸರ ತಲಯತĶ
ನೇಡದವಳ ಮತĶ ತಲ ತಗĩಸಲಲ್ಲ. ಪŁಸĶರಮತಥಯ೦ತ ನಷĻ೦ದವಗದ್ದ ಬವನ ಮಖವನĺೇ ನೇಡತಡಗದಳ.

ಹವಯŀನ ಮಖವ ಭವೇತħಷಥದ೦ದಲ ಹಷಥದ೦ದಲ ಆಗತನ ಅಭŀ೦ಜನ ಮಡದವನ ಮಖದ೦ತ ಕ೦ಪಗತĶ.

ಕಣĵ ಸಲಲವೃತವಗ ಮರಗತĶದĸವ.ಒಮĿಮĿ ಎದಯಬĽ ಬೇಳತĶತĶ. ಸೇತ ನೇಡತĶದ್ದಹಗಯ ಮಲŃಲರ ಬೇಸದಗ
ಹವನ೦ದ ಹನಗಳದರವ೦ತ ಅವನ ಕಣĵಗಳ೦ದ ವರಬ೦ದಗಳ ಸಸತಡಗದವ. ಹವಯŀ ಕಣĵ ಮಚĬದನ.
ಓದತĶದ್ದ ಪಸĶಕ ಕೈಯಲŃ ಹಗಯೇ ಇತĶ. ಅದನĺ ನೇಡ ಮಗĸಯದ ಸೇತಯ ಹೃದಯದಲŃ ಭಯ ಸ೦ಚರವಯತ.
ಆಕಯ ಮನಸತನಲŃ ಏನೇನ ಭವನಗಳ ಮ೦ಚದವ. ಬವನ ಬನĺ ನೇವ ನ೦ದ ಅಳತĶದĸರ ಎ೦ದಕ೦ಡಳ.
ಮತಡಸ ಕೇಳಬೇಕ೦ದ ಹವಣಸದಳ. ಆದರ ಏಕೇ ಏನೇ ಮತಡಸಲ ಸಧŀವಗಲಲ್ಲ. ಬಹಶಃ ಬದĸ
ಗಗೇಚರವಗದದ್ದರೂ ಆಕಯ ಅ೦ತರ೦ಗಕħ ಗೇಚರವಗದĸರಬಹದ, ಹವಯŀನ ರಸಸಮಧಯ ದವŀವಸķ! ಭವನಗ
“ಮೈಮೇಲ ಬ೦ದರಬಹದ” ಎ೦ದ ಆಲೇಚಸ ಬದರದಳ. ಅನೇಕಬರ ದವŅ ಹಡಯವದನĺ ನೇಡದ್ದಳ. ನ೦ಜನ
ಹ೦ಡತ ಗಭಥಣಯಗದĸಗ ಅವಳಗ ಮೈಮೇಲ ಬರತĶದĸದನĺ ಕ೦ಡ ಅನೇಕಸರ ಸĶ೦ಭತಯಗದ್ದಳ. ಆದರ ಬವನಲŃ
“ಮೈಮೇಲ” ಬರವ ಭಯ೦ಕರ ಚಹĺಗಳರಲಲ್ಲ. ಅದಕħ ಬದಲಗ ಮಖ ಸೌಮŀಸ೦ದರವಗತĶ. ಬಲಯ ಹೃದಯವ ವವಧ
ಭವ ಆಶ೦ಕಗಳ೦ದ ತಡತವಗ, ಪಸĶಕವನĺ ಮಚĬವ ನವದ೦ದ ಸŅಲĻ ಸದĸಮದ, ಎದĸನ೦ತಳ.
ಹವಯŀ ಕಣĸರದನ. ತಟಕħನ ತನĺ ಸķತಯ ಮತĶ ಸನĺವೇಶದ ನನಪಗ, ಇನĺಬĽರ ಮ೦ದ ಭವಪŁದಶಥನ
ಮಡಬಟıನಲŃ ಎ೦ದ ನಚ ಮಖವನĺ ಉಜĮಕಳńವವನ೦ತ ನಟಸ ಕಣĵೇರರಸಕ೦ಡನ. ಸೇತ ಆಗತನ ಪಸĶಕವನĺ
ಮಚĬ ಕಟಕಯ ಕಡಗ ನೇಡವ೦ತ ಅಭನಯ ಮಡತĶದĸದರ೦ದ ತನĺ ಭವವೇಶ ಅವಳಗ ತಳದಲ್ಲ ಎ೦ದಕಡ
ಸಮಧನಚತĶನಗ, ಮರಮಚಲಳಸವ ಸಲವಗ “ಚತŁ ಎಲ್ಲ ನೇಡಯಯĶೇನ?” ಎ೦ದ ಮತ ತಗದನ.

ಬವನ ಶ೦ತವಣಯನĺ ಕೇಳ ಸೇತಗ, ತನ ಊಹಸದದಲ್ಲ ತಪĻಯತ೦ದ ಆಶĬಯಥವಯತ. ಸ೦ತೇಷದ೦ದ ಸಮĿತಸ

ಅವನನĺ ನೇಡತĶ ನ೦ತಳ.

ಅವಳ ಮಖಭ೦ಗಯಲŃದ್ದ ಪŁಶĺಯನĺ ನವರಸಲೇಸಗ ಹವಯŀ “ಏನೇನ ಚತŁ ನೇಡದ?” ಎ೦ದನ.

“ನೇಡದ, ಗತĶಗಲಲ್ಲ.”

“ನನĺ ಕೇಳದ್ದರ ಹೇಳĶದĸ.”

ಸೇತ ಬಹಳ ಸ೦ತೇಷದ೦ದ “ನೇವ ಕಣĵ ಮಚĬಕ೦ಡದŁ. ಬನĺ ನೇವ ಹಚĬಗದ ಅ೦ತ ಕೇಳಲಲ್ಲ” ಎ೦ದಳ.

ಹಗದರ ಸೇತ ನೇಡಬಟıದĸಳ !

“ಬನĺ ನೇವಲ್ಲ. ಸಮĿನ ಕಣĵ ಮಚĬಕ೦ಡ ಏನನĺೇ ಆಲೇಚಸತĶದĸ ನಮĿ ಮನಯ೦ದ ಗಡ ಬತಥದ ಅ೦ತ ಹೇಳದರ
ಚಕħಯŀ.”

” ಹೌದ ಅತĶಮĿ, ವಸ, ಪಟıತĶಗಮĿ ಬತಥರ೦ತ” ಎ೦ದ ಸೇತ ಬಹಳ ಸ೦ಕೇಚದ೦ದ “ಅಳĶದŁಲŃ ಯಕ ? ” ಎ೦ದ
ಕೇಳಯೇಬಟıಳ.

ಹವಯŀ ಅವಳ ಪŁಶĺ ಬಹಳ ಲಘವದದರ೦ದ ಉತĶರಕħ ಕಡ ಅಹಥವದದಲ್ಲವ೦ದ ನಕħ ನವರಸವ೦ತ “ಯರ
ಅಳತĶದ್ದದĸ?” ಎ೦ದನ.

“ಕಣĵನಲŃ ನೇರ ಸರೇತತĶ!”

ಸೇತಯ ಕೈಯ೦ದ ತಪĻಸಕಳńಲಗಲಲ್ಲ. ಹವಯŀನ ಮಖ ಗ೦ಭೇರವಯತ. ಫಕħನ ಆದ ವŀತŀಸವನĺ ಕ೦ಡ ಸೇತ

ಚಕತಯದಳ, ತನ ಕೇಳದದ ಅಪರಾಧವಯತೇ ಏನೇ ಎ೦ದ.

ಹವಯŀ ಪŁಯತĺಪವಥಕವದ ಸರಸಣಯ೦ದ “ಸೇತ, ನೇನ ಯವಗಲ ಅತĶದಲ್ಲವ?” ಎ೦ದ ಕೇಳದನ.

“ಅತĶದĸ.”

“ಯವಗ?”

“ಯರಾದರೂ ಬೈದಗ, ಅವŅ ಹಡದಗ, ಬದĸ ನೇವದಗ” ಸೇತ ತನĺ ಮತಗ ತನ ಮಗಳ ನಗತĶದ್ದಳ.

“ಮತĶ ಯವಗಲ ಕಣĵೇರ ಸರಸಲ್ಲವ?”

ಸೇತ ಅಪŁತಭಳಗ ಸŅಲĻ ಹತĶ ಸಮĿನದ್ದಳ.

“ಅತĶಮĿ ನನĺ ಬಟı ನ೦ಟರ ಮನಗ ಹೇದಗ?”

“ಹೌದ, ಅತĶದĸ !”
“ಕಥ ಕೇಳತĶದĸಗ ಅಥವ ಓದತĶದĸಗ ಯವಗಲದರೂ ಅತĶದĸೇಯೇನ?”

ಸೇತ ಆಲೇಚಸದಳ. ಕದ೦ಬರಗಳನĺ ಓದತĶದĸಗ ಗಟıಗ ಕಣĵೇರ ಕರದದ್ದರ ಅವಳ ನನಪಗ ಬ೦ದತ. ಹ೦ದ ಒ೦ದ
ಸರ ಹವಯŀನ ಕನರನಲŃ ನಗಮĿ, ಗೌರಮĿ, ಸೇತ, ವಸ ಇವರಗ “ವಷವೃĔ”ವನĺ ಓದ ಹೇಳತĶದĸಗ ಸೇತ
ಅಳವನĺ ತಡಯಲರದ ತಯಯ ಮರಯಲŃ ಅವತ ಸರಗನ೦ದ ಕಣĵೇರ ಒರಸಕ೦ಡದ್ದಳ.

“ಹೌದ, ಸಮರ ಸಲ ಹ೦ಗಗದ.”

“ನೇನ೦ದದರೂ ಬೈಗನ ಹತĶ ನಮĿ ಮನ ಮೇಲನ ಗಡijದ ನತĶಗ ಹೇಗರವಯೇನ?”

“ಹİ, ಹೇಗದĸೇನ.”

“ಅಲŃ ಪಶĬಮ ದಕħನಲŃ ಸಯಥ ಮಳಗವದನĺ ಕ೦ಡದĸೇಯೇನ?”

“ಕ೦ಡೇನ” ಎ೦ದವಳ ಫಕħನ”ಕ೦ಡದĸೇನ” ಎ೦ದ ಸರಮಡಕ೦ಡಳ. ಅವಳ ಭಷಯೂ ಅನಕರಣದ೦ದ ಹವಯŀನ

ಭಷಯ ಮಟıಕħ. ಅನೈಚĭದವಗಯ ಏರತĶತĶ. ಹವಯŀನ ಇಷıದ೦ತ ಸೇತ ಚಪಯ ಮೇಲ ಕತಕ೦ಡಳ.

“ಆ ಸ೦ಧŀ ಸೌಂದಯಥವನĺ ನೇಡ ಯವಗಲದರೂ ಕಣĵೇರ ಕರದರವಯೇನ?”

“ಇಲ್ಲ” ಎ೦ದಳ ಸೇತ. ಅವಳಗ ಹವಯŀನ ಪŁಶĺಯ ಅಥಥ ಭವ ಸಥಥಕŀಗಳ೦ದ ಗತĶಗಲಲ್ಲ.

ಹವಯŀ ಹೇಳತಡಗದನ. ಸೇತಗ ಸŅಲĻ ಅಥಥವಯತ. ಬಹಳಪಲ ಅಥಥವಗಲಲ್ಲ. ದರದಶಥಕ ಯಂತŁದಲŃ

ನೇಡತĶರವವನ ಬರಗಣĵಗ ಕಣವ ಮತĶ ಕಣದ ನĔತŁ ರಾಶಗಳನĺ ವಣಥಸತĶದ್ದರ, ಪಕħದಲŃರವವನ ಸಮĿನ
ಆಕಶದ ಕಡಗ ನೇಡ “ಹಂ” ಗಡವಂತ ಸೇತ ನಡನಡವ ಹİ,ಹİ, ಹೌದ,ಇಲ್ಲ, ಎ೦ಬ ಬಡಮತಗಳನĺ ಮತŁ
ಹೇಳತĶದ್ದಳ. ಮತಡತĶದ್ದವನ ಪŁೇತಪತŁನಗದĸದರ೦ದ ಆಕ ತನĿಯಯಗ ಆಲಸದಳ. ಕೇಳತĶ ಕೇಳತĶ
ಸಹನಭೂತಯಂದ ಆಕಯ ಭವವ ಕಲĻನಯೂ ಉತħಷಥವಗತಡಗದವ. ಬದĹಯಂದ ತಳಯಲರದದ
ಭವಗೇಚರವಗ ಆಕಯ ಹೃದಯದಲŃ ಯವದ ಒಂದ ಮಹ ಪರವತಥನಯಂಟಗತĶತĶ.

ಹವಯŀ ಮತಡತĶದĸಗ ಸೇತಯ ಕಣĵಗಳನĺೇ ಎವಯಕħದ ನೇಡತĶದ್ದನ. ಸೇತಯೂ ಬವನ ಮಖವನĺೇ

ನೇಡತĶದ್ದಳ. ಆಗ ಹವಯŀನಲŃಗಲ ಸೇತಯಲŃಗಲ ಪŁಯ ಪŁೇಯಸಯರ ಭವವರಲಲ್ಲ. ವಷಯದ ಉದರ ಔನĺತŀ
ಅವರಬĽರ ಆತĿಗಳನĺ ಶರೇರಕತಗ ಅತೇತವಗ ಮಡತĶ. ಆಗ ಅವರಬĽರಗದ್ದ ಸ೦ಬ೦ಧ ಸŅಲĻ ಹಚĬಕಡಮ ಗರ
ಶಷŀಯರದಗತĶ.

“ನನ ಕಣĵೇರ ಕರದದĸೇನ, ಸೇತ. ಸ೦ಧŀಸೌಂದಯಥವನĺ ನೇಡದಗ ನನಗ ಕಣĵೇರ ಬರಲಲ್ಲ ಎ೦ದ ಹೇಳದಯಲ್ಲವ?
ನನಗ ಕಣĵೇರ ಬಂದದ. ಇಷıೇಸರ ಬಂದದ.”

ಸೇತಗ ಬೈಗನ ಆಕಶವನĺ ನೇಡ ಏಕ ಕಣĵೇರ ಸರಸಬೇಕೇ ಅಥಥವಗದ ಸಮĿನ ಬಪĻಗ ಕಳತದ್ದಳ. ಆದರೂ ತನ
ಹಗ ಮಡದದĸರ ಆಕಗಂದ ಲೇಪವಗ ಕಂಡತ.

“ಅಷıೇ ಅಲ್ಲ. ಬಟıದ ನತĶಯ ಮೇಲ ನ೦ತ, ಕಣĵ ಹೇಗವವರಗ ಹಬĽರವ ದಡij ಕಡಗಳನĺ ನೇಡದಗ ಕಣĵೇರ
ಕರದದĸೇನ. ಪವಥದಗಂತದಲŃ ಸಯಥಬಂಬ ಕಂಪ ಕಂಕಮದಲŃ ಮಂದ ಮಡತĶದĸಗ ನೇಡ ಕಣĵೇರ ಕರದದĸೇನ!
ಮಂಗರನ ಪŁರಂಭದಲŃ ಆಕಶವನĺಲ್ಲ ಕರಮಗಲ ತಂಬ, ಮಹಸಪಥದ ಮಹಜಹŅಗಳಂತ ಬಳń ಮಂಚ
ಕಣಯವದನĺ ನೇಡ ಕಣĵೇರ ಕರದದĸೇನ . ಪಣಥಮ ರಾತŁಯಲŃ ಚಂದŁನ ಶಭ ಜŀೇತತ್ನೆ..(ಎದರ ಕಳತದ್ದವಳ
ಸೇತ ಎಂಬದ ಅವನ ನನಪಗ ಬಂದ) ಹಣĵಮ ರಾತŁಯಲŃ ತಂಗಳ ಬಳಕ ಹಲ ಚಲŃದ೦ತ ಕಡಗಳ ಮೇಲ
ಮಲಗರವದನĺ ನೇಡ ಕಣĵೇರ ಕರದದĸೇನ. ಮಹತĿರ ಕಥಗಳನĺ ಓದತĶ ಕಣĵೇರ ಕರದದĸೇನ .. ನನಗ
ಆಶĬಯಥವಗಬಹದ. ಉಳದ ಎಲ್ಲರಗಂತಲ ಇವರಗ ಕಣĵೇರ ಹಚĬಗರಬೇಕಂದ ಊಹಸಬಹದ. ಹಗದರ ನನಗೇಕ
ಕಣĵೇರ ಬರತĶದ? ಹೇಳ!. (ಸೇತ ಪಚĬಗ ಸಮĿನದ್ದಳ).. ನನಗ ಕಣĵೇರ ಕರಯವ ಶಕĶಯದ, ಸೇತ. ನನಗ ಯರೂ
ಅದನĺ ಹೇಳಕಟıಲ್ಲ. (ಸೇತ ಮರಗದನಯಂದಲೇ ಎಂಬಂತ “ಇಲ್ಲ” ಎಂದಳ.) ಚಂತಯಲ್ಲ, ನನ ಹೇಳಕಡತĶೇನ.
ಆಮೇಲ ನನĺ ದೃಷı ಬದಲಯಸತĶದ, ನನĺ ಆತĿವೇ ಬೇರಯಗತĶದ. ಜಗತĶಲ್ಲ ಆನಂದಮಯವಗತĶದ. ದಃಖವ ಕಡ
ಮಧುರವಗತĶದ.”

ಸೇತಗ ಕಣĵರಳತ. ಮನೇಹರವದ ನತನ ಪŁಪಂಚವನĺ ಸಂದಶಥಸಲ ಪŁಯಣ ಬಳಸಲ ಯತŁಕನಗಗವ ಉಲŃಸದ
ಅನಭವವಯತ. ಆ ಜಗತĶನ ವಷಯದಲŃ ಆಕಗದ್ದ ಅನಶĬಯತ ಅಪರಚಯತಗಳ ಕತಹಲವನĺ ಮತĶ ಉಜŅಲಗೈದವ.

“ನೇನ ನತŀವ ಪŁಥಥನ ಮಡತĶೇಯೇನ?”

ಸೇತ ಅಂಗಳದಲŃದ್ದ ತಲಸಯ ದೇವರಗ ಇತರರ ಮಡತĶದ್ದಂತ ಆಗಗ ಕೈಮಗದ ಅಡijಬೇಳತĶದ್ದಳ. ಆದರ ಅದ ಬರಯ
ಅನಕರಣವಗದĸತೇ ಹರತ ಭವವಗರಲಲ್ಲ. ಅಲ್ಲದ ಮನಯವರ ವಷಥಕħಂದ ಸರ ಸಮಪದ ಬನದಲŃ ಕೇಳ
ಕರಗಳನĺ ಬಲಕಡತĶದ್ದ ಭೂತಗಳಗ ಎಲ್ಲರಂತ ಕೈಮಗಯತĶದ್ದಳ. ದಡijವರ ಕಷıನವರಣಗಗಯೂ ಭಯದಂದಲ
ನಮಸħರ ಮಡದರ ಚಕħವರ ಹಗ ಮಡĸದದ್ದರ ಹರಯವರ ಬೈಯತĶರಂದ ಅಂಧಶŁದĹಯಂದ ಆಚರಸತĶದ್ದರ,

“ಪŁಥಥನ ಮಡಬೇಕ, ಸೇತ, ಪŁಥಥನ ಮಡಬೇಕ. ನೇಡ. ದೇವರ ಈ ಪŁಪಂಚವನĺಲ್ಲ ನಮಥಸದĸನ. ನನĺನĺ
ನನĺನĺ ಇತರರನĺ ನಮಥಸದĸನ. ನಮಗಷı ಸಖಸಂತೇಷಗಳನĺ ಕಟıದĸನ! ನೇನ ಮಡದಕಂಡದĸೇಯಲ್ಲ ಆ
ಹವಗಳನĺ ಅವನೇ ಮಡದĸನ. ನನĺ ಮನೇಹರವಗರವ ಕಣĵಗಳನĺ ಅವನೇ ಮಡದĸನ. ಯೇಚನ ಮಡಃ
ಕಣĵಗಳಲ್ಲದದ್ದರ ಏನಗತĶತĶ? ನನ ನನĺನĺ ನೇಡವದಕħಗತĶರಲಲ್ಲ, ನೇನ ನನĺನĺ ನೇಡವದಕħಗತĶರಲಲ್ಲ. ನೇನ
ನನĺನĺ ನೇಡವದಕħಗತĶರಲಲ್ಲ..”

ಹವಯŀ ಪŁಯತĺಪವಥಕವಗ ಸೇತಯ ಮಟıಕħಳದ ಮತಡತĶದ್ದನ.

“ಸೇತ, ನವ ಬರಯ ದೇಹಗಳಲ್ಲ. ನಮĿಲŃ ಆತĿವದ. ಅದ ನವ ಅಂಗ ಹಕಕಳńವಂತ ಈ ದೇಹವನĺ ಹಕಕಂಡದ.

ನೇನ ಸೇರ ಉಟıಕಂಡರವಂತ ಈ ದೇಹವನĺ ಉಟıಕಂಡದ. ನೇನ ಐಶŅಯಥವಂತರ ಮಗಳ. ಆದ್ದರಂದ ಸಗಸದ
ಸೇರಯನĺ ಉಟıಕಂಡ ಚನĺಗ ಕಣತĶದĸೇಯ. ಬಡವರ ಬಡಸೇರ ಉಟıಕಂಡರತĶರ. ಅವರವರ
ಉಡಗತಡಗಗಳನĺ ನೇಡದರ ಸಧರಣವಗ ಅವರವರ ಅಂತಸĶ ತಕħಮಟıಗ ಗತĶಗತĶದ. ಹಗಯೇ ದೇಹಗಳ
ಆತĿದ ಯೇಗŀತಗ ತಕħ ಹಗರತĶವ. ಆದರ ಆ ಸೇರ ಎಷıದವಸ ಬಳತĶದ? ಹಳಯದದ ಕಡಲ ಬಸಡ ಮತĶೇಂದ
ಹಸ ಸೇರ ಉಟıಕಳńತĶೇಯಷı ? ಹಗಯ ನಮĿ ಆತĿ ಈ ದೇಹ ಅಯೇಗŀವದ ಕಡಲ ಅದನĺ ಬಸಡತĶದ. ಅದನĺೇ
“ಸವ” ಎಂದ ಕರಯತĶರ. ದೇಹ ಹೇದರೂ ಆತĿ ಹೇಗವದಲ್ಲ ; ಆತĿ ಶಶŅತವದದ ; ಅದ ದೇವರಗ ಸೇರದĸ.
ಆದ್ದರಂದ ನವ ಹಚĬಗ ಅದರ ಆರೈಕ ಮಡಬೇಕ. ನನĺ ಸೇರಯನĺ ಅದ ಹಳಯದಗವವರಗ ಚಕħಟವಗ ಒಗದ
ಮಡಮಡಕಳńತĶೇಯ. ಆದರ ಅದಕħಂತಲ ಹಚĬಗ ದೇಹವನĺ ಪೇಷಣಯನĺ ಮಡಕಳńವದಲ್ಲವ? ಹಗಯೇ
ನವ ಬದಕ ಬಳವವರಗ ದೇಹವನĺ ಚಕħಟವಗಡಬೇಕ. ಆದರ ಅದಕħಂತಲ ಶಶŅತವದ ಆತĿದ ಪೇಷಣಯನĺ
ಮರಯ ಬರದ. ಒಳńಯ ಮತ ಕತ, ಆಲೇಚನ ನಡತ ಇವಗಳಂದ ನಮĿ ಆತĿ ಶದĹವಗತĶದ; ದೇವರಗ
ಪŁಯವಗತĶದ. ಆದ್ದರಂದ ನತŀವ ದೇವರನĺ ಪŁಥಥಸಬೇಕ; ಒಳńಯ ಮತ ಕಡ; ಒಳńಯ ಆಲೇಚನ ಕಡ;
ನಮĿಲ್ಲರನĺ ಕಪಡ, ಎಂದಗತĶಯತ? ..”

ಸೇತ “ಹİ” ಎಂದಳ. ಆಕಯ ಮಖದಲŃ ಕೃತĤತ ತಳಕತĶತĶ.

“ದೇವರ ಈ ಜಗತĶನĺಲŃ ಸೃಷı ಮಡದĸನ. ಅವನ ಎಲŃಲŃಯೂ ಇದĸನ. ಇಲŃಯೂ ಇದĸನ. ನನ ನೇನ ಆಡತĶರವ
ಈ ಮತಗಳನĺ ಕೇಳತĶದĸನ. ಅವನ ಏನ ಬೇಕದರೂ ಮಡಲ ಶಕĶನ. ನವ ಅವನನĺ ಪŁೇತಸಬೇಕ. ಅದನĺೇ “ಭಕĶ”
ಎಂದ ಕರಯತĶರ. ಅವನ ಈ ಜಗತĶನĺ ಮಡ, ದರ ಓಡಹೇಗ ಕತಕಂಡಲ್ಲ. ಅದರಲŃ ಐಕŀವಗದĸನ.
ಸೇರಕಂಡದĸನ ಸಕħರಯನĺ ನೇರಗ ಹಕದರ ಕರಗ ಸೇರಕಳńವಂತ ! ಬಳಗĩ ಸಯಥನಗ ಮಡ ಬರತĶನ. ರಾತŁ
ಕತĶಲಯ ರೂಪದಂದ ಬರತĶನ. ಅವನೇ ಗಳಯಗ ಬೇಸತĶನ. ಮಳಯಗ ಸರಯತĶನ. ಮಂಚಗ ಹಳಯತĶನ.
ನೇಡ, ನೇನ ಮಡದ ಕಂಡರವ ಹವನ ಸೌಂದಯಥವ ಅವನೇ! ನನĺ ಸೌಂದಯಥವ ಅವನೇ! ನನ ಆಗ
ಹೇಳದನಲŃ ಆ ಸಂಧŀ ಸೌಂದಯಥವ ಅವನೇ! ಆ ಸಂಧŀ ಸೌಂದಯಥವನĺ ನೇಡದಗ ಅವನನĺೇ ನೇಡದಂತ ನನಗ
ಅನಭವವಗತĶದ. ಆಗ ನನಗ ಆತŀನಂದವಗತĶದ. ಆದ್ದರಂದ ಕಣĵೇರ ಬರತĶದ. ನನಗ ಆ ಅನಭವವದರ ಕಣĵೇರ
ಬಂದೇ ಬರತĶದ. ದಃಖದಂದಲ್ಲ, ಸಖದಂದ ! ನ ಹೇಳದĸ ಗತĶಯತೇ ? ”

“ಸೇತ ತಲಯಲŃಡಸ ಸಮĿತಸದಳ. ಅವಳ ಹೃದಯ ಭವದಂದ ತಳಕ ಕಣĵ ಹನಹನಯಗತĶ. ಹವಯŀ ಹೇಳದ
ಮತಗಳ ತಳದವರಗ ಅತŀಂತ ಸಧರಣವಗದ್ದರೂ ಮಗĹಳದ ಸೇತಗ ಮತŁ ಕಣĵೇರ ಸರಸವಷı ಮಹತĶಗದ್ದರೂ.
ಕಂಬನ ಧರಾಕರವಗ ಅವಳ ಭವೇಜĮ್ವಿಲ ಕಪೇಲಗಳ ಮೇಲ ಇಳಯತಡಗದವ. ಹವಯŀನ ಕಣĵೇನಂದಲ ನೇರ
ಹರಯತ.

“ಸೇತ ನೇನೇಗ ಯಕ ಅಳತĶದĸೇಯ?”

ಸೇತ ಮಗಳĺಗಯಂದ “ಇಲ್ಲ, ನನ ಅಳತĶ ಇಲ್ಲ” ಎಂದ ಕಣĵೇರರಸಕಂಡಳ.

“ಮತĶೇಕ ಕಣĵೇರ ?”

ಸೇತ ತನĺ ಅನಭವವನĺ ವಣಥಸವ ಬದĹ ಸಮಥŀಥವಲ್ಲದ ” ಯಕೇ ನನಗ ಗತĶಲ್ಲ” ಎಂದಳ.

“ಅದಕħಗಯೇ ನನಗ ಆಗ ಕಣĵೇರ ಬಂದದĸ. ಮಹತĶದದನĺ ಕಂಡರೂ ಕೇಳದರೂ ನಮĿ ಮಹತĶನ ನನಪಗ
ಸಂತೇಷದಂದ ಹಗಗತĶದ. ಅಂಥ ಕಣĵೇರನĺ ನವಷı ಸರಸದರ ಅಷı ಧನŀರಾಗತĶೇವ ! ದಡijದಲŃ ದೇವರ !.”

ಇಬĽರೂ ಸŅಲĻ ಹತĶ ಮೌನವಗದ್ದರ. ಹವಯŀನ ಬೇರ ವಷಯವನĺತĶವ ಸಲವಗ ” ಆ ಚತŁಗಳನĺಲ್ಲ ನೇಡದಯಲ್ಲ,
ಅದರಲŃ ನಮĿ ದೇಶದ ಚತŁವನĺ ನೇಡದಯೇನ?” ಎಂದ ಕೇಳ, ಒಂದ ಪಸĶಕವನĺ ತಗದ ಬಚĬ, ” ಇದ ನವರವ
ಭೂಮ” ಎಂದನ.

ತರವಯ ಭೂಗೇಲದ ಕಲವ ವಷಯಗಳನĺ ಸಂಕ್ಷಿೇಪವಗ ವವರಸ, ಸೌರವŀಹವನĺ ವಣಥಸವಗ ಸಯಥನ

ಭೂಮಗಂತಲ ಸಹಸŁಪಲ ದಪĻವಗದĸನ ಎಂದ ಹೇಳದನ, ಸೇತಗ ಆಶĬಯಥವಯತ. ಮತĶೇಕ ಸಣĵಗ ಕಣತĶನ
ಎಂಬ ಅವಳ ಪŁಶĺಗ ಹವಯŀ ಉತĶರ ಹೇಳ, ” ಅಷıೇ ಅಲ್ಲ. ರಾತŁ ನಮಗ ಕಣವ ನĔತŁಗಳ ಸಯಥನಗಂತಲ
ಸಹಸŁಪಲ ದಡijದಗವ” ಎಂದನ. ಇನĺರಾದರೂ ಹಗ ಹೇಳದ್ದರ ಸೇತ ಖಂಡತವಗ ನಂಬತĶರಲಲ್ಲ. ಹವಯŀನ
ನĔತŁಗಳ ಭಯನಕವದ ಗತŁ, ವೇಗ, ದರಗಳ ವಚರವಗ ತಳಸ, ಇಂಡಯ ದೇಶದ ಪಠವನĺ ಬಚĬ “ಇದ ನಮĿ
ಭರತಖಂಡ, ಇದ ನಮĿ ĦಮನĿಹರಾಜರ ಆಳವ ನವರವ ಮೈಸರ ದೇಶ” ಎಂದ ತೇರಸದನ.

“ಇಷı ಸಣĵದ ನಮĿ ಮಹರಾಜರ ದೇಶ?”

“ಹೌದ, ಈ ಪŁಪಂಚಕħ ಹೇಲಸದರ ಬಹಳ ಸಣĵದ.”

“ಹಂಗದರ ತೇಥಥಳń ಎಲŃದ ?”

“ಇದರಲŃ ಅದಲ್ಲ. ಬಹಳ ಚಕħದ ಆದ್ದರಂದ,” ಎಂದ ಮೈಸರ ದೇಶದ ಪಠವನĺ ತೇರಸ, ಒಂದ ಸಣĵ ಚಕħಯ ಮೇಲ
ಬರಳಟı “ಇದೇ ನನĺ ತೇಥಥಳń !” ಎಂದನ. ಸೇತ “ಅಯŀಯŀೇ ! ಇಷıೇನ” ಎಂದಳ. ಮಚĬದ ತನಗ ಅಷı ದಡijದಗದ್ದ
ತೇಥಥಹಳńಗ ಇಷı ಸಣĵ ಚಕħಯೇ ಭೂಪಠದಲŃ ? ಎಂದ ಅವಳಗ ಸೇಜಗವಯತ.

“ಹಂಗದರ, ನಮĿ ಮತĶಳń ?”

ಹವಯŀನ ನಸನಕħ, ಮತĶಳńಯನĺ ಚಕħಯಂದಲ ಕಡ ನದೇಥಶಸಲ ಸಧŀವಲ್ಲ. ಅಷı ಸಣĵದ, ಎಂದ

ವವರಸದನ. ಸೇತಗ ಸŅಲĻ ವŀಸನವಯತ; ತಮĿ ದಡijಮನ, ಗದĸ, ತೇಟ, ಆಳ, ಒಕħಲ, ಅಪĻಯŀ, ಅವŅ ಎಲ್ಲರೂ ಇರವ
ಮಖŀಸķಳ ಚಕħಗಂತಲ ಹೇನವಯತೇ ಎಂದ !
ಹರಗಡ ಗಂಟಯ ಸರದ ಸದĸ, ನಯಗಳ ಕಗ, ಲಕ್ಷĿಯ ಉಲŃಸಪಣಥವದ ಅಟıಹಸದ ಧŅನಯೂ
ಕೇಳಸದದರಂದ ಸೇತ “ಅತĶಮĿ ಬಂದರ ಅಂತ ಕಣĶದ !” ಎಂದ ಜಗಲಗ ಓಡಹೇದಳ.

ನಂಟರ ಕಲ ತಳದಕಂಡರ. “ಬಂದŁೇ” “ಬಂದŁೇ” ಎಂದ ಸŅಗತ ಬಯಸದವರಗ “ಹİ””ಹİ” ಎಂದ ಉತĶರ ಹೇಳ,
ಗೌರಮĿ ಸೇತಯರಡನ ಒಳಗ ಹೇದರ. ವಸ ಗಂಡಸರ ಜತಗ ಸೇರದĸದರಂದಲ ಶŀಮಯŀಗೌಡರ
ಕರದದರಂದಲ, ಮನಸತಲ್ಲ ಒಳಗದ್ದರೂ ಜಗಲಯಮೇಲಯೇ ಕಳತನ. ಆದರ ತಂದಯ ಮಂದ ಬಹಳ ಕಲ ನಂಟನಗ
ಕಳńರಲಗದ ಐದ ನಮಷ ಕಳಯವದರಲŃ ಮಲ್ಲನದĸ ಒಳಗ ನಗĩದನ.

ನಗಮĿನವರ ಉದŅೇಗ ಮಗನನĺ ನೇಡದ ಕಡಲ ಶಮನವಗ, ಅವರಗ ಸŅಭವಕವಗದ್ದ ಗಂಭೇಯಥ ಹಂತರಗತ.
ಆದರೂ ಮಗನ ಸತĶಲ ಮರ ಕಸ ಆರ ಕಸಗಳನĺ ಪŁದಕ್ಷಿಣ ಬರಸ, ತಮಗ ತಳದದ್ದ ದೇವ ದವŅರಗಲ್ಲ- ತರಪತ
ಧಮಥಸķಳಗಳಂದ ಹಡದ ಭೂತ ಪಂಜŁಳńಗಳವರಗ- ಮಡಪಕಟı, ಹೇಳಕಂಡರ.

ಹವಯŀ ನಸತಹಯನಗ ಸಮĿನದ್ದನ. ತಯಯ ಪŁೇತಭವ ತನĺ ಬದĹ ವಚರಕħಂತಲ ಪವತŁವದದಂದ ಅದನĺ
ಆಸŅದಸತĶ “ಅದೇನವŅಗಯ ? ಹಣಗ ಬಟıಕಟı ಕಟıದĸೇಯ !” ಎಂದ ಕೇಳದನ.

“ಏನ ಇಲ್ಲ, ಬಗಲ ಹಡದದĸ” ಎಂದ ನಗಮĿನವರ ಮಗನ ಬಳ ಕಳತ ನನ ನವಗಳಂದ ಅವನ ಹಣ ಕನĺ ತಲ ಕೈ
ತೇಳಗಳನĺ ಸವರ ಲಲŃಗೈದರ. ಹವಯŀನಗಂತ ತಯಯ ಸ್ಷಿಶಥ ಶಂತಯನಂದಗಳ ಸಧಮದŁಯಗತĶ.
 ಆ ಹಸಬ ಅಪĻಯŀನ ಹಂಡತಯ !
ಆ ದನ ಸಯಂಕಲ ರಾಮಯŀ ತಂದಯ ಇಷıದಂತ ಅವರಡನ ಕನರಗ ಬಂದನ.

ರಾತŁ ಊಟಕħ ಕಳತದĸಗ ಅಪರಚತ ತರಣ ಸŁೇಯಬĽಳ ಬಡಸತĶದĸದನĺ ಕಂಡ, ಆಕ ಯರರಬಹದಂದ ಬರಗದನ.

ಪಟıಣĵನ ಸೇರಗರರೂ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಆ ದನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಕಡಯವರಂದ ತಮಗ ಏನಯತಂಬದನĺ

ಭವಕŁೇಶಗಳಂದ ವಣಥಸತĶದ್ದರ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರೂ ರೇಗ ನಡನಡವ, ಹಗ ಮಡಬೇಕಗತĶ, ಹೇಗ
ಮಡಬೇಕಗತĶ ಎಂದ ಹೇಳತĶದ್ದರ. ಕಡಗ ಸಂಗಪĻಗೌಡರನĺ ನದೇಥಶಸ “ಅವನಗ ಮಡಸĶೇನ. ಕಳńನಟ ಕಡಸದ್ದನĺಲ್ಲ
ಕಕħಸĶೇನ. ಸಕಥರವಲ್ಲ ಹಳಗ ಹೇಯĶೇನ ನೇಡಬಡĶೇನ” ಎಂದ ಮದಲಗ ಆಭಥಟಸದರ.

ರಾತŁ ಉಪĻರಗ ಮೇಲ ಮಲಗದĸಗ ರಾಮಯŀ ಆಲೇಚಸತಡಗದನ.

ಮನಗ ಬಂದ ತಸ ಹತĶನಲŃಯ ರಾಮಯŀನಗ ತಮĿ ಮನಗಂತಲ ಮತĶಳńಯ ಹಚĬ ಸಂತೇಷಕರವಗದ್ದಂತ ತೇರತ.
ವಸ, ಪಟıಮĿ, ಹವಯŀ, ನಗಮĿ ಇವರಲ್ಲ ಇದĸದ್ದರ ಬಹಃಶ ಹಗ ತೇರತĶರಲಲ್ಲವಂದ ಕಣತĶದ. ತಂದಯಡನ
ಮೈಸರ, ಕಂಗŁಸತ, ಸŅರಾಜŀದ ಚಳವಳ ಇತŀದಗಳ ವಚರವಗ ಮತಡಲಳಸದನ. ಆದರ ಅವರಗ ಗೃಹಕೃತŀ ಕೇಟಥ
ವŀವಹರಗಳಲŃ ಇದ್ದಷı ಪರಶŁಮವಗಲ, ಆಸಕĶಯಗಲ, ಸಹನಭೂತಯಗಲ ರಾಮಯŀ ಆಡದ ದರದ
ವಚರಗಳಲŃರಲಲ್ಲ. ಅಲ್ಲದ ಅವಗಳ ವಷಯದಲŃ ಖಂಡನ ತರಸħರಗಳನĺ ಪŁದಶಥಸ, ಬಳಯಬಟı, ಖದಯ ಟೇಪ,
ಕಲ ಮಚĬವ ಉದ್ದಪಂಚಗಳನĺ ಅವಹೇಳನ ಮಡದರ. ನೈಮಥಲŀವ “ಷೇಕ”ಯೇ ಎಂಬದ ಅವರ ದೃಢವದ
ಅಭಪŁಯವಗತĶ.

ರಾಮಯŀ ಪಟıಣĵನಡನ ಷಕರ ನಯ ಬಂದಕಗಳನĺ ಕರತ ಮತಡ, ಕಳದ ತಂಗಳಗಳಲŃ ಅವನ ಮಡದ್ದ
ಸಹಸಗಳ ವಣಥನಯನĺ ಕೇಳ ಸಂತೇಷಪಟıನ. ಟೈಗರ ಜಕಯ ಧೂತಥ ಕŁಯಥದಂದ ಮಡದದನĺ ಕೇಳ
ವŀಸನಪಟıನ. ಏನದರೂ ಅವನ ಮನಸತನ ವಷಣĵತ ಮದಹೇಗಲಲ್ಲ. ಮೈಸರನಲŃ ಇದĸಗ ಮನಯನĺ ನನದ
ಸಂತೇಷಪಟıಂತ ಮನಯಲŃದĸ ಸಂತೇಷಪಡಲಗಲಲ್ಲ.

ಸತĶಲ ಕಗĩತĶಲ ಕವದತĶ. ಎದರಗದ್ದ ಬಟı ಕಡಗಳಲ್ಲ ಮಸಯ ಮದĸಯಗದĸವ. ಆಕಶದಲŃ ಮಣಕತĶದ್ದ ನĔತŁಗಳ
ಅವನ ಏಕಂತಭವವನĺ ದŅಗಣತ ನವಥಣĵವಗ ಮಡದĸವ. ಹಸಗಯ ಮೇಲ ಬಚĬನ ಮಲಗದ್ದ ರಾಮಯŀನ
ವಚರಪೇಡತನದನ. ಬಡಸತĶದ್ದ ಹಂಗಸ ಯರರನಹದ? ತಮĿ ಮನಗ ನಂಟನಗ ಮತŁ ಬಂದವರಾಗದ್ದರ
ಅಡಗಮನಯಲŃ ಬಹಳ ಕಲದ ಬಳಕ ಇರವವಳಂತ ಪರಚಯಥ ಮಡಲಗತĶರಲಲ್ಲ ! ಅಡಗಮಡಲ ಸಂಬಳಕħ
ಗತĶಮಡದ್ದ ಹಂಗಸಗದ್ದರ ಉಡಗ ತಡಗಗಳಲŃ ಅಷı ನಜೇಕರತĶರಲಲ್ಲ ! ಪಟıಣĵನೇನದರೂ ಹಸದಗ
ಮದವಯಗದĸನಯ ? ಇರಲಕħಲ್ಲ. ಹಗದ್ದರ ಅವನೇ ಹೇಳತĶದ್ದನ. ಅವನನĺ ನೇಡದರಂತ ಆ ಊಹ ಸವಥಥ ತಪĻ
ಎಂದ ತೇರತĶದ. ಹೇಗ ವಧವಧವಗ ಆಲೇಚಸತĶ ಇದ್ದಕħದ್ದ ಹಗ ರಾಮಯŀನ ಎದಯಲŃ ರಕĶ ಸಂಚರ ವೇಗವಯತ.
“ಛ-ಅದಂದಗ ಆಗರಲಕħಲ್ಲ” ಎಂದ ತನĺ ಮನಸತನಲŃ ಮಡದ್ದ ಆಲೇಚನಯನĺ ನರಸನಮಡಲಳಸದನ. ತಲಗಸಲ
ಯತĺಸದಂತಲ್ಲ ಆ ಆಲೇಚನ ಪŁಬಲತರವಯತ. ಮಲ್ಲನ ಸಮಂಜಸವಗ ತಡಗತ. ಕಡಕಡಗ ನಶĬಯವಗಯೂ
ತೇರತ. ಆದರೂ ರಾಮಯŀ ಅದನĺ ನಂಬಲಲ್ಲ ; ನಂಬಲ ಇಷıಪಡಲ ಇಲ್ಲ. ಅಂತಹ ಆಲೇಚನಗಗ ತನĺನĺ ತನ ಹಳದ
ಕಂಡನ. ಆದರೂ ಅವನದ ಅದಲŃ ನಜವಗ ಬಡವದೇ ಎಂದ ಕತರವಗತĶ. ಹಸಗಯ ಮೇಲ ಎದĸ ಕಳತ “ಅದ
ನಜವಗದರಲ” ಎಂದ ಭಗವಂತನನĺ ಹೃತĻವಥಕವಗ ಪŁಥಥಸದನ. ಅಷı ಅಸಹŀವಗ ವಕಟವಗ ತೇರತ, ಆ
ಹಂಗಸ ತನĺ ತಂದ ತನಗರಯದಂತ ಮದವಯದವಳ ಎಂಬ ಆಲೇಚನ.

ಮರದನ ಬಳಗĩ ರಾಮಯŀನ ಮನಸತಗ ಮನಯವರಲ್ಲರೂ ಯವದೇ ಒಂದ ಗಟıನĺ ಮಚĬಮರ ಮಡರವಂತ
ಭಸವಗತಡಗತ. ಪŁತಯಬĽರ ಮತ, ನೇಟ, ನಡತ ಎಲ್ಲವ ಅದನĺೇ ಸಮಥಥಸವಂತದĸವ. ಕಫ ತಂಡ ಪರೈಸದ
ಒಡನಯ ಪಟıಣĵನನĺ ಉಪĻರಗಗ ಕರದ, ತನಗದ್ದ ಆಶಂಕಯ ವಚರವಗ ಪŁಶĺಸದನ. ಕಳಗ ಜಗಲಯಲŃದ್ದ ಯಜಮನರಗ
ಕೇಳಸದಂತ ಮಲ್ಲನ ಮತಡದರ.

“ಆ ಹಸಬ ಯರೇ ? ”

“ಯವ ಹಸಬ ?”

“ಅಡಗ ಮನಯಲŃ ಕಲಸ ಮಡತĶದಯಲŃ ಅದ.”

ಪಟıಣĵ ಸŅಲĻ ನಕħ “ಅಯŀೇ ಇದŀಕ ಹೇಂಗ ಕೇಳĶೇರ ? ನಮĿ ಚಕħಮĿ” ಎಂದನ.

“ಚಕħಮĿ !. ಯರ ಮನ, ಹೇಳ?”

“ನಲ್ಹಾಳńಯಂದ ನಮĿಪĻಯŀನಗ ತಂದದĸ !”

“ಆ ಹಸಬ ಅಪĻಯŀನ ಹಂಡತಯೇ ! ”

ಯವದ ಆಗಬರದಂದ ಭಗವಂತನನĺ ಪŁಥಥಸದ್ದನೇ ಅದೇ ಆಗಹೇಗದ ! ರಾಮಯŀನಗ ಬಹಳ ದಃಖವಗ ಅವನ
ಪŁಯತĺವನĺ ಮರ ಕಣĵೇರ ಬಳಬಳನ ಉದರದವ. ಮದಲ “ಹಸ ಚಕħಮĿ”ನನĺ ತಂದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಕಯಥವನĺ
ಪŁಶಂಸಸವ ರೇತಯಲŃ ಮತಡತĶದ್ದ ಪಟıಣĵನ ರಾಮಯŀನ ಕಣĵೇರನĺ ನೇಡ ಅನಕಂಪದಂದ ವŀತರಕĶವಗ
ಮತಡತಡಗದನ. ಅವನ ಧŅನ ಬಹಳ ಮಲ್ಲಗಯತ.

“ನಮಗ ಕಗದ ಬರಲಲŃೇನ ?”

ರಾಮಯŀ ತಲದಗ “ಇಲ್ಲ” ಎಂದನ.

“ನವಲ್ಲ ಬಡಕಂಡವ, ನಮĿಬĽರನĺ ಕರಸ ಅಂತ. ನಮĿ ಮತ ಎಲŃ ಕೇಳĶರ?”

“ಕರಸದದ್ದದĸೇ ಒಳńೇದಯĶ” ಎಂದ ರಾಮಯŀ ಸಯĸನ.

“ಎಲ್ಲರೂ ಮತĶಳń ಶŀಮೇಗೌಡರಾದಯಗ ಹೇಳದರ -” ಈ ಸಂಬಂಧ ಬೇಡ, ನಮಗ ಹೇಳಸದ್ದಲ್ಲ” ಎಂದ. ಯರ ಮತನĺ
ಮನಸತಗ ಹಕಕಳńಲಲ್ಲ ಅವರ. ಹಡದದĸ ಒಂದೇ ಹಟ ಮಡಬಟıರ. ಈಗ ನೇಡ ಮನೇಲಲ್ಲ ಜಗಳ. ಮರ ಹತĶ
ರೇಜಗ. ನಮĿ ತಂಗಗ ಅವರಗ ಹಯĸಕħ ಬೇಯೇದಲ್ಲ. ನಗಮĿನೇರಗ ಕಡ ಕಂಡಬಟı ಹೇಳĶರ. ಹೇಂಗ ಆದರ
ಮನೇ ಪಲಗದೇ ಸೈ ಅಂತ ಕಣĶದ.” ರಾಮಯŀ ಮತĶ ಮತಡಲಲ್ಲ. ಸಮĿನ ಚಂತಸತĶ ಕಳತನ. ತೇರಹೇದ ಅವನ
ತಯಯ ಶೇಕಪಣಥವದ ಆಕೃತ ಕಲĻನಯ ಕಣĵದರನಲŃ ನಂತ ಕಂಬನಗರಯತĶತĶ. ಆಕಯ ಸೌಜನŀಸĺೇಹಗಳ ಅವನ
ಮನಸತಗ ಬಂದ, ಮರಯಗ ಮರತಹೇದಂತದ್ದ ಮತೃಪŁೇಮವನĺ ನನದ ನರಗಥಳವಗ ಕಣĵೇರ ಸರಸತಡಗದನ.
ಅವನದ ಸŅಭವಕವಗ ಕೇಮಲ ಪŁಕೃತ. ದೃಢಚತĶ ದವನಲ್ಲ. ಚಕħಂದನಂದಲ ತಂದಯ ವಷಯದಲŃ ಬಳದಬಂದದ್ದ ಭೇತ
ಅವನನĺ ಹದರದಯಗ ಮಡತĶ. ಅವನಲŃದ್ದ ಉದತĶ ಹೃದಯಕħ ತಕħ ಮನೇಬಲವ ಇದĸದ್ದರ, ಸಂಸರದಲŃ ಮಂದ
ಪŁಪĶವಗವ ಹೃದಯವದŁವಕವದ ಅನಹತಗಳ ನಡಯತĶರಲಲ್ಲ. ಹವಯŀನಲŃ ಅವನಗದ್ದ ಗೌರವ ಪŁೇತಗಳಗ
ಅದೇ ಕರಣವಂದ ತೇರತĶದ. ತನĺಲŃಲ್ಲದ ಹೃದĽಲ, ಮನಃಸķೈಯಥ, ದೃಢಚತĶತಗಳ ಅವನಲŃದĸದರಂದ ಅವನನĺ
ಆದಶಥಮತಥಯಂದ ಭವಸ ಆರಾಧಸತĶದ್ದನ. ಜಗಲಯಂದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ “ಓ ಪಟıಣĵ!” ಎಂದ ಕರದರ. ಅವನ
ಸಡಲವಗದ್ದ ಏಣಯ ಮಟıಲಗಳ ಸದĸಗವಂತ ಇಳದ ಬರಲ “ರಾಮ ಎಲŃೇ ?” ಎಂದ ಕೇಳದರ. “ಇಲŃದĸೇನ,
ಬಂದೇ” ಎಂದ ರಾಮಯŀ ಬೇಗಬೇಗನ ಕಣĵೇರರಸಕಂಡ ಮನಸತಮಧನ ಮಡಕಳńತĶ ಇಳದ ಬಂದನ.
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಅವನ ಮಖಭವ ಗತĶದರೂ ಗತĶಗದವರಂತ ನಟಸ “ಕಬĽನ ಹತĶಲಗ ಹೇಗೇಣ ಬನĺ” ಎಂದ
ಅವರಬĽರಡಗಡ ಹಬĽಗಲ ದಟದರ. ನದŁ, ಮೈಕರದಕಳńವದ, ನಣಗಳನĺ ಮೇಲ ಕರದಂತ ಅಟıವದ,
ಒಂದರಡನಂದ ಆಟವಡವದ ಹೇಗ ನನ ಸŅಕೇಯ ಕಯಥದಲŃ ಮಗĺವಗದ್ದ ನಯಗಳ ಒಂದರ ಹಂದಂದ ಎದĸ
ನಡದ ಅವರನĺ ಹಂಬಲಸದವ. ದೃಶŀಗಳಲ್ಲವ ಹಚĬ ಕಡಮ ತನ ಮೈಸರಗ ಹೇದಗ ಹೇಗ ಇದĸವೇ ಹಗಯೇ
ಇದĸವ. ಅದೇ ಅಂಗಳ, ಅದೇ ಕಣ, ಅಂಗಳವನĺ ಕಣದಂದ ವಭಗಸದ್ದ ಅದೇ ಒಂದಳ ಎತĶರದ ಕಲŃ ಕಟıಣ, ಕಲŃಕಟıಣಯ
ಮೇಲ ಆಗ ಹಸರಾಗದĸ ಈಗ ಬೇಸಗಯ ಬಸಲಗ ಒಣಗ ನಂತದ್ದ ಅದೇ ಹಳ, ಕಣದಲŃ ಅದೇ ಹಣಸಯ ಮರ, ಅದೇ ದಡij
ಬಸರಯ ಮರ, ಬಲ ಭಗದಲŃ ಅದೇ ತೇಟ, ಬಳಯ ಮರಗಳ ಅದೇ ಹಸರಲಗಳ ಇತŀದ! ಅಂದನಂತಯ ಮರಗಳಲŃ
ಹಕħಗಳ ಚಲಪಲ ! ಅಂದನಂತಯ ಮರಗಳ ಬಲನಳಲ! ಆದರ ರಾಮಯŀನ ಮನಸತಗ ಜಗತĶ ಹಂದದ್ದಂತ ಸರಳ
ಸಂದರವಗರಲಲ್ಲ. ಅವನ ಮನಸತ ವಷದಪಣಥವಗತĶ. ಕಬĽನಗದĸಯಲŃ ಆಳಗಳ ನರದದ್ದರ. ಸೇರಗರರ ಅವರಗ
ಕಲಸ ಹೇಳತĶದ್ದರ. ಸಮರ ಒಂದವರ ಎರಡ ಅಡಗಳಷı ಎತĶರ ಬಳದದ್ದ ಕಬĽನ ಗರಯೇಲಗಳ ಮೇಲ ಬದĸದ್ದ ಬಸಲ
ಕಡ ಹಸರಾದಂತ ತೇರತĶತĶ. ನಡವ ಅಲ್ಲಲŃ ಗಟıದ ತಗĩನ ಗಂಡ ಮತĶ ಹಣĵಳಗಳ ಹಳಯ ಕಲವಗಳಂದಲ
ಕರಡಲಗಳಂದಲ ನಂತ, ಒಬĽರಡನಬĽರ ತಳ ಭಷಯಲŃ ಗಳಪತĶದ್ದರ. ಗೌಡರ ಬರತĶದĸದನĺ ದರದಲŃ
ಕಂಡ ಆಳಗಳ ಸೇರಗರರೂ ಕಯಥಸನĺಹದಲŃಯ ನಮಗĺರಾಗದ್ದಂತ ತೇರಸಕಂಡರ. ಸೇರಗರರ ಕನĺಡದಲŃ
ಗಟıಯಗ ಅಪĻಣಮಡತಡಗದರ. “ಏ ಬಗŁ, ಇಲŃ ತಗಂಡ ಬರೇ ಹರೇನ. ಗತĶೇ, ಅಲŃೇನ ಮಡĶೇಯೇ ಥ!
ಖಳń !. ಸಬĽೇ, ಕಡೇ, ಏನĿಡĶೇರೇ ಎಲŃ ಸದಯ, ಆ ಕಂಡ ಮಚĬ ಬ ಇಲŃ.” ಮದಲದ ಆಜİ ಭತತಥನಗಳಂದ ಕಬĽನ
ಹತĶಲ ಸಜೇವ ಸಶಬĸ ಸಚಲವಗಬಟıತ. ಅಷıರಲŃ ಗೌಡರೂ ಅಲŃಗ ಬಂದ ಅಂಚನಂದ ಅಂಚಗ ನಡದಹೇಗ, ಕಲಸವನĺಲ್ಲ
ಪರೇಕ್ಷಿಮಡ ಸಚನ ಕಡತಡಗದರ. ತಲಗ ಕಂಪವಸěವನĺ ಸತĶಕಂಡದ್ದ ಸೇರಗರರ ಕಲವಸರ ಅವರ
ಹಂದಗಡಯೂ ಕಲವ ಸರ ಅಕħಪಕħದಲŃಯೂ ಚಟವಟಕಯಂದ ಸತĶಡತĶ, ತಮĿ ಸŅಮಭಕĶಯನĺ
ಕತಥವŀನಷIJಯನĺ ಪŁದಶಥಸದರ. ರಾಮಯŀನ ಹಂದಗಡಯದ್ದ ಪಟıಣĵನ ಹಂದನ ವಷಥ ಕಬĽ ತನĺಲ ಬರತĶದ್ದ ಒಂಟಗ
ಹಂದಯಂದನĺ ಕೇವ ಕಟı ಕಡಹದ ಸಂಗತಯನĺ ಹೇಳ, ವŀಹ ವಣಥನ ಮಡತĶದ್ದನ. ಸŅಲĻ ಹತĶನಲŃ ಗದ್ದಲಗಳ ಕಪĻ
ಕತĶವ ಶಬĸ ಪŁರಂಭವಗ ಮತ ನಂತಹೇಯತ. ಗೌಡರ ಎತĶರವಗದ್ದ ಒಂದ ಅಂಚನ ಹಸರ ಹಲŃನಲŃ ಸೇರಗರರ
ಹಸಕಟı ಕರಕಂಬಳ ಮೇಲ ಕಮಗರಯನĺ ನೇಡತĶ ಕಳತರ. ನಯಗಳ ತಮĿ ಸŅಭವಕħನಗಣವಗ ಅಲŃ ಇಲŃ
ಸತĶ ಕಬĽನ ಗದĸಯಲŃಯೇ “ಹಳನಗĩ”ದĸವ. ಇದ್ದಕħದ್ದ ಹಗ ಒಂದ ನಯ ತೇಕ್ಷ್ಣವಗ ಬಗಳತĶ ಕಬĽನ ಗರಗಳ ಮೇಲ
ಕಳಗ ಹರಾಡ ಸದĸಗವಂತ ಏನನĺೇ ಅಟıಸಕಂಡ ಹೇಯತ. ಇತರ ನಯಗಳ ಅದೇ ದಕħಗ ಓಡದವ. ಯರಗ
ಪŁಣ ಯವದಂದ ಗತĶಗಲಲ್ಲ. ಗೌಡರ ಎದĸ ನಂತ ನೇಡದರ. ಆಳಗಳ ಹತರಗಳನĺ ಹಡದ ನಟıನ ನಂತ
ನೇಡದರ. ಪಟıಣĵ ರಾಮಯŀರೂ ನೇಡತĶದ್ದರ. ನಯಗಳ ಕಬĽನ ಗದĸಯನĺ ದಟ ಪಕħದಲŃಯ ಬಯಲಗದ್ದ
ನಲŃಗದĸಗ ನಗĩದವ. ಆಗ ಕಣಸಕಂಡತ, ಬಣದ ವೇಗದಂದ ಬಳಕ ಚಮĿ ಹರ ಓಡತĶದ್ದ ಒಂದ ಮಲ! ಪಟıಣĵ
“ಅಯŀಯŀೇ, ಕೇವ ತರಲಲ್ಲಲŃ!” ಎಂದವನೇ “ಛೂ ! ಹಡೇ! ಹಡħ ! ಹಡೇ! ಹಡೇ!” ಎಂದ ಅಬĽರಸ ಕಗತĶ ಮಂದ
ನಗĩ, ಕಬĽನಗದĸಯ ಬೇಲಯನĺ, ಗೌಡರ ಓಡತĶದ್ದ ಮಲವನĺ ಅಟıತĶದ್ದ ನಯಗಳನĺ ಹಂಬಲಸತĶದ್ದ ಪಟıಣĵನನĺ
ನೇಡತĶ ನಂತದ್ದ ಆಳಗಳಗ ” ಏನĺೇಡĶೇರೇ, ಬದĺೇಕಯ, ನಮĿ ಕಲತ ಬಟħಂಡ!” ಎಂದ ಗದರಸಲ, ಮತĶ ಗದ್ದಲ
ಮಣĵಗಳ ಗದĸಟ ಕೇಳಸತಡಗತ. ತಂದ ಕರದರ. ಶಶಪŁಸಂಗದಂದ ಪŁಸನĺಪŁಯನಗದ್ದ ರಾಮಯŀ ಮತĶ ವಷಣĵನಗ
ಅವರ ಬಳಗ ಬಂದ ಒಂದ ಮರ ದರದಲŃ ಕಳತನ. “ಬಂದವರ ನಟıನ ಮನಗ ಬರಬೇಕೇ, ನಂಟರ ಮನ ಕಳ ಹರಕĶ
ಕತಬಡದೇನ?” ಎಂದರ ಗೌಡರ. ಮದಲೇ ಖಿನĺನಗದ್ದ ರಾಮಯŀ ಮತĶ ಖಿನĺನಗ ತಪĻನĺಪĻ ಕಳńವವನಂತ
ಮೃದ ಧŅನಯಂದ “ಅಣĵಯŀನಗ ಬನĺ ನೇವಗತĶ. ಹೇಗ ಬರೇದ?” ಎಂದನ. “ಅಣĵಯŀನಗ ಬನĺ ನೇವದŁ ತಮĿಯŀ
ಮಡೇದೇನಲŃ?” ರಾಮಯŀ ಮತಡಲಲ್ಲ. ಕೈಯŀಲŃಂದ ಕಬĽನ ಗರ ಹಡದಕಂಡ ಸೇಳತĶ, ಅದರ ಕಡಗ ತಲಬಗ
ನೇಡತĶದ್ದನ. “ನಮĿ ಸಮನಲ್ಲ ತಂದೇರೇನ?” “ಇಲ್ಲ. ಹೇಟಲ ರೂಮನಲŃೇ ಇಟı ಬಂದದĸೇವ.” “ಯಕ?
ತರಬರದಗತĶೇನ?” “ಮತĶ ಹತĶಕಂಡ ಹೇಗೇರ ಯರ ಅಂತ ತರಲಲ್ಲ.” “ಹತĶಕಂಡ ಹೇಗೇದ ಇಲ್ಲ,
ಗತĶಕಂಡ ಹೇಗೇದ ಇಲ್ಲ ! ಸಕ ನೇವ ಓದ ಪŀಸಮಡದĸ. ನೇವ ಅಮಲĸರಕೇ ಮಡೇದ ಅಷıರಳಗೇ ಇದ!
ನಲ ಗಡಸವಂತ ಬಳೇ ಪಂಚ ಉಟħಂಡ ಷೇಕ ಮಡಬಟıರ ಎಲŃ ಬಂತ! ಆ ವಂಕಪĻಯŀ ಹೇಳĹ್ಹಾಂಗ ಮಣĵ
ಕರಯೇಜತ ಕೈಗ ಲೇಖಣ ಕಟıರ ಇನĺೇನಗĶದ. ಸಮನĺಲ್ಲ ತರಸಬಡ ರೈಲ ಮೇಲ.” ರಾಮŀಯŀನಗ ಕರವನ ಮೇಲ ಬಕħ
ಬಂದಂತಯತ. ಅಪŁತಭನದನ. ಏನ ಹೇಳಬೇಕೇ ಗತĶಗಲಲ್ಲ. ತಂದ ಹಸ ಹಣĵನಡನ ಹಸ ಕŁಯಥವನĺ
ಸಂಪದಸದ್ದಂತ ತೇರತ. ಇಷı ಬೇಗ ಇಂತಹ ಮತಗಳನĺ ಕೇಳಲ ಅವನ ಸದĹನಗಲಲ್ಲ. ಕಡಗ ಅತĶ ನೇಡ, ಎಂಜಲ
ನಂಗ “ಅಣĵಯŀ ಇನĺ ಓದಬೇಕ ಅಂತದĸನ” ಎಂದನ. “ಊಞ್! ನೇವ ಓದĶ ಷೇಕ ಮಡĶ ಪŀಟ ತರಗĶ ಇರ.
ನನಲŃ ಗಬĽರ ಹತĶ, ಗಯĸ ದಡij ಕಳಸĶ ಇತೇಥನ!.. ಅವನ ಏನದŁ ಮಡŃ!. ಅವನ ಪಲ ಅವನ ತಹಂಡ
ಮೈಸರಗದŁ ಹೇಗŃ, ಮದŁಸಗದŁ ಹೇಗŃ!. ಅವನ ಅವŅನ ದರಂತ ನ ಕೇಳಲರ. ಹೇದೇಹಥತŁ
ಪಲಮಡಕಡŃ ಅಂತ ಹೇಳĶದಂತ. ಕೇಳ ಕೇಳ ನನಗಂತ ತಲ ರೇಜಗ ಹಡದಹೇಗದ. ಅದನĺಂತ ಕಂಡತ
ಆಗೇದಲ್ಲ..(“ಅದ ಎಂದರ ಅವರ ಹಂಡತ ಸಬĽಮĿ ಎಂಬದನĺ ರಾಮಯŀನಗ ಹಸದಗ ತಳಸಬೇಕಗರಲಲ್ಲ.
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರೂ ಕಡ ತಮĿ ಮದವಯ ವಚರ ಮಗನಗ ಗತĶಗರಬೇಕ ಎಂದ ನಸತಂಕೇಚವಗ ಮತಡದರ.).
ದನ ಬಳಗದರ ಅಡಗ ಮನೇಲ ಗದĸಟ. ಜಗಲೇಲ ಯರಾದŁ ಅಪĻಂತೇರ ಬಂದ ಕತದŁಂತ. ಏ ಬಗŁ, ಗಡನೇ
ಕಡದೇನೇ! ಥ, ಕಳńಸಳೇಮಗನೇ” ಎಂದ ಗೌಡರ ಆಳಬĽನನĺ ಬೈದರ. ನೇಲಯ ಬನನಲŃ ಕಲವ ಬಳಯ ಬಣĵದ
ತಂಡಮಗಲ ನಶĬಲಪŁಯವಗದĸವ. ಪŁತಃಕಲದ ಎಳ ಬಸಲ ಒಯŀಯŀನ ಬಳಬಸಲಗ ಅಲಯಲಯಗ ದೃಷı,
ಸೇಮ ಪಯಥಂತ ಪŁಸರಸದ್ದ ಮಹರಣŀ ಭೂಧರಗಳ ಮೇಲ ಸŅಚĭಂದವಗ ವಹರಸತĶತĶ. ರಾಮಯŀ ಆ ಮಹ ದೃಶŀವನĺ
ಕಣĵನಂದ ಮತŁ ನೇಡತĶ, ವŀಸನಕŁಂತನಗ ಅನŀಮನಸħನಗದ್ದನ. ಅತĶ ಪಟıಣĵ ಮಲ ಮತĶ ನಯಗಳ ಹಂದ
ಓಡಯೇಡ ಸಕಗ ಏದತĶ ನಂತನ. ಮಲವ ನಯಗಳ ಗದĸಯ ಬಯಲನĺ ದಟ ಕರಚಲ ಕಡನĺ ಪŁವೇಶಸದವ.
ಬಹಳ ಹತĶದರೂ ನಯಗಳ ಹಂದಕħ ಬರದರಲ ಪಟıಣĵ “ಕŁ ಕŁ” ಎಂದ ಗಟıಯಗ ಕಗ ಕರದನ. ತಸ
ಹತĶನಲŃ ಡೈಮಂಡ ಬಯ ತರದ, ಲಲಜಲ ಸŁವಸತĶದ್ದ ಕಂಪ ನಲಗಯನĺ ಹರಗ ಚಚಕಂಡ, ಏದತĶ ಓಡ
ಬಂದತ. ಅದರ ಹಂದ ರೂಬ, ಟಪತ, ರೇಜ, ಕತŅಲ, ಡಲ ಒಂದಂದಗ ಕಣಸಕಂಡವ. ಅವಗಳನĺ ನೇಡದ
ಕಡಲ ಪಟıಣĵನಗ ಗತĶಯತ, ಷಕರ ಬಕರಯಗದ ಎಂದ. ಪಟıಣĵ ನಯಗಳಡನ ಹಂತರಗ ಮನಗ ಬರತĶದĸಗ,
ಗಟıದಳಗಳ ಬಡರಗಳದ್ದ ಸķಳಕħ ಸಮಪದಲŃ ಹಳಪೈಕದ ತಮĿನ ಸಕದ್ದ ಕಲವ ಹೇತಗಳ ಆಡಗಳ ಮರಗಳಡನ
ಸಪĻ ಮೇಯತĶದĸವ. ಎತĶರವಗದ್ದ ಕರಯ ಬಣĵದ ಹೇತನಂದ ಹಂಗಲಗಳ ಮೇಲ ನಂತ, ಮಂಗಲಗಳನĺ ಕಳಗ
ಬಗದ್ದ ಒಂದ ಮರದ ಕಂಬಗ ಚಚ ಸಪĻ ಮೇಯತĶದĸದ ದರದಂದಲ ಪಟıಣĵನ ಕಣĵಗ ಬದĸತĶ. ಮಲವನĺಟı ಬೇಟ
ಸಕħದ ರೇಗದ್ದ ನಯಗಳ ಮೇಕಗಳದ್ದ ದಕħಗ ರಭಸದಂದ ನಗĩದವ. ಅವ ಅರಚತĶ ಚಲŃಪಲŃಯಗ ಓಡದವ. ಓಡಲರದ
ಮರಯಂದ ಶನಕ ಸೇನಗ ಸಲಭ ಗರಯಯತ. ಪಟıಣĵ ನಯಗಳನĺ ಗದರಸತĶ ಕರಮರಯ ರĔಣಗಗ ಓಡದನ.
ಮರ ಅಲŃ ನಗĩ ಇಲŃ ನಸದ ಒಂದರಡ ನಮಷಗಳವರಗ ತಪĻಸಕಂಡತ. ಅದ ತಪĻಸಕಂಡಂತಲ್ಲ ನಯಗಳಗ ಜದĸ
ಹಚĬದಂತಗ ಮತĶಷı ರೇಷ ರಭಸಗಳಂದ ಬನĺಟı ಅದನĺ ಹಡದೇ ಬಟıವ. ಕರಮರ ಒಂದ ಸರ ಕರಣಕರವಗ
ಅರಚಕಂಡ ನಲಕħ ಬದĸ ಮೌನವಯತ. ಪಟıಣĵನ ಓಡ ಭದŁಮಷıಯಂದಲ ನಯಗಳನĺ “ಘಕ” “ಕİೈ” ಎನĺವಂತ
ಗದĸ ಅಟıದಗ ನರಯ ಬಳಯ ಮದĸ ಮರ ಹಲŃ ನಲದ ಮೇಲ ಲಬ ಲಬ ಒದĸಡತĶತĶ. ಅದರ ತಗಲ ಕತĶನ
ಬಳಯೂ ಹಂಗಲನಲŃಯೂ ನತĶರ ಹಡದ ಕಂಪಗತĶ. ಮದĸನ ಮದĸಯಂತದ್ದ ಕರಮರಯ ಶೇಚನೇಯ ಸķತಯನĺ
ಕಂಡ ಪಟıಣĵನ ಎದ ಕರಗ ನೇರಾಯತ. “ಅಯŀೇ ನಮĿ ಕಕಥ ಹತĶಕಂಡ ಹೇಗ!” ಎಂದ ಹಲŃ ಕಚĬ ನಯಗಳನĺ
ಶಪಸತĶ, ಮರಯನĺ ಮಲ್ಲಗ ಎತĶಕಂಡನ. ಅದರ ಮೃದವದ ನಣಪದ ಚಮಥ ಕೈ ಸೇಂಕದ ಕಡಲ, ಪಟıಣĵನಲŃ
ದಶಥನದಂದ ಉಂಟಗದ್ದ ಕನಕರ ಸĻಶಥದಂದ ಇಮĿಡಯಯತ. ನೇರ ಕಡಸ ಮರಗ ಶಶŁಷ ಮಡವ ಸಲವಗ
ಬಳಯದ್ದ ಗಟıದವರ ಬಡರಗಳಗ ಹೇದನ. ಆಳಗಳಲ್ಲ ಕಲಸಕħ ಹೇಗದĸದರಂದ ತಟıಯ ಬಗಲಗಳನĺ ಮಚĬ ಬಗದ
ಕಟıದ್ದರ. ಹಂದನ ದನ ತೇಳಗ ಪಟı ಬದĸದರಂದ ಸೇಮನ ಕಲಸಕħ ಹೇಗದದĸದ ಪಟıಣĵನಗ ಕಬĽನ ಗದĸಯಲŃಯ
ತಳದತĶ. ಅವನ ಬಡರಕħ ಹೇದನ. ಬಗಲ ತರದತĶ. ಒಳಗ ಯವದಂದ ಸದĸ ಕೇಳಸಲಲ್ಲ. “ಸೇಮ! ಸೇಮ!”
ಎಂದ ಕರದನ. ಉತĶರ ಬರಲಲ್ಲ. ಎತĶಕಂಡದ್ದ ಕರಮರಯಡನ ಪಟıಣĵ ಮೈಕಸದ ತಲ ಬಗ, ಬಗಲ ದಟದನ.
ಬಸಲನಂದ ಬಂದದ್ದ ಅವನ ಕಣĵಗ ಒಳಗ ಅರಗತĶಲ ಕವದಂತಯತ. ಹಳಯ ಕಳಕ ಚಂದ ಬಟıಗಳ ವಸನಯೂ,
ತಂಗನಣĵಯ ವಸನಯೂ ಹಗಯ ಮತĶ ಹರದ ಹಂದ ಮಂಸದ ವಸನಯಂದಗ ಮಳತವಗ ಮಗಗ ಬಡದವ.
ಏನೇ ಗರ್ ಗರ್ ಸದĸ ಕೇಳಸದಂತಗ “ಸೇಮ! ಸೇಮ!” ಎಂದನ. ಉತĶರವಗ ಗರ್ ಗರ್ ಸದĸ ಕೇಳಸತಲ್ಲದ
ಯರೂ “ಓ” ಕಳńಲಲ್ಲ. ಅಷıರಲŃ ಕಣĵ ಕಣವಂತಗ, ಮಲಯಲŃದ್ದ ಒಲಯ ಬಳ ನಲದ ಮೇಲ ಸೇಮನ ಗರ್
ಗರ್ ಎನĺತĶ ಬದĸದ್ದದĸ ಗೇಚರವಗ, ಪಟıಣĵ ಸĶಂಭತನದನ! ಕರಮರಯನĺ ಕಳಗಟı ಸೇಮನ ಶರೇರದ ಮೇಲ
ಬಗದನ. ಅವನ ಕಣĵ ಮಳńಯಗತĶ. ಬಯ ತರದದĸ, ಬಹಳ ಕಷıದಂದ ಉಸರ ಗರಾಗರಾ ಎಂದ ಆಡತĶತĶ. ಹಟı
ಊದಕಂಡತĶ. ಆಗ ನಶĬಲವಗದ್ದರೂ ಸತĶಲ ಚಲŃಪಲŃಯಗ ಬದĸದ್ದ ಸಮನಗಳ ಅವŀವಸķಯಂದ ಅವನ ಬಹಳ
ಒದĸಡಕಂಡದĸದ ಗತĶಗತĶತĶ. ಮದಮದಲ ಅವನ ಆ ಸķತಗ ಕರಣ ಹಳಯದ ಪಟıಣĵ ಭೇತೇದŅಗĺನಗದ್ದರೂ
ಒಂದರಡ ĔಣಗಳಲŃಯ ಅಲŃ ತರದ ಬದĸದ್ದ ಹಂದಯ ಹರದ ಮಂಸದ ಮಣĵನ ಪತŁಯಂದ ಗಟı ಮನಸತಗ ಮಂಚ,
ಒಡನಯ ಉದŀಮಶೇಲನದನ. ಬೇಗಬೇಗನ ಸೇಮನನĺ ಎತĶ ಕರಸ, ಕತĶನ ಕಳಗ ಬನĺನ ಮೇಲ, ಬಲವಗ ಒಂದ ಗದĸ
ಗದĸದನ. ಬಲ್ಲನĺ ಎಳದ ಕಡಲ ಬಂದಕ ನಂದ ಗಂಡ ಹರವಂತ ಸೇಮನ ವದನಹŅರದಂದ ಲಲಜಲದಂದ
ಲೇಳಯಗ ಸŅಲĻ ಮಂಸವೃತವಗದ್ದ ಎಲಬನ ತಂಡಂದ ಜಲಕħನ ಹರನಗದ ಸದĸ ಮಡತĶ ನಲದ ಮೇಲ
ಉರಳಹೇಯತ. ಸೇಮನ ದೇಘಥಶŅಸೇಚĭ್ವಿಸಗಳನĺ ಬಡತĶ, ಸತĶ ಬದಕದವನಂತ ಪಟıಣĵನ ಕಡಗ ನೇಡತĶ
ಕಳತನ. ಆ ದನ ಬಳಗĩ ಆಳಗಳಲ್ಲರೂ ಗಂಜಯಂಡ ಕಲಸಕħ ಹೇದಮೇಲ ಸೇಮನಬĽನೇ ಬಡರದಲŃ ತೇಳಗ ಬಟı
ಕಟıಕಂಡ ಮಲಗದ್ದನ. ಹತĶ ಕಳಯವದ ಪŁಯಸವಗ ಒಂದರಡ ಸರ ಎಲಯಡಕ ಹಕಕಂಡನ. ನಲħರ ಸರ
ಹರಗ ತಲಹಕ ಎಂಜಲ ಉಗಳದನ. ಹಗಸಪĻ ಮಶŁವಗದ್ದ ತಂಬಲ ಚವಥಣವನĺ ಕಡಯ ಸರ ಉಗಳ
ಹಂತರಗತĶದĸಗ ಅವನ ಕಣĵ ಒಲಯ ಮೇಲದ್ದ ಒಂದ ಮಣĵನ ಪತŁಯ ಮೇಲ ಬತĶ. ಅದರಳಗ ಹಂದನ ದನ ಹಡದದ್ದ
ಹಂದಯ ಹರಮಂಸವತĶ, ಬಡಗಳń ಸೇಮನಗ ಬಯಲŃ ನೇರನ ಚಲಮ ಚಮĿತ. ಬಳಗĩ ಇತರರ ಜತಯಲŃ
ಗಂಜಯಣĵತĶದĸಗ ನಂಚಕಳńಲ ವŀಂಜನವಗ ಹಂಚದ್ದ ಹಂದಯ ಮಂಸ ಅವನಗ ಸಕಗರಲಲ್ಲ. ಸಂಯಕಲದ
ಊಟಕħ ಸŅಲĻವರಲ ಎಂದ ಎಲ್ಲರೂ ಒಪĻ, ಉಳದದನĺ ಬಂಕಯರದ್ದ ಒಲಯಮೇಲ ಮಡಕಯಲŃಟıದ್ದರ. ಅದರಲŃ ಸŅಲĻ
ತಂದರ ಇತರರಗೇನ ಗತĶಗತĶದ? ಎಂದ ಯೇಚಸ ಸೇಮನ ಉಪĻ ಹಕ ಹರದದ್ದ ಮಂಸವನĺ ಒಂದಂದ,
ಎರಡರಡ ಕಡ ಕಡಗ ಮರಮರ ತಂಡಗಳನĺಗ ಬಯಗ ಹಕಕಂಡ ಚಪĻರಸ ತನĺತಡಗದನ. “ಸŅಲĻ ತಂದರ
ಇತರರಗೇನ ಗತĶಗತĶದ” ಎಂದ ಪŁರಂಭಸದ್ದನ. ಸŅಲĻವನĺೇ ತಂದದ್ದರ ಇತರರಗೇನ ಗತĶಗತĶರಲಲ್ಲ; ನಶĬಯ. ಆದರ
ಅವನ “ಸŅಲĻ”ಕħ ನಷ್ಕೃಷıವದ ಮೇರಯರಲಲ್ಲ. ಆದ್ದರಂದ ಸŅಲĻ ಹತĶನಲŃಯೇ “ಸŅಲĻ” “ಸŅಲĻ”ವಗ ಮಡಕಯಲŃದ್ದ ಮಂಸ
ಅಧಥಕħ ಮರ ಮಯವಗತĶ. ಬಕಸರನಗೇಸħರವಗದ್ದ ಬಂಡಯನĺವನĺ ತಂದ ಜೇಣಥಸಕಂಡ ಭೇಮಸೇನ ನಮĿ
ಸೇಮನನĺ ನೇಡದ್ದರ ಕಣĵರಳಸ ಬಯĸರದ ಅಪŁತಭನಗ ಸೇಲನĺಪĻಕಳńತĶದ್ದನೇ ಏನೇ! ಅಧಥ ಖಚಥದದನĺ
ನೇಡ, ಎಲŃ ಸಕħಬೇಳತĶೇನಯೇ ಎಂದ ಸೇಮನಗ ದಗಲಯತ. ಆದರ ಹಚĬಗ ತನĺವ ಹಕħ ತನಗದ; ತನಲ್ಲವೇ
ಜಕಯಂದ ಹಂದಯನĺ ಬಡಸಕಳńಲ ಮದಲ ಮಂಬರದವನ? ಅಲ್ಲದ ಟೈಗರನ ಪಲನĺ ಕಷıಪಟı ಕನಬೈಲಗ
ಹತĶಹೇಗ ಪಟıಣĵನ ಅಪĻಣ ಪಡದ ಇಸಕಂಡ ಬಂದವನ ತನೇ! ಎಲ್ಲರಂತಯೇ ಪಲೇನ ತನಗ? ಅದಲŃಯ ಮತ!
ಎಂದ ಆಲೇಚಸದ ಸೇಮ ಮತĶ ಶರಮಡದನ! ಮದಲ ಮಂಸದ ತಂಡಗಳನĺ ಆಲೇಚಸದ ಸೇಮ ಮತĶ
ಶರಮಡದನ! ಮದಲ ಮಂಸದ ತಂಡಗಳನĺ ಚನĺಗ ಅಗದ ತನĺತĶದ್ದವನ ಆಮೇಲ ಬಯಲŃ ಒಂದಷı ಅಲŃಡಸ
ನಂಗತಡಗದನ. ಆಗ ಅವನಲŃದĸದ ಹಸವಯೂ ಆಗರಲಲ್ಲ; ರಚಪŁಯತಯೂ ಆಗರಲಲ್ಲ; ಲೇಭಮತŁವಗತĶ. ಅದೇ
ಸಮಯದಲŃಯೇ ನಯಗಳ ಕಗಟವ ಪಟıಣĵನ ತರಸŅರವ ಕೇಳಸ, ಸೇಮನ ಏಕೇ ಏನೇ ಗಬರಯಂದ,
ತಂಡಗಳನĺ ಮಕħತಡಗದನ. ಎಲಬಲ್ಲದ ತಂಡಗಳನĺೇ ಬಯಗ ಹಕಕಳńತĶದ್ದವನ ಹರಗಡ ಸದ್ದನĺ ಕೇಳದ
ಕಡಲ ಯರ ಎಲŃ ಬಂದಬಡತĶರಯ ಎಂಬ ಭಯದಂದ ವವೇಚನ ತಪĻ ಮಂಸವೃತವಗದ್ದ ಒಂದ ದಪĻ ಎಲಬನĺ
ನಂಗಬಟıನ. ಆದರ ಅದ ಸರಕ್ಷಿತವಗ ಜಠರ ಪŁವೇಶ ಮಡದ ದರಯಲŃಯ ಕೇಟಲಮಡತಡಗ ಮಂಬರಯಲಲ್ಲ.
ಸೇಮನ ಅದನĺ ಮಂದಕħ ತಳńಲ ಪŁಯತĺಮಡದನ. ಅದ ಮತĶ ಭದŁವಗ ಗಂಟಲನಲŃ ಸಕħಕಂಡತ. ಉಸರಾಡಲ
ಕಷıವಗ, ಅದನĺ ಹರಗ ಹಕಲ ಮಡದ ಸಹಸವ ವŀಥಥವಗ ಒದĸಡದನ. ಯರನĺದರೂ ಕಗಬೇಕಂದ
ಮಡದ ಪŁಯತĺವ ವಫಲವಯತ. ಮದಲ ಯರೂ ಬಡರದಳಗ ಬರದರಲ ಎಂದ ಎಷı ಹರೈಸದ್ದನೇ ಈಗ
ಅಷıೇ ಕರತಯಂದ ಯರಾದರೂ ಬರಲ ಎಂದ ಕಣĵ ಕಣĵ ಬಡತĶದ್ದನ. ಒಂದರಡ ನಮಷಗಳಲŃಯೇ ಕಣĵ ಕತĶಲಗಟı,
ಮನಸತ ಮಬĽಗ, ಒದĸಟ ನಂತತ. ಆದ್ದರಂದಲ ಪಟıಣĵನ ಕರಯನĺಗಲ ಆಗಮನ ಪŁವೇಶಗಳನĺಗಲ ಅವನ ಅರಯದ
ಇದ್ದದĸ. ಪಟıಣĵನ ಗದĸಗ ಎಲಬ ಹರಕħ ನಗದ ತರವಯ ಸೇಮ ಚೇತರಸಕಂಡನ. “ಅಯŀೇ, ನನĺ ಹಟıಗ ಬಂಕ
ಹಕ! ಬಡಗಗ ಪŁಣನ ಬಟıದĸಯಲŃೇ!” ಪಟıಣĵನ ಭತತಥನಗ ಸೇಮ ಮತಡದ ನಲದಮೇಲ ದರ ಹರ ಬದĸದ್ದ
ಎಲಬನ ತಂಡನĺ ಮತĶದ್ದ ನಣಗಳನĺೇ ನೇಡತĶ ನಧನವಗ “ಅಲŃ ಕಣ, ಪಟıೇಗೌಡŁ, ನೇವ ಆ ಹಂದ
ಹಡೇಬರದತĶ ಅದ ದಯŀದ ಹಂದ ಅಂಬದಗ ಕಣತĶದ” ಎಂದನ.ಆ ಹಂದಯ ದಸಯಂದ ಆಗದ್ದ ಅನಹತಗಳನĺಲ್ಲ
ನನದ ಸೇಮ ಅದರ ಮೇಲ ಯವದೇ ಸವರ ಮಡತĶದĸರಬೇಕಂದ ನಧಥರಸದ್ದನ. ಜಕಗ, ತನಗ, ಟೈಗರಗ, ಪಟıಣĵನಗ
ಎಲ್ಲರಗ ಆ ಪಶಚಯ ಕರಣದಂದಲೇ ತಂದರಯಗದĸರಬೇಕಂದ ಅವನಗ ನಂಬಗ ಬಂದಬಟıತĶ. ಪಟıಣĵನಗ ನಗ
ತಡಯಲಗಲಲ್ಲ. ಕಣĵೇರ ಹರಡವತನಕ ಅಳńಹಡದ ನಕħಬಟıನ. ಅದನĺ ನೇಡ ಸೇಮನ ನಂಬಕ ಮತĶಷı
ಪŁಬಲವಯತ! ಪನಃ ಪಟıಣĵ ಕರಮರಯ ಬಳಗ ಬಂದಗ ಅದ ಸತĶ ನಮರ ನಟıಗಗತĶ.
 ಹವಯŀನ ಭವಸಮಧ
ಮನಗ ಬಂದ ಎರಡ ದನಗಳದ ಮೇಲ ರಾಮಯŀನಗ ಹವಯŀನನĺ ನೇಡಕಂಡ ಬರಲ ಮನಸತಗ, ತನĺ ಇಷıವನĺ
ತಂದಗ ತಳಸದನ. ತಮĿ ಮಗನ ಹವಯŀನ ಪರವಗ ತೇರಸತĶದ್ದ ಮಮತ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಸರಬೇಳದ, ಅವರ
ಒಪĻಲಲ್ಲ.

“ನೇನŀಕ ಹೇಗೇದೇ? ಇವತĶೇ ನಳಯೇ ಎಲŃ ಬತಥರ” ಎಂದರ. ರಾಮಯŀನ ಮನಸತ ಅನೇಕ ಭವನಗಳಂದ
ಕ್ಷಿಬĹವಗತĶ. ಅಣĵನಗ ಎಲ್ಲವನĺ ತಳಸ ತನĺ ಹೃದಯದ ಭರವನĺ ತಕħಮಟıಗದರೂ ಕಡಮ ಮಡಕಳńಬೇಕಂಬ ಆಶ
ತೇಕ್ಷ್ಣವಗತĶ. ಆದ್ದರಂದಲ ಸಹಜ ಭಯವನĺ ದಮನಗೈದ, ತಂದಯ ಇಷıಕħ ವರೇಧವಗ, ಆ ದನವೇ ಹಂತರಗತĶೇನ
ಎಂದ ಹೇಳ, ಕಲನಡಗಯಲŃಯ ಮತĶಳńಗ ಹೇದನ.

ಹವಯŀನಗ ಬನĺ ನೇವ ಬಹಳ ಮಟıಗ ಗಣವಗದĸದರಂದ ಮರದನವ ಎಲ್ಲರೂ-ನಗಮĿ, ಪಟıಮĿ, ವಸ ಇವರನĺ
ಕರದಕಂಡ-ಕನರಗ ಹರಡವದಂದ ನಶĬಯವಯತ. ಪಟıಮĿ ಸೇತಯೂ ತಮĿಡನ ಬರಲ ಎಂದ
ಗೌರಮĿನವರಡನಯೂ ಶŀಮಯŀ ಗೌಡರಡನಯೂ ಬಹಳವಗ ಹೇಳಕಂಡಳ. ಆದರ ಅವರ “ಈಗ ಬೇಡ”
ಎಂದಬಟıರ.

ಮರದನ ಮಧŀಹĺ ಮತĶಳńಯ ಕಮನಗಡ ಕನರಗ ಹರಟತ. ಬಸಲ ಬಹಳ ಪŁಖರವಗತĶ. ಗಡ ಹಡಯತĶದ್ದ
ಕಂಬರ ನಂಜ “ಈ ಬೇಗ ನೇಡದŁ ಮಳ ಬಹಥಂಗ ಕಣĶದ” ಎಂದನ.

ಸŅಲĻ ಹತĶನಲŃಯ ನಶĬಲವಗದ್ದ ವಯಮಂಡಲ ಚಲಸತಡಗತ. ಗಳ ಬರಬರತĶ ಬರಸಗ ಬೇಸತಡಗತ.

ಕಂಕಮದಂತ ನಣĵಗದĸ, ಬೇಸಗಯ ಸಡಬಸಲಗ ಬಂದ ಹಗರವಗದ್ದ ರಸĶಯ ಕಮĿಣĵ ಧೂಳ ಮಗಲ ಮಗಲಗ
ಮೇಲದĸ, ಸಳಸಳಯಗ ಚತŁ ವಚತŁ ವನŀಸ ಭಂಗಗಳಂದ ಇಕħಲದ ದಟı ಕಡಗಳ ಹಸರನಲŃ ನಗĩತಡಗತ.
ಗಗನಚಂಬಗಳದ ವೃĔಶಖರಗಳ-ಬಳńಗಳಂತ ಬಳಕ ಭಯಂಕರವಗ ತಲದಗದವ. ನಡನ ನೇರವತ ಭೇರಂಬ
ಭೇಷಣನದಕħ ಸರಹೇಯತ. ಬರಗದರಳ, ತರಗಲ, ಕಸಕಡij, ಒಂದಡಯಂದ ಮತĶಂದಡಗ ಹಚĬ ಹಡದವರಂತ
ಹರಾಡತಡಗದವ. ಬದರ ಮಳಗಳ ತಲಗದರ ಆನಗಳಂತ ಘೇಳಟıವ. ಒಂದನĺಂದ ಉಜĮದ ಬಂಬಗಳಂದ ಒಗದ ಆ
ಘೇಂಕೃತ ಅರಣŀಪಶಚಗಳ ಆತಥನದರಂತ ಭಯನಕವಯತ. ಗಡಯಲŃದ್ದವರಗ ಒಂದಂದ ಸರ ಪವನಹತಯಂದ
ಉಸರಕಟıದಂತಗತĶತĶ.

ನೇಡತĶದ್ದ ಹಗಯ ನೇಲ ನಮಥಲವಗ, ಎಲŃಯೇ ದರ ದರದಲŃ ಒಂದಂದಡ ಮತŁ ಸಣĵ ಸಣĵ ಬಳĿಗಲಗಳಂದ
ಖಚಥತವಗದ್ದ ಆಕಶದೇಶವ ಸಜೇವವಯತ. ಆ ಕರಯ ಬಳಮಗಲ ತೇಳಗಳ ಹಂಡನ ಬರವಕಯನĺ ಅರತ
ಭಯಭŁಂತವಗ ಮೇವ ಬಟı ಓಡವ ಬಳಯ ಕಂಬಳಕರಗಳ ಮಂದಯಂತ, ದಕħದಕħಗ ಚದರ ಧವಸದವ. ಅವಗಳಗ
ಬದಲಗ ಧೂಮವಣಥದ, ಧೂಮರೂಪದ, ಮಹ ಶಲಖಂಡಗಳಂತ ಮೃದಕಠಣವಗದ್ದ ಮಂಗಗಥಲದ ಕರಮಗಲ
ಸೇನ ಧೇರವಗ, ಗಭೇರವಗ, ಭೇಷಣವಗ, ವೇಗವಗ, ನಭಸķಲವನĺಲ್ಲ ಆಕŁಮಸತ. ಮದಮದಲ ದರದರವಗದ್ದ
ಗಡಗ ಮಂಚ ತಸ ಹತĶನಲŃಯ ಭಯಂಕರವಗ ಬಳಸರದವ. ಗಡಯ ಹಂಭಗದಲŃ ಕತĶದ್ದ ಹವಯŀ ಆ
ಸೌಂದಯಥ ರೌದŁಗಳ ಭೇಷಣ ಭವŀತಯನĺ ನೇಡ ಉನĿನಸħನದನ. ಅವನಲŃ ಭಯವ ರೇಮಂಚನವ
ಒಂದರಡನಂದ ಸĻಧಥ ಹಡದಂತತĶ. ಪŁಕೃತಯ ಆ ಪŁಚಂಡ ಶಕĶಗಳ ತಂಡವ ಲೇಲಯಲŃ ಮನವನ
ಮಹದŅ್ಯಪರಗಳ ಕಡ ಕ್ಷಿದŁ ಕ್ಷಿದŁವಗ ತೇರತಡಗದವ. ಆ ಝಂಝಾವತ ವದŀತ್ ವಜŁಗಳಗ ಮತĶಳńಯ
ಗಡಯೂ ಗಡಯಲŃದ್ದ ಅಸಂಸ್ಕೃತ ಅಧಥಸಂಸ್ಕೃತ ಸಸಂಸ್ಕೃತರೂ ಅಲŃ ಚಮĿ ಚಗಯತĶದ್ದ ತರಗಲಗಳಗಂತಲ ಹಚĬೇನ
ಗಣŀವಗದ್ದಂತ ತೇರತĶರಲಲ್ಲ.

ಮಳ ಬರವದರಳಗಗ ದರಯಲŃದ್ದ ಕಳńಂಗಡಯನĺದರೂ ಸೇರಕಂಡರ ಎಲ್ಲರಗ ಕ್ಷಿೇಮ, ತನಗ ಪŁಯೇಜನ ಎಂಬ

ಅಭಸಂಧಯಂದ ನಂಜ ಬರಕೇಲನಂದ ಎತĶಗಳಗ ಎಡಬಡದ ಬರಸತಡಗದನ. ಗಡ ಕಂಧೂಳಯ ಅವಚĭನĺ
ಪŁವಹವನĺಬĽಸತĶ ಉಬĽತಗĩಗಳನĺ ಹತĶ ಹರ ಸಶಬĸವಗ ಓಡತಡಗತ.
ಒಂದಡ ನೇರವಗದ್ದ ರಸĶಯ ದರದ ತರಗಣಯಲŃ ಪೇಟ, ಕೇಟ, ಪಂಚಗಳನĺಟıದ್ದ ದಡij ಮನಷŀರಬĽರ ಕೈಯಲŃ
ಮಡಸದ್ದ ಕಡಯನĺ ಹಡದ, ಹದಯ ಪಕħದ ಕರಪದಗಳಲŃ ಏನನĺೇ ಹಡಕತĶದĸದನĺ ಕಂಡ ನಂಜ “ಯರŁೇ
ಅದ, ಈ ಮಳ ಗಳೇಲ?” ಎಂದ ತನಗ ತನ ಗಟıಯಗ ಹೇಳಕಂಡನ.

ಗಡಯಲŃ ಕತದ್ದವತಲ್ಲರೂ ಕತĶತĶ ಆ ಕಡ ನೇಡ, ಯರರಬಹದ ಎಂದ ಊಹಸತĶದ್ದ ಹಗಯ, ಗಡ ಆ ವŀಕĶಗ

ಸಮಪಸķವಗ, ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರನĺ ಕಂಡ, ನಂತತ. ರಾಮಯŀ ಕಳಗಳದನ. ಅವನ ಪŁಶĺಗ ಸಂಗಪĻಗೌಡರನĺ ತನ
ಮತĶಳńಗ ಹೇಗತĶದĸೇನಂದ ಜೇಬನಂದ ಮಗವಸěವನĺ ತಗದಗ, ಅವರ ಮಗ ಕೃಷĵಪĻನ ಜತಕವದ್ದ ಕಗದ ಕಳಗ
ಬದĸ, ಗಳಯಲŃ ಹರ ಹೇಗ ಅಲŃಯ ಎಲŃಯೇ ಪದಗಳಲŃ ಅಡಗತಂದ, ಅದನĺೇ ಹಡಕತĶದĸದಂದ ಉತĶರ
ಹೇಳದರ. ನಂಜನ ಗಡಯ ಕತĶರಯಂದ ಕಳಗಳದ ರಾಮಯŀನಡನ ಜತಕನŅೇಷಣಗ ತಡಗದನ. ಸಂಗಪĻಗೌಡರ
ಗಡಯ ಹಂಭಗಕħ ಬಂದ ಅಲŃದ್ದವರಲ್ಲರ ಯೇಗಕ್ಷಿೇಮವನĺ ವಚರಸತĶದ್ದರ. ಅಷıರಲŃ ರಾಮಯŀ ತನಗ ಸಕħದ್ದ ಜರಕದ
ಕಗದವನĺ ತಂದಕಟıನ. ಮದಲೇ ಜೇಣಥವಸķಯಲŃದ್ದ ಅದ ಗಳಯ ಹಡತಕħ ಹರದ ಹರದಹೇಗದĸತ.

ಹವಯŀ “ಅದೇನದ, ಕಕħಯŀ?” ಎಂದನ. “ನಮĿ ಕೃಷĵಪĻನ ಜತಕ ಕಣೇ! ವಂಕಪĻಯŀ ಜೇಯಸರಗ
ತೇರಸಬೇಕಗತĶ. ಇವತĶ ಮತĶಳńಗ ಬತೇಥನ ಅಂತ ಹೇಳದ್ದರ. ಅದಕħೇ ಹೇಗĶ ಇದĸೇನ.” ಎಂದ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ
ಜತಕವನĺ ಒಳಜೇಬಗ ಹಕಕಂಡರ.

ಇವರ ಮತಡತĶದ್ದ ಹಗಯ ದಪĻದಪĻವದ ಮಳಹನಗಳ ಗಡಯ ಕಮನನ ತಳಯ ಚಪಯ ಮೇಲ ಪಟ್ ಪಟ್
ಪಟ್ ಎಂದ ಸದĸಮಡದವ.

ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಅವಸರವಗ “ಹಂಗದರ ನೇವ ಹರಡ, ಮಳಬತಥದ” ಎಂದ ಕೈಲದ್ದ ಕಡಯನĺ ಬಚĬದರ. ಗಳಯ
ರಭಸಕħ ಅದ ಹಟı ಬನĺಗ ಲಗಹಕ, ಅಲŃದ್ದವರಲ್ಲ ನಗವಂತಯತ. ಪನಃ ಗಳಯ ಕಡಗ ಕಡಯನĺ ಬನĺಮಡ
ಹಡದ ಸರಮಡಕಂಡ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಬೇಗನ ಮಂಬರದರ. ರಾಮಯŀನ ಗಡಗೇರಲ ಅದ ಮದಲನಂತ ವೇಗವಗ
ಹರಟತ. ಗಳಯಡನ ಹೇರಾಡತĶದ್ದ ಕಡಯನĺ ಭದŁವಗ ಹಡದ ಹೇಗತĶದ್ದ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಬಂಭಗ
ಕŁಮಕŁಮೇಣ ಕರದಗ ಹದಯ ತರವನಲŃ ಕಣĿರಯಯತ.

ಗಡ ಕಳńಂಗಡಯ ಬಳಗ ಬರವಷıರಲŃ ಮದಮದಲ ವರಳವಗ ಬೇಳತĶದ್ದ ತೇರ ಹನಮಳ ಅವರಳ ಧರಕರವಗ
ಸರಯತಡಗತ. ಗಡಗ ಮಂಚ ಸಡಲ ಗಳಗಳ ಆಭಥಟವ ದŅಗಣತವಯತ, ಜತಗ ಆಲಕಲŃಗಳ ಮಗಲ
ನಲಕħ ಕಲŃಸದಂತ ಬೇಳತಡಗದವ. ಗಳಯ ದಸಯಂದ ಮಳ ಗಡಯ ಒಳಕħ ನಗĩತಡಗತ; ಕತಕಳńವದ
ಅಸಧŀವಯತ. ನಂಜನ ಬಯಕ ಕೈಗಡತ. ಕಳńಂಗಡಯ ಅಂಗಳದಲŃ ಗಡಯನĺ ಬಟı ಎಲ್ಲರೂ ಒಳಗ ಹೇದರ.
ಅಂಗಡಯವನ ಬಹಳ ಮಯಥದಯಂದ ಜಗಲಯ ಮೇಲ ಒಂದ ಗೇಕನ ಚಪ ಹಕ, ಕತಕಳńವಂತ ಕೇಳಕಂಡನ.
ಗೇಕನ ಚಪ ಅಂಚಗಳಲŃ ಶಥಲವಗ ಮಲ ಮಲಗಳಲŃ ಹರದ, ಕಳ ಕತ ಮಸಲ ಬಣĵದĸಗತĶ. ಒಳńಯ
ಬಟıಗಳನĺ ಉಟıಕಂಡದ್ದ ಅತಥಗಳಗ ಅದರ ಮೇಲ ಕತಕಳńವದ ಸಪŁಯತĺವಯತ.

ನಗಮĿನವರ ಅಂಗಡಯವನ ಅತಥಗಳಗಗ ತಂದಟı ಎಲಯಡಕಯನĺ ಹಕಕಳńತĶರಲ, ಪಟıಮĿ ವಸ ಇಬĽರೂ

ತಮĿತಮĿಳಗ ಏನೇನ ಮತಡಕಂಡ ನಗತĶದ್ದರ. ಗೇಡಗ ಒರಗಕಂಡ ಕಳತ ಹವಯŀ ರಾಮಯŀರೂ ಆ
ಗಡಸಲನĺ ಅಲŃಯ ಸಮನಗಳನĺ ಮತĶ ಅಲŃ ತೇರತĶದ್ದ ಗŁಮŀ ಕಲಭರಚಯ ದŀಶŀಗಳನĺ ಅವಲೇಕಸತĶ,
ನಡನಡವ ಒಬĽರ ಮಖ ವನĺಬĽರ ನೇಡ ಮಗಳನಗಯಂದ ಮತಡಕಳńತĶದ್ದರ. ನಂಜನ ತನĺ ಕಂಬಳಯ ಮೇಲ
ಕತಕಂಡ, ನವ ಅತಥಗಳನĺ ನೇಡವ ಕತಹಲದಂದ ಹರಗ ಬಂದ ಹಸĶಲ ಬಳ ನಂತದ್ದ ಅಂಗಡಯವನ ಹಂಡತ
ಮಕħಳಡನ ಮತಕತಯಡತĶದ್ದನ. ಮಂಗರ ಮಳ ಭೇಷಣ ರಭಸದಂದ ಸರಯತಡಗತĶ.

ಹವಯŀನ, ತನ ಕತಕಳńಬೇಕಗದ್ದ ಚಪಯ ಕಳಕ, ಅಲŃಯ ಮೇಲಗಡ ನೇತಹಕದ್ದ ಹಳ ಕಳಕ ಬಟıಯ ರಾಶ,
ಮನಯನĺಲŃ ತಂಬದ್ದ ಹಂಡ ಕಳń ಸರಾಯ ಉಪĻಮನ ಇವಗಳ ಸಹಸಲಸಧŀವದ ದಗಥಂಧ, ಇವಗಳಗಗ
ಮದಮದಲ ಅಸಹŀಪಟıರೂ ಸŅಲĻ ಹತĶನಲŃ ಅವನ ಮನಸತ ಹರಗಡ ಜರಗತĶದ್ದ ಭವŀ ಪŁಕೃತ ವŀಪರಗಳಲŃ
ತನĿಯವಗತಡಗತ. ಗಗನದಲŃ ಕಕħರದ ಉನĿತĶರಭಸದಂದ ಚರಸತĶದ್ದ ಕಮಥಗಲ, ĔಣĔಣಕħ ರೇಖರೂಪದ
ಅಗĺಪŁವಹದಂತ ಕಳಮೇಘಗಳ ಮಧŀಮಧŀ ಶಖೇಪಶಖಗಳ ಲತವನŀಸದಂದ ತಟıಕħನ ಹಮĿ ಹರದ ಕಣĵ ಕೇರೈಸ
ಮಯವಗತĶದ್ದ ಮಂಚ, ಒಡನಯ ಕವ ಬರಯವಂತ ಕೇಳ ಬರಯವಂತ ಕೇಳ ಬರತĶದ್ದ ಗಡಗ ಸಡಲಗಳ ಭಯಂಕರ
ಧŅನ, ಉನĿದಗŁಸĶನಗ ರದŁ ಪŁಲಯ ಕಮಥಮಖನದ ನರಾಕರ ರಾĔಸನಂತ ಭೇರಂಬ ಘೇರನದದಂದ
ಸತĶಮತĶಣ ತಂಗವೃĔ ಸಮಹದ ಅರಣŀ ಶŁೇಣಗಳನĺ ನದಥಯಯಂದ ಮರದ ಮಥಸತĶದ್ದ ಕಗಥಲದ ಬರಸ
ಬರಗಳ, ಬನ ಭೂಮಗಳಗದ್ದ ಪŁತŀೇಕತಯನĺ ಅಳಸವಂತ ಅವಚĭನĺ ಧರಾ ಪŁವಹದಂದ ನಡನĺಲ್ಲ
ಯವನಕವೃತವದಂತ ಮಸಗಮಡದ್ದ ಭೇಷಣವಷಥ ಸೌಂದಯಥ, ಪಳಪಳನ ಸರದ ನಲವನĺಲ್ಲ ತಂಬತĶದ್ದ ಬಳಯ
ಹೇರಾಲ ಕಲŃಗಳ ರಮಣೇಯತ-ಇವಗಳಂದ ಮನಸತ ಭವಭೂಮಕಗೇರದ್ದ ಹವಯŀನಗ ತನದ್ದ ಸķಳದ ಕ್ಷಿದŁತಯಗಲ
ದವಥಸನಯಗಲ ತಳಯವಂತರಲಲ್ಲ. ನಲħರ ಮೇಕಗಳ ಮರಗಳ ಮಳಗ ಬದರ ಓಡಬಂದ, ಜಗಲಯ ತದಯಲŃ
ನಂತವ. ತಯĸ ಅವಗಳ ಬಚĬನ ದೇಹದಂದ ಆವಹಗ ಹರಡತĶತĶ. ಕರಯ ಬಳಯ ಬಣĵದ ನಣĵನ ಮೈಕದಲನಂದ
ನೇರ ಸೇರ ಜಗಲಯ ಮೇಲ ಬೇಳತĶತĶ. ಕರಯ ಕಂತŁ ನಯಯಂದ ಅವಗಳಂತಯ ಆಚರಸತ. ಹಸವಂದ ತನĺ
ಕರವನಡನ ಆಶŁಯಕħಗ ಬಂದ ತಲ ಹಕತ. ಆದರ ಜಗವಲ್ಲದದರಂದಲ ಅಂಗಡಯವನ ಅಟıದದರಂದಲ
ಕರವನĺಲŃಯ ಬಟı, ಹಂಭಗದಲŃದ್ದ ಕಟıಗಯ ಕಡಗ ನಡಯತ. ಆಡಗಳ, ನಯಯ ಮತĶ ಕರವನ ಮೈಗಳಂದ
ಹರಟ ಸನಗಗಂಪ ಅಂಗಡಯ ನತದಡನ ಕಡತ. ಹಲŃಗಡಸಲ ಅಲ್ಲಲŃ ಸೇರತಡಗ, ಮನಷŀರಲŃ ಕಲವರ
ಸķಳ ಬದಲಯಸಬೇಕಯತ.

ಮತĶಳńಯ ಗಡ ಅಂಗಳಕħ ಬಂದ ನಂತಗ, ಕಳńಂಗಡಯ ಒಳಭಗದಲŃ ಗಟıಯಗ ಆವೇಶದಂದ ಮರನಡತĶ

ಉಪĻಮನನĺ ನಂಚಕಂಡ ಸರಾಯ ಕಡಯತĶ ಮಜಮಡತĶದ್ದ ಜಕ, ಓಬಯŀ ಮತĶ ಕೃಷĵಪĻ ಇವರ ಮತ
ನಲŃಸದ್ದರ. ಸದĩೃಹಸĶರ ಮನಯ ಮಗನದ ಕೃಷĵಪĻ ಗಡಯಲŃ ಬಂದವರಾರಂಬದನĺ ತಳದಡನ, ಜಕ ಓಬಯŀರ
ಸಹವಸಕħ ಸಕħ ತನ ಮಡತĶದ್ದ ಕಲಸಕħ ನಚಕಂಡ, ತನ ಅಲŃರವದ ಬಂದವರಗ ತಳಯಬರದಂದ ಸಚಸದನ.
ಅದರಲŃಯೂ ತನĺ ತಂದ, ಅದೇ ತನ ತನಗ ಹಣĵ ಕೇಳಲಂದ ಮತĶಳńಗ ಹರಟದ್ದರ! ತನ ಕಳńಂಗಡಯಲŃ ಓಬಯŀ
ಜಕಯರಂತಹ ಭŁಷıಜೇವಗಳ ಸಂಗದಲŃ ಮದŀಪನದಲŃ ತಡಗದĸದ ಮವನ ಮನಯವರಗ ಎಲŃಯದರೂ
ತಳದಬಟıರ ಏನ ಗತ? ಎಂತಹ ನಚಕಗೇಡ? ಅಂತ ತಟಪಟಕħನĺದ ಮವರೂ ಪನಕಯಥವನĺ ಪರೈಸದರ. ಎಲ್ಲರೂ
ಮಗದ ತರವಯ ಜಕ ಓಬಯŀ ಇಬĽರೂ ಬಯ ಒರಸಕಳńತĶ ಜಗಲಗ ದಟದರ. ದಟದಡನ ವನಯದಂದ
ಹವಯŀ ರಾಮಯŀರಗ ನಮಸħರ ಮಡದರ. ಹವಯŀ ಭವದಲŃದĸದರಂದ ಅದನĺ ಗಮನಸಲಲ್ಲ. ರಾಮಯŀನಗ
ಬಂದವರಬĽರನĺ ಕಂಡ ಜಗಪತ ಹಟıತ. ಪಟıಮĿ ವಸ ಇಬĽರೂ ಜಕಯ ವಕರ ಮಖವನĺೇ ಹದರಕಯಂದ
ನೇಡತĶದ್ದರ.

ವಸ “ಓಬಣĵಯŀ, ಇದೇನ ಇಲŃದĸೇಯ?” ಎಂದನ.

“ಅಗŁಹರದ ಕಡ ಹೇಗದĸ. ಮಳೇ ಕಂಡ ಹದರ ಇಲŃಗ ಬಂದದĸ” ಎಂದ ಓಬಯŀ ಸಳń ಹೇಳ ನಗಮĿನವರಡನ
ಮತಡಲ ತರಗದನ.

ಆದರ ವಸ ಸಮĿನರದ “ನೇನ ಅವತĶ ಕಂಡ ಭೂತ ಮತĶ ಕಂಡತĶೇನ?” ಎಂದ ಮಗĹವಗ ಪŁಶĺಮಡದನ.

“ಹİನೇ, ದನ ಕಣಸಕಳńೇಕ ಅದೇನ ನಮĿ ಆಳೇನ?” ಎಂದ ನಗಮĿನವರಡನ ಮತಡತಡಗದನ.

ಅಷıಹತĶ ತನĺ ಉದĸೇಶವನĺ ಹೇಗ ಕೈಗಡಸವದಂದ ಚಂತಸತĶದ್ದ ನಂಜ ಮಲ್ಲನ ಎದĸ, ಕಂಬಳಯನĺ ಹಗಲಮೇಲ
ಹಕಕಂಡ, ಒಳಗ ದಟದನ. ಅಲŃ, ಹರಗಡ ನಡಯತĶದ್ದ ಸಂಭಷಣಯನĺ ಆಲಸಲ ಪŁಯತĺಸತĶ ಕದĸ ಕಳತದ್ದ
ಕೃಷĵಪĻನನĺ ಕಂಡ “ಓಹೇ ಏನ ಕೃಷĵಪĻಗೌಡŁೇ, ಇಲŃ?..”ಎನĺತĶದ್ದ ನಂಜ ಕೃಷĵಪĻನ ಕೈಸನĺ ಯಂದ ಸಮĿನದನ. ತನ
ಅಲŃದĸದನĺ ಯರಡನಯೂ ಹೇಳಕಡದಂದ ತಳಸ, ಕೃಷĵಪĻ ನಂಜನಗ ಲಂಚಕಡವಂತ ಹಂಡದತಣ ಮಡಸದನ.

ಮಳ ನಂತಮೇಲ ನಂಜ ಅಂಗಡಯ ಹಂದಣ ಕಟıಗಯಲŃ ಕಟıದ್ದ ಗಡ ಎತĶಗಳನĺ ಬಚĬಕಂಡ ಬಂದ ಗಡ ಕಟıಲ
ಸದĹನದನ. ಜಗಲಯಲŃ ಕಳತದ್ದ ಎಲ್ಲರೂ ಮೇಲದ್ದರ; ಆದರ ಹವಯŀನ ಏಳಲಲ್ಲ, ಅವನನĺ ಪರವಶತಯಂದ
ನಷĻಂದನಗ ಕಳತದ್ದನ. ಕಣĵಗಳಂದ ನೇರ ಸರಯತĶತĶ. ಮಖವ ಕಂಪೇರತĶ. ಅದನĺ ಕಂಡ ಎಲ್ಲರಗ
ಗವರಯಯತ. ರಾಮಯŀ. “ಸಮĿನರ ಅದೇನ ಅಲ್ಲ. ಅವನಗಂದಂದ ಸರ ಹಗಗತĶದ” ಎಂದ ಹೇಳ,
ಸಮಧನ ಪಡಸದನ. ಪŁಕೃತ ಸೌಂದಯಥದಶಥನದಂದ ಭವಪರವಶನಗದĸನ ಎಂಬದ ಉಳದವರಾರಗ
ಗತĶಗವಂತರಲಲ್ಲ. ಆದ್ದರಂದಲ ಅವನ ವವರಸ ಹೇಳಲ ಇಲ್ಲ.

ಎಲ್ಲರೂ ಗಡಯಲŃ ಕಳತಕಂಡ ಹೇದಮೇಲ ಕೃಷĵಪĻ ಹರಗ ಜಗಲಗ ಬಂದನ. ಓಬಯŀ ಅವನಡನ ನಡದ
ಸಂಗತಯನĺ ವವರಸತĶ “ಹವಯŀ ಗೌಡರಗ ಮೈಮೇಲ ಬಂದತĶ!” ಎಂದನ.

ಜಕ “ಮೈಮೇಲ ಬಂದದ್ದರ ಹಂಗ ಸಮĿನ ಕತಕಳĶದŁೇನ? ಮಛಥರೇಗ ಇರಬೇಕ! ತೇಥಥಹಳńೇಲ ಒಬĽರಗ

ಮಛಥರೇಗ ಬತಥತĶ. ಅವರೂ ಹೇಂಗೇ ಮಡತĶದŁ” ಎಂದನ.

ಅಂಗಡಯವನ “ಹೌದ, ನನ ಒಬĽರನĺ ನೇಡದĸ” ಎಂದನ.

ಕೃಷĵಪĻನ “ನನ ಕೇಳದĸ” ಎಂದನ. ಅಂದನಂದ ಹವಯŀನ ಭವಸಮಧ”ಮೈಮೇಲ ಬರವದ” “ದವŅ

ಹಡಯವದ”, “ಮಛಥರೇಗ” ಎಂಬ ನನ ವಕರರೂಪಗಳನĺ ತಳ ಬಯಂದ ಬಯಗ ಕವಯಂದ ಕವಗ ಬದĸ
ಹಬĽತಡಗತ.
 ಕಡಕಚĬಗ ಕಡಯ ಮನĺಡ-
ಮರದನ ಬಳಗĩ ಎದĸಗ ಹವಯŀನ ಮನಸತ ನನ ಚಂತಗಳಂದ ಭರವಗತĶ. ಹಂದನ ರಾತŁ ರಾಮಯŀ ತನಗ
ತಳದಬಂದದ್ದ ತಮĿ ಮನಯ ಎಲ್ಲ ವಚರಗಳನĺ ಅಣĵನಗ ಹೇಳ, ತನĺ ಹೃದಯವನĺ ಹಗರಮಡಕಂಡದ್ದನ. ಆದರ
ಹವಯŀ ಬಹಳ ಹತĶ ಹಗರಲಲ್ಲ. ತನಗ ತಳಯದದ್ದರೂ ಅವನ ಆಗಮನದಂದ ಮನಯಲŃಲ್ಲ ಏನೇ ಒಂದ ಉಲŃಸ
ತಂಬ ತಳಕಡತĶತĶ. ವಸವಂತ ರಕħಬಂದ ಹಕħಯ ಮರಯಂತ ಹರಾಡತĶದ್ದನ. ಅವನ ಸರಳ ಹೃದಯದ ಮಗĹ
ಹಷಥವ ಎಂತಹ ಚಂತಭರವನĺದರೂ ಹಗರಗಳಸವಂತತĶ. ಅದ ಅಲ್ಲದ ಆ ದನದ ಪŁತ:ಸಮಯ ಸŅಗೇಥಯ
ರಮŀವಗದĸದರಂದ ಹವಯŀನ ಮನಸತ ಅದರ ಪŁಭವದಂದ ಬಹಳ ಕಲ ತಪĻಸಕಳńಲಗಲಲ್ಲ.

ಸĺನ ಕಫ ತಂಡಗಳ ಪರೈಸದಡನ ಹವಯŀ ರಾಮಯŀ ವಸ ಪಟıಣĵ ಎಲ್ಲರೂ ಗಂಪಗ ಮನಯಂದ ಹರಟರ.
ನಯಗಳ ಹಂಬಲಸದವ. ಅವರ ಹೇಗವದನĺೇ ಬಗಲಲŃ ನಂತ ನೇಡತĶದ್ದ ಪಟıಮĿನಗ “ಅಯŀ ನನ ಗಂಡಗ
ಹಟıಬರದಗತĶೇ” ಎಂದನĺಸತĶ.

ಹಂದ ನಡದದ್ದ ಸೇಮನ ಕಥಯನĺ ಉಪĻ ಕರ ಹಚĬ ಹೇಳತĶದ್ದ ಪಟıಣĵ ಹಗಲಮೇಲ ತೇಟಕೇವಯನĺ
ಹತĶಕಂಡದ್ದನ. ಎಲ್ಲರೂ ನಡನಡವ ಗಟıಯಗ ನಕħ ಹರ ಬೇಳತĶದ್ದರ. ಆ ಬಳಗನ ತರಗಟಕħ ಯರೂ
ನಯಮಸದದ್ದರೂ, ವಸ ತನĺನĺ ತನ ನಯಮಸಕಂಡ, ಮಗಥದಶಥಯಗಬಟıದ್ದನ.

ಹಂದನ ದನ ಸಯಂಕಲ ಮಂಗರ ಮಳ ಚನĺಗ ಸರದದ್ದರಂದ ವಯಮಂಡಲ ನಮಥಲವಗತĶ. ಆಕಶ

ಪŁಸನĺವಗತĶ. ಮಳಯಲŃ ಮಂದ ಮರಗಡ ಬಳńಗಳ ಹಸರಲಗಳಗ ಮತĶನತ ಹಸರೇರ ಕಡಗಳಲ್ಲ ಕಳಕಳಸ
ನಗವಂತದĸವ. ನಲದ ಹಲŃನಮೇಲಗಳಲŃಯೂ ಬದರಮಳಗಳಲŃ ಬಳńಯ ಕಡಕಡಗಳಲŃಯೂ ಎಲಗಳ
ತದತದಗಳಲŃಯೂ ಜೇಡರ ಬಲಗಳಲŃಯೂ ನರ, ಸವರ, ಕೇಟ ಕೇಟ ಹನಗಳ ಮನĺೇಸರ ಹಂಬಸಲಲŃ ಬಣĵ
ಬಣĵದ ಸಣĵ ಸಣĵ ರನĺಸಡರಗಳಂತ ಕಡಕಡಯಗ, ಉರ ಉರಯಗ, ಮಲŃಲರಲŃ ಮಣಕಮಣಕ ಮರಗತĶದĸವ. ಗಣ,
ಪಕಳರ, ಕಮಳń, ಕಜಣ, ಮಂಚಳń, ಚೇರ, ಕಟರ, ಪರಳ-ಮದಲದ ಹಕħಗಳ ವಸಂತೇದಯ ಗನ ಪŁತಮೌಥನ
ಸಮದŁವನĺ ಮಧುರರವತರಂಗರವನĺಗ ಮಡತĶ. ತಯĸ ನಲದ ತಂಪ, ಮಂದ ಹಸರನ ತಂಪ, ಮೃದಗಳಯ
ತಂಪಗಳಂದ ಜಗವಲ್ಲ ತಂಪಗತĶ. ಜೇವಸವದಕħಂತಲ ಹಚĬದ ಜೇವನದ ಗರ ಮತĶಂದಲ್ಲ ಎಂಬಂತ ತೇರತĶತĶ.

ಮನಗ ಸಮಪದಲŃದ್ದ ಕರಯ ಬಳಗ ಹೇಗ, ವಸ ನಟı ಸಕದ್ದ ಕತĶಳ ಗಡಗಳನĺ ನೇಡದರ. ಅಲŃಂದ ಪಟıಣĵನ
ತರಕರಯ ಹತĶಲಗ ಹೇಗ ಮಳಗಯ, ಹರವ ಸಪĻ, ಕತĶಂಬರ ಸಪĻ, ಮಣಸನ ಗಡಗಳನĺ ನೇಡದರ. ಹಂದನ
ದನದ ಮಳಗಳಗ ಉರಳ ಬದĸದ್ದ ಗಡಗಳಗ ಊರಗೇಲಗಳನĺ ಕಟı ನಲŃಸದರ. ಅಲ್ಲಲŃ ಕಲವ ಗಡಗಳ ಬಡಗಳಲŃ
ಪಟıಪಟı ಕರಗಳಂತ ನಂತದ್ದ ಮಳನೇರನĺ ಸಣĵ ಸಣĵ ಕಲವ ಮಡ ಓಡಸದರ.

ಅಲŃಂದ ಗಂಪ ತೇಟಕħಳದ, ಅಡಕಯ ಮರಗಳ ನಡವ ನಬಡವಗ ಬಳದದ್ದ ಬಳಯ ಪದಗಳ ಸಂದಗಂದಗಳಲŃ
ನಸಳ ಗದĸಯ ಕಡಗ ಬರತĶತĶ. ಬಳಯ ಎಲಗಳಂದಲ ಅಡಕಯ. ಸೇಗಗಳಂದಲ ಪಟಪಟನ ಬೇಳತĶದ್ದ ಹನಗಳಂದ
ಎಲ್ಲರ ಬಟıಗಳ ತಯĸ ಹೇದವ. ವಸ ಅಲ್ಲಲŃ ಬದĸದ್ದ ಹಂಬಳಗಳನĺ ಆಯĸ ಪರೇಕ್ಷಿಸ, ಅಂದನ ಊಟಕħ
ಉತĶಮವದ ಬಟıಲನĺ ಹಡಕತĶದ್ದನ. ಉಳದವರ ಕಪĻಗಳನĺ ಹರ ಹರ ದಟತĶ, ಅದ ಇದ ಮತಕತಯಡತĶ
ಹೇಗತĶದ್ದರ.

ಒಂದಡ ಬಳಯ ಪದರನ ಬಡದಲŃ ಕಣತೇಡ, ಒಣಹಲŃ ಹಕ, ಯರಗ ತಳಯದಂತ ಬಳಯ ಗನಗಳನĺ ಕಡದ
ಮಚĬಟı, ಹಣĵ ಮಡಕಂಡ, ಬೇಕದಗ ಬಂದ ಪಳರಮಡವ ಅಭŀಸವನĺಟıಕಂಡದ್ದ ಬೇಲರ ಬೈರನ ಮಗ,
ಗಂಗಹಡಗ, ಗಂಪ ಬರತĶದĸದನĺ ನೇಡ, ತನĺತĶದ್ದ ಹಣĵನĺ ಬೇಗಬೇಗನ ಪರೈಸ, ಉಳದಲ್ಲವನĺ ಮದಲನಂತಯ
ಬಚĬಟı, ಒಣಗ ನೇತಡತĶದ್ದ ಬಳ ಎಲಗಳ ಮರಯಲŃ ಹದಗದನ. ಆದರ ನಯಯಂದ, ಸರಸರ ಸದĸದದನĺ ಆಲಸ,
ಆ ಕಡ ನೇಡ, ಗಂಗನ ಆಕೃತಯನĺ ಕಂಡ ಬಗಳತ. ವಸಪĻನ ಅತĶಕಡ ನೇಡದನ. ಅವನಗ ಗಂಗನ ನಂತದĸ
ಕಣಸಲ ಇಲ್ಲ, ಗತĶಗಲ ಇಲ್ಲ. ಆದರ ಬರತĶದ್ದವರ ಕಡಯ ಉದŅೇಗದಂದ ನೇಡತĶ ನಂತದ್ದ ಗಂಗನ ವಸಯŀ ತನĺನĺ
ನೇಡದರಂದೇ ಭವಸ, ತನ ಅಡಗನಂತಲ್ಲ ಎಂಬದನĺ ತೇರಸಲಂದ “ಹಚೇ! ಹಚೇ” ಎಂದ ನಯಯನĺ ಬದರಸದನ.
ವಸ ಅವನ ಅವತದĸದನĺ ತಳದ ಸಂಶಯದಂದ ಅಲŃಗ ಹೇದನ. ಗಂಗನ ಎಲ್ಲವನĺ ಮರಮಡದ್ದರೂ ತನ ತಂದ
ಪಕħದಲŃ ಎಸದದ್ದ ಬಳಯ ಹಣĵನ ಸಪĻಗಳನĺ, ಮರತ, ಅಡಗಸರಲಲ್ಲ.

ಅದನĺ ಕಂಡ ವಸ “ಏನĿಡĶ ಇದŀೇ ಇಲŃ?” ಎಂದ ಅಧಕರವಣಯಂದ ಕೇಳದನ.

“ಏನ ಇಲ್ಲಯŀ, ಬಳ ಸರಬಲಗ, ಬಳ ಸರಬಲಗ ಬಂದದĸ!” ಎಂದನ ಗಂಗ.

ಗಂಗ ಹಕħಯ ಗಡನಂದ ಮರಗಳನĺ ಕದĸ ತನಗ ಮಡದ್ದ ಮೇಸವನĺ ವಸವನĺ ಮರತರಲಲ್ಲ.

“ಕಳń ಸಳń ಹೇಳĶೇಯ!” ಎಂದವನ ನಲವನĺ ಹಡಕತಡಗದನ. ಕಳńನ ಗಟı ಕಳńನಗೇ ಗತĶ ಎಂಬಂತ ಅಂತಹ
ಕಲಸಗಳಲŃ ನರತದ್ದ ವಸವಗ ಬಚĬಟıದ್ದ ಹಣĵಗಳನĺ ಕಂಡಹಡಯವದೇನ ಕಷıವಗರಲಲ್ಲ.

“ಹವಣĵಯŀ, ರಾಮಣĵಯŀ ಇಲŃ ಬನĺ! ಇಲŃ ಬನĺ!” ಎಂದ ಕಗದನ.

ಆಗಲೇ ಸŅಲĻದರ ಮಂದವರದದ್ದ ಅವರ ನಂತ “ಯಕೇ?” ಎಂದ ಕೇಳದರ.

“ಇಲŃ ಬನĺ! ಇಲŃ ಬನĺ! ಒಂದ ವಡಸ!” ಎಂದ ಕಗ ಹೇಳ “ಕಳńಸಳೇಮಗನೇ, ನನĺ ಹತŁ ದಗಲಬಜ ಮಡĶೇಯ?”
ಎಂದ ಗಂಗನನĺ ಬೈದನ.

ಎಲ್ಲರೂ ಬಂದ ನೇಡದರ. ಮಗದ್ದ ಹಳದ ಹಂಬಣĵದ ಬಳಯ ಹಣĵಗಳ ಹಲŃ ಹಸದ್ದ ಕಣಯಲŃ ಕಳತ ಕಂಪ
ಬೇರತĶದĸವ. ಗಂಗ ಕಣĵೇರ ಸರಸತĶ ನಂತದ್ದನ. ವಷಯವಲ್ಲವನĺ ತಳದ ಮೇಲ ಹವಯŀ ಅವನನĺ ಗದರಸವ ಕಲಸಕħ
ಹೇಗದ, ಆದಷı ಹಣĵಗಳನĺ ಎಲ್ಲರಗ ಹಂಚಕಟı, ಉಳದದನĺ ಗಂಗನ ಕೈಯಲŃಯ ಮನಗ ಕಂಡವಂತ ಹೇಳ
ಕಟıನ. ವಸವಗ ಆಶಭಂಗವಯತ, ಗಂಗನಗ ಪಟı ಬೇಳಲಲ್ಲವಲŃ ಎಂದ!

ತೇಟದಲŃದ್ದ ಪೇರಲ ಪನĺೇರಲ ಮರಗಳಲŃ ಪಟı ಗಂಗ ಮತĶ ಹಕħಗಳ ಕಣĵಗ ತಪĻಸಕಂಡದ್ದ ಹಣĵಗಳನĺ ಕಯĸ ತನĺತĶ,
ಹವಯŀ ಮದಲದವರ ಗದĸಯ ಬಯಲಗ ಬರವಷıರಲŃಯ ಬೈರ, ಸದ್ದರ ಆರಕಟıದ್ದರ. ಹಂದನ ದನದ ಮಳ ಚನĺಗ
ಹಯĸದರಂದ ಬೇಸಗಯ ಬಸಲಗ ಚನĺಗ ಒಣಗ ಬರಕ ಬಟıದ್ದ ಗದĸಗಳಲ್ಲ ನೇರ ಕಡದ ಮತĶಗಗದĸವ. ಕಲಟıರ
ಮಣĵನ ಮೃದತŅವ ಶೈತŀವ ಹಷಥಪŁದವಗತĶ. ಕಳಗಳನĺ ಮೇಯತĶದ್ದ ಹರಸಲ ಹಕħಗಳ ಪಟಪಟನ ಹರ ಗದĸಯ
ಮೇರಯಲŃದ್ದ ಮರಗಳ ಮೇಲ ಕಳತವ. ಪಟıಣĵ ಅವಗಳಗಗ ಹಂಚ ಹಕಕಂಡ ಹೇದನ. ಹವಯŀ ರಾಮಯŀ
ವಸ ಮವರೂ ಉಳತĶದ್ದ ಗದĸಯ ಅಂಚಗ ಹೇದರ.

ಬೈರ ಕಬĽಣದ ನೇಗಲ ಹಡದದ್ದನ. ಸದ್ದನದ ಮರದಂದ ಮಡದ್ದ ನಡ ನೇಗಲಗತĶ: “ಹಮ, ಚಗ, ಹಮ್ ಮ್ ಮ್,
ಚಗ ಚಗ ಚಗ” ಮದಲದ ಸಂಕೇತ ಪದಗಳಗ ಎತĶಗಳ ಚಲಸದಂತಲ್ಲ ಕಳವ ನಲವನĺ ಸೇಳ ಮಣĵನĺ ಇಕħಲಗಳಗ
ಹಕತĶತĶ. ನೇಗಲ ಗರಯಸಲ ಹಂದ ಹಂದ ಹರಯತĶತĶ.

“ರಸ ಆಗĽೇಕಂತ ಮಡೇರಂತ! ಹೌದŁೇನಯŀ” ಎಂದ ಬೈರ ನಗನಗತĶ ಕೇಳದನ.

“ಹೌದ ಕಣೇ!” ಎಂದ ಹವಯŀ ನಕħನ.

ರಾಮಯŀನ ನಕħನ. “ಹಂಗರ ನೇವ ಮದವ ಆಗದಲŃೇನ?”

“ಅದಲŃ ನನಗೇತಕħ?”

“ಅಲŃ, ಸಮĺ ಕೇಳĸ. ಯಯಥರೇ ಆಡħಳĶದŁ.”

“ಅದರಲ, ನೇಗಲ ಬಡ. ನನ ಹಡĶೇನ.”

“ಸೈ, ಬಡ! ನಮĿ ಬಳ ಪಂಚ ಗಲ ಗಡತದŁ ವಯĺಗĶದ!”

“ಪಂಚ ಎತĶಕಟıಕಳĶೇನೇ.”

“ಎತĶ ಬದರದŁ?”

“ಬದರೇದ ಇಲ್ಲ, ಏನ ಇಲ್ಲ. ಇತĶ ಕಡ.”

ಹವಯŀ ಪಂಚ ಎತĶಕಟıಕಂಡ, ಅಂಚನಂದ ಕಳಗಳದನ. ಬೈರ ತನ ಹಡದದ್ದ ನಕħಯ ಕೇಲನĺ ಹವಯŀನಗ ಕಟı
ನೇಗಲಂದ ದರ ನಂತನ. ರಾಮಯŀನ ಸದ್ದ ಉಳತĶದ್ದ ನೇಗಲನĺ ಹಡದ ನಂತನ. ಬೈರ ಉಳವ ವದŀಯ ವಚರವಗ
ನಲħ ಉಪದೇಶದ ಮತ ಹೇಳ, “ಹಮ” “ಚಗ” ರಹಸŀವನĺ ತಳಸದನ:

“ನೇಗಲ ಬಹಳ ಒತĶಬŀಡ. ಕಳ ಎತĶನ ಕಳಗಗ ಹಡೇದದಹಂಗ ನೇಡಕಳń. ಎತĶ ಬಲಕħ ಒತĶಬೇಕದŁ “ಚಗ, ಚಗ,
ಚಗ, ಅಂತ ಹೇಳĶ ನಕħ ಬಲಥಗ ಎಡಕħ ತಟı. ಎಡಕħ ಒತĶಬೇಕದŁ “ಹಮ, ಹಮ, ಹಮ,” ಅಂತ ಹೇಳĶ ಬಲಕħ ತಟı..”

ಎಂದ ಬೈರ ಹೇಳತĶದ್ದಂತ ಸದ್ದ “ನೇಡದರಾ, ಆಗಲ ಕಣĵ ಮಳಸĶದ ಪಟŁಮ!” ಎಂದ ಬದರಗಣĵನಂದ ಹವಯŀನ ಬಳ
ಬಟıಯ ಕಡಗ ನೇಡತĶದ್ದ ಪಟıರಾಮ ಎಂಬ ಎತĶನĺ ಗದರಸದನ. ಅದನĺ ನೇಡ ರಾಮಯŀನ “ಹೌದ ಕಣೇ,
ಅಣĵಯŀ. ನನĺ ಎತĶ ಯಕೇ ಕಣĵ ಕಂಪಗ ಮಡಕಂಡದ. ಸŅಲĻ ಹಷರಾಗರ!” ಎಂದನ.

ಅದಕħ ಹವಯŀ “ಹಗೇನದರೂ ಜೇರ ಮಡದರ ನೇಗಲ ಬಲವಗ ಒತĶ ಹಡದರ ಸರ. ಆಟ ನಂತಹೇಗĶದ!” ಎಂದನ.

ಅಂಚನ ಮೇಲಯ ನಂತದ್ದ ವಸವ ಏನೇ ಮಹ ಅನಭವಶಲಯಂತಯೂ ಸಹಯ ಮಡವವನಂತಯೂ “ನನ

ಬಲೇಥನ ಹೇಳ, ಹವಣĵಯŀ?” ಎಂದನ.

“ಬೇಡ, ಮರಾಯ, ತಮĿ ಸವರ ಅಲŃೇ ನಂತರಲ! ನನĺ ಕಂಡರ ಕಲŃ ಕಡ ಹರಾಡĶವ! ಎತĶನ ಗತ ಏನಗಬೇಕ!”

“ಹİ! ಬೈರನĺೇ ಕೇಳ. ಹೇದ ವಷಥ ನನ ಹಡದĸ!” ಎಂದನ ವಸ.

“ಊಟಕħ ಕತಗಲೇನ?”

ಬೈರ “ಹೌದ ಕಣŁಯŀ. ವಸಪĻಯŀ ತಕħಮಟıಗ ಹಡಕħ ಕಲĶರ” ಎಂದನ.

ಅಂತ ವಸ ಅಂಚನ ಮೇಲಯ ನಂತ ನೇಡಬೇಕಯತ. ಹವಯŀ ರಾಮಯŀರ ಉಳಲ ಪŁರಂಭಸದರ.

ಯವಗಲ ಮಸಲ ಬಟıಯ ಮಂದಗಳನĺ ನೇಡ ನೇಡ ಅಭŀಸವಗದ್ದ ಆ ಎತĶಗಳ ಈ ಶŅೇತವಸನಧರಗಳನĺ

ಕಂಡಗಣಂದಲ ಬಚĬದĸವ. ಅವರ ನೇಗಲ ಹಡದ ತಮĿನĺ ಹಂಬಲಸ ಉಳಲತಡಗದ ಒಡನ ಕŁಮ ತಪĻ
ಸಗತಡಗದವ. “ಹಮ” “ಚಗ””ಹಮ ಹಮ ಹಮ” “ಚಗ ಚಗ ಚಗ” ಎಂದ ಎಷı ಕಗಕಂಡರೂ ಎತĶಗಳ
ವŀವಸಯ ವದŀಯ ಪರಭಷಕ ಪದಗಳನĺ ಒಂದನತ ಲಕħಸದ, ಗದĸಯಲŃ ಸಕħದ ಕಡಗ ನಗĩತಡಗದವ. ವಸ, ಬೈರ,
ಸದ್ದರ ಹವಯŀ ರಾಮಯŀರ ಪೇಚಟ ಕಗಟಗಳನĺ ನೇಡ ಗಟıಯಗ ನಗತĶದ್ದರ. ನಡನಡವ ಸಲಹಗಳನĺ ಕಗ
ಎಸಯತĶದ್ದರ. ಎತĶಗಳ ಇನĺ ಬಚĬ ಧವಸದವ. ಗಡಬಡಯಲŃ ಹವಯŀನ ಕಬĽಣದ ನೇಗಲನ ಹರತವದ ಕಳದ
ಬಯ ಒಂದ ಎತĶನ ಕಳಗನ ಮೇಲľಗಕħ ತಗಲ, ಕತĶಯಂದ ಕಡದಂತ ಗಯವಗ, ನತĶರಹರತ. ಅದನĺ ನೇಡದ
ಹವಯŀನಗ ಗಬರಯಗ ತನĺ ಬಲವನĺಲ್ಲ ವಚĬಮಡ ನೇಗಲನĺ ನಲಕħ ಅದಮದನ. ಕಬĽಣದ ನೇಗಲ ಆಳವಗ ನಲದಲŃ
ಹತಕಂಡದ್ದರಂದ ಎಳಯಲರದ ಎತĶ ನಂತವ.

ಆ ಹತĶಗ ಸರಯಗ, ಹರಸಲ ಹಕħಗಳಗಗ ಹಂಚ ಹಕತĶದ್ದ ಪಟıಣĵ ಸಮಪದಲŃಯ ಒಂದ ಈಡ ಹರಸದನ.

ಇನĺ ಹತೇಟಗ ಬರದ ಗದĸಯಲŃ ನೇಗಲನĺ ರಾಮಯŀನನĺ ಎಳದಕಂಡ ಓಡಡತĶದ್ದ ಎತĶಗಳ “ಢಾಂ” ಎಂಬ
ಶಬĸಕħ ಮತĶಷı ಬದರ, ರಭಸದಂದ ಆ ಗದĸಯನĺೇ ಬಟı ಮತĶಂದ ಗದĸಯ ಕಡಗ ನಗĩದವ. ರಾಮಯŀ ಹಡದದĸ ಮರದ
ನೇಗಲದ್ದರಂದ ಎಷı ಅದಮದರೂ ಅದ ಎತĶಗಳನĺ ತಡದ ನಲŃಸವಷı ಘತಕħ ನಲದಳಗ ಹೇಗಲಲ್ಲ. ಎತĶ
ಅವನನĺ ನೇಗಲನĺ ಒಂದೇ ಸಮನ ಎಳದಕಂಡ ಅಂಚನಡಗ ಹೇದವ. ಇನĺೇನ ಮೇಲನ ಗದĸಯ ಅಂಚನಂದ ಕಳಗನ
ಗದĸಗ ಹರಬೇಕ! ರಾಮಯŀ ಇದೇ ಸಮಯವಂದ ಭವಸ, ಸಮರ ಒಂದ ಅಡ ಎತĶರವಗಯೂ ಎರಡ ಅಡ
ಅಗಲವಗಯೂ ಇದ್ದ ಅಂಚಗ ನೇಗಲನĺ ಭದŁಮಷıಯಂದ ಬಲವಗ ಒತĶದನ. ವೇಗದಂದ ಓಡತĶದ್ದ ಎತĶಗಳ ಝಗĩನ
ನಂತವ. ಆದರ ಒಂದೇ Ĕಣ! ಮರĔಣದಲŃ ಮರದ ನೇಗಲ ಮರದ, ಈಸ ನಗಗಳಡನ ಎತĶತಳ ಕಳಗದĸಗ ಹರದವ.
ನೇಗಲನ ಮೇಣಯನĺ ಮತŁ ಕೈಯಲŃ ಹಡದಕಂಡ ರಾಮಯŀ ಮೇಲನ ಗದĸಯಲŃಯ ನಂತದ್ದನ!

ಯರೂ ಹಚĬ ಹತĶ ನಗಲಗಲಲ್ಲ. ಅಪಯ ಲಘವಗದ್ದರ ವನೇದವಗತĶದ; ಗರತರವದರ ವಷದವಗತĶದ.

ಗಯಗಂಡ ಎತĶನ ಕಲನಂದ ನತĶರ ಚಮĿತĶದ್ದದĸ ನೇಗಲ ಮರದಹೇದದ ಬೇಸಯಗರರ ದೃಷıಗ
ಲಘಘಟನಗಳಗ ತೇರಲಲ್ಲ. ಅದರಲŃಯೂ ಪŁರಂಭದ ದನದಲŃ ನೇಗಲ ಮರಯವದಂದರ ಮಹ ಅಪಶಕನವಂದ
ಅವರಲ್ಲರ ನಂಬಗಯಗತĶ. ಉಲŃಸದಂದ ಗಟıಯಗ ಮತಡತĶದ್ದವರ ವಷಣĵರಾಗ ಮಲ್ಲನ ಮತಡತಡಗದರ.
ಬೈರ ಸದ್ದರಂತ ಭೇತರಾಗದ್ದರ: ನಡದ ಸಂಗತ ಗೌಡರಗ ತಳದರ ಏನ ಗತ, ಎಂದ.

ಬೈರ ಭಯೇದŅಗĺ ದŅನಯಂದ “ನ ಹೇಳĸ ಆಗŃ, ಬŀಡ, ಎತĶ ಬದತಥವ ಅಂತ!” ಎಂದನ.

ಸದ್ದ “ಬಳಗತ ಎದ್ದವĺೇ ಯರ ಮಖ ನೇಡದĺೇ ಏನೇ. ನನĺ ಗರಾಚರ!” ಎಂದ ಮರದ ನೇಗಲನĺ ನಲಕħಸದ,
ತಲಯಮೇಲ ಕೈಹತĶಕಂಡ ಕಳತನ.

“ಇಲŃಗ ಬರವಗŃ ದರೇಲ ಕಗ ಅಡij ಬಂತ. ಏನೇ ಆಗĶದ ಅಂತನ ಬಂದ! ಆಗೇ ಬಡĶ!”

“ನ ಕಲŃ ಎಡಗĸಗŃ ಮನತೇಗ ಹಳೇತ, ಇವತĶ ನನĺ ಗರಾಚರ ನಟıಗಲ್ಲ ಅಂತ!”

ಬೈರ ಸದ್ದರ ಹೇಗ ಒಬĽರಾದಮೇಲಬĽರ ಗಣಗತĶದ್ದರ. ನಡವ ವಸವ ಬಯ ಹಕ “ನ ಹೇಳದĸ ಮದಲ! ಅದಕħೇನ
ನನ ಬಲೇಥನ ಅಂತ ಕೇಳĸ. ಹವಣĵಯŀ ಬೇಡ ಅಂತ ಬೈದಬಟı! ಈಗ?” ಎಂದನ.

ಅದವರಗ ಸಮĿನದ್ದ ಹವಯŀ ರಾಮಯŀರಬĽರಗ ಇವರ ಮತಗಳನĺ ಕೇಳ ಸಟıಬಂದತĶ. ಆಗವದ ಆಗಹೇದ
ಮೇಲ, ಮಂದ ಮಡಬೇಕದ ಕಲಸವನĺ ಬಟı, ಹೇಗ ಮತಡತĶದ್ದರ ಯರಗ ತನ ಮನಸತ ನೇಯವದಲ್ಲ.

ಹವಯŀ ವಸ ಮತ ಮಗಸದ ಕಡಲ ಅವನ ಕಡಗ ತಟಕħನ ತರಗ, ಮಖ ಕಂತರಸಕಂಡ “ಸಕ, ಸಮĿನರ! ಏನ
ಬೈದನೇ ನನ ನನಗ? ಮಹ! ಎವನದĸದ್ದರ ಎಲ್ಲ ಸರಹೇಗĶತĶಂತ?” ಎಂದ ಗದರಸದನ.

ವಸ ಮಖ ಸಪĻಗ ಮಡಕಂಡ ಸಮĿನ ನಂತನ.

ರಾಮಯŀ ಗಟıಯಗ “ಏ ಬೈರಾ, ಆರ ಬಟı, ಎತĶ ಕಟıಗಗ ಹಡದಕಂಡ ಹೇಗ, ಕಲಗ ಔಷಧ ಹಕ” ಎಂದ ಸದ್ದನ
ಕಡ ತರಗ “ಯಕೇ ತಲೇಮೇಲ ಕೈಹತĶಕಂಡ ಕತೇಯ?. ಏಳೇ!. ಏಳĶೇಯೇ ಇಲŃೇ?” ಎಂದ ಅಪĻಣ ಮಡದನ.

“ಎಂಥ ಏಲೇದೇ ಏನೇ? ನನಗಂತ ಕಲೇ ಬರೇದಲ್ಲ” ಎಂದ ನೇಳĸನಯಂದ ಗಣಗತĶ ಸದ್ದನದĸ ನಂತನ.

ಅಷıರಲŃ ಪಟıಣĵ “ಹಚೇ! ಹಚೇ! ಹಚೇ! ಬಡ! ಬಡ! ಬಡ! ಕತŅಲ!” ಎಂದ ಅಬĽರಸ ಕಗಕಂಡದĸ ಕೇಳಬಂದಮ್
ಹವಯŀ ರಾಮಯŀ ವಸ ಮವರೂ ಆ ಕಡಗ ಓಡದರ.

ಪಟıಣĵ ಈಡ ಹಡದಡನಯ ನಯಗಳಲ್ಲ ಅಲŃಗ ಹೇಗದĸವ. ರಕħಗ ಚರ ತಗಲ ಹರಸಲ ಹಕħಯೇನೇ ಕಳಗ ಬತĶ.
ಆದರ ಪŁಣವದĸದರಂದ ಎಲŃಯೇ ಗಡಬಳńಗಳ ಇಡಕರನಲŃ ಅಡಗ ಬಟıತ. ಬೇಟಗರನಡನ ನಯಗಳ ಅದನĺ
ಅರಸತಡಗದವ.
ಸŅಲĻಹತĶ ಹಡಕಡದಮೇಲ ಹಕħ ಕತŅಲನ ಕಣĵಗ ಬದĸ, ಬಯಗ ಬದĸತ! ಹಕħ ಪಟಪಟನ ಒದĸಡಕಂಡತ. ನಯ
ಅದನĺ ಬಯಲŃ ಕಚĬಕಂಡ ಓಡತಡಗತ. ಪಟıಣĵ ಅಬĽರಸತĶ ಬೇಟಯನĺ ಬಡಸಕಳńಲಂದ ನಯಯನĺ
ಅಟıಕಂಡ ಹೇದನ. ನಯ ಓಡತĶಲೇ ಹಕħಯನĺ ನಂಗತĶ, ಸೇಗಯ ಮಳಗಳಲŃ ನಸಳ ಹೇಯತ. ಪಟıಣĵ
ಸಟıನಂದ ಹಲŃಹಲŃ ಕಡಯತĶ “ನೇನ ಮನಗ ಬ, ಹಕħ ತಂದದĸ ಕಕħಸĶೇನ!” ಎಂದ ಶಪಸತĶ ನಂತದ್ದನ.

ಹವಯŀ ಮದಲದವರ ಬರಲ, ನಡದದನĺಲ್ಲ ಹೇಳ “ಏನ ಮಡĽೇಕಯĶ ಆ ನಯಗ? ಇದೇ ಮದಲನ ಸಲ ಅಲ್ಲ.
ಎರಡ ಮರ ಸಲ ಹೇಂಗ ಮಡದ!” ಎಂದನ.

ವಸ “ಎರಡ ಮರ ದನ ಕಟıಹಕ ಅನĺ ಹಕĽದಥ” ಎಂದ ಶಕ್ಷಿ ವಧಸದನ.

ಎಲ್ಲರೂ ಸೇರ ಹಕħಬೇಟಗೇಸħರ ಕಳಕನರನ ಕಡಗ ಹೇದರ.

ಇತĶ ಬೈರ ಗಯಗಂಡ ಎತĶನĺ ಹಡದಕಂಡ ಕಟıಗಯ ಕಡಗ ಹರಟನ. ಅವನ ಹಂದ ಸದ್ದ ಮರದ ನೇಗಲನĺ
ಹತĶಕಂಡ ಹೇಗತĶದ್ದನ.

ಕಬĽನ ಗದĸಯಲŃ ಗಟıದಳಗಳ ಮೇಲŅಚರಣ ತಗದ ಕಂಡ ಸೇರಗರರಡನ ಬರತĶದ್ದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ದರದಲŃ
ಬೈರ ಸದ್ದರ ಆರ ಬಟı ಹೇಗತĶದĸದನĺ ಕಂಡ “ಈ ಸಳೇ ಮಕħಳಗ ಏನ ಮಡಬೇಕಯĶ? ಒಂಬತĶ ಗಂಟಗ ಕಲಸಕħ
ಹರಡĶರ!” ಹತĶ ಗಂಟಗ ಕಲಸ ಬಡĶರ!” ಎಂದ, ಗಟıಯಗ ಕಗದರ: “ಏ, ಬೈರಾ! ನಮĿ ಬಡರಕħ ಬಂಕ ಬೇಳ! ಇಷı
ಬೇಗನ ಆರ ಬಟı ಗಡೇಗ ಸಯĶರೇನೇ?”

ಗೌಡರ ಸŅರವನĺ ಕೇಳದ ಕಡಲ ಸದ್ದನಗ ಜಂಘಬಲವೇ ಉಡಗ ಹೇದಂತಗ “ಬೈರಣĵ. ಇವತĶ ನಮಗ ಗರಾಚರ
ಕಡದ!” ಎಂದನ.

ಬೈರ ನಡದದನĺಲ್ಲ ಚಚ ತಪĻದ ವರದ ಹೇಳದನ. ಗೌಡರ ಎತĶನ ಕಲಗದ ಗಯವನĺ ಮರದ ನೇಗಲನĺ ನೇಡ
“ಮನಹಳ ಮಕħಳ!.. ನಮಗ ಯರೇ ಹೇಳದವರ ಅವರ ಕೈಗ ನೇಗಲ ಕಡಕ?” ಎಂದವರ ಬೈರನ ಕಪಲಕħಂದ.
ಪಟೇರಂದ ಕಟıರ. ಮೇಲನ ಗದĸಯ ಅಂಚನ ಮೇಲ ನಂತದ್ದ ಸದ್ದ ತನಗ ಎಲŃ ಏಟ ಬೇಳತĶದಯೇ ಎಂದ ಅಂಜ ಹಂದ
ಹಂದಕħ ಸರದ, ಕಲತಪĻ, ಹತĶ ನೇಗಲಡನ ಮರ ನಲħ ಅಡ ತಗĩಗದ್ದ ಕಳಗನ ಗದĸಗ ದಸಲ್ಲನ ಉರಳಬದ್ದನ!

ಗೌಡರ ರಂಗಪĻಸಟıರ ಕಡಗ ತರಗ “ಸೇರಗರŁೇ ಇವರಗ ಇವತĶ ಕಲ ಬತĶ ವಜ!” ಎಂದ ನಶŀಹಕತĶ
ಹರಟಹೇದರ.

“ನವೇನ ಮಡದ, ನೇವೇ ಹೇಳ, ಸೇರಗರŁ! ಅವರ ಬಂದ ಕೇಳದŁ ಕಡದಲ್ಲ ಅನĺಕħ ಆಗĶದಯೇ?” ಎಂದ ಬೈರ
ಕನĺಯಜĮಕಳńತĶ ಕಣĵೇರ ಕರದನ.

ಗದĸಯಂದ ಮೇಲದ್ದ ಸದ್ದ ಮೈಕಡವಕಳńತĶ “ನಮĿ ಗರಾಚರ! ಹಳ ಜನĿನ ಬಸಕ!” ಎನĺತĶದ್ದನ.

ಬೈರ ಹಡದಕಂಡದ್ದ ಎತĶ ತನĺ ಗೇಣನĺ ಮಡಸ ಮೈ ನಕħಕಳńತĶತĶ.

ಸೇರಗರರ ಕಣĵಮಟಕಸ ಬೈರನ ಕಣĵನĺೇ ನೇಡತĶ ಪಸಮತನಲŃ “ಇವತĶಂದ ಸೇಸ ಕಡĶೇಯ?” ಎಂದರ.

ಬೈರ ĔಣಧಥದಲŃ ತನಗಗದ್ದ ನೇವ ಅಪಮನಗಳನĺಲ್ಲ ಮರತ ಬೇರಂದ ಪŁಪಂಚಕħ ಎಚĬತĶವನಂತ, ಪಸಮತನಲŃಯ
“ನೇಡĶೇನ ಏನಗĶದೇ. ಇವತĶ ನಮĿ ಬಡರಕħ ನಂಟರ ಬತಥರಂತ! ಏನರಾಗŃ, ಬೈಗನ ಹತĶ ಆ ಬಸರಮರದ ಬಡದ
ಹಳಚಪĻನ ಮಟıಗ ಬಂದ ನೇಡ!” ಎಂದನ.

ಸಯಂಕಲ. ಬಸರಮರದ ನಳಲ ಪವಥದ ಕಡಗ ಬೇಗಬೇಗನ ನೇಳವಗತĶದĸಗ, ಇನĺ ದನಗಳ ಕಟıಗಗ ಬರವ
ಮದಲ ಸೇರಗರರ ಬೈರ ಸಚಸದ್ದ ಬಸರಮರದ ಬಡದಲŃದ್ದ ಹಳಚಪĻನ ಪದಗ ಹೇಗ ನೇಡದರ. ಹಸರ ನೇಲಯ
ಬಣĵದ ಗಜನ ಶೇಸಯಂದೇನೇ ಅಲŃ ಮೌನವಗ ನಂತತĶ. ಆದರ ಅದರಲŃ ಕಳń ಇರಲಲ್ಲ. ಸಟıರ ಬೈರನ ಮೇಲ
ಮನದಕಂಡ “ಇರಲ, ನನĺ ಕೈಲೇನಗĶದ ಕಂಬ!” ಎಂದಕಂಡ ಮನಗ ಬಂದರ.

ಸŅಲĻ ಹತĶನ ಮೇಲ ಬೈರ ಸದ್ದರಬĽರೂ ಆ ದನ ಕಲಸಕħ ಹೇಗದ್ದ ಇತರ ಆಳಗಳಡನ “ಪಡ” ಇಸಕಳńಲ ಮನಗ ಬಂದರ.
(“ಮನ” ಎಂದರ ಗೌಡರ ನವಸ. ಉಳದವರಲ್ಲರ ನವಸಗಳಗ “ಬಡರ” “ಗಡ” ಎಂದ ಹಸರ.)

ಸೇರಗರರ ಎಲ್ಲರಗ ಪಡಕಟı, ಗೌಡರ ಅಪĻಣಯ ಪŁಕರ, ಬೈರ ಸದ್ದರಗ ಕಡಲಲ್ಲ. ಅವರಬĽರೂ ನನ ಪŁಕರವಗ
ಬೇಡಕಂಡರ.

“ಹೇಂಗ ಮಡದŁ ಹೇಂಗೇ? ಅದಕħ (ತನĺ ಹಂಡತ ಸೇಸಗ) ಜಡ ಬಂದ ಬದĸಕಂಡದ. ಗಂಜಮಡ ಹಕಕ ಅಕħಕಳಲ್ಲ
ಗಡೇಲ” ಎಂದನ ಬೈರ.

“ಗೌಡನೇಥ ಕೇಳħಂಡ ಬನĺ. ಹಟıೇಗಲĸ ಮಲĩನೇನ ರಾತŁ” ಎಂದನ ಸದ್ದ.

“ಗೌಡರ ಮನಯಲŃ ಇಲ್ಲವೇ” ಎಂದರ ಸೇರಗರರ.

ಅಷı ಹತĶಗ ಒಳಗನಂದ ಜಗಲಗ ಬಂದ ಪಟıಮĿನನĺ ಕರತ ಬೈರ ಅಹವಲ ಹೇಳಕಂಡನ.

ಪಟıಮĿ “ಸೇರಗರŁೇ, ಹೇಗಲ ಬಡ. ಇವತĶಗ ಕಟıಬಡ. ಪಪದವರ!” ಎಂದಳ.

ಸೇರಗರರ ಬಳಗĩ ನೇಗಲ ಮರದದನĺ ಎತĶನಕಲ ಗಯಗಂಡದನĺ ಹೇಳ, ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಕಟıಪĻಣಯನĺ

ತಳಸಲ ಪಟıಮĿ “ಹೌದೇನŁೇ, ಇಂಥ ಅನŀಯ ಮಡೇದ?” ಎಂದ ಕೇಳದಳ.

ಕಳಗ ನಡಯತĶದ್ದ ಈ ವದವವದಗಳನĺಲ್ಲ ಉಪĻರಗಯ ಮೇಲ ಓದತĶ ಕಳತದ್ದ ಹವಯŀ ಆಲಸ, ಅಲŃಯ ಕೇವ
ಉಜĮತĶದ್ದ ಪಟıಣĵನನĺ ಕರದ, ಬೈರ ಸದ್ದರಗ ಕಲಕಟı ಕಳಹಸವಂತ ಹೇಳದನ. ಅವನ ಕಳಗಳದ ಬಂದ ಸೇರಗರರಗ
ಕಲಕಡವಂತ ಹೇಳದನ.

ಸೇರಗರರ ಒಪĻಲಲ್ಲ. ಬಹಶಃ ಬೈರ ಶೇಸಗ ಕಳń ತಂಬ ಇಟıದ್ದರ ಸಟıರ ಅಷıಂದ ಮಷħರದಂದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ
ಆಜİಯನĺ ಪರಪಲಸಲ ಪŁಯತĺಸತĶರಲಲ್ಲವಂದ ತೇರತĶದ! ಸೇರಗರರ ಕಲಕಡಲ ಒಪĻದರಲ ಪಟıಣĵ ತನೇ
ಕಡತĶೇನಂದ ಮಂದವರದನ. ಸಟıರಗ ಅಭಮನ ಭಂಗವದಂತಗ ಅವನನĺ ಅಡijಗಟı “ನೇವ ಕಡಕಡದ. ಗೌಡರ
ಹೇಳದĸರ!” ಎಂದ ನಂತರ.

“ಅಲ್ಲರೇ. ಹವೇಗೌಡŁ ರಾಮೇಗೌಡŁ ಎತĶನ ಕಲಗ ಗಯ ಮಡ ನೇಗಲ ಮರದರ ಇವರಗŀಕ ಪಡ ಕಡಬರದ?”

“ನನಗ ಗತĶಲ್ಲ. ಗೌಡರ ಹೇಳದĸರ!”

“ನನಗ “ಕಲ ಕಡ” ಅಂತ ಹೇಳದĸ ಗೌಡŁೇ!”

“ಯವ ಗೌಡರ?”

“ಯವ ಗೌಡŁದŁೇನ? ಹವೇಗೌಡŁ!”

“ಯಜಮನರ ಚಂದŁೇಗೌಡರ. ಹವೇಗೌಡರಲ್ಲ!”

ಪಟıಣĵ ಅಪŁತಭನಗ ನಂತನ. ಯರಬĽರೂ ಮತಡದ ಒಂದಡರಡ Ĕಣಗಳ ನಃಶಬĸವಗತĶ. ಅಷıರಲŃ ಏಣಯ
ಮಟıಲ ದಡದಡನ ಸದĸಯತ. ಎಲ್ಲರೂ ಆ ಕಡಗ ತರಗ ನೇಡದರ. ಓದತĶದ್ದ ಗŁಂಥವನĺ ಕೈಯಲŃ ಹಡದ
ಸರೇಷಭಂಗಯಂದ ಹವಯŀ ವೇಗವಗ ನಡದಬಂದ “ಪಟıಣĵ, ಅಲŃಂದೇಳ!” ಎಂದ ಭೇಷಣಧŅನಯಂದ ನಡದನ.
ಅವನ ಕಣĵ ಕಡಕಡಯಗದĸದ ಆ ಬೈಗಗಪĻನಲŃಯೂ ಕಡ ಎಲ್ಲರಗ ಗತĶಗವಂತತĶ. ಪಟıಣĵ ದರ ಸರದ
ನಂತನ. ಸೇರಗರರೂ ಬತĶದ ಕಲಬಯ ಮೇಲದ್ದ ತಮĿ ಕೈಯನĺ ಎಳದಕಂಡ ಹಂಜರದರ. ಸದ ಸೌಮŀನಗಯೂ
ಪŁಸನĺವದನನಗಯೂ ಇರತĶದ್ದ ಅಣĵಯŀನ ಆ ಉಗŁವತರವನĺ ಕಂಡ ಪಟıಮĿನಗ ಕಡ ದಗಲಯತ.

“ಸೇರಗರŁೇ, ಅವರಬĽರಗ “ಪಡ” “ಕಡ” ಎಂದ ಹವಯŀ ಗಜಥಸದಕಡಲ ಸಟıರ ಎದ ಧಗಲŃಂದತ. ಆದರೂ
ಮತĶೇನನĺೇ ಹೇಳಲಂದ ಪŁಯತĺಸತĶದ್ದರ.

ಹವಯŀ ಮತĶಷı ರೇಗ ಎರಡ ಹಜĮ ಮಂಬರದ ಪನಃ ಗಜಥಸದನಃ “ನೇವೇನ ಹೇಳವದ ಬೇಡ! ಒಳńಯ ಮತನಲŃ
ಪಡ ಕಡತĶೇರೇ ಇಲ್ಲವೇ?”

ಆ ಭೇಷĿ ವŀಕĶತŅದ ಮಂದ ಸೇರಗರರ ಕಗĩಹೇಗ ಒಂದನತ ತಡಮಡದ ಸಮĿನ ಪಡ ಅಳದಕಟıರ. ಆಮೇಲ
“ಬಯಗ”ಕಟıರ. (ಬಯಗ ಕಡವದಂದರ ಎಲಯಡಕ ಹಗಸಪĻಗಳನĺ ಕಡವದ ಎಂದಥಥ.
ಮಲನಡಗಳಲŃ ಜೇತದಳಗಳಗ ಪŁತದನವ ಸಯಂಕಲ ಪಡ ಕಡವಗ ನಲħೈದ ಅಡಕಗಳನĺ ಸŅಲĻ ಹಗಸಪĻನĺ
ಕಡವ ಪದĹತ.)

ಹವಯŀ ಸರಕħನ ಹಂತರಗ ಏಣ ಮಟıಲಗಳನĺ ದಡದಡನ ಹತĶ ಉಪĻರಗಗ ಹೇದನ.

ಕಂಬಳಯಲŃ ಪಡಯ ಬತĶವನĺ ಸತĶ ಬನĺನ ಮೇಲ ಹಕಕಂಡ ಬೈರ ಹಬĽಗಲ ದಟದನ. ಸೇರಗರರ ಅವನ ಹಂದ
ಹೇಗ “ಅಲ್ಲವೇ, ನನಗ ಬತĶ ಕಡಬರದ ಅಂತ ಅಲŃ! ಕಳń ಇಡತĶೇನ ಅಂದ ಗಣಯ ಮೇಸ ಮಡಬಟıಯಲŃ” ಎಂದ
ಮಲ್ಲನ ಗಸಗಟıದರ.

“ಆಗŃೇ ಕಳń ಸೇಸಕħ ಹಯĸಟıದĸ!” ಎಂದ ಬೈರ ಬಯĸರದ ನಂತನ.

“ಸಳń ಬೇರ ಹೇಳತĶೇಯಲŃ! ನನಗಲ ಹೇಗ ನೇಡದ. ಖಲ ಸೇಸ ಇದĸದಲŃ.”

“ಇಲ್ಲ ಅಂತೇನ. ದೇವŁಣಗ ಕಳń ಇಟıದĸ! ಹಂಗರೇನಗĽೇಕ?”

ಇಬĽರೂ ಮತಡತĶದ್ದಂತಯ ಮಚĬಂಜಯ ಮಬĽನಲŃ, ಕಳń ಕಡಯವ ದೈನಂದನ ಕಯಥಕŁಮವನĺ ಪರೈಸಕಂಡ.

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಹಳಪೈಕದ ತಮĿನಡನ ಎದರಾಗ ಬಂದರ.

“ಯರೇ ಅದ?” ಎಂದರ.

ಗೌಡರ ಧŅನಯಲŃ ಮದŀದ ರಭಸವ ರಸವ ರಸವ ಮಳತವಗದĸವ. ಧŅನಯೂ ಅವರ ಮನಸತನಂತಯ ಕಳńನಲŃ
ತೇಲವಂತತĶ.

ಬೈರ ಭಯದಂದ ಕ್ಷಿೇಣಸŅರನಗ “ನನಯŀ” ಎಂದನ.

ಸಮಪಗತರಾದ ಗೌಡರ ಅವನ ಬನĺನ ಮೇಲದ್ದ ಕಂಬಳಯ ಗಂಟನĺ ನೇಡ “ಏನೇ ಅದ?” ಎಂದರ.

“ಬತĶ!”

“ಭತĶ! ಭತĶ! ನಮĿಪĻನĿನೇ ಬತĶ!!! ಯರೇ ನನಗ ಬತĶ ಕಟıೇರ?” ಎಂದ ಗದರದ ಗೌಡರ ಸೇರಗರರನĺ ನೇಡ “ನ
ಹೇಳಲಲŃೇನŁೇ ಬತĶ ಕಡಬೇಡೇ ಅಂತ! ಯಕ ಕಟŁ ನನĺ ಮತ ಮೇರ?”

ಸೇರಗರರ ನಡದದನĺಲ್ಲ ಸಂಕ್ಷಿೇಪವಗ ಹೇಳಬಟıರ. ಮದŀಪನದಂದ ಆಗಲೇ ರಭಸವಗದ್ದ ಗೌಡರ ಪŁಕೃತ

ರಾĔಸವಯತ.
“ಯವನೇ ನ ಹೇಳದ್ದಕħ ಪŁತಯಗ ಹೇಳĸವನ? ಯರ ಮನಯೇ ಇದ. ಯರಪĻನĿನ ಗಂಟೇ. ಅಲŃಟı ಹೇಗ ಆ
ಬತĶನ!ಇಡĶೇಯೇ ಇಲŃ!” ಎಂದ ಕಗತĶ ಗೌಡರ ಓಡಹೇಗ ಗಡಯ ನಗದಲŃದ್ದ ಕರಳ ಗಟವನĺ ತಡಕ
ಎಳದರ.

ಅವರ ಹಂತರಗವದರಳಗಗ ಬೈರ ತನĺ ಕಂಬಳಯಲŃ ಸತĶದ್ದ ಬತĶದ ಗಂಟನĺ ಅಲŃ ಬಸಟ, ಒಂದೇ ಉಸರನಲŃ,
ಬಡರದ ಕಡಗ ಓಡಬಟıನ. ಇದನĺಲ್ಲ ನೇಡತĶ ಅವತ ನಂತದ್ದ ಸದ್ದನ ಬೇರ ದರಯಲŃ ಬೈರನಗಂತಲ ಹಚĬ
ಪŁಶಂತನ ಆಗ ಬಡರಕħ ಜಣಗದನ.

ಗದ್ದಲವನĺ ಕೇಳ ಅಲŃಗ ಬಂದದ್ದ ನಯಗಳ ಮನಷŀರ ವತಥನಯನĺಕಂಡ ಆಶĬಯಥಪಡತĶವಯೇ ಎಂಬಂತ

ಕಕħಬಕħಯಗ ನೇಡತĶದĸವ.

ಹರ ಅಂಗಳದಲŃ ಆ ದೃಶŀವಗತĶದĸಗ ಉಪĻರಗಯ ಮೇಲ ಬೇರಂದ ದೃಶŀ ನಡಯತĶತĶ.

ಹವಯŀ ರಾಮಯŀ ವಸ ಪಟıಣĵ ನಲŅರೂ ಕಟಕಯಂದ ಎಲ್ಲವನĺ ನೇಡತĶದ್ದರ. ಗೌಡರ ಗಡಯ ನಗದ ಕರಳ
ಗಟವನĺ ಎಳದಕಳńಲ ಹೇದಡನಯ, ಬೈರನ ಮೇಲಣ ಕನಕರದಂದಲ ತಮĿ ತಪĻಗ ಇತರರ
ನೇಯಬೇಕಯತಲŃ ಎಂಬ ಪಶĬತĶಪದಂದಲ ಹವಯŀ ಚಕħಯŀನನĺ ತಡದ ಬೈರನಗ ನರವಗಲ ಮನಸತಮಡ
ಹರಟನ. ರಾಮಯŀ ಅವನ ಕೈಯನĺ ಬಲವಗ ಹಡದ “ಬೇಡ. ಅಣĵಯŀ ಈಗ ಹೇಗೇದ ಖಂಡತ ಬೇಡ. ಸಮಯ
ಸರಯಗಲ್ಲ. ಅವರ ಈಗ ತನೇ ಕಳńಗತĶನಂದ ಬಂದದರ. ಅವರ ಬದĹ ಅವರ ಕೈಲಲ್ಲ!” ಎಂದ ನಲŃಸದನ. ಅಷıರಲŃ
ಬೈರ ಪರಾರಯದದರಂದ ಹವಯŀ ಚಕħಯŀನನĺ ಸಂಧಸವ ಸಹಸಕħ ಹೇಗಲಲ್ಲ.
 ಶದŁಸಂಘದ ಮಹಸಭಯಲŃ!
ರಾಮಯŀ ಹವಯŀನನĺ ತಡದದರಲŃ ವವೇಕವತĶ. ಮದŀಪನದಂದಲ ಕೇಪೇದŁೇಕದಂದಲ ಮೈಮರತ ವŀಕĶ ಸತŅಕ
ವಚನಗಳಗ ಲĔಕಡವದ ದಷħರವಂಬದೇನೇ ಸತŀ. ಆದರೂ ಹವಯŀ ಕಳಗಳದ ಹೇಗದ್ದರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ
ರಾಮಯŀನ ಊಹಯಂತ ವತಥಸತĶರಲಲ್ಲ. ಕರಣವೇನಂದರ, ವಯಸತನಲŃ ಅವರ ಹವಯŀನಗಂತ ಹರಯರಾಗದ್ದರೂ
ಮನಸತನಲŃ ಬಹಳ ಪಲ ಕರಯರಾಗದ್ದರ. ಅಲ್ಲದ ಹವಯŀನ ಪಕħದಲŃ ಇತರ ಎಲ್ಲ ಬಲಗಳನĺ ನಂಗ ನಣಯವ ನೇತ
ಬಲವತĶ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಕಲವ ಸರ ಕŁರವಗ ಅನಗರಕವಗ ವತಥಸತĶದ್ದರೂ ತಮಗಂತಲ ಉತĶಮವದದನĺ
ಕಂಡಗ ಅಥವ ಇದ ಎಂದ ಭವಸದಗ ಅವರಲŃ ಒಂದ ತರನದ ಆಧŀತĿಕ ಭಯವ ಗೌರವವ ತಲದೇರತĶದĸವ.
ಅವರ ಹೃದಯದಲŃ ದಷı ವಸನಗಳನĺ ಪŁಲೇಭಗಳನĺ ಜಯಸವ ಶಕĶಯಲ್ಲದದ್ದರೂ ಮನಸತನಲŃ ಸೌಜನŀ
ಪŁಯತಯತĶ. ಆ ಸೌಜನŀ ಪŁಯತಯ ಪŁಭವದಂದಲ ಅವರ ಕಲವ ವಷಥಗಳ ಹಂದ ಮದŀಪನವನĺ ಬಟıಬಡತĶೇನಂದ
ದೇವರಾಣ ಹಕಕಂಡ ಒಡಂಬಡಕಗ ರಜಹಕದ್ದರ. ಅದರ ಸಹಯದಂದಲ ವಂಕಪĻಯŀ ಜೇಯಸರೂ ಅವರ ಗೌರವಕħ
ಪರಮಪತŁರಾಗದĸದ.

ಆ ಕಥಯ ಸಂಕ್ಷಿೇಪ ನರೂಪಣಯಂದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ವŀಕĶತŅದ ಪರಚಯಕħ ಹಚĬ ಸಹಯವಗವದರಲŃ ಸಂದೇಹವಲ್ಲ.

ಆ ನಡನ ಒಕħಲಗರಲŃ ಬಹಪರಾತನದಂದಲ ಹಂಡ, ಕಳń ಮದಲದ ಮದಕ ಪದಥಥಗಳನĺ ಸೇವಸವದ ಅತ

ಸಮನŀವದ ರೂಢಯಗತĶ. ಈಗಲ ಅದ ಸಂಪಣಥವಗ ತಲಗಲ್ಲ. ಮದಲ ಎಲŃಲŃಯೂ ಬಹರಂಗವಗ
ನಡಯತĶದĸದ ಈಗ ಅಲ್ಲಲŃ ಅಂತರಂಗವಗ ಸಗತĶದ. ಅಂತ ಮದŀಪನ ಮಡವದ ನಚಗ ಗೇಡನ ಕಲಸವಂದೇನ
ಎಲ್ಲರಗ ಗತĶಗದ. ಕರಣವೇನಂದರ, ಸಮರ ಮವತĶ ಮವತęದ ವಷಥಗಳ ಹಂದ ನಡನ ಒಕħಲಗ ಮಖಂಡರಲŃ
ಒಂದ ಚಳವಳಯದĸತ. ಆ ಚಳವಳಗ ಕĝಸĶಪದŁಗಳ ಉಪದೇಶವ, ಮೈಸರ ಸರಕರದ “ಮಲನಡ ಅಭವೃದĹ
ಇಲಖ”ಯ ಬೇಧನಯೂ, ಬŁಟಷ್‌ ಆಳŅಕಯಂದಂಟದ ನಗರಕತಯ ಆಗಮನವ, ಕಫ, ವೈನ, ವಸħ ಇತŀದಯದ
ವದೇಶೇಯ ಪನೇಯಗಳ ಆಮದ, ಸನĺವೇಶ ಪŁಭವದಂದ ಜನರಲŃ ಸŅಭವಕವಗಯ ಉತĻನĺವದ ಜಗŁತಯೂ
ಕರಣಗಳದವಂದ ಊಹಸಬಹದ.

ಆಗ ಮಲನಡನಲŃ ನಂಟರ ಮನಗ ಹೇದರ ಮದಲ ಕಲ ತಳಯಲ ನೇರ ಕಡತĶದ್ದರ. ಆಮೇಲ ತಂಬಲ
ನವೇದನವಗತĶತĶ. ತರವಯ ಹರಮಂಸ ಅಥವ ಉಪĻಮನ ಅಥವ ಉಪĻನಕಯ-ಇತŀದ ಯವದದರಂದ
ವŀಂಜನದ ಸಮೇತವಗ, ಬಯ ಲಚಗಟıವಷıರ ಮಟıಗ ಹಳ ಹಳಯದ ಹಂಡ ಕಳńಗಳನĺ ಆದರಪವಥಕವಗ
ವನಯೇಗಸ ಅತಥಸತħರ ಮಡತĶದ್ದರ. ಈಗನವರ ಕಫ ಕಡವದನĺ ಕಡಯವದನĺ ಹೇಗ ಸಧರಣಯ
ಚಹĺಯಂದ ನಗರಕತಯ ಗೌರವವಂದ ಭವಸತĶರವರ ಹಗಯ ಆಗನವರ ಹಂಡ ಕಳńಗಳನĺ ಸನĿನಸತĶದ್ದರ.

ಆ ಪŁಂತದಲŃ ಮಟıಮದಲ ಲೇವರ್ ಸಕಂಡರ ಪರೇಕ್ಷಿಯಲŃ ಉತĶೇಣಥರಾಗ ಜನರಂದ ವದŅನĿಣಯಂದ ಸಂಭವತರಾದ

ಮಹನೇಯರಬĽರ ಪದŁಗಳ ಮತĶ ಕಂಪ ಮಖದ ರವರಂಡಗಳ ಪŁಭವಕħ ಮಚĬಗಗ ಪತŁರಾಗ, ತಮĿ ಮತದ
ಆಚರ ಅನಚರಗಳರಡನĺ ಒಂದೇ ಉಸರನಲŃ ನಂದಸ ಭಷಣ ಮಡತಡಗದರಂತ; ತವ ಕŁಸĶಮತಕħ
ಸೇರವದಗಯೂ ಸರದರಂತ. ಪದŁಗಳ ಮತĶ ರವರಂಡ ದರಗಳ ಮಚĬಗಗಗ ತಮĿ ಬಂಧುಗಳಲŃಯೂ ಕಲವರನĺ
ಕŁಸĶಮತಕħ ಸೇರಸ, ತವ ಮತŁ “ಸೇರತĶೇನ, ಸೇರತĶೇನ”. ಎಂದ ಹೇಳತĶದĸ, ಕಡಗ ಭರತೇಯ ಕĝಸĶ ಜನಸಂಖŀಗ
ಸŅಲĻವ ಲಭವಗದ ರೇತಯಲŃ ಕೈಲಸವಸಯ ಆಗಬಟıರಂತ!

ಅವರಂದ ಪŁಚೇದತವಗದ್ದ ಸಂಘದ ಒಂದ ಸಭಯಲŃ ಮದŀಪನವನĺ ಬಡವ ವಚರವಗ ಭಷಣಗಳದವ.

ಕಲವರಂತ ಚನĺಗ ಹಟıಗ ತಲಗ ಸೇಂದ ತಂಬಕಂಡ ಬಂದದĸದರಂದ ತದಲ ತದಲ ತನದ ತಗ
“ಉಫಣŀಸ” ಮಡದರ! ಅವರಲŃ ಮಹರಾಜೇĦ ಕನರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರೂ ಒಬĽರಾಗದ್ದರ.

ಅಧŀĔರಾದಯಗ ಸಕಲ ಸದಸŀರ ಬಯ ಮಗಗಳಂದಲ ಹಂಡ ಕಳ ಸರಾಯಗಳ ಕಂಪ ಹಮĿ, ಸಭಸķಳದ

ವಯಮಂಡಲವನĺಲ್ಲ ತೇವ, ಮದŀಪನ ನರೇಧದ ಮಸದಯನĺ ಪರಹಸŀಮಡವಂತತĶ! ಬಳರ ಸಂಗೇಗೌಡರ
“ಉಫಣŀಸ” ಮಗಸ ಬಯಲŃ ಜಲŃ ಸರಸತĶ, ಬಹಳ ಶŁಮದಂದ ತಮĿ ಪೇಠವನĺ ತಡವ ತಡವ ಹಡಕ,
ಕಳತಕಂಡ ಮೇಲ ಕನರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮತಡಲ ಎದ್ದರ. ಸಭಯಲŃ ಯರಾದರೂ ಮತನಡಲ
ಎದ್ದರಾಗಲ ಅಥವ ಮತ ಮಗಸ ಕಳತರಾಗಲ, ಉತĶೇಜಕವಗಯೂ ಗೌರವಸಚಕವಗಯೂ ಕೈ ಚಪĻಳ
ಹಡಯವದ ಸಭŀತಯ ಕರಹ ಎಂಬದನĺ ಹಸದಗ ಕಲತದ್ದ ಆ ಸಂಘದ ಸದಸŀರ, ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಎದĸನಂತ
ಕಡಲ, ಕಡದ ಮತĶನಲŃ, ಯದŅತದŅ ಕರತಡನ ಮಡದರ. ಅದ ಉತĶೇಜನ ಸಚಕವ ಪರಹಸŀ ಸಚಕವ
ಗತĶಗವಂತರಲಲ್ಲ. ಅಂತ ಚನĺಗ ಕಡದ ಹಣĵಹಣĵಗದ್ದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಇದ್ದಕħದ್ದ ಹಗ ಆ ಕೈಚಪĻಳಯ
ಸಡಲದನಗ ಕಮಟಬದ್ದರ. ಬಯಲಸೇಮಗ ರಚಸವಂತ ಹೇಳವದದರ, ಹಠಾತĶಗ ಚಕತರಾದರ.
(ಚಕತರಾದದಕħಂತಲ ಸŅಲĻ ಹಚĬಗಯೇ ಆದರಂದ ಹೇಳಬೇಕ!) ಇನĺೇನ ತರಾಡ ನಲಕħ ಬೇಳಬೇಕ! ಅಷıರಲŃ ಪಕħದಲŃ
ಕಳತದ್ದ ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಕೈಕಟı ಹಡದ ನಲŃಸದರ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಏನೇನನĺ ಹೇಳಬೇಕಂದ ಮನಸತ
ಮಡದ್ದರೇ ಅದಲ್ಲ ಕೈಚಪĻಳಯ ದಸಯಂದ ಮದಳನಲŃ ಕದಡ ಹೇಗತĶ. ಅವರ ಕಣĵಗ ಸಭಂಗಣವಲ್ಲ
ಅಸķಲವದಂತಗ ಸŅಪĺದಲŃಯ ಎಂಬಂತ ತೇಲಡತಡಗದರ. ಆದರೂ ನರದವರ ಅಜİನಂಧಕರವನĺ ಪರಹರಸ,
ಅವರಗ ಬಳಕ ತೇರವ ಸಲವಗ “ಉಫಣŀಸ” ಮಡಯೇಬಟıರ. ಆದರ ಅವರ ಮತಡದದ ಮದŀಪನದ
ಪರವಗಯೇ ವರೇಧವಗಯೇ ಒಬĽರಗ ಗತĶಗಲಲ್ಲ.

“ಎಲ್ಲರಗ ಕೈಮಗೇತೇನ.. ನನ ಎಲij ಮತಡ ಕತħೇ ಬೇಕ ಅಂತ ಎದĸ ನಂತೇನ..

“ಗೌಡರಗ ಮಂದ ಏನ ಹೇಳಬೇಕೇ ಗತĶಗಲಲ್ಲ. ತಲಯಲŃ ಹಂಡವ ಮದŀಪನ ನರೇಧಕħ ವರೇಧಕħ ವರೇಧವಗ
ಚಳವಳ ಹಡತĶ.

ಪಕħದಲŃದ್ದ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಪಸಮತನಲŃ “ಹಂಡ ಕಡಯವದ ಕಟıದĸ” ಎಂದ ಉಪನŀಸ ಮಡಲ ಸಚನ ಕಟıರ.

ಆ ಕಟı ಸಚನ ತಮಗ ಮಡದ ಉಪದೇಶವಂದ ಕರಳ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮಳńಗಣĵ ಮಡಕಂಡ, ದರ ದರ

ನೇಡತĶ, ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಕಡ ತರಗ. ಗಟıಯಗ “ಯರೇ.. ಯರೇ ಹೇಳĸೇರ ನನಗ?” ಎಂದ ಕಗದರ.

“ನಮಗಲ್ಲ ಹೇಳದĸ. ಅವರಗ ಹೇಳ ಅಂತ ಹೇಳĸ ಅಷıೇ!” ಎಂದ ಮಲ್ಲಗ ನಡದ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಸಮಧನ ಮಡದರ.

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮತĶ ಪŁರಂಭಸದರ:

“ಹಂಡ ಕಡಯೇದ.. ಬ”ಳ ಕಟıದĸ. ಬ”ಳ ಕಟıದĸ ಕಫ ಕಡಯೇದ.. ಅದಕħಂತ ಕಟıದĸ!.. ಹಂಡಬಟıರ .
ಮಂದೇನ ಗತ?.. ಕೇಳĶೇನ ನನ!.. ನಮĿ ಅಪĻ ಕಡĸದĸ ನಮĿಜĮ ಕಡĸದĸ ನವ ಕಡೇತೇವ ಮಳಗಲದಗ ಕಡದŁ
ಒಳń ಕವ ಬತĶದ!. ಸಕĶ.. ಸಕĶ ಬತĶದ ಹಂಡ ಕಡಯೇದ ಬಹಳ ಕಟıದĸ.”

ಭಷಣದ ನಡವ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಕಸದಬದ್ದರ.

ಮರದನ ಒಂದ “ಮನಪತŁ”ವಯತ. ಅದರಲŃ ಇನĺ ಮಂದ ಮದŀಪನ ಮಡವದಲ್ಲ ಎಂದ ತರಪತ, ಕಶ,
ರಾಮೇಶŅರ, ಧಮಥಸķಳಗಳ ದೇವರಗಳ ಆಣ ಹಕತĶ. ಕಲವರಲ್ಲ ಒಪĻ ರಜ ಹಕದರ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರೂ ರಜ
ಹಕದರ.

ಬಳರ ಸಂಗೇಗೌಡರ “ನನ ದೇವರಾಣ ಹಕ ರಜ ಹಕಲರ. ನನಗ ಹಂಡ ಕಳń ಬಡĶೇನ ಅಂತ ನಂಬಕೇನ ಇಲ್ಲ,
ಇಷıನ ಇಲ್ಲ” ಎಂದಬಟıರ!

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ “ಹಗಂದŁ ನೇವ ಮೇಟಂಗಗ ಬಂದದŀಕ?” ಎಂದರ.

“ನೇವಲ್ಲ ಕರದŁ, ನನ ಬಂದ.ಹೇಗ ಅಂದŁ ಹೇಗĶೇನ” ಎಂದ ಬಳರ ಸಂಗೇಗೌಡರ ಹರಟೇಹೇದರ.

ಅವರಂತ ಸಯವವರಗ ಕಡಯವದನĺ ಬಡಲಲ್ಲ. ಮನಪತŁಕħ ರಜ ಹಕದವರಲŃ ಯರೇ ಒಂದಬĽರ ಮತŁ

ಮದŀಪನವನĺ ಸಂಪಣಥವಗ ವಜಥಸದರಂತ; ಉಳದವರ ಅದವರಗ ಬಹ ರಂಗವಗದĸದನĺ ಅಂತರಂಗವನĺಗ
ಮಡಕಂಡರ.

ಈ ಶದŁ ಸಂಘದ ಮಹಸಭಯಲŃ ನಡದ ಕಥಯ ಪವೇಥತĶರವನĺಲ್ಲ ಕೇಳ, ಅಗŁಹರದ ಜೇಯಸರ ವಂಕಪĻಯŀನವರ
ಮದಲಗ ವೇದಮತಥಗಳದ ಬŁಹĿಣ ನಗರಕರಲ್ಲ ಹರ ಹರ ಬದĸ ನಕħ “ಹಟıಗಣ ಸಟıರೂ ಹೇದೇತ? ತನĺಲ
ರಾಮಕೃಷĵ ಕರಯ ನಯಯನĺ ತಳದ ಬಳಯ ನಯಯನĺಗ ಮಡದ ಹಗ!” ಎಂದರಂತ.

ಮನಪತŁಕħ ರಜ ಹಕದ ಮೇಲ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಪŁಣಕħ ಬಂದತ. ಒಂದ ದನವನĺೇನೇ ಬಹಳ ಕಷıಪಟı ಕಳದರ.
ಆ ದನ್ ಅವರ ಮನಃಸķತ ಅವಣಥನೇಯವಗತĶ. ಪŁಪಂಚವ ಜೇವನವ ಮನಷŀರೂ ಎಲ್ಲರೂ ಶತŁಗಳಂತ ತೇರ
ಕಂಡಕಂಡವರಡನ ಕದನವಡದರ. ಊಟಕħ ಕಳತಗ ಸರಗ ಹಳ ಹಚĬ. ಮಸರ ನೇರಾಗದ, ಪಲŀಕħಉಪĻೇ ಇಲ್ಲ, ಎಂದ
ಮದಲಗ ಹಂಗಸರನĺಲ್ಲ ಬೈದರ. ಆಳಗಳಲ್ಲರೂ ಒಡಯರ ಸķತಯನĺ ಕಂಡ ನಡಗಹತĶದರ.

ಸಂಜಯ ಹತĶಗ ಎಂದನಂತ ಹಳಪೈಕದ ತಮĿ ಕಳń ತಂದ ಗೌಡರನĺ ಆಹŅನಸದನ. ಹೇರಾಡ ದಣದದ್ದ ಗೌಡರ ಮನಸತ
ಸಂತೇಷದಂದ ಸೇತಹೇಯತ. ಆದರ ತರಪತ, ಕಶ, ರಾಮೇಶŅರ ಮದಲದ ಪಣŀಸķಳಗಳ ದೇವರಗಳ ಮೇಲ ಆಣ
ಹಕದĸ ನನಪಗ ಬರಲ ಭೇತರಾದರ. ಅವರಗ ದವŅ ಭೂತ ದೇವತಗಳಂಬ ಅಪŁಪಂಚಕವದ ಪೇಲೇಸನಲŃ ಅತ
ಭೇತಯದĸದರಂದ ಬಹ ಪŁಯತĺದಂದ, ಮಹ ಭೇಷĿಸಹಸದಂದ ತಮĿನನĺ ಕಳಹಸಬಟıರ. ಅವನಂತ ಗೌಡರ
ಸಂಯಮಕħ ಬಪĻ ಬರಗಗ ಮಲ್ಲನ ಹಂತರಗದನ. ಆದರೂ ಮನಸತನಲŃ “ಕಳńದೇವರಗಂತ ಸಳńದೇವರೇ? ಇಂದಲ್ಲ ನಳ!”
ಎಂದಕಂಡ ಧೈಯಥ ತಳದನ.

ಮರದನ ತಮĿನ ಭವಷŀತĶ ನಜವಯತ. “ಯರಗ ಹೇಳಬೇಡ” ಎಂದ ಅವನಡನ ಹೇಳ, ಗೌಡರ ಯವಗಲ
ಕಡಯತĶದĸದಕħಂತಲ ಸŅಲĻ ಹಚĬಗಯ ಕಡದಬಟı, ಮನಗ ಬಂದ, ಯವ ಯವ ದೇವತಗಳ ಹಸರನಲŃ ಆಣ
ಹಕದ್ದರೇ ಆಯ ದೇವತಗಳಗ “ತಪĻಗಣಕ” ಕಟı ಸŅಸķಚತĶರಾದರ!

ಇದದ ಮರ ನಲħ ದನಗಳಲŃ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮತĶಳńಗ ಹೇಗಬೇಕಗ ಬಂದತ. ಅಲŃ ಬೈಗನ ಹತĶ
ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಮನಪತŁದ ಪŁಸĶಪವನĺತĶ “ನೇವೇ ಸಪಯ ಕಣŁೇ! ಅಂತ ಕಡಯೇದ ವಜ ಮಡೇಬಟı?”
ಎಂದರ.

“ಮತĶೇನ ಮಡದ ಹೇಳ? ನಲħ ಜನ ಮಡದ ಹಗ ನವ ಮಡಬೇಕಪĻ! ಅಲ್ಲ ಅಂದŁ ಆಗĶದೇನ?” ಎಂದ ಚಂದŁಯŀ
ಗೌಡರ ಗೇಡಯ ಕಡಗ ನೇಡದರ.

ಸŅಲĻ ಹತĶದಮೇಲ ಶŀಮಯŀಗೌಡರ “ನನ ಸŅಲĻ ಹರಗ ಹೇಗ ಬತೇಥನ” ಎಂದ ಬಂಬಗ ತಗದಕಂಡ ಹೇದರ.

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಸಂಶಯವಯತ. ಅವರೂ ಮಲ್ಲಗ ಎದĸ ಬವನ ಹಂದಯ ಹೇದರ. ಚರಪರಚತವಗದ್ದ ಕಳńಗತĶನ
ಬಳಗ ಹೇಗ ನೇಡಲ ಯರೂ ಕಣಸಲಲ್ಲ. ಕತĶಲ ಕವದತĶ. ಇನĺೇನ ಹತಶನಗ ಹಂತರಗಬೇಕ; ಯರೇ ದರದ
ಪದಗಳ ಮಧŀ ಮಲ್ಲಗ ಕಮĿದಂತಯತ! ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಆ ಕಡಗ ಸಗದರ. ಕತĶಲಯಲŃ ಕಣĵಗ ಯರೂ
ಕಣಸದದ್ದರೂ ಗಸ ಗಸ ಮತಡತĶದĸದ ಕೇಳಬಂತ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಇನĺ ಹತĶರ ಹೇಗ, ಬಯಲನಲŃದ್ದ
ಹತĶಳಯ ಚಂಬಂದ ಕತĶಲಯಲŃ ಕರನಗ ಬೇರತĶದĸದನĺ ಕಂಡ “ಯರದ?” ಎಂದರ.

ಪದಯ ನಡವ ರಹಸŀ ಧŅನಯಂದ “ಯರ ಚಂದŁಯŀ ಬವನೇನ?” ಎಂದತ.

“ಯರ? ಶಮಯŀ ಬವನೇ? ಇಲŃೇನ ಮಡĶೇರ?” ಎಂದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮಗಗ ಸವಥವ ವೇದŀವಗ ಹೇಯತ.

“ಏನಲ್ಲ!.. ನೇವ “ಬಟıದĸೇನ” ಅಂದŁ. ಅದಕħ ನನಬĽನ ಬಂದ!”

“ಒಳńೇ ಗಟıಗರ ನೇವ!.. ನೇವ ರಜಹಕಲಲŃೇನ ಮನಪತŁಕħ?”

“ರಜ ಹಕದ್ದ ತಪĻಗೇ ಮತĶ, ಮನĺ ಮವತĶ ನಲŅತĶ ರೂಪಯ ತಪĻಗಣಕ ಕಟıಬೇಕಯĶ!”

“ನನ ಅವತĶೇ ಕಟıಬಟı!”

“ಹಂಗದŁ ಬನĺ!”

ಇಬĽರೂ ಸೇರ ಇದ್ದ ಕಳńನಲ್ಲ ಪರೈಸ ಹಂತರಗದರ.

ನಡನĺಲ್ಲ ಕತĶಲ ಆವರಸತĶ. ಅರಣŀ ಪವಥತಗಳಲ್ಲ ಕಳń ಕಡದ ಪŁಜİತಪĻ ಬದ್ದಂತ ತೇರತĶದĸವ. ಮೇಲಗಡ
ಅನಂತಕಶದಲŃ ಅಗಣತ ನĔತŁಗಳ “ಕಡೇರಪĻ! ಚಂತಯಲ್ಲ! ಇನĺ್ಯರ ನೇಡĶರ!” ಎಂದ ಕಣĵ ಮಟಕಸತĶದĸವ.
ದೇವರಗ ಸಟı ಬರತĶದಯೇ-ಜಗತĶೇ ಸಹನಭೂತ ತೇರಸವಗ!

***

ಬೈರ ಬಡರಕħ ಪರಾರಯದ ಮೇಲ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಒಳಗ ಬಂದ ಜಗಲಯಲŃ ದೇಪಕħ ದರವಗ ಕಳತರ. ಮನಯಲ್ಲ
ಹದರದಂತ ನಃಶಬĸವಗತĶ.

ಸŅಲĻ ಹತĶದ ಬಳಕ ಏಣಮಟıಲ ಸದĸಯತ. ಗೌಡರ ತರಗ ನೇಡದರ. ಹವಯŀ ಕಳಗಳದ ಬಂದ ಹಬĽಗಲ ದಟ
ಹರಗ ಹೇದನ. ಶೌಚಕಯಥಕħ ಹೇಗತĶರಬಹದಂದ ಊಹಸ ಗೌಡರ ಸಮĿನದರ. ಐದ ನಮಷ ಕಳಯತ; ಹತĶ
ನಮಷವಯತ, ಹವಯŀ ಹಂದ ಬರಲಲ್ಲ. ಕಡಗ ಹದನೈದ ಇಪĻತĶ ನಮಷಗಳ ಕಳದವ. ಗೌಡರ ಮಲ್ಲಗ ಎದĸ ಸŅಲĻ
ಮಟıಗ ತತĶರಸತĶಲ ಹಬĽಗಲ ದಟ ನೇಡದರ. ಶಕŃಪĔದ ಅಪಣಥಚಂದŁನ ಸೌಮŀಕಂತ ತೇಟದ ಹಸರನ ಮೇಲ
ಮೌನವಗ ಮಲಗತĶ. ಬಳĸಂಗಳಲŃ ಕಣದ ಮತĶ ಹರ ಅಂಗಳದ ನಲ ಬಳಬದ ಚಲŃದ್ದಂತ ಕಣತĶತĶ. ನೇಡತĶದ್ದ
ಹಗಯ ಗೌಡರ ಕಣĵಗ ದರದ ಒಂದ ಬಳಯ ಪದಯ ಬಡದಲŃ ಯರೇ ನಂತದ್ದಂತ ಕಣಸತ. ಹವಯŀನರಬೇಕಂದ
ಆಲೇಚಸತĶದ್ದ ಹಗಯ ಆಕೃತ ಮರಯಗ, ಬಳಯ ಸರಬಲ (ನೇತಡವ ಒಣಗ ಎಲಗಳ) ಮತŁ ಕಣಸತ. ಕಳń
ಕಡದದ್ದ ಗೌಡರ ಭŁಂತದೃಷıಗ ದಗľ್ರಂತಯದಂತಗ ಭಯದಂದ ಮತĶ ನೇಡದರ. ಹೌದ; ಅದೇ ಆಕೃತ! ಬಳಯ
ಪದಯ ಬಡದಲŃ ಮತĶ ನಂತತĶ! ಆದರ ಮದಲಗಂತಲ ದಡijದಗ ತೇರತ!

“ಯರದ? ಹವಯŀನೇನೇ?” ಎಂದರ.

ಯರೂ ಮತಡಲಲ್ಲ. ಪŁತŀತĶರವಗ ಆಕೃತ ಇನĺ ಹರದಯತ.

ಗೌಡರ “ಅಯŀೇ ಭೂತರಾಯ!” ಎಂದ ಕಗಕಂಡ ಕಸದ ಬದ್ದರ.

ಬಳಯ ಪದಯ ಬಡದಲŃದ್ದವನ ಹವಯŀನಗದ್ದ ಪĔದಲŃ ಗೌಡರ ಪŁಶĺಗ “ಓ” ಕಳńತĶದ್ದನ. ಆದರ
ಹವಯŀನಲŃರಲಲ್ಲ.

ಅವನ ಬೈರನ ಬಸಡಹೇಗದ್ದ ಬತĶದ ಗಂಟನĺ ಹತĶಕಂಡ ಬೇಲರ ಬಡರಕħ ಹೇಗದ್ದನ.

ಮಟıದವನ ಬಟıಹೇಗದ್ದ ಕಂಬಳಯ ಗಂಟನĺ ಹತĶ ನಡದ ಬೇಲರ ಬಡರವನĺ ಸಮೇಪಸತĶದĸಗಲ, ಸದĸಲ್ಲದ
ಇರಳನಲŃ ಗೇಳಟ ಹೃದಯವದŁವಕವಗ ಕೇಳಬಂತ ಹವಯŀ ಗಬರಗಂಡವನಗ ಬೇಗ ಬೇಗನ ಕಲಹಕ ಹೇಗ
ನೇಡತĶನ: ಬೈರನ ಉನĿತĶನಗ ತನĺ ಹಂಡತ ಸೇಸಯ ಜಟıನĺ ಹಡದ ಒನಕಯಂದ ಬತĶ ಕಟıವಂತ ಗದĸತĶದĸನ!
ಅವಳ ಅಳತĶ ಅರಚತĶದĸಳ! ಗಂಗ ಹಡಗ ದರದಲŃ ನಡಗತĶ ನಂತ ಗೇಳಡತĶದĸನ. ಸದ್ದನೇ ಮದಲದ
ಕೇರಯವರ ಸತĶಲ ನಂತ ಬೈರನಗ ಬದĹಯ ಮತಗಳನĺ ಹೇಳತĶದĸರ!

ಆ ಗಲಭಯಲŃ ಹವಯŀ ಬಂದದನĺ ಕಡ ಯರೂ ಗಮನಸಲಲ್ಲ. ಅವನ ಬತĶದ ಗಂಟನĺ ಕಳಗ ಹಕ ಓಡ ಬಳಗ ಹೇಗ
“ಏ ಬೈರಾ! ಬೈರಾ!” ಎಂದ ಗದರಸದನ. ಅದವರಗ ಯರನĺ ಲಕħಸದ ಕಯೇಥನĿಖನಗದ್ದ ಬೈರ
ಶಭŁವಸನಧರಯದ ಸಸಂಸ್ಕೃತ ಮತಥಯನĺ ಕಂಡಡನ ತಟಕħನ ಹಂಜರದ ನಂತನ ಸೇಸ ಓಡಬಂದ ಹವಯŀನ
ಕಲನ ಬಡದಲŃ ಕೈಮಗದಕಂಡ ಬದĸ ಗಳೇ ಎಂದ ಅಳತಡಗದಳ. ಅವಳಗ ತನĺ ಭಗದ ದೇವರೇ ಅಲŃಗ
ಬಂದಂತಗತĶ.

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಕೈಯಂದ ಪರಾಗ ತಪĻಸಕಂಡ ಹೇಗದ್ದ ಬೈರನ ಮನಸತ ಕಟı ಹೇಗತĶ. ಅದರಲŃಯೂ ಕೈಗ ಬಂದ
ಬತĶ ಬಯಗ ಬರಲಲ್ಲವಲŃ ಎಂದ ಹಟıಯರಯತĶತĶ. ಅಂತ ಸಟıನಂದಲ ಬಡರಕħ ಹೇಗ ಚನĺಗ ಕಳń ಕಡದನ.
ಕಡದ ಮತĶನಲŃಯ ಊಟಕħ ಬಡಸವಂತ ಹೇಳದನ. ಸೇಸ ಮನಯಲŃ ಬತĶದ ಕಳ ಇಲ್ಲದದĸದರಂದ ಅಡಗ ಮಡಲಲ್ಲ
ಎಂದಳ. ಬೈರ ನರಮನಯಂದ ತರಬರದಗತĶ ಎಂದನ. ಸೇಸ ನರಮನಯವರ ಕಣಜ ಕಟıಲ್ಲ ಎಂದಳ. ಹೇಗ ಮತಗ
ಮತಗ ರೇಗದ ಬೈರ ಹಂಡತಯನĺ ಹಡಯಲ ಪŁರಂಭಸದನ.

ಹವಯŀ ಬೈರನಗ ಒಂದರಡ ಬದĹಯ ಮತ ಹೇಳ, ಸೇಸಯನĺ ಸಮಧನಪಡಸ ಅವರಲ್ಲರಗ ಆಶĬಯಥವ ಆನಂದವ
ಆಗವ ರೇತಯಲŃ ಬತĶದ ಗಂಟನĺ ಕಟı. ಚಂತಮಗĺನಗ ಹಂತರಗದನ:

ಒಂದ ಸಣĵ ಕರಣದಂದ ಎಷıಷı ವಪರೇತ ಕಯಥಗಳಗತĶವ? ಅಕಸĿತĶಗ ನೇಗಲ ಮರದ, ಎತĶಗ ಗಯವದ ತಪĻಗ
ಈಗಗಲ ಎಷıಂದ ಗರತರ ಘಟನಗಳಗ ಹೇದವ? ಇದಕħಲ್ಲ ಮನಷŀನಲŃರವ ಅನದರವದ ಸಣĵಬದĹಯ
ಮಲಕರಣವಲ್ಲವ? ಅದನĺ ತದĸವದಂತ? ತಮĿನ ತಳಸದಂತ ಚಕħಯŀನ ಮನಸತ ಹಚĬ ಹಚĬಗತĶದ! ಹಸ ಹಣĵನ
ದಸಯೇ ಏನೇ!

ಆಲೇಚಸತĶ ಮನಯ ಬಳಗ ಬಂದಗ ಮನಷŀರೇದನ ಕೇಳಸತ. ಹವಯŀ ಹಬĽಗಲಂದ ಒಳಗ ನಗĩದನ.

ಜಗಲಯಲŃ ಹಸಗಯ ಮೇಲ ಅಧಥ ಪŁಜİವಸĶಯಲŃ ಮಲಗದ್ದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಸತĶಲ ಮನಯವರಲ್ಲ ಕಕħರದದ್ದರ.
ಸಬĽಮĿ ಗಟıಯಗ ಅಳತĶದ್ದಳ. ಸೇರಗರರ ಭೂತದ ದೇವತಗಳಗ ಹರಕ ಹೇಳಕಳńತĶ ಮಡಪ ಕಟıತĶದ್ದರ. ಪಟıಣĵ
ಗಳ ಬೇಸತĶದ್ದನ. ರಾಮಯŀ ತಂದಯ ಬಳ ಕಳತ ತಲಗ ತಣĵೇರ ತಟıತĶದ್ದನ. ಹವಯŀ, ಅಂತಹ ಸನĺವೇಶದಲŃ ಎಷı
ತಳಯಬಹದೇ ಅಷı ವಷಯವನĺ ತಳದಕಂಡ, ಎಲ್ಲರಗ ಸಮಧನ ಹೇಳತĶ, ತನ ಚಕħಯŀನ ಶಶŁಷಗ
ತಡಗದನ.

ಒಂದ ಗಂಟಯಳಗಗ ಗೌಡರ ಎದĸ ಕಳತ ತಮಗದ ಅನಭವದ ಕಥಯನĺ ವಸĶರಸದರ:”ಭೂತರಾಯನಗ ಏನೇ
“ಮಟı ಚಟı” ಆಗದ! ಹರಕ ಮಡಬೇಕ. ವಂಕಪĻಯŀನವರನĺ ಕರಸ ಶದĹ ಮಡಸ ಹಣĵ ಕಯ ಹಕಸಬೇಕ” ಎಂಬದ
ಅವರ ಸದĹಂತವಗತĶ.

ಹವಯŀ ರಾಮಯŀ ಇಬĽರಗ ಹರತ ಉಳದ ಎಲ್ಲರಗ ಗೌಡರ ಮತ ದಟವಂದ ತೇರತ.

“ಮಟıದವರ ಯರಾದರೂ ತೇಟಕħ ಹೇಗದ್ದರೇ ಏನೇ” ಎಂದ ಸೇರಗರರ ಭೂತರಾಯನ ಕೇಪಕħ ಕರಣವನĺ
ಸಚಸದರ.

ಗೌಡರೂ ಅದನĺೇ ಸಮಥಥಸವಂತ “ಈ ಸಳೇಮಕńೇಗ ಎಷıಂತ ಹೇಳದ? ಬಡħಂಡ ಸಕಯĶ!” ಎಂದ ಸಬĽಮĿನ
ಕಡಗ ಕಣĵ ಕರಳಸ ನೇಡಲ, ಸěೇಸಮದಯವ ಮಲ್ಲನ ಅಡಗ ಮನಯ ಕಡಗ ತರಗತ.
 ಸೇತಯ ಮನಸತಗ ಮದಲನಯ ಸಡಲ
ಹವಯŀ ಮತĶಳńಯಂದ ಹರಟಹೇದಡನ ಸೇತಗ ಅದವರಗ ತನĺ ಜೇವನವನĺ ತಂಬ ತಳಕಡತĶದ್ದ ಆನಂದವ
ಮಯವದಂತಗ, ಆಕಯ ಮನಸತ ನೇರ ಬತĶಹೇದ ಕರಯ ಸತĶಣ ವನಪŁದೇಶದಂತ ಬಕೇ ಎನĺತĶತĶ. ತನ
ಕನರಗ ಹೇಗವದಗ ನಂಬದ್ದ ಅವಳ ಹರಯರ ಅಪĻಣ ದರಕದ ಇದĸದಕħಗ ನವಥಣĵಳಗದ್ದಳ. ಹವಯŀ
ಮದಲದವರ ಕತಕಂಡದ್ದ ಕಮನ ಗಡಯೂ ತರವಯ ಎತĶಗಳ ಕರಳನಲŃದ್ದ ಗಂಟಯ ಸರಗಳ ನದವ ಕಣĿರ
ಕವಮರಯದ ಮೇಲ ಅವಳ ಕಂಧೂಳಯ ಹದಯನĺೇ ನೇಡತĶ ಸŅಲĻಕಲ ವಷಣĵಳಗ ನಂತದ್ದಳ. ಕಣĵ ಹನತಂಬ ರಸĶ
ಮಂಜ ಮಂಜಗಲ ಸರಗನಂದ ಕಣĵರಸಕಂಡ ಹತĶಲಕಡಗ ಹೇಗ ಅಲŃ ಯರೂ ಇಲ್ಲದದĸದನĺ ಕಂಡ,
ಹಸĶಲಮೇಲ ಕಳತ ಹಗಲಗನಸ ಕಣತಡಗದಳ.

ಅವಳ ಮದಲನ ಸೇತಯಗರಲಲ್ಲ. ಕಲವ ದನಗಳ ಹಂದ ಬರಯ ಹಳńಯ ಹಡಗಯಗದ್ದವಳ ಇಂದ ಸಸಂಸ್ಕೃತ
ತರಳಯಗದ್ದಳ. ಸĻಶಥಮಣಯಂದ ಕಬĽಣ ಚನĺವಗತĶದಂತ. ಹವಯŀನ ಸನĺಧŀ ಪŁಭವದಂದ ಆಕಯಲŃದ್ದ
ಗŁಮŀಜೇವನಕħ ಸಹಜವಗದ್ದ ಹಲಕಲವ ಸķಲಂಶಗಳ ಸĔĿವ ಶಭŁವ ಆಗದĸವ. ಉತĶಮ ಆಲೇಚನಗಳ ಆಕಯ
ಮನೇರಂಗದಲŃ ಮಳತ ನಳನಳಸಲ ಪŁರಂಭವಗದĸವ. ಆಕಯ ಹೃದಯದಲŃ ಉತĶಮತರ ಭವಗಳ, ಹಸ ಮಳಯ
ನೇರ ಬಂದ ಹಳಯ ತರಗಳಂತ ಜಗರತವಗದĸವ, ಹವಯŀ ಎಷı ಹಸ ವಷಯಗಳನĺ ತಳಸದ್ದನ! ಎಷı ಹಸ
ಭವಗಳನĺ ನೇಡದ್ದನ! ಎಂತಂತಹ ಆದಶಥನೇಯವದ ಪರಾಣ ಕಥಗಳನĺ ಹೇಳದನ! ಸೇತ ರಾಮರ ಕಥ, ನಳ
ದಮಯಂತಯರ ಕಥ, ಹರಶĬಂದŁ ಚಂದŁಮತಯರ ಕಥ, ಸವತŁ ಸತŀವಂತರ ಕಥ! ಕಥಗಳಂತ ಇರಲ! ಆತನ ಪŁೇಮ
ಕೇಮಲವದ ಸನĺಧŀದ ಪರಶದĹ ಪŁಭವ ಮತŁದಂದಲ ಆಕಯ ಆತĿದಲŃ ಒಂದ ಹಸ ವಸಂತೇದಯವಗತĶ.
ದೇವರ ವಚರವಗಯೂ. ದವŅ ಭೂತಗಳ ವಚರವಗಯೂ, ಭೂಮ ಆಕಶಗಳ ವಚರವಗಯೂ, ಪಜ ಪŁಥಥನಗಳ
ವಚರವಗಯೂ ಆಕಯಲŃ ಮದಲ ಇದ್ದ ಒರಟ ಭವಗಳಲ್ಲ ವŀತŀಸ ಹಂದದĸವ. ಪನಜಥನĿಧರಣ ಮಡದĸವ
ಎಂದರ ಹಚĬ ನಜವಗತĶದ.

ಆಕಯ ಹಗಲಗನಸ ಮಲ್ಲಗ ಕಣಸಗತಡಗತ. ಆ ಕಣಸನಲŃ ಭೂತ ಭವಷŀದŅತಥಮನಗಳಲ್ಲವ ಏಕಕಲದಲŃ

ಚತŁತವಗದĸವ. ಆ ದಶಥನದ ಕೇಂದŁದಲŃ ಒಂದ ಅಲೌಕಕ ದೇವಮತಥ ಪŁತಷIJತವಗತĶ. ಇತರ ಚತŁಗಳಲ್ಲ ಆ ಮತಥಯ
ಸತĶಲ ಹರಡದĸವ. ಸೇತ ತನ ಹವಯŀಬವನಗ ದಮಯಂತಯಗತĶೇನ; ಚಂದŁಮತಯಗತĶೇನ;
ಸವತŁಯಗತĶೇನ; ನಜವಗಯೂ ಸೇತಯಗತĶೇನ; ಎಂದ ಮದಲಗ ಸಂಭŁಮದಂದ ಮನದಲŃಯ ಹೇಳಕಂಡಳ. ಮತĶ
ಕಲವ ಪŁಣಯ ಚತŁಗಳ ಒಳಗಣĵಗ ಸಳದಬಂದ, ಆಕಯ ಚಂಗನĺಗಳ ನಚಕಯಂದ ಕಂಪದವ. ಮಧುಯಥದಂದ ಮೈ
ಪಲಕತವಯತ.

“ಅಕħಯŀ, ಸೇ.. ರೇ.. ಬಚĬಹೇಯĶ!”

ದವಸŅಪĺಸķಳಗದ್ದ ಸೇತ ತನಗ ಸಮೇಪದಲŃಯ ಸŅಲĻ ಹತĶನಂದಲ ಗಂಬಯ ಆಟದಲŃ ಮಗĺಳಗದ್ದ ಲಕ್ಷĿಯನĺ
ದೃಷıಸರಲಲ್ಲ. ಲಕ್ಷĿಯ ಆಟದ ಮದವಮಂಟಪದಲŃ ಧರಯಗತĶದ್ದಗ ಹಣĵಗಂಬ ಉರಳ ಬದĸ, ಅದಕħ ಉಡಸದ್ದ ಸೇರ
ಕಳಚ ಬದĸಹೇಗತĶ. ಅದನĺ ಸರಮಡಲ ಅವಳೇ ಪŁಯತĺಸದಳ. ಆದರ ಪಲಕರಯಗದರಲ ಕೇಪದಂದ
ಹಣĵಗಂಬಯ ದರವಸķಗ ಗಂಡ ಗಂಬಯೇ ಕರಣವಂದ ಹೇಗೇ ತಕಥಮಡ, ಗಂಡ ಗಂಬಯನĺ ಎಡಗೈಯಲŃ
ತಡಕ ಹಡದ ನಲಕħ ಕಕħದಳ. ಅದ ಸಂಟ ಮರಕಗ ಕಸದಬದĸತ. ಲಕ್ಷĿ ಹಸ ಅಳಯನನĺ ದರವಸķಗ ಗರಮಡ,
ಬಲಗೈಲದ್ದ ತನĺ ಮಗಳ ಶಶŁಷಗ ತಡಗ, ಅಕħಯŀನನĺ ಸಹಯಕħ ಕಗದಳ.

ಸೇತ ತಂಗಯ ಕಗಗ ಬಚĬ, ನಸ ಸಟıನಂದ “ಏನಯĶ ನನಗ? ಚೇತೇಥಯಲ್ಲ!” ಎಂದ ಗದರಸದಳ. ನಜವಗಯೂ ಲಕ್ಷĿ
ಚೇರರಲಲ್ಲ.

ಲಕ್ಷĿ ನೇಳವದ ಕೇಚಲ ದನಯಂದ “ಸೇರ ಬಚĬಹೇಯĶೇ” ಎಂದಳ.

ಆ ದನ ಕನರಗ ಹರಡವ ಮದಲ ಪಟıಮĿ ಲಕ್ಷĿಗ ಒಂದ ಸಣĵ ಸೇರಯನ ಬಹ ಪŁಯಸದಂದ ಬಗದ ತಡಸದ್ದಳ.
ನೇಡದರ, ಸೇರಯೇ ಲಕ್ಷĿಯನĺ ಆಕŁಮಸ ಸತĶಕಂಡದ್ದಂತ ತೇರತĶತĶೇ ಹರತ ಲಕ್ಷĿ ಸೇರಯನĺ ಉಟıಕಂಡದ್ದಂತ
ತೇರತĶರಲಲ್ಲ. ಅಷı ಜೇಲ ಜೇಲಗ ವಲĔಣವಗತĶ. ಆದರ ಲಕ್ಷĿಗ ಮತŁ ಅದ ಸೌಂದಯಥದ
ಪರಮವಧಯಗತĶ. ಕಂಡಕಂಡವರಗಲ್ಲ ತನĺ ವನತನ ಅವಸķಯನĺ ಹಮĿಯಂದ ತೇರ ತೇರ ಮರದದ್ದಳ. ಆ ಸೇರಯೇ
ಬಚĬಹೇಯತೇ ಏನೇ ಎಂದ ಸೇತ ನೇಡದಳ. ಅದ ಸರಯಗದĸದನĺ ಕಂಡ “ಏನಗದಯೇ? ಸರಯಗದಯಲ್ಲ!”
ಎಂದಳ.

“ಇಲ್ಲ ಬಚĬಹೇಗŀದ. ಇಲĺೇಡ” ಎಂದ ಲಕ್ಷĿ ಗಂಬಯನĺ ತೇರದಳ.

ಆಟದ ಮದವಯ ಮಂಟಪವನĺ ಕಂಡ ಸೇತ “ಈಗಲ ಇವಳಗ ಮದವಯ ಸಂಭŁಮ!.. ಇಲŃ ತಗಂಡ ಬ ನನĺ
ಮದವಳಗೇನ” ಎಂದಳ.

ತರವಯ ಸೇತ ತನĺ ತಂಗಯ ಗಂಬಮಗಳ ಸೇರಯನĺ ಮತŁವಲ್ಲದ ಅವಳ ಗಂಬಯಳಯನ ಸಂಟವನĺ
ಸರಮಡಕಡಬೇಕಯತ.

ಅಷıರಲŃ ಕಗಥಳ ಬೇಸ, ಕರಮೇಡಗಳ ಕಕħರದ, ಸಡಲĿಂಚಗಳ ಜೇರಾಗ, ಮಳಯೂ ಆಲಕಲŃಗಳಡನ

ಬೇಳತಡಗತ. ಅಕħತಂಗಯರಬĽರೂ ಬಳಯ ಮಲŃಗ ಮಗĩಗಳಂತ ಪಳಪಳನ ಬದĸ ಚಮĿ ಒಳನಗĩದ “ಆನಕಲŃ”ಗಳನĺ
ಹರಕ ಹರಕ ಬಯಗ ಹಕಕಂಡರ. ದೇವತಗಳ ಸರದ ಮತĶಗಳನĺ ತಂದರ ಮತęದಯರಗ ಒಳńಯದಂತ!

ಲಕ್ಷĿಯಂತ ಹರಗಡ ರಾಸರಾಸಯಗ ಬೇಳತĶದ್ದ “ಆನ ಕಲŃ”ಗಳನĺ ನೇಡ ಬಯಕಸದ ಹಲŃಗಳನĺಲŃ ಪŁದಶಥಸತĶ
“ಅಲĺೇಡೇ ಅಕħಯŀ!” ಎಂದ ಕಣದಡದಳ.

ಗಳ, ಸಡಲ, ಮಂಚ, ಮಳಗಳ ದಸಯಂದ ಯರಬĽರೂ ಹರಗ ಹೇಗ ಆಲಕಲŃಗಳನĺ ಹರಕಲ ಸಹಸಮಡಲಲ್ಲ
ಜತಗ ಅಮĿನ ಹದರಕ ಬೇರಯತĶ.

“ಬರೇ ಆನಕಲĩಳೇ ಬೇಳಬರದ? ಈ ಗಳ ಮಳ ಸಡಲ ಮಂಚ ಯಕೇ ಏನೇ?” ಎನĺತĶ ಸೇತ ಭೂಮŀಕಶಗಳನĺ
ಒಂದಮಡತĶ ಭೇಗಥರಯತĶದ್ದ ಮಂಗಮಥಳಯನĺ ದೃಷıಸದಳ. ಬಹಶಃ ಅದೇ ಸಮಯದಲŃದĸರಬೇಕ ಹವಯŀ
ಕಳńಂಗಡಯಲŃ ಭವಸಮಧಯಲŃದĸದ!

“ಅಲŃೇನĿಡĶೇರೇ? ಸಡŃಮಂಚ ಬತಥದ! ಒಳಗ ಬನŁೇ!” ಎಂದ ಗೌರಮĿನವರ ಕರಯಲ ಇಬĽರೂ ಒಳಗ ಹೇದರ.

ಮಳ ಹಮĿಟı ಹಳವದ ಮೇಲ ಸೇತ ಪನಃ ಹತĶಲ ಕಡಯ ಬಗಲಲŃ ಬಂದ ಕಳತಳ. ಕೈಯಲŃದ್ದ ತರಕರಯ ಬಟıಯನĺ
ಎದರಾಗ ಇಟıಕಂಡ, ಹರವಯ ಸಪĻನĺ “ಸೇಸ”ತಡಗದಳ. ಬೈಗಹತĶನ ಗಳ ಹಸ ಮಳಯಲŃ ಮಂದ ತಣĵಗ
ಬೇಸತĶತĶ. ಹಂಚಗಳಂದ ನೇರನĺ ಹನಯತĶಲ ಇತĶ. ಒಡijಗ ಹೇಗತĶದ್ದ ಹಂಜ, ಹೇಂಟ, ಮರ, ಹಮರಗಳಲ್ಲ
ವಧವಧವಗ ತಮಲವಗ ರವಗೈಯತĶದĸವ. ಮರವನ ಒಲಯಲŃ ಹಬĽಂಕ ಚಟಪಟ ಒಟಗಟıತĶ, ತನĺ ಕಂಪ
ನಲಗಗಳಂದ ಹಂಡಯ ಕರಯ ಬಂಭಗವನĺ ಅಪĻಳಸತĶತĶ. ಸೇತಯ ಕಣĵಗಳಲŃ ಅವಗಳಲ್ಲದರ ಪŁತಬಂಬವದĸತೇ ಹರತ
ಪŁಜİ ಇರಲಲ್ಲ. ಆಕಯ ಕೈಗಳ ಒಮĿಮĿ ಕಲಸವನĺ ನಲŃಸ ಮತĶ ಪŁರಂಭಸತĶದĸವ. ಆಕಯ ಮಖದಲŃ ಅವಸĶವ
ಪŁಪಂಚದ ಮಧುಯಥವ ಅರಳಲರವ ಮಗĩನಲŃ ಹವ ಕಯ ಹಣĵಗಳ ಸವಗನಸ ಸಳಯವಂತ ನಲಯತĶತĶ. ಆಕ
ಮತĶ ಕಣಸ ಕಣತಡಗದಳ.

ಪŁೇಮ ಮಟıಮದಲ ಹೃದಯದ ಕೇರವನĺ ಪŁವೇಶಸದಗ ಅದರ ವದŀತ್ ಸĻಶಥದಂದ ಜಡಜಗತĶ

ಚೇತನಪಣಥವಗತĶದ. ಆಗ ಹಂಗನಸನ ಹಗĩಡಲನಲŃ ಮಹ ಭಂಯಕರ ಭರವಗರವ ಸķಲ ವಶŅವ ಬಣĵದ
ಗಳńಯಗ ತೇಲಡತĶದ, ಪŁಣಪಕ್ಷಿ ತನĺ ರಕħಗಳನĺ ಕದರ, ಅನಂತದಲŃ ಅಶರೇರಯಗ ಹರಾಡತಡಗತĶದ. ಆಶ
ಅಲಕವತ ಅಮರಾವತಗಳನĺ ಪŁವೇಶಸ ಅಲŃಯ ಐಶŅಯಥಗಳನĺಲ್ಲ ಸರಗಳńತĶದ; ಅಲŃಯ ನಂದನವನಗಳಲŃ ಹರಯವ
ದೇವಗಂಗಯಲŃ ಮೇಯತĶದ; ಕಲĻವೃĔಗಳ ಅನರಾಗಪಣಥವದ ಧವಳ ಛಾಯಗಳಲŃ ಕಳತ ಚತŁ ವಚತŁವದ
ಇಚĭಗಳನĺ ನರವೇರಸಕಳńತĶದ; ಕಮಧೇನಗಳ ಕಡಗಚĬಲಗಳಗ ಬಯ ಹಕ ಕಡಯ ಹನಯವರಗ
ಆನಂದಮೃತವನĺ ಹೇರಲಳಸತĶದ. ಅಂತಹ ಸŅಗಥದಲŃದ್ದಳ ಸೇತ.

ಮಸರ ತಕħಲಂದ ಅಲŃಗ ಬಂದದ್ದ ಕಳ, ಸೇತಮĿನವರ ನಷĻಂದ ಸķತಯನĺ ನೇಡ “ಎಂಥದ ಯೇಚĺ ಮಡĶ
ಕತೇರಮĿ?” ಎಂದ ಹಲŃಬಟıನ.

ಸೇತ ಫಕħನ ಸಪĻ ಸೇಸವದನĺ ಪŁರಂಭಸ “ಎಂಥದಲŃೇ, ನೇರ ಬೇಳĶ ಇತĶಲŃ ಅದನĺೇ ನೇಡĶ ಇದĸ” ಎಂದಳ.

ಕಳ ಸಲಗಯಂದ ಒರಟ ಒರಟಗ “ನೇರ ನೇಡĶ ಇದŁೇ? ಗಂಡನ ಯೇಚĺ ಮಡĶದŁ್ಯೇ?” ಎಂದ ರಾಗ ಎಳದನ.

“ಸಕ ಸಮĿನರೇ! ನನಗ ಯವಗಲ ಅದೇ!” ಕಳ ಮಸರ ತಕħಲ ಪŁರಂಭಸ ಸŅಲĻ ಹತĶ ಸಮĿನದ್ದವನ “ಮತĶ
ನೇವನĺ “ಕೃಷĵ” ಅನĺೇ ಹಂಗಲ್ಲ!” ಎಂದನ.

“ಯಕೇ?”

“ಯಕೇ ಅಂತ ಹೇಳŃ, ಹೇಳ! ಅಂತ ಇನĿೇಲ ದೇವರ ಹಸರೂ ಹೇಳದ ಹಂಗಗĶದ.”

“ಥ, ನನĺ ಸಡijಗ ಬಂಕಹಕ!. ನನಗೇನ ಹಚĬಗಚĬ ಹಡಯತೇನೇ?” ಎಂದಳ ಸಲಗಯಂದ ಸೇತ.

“ನನ ಒಳńೇದ ಹೇಳದŁ, ನನĺ ಸಡijೇಗ ಯಕಮĿ ಬಂಕ? ಹಂಗದŁ, ಗಂಡನ ಹಸರ ಹೇಳĶರೇನ ಹೇಳ ಯರಾದರೂ?”

“ಇಲ್ಲ”

“ಮತĶ?”

“ಮತĶ ಅಂದರ?”

“ನಮĿನĺ ಸೇತಮನ ಕೃಷĵಪĻಗೌಡŁೇಗ ಕಟŁ, ನೇವ “ಕೃಷĵ” ಅನĺಕ ಆಗĶದೇನ?”

“ನನĺ ಬಯಗ ಬಂಕಹಕ! ಸಮĿನರ! ಎಂದ ಸೇತ ಅಪಶಕನವದ ರೇತಯಲŃ ಸಡಕದಳ.

“ನನೇನ ತಮಸಗ ಹೇಳĶನಂತ ಮಡರೇನ? ಮನĺೇನ ಸಂಗಪĻಗೌಡŁ ಮದŅ ಪಸĶಥಪ ಮಡħಂಡ ಹೇಗದŁಂತ. ಇವತĶ
ಜತħ ತಗಂಡ ಬಂದರ?.. ಪಪ! ಮಳೇಲ ನಂದ ನಂದ ಉಡŁ ಹಡĸಹೇಗತĶ ಅವರೇಗ. ನನೇ ಈಗ ಬಸಬಸ ಕಪ
ಕಟı ಬಂದೇನ ಹİ ಕಣŁೇ; ನಮĿ ಮವ ಬಂದ ಕತರಾಗŃ. ಹೇಗ ನೇಡ ಜಗಲೇ ಮೇಲ!..”

ಕಳ ಹಲಗ ಹಳಯನĺ ಹಂಡ, ಬಲಯ ಹೃದಯದಲŃ ಹಪĻಗಡತĶದ್ದ ಶೇಕೇದŅೇಗಗಳ ಡವರವನĺ ಒಂದನತ

ಅರಯದ, ಸŅಸķಚತĶನಗ ಹಣಸಯ ಹಣĵನĺ ಬದಯಲŃ ಅದĸ, ಹತĶಳಯ ಪತŁಯಂದನĺ ಗಸಗಸನ ರಭಸದಂದ
ಉಜĮತಡಗದನ.

ಸೇತ ಪŁತಮಯಂತ ಕಳತನ. ಸದĸ ಆಕಯ ಭಗಕħ ಪಶಚಯಂತ ಕŁರ ಕಕಥಶವಗತĶ. ಕಳ ವನೇದಕħಗ ಸಳń
ಹೇಳರಬಹದ; ತನೇ ಎದĸಹೇಗ, ಜಗಲಯಲŃ ನಜವಗಯೂ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಬಂದದĸರಯ ಎಂದ ನೇಡಕಂಡ
ಬರಲ ಮನಸತ ಮಡದಳ. ಆದರ ಕಳನ ಮತ ಎಲŃ ಸತŀವಗಬಡವದೇ ಎಂದ ಹದರ ಸಮĿನ ಕಳತಳ. ಕಣĵಗಳಲŃ
ತಂಬಬರತĶದ್ದ ನೇರನಲŃ ಹವಯŀನ ಮನೇಹರ ವಗŁಹವ, ಪŁತಃಕಲ ಅರಳದ ತವರಯ ಹವನ ಎಸಳ ಮೇಲಣ
ಹಮಮಣಯಲŃ ಅನಂತದರದಂದ ಬಂದ ಬಲಸಯಥನ ಸŅಣಥಕರಣವಂದ ಮಲŃಲರನಲŃ ವಕಂಪಸವಂತ
ಅಸķರವಗತĶ.

ಆಕಯ ಸķತಯನĺರಯದ ಒರಟದಯ ಕಳ ಮತĶ ಕತĶತĶ “ನೇವಂತ ಗಂಡನ ಮನಗ ಹೇಗĶೇರ. ಬಡವನĺ ಮರೇಬŀಡ.
ನಮĿಲಗ ಬಂದರ ಒಂದೇಟ ಕಪೇಗೇಪ ಕಡĶೇರೇನಮĿ?” ಎಂದ ವನೇದವಡದನ.

ಸೇತಯ ಕಣĵಗಳಲŃ ತಂಬದ್ದ ನೇರ ಕನĺಗಳ ಮೇಲ ಸಸತ. ನೇವ ಸಟıಗಳಂದ ಮತĶೇನನĺ ಆಡಲರಯದ “ನನĺ ನಲಗ
ಬದĸ ಹೇಗಲ” ಎಂದ ಬೈದಳ.

ಕಳ ಮತĶ ನಗತĶ “ತಡೇರ, ಸೇತಮನೇಗ ಬಂದಗ ನನ ಕೃಷĵಪĻಗೌಡŁೇಗೇ ಹೇಂಗ ಬೈದŁ ಅಂತ ಹೇಳಕಟı ಹಕಸĶೇನ
ನಮಗ” ಎಂದನ.

“ನನĺ ಕೃಷĵಪĻಗೌಡŁನĺ ಹಲ ಹಡೇಲೇ! ನನĺ ಸದĸಗ ಮತಡಬೇಡ.”

“ಏನŁಮĿ, ಗಂಡಯŀನĺೇ ಬೈತೇರ?”

“ಏನೇ ಅದ, ಕಳ?” ಎಂದ ಗೌರಮĿನವರ ಅಡಗಯ ಮನಯ ಕಟಕಯಂದ ಗದರದರ.

ಸೇತ “ನೇಡವŅ ಕಟı ಕಟı ಮತಡĶನ” ಎಂದ ಕಣĵೇರರಸಕಳńತĶ ತಯಗ ದರ ಹೇಳದಳ.

ಕಳನ ಗಟıಯಗ “ಏನŁಮĿ, ಸಳń ಹೇಳĶೇರ! ಮದವ ಮತಡದŁ ಕಟı ಮತೇನ?” ಎಂದ ವನಯವಣಯಂದ
ನಡದನ.

ಗೌರಮĿನವರ “ನೇನ ಸಮĿನರೇ, ಅವನ ಕೈಲೇನ ಮತ?” ಎಂದರ.

ಸೇತ “ಬಂಡ ಬಂಡ ಮತಲŃ ಆಡĶನ!” ಎಂದಳ.

ಗೌರಮĿನವರ “ನೇನ ಸಮĿನರ! ಹಣĵ ಕೇಳದ ಮತŁಕħ ಲಗĺ ಆಗಹೇಯĶೇನ? ಜತಕ ಸರಹೇಗಬೇಕೇ ಬೇಡವೇ?
ಅವನ ಹೇಳದರ ಹೇಳಕಳĶನ! ನೇನ ಸಮĿನರ. ಹಲ ಹಡೇಲ ಗಲ ಹಡೇಲ, ಅಂತ ಅಪಶಕನ ಯಕ ನಡೇತೇಯ?”
ಎಂದ ಹೇಳ ಕಟಕಯಚ ಕಣĿರಯದರ.

ಆಮೇಲ ಯರಬĽರೂ ಮತಡಲಲ್ಲ. ಕಳ ಅವಸರವಗ ಮಸರ ತಕħತಡಗದನ.

ಸೇತಗ ಮತŁ ಯತನ ಇಮĿಡಯಯತ. ತಯಯ ಮತಗಳಂದ ಅವಳಗ ಕಳ ಹೇಳದದರಲŃದ್ದ ಸಂದೇಹಗಳಲ್ಲ

ಪರಹರವಗ, ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ತಮĿ ಮಗನಗಗ ತನĺನĺ ಕೇಳಲ ಬಂದದĸರಂಬದ ನಶĬಯವಯತ. ತರಕರಯ
ಬಟıಯನĺ ಒಂದ ಮಲಗ ನಕ, ಅಲŃಂದದĸ ತನĺ ಕೇಣಗ ಹೇದಳ.

ಅಲŃ ಕವಯತĶದ್ದ ಕತĶಲಯಲŃ, ನೇರವವಗ ಬಕħ ಬಕħ ಅತĶಳ. ಅದೇ ಸķಳದಲŃಯ ಕಲವ ದನಗಳ ಹಂದನಂದ ಕಲವ ಗಂಟಗಳ
ಹಂದನವರಗ, ಹವಯŀನ ಸಮೇಪದಲŃ ಕಳತ ಅವನ ಸಂದರ ವದನದಂದ ಹರಹಮĿತĶದ್ದ ಮಧುರ ಭಷಣವನĺ
ಕವದರದ ಕಣĵರಳ ಕೇಳದ್ದಳ. ತನĺ ಹೃದಯವನĺ ಸಖಕħಂತೇ ಅಂತಯೇ ದಃಖನಭವಕħ ಸĔĿತರವಗ ಮೇಸಲ
ಮಡದ್ದಳ!

ಅಳತĶ ಅಳತĶ ಹವಯŀನ ಮತಗಳ ನನಪಗ ಬಂದ, ಅಳವನĺ ನಲŃಸ, ಆಲೇಚನಗ ತಡಗದಳ. ಮನಃಪವಥಕವಗ
ದೇವರನĺ ಪŁಥಥಸದರ ಅದ ಕೈಗಡತĶದ ಎಂದ ಹವಯŀ ಹೇಳದ್ದನ. ಭಕĶಯಂದ ಸವತŁ ಸತŀವಂತನ ಜೇವವನĺ
ಯಮನಂದ ಹಂದಕħ ಪಡಯಲಲ್ಲವ? ಸೇತ ರಾವಣನಂದ ಪರಾಗ ಪನಃ ರಾಮನನĺ ಸೇರಲಲ್ಲವ? ನಮĿ ಸೇತಗ ದೇವರಲŃ ತನ
ಹಂದಂದ ಅನಭವಸದಷı ಭಕĶ ಮಡತ. ತನĺ ಇಷıಥಥವಲ್ಲವನĺ ನರವೇರಸಕಡವಂತ ಭಗವಂತನನĺ ಎದತಂಬ
ಪŁಥಥಸದಳ. ಸೇತರಮರ ಚತŁಪಠಕħ ಸಲಸಲವ ಕೈಮಗದ ತಲಬಗದಳ. ಆಕ ತಲಬಗತĶದĸಗ ಹಲŃ ಒಂದ ಸರ
ಲಚಗಟıತ. ಅದನĺಲಸದ ಸೇತ, ಹಳಯಲŃ ಕಚĬಕಂಡ ಹೇಗವವನ ಹಲŃಕಡijಯನĺ ಕಂಡ ಹಗĩವಂತ
ಹಗĩದಳ. ಹಣĵ ಕೇಳದರ ಏನಯĶ? ದೇವರ ದಯದಂದ ಜತಕ ಸರಬರದ ಹೇಗತĶದ ಎಂದ ಶಂತಳದಳ. ಎಲ್ಲವ
ಹಣĵಕೇಳವವರ, ಕಡವವರ ಮತĶ ಜೇಯಸರ ಕೈಯಲŃದ ಎಂಬದ ಅವಳಗ ಇನĺ ಗತĶಗರಲಲ್ಲ.
 ಬೈರನ ಹಂಡ ತಣಕದĸ
ಮರದನ ಬೇಲರ ಬೈರ ಕಲಸಕħ ಹೇಗದ ಕತನ. ಕರವದಂದರ ರಜ ತಗದಕಳńವದ ಎಂದಥಥ. ಬಡರದಲŃಯೇ
ಇದ್ದರ ಗೌಡರ ಎಲŃಯದರೂ ಬಂದ ಬಲವಂತದಂದ ಕಲಸಕħ ಹರಡಸಯರಂಬ ಭೇತಯಂದ ಸಯಥನ ಮಲಬನಗಳ
ನತĶಯ ಮೇಲ ಕಣಸಕಂಡ ಮರಗಡಗಳಗ ಮನ ಬಡರಗಳಗ ನೇಳವದ ನಳಲನĺತĶ ಹಕħಗಳದಯ ತಪĻಳನĺ ಬಚĬಗ
ಮಡತĶರಲ, ಅವನ ತನĺ ಮಗ ಗಂಗನನĺ ಜತಗ ಕರದಕಂಡ ಕಂಬಳ, ಕತĶ, ಹಳಕಟı, ಹಳ ಮಂತದ, “ಹಂಡ
ತಣಕ” ಮೇನ ಹಡಯಲ ಉಪಯೇಗವಗವ ಸಲಕರಣಗಳನĺ ತಗದಕಂಡ, ತನĺ ಹಂಡತ ಸೇಸಗ ಮೇನ
ಮೇಲೇಗರಕħ ಕರ ಕಡದಡವಂತ ಹೇಳ ಗದĸಯ ಕೇಗನಚಯದ್ದ ಹಳńದ ಕಡಗ ಎಲಯಡಕ ಅಗಯತĶ ಹರಟನ.

ಗದĸಯಂಚಗಳ ಮೇಲ ಕಲಹದಯಲŃ ಹೇಗತĶದĸಗ ಎದರಗ ಕಕಯ ಬಣĵದ ಕೇಟನĺ ಇಜರವನĺ ಹಕ ತಲಗ
ಕಂಪ ಬಟıಯನĺ ಸತĶದ್ದ ವŀಕĶಯಂದ ತನĺ ಕಡಗೇ ಬರತĶದĸದ ಬೈರನಗ ಕಣಸತ. ಕಕಯ ಬಟıಯನĺ ಕಂಡಡನ ಬಚĬ
ದಗಲಬದĸ, ಬೈರ ಪಕħದಲŃದ್ದ ನಕħಯ ಮಟıಗಳಲŃ ಮರಯಗಲಳಸದನ. ಅಷıರಲŃ ಎದರಗ ಬರತĶದ್ದ ವŀಕĶ “ಏ! ಏಯ!
ಇಲŃ ಬರ” ಎಂದ ಕಗತ. ಬೈರನಗ ಕಲಬರದ ಹೇಗ ನಂತನ. ಗಂಗ ಅಪĻನ ಮರಯಲŃ ಹದಗದನ.

ಆ ಹಳńಗಳಲŃ ಅಂದ ಸರಕರದ ಅಧಕರಗಳ ದಶಥನ ಬಹಳ ಅಪವಥವಗತĶ. ಬೇಟ ತರಗವ ಪೇಲೇಸನವರ ವರಕħೇ
ಪĔಕħೇ ತಂಗಳಗೇ ಒಂದ ಸರ ಹಗಬಂದ ಹೇಗ ಸಳದ, ಸಮಯಸಕħದರ ಬಡಪಯಗಳನĺ ಬದರಸ ಏನನĺದರೂ
ಕತĶಕಂಡ ಹೇಗತĶದ್ದರ. ಅವರನĺ ಕಂಡರ ಲೈಸನತಲ್ಲದ ಬಂದಕಗಳ ಮಲೇಕರಗಂತ ಕಣĵಬೇನ. ಸಧರಣವಗ
ಪೇಲೇಸನವರ ಮೈಗ ಕಕಯ ಬಣĵದ ಬಟıಗಳನĺ ತಲಗ ಕರಯ ಪೇಟವನĺ ಧರಸತĶರ. ಆದ್ದರಂದ ಹಳńಗರಗ ಕಕಬಟı
ಕರೇಪೇಟಗಳಂದರ ಏನೇ ಬಂತಪĻ ಎಂದ ಹದರಕ. ಆದ್ದರಂದಲೇ ಬೈರ ನಕħಯ ಮಟıನಲŃ ಮರಯಗಲ ಪŁಯತĺಸದĸ.

ಬೈರ ಚಲಸದ ನಂತರಲ, ಆ ವŀಕĶ ಹತĶರಮರ ದರಕħ ಬಳಸರ “ಗೌಡರ ಇದĸರೇನೇ ಮನಯಲŃ?” ಎಂದ ಪŁಶĺ
ಮಡತ.

“ಹೌದ, ಸŅಮ, ಇದĸರ” ಎಂದ ಬೈರ ಅದಷıಮಟıಗ ಶದĹವಗ ಮತಡಲ ಪŁಯತĺಸದನ.

“ತಮĿ ಇದĸನೇನ?”

“ಯವ ತಮĿ, ಸŅಮ?”

“ಬಗನೇ ಕಟıೇ ಹಳೇಪೈಕದ ತಮĿನೇ?”

ಬಗನಯ ಹಸರ ಕೇಳದ ಕಡಲ ಬೈರನ ನಡಗಳಲŃ ನತĶರ ಫಕħನ ತಣĵಗಗ ಮತĶ ಬಸಯಯತ.

ಗಬರಯಂದ “ನಂಗತĶಲ್ಲ, ಸŅಮ!” ಎಂದನ.

ತಮĿನ ಮೇಲ ಏನೇ ಕಳńನ ಕೇಸಗರಬೇಕ; ಆದ್ದರಂದ ತನಗೇನ ತಳಯದ ಎಂದ ಹೇಳವದೇ ಲೇಸ ಎಂದ ಭವಸ, ತಮĿ
ಬಡರದಲŃ ಇದ್ದದĸ ಗತĶದ್ದರೂ “ಗತĶಲ್ಲ” ಎಂದೇ ಹೇಳಬಟıನ.

“ಸಳń ಹೇಳĶೇಯ?” ಎಂದ ಹಕ ಕೇಟನ ವŀಕĶ ಕೈಯಲŃ ಮಡಸ ಹಡದದ್ದ ಕಡಯನĺ ಆಡಸತĶ ಎರಡ ಹಜĮ ಮಂದ
ಬರಲ ಬೈರ “ಆಞ್!. ಏನ ಕೇಳದರ?” ಎಂದನ.

“ತಮĿ ಇದĸನೇನೇ ಮನೇಲ?”

“ಅ. ದೇ. ನ? ನನ ಏನೇ ಅಂತ ಮಡದĸ.” ಎಂದ ಬೈರ ಹಲŃಬಡತĶ “ಹೌದ ಮನೇಲದŁಪĻ. ಈಗಲŃರೂ
ಹೇಗŀರೇ ಏನೇ” ಎಂದನ.
“ನೇನಲŃಗ ಹರಟ?”

“ಹಂಡ ತಣಕಕħ” ಎಂದ ಬೈರ ರಾಗವಗ ಹೇಳ, ತನĺ ಕೈಲದ್ದ ಹಳಕಟıಯ ಕಡಗ ನೇಡದನ.

“ಮೇನ ಬಹಳ ಇವಯೇನೇ?”

“ಎಲŃವ ಹೇಳ? ಅದರಾಗ ಏನ ಹಂಡ ತಣಕೇರ ಒಬŁೇ ಇಬŁೇ, ಎಲŁಗ ಅದೇ ಕಸಬಗ ಹೇಗŀದ! ಹೇದೇಸಥ
ಮಸĶ ಮೇನತĶ. ಈವಸಥನ ಸಧರಣ ಮಟıಗತĶ. ಮನĺ ಮಳ ಬಂದ ಎಲ್ಲ ಹಳೇಗ ಹೇದŅೇ ಏನೇ!.”

ಬೈರ ಮೇನನ ಇತಹಸವನĺೇ ಪŁರಂಭಸವಂತ ಕಂಡದರಂದ ಎದರ ನಂತದ್ದ ವŀಕĶ “ಹಗದರ ಹೇಗ, ಏನದರೂ ಸರಗ
ಮಗಥ ಮಡಕಂಡ ಬ” ಎಂದ ಮಂದವರಯತĶತĶ.

ಬೈರ ಅಷı ಹತĶ ಮತಡದ ಸಲಗಯಂದ ಧೈಯಥತಳ “ನಮĿ ಮನ ಎಲŃ?” ಎಂದವನ ತದĸಕಂಡ “ನಮĿ ಊರ?”
ಎಂದನ.

“ತೇಥಥಹಳń!”

ತೇಥಥಹಳńಯ ಪೇಟಯೇ ಬಹದರದ ಮಹನಗರವಗದ್ದ ಬೈರ ” ಓಹೇಹೇ, ಸಮರ ದರದಂದ ಬಂದೇರ? ಏನ

ಕಲಸದ ಮೇಲ?” ಎಂದನ.

“ಬಗನ ಮರಕħ ಮಕಥ ಹಕೇಕೇ!” ಎಂದ ಹೇಳದ ವŀಕĶ ಮಂದವರಯತಡಗತ.

ಆ ಸಮಯದಲŃ “ಮಕಥ”ನ ಹಂತರಗ ನೇಡದ್ದರ ಬೈರನ ಮಖ ಭಯಮದŁತವಗದĸದ ಚನĺಗ ಗೇಚರವಗತĶತĶ.

ಆದರ ಅವನ ಹಂತರಗ ನೇಡದ ಸರಸರನ ಕರಕರದಗತĶ ನಡದನ. ಬೈರ ದರವಗತĶದ್ದ “ಮಕಥ”ನ ಹಂಭಗವನĺೇ
ನೇಡತĶ, ಬಯ ಕಣĵಗಳರಡನĺ ತರದ ನಂತನ. ಆ ವŀಕĶ “ಮಕಥ”ನಲ್ಲದ ಇನĺರಾಗದ್ದರೂ, ಸಕ್ಷಿತ್ “ಪೇಲೇಸ
ಇನಸĻಟıರೇ” ಆಗದ್ದರೂ ಬೈರನಗ ಅಷıಂದ ಭೇತ ಸಂಕಟಗಳಗತĶರಲಲ್ಲ. ಕಕಕೇಟನ ವŀಕĶ ಆಕರಮತŁವಗವಷı
ದರವದಡನಯ ಬೈರನ “ಇವನೇ ಮಕಥನೇ? ಗರಾಚರ!” ಎಂದ ತನĺಳಗ ತನ ಹೇಳಕಂಡ “ಗಂಗ” ಎಂದ
ಕರದನ.

ಹಂದಗಡಯಂದ “ಆಞ್!” ಎನĺತĶ ಗಂಗ ಮಂದ ಬಂದ “ಅಪĻಯŀ, ಯರದ?” ಎಂದ ಕತಹಲಯದನ.

ಬೈರ “ಮಕಥನಂತ ಕಣೇ, ಮಕಥ! ಗರಾಚರ!” ಎಂದ ನಡಸಯŀತĶ ಮಂದವರದನ.

ಹಳńಕħ ಹೇಗ, ಅಲ್ಲಲŃ ನೇರ ನಂತದ್ದ ಹಂಡಗಳನĺ ಪರೇಕ್ಷಿಸದನ. ಕಲವ ಸಣĵಪಟı ಹಂಡಗಳ ಎದಡ ದನಗಳ ಹಂದ
ಬಂದದ್ದ ಮಳಯ ನೇರ ಕಚĬ ತಂದಹಕದ್ದ ಮರಳ ಮಣĵ ಕಲŃಗಳಂದ “ತಂಗ” ಹೇಗದĸವ. ಹಳńದ ನಡವಯೂ
ಅಕħಪಕħಗಳಲŃಯೂ ಅಲ್ಲಲŃ ಬದರ ಕಣ, ಅಡಕ ಸೇಗ, ಸಪĻ ಸದಗಳ ಹನಲನ ಹಯŃಗ ತೇಲಬಂದ ಸಣĵ ದಡij
ರಾಶಗಳಗ ಮರದ ಬೇರಗಳಗ ಬಂಡಯ ಸಂದಗಳಗ ಸಕħಕಂಡದĸ, ಮಳನೇರ ಎಲŃಯವರಗ ಏರತĶ ಎಂಬದಕħ
ಸಕ್ಷಿಗಳಗದĸವ. ಹಂಡ ಹಂಡಗಳಲŃ ನೇರ ನಂತದĸತ ಹರತ ತರ ಹರಯತĶರಲಲ್ಲ. ತಂದ ಮಕħಳಬĽರೂ ತರಯ
ಪತŁ ಪಥಕħ ಅಲ್ಲಲŃ ಅಡijವಗ ಬದĸದ್ದ ಮರಮಳಗಳನĺ ಹತĶ ಹರ, ಕಸದ ನಸದ ಹಂಡ ಹಂಡಗಳಲŃ
ಮತತ್ಯನŅೇಷಣಮಡತĶ, ಕಡಗ ಒಂದ ತಣಕħ ಬಂದರ.

ಆ ಹಂಡ ಎರಡ ಎರಡವರ ಮರ ಅಗಲವಗಯೂ ಸಂಟದತĶರ ದಷı ಆಳವಗಯೂ ಇದĸ ಕಸಕಡij ಮರದ
ಮಂಡಗಳಂದ ತಂಬಕಂಡತĶ. ಒಂದಡ ದಟıವಗ ಬಳದದ್ದ ಪದಯ ಬೇರಗಳ ನೇರನಲŃ ಮೇನಗಳ ವಸಕħ
ಪಟರಗಲನĺ ರಚಸದಂತದĸವ. ದಡದಲŃದ್ದ ದಡij ಮರಗಳ ನರಳ ಹಂಡದ ಒಂದ ಭಗದ ನೇರನĺ ಕಪĻಗ ಮಡತĶ.
ಎರಡ ದನಗಳ ಹಂದ ತರಯ ನೇರ ಏರ ಬಂದ ಕಲĿಷಗಳನĺ ಕಚĬ ತಳದದ್ದರೂ ಆಮೇಲ ಉದರದ್ದ ಒಣಗಲಗಳ
ನೇರನಲŃಯೂ ಅಂಚನ ಕಲĿರಗಳಲŃಯೂ ಯಥೇಚĭವಗ ಬದĸದĸವ. ಬೈರ ಬಳಗ ಬಂದಡನ ಕಪĻಗಳ ಚಳಚಳನ ಹರ,
ದರ ಸರದವ. ಕಲವ ಪಡಮೇನಗಳ ಮತŁ ಆಡತĶದĸವ. ಬೈರ ಕŀಕರಸ ತಪĻದನ. ಶŃೇಷĿ ಸದೃಶವದ ಆ ಲೇಳಯದ
ಬಳಯ ಉಗಳನಂಡ ನೇರಗ ಬದ್ದ ಕಡಲ ಸೇಸಲ ಮೇನಗಳ ಚಕŁದ ಕೇಂದŁಕħ ನೇಮಯಂದ ಅರಗಳ ಬಂದ ನಗĩವಂತ
ಅಲŃಗ ನಗĩದವ. ಅದನĺ ಕಂಡ ಅವನಗ ತೃಪĶಯಯತ.

ತಂದ ಮಕħಳಬĽರೂ “ಹಂಡ ತಣಕ”ಲ (ಹಂಡದಲŃರವ ನೇರನĺ ತಳಕ, ಬತĶಸ ಮೇನ ಹಡಯವದ ಎಂದಥಥ)
ಪŁರಂಭಸದರ. ಸŅಲĻ ಕಲದಲŃಯ ಹಂಡದ ನೇರ ಬತĶದಂತಲ್ಲ ಹಚĬ ಹಚĬ ಬಗĩಡವಯತ. ಹಂಡದಲŃ ನೇರ
ಕಡಮಯಗಲ ಹಳಯಂದ ತಳಕತĶದ್ದ ನೇರನಲŃಯೇ ಸಣĵ ದಡij ಸೇಸಲ ಮೇನಗಳ ಹೇಗತĶರಲ; ಕಂಬಳಯನĺೇ
ಬಲಯನĺಗ ಮಡ ಗೇಚದರ. ಎತĶದಂತಲ್ಲ ಸಲಸಲಕħ ಕರಯ ಕಂಬಳಯಲŃ ಗೇರಬಂದ ಕಸರ ಕಸಕಡijಗಳ ನಡವ
ಹಳಹಳವ ಬಳಪರಯ ಸೇಸಲ ಮೇನ ತಣಕ ಪಣಕ ಚಣಕ ಮಣಕħನ ಹರಡತĶದĸವ. ಕರಯ ಕಣĵನ ತಣĵನ
ನಣĵನ ಸಣĵ ಜೇವಗಳನĺ ಇಬĽರೂ ಹಡದ ಹಡದ ಹಳಯ ಕಟıಗ ತಂಬದರ. ಅಲŃ ಕಲ ನಮಷಗಳಲŃಯ ಅವಗಳ
ಹರಾಟ ನಲŃತĶತĶ.

ಕೈಲದಮಟıಗ ಸೇಸಲಗಳನĺಲ್ಲ ಹಡದ ಪರೈಸದ ಮೇಲ ಮತĶ ಉಳದದ್ದ ನೇರನĺ ಹರಗ ಹಕದರ. ತಸ ಹತĶನಲŃಯ
ಹಂಡದಲŃ ನೇರ ಸಂಪಣಥವಗ ಬತĶಹೇಗ, ಕಸರ ನಲದ ಮೇಲ ಚಟıಂಗ ಸೇಗಡಗಳ ಒದĸಡತಡಗದವ. ಅವಗಳನĺ
ಆಯĸ ಕಟıಗ ತಂಬದರ. ಕಲವ ಕಪĻಗಳ ಇದೇ ಸಸಮಯವಂದ ಒದĸಡತĶದ್ದ ಹಡ ಮೇನಗಳನĺ ಚಟıಂಗಗಳನĺ
ಹಡದ ಹಡದ ನಂಗತĶರಲ, ಗಂಗ ಸಟıನಂದ ಅವಗಳಗ ಶಲಪŁಹರ ಮಡ, ಅವ ಹಟıಮೇಲಗ ಕೈಕಲ ಕದರ ಬೇಳಲ
“ಮೇನ ತಂತೇಯ?. ನನĺಪĻನĿನೇ ಗಂಟೇನ,? ಬೇಕೇನ ಚಟıಂಗ?” ಎಂದ ಮದಲಗ ಮದಲಸತĶದ್ದನ.

ಹಂಡದಂದ ನೇರಲ್ಲ ಹೇಗ ಕಸರ ಮತŁ ಉಳಯಲ, ಬೇರ ಸಂದಗಳ ಕಲŃ ಪಟರಗಳ ಉಬĽತಗĩಗಳ ತೇರ, ನೇರ
ತಂಬದĸಗ ಸಮತಟıಗದ್ದ ಹಂಡ ಈಗ ತಳಭಗದಲŃ ವಕರವಯತ. ಆಮೇಲ ಕಸರನĺ ಹಸಕಯೂ, ಬೇರನ
ಸಂದಗಂದಗಳಲŃ ಕೈಹಕಯೂ, ಕಲŃನ ಪಟರಗಳಗ ಕೇಲಹಕಯೂ, ತಳńಮೇನ, ಮರಗಂಡ, ಗರಲ, ಕಚĬಲ,
ಕರೇಡ ಮದಲದ ಜಲಜಂತಗಳನĺ ಬೇಟಯಡದರ. ಗಂಗ ಕಪĻಯಂದನĺ ಹಡದ ಕಂದ, ಅದನĺ ಕೇಲನ ತದಗ
ಕಟı “ಕಪĻಗೇಲ”ನಂದ ಅನೇಕ ಏಡಗಳನĺ ಹಡದ, ಕಂಬ ಕಲಗಳನĺ ಮರದ, ಹಳಕಟıಗ ತಂಬದರ. ತತನಲŃದ್ದ
ಏಡ ಕೇಲನ ತದಯಲŃದ್ದ ಸತĶ ಕಪĻಯನĺ ಕಂಬಗಳಂದ ಬಲವಗ ಕಚĬಕಂಡ ಅತಲೇಭವಶವಗ ಗಂಗ
ಕೇಲನĺಳದಕಂಡರೂ ಕಡ, ಹಡದ ಕಪĻಯನĺ ಬಡತĶರಲಲ್ಲ. ಕಪĻಯಡನ ಮೇಲ ಬಂದ ಏಡಯನĺ ಗಂಗ ತನಗ ಅಪಯ
ಬರದಂತ ಉಪಯದಂದ ಬನĺ ಒತĶ ಹಡದ ಕಂಬಕಲಗಳನĺ ಮರದ ಹಕತĶದ್ದನ. ಎಲŃಯದರೂ ಒಂದ ವೇಳ
ಅವನ ಅಜಗರೂಕತಯಂದಲೇ ಏಡ ಕೈಬರಳ ಕಚĬದರ ರೇಗದ ಗಂಗ ಅದರ ಕಣĵನĺ ಚವಟಹಕ ಪŁತಹಂಸಛಲವನĺ
ಪŁದಶಥಸ, ಜಯಶೇಲನಗ ಹಗĩತĶದ್ದನ.

ಗಂಗ ಒಂದ ಸರ ಡಗರಗ ಕಪĻಗೇಲ ಹಕ ಎಳದಗ ಏಡ ಬರಲಲ್ಲ. ಕಪĻಯ ಸŅಲĻಭಗ ಮತŁ ಹರದಹೇಗತĶ. ಮತĶ
ಅದೇ ತತಗ ಕಪĻಗೇಲ ಹಕದನ, ಮತĶ ಎಳದನ. ಎರಡನಯ ಸರಯೂ ಏಡ ಬರವ ಬದಲ ಕಪĻಯೇ ಹರದಹೇಗತĶ.
ಯವದೇ ಉಪಯಗರನದ ದಡij ಮೇನೇ ಏಡಯೇ ಒಳಗರಬೇಕಂದ ಊಹಸ, ಅದನĺ ಆಕŁಮಸಲೇಬೇಕಂಬ
ಛಲದಂದ ಡಗರಗ ಕೈಹಕದನ ಒಡನಯ ನೇರ ಹವಂದ ಅವನ ಬರಳನĺ ಕಚĬ ಕೈಗ ಸತĶಕಂಡತ ಹಡಗನ
ಭಯಭŁಂತನಗ ಕಟıನ ಕರಚಕಂಡ ಕಣದಡತĶರಲ, ಬೈರ ಓಡ ಬಂದ ಹವನĺ ಎಳದಹಕ ಕಂದನ. ಗಂಗನಗ
ಕಸರ ಕೈಯಂದಲ ಒಂದ ಗದĸ ಹಕ, ಕಳಕ ನೇರನĺ ಕಡಸ ಮದĸ ಮಡದನ. ಗಂಗ ನಡಗತĶ ಅಳತĶ ದಡದಮೇಲ
ಕಳತನ.

“ಯರೇ ಅದ ಕಗದವರ?”

ಕಸರ ಸೇಸ ಮೇನ ಹಡಯವದರಲŃಯ ಮಗĺನಗದ್ದ ಬೈರ ತಲಯತĶ ನೇಡತĶನ: ಡಳńಹಟıಯ ಬಡಗಳń ಸೇಮ
ಮೇನನ ಕಟıಯನĺೇ ನೇಡತĶ ನಂತದĸನ. ಅವನ ನರಳ ಉಬĽ ತಗĩ ನಲದಲŃ ಡಂಕ ಕಂಕ ಬದĸದ.

“ಇಲŃೇನ ಮಡತĶಯ?” ಎಂದನ ಸೇಮ ಅತŀಂತ ವನಯ ಪವಥಕವದ ಕತಹಲದಂದ.

“ಕಣದಲŃೇನ!” ಎಂದನ ಬೈರ ಉದಸೇನನಗ, ಒರಟಗ.

“ಕಗದವರ ಯರೇ?”

ಬೈರ ಒರಟ ಉದಸೇನದಂದಲೇ ನಡದದನĺ ಹೇಳತĶ ತನĺ ಕಲಸಕħ ಕೈಹಕದನ.

ಸೇಮನ ಇಳದ ಬಂದ ಹಳಯ ಕಟıಯಲŃದ್ದ ಮೇನಗಳನĺ ಹಸದ ನಯ ಅನĺವನĺ ನೇಡವಂತ ನೇಡ “ಬೈರಾ,
ಅವತĶ ಆ ಬೇಳೇಮಗ ಹಡದದĸ ಇನĺ ಹಂಗ ಇದಯಲŃ? ಏನ ಮಡಬೇಕಯĶ ಹೇಳ ಅದಕħ? ‌ ಆ ನೇವಗ ‌
ದನ ಜŅರ ಬೇರ ಬತಥದ ‌ ಗಂಜ ಬಯಗ ಹಕವ ಹಗಲ್ಲ ‌ ನಲಗ ಇಸತ” ಎಂದ ಎಂಜಲ ತಪĻ, ರಚ ಕಟıರವದನĺ
ಪŁಯೇಗತಃ ಪŁದಶಥಸದನ.

ಬೈರನಗ ಸೇಮ ಅಲŃಗ ಬಂದಗಲೇ ಎಲŃ ಮೇನ ಕೇಳತĶನಯ ಎಂದ ಭಯವಗತĶ. ಆದ್ದರಂದಲ ಅವನನĺ ನವರಸಲ
ಆದಷı ಪŁಯತĺಪಟı ಔದಸೇನŀದಂದ ಒರಟ ಒರಟಗ ಮತಡದ್ದನ. ಆದರೂ ಸೇಮ ಅದಕħಲ್ಲ
ಸಪĻಹಕವವನಗರಲಲ್ಲ. ತನĺ ಕೈನೇವನ ಮತನĺ ಜŅರದಂದ ನಲಗ ರಚಗಟı ಮತನĺ ತಗದನ. ಬೈರನಗ ಚನĺಗ
ಅಥಥವಯತ. ಆದರೂ “ಔಸದĸ ತಗಳ್ಬೈದತĶಲ್ಲ” ಎಂದನ

“ಅದದರೂ ಕಡವರ ಯರ?”

“ಕಳಕನರ ಅಣĵಗೌಡŁ ಹತŁ ಹೇಗ.”

“ಅವರ ಎಂಥ ಔಷಧ ಕಡತĶರ? ಅವರಗೇ ಯರಾದರೂ ಕಟıರ ಸಕಗದ . ನಲಗ ರಚಕಟı ಮೇಲ ಔಷಧ ಸೇರವದಲ್ಲ
.”

“ದೇಯಸŁ ಎಂಕಪĻಯĺ್ಯೇರ ಹತŁ ಈಬತ ತನĺ.”

“ನಲಗ ರಚ ಕಟıಮೇಲ ಈಬತಯದರೂ ಏನ ಮಡĶದ?”

“ಕಳರ ದೇವŁ ಹತŁ ಕೇಳಸ ಪಸಥದ ತಗಂಡ ಬನĺ. ನಂಗಂದತರ ನಮĩದ್ಹಾಂಗ ಆಗತĶ. ಕಳರ ದೇವರ ಪಸಥದ
ತಂದ, ನೇಡ, ಎಲ್ಲ ಗರಾಚರ ಬಟıಹೇಯĶ.”

“ನೇನ ಹೇಳವದೇನೇ ಹೌದ! ಆದರೇ. ನೇಡ. ಮಖŀವಗ. ನಲಗ. ರಚ ಕಟıಮೇಲ ಏನ ಮಡದರೂ. ಆಗೇ ಗೇ
ಗೇ ಗೇ ಅಲŃ ಹೇಯĶ! ಅಲ್ಹಾೇಯĶ!. ಇಲŃ ಬಂತೇ ಇಲŃ! ಇಲŃ!. ದಡij ಮೇನ ಕಣೇ, ಬಡĽದಥ. ”

ಬೈರ ಕಸರ ಕಸಗಳನĺಲ್ಲ ಹಸಕ ಹಸಕ, ಸಂದಸಂದಗಳಲŃ ಕೈಹಕ ನಣಚಕಳńತĶದ್ದ ಆ ಮರಗಂಡನĺ (ಒಂದ ಜತಯ
ಮೇನ) ಹಡಕದನ. ಸೇಮ ಒಮĿ ಪŁಶĺಚಹĺಯಗ, ಒಮĿ ಆಶĬಯಥಚಹĺಯಗ, ಒಮĿ ಬಕಗŁೇವನಗ ಒಮĿ
ಹಯಗŁೇವನಗ ಸಲಹಗಳನĺ ಕಡತĶ ಅಂಚನಲŃ ನಂತನ.

ಎಲ್ಲ ಪರೈಸದ ಮೇಲ ಬೈರ ಗಂಗನನĺ ಕರದಕಂಡ ಗಡಗ ಹರಡಲನವದನ. ಸೇಮ “ಬೈರಾ, ಜŅರ ಬಂದ ನಲಗ
ಸತĶಹೇಯತĶ ಕಣೇ. ಚಟĺಗ ಒಂದ ಏಡಯದರೂ ಕಟıದ್ದರ! ನನĺ ಹಸರನ ಮೇಲ ಒಂದ ಚಪĻ ಗಂಜ ಉಣĶದĸ” ಎಂದ
ಬಯಬಟı ಕೇಳಯೇಬಟıನ.

“ಹಳಗ ಹೇಗŃ; ಹಡೇರ” ಎಂದ ಬೈರ ಹಳಯ ಕಟıಗ ಕೈಹಕ ಒಂದ ಸಣĵ ಏಡಯನĺ ಆರಸಕಟı, ನಡಗತĶದ್ದ
ಗಂಗನನĺ ನೇಡ “ಯಕೇ ನಡಗĶಯ?” ಎಂದನ.

ಅವನ ಸಣĵ ನಡಕ ದನಯಂದ “ಜರ ಬಂದದ!” ಎಂದನ.

“ಹಡಗ ಹದರತĶ ಅಂಬದಗ ಕಣತĶದೇ. ಒಂದ ಕೇಳ ಸಳದಕಡ. ಇಲŃ ರಣಪಶಚ ತರಗಡĶದಂತ!” ಎಂದ
ಸಚನ ಕಡತĶ ಸೇಮ ಮಟಗಡತĶದ್ದ ಏಡಯನĺ ಮಸನೇಡ ಹಗĩದನ.
 ಕಲಸĶರ ಮಕಥನಗ ಬೈರ ನಮ ಹಕದĸ
ಇತĶ ಬೈರ ಗಂಗನಡಗಡ ‘ಹಂಡ ತಣಕ’ ಮೇನ ಹಡಯತĶದĸಗ ಅತĶ ಹಳಪೈಕದ ತಮĿನ ಹಲŃಮನಯಲŃ ಮಕಥ
ಕಳńಬಗನ ಕಟıದವನನĺ ಹಡಯಲ ವŀಹರಚನ ಮಡತĶದ್ದನ. ಆ ದನ ಸಯಂಕಲವ ಬಗನಯ ಮರದ ಬಳ ಕದ ಕಳತ
ಕಳńಕಳńನನĺ ಹಡಯಬೇಕಂದ ನಣಥಯವಯತ. ಮಕಥನಗ ಅರಣŀಗಳ ಪರಚಯ ಸಲದದĸದರಂದಲ ಕತĶಲಗವ
ಹತĶ ಕಡನಲŃ ಒಬĽನೇ ಇರಲ ಧೈಯಥ ವಗದದರಂದಲ, ಅಲ್ಲದ ಕಳńನಂದ ವೇಳ ತನಗಂತಲ ಬಲಷIJನದರ
ಕೇಡಗಬಹದಂಬ ಆಶಂಕಯಂದಲ ತಮĿನ ಅವನಡನ ಹೇಗ ಬೇಕಂದ ಗತĶಯತ.

ಬೈಗನ ಹತĶ ಇಬĽರೂ ಸೇರ ಬೈರನ ಕಳńಬಗನ ಕಟıದ್ದ ತಣಕħ ಹೇಗ ಹಳವನಲŃ ಅಡಗ ಕಳತರ. ಪಸಮತಡತĶ ನಡ
ನಡವ ಕನನ ನೇರವತಗ ಕವಕಟı ಆಲಸತĶದ್ದರ. ಆಲಸದಗಲಲ್ಲ ನಃಶಬĸತ, ಅಥವ ಗತĶಕರಲ ಹರಹೇಗವ
ಗಳಕಮಳńಗಳ ಹಂಡನ ಗಂಪದನ, ಅಥವ ಮರಕಟಗನ ಹಕħ ಒಣಮರವನĺ ತನĺ ಕಬĽಣಗಕħನಂದ ಕಟಕವ ಸದĸ
ಅಥವ ಜೇರಂಡಗಳ ಜೇದಥನ ಅಥವ ಗಳಯ ಸದĸ, ಕೇಳಬರತĶತĶ.

ಇಬĽರ ಎಲಯಡಕ ಹಕದರ. ಮಕಥ ನಶŀವನĺ ಸೇದದನ. ಕನರನ ವಚರಗಳನĺ ಕರತ ಮತಡದರ; ಆಕಳಸದರ.
ಮಗĩಲಂದ ಮಗĩಲಗ ತರಗ ಕಳತರ. ಮನಷŀರಂತರಲ, ಯವ ಪŁಣಕಡ ಹತĶರ ಸಳದಡದಂತ ತೇರಲಲ್ಲ. ಬಹಳ
ಬೇಸರವಯತ.

ತಮĿ ಬಸಮತನಲŃ “ಹಂಗದರ ನೇವಲŃ ಕತħಂಡರ. ನನೇಗ ಬಂದಬಟı” ಎಂದ ಎದ್ದನ.

“ಎಲŃಗೇ?”

“ಇಲŃೇ, ನನĺ ಬೈನೇ ನೇಡħಂಡĽತĶೇನ. ಹಮ ದರಲ್ಲ. ನಕೇಮರ. ನೇವೇನ ಹದಬೇಥಡ. ನನೇಗ ಒಂದ ಚಣದಲŃ
ಬಂದ ಬಟı.”

“ಹಚĬ ಹತĶ ಮಡಬೇಡ. ಬೇಗ ಬಂದಬಡ!”

“ನಮಗŀಕ? ಈಗ ಬಂದಬಡĶೇನ, ಎಲಗ ಸಣĵ ಹಚĬೇ ಒಳಗಗ!” ಸಂಧŀ ಸಮಯದ ವನಂಧಕರದ ಹಳವಲŃ ತಮĿನ
ಆಕರ ಕಣĿರಯಗ, ತರಗಲಗಳ ಮೇಲಯೂ ಮತĶ ಪದಗಳ ನಡವಯೂ ನಸಯವ ಸದĸ ಬರಬರತĶ
ನಂತಹೇಯತ. ಮಕಥನಬĽನೇ ಹಮĿರಗಳ ಕಡನ ಕಡಗ, ನಡನಡವ ಇಣಕದಂತದ್ದ ಆಕಶದ ಕಡಗ, ಮರಗಳ
ನತĶಯ ಹಸರಗ ಹನĺರಚದ್ದ ಮದಬಸಲನ ಕಡಗ, ತನĺ ಹವನ ಕೈಯಲŃ ಕರಯ ಮಗಯನĺ ಹಡದ ನಂತದ್ದ ಬಗನ
ಮರದ ಕಡಗ ನೇಡತĶ ಕದ ಕಳತನ.

ಕಳń ಬರತĶನ. ಮರಕħ ಕಟıರವ ಒಬĽದರೇಣಯನĺ ಹತĶ ನರಗಳń ತಂಬರವ ಮಗಯನĺ ಹಡದ ಕಳಗಳಯತĶರತĶನ.
ಆಗ ಹೇಗ ಮರದ ಬಡದಲŃ ನಂತ ಅವನನĺ, ಮಗ ಬಗನಕತĶಗಳ ಸಮೇತ ಹದಯತĶೇನ. ಹಗ ಮಡದದ್ದರ ಸರಯದ
ಸಕ್ಷಿ ಸಕħದಂತಗವದಲ್ಲ. ಆಮೇಲ ಸŅಲĻ ಕಳńನĺ ಕಡದರಾಯತ. ಈ ಹಳ ತಮĿ ಎಷı ಹತĶ ಮಡತĶನ?.. ಕಳń
ಬತಥನಯೇ ಇಲ್ಲವೇ ಇವತĶ!. ಇವತĶ ಬರದದ್ದರ ನಳ! ‌ ಹೇಗಲ್ಲ ಆಲೇಚಸತĶದ್ದ ಹಗಯ ದರದಲŃ ತರಗಲಗಳ
ಸದĸಯತ. ಮಕಥ ಮೈಯಲ್ಲ ಕಣĵಗನೇಡದನ. ಹಳವನ ನಡವ ತರಗಲಗಳಲŃ ನಡದಬರವ ಸದĸ ಕŁಮೇಣ
ಸಮೇಪವಯತ. ತಮĿನೇ ಹಂತರಗ ಬರತĶರಬಹದ? ಇಲ್ಲ; ತಮĿ ಈ ದಕħನಂದ ಏಕ ಬರತĶನ? ಸದĸ ತಟಕħನ
ನಂತಬಟıತ. ಮಕಥನ ಉತħಂಠತ ದೃಷı ಸಜಯ ಮನಯ ಮೇಲ ಕಳತಂತತĶ. ಮತĶ ಸದĸ ಪŁರಂಭವಯತ. ‌
ಓಹೇ ಕಳńನೇ ಇರಬೇಕ! ನಂತ ನಂತ ನೇಡ ನೇಡ ಬರತĶದĸನ! ಪಕħ ಕಳń! ಲೌಡೇಮಗನಗ ಎಷı ಎಚĬರಕ! ‌ ಎಂದ
ಮಕಥ ಕಳತಟ ಯನĺ ಮೇಲನ ಹಲŃ ಸಲನಂದ ಕಚĬದನ. ಸದĸ ಹತĶರವಯತ. ಹತĶರ! ಹತĶರ! ಇನĺ ಹತĶರ!
ಪದಗಳ ಚಲನ ಕಣತĶದ! ಹİ! ಆ ಪದ ದಟದರ ಕಣಸತĶನ: ಯರರಬಹದ? ಮಕಥ ವŀಕĶಯ ಮಖ
ಪರಚಯಕħಗ ಹತರದ ದೃಷıಯಂದಲೇ ಅವನನĺ ಪದಯಂದೇಚಗ ಎಳಯತĶದ್ದನ! ಅದೇ, ಅಲŃ! ಮಕಥನ
ಮನಸತನಲŃಯೇ ‘ಕಳńಬಡijೇಮಗನೇ’ ಎಂದಕಂಡ ನೇಡತĶನ: ಮನಷŀಕೃತ! ಆದರ ಮನಷŀನಲ್ಲ! ಮರ ನಲħ
ಅಡಗಳಷı ಎತĶರವದ! ಬದ ಬಣĵದ ಬಳಯ ಛಾಯಯ ಕದಲ ಮೈ ತಂಬದ! ಚಪĻಟಯದ ಮಖದ ಸತĶಲ
ಕರಗದಲ ಸತĶಗಟı ದಟıವಗ ಬಳದದ! ಕಣĵ ಬೈಗಗಪĻನಲŃ ಮಳĿಳಸತĶವ! ಅಗಲವದ ಎದ! ಸಣĵ ಸಂಟ! ಹಂಗಲಗಳ
ಮೇಲ ನಂತ ನೇಡತĶದ ಮಸಯ! (ಸಂಗಳೇಕವಂಬ ದಡij ಕಪ.)

ಮಕಥನಗ ಸŅಲĻ ಭಯವಯತ. ಆದರೂ ಕತಹಲದಂದ ಆ ಮನಷŀಸದೃಶವದ ರಾಮಸೇವಕನĺೇ ನೇಡತĶ ಕಳತನ.

ಅಲŃಡಲಲ್ಲ. ಮಸಯ ಸತĶಲ ನೇಡ ಸದ್ದನĺಲಸತ. ಮಕಥನ ಕವಗ ಮತĶಂದ ಮಸಯ ಹಂದಗಡ ನಡದ
ಬರತĶದ್ದಂತ ಸದĸ ಕೇಳಸತ. ಆ ಸದĸ ಹತĶರವದಂತಲ್ಲ ಎದರಗದ್ದ ಮಸಯ ಬದರಗಣĵನಂದ ತರಗ ನೇಡತĶ, ಗಡಗಳ
ನಡವ ಬಡಬಡನ ನಗĩ ಹೇಗ, ಒಂದ ಹಮĿರವನĺೇರ ದಡij ಕಂಬಗಳ ಕಡ ಅಲŃಡವಂತ ಶಬĸಮಡತĶ ಮರದಂದ
ಮರಕħ ಧಮĿಧಮĿನ ಹರ ಹರ ಹೇಯತ.

ಮಕಥನಗ ಇನĺ ಭಯವಯತ. ಹಂದಗಡ ಬರತĶದ್ದ ಪŁಣ ಮಸಯನಗದ್ದರ ಈ ಮಸಯನೇಕ ಹದರ ಓಡಬೇಕಗತĶ?
ಹಲಯೇ ಏನೇ? ತಮĿನನĺ ಹೇಗಗಡಬರದಗತĶ. ಹಳ ಮನಷŀ! ಎಷı ಹತĶಯತ! ಇನĺ ಬರಲೇ ಇಲ್ಲವಲ್ಲ!
ಮಕಥ ಯೇಚಸತĶದ್ದ ಹಗಯ ಸದĸ ಹತĶರವಗ ಪŁಣ ಮಬĽನಲ ಗೇಚರವಯತ! ಎಂತಹ ವಧಲೇಲ? ಪŁಣಯಲ್ಲ,
ಮನಷŀ! ಮಕಥ ಚನĺಗ ನೇಡತĶನ, ತನ ಬಳಗĩ ಗದĸಯಲŃ ಕಂಡದ್ದವನ ಇವನ! ಕನರ ಚಂದŁಯŀ ಗೌಡರ
ಬೇಲರಾಳ! ‘ಇವನಗೇಕ ಬೇಕತĶಪĻ ಈ ಕಲಸ?’ ಎಂದಕಂಡನ.

ಬೈರ ಮರದ ಮೇಲ ಹರಹೇಗತĶದ್ದ ಮಸಯನ ಕಡಗ ನೇಡತĶ ಸŅಲĻ ಗಟıಯಗಯೇ “ಇದರ ಮನ ಹಳಗಲೇ! ಎಷı
ಹದರಬಡĶ ನನĺ!” ಎಂದಕಂಡ ಅತĶ ಇತĶ ನೇಡದ ಬಗನಯ ಮರದ ಬಡಕħ ಬಂದನ.

ಕಳń ತಂಬ ತಗದಕಂಡ ಹೇಗಲಂದ ಮನಯಂದ ತಂದದ್ದ ಉಗĩ ಹಕದ್ದ ಕರಯ ಮಗಯನĺ ಬಡದಲŃಟı, ಬಗನಯ
ಮರಕħ ಬಗದ ಕಟıದ್ದ ಬದರನ ಒಗĩಲೇಣಯನĺ ಚತರತಯಂದ ಸರಸರನ ಏರ, ಕಳń ತಂಬದ್ದ ಮಗಯನĺ ಬಚĬ ಕೈಗ
ತಗದಕಂಡನ. ಕಳńನ ಹಳ ವಸನಯನĺ ಆಘŁಣಸದ ಬೈರನಗ ಬಡರದಲŃ ಸೇಸ ನಂಚಕಳńಲ ಮಡದ್ದ ಕರವದ
ಕಂಬಣĵದ ಮೇನಪಲŀದ ನನಪಯತ.

ಮಗಯ ಉಗĩವನĺ ಒಂದ ಕೈಯಲŃ ಬಲವಗ ಹಡದ, ಆನಭವಶಲಯದ ಬೈರ ಮಲ್ಲಗ ಇಳಯತಡಗದನ. ನಲħೈದ
ಮಟıಲ ಇಳದದ ಮೇಲ ನಲದ ಮೇಲ ಸದĸಯತ. ಬೈರ ಕಳಗ ನೇಡದನ. ಪದಗಳ ಅಲಗಡತĶದ್ದವ. ಬೈರ ಆಶĬಯಥ
ಕತಹಲ ಉದŅೇಗ ಭಯದಂದ ನೇಡತĶದ್ದ ಹಗಯ, ಮಕಥನ ಕಣಸಕಂಡನ, ಬಗನಯ ಮರದ ಬಡಕħ ಬಂದ ನಂತ,
ಮೇಲ ನೇಡದನ. ಇಬĽರ ದಷıಗಳ ಸಂಧಸದವ.

“ಇಳ! ಇಳೇ! ಪವಥಯಲ್ಲ!” ಎಂದ ಮಕಥನ ಧŅನಯಲŃ ಛಲವ ಹಸŀವ ಇದĸವೇ ಹರತ ಕನಕರವರಲಲ್ಲ.

ಬೈರ ಇಳಯಲಲ್ಲ. ಒಂದ ಕೈಯಲŃ ಮಗಯನĺ ಹಡದ, ಮತĶಂದ ಕೈಯಲŃ ಮರದ ಗತŁವನĺ ತಬĽ, ಒಂದ ಕಲ
ಮೇಲಟı ಒಂದ ಕಲ ಕಳಗಟı ಏಣಯ ಮೇಲ ‌ ಗಡij ಬಳದದ್ದ ಡಳńಹಟı ಸಲಸಲಕħ ಮರದ ದಂಡನĺ ರಭಸದಂದ
ಚಂಬಸವಷıರಮಟıಗ ದೇಘಥವಗ ಶŅಸೇಚĭ್ವಿಸ ಬಡತĶ ಸĶಬĹ ನಃಶಬĹವಗಬಟıನ. ಅವನಗ ಮಂದೇನ ಮಡಬೇಕಂದ
ಬಗಹರಯಲಲ್ಲ. “ನನ ಸಕħಬದĸ! ನನĺ ಗತ ಮಗಯತ! ನನ ಕಟı!” ಎಂದ ಮನಸತ ಕದಡಹೇಗ ಕಂಗಟıದ್ದನ.

“ಇಳೇತೇಯೇ ಇಲŃೇ?” ಎಂದ ಮಕಥ ಮತĶ ಗದರ ಕಗಲ ‌ “ಇಳೇತೇನ, ನಮĿಪĻ! ನಮĿ ದಮĿಯŀ ಅಂತೇನ!
ಇದಂದ ಸಲಬಟıಬಡ. ನಮĿ ಕಲಗĽೇಳĶೇನ!” ಎಂದ ಗಡij ಮೇಸ ಒಂದಂದಂಗಲ ಬಳದದ್ದ ಬೈರ ಹಡಗನಂತ
ರೇದನಧŅನ ತಗದನೇ ಹರತ ಇದ್ದಲŃಂದ ಒಮĸನತ ಅಲಗಡಲಲ್ಲ.

“ಇಳೇದದ್ದರ ನೇಡ! ಏಣ ಬಚĬಹಕ ಹೇಗĶೇನ. ರಾತŁಯಲŃ ಅಲŃೇ ಕತಬೇಥಕ!” ಎಂದ ಮಕಥ ಕಳಭಗದ ಏಣಯ
ತಂಡಗ ಕೈಯಟıನ.

“ನಮĿ ದಮĿಯŀ! ನಮĿ ದಮĿಯŀ! ಇಳೇತೇನ!” ಎಂದಬೈರ ಎರಡ ಮಟıಲ ಇಳದ ಮತĶ ” ನಮĿ ಕಲಗĽೇಳĶೇನ!
ಇದಂದ ಸಲ ಮಪಮಡ! ನಮಗ ಏನ ಬಕದರೂ ಕಡĶನ!” ಎಂದ ಕಣĵರ ಕರದನ.
“ಇಳೇತೇಯೇ ಇಲŃೇ? ಲೌಡೇಮಗನೇ, ಥ!” ಎಂದ ಮಕಥ ರೇಗ, ಮೇಲಕħ ಉಗಳದನ. ಉಗಳ ಗಳಯಲŃ ತಂತರ
ತಂತರಾಗ ಅವನ ಮಖದ ಮೇಲಯೇ ಬದĸತ. ಮೇಕಥನಗ ಮತĶಷı ಕೇಪವೇರತ. ಒಂದ ಬಡಗ ತಗದಕಂಡ ಬೈರನ
ಕಡಗ ಬೇಸದನ. ಅದ ಅವನಗ ತಗಲದ ಪಕħದಲŃ ರಯŀಂದ ನಗĩಹೇಗ ಹಳವನಲŃ ಬದĸ ಸದĸ ಮಡತ.

“ಅಯŀಯŀೇ! ಇಳೇತೇನ! ಇಳೇತೇನ ನಮĿ ದಮĿಯŀ!” ಎಂದ ಬೈರ ಇಳಯತಡಗದನ. ಮಕಥನ ಮಖವತĶ ಅವನನĺೇ
ನೇಡತĶ, ಅವನ ಕಳಗಳದಡನಯ ಹೇಗ ಹಡಯಬೇಕಂಬದನĺ ಕರತ ಆಲೇಚಸತĶದ್ದನ. ಬೈರ ಇಳಯತĶದĸಗಲೇ
ಹೇಗ ತಪĻಸಕಳńಬೇಕಂದ ಆಲೇಚಸತĶದ್ದನ.

ಇನĺೇನ ನಲ ಒಂಬತĶ ಹತĶ ಅಡಗಳಷı ದರದಲŃದ ಎನĺವಗ ಬೈರ ನಂತನ. ಕಳಗ ನೇಡದನ.

“ಇಳಯೇ! ಇಳಯೇ! ಕತĶಲಯĶ!” ಮಕಥ ಬೈರನಗ ನೇರವಗ ಕಳಗಡ ನಂತ ಆಕಶದ ಕಡಗ ಮಖವತĶ ಹೇಳತĶದ್ದನ.

ĔಣಮತŁದಲŃ ಬೈರನ ಮನಸತಗ ಒಂದ ಉಪಯ ಹಳಯತ. ಹಂದ ಪŁಯತĺಪಟıರೂ ಹಳದರಲಲ್ಲ. ಈಗ ಅಪಯ
ಸನĺಹತವದಗ, ಸನĺವೇಶವೇ ಉಪಯವನĺ ತೇರಸಕಟıತ. ತಂಬದ್ದ ಕಳńಮಗಯನĺ ಎಡಗೈಯಂದ ಬಲಗೈಗ
ಜರಸಕಂಡನ. ಅದನĺೇ ನೇಡತĶದ್ದ ಮಕಥ ಎಡಗೈ ಸೇತದರಂದ ಬಲಗೈಗ ಸರಸಕಳńತĶದĸನ ಎಂದ ಭವಸದನ.
ಆದರ ಮರĔಣದಲŃಯೇ ಕಳńತಂಬ ಭರವಗದ್ದ ಆ ಮಗ ಮೇಲ ನೇಡತĶದ್ದ ಅವನ ಮಖದಮೇಲ, ಅದರಲŃಯೂ
ಮಗಗ ಸರಯಗ, ಝಪĻಂದ ಬದĸ ಒಡದ ಹೇಳಹೇಳಗ ಚದರಹೇಯತ. ನರಗಳń ಕಣĵ ಮಗ ಬಯ ಕವ
ಎಲŃಲŃಯೂ ನಗĩ ಪŁವಹಸತ! ಮಗನ ಎಲಬಂತ ಮರದಹೇದಂತಗ ಅಸಧŀವಗ ನೇವಯತ, ಕಣĵಗಳಗ
ನಗĩದ ಹಳಗಳń ಬೈರನ ಪರವಗ ಚನĺಗ ವದಸತĶ.

“ಅಯŀೇ! ಅಯŀಯŀೇ! ಅಯŀಯŀೇ ಸಳೇ ಮಗನೇ ಸತĚೇ! ಕಂದನಲŃೇ! ಕಂದನಲŃೇ!. ಹಡಕಳń ಓಡĸನಲŃ !
ಅಯŀಯŀೇ!.” ಎಂದ ಮದಲಗ ಮಕಥ ಆ ನಃಶಬĸವದ ಸಂಧŀ ಕನನದಲŃ ತರಸŅರದಂದ ಕಗಕಂಡ ಹಚĬ
ಹಡದವನಂತ ಚೇಳ ಕಡದವನಂತ ವತಥಸದನ. ಬೈರ ಇಳದ ಪರಾರಯದದನĺ ನೇಡಲ ಆಗಲಲ್ಲ; ಆಲಸಲ ಆಗಲಲ್ಲ.

ಇದವದರ ಅರವ ಇಲ್ಲದ, ತನĺ ಕಲಸವನĺ ಪರೈಸ, ಕೈಯಲŃ ಕಳńನ ಮಗಯನĺ ಹಡದ ನಧನವಗ ಕಡನ ಹಳವನಲŃ
ಏರ ಇಳದ ಬನಗತĶಲಯ ಮಬĽಗಪĻನಲŃ ಬರತĶದ್ದ ಹಳಪೈಕದ ತಮĿ ಮಕಥ ಭಯಂಕರ ಆತಥನದವನĺ ‌ ಅಯŀಯŀ.
ಕಂದŀೇನೇ. ತಮĿ ಎಲŃ ಸತĚೇ. ಕಂದನಲŃ ಇತŀದ ಪದಗಳನĺ ಕೇಳ ದಗಲಬದĸ ಖೂನಯಯತೇ ಏನೇ ಎಂಬ
ಬೇಭತತಭಯೇದŅೇಗದಂದ ಓಡತಡಗದನ. ಹಣಲ ಹಣಲಗ ಹಣದಕಂಡದ್ದ ಪದಗಳ ನಡವ ನಗĩ ಹರ ನಸದ
ಹಮĿರಗಳಗ ತಗ ಬರತĶರಲ, ದರಗ ಅಡijವಗದ್ದ ಒಂದ ಎತĶಬೇಳಗ (ಒಂದ ಜತಯ ಮಳńಬಳń) ಸಕħ ಮಗĩರಸ
ಬದ್ದನ. ಕೈಲದ್ದ ಮಗ ಚರಾಗ ಕಳń ಕಡನಲದ ಪಲಯತ. ಮಂಗೈ ಮಳಕಲ ತರದ ರಕĶವಯತ. ಅದನĺ ಲಕħಸದ
ಎದĸ, ಸವ ಬದಕನರಯದ ಓಡಯೇಡ ಬಂದನ

“ಕಳńಸಳೇಮಗನೇ ಎಲŃ ಹೇಗದŀೇ ನೇನ?”

ಮಕಥನ ಬೈದರೂ ‌ ಖೂನಯಗದದĸದನĺ ಕಂಡ ‌ ತಮĿನಗ ಸŅಲĻ ಎದಶಂತಯಗ, ಏದತĶ “ಏನಯತŁೇ?”

ಎಂದನ.

“ಕಳńಸಳೇ ಮಗನೇ, ನಮĿದಲŃ ಒಳಸಂಚ! ನನಗ ಗತĶಯತ. ನೇವಲŃ ಸೇರ ನನĺ ಕಲ್ಲಬೇಕ ಅಂತ ಮಡದŁೇನ?.
ಎಂದ ಮಕಥ ಹಚĬಹಚĬಗ ಆಪದನ ಮಡಲರಂಭಸದನ. ಅವನ ಸķತ ನಗ ತರವಂತದ್ದರೂ ತಮĿ ನಗಲಲ್ಲ; ಸಮಧನ
ಮಡದನ.

“ಎಲ್ಹಾೇದĺೇ ಅವನ!” ಮಕಥನ ಕಗದನ.

“ಯರ?” ಎಂದ ತಮĿ ಬರಗಗ ಕೇಳದನ.

“ಯರೇ? ನನĺಪĻ!. ಗತĶಲ್ಲ ಅಂತ ನಟಸĶೇಯ! ಎಲŃೇದĺೇ ಅವನ? ಹೇಳĶೇಯೇ ಇಲŅೇ?.. ನನಗ ಜೈಲ ಹಕಸĶೇನ!
ಕಳń ಸಳೇಮಗĺೇ, ಯಹಥತŁ ಈ ಠಕħ?”

ತಮĿನ ಕಕħಬಕħಯದನ. ಮಕಥನನĺ ಆದಷıಮಟıಗ ಸಮಧನಪಡಸ, ತನ ಬರವದಕħ ಏಕ ಹತĶಯತ ಎಂಬದನĺ

ತಳಸದನ. ಮಕಥ ನಡದ ಸಂಗತಯನĺಲ ಹೇಳ “ಅವನಗ ಸಜ ಹಕಸದ ಇದ್ದರ ನನ ಕಲಸĶರ ಜತಗ ಹಟıದವನೇ ಅಲ್ಲ”
ಎಂದ ಕಗಡದನ.

“ಅವನ ಯರ ನಮಗ ಗತĶೇನ?”

“ನಮĿ ಬೇಲರ ಕೇರಯವನೇ ಅವನ ಸಡಗಡ ಹಸರ ನನಗ ಗತĶಲ್ಲ! ‌ ಒಮĸಂದ ಅಂಗಲ ಬಳದದಯಲŃ ಗಡij!
ಡಳńಹಟı! ‌ ಯರರಬಹದ ಹೇಳ?”

ತಮĿ ಆಲೇಚಸ “ಯರದಪĻ ಗಡij, ಡಳń್ಹಾಟı? ಹಂಗರೇನ ಬೈರಬĽ.”

“ಅವĺೇ! ಅವĺೇ! ಬೈರಾ! ‌ ಸಳೇಮಗನಗ ಕೇಳ ಹಕಸĶೇನ!”

“ಅವನಲŃದನ ಇವತĶ ಕೇರೇಲ? ಸೇತೇಮನ ಬೇಲರಕೇರೇಲ ಅವನ ನಂಟಬವ ಸತĶನಂತ. ಅಲŃಗ ಹೇಗರಬೈದ.” ಬಗನ
ಕಟıದವನ ಬೈರನಂದ ತಮĿ ಕನಸನಲŃಯೂ ಊಹಸರಲಲ್ಲ.

“ಸಳń ಹೇಳĶಯ? ಬಳಗĩ ನೇಡದĸೇನ, ಹಂಡ ತಣಕಕħ ಹೇಗĶದ್ದ!”

“ಬಳಗĩ ಹಂಡ ತಣಕದŁ ಮಜĮನ ಹೇಗĽದೇಥನ?”

ಹೇಗ ಬಹಳ ಹತĶ ವದವವದಗಳದ ಮೇಲಯೇ ಇಬĽರೂ ಸೇರ ಸಕ್ಷಿಗಗ ಒಡದಬದĸದ್ದ ಕಳńಮಗಯ ಚರಗಳನĺ
ಮರದ ಬಡದಲŃ ಬೈರನಟıದ್ದ ಕಳńಮಗಯನĺ ತಗದಕಂಡ ಮನಯ ಕಡಗ ಹರಟರ.

ದರಯಲŃ ತಮĿನಂದನ! “ನೇವ ಕಲಸĶನŁ, ನಮಗ ಗತĶಗೇದಲ್ಲ. ಮನಷŀನದŁ ಇಷıಲŃ ಮಡ ತಪĻಸಕಳńಕ

ಆಗĶದಯೇ?”

“ಮತĶೇನ ದವŅ ಅಂತ ಮಡಯೇನ?”

“ಹೇಂಗ ಎಷıೇ ಸಲ ಆಗŀದ! ನಮĿ ಭೂತŁಯĩ ಕಲಸĶನŁ ಅಂದŁ ಆಗೇದಲ್ಲ.”

“ಹೇಗ್ಹಾೇಗೇ! ಯರಾದರೂ ಹಳńಗಮರರಗ ಹೇಳ” ಎಂದ ಮಕಥನ ಮನಸತನಲŃ ತಮĿನ ಮತನ ಹದರಕ
ಬೇರೂರತĶತĶ.

“ನೇವ ಹಂಗ ತತತರ ಮಡಬೇಡ. ನೇಡ, ನಮĿ ಜತಯವನೇ ಆ ಸೇತಮನ ಜಕಣĵ. ಅವನ ಮದŃಮದŃ ಬಂದಗ
ನಮĿ ದಯŀ ದŀವರನĺ ಹಸŀಮಡĶದ್ದ. ಒಂದ ಸರ ಚೌಡ ಕಡĶ ರಕĶ ಕಕೇಥಳń ಹಂಗ! ಆಮೇಲ ನಮĿ ದಯŀ ದŀವŁಗ
ಹರಕ ಹೇಳĶನ; ಕೇಳ ಕರಕಡĶನ. ಎಲ್ಲ ಮಡĶನ!. ಅವನ ನಜವಗŃ ನಮĿ ಬೇಲರ ಬೈರನ ಆಗದŁ ನಮĿಂಥ ಸಕಥರ
ನೇಕŁ ಮಖದ ಮೇಲ ಕಳń ಮಗಹಕ ಓಡ್ಹಾೇಗೇದ ಅಂದŁೇನ? ಬೇಲರ ಬೈರಗ ಎಲŃ ಬಂತ ಆ ಧೈಯಥ, ಆ ಉಪಯ?
ನಮĿಂಥೇರ ಕೈಲ ಅವನ ತಪĻಸಕಂಡ ಹೇಗೇದ? ‌ ಎಲ್ಲ ಭೂತರಾಯನ ಚŀಸı! ನಳ ನಡĸನ ಹಂಗ ನಮĿ
ಭೂತರಾಯನ ಹರಕ ಆಗĶದ. ನೇವ ಇದĸ, ಧೂಪ ಹಕ, ಪತಥನ ಮಡ!”

ಆ ಕಡ, ಆ ಕತĶಲ, ಆ ಉದŅೇಗ, ಸಂದೇಹವೇನಂಬದನĺೇ ಅರಯದ ತಮĿನ ಆ ಶŁದĹವಣ ಇವಗಳಂದ ಮಕಥನ

ಚಮಥದಲŃ ಮತŁವದ್ದ ಕĝಸĶಮತ ಅಳಕತ. ನಡದದನĺ ನನದಂತಲ್ಲ ತಮĿನ ಉಪಪತĶಯ ಋಜವಗವಂತ ತೇರತ.
ಆದರೂ ಹರಗ ಮತŁ “ನಳ ಬೇಲರನĺಲŃ ಕರಸ ಗೌಡರಂದ ವಚರಣ ಮಡಸĶೇನ” ಎಂದನ.

***
ಆ ರಾತŁ ಬೇಲರ ಸದ್ದ ಬಡರದಲŃ ಕತದĸಗ ಬೈರ ಅಲŃಗ ಬಂದ ಅವನ ಕವಯಲŃ ಬಹಳ ಹತĶ ವಸಮತಡದನ.
ಆಮೇಲ ಅವರಬĽರೂ ಸೇರ ಬೈರನ ಬಡರಕħ ಹೇದರ. ಅಲŃ ಕ್ಷಿರದ ಕತĶ ಮತĶ ನೇರ ಸದĹವಗತĶ. ಸದ್ದ ಬೈರನ ತಲಯನĺ
ಗಡij ಮೇಸಗಳನĺ ನಣĵಗ ಬೇಳಸದನ.

“ಈಗ ನನĺ ಗತಥ ಸಕĶದೇನ?” ಎಂದನ ಬೈರ.

“ಗತಥ ಸಕħೇದ ಸೈ!! ನನಗೇ ಸಕħೇದಲŃ! ಆ ಪŀಟ ಕತĶ ಮಕಥಗ ಸಕħಬಟŁ ಇನĺೇನ ಕಡĿಯಲ್ಲ!!!” ಎಂದ ಸದ್ದ
ಪನಜಥನĿಧರಣ ಮಡದಂತದ್ದ ಬೈರನ ಮಖವನĺ ಕಳńನ ಮಗಯಂತದ್ದ ಮಂಡಯನĺ ನೇಡ ನೇಡ ನಕħನ.

ಮರದನ ಬಳಗĩ ಪಟıಣĵ ಬೇಲರ ಕೇರಗ ಬಂದ ‌ ಗಂಡಸರಲ್ಲರೂ ಬರಬೇಕಂತ; ಗೌಡರ ಅಪĻಣಯಗದ ‌ ಎಂದನ. ಸದ್ದ,
ಬೈರ, ಮಂಜ, ಕಂಚ, ಗತĶ, ದಡijರದŁ, ಸಣĵರದŁ, ಎಲ್ಲರೂ ‘ಮನಗ’ ಹರಟರ. ತನĺ ಹಂದಯೇ ಬರತĶದ್ದ ಗಂಪನĺ
ಅವಲೇಕಸ ಪಟıಣĵ ಬೈರ ಬರಲಲ್ಲಲŃೇ! ಕರಯೇ ಅವನĺ!” ಎಂದನ.

“ಇಲŃದĸೇನಲŁಯŀ!” ಎಂದ ಬೈರ ಮಗಳĺಗ ನಕħನ.

ಪಟıಣĵ ಬಪĻ ಬರಗಗ ನೇಡ “ಏನೇ ಇದ!” ಎಂದನ.

“ಸೇತಮನ ಕೇರೇಲ ನಮĿ ನಂಟಬವ ಸತĶ ಹೇದ. ಅಲŃಗ ಹೇಗದĸ” ಎಂದ ಬೈರ. ಪಟıಣĵಗ ತನĺ ಗರತ ಸಕħದದĸದನĺ
ಕಂಡ ಹಗĩದನ. ಹತĶರದ ಸಂಬಂಧ ಸತĶಗ ತಲಯನĺ ನಣĵಗ ಮಡಕಳńವದ ಬೇಲರ ಜತಯ ಪದĹತಯಂದ ಊಹಸ
ಪಟıಣĵನ ಹಚĬ ಪŁಶĺ ಮಡವ ಗಜಗ ಹೇಗಲಲ್ಲ.

ಕನರ ಮನಯ ಅಂಗಳದಲŃ ಬೇಲರಲ್ಲರೂ ಸಲಗ ನಂತರ.

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ, ಹವಯŀ, ರಾಮಯŀ, ವಸ ಮದಲದವರ ಜಗಲಯಮೇಲ ಕತದ್ದರ. ಮಕಥ ಕರಜಗಲಯ

ಮೇಲ ಕತದ್ದನ.

ಕಳńಬಗನ ಕಟıವ ವಚರವಗ ಸಂಭಷಣಯಗತĶತĶ.

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ “ಇವರಗ ಏನ ಮಡಬೇಕಯĶ? ಹೇಳದರ ಕೇಳೇದಲ್ಲ. ಬೇವ ಮನಗ, ಕಳńಂಗಡಗ ಬತĶ ಹತĶ
ಹತĶ ಕಡದಸಯೇದ ಸಲದ, ಕಳńಬಗನೇ ಬೇರ ಕಟıಕ ಸರ ಮಡದ್ದರಲŃ!” ಎಂದರ.

ಹವಯŀನ ಸŅಲĻ ವನೇದಕħಗ “ಹೌದ, ದಡijವರಲ್ಲ ಮನಪತŁಕħ ರಜ ಹಕ, ದೇವರಮೇಲ ಆಣಹಕ, ಇನĺ
ಕಡಯೇದ ಬಟıಲ್ಲ. ಅಂದಮೇಲ ಬಡವರಗ ಯಕ ಹೇಳಬೇಕ? ದಡijವರಗ ದಡijದ. ಲೈಸನತಗ ದಡij ಕಟı ಬಗನಕಟıಸ,
ಕಳń ಕಡಯತĶರ. ಬಡವರ ಕದĸ ಬಗನಕಟı ಕಡಯತĶರ!” ಎಂದನ.

ರಾಮಯŀ “ಊರನಲŃ ಯರೂ ಬಗನ ಕಟıಕಡದ ಎಂದ ಸರ ನಲŃಸಬಟıರ ಎಲ್ಲ ಸರಹಗತĶದ. ಒಬĽರ ಬಗನ ಕಟı
ಕಳńಕಡಯತĶದ್ದರ ಉಳದವರ ನೇಡತĶ ಸಮĿನರತĶರೇನ? ದಡijಲ್ಲದದ್ದರ ಕಳńತನ ಮಡĶರ. ಹರ ಗದ್ದಲ ಎಲŃ
ಹತĶಕಂಡಹೇಗ ಕದĸ ಮರಾಟ ಮಡ ಕಡಯತĶರ.” ಎಂದ ಮಂತಗ ಆಡದನ.

ಟೇಕಯ ಕಡಲ ತಮĿ ಬಡಕħೇ ಬೇಳತĶರಲ ಗೌಡರ ನಸಮನದ “ಒಳńೇ ಮತ ಹೇಳĶೇರ ನೇವಬĽರೂ. ಸಕಥರಕħ
ಮೇಸಮಡ ಅಂತ ಹೇಳħಡ ಎಲŁಗ; ಪಸಂದಗĶದ” ಎಂದ ಮಕಥನ ಕಡ ನೇಡದರ.

ಹವಯŀ “ಸಕಥರದ ಬಕħಸ ಬಳಯಲ ಎಂದೇನ ನೇವಲ್ಲ ಬಗನ ಮರಗಳಗ ತರಗ ತರವದ?” ಎಂದ ಹಸŀಮಡದನ.

ರಾಮಯŀನ “ಸಕಥರ ಮಡದĸಲ್ಲ ಸತħಯಥವೇನ? ಅದಕħ ಬೇಕಗರವದ ದಡijೇ! ಇಲŃ ಇವರಲ್ಲ ಕಡದ, ಆರೇಗŀ
ಕಟı ಸತĶರೇನಂತ? ಅಲŃ ಪಟıಣ ಸಂಗರ ಮಡĶರ!” ಎಂದನ.
ಕŁಪ ಬಟı, ಖದ ಬಟı ತಟı, ಇಂಗŃೇಷ ಮತಡಬಲ್ಲ ತರಣರನĺ ನೇಡದ ಮಕಥ ಮತಡಲಲ್ಲ. ಗೌಡರಗಂತ
ಹವಯŀನ ಅನೇಕ ಜನರ ಸಮĔಮದಲŃ ತಮĿ ಹಳಕನĺ ಬಚĬ ಹೇಳದ್ದರಂದ ಒಳಗಳಗ ಹಗಯಡತ. ಸೇರಗರ
ರಂಗಪĻಸಟıರ ದೃಷı ಒಂದ ಸರ ಹವಯŀನ ಕಡಗ ಮತĶಂದ ಸರ ಗೌಡರ ಕಡಗ ಹರಳತĶತĶ. ಎರಡ ದನಗಳ
ಹಂದ ಬೈರನಗ ಬತĶ ಕಡದದĸಗ ಹವಯŀನಂದ ತಮಗಗದ್ದ ಮಖಭಂಗವನĺ ಅವರ ಮರತರಲಲ್ಲ. ಅವರ ದೃಷı ಅವರ
ತಲಯ ಹತĶದಲŃ ಸಪಥವಗತĶ.

ಮಕಥನ ಸಲಗ ನಂತದ್ದ ಬೇಲರನĺ ಪರೇಕ್ಷಿಸ ಗರತ ಹಡಯಲ ಅಂಗಳಕħಳದನ. ಒಂದರಡ ನಮಷಗಳವರಗ ಚನĺಗ
ಅವಲೇಕಸದನ. ಬೈರನ ಕಡಗಂತ ಕಣĵತĶ ಕಡ ನೇಡಲಲ್ಲ. ಮನಯಲ್ಲ ಮೌನವಗ ಫಲತಂಶವನĺ ಕತಹಲದಂದ
ಕಯವಂತತĶ. ಬೈರನಂತ ತನ ಪರಾದರ ಭೂತರಾಯನಗ ಒಂದ ಕೇಳ ಹಚĬಗ ಕಡತĶೇನಂದ ಹರಕ ಹರತĶದ್ದನ.

“ಬೇಲರ ಎಲŃ ಇದĸರೇನ ಇಲŃ?” ಎಂದ ಮಕಥ ಗೌಡರ ಕಡ ನೇಡದನ.

ಗೌಡರಗ ತಮĿ ಜೇತದಳ ಸಕಥರದ ಕೈಗ ಸಕħಬೇಳವದ ಸŅಲĻವ ಇಷıವರಲಲ್ಲ. ಎಲŃಯದರೂ ಹಗದರ ತವ
ಕಷıನಷıಗಳಗ ಗರಯಗ ಬೇಕಗತĶದ ಎಂದ ಅವರಗ ತಳದತĶ.

“ಎಲ್ಲ ಬಂದದĸರ!” ಎಂದರ.

ಮಕಥ ಗರತಹಡಯಲರದ ಹಂದಕħ ಬಂದ ಕಳತನ. ಬೇಲರಲ್ಲರೂ ಗಜಗಜ ಮತಡತĶ ಹಬĽಗಲ ದಟದರ.

“ನನĺ ಬಳಗĩ ನನ ಗದĸಯಲŃ ನೇಡದವನ ಬಂದಲ್ಲ” ಎಂದನ ಮಕಥ

“ಹಂಗದŁ ನೇನ ನೇಡದĸ ಯರನĺೇ? ಇಲŃ ನಮĿ ಬೇಲರಲ್ಲ ಬಂದದ್ದರ.”

“‘ಬೈರ’ ಅನĺವನ ಬಂದದĺೇನ?”

“ಒಹೇ! ಭೇಷಕ, ಬಂದದ್ದ!” ಎಂದನ ಪಟıಣĵ.

“ಎಲŃ ನನ ಅವನĺ ಕಣಲಲ್ಲ.”

“ಅವನ ನನĺ ಸೇತಮನ ಕೇರಗ ಹೇಗದ್ದನಂತ. ಯರೇ ಅವನ ನಂಟಬವ ಸತĶದ್ದನಂತ. ಊರನಗ ಇಲ್ಲದದ್ದವನĺ ಕಟıಕಂಡ
ನೇವೇನ ಮಡĶೇರ?” ಎಂದನ ಪಟıಣĵ.

ಮಕಥನಗ ತಮĿ ಹೇಳದ್ದ ಭೂತರಾಯನ ಕಥ ನನಪಗ ಬಂದ, ತನ ಹರಕಯಲŃ ಭಗಯಗಲ ಮನಸತ ಮಡದನ.
 ಮನ ಪಲಗವ ಮತ
ತರಣಯನĺ ಮದವಯದ ವಯಸħರಾದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಬಹಳಕಲ ಅಸĨಲತ ಸಖವನĺ ಅನಭವಸಲಗಲಲ್ಲ. ಸಣĵ
ಹಣĵನĺ ಮದವಯಗವ ಮದಕನ ಮನಸತ ಬಹಬೇಗನ ಅತŀಲĻ ಕರಣಗಳಂದ ಸಂಶಯಗŁಸĶವಗತĶದ. ಸಂಶಯ ಒಮĿ
ಮದ ಮದಳನĺ ಪŁವೇಶಸತಂದರ ಒಣಗದ ಮರದ ಬಡಕħ ಗದ್ದಲ ಹಡದಂತಗತĶದ. ಏನ ಕಂಡರೂ ಏನ ಕೇಳದರೂ
ಎಲ್ಲವ ಸಂಶಯಭೂತವನĺ ಮತĶ ಹರದಗ ಮಡವ ಸಕ್ಷಿಗಳಗ ಪರಣಮಸತĶವ. ಮದಲ ಸಧರಣ ಸರಳ
ಮಗĹವಗ ತೇರತĶದ್ದ ವಷಯಗಳ ತರವಯ ಪತರಯ ಪಶಚಗಳಗ ತೇರತĶವ. ಸಂಶಯದಂದ ಮತತಯಥ ದŅೇಷ
ಕŁೇಧಗಳ ಹಮĿ ಹೃದಯ ಹಂಸಭಮಖವಗತĶದ. ಕನನನ ಪŁಕರವ ಸಮಜದ ಆಚರದ ಪŁಕರವ ಸಣĵ
ಹಣĵನĺ ಮದವಯಗವ ಮದಕ ಅಪರಾಧಯೂ ಅಲ್ಲ, ಪಪಯೂ ಅಲ್ಲ. ಆದರೂ ಪŁಕೃತಯ ತೇಪಥ ಬೇರಯಗರತĶದ.
ಮದಕನ ಮನಸತನಲŃಯೇ ಅದ ವŀಕĶವಗತĶದ. ತನ ದಡij ಖಚಥ ಮಡ ಬಹಜನ ಬಂಧುಗಳ ಸಮĿಖದಲŃ
ಶಸěರೇತಯಗ ದೇವ ದೇವತಗಳ ಸಕ್ಷಿಯಲŃ ಕೈಹಡದ ಬಲವಧುವನĺ ತನĺ ಕಮಲಲಸ ಪŁೇರಸದಂತ
ಉಪಭೇಗಸಬಹದದರೂ ಉಪಯೇಗಸವನದರೂ, ಅಂತರಂಗದಲŃ ತನ ಅಪರಾಧ ಎಂದ ತಳಯತĶನ. ಅದಕħ ತಕħ
ಶಕ್ಷಿಯೂ ಅಂತರಂಗದಲŃಯ ಪŁರಂಭವಗತĶದ. ಎಳಯದಂದಗ ಹಳಯದನĺ ಒಲಯಲರದ. ಬಲŀ ವೃದĹಪŀಗಳಗ
ಗೌರವ ಸಂಬಂಧವರಬಲŃದ ಹರತ ಪŁೇಮಸಂಬಂಧವರಲರದ.

ಸಬĽಮĿ ಎಷıೇ ಒರಟ ಹಡಗಯಗದ್ದರೂ ಎಷıೇ ಅನಗರಕಳಗದ್ದರೂ ಅವಳ ಎಳಯ ಹಣĵ ಎಂಬದನĺ ಮರಯಬರದ.
ಬಡತನದಲŃಯ ಬಳದದ್ದ ಆಕಗ Ħಮಂತರಾದ ಚಂದŁಯŀಗೇಡರನĺ ಮದವಯದಂದ ಅತŀಂತ ಹಮĿಯಗತĶ. ಎಂದ
ಕಣದ ವಸನ ಭೂಷಣಗಳನĺ ಕಂಡ ಕಣĵ ಕೇರೈಸ ಹೇಗತĶ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರೂ ಪŁಯತĺಪವಥಕವಗ ತವ
ತರಣರಾಗದĸಗ ಪŁಥಮ ವವಹದಲŃ ಅನಭವಸದ್ದ ಯೌವನದ ಕಲವನĺ ಮತĶ ಅನಕರಸ, ಭಯಂಕರ
ಧಮಥಧಕರಯಗರವ ಕಲದೇವನನĺ ವಂಚಸದನಂದ ಊಹಸದ್ದರ. ಆದರ ಅದ ವಸĶತಃ ಬಸಲĩದರಯ
ಸವರಯಗತĶ. ಏನ ಅರಯದ ಮಡij ಹಡಗ ಸೇರಗರ ರಂಗಪĻಸಟıರ ಮದಲದವರಡನ ಸರಳರೇತಯಂದ ಮತಡ
ವತಥಸತĶದĸದ ಗೌಡರ ಕಣĵಗ ಬದĸಡನ ಅವರ ಸಂಗರದ ಹಂಗನಸ ಬರಕಬಡತಡಗತ. ಅವರ ಪŁೇಮ ತನ
ಹಕಕಂಡದ್ದ ಮಸಗನĺ ತರಯತ. ಗೌಡರ ನಡತĶರ: ಕಮವ ನಚಕಗೇಡಯಗ ನಂತದ! ಅದರ ಕೈಯಲŃ ಲೇಭದ
ಬಲ! ಗೌಡರ ಮತತಯಥಕħ ಒಂದ ಅವಲಂಬನ ಬೇಕಯತ. ಸೇರಗರ ರಂಗಪĻಸಟıರ ಸಕħದರ!

ಕಳńನ ಗಟı ಕಳńನಗೇ ಗತĶ ಸೇರಗರರ ಮತĶಬĽನ ಪತĺಯಗದ್ದ ಗಂಗಯನĺ ಹೇಗ ಕನĺಡ ಜಲŃಯಂದ ಹರಸಕಂಡ
ಬಂದ ಉಪಯೇಗಸತĶದ್ದರಂಬದ ಗೌಡರಗ ಅನಭವವೇದŀವಗತĶ. ಅಲ್ಲದ ಸಟıರಗ ಮಡ, ಮೈಲಗ, ತನĺದ ಪರರದ,
ಶಚ, ಎಂಜಲ ಎಂಬ ಯವ ಭೇದವ ಇಲ್ಲವಂಬದ ಗೌಡರಗ ಗತĶಗತĶ. ಏಕಂದರ; ತಮಗ ಅವಶŀಬದĸಗ ಗಂಗಯ
ಸĺೇಹಮಡಲ ಸಟıರ ನಷೇಧಸವದಕħ ಬದಲಗ ಉತĶೇಜನವತĶ ಹಮĿಪಟıದ್ದರ. ಅಂತಹ ವŀಕĶ ಏನನĺ ಮಡಲ ತನ
ಹೇಸವನ? ಎಷı ದರ ಹೇಗಲ ತನ ಹಂಜರಯವನ? ಆತನಗ ಗಂಗಯದರೇನ? ಸಬĽಮĿನದರೇನ? ಅಂತ
ಸೇರಗರರ ಗೌಡರ ಸಂಶಯಕħ ಪತŁರಾಗದ್ದರ. ಆದರ ಅದನĺ ಹರಗ ಸಚಸಲ ಕಡ ಅವರಗ ಎದಯಗರಲಲ್ಲ. ಹಗ
ಮಡವದ ತಮĿ ಗೌರವಕħ ಕಡಮ ಎಂದ ಅವರ ಭವನಯಗತĶ. ಮನಸತ ಮಡದ್ದರ ಅವರ ಸೇರಗರರನĺ ಅವರ
ಆಳಗಳಲ್ಲರಡನ ಕನರನಂದಲ ಹರಡಸಬಹದಗತĶ. ಹಗ ಮಡವದರಂದ ತಮĿನĺ ತವ ಕೇಳಗೈದಂತಗತĶದ
ಎಂದ ಸಮĿನದ್ದರ. ಅವಶŀವದĸಗ ಓಡಸದರಾಯತ! ಅಲ್ಲದ, ಸೇರಗರರಡನ ಗಂಗಯೂ ಹೇಗಬಡತĶಳಲ್ಲವ?

ನಜವಗಯೂ ಸಬĽಮĿನ ಮನಸತ ಗೌಡರ ಊಹಸದಷı ಕಟıರಲಲ್ಲ. ಸೇರಗರರೂ ಗೌಡರೂ ಊಹಸದಷı

ಮಂದವರದರಲಲ್ಲ. ಗಂಗ ತನĺ ಪವಥ ಕಥಯನĺ ಹೇಳ ಉಪದೇಶಮಡದಂದ ಸಬĽಮĿನ ಸಪĶಚತĶದಲŃ ಒಂದರಡ
ಅಸļಟ ಪಶಚಗಳ ಸಳದಹೇಗದĸವಂಬದೇನೇ ನಜ. ಆದರ ಗೌಡರ ಊಹಸದ್ದ ಸಹಸಕħ ಅವಳಂದಗ ಮನಸತ
ಮಡರಲಲ್ಲ; ಧೈಯಥವ ಇರಲಲ್ಲ.

ಅಂತ ಮನದಲŃ ಸಂಶಯ ಕಲಟı ಮೇಲ ಗೌಡರ ತಮĿ ತರಣ ಪತĺಯ ಪರವಗ ಅದನĺ ಇದನĺ ನವಮಡಕಂಡ
ಆಗಗ ಸŅಲĻ ಕŁರವಗ ವತಥಸತಡಗದರ. ಹಡಯವದ ಬೈಯವದ ಹಚĬಯತ. ತಮĿ ಸಂಶಯವನĺ ಹಂಡತಗ
ಹೇಳ ಆಕಯನĺ ಎಚĬರಸಲ ಇಲ್ಲ. ಒಂದರಡ ಸರ ಅವರ ಹಂಡತಯನĺ ಹಡಯತĶದĸಗ ಸೇರಗರರೇ ಅಡijಬಂದ
ದಮĿಯŀಗಡijಹಕ ಬಡಸದĸದಂತ ಸಂಶಯಗĺಗ ಘೃತವರಚದಂತಗತĶ. ಮದಮದಲ ಗೌಡರ ಈ ಬದĹ ಸಟıರಗ
ತಳಯದದ್ದರೂ ಕಲದನಗಳಲŃಯ ಅನಭವಶಲಯ ಮನಸತಗ ಗಟı ಮಂಚತ. ಆಮೇಲ ಒಂದನತ ಜಗರೂಕರಾಗಯ
ನಡದಕಳńತಡಗದರ. ಸೇರಗರರ ವತಥನಯಲŃ ಬದಲವಣ ಕಂಡ ಯಜಮನರಗ ಮತĶ ದಗಲಯತ!

ಪರಸķತ ಹೇಗತĶ ಹವಯŀ ರಾಮಯŀರ ಬೇಸಗಯ ರಜಕħ ಮನಗ ಬಂದಗ. ತರವಯ ಸಮಸŀ ಮಲ್ಲಮಲ್ಲನ ಮತĶ
ಜಟಲವಗತಡಗತ ‌ ಕಲĻನಯೂ ಹದರವಷı!

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಹೃದಯದಲŃ ಕಳವಳ ಕದನಗಳ ಹಚĬತĶದĸಗಲ ಮನಯಲŃ ಶಂತ ಮೈತŁಗಳ ನಲಸತĶದ್ದಂತ ತರತ.
ನಗಮĿ ಸಬĽಮĿರ ಕಚĬಟಗಳ ನಂತವ. ಪಟıಮĿ, ವಸ ಇಬĽರೂ ಸಬĽಮĿ ತಮĿ ಪರವಗ ತರಸತಡಗದ ಆದರವನĺ
ಕಂಡ ಸŅಲĻ ಆಶĬಯಥ ಗಂಡರೂ ಹಷಥಚತĶರಾದರ. ವಸವಂತ ತಪĻ ಬಣĵ ಕಫ ತಂಡಗಳನĺ ಖೂನಮಡದವರ
ಕೈಯಂದ ಅಧಕರಗಳ ಲಂಚ ಕೇಳವಂತ ಕತĶ ತನĺತಡಗದನ. ಸಬĽಮĿ ಬರಬರತĶ ವಧೇಯಳ ನಯಶೇಲಳ
ಪŁಯವಚನಳ ಆಗತĶದĸದನĺ ಕಂಡ ಆಕಯ ಪತಯಬĽನಗಲ್ಲದ ಉಳದವರಗಲ್ಲ ಮದವಯತ.

ಕರಣವೇನಂದರ, ಸಬĽಮĿ ಹವಯŀ ರಾಮಯŀರನĺ ನೇಡದರಭŀ ತನĺ ಒರಟತನಕħ ತನ ಅಸಹŀಪಟıಕಂಡ

ತದĸಕಳńತಡಗದಳ. ಹವಯŀನ ಭದŁಕರವ ಗಂಭೇರವತಥನಯೂ ಆತನಲŃದ್ದ ಒಂದ ವಧವದ ಗರಭವವ
ಸಬĽಮĿ್ಮನ ಆರಾಧನಗ ಗರಯದವ. ಆ ಆರಾಧನಯಲŃ ಬೇಟದ ಭವ ಲವಲೇಶವ ಇರಲಲ್ಲ. ಗಂಗ ಪŁಚೇದಸಬೇಕಂದದ್ದ
ಪŁಣಯಭವವ ಸವಥಶನŀವಗ ಹೇಯತ. ದಡijದನĺ ಕಂಡಗ ಅದನĺ ಪಜಸಬೇಕ, ಅದರಂತಗಬೇಕ, ಅದರ ಕಣĵಗ
ಬೇಳಬೇಕ, ಅದರ ಪŁಶಂಸಗ ಪತŁವಗಬೇಕ ಎಂಬದ ಮನಷŀಕಲದ ಸಮನŀೇಚĭ. ಸಬĽಮĿನಲŃ ಮಡದರೂ ಅಂತಹ
ಇಚĭ. ನಗಮĿನವರ ಹವಯŀನ ತಯಯದದರಂದ ಅವರನĺ ಹಂದನ ನಂದಗಳನĺಲ್ಲ ಮರಯಸವಂತ
ಗೌರವಸತಡಗದಳ. ಸಬĽಮĿನ ಹೃದಯಪರವಥತನ ಹವಯŀನ ವŀಕĶತŅ ರಚಸದ ಒಂದ ಪವಡವಂದೇ
ಹೇಳಬಹದದರೂ ಆಕಯ ಎಳತನ, ಸರಳತ, ಮಗĹತ, ಕಟıದĸಗಲ ಒಳńಯದಗಲ ಸನĺವೇಶದ ಪŁಭವದಂದ ಬಹಬೇಗನ
ಮದತವಗವ ಒಂದ ವಧವದ ಹಳńಯ ಹಸತನ, ತರಣŀ ಸಹಜವದ ನರಂತರ ಉದĹರಾಕಂಕ್ಷಿ, ಪತಯ ಇತĶೇಚನ
ಅನದರಣಯಂದ ನಂದದ, ಇವಗಳನĺ ಗಮನಸದರ ಅದ ಅಘಟನ ಘಟನಯಗ ತೇರವದಲ್ಲ.

ಸಬĽಮĿ ಹಚĬ ಹಚĬ ನಯಶೇಲಯದಂತಲ್ಲ ಯಜಮನರ ಕಯಥವ ಅನದರಣಯೂ ಹಂಸಯೂ ಹಚĬಗತĶ

ಹೇದವ. ಹಂಡತಯ ದೃದಯದ ಹಠತĶದ ಪರವಥತನ ಮದಲೇ ಸಂಶಯಗŁಸĶರಾಗದ್ದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಅನŀಥ
ತೇರತ. ಆಕ ತನĺ ಮನಸತನ ಪಪವನĺ ಮಚĬಲಂದ ಹಕಕಂಡರವ ಸೇಗ ಎಂದ ಭವಸದರ. ಅಲ್ಲದ ಮತĶಂದ
ಭಯನಕವದ ಭೂತ ಅವರ ಮನಸತನಲ ವಕಟಕರವಗ ಮಡತ. ಹವಯŀ ಮನಗ ಬಂದಡನ ಸಬĽಮĿ
ಬದಲವಣಯದದರಂದಲ, ಅವನ ವಯಸತನಲ, ಬದĹಯಲŃ, ಸೌಂದಯಥದಲŃ, ಶೇಲದಲŃ ಎಲ್ಲದರಲŃಯೂ ತಮಗ
ಮೇಲಗೈಯದದರಂದಲ, ಹಂಡತಯ ಮನಸತ ಅತĶ ಕಡಗ ತರಗರಬೇಕಂದ ನಣಥಯಸದರ. ಅದವರಗ ಸೇರಗರ
ರಂಗಪĻಸಟ್ಟ್ರನĺ ಆವಲಂಬಸದ್ದ ಅವರ ಸಂಶಯ ಈಗ ಹವಯŀನನĺ ಆವರಸತಡಗತ! ನಗಮĿನವರ ಮೇಲ ಅವರಗದ್ದ
ವೈರವ, ಇದ ಯವದನĺ ಅರಯದದ್ದ ಹವಯŀ ಆಗಗ ಗೌಡರನĺ ಸರಳ ರೇತಯಂದ ವಮಶಥಸದದ, ಅವರ
ಸಂಶಯಪಶಚಕħ ಆಹರವಗತಡಗದವ. ಮನಯಲŃ ಮದಲ ಇಲ ಬಕħಗಳಂತದ್ದವರಲ್ಲ ಈಗ ಮೈತŁಯಂದ ಇರವದನĺ
ಕಂಡ ಯಜಮನರ ತಮಗರಯದಂತ ಒಳಗಳಗ ಏನೇ ಪತರಯಗತĶರಬೇಕಂದ ಭŁಮಸ ಎಲ್ಲರಡನಯೂ ಹಚĬ
ಹಚĬಗ ವತಥಸತಡಗದರ.

ಇದಲ್ಲವನĺ ಈಕ್ಷಿಸ ಆರತ ಸೇರಗರರ, ಗೌಡರಗ ತಮĿ ಮೇಲದ್ದ ಸಂಶಯವನĺ ಪರಹರಸಕಳńಲ ಇದೇ ಸಮಯವಂದ
ಹವಣಸ, ಬೈರನಗ ಕಲ ಕಡದದĸದಕħಗ ಹವಯŀ ತಮಗ ಮಡದಮಖ ಭಂಗಕħ ಮಯŀತೇರಸ ಕಳńವಸಲವಗ
ಯಜಮನರ ಕವಯಲŃ ನನವಧವಗ ಪಸಣಡತಡಗದರ. ‘ಕರಡ’ ಎಂದರ ಕರಡಗವವನಗ ಕತĶಲಲŃ ಕಗĩಲŃ
ತೇರಸದಂತಯತ.

ಸಯಂಕಲ ಜತಗಡ ಕಳń ಕಡಯತĶದĸಗ ಸೇರಗರರ “ಹೌದ ಗೌಡರ, ನನ ಹಟıಇಚĬಗ ಹೇಳವದಲ್ಲ. ಮನĺ
ನನ ನಮĿ ಮತನಂತ ಆ ಬೈರ ಇದĸನಲ್ಲ? ಬೇಲರ ಬೈರ! ಅವನಗ ಬತĶ ಕಡದದĸಗ ಹವಯŀಗೌಡರ ಕಂಡಬಟı
ಹೇಳಬಟıರಲĸ! ನನಗಂತ ಹೇಳದರ ದೇಷವರವದ? ಹೌದ! ನೇವ ಹೇಳ! ನಮಗ ಹೇಳವದ ಕಂಡಬಟı! ನಮĿ ಕಳ
ತಂದ ಕಣĵಗ ಬಂದ ಆ ಪಟıಣĵ ಇದĸನಲŃ ಅವನ ಹೇಳಬಡವದೇ ನಮಗ ಕಂಡಬಟı!. ಹೌದ! ಕಣ! ನನಗ ಆ ಪಪ
ಏಕ? ನನ ಹಟıಕಚĬಗ ಹೇಳವದಲ್ಲ. ಎಷıದರೂ ವಯಸತದ ಮಕħಳನĺ ಮನಯಲŃ ಮದವ ಮಡದ ಇಟıಕಳńವದ
ಅಷıೇನ ಒಳńಯದಲ್ಲ ‌ ಅಲĸ! ನನ ಸಳń ಹೇಳತĶದ್ದರ ನನĺನಲಗ ಬದĸಹೇಗಲ ಈವತĶ!.” ಎಂದ ಕನĺಡ ಜಲŃಯ
ಸಟıರ ಮಕħಳ ಬಡಯಕħರದ ಠೇವಯಲŃ ರಾಗವಗ ಹೇಳ ಮಗಸವಷıರಲŃಯ ಕಡಯತĶದ್ದ ಗೌಡರ ಆ ಸಚನಗಳನĺ
ಸಸಮಥಡಯಗ ಸŅೇಕರಸ, “ನೇವೇನ ಹಸದಗ ಹೇಳೇದ ಬŀಡŁೇ; ನನಗಲ್ಲ ಗತĶಗದ. ಅವನĺ ಅವನ ತಯನ,
ಮನಯಂದ ಹರಡಸದ ಹತಥ ಸಖವಲ್ಲ. ಗದĸಗ ಇಳಯೇ ಒಳಗಗ ಮನ ಪಲಮಡ, ಅವರನĺ ಬŀರ ಹಕಬಡĶೇನ.
ಇಲĸದŁ, ಹರಯಕħನ ಚಳ ಮನಮಂದಗಲ್ಲ ಅಂತ, ಎಲ್ಲ ಕಟıಹೇದŁ ಮಂದೇನ ಗತ? ‌ ಅವನಂತ ನಲ ಗಡಸವಂತ
ಬಳೇ ಪಂಚ ಉಟıಕಂಡ ಉಪĻರಗ ಮೇಲ ಕತಬಡĶನೇ ಹರತ ಮನ ಕಲತ ಏನ ಎಂತ ಅಂತ ಕಣĵ ಹಕ ನೇಡೇದಲ್ಲ.
ಅವನĸಸಯಂದ ನಮĿ ರಾಮನ ಕಟıಹೇಗĶನ! ನಮĿ ದಯŀ, ನಮĿ ದŀವರ ಅಂದŁ ಅವನಗಷı ನಕೃಷı. ಅವನ ಮನೇಗ
ಬಂದದĸೇ ತಡ , ಭೂತರಾಯನಗ ಸಟı ಬಂದ ನನಗ ಕಣಸ ಕಂಡೇಬಟı! ‌ ನಳ ನಡĸ ಒಂದ ಹರಕಮಡ ಪರೈಸ, ಅವರ
ಪಲ ಅವರಗ ಕಟı ಕಳಸಬಡĶೇನ. ಎಲŃದŁ ಸತĶಕಳŃ ಆಮೇಲ. ಆ ಪಟıಣĵನĺ ಹರಡಸಬಡĶೇನ ಅವನಬĽ ಉಂಡಡ
ಬಟı! ಕಳ ಖಚಥಗ ಸೇರಕಂಡನ. ಮರ ಹತĶ ಕೇವ ತಗಂಡ ತರಗೇದ! ಚಡಹೇಳಕೇಡೇದ! ಚನĺಗ ರಟı
ಮರದಗಯħಂಡ ತನĺಲ! ಆಮೇಲ ಗತĶಗತĶದ!” ಎಂದಮದಲಗ ಬಯಗ ಬೇಗವಲ್ಲದ ನಡೇದಬಟıರ.

ಅದೇ ದನ ಸಯಂಕಲ ಹವಯŀ ಉಪĻರಗಯ ಮೇಲ ಕಥ ಓದ ಹೇಳತĶ ಕಳತದĸಗ ಕಳń ಕಡದದ್ದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ
ಅಲŃಗ ಹೇದರ. ಪಟıಮĿ , ವಸ, ರಾಮಯŀ, ಪಟıಣĵ ಎಲ್ಲರೂ ಆಲಸತĶ ಕಳತದ್ದರ.

“ಆಯĶ ಬಡಪĻ! ಇದಂದ ಇಸħಲೇ ಆಗಹೇಯĶ!. ನನಗೇನ ಕಲತ ಇಲŃ? ಓದ ಪŀಸ ಮಡ ದರಸನ ಆಗĶೇಯೇನ?”

ತಂದಯ ನಷIJರವಕŀಗಳಗ ಎದĸನಂತದ್ದ ಪಟıಮĿ ತಲತಗĩಸಕಂಡೇ ಮಟıಲಳದ ಕಳಗ ಹೇದಳ. ಪಟıಣĵನ ಎದĸ ದರ
ನಂತನ. ಅವನನĺ ಕರತ ಗೌಡರ “ಇನĺೇನ ಬಡೇ! ನನĺ ದಸ ಕಲಯಸĶ. ಪೇಟಕಟıಕಂಡ ಮೇಷıರ ಕಲಸಕħ ಹರಡ!”
ಎಂದರ. ರಾಮಯŀ ಹವಯŀರೂ ಮಖ ಮಖ ನೇಡಕಂಡರ. ವಸ ನಕħ ಬಟıನ. ಗೌಡರ ಕŁದĹರಾಗ “ಯಕೇ
ನಗĶೇಯ! ಇಲŃೇನ ಕರಡ ಕಣಸĶರೇನ! ನನĺ ತೇಥಥಹಳńೇಗ ಓದಕħ ದಬĶೇನ, ತಡೇ!” ಎಂದ ಗದರ “ಹವಯŀ, ರಾಮ
ಹೇಳದನೇನೇ ನನ ಹೇಳದ್ದನĺ ?” ಎಂದ ಪŁಶĺೇಸದರ.

“ಯವದನĺ?” ಎಂದನ ಹವಯŀ.

“ಯವದನĺೇನ? ಇನĺ ಮೇಲ ನೇವ ಓದಕħ ಹೇಗೇದ ಬŀಡ. ಸಮನĺಲ್ಲ ತಸಥಬಡ” ಏಂದರ ಗೌಡರ.

“ಇನĺಂದ ವಷಥ ಓದದರ ಬ. ಎ. ಆಗĶದ. ಮಧŀ ಬಟı ಬಡೇದೇನ?

“ಬ.ಎ. ನ ಬೇಡ, ಗೇಯೇನ ಬೇಡ. ದಡij ಕಳತಕħ ನನĺಂದ ಬಲ ಕಲ ಸಧŀವಲ್ಲ.”

“ಸħಲರ್ ಷಪ್ ಬತಥದ, ಅದರಲŃೇ ಏನದŁ ಮಡಕಳĶೇನ.”

“ನಂಗದಲ್ಲ ಗತĶಲ್ಲ! ನನĺ ಪಲ ಆಸĶ ನೇ ತಗಂಡ ಆಮೇಲೇಲŃಗದರೂ ಹೇಗ. ನನಗ ನನĺವŅನಗ ಸರಬರೇದಲ್ಲ.”

ನಗಮĿನವರೂ ಮಗನಡನ ತವ ಪಲ ತಗದಕಂಡ ಬೇರಯಗವದ ಲೇಸ ಎಂದ ಹೇಳದ್ದರ. ಹವಯŀ ತನ

ಓದಲ ಹೇಗಬೇಕದ್ದರಂದ ಅದ ಸಧŀವೇ ಅಲ್ಲ ಎಂದ ತಯಗ ಚನĺಗ ಮನಗಣಸ ಒಪĻಸದ್ದನ. ತಯಯೂ ಮಗನ
ಶŁೇಯಸತಗಗ ತನಗ ಬಂದ ಕಷıಗಳನĺಲ್ಲ ಅನಭವಸಲ ಸದĹಳಗದ್ದಳ. ಆದರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮನಯನĺ ಪಲಮಡವ
ವಚರವಗ ದೃಢಮನಸತ ಮಡದಂತ ತೇರತ. ಅದಕħ ಮಖŀಕರಣ ಮತŁ ಅವರ ಹೇಳದದಗರಲಲ್ಲ. ಹವಯŀ
ತನಬĽನೇ ಅಗದ್ದರ, ತನĺ ಪಲನ ಆಸĶಯನĺ ಯರಗದರೂ ಗತĶಗಗ ಕಟı ಓದಲ ಹೇಗಬಹದಗತĶ. ಆದರ ತಯ?
ಅವನ ಮನಸತನಲŃ ‘ತಯ ಇರದದ್ದರ ಎಷı ಸŅತಂತŁವಗರತĶತĶ!’ ಎಂಬ ಆಲೇಚನ Ĕಣಕಲ ಮಂಚತ. ಒಡನಯ
ಅಮಂಗಲಲೇಚನಗ ಬದರ, ಅದನĺ ಮನದಂದ ವರಸಬಟıನ.
ಹವಯŀ ಎಷı ವಧವಗ ಸಮಧನ ಹೇಳ ವದಸದರೂ ಯಜಮನರ ಕೇಳಲಲ್ಲ. ರಾಮಯŀ ತನ
ಮನಯಲŃರವದಗಯೂ, ಕಲಸ ಕಯಥಗಳಲŃ ಸಹಯ ಮಡವದಗಯೂ, ಹವಯŀ ಇನĺಂದ ವರಷದ ಮಟıಗ
ಓದಲ ಹೇಗಲಂದ, ಅಂಜಯಂಜ ಹೇಳದನ. ಗೌಡರ ಮಗನ ಮೇಲ ಕಣĺ ಕಂಪಗ ಮಡಕಂಡ ರೇಗ ಅಸಮಂಜಸವಗ
ಕಗಡಬಟıರ. ಹಚĬ ಮತಡದರ ಅವವೇಕವಗವದಂದ ತಳದ ಹವಯŀನ ಸಮĿನದನ.

ಗೌಡರ ಕಳಗಳದ ಹೇಗವಗ ಕಂಭಕħ ಒರಗಕಂಡ ನಂತದ್ದ ಪಟıಣĵನನĺ ಕರದ ಹೇಳದರ: “ನಳ ದಯŀದ ಹರಕ
ಮಗಸಕಂಡ ನೇನ ಬೇರ ಮನ ಮಡಕೇ. ಆಮೇಲ ನನĺ ಮನೇಲರೇದ ಬೇಡ.”

ಗೌಡರ ಕಳಗಳದ ಹೇದಮೇಲ ಕಂಬನಗರಯತĶದ್ದ ರಾಮಯŀನನĺ ನೇಡ ಹವಯŀ “ನೇನೇಕ ಅಳತĶೇಯೇ ಹಂಗಸರ
ಹಗ! ಪŁಪಂಚ ಇರೇದ ಹೇಗ, ಅದ ತಳಯದದ್ದರ ನೇನ ಇಷıಂದ ಕವŀ ಕದಂದರಗಳನĺ ಓದರೇದಲ್ಲ ವŀಥಥ!” ಎಂದ
ಹೇಳತĶ ಹನಗಣĵಗದ್ದ ವಸವನĺ ಪಕħಕħ ಎಳದ ಅಪĻಕಂಡ “ಕಥ ಮಂದಕħೇದೇಣೇನ? ” ಎಂದನ.

ವಸ ಮತಡಲಲ್ಲ. ಒಂದರಡ ಅಶŁಬಂದಗಳ ಅವನ ಕನĺಗಳ ಮೇಲ ಇಳದವ.

“ಅವರ ಈಗೇಗ ಏಕ ಹಂಗಗತĶದĸರೇ ನನಗ ಬೇರ ಗತĶಗವದಲ್ಲ” ಎಂದ ರಾಮಯŀ ತಂದಯನĺ ನದಥಶಸ
ಕಣĵೇರರಸಕಂಡನ.

“ಅದಲ್ಲ ಸೇರಗರರ ಪತರ !” ಎಂದನ ಪಟıಣĵ.

“ಆ ಸಳೇಮಗನĺ ನಳೇನ ಒದĸ ಓಡಸದರ ಏನಗĶದ?” ಎಂದ ವಸ ಹವಯŀನ ಕಡ ನೇಡದನ. ಹವಯŀ

ಮತಡಲಲ್ಲ. ಮಗಳ ನಗಯಂದ ಮಖದ ಮೇಲ ನಲದಡತĶತĶ. ಇರಳ ಹವಯŀನಗ ಬಹಳ ಹತĶ ನದĸ ಬರಲಲ್ಲ.
ಚಕħಯŀನಡದ್ದ ಮತಗಳನĺ ಕರತ ಯೇಚಸತಡಗದನ. ತನĺ ವದŀಜಥನ ಕನಗಣವದಲŃ ಎಂದ ಮನಸತಗ ಬಹಳ
ನೇವಯತ. ಮತĶ ‌ ಚಂತಯಲ್ಲ, ಈಶŅರೇಚĭ ಹಗೇ ಇದ್ದರ ಮನಯಲŃಯೇ ಗŁಂಥಗಳ ಸಹಯದಂದ ವದŀದೇವತಯನĺ
ಆರಾಧಸಬಹದ ಎಂದ ಸಮಧನ ಮಡಕಂಡನ. ಮನಸತ ಅಲŃ ಇಲŃ ಸಳದ ಸತĶ, ಇಷıಮತಥಯ ದಶಥನ
ಮಡತ. ಸೇತಯ ಲವಣŀವಗŁಹ ಭವನಮೇಹಕವಗ ಕಲĻನಯ ಕಣĵಗ ಕಣಸತ. ದಃಖಮಯವಗ ತೇರತĶದ್ದ
ಭವಸಗರದಲŃ ಆ ಸೌಂದಯಥ ಮತಥಯಬĽಳೇ ಮನೇಹರವದ ಸಖ ದŅೇಪದಂತ ರಾರಾಜಸದಳ. ಸೇತಯ ಸಮೇಪದಲŃ
ಇರಬಹದಂಬ ಮಧುಯಥದಂದ ವದŀಜಥನಗಗ ಮೈಸರಗ ಹೇಗಲರದ ನೇವ ಪŁಯವಗ ತೇರತ.

ಆದರ ವಧ ಬೇರಂದ ವŀಹವನĺ ರಚಸತĶತĶ.

 ಕನರನಲŃ ದಯŀದ ಹರಕ
ಕನರನಲŃ ‘ದಯŀದ ಹರಕ’ ಎಂದರ, ಅದಂದ ಮಹಸಂಭŁಮದ ಘಟನ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಆಳ, ಒಕħಲ, ಸಮೇಪದ
ಬಂಧುಗಳ ಎಲ್ಲರೂ ಅದರಲŃ ಭಗಗಳಗವದ ವಡಕಯಗತĶ. ಕಲವ ಕರಗಳ ಅನೇಕ ಕಕħಟಗಳ ಆ ದನ ಭೂತ,
ರಣ, ಬೇಟರಣ, ಚೌಡ, ಪಂಜŁಳń ಮದಲದ ‘ದಯŀ ದŀವರ’ಗಳಗ ಬಲಯಗತĶದĸದರಂದ ಕಲವರ ಕಣĵಗ ಎಲ್ಲರ
ಹಟıಗ ಹಬĽವಗತĶತĶ. ನಂಟರೂ ನಂಟರ ಮನಯ ಮಕħಳ ಮನಯನĺಲ್ಲ ತಂಬ, ಮನಸತಗ ಹಷಥವಗವಂತ
ಕಲಕಲರವವಗತĶತĶ.

ಆದರ ಈ ವಷಥದ ‘ದಯŀದ ಹರಕ’ ಮನಯವರಗ ಅಷıೇನ ಸಂಭŁಮಕರಯಗರಲಲ್ಲ. ಏಕಂದರ ಎಲ್ಲರ

ಮನೇಗಗನದಲŃಯೂ ಕಮಥಗಲ ಕವದಕಂಡತĶ. ಉಳದವರಗ ಎಂದನಂತಯ ಆಹŃದಕರವಗತĶ.

ಕಲವ ಬಂಧುಗಳ ಒಕħಲಗಳ ಹಂದನ ದನ ಸಯಂಕಲವ ಮನಗ ಬಂದಬಟıದ್ದರ. ಮರದನ ಬಳಗĩ ಹರಗನ ಆಳಗಳಲ್ಲ
ಹಜರಾದರ. ಬೇಲರ ಬೈರ, ಸದĹ, ಹಳಪೈಕದ ತಮĿ, ಕಳಕನರ ಅಣĵಯŀಗೌಡರ, ಅವರ ಮಗಳ, ಬಡಗಳń
ಡಳńಹಟıಯ ಸೇಮ, ಗಂಗ ಮದಲದ ರಂಗಪĻಸಟıರ ಕಡಯ ಕನĺಡ ಜಲŃಯ ಆಳಗಳ! ಸŅಲĻ ಹತĶಗವದರಳಗ
ಇತರ ಹಳńಗಳಗ ತನĺ ಕತಥವŀದಮೇಲ ಹೇಗದ್ದ ಮಕಥನ ಸವರಯೂ ದಯಮಡಸತ. (ದಯŀದ ಹರಕಗಂತಲ ತಂಡ
ಕಡಬೇ ಅವನ ಆಗಮನಕħ ಬಹಶಃ ಪŁಬಲತರವದ ಕರಣವಗದĸರಬಹದ!) ಊರ ಬಟı ಸೇತಮನಗ ಹೇಗದ್ದ
ಓಬಯŀನ ಬಂದನ. ಭೂತದ ಹರಕ ಎಂದರ ಅವನಗ ಹಚĬ ಭಕĶ. ಅದರಲŃಯೂ ಭೂತ ತನಗ ಆಗಗ ದಥಶನ
ಕಡತĶದಂದ ಅವನ ಎಲŃಲŃಯೂ ಸರಬಟıದ್ದನ. ಅಂತಹ ಭೂತಭಕĶ ಹರಕಗ ಬರದದ್ದರ ಆಗತĶದಯ?

ಮೇಲಜತಯ ಕಲವರ ಪಕಕಯಥಕħ ನಂತರ. ಕಡಬಗ ಹಟı ಕಟıವದ, ಮಂಸಕħ ಕರ ಕಡಯವದ, ತಂಗನಕಯ
ತರಯವದ, ಮಸಲ ಸಮನ ಸಜĮಗಳಸವದ, ದಡij ದಡij ಕಡಯಗಳನĺ ಸದĹಮಡವದ, ಬಳಯಲ
ಬಡಸವದ ಇತŀದ ಕಯಥಗಳ ವತರಣಯಂದ ಸಗಲರಂಭವದವ. ಮತĶ ಕಲವರ ಕರಯ ಬಳ ಕತĶಗಳನĺ
ಮಸಯವದ, ಬಳಯ ಹಡಗಳನĺ ಹಸವದ, ಕರಕೇಳಗಳನĺ ‘ಹಸಗ’ ಮಡಲ ಬಂಕಗಗ ಕಟıಗ ತಂದಡijವದ,
ಎಲಬ ಕತĶರಸಲ ‘ಕಚĬಗಲı’ ಗಳನĺ ತಯರಸವದ ಇತŀದ ಕಲಸಗಳಲŃ ನಯಕĶರಾದರ. ಇನĺ ಕಲವರ ಆಯ
ದವŅ ಭೂತಗಳಗ ಕಡಬೇಕಗದ್ದ ಬಲಯ ಕಯಥಕħ ನಯೇಜತರಾದರ. ಒಟıನಲŃ ಕಲಸ ಮರಕಸನದದರ ಗಲಟ
ಒಂದ ರೂಪಯನದಗತĶ! ವಸವನ ನೇತೃತŅದಲŃ ಅಂದ ಮನಯಲŃ ನರದ ಬಲಕ ಬಲಕಯರಲŃ ಕೇಕಹಕ
ಕಣದಡವದೇ ಪರಮ ಕತಥವŀವಂದ ತಳದ ಕರಯಂದ ಅಡಗಮನಗ ಅಡಗಮನಯಂದ ಜಗಲಗ ಅಲŃಂದ ಹರ
ಅಂಗಳಕħ ಹಸ ಹಕħಡತĶದ್ದರ. ರಾಮಯŀ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಆಜİವಹಕನಗ, ತನಗ ದಯŀದ ಹರಕಯಲŃ ಒಂದನತ
ಇಷıವಲ್ಲದದ್ದರೂ, ಹಂಸಮಯ ಭೂತರಾಧನಗ ತತŅತಃ ವರೇಧಯಗದ್ದರೂ, ತಂದಯ ಹದರಕಯಂದ ಅವರ ಹೇಳದ
ಕಲಸಗಳನĺ ಯಂತŁದಂತ ಮಡತĶದ್ದನ.ಎರಡ ಕವಗಳಗ ಹತĶ ತರಕಕಂಡದ್ದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಜನರ ಗಲಬಲಯನĺಲ್ಲ
ಮೇರವಂತ ತರಸŅರದಂದ ಹಕಂ ಚಲಯಸತĶದ್ದರ. ಮನಯ ನಯಗಳಂತ ಎಲŃ ಹೇದರೂ ಥ! ಛೇ! ಹಛೇ!
ಎನĺಸಕಂಡ ನಲ್ಲಲ ತವಲ್ಲವಂಬಂತ ತರಗದĸವ. ಪಟıಣĵನ ಗೌಡರ ಅಪĻಣಯಂತ ಮಂದ ಕಳ ಪಂಚಯನĺೇ
ಮಡಯಟıಕಂಡ ಪಜಸಮಗŁಗಳನĺಲ್ಲ ಸಜĮಗಳಸ ಅಗŁಹರದ ವಂಕಪĻಯŀ ಜೇಯಸರ ಆಗಮನವನĺೇ ಇದರ
ನೇಡತĶದ್ದನ. ಶದŁರಂದ ರಕĶಬಲಯಗವ ಮನĺ ಬŁಹĿಣರಂದ ಭೂತಗಳಗಲ್ಲ ಪಜ ಮಡಸ ‘ಜೈನಡ’ ಹಕಸವದ
ವಡಕ. (‘ಜೈನಡ’ ಎಂದರ ಜೈನರ ಎಡ ಎಂದಥಥ. ಎಂದರ ನರಾಮಷ ನೈವೇದŀ!)

ಹೇಗ ಎಲ್ಲರೂ ಕೇಲಹಲದಲŃ ಭಗಗಳಗದĸಗ ಉಪĻರಗಯಲŃ ಹವಯŀನಬĽನ ಕಳತ ಭಗದĩೇತಯನĺ ಓದತĶದ್ದನ.

ಆದರ ಮನಸತ ಸಂಪಣಥವಗ ಭಗವದĩೇತಯಲŃತĶಂದ ಹೇಳಲಗವದಲ್ಲ . ಏಕಂದರ ಆಗಗ ಕತĶತĶ ಎದರಗದ್ದ ಕಡ ಬಟı
ಬನಗಳ ಕಡಗ ನೇಡತĶದ್ದನ. ಅವಗಳನĺ ನೇಡತĶರಲಲ್ಲವಂದ ತೇರತĶದ. ಅವನ ಕಣ ಮಟıಯ ಮಲ ಕವ ಕತ
ಹಕħಯ ಕಣĵನಂತ ಅಂತಮಥಖವಗತĶ. ಚತŁಗಳ ಭವಗಳ ಆಲೇಚನಗಳ ಆಶ ಆಶಂಕಗಳ ಅವನ ಮನಸ
ಸರೇವರದಲŃ ತರಂಗತವಗ, ಒಂದರ ಮೇಲಂದದರಳ ಹೇಗತĶದĸವ.

ಆಯಥಧಮಥದ ಉತĶಮ ಆದಶಥವೇನ? ಹಂದಗಳಂದ ಹೇಳಕಳńವ ಈ ಮಂದ ಮಡತĶರವ

ಕಯಥಕಲಪಗಳೇನ? ಉಪನಷತĶ ಭಗವದĩೇತಗಳ ಮಹೇನĺತ ದವŀದಶಥನವಲŃ? ಈ ಮಂದ ಕೈ ಕಂಡರವ
ಪಶಚರಾಧನಯಲŃ? ಇದನĺಲ್ಲ ತದĸವ ಬಗ ಹೇಗ? ಒಂದ ರೇತಯಂದ ನೇಡದರ ಪದŁಗಳ ಖಂಡನ ಎಷı ಸತŀವಗದ! ‌
ಹವಯŀ ಕೈಯಲŃದ್ದ ಗೇತಶಸěದ ಕಡಗ ನೇಡದನ. ಈ ಶŃೇಕವ ಕಣĵಗ ಬತĶ:

ಯಂತ ದೇವವಥತ ದೇವನ್ ಪತೃನ್ ಯಂತ ಪತೃವŁತಃ||

ಭೂತನ ಯಂತ ಭೂತೇಜŀ ಯಂತ ಮದŀಜನೇಪ ಮಮ್||

ದೇವತಗಳನ ಪಜಸವವರಗ ದೇವಲೇಕ ಲಭಸತĶದ. ಪತೃಪಜಕರ ಪತೃಲೇಕವನĺೈದತĶರ. ಭೂತ ಪŁೇತ ಪಜಕರ ಆ

ಭೂತ ಪŁೇತಗಳ ಲೇಕವನĺೇ ಸೇರತĶರ. ನನĺ ಪಜಕರ ನನĺಲŃಗ ಬರತĶರ.

ಹಗಯ ಮತĶಂದ ಶŃೇಕವ ನನಪಗ ಬಂದ ಹದನೇಳನಯ ಆಧŀಯವನĺ ತಗದ ಓದದನ:

ಯಜಂತೇ ಸತŅಕ ದೇವನ್ ಯĔರಕ್ಷಿಂಸ ರಾಜಸಃ||

ಪŁೇತನ್ ಭೂತಗಣಂಶĬನŀೇ ಯಜಂತೇ ತಮಸ ಜನಃ||

ಸತŅಕರ ದೇವತಗಳನ ಪಜಸತĶರ. ರಾಜಸರ ಯĔ ರಾĔಸರನĺ ಪಜಸತĶರ. ತಮಸಜನರ ಪŁೇತಭೂತಗಣಗಳನĺ

ಪಜಸತĶರ.

“ಹೇ ಭಗವನ್, ಈ ಜನರ ಮನಸತನĺ ನನĺ ಕಡಗ ತರಗಸಲ ನನಗ ಶಕĶಯನĺ ಕೃಪಮಡ” ಎಂದ ಹವಯŀ ಮನದಲŃಯ
ಪŁಥಥಸದನ. ಯವದೇ ಒಂದ ಭವೇತħಷಥದಂದ ಅವನ ಕಣĵಗಳಲŃ ಹನ ತಂಬತ. ಹನĺರಡನಯ ಅಧŀಯವನĺ
ತಗದ ಭವಪಣಥವಗ ಭಕĶಯೇಗದ ಶŃೇಕಗಳನĺ ಓದತಡಗದನ: ಐದನಯ ಶŃೇಕವನĺ ಮಗಸ ಆರನಯದಕħ
ಬಂದನ:

ಯೇ ತ ಸವಥಣ ಕಮಥಣ ಮಯ ಸಂನŀಸŀ ಮತĻರಾಃ |

ಅನನŀೇನೈವ ಯೇಗೇನ ಮಂ ಧŀಯನĶ ಉಪಸತೇ||

ತೇಷಮಹಂ ಸಮದĹತಥ ಮೃತŀ ಸಂಸರ ಸಗರಾತ್ |

ಭವಮ ನ ಚರಾತĻಥಥ ಮಯŀವೇಶತ ಚೇತಸಮ್||

ಮಯŀೇವ ಮನ ಆಧತತ್ವಿ ಮಯ ಬದĹಂ ನವೇಶಯĚ |

ನವಸಷŀಸ ಮಯŀೇವ ಅತ ಊಧŅಥಂ ನ ಸಂಶಯಃ||

ಎಲ್ಲ ಕಮಥಗಳನĺ ನನĺಲŃ ನವೇದಸ, ನನĺಲŃಯೇ ತತĻರನಗ, ಅನನŀಯೇಗದಂದ ನನĺನĺ ಉಪಸಸವರನĺ ಮೃತŀಸಂಸರ
ಸಗರದಂದ ಉದĹರ ಮಡತĶೇನ. ನನĺಲŃಯೇ ಮನಸತರಲ, ನನĺಲŃಯೇ ಬದĹಯರಲ, ನಸತಂದೇಹವಗ ನೇನ ನನĺನĺ
ಪಡಯತĶೇಯ.

ಹವಯŀ ಭವವಶನದನ. ಮೈ ಪಲಕತವಯತ. ಗೇತ ಪಸĶಕ ನಲಕħರಳತ. ಫಕħನ ಎಚĬತĶವನಂತ ಮತĶ ಗŁಂಥವನĺತĶ,
ತರದ ನಮಸħರಸತĶರಲ, ಕಂಬನಯಂದ ಕಗದದ ಮೇಲ ತಟಕħಂದ ಬದĸತ. ಆ ಹನಯನĺ ಕೈಯಂದದರಸತĶರಲ
ತಯĸ ಶŃೇಕವ ತಯಥವಣಯಂತ ಕಣಸತ!

ಪತŁಂ ಪಷĻಂ ಫಲಂ ತೇಯಂ ಯೇ ಮೇ ಭಕĚ ಪŁಯಚĭತ||

ತದಹಂ ಭಕĚ ಪಹೃತಮಶĺಮ ಪŁಯತತĿನಃ||

ಒಂದ ಎಲಯನĺಗಲ ಒಂದ ಹವನĺಗಲ ಒಂದ ಹಣĵನĺಗಲ ನನಗ ಯವನದರೂ ಭಕĶಯಂದ ನವೇದಸದರ ಅದನĺ
ಆನಂದದಂದ ಸŅೇಕರಸತĶೇನ.

“ಭಗವನ್, ಕಂಬನಯ ನೈವೇದŀ ಎಲ್ಲಕħಂತಲ ಶŁೇಷIJವದದಲ್ಲವ?” ಎಂದಕಂಡ ಹವಯŀ ಚೈತŁ ಸಯಥನ ಕಂತಯಲ
ಅನಂತ ವಸĶರವಗ ಹಬĽದ್ದ ವನಪŁಂತವನĺ ನೇಡದನ.

ಕಳಗ ಹರ ಅಂಗಳದಲŃ ಭೂತಬಲಗಗ ತಂದ ಕಟıದ್ದ ಮೇಕಗಳಲŃ ಒಂದ ಅರಚಕಂಡತ. ಧŀನಭಂಗವಗ ಹವಯŀ
ಕಟಕಯ ಬಳಗ ಹೇಗ ನಂತನ.

ಹರಗಡ, ಹಣಸಯ ಮರದ ಬೇರಗ, ಬಲಗಗ ತಂದದ್ದ ಮರ ನಲħ ಮೇಕಗಳನĺ ಕಟıದ್ದರ. ಆವಗಳಲŃ ಅಚĬ ಕಪĻ
ಬಣĵದ ಹೇತನಂದ, ತನಗ ಅನತದರದಲŃ ಎಟಕಯೂ ಎಟಕದಂತದ್ದ ಪದಯ ಸಪĻಗಗ, ಕರಳ ಹಗĩವನĺ ಜಗĩ
ತಡದ, ಕತĶಗಯನĺ ನೇಡ, ನಲಗಯನĺ ಚಚ ಚಚ ಸಹಸ ಮಡತĶತĶ. ನಲಗ ಒಂದ ಎಲಯ ತದಯನĺ
ಮಟıತದĸತ ಹರತ ಎಲ ಬಯಗ ಸಕħತĶರಲಲ್ಲ. ಇನĺಂದ ಗಂಟಯಳಗಗ ಹತವಗಲರವ ಆ ಪŁಣ ಆಹರ
ಸಂಪದನಗಗ ಎಷı ಪŁಯತĺಪಡತĶದ ಎಂದಕಂಡ ಹವಯŀನಗ ಸಂಕಟವಯತ. ವಸ, ಪಟı ಮತĶ ಕಲವ ಹಡಗರ
ಆ ಯĤಪಶಗಳಗ ಸŅಲĻ ದರದಲŃ, ಅಧಥಚಂದŁ ವŀಹವಗ ನಂತ ಏನೇನ ಚಲಪಲಗಟĶತĶದ್ದರ. ನಂಗ, ಓಬಯŀ,
ಹಳಪೈಕದ ತಮĿ ಮತĶ ಇತರ ಕಲವ ಜನರ ಕರಗಳನĺೇ ನೇಡತĶ ಮತಡಕಳńತĶದ್ದರ. ಅವರಾಡಕಳńತĶದ್ದ ಮತನ
ಪರಣಮವಗ ಮಕಥ ಕರಯ ಹೇತನ ಬಳಗ ಹೇಗ, ತನĺ ಬಲಗೈಯನĺ ಕರಳಗ ಎಡಗೈಯನ ಪೃಷIJಭಗಕħ ಕಟı,
ಪŁಣಯನĺ ಎತĶ ತಕವನĺ ನೇಡ “ಪವಥ ಇಲ್ಲ” ಎಂಬಂತ ಅಭನಯಸ ನಂತವರಗ ಏನನĺೇ ಹೇಳದನ. ಒಡನಯ ‘ಹ
ಹ ಹ !’ ‘ಹ ಹ ಹೇ !’ ಎಂಬ ಅನೇಕ ಕಂಠಗಳ ನಗಯ ನದ ಕೇಳಸತ. ಮೇಕಗಳಲ್ಲ ಕಂಗಲಗ ಬದರಗಣĵದವ.

ಅಷıರಲŃ ಮತĶಂದ ಪರಚತ ಕಂಠಧŅನ ಕೇಳಸದಂತಗಲ ಹವಯŀ ಆ ಕಡಗ ದೃಷı ತರಗಸದನ. ಅಗŁಹರದ
ಜೇಯಸರ ವಂಕಪĻಯŀನವರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಡನ ಮತಡತĶ ನಂತದĸರ! ಪಕħದಲŃ ಮತĶಳń ಚನĺಯŀ
ರಾಮಯŀನಡನ ಮತಡತĶದĸನ: ಹವಯŀನ ಹೃದಯದಲŃ ಇದ್ದಕħದ್ದಹಗ ಭವಸಂಚರವಯತ. ಆ ದನದ ದಯŀದ
ಹರಕ ಅವನಗ ಸಂಪಣಥವಗ ಅನಷıವಗದ್ದರೂ ಒಂದ ವಚರದಲŃ ಮತŁ ಉತತಹವತĶ. ಚನĺಯŀನನĺ ಕಂಡಡನ
ಅದ ದŅಗಣತವಯತ, ಅಣĵನಡನ ತಂಗಯೂ ಬಂದರಬೇಕಂದ. ಪŁತ ವಷಥವ ಕನರನ ದಯŀದ ಹರಕಗ ಶŀಮಯŀ
ಗೌಡರಾಗಲ ಚನĺಯŀನಗಲ ಗೌರಮĿ, ಸೇತ, ಲಕ್ಷĿಯರನĺ ಕರದಕಂಡ ಬರವದ ವಡಕಯಗತĶ. ಹಗ ಬಂದಗಲಲ್ಲ
ಸěೇ ಬಂದಗಳ ಒಂದರಡ ವರಗಳ ನಂಟರ ಮನಯಲŃಯ ನಲŃತĶದ್ದರ. ಅದನĺ ನನದ ಹವಯŀ ಹಷಥಚತĶನದನ.

ಆದರ ಅವರನĺ ಕರತಂದ ಗಡಯಲŃ? ತನ ಗೇತಯನĺ ಓದತĶ ಕತದĸಗ ಗಡ ಬಂದರಬೇಕ; ಅದನĺ ಗಡಕಟıಗಯಲŃ
ನಲŃಸರಬೇಕ ಎಂದ ಆಲೇಚಸದ ಹವಯŀ ನಂತಲŃ ನಲ್ಲಲŃರದ ಉಪĻರಗಯನĺಳದ ಚನĺಯŀರಾಮಯŀರ
ಮತಡತĶದ್ದಲŃಗ ಹೇದನ.

ಜೇಯಸರ ಭೂತಗಳಗ ‘ಜೈನಡ’ ಹಕಲ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಡನ ಮತಡತĶ ಹೇದರ. ಪಟıಣĵ ಸಕಲ ಸಮಗŁಗಳನĺ
ಸದĹಮಡಕಂಡ ಅವರ ಹಂದ ನಡದನ. ಉಳದ ಮವರ ಮರಳ ಉಪĻರಗಯೇರದರ.

ಸŅಲĻ ಹತĶ ಮತಡದ ಹವಯŀ “ನಮĿ ಗಡಯಲŃ? ಬಂದದĸ ಕಣಲಲ್ಲ?” ಎಂದನ.

ರಾಮಯŀ “ಅವನಬĽನ ಬಂದದĸನ, ಗಡಯೇಕ?” ಎಂದನ.

ಹವಯŀ “ಅದೇನ ಅತĶಮĿ ಬರಲಲ್ಲವೇನ?” ಎಂದ ಕೇಳ ನಸನಚದನ.

ಚನĺಯŀ “ನಮĿ ಸೇತಗ ಮೈ ಹಷರಲ್ಲ. ಅದಕħೇ ಅವರ ಯರೂ ಬರಲಲ್ಲ” ಎಂದ ಹೇಳತĶ ಜೇಬನಂದ ಸಗರೇಟ ಪಟıಣ
ತಗದನ.
ಹವಯŀ ಸŅಲĻ ಹತಶವಣಯಂದ “ಏನಗದ ಸೇತಗ?” ಎಂದ, ಚನĺಯŀ ಬಯಲŃದ್ದ ಸಗರೇಟಗ ಬಂಕ ಹತĶಸವದನĺ
ನೇಡತĶ ಪŁತŀತĶರಕħಗ ಕದನ.
ಚನĺಯŀಹಗ ಬಡತĶ ಪŁರಂಭಸದನ:
“ಏನಪĻ? ನನಗ ಬೇರ ಗತĶಗವದಲ್ಲ. ನೇವಲ್ಲ ಹರಟಬಂದ ಮರನ ದನದಂದಲ ಯಕ ಏನ ಮಂಕಗದĸಳ.
ಅವತĶ ರಾತŁಯೇನೇ ಕನಸನಲŃ ‘ಹಲ! ಹಲ!’ ಅಂತ ಕಗಕಂಡಳಂತ. ಮರದನ ಜŅರ ಬಂದ ಸŅಲĻ ಚತĶವಕರವದಂತದ.
ಅವಳ ಜತಕ ನೇಡದ ವಂಕಪĻಯŀನವರ ಯವದೇ ಗŁಹದ ಕಟ ಅಂತ ಹೇಳ, ಏನೇನ ಮಂತŁತಂತŁ ಮಡದರಂತ.
ಇವತĶ ನನಲŃಗ ಹರಟಗ ತನ ಬತಥನ ಅಂತ ಹಟಹೇಡದ ಕತದ್ದಳ! ಅವŅ ಹದರಸ ಬŀಡ’ ಅಂತ.”
“ಗಡ ಮೇಲ ಕರಕಂಡ ಬರಬಹದಗತĶ” ಎಂದನ ರಾಮಯŀ. ಹವಯŀ ಮತಡಲಲ್ಲ. ವಂಕಪĻಯŀನವರ ಸೇತಯ
ಜತಕ ನೇಡದರ ಎಂದಗಲ ‌ ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ತಮĿ ಮಗ ಕೃಷĵಪĻನ ಜತಕವನĺ ಮತĶಳńಗ ತಗದಕಂಡ
ಹೇಗದĸದ ನನಪಗ ಬಂದ, ಅವನ ಎದಯಲ ನರಾಕರ ಭಯವಂದ ಮಡತ.
“ಇದರ ಮಧŀ ಒಂದ ಮದವ ಬೇರ ನಶĬಯವಗರೇ ಹಂಗ ಕಣĶದ!” ಎಂದನ ಚನĺಯŀ.
ಹವಯŀ ಅವŀಕĶೇದŅೇಗದಂದ “ಯರಗ?” ಎಂದನ.
ಚನĺಯŀ ಒಂದನತ ಅತೃಪĶಯಂದಲ ಎಂಬಂತ ಹೇಳದನ: “ನಮĿ ಮತ ಯರ ಕೇಳĶರ? ಅವರ ಹಡದದĸೇ ಹಟ, ಆವರ
ಹೇಗದĸೇ ಸರ ದರ; ನನಗ ಅಪĻಯŀನಗ ಅದೇ ವಚರದಲ ಎರಡರಡ ಮತ ಆಗಹೇಯĶ. ಅವಳಗೇಕಪĻ ಇಷı
ಬೇಗ ಮದವ? ಇನĺಂದ ಎರಡ ವಷಥ ಹೇಗದŁೇನಗĶತĶ? ಆ ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻ ಮವನಂತ ಓದೇದ ಶಸě,
ಹಕೇದ ಗಣ ಒಳಗಳಗೇ ಕತĶರಸĶನ! ಕೃಷĵಪĻನಗ ಸೇತೇನ ಕಡಬೇಕ ಅಂತ ಕೇಳದನಂತ. ಇವರ ‘ಜತಕ ಸರಬಂದರ
ಆಗಲ’ ಅಂದಬಟıರಂತ. ಆ ಊರಹಳ ವಂಕಪĻಯŀ ಜತಕ ನೇಡ ಲಗĺ ನಶĬಯಮಡ ಕಟıದĸನಂತ..”
“ಅವನ ಕೈಲ ಜತಕ ನೇಡಸ ಮದವಯದವರ ಯರ ತನ ಸಖ ವಗದĸರ?” ಎಂದ ರಾಮಯŀನಗ ತನĺ ಉದŅೇಗವನĺ
ಮಚĬಡಲಗಲಲ್ಲ.
ಚನĺಯŀ “ಅವನಬĽ ಬೃಹಸĻತ ಆಗಬಟıದĸನ, ಅಪĻಯŀ, ಕನರ ಮವ, ಸಂಗಪĻ ಮವ ಇವರಗಲ್ಲ!” ಎಂದ ಸಗರೇಟನ
ತದಯ ಬದಯನĺ ಚಟಕ ಹಡದ ಉದರಸದನ.
“ಲಗĺ ನಶĬಯವಗಹೇಯĶೇನ?” ಎಂದ ಹವಯŀನ ಕರಳನಲŃ ದಃಖ ಧŅನಯತĶ.
ಚನĺಯŀ “ಹೌದಂತ! ಈ ಹಣĵಮ ಕಳದಮೇಲಂತ! ‘ಲಗĺ ಪತŁಕ ಮಡಸಬೇಕ, ತೇಥಥಹಳńಗ ಹೇಗಬೇಕ’ ಅಂತದ್ದರ. ಇಷı
ಬೇಗ ಏನ ಅವಸರವಗತĶೇ ಏನೇ? ಎರಡ ವಷಥ ತಡದದ್ದರ ಬೇರ ಗಂಡ ಸಕĶರಲಲ್ಲವ?” ಎಂದ ಹವಯŀನ ಕಡಗ
ಅಥಥಗಭಥತವಗ ನೇಡದನ. ಅವನ ಕಣĵ ಒದĸಯದಂತತĶ.
ಇತĶ ಜೇಯಸರ ಭೂತಕħ ಹಣĵ ಕಯ ಹಕ, ತಮಗ ಮಮಲಗ ಬರಬೇಕದ ದನ ದಕ್ಷಿಣಗಳನĺಲ್ಲ ಮಡಪಂಚಯಲŃ
ಗಂಟಹಕಕಂಡ ಅಗŁಹರಕħ ಹಂತರಗದರ. ಅವರಂದ ಮತĶಳńಗ ಸೇತಮನಗ ಆಗಲರವ ಹಸ ಸಂಬಂಧದ
ಸದĸಯನĺ ಕೇಳದ ಚಂದŁಯŀ ಗೌಡರ ಮನದಲŃ ಕದದರ. ಸೇತಯನĺ ತಮĿ ಮಗ ರಾಮಯŀನಗ ತಂದಕಳńಬೇಕಂಬದ
ಅವರ ಆಸಯಗತĶ. ಅವರೂ ಇನĺೇನ ಹಣĵ ಕೇಳವದರಲŃದ್ದರ. ಹರಯವನದ ಹವಯŀ ಮನಯಲŃದĸಗಲ
ಕರಯವನದ ರಾಮಯŀನಗ ಮದವಮಡದರ ಜನರ ನಂದಗ ಗರಯಗ ಬೇಕಗತĶದ ಎಂದ ಭವಸ, ಹವಯŀನಗ
ಆಸĶಯಲŃ ಪಲಕಟı ಬೇರ ಹಕದಡನಯ ಮಗನ ಮದವಯನĺ ನರವೇರಸಬೇಕಂದ ಅವರ ಮನಸತಗದĸತ.
ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ದಸಯಂದ ತಮĿ ಆಶಗ ಭಂಗಬಂದತಲŃ ಎಂದ ಅವರ ಮೇಲ ಮತĶಷı ಮನದಕಂಡರ. ತಮĿ
ಕೈಯಲŃಗವ ತಳತಂತŁಗಳನĺಲ್ಲ ಹಡ ಈ ಸಂಬಂಧವನĺ ಮರಯಬೇಕಂದ ಮನಸತ ಮಡದ್ದರ. ಆದರ ಅದ ಹೇಗ ಸಧŀ?..
ಶŀಮಗೌಡರೂ ತನĺನĺ ಒಂದ ಮತ ಕೇಳದ, ಹಣĵ ಕಡಲ ಒಪĻದರಲŃ ಎಂದ, ಅವರ ಮೇಲಯೂ ಸಟıದರ.
ಸಂಗಪĻಗೌಡರೂ ಕಳńನಟ ಕಡಸ ಮನಗ ಸಗಸದದ ನನಪಗ ಬಂದ ‘ಇರಲ’, ನನ ಒಂದ ಮದವ ಮಡಸĶೇನ ಅವನಗ’
ಎಂದಕಂಡರ.
 ಹೇತದ ದಸಯಂದ
ಜೇಯಸರ ಪಜಯದ ಮೇಲ ರಕĶಬಲಗ ಪŁರಂಭವಯತ. ಗೌಡರ ಅಪĻಣಯಂತ ಜನರ ಆಯ ದಡij ಸಣĵ
ದಯŀಗಳಗ ಬಲ ಕಡಬೇಕಗರವ ಯĤಪಶಗಳನĺ ಕಂಡಯĸರ. ಮೇಕಗಳ ಅರಚವಕಯೂ ಕಲ ಕಟıದ ಕೇಳಗಳ
ನನ ತರನದ ಕಗವಕಯೂ ವಯಮಂಡಲವನĺಲ್ಲ ತಂಬತĶ. ಹರಕ ಹತĶಕಂಡದ್ದವರಲ್ಲರೂ ತಮĿ ತಮĿ
ಬಲಪŁಣಗಳನĺ ಎಳದಕಂಡೇ ಹತĶಕಂಡೇ ಆಯ ದಯŀದ ‘ಬನ’ಗಳಗ ಹೇದರ. ಆ ಹರಕಗಲಯ ದೃಶŀಗಳನĺ
ನೇಡಲಂದ ಮಕħಳ ದಡijವರೂ ಸಣĵ ಸಣĵ ಗಂಪಗಳಗ ನಡದರ. ಅದರಲŃಯೂ ಚೌಡ ಎಂಬ ದಯŀದ ‘ಬನ’ಕħ
ಹೇಗತĶದ್ದವರೇ ಹಚĬ. ಏಕಂದರ ಚೌಡಗ ಬಲ ಕಡಬೇಕಗದ್ದ ಮೇಕಯನĺ ಕತĶಯಂದ ಕತĶರಸ ಕಲŃತĶರಲಲ್ಲ! ಪŁಣಯ
ಕಲಗಳನĺ ಭದŁವಗ ಕಟı, ಅದನĺ ಹಟıಮೇಲಗ ಅದಮ ಹಡದಕಂಡಮೇಲ, ಒಬĽನ ಒನಕಯಂದ ಪŁಣಯ
ವĔಸķಳಕħ ಬೇಸ ಬೇಸ ಹಡದ ಹಡದ ಕಲŃತĶದ್ದನ. ಹಗ ಕಂದರೇನೇ ಆ ಚೌಡಗ ಸಂತೃಪĶಯಂತ!

ಭೂತದ ‘ಬನ’ದ ಕಡಗ ಅನೇಕರ ಪĔಪತವತĶ. ಏಕಂದರ ಭೂತದ ಬಲಗರನಗದ್ದ ಹಳಪೈಕದ ತಮĿ ಎಂತಹ ದಡij
ಹೇತನನĺದರೂ ಒಂದೇ ಕಚĬಗ ಒಳńಯ ರಸಕತಯಂದ ಕತĶರಸತದ್ದ ನೈಪಣŀವ ಶಕĶಯೂ ಅನೇಕ ಅಬಲರಗ
ಆಕಷಥಣೇಯವದ ಸಹಸವಗತĶ.

ಕಂಕಮ, ಕಂಪದಸವಳದ ಹ ಮದಲದವಗಳ ರದŁವನಯೇಗದಡನ ಬಲಗ ಪŁರಂಭವಯತ. ಕರಯ

ಹೇತನಂತ ತನĺ ಕರಳಗ ಹಕದ್ದ ದಸವಳದ ಹವಗಳನĺೇ, ಕತĶಗ ಬಗĩಸ, ಬಹ ಶŁಮದಂದ ತನĺತĶತĶ. ಆದರ
ಕೇಳಗಳ ಬಲಗ ಆರಂಭವದಡನ ಆ ದೃಢಕಯವಗದ್ದ ಹೇತ ಹಠಾತĶಗ ಗಂಭೇರವಯತ. ಬಹಶಃ ತನಗದಗಲರವ
ದಗಥತಯ ಅರವಯತೇ ಏನೇ ಅದಕħ!

ಬಳಯದ್ದವರ ‘ನೇಡದಯೇ ಭೂತದ ಮಹಮ! ಅದಕħ ಗತĶಗ ಹೇಯತ! ಎಷı ಭಕĶಯಂದ ನಂತಕಂಡದ?’ ಎಂದ
ವŀಖŀನ ಮಡದರ.

ತಮĿ ಕೇಳಗಳ ಮಂದಗಳನĺ ಒಂದಂದನĺಗ ಕಯĸ ಬೇರಮಡ, ಮರದ ಬಡದಲŃದ್ದ ಭೂತದ ಕಲŃಗ ರಕĶ
ಹಚĬತಡಗದನ. ತಲ ಹೇದ ಕೇಳಗಳ ರಕħಗಳನĺ ರಪĻರಪĻನ ಬಡದಕಂಡ ದಕħದಕħಗ ಹರ ಹರ ಬೇಳತಡಗದವ.
ಮರಗಳ ನಡವ ತರ ಬರತĶದ್ದ ಬಸಲನ ಬಳಕನಲŃ ಚಲŃದ್ದ ನತĶರ ರದŁರಣವಗತĶ. ರಂಡವಲ್ಲದ ಕೇಳಯಂದ,
ಅಸĻೃಶŀನಗದĸದರಂದ ದರ ನಂತದ್ದ ಬೈರನ ಬಳಗ, ಒದĸಡಕಂಡ ಬರತĶರಲ, ಅವನ ಸಂಟಕħ ಸತĶದ್ದ ಕಳಕಪಂಚಗ
ಅದರ ರಕĶ ಹರತ. “ಹಳ ಮಂಡೇದ! ತಲಹೇದರೂ ಸಕħ ಬಡದ!” ಎಂದವನೇ ಒಂದ ದಣĵಯಂದ ಬಡದ ಅದರ
ಹರಾಟವನĺ ನಲŃಸದನ. ಅವನ ಹಡಯತĶದĸಗ ‘ಹ ಹ ಹ ಹ ! ಹ ಹ ಹ ಹ! ಹ ಹ ಹ ಹ!’ ಎಂದ ಎಲ್ಲರೂ
ನಗತĶದ್ದರ. ಕರಯ ಹೇತ ಬಚĬಬದĸತ. “ಕನಕರದ ಮನವರೇ, ಕರಣಸ, ಕಪಡ!” ಎಂಬಂತ ಕರಚಕಂಡ, ಕರಳ
ಹಗĩವನĺ ತಯĸ ತಪĻಸಕಳńಲಳಸತ. ಅದನĺ ಹಡದದ್ದ ನಂಗ ರೇಗಬದĸ “ಈ ಪಣŀ ನನಗನĺಲŃ ಸಕħೇತ? ಸಮĿನ
ನಂತಕೇ!” ಎಂದ ಒಂದ ಗದĸ ಗದĸದನ.

ಕೇಳಗಳಲ್ಲ ಮಗದ ಮೇಲ ತಮĿ “ಹİ! ಕರೇ! ಬಲೇಥ!” ಎಂದ ಕಗದನ. ತನಗ ಆರೇಗŀ ಭಗŀವಲ್ಲದದ್ದರೂ ತನ
ಹಡದದ್ದ ಹೇತದ ಆರೇಗŀಕħಗ ಹಮĿಪಡತĶದ್ದ ನಂಗ ಉತತಹದಂದ ಮಂದವರದನ. ಹೇತ ಕದಲಲಲ್ಲದ
ಹೇಯತ. ವಸĶವವಗಯೂ ಶಕĶಯಲŃಗಲ ತಕದಲŃಗಲ ನಂಗನಗೇನ ಅದ ಕಡಮಯಗರಲಲ್ಲ ! ನಂಗ ಜಗĩಸ
ಎಳದನ. ಹೇತವ ಎಳಯತ. ನಂಗ ಒಂದ ಹಜĮ ಅದರ ಕಡಗೇ ಸರಯಬೇಕಯತ! ‘ಹ ಹ ಹ ಹ ! ಹ ಹ ಹ ಹ! ಹ ಹ
ಹ ಹ!’ ಎಂದ ನೇಡತĶದ್ದವರಲ್ಲ ಮತĶ ನಕħರ. ಅಷıರಲŃ ಮತĶಬĽನ ತನ ಹಡದದ್ದ ಮಕಯನĺ ತಮĿನದ್ದ ಬಲಪೇಠದ
ಬಳಗ ಕಂಡಯĸದರಂದ ನಂಗ ಸಮĿನದನ. ಆ ಮೇಕಯೂ ಗಡಗಡನ ನಡಗತĶತĶ. ಆರಚಕಳńತĶತĶ!ಅದನĺ
ಹಡದದ್ದವನ ಒಂದ ಸಪĻನ ತಂಡಯನĺ ಅದರ ಮಖದ ಬಳಗ ಚಚದನ. ಪಪ! ಆ ಪŁಣ ಹಂದ ಎಷıೇ ಸರ ತನĺನĺ
ಸಕಸಲಹದವರಂದ ಹಗಯೇ ಸಪĻನĺ ತಂದತĶ! ಆದ್ದರಂದ ಇಂದ ಆ ಸಪĻನĺ ಸಕವವನ ಕರಣ, ಮತೃಭವದ ಚಹĺ
ಎಂದ ಭವಸಯೇ ಅಥವ ಅದನĺ ತಂದರ ತನĺನĺ Ĕಮಸ ಬಟıಬಡತĶರಂದೇ ಅದಕħ ಬಯ ಹಕತ. ಒಡನಯ ತಮĿನ
ಕತĶ ಕತĶನಮೇಲ ಬದĸ, ಚಕħನ ಮಂಡ ನಲಕħರಳತ. ದೇಹವ ಬದĸ ಒದĸಡಕಂಡತ. ರಕĶ ಬಗĩಯಂತ ಚಮĿ ತಮĿನ
ದೇಹಭಗಗಳ ಕಂಪದವ. “ಬೇಗ ತಗಂಡ ಬರೇ!” ಎಂದ ಕಗಲ ಒಬĽನ ಬೇಗಣಯನĺ ತಂದ, ನತĶರ ನಲಕħ
ಬದĸ ಹಳಗದಂತ ಹಡದನ.

ಇದನĺಲ್ಲ ಪŁತŀĔವಗ ನೇಡತĶದ್ದ ನಂಗನ ಕೈಲದ್ದ ಕರಯ ಹೇತ ಅರಚಲ ಆರದ ಥರಥರನ ಕಂಪಸತಡಗತ.
“ಅಲĺೇಡŁೇ! ಹŀಂಗ ನಡಗĶದ ಅದ?” ಎಂದಬĽನ ಪŁಶಂಸಸದನ. “ಅದಕħ ಭಯವಲ್ಲವೇ?” ಎಂದನ ಮತĶಬĽ.

“ನಂಗಯŀ, ಎಳಕಂಡ ಬನŁೇ!” ಎಂದ ಒಕħಲಗನಗ ಹಳಪೈಕದ ತಮĿ ಕಗ ಹೇಳದನ.

ನಂಗ ಎಳದನ ನಡಗತĶ ನಂತದ್ದ ಹೇತ ಜೇವರĔಣ ಮಡಕಳńಲ ಕಟıಕಡಗದಗವ ಧೈಯಥ ಸಹಸ ಶಕĶಗಳಂದ
ಹಗĩವನĺ ಬಲವಗ ಝಗĩ ಸಳಯಲ, ನಂಗ ಮಗĩರಸ ಬದ್ದನ.

“ಹಡರŁೇ! ಹಡರŁೇ! ಹಡರŁೇ!” ಎಂದ ಎಲ್ಲರೂ ಕಗನಗĩವದರಲŃಯ ಕರಳ ಹಗĩದಡನ ಹೇತ ಕಡನ ಕಡಗ
ಓಡತಡಗತ.

ಶಕĶರ ಬನĺಟıದರ, ಅಶಕĶರ ಕಗಕಂಡರ ಕಲವರ ‘ಕŁ ಕŁ ಕŁ!’ ಎಂದ ನಯಗಳನĺ ಕರದ ಛೂ ಬಟıರ. ಅಂತ
ಮನಷŀರಂಬವರೂ ನಯಗಳ ಒಟı ಸೇರ, ಕಡಲ್ಲ ಬಬĽಗಡವಂತ ಅಬĽರಸ ಹೇತನನĺ ಬೇಟಯಡದರ. ಹೇತ
ಒಂದೇ ಸಮನ ಮರಗಳ ನಡವ, ಹಳವನಲŃ ಉಬĽನೇರ, ತಗĩನಳದ, ಹರ ನಗದ, ಮನಷŀರಂದಲ ನಯಗಳಂದಲ
ನಣಚಕಂಡ ಮೃತŀವೇಗದಂದ ಧವಸತ ಗಲಭ ಎಲŃಲŃಯೂ ಹಬĽ, ಅನೇಕರ ರಣರಂಗಕħ ನಗĩದರ.

ನಜವದ ವತಥ ತಳಯದವರ ತಮಗ ಇಷıಬಂದ ಸದĸಗಳನĺಲ್ಲ ಹಬĽಸದರ, ಅಡಗಮನಯಂದರಲŃಯೇ ವವಧವತಥಗಳ

ಪŁಚರವಗ ಭೇತ ಹಬĽತ. ಪಟıಮĿ ಓಡಬಂದ ನಗಮĿನವರ ಹತĶರ “ದಡijಮĿ! ಹಲ ಬಂದ ಹಳೇಪೈಕದ ತಮĿನĺ
ಹಡħಂಡ್ಹಾೇಯĶಂತ!” ಎಂದ ನಡಗತಡಗದಳ. ಅಲŃಗ ಅಳತĶ ಓಡಬಂದ ನಂಗನ ಮಗ ಪಟı “ಅಲ್ಲಂತ! ನಮĿಪĻನĺಂತ
ಹಡħಂಡ್ಹಾೇಗದĸ!” ಎಂದ ರೇದಸಲರಂಭಸದನ. ಅವರಲ್ಲ ಜಗಲಗ ನಗĩ ಬರತĶದĸಗ ವಸ ಎದರಗ ಓಡಬಂದ
ಸಬĽಮĿಗ ಢಕħ ಹಡದ “ತಮĿನಗ ದಯŀ ಬಡದ ಹಚĬ ಹಡೇತಂತ! ಕರ ಕಡಯ ಬದŃ ಕರ ಹಡħಂಡವನನĺೇ
ಕಡದಬಟĺಂತ!” ಎಂದ ಅಲŃ ನಲ್ಲದ ಉಪĻರಗಗೇಡದನ. ದಣĵ ಹಡದಕಂಡ ಓಡತĶದ್ದ ಸೇರಗರರ “ಭೂತರಾಯನೇ
ರಾĔಸನಗ ಬಂದ ಕರ ಕಚĬಕಂಡ ಹರಹೇಗದĸನಂತ! ನೇಡೇರಲŃ ಬನĺ” ಎಂದ ಗಟıಯಗ ಕಗತĶದ್ದರ.
ವಸವನಂದ ಭಯಂಕರ ವತಥಯನĺ ಕೇಳದ ಹವಯŀ ರಾಮಯŀ ಚನĺಯŀರ ಉಪĻರಗಯಂದಳದ ಬಬĽ ಕೇಳಬಂದ ದಕħಗ
ನಡದೇಡದರ. ಹತĶರ ಜನರಂದ ಹತĶರ ತರನದ ಸದĸ ಕೇಳದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಕಂಗಟı ‘ಹವಯŀ! ರಾಮ!
ಬನŁೇ!’ ಎಂದ ಕರಯತĶ, ಭೂತದ ಬನದ ಕಡಗ ಕೈಲದಷı ಮಟıಗ ವೇಗವಗ ನಡದರ. ಆ ದನದ ಹಬĽಕħಗ ಬಂದ
ನರದದ್ದ ಕಗಗಳಂತ “ಕ! ಕ! ಕ! ಕ!” ಎಂದ ಗದ್ದಲಕħ ಗದ್ದಲ ಪೇರಸತĶದ್ದವ.

ಅಂತ “ನಂಗನನĺ ಎಳದ ಕಡವ ಕರ ಓಡಹೇಯತĶಂತ!” ಎಂಬ ಅವಸರದ ಮತ “ನಂಗನನĺ ಎಳದಕಂಡ ಹಲ

ಓಡಹೇಯತಂತ!” ಎಂದಗ, ಕಡಗ ಚತŁ ವಚತŁ ವಕರ ರೂಪಗಳನĺ ತಳದ ಅಷıಂದ ಗಲಭಗ ಕರಣವಯತ.

ನಯಗಳಂದಲ ಮನಷŀರಂದಲ ಕರಾತಯವಗ ಅಟıಲĻಟı ಆ ಹೇತ ಬದರ ದಣದ ಕಟıಕಡಗ ಹವಯŀ

ಮದಲದವರ ಅಲŃಗ ಹೇಗವ ವೇಳಗ, ಮನಗ ತಸ ದರದಲŃದ್ದ ಕರಗ ಹರತĶ. ಜನರಲ್ಲರೂ ತಂಡತಂಡವಗ ಕರಯ
ಸತĶಲ ಕಕ ಕೇಕ ಹಕತĶ, ಕಲŃ, ಬಡಗಗಳನĺಸಯತĶ ಆಸನĺ ವಜಯಗಳಗ ನಂತದ್ದರ; ಅಥವ ಕಣದಡತĶದ್ದರ.
ಹೇತದ ತಲ ಮತŁ ಕರಯ ನಡವ ಈಜತĶತĶ. ನಂತದ್ದವರ ಉತĶೇಜಕವಣಯಂದ ಪŁೇರತವಗ ಒಂದರಡ ನಯಗಳ
ಈಜಬದ್ದವ. ಹೇತ ಬದರ ಮತĶ ದಡವೇರಲಳಸತ. ಆದರ ದಡದಲŃ ನಂತವರನĺ ನೇಡ ನೇರಗ ಮರಳತ. ಅಷıರಲŃ
ನಯಗಳ ಬಳಗ ಹಗ ಅದನĺ ತಡಕದವ. ಹೇತವ ನಯಗಳ ಎರಡ ಮರಸರ ಮಳಮಳಗದĸವ.
ದಡದಲŃದ್ದವರ ಕೈಚಪĻಳ ಹಡಯತĶ ಜಯದŅನಗೈಯತĶದ್ದರ.

ಹವಯŀ “ಏ ಪಟıಣĵ ಈಜಹೇಗ ಅದನĺ ಹಡದಕಂಡ ಬ” ಎಂದ ಕಠನವಗ ಕಗ ಹೇಳದನ.

ಸಹಸಪŁೇಮಯಗದ್ದ ಪಟıಣĵ ಅಷı ಜನರ ನಡತĶರವಗಲ ಲಭಸದ್ದ ಸಂದಭಥವನĺ ಕಳದಕಳńತĶನಯ? ಅಂಗ ಬಚĬ,
ಪಂಚ ಸತĶಕಟı, ಕರಯಲ್ಲ ಅಲŃೇಲಕಲŃೇಲವಗವಂತ ನೇರಗ ದಢುಮĿನ ಧುಮಕದನ. ನೇಡತĶದ್ದ ಹಗಯ,
ಹೇರಾಡತĶದ್ದ ಹೇತನನĺ ನಯಗಳಂದ ಬಡಸ, ಅದರ ಕರಳ ಹಗĩವನĺ ಬಯಲŃ ಕಚĬಕಂಡ ನೇರನ ಹರಗ ಕೈಕಲ
ಬಡದ ಹೇತಕħ ಗಬರ ಮಡದಂತ ಈಜ ದಡ ಸೇರದನ. ಚನĺಗ ದಣದದ್ದ ಆ ಬಡ ಜಂತ ಒಂದನತ ಪŁತಭಟಸದ
ಪಟıಣĵನ ಸಂಗಡವ ದಡವೇರತ. ಒಡನಯ ಜನರಲ್ಲ ಅಲŃಗ ನಗĩದರ. ತಮĿ, ಓಬಯŀ, ನಂಗ ಮವರೂ ಒಬĽರಮೇಲಬĽರ
ನಗĩಬಂದ ಕರಳ ಹಗĩಕħ ಕೈಹಕದರ.

“ನಡೇರೇ ದರ!” ಎಂಬ ಹವಯŀನ ಅಧಕರವಣ ಯನĺ ಕೇಳ ಮತĶ ಎಲ್ಲರೂ ಹಂಜರದರ. ಹವಯŀ ಹೇತನ ಕರಳ
ಹಗĩವನĺ ಕೈಯಲŃ ಹಡದ, ಮನಯ ಕಡಗ ಹರಟನ. ಹೇತವ ಕರಮರಯಂತ ಅವನನĺ ಹಂಬಲಸತ.

“ಅಯŀ, ಕಡ, ಹತĶಯĶ! ಭೂತಕħ ಆಯರಕಡĽೇಕ” ಎಂದ ತಮĿ ಹೇಳಲ, ಹವಯŀ ನಂತ, ಹತರಗ, ತನĺ ಹಂದ
ಬರತĶದ್ದ ಗಂಪನĺ ಕಠೇರವಗ ನೇಡದನ. ಆ ದೃಷıಯಲŃ ಭೇಷಣತ ಇದĸದರಂದ ಯರೂ ಮತಡಲಲ್ಲ.

ಅಂತ ಆ ದನ ಆ ಹೇತ ಉಳದಕಂಡತ. ಭೂತಕħ ಮೇಸಲದದನĺ ಇಟıಕಳńಬರದ ಎಂದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ

ವದಸದರ. ಅನೇಕರ ಅನೇಕ ವಧವಗ ಹೇಳದರ. ಅನಷıವಗತĶದ ಎಂದರ. ಹವಯŀ “ಕರಣ ಮಕಪŁಣಯ
ಬಲದನಕħಂತಲ ಹಚĬನ ಪಜ” ಎಂದ ಹೇಳ, ಯರ ‘ಬದĹವದ’ವನĺ ಲಕ್ಷಿಸಲಲ್ಲ.

***

ಸಯಂಕಲ ಸಬĽಮĿ ಸೇರಗರರಡನ, ತನ ಕಟıದ್ದ ಹಣವನĺ ವಪಸ ಕಡವಂತ ಓಬಯŀನಗ ತಳಸಬೇಕಂದ ಗಟıಗ
ಹೇಳತĶದĸಗ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ನೇಡದರ. ಅವರ ಸೇರಗರರನĺ ಕರದ ಅದೇನಂದ ಕೇಳದರ. ಸೇರಗರರ ಏನ ಇಲ್ಲ.
ಬಳಯಲ ಬೇಕಂತ! ಎಂದ ಹೇಳ, ಕರಯ ಬಳ ಕರಕೇಳಗಳ ಹಸಗಯ ಕಯಥದಲŃದ್ದ ಓಬಯŀನಡಗ ಹೇದರ. ಗೌಡರ
ಅದನĺ ನಂಬಲರದ ಸೇರಗರರನĺ ಮಲ್ಲನ ಹಂಬಲಸದರ.

ಅಲŃ ಕಳńಂಗಡಯವನಗ ಓಬಯŀನಗ ಮತನ ಜಗಳವಗತĶತĶ.

“ನಮĿ ಲೇಟ ನೇವ ತಗಳń. ಅದ. ನಡಯೂದಲ್ಲಂತ!” ಎಂದ ಹೇಳತĶದ್ದ ಕಳńಂಗಡಯವನ ಎರಡ ಕಗದದ
ತಂಡಗಳನĺ ಓಬಯŀನ ಕಡಗ ಚಚದನ.

ಓಬಯŀ “ಅದಂದ ನನಗ ಗತĶಲ್ಲ. ನನ ಕಟıಗ ಸರಯಗತĶ ಅಂಥ ಖೇಟ ಲೇಟಗದ್ದರ ಅವಗŃ ವಪಸ
ಮಡĽೇಕಗತĶ. ಇಷı ದನ ಇಟıಕಂಡ ಈಗ ಕಟŁ ಯರ ತಗಳĶರ?” ಎಂದ ಕಂಪ ಮಂಸದ ಕರಯ ಕಲಂದನĺ
ಬಂಕಯಲŃ ಬಡಸತĶದ್ದನ.

“ನನೇನ ನಮĿ ಲೇಟ ಬದŃಯಸŃಲ್ಲ!”

“ಬದŃಯಸೇಯೇ ಬಟıಯೇ ಯರೇಗ ಗತĶ?”

“ಹಂಗರ ನೇವ ಖಂಡತ ತಗೇಳńೇದಲŃೇನ?”

“ನನಗೇನ ಬದĹ ಹಚĬಗ ತಗೇಳŃೇನ?”

“ಹಂಗದŁ ಗೌಡŁ ಹತŁಕħ ಹೇಗĶೇನ. ಅವರೇ ಇಚರಣ ಮಡŃ!”

“ಹೇಗ! ನನೇನ ಬŀಡ ಅಂತೇನೇನ?”

ಕಳńಂಗಡಯವನ ಇದ್ದಕħದ್ದ ಹಗ ರೇಗ “ಒಬĽ ತಂದಗ ಹಟıದವರಾಗದŁ ಸಳń ಹೇಳĶಲಥಲ್ಲ” ಎಂದನ.

“ಏನಂದ, ಬೇಳಮಗĺ” ಎಂದ ಓಬಯŀ ಕೈಯಲŃದ್ದ ಹಸಮಂಸದ ಕರಯ ತಡಯಂದಲ ಕಳńಂಗಡಯವನ ಮಖಕħ ರಪĻನ
ಹಡದನ.

ಅಲŃದ್ದವರಲ್ಲರೂ ಸೇರ ಇಬĽರಗ ನಡವ ಬಂದ ಕೈ ಕೈ ಮಲಯಸವದನĺ ನಲŃಸತĶದ್ದರ. ಅಷıರಲŃ ಸೇರಗರರೂ ಅವರ
ಹಂದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರೂ ಅಲŃಗ ಬಂದರ. ವಚರಣಯಯತ. ಓಬಯŀ ತನಗ ಕಡಬೇಕಗದ್ದ ಐವತĶಮರ ರೂಪಯ
ಎಂಟಣ ಮರ ಕಸಗ ಒಂದ ನರ ರೂಪಯನ ನೇಟ ಕಟıದĸನಂದ, ಆ ನೇಟನĺ ತನ ಕಪĻಕħ ಮರಸಲ
ತಗದಕಂಡ ಹೇಗದĸಗ ‘ಚಪ'(ಷಪ್)ನವರ “ನಡಯೂದಲ್ಲ” ಎಂದ ಹೇಳದರಂದ, ಈಗ ವಪಸ ಕಟıರ
ತಗದಕಳńವದಲ್ಲವಂದ ಕಳńಂಗಡಯವನ ನಡದ ಸಂಗತಯಲ್ಲವನĺ ಹೇಳ ತನ ಹಡದದ್ದ ನೇಟನ ತಂಡಗಳನĺ
ಗೌಡರ ವಶಕħ ಕಟıನ.

ಅವಗಳನĺ ನೇಡದಡನಯ ಗೌಡರ “ಎಲŃ ಸಕħತೇ ಈ ನೇಟ ನನಗ?” ಎಂದ ಓಬಯŀನ ಕಡ ನಡದರ.

ತನ ಒಂದ ರಾತŁ ರಸĶಯಲŃ ಬರತĶದĸಗ ಭೂತರಾಯ ಕಣಸಕಂಡನಂದ, ತನ ಮಛಥಹೇದನಂದ, ಎಚĬತĶ

ಜೇಬಗ ಕೈಹಕಕಂಡಗ ಅದರಲŃ ನೇಟನ ತಂಡಗಳದĸವಂದ ಸŅಲĻವ ಅಪŁತಭನಗದ ಓಬಯŀ ಹೇಳಬಟıನ.

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ನೇರವಗ ತಮĿ ಕೇಣಗ ಹೇಗ ಒಂದ ಕೇಟನ ಜೇಬಗ ಕೈಹಕದರ. ಅಲŃ ನೇಟನ ತಂಡಗಳರಲಲ್ಲ.
ಒಂದ ಕೈಬಕħನĺ ಬಚĬ ನೇಡತĶರ: ತಮĿ ಕೈಲದ್ದ ನೇಟನ ತಂಡಗಳ ನಂಬರಗಳನĺೇ ಅಲŃಯೂ ಬರದದĸರ!

ಹಂಡತಯನĺ ಕರದ ವಚರಸದರ. ಸಬĽಮĿ ಅಳತĶ ತನಗೇನಂದ ಗತĶಲ್ಲ ಎಂದಳ. ಮಗಳ ಪಟıಮĿನನĺ ಕೇಳದರ;
ವಸವನĺ ಕೇಳದರ. ಎಲ್ಲರೂ ತಮಗ ಗತĶಲ್ಲ, ತಮಗ ಗತĶಲ್ಲ, ಎಂದಬಟıರ. ಹಗದರ, ತವ ಮಲಗವ ಕೇಣಗ
ಹರಗನವರಾರ ಬರಬೇಕ? ಕೇಟನಲŃ ನೇಟದĸದ ಓಬಯŀನಗ ತಳಯವದದರೂ ಹೇಗ? ತಳದರೂ ಅವನ
ಕದಯವದದರೂ ಹೇಗ? ಗೌಡರ ಗಮನ ನಗಮĿನವರ ಕಡ ತರಗತ. ಆದರ ಅವರನĺ ಕೇಳವದಂತ? ಹವಯŀ
ಬೇರ ಮನಯಲŃದĸನ!

ದಯŀದ ಹರಕಯ ದನ ನರದದ್ದ ನಂಟರಷıರ ಮಂದ ಗಲಟ ಮಡಬರದಂದ ಸಮĿನದರ. ಕಳńಂಗಡಯವನಗ

ಇನĺಂದ ದನ ವಚರಣ ಮಡತĶೇನಂದ ಸಮಧನ ಹೇಳದರ.
 ಸೇತಯ ರೇಗದ ರಹಸŀ
ಸಂಜಯಗತĶದ. ನತĶರನ ಬಣĵದ ಕಂಪ ಕರಣದ ಸಯಥಬಂಬ ಪಶĬಮ ಪವಥತದ ಅರಣŀದ ಹಂಗಡ ಪŁಜŅಲಸತĶ
ಮಲ್ಲಮಲ್ಲನ ಮಳಗತĶದ. ನೇಡ ನೇಡ ಕಲಭಗ ಮರಯಯĶ; ಅಧಥ ಮರಯಯĶ; ಪಣಥವ ಮರಯಯĶ;
ಸಂಧŀಕಂತ ಕಡ ಬಟıಗಳ ಮೇಲ ಕಂಗವಯರಚತĶ

“ಇದವ ಪŁದೇಶ? ಇದವ ಬಟı? ಇದವ ಕಡ? ನನಲŃದĸೇನ? ಎಲŃಗಗ ಹರಟದĸೇನ? ಏಕ? ಇದೇನದ ನನĺ ಸಂಗಡ
ಯರೂ ಇಲ್ಲವಲ್ಲ!”

ಸೇತಗ ಯವದ ಬಗಹರಯಲಲ್ಲ. ಭಯದೃಷıಯನĺ ಬೇರ ನೇಡತĶಳ ಇನĺೇನ ಕತĶಲಯೂ ನಣĵನಣĵನ ಮತĶಬರತĶದ!
ಹೃದಯ ಹಡದ ಕಳńಲರಂಭಸತ. ಸೇತ ತಸ ದರ ಬರಬರನ ಓಡ ನೇಡದಳ. ಯರೂ ಕಣಸಲಲ್ಲ! ಏನಂದ
ಸದĸಲ್ಲ. ಭಯತಶಯದಂದ ನಡಸಯŀತಡಗದಳ; ಕಣĵೇರೂ ಇಳದವ. ಯವ ಊರೇ? ಯವ ಹದಯೇ ಎಲŃಗ
ಹೇಗಬೇಕೇ ಏನಂದ ಅವಳಗ ಗತĶಗಲಲ್ಲ. ಅಯŀೇ, ನನೇಕ ಇಲŃಗ ಬಂದ? ನನĺನĺಲŃಗ ಕರದ ತಂದವರಾರ?
ಅಪĻಯŀನಲŃ? ಅವŅನಲŃ? ಅಣĵಯŀನಲŃ! ಲಕ್ಷĿಯೂ ಕಣಸವದಲ್ಲವಲ್ಲ! ಇದೇನದ? ಇದ್ದಕħದ್ದ ಹಗ ದಕħಲ್ಲದ ಅನಥಯಂತ
ಕಡಪಲಗರವನಲŃ!

“ಅಣĵಯŀ!” ಎಂದ ಕರದಳ!

ಯರೂ ಓ ಕಳńಲಲ್ಲ. ಸೇತ ಅಳತĶ ತಂದತಯಗಳನĺ ಕರದಳ. ಉತĶರ ಬರದರಲ “ಅಯŀೇ ನನĺನĺೇಕ ಕಡಪಲ
ಮಡದರ? ನನೇನ ತಪĻ ಮಡದ? ನನĺನĺ Ĕಮಸ! ನೇವ ಹೇಳದ ಹಗ ಕೇಳತĶೇನ! ಇನĺ ಮೇಲ ತಪĻ ಮಡವದಲ್ಲ”
ಎಂದ ರೇದಸದಳ. ಪŁತŀತĶರವಗ ಕತĶಲ ಹಚĬತ! ಸೇತ ಕವಗಟıಳ: ಹಠಾತĶಗ ಭಯಂಕರವದ ಗಜಥನಯೂ ಅದರ
ಜತಗ ಆತಥನದವ ಕೇಳಬಂದವ! ಆ ಗಜಥನಗ ಭೂಮ ಕಂಪಸದಂತಯĶ. ಸೇತ ಕಂಗಲಗ ದಕħದಕħಗ ನೇಡ
ತಡಗದಳ. ಯರನĺದರೂ ಕಗವದಕħ ಅವಳಂದಗಲಲ್ಲ. ಅಷı ಭಯಂಕರವಗತĶ ಆ ಗಜಥನ! ಎಷı
ಕರಣಕರವಗತĶ ಆ ಆತಥನದ.

ನಂತದ್ದ ಹಗಯೇ ಗಜಥನಯೂ ಆತಥನದವ ಸಮೇಪವದವ. ಸೇತಯ ಹೃದಯ ಬಯಗ ಬಂದಂತಗ ನೇಡತĶಳ;
ಭೇಷಣವದ ಭೇಮಕರವದ ಹಬĽಲಯಂದ ಮನಷŀನಬĽನನĺ ಅರಯಟı ಬರತĶದ. ಹಬĽಲ ಆಭಥಟಸತĶದ,
ಅಟıತĶದ. ಮನಷŀ ನಸತಹಯನಗ ಕಗತĶ ಓಡತĶದĸನ. ಸೇತ ಕಲŃಗ ನಂತ ರಪĻಹಕದ ನೇಡತĶದĸಳ. ಹ!
ಓಡತĶರವವನ ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಮಗ ಕೃಷĵಪĻನಲ್ಲವ! ಅಯŀೇ, ಆಗಹೇಯತ! ಇನĺೇನ ಹಲ ಹಡದ ಬಡತĶದ!
ಇಲ್ಲ! ಕೃಷĵಪĻ ಪಕħಕħ ಬಳಕ ನಗದ ತಪĻಸಕಂಡ ಓಡತĶದĸನ! ಅಯŀಯŀೇ ಸೇತಯ ಕಡಗೇ ಬರತĶದĸನ! ಮತĶ ನೇಡದಳ
ಸೇತ; ಅಯŀೇ, ಇದೇನದ? ಓಡತĶರವವನ ಕೃಷĵಪĻನಲ್ಲ! ಮತĶರ? ಕನರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮಗ ರಾಮಯŀ! ಸೇತ
ಇದ್ದಕħದ್ದ ಹಗ “ರಾಮಯŀ ಬವ!” ಎಂದ ಕಗಬಟıಳ.

ಅವಳ ಕಗಗೇ ಏನೇ ಎನĺವಂತ ರಾಮಯŀ ನಟıಗ ಅವಳದ್ದ ಕಡಗೇ ಧವಸದನ: ಹಬĽಲಯಂತ ಬಣĵಬಣĵದ ಸಡಲನಂತ
ನಗĩಬರತĶದ! ಸೇತ ಓಡಲಳಸದಳ. ಆಗಲಲ್ಲ! ಮತĶ ನೇಡದಳ: ಹಲ ನಗದ ರಾಮಯŀನ ಮೇಲ ಹರತ!

ಆದರದೇನ? ರಾಮಯŀನಲŃ ಮಯವದನ? ಯರೂ ಇಲ್ಲ! ಹಲ ಮತŁ ಸೇತಯ ಕಡಗ ಬಯĸರದ ಕೇರದಡಗಳನĺ
ತೇರ ಗಜಥಸತĶ ಭಯಂಕರವಗ ಬರತĶದ! ಸೇತ ತನĺ ಇಚĭಶಕĶ ಸಹಸಗಳನĺಲ್ಲ ವಚĬಮಡ ಮತĶ ಓಡಲಳಸದಳ. ಕಲ
ಕೇಳಲಗಲಲ್ಲ! ಹಲ ಬಂದತ! ಬಂದತ! ಬಂದತ! ‘ಅಯŀೇ, ಅವŅ, ಹಲ! ಹಲ!’ ಎಂದ ಕಗಕಂಡಳ ಸೇತ! ಇದೇನದ!
ಹಲ ಮಯವಗ, ಅದಕħ ಬದಲಗ ಹವಯŀ ನಗತĶ “ಹದರಬೇಡ, ಸೇತ! ನನ! ಯಕ ಕಗಕಳĶೇಯ?” ಎಂದ
ಬರತĶದĸನ!

ಸೇತ ಥಟıನ ಎಚĬರವಗ ಕಣĵ ತರದಳ. ಹಸಗಯ ಪಕħದಲŃ ಕಳತ ಗೌರಮĿನವರ ಮಗಳನĺ ಮಟı ಸಂತೈಸತĶ “ಸೇತ!
ಸೇತ! ಹದರದಯೇನ? ಯಕ ಕಗಕಂಡ?” ಎನĺತĶದ್ದರ. ಸೇತಯ ಕಣĵ ಬದರತĶ; ಮೈ ಬವರತĶ; ಉಸರ ವೇಗವಗತĶ;
ಮೈ ಬಸಯನĺ ನಡದರ ಜŅರವ ಬಂದಂತತĶ!

ಮನಷŀನ ಜಗŁದವಸķಯ ಜೇವನ ಮಹದľತವಗದ. ಆದರ ಸŅಪĺಜಗತĶ ಅದľತತರವದದ. ಕೇಟŀನಕೇಟ

ಮನವರ ಪŁತ ದವರಾತŁಗಳಲŃಯೂ ನದĸಮಡವಗಲಲ್ಲ ಗಣನಯಲ್ಲದಷı ಕನಸಗಳನĺ ಕಣತĶರ. ಅವಗಳನĺದರೂ
ಎಷı ಚತŁವಚತŁವಗರತĶವ? ಕಲĻನಗ ಅಸಧŀವಗವಂತಹ ಸನĺವೇಶಗಳ ಚತŁಗಳ ಘಟನಗಳ ಸŅಪĺರಾಜŀದಲŃ
ನರಂಕಶವಗ ನಯಮತೇತವಗ ಅಥವ ನಯಮ ವರೇಧವಗ ಸಗಹೇಗತĶವ. ಎಲ್ಲ ದೇಶದ ಕವಗಳ ತಮĿ ತಮĿ
ಕವŀ ಪರಾಣ ಕಟıಕಥಗಳಲŃ ಚತŁಸರವ ಯĔ, ರಾĔಸ, ದೇವತ, ಕನĺರ, ಪಶಚ, ಭೂತ, ಸŅಗಥ, ನರಕ ಮದಲದ
ವಷಯಗಳಗ ಸŅಪĺವೇ ಬಹಮಟıಗ ಕರಣವಗದ ಎಂದರ ತಪĻಗವದಲ್ಲ.

ಜಗŁಜĮೇವನದ ಬಯಕಗಳ ಭಯಗಳ ನದĸಯ ಲೇಕದಲŃ ಕನಸಗಳ ರೇತಯಲŃ ಜರಗ ಕೈಗಡತĶವ ಎಂದ
ಮನಃಶಸěĤರ ಅಭಪŁಯವವದ. ವರಹ ಪŁೇಯಸಯನĺ, ದರದŁನ ಧನವನĺ, ಹಟıಗಲ್ಲದವನ ಭಕŀಬೇಜŀಗಳ
ರಾಶಯನĺ ಸŅಪĺದಲŃ ಕಂಡ ಕಣದಡಬಹದ. ತರಕನ ಸŅಪĺವ ಅಂತಹದ ಆಗದ. ಆದರೂ ಎಲ್ಲ ಕನಸಗಳನĺ ಅಭೇಷı
ಸಫಲŀದ ಚತŁಗಳಂದ ಸಧಸಲಗವದಲ್ಲ. ಕಲವ ಹಂದದದನĺಗಲ ಮಂದಗವದನĺಗಲ ಸಚಸಬಹದ. ಕಲವ
ಕನಸಗಳಂತ ರೂಪಕಗಳಗರತĶವ ಪರೇಕ್ಷಿಯಲŃ ತೇಗಥಡ ಹಂದತĶೇನಯೇ ಇಲ್ಲವೇ ಎಂದ ಭಯಗŁಸĶನದ ವದŀಥಥ
ಕನಸನಲŃ ಪರೇಕ್ಷಿ ಮಂದರಕħ ಬಹಳ ತಡವಗ ಹೇದಂತ ಕನಸ ಕಣಬಹದ; ಅಥವ ಒಂದ ಪŁಶĺಗ ಉತĶರ
ಬರಯವಷıರಲŃಯ ಘಂಟ ಹಡದಂತ ಕನಸಗಬಹದ; ಅಥವ ತನಂದ ಕಡದದ ಬಟıವನĺ ಬಹಳ ಶŁಮದಂದ
ಏರತĶರವವನಂತಯೂ ಅಧಥ ಏರವಷıರಲŃ ಕಲ ತಪĻ ತಪĻಲŃನಲŃರವ ಸರೇವರಕħ ಬೇಳತĶರವಂತಯೂ ಕನಸ
ಕಣಬಹದ. ಹಗಯೇ ನಮಗ ಒಲ್ಲದವನ ಮಹಕಷıಕħೇಡದಂತಯ ಅಥವ ನಶವದಂತಯೇ ಕನಸ ಬೇಳಬಹದ.
ಅಷıೇ ಅಲ್ಲದ, ದೈಹಕ ವŀಪರಗಳಂದಲ ಅದľತ ಸŅಪĺಗಳ ಪŁೇರತವಗತĶವ. ಎದಯ ಮೇಲ ಕೈಯಟıಕಂಡ
ಮಲಗದವನಗ ಯವದೇ ಒಂದ ಪಶಚ ತನĺ ಎದಯ ಮೇಲ ಕತ, ಮಗ, ಬಯಗಳನĺ ಒತĶ ಹಡದಂತ
ಕನಸಗಬಹದ. ಹದದಕಂಡ ಶಲನ ಕರ ಕತĶಗಯ ಮೇಲ ಬದ್ದವನಗ ತನĺನĺ ಯರೇ ಗಲŃಗೇರಸವಂತ
ಕನಸಗಬಹದ.

ಅಂತ ಸೇತಯ ಕನಸನĺ ಆಕಯ ಬಯಕ ಬದರಕಗಳನĺ ಸಚಸವ ಒಂದ ರೂಪಕಲಂಕರವಂದ ಇಟıಕಂಡರ, ಆಕಯ
ಚತĶದಲŃ ಗಪĶವಗ ನಡಯತĶದ್ದ ಮನೇವŀಪರಗಳನĺ ಸŅಲĻಮಟıಗದರೂ ಊಹಸಬಹದ. ಒಂದ ವಷಯವಂತ
ಚನĺಗ ಸĻಷıವಗತĶದ. ಆಕಗ ಕೃಷĵಪĻನ ಪರವಗದ್ದ ಭವನ ಮತĶ ಹವಯŀನಲŃದ್ದ ನಚĬ!

ಸŅಪĺಕħ ಉನĿದಕħ ಹಚĬೇನ ವŀತŀಸವಲ್ಲ. ಅವರಡಕħ ಆಧರ ಸಮನŀವಗದ. ಜೇವನದಲŃ ಮಹ

ದರದŁನಗರವವನ ಕನಸನಲŃ Ħಮಂತನಗ ಸಖಪಡತĶನ. ಅವನ ಎಚĬತĶಮೇಲ ಅದನĺ ಕನಸಂದ ತಳದ ಮತĶ
ದರದŁನಂತಯ ವತಥಸತĶನ. ಆದರ ಹಗ ವತಥಸವದರ ಬದಲ ಎಚĬತĶ ಮೇಲ Ħಮಂತನಂತ ನಡದರ ಅವನನĺ
ಹಚĬರ ಆಸĻತŁಗ ಸಗಸತĶರ. ಅಂಥವನ ತನ ನಜವಗಯೂ Ħಮಂತನಗದĸೇನ, ಆಸĻತŁ ತನĺ ಸŅಂತ ಮನ, ಡಕıರ
ನಸಥಗಳಲ್ಲರೂ ತನĺ ಪರವರದವರಂದ ಅವರ ಮಡವ ಕಯಥಗಳಲ್ಲ ತನĺ ಪರಚಯಥ ಎಂದ ಭವಸಬಹದ.
ಅಥವ ಎಲ್ಲರೂ ಸೇರ ತನĺ ಸಂಪತĶನĺಲ್ಲ ಅಪಹರಸ, ತನĺನĺ ಮೇಸಮಡಲೇಸħರ ಈ ಹಟ ಹಡದĸರಂದ ವŀಖŀನ
ಮಡ ಭŁಂತಯಂದ ವತಥಸಬಹದ. ಅಂತ ಶಶŅತವದ ಅಸಮಂಜಸŀವ ಹಚĬಗ ಕರಣವಗತĶದ. ಹಚĬನಲŃ ಅನೇಕ
ತರವರತĶದ. ಕೈಗಡದ ಬಯಕ ಬದರಕಗಳ ಸಮಜಮಯಥದಗಗ ವŀಕĶ ಮನಸತನಳಗ ಅದಮದ ಬಯಕ ಬದರಕಗಳ
ಉಲĽಣವಸķಯನĺ ಮಟıದರ ಹಚĬಗ ಪರಣಮಸತĶವ. ಅವಗಳ ತಳವ ವೇಷಗಳನĺ ಲಕħ ಮಡವದಕħ ಸಧŀವಲ್ಲ.
ಸಧರಣ ತಲನೇವನಂದ ಹಡದ ಮಛಥರೇಗ, ಮೈಮೇಲ ಬರವದ, ದವŅ ಹಡಯವದ, ನರಂತರ ಭŁಂತ ‌
ಇತŀದಗಳಗ, ಆತĿಹತŀದವರಗ ಹೇಗಬಹದ.

ಪŁೇಮಭಂಗವ ಅನೇಕಸರ ತರತರನದ ಉನĿದಗಳಲŃ ಪಯಥವಸನವಗತĶದ. ಅಥವ ರೇಗಗಳಲŃಯೂ

ಕನಗಣಬಹದ. ತರಣನಬĽನಲŃ ನೈಸಗಥಕವಗ ಪŁೇಮವಟıರವ ಹಡಗಯನĺ ಆಕಯ ತಂದ ತಯಗಳ
ಹಣಕħಗಯೇ ಕಲಕħಗಯೇ ಸಮಜ ಮಯಥದಗಗಯೇ ಅಥವ ಮತ ಕಟıದ್ದಕħಗಯೇ ಬೇರಬĽನಗ ವವಹ
ಮಡದರ ಆಕಯಲŃ ಉತĻನĺವಗವ ಜಗಪತ ದಃಖ ನರಾಶಗಳ ನನ ವೇಷಗಳನĺ ತಳ ತಮĿ ಇಚĭಯನĺ
ನರವೇರಸಕಳńಬಹದ. ಆಕಯ ನಜವದ ಪŁೇಮ ಪŁೇತಸದವನಲŃ ಇರತĶದಯೇ ಹರತ ಮದವಮಡ ಕಂಡವನಲŃ
ಇರವದಲ್ಲ. ಅಂತಹ ಸಮಯಗಳಲŃ ಹಡಗಯ ಸಪĶಚತĶ ಮದವಯದವನ ಸಂಗದಂದ ತಪĻಸಕಳńಲ
ವವಧೇಪಯಗಳನĺ ಹಡಬಹದ. ಅದ ಅನೈಚĭಕವಗಯ ನಡಯತĶದ. ಹಡಗಗ ಅದ ಗತĶರವದಲ್ಲ. ಗಂಡನ
ಸನĺಧŀದ ಸಚನಯ ಮತŁದಂದಲ ಹಡಗ ದವŅಹಡದವಳಗ ಭಯಂಕರವಗ ವತಥಸಬಹದ. ಅಥವ ಉನĿದ
ಶಶŅತವದರೂ ಆಗಬಹದ. ಅಥವ ಯವದದರೂ ಭಯಂಕರ ವŀಧ ನಮಥಣವಗವದ ಉಂಟ. ಆತĿಹತŀ
ಮಡಕಳńವದ ಅಪವಥವಲ್ಲ.

ಹಡಗ ಸĔĿಪŁಕೃತಯ ಬಲಯಲ್ಲದದ್ದರ, ಕನರನ ಸಬĽಮĿನಂತ ತನಗಗವ ಪŁೇಮಭಂಗವನĺ ನರಾಶಯನĺ ಪದĹತ

ಮತĶ ಅಭŀಸಗಳ ಕಗĩಲŃನಲŃ ತಕħ ತಕħ, ಮಂಡಮಡ, ಮರತ, ಕಲದನಗಳಲŃಯ ಹಸ ಸನĺವೇಶಕħ ತಕħ ಹಗ ವತಥಸಲ
ತಡಗ, ಜೇವನವನĺ ತಕħಮಟıಗ ನಮĿದಯಗ ನಡಸತĶಳ. ಆದರ ತರಳ ಭವಜೇವಯಗ ಸĔĿ ಹೃದಯದವಳಗದ್ದರ
ಯವ ಪದĹತಯಗಲ, ಯವ ಅಭŀಸವಗಲ ಯವ ಸಮಜದ ಕಟıನಟıಗಳಗಲ, ಯವ ವವಹದ ಶಸěೇಕĶ
ಕಮಥಗಳಗಲ ಆಕಯ ಪŁಥಮ ಪŁಣಯದ ವದŀನĿದŁಯನĺ ಅಳಸಲರದ ಹೇಗತĶವ. ಅದಕħ ಬದಲಗ ಒದಗವ
ವಘĺದಂದ ಪŁಥಮ ಪŁೇಮದ ಮನ ಮತĶ ತೇಕ್ಷ್ಣವಗತĶದ. ಹವಯŀ ಬನĺನೇವಗ ಮತĶಳńಯಲŃ ಕಲವ ದನಗಳ
ಉಳದ ಸೇತಯಡನ ಅಷıಂದ ಮತಕತಯಡದದĸದ್ದರ, ಅವಳ ಬಹಶಃ ಸķಲಹೃದಯದ ಬಲಯಗಯ
ಇದĸಕಂಡ, ತನĺ ತಂದತಯಯರ ತನĺನĺ ಯರಗ ಕಟı ಮದವ ಮಡತĶದ್ದರ ಆತನನĺ ಗಂಡನನĺಗ ತಳದ,
ನಮĿದಯಗ ಬಳತĶದ್ದಳಂದ ತೇರತĶದ. ಆದರ ವಧ ಹಗಗಲ ಬಡಲಲ್ಲ. ಹವಯŀನ ದಸಯಂದ ಅವಳ
ಸĔĿಹೃದಯದ ಭವಜೇವಯದ ಕಮರಯಗಬಟıದ್ದಳ.

ಹಗದದ ಇತರರಾರಗ ತಳದರಲಲ್ಲ, ತಳದದ್ದರ ಕಥ ಬೇರಯಗತĶತĶ. ಸೇತಯಂತ ಅದನĺ ಅತŀಂತ ಗೇಪŀವಗಟıದ್ದಳ.

ಶŀಮಯŀಗೌಡರಾಗಲ ಗೌರಮĿನವರಾಗಲ ಈ ಸŅಯಂವರ ಸŅರಸŀವನĺ ಇಂಗತದಂದ ತಳಯವಷı ನವೇನರಾಗರಲಲ್ಲ.
ಅವರೂ ಅವರಂತಹ ಇತರ ನಡನ ಹರಯರೂ ತಮĿ ಹರಯರಾದ ಸಮಜದ ಮಖŀಸķರ ನಣಥಯಸದಂತ ಮದವಯಗ
ಸಂಸರ ಮಡತĶದ್ದವರಾಗದ್ದರ. ಅವರಲ್ಲರ ಸದĹಂತವ ಅನಭವವ ವವಹನಂತರ ಪŁೇಮ ಎಂಬದಗದĸೇತೇ ಹರತ
ಪŁೇಮನಂತರ ವವಹ ಎಂಬದಗರಲಲ್ಲ. ಆದ್ದರಂದ ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಕೃಷĵಪĻನಗ ಮಗಳನĺ ಕಡತĶೇನ ಎಂದ ಮತ
ಕಟıದರಲŃ ಅಜİನವದĸತ ಹರತ ಅನŀಯವರಲಲ್ಲ.

ಯವ ಸěೇಸಹಜ ಲಜĮಯಂದ ಸೇತ ತನಗ ಹವಯŀನಲŃದ್ದ ಅನರಾಗವನĺ ಮಚĬಮರಮಡದ್ದಳೇ ಅಂತಹ

ಪರಷಸಹಜವದ ಸಂಕೇಚದಂದಲೇ ಹವಯŀನ ತನಗ ಸೇತಯಲŃದ್ದ ಒಲಮಯನĺ ತನĺ ಹೃದಯಗಹŅರದಲŃ ಯರಗ
ಅರಯದಂತ ಸರಹಕದ್ದನ. ತನĺ ಧೇರತಗ ಗೌರವಗಂಭೇಯಥಗಳಗ ಕಂದಬರಬರದಂದ ಅವನ ತನĺ ಅಂತರಂಗದಲŃದ್ದ
ಕಡಯನĺ ಬಹರಂಗಗಳಸದ, ಪŁಕೃತಯನĺ ವಂಚಸವ ಸಹಸದಲŃ ಆತĿವಂಚನ ಮಡಕಳńತĶದ್ದನ. ಆದರ ಪŁಕೃತ ತನĺನĺ
ವಂಚಸಲಳಸವವರ ಮೇಲ ಮಯŀ ತೇರಸಕಳńದ ಬಡವದಲ್ಲ. ಹೇಗ ಪŁಕೃತಯ ಪŁತಶೇಧಕħ ಸಲಕದ ಆತĿವ ಪŁಕೃತಯನĺ
ಗದĸ ಉದĹರವಗಬೇಕ; ಇಲ್ಲದದ್ದರ ಆದಶಥಚŀತವಗ ಪತತವಗ ವನಶಹಂದಬೇಕ; ಇಲ್ಲದದ್ದರ ಕೇಟ ಕೇಟ
ಮನವರ ಹಡದರವ ಸಧರಣ ಪಥವನĺ ಹಡಯಬೇಕ.

ನಡನ ರೂಢಯಂತ, ಮದವಮಡವವರ ಮದವಯಗವವರ (ಅದರಲŃಯೂ ಹಣĵನ) ಇಚĭಯನĺ ಕೇಳವದಲ್ಲ. ಪತŁ

ಪತŁಯರ ಯೇಗಕ್ಷಿೇಮಕತರರಾದ ತಂದ ತಯಗಳ ಬಂಧುಗಳ ಅವರ ಕಲŀಣಕħ ಭಂಗಬರವಂತ ಲಗĺ
ನಶĬಯಮಡತĶರಯ? ಅಲ್ಲದ ಮದವ ಮಡವ ಅನಭವಶಲಗಳದ ಹರಯರಗಂತ ಮದವಯಗವ ಕರಯರಗೇನ
ಹಚĬ ತಳದರತĶದಯೇ?

ಆದರ ಒಲĿ ಜಣĿಯಲ್ಲ. ಒಲĿಯ ಭವವೇಶದ ನೇತಯೇ ಬೇರ; ಜಣĿಯ ಲಕħಚರದ ರೇತಯೇ ಬೇರ. ಬಹಶಃ
ತತĶತದಯಲŃ ಜಣĿ ಒಲĿಗ ಅಡಯಳಗ ಕಲಯಬೇಕಗತĶದಂದ ತೇರತĶದ.

ಮದವ ನಶĬಯವದಂದನಂದ ಸೇತ ಹಸಗ ಹಡದಳ. ದನದನವ ಜŅರ ಬಟı ಬಟı ಬಂದ, ಪŁತಃಕಲದ ಗಲಬ ಗಡದ
ಹಸರಲಗಳ ನಡವ ಅರಯರಳ ನಲವ ಬರಮಗಳನಂತದ್ದ ಲಲನ ಮಡದ ಧೂಳಯಲŃ ಬಸಡದ ಹವನಂತ ಬಡದಳ.
ಕಲವಸರ ಏನೇನೇ ಭಯಂಕರ ಸŅಪĺಗಳನĺ ಕಂಡ ಕಗಕಳńತĶದ್ದಳ. ಇನĺಮĿ ಎಚĬತĶರವಗಲ ಭŁಂತಯಂದ
ಭಯಗಂಡ ನಡಗತĶದ್ದಳ. ಕಡಕಡಗ ಕಲವರ ಗರತ ಕಡ ಆಕಗ ಸಕħತĶರಲಲ್ಲ. ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರಂತ ಆಕಯ
ಸĿೃತಯಂದ ಕಳಚಬದĸಹೇಗದ್ದರ. ಅವರ ಹತĶರ ಕಳತ ಮತಡಸದರೂ ಗರತ ಸಕħತĶರಲಲ್ಲ. ಸŅಲĻ
ಆರೇಗŀವಸķಯಲŃದĸಗ ಕೇಳಲ ನಚತĶದ್ದರೂ ಸಂಭŁಂತ ಸಮಯಗಳಲŃ ‘ಹವಯŀ ಬವ’ನನĺ ಕರಯತĶದ್ದಳ.

ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಹಳńಯ ವೈದŀರಂದ ಮದĸ ಕಡಸದರ. ಅಗŁಹರದ ವಂಕಪĻಯŀ ಜೇಯಸರ ನಮತĶ ನೇಡವದ,
ತಯತ ಕಟıವದ, ದನ ತಗದಕಳńವದ, ಸತŀನರಾಯಣವŁತ ಮಡಸವದ, ಭೂತದಗಳಗ ಬಲ ಕಡಸವದ ‌
ಇತŀದ ಕಮಥ ಕŁಯಗಳಂದ ಸೇತಯ ಕ್ಷಿೇಮದ ಸಲವಗ ಬಹಳ ಪŁಯತĺ ಮಡದರ. ಯವದ ಸಫಲವಗಲಲ್ಲ. ಆದರೂ
ಆ ಸಮಥಥ ಜೇಯಸರ ರೇಗಯ ಕೇಡನĺಲŃ ತವೇ ಹತĶಕಳńವ ಧಮಥಬದĹಯಂದ ವಧವಧವದ ದನಗಳನĺ
ಸŅೇಕರಮಡವ ಸೇವಕಯಥಕħ ಕೈ ಹಕದರ.

ಒಂದ ದನ ರಾಮಯŀ ಸೇತಯ ಕಯಲಯನĺ ವಚರಸವ ಸಲವಗ ಮತĶಳńಗ ಹೇಗದĸಗ ಸೇತ ಕಣĵೇರ ಸರಸತĶ
ನಃಶಕĶಕಂಠದಂದ ಬಹ ಮಲ್ಲಗ “ಹವಯŀ ಬವ ಬರಲಲŃೇನ?” ಎಂದ ಕೇಳದಳ. ಅವಳ ಕಣĵಗಳಲŃ ಅನಂತ ಅಭೇಷıವ
ವಣಯಲŃ ಅಸೇಮ ರೇದನವ ತಳಕತĶದĸವ.

ರಾಮಯŀನ “ಇಲ್ಲ. ಅವನ ಬರಲಲ್ಲ. ಏನೇ ಕಲಸದ ಮೇಲದĸನ” ಎಂದ ಹಸಯಡ ಸಮಧನಮಡಲಳಸದನ. ಸೇತ
ಮತಡಲಲ್ಲ. ಇದ್ದಕħದ್ದ ಹಗ ಬಕħ ಬಕħ ಅಳತಡಗದಳ. ಹಸಗಯ ಮೇಲ ಒರಗದ್ದ ಆಕಯ ಕೃಶ ಮಲನ ಶರೇರ ಯತನಯ
ಮಂಚ ಮಟıದಂತ ನಡಗತಡಗತ.

ಸೇತ ವಚತŁ ರೇಗದಂದ ಹಸಗ ಹಡದ ನರಳತĶದ್ದ ವತಥಮನವನĺ ಕೇಳದರೂ ಹವಯŀ ಮತĶಳńಗ ಹೇಗ ಆಕಯನĺ
ನೇಡರಲಲ್ಲ. ಚನĺಯŀನ ಬಯಂದ ಸೇತಯನĺ ಕೃಷĵಪĻನಗ ಕಟı ಲಗĺಮಡವದ ನಶĬಯವಗದ ಎಂದ ತಳದಮೇಲ
ಅವನ ಮನಸತ ಕಟıಹೇಗತĶ. ಅತ ಭವಜೇವಯಗದ್ದ ಅವನಗ ಪŁಪಂಚದ ವŀವಹರದ ಒರಟತನವನĺ ಅನಭವಕħ
ಬಂದರಲಲ್ಲ. ಅದರಲŃಯೂ ಅವನಗ ತಳದದ್ದ ಪŁಣಯ ಪŁಪಂಚವಂದರ ಕವŀದ ಕನĺರ ಜಗತĶ. ಸೇತಯ ಪŁೇಮ ತನĺಬĽನಗೇ
ಮೇಸಲ ಎಂದ ಭವಸದ್ದ ಆತನ ಅಭಮನಕħ ಲಗĺನಶĬಯವತಥ ಒಂದ ಆಘತವಗ ಪರಣಮಸತĶ. ಆಕಯ ಮದವಯನĺ
ನಶĬಯಸದವರ ಆಕಯ ಪತೃಗಳಗದ್ದರೂ ಸೇತಯ ಸಮĿತಯೇ ಅದಕħ ಕರಣವಂದ ಹವಯŀ ಹೇಗೇ ಕತಕಥ ಮಡ,
ತನĺ ಪರವಗದ್ದ ಆಕಯ ಪŁೇಮ ಹಸ ಎಂದ ಆಕ ಇನĺಮೇಲ ತನಗ ಪರಸěೇಯಗಬಟıಳಂದ ಸದĹಂತ ಮಡದ್ದನ.

ಹಗ ಸದĹಂತಮಡದ್ದರಂದ ಅವನಗೇನ ನಮĿದಯರಲಲ್ಲ. ಅವನ ಎದಯ ಉದŀನಕħ ಕಡ ಕತ ಹತĶ ಹಗಯತĶದĸತ.

ಅವನ ಹಂದನ ತತĶ್ವಿದೃಷı ಮಲ್ಲಮಲ್ಲನ ಮಪಥಡಲ ತಡಗತĶ. ಲೇಕವ ಜೇವನವ ಮಯ, ನಶŅರ, ಮೇಸ,
ದಃಖಮಯ ಎಂಬ ಭವ ಮಳದೇರತĶತĶ. ಒಂದ ಮತನಲŃ ಹೇಳವದದರ ಮದಲ ಸಮಲ್ಲಸತ
ಆಶವದಯಗದ್ದವನ ಹತಶಯಂದ ಮಲ್ಲಮಲ್ಲಗ ನರಾಶವದಯಗತĶದ್ದನ. ಬಳನಲŃ ಜಗಪತ ಕಲಡತĶತĶ. ಮನಸತನ
ಮನಯಲŃ ಹಗ ತಂಬತĶತĶ.

ಸೇತ ತನĺ ಉದರ ಪŁೇಮಕħ ವಂಚನಮಡದಳಂದ ಭವಸದ್ದ ಹವಯŀ ಸŅಲĻ ನಷĻĔಪತವಗ ವಚರಮಡದ್ದರ
ನಜವಗಯೂ ಔದಯಥದಂದ ವತಥಸಬಹದಗತĶ. ಅಲ್ಲದ ಭವಷŀತĶನ ಗಭಥದಲŃ ತನĺ ಇಂದŁಭವನವನĺ
ನರತಗಳಸಬಹದಗತĶ. ಆದರ ಅವನ ಹೃದಯದಲŃ ಪŁೇಮ ಔದಯಥದ ಹಸರನಲŃ ಮತತಯಥವನĺ
ಮಚĬಮರಮಡಕಂಡ ಕೃಪಣವಗತĶ.
 ಬಳನ ಬಲ
‘ದಯŀದ ಹರಕ’ಯದ ಮರದನ ಕನರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಓಬಯŀನನĺ ವಚರಣ ಮಡದ್ದರ. ಅವನ
ಎಲ್ಲರಡನಯೂ ಹೇಳತĶದ್ದ (ಭೂತರಾಯ ಪŁತŀĔವಗ ತನಗ ನೇಟ ಕಟıದ್ದ) ಕಥಯನĺೇ ಮತĶ ವವರವಗ
ಹೇಳಬಟıನ. ದವŅ ಭೂತದಗಳಲŃ ಅಪರ ಶŁದĹಯನĺಟıದ್ದ ಗೌಡರಂದಲ ಕಡ ಅದನĺ ನಂಬಲಗಲಲ್ಲ. ಎಷı ಪರಯಂದ
ಕೇಳದರೂ ಓಬಯŀ ನಜಸķತಯನĺ ಹರಗಡಹಲಲ್ಲ. ಗೌಡರಗ ನಜಸķತ ಅತŀಂತ ಅವಶŀವಗತĶ; ಏಕಂದರ ಅವರ ಊಹಸದ್ದಂತ
ನಗಮĿನವರ ಅಪರಾಧಗಳಗದ್ದರ. ಓಬಯŀನಂದ ನಗಮĿನವರ ನೇಟ ಕಟıರ ಎಂದ ತಳದಬಂದರ ಆದಷı
ಜಗŁತಯಗ ಹಸತ (ಪಲ) ಮಡ, ತಯಮಕħಳನĺ ಬೇರ ಹಕಬಹದಂದ ಅವರ ಬಯಕಯಗತĶ. ಆದ್ದರಂದ
ನಜಸķತಯನĺ ಹರಡಸಲೇಬೇಕಂದ ಮನಸತ ಮಡದರ.

“ಸತŀ ಹೇಳĶಯೇ ಇಲ್ಲವೇ?” ಎಂದರ ಗೌಡರ.

“ನನಷıತĶಂಕ ಹೇಳದĸ ಮತĶೇನ?”

“ಅದಲŃ ಇರಲ. ನನĺ ಠಕħ ನನĺ ಹತŁ ನಡಯೇದಲŃ.”

“ಠಕħ ಮಡಕ ನನೇನ ಕದĸೇನ?”

“ಇದ್ದದĸ ಇದ್ದಹಗ ಹೇಳಬಡನ, ಓಬೇಗೌಡŁ; ಅದರಲŃ ಮೇಸವೇತಕħ? ಹೌದ?” ಎಂದರ ಸೇರಗರರ.

“ಏನĿತದ, ಸೇರಗರŁೇ? ದೇವŁಣಗ ನ ಹೇಳೇದ ಸಳńಗದŁ ನನĺ ಕತĶಗ ಚಂಡ ನಂತಲŃೇ ಕಳಗ ಬೇಳĽೇಕ?” ಎಂದ
ಓಬಯŀ ಅಂಗಳದ ನಡವಯದ್ದ ತಲಸಯ ಪೇಠಕħ ನಮಸħರ ಮಡದನ.

“ಹಗದರ, ನೇನ ಒಳńೇ ಮತಗ ಹೇಳದಲŃ?” ಎಂದ ಗೌಡರ ರದŁವಗ ಕೇಳದರ.

ಓಬಯŀ “ಒಳń ಮತೇಗ ಹೇಳ’ದ ಅಷıೇ! ಕಟı ಮತೇಗ ಹೇಳ’ದ ಅಷıೇ! ‘ಇಲĸದ್ದನĺ ಹೇಳ’ದ ಹŀಂಗ?” ಎಂದನ
ರಾಗವಗ. ‘ಹೇಳದಲŃ?’ ಎಂಬ ಗೌಡರ ಮತನĺ ಸŅಲĻಮಟıಗ ಅಣಕಸವಂತ ಅನಕರಸದ್ದನ.

ಕಪತರಾದ ಗೌಡರ ಬತĶವಂದನĺ ತಡಕ ಓಬಯŀನ ಬಳಗ ಕರಾಳವಗ ನಡದರ. ಅವನ ಕಗĩಲŃನಂತ ನಂತಲŃಂದ ಕದಲದ
ನಲವನĺ ನೇಡತĶದ್ದನ.

“ನಜ ಹೇಳĶಯೇ ಇಲŃೇ?” ಎಂದ ಗೌಡರ ಆಭಥಟಸಲ ಸತĶಲದ್ದವರಲ್ಲ ಭಯಗŁಸķರಾಗ ನೇರವವಗ ನಂತ ಮಳĿಳನ
ನೇಡತಡಗದರ. ಓಬಯŀ ತಲ ಮೇಲತĶಲಲ್ಲ.

“ಹೇಳನ, ಓಬೇಗೌಡŁೇ, ಹೇಳನ” ಎಂದ ಸೇರಗರರ ಉಪದೇಶ ಮಡದರ.

ಓಬಯŀನ ಒರಟ ಮೌನದಂದ ಮತĶ ಕೇಪವೇರದ ಗೌಡರ ಹಂದಮಂದ ನೇಡದ ಕೈಲದ್ದ ಬತĶದಂದ ಬಡಲ ಬಡಲ
ಬಡಲ್ಲನ ಹಡಯತಡಗದರ. ಓಬಯŀ ನಲħೈದ ಪಟı ಬೇಳವವರಗ ಕಲŃ ನಂತಂತ ನಂತದ್ದವನ ಇದ್ದಕħದ್ದ ಹಗ
‘ಅಯŀೇ’ ಎಂದ ಎದಯರಯವಂತ ಕಗಕಂಡ, ಗೌಡರ ಕೈಲದ್ದ ಬತĶವನĺ ಭದŁಮಷıಯಂದ ತಡಕ ಹಡದನ. ಗೌಡರ
ಎಷı ಜಗĩಸ ಎಳದರೂ ಬತĶವನĺ ಕಸದಕಳńಲರದ ಕŁೇಧದಂದಲ ಆಯಸದಂದಲ ಏದತಡಗದರ.

ಪಟıಣĵನ ಸೇರಗರರೂ ಮಂದ ನಗĩ ಓಬಯŀನ ಕೈಲದ್ದ ಬತĶವನĺ ಬಡಸದರ. ಗೌಡರ ಮತĶ ಹಡಯತಡಗದರ.
ಓಬಯŀ ಹಲŃಮಟı ಕಚĬಕಂಡ ಸಮĿನ ಮಗ ಬಗದ ನಂತನ. ಬೇರ ಯರೂ ಇಲ್ಲದದ್ದರ ಅವನ ಸķನಮನಗಳನĺ
ಲಕħಸದ, ಗೌಡರಗ ಪŁತಹಂಸ ಮಡಲ ಹಂಜರಯತĶರಲ್ಲವೇ ಏನೇ? ಆದರ ಗೌಡರ ಅನೇಕ ಸೇವಕರ ಸಹಯವದĸಗ
ಯವ ಸಹಸಕħ ಕೈಯಡಲ ಅಂಜ, ಪಟıಗಳನĺ ಸಹಸಲರದ ನಡದದನĺಲ್ಲ ಹರಗದರಬಟıನ.
“ಅಯŀೇ ಸತĶೇ! ಹಡೇಬŀಡೇ! ಹೇಳĶೇನ!”

“ಹೇಳ ಮತĶ!” ಎಂದŁ ಗೌಡರ ಕೈ ತಡದ ನಂತರ.

“ಅಮĿ ಕಟıರ! ನ ಕದೇಲಲ್ಲ?”

“ಯವಮĿನೇ?”

“ಸಬĽಮĿ!”

“ಆಞ! ಯರಂದ?” ನಗಮĿನರಬೇಕಂದ ಹಗĩ ಪŁಶĺ ಮಡದ್ದ ಗೌಡರ ಅಪŁತಭರಾಗದ್ದರ.

“ಸಬĽಮĿ!”

ಹಂಡತಯ ಮೇಲ ಕೇಪವ ಛಲವ ಕಮಥಗಲ ಕವದಂತ ಕವದವ. ಅದವರಗ ಹಂಡತಯ ಪರವಗ ಮಬĽಮಬĽಗದ್ದ
ಸಂಶಯಗಳಲ್ಲವ ಈಗ ಸĻಷıವ ಸŅತಃಸದĹವ ಆಗತೇರದವ. ಸಳń ಹೇಳ ತನĺನĺ ವಂಚಸಲ ಬಯಸದವಳ ಇನĺೇನನĺ
ತನ ಮಡಲರಳ? ಮತĶ ಮಡಲ್ಲ?

ಗೌಡರ ಜಟı ಬಚĬ ಕದಲ ಕದರಕಂಡತĶ. ಹದĸಕಂಡದ್ದ ಶಲ ಓರಯಗ ಜೇಲಡತĶತĶ. ಕಣĵಗಳ

ಕಂಪೇರದĸವ. ಮಗನ ಸಳń ಹಗĩ ಹಗĩ ಬೇಳತĶತĶ. ಹಬĽ ಗಂಟಹಕ ಸಕħಗದ್ದ ಹಣಯ ಮೇಲ ಬವರನ ಹನಗಳ
ಹಮĿದĸವ. ಹತĶ ಬತĶದಡನ ನಟıನ ಅಡಗ ಮನಗ ನಗĩದರ.

ಹರಗ ಅಂಗಳದಲŃ ಆಗತĶದ್ದ ಪŁಸಂಗಗಳನĺಲ್ಲ ಬಗಲ ಸಂದಯಲŃ ಮರಯಗ ನಂತನೇಡ ಆಲಸತĶದ್ದ ನಗಮĿ ಪಟıಮĿ
ಸಬĽಮĿ ಮತĶ ಒಂದಬĽರ ಹಂಡತಯರ, ಓಬಯŀ ಸತŀವನĺ ಹೇಳದಡನಯ ಮಂದೇನಗವದೇ ಎಂದ ಬದರ,
ಅಡಗಮನಗ ಹೇಗದ್ದರ. ನಗಮĿ ಪಟıಮĿ ಇಬĽರೂ ಕಲಸದಲŃ ತಡಗದ್ದವರಂತ ನಟಸತĶದ್ದರ

ನಗಮĿನವರ ಕನಕರದಂದ “ಸಬĽ, ನನĺ ಹಡದ ಕಂದ ಹಕĶರ ಕಣೇ! ಬೇಗ ಹೇಗ ಅಡಗಕಳńೇ” ಎಂದ
ಸಚಸದಡನಯ ಸಬĽಮĿ ಬೇಗಬೇಗನ ಓಡಹೇಗ, ಕತĶಲಯ ಮಲಯಲŃದ್ದ ಒಂದ ದಡij ಕಡಯ ಹಂದ
ಅವತಕಂಡಳ.

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಅಡಗಮನಗ ಬಂದ ಸತĶಲ ನೇಡ ಸಬĽಮĿನನĺ ಕಣದ ಮಗಳನĺ ನದೇಥಶಸ “ಎಲŃ ಹೇದಳ
ಅವಳ?” ಎಂದ ಕಗದರ.

ಪಟıಮĿ ಮತಡಲರದ ನಗಮĿನವರ ಕಡ ನೇಡದಳ. ಅವರ “ಹಟıೇಗ ಹೇಗಬೇಥಕ” ಎಂದರ.

ಗೌಡರ ಹಸಗಳ ಕಟıಗಗ ಹೇಗ ನೇಡ ಹಂತರಗ ಬಂದರ. ಎರಡ ಮರ ಕೇಣಗಳಲŃ ಅರಸದರ. ಸಬĽಮĿನನĺ
ಎಲŃಯೂ ಕಣದ ಮತĶ ಅಡಗಮನಗ ಬಂದ “ಅವಳಲŃದĸಳ? ಹೇಳĶೇಯೇ ಇಲŃೇ?” ಎಂದ ಬತĶದಂದ ಪಟıಮĿನ ಬನĺಗ
ಒಂದ ಬಗತ ಬಗದರ. ಅವಳ ತಟıನ ಕರಚಕಂಡ “ದಮĿಯŀ, ದಮĿಯŀ ಹೇಳĶೇನ! ಅಲŃ! ಅಲŃ!” ಎಂದ ಕೈ
ತೇರಸದಳ.

ಗೌಡರ ಕಡಯಯ ಹಂದಗಡ ಕತĶಲಯಲŃ ಸಬĽಮĿನ ಆಕೃತಯನĺ ಕಂಡಡನ, ಬಯಗ ಬಂದಹಗ ಅಶŃೇಲವಗ
ಬೈಯತĶ, ರಪĻರಪĻನ ಹಡಯತಡಗದರ. ಸಬĽಮĿನ ಮಗತ ಕಳಚಬದĸತ. ಕವಗ ಪಟıಬದĸ ಬಗಡಯಲ್ಲ
ರಕĶವಯತ. “ದಮĿಯŀ ತಪĻಯĶ! ಕಲಗ ಬೇಳĶೇನ” ಎಂದ ರೇದಸತĶ ಎದĸ ನಂತಳ. ಗೌಡರ ಆಕಯ ಜಟı
ಹಡದ ಬಯಲಗ ಎಳದಕಂಡ ದನವನĺ ಹಡಯವಂತ ಬಡದರ. ಅವರನĺ ತಡಯಲ ಮತĶ ಯರಗ ಧೈಯಥ
ಬರಲಲ್ಲ. ಹವಯŀನಬĽನ ಮಂದವರದ “ಚಕħಯŀ. ಸಕ! ಬಡ! ಬಡ!” ಎಂದ ಕೈಚಚದನ. ಅವನ ಕೈಗ ಪಟıಬದĸತ.
ಆದರ ಅದಕħಂತ ಕಠನವಗ ಗೌಡರ ಬಯಂದ ಕಠೇರವಕŀಗಳ ಪŁಹರವಯತ. ಸಬĽಮĿನನĺ ಹಡಯವದನĺ
ನಲŃಸ ಹವಯŀನನĺ ನಂದಸತಡಗದರ. ಆ ವŀಂಗŀ ನಂದಯ ಒಂದಂದ ಮತ ಒಂದಂದ ಬಣದಂತ ಎದ ಹಕħ
ಹವಯŀನನĺ ಹಂಡಬಟıತ. ಕಲವ ಪದಪŁಯೇಗಗಳಂತ ಹವಯŀನ ಸಬĽಮĿನ ಪŁಣಯ ಎಂಬಥಥವನĺ ಸĻಷıವಗ
ಸಚಸವಂತದĸವ. ಸೇತಯ ವವಹ ನಶĬಯದ ಸಮಚರವನĺ ಕೇಳ ಮದಲೇ ದಃಖಿತನಗದ್ದ ಅವನ ಜಜĮರತನಗ,
ಕಪತ ವಣಯಂದ “ಏನದ? ನೇವ ಹೇಳವ ಮತ? ನಮಗೇನ ಹಚĬಗಚĬ ಹಡದದಯೇನ?” ಎಂದನ.

“ನನĺ ಹಂಡತಗ ನ ಹಡದರ ನೇನ ಯರೇ ಕೇಳೇಕ?”

“ಮನಷŀರಗ ಮನಷŀರ ಸಹಯವಗದ ಇನĺರಾಗĶರ? ನಮĿ ಹಡತ ಅಂತ ಹೇಳ ನೇವ ಕನ ಮಡĶೇರೇನ? ಅದನĺ
ನವ ನೇಡತĶ ನಂತರಬೇಕೇನ? ಹಡಯವದಂದರ ಅದಕħ ಮೇರ ಇಲ್ಲವೇನ? ಬದĹಯದ್ದವರ ದನಗಳಗ ಕಡ
ಹೇಗ ಹಡಯವದಲ್ಲ. ಸŅಲĻ ಶಂತರಾಗ ಆಲೇಚನ ಮಡ, ಆಗ ಗತĶಗತĶದ.”

“ಸಕೇ ನನĺಪದೇಶ! ನನಗಲŃ ಗತĶ. ನೇವಲ್ಲ ಸೇರ ಒಳಗಳಗ ಸಂಚಮಡĶದĸೇರ. ಇನĺ ಈ ಮನೇಲ ನನ ನೇನ
ಒಟıಗರಬರದ ನನĺ ಹಸತ ನೇ ತಗಂಡ ಹೇಗ. ನನĺ ಜತ ಇದ್ದರ ನನĺ ಮನಕħ ಸಂಚಕರ ಆಗĶದ” ಎಂದ ಚೇರದರ.

“ನನĺಂದ ನಮĿ ಮನ ಹೇಗĶದ ಅಂತ ಕಂಡರ ಹಸತ ಮಡಕಡ, ನನ ಬೇರ ಹೇಗĶೇನ. ಅಂತ ನೇವ ಮಡೇದನĺಲŃ
ನ ನೇಡĶ ಸಮĿನರಲರ” ಎಂದ ಹವಯŀ ಅಲŃ ನಲ್ಲಲಲ್ಲ.

ಇತĶ ಪಟı ತಂದ ಓಬಯŀ ಕನರನಲŃ ĔಣಮತŁವ ನಲ್ಲದ, ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಕŁೇಧದಂದ ಅಡಗಮನಗ ನಗĩದ ಕಡಲ
ಹಬĽಗಲನಂದ ಹರ ಹರಟನ. ಕಳńಂಗಡಯವನ ಬರಬರನ ಅವನ ಹಂಗಡ ಹೇಗ” ನನĺದಡijಗ ಏನĿಡĶೇರ?”
ಎಂದನ.

“ದಡij! ನಮĿಪĻನĿನ ಗಂಟ! ನೇಣ್ಹಾಕŀ ಹೇಗ!” ಎನĺತĶ ಓಬಯŀ ಮಖ ತರಗಸದ ಕಳಕನರಗ ನಡದನ.

ಓಬಯŀ ತನಗದಗದ ಶಕ್ಷಿಯೇ ತನĺ ಸಲದ ಹರಯನĺಲ್ಲ ತೇರಸಬೇಟıತಂದ, ಇನĺ ಮೇಲ ಸಲದ ಹಣವನĺ ಕೇಳಲ
ಹಕħಲ್ಲವಂದ ನಧಥರಸಬಟıದ್ದರಂತ ತೇರತĶತĶ.

ಕಳಕನರನ ಹಲŃಮನಯನĺ ಪŁವೇಶಸದ ಓಬಯŀ ತನĺ ತಂದಯನĺ ಹಡಕದನ. ಮನ ಬಟı ಮನಯಂತ ಘಳ್
ಎನĺತĶತĶ. ಅನೇಕ ದನಗಳಂದ ಕಸವನĺ ಗಡಸದ್ದಂತ ತೇರತĶರಲಲ್ಲ. ಪದಥಥಗಳ ಅಸĶವŀಸĶವಗ ಹರಡಬದĸದĸವ.
ಜಗಲಯ ಮೇಲ ಅಲ್ಲಲŃ ಕೇಳಯ ಪಚಗಯೂ ಪಕħ ತಪĻಳಗಳ ಬದĸದĸವ. ಯರನĺ ಕಣದ ಓಬಯŀ ಅಡಗಮನಗ
ಹೇದನ.. ಅಲŃ ಅವನ ಮಲತಂಗ ಕತĶಲಯಲŃ ಕತĶಲಯಗ ದರದŁಪಕಕಯಥದಲŃ ತಡಗದ್ದಳ.

“ಅಪĻಯŀ ಎಲŃೇ?” ಎಂದನ ಓಬಯŀ.

ಹಡಗ ಬಚĬಬದĸ ಹಂತರಗ ಕಳಗಟı ಕಣĵಗಳಂದ ಅಣĵನನĺ ನೇಡ ಗಬರಗಂಡ, ಎಡಗೈಯಂದ ಮಸಹಡದದ್ದ ಮಗನ
ಸಂಬಳವನĺ ತಗದ ಒಲಯ ತೇಳಗ ಚಂದ ಸೇರಯ ಸರಗಗ ಉಜĮತĶ, ಪತಳ ಸŅರದಂದ “ಹರಗದĺಪĻ!” ಎಂದಳ.

“ಜಗŃೇಲಲ್ಲ. ಮತĶಲŃಗ ಹೇಗŀನೇ?”

“ಹಟıೇಗ ಹೇದĺೇ ಏನೇ?”

ಓಬಯŀ ನಟıಗ ಕಟıಗಗ ಹೇದನ. ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ವೃದĹ ಶರೇರವ ಕಟıಗಯ ಒಂದ ಮಲಯಲŃ ಬಗ, ಕೈಯಂದ
ಸಗಣಯನĺ ಬಚ ಬಚ ಒಂದ ಹಡಗಗ ತಂಬತĶತĶ. ಮಗನನĺ ಕಂಡ ಕಡಲ ಪŁಶĺದೃಷıಯನĺ ಬೇರ, ಉಸತಂದ ನಟıಗ
ನಂತರ. ಸಗಣಯ ಸನಗ ವಸನ ತಂಬತĶ.

“ಇಲŃೇನĿಡĶೇಯ?” ಎಂದನ ಓಬಯŀ.

“ಕಣ್ ಕಣದಲŃೇನ?” ಎಂದರ ಅಣĵಯŀಗೌಡರ,

“ನೇನೇ ಹಳರಾಗೇ ಇತಥಯೇ? ನನĮೇತ ಬತĶಥಯೇ?”

“ಎಂಥದೇ?” ಎಂದರ ದೇಘಥಸŅರದಂದ.

“ಎಂಥದ ಇಲ್ಲ! ನನನĺ ಈ ಸಡಗಡರಗ ಕಲ ಹಕೇದಲ್ಲ. ನೇನಲŃೇ ಇದħಂಡ ಸಯĶೇಯೇ? ನನĮತ ಬಂದ
ಬಳĶೇಯೇ?”

“ಎಲŃಗ ಹೇಗĶೇಯೇ?”

“ಎಲŃಗದŁ ಆಗŃ! ನೇ ಬತಥಯೇನ ಹೇಳ!”

“ಇವರ ರಣ ತೇರಸದ ಹೇಗದ್ಹಾೇಂಗಪĻ? ಹೇಗಕದŁ ಬಡĶರೇನ?”

“ಹಂಗŁದŁ ನೇನ ರಣತೇರಸĶ ಕತĩ ಇಲŃ ! ನನ ಹೇಗ ಬŀರಕಡ ಜಮೇನ ಮಡĶೇನ!”

“ಯರ ಕಡŁರೇ ಜಮೇನĺ?”

“ಸಂಗಪĻಗೌಡŁ ಕಡĶೇನ ಅಂದರ. ನೇ ಬರೇದದŁ ಬ !”

“ನಮĿ ಸಲನ ಕಡĶರಂತೇನ?”

“ಸಲ, ಸಲ, ಸಲ! ಮತĶ ಸಲದ ಮತ ಎತĶೇಯಲŃ! ಸಲಪರ ತೇರಸಬಟı!”

ಅಣŀಯŀಗೌಡರಗ ಅದನĺ ಕೇಳ ಅದľತ ಆನಂದವಗ ಮತಡಲ ಕಡ ಬಯ ಬರದ ನಂತರ.

ಓಬಯŀ “ಸಲ ಪರ ತೇರಸಬಟı! ಇಲŃ ನೇಡ!” ಎಂದ ಮೈ ತೇರಸದನ. ಅವನ ಕಣĵನಲŃ ನೇರ ಸರಯತĶತĶ. ಕಂಠ
ಗದĩದವಗತĶ.

ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ಮಂದವರದ, ಮಗನ ಬಳಗ ಬಂದ ಬಗ, ದೇಹದ ನನ ಭಗಗಳಲŃ ಕಂಪಗ ಎದĸದ್ದ ಬತĶದೇಟನ
ಬಸಂದಗಳನĺ ನೇಡ ಮರಕದಂದ “ಯರ ಹಡದŁೇ ನಂಗ?” ಎಂದರ. ಆ ಸಮಯದಲŃ ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ಮನದಂದ
ಮಗನ ಅವಧೇಯತ ಅನŀಯ ಧೂತಥತನಗಳಲ್ಲ ಅಳಸಹೇಗ, ಪತೃಸಹಜವದ ವತತಲŀಭವವಂದೇ ಪರಶದĹವಗ
ಹರಹಮĿತĶ. ಓಬಯŀ ನಡದದನĺಲ್ಲ ಹೇಳದನ. ಮದಲ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಋಣತೇರಸದ ಮೇಸಮಡ ಹೇಗವದ
ಹೇಗ ಎಂದದ್ದ ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ಮಗನಗದಗದ ದಃಖದ ಕಥಯನĺ ಕೇಳದಮೇಲ ಅವನ ಆಸಯಂತ ಆಚರಸಲ
ಒಪĻಗಕಟıರ. ಬಹಶಃ ಅವರ ಸತŀವŁತಕħ ಅದರಂದ ತಪĻಸಕಳńವ ಅವಕಶದ ಅಭವವೇ ಪŁಬಲಕರಣವಗದĸತಂದ
ತೇರತĶದ. ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻ ಗೌಡರ ಜಮೇನ ಕಡತĶರ ಎಂದ ಕೇಳದಡನ ಅದಥ ಮನಸತ ಆ ಕಡಗಳದತĶ.

ತಂದಮಕħಳಬĽರೂ ಸೇರ ಮರದನ ರಾತŁ ಗಟıಗ ದನ ಕರ ಪತŁ ಸಮನ ಸರಕಗಳನĺಲ್ಲ ಸೇತಮನಗ

ಸಗಸಬಡವದಂದ ಗತĶಮಡಕಂಡರ. ಓಬಯŀ ಈ ವಚರವನĺ ಸಂಗಪĻಗೌಡರಗ ತಳಸ, ಅವರಂದ ಗಡ ಮತĶ
ಜನಗಳ ಸಹಯವನĺ ಪಡಯಲೇಸಗ ಹರಟಹೇದನ.

ಅದೇ ದನ ಸಯಂಕಲ ಕನಬೈಲನಲŃ ಹವಯŀನಬĽನ ಒಂದ ಎತĶರವದ ಅರಯಮೇಲ ಕಳತದ್ದನ. ಅವನ ಕಣĵ
ಹನತಂಬತĶ. ಮಖದಲŃ ಖಿನĺತಯತĶ. ಹೃದಯ ಅಧೇರವಗತĶ. ಆ ದನ ಪವಥಹĺದಲŃ ನಡದ ಘಟನ ಅವನ
ಜೇವನವನĺ ಕಲಕಬಟıತĶ, ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಅದವರಗ ತೇರಸತĶದ್ದ ಯವ ಕŁಯಥವಗಲ ನಷħರಣಯಗಲ ಆ ದನ
ಅವರಾಡದ ಕಠನವಕħಗಳಷı ಹೇನವಗರಲಲ್ಲ. ತನಗ ಮತೃಸದೃಶಳಗದ್ದ ಸಬĽಮĿನಗ ತನಗ ಗಟıಗ ಪŁಣಯ
ಸಂಬಂಧವದ ಎಂಬಥಥವನĺ ವŀಂಗŀವಗ ಸಚಸದ ಚಕħಯŀನ ಬರನಡ ಅವನ ಎದಯನĺ ಒದĸಯರವ ಹಂಡವಂತ
ಹಂಡತĶತĶ. ಹಂದ ಮನ ಪಲಗದರಲŃ ಅವನಗ ಎಷı ಜಗಪತಯದĸತೇ ಈಗ ಅದರಲŃ ಅಷı ಆಸಕĶಯಂಟಗತĶ.
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಸಂಶಯವಂಬ ಭಯಂಕರ ಭೂತದಂದ ಎಷı ಬೇಗ ಪರಾದರ ಅಷı ಒಳńಯದ ಎಂದ ತೇರತĶ ಆತನಗ.
ಜೇತಗ ಹತಶವದ ಪŁೇಮದ ಬಂಕಯೂ ಕಡ, ಅವನ ಜೇವನವನĺ ದಹಸತĶತĶ. ಸೇತಯನĺ ನನದ ಕಣĵೇರ ಕರದನ.
ನಜವಗಯೂ ಸೇತ ಕೃಷĵಪĻನನĺ ಪŁೇತಸ ತನĺನĺ ವಂಚಸಬಟıಳೇ? ಅವಳ ಗೇಡಯ ಮೇಲ ಬರದದ್ದ ಮತಗಳ ನನಪಗ
ಬಂದ ಹವಯŀ ವಕಟವಗ ನಕħನ. ಚಂತಸತĶದ್ದ ಹಗಯ ಪŁಪಂಚದಲŃ ಎಲ್ಲವ ನಶŅರ, ಎಲ್ಲವ ದಃಖಮಯ ಎಂಬ ಭವ
ಮನಸತನಲ ಮೇಳತ ಬಳಯತಡಗತ. ಇನĺ ಸೇತಯ ಆಲೇಚನಯನĺ ಬಡತೇನ; ಅವಳ ತನĺನĺ ವಂಚಸದĸಳ;
ಎಷıದರೂ ಅವಳ ಇನĺಮೇಲ ವವಹತಳದ ಪರಸěೇ; ಅವಳ ಅಸŅಸķಳಗದĸಳಂತ; ಆದರೂ ನನೇಕ ಈಗ ಹೇಗ
ನೇಡವದ; ನನ ಬರಯ ಪŁೇಮಭಕ್ಷಿಕನಲ್ಲ ಎಂಬದ ಆಕಗ ತಳಯಲ; ಆಕಯ ಭಗಕħ ನನಬĽ ಯಃಕಶĬತನದರ ನನಗ
ಆಕ ಯಃಕಶĬತಳಲ್ಲದ ಮತĶೇನ!

ದೃಷıಸೇಮಪಯಥಂತ ತರಂಗತರಂಗವಗ ಹಬĽದ್ದ ಕಡ ತಂಬದ ಪವಥತಶŁೇಣಗಳ ದಗಂತದಲ ಮಳಗತĶದ್ದ ಸಯಥನ

ಕಂಪ ಬಂಬ ರಮಣೇಯವಗದ್ದರೂ ಹವಯŀನಗ ಸೇತಯ ಪŁೇಮದಂತ ಚಂಚಲವ ನಶŅರವ Ĕಣಕವ ಆಗ ತೇರತ. ಹಂದ
ಅಂತಹ ದೃಶŀವನĺ ಕಂಡಗ ಯವ ಆನಂದವೇಶಗಳ ಹೃದಯದಲŃ ತಂಡವವಡತĶದ್ದವ ಅವಗಳಂದ ಸತĶ ಬಂಕಯಂತ
ಬದಯಗದ್ದವ.

ಹವಯŀ ಮತĶ ಆಲೇಚಸದನ. ತನ ಅವವಹತನಗಯೇ ಇದĸಕಂಡ ಮಹಪರಷರ ಜೇವನವನĺ ಅನಸರಸ

ಜನಂಗಕħ ಸೇವಮಡ ಕೇತಥ ಸಂಪದಸಬೇಕಂದದ್ದ ಹಂದನ ಆದಶಥ ಮತĶ ಮನದಲŃ ಹಡಯತĶತĶ. ನನಂತಹ ಅಚತಯಥಕħ
ಕೈ ಹಕದĸ? ಎಂತಹ ಮೇಹಕħ ಸಲಕವದರಲದĸ? ಆ ಪŁಲೇಭನ ಜಲದಂದ ಭಗವಂತನ ನನĺನĺ ಬಲತħರವಗ
ಪರಮಡದĸನ! ಯವಳ ಒಬĽ ಹಳńಯ ಹಣĵನ ಚಲವಗ ಸರಯಗ ಉತĶಮ ಆದಶಥಸಧನಗ ತಲಂಜಲ
ಕಡವದರಲŃದĸ. ಇನĺ ಮೇಲ ಅಂತಹ ಹವŀಸಗಳನĺಲ್ಲ ಎಚĬರಕಯಂದ ದರಮಡತĶೇನ. ದೃಢಚತĶದಂದಲ
ಏಕಗŁತಯಂದಲ ಜİನ ಭಕĶ ವೈರಾಗŀಗಳನĺ ಸಂಪದಸ, ಈಶŅರಕೃಪಯಂದ ನಡನ ಜನರಗ ಬಳಕನĺ ನೇಡ, ಜೇವನವನĺ
ಸಥಥಕಮಡಕಳńತĶೇನ.

ಆಲೇಚಸತĶದ್ದಂತ ರಾತŁಯಯತ. ಅಧಥ ಚಂದŁನ ಬಳಕ ಮಯಮೇಹಕವಗ ಹಬĽತĶ. ಆಕಶದಲŃದ್ದ ಒಂದರಡ

ನĔತŁಗಳ ಬರಬರತĶ ಹತĶ, ನರ, ಸವರವಗತಡಗದವ. ಕರಡಗಪĻಟ ಹಕħ ಕಗ ಹರಾಡತಡಗತ. ದರದಲŃ
ತೇನಹಕħ ಹಡತĶ ಹರತĶತĶ. ಮರಗಡ ಕಡಗಳ ಆಕರ ಮತŁವದವ.

ದರದಲŃ ಕಳńಗತĶಗ ಹೇಗತĶದ್ದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಧŅನ ಕೇಳಸತ. ಅವರ ಹಂದ ಸೇರಗರರದ್ದರ.

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ “ಏನದŁಗŃ, ನಳ ರಾತŁೇನ ಪತĶಮಡಬಡĽೇಕŁ. ನಮĿ ಬೇಲರನĺಲ್ಲ ಕರಕಂಡಹೇಗನ. ಆ ಉಂಡಡ

ಭಟı ಪಟıಣĵನĺ ಬರಾಕ್ಹಾೇಳĶೇನ. ರಾಮನ ಬತಥನ. ಆ ನಟ ಪತĶ ಮಡĸದĿೇಲ ನವ ಅಪĻಗ ಹಟıದ ಮಕħಳೇನŁ?”
ಎನĺತĶದ್ದರ.

ಸೇರಗರರ ಆಡತĶದ್ದ ಮತ ಸರಯಗ ಕೇಳಸತĶರಲಲ್ಲ.

ಹವಯŀ ಮನಗ ಬಂದಮೇಲ ರಾಮಯŀನಂದ ಎಲ್ಲವ ವಶದವಗ ಗತĶಯತ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ತೇಥಥಹಳńಯ

ಫಾರಸı ರೇಂಜಗ ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಕಳńನಟ ಕಡಸದದನĺ ಅಜಥ ಮಲಕ ತಳಸದ್ದರ. ‘ರೇಂಜರ’ ಒಬĽ
‘ಗಡಥ’ನನĺ ಸೇತಮನಗ ಕಳಹಸದ್ದರ. ಆದರ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಮನಯಲŃ ಯವ ಹೇಸ ನಟಗಳ ದರಯಲಲ್ಲ.
ಗಡಥನ ಕನರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡ ರಲŃಗ ಬಂದ ನಡದದನĺ ಹೇಳದ್ದನ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಅಡಗಸಟı
ನಟಗಳನĺ ಮರದನವ ಪತĶಹಚಕಡತĶೇನ ಎಂದ ಗಡಥನಗ ಸಮಧನ ಹೇಳದ್ದರ.
 ಅಣĵಯŀಗೌಡರನĺ ಊರ ಬಡಸದĸ
ಬಳńಗĩ ಸಮರ ಎಂಟಗಂಟಯ ಸಮಯ. ಓರಬಸಲ ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಮಂಗಳರ ಹಂಚನ ಮನಯ ಮಂದದ್ದ
ತೇಟದ ಅಡಕ ಮರಗಳ ಹಚĬನ ಹಸರನ ನತĶಗಳನĺ ಚಂಬಸತĶ. ಬಸಲ ತೇಟದ ನಡವ ತರಬಂದ ಅಡಕಯ ಸಸಗಳ
ಹಸರಗರಗಳ ಮೇಲಯೂ ಬಳಯ ಮರಗಳ ಹಡಲಗಳ ಮೇಲಯೂ ಕೇಲಕೇಲಗ ಬದĸ ಬಣĵದ ಚತŁಗಳನĺ
ಬರಯತĶತĶ. ತೇಟದ ನಲವಂತ ಮೇಲಸಪĻ, ಮೇಲ ಸಪĻನ ಜಗĩ. ಗಬĽರ, ಕಮĿಣĵ ಇವಗಳಂದ ಕಕħರದ
ಸರಾಗವಗ ನಡಯವದಕħ ಕಡ ಅಡಚಣಯಗತĶತĶ. ಕಲಮಂದ ಆಳಗಳ ಮದಯಗದ್ದ ಅಡಕ ಮರಗಳನĺ
ಕಡಲಯಂದ ಕಡದರಳಸವ ಕಯಥದಲŃ ತಡಗದ್ದರ. ಕಡಯವ ಸದĸ ಧŅನಪŁತಧŅನಯಗ ಆ ಪŁದೇಶದವನĺಲ್ಲ
ಶಬĸಮಯವನĺಗ ಮಡತĶ. ಆಯಸತ ಪರೈಸದ ಆ ಮದ ಅಡಕಯ ಮರಗಳ ಒಂದಂದ ಕಡಲಯ ಪಟıಗ
ನಡನಡಗ ಹಸರಗರಗದರದ ತಮĿ ತಲಗಳನĺ ತಗಡತĶದ್ದವ.

ಕಲಸ ಮಡತĶದ್ದ ಆಳಗಳಗ ತಸ ದರದಲŃ ಕೃಷĵಪĻ ಕಳತ ಸಲಹಗಳನĺ ಕಗ ಹೇಳತĶದ್ದನ. ಅವನ ಸತĶಲ ನಲħೈದ
ನಯಗಳ ನನ ಭಂಗಯಲŃ ವಶŁಂತ ತಗದಕಳńತĶದ್ದವ.

ಒಂದ ಅಡಕಯ ಮರದ ಬಡ ಲಟ್ ಲಟ್ ಲಟ್ ಎಂದ ಸದĸ ಮಡತಡಗತ. ಹತĶರ ಇದ್ದವರಲ್ಲ ಎಚĬರಕಯಂದ ದರ
ಸರದ ನಂತರ.

ಕೃಷĵಪĻ “ಅಡಕ ಸಸ ಮೇಲ ಬೇಳದ ಹಂಗ ನೇಡħಳń! ಹಷರ್!” ಎಂದ ಕಗಹೇಳ, ಕಳಗರಳಲ ಹವಣಸತĶದ್ದ
ಮೇಘಚಂಬಯದ ಅಡಕಯ ಮರವನĺೇ ನೇಡತĶದ್ದನ.

ಮರ ಲಟ ಲಟ ಲಟ ಎಂದ ಓರಯಗತಡಗ ಮಹರವದಡನ ತೇಟವಲ್ಲ ಬಚĬಬೇಳವಂತ ನಲಕರಳತ. ಅಕħಪಕħದಲŃ

ನಂತದ್ದ ಅಡಕಯ ಮರಗಳಗ ಅದರ ದಂಡ ತಗಲ ಅವಗಳ ಹಂದಕħ ಮಂದಕħ ತಗಡತಡಗದವ. ಜಕ
“ಅಯŀಯŀೇ, ಒಂದಡಕಸಸ ತಲ ಮರದೇ ಹೇಯĶ !” ಎಂದ ಕಗದನ.

“ನಮĿ ಕಲಸಕħ ಕಲŃ ಹಕೇ ಹೇಗŃ! ತಗದŁೇನೇ ಒಂದ ಸಸೇನ?” ಎನĺತĶ ಕೃಷĵಪĻ ತಲ ಮರದ ಅಡಕಸಸ ಇದ್ದಲŃಗ ಓಡದನ.
ಬೇರ ಸಮಯದಲŃಗದ್ದರ ಕೃಷĵಪĻ ಆಳಗಳಗ ಚನĺಗ ಬೈಯತĶದ್ದನ. ಅದರ ತನĺ ಮದವಯ ಮಂಟಪದ ಚಪĻರಕħಗ
ಮರಗಳನĺ ಉಲŃಸದಂದ ಉರಳಸತĶದ್ದ ಅಳಗಳನĺ ಬೈಯಲ ಮನಸತ ಬರಲಲ್ಲ.

ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಮದವ ಚಪĻರಕħಗ ಮರಗಳನĺ ಕಡಸಲ ಮಗನಗ ಬಸಸ, ಅಸŅಸķಳಗದ್ದ ಸೇತಯನĺ ನೇಡಕಂಡ ಬರಲ
ಮತĶಳńಗ ಹೇಗದ್ದರ. ಕೃಷĵಪĻ ಸವಮನಸತನಂದ ಕತಥವŀತತĻರನಗದ್ದನ.

ಇನĺ ಮರ ನಲħ ಮರಗಳ ಉರಳರಲಲ್ಲ. ದನ ಕಯವನಬĽನ ಏದತĶ ಓಡಬಂದ “ಒಂದ ದನ ಹಲ ಹಡĸದ”

ಎಂದನ.

“ಯವಗಲೇ ಹಡĸದĸ?” ಎಂದ ಕೃಷĵಪĻ ಕೇಳದನ.

“ನನĺ ಬೈಗನ ಹತĶ ಅಂತ ಕಣĶದ. ರಾತŁ ಕಟıಗೇಗೇ ಬರಲಲ್ಲ.”

“ಅಂತ ನಮĿ ದಸಯಂದ ದನ ಒಂದ ಉಳಯೇ ಹಂಗಲ್ಲ. ಏನ ದನ ಕಯĶೇರೇ ಏನೇ? ದೇವರಗೇ ಗತĶ”.

ಕೃಷĵಪĻನಗ ಬೇಟ ಎಂದರ ಹಚĬ ಅನೇಕ ಪŁಣಗಳನĺ ಬೇಟಯಡ ಕಂದದ್ದನ. ಆದರ ಹಲಯನĺ ಕಲŃವ
ಸಯೇಗವನĺ ಲಭಸರಲಲ್ಲ. ಆದ್ದರಂದ ‘ಹಲ ದನ ಹಡದದ’ ಎಂಬ ಸದĸಯನĺ ಕೇಳ, ಒಂದ ಕಲĺಡ ಹೇದದಕħಗ
ವŀಸನವದರೂ, ಹಲಯನĺ ಷಕರ ಮಡವ ಅವಕಶ ದರತದಕħಗ ಒಳಗಳಗ ಹಗĩದನ. ಕಲಸ ಮಡತĶದ್ದ ಆಳಗಳಗ
ಅಡಕಯ ಮರಗಳನĺ ಕಡಯವಂತ ಹೇಳ, ಜಕ ಓಬಯŀ ಇಬĽರನĺ ಜತಗ ಕರದಕಂಡ ಕೇವಗಳಡನ ‘ಬಡ’ (ದನದ
ಹಣ) ಬದ್ದಲŃಗ ಹರಟನ. ನಯಗಳನĺ ಜತಗ ಬರಗಡಲಲ್ಲ.
ದನ ಕಯವನನĺ ಮವರನĺ ಕರದಕಂಡ ಕಡ ಹತĶದನ. ಸŅಲĻ ದರ ಹೇದಮೇಲ “ಅಯŀ ಇಲĺೇಡ” ಎಂದ
ಹಲ ದನವನĺ ಹಡದ ಸķಳವನĺ ತೇರದನ. ಹಲ ಹಸವನĺ ಹಡದಗ ನಡದದ್ದ ಹೇರಾಟದಂದ ನಲದ ಹಲŃಲ್ಲ
ನಗĩನರಯಗ ಜಜĮಹೇಗತĶ. ಸಣĵ ಸಣĵ ಪದಗಳ ಕಡ ಮರದದĸವ. ಸಗಣ ನೇರನೇರಾಗ ಬದĸತĶ. ಚಲŃದ್ದ ನತĶರ
ಹಪĻಗಟı ಇನĺ ಹಸಹಸಯಗತĶ.

“ಇಲŃ ನತĶರ ಕಡħಂಡ ಆಮೇಲ ಕಚĬಕಂಡ ಹೇಗŀದ” ಎಂದನ ಓಬಯŀ.

“ಹಲಯೇನ ಸಣĵದಲ್ಲ! ಇಲŃ ನೇಡ ಅದರ ಹಜĮ!” ಎಂದ ಜಕ ಅಷıೇನ ಸĻಷıವಲ್ಲದ ಪದಚಹĺಯನĺ ತೇರದನ.

ನಲ ಗಟıಯಗದĸದರಂದ ಹಜĮ ಸļಟವಗರಲಲ್ಲ.

“ಅದರ ಚಮಡ ಸಲೇದ ಬಡĽದಥ” ಎಂದ ಕೃಷĵಪĻ ಜಡ ಹಡಕತĶ ಮಂಬರದನ. ಹಲ ಹಸವನĺ ಎಳದಕಂಡ
ಹೇಗದ್ದ ಜಡ ಸಲಭವಗ ಗತĶಗವಂತತĶ.

ಜಡ ಹಡದ ಮಂದ ಹೇಗತĶರಲ, ಬತĶಹೇಗದ್ದ ಒಂದ ಕರತರಯ ಪತŁ ಸಕħತ ಅದರಲŃ ನೇರ ಒಂದ ಹನಯೂ
ಇರದದ್ದರೂ ಮರಳ ಬೇಕದಷıತĶ. ಆ ಮರಳನಲŃ ಹಲ ಹಸವನĺ ಎಳದಕಂಡ ಹೇಗದ್ದ ಗರತ, ಸರ
ಹೇಳವಷıರಮಟıಗ ಸĻಷıವಗತĶ. ಅದವರಗ ಚನĺಗ ಕಣಸದದ್ದ ಹಲಯ ಹಜĮ ಆ ಮರಳನಲŃ ಚನĺಗ ಕಣಸತĶತĶ.

“ಇಲŃ ನೇಡ, ಒಂದಂದ ಉಗರ ಎಂದರ ಒಂದಂದ ನಂಬೇಕಯ ಗತŁ ಇದ!”

“ಇಲŃ ನೇಡŁೇ! ಒಂದ ಸಣĵ ಹಜĮ ಬೇರ ಇದ! ಮರೇ ಹಲ ಅಂತ ಕಣĶದ.”

ತಯ ಹಬĽಲಯ ಹಜĮಯಂದಗ ತಸ ಬಳಯಲŃ ಅದರ ಮರಯ ಹಜĮಯೂ ಸĻಷıವಗ ಗೇಚರಸತĶತĶ.

“ಮರಾಯŁ, ಇದರ ಸಹವಸ ಬŀಡ. ಮರೇ ಹಲ!” ಎಂದ ಓಬಯŀನ ಕಡಗ ಸಟıನಂದಲ ತರಸħರದಂದಲ ನೇಡದ
ಕೃಷĵಪĻ “ನನĺ ತಲ! ಮರೇ ಹಲ ಆದŁೇನಂತ! ಕೇವ ಈಡ ಬಡಯೇದಲŃೇನ? ನಂಗ ಹದರಕಯದŁ ಮನೇಗ್ಹಾೇಗ!” ಎಂದನ.

“ಹದರಾಕ ನನೇನ ಹಂಗತೇನ? ಮರೇ ಹಲ ಸŅಲĻ ಅಪಯ ಅಂತ ಹೇಳĸ ಅಷıೇ!” ಎಂದ ಓಬಯŀ ಎಲ್ಲರಗಂತಲ ಮಂದಗ
ಧೈಯಥ ಪŁದಶಥನಕħಗ ನಡದನ.

ಕಡನ ಅಂಚನಲŃ ಹಸವನĺ ಹಡದದ್ದ ಹಬĽಲ ಅದನĺ ನಡಗಡಗ ಎಳದಯĸ, ಹಂಗಲ ಮತĶ ಹಂದಡಗಳನĺ ತಂದ,
ಉಳದದನĺ ಮರಹಸವಯ ತೃಪĶಗಗ ಹಳವನಲŃ ಹದಗಟıತĶ.

ಅದನĺ ನೇಡದ ಕೃಷĵಪĻ ಸತĶಣ ಹಮĿರಗಳನĺ ಸಂವೇಕ್ಷಿಸ “ಇವತĶ ರಾತŁ ಮರಸೇಗ ಕತŁ ಹಲೇಗ ಒಂದ ಗಂಡ
ತಗಲಸಬಹದ ‌ ಆ ಮರದಲŃ ಒಬĽ, ಅಲŃಬĽ, ಓ ಅಲŃಬĽ. ಹಲ ಬಂದರ ಬಹಶಃ ಈ ದಕħನಂದ ಬರಬಹದ. ಬಂದೇ
ಬತಥದ! ಬರದೇ ಎಲŃಗ ಹೇಗĶದ. ಅದರಲŃಯೂ ಮರೇ ಹಲ, ಕತĶಲ ಆಗಬೇಕದŁ ಬಂದŁ ಬಂತ!

ಜಕಯೂ ಮರಗಳನĺ ನೇಡ “ಹೌದ?.. ಈ ಮರಗತĶಲೇಲ ಹಲೇಗ ಗಂಡ ತಗಲಸೇದದŁ ಹŀಂಗ? ತಂಗಳ
ಬಣಕೇನ ಸಲĻನ ಬರಾದಲ್ಲ ಅಂತ ಕಣĶದ”

ಆ ದನ ಕತĶಲಯದ ಮೇಲ ಕಳಕನರನಂದ ಸಮನ ಸರಕ ದನ ಕರಗಳನĺ ಸೇತಮನಗ ಸಗಸಬೇಕಂದದ್ದ ಓಬಯŀ

“ಅದಲŃ? ಆಗದ ಹೇಗದ ಮತ ‌ ಸಮĿನ ಕೇವ ಕಟıದŁ ಸಕ; ಬಳಗಗಬೇಕದŁ ಲೌಡ ಹಲ ಚಲij ಹೇಗತಥಳ!”
ಎಂದನ.

ಕೃಷĵಪĻನಗ ಮತĶ ಮನಸಗ “ನಮಗಲ್ಲ ಮೈಗಳĶನ! ಉಂಡŁ, ಮಲಗದŁ! ನಮಗ ಬರಕ ಆಗೇದಲŃೇನ ಹೇಳ, ನನಬĽನೇ
ಬತೇಥನ. ಕತĶಲದŁೇನಂತ? ಹಂಗದŁೇನ ತಂಗಳ ಬಳಕ ಸವಲĻವ ಬರೇದಲŃೇನ? ಒಂದ ವೇಳ ಕತĶಲೇನ ಆದŁ ಹಲೇಗ
ಹೇಡಯೇಕ ಏನ ತಂದŁ? ಹೇದಷಥ ನನ ನಮĿ ತೇಟದ ಮೇಲĩಡ ಕಡನಲŃ ಒಂದ ಚರತ ಹಡದಗ
ಬಳĸಂಗಳತĶೇನ? ಕದĸಂಗಳಗತĶ. ಕತĶಲೇಲ ಅದರ ಕಣĵೇನ ಪಳಗಡೇತ ಹೇಳೇತತĶ. ಅದನĺೇ ನೇಡ ಗರ ಹಡದದĸ.
ಗಂಡ ಸಮ ತಲೇಗ ಬದĸತĶ” ಎಂದ ಮರಗತĶಲಯಲŃಯೂ ಕಡ ಹಲಯನĺ ಹಡಯಲ ಸಧŀವಂಬದನĺ
ಹೇಳದಮೇಲ ಜಕ ಮರಸ ಕರಲ ಬೇಕಗದ್ದ ಅಟıಣಗಳನĺ ಕಟıವ ಮತĶತĶದನ.

ಓಬಯŀ “ಇವತĶ ರಾತŁ ಗಡ ಮೇಲ ಕಳಕನರಂದ ಸಮನ ಸಗಸೇಕ ಹೇಳದŁ ಸಂಗಪĻಗೌಡŁ, ಆಮೇಲ ಬಂದ
ಮರಸಕರೇಕ ಆಗĶದೇನ?” ಎಂದ ಕೃಷĵಪĻನ ಕಡಗ ನೇಡದನ.

“ಅಗೇಳŁಪĻ! ಇದಂದ ಬೇರ ಇದಯಲŃ!” ಎಂದನ ಜಕ.

“ಹಳಗ ಹೇಗŃ! ‌ ಮತĶೇನĿಡನ ಹೇಳ!” ಎಂದನ ಕೃಷĵಪĻ.

ಓಬಯŀ “ಕೇವ ಕಟıದರ ಏನಗĶದ?” ಎಂದನ.

ಕೃಷĵಪĻ “ಆಗೇದೇನ..” ಎಂದ ಅಧಥದಲŃಯ ಅಸಮಧನದಂದ ನಲŃಸದನ.

ಜಕ “ಎರಡಮರ ಕಡ ಕೇವ ಕಟıನ. ಒಂದಕħ ತಪĻಸಕಂಡŁ ಮತĶಂದಕħ ನಗĩಲ!”

ಕಡಗ ಮರಗಳ ಮೇಲ ಅಟıಣ ಕಟı ರಾತŁ ಮರಸಕರವ ಆಲೇಚನಯನĺ ತŀಜಸ ಮವರೂ ಮನಗ ಹಂತರಗ ಬಂದರ.
ಮಧŀಹĺ ಮರ ಗಂಟಯ ಹತĶಗ ಪಶಶವವದ್ದ ಜಗಕħ ಹೇಗ ಕೇವ ಕಟıದರ.

***

ಸಯಂಕಲ ಕತĶಲಗತĶದĸಗ ಎತĶನ ಗಡಯಂದ ಸೇತಮನಯಂದ ಹರಟ ಕಳಕನರಗ ಹೇಗವ ಹದĸರಯಲŃ

ಹೇಗತĶತĶ. ಚಕŁಗಳ ಉರಳವ ಸದ್ದಲ್ಲದ ಬೇರ ಸದĸರಲಲ್ಲ. ಎತĶಗಳ ಕರಳಲŃ ಗಂಟಯ ಸರಗಳರಲಲ್ಲ. ಗಡ
ಹಡಯವವನ ಶಬĸವಗಬರದಂದ ಪŁಯತĺಪವಥಕವಗಯ ಅವಗಳನĺ ಬಚĬ ಮನಯಲŃಟıದ್ದನ. ಕೇಲಗಳ ಹಚĬ
ಸದĸಗಬರದಂದ ಬೇಕದಷı ಗಡಯಣĵ ಹಕದ್ದನ.

ಸŅಲĻ ಹತĶನಲŃಯ ಹಂದನಂದ ಮತĶ ಮವರ ಬಂದ ಗಡ ಹತĶದರ. ಎಲ್ಲರೂ ತಮĿತಮĿಳಗ

ಪಸಮತಡಕಳńತĶದ್ದರ. ಆ ಕಡರಸĶಯಲŃ ಅವರ ಮತಗಳನĺ ಆಲಸಲ ಬೇರ ಯರ ಇರದದ್ದರೂ ಅವರ ಗಟıಗ
ಮತಡಕಳńತĶದ್ದದನĺ ನೇಡದರ ಯವದೇ ಕಳńಕಲಸಕħ ಹರಟದĸರಂದ ಗತĶಗತĶತĶ. ಗಡ ನಟıಗ ನಡದ
ಕಳಕನರ ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ಹಲŃಮನಯ ಅಂಗಳದಲŃ ನಂತತ. ಓಬಯŀ ಕಳಗ ನಗದ ಪಸದನಯಲŃ “ಕೃಷĵಪĻಗೌಡŁೇ,
ಒಳಗ ಬನĺ” ಎಂದನ. ಕೃಷĵಪĻನ ಗಡಯಂದಳದ ಓಬಯŀನಡನ ಒಳಗ ಹದನ. ಗಡಯವನ ಎತĶಗಳ ಕರಳ ಬಚĬ
ಮಕಯನĺ ನಲಕħಟıಮೇಲ ಜಕ ಅವನನĺ ಕರತ “ಚಂದŁೇಗೌಡರ ಮನ ಇಲŃಗ ಎಷı ದರ ಆಗĶದೇ?” ಎಂದ ಕೇಳದನ.

ಗಡ ಹಡಯವವನ “ಹಚĬಲ್ಲ, ಒಂದ ಅಡಕ ಅಗಯೇ ಅಷıದರ ಇರಬೇದ” ಎಂದ ಎತĶಗಳಗ ಗಡಯಲŃದ್ದ ಒಣಗದ
ನಲŃಹಲ್ಲನĺ ಹಕದನ. ಅವ ಸಶಬĸವಗ ಅದನĺ ಮೇಯತಡಗದವ.

ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ಹರಗ ಬಂದ ಕರಯಲ ಗಡ ಹಡಯವವನ ಜಕಯೂ ಅವರ ಹಂದ ಹೇದರ. ಜಗಲಯಲŃ
ಒಂದ ಹರಳಣĵಯ ಹಣತಯ ಬಳಕನಲŃ ಓಬಯŀ ಕೃಷĵಪĻನಗ ಕಳń ಬಗĩಸತĶ ಉಪಚರ ಮಡತĶದ್ದನ. ಉಳದವರ ಅಲŃಗ
ಬರಲ ಅವರಗ ನೇಡದನ. ಎಲ್ಲರೂ ಚನĺಗ ಹೇರದರ.

ಮದಲ ಮಲ್ಲಗ ಪಸಮತಡತĶದ್ದವರ ಕŁಮೇಣ ಸŅಲĻ ಗಟıಯಗ ಮತಡತಡಗದರ. ಕಡಕಡಗ ಗಟıಯಗ ನಗಲ
ಆರಂಭಸದರ. ಇನĺ ಹಚĬಗ ಕಳń ಕಡಯಲ ಬಟıರ ಆ ದನದ ಕಲಸ ಕಡವದಂದ ತಳದ ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ತಮĿ
ಮಗಳನĺ ಕರದ ಕಳńನ ಕಡವನĺ ಒಳಗಯŀವಂತ ಹೇಳದರ. ಆದರ ಜಕ ಹಚĬನಂತ ನಗತĶ “ಬಳ ಲಯĨಗದ
ಕಣŁೇ ಕಳń! ಇನĺಂದೇಟ ಕಡ! ರಾತŁಲ್ಲ ನದĸಗಡĽೇಕಲŃ!” ಎಂದ ಕಡಕħ ಕೈಹಕ ಕಸದಕಂಡ ಬಗಸ ಬಗಸ
ಕಡಯತಡಗದನ.
ಕಳńನ ಕಡದ ತಳಭಗದ ಕಡಹನ ಮಗಯವವರಗ ಜಕ ಮೇಲಳಲಲ್ಲ. ತರವಯ ಮೇಲದĸ ತರಾಡತĶ ಗಡಗ ಸರಕ
ಸಮನ ತಂಬತĶದ್ದ ಇತರರಗ ನರವದನ. ಅನೇಕಸರ ಅವನ ಸಹಯ ಅಡಚಣಯಗ ಪರಣಮಸತĶತĶ.

ಗಡಗ ಸಮನ ಭತಥಯದ ಮೇಲ ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ಎಲಯಡಕ ಅಗಯತĶ ಅದರ ರಸ ಕಳಗ ಬೇಳದಂತ ಮಖವನĺ
ಸŅಲĻ ಮೇಲಕħ ನಗಹ, “ಣೇವ ಉಂಡರ ಹೇಗľಣĵ, ಮಟıಂಡರಗ ಸಮಣಲ್ಲ ಮಗಟಡ. ಆಮೇಳ ಜಣವರ
ಹಡಕಂಡ್ಹಾೇಗ್ಬೈಡ” ಎಂದರ.

ಅಂಗಳದಲŃ ಕಂಬಳಯ ಮೇಲ ಕಳತ ಆಕಶ ನೇಡತĶದ್ದ ಜಕ “ತ.. ತ.ತ೦ಗಳ ಬಣಕ ಏನ ಪಸ೦ದಗದ” ಎ೦ದ ಮದಲೇ
ತಟ ಮೇರ ಕೇರದಡಗಳ೦ತದ್ದ ಹಲŃಗಳನĺ ಮತĶಷı ಪŁದಶಥಸ ನಗತಡಗದನ.

“ಗಡ ಹ೦ದಕħಒ೦ದರಡĿರ ಜನŅರ ಕಟıಬಡನ ಈಗŃ. ಈಗŃ ಹೇದಷı ಹೇಗŃ. ಆಮೇಲ ಸಲಭಗĶದ” ಎ೦ದನ
ಕೃಷĵಪĻ.

“ಹೌದಪĻಯŀ, ಅದ ಒ೦ದ ಹನರೇ!” ಎ೦ದ ಓಬಯŀಕಟıಗಗ ಹೇಗ ಮರ ದನಗಳನĺ ತ೦ದ ಅವಗಳನĺ ತ೦ದ
ಅವಗಳ ಕರಳ ಕಣĵಗಳನĺ ಉದ್ದಮಡ ಗಡಯ ಗಟಕħ ಕಟıದನ.

ಗಡ ಸೇತಮನಯ ಕಡಗ ಹರಟತ. ಪವಥತ ಕ೦ದರ ಕನನಗಳಲ್ಲ ಬಳĸ೦ಗಳಲŃ ಮ೦ದ ಮಛಥಹೇದ೦ತಯೇ ಅಥವ
ಸಮಧ ಮಗĺವದ೦ತಯೇ ಮೌನವಗದĸವ. ತೇನ ಹಕħಗಳ ಉಲಯೂ ಕನರನ ನಯಗಳ ಕಗತವನĺ ಕೇಳ ಆಗಗ
ಪŁತŀತĶರವಗ ಕಗತĶದ್ದ ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ಕ೦ತŁನಯಯ ಬಗಳವಕಯೂ ಗಡಯ ಹ೦ದ ಹೇಗತĶದ ಕೃಷĵಪĻ ಒಬĽಯŀ
ಜಕಯರಗ ತಮĿ ದಗŅಜಯದ ಜಯಧŅನಯಂತ ಕೇಳಸತĶದĸವ. ಸŅಲĻ ಹತĶನಲŃ ಗಡಯೂ ಗಡಯ ಸದĸ
ಕನನ೦ತರದಲŃ ಮರಯದವ.

ಆದರೂ ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ಕಂತŁನಯ ಬಗಳವದನĺ ಬಡಲಲ್ಲ. ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ಆಲಸತĶರ : ಕನರನಲŃ ನಯಗಳ

ಬಬĽ ಎದĸದ ! ಚನĺಗ ಕೇಳಸತĶದ!

ಅದĸೇ ಸಮಯದಲŃ ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ಕನರಗ ಹೇಗ ನೇಡದ್ದರ ವಸĿತರಾಗತĶದ್ದರ: ಚ೦ದŁಯŀಗೌಡರ, ರಾಮಯŀ,

ಪಟıಣĵ, ಸೇರಗರರ, ಹಳೇಪೈಕದ ತಮĿ, ಬೈರ, ಸದ್ದ ಮದಲದ ಬೇಲರ, ಸೇಮನೇ ಮದಲದ ಗಟದಳಗಳ ಎಲ್ಲರೂ
ದ೦ಡ ಕಟıಕ೦ಡ ಅದಲŃಗೇ ಹರಡಲ ಸದĹರಾಗದĸರ! ಅವರ ಜತಯಲ ಕಡನ ಇಲಖಯ ಅಧಕರಯದ
’ಗಡಥ’ನ ಇದĸನ! ಬಳĸ೦ಗಳಲŃ ಬೇಟಗ ಹರಟದರಯೇ ಎ೦ದರ ಹಗ ತೇರವದಲ್ಲ. ಏಕ೦ದರ ಪŁಯತĺಪವಥಕವಗ
ನಯಗಳ ತಮĿಡನ ಬರದ೦ತ ಅಟıತĶದĸರ. ಚ೦ದŁಯŀಗೌಡರ ಗಡ ನ೦ಗನಗ “ನಯನಲ್ಲ ಒಳಗ ಕಡೇ ಇವತĶ”
ಎ೦ದ ಅಪĻಣ ಮಡತĶದĸರ. ಪಟıನ ವಸವ ಗಲಭಮಡತĶದ್ದ ನಯಗಳಗ ಹಗĩ ಸರಮಣಗಳನĺ ಹಕ ಕಟı,
ಕ೦ಬಗಳಗ ಬಗಯತĶದĸರ! ಕಲವರ ಉದ್ದವದ ಕಬಣದ ಹರಗೇಲಗಳನĺ ಮತĶ ಕಲವರ ಗದ್ದಲಗಳನĺ
ಹತĶಕ೦ಡದĸರ. ಪಟıಣĵನಬĽನ ಕೈಯಲŃ ಮತŁ ಒ೦ದ ಜೇಡ ನಳಗಯ ತೇಟಕೇವಯದ!

ಸ೦ಗಪĻಗೌಡರ ಲೈಸನತಲ್ಲದ ತವ ಕಡಸದ್ದ ಕಳńನಟಗಳನĺ ಚ೦ದŁಯŀಗೌಡರ ತಮĿ ಮೇಲ ಫರಾಯದ ಮಡಯರ

ಎಂಬ ಭೇತಯಂದಲ ದರದಶಥತಯಂದಲ ತಮĿ ಗದĸಯಂಚನಲŃ ಮನಯಂದ ದರವಗ ಹರಯತĶದ್ದ ಒ೦ದ
ತರಯ ಉಸಬನಲŃ ಹಳಸಟıದ್ದರ. ಆದ್ದರ೦ದಲ ಚ೦ದŁಯŀಗೌಡರ ಕಟıದ್ದ ಅಜಥಯ ಪŁಕರ ತೇಥ೯ಹಳńಯ ಫಾರಸı
ರೇ೦ಜರ ಒಬĽ ’ಗಡಥ’ ನನĺ ಸೇತಮನಗ ಅಜಮಯಸಮಡಲ ಕಳಹದಗ ಅವನಗ ಕಳńನಟಗಳ ಯವ ಕರಹ
ದರತರಲಲ್ಲ. ’ಗಡಥ’ನ ಚ೦ದŁಯŀಗೌಡರಗ. ಆ ವಷಯವನĺ ತಳಸಲ ಅವರ ಕಳń ನಟಗಳನĺ ಪತĶಹಚĬಕಡವದಗ
ಭರವಸಯತĶ ಪಟıಣĵನನĺ ಬೇಹನ ಮೇಲ ಕಳಹದರ. ಅವನ ಸದĸಗಳಗಲ್ಲ ಮಕಥಟıನ೦ತĶದ್ದ ಕಳń೦ಗಡಗ ಹೇಗ,
ಅ೦ಗಡಯ ಹೇಗ, ಅ೦ಗಡಯ ಯಜಮನನನĺ ಪಸಲಯಸ ಕೇಳದನ. ಕಳŃ೦ಗಡಯವನಗ ಓಬಯŀನ ಮೇಲ ಸಟıತĶ.
ಅದ ಅಲ್ಲದ ಚ೦ದŁಯŀಗೌಡರ೦ದ ಓಬĽಯŀ ತನಗ ಕಡಬೇಕಗದ್ದ ಹಣವ ಲಭಸಬಹದ೦ಬ ಆಸಯೂ ಎತĶ. ಏಕ೦ದರ
ಓಬಯŀ ಅವರ ಒಕħಲಲ್ಲವ? ಅಗಡಯವನ ತನಗ ತಳದಬ೦ದದ್ದ ಸ೦ಗತಗಳನĺಲ್ಲ ಹೇಳದನ. ಆದರ ನಟಗಳನĺ ಯವ
ಸķಳಗಳಲŃ ಹಳಟıದĸರ ಎ೦ಬದ ನಷĠಷıವಗ ಗತĶಗಲಲ್ಲ. ಅ೦ತ ಹಳńದ ಕಸರನಲŃ ಹತಟıದರ ಎ೦ಬದೇನೇ
ಗತĶಯತ. ಅದನĺೇ ಪತĶಹಚĬಲ ಚ೦ದŁಯŀಗೌಡರ ಆ ದನ ರಾತŁ ಪರವರಸಮೇತರಾಗ ಗಟıಗ ಹರಟıದ್ದರ.
ಚ೦ದŁಯŀಗೌಡರೂ ಅವರ ಪರವರವ ಸೇತಮನಗ ಹೇಗವ ರಸĶಯಲŃ ಸŅಲĻ ದರ ನಡದರಲ ಮ೦ದ ಯವನೇ ಒಬĽ
ವŀಕĶ ದರಯ ಪಕħದ೦ದ ಮತĶ೦ದ ಪಕħಕħ ಸಪಥಗಮನದ೦ತ ವಕŁವಗ ತರಾಡ ನಡಯತĶದĸದ ಕಣĩ ಬತĶ. ಚ೦ದŁನ
ಬಳಕ ಉಜŅವವಗದĸ, ಕ೦ಪ ಹದĸರಯ ಮೇಲ ಮಸ ಚಲŃದ೦ತ ಅಲ್ಲಲŃ ಬದĸದ್ದ ಮರಗಳ ನರಲನಲŃ ಆ ಮನಷŀ ವŀಕĶಯ
ವಚತŁಕಮಥ ಪೈಶಚಕವಗತĶ. ಡಲŃ ಹಟıಯನĺ ಹತĶಕ೦ಡ ಎಲ್ಲರಗ೦ತಲ ಹ೦ದ ಬರತĶದ್ದ ಸೇಮನಗ ಅದನĺ
ಕ೦ಡ ಮೈಜಮೈ೦ದತĶ.

ಎಲ್ಲರಗ೦ತಲ ಮ೦ದಗ ಕೇವಯನĺ ಹಗಲ ಮೇಲ ಹತĶ ನಡಯತĶದ್ದ ಪಟıಣĵ “ಯರದ?” ಎ೦ದ ಕಗದನ.
ಉತĶರ ಬರಲಲ್ಲ.

ಪಟıಣĵ ಮತĶ ಕಗಲ “ನ-ನĺ-ಪĻ!” ಎ೦ದ ಉತĶರಕಟı ಆ ವŀಕĶ ಹ೦ತರಗ ಕಡ ನೇಡದ, ತತĶರಸತĶ ನಡಯತಡಗತĶ.

ಪಟıಣĵ ಬೇಗಬೇಗನ ಬಳಸರ “ಯರೇ ಅದ ? ನಲŃೇ!” ಎ೦ದ ಅಪĻಣĵ ಮಡದನ.

ಆ ವŀಕĶ ತದಲತದಲಗ “ನನĺ ಹಡĶ ಮ೦ಡ ಕಣೇ! ಎ೦ದ ಹ೦ತರಗ ನಲಲŃ ಪŁಯತĺಸ, ನಲಲŃರದ ತರಾಡತĶದ್ದನ.
ಪಟıಣĵ ಕೇಪದ೦ದ ಬಳಗ ಹೇಗ ನೇಡತĶನ: ಸೇತಮನ ಸ೦ಗಪĻಗೌಡರ ಧೂತಥ ಸೇವಕ ಜಕ! ತನĺ ನಚĬನ ನಯಯಗದ್ದ
ಟೈಗರನĺ ಖೂನಮಡದ ರಾĔಸ! ಪಟıಣĵನಗ ಮದವಯಗರಲಲ್ಲ. ಆದರೂ “ನನĺ ಹಡĶ ಮ೦ಡ ಕಣೇ!” ಎ೦ದ ಜಕಯ
ಮ ಸರಯಗ ಬಲಗೈ ಮಷķಯ೦ದ ಧಡijನ ಗದĸದನ. ಕಡದ ಹಣĵ ಹಣĵಗದ್ದ ಜಕ ಕಗಕ೦ಡ ನಲಕħರಳದನ.
ಆ ಕಗನĺ ಕೇಳ ಮ೦ದ ತಸ ದರದಲ ಗಡಯ ಹ೦ದ ಹೇಗತĶದ ಕೃಷĵಪĻ ಓಬಯŀರ ಏನಯತ ಎ೦ದ ಬದರ
ಓಡಬ೦ದ ನೇಡತĶರ: ಜಕ ಕಳಗ ಬದĸದĸನ! ಚ೦ದŁಯŀಗೌಡರೂ ಇತರರೂ ಸತĶಲ ನ೦ತದĸರ!

ಕೃಷĵಪĻನಗ ಚ೦ದŁಯŀಗೌಡರ ತಮĿ ಜನರಡನ ಆ ರಾತŁ ಹರಟದ್ದ ನಜವದ ಉದĸೇಶ ತಳಯದ ತಮ ಒಕħಲ ಕಳńತನದ೦ದ
ಓಡ ಹೇಗವದನĺ ತಡಯವ ಸಲವಗಯೇ ಬ೦ದದĸರ೦ದ ಬಗದ “ನಮĿ ಒಕħಲ ಅವನಷıದ೦ತ ನಮĿಲŃಗ ಬ೦ದರ
ನಮĿಳನĺೇಕ ನೇವ ಹಡದದĸ?” ಎ೦ದ ಸಟıನ೦ದ ನಡದನ.

ಚ೦ದŁಯŀಗೌಡರಗಗಲ ಅವರ ಕಡಯ ಇತರರಗಗಲ ಆ ಪŁಶĺ ಅಥಥವಗಲಲ್ಲ.

ಪಟıಣĵ “ಮತĶ ಅವನŀಕ ಕ೦ಡಬಟıಬಯĽೇಕ?” ಎ೦ದ ಮದಲಸದನ.

ಮತಗ ಮತ ಆಗತĶದĸಗಲ ಜಕ ಮೇಲದĸ “ಯವ ಸಳೇಮಗ ಬರತĶನ ನೇಡĶೇನ ನಮĿ ಗೌಡರ ಗಡ ತಡಯೇಕ:
ಹಣ ಉರಳಸ ಬಡĶನ! ಓಬೇಗೌಡŁ ನಡೇರŁ” ಎ೦ದ ಒ೦ದೇ ಸಮನ “ಏ ಸಕŁ! ಸಕŁ! ಸಕŁ!” ಎ೦ದ ಗದಯವನನĺ ಕಗ
ಕರಯತĶ ರಸĶಯಲŃ ಹಚĬ ಹಡದವನ೦ತ ಮ೦ದವರದನ. ಅಲŃಯ ತಳವದರ ಗಡಯದರೂ ಆದಷı
ಮ೦ದವರಯಲ ಎ೦ದ ಉಪಯ ಯೇಚಸದ ಕೃಷĵಪĻ ಎಷı ಕರದರೂ ಜಕ ಸŅಲĻವ ಕೇಳದ “ಏ ಸಕŁ! ಸಕŁ! ಸಕŁ!”
ಎ೦ದ ಗಟĶಯಗ ಒರಲತĶ ಓದತಡಗದನ. ಗಡ ಹಡಯತĶದ ಶಕŁನ೦ಬ ಆಳ ಈ ಗಲಭಯನĺ ಕೇಳ ದಗĽ್ರ೦ತನಗ
ಗಡ ನಲŃಸ ನೇಡತĶದ್ದ೦ತಯ ಜನಗಳ ಗ೦ಪ ಕಣಸತ.

ಗಡಯಳಗದ್ದ ಸರಕ ಸಮನಗಳನĺ ಗಡಯ ಹ೦ದ ನಡಯತĶದ್ದ ಜನವರಗಳನĺ ನೇಡದ ಚ೦ದŁಯŀಗೌಡರಗ

ಕೃಷĵಪĻನ ಮತನ ಅಥಥ ಫಕħನ ಸļರಸತ: ಸ೦ಗಪĻಗೌಡರ ತಮĿ ಒಕħಲನĺ ರಾತŁ ಕಳńತನದ೦ದ ಹರಸತĶದĸರ!

ಗೌಡರ ಗಡಯನĺ ತಡದ ಅದನĺ ತಮĿ ಮನಯಕಡಗ ತರಗಸದರ. ಕೃಷĵಪĻ “ನಮĿ ಗಡ ನ ಹಡಸಕ೦ಡ
ಹೇಗĶೇನ. ನಮĿ ಒಕħಲ ಸಮನ ನೇವ ಬೇಕ’ರ ತಗ೦ಡ ಹೇಗ” ಎ೦ದನ. ಪರವರದ೦ದ ಬಲಷIJರಾಗದ್ದ ಗೌಡರ
ಅದನĺ ನರಾಕರಸದರ. ಅಷı೦ದ ಜನರನĺ ಕ೦ಡ ಜಕಯೂ ಕಡ ಬಯಮಡತĶದ್ದನ ಹರತ ಕೈ ಮಡತĶರಲಲ್ಲ.
ಕೃಷĵಪĻ ಮತĶೇನನĺ ಮಡಲರದ ಶಕŁನಗ “ಸಮನĺಲ್ಲ ಅವರ ಮನೇಗ ಹಕ ಗಡ ಹಡħ೦ಡ ಬರ” ಎ೦ದ ಹೇಳ
ಜಕಯಡನ ಕಡಗ ನಡದನ. ಗೌಡರ ಓಬಯŀನನĺ ಬಲತħರವಗ ಕನರಗ ಕ೦ಡಯĸರ. ಅ೦ತ
ಚ೦ದŁಯŀಗೌಡರೂ ಅವರ ಪರವರವ ಗಡಯ ಸ೦ಗಡವ ಹ೦ತರಗದರ. ಓಬಯŀನ ಸರಯಳದನ.
ಸŅಲĻ ದರ ಹ೦ತರಗ ಹೇದ ಮೇಲ ಚ೦ದŁಯŀಗೌಡರ ಸೇರಗರರನĺ ಪಟıಣĵನನĺ ಕರದ ಪಸಮತನಲŃ. “ನೇವ
ನಲħೈದ ಜನ ಕರಕ೦ಡ ಹೇಗ ನಟ ಪತĶಮಡ. ನನ ಹೇಗ ಆಣĵೇಗೌಡನ ಮನೇ ಸಮನ ಜನವರ ಎಲŃ
ಬ೦ದೇಬಸĶ ಮಡĶೇನ” ಎ೦ದರ.

ಪಟıಣĵ, ಸೇರಗರರ ಆಳಗಳಡನ ಆ ರಾತŁ ಎಲŃಲ್ಲ ಅರಸದರೂ ನಟ ಹಳಟı ಸķಳ ಗತĶಗಲಲ್ಲ. ಗಮನ ಬರವ೦ತದ್ದ
ಜಗಗಳಲŃಲ್ಲ ಹರಗೇಲಗಳ೦ದ ತತ ಹಡದ ನೇಡದರ. ಆದರ ಕಲ ಮಣĵ ಕಸರ ವನ ನಟದ ಕರಹ ಕಡ
ದರಯಲಲ್ಲ.

ಮರದನ ಬಳಗĩ ’ಗಡಥ’ ನ ಪಚĬಮೇರ ಹಕಕ೦ಡ ತೇಥಥಹಳńಗ ಹೇದನ.

ಆ ದನವ ಚ೦ದŁಯŀಗೌಡರ ಕಳಕನರ ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ಪತŁ ಪರಟ ಸರಕ ಸಮನ ದನಕರ ಜನವರಗಳನĺಲ್ಲ
ತಮĿ ಸಲಕħ ಮಟĶಗೇಲ ಹಕಕ೦ಡ ಅಣĵಯŀಗೌಡರನĺ ಅವರ ಮಗ ಮತĶ ಮಗಳ ಸಮೇತವಗ ಊರನ೦ದ
ಹರಡಸದರ. ಅವರ ಕೇಳಗಳನĺ ಕಡ ಅವರಗ ಬಡಲಲ್ಲ. ಅವರಗ ಉಳದದ೦ದರ ಕರಯ ಬಣĵದ ಕರೂಪಯದ ಅವರ
ಕ೦ತŁ ನಯ.
 ಆ ಹಲ
ಚ೦ದŁಯŀಗೌಡರ ಸಮನ ಸಮೇತ ಗಡಯನĺ ಹ೦ದಕħ ಹಡಯಸಕ೦ಡ ಹೇದಮೇಲ ಕೃಷĵಪĻನ, ದಕħದಕħಗ ಕೈಕಲ
ಬೇಸ ಬಯಗ ಬ೦ದ೦ತ ಒದರತĶದ್ದ ಜಕಯನĺ ಬಹಪŁಯಸದ೦ದ ಸೇತಮನಗ ನಡಸಕ೦ಡ ಹೇದನ. ಮನಯಲŃ
ಎಲ್ಲರೂ ಮಲಗದ್ದರ. ಬಗಳತĶದ್ದ ನಯಗಳನĺ ಗದರಸ ಸಮĿನರಸ, ಮಲಗಲ೦ದ ಜಗಲಯ ಮೇಲ ಹಸಗ ಹಸತĶದĸಗ
’ಢಾ೦’ ಎ೦ದ ಒ೦ದ ಕೇವಯ ಈಡ ಮಳಗ ಕೇಳಸತ. ಕಷĵಪĻನ ಹೃದಯದ್ದಲŃ ನತĶರ ಬಸಬಸಯಗ ನಗĩತ. ಅಷıರಲŃಯ
ಕಡನ೦ದ ರಾತŁಯ ನಃಶಬĸತಯನĺ ಕಡಯವ೦ತ. ಹಬĽಲಯ ಅಬĽರವ ಕೇಳಸತ. ಮನಯ ನಯಗಳಲ್ಲ ಒಡನಯ
ರೌರವವಗ ಬಗಳತಡಗದವ. ತವ ಕೇವ ಕಟıದĸ ಸಥಥಕŅಯತ೦ದ ಹಗĩ ಬಲಗಗವಕನĺ ಕತರನಗ ಕಯತĶ
ಮಲಗ ನದĸಹೇದನ.

ನದĸಯಲŃ ನರಾರ ಕನಸಗಳ. ಕೇಲವ ಸವಯದವ; ಮತĶ ಕಲವ ಕಹಯದವ. ಕಲವ ಮನೇಹರವದವ; ಮತĶ
ಕಲವ ಭಯ೦ಕರವದವ; ತನಗ ಮದವಯಗತĶದ: ಸೇತಯ ಕೈಹದದĸನ! ಏನ ಸŅಗಥವ ಸರಯದ೦ತದ! ಏನ?
ಮದವಗ ನರದ ಜನರ ಕೇಲಹಲ ! ಅಲ್ಲ !.. ಮದವಗ ನರದ ಜನರ ಕೇಲಹಲವಲ್ಲ ! ಗಯಗ೦ಡ ಹಬĽಲಯ ಅಬĽರ
! ಹಲ ಬಯĸರದ ಅಟıಬರತĶದ! ಸತĶಲ ಭಯ೦ಕರ ಅರಣŀ ! ಮದವಯ ಮಂಟಪ ಮಹರಣŀವಗದ! ಕೃಷĵಪĻ
ಗ೦ಡಹಡದನ ! ಹಲಗ ಏಟ ಬದ್ದರೂ ಮೈಮೇಲ ಹರತĶದ ! ಅಯŀೇ ಹರತ ಮೈಮೇಲ ! ಹ ! ನಖಘತ ! ಕೃಷĵಪĻ
ನದĸಯಲŃ ನರಳ, ದಗಲಬದĸ ಎಚĬತĶನ. ಎಲ್ಲ ಮೌನವಗತĶ. ಬಳĸ೦ಗಳ ಹಲ ಚಲŃದ೦ತ ಹಬĽತĶ. ಮತĶ೦ದ ಪಕħಕħ
ಮಲಗದನ. ಮತĶ ಕನಸಗಳ: ಸಮನ ಹೇರಕ೦ಡ ಗಡ ಬರತĶದ! ಹವಯŀ ಜನರಡನ ಬ೦ದ ಗಡಯನĺ
ತಡದದĸನ! ಕೃಷĵಪĻನಗ ಹವಯŀನಗ ಮತಮತಗ ಕೈಕೈಯಗತĶದ ! ಸೇತ ನಡವ ಬ೦ದ ಜಗಳವನĺ ನಲŃಸತĶಳ
!.. ಆಳಗಳ ಅಡħಯ ಮರಗಳನĺ ಕಡಯತĶದĸರ. ಒ೦ದ ಮರ ತನĺ ಮೈಮೇಲಯ ಬೇಳತĶದ ! ಕೃಷĵಪĻ ಓಡಲ ಎಳಸತĶನ
! ಆದರ ಆಗವದಲ್ಲ. ಯರ ಹಡದ ಕಟıಹಕದ೦ತĶದ. ಅಡಕಯ ಮರ ಬದĸೇಬದĸತĶ. ಕೃಷĵಪĻ ಹಸಗಯಲŃ
ಕಮಟಬದĸ ಕಣĸರದನ. ಎ೦ತಹ ದವŀಮೌನದ ಶ೦ತ! ಎ೦ತಹ ಪŁಶ೦ತ ನಶಕ೦ತನ ರಾಮಣೇಯಕ ಕ೦ತ!

ಬಳಗĩ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಹ೦ದನ ರಾತŁ ನಡದದನĺಲ್ಲ ಕೇಳ ಕಡಕಡಯಗ ಮಗನನĺ ಬಯಗ ಬ೦ದ೦ತ ಬಯĸರ. “ಥ,
ನನĺ ಗ೦ಡಸĶನಕħ ಬ೦ಕ ಹಕ! ಅವರಗ ಗಡ ಹಡಸಕ೦ಡ ಹೇಗೇಕ ಬಟıಯ? ಇವನ ಮತĶ ಮದವಯಗೇ ಗ೦ಡ೦ತ
! ನನಗŀಕೇ ಮದವ? ಹ೦ಗಸಗ? ಮನ ಮಯಥದಯಲ್ಲ? ನನಗದ್ದರ ಪŁಣ ಕಳಕಳĶದĸ ! ನನಗŀರೇ ಹಣĵ ಕಡĶರ
? ನಪ೦ಸಕನಗ ? ಕೈಬಳ ತಟħ೦ಡ ಸೇರ ಉಟħಳńೇ !.”

ಕೃಷĵಪĻ ತ೦ದಯ ನಷIJರ ವಕŀಗಳನĺ ತಲಬಗ ಕೇಳದನ. ಪŁತŀತರ ಕಡಲಲ್ಲ. ಕಣĵೇರೂ ಬ೦ದತ. ಮತ ಮತಗ
ಮನಭ೦ಗವಗ ಎದ ಹ೦ಡದ೦ತಯತ. ಮಕರೇಷವೇರತ. ಅಲ ನಲ್ಲದ ಅಡಗ ಮನಗ ಹೇಗ ಅವŅನ ಹತĶರ ಕಫ
ತ೦ಡ ಕಡವ೦ತ ಹೇಳದನ. ತಯಯಡನ ಇನĺವ ಮತಗಳನĺ ಆಡಲಲ್ಲ.

ತ೦ಡ ತನĺತದ್ದ ಮಗನ ಮ೦ದ ತಯ ಕಳತ ನನಪŁಕರವಗ ಮತಡಸದಳ. ಮಗನ ಒ೦ದ ಮತನĺ ಆಡಲಲ್ಲ.

“ಅವರಲ್ಲದ ನನಗನŀರಪĻ ಹೇಳೇರ ? ಅದಕŀಕ ಸಟıಮಡĶೇಯ ?” ಎ೦ದಳ ತಯ.

ಕಫ ಕಡದ ಹರಗ ಹೇದ ಕೃಷĵಪĻ ಅ೦ಗ ಟೇಪ ಹಕಕ೦ಡ, ಕೈಲ೦ದ ತೇಟಕೇವ ಹಡದ, ಮತĶ ಅಡಗ ಮನಗ
ಬ೦ದನ. ಒಲಯ ಮೇಲಗಡ ನಗ೦ದಗಯಲŃಟıದ್ದ ತೇಟ ಪಟıಗಯನĺ ತಗದ ಕಲವ ತೇಟಗಳನĺ ಜೇಬಗ
ಇಳಬಟıನ!.

“ಎತĶಲಗ ಹರಟಯೇ, ತಮĿ ?” ಎ೦ದಳ ತಯ, ಮಗನ ಮತಡಲಲ್ಲ.

“ನನ್ಹಾತŁನ ನ೦ಗ ಸಟıೇನೇ?” ಎ೦ದ ತಯಯ ಮರಕದ ದನಯನĺ ಕೇಳ,

ಕೃಷĵಪĻ “ಎತĶಲಗಲ್ಲವŅ; ನನĺ ಹಲೇಗ ಕೇವ ಕಟıದĸ ; ನೇಡಕ೦ಡ ಬತಥನ. ರಾತŁ ಈಡ ಕೇಳĶ “ ಎ೦ದ ತಯಯ
ಮಖವನĺ ನೇಡದನ. ಆಕಯ ಕಣĵಗಳಲŃ ನೇರೂ ಮಖದಲŃ ಉದŅೇಗವ ಇದĸವ.

“ನೇ ಒಬĽನ ಹೇಗĶೇಯೇನೇ?”

“ ನೇ ಒಬĽನ ಹೇಗĶೇನೇ ?”

“ಇಲ್ಲ ; ಜಕ ಕರಕ೦ಡ ಹೇಗĶನೇ,”

“ ಜೇಕ ಕಣಪĻ ! ಹಲೇ ಸವಸ ಕಟıದĸ!”

ಕೃಷĵಪĻ ಅಡಗಮನ ದಟತĶದĸಗ ಹಸĶಲ ನೇಡ ತಯ ಅವನನĺ ಮತĶ ಹ೦ದಕħ ಕರದ “ ಹಷರ್ ಕಣೇ! ಹಲ
ಸವಸ ಕಟıದĸ.

ಇನŀರನŀರ ಕರಕ೦ಡ ಹೇಗĽದೇ೯ನ” ಎ೦ದಳ.

“ನವೇನ ಹಲ ಷಕರಗ ಹೇಗĶೇವೇನವŅ ? ಕೇವ ಕಟıದĸ ಈಡ ಹರŁ‌. ಏನಗದ ನೇಡħಂಡ ಬರೇವಷı.”

ಸಯಥ ಆಗತನ ಬಟıಗಡಗಳ ಮೇಲ ತನĺ ಕರಣವಷಥದ ಹಂಬನಗಳನĺ ಸಸತಡಗದ್ದನ. ತೇಡತĶದ್ದ ತಂಬಲರನಲŃ
ನರಾರ ವಧವಧ ಪಕ್ಷಿಗಳ ಗನ ತೇಲ ಬರತĶತĶ. ಕೃಷĵಪĻ ತೇಟಕೇವಯನĺ ಜಕ ಕೇಪನ ಕೇವಯನĺ ಹಗಲ ಮೇಲ
ಹತĶಕಂಡ ಮರ ಗಡ ಪದ ಬಳńಗಳ ನಡವ ನಸದ ಬಟıವೇರತĶದ್ದರ. ನಯಗಳ ಅವರ ಸತĶಲ ನರಾರ ಮರ
ಗಳಲŃ ನಲವನĺ ಮಸ ಗಳ ಹಡಯತĶಲ ಅಲ್ಲಲŃ ನಂತ ಹಂಗಲತĶ ಪದಗಳಗ ನೇರ ಹಯŀತĶಲ ಉತತಹದಂದ
ಓಡಡತĶದĸವ.

ಕೇವಕಟıದĸ ಜಗಕħ ಹೇಗ ನೇಡಲ ದೃಶŀವ ಭಯ ಗಭಥತ ನೇರವವಗತĶ. ಕೃಷĵಪĻ ಬೇಗಬೇಗನ ಗಂಡ ಹರದದ್ದ
ಕೇವಗಳನĺ ಬಚĬದನ. ಇಲ್ಲದದ್ದರ ನಯಗಳ ಸತŁದ ಮೇಲ ಹದ ಸಯತĶದĸವ.

ಪಶಶವ ಹಂದನ ದನ ಇದ್ದಂತಯ ಬದĸತĶ. ನಣಗಳ ಮತŁ ಹಚĬಗ ಹರಾಡತĶದĸವ. ಸŅಲĻ ದವಥಸನಯೂ ಹಟıತĶ.
ಹಲಗ ಗಂಡನೇಟ ಬದĸದ ಎಂಬದೇನ ಅಲŃ ಬದĸದ್ದ ರಕĶದಮದಲ ಬಣĵಗದಲಗಳಂದಲ ಗತĶಯತ. ಆದರ ಹಲ
ಅಲŃಲŃಯೂ ಸಮಪದಲŃ ಸತĶರಲಲ್ಲ. ಅದಕħ ಬಲವದ ಗಯವಗದĸತ ಹೇರತ ಪŁಣಪಯವಗರಲಲ್ಲ. ನಯಗಳಲŃ
ಕಲವಂತ ಹಲಯ ವಸನ ಸಕħ ಬದರಗಣĵಗನೇಡಹತĶದವ.

“ಈಗೇನ ಮಡನೇ, ಜಕ?”ಎಂದನ ಕೃಷĵಪĻ.

“ಮಡದೇನ? ಮನೇಗೇ ಹೇಗನ. ಗಯದ ಹಲೇ ಸವಸ ಬŀಡ. ಮಂಡಗದĸೇಲ ಒಬĽ ದೇರ (ಯೂರೇಪಯನ್)
ಗಯದ ಹಲ ಹಡŀಕ ಹೇಗ ಹಂದಕħ ಬರಲŃೇ ಇಲ್ಲಂತ!”

ಪಟıಣĵನಂತಹ ಅನಭವಶಲಗಳಗದ್ದರ ಹಚĬ ಜನರ ಸಹಯ ಧೈಯಥಗಳಲ್ಲದ ಗಯದ ಹಲಯನĺ ಅರಸವ ಸಹಸಕħ
ಎಂದಗ ಕೈ ಹಕತĶರಲಲ್ಲ. ಆದರ ಕೃಷĵಪĻ ಕಚĬದಯ ತರಣ. ಅಲ್ಲದ ಆ ದನ ಬಳಗĩ ಅವನ ತಂದ ಅವನನĺ ಹೇಡ, ನಪಂಸಕ,
ಹಂಗಸ ಎಂದ ಮದಲಗ ಬೈದದĸ, ಅವನಲŃ ಇನĺ ರೇಷವಡಗರಲಲ್ಲ. ತನ ಸಹಸ, ಸೇತಯನĺ ಆಳಲ ಸಮಥಥನದ
ಗಂಡ ಎಂಬದನĺ ನದಶಥಸಬೇಕಂದ ಅವನ ಅಂತರಂಗದಲŃ ಅವನಗೇ ಅರಯದಂತ ಹರಡ ಮಳಯತĶತĶ.

“ಮನಗ ಹೇಗದ ಸೈಯŀ! ಎಷı ರಕĶ ಬದ್ದ ಹಲ ಇಷıೇತĶನಕ ಬದಕರೇದ ಸಳń! ಸŅಲĻ ದರ ಹೇಗ ಹಡಕ
ನೇಡನ. ನಯ ಇವ! ನನಗŀಕ ಹದರಕ? ನನĺ ಹಂದೇನೇ ಬ.”

ಜಕ ಭಯಪŁೇರತ ವವೇಕದಂದ “ಬŀಡ ಮರಾಯŁ, ಗಯದ ಹಲ ಹಡಕħಂಡ ಹೇಗೇದ ಒಂದೇ, ನಗರಹವನ

ಹಡ ಹಡಯೇದ ಒಂದೇ! ಮತĶ ಬೈಸಕಳĶೇರ ಗೌಡŁ ಕೈಲ” ಎಂದನ.
“ಹಂಗದರ ನೇನಲŃೇ ನಂತರ. ನ ನಯ ಕರಕೇಂಡ ಹೇಂಗ ಹೇಗ ಬರತĶೇನ” ಎಂದ ಕೃಷĵಪĻ ಮೇಲದನಯಂದ “ಬ,
ಕŁ” ಎಂದ ನಯಗಳನĺ ಜತಗ ಕರದಕಂಡ ರಕĶದ ಜಡನಲŃ ಮಂದವರದನ. ಜಕ ನಲ್ಲಲಲ್ಲ; ಮನಸತಲ್ಲದ
ಮನಸತನಂದ ಅವನ ಹಂದಯ ನಡದನ.

ಇಬĽರೂ ಹಜĮ ಹಜĮಗ ನಂತ ಮೇಯಲ್ಲ ಕಣĵಗ ನೇಡತĶ, ನಯಗಳಗ ಮೃದಧŅನಯಲŃ ಉತĶೇಜನವೇಯತĶ, ಹಳವನಲŃ
ನಸಯತಡಗದರ. ನಯಗಳ ಬದರ ಬದರ ಬಹಳ ಜಗರೂಕತಯಂದ ಮನಷŀರಗ ಸŅಲĻ ದರದಲŃಯ
ಸಂಚರಸತĶದĸವ.

ಒಮĿ ನಯಯಂದ ಬಚĬಬದĸದನĺ ಕಂಡ ಕೃಷĵಪĻ ತನĺ ಬನĺ ಮಟıಕಂಡ ಬರತĶದ್ದ ಜಕಗ “ಯಕೇ? ನಯ
ಬಚĬಬೇಳĶದ? ಇಲŃೇ ಎಲŃದರೂ ಸತĶಬದĸದಯೇ?” ಎಂದ ನಯಗಳಗ ಮಲ್ಲಗ “ಛೂ! ಛೂ! ಹಡ! ನಗĩ” ಎಂದ ಕೈ
ಚಟಗ ಹಡದ ಮಂದನ ಹಳವನĺ ತೇರಸದನ.

ನಯಗಳ ಸŅಲĻ ಮಂಬರದ ಮತĶ ನಂತವ. ಕೃಷĵಪĻ ಕೇವಯನĺ ಸದĹಮಡಕಂಡ ಎರಡ ಹಜĮ ಮಂದ ನಡದ,
ಮಂದನ ಹಳವನĺ ತನĺ ಮಖವನĺ ಸರದಯ ಮೇಲ ನೇಡತĶದ್ದ ನಯಗಳನĺ ನೇಡ “ಛೂ! ನಡ! ನಗĩ! ಪಟ್
ರೈಟ್ !” ಎಂದನ.

ಪಟ್ ರೈಟ್ ಎಂಬ ನಯ ಒಳńಯ ಬೇಟ ನಯ. ಆದರ ಹಲಯ ವಷಯದಲŃ ಮತŁ ಆಳಕತĶತĶ. ಕರಣವೇನಂದರ,
ಒಂದ ಸರ ರಾತŁ ಅದ ಮನಯ ಬಳ ನದĸಯಲŃ ಮಲಗದĸಗ ದಡij ಚರತಯಂದ ಅದನĺ ಎತĶಕಂಡ ಹೇಗಲ
ಪŁಯತĺಸತĶ. ಪಟ್ ರೈಟ್ ಅದರಡನ ಹೇರಾಡ ತಪĻಸಕಂಡತĶ. ಆಮೇಲ ಅದಕħ ಹಲ ಚರತಗಳ ವಚರದಲŃ ಹದರಕ
ನಂತಬಟıತ.

ಯಜಮನನ ತನĺ ಹಸರನĺ ಹಳ “ಛೂ! ನಗĩ” ಎನĺಲ ಪಟ್ ರೈಟ್ ಒಂದೇ ಮನಸತಮಡ ಮಂದವರಯತ.
ಒಡನಯ ಬಳಯದ್ದ ದಟıವದ ಪದಯಂದ ಸಣĵ ಗಜಥನ ಕೇಳಸದಂತಯತ. ಕೃಷĵಪĻ ಜಕ ಇಬĽರೂ ಕದಲ ನಟıಗಗ
ಎರಡ ಹಜĮ ಹಂದಕħ ಹರಹೇಗ ನಂತರ! ನಯಗಳ ಬಚĬ ಬದರ ಹಳವನಲŃ ದಡದಡನ ಹನĺಗĩ, ನಂತ, ತೇಕ್ಷ್ಣ ವಗ
ಬಗಳಲರಂಭಸದವ. ಕೃಷĵಪĻ ಎಷı ಉತĶೇಜನ ಕಟıರೂ ಒಂದದರೂ ಮಂಬರಯಲಲ್ಲ. ಹಲ ಅಲŃದĸದಂತ
ನಶĬಯವಯತ.

ಸಂಟಕħ ಗಂಡ ತಗಲ ಯತನಯಂದ ಬದĸದ್ದ ಹಲ ನಯಗಳನĺ ಮನಷŀರ ಸಮಪŀವನĺ ಅರತ ಪŁತಹಂಸಗಗ
ರೇಷಭೇಷಣವಗತĶತĶ.

“ಖಂಡತ ಬŀಡ, ಕೃಷĵಪĻಗೌಡŁ; ಮನೇಗ ಹೇಗ ಜನ ಸೇರಸಕಂಡ ಬರಾನ” ಎಂದನ ಜಕ.

“ನನĺ ಹಂಗದ್ದವರೇ ಅಷıೇ ಆಮೇಲ ಒರೇದ? ಅವರ ಬಂದ ಮಡೇದ ಇಷıೇ! ಹಲಗ ಬಲವಗ ಏಟ ಬದĸರಬೇಕೇ!
ಯವದದರೂ ಕಂಡೇಲ ಇನĺಂದ ಉಂಡ ಹಡದರ ನಗದಬದĸ ಹೇಗĶದ” ಎಂದ ಕೃಷĵಪĻ ಮಲ್ಲಗ ಮಂಬರದನ.
ಜಕ ಅಲŃಯ ನಂತ ನೇಡತĶದ್ದನ ಅತ ಕತರತಯಂದ!

ಜಕ ನೇಡತĶದ್ದ ಹಗ ಕೃಷĵಪĻನ ಬಗದ ದೇಹ ಹಳವನಲŃ ಮರಯಯತ. ತನ ಒಂದರಡ ಹಜĮ ಮಂದವರದ

ಅವನನĺ ಹಂಬಲಸಲಳಸದನ. ಆದರ ಎದಯಗಲಲ್ಲ. ಮತĶ ನಂತ ನಯಗಳಗ “ಛೂ! ಛೂ! ನಗĩ! ಹಡ!” ಎಂದನ.

ಇದ್ದಕħದ್ದಹಗ ನತĶರ ಹಪĻಗಡವಂತ, ಕೈಕಲ ಮರಗಟıವಂತ, ಪŁಜİತಪĻವಂತ ಹಬĽಲಯ ಮಹಭೇಷಣದಬĽರ

ಅರಣŀಮೌನವನĺ ನಚĬ ನರಾಗವಂತ ಅಪĻಳಸ, ಜಕಯನĺ ನಡಗಸತ. ಹಳವನಲŃ ದಡij ಪŁಣ ಭರದಂದ
ಚಲಸವಂತ ಸದĸಯತ. ಹಳವ ರಭಸದಂದ ಅಲಗಡತ. ನಯಗಳ ಗಂಟಲ ಬರಯವಂತ ಕಡತಡಗದವ.
ಒಡನಡನ “ಠಳ್” ಎಂದ ತೇಟ ಬಂದಕ ಹರದ ಶಬĸವ “ಅಯŀೇ ಜಕೇ!” ಎಂಬ ಕೃಷĵಪĻನ ಆತಥನದವ
ಕೇಳಸದವ. ಜಕ ಮರಳಮರದವನಂತ ನಡಗತĶ ಕಗತĶ ಆತಥನದ ಕೇಳಬಂದ ತಣಕħ ನಗĩದನ.
ನೇಡತĶನ: ಹಳವನಲŃ ಕಳಗರಳದ್ದ ಕೃಷĵಪĻನ ಮೇಲ ಭೇಷಣಕೃತಯ ಹಬĽಲ! ಜಕಗ ತಲ ಕದಡಹೇಯತ.
ವಸĶಗಳಲ್ಲ ಬರಯ ಬಣĵಗಳಗ ಕಣĵನದರ ಸಳಯತಡಗದವ. ಹಸರ, ಹಳದ, ಕಪĻ, ಕಂಪ, ಬಳ ! ಹಳವನ ಹಸರ;
ಹಲಯ ಮೈಪಟıಗಳ ಹಳದ, ಕಪĻ; ರಕĶದ ಕಂಪ; ಹಲŃ ಮತĶ ದಡಗಳ ಬಳ! ಜಕಯನĺ ಕಂಡ ಹಲ ಒಂದೇ ನಗತಕħ ಅವನ
ಮೇಲ ಹರತ. ಜಕಗ ಮೈಮೇಲ ಕದನೇರ ಎರಚದಂತಗ, ಕಣĵ ಕತĶಲಗಟı, ಏತಕħೇ ಏನೇ ಕೈಲದ್ದ ಕೇವಯನĺತĶ ಗಂಡ
ಹರಸದನ. ಅಷıರಲŃ ತನĺ ಮೈಗ ಏನೇ ತಗದಂತಗ ಮಛಥಯಂದ ಕಳಗರಳದನ. ಕೇವನ ಈಡ ಕೇಳ
ಆವೇಶಬಲದಂದ ನಯಗಳಲ್ಲ ನಗĩ ಬಂದ ಹಲಯ ಮೇಲ ಬದ್ದವ. ಹಲ ಜಕಯ ಪಕħದಲŃ ಸತĶ ಬದĸತ. ಅದಕħ ಕೃಷĵಪĻ
ಹರಸದ ಗಂಡ ಜಕ ಹರಸದ ಗಂಡ ಎರಡ ತಗಲದĸವ. ಆದ್ದರಂದ ಅದ ಹರದ್ದ ವೇಗಕħ ಜಕಯ ಮೈ ಪರಚ
ಗಯವಗತĶೇ ಹರತ ಅವನ ಸಯಲಲ್ಲ.
ಅಡಗ ಮಡತĶದ್ದ ಕೃಷĵಪĻನ ಮತ ಈಡನ ಸದĸ ಕೇಳ ಕರಳ ಮರಗದಂತಗ, ಜಗಲಗ ಓಡ ಬಂದ, ಗಂಡನ ಹತĶರ
ಉದŅೇಗದಂದ “ತಮĿ ಹಲ ಹಡಯಕ ಹೇಗದ್ದ! ಎರಡ ಈಡ ಕೇಳಸĶ! ಏನಯĶ ಏನೇ! ಜನ ಕರಕಂಡ ಹೇಗ
ನೇಡ” ಎಂದಳ.
ಸಂಗಪĻಗೌಡರಗ ಹಠಾತĶಗ ಭಯವಗ ಕಲವ ಜನರನĺ ಕರದಕಂಡ ಬೇಗ ಬೇಗನ ಕಡನ ಕಡಗ ಓಡ ನಡದರ.
ಸŅಲĻ ಹತĶನ ಮೇಲ ಜಕಗ ಪŁಜİಯಯಉತ. ನೇಡತĶನ: ಹಲ ಪಕħದಲŃ ಬದĸದ, ನಯ ಕಗತĶವ. ಕೃಷĵಪĻ
ಅಲಗಡದ ಬದĸದĸನ. ತನĺ ಮೈಯಲ್ಲ ಹಲಯಗರಗಳ ಗಯದಂದ ಕಂಪಗದ; ರಕĶಮಯವಗದ; ಭಯನಕವಗದ,
ಏಳಲ ಪŁಯತĺಸದನ; ಆಗಲಲ್ಲ. ಕೈಯೂರಕಂಡ ಮಲ್ಲನ ಕೃಷĵಪĻನ ಬಳಗ ಅಂಬಗಲಟıಕಂಡ ಸರದನ.
ಕೃಷĵಪĻನ ಶವ ರಕĶದಲŃ ಅದĸ ಹೇಗತĶ. ಮಖದ ಗರತ ಕಡ ಸಕħದಷı ಗಯವಗತĶ. ಹಲಯಗರನಂದ ಒಂದ
ಕಣĵ ಬದಕ ಅದರ ಪಪ ಹರಗ ಬಂದತĶ. ತಲ ಎರಡ ಮರಡಗಳಲŃ ಕಡಲಯಂದ ಕಡದಂತಗದ ರಕĶಮಶŁವದ
ಬಳಮದಳ ಕರಯ ಕದಲಗಳŃಲ ಹರಮಮĿತĶ. ಎಡಗೈ ಕೇವಯನĺನĺ ಬಲವಗಯ ಹಡದಕಂಡಂತĶತĶ. ಆ
ಭಯನಕ ಭೇಭತತ ದೃಶŀವನĺ ಕಂಡ ಜಕಗ ಅಳವದಕħ ಕಡ ಆಗಲಲ್ಲ, ಮರವಟıನ.
ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ರೇದನದ ಪŁವಹದಲŃ ಮಳಗ ತೇಲ ಮಗನ ಶವವನĺ ವŀಘŁನಖದ ವಷವೇರ ಸಹಸಲರದ ನೇವನಂದ
ಭಯಂಕರವಗ ನರಳತĶದ್ದ ಜಕಯನĺ ಹರಸಕಂಡ ಮನಗ ಬಂದರ. ತಯ ಎದ ಬರಯವಂತ ಹೇ ಎಂದ ಅಳತĶ,
ಎದ ತಲ ಹಟıಗಳನĺ ಬಡದಕಳńತĶ, ತಲಕದಲನĺ ಕತĶಕಳńತĶ, ಮಖವನĺ ಪರಚಕಳńತĶ ರಕĶಮಯವಗದ್ದ ಮಗನ
ಛದŁಶವದ ಮೇಲ ಬದĸಬದĸ ಹರಳಡತಡಗದಳ. ಆಳಗಳ ನರಹೇರಯವರೂ ಮನಯವರೂ ಎಲ್ಲರೂ ಸೇರ,
ಸೇತಮನ ರೇದನದ ರೌರವ ನರಕವಗ ಪರಣಮಸತ.
ಸಯಂಕಲದಳಗ ಸದĸಹಬĽ, ಮತĶಳńಯಂದ ಶŀಮಯŀಗೌಡರೂ ಚನĺಯŀನ ಕನರನಂದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರೂ
ರಾಮಯŀ ಹವಯŀ ಮದಲದವರೂ ಇನĺ ಇತರ ಹಳńಗಳಂದ ಇತರ ಬಂಧುಗಳ ಸೇತಮನಯಲŃ ನರದರ.
ಬಂದವರಲ್ಲರೂ ಆ ರದŁದೃಶŀವನĺ ತಂದ ತಯಗಳ ಅತದರಣವದ ಶೇಕವನĺ ನೇಡ ಅತĶ ಅತĶ ಬಂಡದರ.
ಯರ ಏನ ಹೇಳದರೂ ಕೃಷĵಪĻನ ತಯ ಪತŁಶವವನĺ ಕೈಬಡಲಲ್ಲ. ಆಕಯ ಸೇರಯಲ್ಲ ಮಗನ ನತĶರನಲŃ
ತಯĸಹೇಗತĶ!
ಅದನĺಲŃ ನೇಡದ ಹವಯŀನ ಮನದಲŃ ಕಲವ ದನಗಳಂದ ಮಡದ್ದ ನರಾಶಭವ ಮತĶ ಪŁಬಲತರವಯತ. ಹಂದ
ಅವನ ದೃಷıಗ ಸೌಂದಯಥದ ಬೇಡಗ ತೇರತĶದ್ದ ವಶŅವ ಕŁರ ಪಶಚಯ ಕಮಥಶಲಯಂತ ಕರೂಪವಗ
ತೇರತಡಗತ. ಸವಥಂ Ĕಣಕಂ Ĕಣಕಂ, ಸವಥಂ ದಃಖಂ ದಃಖಂ, ಸವಥಂ ಶನŀಂ ಶನŀಂ, ಎಂಬದಗ ಆತನೇದದ್ದ
ಬದĹಮತದ ಮಲ ಸದĹಂತಗಳ ಇಂದ ಸತŀವಗ ಪŁತŀĔವಗ ತೇರದವ. ಹಂದ ಆ Ĕಣಕವದವನĺ ದಃಖವದವನĺ
ಶನŀವದವನĺ ಕೈಲಗದ ಸೇತವರ ಅಥವ ಚರರೇಗಗಳ ಸದĹಂತಗಳಂದ ತರಸħರಸ ನಗತĶದ್ದನ. ಮದಲ ತನ
ಹಮĿಯಂದ ಹೇಳಕಳńತĶದ್ದ “ದೇವನಹನ ವŀೇಮದಲŃ, ಎಲ್ಲ ಕ್ಷಿೇಮ ಭೂಮಯಲŃ!” ಎಂಬಥಥದ ಆಶವದ ಬŁನಂಗ್
ಕವಯ ಪದŀದ ಚರಣಗಳ ಎಷı ಜಳń ಎಂಬದ ಸಕ್ಷಿತĶಗ ಗೇತĶಯತ.
ಜಕಯನĺ ಗಡಯ ಮೇಲ ಹಕ ತೇಥಥಹಳńಯ ಆಸĻತŁಗ ಕಳಹಸದರ. ಅವನ ಶಶŁಷಗ ಪಟıಣĵನೇ ಗಡಯ ಜತ
ಹೇದನ. ಜಕಯ ದರದೃಷıಕħ ತಕħಹಗ ದರಯಲŃ. ಮಗಲದĸ ಮಂಚಸದ ಗಡಗ ಸಡಲರಗ ಮಂಗರ ಮಳ
ದನಗೇಳಗ ಸರಯತ.
 ಮತĶಳńಯಲŃ ಒಂದ ಮಧŀಹĺ
“ಲಕ್ಷĿೇ!”

“ಆಂ !”ಎಂದ ರಾಗವಗ ಪŁತŀತĶರ ಬಂತ.

“ಇಲŃ ಬರೇ”

“ಯಕೇ?” ರಾಗ ಇನĺ ನೇಳವಗತĶ.

“ಇಲŃ ಬ ಅಂತೇನೇ.”

“ಯಕವŅ?” ರಾಗ ಆಲಪನಯವರಗ ಏರತĶ.

“ನೇ ಬತಥಯೇ ? ನನೇ ಬರಲŃೇ?”

ತಲ ಬಚಲಂದ ಕರಯ ಮಗಳನĺ ಕರದ, ಗೌರಮĿನವರ ಪಕħದಲŃ ರೇಗಶಯŀಯ ಮೇಲ ಕೃಶಳಗ ಮಲಗದ್ದ ತಮĿ ದಡij
ಮಗಳ ಸೇತಯ ಕಡಗ ಕರಣಕರವಗ ನೇಡದರ.

ಸೇತ ಕತĶಗಯವರಗ ನೇಲಬಣĵದ ಶಲಂದನĺ ಹದದಕಂಡ ಮಲಗದ್ದಳ. ಬಳಪೇರದ್ದ ಅವಳ ಮಖದಲŃ ಕಣĵಗಳ,
ಪಂಜರದಲŃ ಹಸದಗ ಸರಯದ ಹಡಹಕħಗಳಂತ, ಅತĶ ಇತĶ ತಳಲತĶ ವŀಸನಪಣಥವಗದĸವ. ಕಳವ
ದನಗಳಂದಲ ಬಚದ ಇದ್ದ ತಲಯಲŃ ಕದಲ ಕದರಕಂಡತĶ. ಹಸಗಯ ಸತĶಲ ಜŅರದ ವಸನಯ ಮಂಡಲವಂದ
ಹಸರಸತĶ. ಪಕħದಲŃ ಔಷಧಯ ಸೇಸಗಳ ನಂಬಯ ಹಣĵನ ಹೇಳಗಳ ಇದĸವ. ಆ ಹೇಳಗಳ ಮೇಲ ಸಣĵ ಗಂಗರಗಳ
ಹರಾಡತĶದĸವ. ಆಕ ಉಸರಾಡದಂತಲ್ಲ ಶಳ ಮೇಲಕħ ಕಳಕħ ಸŅಲĻ ಮತŁ ಚಲಸತĶತĶ. ಗೌರಮĿನವರಗ ಮಗಳ
ಉಸರಾಡವ ಸದĸ ಕೇಳಸದಂತಲ್ಲ ನಡಸಯŀವಂತಗತĶತĶ.

ಸೇತಯ ದೃಷ್ಷಿ ಬಹದರಗಮಯಗ ಇದĸದರಂದ ಕಠಡಯ ಒಂದ ಮಲಯಲŃ ಬದರಗಳಗಳಗ ತಗಹಕದ್ದ ಬಣĵದ
ಸೌತಕಯಗಳಗಲ, ತನĺ ಹಸಗಯ ಮೇಲಗಡಯ ಬಟıಯŃಲ ಸತĶ ನೇತಹಕದ್ದ ಅಗŁಹರದ ಜೇಯಸರ
ವಂಕಪĻಯŀನವರ ಮಂತŁಸ ಕಟıದ್ದ ತಂಗನಕಯಯಗಲ ಆಕಗ ಕಣĵಗ ಬೇಳತĶರಲಲ್ಲ.

ಮಗಳ ಶೇಚನೇಯ ಸķತಯನĺ ಕಂಡ ತಯಯ ಮನದಲŃ ಮರಕವ ಭಯವ ಮಡದĸವ. ಇನĺೇನ ಕಲದನಗಳಲŃಯ
ಮದವಯಗ ಸಂಸರದ ಸಖಸಂತೇಷಗಳನĺ ಅನಭವಸತĶಳ ಎಂದ ಹರೈಸದ್ದ ತಮĿ ನಚĬನ ಕವರಗ ಏನ
ಅಮಂಗಳವದಗವದೇ ಎಂದ ಗೌರಮĿನವರಗ ಆಶಂಕ ತಯತಂದಗಳಬĽರೂ ತಮĿ ಕೈಲದಮಟıಗ ಮಗಳ ರೇಗ
ನವರಣಗಗ ಮಡವ ಕಯಥಗಳನĺಲ್ಲ ಮಡದ್ದರ. ವೈದ್ದರಂದ ಔಷಧ ಕಡಸದ್ದರ; ಜೇಯಸರಂದ ಮಂತŁ ಹಕಸದ್ದರ;
ಗಣಮಗನನĺ ಕೇಳ ಭೂತಕħ ರಕĶಬಲ ಹಕಸದ್ದರ; ಧಮಥಸķಳ, ತರಪತ, ಸಬĽಲಗಡij ಮದಲದ ಪವತŁ ಸķನಗಳ
ದೇವರಗಳಗ ಮಡಪ ಕಟıದ್ದರ. ಏನ ಮಡದರೂ ಮಗಳ ರೇಗ ಕಡಮೇಯದಂತ ತೇರಲಲ್ಲ.

ಗೌರಮĿನವರ ಪŁತದನವ ಅನೇಕಸರ ಕೇಳತĶದ್ದಂತ ಇಂದ ಮಗಳನĺ ಕರತ ದಃಖ ದಮನಮಡಕಳńವ ಧŅನಯಂದ,
ಅವಳ ಹಣ ಕನĺಗಳ ಮೇಲ ಕೈಸವರತĶ, ಕದರದ್ದ ಕದಲನĺ ನೇವ ಸರಮಡತĶ “ಈಗ ಹŀಂಗದ?” ಎಂದ ಮೃದವಗ
ಪŁಶĺಸದರ.

ಸೇತಯೂ ಪŁತಸರ ಹೇಳತĶದ್ದಂತ “ಈಗ ಸŅಲĻ ಗಣ ಅಂತ ಕಣĶದ” ಎಂದ ಜನನಯ ಹನಯಡತĶದ್ದ ಕಣĵಗಳನĺ
ನೇಡದಳ.

ಆದರ ತಯಗಗಲ ಮಗಳಗಗಲ ಆ ಉತĶರದಲŃ ನಜವಗಯೂ ನಂಜಗಯರಲಲ್ಲ. ಒಬĽರ ಸಮಧನಕħಗ ಇನĺಬĽರ

ನಂಬಗಯನĺ ನಟಸತĶದ್ದರ.

ತಯ ಮತĶ ಮಗಳ ಹಣಯನĺ ಮಟıದಳ. ಬಸಯಂದ ಜŅರದ ತಪ ಬಲವಗದ್ದಂತ ತೇತತ.

ತಯ ತನĺ ಮಲಗವ ಕೇಣಗ ಹೇಗ, ಸಂದಕದಂದ ಬಳńಯ ಎರಡಣಯಂದನĺ ತಂದ, ತಳದ, ಸೇತಗ “ಸತĶಬರಸ”
(ಪŁದಕ್ಷಿಣ ಬರಸ) ಮಗಳಗ ಬೇಗ ಗಣವದರ ಒಂದ ಬಳńಯ ತŁಶಲವನĺ ಮಡಸ ಹಕವ (ನವೇದಸವ) ನಂದ ತರಪತ
ತಮĿಪĻನಗ ಕೈಮಗದ ಹೇಳಕಂಡ, ಆ ಎರಡಣಯನĺ ಒಂದ ಬಟıಯಲŃ ಸತĶ ಮೇಲದ್ದ ಗಳವಗ ಬಗದಳ. ಆ ಗಳವನಲŃ
ಆಗಲೇ ಅಂತಹ ಮಡಪಗಳ ಅನೇಕವಗದĸದನĺ ಕಂಡ, ತಯಯ ಮನಸತಗ ಸŅಲĻ ನಮĿದಯಯತ. ತಯ
ಮಡತĶದĸದನĺಲ್ಲ ಮಗಳ ಸಕ್ಷಿಯೇಪದಯಲŃ ಮಳĿಳನ ನೇಡತĶದ್ದಳ.

ಮಡಪಕಟı ಮಗಯಲ ಗೌರಮĿನವರ ಮತĶ. “ಈಗ ಹŀಂಗದ?” ಎಂದರ.

ಸೇತ ನಡಸಯŀತĶ “ಈಗ ಸŅಲĻ ಜŅರ ಬಟıಹಂಗ ಕಣĶದ” ಎಂದಳ.

ತಯ ಮರಳ ಮಗಳ ಹಣಯನĺ ಮಟıನೇಡ “ಹೌದ ಕಣೇ ಈಗ ಎಷıೇ ತಣĵಗಗದ!” ಎಂದಳ. ಮಗಳಗ ಹಗಯೇ
ತೇರತ.

ತರವಯ ಗೌರಮĿನವರ ಹಂದ ಒಂದ ಸರ ತಮĿ ಯಜಮನರಗ ಜೇರ ಕಯಲಯಗದĸಗ ಯವ

ಔಷಧಯಂದಲ ಗಣವಗದ ಇದĸದನĺ ನೇಡ ತರಪತ ತಮĿಪĻನಗ ಹೇಳಕಂಡ ಕಡಲ ಜŅರ ಬಟı ಕಯಲ ಗಣವದ
ಸಂಗತಯನĺ ಎದತಂಬ ಮಗಳಗ ವಣಥಸದರ.

ಇಷıದರೂ ಲಕ್ಷĿ ಮತŁ ಬರಲಲ್ಲ. ಗೌರಮĿನವರ ತಂಗನಣĵಯ ಕಡಕ, ಮರದ ಬಚಣಗಗಳĺನ ತಂದ ಮಂದಟıಕಂಡ
ಒಂದನತ ರಭಸದಂದ “ಲಕ್ಷĿೇ!” ಎಂದ ಕರದರ.

ಲಕ್ಷĿ ಹರಗನಂದ ಮದಲನಂತಯ ನರದŅಗĺ ಧŅನಯಲŃ ಸŅಲĻ ರಾಗವಗ “ಆಂ!!” ಎಂದ ಕಗದಳ.

ಗೌರಮĿನವರ ರೇಗ “ಬರತಯೇ ಇಲŃೇ? ಬಜರ!” ಎಂದ ಕಟಕಯ ಬಳಗ ಹೇಗ, ಹರಗ ನೇಡದರ.

ಲಕ್ಷĿ ಉರಬಸಲನಲŃ ಮಣĵನ ರಟıಗಳನĺ ಮಡ ಒಣಗಲ ಹರಡತĶದ್ದಳ. ಅವಳ ಬಳ, ಮಡದ ನಳಲ ಕರŁ‌ಗ ಬದĸದ್ದ
ತಣದಲŃ ಅವಳೇ ರಚಸದ್ದ ಮಣĵನ ಸಣĵ ಒಲಯೂ ಆ ಒಲಯಮೇಲ ಅಂತಹ ಕಶಲ ಕಲಯ ಜತಗೇ ಸೇರದ್ದ ಒಂದ ಸಟı
ಮತಯ ಆಟದ ಮಡಕಯೂ, ಬಹರಂಗಕħ ಬಂದ ಸŅಯಂಕೃತಪರಾಧಗಳಂತ, ನಚ ಮದಗದĸವ. ಬಲಯ ಮಖವಲ್ಲ
ಬವರ ಕಂಪಗತĶ. ಕೈಯಲ್ಲ ಕಮĿಣĵ ಕಸರಾಗದĸ, ಉಟıದ್ದ ಪರಕರದ ಮೇಲ ಕಲಸದ ಮಣĵನ ಮದŁಪŁಭವ ಚನĺಗ
ತೇರತĶತĶ. ಲಕ್ಷĿಯ ನರಳ ಅವಳ ಕಲಡಯಲŃ ಕರŁ‌ಗ ಮಸ ಚಲŃದಂತ ಮದĸಯಗತĶ.

“ಅಯŀೇ, ಇವಳಗೇನ ಮಡಬೇಕಯĶ? ಮಣĵಡĶಯೇನೇ ಬಸಲನಲŃ!! ಆಗೇಹೇಯĶ ಪರಕರದ ಗತ! ಇವತĶ

ಒಗದ್ಹಾಕħದ್ದಲŃೇ!! ಅಯŀೇ ನನĺ ಸಡij್ಹಾತĶಹೇಗ!ಇಲŃ ಬರ ಇಲŃ!”

ತಯಯ ಕಗಟವನĺ ಕೇಳ ಬಲ ಬವರದ್ದ ಕಂಪ ಮಖನĺ ಮೇಲತĶ ನೇಡ ನಗತĶ ನೇಳವದ ರಾಗಧŅನಯಲŃ “ರಟıೇ
ಮಡĶೇನħಣೇ!” ಎಂದಳ.

“ಹİಂ! ನನĺ ಮಂಡ ಬತĶನ ಅಂತ ರಟı ಮಡĶೇಯೇನೇ? ಬತĶೇಯ ಇಲŃೇ ಒಳಗೇ? ನನಗ ಮೈ ಮೇಲ ಕೈಯಡಸದ ಬಹಳ
ದನಯĶ! ಸಕħ ಸಲಗ ನೇರ ಕಡೇತೇಯ!”

ಲಕ್ಷĿ ಮನಸತಲ್ಲದ ಮನಸತನಂದ ಆಟವನĺ ಬಟı ಒಳಗ ಹೇಗ ಹಂಡಯಲŃದ್ದ ಸŅಚĭವದ ನೇರಗ ಮಣĵಮಯವಗದ್ದ ಎರಡ
ಕೈಗಳನĺ ಅದĸ ತಳದಕಂಡ, ಅಕħ ಮಲಗದ್ದ ಕಠಡಗ ಹೇದಳ.

ತಯ ಎಣĵಕಡಕ ಬಚಣಗಗಳನĺ ಮಂದಟıಕಂಡ ಕರಳತದĸದ ಕಣĵಗ ಬದĸಡನ ಲಕ್ಷĿ ಮಖವನĺ ಮಸಡನĺಗ

ಮಡ ಕಂಡ ದರದಲŃಯೇ ಗೇಡಗರಗ ನಂತಬಟıಳ.

ತಲ ಬಚಸಕಳńವದಂದರ ಅವಳಗಂದ ಮಹಕŃೇಶವಗತĶ. ಅದರಲŃಯೂ ಪŁಶಸĶವದ ಮಣĵಟವನĺ ತŀಜಸ ತಲ

ಬಚಕಳńವಂತಹ ಕಲಸಕħ ಬರದ ಕಲಸದಲŃ ಕಲಹರಣ ಮಡಬೇಕಲŃ ಎಂದ ಎದ ಕದಯ ತಡಗತĶ.

“ಇಲŃ ಬರ ಇಲŃ.”

ತಯ ಕರದಳ. ಮಗಳ ನಂತ ಜಗದಂದ ಒಂದನತ ಅಲಗಡಲಲ್ಲ. ಅವಳ ಕಣĵಗಳಲŃ ಆಗಲೇ ನೇರಾಡತಡಗತĶ.

“ಬರೇ, ತಲ ಬಚĶೇನ.”

“ಬŀಡ; ನನಲŃ” ಎಂದ ಲಕ್ಷĿ ಅಳಮಗವದಳ.

“ನಂಟರ ಬತĶರ ಕಣೇ. ತಲ ಚಚħಂಡ ಹ ಮಡħಂಡ” ಎಂದ ತಯ ಸಳńನ ಸಮĿೇಹನವನĺ ಬೇಸತĶರವದನĺ

ತಳದ ಮಗಳ “ಬŀಡ, ನನಲŃ. ನಂಗಲ್ಲ ಗತĶದ, ಬರೇ ಸಳń!” ಎಂದ ಅಳವನ ಮೇಲ ನಗವೇರದ ಮಗವನĺ ಕಂಕಸ
ಸಟıಗ ಮಡದಳ.

“ನೇ ಬತĶೇಯೇ? ಬನĺ ಮೇಲ ಬೇಳಬೇಕ?”

“ಊಮ್ ಊಮ್ ಊಮ್ ಊಮ್” ಎಂದ ಲಕ್ಷĿ ಅತĶಳೇ ಹರತ ನಂತಲŃಂದ ಕದಲಲಲ್ಲ.

ಗೌರಮĿನವರಗ ಸಟıಬಂದ ದಡಕħನ ಎದĸ ಹೇಗ ಬನĺನ ಮೇಲ ದಡijನ ಒಂದ ಗದĸ ಗದĸ. ದರದರನ ಎಳದ ತಂದ
ಕಳńರಸದರ. ಲಕ್ಷĿ ಗಟıಯಗ ರೇದಸತĶ, ಕಣĵೇರ ಸರಸತĶ ಶರಣಗತಳದಳ.

“ಸಲಗ ಕಟı ನಯ ಸಟıಗ ನಕħತಂತ! ಒಳńೇ ಮತನಗ ಹೇಳದŁನೇ ಕೇಳĶಯೇನ?” ಎನĺತĶ ತಯ ಮಗಳ ತಲಯನĺ
ಬಚವ ಕಲಸಕħ ಕೈ ಹಕದರ.

ಹಂದನ ದನ ಹಣದದ್ದ ಜಡಯನĺ ಬಚĬ, ಕದಲಗ ಎಣĵ ಸವರ, ಬಚಣಗಯಂದ ಸಕħ ಬಡಸತಡಗದರ. ಕದಲ
ಅಸĶವŀಸĶವಗ ಬಹಳ ಸಕħ ಸಕħಗದĸದರಂದ ಒಂದರಡ ಸರ ಲಕ್ಷĿಗ ಬಹಳ ನೇವಗ ರೇದನವನĺ ಮತĶ ಹಚĬಸದಳ.

“ಸಮĿನರೇತಯೇ ಇಲŃೇ”

“ಊಮ್ ಊಮ್ ಊಮ್ ಊಮ್” ! ಆಂ ಆಂ ಆಂ !” ಎಂದ ಲಕ್ಷĿ ತಯಯ ಕೈಯಂದ ತನĺ ಕೇಶಪಶಗಳನĺ
ಬಡಸಕಳńಲ ಪŁಯತĺಸ ಒರಟ ಮಡದಳ.

ಗೌರಮĿನವರಗ ಸಟı ಬಂದ ಮತĶಂದ ಗದĸ ಬಲವಗ ಗದĸದರ. ಲಕ್ಷĿ ಗಳೇ ಎಂದ ಅಳತಡಗದಳ.

ಸೇತ ಕ್ಷಿೇಣಧŅನಯಂದ “ಯಕ ಹಡೇತೇಯವŅ?” ಎಂದಳ. ತಮĿ ಮದĸನ ಪಟıಮಗಳ ಅಳವದನĺ ಆಲಸ
ಗೌರಮĿನವರಗ ಆಗಲೇ ಮನಸತ ನೇಯತಡಗತĶ. ಸೇತ ಮರಕದಂದ “ಯಕ ಹಡೇತೇಯವŅ?” ಎಂದ ಕಡಲ ಅವರ
ತಯĶನದ ಅಕħರ ಮೇರದಪĻ ಉಕħ ಬಂದ. ಲಕ್ಷĿಯನĺ ಬಚ ತಬĽಕಂಡ ಅವಳ ಕನĺ ತಟಗಳನĺ ತಮĿ ಕನĺಗಳಗ
ಒತĶಕಳńತĶ, ಹಣಗ ಹಣಯನĺ ಮೃದವಗ ಉಜĮತĶ, ಮಗಳ ಮಗ ಬಯಗಳ ಬಳಯದ್ದ ತಮĿ ಮಗನಂದ ಅವಳ
ಮೈಗಂಪ ಬಯĩಂಪಗಳನĺ ಸವಯತĶ. “ಅಳಬೇಡ ನನĺ ಚನĺ! ನನĺ ಕಂದ! ನನĺ ಕೈ ಬಂದೇಹೇಗಲ! ಕರದರ ಅಪĻ ಕಡĶೇನ
ಅಳĻೇಡ! ನನĺ ಕೈ ಕಸದ ಬದĸ ಹೇಗಲ!. ಕರದರ ಬರಬರದೇನ ಹೇಳ! ಸಮĿನ ಹಟ ಮಡ ಪಟı ತಂತೇಯಲŃ! ಇಲ್ಲ,
ನನĺ ತಪĻಯĶ! ಅಳಬೇಡ, ನನĺ ಚನĺ! ನನĺ ಕೈಗ ಒರಲ ಹಡದೇ ಹೇಗಲ!” ಎಂದ ಮದಲಗ ತಮĿನĺ ತವೇ
ಶಪಸಕಳńತĶ, ಮಗಳನĺ ನನ ವಧವಗ ಸಂತೈಸ ಬಗದಪĻಕಂಡ ಮಂಡಡ ಲಲŃಗೈದರ.

ಲಕ್ಷĿ ಅಳವದನĺ ನಲŃಸದಮೇಲಯೂ ಊಮ್ ಊಮ್ ಊಮ್ ಎಂದ ಸŅರವತĶವದನĺ ಮತŁ ಬಡಲಲ್ಲ. ಅದ
ರಸಭವಗಳನĺ ಕಳದಕಂಡ ಹಳಸಹೇದ ಅಲಂಕರದಂತ ಶಷħವಗದĸತ ಹರತ ಅದರಲŃ ಬನ ಇನತ ಇರಲಲ್ಲ. ತಯ
ತಲ ಚಚತĶದĸಗ ನಡನಡವ ಮನಸತನಲŃ ಬೇರಯ ಆಲಚನಗಳ ಸಳದ ಊ ಊ ಎನĺವದನĺ ಮರಯತĶದ್ದರೂ
ಫಕħನ ನನಪದಗಲಲ್ಲ ಮರಳ ಊಮ್ ಊಮ್ ಊಮ್ ಪŁರಂಭಸತĶದ್ದಳ.

ಜಡ ಹಕವದ ಕನಗಣವದರಲŃತĶ. ಅಡಗಮನಯಲŃ ಕಳ ಭೇತದಯಕ ಧŅನಯೇಂದ “ಅಮĿ! ಅಮĿ! ಓ ಅಮĿ!

ಎಂದ ಕಗದನ.

ಗೌರಮĿನವರ ಓಕಳńವದರಳಗ ಕಳ ಅವರದ್ದಲŃಗ ಓಡ ಬಂದನ. ಅವನ ಕಣĵ ಮಖ ಕಂಠ ಒಂದಂದರಲŃಯೂ ಭೇತ

ಪŁಸļಟವಗತĶ.

ಗೌರಮĿನವರ ಲಕ್ಷĿಯ ಜಡಯನĺ ಹಡದಕಂಡೇ ಗಬರಯಂದ “ಏನೇ?” ಎಂದರ.

“ಕೃಷĵಪĻಗೌಡŁನĺ ಹಲೇ ಹಡೇತಂತ!”

“ಏನ?” ಎಂದ ಗೌರಮĿನವರ ಮೈಮೇಲ ಕದನೇರ ಚಲŃದಂತಯತ. ಕೈಯಂದ ಜಡ ನಣಚಹೇಯತ.

ಕಳ ದೇಘಥವಗ ಸಯŀತĶ ಹೇಳದನ: “ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಜನಕಳಸŀರ. ನನĺೇ ಕೇವ ಕಟıದŁಂತ! ಇವತĶ ಬಳಗŀ ಗಯದ
ಹಲೇ ಹಡಕಕಹೇಗ ಹಲೇ ಹಡೇತಂತ!..

ಗೌರಮĿನವರ “ನರಾಯಣ” ಎಂದ ರೇದಸತĶ ಸೇತಯ ಕಡಗ ತರಗ ನೇಡದರ. ಲಕ್ಷĿಯೂ ತಯ ಅಳವದನĺ ಕಂಡ
ಅಳತಡಗದಳ.

ಸೇತಯ ದೇಹ ಆದŀಂತವಗ ವಕ್ಷಿಬĹವಗತĶ. ಹಸಗಯ ಮೇಲ ಎದĸ ಕಳತದ್ದಳ. ಎದ ಹರ ಹರ ಬೇಳತĶತĶ. ಬಕħ ಬಕħ
ಅಳತĶದ್ದಳೇ ನಗತĶದ್ದಳೇ ಗತĶಗವಂತರಲಲ್ಲ. ಕಣĵಗಳಲŃ ನೇರ ಹರಯತĶದ್ದರೂ ಕಂಠದಲŃ ಧŅನಯರಲಲ್ಲ.

ಆಕಯ ಮನಸತನ ಭವಸಮದಯಗಳ ಹಸಹಕħನ ಜಟಲತಯನĺ ಬಡಸ ರಹಸŀವನĺ ಬೇದಸಲ ಎಂತಹ ಸಮಥಥನದ
ಮನಃಶಸěಜನ ಪŁತಭಗ ದಃಸತಧŀವಗದĸತಂದೇ ಹೇಳಬೇಕ.

ವದೇಶದಲŃ ಕಗĩತĶಲಯ ಗಹಕರಾಗೃಹದಲŃ ಬಹ ಕಲ ದಂದಲ ಬಂಧತನಗ ಮೃತಪŁಯನಗದ್ದವನನĺ ಸರಯಂದ

ಬಡಸ ಸŅದೇಶದ ನಮಥಲವದ ವಯಮಂಡಲದಲŃ ಬನ ಬಸಲ ಕಡ ಹಳ ತರ ಕರ ಪೈರಪಚĬಗಳ ಹಲಸದ
ಸನĺವೇಶದಲŃ ಬಟıಂತ ಆಗದ್ದಳ ಸೇತ.
 ದಃಖಕħ ದಡijವರ ಬಡವರ ಎಂಬ
ಭೇದವದಯೇ?
ಮರದನ ಬಳಗĩ ಹವಯŀ ಕನರನ ಉಪĻರಗಯŃಲ ಎಚĬತĶ ಕಣĵ ತರದಗ ಸಯಥನಗಲ ಕಡಬಟıಗಳ ನತĶಯಲŃ
ಮಡಬಟıದ್ದನ. ಹಂದನ ದನದ ಸಯಂಕಲದ ಬರಮಳಯಂದ ಶಭŁವಗದ್ದ ವಯಮಂಡಲದಲŃ ಬನಗಳ ಹಸರೂ
ಬಸಲನ ಹನĺ ಬನನ ನೇಲಯೂ ಮಲನವಗ ಚೇತೇಹರವಗತĶ.

ಏಳವದ ಎಷı ತಡವಯತ? ಎಂದ ಮನದಲŃಯ ಹೇಳಕಂಡ ಪಕħದಲŃ ನೇಡದರ, ರಾಮಯŀನನĺ ಮಸಗ
ಹಕಕಂಡ ಮಲಗದ ನದŁಸತĶದĸನ!

ಹವಯŀನಗ ಹಂದನ ದನದ ಭಯಂಕರ ಘಟನಗಳ ನನಪಯತ. ಕೃಷĵಪĻನ ಮರಣ, ಅವನ ತಂದ ತಯಗಳ ರೇದನ,
ಜಕಯ ಗೇಳ, ಶĿಶನದಲŃ ಶವದಹನ! ಆ ಹಲ! ಅದನĺಲ್ಲ ನನದ ಹವಯŀ ಸŅಲĻ ಕಂಪಸದನ.

ರಾಮಯŀನನĺ ಎಬĽಸಲಲ್ಲ. ಸĺನಮಡ, ಕಫ ತಂಡ ತಗದಕಂಡ ಕನಬೈಲನ ಕಡಗ ತರಗಡಲ ಹರಟ ಏರದನ.
ಅಡಗ ಮನಯಲŃ ಸಬĽಮĿನ ಪಟıಮĿನ ತನĺ ತಯಯೂ ಕೃಷĵಪĻನ ದಮಥರಣದ ವಚರವಗ ಕೇಳದ ಪŁಶĺಗಳಗ
ಒಂದರಡ ಮತಗಳಲŃ ಉತĶರ ಹೇಳ ಪರೈಸದ್ದನ. ಆದರ ಮನಸತನಲŃ ಮತŁ ಅ ಭಯಂಕರ ದಘಥಟನ, ಬಸಲೇರದ ಹಗಲ್ಲ
ಹಚĬ ಹಚĬ ಪŁದೇಶವನĺ ಆಕŁಮಸತĶದ್ದ ಕಣವಯ ಮಂಜ ಮಗಲನಂತ, ವಸĶರವಗತತĶ. ಸಂದರ ಪŁತಃಕಲವಗಲ
ಸಮಧುರ ಪಕ್ಷಿಗಯನವಗಲ ಸಖಶೇತಲ ಮಂದಮರತವಗಲ ಸಖೇಷĵವದ ಬಲತಪವಗಲ ಹಲŃನಲŃಯೂ
ಗಡಗಳಲŃಯೂ ಹಸರ ಚಮರಗಳಂತದ್ದ ಬದರ ಮಳಗಳಲŃಯೂ ಮರಗತĶದ್ದ ಲಕ್ಷಿೇಪಲĔ ಹಮಮಣಗಳಗಲ ಅವನ
ಮನಸತನĺ ಹಚĬಗ ಆಕಷಥಸಲ ಸಮಥಥವಗಲಲ್ಲ.

ಒಂದರಡ ಸರ ಮನಸತನĺ ಸŅಲĻ ಪŁಯತĺದಂದ ಪŁಕೃತ ಸೌಂದಯಥದ ಕಡಗ ತರಗಸದನ. ಆದರ ವŀಘŁನಖಘತದಂದ
ಜಜĮರತವಗದ್ದ ಕೃಷĵಪĻನ ಕಳೇಬರ ಮರಳ ಮರಳ ಮನಸತನ ಮಂದ ಬರತĶತĶ. ಕೃಷĵಪĻ ತನಗಂತಲ ಚಕħವನ; ತನĺಡನ
ಆಡದವನ; ಓದದವನ. ಎಲ್ಲ ಮನĺ ಮನĺ ನಡದಂತದ. ಮದವಯೂ ನಶĬಯವಗತĶ! ಹಠಾತĶಗ ಏನಗ ಹೇಯತ?

ಇದ್ದಕħದ್ದ ಹಗ ಹವಯŀನ ಹೃದಯದಲŃ ಏನೇ ಒಂದ ಪರವತಥನಯದ ಹಗಯತ. ಮದವ ನಶĬಯವಗತĶ; ಈಗ

ಕೃಷĵಪĻ ಸತĶಹೇಗದĸನ! ಮಂದ ಸೇತ?

ಹವಯŀ ಒಂದ ದಡij ಆಲದ ಮರದ ಬೇರನ ಮೇಲ ಕಳತಕಂಡನ. ಮಂದ ಏನನĺ ಆಲೇಚನ ಮಡಲರದ
ಮರವನĺೇ ನೇಡತೇಡಗದನ.

ಅದಂದ ಭೇಮಕರದ ಮರವಗತĶ. ನಲĸಸಗಳಗ ಸŅಚĭಂದವಗ ಹರಡಕಂಡ ತನĺದೇ ಒಂದ ಸಂಸರ ಹಡತĶ.
ಅದರ ಸಣĵ ಸಣĵ ಬಳಲಗಳ ತಪಸತಗ ಕಳತ ಮಹಷಥಯ ಗಡijವನĺ, ದಕħ ದಕħಗ ಧೇರವಗ ಕೈಚಚದ್ದ ಹಗĩಂಬಗಳ
ಗರಡಸದನ ಮಡದವನ ಅಂಗ ವನŀಸವನĺ, ಭೂಮಗಳದ ಬಳದನಂತ ಹಬĽಳಲಗಳ ದಡij ದೇವಲಯದ ಕಂಭಗಳ
ಸಲĩಳನĺ ನನಪಗ ತರತĶದ್ದವ. ದಟıವಗ ಬಳದದ್ದ ದಪĻವದ ಎಲಗಳ ಕಡ ಹಡದಂತದ್ದರೂ ಅಲ್ಲಲŃ ಬಸಲ ತರಬಂದ
ಹಸರ ನಲದಮೇಲ ಕೇಲಕಲಗ ಬೇಳತĶತĶ. ಎಳ ಬಸಲ ಬದ್ದ ಎಲಗಳಂದ ಹಸರನ ಚಲಮ ನಳನಳಸ ಚಮĿತĶತĶ.
ಅಲ್ಲಲŃ ದಡij ಹಲಸನಕಯಯಷı ಗತŁವಗ ಮರದಲಗಳನĺ ಜೇಡಸ ಬಸದ ಮಡದ್ದ ಚಗಳ ಇರವಯ ಗಡಗಳ
ಕಟı ಕಟıಯಗ ಕಣತĶದĸವ. ನಸಗಂಪ ಬಣĵದ ದಡijದಡij ಚಗಳ ಇರವಗಳ ಎಲಗಳ ಮೇಲಯೂ ಕಂಬಗಳ
ಮೇಲಯೂ ಹರದಡತĶದĸವ. ಹಲಕಲವ ಹಕħಗಳ ಕಂಬಗಳಲŃ ಹಡ ಹರಾಡತĶದĸವ. ಗಳ ಬೇಸದಂತಲ್ಲ ಮರದ
ಹನಗಳ ಬದĸ ಪಟĻಟನ ಸದĸ ಮಡತĶದĸವ. ಆ ಮರದಲŃ ಪರಾತನ ನತನಗಳರಡ ಸಂಗಮಸ ಮದಕನ
ಗಂಭೇಯಥದಡijನ ಹಡಗಳ ಹರಷ ಸೇರಕಂಡಂತತĶ ಹವಯŀನ ಮನಸತಗ ಆ ವೃĔದಲŃ ಏನೇ ಒಂದ
ವŀಕĶತŅವರವಂತ ಭಸವಯತ. ಅದಕħೇ ಎಂದ ತೇರತĶದ ಹಳńಯವರ ಆ ಮರದಲŃ ಅತಮನಷ ವŀಕĶಗಳವಯಂದ
ಹೇಳತĶದĸದ.

“ಇದೇನಡಯ, ಇಲŃ ಕತೇರ?”

ಹವಯŀ ತರಗ ನೇಡದನ. ಡಳńಹಟıಯ ಸೇಮ ಕಂಬಳ ಹದದಕಂಡ, ಕೈಯಲŃಂದ ಮರವನ ಹಡದ
ಹಲŃಬಡತĶ ನಂತದĸನ!

“ಅದೇನೇ ನನĺ ಕೈಲ? ಎಂದನ ಹವಯŀ.

“ಏನ ಇಲ್ಲಯŀ. ಬಯಗ ಅನĺ ಸೇರವದಲŃ.. ಅದಕħ ಚಗಳಗ ಬಂದ.”

ಹವಯŀನಗ ಆಗ ಅಥಥವಯತ. ಸೇಮನ ಕೈಯಲŃದ್ದ ಮರದ ಮತĶ ಅದರಲŃದ್ದ ಉಪĻನ ಉದĸೇಶ. ಸೇಮನ ಗಡನĺ
ಸರಮಡ ಚಗಳಯರವಗಳನĺ ಅವಗಳ ಮಟıಮರಗಳನĺ ಚಟĺಗೇಸħರ ಕಂಡಯŀಲ ಬಂದದ್ದನ.

“ಏನ? ಜŅರ ಬಂದತĶೇನೇ?”

“ಜŅರಾ ಅಲŃ, ಒಡಯ. ಆ ಬೇಸಡಮಗ ಜಕ ದಣĵೇಲ ಹಡದ ಮೇಲ ಹಂಗಗದ ಕಣ” ಎಂದ ಹದದದ್ದ
ಕಂಬಳಯನĺ ಸŅಲĻ ಓರ ಮ ಆಡ ಡಳńೇರದ ಹಟıಯನĺ ಚಮಥದಮೇಲ ಪತಪತಯಗ ಕಣತĶದ್ದ ಪಕħಲಬಗಳನĺ
ಸಂಟದಂದ ಪದದವರಗ ಒಂದೇ ಸಮನಗ ಗಳವನಂತದ್ದ ಕಲಗಳನĺ ಪŁದಶಥಸದನ.

“ಪಪ! ಅವನ ತೇಥಥಹಳń ಆಸĻತŁೇಲ ಸಯೇಕಗ ಬದĸದĸನ.”

“ಅವನಗ ಹಗಗಬೇಕ, ನನĺಡಯ. ಏನ ಪಂಡ! ಏನ ಪಂಡ! ನಮĿ ಟೈಗರ ನಯಯನĺ ಕಂದಹಕದĸ ಅವನೇ
ಅಲĸ? ಭೂತಕħ ಹೇಳħೇಡದĸ ನನ; ಅದೇ ಹಲಯಗ ಬಡಯ ತಲĸ!.. ಅಂತ ಹೇದ, ಹಲಮಂಡಯ ಮಗ ..
ಲೌಡಮಗ ಏನ ಉರಯತĶದ್ದ!

ಸೇಮ ಜಕಯಮೇಲ ತನಗದ್ದ ರೇಷವನĺಲ್ಲ ಬೈದ ಪರೈಸತĶ, ಮರದಡನ ಆಲದಮರವನĺೇರ ಚಗಳಯ ಗಡದ್ದ
ಕಂಬಗ ಹೇಗ, ಮರವನĺ ಗಡನ ಕಳಗಡಗ ಹಡದ, ಗಡಕಟıದ್ದ ಸಣĵ ಕಂಬಯನĺ ಕಡಯತಡಗದನ.
ಚಗಳಯರವಗಳ ಬಳಗಳನ ಮರಕħ ಉದರದವ. ಅವಗಳಡನ ಹರದ ಗಡನಂದ ಗೇಧಯ ಗತŁದ ಬಳಯ ಮಟıಗಳ
ಬದĸವ. ಇರವಗಳ ಮರದಂದ ಹರದೇಡದಂತ ಸೇಮ ಮರವನĺ ಹಂದಕħ ಮಂದಕħ ಎಡಕħ ಬಲಕħ ಸರಸರನ
ಅಲಗಡಸತĶದ್ದನ. ಮರದಲŃದ್ದ ಉಪĻ ಬರಬರನ ಸದĸಗತĶದĸತ. ಚಗಳಯರವಗಳ ಉಪĻನ ದಸಯಂದ ಹಳಯನĺ
ಕರಕಂಡ ನಶĬಲವಗತಡಗದ್ದವ. ಆದರೂ ಹಲಕಲವ ಇರವಗಳ ಸೇಮನನĺ ಕಡಯತಡಗದವ. ಸೇಮಯ
‘ಅಯ’ ‘ಅಯŀ ಯ’ ‘ಅಯŀಯŀಯŀೇ’ ಎನĺತĶ ಮೈಯಲŃ ಅಲŃ ಇಲŃ ಉಜĮಕಂಡ, ಕಡಗ ಹದದದ್ದ ಕಂಬಳಯನĺ
ಕಳಗ ಹಕದನ.

“ಕಳಗ ಬದĸೇಯ, ಜೇಕ!” ಎಂದ ಹವಯŀ ನಗ ತಡಯಲರದ ಹೇದನ. ಸೇಮನ ಅಭನಯ ಅಷıಂದ
ಹಸŀಪರಪಣಥವಗತĶ.

“ಇಲŃ. ಆಯ! ಅಯŀ ! ಅಯŀ ಯŀ!. ಅಯŀಯŀಯŀ.” ಎಂದ ಕಗಕಳńತĶ ಸೇಮನ ತನĺ ಬೇಟಯಡನ ಬರಬರನ
ಕಳಗಳದನ.

ಮರದಲŃ ಲಕ್ಷಿಂತರ ಕಂಬಣĵದ ಚಗಳಯರವಗಳ ಅದಕħಂತಲ ಹಚĬಗ ಬಳಯ ಕರಮಟıಗಳ ತಂಬದĸವ.

ಇರವಗಳಲŃ ಬಹಭಗಕħ ಇನĺ ಪŁಣ ಹೇಗರಲಲ್ಲ: ಒದĸಡಕಳńತĶದĸವ.

ಸೇಮ ಕಂಬಳಯನĺ ಹಗಲಮೇಲ ಹಕಕಂಡ ಹವಯŀನ ಕಡಗ ತರಗ “ಆ ಜಕ ಹೇಗದĸೇನೇ ಲೇಕಕħ

ಒಳńಯದಯĶ! ಆದರ ಪಪ! ಕೃಷĵಪĻಗೌಡŁ!
ಏನ ಗŁಚರ! ಮದವ ಗತĶಗತĶಂತ ! ಹಣĵಮ ಕಳದಮೇಲ ಲಗĺ ಆಗತĶತĶಂತ!” ಎಂದ ಹೇಳತĶದ್ದನ.

ಹವಯŀ “ಹİ ಬಡ. ಅದನĺಲ್ಲ ಕಟıಕಂಡ ನೇನೇನ ಮಡĶೇಯ? ಹೇಗ!” ಎಂದನ.

ಸೇಮ ’ಗಳ’ ಕಲಗಳನĺ ಬೇಸಹಕತĶ ಗಡಮರಗಳ ನಡವ ಕಣĿರಯದನ. ಹವಯŀನ ಮನದಲŃ ಮತĶ ಸೇತಯ
ಆಲೇಚನ ಮಡತĶ. ಕಯಲಯಗದ್ದ ಆಕಯನĺ ಹೇಗ ನೇಡಕಂಡ ಬರಬೇಕಂಬ ಮನಸತ ಒಯŀಯŀನ ವೃದĹ
ಯಯತ.

ಅಲŃಂದ ವೇಗವಗ ಮನಗ ನಡದಬಂದ ಉಡಪ ಬದಲಯಸದನ. ಕನĺಡಯ ಮಂದ ನಂತ ಕŁಪ ಬಚಕಂಡನ. ಅಡಗ
ಮನಗ ಹೇಗ, ತಯಯಡನ ಮತĶಳńಗ ಹೇಗಬರತĶೇನಂದ ತಳಸ, ಹರಟನ.

ತನĺನĺ ಹಂಬಲಸತĶದ್ದ ನಯಗಳನĺ ಹಂದಕħಟı, ತೇಟದ ಮೇಲ ಹದಹೇಗತĶದ್ದ ಕಲದರಯಲŃ ನಡದನ. ಅವನ
ಹೃದಯದಲŃ ಏನೇ ಒಂದ ಮಹಪರವತಥನಯಗತĶತĶ. ಉಲŃಸದ ಬಗĩ ಮತĶಮĿ ಕಣĵ ಬಡತĶತĶ. ಹಂದ ಕೃಷĵಪĻ
ಸೇತಯರ ವವಹ ನಶĬಯದಂದ ಭಗĺವಗದ್ದ ಆಸ ಮರಳ ಮಳಯತĶತĶ. ಪವಥಹĵದ ಸೌಂದಯಥ-ಹಸರ, ಬಸಲ,
ಹಕħಗಳ ಹಡ, ತಂಗಳ-ಅವನ ಪŁಣಕħ ಮತĶ ಏರವಂತ ಮಡತĶದĸತ. ನಡನಡವ ತನĺ ಕŁಪನĺ
ಮಟıನೇಡಕಳńತĶದ್ದನ. ಕನĺಯಮೇಲ ಕೈಯಡಸಕಳńತĶದ್ದನ. ತನĺ ಮಖದಲŃ ಏನೇ ಒಂದ ಹಸ ಹಳಪ ಬಂದದ
ಎಂದ ಅವನಗ ತಳದಂತಗ, ಹಂದನ ದನದ ಮಳಯ ನೇರ ಸŅಲĻ ಹಚĬಗ ನಂತದ್ದ ಜಲದಪಥಣಮಂದರಲŃ ಬಗನೇಡದನ.
ನೇಡ ತನĺ ಊಹ ಸರಯದದಂಬ ಸಮಧನದಂದ ಹಗĩ ಮತĶ ಜೇರಾಗ ನಡದನ.

ಕಲ ಹದಯಂದ ಸರಕರ ರಸĶಗ ಸೇರ ಸŅಲĻ ದರ ಹೇಗದ್ದನ. ಹಂದ ಕಪĻದ ಕಡಯಂದ ಬರತĶದ್ದ ಬೈಸಕಲŃಂದರ
ಗಂಟಯ ಗಲಟ ಹಚĬಹಚĬಗ, ಪŁಣಬಡತĶದಯ ಎನĺವಂತ, ಕರಚಕಂಡ ಕೇಳಸತ. ಹವಯŀ “ಇಲŃಗಲŃಂದ
ಬಂತಪĻ ಬೈಸħಲŃ?” ಎಂದಕಂಡ ತರಗನೇಡ ಅರಗಗವಷıರಲŃ, ಬಹಳ ಕಡದಗ, ಕರಕಲಗ, ಕಟı, ಇಳಜರಾಗದ್ದ
ರಸĶಯಲŃ ಉನĿತĶವೇಗದಂದ ಧವಸತĶದ್ದ ಬೈಸಕಲŃ, ಅವನನĺ ಕೇಸಕಂಡ ಹೇಯತೇ ಎನĺವಷıರ ಮಟıಗ ಸಮೇಪದಲŃ
ಸಸತಂದ ನಗĩಹೇಯತ.

“ಏನ ಹಚĬ ಮನಷŀ! ಈ ಕರಕಲ ರಸĶಯಲŃ ಇಷı ಜೇರಾಗ ಹೇಗತĶದĸನಲŃ? ಎಲŃದರೂ ಬದĸ
ಹಲŃಮರದಕಳńತĶನ; ಇಲ್ಲದದ್ದರ ಯರಮೇಲದರೂ ಬಟı ಪಕರಮಡತĶನ.” ಎಂದ ಆಲೇಚಸತĶ ಹವಯŀ
ನೇಡತĶದ್ದ ಹಗಯ ರಸĶಯ ತರಗಣಯಲŃ ಬೈಸಕಲŃ ಒಂದ ಹಂಡಕħ ಹರ, ಚಮĿ, ಕದರಯಂತ ಎರಡಮರ ನಗತ
ನಗದ, “ದರ”ಗ ಢಕħ ಹಡದ, ಕಣಕಣ ಶಬĸದಡನ ಮಗಚಕಂಡತ. ಅದರಮೇಲದ್ದ ಷೇಕ ಸವರನ ತರಕಲŃಸದಂತ
ಮಖ ಅಡಯಗ ಹದĸರಯ ಕಲŃ ಕಲŃ ನಲದಮೇಲ ಅಪĻಳಸ ಬದ್ದನ.

ಹವಯŀ ಬದ್ದವನ ಸಹಯಕħಂದ ಓಡ ಬಳಸೇರವಷıರಲŃಯ ಆ ವŀಕĶ ತಯĸ ಮಣĵಡದದ್ದ ಅಂಗ ಪಂಚಗಳĺನ

ಒದರಕಳńತĶ ನಂತದ್ದನ. ಹಣಯೂ ಮಗನ ತದಯೂ ತಲ್ಲವ ಕರದಹೇಗ ಮಣĺ ಹಡದದ್ದ ಗಯಗಳಂದ ರಕĶ
ಸŁವಸತĶದĸತ.

ಹವಯŀ ಸಕರಣಧŅನಯಂದ ಸಹನಭೂತ ತೇರಸತĶ “ಪಟıಯತೇನŁೇ?” ಎಂದ ಕೇಳದನ.

ಆ ವŀಕĶ ಅಸĶವŀಸĶವಗದ್ದ ತನĺ ಕŁಪನĺ ಒತĶ ಸರಮಡಕಳńತĶ “ಇಲŁೇ, ಹಚĬ ಏಟಗಲಲ್ಲ. ಏನ ಹಳ ರೇಡ ರೇ ಇದ?
-ಈ ತೇಥಥಹಳń-ಕಪĻ ರೇಡನಷıಡಟಥ ರೇಡ ನನಲŃ ಕಣಲಲ್ಲ”ಎಂದ ಬೈಸಕಲ್ಲನĺ ಎತĶ ನಲŃಸ ಅದನĺ
ಪರೇಕ್ಷಿಸತಡಗದನ.

“ಮಖದ ಮೇಲ ಗಯವದ ಹಗ ಕಣĶದಲ್ಲŁೇ”

“ಏನ ಪವಥಇಲ್ಲŁೇ, ಅಷıೇನ ಸೇರಯಸ ಆಗಲ್ಲ” ಎನĺತĶ ಷೇಕ ಸವರನ ಟŁಂ ಟŁಂ ಎಂದ ಗಂಟಮಡದನ.

“ಬೈಸಕಲ ಸರಯಗದಯೇ?”
“ಸರಯಗಲ್ಲದೇ? ಬ.ಎಸ.ಎ. ಬೈಸಕಲ್ಲŁೇ ಹಗಲŃ ಡರೇಂಜ್ ಆಗೇದಲ್ಲ. ಮಡĩಡಥ ಸŅಲĻ ಬಂಡಗದ ಅಷıೇ!”

“ಈ ರಸĶ ಬಹಳ ಕಟı ಹೇಗದರೇ. ಅದಲ್ಲದ ತರಗಣಗಳ ಬಹಳ. ಸŅಲĻ ಮಲ್ಲಗ ಎಚĬರಕಯಂದ ಹೇಗ.”

“ಇಲ್ಲŁೇ ನನ ಎಕತ ಪಟಥ. ಸಧರಣವಗ ಯವಗಲ ಇಪĻತęದ ಮವತĶ ಮೈಲ ಸĻೇಡĺಲŃೇ ಹೇಗೇದ! ಈ ಹಳ
ರಸĶ. ನ ಬತೇಥನŁ ಕಲತ ಇದ” ಎಂದವನೇ ಅವಸರವಗ ಬೈಸಕಲ ಹತĶಕಂಡ ಮದಲನ ವೇಗದಂದಲೇ ಕಣĿರಯದನ.

ಹವಯŀ ಕಳಗ ಬದĸದ್ದ ಆತನ ಫೌಂಟನ್ ಪನĺನĺ ಕಂಡ ಎತĶಕಂಡ “ಏನŁೇ ರೇ!” ಎಂದ ಕಗತĶ ಹಂದ ಓಡದದ
ವŀಥಥವಯತ.

ಯಂತŁನಗರಕತ, ಇಂಗŃೇಷ, ಚಂಚಲŀ, ಉದŅೇಗ, ವೇಗ!-ತನ ಎಂದ ಹಂದಕħ ಬಂದ ಅ ಪŁಗತಗಮಯದ ಪŁಪಂಚ ಮತĶ
ಬಹದರದ ಮಲನಡನ ಕಂಪಯಲŃ ತನಗ Ĕಣದಶಥನ ಕಟıಂತಯĶ. ನಲ್ಲದ ಮಂಬರಯತĶರವ, ದನದನವ
ಬದಲಯಸತĶರವ ಹರಗಣ ವಶಲ ಜಗತĶಗ ಪŁತಮಗಳದರ, ಆ ಬೈಸಕಲ ಮತĶ ಅದರ ಸವರ. ಹವಯŀನ ಮನಸತ
ಗವĔದಂದಂಬಂತ ಕನರ ಮತĶಳńಗಳ ಸಂಕಚತ ಬದಕನಂದ ಹರಲೇಕದ ಬತĶರಕħ ಹರತ. ಪಟıಣದ ಸಂದಣಯಲŃ
ಗಮನಕħ ಬರದ ಬೈಸಕಲŃ ಕಡಬೇಡನಲŃ ವಶೇಷತಥಯಗ ತೇರತ. ಎಷıದರೂ ಆಕŁಮಣಶೇಲವದ ಆ
ಚಂಚಲಮನ ನಗರಕ ಲೇಕವ ಮಲನಡಗ ದಳಯಡವ ಮದಲ ಮನĺಟıದ ರಣಚರನಲ್ಲವ ಆ ಬೈಸಕಲ ಸವರ!

ಹವಯŀ ಪನĺನĺ ನೇಡತĶ, ಅದರ ಮೇಲ ಹಂಸದ ಚತŁವಂದ ಬರದದ್ದ ಇಂಗŃಷ್‌ ಲಪಯನĺ ಓದತĶ, ಸŅಲĻ ದರ
ಹೇಗವದರಲŃ ಎದರಾಗ ಬರತĶದ್ದ ನಂಜನನĺ ಕಂಡ, ಇತರ ವಷಯಗಳನĺಲ್ಲ ಮರತ, ಸೇತಯನĺ ನನದ, ಕತರನಗ
ಮಂದವರದನ.

ದರದಂದಲ “ಏನೇ ಸಮಚರ?” ಎಂದ ಕೇಳದನ.

ನಂಜನ, ಹೇಳಬರದ ಸದĸಯನĺ ಹೇಳಲ ಬಂದವನಂತ, ಮಖ ಸಪĻ ಮಡಕಂಡ ಅಳಧŅನಯಂದ “ಏನಂತ ಹೇಳದ,
ನನĺಡಯ? ಆಗಬರದĸ ಆಗಹೇಯĶ!” ಎಂದ ರೇದಸತĶ ಕಣĵೇರ ಸರಸತĶ ” ಹೇಂಗಗĶದ ಅಂತ ಯರ
ತಳದದ್ದರ?” ಎಂದ ಬಕħ ಬಕħ ಸಯŀತಡಗದನ.

ಹವಯŀನ ಮೈಮೇಲ ಕದನೇರ ಚಲŃದಂತಯĶ. ನಡಗಳಲŃ ಒಂದ ಸರ ಹಮದ ಪŁವಹ ನಗĩದಂತಗ ಮರಳ ಬಂಕಯ
ಹನಲ ಹರಯ ತೇಡಗದಂತಗ ಮೈ ಬವರತ. ತಟ ಅದರದವ. ಕಡಲ ಮತಡದ್ದರ ಕಂಠ ಗದĩದವಗರತĶದĸತ.
ಉಸರ ರಭಸದಂದಡತಡಗತ. ಮದಳ ಕದಡದಂತಯತ. ಕಲಗಳ ಶರೇರದ ಭರವನĺ ಹರಲರದ ಕಸದ
ಬೇಳತĶವಯೇ ಎನĺವಂತದವ.

ಉದŅೇಗದಂದಲ ಆಶಂಕಯಂದಲ “ಏ ಏನೇ. ಏನೇ. ಸೇತಗ ಕಯಲ ಹೇಗದಯೇ?” ಎಂದ ಕೇಳದ ಹವಯŀನ ಪŁಶĺಗ
ನಂಜ ಮರತĶರ ಕಡದ ಗಟıಯಗ ಆಳತಡಗ ಕಂಬಳಯಳಗ ತಸ ಹತĶ ತಡವ ಹಟಕ, ಒಂದ ಕಗದವನĺೇಚಗ
ತಗದ ನೇಡದನ.

ನಡಗವ ಕೈಯಂದ ಹವಯŀ ಅದನĺ ಕಸದಕಂಡ ಬೇಗಬೇಗನ ಬಚĬ ಓದದನ. ಆಮೇಲ ಸŅಲĻ ಶಂತವಗ ತಲಯತĶ
ನಂಜನ ಕಡ ನೇಡ “ಏನೇ ಯತಕħೇ ಅಳĶೇಯ?” ಎಂದ ಸಟıನಂದ ಕೇಲದನ. ಏಕಂದರ, ಚನĺಯŀ ತನ ಬರದದ್ದ
ಪತŁದಲŃ ಕೃಷĵಪĻನ ಮರಣದ ವಚರವಗ ಸಂತಪವನĺ ಸೇತಯ ರೇಗವ ಗಣಮಖವದದಕħಗ ಸಂತೇಷವನĺ
ಸಚಸ, ಹವಯŀನ ಮತĶಳńಗ ಅಗತŀವಗ ಬಂದ ಹೇಗಬೇಕಂದ ಒತĶಯಮಡ ಬರದದ್ದನ.

“ಏನ ಹೇಳದ, ಒಡಯ? ಸೇತಮĿನವರ ಮದವ ಹೇಂಗ ನಂತ ಹೇಗĶದ ಅಂತ ಸಪĻನĸಗ ಕಡ ಯರಗ ಗತĶತĶ?”
ಎಂದ ನಂಜ ಬಕħ ಬಕħ ಅಳತĶ “ನನĺ ಸಯಂಕಲ ನನĺ ಮಗ ರಂಗೇನ ತೇರಹೇಯĶ, ಒಡಯ!” ಎಂದ ಎದಬರಯವಂತ
ಅಳತĶ ಬೇದಯ ಮೇಲ ಕತಬಟıನ.

“ಏನಗತೇ ಅದಕħ?”
ನಂಜ ಅಳತĶಲ “ಬಲಗŁಹ ಚಷı ಅಂದŁ. ಅಯŀೇ ಸŅಮ, ನನಗೇಕ ಈ ಕಷı ಕಟĺೇ ದೇವŁ? ಅವನ ಗಡ ಜರದ ಬದĸ
ಹೇಗ!” ಎಂದ ಶಪಸತಡಗದನ.

ಹವಯŀ ನನರೇತಯಂದ ಸಮಧನ ಹೇಳ, ಅವನನĺ ಕೈಹಡದತĶ ನಲŃಸದನ.

ಇಬĽರೂ ಮತĶಳńಯ ಬಳಗ ಬರಲ, ನಂಜ ತನĺ ಗಡಸಲನĺ ಕಂಡಡನ ಅಳತĶ ಹಚĬನಂತ ಅದರಳಗ ನಗĩದನ.
ಹವಯŀನಬĽನ ಮಂಬರದ, ಮಂದ ನಡಯಲದ್ದ ತನĺ ಮಗಳ ಮದವಗಗ ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಮಡಸದ್ದ
ಕಮಗರಗಳನĺ ನೇಡತĶ, ಹಬĽಗಲಳಗ ದಟದನ.
 ಮದವಯಗವವನೇ ಹಣĵ ಕೇಳವದೇ?
“ಅಕħಯŀ, ರಂಗ ಸತĶಹೇತಂತೇ ಕಣೇ” ಎಂದ ಲಕ್ಷĿ ತನĺಂದ ಸಧŀವದಷı ಗಂಭೇಯಥ ಶೇಕಗಳನĺ ಪŁದಶಥಸತĶ
ಹೇಳದಳ.

ತನಗ ಅ ಸದĸ ಮದಲೇ ತಳದದĸದರಂದಲ ಮನಸತ ಬೇರಯ ಚಂತಗಳಲŃ ತಡಗದĸದರಂದಲ ಸೇತ ಮತಡಲಲ್ಲ.
ಕಟಕಯ ಸರಳಗಳಂದ ವಭಗಸಲĻಟıದ್ದಂತ ತೇರತĶದ್ದ ಆಕಶದ ಕಡಗ ನೇಡತĶ ರೇಗಶಯŀಯ ಮೇಲ ಮಲಗದ್ದಳ.

ಹಂದನ ದನ ಕೃಷĵಪĻನ ಮರಣವತಥ ಬಂದ ಹಸತರಲŃ ಆಕಯ ಮನಃಸķತ ಗಬರಹಟıಸವಂತಗತĶ. ಆದರ ಕŁಮೇಣ
ಹಗರವಯತ. ಅದಕħಂತಲ ಆಶĬಯಥಕರವಗ ಶರೇರಸķತ ಉತĶಮಗಳńತಡಗತ. ಸಯಂಕಲವಗವದರಳಗ,
ಅನೇಕ ದನಗಳಂದ ಏನೇನ ಮಡದರೂ ಬಡದದ್ದ ಜŅರ ಸಂಪಣಥವಗ ಬಟıಹೇಯತ! ಗೌರಮĿನವರಂತ ತವ
ತರಪತ ತಮĿಪĻನಗ ಹರಸಕಂಡದĸ ಸಥಥಕವಯತಂದ ತಮĿ ಭಕĶಯ ಒಲಮಗ ತವೇ ಹಗĩ ಕಣĵೇರ ಕರದರ.
ಸೇತಯೂ ತಯಯ ಅಭಪŁಯವನĺೇ ಸಮಥಥಸ, ಅದನĺೇ ಸಂಪಣಥವಗ ನಂಬದಳ.

ತನ ತಳಸದ ಅಷıಂದ ಮಖŀವದ ಸದĸಯನĺ ಕೇಳಯೂ ಸಮĿನದ್ದ ಅಕħನ ತಟಸķವನĺ ಸಹಸಲರದ ಲಕ್ಷĿ ಮತĶ
“ಅಕħಯŀ, ರಂಗ ಸತ್ಹಾೇತಂತಲŃ ಎಲŃಗ ಹೇತ?” ಎಂದಳ. ಅವಳ ಕೈ ಬರಳಂದ ಹರದ ತತಗದ್ದ ಜೇಬನ ತಳಭಗದಲŃ
ಹರಗಣಕ, ತಂಡದ ಹಲŃನ ಬಲದಂತ ನಟŀವಡತĶ, ತನĺ ಒಡತಯ ಪŁಶĺಯಲŃ ಗಭೇರತಯದ್ದರೂ ಆಕಯ ಮನಸತನಲŃ
ಅದಲ್ಲ ಎನĺವದನĺ ಸರ ಹೇಲವಂತತĶ.

“ಎಲŃಗ ಹೇ’ತ ಅಂದŁ? ಸತĶ ಹೇ’ತ!” ಎಂದಳ ಸೇತ.

“ಸತĶ ಹೇ’ತೇನ?” ಎಂದ ಏನೇ ಮಹ ವಷಯವಲ್ಲ ಗೇತĶದವಳಂತ ನಟಸಲಳಸದ ಲಕ್ಷĿ ಮತĶ

ಸಂದೇಹಗŁಸĶಳದವಳಂತ “ಸತĶ ಎಲŃೇಗ ಹೇ’ತ?” ಎಂದ ಕೇಳದನ.

“ಸŅಗಥಕħ.”

ಅಕħನ ಮನಸತಗ ಆ ವಷಯಪŁಸĶಪದಂದ ನೇವಗತĶದಂದ ಲಕ್ಷĿ ಗ ಗತĶಗವದದರೂ ಹೇಗ?

“ಸಗಥ ಇರಾದಲŃ?”

“ಮೇಡ ಆಕಶ ನĔತŁ ಎಲ್ಲ ದಟಹೇದರ ಸಕħದ.”

ಅಂಬಗಲಕħವದಕħ ಸರಯಗ ಬರದ ಇದ್ದ ರಂಗ ಅಷı ದರ ಹೇಗ ಪŁಯಣಮಡದಳ ಎಂಬದ ಲಕ್ಷĿಗ ವಶದವಗಲಲ್ಲ.

“ರಂಗ ಹŀಂಗ ಹೇ”ತೇ ಓಷı ದರ?”

ಸೇತ ತನಗ ತಳದ ರೇತಯಲŃ ಸŅಗಥದ ಸಖಸೌಂದಯಥಗಳನĺ ಸತĶವರನĺ ದೇವತಗಳ ಎತĶಕಂಡ ಹೇಗವ ವಚರವನĺ
ತಂಗಗ ಹೇಳದಳ.

ಲಕ್ಷĿಗ ಅದನĺಲ್ಲ ಕೇಳ ಬಹಳ ಸಂತೇಷವಯತ. ರಂಗ ಅಷı ಸಖದ ಸķಳಕħ ಹೇಗದ್ದರ ಅವಳ ತಂದತಯಗಳ ಎದಯದ
ಬಡದಕಂಡ ಏಕ ಅತĶರಂಬದ ಆಕಯ ಭವವಗಲಲ್ಲ. ಮತĶ ಕೇಳದಳ:

“ನವ ಹೇಗನೇನ ಅಲŃಗ?”

“ಥ! ಹಳಬಯ ನಡೇಬೇಡ” ಎಂದಳ ಸೇತ.

ಲಕ್ಷĿಗ ಬಹಳ ಆಶĬಯಥವಯತ. ಅಷı ಒಳńಯ ಜಗಕħ ಹೇಗೇಣ ಎಂದರ ಅಕħ ’ಹಳ ಬಯ ನಡೇಬೇಡ’
ಎನĺತĶಳಲŃ ಎಂದ.

ಆದರೂ ಶŁತಗ ಮತ ಶರಣಗ, ವೇದಕħ ವಚರ ಶರಣಗ ಬಯಮಚĬ ಕಳńವಂತ, ಸŅಲĻಹತĶ ಸಮĿನದĸ “ರಂಗ
ಹಂದಕħಂದ ಬತĶದ?” ಎಂದ ಬೇರ ವಷಯ ತಗದಳ.

ಸೇತ ನಸ ಕನಸಕಂಡ “ಹಂದಕħ ಬರೇದ ಇಲ್ಲ, ಏನ ಇಲ್ಲ” ಎಂದಳ.

ಲಕ್ಷĿಯ ಮಗĹತ ಅಕħ ಕಟı ಉತĶರದ ಆಘತದಂದ ತತĶರಸತ. ಹಂದಕħ ಬರಗಡಸದ ಆ ಸŅಗಥ ಹಲಯ ಬಯಗಂತಲ
ಭಯನಕವಗ ತೇರತ. ಜೇಬನ ತತನಲŃ ಆಡತĶದ್ದ ಕೈಬರಳ ಸĶಬĹವಯತ. ಯವದೇ ಒಂದ ಮಹ ಸಂಶಯ
ದೃಷıಯಂದ ಸೇತಯ ಮಖವನĺೇ ದರದರನ ನೇಡತಡಗದಳ. ಸಂಶಯ ದೃಷıಯಂದ ಸೇತಯ ಮಖವನĺೇ ದರದರನ
ನೇಡತಡಗದಳ. ಕಲವ ನಮಷಗಳ ಹಗಯೇ ಕತದĸ ಮಲ್ಲನ ಎದĸ ಕೇಣಯಂದ ಜರಗದಳ.

ಸೇತ ಕೃಷĵಪĻನನĺ ಮದವಯಗವ ಅನಷı ತಪĻತಂದ ಒಳಗಳಗೇ ಸಳಯತĶದ್ದ ಸಖದಂದಲ, ಹವಯŀಬವ

ಕಯಲಯಗದ್ದ ತನĺನĺ ನೇಡವದಕħ ಬರದೇಹಗಬಟıರಲŃ ಎಂಬ ದಃಖದಂದಲ ಚಂತಕŁಂತಳಗ, ಹಚĬ ಹತĶ
ಒಬĽಳೇ ಮಲಗರಲಲ್ಲ; ಚನĺಯŀ ಹವಯŀನಡಗಡ ಕಠಡಯನĺ ಪŁವೇಶಸದನ.

ಎದಯವರಗ ಶಲ ಹದದಕಂಡ ಕಟಕಯಚಯ ಆಕಶದ ಕಡಗ ನೇಡತĶದ್ದ ಸೇತ ಫಕħನ ತರಗ ಅಣĵನಡನ ತನĺಡಗ
ಬರತĶದ್ದ ಹವಯŀನನĺ ಕಂಡಳ ಒಡನಯ ಶಲನĺ ಕತĶಗಯ ವರಗ ಎಳದಕಂಡ ರಪĻಮಚĬಕಂಡಳ. ಮಖದಲŃ
ಮನಸ ದಃಖಗಳ ತೇರದ ಇದĸದ್ದರ ಆಕ ನದŁ ಮಡತĶದ್ದಳ ಎನĺಬಹದಗತĶ.

ಹವಯŀನĺನ ಕಂಡಡನ ಸೇತಯ ಹೃದಯದಲŃ ಅನೇಕ ಭವಗಳ ಉದŁಕĶವದವ: ಅವಗಳಲŃ ಮದಲನಯದ

ಮಖŀವದದ ಎಂದರ ಹಷಥ. ಆತನಗಗ ಬಹಳ ದನಗಳಂದಲ ಹತರಯತĶದ್ದ ಆಕ ತನĺ ಇಷıಮತಥಯನĺ ಕಂಡ
ಆನಂದಪಡದ ಮತĶೇನಮಡಯಳ? ಆದರ ಮನಷŀನಲŃ ಅಭಮನ ಎಂಬದಂದದಯಲ್ಲವ? ತನĺ ಮನದನĺನನĺ ಕಂಡ
ಆಹŃದವದರೂ ಸೇತ ಸŅಭಮನದಂದಲ ಬಗಮನದಂದಲ ಅದನĺ ಮಪŁದಶಥಸಬರದಂದ ನಶĬಯಸದಳ.
ತರವಯ ಇನಯನ ಇಷı ದನವ ಬರದದĸದಕħಗ ಮನಸ ದಃಖವ ಒಂದನĺಂದ ಹಂಬಲಸ ಬಂದವ. ಆಮೇಲ
” ಅಯŀೇ, ನನ ಜŅರದಂದ ನರಳದದನĺ ಇವರ ನೇಡ ನೇಯವ ಅದೃಷı ತಪĻಹೇಯತಲŃ!” ಎಂಬ ಸĔĿ
ಪŁತಹಂಸಯ ಭವವ ಉತĻನĺವಯತ. ಈ ಎಲ್ಲ ಭವಗಳ ಪರಸĻರ ಕŁಯಗಳ ಪರಣಮವಗ ಎವಮಚĬಕಂಡದ್ದ ಆಕಯ
ಕಣĵಗಳಲŃ ನೇರ ನೇರವವಗ ಬಳಬಳನ ಸರಯತಡಗತĶ.

ಹಸಗಯ ಪಕħದಲŃ ಬಂದ ಕಳತ ಹವಯŀ ಚನĺಯŀರ ಒಂದರಡ ನಮಷಗಳ ತನಕ ಮತಡಲಲ್ಲ. ಕೇಣಯ ನಃಶಬĸ
ಶಕನಪಣಥವಗ ಭರವದಂತತĶ. ಹವಯŀನ ಹೃದಯವ ಸೇತಯ ಪರವದ ಪŁೇತ ಕನಕರಗಳಂದಲ ತನĺ ಪರವದ
ಕೇಪ ಭತತಥನಗಳಂದಲ ಭವಭರತವಗ, ಅವನಗ ಮದಲ ಮತಡಲ ಸಧŀವಗಲಲ್ಲ. ಒಂದರಡ ಸರ
ಉಗಳನಂಗ, ಗಂಟಲಲಲŃಯ ಕಮĿ, ಸķರಚತĶನಗಲ ಪŁಯತĺಸದನ.ಆದರೂ ಕಣĵ ಹನತಂಬ, ದೃಷı ಮಂಜಗತಡಗತĶ.

“ಈಗ ಹŀಗದ, ಸೇತ?” ಎಂದ ಚನĺಯŀನ ಮತ ಪŁರಂಭಸ, ತಂಗಯ ಹಣಯ ಮೇಲ ಕೈಯಟıನ. ಸೇತ ಕಣĸರಯಲಲ್ಲ.
ಆದರ ಕಣĵೇರ ಮದಲಗಂತಲ ಹಚĬ ಧರಾಕರವಗ ಹರಯತಡಗತ. ಹವಯŀ ಚನĺಯŀರಬĽರೂ ಅದಕħ ತಪĻ
ವಖŀನಮಡದರ. ಕೃಷĵಪĻ ನಗದಗದ ದರಂತ ಘಟನಗಗ ಆಳತĶದĸಳ ಎಂದ ಬಗದರ.

ಚನĺಯŀ ತಂಗಯನĺ ಸಂತವಸಲಂದ ಮತĶ ” ಆಳೇದŀಕವŅ? ಆಗೇದ ಆಗಹೇಯĶ! ಯರೇನ ಮಡೇಕ ಆಗĶದ?
ಆವರವರ ಹಣೇಲ ಬರದಷı ಅವರವರಗ ಲಭಸĶದ” ಎಂದ ಮರಕ ತರವ ಧŅನಯಲŃ ಹೇಳತĶರಲ, ಸೇತ ತಡಯಲರದ
ಬಕħ ಬಕħ ಅಳತಡಗದಳ. ಆ ಶೇಕದಲŃ ಕೃಷĵಪĻನ ಅಕಲ ಘೇರ ಮರಣಕħಗ ಅನತಪವರಲಲ್ಲ, ತನĺ ದಃಖಕħ
ತನಗಷıವಲ್ಲದ, ತನಗನಷıವದ, ವŀಖŀನವನĺ ಮಡತĶದĸರಲŃ ಎಂಬ ಸಂತಪಮತŁವತĶ.

ಹವಯŀ ಮತಡದ ಅಲಗಡದ ನಸ ತಲಬಗ ಕಳತದ್ದನ. ಅವನ ಕಣĵಗಳಂದ ನೇರ ಸರಯತಡಗತĶ.

ಚನĺಯŀ ಸೇತಯ ಕೈಹಡದಕಂಡ ” “ಛ! ಹಗ ಅಳಬೇಡ ! ಮತĶಲŃದŁ ಜŅರ ಬಂದತ!, ನನĺ ಹವಯŀಬವ ಬಂದರ,
ಕಣĵಬಟı ನೇಡ” ಎಂದನĺ.

ಸೇತ ಬಕħ ಬಕħ ಅಳತĶಲೇ ಒಂದ ಸರ ಕಣĸರದ ಹವಯŀನ ತಲಬಗ ಕಂಬನಗರಯತĶದĸದĺ್ನೆ ನೇಡ, ಮತĶ ಕಣĵ
ಮಚĬಕಂಡಳ. ಆಕಯ ಮನಸತಗ ಸŅಲĻ ನಮĿದಯಯತ, ತನĺನಯನ ತನಗಗ ನೇಯತĶದĸದನĺ ಕಂಡ.

’ಇದೇನ ರಗಳಗಟıಕಂಡತ’ ಎಂದ ಭವಸ ಚನĺಯŀನ “ಹವಯŀ, ಗದĸಕಡ ಹೇಗ ಬರೇಣ ಬ” ಎಂದ ಮನಸತಲ್ಲದ
ಅವನನĺ ಜತಗ ಕರದಕಂಡ “ಈಗ ಮತಡದಷı ಅವಳ ಅಳĶಳ! ಜŅರಗರ ಬಂದತ!” ಎಂದ ಪಸಮತನಲŃ
ಹೇಳತĶ ಬಗಲ ದಟದನ.

ಅಂತ ಊವಯŀನಗಲ ಸೇತಯಗಲ ಒಂದ ಮತನĺ ಆಡಲಲ್ಲ. ಹವಯŀನ ಮನಸತನಲŃ ಮತŁ “ಸೇತ ನಜವಗಯೂ
ಕೃಷĵಪĻನಗಗ ಅಳತĶದĸಳ. ಅವನನĺೇ ಮನಃ ಪವಥಕವಗ ಪŁೇತಸದ್ದಳ; ಈಗಲ ಪŁೇತಸದ್ದಳ; ಈಗಲ ಪŁೇತಸತĶದĸಳ”
ಎಂಬ ತಪĻ ಭವ ಪŁಬಲತರವಗತĶತĶ.

ಆ ಆಲೇಚನ ಬಲವದಂತಲ್ಲ ಅವನ ಮನಸತ ಹತಶಯಂದಲ ಉದŅೇಗದಂದಲ ವಕ್ಷಿಬĹವಗತĶದĸತ. ಮತĶಳńಗ

ಬರವದ ಮದಲ ಎಷı ಪŁಯಕರವಗದĸತ ಈಗ ಅಲŃಂದ ಹರಡವದ ಅಷıೇ ಪŁಯಕರವಗ ತೇರತ. ಗದĸ
ತೇಟಗಳಲŃ ಅಡijಡಕಂಡ ಹಂತರಗಲಂದ ಹರಟ ಇಬĽರೂ ಹಬĽಗಲನĺ ದಟತĶದĸಗ, ಇದ್ದಕħದ್ದ ಹಗ ಹವಯŀನ
“ಚನĺಯŀ, ನನ ಮನಗ ಹೇಗĶೇನ” ಎಂದನ.

ಚನĺಯŀನ ಆ ಹಠಾತĶನ ನಣಥಯಕħ ಬಚĬ ಬರಗಗ “ಯಕ? ಈಗಲŃ ಹೇಗೇದ? ಊಟದ ಹತĶಗĶ ಬಂತ” ಎಂದನ.

“ಪವಥಯಲ್ಲ. ಏನ ಅಧಥಗಂಟ ಮಕħಲ ಗಂಟೇಲ ಮನ ಸೇರತĶೇನ.”

“ಅಷıೇನ ಅವಸರ? ಈಗತನ ಬಂದೇಯ! ಅಪĻಯŀನ ಇನĺ ಸೇತಮನಗ ಹೇದವನ ಬಂದಲ್ಲ. ಮಧŀಹĺದ ಮೇಲ
ಬರ‌್ತನಂತ ಬರತĶನಂತ ಕಣĶದ. ಅವನĺ ಕಂಡ ಮತಡ ಹೇಗಬಹದಂತ.”

ಹವಯŀ ಸŅಲĻಹತĶ ಎವಯಕħದ ನಂತ ಆಲೇಚಸದನ. ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಸೇತಯ ವಚರವಗ ತನĺಡನ

ಮತಡಬಹದೇ? ಅಲ್ಲದ ಸೇತಯಡನ ಏನಂದ ಮತನĺ ಆಡದ ಹೇಗವದ ಸರಯಲ್ಲ. ಅವಳ ಮನಸತನĺ ಸರಯಗ
ತಳದ ಹೇಗವದೇ ಉತĶಮ. ಕಡಗ ಏನದರೂ ಆಗಲ, ಮದಲ ದಡಕಬರದ, ಎಂದ ನಣಥಯಸ ಚನĺಯŀನ ಎಷıಕħ
ಒಪĻ ಅವನಡನ ಗದĸಯ ಕಡಗ ಹೇದನ.

ಮಧŀಹĺ ಊಟವದಮೇಲ ಹವಯŀನ ಎಡಗೈಯನĺ ಹಡದ ಜಗĩಸ ಎಳಯತĶ, ಬಡಬಡಕಯಂತ ಏನೇನನĺ ಗಳಹತĶ
ಬರತĶದ್ದ ಲಕ್ಷĿಯಡಗಡ ಸೇತಯĺನ ಮತಡಸಲ ಹೇದನ.

ಸŅಲĻ ಸಮಯದಲŃಯ ಬವ ಅಕħಯŀರಬĽರೂ ಏನೇ ಗಭೇರವದ ಮತಕತಗಳಲŃ ಮಗĺರಾಗ ತನĺನĺ ಸಂಪಣಥವಗ

ನಲಥಕ್ಷಿಸಬಟıದ್ದರಂದ ಲಕ್ಷĿ ಅಭಮನಭಂಗದಂದಲ ಅಸಮಧನದಂದಲ ಅಲŃಂದದĸ, ತನಗ ಹಚĬ ಪರಸħರವ ಗೌರವ
ಗಮನಗಳ ದರಕವ ಸķಳಕħ ಎಂದರ ಕಲನ ಬಳಗ ಹೇದಳ.

ಮತ ಮಂದವರದ ಹಗಲ್ಲ ಸೇತ ಮನಸತ ಬಚĬ ಕಯಲಯ ಕಲದಲŃ ತನ ಕಂಡ ಕನಸಗಳನĺ, ಪಟı ಯತನಗಳನĺ,
ತನ ’ಹವಯŀ ಬವ’ನನĺ ನರೇಕ್ಷಿಸ ಹತಶಳದದನĺ ಮಚĬಮರಯಲ್ಲದ ಸರಳ ಹೃದಯದಂದ ಹೇಳದಳ. ಆದರ
ಹವಯŀ ಮತŁ ತನĺಲŃ ಸೇತಗರವ ಅನರಾಗದ ಅಗಧತ ತಳದಬಂದರೂ ಕಡ ತನĺ ಮನಸತನĺ ಸಂಪಣಥವಗ ಬಚĬಲ
ಸಮಥಥನಗಲಲ್ಲ. ತನ ಬರಲಗದದĸದಕħ ಹಲಕಲವ ನವಗಳನĺ ಹಳ, ಆನŀವಷಯಗಳನĺ ಕರತ ಪŁಸĶವಸತಡಗದನ.
ಯರಬĽರೂ ಕೃಷĵಪĻನ ವಷಯವಗ ಮತತĶಲಲ್ಲ.

ಹವಯŀ ಸೇತ ಮಲಗದ್ದ ಕಟಡಯನĺ ಬಟıಗ ಅವನ ಮನಸತ ಮತĶಂದ ಆಲೇಚನಯಂದ ಬಸಯಗದĸತ: ಹಂದ
ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻ ಗೌಡರ ಸೇತಯನĺ ತಮĿ ಮಗನಗ ಕೇಳವ ಮದಲ ತನೇ ಸŀಮಯŀಗೌಡರನĺ ಕೇಲಬಟıದ್ದರ ಅವರ
ಒಪĻದ ಇರತĶರಲಲ್ಲ. ಅಲ್ಲದ ಈಗ ನಡದ ಹೇದ ಸಂದೇಹ ಸಂಕಟಗಳಗ ಅವಕಶವರತĶರಲಲ್ಲ. ಅಂತ ಹೇಗೇ
ವಧವಶದಂದ ಸೇತ ಅನŀರ ಪಲಗವ ಪŁಸಂಗ ತಪĻತ! ಈಗಲದರೂ ತನ ಎಚĬರಕಯಂದ ಶೇಘŁವಗ ವತಥಸದದ್ದರ
ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ತಮĿ ಮಗಳನĺ ಇನĺರಗದರೂ ಮದವ ಮಡಕಡಲ ಒಪĻಬಟıರ ಮತĶ ಅನಹತವದೇತ!
ಹಗಲŃಯದರೂ ಆಗಬಟıರ ಸೇತಯ ಮತĶ ತನĺ ಜೇವನಗಳರಡ ನರಕವಗವದರಲŃ ಸಂದೇಹವಲ್ಲ. ಆದ್ದರಂದ ಆ ದನವೇ
ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಸೇತಮನಯಂದ ಹಂತರಗದಡನ ತನĺ ಇಚĭಯನĺ ಅವರಗ ತಳಸ, ಅವರನĺಪĻಸಬೇಕಂದ
ನಶĬಯಸದನ.

ತರವಯ ಹವಯŀ ಕತಲŃ ನಂತಲŃ ಹೇದಲŃ ಬಂದಲŃ, ತನĺ ನಣಥಯವನĺ ಶŀಮಯŀಗೌಡರಡನ ಹೇಗ
ಪŁಸĶವಸಬೇಕ? ಹೇಗ ಪŁರಂಭಸಬೇಕ? ಹೇಗ ಕನಗಣಸಬೇಕ? ಎಂಬ ಆಲೇಚನಪರಂಪರಗಳಲŃ ತಲŃೇನನಗ, ಇತರರ
ತನĺನĺ ಮತಡಸದರೂ ಪಸĶಕವನĺ ಓದವ ನವದಂದ ಹಚĬ ಮತಡದ, ಹಗಲಗನಸ ಕಟıತಡಗದನ. ಅವನಗ
ಒಂದಂದ ಸರ ಒಂದ ತರಹದ ಮಛಥ ರೇಗ ಬರತĶದ ಎಂದ ಗಳಸದĸ ಕೇಳದ್ದವರಲ್ಲರೂ ಅದ ಸತŀವಗರಬೇಕಂದ
ಭವಸ ಸಮĿನದರ. ಚನĺಯŀನಗ ಕಡ ಶಂಕ ಹಟıವಂತಯತ.

ಮಧŀಹĺ ನಲħ ಗಂಟಯ ಹತĶಗ ಹಂದನ ದನ ಜಕಯನĺ ತೇಥಥಹಳńಯ ಆಸĻತŁಗ ಸಗಸಕಂಡ ಹೇಗದ್ದ ಪಟıಣĵ
ಬಡದ ಮೇರ ಹಕಕೇಡ ಮತĶಳńಗ ಬಂದನ. ಅವನನĺ ಕಂಡ ಹವಯŀ Ĕಣಕಲ ದವಸŅಪĺದಂದ ಎಚĬತĶವನಂತಗ
“ಜಕ ಹೇಗದĸನ?” ಎಂದ ಕೇಳದನ.

ಚನĺಯŀ, ಗೌರಮĿನವರ, ಲಕ್ಷĿ, ಕಳ ಮದಲದವರಲ್ಲರೂ ಪಟıಣĵನ ಸತĶ ಕತರತಯಂದ ಆಲಸತಡಗದರ.

ಪಟıಣĵನ ಅಧಥಗಂಟಯ ಕಲ ನಡದದನĺಲ್ಲ ಸವಸĶರವಗ, ನಡ ನಡವ ಪŁಯತĺವನĺ ಮರ ಉಕħಬರತĶದ್ದ ಕಂಬನಗಳನĺ

ಒರಸಕಳńತĶ ಹೇಳದನ:

ದರಯ ಮೇಲ ಮಳ ಗಳ ಪŁರಭವಯತಂತ. ಮಳ ಬಹಳ ಜೇರಾಗ ಸರಯತಂತ. ಆಗಲೇ ಜಕ ಹಲ, ಕೃಷĵಪĻ, ಬೇಟ-
ಇವಗಳನĺ ಕರತ ಹಚĬಹಚĬಗ ಆಡತಡಗದನ.ಮಧŀ ಮಧŀ ಕೇಲದವರ ಎದ ಬೇಯವಂತ ನೇವನಂದ
ಗೇಳಡತĶದ್ದನ. ಒಂದಂದ ಸರ “ಕೃಷĵಪĻಗೌಡŁೇ, ನಮĿ ದಮĿಯŀ! ಬೇಡ, ಹೇಗಬŀಡ! ಗಯದ ಹಲ!” ಎಂದ
ಮದಲಗ ತನĺ ಸಮಥŀಥವನĺಲ್ಲ ವಚĬಮಡ ಕಕ ಹಕ ಕಗ ಎದĸೇಡಲ ಪŁಯತĺಸತĶದ್ದನ. ಏಳದಂತ ತಡಯತĶದ್ದ
ಪಟıಣĵನನĺ ಬಯಗ ಬಂದಂತ ಶಪಸದನ. ಅಂತ ಬಹಕಷıದಂದ ತಂಗನದಯ ದೇಣಗಂಡಯ ಮಳಲದಣĵಯಲŃ ಗಡ
ಬಟı, ದೇಣಯವರಗ ದಮĿಯŀಗಡij ಹಕ, ಜಕಯನĺ ದೇಣಯಲŃ ಮಲಗಸ ಹಳಯಚಗ ಸಗಸ, ಜವಳ ಅಂಗಡ
ರಾಮರಾಯರ ಗಡಯ ಮೇಲ ಆಸĻತŁಗ ಕಂಡಯĸರ ಅಲŃಗ ಹೇಗ ಸŅಲĻ ಹತĶನಲŃ ಅವನಗ ಪŁಜİ ತಪĻತ. ಡಕıರ!
ಆಸĻತŁಯಲŃಯೇ ಇಳದಕಳńಲ ಸķಳ ಕಟıರ. ರಾತŁಯಲ್ಲ ಪಟıಣĵನಗ ನದŁಯಲ್ಲ. ಜಕಗ ಪŁಜİ ಹೇಗತĶತĶ, ಬರತĶತĶ.
ಒಂದಂದ ಸರ ಹಲಯ ಬೇಟಯ ವಚರವಗ ಅಸĻಷıವಗ ಏನೇನನĺೇ ಕಗಕಂಡ ಕಮಟ ಬೇಳತĶದ್ದನ.. ಎರಡ
ಮರ ಸರ, ಹೇದ ಪŁಣ ಮತĶ ಬಂತ. “ಅಯŀೇ! ಆ ಗೇಳ, ಆ ರಂಪ, ರಾಮ ರಾಮ! ನಮĿ ವೈರಗ ಬೇಡ! . ಬಳಗನ
ಜವ ಪŁಣಹೇಯತ!. ಆ ಮೇಲ ಪೇಲಸನವರ ಬಂದ ಏನೇನೇ ಹೇಳಕ ತಗದಕಮಡರ.” ಆಮೇಲ ಅವನ
ಜತಯವರ ’ಕಲಸĶರ’ ಎಲ್ಲ ಸೇರ ಅವರ ದೇವಸķನಕħಂತ ಹತĶಕಂಡ ಹೇದರ”. ನನಗಂತ ಅನĺ ಇಲ್ಲ ಇಷı
ಹತĶದರೂ. ಓಟŃಗ ಕಫ ತಂಡ ತಂದಕಂಡ ಬಂದ.. ಪಪ! ಮಂಡೇಮಗ ದಡಕĶದ್ದ ಅಷĪಹರತ! ಎಂಥ ಒಳń
ಮನಷŀ! ಅನĺಕಟı ಧಣಗಗ ಪŁಣ ಬಟıನಲŃ.”

ಪಟıಣĵ ಹೇಳ ಮಗಸಲ ಕಳತದ್ದವರಲ್ಲರೂ ದೇಘಥವಗ ನಟıಸರ ಬಟıರ. ಗೌರಮĿನವರ ಪಟıಣĵನಗ ಕೈಕಲ
ತಳದಕಂಡ ಊಟಕħ ಬರವಂತ ಹೇಳ “ಕಳ, ನಡಯೇ, ಬಳńಹಕೇ. ನನೇಗ ಬರತĶೇನ” ಎಂದ ಸೇತಯ ಕೇಣಗ
ಹೇದರ.

ಸಯಂಕಲ ಹವಯŀ ನರೇಕ್ಷಿಸದ್ದಂತ ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಸೇತಮನಯಂದ ಬಂದರ. ಅವರ ಮನಸತ ಅಲŃ ನಡದದ್ದ
ದಘಥಟನ ಶೇಕಗಳಂದ ವದೇಣಥವಗತĶ. ಅವರನĺ ನೇಡದರ ಆಳವದ ಹಳ ಬವಯನĺ ನೇಡದಂತ
ಭಸವಗತĶತĶ. ಮವನ ಆ ಸķತಯನĺ ಕಂಡಡನ ಹವಯŀನಗ ಸŅಲĻ ಅಧೈಯಥವಯತ. ತನ ನಶĬಯಸದ್ದನĺ
ತಳಸವದ ಉಜĮಕರವಗ ತೇರತ. ಸಮಯವ ಸರಯಗ ತೇರಲಲ್ಲ.

ಒಂದ ಸರ ಮತಡಲ ಅವಕಶ ಕರತಗ ಶŀಮಯŀ ಗೌಡರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಹವಯŀನಗ ಕನರ ಮನ

ಆಸĶ ಜಮೇನ ಪಲಗವ ವಚರವನĺತĶ, ಅದನĺ ಹೇಗದರೂ ತಪĻಸಬೇಕ ಎಂದ ಸಚಸದರ. ಕರಣವೇನಂದರ, ಕನರ
ಮನಗತನ ಮತĶಳń ಮನತನದಷıೇ ಸಂಪದŀಕĶವಗದ್ದರೂ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ’ಅಂಧಕರ ದಬಥರ’ನ ದಸಯಂದ ಅವರಗ
ಶŀಮಯŀಗೌಡರಲŃ ಸಲವಗತĶ. ಆದ್ದರಂದ ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಬಂಧುಗಳ ಮನತನದ ಹತದ ದೃಷıಯಂದಲ ಮತĶ ತಮĿ
ಸಲದ ಕ್ಷಿೇಮದ ದೃಷıಯಂದಲ ಮತಡತĶದ್ದರ.
ಹವಯŀ ಪಲಗದರವದಕħ ಸಧŀವಲ್ಲವಂಬದನĺ ಸಕರಣವಗ ತಳಸ, ತನ ಮೈಸರನಂದ ಬಂದ ಮೇಲ ಮನಯಲŃ
ನಡದ ವದŀಮನಗಳಲŃ ಹೇಳಬಹದದ ಕಲವ ಸಂಗತಗಳನĺ ವಸĶರಸದನ.
ಶŀಮಯŀಗೌಡರ “ಏನದರೂ ಮಡಕಲń” ಎಂದ ಬೇಸರದ ಧŅನಯಂದ ಹೇಳ ಸಮĿನದರ.
ಆ ಮತ ನಡದ ಮೇಲ ಹವಯŀನಗ ಸೇತಯನĺ ತನಗ ಕಡಬೇಕಂಬ ವಚರವನĺತĶಲ ಸಂಕೇಚವಯತ. ಅಷıೇ ಅಲ್ಲ;
ಅಳಯನಗತĶದ್ದವನ ಭಯಂಕರ ದಘಥಟನಯಂದ ಮಡದ ಮರದನವೇ ಆ ಮತನĺತĶವದ ಅವವೇಕವಗಯೂ
ತೇರತ. ಆದರ ಸŅಲĻ ಹತĶನಲŃಯೇ ಹವಯŀನ ಮತĶ ಜŅಲಗŁಸĶನದನ. ತನೇಗಲೇ ಒಂದ ಮತನĺ ಅವರ
ಕವಯಮೇಲ ಹಕರದದ್ದರ ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಇನĺರಗದರೂ ಮತ ಕಟıರ ಎಂತಹ ಭೇಷಣ ಪŁಮದವಗಬಹದ?
ಎಂಬ ಆಲೇಚನ ಅವನನĺ ಎಂತಹ ಅವವೇಕಕħ ಪŁೇರಸವಷıರಮಟıಗ ಉರಯತಡಗತ. ಏನದರಾಗಲ ತನĺ ಮನಸತನĺ
ಮವನಗ ಹೇಳಯೇ ಬಡಬೇಕಂದ ದೃಢನಶĬಯ ಮಡದನ. ಯವಗ ಹೇಳವದ? ಆ ಸಯಂಕಲವೇ? ತನ
ಮತĶಳńಯಂದ ಕನರಗ ಹರಡವಗ! ಏಕಂದರ, ಹೇಳ ಒಡನಯ ಅಲŃಂದ ಹರಟಹೇಗಬಟıರ, ಎದರಗದĸ ಪಡವ
ಲಜĮಯಂದ ಸಲಭವಗ ಪರಾದಂತಗತĶದ!
ಹೇಗ ಆಲೇಚಸ, ಆಡಬೇಕದ ಮತಗಳನĺ ಅವಗಳ ಕŁಮ ವಧನಗಳನĺ ಮನದಲŃಯ ಸರಮಡಕಂಡ
ಕತĶಲಯಗವ ಸಮಯಕħ ಸರಯಗ ಹವಯŀ ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಬಳಗ ಸೇದŅೇಗದಂದ ಹೇದನ/
“ನನ ಹೇಗಬರ್ತĶೇನ, ಮವ.”
“ಕತĶಲಯಯĶಲŃ!”
“ಪವಥಯಲ್ಲ ತಂಗಳಬಳಕತಥದ ಪಟıಣĵನ ಜತೇಲರತĶನ”
“ನಮĿ ಮನಗ ಹೇಗ ಕಡದರೇಲ ತಂಗಳ ಬಳಕ ಇದŁೇನ, ಇಲĸದŁೇನ? ನಳ ಬಳಗĩ ಹೇದŁೇನಂತ?
ಕನರಗ ಹೇಗಬೇಕಂದದ್ದ ಹವಯŀ ಹಠಾತĶಗ ” ಸೇತಮನಗ ಹೇಗ, ಇವತĶಲŃದĸ ನಳ ಬಳಗĩ ಮನಗ ಹೇಗĶೇನ.
ಬಯಲದರ. ಅಷıೇನ ಕಷıವಗೇದಲ್ಲ” ಎಂದನ.
“ನಮĿ ಮನಗಂತ ದರ ಆಗĶದಲŃೇ?”
“ಒಳದರೇಲ ಹೇಗĶೇನ.”
“ಒಳದರ ಕಡಲŃೇನ?”
“ಪವಥಯಲ್ಲ, ಪಟıಣĵದĸನ. ಅದ ಅಲ್ಲದ ಸಂಗಪĻ ಕಕħಯŀನĺ ಮತಡಸಕಂಡ ಹೇಗೇಣ ಅಂತ.”
ಹವಯŀ ತನ ಹೇಳಬೇಕಂದದĸ ವಷಯದಲŃ ಒಂದ ಕಣವನĺ ಹರಗಡಹದ ಶŀಮಯŀಗೌಡರನĺ ಬೇಳħಂಡ ಸೇತ
ಗೌರಮĿ ಚನĺಯŀ ಎಲ್ಲರಗ ಹಳ, ಪಟıಣĵನಡಗಡ ಸೇತಮನಗ ಹರಟನ.
ಆಗಲ ಬೈಗ ಕಪĻಗತĶತĶ. ಶಬĸವನĺೇಡಸ ನಃಶಬĸವ ಜಗತĶನĺಕŁಮಸತĶತĶ. ಆಕಶದಲŃ ರಾರಾಜಸತĶದ್ದ ಸಧಂಶ
ಅಮೃತಕರಣಗಳ ವಷಥವನĺ ಕರಯತಡಗದ್ದನ.
 ಕಳńಂಗಡಯವನ ಸಲಕħಗ ಸೇಮ ಹಳಪೈಕದ
ತಮĿನ ಕೇಳಹಂಜವನĺ ಕದ್ದದĸ
ಕೃಷĵಪĻನ ಭಯಂಕರ ಮರಣವತಥ ಹಳńಹಳńಗಳಲŃಯೂ ಹಬĽ, ಅನೇಕರಗ ಬೇಟಯ ವಚರದಲŃ ಜಗಪತ ಹಟıವಂತ
ಮಡತ. ದನ ಬಳಗಯತಂದರ ಕೇವ ಹಡದಕಂಡ ಕಡ ಹತĶತĶದ್ದ ಮೃಗಯವŀಸನಗಳ ಕಡ ಹದರ ಕಡಗ
ಹೇಗವದನĺ ಕಡಮ ಮಡದರ. ತಯ ತಂದಗಳ ಮಕħಳಗ ಸತಯರ ಪತಯರಗ ಕೃಷĵಪĻನಗದ ಘೇರ
ಘಟನಯನĺ ದೃಷıಂತವಗ ವವರಸ, ಬೇಟಗ ಹೇಗವದೇ ಬೇಡ ಎಂದ ನರೇಧಸದರ. ಎಲŃ ಕೇಳದರೂ ಅದೇ ವತಥ;
ಎಲŃ ಆಲಸದರೂ ಅದೇ ವಣಥನ; ಎಲ್ಲರ ಬಯಲŃಯೂ ಅದೇ ಮತ. ಹಂಗಸರ ಅಡಗ ಮಡತĶ, ಬತĶ ಕಟıತĶ, ತರಗ
ಕಟıಗಗಳನĺ ಒಟıಮಡತĶ ಕೃಷĵಪĻನ ತಯತಂದಯರ ಶೇಕವನĺೇ ಕರತ ಶೇಕಪಣಥವಗ ಮತಡತĶದ್ದರ.
ಹರಯರಾದ ಗಂಡಸರ ಕೃಷĵಪĻನಗ ಬೇಟಯಲŃ ಅತŀಸಯದĸದ ತಪĻಂದ, ಎಂದದರಂದ ದವಸ ಹಗಗತĶದಂಬದ
ಅವರಗ ಮದಲೇ ಗತĶತĶಂದ, ಬಳಲ ಮನಸತರವವರ ಯರಾದರೂ ಗಯದ ಹಲಯ ಹಂದ ಹೇಗತĶರಯೇ
ಎಂದ, ಸಂಗಪĻಗೌಡರಗ ಆ ವಯಸತನಲŃ ಅಂಥ ಕಷı ಬರಬರದಗತĶಂದ ವŀಖŀನ ಟೇಕಗಳನĺ ಮಡದರ.
ರಕĶಪಷıಯಳń ತರಣರ ಹಚĬ ವಮಶಥಗ ಹೇಗದ, ಕೃಷĵಪĻನ ಕಚĬದಯನĺ ಸಹಸವನĺ ಜಕಯ ಸŅಮಭಕĶಯನĺ
ಕೇವ ಕಟıದ ರೇತಯನĺ, ಹಲ ಹರದ ರೇತಯನĺ, ಕೃಷĵಪĻ ಬದಕದ್ದರ ಇಷıರಲŃ ಮದವಣಗನಗತĶದ್ದನಂಬದನĺ,
ಹಣĵನ ಪಣŀವೇ ಪಣŀವಗರತĶತĶ ಎಂಬದನĺ ಸಲಂಕರಕವಗ ಸŅರಸŀವಗ ವಣಥಸವಣಥಸ ರಸಸŅದನ ಮಡದರ.
ಚಕħ ಬಲಕರಂತ ಎಲ್ಲರ ಬಯಕಡಗ ಬಯ ತರದ ಆಲಸ ಆಲಸ, ಎಲ್ಲರಾಡದದನĺ ತಮĿ ಮನಬಂದಂತ ಮಶŁಮಡ,
ತಮĿದೇ ಒಂದ “ಭರತ ಕಥ” ಕಟıಬಟıರ.

ಅಂತ ಮದಮದಲ ಹಸ ಹಸನತĶರನಂತದ್ದ ಆ ವತಥ ದನ ಕಳದಂತ ಬರಬರತĶ ಮಸ ಮಲ್ಲಗ

ಹಳಸತಡಗವದರಲŃಯೇ ಮತĶಂದ ಸದĸ ಹಳńಗರ ಮನಸತನĺಕŁಮಸ, ಕಡಬಂಕಯಂತ ಒಬĽರಂದಬĽರಗ ನಗನಗದ
ಹರಡಕಂಡತ! ಚಂದŁಯŀ ಗೌಡರಗ ಹವಯŀ ಗೌಡರಗ ಮನಸĶಪ ಬಂದದಯಂತ; ಹವಯŀಗೌಡರ ಮೈಸರಗ
ಹೇಗವದಲ್ಲವಂತ; ಓದ ನಲŃಸತĶರಂತ; ಕನರ ಮನ ಪಲಗತĶದಂತ; ನಗಮĿ ಹಗĩಡತಯವರ ಒಬĽರಾದದರಂದ
ಹವಯŀಗೌಡರ ತಮĿ ಹಸತಗ ಬಂದ ಜಮೇನನĺ ತವೇ ಸಗವಳ ಮಡಸತĶರಂತ! ಹಂದನಂದಲ ನಡಗಂದ
ಭೂಷಣವಗ ನಡದಕಂಡ ಬಂದದ್ದ ದಡij ಕಟಂಬ ಈಗ ಒಡಯತĶದಂತ! ಮತĶಳń ಶŀಮಯŀಗೌಡರ, ಬಳರ
ಸಂಗಯŀಗೌಡರ, ನಲ್ಲಹಳń ಪದĸೇಗೌಡರ, ಬೈದರ ಬಸವೇಗೌಡರ- ಎಲ್ಲರೂ ಸೇರ ಪಂಚಯತ ಮಡ ಹಸತಯಗದಂತ
ಸಮಧನಮಡಲ “ಬ’ಳಪರ‌್ಯತĺಪಟıರಂತ.” ಆದರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ “ಖಂಡತ ಆಗದಲŃ! ನನಗ ಅವನಗ
ಸರಹೇಗದಲŃ! ಮಳ ಹಡಯಕ ಮದಲೇ ಹಸತ ಆಗೇಬೇಕ” ಅಂತ ಹಟ ಹಡದದĸರಂತ. ಮಂದನ ವರವೇ ಆ
ಮಂದನ ವರಮೇ ” ಹಸತ ಆಗ ಪರಕತĶಗĶದಂತ!”

ಸದĸ ಕಲವರಗಂತ ಕೃಷĵಪĻನ ಘೇರ ಮರಣಕħಂತ ಹಚĬದ ಕಳವಳಕħ ಕರಣವಯತ. ಕನರ ಮತĶ ಅದರ ನರಯ
ಹಳńಗಳಲ್ಲಂತ ಒಂದ ಸಣĵ ಮರಕŁಂತಯ ಕಲಡವಂತ ತೇರತĶತĶ. ಅದರಲŃಯೂ ಕನರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ
ಒಕħಲಗಳಗ ಮತĶ ಕಲಯಳಗಳಗ ಪಡಸಲ ಕಟıದ್ದ ಇತರರ ಒಕħಲ ಮತĶ ಕಲಯಳಗಳಗ, ಬŀಂಕ
ಪಪರೇಳತĶದ ಎಂಬ ಸದĸಯನĺ ಕೇಳದ ವತಥಕರಗಗವ ತಲ್ಲಣಕħಂತಲ ಇಮĿಡಯದ ತಲ್ಲಣವಂಟಯತ. ಯವ
ಯವ ಆಳಗಳ ಯವ ಯವ ಒಕħಲಗಳ ಯರ ಯರ ಹಸತಗ ಹೇಗತĶರೇ? ಏನೇನಗತĶದಯೇ? ತಮĿ ದಡij
ಮಳಗಹೇಗತĶದಯೇ ಏನೇ? ಹೇಗಂದ ಮದಲೇ ತಳದದ್ದರ ಸಲ ಕಡವ ’ಪಂಚೇತ’ಗ ಹೇಗತĶಲೇ ಇರಲಲ್ಲ;
ಹೇಗದರೂ ಮಡ ಹಸತಯಗವದಕħ ಮದಲೇ ಸಲ ವಸಲĿಡಕಂಡಬಟıರ ಇನĺ ಜನĿಜನĿಂತರಕħ ಈ ಸಲ
ಕಡವ ಗೇಳ ಬೇಡ; ಎಂದ ಮದಲಗ ಚಂತಸ ಕಯೇಥನĿಖರಾದರ.

ಹಗ ಕಯೇಥನĿಖರಾದವರಲŃ ಕಳńಂಗಡಯವನೇ ಮದಲನಯವ ನಗದ್ದನ. ಅವನಗ ಕನರನಲŃ ಇತರ ಹಳńಗಳಲŃ

ಇದ್ದಂತಯ ಅನೇಕ ಸಲದ ಕಳಗಳದ್ದರ. ಅವರಲŃ ಡಳńಹಟıಯ ಬಡಗಳń ಸೇಮನ ಬೇಲರ ಬೈರ, ಅವನ ಹಂಡತ
ಸೇಸ, ಅವನ ಮಗ ಗಂಗಹಡಗ ಇವರ ಮವರೂ, ಬೇಲರ ಸದ್ದನ, ಗಡದ ಹೇಡಯವ ನಂಗನ, ಸೇರಗರ
ರಂಗಪĻಸಟıರ ಕಡಯ ಗಟıದಳಗಳ ಸೇರದ್ದರ.

ಒಂದ ದನ ಕತĶಲಯಗತĶದĸಗ ಕಳńಂಗಡಯವನ ಸೇಮನ ಬಡರಕħ ಬಂದನ. ಆ ಸದĸಯನĺ ಇತರರಂದ ಕೇಳ ತಳದ
ಸೇಮ ರಾತŁ ಬಹಳ ಹತĶಗವವರಗ ಬಡರಕħ ಹೇಗದ ಹರಗಡ ಅವತಕಂಡದ್ದನ. ಕಳńಂಗಡಯವನ ಸೇಮನನĺ
ಅವನ ಬಡರದವರದರ ಬಯಗ ಬಂದ ಹಗ ಶಪಸ, ಮರದನ ಮತĶ ಬರವದಗ ಹೇಳ ಹರಟ ಹೇದನ. ಅವನ
ಹೇದ ಸದĸಯನĺ ಕೇಳ ಸದŀಕħ ಗದĸ ಎಂದ ಹಗĩತĶ, ಸೇಮ ಬಡರಕħ ಬಂದ ಇನĺ ಚಪಯ ಮೇಲ ಕತರಲಲ್ಲ; ಅಷıರಲŃ
ಹರಗಡ ಪದಯಲŃ ಅವತ ನರೇಕ್ಷಿಸತĶದ್ದ ಕಳńಂಗಡಯವನĺ ಬಡರವನĺ ಪŁವೇಶಸ, “ನನĺ ಅಡಕ ಕತĶರ ಇಲŃ ಬಟı
ಹೇಗದĸ” ಎಂದ ಹಡಕವವನಂತ ನಟಸ ಸೇಮನನĺ ಕಂಡ “ಇಷı್ಹಾತĶನಕ ಎಲŃ ಹೇಗದŀ? ಕದ ಕದ ಸಕಯĶಲ್ಲ
ನನಗ! ನನĺ ಲಲ ತೇರಸĶೇಯ ಇಲŃ, ಒಳńೇ ಮತಗ ಹೇಳ!” ಎಂದ ಸೇಮನದರ ಚಪಯ ಮೇಲ ಕತಬಟıನ. ತನĺ
ಉಪಯಕħ ಮೇರದ ಉಪಯಗರನನĺ ಕಂಡ ಸೇಮ ಬಪĻಗ “ಮರಾಯ, ಇಷı ದನ ತಡದ, ಇನĺರಡ ದನಗಳ ಮಟıಗ
ತಡ. ನನĺ ರಣ ನನ ಯಕ ಇಟıಕಳńಲ? ತೇರಸಹೇಪ” ಎಂದನ.

“ಅದಲŃ ಇರಲ. ಯವಗಲ ನೇನ ನೇಂಗೇ ಹೇಳದ. ಇನĺ ಆಗೇದಲ್ಲ ಹಣ ನಲತಕ! ಗೌಡರ ಮನೇನ ಹಸತ
ಆಗĶದಂತ?”

“ಆದರೇನಂತ ನನĺ ದಡij ನನ ಕಡವದಲĸ?”

“ಅದಲŃ ಇರಲ. ಮದಲ ಕಟı ಆಮೇಲ ಮತಡ.”

ಅಂತ ಬಹಳ ಹತĶ ಚಚಥಯಗ ಸೇಮ “ನಳ ಖಂಡತ ಕಡತĶೇನ” ಎಂದ ಹೇಳದ ಮೇಲ ಕಳńಂಗಡಯವನ ಅಲŃಂದ
ಎದĸ ಹೇದನ.

ಸೇಮ ರಾತŁ ಮರ ಮರವರ ಗಂಟಯಲŃದĸ ಬಡರದ ಬಗಲನĺ ಮಲ್ಲನ ತರದ ಹರಟನ. ಬಳĸಂಗಳನಲŃ ಮಲ್ಲಗ
ನಡದ ಹಳಪೈಕದ ತಮĿನ ಹಲŃಮನಯ ಬಳಗ ಬಂದನ. ತಮĿನ ನಯ ಬಗಳತĶ ಬಳಗ ಬಂದ, ತನಗ
ಪರಚತನಗದ್ದವನನĺ ಕಂಡ ಬಲವಳńಡಸತ. ಸೇಮ ಸದĸಲ್ಲದ ಕೇಳಯಡijಯ ಬಳಗ ಹೇಗ, ಅದರ ಬಗಲ ತರದ,
ಒಡijಯಳಗ ಕೈಹಕ, ಕೈಯಂದಜನ ಮೇಲ ಒಂದ ದಡij ಹಂಜವನĺ ಹರಗಳದನ. ಕೇಳಗಳ ಕರ‌್ ಕರ‌್ ಎಂದ
ಸŅಲĻ ಸದĸ ಮಡದವ. ಆದರ ಆ ಸದĸ ಗಢನದŁಯಲŃದ್ದವರನĺ ಎಚĬರಗಳಸವಷı ಗಟıಯಗರಲಲ್ಲ. ಸೇಮ ಒಡijಯ
ಬಗಲನĺ ಹಕದ ಹಂಜವನĺ ಬಗಲನಲŃ ಬಚĬಗ ಅವಚಕಂಡ, ಅದರ ಕತĶಗಯನĺ ಉಸರಾಡಬೇಕ ಕಗಬರದ
ಅಷıರಮಟıಗ ಒತĶ ಹಡದಕಂಡ, ನಟıಗ ಕಳńಂಗಡಗ ನಡದಹೇದನ.

ಅಂತಹ ಕಳńವŀಪರಗಳಂದಲ ಹಚĬಗ ಹಣ ಸಂಪದನ ಮಡತĶದ್ದ ಕಳńಂಗಡಯವನ ಮರದನ ಸೇಮನನĺ ಸಲಕħಗ

ಪೇಡಸಲಲ್ಲ.

ಬಳಗĩ ಹಳಪೈಕದ ತಮĿ ಒಡijಯ ಬಗಲ ತರದದĸದನĺ ಹಂಜ ಮಯವಗದĸದನĺ ನೇಡ ಯರೇ ಕೇಳ
ಕದĸದĸರಂದ ಕಗಬĽಸದನ. ಸೇಮನ ಇತರರೂ ಅಲŃಗ ಬಂದ ಯರ ಕದĸರಲರರಂದ ಹಲಬಕħ ಮಡದ
ಕಲಸವರಬೇಕಂದ ನನ ರೇತಯಗ ವದಸ ಬೇಧಸ ಸಮಧನಮಡದರ. ತಮĿನ ಹಂಡತ ತನĺದ ಕಬĽದ ಹಂಜಕħಗ
ಅತĶ ಕರದ, ಹಲಬಕħನĺ ಬಯ ಸೇಲವವರಗ ಶಪಸದಳ.

ಬೇಲರ ಬೈರನ, ತನ ಮತĶ ಬಗನ ಕಟı ಕಳńಮರ ಸಲ ತೇರಸವದಗ ಮತ ಕಟı, ಕಳńಂಗಡಯವನನĺ

ಸಮಧನಪಡಸದನ. ಅವನ ಹಂಡತ ಸೇಸಯೂ ತನ ’ಸರಪಲಗ’ ಸಕದ್ದ ಒಂದರಡ ಹೇಂಟಗಳ ಮರಗಳನĺ
ಕಳńಂಗಡಯವನಗೇ ಮೇಸಲಗಟı, ಸಕ, ದಡijದ ಮಡ, ಕಡವದಗ ಅಂಗಲಚ ಬೇಡಕಂಡ ಪರಾದಳ. ಗಂಗ
ಹಡಗ ಮತŁ ಕಳńಂಗಡಯವನ ಕಣĵಗ ಬೇಳದಂತ ತಪĻಸಕಂಡ ತರಗತĶದ್ದನ. ಅವನ ಕಳńಂಗಡಯವನಗ ತನ
ಕಡಬೇಕಗದ್ದ ಸಲದ ವಚರವಗ ತನĺ ಅಪĻನಗ ತಳಯದಂತ ಸಂಚಮಡಕಂಡದ್ದನ. ಅನೇಕ ಸರ ಅವರವರ ಬಳದದ್ದ
ಹತĶಲ ಕಪĻಲಗಳಂದ ತರಕರ, ಬದನಕಯ, ಬಳಗನ, ಕಂಬಳಕಯ, ತಂಗಳವರಕಯ ಇತŀದಗಳನĺ ಕದĸ ಸಲ
ತೇರಸದ್ದನ. ಕಲವ ಸರ ಗೌಡರ ಮನಯಂದ ಕತĶ ಗದ್ದಲ ಮದಲದ ಹತರಗಳನĺ ಕದĸ ಕಳńಂಗಡಗ ಸಗಸದ್ದನ. ಹಂಡ
ಕಡಯವ ಚಪಲತ ಅವನನĺ ಅಷı ಚಕħಂದನಲŃಯ ಚೌಯಥದಲŃ ಪŁವೇಣನನĺಗ ತರಬಯತĶ ಮಡದĸತ.

ಹಡಗ ತನĺ ಕಣĵಗ ಬೇಳದ ತಪĻಸಕಳńತĶದĸನಂದ ತಳದಕಡಲ ಕಳńಂಗಡಯವನಗ ರೇಗ, ಆ ವಚರವನĺ ಬೈರನಗ
ತಳಸದನ. ಅದನĺ ಕೇಲದ ಕಡಲ ಬೈರನಗ ಸಡಲ ಬಡದಂತಯತ. ತನĺ ಮಗನ ತನಗಂತಲ ಗಟıಗನಗ, ಕಳńಂಗಡಯಲŃ
ಸŅತಂತŁವಗ ಸಲಮಡದĸನಂದ ಅವನ ಕನಸನಲŃಯೂ ಊಹಸರಲಲ್ಲ. ತನĺ ಮಗನನĺ ಹಡದಕಂಡ ಬಂದ
ಕಳńಂಗಡಯವನದರ ಚನĺಗ ಹಡದನ. ಹಗ ಮಡವದರಂದ ಅಂಗಡಯವನಗ ತೃಪĶಯಗ ಸಮĿನ ಹೇಗವನಂದ
ತಳದದ್ದನ. ಆದರ ಅದ ತಪĻಯತ. ಅಂಗಡಯವನ ಸಲವನĺ ಕೇಳದ ಬಡಲಲ್ಲ. ಬೈರನಗ ರೇಗ “ಸಣĵ ಸಣĵ ಹಡಗರ
ಮಕħಳಗಲ್ಲ ಸಲ ಕಡಕ ಹೇಳĸೇರ ಯರ ನಮಗ? ನೇವ ಏನದರೂ ಮಡ ಸಲ ವಸಲĿಡಕಳń. ನನ್ಹಾತŁ ಹಳĽ್ಯಡ”
ಎಂದಬಟıನ.

ಕಳńಂಗಡಯವನ ಗಂಗನನĺ ಹಡದಕಂಡ ಸಲ ಕಡತĶೇಯೇ ಇಲ್ಲವೇ ಎಂದ ಜೇರ ಮಡದನ. ಗಂಗ ಅವನನĺ
ಬ ಎಂದ ಕನರ ಮನಯ ಸಮೇಪದಲŃದ್ದ ಒಂದ ಕಡಗ ಕರದಕಂಡ ಹೇಗ, ಮಣĵ ಇನĺ ಹಸಹಸಯಗದ್ದ ಒಂದ
ಸķಳವನĺ ತೇರದನ. ಇಬĽರೂ ಸೇರ ಅಗದ ನೇಡಲ ನಲħರ ಕಲಸದ ಕತĶಗಳ, ಎರಡ ಹತĶಳ ಚಂಬಗಳ, ಒಂದ
ಹರ, ಒಂದ ಗದ್ದಲ, ಕಲವ ನೇಗಲ ಕಳಗಳ ಸಕħದವ.

“ಯರೇ ಹಗದಟıದĸ ಇವನĺ?” ಎಂದ ಕಳńಂಗಡಯವನ ಕೇಳದನ.

“ಗಡ ನಂಗಯŀ ಕಣŁೇ!”

“ನಂಗ ಹŀಂಗ ಗತĶಯĶ?”

“ನ ಚಟıಕೇಳಗ ಸಬ ಒಡijದĸ. ನೇಡħಂಡ ಹೇಗನ ಅಂತ ಬಂದ. ನಂಗಯŀ ಇಲŃ ಮಣĵ ಅಗೇತದŁ. ನನ
ಅಡಕħಂಡ ನೇಡĸ!”

“ನೇ ನೇಡದĸ ಅವರೇಗ ಗತĶೇನ?”

“ಇಲ್ಲ”

“ಹಂಗದŁ ಸಮĿನರ. ಯರಗ ಹೇಳĽೇಡ. ನಂಗಷı ಬೇಕೇ ಅಷı ಕಳń ಕಡĶೇನ.”

“ದೇವŁಣಗ ನ ಯರ ಹತŁನ ಪಸĶಥಪ ಎತĶದಲ್ಲ” ಎಂದ ಗಂಗಹಡಗ ಹಗĩ ಹರಹರಯಗ ಹೇಳದನ.

ಅಂಗಡಯವನ ತನ ಕಲವ ಸಮನ ಹತĶಕಂಡ, ಗಂಗನ ಹತĶರ ಕಲವನĺ ಹರಸಕಂಡ ಅಂಗಡಗ ಹೇದನ.
ಅವತĶ ಗಂಗನಗ ಒಣಗದ ಮೇನ ಮತĶ ಕಳń ಹಂಡಗಳ ಹಟıದ ಹಬĽವಯತ!

ಗಡ ಹಡಯವ ನಂಗ ಆ ಸಮಗŁಗಳನĺ ಹತಟıದೇನ ನಜ. ಆದರ ಅವ ಕಳವ ಮಲಗರದ ಅವನವೇ ಆಗದĸವ.
ಅವನ ತನĺ ಹಂಡತ ಬದಕದĸಗ ಬೇರ ಸಂಸರ ಹಡದ್ದ ಕಲದಲŃ ಆ ಸಮಗŁಗಳನĺಲŃ ಸŅತಃ ಸಂಪದಸದ್ದನ. ಹಂಡತ
ತೇರಕಂಡ ಮೇಲ ಒಕħಲತನವನĺ ಬಟı ಮನಯ ಆಳಗ ಗಡಹಡಯಲ ನಂತನ. ಆದರೂ ತನĺ ಸಮನಗಳನĺ
ಮನಯ ಅಟıದ ಒಂದ ಮಲಯಲŃ ಜೇಪನಗಳಸದ್ದನ. ಈಗ ಮನ ಪಲಗವ ಗಲಟಯಲŃ ತನĺ ವಸĶಮಡವಗಳ
ಎಲŃ ಹಂಚಕಗ ಸೇರಬಡತĶವಯೇ ಎಂಬ ಭಯದಂದ ಅವಗಳನĺ ಅಲŃ ಇಲŃ ಹಳಡತಡಗದನ.

ಮನ ಹಸತಯಗತĶದ ಎಂಬದನĺ ಕೇಳ ಆಳ ಒಕħಲಗಳಲ್ಲ ಹೇಗ ನನ ವŀಹಸನĺಹಗಳಲŃ ತಡಗದĸಗ ಮನಯ ಜನರೇನ

ಸಮĿನರಲಲ್ಲ. ಅವರೂ ತಮĿ ತಮĿ ‘ಸಂತ’ ಒಡವ ವಸĶಗಳನĺ ಮತŁವಲ್ಲದ ಎಲ್ಲರ ಪಲಗ ಸೇರಬೇಕಗದ್ದವಗಳನĺ
‘ಭದŁಪಡಸ’ ಕಳńವದರಲŃ ತಡಗದ್ದರ. ಸಬĽಮĿ, ನಗಮĿ ಇವರ ತಮĿ ಮದವಯ ಕಲದಲŃ ಬಳವಳಯಗ
ತವರಮನಯವರ ಕಟıವಗಳಂದ ಹೇಳಕಂಡ ಅನೇಕ ಪತŁ ಪದಥಥಗಳನĺ ತಮĿ ತಮĿ ಸŅಂತ ಕೇಣಗಳಲŃ
ತಂಬಕಂಡರ. ಅವರನĺ ಅನಸರಸ ಪಟıಮĿ, ವಸ ಇಬĽರೂ ತಮಗ ಬೇಕದ ವಸĶಗಳನĺ ‘ಸŅಂತ’ ಮಡಕಂಡರ.
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರೂ, ಸೇರಗರ ರಂಗತಪĻಸಟıರಡನ ಗಟıಗ ಮತಡ, ಹಸತಯಲ್ಲ ಪರೈಸದ ಕಲವ ದನಗಳ ಮೇಲ ತಮಗೇ
ವಪಸ ಕಡಬೇಕಂದ ಸಂಚಮಡಕಂಡ. ಮನಯ ಆಸĶಗ ಸೇರದ್ದ ಕಲವ ಬಲಯಳń ಚನĺದಭರಣಗಳನĺ ಕಲವ ಎತĶ
ದನಕರಗಳನĺ ಅತŀಂತ ಅಲĻ ಕŁಯಕħ ಮರದರ.

ಈ ಗಡಬಡಯಲŃ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮನಸತಲŃ ಹಸತಯ ಕŁಮದ ಕಡಗ, ತನ ‘ಸŅಯಜಥತ’ವಗ ಸಂಪದಸದĸಂದ

ವದಸ ಯವ ಯವ ಉತĶಮವದ ಗದĸತೇಟಗಳನĺ ಲಬಟಯಸಕಳńಬೇಕಂಬ ಹಂಚಕಯ ಕಡಗ, ಹೇಗದರೂ ಮಡ
ಗಟıಮಟıದ ಜೇತದಳಗಳನĺಲ್ಲ ತನĺ ಹಸತಗ ಸೇರಸಕಳńಬೇಕಂಬದರ ಕಡಗ ಹೇಗದĸದರಂದ ಸಬĽಮĿನಗ ಅನದನವ
ಒದಗತĶದ್ದ ಕೇಟಲ ಸŅಲĻ ಕಡಮಯಗತĶ.
 ವಡತಥ ವತ್ಥ – ಮŀಥŀ ಆನಥಲijಥ
ಮನ ಹಸತಯಗವ ದನಕħ ಹಂದನ ದನದ ಪŁತಃಕಲ ಎಂಟ ಗಂಟಗ ಹತĶನಲŃ ಕನರ ಮನಯ ಉಪĻರಗಯ ಮೇಲ
ಹವಯŀ ಹಂದನ ಸಯಂಕಲ ಕೈಸೇರದ್ದ ಇಂಗŃಷ್‌ ಪತŁಕಯಂದನĺ ಬಚĬ ಹಡದಕಂಡ ನೇಡತĶದ್ದನ. ಅವನಗ ತಸ
ದರದಲŃ ಗೇಡಗ ಒರಗದಂಡ ಕಳತದ್ದ ರಾಮಯŀ ಪಸĶಕ ಒಂದನĺ ಓದಕಳńತĶದ್ದನ. ಪತŁಕ ಪಸĶಕಗಳನĺ ಓದವಂತ
ತೇರತĶದ್ದರೂ ಅವರಲŃ ಯರಬĽರಾಗಲ ಓದತĶದ್ದ ವಷಯದ ಮೇಲ ಸಮಪಣಥವಗ ಗಮನವಟıರಲಲ್ಲ ಇಬĽರ ಮನಸತ
ಮರದನ ನಡಯಲದ್ದ ಹಸತಯ ವಚರವಗಯೂ ತರವಯ ತಮಗದಗಲರವ ಜೇವನದ ವಚರವಗಯೂ ಆಶಂಕ
ಆಲೇಚನ ಪರಂಪರಗಳಂದ ತಂಬಹೇಗತĶ. ರಾಮಯŀನ ಕಣĵನಂದ ಆಗಗĩ ತಳಕತĶದ್ದ ಕಣĵೇರ ಮನ ಪಲಗವದರಲŃ
ಅವನಗದ್ದ ಹೃದಯವೇದಯನĺ ವŀಕĶಗಳಸತĶತĶ. ಮಖ ಖಿನĺವಗ ಶೇಕಭರದಂದ ಕಗĩದಂತತĶ. ಅದವರಗನ ಆತನ
ಸರಳ ಜೇವನವ ಮಹದಶಯಂದ ನಮಥಸಕಂಡದ್ದ ನಚĬನ ಹಂಗನಸ ಬರಯತಡಗತĶ. ಅದವರಗ ಒಟıಗ
ನಡದಕಂಡ ಬಂದದ್ದ ಮನತನ ನಳ ಇಬľಗವಗತĶದ! ಮನ ಕಟıದಂದನಂದಲ ಒಂದೇ ಅಡಗಮನಯಲŃ ಉರಯತĶದ್ದ
ಬಂಕ ಇನĺ ಮೇಲ ಎರಡ ಅಡಗಮನಗಳಲŃ ಉರಯತĶದ. ಹಟıದಂದನಂದಲ ಹವಯŀನಡನ ಕಳತ, ಆ
ಚರಪರಚತವದ ಊಟದ ಮನಯಲŃ, ಕಡಗೇಲ ಕಂಬದ ಸನಧŀದಲŃ ಊಟಮಡತĶದ್ದವನ ಇನĺ ಮಂದ ಅಣĵಯŀನನĺ
ಬಟı ಊಟಮಡಬೇಕಗತĶದ. ಭೇಜನಕಲದಲŃ ನಡಯತĶದ್ದ ರಚಕರವದ ಸಂಭಷಣಗಳಲ್ಲ ನಂತಹೇಗತĶದ. ಒಬĽರ
ಮನಗ ನಂಟರ ಬಂದರ ಇನĺಬĽರ ಅವರನĺ ಪರಕೇಯರಂತ ಉದಸೇನದಂದ ನೇಡದರ ಎಂತಹ ಅವಲĔಣವಗತĶದ!
ಒಬĽರ ಮನಯಲŃ ಅಡಗಯಗವದ ತಡವದರ ಇನĺಬĽರ ಅವರನĺ ಬಟı ಹೇಗ ಊಟಕħ ಹೇಗವದ? ಒಂದೇ
ಸĺನದ ಮನಯಲŃ ಎರಡ ಕಡ ಒಲಗಳಗವ! ಒಂದೇ ಜಗಲಯಲŃ ಎರಡ ಜಗಲಗಳಗ ಎರಡ ದೇಪಗಳರಯತĶವ!
ಇವಗಳನĺಲ್ಲ ಒಂದಂದನĺಗ ಆಲೇಚಸದಂತ ರಾಮಯŀನ ಶೇಕ ಅತೇವವಗತಡಗತ. ಮತĶ ಕಣĵೇರ ಕರದನ! ಏನ
ಮಡಬೇಕ ಎಂಬದ ಆತನಗ ತೇರಲಲ್ಲ. ಮಲ್ಲಗ ಕತĶತĶ ಕರದನ! ಏನ ಮಡಬೇಕ ಎಂಬದ ಆತನಗ ತೇರಲಲ್ಲ. ಮಲ್ಲಗ
ಕತĶತĶ ಹವಯŀನ ಕಡ ನೇಡದನ. ಅವನ ಓದವದರಲŃ ತನĿಯನಗದ್ದಂತ ತೇರತ.

ರಾಮಯŀ “ಅಣĵಯŀ, ಪತŁಕಯಲŃ ಏನ ವಶೇಷ?” ಎಂದ ಕೇಳದನ.

ಹವಯŀ ಪತŁಕಯ ಕಡ ನೇಡತĶದ್ದನ ಹರತ ಅವನ ಮನಸತ ಅದನĺ ಓದವದರಲŃ ಇರಲಲ್ಲ. ಪತŁಕಯನĺ ಓದಲಂದ
ಕೈಗ ತಗದಕಂಡ ಮದಲನಲŃ ಕಲವ ವಷಯಗಳನĺ ಕತಹಲದಮದ ಗŁಹಸದನ. ಮಖŀವಗ ಭರತೇಯರ ಸŅರಾಜŀ
ಸಂಪದನಯ ಪŁಯತĺ ಸಂಕಟಗಳ, ರಾಷ್ಟ್ರನಯಕರ ಆಂದೇಲನಕರದ ಉಪನŀಸಗಳ, ಬŁಟಷರ ದಬĽಳಕಯ ನಡತಗಳ,
ದಕ್ಷಿಣ ಆಫŁೇಕದಲŃ ಭರತೇಯರ ಮೇಲ ನಡಯತĶದ್ದ ಅತŀಚರಗಳ, ಮಖಂಡರ ದಸĶಗರಗಳ-ಇವಗಳಲ್ಲವನĺ ಓದತĶ
ಓದತĶ ಅವನ ಆತĿ ಸಂಕಟಕħೇಡಯತ. ಆ ಮಲನಡನ ಮಲಯಲŃ, ಗಗನ ಚಂಬಗಳದ ಪವಥತರಣŀ ಶŁೇಣಗಳಂದ
ಪರವೃತವಗ, ಪŁಪಂಚಕħ ಸೇರದ ಬೇರಂದ ಪŁಪಂಚದಂತದ್ದ ಕನರನಲŃ, ಪತŁಕಯ ಒಂದ ಮಯಗವĔವದಂತಗ,
ಹವಯŀನ ಕಲĻನಯ ಕಣĵಗ ಹರಗಡಯ ವಸĶರವದ ಜಗತĶನ ಭವŀಘಟನಗಳನĺ ಮಹದŅ್ಯಪರಗಳನĺ ಮಹ
ವŀಕĶಗಳನĺ ಪŁದಶಥಸತ! ಹವಯŀನಗ ಲಜĮ, ಶೇಕ, ಜಗಪತ, ಮನಸ, ಆಸ-ಎಲ್ಲವ ಉಂಟದವ: ತನĺ
ಮಹತŅಕಂಕ್ಷಿಯ ಜೇವನದಶಥಎಂತಹ ಕಸರನಲŃ ಕಲಟı ಹತಕಂಡದ! ಹರಗಡಯ ಜಗತĶ ಎಂತಹ
ಮಹತħಯಥಗಳಲŃ ತಡಗರತĶದ! ಕ್ಷಿದŁಸಂಸರದ ಕೇಟಲಯಲŃ ಸಕħ ತನĺತĿವ ಮಹಜಗತĶನ ಆಮಂತŁಣವನĺ
ತರಸħರಸತĶದ! ಹಂದ ಮಹಪರಷರ ಜೇವನ ಚರತŁಗಳನĺ ಓದದಗ ತನ ಅವರಂತಗಬೇಕಂದ ಕಟıದ್ದ ಹಂಗನಸನ
ಹಡಗ ಯವದೇ ಅಜİತವದ ಮರಳದಣĵಗ ಢಕħ ಹಡದ ನಡಗಟı ನಶವಗವದರಲŃದಯಲŃ! ಹೇ ಜಗದೇಶŅರ,
ಇದರಂದ ಪರಾಗವ ಹೃದĽಲವನĺ, ಮಹಕಂಕ್ಷಿಯನĺ, ಸಧಸವ ದೃಢಮನಸತನĺ ದಯಪಲಸ!

ಇಂತಹ ಆಲೇಚನಗಳಲŃ ತನĿಯನಗದ್ದವನಗ ರಾಮಯŀನ ಪŁಶĺ ಸļಟವಗ ಕೇಳಲಲ್ಲ. “ಏನಂದ?” ಎಂದ ಕೇಳದನ.

ರಾಮಯŀ “ಏನ ಇಲ್ಲ. ‘ಪತŁಕಯಲŃ ಏನ ವಶೇಷ? ಎಂದ ಕೇಳದನಷı!’ ಎಂದ ಹೇಳತĶ ಹವಯŀನ ಬಳಗ ನಡದಬಂದ
ಎದರಗಡ ಕಳತನ.

ಇಬĽರೂ ಸೇರ ಸŅಲĻಹತĶ ಪತŁಕಯಲŃದ್ದ ಸದಸದŅಚರಗಳಲ್ಲವನĺ ಓದದರ. ಟೇಕ, ವŀಖŀನ, ಪŁಶಂಸ, ಖಂಡನ ಎಲ್ಲವ
ಸಗದವ.

ಮತ ಮತಡತĶ ಹವಯŀನ ನಟıಸರಬಟı “ಈಜಗತĶ ನವ ಊಹಸರವಷı ಆದಶಥಪŁಯವಗಲ್ಲ, ರಾಮ.

ಅದರಲŃಯೂ ಹಡಗರಾಗದĸಗ ಕಟıಕಂಡ ಕನಸಗಳಲ್ಲ ವಸĶವವಗಬೇಕದರ ಬಹಳ ಕಷı, ಅಸಧŀ! ಕಡ ಕಡಗ ಸತŀ
ಅಸತŀದಡನ ರಾಜ ಮಡಕಂಡ ಮಡಕಂಡ, ಎರಡಕħ ಇರವ ಭೇದವ ಗತĶಗದಂತ ಆಗಬಡತĶದ” ಎಂದ
ಶದĹವದ ಇಂಗŃಷನಲŃಯ ಪŁರಂಭಸದನ. ರಾಮಯŀನ ಅವನನĺ ಅನಸರಸಲ ಇಬĽರೂ ಇಂಗŃಷನಲŃಯ ಬಹಳಕಲ
ಮತಡದರ. ಅವರ ಸಂಭಷಣಯ ಮರವಣಗಯಲŃ ಪŁಸದĹವದ ಭರತೇಯರೂ ಪಶĬತŀರೂ ಪŁಚŀಪಶĬತŀ
ಮಹಗŁಂಥ ಸಮಹಗಳ ಕŁಮವಗ ಅಕŁಮವಗ ತಮಲವಗ ಸಗಹೇದವ.

ಇಷıಥಥಗಳ ವಫಲವಗ, ಅತŀಂತ ಉತತಹಗಳದ ತರಣರೂ ಕಡ ಕಟıಕಡಗ ನರತತಹಗಳಗ, ಜನಸಮನŀ

ಜೇವನಪಥದಲŃ ನಡದ ಹೇಗ ಅಜİತರಾಗ ಬಡತĶರ ಎಂಬ ವಚರ ಬಂದಗ ರಾಮಯŀನ “ವಡತಥವತ್ಥ ಎಷı ಚನĺಗ
ಭವಷŀ ಹೇಳಬಟıದĸನ ಆ ‘ಇಮĿಟŀಥಲಟ ಓಡ’ನಲŃ! ಕŃಸನಲŃ ಮೇಷıರ ತಲ ಚಚĬಕಂಡ ಪಠ ಹೇಳಕಟıಗ ನನĩ
ಅದರ ಅಥಥ ಅನಭವಕħ ಬಂದೇ ಇರಲಲ್ಲ. ಈಗೇಗ ಬರತĶ ಇದ.

“Heaven lies abot us in our infancy!

Shades of the prison-house begin to close

Upon the growing Boy,

But He beholds the light, and whence it flows,

He sees it in his joy;

The youth, who daily farther from the east

Must travel, still is Nature’s Priest

And by the vision splendid

Is on his way attended;

At length the Man perceives it die away,

And fade into the light of common day.”

“ವಡತ ವತ್ಥ ಚನĺಗ ಹೇಳದĸನ. ಆದರ ಆ ರದŁಚತŁ ಮನಸತಗ ಇನĺ ಚನĺಗ ನಟವಂತ ಹೇಳರವವನ ಮŀಥŀ
ಆನಥಲij, ಆ ’ರಗĽಚಪಲ’ನಲŃ! ನನಗಂತ ಕಣĵಗ ಕಟıದಹಗದ ಆ ಚತŁ! ನನದಗಲಲ್ಲ ರೇಮಂಚವಗತĶದ! ನನಗ ಆ
ಭಗ ಬಯಗ ಬರತĶದೇನ?”

“ಸŅಲĻ ಸŅಲĻ ಬರತĶತĶ.”

“ಆ ಮೇಜನ ಮೇಲ ನನĺ ‘ಗೇಲijನ್ ಟŁಜರ’ ಇದ, ತಗಂಡ ಬ.”

ರಾಮಯŀ ಕತಹಲದಂದ ಅವಸರವಸರವಗ ಎದĸ ಹೇಗ, ಹಚĬಗ ಉಪಯೇಗಸದ್ದರಂದ ಮಸ ಹರದದ್ದ ಆ ಪಸĶಕವನĺ

ತಂದಕಟıನ. ಹವಯŀ ತನ ಮಚĬದ ಕವನಗಳನĺಗಲ ನಟಕಭಗಗಳನĺಗಲ ಗದŀಖಂಡಗಳನĺಗಲ
ಜŅಲಮಯವಗ ಓದತĶದ್ದನ. ರಾಮಯŀನಗ ಕೇಳದಷı ಸಕಗತĶರಲಲ್ಲ.
ಹವಯŀ ಹಳಗಳನĺ ಮಗಚಹಕ, ‘ರಗĽಚಪಲ’ ಕವನವನĺ ತಗದ ಐವತĶಂಟನಯ ಪಂಕĶಯಂದ ಓದತಡಗದನ;

“What is the course of the life of mortal men on the earth?-Most men eddy about here and there, eat and
drink. Chatter and love and hate, gather and squander, are raised aloft, are hurl’d in the dust, striving
blindly, achieving nothing; and then they die, perish!.”

“We, we have chosen our path-path to cler-purposed goal, path of advance!-but it leads a long, steep journey,
through sunk gorges, o’er mountains in snow! Cheerful, with friends, we set forth-then, on the height comes
the storm!.”

“ Alas, havoc is made in our train! Friends who set forth at our side falter, are lost in the storm! We, we
only, are left! With frowning foreheads, with lips sternly compress’d, we strain on, on”

ಹವಯŀ ಓದವದನĺ ನಲŃಸ, ನೇಳವಗ ನಟıಸರ ಬಟı, ಎದರಗದ್ದ ಅರಣŀಕಶಗಳ ಕಡಗ ನೇಡತĶ ಕಳತನ. ಅವನ
ಕಣĵ ಹನಹನಯಗತĶ. ಮಖ ಕಂಪೇರತĶ. ಆವೇಶ ಬಂದಹಗತĶ. ಅವನಗ ಆಗಗ ಬರತĶದ್ದ ಭವೇನĿದ ವರಬೇಕಂದ
ತಳದ ರಾಮಯŀ ಕನĺಗೈಯಗ ನಲವನĺ ನೇಡತĶ ಸಮĿನ ಕಳತನ.

ಉಪĻರಗಯ ಮೇಲದ್ದ ಇವರಬĽರ ಭವಕತಯನĺ ಆದಶಥತಯನĺ ವಸĶನ ಜಗತĶ ಪರಹಸŀಮಡತĶದಯೇ ಎಂಬಂತ

ಕಳಗಡಯಂದ ಅನೇಕರ ನಗವ ಸದĸ ಕೇಳಬಂದತ.

ತಸ ಹತĶದ ಬಳಕ ಹವಯŀ ತನĺ ಕಡಗ ತರಗನೇಡಲ ರಾಮಯŀ “ಅಣĵಯŀ, ಈ ಹಸತಯಗವದನĺ

ತಪĻಸವದಕħಗವದಲ್ಲವ?” ಎಂದನ.

‘ಹೇಗ ತಪĻಸವದಕħಗತĶದ? ಚಕħಯŀ ಒಪĻಬೇಕಯĶಲŃ!’

“ನನ ಕೇಳ ನೇಡಲೇನ?”

“ನನಗಲŃೇ ಹಚĬ! ಚನĺಗ ಬೈಸಕಳńತĶೇಯಷı!”

ಮತĶ ಇಬĽರೂ ಮತಡದ ಸಮĿನ ಕತಕಂಡರ. ತೇಟದಂದ ಒಂದ ಮಂಚಳń ಮİ ಮİ ಎಂದ ಕಗತ.
ಕಮಳńಯಂದ ಹಡತĶ ಹರಹೇಯತ. ಏತಕħೇ ಗರಾದ ಕೇಳಗಳ ಮನಯ ಹಂದಗಡ ಕಗಕಳńತĶದĸವ.

ಏಣ ಮಟıಲಗಳ ಸದĸಗವಂತ ಪಟıಮĿ ಹತĶಬಂದ “ಅಣĵಯŀ, ಬಳń ಹಕದರ. ಉಣĵಕħ ಬರಬೇಕಂತ” ಎಂದಳ.

“ಅರೇ! ಎಷı ಬೇಗ ಊಟಕħೇನ! ಗಂಟ ಎಷıೇ?” ಎಂದ ರಾಮಯŀ ಆಶĬಯಥದಂದ ಕೇಳದನ.

ಪಟıಮĿ ” ಹನĺಂದ ಹಡೇತ” ಎಂದಳ.

“ಅದ ಯಕ ನಗತĶ ಇದ್ದರಲŃ ಕಳಗ?”

“ಕರಾಪ ತಗದಹಕ ಜದಟı ಬಡಬೇಕ ಅಂತ ಹೇಳದ್ದರಂತ ಅಪĻಯŀ. ಅದಕħ ಚೌರದವನ ಬಂದದĸ ಕಂಡ ವಸ ಓಡಹೇಗ
ಕೇಳ ಒಡijೇಲ ಕದĸ ಕತದ್ದ!..

“ಕೇಳ ಒಡijೇಲ!”

“ಹİ ಅಂತೇನ! ಕೇಳ ಒಡijೇಲೇ ಅಡಗಕಂಡ ಕತದĸ! ಸೇರಗರŁ‌, ಪಟıಣĵ, ಅಪĻಯŀ, ನನ ಎಲŃ ಸೇರ ಹಡಕೇ
ಹಡಕೇ, ಕಡೇಗ ಸಕħ! ಈಗ ಎಳಕಂಡ ಹೇಗ ಕರಾಪ ಕತĶರಸĶ ಇದĸರ.‘ಅವನೇನ ಅಳĶನ, ಆಳĶನ! ಪರಸತĶೇ ಇಲ್ಲ!’
“ಸಕ ಬಡ! ದಂಡ ಕಡದರ ಎಲŃ ಸೇರ! ಅವನ ಕŁಪ ನಮಗಲ್ಲ ಕಣĵಬೇನಯಗತĶೇನೇ?” ಪಟıಮĿನಗ ಸŅಲĻ
ಚಚĬದಂತಗ ” ನನೇನ ಮಡŃ, ಅಣĵಯŀ? ಅಪĻಯŀ ಹೇಳದŁ..” ಎಂದ ಮಗಸವದರಲŃ ರಾಮಯŀ “ಸಕ ಬಡ!”
ಎಂದನ.

ಪಟıಮĿ ಸŅಲĻ ರಭಸದಂದಲ ಏಣ ಮಟıಲಗಳನĺ ಇಳದ ಹೇದಳ. ಅವಳಗ ಸಟı ಬಂದತĶ.

 ಕನರ ಜಮೇನನ ಹಸತಯ ಪಂಚಯತ
ಇಂದ ಹನರ ಮನ ಪಲಗವ ದನ. ಬಹಕಲದಂದಲ ಒಂದಗ ಹರದಬಂದದ್ದ ಸಂಸರನದ ಇಂದ ಎರಡಗತĶದ.
ಹರಗಡಯ ಜಗತĶಗ ಅದಂದ ಅತಸಮನŀ ಘಟನಯಗದ್ದರೂ ಆ ಮನಯವರಗ ಅವರಗ ಸಂಬಂಧಪಟıವರಗ
ಅದಂದ ವಷಮ ಸನĺವೇಶವಗದ. ಒಬĽಬĽರ ಹೃದಯದಲŃ ಒಂದಂದ ರೇತಯ ಭವತರಂಗಗಳೇಳತĶವ. ಹವಯŀ
ರಾಮಯŀರಗ ದಮĿನ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ನಗಮĿನವರ ಇವರಗ ಹಗĩ. ಸಬĽಮĿನಗ ಒಂದ ವಧವದ ಭೇತ. ಪಟıಮĿ
ವಸ ಇವರಗ ದಮĿನ, ಹಗĩ, ಭೇತ-ಎಲŃ ಒಟıಗಡ ಉಂಟಗರವ ಸಂಭŁಂತ. ಪಟıಣĵನಗ ಮಂದ ತನೇನ
ಮಡಬೇಕಂಬ ಚಂತ. ಸೇರಗರ ರಂಗಪĻಸಟıರಗ ಏನೇ ಒಂದ ತರನದ ದಗŅಜಯದ ಹಷಥ: ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ತನĺನĺ
ತಮĿ ಅಂಗರಂಗಕħ ತಗದಕಂಡದĸರಲŃ ಎಂಬ ಹಮĿ. ಆಳಗಳಗಲ್ಲ ಏನದರೂ ಆಗಲ ಎಂಬ ನಸತಹಯಭವ. ಅಂತ
ಇಂದ ಪŁತಃಕಲದಂದ ಮನಯಲŃ ಗಜಬಜ ಪŁರಂಭವಗದ!

ವಷಯವನĺರಯದ ಹರಗನವರ ಯರಾದರೂ ಒಂದ ನೇಡದ್ದರ ಅಂದ ಆ ಮನಯಲŃ ಏನೇ ಒಂದ ವಶೇಷೇತತವ
ನಡಯತĶದ ಎಂದ ಊಹಸತĶದ್ದರ. ಪŁತಯಬĽರ ಚಲನಯಲŃಯೂ ಏನೇ ಒಂದ ನರೇĔಣ ವŀಕĶವಗತĶತĶ. ಜಗಲಯಲŃ
ಹಸದ್ದ ಪಟıಪಟıಯ ಜಮಖನದ ಮೇಲ ಜರ ರಮಲಗಳನĺಸತĶದ್ದ. ಗೌಡರಗಳ ಹಗĩಡಗಳ ನಯಕರೂ
ದಂಬಗಳಗರಗಕಂಡ, ಹರವಣದಂದ ಎಲಯಡಕ ಹಕಕಳńತĶ, ಏನೇ ವಹತħಯಥಗಳನĺ ಮಡಬಂದರವ
ರಾಯಭರಗಳಂತ ಲೇಕಭರಾಮವಗ ಮತಡತĶ ಕಳತದ್ದರ. ಅವರ ಓಲಗದ ಓಜ ಎಷıರಮಟıಗತĶ ಎಂದರ ಗಟıಯಗ
ಮತಡತĶ ಹಬĽಗಲ ದಟ ಚೌಕಗ ತಲಹಕದ್ದ ಬೇಲರ ಬೈರ ಜಗಲಯ ಕಡ ನೇಡದಡನಯ ಬಯ ಮಚĬಕಂಡ,
ತನಸಗದ ಅಪರಾಧಕħ ನಲಗ ಕಚĬಕಂಡ. ಹಂತರಗ ಹರಗ ಹೇಗ, ಅಲŃ ನರದದ್ದ ಇತರ ಆಳಗಳಗ ಒಳಗದ್ದ ವೈಭವದ
ದೃಶŀವನĺ ವಣಥಸಲ ಅವರಲ್ಲರೂ ಒಬĽಬĽರಾಗ ಬಂದ ಹಬĽಗಲನ ಸಂದಯಲŃ ಇಣಕ ಇಣಕ ನೇಡತೇಡಗದರ.

“ಬೈರಣĵ, ಆ ಮಂಡಗ ಕಂಭಕħ ಒರಗಕಂಡ ಕತರಲŃ ಅವರ‌್ಯರೇ?” ಎಂದ ಸದ್ದ ಕೇಳದನ.

ಬೈರ “ಏ! ನೇನŀಕೇ ಹೇಂಗ ಹೇಸಬನ್ಹಾಂಗ ಮತಡĶೇಯ? ಬೈದರ ಬಸವೇಗೌಡŁ ಅಲŃೇನೇ!” ಎಂದ ತನಗ ನಡನ
ದಡij ದಡij ಗೌಡರಲ್ಲರೂ ಗತĶ ಎಂಬ ಹಮĿಯಂದ ಪಚĬನ ಹಲŃಬಟıನ.

ಹಳಪೈಕದ ತಮĿನ ಸಂದಯಲŃ ಇಣಕನೇಡ “ಹೇಗೇ ಹೇಗೇ! ಬೈದರ ಬಸವೇಗೌಡŁ ಗೇಡಗ ಒರಗಕಂಡ
ಕತರ! ಮಂಡಗೇಗ ಒರಗಕಂಡ ಕತೇರ ಬಳರ ಸಂಗೇಗೌಡŁ!” ಎಂದ ಬೈರನ ಸವಥĤತಗ ಭಂಗತಂದನ!

ಬೈರ ಮತĶ ಇಣಕನೇಡ ” ಹೇಗŁೇ ಹೇಗŁೇ! ನಮಗೇನ ಗತĶ? ನಂಗಲŃೇನ ಬೈದರ ಬಸವೇಗೌಡŁ ಗತಥ!” ಎಂದ
ಪŁತವದಸದನ.

“ಸಕ! ನನĺ ಕಳ್ಹಾತĶತĶ! ಅವರಲŃೇಗ ಬಂದಗಲಲŃ ಕಳŃಕಡೇ ನಂಗೇ ಗತĶಲ್ಲಂತ ಅವರ ಗತಥ! ಎಂದ ತಮĿ
ಅಧಕರವನಯಂದ ಹೇಳದನ.

ಆದರೂ ಬೈರ ಒಪĻಲಲ್ಲ. ಇಬĽರಗ ಮತ ಹತĶತ! ಅಷıರಲŃ ಸದ್ದ “ತಡೇರ‌್ರ; ಯಕ ಬಡħೇತೇರ. ನೇಡಲŃ
ಸೇರಗರ‌್ರ ಬತĶರ. ಅವರನĺೇ ಕೇಳದŁ ಎಲ್ಲ ಗತĶಗĶದ” ಎಂದನ.

ಅಲŃಗ ಬಂದ ರಂಗĻಸಟıರ ಕನರ ಮನಯನĺ ಹಸತಮಡಲ ಬಂದ ಜಗಲಯಮೇಲ ಮಂಡಸದ್ದ ಮಂಡಸದ ಗೌಡರ
ಹಗĩಡ ನಯಕರಗಳನĺಲ್ಲ ಒಬĽಬĽರನĺಗ ವಣಥಸ ವವರಸ ಗರತ ಹೇಳದರ:

“ಮಂಡಗಗ ಒರಗಕಂಡ ಕತವರ ನಲŃಹಳń ಪದĸೇಗೌಡರ. ಅವರ ಹತĶರ ಗೇಡಗ ಒರಗಕಂಡವರ ಮದĸರ
ಭರೈಗೌಡರಅವರೇಚಗ ಕಳńಗ ತಳŃಗ ಕತರಲŃ ಅವರ ಎಂಟರ ಶೇಷೇಗೌಡರ.”

“ಹಡĩ ಹರಸದರ ಅಂತ ಕೇಸಗತĶಲŃ ಅವರೇ ಏನŁ?” ಎಂದ ನಡವ ಬಯಹಕ ಬೈರ ಪŁಶĺ ಕೇಳದನ.
ಸೇರಗರರ ” ಅದಲŃ ಪರಪತĶ ನಂಗŀಕೇ?” ಎಂದ ಗದರಸ ಮಂದ ಹೇಳದರ. ” ಕರೇ ಗೇರಗೇರ ಕೇಟನವರೇ
ಬಳರ ಸಂಗೇಗೌಡŁ. ಗರ‌್ಲಮೇಸ ಬಟıವರ ಮೇಗŁಳń ನಗಪĻ ಹಗĩಡŁೇರ. ಗಡಯರದ ಸರಪಣ ಕಣĶದಲŃ ಅವರೇ
ಬೈದರ ಬಸವೇಗೌಡŁ.”

ಸೇರಗರರ ಬಯತಂಬ ತಂಬಕಂಡದ್ದ ಎಲಯಡಕಯĺನ ತಂತರ ತಂತರಾಗ ಊದ ಉಗಳ ಒಳಗ ಹೇದರ.

ಆಳಗಳಲ್ಲ ಹರಗೇ ನಂತ ಆ ಅಪಣಥ ದೃಶŀವನĺ ಆಗಗŁ ನೇಡತĶ, ಮತಡತĶ ಸಂತ ಸೇರದ್ದರ. ಅವರ ಕಣĵಗ
ಅಷıಂದ ಜರ ಪೇಟಗಳ ಬಣĵದ ಬಟıಗಳ ಬಚಕನಗಳ ಒಟıಗ ಸೇರದĸದ ಮೈಸರಗ ಹೇದ ಹಳńಗನ ದೃಷıಗ ದಸರಾ
ದಬಥರ ಸೇರದಹಗತĶ.

ಇತĶ ಆಳ ಒಕħಲಗಳ ದೃಶŀವಲೇಕನದಲŃ ಆಸಕĶರಾಗರಲ ಅತĶ ಜಗಲಯಲŃ ಮತಕತ ಭರದಂದ ಸಗತĶ.

ಸಂಭಷಣಯ ಆಳ ಅಗಲಗಳ ಗŁಮŀಜೇವನದ ಎಲŃಕಟıನĺ ದಟರಲಲ್ಲ. ಜಮೇನ, ಬೇಸಯ, ಮಳ, ಅಡಕ ತೇಟದ
ಕಳರೇಗ, ಅಡಕ ಧರಣ, ಘಟıದ ಕಳಗನ ಆಳಗಳ ವಚರ-ಇವಗಳನĺ ಕರತ ಒಬĽಬĽರೂ ತಮĿ ತಮĿ ದೃಷıಯಂದ
ಉಪನŀಸಸತĶದ್ದರ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಬೇರವನ ಪಕħದಲŃ ಶಲಹದದಕಂಡ ಕಳತ, ಆಗಗĩ ನಶŀ ಹಂಚತĶಲ
ಹಕಕಳńತĶಲ, ಅತಥಗಳನĺ ಉಪಚರಸತĶದ್ದರ.

ಇದ್ದಕħದ್ದ ಹಗ ಏಣ ಮಟıಲ ಸದĸಗ ಎಲ್ಲರೂ ಮತ ನಲŃಸ ಆ ಕಡ ನೇಡದರ. ಪŁತಯಬĽರ ಭಂಗಯಲŃಯೂ

ಗೌರವಪŁದಶಥನದ ಸಚನಯದĸತ. ಮತĶಳń ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಉಪĻರಗಯಂದ ಇಳದ ಒಂದ ಎಲ್ಲರನĺ ಮೇಲಕħ
ಬರವಂತ ಕರದರ. ಅವರನĺ ಹಂಬಲಸ ಒಬĽಬĽರಾಗ ಜಗಲೇಯ ಮೇಲದ್ದವರಲ್ಲರೂ ಉಪĻರಗಗ ಹೇದರ.

ಅಲŃ ಚಕħಟವಗ ಹಸದ್ದ ಕಂಪ ಕಪĻ ಪಟıಯ ವಸĶರವದ ಜಮ ಖನದಮೇಲ, ಒಂದ ಭಗದಲŃ, ಹವಯŀನಡನ
ಮತಡತĶ ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಕಳತದ್ದರ. ಒಂಬತĶ ಗಂಟಯ ಬಸಲನಲŃ ಅವರಬĽರ ಛಾಯಗಳ ಜಮಖನದ
ಮೇಲ ಕರŁ‌ಗರಗದĸವ. ನಂಟರ ಬಂದ ಒಡನಯ ಇಬĽರೂ ಎದĸ ನಂತ ನಮಸħರ ಮಡದರ. ಪŁತಯಬĽರೂ
ತಮತಮಗ ಉಚತವದ ತಣಗಳಲŃ ಮಂಡಸದ ತರವಯ ಆ ದನದ ಕಯಥಕħರಂಭವಯತ.

ಆ ಸಭಗ, ಅವರನĺ ಯರೂ ಚನಯಸದದ್ದರೂ ತಮĿ ತಕ ಸಂಪತĶ ವŀಕĶತŅಗಳ ಮಹಮಯಂದಲ, ಮತĶಳń

ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಸŅಭವಕವಗ ಸŅಯಂ ಅಧŀĔರಾಗ ಕಯಥಕಲಪಗಳನĺ ಪŁರಂಭಸದರ.

ಪŁರಂಭದಲŃ ಎಲ್ಲವ ಸಸತŁವಗ ಸಗತ. ಲಕħಪತŁಗಳ ಪರಕ್ಷಿೇಯಯತ; ಮನಗ ಸೇರದ ತರ ಖುಷħ ಮತĶ ಇತರ
ಜಮೇನಗಳನĺ ತೇರಸವ ನಕಶಯ ಸಮೇಕ್ಷಿಯಯತ; ಹವಯŀನ ತಂದಯೂ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರೂ
ಸೇದರರಾದದರಂದ ಇರವ ಆಸĶಯನĺಲ್ಲ ಸಮಪಲ ಮಡಬೇಕಂಬ ಇತŀಥಥವಯತ. ನಡವ ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ
ಹವಯŀನ ಪರವಗ, ಹವಯŀನ ತಂದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗಂತಲ ಹರಯರಾಗದĸದರಂದ ಹವಯŀನಗ ಹಚĬನ ಆಸĶ
ಬರಬೇಕಂದ ವದ ಹಡದರೂ ಸŅಲĻ ಚಚಥಯದಮೇಲ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಪĔವೇ ಜಯಹಂದತ.

ಆದರ ಜಮೇನಗಳನĺ ಪಲ ಮಡವ ಸಮಯ ಬಂದಗ ಚಂದರಯŀಗೌಡರ ಒಂದ ತಕರಾರ ತಂದರ:

“ಹಸತಗ ಎಲ್ಲ ಆಸĶಯೂ ಸೇರಲರದ. ಪತŁಜಥತವದ ಆಸĶ ಮತŁ ಸೇರಬೇಕ. ನನĺ ಸŅಯಜಥತವದ ಆಸĶಯಲŃ
ಪಲಕಡಲ ನನ ಒಪĻವದಲ್ಲ. ಬವೇಮಕħ ಜಮೇನ-ಗದ್ದ ತೇಟ ಎಲŃ-ನನೇ ಸŅತಃ ಬವರ ಸರಸ ಸಂಪದಸದĸ.
ಹಗಯ ಚಕħರ ತೇಟವನĺ ನನĺ ಯಜಮನಕಯಲŃ ನನೇ ಸಂಪದಸದĸ” ಎಂದ

ಬಳರ ಸಂಗೇಗೌಡರೂ ನಲŃ ಹಳń ಪದĸೇಗೌಡರೂ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಹೇಳಕಯನĺ ಸಮಥಥಸದರ. ಆದರ ಸೇತಮನ
ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಮನಃಪವಥಕವಗ ಪŁತಭಟಸದರ.

ಹವಯŀನ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮತನĺ ಪŁತಭಟಸ “ಸŅಯಜಥತ ಪತŁಜಥತ ಎಂದ ಆಸĶಯನĺ ವಭಗಮಡವದ

ನŀಯವಲ್ಲ. ಒಂದ ಮನಗ ಯಜಮನನದವನ ಏನ ಸಂಪದನ ಮಡದರೂ ಅವ ಮನಯ ಸಂಪತĶಗೇ ಸೇರತĶದ.
ಯಜಮನನ ವೈವಟı ನಡಸವಗ ಏನದರೂ ನಷı ಸಂಭವಸದರ ಆ ನಷıವನĺ ತನĺಬĽನ ಮೈಮೇಲಯೇ
ಹಕಕಳńತĶನಯ? ಮನಯ ಲಕħಕħ ಖಚಥ ಹಕವದಲ್ಲವೇನ? ನಷıದಂತಯೇ ಲಭವ ಮನಯ ಆಸĶಗೇ ಸೇರತಕħದĸ.
ಪತŁಜಥತವದ ಆಸĶಯ ಆಧರ, ಬಂಬಲ, ಧನ, ಗೌರವ, ವರಾಮ ಇವಗಳಲ್ಲ ಇಲ್ಲದದ್ದರ ಯಜಮನನ ಹಸ ಆಸĶಗಳನĺ
ಸಂಪದಸಲ ಸಧŀವಗತĶತĶ? ಆದ್ದರಂದ ಸಂಪದಸದ ಹಸ ಆಸĶಗಳನĺ ಸಂಪದಸಲ ಸಧŀವಗತĶತĶ? ಆದ್ದರಂದ
ಸಂಪದಸದ ಹಸ ಆಸĶಗಳಲ್ಲವ ಪತŁಜಥತ ಆಸĶ ಎಂಬ ಮಲಧನದ ಮೇಲ ಬಂದ ಬಡijಯಂತಯೇ ಹರತ ಮತĶ
ಬೇರಯಲ್ಲ. ಆದ್ದರಂದ ಚಕħಯŀ ಹೇಳದಂತ, ಪತŁಜಥತ. ಸŅಯಜಥತ ಎಂದ ಆಸĶಯನĺ ವಭಗಸವದಕħ ನನೇಪĻವದಲ್ಲ”
ಎಂದ ವದಸದನ.

ಆ ವದವನĺ ಕೇಳ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಾದಯಗ ಎಲ್ಲರೂ ಸĶಬĹರಾದರ. ಅಲŃದ್ದರಲ್ಲರೂ ನಷĻĔಪತಗಳಗಯ ಇದĸದ್ದರ

ಹವಯŀನ ವದವನĺ ಒಪĻಕಳńಬೇಕಗತĶ. ಆದರ ಸನĺವೇಶ ಹಗರಲಲ್ಲ. ಅಲŃ ನರದದ್ದವರಲ್ಲರೂ-ಮತĶಳń
ಶŀಮಯŀಗೌಡರನĺಳದ-ಒಳಗಳಗೇ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಅಥವ ಹವಯŀನ ಪĔಗಳನĺ ವಹಸಯೇ ಬಂದದ್ದರ. ಬಳರ
ಸಂಗೇಗೌಡರೂ ನಲŃಹಳń ಪದĸೇಗೌಡರೂ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಪĔವಹಸ ಬಂದದ್ದಂತ ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಹವಯŀನ
ಪರವಗ ಬಂದದ್ದರ. ಆದ್ದರಂದ ಅವರಲŃ ಯರಬĽರ ನಣಥಯಕħ ಕರಣಗಳ ಆವಸŀಕತ ಬೇಕರಲಲ್ಲ. ಅವರ
ಮತಗಳಲ್ಲವ ಅವರ ಮನಸತನ ಕೇರಕಗಳನĺ ಹೇಳತĶದĸವ ಹರತ ನಷĻĔಪತವಗ ವಚರಮಡ ಸದĹಂತಕħ ಬಂದ
ಅಭಪŁಯಗಳನĺ ಸಚಸತĶರಲಲ್ಲ.

ಅಂತ ಮದಮದಲ ಗಂಭೇರವಗ ಪŁರಂಭವದ ಚಚಥ ಬರಬರತĶ ಬಸಹಚĬ, ಕಗಟದ ಕದನವಗ ಪರಣಮಸತ.
ಕಳಗಡ ಹಬĽಗಲಚ ಕತಹಲದಂದದ್ದ ಆಳ ಒಕħಲಗಳಲ್ಲ ಬಪĻಬರಗಗ ಭೇತರಾದರ. ಹಳಪೈಕದ ತಮĿ ಬೇಲರ ಬೈರನನĺ
ಕರತ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರನĺ ಪŁಶಂಸಸವ ಸಲವಗ “ನೇಡĸೇನೇ, ನಮĿ ಗೌಡŁ ಹŀಂಗ ಮತಡĶರ ಅಂತ? ಅಷı
ದಡijಡij ಮಂಡಸದ ಗೌಡŁನĺಲŃ ಲಕತಮಡĸ ಮಲಜ್ ನೇಡĸ ಹಚರಸĶದĸರ!. ನಂಗ ನ ಹೇಳŃಲŃೇನ? ಹ! ಏನ
ಮನ ಪಲಗದಂದŁ ಕಸಲ ಅಂತ ಮಡದĸೇನ?” ಎಂದ ಮತĶ ಕವಗಟı, ಸಂಗೇತ ಕೇಳವವನಂತ, ಉಪĻರಗಯ ಮೇಲ
ನಡಯತĶದ್ದ ಗಲಭಯನĺ ಆನಂದದಂದ ಆಲಸತಡಗದನ/

ಬೈರನ ಭೇತಸŅರದಂದ ಗಂಟಲ ಧŅನಯಲŃ “ಹೌದ ಕಣŁ! ಮರಾಮರ ಆಗ್ಹಾಂಗ ಕಣĶದ!” ಎಂದ ಕಣĵ ಕಣĵ ಬಟı
ಕವಗಟıನ.

ಜಗಲಯಲŃ ಮೇಲ ನಡಯತĶದ್ದ ದಂಧಲಯನĺ ಆಲಸತĶದ್ದ ವಸ, ಪಟıಮĿ, ನಗಮĿನವರ, ಸಬĽಮĿ, ಪಟıಣĵ,
ಸೇರಗರರ ಮದಲದವರಲ್ಲರೂ ಉದŅಗĺರಾದರ. ವಸವನ ಕಣĵನಲŃ ಹದರಕಯಂದಲೇ ಶೇಕದಂದಲೇ, ಅಥವ
ದಡijವರ ಹೇಗೇಕ ಕದಡತĶರ ಎಂಬದರ ಅಥಥವಗದದĸದರಂದಲೇ ನೇರ ಸರಯತಡಗತ. ಪಟıಣĵ
ಸಮĿನರಲರದ ಮಲ್ಲಗ ಏಣ ಮಟıಲ ಏರ ಉಪĻರಗಯ ದೃಶŀವನĺ ಇಣಕ ನೇಡತಡಗದನ. ಅವನ ಹಂದ ಸೇರಗರರೂ
ಹತĶ ಏಣಯ ಅಧಥದಲŃಯ ನಂತ ನರೇಕ್ಷಿಸದರ. ಉಪĻರಗಯಲŃಗತĶದ್ದ ಗಲಟಗಗರಾದ ನಯಗಳ
ಬಗಳತಡಗದವ.

ಇದ್ದಕħದಂತ ಏಣಯ ತದಯಲŃ ಇಣಕ ಸೇಡತĶದ್ದ ಪಟıಣĵ ಹಮĿಗವಗಯ ಬಡಬಡನ ಕಳಗಳದನ. ಸೇರಗರರ ಮೇರಗ
ಅವನ ಮೈ ಢಕħ ಹಡದ ಅವರ ಕಳಗರಳ ತರಹರಸ ನಂತರ! ಅಷıರಲŃ ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರೂ ಏಣಯನĺಳದ
ಬಂದರ. ಅವರ ಹಂದ ಹವಯŀನ ಬಂದನ. ಇಬĽರೂ ಹಬĽಗಲ ದಟ ತೇಟದ ಕಡಗ ಹೇದರ.

ಹವಯŀನ ಒಪĻಗಯ ಮೇರಗ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಇಷıವೇ ಮತĶ ಗದĸತ. ಅವರ ’ಸŅಯಜಥತ’ ಆಸĶಗಳನĺ ಅವರಗ ಬಟı
’ಪತŁಜಥತ’ ಆಸĶಯನĺೇ ಎರಡ ಪಲ ಮಡವದಂದ ನಣಥಯವದ ಮೇಲ ಎಲ್ಲರೂ ಮಧŀಹĺದ ಊಟಕħ ತರಳದರ.

ಅಪರಾಹĵದಲŃ ಜಮೇನನ ಹಸತಗ ಮದಲಯತ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ತಮĿ ಜಮೇನಗಳಲŃ ಫಲವತĶದವ ಯವವ,

ಯವ ಯವ ಭಗಗಳಲŃ ಹಚĬ ಫಸಲ ದರಯತĶದ ಎಂಬ ವಚರಗಳಲ್ಲ ಚನĺಗ ತಳದದĸದರಂದಲ, ಹವಯŀನಗ
ಅದರ ಅನಭವ ಲೇಶಮತŁವ ಇಲ್ಲದದĸದರಂದಲ, ಹಸತ ಮಡಲಂದ ಅಲŃ ನರದದ್ದವರಗ ಕನರ ಜಮೇನಗಳ
ಪರಚಯ ಸಲದದĸದರಂದಲ ಪಲಗವದರಲŃ ಕಲವ ಅವವೇಕಗಳ ಅನವಯಥವಗಯೂ, ಮತĶ ಕಲವ
ಆಕಂಕ್ಷಿತವಗಯೂ ನಡದಹೇದವ. ಸೇತ ಸಂಪĻಗೌಡರ ತಮಗ ತಳದಮಟıಗ, ತಮĿ ಕೈಲದವಟıಗ ಹವಯŀ
ಅನಕಲವಗಬೇಖಂದೇ ಪŁಯತĺ ಮಡದರ. ಮತĶಳń ಶŀಮೇಗೌಡರ ಬಂದ ಕಡ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಮತĶ ಹವಯŀನ
ದಕ್ಷಿಣŀಕħ ಮತĶಂದಕ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ದಕ್ಷಿಣŀಕħ ಸಕħ, ಸŅಲĻ ತಟಸķಭವವನĺ ತಲಬಟıರ. ಅಲ್ಲ ಸŅಭವತಃ
ಸತŅಕರಾಗದ್ದ ಅವರ ಏನನĺ ಮಡಲ ಹೇಸದಷı ರಜೇಗಣಗಳಗದ್ದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಅನನಕಲವಗವಂತ
ಮತಡ, ಅವವೈರದೃಷıಗ ಭಜನರಾಗಲ ಅಳಕದರ.

ಅಂತ ಹಸತಯಲŃ ಜಮೇನನ ಉತĶಮಂಶಗಳಲ್ಲವ, ಮೇಸ ಹರಮಡ ಕಣĵ ಕಂಪಗ ಮಡಕಂಡ, ರಭಸದಂದ
ವತಥಸತĶದ್ದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಪಲಗ ದಕħದವ. ನಗಮĿನವರ ಮರ ನಲħ ಸರ ಹವಯŀನಗ ಹೇಳ ಕಳಹಸ ತಮಗ
ಗತĶದ್ದ ಕಲವ ಉತĶಮವದ ಗದĸತೇಟಗಳ ತಮĿ ಪಲಗೇ ಬರವಂತ ಹಟ ಹಡಯಬೇಖಂದ ಮಡದ ಬದĹ ವದವ
ಪŁಯೇಜನಕರಯಗಲಲ್ಲ.

ಸಯಂಕಲ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಕಡಕರಾಗದ್ದ ಅತಥಗಳನĺಲ್ಲ ಕನಬೈಲನ ಸತħರಸೇವಗಗ ಜತ ಬರವಂತ ಕರದರ.

ರಾಮಯŀ ತನಗ ಮೈ ಸರಯಗದಲ್ಲವಂದ ನವ ಹೇಳ ಒಪĻಲಲ್ಲ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮಗನ ಮೇಲ ರೇಗ, “ನನಗ ಎರಡĔರ
ಕಲĶದ್ದಕħ ಜಂಭ ನತĶಗೇರಬಟıದ. ನಲಗಡಸೇ ಪಂಚ ಉಟħಂಡ ಪŀಟೇಲ ತರಗೇ ತರಗೇ ಈಗ ಕಲಸ ಮಡೇದ ಅಂದŁ
ಮೈ ಬಗĩೇದಲ್ಲ. ಇನĺಷıದನ ಹೇಂಗೇ ಮಡĶೇಯ ನೇಡĶೇನ.” ಎಂದ ಮದಲದ ಬಯಗ ಬಂದಂತ ಅಂದರ.

ರಾಮಯŀ ಮರಮತಡಲಲ್ಲ. ಹಂಡಕಡಕರಗ ಕಳń ಮತĶ ಹರದ ಮಂಸಗಳನĺ ಹಂಚವದ ಅವನ ಮನಸತಗ ಅತ
ಹೇನವಗಯೂ ಅವಮನ ಕರವಗಯೂ ಕಂಡತ. ಬಹಳ ದಃಖದಂದ ಪಶĬಮ ದಕħನ ಹಬĽಗಲನĺ ದಟ ತೇಟದ ಕಡಗ
ನಡದನ. ನಂಟರಲ್ಲ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ನಯಕತŅದಲŃ ಪವಥದಕħನ ಹಬĽಗಲಂದ ಕನಬೈಲಗ ಹೇದಮೇಲ,
ಉಪĻರಗಯಲŃ ಹಂದಕħಳದಕಂಡದ್ದ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಹವಯŀನನĺ ಕರತ “ನೇನಂಥವನೇ? ಅವರ ಹಳದ್ದಕħಲŃ ಹİ
ಅಂತ ಒಪĻಕಂಡಬಡೇದೇನ? ಎಂದರ.

ಹವಯŀ “ಹೇಗಲ ಬಡ, ಸಂಗಪĻ ಕಕħಯŀ, ನಜವದ ಸಖ ಇರವದ ಆ ಜಮೇನನಲ್ಲಲ್ಲ, ಇಲŃ!” ಎಂದ ತನĺ ಎದಯನĺ
ಮಟı ತೇರಸದನ.

“ಅದ ಹೌದ! ಆದŁ..”

“ಏನ ‘ಆದŁ’ ?.”

ಆದŁ ವŀವಹರ ಇದಯಲ್ಲ. ”

ಅಷıರಲŃ ಏಣ ಮಟıಲ ಸದĸಗ ನಗಮĿನವರ ಮೇಲ ಬಂದರ ಂಗಪĻ, ಏನ ಎಲŃ ಪರೈಸĶ?” ಎಂದರ.

ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ನಲದ ಕಡ ನೇಡತĶ “ಪ. ರೈಸĶ. ಆದŁ ಡೇದ? ನನĺ ಮಗ ಅವರ ಹೇಳದ್ದಕħಲŃ ಹİ ಹİ ಅಂತ
ಬಸವನ ತಲ ಅಲŃಡಸಬಟı” ಎಂದ ಪŁರಂಭಮಡ ನಡದದನĺಲ್ಲ ವವರಸದರ.

ಅದನĺಲ್ಲ ಕೇಳ ನಗಮĿನವರ ಹನಗಣĵಗ ನಟıಸರಬಟı ದಃಖ ನಯಂದ “ಏನĿಡೇದ? ನನĺ ಗರಾಚರ! ಅವರ ಇದĸದŁ
ಹೇಂಗಲŃ ಆಗĶತĶೇನ? ಇದನಂತ ಬಸವನಂತ ಮನಷŀ! ಸನĺೇಸ ಹಂಗ ಏನ ಬŀಡ ಅಂತನ!” ಎಂದ ಮಗನ ಕಡ ಅಕħರ
ತಂಬದ ಕನಕರದಂದ ನೇಡದರ.

ಹವಯŀ “ಹಗಲ್ಲವŅ; ಚಕħಯŀ ಹತĶ ಹದನೈದ ಸವರ ರೂಪಯ ತೇರಸಬಟıದĸರ. ಅದರಲŃ ಹಚĬ ಪಲ ನನĺ
ವದŀಭŀಸಕħ ಆಯĶ ಅಂತ ಹಳĶರ. ಏನĿಡೇದ?. ಅವರಗ ಜಮೇನೇನೇ ಹಚĬಗ ಪಲ ಹೇಗದ. ಆದರ ಅದರ
ಜೇತಗ ಪತಥ ಸಲವನĺ ಅವರೇ ಹಕಕಂಡದĸರ. ನಮಗ ಆ ಸಲದ ಹರ ತಪĻದĸ ಒಳńೇದಗಲಲŃೇನ?” ಎಂದ
ತಯಗ ತಮಗದ ಲೇಸನĺೇ ಹೇಳ ಸಮಧನ ಪಡಸಲಳಸದನ.

ನಗಮĿನವರ ಸŅಲĻ ರಭಸದಂದ “ಯರ ಹೇಳĸೇರ ಆ ಸಲ ಎಲŃ ನನĺ ಓದೇಕ ಆಯĶ ಅಂತ? ಅವರ ಹಂಡರ
ಮಕħಳಗ ಜರತರ ಸೇರಯೇನ! ಒಡವಯೇನ! ಉಂಗರ, ಅಡijಕ, ಡಬ, ಕಸನಸರ, ಕಟıಣ, ಹಂಳ-ಇವನĺಲŃ ಮಡತೇ
ಮಡತೇ ಪಟıಗ ತಂಬದŁ ಸಲ ಆಗĸ ಬಡĶದೇನ?.” ಎಂದ ಮಂದವರಯವಷıರಲŃ, ಹವಯŀ.

“ಹೇಗಲ ಬಡವŅ, ಅವರ ಅನŀಯ ಅವರಗೇ ಇರಲ! ನಮಗ ಹಟıಗ ಬಟıಗ ಸಕħದರಾಯĶ! ಅದ ಅಲ್ಲದ ಚನĺ
ತಂಬಕಂಡ ಸಖಪಟıೇರ ಪŁಪಂಚದಲŃ ಬಹಳ ಜನ ಇಲ್ಲ” ಎಂದ ಧೇರವಣಯಂದ ಹಳದನ.

ನಗಮĿನವರಗ ಆ ಮತ ಕೇಳ ತಮĿ ಮಗನೇ ತಮ ಗಂದ ದಡij ನಧ ಎಂಬ ಹಮĿ ಹಟı “ಏನೇ ಅಪĻ, ನನಗಂದ
ತಳಯದಲ್ಲ” ಎಂದ ನಧ ಎಂಬ ಹಮĿ ಹಟı ” ಏನೇ ಅಪĻ, ನನಗಂದ ತಳಯದಲ್ಲ” ಎಂದ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಕಡಗ
ತರಗ “ನಳ ಚರಸೇತĶ ಪಲ ಮಡವಗಲದŁ ಸŅಲĻ ಬಗಹಡದ ಮಡಯಪĻ” ಎಂದ ಹೇಳ, ಉಪĻರಗಗ ಲŀಂಪ
ಹತĶಸಲಂದ ಬಂದದ್ದ ನಂಗನನĺ ಕರತ “ಎಣĵಯದಯೇನೇ ಲŀಂಪನಗ?” ಎಂದರ.

ನಂಗ ಸವಧನವಗ ರಾಗದಂದ “ಎಣĵ ಇದೇ!. ಲŀಂಪ ಸಗಸಕħ ಮಳ ಹಡಕĶದĸೇನ ಇಲŃಲŃ ಇತĶಪĻ ಒಂದ ಹಳĿಳ!”
ಎಂದ ಹೇಳತĶ ತಲಗಳ ಮೇಲ ಕೈಸವರ ಮಳಯನĺ ಹಡಕತಡಗದನ.

ನಗಮĿನವರ ಕಳಗಳದ ಹೇದರ. ನಂಗ ತಗ ಲŀಂಪನĺ ಮಳಗ ತಗಲಹಕ, ದೇಪ ಹತĶಸ ಹರಟಹೇದನ.

“ಏನದರೂ ಓದೇ” ಎಂದ ಸಂಪĻಗೌಡರ.

ಹವಯŀ “ಕಂಗ್ ಲೇರ‌್” ನಟಕವನĺ ಕೈಗ ತಗದಕಂಡ ಅದನĺ ಓದತĶ ಅಥಥ ಹೇಳತಡಗದನ.

“ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಅತŀಂತ ಕತಹಲದಂದ ಆಲಸತಡಗದರ. ಬಹಳ ಹತĶದ ಮೇಲ, ಆಲಸತĶದ್ದ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ

ಚಕತರಾಗ.

“ಆರೇ ಕಗĶರಲŃೇ?” ಎಂದ ಹಣ ಸಕħಗವಂತ ಹಬĽ ಗಂಟಗ ಓರಗಣĵನಂದ ವಕŁದೃಷıಯನĺ ಬೇರತĶ ಕವಗಟıರ.
ಹವಯŀನ ಓದವದನĺ ನಲŃಸ ಆಲಸದನ.

ಯರೇ ಗಟıಯಗ ಕಗತĶದĸದ ಇಬĽರಗ ಕೇಳಸತ.

“ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಲŃೇನ?” ಎಂದರ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ.

“ಹೌದ! ಅವರ ಧŅನ ಕೇಳದ ಹಗೇ ಆಗĶದ!” ಎಂದ ಹವಯŀ ಗಬರಯಂದ ಎದĸನಂತನ.

ಸಂಗಪĻಗೌಡರೂ ದಡಬಡನ ಎದĸ, ಇಬĽರೂ ಏಣ ಇಳದ ಜಗಲಗ ಬಂದರ. ರಾಮಯŀ, ಪಟıಣĵ, ನಗಮĿನವರ, ಸಬĽಮĿ-
ಎಲ್ಲರೂ ಅಲŃ ಆಗಲ ಸೇರ ಗಜಗಜ ಮಡತĶದ್ದರ.

“ಪಟıಣĵ, ಯರೇ ಅದ ಕಗದĸ?” ಎಂದರ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ.

“ನಮĿ ಗೌಡರ ಕಗ ಕೇಳದ ಹಗಯĶ!” ಎಂದ ಒಂದ ಲಟೇನ ಹತĶಸದನ.

ರಾಮಯŀ, ಹವಯŀ, ಸಂಪĻಗೌಡರ, ಪಟıಣĵ ಮತĶ ಗರಾದ ನಯಗಳ ಎಲ್ಲರೂ ಕನಬೈಲನ ಕಡಗ ಹರಟರ.

ಹತĶಮರ ಹೇಗವಷıರಲŃ ಎದರಾಗ ಸೇರಗರರಡನ ಅವರ ಹಂದ ಓಡಬರತĶದ್ದ ವಸ ಅವರಗಂತಲ ಮಂದ ನಗĩ,
ಒಂದೇ ಉಸರನಲŃ ಏದತĶ ಏದತĶ ” ಮತĶ.. ನಲ್ಹಾಳń ಪದ್ದಮವ!. ಕಡದ ಹಚĬಗ.. ಬದĸ. ತಲ ಒಡದಹೇತ!.” ಎಂದ
ಏದಲರಂಭಸದನ.

ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ‘ತಲ ಒಡದಹೇಯತ’ ಎಂಬ ಮತನĺ ಕೇಳ ಭಯವಹŅಲರಾಗ “ಆಂ! ಏನಯĶ ” ಎನĺತĶರಲ ಸೇರಗರ
ರಂಪĻಸಟıರ “ಅಲŃ ಕಣ; ಹಂಗಲ್ಲ! ಕಡದ ತಲಗೇರತĶಂಬರ! ನಡದ ಒಪĻಗ ಕಲŃ ತಗಲತĶಂಬರ ಕಲಗ. ಬದĸ ಹಣಗ
ಗಯವಯತĶಂಬರ. ಎಣĵ ಬೇಕಂಬರ. ಕಯŀಲŃಗದಮೇಲ ಹಂಗ ಯಕ ಕಡಯವದಪĻ?.” ಎನĺತĶ ಎಣĵ ತರಲ
ಮನಗ ಓಡದರ.

ಉಳದವರಲ್ಲ ಒಟıಗ ಗಡijವೇರ ನಲŃಹಳń ಪದೇಗೌಡರ ‘ಕರಕ್ಷಿೇತŁ’ಕħ ತಲಪದರ.

ಅವರಗ ಹಚĬೇನ ಗಯವಗರಲಲ್ಲ. ಆದರೂ ಕಲŃ ಹಣಗ ಬಡದ ಪಟıೇನ ಬಲವಗತĶ. ಜತಗ ಕಡದ ಅಮಲ ಬೇರ!
ಮೈ ಬಟı ತಂಬ ವಂತ ಮಡಕಂಡ ದವಥಸನ ಮಗ ಮಚĬಕಳńವಂತತĶ.

ಅವರ ಜತಯದ್ದವರ ಅವರನĺ ಎತĶನಲŃಸ ಮಲ್ಲಗ ನಡಸಕಂಡ ತರಾಡತĶ ಗಡijವಳಯತĶದ್ದರ. ಅವರಲŃ ಯರಗ
ಕಲಗಲ ತಲಯಗಲ ಹತೇಟಯಲŃರಲಲ್ಲ ಎಂಬದ ಚನĺಗ ತೇರತĶತĶ.

ಮಹತĶನĺ ಕ್ಷಿದŁಕħ ಹೇಲಸವದದರ ಚಂದŁನನĺ ಪರವೇಷ ಸತĶವರದಂತ ಅವರಲ್ಲರನĺ ಕಳńನ ವಸನ ಆವರಸತĶ!.
 ಮನಯ ಚರಸತĶನ ಹಸತ,
ವಸವನ ವಚತŁ ಮಛಥ
ಮರದನ ಬಳಗĩ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಇತರಡನ ಜನವರಗಳನĺ ಹಸತಮಡಲ ಕಟıಗಯದ್ದ ಜಗಕħ ಹೇಗದ್ದರ.
ಜಗಲಯ ಮೇಲ ನಲŃಹಳń ಪದĸೇಗೌಡರ ಬಲವಗ ಜಡ ಹದದಕಂಡ ಮಲಗದ್ದರ. ಅವರ ಹಸಗಯ ಪಕħದಲŃ ಒಂದ
ವಂತ ಬಟıಲ, ಒಂದ ತಂಗನಣĵ ಕಡಕ, ಒಂದ ಹತĶಳಯ ಪೇಕದನ, ಎದĸ ನಡಯಬೇಕದಗ ಊರವದಕħಗ ಇದ್ದ ಒಂದ
ಬಲಗಯ ದಣĵ – ಇವಗಳಲ್ಲ ಇದĸವ. ಅವರನĺ ನೇಡಕಳńವದಕħಗ ವಸವನĺ ಬಟıದ್ದರೂ ಅವನ ಮತŁ ಅಲŃ
ಕಣತĶರಲಲ್ಲ. ಅವನಗ ಆ ನೇರಸವŀಕĶಯ ಪಕħದಲŃ ಕಳತ ಕಯವದ ಬಹಳ ಬೇಸರವಗ ಕಂಡಬಂದದರಂದ ಆಗಗĩ
ಅತĶಯತĶ ಸಂಚರಹೇಗ ಬರತĶದ್ದನ. ಸಬĽಯŀ ಇಂದರಡ ಸರ ಬಂದ ತಂದಯನĺ ಮತಡಸಕಂಡ ಹೇದಳ. ಆದರ
ಆ ದನ ಅನೇಕರಗ ಅಡಗ ಮಡಬೇಕಗದĸದರಂದ ಆಕಗ ಬಳ ಇದĸ ಶಶŁಷ ಮಡಲ ಪರಸತĶರಲಲ್ಲ.

ಪದĸೇಗೌಡರಗ ಹಂದನ ರಾತŁ ಕಡದದ್ದ ಕಳń ಬŁಂದಗಳ ಅಮಲ ಬಹಳಮಟıಗ ಇಳದಹೇಗದ್ದರೂ ಎಡವಬದĸದರಂದ
ಉಂಟಗದ್ದ ಗಯದ ಮತĶ ಶರೇರದ ನೇವ ಕಡಮಯಗರಲಲ್ಲ. ಮೈನೇವನಂದ ಜŅರವ ಬಂದತĶ. ದವಥಸನಯ
ವಂತ ವಕರಕಗಳಂತ ಆಗಗĩ ತಲಹಕತĶದĸವ. ಎಷı ಪŁಯತĺಪಟıರೂ ವಸವಗ ಅದನĺ ಸಹಸಲಗಲಲ್ಲ. ಮವನ
(ತನĺ ತಂದ ‘ಮವ’ ಎಂದ ಕರಯತĶದĸದರಂದ ತನ ಹಗಯ ಕರಯತĶದ್ದನ.) ವಚರದಲŃ ಅಸಹŀ ಹಟı, ಪೇಡ
ತಲಗದರ ಸಕ ಎಂದ ಯೇಚಸತĶದ್ದನ. ಹರಗಡ ಆ ರಮಣೇಯ ಪŁತಃಕಲದಲŃ ಸಂಭŁಮದ ಘಟನಗಳ
ನಡಯತĶದĸಗ ತನ ಮತŁ ಈ ‘ದರದŁ ಮನಷŀ’ನ ಪಕħದಲŃ ವಂತಯ ವಸನಯನĺ ಸೇವಸತĶ ಕಳńರ ಬೇಕಯತಲŃ
ಎಂದ ಕದದ ಉಪĻರಗ ಏರದನ.

ಅಲŃದ್ದ ದಡij ಕನĺಡಯ ಪಕħದಲŃ ಹೇಗತĶದĸಗ ಹಠಾತĶಗ ತನĺ ಪŁತಬಂಬವನĺ ಕಂಡ ನಂತಬಟıನ. ನೇಡತĶ
ನೇಡತĶ ಬಲಕನ ಕಣĵ ಮಂಜಮಂಜಯತ. ಹೃದಯ ಯತನಯಂದ ತಂಬಹೇಯತ. ತನĺ ಪŁತಬಂಬ ತನಗೇ
ಅಪರಚತವಗವಷı ವಕರವಗ ತೇರತ : ಅಯŀೇ, ಆ ಹಳ ‘ಚೌರದವನ’ ಬರದ ಹೇಗದ್ದರ ! ಕŁಪ ಇದĸಗ ಎಷı
ಲĔಣವಗತĶ ! ಈಗ ? ರಕħ ಪಕħಗಳನĺ ತಪĻಳಸಬಟı ನವಲಂತಗದ ತನĺ ರೂಪ ! ಕನĺಡಯ ಕಡಗ ನೇಡಲರದ ಮಖ
ತರಗಸಕಂಡಹೇಗ ಒಂದ ಮಲಯಲŃ ಕಳತ ನೇರವವಗ ಬಕħಬಕħ ಅಳತಡಗದನ. ಯರಾದರೂ ಅಡಗ ನಂತ
ನೇಡದ್ದರ ಹೃದಯವದŁವಕವಗತĶ ಆ ದೃಶŀ. ಆದರ ಮನಷŀರಾರೂ ಅದನĺ ನೇಡಲಲ್ಲ. ಅವರಲ್ಲ ಜನವರ ಹಸತ
ಮಡವ ಮತĶ ಇತರ ಉಪಯಕĶವದ ಕಯಥಗಳಲŃ ತಡಗದ್ದರ.

“ವಸಯŀ ! ವಸಯŀ !” ಎಂದ ನಂಗನ ಮಗ ಪಟı ಕಗ ಕರಯತಡಗದನ.

ಎರಡ ಮರ ಸರ ಕರಯವವರಗ ವಸ ಮತಡಲಲ್ಲ. ಆಮೇಲ ಕಣĵೇರನĺ ಬೇಗಬೇಗನ ಒರಸಕಂಡ, ಸಂಬಳ

ಸರದಹಕ, ಮಗನĺ ಅಂಗಯ ತೇಳನಂದ ಉಜĮ ಚಕħಟ ಮಡಕಂಡ, ಸಟıನಂದ “ಏನಗದಯ ನಂಗ ? ನನĺ ಗಂಟಲ
ಕಟıಹೇಗಕ ಅದŀಕ ಹಂಗ ಕಗĶೇಯ ?” ಎಂದ ಗಟıಯಗ ಕಗತĶ ಏಣ ಮಟıಲಗಳನĺ ದಡದಡನ ಇಳದನ.

ಏಣಯ ಬಡದಲŃ ನಂತ ಉಪĻರಗಯ ಕಡಗ ನೇಡತĶದ್ದ ಪಟı ವಸಯŀನ ರಭಸಕħ ಸŅಲĻ ಹಂಜರದ ನಂತ “ನಯಮರ
ಹೇದ್ಹಾಂಗ ಅಂತ ಕಣĶದ ? ಕಣĵಗ ಮಣತನಕಳ ಅದಥ ಹಕĸ . ಕಗĶದೇ ! ಕೇಳಂಗಲ್ಲ !” ಎಂದನ.

ವಸವಗ ತನĺ ದಃಖವಲ್ಲ ಮರತಹೇಗ ಒಡನಯ ನಯಮರಯ ಯೇಗಕ್ಷಿೇಮ ಚಂತ ಅವನ ಆತĿವಲ್ಲ ಆಕŁಮಸ,
ಗಬರಯಂದಲ ಸಟıನಂದಲ ” ಅಯŀೇ ನನĺ ಮನ ಹಳಗ ! ಮಣಸನಕಯ ಯಕ ಹಕದಯೇ ಕಣĵಗ ?” ಎಂದನ.

“ಮಣಸನಕಯಲ್ಲ, ಕಳ !”

“ನನĺ ಅಜĮ ತಲ ! ಯರ ಹೇಳದŁ ನಂಗ ?”

“ಗಂಗಹಡಗ ಹೇಳĸ. ಮಣಸನಕಳ ತೇದ ಹಚĬದŁ ಗಯ ಗಣಗĶದ ಅಂತ !”

“ಅವ ಸತĶ !” ಎಂದ ವಸ ಜಗಲಯ ಮೇಲ ಹದ ಹತĶಲ ಕಡಗ ಓಡದನ. ಪಟıನ ಅವನ ಹಂದಯ ನಗĩದನ.

ಕಲವ ದನಗಳ ಹಂದ ಕೇಳ ಕಕħದ್ದ ಕಣĵನ ನಯಮರ, ಸಯವದಕħಗ ಬದĸಕಂಡ, ಕಣĵನ ಗಯಕħ ಹಕದ್ದ
ಮಣಸನಕಳನ ಲೇಪನದ ಉರಯನĺ ಸಹಸಲರದ, ‘ಕಯŀ್ಞೇ’ ಎಂದ ಅರಚಕಳńತĶತĶ. ತತದ ಕಣĵನಂದ ಕೇವ
ಸŁವಸತĶತĶ. ಮರ ಬಡಕಲಗ ಎಲಬ ಚಮಥವಗತĶ.

ವಸ ದಡijಮĿನಂದ ಸŅಲĻ ಹಲ ಈಸಕಂಡ ಬಂದ ಅದರ ಬಯಗ ಹಯŀಲ ಪŁಯತĺಸದನ. ಆದರ ಹಲಲ್ಲ
ಕಟಬಯಯಲŃ ಸರದ ಹೇಯತ. ಹಗ ಸರದಹೇಗಬರದಂದ ಅದರ ಮತಯನĺ ಎತĶಹಡದನ. ಮರ ಅವನ
ಕೈಮೇಲಯ ಪŁಣಬಟıತ !

ಅಲŃಗ ಬಂದ ನೇಡತĶದ್ದ ಪಟıಮĿ “ವಸ, ನಯಮರ ಸತĶ ಹೇಗದಯ !” ಎಂದಳ.

ವಸಗ ರೇಗ “ನನĺ ಬಯಗ . ಹಕ ! ಹಳ ಬಯ ನಡೇಬŀಡ !” ಎನĺತĶ ನಯಮರಯನĺ ನಲŃಸಲ ಪŁಯತĺ

ಮಡದನ, ಆದರ ಶವ ದಪĻನ ಉರಳತ !

ತನದ್ದಂತಯ ನಯಮರಯ ಪŁಣ ಹೇಗ ಹೇಯತ ಎಂಬದ ವಸವಗ ಅಥಥವಗಲಲ್ಲ.

ಅಂತ ಕಣĵೇರ ಕರಯತĶ ಪಟıನನĺ “ನೇನೇ ಕಂದಹಕದĸ !” ಎಂದ ಚನĺಗ ಬೈದನ.

ಹಡಗರಬĽರೂ ಸೇರ ಒಂದ ಪದಯ ಬಡದಲŃ ಅವರ ಮದĸನ ಮರಯ ಹಣವನĺ ಜೇಪನವಗ ಹಳ, ನರಗರ ಕತĶ
ತನĺದಂತ ಚನĺಗ ಮಣĵ ಮಚĬ, ಮಳńಹಕ, ಕಲŃನ ಭರ ಹೇರ ಬಂದರ.

ಮಧŀಹĺ ವಸದ ಮನಯನĺ ಪತŁ ಪದಥಥಗಳನĺ ಪಲ ಮಡದರ. ಆ ಕಯಥದ ಪŁತಯಂದ ಭಗವ

ಹವಯŀನಗ ‘ಇಸŅ’ ಎನĺಸವಂತತĶ.

ಹಳ ಪರಕಗಳ, ಕರ ಮಡಕಗಳ, ಮರಗಳ, ಸರಣಗಳ, ಸಕħಗಳ, ಸೌಟಗಳ, ಒನಕಗಳ, ಹರ ಸವಗೇಲಗಳ,

ಹಡಗಗಳ, ಬಟıಗಳ, ತಮŁ ಹತĶಳಯ ಪತŁಗಳ, ಜೇಮಲ ಹಕದ್ದ ಇರಕಗಳ, ಹಪĻಳ ಸಂಡಗ ಉಪĻನಕಯಗಳ,
ಚಪ ಮದಲದ ಹಸವ ವಸĶಗಳ, ಡಬĽಗಳ ಇತŀದಗಳನĺಲŃ ತಂದ ಅಂಗಳದಲŃ ದೇವರ ಕಲŃನ ಸತĶಲ
ರಾಶಹಕದದನĺ ಕಂಡ, ಹವಯŀನಗ ತಮĿ ಮನಯ ಅಂತರಂಗದ ಮಮಥಸķನಗಳನĺಲŃ ಪರಕೇಯರ ಮಂದ
ಬಯಲಗಳದಂತಗ ‘ಅಯŀೇ’ ಎನĺಸತ. ತಗĩಸದ ತಲಯನĺ ಮೇಲತĶವದಕħ ಕಷıವಯತ. ರಾಮಯŀನಂತ ಅಲŃಗ
ತಲಹಕಲಲ್ಲ.

ಬಳಗĩ ಜನವರಗಳನĺ ಹಸತ ಮಡತĶದĸಗ ಹವಯŀ ನಡನಡವ ಪŁತಭಟಸದ್ದನ. ವಸದ ಮನಯನĺ

ಪಲಮಡವಗಲ ಒಂದರಡ ಸರ ಜೇರಾಗ ಮತಡದ್ದನ. ಆದರ ಕ್ಷಿದŁವದರೂ ಮನಯ ಅಂತರಂಗಕħ ಸೇರ
ಪವತŁವಗದ್ದ ಪದಥಥಗಳನĺ ಹಂಚವಗ ಮತŁ ಯವ ಮತನĺ ‘ಇಸತ ! ಇಸತ ! ಇಸತ !’ ಎನĺತĶದ್ದಂತ ಅವನಗ
ಭಸವಗತĶತĶ.

ಶŀಮಯŀಗೌಡರೂ ಸಂಗಪĻಗೌಡರೂ ನಡನಡವ ಇತರರ ಸಲಹಗಳನĺ ತಗದಕಳńತĶ ಆ ಪದಥಥಗಳ ಹಂಚಕಗ

ತಡಗದರ. ಪಟıಣĵ, ಸೇರಗರರ, ನಂಗ ಮದಲದ ಮಟıಳಗಳ (ಮಟıಬಹದದ ಜತಯವರ ಎಂದಥಥ.
ಏಕಂದರ ತಮĿನಂತಹ ಹಳಪೈಕದವರಾಗಲ ಬೈರನಂತಹ ಬೇಲರಾಗಲ ಕೇಳಜತಯವರಾದದರಂದ ಒಳಗನ ಪದಥಥಗಳನĺ
ಮಟıತĶರಲಲ್ಲ.) ಆ ಪದಥಥಗಳನĺಲ್ಲ ಹೇಳದಂತ ಎರಡ ಭಗವಗ ಬೇರ ಬೇರ ಮಡತಡಗದರ. ಸಮರ ಒಂದ
ಒಂದವರ ಗಂಟಯ ತರವಯ ಅಂಗಳದಲŃ ಮದಲ ಒಟıಗದ್ದ ರಾಶ ಈಗ ಭಗವಗ ನಂತತ.

ಯರಗ ಯವ ಭಗ ಹೇಗಬೇಕ ಎನĺವದರಲŃ ಸŅಲĻ ಚಚಥ ನಡಯತ. ಅದಕħ ಕರಣ ಹವಯŀನಗರಲಲ್ಲ ; ಅವನ
ಪĔವನĺ ವಹಸದ್ದ ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರಾಗದ್ದರ.

ಕಡಗ ಮತĶಳń ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಒಂದ ಉಪಯವನĺ ಸಚಸದರ : “ಒಬĽ ಚಕħ ಹಡಗನನĺ ಕರದ
ಯವದದರಂದ ಭಗವನĺ ಮಟı ಎಂದ ಹೇಳೇಣ. ಅವನ ಮಟıದ ಭಗ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗಗಲ ಉಳದದĸ
ಹವಯŀಗಗಲ.”

ಅವರ ಸಚನಗ ಸಮĿತ ದರಕತ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ನಂಗನ ಮಗ ಪಟıನನĺ ಕರದರ. ಅವನ ನಯಮರ
ಕಂದಹಕದ್ದಕħ ತನಗೇನ ಗŁಹಚರ ಬಂದತೇ ಎಂದ ಹದರ ತಲ ತಪĻಸಕಂಡ ಬಟıನ. ಎಷı ಕರದರೂ ಬರಲಲ್ಲ.
ಹಡಕದರೂ ಸಕħಲಲ್ಲ, ಕಡಗ ಹವಯŀನ ಸಲಹಯಂತ ವಸವನĺೇ ಕರದರ. ಮದಲ ಮದಲ ಅವನ ಬರಲಪĻಲಲ್ಲ.
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಕಣĵ ಕರಳಸ ಗದರಸದರ. ಅಳತಡಗದರ. ಅಂತ ಹವಯŀನೇ ಹೇಗ ಅವನಗ ಸಮಧನ ಹೇಳ
ಒಪĻಸ ಕರತರಬೇಕಯತ.

ಆ ದನ ಪತಃಕಲದಂದಲ ವಸವನ ಮನಸತ ಏನೇ ಒಂದ ರೇತಯಗತĶ. ಹೃದಯದಲŃ ಕಳವಳ ನಲಸತĶ. ಎರಡ
ದನಗಳ ಹಂದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಬಲತħರದಂದ ಅವನ ಕŁಪನĺ ಕತĶರಸ, ಲಳದಕರದ ಕ್ಷಿರ ಮಡಸದಗನಂದಲ
ಅವನ ಚತĶ ಅಸŅಸķವಗತĶ. ಅದರ ಜತಗ ಹಂದನ ದನ ಸಂಜಯಲŃ ತಂದಯ ಆಜİಯ ಪŁಕರ ತನಬೈಲಗ ಹೇಗ, ಅಲŃ
ನಂಟರ ಕಳń ಬŁಂದ ಕಡಯತĶದĸಗ ತನ ಅವರ ಪŁಲೇಭನಕħಳಗಗ, ಹವಣĵಯŀನ ಸದľೇಧಗ ವŀತರಕĶವಗ,
ಮದŀಪನಮಡಬಟıದ್ದನ. ಅವನೇನೇ ತನ ಕಡಯವದಲ್ಲ ಎಂದ ಎರಡ ಮರ ಸರ ಒಲŃನಂದರೂ ಪದĸೇಗೌಡರೇ
ಮದಲದವರ ಬಹಳ ಉಪಚರಮಡ ಅನರೇಧಸದ್ದರಂದ ಕಡಯಲೇಬೇಕಯತ. ಆ ಸದĸ ಹವಣĵಯŀಗಗಲ
ಅಣĵಯŀಗಗಲ ಮಟıದರ ತನĺನĺ ಏನಂದಕಳńವರೇ ಎಂಬ ಉದŅೇಗವ ಅವನನĺ ಪೇಡಸತĶತĶ. ಅಲ್ಲದ ಆ ದನ ಬಳಗĩ
ಅವನನĺ ಪದĸೇಗೌಡರ ಶಶŁಷಗ ಸರಹಕದ್ದರಂದಲ ದರದೃಷıಕħ ಸರಯಗ ನಯಮರ ತೇರಹೇಗದ್ದರಂದಲ ಅವನ
ಮನಸತ ಮತĶಷı ಕ್ಷಿಬĹವಗತĶ. ಮತĶಂದ ಮಹತĶದ ವಷಯವೇನಂದರ, ಆ ಬಲಕನ ಸರಳ ಬದĹಗ ಮನಯಲŃ ಅಂದ
ನಡಯತĶದ್ದ ಹಸತ ಏನೇ ಒಂದ ಅಮಂಗಲದಂತ, ಅಶಭದಂತ, ಅನಷıದಂತ, ಅಪಶಕನದ ಸಚನಯಂತ ತೇರತಡಗತĶ.
ಅದರ ಪರಣಮವಗ ಅವನ ಹೃದಯದಲŃ ನರಾಕರವದ ಅಸĻಟವದ ಭೇತ ತಲದೇರತĶ.

ಇಂತಹ ಸķತಯಲŃದ್ದ ವಸ ತನĺ ಹವಣĵಯŀನ ಮತನ ಮೇರಗ ಅಂಗಳಕħಳದನ. ಅವನ ಅವಸķ ಮದಲನಯಸಲ ವೇದಕಯ
ಮೇಲ ನಂತ ಅನೇಕ ಜನರ ಸಮĿಖದಲŃ ಮತಡವವನಂತಗತĶ. ಎಲ್ಲರ ದೃಷıಯೂ ತನĺ ಮೇಲ ಬದĸರವದನĺ ತನ
ಮಡಲರವ ಕಯಥದಲŃ ಮಹತĶದ್ದಂತ ತೇರತĶದĸದನĺ ಅರತ ಬಲಕನ ಮೈ ಆಗಲ ಬಸಯಗತಡಗತĶ. ಉಸರ
ವೇಗವಯತ ; ಬವರತ, ಬಗ ಕದಡದಂತಯತ. ಕಣĵ ಕತĶಲಗಟıಕಳńತĶ ಬಂದತ. ಕಲ ತತĶರಸತಡಗತ.

ಸೇರದ್ದವರಲŃ ಯರ ಒಬĽರ “ಹೇದರಬೇಡ. ಹೇಗ, ಮಟı !” ಎಂದ ಹಗಯತ.

ವಸ ಬಹ ಪŁಯಸದಂದ ಮಂಬರದಹೇಗ ನಡಗತĶದ್ದ ಕೈಯಂದ ಒಂದ ಪಲನ ಸಮದಯದಲŃದ್ದ ಕಡಯಯಂದರ

ಗಣಸನĺ ಮಟı, ಹತĶಳಯ ಪತŁಗಳ ಮೇಲ ಢಣ ಢಣ ಢಣರನ ಉರಳದನ.

“ಹಡಗ ಬದ್ದ ! ಹಡಗ ಬದ್ದ ! ಅಯŀೇ ಬದ್ದ ! ಹಡಕಳń ಪಟıಣĵ, ಹಡಕೇ !.. ನೇರ ! ನೇರ.. ಆ ಬೇಸಣಗ ತಗಂಡ
ಬ !” ಇತŀದ ಕಗಗಳಡನ ಅಲ್ಲದ್ದವರಲ್ಲರೂ ವಸವನ ಬಳಗ ಓಡದರ.

ಹವಯŀ ಅವನನĺ ಮಲ್ಲಗ ಹಡದತĶ ಜಗಲಗ ತಂದ ಹಸಗಯ ಮೇಲ ಮಲಗಸದನ. ಬಲಕನಗ ಪŁಜİಯರಲಲ್ಲ.

ತಲಗ ತಣĵೇರ ತಟıದರ. ಬೇಸಣಗಯಂದ ಗಳ ಬೇಸದರ. ನಗಮĿನವರೂ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರೂ ಪŁತŀೇಕ ಪŁತŀೇಕವಗ ದಯŀ
ದೇವರಗಳಗ ಹೇಳಕಂಡರ. ಇದ್ದಕದ್ದ ಹಗ ಅಲŃ ನರದದ್ದವರಲ್ಲರ ಮನಸತ ಮನ, ಹಸತ, ಪಲ, ಪತŁ, ಜಗಳ ಇವಗಳನĺಲ್ಲ
ಹಂದ ಬಟı, ಜೇವ, ಸವ, ದೇವರ ಇವಗಳ ಕಡಗ ತರಗಬಟıತ. ಕಲವ ದನಗಳ ಹಂದ ತನೇ ತಮĿ ಮಗನನĺ ಭಯಂಕರ
ರೇತಯಲŃ ಕಳದಕಂಡದ್ದ ಸಂಗಪĻಗೌಡರಂತ ಮತಡಲರದ ಒಂದ ಕಡ ಗೇಡಗರಗಬಟıರ. ಬಹಳ ಹತĶದ ಮೇಲ
ವಸವಗ ಪŁಜİ ಬಂದತ.
“ಹವಣĵಯŀ, ಕಡೇಬೇಕ !” ಎಂದನ.

ಪಟıಣĵ ಒಳಗ ಓಡಹೇಗ ಪನಕ ತಂದಕಟıಳ.

ಆ ದನ ಸಯಂಕಲವ ಪದĸೇಗೌಡರನĺ ಗಡಯಮೇಲ ಹೇರ ನಲŃ ಹಳńಗ ಸಗಸದರ. ಮತĶಳń ಶŀಮಯŀಗೌಡರ, ಸೇತಮನ
ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಇವರಬĽರನĺಳದ ಮಕħ ನಂಟರಲ್ಲ ತಮĿ ತಮĿ ಮನಗಳಗ ಹರಟಹೇದರ.

ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಉಳದಕಂಡದĸ ತಮಗ ಬರಬೇಕಗದ್ದ ಸಲದ ವಚರವಗ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಡನ ಏನದರೂ ಒಂದ

ನಣಥಯಕħ ಬರಬೇಕಂದ.

ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಉಳದಕಂಡದĸ ಹವಯŀನಡನ ಮತಕತಯಡ ಉತĶಮ ವಚರಗಳನĺ ತಳದಕಳńಬೇಕಂದ.

ಅವರಡನ ಇದĸಗ ಅವರಗ ತಮĿ ದಃಖಗಳಲ್ಲ ಕ್ಷಿದŁವದಂತ ತರ, ಒಂದ ಅಲೌಕಕ ಆನಂದವಗತĶತĶ.
 ಸಣĵ ಮನಸತ
ಅಂತ ಬಹಕಲದಂದ ಜಟıಗ ನಡದಕಂಡಬಂದದ್ದ ಕನರ ಮನಯ ಅವಭಕĶ ಕಟಂಬ ಎರಡ ಪಲಗ ಹೇಯತ.
ಕಲವರಗ ಅದರಂದ ವŀಸನವದರೂ ಮತĶ ಕಲವರಗ ಒಳಗಳಗ ಹಷಥವಗದ ಇರಲಲ್ಲ. ಪŁಬಲವಗದ್ದ ಮನತನ
ಒಡದಹೇದರ ಪŁಬಲರಾಗಬೇಕಂಬ ಇತರರಗ ಒಳńಯ ಅವಕಶ ಸಕħಂತಗವದಲ್ಲವ ? ಅದರಲŃಯೂ ಚಂದŁಯŀ
ಗೌಡರಂತಹ ನರಂಕಶ ದಪಥಶಲಗಳ ಮೇಲ ಅನೇಕರಗ ಕಣĵರವದ ಸಹಜ. ಅಂಥವರಲ್ಲ ಕನರ ಮನ
ಪಲಯತಂಬದನĺ ಕೇಳ ಹಷಥತರಾದರ. ಕಲವರಗ ತಮĿ ಅಭŀದಯಕħಂತಲ ಮತĶಬĽರ ಅವನತಯಲŃ ಹಚĬ
ಸಖವರತĶದ.

ಹಸರಗ ಮತŁ ಮನ ಎರಡ ಪಲಯತ. ಆದರ ಆಸĶಯಲŃ ಮಕħಲ ಪಲ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಹಸತಗೇ ಸೇರಹೇಯತ.
‘ಸŅಯಜಥತ’ ವಂದ ಕಲವ ಜಮೇನಗಳನĺ, ಮನಯ ಸಲವನĺಲ್ಲ ತನĺ ಮೇಲ ಹಕಕಂಡದ್ದರಂದ ಎಂದ ಮತĶ ಕಲವ
ಜಮೇನಗಳನĺ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ತಮĿ ಪಲಗೇ ಹಕಕಂಡರ. ಆಭರಣ ಮಂತದ ಚರಸŅತĶಗಳನĺ
ಪಲಮಡವಗಲ ಕಡ ಅನೇಕ ಉಪಯಗಳಂದ ತಮಗ ಹಚĬ ಪಲ ಬರವಂತ ಮಡಕಂಡರ. ಮನಯ
ಜೇತದಳಗಳನĺ ಹಂಚಕಳńವಗಲ ಹಗಯೇ ನಡಯತ. ಬೈರ ಮತĶ ಅವನ ಸಂಸರ ಹಂಡತ ಸೇಸ, ಮಗ ಗಂಗಹಡಗ
– ಹರತ ಉಳದ ಎಲ್ಲ ಬೇಲರೂ ಚಂದŁಯŀ ಗೌಡರ ಪಲಗ ಬಂದರ.

ಬೈರ ಕಡ ತನĺ ಸಂಸರಸಮೇತವಗ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಪĔಕħೇ ಹೇಗತĶದ್ದನೇ ಏನೇ ಆದರ ಕಲದನಗಳ ಹಂದ ಎತĶನ
ಕಲ ಗಯವದದಕħ ಗೌಡರ ಹಡದದರಂದಲ, ಅವರ ಅಪĻಣಗ ವರೇಧವಗ ತನ ಕಲ ತಗದಕಂಡಗ ಗೌಡರ
ಕಠೇರವಗ ವತಥಸದದರಂದಲ, ಆ ರಾತŁ ತನ ತನĺ ಹಂಡತಯನĺ ಹಡಯತĶದĸಗ ಅಸ್ಪ್ರಶŀನದ ತನĺ ಕಂಬಳಯಲŃದ್ದ
ಬತĶವನĺ ತನĺ ಬಡರಕħ ಹವಯŀ ಹತĶ ತಂದ ನಯವಕŀಗಳಂದ ತನĺನĺ ತದĸದದರಂದಲ ಅವನಗ ಹವಯŀನ
ಪರವಗ ಆರಾಧನಭವ ಬಂದಬಟıತĶ. ಆದ್ದರಂದಲ ಅವನ ತನ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮನಸತನಲŃಯ ‘ನನಗ
ಮಡಸತĶೇನ’ ಎಂದಕಂಡ ಅವನನĺ ಹವಯŀನಗ ಬಟıಕಟıರ. ಉಳದ ಜೇತದಳಗಳಲ್ಲರೂ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಕಣĵ
ಹದರಕ ಕರಳಹದರಕಗಳಂದ ಒಂದ ಪŁತ ಮತನĺ ಆಡದ ಅವರ ಪĔಕħೇ ಬಂದಬಟıರ.

ಮನ ಹಸತಯದ ಮರದನವ ಎರಡ ಅಡಗಮನಯ ಒಲಗಳಲŃ ಬಂಕ ಹಗಯಡತ. ಬಚĬಲ ಮನಯಲŃಯೂ ಮತĶಂದ
ಒಲ ನೇಪಥಟı ಬೇರಬೇರಯ ಹಂಡಗಳಲŃ ನೇರ ಕದಯತಡಗತ. ಒಂದೇ ಜಗಲಯಲŃ ಪಶĬಮದ ಕನಯಲŃ ಒಂದ,
ಪವಥದ ಕನಯಲŃ ಒಂದ, ಹೇಗ ಎರಡ ಲŀಂಪ ಉರಯತಡಗದವ. ಸಧŀವದ ಕಡಗಳಲŃಲ್ಲ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ
ಹವಯŀನ ಪಲಗ ತನĺ ಪಲಗ ನಡವ ತಟıಗಳನĺ ಕಟıಸದರ. ಹಗ ಮಡದರ ಮನಯಲ್ಲ ವಕರವಗತĶದ ; ಮನಗ
ಬಂದ ನಂಟರಗ ಅದನĺಲ್ಲ ನೇಡದರ ಇಸತ ಎನĺಸತĶದ ; ತಟı ಕಟıವದ ಬೇಡ ಎಂದ ಹವಯŀ ಹೇಳದರ
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ದೇಘಥಸŅರದಂದ ” ಯಕಪĻ ? ನನĺ ಪಲ ನನಗ ; ನನĺ ಪಲ ನನಗ ! ನವ ನವ ದರ ದರ
ಇರೇದ ವಸ ” ಎಂದ ಮದಲಗ ಅನೇಕ ಕಟಹಸŀಗಭಥತವದ ಮತಗಳನĺ ಆಡ, ತವ ಕೈಕಂಡ ಕಯಥವನĺ
ಸಂಗವಗ ನರವೇರಸಬಟıರ.

ಹಗಯ ಅಡಕಯ ತೇಟದಲŃಯೂ ಕಡ ತಮĿ ಪಲಗ ಹವಯŀನ ಪಳಗ ನಡವ ಗಡಬೇಲ ಹಕಬೇಕಂದ
ಸೇರಗರರಗ ಅಪĻಣ ಮಡದರ. ತಮĿ ಕಲಯಳಗಳಗ ಹವಯŀನ ಕಲಸವವದನĺ ಮಡಕಡದಂದ ‘ತಕೇತ’
ಮಡದರ. ಅದ ಎಷıರ ಮಟıಗ ಮಂದವರಯತಂದರ ಜಗಲಯನĺ ಗಡಸತĶದ್ದ ನಂಗ ಗೌಡರ ಅಪĻಣಯನĺ ಮರತ
ಪದ್ದತಯಂತ ಹವಯŀನ ಪಳಗ ಹೇಗದ್ದ ಭಗವನĺ ಗಡಸಬಡಲ ಗೌಡರಗ ಆ ವಚರ ತಳದ ಅವನನĺ ಚನĺಗ
‘ಅಂದರ’. ನಂಗ ತನ ಮಡದ ಅಪರಾಧವನĺ ತದĸಕಳńತĶೇನಂದ ಹೇಳ, ಹೇಗ, ತನ ಗಡಸದ್ದ ಹವಯŀನ ಜಗಲಯ
ಭಗಕħ ಮತĶ ಕಸಹಕ ಬಂದನ. ಮತĶಂದ ಸರ ನಗಮĿನವರ ಕೇಳಯಂದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಚೌಕಗ ಬಂದ
ಅಸಹŀಮಡಲ ಅದನĺ ಪಟıನಂದ ಎತĶಸ, ಹರಗ ಬಸಡಸವ ಬದಲ ಹವಯŀನ ಚೌಕಯ ಭಗಕħ ಹಕಸದರ.

ಇತರ ಜನವರಗಳಂತಯ ನಯಗಳನĺ ಪಲಮಡಕಂಡದ್ದರಷı ? ಆದರ ಆ ಮಗಪŁಣಗಳಗ ಮನಷŀರ

ಅವವೇಕಜನŀವದ ಈ ಕೃತಕ ವಭಜನಯ ರಹಸŀ ತಳಯವದರೂ ಹೇಗ ? ಅವ ಮದಲನಂತ ಮನಯಲŃ ಎಲŃ ಇಷı ಬಂದರ
ಅಲŃ ತರಗಡತĶದĸವ ; ಮಲಗತĶದĸವ. ಅವಗಳನĺ ಒದĸ ಓಡಸವ ಹೇನ ಕಲಸಕħ ಆಳಗಳ ಕಡ ಕೈಹಕತĶರಲಲ್ಲ.
ಆದರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮತŁ ಸಂದಭಥ ಸಕħದಗಲಲ್ಲ ಹವಯŀನ ಪಳಗ ಬಂದ ನಯಗಳನĺ, ಎಷıೇ ಸರ ಅವಗಳ
ನಮĿದಯಗ ನದĸ ಮಡತĶದĸಗಲ, ಒದĸ ತಮĿ ಚೌಕಯಂದಚಗ ಕಗಸ ಓಡಸತĶದ್ದರ.

ಎಂದನಂತ ನಮಗ ಮಧŀಹĺ ನಯಗಳಗ ಅನĺ ಹಕಲಂದ ಹತĶಳಯ ದಡij ಬೇಗಣಯಲŃ ಮಜĮಗಯನĺವನĺ
ಕಲಸಕಂಡ ಹೇಗ ಕŁ, ಕŁ, ಕŁ ಎಂದ ಕರದನ. ಹಸದ ನಯಗಳಲ್ಲವ ಓಡಬಂದ ಬಲವಲŃಡಸತĶ ಮಖವತĶ
ನಂಗನ ಕಡಗ ಬೇಗಣಯ ಕಡಗ ನೇಡತĶ ನಂತವ. ನಂಗ ಮದಲ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ನಯಗಳಗೇ ಅನĺ ಹಕಲ
ಪŁಯತĺಸದನ. ಆದರ ಸಧŀವಗಲಲ್ಲ. ಕಡಗ ಅವನ ದಡij ಮನಸತ ಮಡ ಎಲ್ಲ ನಯಗಳಗ ಅನĺ ಹಕಬಟıನ.

ಅದನĺ ನೇಡತĶದ್ದ ಹಳಪೈಕದ ತಮĿ ತನĺ ಗೌಡರಗ ವರದ ಒಪĻಸದನ. ಅವರ ನಂಗನನĺ ಕರದ “ನನಗ ತಂದ ಕಳ ಕಣĵಗ
ಬಂದದ ಅಂತ ಕಣĶದ ! ಯರಜĮನ ಮನಗಂಟ ಅಂತ ಅನĺಹಕĸ ಅವರ ಮನೇ ನಯಗ ?” ಎಂದ ಸಡಕದರ.

ನಂಗ ನಮŁತಯಂದ ” ನ ಏನĿಡŃಯŀ ? ಎಲŃ ಬಂದ ಒಂದŁನĺ ಒಂದ ತಂದŁ ನ ಏನĿಡŃಯŀ ?” ಎಂದ ತಪĻನĺಲ್ಲ
ನಯಗಳ ಮೇಲ ಹರಸಲ ಪŁಯತĺಸದನ.

ಗೌಡರ “ಒಂದರನĺ ಒಂದ ತನĺಗ ನೇನೇನ ಕತĶ ಕಯĶದĸೇನ ? ಅಲŃ ಸೌದ ಬಡಕ ಇರಲಲŃೇನ ?.” ಎಂದ ಹವಯŀನ
ನಯಗಳನĺ ಓಡಸವ ವಧನವನĺ ಹೇಳಕಟıರ.

ಹಗಯ ಹವಯŀ ತಮĿ ನಯಗಳಗ ಅನĺ ಹಕದ್ದನĺ ಕೇಳದಗಲ ಇನĺ ಮೇಲ ಹಗ ಹಕಬರದಂದ ಬಹಳ ರಭಸದಂದ
ರೇಗ ಮತಡದರ.

ನಯ, ಕೇಳ, ಕಲಯಳಗಳ ಮತಂತರಲ. ವಸ ಆ ದನ ಎರಡ ಜಗಗಳಲŃ ಅಡಗಯಗತĶದĸದನĺ ನೇಡ

ನಗಮĿನವರ ಹತĶರ ಬಂದ “ದಡijಮĿ, ಇದŀಕ ಎರಡ ಕಡ ಅಡಗ ಆಗĶ ಇದŀಲŃ” ಎಂದ ಕೇಳದನ.

ನಗಮĿನವರ ಹಡಗನ ಸರಳ ಬದĹಗ ನಸನಕħ ಮದĸನಂದ “ಅಯŀೇ ಹಡಗ, ನಂಗ ಅಷı ತಳಯದಲŃೇನ ? ನನĺ
ಮನ ಹಸತ ಆಯĶಲŃ ಅದಕħೇ.” ಎಂದರ.

ಹಸತ ಎನĺವದರ ಅಥಥ ಇಷı ದರಗಮಯಗತĶದ ಎಂದ ವಸ ಭವಸರಲಲ್ಲ. ಅವನಗ ಹರಯರ ನಡತಗಳಲ್ಲ
ವಚತŁವಗ ಕಣತಡಗದವ ; ಒಂದ ಅಡಗಮನ ಸಲದ ಎರಡ ಮಡಕಂಡದĸರ ! ಬಚĬಲನಲŃ ಒಂದ ಒಲಗ ಬದಲಗ
ಎರಡಗವ ! ಮನಯ ಅನೇಕ ಸķಳಗಳನĺ ತಟıಕಟı ವಂಗಡಸದĸರ ! ಅವನಗ ಹರಗ ಕಣತĶದ್ದ ವಭಜನಗಳ ಹಂದ ಅವಕħ
ಕರಣವಗದ್ದ ಮನಸತನ ಒಡಕನĺ ತಳಯವಷı, ಅಳಯವಷı ಪರಜİನವರಲಲ್ಲ. ಆದ್ದರಂದಲ ಊಟದ ಸಮಯದಲŃ ತನ
ದಡijಮĿನ ಅಡಗಮನಯಲŃ ಹವಣĵಯŀನಡನ ಊಟ ಮಡತĶೇನ ಎಂದ ಹಟ ಹಡದಬಟıನ.

ಪಟıಮĿ “ಬŀಡ, ಮರಾಯ ! ಅಪĻಯŀ ಕೇಳದŁ ಬಯĶರ !” ಎಂದರೂ ಕೇಳಲಲ್ಲ. ನಗಮĿನವರೂ ವಸವನ ಮೇಲಣ
ಪŁೇತಯಂದಲ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಎದ ಚಚĬವಂತಗಲ ಎಂಬ ಪŁತಹಂಸಯ ಸಲವಗಯೂ ವಸವಗ ಹವಯŀನ
ಜತಯಲŃ ತಮĿ ಅಡಗಮನಯಲŃಯ ಬಳńಹಕದರ.

ವಸ ಹವಣĵಯŀನಡನ ವನೇದವಗ ಹರಟಹಡಯತĶ ಖುಷಯಂದ ಉಣĵತĶದ್ದನ.

ಅಷıರಲŃ ರಾಮಯŀನಡನ ಊಟಕħ ಬಂದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ “ಎಲŃ ವಸ ?” ಎಂದ ಕೇಳದರ.

ಸಬĽಯŀ ಸತŀ ಹೇಳದರ ಕಷıವಗತĶದ ಎಂದ “ಏನೇ ಗತĶಲ್ಲ. ಅವ ಇನĺ ಉಣĵಕħ ಬಂದೇ ಇಲ್ಲ” ಎಂದಳ.

“ಪಟıಮĿ !” ಎಂದ ಗೌಡರ ಕಗದರ.

“ಆ ! ಏನಪĻಯŀ ?” ಎಂದ ಪಟıಮĿ ಬಗಲ ಸಂದಯಂದ ಹದರ ಹದರ ಬಂದಳ.

“ತಮĿ ಎಲŃದĸನ ಕರೇ” ಎಂದರ.

ಪಟıಮĿ ಜಗಲಗ ಹೇಗ ಹಡಕದಂತ ನಟಸ ಬಂದ “ಅಲŃಲ್ಲ ನೇಡĸ. ಎಲŃ ಕಣಲಲ್ಲ” ಎಂದ ಹೇಳ ರಾಮಯŀನ
ಮಖವನĺ ಅಥಥಗಭಥತವಗ ನೇಡದಳ.

ಗೌಡರಗ ಸಂಶಯವಗ “ತಮĿ ! ತಮĿ !” ಎಂದ ಗಟıಯಗ ಕರಮಗನನĺ ಕಗತಡಗದರ.

ಹವಯŀನಡನ ಊಟಮಡತĶದ್ದ ವಸ ‘ಆಚಮನ’ಯ ಅಡಗಮನ ಯಂದ “ಆ !” ಎಂದ ಓಕಂಡನ.

“ಉಣĵಕħ ಬರೇದಲŃೇನೇ ? ಅಲŃೇನĿಡĶೇಯ ?” ಎಂದ ಗದರದರ.

“ಇಲŃ ಉಣĶದĸೇನ ಹವಣĵಯŀನ ಜತೇಲ” ಎಂದ ಸರಳ ಮನಸತನಂದಲ ಗಟıಯಗ ಕಗ ಹೇಳದನ.

ಗೌಡರ ಕಂಪಗಣĵಗ ಸಬĽಯŀ, ರಾಮಯŀ, ಪಟıಮĿ ಇವರ ಕಡಗ ಒಂದ ĔಣಮತŁ ದೃಷıಯಸದ “ಬತೇಥಯೇ ಇಲŃ
ಒಳń ಮತĺಂದ !” ಎಂದ ಕಗದರ.

ಯರಬĽರೂ ಮತಡಲಲ್ಲ. ವಸವ ಕಡ ಹದರ ಹವಯŀನನĺ ನಗಮĿನವರನĺ ಸರದಯ ಮೇಲ ಬಬĽಳಸ

ನೇಡತಡಗದನ. ಮನಯಲ್ಲ ಮೌನವಗತĶ.

“ಹೇಗ, ಪಟıಮĿ, ಎಳಕಂಡ ಬರ ಅವನĺ !” ಎಂದ ಗೌಡರ ಗಜಥಸದರ.

ಪಟıಮĿ ಮತಡಲಲ್ಲ. ನಂತಲŃಂದ ಹಂದಲಲ್ಲ. “ಹೇಗĶೇಯೇ ಇಲŃೇ ?” ಎಂದ ಗೌಡರ ಮತĶ ಅಭಥಟಸದರ.

ಪಟıಮĿ ಅಳತĶ ಜಗಲಯ ಕಡಗ ಹೇದಳ.

ಅದವರಗ ಸಮĿನದ್ದ ರಾಮಯŀ “ಊಟಕħ ಕತದĸನಂತ ! ನೇವ ಎಳಕಂಡ ಬ ಅಂತ ಹೇಳದರ ?” ಎಂದನ.

“ಅವನ ಊಟಮಡದ್ದನĺಲŃ ಕಕħಸĶೇನ ; ಹರಗ ಬಲಥ !” ಎಂದ ಗೌಡರ ಸಟıನಂದ ಉಣತಡಗದರ.

ದನಗಳದಂತ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮನಸತ ಕ್ಷಿದŁವ ಅನದರವ ಆಗ ಅಧೇಮಖವಗ ಹೇಗತĶ ಕತĶಲಗಳಯತĶತĶ.

ಮನ ಹಸತಯದ ಮೇಲದರೂ ಉದರತಯಂದ ವತಥಸತĶರ ಎಂದ ಹರೈಸದ್ದ ಹವಯŀನಗ ಕಡ ಅವರ ವಚರದಲŃ
ಜಗಪತ ಹಟıತ. ಸಣĵ ಪಟı ವಚರಗಳಲŃಯೂ ಕಡ ಅವರ ತೇರತĶದ್ದ ದŅೇಷ ಮತತಯಥಗಳನĺ ನೇಡ ಅವನ ಸŅಲĻ
ಕಪತನದನ. ಹಗಯ ನಗಮĿನವರೂ ಮಗನ ತಟಸķ್ಯವನĺ ಖಂಡಸ, ಇನĺಮೇಲ ಪŁತಭಟಸದ ಸಮĿನದ್ದರ ತವ
ಶಂತಯಂದ ಇರವಹಗಲ್ಲ ಎಂದ ಬೇಧಸದರ.. ಆದ್ದರಂದ ಹವಯŀ ತನĺ ಮನಸತನಲŃಯ ‘ಕಚĬಬರದ, ಬಸತಂದ
ಹಡಯತĶ ಬದರಸಬೇಕ’ ಎಂಬ ಗೃಹಸķ ಧಮಥವನĺ ಅನಸರಸ ನೇಡತĶೇನ ಎಂದ ನಶĬಯಸದನ.

ರಾಮಯŀನಲŃಯದರೂ ತನĺ ಮನೇರಥವನĺ ತಪĻಗ ತಳದಕಂಡನಂದ ಅವನಗ ತನĺ ನಣಥಯವನĺ ತಳಸದನ.

ಅವನ ಅದಕħ ಸಮĿತಸದನ.

ಹವಯŀ ಮತĶ ನಗಮĿನವರ ಇಷıದಂತ ಅವರ ಮನಯಲŃಯೇ ಇರಲ ಒಪĻದ ಪಟıಣĵನಗ ಈ ವಷಯವನĺ ತಳಸದನ.

ಹೇಗ ಮನಯಲŃ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರನĺ ತದĸವ ಸಲವಗ ಒಂದ ಸಣĵ ಒಳಸಂಚನ ಗಂಪ ಸದĹವಯತ.
 ತಂಗನಕಯಯ ಮಂತŁಶಕĶ
ಮನ. ಹಸತಯದ ತರವಯ ಇತರರಂತ ನಂಗನ ತನ ಕಡನಲŃ ಹಳ ಬೈತಟı ವಸĶಗಳನĺ ಮರಳ ಮನಗ
ಸಗಸತಡಗದನ. ಒಂದರಡಡಗಳಲŃ ಪದಥಥಗಳಲ್ಲ ಅವನ ಇಟıದ್ದಂತಯ ಇದĸವ. ಲೇಹದ ಪದಥಥಗಳಗ
ತಕħಹಡದದನĺಗಲ ಮರದ ವಸĶಗಳಗ ಒರಲಹಡದದನĺಗಲ ಅವನೇನ ಹಚĬ ಮನಸತಗ ತಂದಕಳńಲಲ್ಲ. ಅಲ್ಲದ
ಮಂಗರ ಮಳ ಆಗಲೇ ಹಡದಬಟıದ್ದರಂದ ಬತĶದ ಸಣĵ ಪಟರಯಲŃದ್ದ ಅವನ ತೇರಹೇದ ಹಂಡತಯ ಬಲಯಳń ಒಂದ
ಸೇರ ತಪĻನ ತಯĸ ಮಗĩಲಮದĸಯದದನĺ ಕಡ ತಳĿಯಂದ ಸಹಸಕಂಡನ. ಆದŁ ಗಂಗಹಡಗನ
ಸಹಯದಂದ ಕಳńಂಗಡಯವನ ಬರದಮಡದ್ದ ಕಳಯ ಬಳಗ ಬಂದಡನಯ ಅವನಗ ಎದ ಹರತ. ಆಕಶವ
ತಲಯಮೇಲ ಜರದ ಬದ್ದಹಗಯತ. ಅಯŀೇ ಎಂದ ಹಣ ಹಣ ಬಡದಕಂಡ ಶಪಹಕತಡಗದನ. ದಃಖ ಕೇಪ
ನರಾಶಗಳಂದ ಹಲŃ ಹಲŃ ಕಡಯತĶ ‘ಅಯŀೇ ಯವ ಮಂಡೇಮಕńೇ ನನĺ . ತಂದೇರ ? ನಮĿ ಗಡ ಹಳಗ ! ನಮĿ
ಹಂಡರ ಮಂಡೇರಾಗ ಹೇಗ !. ನಮĿ ಬಯಗ ಮಣĵಗ ! ನಮĿಗದĸಗ ತಂಬಹೇಗ !’ ಎಂದ ಕಡಲ್ಲ ಮಲಗವಂತ
ಒರಲತĶ ಬೈಯತĶ ಮನಗ ಬರತĶದ್ದನ. ಅವನ ರೇದನವನĺ ಕಗಟವನĺ ಆಲಸ ತೇಟದಲŃ ಗಡಬೇಲ ಕಟıತĶದ್ದ
ಸೇರಗರರೂ ಅವರ ಕಡಯ ಗಟıದಳಗಳ ಏನೇ ಪŁಮದವಯತಂದ ಮಡತĶದ್ದ ಕಲಸಗಳನĺ ಅಲ್ಲಲŃಯ ಬಟı
ಓಡಬಂದರ. ಹವ ಕಚĬತೇ ? ಮರದ ಮೇಲಂದ ಬದ್ದನೇ ? ದವŅಗವŅ ಹಡಯತೇ ? ಮರದ ಕಂಬಗಂಬ
ಎಲŃಯದರೂ ಮೈಮೇಲ ಬದ್ದತೇ ! ಅಥವ ಯರಾದರೂ ಖೂನಗೇನ ಮಡತĶದĸರೇ ? ಹೇಗ ಒಬĽಬĽರ
ಒಂದಂದನĺ ಆಶಂಕಸತĶ ಓಡಬರತĶರವದನĺ ಕಂಡ ನಂಗ ಮತĶಷı ಹಚĬಗ ತಲ ತಲ ಬಡದಕಂಡ ರೇದಸತĶ
ಶಪಸತಡಗದನ.

ನಜವದ ವಷಯ ಏನಂಬದನĺ ತಳದಕಳńಲ ಬಂದವರಗ ಅಧಥ ಗಂಟ ಹಡಯತ. ನಂಗ ಒಂದ ಮತಡದರ ಹತĶ
ಬೈಗಳವಡತĶದನ.

“ವಚರಸವ ; ಒರಲವದ ಯಕ ?”

“ಗೌಡŁಗ ಹೇಳನ ; ಕಂಬ ; ಕಳń ಎಲŃಗ ಹೇಪ ?”

“ಊರನವರ ಯರೇ ತಗದಟıರಬಹದ. ಕಡĶರ.”

ಹೇಗ ಒಬĽಬĽರ ಒಂದ ಮತ ಹೇಳ ನಂಗನನĺ ಸಮĿನರಸಲ ಪŁಯತĺಸದನ. ಆದರೂ ನಂಗ ಶಪಹಕವದನĺ
ಬಯಬಡಕಳńವದನĺ ನಲŃಸಲಲ್ಲ. ಹಗ ಮಡವದರಂದಲ ಕಳದಹೇದ ಪದಥಥಗಳಲ್ಲ ಮರಳ ತನĺ ಕಲನ ಬಡಕħ
ಬಂದಬೇಳತĶವ ಎಂದ ಅವನ ಭವಸದಂತತĶ.

ತಂಗನಣĵಯ ಪಸಯಂದ ನಣĵನ ಮರಗವಂತದ್ದ ಡಳń ಹಟıಬಟıಕಂಡ, ತŁಕೇನಕರವಗ ಮಳಕಲನವರಗ

ನೇತಡತĶ ಕಳಯಂದ ಮಷೇಮಯವಗದ್ದ ಲಂಗೇಟಯಂದನĺ ಮತŁ ಕಟı ಕಂಡ, ತಲಗ ಹಳಟೇಪ ಹಕಕಂಡ,
ಕೈಯಲŃ ಕಲಸದ ಕತĶಯನĺ ಹಡದಕಂಡ ನಡಯತĶರವದನĺಲ್ಲ ನೇಡತĶ ಅದವರಗ ದರವಗ ನಂತದ್ದ ಬಡಗಳń
ಸೇಮ ಮಂದ ಬಂದ “ಹೌದ, ನಂಗಯŀ ; ನ ಹೇಳĶ ; ಕೇಳನ. ನೇವ ಹೇಂಗ ಅರಚವದ ಯಕ ? ಹಂಗದŁೇನ ಸತŀ
ಕಟıಹೇಯತ ? ನಮĿ ಭೂತರಾಯನಗ ಒಂದ ತಂಗನಕಯ ಹರಸ, ಎಲ್ಲರ ಕೈಲ ಮಟıಸ. ಆಮೇಲ ನೇಡ ; ನಮĿ
ಸಮನ ಎಲŃದ್ದರೂ ಹರಗ ಬಂದಬೇಳĶವ !” ಎಂದ ಮಂತŁಲೇಚನ ಹೇಳದನ.

ಸವಥರಗ ಸೇಮನ ಹರವ ಒಪĻಗಯಯತ. ಸೇರಗರರೂ ಆಳಗಳ ಗಡಬೇಲ ಬಗಯವದಕħ ಹೇದರ. ನಂಗ
ಸೇಮ ಹೇಳದಂತ ಮಂದನ ಕಯಥ ಜರಗಸಲ ಮನಗ ಬಂದನ.

ಕಂಡಕಂಡವರಗಲ್ಲ ಹೃದಯವದŁವಕವಗವ ರೇತಯಲŃ ತನಗದಗದ ಮಹನಷıದ ಕಥಯನĺ ವಸĶರಸ ; ಮತಮತಗ

ಕಳńರಮೇಲ ಬೈಗಳದ ಬರಮಳಯನĺ ಕರದ ; ‘ಕಯಸಮಟıಸ’ ಕದĸದ್ದನĺಲ್ಲ ಕಕħಸತĶೇನ ; ಹಂಗದರೇನ ನಮĿ
ಭೂತರಾಯನ ‘ಸಕĶ’ ಹೇಯತೇ ಇದಯೇ ನೇಡಯೇ ಬಡತĶೇನ’ ಎಂದ ಮದಲಗ ಒದರತĶ, ಯೇಗŀ ಪŁಕೃತಯ
ಮತĶ ಯೇಗŀಕೃತಯ ತಂಗನಕಯಯನĺ ಹಡಕ ಸಂಪದಸದನ. ಆ ತಂಗನಕಯಗ ಜಟı, ಕಣĵ, ನೇರ ಮರೂ
ಇರಬೇಕ. ನೇರ ಒಣಗಹೇಗ ಗಟಕವಗದ್ದರ ಅಥವ ಅದರ ಮಕħಣĵಗಳಲŃ ಯವದಂದದರೂ ಕಟıಹೇಗದ್ದರ
ಅಥವ ಜಟıಲ್ಲದದ್ದರ ಅಂಥದĸ ಮಂತŁಕħ ಅಹಥವಗರವದಲ್ಲ !

ನಂಗ ಆ ತಂಗನಕಯಯನĺ ಸŅಚĭ ತೇಥಥದಂದ ತಳದ ‘ಈಬತĶ’ (ವಭೂತ), ಕಂಕಮ, ಎಣĵ, ದಸವಳದ ಹವ, ಕೇಳ
ಚಟıಯ ರಕĶ ಮದಲದವಗಳಂದ ಅಚಥಸ, ಅದನĺ ಕೈಯಲŃ ಹಡದಕಂಡ ನಲħ ದಕħಗಳಗ ತರಗ ತರಗ
ನಮಸħರಸತĶ ಮಹ ಭಯಭಕĶಯಂದ ಒಂದನತ ರಾಗವಗ “ಸŅಮೇ ಭೂತರಾಯ, ಪಪ ಪಣŀ ಎಲŃ ನನಗ ಗತĶ. ಈ
ಬಡವನ ಮೇಲ ಕನಕರ ಇಟı ನನĺ ಸಕĶ ತೇರಸಬೇಕ. ಯರೇ ಕದĸರಲ ನನĺ ಸಮನ ಬಯಲಗ ಬರವಹಗ ಅವರ
ಬಯಲŃ ರಕĶ ಕರಸಬೇಕ. ಮಂದನ ಹರಕಗ ನನ ಬಡವ : ಹಚĬ ಕಡೇಕ ನನĺಂದ ಆಗೇದಲ್ಲ. ನನĺ ಭಕĶ ನೇಡ ನನĺ
ಸಕĶ ತರಸಬೇಕ. ಮಂದನ ಹರಕಗ ಒಂದ ಕೇಳ ಹಚĬಗ ಕಡĶೇನ ನನಗ. ಛೂ ! ಮಂಕಳ, ಮರ, ದಗಥ, ಅವರ ಕಣĵ
ಹಟı ಹೇಗಲ ! ಅವರ ಬಯಗ ಮಣĵಗಲ ! ಅವರ ರಕĶ ಕರ ಹಳಗ ಹೇಗಲ !” ಎಂದ ಸರಳ ವಕŀಗಳನĺ
ಕರಾಳಕಂಕ್ಷಿಗಳನĺ ಒಂದೇ ಉಸರನಲŃ ಉಚĬರಸ ಭೂತರಾಯನಗ ಮಡಪ ಕಟıದನ.

ತರವಯ ಯರ ಯರ ಕೈಯಲŃ ಕಯ ಮಟıಸಬೇಕ ಎಂದ ಆಲೇಚಸ, ಮನಯವರ ಯರೂ ತನĺ ಸಮನಗಳನĺ

ಕದĸರಲರರಂದ ಯವದೇ ಒಂದ ತಕಥದಂದ ನಧಥರಸ, ಸೇರಗರರಾದಯಗ ಅವರ ಗಟıದಳಗಳ, ಬೇಲರ,
ಹಳಪೈಕದ ತಮĿ ಮದಲದ ಒಕħಲಗಳ ಇವರ ಕೈಯಲŃಲ್ಲ ಕಯ ,ಉಟıಸಬೇಕಂದ ನಶĬಯಮಡದನ. ದರದಲŃದ್ದ
ಕಳńಂಗಡಯವನ ಮೇಲ ಅವನ ಗಮನ ಹೇಗಲೇ ಇಲ್ಲ.

ಹೇಗ ಖಲ ತೇಟವನĺ ಮದĹಗಂಡಗಳಂದ ಬರಮಡಕಂಡ ಷಕರಗ ಹರಡವವನಂತ ತೈಲಲಪĶ, ವಭೂತಭೂಷತ,

ಕಂಕಮಂಕತ, ಜಪಸಶೇಭತ ರದŁವೇಷದ ನರಕೇಳವನಂತ ಕೈಯಲ ನಂಗ ಹರ ಹಂಟ !

ಮದಲ ಗಟıದಳಗಳ ಕಲಸ ಮಡತĶದ್ದಲŃಗ ಹೇಗ ಅವರಲ್ಲರಂದಲ. ಕಯ ಮಟıಸದನ. ತರವಯ ಗದĸಗ ಹೇಗ
ಅಲŃ ಉಳತĶದ್ದ, ಅಂಚ ಕಡಯತĶದ್ದ, ಬೇಲರಾಳಗಳ ಕೈಲ ಮಟıಸದನ, ಅವರಲŃ ಕಲವರ ಮದಮದಲ ಮಟıಲ
ಹಂಜರದರೂ, ಕಡಗ ವಷಯವಲ್ಲ ಚನĺಗ ತಳದಮೇಲ ನರಪರಾಧಗಳಗದ್ದ ತಮಗ ಹದರಕಯೇಕಂದ ಮಟıದರ. ಆಮೇಲ
ಹಳಪೈಕದವರ ಗಡಸಲಗಳಗ ಹಗ ಕಯ ಮಟıಸಕಂಡ ಬೇಲರ ಕೇರಗ ಬಂದನ. ನಂಗ ಅಲŃದ್ದ ಹಣĵಳಗಳಲ್ಲರಗ
ಮತĶಮĿ ತನĺ ಕಥಯನĺ ವಸĶರವಗ ಹೇಳದನ. ಅವರಲ್ಲರೂ ಒಬĽಬĽರಾಗ ಕಯ ಮಟıದರ. ನಂಗ ಹಡಗರೂ
ಮಟıಬೇಕ ಎಂದ ಹೇಳಲ ತಯಂದರ ಹಲವರ ಪŁತಭಟಸದರ. ‘ಹಡಗನ ಕೈಲ ಮಟıಸವದೇತಕħ ? ಅವರೇಕ ನಮĿ
ಸಮನ ಕದಯಕ ಬತಥರ ?” ಎಂದ. ಆದರ ನಂಗ ತನĺ ಸಂಶಯನವರಣಗಗ ಹಡಗರ ಮಟıಲೇಬೇಕಂದ
ಹಟಹಡದನ. ಸŅಲĻ ಹತĶ ಮತನ ಮಸದಟವದಮೇಲ ಒಪĻಗ ಬಂದತ. ಎಲ್ಲವನĺ ಆಲಸತĶ ಹಡಗರ ಗಂಪನಲŃ
ನಂತದ್ದ ಗಂಗಹಡಗ ಮಹಭಯಗŁಸĶನಗ ಮಲ್ಲನ ನಣಚಕಳńಲ ಪŁಯತĺಸತĶದ್ದನ. ಆದರ ನಂಗ ಯರನĺ
ಹೇಗಗಡಲಲ್ಲ. ಹಡಗರೂ ಒಬĽಬĽರಾಗ ಹದರ ಕಯ ಮಟıತಡಗದರ. ನಂಗ ಗಂಗಹಡಗನ ಬಳಗ ಬರಲ ಅವನ
ನಡಗತĶ ಅಳತಡಗದನ.

ತನĺ ಮಗನ ಗಟıನĺ ಒಂದನತ ತಳಯದದ್ದ ಸೇಸ ತನĺ ಕಟಂಬದ ಸŅಚĭ ಶೇಲತಯನĺ ಸķಪಸವ ಸಲವಗ ಮಗನ ಬಳಗ
ಬಂದ ಬೇಳೈಸತĶ “ನಂಗೇನಂತ ? ಮಟıೇ ! ನವಲ್ಲ ಮಟıಲಲŃೇನ ! ನೇ ಕದĸದŁ ನಂಗ ಕಷı ! ಇಲĸದŁೇನ ? ಹದರಬೇಡ
! ಮಟı !’ ಎಂದಳ.

ಹಡಗ ತಯಯ ಮಖವನĺ ನರದವರನĺ ನೇಡತĶ ನೇಡತĶ “ನ ಒಲŃ ! ದಮĿಯŀ !” ಎಂದ ಗಟıಯಗ
ರೇದಸತಡಗದನ.

ಅಲŃದ್ದವರಲ್ಲರೂ ಅವನಗ ಧೈಯಥ ಹೇಳ, ಸಮಧನಮಡ, ಕಯಮಟıವಂತ ಪŁೇತತಹಸದರ. ಆದರ ಗಂಗ ಗಡಗಡನ
ನಡಗತĶ ಕಂಕಮದಂದ ಕಂಪಗ ಕಣತĶದ್ದ ತಂಗನಕಯಯನĺ ಎವಯಕħದ ಭಯದೃಷıಯಂದ ನೇಡತĶ “ದಮĿಯŀ
! ಅವŅ ! ನ ಇಲŃ ! ಒಲŃೇ ! ನಂಗಯŀ, ಬŀಡ ; ನಮĿ ಕಲಗ ಬೇಳĶೇನ !” ಎಂದ ಕಗತಡಗದನ.

ನಂಗನಗ ಕಡ ತರಗ “ಹೇಗಲ ಬಡ ! ಪಪ ! ಅಂತ ನಮĿ ಮೇಲ ಗಮನ ಬದ್ದಹಂಗಗĶದ !” ಎಂದ ಹರಡಲಳಸದನ.
ಸೇಸಗ ಮಖಭಂಗವಗ ಮಗನ ಮೇಲ ಸಟıೇರತ, ಅಷı ಜನರ ಮಂದ ತಮĿ ಮನತನದ ಮೇಲ ಮಸ ಬದĸತಲŃ ಎಂದ.

ಬನĺಗಂದ ಗದĸ ಹೇರ ಮಗನನĺ ಹಡದಳತಂದ “ಎಲŃ, ನಂಗಯŀ, ಕಯ ತೇರಸ, ಅವನ ಕೈಲೇ ಮಟıಸĶೇನ” ಎಂದಳ
ಸೇಸ.

ನಂಗ ತಂಗನಕಯಯನĺ ಮಂದಕħ ಚಚ ಹಡದನ. ಸೇಸ ಗಂಗನ ಬಲಗೈಯನĺ ಬಲತħರದಂದ ಹಡದಳದ, ಅವನ
‘ದಮĿಯŀ ಅವŅ ! ಬŀಡ !’ ಎಂದ ಬಬĽ ಹಕ ಒದĸಡತĶದ್ದರೂ ಲĕಕħ ತರದ, ಕಯ ಮಟıಸಯಬಟıಳ.

ಹಡಗ ಕಂಪಗ ಕದ ಕಬĽಣದಂಡಯನĺ ಮಟıದವನಂತ ಕಟıನ ಕರಚಕಂಡ ತಯಯ ಕೈಮೇಲಯ ಪŁಜİತಪĻ

ಬದĸಬಟıನ. ನಂತದ್ದವರಗಲ್ಲ ದಗ್ಭŁಮಯಯತ. ಸŅಲĻ ತಣĵೇರ ತಂದ ಹಡಗನ ತಲಗ ಹಕ, ಗಳ ಬೇಸ, ಮಲ್ಲನ
ಎತĶಕಂಡ ಹೇಗ ಬಡರದಲŃ ಕಂಬಳಯ ಮೇಲ ಮಲಗಸದರ.

ನಂಗ ತನĺ ತಂಗನಕಯಯ ಮಂತŁಶಕĶಗ ತನ ಭಯಪಟıಕಂಡ ಭೂತರಾಯನ ಸತŀಕħ ಹದರಕಳńತĶ ಮನಗ

ಹಂತರಗದನ.

ಸŅಲĻ ಹತĶನಮೇಲ ಬೇಲರ ಹೈದನಬĽನ ಹವಯŀ ಪಟıಣĵ ಇವರಡನ ಗದĸಯಲŃ ಕಲಸಮಡತĶದ್ದ ಬೈರನ ಬಳಗ ಬಂದ,
ಗಂಗನಗ ಏನೇ ಹಡದದಯಂದ, ಜŅರವೇರ ಭŁಂತಯಂದ ಬಯಗ ಬಂದಂತ ಹಲವರಯತĶದĸನಂದ, ಭೈರನ ಬೇಗ
ಬರಬೇಕಂದ ಸೇಸ ಹೇಳಕಳಹಸದĸಳಂದ ಹೇಳದನ. ಒಡನಯ ಬೈರ ತನĺ ಕಲಸವನĺ ಹಗಯ ನಲŃಸ, ಹವಯŀನಗ
ಸಮಚರ ತಳಸತĶ ಕಣĵೇರಹಕದನ. ಹವಯŀನಗ ಗಬರಯಯತ. ಪಟıಣĵನನĺ ಬೈರನಡನ ಹೇಗ ಅದೇನಂದ
ನೇಡ ವಚರಸಕಂಡ ಬರವಂತ ಹೇಳಕಳಹಸ, ತನಬĽನ ಮಳಸರದ ನೇರ ನಂತ ಕಸರಾಗದ್ದ ಗದĸಯಲŃ
ಕಲಸಮಡತಡಗದನ.

ದರದ ಗದĸಗಳಲŃ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ತಮĿ ಹಚĬ ಸಂಖŀಯ ಆಳಗಳಡನಯೂ ಎತĶಗಳಡನಯೂ ಕಲಸ

ಮಡಸತĶದ್ದರ. ರಾಮಯŀನ ಬಳಯ ಉಡಪ ಅವರ ನಡವ ಗೇಚರಸತĶತĶ. ಅವನ ಯವ ಕಲಸದಲŃಯೂ
ತಡಗದದ್ದರೂ ತಂದಯ ಭಯಕħಗ ಹವಯŀನಡಗ ಹೇಗಲ ಕತರವಗದ್ದ ಮನಸತನĺ ತಡದ ಗದĸಯಂಚನ ಮೇಲ
ಹಕದ್ದ ಕಂಬಳಯ ಮೇಲ ಕಳತದ್ದನ.

ಬರಮಳಯಲŃ ಮಂದ ನಡಲ್ಲ ಹಸರಾಗ ಚಕħಟವಗತĶ. ಆಕಶದ ತಂಬ ಮೇಡ ಮಚĬಕಂಡ ಸಯಥರಶĿಯ
ಸಳವ ಅಡಗಹೇಗತĶ. ವಯಮಂಡಲ ನಮಥಲವಗತĶ. ಬಯಲಗಳ ಮೇಲ ಹಸರಗಂಬಳ ಹಸದಂತ ಹಲŃ ಹಬĽ
ಬಳದತĶ. ಸತĶಲ ಮಹಪವಥತದಗಥದ ಗೇಡಗಳಂತ ಎತĶರವಗ ಎದĸನಂತದ್ದ ಬಟıಗಳನĺ ಬಗದಪĻದ್ದ ಕಡಗಳ ಸಲ
ಹಚĬನ ಹಸರಾಗ ರಮಣೇಯವಗತĶ. ಗದĸಗಳಲŃ ಅಲ್ಲಲŃ ಗಪĻಗಪĻಯಗ ಹಕದ್ದ ಕರಯ ಗಬĽರದ ರಾಶಗಳಲŃ ಉರಳ
ಹಕħಗಳ ನನವಧವಗ ಕಲಯತĶ ಹಳಬೇಟಯಲŃ ಮಗĺವಗದĸವ. ಅಲ್ಲಲŃ ಬಳಯ ಕಕħಗಳ ತಮĿ ನೇಳವದ
ಕರಳಗಳನĺ ಎತĶಕಂಡ ಧŀನ ಮಡವಂತ ಕಳತದĸವ.. ಹವಯŀ ತನ ಕೈಕಂಡ ಹಸ ಕಸಬನಲŃ ಮಗĺನಗದ್ದರೂ
ತನ ಕಲೇಜನಲŃ ಉಪನŀಸ ಮಂದರದ ಗŀಲರಯಲŃ ಕಳತ ಅಧŀಪಕರ ಮತಗಳನĺ ಕೇಳತĶರವ ದೃಶŀವನĺ ಆಗ ತನ
ಗಯŀತĶದ್ದ ದೃಶŀದಡನ ಹೇಲಸಕಂಡ ಮಗಳನಗ ನಕħನ.

ಅಧಥ ಗಂಟಯಳಗಗ ಪಟıಣĵ ಅವಸರ ಅವಸರವಗ ಬಂದ ಹವಯŀನನĺ ಬೇಲರ ಕೇರಗ ಬರವಂತ ಕರದನ. ಇಬĽರೂ
ಬೈರನ ಬಡರಕħ ಹರಟರ. ದರಯಲŃ ಪಟıಣĵ ನಡದ ವೃತĶಂತವನĺಲ್ಲ ಸಂಕ್ಷಿೇಪವಗ ಹೇಳದನ.

ಅವರ ಬಡರದ ಹತĶರ ಬರವಷıರಲŃಯ ಅವರನĺ ದರದಂದ ಕಂಡ ಬೈರ “ಅಯŀೇ, ಅಯŀ, ನನĺ ಕಂದನĺ ಕಂದŁ !
ಕಂದŁ !” ಎಂದ ಎದ ಬಡದಕಂಡ ರೇದಸತಡಗದನ.

ಹವಯŀ ಅವನನĺ ಸಮĿನರವಂತ ಗದರಸ, ಬಡರದ ಒಳಗ ಹೇದನ. ಅಲŃ ಸೇಸ, ಹಸದ್ದ ಕಂಬಳಯ ಬಳ ಕಳತ
“ಅಯŀೇ ಮಗನೇ” ಎಂದ ಅಳತĶ ಹಣಯನĺ ಎದಯನĺ ಬಡದಕಳńತĶದ್ದಳ.
ಕಂಬಳಯ ಮೇಲ ಮಳńಗಣĵಗ ನಶĬೇಷıತನಗದ್ದಂತ ಗಂಗ ಬದĸದ್ದನ. ಉಸರಾಡತĶತĶ. ದವŅದ ಭಯದಂದಲೇ ಹಡಗನಗ ಆ
ರೇತಯಗದ ಎಂಬದೇನೇ ಹವಯŀನಗ ನವಥವದವಗ ತಳದತĶ.

ತಂದತಯಗಳಗ ಧೈಯಥ ಹೇಳ, ಅವರ ಧೈಯಥಕħಗ ಅವರ ಇಷıಪಟıಂತ ತನĺ ಪರವಗ ಪಟıಣĵನಂದ ಭೂತರಾಯನಗ
‘ತಪĻ’ ಹೇಳಸದನ. ತನಗ ತಳದದ್ದ ಶೈತĶೇಪಚರಗಳನĺಲ್ಲ ಮಡಸ, ಹಡಗನಗ ಜŅರ ಅತಯಗರವದನĺ ತಳದ ಹಣಗ
ಒದĸಬಟı ಇಡಸದನ. ಸŅಲĻ ಹತĶನಲŃ ಗಂಗನಗ ಪŁಜİ ಬಂದ ಕಣĵ ಹರಳಸ, ಅತĶ ಇತĶ ನೇಡದನ.

ಪಟıಣĵ ಮೃದ ಧŅನಯಂದ “ಗಂಗ ! ಗಂಗ ! ಇವರ ಯರೇ ? ಇಲŃ ನೇಡ ! ಇಲŃ !” ಎಂದ ಹವಯŀನನĺ
ತೇರಸದನ.

ಗಂಗ ಗಡಗಡನ ನಡಗತĶ ಕಟıನ ಕರಚಕಂಡ, ಸೇಸಯನĺ ಬಲವಗ ಅಪĻ ಹಡದ “ಇಲŃ ! ದಮĿಯŀ ! ನನĺ ತಪĻಯĶ
! ನನಲŃ, ಕಳńಂಗಡ ಚಕħಣĵ ! ಅಯŀೇ ಅವŅ ! ಬಡಸೇ ! ಸತĶೇ !!” ಎಂದ ಮತĶ ಮೈಮರತನ. ಕಟಬಯಯಂದ ರಕĶವ
ಸೇರತ !

ಹವಯŀ ಪಟıಣĵನ ಕಡ ತರಗ “ಏನದ ? ಕಳńಂಗಡ ಚಕħಣĵ ಅಂತನಲŃ” ಎಂದನ.

ಬೈರ ಉತĶರವಗ “ಏನೇ ನೇಡ. ನಂಗಂದ ಗತĶಗದಲ್ಲ. ಆವಗನಂದ ಅದೇ ಮತ ಹೇಳĶನ ! ಅವರನĺೇ ಕರಸ
ಇಚರಸದŁ ಆಗĶತĶ !” ಎಂದ ಅಳಲರಂಭಸದನ.

“ಆಗಲ, ಅವನನĺ ಕರಸ ಕೇಳೇಣಂತ ! – ನೇವಲ್ಲ ಸೇರ ಇಲŃ ಗಲಟ ಮಡಬೇಡ. ಅವನನĺ ಬಚĬಗ ಮಲಗಸ ! ನನ ಮನಗ
ಹೇಗ ಜŅರಕħಗ ಔಷಧ ಕಳಸĶೇನ – ಏ ಬೈರಾ, ಅವನಗ ಸŅಲĻ ಧತ ಬಂದಮೇಲ ‘ದೇವರ ಪŁಸದ ಕಳಸಕಟıದĸರ. ಏನ
ಹದರೇದ ಬೇಡವಂತ’ ಎಂದ ತಳಯವಂತ ಚನĺಗ ಸಮಧನ ಹೇಳ, ನನ ಹವ ವಭೂತ ಕಳಸಕಡĶೇನಲ್ಲ ಅದನĺ
ಕಡ. ಅವನಗ ನಂಬಕ ಹಟıೇಹಗ ಮಡĽೇಕ ; ಕೇಳĶೇನ ನ ಹೇಳದĸ ?”

“ಆಯĶಲŃ.”

ಹವಯŀ ಮನಗ ಹೇಗ, ತನ ಹೇಳದಂತ ಔಷಧಯನĺ ಪŁಸದವನĺ ಕಳಹಸಕಟıನ. ಆದರ ಅವಗಳಂದ ಯವ

ಪŁಯೇಜನವ ಆಗಲಲ್ಲ. ನಂಗನ ತಂಗನಕಯಯಂದ ಉಂಟಗದ್ದ ಭಯಂಕರ ಸಚನ ದವŅವಂದರ ಹದರ ಸಯತĶದ್ದ
ಹಡಗನನĺ ಹಂಡತĶತĶ.

ಹವಯŀ ನಂಗನನĺ ಚನĺಗ ಗದರಸದನ. ನಂಗ ಕಣĵೇರ ಕರಯತĶ “ಹಂಗ ಆಗĶದ ಅಂತ ನಂಗ ಗತĶರಲಲ್ಲಯŀ” ಎಂದ
ಅಂಗಲಚ ಬೇಡಕಂಡನ.

ಆದರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ತಮĿ ಆಳನ ಪರವಗ ಮತಡತĶೇನಂದ ಹವಯŀನಗ ಬಯಗ ಬಂದಂತ ಹೇಳಬಟıರ.

“ನಮĿ ಮನ ಆಳನĺ ಕೇಳೇಕ ನೇನŀರ ? ಅವನĺ ಬೈಯŀೇಕ ನಂಗೇನ ಹಕħದ ? ತಂಗನಕಯ ಮಟıಸದ ಅಂದŁ, ಅವನ ವಸĶ
ಹೇಗದ್ದಕħ ಅವನ ಕಲಸಮಡದ ನೇ ಮಡಕಡĶೇಯೇನ ? ಅಂಥ ಹದರಪಕħ ನನĺಳ ಕಯ ಮಟıದĸೇಕ ?”

ತನĺ ಪರವಗ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಆಡತĶದ್ದ ಮತಗಳನĺ ಕೇಳ ನಂಗನಗ ಕಡ ಇಸತ ಅನĺಸತ.

ಹವಯŀನ ಕಪತನಗ ಹಂತರಗ ನಲħ ಮತ ಚನĺಗ ಆಡಬಟıನ. ತನ ದವŅದ ಶಕĶಯನĺ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಮೇಲ

ಪŁಯೇಗಸತĶೇನ ಎಂದ ಹೇಳಬಟıನ !

ದವŅವಂದರ ಭಯಪಡತĶದ್ದ ಗೌಡರ ಕಗ “ನನĺ ಅಜĮ ಬರಬೇಕ, ನನĺಂದ ರೇಮ ಹರೇಬೇಕದŁ ! ಭೂತಕħ ಹರಸದ್ದ
ಹೇತನĺ ಹರಕಗ ಬಡದ ಇಟıಕಂಡ ನನಗ ನೇರ ಕಡಸದ ಬಟŁ ಕೇಳ ಆಮೇಲ ನಮĿ ಭೂತŁಯ ! ಆ ಪಟıಲĸ ಮತĶೇನ
ಗಂಗಹಡಗಗ ಈಗ ? ನನಗೇ ಬರಬೇಕಗತĶ. ನನĸಸಯಂದ ಆ ಬಡ ಮಂಡೇ ಕರದಗ ಪŁಣಕħ ಬಂತ.. ತಪĻ ತನĸೇ
ಆಗಕಂಡ ಈಗ ಯಯಥರ ಮೇಲಲŃ ರೇಗದŁ ಕೇಳೇಯಥರ ?” ಎಂದ ಮದಲಗ ವಷ ಕರಬಟıರ.

ಆ ದನ ಮಧŀರಾತŁ ಕನರ ಮನಯಲŃ ಎಲ್ಲರೂ ಗಢನದŁಯಲŃದĸಗ ಬೈರ ಹೃದಯವಡಯವ ರೇತಯಲŃ ಬಯ ಬಯ

ಹಡದಕಳńತĶ ಎದಯದ ಬಡದಕಳńತĶ ಅಲŃಗ ಬಂದನ. ಮಲಗದ್ದವರಲ್ಲರೂ ದಗಲ ಬದĸ ಎದ್ದರ.

ಪಟıಣĵ ಹಬĽಗಲ ತರದಡನಯ ಬೈರ ನತĶರ ಹಪĻಗಡವಷı ಭಯಂಕರವಗ ರೇದಸತĶ ಒಳನಗĩ “ಅಯŀೇ !
ನಂಗಯŀ, ನನĺ ಮಗ ನಮಗೇನ ಮಡದ್ದನŁೇ ? ಅಯŀೇ ! ನ ಕಟı ! ಅಯŀ ! ಹವಯŀ ! ನನĺ ಮಗನ ಕಪಡರೇ
!” ಎಂದ ಕಗತಡಗದನ.

ಹವಯŀ ಅವನನĺ ಕೈಹಡದ ನಡಸಕಂಡ ಬೇಲರ ಕೇರಗ ನಡದನ. ಪಟıಣĵ ರಾಮಯŀರೂ ಜತ ಹೇದರ. ಹೇಗ
ನೇಡವಲŃ ಗೇಳಡತĶ ನರದದ್ದ ಕೇರಯವರ ಮಧŀ, ಹರಳಣĵ ಹಣತಯ ದೇಪದ ಮಬĽ ಕಂಬಳಕನಲŃ, ಗಂಗಹಡಗನ
ಮೃತ ಕಳೇಬರ ಕಂಬಳಯಲŃ ಮಚĬಬದĸತĶ.
ಹವಯŀ ಕನರ ಮನಯನĺ ಬಟı ಹೇದದ
ಮಳ ಹಡಯತ. ಮಂಗರನ ಪŁರಂಭದಲŃ ಹಠಾತĶಗ ಕಣಸಕಂಡ, ಆಕಶವನĺಲ್ಲ ಆಚĭದಸ, ಮಂಚ ಗಡಗ ಸಡಲ
ಬರಗಳಗಳ ರದŁ ಪರವರದಡನ ಬಂದ, ಬರಮಳಗರದ, ತಸ ಹತĶನಲŃ ಕಣĿರಯಗ ನೇಲಕಶವನĺ ಸಯಥನ
ಸŅಚĭತರ ಕರಣ ಸಂಕಲವನĺ ಮರಳ ತೇರಸತĶದ್ದ ಮೇಗರಾಶ ನೇರವವಗ, ಅನವರತವ ಆಕಶವನĺಲ್ಲ ಕವದ ಮಚĬ,
ದನದನಗಳವರಗ ಸಯಥನದĸನ ಎಂಬ ಕರಹನĺ ತೇರಗಡದ, ಹಗಲರಳ ಒಂದೇ ಸಮನಗ ಜಡಮಳಯನĺ
ಹಯŀತಡಗತĶ. ನಡ ಕಡ ಬಟı ಬಯಲಗಳಲ್ಲವ ವಷಥಧರಗಳಂದ ನಯĸ ತಳವದ ನಸಬಳಯ ಪರದಯಳಗ
ಜೇಂಪಸವಂತದĸವ. ಹದಗಳಲ್ಲ ಕಸರಾಗ ಯವಗಲ ನೇರ ಮಜಗಟıತĶತĶ. ನಲವಲ್ಲ ಸವಥದ ಜಲಮಯವಗತĶ.
ತೇಟದ ಕಪĻಗಳಲŃಯೂ ಗದĸಯ ಒಡಗಗಳಲŃಯೂ ನೇರ ಹಸಳಯಂತ ಯವಗಲ ಗಳಹತĶ ತದಲತĶ
ಪರದಡತĶತĶ. ಎರಡ ತಂಗಳ ಹಂದ ಬೇಳ ಬತĶಲಯಗ ಒಣಗದ್ದ ಗದĸಯ ಕೇಗಗಳ ಇಂದ ಬತĶದ ಸಸಗಳಂದಲ
ಕಟı ನಲŃಸದ ನೇರನಂದಲ ಕಳಕಳಸ ನಗತĶದĸವ. ಸತĶಲ ಬಟıಗಡಗಳದĸ, ನಡವ ಕಣವಗಳಲŃ ಅಗಲವಗ ಹಬĽ
ಬಳದದ್ದ ಎಳಸಸಯ ಗದĸಯ ಕೇಗನ ಕೇಮಲವದ ಹಸರ, ಕಣĵಗ ನಲĿಯನĺ ಮನಸತಗ ಆಹŃದವನĺ ಆತĿಕħ
ಶಂತಯನĺ ಮತĶವಂತತĶ.

ಜನರಲ್ಲರೂ ಬೇಸಗಯ ಸೇಮರತನವನĺ ಕಡಹ ಎಚĬತĶ ಕಯಥಶೇಲರಾಗದ್ದರ. ಕಲವರಗ ಜಗಳಕħ ಚಡಗ

ಮನಸತದ್ದರೂ ಪರಸತĶರಲಲ್ಲ. ಬಳಗĩ ಗಂಜಯಂಡ, ಮಧŀಹĺ ಹನĺರಡ ಅಥವ ಒಂದ ಗಂಟಯವರಗ ಚನĺಗ ದಡದ,
ನಡವ ಹಲಸನಕಯ ಅಥವ ಹಣĵಗಳನĺ ತಂದ, ಮಧŀಹĺದ ಊಟ ಪರೈಸದಡನ ಮತĶ ಗದĸಗ ಇಳದ,
ಸಯಂಕಲದವರಗ, ಜಡಮಳಯಲŃ ಕಂಬಳಕಪĻಯ ಗಂಡಸರೂ ಗರಬ ಸಡದ ಹಂಗಸರೂ ಗಯĸ ದಣದ, ಮನಗ
ಬರವದೇ ತಡ ಉಂಡ ಹಸಗ ಹಡಯತĶದ್ದರ. ಹೇಗ ವರಾಮವಲ್ಲದದĸದರಂದಲ ದಡದ ದಣಯತĶದĸದರಂದಲ
ಕಷı ಮಡವವರ ಮನಸತ ಕತĶಲಯ ಮೇಹಕħ ಒಳಗಗದರವದ ಸŅಭವಕವದ್ದರಂದಲ, ಬೇಸಗಗ ಹೇಲಸ
ನೇಡದರ, ಮಳಗಲದಲŃ ನಡನ ಜೇವನ ನಮĿದಯಗದ ಎಂದ ಹೇಳಬಹದಗತĶ.

ಸŅಲĻ ವರಾಮವದ್ದವರಗ ಕಡ ಕಣಹಕವದ, ಹಳńದ ಕಟıಗ ಹಗĩಣ ಕಟıವದ, ಮಳ ಜೇರಾದ ರಾತŁಗಳಲŃ ದಂದ
ಲಟೇನ ಮದಲದ ದೇಪ ಸೌಕಯಥಗಳನĺ ಹಡದಕಂಡ ಹೇಗ ಬಯಲ ಜಡijಗಳಗ ಹತĶಬರತĶದ್ದ
‘ಹತĶಮೇನ’ಗಳನĺ ಕಡಯವದ ಮಂತದ ಸಹಸದ ಉದŀೇಗಗಳದĸದರಂದ ಅವರೂ ಬೇರಯ ರೇತಯಲŃ
ಇತರರಂತಯ ದಡದ ದಣಯತĶದ್ದರ.

ಸೇರಗರ ರಂಗಪĻಸಟıರೂ ಅವರ ಆಳಗಳ ವಷಥ ವಷಥದ ಪದĹತಯಂತ ಗಟıದ ಕಳಗದ್ದ ತಮĿ ‘ದಯŀ ದŀವರ’ಗಳಗ
ಹರಕಯನĺಪĻಸಲಂದ ಊರಗ ಹಗ ಬಂಧುಗಳನĺ ಅಲŃಯ ಕಲಸಕಯಥಗಳನĺ ನಡಕಂಡ ಬರಲಂದ ಗಟıದ
ಕಳಗ ಹೇಗದ್ದವರ ಇನĺ ಬಂದರಲಲ್ಲ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ದನದನವ ಅವರನĺ ನರೇಕ್ಷಿಸತĶ ಬೇಲರ ಕೈಯಲŃಯ ಆದಷı
ಕಲಸ ಮಡಸತĶದ್ದರ. ಅವರ ಅ ಉತħಂಠತ ನರೇಕ್ಷಿಗ ಮನಯ ಕಲಸಕಯಥಗಳ ನವಥಹ ಮತŁವಲ್ಲದ ಗಂಗಯ
ವಯೇಗವ ಪŁಬಲಕರಣವಗತĶ.

ಹವಯŀ, ನಗಮĿನವರ ಪಟıಣĵ ಬೈರ ಸೇಸ ಇವರ ಸಹಯದಂದಲ, ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಆಗಗĩ ಕಳಹಸತĶದ್ದ
ಒಬĽಬĽರ ಕಲಯಳಗಳ ನರವನಂದಲ, ತನĺ ಪಲಗ ಬಂದದ್ದ ಗದĸ ತೇಟಗಳಲŃ ಮಡಬೇಕಗದ್ದ ಕಮಗರಗಳನĺಲ್ಲ
ಮನಸತಟı ಮಡಸತĶದ್ದನ. ಕಮಥರಂಗದಲŃ ತನಷı ಜಯಶೇಲನಗತĶದĸದ ಅವನಗೇ ಆಶĬಯಥಕರವಗ ತೇರತĶತĶ.

ನಗಮĿನವರಗ ವಯಸತಗದ್ದರೂ ಕಡ, ಮನಯಲŃ ಅಡಗಯ ಕಯಥವನĺ ಸಂಗವಗ ಮಡಟı, ಮಗನ ಮೇಲಣ ಪŁೇತ
ನೇಡದ ಉತತಹ ಶಕĶಗಳಂದ ಪŁೇರತವಗ, ಗದĸಗ ಹೇಗ, ಸಸ ಕೇಲವದ, ನಡವದ ಮಂತದ ಕಯಥಗಳಲŃ
ಮಗĺರಾಗದ್ದರ. ಹವಯŀ ‘ಗದĸಗ ಬಂದ ಮಳಯಲŃಯೂ ಚಳಯಲŃಯೂ ಕಲಸ ಮಡವದ ಬೇಡ’ ಎಂದ ಎಷı
ಹೇಳದರೂ ಅವರ ಬೇರ ಕೇಳತĶರಲಲ್ಲ. ತಯ ಗರಬ ಸಡಕಂಡ ಸೇಸಯ ಜತಯಲŃ ಸಸ ನಡತĶದĸದನĺ ಕಂಡ
ಎಷıೇ ಸರ ಅವನಗ ಕಣĵೇರ ಬರತĶತĶ. ಆ ಕಣĵೇರನಲŃ ತಯ ಕಷıಪಡತĶದĸಳಲŃ ಎಂಬ ದಃಖವ ತನಗ ಇಂತಹ ತಯ
ಇದĸಳಲŃ ಎಂಬ ಹಮĿಯಂದ ಮಡವ ದಃಖವ ತನಗ ಇಂತಹ ತಯ ಇದĸಳಲŃ ಎಂಬ ಹಮĿಯಮದ ಮಡವ
ಸಖವ ಎರಡ ಸೇರರತĶತĶ.

ಸಬĽಮĿ ಪಟıಮĿ ಇವರ ಮನಯಲŃ ಬಚĬಗರವದನĺ ನನದ ನಗಮĿನವರಗ ಆಗಗ ಮನಸತ ನೇಯತĶದ್ದರೂ ಮಗನನĺ
ನೇಡವ ಸಂಭŁಮದಲŃ ಅದಲ್ಲ ಮರತಹೇಗತĶತĶ.

ಉಳವದ ಬತĶವದ ಇಂತಹ ಪŁಯೇಜನದ ಕಯಥಗಳಲŃ ಬಹಸೇಮರಯಂದ ಹಸರಗಂಡದ್ದ ಪಟıಣĵನಂತ

ಕಂಡವರಲ್ಲ ಬರಗಗವಂತ ಹವಯŀನಡನ ಕಲಸ ಮಡತĶದ್ದನ. ಹವಯŀ ಕಥ ಹೇಳವದ, ಪದŀ ಹಡವದ,
ವನೇದವಡವದ ಮದಲದವಗಳಂದ ತನĺಡನ ಕಲಸ ಮಡವವರಲ್ಲರನĺ ಉತತಹಗಳಸತĶದ್ದನ. ಎಷıೇ ಸರ
ದರದ ಗದĸಗಳಲŃ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮೇಲŅಚರಣಯಲŃ ಇತರ ಆಳಗಳಡನ ‘ಬಂ’ ಎಂದ ಕಲಸ ಮಡತĶದ್ದ ರಾಮಯŀ
ಮಳಯ ಸದ್ದನĺ ಮೇರ ತಮĿಲŃಗ ತರಯಗ ಬರತĶದ್ದ ಹವಯŀನ ಮತĶ ಆತನಡನ ಕಲಸ ಮಡತĶದ್ದವರ ನಗಯನĺ
ಆಲೈಸ ಕರಬತĶದ್ದನ. ಅಂತಹ ಸಮಯಗಳಲŃ ತಪĻದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಹವಯŀ ಅಥವ ನಗಮĿನವರ ವಚರವಗ
ಅನದರವದ ಟೇಕಗಳನĺ ಮಡದ ಬಡತĶರಲಲ್ಲ.

ಆದಷı ಅವಕಶಗಳನĺ ಕಲĻಸಕಂಡ ದಯದಗಳಗ ತಂದರ ಕಡಬೇಕ ಎಂಬ ಗೇಳ ಹಡದತĶ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ.

ಅಂತ ಅವರ ಹಟಸಧನ ಬಹಮಟıಗ ಕೈಗಡತ. ಹವಯŀ ಹಚĬ ಕಲ ಕನರನಲŃ ವಸಸಲಗಲಲ್ಲ.

ಮನ ಹಸತಯದ ದನ ಮದಲĩಂಡ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಕರಕಳ ತಪĻಲಲ್ಲ. ಕತರ ನಂತರ ತಪĻ ಕಂಡ ಹಡದ ಮೈಮೇಲ
ಬರತĶದ್ದರ. ಹವಯŀನ ದನವಂದ ತಮĿ ತೇಟಕħ ನಗĩತಂದ, ಹವಯŀನ ನಯ ಮತĶ ನಯಯನĺ
ಮರಯತಂದ, ಹವಯŀನ ಕೇಳ ತಮĿ ಜಗಲಯ ಮೇಲ ಅಸಹŀಮಡತಂದ, ತಮĿ ಕಟıಗ ರಾಶಯಂದ ಹವಯŀನ
ಕಡಯವರಾರೇ ಕಟıಗ ಕದĸದĸರ ಎಂದ, ತಮĿ ವೇಳಯದಲಯ ಹಂಬನಂದ ಹವಯŀನಳ ಬೈರ ಎಲ ಕದĸದĸನ ಎಂದ,
ತವ ಊಟಕħ ಹೇದಗಲಲ್ಲ ನಗಮĿನವರ ಬೇಕಂತಲ ಅವರ ಅಡಗಮನಯಲŃ ಹಗ ಹಕ ತಮĿ ಊಟದ ಮನಗ ಅದನĺ
ಎಬĽತĶರ ಎಂದ, ತಮĿ ಹತĶಲನಂದ ನಗಮĿನವರ ತರಕರ ಕದಯತĶರ ಎಂದ, – ಹೇಗ ನರಾರ ನವಗಳನĺ
ನಮಥಸಕಂಡ ಬೈದಡತĶದ್ದರ. ಹವಯŀ ಒಮĿಮĿ ಪŁತೇಕರ ಮಡ ನೇಡದನ. ಆದರ ಅದರಂದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ
ಸಣĵ ಬದĹಯೂ ಜದĸ ಬಳಯತĶಲ ಹೇಗತĶದĸದನĺ ಕಂಡ ನರಾಶನದನ.

ಹವಯŀನಗ ಅವನ ಮನಯವರಗ ತಂದರ ಕಡವ ಮತ ಹಗರಲ. ತವ ವತಥಸತĶದ್ದಂತ ತಮĿ ಮನಯವರ

ಅವರನĺ ದŅೇಷಸತĶಲ್ಲವಲŃ ಎಂದ ಅವರಲ್ಲರನĺ ಕಡಸತĶದ್ದರ.

ವಸವಲŃಯದರೂ ‘ಆಚಮನ’ಗ ಹೇಗದĸದನĺ ಕಂಡರ ಚನĺಗ ಬೈದ ಕವ ಹಂಡತĶದ್ದರ. ಒಂದ ಸರ ನಗಮĿನವರ

ಕಟı ತಂಡಯನĺ ಅವನ ಬಗಲ ಸಂದಯಲŃ ಕದĸ ನಂತಕಂಡ ತನĺತĶದĸದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಕಣĵಗ ಬದĸಗ ಅವರ
ಅವನ ಕೈಲದ್ದ ತಂಡಯನĺ ಮತŁವಲ್ಲದ ಬಯಲŃದĸದನĺ ಬರಲ ಹಕ ತಗದ ಬಸಡ, ಬನĺನ ಮೇಲ ನಲħ ಗದĸ, ಹಕ,
ಇನĺಂದದಂಗ ಹಗ ಮಡದರಲ ಎಂದ ‘ಸದĸಗಮĿ’ ಮಡದರ.

ಸದĸಗಮĿ ಎಂದರ, ಒಂದ ಬದರನ ಸದĹಯಲŃ ಎಂದರ ಅಳತಯ ಪತŁಯಲŃ ಒಣಮಣಸನಕಯಗ ಉರಯವ ಕಂಡವನĺ
ಹಕ, ಅದನĺ ಮಗಗ ಒತĶ ಹಡದ, ಬಯಲŃ ಉಸರಳದಕಳńದಂತ ಅದನĺ ಕೈಯಂದ ಒತĶ ಹಡಯತĶರ.
ಮಣಸನಕಯನ ಹಗ ಮಗಗ ಶŅಸಕೇಶಕħ ಹೇಗ ಪŁಣ ಹೇಗವಂತಗತĶದ !

ಇನĺಂದ ಸರ ಪಟıಮĿ ‘ಆಚಮನ’ಗ ಹೇಗ ದಡijಮĿನಡನ ಸಲŃಪ ಮಡತĶರಲ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಆಕಯನĺ

ಕರದ ಬಯಗ ಬಂದಂತ ‘ಮಂಡನĺ ಹಡಕಕಂಡ ಹೇಗೇ ಜತ’ ಎಂದ ಮದಲಗ ಅಶŃೇಲವಗ ಅಂದರ. ಹಗಯೇ
ಮತĶಮĿ ನಗಮĿನವರ ಕಟıದ್ದ ಕಚĬಲಮೇನನ ಪಲŀವನĺ ಸಬĽಮĿ ತಮಗ ಬಡಸರಲ ಊಟ ಮಡತĶದ್ದ
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಸಂಶಯ ತೇರ ‘ಕಚĬಲ ಮೇನ ಎಲŃತĶ ?’ ಎಂದ ಪŁಶĺಸದರ. ಆ ದನ ಬಳಗĩ ನಂಗ ತಮĿ ಗದĸಯ
ಕಣಗಳಂದ ಮೇನ ತರತĶದĸಗ ಬಟıಯನĺ ಪರೇಕ್ಷಿಸ ನೇಡದ್ದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ‘ಬಳಗĩ ನಂಗ ತಂದದĸ’ ಎಂದ ಹೇಳದ
ಸಬĽಮĿನ ಮತ ಸಳń ಎಂಬದ ಗತĶಗ ‘ಎಲŃತĶ ? ಹೇಳĶೇಯೇ ಇಲŃೇ ?’ ಎಂದ ಕಣĵ ಕಂಪಗ ಮಡಕಂಡ
ಗಜಥಸದರ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಕಣĵಕಂಪಗ ಮಡದರ ಎಂಥವರಗ ಭೇತಯಗತĶತĶ. ಸಬĽಮĿ ಭಯದಂದ ನಡಗತĶ
ಸತŀವನĺೇ ಹೇಳಬಟıಳ. ಗೌಡರ ಊಟದ ಎಲಯನĺ ಎಸದ ಬಸಡ, ಹಂಡತಯನĺ ಕೈಸೇಲವವರಗ ಹಡದ ಕತĶಗ
ಹಡದ ಅಂಗಳಕħ ನಕ ‘ಹೇಗ ನನĺಪĻನ ಮನಗ ! ನನĺ ಮನೇಲರಬೇಡ’ ಎಂದ ಭಯಂಕರವಗ ವತಥಸದರ. ಸಬĽಮĿ
ಊಟವಲ್ಲದ ಮನಯ ಹರಗಡ ಕಳತ ಹಗಲಲŃ ಅತĶ ಅತĶ, ರಾತŁ ನಗಮĿನವರ ಬಲತħರದಂದ ಅವರ ಮನಗ ಹೇಗ
ಕಣĵೇರನಲŃಯ ಅನĺ ಕಲಸಕಂಡ ಊಟಮಡ ಅಲŃಯೇ ಮಲಗಕಂಡಳ. ಆ ವಷಯ ಗೌಡರಗ ತಳದಡನಯ ಅವರ
ರಣಪಶಚಯಂತದರ.

ಹಡಗಯನĺ ಮದವಯಗದ್ದ ಆ ಮದಕನಗ ಮದಲೇ ಸಂಶಯ ಪಶಚ ಅಮರತĶ. ಅದರಲ್ಲಯೂ ಹವಯŀನ ಪರವಗ
ಸಬĽಮĿ ತೇರಸತĶದ್ದ ಆದರವನĺ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ವಪರೇತವಗ ಅಥಥಮಡಕಂಡದ್ದರ. ಮನ ಹಸತಯಗವದಕħ
ಅದ ಒಂದ ಪŁಬಲವದ ಕರಣವಗತĶ. ಮನ ಹಸತಯದ ಮೇಲಂತ ಸಂಶಯಪಶಚ ಸವರಾರ ರೂಪಗಳನĺ ತಳತĶ.
ಒಮĿಮĿ ತಮĿ ಸŅಂತ ಮಗ ರಾಮಯŀನನĺ ಸಂಶಯದೃಷıಯಂದ ನೇಡತಡಗದ್ದರ. ಸಬĽಮĿನನĺಂತ ಕಣĵನ ಮೇಲ
ಕಣĵಟı ಪರೇಕ್ಷಿಸತĶದ್ದರ.

ಯವಗ ಸಬĽಮĿ ‘ಆಚಮನ’ಯಲŃ ರಾತŁಯನĺ ಕಳದಳಂದ ಗತĶಯತೇ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಕಲĻನ ಅವರಲŃ ಅದವರಗ
ಭಯಗಳಂತದ್ದವಗಳನĺಲ್ಲ ವಸĶವವಗ ಚತŁಸತ. ಹಂಡತಯನĺ ಮನಯಲŃ ಸೇರಸಕಳńವದೇ ಇಲ್ಲವಂದ ಸರಬಟıರ.
ನಲŃಹಳńಯ ಪದĸೇಗೌಡರ ಮತĶಳń ಶŀಮಗೌಡರ ಮದಲದ ಗೌಡರಗಳ ಬಂದ ಸಮಧನ ಹೇಳ, ಸಬĽಮĿ
ಪರಶದ್ದಳಂದ ಸಧಸದ್ದರ ಅವಳ ಗತ ಕಡಪಲಗತĶತĶ !

ಎಲ್ಲ ಕೇಟಲಗಳನĺ ಸಹಸಲ ಸದĹನಗದ್ದ ಹವಯŀನಗ ಈ ಅಪವದವನĺ ಸಹಸಲ ಸಧŀವಗಲಲ್ಲ. ತನ ಆ

ಮನಯಲŃದ್ದರ ಒಂದಲ್ಲ ಒಂದ ದನ ಅನಹತಕħೇಡಗಬೇಕಗತĶದ ಎಂದ ಮಂಗಂಡ ಪತೃಗಳ ಕನರ ಮನಯನĺ
ಬಡಬೇಕಂದ ನಶĬಯಸದನ. ಇದನĺಲŃ ತಯಗ ವಶದವಗ ಹೇಳದನ. ಅವರೂ ಬಹಳ ಕಷıದಂದ ಒಪĻದರ. ಮಳಗಲ
ಕಳದ ಮೇಲ ಮನ ಬಡವದಂದ ನಶĬಯವಯತ. ಅದನĺ ಕೇಳದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಅತŀನಂದವಗ ಅವರನĺ ಆದಷı
ಬೇಗನ ಮನ ಬಡಸಲಂದ ಕರಕಳವನĺ ಮತĶಷı ಹಚĬಸದರ.

ಅವರ ಅದೃಷıಕħ ತಕħಹಗ ಒಂದ ಸಂಗತ ಜರಗತĶ. ಒಂದ ದನ ಸಯಂಕಲ ನಗಮĿನವರ ತಮĿ ತಮĿ ಗದĸಗಳ ಅಂಚನಲŃ
ಹನಗನ ಸಪĻನĺ ಕಯĸಕಂಡ ಬರಲ ಹೇಗದ್ದರ. ತಂತರ ಮಳ ಸರಯತĶತĶ. ಮೇಡದ ಕತĶಲ ಕವದತĶ.

ಗದĸಯ ಮೇಲಭಗದಲŃದ್ದ ಬಯಲನಲŃ ದನಗಳ ಹಂಡನಲŃ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಗಡ ಎತĶಗಳ ಮೇಯತĶದ್ದವ. ಅವಗಳಲŃ

‘ಲಚĬ’ ಗರಬ ಸಡಕಂಡ ಬಗ ಬಗ ಏಳತĶದ್ದ ನಗಮĿನವರನĺ ಕಂಡ, ಏನಂದ ಊಹಸತೇ ಏನೇ, ಬಲವತĶ
ಕಲ ಕಟı, ಕೇಡಮಟıಹಕದ್ದ ನೇಳವದ ಕೇಡಗಳನĺ ಮಂಚಚ ಭಯಂಕರವಗ ಕಗತĶ ಗಟರ ಹಕ ಅವರ
ಕಡಗ ನಗĩತ.

ದನ ಕಯತĶದ್ದ ಬೇಲರ ಸದ್ದ ಅದನĺ ಕಂಡಡನಯ ‘ಅಯŀ ಅಮĿ ! ಅಯŀ ಅಮĿ !’ ಎಂದ ಕರಯತĶ ಓಡದನ.

ನಗಮĿನವರ ತಲಯತĶ ನೇಡತĶರ : ಬತĶದ ಸಸ ಬಳದ ನಂತ ಗದĸಗಳಲŃ ಅಂಚನಂದ ಅಂಚಗ ನಗಯತĶ ಲಚĬತĶ ತಮĿ
ಕಡಗ ಭೇಷಣವಗ ನಗĩಬರತĶದ ! ಕಟıನ ಕರಚಕಂಡ ಸಡಕಂಡದ್ದ ಗರಬನಡನ ಓಡದರ. ಎರಡ ಮರ
ಓಡವದರಲŃ ನಡಗದĸಯಲŃ ಉರಳಬದ್ದರ. ಗರಬ ಅವರ ಮೇಲ ಬಟı ಮಚĬದಂತ ಬದĸತ. ಲಚĬ ಓಡಹೇಗ
ಮನಷŀರ ಬದಲಗ ಗರಬದĸದನĺ ನೇಡ ಅದನĺೇ ತವಯತ. ತರಗಲಯ ಗರಬ ತತಗ ಎತĶನ ಕೇಡಗ ಚಚĬ
ಸಕħಕಂಡ ಗಳಯಲŃ ಹರಾಡತ. ಲಚĬ ಎರಡನಯ ಸರ ತವಯಲ ಪŁಯತĺಸತ. ಅಷıರಲŃ ಬಳಯಲŃಯ ಗದĸಯ ಬೇಲಯ
ಮರಗಳಲŃ ಹರಸಲ ಹಕħ ಬೇಟಯಡತĶದ್ದ ಹವಯŀ ತನĺ ಸಮಸĶ ಶಕĶಯನĺ ಸಂಮಂತŁಸ, ಲಚĬನ ಬಲಗ ನಗĩಬಂದನ.
ಎತĶ ಆತĿಕಡಗ ತರಗ ಅವನನĺೇ ಅಟıತಡಗತ.

ಸŅಲĻ ದರ ಓಡದ ಮೇಲ ಹವಯŀ ಕೈಲದ್ದ ಬಂದಕನಂದ ಎತĶನĺ ಸಡತĶೇನ ಎಂದ ಭವಸದನ. ಆದರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ
ಎತĶ ! ಗೇಹತŀ ! ಏನೇನೇ ಆಲೇಚನಗಳ ಅವನ ಮದಳನĺಲ್ಲ ಕದಡ ಬಟıವ. ನೇಡತĶನ : ಎತĶ ನಲħೈದ ಮರ
ದರದಲŃ ದೃಢನಶĬಯದಂದ ನಗĩತĶದ ! ತಳವದರ ಸವ ನಶĬಯ ! ಮೇಲ ಹತĶಲ ಯವ ಮರವ ಹತĶರವಲ್ಲ !
ಹವಯŀ ಸರಕħನ ಹಂತರಗ ನಂತ, ಗಂಡ ಹರಸದನ. ಎತĶ ಹಚĬ ಕಡಮ ಅವನ ಮೈಮೇಲಯ ಉರಳದಂತ ದಪĻನ
ಬದĸತ ! ಈಡ ತಗಲದ ಅದರ ಹಣಯ ಗಯದಂದ ನತĶರ ಕೇಡ ಹರಯ ತಡಗತ !

ಹವಯŀ ಧತ ಹರದ್ದ ತನĺ ತಯಗ ಶೈತŀೇಪಚರ ಮಡ ಎಚĬರಗಳಸ, ಗಲಭಯನĺ ಕೇಳ ಅಲŃಗ ಓಡಬಂದದ್ದ ಪಟıಣĵ,
ರಾಮಯŀ, ವಸ ಇವರ ಸಹಯದಂದ ಅವರನĺ ಮನಗ ಸಗಸದನ. ನರಗಳಲ್ಲ ಆ ಘಟನಯ ಆಘತದಂದ ತತĶರಸದĸವದ
ಕರಣ ಅವನ ಹಸಗಯಲŃ ಮಲಗ ವಶŁಂತ ತಗದಕಂಡನ.

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ನಡದ ವಚರವನĺಲ್ಲ ಸರಯಗ ತಳದ ಮೇಲಯೂ ಕಡ ಹವಯŀ ತಮĿ ಗಡಯತĶನĺ

ಹಟıಕಚĬನಂದಲ ಹಡದ ಕಂದನಂದ ಹೇಳತĶ ‘ಕೇಸ ಮಡತĶೇನ’; ‘ಹಯಲ ಕಡತĶೇನ’; (ಮಟಮಡ ದವŅದ
ಸಹಯದಂದ ವೈರಗಳನĺ ಕಲŃಸವದ ಎಂದಥಥ) ‘ಅವನ ಜನವರಗಳನĺ ಗಂಡನಂದ ಹಡಯತĶೇನ’ ಎಂದ
ಮದಲಗ ಮನಯ ಮಹಡ ಹರವಂತ ಗಲಭ ಮಡದರ.

ಆದರ, ಕಡಗ ಅವರ ಹೇಳದಂತ ಯವದನĺ ಮಡಲಲ್ಲ. ಲಚĬನ ಜತಯ ಎತĶಗದ್ದ ‘ನಂದ’ಯನĺ ಹವಯŀನಗೇ ಕಟı
ತವ ಆ ಜತಯ ಗಡಯತĶಗಳಗ ಕಟıದ್ದ ಮಬಲಗನĺ ಒಟıಗ ವಸಲ ಮಡಕಂಡರ.

ನಗಮĿನವರನĺ ಮತಡಸಕಂಡ ಹೇಗಲ ಮತĶಳń ಚನĺಯŀನ ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರೂ ಬಂದರ. ಮನ ಪಲದ

ಮೇಲ ಚನĺಯŀ ಕನರಗ ಬಂದರಲಲ್ಲ. ಒಬĽರ ಮನಗ ಊಟಕħ ಹೇದರ ಮತĶಬĽರಗ ಸಟı ಬರತĶದ : ಒಬĽರ ಜಗಲಯಲŃ
ಕಳತರ ಮತĶಬĽರಗ ಮನಸಗತĶದ ಎಂಬದೇ ಅವನ ಬರದದĸದಕħ ಕರಣವಗತĶ.

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಚನĺಯŀನನĺೇನ ಎಂದನಂತ ಸŅಗತಸದರ. ಆದರ ಸಂಗಪĻಗೌಡರನĺ ಕಣĵತĶಯೂ ನೇಡಲಲ್ಲ. ಚನĺಯŀ

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಜಗಲಯಮೇಲಯೂ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಹವಯŀನ ಜಗಲಯ ಮೇಲಯೂ ಕಳತರ.

ಆದರ ಸŅಲĻ ಹತĶನಳಗಗ ಚನĺಯŀನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರಡನ ಮತಡವ ನವದಂದ ಹವಯŀನ ಜಗಲಗ ಬಂದ ಕಳತನ.
ಸರ ; ರಾಮಯŀ, ವಸ, ಪಟıಣĵ ಎಲ್ಲರೂ ಅಲŃಯೇ ನರದರ. ಮತಕತಗರಂಭವಯತ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಬĽರೇ ತಮĿ
ಬರವನ ಬಡದಲŃ ಕಳತ ಕಪೇಸಬೇಕಯತ. ತನĺನĺ ಕಂಡರ ಎಲ್ಲರಗ ‘ಸಂಸರ’ ಎಂದ ಅವರಗ ಮನಸೇರತ.

ಪಟıಮĿ ಮತĶಳń ಚನĺಯŀಬವ ಬಂದದĸರ ಎಂದ ಸಬĽಮĿನಡಗಡ ಔತಣ ಸದĹಪಡಸವದರಲŃ ರಾತŁಯೂಟಕħ ಸŅಲĻ
ವಲಂಬವಯತ.

ಹವಯŀನ ಮನಯಲŃ ನಗಮĿನವರಗ ಸŅಸķವಲ್ಲದದĸದರಂದ ಅಷıೇನ ವಶೇಷವರಲಲ್ಲ. ಅದರಂದ ರಾತŁ ಎಂಟ ಗಂಟಯ
ಒಳಗ ಊಟ ಸದĹವಯತ.

ಪಟıಣĵ ಬಂದ ‘ಊಟಕħೇಳ’ ಎಂದನ.

ಕಳತವರಲ್ಲ ಒಬĽರ ಮಖವನĺ ಒಬĽರ ನೇಡದರ.

ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ‘ಏಳ, ಚನĺಯŀ, ಶಸě ಪರೈಸಬಡೇಣ’ ಎಂದ ಆಡತĶದ್ದ ಇಸĻೇಟಗಳನĺ ಜಮಖನದ ಮೇಲ ಹಕ,
ಮೇಲದ್ದರ. ಚನĺಯŀನ ಎದ್ದನ.

ಅಷıರಲŃ ರಾಮಯŀ ಹವಯŀನ ಕವಯಲŃ ‘ನಮĿ ಮನಯಲŃ ವಶೇಷ ಮಡದĸರ’ ಎಂದನ.

ಹವಯŀನ ಪಸಮತನಲŃಯ “ಹೌದ, ಏನ ಮಡವದ ಹೇಳ ? ಒಳń ಪೇಕಲಟಕħ ಬಂತಲŃ ! ಸಂಗಪĻಕಕħಯŀ ನಮĿ
ಮನಗ ಊಟಕħ ಬರೇದಲ್ಲ. ಚನĺಯŀನ ಊಟಕħ ಎದĸಗಹೇಯĶ. ಮತĶ ಕತಕೇ ಅಂತ ಹೇಳ ಅವನನĺ
ಬಟıಹೇಗೇದ ಹೇಗ ?” ಎಂದನ.

ಅಂತ ಅನವಯಥದಮದ ಚನĺಯŀನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರಡನ ಹವಯŀನ ಮನಗೇ ಊಟಕħ ಹೇದನ.

ಅದನĺ ಕೇಳ ಪಟıಮĿ ಕಣĵೇರ ಹಕ, ತನ ಆಗಲೇ ತಯರ ಮಡದ್ದ ಕಲವ ಪದಥಥಗಳನĺ ಪಲŀಗಳನĺ ‘ಆಚಮನಗ’
ಕಳಹಸಕಟıಳ.

ಈ ಸಣĵ ಘಟನ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮನಸತಗ ಮಹ ಪತರಯಗ ಕಂಡತ.

ಮರದನ ನಂಟರ ಮನಬಟı ಹರಟಡನಯ ರಾಮಯŀನನĺ ತರಾಟಗ ತಗದಕಂಡರ. ಚನĺಯŀನನĺ ‘ಆಚಮನ’ಗ

ಊಟಕħ ಕಳಹಸದದಕħ ಅವನನĺ ಕಂಡಬಟı ಉಗಳ ಬೈದರ.

ಇಂತಹ ಇಕħಳದ ಸನĺವೇಶಗಳ ಹಜĮಹಜĮಗ ಒದಗತಡಗ ಕನರ ಮನಯಲŃ ಆ ಮಳಗಲವನĺದರೂ ಕಳಯಬೇಕಂದದ್ದ

ಹವಯŀ ಪಲದ ಎರಡ ತಂಗಳಲŃಯ ಅದನĺ ಬಡಲ ನಶĬಯಸಬೇಕಯತ.

ಕಳಕನರ ಅಣĵಯŀಗೌಡರದ್ದ ಹಲŃನ ಮನಯೂ ಅದರ ಸಮೇಪದ ಜಮೇನಗಳ ಹವಯŀನ ಪಲಗ ಬಂದದĸವ. ಆ
ಮನ ನೇಡಕಳńವವರಲ್ಲದ ನೇರ ಸೇರ, ಕಸ ಬದĸ, ದನಕರಗಳ ಮಲಗ ಎದĸ ಹಂದಯ ಹಟıಯಗತĶ.

ಆ ಮನಯನĺ ಚಕħಟ ಮಡಸ, ಹಲŃ ಹದಸ, ಅದರ ಬಳಯದ್ದ ಗದĸಯ ಬವಯನĺ ಶಚಮಡಸ, ಹಟı ಕಟıಗಗಳನĺ
ಸರಮಡಸ ಹವಯŀ ಕಳಕನರಗ ಒಕħಲ ಹೇಗಲ ನಶĬಯಸ ಒಂದ ದನ ಗತĶಮಡದನ. ಆ ದನ ಮಳ ಜೇರಾಗ
ಸರಯತĶದ್ದರೂ, ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಕಳಹಸದ್ದ ಗಡಯಮೇಲ ಸಮನಗಳನĺ ಪತŁ ಗೇತŁಗಳನĺ ಹೇರಸಗಸ,
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಬĽರ ಹರತ ಉಳದವರಲ್ಲ ಕಣĵೇರ ಮಡಯತĶರಲಗ ಹವಯŀ ನಗಮĿನವರಡನ ಪತೃಗೃಹವನĺ
ತŀಜಸದನ.

ಪಟıಣĵ ಹವಯŀನ ಪಲಗ ಬಂದದ್ದ ಡೈಮಂಡ, ರೇಜ, ಕತŅಲ ಈ ಮರ ನಯಗಳನĺ, ಒಂದ ಹಸರಡದದ್ದ ಅಥವ
ಅನೇಕರ ಅನೇಕ ವಧವಗ ಹಸರಟı ಕರಯತĶದ್ದ ನಯಮರಯನĺ ಕರದಕಂಡ, ಸದŀಕħ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಕಟದಂದ
ದರವದವಲŃ ಎಂಬ ಹಷಥದಂದ ಕಳಕನರನ ಕಡಗ ಬಂದಕ ಹಡದ ನಡದನ.
 ಹವನ ಮಟı
ಎಂಟ ದನಗಳ ಕಳದವ. ಅಣĵಯŀಗೌಡರೂ ಓಬಯŀನ ವಸಸತĶದ್ದ ಕಳಕನರನ ಹಲŃನ ಮನ ಹವಯŀ,
ನಗಮĿನವರ, ಪಟıಣĵ ಇವರ ನವಸವಗ ಹಚĬ ಗೌರವನŅತವಯತ. ಪಟıಣĵನ ಅನವರತ ಶŁಮದಂದಲ ಹವಯŀನ
ಕಲಭರಚಯಂದಲ ಅದ ನೇಡವದಕħ ಒಂದ ಸಣĵ ಕಟೇರದಂತ ಮನೇಹರವ ಆಯತ.

ಮನಗ ಕಣದ ಬಣಬಯಲŃದ್ದ ನಲŃಹಲ್ಲನĺ ಹದಸ, ಮಡನ ಅಂಚನĺ ಸಮನಗ ಕತĶರಸದ್ದರಂದ ಅದಕħ ಏನೇ ಒಂದ
ಹಸತನ ಬಂದತĶ. ಮದಲ ಸಗಣ ಮತĶ ಸಡಬದ್ದವನ ಮಖದಂತ ಕಣತĶದ್ದ ಗೇಡಗಳಗ ಈಗ ಕಮĿಣĵ ಬಳದ
ನಣಪಗೈದ ಬಳದದರಂದ ಆಹŃದಕರವದ ಹಸ ಕಂತ ಮರದತĶ. ಅನೇಕ ವಷಥಗಳಂದಲ ಹಗ ಹತĶಕಂಡ
ಕರಯಲ್ಲಣ ನೇತಡತĶದ್ದ ತಲಗಳ ಅಟıದ ಮರಮಟıಗಳ ಈಗಲ ಕರಗದ್ದರೂ ಚಕħಟವಗದĸವ. ಜೇಡರ ಬಲಗಳ
ಬಂಜಹಳಗಳ ಗಡಗಳ ಮಯವಗ ಮನಯ ಒಳಜಗ ವಸĶರವದಂತ ತೇರತĶತĶ. ಮನಯ ಸತĶಲ ಸದ
ಬದĸರತĶದ್ದ ಕಸ ಸಪĻ ಸದಗಳಲ್ಲ ತಲಗ ಶಚಯಗತĶ.

ಎಲ್ಲಕħಂತಲ ವಶೇಷವದದಂದರ, ಆ ಮನ ಹಂದ ಸŅಪĺದಲŃಯೂ ಕಡ ಕಣದದ್ದ ಚತŁಪಟಗಳ ಮತĶ ಪಸĶಕಗಳ !

ಹವಯŀ ಕನರನĺ ಬಟı ಎರಡನಯ ದನವೇ ತೇಥಥಹಳńಗ ಹೇಗದ್ದ ಚನĺಯŀ ಮೈಸರನಂದ ಅಲŃಗ ಬಂದದ್ದ ಹವಯŀನ
ಸಮನಗಳನĺ ತಮĿ ಎತĶನ ಗಡಯಲŃ ಹೇರ ಕಳಹಸದ್ದನ. ಆ ಸಮನಗಳ ಬಂದದ ಹವಯŀನ ಭಗಕħ ಶಂತ,
ಉತತಹ, ಆನಂದ, ಜİನ – ಇತŀದಗಳ ನಧಯೇ ಬಂದಂತಗತĶ. ನರಾರ ಚತŁಪಟಗಳ ಗೇಡಗಳನĺಲಂಕರಸದವ.
ಜಗಲಯ ನಡವ ಮೇಜ ಕಚಥಗಳನĺಟı, ಅದಕħ ಸಮೇಪವಗ ಬೇರವನĺಟı, ಗŁಂಥರಾಶಯನĺ ಅಂದವಗ ಜೇಡಸದನ.
ಅಂತ ಒಂದ ವರ ಕಳಯವದರಲŃ ಕಳಕನರನ ಹಲŃನ ಮನ ಕನರನ ಹಂಚನ ಮನಯನĺ ಗತŁ ಬಲಗಳಲŃ ವನ
ಉಳದಲ್ಲದರಲŃಯೂ ಮದಲಸವಂತಯತ.

ಮದಲ ಮದಲ ಹವಯŀನ ಮನದಲŃ ನತನ ಗೃಹ ಪŁವೇಶದ ಆನಂದಕħಂತಲ ಹಚĬಗ ಪರಾತನವದ
ಪತೃಗೃಹತŀಗದ ಶೇಚನೇಯತಯತĶ. ಆದರ ತನಗ ಜೇವತವಗದ್ದ ಗŁಂಥಸಮಹ ಕೈಸೇರದ ಮೇಲ ತಮĿ ಹಸ
ಹಲŃಮನಯೇ ಪಣಥಕಟೇರದಂತ ಶಂತಮಯವಗ ಕಂಡಬಂದತ. ಅಲ್ಲದ ಕನರನಲŃರತĶದ್ದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ
ಕರಕರಯೂ ತಪĻ ಮನಸತನಲŃ ನಮĿದ ನಲಸತ. ರಾಮಯŀನ ಸಯಂಸಂಚರದ ನವದಲŃ, ಜಡಮಳ ಹಯŀತĶದ್ದರೂ
ಲಕħಸದ, ಪŁತದನವ ಕಳಕನರಗ ಬಂದ ಅಣĵನಡನ ಒಂದರಡ ಗಂಟಗಳದĸ ಹೇಗತಡಗದ್ದನ. ಯವ ಯವ
ಚತŁಪಟಗಳನĺ ಎಲŃ ಎಲŃ ತಗಹಕಬೇಕ, ಕಚಥ ಮೇಜ ಪಸĶಕದ ಬೇರಗಳನĺ ಎಲŃ ಇಡಬೇಕ ಎಂಬ ವಚರಗಳಲŃಯೂ
ಅವಗಳನĺಡವ ಕಯಥದಲŃಯೂ ರಾಮಯŀ ಮಖŀ ಭಗ ವಹಸದ್ದನ. ಅಲ್ಲದ ತನĺ ಕಲವ ಉತĶಮತರದ ಸಮನಗಳನĺ
ಪಟಗಳನĺ ಪಸĶಕಗಳನĺ ಹವಯŀನಲŃಯೇ ಇಡಲ ಏಪಥಡ ಮಡದನ. ಅವನಗ ಕಳಕನರ ಒಂದ ತರಹದ
‘ರೇಡಂಗ್ರೂಂ’ ‘ಲೈಬŁರ’ ‘ಆಶŁಮ’ ‘ಕŃಬĽ’ ಎಲŃ ಆಗ ಪರಣಮಸತĶ. ಕಲವ ಸರ ಅವನಗ, ಮನ ಹಸತಯಗ ಹವಯŀ
ಕಳಕನರಗ ಬಂದದĸ ಒಂದ ಪŁಚĭನĺ ಶŁೇಯಸತನಂತ ತೇರತĶತĶ. ಕಳಕನರಗ ನತŀವ ಬಂದ ಹೇಗವದಕħಗ
ತಂದಯಂದ ಎಷı ಬೈಗಳವನĺದರೂ ಸಹಸಲ ಸದĹನಗತĶೇನ ಎಂದ ನಧಥರಸಬಟıದ್ದನ.

ಹವಯŀ ಕಳಕನರಗ ಬಂದ ಎಂಟನಯ ದನ ಒಂದ ಸಣĵ ಸಂತೇಷ ಕಟವನĺ ನಶĬಯಸ, ತನೇ ಕನರಗ ಹೇಗ
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರನĺ ಇತರರನĺ ಆಹŅನಸದರ. ಸೇತಮನಗ ಮತĶಳńಗ ಇತರ ಒಂದರಡ ಮನಗಳಗ ಪಟıಣĵನನĺ
‘ಕರಯಲ’ ಕಳಹಸದನ.

ಆ ದನ ಬಳಗĩ ಎಂಟವರ ಗಂಟಯ ಹತĶಗ ಕನರನಂದ ರಾಮಯŀ, ಪಟıಮĿ, ವಸ ಮವರೂ ಬಂದರ. ವಸವಂತ
ಪಂಜರದಂದ ಬಡಗಡ ಹಂದದ ಜಂಕಯಂತ ಹರತĶ ಕಣಯತĶ ಗಳಪತĶ ಬಂದ ನಗಮĿನವರನĺ ಒರಗ ಕಳತ,
ನರಾರ ವಷಯಗಳನĺ ಕರತ ಹೇಳತĶ, ಪŁಶĺ ಕೇಳತĶ, ದಡijಮĿನ ಕಣĵ ಆನಂದದಂದ ಹನಯಡವಂತ ಮಡ,
ಅಲŃಂದದĸ ಮನಯನĺಲŃ ಮಲ ಮಲಗ ಹೇಗ ನೇಡ, ಚತŁಪಟಗಳನĺ ಪಸĶಕಗಳನĺ ಈಕ್ಷಿಸ, ಹಗĩ ಬಟıನ.

ಹವಯŀ ಸಬĽಮĿ ಏಕ ಬರಲಲ್ಲ ಎಂದ ಕೇಳಲ ಪಟıಮĿ ನಡದ ಕಥಯನĺ ಹೇಳದನ. ಸಬĽಮĿನಗ ಬರಬೇಕ ಎಂದ ಬಹಳ
ಕತಹಲವತĶಂತ. ಹಸ ಸೇರಯನĺ ಉಟıಗತĶಂತ. ಆದರ ಚಂದŁಯŀ ಗೌಡರ ಬಯಗ ಬಂದಂತ ಬೈದ ಗದರಸ ಆಕಯನĺ
ನಲŃಸಬಟıದ್ದರ.

ಒಂಬತĶ ಗಂಟಯ ಹತĶಗ ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಬಂದರ. ಬಂದಡನಯ ಮನಯನĺ ಬಗಲಗಳಗ ಕಟıದ್ದ ತಳರ
ತೇರಣಗಳನĺ ನೇಡ ಹೃತĻವಥಕವಗ ನಗತĶ “ಓ ಹೇ ಹೇ ಏನದ ಹವಯŀ ? ನನĺ ಮದವಮನ
ಇದ್ದಹಂಗದಯಲ್ಲ !” ಎಂದ ಎಲ್ಲರನĺ ನಗಸಬಟıರ.

ಮಧŀಹĺ ಹತĶ ಗಂಟಗ ಮತĶಳńಯ ಗಡ ಅಂಗಳದಲŃ ನಂತತ. ಚನĺಯŀ, ಸೇತ, ಸೇತಯ ಕೈಹಡದ ಲಕ್ಷĿ (ಬರ ‘ಲಕ್ಷĿ’ ಎಂದರ
ತಪĻಗತĶದ !) ಮವರೂ ಗಡಯಂದಳದರ. ಅವರನĺ ಸŅಗತಸಲ ಮನಯಲŃದ್ದವರಲ್ಲರೂ ಅಲŃ ನರದದ್ದರ.

ಸಂಗಪĻಗವಡರ ‘ಓ ಹೇ ಹೇ ಹವಯŀ, ನ ಹೇಳದĸೇ ಸರ ! ಹಣĵನ ಕಡಯ ದಬĽಣವ ಬಂದಬಡĶಲŃ !’ ಎಂದರ.

ಅಲŃ ನರದದ್ದವರಲ್ಲರೂ ಗಳńಂದ ನಕħರ. ಮದಮಗಳಂತ ಸಂಗರಮಡಕಂಡದ್ದ ಸೇತಯ ಮಖ ಓಕಳ ಚಲŃದಂತ ಕಂಪೇರ,
ನಚಕಯಂದ ತಲಬಗದಳ. ಹವಯŀನ ಎಲ್ಲರಡನ ನಗತĶದ್ದನ. ಆದರ ಅವನ ಮಖವ ಕಂಪಗತĶ. ಅವನ ತಲ
ಬಗಸಲಲ್ಲ. ಅವರವರ ಕಡಗ ಮಖ ತರಗಸ ಮತಡವ ನವದಂದ ವಸಂತ ಸೌಂದಯಥದ ಅವತರಮತಥಯಂತ
ಮರಯತĶದ್ದ ಸೇತಯ ಕಡಗ ನೇಡ ನೇಡ ಆನಂದಸತĶದ್ದನ.

ರಾಮಯŀನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ತನĺನĺದĸೇಶಸಯೇ ಹಸŀ ಮಡದರಂದ ಭವಸ, ಒಳಗಳಗ ಹಗĩ ಸೇತಯ ಕಡಗ ಆಗಗ
ನೇಡತĶದ್ದನ.

ಚನĺಯŀ ಪಟıಮĿರ ಮನೇಭವಗಳ ರಥಗಳ ಅದೇ ಶೃಂಗರ ವೇಧಯಲŃ ಮರವನಗ ಹರಟದĸವ.

ನಗಮĿನವರ, ಚಕħಮಕħಳ ನಂಟರ ಮನಗ ಬಂದಗ ಮಡವ ಪದĹತಯಂತ, ಕಂಗಳಗ ಚಚĬದ ಕಕħಡದರಯನĺ ಲಕ್ಷĿಗ
ಆರತಯತĶ ಓಕಳಗ ಕಂಗಂಡಗಳನĺ ಹಕ ಚİಯ ಎಂದ ಸದĸ ಮಡ, ಹಣಗ ಕಕħಡದ ಬತĶಯಂದ ತಗದ ಕರಮಸಯನĺ
ಹಚĬ, ‘ದಸı ಬಳಗದ’ ತರವಯ ಎಲ್ಲರೂ ಮನಯಳಗ ಹೇದರ.

ಆ ವಚತŁವದ ಶಭಕŁಯಲೇಲಯನĺ ನೇಡತĶ ಬಲವಲŃಡಸತĶ ನಂತದ್ದ ಡೈಮಂಡ ರೇಜ ಕತŅಲಗಳ ಅಂಗಳಕħ

ಗಡ ಬಂದಡನ ನಲŃಸದ್ದ ಪŁಣಯಕŁೇಡಯನĺ ಮತĶ ಪŁರಂಭಸದವ.

ಲಕ್ಷĿ ಬೇಡವಂದರೂ ಕೇಳದ ಹಠಮಡ ಅಕħಯŀನಡಗಡ ಎಷı ಉತತಹದಂದ ನಂಟರ ಮನಗ ಬಂದದ್ದಳೇ ಅಷıೇ
ರಭಸದಂದ ಮತĶಳńಯಲŃದ್ದ ತಯಯ ಬಳಗ ಮರಳ ಹೇಗಬೇಕಂದ ಹಠಹಡದ ಅಳತಡಗದಳ. ಯರ ಯರ
ಎತĶಕಂಡ ಸಂತೈಸದರೂ ಎಷı ಎಷı ತಂಡಕಟı ಉಪಚರಸದರೂ ಅವಳ ಬೇರ “ಆ.ವŅ. ಆ ಆ ಆ !” ಎಂದ
ಕಂದರಬರಸವದನĺ ನಲŃಸಲಲ್ಲ. ಸೇತಗ ತಂಗಯ ಮೇಲಣ ಸಟıನಂದ ಅಳಬಂದ ಕಣĵೇರ ತಡಯಲಗಲಲ್ಲ.

ಅಕħಯŀ ಕೇಪಪŁದಶಥನಮಡದಷı ಹಚĬಗ ಲಕ್ಷĿ ಅಳಲರಂಭಸದಳ. ಅಂತ ಹಗ ಹೇಗ ಮಧŀಹĺದ ಊಟ

ಮಗಯವ ತನಕ ಅವಳನĺ ಉಪಚರಸತĶದĸ, ಊಟ ಮಗದಡನಯ ಲಕ್ಷĿಯನĺ ಕರಸಕಂಡ ಹೇಗವಂತ ನಂಜನಗ
ಸೇತ ಹೇಳದಳ.

ನಂಜ ತನಬĽನೇ ಗಡ ಹಡದಕಂಡ ಹಂದಕħ ಹೇಗತĶೇನ ; ಆದ್ದರಂದ ಕಳńಂಗಡಯಲŃ ಚನĺಗ ‘ಸದĸಕಂಡ

ಹೇಗಬೈದ’ ಎಂದ ಹರೈಸದನ. ಆದರ ಈಗ ಲಕ್ಷĿಯನĺ ಕರದಕಂಡ ಹೇಗವ ಜವಬĸರ ಬಂದದರಂದ ತನĺ
‘ಹನರ’ ವŀಥಥವಗತĶದಂಬ ಆಶಭಂಗದಂದ ‘ಯಕŁ, ಸೇತಮĿ, ಅವರೂ ಇರಲ ಒಂದರಡ ದನ ನಮĿ ಜೇತೇಲ !’
ಎಂದನ.

ಸೇತಗ ಸಟı ಉಕħಬಂದ ‘ಇರೇದ ಬŀಡ, ಏನ ಬŀಡ ! ನೇ ಕರ‌್ಕಂಡ ಹೇಗĶದŁ ಹೇಗ ! ಮತĶ ನನ ಬಯಗ
ಬಂದ್ಹಾಂಗ ಹೇಳಬಟıೇನ !’ ಎಂದ ಸಡಕದದನĺ ಕಂಡ ನಂಜ ಮರಮತ ಹೇಳದ ಒಪĻದನ.
ಆದರ ಮರಾಯಗತĶ ಮಹರಾಣ ಲಕ್ಷĿೇದೇವಯವರನĺ ಗಡ ಹತĶಸತĶದĸಗ ಅಥವ ರಥವೇರಸತĶದĸಗ, ಅವಳ
ಅಕħಯŀನ ತನĺ ಜತಗ ಬರಬೇಕಂದ ಹಠಹಡದ ಅಳತಡಗದಳ. ಸೇತಯ ಗಂಟಲಗ ಗಳ ಸಕħದಂತಯĶ. ಪŁತಭಟಸದರ
ನೇವ, ಶರಣದರ ಸವ ಎನĺವ ಮೇನನ ಸķತ ಅವಳದಯತ. ಆವಳಗ ಅಳಬೇಕೇ ನಗಬೇಕೇ ಕೇಪ ಮಡಕಳńಬೇಕೇ
ಗದ್ದಬೇಕೇ ಒಂದ ಬಗಹರಯಲಲ್ಲ. ಆ ದನ ಬಳಗĩ ತನ ಹವಯŀಬವನ ಬಳಗ ಬಂದದ್ದ ಅವಳ ಅದೇ ದನ ಮಧŀಹĺ
ಹಂತರಗಬೇಕ ಎಂದರ ಹೇಗ ಸಧŀವದೇತ ? ಹಸದ ದಂಬ ಹವನ ಮೇಲ ಕತಡನಯ ‘ಮಕರಂದ ಪನಮಡದĸ
ಸಕ, ಇನĺ ಹರ ಹೇಗ’ ಎಂದರ ಅದ ಹೇಗತĶದಯ ? ಸೇತ ಹಲŃಹಲŃ ಕಡದ ಕಣĵ ಕಂಪಗ ಮಡಕಂಡ ತಂಗಯ
ಕಡ ದರದರನ ನೇಡದಳ. ಹವಯŀ, ಸಂಗಪĻಗೌಡರ, ರಾಮಯŀ ಮದಲದವರ ಯರೂ ಅಲŃ ಇರದದ್ದರ ಲಕ್ಷĿಗ
ಗದĸ ಹೇರ ರಾಹಬಡಸತĶದ್ದಳಂದ ತೇರತĶದ.

ತಂಗಯನĺ ಬಚ ತಬĽಕಂಡ ದಮĿಯŀಗಡijಹಕತĶ ಇತರರಗ ಕೇಳಸದಷı ಮೃದವಗ “ನನĺ ದಮĿಯŀ ಕಣೇ ! ನನĺ
ಕಲಗ ಬೇಳĶೇನ ಪಣŀತಗತĶ ! ಅಷı ಉಪಕರ ಮಡೇ !” ಎಂದ ಅಂಗಲಚ ಬೇಡಕಂಡಳ. ಆದರ ಶರಣಹಕħವರನĺ
ಕಪಡಬೇಕ ಎಂಬ ಬದĹ ಬರವಷı ದಡijವಳಗರಲಲ್ಲ ಲಕ್ಷĿ. ಅವಳ “ನ.ನ.ಲŃೇ.ನೇ.ಬರಬೇಕ ಊ ಊ !” ಎಂದ
ಮಖ ಹಂಡವದನĺ ಬಡಲೇ ಇಲ್ಲ.

ಸೇತಯ ಹೃದಯದಲŃ ಕೇಪ ಜŅಲಮಯವಗ, ಇತರರಾರೂ ಕಣದಂತ, ಲಕ್ಷĿಯ ಒಳತಡಯನĺ ಚನĺಗ ಚವಟದಳ.
ಒಡನಯೇ ಸನĺವೇಶ ‘ರಾಣರಂಪ’ವಯತ. ಲಕ್ಷĿ ಹವ ಕಡದವಳಂತ ಕಟıನ ಕರಚಕಂಡ ಗಳೇ ಎಂದ ಬದĸ ಬದĸ
ಅಳತಡಗದಳ. ಅಷıರಲŃ ನಗಮĿನವರ ಪಟıಮĿ ಎಲ್ಲರೂ ಬಳಗ ಬಂದ ಲಕ್ಷĿಯನĺ ಸಂತೈಸ, ಬಹಳ ಹತĶನಮೇಲ,
ಪಟıಣĵನಡಗಡ ಮತĶಳńಗ ಹೇಗವಂತ ಒಪĻಸದರ.

ನಂಜ ಗಡ ಕಟıದನ. ಲಕ್ಷĿಯನĺ ಕರದಕಂಡ ಪಟıಣĵ ಗಡಯೇರದನ. ಗಡ ಹರಟತ.

ಹವಯŀ ಹಂದನಂದ “ಅವಳನĺ ಬಟı ನೇ ಬೇಗ ಬಂದಬಡ” ಎಂದ ಗಟıಯಗ ಕಗ ಹೇಳದನ.

ಪಟıಣĵನ “ಆಯತ ! ಆಯತ !” ಎಂದ ಪŁತŀತĶರ ಕಗದನ.

ಗಡ ಕಣĿರಯದಮೇಲ, ಅದŀಕħ ಪೇಡ ತಲಗತಲŃ ಎನĺವಷıರಮಟıಗ ಸೇತಯ ಮನಸತ ನಮĿದಯಯತ.

ಸಯಂಕಲ ಐದ ಗಂಟಯಗರದದ್ದರೂ ಮೇಡ ಕವದ ಕಂಡ ಜಡಮಳ ಬಡದ ಹಡಯತĶದĸದರಂದ ಆರೂವರ ಏಳ

ಗಂಟಯ ಹತĶನ ಕಪĻ ನಲಬನಗಳನĺಲ್ಲ ತಬĽಬಟıತ.

ಮೈಸರನಂದ ಬಂದದ್ದ ತನĺ ಸಮನಗಳನĺ ಪಸĶಕಗಳನĺ ತೇರಸಯದಮೇಲ ಹವಯŀ ಗೇಡಗಳಗ ತಗಲಹಕದ್ದ

ಚತŁ ಪಟಗಳನĺ ತೇರಸತĶ ಚಲಸತĶದ್ದನ. ನಡನಡವ ಪಟಗಳನĺ ವವರಸಲೇಸħರ ಉಚತ ವŀಖŀನಗಳನĺ
ಮಡತĶದ್ದನ. ಅವನ ಸತĶಮತĶ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ, ಚನĺಯŀ, ರಾಮಯŀ, ವಸ, ಸೇತ, ಪಟıಮĿ ಇವರಗಳ ಆಗ
ಒಂದಂದ ಮತಡತĶಲ ಪŁಶĺಹಕತĶಲ ಅದ ಚನĺಗದ ಇದ ಚನĺಗದ ಎಂದ ಪŁಶಂಸಸತĶಲ ಚಲಸತĶದ್ದರ.

“ಇವನೇ ಬದĹದೇವ. ಶದĹೇದನ ಎಂಬ ದರಗ ಮಗನಗದ್ದ. ಅವನ ಹಟıದಗ ಜೇಯಸರ, ಇವನ ಸಂಸರ
ತŀಗಮಡ ಸಂನŀಸಯಗತĶನ ಎಂದ ಭವಷŀ ಹೇಳದ್ದರಂತ. ಅದಕħಗ ರಾಜ ಲೇಕದ ಕಷı ಸಂಕಟಗಳ ಮಗನ ಕಣĵಗ
ಬೇಳದಂತ ಮಡದ್ದನಂತ. ಆದರ ಒಂದ ಸರ ಅವನ ತನĺ ರಾಜಧನಯಲŃ ರಥದಮೇಲ ಕತ ಹೇಗತĶದĸಗ ಒಬĽ
ರೇಗಯನĺ, ಒಬĽ ಅಂಗಹೇನನನĺ, ಒಬĽ ಮದಕನನĺ, ಒಂದ ಹಣವನĺ, ಒಬĽ ಸಂನŀಸಯನĺ ಕಂಡ, ತನĺ
ಸರಥಯಂದ ವಷಯವನĺಲ್ಲ ಕೇಳ ತಳದಕಂಡನ. ಆಮೇಲ ಅವನ ಮನಸತ ಅರಮನಯ ಭೇಗಗಳ ಕಡಗ
ಹೇಗಲರದಹೇಯತ. ಮನಷŀನ ಬಳ ನಶŅರ ದಃಖಮಯ ಎಂದ, ಆ ದಃಖದಂದ ಪರಾಗವ ವಧನವನĺ
ಕಂಡಹಡಯಬೇಕಂದ ನಧಥರಸದನ. ರಾಜನ ಮಗನ ಮನಬಟı ಹೇಗದರಲ ಎಂದ ಒಂದ ಚಲವದ ಹಣĵನĺ
ಮದವಮಡದ್ದನ. ಬದ್ದ ಅವಳಡನ ಕಲವ ಕಲ ಸಖವಗದ್ದನ. ಆದರ ಅವನ ಅಂತರಂಗ ಕŁಮಕŁಮೇಣ
ಸಂಸರಸಖದಂದ ದರವಗತĶತĶ. ಹೇಗರತĶ ಒಂದ ರಾತŁ ರಾಜŀವನĺ ತಂದ ತಯಗಳನĺ ಅರಮನಯನĺ ಆ ಎಲ್ಲ
ಸಖಭೇಗಗಳನĺ ತರದತಪಸತಗ ಹೇಗಬೇಕಂದ ಮನಸತ ಮಡದನ. ಅದೇ ರಾತŁ ಅವನ ಹಂಡತ ಒಂದ ಮಗ ಹತĶಳ.”
“ಗಂಡೇ ಹಣĵೇ” ಎಂದ ಕೇಳದಳ ಪಟıಮĿ.

ಹವಯŀ ರಾಮಯŀರ ನಕħರ. ಉಳದ ಯರಗ ಆ ಪŁಶĺ ಹಸŀಸĻದವಗರಲಲ್ಲ. ಅದಕħ ಬದಲಗ ಅವರಲ್ಲರೂ ಉತĶರವನĺೇ
ನರೇಕ್ಷಿಸತĶದ್ದಂತ ತೇರತ.

“ಗಂಡ !” ಎಂದ ಮತĶ ಪŁರಂಭಸ ಹವಯŀ ಸŅರಸŀವಗ ವವರವಗ ಸದĸಥಥನ ರಾಜŀಪರತŀಗದ ಮಹರಾತŁಯಲŃ
ನಡದ ಘಟನಗಳನĺ ವಣಥಸತಡಗದನ. ಎಲ್ಲರೂ ಉಸರಕಟı ನಂತ ಕೇಳತĶದ್ದರ.

ಧŀನಮಗĺ ಬದĹದೇವನ ಪŁಶಂತಮತಥ ಶತಮನಗಳ ಮೌನಗಂಭೇಯಥಗಳಂದ ಮದŁತವಗ ಮಲನಡನ ಕಡನ

ಮಲಯ ಕಳಕನರನ ಹಲŃಮನಯ ಗೇಡಯಮೇಲ ನಷĻಂದವಗತĶ.

“ಮನಸತಲ್ಲದ ಮನಸತನಂದ ಆ ರಾತŁ, ಬಣಂತಯಗದ್ದ ತನĺ ಹಂಡತಯನĺ ಹಲಹಸಳಯಗದ್ದ ತನĺ ಮಗನನĺ ಎಲ್ಲರೂ
ಮಲಗದĸಗ ಹೇಗ ನೇಡಕಂಡ ಬಂದ ನಡರಾತŁಯಲŃ ಸರಥಯ ಸಹಯದಂದ ತನĺ ಪŁೇತಯ ಕದರಯನĺೇರ
ಬಹದರ ಹೇದನ.” – ಎಂಬದನĺ ಹವಯŀ ಕವŀವಣಯಂದ ಹೇಳದಗ ಎಲ್ಲರ ಕಣĵನಲŃಯೂ ಹನಯಡತĶತĶ.

“ಛೇ ! ಹಂಗ ಮಡĽರದಗತĶ !” ಎಂದ ವಸ ಹೇಳಯಬಟıನ.

ವಮಶಥಗ ಪತŁನಗದ್ದ ಬದĹ ಕಡ ವಸವನಡನ ಸಹನಭೂತ ತೇರಸದ ಇರತĶರಲಲ್ಲ.

ಹವಯŀ ಕಥಯನĺ ಮಂಬರಸ, ಸದĹಥಥ ಬದĹದೇವನದದನĺ, ಅವನ ಹಂಡತಯೂ ಬಂಧುಗಳ ಶಷŀ ವಗಥಕħ
ಸೇರದದನĺ, ಲೇಕವಲ್ಲ ಅವನ ಅನಯಯಯದದನĺ ಹೇಳ ಮಗಸ ಮಂದ ನಡದನ.

ತರವಯ ಯೇಸ ಕŁಸĶನನĺ ಶಲಬಗ ಹಕದ ಚತŁವನĺ, ಯಮ, ಸತŀವನ್, ಸವತŁ ಇವರರವ ಚತŁವನĺ ದೇಘಥವಗ
ವವರಸದನ.

ಆಲಸತĶ ಆಲಸತĶ ಸೇತ ಹವಯŀನಗ ಎಷı ಸಮೇಪ ಬಂದದ್ದಳಂದರ ತನĺ ಮೈ ಅವನ ಮೈಗ ಸೇಂಕತĶದĸದನĺ ಕಡ ಆಕ
ಗಮನಸರಲಲ್ಲ. ಇನಯನ ಭವಮಯ ವಕŀಗಳನĺ ಕೇಳತĶ ಕೇಳತĶ ಆಕಯ ಹೃದಯ ನಂದನೇದŀನವಗತĶ ; ಆಕಯ
ಮನಸತ ಕಲĻನಗಳ ಮಂತŁಮಂರ್ಷವಗತĶ. ಬದĹನಗ ಆತನ ಪತĺ ಶಷŀಯದಂತ ತನ ಹವಯŀನಗ
ಶಷŀಯಗತĶೇನಂದ ಸವತŁ ಸವತŁ ತನĺ ಪತಯಡನ ಯಮಲೇಕಕħ ಹೇಗಲ ಸದĹಳಗದ್ದಂತ ತನ ಹವಯŀನಡನ
ಹೇಗಲ ಸದ್ದಳಗತĶೇನಂದ ಚನĺದ ಕನಸಗಳನĺ ಕಟıತĶದ್ದಳ

ಸೇತ ಹವಯŀನಗ ಅಷı ಸಮೇಪವಗ ಮೈಗ ಮೈ ತಗಸತĶ ಹೇಗತĶದĸದನĺ. ನೇಡದಮೇಲ, ರಾಮಯŀನ ಮನಸತ
ಹವಯŀ ಮಡತĶದ್ದ ಚತŁಪಟದ ವವರಣಯ ಕಡಗ ಹೇಗಲಲ್ಲ. ಅವನಗ ಅನೇಕ ದನಗಳಂದ ದರದ
ಸಂದೇಹಮತŁವಗದ್ದ ಯವದೇ ಒಂದ ಭೇತ ಸೇತ ಹವಯŀರ ಸಮೇಪŀವನĺ ಕಂಡಡನ ಸĻಷıವಗತಡಗತ.
ಹವಯŀನ ಪರವಗ ತನ ಹಂದ ಎಂದ ಅನಭವಸದ್ದ ಒಂದ ಭವ ಅವನ ಎದಯಲŃ ಸಳಯತ. ಆಗತನೇ ಹಟı ಕಣĵ
ಬಡವದರಲŃದ್ದ ಆ ಭವಕħ ‘ಪŁಣಯ ಮತತಯಥ’ ಎಂಬ ಹಸರ ಬಹಳ ಹಚĬನದದರೂ ಅದರಲŃ ಒಂದ ಸŅಲĻ ಅಹತತŅವತĶ
ಎಂದ ಹೇಳಬೇಕಗತĶದ.

ಮರದನ ಬಳಗĩ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಸೇತಮನಗ ಹರಟಹೇದರ. ತಂದ ಹೇಳದĸರ ಎಂದ ರಾಮಯŀನ ಚನĺಯŀ, ಸೇತ,
ಪಟıಮĿ ಇವರನĺ ಕರದಕಂಡ ಕನರಗ ಹೇದನ. ಹರಡವಗ ಸೇತ ತನĺ ಹೃದಯವನĺ ಮಚĬಕಳńಬೇಕಂದ ಎಷı
ಪŁಯತĺಪಟıರೂ ಕಣĵ ಹನಹಕ, ಹೃದಯಕħ ದŁೇಹಮಡತ.

ವಸ ಯರ ಎಷı ಹೇಳದರೂ ಕೇಳದ ಕನರಗ ಹೇಗಲ ಒಪĻಲಲ್ಲ. ಹವಣĵಯŀನ ಜತಯಲŃ ಇರತĶೇನ ಎಂದ ಹಟ
ಹಡದ ನಂತಬಟıನ.

ಹವಯŀ ನಂಟರಲ್ಲರನĺ ಸŅಲĻದರ ಕಳಹಸತĶ ಗದĸಯನĺ ದಟ ಹಳńದವರಗ ಹೇಗ, ಅಲŃ ಕಲಗಂಟಯ ಕಲ

ಮತಡತĶ ನಂತ, ಮಳ ಸರಯಲ ತಡಗದ ಮೇಲೇಯೇ ಮನಸತಲ್ಲದ ಮನಸತನಂದ ಬೇಳħಂಡ ಹಂದಕħ ಬಂದನ.
ಬೇಳħೇಳńವಗ ಸೇತಯಕಡಗ ನೇಡದನ. ಅವಳಂತ ಅವನನĺೇ ನೇಡತĶ ನಂತದ್ದಳ. ಆ ĔಣದಲŃ ಅವರಬĽರ ಮನಸತಗ
ಜಗತĶ ವರಹದ ನರಕದಂತ ತೇರರಬೇಕ.

ನತŀವ ತಪĻದ ಕಳಕನರಗ ಬಂದ ಹೇಗತĶದ್ದ ರಾಮಯŀ ಸೇತ ಕನರನಲŃರವವರಗ ಅತĶಕಡಗ ಮಖಹಕಲಲ್ಲ ! ವಸ
ಪಂಜರ ದಂದ ಬಡಗಡಹಂದದ ಹಕħಯಂತ ಪŁತಃಸಯಥನ ಕೇಮಲ ರಕĿರಶĿಯಲŃ ಬಟıದ ನತĶಯ ಮರದ
ತತĶತದಯಲŃ ಕಳತ ಗನೇನĿತĶನಗದ್ದನ.
 ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಕೃಷĵಪĔ ಹಡಯತ
ಚನĺಯŀ ಸೇತ ಪಟıಮĿರಡನ ರಾಮಯŀ ತಮĿ ಮನಗ ಬಂದಡನ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ‘ವಸ ಎಲŃ ?’ ಎಂದ ಕೇಳದರ.
ಅವನ ಒಂದರಡ ದನ ಅಲŃಯೇ ಇರತĶನಂತ ಎಂದ ರಾಮಯŀ ಹೇಳಲ ಗೌಡರ ಮಖ Ĕಣಧಥ ಮತŁ ಕŁೇಧದಂದ
ವಕರವಗ ಉತĶರĔಣದಲŃಯ ಮನಗ ಬಂದ ನಂಟರಡನ ಶಂತವಗ ಮತಡತಡಗದರ. ತಂದ ಅಷıರಮಟıಗ
ಪŁಶಂತರಾದದನĺ ಕಂಡ ರಾಮಯŀನಗ ಆಶĬಯಥವಯತ.

ಎರಡ ದನಗಳ ಮೇಲ ರಾಮಯŀನಗ ತಂದಯ ಪŁಶಂತತ ಉನĿದಕħ ಹತĶರವದ ಪŁಚĭನĺ ಕŁೇಧವಂಬದ
ಸĻಷıವಗತಡಗತ. ಚನĺಯŀ ಸೇತಯರನĺ ಮನಯಂದ ಸŅಲĻದರ ಹೇಗ ಕಳಹಸ ಬರತĶದĸಗ, ತಂಗನಮರದ ಮೇಲ
ಕಗಯಂದ ಕಳತ ವಷಣĵವಗ ಕ ಕ ಕ ಎಂದ ಕಗರಯತĶತĶ. ಅದನĺ ನೇಡ ಗೌಡರಗ ಸಟıಯತ. “ಹಳ ಕಗ
ಏನ ಅಪಶಕನ ಕಗĶದ ! ಏ ನಂಗ ಆ ಕೇವ ತಗಂಡ ಬ ಇಲŃ” ಎಂದರ.

ನಂಗ ಒಳಗ ಹೇಗ ಬಂದಕನĺ ತೇಟಗಳನĺ ತಂದಕಟıನ. ಈಡ ಹರದ ಕಡಲ ಕಗ ಮರದ ನತĶಯಂದ
ಉರಳಬದĸತ. ನಯಗಳಲ್ಲ ಅದರ ಬಳಗ ಓಡ ನಗĩದವ. ಡಲ ಕಗಯನĺ ಬಯಲŃ ಕಚĬ ಎತĶಕಂಡ ಬಂದ ಗೌಡರ
ಹತĶರ ಹಕತ. ನಯಗಳಂದರ ಹಚೇ ಹಚೇ ಎನĺತĶದ್ದ ಗೌಡರ ಡಲಯನĺ ಬಹಳವಗ ಪŁಶಂಶಸ, ಮದĸಸ, ಶಹಬಸಗರ
ಕಟıರ. ಮನಃಶಸěĤರಾರಾದರೂ ನೇಡದ್ದರ ಗೌಡರಗ ತಮĿ ಕರಮಗನ ಮೇಲದ್ದ ಕŁೇಧದ ರೂಪಂತರವನĺ ಅದರಲŃ
ಕಣತĶದ್ದರಂದ ತೇರತĶದ.

ಸಲದದĸದಕħ ಆ ದನವೇ ಕನĺಡ ಜಲŃಯಂದ ಆಳಗಳಡನ ಹಂತರಗ ಬಂದದ್ದ ಸೇರಗರರನĺ ಕರದ “ಈ ತಂಗನಮರ ನಳ
ಕಡಸಹಕ ಬಡ” ಎಂದ ಅಪĻಣ ಮಡದರ.

ಅನೇಕ ತಲಮರಗಳಂದ ಬಳದಕಂಡಬಂದ ಬೇಕದಷı ಫಲವನĺ ಕಟıದ್ದ ಆ ವೃದĹವೃĔವನĺ ನೇಡ ಕನಕರದಂದ

ಸೇರಗರರ “ಹೌದ, ಸŅಮ, ಅದ ಇದ್ದರ ನಮಗೇನ ಮಡತĶದ. ಅಲ್ಲದ ಅದನĺ ಕಲĻವೃĔ ಅಂಬರ. ಅದೇ ಬದĸ ಹŅೇದŁ
ಹŅೇಗŃ. ನವ ಕಡದ ಪಪ ಕಟıಕಳńವದ ಬೇಡ” ಎಂದರ.

ಗೌಡರ ಇದ್ದಕħದ್ದ ಹಗ ಉರದದĸ “ನಮಗŀಕŁೇ ಆ ಪರಾಣ ? ಹೇಳದಷı ಕಲತಮಡ. ಕಲĻವೃĔವಂತ ! ಕಮಧೇನವಂತ !

ಕಲಸಕħ ಬರದ ಬಂಜಮರ ಇದ್ದರೇನ ? ಹೇದŁೇನ ?” ಎಂದರ.

ಮರದನ ಗೌಡರ ತವೇ ಖುದĸ ನಂತ ತಂಗನಮರವನĺ ಕಡಸದರ.

ಗೌಡರ ಅದನĺ ಮದĸಸಲರಂಭಸದ ಮೇಲ ಡಲ ಮರಹತĶ ಅವರ ಬಳಯೇ ಇರತĶತĶ. ಅದಕħ ಊಟ

ಉಪಚರಗಳ ಸಮೃದĹಯಗ ನಡಯತಡಗದವ. ಗೌಡರ ತಮĿ ಎಲಯಂದಲೇ ಹಲ ಮಸರನĺಗಳನĺ ಮಂಸ ಮತĶ
ಎಲಬನ ತಂಡಗಳನĺ ಅದಕħ ನೇಡತĶದ್ದರ.

ಮರ ನಲħ ದನಗಳದಮೇಲ ಗೌಡರ ತವ ಸĺನ ಮಡತĶದĸಗ ಡಲಗ ಸĺನಮಡಸಬೇಕಂದ ಪŁಯತĺಸದರ.

ಆದರ ಅದ ಅಷıರಮಟıಗ ನಗರಕವಗರಲಲ್ಲ. ಒಂದ ಚಂಬ ನೇರ ಮೈಮೇಲ ಬದĸಡನ ಅವರ ಕೈಯಂದ
ನಣಚಕಂಡ ಓಡಹೇಯತ. ಕಪೇನಧರಯಗ ಸĺನಕħ ಸದĹರಾಗದ್ದ ಗೌಡರ ಡಲಯನĺ ಕರಯತĶ ಹಂಬಲಸದರ.
ಡಲ ನಂತ ನಂತ, ಹಂತರಗ ನೇಡತĶ ನೇಡತĶ, ಗೌಡರ ಹತĶರ ಬರಲ ಕೈಗ ಸಕħದ ಓಡತಡಗತ. ಗೌಡರ ಒಂದರಡ
ಸರ ನಂತ ನಂತ ಕŁೇಧವಣಯಂದ ನಯನĺ ಬಳಗ ಕರದರ. ಅದ ಬರಲಲ್ಲ. ರೇಗ, ಅಟı ಹಡಯಲ ಪŁಯತĺಸದರ.
ಮನ, ಕಟıಗ, ಕಣ ಎಲŃಲŃಲಯೂ ಅಟıದರ. ಕಪೇನ ವನ ನಗĺರಾಗದ್ದ ಗೌಡರ ಅಟıತĶದĸದನĺ ಕಂಡ ಪಟı ನಂಗ
ಇವರೂ ನರವದರ. ನಯಗ ಗಬರ ಹಚĬ ಸಕħಬಟı ಓಡತಡಗತ.

ಗೌಡರ ಕŁೇಧದಂದಲ ಆಯಸದಂದಲ ದೇಘಥಶŅಸೇಚĭ್ವಿಸಗಳನĺ ಬಡತĶ ನಂತ, ನಂಗನಗ ಬಂದಕ ತರಲ

ಹೇಳದರ. ನಂಗ ಪŁತ ಮತಡಲ ಹದರ ಬಂದಕ ತಂದಕಟıನ. ಅಷıರಲŃ ಅಲŃಗ ಓಡಬಂದದ್ದ ರಾಮಯŀ ನಯಯನĺ
ಹಡಯವದ ಬೇಡ ಎಂದ ಆಗŁಹಮಡದನ. ಗೌಡರ ಮಗನನĺ ಕಳಕħ ತಳń “ಹೇಳದ ಮತ ಕೇಳದದ್ದ ಪŁಣ
ಬದಕರಬರದ” ಎಂದ ಹೇಳತĶ ದರದಲŃ ನಂತ ಅವರನĺೇ ನೇಡತĶದ್ದ ಡಲಗ ಗರಯಟıರ. ಆ ಮಗಪŁಣಗ
ಗೌಡರ ಪŁಲಯಬದĹ ಅಥಥವಗಲಲ್ಲ. ಒಂದ ಸರ ಗಟıಯಗ ಕಗ ನಯಯನĺ ಹತĶರಕħ ಕರದರ. ಅದ ನಂತಲŃಂದ
ಅಲಗಡಲಲ್ಲ. ಎರಡನಯ ಸರ ಕಗದರ. ಅದ ಸŅಲĻ ಹದರ ಒಂದರಡ ಹಜĮ ದರ ಸರಯತ. ಇತರರ ಹೇಗದರೂ
ಅದರ ಜೇವ ಉಳದರ ಸಕಂದ ‘ಬ, ಡಲ ! ಬ, ಡಲ !’ ಎಂದ ಕಗ ಕರಯತĶದ್ದರ. ಗೌಡರ ಮರನಯ ಸರ
ಕಗದರ. ನಯ ಹಂತರಗವದರಲŃತĶ. ಆದರ ಈಡ ಹರತĶ ! ರಕĶದ ಕಸರನಲŃ ಬದĸ ಕಗತĶ ಹರಳಡ ಡಲ
ಪŁಣ ಬಟıತ.

ಗೌಡರ ಸರಕħನ ಹಂತರಗ ಹೇಗ ಸĺನಮಡದರ.

ಮಧŀಹĺ ಊಟಮಡ ಮಲಗದವರಗ ಹಸಗಯಂದ ಏಳಲಗಲಲ್ಲ. ರಾಮಯŀ ಹೇಗ ವಚರಸದನ. ಜŅರ ಬಂದದ ಎಂದರ.

ಆ ದನ ಸಯಂಕಲದಲŃ ಗೌಡರ ಜŅರ ವಷಮಸķತಗೇರತ. ಬದĹವಕರದಂದ ಏನೇನೇ ಹಲವರಯತಡಗದರ. ತಂಗನಮರ

ಕಡಸವದ, ಬಂಜಯಂದ ಪŁಯೇಜನವೇನ ಎಂದ ಗಣಗವದ, ಹೇಳದ ಮತ ಕೇಳದವರನĺ ಗಂಡನಂದ
ಹಡಯಬೇಕ ಎಂದ ಕಗವದ, ಅಯŀೇ ವಸ ನನĺ ಬಟı ಹೇದಯೇನೇ ಎಂದ ಮರಗವದ – ಇತŀದಯಗ
ಅಸಂಬದĹ ಪŁಲಪ ಮಡತಡಗದರ.ಅವರ ಹಂಡತ ಸಬĽಮĿನನĺಂತ ಹತĶರಕħ ಬರಗಡಸದ ‘ಥ, ಹದರಗತĶ, ನಡ !’
ಎಂದ ಉಗಳತĶದ್ದರ. ರಾಮಯŀನನĺ ಕಂಡರ ಪರಕೇಯನಂತ ಕಣಹತĶದರ. ಸೇರಗರ ರಂಗಪĻಸಟıರ, ಅವರಗಂತಲ
ವಶೇಷವಗ ಗಂಗ ಇವರಬĽರ ಮತŁ ಅವರನĺ ಉಪಚರಸ ಹತೇಟಯಲŃಡಲ ಸಮಥಥರಾಗತĶದ್ದರ. ಗೌಡರಗ ಸŅಕೇಯರೇ
ಪರಕೇಯರಂತಯೂ ಪರಕೇಯರೇ ಸŅಕೇಯರಂತಯೂ ಕಣತಡಗದ್ದಂತ ತೇರತ. ಗಂಗಯಲŃ ಅವರಗದ್ದ ನಂಬಗ
ವಶŅಸಗಳ ಸಬĽಮĿನಲŃರಲಲ್ಲ.

ಮರದನ ಅವರಗ ಜŅರ ಸŅಲĻ ಇಳದದ್ದರೂ ಮನೇವಕರವೇನ ಇಳದಂತ ತೇರತĶರಲಲ್ಲ. ರಾಮಯŀ ತೇಥಥಹಳńಯಂದ
ಡಕıರನĺ ಕರಸತĶೇನ ಎಂದ ಹೇಳದಗ ಅವನ ಮೇಲ ರೇಗ ಬಯĸ “ಡಕıರಂದ ಏನಗĶದೇ? ಭೂತರಾಯನ ಚೇಷı ! ಎಲ್ಲ
ಆ ಹವಯŀನ ಮಟ ! ಕಳಕನರ ಅಣĵಯŀಗೌಡನ ಕರಸೇ ! ನೇವಲ್ಲ ಸೇರಕಂಡ ನನĺ ತಗೇಬೇಕ ಅಂತ ಮಡೇರ !”
ಎಂದ ಕಣĵೇರ ಕರಯತಡಗದರ.

ಕಳಕನರ ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ಕಲವ ತಂಗಳ ಹಂದ ಊರ ಬಟı ಹೇದದನĺ ನನಪಗ ತಂದಕಟı, ಅವರಲŃದĸರಯೇ
ಅದ ಗತĶಲ್ಲ ಎಂದ ಹೇಳಲ, ಗೌಡರ ನರಳ ನಟıಸರ ಬಟı “ಮಡೇ ! ಮಡೇ ! ಏನೇನ ಮಡĶೇರೇ ಎಲ್ಲ ಮಡ !”
ಎಂದ ಹದದದ್ದ ಕಂಬಳಯಂದ ಮಖ ಮಚĬಕಂಡರ.

ರಾಮಯŀ ತಂದಯ ನಂಬಗಯ ಸಲವಗ ಸೇರಗರರಂದ ಭೂತರಾಯನಗ ಕಣಕ ಕಟıಸ ಹೇಳಕಂಡನ.

ಮಧŀಹĺ ವಸವನĺ ಕಳಕನರನಂದ ಕರತರಸದನ. ಗೌಡರ ಅವನನĺ ನೇಡದ ಕಡಲ “ಯರೇ ಅದ ?” ಎಂದರ.

“ನನ, ಅಪĻಯŀ” ಎಂದನ ವಸ.

“ಯರೇ ನೇನ ಸತĶಹೇದ ಅಂತ ಹೇಳದŁಲŃೇ ” ಎಮದ ಗೌಡರ ಹೇಳಲ ಪಕħದಲŃದ್ದ ಗಂಗ.

“ಛ ! ಎಂತ ಹಳ ಬಯ ನಡೇತೇರ ?” ಎಂದ ಗದರಸದರ. ಗೌಡರ ಮತಡಲಲ್ಲ.

ಸಯಂಕಲದ ಹತĶಗ ಅಗŁಹರದ ಜೇಯಸರ ವಂಕಪĻಯŀನವರೂ ದಯಮಡಸದರ. ಅವರಂತ ದಡij ಪŁವಹದಲŃ

ಸೇತವಯಂದ ಮರದಬೇಳವ ಚಹĺ ತೇರದಗ ಅದರ ರĔಣಥಥವಗ ಅಲŃಗ ಕರಯಲĻಡವ ಎಂಜನಯರ ಯವ
ಅಧಕರದಂದ, ದಪಥದಂದ, ಹಮĿಯಂದ, ಹಕಂ ಚಲಯಸತĶನಯೇ ಅದಕħಂತಲ ಹಚĬದ ರೇತಯಲŃ
ವತಥಸತĶದ್ದರ.

ಜೇಯಸರಗ ರೇಗವೇನಂದ ಗತĶಗದದ್ದರೂ ತಮಗ ತಳದದ್ದ ಔಷಧಗಳನĺಲ್ಲ ಒಂದದಮೇಲಂದನĺ

ಪŁಯೇಗಸತಡಗದರ. ಜತಗ ಹದದನ ಬೇದದನ ಮಂತŁ ತಂತŁಗಳೇ ಮದಲದ ದೈವಕ ವಧನಗಳನĺ
ಪŁಯೇಗಸದರ.

ರೇಗ ಪŁಬಲತರವಯತ. ನಲħನಯ ದನ ರಾಮಯŀ ಹತಶನಗ ಕಳಕನರಗ ಓಡದನ. ಹವಯŀ ಪಟıಣĵನಡಗಡ

ಮನಯ ಅಂಗಳದಲŃ ಒಂದ ಸಣĵ ಹವನ ತೇಟದ ರಚನಯಲŃ ತಡಗದ್ದವನ ರಾಮಯŀನಂದ ಸಂಗತ ಎಲ್ಲವನĺ ಕೇಳ,
ಕಡಲ ತೇಥಥಹಳńಯಂದ ಸಕಥರ ಡಕıರನĺ ಕರಯಸವಂತ ಹೇಳದನ.

ರಾಮಯŀ “ಅವರ ಸಕಥರ ಡಕıರಂದರ ರೇಗತĶರ ! ಏನ ಮಡೇದ ?” ಎಂದನ.

“ರೇಗದರ ರೇಗಲ ! ರೇಗಯ ಮತ ಕೇಳಬರದ ! ಮದಲ ಆ ಜೇಯಸರಗ ‘ಔಷಧ ಕಡವದ ಬೇಡ’ ಎಂದ ಹೇಳ
ನಲŃಸಬಡ. ಆ ಅಳಲೇಕಯ ಪಂಡತರಂದ ಉಳಗತಯಲ್ಲ.”

“ನೇನ ಬಂದದ್ದರ ಚನĺಗತĶ.”

“ನನ ಮಟ ಮಡದĸೇನ ಎಂದ ಹೇಳದರ ಅಂತ ಹೇಳĶೇಯ. ನನĺ ನೇಡದರ ಅವರ ಬದĹವಕರ ಇನĺ ಹಚĬಬಟıರ
?”

ಕಡಗ ರಾಮಯŀನ ಧೈಯಥಕħೇಸħರ ಹವಯŀನ ಕನರಗ ಹೇದನ. ಆದರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಅವನನĺ ಕಂಡಡನ
ಕಹಲಯಂದ ಆಶಕĶರಾಗದ್ದರೂ ಆದಷı ಗಟıಯಗ ಬಯಗ ಬಂದಂತ ಬಯĸ, ತಮĿ ಕಣĵಮಂದ ನಲ್ಲಬರದಂದ
ಕಗಕಂಡರ. ಆಮೇಲ ಹವಯŀ ಅವರಗ ಕಣಸಕಳńದಂತ ಜಗರೂಕನದನ.

ತೇಥಥಹಳńಯಂದ ಡಕıರ ಬಂದ ಸಜಮದ್ದನĺ ಔಷಧಯನĺ ಕಟı, ಪಥŀಗಳನĺಲŃ ಹೇಳ, ಶಶŁಷಯ ವಧನಗಳನĺ
ತಳಸ, ಪŁತ ದನವ ಬಂದ ಔಷಧ ತಗದಕಂಡಹೇಗವಂತ ಅಪĻಣಮಡ ಫೇಜ ತಗದಕಂಡ ಮರಳದರ.

ಎಂಟ ಹತĶ ದನಗಳಲŃ ಗೌಡರ ದೈಹಕ ರೇಗ ಗಣವಯತ. ಆದರ ಬದĹವಕರ ಸಂಪಣಥವಗ ಹೇಗಲಲ್ಲ.
ಸಬĽಮĿನನĺ ಬಂಜ, ಹದರಗತĶ ಎಂದ ಮದಲಗ ಶಪಸತĶದ್ದರ. ಮನಯವರನĺಲ್ಲ ಜಗಪತಯಂದ ಕಣತಡಗದರ.
ಗಂಗಯಬĽಳೇ ಅವರಗ ಅತŀಂತ ಹತಕರಣಯಗದ್ದಳ.

ಮದಲದ್ದ ಶಕĶಯಗಲ ದಪಥವಗಲ ಗಂಭೇಯಥವಗಲ ಅವರಗ ಮರಳ ಬರಲಲ್ಲ. ಅದಕħ ಬದಲಗ ಕŁೇಧ,
ಧೂತಥವತಥನ, ಸಡಕಬದĹ, ನಡನಡವ ಉನĿದಪŁಕೃತ ಇವಗಳ ಹಚĬದವ.

ದನಗಳ ಸಗದವ. ಅಡಕಯ ಕಯಲ ಬಂದತ. ರಾಮಯŀನೇ ಮತವಜಥಯಂದ ಕನ ತಗಯವವರನĺ ಗತĶಮಡ,

ಕನ ತಗಸದನ.

ಅಡಕ ಸಲಯವದ, ಬೇಯಸವದ, ಹರಡವದ, ಮಧŀ ಮಧŀ ಕಳಕನರಗ ಹೇಗ ಹವಯŀನಗ ಕಲಸದಲŃ
ಸಹಯಮಡವದ, ಆಗ ಕೇವ ಹಡದಕಂಡ ಇಬĽರೂ ಕಡನಲŃ ಬೇಟಯಡವದ – ಹೇಗರತĶರಲ ಭೂಮ
ಹಣĵಮಯ ಹಬĽ ಬಂದತ.
 ಭೂಮ ಹಣĵಮ ಹಬĽದ ಹಂದನ ದನ ಕಡನಲŃ
ದೈತŀನದ ಪಟıಣĵನ ಕಣಹಂದಯ ಬೇಟ
ಭೂಮ ಹಣĵಮಯ ಹಬĽ ದೇಪವಳ ಹಬĽಕħ ಹದನೈದ ದನಗಳ ಹಂದ ಬರತĶದ. ಕಬĽ ಬಳದ ನಂತ ಹಸರಾದ ಬತĶದ
ಗದĸಗಳಲŃ ಆಗತನ ಹಡ ಹರಡಲ ಮದಲಗತĶದ. ಕಲವ ಮಂಬಳಸನ ಗದĸಗಳಲŃ ಹಲĸನಗಳ ಮಡರತĶವ.
ಸಯಥನನĺೇ ಕಣಗಡಸದ ಆಕಶವನĺಲ್ಲ ಮಚĬಕಂಡ ಹಗಲರಳ ಹಡದ ಮಳ ಸರಸವ ಕರ ಮಗಲ
ಬಳಮಗಲಗದ ತಡಗತĶದ. ಒಮĿಮĿ ವರಳವಗ ತಂತರ ಮಳ ಹಯĸರೂ ಬಚĬನ ಬಸಲ ಅಡಗಡಗ ಇಣಕಣಕ
ಹಸರ ಗದĸಗಳ ಮೇಲ ಹಂಬಣĵದ ನಗ ಬೇರತĶದ. ಮಳಗಲದ ಜಡಮಳಯೂ ಇರದ, ಬೇಸಗಯ ಉರಬಸಲ ಇರದ,
ಚಳಗಲದ ಕರಚಳಯೂ ಇರದ ಹವ ಸಖವಗರತĶದ. ಒಂದಂದ ದನ ಸŅಲĻವ ಮಳಯಲ್ಲದ ಮೇಡವಲ್ಲದ ತಳದಟı
ನೇಲ ಗಜನಂತ ಹಬĽರವ ನೇಲಕಶದಲŃ ಸಯಥನ ಪŁಫುಲ್ಲ ತೇಜಸŅಯಗರವದ ಉಂಟ. ಅಂತಹ ದನಗಳಂದರ
ವನŀಜಂತಗಳಗ ಖುಷ ! ಬೇಟಗರರಗ ಖುಷ !

ಭೂಮ ಹಣĵಮಯ ಹಬĽದಲŃ ವಶೇಷವಂದರ,, ಕಳಮĦಯ ಪಜ. ಹಬĽದ ಹಂದನ ದನವೇ ಕಡಗಳಗ ಹೇಗ ಅರವತĶ
ಬಗಯ ಸಪĻಗಳನĺ. ನಲ ಗಣಸಗಳನĺ ತರತĶರ. ಸಪĻಗಳನĺಲ್ಲ ಸೇರಸ ಮಡದ ಪಲŀಕħ ‘ಬರಕಸಪĻನ ಪಲŀ’ ಎಂದ
ಹಸರ. ಅಧಥ ಅಡಯಷı ದಪĻವಗ ನಲħೈದ ಅಡಗಳವರಗ ಉದ್ದವಗರತĶದ, ಮಳń ಮಳń ನಲಬಳńಯ ಬಡದ
ಗಣಸ. ಅದನĺ ಬೇಯಸ ಸಪĻ ಸಲದರ ಬಣĵಯದ್ದಂತ ಬಳńಗ ನಣĵಗ ಮೃದವಗರತĶದ. ಹಗಯೇ ಅಣಂಬಲ, ಕಸವನ
ಕಟıಹಟı, ಕಚĬಲ ಮೇನನ ಪಲŀ ಇತŀದಯಗ ಅನೇಕ ಭĕಭೇಜŀಗಳನĺ ಮಡತĶರ. ಜತಗ ಹಬĽದ ಹಂದನ ದನ
ಎಂದನಂತ ‘ದಡijಬೇಟ’ ಸೇರದಗ ‘ಷಕರಯಗದ್ದರ’ ‘ಅದರ ಪಕರ’ವ ಇರತĶದ.

ಆದರ ಕಳಮĦಗ ಜೈನ ಮೇಲೇಗರಗಳನĺೇ ನವೇದಸತĶರ. ಹಬĽದ ದನ ಉಷಃಕಲಕħ ಮದಲೇ ಗದĸಗಳಗ ಹಗ ಬತĶದ
ಪೈರನĺ ಹವ, ಹಣĵ, ಕಪಥರ, ಗಂಧ, ಜಗಟ, ಆರತಗಳಂದ ವಧವತĶಗ ಅಚಥಸತĶರ. ಕಳಮĦಯ ಆರಾಧನಯ
ಜತಗ ಕಲೇಪಸನಯೂ ಆಗತĶದ. ಜಡಜಗತĶ ಸಸŀದಗಳ ತತĶ್ವಿತಃ ಆದದರಂದ ವಂದನೇಯ ಎಂಬದ ಆ ಪಜಯ
ಅವŀಕĶಬೇಧ.

ನಲಗಣಸ ಬರಕಸಪĻಗಳನĺ ತಂದಹಗ ಆಯತ, ಬೇಟಯಡದ ಹಗ ಆಯತ ಎಂದಕಂಡ ಹಬĽದ ಹಂದನ ದನ

ಹವಯŀ, ರಾಮಯŀ, ವಸ, ಪಟıಣĵ, ಬೇಲರಬೈರ, ಸದ್ದ – ಇವರಲ್ಲ ಒಟıಗಡ ಕಡಗ ಹರಟರ. ಸತŀ ಹೇಳವದದರ
ಎಲ್ಲ ಒಟıಗಡ ಹರಡಲಲ್ಲ ; ಹರಟಮೇಲ ಕನಬೈಲನಲŃ ಎಲ್ಲರೂ ಒಟıದರ. ರಾಮಯŀ, ವಸ, ಬೇಲರ ಸದ್ದ ಇವರ
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಅಪĻಣ ಪಡದ ನಯ, ಕೇವ, ಹರ, ಸಮಗೇಲ, ಬಂಕಪಟıಣ ಮದಲದ ಸಲಕರಣಗಳನĺಲ್ಲ
ತಗದಕಂಡ ನಡದ ಕನಬೈಲನಲŃ ಸಕಲ ಸಲಕರಣಗಳನĺಳಗಂಡ ಕಯತĶದ್ದ ಹವಯŀನ ದಳವನĺ ಕಡಕಂಡ
ಮಂಬರದರ. ಹಗ ಮಡವದಕħ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಭೇತಯೇ ಕರಣವಗತĶ.

ಆ ದನ, ಅವರ ಪಣŀವಶದಂದ, ಬಚĬನಯ ಬಸಲ ಹಚĬನಯ ಹಸರನ ಮೇಲ ರಮಣೇಯವಗತĶ. ದರದರವಗದ್ದ
ತಂಡಮೇಡಗಳನĺಬಟıರ ಆಕಶ ಸŅಚĭವಗತĶ. ಹವ ಪŁಕಶಮನವಗ ಸಖಶೇತೇಷĵವಗತĶ. ಪಕ್ಷಿಗಳ
ಕಜನೇತತವದಲŃ ತತĻರವಗದĸವ.

ಹವಯŀನದಯಗ ಬೈರ ಸದ್ದರಗ ಕಡ ಗರವನಗಳ ರಮಣೇಯತಯಲŃ ಜೇವನವ ಗರಯಂತ ಹಗರವಗ ಹಕħಯಂತ

ಹರಾಡತಡಗತ. ಸಂಸರದ ನರಾರ ಕೇಟಲಗಳ ಕಣವಗಳ ನಮĺತಯಂದ ಸŅಚĭತರವ ಸŅತಂತŀ್ರ ಪಣಥವ ಆಗರವ
ಗರವನಗಳ ಔನĺತŀಕħೇರದರ ಯವ ಜೇವಯ ಆತĿತನೇ ಗಗನಸĻಶಥಯಗವದಲ್ಲ ? ಹವಯŀ ತಳದ ಆನಂದಪಡತĶದ್ದನ
; ಸದ್ದ ತಳಯದ ಆನಂದಪಡತĶದ್ದನ.

ಬೇಟಗರರ ಗಂಪ ಕಲವಸರ ವನೇದದ ಮತನĺಡತĶ, ಕಲವ ಸರ ಮತಲ್ಲದ ಆಲಸ ನೇಡತĶ, ಒಮĿ ಪಸಮತನಲŃ
ಮಂತŁಲೇಚನ ಮಡತĶ, ಒಮĿ ಸತĶಲ ನಲವನĺ ಮಸತĶ ತಳತಳಲ ಬರತĶದ್ದ ನಯಗಳಗ ಪಸದನಯಲŃ ಛೂ
ಛೂ ಎನĺತĶ, ಕೈಚಟಕ ಹಡದ ಸನĺ ಮಡತĶ, ಒಂದಂದ ಸಲ ಅಲ್ಲಲŃ ನಲಬಳńಗಳನĺ ಹಡಕತĶ, ಬರಕ ಸಪĻನĺ
ಕಯŀತĶ, ಸರವಗಳದ, ಅಬĽರಯೇರ ಸರಸ ಸಹಸದಂದ ಮಂದವರದರ.

ಕಡಗಳಲŃ ತರಗ ಅನಭವ ಸಲದ ವಸವನ ಕಲಗಳಂತ ಮಳń ಬಳńಗಳಂದ ಪರಚ ಪರಚಹೇದವ. ಅವನ ಮತŁ
ಗಯಗಂಡಷı ಕರಳ ಯದĹಮಡವ ರಣವೇರನಂತ ದಡijವರಗ ಸರಸಟಯಗ ಸಗದನ. ಆ ಅರಣŀ ಪವಥತಗಳ
ಸಂಗ ಸಹವಸಗಳಂದರ ಅವನಗ ಹಡಸಲರದಷı ಸಂತೇಷ ; ಅದರಲŃಯೂ ಹವಣĵಯŀನ ಜತ ! ಮತĶ ಸŅತಂತŀ್ರ !

ಒಂದಡ ಸಮೇಪ ಸಮೇಪವಗ ನಲಬಳńಗಳ ಬಳದದĸದನĺ ಕಂಡಹಡದ ಗಣಸ ಅಗಯಲ ತಡಗದರ.

ಬೈರನಂದ ಕಡ ಸದ್ದನನĺಂದ ಕಡ ಸಮಗೇಲ (ಹರ)ಗಳಂದ ಅಗಯತĶದ್ದರ. ಇತರರ ಕಂಬಳಗಳನĺ ಪಕħಪಕħದಲŃ

ಹಸಕಂಡ ಕಳತ ಮತಡತĶದ್ದರ. ನಯಗಳ ಒಂದದಮೇಲಂದ ಅಲŃಗ ಬಂದ ಕನĺಲಗಗಳನĺ
ಜೇಲಹಕಕಂಡ ಏದತĶ ಸತĶಲ ವಶŁಮಸಕಳńತಡಗದವ. ಪಟıಣĵ ಜೇಬನಂದ ಎಲಯಡಕಯನĺ ತಗದ
ಹಕಕಳńತĶದ್ದನ.

ಹವಯŀ ವನೇದಕħ “ಇವತĶ ವಸ ಬಂದದ್ದಕħ ಅಂತ ಕಣĶದ ಏನ ಷಕರಯಗಲಲ್ಲ” ಎಂದನ.

ಪಟıಣĵ ಬಯತಂಬ ತಂಬಲ ತಂಬಕಂಡ, ಮಗನĺರಳಸತĶ, ಕಳತಟಯನĺ ನೇರಾನಯಂತ ಮೇಲĿಗವಗ

ಚಚಕಂಡ “ಹೌಡ ಹೌಡ ! ಣೇವ ಅವಣĵ ಕರಕಂಡೇ ಬರಬಡಥಟı !” ಎನĺತĶದ್ದಂತಯ ರಕĶದಂತ ಕಂಪಗದ್ದ ಉಗಳ
ಚಮĿ ಕಂಬಳಯ ಮೇಲಯೂ ಅವನ ಮೈ ಮೇಲಯೂ ಬದĸತ.

ವಸ “ಥ ನನĺ !” ಎಂದ ದರ ಸರದನ.

ಪಟıಣĵ ಕೈಯಂದಲ ಕಂಬಳಯನĺ ಮೈಯನĺ ಒರಸ ಮಡ ಮಡಕಂಡನ.

“ನ ಬಂದರ ಷಕರ ಆಗೇದಲ್ಲಂತ ? ಹೇದಷಥ ಭೂಮ ಹಣĵಮ ಹಬĽದಗ ಪಟıಣĵನ ಜೇತೇಲೇ ಬಲŃಗ ಕತದĸನಲŃ
! ಆವಗ ಅವನೇ ಒಂದ ಹಂದ ಹಡijನಲŃ !”

“ಹೌದ, ಮರಾಯರಾ, ಇವನĺ ಕರಸಕಂಡ ಬಲŃಗ ಕತ ನಂಗ ಸಕೇ ಸಕ ಅನĺಸಬಡĶ ! ಮತಡಬೇಡ, ಸಮĿನರ,
ಅಂತ ಹೇಳದರ ‘ಸಮĿನ ತನĺ ಅಂದŁ, ಹರಮನ ಓಣ ಬಕħಯ ?’ ಅಂದ ಹಗ, ಮತ ಮತ ಮತ. ಆ ಹಂದಗ
ಗರಾಚರ ಕಡ ನನĺ ಹತŁ ಬಂದತĶ !”

ಇತರರಗ ಬೇಸರ ಹಟıಸವಂತಹದದರೂ ಅವರವರಗ ರಸಪಣಥವಗದ್ದ ಸಂಭಷಣ ಅನಂತವಗ ಸಗತĶ. ಈ ಮಧŀ

ಪಟıಣĵನ ಎದĸ ಅಗಯತĶದ್ದ ಬೈರ ಸದ್ದರ ಸಹಯಕħ ಹೇದನ. ರಾಮಯŀ ಕಂಬಳಯ ಮೇಲ ಅಂಗತನ ಮಲಗದ್ದವನ
ಹಗಯ ಕಣĵ ಮಚĬದನ.

ಹವಯŀ “ಪಟıಣĵ, ನನ ಹೇಂಗ ಹೇಗ ಬತೇಥನ” ಎಂದ ಕೇವ ತಗದಕಂಡ ಎದ್ದನ.

ವಸ “ನನ ಬತೇಥನ” ಎಂದನ.

“ಬೇಡ. ಇಲŃೇ ಇರ !”

ಅವನನĺ ಅಲŃಯ ಇರವಂತ ಹೇಳ ನಯಗಳಡನ ಹವಯŀನಬĽನ ಹಳವನಲŃ ಮರಯದನ.

ವಸವ ಪಟıಣĵ ಬೈರ ಸದ್ದರ ಗಣಸ ಅಗಯತĶದ್ದಲŃಗ ಹೇಗ “ಓಹೇಹೇ ನನĺಷıತŁ ಇದಯಲŃೇ ಗಣಸ !” ಎಂದನ.

ಹವಯŀ ಹಳವನಲŃ ಮರಯಗಹೇಗ ಅಧಥಗಂಟ ಕಳದತĶ. ಅಗಯತĶದ್ದರ ಎರಡ ದಡij ದಡij ಉದ್ದವದ
ಗಣಸಗಳನĺ ಕತĶ, ಮತĶರಡಕħ ಶರಮಡದ್ದರ. ವಸ ಪಕħದಲŃದ್ದ ಮರಗಳನĺ ಹತĶ ಹತĶ ಇಳದನ. ಬೈರನ ಕಲಸದ
ಕತĶಯನĺ ತಗದಕಂಡ ಚಣĵದಂಡಗಳನĺ ಕತĶರಸದನ. ನೇಳವಗ ಮರಗಳ ನತĶಗಳಂದ ಜೇಲಬದĸದ್ದ ಮಂಗನ
ಬಳńಗಳನĺ ಎಳದ ಸರಪಣಗಳನĺ ರಚಸದನ. ಚಗರಲಗಳನĺ ಕಯĸ, ಎರಡ ಹಬĽರಳಗಳ ಮಧŀ ಇಟı, ಕಡಕೇಳಗಳ
ಮಂಗಟı ಹಕħಗಳ ಕಗವಂತ ಕಗಲ ಪŁಯತĺಸದನ. ಆದರ ಸಧŀವಗಲಲ್ಲ. ಯವ ಪŁಣಗಳ ಅನŅಯಸದ
ವಕರಧŅನಗಳ ಹರಟ, ಬವರ ಸರಸಕಂಡ ಅಗಯತĶದ್ದವರೂ ಕಡ ನಕħ ನಕħ ಬೇಳವಂತಯತ. ತನĺಂದ
ಸಧŀವಗದರಲ ಪಟıಣĵನಗ ಚಗರಲಗಳನĺ ಕಟı ಕಗವಂತ ಹೇಳದನ. ಅವನ ಕಗದನ. ಅದ ಎಷıರಮಟıಗ
ಸಹಜವಗತĶಂದರ ದರದಲŃದ್ದ ಕಡಕೇಳಗಳ ಮರಗಳ ಮೇಲದ್ದ ಮಂಗಟı ಹಕħಗಳ ಇದ್ದಕದ್ದ ಹಗ ಪŁತŀತĶರವಗ
ಕಗತಡಗದವ. ವಸವಗ ಅತŀನಂದದಡನ ನರಾಶಯೂ ಹಟıಕಚĬ ಉಂಟದವ. ಅವನಗ ಪಟıಣĵನ
ಸವಥದಶಥಗಳ ಪರಮವಧಯಗ ಕಂಡಬಂದನ. ಪಟıಣĵನನಗ ತಂದಯಲ್ಲ ; ಆದ್ದರಂದ ತಂದಯ ಭಯವಲ್ಲ. ಅವನ
ಎಲŃಗ ಬೇಕದರಲŃಗ ಹೇಗತĶನ. ಅವನಗ ರಾತŁ ಹಗಲ ಎಲ್ಲವ ಒಂದೇ. ಕಡನಲŃ ಯವಗಂದರ ಆವಗ ಅಲಯತĶನ.
ಅವನ ಕೇವಹಡದನಂದರ ಇಟı ಗರ ತಪĻವದಲ್ಲ. ಕಣಹಂದ (ಮಳńಹಂದ), ಹಂದ, ಹಲ, ಹವ ಮದಲದ ಕಡ
ಪŁಣಗಳಂದರ ಅವನಗ ಹದರಕಯಲ್ಲ. ಅವನಗ ಬದಕನ ಜವಬĸರಯೂ ಇಲ್ಲ ; ಸವನ ಜವಬĸರಯೂ ಇಲ್ಲ. ಹಂಡರಲ್ಲ,
ಮಕħಳಲ್ಲ ; ಭೂಮಯಲ್ಲ, ಕಣಯಲ್ಲ. ಏನ ಇಲ್ಲದದ್ದರೂ ಎಲ್ಲವನĺ ಪಡದವನಂತ ಸŅತಂತŁ, ಸಖಿ, ಮಂಗಟıಹಕħ ಕಗವಂತ
ಕಗತĶನ ; ಕಡಕೇಳಗಳನĺ ಅವ ಕಗವಂತಯ ಕಗ ಕರದ ಬಂದಕನಂದ ಹಡಯತĶನ ! – ವಸ
ಆಲೇಚಸದಂತಲ್ಲ ಪಟıಣĵನ ಗಣಗಳ ಗಣತವಗವಂತ ತೇರತ. ದಡij ಮರದ ಬಡದಲŃ ಸಣĵ ಗಡ ನಂತಂತದನ
ಅವನ. ಪಟıಣĵನನĺ ಕಂಡ ಅವನಗ ಹಟıಕಚĬಯತ. ಆದರ ಅದ ಹಸಳಯ ಹಟıಗಚĬ. ಅದರಲŃ ಬಳಗವ
ಗಣವರತĶದ ; ಸಡವ ಗಣವರವದಲ್ಲ.

ವಸ ಒಂದ ಎಲಯನĺ ಸರಳಸತĶ ಪೇಪಮಡ ಊದದನ. ಅದರ ಕೇಚದನ ಎಷı ತೇಕ್ಷ್ಣವಗತĶಂದರ ಮಲಗದ್ದ
ರಾಮಯŀನ ಕವಗ ಕಚಗಳಯಟıಂತಗ ಎಚĬರವಯತ. ಅವನ ಅನೈಚĭಕವಗಯ ಎದĸ. ಕತಕಂಡ
ಕಣĵಜĮಕಳńತĶದ್ದನ. ತಂದಯ ಕಯಲಯ ದಸಯಂದಲ ಮನಸತನ ಕ್ಷಿೇಭಯ ದಸಯಂದಲ ಅವನಗ ಕಲದನಗಳಂದ
ಸರಯದ ನದĸಯರಲಲ್ಲ.

ವಸ ಮತĶ ಪಟıಣĵನ ಹತĶರಕħ ಬಂದ, ಅಗಯತĶದ್ದವನನĺ ನಲŃಸ “ಎಲೇಲ ನೇನ ಪೇಪ ಮಡ ಊದ, ನೇಡೇಣ”
ಎಂದನ.

“ಊದದ ಏನಂತ ? ಮಹ !” ಎಂದನ ಪಟıಣĵ.

“ಊದ, ನೇಡೇಣ” ಎಂದ ಪಸಲಯಸದನ ವಸ.

ಪಟıಣĵನ ಒಂದ ಎಲಯನĺ ಕತĶಕಂಡ ಸರಳ ಸತĶ ಊದದನ. ಪಸಪಸಎಂದ ಊದಕಳವಯಲŃ ಒಲ

ಊದದಂತಯತ. ವಸವಗ ಮಯŀತೇರಸಕಂಡಷı ಸಂತೇಷವಗ “ಹಞ ! ಹಂಗಗĽೇಕ ! ಎಲ್ಲದರಲŃ ನೇನೇ ಗಟıಗ
ಅನĺಸಕಳńಬೇಕ ಅಂತ ಮಡಯೇನ ?” ಎಂದ ಅಣಕಸವ ಧŅನಯಂದ “ಊದ ನೇಡೇಣ ಈಗ ! ಪೇಪ ಊದ ?
ಅದೇನ ಹಂದ ಹಡದ್ಹಾಂಗ ಅಂತ ಮಡಯೇನ ?” ಎಂದವನೇ ತನĺ ಎಲಪೇಪಯಂದ ಗಟıಯಗ ಒಂದ ಸಳń ಊದ
ಹಮĿಯಂದ ಮಲತನಂತನ.

ಪಟıಣĵ ನಗತĶ ನಲħ ಐದ ಎಲಗಳಂದ ಪೇಪ ಮಡ ಊದಲ ಪŁಯತĺಸದನ. ಆದರ ಪŁತಸಲವ ವಸವಗ ಆನಂದ
ಉಂಟಯತೇ ಹರತ ಸಳń ಹರಡಲಲ್ಲ. ಏಕಂದರ, ಅವನ ಕಯĸದ್ದ ಎಲ, ಅವನ ಕೈ, ಅವನ ಎಲಯನĺ ಸರಳ ಮಡದ
ರೇತ, ಅವನ ತಟ, ಅವನ ಉಸರೂ ಕಡ ಎಲ್ಲವ ಒರಟಗದĸದರಂದ ಹಸಳಯ ಮೃದತŅಕħ ಸಧŀವದ ಕಯಥ ಅವನಗ
ಸಧŀವಗಲಲ್ಲ.

“ಪೇಪ ಊದದ ಮತŁಕħ ನೇನ ಗಂಡಸಗಲಲ್ಲ. ಹಣĵ ಹಡಗರೂ ಕಡ ಊದತĶರ ! ನನ ಅಗದ ಹಗ ಅಗೇ
ನೇಡೇಣ !” ಎಂದನ ಪಟıಣĵ.

ಪಟıಣĵ ವನದಕħ ಹೇಳದನ. ಆದರ ವಸ ನಟıಗ ಹೇಗ ಬೈರನಂದ ಸಮಗೇಲ ತಗದಕಂಡ ಅಗಯಲ ತಡಗದನ.
ಉಳದವರ ನಗವನĺ ತಡದ ನಂತ ನೇಡತĶದ್ದರ. ಎರಡ ನಮಷದಳಗಗ ಬಲಕನ ಎಳಯ ಮಖದಲŃ
ಬವರಹನಗಳ ಕಣĵಗಳಂದ ಕಂಬನಗ ಸಸತಡಗದವ.

ಅಷı ಹತĶಗ ಸರಯಗ ದರದಲŃ ಕಡನ ಮಧŀ ನಯಗಳ ಕಗಟವ ಅದನĺ ಹಂಬಲಸ ಎರಡ ಈಡಗಳ ಸದĸ
ಕೇಳಸದವ. ಒಡನಯ ಯರೇ ಕಗವಂತಯೇ ಕರಯವಂತಯೇ ಕೇಳಸತ.

ಎಲ್ಲರ ಗಮನವ ದರದಲŃ ಜಂತವನĺ ಕಂಡ ಬೇಟನಯಯ ಕವಗಳಂತ ನಮರನಂತತ.

“ಯರೇ ? ಅಣĵಯŀನೇನೇ ?” ಎಂದನ – ಚಟವಟಕಯಂದ ಎದĸ, ಕೇವ ಹಡದಕಂಡ ನಂತದ್ದ ರಾಮಯŀ.

“ಅಲŃ ಅಂತ ಕಣĶದ ನೇಡ. ಬಹಳ ದರದಲŃ ಕೇಳಸದ ಹಂಗಯĶ !” ಎಂದನ ಪಟıಣĵ.

“ಏನದರಾಗಲ, ನನ ನೇಡಕಂಡ ಬತೇಥನ” ಎಂದ ರಾಮಯŀನ ತೇಟ ಬಂದಕನĺ ಹಗಲಮೇಲ ಹೇರಕಂಡ

ಹವಯŀ ಹೇದ ದಕħನಲŃ ಕಡನ ಮಧŀ ಮರಯದನ.

ಇಷıರಲŃ ವಸ ಯರಗ ತಳಯದಂತ, ತನಗ ಕಡ ತಳಯಬರದ ಎಂಬಂತ, ಅಗಯವದನĺ ಬಟı ದರ ಹೇಗ

ಒಂದ ಪದಯ ಹಂದ ಏನೇ ಮಹಕಯಥದಲŃ ತಡಗದ್ದಂತ ನಟಸತĶದ್ದನ !

ಪಟıಣĵ ಮದಲದವರಗ ಕೇಳಸದ ಈಡಗಳ ಸದĸ ಕನರಗ ಕಳಕನರಗ ಕೇಳಸದರಲಲ್ಲ. ಅದನĺ ಕೇಳದವರ
ಒಬĽಬĽರ ಒಂದಂದ ತರನಗ ಊಹಸದರ.

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಸೇರಗರರಡನ “ಎಂತದಕŁೇ ಎರಡ ಈಡ ಕಡ ಕಡ ಹಡದರಲ್ಲ ?” ಎಂದ ನಶŀ ಹಕಕಂಡ

ಮಗನĺ ಉಜĮಕಂಡರ.

“ಮಗ ಅಂತ ಕಣĶದ, ನೇಡ. ಮನĺ ನಮĿ ಹಟıಸೇಮ ಒಂದ ಮಗದ ಹಂಡನĺೇ ಕಂಡನಂತ, ಕಣ.”

“ಮಗಕħ ಅಲŃ ಅಂತ ಕಣĶದ. ಹಂದಗೇ ಇಬೇಥಕ. ಎರಡ ಈಡ ಕಡ ಕಡ ಹಡದ ಕಗಬೇಕದರ ಹಂದೇನೇ ಇರಬೇಕ.”

“ಹೌದ ! ತೇಟಕೇವ ಈಡ ಅಲĸ !”

“ಮತĶೇನ ? ಕೇಪನ ಕೇವೇಲ ಎರಡ ಈಡ ಕಡ ಕಡ ಹಡಯೇದ ಹŀಂಗ ?”

“ಅಲŃ ; ನಮĿ ಹಳೇಪೈಕದ ತಮĿನ ಸವರ ಕಡಹತĶತĶೇ ಏನೇ ?”

“ಹೌದ ! ಹೌದ ! ಅವನ್ಹಾತŁ ಇರೇದ ಜೇಡನಲŃ ಕೇಪನ ಕೇವ. ಅವನೇ ಆಗದ್ದರೂ ಆಗರಬೈದ” ಎಂದ ಗೌಡರ ತಮĿನ
ಮೇಲ ತಮಗರವ ಪĔಪತವನĺ ವŀಕĶಗಳಸ ಮತಡದರ.

ಕಳಕನರನ ಹಲŃನ ಮನಯಲŃ ನಗಮĿನವರ ಚಂತತರಂಗಗಳ ಬೇರಯ ತರನಗದĸವ. ಆ ದನ ಹವಯŀ ಪಟıಣĵರ

ಮನಯಂದ ಹರಟಗನಂದ ಅವರ ಮತೃಹೃದಯ ಯವದೇ ಆಶಂಕಯಂದ ತಂಬಹೇಗತĶ. ಏನೇ ಒಂದ ಅಸĻಷı
ಭೇತ ತಯಯ ಆತĿವನĺ ಕಡಯ ತಡಗತĶ. ಮನಯಲŃ ಯರಬĽರೂ ಇರದದĸದರಂದ ಉಂಟಗದ್ದ
ಶಕನಪಣಥವದಂತದ್ದ ಮೌನವ ಅವರ ಹದರಕಗ ಮತĶಷı ಭರವನĺ ಹೇರತĶ. ಹಗಯ ಏಕಂತತ ಕಲĻನಯನĺ ಕರಳಸ
ಲಕħವಲ್ಲದಷı ಭಯದ ಚತŁಗಳನĺ ತಂದ. ಒಳಗಣĵನ ಮಂದ ಹಡದ ತೇರ, ಬದರಸತೇಡಗತĶ. ಬೈರನ ಹಂಡತ ಸೇಸ
ಸೌದಕಟıಗಯಲŃ ಅಕħ ಬೇಸತĶದ್ದರೂ ನಗಮĿನವರ ಅಲŃಗ ಹೇಗ ಅವಳಡನ ಎರಡ ಮತಡವದರಲŃ ಮತĶ
ಏನೇನೇ ಭಯನಕವದ ಆಲೇಚನಗಳ ಮನಸತಗ ಬಂದ ಹಂತರಗತĶದ್ದರ.

ಸķಲ ಪŁಕೃತಯ ಸೇಸಗ ಕಡ ನಗಮĿನವರ ಉದŅೇಗ ಗತĶಗ “ಏನŁಮĿ ಮೈ ಸಸĶಗಲŃೇನ ?” ಎಂದ ಕೇಳದನ.

ನಗಮĿನವರ ಔಪಚರಕವಗ, ಯಂತŁಕವಗ, “ಸŅಲĻ ತಲ ನೇವ ಕಣೇ !” ಎಂದ ಮನಯಳಗ ಹೇಗ ಜಗಲಯಲŃ
ತಗಲಹಕದ್ದ ಒಂದಂದ ಪಟದ ಮಂದಯೂ ನಂತ ಮಗನ ಕ್ಷಿೇಮಕħಗ ಮತĶ ಮತĶ ಕೈಮಗದರ. ಪಟಗಳ ಮತರಲ ;
ಅವರ ಹೃದಯ ಕಂಡದಕħಲ್ಲ ಕೈ ಮಗಯವ ಸķತಯಲŃತĶ.

ಹಟıದಂದನಂದಲ ಹವಯŀನ ಮೇಲ ನಗಮĿನವರಗ ಅತ ಅಕħರ. ತಯ ತನĺ ಮಗವನĺ ಆದರಸವದನĺ

ಉಪಚರಸವದನĺ ನೇಡದವರಲ್ಲ ‘ಏನಪĻ ಇದ ?’ ಎಂದಕಳńತĶದ್ದರ. ಮಗನ ಬಳಯತĶ ಬಂದಹಗಲ್ಲ ಅವನ
ಸಪಷıವದ ಅಂಗಂಗಗಳನĺ ಭದŁಕರವನĺ ನೇಡ ನೇಡ ಹಗĩತĶದ್ದರ. ಒಟı ಕಟಂಬದಲŃರವ ತಯಂದರ
ಮಡಬರದ ಕಲಸಗಳನĺ ಮಗನ ಮೇಲಣ ಒಲĿಗಗ ಮಡತĶದ್ದರ. ಮಗನಗ ಪŁತŀೇಕವಗ ತಪĻ, ಬಣĵ, ಮಸರ, ಹರದ
ಕೇಳಮಟı, ಹರ ತಂಡ ಮದಲದವಗಳನĺ ಕದĸಟı ಕಡತĶದ್ದರ. ತಮĿ ಮದĸನ ಮಗನ ಬಳಯರವಗ ಇತರ
ಮಕħಳನĺ ಮದĸಡತĶಲ ಇರಲಲ್ಲ ; ಹತĶರ ಸೇರಸತĶಲ ಇರಲಲ್ಲ. ಕಲವ ಕಲದ ಮೇಲ ಮಗನ ಬದĹಯಲŃಯೂ
ಮೇಲಗೈಯಗರವನಂದ ಗತĶಗ, ಅವರ ಎದ ಹಗĩ ಹಬĽಗಲಯತ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ತಮĿ ಗಂಡನಗ ಮನಸĶಪ
ಉಂಟಗ, ಗಂಡನ ಕಷıದಸಯಲŃ ತೇರಹೇದಮೇಲ, ನಗಮĿನವರ ತಮĿ ಮಂದ ಉಂಟಗದ್ದ ಜಗತĶನ ಶನŀತಯನĺಲ್ಲ
ತಮĿ ಮಗನಬĽನಂದಲೇ ಪಣಥಗೈದರ. ಅವರಗ ಹವಯŀನೇ ಪŁಪಂಚ. ಪŁಪಂಚವೇ ಹವಯŀ ಆಗತĶ, ಹವಯŀ
ಓದವದಕħಂದ ಬೇರಯ ಊರಗಳಗ ಹೇದಮೇಲ ಅವರ ಪŁೇತ ಪಟıಮĿ ವಸ ಇವರ ಕಡಯೂ ತರಗದĸದೇನೇ ನಜ.
ವಸವನĺಂತ ಅತಶಯವಗ ಪŁೇತಸತĶದ್ದರ. ಆದರ ಆ ಪŁೇತ ಹವಯŀನ ಪರವಗದ್ದ ಪŁೇತಯ ಮಂದ ಅಲĻವಗತĶ.

ಅತಪŁೇತ ಅತಭೇತಗ ಕರಣವಗವದ ಸŅಭವಕ. ಹವಯŀ ತಮĿ ಬಳ ಇದĸಗ ಯವ ಸŅಗಥಸಖವನĺ

ಅನಭವಸತĶದ್ದರೇ ಅಷıೇ ನರಕಯತನಯಗತĶತĶ ನಗಮĿನವರಗ, ಹವಯŀನ ದರ ಹೇದಗ.

ಅವನ ಮೈಸರನಲŃ ನಮĿದಯಗದĸಗಲ ಕಡ ನಗಮĿನವರ ಅವನ ರೇಗದಂದ ನರಳ ತಮĿನĺ

ಕರಯತĶರವಂತಯೇ, ಕಳńಕಕರ ಕೈಗ ಸಕħಂತಯೇ, ಕಂದರಯವರ ಪಲದಂತಯೇ, ಮೇಟರಗ ಸಕħ ಕೈಕಲ ಮರದ
ಕಂಡಂತಯೇ ಅಥವ ರೈಲಗ ಸಕħ ಪŁಣಬಟıಂತಯೇ ನನ ರೇತಯಗ ಯೇಚಸಕಂಡ “ಭಗವಂತ, ಭಗವಂತ, ನನĺ
ಮಗಳನĺ ಕಪಡ ! ನನಗ ದಕħಲ್ಲ” ಎಂದ ಗಟıಗ ಅಳತĶದ್ದರ. ವಸವನĺಂತ ದನಕħ ನಲħ ಸರ ಕೇಳತĶದ್ದರ :
“ಹವಯŀನಂದ ಕಗದ ಬಂತನೇ ?” ಎಂದ. ಕಗದ ಬಂದ ದನವ ಕಡ ಸಖವಗರತĶರಲಲ್ಲ ; ಏಕಂದರ, ಕಗದ ಎರಡ
ಮರ ದನಗಳ ಹಂದ ಬರದದ ; ಆವಗ ಸಖವಗದ್ದನ ; ಈಗ ಏನಗದಯೇ – ಎಂದ ! ಅನೇಕ ಸರ ತಮĿ ಭೇತ
ಅನವಶŀಕವಂದ ಅದರಂದ ತಪĻಸಕಳńಲ ಪŁಯತĺಸದ್ದರ. ಆದರ ಪŁಯತĺಸದಂತಲ್ಲ ಭೇತ ಇನĺ ಹಚĬಗತĶತĶ.

ಆ ದನವ ಹವಯŀ ಕಡಗ ಹರಟಗ, ಅವನನĺ ಕರದ, ಕŁಪನ ಮೇಲ ಕೈಯಡಸತĶ, ಅನೇಕ ನವಗಳಂದ ಅವನ ಮಖ
ಕನĺ ಗಲ್ಲಗಳನĺ ತಮĿ ಅಂಗೈಯಂದ ಸವರತĶ “ಹಷರಾಗ ಹೇಗ ಬರಪĻ !” ಎಂದ ಹರಸ ಕಳಹಸದ್ದರ. ಆಮೇಲ
ಪಟıಣĵನನĺ ಕಗ ಬಳಗ ಕರದ “ಹಷರಾಗ ನೇಡಕಳńಪĻ !” ಎಂದ ಬಸಸದ್ದರ. ಹಗಯ ದೇವತಗಳಲ್ಲ
ಮನಸತನಲŃಯೂ ಕಯದಲŃಯೂ ಕೈಮಗದದ್ದರ.

ಆದರ ಬೇಟಗರರ ಗಂಪ ಕಣĿರಯದಡನ ಚರಪರಚತ ಭೇತ ಪಶಚವ ತಯಯ ಹೃದಯವನĺ ಪೇಡಸತಡಗತ.
ಅದರ ಯತನಯನĺ ತಯĶನ ಮತŁವೇ ತಳಯಬಲŃದ.

ಇದ್ದಕದ್ದ ಹಗ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಮಗ ಕೃಷĵಪĻ ಹಲಯ ಪಲದದ ನನಪಗ ಬಂದ ನಗಮĿನವರ ಆಪದಮಸĶಕವಗ

ನಡಗದರ. ಮನಯ ಹರಗ ಓಡಹೇಗ ಮಗನನĺ ಬೇಟಗ ಹೇಗದಂತ ಹಂದಕħ ಕರಯಲಂದ ಗರಡದೃಷıಯನĺಟı
ನೇಡದರ. ವಸĶರವದ ಗದĸ, ದಟıವದ ಕಡ, ಎತĶರವದ ಬಟı, ನೇಲಮೌನವದ ಆಕಶ, ಬಳಗವ ಬಸಲ, ಕವಯ
ಮೇಲ ಸಯŀನ ಬೇಸವ ಗಳ – ಇವಗಳಲ್ಲದ ಬೇರ ಯವದ ಅವರ ಕಣĽಲಕħ ಗೇಚರವಗಲಲ್ಲ.

“ಏ ! ಹವಯŀ ! ಓ ! ಪಟıಣĵ !” ಎಂದ ಗಟıಯಗ ಕರದರ.

ಆ ಕಗಗ ಹಸರಗದĸಯಲŃ ಕತದ್ದ ಬಳಯ ಕಕħರ ಕಡ ಹರಲಲ್ಲ. ನಗಮĿನವರ ಹಂದಕħ ಬಂದ ತಲಯಮೇಲ
ಕೈಹತĶಕಂಡ ಹಗಲಗನಸಗಳನĺ ಕಟıತĶ ಕಳತರ. ಅವರ ಕಳತದĸದ ಚಪಯ ಮೇಲಲ್ಲ ; ಮಳńನ ಮೇಲ ಎನĺವ
ಹಗತĶ. ಆ ತಯಯ ಮನಸತನಲŃ ಏನೇನ ದರೂಹಗಳ, ಏನೇನ ಭೇತಯ ಚತŁಗಳ, ಏನೇನ ಭಯಂಕರ ಕಲĻನಗಳ
ಸಳದ ಆಕಯ ಹೃದಯದಲŃ ಎಂತಹ ಪŁಲಯಗĺಭವಗಳ ತಂಡವಗೈಯತĶದĸವಂಬದನĺ ಬರಯಲ ಸಧŀವಲ್ಲ.
ಇದ್ದಕದ್ದ ಹಗ ದರದ ಗರವನದ ಮಧŀದಂದ ಎರಡ ಈಡಗಳ ಢಂ ಢಂ ಎಂದ ಹಗಲನ ಮೌನವನĺ ಆಲೇಡಸದವ.
ತಯ ಬಚĬಬದĸ ಎದĸನಂತಳ ! ಇನĺೇನ ಕಗಕಳńಬೇಕ ! ಆದರ ಕಗಕಳńದ ದೇಘಥವಗ ಸಯŀತಡಗದಳ. ರಾಮ !
ರಾಮ ! ರಾಮ ! ಕಪಡ ಎಂದ ಕೈಮಗದಳ. ಮಂಚನ ವೇಗದಂದ ಸವರಾರ ಭಯಂಕರ ಚತŁಗಳ ಕರಳದ ಕಲĻನಯಲŃ
ಹದಹೇದವ ! ಹಲ ಹರದಂತ ! ಹಂದ ತವದಂತ ! ತಲ ಒಡದಂತ! ರಕĶ ಹರದಂತ ! ಗಂಡ ತಗಲದಂತ ! .! !
ನಗಮĿನವರ ನಂತಲŃ ನಲ್ಲಲರದ ಸೌದಕಟıಗಗ ಓಡದರ.

ಅಲŃ ಸೇಸ ಹಗಲನ ಮೌನಕħಂತಲ ಮೌನವಗ, ಅರಣŀದ ಶಂತಗಂತಲ ಶಂತವಗ ಮಲ್ಲಗ ಬಹಮಲ್ಲಗ ಹಡ
ಹೇಳಕಳńತĶ ಅಕħ ಬೇಸತĶದ್ದಳ. ಅವಳಗ ಈಡಗಳ ಸದĸ ಕಡ ಕೇಳಸರಲಲ್ಲ !

ಹವಯŀ ಹೇದ ದಕħಗ ಹಗಲ ಮೇಲ ಕೇವ ಹೇರಕಂಡ ಹರಟ ರಾಮಯŀ ಕಡನ ಹಳವನಲŃ ನಗĩ ನಸದ ನಡದ
ಸŅಲĻ ದರ ಹೇಗದ್ದನ. ನಡಹಗಲನ ಬಸಲನಲŃಯೂ ಕವದಕಂಡದ್ದ ಆ ಬನಗತĶಲ, ಗಳ ಮರಗಳಲŃ ಬೇಸವ
ನದದಂದಲ ಪೇಷತವದಂತದ್ದ ಆ ಕಗĩಡನ ನಃಶಬĸತ, ಮೌನದ ಸರೇವರಕħ ನಸŅನದ ಕಲŃಸಯವಂತ ಅತವರಳವಗ
ಆಗಗ ಕೇಳಬರತĶದ್ದ ವವಧ ಶಕನಗಳ ವಕಟಧŅನ – ಇವಗಳ ಮಯ ಪŁಭವದಂದ ಅವನ ಸŅಪĺಸķನದಂತಯೂ
ಸŅಪĺಮದŁತನದಂತಯೂ ಮಂದವರಯತĶದ್ದನ ಇದ್ದಕħದ್ದ ಹಗ ಬಚĬ, ಕಂಡರಸದಂತಗ, ನಟıದೃಷıಯಗ
ನೇಡತಡಗದನ.

ತನಗ ತಸ ದರದಲŃ, ಎತĶರವದಂದ ಸķನದಲŃ, ಸತĶಲ ಗಡಬಳńಗಳ ಕಕħರದಡ. ಮರಗಳ ದಟıವದ

ಹಸರಕಡಯನĺ ಹಡದರಲ, ಆ ಕಡಗತĶಲಯಲŃ, ಆ ಬನದ ಮೌನದಲŃ, ಹಸಂಬ ಹಬĽ ಹಸರ ಮಕಮಲŃ
ಹದಸದಂತದ್ದ ಹಬĽಂಡಯ ನತĶಯಲŃ, ಹಸಕಂಡದ್ದ ಕರಯ ಕಂಬಳಯ ಮೇಲ ಪದĿಸನ ಹಕಕಂಡ ಕಳತದ
ಮನಷŀಕರದ ಒಂದ ನಶĬಲಮತಥ ! ಇತರರಾರಾದರೂ ಆಗದ್ದರ ಪವಥಕಲದ ಋಷಯಬĽನ ಸķವರಶರೇರಯಗ,
ಕಲಯಗದ ಕಡಗ ತಪಸತ ಮಡಲ ಬಂದರಬಹದೇ ಏನೇ ಎಂದ ಶಂಕಸತĶದ್ದರ. ಆದರ ರಾಮಯŀ ಮೇಸಹೇಗಲಲ್ಲ.
ಅಲŃ ಧŀನಸķನಗ ಕಳತದ್ದವನ ಹವಯŀನಂಬದ ಗತĶಗ, ಅವನ ಧŀನಕħ ಭಂಗಬರದರಲ ಎಂದ ತನಂದ
ಪದಯಮರಯಲŃ ನೇರವವಗ ಅವತಕಂಡನ.

ಹವಯŀನ ಬಂದಕ ಅವನ ಮಂಡಸದ್ದ ಬಂಡಗ ಒರಗಸತĶ.

ಆ ಚತŁ ಎಷı ಭವŀವಗತĶಂದರ ನೇಡತĶ ಅಡಗ ಕಳತದ್ದ ರಾಮಯŀನ ಮನಸತ ಮಲ್ಲಮಲ್ಲಗ ಗಗನಕħೇರತಡಗತ. ಮೈ
ಗಡಗಟı, ಎದ ದವŀವೇಶದ ಮಂಚನಂದ ಜಮĿಂದತ. ಕಣĵಗಳಲŃ ಹನಯಡತ. ಹವಯŀ ತನĺ ಧŀನದಂದ ಆ
ಪŁದೇಶವನĺಲ್ಲ ಧŀನಸķವನĺಗ ಮಡತĶದ್ದಂತ ತೇರತ. ಆ ಪŁಭವದ ಉದರ ಕೃಪಪಣಥ ಸಂದರಾಶŁಯದಲŃ ರಾಮಯŀ
ಮಳಗ ಕಳತನ.

ಹವಯŀ ಕಡದಟı ಕಲŃನಂತ ಕಳತದ್ದನ.ಉಸರಾಡವದ ಊಹಮತŁವಗ ಪರಣಮಸತĶ. ಆತನ ಆತĿ

ಭೂಭಥವಸತವಲೇಥಕಗಳನĺ ವŀಪಸ ನಂಗ ಜೇಣಥಸಕಂಡ ದಟ ಅನವಥಚನೇಯವ ಅಪŁಮೇಯವ ಆದ
ಅನಂತದಲŃ ವಹರಸವಂತತĶ.

ಆ ಧŀನಕħ ಆಳ ಅಗಲಗಳ ಪವಣರವಂತ ತೇರತĶರಲಲ್ಲ. ಅವನ ಅಲŃ ಬೇಸತĶದ್ದ ಗಳಯಗದ್ದನ ; ಅಲŃ ಬಳದದ್ದ
ಮರಗಡಬಳńಗಳಗದ್ದನ ; ಕಡಗದ್ದನ ; ಮಮಥರನದವಗದ್ದನ ; ಅಲŃಯ ಮೌನವಗದ್ದನ ; ದರದ ಆಕಶವಗದ್ದನ
; ಹತĶರದ ಭೂಮಯಗದ್ದನ. ಅಷıೇ ಅಲ್ಲ : ಹವಯŀನಗ ತನĺ ವŀಕĶತŅವ ನರಾಕರವಗತĶದ್ದಂತ ಭಸವಯತ !

ನೇಡತĶದ್ದ ಹಗಯ ಹವಯŀ (ಎಲŃಂದಲ ಬಹದರದಂದ ಹಂದರಗ ಇಳದಬಂದವನಂತ ನಡಸಯĸ )

ಹಸನĿಖಿಯಗ ಸತĶಲ ದೃಷıಸದನ. ವದನ ತೇಜಸŅಯಗತĶ ; ಕಣĵಗಳ ಪŁಜŅಲಸತĶದĸವ.

ಇದ್ದಕದ್ದ ಹಗ ಆ ಅರಣŀಶಂತಮಯ ಮೌನದಲŃ ಮಂತŁಘೇಷದ ಮಧುರಗಂಭೇರನದ ಮಡ ಮೇಲದĸ ವನಪŁದೇಶವನĺ

ವಯಮಂಡಲವನĺ ಒಯŀನಯŀನ ತಂಬ ತಳಕತ. ರಾಮಯŀ ಊಸರಕħದ ಆನಂದದಂದ ಹೃಷıರೇಮನಗ ಆಲಸದನ
: ವೇದೇಪನಷತĶಗಳ ಮಹ ಮಂತŁಗಳ ಸಹŀದŁಯ ಕಂತರದಲŃ ಧೇರಮಧುಯಥದಂದ ಸĻಂದತವಗತĶದĸವ !
ಸŅಲĻ ಹತĶನಳಗಗ ಪಟıಣĵ ಕರಯತĶದ್ದ ಕಗ ಕೇಳಸ, ರಾಮಯŀ ತನದ್ದ ಸķಳದಂದ ಗಟıಗ ಜಣಗದನ.

“ಹವಯŀ ಸಕħರೇನ ?” ಎಂದ ಪಟıಣĵ ಕೇಳಲ, ರಾಮಯŀ “ಇಲ್ಲ” ಎಂದ ಹೇಳ, ಅವನನĺ ಗಟıಯಗ ಕರಯವಂತ
ಹೇಳದನ. ಪಟıಣĵ ಬೇಟಗರರ ಧಟಯಲŃ ಹವಯŀನನĺ ಕಗ ಕರಯಲರಂಭಸದನ.

ಹವಯŀ ಪಟıಣĵನ ಕಕನĺಲಸ, ಎದĸ ಬಂದ, ಅವನ ಪŁಶĺಗ ಉತĶರವಗ ನಯಗಳಲ್ಲವ ಈಡನ ಸದĸ ಕೇಳದಡನಯ
ನಗĩ ಓಡಹೇದವಂದ ತನ ಮತŁ ಒಂದ ಕಡ ಕತ ಅವಗಳಗಗ ಕಯತĶದ್ದ ಕಗ ಕೇಳಸಲ ಎದĸ ಬಂದನಂದ,
ಬಹಶಃ ಇನĺರ ಷಕರಗ ಬಂದದĸ ಯವ ಪŁಣಗೇ ಈಡ ಹಡದರಬೇಕಂದ, ಈಡ ಕೇಳಸದ ದಕħ ಈ ಕಡಯಂದ
ಉಪನŀಸ ಮಡಬಟıನ. ಗಟıನĺ ತಳದದ್ದ ರಾಮಯŀ ಒಳಗಳಗ ನಗತĶದ್ದನ.

ಪಟıಣĵ ನಯಗಳನĺ ಕಗ ಕರದನ. ಯವ ನಯಯೂ ಬರಲಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರೂ ಸೇರ ಅಗದದ್ದ ಗಣಸಗಳನĺ ಆಯಧಗಳನĺ
ಹತĶಕಂಡ ಈಡ ಕೇಳಸದ್ದ ದಕħಗ ಹರಟರ.

“ಕŁಊ ಡೈಮಂಡ ! ಕŁಊ ಕತŅಲ !”

“ಕŁಊ ಊ ರೂಬ : ಕŁಊ ಊ ರೇಜ !”

ಎಂದ ದಡijವರ ದಡijದಗ ಆಗಗ ಕರದರ ವಸ ಎಳಗರಳನ ಸಣĵದದರೂ ಕೇಚದ, ತರಸŅರದಂದ ಒಂದೇ
ಉಸರನಲŃ ಪದೇಪದೇ “ಕŁ ಕŁ ಕŁ ಕರ ಕರ ಕರೂ ಊ ಊ” ಎಂದ ಕಗತĶದ್ದನ.

ಅನೇಕ ದರ ಹೇದಮೇಲ ಕಡನ ಮಧŀ ಅತಸಂದŁವದ ಅತಶೇತವದ ಅತನೇರವವದ ಕಣವಯಲŃ ಯರೇ ಕಗದ
ಹಗಯತ. ಪಟıಣĵನ ಕಗದನ. ಯರೇ ಓಕಂಡ ಕರದರ.

“ಹೇ, ನಮĿ ಹಳಪೈಕದ ತಮĿನ ಕಗ ಕೇಳಸದ ಹಂಗಗĶದ. ಕಣಹಂದ ಗದĸಗ ಕಡಕಂಡದĸನ ಅಂತ ಕಣĶದ !
ಹಗಂದŁ ಒಂದ ಒಳńೇ ಪಡವಯĶ !” ಎಂದ ಹೇಳತĶಲ ಬೇಗಬೇಗನ ಮಂಬರದನ.

ಉಳದವರೂ ಕತಹಲ ಉತತಹಗಳಂದ ಅವನನĺ ಹಂಬಲಸದರ.

ಹೇಗ ನೇಡವಲŃ ತಮĿನ ಎರಡ ಕಂತŁನಯಗಳ ಜತಗಡ ಡೈಮಂಡ ಕತŅಲ ರೂಬ ರೇಜ ಮದಲದ ಚೇನ
ನಯಗಳ ಸೇರಕಂಡ ಕಣಹಂದಯ ಗದĸನ ಬಯಬಳ ಕಮĿಣĵನĺ ಕರಯತĶದĸವ. ಪಕħದಲŃ ಕಂಬಳಯ ಮೇಲ
ಜೇಡನಳಗಯ ಕೇಪನ ಕೇವಯನĺ ಇಟıಕಂಡ ಎಲಯಡಕ ಹಕಕಳńತĶ ಹಳಪೈಕದ ತಮĿ ಕಳತದ್ದನ.

ಪಟıಣĵ “ಏನೇ ?” ಎಮದನ.

“ನಯ ಕಣ್ಹಾಂದ ಅಟıಕಂಡ ಬಂದŅ. ಯಲij ಈಡ ಹಡದ ನೇಡ. ಒಂದ ಬಡೇಲೇ ಇಲ್ಲ. ತಂದ ಈ ಗದĸ ನಗĩಸ
ಬಟıವ ! ಅಷıತĶಗ ನಮĿ ನಯನ ಬಂದŅ. ಹಂಗರ ನೇವ ಬಲಥ ಅಂತ ಕತ ಸಮĿನ !” ಎಂದ ತಮĿ ಹವಯŀ
ರಾಮಯŀರ ಹಂದ ಬರತĶದĸದನĺ ನೇಡ ಮೇಲದ್ದನ.

ಕಣಹಂದ ಎಂದರ ಮಳńಹಂದ. ಗದĸ ಎಂದರ ಅದ ವಸಸವ ಸರಂಗಮಗಥದಂತಹ ರಂಧŁಗಹ. ಗದĸಗಳಲŃ ಕಲವ
ಬಹಳ ಉದ್ದವಗರತĶವ. ಅವಗಳನĺ ಸರಹದĸ ಎಂದ ಕರಯತĶರ. ಅವಗಳೇ ಮಳńಹಂದಗಳಗ ನಜವದ ಹಕħ. ಅಂತಹ
ಗದĸಗಳಗ ಹಂದಗಳ ನಗĩದರ ಅವಕħ ಯರೂ ಏನ ಮಡಲಸಧŀವಲ್ಲ. ಇನĺಂದ ತರಹದ ಗದĸಗಳ ಹತĶರ ಮರ
ಉದ್ದವಗರತĶವ. ಅವಗಳಗ ನಗĩದರ ಕಷıಪಟı ಅಗದ ತಗಯಬಹದ. ಅಥವ ಹಗ ಹಕ ಕಲ್ಲಬಹದ. ಇನĺ ಕಲವ
ಆಡಗದĸಗಳರತĶವ. ಆಡಗದĸಗಳಂದರ ಆಟದ ಗದĸಗಳ ಎಂದಥಥ. ಅವ ಎರಡಮರ ಮರ ಉದ್ದವದĸ, ಎರಡ
ಕಡಗಳಲŃಯೂ ಬಯ ಇರತĶದ. ಜಂತ ಒಂದ ಕಡಯಂದ ನಗĩ ಮತĶಂದ ಕಡಯಂದ ಸರಾಗವಗ ತಪĻಸಕಂಡ
ಹೇಗಬಹದ.
ಈ ಎಲ್ಲ ಗದĸಗಳನĺ ನಮಥಸವವ ಮತŁ ಕಣಹಂದಗಳಲ್ಲ ; ಚಪĻನ ಹಂದಗಳ ಕರದ ಮಡದ ಗದĸಗಳಲŃ
ಕಣಹಂದಗಳ ಚಕŁಧಪತŀ ಸķಪನ ಮಡತĶವ !

ಸಣĵದೇಹದ ನಯಗಳಲŃ ಕಲವ ಧೈಯಥವಗ ಗದĸ ನಗĩ ಕಣಹಂದಗಳಡನ ಹೇರಾಡತĶವ. ಆದರ ಅದ

ಅಪಯಕರವದ ಸಹಸ. ಎಷıೇ ಸರ ಹಗ ಗದĸ ನಗĩದ ನಯಗಳ ಹರಗ ಬರದೇ ಇದĸದ ಉಂಟ. ಪಟıಣĵ ಒಂದ
ಉದ್ದವದ ಬಳńಕೇಲನĺ ಕಡದ. ಒಂದ ಒಂದವರ ಅಡಯಷı ಅಗಲವಗದ್ದ ಗದĸನ ಬಯಲŃ ಕಳತಕಂಡ, ಆ
ಕೇಲನĺ ಒಳಗ ತರಸ ಅಲŃಡಸ, ಕಣಹಂದ ಹತĶರದಲŃದಯೇ ಎಂಬದನĺ ಪತĶಹಚĬಲ ಪŁರಂಭಸದನ. ಸŅಲĻ
ಸಮಯದಲŃಯ ಬಳńಕೇಲನ ತದ ಹಂದಯ ಮೈಯ ಕಣಗಳಗ ತಗಲದ ಅನಭವವಗಲ ಪಟıಣĵ ಆ ಶಭ ಮತĶ
ಸಲಭವದ ಸಮಚರಗಳನĺ ಇತರರಗ ತಳಸ, ಗದĸನಬಯಗ ಕಸಕಟıಗ ಹಕ, ಬಂಕಮಡ, ಹಗ ಹಕಬೇಕಂದ
ನಧಥರಸದನ. ರೂಬಯೂ ಕಡ ಒಂದರಡ ಗದĸ ನಗĩ ಸಹಸಮಡ ಹರಗ ಬಂದತ. ಅದ ಹಂದ ಮಳńಹಂದಗಳ
ಮೇಲ ಬದĸಕಣಗಳ ರಚಯನĺ ಅನಭವಸದĸದರಂದ ಮೇಲ ಬೇಳವ ಸಹಸಕħ ಹೇಗದ, ಪŁಣ ಅಲŃದ ಎಂಬದನĺ
ಯಜಮನನಗ ತಳಸಲ ಎಷıಬೇಕೇ ಅಷıನĺ ಮತŁ ನವಥಹಸತĶತĶ.

ಬೈರ, ಸದ್ದ, ಹಳಪೈಕದ ತಮĿ ಮವರೂ ಸತĶಮತĶ ಇದ್ದ ಮರಮಟıಗಳಂದ ಬಂಕಹಕಲ ಸೌದ ಸದ ಕಟı ಸಪĻಗಳನĺ
ಸರಬರಾಯ ಮಡತಡಗದರ. ಹವಯŀ, ರಾಮಯŀ, ವಸ ಮವರೂ ಗದĸನ ಬಯಬಡದಲŃ ಕಳತದ್ದ ಪಟıಣĵನ
ಸತĶಲ ಬಗನಂತ ಮತಡತĶದ್ದರ. ಸತĶಲ ತರಸಂದŁವಗದ್ದ ಅರಣŀ ಗರಶŁೇಣಗಳ ಅನಂತವಗ ಪಸರಸದĸವ.
ನಡಹಗಲಗದ್ದರೂ ವನದ ಛಾಯಯ ಬನಗತĶಲ ಕವದ ವತವರಣ ಶೇತಲವಗತĶ.

“ಎಷı ದರದಲŃದಯೇ ಕಣ್ಹಾಂದ ?” ಎಂದನ ವಸ.

“ಮರ ನಲħ ಮರನ ಒಳಗ ಇರಬೇಕ” ಎಂದ ಪಟıಣĵ ಬಳńಕೇಲನĺ ಮತĶ ಗದĸನಳಗ ನಗĩಸ ಆಡಸತĶ “ಕೇಳĶೇನ
ಕಣಸದĸ !” ಎಂದನ.

ಮವರೂ ಗದĸನ ಬಯಗ ಕವಗಟı ಆಲಸದರ. ಆ ಅರಣŀನೇರವದಲŃ ಹಂದಯ ಕಣಗಳ ಸದĸ ಚನĺಗ
ಕೇಳಸದಂತಯತ.

ಇದ್ದಕħದ್ದ ಹಗ ಪಟıಣĵ ಬಚĬಬದ್ದವನಗ ಕೈಲದ್ದ ಬಳńಕೇಲನĺ ಕಳಗ ಹಕ, ತನĺ ಕಂಬಳಯನĺ ತಡಕ, ಗದĸನ ಬಯಗ ಆನಸ
ಹಡದ “ನೇಡ, ನೇಡೇ, ಕಣ್ಹಾಂದ ಹರಗ ಹರಡĶ ಅಂತ ಕಣĶದ ! ಸŅಲĻ ದರ ಹೇಗ” ಎಂದನ.

ಹವಯŀ ರಾಮಯŀರಬĽರೂ ತಮĿ ತಮĿ ಬಂದಕಗಳನĺ ಹಡದ ಸದĹರಾಗ ದರ ನಂತರ. ನಯಗಳಲ್ಲ ಉದŅೇಗದಂದ
ಹರಾಡತಡಗದವ.

ಇದ್ದಕħದ್ದ ಹಗ ಮಳńಹಂದಯ ತಲ ಗದĸನ ಬಯಲŃ ಕಣಸಕಂಡತ. ದೈತŀನದ ಪಟıಣĵ ಕತಲŃಂದ ಸರಯದ, ಹದರದ
ಹಂದಗಯದ ನಲħರ ಮಡಕ ಮಡಸದ್ದ ತನĺ ಕಂಬಳಯನĺ ಅದರ ಕತĶಗಯ ಬಳಗ ಹಕ, ಬಲವಗ ಅದಮ ಹಡದನ.
ಪŁಣಯ ದೇಹವಲŃಯದರೂ ಗದĸನ ಹರಗಡ ಇದĸದ್ದರ ಅವನಗ ಬಣಪŁಯೇಗದ ಶಸĶಯಗದ ಇರತĶರಲಲ್ಲ. ಆದರ
ದೇಹ ಗದĸನಲಗದĸದರಂದ ಒಂದಂದಕħ ಬಡಯತĶದ್ದ ಕಣಗಳ ಸದĸ ಮತŁ ಕೇಳಸತĶತĶ. ಮಳńಹಂದಗ ತಲಯಲŃ
ಮತŁ ಕಣಗಳಲ್ಲ. ಅದಕħ ಅದಂದ ಭಗವೇ ನರಾಯಧವದದ.

ಮಂಚನ ವೇಗದಂದ ಪಟıಣĵ ಎಡಗೈಯಂದ ಹಂದಯ ತಲಯನĺ ಬಲವಗ ಒತĶ ಹಡದಕಂಡ, ಬಲಗೈಯಂದ ತನĺ
ಕೇವಯ ಚೇಲದಲŃದ್ದ ಬಕವನĺ ಈಚಗಳದಕಂಡ, ಹಂದಯ ತಲಯನĺ ಕಚಕಚಕಚನ ಕಚĬತಡಗದನ.

ಆ ಮಹತಥ ನೇಡತĶದ್ದವರಗ ಮಳńನ ಮೇಲ ನಂತಹಗತĶ. ಯರಬĽರೂ ಮತಡಲ ಸಮಥಥರಾಗಲಲ್ಲ. ಹಂದ

ಎಲŃ ಮೈಮೇಲ ನಗĩ ಪಟıಣĵನ ಗತ ಏನಗತĶದಯೇ ಎಂದ ನಂತದ್ದವರಲ್ಲ ಉಸರಕħದದ್ದರ. ಆದರ ಒಂದರಡ ನಮಷಗಳಲŃ
ಹಂದಯ ಆಟ ತಣĵಗಯತ. ಒಡದ ಚರಚರಾದ ಅದರ ತಲಯೇಡನಂದ ಕೇಡಹರಯತĶದ್ದ ರಕĶಮಶŁವದ ಬಳಯ
ಮದಳ ಬೇಭತತವಗ ತೇರತಡಗತ. ಆದರೂ ಪಟıಣĵನ ದೈತŀವೇಶ ಇಳಯಲಲ್ಲ. ಬಕವನಂದ ಕಣĵಬೇಳ, ಕವ, ನತĶ,
ಮತ, ಬಯ ಇವಗಳನĺ ಹಲŃ ಕಚĬವಂತ ಕಚĬತĶದ್ದನ. ಅದನĺ ನೇಡದ ಹವಯŀನಗ ಕಣĵ
ಮಚĬಕಳńವಂತಯತ. ಅನೇಕ ಕರಣಯ ಕಯಥಗಳನĺ ಮಡತĶದ್ದ ಪಟıಣĵನೇ, ನಯಯ ಕಲಗ ಮಳń ಚಚĬ
ಕೇವದರ ಅದಕħ ಶಸěಚಕತತಮಡ ಔಷಧ ಹಕ ಶಶŁಷ ಮಡ ಸಲಹತĶದ್ದ ಕರಣಶಲ ಪಟıಣĵನೇ, ಈ ಭೇಮ ಭಯನಕ
ಭೇಭತತವದ ರದŁಕಯಥಗಳಲŃ ಉದŁಕĶನಗರವದನĺ ಕಂಡ, ಎದಯಮೇಲ ಗರಗಸ ತೇಡದಂತಯತ ! ‘ಸಕಪĻ ಈ
ಹಳ ಷಕರ’. ‘ಇನĺ ಮೇಲ ಕೇವ ಹಡದ ಕಲಗಲಸಕħ ಕಡೇರಬರದ’ ಎಂದ ಮನಸತನಲŃ, ಹಂದ ಅನೇಕ ಸರ
ಮಡದ್ದಂತ ಮತĶ ಪŁತಜİ ಮಡದನ !

ಹಂದಯ ತಲ ನಚĬನಚĬಗ ಅದರ ಜೇವ ಸಂಪಣಥವಗ ಹೇದ ಮೇಲಯೇ ಆವೇಶವಳದ ಪಟıಣĵ ನೇಳವಗ
ನಡಸಯĸ, ವಜಯೇನĿದದ ಒಂದ ಠೇವಯಂದ ಕಣಹಂದಯನĺ ಗದĸನಂದ ಎಳದ ಬೇಸ ಹರಗ ಬಸಡದನ.
ನಯಗಳಲ್ಲ ಮತĶ ಅಲಬತಡಗದವ.

ಸಯಂಕಲ ಹವಯŀ ಸರಕ್ಷಿತವಗ ಮನ ಸೇರದಗ ಉದŅೇಗ ಭಯಶಂಕಗಳಂದ ನಂದ ಬಂದದ್ದ ತಯ ನಗಮĿನವರಗ

ಹೇದಜೇವ ಬಂದಂತಯತ. ಅದರ ಹೃದಯದಲŃ ಮಡದ ಕೃತĤತಯ ಭಕĶಯ ಮಂಗಳರತಯ ಮಹಜŅಲ
ಅಂತರĔವನĺ ದಟ ಅತೇತಕħ ಅಪಥತವಯತ.
 ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಕತĶಯಂದ ತಪĻಸಕಂಡ
ಸಬĽಮĿ ರಾತŁರಾತŁ ಕನರನಂದ
ಓಡಹೇದದĸ
ಭೂಮ ಹಣĵಮಯ ಹಬĽ ಕಳಯತ. ದೇಪವಳಯೂ ಪರೈಸತ. ಅಡಕಯ ಕಯಲ ಪŁರಂಭವಗ ಸŅಲĻ ದರ ಸಗತĶ.

ದೇಪವಳ ಹಬĽದಲŃ ಎಂದನಂತ ದಡijಬೇಟ ಸಹಸಪಣಥವಗ ಸಗತ. ಮರ ಹಂದಗಳ ಒಂದ ಮಗವ ಒಂದರಡ
ಬಕಥಗಳ ಒಂದ ಕಣಹಂದಯೂ ಲಭಸ, ಎಲ್ಲರಗ ಹರಹಬĽವಯತ.

ಅದರಲŃ ಹೇಳಬೇಕದ ವಷಯವಂದರ ಹವಯŀ ಮಗ ಹಡದದĸ. ಹಂದ ಪŁಣಹಂಸ ಮಡವದಲ್ಲ ಎಂದ

ಮಡಕಂಡದ್ದ ಪಣħ ಅಂದ ಸಥħವಗಲಲ್ಲ. ಅವನೇನೇ ಸಧುಪŁಣಯೂ ಅತಭೇರವ ಆದ ಮಗವನĺ
ಹಡಯವದಲ್ಲ ; ಹಂದ, ಹಲ, ಚರತ ಇಂತಹ ಕŁರಪŁಣಗಳ ತನĺ ಬಲŃಗ ಬಂದರ ಮತŁ ಹಡಯತĶೇನ ಎಂದ
ಬಂದಕ ಹಡದ ಬಲŃಗ ನಂತದ್ದನ. ಆದರ ನಯಗಳ ಕಗ ಸೇವವವರ ಕಕ ಇತರರ ವವಧ ಬಂದಕಗಳ ಠೇಳ್,
ಠಪ್, ಢಂ, ಢಾಂ, ಎಂಬ ಉತĶೇಜಕವದ ಸದĸ, ಕೇಳಬಂದ ಬೇಟ ಹರಪಗಲ, ಹವಯŀ ತನĺನĺ ತನ ಮರತ, ಹರ
ಹರ ಬದರ ಮಂಚ ಬರತĶದ್ದ ಮಗಕħ ಗಂಡ ಹಡದ ಕಡಹದನ. ಆಗ ಅವನಗ ಆಲೇಚನ ಮಡವನತ ತಳĿಯಗಲ
ಪರಸತĶಗಲ ಇರಲಲ್ಲ.

ಅಷı ಅಲ್ಲದ, ಆ ಮಗ ರಾಮಯŀನ ಬಲŃನ ಮಗಥವಗ ಹವಯŀನ ಬಲŃಗ ಬಂದತĶ. ಹವಯŀನಗಂತ ಮದಲೇ ರಾಮಯŀ
ಒಂದ ಈಡ ಹಡದದ್ದನ. ಮಗವೇನೇ ನಲಕħರಳ ಬದ್ದದĸ ಹವಯŀನ ಈಡನಂದಲೇ ಆದರ ರಾಮಯŀನ ಈಡನ
ಒಂದರಡ ಕಡಕ (ದಡij ಚರ) ಅದರ ಹಂಭಗಕħ ಮದಲೇ ತಗಲತĶ. ನತĶರೂ ಅಲ್ಲಲŃ ಸೇರತĶ. ಆದ್ದರಂದ
ಹವಯŀನದ ಮರಗಂಡಗತĶೇ ಹರತ ಮದಲĩಂಡಗರಲಲ್ಲ. ಆದರ ಹವಯŀ ತನĺ ಈಡನಂದಲ ಅದ ಬದĸದಂದ
ವದಸದನ. ಆ ವಚರವಗ ವನೇದದಂದ ಪŁರಂಭವಗದ್ದ ಭನĺಭಪŁಯದ ಮತಕತ ಆಮೇಲ ಸŅಲĻ ಬಸಬಸಯಗ
ಖರ ಖರವಯತ. ಹವಯŀನ ರಾಮಯŀನ ಒಂದ ವರದವರಗ ಪರಸĻರ ಮತಕತಯಡವದನĺ
ಬಟıಬಟıದ್ದರ. ತರವಯವ ಮತನಲŃ ಮದಲನ ಸಲಗ ಮೈದೇರಲಲ್ಲ.

ಹವಯŀ ರಾಮಯŀರ ಪŁತŀĔವಗ ಜಗಳವಡದĸದ ಅದೇ ಮದಲನಯ ಸಲವಗದ್ದರೂ ಆ ಘಟನಯಲŃ ಗಪĶವಗ

ಅವರಬĽರ ಅಂತರಾಳದಲŃ ಕಲಕಲದಂದಲ ಜರಗತĶದ್ದ ಹೃದಯಮಂಥನದ ಛಾಯಯತĶ. ಬಹಶಃ ಸೇತ ಅದಕħ
ಕರಣಳಗರಬಹದೇನ ?

ಅಡಕಯ ಕಯಲ ಪŁರಂಭವಗ ಸŅಲĻದರ ಮಂದವರದತĶ. ಕನರ ಮನಯಲŃ ಬಳಗĩಯಂದ ಸಯಂಕಲದವರಗ

ಕನ ತಗಯವದ, ಕತĶರ ಹಕವದ, ಮಟıಗತĶಯಂದ ಅಡಕ ಸಲಯವದ, ಚಗರ ಹಕ ಬೇಯಸವದ,
ಚಪĻರದಮೇಲ ವಟಯ ತಟıಗಳಲŃ ಹರಡ ಬಸಲನಲŃ ಆರಸವದ ಈ ಕಯಥಗಳಲ್ಲವ ಭರದಂದ ಸಗದĸವ.

ರಾತŁ ಎಂಟ ಗಂಟಯ ಹತĶ ಜಗಲಯಲŃ, ಕರಜಗಲಯಲŃ, ಚೌಕಯಲŃ ಎಲŃಲŃಯೂ ಎಲ್ಲ ಕಡಗಳಂದಲ ಮಟıಗತĶಗಳಲŃ
ಅನೇಕರ ಅಡಕ ಸಲಯವ ಸದĸ ಮನೇಹರವ ಲಯಬದ್ದವ ಆದ ನದಪರಂಪರಯಗ ಕೇಳಬರತĶತĶ. ಆ ದನ ಹಚĬಗ
ಕನ ತಗದದĸದರಂದ ಅವಗಳನĺಲ್ಲ ಮರದನದ ಒಳಗಗ ಸಲದ ಪರೈಸಬೇಕಂದ ಗೌಡರ ಕಟıಪĻಣ ಮಡದ್ದರ.
ಆದ್ದರಂದಲ ಬೇಲರೂ ಹಳಪೈಕದವರೂ ಕನĺಡ ಜಲŃಯ ಆಳಗಳ ಮನಯ ಆಳಗಳ ಎಲ್ಲರೂ ಸೇರ ಬೇಗಬೇಗನ ರಾತŁಯ
ಊಟವನĺ ಪರೈಸಕಂಡ ಬಂದ ಅಡಕಯ ಸಲತಕħ ಕೈಹಚĬ ಭರದಂದ ಸಗದ್ದರ.

ಚೌಕಯ ಮಲಯಲŃ ದಡijದದ ಅಡಕಯಲಯ ಮೇಲ ಕರ ಹಡದ ಚಗರಬದĸ ಚತŁವಚತŁವದ ತಮŁದ ದಡij
ಹಂಡಯಲŃ ಅಡಕ ತಕಪಕನ ಕದಯತĶತĶ. ಇನĺಂದ ಕಡ ಆ ರಾತŁ ಬೇಯಸದ ಅಡಕಯನĺ ಒಣಗಸಲ ‘ಹಗದಟı’ಯೂ
ಸದ್ದವಗದĸತ. ಅಡಕಯಲಯಲŃ ಬಂಕ ಭೇಮಕರವಗ ಉರಯತĶತĶ. ಅದಕħ ತಸ ದರದಲŃ ನಂಗನ ನಂತ ಪರಪರನ
ತಡ ಕರದ ಚಳ ಕಯಸತĶಲ ಆಗಗĩ ಬೇಯತĶದ್ದ ಅಡಕಯನĺ ದಡij ದಬĽಸಟıಗದಂದ ತರವತĶಲ ಇದ್ದನ. ಬಂಕಗ
ಸŅಲĻ ದರವಗ, ಆದರೂ ಅದರ ಉಷĵದವಲಯದಲŃ, ನಯಗಳ ನಲಥĕವಗ ಪವಡಸದĸವ !

ಅಲ್ಲಲŃ ಅಡಕ ಸಲಯವವರ ಸೌಕಯಥಕħಗ ಕಂಜಡರನ ಹಗಕರವ ಚಮಣ (ಸೇಮಯಣĵ ಬಡij) ಗಳ

ಉರಯತĶದ್ದವ. ಆ ಗŁಮŀ ದೇಪಗಳ ಕಡಗಳ ಕಣದಂತ ಅಡಕ ಸಲಯತĶದ್ದವರ ಛಾಯಗಳ ಚತŁ ವಚತŁವಗ
ರೂಪವರೂಪಗಳಗ ಗೇಡಗಳ ಮೇಲ ಶಕನಪಣಥವಗ ಗಹŀಭೇಷಣವಗ ಪŁೇತನಟŀದ ಪŁತಬಂಬಗಳಂತ
ತೇರತĶದĸವ.

ಜಗಲಯ ಒಂದಡಯಲŃ ಸೇರಗರ ರಂಗಪĻಸಟıರ. ಗಂಗ, ಸೇಮ ಇವರಗ ತಸ ದರದಲŃ ಹಳಪೈಕದ ತಮĿ – ಇಷı ಜನರ
ತಮĿದೇ ಒಂದ ಗಂಪ ಮಡಕಂಡ ಸರಸಸಲŃಪಗಳಲŃಯೂ ಕಡಹರಟಗಳಲŃಯೂ ತಡಗ, ಮಧŀ ಮಧŀ ನರದವರ
ಶಬĸ ಸಮಹವನĺಲ್ಲ ಮೇರವಂತ ಗಹಗಹಸ ನಗತĶ ಮಟıಗತĶಗಳ ಮೇಲ ಭದŁವಗ ಕಳತ ಅಡಕ ಸಲಯತĶದ್ದರ.
ಮನಸತಲ್ಲ ಮತನಲŃದ್ದರೂ ಕೈಗಳ ಅಭŀಸಬಲದಂದ ತಮĿ ಕಲಸದಲŃ ಚಚ ತಪĻಹೇಗದ ಕಲಸ ಮಡತĶದĸವ. ಹಳಪೈಕದ
ತಮĿನ ಕೃಪಯಂದ ಅವರಲ್ಲರಗ ಸŅಲĻಸŅಲĻ ಅಮಲೇರತĶ ಎಂಬದನĺ ನವ ಮರಯಬರದಲ್ಲವ ?

ಇದ್ದಕħದ್ದ ಹಗ ಎಲ್ಲರೂ ಅಡಕ ಸಲಯವದನĺ ನಲŃಸ, ಹಬĽ ನಮರಸ, ಕಣĵಗಲಸ, ತಟ ತರದ ಆಲಸದರ. ಒಳಗಡಯಂದ
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಕŁೇಧಧŅನಯೂ ನಡನಡವ ಸಬĽಮĿನ ಪŁತಭಟನಯ ಧŅನಯೂ ಕೇಳಬಂದವ.

“ಹಞ ! ಕಣ, ಮತĶ ! ಆರಂಭವಯತ ! ಆ ಹಗĩಡತಮĿನವರ ಕಡಯಂದ ಸಖ ಇಲ್ಲ !” ಎಂದಳ ಗಂಗ, ಸೇರಗರರ ಕಡ
ನೇಡ.

“ಹಗĩಡತಮĿನವರ ಮೇಲ ಯಕ ತಪĻ ? ಗೌಡರ ತಲ ಕಟıತĶಲĸ !” ಎಂದ ಹೇಳತĶ ಸೇರಗರರ ಮಟıಗತĶಯಂದ

ಮೇಲದ್ದರ.

ಇತĶೇಚಗ ಸಬĽಮĿನ ಮೇಲ ಗೌಡರ ವತಥನ ಹಚĬಹಚĬಗ ಬರಬರತĶ ಕŁರವಗತĶತĶ. ದೇಹದಬಥಲŀದಡನ ಅವರಲŃ
ಸಂಶಯ ಪŁಕೃತಯೂ ವಧಥಸತĶ. ಸಬĽಮĿ ತಮĿನĺ ಒಲಯವದಂತರಲ, ತಮĿನĺ ಕಂಡರ ಆಕಗ ಆಗವದಲ್ಲ ಎಂಬ
ಭವವ ಬಳಯತ. ಜತಗ ಆಕ ಪತವŁತಯಗಲ್ಲ ಎಂಬ ಗಢಭವದ ಕೇಟವ ಅವರ ಎದ ಮದಳಗಳಲŃ ಗಡಕಟıತĶ.
ಸŅಲĻ ಕರಣಗಳಗ, ಕಲವ ಸರ ಕರಣಗಳನĺ ಕಲĻಸಕಂಡ ಆಕಯನĺ ಹಡಯತĶದ್ದರ ; ಬಯŀತĶದ್ದರ.

ವಸĶವವಗಯೂ ಸಬĽಮĿನಗ ಗಂಡನ ವಚರವಗ ಜಗಪತ ಹಟıದĸ ನಶĬಯ. ಆದರ ಆ ಜಗಪತ ಪರರ ಪŁೇತಯಂದ
ಪŁೇರತವಗರಲಲ್ಲ. ಸೇರಗರರೇನ ಆಕಯ ವಚರದಲŃ ಹಚĬದ ಸಹನಭೂತ ತೇರಸತĶದ್ದರ. ಆವರ ಯವ
ಅಭಸಂಧಯಂದ ಹಗ ವತಥಸತĶದ್ದರೇ ಏನ ? ಅದ ಸಬĽಮĿನ ಸķಲಬದĹಗ ಹಳಯಲಲ್ಲ. ಆಕಯೇನ ಅವರನĺ
ಕಷıದಲŃ ನರವಗವವರನĺ ಯವ ಕೃತĤತಯಂದ ಕಣಬೇಕೇ ಅಂಥ ದೃಷıಯಂದ ಮತŁ ಕಣತĶದ್ದಳ. ಗಂಡನಂದ
ಬೈಸಕಂಡ, ಪಟıತಂದ, ಸದ ಕರಕರಯ ಬಳನĺ ಬಳತĶದĸ. ಆಕ ಬರಬರತĶ ಕೃಶಳದಳ. ಅದನĺ ಕಂಡ ಗೌಡರಗ
ಇನĺ ರೇಗತ. ರೇಗಗŁಸĶವದ ಅವರ ಮದಳನಲŃ ಕರಾಳ ಕಲĻನ ಪಶಚಯಗ ಕಣಯತಡಗತ.

ಒಂದ ಸರ ಊಟಮಡತĶದĸಗ ಗೌಡರ ತಲಯಲŃ ಹಂಡತ ತನĺನĺ ಕಲ್ಲಲಂದ ಪಲŀಕħ ವಷ ಹಕದĸಳ ಎಂಬ ಭವ ಸļರಸ
“ಪಲŀಕħ ಏನ ಹಕದĸೇಯ ? ಒಳń ಮತನಲŃ ಹೇಳĶೇಯೇ ಇಲ್ಲವೇ ?” ಎಂದ ಜಡಹಡದ ಅಲಗಸದರ.

“ಉಪĻ ಕರ ಹಳ ಹಕದĸೇನ ! ಮತĶೇನ ಹಕĶೇನ ?” ಎಂದ ಸಬĽಮĿ ಮನದ ಹೇಳದಳ.

ಗೌಡರ “ಸಳń ಹೇಳĶೇಯ ಹಡಬೇ ರಂಡೇ ! ಮಂಡಗರರ ಮತ ಕಟıಕಂಡ ಪಲŀಕħ ವಷ ಹಕಲŅ ? ಹೇಳ !” ಎಂದ
ಗದĸದರ.

ಸಬĽಮĿ ರೇದಸತĶ ತನ ಮಡಲ್ಲ ಎಂದ ದಮĿಯŀಗಡij ಹಕದಳ. ರಾಮಯŀ, ಸೇರಗರರ ಎಲ್ಲರೂ ಸಬĽಮĿನ
ಪರವಗ ವದಸರ. ಆದರೂ ಗೌಡರ ಪಲŀವನĺಲ್ಲ ಸಬĽಮĿನ ಕೈಯಂದ ಅಲŃಯೇ ತಮĿದರ ತನĺವಂತ ಮಡ, ಅವಳ
ಸಯವದನĺೇ ಎದರನೇಡ, ಹತಶರಾಗದ್ದರ.

ಮತĶಂದ ಸರ ಸಬĽಮĿನ ತಲಯ ಹಂಭಗದಲŃಯೂ ಬನĺನ ಮೇಲಯೂ ಒಣಗದ್ದ ಹಲŃಸಳಗಳದĸದನĺ ಕಂಡ ಗೌಡರ
“ಎಲŃಂದ ಬಂತ ಈ ಹಲŃ ನನĺ ಬನĺಮೇಲ ? ಎಲŃ ಯರ ಜತ ಹಲŃಗಣಬೇಲ ಮಲಗದĸ ಹೇಳ ?” ಎಂದ ಹಲŃ
ಕಚĬಕಂಡ ಕಣĵ ಕಂಪಗ ಮಡಕಂಡ ಕೇಳದರ. ಸಬĽಮĿ ತನ ಕರಯವ ದನಗಳಗ ಹಲŃ ಹಕತĶದĸಗ ಅದನĺ
ಬನĺಮೇಲ ಹತĶಕಂಡ ಹೇಗದĸ ಎಂದ ಹೇಳದರೂ ಗೌಡರ ಸಮಧನರಾಗದ ಆಕಯನĺ ಚನĺಗ ಗದĸ ಗದĸ ಒದĸ
ಒದĸ ಹಕದ್ದರ.

ಅಲ್ಲದ, ಅನೇಕ ರಾತŁ, ಗೌಡರ ಮಲಗತĶದ್ದ ಕೇಣಯಂದ ರಭಸದ ಮತಗಳ ಗದĸನ ಸದĸಗಳ ರೇದನ ಧŅನಗಳ
ಕೇಳಬರತĶದĸದನĺ ಉಪĻರಗಯ ಮೇಲ ಮಲಗತĶದ್ದ ರಾಮಯŀನದಯಗ ಎಲ್ಲರೂ ಆಲಸತĶದ್ದರ.

ಎಲ್ಲಕħಂತಲ ಹಚĬಗ, ಸಬĽಮĿನನĺ ಪŁತಭಟನಗ ರೇಗಸದĸಂದರ ಗೌಡರ ಗಂಗಗ ಸಬĽಮĿನ ಸೇರಗಳನĺ ಒಡವಗಳನĺ
ಕಡತಡಗದĸ. ಕಷıದರದŀ್ರಗಳಲŃ ಹಟı ಬಳದದ್ದ ಆ ಒರಟ ಪಟıಗಳನĺ ಬೈಗಳಗಳನĺ ನಂದಯನĺ ಕಷıಪಟıಕಂಡ
ಸಹಸದ್ದರೂ ತನಗ ಸೇರದ್ದ ಉಡಗತಡಗಗಳ ಹರರ ಪಲಗತĶದĸದನĺ ಕಂಡ ಸಹಸಲರದ ಹೇದಳ. ಗಂಡನಗ
ಪŁತಯಗ ಮತಡಲ ಪŁರಂಭಸದ್ದಳ.

ಆ ದನ ರಾತŁಯೂ ಹರಗ ಎಲ್ಲರೂ ಅಡಕ ಸಲಯತĶದĸಗ ಒಳಗ ಒಂದ ರಣರಂಪವಗತĶತĶ. ಗೌಡರ ಸಬĽಮĿನ
ಪಟರಯ ಬೇಗದ ಕೈಯನĺ ಕೇಳದರ. ಆಕ ಕಡಲಲ್ಲ. ಗೌಡರ ಬದĹಭŁಕಟಯಗ ಹಂಡತಯ ಮೈಮೇಲ ಬದĸ
ಬೇಗದಕೈಯನĺ ಕಸದಕಳńಲ ಪŁಯತĺಸ ಸೇತರ.

ಒಡನಯ ಸಬĽಮĿನನĺ ಬಟı “ನನĺ ಇವತĶ ಕತĶರಸ ಹಕĸೇ ಇದŁ ನನĺ ಅಪĻನಗ ಹಟıದ ಮಗನಲ್ಲ ನನ” ಎನĺತĶ
ನಗಂದಗಯ ಮೇಲ ಕೈಯಡಸ ಕತĶಯನĺ ಹಡಕದರ. ಸಬĽಮĿನಗ ತನĺ ಜೇವನದ ಕನಯೇ ಕಂಡಹಗಯತ.
ಗಟıಯಗ ಕರಚಕಳńತĶ ಅಲŃಂದದĸ ಜಗಲಗ ನಗĩದಳ.

ಒಳಗ ನಡಯತĶದ್ದ ಜಗಳವನĺಲಸ ಮಟıಗತĶಯನĺ ಬಟı ಎದĸದ್ದ ಸೇರಗರರ ಇದೇನಂದ ನೇಡವ ಮದಲೇ
ಸಬĽಮĿನನĺ ಹಂಬಲಸ ಕೈಯಲŃ ಕತĶ ಹಡದದ್ದ ಗೌಡರ ರೇಷಭೇಷಣರಾಗ ನಗĩದರ.

“ಅಯŀೇ ಸತĶೇ ! ಸತĶೇ ! ಸೇರಗರರೇ” ಎಂದ ಅಬĽರಸ ಕಗತĶ ಸಬĽಮĿ ತರದದ್ದ ಹಬĽಗಲನĺ ಮಂಚನಂತ ದಟ ಮನಯ
ಹರಗ ಧವಸದಳ. ಗೌಡರೂ ಹಂದಯೇ ನಗĩದರ. ಅಡಕ ಸಲಯತĶದ್ದವರಲ್ಲರೂ ಹಗ ಹಗಯೇ ದಡಬಡನ ಮೇಲದĸ
ಹಂದೇಡದರ. ಚಳಜŅರ ಬಂದ ಉಪĻರಗಯ ಮೇಲ ಮಲಗದ್ದ ರಾಮಯŀನ ಗಬರಗಂಡ ದಡಬಡನ ಏಣ
ಮಟıಲಗಳನĺ ಹರ ಇಳದನ.

ಮಲನಡನ ನೇರವ ರಾತŁ ನಶĬಲವಗತĶ. ಮಗಲ ಮಧŀ ಇದ್ದ ಅಪಣಥಚಂದŁನ ಮಂದಕಂತ ಮಯಯ ಮಸಗನಂತ
ಗರವನಗಳ ಸĶಬĹನದŁಯ ಮೇಲ ಕವ ಕತತĶ. ಆದರ ĔಣಮತŁದಲŃ ನಯ ಮತĶ ಮನಷŀರ ಕಗವ ದನ ನಃಶಬĸತಯನĺ
ಕಲಕಬಟıತ.

ಕೈಯಲŃ ಕತĶ ಹಡದ ಅಟıತĶದ್ದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಸಬĽಮĿ ಕಣಸಲಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಲŃ ದಟıಯಸದ್ದ ಮರಗಳ ನರಳಗತĶಲಯಲŃ
ಆಕ ಕಣĿರಯಗಬಟıಳ. ಕŁೇಧಂಧರಾಗದ್ದ ಗೌಡರ, ಗಯಗಂಡ ಹಲ ಅಟıಣಯಲŃ ಅಡಗರವ ಬೇಟಗರನನĺ
ಹಡಕವಂತ, ದೇಘಥಶŅಸೇಚĭಸಗಳನĺ ಬಡತĶ ಹಡಕಡದರ. ಇದ್ದಕದ್ದಹಗ ನರಳನಲŃ ಮರದ ಬಡದಲŃ ಯರೇ
ಕತದ್ದ ಹಗ ಕಂಡಬರಲ ಅಲŃಗ ನಗĩ, ಕೈಲದ್ದ ಕತĶಯಂದ ಬಲವಗ ಒಂದ ಕಚĬ ಹಕದರ. ಯರೂ ಕಗಲಲ್ಲ.
ಕತĶಯೂ ಸಕħಕಂಡತ. ಗೌಡರ ಎಳದರೂ ಬರಲಲ್ಲ. ಅವರ ಹಡದದĸ ಒಂದ ಮರದ ದಂಡಗತĶ ! ಆದರೂ ಗೌಡರ
ಭೇತಚತĶದಲŃ ದವŅ, ಭೂತರಾಯ ಮಂತದವಗಳ ವಚರವದ ಭಯಭವಗಳ ಮಡ ಕಣĵ ಕರಳ ಗಟıಯಗ ವಕಟವಗ
ಕಗಕಂಡ ಕಳಗ ಬದ್ದರ.
ಗೌಡರನĺ ಮನಗ ಸಗಸದರ. ಸಬĽಮĿನನĺ ಕರದ ಹಡಕದರ. ಆದರ ಪŁತŀತĶರವ ಬರಲಲ್ಲ. ಆಕ ಕಣಸಲ ಇಲ್ಲ.

ಬಹಳ ಹತĶ ಕರದ ಹಡಕದ ಮೇಲ ಎಲ್ಲರೂ ಹತಶರಾಗ ಭಯಶಂಕಗಳಂದ ಹಂತರಗದರ. ಆದರ ಸೇರಗರರ
ಹತಶರಾಗಲ ಇಲ್ಲ ; ಹಂತರಗಲ ಇಲ್ಲ. ಆಳಗಳ ಬಡರ, ಗಂಗಯ ಗಡಸಲ ಈ ಕಡಗಳಲ್ಲ ಹಡಕತĶ ಮಲ್ಲಗ ಹಸರ
ಹಡದ ಕಗತĶ ಹರಟರ.

ಹದರನಲŃ ಅಡಗ ಕಳತದ್ದ ಸಬĽಮĿ ಬಹಳ ಹತĶನಮೇಲ ಚಳಯಂದ ನಡಗತಗದಳ. ಜನರ ಸದĸ ಅಡಗದ ತರವಯ
ಆಕಗ ಭಯವ ಉಂಟಯತ. ಕŁಮಕೇಟಗಳೇ ಇರವಗಳೇ ಮೈಮೇಲ ಗಳಗಳ ಹರಯತಡಗದವ. ಅಲŃಂದ ಮಲ್ಲನ
ಎದĸ ಹರಗ ಬಂದ, Ĕಣಕಲ ಅನದಥಷıಚತĶಯಗ ನಂತ, ಮಂದೇನ ಮಡವದಂದ ಆಲೇಚಸದಳ. ಕನರನಲŃ
ಎಲŃಯೂ ತನಗ ಕ್ಷಿೇಮವಲ್ಲ ಎಂದ ಭವಸ ನಟıಗ ಕಳಕನರಗ ಹರಟಳ.

ಗದĸ ಬಯಲನಲŃ ಹೇಗತĶದĸಗ ಹಂದ ಯರೇ ಬಂದಂತ ಸದĸಗ ನೇಡದಳ. ಯವದೇ ಒಂದ ವŀಕĶ ತನĺನĺ
ಹಂಬಲಸತĶದĸದ ಗತĶಗ ಮತĶ ಓಡತಡಗದಳ. ಆ ವŀಕĶಯೂ ಓಡತĶ ಹಂಬಲಸತ.

ಸŅಲĻ ದರ ಹೇಗವದರಲŃ ಹಂದ ಬರತĶದ್ದ ವŀಕĶ ತನĺನĺ ಶೇಘŁದಲŃಯೇ ಆಕŁಮಸವನಂದ ಬಗದ, ಅಡijಹದ ಹಡದ
ಓಡ, ಒಂದ ದಡij ಮರದ ಬಡದಲŃ ಬಳದದ್ದ ಹಳವನಲŃ ಅವತಕಂಡಳ. ಆಕ ನೇಡತĶದ್ದ ಹಗಯೇ ಸೇರಗರ
ರಂಗಪĻಸಟıರ ಕಳಕನರನ ಹದ ಹಡದ ಅವಸರ ಅವಸರವಗ ಮಂದ ಓಡದರ.

ಐದ ನಮಷ ಕಳದರಲಲ್ಲ. ಮೇಲ, ಮರದಮೇಲ ಯರ ಮಲ್ಲಗ ಕಮĿದಂತಯತ. ಸಬĽಮĿನಗ ದವŅ ಪಶಚಗಳಲŃ ನಂಬಗ
ನಟı ಹೇಗತĶ. (‘ದಯŀ’ ವಸಸದ ದಡij ಮರವಲ್ಲ ಎಂಬ ಭವ ಹಳńಗಳಲŃ ‘ವೈಜİನಕ ಸದĹಂತ’ವಗರತĶದ.) ಮರದ
ಕಂಬಯಂದ ಸŅಲĻ ಅಲಗಡದಂತಯತ. ಸಬĽಮĿ ನಬĽರಗಗ ಮೇಲ ನೇಡತĶಳ : ಮನಷŀಕೃತಯಂದ
ಕಳಗಳಯತĶದ ; ಹಗಲ ಮೇಲ ಕಂಬಳಯಂದ ; ಕೈಯಲŃದ್ದ ಕೇವಯ ! ನಳಗ ಆಕಶ ಪಟಕħದರಾಗಲ ಆಗಗ ಮಷೇಚತŁವಗ
ಗೇಚರಸತĶದ ! ಕೇವಯನĺ ಕಂಡಡನ ಸಬĽಮĿನಗ ಧೈಯಥವಯತ. ಯರೇ “ಮರಸ”ಗ ಕತದĸರಂದ.
ಕಡಹಂದಗಳಗಗ ಕತದ್ದ ಆ ಬೇಟಗರ ಮರದ ಬಡದವರಗ ನಧನವಗ ಇಳದ ಬಂದ ನಲಕħದಪĻನ ನಗದ, ನಂತ
“ಯರದ ?” ಎಂದನ.

ಸಬĽಮĿನಗ ಪಟıಣĵನ ಧŅನ ಕೇಳಸ ಜೇವ ಬಂದಂತಗ ಆಡಗದ್ದ ಸķಳದಂದ ಹರಗ ಬಂದ ನಡಕದನಯಂದ
ಶೇಕಪಣಥವಗ “ನನ ಕಣೇ, ಪಟıಣĵ ! ನನĺ ಗತ ಇಲŃಗ ಬಂತಪĻ !” ಎಂದಳ.

ಸಡಲ ಬಡದದ್ದರೂ ಪಟıಣĵನಗ ಅಷı ಆಶĬಯಥವಗತĶರಲಲ್ಲ.

“ಯರ ? ಸಬĽಮĿ ಹಗĩಡತೇರೇನ ?” ಎಂದನ.

ಸಬĽಮĿ ಸಂಕ್ಷಿೇಪವಗ ನಡದದನĺಲ್ಲ ಹೇಳದಳ. ಪಟıಣĵ ಮಂದ ನಡದನ. ಹಂದ ಸಬĽಮĿ ಕಣĵರಸಕಳńತĶ ಬಕħಳಸತĶ
ನಡದಳ.

ಕಳಕನರನ ಹಲŃ ಮನಯ ಮಂದಗಡ ಉರಯತĶದ್ದ ಒಂದ ಲಟೇನನ ಬಳ ಸೇರಗರರೂ ಹವಯŀನ ಉದŅೇಗದಂದ
ಮತಡತĶದ್ದರ.

ನಯಗಳ ಬೇಟಗ ಹರಡತĶರಯ ಏನ ಎಂದ ಬಲವಲŃಡಸತĶದĸವ, ಸತĶ ನಂತ.

“ಈ ರಾತŁ ಎಲŃಗ ಹೇದರ ?” ಎಂದನ ಹವಯŀ.

“ಏನೇ ಗತĶಲ್ಲ ಕಣ. ಗದĸ ಬಯಲನಲŃ ಕನಸಕಂಡರ. ಮತĶ ಕಣಸಲಲ್ಲ. ಅವರ ಮನಸತ ನಲŃಹಳńಗ
ಹೇಪದಂಬದಗ ಕಣĶದ.”
“ನೇವಬĽರೇ ಹಂದ ಬಂದರೇನ ? ಉಳದವರಲŃ ?”

“ಅವರಲ್ಲರೂ ಹಡಕ ಹಡಕ ಸಕಗ ಹೇದರ.”

ಹವಯŀ ಸೇರಗರರ ಮಖವನĺ ಸಂಶಯತĿಕವದ ತೇಕ್ಷ್ಣದೃಷıಯಂದ ನೇಡದಳ ! ನಯಗಳ ಬಗಳದವ. ಪಟıಣĵ

“ಹಚ ! ಇವಕħೇನ ಕಣĵ ಹಟıಹೇಗದಯೇನ ?” ಎಂದ ಮಂದ ಲಟೇನನ ಬಳಕಗ ಬಂದನ.

ಹವಯŀನ ಅವನಗ ಸದĸಯನĺ ಹೇಳಲ ತಡಗವಷıರಲŃ ಸಬĽಮĿನ ಹಂದನಂದ ಕಣಸಕಂಡಳ. ಪಟıಣĵ

ನಡದದನĺಲ್ಲ ಎರಡ ಮತನಲŃ ಹೇಳದಮೇಲ ಎಲ್ಲರೂ ಮನಯಳಗ ಹೇದರ.

ಹವಯŀ ಗಢನದŁಯಲŃದ್ದ ತಯಯನĺ ಎಚĬರಸ, ಸಂಗತಯನĺ ತಳಸದನ. ಸಬĽಮĿ ನಗಮĿನವರ ಕಠಡಯಲŃ

ಮಲಗದ ಮೇಲ ಹವಯŀ ಪಟıಣĵ ಮತĶ ಸೇರಗರರ ಬಹಳ ಹತĶ ಆಕಗದಗದ ದಃಖಸķತಯನĺ ಕರತ
ಮತಡತĶದ್ದರ.

ಮರದನ ಮಂಜನ ಸಬĽಮĿ ತವರೂರಗ ಹೇಗತĶೇನಂದ ಹಟ ಮಡದಳ. ಸೇರಗರರ ತನೇ ಆಕಯನĺ ನಲŃಹಳńಗ
ಕರದಯŀತĶೇನಂದ ಮಂದ ಬಂದರ. ಹವಯŀ ಪಟıಣĵನನĺ ಗಟıಗ ಕರದ, ಅವನ ಕವಯಲŃ ಏನನĺೇ ಹೇಳದಮೇಲ,
ಅವನ ಸೇರಗರರನĺ ಕರತ “ಸೇರಗರರೇ, ನನಗ ಕಲಸ ಇದ ನಲ್ಹಾಳńೇಲ. ನನ ಬತೇಥನ ನಮĿ ಜತೇಲ” ಎಂದನ.

ಸೇರಗರರ ಹತಶರಾದಂತಗ “ಹಂಗದŁ ನೇವೇ ಹೇಗನ ! ಹೇಪವರ ಯರೂ ಇಲ್ಲ ಅಂಬದಗ ನನೇ ಹೇಗತĶೇನ
ಅಂದ ! ಅಷıೇ ! ಹಂಗದರ ನೇವ ಹೇಗನ. ನ ಬತĶ !” ಎಂದ ಹೇಳ ಕನರಗ ನಡದರ.

ಸೇರಗರರ ಮನಸತನಲŃ ಹವಯŀನನĺ ಪಟıಣĵನನĺ ಕಡಯತĶ ಹೇದರ. ತರವಯವದರೂ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ

ಕವಯಲŃ ಅವರಬĽರ ಮೇಲಯೂ ಅಸಹŀವದ ನಂದ ಬರವಂತಹ ಅಪವದವನĺ ಉಸರದರಲಲ್ಲ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ
ಸಬĽಮĿನನĺ ಎಷı ತŀಜಸದರ ಎಷı ದŅೇಷಸದರ ಅದರಂದ ಅಷı ಪŁಯೇಜನ ತಮಗಂಟಂಬದ ಅವರ
ಮನೇಹರಹಸŀವಗತĶ.

ಯವ ಹತĶದಲŃ ಯವಗ ಮಟıಯಡದ ಹವನಮರ ಹಡಯತĶತĶದಯೇ ಹೇಳವದ ಕಷı !

 ಬಳನ ಬನನಲŃ ಕಮಥಗಲ ದಟıವಗತĶದ
ಸಬĽಮĿ ಪಟıಣĵನ ಮೈಗವಲನಲŃ ನಲŃಹಳńಯ ಕಡಗ ನಡದ ಕಣĿರಯದ ಮೇಲ ಹವಯŀ ಮನಯ ಹರ ಅಂಗಳದಲŃ
ನಂತ ಆಲೇಚನಮಗĺನದನ.

ಅನತದರದಲŃದ್ದ ಹಸರಾದ ಬಟıದ ಸಲಮೇಲ ಸಯಥನ ಮಡದನ. ಮರ ಮರಗಳಲŃ ಪದಗಳಲŃ ಹಕħ ಹಡದವ.
ಮೃದಗಳ, ಬಳದ ನಂತದ್ದ ಗದĸಯ ಕವಯಮೇಲ, ಸಯŀಂದ ಬೇಸ, ಗದĸಯ ಕೇಗ ತರತರಯಗವಂತ ಮಡತĶತĶ. ಆ
ದೃಶŀದ ಮಧŀ, ಗದĸಯ ನಡವ ಹದಬರತĶದ್ದ ಕಲದರಯಲŃ, ಅಡಕ ಸಲಯಲಂದ ಗತĶಮಡದ್ದ ಕಲಯಳಗಳ
ಹಂಗಸರೂ, ಗಂಡಸರೂ – ಬಡಬಡಕಯಂತ ತಮಲವಗ ಹರಟ ಹಡಯತĶ ಬಂದರ.

ಹವಯŀ ನೇಡತĶದ್ದರೂ ಕೇಳತĶದ್ದರೂ ಗಮನಸರಲಲ್ಲ. ಅವಗಳಲ್ಲ ಅವನ ಪŁಜİವಲಯದ ಅಂಚನಲŃ ಮಸಲ

ಮಸಲಗದĸವ. ಅವನ ಧŀನ ಅಷı ಅಗಧವಗದĸತೇನ ?

ಇದ್ದಕħದ್ದ ಹಗ ಹಂದನಂದ ಯರೇ ನಕದಂತಗ ಬಚĬಬದ್ದ ಹವಯŀ ತರಗ ನೇಡ, “ಬಲೇಂದŁ !” ಎಂದ ಗದರ, ನಗವ
ಸಟıನಂದ ಅದರ ಗಡijಗೇಡಗಳನĺ ಹಡದ ಜಗĩಸತĶ ” ನನಗೇನ ತಂದ ಸಕħನ ? ಹೇಗ ಸಕħದರ ಮತĶ ಬಲಯಗĶೇಯ
ಭೂತಕħ !” ಎಂದ ಗದರಸದನ.

ಆದರ ಆ ಸಪಷıವಗದ್ದ ಮಹಕಯದ ಕರಯ ಹೇತವ ಸŅಮಭಕĶಯನĺ ಪŁದಶಥಸವ ಸಲವಗಯ, ತನĺ

ಪŁಣವನĺಳಹದ ಕೃತĤತಗಗಯ, ಯೌವನಧಕŀದ ಆನಂದ ಪŁದಶಥನಥಥವಗಯ ಅಥವ ಸಧುಪŁಣಗ
ಸಹಜವದ ಪŁೇತಗಗಯ ತನĺ ಮೈಯನĺ ಹವಯŀನ ಮೈಗ ಉಜĮತĶ, ಕತĶತĶ, ಎರಡಂಗಲದ ಗಡijದಂದಲ,
ಜೇಲಡತĶದ್ದ ಕತĶಗಯ ಮಲಗಳಂದಲ, ಎವಯಕħದ ಯಜಮನನ ಮಖವನĺ ನೇಡತĶದ್ದ ಜೇವಪಣಥವದ
ಕಣĵಗಳಂದಲ ಮನವ ಸಮನವಗ ಆಚರಸತಡಗತ. ಹವಯŀ ಬಗ, ಅದರ ಕತĶಗಯನĺ ಕಂಕಳಲŃ ಅವಚಕಂಡ,
ಅದರಡನ ವನೇದಕħಗ ಮತಡತĶದ್ದನ. ಹೇತದ ಮೈಯ ಸನಗವಸನ ಮಗನಳಗ ನಗĩತĶತĶ.

ಹವಯŀ ಭೂತಕħ ಬಲಯಗದ್ದ ಆ ಹೇತವನĺ ಸಂರಕ್ಷಿಸದಂದನಂದ ಅದ ಅವನ ಅವನದಗಹೇಗತĶ. ಮತĶರಗ ಆ

ಪŁಣಯ ಸŅಮŀವನĺ ವಹಸಕಳńವಷı ಧೈಯಥವರಲಲ್ಲ. ಭೂತಕħ ಬಲಯಗಲದ್ದ ಪŁಣಯನĺ ತಪĻಸದ ಜವಬĸರ
ತಮĿದಗ, ಭೂತದ ಕŁೇಧಕħಲ್ಲ ತವೇ ಬಲಯಗಬೇಕಗತĶದಯೇ ಎಂದ ಯರೂ ಅದರ ಗೇಜಗ ಹೇಗಲಲ್ಲ. ಅಷıೇ
ಅಲ್ಲ. ಕಲಯಳಗಳಲ್ಲರೂ ಆ ಹೇತಕħಗ ಎಳńನತ ಕಲಸ ಮಡಲ ಕಡ ಹಂಜರದರ. ಕರ ಕಯವವನ ಅದನĺ
ಇತರ ಕರಗಳ ಜತ ಸೇರಸಲ ಒಪĻಲಲ್ಲ. ಸಪĻ ಹಕವವನ ಸಪĻ ಹಕಲ ಸಮĿತಸಲಲ್ಲ. ಹೇತ ಸŅಭವಕವಗ
ಬಲಶಲಯಗದĸದರಂದಲ ಅನೇಕ ಸರ ಹವಯŀನಡನ ನಯಗಳ ಸಮಹದಲŃ ನಲಥĕವಗರತĶದĸದರಂದಲ
ಅದ ನಯಗಳಗ ಹದರತĶರಲಲ್ಲ. ಅದಕħ ಬದಲಗ ನಯಗಳೇ ಅದಕħ ಭಯಪಡತಡಗದĸವ. ಅದನĺ ನೇಡ ಕಲವ
ಮಢರ ಭೂತರಾಯನೇ ಬಂದ ಅದರಳಗ ವಸಮಡತĶರವದರಂದ ನಯಗಳ ಅದಕħ ಹದರತĶವ ಎಂದ ಸದĸ
ಹಟıಸದರ. ಹೇತದ ಮೇಲದ್ದ ಭೂತ ಮನಷŀರ ಕಣĵಗ ಕಣಸದದ್ದರೂ ನಯಗಳಗ ಕಣಸತĶದ ಎಂಬದ ಅವರ
ನಂಬಗಯಗತĶ. ಹೇಗ ಆ ಹೇತ ದೇವರಗ ಬಟı ಬಸವನಂತ ಸŅೇಚĬಚರಯೂ ಬಲಷıವ ಸŅಲĻಮಟıಗ ಧೂತಥವ
ಪಕħಲದಯವರಗ ಭೇಕರವ ಆಗ ಸಂಪಣಥ ಸŅರಾಜŀವನĺ ಅನಭವಸತĶತĶ.

ಕನರನಲŃ ನಡಯತĶದ್ದ ಕಷıಸಂಕಟಗಳಗ ಅನಹತಗಳಗ ಜಗಳಗಳಗ ರೇಗರಜಗಳಗ ಎಲ್ಲಕħ ಆ ಹೇತವೇ

ಮಖŀಕರಣವಂಬ ಭವವ ಸಮನŀವಯತ. ಮನ ಪಲದದ, ವಸ ಮಛಥಹೇದದ, ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ
ಧತ ಹರದದ, ಅವರ ಸಬĽಮĿಗ ಹಡಯತĶದĸದ, ಬಯŀತĶದĸದ-ಎಲ್ಲಕħ, ‘ಅನಷıಕħ ಶನ ಗರ’ ಎಂಬಂತ, ಹೇತವ
ಗರಯಯತ.

ಅನೇಕ ಸರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ, ಸೇರಗರರ, ಗಂಗ, ಹಳೇಪೈಕದ ತಮĿ, ನಂಗ – ಇವರ ” ಆ ಹೇತವನĺ ಭೂತಕħ ಮತĶ
ಬಲಕಟı ಹರತ ಊರಗ ಸಖವಲ್ಲ” ಎಂದ ಸರಭಸವಗ ವದಸದ್ದರ. ನಗಮĿನವರೂ ಕಡ ತಮĿ ಮಗನಡನ
ಹಗಯೇ ವದಸದ್ದರ. ಆದರ ಹವಯŀ ಯವದನĺ ಲಕ್ಷಿಸದ ಹೇತದಡನ ಸರಸ ಸಂಗತಯಗರತĶದ್ದನ. ಮನ
ಪಲಗ ಹೇತ ಹವಯŀರಬĽರೂ ಕಳಕನರಗ ಹೇದಮೇಲಯೂ ಕಡ ಹೇತದ ವಚರವಗದ್ದ ಮದಲನ
ಭವನಗಳ ಬಡವ ಬದಲಗ ಇನĺ ಚನĺಗ ಅರಳದವ.

ಗಟıದಳಗಳಲŃಯೂ ಬೇಲರದಲŃಯೂ ” ಭೂತ ಹವಯŀಗೌಡರ ಕೈವಶವಗ ಹೇತದಲŃ ವಸಸತĶದ. ಅವರ ಹೇಳದ

ಹಗ ಭೂತ ಕೇಳತĶದ ” ಎಂಬ ಅಭಪŁಯ ಪŁಬಲವಯತ. ಆದ್ದರಂದ ಹವಯŀನಗ. ಅವನಗ ಗತĶಲ್ಲದದ್ದರೂ, ಒಂದ
ಉಪಕರವಯತ.

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಬೈರ ಸೇಸ ಇವರನĺಳದ ಇತರ ಆಳಗಳಗಲ್ಲ ಸೇರಗರರ ಮಖಂತರವ ನಂಗನ ಮಖಂತರವ
ಗಟıಗ ಹವಯŀನಗ ಕಲಸಕಯಥಗಳಲŃ ಯವ ರೇತಯಂದಲ ಸಹಯವಗಬರದಂದ ಹೇಳಸದ್ದರ. ಮದಮದಲ
ಅವರಲ್ಲರೂ ಆ ಪತರಗ ಒಳಗಗ ಹೇಳದ ಹಗ ಮಡದದರಂದ ಹವಯŀನಗ ಕಮಗರ ಮಡಸವದೇ ಕಷıವಯತ.
ಆದರ ಯವಗ ಹವಯŀನ ‘ಅತಮನಷತ’ ಮಂದಯಲŃ ಹಬĽತೇ ಆಗ ಪŁಣಭಯದಂದ ಪŁೇರತರಾಗ ಅವರಲ್ಲರೂ
ಅವನ ಕಲಸಕħ ಕರದಗ ಗಟıಗ ಹೇಗತĶದ್ದರ.

ಹವಯŀನ ‘ಅತಮನಷತ’ಯ ವತಥ ಜನಜನತವಗ ಹಬĽಲ ಅನೇಕ ಕರಣಗಳದĸವ. ಆಗಗ ಅವನಗಗತĶದ್ದ

ಭವಸಮಧ ; ಅವನ ಇತರರಂತಲ್ಲದ ಏಕಂತದಲŃ ಹಚĬ ಕಲ ಕಳಯತĶದĸದ ; ಅರಣŀಗಳಲŃ ಕಳತ ಧŀನಸತĶದĸದ ;
ಇತರರಗ ತಳಯದ ಭಷಗಳಲŃ ದಡij ದಡij ಗŁಂಥಗಳನĺ ಓದತĶದĸದ ; ಸಮನŀರ ಮೌಢŀಗಳನĺಲ್ಲ ಖಂಡಸ,
ಸಂಪŁದಯದಂದ ಬಂದ ‘ದಯŀ ದŀವರ’ಗಳ ಆರಾಧನಯನĺ ಮಡದಯೂ ಆರೇಗŀಕħಗ ಇರತĶದĸದ ; ಹೇತದ
ವೃತĶಂತ ಇವಲ್ಲವ ಸೇರ ಅವನ ಸತĶಲ ಒಂದ ಅತಮನಷತ ಪರವೇಷವನĺ ಕಲĻಸದĸವ. ಹವಯŀನ ಕವಗ ಆ
ಸಂಗತ ಬದĸತĶ. ಅದನĺ ಪರಹರಸ ತದ್ದಲಂದ. ಅವನ ಮಡದ ಕಲವ ಪŁಯತĺಗಳ ಆ ಪŁತೇತಯನĺ ಮತĶಷı ಪŁಜŅಲಸಲ
ತಡಗದದರಂದ ಸಮĿನಗಬೇಕಯತ.

ಈ ಎಲ್ಲ ವನೇದದ ವಚರಗಳನĺ ಕರತ ಅವನ ಹೇತದಡನ ಮತಡತĶದ್ದನ : ‘ನನĺಲŃ ಭೂತ ಇದಯೇನ?’ ‘ಎಲŃದ
?’ ‘ಕಣĵನಲŃ ಇದಯೇ ಗಡijದಲŃದಯೇ ಹೇಳ !’

ಇತŀದಯಗ ಅವನೇನೇ ಕಚೇಷıಗಗ ಹೇತದಡನ ಮತಡತĶದ್ದರೂ ಅಡಕ ಸಲಯಲಂದ ಬಂದದ್ದ ಆಳಗಳ

ದರದಲŃ ಬರಗಗ ನಂತ ಹವಯŀಗೌಡರ ಭೂತದಡನ ಸಂಭಷಸತĶರವದನĺ ಭೇತ ಭಕĶಯಂದ ದೃಷıಸತĶ
ಒಬĽರಕಡಗಬĽನ ನೇಡ ಸನĺಯಂದಲ ಮತಡಕಳńತĶದ್ದರ.

ಅಡಗ ಮನಯ ಕಟಕಯಂದ ಅದಲ್ಲವನĺ ನೇಡದ ನಗಮĿನವರ ಎದನಂದಕಂಡ ಹರಗ ಬಂದ ಆಳಗಳಗ
“ಅಲŃೇನ ನೇಡĶೇರೇ ನಮĿ ಕಲಸ ಬಟı ? ನಡೇರ, ನಡೇರ ! ಅಡಕ ಸಲೇರ” ಎಂದ ಗದರಸ, ಮಗನನĺ ಕರತ
“ಜನಗಳಡೇದಕħ ನೇ ಮಡೇದಕħ ಸರಯಗĶದ ! ಅದಲŃ ಒಂದ ‘ಅನಷı’ ಸಕħಬಟıದ ನನಗ !.. ಥ, ಬಟı
ಬತೇಥಯೇ ಇಲŃೇ ಇತĶಲಗ !” ಎಂದ ಒಂದ ಸೌದ ಕೇಲನĺ ನಲದಂದ ಎತĶಕಂಡ ಹೇಗ ಹೇತನನĺ ಓಡಸದರ.

ಹವಯŀ ತಯಯನĺ ನೇಡ ನಸನಗತĶ “ನಮಗಲ್ಲ ಈ ಭೂತದ ಭŁಂತ ತಲಗತĶದಯೇ ಆ ದೇವರೇ ಬಲ್ಲ!” ಎಂದನ.

ಬಲೇಂದŁ (ಹೇತಕħ ಹವಯŀನಟıದ್ದ ಹಸರ) ಹಂತರಗ ನೇಡತĶ ಮೇಟ ಬಲವನĺ ಕಣಸ, ನಗದ ಚಮĿತĶ,
ಹಷಥಕħ ಅರಚತĶ, ಮೇಯಲ ಕಡನ ಕಡಗ ನಡಯತ.

ಬಲೇಂದŁ ಕಣĿರಯದ ಮೇಲ ಹವಯŀ ತಂಡಗಡದದ್ದ ತನĺ ಆಲೇಚನಯನĺ ಮತĶ ನನಪಗ ತಂದಕಂಡ, ತನ
ಮತĶಳńಗ ಹೇಗ ಆ ದನವೇ ಸಯಂಕಲದ ಒಳಗಗ ಬರವದಗ ತಯಗ ಹೇಳದನ.

ನಗಮĿನವರ “ಬತಥ ಹಂಗೇ ಸೇತಮನಗ ಹೇಗ ನನĺ ಸಂಗಪĻಕಕħಯŀನĺ ಕಂಡ ಬ. ನನ ಏನೇ ಹೇಳದĸ ಅವರಗ.
ಅದೇನಯĶ ಅಂತ ಕೇಳಕಂಡ ಬ” ಎಂದ ಅಥಥಪಣಥವಗ ಮಗನ ಕಡ ನೇಡದರ.
“ಏನ ನನಗ ಹೇಳಬರದೇನ ?”

“ನನಗŀಕ ಅವಲŃ ? ನೇ ಸಮĿನ ಕೇಳಕಂಡ ಬ. ಆಮೇಲ ಹೇಳĶೇನ !” ಎಂದ ನಗನಗತĶ ನಗಮĿನವರ ಇನĺ ಹಚĬ
ಹತĶ ನಂತರ ಪŁಶĺಗಳ ಬಲಯಲŃ ಸಕħಕಳńಬೇಕಗತĶದ ಎಂದ ಹದರ ನಸಳವವರಂತ ಅಲŃಂದ ಹೇದರ.

ಮತĶಳńಗ ಹೇದ ಹವಯŀ ಶŀಮಯŀಗೌಡರಗ ಚನĺಯŀನಗ ಹಂದನ ದನದ ರಾತŁ ಕನರನಲŃ ನಡದ ವಷಯಗಳನĺಲ್ಲ
ತನ ಕೇಳ ನೇಡದ್ದಂತ ವವರವಗ ತಳಸ, ಒಡನಯ ಕನರಗ ಬಂದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಬದĹ ಹೇಳ ಎಲ್ಲವನĺ
ಸರಪಡಸದದ್ದರ ಮಂದ ಏನದರೂ ಅನಹತವಗತĶದ ಎಂಬದನĺ ಸಚಸದನ.

“ನನಗಲೇ ಹೇಳದĸ ಅವರಗ, ನಮಗ ಈ ವಯಸತನಲŃ ಮದವ ಬೇಡ ಎಂದ. ನನĺ ಮತ ಕೇಳಲಲ್ಲ” ಎಂದ ಗಣಗತĶ
ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ನಂಜನನĺ ಕರದ ಮಧŀಹĺದ ಊಟವದಡನ ಕನರಗ ಗಡ ಕಟıಬೇಕಂದ ಬಸಸದರ.

ಉಟ ಮಗಸ ಕೈತಳದಕಂಡ ಜಗಲಗ ಬರತĶದ್ದ ಹವಯŀನನĺ ಕರದ ಗೌರಮĿನವರೂ ಆ ಕಥಯನĺಲ್ಲ ಕೇಳ ನಡಸಯĸ,
ಹತĶರ ನಂತದ್ದ ಸೇತಯ ಕಡಗ ಕನಕರದಂದಲಂಬಂತ ನೇಡದರ.

ಹವಯŀನಗಗಲ ಆ ನೇಟದಲŃ ಅಡಗದ್ದ ರಹಸŀವ ಖೇದವ ಒಂದ ತರನದ ಪಶĬತĶಪದ ಭವವ ಎಳńನತ
ಹಳಯಲಲ್ಲ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಶŀಮಯŀಗೌಡರಗ ಗೌರಮĿನವರಗ ಪರಸĻರವಗ ತಮĿ ಮಕħಳ ಲಗĺದ
ವಚರವಗ ಒಳಗಳಗ ನಡಯತĶದ್ದ ಮತಕತಗಳ ಮನಸĶಪಗಳ ಹೇರಾಟಗಳ ಸೇತ ಹವಯŀರಗ ಗತĶಗವದ
ತನೇ ಹೇಗ ?

ಆದರ ಹವಯŀನಗ ಅಂದ ಸಯಂಕಲದಳಗ ಗತĶಗತĶದ !

ಶŀಮಯŀಗೌಡರೂ ಹವಯŀನ ಗಡಯಲŃ ಕಳತ ಹರಟರ. ಗೌಡರ ನಗಮĿನವರ ಯೇಗಕ್ಷಿೇಮ, ಹವಯŀನ

ಮನಗಲಸ, ಗದĸ ತೇಟಗಳ ಪೈರ, ಅಡಕ ಕಯಲ, ಇತŀದಗಳ ವಚರವಗ ಮತಡದರ. ಹವಯŀ ಹೌದ ಅಲ್ಲ, ಆಞ,
ಊಞ, ಎಂಬ ಸಂಕ್ಷಿೇಪವದ ಉತĶರಗಳನĺ ಕಡತĶ ಇನĺೇನನĺ ಆಲೇಚಸತĶದ್ದನ. ಕೈಮೇರವದರಳಗ
ಶŀಮಯŀಗೌಡರಗ ತಳಸಬೇಕಂದ ಅನೇಕ ತಂಗಳಗಳಂದಲ ಅವನ ಮನಸತನಲŃ ಹಂಚಹಕತĶದ್ದ ಒಂದ ಆಲೇಚನ
ಇಂದ ಮತĶ ಕಣĵರದ ಮೈಮರದ ಎಚĬರವಗದĸತ.

ಎರಡ ಮರ ಸರ ಆ ಮತನĺ ಎತĶಬೇಕಂದ ಪŁಯತĺಸದಗಲಲ್ಲ ಅದ, ಬಟıದಂದ ಉರಳ ಬಂದ ಹಳ

ಮರಭೂಮಯಲŃ ಬತĶವಂತ, ಎದಯಂದ ಬಂದದ ಗಂಟಲನಲŃಯ ಲಯಹಂದತĶತĶ. ನಂಜನಬĽನಲ್ಲದದ್ದರ
ಹೇಳಬಡತĶದĸ ! ತನಗ ಮಗಳನĺ ಕಡಬೇಕಂದ ತನೇ ಕೇಳವದೇ ಮಹಕಷıದ ಕಯಥ ! ಅದರಲŃಯೂ ಅನŀರರವಗ
ಅಸಧŀ ! ಆದರೂ ಆಗಲ ಇನĺಂದ ಫಲಥಂಗ ದಟದ ಮೇಲ ಕೇಳತĶೇನ, ಎಂದ ಮನಸತ ಗಟıಮಡಕಂಡನ.

ಅದೇಕ ಫಲಥಂಗ ದಟಬೇಕ ? ಎಂದ ಯರಾದರೂ ಕೇಳದ್ದರ ಖಂಡತವಗಯೂ ಸರಯದ ಕರಣ ಸಕħತĶರಲಲ್ಲ.

ಫಲಥಂಗ ದಟತ. ಆದರೂ ಹವಯŀ ಕೇಳಲಲ್ಲ. ಮಂದನ ಮೈಲಕಲŃ ಕಣĵಗ ಕಣಸದ ಕಡಲ ಸŅಲĻವ ಆಲೇಚಸದ
ಹಂದ ಮಂದ ನೇಡದ ತಡಮಡದ ಕೇಳಬಡತĶೇನ ಎಂದ ದೃಢವಗ ನಧಥರಸ ಕಳತನ. ĔಣĔಣಕħ ಗಡ
ಮಂದವರದಂತಲ್ಲ ಅವನ ಎದ ದಡದಡನ ಹಡದಕಳńಲರಂಭಸತ. ಇನĺೇನ ಮೈಲಕಲŃ ಬಂದಬಡತĶದ ! ಬಂದೇ
ಬಡತĶದ !

ಮದಲ ಏನಂದ ಪŁರಂಭಸಲ ?

“ನನ ಬಹಳ ದನದಂದ ನಮĿನĺಂದ ಪŁಶĺ ಕೇಳಬೇಕಂದದĸೇನ !..ಚತĬ ! ಹಗ ಪŁರಂಭಸವದ ಚನĺಗಲ್ಲ.

“ಮವ, ಸೇತ ಈವಗ ಆರೇಗŀವಗದĸಳಷı ?”

ಈಗತನ ನೇಡಕಂಡ ಬಂದದೇನ ! ಹಗ ಪŁಶĺ ಕೇಳದರ ‘ನನಗ ತಲ ನಟıಗಲ್ಲ’ ಎಂದ ಜನರ ಹೇಳತĶರವದನĺ ನನೇ
ಹೇಳಕಂಡ ಹಗಗತĶದ !

ಈಗ ನಡಯತĶರವ ಅನಹತಕħಲ್ಲ ಆ ಹಳ ಅಗŁಹರದಂದ ವಂಕಪĻಯŀ ಜೇಯಸನೇ ಮಲಕರಣ. ಅವನೇ ಅಲ್ಲವ

ಜತಕ ನೇಡ ಚಕħಯŀನಗ ಮದವ ಮಡಸದĸ ?”

ಉಞ ಹಞ, ಹಗ ಪŁರಂಭಸಬರದ. ವಂಕಪĻಯŀನಲŃ ಇವರಗಲŃ ಬಹಳ ಗೌರವ, ನಂಬಕ, ಭಕĶ !

ಒಂದ ಸರ ಗಡಯ ಚಕŁ ಒಂದ ಕಲ್ಲನĺ ಹತĶ ಬರ ಬಲವಗ ಕಕħತ. ಹವಯŀ ನದŁಯಂದ ಎಚĬತĶವನಂತಗ ಮಂದ
ಏನನĺ ಆಲೇಚಸಲ ಸಧŀವಲ್ಲದದರಂದ ಮೈಲಕಲŃ ಬರವದನĺೇ ನರೇಕ್ಷಿಸ ನೇಡತಡಗದನ. ಗಡ ಎಷı
ಮಂದವರದರೂ ಮೈಲಕಲŃ ಬರಲಲ್ಲ. ಹವಯŀನಗ ಆಶĬಯಥವಯತ. ಇದೇನ ಪವಡವೇ ? ಯವಗಲ ಇರತĶದ್ದ
ಮೈಲಕಲŃ ನಂಜ ಮದಲದ ಮಹನೇಯರ ಕಳńಂಗಡಯಲŃ ಚನĺಗ ‘ಸದĸ’ ನತĶಗೇರ ದರಯಲŃ ಹೇಗವಗ ಅವರಂದ
ಗದĸಸಕಂಡ ಒದಯಸಕಂಡ ಸಣĵದ ಬಣĵ ಮಸ ಕವಬಣĵಕħ ತರಗದ್ದ ಆ ಮೈಲಕಲŃ – ಇವತĶಲŃ ಹೇಯತ ?
ಕಡದವರ ಯರಾದರೂ ಕತĶಹಕದರೇನ ? ಹವಯŀ ಬಚĬಬದĸ ನೇಡತĶನ ’ ತನ ಸೇತಮನಗ ಆಗಲ
ಹೇಗಬೇಕಗದ್ದ ಕಡರಸĶ ಎದರಗದ ! ಆಗ ಗತĶಯತ, ಆಲೇಚಸತĶದĸಗ ಮೈಲಕಲŃ ಹದಹೇಗರಬೇಕ ಎಂದ.

“ಮವ, ನನ ಬತೇಥನ. ಸೇತಮನಗ ಹೇಗಬೇಕ !.. ಏ ನಂಜ, ಗಡ ನಲŃಸ !” ಎಂದ ಹವಯŀ ಗಡ ನಲŃವ ಮದಲ
ಹಂದಗಡಯಂದ ರಸĶಗ ಹರ ನಂತನ.

“ಏನದರೂ ಕಲಸ ಇದಯೇನ ?” ಎಂದ ಗೌಡರ ಒರಗದ್ದ ದಂಬನĺ ಸರಯಗ ಆಪ ಕಟıಕಳńತĶ.

“ಅವŅ ಏನನĺೇ ಹೇಳತĶಂತ ಸಂಗಪĻ ಕಕħಯŀನ ಹತĶರ. ಅದೇನಯತ ಕೇಳಕಂಡ ಬ ಅಂತ ಹೇಳತĶ.”

ಶŀಮಯŀಗೌಡರ “ಹಂಗದŁ ಹೇಗ ಬ’ ಪ” ಎಂದರ. ಗಡ ಹರಟತ. ಹವಯŀ ಹರಟನ.

ಹವಯŀ ಸಂಗಪĻಗೌಡರಂದ ಕೇಳ ತಳಯಬೇಕಗದ್ದ ಉತĶರವನĺ ಶŀಮಯŀಗೌಡರೇ ಹೇಳಬಡಬಹದಗತĶ. ನಗಮĿನವರ

ಸಂಗಪĻಗೌಡರಂದ ತಳಯಬೇಕಗದĸದ ಏನ ಎಂಬದ ಶŀಮಯŀಗೌಡರಗ ಚನĺಗ ಗತĶಗತĶ. ಆದರ ಅದ ಹವಯŀ
ಸೇತಯರನĺ ಕರತದĸದ್ದರಂದ ಅರಯದವರಂತ ನಟಸದ್ದರ.

ಹವಯŀ ಸೇತಮನಗ ಬರಲ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಅತŀನಂದದಂದ ಅವನನĺ ಎದರಗಂಡ ‘ಬೇಡ ಬೇಡ’ ಎಂದರೂ ಕೇಳದ
ಕಫ ತಂಡಕಟı ಉಪಚರಸದರ. ಸಂಗಪĻಗೌಡರದ ಸŅಭವಕವಗ ಹಷಥ ಪŁಕೃತ ; ವನೇದಶೇಲ. ಅವರಲŃ ವೈರಗಳಗ
ಪŁತೇಕರ ಮಡಲ ಎಷı ವಕŁತಯದĸತೇ ತಮಗ ಬೇಕದವರನĺ ಪŁೇತಸವ ಸರಳತಯೂ ಅಷıರಮಟıಗೇ ಇದĸತ.
ಅವರನĺ ನೇಡದವರ ಯರಾದರೂ ಕಲವ ತಂಗಳ ಹಂದ ಮದವಗ ಬಂದದ್ದ ಅವರ ಮಗ ಹಲಯ ಕೈಗ ಸಕħ
ದಮಥರಣಪಟıನಂದ ಹೇಳಲಕħ ಸಧŀವಗತĶರಲಲ್ಲ.

ಸŅಲĻ ಮತಕತಯದಮೇಲ ಹವಯŀ ತಯ ಹೇಳದದನĺ ತಳಸ, ಉತĶರವನĺೇ ಹರೈಸ, ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಮಖದ ಕಡ

ನೇಡದನ. ಅವರ ಮಖದಲŃ ಕŁೇಧ. ಖಿನĺತ, ಹತಶ – ಇವ ಮರೂ ಒಂದಕħಂತ ಒಂದ ನನ ಮೇಲ ತನ ಮೇಲ
ಎಂಬ ಅಹಮಹಮಕಯಂದ ಮರಯತĶದ್ದಂತ ತೇರ ಹವಯŀನಗ ಬಕħಸವಯತ.

ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಗಟıನĺಲ್ಲ ಬಯಬಟı ಹೇಳತಡಗರ. ಕಲವ ದನಗಳ ಹಂದ ನಗಮĿನವರ ಸಂಗಪĻಗೌಡರಡನ

ಸೇತಯನĺ ತಮĿ ಮಗನಗ ತಂದಕಳńವ ಪŁಸĶಪವನĺತĶ, ಶŀಮಯŀಗೌಡರನĺ ವಚರಸವಂತ ಕೇಳದ್ದರ. ಸಂಗಪĻಗೌಡರ
ಮನಸತ ಹಗಯೇ ಇದĸದರಂದ ಸಂಬಂಧವನĺ ಸಂಗಗಳಸಬೇಕಂದ ಉತತಹಗಳಗ ಮತĶಳńಗ ಹೇಗ ವಚರಸದರ.

ಶŀಮಯŀಗೌಡರ “ಹೌದ, ನಮĿ ಇಷıದಂತ ಮಡಬಹದಗತĶ. ಆದರ ನನ ಮದಲೇ ಚಂದŁಯŀ ಬವಗ ಮತಕಟı
ಒಪĻಕಂಡಗದ. ಅದ ಅಲ್ಲದ, ಹಣĵ ಕಟı ಹಣĵ ತರವದರಂದ ನಮಗ ಕಲಸ ಸಲೇಸಗ ನಡದ ಹಂಗಗĶದ. ಏನ
ಮಡದ ನೇವೇ ಹೇಳ ! ನಮಗಲŃದರ ಏನ ? ಹಣĵಗಂದ ಗಂಡ, ಗಂಡಗಂದ ಹಣĵ ಆದರ ಸೈ !” ಎಂದರ.
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಸಂಗಪĻಗೌರಗ ಮದಲೇ ಎಣĵ ಸೇಗಯಗದĸದರಂದ ಸಂಗಪĻಗೌರಗ ಸೇತ ದಕħದಂತ
ಮಡಬಡಬೇಕಂದ ಗಟı ಮನಸತ ಮಡದರ. ಅದ ಅಲ್ಲದ, ಹಂದ ತಮĿ ಕಮರನಗ ಗತĶಗದ್ದ ವಧುವನ ಮೇಲ
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಹಕħಗಂತಲ ತಮĿ ಹಕħ ಹಚĬ ಎಂಬದ ಅವರಲŃ ಬಲವಗತĶ. ಯರ ವವಹಕħ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ
ಸೇತಯನĺ ಕೇಳದ್ದರೇ ಆ ರಾಮಯŀನ ಮೇಲ ಸಂಗಪĻಗೌಡರಗ ದŅೇಷ ಲವಲೇಶವ ಇರದದ್ದರೂ – (ಅದಕħ ಬದಲಗ
ವಶŅಸವತĶ ) ರಾಮಯŀನ ತಂದಯನĺ ವರೇಧಸವ ಸಲವಗ ನಖವತĶ ನಂತರ.
“ಮತಡದ್ದರೇನಯತ ? ಮತ ಕಟı ಹಗಯತೇನ ? ನೇವೇನ ಕರಾರ ಬರದ ಕಟıದĸೇರೇನ ? ಜತಕ
ನೇಡಸಬೇಕ ; ದೇವರ ಕೇಳಸಬೇಕ. ಅಲ್ಲದ ಸಮĿನ ಹಣĵಗಂದ ಗಂಡ ಎಂದ ಹೇಳಬಟıರಾಗಹೇಯತೇನ ? ಸರಯದ
ಗಂಡನĺೇ ಹಡಕ ಹಣĵ ಕಡಬೇಕದದ ತಂದತಯಗಳ ಕತಥವŀ. ರಾಮಯŀನಗ ಹವಯŀನಗ ಎಲŃಯ ಹೇಲಕ ?
ಹವಯŀ ಎಷıದರೂ ಹಚĬ ವದŀವಂತ ; ನೇಡವದಕħ ಲĔಣವಗದĸನ. ಸೇತಗಗಯೇ ಕಟıಟı ಗಂಡ” ಎಂದ
ಮದಲಗ ಉಪದೇಶ ಮಡ, ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಸಂಸರದ ಒಡಕ ಬರಕ ಹಳಕಗಳನĺಲ್ಲ ವಣಥಸದರ.
ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಎಲ್ಲವನĺ ಆಲಸ “ನೇವೇನ ಹೇಳತĶೇರ. ಆದರ ಹವಯŀ ಏನೇ ಒಂದ ತರಹ
ಸಂನŀಸಯಗಬಟıದĸನ ! ಬೈರಾಗಗ ಮಗಳ ಕಟıಂತದŁ ? ಅಲ್ಲದ ಅವನಗ ಆಗಗ ಮಚೇಥರೇಗ ಬೇರ ಬತಥದಂತ !.
ಇರಲ. ಯವದಕħ ವಂಕಪĻಯŀ ಜೇಯಸರನĺ ವಚರಸ. ಜತಕಗೇತಕ ನೇಡಸ,
ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಸೇತಯ ತಯ ಗೌರಮĿನವರಡನಯೂ ಮಗಳನĺ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮಗನಗ ಕಡಲ ಬಡಬರದಂದ
ಒಳಸಂಚ ನಡಸ ಬೇಧಸದರ. ಗೌರಮĿನವರಗ ಶŀಮಯŀಗೌಡರಗ ಮಗಳ ಮದವಯ ವಚರವಗ ಬಸಬಸ ಮತ
ನಡದ ಗಂಡನ ಹಟವೇ ಗಲŃವಂತಯತ.
ಅಗŁಹರದ ವಂಕಪĻಯŀ ಜೇಯಸರ ಬಳಗ ಹೇಗ ಅವರಗ ಸŅಲĻ ದನದಕ್ಷಿಣಗಳನĺ ನವೇದಸ, ಸೇತ ಮತĶ ರಾಮಯŀರಗ
‘ಜತಕ ಬರವದಲ್ಲ’ ಎಂದ ಹೇಳಬೇಕಂದ ಸಚಸದ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಹವಯŀನ ಜತಕವನĺ ಶŀಮಯŀಗೌಡರ
ಮಖಂತರ ಜೇಯಸರ ಬಳಗ ಕಳಹಸದರ. ಜತಕದ ನಪದಂದಲದರೂ ತಮĿ ಹಟವನĺ ಸಧಸಕಳńತĶೇನ ಎಂದ
ಅವರ ಆಲೇಚಸ ನಮĿದಯದರ.
ಆದರ ವಂಕಪĻಯŀ ಜೇಯಸರ ಅಂತರಂಗದಲŃ ಹವಯŀನ ಮೇಲ ಮಹರೌರವರೇಷವಗತĶ. ಅವನ ತಮĿ
ಪೌರೇಹತŀವನĺ ನಂದಸ ಜನರಲŃ ತಮĿ ಲಭಕħ ವರೇಧವಗ ಚಳವಳ ಮಡತĶದĸದರಂದ ಅವನನĺ ಕಂಡರ
ಮಂಗಸಯನĺ ಕಂಡ ಸಪಥದಂತ ಬಸಗಡತĶದ್ದರ. ಆದ್ದರಂದ ಅವರ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ದನದಕ್ಷಿಣಗಳನĺ ಸಂತೇಷದಂದ
ಸŅೇಕರಸದರೂ ಅವರ ಇಷıವನĺ ನರವೇರಸಲ ಮನಸತ ಮಡಲಲ್ಲ. ಅದಕħ ಬದಲಗ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಬಳಗ ಗಟıಗ ಹೇಗ
ನಡದ ಸಂಗತಯನĺಲ್ಲ ತಳಸದರ. ಗೌಡರ ಜŅಲಮಖಿ ಅಗĺಜಲವನĺ ಕರವಂತ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಮೇಲ ಕŁೇಧ ನಂದಗಳನĺ
ಕರ ಜೇಯಸರಗ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಕಟıದಕħ ಇಮĿಡಯಗ ದನದಕ್ಷಿಣಗಳನĺ ಕಟı, ಅವರ ಮನಸತನĺ ಸಂಪಣಥವಗ
ತಮĿ ಕಡಗ ಒಲಸಕಂಡ ಬೇಳħಟıರ.
ಸಲದದಕħ ಬೇರ ಆ ಒಳಸಂಚನ ಸಂಗತಯನĺ – ನಗಮĿನವರ, ಹವಯŀ, ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಇವರಲ್ಲರೂ ಸೇರ, ಸೇತಯನĺ
ರಾಮಯŀನಗ ಮದವ ಮಡಕಡಲ ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಒಪĻದರೂ ಕಡ ಅದನĺ ಹೇಗದರೂ ತಪĻಸ ಹವಯŀನ
ಪರವಗ ಪತರ ನಡಸತĶದĸರ ಎಂದ – ತಮĿ ಮಗನಗ ತಳಸ “ನೇನಲŃಯೇ ಶದ್ದ ಮಂಕ ! ಹವಯŀ, ಹವಯŀ ಎಂದ
ಕಟıಕಂಡ ಕಣಯತĶೇಯಲ್ಲ ! ಈಗ ನೇಡದಯೇನ ಅವರಲ್ಲ ಸೇರ ನನಗ ಮಡತĶರವ ಉಪಕರ !” ಎಂದ ಕವಗ
ವಷಹಯĸರ. ಅದನĺ ಅಮೃತವಂದ ಪನಮಡದ ರಾಮಯŀನ ಹವಯŀನಲŃಗ ಹೇಗ ಬರವದನĺ ನಲŃಸದ್ದನ.
ಅವನನĺ ಕಂಡರ ಮದಲನಂತ ಆದರಸದ ಉದಸೇನಭವದಂದ ಎಷıೇ ಅಷı ಎಂಬಂತ ಲಕħಚರವಗ ಮತಡತĶದ್ದನ.
ಅಂತ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಎಷı ಪŁಯತĺಮಡದರೂ ಸಫಲವಗಲಲ್ಲ. ಜೇಯಸರ ಹವಯŀ ಸೇತಯರಗ ಜತಕ
ಎಷıಮತŁವ ಬರವದಲ್ಲವಂದ ಕಂಟಕಗಳಂದ ತಂಬದಯಂದ, ರಾಮಯŀ ಸೇತಯರಗ ಉತĶಮವಗ ಜತಕ ಬರತĶದ
ಎಂದ ಶŀಮಯŀಗೌಡರಗ ತಳಸದರ. ಅದನĺ ಕೇಳ ಮಗಳ ಯೇಗಕ್ಷಿೇಮವೇ ವವಹದ ಹಗĩರಯಂದ ಗೌರಮĿನವರೂ
ಗಂಡನ ಮತಗ ಎದರ ಹೇಳಲಲ್ಲ.
ವಷದ ಪŁಕರಣಗಳನĺ ಉದŅಗĺನಗ ಆಲಸದ ಹವಯŀ ನವಥಣĵಭವ ಭರನಗ ಕಗĩ, ಕವಯತĶದ್ದ ಬೈಗಪĻಯಲŃ
ಕಳಕನರಗ ನಡದನ.
 ಪŁೇಮಪತŁಕħ ಅಗĺಜŅಲ
ಹವಯŀನಂದ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಹೇಳದ್ದ ಕಥಯನĺಲ್ಲ ಕೇಳ ತಳದ ನಗಮĿನವರ ಆಶಭಂಗದಂದಟದ ದಃಖದಂದ
ಸಟıಗಂಡರ. ಪŁತೇಕರ ಸಮಥŀಥವಲ್ಲದ ಆ ಕŁೇಧ ತರಸħರದ ವೇಷವನĺ ತಳತ.

“ಹೇಗಲ ಬಡ. ಅವರ ಹಣĵ ನಮಗŀಕ ? ಅವರೇ ಉಬĽಗ ಹಕ ಹಣĵ ಮಡಕಳńಲ !.. ನನಗೇನ ಹಣĵಗ ಬರಗಲವಲ್ಲ
! ಹಞ ಅಂದರ ಕಲಗ ಬದĸ ಹಣĵ ಕಡೇರ ಹಮ ಜನ ಇದĸರ. ನನĺ ಹತĶರ ಆಗಲ ಆ ಪಸĶಥಪನ ಎತĶದĸರ. ಆ
ಅತĶಗದĸ ಹರಯಣĵ ಗೌಡರ ಮಗಳ ರಂಗಮĿ ಇದĸಳಲŃ ಏನಗದĸಳ ? ಸŅಲĻ ಬಯ ಉಗĩದರ ಏನಂತ ? ದಂಡಮಖ,
ಬಳ ಮೈ, ಕಣĵ ಮಗ ಬಯ ಕವ ಎಲŃ ನಟıಗಲŃೇನ ?. ಮತĶ ಆ ನಗĩಮನ ತಮĿಣĵಗೌಡರ ಮಗಳ ದನಮĿ ಇದĸಳಲŃ,
ಏನಗದĸಳ ?. ಸŅಲĻ ಕಪĻರಬೈದ. ಇದŁೇನಂತ ? ಗಟıಮಟıಗ ಕಲಸ ಮಡĶಳ.. ಅಥವ ಆ ಸಂಪಗಹಳń ಪಟıಯŀಗೌಡರ
ಮಗಳ ದಗĩಮĿ, ಅವಳೇನಗದĸಳ ?.. ಏನೇ ಕಣĵ ಸŅಲĻ ವರ ಅಂತರ ! ಆದŁೇನಂತ ! ಕವ ಸŅಲĻ ಮಂದವಂತ. ಹಂಗ
ನೇಡದರ ಸೇತ ಕವೇನ ಮಂದವೇ !.. ಸŅಲĻ ಹಲŃ ಉಬĽ ಅವಳಗ. ಆದರೂ ಅಂದ ಏನ ಕಟıಲ್ಲ.. ಅಯŀೇ ಬಡೇ ! ಇವರ
ಹಣĵ ಕಡĶರ ಅಂತ ನನೇನ ಗಂಡ ಹರಲಲ್ಲ ! ಇವರ ಹಣĵನ ಬಣĵ ಚನĺ ಅಂತ ತಳಕಂಡದĸರೇನ ! ಅದರ ಅಜĮನಂತ
ಬಣĵದ ಹಣĵಗಳ ಎಷıೇ ಬದ್ದವ !..”

ನಗಮĿನವರ ಹವಯŀ ಆಲಸತĶದĸನಯ ಇಲ್ಲವ ಎಂಬದನĺ ಗಮನಸದ ತಮĿ ಮನೇಭವಗಳನĺ ತಮಗ ತವ

ಗಟıಯಗ ಹೇಳಕಳńತĶದĸರ ಎಂಬಂತ ಮತಡದರ. ಹವಯŀನ ಮನಸತನಲŃ ನೇವ ತಂಬರದದ್ದರ ತಯಯ
ಸŅಗತಭಷಣ ಮೃದಹಸŀಪಣಥವಗ ತೇರತĶತĶ. ಆದರ ಆಗ ಆತನಗ ಆ ಒಂದಂದ ಮತ ಶಲಪŁಯವಗ
ಖೇದವನĺಂಟಮಡತĶತĶ. ನಗಮĿನವರಗ ಬೇಕಗದĸದ ತಮĿ ಮಗನಗ ‘ಒಂದ ಹಣĵ.’ ಆ ಹಣĵಲ್ಲದದ್ದರ ಈ ಹಣĵ !
ಈ ಹಣĵ ಸಕħದದ್ದರ ಊ ಹಣĵ ! ಊ ಹಣĵ ತಪĻದರ ಓ ಹಣĵ ! ಅಂತ ಅವರಗ ಬೇಕದದ ಒಂದ ಹಣĵ ಮತŁ ! ಆದರ
ಹವಯŀನಗ ಬೇಕದĸದ ಹಣĵ ಮತŁವಲ್ಲ : ಪŁೇಮದ ಹಣĵ ! ಅವನಗ ಆ ಪŁೇಮದ ಹಣĵ ಸೇತಯಬĽಳಗದ್ದಳೇ ವನ –
ಅತĶಗದĸ ಹರಯಣĵಗೌಡರ ಮಗಳ ರಂಗಮĿನಗಲ. ನಗĩಮನ ತಮĿಣĵಗೌಡರ ಮಗಳ ದನಮĿನಗಲ. ಸಂಪಗಹಳń
ಪಟıಯŀಗೌಡರ ಮಗಳ ದಗĩಮĿನಗಲ – ಬೇರ ಯರೂ ಆ ಸķನದಲŃ ನಲŃವಂತರಲಲ್ಲ.

ಆ ತಯಯ ಮನಸತ ಬೇರಯ ಕಡಗ ತರಗಸವ ಸಲವಗಯೂ ಯತನಯ ಭವದಂದ ಬಡಗಡ ಹಂದಲೇಸಗವ
ಹವಯŀ “ಅವŅ ಪಟıಣĵ ಎಲŃ ? ಇನĺ ಬಂದೇ ಇಲŃೇನ ?” ಎಂದ ಕೇಳದನ.

“ಬರಾಕೇನ ? ಆಗಲೇ ಬಂದನ ! ಹಂಗĶ ಹಡತಥ ಹದ ಮೇಜನ ಮಡĶ ಬಂದ ! ಬಹಳ ದವಸ ಆಗತĶ ಕಡೇದ.
ಸಕħತ ಅಂತ ಚನĺಗ ಕಡದ ಅಂತ ಕಣĶದ ! ಅಲŃಲŃೇ ಆ ಮಲೇಲ ಕಂಬಳ ಸತĶಕಂಡ ಬದĸದ್ದನಪĻ..”

“ನನĺ ಹತĶರ ಆಣ ಹಕಕಂಡದĸ ಕಡಯೇದಲŃ ಎಂದ ?..”

“ದೇವರಾಣ ಹಕ ಮನಪತŁಕħ ರಜ ಹಕದĸೇರಲŃ ದಡij ಮನಷŀರೇ ಕಡೇತರಂತ ! ಅವನೇನ ಮಡĶನ ಪಪ !

ಸಕħತ ! ಕಡದ ! ಮತĶ ಸಕħೇತನಕ ಕಡಯೇದಲŃ !..”

ಹವಯŀನಗ ದಃಖವಯತ. ಪಟıಣĵ ಮೇಲ ಕೇಪಕħ ಬದಲಗ ಕನಕರ ಹಟıತ. ಮನಷŀನ ಸಂಯಮ ಎಷı
ದಬಥಲವದದ ಎಂದ ! ಸನĺವೇಶದಂದ ದರಾತŅನ ಮಹತĿನಗಬಹದ. ಮಹತĿನ ದರಾತĿನಗಬಹದ.
ದವŀಥಸನಗಳಂದ ಉದĸರವಗಲ ಪಟıಣĵನೇನ ಹೃತĻವಥಕವಗ ಪŁಯತĺಸತĶದ್ದನ. ಆದರ ಹವಯŀನ ಸಮಪŀ ತಪĻ
ಸನĺವೇಶ ಪŁಲೇಭನದ ಜಲವನĺ ತಂದಡijವದೇ ತಡ ಬದĸಬಡತĶದ್ದನ ! ಆ ದನವ ಬಳಗĩ ಸಬĽಮĿನನĺ ಕರದಕಂಡ
ನಲŃಹಳńಗ ಹೇಗದ್ದವನ ಬೈಗಹತĶಗ ಸರಯಗ ಚನĺಗ ಕಡದ ಹಣĵಹಣĵಗ ತತĶರಸತĶ ಬಂದ ಜಗಲಯ ಒಂದ
ಮಲಯಲŃ ಉರಳದ್ದನ.

ಹವಯŀ ಕೈಯಲŃ ದೇಪವಂದನĺ ಹಡದಕಂಡ ಕತĶಲಯಲŃ ಹಡಕತĶ ಹೇಗ, ಕಸದ ಮಲಯಲŃ ಕಂಬಳ
ಸತĶಕಂಡ ಅಸĶವŀಸĶವಗ ಒರಗದ್ದ ಪಟıಣĵನನĺ ಕಂಡ, ಬಳ ನಂತ ಸಯĸ ನೇಡತಡಗದನ.
ಪಟıಣĵನ ತಲ ಕದರ ವಕರವಗತĶ. ಎಣĵಗಪĻನ ಮರಡದ ಅವನ ಮಖದಲŃ ಬಳಲಕಯ ಚಹĺ ಎದĸ ಮಡತĶ. ಸರದ
ಬವರನ ವಸನಯಂದಗ ಅವನ ಸಯŃನ ಹಂಡದ ನತವ ಸೇರ ಸತĶಲ ಅಸಹನೇಯವಗ ಹಬĽತĶ. ಕಟಬಯಯಂದ
ನರಗಡದ ಜಲŃ ಅಸಹŀವಗ ಸರದತĶ. ಮಗನಂದ ಇಳದಬಂದದ್ದ ಸಂಬಳ ಅವನ ಒರಟದ ಕರಯ ಮೇಸಯ
ಕದಲಗಳಲŃ ಬಳńಗ ಸಕħಕಂಡತĶ. ದೇಪದ ಕಂಬಳಕನಲŃ ದಂಡರಳದಂತದ್ದ ಪಟıಣĵನ ದೇಹದ ನರಳ ಅಲಗಡತĶದĸದ
ದೇಪವನĺ ಹಡದಕಂಡ ನಂತದ್ದ ಹವಯŀನ ‘ಅಸķರತ’ಯನĺ ಮತŁ ತೇರಸತĶತĶ.

ಮೃದ ಧŅನಯಂದ ಕರಣಪಣಥವಗ “ಪಟıಣĵ ! ಪಟıಣĵ ! ಎಂದ ಕರದನ.

ಪಟıಣĵ ಅಲಗಡಲಲ್ಲ. ಹಣದಂತ ಬದĸದ್ದನ. ಅವನ ಉಸರಾಡತĶದ್ದ ಸದĸ ಕೇಳಸದದĸದ್ದರ ಹಣವಂದೇ ಹೇಳಬೇಕಗತĶತĶ.

ಹವಯŀ ಬಗ ಮೈಮಟı ಅಲŃಡಸ “ಪಟıಣĵ ! ಪಟıಣĵ !” ಎಂದನ.

ಪಟıಣĵ ಕಣĸರದ ದೇಪದ ಬಳಕನĺ ದರದರನ ನೇಡ ಮತĶ ಕಣĿಚĬಕಂಡನ. ಕಣĵ ಕಂಪಗದĸವ.

ಹವಯŀ ಮತĶ ಮೈ ಮಟı ಕರದಗ ಪಟıಣĵ ಕಣĿರಯದ ತದಲ ತದಲಗ “ನೇಡ . ನನĺ. ತಂಟೇ. ಬರಬೇಡ. ತ
!” ಎಂದ ಉಗಳಬಟıನ.

ಹವಯŀ ತಟಕħನ ಹಂದಕħ ಹರ ನಂತ ಮಖವನĺರಸಕಂಡನ. ಮತĶ ಮಂದವರದ ಪŁಯತĺಸಲಲ್ಲ. ಬಚĬಲ ಮನಯಲŃ
ಮಖ ತಳದಕಂಡ ಬಂದ ತನĺ ಕಠಡಗ ಹೇಗ ಕಚಥಯ ಮೇಲ ಕಳತಕಂಡನ.

ಪŁಪಂಚವಲ್ಲವ ಒಂದ ಕಡಗ ತನಬĽನೇ ಒಂದ ಕಡಗ ಹೇಗತĶರವಂತ ಭಸವಯತ. ತನೇ ಪŁಪಂಚದ ಕಡಗ
ತರಗಬೇಕ ಅಥವ ಪŁಪಂಚವನĺೇ ತನĺ ಕಡಗ ತರಗಸಕಳńಬೇಕ ಒಂದ ಬಗಹರಯಲಲ್ಲ. ಆದರೂ ಮದಲನಯದ
ಸಲಭವ ಸರಾಗವ ಆಗ ತೇರತ. ಬಹಮಂದ ನಡದ ಹದಯಲŃ ನಡದರ ಕಲಗ ಮಳń ಚಚĬವದಲ್ಲವಷı ?

ಸದ ತನĺ ಸಮೇಪದಲŃಯ ಇದĸಕಂಡ, ತನĺ ಮತಕತ ಆಚರ ವŀವಹರಗಳನĺ ಕೇಳ ನೇಡತĶದĸ, ತನĺಂದಷıೇಸರ
ಹತವದಗಳನĺ ಕಡ ಕೇಳ, ತನĺ ಜೇವನವನĺ ತದĸಕಳńತĶೇನಂದ ಮನಃಪವಥಕವಗ ಪŁತಜİಮಡದ್ದ ಪಟıಣĵನೇ
ಸಲಸಲವ ಮಗĩರಸ ಬದĸ ದಃಸķತಗೇಡದ ಮೇಲ, ತನĺಂದ ದರವರವ, ವರೇಧಗಳಗರವ, ಉದĸರಾಕಂಕ್ಷಿಯಲ್ಲದ
ಇತರರನĺ ತದĸವದದರೂ ಹೇಗ ? ಎಂಬ ಹತಶ ಭವವ ಹವಯŀನಲŃ ಮಡ ಖಿನĺನದನ.

ಹಗಯೇ ಮತĶಂದಲೇಚನಯೂ ಮನಸತನಲŃ ಇಣಕತ ; ತನ ಕಲĻಸರವ ಕನĺರ ಪŁಪಂಚಕħ ಈ ವಸĶವ ನರ

ಪŁಪಂಚಕħ ಹಂದಕ ಇರವಂತಯಗಲ ಬರವಂತಯಗಲ ತೇರವದಲ್ಲ. ತನĺ ವಸಗೃಹವನĺ ತನĺ ಮೈಮೇಲಯ
ಇಟıಕಂಡರವ ಹಳವನಂತ ಈ ಕನĺರ ಪŁಪಂಚವನĺ ಮೈಗ ಸತĶಸ ಹತĶಕಂಡ ನರ ಪŁಪಂಚದಲŃ ಬಳವದಂದರ,
ಹರಲರದ ಭರವನĺ ಹತĶ ಈಜಲ ಪŁಯತĺಸವಂತ, ವŀಥ ಶŁಮವಲ್ಲದ ಶŁೇಯಸತಲ್ಲ. ಇತŀದ ಆಲೇಚನಗಳ
ಪರಣಮವಗ ಸೇತಯನĺ ತನ ಮದವಯಗಬೇಕದರ ದಕ್ಷಿಣŀ ಲಜĮಗಳನĺ ಒತĶಟıಗಟı ಕಲಸಮಡಬೇಕಂದ
ನಣಥಯಸದನ. ವದವೇನ ಅಷıೇನ ತಕಥಬದ್ದವಗರಲಲ್ಲ : ಆದರ ಇಚĬಬದ್ದವಗತĶ.

ಮನಯ ಹರಗಡ ಬಳದ ಗದĸಯಲŃ ನಯಗಳ ಗಟıಯಗ ಬಗಳದವ. ರಾತŁಯ ನೇರವತಯಲŃ ಸತĶಣ ಗರಕನನಗಳ
ದನಯನĺ ಕನĺಡಸ ಬಗಳದವ. ಹವಯŀ ಕಡ ಹಂದಗಳೇನದರೂ ಬಂದರಬಹದಂದ ಬಂದಕ ತಗದಕಂಡ
ಹರಗ ಬಂದನ. ಕತĶಲಯಲŃ ಗಡij ಬಟı ಕಡಗಳ ಆಕೃತ ಮತŁವಗದĸವ. ಹವಯŀ ಮಂಬರವದರಂದ
ನಷ್ಪ್ರಯೇಜನವಲ್ಲದ ಅಪಯವ ಉಂಟಗಬಹದಂದ ವವೇಕಪಣಥವದ ಆಶಂಕಯಂದ ಹಂತರಗದನ.

ಕಚಥಯ ಮೇಲ ಕಳತಕಂಡ ಮತĶ ಆಲೇಚಸತಡಗದನ :

ಸೇತಯನĺ ನನೇಗ ಕೈಬಟıರ ಆಕಗ ಮಹ ದŁೇಹಮಡದಂತಗತĶದ. ಆಕಯ ತಂದತಯಗಳ ಏನೇ ಹೇಳಲ; ಜತಕ ಬರಲ,
ಬಡಲ ; ಆ ಧನಪಶಚ ವಂಕಪĻಯŀ ಜೇಯಸನ ಅವನ ದೇವರೂ ಏನಬೇಕದರೂ ಮಡಕಳńಲ ; ಚಂದŁಯŀಗೌಡರೂ
ರಾಮಯŀನ ತಲಕಳಗಗ ನಡಯಲ ; ನನĺ ಮತĶ ನನĺ ಸೇತಯ ಅಭೇಷıಸಧನಯಗಲೇ ಬೇಕ ! ಅದಕħಗ ಏನನĺ
ಬೇಕದರೂ ಮಡಲ ಸದĹನಗತĶೇನ.

ಕಟಕಯ ಹರಗಡ ದರದ ವನಗರಶರಯಲŃ ಉಜŅಲವದಂದ ನĔತŁ ಸŅಲĻ ನೇಲವದ ಕಂತಯಂದ ಮರಮರಗ
ಪŁಕಶಸತĶ ಆಗತನ ಮಡತĶ. ಹವಯŀ ಆಲೇಚನಯನĺ ತಂಡಗಡದ ಅದನĺೇ ನೇಡತĶ ಕಳತನ.

ನಗಮĿನವರ ಊಟಕħ ಕರದರ.

“ಪಟıಣĵ ಎದ್ದನೇ ? ಹಗೇ ಬದĸದĸನೇ !”

ಮಗನ ಪŁಶĺಗ ತಯ “ಸೈ ಬಡ, ನನಗ ಕಸಬಲ್ಲ ! ಅವನಲŃ ಏಳĶನ ಇವತĶ ? ನಳ ಬಳಗĩ ಎದ್ದರ ಸಕ !” ಎಂದ ಹಂತರಗ
ಅಡಗಮನಯ ಕಡಗ ಹೇಗತĶ “ನೇ ಬ, ಹತĶಯĶ” ಎಂದ ಬಗ ದರಯಲŃ ಕಲಗ ತಗಲದ ಒಂದರಡ ಅಡಕ
ಕಯಗಳನĺ ಎತĶ ಕನ ಕತĶರಗ ಎಸದ ಒಳಗ ಹೇದರ.

ಊಟ ಪರೈಸ ತನĺ ಕಠಡಗ ಬಂದ ಹವಯŀ ಕಳಗಳಸದ್ದ ಲŀಂಪನ ಬತĶಯನĺ ಮೇಲಕħೇರಸದನ. ಇದ್ದಕದ್ದ ಹಗ ಬಳಕ
ಕಠಡಯಲŃ ಉಕħ ತಂಬದಂತಯತ. ಊಟಕħ ಕಳತದĸಗ ನಣಥಯಸದ್ದಂತ ಸೇತಗ ಕಗದ ಬರಯಲಂದ ಲೇಖಣ
ತಗದಕಂಡನ.

ಹವಯŀ ಊಟಮಡತĶದĸಗ ತನĺ ಇಷıಸಧನಯಗವ ಅನೇಕ ಮಗಥಗಳನĺ ಕರತ ಆಲೇಚಸದ್ದನ. ಯವ

ಹದಯೂ ಒಪĻಗಯಗದ ಕಡಗ ಸೇತಗ ಗಟıಗ ಬರಯವ ಹದಯಂದಲೇ ಕಯಥಕರಯಗ ತೇರತĶ.

ಹವಯŀ ರಸವೇಶದಂದ ಕಗದ ಬರಯತಡಗದನ. ಆಕಯಲŃ ತನಗದ್ದ ಆಗಧವದ ಪŁೇಮವನĺ ಪŁೇಮದ ಪವತŁತ
ಶಶŅತತಗಳನĺ ಸಚಸ, ಆಕಗ ಗೇಡಯ ಮೇಲ ‘ಹವಯŀ ಬವನನĺೇ ಮದವಯಗತĶೇನ’ ಎಂದ ಬರದದĸದನĺ
ನನಪಗ ತಂದಕಟı, ತವಬĽರೂ ವವಹದಂದ ಏಕತĿಕರಾಗ ಆನಂದದಂದರಬಹದದ ಚತŁವನĺ ವಣಥಸ, ಆಕ
ಇನĺರನĺದರೂ ಮದವಯಗಬೇಕಂದ ತಂದತಯಗಳ ಬಲತħರಸದರ ಪŁಣವನĺದರೂ ಬಡಬೇಕಂದ, ತನ
ಆಕಯನĺಲ್ಲದ ಇತರರನĺ ಕಣĵತĶ ನೇಡವದಲ್ಲವಂದ, ಭಯಂಕರವದ ಸಲಹಗಳನĺತĶ ಪತŁವನĺ ಪರೈಸದನ. ಬರಯವ
ಜೇರನಲŃ ಸೇತಗ ಅಥಥವಗಬೇಕಂಬ ದೃಷıಯೂ ಮರತಹೇಗತĶ.

ಕಗದವಲŃಯದರೂ ಸೇತಯ ಕೈಗ ಸಕħದ್ದರ ಅನಥಥಕರಯಗದ ಇರತĶರಲಲ್ಲ. ಏಕಂದರ ಹವಯŀನ ಮತಗಳಲŃ ಆಕಗ
ಅಷıಂದ ಗಢ ವಶŅಸವತĶ.

ಹವಯŀ ತನĺ ಪŁಣಯ ಪತŁವನĺ ತನೇ ಮರ ನಲħ ಸರ ಓದದನ. ಒಂದಂದ ಸರ ಓದದಂತಲ್ಲ ಅದ ಹಚĬ
ಅವವೇಕವಗ ತೇರತಡಗತ. ಕಡಯ ಸರ ಓದ ಅದನĺ ಲŀಂಪನ ಜŅಲಗ ಹಡದನ. ಬಂಕ ಹತĶತĶ. ಕಗದ ಕರಕಲಗ
ಮರಟಕಂಡತ.

ಎಲ್ಲರೂ ಮಲಗದ್ದ ಮನ ನಃಶಬĸವಗತĶ. ಹರಗಡಯ ರಾತŁಯ ಜಗತĶ ನದŁಸವಂತತĶ. ಸಕಯರಸಕಳńಲಂದ ಹವಯŀ

ಹರಗ ನಡದನ.
 ಗಬĽರಗಂಡಯಲŃ ಸೇಮ
ಹವಯŀ ಗಡಯಂದಳದ ಸೇತಮನಗ ಹರಟಮೇಲ ಮತĶಳń ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಗಡಯಳಗದ್ದ ದಂಬಮತĶಯ ಮೇಲ
ಒರಗಕಂಡ ಆಲೇಚನಗಳಗದರ. ಅವರಗ ಸೇತಯ ದಸಯಂದ ಉಭಯ ಸಂಕಟದಲŃ ಸಕħಬದ್ದ ಹಗಗತĶ. ಒಂದ ಕಡ
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಅಧಕರವಣ ; ಮತĶಂದ ಕಡ ನಗಮĿನವರ ಪಥಥನವಣ ; ಮಧŀ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಸಂದನವಣ.
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಅವರ ಹಂದ ಒಂದ ರೇತಯಗ ಮತಕಡದದ್ದರ ಮಗಳನĺ ಹವಯŀನಗೇ ಕಡತĶದ್ದರನĺವದರಲŃ
ಸಂದೇಹವರಲಲ್ಲ. ಆದರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಕŁರ ಸŅಭವವನĺ ತಳದವರಾದ್ದರಂದ, ಅವರ ತಮಗ ಸಲಗರರಾಗದ್ದರೂ,
ತಮಗಂತ ಕಡಮ Ħಮಂತರಾಗದ್ದರೂ ಶŀಮಯŀಗೌಡರಗ ಅವರಲŃ ಹದರಕಯತĶ. ಆದ್ದರಂದಲ ತಮĿ ಹಂಡತ
ಗೌರಮĿನವರ, ಮಗ ಚನĺಯŀನ ಮತĶ ಮದಮಗಳಗವ ಮಗಳ ಸೇತಯ ಮವರ ಮನಸತ, ತಮĿ ನಜವದ
ಅಂತಃಕರಣವ ಹವಯŀನ ಪĔವಗದ್ದರೂ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮಗನಗ ಮಗಳನĺ ಮದವ ಮಡಕಡಲ ಒಪĻದ್ದರ.
ಜತಗ ಜೇಯಸರಾದ ವಂಕಪĻನಯŀನವರ ಬೇರ ದೇವರ, ಧಮಥ, ಶಸě, ನಮತĶ, ಗŁಹಚರ ಇವಗಳ ಹಸರನಲŃ
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಇಚĭಯನĺೇ ಪೇಷಸ ಹವಯŀನಗ ವರೇಧವಗ ವತಥಸದ್ದರ.

ಕನರನ ಹರ ಅಂಗಳದಲŃ ಗಡ ನಲŃವಷıರಲŃ ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ‘ಯರಾದರೇನಂತ ? ಹಣĵಗಂದ ಗಂಡದರ ಸೈ.

ರಾಮಯŀನೇನ ಕಡಮ ಹವಯŀನಗ ? ಆಸĶ, ಮನ, ವದŀ, ರೂಪ ಎಲŃ ಇದ. ಹವಯŀನ ಹಗ ಅವನಗ ಮನ ಜಮೇನಗಳ
ಮೇಲ ತತತರ ಬದĸಯೂ ಇಲ್ಲ. ಹವಯŀನ ಹಗ ಮಚಥರೇಗವ ಇಲ್ಲ. ಅದ ಅಲ್ಲದ ಹವಯŀನಗಂತಲ ದಡij
ಮನ ದಡij ಆಸĶ ಎಲŃ ಇದ. ಬವನಗ ಸಟıಬರದಂತ ಕಲಸ ಸಗತĶದ. ಹಣĵ ಕಟı ಹಣĵ ತಂದಂತಯೂ ಆಗತĶದ !’
ಎಂಬ ನಧಥರಕħ ಬಂದ, ತಮĿ ಹೃದಯ ಮನಸತಗಳನĺ ಸಮಧನಪಡಸಕಂಡದ್ದರ. ಆದರ ಒಂದ ಮಖŀವದ ಕರಣ
ಅವರ ಆಲೇಚನಗ ಬರದದ್ದರೂ ಅಂತಃಕರಣದಲŃ ಇತĶ : ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಂದ ಶŀಮಯŀಗೌಡರಗ ಸವರಾರ
ರೂಪಯಗಳ ಸಲ ಬರಬೇಕಗತĶ. ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಸಖಜೇವ, ಸದŅ್ಯಕĶ : ದೇವರಲŃ ಭಕĶಯತĶ : ಕೇಟಥಮನ
ಹತĶವದ. ಅಲಯವದ, ದಣಯವದ ಇದಲŃ ಅವರಗ ಸರಬೇಳತĶರಲಲ್ಲ. ಆದ್ದರಂದ ಹೇಗದರೂ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ
ಹತವಗದĸಕಂಡೇ ತಮĿ ಸಲವನĺ ಹಂದಕħ ತಗದಕಳńಬೇಕಂದ ಅವರ ಬಯಕಯಗತĶ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಮನಸĶಪ
ಬರವ ಯವ ಕಯಥವನĺ ಕೈಕಳńಲ ಅವರ ಹದರ ಹಂಜರಯತĶದ್ದರ. ‘ಕಟıವನ ಕೇಡಂಗ ; ತಗದಕಂಡವನ
ವೇರಭದŁ’ ಎಂಬ ಗದಯಂತ ಕೇಡಂಗನ ಗಡಯಂದಳದ ಕನರನ ಕತĶಲಕೇಣಯಲŃ ಅಸŅಸķನಗ ಮಲಗದ್ದ ವೇರಭದŁನ
ಬಳಗ ಹೇದನ ! ಜನಗಳದ್ದರೂ ಮನ ಬಕೇ ಎನĺವಂತತĶ.

ರಾಮಯŀ ಮೈಸŅಸķವಲ್ಲದ ಉಪĻರಗಯ ಮೇಲ ಮಲಗದ್ದನ. ಅನಭವ ಸಲದ ಹಡಗ ಪಟıಮĿ ಗಡ ಹಡಯವ ನಂಗನ
ಸಹಯದಂದ ಅಡಗಯ ಕಲಸದಲŃ ತಡಗದ್ದಳ.

ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಸಬĽಮĿನ ವಚರವಗ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಬದĹಹೇಳಬೇಕಂದಷıೇ ಕನರಗ ಬಂದದĸದ ! ಆದರ

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮಂದ ಆ ವಚರವಗ ತಟಪಟಕħನĺಲ ಧೈಯಥವಗಲಲ್ಲ. ಬೇರ ವಷಯಗಳನĺ ಕರತ ಹರ ಹರ
ಮತಡದರ. ಹಳಪೈಕದ ತಮĿ ತಂದಕಟı ನರ ನರ ಕಳńನĺ ಬವ ನಂಟರಬĽರೂ ಚನĺಗ ಸೇವಸದರ.

ಪರಣಮವಗಯೇ ಎಂಬಂತ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಮೈಮೇಲ ಬಂದತ. ಅಬĽರಸ ಕಗದರ. ಭಯಂಕರವಗ ಬದರಸದರ.

ವತಥಮನವನĺ ಕೇಳ‘ಗೌಡರ ಮೇಲ ಭೂತ ಬಂದದಯಂತ’ ಎಂದ ಆಳಕಳಗಳಲ್ಲ ನರದರ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ರೇತ
ಹೇಗತĶಂದರ ಅಂಥವಗಳಲŃ ನಂಬಕಯರದದ್ದ ರಾಮಯŀನಗ ಸŅಲĻ ನಂಬಗ ಹಟıವಂತಯತ. ಹವಯŀನಂದ
ದರವಗದ್ದ ರಾಮಯŀನ ಮನಸಕ ಸķತಯೂ, ಆಯಸħಂತ ಶಲಯಂದ ಬಹಕಲ ದರವಗವ ಕಬĽಣದ ಸಜಗಲŃನಂತ,
ತನĺ ಶಕĶಯನĺ ಕಳದಕಳńತಡಗತĶ.

ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಕೈಮಗದಕಂಡ ಮೈಮೇಲ ಬಂದದ್ದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಎದರ ನಂತ ದೇವರನĺ ಸಂಭೇದಸವಂತ

“ನೇನŀರ ? ಯತಕħ ಬಂದದĸೇಯ ? ದಯಮಡ ಹೇಳದರ ಏನ ಬೇಕೇ ಮಡĶೇವ” ಎಂದರ.

ಸೇರಗರ ರಂಗಪĻಸಟıರೂ ಕೈಮಗದಕಂಡ ಉತĶರವನĺ ಕತರತಯಂದ ನರೇಕ್ಷಿಸತĶದ್ದರ. ಗಂಗ, ಸೇಮ, ಹಳೇಪೈಕದ

ತಮĿ, ಬೇಲರ ಸದ್ದ, ನಂಗ, ಪಟıಮĿ, ವಸ, ನಂಗನ ಮಗ ಪಟı ಸವಥರೂ ಭಯಕŁಂತರಾಗ ಕಲರ ಪŁತŀĔವಗ ಕಲರ
ಪರೇĔವಗ ನಡಗತĶದ್ದರ.

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಅಥವ ಅವರ ಮೈಮೇಲ ಬಂದದ್ದ ಭೂತ ಹೇಳತ. ಆ ಭೂತದ ಇಚĬ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಇಚĬಗ ಒಂದನತ
ವರೇಧವಗರಲಲ್ಲ. ಮನಃಶಸěĤರಾಗದ್ದರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಇಚĬಯೇ ಭೂತದ ವೇಷವನĺ ಹಕಕಂಡದ ಎಂದ
ನಣಥಯಸತĶದ್ದರ.

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಬಯಲŃ ಬಂದ ಮತಗಳಲŃ ಬೇಕದಷı ವŀಂಗŀ, ಅಸĻಷıತ, ಸಚನ, ವಕŁೇಕĶ ಎಲŃ ಇದĸವ. ಅಲŃ
ನರದದ್ದವರಲŃ ಪŁತಯಬĽರಗ ಅದ ಅಥಥವಯತ. ಆದರ ಒಬĽರ ಅಥಥ ಮತĶಬĽರದಗರಲಲ್ಲ. ಅವರವರಗ ಬೇಕದಂತ
ಅಥಥಮಡದರ.

“ನನĺ ಮಗಳನĺ ರಾಮಯŀನಗ ಕಡಲಗದಂದ ಹಲವರ ಪತರ ನಡಸತĶದĸರ. ಆ ಪತರಗ ನೇನ ಒಳಗದರ
ಕೇಡಗತĶದ. ಮನಯವರನĺಲ್ಲ ಮರದಹಕತĶೇನ, ಮಗಳನĺ ಕನರಗ ಕಡ. ನನ ಒಳńಯದ ಮಡತĶೇನ” ಎಂಬದ
ಆ ಮತಗಳ ಭವವಂದ ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ನಧಥರಸ “ಆಗಲ ನೇನ ಹೇಳದ ಹಗೇ ಮಡತĶೇನ !” ಎಂದ ಮತಕಟı
ನಮಸħರ ಮಡದರ.

“ನನಗ ಮೇಸಲಗದ್ದ ‘ಆಯರ’ವನĺ ಅಪಹರಸದĸೇರ. ಅದನĺ ಹಂದಕħ ಬಲಕಟı ಹರತ ನನ ನಮಗ ಸಖ

ಕಡವದಲ್ಲ. ಅದನĺ ಶೇಘŁದಲŃಯ ಬಲಕಡದದ್ದರ ನಮĿನĺ ಗಟıದ ಕಳಗ ಇಳಯದಂತ ಮಡಬಡತĶೇನ” ಎಂದ
ಅಥಥಮಡಕಂಡ ಸೇರಗರರ ಗಂಗ ಮದಲದವರ ಹೇಗದರೂ ಮಡ ಕಳಕನರನಲŃದ್ದ ಹವಯŀನ
‘ಬಲೇಂದŁ’ನನĺ ಭೂತಕħ ಬಲಕಡದದ್ದರ ನವಲ್ಲ ಸಯಬೇಕಗತĶದ ಎಂದ ನಣಥಯಸದರ.

ಪಟıಮĿ “ಅಪĻಯŀ ಚಕħಮĿನನĺ ಮನಗ ಕರಯಸಬರದಂದ ಹೇಳತĶದĸರ” ಎಂದ ವŀಖŀನ ಮಡಕಂಡಳ.

ನಂಗನ ಮಗ ಪಟıನ ‘ತೇಟದಲŃ ಕದĸಟıರವ ಬಳಹಣĵಗಳನĺ ನನಗ ಕಡ’ ಎಂದ ಭೂತರಾಯ ಹೇಳತĶದ ಎಂದ
ಊಹಸ, ಹಗಯ ಮಡವದಗ ಮನಸತನಲŃ ಪŁಥಥಸ, ವಸವನ ಕಡಗ ನೇಡ, ಗಟıಗ ಕೈಮಗದನ!

ಸಖ ದಃಖ ಹೇಳವದಲ್ಲ ಮಗದ ಮೇಲ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಲŃದ್ದ ಭೂತರಾಯ “ಬಯರಕ” ಎಂದತ. ನಂಗ ಓಡಹೇಗ
ಸಗಣಯಂದ ಪರಶದĹವಗ ಮಡದ ನೇರನĺ ಒಂದ ಚಂಬನಲŃ ತಂದಟıನ. ಭೂತ ರೇಗ ಅದನĺ ಚಲŃ ಬಸಡ ಹಳಪೈಕದ
ತಮĿನ ಕಡಗ ಅಥಥಗಭಥತವಗ ನೇಡತ.

ಭೂತ ಕಳń ಕೇಳತĶದ ಎಂಬದ ತಮĿನಗ ಅಥಥವಗ ಒಂದ ಮಗಯಲŃ ಕಳńನĺ ತಂದಟıನ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ
ಮಖಂತರ ಭೂತ ಕಳńನĺ ಚನĺಗ ಹೇರ ಹಸಗಯ ಮೇಲ ಕಲಚಚ ಮಲಗ ಮೌನವಯತ. ನರದದ್ದವರಲ್ಲರೂ
ಮಹಘಟನ ಮಗಯತಂದ ಚದರದರ.

ಸೇರಗರರ, ಗಂಗ, ತಮĿ, ನಂಗ ನಲŅರೂ ಮನಯ ಕರಜಗಲಯ ಮಲಯಲŃ ಸೇರ, ಹವಯŀನ ‘ಬಲೇಂದŁ’ ಹೇತವನĺ
ಹೇಗ ಕದĸ ತಂದ ಭೂತಕħ ಬಲಕಡಬೇಕಂದ ವಚರವಗ ಸಂಚ ನಡಸದರ.

“ದಡij ಕಟı ಕಂಡಕಳńಲ ಸಧŀವ ಅಲ್ಲ ; ಹವಯŀಗೌಡರ ಒಪĻವದ ಸಳń. ಬೇರ ಏನದರೂ ಇದ್ದರ ಹೇಳನ ”
ಎಂದರ ಸೇರಗರರ.

“ಆ ಪಂಡ ಪಟıೇಗೌಡŁ ಇಲĸದŁ ನನ ಹŀಂಗದರೂ ಮಡ ರಾತŁರಾತŁ ಸಗಸಬಡĶದĸ ಹೇಂತನĺ ! ಅವರಗ ಎಲŃದŁ

ಸĔĿ ಒಂದಚರ ಗತĶದŁ ಗಂಡನಲŃೇ ಹಡಯಕ ಹೇಸವದಲ್ಲ ಆ ಮರಾಯ !” ಎಂದನ ಹಳಪೈಕದ ತಮĿ.

ಗಂಗ “ನಮĿ ಸೇಮಯŀ ಸಟıರ ಒಪĻಕಂಡರ ಒಂದ ಕೈ ಕಂಡ ಬಡಲಕħ !” ಎಂದಳ.

ಸೇಮನ ಹಸರನĺ ಕೇಳ ಎಲ್ಲರೂ ನಕħರ. ಆದರೂ ನಂಗ ಬಡರಕħ ಹೇಗ ಬಡಗಳń ಡಳń ಹಟıಯ ಸೇಮನನĺ
ಕರತಂದನ.

ಸೇಮ ಕಥಯನĺಲ್ಲವನĺ ಕೇಳ ‘ನನĺಂದಗದ ಕಲಸ ಅಲŅ !” ಎಂದ ತಟಗಳನĺ ಚಚತĶ, ತಲಯಲŃಡಸದನ.

“ನಮಗಷı ಬೇಕೇ ಅಷı ಮಂವತ ಕಡĶೇವ. ಅಧಥ ಹೇಂತ ಆದŁ ಅಧಥ ಹೇಂತ ! ಒಂದ ಮನಸತಮಡ ನೇಡ ! ಏನೇ
ನಲħ ಜನಕħ ಉಪಕರ ಆಗĶದ !” ಎಂದ ತಮĿ ತಂಡ ಹಕ ಗಣ ಬೇಸದನ.

ಮಂಸ ಎಷı ಬೇಕೇ ಅಷı ! ಸೇಮನ ಮನಸತ ತಡಯಲರದ ಹೇಯತ ! ಸಧŀ ಅಸಧŀ ಎಂಬದವದ ಅವನ
ಮನಸತಗ ಬರಲಲ್ಲ.

“ಹೇಗೇ ! ಹೇಗೇ ! ನನĺ ಮಂವತ ಯರಗ ಬೇಕ ? ತಗಂಡ ಹೇಗ ನಯಗ ಹಕ ! ನನೇನ ಮಂವತಕħ ಸಯĶೇನ
ಅಂತ ಮಡೇಯೇನ ?. ಅದ ಹಂಗರಲ ! ಭೂತಕħ ಬಲ ಕಡದದ್ದರ ನಮಗ ಊರ ಕಂಬದಲ್ಲ ! ನಲħ ಜನಕħ ಉಪಕರ
! ಒಂದ ಕೈಕಂಬದಪĻ ! ನೇಡĶೇನ !. ಆದರ ನೇವ ಸಹಯ ಮಡಬೇಕ” ಎಂದ ಮಂಸಲೇಭ ಸೇಮ ಒಪĻಕಳńಲ
ಉಳದವರಗ ದಗŅಜಯ ಮಡದಂತ ಆನಂದವಯತ.

ಮರದನ ರಾತŁ ಕಳಕನರಗ ಹೇಗ ಹೇತವನĺ ಕದĸ ತರವದಂದ ಗತĶಯತ : ಸೇಮನ ಹೇತವನĺ
ಕಟıಗಯಂದ ಬಚĬ ಬಳಯ ಕಡಗ ತರವದ ; ಮಂದನ ಕಯಥಗಳನĺಲ್ಲ ಸೇರಗರರೂ ಇತರರೂ ನೇಡಕಳńವದ ;
ಸೇಮನಗ ಸಕಗವಷı ಮಂಸವನĺ ಪŁತಫಲವಗ ಸಲŃಸವದ.

ರಾತŁ ಕಳಯತ. ಬಳಗĩ ಕಳಯತ. ಹಗಲ ಕಳಯತ. ಮತĶ ರಾತŁ ಬಂದತ. ಸಹಸಕħ ಸಕಲ ಸನĺಹಗಳ ಸದĸದವ.
ಸಮರ ಹತĶ ಗಂಟಯ ಹತĶಗ ಸೇರಗರರ, ನಂಗ, ತಮĿ, ಸದ್ದ, ಸೇಮ ಇಷı ಜನರೂ ಕಳಕನರಗ ಗಸ ಗಸ
ಮತಡತĶ ಹರಟರ. ಕಲವರ ಕೈಯಲŃ ಕತĶ. ಕಲವರ ಕೈಯಲŃ ದಣĵ, ಸೇಮನ ಕೈಯಲŃ ಹತĶರ ಮರ ಉದ್ದವಗದ್ದ
ಕತĶದ ನೇಣನ ಸರಳ.

ಸŅಲĻ ದರ ಹೇಗವದರಲŃ ಹಂದನಂದ ಗಂಗ ಓಡಬಂದ ಪಸಮತನಲŃ “ರಟı !” ಎಂದ ಸೇಮನ ಕೈಯಲŃ ಗಮಗಮನ
ಸವಸನ ಬರತĶದ್ದ ಆ ಪದಥಥವನĺ ಕಟı ಹೇದಳ.

ಇತರರ ಕಳಕನರ ಮನಗ ಸŅಲĻ ದರದಲŃ ಕಡ, ಪದ, ಮಂಡಗದ ಹಂಡಲಗಳಲŃ ಅಡಗ ನಂತಮೇಲ ಸೇಮನಬĽನ
ಕೈಯಲŃ ನೇಣ ರಟıಗಳನĺ ಹಡದಕಂಡ ಹಷರಾಗ ಮಂದವರದನ.

ನĔತŁ ಕಂತ ಸŅಲĻವದ್ದರೂ ಕತĶಲ ಕಳńನ ಮನಸತನಂತತĶ. ಸೇಮ ಕಂಬಳಯನĺ ಬಲವಗ ಸತĶ ಹದದಕಂಡ
ಕಯಥಕŁಮವನĺ ವŀಹಸತĶ ಬಳದ ನಂತದ್ದ ಗದĸಯಂಚಗಳ ಮೇಲ ಹದ ಮನಯ ಸಮೇಪಕħ ಬಂದನ. ನಯಯಂದ
ಬಗಳತ. ಇದ್ದಕದ್ದಂತ ಸೇಮನ ಸŅಸŅರೂಪವದ ಹೇಡತನ ತಲಹಕತ. ಇತರರ ಮಂದ ಇದĸಗ ತನ ಮಡಬೇಕಗದ್ದ
ಕಯಥದ ಕಷıವನĺ ಅವನ ಸĻಷıವಗ ಚತŁಸಕಂಡರಲಲ್ಲ. ನಯ ಬಗಳದಡನಯ ತನ ಕೈಕಂಡದ್ದ ವಪರೇತ ಸಹಸದ
ಅವವೇಕ ಅಪಯಗಳಲ್ಲವ ಕಣĵನದರ ಕರಾಳಮತಥಗಳಗ ಹಲŃಕರಯತಡಗದವ.

‘ನನಗ ಯಕ ಬೇಕತĶ ಈ ಕಲಸ ?’ ಎಂದಕಂಡ ಹಂತರಗ ನೇಡದನ. ಜತಗರರಲ್ಲ ದರದಲŃ ಸರಕ್ಷಿತವಗ

ಕತĶಲಯಲŃ ಅಡಗದ್ದರ. ಸೇಮ ಮಂಬರಯದ ನಂತ ಆಲೇಚಸತಡಗದರ.

ನಯಗಳರಡ ಬಗಳತĶದĸವ. ಧŅನಭೇದದಂದ ಒಂದ ರೇಜ ಮತĶಂದ ಕತŅಲ ಎಂಬದ ಕಡ ಸೇಮನಗ

ಗತĶಯತ. ಮಂಸ ! ಅಧಥ ಹೇತದ ಮಂಸ ! ತನಗಬĽನಗೇ ! ಉಪĻತಂಡ ! ಹರತಂಡ ! ಕಡಯಪĔ ಎರಡ
ಮರ ದನಗಳದರೂ ಕತಕಂಡ ತನĺಬಹದ ! ಮಂಸದ ಸŅಗಥವನĺ ನನದಡನ ಸೇಮನಗ ಹೃಚĭಕĶ ಬಂದಂತಗ
ತಟ ಕಚĬಕಂಡ ಮಂದವರದನ. ನಯಗಳ ಗಟıಯಗ ಬಗಳತĶ ಓಡಬಂದವ. ಸೇಮ ಅವಗಳ ಹಸರನĺ ಹಡದ
ಮಲ್ಲಗ ಕಗ ಕರದನ. ಆ ನಯಗಳಗ ಸೇಮನ ಪರಚಯ ಚನĺಗತĶ. ಮಂಸಲೇಭದ ಸŅಭವಸದೃಶŀದಂದಲೇ ಏನೇ
ಅವಗಳಲ್ಲವ ಅವನಲŃ ಸಲಗಯಂದದĸವ. ಅವನ ಕೈಯಲŃದ್ದ ಉಪĻಮೇನನ ರಟıಯ ವಸನಯೂ, ಅಧಕರಯ ಕೈಗ
ಲಂಚಬೇಲವಂತ, ನಯಗಳ ಮಗಗ ಬದĸತ. ಬಲವಲŃಡಸತĶ ಹತĶರ ಬಂದವ. ಸೇಮ ರಟıಯನĺ ಚರಚರಾಗ
ಮರದ ಹಕದನ. ತನ ನಲħರ ಚರಗಳನĺ ತನĺದ ಇರಲಗಲಲ್ಲ !

ನಯಗಳನĺ ವಶಪಡಸಕಂಡ ಸೇಮ ಹೇತವನĺ ಕಟıತĶದ್ದ ಜಗಕħ ಜಗರೂಕನಗ ಸಗದನ. ನರೇಕ್ಷಿಸದ ಜಗದಲŃಯ
ಹೇತವತĶ. ನಯಗಳನĺ ಮನಷŀನನĺ ಕಂಡ ಅದ ದಗಲ ಬದĸ ಕಣದಡತ. ಸೇಮ ತನ ವŀಹಸದಂತ ಕಲಸ
ನಡಸಲ ಕೈ ಚರಕಮಡದನ.

ಅದರ ಕರಳ ಕಣĵಯನĺ ಬಚĬವ ಮದಲ ತನ ತಂದದ್ದ ನೇಣನ ತದಯನĺ ಉರಳಮಡ ಕತĶಗಗ ಬಗದನ. ಬಚĬದ
ಮೇಲ ತನĺ ಕೈ ನೇಣನĺ ಎಳದ ನಣಚಕಂಡ ಹೇದೇತಂಬ ಭಯದಂದ ನೇಣನ ಮತĶಂದ ತದಯನĺ ತನĺ ಸಂಟಕħ
ಎಂದ ಡಳń ಹಟıಗ ಬಲವಗ ಕಟıಕಂಡನ. ಆಮೇಲ ಹೇತದ ಕರಳ ಕಣĵಯ ಕಣಕಯನĺ ಬಚĬ ಜಗĩತĶದ್ದ
ಹೇತವನĺ ಹರಗ ಎಳತಂದನ.

ಹೇತಕħ ಸೇಮನಗ ಎಳದಟ ಹತĶತ. ಹೇತ ಮನಯ ಕಡಗ ಎಳಯತ. ಸೇಮ ಕಡನ ಕಡಗ ಎಳದನ. ಹತದ
ಕಲನ ಕಳಗಗಳ ಸದĸ ಡಳń ಸೇಮನ ಉಸರಾಡವ ಸದĸ ಹಚĬಗಲ ಸತĶಲದ್ದ ನಯಗಳ ಸŅಭವಕವಗ
ಮನಷŀನ ಪĔವನĺೇ ವಹಸ ಹೇತವನĺ ಕರತ ಬಗಳತĶ ಮೇಲŅಯĸವ. ಬಲಷIJವದ ಕರಯ ಹೇತ ಮತĶ
ಉದŁೇಕಗಂಡ ಮನಯ ಕಡಗ ಜಗĩ ಎಲಯತ. ಸೇಮ ಎಳದ ಎಳದ ಸೇತ ಕಲ ಜರ, ಹಡದದ್ದ ಹಗĩವನĺ
ಕೈಬಟıನ. ಆದರ, ಗŁಹಚರ ! ಹಗĩ ಅವನನĺ ಕೈಬಡಲಲ್ಲ. ಸೇಮ ಅದರ ಒಂದ ತದಯನĺ ಹೇತವಲŃಯದರೂ
ತಪĻಸಕಂಡ ಹೇದೇತಂಬ ಶಂಕಯಂದ ತನĺ ಸಂಟಕħ ಗಂಟಹಕ ಬಗದಕಂಡದ್ದನ ! ಬಗದಕಳńವಗ ಹೇತ
ತಪĻಸಕಳńಬರದಂಬ ಭವವಂದ ಮತŁ ಅವನಲŃದĸತ ಹರತ, ಹೇತ ಎಲŃಯದರೂ ತನĺನĺೇ ಎಳದರೇನ ಗತ ಎಂಬ
ಆಲೇಚನ ತಲಗ ಬಂದರಲಲ್ಲ. ಅಷı ನಧಥರವತĶ ಅವನಗ ತನĺ ಶಕĶಯಲŃ ! ತನĺ ದೃಷıಯಂದ ಸŅಪĔಪತವಗ ವŀಹರಚನ
ಮಡಕಂಡದ್ದನೇ ಹರತ, ಹೇತದ ದೃಷıಯನĺ ಸಂಪಣಥವಗ ನಲಥಕ್ಷಿಸದ್ದನ.

ಯವಗ ಸೇಮ ಹಗĩವನĺ ಕೈಬಟıನ ಇಲ್ಲವ ಸತĶಲ ಮತĶ ಬಗಳ ತನĺನĺ ಪೇಡಸತĶದ್ದ ನಯಗಳಂದ ಪರಾಗ ಓಡ
ಹೇಗವ ಉದĸೇಶದಂದಲ ಉದŅೇಗದಂದಲ ‘ಬಲೇಂದŁ’ ತನĺ ಸಮಥŀಥವನĺಲ್ಲ ವಚĬಮಡ ನಗದ ಹರ ಇಳಜರನ ಕಡ
ಜಗĩ ಎಳಯತ. ಡಳńಹಟıಯ ಬಡಕಲ ಸೇಮ ಘಕħಂದ ಮಂದಕħ ಮಗĩರಸದಂತಗ ಉರಳದನ. ಹದದದ್ದ ಕಂಬಳ
ಬದĸ ಹೇಗ, ಬತĶಲ ಮೈ ನಲಕħರಳ, ಕಲŃನ ಮೇಲ ಕೇಸತ. ಮಣಕಲನವರಗ ಸತĶದ್ದ ಸಂಟ್ ಪಂಚಯೂ ಹರಯತ.
ಭೂಸĻಶಥಮಡದ್ದ ದೇಹಭಗಕħ ತರಮಣಯಲŃ ತಂಗನಕಯ ತರದಂತಯತ. ಹೇತ ಎಳಯತĶದ್ದ ನೇಣನರಳ
ಡಳńನ ಸತĶ ಬಗದ ಉಸರ ಉಬĽಸವಯತ ! ಇಳಜರನ ಕಲŃಕಲŃ ನಲದಲŃ ಹೇತ ಸೇಮನನĺ ತನĺ ಕರಳಗ
ಉದ್ದವದ ಹಗĩದಂದ ಕಟıದ್ದ ಕಂಟಯೇಪದಯಲŃ ದರದರನ ಎಳಯತ. ಸೇಮ ಎದĸ ನಲ್ಲಬೇಕಂದ ಮಡದ ಪŁಯತĺಕħ
ಅವಕಶವಗಲ ಅನಕಲವಗಲ ಒಂದನತ ದರಯಲಲ್ಲ. ಕೈಗ ಸಕħ ಒಂದ ಸಣĵ ಗಡವನĺ ತಬĽ ಹಡದರ ಅದ
ಕತĶಹೇಯತ. ಮತĶಂದ ಗಡವನĺ ಹಡದನ. ಅದ ಮಳńನ ಗಡವಗತĶ ! ಫಕħನ ಕೈಬಟıನ. ಅಷıರಲŃ ಗಬĽರದ
ಗಂಡಯ ಮೇಲľಗದಲŃದ್ದ ತಂಡಯ ಚಪĻರಕħ ಹಕದ್ದ ಬದರ ಕಂಬವಂದ ಕೈಗ ಸಕħತ. ಅದನĺ ಬಲವಗ
ಭದŁಮಷıಯಂದ ಹಡದ ಎದĸ ನಲ್ಲಲ ಪŁಯತĺಸದನ. ಹೇತ ಎಳಯತĶಲೇ ಇತĶ. ಕತĶದ ಕಣĵ ಡಳń ಹಟıಯನĺ
ಕೇಸ ಕೇಸ ಕಯŀತĶತĶ. ಯಮಯತನಯನĺ ಹಲŃಕಚĬ ಸಹಸಕಂಡ ಮೇಲದĸ ಕಲ ಮೇಲ ನಲ್ಲಲ ಮಹ ಸಹಸ
ಮಡದನ. ಇದ್ದಕದ್ದ ಹಗ ಒರಲ ಹಡದ ಬಡ ಶಥಲವಗದ್ದ ಆ ಬದರ ಕಂಬವ ಲಟಲಟನ ಮರಯತ. ಚಪĻರದ ಮೇಲದ್ದ
ಒಂದ ಸತವನ ತಗಡ ಢಣ್ ಢಣ್ ಢಣರನ ಇಡೇ ಚಪĻರದಡನ ಉರಳತ. ನಯಗಳ ಕಗದವ. ಹೇತವ
ಅರಚತಡಗತ. ಕಳńತನ ದರೇಡಗಂತಲ ಶಬĸಮಯವಯತ !

ಹೇತ ಮತĶಂದ ಸರ ಝಗĩಸ ಎಳದ ಹಡತಕħ ಸೇಮ ಗಬĽರದ ಗಂಡಗ ಧುಸಕħನ ಉರಳದನ. ‘ಬಲೇಂದŁ’
ದಡದಮೇಲ ಮಂಬರಯಲರದ ಮಂಬರಯಲ ಪŁಯತĺಸತĶ ಅರಚತĶ ನಂತತ. ಅಷıರಲŃ ಮನಯ ಜನರ ಗಲಭೇ
ಕೇಳಸ, ದೇಪದ ಬಳಕ ತೇರತ.

“ಹಡೇ ! ಛೂ ! ಬೇಡಬೇಡ !” ಎಂದ ತಮಲವಗ ಕಗತĶ ಬಂದಕವನĺ ಕೈಯಲŃ ಹಡದ ಪಟıಣĵನ, ಅವನ ಹಂದ
ಹವಯŀ, ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರೂ ನಗĩಬಂದರ.
ಅ ದನ ಮಧŀಹĺ ಕಳಕನರಗ ಬಂದದ್ದ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಅಲ್ಲಯ ಉಳದಕಂಡದ್ದರ. ಹವಯŀನ ಅವರೂ ಆ ರಾತŁ ಹತĶ
ಗಂಟಯ ತನಕ ಮತಡತĶದĸ ಮಲಗದ್ದರ. ದೇಪ ಆರಸ ಮಲಗದ ಮೇಲಯೂ ಮತಡತĶಲೇ ಇದ್ದರ. ಹವಯŀನಗ
ಇನĺ ಸರಯಗ ನದĸ ಹತĶರಲಲ್ಲ. ಅಷıರಲŃ ನಯ ಮದಲನಯ ಸರ ಬಗಳದವ. ನತŀವ ಹಗಗತĶದĸದರಂದ ಅದರಲŃ
ವಶೇಷತಯೇನ ತೇರಲಲ್ಲ. ಯವದ ಎತĶ ದನವ ಗದĸಗ ನಗĩರಬಹದ ; ಅಥವ ಹಂದ ಗಂದ ಬಂದರಬಹದ ;
ಅಥವ ಕಕಥದ (ನಯ ಚರತ) ವಸನ ಬದĸರಬಹದ ಎಂದಕಂಡ ಮಗĩಲಗ ತರಗ ಮಲಗದನ. ನಯಗಳ ಸದĸ
ಸಂಪಣಥವಗ ಆಲಸದನ. ಕಳಗನ ಸದĸ ! ಹೇರಾಟದ ಸದĸ ! ಹಲಗಲ ಬಂದ ದನವನĺ ಹಡಯತ ? ಅಥವ ಪೇಲ
ಗಳಗಳ ಕೇಡಟ ಆಡತĶವಯ ? ಯೇಚಸತĶದ್ದ ಹಗಲ್ಲ ನಯಗಳಲ್ಲ ಅಬĽರಸ ಹಂದಯನĺ ತಡದಂತ ಕಗದವ.
ಹೇತವ ಒಂದ ಸರ ಗಟıಯಗ ಅರಚದಂತಯತ.

ಪಕħದ ಹಸಗಯಲŃದ್ದ ಸಂಗಪĻಗೌಡರನĺ “ಕಕħಯŀ ! ಕಕħಯŀ !” ಎಂದ ಗಟıಯಗ ಕರಯತĶ ಮೈಮಟı ನಕದನ.

ಅವರಂತ ದಗಲಬದ್ದದĸ ಉಸರ ಮೇಲ ಕಳಗಗ “ಆ ! ಆ ! ಏನ ? ಏನ ?” ಎಂದರ.

“ಹಲ ಬದĸದ ಅಂತ ಕಣĶದ ಕಟıಗಗ !.. ಪಟıಣĵ ! ಏ ಪಟıಣĵ ! ಕೇವ ತಗಳń ! ಕೇವ ತಗಳń !. ಹಲ ಬದĸದ
ಕಟıಗಗ !.”

ಪಟıಣĵ ಏಳದವರಳಗ ಹವಯŀ ಲಟೇನ ಹತĶಸ ಬಗಲ ತರದನ. ಅಷıರಲŃಯ ಎಚĬತĶ ಜಗಲಗ ನಗĩ ಬಂದದ್ದ
ನಗಮĿನವರ “ತಡಯೇ ತಡಯೇ ! ನೇ ಮಂದ ಹೇಗಬŀಡ ! ಪಟıಣĵ ಬರಲ ” ಎಂದ ಪಟıಣĵನನĺ ಕಗದರ.

ಅಷıರಲŃ ತಂಡಯ ಚಪĻರ ಮರದ ಬದ್ದ ಸದĸ, ಸತವನ ತಗಡ ಬದ್ದ ಸದĸ, ನಯಗಳ ಬಬĽಯೂ, ಹೇತದ
ಅರಚವಕಯೂ ಕೇಳಸ, ಹಲಗ ಎತĶಗ ಮರಾಮರಯಗತĶದ ಎಂಬದರಲŃ ಯರಗ ಸಂದೇಹವಗಲಲ್ಲ. ಕಳńರಂಬ
ಭವನ ಮತŁ ಕನಸನಲŃಯೂ ಮಂಚಲಲ್ಲ. ಅಲŃಗ ಯವ ಕಳń ಬರಬೇಕ ?

ಎಲŃ ಹಡಕದರೂ ಎತĶಗಲ ಹಲಯಗಲ ಕಣಸಲಲ್ಲ. ಯರಗ ವಚರವೇನಂದ ಹಳಯಲಲ್ಲ. ಆಶĬಯಥವಯತ.

ಕಡಗ ಪಟıಣĵ ಗಬĽರದ ಗಂಡಯ ಏರಯ ಮೇಲ ನಂತದ್ದ ಹೇತನನĺ ಲಟೇನನ ಮಬĽ ಬಳಕನಲŃ ದರದಂದಲ ನೇಡ
“ಅಲŃ ನೇಡ ! ಆ ಹೇಂತ ಬದರ ಕಣĵಕತĶಕಂಡ ಬಂದ ನಂತದ !” ಎಂದ ಹೇಳ, ಅದನĺ ಕಟıಗಗ ಅಟıಲಂದ ಬಳಸರ
‘ಷ !’ ಎಂದನ. ಹೇತ ಮಂಬರಯಲ ಪŁಯತĺಸತೇ ಹರತ ಹಜĮಯಡಲಲ್ಲ.

“ಇದಕħೇನಗದಯ ದಡ ?” ಎಂದ ಮತĶ “ಷ ! ಷ !” ಎಂದ ಅಟıದನ. ಆದರೂ ಅದ ಚಲಸಲಲ್ಲ.

ಹತĶರಕħ ಬಂದ ಹೇತದ ಕರಳನಲŃದ್ದ ನೇಣಗ ಕೈಹಕ, ಅದರ ತದ ಯವದೇ ಗಡಕħ ಸಕħಸಬೇಕಂದ ಊಹಸ ಎಳದನ.
ಮಳಗಲದಲŃ ನೇರ ನಂತ ಸಗಣಯಲ್ಲ ಕಲಸದಂತಗ ಕಸರನ ಕಳದಂತ ದವಥಸನ ತಂಬದ್ದ ಗಬĽರಗಂಡಯಲŃ ಏನೇ
ಭರವದ ತಲಯನĺ ಎಳದಂತ ಪಚಪಚನ ಸದĸಯತ. ಅಷıರಲŃ ಸಮೇಪಸತĶದ್ದ ಹವಯŀನ ಕೈಲದ್ದ ಲಟೇನನ ಬಳಕನಲŃ
ಗಬĽರ ಗಂಡಯಲŃ ಮನಷŀಕೃತ ಗೇಚರಸ ಪಟıಣĵನ ಎದಯಲŃ ರಕĶ ಹಪĻಗಟıದಂತಗ ಹವಯŀನಂದ ಲಟೇನ
ಇಸಕಂಡ ಕಳಗಳದ ನೇಡತĶನ : ಸೇಮ ಸಗಣಗಸರನಲŃ ಅದĸ ಬದĸದĸನ ! ದೈವವಶದಂದ ಏರಯ ಗಟıನಲಕħ ಢಕħ
ಹಡದ ಸಕħ ಕಂಡಂತದ ! ಇಲ್ಲದದ್ದರ ಉಸರ ಕಟı ಸಯತĶದ್ದನ !

“ಈ ಮಂಡೇಮಗನಂದ ಸಖವಲ್ಲವಪĻ !” ಎಂದ ಪಟıಣĵ ಸೇಮನ ದೇಹವನĺ ಏರಯ ಮೇಲಕħ ಎತĶ ತಂದ ಡಳńಗ
ಬಗದದ್ದ ನೇಣನĺ ಬಚĬದನ ! ಹೇತ ನೇಣನಡನ ಅರಚತĶ ಕಟıಗಗೇಡತ.

ಸೇಮನಗ ಪŁಜİಯರಲಲ್ಲ. ಮಖ ನಲಕħ ಕೇಸಕೇಸ ರಕĶಮಯವಗತĶ. ಮೈಯಲ್ಲ ಅಸಹŀವಗ ಸಗಣಗಸರ ಮತĶಕಂಡದ್ದರಂದ

ಗಯಗಳಗಲ ರಕĶವಗಲ ಗೇಚರಸಲಲ್ಲ.

ಸಂಗಪĻಗವಡರ ಲಟೇನನĺ ಬಂದಕನĺ ಹಡದಕಂಡರ. ಹವಯŀ ಪಟıಣĵರಬĽರೂ ಸೇಮನನĺ ಸĺನದ ಮನಗ

ಹತĶಕಂಡ ಹೇಗ, ಗಳ ಬೇಸ, ಶೈತŀೇಪಚರ ಮಡದ ಮೇಲ ಕಣĵನĺೇನ ತರದನ. ಆದರ ದೃಷı ಶನŀವಗತĶ.
ಕೈಲದ ಮಟıಗ ಅವನ ಮೈಯನĺಲ್ಲ ತಳದ, ಗಯಗಳಗ ತಂಗನಣĵ ಬಳದ, ಬೇರ ಬಟıಗಳನĺ ಉಡಸ, ಒಳಗ ತಂದ
ಹಸಗಯಲŃ ಬಚĬಗ ಮಲಗಸದರ. ಗಟıಯಗ ಉಸರಾಡತĶದ್ದವನ ಸŅಲĻ ಹತĶನಲŃ ಭಯಂಕರವಗ ನರಳತಡಗದನ.

ಆ ರಾತŁ ಕಳಕನರನಲŃ ಯರೂ ನದĸ ಮಡಲಗಲಲ್ಲ. ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಸಚನಯಂತ ಪಟıಣĵ ಸಮರ ಎರಡ ಮೈಲ
ದರದಲŃದ್ದ ಕಳńಂಗಡಗ ಇರಳನಲŃಯೇ ಹೇಗ, ಅಲŃದ್ದವರಗಲŃ ಗಬರಯಗವಂತ ಅವರನĺಚĬರಸ, ಸŅಲĻ ಬŁಂದಯನĺ
ಕಂಡ ಸೇಮನಗ ಕಡಸದನ. ಹವಯŀ, ಸಂಗಪĻಗೌಡರ, ನಗಮĿನವರ ಇವರ ಮವರೂ ಕಣĵ ಹಚĬದ
ಔಷಧೇಪಚರಗಳಲŃ ನರತರಾಗಬೇಕಯತ.

ದರ ಅಡಗ ನಂತದ್ದವರಲŃ ಒಬĽರೂ ತಲಹಕಲಲ್ಲ. ಹೇಳದ ಕೇಳದ ಪರಾರಯದರ. ಮರದನ ಸಟıಗಂಡ ಸೇಮ
ಗಟıನĺಲ್ಲ ರಟıಮಡ, ಹಸಗಯಲŃ ಮಲಗಕಂಡೇ ಕೈಕೈ ಮಗಯತĶ ಕಣĵೇರ ಹಕತĶ “ಅಯŀ, ಅವರ ಮತ ಕೇಳ
ನನĺ ಬಯಗ ಮಣĵಯತ ! ಕಲ್ಲಸಲೇ ಮಕħಳ. ನನĺ ಕಳಸ ಅಡಗ ನಂತದ್ದಲĸ ಹಂದ ! ಅವರ ತಯ ರಂಡ ಆಪಕ !”
ಎಂದ ಮದಲಗ ಅಂಗಲಚದನ.

ಸೇಮ ನಡದ ಸಂಗತಗಳನĺ ಹೇಳವಗ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರನĺ ರಾಮಯŀನನĺ ಪತರಗ ಸೇರಸವಂತ ಛಾಯ ಕಣಸ
ಮತಡದ್ದನ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮೈಮೇಲ ಬಂದದ್ದ ಭೂತ ಹೇಳತ ಎಂದ ಹೇಳವದಕħ ಬದಲಗ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರೇ
ಹೇಳದರ ಎಂದ, ರಾಮಯŀನ ಅಲŃದ್ದನಂದ ಹೇಳದ್ದನ.

ಸಂಗಪĻಗೌಡರಗ ಅಷıೇ ಬೇಕಗತĶ. ಕನರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ “ಕರ ಚೇರ ” ಮಡದ ಕಥಯನĺ ಕಂಡಕಂಡವರಗಲŃ
ಹೇಳತĶ ಸರತĶ ಹರಟರ. ‘ಮಡದರ’ ’ಮಡಸದರ’ ಎನĺವದಕħ ಇರವ ವŀತŀಸವನĺ ಅವರ ಗಮನಸಲಲ್ಲ.
ಅವರಗ ಬೇಕಗದ್ದದĸ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಅಪಕೇತಥ ; ಸತŀ ಪŁಚರವಲ್ಲ !

ಭರತ ರಾಮಯಣಗಳನĺ ಓದತĶದ್ದ ಅವರ ಆ ಕಥಯನĺ ಉಪĻ ಹಳ ಕರ ಹಕ ಹೇಳತಡಗದರ ಅದ ಕಡಕಚĬನಂತ

ಹಬĽದರತĶದಯೇ ?
 ಸೇರಗರರ ಸŅನಬದĹ
ಕಡದ ನತĶಗೇರದ್ದ ತನĺ ಗಂಡನ ಕೈಯ ಕತĶಯಂದ ಪರಾಗ ಕಳಕನರನಲŃ ರಾತŁಯನĺ ಕಳದ, ಬಳಗĩ ಪಟıಣĵನಡನ
ತವರೂರಾದ ನಲŃಹಳńಗ ಹೇಗದ್ದ ಸಬĽಮĿನ ದಃಖ ದರಣವಗತĶ. ಎಷı ವೈಭವದಂದ ಮದವಯಗ ಕನರಗ
ಬಂದದ್ದಳೇ, ಎಷı ವೈಭವದಂದ ಮರದದ್ದಳೇ ಎಷı ಅಹಂಕರದಂದ ವತಥಸದ್ದಳೇ ಅಷıೇ ದರದŀ್ರದಂದಲ ಅದಕħಂತಲ
ಹಚĬದ ದೈನŀದಂದಲ ಸಬĽಮĿ ತವರೂರಗ ಹಂತರಗಬೇಕಯತ. ತನĺ ಎಲ್ಲ ಒಡವ ವಸĶಗಳನĺ ಕನರನಲŃಯ ಬಟı,
ಉಟı ಸೇರ ತಟı ತಡಗಯಡನ, ಪಟıಣĵನ ಹಂದ ಬಕħ ಬಕħ ಅತĶ ಕಣĵರಸಕಳńತĶ, ಮರದ್ದ ದೇಹವನĺ ಗೇಣದ್ದ
ಮಡಕಂಡ ತನĺ ತಂದಯ ಬಡ ಹಲŃಮನಯನĺ ಪŁವೇಶಸದಳ. ಕತĶಲ ಕೇಣಯಂದ ಏಳಂಟ ದನಗಳ ಹರಗ
ಹರಡಲಲ್ಲ. ಆಕಯ ಹೃದಯ ವದೇಣಥವಗತĶ. ತನ ಕಟıಕಂಡದ್ದ ಕಮನಬಲŃನ ಬಣĵ ಬಣĵದ ಚನĺದ ಕನಸ ಇಷı
ಬೇಗನ ಒಡದ ಮಗಲನ ನೇಲಯಂದ ನಲದ ಕಳಚಗ ಬೇಳತĶದಂದ ಆಕ ಭವಸರಲಲ್ಲ.

ಎಂತಹ ಗಯವ ಕಲಂತರದಲŃ ಗಣ ಹಂದತĶದ. ಎಂತಹ ದಃಖವನĺ ಕಲ ಮಸಬಡತĶದ. ಸಬĽಮĿ ದಃಖವನĺಲ್ಲ

ಅತĶ ಅತĶ ಹರಹಕದಳ. ತಯĶಂದಗಳ ನರಹರಯವರೂ ಬಂದ ಬಂದ ಸಮಧನ ಹೇಳ ಹೇಳ ಹೇಗತĶದ್ದರ.
ಕಲವರ ಮಂದ ಎಲ್ಲ ಸರಹೇಗತĶದ ಎಂಬ ಪŁತŀಶಯನĺ ಸಚಸತĶದ್ದರ. ತಂದ ಪದĸೇಗೌಡರ ಮಗಳ ಪರವಗ
ಅಳಯನಡನ ಮತಡ ಬರತĶೇನಂದ ಕನರಗ ಹೇಗ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಂದ ಬಯಗ ಬಂದಹಗ ಅನĺಸಕಂಡ
ಅವಮನ ಮಡಸಕಂಡ ಹಂತರಗದರ. ಅದದಮೇಲ ಸಬĽಮĿ ಕನರಗ ಹೇಗವ ಆಶಯನĺೇ ನೇಗಬಟıಳ.

ಬಡತಯ ಮಗಳಗ ಉಟıಕಳńಲ ತನĺ ಜಡij ಸೇರಗಳಲŃಯ ಒಂದನĺ ಕಟıಳ. ಕನರನಂದ ತನĺ ಸೇರಗಳನĺದರೂ
ತರಸಬೇಕಂದ ಸಬĽಮĿ ಆಳಬĽನ ಸಹಯದಂದ ಮಡದ ಪŁಯತĺ ವŀಥಥವಯತ. ಕಲವ ದನಗಳ ಮೇಲ ಪಟıಮĿ
ತನĺದೇ ಒಂದ ಸೇರಯನĺ ತಂದಗ ತಳಯದಂತ ಬೈರನ ಕೈಲ ನಲŃಹಳńಗ ಕಳಹಸದಳ.

ಎಷı ದನ ತನೇ ನಂಡತಯಗ ಕಳತ ತಂದ ತವರ ಮನಯ ಬಡತನಕħ ಭರವಗಲದೇತ ? ಸಬĽಮĿ ತಯತಂದಗಳ
ಜತಯಲŃ ಮದವಯಗವ ಮದಲ ದಡಯತĶದ್ದಂತ ದಡಯತಡಗದಳ. ಗಡಸವದ. ಸರಸವದ. ಅಡಗ
ಮಡವದ, ಬಟıಗಟı ಒಗಯವದ, ದನದ ಕಟıಗಯ ಸಗಣಯನĺ ಬಳದ ಮಣĵತಟıಗ ತಂಬ ತಲಯಮೇಲ ಹತĶ
ಹೇಗ ಗಬĽರದ ಗಂಡಗ ಹಕವದ, ಕಟıಗ ತರವದ, ಸಮಯ ಬದ್ದರ ದನಕಯವದ – ಎಲ್ಲ ಕಲಸಗಳಲŃಯೂ ಪಲ
ವಹಸದ್ದಳ. ದನಕಳದ ಹಗಲ್ಲ, ಕನರನಲŃ ಹಗĩಡತಯಗರವ ಸಖಕħಂತಲ ನಲŃಹಳńಯಲŃ ಆಳಗ ದಡಯವ ಕಷıವೇ
ಹಚĬ ನಮĿದಯಗ ತೇರತಡಗತ.

ಆದರ ಒಮĿಮĿ ತನ ಬಂಜ ಎಂಬ ಒಂದ ನಂಬಗ ಮನಸತಗ ಬಂದಗಲಲ್ಲ ಆಕಯ ಹಂಗರಳಗ ಚೇಳ ಕಡದಂತಗತĶತĶ.
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಬೈಗಳದಲŃ ಆ ಮತನĺ ಪದೇ ಪದೇ ಕೇಳ ಕೇಳ ಆಕಯಲŃ ತನ ಮಕħಳನĺ ಹರಲರದ ಪಪ ಎಂಬ
ಜಗಪತ ಬೇರೂರತĶ.

ನಲŃಹಳńಯಲŃ ಗದĸಕಯಲ ಭರದಂದ ಸಗತĶ. ಸಬĽಮĿನ ಬಳಗನಂದ ಬೈಗನವರಗ ತಂದತಯಗಳಗ ನರವಗ ಬವರ
ಸರಸ ಗಯŀತĶದ್ದಳ. ರಾತŁ ಬಡವಟ ಉಂಡರೂ ಕಡಯವದಕħ ಹಳ ಹಂಡವ ನಂಚಕಳńಲ ಉಪĻನಕಯಯ ರಸವ
ಯಥೇಚĭವಗ ದರಯತĶದĸದರಂದ ಆಕಗ ಆನಂದವಗತĶತĶ. ಅಲ್ಲದ ದನವಲ್ಲ ಬಸಲನಲŃ ಗಯĸ ರಾತŁ ಹಂಡ ಕಡದ
ಮಲಗದರ ಪŁಜİ ತಪĻದಂತ ನದĸ ಬರತĶದĸದರಂದ ತನĺ ದಃಸķತಯನĺ ನನದ ಕರಗಲ ಅತ ಅವಕಶ ಇಲ್ಲದಂತಗ ಬಳ
ಸಖವಗತĶ.

ಒಂದ ದನ ಸಯಂಕಲ ಸಬĽಮĿ ಗದĸಯಂದ ಮನಗ ಬಂದಗ ಜಗಲಯಲŃ ಸೇರಗರ ರಂಗಪĻಸಟıರ ಮೇಲಬರಗ
ಹಕರಸದ ಹಂಚದ ಕಟıಯ ಗಕಥಮಟı, ಕನĺಡ ಜಲŃಯ ಕಚĬಪಂಚ, ಕಪĻ ಗೇಟನ ಕೇಟ, ಹಗಲಮೇಲ ಕಂಪ ಎಲವಸě,
ತಲಗ ನೇಲ ಬಣĵದ ಕೇರ ರಮಲ, ಹಣಯಲŃ ಕಂಕಮದ ಬಟı, ಕವಗಳಗ ಹರಳಂಟ, ಮೇಲĸಟಯನĺ ಮೇಲತĶ
ಹರದೇರತĶದ್ದ ಉಬĽಹಲŃಗಳಲŃ ತಂಬಲದ ರಂಗ – ಇವಗಳಂದ ಸಲಂಕೃತರಾಗ ಹಸನĿಖಿಯಗ ಕಳತದ್ದರ !
ಸಬĽಮĿನನĺ ಕಂಡಡನ ವಸĶರವಗ ಹಲŃಕರದ ನಗಸಸ “ಏನಮĿ ಹŀಂಗದĸೇರ ?” ಎಂದ ಬಹಳ ಆದರಪವಥಕವಗ
ಪŁಶĺಸದರ.

ಸಬĽಮĿನಗ ಸೇರಗರರನĺ ಕಂಡಡನ ಕನರನಲŃ ತನಗದದಲ್ಲ ನನಪಗ ಬಂದ ಕೇಪದಂದಲ ದಃಖದಂದಲ ತಲ

ಬಗĩಸಕಂಡ ಕಣĵತĶ ನೇಡದ “ಹೇಂಗದĸೇನ. ಇನĺ ಸಯŃಲŃ !” ಎನĺತĶ ಒಳಗ ಹೇದಳ.

ಆ ದನವೇ ಸಬĽಮĿನನĺ ಕರದಕಂಡ ಬರವಂತ ಹೇಳ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ತಮĿನĺ ಕಳಹಸದĸರ ಎಂದ ಸೇರಗರರ
ತಳಸಲ ಪದĸೇಗೌಡರ ದಣದ ಮಖ ಗಂಟ ಗಂಟಯತ. ಹಂದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಂದ ತಮಗಗದ್ದ ಅವಮನವನĺ ನನದ
ಸಟıನಂದಲ ತರಸħರದಂದಲ ಬಯಗ ಬಂದಹಗ ಹೇಳಬೇಕಂದವರ ನಲಗಯನĺ ಬಗಹಡದ ಕಂಡರ. ಬಡವನ ಸಟı
ದವಡಗ ಮಲ ಎಂಬ ಗದ ಅವರಗ ನತŀದ ಅನಭವವಗತĶ. ಅಲ್ಲದ ತಮĿ ಕೇಪ ತಮĿ ಮಗಳ ಕಲŀಣಕħ ಅಡij ಬಂದೇತಂಬ
ವವೇಕದ ಔದಯಥವ ಅವರನĺ ಸಂಯಮಯನĺಗ ಮಡತ.

“ಗಡ ಕಳಸಬೇಕ ಅಂತ ಇದ್ದರ ! ಆದರ ಮನĺ ಮನĺ ಹಸ ಎತĶ ತಗದಕಂಡದĸರ. ಇನĺ ಸರಯಗ ತದĸಲ್ಲ ” ಎಂದರ
ಮತĶ ಸೇರಗರರ ಸಂಶಯ ನವರಣಗಗ ಎಂಬಂತ.

ಸಬĽಮĿನನĺ ಮದವಯದ ಹಸತರಲŃ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ತಮĿ ಹಸ ಹಂಡತಯ ಹವನ ಅಡಗಳ ಸŅಲĻ ನಡದರೂ
ಎಲŃ ಸಮಯತĶವಯೇ ಎಂದ ಬದರ ಆಕಯನĺ ಯವಗಲ ಗಡಯ ಮೇಲಯೇ ಹಂದಕħ ಮಂದಕħ ಸಗಸತĶದ್ದರ.
ಅದರ ಅತರೇಕವ ಜನಜಹŅಯಂದಲ ಹರಬದĸತĶ. ಆದ್ದರಂದಲ ಸೇರಗರರ ಗೌಡರ ಗಡ ಕಳಹಸದದĸದಕħ ಕರಣ
ಹೇಳಬೇಕಗ ಬಂದದĸ.

ಬೈಗಗದĸದರಂದ ಮಗಳನĺ ಮರದನ ಬಳಗĩ ಕಳಹಸವದಗ ಪದĸೇಗೌಡರ ಹೇಳಲ ಸೇರಗರರ ಎಚĬರಕ ಹೇಳವವನಂತ
“ಹಂಗ ಮಡಕಗ ಕಣ ! (ಒಂದಂದ ಸರ ಅವರ ಭವಪಣಥವಗ ಮತಡವಗ ಗಟıದ ಮೇಲನ ಕನĺಡ ಗಟıದ
ಕಳಗನ ಸಟıರ ಕನĺಡವಗಬಡತĶತĶ ) ಈವತĶೇ ಕಳಸಬೇಕಂಬŁ ! ಕಳಸನ, ಬಡನ ! ನ ಹೇತ ! ನಮĿ ಗೌಡರಗ
ತಲಕಟıತĶಂಬŁ ! ಈವತĶ ಇದ್ದ ಬದĹ ನಳ ಇರಲಕħಲ್ಲ ! ನೇವ ಕಳಸದರ ಕಳಸನ ! ಬಟıರ ಬಡನ ! ನನ ಹೇಗಬತĶ !” ಎಂದ
ಎದĸ ನಂತ ಗೇಡಗ ಒರಗಸಟıದ್ದ ತಮĿ ಬಳńಕಟıನ ಬತĶವನĺ ಕೈಗ ತಗದಕಂಡರ.

“ಹಂಗರ ನೇವ ಹೇಗ. ನನೇ ನಳ ಬಳಗĩ ಕರಕಂಡ ಬತĶೇನ.”

ಸೇರಗರರ ಸŅಲĻ ಪಚĬದರ. ಮತĶ ಕತಕಂಡರ. ಬಹಳ ಹತĶ ಆಲೇಚಸದರ.

ಕೇಳಗಳ ಕಗಟ, ನಯಗಳ ಬಗಳವಕ, ಕಟıಗಗ ಬರತĶದ್ದ ದನಕರಗಳ ‘ಅಂಬ’ ‘ಅಂಬ’ ಎಂಬ ಧŅನ, ದನ ಕಯವ
ಹಡಗನ ವಚತŁವದ ಸŅರಸಮಹ, ಹರಗ ಬಯಲನಲŃ ಹಡಗರ ಮಕħಳಗಳ ಬಬĽ, ಕೇಕ – ಯವದ ಸೇರಗರರಗ
ಕೇಳಸಲಲ್ಲ. ಅವರ ತಮĿ ವŀಹ ರಚನಗ ಭಂಗ ಬಂದತಲŃ ಎಂದ ಮತŁ ಹಂಬಲಸತĶದ್ದರ.

ನಜವಗಯೂ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಸೇರಗರರರಗ ‘ಸಬĽಮĿನನĺ ಕರದಕಂಡ ಬನĺ’ ಎಂದ ಹೇಳಕಳಹಸರಲಲ್ಲ. ಅವರ

‘ಕೇಪಕħ ಹೇಗತĶೇನ’ ಎಂದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಂದ ಅಪĻಣ ಪಡದ ಬಂದದ್ದರ. ಬಹ ದನಗಳಂದಲ ಅವರ ಮನಸತನಲŃ
ಅಪವತŁ ಭವನಗಳ ಮಡ ಬೇಯಸತĶದĸವ. ಆ ದಷı ವಸನಗಳಂದಲ ಪŁೇರತವಗ ಇಂದ ಅವರ ನಲŃಹಳńಗ
ಬಂದದ್ದರ. ಅವರ ವŀಹ ಈ ರೇತ ಇದĸತ : ಸಬĽಮĿನನĺ ಸಯಂಕಲ ಅಲŃಂದ ಕರದಕಂಡ ಹರಟ, ಕಡದರಗಳಲŃ
ಸತĶಸ, ಕತĶಲಯದ ಮೇಲ ತಮĿ ಅಭೇಷıಸದĸಗ ಪŁಯತĺಮಡವದ !

ಸಬĽಮĿ ತಮĿಡನ ತೇರತĶದ್ದ ಸರಳತಯನĺ ಸರಸತಯಂದ ಆ ಕಮೇನĿತĶನ ಭವಸದĸದರಂದ ತನĺ ಪŁಯತĺ

ಸಫಲವಗತĶದ ಎಂದೇ ನಧಥರಸದ್ದನ. ಒಂದ ವೇಳ ಹದಯಲŃ ಕಯಥಸದĸಯಗದದ್ದರ ಎಂತದ್ದರೂ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ
ಆಕಯನĺ ಮನಗ ಸೇರಗಡತĶದĸಲ್ಲವದ್ದರಂದ ಆ ರಾತŁ ಆಕಯನĺ ಗಂಗಯ ಬಡರದಲŃಗಲ ಅಥವ ಇನĺವದದರೂ
ಗೇಪŀವದ ಸķನದಲŃಯಗಲ, ನದĸ ಮಡವ ಮದಲ ಆಕಗ ಅತಪŁಯವಗದ್ದ ಕಳńನĺ ಅಮಲ ಬರವಂತ ಕಟı
ಮಲಗಸ, ಇಷıಸದĹ ಮಡಕಳńಬಹದಂದ ಆ ಪೇಕರ ಹವಣಸದ್ದನ.
ಆದರ ಸಬĽಮĿ ಸದೈವ ! ಪದĸೇಗೌಡರ ಮತ ಕರಾಳವದ ಆ ಹಂಗನಸನĺ ಚರ ಚರ ಮಡದ್ದರಂದ ಸೇರಗರರ
ಆಲೇಚಸ, ಆಲೇಚಸ, ನಟıಸರ ಬಟı, “ಅದ ಹೌದೇ ! ಇವತĶ ಇದĸ ನಳ ಬಳಗĩ ನನೇ ಕರಕಂಡ ಹೇದರೇನಗĶದ
! ನಮಗ ಯಕ ಆ ತಂದŁ ? ಗದĸಕಯಲ, ಬಹಳ ಕಲಸ ! ಇವತĶ ಒಂದ ರಾತŁ ಇಲŃೇ ಇದĸ ಹೇದರಾಯĶ ! ಗೌಡರೇನೇ
ಬಯŀತĶರ ಬಯಗ ಬಂದಹಗ ! ಏನ ಮಡವದ ; – ಸಬĽಮĿನವರ ಗೇಳಂದ ತಪĻದರ ಸಕ ! – ನನಂತ ಹರಕ
ಹೇಳಕಂಡದĸೇನ !” ಎಂದ ಪದೇಗೌಡರ ಮಗಳ ಯೇಗಕ್ಷಿೇಮಕħಗ ಕತರತ ಕನಕರಗಳನĺ ಪŁದಶಥಸದರ.

ಕಪಟವನĺರಯದ ಬಪĻ ಪದĸೇಗೌಡರ ’ಏನೇ ನೇವಲ್ಲ ಪಯಥತĺಮಡ ನನĺ ಮಗಳ ಮಂಗಳಸತŁ.” ಎಂದ ಅವರಗ
ದಃಖದಂದ ಕರಳ ಸರ ಬಗದ ಮಂದವರಯಲರದ ಕಣĵೇರ ಹನಯತ.

ರಾತŁ ಪದĸೇಗೌಡರ ಸಬĽಮĿಗ ಸೇರಗರರ ಹೇಳದ ವಚರವನĺಲ್ಲ ತಳಸದರ. ಆದರ ಸಬĽಮĿ ಗಂಡನ ಮನಗ
ಹೇಗವದಲ್ಲವಂದ ಹಟಹಡದ ಅಳತಡಗದಳ. ತಂದತಯಗಳಬĽರೂ ಮಗಳಗ ನನ ರೇತಯಗ ಬದĹ ಹೇಳದರ.
ಪದĸೇಗೌಡರ “ಗದĸ ಕಯಲದ್ದರ ಇರಲ ! ನನĺ ಜತ ನನೇ ಬಂದ, ನನĺ ಗಂಡನ ಕಲಗದರೂ ಬದĸ ಅವರನĺ ಒಪĻಸ
ಬತೇಥನ ! ನನĺ ದಮĿಯŀ ಅನĶೇನ ಒಪĻಕೇ !” ಎಂದ ಮಗಳ ಮಂದಯೂ ಅತĶರ. ಸಬĽಮĿ ಮನಸತಲ್ಲದ ಮನಸತನಂದ
ಒಪĻಕಳń ಬೇಕಯತ.

ಮರದನ ಬಳಗĩ ಪದĸೇಗೌಡರೂ ಜತ ಬರತĶರಂದ ಕೇಳ ಸೇರಗರರಗ ಎದ ಹೌವŅನ ಹರತ. ಅವರ ಬರದಂತ ಮಡಲ
ಪŁಯತĺಸದರೂ ಸಫಲವಗಲಲ್ಲ.

ಮವರೂ ಹರಟ ಕನರನ ಕಡಗ ಗದĸ ಬಯಲಗಳನĺ ಕಡಗಳನĺ ಹದ ನಡದರ. ದರಯಲŃ ಸೇರಗರರ
ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಹಬĽಸದ್ದ ‘ಕರಚೇರ’ಯ ಕಥ ಸಳń ಎಂಬದಗ ವಸĶರವಗ ವವರಸ, ಸಳńಗದದ್ದರೂ ಸತŀವಗ
ತೇರವಂತ ಮಡಬಟı, ಹವಯŀ ಭೂತದ ಬಲಯನĺ ಅಪಹರಸ ಹೇತವನĺ ಮನಯಲŃಟıಕಂಡರವದರಂದಲೇ
ಕನರ ಮನಯಲŃ ನಮĿದಯಲ್ಲವಂತಲ, ಸಬĽಮĿಗ ಕಷı ಪŁಪĶಯಯತಂತಲ, ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ತಲ ಕಟıತಂತಲ,
ಮಢಮತಗಳಗದ್ದ ಶೇತೃಗಳ ನಂಬಗ ನಮಥಡಯಗವಂತ ವಣಥಸದರ.

ಕನರ ಮನ ಅಧಥ ಮೈಲ ದರದಲŃದ ಎನĺವಗ ಸೇರಗರರ “ಪದĸೇಗೌಡŁೇ, ನೇವ ಒಂದ ಕಲಸ ಮಡನ. ನಮĿ
ಗೌಡರಗ ನನĺಯ ಬದĹ ಇವತĶ ಇರಲಕħಲ್ಲ ! ನೇವ ಮದಲ ಹೇಗ, ಅವರ ಮನಸತ ಹೇಂಗತĶ ಅಂಬದನĺ ಕಂಡಕಂಡ
ಬನĺ. ಹಗĩಡತಮĿ ಅದವರಗ ಇಲŃ ಇರಲ ” ಎಂದ, ಸಬĽಮĿಗ “ನನ ಇರತĶೇನ ಕವಲಗ ! ನಮಗ ಭಯ ಬೇಡ” ಎಂದರ.

ಮಗಳಗ ಒಳńಯದದರ ಸಕ ಎಂಬ ಒಂದೇ ಭವದಂದ ಅತೃಪĶರಾಗದ್ದ ಸಬĽಮĿನ ತಂದ ‘ದೇವರೇ, ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ
ಮನಸತ ಪŁಸನĺವಗಲ’ ಎಂದ ಪŁಥಥಸತĶ ಕನರನ ಕಡಗ ನಡದ ಕಣĿರಯದರ. ಸೇರಗರರ ಬಡದಲŃ ವರಳವಗ
ಪದ ಬಳದದ್ದ ಒಂದ ದಡij ಬಸರ ಮರದ ನರಳಗ ಸಬĽಮĿನĺ ಕರದಯĸ, ಆಕ ಕತಕಂಡಮೇಲ, ಸಮೇಪದಲŃ
ಎದರಾಗ ತವ ಕತಕಂಡರ.

ಇನĺ ಮಧŀಹĺವಗರಲಲ್ಲ. ಬಸಲ ಜೇರಾಗತĶ. ಸತĶಲ ಅರಣŀಶŁೇಣಗಳ ಧೇರವಗ ತಲಯತĶ ಹಬĽದĸವ.

ಬಯಲಗಳ ಕಡ ಕರಚಲ ಕಡಗಳಂತ ಹಸರಾಗದĸವ. ಅವರ ಕಳತದ್ದ ಸķನದಂದ ಗದĸಯ ಕೇಗ ಕಣĵಗ
ಕಣಸದದ್ದರೂ ಕಯಲಗಲಸದಲŃ ತಡಗದ್ದ ಜನರ ಸದĸ ಗದ್ದಲ ಸŅಲĻ ಸŅಲĻ ಕೇಳಸತĶತĶ.

ಹಸದ ನಯ ಮೃಷıನĺವನĺ ನೇಡವಂತ ಸೇರಗರರ ಸಬĽಮĿನನĺ ಮತಡಸವ ನವದಂದ ನೇಡತĶದ್ದರ. ಅವರ

ಮತಗಳಲŃ ಶŁದĹ ಸಮಂಜಸŀಗಳಂದ ಇರಲಲ್ಲ. ಸಬĽಮĿನ ಮತನ ಕಡಗ ಹಚĬ ಗಮನ ಕಡದ ತಂದ ಹೇಗದ್ದ ಕಲಸ
ಮಂದೇನಗತĶದ ಎಂದ ಚತĶೇದŅಗĺಳಗ ಕನĺಗೈಯಗ ಬಗ ಕಳತದ್ದಳ. ಇನĺೇನ ಕೈಗ ನಲಕಲರವ ಸŅಗಥಸಂದರ
ಸŅಪĺದಂತ ಸಬĽಮĿ ಸೇರಗರರ ಕಣĵಗ ಸಮನೇಹರವಗ ನಲದಸದಳ.

ಬೇಡವಂದರೂ ಕೇಳದ ಆಕಯ ತಯ ಆ ದನ ಬಳಗĩ ತಲಮಚ, ಹ ಮಡಸ, ಹಣಗ ಬಟıಟı, ಕವ ಮಗಗಳಗ ತಡಸ
ಹಂದ ಪಟıಮĿ ಕಳಹಸದ ನೇಲಗಪĻನ ಸೇರಯನĺ ಉಡಸ, ಗಂಡನ ಮನಗ ಹೇಗವ ಮಗಳನĺ ತವರೂರನಂದ ಹೇಗ
ಕಳಹಸಬೇಕ ಹಗ ಸಂಗರಸ ಕಳಹಸದ್ದಳ. ಸೇರಗರರ ಕಲವಮಶಥಕನ ವಣಥಚತŁವನĺ ವವರವಗ ಸಮೇಕ್ಷಿಸವಂತ
ಸಬĽಮĿನ ಅಂಗೇಪಂಗಗಳನĺ ಚನĺಗ ನೇಡ ಸವದರ. ದಂಡ ಮಖ, ಮೃದವದ ಕನĺಗಳ, ಮನಸತನĺ ಸರಗಳńವ
ಕಣĵಗಳ, ಹಬĽ, ಹಣ, ಬಚದ ಬೈತಲ, ಕರಗರಳ, ಮತĶಡವದಕħಗಯೇ ಮಡದಂತದ್ದ ದಂಡಗಲ್ಲದ ನಣĻ, ರವಕ
ಬಗದ ತೇಳಗಳ, ಹಂಬಳ, ತೇಳಸರಗ, ಎಸಳಗಡ, ಬಂಡೇಲ, ಗಜĮಯಡijಕ, ಉಬĽದದ ! ನೇಡತĶ ನೇಡತĶ
ಸೇರಗರರ ಮನಸತ ಹಚĬಯತ ! ಮನಸತನಲŃಯ ನರಾರಸರ ಅಂಗಂಗಗಳಗ ಮತĶಟıರ ! ಮನಸತ ತೃಪĶಗಳńಲಲ್ಲ.
ತಡಯದಯತ ! ಏನದರೂ ಆಗಲ ! ಸಬĽಮĿ ಒಪĻ ಸಮĿನದರ ಸಲೇಸಯತ ! ಇಲ್ಲದದ್ದರ ಗಟıದ ಕಳಗ ಹರದರಾಯತ
! ಹೇಗ ಆಲೇಚಸ, ಸಬĽಮĿನ ಮನಸತನĺರಯಲೇಸħರ ಸŅಲĻ ಮಂದ ಸರದ ತಮĿ ಕಲ ಆಕಯ ಕಲಗ ತಗಲವಂತ
ಮಡದರ. ಸಬĽಮĿ ಬಚĬ ಹಂದ ಸರದಳ. ಮಂದ ಏನಗತĶದĸತೇ ಏನೇ ? ಅಷıರಲŃ ಡಳńಹಟıಯ ಸೇಮ
ಮರವಗ ಹಲŃನ ಹರಯನĺ ಹತĶಕಂಡ ಬರತĶ ಸಮೇಪಸķನದದನĺ ಕಂಡ ಸಬĽಮĿ ಕಮĿದಳ.

“ಏನ ಹಗĩಡತಮĿ, ಇಲŃ ಕತಬಟıರಲŃ ?” ಎಂದ ಸೇಮ ಹತĶರ ಬಂದ ನಂತನ.

ಫಕħನ ದರ ಸರದದ್ದ ಸೇರಗರರಗ ಮಹಆಶಭಂಗವಗ ತಳಭಷಯಲŃ ಏನೇನೇ ಹೇಳತಡಗದರ. ಸೇಮನ ಅದೇ

ಭಷಯಲŃಯ ಪŁತŀತĶರ ಹೇಳತĶದ್ದನ. ಮತ ಮಖಭಂಗಯೂ ಬಸಬಸಯಗದĸವ.

ಸಬĽಮĿ ವಷಯವೇನಂದ ಕೇಳಲ, ಹಲŃ ಹರಯನĺ ಕಳಗಸದ ಸೇಮ ಹೇಳತಡಗದನ.

ಸೇರಗರರೇ ಮದಲದವರ ಪಟಲಂ ಸೇರ ಹವಯŀನ ‘ಬಲೇಂದŁ’ ಹೇತವನĺ ಚೇರಮಡಲ ಪŁಯತĺಸದ್ದ ಕಥಯನĺಲ್ಲ
ಹೇಳದನ. ಮಂಸದಶ ತೇರಸ ತನĺನĺ ಹೇಗ ಮರಳ ಮಡ ‘ಕರಚೇರಗ’ಗ ಕಳಹಸ, ತವಲ್ಲರೂ ದರದಲŃಯ ಅಡಗ
ನಂತ, ಕಡಗ ಗಟı ರಟıಗಲ, ತಮĿಬĽರ ಜವಬĸರಯೂ ಇರಲಲ್ಲವಂದ ತನಬĽನೇ ಕಳńನಂದ ಸರಬಟıರಂಬದನĺ
ತಳಸದನ.

ಆ ರಾತŁ ಪŁಸಂಗದಲŃ ಸೇಮನಗ ಬಹಳ ಗಯವಗ ಹವಯŀನ ಶಶŁಷಯಲŃ ಕಲ ದನಗಳ ಅಲŃಯ ಇದĸ ಅನಂತರ ಎಲ್ಲ
ವಸಯದ ಮೇಲ ತನĺ ಬಡರದಲŃದ್ದ ಸಮನಗಳನĺಲ್ಲ ಕಳಕನರಗ ತಂದ, ಇನĺ ಮೇಲ ಕನರಗ
ಹೇಗವದಲ್ಲವಂದ ಸೇರಗರರ ಆಳಗ ಇರವದಲ್ಲವಂದ ಹಟ ಹಡದ ನಂತನ. ಸೇರಗರರ ಚತರೇಪಯಗಳನĺ
ಉಪಯೇಗಸ ಅವನನĺ ಹಂದಕħ ಕರತರಲ ಪŁಯತĺಸದರ. ಸೇಮನನĺ ಕಟıಹತĶ ಬಲತħರದಂದ ಕನರಗ ಸಗಸಲ
ಪŁಯತĺಸದರ. ಆದರ ಶಕĶಯಲ್ಲದದ್ದರೂ ವವೇಕವಲ್ಲದದ್ದ ಅವನ ಕಲಸದ ಕತĶಗ ಬದರ ಸೇರಗರರ ಕಡಯ ಆಳಗಳ ಹಂದಕħ
ಹೇಗಬೇಕಯತ. ’ಹವಯŀಗೌಡರಂಥ ಒಡಯರನĺ ಬಟı ನನ ಎಲŃಗ ಹೇಗವದಲ್ಲ’ ಎಂದ ಸೇಮ
ಕಳಕನರನಲŃಯ ಆಳಗ ನಂತನ. ಕಟıಕಡಗ ಸೇರಗರರ ಸೇಮನಂದ ತಮಗ ಬರಬೇಕದ ಬಕಯದ ಎಂದ ಹನರ
ತಗದರ. ಸೇಮ ‘ಅವರಗ ಕಡಬೇಕದ ಬಕ ಏನ ಇಲ್ಲ. ನನ ಇಷı ದವಸ ಕಲಸ ಮಡದ್ದಕħ ಮಂಗಡ ವಜ ಆಗದ.
ಅವರಂದಲ ನನಗ ಬರಬೇಕದ ಬಕ ಇದ’ ಎಂದ ರಭಸವಗ ವದಸದನ.

ಆ ವಚರವಗಯೇ ಸೇರಗರರಗ ಸೇಮಗರರಗ ಸೇಮನಗ ತಳ ಮತನಲŃ ವಗŀದ್ದವಗತĶದĸದ ಎಂದ

ಗತĶದ ಮೇಲ ಸಬĽಮĿನಗ ಸೇಮನ ಉಡಪನಲŃಗದ್ದ ಮಪಥಡ ಅಥಥವಯತ.

ಸಮನŀವಗ ಅವನ ಒಂದ ಕಪೇನ ಕಟıಕಂಡ, ಹಟı ಬಟıಕಂಡ, ಹಳಟೇಪ ಹಕಕಂಡ ಇರತĶದನ. ಹಚĬ
ಎಂದರ ಒಂದವರ ಎರಡ ಗೇಣ ಅಗಲದ ಪಣಪಂಚಯನĺ ಸಂಟಕħ ಸತĶಕಳńತĶದ್ದನ. ಆದರ ಈಗ ಒಂದ ಸಗಸದ
ಹಳಯ ಕೇಟ ಹಕದĸನ ; ಮಳಕಲ ದಟದ್ದ ಪಂಚಯಟıದĸನ ; ತಲಗ ಹಳಟೇಪಗ ಬದಲಗ ಒಂದ ಹಳಯ
ಹಸನದ ಟೇಪ ಹಕಕಂಡದĸನ ! ಹವಯŀನ ಸಂಪಕಥದಂದ ಇದ್ದಕದ್ದ ಹಗ ಸೇಮನಗ ನಗರಕತ ಬಂದಬಟıತĶ !
ಕಲವ ತಂಗಳ ಹಂದ ತಮĿದರ ‘ಒಡಯ ಒಡಯ’ ಎಂದ ಹಲŃ ಕರಯತĶದ್ದವನ ಈಗ ಹೇಗ ತಲಯತĶ ನಂತ
ಮತಡತĶದĸದನĺ ಕಂಡ ಸೇರಗರರ ಮೈ ಕದಯಹತĶತĶ ! ಆದರ ಅವನ ಮೈಮೇಲ ಬೇಳವ ಧೈಯಥ ಅವರಗರಲಲ್ಲ.
ಹರತವಗದ್ದ ಕಡಗೇಲ ಅವನ ಕೈಯಲŃ ಕಂಕ ಹಳಯತĶತĶ !

ಸಬĽಮĿನಂದ ‘ಬಯಗ ಈಸ’ಕಂಡ (ಎಲಯಡಕ, ಸಣĵ, ಹಗಸಪĻ ಇತŀದ ವೇಳಯದ ಸಮಗŁಗಳನĺ ತಗದಕಂಡ)
ಸೇಮ ಹಲŃನ ಹರಯನĺ ಹತĶ ಮಂದ ಹೇದರೂ ಸೇರಗರರ ನಯತನವನĺ ಚನĺಗ ತಳದದ್ದ ಅವನ ದರದ
ಮರಪದಗಳ ಮರಯಲŃ ಅಡಗ ನಂತ ನೇಡತಡಗದನ.
ಸೇರಗರರ ಎದĸನಂತ, ಎಲಯಡಕಯನĺ ಉಗಳವ ನವದಂದ ಅತĶಯತĶ ತರಗಡ, ಸೇಮ ಅಡಗ ನಂತದ್ದನĺ ಅರತ
ಸಬĽಮĿನನĺ ಕರತ “ಯಕ ಪದĸೇಗೌಡರ ಇನĺ ಬರಲೇ ಇಲ್ಲ ? ನವ ಗಂಗಯ ಬಡರಕħ ಹೇಗ ಇರವ. ಅಲŃ ಯರೂ
ನಮĿನĺ ಕಣವದಲ್ಲ” ಎಂದ ಗಂಗ ಸಬĽಮĿರ ವೈರವನĺ ನನದ “ಗಂಗ ಈಗ ಬಡರದಲŃಲ್ಲ. ಮನ (ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ
ಮನ) ಯಲŃ ಅವಳ ವಸ. ಗೌಡರ ಅವಳ ಮನಯಲŃಯೇ ಇರಬೇಕಂದ ಹಟಮಡಬಟıರಲĸ ?” ಎಂದ ಸŅಲĻ ನಗತĶ
ಸಬĽಮĿನ ‘ಕಣĵ’ಗಳನĺ ದೃಷıಸತĶ “ನೇವ ಗಂಡನ ಮೇಲ ವಶŅಸ ತೇರಸವದೇ ಹರತ ಅವರ ವಶŅಸ ಎಲŃ ಗಂಗಯ
ಮೇಲ !” ಎಂದರ.

ಸೇರಗರರ ವŀಂಗŀವಕŀಗಳನĺ ಆಲಸದರೂ ಸಬĽಮĿ ಉತĶರಕಡಲಲ್ಲ. ಆಕಯ ದೃಷı ದರ ಮರಗಳ ನಡವ

ಕಲದರಯಲŃ ಬರತĶದ್ದ ತಂದಯ ಮೇಲ ನಟıಬಟıತĶ. ಹೇದ ಕಲಸವೇನಯತೇ ಎಂಬ ಉದŅೇಗದಂದ ಆಕಯ ಹೃದಯ
ಹಡದಕಳńತĶತĶ.

ಪದĸೇಗೌಡರ ಮಖದ ಖಿನĺತಯನĺ ಕಣĵರನĺ ಕಣತĶಲ ಸಬĽಮĿಗ ಎಲ್ಲವ ಅಥಥವಯತ.

ಅವರ ಸೇರಗರರಡನ ಯವ ಮತನĺ ಆಡದ ದಃಖಧŅನಯಂದ “ಏಳ, ಮನಗ ಹೇಗನ” ಎಂದ ನಲŃಹಳńಯ ಕಡಗ
ಹರಟರ. ಮಟಮಟ ಮಧŀಹĺವಗದĸದನĺಗಲ, ತರಗ ತಳಲದ ಆಯಸವನĺಗಲ, ಹಸವಯನĺಗಲ ಅವರ ಸŅಲĻವ
ಗಮನಸಲಲ್ಲ.

ಸೇರಗರರ ಏನನĺ ಹೇಳಲ ಪŁಯತĺಸದರ. ಆದರ ತಂದ ಮಗಳ ಇಬĽರೂ ದರ ದರ ಹೇಗ ಕಣĿರಯಗಬಟıರ.

ಸೇರಗರರ ಹತಶರಾಗ ಸೇಮ ಅಡಗ ನಂತದ್ದ ದಕħನ ಕಡಗ ತರಗ ತರಗ ನೇಡತĶ ಕನರಗ ನಡದರ.

ಸŅಲĻ ದರ ಹೇದಮೇಲ ಸಬĽಮĿ ತಂದಯ ಆಯಸ ಸķತಯನĺ ಕಂಡ “ಕಳಕನರಗ ಹೇಗ ಊಟ ತೇರಸಕಂಡ
ಹೇಗನ” ಎಂದ ಸಚನ ಕಟıಳ. ಆದರ ಪದĸೇಗೌಡರ ಒಪĻಲಲ್ಲ. ಕನರ ಮನ ಪಲಗವಗಲ ಇತರ ಕಲವ
ಸಮಯಗಳಲŃಯೂ ಅವರ ಅಳಯನ ಪĔ ವಹಸ ನಗಮĿನವರಗ ಹವಯŀನಗ ವರದ್ದವಗ ವತಥಸ ಅನŀಯ
ಮಡದĸದರಂದ ಕಳಕನರಗ ಊಟಕħಗ ಹೇಗಲ ಅವರಗ ಮಖವರಲಲ್ಲ ; ಮನಸತ ಬರಲಲ್ಲ. ಅಲ್ಲದ ತಮಗಗದ್ದ ದಃಖ
ಮತĶ ಅವಮನಗಳನĺ ಊರಲŃ ಹಬĽಸಲ ಅವರಗ ಇಷıವ ಇರಲಲ್ಲ.

ದರಯಲŃ ತಂದ ಕನರ ಮನಯಲŃ ನಡದ ಸಂಗತಗಳನĺ ಮಗಳಗ ಹೇಳಕಂಡ ಅತĶರ. ಮಗಳ ಬಕħ ಬಕħ ಅತĶಳ.

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ‘ನನ ಸೇರಗರರನĺ ಕಳಸಲ ಇಲ್ಲ ; ನಮĿ ಮಗಳ ನನĺ ಮನಗ ಕಲಡವದ ಬೇಡ’ ಎಂದ
ಕತĶರಸವಂತ ಮತಡ, ಸಬĽಮĿನನĺ ಬಯಗ ಬಂದಂತ ವಚಮಗೇಚರವಗ ಬೈದರಂತ !

ಪದĸೇಗೌಡರ ಅಳತĶ ‘ನನĺ ಮಗಳನĺ ಉದĸರಮಡಬೇಕ !’ ಎಂದ ಅವರ ಕಲಗ ಬದĸಗ, ಒದĸ ಕತĶಗಗ ಕೈಹಕ
ದಬĽಬಟıರಂತ. ತಂದಯನĺ ಸಮಧನಗಳಸಲ ಬಂದ ರಾಮಯŀನಗ ಮಖದಮೇಲ ಉಗಳದರಂತ !

ಉರ ಬಸಲನಲŃ ನಡದ ನಡದ, ಹಸದ, ಬಯರ, ದಣದ, ತಂದ ಮಗಳಬĽರೂ ಮಧŀಹĺ ಮರ ಗಂಟಯ ಹತĶಗ
ನಲŃಹಳńಗ ಉಸತಂದ ಬಂದಬದ್ದರ.
 ಹ, ವಧ !
ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮಗನಗ ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಮಗಳನĺ ಕಟı ನಡಯಲದ್ದ ಮದವಯನĺ
ತಪĻಸಬೇಕಂದ ಪŁಯತĺಸದ್ದರೂ ಬರವ ಚೈತŁಮಸದಲŃ ಲಗĺವಗವದ ನಶĬಯವಯತಂಬ ಸದĸ ಹಬĽತ. ಅದವರಗ
ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಕೈಕಂಡದ್ದ ಉಪಯಗಳ ಸŅಲĻ ಹಚĬಕಡಮ ನಗರಕವಗದĸವ. ಯವಗ ಮದವ ನಶĬಯವಯತಂದ
ಗತĶಯತೇ ಆಗ ಅವರ ಕೇಪವೃತĶ ಅನಗರಕ ಮಗಥಗಳಲŃ ಸಂಚರಸತಡಗತ. ಕರಾತಕಯಥಗಳಂದದರೂ
ಮದವಯನĺ ನಲŃಸಯೇ ಬಡತĶೇನ ಎಂದ ತಟ ಕಚĬಕಂಡರ : ಜತಕ ನೇಡ, ದೇವರನĺ ಕೇಳಸ, ಲಗĺದ
ಮಹತಥವನĺ ಗತĶಮಡ, ಎಲ್ಲ ವಧದಲŃಯೂ ತಮಗ ವರೇಧವಗ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಪರವಗ ವತಥಸದ್ದ
ಅಗŁಹರದ ಜೇಯಸರ ವಂಕಪĻಯŀನವರನĺ ಮಟıನಂದ ಹಡಯಸತĶೇನ ; ಚಂದŁಯŀಗೌಡರನĺ ಗಂಡನಂದ
ಉಡಯಸತĶೇನ ; ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಮೇಲ ಮಟ ಮಡಸತĶೇನ ; ಮದವಯ ದನ ಅದ ನಡಯದಂತ ದಂಬ
ಎಬĽಸತĶೇನ ; ಗಂಡನ ಮನಯ ದಬĽಣ ಹಣĵನ ಮನಗ ಹೇಗದಂತ ದಂಬ ಎಬĽತĶೇನ ; ಗಂಡನ ಮನಯ ದಬĽಣ ಹಣĵನ
ಮನಗ ಹೇಗದಂತ ತಡಯತĶೇನ – ಇತŀದಯಗ ಮನಸತಗ ಬಂದಂತ ಆಲೇಚಸದರೂ ಬಯಗ ಬಂದಂತ ಹೇಳಲಲ್ಲ. ಅನೇಕ
ಸರ “ಅಯŀೇ, ನನĺ ಜಕ ಹೇಗಬಟı ! ಅವನದĸದ್ದರ !” ಎಂದಕಳńತĶದ್ದರ.

ಮಗನ ಅಕಲಮರಣಕħ ತತĶದ ಮೇಲ ಅವರ ಮನಸತ ಕಲವ ವಷಯಗಳಲ್ಲಂತ ತಂಬ ಕಟıಹೇಗತĶ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ
ಕೇಟಲ ಅದಕħ ಬಹಮಟıಗ ಕರಣವಗತĶ.

ಸಂಗಪĻನ ಕಕħಯŀನ ಪŁತಪದ ಕಥಯನĺ ಗಟıಗ ಕೇಳ ತಳದ ಹವಯŀ ಒಂದ ದನ ಸೇತ ಮನಗ ಬಂದ ಕಕħಯŀನಗ
ಬದĹವದ ಹೇಳದನ. ಹವಯŀನಲŃ ಅವರಗ ಗೌರವವದĸದರಂದ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಕಷıದಂದ ಎಲ್ಲವನĺ ಸವಧನವಗ
ಕೇಳದರ.

“ಕಕħಯŀ, ನೇನ ನನಗಗ ಈ ದವಥತಥನಗಳಲŃ ತಡಗವದ ಬೇಡ. ಹಣĵನ ತಂದತಯಗಳ ಗಂಡನ ತಂದಯಯಗಳ
ಒಪĻ ಮದವ ನಡಯಸವಗ ಹರಗನವರಗ ಅದನĺ ತಡಯಲ ಹಕħಲ್ಲ. ತಡಯವದ ನŀಯವ ಅಲ್ಲ ಅಲ್ಲದ ಜನಗಳ
ಈಗಗಲ ನಮĿನĺ ಆಡಕಳńತĶದĸರ. ನೇನೇನದರೂ ಕŁರಕಮಥ ಮಡದರ ಅಥವ ಮಡಸಬಟıರ ಅದಕħ ನವೇ
ಹಣಯಗ ಕಷıಪರಂಪರಗಳನĺ ಸಹಸಬೇಕಗತĶದ. ವಧ ಬರದದĸದನĺ ತದ್ದಲ ಯರಗ ಸಧŀವಲ್ಲ. ಕೃಷĵಪĻನಗ ಮದವ
ನಶĬಯವಗರಲಲ್ಲವ ? ಕಡಗೇನಯĶ ? ನೇನ ಯೇಚಸಕ ! ಅವರವರ ಹಣಯಲŃ ಬರದಂತ ಆಗತĶದ. ಆ ಬಲಯಂದ
ತಪĻಸಕಳńಲ ಪŁಯತĺಪಡವದ ಆ ಬಲಗ ಬೇಳವ ಮಗಥಗಳಲŃ ಒಂದ. ನನೇನ ಒಪĻಕಳńತĶೇನ : ಸೇತಯನĺ
ಮದವಯಗಬೇಕಂದ ನನಗ ಇಷıವತĶ. ನನ ಓದ ನಲŃಸ ಇಲŃಯೇ ನಂತದಕħ ಅದ ಒಂದ ಕರಣವಂದೇ ಹೇಳತĶೇನ
ಏನೇನ ಕನĺರ ಕನಸಗಳನĺ ಕಟıಕಂಡದĸ. ಆ ಕನಸಗಳಲŃ ಸಕħ ನನĺ ಮದಲನ ಉನĺತದಶಥಗಳನĺ ತರಸħರಸದĸ.. ಈಗ
ಮತĶ ಆ ಕನಸಗಳ ಗಳńಗಳಂತ ಒಡದಹೇಗ ನನಗ ನದĸಯಂದ ಎಚĬರವದ ಹಗಗದ.. ಹಂದ ನನĺಡನ ನನಷıೇ ಸರ
ಮತಡದĸ – ಮದವಗದವಯ ಬಲಗ ಸಕħಕಳńದ, ಜİನ ಸಂಪದನಮಡ, ನಮĿ ನಡನ ಜನಗಳ ಮಢಭವಗಳನĺಲ್ಲ
ಪರಹರಸ ಜನರ ಸೇವಯಂದ ಜೇವನ ಸಥಥಕಮಡಕಂಡ ಈಶŅರ ಸಧನ ಮಡತĶೇನ ಎಂದ.”

ಹವಯŀ ಮತ ನಲŃಸ ಆಕಶದೃಷıಯಗ ಸಮĿನ ಕಳತನ. ರಸವೇಶದಂದ ಅವನ ಮಖ ಕಂಪಗತĶತĶ. ಕಣĵಗಳಲŃ

ನೇರ ಹನಯಡತĶತĶ. ಸಂಗಪĻಗೌಡರಲŃಯೂ ಹವಯŀನ ಭವವ ಸಂಚರವಗತಡಗತĶ. ಅವರೂ ಮತಡಲಲ್ಲ.
ಯವದ ಮಂತŁಶಕĶಯಂದ ಹವಯŀ ತಮĿನĺ ಒಂದ ಉನĺತ ಗರಶೃಂಗದ ದವŀ ಪರಮಳಪಣಥವದ
ವಯಮಂಡಲಕħ ಕಂಡಯĸಹಗ ತೇರತ. ಆ ಎತĶರಕħ ಕನರ, ಸೇತಮನ, ಕಳಕನರ – ಎಲ್ಲವ ಕ್ಷಿದŁವಗ
ಸಮತಟıವಗ ತೇರತಡಗದವ. ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ತಮĿ ಮಹಮಗ ತವೇ ಆಶĬಯಥಪಟıರ.

ಹವಯŀ ಮತĶ ಹೇಳತಡಗದನ :

“ಈ ವಚರಗಳನĺಲ್ಲ ಕರತ ನನ ಅನೇಕ ದನ ಹಗಲರಾತŁ ಆಲೇಚನ ಮಡದĸೇನ. ನನಗೇ ತಳಯದಂತ ಮಲ್ಲಮಲ್ಲನ ನನ

ಸಮನŀ ಜನರ ಹವŀಸಗಳಲŃ ತಲಹಕತಡಗದĸ. ಇಲŃಯ ಜಗಳ, ಮನಸĶಪ, ಮತತಯಥ, ಕರಬ – ಇವಗಳಲ್ಲ ನನĺ
ಹೃದಯದಲŃಯೂ ರೂಪಂತರ ವೇಷಂತರಗಳನĺ ಧರಸ ಮನಮಡಲರಂಭಸದĸವ.. ನನĺ ಸಯೇಥದಯದಲŃ ನನĺದಯ
ಕತĶಲ ಬಹಮಟıಗ ಪರಹರವಯತ.”

ಹವಯŀ ಹಂದನ ದನ ಪŁತಃಕಲದಲŃ ತನ ‘ಕನಬೈಲ’ನ ನತĶಗ ಹೇಗ ಉದಯಸಮಯದ ರಮಣೇಯ

ದೃಶŀಪರಂಪರಗಳನĺ ಅವಲೇಕಸತĶದĸಗ ತನಗಗದ್ದ ಅನಭವವನĺ ವಣಥಸದನ.

‘..ಕಕħಯŀ ನನಗ ಮತಕಡ. ನನĺ ಹಸ ಬಳನಲŃ ನೇನ ನನಗ ಸಹಯವಗಬೇಕ. ನೇನ ರಾಮಯಣ
ಮಹಭರತಗಳನĺ ಚನĺಗ ಓದದĸೇಯ ! ಭಗವದĩೇತಯನĺ ಸŅಲĻ ತಳದಕಂಡದĹೇಯ ! ನೇನ ಮನಸತಮಡದರ ನನĺ
ಹೃದಯದಲŃ ಮತŁವಲ್ಲದ ನಮĿ ನಡನಲŃಲ್ಲ ಸŅಗಥಸķಪನ ಮಡಬಹದ.’

ಹವಯŀನ ವಣಯಲŃ ಉತತಹವತĶ ; ಅವನ ಕಣĵನ ಕಂತಯಲŃ ಶŁದĹಯತĶ. ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ‘ಆಗಲಪĻ ! ನನĺ
ಕೈಲದದನĺ ನನ ವಂಚನಯಲ್ಲದ ಮಡತĶೇನ !’ ಎಂದರ. ಅವರಾತĿಕħ ತೇಥಥಯತŁಗೇ ಗಂಗಸĺನಕħೇ ಹರಟ
ಅನಭವವಗತĶತĶ.

***

ಹವನ ರಸಕħಗ ಬಣĵದ ಚಟı ಹರಾಡತĶದ. ಚೈತŁಮಸದ ಪŁತಃಸಮಯದಲŃ ಗಡವಲ್ಲ ವಸಂತ ಸಂಭŁಮದಂದ
ತಂಬಹೇಗದ. ಹವ ರಾಶರಾಶಯಗ ಕಕħರದದ. ಒಂದಂದ ಹವನ ಹೃದಯದ ಬಟıಲ ಜೇನನಂದ ತಂಬದ.
ಒಂದಂದ ಹವ ಚಲವದ ಚಟıಯನĺ ತನĺ ಹೃದಯದ ಮಕರಂದ ಪನಕħ ಆಹŅನಸತĶದ. ಚಟıಯ ಮನಸತ ಅತĶಯತĶ
ಪದರಸದಂತ ಚಲಸತĶದ. ಹಗಯೇ ಗಡಗಳಲŃ ಕಂಬಯಂದ ಕಂಬಗ ಹಬĽ ಹಣದದ್ದ ಜೇಡನ ಬಲಯಲŃ ಸಕħಬದĸದ್ದ
ಇಬĽನಗಳ ಬಲಸಯಥ ಕಂತಯಲŃ ಬಳńಯ ಹನಗಳಂತ ಹಳಯತĶ ಪದರಸದಂತ ವಕಂಪಸತĶವ. ಕಲವ ಹನಗಳಲŃ
ಕಮನ ಬಲŃನ ಬಣĵಗಳ ಮರಗತĶವ. ಅಯŀೇ, ಇದ್ದಕದ್ದಹಗ ಹರತĶದ್ದ ಚಟı ಜೇಡನ ಬಲಗ ಸಕħತಪĻಸಕಳńಲ
ಒದĸಡತĶದ ! ಬಲಯಲŃ ಹಳಯತĶದ್ದ ಹನಗಳಲŃ ಉದರತĶವ ! ಅಡಗ ಕಳತದ್ದ ವಕರಾಕೃತಯ ಕರಾಳ ಜೇಡನ ಚಟıಯ
ಕಡಗ ಧವಸತĶದ. ಅದನĺ ಕಳತದ್ದ ವಕರಾಕೃತಯ ಕರಾಳ ಜೇಡವ ಚಟıಯ ಕಡಗ ಧವಸತĶದ. ಅದನĺ ಕಂಡ ತಳದ ಚಟı
ತನĺ ಶಕĶಯನĺಲŃ ಉಪಯೇಗಸ ತಪĻಸಕಳńಲ ಒದĸಡತĶದ ! ಆ ಚಟıಯಂತದ್ದಳ ಸೇತ !

ಪಟıಮĿನನĺ ತನĺಣĵನಗ ತಂದಕಂಡ, ತನĺನĺ ರಾಮಯŀನಗ ಕಡತĶರ ಎಂಬ ಸದĸ ಕವಗ ಕಡಲ ಬಬĽಳಸದಳ ಸೇತ.
ಅದವರಗ ಆಕಯ ಪŁೇತಗ ಇತರ ಬಂಧುಗಳಂತ ಮತŁ ಭಜನನಗದ್ದ ರಾಮಯŀ ಈಗ ಮಹ ವೈರಯಗ ತೇರದನ.
ಚಟıಗ ಜೇಡನ ತೇರ ಬಂದಂತ ! ಎತĶ ತರಗದರೂ ಆಕಗ ಸಹಯ ತೇರಲಲ್ಲ. ಸಹಜವಗದ್ದ ನಚಕಯನĺ ಮಲಗತĶ
ತನĺ ತಯಯನĺ ಅಣĵನನĺ ಬೇಡದಳ. ಇಬĽರೂ ಕಣĵೇರ ಸರಸತĶ ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಕಡಗ ಬರಳ ತೇರದರ. ಸಹಸ
ಮಡ ತಂದಯನĺ ಬೇಡದಳ. ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಮಗಳಗ ಅನೇಕ ಬದĹವದಗಳನĺ ಉಪನŀಸಮಡ, ಹಣĵಮಕħಳ
ಗಂಡಬೇರಗಳಂತ ವತಥಸಬರದಂದ ಹೇಳದರ.

“ಜತಕ ಬಂದದ. ವಂಕಪĻಯŀ ಜೇಯಸರಂಥ ಜೇಯಸರ ಎಲŃ ಸರಯಗದ ಅಂತ ಹೇಳದĸರ. ದೇವರ ಪŁಸದ
ಬಂದದ. ಗಂಡ ಲĔಣವಗದĸನ. ಆಸĶ, ಮನ, ಐಶŅಯಥ – ಎಲŃ ಇದ.. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮತ ಎಂದರ ನಡಲ್ಲ
ನಡಗತĶದ.. ಮತ ಕಟı ಮೇಲ ತಪĻಬರದ. ಗೇವನ ಕಥಯಲŃ ಆ ಗೇವ ಹಲಗ ಮತ ಕಟıಮೇಲ
ಪŁಣಹೇಗತĶದ ಎಂದ ಗತĶದ್ದರೂ ಕಡ ಅದರಂತ ನಡಯಲಲ್ಲವ ?.. ನನĺ ಮತ ಕೇಳದರ ನನĺ ಮಯಥದ ಹೇಗತĶದ
! ಮನತನಕħ ನನĺಂದ ಅವಮನವಗಬರದ. ಗಂಡ ಎಂದ ಮೇಲ ದೇವರ ಅಂತ ತಳದಕಳńಬೇಕ..”

ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಉಪನŀಸವನĺ ಇನĺ ಮಗಸರಲಲ್ಲ. ಅಷıರಲŃ ಸೇತ ತಡಯಲರದ ಬಕħಬಕħ ಅಳತĶ ತನĺ ಕೇಣಗ
ಹೇದಲ. ಅತĶ ಅತĶ ಕಡಗ ಹವಯŀಬವನಗ ಗಟıಗ ಕಗದ ಬರದ ಸಹಯ ಪಡಯತĶೇನ ; ಅವರೂ
ದಲಥಕ್ಷಿಸಬಟıರ ಪŁಣ ಕಳದಕಳńತĶೇನ ಎಂದ ನಧಥರಸ, ಒಳಗಣಂದ ಬಗಲ ತಳ ಹಕಕಂಡ ಕಗದ ಬರದಳ :

“ಹವಯŀಬವನಗ. ದಮĿಯŀ. ನಮĿ. ಕಲಗ. ಬೇಳತĶೇನ. ನನĺ ಕೈ ಬಡಬೇಡ. ಇನĺಂದ ವರದಲŃ ನನĺನĺ ಮದವ
ಮಡಕಡĶರಂತ. ಮರ ದನ ಕಯತĶೇನ. ನನೇನ ಮಡಬೇಕ ? ಕಗದ ಬರಯರ. ಇಲ್ಲದದ್ದರ ನೇವೇ ಬಂದ ಹೇಳ.
ಎರಡನĺ ಮಡದದ್ದರ ಕರ ಹರ ಸಯĶೇನ. ಸೇತ ”

ಅದ ಸೇತಯ ಜೇವಮನದಲŃ ಆಕ ಬರದ ಮದಲನ ಕಗದವಗತĶ. ತರೇಕ, ಊರ, ಹಸರ ಇತŀದಗಳ ವಚರದಲŃ
ಪತŁಲೇಖನ ಸಂಪŁದಯಕħ ಕŁಂತ ಕಠಾರವಗತĶ. ಸೇಸದಕಡij ನಂತಲŃಲ್ಲ ಪಣಥ ವರಾಮವಗತĶ. ಮತĶ ಕಲವಡ ಕಣĵೇರ
ಬದĸ ಕಲಯಗತĶ. ಅĔರದ ತಪĻಗಳಗ ಬರಗಲವರಲಲ್ಲ.

ಕಳನ ಕೈಯಲŃ ಕಗದವನĺ ಕಳಹಸಲ ಪŁಯತĺಸದಳ. ಆದರ ಅವನಗ ಪರಸತĶರಲಲ್ಲ. ಲಗĺ ಸಮೇಪಸದ್ದರಂದ ಎಲ್ಲರೂ
ಕಲಸದ ಮೇಲದ್ದರ. ಕಡಗ ನಂಜನನĺ ಗಟıಗ ಕರದ, ಕಳಕನರಗ ಹೇಗ ಹವಯŀಬವನಗ ಕಡಬೇಕಂದ ಹೇಳ,
ಕಗದವನĺ ಕಟıಳ. ಮತĶರ ಕೈಗ ಕಡಬರದಂದ ಎಚĬರ ಹೇಳದಳ. ಇನಮಗ ಎಂಟಣಯನĺ ಕಟıಳ.

ನಂಜ ಕಳಕನರಗ ಹೇಗತĶ ದರಯಲŃ ಕಳńಂಗಡಯಲŃ ಆ ಎಂಟನಯ ಬಲಗ ಡಳńೇರ ಹಗĩ ಹಗĩ ಹರಯವವರಗ
ಕಡದ ಬಟıನ. ಮಂದ ಹೇಗಲ ಅವನಗ ಇಚĭಯಗಲ ಶಕĶಯಗಲ ಇರಲಲ್ಲ. “ಇಗಳń ನಮĿ ಅಮĿ ಕಟıರ ! ನಮĿ
ಸಣĵಯŀಗ ಕಡ !” ಎಂದ ಹೇಳತĶ ಕಡದ ಮತĶನಲŃ ಸೇತ ಹವಯŀನಗಗ ಕಟıದ್ದ ಕಗದŅನĺ ಕಳńಂಗಡಗ ಬಂದದ್ದ
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಜೇತದಳ ಬೇಲರ ಸದ್ದನ ಕೈಗ ಕಟıನ.

ಸದ್ದ ಅದನĺ ಎರಡ ದನಗಳದ ಮೇಲ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಗಡಯಳ ನಂಗನ ಮಗ ಪಟıನ ಕೈಗ ಕಟıನ. ಪಟı ‘ಸಣĵಗೌಡŁಗ
ಕಡಬೇಕಂತ’ ಎಂದ ಹೇಳ ತನĺ ತಂದಗ ಕಟıನ. ಅವನ ಅದನĺ ರಾಮಯŀಗ ತಲಪಸದನ. ಹ, ವಧ !

ಮರ ದನ ಕಳಯತ. ಆ ಮರ ದನದ ಕಲವ ಸೇತಯ ಭಗಕħ ನರೇĔಣ ಮತĶ ನರಾಶಯ ಒಂದ ದೇಘಥಯತನಗಗ
ಪರಣಮಸತĶ. ಹವಯŀನಗಲ ಆತನ ರಹಸŀಪತŁವಗಲ ಬಂದ ತನ ಮಹ ಸಂಕಟದಂದ ಪರಾಗತĶೇನ ಎಂದ
ಹರೈಸದ್ದಳ. ಅನೇಕ ಸರ ಜಗಲಗ ಬಂದ ಇಣಕ ಇಣಕ ನೇಡ ಹೇಗತĶದ್ದಳ. ಇತರರಗ ಹೇಳದರ ಅನಥಥವಗವದಂದ
ಹದರ, ತನĺ ಅರಯದ ತಂಗ ಲಕ್ಷĿಗ ಜಗಲಗ ಯರ ಬಂದರ ತನಗ ತಳಸಬೇಕಂದ ಮದ್ದಪĻಣ ಮಡದ್ದಳ. ಲಕ್ಷĿ ಸಲ ಸಲವ
ಅಕħನ ಬಳಗ ಬಂದ ಅವರವರನĺದ, ಮನಯಳಗದ್ದವರೇ ಹರಗ ಹೇಗ ಜಗಲಗ ಬಂದರನĺದ, ಆಳಗಳನĺದ, ನಂಟರನĺದ,
ಅನೇಕ ಜನರ ಆಗಮನವನĺ ಕರತ ಬಂದ ಬಂದ ವರದ ಹೇಳತĶದ್ದಳ. ಮದಲ ಮದಲ ಸೇತಗ ಅದ ಹಸŀಸĻದವಗ
ತೇರದರೂ ತದಯಲŃ ತಂಗಯ ಒಂದಂದ ವರದಯೂ ಮದಲಕಯಂತ ಇರಯತಡಗದದರಂದ ಕತಥವŀವನĺ ಅಲŃಗ
ಸಕ ಮಡವಂತ ಹೇಳದಳ. ಆದರೂ ಲಕ್ಷĿ ಅಭŀಸಬಲದಂದಲೇ ಎಂಬಂತ ಆಗಗ ಬಂದ ಜಗಲಗ ಬಂದವರ ಬೇಡದ
ಹಸರಗಳನĺ ತಪĻ ತಪĻಗ ಹೇಳತĶದ್ದಳ.

ಮರನಯ ದನ ಸಯಂಕಲದಲŃ ಮದವಗ ಬೇಕಗದ್ದ ಚಪĻರ ಮಂಟಪದ ಶೃಂಗರಗಳನĺ ಮಹೇತತಹದಂದ

ನರವೇರಸತĶದ್ದ ಜನಸಂದಣಯಲŃ ತರಕಂಡ ಬಂದದ್ದ ಲಕ್ಷĿ ತನĺ ಅಕħಯŀನನĺ ಕರತ “ಕನರನಂದ ಗಡ ನಂಗಣĵ
ಬಂದನ ಕಣ ! ರಾಮಯŀಬವನಂದ ಅಣĵಯŀಗ ಕಗದ ತಂದನಂತ !” ಎಂದಳ.

ಸೇತಯ ಮಖದಲŃ ದಃಖ ನರಾಸಗಳ ಛಾಯ ಎಷı ಭಯನಕವಗ ತೇರತಂದರ ಲಕ್ಷĿಯ ಮಗĹಹೃದಯವ
ತಲ್ಲಣಗಂಡತ. ಅಕħಯŀನ ಕರಳನĺ ಬಗಯಪĻ, ಏತಕħ ಏನೇ ತನಗೇ ತಳಯದಂತ “ಅಕħಯŀ ನನĺ ಮದವ ದನ ಸೇರ
ಉಟıಕಳĶೇನ ? ಆಯĶ ?” ಎಂದ ಲಲŃಗೈಯತಡಗದಳ. ಅವಳಗರಯದ ಅಕħನ ಎದ ಜŅಲಮಖಿಯಗದ ಎಂದ !

ಸೇತ ಮತಡಲಲ್ಲ. ತಂಗಯನĺ ಮದĸಸತĶ ಬಕħಬಕħ ಅಳತಡಗದಳ. ಲಕ್ಷĿಯೂ ಅಳತಡಗದಳ. ಅರಯದ ಅವಳಗ
ಮದವ ಎಂದರ ಏನೇ ಒಂದ ಭಯಂಕರ ವŀಪರವಗರಬೇಕ ; ಇಲ್ಲದದ್ದರ ಅಕħ ಹೇಗ ಅಳತĶದ್ದಳೇ ಎನĺಸತ.

ಸೇತಯ ಮನಸತ ಆ ಸಮಯದಲŃ ಅತŀಂತ ಭಯಂಕರ ವŀಪರಕħ ಹವಣಸತĶದĸದ ನಶĬಯ !

ಲಕ್ಷĿ ಸೇತಗ ತಳಸದಂತ ಕನರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಗಡಯಳ ನಂಗ ಸಯಂಕಲ ರಾಮಯŀನಂದ ಒಂದ ಗಟıನ
ಕಗದವನĺ ತಂದ ಚನĺಯŀನ ಕೈಯಲŃ ಕಟıನ. ಅದನĺೇದದ ಚನĺಯŀನ ದೇಹ ನಡಗತಡಗತ ; ಉಸರ ಜೇರಾಗ
ಆಡಲರಂಭಸತ ; ಮತಡಲ ಪŁಯತĺಸದಗ ಗಂಟಲ ಹಡದಕಂಡಂತಗ, ನಲಗಯ ಶಕĶ ಉಡಗ ದಂತಯತ. ತನĺ
ಅಧೇರಸķತಯನĺ ಉದŅೇಗವನĺ ನಂಗನಗ ತೇರಗಡಬರದಂದ ಅಲŃ ನಲ್ಲದ ಉಪĻರಗಗ ಹರಟಹೇದನ.
ಅ ರಾತŁ ತಮĿ ಒಡಯರ ಮನಯಲŃ ಕಲದಗಳಲŃ ಜರಗಲದ್ದ ಮದವಗಗ ಕಲಸ ಮಡಕಡಲ ಬಂದದ್ದ ನರಯವರಗ
ಒಕħಲಗಳಗ ಅಳಗಳಗ ಎಲ್ಲರಗ ಓಟವಗ, ಗಡಬಡಯಡಗ, ನದŁ ಮೌನ ಮನದಂಬವಷıರಲŃ ಹನĺರಡ ಗಂಟ
ಹಡದತĶ. ದಣದ ನಶĬಂತರಾಗದ್ದ ಸವಥರಗ ಬೇಗನ ಗಢನದŁ ಹತĶತ.

ಇಬĽರಗ ಮತŁ ನದĸ ಹತĶರಲಲ್ಲ ; ತಂಗ ಸೇತಗ, ಅಣĵ ಚನĺಯŀಗ.

 ಆತĿಹತŀ
ಕಲವರರತĶರ, ಅವರಗ ಜಗತĶನĺ ತಮĿ ಅಭಲಷಯ ಅಗĺಯಲŃ ಕರಗಸ, ಇಚĭಯ ಎರಕದಲŃ ಹಯĸ, ತಮĿ ಇಷıದ
ಜೇವನ ಮತಥಯನĺ ನಮಥಸಕಳńಬೇಕಂಬ ಉತħಟಕಂಕ್ಷಿ, ಅವರ ಪŁಪಂಚವನĺ ಅನಸರಸವದಕħಂತಲ ಹಚĬಗ
ಪŁಪಂಚವೇ ತಮĿ ಮನೇರಥಗಳಂತ ನಡದಕಳńಬೇಕಂದ ಬಯಸತĶರ. ಆ ಬಯಕ ಕೈಗಡದದ್ದರ ನಷIJರ ಪŁಪಂಚದಂದ
ಹೇಗದರೂ ಪರಾಗಲ ಪŁಯತĺಸತĶರ. ಆ ಪŁಯತĺ ಅನೇಕ ರೂಪಗಳನĺ ತಳಬಹದ. ಕಲಯ ಸರಚರ ಕೃತಗಳಂದ
ಹಡದ ಹಗಲಗನಸ, ಅರಮರಳ, ಹಚĬ, ಮಛಥ, ವೈರಾಗŀ, ಆತĿಹತŀ – ಇತŀದಗಳವರಗ ಆ ಪŁಯತĺದ
ವŀಪನಯದ. ಕಲ ಮತĶ ವೈರಾಗŀಗಳಂದ ಲೇಕಸಂಗŁಹವಗಬಹದ. ಅಂತ ಈ ಪŁಪಂಚದಲŃ ಆದಶಥಪŁಪಂಚವನĺ
ಹಡಕವವರಗ ಲೇಕ, ಕಟıಕಡಗ ಗೌರವ ತೇರದರೂ, ಮದಮದಲ ಅವರನĺ ನಷIJರವಗ ಪೇಡಸತĶದ. ಆದ್ದರಂದ
ಆದಶಥದ ಹವನ ಹಸಗಗ ಹೇಗಲಳಸವವರ ಮಳńನ ಬೇಲಯನĺ ದಟಲ ಸದ್ದರಾಗರಬೇಕ. ಹಗ ಸದ್ದರಾದವರಗಲ್ಲ
ಹವನ ಹಸಗ ಲಭಸಯ ಲಭಸತĶದ ಎಂಬದ ನಶĬಯವಲ್ಲ. ಎಷıೇ ಸಹಸಗಳ ದರಯಲŃಯೇ ಮಡಯಬೇಕಗತĶದ.
ಅಂತಹ ಕನಸ ಕಟıವ ಸಹಸಗಳ ಗಂಪಗ ಸೇರದರ, ಸೇತ ಮತĶ ಹವಯŀ.

ಮತĶ ಕಲವರರತĶರ, ಅವರಗ ಆಶಗಳ ಇಚĭಗಳ ಉತħಟವಗಯ ಇರತĶವ. ಆದರ ಅವರ ಆಕಂಕ್ಷಿ ವಸĶವ ಜಗತĶಗ ಡಕħ
ಹಡದ, ತಲಬಗಸಕಂಡ ರಕĶಪತಮಡಸಕಳńವದಲ್ಲ. ಅದ ಕಠಣ ಜಗತĶ ಎಲŃ ಬಗದರ ಅಲŃ ಬಗ, ಎಲŃ
ತಲಯತĶದರ ಅಲŃ ತಲಯತĶ, ಎಲŃ ಇಕħಟıದರ ಅಲŃ ಸಣĵದಗ ನಸಳ, ತನĺ ಆಶ ಮತĶ ಇಚĭಗಳನĺ ಪŁಪಂಚಕħ
ಹಂದಸಕಂಡ ಬಳತĶದ. ಅಂಥವರಗ ಕನಸಕಟıವ ಸಹಸಗಳಗ ಬಂದದಗವ ಅತŀತħಟವದ ಹೃದಯಯತನ
ಒದಗವದಲ್ಲ ; ಅವರಗ ಆದಶಥ ಸದĸಯಂದಂಟಗವಂತ ನರಪಮವದ ಮಹತĶದ ದವŀನಂದವ ದರಯವದಲ್ಲ.
ಆದರ ಒಟıನಲŃ ಸŅಪĺಸಹಸಗಳಗರವ ಘನತಯರದದ್ದರೂ ಐಹಕ ಜೇವನ ದೃಷıಯಲŃ ಹಚĬ ನಮĿದಯಗರತĶರ. ಅಂಥವರ
ಗಂಪಗ ಸೇರದ್ದವರ : ಚನĺಯŀ ಮತĶ ಪಟıಮĿ.

ಮೇಲ ಹೇಳದ ಎರಡ ಗಂಪಗಳಂದಲ ಹಲಕಲವ ಲĔಣಗಳನĺ ಒಳಗಂಡ ಮಧŀವತಥಯಗದ್ದನ ರಾಮಯŀ. ಅಂತವರ
ಭವ ಅವರರವ ಸನĺವೇಶದ ಪŁಭವಕħ ಅನಗಣವಗ ಬದಲವಣ ಹಂದತĶದ. ಆದ್ದರಂದ ಅಂಥವರನĺ ಅಂತ ಇಂತಂದ
ನಂಬಬಡವದ ಕಷı. ಅಸಮಭರದಂದ ತಕħಡಯ ಕೇಲ ತಗವಂತ ಅವರ ಆತĿ ಆಕಶಕħಮĿ ಹರ, ಭೂಮಗಮĿ
ಬೇಳತĶದ. ಅಂಥವರ ದಷıರಲ್ಲ ; ಕೃತŁಮ ಜೇವಗಳಲ್ಲ ; ನಮĿ ಕೇಪ ಅವಹೇಳನಗಳಗಂತಲ ಹಚĬಗ ಕನಕರಕħ
ಪತŁರಾಗತĶರ. ಅವರ ಅನಶĬಯತಯನĺ ದಬಥಲತ ಎಂದ ಖಂಡಸಬಹದ ; ಆದರ ಅವರನĺ ಪಪಗಳಂದ ನರಕಕħ
ತಳńವದ ಸಧŀವಲ್ಲ ; ಅವರ ತಮಗ ತಂದರ ತಂದಕಳńವದಲ್ಲದ ಇತರರನĺ ಕೇಡಗ ಈಡಮಡತĶರ.

ಹವಯŀನ ಸಹವಸ ತಪĻದ ಮೇಲ ರಾಮಯŀನಗ ಮದಲ ದಷıವಗಯೂ ವಲĔಣವಗಯೂ ತೇರತĶದ್ದ ತನĺ ತಂದಯ
ನಡತ ಸಧರಣವಗಯೂ ಸಮಪಥಕವಗಯೂ ತೇರತಡಗತ. ಸೇತಯ ಮೇಲಣ ಮೇಹದಂದ ಅಂದನದ ಅವನ
ಹವಯŀನಗ ವರೇಧವದ ಚಡಯ ಮತಗಳನĺಲ್ಲ ರಚಯಂದ ಕೇಳ ನಂಬದನ. ಸŅಥಥಮೇಹದಂದ ಅನದರವಗದ್ದ
ಅವನ ಮನಸತ ಹವಯŀನನĺ ಆಷಢಭೂತ ಎಂದ ಭವಸತಡಗತ. ಹಂದ ಎಷıೇ ಸರ ತನĺ ಅಣĵನ ಘನತಯನĺ
ಪŁದಶಥಸವಂತ ತೇರತĶದ್ದ ಘಟನಗಳಲ್ಲವ ಈಗ ಕಪಟಗಳಗ ತೇರತಡಗದವ. ಎಲ್ಲರೂ ಒಪĻ ರಾಮಯŀ ತಳದದĸದ
ಹಗ – ತನಗಗ ಗತĶಗದ್ದ ಹಣĵನĺ ಅಪಹರಸಲಂದ ಕ್ಷಿದŁಯಕĶಗಳನĺ ಹಡವಷı ಹೇನನದ ಮನಷŀನಲŃ ? ಉದತĶ
ಸŅಭವವಲŃ ? ರಾಮಯŀನಗ ತನĺ ತಂದ ನದಥಷıರಾಗ ತೇರದದರಂದ ಅವರ ಉದŀಮಗಳಲŃ ಸಂಪಣಥವಗ ಭಗವಹಸ
ಅವರಗ ಬಂಬಲವದನ.

ಆದ್ದರಂದಲ ಸೇತ ಹವಯŀನಗ ಬರದದ್ದ ಕಗದ ತನĺ ಕೈಗ ಬೇಳಲ ರಾಮಯŀ ಕŁರನದದ. ಅವನಗ ಆ ಕಗದದಲŃ
ಕಂಡಬಂದದĸ ಸೇತಯ ದೇಷವಲ್ಲ ; ಹವಯŀನ ಮತĶ ಅವನ ಪĔದವರ ಕಯಕĶ. ಹವಯŀನ ಅಥವ ಅವನ
ಕಡಯವರ ಪತರಯಂದಲ್ಲದ ಸೇತಯಂಥ ಸರಳ ಹೃದಯದ ಹಳńಯ ಹಡಗ ಎಂದದರೂ ಅಂತಹ ಪŁಣಯ ಪತŁವನĺ
ಬರಯವ ಸಹಸಕħ ಕೈಹಕಯಳ ? ಇವರಲ್ಲರೂ ಸೇರ ಅರಯದ ಹಡಗಯ ಮನಸತನĺ ಕಡಸಲ ಪŁಯತĺಸದĸರ !

ರಾಮಯŀನಗ ಸೇತ ತನĺನĺ ಪŁೇತಸವಳಂಬದರಲŃ ಸŅಲĻವ ಸಂದೇಹವರಲಲ್ಲ. ಅವನ ನನದ ಪŁತಯಂದ ಸನĺವೇಶವ ತನĺ
ಪರವದ ಸೇತಯ ಅನರಾಗವನĺೇ ಸಮಥಥಸತĶತĶ. ಅವನ ಮೇಹವಂಚತ ದೃಷıಗ ಸರಳಸĺೇಹ ಪŁಣಯಪŁೇಮದಂತ
ತೇರದದರಲŃ ಆಶĬಯಥವೇನಲ್ಲ. ಅಂತ ಸೇತಯನĺ ಈ ಮಹ ಪತರಯಂದ ಹೇಗದರೂ ಪರಮಡ ತನĺ ವಧುವನĺಗ
ಮಡಕಂಡ ರಕ್ಷಿಸಬೇಕದĸ ತನĺ ಪರಮ ಕತಥವŀವಂದ ರಸವಷıನಗ, ಸೇತಯನĺ ಎಚĬರಕಯಂದ ಕಯವಂತ
ಚನĺಯŀನಗ ಗಟıಗ ಕಗದ ಬರದನ. ಆದರ ಸೇತಯ ಕಗದದ ವಚರವನĺ ಮತŁ ಯರಡನಯೂ ಪŁಸĶಪಸಲಲ್ಲ.
ತನ ಅದನĺ ಆದಷı ಶೇಘŁವಗ ಮರತ ಬಡತĶೇನ ಎಂದ ಹರೈಸದನ.

ನಂಗ ತಂದಕಟı ರಾಮಯŀನ ಗಟıನ ಕಗದವನĺ ನೇಡ ಚನĺಯŀ ಗಬರಗಂಡನ. ಒಕħಣಯ ಅಸļಟತ, ಎಚĬರಕಯ
ಅನದಥಷıತ ಇವಗಳಂದ ಅವನ ಮತĶ ಕಂಗಲದನ. ಆದರ ತನĺ ಉದŅೇಗವನĺ ಆದಷı ನಗŁಹಸಕಂಡ
ಯರಡನಯೂ ಆ ಮತನĺತĶಲಲ್ಲ. ಗಲಭಯಬĽಸವದ ಅವನಗ ನಚಕಗೇಡಗ ಕಂಡತ. ತಂಗಯನĺ ಎಚĬರಕಯಂದ
ಕಯವ ಜವಬĸರಯಲ್ಲ ತನĺಬĽನ ಮೇಲಯೇ ಬದĸದರಂದ ಅವನ ಕಣĵನ ಮೇಲ ಕಣĵಗ ಆಕಯ ಮತ ಕತ
ಸಳವಗಳನĺಲ್ಲ ಪರೇಕ್ಷಿಸತಡಗದನ.

ತನĺ ತಂಗಗ ಹವಯŀನನĺೇ ಮದವಯಗಬೇಕಂಬ ಗೇಳ ಹಡದರವದ ರಾಮಯŀನನĺ ಮದವಯಗವದರಲŃ

ಸಂಪಣಥ ದŅೇಷವರವದ ಚನĺಯŀನಗ ಗತĶತĶ. ಆಕಯ ಇಷıವನĺ ನರವೇರಸಲ ತನĺ ಕೈಲದಮಟıಗ ಪŁಯತĺಸದ್ದನ.
ಆದರ ತನಗಂತಲ ಪŁಬಲವದ ಶಕĶಗಳನĺ ಎದರಸವ ಸಹಸಕħ ಹೇಗದ ‘ಹಣಯ ಬರಹ’ಕħ ತಲಬಗದ್ದನ. ಅದ ಅಲ್ಲದ,
ಈ ವೈವಹಕ ಸಂಧನದಲŃ ತನಗ ಅನಷıವದದರ ಜತಗ ಅಭೇಷıವದದ ಸೇರದĸದರಂದ, ಅನಷıವದದನĺ
ಪರಹರಸವ ಉದŀಮದಲŃ ಅಭೇಷıವಲŃ ಕೈತಪĻತĶದಯೇ ಎಂದ ಹಂಜರದದ್ದನ. ಏಕಂದರ , ಚನĺಯŀನ ಹೃದಯ ಅತ
ಕೇಮಲವಗತĶ.

ರಾತŁ ಎಲ್ಲರೂ ಮಲಗವವರಗ ಕಲಸ ಮಡವ ಮತĶ ಮಡಸವ ನವದಂದ ಚನĺಯŀ ಅತĶಯತĶ ತರಗಡತĶ ತನĺ ತಂಗಯ
ಕಡಗ ಕಣĵಟıದ್ದನ. ಎಲ್ಲರೂ ಮಲಗದ ಮೇಲ ಸೇತ ಮಲಗದ್ದ ಕೇಣಗ ಸಮೇಪವಗ ಹಸಗ ಹಸಕಂಡ ಮಲಗದನ.
ರಾಮಯŀ ಎಚĬರಸದ್ದನೇ ಹರತ ಕಷıಬರವ ರೇತಯನĺಗಲ ಅಪಯದ ಸŅಭವವನĺಗಲ ತಳಸರಲಲ್ಲವದದರಂದ,
ಚನĺಯŀ ನನ ಭಯಂಕರ ಕಲĻನಗಳ ದಸಯಂದ ಬವರತĶ, ನಃಶಬĸ ರಾತŁಯಲŃ ಒಂದಂದ ಸದ್ದನĺ ಕವಗಟı ಆಲಸತĶ
ಮಲಗದ್ದನ.

ಸಗರೇಟನ ಮೇಲ ಸಗರೇಟ ಹತĶ ಹತĶ ಹಗಯಗ ಹಬĽ, ಚನĺಯŀ ಮಲಗದ್ದ ಕಟಡಯ ವಯಮಂಡಲವಲ್ಲ
ಸಂದŁವಗತĶತĶ. ಹಗಯ ಅವನ ಮನಸತ ಚಂತಗಳಂದ ಸಂದŁವಗತĶ. ಮನಸತಗ ಗತĶ, ಗರ, ದಕħ, ದಸ ಏನ ಇದ್ದಂತ
ತೇರಲಲ್ಲ ; ಸಂಟರಗಳಗ ಸಕħದ ತರಗಲ ಎತĶ ಅಂದರ ಅತĶ ಗಳ ದಬĽದ ಕಡ ನಗĩವಂತ, ಸೇತಗ ಏನ ಅಪಯ ಬರಬಹದ
? ಹವಯŀ, ಸಂಗಪĻಮವ ಇವರಲ್ಲ ಸೇರ ಏನದರೂ ಪತರ ಹಡದĸರಯ ?. ಸೇತಯನĺ ಇಲŃಂದ ಸಗಸಲ
ಆಲೇಚಸದĸರಯ ?.. ಛೇ ! ಎಲŃಯ ಮತ ! ಭೂತ ದಯŀಗಳ ಚೇಷıಯ ವಚರವಗ ವಂಕಪĻಯŀನವರೇನದರೂ
ತಳಸದರ ?. ಅಥವ ಸೇತ ಒಲ್ಲದ ಮದವಯಂದ ತಪĻಸಕಳńಲ ಓಡಹೇಗವ ಯತĺ ಮಡತĶಳಯ ? – ಆ ಆಲೇಚನ
ಎಷı ಹಸŀಸĻದವಗ ಹಸಯಗ ಕಂಡತಂದರ ಚನĺಯŀ ಕಲಕħನ ನಕħಬಟıನ – ಆತĿಹತŀ ಮಡಕಳńತĶಳಯ ? ನೇಣ !
ಬವ ! ಕರ ! ವಷ ! ಎಲŃಯದರೂ ಉಂಟ ? ಸೇತಯಂದ ಅದಂದ ಸಧŀವಲ್ಲ ! ಇಷıವದ್ದರೂ ಸಧŀವಲ್ಲ ! ನನಗ ಗತĶಲ್ಲವೇ
ಸೇತ ?

ಆಲೇಚಸತĶ ಅವನ ಮನಸತ ಸಂಚರಸತ. ಮದವ ಚಪĻರ, ಹತĶಲಬೇಲ, ತನ ಮದವಗ ಹಲಸಬೇಕಗದ್ದ ಬಟı, ಬಳಗನ
ಜವ ಬಳಕ ಬಡಬೇಕದರ ಕಡಕೇಳ ಹಡಯವದಕħ ಹೇಗ ಆಳಗಳಲ್ಲ ಕಲಸಕħ ‘ರಡ’ ಆಗಬೇಕದರ ಮದಲ
ಬಂದಬಡಬೇಕ, ಹಳ, ಕೇವಯ ಬಲದ ನಳಗ ಸರಯಗ ಈಡೇ ಆಗವದಲ್ಲ !” ಎಂತದಪĻ ಇದ ಬನĺ ಕಡಯತĶದ ?
ತಗಣಯೇ ? ಇರ.ಆಞಯ !”

ಚನĺಯŀ ಸಗರೇಟನĺ ಬಯಲŃ ಕಚĬಕಂಡೇ ಹಸಗಯ ಮೇಲ ಎದĸ ಕಳತ, ಎರಡ ಕೈಯಂದಲ, ಕಗĩತĶಲಯಲŃ ಏನ
ಕಣಸದದ್ದರೂ, ಹಸಗಯ ಮೇಲಬಟıಯನĺ ಚನĺಗ ಸವರ ಮತĶ ಮಗĩಲದನ.

“ಸರ ! ಈ ರಾಮಯŀನಗ ಕಸಬಲ್ಲ ! ಏನೇನೇ ಪಕħಲ ? ಮದವಗ ಮದಲೇ ಹಣĵನಮೇಲ ಇಷıಂದ ಅಕħರ !”
ಮಧŀರಾತŁಯ ಮೇಲಗದ ! ಚನĺಯŀ ಆಲಸದನ : ಜಗಲ, ಕರಜಗಲ ಮತĶ ಅಂಗಳಗಳಲŃ ಮಲಗದ್ದ ಆಳಗಳ ಉಸರಾಡವಕ
ರಾತŁಯ ನೇರವತಯಲŃ ಛಂದೇಬದ್ದವಗ ಕೇಳಬರತĶತĶ. ನಡವ ಗರಕಗಳ ಸದĸ ಸೇರತĶ. ಚನĺಯŀ ಸಗರೇಟ
ಸೇದವದನĺ ನಲŃಸ, ಕಣĵ ಮಚĬಕಂಡರೂ ಎಚĬರವಗರಲ ಪŁಯತĺಸತĶ ಸೇದವದನĺ ನಲŃಸ, ಕಣĵ ಮಚĬಕಂಡರೂ
ಎಚĬರವಗರಲ ಪŁಯತĺಸತĶ ಮಲಗದ್ದನ. ಆದರ ಸŅಲĻ ಹತĶನಲŃಯ ಅವನ ಪŁಜİ ಮಂಜಮಂಜಗತಡಗ ಇನĺೇನ
ಜಗŁದವಸķಯ ಹಸĶಲನĺ ದಟಬೇಕ ಎನĺವಷıರಲŃ ಭೇಷಣವದ ಚೇತħರ ಧŅನಯಂದ ಕತĶಲಯ ನಃಶಬĸತಯನĺ
ಪರಪರನ ಹರದ ಎದನತĶರ ಹಪĻಗಡವಂತ, ಕೇಳಸತ, ಚನĺಯŀ ಆ ಧŅನ ಸೇತಯದಂದ ತಟಕħನ ನಶĬಯಸ, ಕಡಬದ್ದ
ಸಡಮದĸನಂತ ಹಸಗಯಂದ ನಗದದĸ “ಸೇತ ! ಸೇತ !” ಎಂದ ಗಬರಯಂದ ಕಗತĶ ಕರಯತĶ ಓಡದನ, ಸೇತ ಮಲಗದ್ದ
ಕಟಡಗ !

ಮರ ದಗಳಂದಲ ತನĺ ಕಗದಕħ ಹವಯŀಬವನಂದ ಯವ ವಧವದ ಪŁತŀತĶರವ ಬರದದĸದರಂದ ಸೇತಯ

ಕೇಮಲ ಮನಸತಗ ದಡij ಆಘತವದಂತಯತ. ಇದ್ದಕದ್ದಹಗ ಆಕಗ ಜಗತĶ ಶನŀವಗಯೂ ಭಯನಕವಗಯೂ
ತೇರತಡಗತ. ಯರನĺ ಶಶಸದೃಶŀವದ ಸರಳ ಹೃದಯದಂದ ತನĺ ಜೇವನದ ದೇವತಯಂದ ಆಕ ಭವಸದ್ದಳೇ ಆತನೇ
ತನĺನĺ ತರಸħರಸದ ಮೇಲ ಬೇರ ಗತಯೇನ ? ಸೇತಗ ತಯ, ತಂದ, ಅಣĵ, ತಂಗ, ಬಂಧು ಬಂಧವರಲ್ಲರೂ ತನĺ ಕŁರ
ವೈರಗಳಂತ ಕಣಲರಂಭಸದರ. ಭಯಂಕರ ಸನĺವೇಶದಂದ ತಪĻಸಕಳńವದದರೂ ಹೇಗ ? ತನ ಓದದ್ದ ಕಥಗಳಲŃದ್ದ
ಹಡಗಯರ ಸಹಸ ಸಧŀವಗವಂತ ತೇರಲಲ್ಲ. ಓಡಹೇಗವದದರೂ ಎಲŃಗ ? ಹೇಗ ? ಒಂದ ವೇಳ ಹವಯŀ ‘ಹಂ’
ಎಂದದ್ದರ ಅವನಡನ ಎಲŃಗಂದರಲ್ಲಗ ಹರಡಲ ಸದĹವಗತĶದ್ದಳ ! ಏನ ಕಷı ಒದಗದರೂ ಸಹಸತĶದ್ದಳ ! ಮನಗೇನ
ದಯದಕ್ಷಿಣŀಗಳನĺಲ್ಲ ಮಲಗತĶ ಇನಯನನĺ ಹಂಬಲಸತĶದ್ದಳ ! ಆದರ ಹವಯŀನ ಕೈಬಟıಮೇಲ ? ರಾಮಯŀನಗ
ತನಗ ಮದವಯಗತĶದ ಎಂಬದನĺ ನನದಗಲಲ್ಲ ಸೇತ ಮಛಥ ಹೇಗವಷıರಮಟıಗ ಉದŅಗĺಯಗತĶದ್ದಳ ;
ಹತಶಯಂದ ಕೈ ಕಲ ಬದĸ ಹೇಗವಂತಗತĶತĶ ; ಕಣĵ ಮನಸತ ಮಂಜಗತĶತĶ. ಆಕಯ ಸತĶಲದ್ದ
ಯರಬĽರಗಗಲ ಆಕಯ ಪಟı ಹೃದಯದಲŃ ಆಗತĶದ್ದ ವಪŃವ ಅಥಥವಗವಂತರಲಲ್ಲ.

ಹರಗ ದೇಶಂತರ ಓಡಹೇಗಲರದ ಆಕ ತನĺಳಗ ತನ ಓಡ ಹೇಗವ ಉಪಯವನĺ ಹಡಕಬೇಕಯತ. ಆದರ ಆ

ಉಪಯ ಹಳದದ ಆಕಯ ಎಚĬತĶ ಚತĶಕħಲ್ಲ, ಗಪĶ ಚತĶಕħ.

ಆ ದನ ಬೈಗನಲŃ ಕಪĻಗವವರಗ ಕದದ, ಹವಯŀನಗಲ, ಆತನ ಇತರ ಯವ ವಧವದ ಪŁತನಧಯಗಲ,

ಬರದರಲ, ತನĺ ಪŁಣಯ ಪತŁದಲŃ ಬರದದ್ದಂತ ಆತĿಹತŀ ಮಡಕಳńಲ ನಶĬಯಸದಳ. ಸವಂದರ ಹದರತĶದ ಆ ಹಡಗ
ಸವಂದೇ ತನಗ ಪರಾಗವ ಮಗಥವಂದ ನಶĬಯಸಬೇಕದರ ಬಳ ಆಕಗ ಎಷı ಭಯಂಕರವಗ ಕಂಡರಬೇಕ ? ಆತĿಹತŀ
ಮಡಕಳńಲ ನಶĬಯಸದ ಮೇಲ ಸವ ಭಯಂಕರವಗ ಕಣಸಲಲ್ಲ ; ಬಳನ ಕೇಟಲ ಮತĶ ಹತಶಗಲಂದ ತನĺನĺ ಪರ
ಮಡವ ನಚĬನ ಸಖಿಯಂತ ಭಸವಯತ.

ಎಲ್ಲರೂ ಮಲಗದಮೇಲ, ಮನಗ ಹತĶರವಗದ್ದ ನಡದ, ರಾಮಕħ ಮಡದಂತ ಮಡತĶೇನ ಎಂದ ದೃಢಮಡಕಂಡಳ.
ಕಲವ ವಷಥಗಳ ಹಂದ, ತನ ಇನĺ ಬಹಳ ಸಣĵ ಹಡಗಯಗದĸಗ, ಕಳನ ತಯ ರಾಮಕħ, ಆಗ ತನರಯಲರದ
ಯವದೇ ಕರಣಕħಗ, ಆ ಕರಯಲŃ ಬದĸ ಪŁಣ ಬಟıದĸದನĺ ಸೇತ ಮರತರಲಲ್ಲ.

ಆ ರಾತŁ ಸೇತ ಎಲ್ಲರಗಂತಲ ಮದಲ ಊಟಮಡ ತಲನೇವ ಎಂಬ ನವದಂದ ಮಲಗದಲ. ಲಕ್ಷĿ ತನಗ ‘ಅಕħಯŀಗ
ಆದ್ಹಾಂಗ ಆಗŀದ’ ಎಂದ ಸೇತ ಮಲಗದ್ದ ಹಸಗಯಲŃಯ ಪಲಕಂಡಳ. ಬೇರ ಹಸಗಯಲŃ ಅವಳನĺ ಮಲಗಸಕಂಡ
ಸೇತ ಮಡದ ಪŁಯತĺ ವŀಥಥವಯತ.

ಸೇತ ನದĸ ಮಡಲಲ್ಲ. ಮದವ ಚಪĻರ ಮದಲದ ಕಯಥಗಳಲŃ ತಡಗದ್ದರ ಕಗ, ಕರ, ನಗ, ಕೇಕ – ಇವಗಳಲ್ಲ ನಂತ.
ಊಟದ ಗಲಬಲಯೂ ಎಲಯಡಕ ವನಯೇಗದ ಗಡಬಡಯೂ ಮಗದ ಎಲ್ಲರೂ ಮಲಗ ನಃಶಬĸವಗವದನĺೇ
ಎದರನೇಡತĶದ್ದಳ. ತಯ ಗೌರಮĿನವರ ಒಳಗನ ಕಲಸಗಳಲŃ ತಡಗ ತಲತರಸಲ ಪರಸತĶಲ್ಲದದ್ದರೂ ನಡವ ಒಂದ
ಸರ ಬಂದ ಮಗಳ ಹಣಗ ಅಮೃತಂಜನ ತಕħ ಹೇಗದ್ದರ. ಅವರ ಮತĶಂದ ಸರ, ಮಲಗವ ಮದಲ ಬಂದ ಕರದಗ
ಸೇತ ಹೇಗದ್ದರ. ಅವರ ಮತĶಂದ ಸರ, ಮಲಗವ ಮದಲ ಬಂದ ಕರದಗ ಸೇತ ಎಚĬರವಗದ್ದರೂ
ಗಢನದŁಯಲŃರವಂತ ನಟಸದ್ದಳ. ಅವರ ಸಖವಗ ನದĸಮಡತĶದĸಳ ಎಂದ ನಮĿದಯಗ ಹೇಗ ಮಲಗದರೇ
ಇಲ್ಲವೇ ನದĸ ಹತĶತĶ.

ಸೇತ ಹಸಗಯ ಮೇಲ ಮಲಗ ಕಣĵಬಟıಕಂಡ ಕತĶಲಯನĺೇ ನೇಡತĶ ನನದ ಕಣĵೇರ ಸರಸದಳ.. ಆ ಕರ ! ಆ ಕತĶಲ
! ಹವ !.. ನೇರ ಹವ ಎಂದರೂ ಆಕಗ ಪŁಣ ಹರತĶತĶ !. ಸೇತಯ ಎದ ಎಷıೇ ಸರ ಝಗĩಂದತ !.. ಸವ
ಭಯಂಕರವಗ ಕಂಡ, ‘ನೇಡೇಣ, ಹವಯŀ ಬವ ನಳಯದರೂ ಬರಬಹದ’ ಎಂದ ಕರಡಸ ಪಡತಡಗದಳ.
ಮತĶ ತನಗ ರಾಮಯŀನಗ ಆಗವ ಬಲತħರದ ಮದವಯನĺ ನನದ, ಸೇದವ ಬವಗ ಕಲ ಜರದವನ ದಡದ
ಗಡವನĺ ಅಮರ ಹಡಯವಂತ ಬಳನ ಬವಗ ಕಲಜರದಳ ಸವನ ಕಲನĺ ಭದŁವಗ ಹಡದಳ !. ಹಸಗಯ ಮೇಲ
ಎದĸ ಕತಳ. ಪಕħದಲŃ ಲಕ್ಷĿ ಮಗĹವಗ ಮಲಗದĸದ ಕಣĵಗ ಕಣಸದದ್ದರೂ ಮನಸತಗ ಕಣಸ, ಏತಕħೇ ಏನೇ, ಸŅಲĻ
ತಡದ ಹರಡತĶೇನಂದ ಸೇತ ಮತĶ ಮಲಗದಳ. ಮಲಗತĶದĸಗ ಲಕ್ಷĿಯ ತಲಯ ಮೃದವದ ಎಳಗದಲ ಸೇತಯ ಕನĺಗ
ಸೇಂಕತ ! ಸೇತ ಎಷıೇ ಸರ ಆ ಮದĸ ತಲಗದಲಗ ಎಣĵ ಹಕ, ಬಚ, ಬೈತಲ ತಗದ ಅಲಂಕರಸದ್ದಳ ! ಆ ಮದĸದ
ನಣĩರಳನ ಸೇಂಕ ಧಮಥಶಸěದ ಸವರ ನೇತಬೇಧಗಂತಲ ಹಚĬ ವರೇಧವಗತĶ ಆತĿಹತŀಗ.

ಸೇತ ಈಗ ಹೇಗತĶೇನ, ಈಗ ಹೇಗತĶೇನ ಎಂದ ಆಲೇಚಸತĶದĸಗಲ ಜಗಲಯ ಗಡಯರದಲŃ ಗಂಟ

ಹಡಯತಡಗತ. ಸೇತ ಬಹಳ ಕತಹಲದಂದ, ಇಷıದಂದ ಎಣಸದಳ ! ಒಂದ, ಎರಡ, ಮರ, ನಲħ, ಐದ, ಆರ,
ಏಳ, ಎಂಟ, ಒಂಬತĶ, ಹತĶ, ಹನĺಂದ, ಹನĺರಡ ! ಆಹ, ಗಡಯರ ಇನĺ ಹೇಗ ಬಳಗಗವ ತನಕವ ಗಂಟ
ಹಡಯತĶಲೇ ಇದĸದ್ದರ ! ಗಂಟ ಹಡಯವದನĺ ನಲŃಸದ್ದರಂದ ಸೇತಯ ಅಂತಃಕರಣಕħ ಗಡಯರವ ನಷħರಣಯಗ
ತೇರತ. ಅಷıರಲŃ ಯರೇ ಹರಗಡ ಕಮĿದರ ! ಸೇತ ನವಸಕħ ಸಮಧನದಂದ ಇನĺಂದ ಸŅಲĻ ಹತĶದ ಮೇಲ
ಎಲ್ಲರೂ ಚನĺಗ ನದĸಮಡತĶರ. ಆಮೇಲ ಹರಡತĶೇನ ಎಂದ ಕತĶಲಯ ಕಡಗ ನೇಡತĶ ಮಲಗದಳ.

ಅಧಥಗಂಟ ಕಳದರಲಲ್ಲ. ಸೇತಗ ಮಲ್ಲನ ಹಸಗಯಂದ ಎದ್ದಳ. ಎಲŃಲŃಯೂ ಸಂಪಣಥ ನಃಶಬĸ. ಸೇತಗ
ಆತĿಹತŀಮಡಕಳńಲ ಅವಕಶ ಕಲĻಸಕಡವದಕħಗಯೇ ಎಂಬಂತ ಜಗತĶ ಎಚĬರತಪĻ ಮಲಗತĶ. ಬಗಲಗಳ ಕಡ
ಶಬĸ ಮಡಲಲ್ಲ. ಮಲಗದ್ದ ನಯಗಳ ತಲಯತĶ ನೇಡಲಲ್ಲ. ಸೇತ ಬರಬರನ ಕರಯ ಕಡಗ ನಡದಳ. ಕಲಗ ಮಳń
ಚಚĬಲಲ್ಲ. ಕಲŃ ತಡಯಲಲ್ಲ.

ಎಷı ಬೇಗನ ಕರಯ ದಡಕħ ಬಂದಬಟıದĸಳ !

ಸೇತಗ ತನĺ ಸಹಸವನĺ ಕಂಡ ತನಗೇ ಆಶĬಯಥವಯತ ! ಅಷı ಧೈಯಥ, ಸķೈಯಥ, ಸಮಥŀಥ, ಚತĶದಢŀಥಗಳ ತನĺಲŃವ
ಎಂಬದ ಅದವರಗ ಆಕಗ ತಳದರಲಲ್ಲ. ಸಯವ ಮದಲ ಆತĿದ ಶಕĶಯಲ್ಲ ಪŁಕಶತವಗದ್ದಂತ ತೇರತ.

ಇನĺೇನ ಕರಗ ಹರಬೇಕ ! ಸೇತ ಹಂಜರದ ನಂತಳ.

ಹವಯŀಬವ ಹೇಳಕಟı ದೇವರ ಪŁಥಥನ ! ಸೇತ ಆ ಕತĶಲಯಲŃ ಸವರಾರ ನĔತŁಗಳಂದ ಖಚತವಗದ್ದ ಆಕಶದ ಕಡಗ
ತಲಯತĶ ಕೈ ಮಗದ ಪŁಥಥಸದಳ ! ಏನನĺ ಪŁಥಥಸದಳ ! ಸೇಜಗ ! ಈ ಮದವ ಹೇಗದರೂ ತಪĻಹೇಗ
ಹವಯŀಬವವನĺೇ ಮದವಯಗವಂತ ಕೃಪ ಮಡ ಎಂದ ಪŁಥಥಸದಳ ! ಕರಗ ಹರತĶದĸಳ ! ಇನĺಲŃಯ ಮದವ
?

ಪŁಥಥನ ಮಗದ, ಸೇತ ತನĺಡಗ ಓಡಬರತĶದ್ದ ಕೃಷĵನನĺ ಕಂಡ ಹದರ ಸೇದŅಗĺಹೃದಯಯಗ ಹರದಳ ! ನೇರ ಚಪಲ್ಲನ
ಸೇರತ ! ಆದರ ಕರಯಳಗದ್ದ ಏನೇ ಒಂದ ಪದಥಥ ಆಕಯ ಎದಗ ಬಲವಗ ತಗಲದಂತಯತ ! ಅಥವ ಗದĸನೇನ ?
ಬಹಶಃ ನೇರನಲŃ ನನಯಲ ಹಕದ್ದ ನೇಗಲಗಳರಬೇಕ ! ಸೇತಗ ಮಹಯತನಯಗ ಕಟıನ ಚೇರದಳ.

ಆ ಕಗನĺ ಕೇಳಯೇ ಚನĺಯŀ ಆಕ ಮಲಗದ್ದಲŃಗ ಓಡ ಬಂದದĸ ! ಬೇಗನ ದೇಪಹತĶಸ ನೇಡದರ, ಸೇತ ಹಸಗಯ ಮೇಲ
ನಷĻಂದವಗ ಪŁಜİಯಲ್ಲದ ಮಲಗದĸಳ ! ಲಕ್ಷĿಯ ಕೈ ಆಕಯ ಎದಯ ಮೇಲ ಬದĸದ. ಮತĶ . ಲಕ್ಷĿ, ತನĺ ಕನಸನ ಪŁಪಂಚದಲŃ
ದನದ ಕಟıಗಯ ಆಚ ರತĺಗಂಧ ಗಡದ ಬಡದಲŃ, ಉಚĬಹಯĸಬಟıದĸಳ !
 ಹವಯŀ ಮತĶಳńಗ
ಮಲಗದ್ದವರಲ್ಲರೂ ದಡಬಡನ ಎದĸ ನಲħ ದಕħಗಳಂದಲ ಓಡ ಬಂದರ. ಒಬĽಬĽರ ಮನಸತನಲŃ ಒಂದಂದ ಅನಹತದ
ಊಹಯತĶ. ಆದರ ಯವದಂದ ವಸĶವವಗರಲಲ್ಲ.

ತಲಗ ಮಖಕħ ತಣĵೇರ ಹಕ, ಗಳ ಬೇಸ ಉಪಚರಸದ ಸŅಲĻ ಹತĶನಮೇಲ ಸೇತ ಕಣĵ ತರದಳ. ಆದರ ಪŁಪಂಚ ಆಕಗ
ಹಂದನದಗರಲಲ್ಲ. ಮದಮದಲ ಅಲŃ ಸತĶಲದ್ದ ತಂದ, ತಯ, ಅಣĵ ಮದಲದ ಪರಚತರ ಗರತ ಕಡ ಆಕಗ
ಸಕħದಹಗ ತೇರಲಲ್ಲ. ಕೇಳದ ಯವ ಪŁಶĺಗ ಉತĶರಕಡಲಲ್ಲ. ಸಮĿನ ದರದರನ ನೇಡತಗದಳ. ಬಕħಬಕħ
ಅಳತĶದ್ದಳ.

ಗೌರಮĿನವರ ನಡಸಯŀತĶ ಕಂಬನಗರಯತĶ ಮಗಳನĺ ನನಪರಯಂದ ನಡಸತĶ ತಮಗ ತಳದದ್ದ ದಯŀ

ದೇವರಗಳಗಲ್ಲ ಹೇಳಕಂಡ ಮಡಪಕಟıದ್ದರ. ಶŀಮಯŀಗೌಡರೂ ಹಂಡತಯ ಉದŀಮಗಳಲŃ ಸಂಪಣಥ ಭಗಗಳದರ.
ಮರದನವ ಅಗŁಹರದ ವಂಕಪĻಯŀ ಜೇಯಸರನĺ ಕರಯರ, ನಮತĶ ನೇಡಸವದಗಯೂ, ಕಳರಗ ಸದ್ದರಮಠಕħ
ಅಳ ಕಳಹಸ ಪŁಸದ ತರಸವದಗಯೂ, ಮನಯ ದಯŀ ದŀವರಗಳಗ ಹಣĵ ಹಕಸ ರಕĶಬಲ ಕಡವದಗಯೂ,
ಧಮಥಸķಳ, ತರಪತ, ಸಬĽಲಗಡij ಮಂತದ ದರದ ಮತĶ ಸಮೇಪದ ದೇವಸķನಗಳಗ ಕಣಕ ಅಪಥಸವದಗಯೂ,
ಗಟıಯಗ, ನರದದ್ದ ಎಲ್ಲರಗ ಕೇಳಸವಂತ ಹೇಳಕಂಡರ. ಸೇತಯ ಮೈಮೇಲ ಬಂದದ್ದ ಪಶಚಗ ಭಯ ಹಟıಸಬೇಕಂದ
ಅವರ ಅಂತರಂಗದ ಮಖŀೇದೇಶವಗತĶ

ಬಳಗನ ಜವದಲŃ ಸೇತ ಮತಡತಡಗದಳ. ಒಂದ ಸರ ‘ಸೇತ’ ಮತಡವಂತಯೂ ಮತĶಂದ ಸರ ‘ಇನĺರೇ’

ಮತಡವಂತಯೂ ತೇರತĶದĸದರಂದ, ಮದಲ ಮಢಭವನಗಳಂದ ತಂಬ ಹೇಗದ್ದ ಮಂದಯ ಮನಸತ
ಭಯಕŁಂತವಯತ. ಮನಸತಗ ಬಂದಹಗ ಸದĹಂತಗಳನĺ ಕಟıತಡಗದರ.

ಆ ಊಹಯ ಸದĹಂತಗಳಲŃ ಒಂದ ಎಲ್ಲರ ಹೃದಯಕħ ಚನĺಗ ಹಡಯತ : ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಬಳದಹೇದ ಮಗ
ಕೃಷĵಪĻನೇ ದಯŀವಗ ಸೇತಯ ಮೇಲ ಬಂದದĸನ ಎಂಬದ ! ಸೇತಯ ಬಯಂದ ಹರಡತĶದ್ದ ಕಲವ ಮತಗಳ ಅವರ
ಊಹಯನĺೇ ಸಮಥಥಸವಂತ ಅಥಥ ಕಡತĶದĸವ !

ರಾಜŀದಲŃ ದಂಗಯದರ ಅದನĺಡಗಸಲ ಆ ಪŁದೇಶಕħ ರಾಜನ ಸೈನŀ ಹೇಗವ ಠೇವಯಂದ ವಂಕಪĻಯŀ ಜೇಯಸರ
ಮರದನ ಮತĶಳńಗ ಬಂದರ. ನೇಡತĶದ್ದ ಜನರ ಮನಸತ ಬರಗಗವ ರೇತಯಲŃ ನಮತĶ ನೇಡ, ತಲಯಲŃಡಸ
ಶŀಮಯŀಗೌಡರನĺ ಒಂದ ಏಕಂತದಡಗ ಕರದಕಂಡ ಹೇಗ ಕವಯಲŃಸರ, ಮಂತŁಸದ ವಭೂತ ಕಂಕಮ
ತಂಗನಕಯಗಳನĺ ಕಟı, ತಮಗ ಬರಬೇಕಗದ್ದ ದನ ದಕ್ಷಿಣಗಳನĺ ಹತĶ ಅಗŁಹರಕħ ಹಂತರಗದರ. ಏನೇ ಒಂದ
ಮಹತĶದ ಕಯಥವನĺ ಸಧಸದಂತಗ ಮನಯವರಲ್ಲರ ಮನಸತ ನಮĿದಯಯತ.

ಜೇಯಸರ ಉಪದೇಶಸದಂತ ಸೇತಗ ವಭೂತ ಕಂಕಮಗಳನĺ ಹಚĬ, ಆಕ ಮಲಗತĶದ್ದ ಸķಳದ ಮೇಲಭಗದಲŃದ್ದ ಬದರ
ಗಳವಗ ಮಂತŁಸದ ತಂಗನಕಯಯನĺ ಕಟıದರ.

ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಜೇಯಸರ ತಮಗ ಹೇಳದ್ದ ಗಟıನ ಮತಗಳನĺ, ಗಟıಗ, ಗಟıಗಡಬೇಕಂದ ಹೇಳತĶ ಒಬĽಬĽರಗ
ಎಂದ ಅನೇಕ ಜನರಗ ಹೇಳದರ.

ಹಗ ಹೇಳಲ ಅವರಗ ಒಂದ ನವವ ಇತĶ. ಜೇಯಸರ ನಮತĶ ಹೇಳದ್ದ ವಷಯವನĺ ಇತರರ ಮದಲೇ
ನಣಥಯಯಸದ್ದರ. ಎಲ್ಲರಗ ಗತĶರವದನĺ ಗಟıಗಡವರಲŃ ಅಥಥವದರೂ ಏನದ ? ಆದ್ದರಂದ ತಮĿ ಮಗಳ ಮೇಲ
ಬಂದರವವನ ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಮಗ ಕೃಷĵಪĻನೇ ಎಂದ ಜೇಯಸರೂ ನಮತĶ ನೇಡ ಹೇಳದರಂದ
ತಳಸತಡಗದರ. ಇಂತಹ ವಷಯಗಳಂದರ ಹಳńಗರ ಕವಗಳಗ ಹಬĽ. ಸದĸ ಬಯಂದ ಬಯಗ ಕವಯಂದ ಕವಗ ಹಬĽತ.

ಸŅಂತ ಮಗನಗ ಹಂಡತಯಗ ಮನಗ ಬರಲರವ ತಮĿ ಸಸಯನĺ ತಮĿ ಬದĹವೈರಯಗರವ ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ
ಬಳದ ಹೇದ ಮಗನ ದಯŀ ಹಡದಕಂಡರವ ವಚರವನĺ ನಂಗನ ಬಯಂದ ಕೇಳದಡನಯ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ
ಬಂಕಬಂಕಯದರ. ತಮĿನĺ ಪೇಡಸಲ ಬದಕರವ ತಂದ ಸಲದ ಸತĶ ಮಗನ ಬರಬೇಕ ? ಕೃಷĵಪĻನ ಪಶಚಕħ
ನರಕಯತನ ಕಟıರಚĬ ತೇರಸಕಳńಬೇಕಂದ ನಧಥರಸದರ. ಮದವಯಗ ಸೇತ ಕನರಗ ಬಂದ ಮೇಲಯೂ ಕೃಷĵಪĻನ
ಪಶಚ ತಮĿ ಸಸ ಮೇಲ ಬರವ ಧೈಯಥ ಮಡದರ ಆಗ ಮಡಸತĶೇನ ಅದಕħ ! ಕಡಬರದ ಕಷıಗಳನĺ ಕಟı ತಂದಯ
ಮೇಲಣ ಸಟıನĺ ಮಗನ ಪŁೇತದ ಮೇಲ ತೇರಸಕಳńತĶೇನ !

ಆಲೇಚಸತĶದ್ದಂತ ಶಕ್ಷಿವಧನಗಳ ಒಂದಂದಗ ಅವರ ಮನಸತಗ ಹಳದವ :- ಸಗಣ ತನĺಸವದ ; ಬರ ಹಕವದ ;

ಉಪವಸ ಕಡವ ಜೇರಗ ಮಣಸನಕಯಯ ಕರದ ಮದĸಯನĺ ತನĺಸವದ ; ತನĺದದ್ದರ ಕಣĵಗ ಕರ ಸಡಯವದ ;
ಪಟಕರ, ಕದಲ, ಇಂಗ, ಒಣಮಣಸನಕಯ ಮದಲದ ಪದಥಥಗಳನĺ ಉರಹಕ ಮಗಗ ಹಗ ಹಡಯವದ ;
ವಂಕಪĻಯŀ ಜೇಯಸರಂದ ಮಂತŁ ಹಕಸ, ದಗĽಂದನ ಮಡಸ ಅವರಗ ತಳದರವ ಮಂತŁದ ಯತನಗಳನĺಲ್ಲ
ಪŁಯೇಗಸವದ. ಇತŀದ.

ಸಂಗಪĻಗೌಡರೇ ಕೈಗ ಸಕħ, ತವೇ ಅವರನĺ ಮೇಲ ಹೇಳದ ರೇತ ಪೇಡಸತĶದ್ದರ ಎಷı ಸಂತೇಷವಗತĶತĶೇ ಅಷı
ಸಂತೇಷವಯತ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಸೇತಯ ಮೈಮೇಲ ಬರವ ಕೃಷĵಪĻನ ಆತĿಕħಗವ ಹಂಸಯನĺ ನನದ.

ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಪŁಯತĺವೇ ವŀಥಥವಗದ ! ಇನĺ ಅವರ ಮಗನ ಪŁೇತದ ಪŁಯತĺಕħ ಸಪĻ ಹಕತĶರಯ ? ಕೃಷĵಪĻನರಲ !
ಅವನ ಮತĶಜĮನ ದಯŀವೇ ಬಂದ ಹಡದರೂ ಮದವ ಮತŁ ನಲ್ಲದಂತ ನೇಡಕಳńತĶೇನ ಎಂದ ಶಪಥಮಡ
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಶŀಮಯŀಗೌಡರಗ “ಏನದರಾಗಲ ! ಎಷı ಮತŁಕħ ನಶĬಯವದ ಮದವಯನĺ ನಲŃಸಲಗವದಲ್ಲ
!” ಎಂಬದಗ ಮನĺಚĬರಕ ಹೇಳ ಕಳಹಸದರ.

ಸೇತಗ ದವŅ ಹಡದ ಸಮಚರ ಹವಯŀನ ಕವಗ ಮಟı, ಅವನ ಗಬರಗಂಡನ. ಮನಃಶಸěದಲŃಯೂ ಅಲĻಸŅಲĻ
ಪರಶŁಮವಲ್ಲದ ಆತನ ಮನಸತಗ ಸೇತಗ ವಕರದ ಗಟı ಹಳಯತ. ಹಂದ ಕೃಷĵಪĻನಗ ಆಕಯನĺ ಕಟı
ಮದವಯಗಬೇಕಂದ ನಣಥಯವಗದĸಗ ಸೇತಗ ಬಂದದಗದ್ದ ಅಸŅಸķತ ಜİಪಕಕħ ಬಂದತ. ಈ ಸರ ತನಗ ತನ
ತಳಯದಂತ ಸೇತಯ ಒಳ ಮನಸತ ತನĺ ಜಗಪತ ಮತĶ ನೇವಗಳಗ ಕೃಷĵಪĻನ ದಯŀದ ವೇಷವನĺ ಹಕರಬಹದಂದ
ತಟಕħನ ಊಹಸ, ಮಂದ ಅನಹತ ಅಪಯಗಳ ಸಂಭವಸದಂತ ನೇಡಕಳńಬೇಕಂದ ಮತĶಳńಗ ಮನಸತಲ್ಲದ ಮನಸತನಂದ
ಹೇದನ.

ಆದರ ಮತĶಳńಯಲŃ ಹವಯŀನಗ ದರತ ಸŅಗತ ಪರಮ ಉದಸೇನವಗತĶ. ಅಷıೇ ಅಲ್ಲ ; ಮತಕತಗಳಲŃಯೂ
ಹವಯŀನ ಪರವಗ ಏನೇ ಒಂದ ಜಗಪತಯೂ ತೇರತĶತĶ. ಜನರ ದೃಷı ಮತĶ ಇಂಗತಗಳಲŃ ತನĺ ಪŁತಯಗ ಏನೇ
ಒಂದ ಭೇತ, ಒಡದ ಕಣಸತĶತĶ. ಹವಯŀನಗ ತನಲŃಗ ಹೇಗಬರದಗತĶ ಎನĺಸವಷıರಮಟıಗ ಸನĺವೇಶವತĶ.

ಅದಕħ ಕರಣ ಚನĺಯŀನಂದ ಆಮೇಲ ತಳಯತ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಸಚನಯ ಮೇರಗ ವಂಕಪĻಯŀ ಜೇಯಸರ ‘ಕೃಷĵಪĻ
ಸೇತಯ ಮೇಲ ಬರವದಕħ ಹವಯŀನೇ ಕರಣವಗದĸನ. ಹವಯŀನಗ ಗತĶರವ ಮಂತŁವದŀಯ ದಸಯಂದಲೇ
ಕನರ ಮನಯ ಭೂತ ‘ಬಲೇಂದŁ’ ಹೇತದಲŃ ಸೇರಕಂಡ, ಅವನ ವಶವಗ ಕಲಸಮಡತĶದ’ ಎಂಬ
ಮಥŀವತಥಯನĺ ಹಬĽಸದ್ದರಂತ !

ಹವಯŀ ಜನರ ಉದಸೇನ ಭವವನĺಗಲ ಜಗಪತಯನĺಗಲ ಮನಸತಗ ಹಚĬಕಳńದ, ಸೇತಯನĺ ನೇಡಯೇ

ಹೇಗತĶೇನಂದ ನಧಥರಸದರ. ಮದವಯ ಸನĺಹಕಯಥಗಳ ಮೇಲŅಚರಣಯಲŃ ತಡಗದ್ದ ಶŀಮಯŀಗೌಡರ
ಹವಯŀನ ಕಡಗ ತರಗನೇಡದ ‘ಅವಳಗ ಬದĹಭŁಮಯಗರವದರಂದ ಈಗ ನೇನ ನೇಡವದ ಬೇಡ’ ಎಂದಬಟıರ.
ಆದರ ಹವಯŀ ಮಯಥದಯನĺ ಗಮನಸದ ಮಂಡತನ ಮಡ ಶŀಮಯŀಗೌಡರನĺ ಒಪĻಸದನ. ಅವರಂತ ಹವಯŀ
ಮಂತŁವದŀಯಂದ ಮತĶೇನ ಮಡಬಡತĶನಯ ಎಂಬ ಹದರಕಯಂದ ಮನಸತನಲŃಯ ರಾಮಧŀನ ಮಡತĶ ಅವನನĺ
ಒಡಗಂಡ ಸೇತಯದ್ದ ಕಟಡಗ ಬಂದರ. ಸೇತಯ ಹಸಗಯ ಪಕħದಲŃ ಲಕ್ಷĿಯಡನ ಕಳತದ್ದ ಗೌರಮĿನವರ
ಕಣĵೇರರಸಕಳńತĶ ಸŅಲĻ ದರ ಸರದರ.

ಆ ಕಟಡಯ ವತವರಣ ಸರಯಗದ್ದವರಗ ದವŅ ಹಡಸವಷıರ ಮಟıಗತĶ. ಕಟಕಗಳನĺಲ್ಲ ಮಚĬ ಹರಗನ ದವŅಗಳ
ಒಳಗ ಬರದಂತ ಮಡದ್ದರ. ದವŅಗಳಡನ ಬಳಕ ಗಳಗಳಗ ಬಹಷħರವಗತĶ. ಒಳಗರವ ದವŅಗಳನĺ ಓಡಸವ
ಸಲವಗ ಬಳńಳń ಮದಲĩಂಡ ಏನೇನೇ ಕಟವಸನಯ ಪದಥಥಗಳನĺ ಉರಸ ಹಗಹಕದ್ದರಂದ, ಹರಗನಂದ
ಬಂದವರಗ ಒಳಗನ ಗಳ ಉಸರ ಕಟıವಂತತĶ. ಕಟಕಗಳ ಬಗಲಗಳ ಮಟı, ಪರಕ, ಮಂತŁಸದ ತಂಗನಕಯ
ಮಂತದ ವಸĶಗಳನĺ ತೇರಣ ಕಟıದ್ದರ. ಅದನĺಲŃ ಕಂಡ ಹವಯŀನಗ ಎದ ದಗಲŃಂದತ. ದಃಖ ಉಕħಬಂದತ. ಸೇತಗ
ಈಗ ಬಂದದಗರವ ಶಕ್ಷಿಗಂತಲ ಅನೇಕ ಪಲ ಹಚĬಗ ಒದಗಲರವ ಶಕ್ಷಿಯನĺ ಭವಸ ನಟıಸರ ಬಟı, ಹನಗಣĵದನ.
ಏನ ಮಡದರ ಸೇತಯನĺ ರĔಸಬಹದಂದ, ಸೇತಯನĺ ರಕ್ಷಿಸಲ ಏನನĺ ಬೇಕದರೂ ಮಡಬಹದಂದ ಕತರವಗ
ಆಲೇಚಸದನ.

ಸೇತಗ ಹವಯŀನ ಗರತ ಸಕħವದ ಸŅಲĻ ತಡವದಂತ ತೇರತ. ನೇಡತĶ ನೇಡತĶ ಇದ್ದಕದ್ದಹಗ ಗರತ
ಸಕħದಂತಗ, ಸೇತ ಹಸಗಯ ಮೇಲ ತಟಕħನ ಎದĸ ಕಳತಳ. ಮಖದಲŃದ್ದ ದಃಖದ ಕಮಥಗಲನಲŃ ಸಖದ ಮಂಚ
ಹಳದ ಆಕ ಹವಯŀನ ಕಡಗ ಸರಯತಡಗವಷıರಲŃ ಗೌರಮĿನವರ ಮಗಳನĺ ಹಡದ ಬಲತħರದಂದ ಮಲಗಸಲ
ಪŁಯತĺಸದರ. ಹವಯŀ ಆಕಯನĺ ಹಸಗಯ ಮೇಲ ಕತಕಳńಲ ಬಡವಂತ ಹೇಳದನ.

ಶŀಮಯŀಗೌಡರ “ಇಲ್ಲ, ಸಮĿನ ಕತಕಳńವದಲ್ಲ. ಈಗ ನೇಡಲಲŃೇನ ? ನನĺ ಮೇಲ ಬೇಳೇಕ ಮಡದ್ದಳ” ಎಂದರ.

ತಂದಯ ಮತನĺ ಕೇಳ ಸೇತ ಕಲಕħನ ನಕħಳ. ಅಷı ಹಸŀಸĻದವಗ ತೇರತĶ ಆ ವŀಖŀನ. ಆದರ ಗೌಡರಗ
ಗೌರಮĿನವರಗ ಮಗಳ ನಗ ಅವಳ ಒಳಗದ್ದ ಕೃಷĵಪĻನ ನಗವಗದĸದರಂದ ವಕರವಗತĶ.

ತನĺನĺ ಮಲಗಸಬೇಕಂದ ಪŁಯತĺಸತĶದ್ದ ತಯಯನĺ ಕರತ ಸೇತ “ಇಲ್ಲ, ಅವŅ ; ನ ಸಮĿನ ಕತಕಳĶೇನ.
ಮಲಗಸಬೇಡ” ಎಂದಳ.

ಆಗನ ಆಕಯ ಧŅನಯಲŃಯೂ ಮಖಚಯಥಯಲŃಯೂ ಇದ್ದ ಸರಳತ ತಂದತಯಯರಬĽರನĺ ಆಶĬಯಥಗಳಸತ. ಅದ

ತಮĿ ನಜವದ ಸೇತಯ ಮತನಂತತĶ. ಇದೇನ ? ಸೇತ ಬಹಕಲದ ಸŅಪĺದಂದ ಎಚĬತĶಳೇ ? ಗೌರಮĿನವರ ಹವಯŀನ
ಆಗಮನದಂದಲೇ ಹಗಯತಂದ ಊಹಸ, ಅತŀಂತ ಹಷಥದಂದ ಮಗಳ ರೇಗದ ವಚರವನĺ ಮದಲನಂದಲ
ಸವಸĶರವಗ ಹೇಳತಡಗದರ. ಅದನĺಗಲ ಅನೇಕರಂದ ಕೇಳದ್ದ ಹವನĺ ಅದಕħ ಹಚĬ ಗಮನ ಕಡದ ಸೇತಯನĺೇ
ನೇಡತĶದ್ದನ. ಆಕ ಕೃಶವಗ ಬಳಪೇರ ಹೇಗದ್ದಳ.. ಸŅಲĻಮಟıಗ ರೂಪವಕರವ ಉಂಟಗತĶ. ಹಗಲಗದ್ದರೂ
ಉರಯತĶದ್ದ ಹರಳಣĵಯ ದೇಪದ ಕಂಬಳಗನಲŃ ಆಕ, ಮಢಭವ ಮತĶ ಮಢಾಚರಗಳ ಮಧŀ ಸರಸಕħದ್ದ ಮಗĹತಯಂತ
ಕರಣಕರವಗ ಕಣತĶದ್ದಳ. ಆಕಯ ಕಣĵಗಳ “ನನĺನĺ ಹೇಗದರೂ ಸಂರಕ್ಷಿಸ” ಎಂಬ ಆತĿದ ಆತಥನದವನĺ
ಪŁತಬಂಬಸವಂತ ಇದĸವ.

ಸೇತ ಹವಯŀನಡನ ಮತಡತಡಗದಳ. ಎಷı ಚನĺಗ ಮತಡದಳಂದರ, ಶŀಮಯŀಗೌಡರಗ ಹವಯŀನ

ಮಂತŁವದŀಯಲŃ ಇದ್ದ ನಂಬಗ ಮತĶ ಹಚĬಯತ ! ನಗಮĿನವರ ಯೇಗಕ್ಷಿೇಮವನĺ ವಚರಸದಳ. ಪಟıಣĵ ಈಚಗ
ಏನ ಷಕರ ಮಡದನಂದ ಕೇಳದಳ. ನಯಗಳ ಹಸರನĺ ಒಂದಂದಗ ಹೇಳ ವಚರಸದಳ. ಅತĶಮĿನವರನĺ ಏಕ
ಕರತರಲಲ್ಲ ಎಂದ ಕೇಳ, ‘ನ ಕೇಳĸ ಅಂತ ಹೇಳ’ ಎಂದಳ. ಕಡಗ ತನ ಕಳಕನರಗ ಬರತĶೇನ ; ಕರಕಂಡ ಹೇಗ ಎಂದ
ನಡದಬಟıಳ.

ಹವಯŀ ಒಂದಂದ ಪŁಶĺಗ ಸಮಧನಕರವದ ಉತĶರವನĺ ಕಡತĶ ಕಡಯ ಪŁಶĺಗ ಯವ ಉತĶರ ಹೇಳಬೇಕಂದ
ಗತĶಗದ ತಡವತĶರಲ ಗೌರಮĿನವರ “ಹೇಗಬಹದಂತ ! ಕಯಲ ಗಣಗಲ !” ಎಂದರ. ಸೇತ ತಯಯ ಕಡ ತರಗ
“ನನಗೇನ ಕಯಲ ಈಗ ? ಸರಯಗದĸೇನಲŃ !” ಎಂದಳ.

ಆಗ ತತħಲದಲŃ ಗೌರಮĿನವರಗ ಮಗಳ ಮತ ವಸĶವವಗ ಕಂಡತ.

ಸೇತಯ ಯವ ಒಂದ ಮತ ಯವ ಒಂದ ಆಚರಣಯೂ ಆಕಗ ನಶĬಯವಗದ್ದ ವವಹದ ದರದ ನನಪ ಕಡ

ಆಕಯಲŃದ ಎಂಬದನĺ ತೇರತĶರಲಲ್ಲ. ಆ ವಷಯವಲಯ ಆಕಯ ಮನೇ ಪŁಪಂಚದಂದ ಸಂಪಣಥವಗ
ಅಳಸಹೇದಂತತĶ.
ಮತಡತĶ ಆಡತĶ ಒಂದ ಸರ ಕೇಣಯಲŃದĸ ಕತĶಲ, ಕಟವಸನ, ಸರ ಇವಗಳನĺ ಮದಲನಯ ಸಲ
ಅನಭವಸದವಳಂತ ತಯಯನĺ ಕರತ “ಯಕವŅ ಕಟಕಗಟಗಯಲŃ ಮಚĬಬಟıದĸೇರ ! ಏನ ದವಥಸನ ?” ಎಂದ
ತನ ಎದĸಹೇಗ ಒಂದ ಕಟಕಯನĺ ಅಗಲವಗ ತರದ ಬಂದಳ. ಇದ್ದಕದ್ದ ಹಗ ಕಟಡಯಳಗ ಗಳ ಬಳಕಗಳ ನಗĩ
ಬಂದ ಹಣತಯ ದೇಪ ಆರ, ಅದರ ಬತĶಯ ತದಯಂದ ಬದಬಣĵದ ಹಗಯ ಗರ ಡಂಕಡಂಕಗ ಗಳಯಲŃ ಮೇಲದĸ
ತೇಲ ಹರಯತ. ಸಟı ಬತĶಯ ಕನರವಸನ ಕೇಣಯನĺಲ್ಲ ಆವರಸತ.

ಮಗಳಲŃ ಈ ಪರಯ ಪರವತಥನಯನĺ ಕಂಡ ತಯತಂದಗಳ ಕರಳ ಆನಂದದಂದ ಹಗĩತ. ಹವಯŀನ ಆಗಮನ ಒಂದ
ಅದľತದಂತತĶ. ಅವನ ಮಂತŁಶಕĶಯಲŃ ನಂಬಗ ಗೌಡರಗ ಮತŁ ಸŅಲĻ ಭಯವ ಉಂಟಯತ.

ಬಳಕ ಕಟಡಯಳಗ ಬಂದದನĺ ಕಂಡ, ಹದರ ಹರಗ ಓಡಹೇಗದ ಮನ ನಣಗಳ ಒಂದಂದಗ ಒಳಗ
ಬರತಡಗದವ. ಅವಗಳಲŃ ಒಂದ ನಣ ಸೇತ ಸŅಲĻ ಕಡದದ್ದ ಗೇಧ ಗಂಜಯ ಲೇಟದ ಮೇಲ ಗಂಯ ಗಂಯ ಎಂದ
ಹರಾಡ ಗಂಜ ಯಳಗ ಬದĸ ಒದĸಡತಡಗತ. ಹವಯŀ ಅದನĺ ನೇಡತĶದದನĺ ಅರತ ಸೇತ ಒದĸಮದĸಯಗದ್ದ
ಆ ನಣವನĺ ಕೈಬರಳನಂದ ನಲಕħ ಹಕದಳ. ರಕħಯಲ್ಲ ತಯĸ ಮೈಗಂಟಕಂಡದ್ದ ಆ ನಣ ನಲಕħ ಬದĸಡನಯ ಮಂದ
ಹರಯತಡಗತ. ಅದ ಹರದಹಗ ಅದರ ಹಂದ ನಲದ ಮೇಲ ಒದĸಗರಯಂದ ಹಂಬಲಸತĶತĶ. ಒಂದ ನಮಷದಲŃ ಆ
ನಣ ತನĺ ಮಂಗಲಗಳಂದ ಮಂಡಯನĺ ಸವರಕಂಡ, ರಕħಗಳನĺ ಒಂದರಡ ಸರ ಕಡವಕಂಡ ಹರಹೇಯತ.
ಹೇಳದರ ಸೇಜಗವಗಬಹದ : ಶŀಮಯŀಗೌಡರಾದಯಗ ಎಲ್ಲರೂ ಆ ದೃಶŀವನĺ ಕತಹಲದಂದ ನೇಡತĶದ್ದರ !
ಬಹಶಃ ಪŁತಯಬĽರೂ ಸೇತಯ ಕಯಥಗಳಂದ ಆಕಯ ಮನಃಪರಸķತಯನĺ ಭವಸತĶದ್ದರಂದ ತೇರತĶದ.

ಹವಯŀನ ಶŀಮಯŀಗೌಡರಂದ ‘ಸಪರವರನಗ’ ಕಟಡಯಂದ ಹರಗ ಹೇದಡನಯ ಸೇತ ಕಲಕಲನ ನಕħಳ. ಇವರ
ಕಣĵಗ ನನ ಮಣĵಹಕಲರನ ಎಂಬಂತರಬಹದ ? ಏನದರಾಗಲ ! ಗೌರಮĿನವರಗ ಅದ ಎಷı ವಕಟವಕರವಗ
ತೇರತಂದರ, ಅವರ ಬೇಗಬೇಗನ ಎದĸ ಹೇಗ ಸೇತ ತರದದ್ದ ಕಟಕಯ ಬಗಲಗಳನĺ ಸಶಬĸವಗ ಮಚĬದರ. ಸೇತ ಏನ
ಮತಡಲಲ್ಲ. ಹವಯŀ ಹೇದ ಮೇಲ ಆಕಯ ಆತĿಕħ ಕತĶಲಯ ಹಚĬ ಆಪŀಯಮನವದಂತ ತೇರತ.

ಮತĶಳńಯಂದ ಹರಡವಗ ಹವಯŀ ಚನĺಯŀನನĺ ಎಕħಟ ಕರದ ಸೇತಯನĺ ಹೇಗ ನೇಡಕಳńಬೇಕಂಬವ ವಚರವಗ
ಎರಡ ಮತಗಳನĺ ಹೇಳದದ ಫಲಕರಯಗಲಲ್ಲ. ಏಕಂದರ, ಅವನ ಹೇದಮೇಲ ಸೇತ ಎಂದನಂತ
ವಕರವಸķಯಲŃದĸದನĺ ಕಂಡ ಶŀಮಯŀಗೌಡರ “ನೇಡದರಾ ? ಅವನ ಮಯಮಂತŁ ಅಲ್ಲದ ಮತĶೇನ ಅಲ್ಲ. ಅವನ
ಮಂದ ಹŀಂಗ ಮತಡದಳ ಅವಳ ! ಅವನ ಹೇದ, ಸರವಯĶ ! ಜೇಯಸರ ಹೇಳದĸೇನ ಸಳńೇನ ?” ಎಂದರ.

ಅಲŃದ್ದವರಲŃಬĽರ ಮಂಟಪಕħ ಬಣĵದ ಬಟıಯನĺ ಸತĶತĶ “ನಮĿದೇಯಸರ ಮತ ಎಂದಗ ಸಳńಗದಲ್ಲ ! ಅವರ

ಮಣೇ ಮಂದ ಕತ ಅಕħಕಳ ಹಡದ ಹೇಳದರ ಸೈ ! ಬŁಹĿನಗ ತಪĻಸಕħಗಲ್ಲ !” ಎಂದ ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಮತನĺ
ಸಮಥಥಸದರ.
 ಕಲ ಕರ ಹಕದĸ
ಮತĶಳńಯಂದ ಹರಟ ಹವಯŀ ಸೇತಮನಗ ಹೇಗ ಮಧŀಹĺದ ಊಟ ತೇರಸಕಂಡ, ಸಂಗಪĻಗೌಡರಗ ತನ ಅಲŃ ಕಂಡ
ಕಥಯನĺಲ್ಲ ಹೇಳ, ಅವರ ಒಕħಲಬĽನ ವಚರದಲŃ ಒಂದ ‘ಪಂಚಯತ’ಯನĺ ಕಡ ಮಡ, ಕಳಕನರಗ ಬರವಷıರಲŃ
ಆ ದನ ಸಯಂಕಲವಗತĶ. ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಒಕħಲಬĽನಂದ ತಮಗ ಬರಬೇಕಗದ್ದ ಸಲಕħಗ ಅವನ ಮನ ಜಪĶಮಡಸಲ
ಹವಣಸತĶದ್ದರ. ಆ ಒಕħಲ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಹತĶರ ಸಗವದ ಹವಯŀಗೌಡರ ಮತಂದೇ ಎಂದ ತಳದ, ಅವನಲŃಗ
ಕಲದನಗಳ ಹಂದ ಬಂದ ಅಹವಲ ಹೇಳಕಂಡದ್ದನ. ಅದಕħಗಯ ಹವಯŀ ಸೇತಮನಗ ಹೇಗ ‘ಪಂಚಯತ’ ಮಡ.
ಸಂಗಪĻಗೌಡರಗ ಸಮಧನವನĺ, ಒಕħಲಗ ಬದĹಬದವನĺ ಹೇಳ, ಬಡವನಗ ಸಹಯ ಮಡದ್ದನ. ಆ ಸತħಯಥದ
ನನಪ ಅವನ ಮನಸತಗ ಏನೇ ಒಂದ ಧಮಥನಂದವನĺ ತಂದಕಡತĶದĸತ.

ಹವಯŀ ತನĺ ಕಟಡಯಲŃ ಅಂಗ ಬಚĬಟı, ಪದĹತಯಂತ ಕನĺಡಯ ಮಂದ ನಂತ ಕŁಪ ಬಚಕಂಡ, ನಡಮನಗ ಬಂದ
ಮೇಜನ ಬಳಯದ್ದ ಕಚಥಯನĺ ಸŅಲĻ ದರ ಎಳದಕಂಡ ಕತನ. ಸತĶಲ ಗೇಡಯ ಮೇಲದ್ದ ಮಹಪರಷರ
ಪಟಗಳನĺ ಬೇರವನಲŃಯೂ ಮೇಜನ ಮೇಲಯೂ ಇದ್ದ ಗŁಂಥಸಮದಯವನĺ ಕಂಡಡನ ಅವನ ಹೃದಯದಲŃ ಶಂತ
ಸಂಚರವಗ, ಮಖದ ಮೇಲ ಮಗಳĺಗಯ ತರಯಂದ ಸಳದಡಗತ. ಕಫ ತಂದಕಟı ಬಳ ನಂತ ಮತಡತĶದ್ದ
ತಯ ನಗಮĿನವರ ಅವನಗ ಎಂದಗಂತಲ ಹಚĬ ಪಜŀವಗ ಪŁಯವಗ ತೇರದರ. ಆ ತಯಯ ಸನಧŀದಲŃ ಜೇವನ
ದವŀವಗ ಹಗರವಗ ಸಗವದರಲŃ ಸಂದೇಹವಲ್ಲವಂದ ಅವನ ಮನಸತ ನಮĿದಯಯತ.

“ಯಕ ನಂತಕಂಡೇಯ ? ಕತಕ, ಅವŅ, ಕಚಥಯ ಮೇಲ !”

ಮಗನ ಮತಗ ತಯ ನಕħ “ಸೈ, ಬಡ ! ನನ ಕಚಥಮೇಲ ಕತಕಂಡ ದಲತĶ ಮಡೇದ ಅತĶ ಮಕ ಹೇದ
ಮೇಲೇ ! ನೇ ಕಡ ; ಆರಹೇಗĶದ !” ಎಂದ ಲೇಟಕħ ಹಕದ್ದ ಕಫಯಲŃ ತೇಲತĶದ್ದ ಒಂದ ಸಣĵ ಕಸವನĺ ತಜಥನಯಂದ
ತಗದ, ನೇಡ, ಬಸಡದರ

ಬೈರ ಹರ ಅಂಗಳದಂದ ‘ಅಯŀ, ಅಯŀ !’ ಎಂದ ಎರಡ ಮರ ಸಲŃ ಕರದನ.

ನಗಮĿನವರ ಕಫ ಕಡಯತĶದ್ದ ಮಗನನĺ ಕಗ ಕಗ ಏಕ ತಂದರ ಪಡಸತĶನ ಎಂದಕಂಡ ತವೇ ಹರಗ ಹೇಗ

ಕೇಳದರ. ಬೈರ ಒಂದೇ ಉಸರನಲŃ ಮತಡದನ. ನಗಮĿನವರಗ ಒಂದ ಭವವಗದ “ತಡಯಪĻ ; ಅವನೇ ಬತಥನ”
ಎಂದ ಹೇಳ ಒಳಗ ಹೇದರ.

ಕಫ ಕಡದದ ಮೇಲ ಹವಯŀ ಹರಗ ಬಂದನ. ಬೈರ “ನನĺಂದಗದಲ್ಲಯŀ ಆ ತŅಟದ ಬೇಲ ನೇಡಕಳńಕ ! ಏಟಂತ
ನೇಡಕಳńದ ? ಬೇಲ ಕತĶ ದನ ನಗĩಸĶರ !” ಎಂದನ.

“ಹೇಗೇ ಹೇಗೇ ! ಬೇಲ ಕತĶ ದನ ನಗĩಸĶರಂತ ! ನನಗ ಬೇಲ ಸರಯಗ ಹಕೇಕ ಬರೇದಲ್ಲ ಅಂತ ಹೇಳ !..”

“ಹŀಂಗರ ನ.ನ.ನನೇನ ಹೇಳń ! ನೇವ ಬಂದ ನೇಡ.. ಮನĺ ದಡij ಗೌಡŁೇ (ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ) ಖುದĸ ನಂತ ಬೇಲ
ಕೇಳಸ, ದನ ನಗĩಸದŁಂತ !..”

“ನನಗ ಬದĹಗದĹ ನಟıಗದಯೇ ಇಲŃೇ ? ಹೇಳದೇರ ಕೇಳದೇರ ಮತ ಕಟıಕಂಡ ಒಬĽರ ಮೇಲ ಸಳń ಚಡ
ಹೇಳಬರದ. ನೇ ನೇಡĸೇನ ಹೇಳ ?..”

“ನ.ನೇ.ಡ.ಲಲ್ಲ !”

“ಹಗದರ ಸಮĿನರ !”

ಇದ್ದಕದ್ದಂತ ಬೈರ ಮತĶಂದ ಮತ ಎತĶದನ. ಅವನ ಬಂದದĸ ಅದಕħಗಯ ಎಂದ ತೇರತĶದ.

“ಅಯŀ, ನನ ಬಡರಾನ ಇಲŃಗೇ ತಂದಬಡĶೇನ.”

“ಬೇಡ ಅಂತ ನ ಹೇಳಲಲŃೇನ ನನಗ ? ನೇನಲŃಗ ಬಂದŁ ತೇಟ ನೇಡಕಳńೇರ ಯರ ? ನನĺಜĮ ?”

ಇಬĽರೂ ಮತಡತĶ ನಂತದ್ದಂತ ಪಟıಣĵನ ನಯಗಳ ಬಂದವ. ಅವನ ಎಡದ ಹಗಲಮೇಲದ್ದ ಕಂಬಳಯ ಜೇಳಗಯಲŃ
ಏನೇ ಇದĸದನĺ ಕಂಡ ಹವಯŀ “ಎಲŃಗ ಹೇಗದĸಯೇ ?” ಎಂದನ.

“ಕೇವ ತಗಂಡ ಹೇಗದĸ.”

“ಅದ ಕಂಡಹಗೇ ಇದಯಲŃ ! ಎತĶ ಹೇಗದĸ ಎಂದ ಕೇಳದ.”

“ಕತĶಲ ಸರವನ ಕಡ.”

“ಏನದರೂ ಕಂಡತೇ ?”

“ಕಣವದಕħೇನ ಕಂಡವ.”

“ಹಡಯೇಕ ಸಕħಲಲŃೇನ ?”

“ಉ ಹİ.”

“ಮತĶ ನನĺ ಕಂಬಳೇಲ ಇರೇದೇನ ?”

“ಕಂಬಳಲŃ ಎಂಥದ ?”

“ಇಲŃ ಬ, ನೇಡĶೇನ.”

ಪಟıಣĵ ಸŅಲĻ ನಗತĶ ಬೇಗ ಬೇಗನ ಮನಯಳಗ ಹೇಗ ಬಟıನ.

ಬೈರ ಪಚĬನ ಹಲŃಬಟı ನಗಮಖವಗ “ಹಗĩಡತಮĿೇರಗೇನ ತಂದರ ಅಂತ ಕಣĶದ !” ಎಂದನ.

ಹವಯŀನಗ ಆ ಮತನ ಅಥಥವದ ಕಡಲ ಮಖದ ಮೇಲ ಕರನರಳಡದಂತಗ ತನĺ ಕಠಡಗ ಹರಟ ಹೇದನ.

ಕತĶಲದ ಮೇಲ ಪಟıಣĵ ಲŀಂಪ ಹತĶಸಲ ಅಲŃಗ ಬಂದನ.

ಹವಯŀ “ಪಟıಣĵ, ನ ನನಗ ಎಷı ಸರ ಹೇಳಬೇಕ ?” ಎಂದ ಪŁರಂಭಸದನ.

“ನನೇನ ಮಡದĸ ?..”

“ನನಗ ನಚಕಯಗದಲŃೇನ ? ಸೇಮನಂಥ ಬಡಗಳń ಕಡಕನೇ ಕಡಯೇದನĺ ಬಟıದĸನ ನನಗ..”

“ನನ ಕಡದದ್ದರ. ಕಡದ್ಹಾಂಗ ! ಆಣಹಕ ಬೇಕದರೂ ಹೇಳĶೇನ.”

“ನೇನ ಕಂಬಳಯಲŃ ತಂದಯಲŃ ಅದೇನ ?.”

“ನನಗಲ್ಲ ! ನಗಮĿೇರ ಹೇಳದ್ದರ ಅಂತ ಒಂದ ಶೇಸ.”

“ಕಳńೇ ? ಹಂಡವೇ ? ಸರಾಯಯೇ ?”

“ಕಳń !”

“ನನಗ ಕಟıದĸದರ ಅವŅಗ ಹೇಗ ಒಳńಯಗಗĶದ ಹೇಳ ?”

“ಅವರ ಸಮರ ಸರ ಹೇಳದ್ದರ.”

ಹವಯŀ ಮಂದ ಮತಡಲಲ್ಲ. ಪಟıಣĵ ದೇಪ ಹತĶಸ ಹೇದ ಮೇಲ, ಅವನ ತನĺ ತಯಯ ದಬಥಲŀವನĺ ಕರತ
ಯೇಚಸತಡಗದನ. ನಗಮĿನವರ ಎಲ್ಲ ವಷಯಗಳಲŃಯೂ ಆದಶಥ ಮತಯಗ ತೇರದರ. ಆದರ ಎರಡ
ವಚರಗಳಲŃ ಮತŁ ಅವರನĺ ತದĸವದ ಅಸಧŀವಗತĶ. ಒಂದನಯದಗ ದವŅ ಮಂತದ ಮೌಢŀಗಳ ವಷಯದಲŃ ;
ಎರಡನಯದಗ ಕಳń ಕಡಯವದರಲŃ ! ಅವರ ಪದೇ ಪದೇ ದನವ ಕಡಯತĶರಲಲ್ಲ. ಆದಷı ಪŁಯತĺದಂದ ಮಗನ
ಮನಸತಗ ಮಚĬಗಯಗವಂತ ನಡದಕಳńಲ ಪŁಯತĺಸ, ಹದನೈದ ದನಗಳಗಮĿ ತಂಗಳಗಮĿ ಕಡಯವಷı
ಸಂಯಮವನĺ ಸಂಪದಸದ್ದರ. ಆದರ ಬಲŀದಂದಲ ರಕĶಗತವಗ ಬಂದದ್ದ ಆ ಚಳ ಸಂಪಣಥವಗ ಹೇಗಬೇಕದರ
‘ಅತĶಕಡ ಹೇದ ಮೇಲಯೇ’ ಎಂದ ಅವರೇ ಹೇಳತĶದ್ದರ. ಹವಯŀ ಆಲೇಚಸತĶ, ತನ ನಶŀ ಹಕವದನĺ ಬಡಲ
ಪŁಯತĺಸದĸಗ ತನಗಗದ್ದ ಸೇಲಗಳನĺ ಸಂಕಟಗಳನĺ ನನದ, ತನĺ ತಯಯ ಅಷıರಮಟıಗ ಸೇಲ ಮಹ
ಜಯವಂದೇ ಭವಸ, ಸಹನಭೂತಯಂದ ಹಗĩದನ. ಆ ದನ ಸೇತಯನĺ ನೇಡ ಬಂದಮೇಲ ಅವನಗ ಎಲ್ಲ
ವಷಯಗಳಲŃಯೂ ಹಗĩ ತಲದೇರತĶ. ಮತĶ ಸೇತಯ ನನಪ ಬಂದಗಲ ಹಗಯ ಆಯತ. ಸೇತಯ ಶೇಚನೇಯ
ಸķತಗಗ ವŀಸನಪಡವದನĺ ಬಟı ಸಂತಷıನಗರವದನĺ ಕಂಡ ಹವಯŀ ತನĺಳಗ ತನ ವಸĿತನದನ. ಸೇತಯ
ಅಂತಮಥನಸತನ ವŀಹ ಹವಯŀನ ಅಂತಮಥನಸತಗಲ್ಲದ ಬಹಮಥನಸತಗ ಹೇಗ ಗತĶಗತĶದ ? ಆದ್ದರಂದಲ ಆತನ
ಆಂತಮಥನಸತನ ಸಂತೇಷ ಬಹಮಥನಸತಗ ಆಶĬಯಥಕರವಗಯೂ ಅಕರಣವಗಯೂ ಕಂಡಬಂದತ.

ಊಟದ ಸಮಯದಲŃ ಹವಯŀ ಪಟıಣĵರಗ ಸŅಲĻ ದರವಗ ಕಳತದ್ದ ಸೇಮ ತನĺ ಆ ದನದ ಕಲಸಕಯಥಗಳನĺ
ಸಹಸಗಳನĺ ಕರತ ಗಟıಯಗ ಗಳಪತĶದ್ದನ. ನಡನಡವ ಎಲ್ಲರೂ ನಕħನಕħ ಬೇಳತĶದರ. ಸೇಮನ ಮತನ
ವಷಯಕħಂತಲ ಅದರ ವಧನವೇ ಹಚĬ ಹಸŀಕರವಗತĶ. ಅವನ ಸಹಸಗಳಲŃ ಮಖŀವದದĸ ಕಲ ಎಂಬ ದನ ಗಟıದಲŃ
ಕರ ಹಕರಲ ಆ ತಯಮಕħಳನĺ ಕಟıಗಗ ಕರತಂದದĸ !

ಕಲಗ ಕೇಡಗಳಲ್ಲದದ್ದರೂ ಶೌಯಥ ಹಚĬ. ಅದ ಚನĺಗ ಪಷıವಗ ಬಳದದĸ, ನೇಡವದಕħ ಲĔಣವಗತĶ. ಬಳ ಮತĶ
ಕಂಜರ ಬಣĵಗಳಂದ ಶೇಭಸತĶದ್ದ ಅದರ ಮೈ ಕಂಡವರ ಕಣĵಗಂದ ಮತĶಕಡವಂತತĶ. ಅದರ ಬಲ ಹಬಲ ;
ಎಂದರ ಬಲದ ತದಯ ಚೌಲ ಬಳńಗ ಸೇಮಯ ಸಣĵದಂದ ಸಮದ ಚಮರದಂತತĶ. ಸೌಂದಯಥಕħ ತಕħಂತ ಕಚĬಲ
ಇದದರಂದ ಉಪಯೇಗದ ದೃಷıಯಂದಲ ಇತರ ಹಸಗಳಗಂತಲ ಹಚĬಗ ಹಲ ಕಡತĶತĶ. ಕನರನಲŃದĸಗಲ
ಅದ ನಗಮĿನವರ ನಚĬನ ದನವಗತĶ. ಅದಕħ ಒಂದ ಮಖŀವದ ಮತĶಂದ ಕರಣವಂದರ, ಅದ ನಗಮĿನವರಗ
ಬಳವಳ ಬಂದದ್ದ ಗೇವನ ಸಂತತಗ ಸೇರತĶ. ಆ ಹಸ ಬಹದನಗಳಂದ ಗಬĽವಗದĸದರಂದ ಹವಯŀನದಯಗ ಸವಥರೂ
ಅದ ಕರಹಕವದನĺ ಕತಹಲದಂದ ಕಯತĶದರ. ಸೇಮನ ಬಯಂದ ಆ ವತಥಯನĺ ಕೇಳ ಅವನಗ
ಆನಂದವಯತ. ಆದ್ದರಂದಲ ಸೇಮನನĺ ಕರಳಸ ಕರಳಸ ಮತಡಸ ನಗಲ ತಡಗದದ. ಕಲ ಕರವನĺ ಎತĶಕಂಡ
ಬರಲ ಹೇದಗ ಸೇಮನನĺ ಅಟıಸಕಂಡ ಹೇದದĸ, ಸೇಮ ಮರಹತĶದĸ, ಆಮೇಲ ಕಲ ಮತĶ ಕರವದĸಡಗ ಹಂಬ
ಎಂದ ಓಡಹೇದಮೇಲ ಸೇಮ ಮರದಂದ ಇಳಯತಡಗ, ಮತĶ ಯವದೇ ಒಂದ ಒಣಗದ ಹರ ಮರದ ಬದ್ದ ಸದĸಗ
ಕಲಯೇ ಬಂದತಂದ ಬದರ ಬೇಗ ಬೇಗ ಬೇಗನ ಮರವೇರದĸ, ಇದನĺಲŃ ಕೇಳ, ಎಲ್ಲರೂ ಅಳń ಹಡಯವಷıರಮಟıಗ
ಗಳńಂದ ಬದĸ ಬದĸ ನಗತĶದ್ದರ.

ಉಟ ಪರೈಸದ ಮೇಲ ಹವಯŀ ಕಲಯನĺ ಅದರ ಕರವನĺ ನೇಡಬೇಕಂದ ಸೇಮನಗ ಹೇಳಲ ಅವನ
ಅತŀತತಹದಂದ, ಕರ ಹಕದ್ದವನ ತನಯೇ ಎನĺವಷıರ ಮಟıನ ಸಂಭŁಮದಂದ, ಕಟıಗಗ ಹೇಗಲ ಬಳಕ ಬೇಕಗ,
ಲಟೇನ ಹತĶಸದನ. ಅವನನĺ ಹಂಬಲಸ ಹವಯŀನ ಪಟıಣĵನ ಹರಟರ.

ಗಬĽರದ ಗಂಡಯ ಏರಯ ಮೇಲ ಹದ ಹೇಗತĶದĸಗ ಹವಯŀನಗ ಕಲವ ತಂಗಳ ಹಂದ ಜರಗದ್ದ ಸೇಮನ ಸಹಸ
ನನಪಗ ಬಂದ ವನೇದಕħಗ, “ಇಲŃೇ ಅಲ್ಲವೇನೇ ?” ಎಂದನ.
“ಹೌದಡಯ ! ಕಳńಸಳೇಮಕħಳ ಕಂದಹಕದ್ದರಲĸ ನನĺ !” ಎನĺತĶ ಸೇಮ ಮಂಬರದನ.

‘ಬಲೇಂದŁ’ ಹೇತ ತನĺ ಜಬನಲŃ ಮಲಗದĸದ, ದೇಪವನĺ ಮನಷŀರನĺ ಕಂಡ ಎದĸನಂತ. ಮಲಕ ಹಕವದನĺ
ನಲŃಸ ಎವಯಕħದ ನೇಡತಡಗತ. ಆದರ ಜನರ ಹತĶರ ಬರಲ ಗರತ ಸಕħತಂಬದನĺ ಪನಃ ಮಲಕ
ಹಕವದರಂದಲ ಸಮಧನದ ಭಂಗಯಂದಲ ಪŁದಶಥಸತ.

ಪಟıಣĵ “ಇವಲŃ ಬಲಗಚĬ ! ಎಲŃ ಹೇದರೂ ಬತಥವ ! ಹಚ ! ಹೇಗĶೇಯ ಇಲŃ ? ನನĺ.” ಎಂದ ಕಲŃ
ತಗದಕಳńವಂತ ನಲಕħ ಕೈಯಟı ಬಗಲ, ನಯಗಳ ಬಡರ ಬದĸ ಹಂದಕħ ಓಡದವ.

ಮವರೂ ಕಟıಗಯನĺ ಪŁವೇಶಸದರ. ಒಡನಯ ಸಗಣ, ಗೇಮತŁ, ಹಲŃ, ದನಗಳ ಮೈವಸನ, ಅವಗಳ ಉಸರನ
ವಸನ – ಇವಗಳಂದ ತಂಬದ ನಸಬಸಪದ ಸನಗಗಳ ಮಗಗ ಬಸತ. ಕಲಗ ಸಗಣ ಗಂಜಲಗಳ ಅನಭವವಯತ.
ಮಲಗದ್ದ ಕಲವ ದನಗಳ ಎದĸ ನಂತ ದಡijದದ ಕಣĵಬಟı ನೇಡದವ. ಅವ ಗಬರಯಂದಜೇರಾಗ ಎಳದಬಡತĶದ್ದ
ಉಸರೂ ಕೇಳಸತ. ಅವ ಚಲಸದಗ ನಲಕħ ಹಕದ್ದ ಕಲŃಗಳಗ ತಗಲ ಆಗತĶದ ಗರಸನ ಸದĸ, ಕಂಬಗಳಗ ಕೇಡ ಹಡದ
ಸದĸ ಕೇಳಸ ಹವಯŀನ ಮನಸತನಲŃ ರೈತನ ಜಗತĶನ ಸಖದ ಸĿೃತ ಮಡತ. ಆ ದನಗಳ ಕಣĵಗಳ, ಕವಗಳ, ಕೇಡಗಳ,
ಗೇಡಯ ಮೇಲ ಚಲಸತĶದ್ದ ದಡij ನರಳಗಳ ಹೇಗ ಕಣತĶವ ! ಯವದ ಒಂದ ದನದ ಕರಳನಲŃ ದಂಟಯ
ಸದĸಗತĶದ ! ಮತĶಂದ ಕರವನ ಕತĶಗಯಲŃ ಕರಗಂಟಯ ಸದĸಗತĶದ ! ಮತĶಂದ ಕರವನ ಕತĶಗಯಲŃ ಕರಗಂಟಯ
ಟಂಟಣಯಗತĶದ !..

“ಸೇಮ, ಇವತĶ ಯರ ಸಗಣ ಬಚದĸ ?”

“ಸೇಸ ಅಂತ ಕಣĶದ.”

“ಚನĺಗ ಸಗಣ ಬಚĶೇರೇ ಇಲŃ ?..”

“ನನ ಬಚದಗ ನಕħದಂತ ಚನĺಗ ಬಚತĶೇನ..”

“ಪಟıಣĵ, ನೇ ಸŅಲĻ ಕಟıಗ ಕಡ ಸರಯಗ ನೇಡಕಳńಬೇಕ” ಎನĺತĶ ಹವಯŀ ಕಲಯದ್ದ ಎಡ ನಂತ “ಗೇವದ್ದರ
ತನ ನವರೇದ !” ಎಂದನ.

ಕಲ ತನĺ ಕರವನĺ ಮಸತĶ, ಅದರ ಮೃದ ರೇಮಮಯವದ ನವಕೇಮಲ ಚಮಥವನĺ ನಕħತĶ, ಆಗಂತಕರ ಕಡ
ತನĺ ಅಗಲವದ ಕಣĵಗಳನĺ ತರದ ನೇಡತಡಗತ. ಸೇಮ ಅದರ ದೃಷı ಮತŁಕħ ಬದರ ಹಂಜರದ ನಂತ “ಹತĶರ
ಹೇಪದ ಬೇಡ, ಅಯŀ ” ಎಂದ ಎಚĬರಕ ಹೇಳದನ.

“ಇಷı ಹದರಕ ಇರವ ಮನಷŀ ನೇನ ಅಂದ ಕದಯೇಕ ಹೇಗ ಧೈಯಥ ಮಡದಯೇ ಏನೇ !” ಎನĺತĶ ಹವಯŀ
ಮಂಬರದನ. ಆದರ ಕಲ ಕೇಡಲ್ಲದ ತನĺ ತಲಯನĺ ಅಲŃಡಸತಡಗತ.

ಅದನĺ ಕಂಡ ಹವಯŀ “ಪರಾ ಹದರಸಬಟıದĸೇರ ಅಂತ ಕಣತĶ ! ನಮĿ ದಸಯಂದ ಆಗೇದಲ್ಲ !” ಎಂದ ಸೇಮನ
ಕಡ ತರಗ ನೇಡದನ.

ಸೇಮ “ನವೇನ ಮಡಲಕħ ! ಅದರ ಹಣೇಬರಾ ಹಂಗಲĸ ?” ಎಂದ “ಅಮĿ ಒಬĽರಗ ಹರತ ಇನĺ..” ಎನĺವಷıರಲŃ
ಕಲ ಗಟıಯಗ ಸೇನಬಡಲ ಬಚĬಬದĸ ಹಂದಕħ ಹರ ನಂತನ. ಹವಯŀ ಪಟıಣĵರಗ ನಗ ತಡಯಲಕħಗದ ಕಲ
ವಸĿಯಪಡವಂತ ನಕħರ.

ಲಟೇನನ ಬಳಕನಲŃ ಕಲಯಂತಯ ಸಂದರವಗ ಮದĸಗದ್ದ ಅದರ ಕರವನĺ ದರದಂದಲ ನೇಡಕಂಡ ಮವರೂ
ಹಂತರಗದರ. ದೇಪ ದರದರವಗ ಮರಯಗವವರಗ ಅದನĺೇ ನೇಡತĶದ್ದ ಕಲ ಮತĶ ಕತĶಲಯಗಲ
ಸಮಧನಗಂಡ ಅಕħರಯಂದ ತನĺ ಕರವನĺ ಅಕħರಯಗ ನಕħತಡಗತ.
 ನಗಮĿನವರ ಹತಶ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಈಷŀಥ
ದೇಘಥಕಲ ನರೇಕ್ಷಿಸಕಂಡದ್ದ ಚೈತŁಮಸ ಬಂದತ. ಮತĶಳń ಮತĶ ಕನರಗಳ ವವಹದ ಶಭದನಗಳ ಬಳ ಸರದವ.
ಚನĺಯŀನ ಮದವ ರಾಮಯŀನ ಮದವಗ ಎರಡ ದನಗಳ ಮದಲ ನಡಯವಂತ ಏಪಥಡಗತĶ.

ಗಂಡನ ದಬĽಣ ಮತĶಳńಯಂದ ಹರಟ ಕನರಗ ಬರವ ದನ ಹಗಲ ಸಮರ ನಲħ ಹತĶನಲŃ ಕಳಕನರಗ
ಸಮೇಪವಗ ಕನರಗ ಹದ ಹೇಗತĶದ್ದ ಗಡರಸĶಯಲŃ, ದಟıವಗ ಎತĶರವಗ ಇಕħಲಗಳಲŃಯೂ ಬಳದನಂತದ್ದ
ಹಂಗಯಮರಗಳ ಹಸರನ ರಾಶಯಂದ ಧುಮಕ ಪŁವಹಸತĶದ್ದ ಕರಯ ತಣĵಳಲನಲŃ ಮವನ ಎಲ, ಹಲಸನ ಎಲ, ಬಳಯ
ಮರಗಳಂದ ಅಲಂಕೃತವಗದ್ದ ಸಣĵ ಚಪĻರವಂದ ನಮಥತವಗತĶ. ನಲದ ಮೇಲ ಕಲವ ವಟಯ ತಟıಗಳನĺ ಗೇಕನ
ಚಪಗಳನĺ ಹಸದ್ದರ. ದಡij ಹಂಡಯಂದರಲŃ ನಂಬಯ ಹಣĵನ ಪನಕವನĺ ಮಡಟıಕಂಡ ಸೇಮನ
ಪಟıಣĵನಬಮತಡತĶ ನಂತದ್ದರ. ಇಬĽರೂ ತಮĿಲŃದ್ದ ಸವಥಶŁೇಷIJವದ ಉಡಗ ತಡಗಗಳನĺ ತಮĿತಮĿ
ಕಲಭರಚ ಪರಮವಧ ಮಟıವಂತ ಧರಸದ್ದರ.

ಅವರಗ ತಸ ದರದಲŃ ನಗಮĿನವರಡನ ಮತಡತĶ ಹವಯŀ ತನĺ ಸರಳ ಸಧರಣ ಪೇಷಕನಲŃ ಕಳತದ್ದನ.
ನಗಮĿನವರ ಮಲನಡನ ಪದĹತಯಂತ ಹಸದದ ವಲŃಯಂದನĺ ಕಟıಕಂಡದ್ದರ. ಅದ ಹರತ ಅವರಲŃ ಬೇರ
ಯವದ ವಶೇಷತಯರಲಲ್ಲ. ಅವರ ಬಳ ಮದವಣಗನಗ ಪದĹತಯಂತಯೂ ಪŁೇತಪವಥಕವಗಯೂ ವನಯೇಗಸಲದ್ದ
ಹಲ ತಪĻದ ಬಟıಲ ತಳತಳ ಹಳಯತĶತĶ. ಅದರಲŃದ್ದ ಹವ, ಹಣĵ, ಹಲ, ತಪĻ, ಇವಗಳ ಪರಮಳಕħ ನಲħರ
ಜೇನಹಳಗಳ ಎರಗಲಂದ ಹರಾಡತಡಗದĸವ. ಸತĶ ಮತĶಲ ದಟıಯಸದ್ದ ಹಂಗ, ಹಲಸ, ಬಸರ, ಆಲ, ಅರಳ
ಮದಲದ ಮರಗಳಲŃಯೂ ಕೇದಗಯ ಓಲಯೇಲ ಗರಗರಯಗದ್ದ ಮಳಗಳಲŃಯೂ ಹಕħಗಳ ತಮಲಗನ
ಮಡತĶದĸವ.

ಎರಡ ಮರ ಫಲಥಂಗಗಳ ಆಚಯದ್ದ ತಮĿ ಮನಯಲŃ ನಯಗಳ ಬಗಳತĶದĸದನĺ ಆಲಸ ಹವಯŀ “ಏ ಸೇಮ,
ಎಲŃ ನಯೇನ ಕಟıೇಯೇನ ?” ಎಂದ ಕೇಳದನ.

“ಎಲŃ ಕಟıದĸೇನ. ಆ ಮೇಟಬಲದ ಹಸ ಮರ ಮತŁ ಕೈಗೇ ಸಕħಲಲ್ಲ. ಬರಸ ಬರಸ ಸಕಗ ಹೇಯĶಲŃ ನನಗ.”

ಹವಯŀ ಸೇಮನ ಪŁತŀತĶರಕħ ಒಂದನತ ಗಮನ ಕಡದ ತಯಯಡನ ಮತಡತಡಗದನ. ಅವನ ಕೇಳದ್ದ ಪŁಶĺ
ಕಡ ಜಗŁಚĬತĶದĸಗತĶ ಇಲ್ಲವ ಹೇಳಲ ಸಧŀವಲ್ಲ. ತಯಯೂ ಮಗನ ಗಢವದ ಮತಕತಗಳಲŃ ತಡಗದ್ದರ.
ಅವರ ಸಂಭಷಣಯ ವಷಯ ಕನರ ಮತĶಳńಗಳನĺ ಕರತದĸಗತĶ.

ಮದವಗ ‘ವವಹ ಮಹೇತತವ ಆಹŅನ ಪತŁಕ’ಗಳನĺ ಕಳಹಸವದರ ಜತಗ ಸಮೇಪದ ಬಂಧುಗಳನĺ ಮನಯವರೇ ಸŅತಃ
ಹೇಗ ಕೈ ಜೇಡಸ ನಂತ ಕರದ ಬರವದ ಪದĹತ. ಮತĶಳńಯಂದಲೇನ ಆ ಕರ ಬಂದತĶ. ಆದರ ಕನರನಂದ
ಲಗĺಪತŁಕಯಂದಲ್ಲದ ‘ಕರ’ ಬಂದರಲಲ್ಲ. ಆದ್ದರಂದ ನಗಮĿನವರಗ ಬಹಳ ಅಸಮಧನವ ದಃಖವ ಆಗತĶ. ತಮĿ ಸŅಂತ
ಮಗಳಂತದ್ದ ಪಟıಮĿನ ಮದವಗ ‘ಕರ’ ಬರಲಲ್ಲವಲŃ ಎಂದ ಕಣĵೇರ ಹಕದರ.

ಹವಯŀ ತಯಯನĺ ಸಮಧನಪಡಸಲಂದ “ನಮಗಲ್ಲ ಈ ಹಳೇಕಂದಚರ ಎಂದರ ಪŁಣ ! ಲಗĺಪತŁಕ ಕಳಹಸದಮೇಲ

‘ಕರ’ ಏಕ ?” ಎಂದನ.

“ಬಳೇ ಕಗದದಮೇಲ ಕರೇ ಗೇಟ ಗೇಚ ಕಟı ಬಟıರ ‘ಕರ’ ಬಂದ ಹಂಗಯĶೇನ ? ನನĺಂಥ ಬರಾವ ಬಂದವರಗ ಅದೇ
ಸಕಗಬೈದ. ನನĺಂಥ ಬರಾವ ಸರಾವ ಇಲĸವಳಗ ?”

“ಕರ’ ಬಂದದ್ದರೂ ನೇನೇನ ಹೇಗವ ಹಗತĶೇನ ?”

“ಹೇಗĶರಲŃಲ್ಲ ! ಆದŁ..”
“ಹೇ ! ದಬĽಣ ಬಂತ ಅಂತ ಕಣĶದ” ಎಂದ ಹೇಳದ ಸೇಮ ತನĺ ಉದ್ದವನĺಲ್ಲ ನಮರನಂತ ಕವಗಟı
ಆಲಸತಡಗದನ.

ಪಟıಣĵ ದಡij ಬಟıಯಲŃದ್ದ ಲೇಟಗಳನĺ ಅನಗಳಸಲರಂಭಸದನ.

ದರದ ಅರಣŀಗಳ ಮಧŀ ವಲಗ, ಕಂಬ, ತಂಬಟ ಮದಲದ ವದŀಗಳ ಸದĸ ಗನಥಲ, ಕದನ ಮದಲದ ‘ಮದĸ
ಗಂಡ’ಗಳ ಸದĸ ಕೇಳಬಂದತ. ನಗಮĿ ಹವಯŀರೂ ಎದĸನಂತ ದಬĽಣದ ಸದĸ ಕೇಳಬರತĶದ್ದ ದಕħಗ ತರಗ ನಂತ
ನೇಡತಡಗದರ. ಮಲನಡನ ಹಸರ ಮಲಗಳ ಬಸಲನಲŃ ಮರಯತĶದĸವ.

‘ಕರ’ ಬಂದದ್ದರೂ ನೇನೇನ ಹೇಗವ ಹಗತĶೇನ ” ಎಂದ ಹವಯŀ ನಗಮĿನವರಗ ಕೇಳದ ಪŁಶĺಯಲŃ ಅನೇಕ ಪŁಸಂಗಗಳ
ಅಡಗದĸವ. ಹವಯŀ ಕನರ ಮನಯನĺ ಬಟı ಬಂದದ್ದರೂ ಅವನ ಪಲಗ ಬಂದದ್ದ ಗೃಹಭಗ ಅವನ ವಶದಲŃಯೇ
ಇದĸತಷı ! ಆ ಗೃಹಭಗವನĺ ಮದವಯ ಕಲದಲŃ ಉಪಯೇಗಸಕಳńಬಹದಂದ, ಬೇಕದರ ಬೇಗದಲŃದ್ದ ಕಟಡಗಳನĺ
ಬಟıಕಡತĶೇನಂದ ಹವಯŀ ಹೇಳಕಳಹಸದ್ದನ.

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ, ಯವ ತಕಥದ ಸಹಯದಂದಲ, ಹವಯŀ ತನಗ ಅವಮನ ಮಡವದಕħಗಯ ಹಗ

ಹೇಳಕಳಹಸದĸನ ಎಂದ ವದಸ, “ಅವನಗ ಹೇಳ : ಅವನ ನಲದಲŃ ಒಂದಂಗಲನ ನಮಗ ಬŀಡ. ನನ ಚಪĻರ
ಹಕಸĶೇನ ! ಏನೇ ದೇವರ ಕಟıದĸ ನಲħ ಆಳ ಕಳ ಇನĺ ಇದ ! ಎಲŃ ಹೇಗ ಗರೇಬರಾದಮೇಲ ಬೇಕದಗ ಕೇಳĶೇನ.
ಆವಗ ಕಡಲ !” ಎಂದ ಪŁತ ಹೇಳಕಳಹಸದ್ದರ.

ಅದವರಗ ನಗಮĿನವರ ಪಟıಮĿನ ಮನಸಪĶಗಗಯದರೂ ಅವಳ ಮದವಗ ಹೇಗಬೇಕಗತĶದ ಎಂದ ಮಗನಡನ

ಹೇಳತĶದ್ದರ. ನಜವಗಯೂ ಅವರಗ ಪಟıಮĿನ ಮೇಲ ವಸವನ ಮೇಲ ಇದ್ದಷıೇ ಮಮತಯತĶ. ಆ ಮಮತ ಅವರನĺ
ಮದವಗ ಎಳಯತĶತĶ. ಆದರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಕಟವದ ಪŁತŀತĶರ ಬಂದಮೇಲ, ನಗಮĿನವರ ಮನಸತ ಬದಲಯಸ
ಮದವಗ ಹೇಗಬರದಂದೇ ನಣಥಯಸದರ. ಆದರ ಒಂದ ವರದ ಹಂದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರೂ ರಾಮಯŀನ ಆಳಗಳಗ
ಮನಯವರಗ ಮದವಗ ಬೇಕಗದ್ದ ಬಟıಬರ ಸಮನ ಸರಕಗಳನĺ ತರಲಂದ ಹಸ ಗಡ ಎತĶಗಳನĺ ಸಂಗರಸ
ಕಟıಕಂಡ ತೇಥಥಹಳńಯ ಪೇಟಗ ಹೇಗದĸಗ, ಆ ದನ ಸಯಂಕಲ ಪಟıಮĿ, ವಸವನĺ ಜತಗ ಕರದಕಂಡ,
ಸೇರಗರರ ಮದಲದ ಯರಗ ತಳಯದಂತ, ಗಟıಗ ಕಳಕನರಗ ಬಂದಳ. ಹವಯŀ, ಪಟıಣĵ, ಸೇಮ ಮವರೂ
ಜೇನ ಹಡಕಲ ಕನಗ ಹೇಗದದರಂದ, ಮನಯಲŃ ನಗಮĿನವರಡನ ಇದ್ದರ. ಬೈರನ ಹಂಡತ ಸೇಸ ಹರಗಡ ಹಟı
ಬಚವ ಕಲಸದಲŃದ್ದಳ ಪಟıಮĿ ವಸ ಇಬĽರೇ ಬರತĶದĸದನĺ ಕಂಡ ಮಹದಶŅಯಥದಂದ “ಏನŁಮĿ, ಏನŁಯŀ,
ಅಪŁಪ ಬಂದಬಟŁ ?” ಎಂದ ಕರಯ ಮಖದಲŃ ಬಳಯ ಹಲŃನ ಸಲಗಳನĺ ಪŁದಶಥಸದಳ.

ಪಟıಮĿ ವಸ ಇವರನĺ ಕಂಡಡನ ನಗಮĿನವರಗ ಮತ ತದಲವಷı ಆನಂದವಯತ. ನಗಮĿನವರ ಬೇಗಬೇಗನ

ರಟı, ಮಟı ಪಲŀಗಳನĺ ಮಡತಡಗದರರ. ಪಟıಮĿ “ಬŀಡ, ದಡijಮĿ, ಹತĶಗĶದ ! ಅಪĻಯŀಗ ಗತĶದŁ ನನĺ
ಚಟ ತಗĸಬಡĶರ !” ಎಂದ ಅಂಗಲಚಕಂಡರೂ ಬಡಲಲ್ಲ. ಕಡಗ, ದಡijಮĿ ಬೇಡವಂದರೂ ಕೇಳದ, ಪಟıಮĿನ ಅವರಗ
ನರವಗ ರಟı ಸಡವ ಕಯಥದಲŃ ಭಗವಹಸದಳ. ವಸವ ಇದ್ದಕದ್ದಹಗ ಬಲ್ಲವನಂತ ಗಂಭೇರವಗ ಅವರಬĽರಗ
ಸಹಯವದನ.

ಪಟıಮĿ ದಡijಮĿನನĺ ತನĺ ಮದವಗ ಬರವಂತ ಕರದಳ. ನಗಮĿನವರ ಸěೇಸಹಜವದ ಹರಟಯಲĿಯಂದ ತಮಗ
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ನಡದದ್ದ ವŀವಹರಗಳನĺಲ್ಲ ಹೇಳ “ನನ ಮನಗ ಬರಾದಲ್ಲವŅ ! ನನĺ ದಬĽಣ ಗಂಡನ ಮನಗ
ಹೇಗವಗ ದರೇಲೇ ನೇಡ ಸಂತೇಸ ಪಡĶೇನ ! ದಬĽಣ ಹೇಗದ ಬರಾದ ನಮĿ ಗದĸಮಲ ಗಡ ರಸĶೇಲಸı ?”
ಎಂದ ಹೇಳತĶ ಕಣĵಜĮಕಂಡರ.

ಇನĺ ಚನĺಗ ಕಪĻಗರಲಲ್ಲ. ನಗಮĿನವರ ವಸವನ ಜೇಬಗ ತಂಡಗಳನĺ ತರಕ ತರಕ, ಅವನನĺ ಪಟıಮĿನನĺ
ಕಳಹಸಲಂದ ಹರ ಅಂಗಳಕħ ಬಂದ ನಂತದ್ದರ, ಪಟıಮĿ ಇದ್ದಕದ್ದ ಹಗ ದಡijಮĿನ ಸರಗ ಜಗĩಸ ಎಳದ “ದಡijಮĿ,
ನೇಡಲŃ ಸೇರಗರರ ಬತಥದರ !. ಏ ವಸ, ಒಳಗ ಬರ !” ಎಂದ ಅವನನĺ ಎಳದಕಂಡ ಒಳನಗĩದಳ.
ಸೇರಗರರ ರಂಗಪĻಸಟıರ ರಾಮಯŀನ ಆಜİಯಂತ ಅವನ ಹಂದ ಹವಯŀನ ಹತĶರ ಬಟıದ್ದ ಪಟಗಳನĺ ಪಸĶಕಗಳನĺ
ಹೇರಸ ಕಂಡ ಹೇಗಲ ಆಳಗಳಡನ ಬಂದದರ. ಆದರ ನಗಮĿನವರ ಹವಯŀ ಮನಯಲŃಲ್ಲವಂದ ಮರದನ
ಬರವಂತ ಹೇಳ ಕಳಹಸದರ.

ಸೇರಗರರ ಆಳಗಳಡನ ಹೇದ ತರವಯ. ಪಟıಮĿ ವಸ ಇಬĽರೂ ಸೇಸಯಡನ ಕತĶಲಯಲŃ ನಃಶಬĸವಗ ಕನರಗ
ಕದĸ ನಡದರ.

ಈ ಸಂಗತಯನĺಲ್ಲ ನಗಮĿನವರ ಮಗನಗ ಹೇಳ, ಕಳಕನರನ ಗದĸ ಮಲಯ ಗಡರಸĶಯಲŃ ದಬĽಣದ ಸತħರಕħ ಚಪĻರ
ಹಕಸವಂತ ಮಡದರ. ಆ ಚಪĻರದ ಮಖŀವದ ಉದĸೇಶ, ಹರಗನವರಗ ಹಗ ಕಂಡರೂ, ದಬĽಣದ ಸತħರವಗರಲಲ್ಲ
; ಕನರನಂದ ಗಂಡನಡನ ದಂಡಗ ಏರ ಮತĶಳńಗ ಹೇಗವಗ ಮದವಣಗತĶ ಪಟıಮĿನನĺ ನಗಮĿನವರ ಕಂಡ
ಹರಸ ಸಂತೇಷಪಡಸವ ಸಲವಗತĶ.

ನೇಡತĶ ನಂತದ್ದ ಹಗಯ ದಬĽಣದ ಸದĸ ಹತĶರ ಹತĶರವಯತ. ದಂಡಗ ಹತĶ ಬರತĶದ್ದ ಬೇಯಗಳ ಬಯಸದĸ
ಕೇಳಸತ. ಕಡಗ ದಬĽಣದ ಮರವಣಗಯೂ ಗೇಚರಸತ.

ದಬĽಣದ ಚಪĻರವದ್ದಲŃ ವಶŁಂತಗಗ ನಂತತ. ವದŀದ ಶಬĸಗಳ ನಂತ ಮನಷŀರ ಮತನ ಸದĸ ತಮಲವಗ
ಕೇಳಬಂದತ. ನಮಸħರಗಳ, ‘ಬಂದŁ’ಗಳ, ಯೇಗಕ್ಷಿೇಮ ವಚರಗಳ ಪರಸĻರವಗ ಸಗದವ. ಲಲನಯರ ಒಡವಗಳ
ಉಲಯೂ, ಅದಕħ ಸಮಶŁತಯಗದ್ದ ಅವರ ಕರಳದನಯೂ, ಅವರ ಉಟıಕಂಡದ್ದ ಜಡijಸೇರ, ಕಗನ ಸೇರ, ಜರತರಯ
ಸೇರ, ತರ ತರದ ವಲŃಗಳ, ಕಪĻಸಗಳ, ರವಕಗಳ ಮದಲದವಗಳಂದ ಉಗತĶದ್ದ ಹಸ ಬಟıಯ ವಸನಯೂ,
ಅಚĬಕರಯ ಬಣĵದಂದ ಹಡದ ನಸಗಂಪ ಬಣĵದವರಗ ಇದ್ದ ಅವರ ವವಧಕೃತಯ ಮಖ ಸಮಹವ ಸೇಮನ ಕಣĵಗ
ನಟಕೇಯವಗ ತೇರದವ. ಅವನ ಯರಬĽರನĺ ನೇಡತĶರಲಲ್ಲ ; ಒಟıನ ಸಮಹವನĺೇ ನೇಡತĶದ್ದನ. ಆದರ
ಅವನ ಮನಸತಗ ಆ ಗಂಪನಲŃದ್ದ ಪŁತಯಬĽರೂ ತನĺನĺೇ ನೇಡ ಮತಡಕಳńತĶದĸರಂದ ತೇರತĶತĶ. ಏಕಂದರ, ಅವನ
ಹಂದದ ಧರಸದ ಇದ್ದ ವಸನಗಳನĺ ಎಂದಗಂತಲ ಹಚĬದ ನಜೇಕನಂದ ಉಟı ಕಂಡದ್ದನ. ಕಲವರ ಅವನನĺ ‘ಸಟıರ’
ಎಂದ ಬಹವಚನದಲŃ ಮತಡಸದಗ ಸೇಮ ಜನĿಸಥಥಕವದಂತ ಹಗĩದನ.

ಎಲ್ಲರೂ ನರಳನಲŃ ಕಳತಕಂಡ ಮೇಲ ಪನಕದಗಳ ವನಯೇಗವಯತ. ಹವಯŀ ಚನĺಯŀನಡನಯೂ

ಶŀಮಯŀಗೌಡ ರಡನಯೂ ಮತಡದನ. ಆದರ ಸೇತಯನĺ ಕರತ ಅವರಾಗಲ ಅವನಗಲ ತಟ ಪಟಕħನĺಲಲ್ಲ.
ನಗಮĿನವರೂ ಗೌರಮĿನವರಡನ ಗೃಹಕೃತŀದ ವಚರಗಳನĺ ಕರತ ಮತಡತĶದ್ದರ. ಮದಲೇ
ಮತಡಕಂಡದĸರಯೇ ಎಂಬಂತ ಯರೂ ಮದವಯ ವಚರವಗ ಪŁಸĶಪಸಲಲ್ಲ. ಕಳಕನರಗ ಕನರಗ ಇದ್ದ
ಸಂಬಂಧವನĺ ಸŅಲĻ ಹಚĬ ಕಡಮ ಅಲŃದ್ದವರಲ್ಲರೂ ಅರತದĸದರಂದ, ಯರಬĽರಾಗಲ, ಮರತ ಕಡ, ಆ ಗಯದ ಹಣĵನ
ಮೇಲ ಕೈಯಡಲಲ್ಲ. ಚನĺಯŀನಂತ ಹವಯŀನಡನ ಮಖದ ಕಡ ನೇಡ ಮತಡತĶದಗ, ಅವನ ಹಣಯ ಮೇಲದ್ದ
ನೇಲಯ ನರವನĺಲ್ಲದ ಕಣĵಗಳನĺ ನೇಡತĶರಲಲ್ಲ. ಹವಯŀನಲŃ ಸೇತಯ ಯೇಗಕ್ಷಿೇಮವನĺ ಕೇಳಬಡತĶನಯೇ ಎಂಬ
ಹದರಕ ಅವನದಯಲŃ ತಡಯತĶತĶ. ಏಕಂದರ, ಸೇತಯ ಯೇಗಕ್ಷಿೇಮ ಚನĺಯŀ ಹವಯŀನ ಕಣĵ ನೇಡ ಹೇಳವಷı
ಉತĶಮವಗರಲಲ್ಲ.

ಶŀಮಯŀಗೌಡರ, ಆ ಸķಳವನĺ ಬೇಗನ ಬಟıರ ಸಕ ಎನĺವಂತ, ದಬĽಣದವರಗ ಪನಕದಗಳನĺ ಬೇಗಬೇಗನ ಪರೈಸವಂತ

‘ತಕೇತ’ ಮಡತĶದ್ದರ.

ಸŅಲĻ ಹತĶನಳಗಗ ಮತĶ ಕದನ ಹರದವ ; ವದŀ ರವಗೈದವ ; ಬೇವಗಳ ಮದಮಗನದ್ದ ದಂಡಗಯನĺ
ಹತĶಕಂಡ ಪಲ್ಲವಯ ಘೇಷದಡನ ಮಂದ ಸಗದರ ; ‘ಗರತಗರಾಸĶ’ರೂ ಎದĸ ನಡದರ. ದಬĽಣ ಕನರಗ
ಸಂಭŁಮದಂದ ಸಗತ. ನಗಮĿ, ಪಟıಣĵ, ಸೇಮ – ಇವರಗಳ ನೇಡತĶದ್ದಂತ ದೃಶŀ ಕಣĿರಯಗ, ಘೇಷ ಮತŁ
ಕೇಳಸತĶತĶ. ಹವಯŀ ಅತĶಕಡ ನೇಡತĶಲ ಇರಲಲ್ಲ ; ಅವನ ಆ ವದŀಘೇಷ ಕೇಳಸತĶಲ ಇರಲಲ್ಲ. ಅವನ ಮನಸತನ
ಕಣĵನ ಹನಯಲŃ ಸೇತಯ ದಃಖಪಣಥವದ ಚತŁವಂದೇ ವಕಂಪಸತĶತĶ.

“ಅತĶಗĸ ಹರಯಣĵಗೌಡರ ಮಗಳ ರಂಗಮĿನĺ ನೇಡೇನೇ ? ಹಡಗ ವೈನಗದĸಳ ! ಸŅಲĻ ಬಯ ಉಗĩಂತ. ಉಗĩದŁೇನ
? ದಂಡ ಮಖ ; ಬಳ ಮೈ; ಕಣĵ ಮಗ ಬಯ ಕವ ಎಲŃ ನಟıಗಲŃೇನ ?” ಎಂದ ನಗಮĿನವರ ಹವಯŀನಗ
ಕೇಳಸಲ ಎಂದೇ ಪಟıಣĵನಡನ ಗಟıಯಗ ಹೇಳದರ.

ಇಂಗತವರಯವದರಲŃ ಅಷıೇನ ಚತರನಲ್ಲದ ಒರಟ ಪಟıಣĵ ಒಂದ ಸರ ನಗಮĿನವರ ಕಡಗ, ಮತĶಂದ ಸರ

ಸೇಮನ ಕಡಗ ತರಗ ತರಗ ಕಲಸಮಡತĶಲೇ ಮತಡತಡಗದನ. “ಯರ ? ಮಗ ಸಂಡಗದಯಲŃ
ಅವರೇಯೇನ ? – ಏ ಸೇಮ, ಆ ಗಜನ ಲೇಟ ಇತĶ ಕಡ, ಅಮĿ, ನಳ ಪನಕ ಇನĺ ಜಸĶ ಮಡĽೇಕ ! ಇವತĶ
ಮಡದĸ ಅಲŃಂದಲŃಗಯĶ ! ಆ ಚಪ ಹಂಗಲೇಥ ; ಮದಲ ಈ ಜಮಖನ ಎತĶ. ನೇನಲŃ ಕನĺಡ ಜಲŃ ಮಡij ! ನನಗ
ಹಳ ತೇಪೇನೇ ಸರ ! ಹಸನ ತೇಪಗೇಪ ನನಗ ಯಕೇ ..?”

ಮರದನವ ಮಧŀಹĺ ಎರಡ ಗಂಟಯಂದಲ ನಗಮĿ ಮದಲದವರ ಹಂದನ ಇನಕħಂತಲ ಹಚĬಗ ಸರಬರಾಯ
ಒದಗಸ ಕಂಡ ಕನರನಂದ ಮತĶಳńಗ ಹಂತರಗವ ಮರದಬĽಣವನĺ ಹರೈಸ, ಆ ಚಪĻರದಡ ಕಯತĶ ಎದರ
ನೇಡತĶದ್ದರ. ನಗಮĿನವರಗಂತ ಮದಮಗಳಗ ಗಂಡನಡನ ದಂಡಗಯೇರ ಹೇಗವ ಪಟıಮĿನನĺ
ನೇಡತĶೇನಂದ ಆನಂದ, ಉದŅೇಗ, ಕತರತ, ಅವರ ಮತಕತಗಳಲŃಯೇ ಅಲ್ಲದ ಚಲನಯಲ್ಲಯೂ ಒಂದ ಲಘತŅ
ತೇರತĶತĶ.

ಸಮರ ಮರ ಗಂಟಯ ಸಮಯದಲŃ ಕದನ, ವಲಗ, ಕಂಬ, ತಂಬಟಗಳ ಸದĸ ಕೇಳಸಲ ಮರದಬĽಣ ಮನಯಂದ
ಹರಟತಂದ ನಗಮĿನವರ ಎದĸ ನಂತಕಂಡ ಅತĶಕಡಗೇ ನೇಡತಡಗದರ. ಅವರ ಒಳಗಣĵಗ
ಸವಥಲಂಕರಭೂಷತಯಗ ಗಂಡನದರ ದಂಡಗಯಲŃ ತಲಬಗ, ಮಡದ ಹವನ ಬಳಯ ಗಚĭವನĺ ಪŁದಶಥಸತĶ,
ನಚಗಯಂದ ಕಂಪೇರ ಕಂಬನ ಸಸತĶ ಕಳತದ್ದ ಪಟıಮĿನ ಚತŁ ರಂಜಸತĶತĶಂದ ತೇರತĶದ.

ಮೇಲಗಡ ಹಂಗಯ ಮರದ ತರಗಲಯಂದ, ಮಮಥರ ನದದಂದ ಬೇಸತĶದ್ದ ಗಳಯಲŃ, ಕಣಕಣದ ತೇಲ ಕಳಗಳದ
ಬಂದ ಅವರ ನತĶಯ ನರತ ಕದಲಗಳ ಪದಯಲŃ ಸಕħಕಂಡತ.

ಬಹಳ ಹತĶ ಕದರ. ಉಕħಬಂದಂತ ತೇರದ ದಬĽಣದ ಸದĸ ಮತĶ ಇಳದಹೇಗ ರವರಹತವಯತ. ನಗಮĿನವರಗ
ಉದŅೇಗ ಹಚĬತ. ಉಳದವರಗ ನಲħರ ಫಲಥಂಗಗಳ ಆಚಯಂದ ಹರಟ ದಬĽಣ ಒಂದ ಗಂಟ ಕಳದರೂ ಬರದರಲ
ಕರಣವೇನಂದ ಬಕħಸವಯತ. ಒಬĽಬĽರ ಮನದಲŃ ಒಂದಂದ ತರನದ ಭೇತ ಮಡತ. ಆದರ ಯರೂ ತಮĿ ಮನದ
ಅಮಂಗಲವನĺ ಇತರರಗ ಹೇಳಲಲ್ಲ. ನಗಮĿನವರ ಪಟıಮĿಗ ಏನೇ ಜಕħಣ ಗಕħಣ ಮೈಮೇಲ ಬಂದ ಕೇಡಗರಬೇಕಂದ
ಹದರದರ. ಹವಯŀ ‘ಮದĸಗಂಡ’ ಸಡವಗ ಯರಗದರೂ ಏನದರೂ ಅನಹತವಯತೇ ಎಂದ ಶಂಕಸದನ.
ಸೇಮ ಊಟ ತಡವಯತೇ ಏನೇ ಎಂಬ ಅಪಯವನĺ ಊಹಸ ಒಬĽರಗ ಹೇಳದ ಸಮĿನದನ. ಪಟıಮĿನ
ಊಹಸ ಊಹಸ, “ನ ನೇಡಕಂಡೇ ಬಂದಬಡĶೇನ !” ಎಂದ ಕನರನ ಕಡಗ ವೇಗವಗ ಸಗದನ.

ಅಧಥಗಂಟಯ ಮೇಲ ವŀಸನಭರದಂದ ಕಗĩ ಕಸದ ನಧನವಗ ಹಂತರಗ ಬಂದ ಪಟıಣĵ “ದಬĽಣ ಒಳದರೇಲ ಹೇಯĶಂತ
!” ಎಂದ ತಳಸದನ. ನಗಮĿನವರ ಬಸಬಸನ ಅಳತಡಗದರ.

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ದರಯಲŃ ಹವಯŀ ಹಕಸದ್ದ ಚಪĻರದ ಮತĶ ಮಡದ್ದ ಇತರ ಸನĺಹಗಳ ವಷಯಗಳನĺಲ್ಲ ಕೇಳ,
ಯವದೇ ಒಂದ ಅನವಥಚನೇಯವದ ಈಷŀಥಯಂದ, ಹವಯŀ ನಗಮĿನವರಗ ಆಶಭಂಗವಂಟಮಡವ
ಕŁರಸಂತೇಷಕħಗ, ದಬĽಣವನĺ ಒಳದರಯಂದ ಸಗಸಕಂಡ ಮತĶಳńಗ ಹೇಗವಂತ ಬಸಸದ್ದರ. ಅದನĺ
ತಳದಡನಯ ತಬĽಲ ಪಟıಮĿ ಬಕħ ಬಕħ ಅತĶಳ. ಆದರ ಮದಮಗಳ ತಯಯ ಮನಯಂದ ಹರಡವಗ ಕಣĵೇರ
ಹಕವದ ನಡನ ಪದĹತಯಗದ್ದರಂದ ಯರೂ ಅದನĺ ಗಮನಸಲಲ್ಲ.

ನಗಮĿನವರ ಅಳತĶಲೇ ತಮĿ ಹಲŃ ಮನಗ ಹಂತರಗದರ. ಹವಯŀ ಹಂಡಗಳಲŃಯೂ ಕಳಗಗಳಲŃಯೂ ತಂಬದ್ದ
ಪನಕವನĺಲŃ ಅಲŃಯೇ ಬೇದಯ ಮೇಲ ಚಲŃಸ, ಸಮನಗಳನĺಲ್ಲ ಮನಗ ಹರಸಕಂಡ ಹೇದನ. ಅನೇಕ ದನಗಳವರಗ
ಹದಯಲŃ ಹೇಗವವರ, ಆ ಚಪĻರದಡ ರಾಶರಾಶಯಗ, ಹಂಡ ಹಂಡಗ ನರದರತĶದ್ದ ಗದ್ದ, ಕಟıರವ, ಕಂಜರವ,
ಗಳಯರವ, ಚಗಳಯರವ, ನಣ, ಹನĺಣ, ಜೇನĺಣಗಳನĺ ಕಂಡ ಆಶĬಯಥದಂದ, ĔಣಮತŁವದರೂ, ನಂತ
ನೇಡದ ಮಂದವರಯತĶರಲಲ್ಲ.
 ರಾಮಯŀನಗ ಮದವಯಯĶ
ಚನĺಯŀನ ಮದವ ಮಗದ ಮೇಲ ಮರನಯ ದನ ಸಯಂಕಲ ಕನರನಂದ ಗಂಡನ ದಬĽಣ ಮತĶಳńಗ ಬಂದತ. ಜರಯ
ಪೇಟ ಸತĶ, ಇತĶೇಚಗ ಹಚĬ ಹಚĬ ಕೃಶವಗತĶದ್ದ ಮಸದ ಮಖದಲŃ ಹಚĬ ಹಚĬ ದಪĻವಗ ತೇರತಡಗದ್ದ
ಹಮĿಸಗಳನĺ ಹತĶ, ಕಪĻಗೇರನ ಹಸ ಕೇಟ, ಜರಯಂಚನ ಉತĶರೇಯ, ಬಣĵದ ಕಂಬಯ ಪಂಚ ಮತĶ ಹ ಕತĶದ್ದ
ಹಂಚದಕಟıಯ ಮಟıಲಗಳಂದ ಅಲಂಕೃತವಗ, ಎತĶರವಗ, ಕಚĬ ಧೂತಥಭವಗಳಂದ ಕŁರವಗ ಕಣತĶದ್ದ
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ, ಮಂದ ನಸಕಳńಗ, ಬಜĮ ಡಳńಗಳಂದ ಸķಲವಗ ಬಳದ ಕಂಬಳ ಕಯಯಂತ ತಂಬಕಂಡ
ಮಖದಲŃ ಕರಮಸವಳńವರಾಗ, ಪಟıನಮಗಳಂದ ಶೇಭತರಾಗ, ಮನಯ ಯಜಮನರಗ ತಕħ ಉಡಗ ತಡಗಗಳಂದ
ಅಲಂಕೃತರಾಗ, ಮಖಥತನದಡನ ಸĺೇಹ ಬಳಯಸವಂತದ್ದ ಸರಳತ ಮಗĹತಗಳಂದ ಸŅಲĻ ಪಚĬಗದĸದರಂದ
ಭಗವದĪಕĶಯಂದ ವನಮŁರಾದವರಂತ ತೇರತĶದ್ದ ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಕೈಮಗದ ನಂತ ಬೇಗರ ಕಡಯವರನĺ
ಆದರೇಪಚರಗಳಂದ ಸಂತಷıಪಡಸ ಮನಯಳಗ ಬರಮಡಕಂಡರ.

ಮದವಗ ನರಾರ ಜನರ ನರದದ್ದರ. ಗನಥಲ, ಕದನ, ಬಣಬರಸ, ಕಂಬ, ಕಹಳ, ವಲಗ ಮದಲದವಗಳ
ಸದĸಗಂತಲ ಅತಶಯವಗ ಅವಚĭನĺವಗ ಮನಷŀ ಸಮಹದ ತಮಲವದ ಮನಯನĺಲ್ಲ ತಂಬ ತಳಕತĶದĸತ. ಮನಯ
ಅಂಗಣದಲŃ ರಚಸದ್ದ ವಸĶರವದ ಚಪĻರದಡ, ಧರಯ ಮಂಟಪದ ಬಳ, ಜಗಲಯಲŃ, ಮನಯ ಮಲ ಮಲಗಳಲŃ
ಲŀಂಪ, ತಗ ಲŀಂಪ, ಲಟೇನ, ಲಂದŁ, ಚಮನ, ಕಕħಡ, ದಂದ, ಹಣತ ಮದಲದ ತರ ತರದ ದೇಪವಳ
ರಂಜಸತĶದĸತ. ತಳರ ತೇರಣಗಳಂದಲ ಬಣĵ ಬಣĵದ ಬಟıಗಳಂದಲ ಮರಯತĶದ್ದ ಚಪĻರದಡ ಅಂಗಳದಲŃ ದಬĽಣದ
ಜನರಲ್ಲರೂ ಅವರವರ ಅಂತಸĶಗ ತಕħ ತಕħ ಸķನಗಳಲŃ ಕಳತ ಸಲŃಪಸತĶದ್ದರ. ಅಂದನ ಮದವಯ ಮದಮಗಳಗ ದಯŀ
ಹಡದದ್ದ ವಚರವೇ ಆ ಮತಕತಗಳಲŃ ಮಖŀಪತŁ ವಹಸದĸತಂದ ಹೇಳಬಹದ.

ಆ ರಾತŁ ಧರಯ ಮಹತಥ ಹತĶ ಗಂಟಯಮೇಲ ಇದĸದರಂದ ಧರಗ ಮದಲೇ ಊಟ ಮಗದಬಡಲ ಎಂದ ಚಂದŁಯŀ
ಗೌಡರ ಬರಸದ ಅಪĻಣಯಯತ. ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಮನಯ ಯಜಮನರಾಗದ್ದರೂ ಬವನನĺ ಕೇಳದ ಅವರ ಏನ
ಮಡತĶದĸಲ್ಲ. ಆದ್ದರಂದಲ ಕನನ ಬವನೇ ಮತĶಳńಯ ಯಜಮನŀವನĺ ವಹಸಬಟıದ್ದರ. ಶŀಮಯŀಗೌಡರ,
ಗೌರಮĿ ಮತĶ ಚನĺಯŀ ಇವರ ದಕ್ಷಿಣŀದ ಅನವಯಥಕħ ಸಕħ ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಮದವಗ ಬಂದದ್ದರೂ ಅವರ
ಯವ ಗೇಜಗ ಪರಪತŀಕħ ಹೇಗದ ಸಧರಣವದ ಇತರ ನಂಟರಂತ ಒಂದ ಕಡ ಅಜİತರಾಗ ಕಳತ, ನಂಟರಡನ
ಮತಕತಗಳಲŃ ತಡಗದ್ದರ. ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಮತಕತ ಎಂದರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ‘ಕರ ಚೇರ’, ಪತĺೇ ಪರತŀಗ, ಇತŀದ
ವಷಯಗಳನĺ ಕರತದĸತಂದ ಹಸದಗ ಹೇಳಬೇಕಗಲ್ಲ.

ಹಜĮೇನನ ಗಡಗ ಹಗ ಹಕದರ ಜೇನĺೇಣಗಳ ಹಂಡ ಭೇರಂದ ಝೇಂಕರಸತĶ ಎದĸ ಹರಾಡವಂತ ಜನಗಳ
ಸಮಹ, ‘ಎಲ್ಲರೂ ಊಟಕħೇಳಬೇಕ’ ಎಂಬ ಕಗ ಕವಗ ಬದ್ದಕಡಲ, ಉಕħ ಎದĸ, ಸಮೇಪದ ಗದĸಬಯಲಗ ದಳನಡಯತ.

ಆದರ ಕನರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ, ಬಲರ ಸಂಗೇಗೌಡರ, ಬೈದರ ಬಸವೇಗೌಡರ, ಎಂಟರ ಶೇಷೇಗೌಡರ,

ಅತĶಗದĸ ಹರಯಣĵಗೌಡರ, ನಗĩಮನ ತಮĿಣĵಗೌಡರ, ಸಂಪಗ ಪಟıಯŀಗೌಡರ – ಇತŀದ ದಡij ದಡij
ಗೌಡರಗಳಗಗ ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಪŁತŀೇಕವದ ಉಪಚರಗಳನĺ ಏಪಥಡಸದ್ದರ. ಅದಕħಗ ಕಡಪನಗಟıಲ ಬಗನಕಳń,
ಹಂಡಗಟıಲ ಅಕħಹಂಡ, ಶೇಸಗಟıಲ ಸರಾಯ ಸದĹವಗತĶ. ಬೇಕದಷı ಕಂಬಳಕರ ಸಪĻಕರಗಳ ಹತವಗದĸವ.

ಗಳಗ ಬಟıಲ ಮಂದ ಕಳತ, ಆಗಗ ಅಲŃ ಶದŁ ಸಮದಯಕħ ಒಂದಷı ಅಥಥವಗಲರದ ಸಂಸ್ಕೃತ ಮಂತŁಗಳನĺ
ಅಥಥವಗಬರದ ರೇತಯಲŃ ರಾಗಪಣಥವಗ ಆಘೇಷಸತĶದ್ದ ಅಗŁಹರದ ಜೇಯಸರ ವಂಕಪĻಯŀನವರ, ಧರಯ
ಮಹತಥ ಬಳಸರತಂದ ತಳಸದರ. ತವೇ ಜತಕ ಗೇತಕ ನೇಡ ನಣಥಯಸ ಕಟıದ್ದ ವಧೂವರರ ಮಂಗಲ ವವಹ
ಮಹೇತತವವನĺ ಸಂಗವಗ ನರವೇರಸಲ ಅವರೇ ದಡij ಮನಸತ ಮಡ ಮದವ ಮಡಸವ ಜೇಯಸರಾಗಯೂ
ಬಜಯ ಮಡದ್ದರ. ಜೇಯಸರ ಅಪĻಣಯ ಮೇರಗ ಗಂಡ ಹಣĵಗಳನĺ ಧರಯ ಮಂಟಪಕħ ಕರದತರವ ಸಲವಗ,
ಅದಕħ ಗತĶಗದ್ದ ಜನರ ಓಡಟ ಸಸಂಭŁಮವಯತ. ಧರ ಇನĺೇನ ಪŁರಂಭವಗತĶದ ಎಂದ ಗತĶದಕಡಲ ನರಾರ
ಕಣĵಗಳ ನದŁಯನĺ ಕಡಹ, ಮಂಟಪದ ಕಡಗ ದೃಷıಯಟıವ. ಮಲಗದ್ದವರನĺ, ಪಕħದಲŃ ಎಚĬತĶದ್ದವರ, ಎಬĽಸದರ.
ಆ ಸಂಭŁಮದ ಕೇಲಹಲ ಕತಹಲಗಳ ಮಧŀ ಯರ ದೃಷıಯೂ ಸಂಗಪĻಗೌಡರಲŃಗ ಬಂದ ಗಟıಗ ಮತಡತĶದ್ದ
ಸೇಮನ ಕಡಗ ಬೇಳಲಲ್ಲ. ಸೇಮ ಆ ದನ ಬಳಗĩ ಹವಯŀನಡನ “ಮತĶಳńಗ ‘ಧರ ನೇಡಲ’ ಹೇಗತĶನ” ಎಂದ
ಹೇಳ ಕಳಕನರನಂದ ನಟıಗ ಸೇತಮನಗ ಹೇಗ, ಅಲŃಂದ ಸಂಗಪĻಗೌಡರಡಗಡ ಸಯಂಕಲಕħ ಮತĶಳńಗ ಬಂದದ್ದನ.
ತನĺ ನಚĬನ ಒಡಯನಗ ಪŁತಕಲವಗ ನಶĬಯವಗದ್ದ ಆ ಮದವಯ ಪವಥಕಥಯನĺ ಚನĺಗ ಅರತದ್ದ ಸೇಮ ‘ಧರ
ನೇಡಲ’ ಹೇದನಂದರ ಆಶĬಯಥವಗತĶದ. ಆದರ ಸಂಗಪĻ ಗೌಡರ ಅವನನĺ ಒಳಗ ಹಕಕಂಡ ರಚಸದ್ದ ವŀಹ
ಗತĶದರ, ಎಲ್ಲವ ಅಥಥಪವಥಕವಗವದರಲŃ ಸಂದೇಹವಲ್ಲ.

ಹಗ ಮಡತĶೇನ ; ಹೇಗ ಮಡತĶೇನ ; ಅವರನĺ ಮಟıನಂದ ಹಡಯಸತĶೇನ ; ಇವರನĺ ಗಂಡನಂದ ಸಡಸತĶೇನ ಎಂದ
ಮದಲಗ ಬಯ ಪಟಕ ಹಡಯತĶದ್ದ ಸಂಗಪĻಗೌಡರಲŃಗ ಹವಯŀ ಹೇಗ, ಉದತĶಭವಗಳನĺ ಉಪದೇಶಸ,
ಅವರನĺ ತನĺ ಸಹಯಕħ ಬರವಂತ ಒಪĻಸದ್ದ ಸಂಗತ ಹಂದಯ ಗತĶಗದಯಷı. ಆದರ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಹಟıಯರ,
ಅವರಷı ಪŁಯತĺಸದರೂ, ಸಂಪಣಥವಗ ನಂದಹೇಗಲಲ್ಲ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರನĺ ಗಂಡನಂದ ಸಡಸವದೇ ಮದಲದ
ಕŁರಕಮಥಗಳನĺೇನೇ ತŀಜಸದರ ಎಂಬದ ಸತŀ. ಆದರ ಲಗĺದ ದವಸವದರೂ ಅದ ನಡಯದಂತ ತಡಯಲ ಗಟıಗ
ಪŁಯತĺಸಬೇಕಂದ ನಶĬಯಸದರ. ಆ ಪŁಯತĺಕħ ಅವರ ಮಂಡಕಚĬನ ಸರಳಬದĹಯ ಸೇಮನ ಸಹಯವನĺ
ಸಂಪಣಥವಗ ಪಡದರ. ತನĺ ಒಡಯನಗ ಆದರಂದ ಉಪಕರವಗ, ಆತನ ಇಚĭಯೂ ಕೈಗಡತĶದ ಎಂದ
ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಉಪದೇಶ ಮಡದದೇ ತಡ, ಸೇಮ ಸŅಮಭಕĶಯಂದ ಪŁೇರತವಗ ಮನಃಪವಥಕವದ ವೇರಾವೇಶದಂದ
ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಸಹಸಕħ, ಅವರ ಕೈಯ ಕೈದವಗಲ ಸಮĿತಸದನ. ಅವನ ಪದೇಪದೇ ಸೇತಮನಗ ಹೇಗ ಬರತĶದĸದನĺ
ನೇಡ ಹವಯŀ ಪŁಶĺಸಲ “ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಮಂದನ ವಷಥ ಕನĺಡ ಜಲŃಯಂದ ಆಳಗಳನĺ ತರವ ವಚರವಗ
ಮತಡತĶದĸರ” ಎಂದ ಸಂಗಪĻಗೌಡರೇ ಹೇಳಕಟıದ್ದ ಸಳńನĺ ಸಂಕೇಚವಲ್ಲದ ಹವಯŀನಗ ಒಪĻಸದನ. ಚನĺಯŀನ
ಮದವಯಲŃ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮರದಬĽಣವನĺ ಒಳದರಯಲŃ ಸಗಸದ ಮೇಲಂತ ಸೇಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ
ಸಹಸವನĺ ಕೈಕಳńವದರಲŃ ಅವರಗಂತಲ ಹಚĬ ಆಸಕĶಯಳńವನಗದ್ದನ. ಅದನĺ ಕರತೇ ಅವನ ಮದವಯ ಚಪĻರಡ
ಸಂಗಪĻಗೌಡರಡನ ಮಂತŁಲೇಚನ ಮಡತĶದĸದ.

ಧರಯ ಸನĺಹ ಭರದಂದ ಸಗತĶದĸಗಲ ಸೇಮ ಸಂಗಪĻಗೌಡರಡನ ಮತ ಪರೈಸ, ಯರೂ ಸಮೇಕ್ಷಿಸದ ರೇತಯಲŃ,
ಮನಯ ಹರಗ ಹರಟಹೇದನ. ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಏನ ತಳಯದವನಂತ ಜನರ ಗಂಪನĺ ಸೇರದರ.

ಗಂಡನĺ ಕರತಂದ ಮಂಟಪದಳಗ ನಲŃಸದರ. ರಾಮಯŀ ಬಸಂಗ, ಗಂಡನ ಸರ ಇತŀದಯದ ಭೂಷಣಗಳಂದ

ಅಲಂಕೃತನಗ, ಸಂಪಣಥವಗ ಮದಮಗನಗದ್ದನ. ಆ ಸಮಯದಲŃ ಹವಯŀನಲŃಯದರೂ ಅವನನĺ ನೇಡದ್ದರ
ಗರತ ಹಡಯವದ ಕಷıವಗತĶದĸತೇ ಏನೇ ?

ರಾಮಯŀ ಬಹಳ ತಳńಗಗಹೇಗದ್ದನ. ಮಖದಲŃ ನವೇಥಯಥತ, ಖಿನĺತ, ಬಳಲಕಗಳ ಬರದಂತದĸವ. ಕನĺಗಳರಡ

ಬತĶಹೇಗದĸದರಂದ, ಕಣĵನ ಕಳಗ ಎಲಬ ಹರಗ ಚಚಕಂಡತĶ. ಎಲ್ಲಕħಂತಲ ಆಶĬಯಥಕರವದದಂದರ ಅವನ
ಉಡಪ ! ಅದರಲŃ ನವೇನತ ಎನĺವದ ಲವಲೇಶವ ಕಣತĶರಲಲ್ಲ. ಅದರಲŃಯೂ ಕಡ ತಂದಯ ಅಭರಚಗ
ಸಂಪಣಥವಗ ಶರಣಗದ್ದಂತ ತೇರತĶತĶ. ಅವನ ತಟıದ್ದ ಜರಯ ಪೇಟದ ಒಳಗಡ ಕŁಪನ ಹಸ ರೇಗಕħ ಜಟıನ
ಹಳಯ ರೇಗ ಹಡದತĶ ! ಖದಬಟı, ಗಂಧ ಟೇಪ, ಸŅದೇಶಗಳಲ್ಲ ಎಲŃಯೇ ಗಳಯಲŃ ಹರ ಹೇಗದĸವ. ಅವಗಳ
ಕರಹ ಕಡ ಗೇಚರಸತĶರಲಲ್ಲ. ಅದನĺ ನೇಡ, ಹವಯŀನ ಸಹವಸದಂದ ಹಸದಗ ಸŅದೇಶೇ ವŁತವನĺ ಕೈಕಂಡ,
ಖದಬಟıಗಳನĺ ಧರಸಲ ಪŁರಂಭಸದ್ದ ಸಂಗಪĻಗೌಡರಗ ‘ಇಸತ’ ಎನĺಸಬಟıತ ! ಒಟıನಲŃ ಕನಕರಕħ ಯೇಗŀವಗದ್ದನ
ರಾಮಯŀ.

ಮದಮಗಳನĺ ಮಂಟಪಕħ ಎತĶಕಂಡ ಬಂದರ – ಹತĶ ತಂದರ. ಪದĹತಯ ದೃಷıಯಂದ ಮತŁವಲ್ಲದ ಅದ

ಅವಶŀಕವಗಯೂ ಇತĶ. ಸೇತಯನĺ ಮದಮಗಳಗ ಮಡದ್ದರ. ಆದರ ಸೇತ ಮದಮಗಳಗಯೂ ಇರಲಲ್ಲ ;
ಮದಮಗಳ ಸೇತಯಗಯೂ ಇರಲಲ್ಲ. ಆಕಗ ಬಹŀಪŁಜİ ಇರಲಲ್ಲ. ಅಲŃದ್ದವರ ಆಕಗ ಆಗತನ ಮೈಮೇಲ ಬಂದದ
ಎನĺತĶದ್ದರ. ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಅಕħಪಕħದಲŃದ್ದವರ ಅವರ ಕಡಗ ನೇಡತĶದ್ದರ. ಏಕಂದರ, ಅವರ ಬಳದಹೇದ ಮಗನ
ದಯŀವಷıೇ ಸೇತಗ ಹಡದದĸದ !
ಸಲಂಕೃತ ಶವವನĺ ಹತĶಕಂಡ ಬಂದ ಆಪಕಟı ನಲŃಸವಂತ ಸೇತಯನĺ ಹತĶತಂದ ರಾಮಯŀನ ಪಕħದಲŃ,
ನಲŃಸಲಲ್ಲ, ಹಡದಕಂಡ ನಂತರ. ಸೇತಯ ಆ ಸķತಯನĺ ನೇಡದಡನ ರಾಮಯŀನ ಹೃದಯದಲŃ ಹಠಾತĶಗ ಭೇತ
ಸಂಚರಸತ. ಆದರ ಆ ಭೇತ ಆಗ ಆತನಗ ಹಠಾತĶಗ ತೇರದರೂ, ನಜವಗಯೂ ಹಠಾತĶದದಗರಲಲ್ಲ.
ಬಹದನಗಳಂದಲ, ಆ ಭೇತ ತಲಯತĶದಂತಲ್ಲ ಅದನĺ ಅದಮ ಅದಮ ಒಳಗ ತಳńದನ. ಅವಕಶ ಸಕħದಡನ ಅದ
ಹತĶವಡದ ಮತĶ ಹಡಯತĶತĶ. ಅವನ ಮೈ ನಡಗ, ಬವರತ. ಕಣĵ ಮಂಜಮಂಜಯತ. ಮದಳ ಕದಡದಂತಯತ.
ನಂತಂತಯ ಕಡದಕಂಡ ಬೇಳತĶೇನಯೇ ಎಂದ ಬದರದನ. ಇದ್ದಕದ್ದ ಹಗ ಬಯರಕ ಹಚĬಯತ.
ಪಕħದಲŃದ್ದವರಡನ ನೇರ ಕೇಳದನ. ಅವರ ಪನಕ ತಂದಕಟıರ. ಆದರ ಮವನ ಮನಯ ಪನಕವದರೂ ಕಡ
ದೇಹದ ಬಯರಕಯನĺ ಆರಸಬಲŃದೇ ಹರತ, ಆತĿದ ತೃಷಯನĺ ನವರಸಬಲŃದೇ ? ತನĺ ಕೈಗ ಬದĸದ್ದ, ಸೇತ
ಹವಯŀಗ ಬರದದ್ದ ಕಗದದ ನನಪಯತ. ಹವಯŀನ ಧŀನಪಣಥವದ ಸೌಮŀ ಚತŁವ ಅವನ ಸĺೇಹಮಹಮಗಳ
ಚತĶದಲŃ ಸತĶದವ. ಮಡದದ್ದ ಕೃಷĵಪĻನ ನನಪ ಆಗ ಹದರಕಯಯತ. ಮದವ ಇದ್ದಕದ್ದಂತ ಅಸಹŀವಗ ತೇರತ.
ತನವದೇ ಕŁರಕಮಥದಲŃ ಭಗಯಗರವಂತ ಭಸವಯತ. ಮಂತŁ ಹೇಳತĶದ್ದ ಜೇಯಸರ ಮದಲಗಂಡ
ಗಟıಯಗ ಮತಡತĶೇನ ಎಂದ ಬಯ ಮಡತĶದ್ದ ತನĺ ತಂದ, ಧರಯರದಕಡಲ ಸದĹರಾಗ ನಂತದ್ದ ಅತĶಮವಂದರ,
ಸತĶಲ ಗಳಯಡದಂತ ಮತĶಕಂಡದ್ದ ಸěೇ ಪರಷರ ಸಮದಯ, ಆ ಮಂಟಪ, ಆ ಚಪĻರ, ಆ ದೇಪಗಳ, ಆ ಗದ್ದಲ –
ಎಲ್ಲರೂ ಎಲ್ಲವ ಹೇಯವಗ ಕಂಡಬಂದ, ರಾಮಯŀನಲŃ ಮಹದŅೇಷಭವವದಸತ. ತನ ಕಷıಸಂಕಟಗಳ ಇಕħಟıನಲŃ
ಸಕħ, ನಗĩನರಯಗತĶದ್ದಂತ, ಉಸರ ಕಟı ಸಯತĶದ್ದಂತ ಭಸವಯತ. ಮಳಗ ಉಸರ ಕಟıಹೇಗತĶದ್ದ ರಾಮಯŀನಗ
ಹವಯŀನ ನನಪ ಗಳಯಂತ ಬೇಸತ. ಅದವರಗ ಹಗ ಆಲೇಚಸದದ್ದವನ ಆಗ ಹವಯŀ ಬಂದರಬಹದಂದ
ಸತĶಲ ನೇಡದನ. ಜನಗಳ ಸಮಹ ! ಜನಗಳ ಸಮಹ ! ಮತĶ ಜನಗಳ ಸಮಹ ! ಹವಯŀನಲŃರಬೇಕ ಅಲŃ ?
ಹವಯŀನಗ ಬದಲಗ ಮನಯ ಹರಗಡ, ಹತĶರ ಆಳತĶರದ ಮೇಲದ್ದ ಬಂಕಯ ಮಹಜŅಲ ಕಣಸತ !

ಬಂಕ ! ಬಂಕ ! ಬಂಕ ! ಎಂದ ಕಗಕಂಡ ಜನಗಳಲ್ಲ ಗಬರಯಂದ ನಗĩದರ.

ಮಗಳನĺ ಧರಯರದಕಡಲ ಸದĹರಾಗ ನಂತದ್ದ ಶŀಮಯŀಗೌಡರ (ಮನಯನĺ ಉಳಸಕಳńವದ ಅದಕħಂತಲ ಹಚĬದ

ಪŁಥಮ ಕತಥವŀವಲ್ಲವ ?) ಬಂಕ ಬದĸದ್ದ ಕಡಗ ಓಡಲಳಸದರ. ಗಡಬಡಯಲŃ ತಮĿ ಧೇತŁದ ಸರಗನĺ ತಮĿ ಹಂಡತ
ಗೌರಮĿನವರ ಸರಗಗ ಗಂಟಹಕ ಕಟıದ್ದ ವಷಯ ಹೇಗತನ ಜİಪಕಕħ ಬರಬೇಕ ? ಪಕħದಲŃ ಜನರಲ್ಲದದ್ದರ ಗೌರಮĿನವರ
ನಲಕħರಳ ಅಪಯವಗತĶತĶ. ಯರೇ ಸರಗ ಬಚĬದರ. ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಆಳಗಳನĺ ಜನರನĺ ಕರಯತĶ ಡಳń
ಬಜĮಗಳಗ ಲಘತŅ ಬಂದದ್ದಂತ ಧವಸದರ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಜೇಯಸರಗ ಧರಯರಯವಂತ ಬಸಸ, ĔಣĔಣಕħ
ಭಯಂಕರವಗತĶದ್ದ ಬಂಕಯ ಕಡಗ, ಅಭŀಸ ಬಲದಂದ ಸೇರಗರರ ರಂಗಪĻಸಟıರನĺ ಕರಯತĶ, ನಗĩದರ, ರಂಗಪĻ ಸಟıರ
ಅದಕħ ಮದಲೇ ಆ ಸķಳಕħ ಓಡದ್ದರ.

ಮನಗ ಮಟıಕಂಡಂತ ಸಮೇಪವಗದ್ದ ಕಣದಲŃ ಬಸಲನಲŃ ಚನĺಗ ಒಣಗ ನಂತದ್ದ ನಲŃಹಲŃನ ಬಣಬಗಳಲŃ ಒಂದ
ಹತĶಕಂಡ ಉರಯತಡಗದĸತ. ಬಂಕ ರಾĔಸವಗ ಭಯಂಕರವಗ ಭೇಮಕರವಗ ಗಜಥಸತĶ Ĕಣ Ĕಣಕħ
ಪŁಬಲವಗತĶತĶ. ಕತĶಲಯಲŃ ಅದರ ದೇದೇಪŀ ಮನವದ ಕಂಪ ಜŅಲಗಳ ಆಕಶವನĺೇ ನಕħ ನಣಯಲ ಪŁಯತĺಸವಂತ
ತೇರತĶದĸವ. ಕಂತ ಬಹದರದ ಮರಗಡಗಳನĺ ಬಳಗ ನರಳಡವಂತ ಮಡದĸತ. ಬಂಕ ಹತĶದ ಹಲŃನ ಸಣĵ ಸಣĵ
ಸಂಬಗಳ ಚರಗಳ ಬೇಸತಡಗದ್ದ ಗಳಯಲŃ ಹರಾಡತĶದĸವ. ಜನರ ಕಗಟ, ಕರದಟ, ಓಡಟ, ಬಬĽ, ರೇದನ,
ಅವಸರ, ಗಡಬಡಗಳಲŃ ಆ ದೃಶŀ ದಗ್ಭŁಂತಕರವಗತĶ.

ಸಹಸಗಳ ಮದವಗಂದ ಕಪĻರಗಗಳಲŃ, ಕಡಯಗಳಲŃ, ಹಂಡಗಳಲŃ, ದಡijಕಳಗಗಳಲŃ, ಕಡಪನಗಳಲŃ ತಂಬಟıದ್ದ

ನೇರನĺ ಬಂದಗಗಳಲŃ ತಂಬತಂಬ ಕಂಡಯĸ ಬಂಕಯನĺರಸಲ ತಡಗದರ. ಮತĶ ಕಲವರ ಬವಯಂದ ನೇರತĶ ಎತĶ
ಪತŁಗಳಗ ತಂಬತಡಗದರ. ಇನĺ ಕಲವರ ಹಸರಲ ತಂಬದ ಕಂಬಗಳ ಸಹಯದಂದ ಬಂಕ ಇತರ ಬಣಬಗಳಗ
ಹಬĽದಂತ ನೇಡಕಳńಲ ಸದĹರಾಗ ನಂತರ. ಕಲವರ ಬಳಯ ಮರಗಳನĺ ಕಡದತಂದ ಬಂಕಯಮೇಲ ಎಸದರ. ಆದರೂ
ಅಗĺಭೈರವನ ಪŁಳಯ ತಂಡವ ಒಂದನತ ಹಮĿಟıವಂತ ತೇರಲಲ್ಲ. ಉರಯತĶದ್ದ ಬಣಬಯಂದ ಬಂಕ ನೇಳವದ ತನĺ
ಕೇಸರ ನಲಗಯಂದನĺ ಚಚ ಪಕħದ ಬಣಬಯನĺ ನಕħಬಟıತ ! ಒಡನಯ ಅದ ರದŁವಗ ಹತĶಕಂಡತ. ಜನರ
ಹತಶರಾದರ. ನೇಡತĶದ್ದ ಹಗಯ ಮತĶಂದ ಬಣಬಯೂ ಹತĶಕಂಡತ !
ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಕೈ ಕೈ ಮಗಯತĶ ಎದ ಬಡದಕಳńತĶ “ಅಯŀೇ, ನನĺ ಮನೇ ಉಳಸಕಡŁಪĻ ! ಹೇಯĶಲŃೇ !
ದೇವರೇ !” ಎಂದ ಮದಲಗ ಗೇಳಡತĶ, ಒಂದಸರ ನರದದ್ದ ಮನಷŀರನĺ ಮತĶಂದಸರ ಅಗĺದೇವನನĺ,
ಇನĺಮĿ ಭೂತಪಂಜŁಳńಗಳನĺ ಪŁಥಥಸತಡಗದರ. ಅವರನĺ ನೇಡ ಕನಕರದಂದ ಜನರ ಮತĶ ಉತತಹಗಂಡ,
ಬಂಕ ಬೇರಯಡಗಳಗ ಹಬĽದಂತ ತಡಯಲ ಉರಸಕಯಲŃ ಬವರಬವರ ಬೇಗದಗಂಡ ಭಗೇರಥ ಪŁಯತĺ
ಮಡತಡಗದರ.

ಈ ಮಧŀ ಕಲವರ ದನದ ಕಟıಗಗ ಬಂಕ ಬದ್ದರ ಜನವರಗಳಗ ಅಪಯವದೇತಂದ ಭವಸ, ಅವಗಳ ಕರಳ
ಕಣĵಗಳನĺಲ್ಲ ಬೇಗ ಬೇಗನ ಕತĶಯಂದ ಕತĶರಸಹಕದರ. ಜನಗಳ ಮಧŀ ದನಕರಗಳ ನಗĩ ಗಲಬಲ ‘ರಾಣರಂಪ’ವಗ
ಬಟıತ.

ಇತĶ ಒಳ ಅಂಗಳದಲŃ ವಂಕಪĻಯŀ ಜೇಯಸರ ಧರಯ ಸಮಹತಥಕħ ಚŀತಬರದಂತ ದĔತಯಂದ ವತಥಸತĶದ್ದರ.

ಆದಷı ಬೇಗನ ಆಪದĹಮಥಕħನಸರವಗ ಮಂತŁಗಳನĺಲ್ಲ ಚಟಕ ಚಟಕ ಮಡ ಹೇಳ ಪರೈಸ ರಾಮಯŀನ ಕೈಗ
ಮಂಗಲŀಸತŁವನĺ ಕಟı ಸೇತಯ ಕಂಠಕħ ‘ತಳ ಕಟı’ವಂತ ಹೇಳದರ.

ಆ ಭಯನಕ ಸನĺವೇಶದಲŃ ಬಗಗಟıಂತದ್ದ ರಾಮಯŀನಗ ಯವದ ಬೇಡವಗತĶ. ಮದವಯ ಮಂಟಪ ಸಡಗಡನ

ಚತಯಮೇಲ ಸķಪತವಗದ್ದಂತ ತೇರತ. ಮದವಯ ಮಂಟಪ ಸಡಗಡನ ಚತಯ ಮೇಲ ಸķಪತವಗದ್ದಂತ ತೇರತ.
ಜೇಯಸರ ಪಶಚಗಳ ಮಖŀಸķನಂತ ತೇರದರ. ಸತĶ ಗಂಡಸರಾರೂ ಇರಲಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರೂ ಬಂಕ ಬದ್ದಲŃಗ ಓಡದ್ದರ.
ಹಂಗಸರಲŃ ಕಲರ ನವಥಹವಲ್ಲದ ಅಲŃ ನಂತದ್ದರ. ಸೇತಯ ಅಲಂಕೃತ ಶರೇರವ ಅದನĺ ನಟıಗ ಹಡದ ನಲŃಸಕಂಡದ್ದ
ಕೈಗಳ ಮಧŀ ನಂತತĶ.

ಜೇಯಸರ “ಹಂ, ಬೇಗ ಕಟı !” ಎಂದ ಕಗದರ, ಆ ಗಲಟಯಲŃ ಗಟıಯಗ ಕಗದಲ್ಲದ ಕೇಳಸವಂತರಲಲ್ಲ.

ರಾಮಯŀ ಮಂಕಹಡದವನಂತ, ಬೇರ ಏನನĺ ಆಲೇಚಸಲರದ ಮಂತŁವದ ಹೇಳದಂತ ಆಚರಸವ ಮಂತŁಮಗĹನಂತ,

ಜೇಯಸರ ಅಪĻಣಯ ಮೇರಗ ಸೇತಯ ಕರಳಗ ತಳ ಕಟıಲ ಕೈಯತĶತĶದ್ದನ. ಅಷıರಲŃ ಹರಗಡ ಏನೇ ಸಡದಂತ
ಭಯಂಕರವದ ಆಸļೇಟನದ ಸದĸಗ, ಮನ ಝಗĩಂದ ನಡಗತ. ಜನಗಳ ಕಗ, ಬಬĽ, ಹಹಕರಗಳ ಮೈನತĶರ
ಹಪĻಗಡವಂತ ಕೇಳಬಂದತ. ಮಂಗಲŀಸತŁ ರಾಮಯŀನ ಕೈಯಂದ ಕಂಪಸ ಕಂಪಸ ಜಗಳ ನಲಕħ ಬದĸತ. ರಾಮಯŀ
ಇದ್ದಕದ್ದಹಗ ಅಢೇರನಗ ಹಸಳಯಂತ ಅಳಲರಂಭಸದನ ! ಜೇಯಸರ ಮಂತŁ ಹೇಳತĶ ಕೇಪದಂದ ಕಳಗ ಬದದ್ದ
ಮಂಗಲŀ ಸತŁವನĺ ತಡಕ ಎತĶ ರಾಮಯŀನ ಕೈಗ ಮಟıಸ, ಸೇತಯ ಕತĶಗಗ ತವೇ ಕಟıದರ !

ವಂಕಪĻಯŀನವರ ಸೇತರಾಮಯŀರ ವವಹ ಮಹೇತತವವನĺ ಸಂಗಗಳಸದ್ದರೇ ಇಲ್ಲವ ಅಷıಹತĶಗ ಕಲಮಂದ

ಮೈಸಟıಹೇಗದ್ದ ಶŀಮಯŀಗೌಡರನĺ ಹತĶಕಂಡ ಹಬĽಗಲನಂದ ಒಳಗ ಬಂದರ.
 ಪವಥತ ಶೃಂಗದಲŃ ಸಯೇಥದಯದ
ಸೌಂದಯಥನಭೂತ
ಮತĶಳńಯಲŃ ಮದವಯ ಮತĶ ಬಂಕಯ ಅಪಯಗಳ ನಡದ ರಾತŁ ಕಳಕನರನಲŃ ಹವಯŀನ ಮನಸತ
ಕದಯತĶದĸತ. ಶಂತಯನĺ ತಂದಕಳńಲ ಮಡದ ಪŁಯತĺಗಳಂದ ಸಗಲಲ್ಲ. ಆ ರಾತŁ ಸೇತಯ ವವಹ ಆಕಯ
ಜೇವನ ಪŁಲಯ – ಮತĶಳńಯಲŃ ಜರಗತĶದ ಎಂಬ ಆಲೇಚನ ಅವನನĺ ಸಂಪಣಥ ಅಸķರವಗ ಮಡಬಟıದĸತ. ನದĸ
ಮಡಲ ಯತĺಸದನ. ಅದ ಆಗಲಲ್ಲ ; ಹಸಗಯಲŃ ಹರಳ ಹರಳ ಬೇಸತĶನ. ಹಠಾತĶಗ ಆ ರಾತŁಯೇ ಮತĶಳńಗ
ಹೇಗಬೇಕಂದ ಪŁೇರಣಯಯತ, ಏಕ ? ಏನ ಮಡವದಕħ ? ಹೇಗ, ಹೇಗ, ಯರಗ ಮಖ ತೇರಸವದ ?
ನಚಕಗೇಡಲ್ಲವ ? ಅದಲ್ಲವ ಹೌದ ! ಆದರೂ ಹೇಗಲೇಬೇಂದ ಮನಸತಯತ.

ಹವಯŀ ಹರಡತĶೇನ ಎಂದ ಮನಸತ ಮಡತĶದĸಗಲ ಗಢನದŁ ತನĺನĺಕŁಮಸವಂತ ತೇರ, ಅವನಗ

ಆಶĬಯಥವಯತ. ಯವದೇ ಶಕĶ ನದŁಯ ನಪದಂದ ತನĺನĺ ಬಲತħರದಂದ ತಡಯತĶದ್ದಂತ ಭಸವಯತ. ಏನನĺ
ಮಡಲ ಕೈಲಗದವನಗ ಹಸಗಯ ಮೇಲ ಮಲಗ ನದĸ ಮಡದನ.

ಇದ್ದಕದ್ದ ಹಗ ಎಲŃಯೂ ಬಬĽ ಕೇಳಸದಂತಗ ಹವಯŀ ಬಚĬಬದ್ದದĸ ಹಸಗಯ ಮೇಲ ಕಳತನ. ನದŁವಸķ ತಲಗ
ಚನĺಗ ಎಚĬರವಗತĶ. ಅವನ ದೃಷıಗ ಕತĶಲಯಲŃ ಧಗಧಗಸ ಉರಯತĶದ್ದ ಹಲŃ ಬಣಬಗಳ ದೃಶŀವ ಅದರ ಸತĶಲ
ತಮಲವಗ ನರದ ಬಬĽಯಡತĶದ್ದ ಮನವ ಸಮಹವ ಗೇಚರಸತ. ಕಂಡಡನ ಹವಯŀ “ಮತĶಳń !” ಎಂದ
ತನĺ ವಸĿಯವನĺ ತನಗೇ ಕಗಕಂಡನ. ದೃಶŀದಲŃ ಪŁತಯಂದ ಪŁಸļಟವಗತĶ ; ಯವದ ಅಸĻಷıವಗರಲಲ್ಲ.
ನಶĬಯವಗಯೂ ಅದ ಕನಸಗರಲಲ್ಲ ! ಒಂದರಡ ನಮಷಗಳ ಮಟıಗ, ಕಳಕನರನಂದ ಮತĶಳńಗ, ಕಲದೇಶಗಳನĺ
ಕರದಮಡವ ಒಂದ ಮಯ ಸರಂಗಮಗಥದ ಗವĔ ನೇಪಥಟı ಹಗದĸತ,

ಹವಯŀ ಹಸಗಯ ಮೇಲ ಎದĸವಷıರಳಗಗ ಆ ದೃಶŀ ಸಂಪಣಥವಗ ಮರಯಗ ಕೇಣ ಮತŁ ಕತĶಲಗವಯಗತĶ.
ಅವನ ಅದľತದಂದ ಸĶಂಭತನಗ ಮತĶ ಹಸಗಯಮೇಲ ಕಳತ, ತನ ಕಂಡದ್ದನĺ ಕರತ ವಚರಮಡತಡಗದನ. ಅದ
ವಸĶವವಗ ತೇರಲಲ್ಲ ; ಕನಸಂತ ಖಂಡತವಗಯೂ ಆಗರಲಲ್ಲ ! ಬೇರ ಯವ ಹಸರನĺ ಕಡಲ ಅವನಗ ತೇಚಲಲ್ಲ.
ಹಂದ ಅವನಗ ಆ ತರಹದ ಅನಭವ ಎಂದ ಆಗರಲಲ್ಲ, ಕಳದ ವಷಥ ಮೈಸರನಂದ ಊರಗ ಬರತĶದĸಗ ದರಯಲŃ ಗಡ
ಕರಗರಳಬದĸ ತನಗ ಅಪಯವಗ ಮತĶಳńಯಲŃ ಮಲಗದĸಗ, ರಾತŁ ಕನಸನಲŃ ತನ ಕಕħನಹಳń ಕರಯ ಮೇಲ
ನಡಯತĶದĸಗ ತನĺ ತಯಯನĺ ಸಂಧಸದಂತಯೂ ಆಕಯ ಹಣಗ ಗಯವಗ ಬಟı ಕಟıದಂತಯೂ ತೇರ, ಮರದನ
ನಗಮĿನವರ ಮತĶಳńಗ ಬಂದಗ ಅವರ ಹಣ ವಸĶವವಗಯೂ ಗಯವಗದĸದನĺ ಕಂಡ ಆಶŅಯಥಪಟıದ್ದನ.
ಅಂತಹ ಕನಸಗಳ, ತರವಯ ಅವಗಳ ವಸĶವವದ ಅನಭವಗಳ, ಅವನ ಜೇವನದಲŃ ಹಲಕಲವ ನಡದದĸವ. ಆದರ
ಅವಗಳನĺ ಆಕಸĿಕ ಅತŀಂತ ವಸĿಯಕರಯಗತĶ.

ಹವಯŀನತĿದ ಮಹಮಂದರ ಮಲ್ಲ ಮಲ್ಲನ ಹಸ ಹಸ ಕಟಕಗಳನĺ ಬಗಲಗಳನĺ ತರಯಲರಂಭಸತĶ. ಅದ

ಅವನ ಎಚĬತĶಚತĶಕħ ಇನĺ ಚನĺಗ ವೇದŀವಗರಲಲ್ಲ.. ಮಂದ ಗತĶಗತĶದ ! ಒಂದಂದ ಹಸ ಕಟಕಯೂ ಹಸ
ಬಗಲ ತರದಂತಲŃ ಸಲಸಲವ ವಸĿಯಪಡಬೇಕಗತĶದ.

ಹವಯŀ ಬಳಗನ ಜವದವರಗ ಹಸಗಯಮೇಲ ಬದĸ ಕಂಡದ್ದನ. ಮಧŀ ಮಧŀ ನದĸ ಬಂದ ಬಂದ ಹೇಗತĶತĶ.
ಎಷı ಹತĶಗ ಬಳಕದೇತ ಎಂದ ಕತರದಂದ ಇದರನೇಡತĶದ್ದ ಅವನ ಅಲರಂ ಗಡಯರದಲŃ ಇನĺ ಐದ ಗಂಟ
ಹಡಯವ ಮದಲ ಎದĸ, ಹತĶರ ಆಳಗಳ ಬಂದಡನ ಮಡಸಬೇಕಗದ್ದ ಕಲಸಗಳನĺಲ್ಲ ಪಟıಣĵನಗ ಪಟı ಹೇಳ,
ಬೇಟಗಗ ಅಲ್ಲದದ್ದರೂ ಅರಣŀ ಪವಥತಗಳಲŃ ಸಂಚರಸವಗ ಕೈಯಲŃದ್ದರ ಲೇಸ ಎಂದ ತೇಟ ಬಂದಕನĺ ಹಗಲಮೇಲ
ಹಕಕಂಡ ಪŁತಃಕಲದ ಗರವನಯತŁಗ ಹರಟನ. ನಯಗಳ ಅವನ ಹಂದ ಹರಟವ. ತಂಪಗಳ ಬೇಸತĶತĶ.
ಹತĶರದ ಪದಯಂದರಲŃ ಹಂಡ ಹಕħಯಂದ ಸಳńಹಕಲ ತಡಗದĸತ. ಪವಥದಕħನ ಬಟıಗಡಗಳ ನತĶಯಲŃ
ದಗಂತರೇಖ ಇನĺ ಆಕಶಪಟದಲŃ ಸĻಷıವಗ ಖಚತವಗರಲಲ್ಲ. ಉಷಃಕಲದ ಶೇತಲ ವಯಮಂಡಲದಲŃ ರಚಯಂದ
ಉಸರಳದ ಬಡತĶ ಹವಯŀನ ನಯಗಳ ಅರಣŀಗಳನĺೇರದರ.

ಹವಯŀನ ಆತĿದಲŃ ಆಗತĶದ್ದ ಬದಲವಣ ಏನ ? ಆ ಬದಲವಣಗ ಕರಣಗಳೇನ ? ಆ ಬದಲವಣಗಳ ಹಠಾತĶಗ

ಸಂಭವಸತĶದĸವ ? ಕŁಮವಗ ವಕಸಹಂದ ಹರಹಮĿತĶದĸವ ?

ಮನಷŀನ ಅಂತಶĬತĶ ಸಮದŁದಂತ ಗಂಭೇರವಗದ. ಅಪರವಗದ. ಅಲŃ ನಡಯವ ವŀಪರಗಳ ನಮಗ ಅಗೇಚರವಂದ
ಹೇಳಬಹದ. ಸಮದŁದ ಒಳಗ ಜರಗವ ಘಟನಗಳ ಪರಣಮವಗ ಇದ್ದಕದ್ದಂತ ದŅೇಪಗಳೇಳತĶವ, ದŅೇಪಗಳ ಮಳಗತĶವ
; ನೇರ ಭೂಮಯನĺಕŁಮಸತĶದ ಅಥವ ಭೂಮಯ ಕಡಲನĺ ತಳńದಂತಗ ನೇರ ಹಂಜರಯತĶದ ; ತೇರವ ಕಸದಬದĸ,
ನಲವ ಕಚĬಹೇಗತĶದ ; ಅಥವ ಸಮದŁತಲದ ಅನಘŀಥರತĺಗಳಡನ ಅಲŃ ವಸಸವ ವಚತŁವ ವಕರವ
ಭಯಂಕರವ ಆದ ಪŁಣಗಳ ದಡಕħ ಚಮĿ ಬೇಳತĶವ. ಮೇಲ ನಂತ ನೇಡವವರಗ ಈ ವŀಪರಗಳ ಆಕಸĿಕಗಳಂತ,
ವಪŃವಗಳಂತ, ಅದľತಗಳಂತ ತೇರತĶದ. ಆದರ ಭೂಗಭಥ ಸಮದŁಗಭಥಗಳ ವಚರವದ ವಜİನವನĺ ತಳದ
ಶಸěĤರಗ ಆ ವŀಪರಗಳ ಅದľತಗಳ ಅಲ್ಲ, ಆಕಸĿಕಗಳ ಅಲ್ಲ, ವಷĵವಗಳ ಅಲ್ಲ ; ಅಕರಣವಗ ಕಲ ದೇಶಗಳಲŃ
ವಕಸಹಂದದ ಪŁಕೃತ ಘಟನಯ ಶಖರಗಳಗತĶವ ! ಹಗಯ ಹವಯŀನ ಅಂತರಾತĿದ ನಗಢ ಗಹŅರದಲŃ ಬಹŀದೃಷıಗ
ತಳಯದಂತ ಅನೇಕ ವŀಪರಗಳ ಜರಗತĶದĸವ. ಅವಗಳ ಹರಗ ಪŁಕಶತವದಗ ಅವನಗೇ ವಸĿಯವಗತĶತĶ.

ಸೇತಯ ಪŁಸಂಗದಲŃ ಅವನಗಂಟಗದ್ದ ನರಾಶ ನಜವಗಯೂ ಅತದಃಖ ಕರವಗತĶ. ಜಗತĶನ ಮಹಪರಷರ

ಆಲೇಚನಪŁಪಂಚದ ಸನĺಧŀ, ವದŀಯ ಸಂಸ್ಕೃತ, ಮನಸತನ ಸಂಯಮ, ಉದĸರಕħ ಒಂದ ಎಲŃಯನĺ ಕಲĻಸದ ನರಂತರವ
ಮೇಲೇರ ಮಂದವರಯಬೇಕಂಬವ ಉತħಟಕಂಕ್ಷಿ, ತೇವŁ ವŀಕಲತ, ಉದĸಮ ರಸಕವŀಗಳ ಪರಚಯ, ಪŁಥಥನ, ಧŀನ
ಇವಗಳ ಆಧರವ ಅಮೃತವ ಸಹಯಕħ ಬರದದĸದ್ದರ ಹವಯŀನ ವŀಕĶತŅ, ಪಟı ತಗಲದ ವಗŁಹದಂತ ಒಡದ
ಚರಚರಾಗ ವಕರವಗ, ನಶಸತĶತĶ. ಆತĿ ಹಚĬ ಹಚĬ ಸಮಂಜಸವಗ ಒಟıಗ, ಸಮನŅತವಗ, ಅಥಥಪಣಥವ
ಆನಂದ ಮಯವ ಆಗವದಕħ ಬದಲ ಸೇಳ ಸೇಳಗ ಹೇಗ, ವರೇಧಭಸವಗ, ಅನನŅತವಗ, ನರಥಥಕವ
ದಃಖಮಯವ ಆಗತĶದĸದರಲŃ ಸಂದೇಹವರಲಲ್ಲ. ಹವಯŀನಗದ್ದ ಸಹಯ ಸನĺವೇಶಗಳಲ್ಲದ, ನರಾಶಯ
ಕೇರದಡಗಳಲŃ ಸಕħಬದĸರವ ಸೇತಯ ವŀಕĶತŅ ದನ ದನಕħ ಬರಕಬಟı, ಸೇಳ ಸೇಳ ವಕರವಗತĶರವದನĺ ನೇಡದರ,
ಹವಯŀನ ವಚರವಗ ಹೇಳದ ಮತಗಳ ಅಥಥಭವಗಳ ಚನĺಗ ಮಂದಟıಗತĶವ. ರಾಮಯŀನ ಆತĿವ ವಕರವಗ
ಅನನŅಯವಗತĶದ ; ಆದರ ಅದಕħ ಕರಣ ನರಾಶ ಮತŁವಲ್ಲ, ದರಾಶ ಮತĶ ಚಂಚಲತ – ಮತĶ ಮನೇಮಂದŀ.

ಇತĶೇಚಗ ಹವಯŀ ಆತĿದ ಸಧನಯಲŃ ಹಚĬ ಹಚĬ ನರತನಗದ್ದನ. ಸಂಸರದ ಕಲಸಗಳನĺ ನಷIJಯಂದ
ನೇಡಕಳńವದರ ಜತಗ ತನĺ ವದŀಸಂಸ್ಕೃತಯನĺ (ಮನĺ ತನ ಶವಮಗĩಗ ಅಡಕ ತಂಬಕಂಡ ಹೇಗದ ಗಡಯಲŃ
ಒಂದ ಪಟıಗಯ ತಂಬ ಹಸ ಪಸĶಕಗಳ ಬಂಗ ಬಂದತĶ.) ರಸರಚಯನĺ ಆತĿಸಧನಯನĺ ವೇರಶŁದĹಯಂದ
ಅಭವೃದĹಪಡಸಕಳńತĶದ್ದನ. ಒಂದ ತಂಗಳನಂದ ಪŁತ ರಾತŁಯೂ ನಗಮĿ, ಪಟıಣĵ, ಸೇಮ ಇವರಗ ಭರತ ರಾಮಯಣ
ಮಂತದ ಕವŀಗಳನĺ ಸಲಭ ವŀಖŀನ ಸಹತವಗ ಓದಹೇಳತಡಗದ್ದನ. ಅದನĺ ಕಳಲ ಕನರನಂದಲ ಹತĶರದ
ಹಳńಗಳಂದಲ ಜನರ ಬರತಡಗದ್ದರ. ಸಂಗಪĻಗೌಡರೂ ಅವರ ಮನಯವರೂ ಒಂದರಡ ಸರ ಕಥಶŁವಣಕħಗಯ
ಬಂದದ್ದರ. ಇನĺ ಅನೇಕರಗ ಬರಬೇಕಂದ ಇಷıವದ್ದರೂ ಅಜİನಜನŀವಗ ಹವಯŀನ ಪŁತಪರವಗದ್ದ ಏನ ಒಂದ
ಧಮಥಶಂಕಯಂದ ಬರಲಂಜತĶದ್ದರ. ಹವಯŀನ ಹಸ ಉದŀಮವನĺ ಕೇಳದ ಅಗŁಹರದ ಜೇಯಸರ ವಂಕಪĻನವರ
“ಗೇಹತŀ ಮಡದವನ ಪರಾಣ ಹೇಳದರ ಕೇಳದವರಲ್ಲರೂ ನರಕಕħ ಹೇಗಬೇಕಗತĶದ” ಎಂದ ಬೇರ ಹೇಳದರಂತ !
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ತಮĿವರಗಲ್ಲ ಕಳಕನರಗ ಹೇಗಕಡದಂದ ಸಗŁೇವಜİ ಮಡದ್ದರೂ ಸೇರಗರರ ಕಡಯ
ಕನĺಡಜಲŃಯಳಗಳ ಬೇಲರಲŃ ಕಲವರೂ ಆಗಗĩ ಒಡಯರಗ ತಳಯದಂತ ‘ಕದĸ ಬಂದ’ ಹವಯŀ ಗೌಡರ ‘ಪಸಥಂಗ’
ಕೇಳ, ಹರಹರ ಹಗĩ ಹೇಗತĶದ್ದರ. ಹವಯŀ ಕಥ ಹೇಳವ ಸಮಯದಲŃ ಸಮಜದ ಏಳಗಗ ಆವಶŀಕವದ
ವಚರಗಳಲ್ಲವನĺ ಕರತ ಸŅರಸŀವಗ ಅಲ್ಲಲŃ ಉಚತವದ ಹಸŀದ ಮತಗಳನĺ ಸೇರಸ, ಎಲ್ಲರಗ ತಳಯವಂತ
ವವರಸತĶದ್ದನ. ಹೇಗ ಪŁಣಯದಲŃ ನರಾಶಹಂದದ್ದ ಹವಯŀನ ಆತĿ ವವಧ ಕಯಥಮಗಥಗಳಲŃ ಸಹಸಪಣಥವಗ
ಯತŁ ಹರಟದĸತ. ಆದರ ನರಾಶ ನರಾಶಯಗಯೇ ಇದĸಬಡಲಲ್ಲ. ಕŁಮಕŁಮೇಣ ಅದ ಆತನತĿದ ಮಹ
ಮಂಗಳರತಯ ಪರಮಳತ ಪವನಜŀೇತಯನĺ ಪೇಷಸವ ಕಪಥರವಗತĶತĶ.
ಚೈತŁಮಸದ ವಪನರಾಜ ; ಪವಥತಶŁೇಣ ; ಪŁತಃಸಮಯ ; ಸಖ ಶೇತಲ ವಯಮಂಡಲ ; ಇನĺೇನ ಗನದ
ತರಾಮಂಡಲದಂತ ಬರದ ಸವರಾರ ಪಕ್ಷಿಗಳ ತಮಲ ಕಲಗನವಗ ಪರಣಮಸಲರವ ನದಗಭಥತವದ ವನŀಮೌನ
ಇವಗಳ ಮಧŀ ಹವಯŀ ಒಮĿ ರಾತŁಯಲŃ ತನಗದ ಅನಭವವನĺ ಕರತ ಯೇಚಸ ಅಂತಮಥಖಿಯಗತĶ, ಮತĶಮĿ
ಅಂತಮಥಖತಯಂದ ತಟಕħನ ಎಚĬತĶ ಹರಗಣ ಪŁಕೃತರಮಣೇಯತಯನĺ – (ಕಡ ಕತĶಲಯಂದ ನಧನವಗ
ಹರಹಮĿತĶತĶ ; ಬನ ಮಲ್ಲಮಲ್ಲನ ಬಳಗಗ ಸಧರಣ ಪŁಕಶದ ತರಗಳಲ್ಲ ಅಡಗ, ಸಪĶಷಥಮಂಡಲದ ನĔತŁಗಳ,
ಚತŁ ಮತĶ ಸŅತ ನĔತŁಗಳ ಮದಲದ ಪŁಥಮ ಮತĶ ದŅತೇಯ ವಗಥಕħ ಸೇರರವ ಹಲಕಲವ ತರಗಳ ಮತŁ
ರಾರಾಜಸತĶದĸವ ) – ಆಸŅದಸತĶ, ಶŅಸಕೇಶಗಳ ತಂಬ ತಳಕವಂತ ಉಸರಳದ ಬಡತĶ ಬರಬರನ ಮೇಲೇರ
ಸಗದನ.

ವನದೇವಯ ಹೃದಯವೇಣಯ ತಂತಗಳನĺ ಮಡಯವಂತ ಕಜಣಗಳ ಆಲಪನ ಮಡತಗದವ. ಮರಗಳಲŃ

ಹಕಡಯತĶದ್ದ ಸವರಾರ, ಲĔಲĔ, ಕೇಟಕೇಟ ಜೇನĺಣಗಳ ಝೇಂಕರ ಪŁರಂಭವಯತ. ಕಣವಗಳಲŃದ್ದ
ಊರಕೇಳಗಳ ಸಧರಣವದ ಕಗನ ಜತಗ ಕಡಕೇಳಗಳ ಮಧುರಮನೇಹರವದ ಕೇಕಗಳ ಅಲ್ಲಲŃ ಕೇಳ ಬಂದವ.
ಹವಯŀನ ಹೃದಯ ಆನಂದಸĻಂದತವಯĶ. ಹಸ ಚೇತನ ಎದಯಲŃ ಮಂಚನಂತ ಸಂಚರಸತ. ಚೈತŁಪŁಕೃತಯ ಹಚĬನ
ಕಚĬ ಅವನದಗ ತಗಲದಂತಯĶ. ಉಷಃಕಲ, ಅರಣೇದಯ, ಸಯೇಥದಯಗಳ ಸಂಪತĶನĺ ಕಳದಕಳńವ ದರದŀ್ರಕħ
ಬದರ, ಬೇಗಬೇಗನ ಬಟıದ ಹಸಬಂಡಯ ಉತĶಂಗವೇದಕಗ ಏರ, ಏದತĶ, ಆನಂದಪರವಶನಗ ದಟıಸತĶ ನಂತನ.

ಮೈಲ ಮೈಲಗಳಚ, ವಸĶರವಗ, ಅನಂತವಗ, ದೃಶŀತರಂಗ ವನŀಸದಂದ ತಂಗವಗ, ಉತĶಂಗವಗ, ಮಹೇತĶಂಗವಗ

ಹಬĽ ಹರದದ್ದ ಪವಥತರಣŀಗಳ ಕನಮಟıವಂತ ತೇರತĶದ್ದ ಪವಥದಕħನಲŃ, ಅರಸನದ ಧೂಳಯನĺರಚದಂತ ಹಳದಯ
ಕಂತ ನಲಯತĶದ್ದ ಗಗನ ಪಟಕħದರಾಗ, ದಗಂತರೇಖ ಕಚĬಕಚĬಗ ಗೇಚರಸತಡಗತĶ. ಆ ಮೈಮರಯಸವ
ದೃಶŀದಶಥನದ ಅನಂತ ಆಹŅನವನĺ ಕೃತĤತಯಂದ ಸŅೇಕರಸ ಹವಯŀನ ಆತĿ ರಕħಬಚĬ ಗರಗದರ ಹರಲ ಅನವಯತ.
ಅವನಗ ತನĺ ಮಖವ ಪವಥದಕħಗತĶದ್ದಂತ ಬಸವಯತ. ಕೇವಯನĺ ದರವಟı, ತಣĵಗದ್ದ ಹಸಬಂಡಯ ಮೇಲ
ಪದĿಸನಹಕ ಕಳತ ಎವಯಕħದದನ.

ವಣಥನಗ ಅಸಧŀವಗ ಬಣĵಗಳ ಮರವಣಗ ಪŁರಂಭವಯತ. ಹವಯŀನ ದೃಷıಗ ಭವಮತŁವಗದ್ದ ಭಗವಂತನ

ಸೌಂದಯಥ ರೂಪಗಂಡ ತನĺದರ ಪŁತŀĔವಗತĶದ್ದಂತ ಅನಭವವಗ ಮೈ ಪಲಕತವಗ, ಹೃದಯ ರಸದŁಥವಗ,
ಕಣĵಹನ ತಂಬತ. ನೇಡತĶದ್ದಂತ ಹಳದಯ ಬಳಕ ಕಂಕಮದ ಬಣĵಕħ ತರಗ, ಅಲŃದ್ದ ಕರಮಗಲಗಳ ಉರಯವ
ಚನĺದ ಬಣĵವನĺ ತಳ ಉಜŅಲವದವ, ಕತĶಲ ಎತĶಲ ಅಡಗ, ಬಳಕ ಬನನಂದ ನಲಕħ ತಳಕ ಹರದಂತಯತ.
ದರದಲŃ ಅದವರಗ ಅಜİತವಗದ್ದ ಒಂದ ಕರಯ ನೇರ ಕರಗದ ಬಳńಯಗ ತಳತಳಸತ. ಬಹಳ ತಳńಗ ಎಲŃಲŃಯೂ ಹಬĽ
ಮಸಗದ್ದ ಹಗಮಂಜನಲŃ ಹತĶರದ ಬಟıಗಡಗಳ ಮೃದವಗ ಕೇಮಲ ನೇಲವಗ ಕಣಸದವ.

ನೇಡತĶದ್ದ ಹಗ, ಹವಯŀನ ಎದಯ ಗಡನಲŃ ಹೃದಯವನĺ ಚಮĿಸತĶ, ಸಯಥನ ರಕĶಬಂಬ ದಗಂತರೇಖಯಮೇಲ
ಇಣಕತ. ಇಣಕ ಮೇಲಮೇಲ ಮೇಲಕħೇರ, ಸಂಪಣಥಬಂಬ ವರಾಜಮನವಯತ. ಹವಯŀನ ಹತĶರದಲŃದ್ದ ಮರಗಳಗ
ದೇಘಥಛಾಯಗಳ ಮಡದವ. ಆ ಛಾಯಗಳ ನಲದಮೇಲ ಕಣಸದದಕħಂತಲ ಹಗ ಮಂಜನಲŃ ಬಸಲĩೇಲಗಳನĺ
ಸೃಜಸ, ಚನĺಗ ಗೇಚರವದವ. ಹಕħಗಳ ಹಚĬದĸ ಹಡದವ, ಆನಂದಸŅರೂಪಯದ ಭಗವಂತ
ಸೌಂದಯಥರೂಪಯಗ ಮೈದೇರ ಹವಯŀನ ಆತĿದಲŃ ರಸವಗ ಪŁವಹಸದನ.

ಹವಯŀನ ಕಣĵಗಳ ಮಲ್ಲ ಮಲ್ಲಗ ತವಗಯ ಮಚĬಕಂಡ ಅವನ ಧŀನಮಗĺನದನ. ಆ ಧŀನದಲŃ ಆಲೇಚನ
ಇರಲಲ್ಲ. ಅದ ಅನವಥಚನೇಯವದ ಅಖಂಡ ಭವನಭವ ಮತŁವಗತĶ. ತನ ಎಲ್ಲವ ಆಗತĶದ್ದಂತ ಮದಮದಲ
ತೇರದ್ದರೂ ಕಡಕಡಗ ‘ತನ’ ಎಂಬ ಭವವ ಪŁಜİಯಂದ ಉರಳ ಮಯವಯತ. ಆನಂದವನĺ ಅನಭವಸತĶದ್ದನ
? ಆನಂದವ ಆಗದ್ದನ ? ಏನ ? ಎಂತ ? ಯರಗ ಗತĶ?

ಅಂತ ಆ ಭವಸಮಧಯ ರಸಗĺಗಂಗಯಲŃ ಮಳಗ ಮಂದ ಜŅಲಮಯತĿನದ ಹವಯŀ ಕಣĸರದಗ ಹತĶ

ಆಗಲ ದಗಂತದಂದ ಎರಡ ಮರಾಳತĶರದಷı ಮೇಲಕħೇರಬಟıತĶ. ಜಗತĶಲ್ಲವ ಶಂತ ಸೌಂದಯಥ ಆನಂದ ಮೈತŁ
ಪŁೇಮಗಳಂದ ಪಣಥವಗದ್ದಂತ ಅನಭವಸತĶದ್ದ ಆತನ ಮಖ ಮಂಚನ ಮಗಳನಗಯಯತ. ಕಲ ಮರಗಟıದĸವ.
ಎದĸ ನಂತ, ಕೈಕಲಗಳನĺ ಚನĺಗ ನೇಡ, ಸರಮಡಕಂಡ, ಭವŀ ಸನĺವೇಶದ ಪŁಭವದಂದಲ ಎಂಬಂತ ಬಹಳ
ಹತĶನಂದಲ ಸಮĿನ ಕಳತದ್ದ ನಯಗಳನĺ ಕಂಡ, ಕೃತĤತಯಂದ ಎಂಬಂತ ತಲ ತಟı ಮದĸಸ, ಕೇವಯನĺ
ಹಗಲಮೇಲ ಹಕಕಂಡ ಮನಯ ಕಡಗ ಇಳಯತಡಗದನ. ಕಜಣಗಳ ಹಡ ನಂತತĶ. ಕಟರ, ಪಕಳರ, ಉರಳ,
ಕಮಳń, ಗಣ – ಮದಲದ ಹಕħಗಳ ಕಡನ ತಂಬ ಹಡನ ದಂಬಯಬĽಸದĸವ. ಬನದ ಮಧŀ ಎರಡ ಕೇಗಲಗಳ
ಒಂದನĺಂದ ಕಗ ಕರಯತĶದĸವ. ಹವಯŀ ಕಡಕಚĬ ಬದĸ, ನಲವಲ್ಲ ಸಟı ಮಸಹಯĸಂತ ಕರವಗ ಸķಳವಂದನĺ
ಕಂಡಡನ ತನ ರಾತŁ ಕನಸನಲŃ ಅಲ್ಲ, ಕಣಸನಲŃ, ಕಂಡದ್ದ ಬಂಕಯ ದೃಶŀವನĺ ನನದನ. ಮೈ ಜಮĿಂದತ.

ಮತĶಳńಯಂದ ಮದವಯ ಕದನಗಳೇಕ ಕೇಳಸತĶಲ್ಲ ? ಎಂದ ಸೇಜಗಪಟıನ. ಸೇತ ರಾಮಯŀನ ಪತĺಯಗ

ಪರವಧುವಗದĸದನĺ ನನದಗ, ಅವನಗ ಹಂದನ ದನ ಆಗದ್ದಂತ ಹಚĬೇನ ಸಂಕಟವಗಲಲ್ಲ. ಹಣಯ ಬರಹವನĺ
ಅಳಸವದ ಯರಂದ ತನ ಸಧŀ ? ಎಂದಕಳńತĶದĸಗ, ಗಡದಂದ ಗಡಕħ ಅಡijವಗ ಹಬĽದ್ದ ಜೇಡರ ಬಲಯಂದಕħ ಅವನ
ಮೇರ ನಗĩಬಟıತ. ಆ ಬಲಯ ಸಣĵ ಸಣĵ ಊಣಥ ತಂತಗಳ ಮಖಕħ ಮಟıದ ಜಗದಲŃಲŃ ತಣĵಗಗ ಹವಯŀ
ಪದĹತಯ ಮೇರಗ ಬಂದದ್ದ ಅಭŀಸಬಲದಂದ ‘ಒಳĶ !’ ಎಂದಕಂಡ ಮಖವನĺ ಒರಸಕಂಡನ. ಮತĶ ತನĺ ‘ಒಳĶ !’ವಗ
ತನ ನಕħನ.

ಹವಯŀ ಮನಯ ಅಂಗಳಕħ ಹೇಗದ್ದನ ಇಲ್ಲವ, ಸೇಮ ಒಳಗನಂದ ಅವಸರವಗ ಓಡಬಂದ ಮತĶಳńಯಲŃ ಕಳದ ರಾತŁ
ನಡದದ್ದ ಬಂಕಯ ಅನಹತವನĺ, ಶŀಮಯŀಗೌಡರಗದ ಅಪಯವನĺ, ಕದನ ಮಸಯದ್ದ ಚೇಲಕħ ಕಡನದĸ ಸಡದ
ಇಬĽರ ಮಡದದನĺ ವಣಥಸ ಹೇಳತಡಗದನ. ಹವಯŀ ವಸĿಯಸĶಬĹನಗ ಆಲಸದನ. ನಗಮĿನವರ, ಪಟıಣĵ,
ಕಲಸದ ಆಳಗಳ ಎಲ್ಲರೂ ಸತĶಲ ಗಂಪಸೇರ ಆ ಕಥಯನĺ ಎರಡನಯ ಸರಯೂ ಭೇತರಾಗ ಕೇಳದರ.

ಹವಯŀ ಮತಡದ ತನĺ ಕಟಡಗ ಹೇಗ, ಮತĶಳńಗ ಹರಡಬೇಕ ಬೇಡವ ಎಂದ ಯೇಚಸತಗದನ. ಮನಸತ
ಇಬľಗವಗ ಎರಡ ಪĔಗಳ ಸಮವಗದĸವ. ಕಷıಕಲದಲŃ ನಂಟರನĺ ನೇಡ ವಚರಸಕಳńಬೇಕದದೇನ ಹೌದ,
ಆದರ

ಹವಯŀ ಹರಗ ಬಂದ ಸೇಮನನĺ ಕರತ “ಹಗದರ ಧರ ಆಗಲಲ್ಲವೇನ ?” ಎಂದ ಕೇಳದನ.

“ಕಲವರ ಆಯĶ ಅಂಬŁಪĻ ! ಆಗಲಲ್ಲ ಅಂಬರ ಕಲವರ ! ಪರಮಥಥ” ಸೇಮ ಆಕಶದ ಕಡಗ ನೇಡ ಕೈತೇರ “ಆ
ಸŅಮಗೇ ಗತĶ !” ಎಂದ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಶĔಣದ ಪŁಭವವನĺ ಅವರಗ ಕೇತಥ ತರವಂತ ಪŁದಶಥಸದನ.

ಹವಯŀ ಒಳಗ ಹಗ ಒಂದ ಕಗದದ ಚರನĺ ಹರದಕಂಡ ಒಂದ ಮಗĩಲಲŃ ‘ಬೇಕ’ ಎಂದ ಮತĶಂದರಲŃ ‘ಬೇಡ’
ಎಂದ ಬರದ ಮೇಲಕħಸದ ‘ಚೇಟ’ ಹಕದನ.

ಉದŅಗĺಚತĶತಯಂದ, ಕಗದದ ಚರ ಗಳಯಲŃ ಕಣಕಣದಳದ ನಲ ಮಟıವದನĺ ಕಯತĶರಲ, ಚೇಟ “ಬೇಡ !”

ಎಂದ ಬದĸತ. ಅವನ ಮತĶಳńಗ ಹರಡಲಲ್ಲ.
 ಮನಸತನ ಮಯಶಕĶ
ಮತĶಳńಯಲŃ ನೇವನ, ಸವನ, ಗೇಳಟದ ಮತĶ ಅನŀಯ ಅಧಮಥಗಳ ಆ ದರಣರಾತŁ ಬಳಗದ ಮರನಯ ದನದ
ಸನĺವೇಶ ಭಯ ವಹŅಲವಗ ಶೇಕಪಣಥವಗತĶ. ಜನರ ಬಹಳ ಶŁಮದಂದ ಮನ ಸಟıಹೇಗದಂತ ನೇಡಕಂಡದ್ದರೂ
ಕಣದಲŃದ್ದ ಬಣಬಗಳ ಗಡಕಟıಗ ಸೌದಕಟıಗಗಳ ಉರಕರಯಗದ್ದ ದೃಶŀ ಬಹಜನರ ಮಡದಬದ್ದ ಯದĹರಂಗದಂತ
ಹತಶವಗತĶ. ಮದĸ ಸಡದ ಚಮಥ ಸಟı ಸಲದ ಹೇಗ ಸತĶಬದĸದ್ದ ಇಬĽರ ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಜೇತದಳಗಳ
ಶವಗಳಂತ, ಕಗಹಂಡಗ ಕಲŃಸದಂತ, ಮದವಗ ನರದದ್ದ ಜನರನĺ ಚದರಸ ಓಡಸಬಟıವ. ಮಜರ ಮಡಲ
ಪೇಲೇಸನವರ ಬರತĶರಂಬ ಸದĸ ಕಗ ಹಂಡಗಸದ ಆ ಕಲŃಗತĶ. ಸಕ್ಷಿಗಗಯೂ ಧೈಯಥಕħಗಯೂ ದಡij ದಡij
ಮಂಡಸದ ಗೌಡರನĺ ಉಳಸಕಳńವದ ಕಡ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಪŁಯಸವಯತ. ಮೈಸಟı ಗಯದ
ನೇವಗಂತಲ ಹಚĬಗ, ಪೇಲೇಸನವರ ಆಗಮನದಂದಗವ ಕಷı ಸಂಕಟ ಹಂಸಗಳನĺ ನನದ ಹದರ, ಅಳತĶದ್ದ
ಶŀಮಯŀಗೌಡರಗ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ “ನವಲŃ ಇದĸೇವ, ಹದರಬೇಡ” ಎಂದ ಎಷı ಧೈಯಥ ಹೇಳದರೂ ಸಕಗಲಲ್ಲ. ಅಂತಹ
ಘಟನಗಳಂದರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಸಹಸದ ನಲಗ ಉಪĻನಕಯ ನಕħದಂತ ರಚಗಂಡ ನೇರಾಡ ಲಚಗಟıತĶತĶ. ಅವರ
ತಮĿ ಹಮĿಸಗಳನĺ ಆಗಗ ತಕħತĶ “ಬಡ, ಬವ, ನೇವŀಕ ಹದತೇಥರ ? ಯರೇನ ಖೂನ ಮಡದ್ದಲ್ಲ. ಖೂನ
ಮಡದ್ದನĺೇ ನಬಯಸಕಳńಬಹದಂತ ? ಈ ಚಲ್ಲರ ಕೇಸಗಲ್ಲ ಯರ ಹದತಥರ ?” (ಹಲŃಬಣಬ, ಸೌದಕಟıಗ,
ಗಡಕಟıಗಗಳ ಸಟıಹೇಗ, ಇಬĽರ ಸತĶ, ಮತĶಬĽರಗ – ಅವರ ಮನಯ ಯಜಮನರ, ಸಯವಷı
ಮೈಸಟıಹೇಗದĸದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಚಲ್ಲರ ಕೇಸ.) ಎಂದ ನಶŀ ಹಕಕಂಡ “ಈ ಇನಸĻಕıರ, ಈ ಪೇಲೇಸ ಇವರೇನ
ನ ಕಣದವರೇ ? ಬŀಳಕಳಲ್ಲ ನಂಗತĶದ. ಕೈ ಬಸಯಗ, ಮನಸತ ಖುಷಯದŁ ಸೈ !” ಎಂದ ತಮĿ ತಮĿ ಮನಗಳಗ
ಪರಾರಯಗಲ ಇಷıವದ್ದರೂ ದಕ್ಷಿಣŀಕħಳಗಗ ಉಳದಕಂಡದ್ದ ಗೌಡರಗಳನĺಲ್ಲ ನೇಡ, ತಮĿ ಪŁತಪದ ಪŁದಶಥನಕħ
ಅವಕಶ ಸಕħದ್ದಕħಗ ಹಗĩತĶದ್ದರ.

ತೇಥಥಹಳńಯಂದ ಡಕıರೂ ಪೇಲೇಸನವರೂ ಬಂದರ. ಕಕ ಬಟı, ಚಮಥದ ಬಲı, ತಳಸವ ಗಂಡಗಳ, ಆ ನಂಬರ
ಬಲŃಯ ಪೇಲೇಸ ರಮಲ, ಪಶಖುರಗಳನĺ ಜİಪಕಕħ ತರವಂತ ಸದĸ ಮಡವ ಬಟತ, ಬಲıಗ ಸಕħಸಕಂಡರವ
ದಣĵ – ಇವಗಳಂದಲ ಮತĶ ಅವರವರ ಅನಗರಕ ಕŁರಮಖ ಭವಗಳಂದಲ ಹಳńಗರಗ ಭೇಷಣವಗ ತೇರತĶದ್ದ
ಪೇಲೇಸನವರ ನಡವ ಆ ಸೌಮŀವೇಷದ ಡಕıರ, ಅಷıೇನ ಮನಮೇಹಸವ ವŀಕĶಯಲ್ಲದದ್ದರೂ, ರಾĔಸರ ಮಧŀ
ದೇವತಯಂತಯೂ ಅಥವ – ಜೈಮನಭರತದ ಪರಚಯವದ್ದ ಸಂಗಪĻಗೌಡರಗ ‘ಕಕಸಂಘತದಳಗದಥ
ಕೇಗಲ’ಯಂತಯೂ ಕಂಡಬಂದರ.

ಹಣಗಳಗ ಕಡ ಬೇಜರಾಗವಷıರ ಮಟıಗ ದೇಘಥವಗತĶ ಆ ಮಜರ ! ವಚರಣಗ ಒಳಪಟıವರಲŃ ಕಲವರಗಂತ

ತವ ಹಣಗಳಗದ್ದರೇ ಲೇಸಗತĶ ಎಂದ ಕರಬವಷıರಮಟıಗಯತ. ಅಂತ ಸŅಲĻ ಹಚĬ ಕಡಮ ಪೇಲೇಸನವರಂತಯ
ಅಂತಃಕರಣವದĸದರಂದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಇನಸĻಕıರ ಅಂತರಂಗವನĺ ಚನĺಗ ತಳದ, ಅಂತರಂಗವಗ ಅವರನĺ
ಸಂತೃಪĶಗಳಸ ‘ಕೇಸ ಮೈಮೇಲ ಬರದಂತ ನಬಯಸದರ.’

ಆ ದನ ಮತĶಳńಯಲŃ ಪೇಲೇಸನವರ ‘ಬಕŁೇದ’ ಮಡಬಟıರ ! ಅವರ ಕೇಳದಷı ಕೇಳಗಳ ; ಅದರಲŃಯೂ

ಮಟıಯಡವ ಹೇಂಟಗಳಂತ ! ಗೇಧ, ತಪĻ, ಹಲ, ಸಕħರ – ಇತŀದ ಅಡಗಯ ‘ಸಹತŀ’ ಕಮಧೇನ ಕಲĻವೃĔಗಳ
ನಚವಂತ ಸರಬರಾಯ ಆಯತ. ಸತĶವರ ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಸŅಂತ ಜೇತದಳಗಳಗದĸದರಂದಲ, ಶŀಮಯŀಗೌಡರ
ನಲħ ಜನಕħ ಜೇತ, ದಳಗಳಗದĸದರಂದಲ ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ನಲħ ಜನಕħ ಬೇಕಗದ್ದವರಾಗದĸದರಂದಲ, ಕೇಟಲ
ಮಡವ ತಂಟಯ ಆಸಮಗಳನĺ ಮಜರೇಗ ಉಪಯವಗ ಸೇರಸಬಟıದĸದರಂದಲ ಯರೂ ತಳń ಅಜಥ ಗಳń
ಅಜಥಗಳನĺ ಹಕ ಕಸರಬĽಸವ ಉದŀಮಕħ ಹೇಗಲಲ್ಲ.

ವಶೇಷ ಕರಣಗಳದಗದ್ದರಂದ ಮರದಬĽಣವ – ಮದಮಕħಳ ಹಂದ ಮಂದ ಬಂದ ಬಂದಹೇಗವದ – ಮದಲದ

ಪದĹತಗಳಂದ ನಡಯಲಲ್ಲ. ಮದಮಗನಗದ್ದ ರಾಮಯŀನಗ ವವಹೇತತವದಲŃ ನಡದ ಅನಹತಗಳಗ ಅವಮನ
ಕಷı ಸಂಕಟಗಳಗ ತನೇ ಕೇಂದŁವ ಮಖŀ ಕರಣವ ಆಗದ್ದಂತ ತೇರ ಮಹ ಖಿನĺನದನ. ಇಬĽರ ಜೇತದಳಗಳ ಕಲಗ
ಮತŁವಲ್ಲದ, ಪೇಲೇಸ ಗೇಲೇಸನವರಗ ಅವೇದŀವದ ರೇತಯಲŃ ಮತĶಂದ ಬಳĩಲಗ ತನ ಕರಣವಗತĶದ್ದಂತ
ಅನಭವವಯತ. ಮರದನವೇ ಕನರಗ ಹಂತರಗದವನ ಮಂದೇನ ಮಡಬೇಕಂದ ಆಲೇಚಸತಡಗದನ.

ರಾಮಯŀನ ಕಳńಮನಸತ ಮಡತĶದ್ದ ಪŁಯತĺ ತಪĻಸಕಳńವದಕħಗದĸತೇ ಹರತ ತದĸಕಳńವದಕħಗರಲಲ್ಲ. ಧರಯ

ಮಂಟಪದಲŃ ಉದŅೇಗವದ ಜŅಲಗ ಸಕħದĸಗ, ಆಲೇಚನಗ ಸŅಲĻವ ಅವಕಶವಲ್ಲದದĸಗ, ಅವನ ಹೃದಯ
ಸŅಭವಕವಗಯ ಬಹಕಲದಂದಲ ಬಸದದ್ದ ನಗಢ ಬಂಧವŀದ ಮಹಮಯಂದ ಹವಯŀನನĺ ನನದದĸತ ;
ಹವಯŀನಡನ ತನĺ ಅಪರಾಧ ಮತĶ ದರಾಲೇಚನಗಳನĺಲ್ಲ ಹೇಳ ತಪĻನಪĻಕಂಡ, ಸೇತಯ ಕಗದವನĺ
ಹವಯŀನಗ ಕಟı, ತನ ಆಕಗ ಮಂಗಲŀಸತŁವನĺ ಕಟıದದ್ದ ವಷಯವನĺ ನವಥಂಚನಯಂದ ಧೈಯಥವಗ ಸರಹೇಳ,
ತಂದಯ ಇಚĭಗ ವರದ್ದವದರೂ ಚಂತಯಲ್ಲ, ಸೇತಯನĺ ಅಂಧಕರದಂದ ಪರಗಣಸ, ತನĺ ಆತĿವನĺ ರಕ್ಷಿಸಕಳńಬೇಕಂದ
ಸನĿನಸತ ಮಡದ್ದನ. ಆದರ ಮದವ ಮಗದ ಮನಗ ಬಂದ ಆಲೇಚನಗ ಪŁರಂಭ ಮಡದ ಮೇಲ ರಾಮಯŀನ ಬದĸ
ಅಡijದರ ಹಡಯತ. ಬಂಕಯ ಹಳಯನĺ ದಟನಂದ ಅವನ ಮನಸತ ಇನತ ನಮĿದಯಗ “ಕಪĻಯನĺ ಹೇಗೇ
ನಂಗಬಟıದ್ದಂತ ಆಯತ. ನಂಗತĶದĸಗ ಕಪĻ ಗಂಟಲಲŃ ಸಕħ ‘ಅಹಂಸಯೇ ಪರಮಧಮಥ’ ಎಂದ ಅನĺಸತ. ಇನĺ
ಕಕħವದ ಕಷıದ ವಷಯವ ಆದ್ದರಂದ ಅರಗಸಕಳńಲ ಪŁಯತĺಸವದೇ ಲೇಸ ” ಎಂದ ಹೇಳಕಳńವ ಹವನಂತಯತ.
ಸೇತಯ ಪŁೇಮಕħಂತಲ ಹಚĬಗ ಸೇತಯಬೇಕಗದ್ದ ಅವನ ಪŁಣ ಸಹತವಲ್ಲದದ್ದರ ಪŁಣರಹತವಗಯದರೂ ನವಲ ಸಕħಲ
ಎನĺವ ಬೇಡನಂತದನ. ಮದಲನಯದರಂದ ಲಭವದರೂ ಎರಡನಯದರಂದ ನಷıವಲ್ಲವಷı ? ಸೌಂದಯಥದ
ವಸĶವಗದ್ದರ ಆಹರಕħದರೂ ಒದಗತĶದಯಲ್ಲವ ? ಸೇತಯ ಪರವಗ ರಾಮಯŀನಲŃದ್ದ ಭವಕħ ‘ಎದಯ ಒಲಮ’
ಎನĺವದಕħಂತಲ ‘ಮಯŀ ಹಸವ’ ಎಂದ ಹಸರಡಬಹದಗತĶ. ಸೇತ ಮನದನĺಳಗರದದ್ದರೂ ಚಂತಯಲ್ಲ. ಇಂದŁಯ ಕ್ಷಿಧಗ
ಮೃಷıನĺವಗತĶಳಷı ? ಹಳಯಲŃ ಕಚĬಕಂಡಹೇಗವವನ ತನĺ ಜೇವಸಂರĔಣಗಗ, ಬದಕಸವ ಬಂಡಮರವಂದ
ಭವಸ, ತನĺನĺ ತನĺಲ ನಗĩಬರವ ಮಸಳಯನĺ ಬಲವಗ ಅಪĻಕಳńವಂತ ರಾಮಯŀ ತನĺ ಆಲೇಚನಗಳನĺ ಬಗಯಗ
ತಬĽಕಂಡನ. ತನĺ ಅಂತಸತಕ್ಷಿ ಎಲŃಯದರೂ ಹಡಯತĶ ಎದಯಲŃ ವಷವನĺ ಕರಬಟıೇತ ಎಂದಕಂಡ ಅದನĺ
ಮದಥಸ ಮಲಗಸಲ, ಆತĿವಂಚನಯ ಉಪಯಗಳನĺ ಕೈಗಂಡನ. ಹಂದ ತನ ಸŅಲĻವ ನಂಬದದ್ದ ವŁತ, ಪಜ, ಬಲ,
ಹರಕ, ದೇವರ ಕೇಳಸವದ, ಹಣĵಕಯ ಹಕಸವದ. ಮಂತŁ ರಕ್ಷಿ ಕಟıಕಳńವದ, ದನ ಮಡವದ, ದಕ್ಷಿಣ
ಕಡವದ ಮದಲದವಗಳ ಮಹ ಘಂಟನದದಂದ ಆತĿದ ಅಂತವಥಣಯಂದ ಕರದನಯನĺ ಮಚĬ ಮಳಗಸ
ಇಲ್ಲಗೈಯಲ ಹವಣಕ ಹಡದನ. ಮತĶಮದಲ, ಪೇಠಕಯ ರೂಪವಗ, ಆ ದನವೇ, ವಂಕಪĻಯŀನವರ ಮಂತŁಸ ಕಟı
ತಮŁದ ತಯತಯಂದನĺ ತೇಳಗ ಕಟıಕಂಡನ. ಮತಂತರ ಹಂದದವರ ಮತಭŁಂತ ಅತŀಗŁವಗತĶದಯಲ್ಲವ ?
ಸŅಪŁಯೇಜನವ ಅದಕħ ನರವದರ ಮತಯೇ ಇರವದಲ್ಲ !

ರಾಮಯŀನ ಮನಸತ ತನĺ ಅಂತಸತಕ್ಷಿಗ ಕಳವಳವನĺಂಟಮಡವ ಜಟಲ ಸನĺವೇಶದಂದ ಪರಾಗಲ ಹೇಗ ಒಂದ,
ಹಸಯದರೂ ಚಂತಯಲ್ಲ, ಹಸ ಹದಯನĺ ಕಂಡಹಡದತĶ ಹಗಯ ಸೇತಯ ಮನಸತ ತನಗ ಅನಷıಕರವದ
ಮದವಯ ಪŁಕರಣದಂದ ಪರಾಗಲೇಸħರ ಅದ ಮೇಲ ವಸĿೃತಯ ಪರದಯನĺ ಎಳದಬಟıತĶ, ಆ ಪರದ ಸಮಯ
ಸಂದಭಥಗಳಗನಸರವಗ ವವಧ ವೇಷಗಳನĺ ಧರಸತĶತĶ. ಒಂದ ಸರ ಕೃಷĵಪĻನ ದಯŀ ಮೈಮೇಲ ಬಂದಂತ ; ಮತĶಂದ
ಸರ ಪŁಜİ ತಪĻದಂತ ; ಇನĺಂದ ಸರ ಮಚಥರೇಗದಂತ ; ಇತŀದ. ಆದ್ದರಂದ ಆಕಯ ಜಗŁಚĬತĶದಲŃ ಮದವಯ ಅರವ
ಒಂದನತ ಇರಲಲ್ಲ. ಆಕ ಚನĺಗ ಮೈತಳದ ಸಮಯಗಳಲŃ ತನĺ ಮೈಮೇಲಯೂ ಸತĶಣ ಸನĺವೇಶಗಳಲŃಯೂ ಆದ ಮತĶ
ಆಗತĶಲದ್ದ ಘಟನಗಳನĺ ತನĺ ಜಗŁಚĭತĶಕħ ವರೇಧವಗದ ರೇತಯಲŃ ವವರಸತĶದ್ದಳ. ಯರಾದರೂ ತದ್ದಲಳಸದರ
ರೇಗತĶದ್ದಳ ; ಬಯಗ ಬಂದಂತ ಬಯŀತĶದ್ದಳ ; ಕಲವ ಸರ ಮೈಮೇಲ ಬೇಳಲ ಹೇಗತĶದ್ದಳ. ಜನರಗ ಆಗ
ಬಯŀತĶದ್ದಳ ; ಕಲವ ಸರ ಮೈಮೇಲ ಬೇಳಲ ಹೇಗತĶದ್ದಳ. ಜನರಗ ಆಗ ಅವಳ ಹಚĬ ಹಚĬಗ ಕರಳದಂತ
ತೇರತĶತĶ.

ಮದವ ನಡದ ಮರನಯ ದನ ಮತĶಳńಯಲŃ ಪೇಲಸನವರೂ ಡಕıರೂ ಬಂದ ಮಜರ ಮದಲದ ಕಯಥಗಳಲŃ
ತಡಗದĸಗ, ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಸಂಗಪĻಗೌಡರಾದಯಗ ರಾಮಯŀ, ಚನĺಯŀ, ಸೇರಗರರ, ವಸ, ಎಲ್ಲರೂ ಅವರಗಳ
ಸೇವ ಶಶŁಷಗಳಲŃ ತಡಗದĸಗ, ಗೌರಮĿನವರೂ ಮನಯಲŃ ಉಳದದ್ದ ಇತರ ಸěೇಯರೂ ಕಟಕಗಳಲŃಯೂ ಬಗಲ
ಸಂದಗಳಲŃಯೂ ಕಕħರದ ನರದ ಭಯೇದŅಗĺರಾಗ ನೇಡತĶದĸಗ, ಸೇತಯಬĽಳೇ ಕಟಡಯಲŃ ಕಳತ ಲಕ್ಷĿಯಡನ
ಮತಡತĶದ್ದಳ. ಆ ಮತನ ವಷಯವದ : ಸೇತ ಪŁಜİ ತಳದ ನೇಡತĶಳ, ತನ ಮದಮಗಳಂತ ಅಲಂಕೃತಳಗದĸಳ !
ಅದನĺ ಹೇಗದರೂ ವವರಸದ ಹರತ ಆಕಯ ಮನಸತಗ ನಮĿದಯಲŃ ? ತನ ಮೇಳಗ ತೇರ ನೇಡಲ
ಹೇಗದ್ದಂತಯೂ, ಅದಕħಗ ಶೃಂಗರ ಮಡಕಂಡದ್ದಂತಯೂ ತಂಗಗ ಉಪಪತĶ ಹೇಳತĶದ್ದಳ.

ಅಕħಯŀನ ಮತ ಕೇಳ ಲಕ್ಷĿಯ ಮನಸತಗ ಮದಲ ಸŅಲĻ ಗಡಬಡಯಗ “ಹೌದ ಕಣೇ ! ನನĺ ರಾತŁ ನಮಗ ಮದವ ಆತ !”
ಎಂದ ಒಂದೇ ಉಸರನಲŃ ಅಕħನ ಮತನĺ ಸಮಥಥಸ, ತನĺ ತದĸಪಡಯನĺ ಸಚಸದಳ.

ಸೇತ ನಕħ “ಮದವ ಅಲ್ಲ ಕಣೇ, ತರಗ ಹೇಗದĸ ! ಥ, ನನĺ ! ನ ಹೇಳದĸ ನಮಗ ಗತĶಗವದೇ ಇಲ್ಲ !” ಎಂದ ತಂಗಯ
ಕಡಗ ಮದĸಗ ನೇಡದಳ.

ಲಕ್ಷĿ ಸŅಲĻವ ಹಂದಮಂದ ನೇಡದ “ಹİ ! ನೇ ಹೇಳದĸೇ ನ ಹೇಳದĸ !” ಎಂದಳ.

ಬದĹವಂತರ ಅರಯಲರದ ಯವದೇ ತಕಥದ ಸಹಯದಂದ ಆ ವಚರದಲŃ ಇಬĽರೂ ತೃಪĶರಾದರ.

ಲಕ್ಷĿ ಮತĶ “ಅಪĻಯŀನ ಮೈಯಲ್ಲ ಬಂಕಬದĸ ಸಟıಹೇಗŀದ ” ಎಂದ ಮಖದಲŃ ವŀಸನದ ಡಬĽವನĺೇ ಪŁದಶಥಸ
ಹೇಳದಳ.

ಸೇತ “ಹೌದ ! ನವಲ್ಲ ತೇರಗ ಹೇಗದĸಗ ಅವರಲ್ಲ ಸೇರಕಂಡ ಚನĺಗ ಹಡದಬಟıರ. ಅಪĻಯŀ ಸತĶಹೇಗĶದŁ,
ಹವಯŀಬವ ಬಂದ ಬಡಸದದ್ದರ !” ಎಂದಳ.

‘ಅವರಲ್ಲ ಸೇರಕಂಡ ಚನĺಗ ಹಡದಬಟıರ !’ ಎನĺವಗ ಸೇತಯ ಮನಸತ ತನಗಗದವರನĺಲ್ಲ ವೈರಗಳನĺಗ

ಗಂಪಕಟıತĶ.

ಜಗŁಚĭತĶದ ತಕಥವಂದೇ ತಕಥವಲ್ಲವಷı ? ತಕಥವ ಬಹರೂಪ, ಅಸಂಖŀ ವೇಷ !

ಸೇತ ತನಗ ಸŅಸķವಲ್ಲದದ್ದರೂ ತಂದಯ ಶಶŁಷ ಮಡಬೇಕಂದ ಹಟಹಡದ, ಅದನĺ ಕೈಕಂಡೇಬಟıಳ. ರಗಳೇ
ಕಡಮಯದರ ಸಕಂದ ಎಲ್ಲರೂ ಸಮĿನದರ. ತನಗಗದ್ದ ಅಪಯದ ಆಗಧತ ಆಕಯಲŃ ಸļರಸತĶ. ಆದರ ಅದರ
ಉಪಪತĶ ಮತŁ ಆಕಯ ಇಚĭಗನಸರವಗ ಬೇರಯಗತĶ. ಅಷıೇ ಅಲ್ಲ ; ಶŀಮಯŀಗೌಡರದ್ದ ಕಠಡಯಲŃ
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಾಗಲ, ಸೇತಗಲ್ಲದ ಇತರರ ಯರೇ ಆಗಲ ಕಳತದ್ದರ ಅವಳ ಅವರನĺ ಸŅಲĻವ ಗಮನಸವಂತ
ತೇರತĶರಲಲ್ಲ. ನವವಧುವಗರಬೇಕಗದ್ದ ಲಜĮಯ ಸಳವ ಇರಲಲ್ಲ. ಅದನĺಲ್ಲ ಕಂಡ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಸŅಲĻ
ಹಟıಯರಯಯತ. ಆದರ ಸನĺವೇಶ ಹಕಂ ಚಲಯಸವದಕħ ಸರಯಗರಲಲ್ಲವಗ ಸಮĿನದರ.

ಕಲ ದನಗಳ ಮೇಲ ಒಂದ ಸರ ಸಸ ತಮĿನĺ ಕಡಗಣĵನಂದಲ ಲಕħಸದ ತನĺ ತಂದಗ ಅನĺಪನಗಳನĺ ಕಟı
ದಟıತನದಂದ ಹೇಗತĶರಲ, ಮತĶಳń ಬವನನĺ ಮತಡಸಕಂಡ ಹೇಗಲ ಬಂದದ್ದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಬೇಕಗ,
‘ಸೇತ, ನಂಗಂದ ಲೇಟ ತಣĵೇರ ತಗಂಡ ಬ, ಕಡಯಕħ !’ ಎಂದರ. ಆ ಧŅನಯನĺ ಕೇಳದ ಕಡಲ, ಬಲವನĺ
ಮಟıದ ಸಪಥಣ ಹಡಯತĶ ತರಗ ನಲŃವಂತ, ಸೇತ ತಲಯನĺ ಮತŁ ತರಗಸ, ದರದರನ ನೇಡ, ತರಸħರಪವಥಕವಗ
ಅಲŃಂದ ಹರಟಹೇದಳ. ನೇರನĺ ತರಲಲ್ಲ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ನಲಗ ಕಚĬಕಂಡ ‘ಮನಗ ಬ ನೇನ. ದಯŀ ಬಡಸĶೇನ’
ಎಂದ ಮನಸತನಲŃಯ ಬಸಗಟıದರ.

ಮದವ ಪರೈಸದ ಒಂದ ವರದಳಗ ಮತĶಂದ ಗಳಯ ಸದĸಯೂ ಹಬĽತಡಗತ : ಹಲŃಬಣಬಗಳಗ ಬಂಕ ಬದĸದಕħ
ಕರಣ ಬರಸ ಬಣಗಳಲ್ಲ, ಹವಯŀ ಮತĶ ಅವನ ಪĔದವರ ಎಂದ. ಅದಕħ ಮಲವ ಆಧರವ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ
ಮದಲ ದರಕದದ ಸೇರಗರರಂದ. ಧರ ಪŁರಂಭವಗವದಕħ ಸŅಲĻ ಮದಲ ಸೇಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಹತĶರ
ಪಸಮತಡಕಂಡ ಹೇಗದ್ದನĺ ಸೇರಗರರ ರಂಗಪĻಸಟıರ ಅವಲೇಕಸದ್ದರ. ಆದರ ಆಗ ಅವರ ಅದಕħಷı ಪŁಮಖŀತ
ಕಟıರಲಲ್ಲ. ಹೇತದ ಕಳವನ ಪŁಯತĺ ನಡದಂದನಂದ ಸೇರಗರರಗ ಸೇಮನಲŃ ಅನೇಕ ಕರಣಗಳಂದ ದŅೇಷ ಹಚĬತĶತĶ.
ಮದವಯ ದನವಂತ ಸೇಮ ‘ಸೇಮಯŀ’ ಎಂದ ಕರಯಸಕಂಡ ರಂಗಪĻಸಟıಗ ಸರಸಮನವದ ಉಡಪ
ವೈಭವಗಳಂದ ಮರಯತĶದĸದ ಅವರ ಹಟıಕಚĬಗ ಕರಣವಗತĶ. ಒಂದರಡ ಸರ, ಸೇಮನನĺ ‘ಸೇಮಯŀ’ ಎಂದ
ಕರದವರಗ “ಪಳńಮಂಡೇದ ! ಅದನĺೇಕ ‘ಸೇಮಯŀ’ ಅಂತ ಕರಯತĶೇರ ? ‘ಸೇಮ’ ಅಂತ ಕಗದರ ಸಕ ! ಈ
ಕನĺಡಜಲŃ ಸಟıರ ಮಕħಳಗ ಗಟıದ ಮೇಲ ಬಂದ ಕಡಲ ತಲಗ ಕೇಡ ಮಡತĶದ !” ಎಂದ, ತಮಗ ಅನŅಯಸತĶದ
ಎಂಬದನĺ ಮರತ, ಬದĸವದ ಹೇಳದ್ದರ. ಆದ್ದರಂದಲೇ ಸೇಮ ಎಲŃ ಸಳದರೂ ಸೇರಗರರ ಕಣĵ ಕಂಚಗ ಅವನನĺ
ನೇಡತĶದĸದ. ಹಗಯ ಅವನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರಡನ ಗಟı ಮತಡಕಂಡ ಹೇದದನĺ ನೇಡದ್ದರ. ಒಂದರಡ
ದನಗಳ ತರವಯ ಆ ದೃಶŀ ಪŁಯೇಜನಕರಯಗಯೂ ಅಥಥಗಭಥವಗಯೂ ತೇರ, ರಂಗಪĻಸಟıರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ
ಕವಯಲŃ ಅದನĺ ಊದದರ. ಅವರ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ತಮĿ ಮೇಲ ‘ಕರಚೇರ’ಯ ಆಪದನಯನĺ ಹಬĽಸದದಕħ
ಇಮĿಡಯಗ ಅವರ ಮೇಲ ಬಂಕ ಹಕದ ಆಪದನಯನĺ ಹಬĽಸದರ. ಅನŀಯಕħ ಪŁತಯಗ ಕಯಥತಃ ಅನŀಯ
ಮಡತĶೇವ ಎಂದ ಅವರವರ ಹತĶರ ಮಸ ತರಗಸ ಮತಡತಡಗದರ.

ಮತĶಳńಯವರಬĽರೂ – ಶŀಮಯŀಗೌಡರಾಗಲ ಚನĺಯŀರಾಗಲ ಗೌರಮĿನವರಾಗಲ – ಸೇರಗರರ ಮತನĺ

ಚಡಯಂದ ತಳದ, ನಂಬಲಲ್ಲ. ಆದರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ವಷಯವನĺ ಅಲŃಗ ಬಡದ ಆಪದತರಲ್ಲರೂ ದೇವರದರ ನಂತ,
ಹತĶಸಟı ತಪĻದ ದೇಪಗಳನĺ ಆರಸ, ತವ ತಪĻತಸķರಲ್ಲವಂದ ಪŁಮಣಮಡಲ ಎಂದ ತೇಳ ತಟı ಮದಲಸದರ.

ಅದಕħ ಪŁತಯಗ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ “ಕನರ ಗೌಡರ ತಮĿ ಸಸಗ ತಮĿ ಮಗನೇ ತಳ ಕಟıದĸನಂದ ಪŁಮಣ ಮಡಲ
!” ಎಂದ ಮದಲಸದರ. ಆ ರಹಸŀ ಕಡ ಬಯಲಗ ಬದĸತ ! ಸೇರಗರರ ಸೇಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರಡನ ಪಸಮತಡ
ಹೇದದನĺ ಕಂಡದ್ದಂತ ಜೇಯಸರೇ ತಳ ಕಟıದĸದನĺ ಕಂಡಕಂಡದ್ದರ.

ಅದ ಮದಮದಲ ಹಂಗಸರಳಗೇ ಗಸಗಸ ಹಬĽತ. ತಮĿ ಪತĺಯಂದ ಆ ವಷಯವನĺ ತಳದಕಂಡ ಸಂಗಪĻಗೌಡರಗ

ವಜŁದ ಕಲವಯನĺ ಧರಸದಂತಯĶ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಡನ ಹಣಹಣಗ ಸದ್ದವಗ ಗಟರ ಹಕದರ. ಗಳ ಗಟರ
ಹಕದರ ಗಟıಲŃ ?

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರೇನೇ ಪŁಮಣ ಮಡಲ ಸದ್ದರಾಗ ಸಂಗಪĻಗೌಡರನĺ ಪŁಮಣಕħ ಕರದರ. ಆದರ ಒಂದ ಪĔದಲŃ
ರಾಮಯŀನ ಮತĶಂದ ಪĔದಲŃ ಸೇಮನ ಹದರ ಕಣĵೇರ ಹಕತಡಗದರ.

ವಂಕಪĻಯŀ ಜೇಯಸರನĺ ಕೇಳದಗ ಅವರ “ಚಂದŁಯŀ, ನನಲ್ಲ ನೇಡಕಳńತĶೇನ ; ನೇನ ಪŁಮಣಗಮಣಕħ ಒಂದಕħ
ಹೇಗಬೇಡ” ಎಂದರ.

ಎರಡ ಪĔದವರಲŃ ಒಬĽಬĽರಗ ತವರವದ ಗಜನಮನಯಲŃ ಎಂದ ಗತĶಗ ಕಲŃಸಯವದನĺ ನಲŃಸದರ. ಆದರ
ಆಗಲ ಎಸದದ್ದ ಕಲŃಗಳಂದ ಆಗಬೇಕಗದ್ದ ಅನಹತವಲ್ಲ ತಸಮಟıಗ ಆಗಯ ಹೇಗತĶ.
 ಅಗŁಹರದ ದೇವಸķನದಲŃ
ಚೈತŁಮಸ ಕಳದ ವೈಶಖಮಸ ಪŁರಂಭವಗ ಮದಲನಯ ವರವ ಮಗದತĶ. ಒಂದರಡ ಮಳ ಹನಹಕದ್ದರೂ
ಬೇಸಗಯ ಬಸಲನ ಬೇಗ ಸŅಲĻವ ಕಡಮಯಗರಲಲ್ಲ. ಹಳńಗಳಲŃಲ್ಲ “ಈ ವಸಥ ಕತಮ ಖಂಡತ !” ಎಂದ ಭವಷŀತĶ ಹೇಳಲ
ಪರಂಭಸದ್ದರ. ಪŁತವಷಥವ ಅದೇ ರೇತ ಭವಷŀತĶ ಹೇಳವದ ಅವರಗ ವಡಕಯಗದĸದರಂದ ಅವರಲŃಯ ಯರೂ
ಅದನĺ ನಜವಂದ ನಂಬ ಭೇತಗಳńವ ಅವವೇಕಕħ ಹೇಗತĶರಲಲ್ಲ. ಆ ಭವಷŀತĶ ಮಳಯ ದೇವತಗ ಎಚĬರಕ
ಕಡವದಕħಗದĸತೇ ಹರತ ವಯಗಣದ ಲĔಣಗಳನĺ ವೈಜİನಕವಗ ವಣಥಸವದಕħಗರಲಲ್ಲ.

ಒಂದರಡ ಹಸಮಳ ಬಂದ ಹೇಗ, ಭೂಮಯ ತೃಷ ಇಮಥಡಸದಂತ ‘ಉರ’ ಹಚĬತĶ. ಕಡಬಟıಗಳಲ್ಲ ದಟıವದ
ಅರಣŀಗಳಂದ ಯವಗಲ ಹಸರಾಗದ್ದರೂ ನಲದಲŃ ಹಲŃಮೇವ ಇಲ್ಲದ, ಕರಯದದ್ದ ಕಲĺಡಗಳ ಮೈಯಲŃ ಪಕħಲಬಗಳ
ಜೇಡನಯ ಆಕರ ಪŁತŀĔವಗತಡಗತĶ. ತರಗಳಲŃ ನೇರ ಹರಯವದ ನಂತ, ತರಯ ಜೇವನವ
ತಂಡಗಡದಂತಗ, ಅಲ್ಲಲŃ ಕಲವ ಗಂಡಗಳಲŃ ಮತŁ ನೇರ ಆಶŁಯಗಂಡತĶ. ಜನರ ಸಣĵ ಸಣĵ ಗಂಡಗಳಲŃ ‘ಹಂಡ
ತಳಕ’ಯೂ, ದಡij ಗಂಡಗಳಗ ‘ಕಡಹಕ’ಯೂ (ಕಲವ ಮರಗಳ ಕಯ, ತಗಟ ಸಪĻಗಳನĺ ಜಜĮ ನೇರಗ ಹಕ
ಕದಡತĶರ. ಆ ವಷದಂದ ಮೇನ ಸತĶ ತೇಲತĶವ. ಅಂತಹ ಗಂಡಗಳಲŃ ನೇರಲ್ಲ ಕರಗಗರತĶದ.) ಮೇನ
ಹಡಯತĶದĸದರಂದ ದನಕರಗಳಗ ನೇರೂ ಸಲಭವಗ ಸಕħತĶರಲಲ್ಲ. ಅವ ನೇರಗಗ ಗಡijದ ನತĶಯ ಕರಗಳಗ
ಹೇಗಬೇಕಗತĶ.

ಆದರ ಅಗŁಹರದ ಪಕħದಲŃಯ ತಂಗನದ ಹರಯತĶದĸದರಂದ ಅಲŃಯ ಜನರಗಗಲ ಜನವರಗಳಗಲ ನೇರನ

ತಂದರ ಇರಲಲ್ಲ. ನದಯ ದಡದಲŃದ್ದ ದೇವಸķನದ ಮಂದ, ನೇರ ಮಟıವವರಗ ಇಳದ ಹೇಗತĶದ್ದ ಸೇಪನ
ಪಂಕĶಗಳ ಪಕħದಲŃಯ, ದನಕರಗಳ ನೇರಗ ಇಳದ ಇಳದ, ಹದĸರಯಗ ಬಟıತĶ. ವಂಕಪĻಯŀಜೇಯಸರೂ ಬೇಲ ಗೇಲ
ಬಹಳ ಪŁಯತĺಪಟıದ್ದರೂ ಜನವರಗಳ ತಮĿ ‘ಮಮಲ’ನĺ ಬಟıಕಟıರಲಲ್ಲ. ಕಟıಕಡಗ ಸೇತ ಜೇಯಸರ
ಗೇದೇವತಗ ನೇರ ಕಡಯದಂತ ತಡಗಟı ಪಪ ಕಟıಕಳńವದೇತಕħ ಎಂದ ಸಮĿನಗ ಪಣŀ ಕಟıಕಂಡದ್ದರ.

ಆ ದನ ಶನವರ. ಬಳಗĩ ಸಮರ ಹತĶಗಂಟಯ ಸಮಯದಲŃ ಹಸ ಎತĶ ಕರ ಕೇಣ ಎಮĿಗಳ ಹಂಡಂದ

ಹಳಗಳಯಲಂದ ದೇವಸķನದ ಮಂದ ಬಂದತ. ‘ಬಂದತ’ ಎಂದರೂ ಸರಹೇಗತĶದ ; ‘ಹೇಗತĶತĶ’ ಎಂದರ ಮತĶ
ಸರಹೇಗತĶದ. ಏಕಂದರ, ಆ ತರ ಮಂದ ಚಲಸದಂತಯ ಚಲಸತĶತĶ. ಎಮĿಗಳ ಪಡಂತರಲ ದನಗಳ ಕಡ
ಅಭŀಸಬಲದಂದ ಮತŁ ಎಂಬಂತ ನಧನವಗ ಮಲಕಹಕತĶ ಸೇಮರತನದ ಚತŁಗಳಂತ ನಧನವಗ ಸಗತĶದĸವ.
ನರಾರ ಗರಸಗಳ ಗಂಪಸದ್ದಲ್ಲದ, ದನಗಳ ‘ಅಂಬ’, ಕರಗಳ ‘ಅಂಬ’, ಗಳಗಳ ಗಟರ, ಎಮĿ ಕೇಣಗಳ ‘ವİ್ರಯಥ’
ಮದಲದ ಬೇರ ಬೇರಯ ಯವ ಸದĸ ಇರಲಲ್ಲ. ಆ ತರಮಂದಯ ವಸನಯಡನ ಮಸದ ಕಂಬಣĵದ ದಳ ಮಗಲ
ಮಗಲಗ ಎದĸ, ನಶĬಲ ವಯಮಂಡಲದಲŃ ಭರವಗ ನಧನವಗ ಚಲಸತĶತĶ. ಕಲವಡ, ಆ ಮಗಲ ಎಷı
ದಟıವಗತĶಂದರ ಅದರ ಛಾಯ ಕಡ ನಲದ ಮೇಲ ಬೇಳತĶತĶ. ದಳĿಗಲ ದಟıವಗ ಮೇಲದĸಗ ಅದರ ನರಳನ
ದಸಯಂದ ಕಲĺಡಗಳ ಛಾಯಗಳ ಮಸಲ ಮಸಲಗತĶದĸವ.

ಪಜಗ ಎಲ್ಲವನĺ ಅಣಮಡಕಂಡ, ದೇವಸķನದ ಮಂಭಗದ ಒಂದ ಮಂಡಗಗ ಒರಗ ನಂತ, ಕನರ ಮತĶ
ಮತĶಳńಗಳಂದ ಬರಬೇಕಗದ್ದ ಗಡಗಳನĺ ನರೇಕ್ಷಿಸತĶದ್ದ ವಂಕಪĻಯŀನವರ, ದನದ ಹಂಡ ಮಂಬರದ ಹಳಗಳದ ಮೇಲ
ನಡಸಯĸ, ಉತĶರದಕħನ ಗದĸ ಬಯಲಗಳಚ ಇದ್ದ ಕಡನ ಕಡಗ ನೇಡದರ. ಕಡನಂದ ಮೇಲ ಬಳಮಗಲ ವರಳವಗದ್ದ
ನೇಲಕಶಕħ ಎದರಾಗ ಕರಯ ಚಕħಗಳ ಚಲಸತĶದĸದ ಅವರ ಕಣĵಗ ಬತĶ. ಕನರನಂದ ತಮಗ ದನವಗ ಬಂದದ್ದ ದನದ
ಹಣಕħಗ ರಣಹದĸಗಳ ಹರಾಡತĶದĸದ ಗೇಚರಸದಡನ ವಂಕಪĻಯŀನವರ ನಡಗ “ಅಯŀೇ, ಗೇಹತŀವ
ಆಗಹೇಯತೇ ?” ಎಂದ ನರಳ ದೇವಸķನದ ಒಳಗ ನೇಡ “ನಮĿಪĻ, ನೇನ ಕಪಡಬೇಕ” ಎಂದ ಕೈಮಗದರ.

ಜೇಯಸರ ಒಂದ ವರದ ಹಂದ ಕನರಗ ಹೇಗ, ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ತಮĿ, ತಮĿ ಮಗನ ಮತĶ ಸಸಯ ಅನಷı
ಪರಹರಕħಗ (ವಂಕಪĻಯŀನವರ ಅದನĺ ಸಚಸದ್ದರ) ಕಟı ಹಸವಂದನĺ ಅದ ಕರವನಡನ ದನವಗ ಸŅೇಕರಸದ್ದರ.
ಮರದನ ತಯದನವನĺ ಕರವನĺ ಅಗŁಹರಕħ ಕಳಹಸಕಡವಂತ ಹೇಳ, ಜೇಯಸರ ಹಂತರಗದ್ದರ. ಮರದನ
ದನದ ಹಸ ಬರಲಲ್ಲ. ನಳ ಬರಬಹದಂದ ಜೇಯಸರ ಸಮĿನದರ. ಆದರ ಆ ದನವ ಮಧŀಹĺದವರಗ ಅದ
ಬರದದĸದನĺ ನೇಡ, ಜೇಯಸರ ತವೇ ಕನರಗ ಹೇಗ ವಚರಸದರ. ಆ ಹಸ ಆಳಗಳಷı ಪŁಯತĺಸದರೂ,
ಕನರನ ಎಲŃಯನĺ ದಟಲಲ್ಲದ ಹೇಯತಂದ, ಬದĸಕಂಡತಂದ, ಹಡದರೂ ಬಡದರೂ ದರದರನ ಎಳದರೂ
ಮೇಲಕħೇಳದ ಹೇಯತಂದ ಗತĶಯತ.

ಸೇರಗರರ ತವ ಮಡದ ಮಹನತĶಲ್ಲವನĺ ಜೇಯಸರ ಎದ ಹದರವಂತ ವಣಥಸದರ.

ಹಳ ಪೈಕದ ತಮĿ “ಸŅಮ, ನನಗಂತ ಬಲ ಮದಥ ಮದಥ ಸಕಯĶ ! ಬಲಲŃ ತಂಡ ತಂಡದŁ ಏಳĽೇಕಲŃ
ಅದ ? ನನĺ ಹೇಳಕ : ಏನೇ ದಯŀದ ಕಟನ ಇಬೇಥಕ !” ಎಂದನ.

ಜೇಯಸರಡನ ದನವನĺ ಸಗಸಲ ಮತĶ ಪŁಯತĺಸದರ. ಆಗಲಲ್ಲ. ಹಸವನĺ ಎಳಯವದ, ಹಡಯವದ, ಬಲ

ಮರಯವದ, ಕಣĵಗ ಜೇರಗ ಮಣಸನಕಯ ತಕħವದ, ಇದನĺಲŃ ನೇಡ ವಂಕಪĻಯŀನವರ, “ಅದ ಬರದೇ ಇದ್ದರೂ
ಚಂತಯಲ್ಲ. ಹಡದ ಕಲ್ಲಬೇಡ ” ಎಂದ ಹೇಳ ಹಂತರಗತĶರಲ, ಗೌಡರ “ನನ ನಳ ಗಡಮೇಲ ಹೇರ ಕಳಸĶೇನ.
ಇವತĶಗ ನೇವ ಹೇಗ” ಎಂದರ.

ಮರದನ ಅಗŁಹರದಲŃ ಜೇಯಸರ ಮನಯಮಂದ ಕಮನಲ್ಲದ ಗಡ ಬಂದ ನಂತತ. ಗಡಯಲŃ ದನವನĺ ಕಲ ಮೇಲ
ಮಡ ಕಟı ತಂದದ್ದರ. ಮದĸದ ಅದರ ಎಳಗರ ಗಡಯ ಒಂದ ಮಲಯಲŃ ಕರಗಳ ಮಲಗವಂತ ಮಲಗ,
ಹಸವಯಂದ ತಯಯ ಮಲಗಗ ಕಗಕಳńತĶತĶ. ಗಡಯ ಜತಯಲŃ ಸೇರಗರರ, ಹಳಪೈಕದ ತಮĿ, ಬೇಲರ ಸದ್ದ,
ಇನĺಬĽರ ಗಟıದಳಗಳದ್ದರ.

ನಂಗ ಗಡ ನಲŃಸ, ಕರಳ ಬಚĬದನ. ಹತĶರ ಮನಗಳದ್ದ ಆ ಸಣĵ ಅಗŁಹರದ ಬŁಹĵಣರೂ ಬŁಹĿಣ ಮಹಳಯರೂ
ಮಕħಳ ಜೇಯಸರ ಮನಗ ಹಸದಗ ಬಂದದ್ದ ದನದ ದನವನĺ ಅದರ ಹಂಗರವನĺ ನೇಡಲ, ಒಬĽಬĽರಗಗ
ಬಂದ ನರದರ.

ಗಟıದಳಬĽನ ಕರವನĺ ಕಳಗಳಸದನ. ಸೇರಗರರ ಗೇವನĺ ಕಳಗಳಸಲಂದ, ಕಟıದ್ದ ಅದರ ನಲħ ಕಲಗಳನĺ
ಬಚĬದರ. ಆದರ ಕಲಗಳ ವಸĶರಸಲಲ್ಲ ! ಸಟıರಗ ಗಬರಯಗ ನೇಡತĶರ : ಹಟı ಉಬĽರಸದ. ಕಣĵ ಮಳńಯಗದ.
ಉಸರೂ ಆಡವದಲ್ಲ. ಎಳಗರವನ ತಯ ಸತĶಹೇಗತĶ !

ದರದಂದಲ, ಆಕಳ ಗಡನಲŃ ಕಲ ಮೇಲಗದ್ದ ರೇತಯನĺ ನೇಡ “ಅಯŀಯŀ” ಎಂದಕಂಡ ವಷದದಂದ

ಓಡಬಂದದ್ದ ವೃದĹ ಬŁಹĿಣ ಮಂಜಭಟıರ ” ಮಟ್ಹಾಳ ಮಂಡೇಮಕħಳರಾ, ಯರಾದರೂ ಗೇವನĺ ಹೇಗ ಗಡಮೇಲ
ಹಕಕಂಡ ತರತĶರಯೇನŁ ? – ಅಯŀಯŀೇ, ಗೇಹತŀವಯĶಲŁೇ ! ನಮĿ ಅಗŁಹರದಲŃ ..” ಎನĺತĶರಲ
“ಇಲŁಯŀ, ಅದ ಅಲŃೇ ದರೇಮೇಲ ಪರಾಣಬಟıರಬೇಕ” ಎಂದ ಸದ್ದ ಮಂಜಭಟıರ ಭಯವನĺ ಪರಹರಸಲಂಬಂತ
ಮತಡದನ.

ಮಂಜಭಟıರ ದಃಖಕೇಪಗಳಂದ “ಥ ನೇಚ, ಮತಡಬೇಡ” ಎಂದರ.

“ನ ಹೇಳĸ. ಹಂಗ ಕಲ ಮೇಲಗ ಹಕದ ಬŀಡ ಅಂತ. ನನĺ ಮತ ಎಲŃ ಕೇಳĶರ ಈ ಸೇರಗರ ?” ಎಂದ ತಮĿ ಸಟıರ
ಕಡಗ ನೇಡದನ.

ಒಬĽರಮೇಲಬĽರ ತಪĻ ಹರಸ, ಎಳಗರವನĺ ಜೇಯಸರಗ ಕಟı, ದನದ ಹಣವನĺ ಗದĸಯಚಗ ಹಕಸ, ಸೇರಗರರ
ದರಯದ್ದಕħ ವತಥಯನĺ ಹಬĽಸತĶ ಕನರಗ ಗಡಬಟıದ್ದರ.

ಅಗŁಹರದಲŃ ಆ ತಬĽಲ ಕರವನĺ ನೇಡ ನೇಡ ಕಣĵೇರ ಹಕದದ್ದವರೇ ಇರಲಲ್ಲ.

ಇದನĺಲ್ಲ ನನದೇ ಜೇಯಸರ ದೇವಲಯದ ಮತಥಯ ಕಡಗ ನೇಡ, “ನಮĿಪĻ, ನೇನೇ ಕಪಡಬೇಕ” ಎಂದ
ಕೈಮಗದದ.
ಜೇಯಸರ ಗಡಯಳಗ ಹೇಗ, ದೇಪದ ಬತĶಯನĺ ಸŅಲĻ ಮಂದ ಮಡ ಮತĶ ಹರಗ ಬಂದ, ದರಯ ಕಡ
ನೇಡದರ. ಸಡಬಸಲನಲŃ, ದದĸಹಡದ ನೇಟಕħ ಅಸಹŀವಗದ್ದ ನಯಯಂದ ನಲಗ ಚಚಕಂಡ ತನĺ ನರಳನಮೇಲ
ಕಂಟಕಂಡ ಬರತĶದĸ, ಬೇದಯ ನಡವ ನಂತ ಸತĶಲ ನೇಡತ. ಮತĶ ತನĺ ಹಂಭಗದ ಎಡಗಲನಂದ ಕತĶಗಯ
ಮೇಲ ಎಡಗವಯ ಹಂಭಗವನĺ ಪರಪರನ ಹಲŃಚಲಯವಂತ ಕರದಕಳńತಡಗತ. ಅದಕħ ಕನಯರತĶ ಇಲ್ಲವ !
ಆದರ ಪಕħದ ಮನಯಂದರಲŃ ಯರ ಎಂಜಲಲ ಬಸಡದರ ! ಜಡವಗ, ಕಲಸಕħ ಬರದಂತ ತೇರವ, ಕರಮದĸಯ
ಕೇವಮಸಗ ಕಡ ಮಟıದರ ಸರಕħನ ಮಹಚಟವಟಕಯಂದ ಸಡಯವಂತ, ಎಂಜಲಲಯನĺ ಕಂಡ ನಯಯ
ಸೇಮರತನವೇ ವವತಥಗಂಡ ತೇಜಸŅಯಯತ ! ಕಣĵ ಮಚĬ ಬಡವಷıರಲŃ ಅದ ಅಲŃರಲಲ್ಲ. ಎಂಜಲಲಯ
ರಣಂಗಣದಲŃ ಕಚĬಟದ ಸದĸ ಮತŁ ಕೇಳಸತĶತĶ.

ಕದ ಕದ ಬೇಸರವಗ ಜೇಯಸರ ಒಳಗ ಹೇದಮೇಲ ಎರಡ ಗಡಗಳ ಬಂದ ಗಡಯ ಮಂದ ನಂತವ.
ಜೇಯಸರ ತಮĿ ಕತರತಯನĺ ಪŁದಶಥಸಬರದಂದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಪರಚತಧŅನ ಕರಯವವರಗ ಹರಗ
ಹೇಗಲಲ್ಲ.

ಆಮೇಲ ಬಂದ “ಇದೇನ ಇಷı ತಡವಯತ ?” ಎಂದರ.

ಗಂಡಸರಲ್ಲರೂ ಜೇಯಸರಗ ನಮಸħರ ಮಡದರ. ಹಂಗಸರಲ್ಲ ತವ ಉಟıಕಂಡ ಬಂದದ್ದ ಬಲಯಳń ಸೇರಗಳ

ಗಡಯಲŃ ಕತದĸಗ ಮದರಹೇಗದĸದರಂದ ಅವಗಳ ನರಯನĺ ನೇವ ಸರಮಡಕಳńವದರಲŃದ್ದರ.

‘ಏನ ಮಡದ ಹೇಳ. ಹರಡದೇ ಹತĶಯĶ ! ಬಹಳ ತಂದರ ಕಟıಬಟıಳ ನ ಬರೇದಲ್ಲ, ನ ಒಲŃ !’ ಅಂತ”
ಎಂದ ಹಂಗಸರ ಗಂಪನ ಕಡಗ ಸೇತಯನĺ ನದೇಥಶಸ ನೇಡದರ.

ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಮಖದ ಮೇಲ ಪಟıಪಟıಯಗದ್ದ ಸಟı ಗಯದ ಕಲಗಳನĺ ನೇಡತĶದ್ದ ವಂಕಪĻಯŀನವರ ಹಂಗಸರದ್ದ
ಕಡಗ ತರಗ ಸೇತಯನĺೇ ನದೇಥಶಸ ನೇಡ, ” ಚಂದŁಮೌಳೇಶŅರನ ಕೃಪಯಂದ ಎಲ್ಲವ ಸರಯಗĶದ. ಅವರನĺಲ್ಲ ಬರಹೇಳ
ಒಳಗ ” ಎಂದ ಗಡಯಳಗ ಹೇದರ.

ದೇವಸķನ ನಃಶಬĸವಗತĶ ; ಸŅಲĻ ಕತĶಲಯೂ ಆಗತĶ. ತಳ ತಳನ ಹಳಯತĶದ್ದ ಹತĶಳಯ ದೇಪದ ಕಂಭದ ನತĶಯಲŃ
ಉರಯತĶದ್ದ ಸಡರಗಳ ಬಳಕ ತಂಪಗ ಹರಗಡಯ ಉರಬಸಲನ ಮರಭೂಮಗ ನಂದನವನದಂತಗ
ಆಪŀಯಮನವಗತĶ. ಹವ, ಗಂಧ, ಕಪಥರ ಮದಲದವಗಳ ಪರಮಳ ದೇವರ ಕೃಪಯಂತ ಸವಥವŀಪಯಗತĶ.

ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಪೇಟ ಕೇಟಗಳನĺ ಕಳಚ, ದರವಟı, ತಮĿ ಸķಲ ಶರೇರವನĺ ನಧನವಗ ನಲಕħಚಚ, ದೇವರಗ
ಸಷıಂಗ ನಮಸħರ ಮಡದರ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರೂ, ಅವರಾದಮೇಲ ಚನĺಯŀ ರಾಮಯŀರೂ ಶŀಮಯŀಗೌಡರನĺ
ಅನಸರಸದರ. ಗಂಡಸರಗ ತಸ ದರದಲŃದ್ದ – ಗೌರಮĿನವರ, ಸೇತ, ಲಕ್ಷĿ ಪಟıಮĿ ಮತĶ ಇನĺಬĽರ ನಂಡತಯರ –
ಹಂಗಸರ ಗಂಪ ಅಡijಬದĸ ನಮಸħರ ಮಡಲಲ್ಲ. ನಂತದ್ದ ಹಗಯೇ ಕೈಮಗದರ. ದೇವರ ವಗŁಹವನĺ ಅಲಂಕರಗಳನĺ
ಎವಯಕħದ ನೇಡತĶದ್ದ ವಸ, ಇತರರ ಅಡijಬೇಳವದನĺ ಲಕħಸಲಲ್ಲ.

“ಅಡijಬದĸೇನ ?” ಎಂದ ಕೇಳದರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ.

ವಸ ಎಚĬತĶವನಂತ ತರಗ “ಆ” ಎಂದನ.

“ಅಡijಬದĸೇನ ಅಂತೇನ !” ಎಂದ ಪಸದನಗೈದ, ಗದರಸ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ದರದರನ ನೇಡದರ.

ಗಡಯಳಗ ಯರೂ ಗಟıಯಗ ಮತಡತĶರಲಲ್ಲ.

ವಸ ಒಂದ ಸರ ರಾಮಯŀನ ಕಡಗ ನೇಡ, ದೇವರಗ ಅಡijಬದ್ದನ.

ಜೇಯಸರ ಎಲ್ಲರಗ ಕಳತಕಳńವಂತ ಬಸಸ, ಪಜಗ ಅಣಮಡತಡಗದರ. ಯರಬĽರೂ ಮತಡದ ಗಡ

ಸಂಪಣಥವಗ ಮೌನವಗತĶ. ಪಜರಯ ಮಂತŁಘೇಷ ಅದನĺ ಮತĶ ಹಚĬಸತĶ. ವಸ ಲಕ್ಷĿಯರನĺಳದ
ಉಳದವರಲ್ಲರೂ ತಮತಮಗ ಸಹಜವದ ಚಂತಗಳಲŃ ಮಗĺರಾಗದ್ದರ. ಆ ಮೌನದಲŃ ಭಕĶಗಂತಲ ಹಚĬಗ ಭೇತಯೂ,
ಕಷıದಂದ ಪರಾಗಬೇಕಂಬ ಪŁಥಥನಯೂ, ಆತಥಬದĹಯೂ ತಂಬದĸವ.

ಆದಕರಣವ ಹಲŃಯಂದ ಲಚಗಟıದಗ ಒಬĽಬĽರ ಬಚĬಬದĸ ತಲಯತĶ ನೇಡದರ.

ಸěೇಯರ ಗಂಪನಲŃ ಕಳತ ಕಳತ ಲಕ್ಷĿಗ ಬೇಜರಾಗ ಮಲ್ಲಗ ತವಳಕಂಡ ವಸವದ್ದಲŃಗ ಬಂದಳ. ವಸ
ಕಣĵಸನĺಯಂದ ಗಲಟಮಡದ ಸಮĿನರಬೇಕಂದ ಸಚಸದನ. ಆದರೂ ಲಕ್ಷĿ ಮಲ್ಲಗ ಏನನĺೇ ಕೇಳದಳ. ವಸ
ಎಡಗಡಗ ಬಗ ಅವಳ ಬಯ ಕವಯಟı ಆಲಸದನ. ಮತನಂದಲ ಹಚĬಗ ಲಕ್ಷĿಯ ಬಚĬನಯ ಉಸರ ಕವಗ
ತಗರವದರಮದ ಏನ ಅಭಪŁಯವಗಲಲ್ಲ.

ವಸ “ಸಮĿನರೇ ! ಅಪĻಯŀ ಬಯĶರ !” ಎಂದನ.

ಲಕ್ಷĿ ಮತĶ ಮಂಡಯೂರ ಕಳತ, ಎತĶರವಗ, ವಸವನ ಕವಯ ಬಳ “ಬಳೇಹಣĵ ನಮಗೇ ಕಡĶರೇನ ?” ಎಂದ
ಕೇಳದಳ.

ಲಕ್ಷĿಯ ಮನಸತಗ ‘ವಸಬವ’ ಅನವಶŀಕವಗ ಬಹಳ ಎತĶರವಗ ಬಳದದ್ದಂತ ತೇರತ. ತನ ಮಂಡಯೂರ ನಂತದ್ದರೂ
ಕಳತದ್ದ ವಸವನ ಕವ ಬಯಗ ನಟಕವದಲ್ಲ !

ಆದರ ಈ ಸರ ವಸವನ ಲಕ್ಷĿಯ ಪŁಶĺ ಕೇಳಸತĶ.

“ಹೌದ ಕಣೇ !” ಎಂದ ಪಕħಕħ ತರಗ ತಂದಯ ಕಡಗ ಹದರ ನೇಡ, ಮತĶ ದೇವರ ಕಡ ನೇಡತĶ ಕಳತನ.

ಲಕ್ಷĿ ಮತĶ ಅವನ ಕವಯಲŃ “ದೇವರ ಹಂಗಸೇನ ?” ಎಂದ ಕೇಳದಳ.

“ಅಲ್ಲ ಕಣೇ ಗಂಡಸ !” ಎಂದನ ವಸ.

“ಅಲ್ಲ ; ಹಂಗಸ !” ಎಂದಳ ಲಕ್ಷĿ ತಸ ಮನದ.

“ದೇವರ ಎಲŃದರೂ ಹಂಗಸಗĶನೇನ ?” ಎಂದ ವಸವ ಪಸದನಯಲŃಯ ಸಡಕ ನಡದನ.

ಪಜಯ ಘಂಟಧŅನ ಪŁರಂಭದಡನ ಎಲ್ಲರೂ ಉಟı ಬಟı ಬರಬರನ ಸದĸಗವಂತ ತಟಕħನ ಎದĸನಂತರ. ಘಂಟನದದ
ಮಧŀ ಒಡವ ಬಳಗಳ ಸದĸ ಕೇಳಸತ. ವಸವ, ಅವನನĺ ಹಡದಕಂಡ ಲಕ್ಷĿಯೂ ಎದĸ ನಂತರ.

ಪಜ ಪರೈಸ ಪŁಸದ ವನಯೇಗವಗತĶದĸಗ ನವರ ಮಂತŁಘೇಷವನĺ ನಲŃಸ, ಮತಡತಡಗದರ : ಶಸě ದೇವರ,

ಧಮಥ, ಮಂತŁವಧ, ಪತವŁತಧಮಥ, ಪತĺಗ ಪತಯೇ ದೈವ ಮದಲದವಗಳನĺ ಕರತ.

ರಾಮಯŀನಗ ಒಂದ ವಷಥದ ಹಂದ ಮಡರೂ ಆಚರ ಭŁಂತರ ಆಗ ಕಂಡಬಂದದ್ದ ವಂಕಪĻಯŀಜೇಯಸರ ಈಗ

ಮೇಧವಗಳ ಪಂಡತರೂ ಧಮಥವೇರರೂ ಆಗ ತೇರಬಂದರ. ಏಕಂದರ ಜೇಯಸರ ಇತರರ ಕಡಗ ನೇಡತĶ
ಹೇಳತĶದ್ದರೂ ಸೇತಯನĺ ನದೇಥಶಸ ಉಪದೇಶಸತĶದĸರ ಎಂಬದ ಎಲ್ಲರಗ ಗತĶಗತĶ. ಅಲ್ಲದ ಆ ಉಪದೇಶ
ರಾಮಯŀನಗ ಅನಕಲವಗತĶ ! ಅದ ಅವನ ಕತಥವŀಗಳನĺ ಕರತ ಹೇಳದ ಹಕħಬಧŀತಗಳನĺೇ ಪŁಸĶಪಸ,
ವದಸವಂತತĶ !

ಈ ಮಧŀ ವನೇಕರವದರೂ ವಷದಕħ ಕರಣವದ ಒಂದ ಸಂಗತ ಜರಗತ. ಜೇಯಸರ ಹವ, ಗಂಧ, ತೇಥಥಗಳನĺ
ಹಂಚದಮೇಲ ಪಂಚಮೃತವನĺ ಹಂಚದರ. ಆದರ ಅದನĺ ಇತರ ಪŁಸದಗಳಂತ ಕಂಚ ಕಂಚವೇ ಕಟıರ ! ವಸವನ
ಪಕħದಲŃದ್ದ ಲಕ್ಷĿ ಅವನ ಮಡದಂತ ಮಡತĶದ್ದಳ. ಹವನĺ ತಲಗ ಸಕħಸಕಂಡಳ (ವಸವಗ ರಾಮಣĵಯŀ ಹಸದಗ
ಬಟıದ್ದ ಜಟıನ ಪಯೇಗದ ಗಟı ಆಗತನ ಗತĶಯತ) ; ಗಂಧವನĺ ಹಣಗ ಬಳದಕಂಡಳ. ತೇಥಥವನĺ ಸಶಬĸವಗ
ಕಡದಳ – ಹಗಯ ಪಂಚಮೃತವನĺ ಬಯಗ ಹಕಕಂಡಳ. ಹಕಕಂಡದĸೇ ತಡ ಸಂತೇಷದಂದ ಕಣĵರಳತ ! ಎಷı
ಸಹ ! ದೇವರ ಪŁಸದವನĺ ಬಟıರ ಇನĺಲ್ಲ ! ಕಲ ಮಂಚದ ಮೇಲ ವŀಥಥವಲ್ಲವ ?

ಲಕ್ಷĿ ಮತĶ ಬೇಗಬೇಗನ ಕೈನೇಡ, ಬಹಳ ಎತĶರದ ಮೇಲದ್ದ ಭಟıರ ಕವಗ ಕೇಳಸತĶದಯ ಇಲ್ಲವ ಎಂದಳಕ ಗಟıಯಗ
“ಇನĺಂದ ಸಪĻ !” ಎಂದ ಕೇಳದಳ. ‘ಸಪĻ’ ಎಂದರ ‘ಸŅಲĻ’ ಎನĺವದರ ತದľವ !

“ಯರದ ?” ಎಂದ ಗದರದರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ.

“ಈ ಹಡಗಗೇ !” ಎಂದ ದರಗಟıದರ ಗೌರಮĿನವರ.

“ಸಮĿನವರೇ” ಎಂದನ ಚನĺಯŀ.

ಹೇಗ ಎಲ್ಲರೂ ದರಗಟı ಚೇಮರ ಮಡದದರಂದ ಲಕ್ಷĿಗ ಅವಮನವ ಖೇದವ ಉಂಟಗ, ಸರಕħನ ಸೇತಯ ಹಂದ
ಹೇಗ, ಆಕಯ ಸೇರಯನĺ ತಬĽಹಡದ ಅವತಕಂಡಳ. ಅದವರಗ ಮೌನವಗದ್ದ ಸೇತ ಕಲಕħನ ನಕħಳ ! ಸೇತ ಸಚನ
ಕಟıಳ ಎಂಬಂತ ವಸವ, ತಡದದ್ದ ನಗವನĺ ಹಸಬಟı ಹರದಂತ ಸದĸಮಡ ಹರಗಹಕ, ನಗತಡಗದನ.
ನಜವಗಯೂ ಹಸŀಪಣಥವಗತĶ ಆ ಸನĺವೇಶ ! ಆದರ ದಡijವರಾರೂ ನಗಲಲ್ಲ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ವಸವನ ತಲಗ
ಪಟıನ ತಟı ಹಲŃಕಚĬ ಹದರಸದರ. ವಸ ತಲಯಜĮಕಳńತĶ ಸಮĿನದನ.

ಸೇತಯಂತಹ ಮದಮಗಳ ಇಷıಂದ ಜನರದರ, ಗಂಡಸರದರ, ಗಂಡನದರ, ದೇವರದರ, ತಮĿದರ ನಚದ

ನಗಬೇಕದರ ಕೃಷĵಪĻನ ದಯŀವೇ ಕರಣವಗರಬೇಕಂದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಊಹಸದರ. ಹಗಯೇ ಊಹಸದ್ದ
ಜೇಯಸರೂ ಕೃಷĵಪĻನ ದಯŀವನĺ ಕರತ “ಪರನರಯನĺ ಮಟıಬರದ. ಚಂದŁಮೌಳೇಶŅರನ ಮಂದ ನೇನ ಬಂದ
ಹೇಗಲŃ ಮಡ ನರಕಕħ ಬೇಳತĶೇಯ ! ನನಗ ಏನ ಬೇಕ ಹೇಳ ; ಎಲŃ ಕಡಸತĶೇನ ! ಪಪ, ಆ ಹಡಗಯನĺೇಕ
ಪೇಡಸತĶೇಯ ? ಒಳńಯ ಮತಗ ನೇನ ಹೇಗದದ್ದರ ಆಮೇಲ ಕಠನ ರೇತಯಂದ ಓಡಸಬೇಕಗತĶದ.. ” ಎಂದ ಗಟıಯಗ
ಅಧಕರವಣಯಂದ ಉಪನŀಸ ಮಡ, ತರಗ “ಹೌದ ಅಲ್ಲವ ? ನೇನೇ ಹೇಳ ಚಂದŁಯŀ !” ಎಂದ ಪŁಶĺಸದರ.

“ಇನĺಮೇಲ ಮತĶ ಮತĶ ಹಂಗೇ ಬಂದ ತಂದŁ ಕಟŁ ಕಠಣಶಕ್ಷಿೇನೇ ವಧಸಬೇಕಗĶದ !” ಎಂದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರೂ
ಜೇಯಸರ ಮತನĺ ಸಮಥಥಸ, ಸೇತಯ ಕಡಗ ದಡij ಕಣĵ ಮಡ ನೇಡದರ.

ಅವರ ಹೇಳ ಮಗಸ, ಸೇತಯ ಕಡಗ ನೇಡದ್ದರ ಇಲ್ಲವ, ವಸ, ಬಯಮಚĬ ಹಡದಕಂಡ ಎಷı ಪŁಯತĺಸದರೂ
ಸಗದ, ಕಸಕಸಕಸನ ನಗಲರಂಭಸದನ. ಅವನ ನಗವಗ ಲಕ್ಷĿಯ “ಇನĺಂದ ಸಪĻ !”ವ ಇನĺ ಕಚಗಳಯಡತĶಲ ಇತĶ
!

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ರೇಗ ಅವನ ಕವಯನĺ ಚನĺಗ ಹಂಡ, ಬನĺನಮೇಲ ಗದĸ, “ನನĺ ಉಪಟಳ ಹಚĬಯĶ ! ತಡೇ ನನĺ ಈ
ವಷಥ ತೇಥಥಹಳńಗ ಓದಕħ ದಬĶೇನ !” ಎನĺತĶ ಗಡಯ ಹರಗ ದಬĽದರ. ವಸ ಅಳತĶ ಹರಗ ಹೇದನ.

ಜೇಯಸರ ಬಯಲŃ “ಬೇಡ ! ಬೇಡ !” ಎಂದ ಹೇಳತĶದ್ದರೂ ಮನಸತನಲŃ “ಹಗ ಮಡದದ್ದರ ಹಡಗರ
ಕಟıಹೇಗĶರ” ಎಂದಕಂಡರ.

ಪಜ ಮಗದ ಮೇಲ ಮದಲೇ ನಣಥಯವಗದ್ದಂತ ಎಲ್ಲರೂ ಜೇಯಸರ ಮನಗ ಭೇಜನಕħ ಹೇದರ.

ಶದŁ ಅತಥಗಳಗ ಸಂಪŁದಯದಂತ ಕರಜಗಲಯಲŃ ಎಲ ಹಕ ಬಡಸದರ. ಊಟವೇನ ಬಹಳ ರಚಕರವಗತĶ. ಹಗĩ,

ಪಯಸ, ಹೇಳಗ ಇತŀದಯದ ವಶೇಷಗಳ ಉಂಡ ತಣಯವಷı ಇದĸವ. ವಸವನ ಕಣĵಗಳಲŃ ನೇರ
ಸರಯತĶದ್ದರೂ ಅವನ ನಲಗಯೂ ನೇರ ಕರಯವದರಲŃ ಹಂಬೇಳಲಲ್ಲ. ಅಳತĶಳತĶಲ ರಭಸದಂದಲ ಊಟ
ಮಡದನ. ಸŅಲĻ ಹಚĬಕಡಮ ಗಂಡಸರಲ್ಲ ಪಟıಗಯ ಹಡದರ. ಆದರ ಬŁಹĿಣರ ಮನಯಲŃ ಗಂಡಸರಡನ ಊಟಕħ
ಕಳತದ್ದ ಶದŁ ಮಹಳಯರ ನಚಕ ದಕ್ಷಿಣŀಗಳಂದ ಚನĺಗ ಊಟಮಡಲಗಲಲ್ಲ. ಊಟವ ಅವರಗಂದ ಕವತನಂತ
ಕಂಡಬಂದತ. ವಂಕಪĻಯŀ ಜೇಯಸರ ಹಂಡತ ಅತŀದರದಂದ ಉಪಚರದ ಮತಗಳನĺ ಹೇಳತĶದ್ದರೂ. ಏನ ಒಂದ
ಅನŀತಯ ಭವ ಮನಸತಗ ತೇರ, ಮರ ಮಕħಳ ತಯಗದ್ದ ಗೌರಮĿನವರೂ ಕಡ ಸರಯಗ ತಲಯತĶ ನೇಡದ
ಊಟಮಡದರ.

ಮತಡತĶ ಆಡತĶ ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಜೇಯಸರಡನ ಅಗŁಹರದಲŃದ್ದ ಇತರ ಬŁಹĿನರಬĽರೂ ಪಜಗ

ಬರದದĸದಕħ ಕರಣ ಕೇಳದರ.

ಜೇಯಸರ “ಮಂಜಭಟıರಗ ಕಲ ಗಯವಗ ಬತ ಕಂಡದಯಂತ. ಸಂಗ ಜೇಯಸರಗ ನನĺ ಸŅಲĻ ಹಚĬಗ

‘ಹರಗಡ’ಯಗ ಬಹಳ ನಃಶಕĶಯಂತ..” ಎಂದ ಮದಲಗ ನವಗಳನĺ ಹೇಳದರ. ಆದರ ನಜವದ ಸಂಗತಯನĺ ಮತŁ
ಬಹರಂಗಪಡಸಲಲ್ಲ : ವಂಕಪĻಯŀ ಜೇಯಸರ ಮತĶಳńಯ ಮದವಯಲŃ ಶದŁಕನŀಯ ಕತĶಗಗ ತಳಕಟıದರ ಎಂಬ
ವತಥ ಹಬĽದಮೇಲ ಅಗŁಹರದ ಬŁಹĿಣರ ಅವರಂದ ದರವಗತಡಗದ್ದರ. ಪೌರೇಹತŀ, ನಮತĶ ನೇಡವದ,
ತಂತŁ ಮಂತŁ ಕಟıವದ ಇತŀದಯದ ಧಮಥಕ ಕಯಥಗಳಲŃ ತಮಗ ಅವಕಶವೇಯದಂತ ವಂಕಪĻಯŀನವರಬĽರ
ಸಂಪದಸತĶದĸದನĺ ಕಂಡ ಕಲವರಗ ಬಹಳ ಕಲದಂದಲ ಅವರಮೇಲ ಹಟıಕಚĬ ಹಟıತĶ. ಈಗ ಸಂದಭಥವದಗ,
ಶದŁ ಕನŀಯ ಕತĶಗಗ ತಳ ಕಟıದರಂದ ಅವರನĺ ದರಮಡದ್ದರ. ವಂಕಪĻಯŀನವರ ತವ ತಳ ಕಟıಲಲ್ಲವಂದ,
ಕಳಗ ಬದĸದĸದನĺ ಎತĶ ವರನ ಕೈಯಂದಲೇ ಕಟıಸದನಂದ ಹೇಳದರೂ ಹಚĬ ಸಥಥಕವಗಲಲ್ಲ.

ಆ ವರೇಧಕħ ರಾಮಭಟıರಂಬವರ ಮಖŀ ನೇತೃತŅವಗದ್ದರ. ಅವನ ಇದೇ ಸಸಮಯವಂದ ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರಡನ

ಹಚĬ ಬಳಕಯನĺ ಬಳಸ, ತವೇ ಒಂದ ಪŁತŀೇಕ ಶದŁಪĔವನĺ ನಮಥಸ ಅದಕħ ಪರೇಹತರಾಗಲ ಹವಣಸ
ಸಹಸಮಡತĶದ್ದರ.

ಅನೇಕ ಜನರದĸದರಂದ ವಂಕಪĻಯŀನವರ ಇದನĺಲŃ ಹೇಳಲ ಹಂಜರದರ. ಅವರ ಹೇಳದದĸದಕħ ಮತĶಂದ

ಕರಣವೇನಂದರ, ಸೇತಯ ಸನĺಧŀ ! ಆಕಯ ಎಲŃಯದರೂ ಸತŀವನĺ ಹೇಳಬಟıರ ! ಅವಳ ಹಚĬ ಜೇಯಸರಗ
ಅಥಥಗಭಥತವಗತĶ !

ಜೇಯಸರ ವಷಯವನĺ ಬದಲಯಸ, ಯತŁ ಹರಡವದನĺ ಕರತ ಮತಡತಗದರ. ಮತĶಳń ಮತĶ ಕನರ
ಮನತನಗಳಗ ಹಡದದ್ದ ಶನಯನĺ ಬಡಸವದಕħ ಜೇಯಸರ ಧಮಥಸķಳಕħ ಯತŁ ಹೇಗವ ಉಪಯವನĺ ಈ ಮದಲ
ಸಚಸದ್ದರ. ಶŀಮಯŀಗೌಡರೂ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರೂ ಅದಕħ ಸಮĿತಸದರ.

ಯವಗ ಹರಡಬೇಕ ? ಯರ ಯರ ಹೇಗಬೇಕ ? ಯವ ಯವ ಕ್ಷಿೇತŁಗಳಲŃ ಏನೇನ ಮಡಬೇಕ ? ಇವಗಳನĺಲ್ಲ

ಕರತ ಭೇಜನ ಮಗಸ, ತಂಬಲ ಹಕಕಂಡ, ಬೇಳħಳńವವರಗ ಮತಡದರ.

ಮಳ ಹಡಯವದರಳಗ ಹಂದಕħ ಬರಬೇಕಗದ್ದರಂದ ಒಂದ ವರದಲŃಯ ಹರಡಬೇಕಂದ, ಮತĶಳńಯಂದ

ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಗೌರಮĿನವರ ಇಬĽರ ಮತŁ ಹರಟರ ಸಕಂದ, ಕನರನಂದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ರಾಮಯŀ ಸೇತ
(ಈಗವಳ ಕನರನವಳಷı !) ಮವರೂ ಹೇಗಲೇಬೇಕಂದ ಸದŀಕħ ನಣಥಯವಯತ.

ಜೇಯಸರಗ ಕಡಬೇಕಗದ್ದ ದಕ್ಷಿಣಯನĺ ಕಟı, ಗಡ ಹತĶತĶದĸಗ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ “ವಸ ! ವಸ !” ಎಂದ

ಕರದರ. ಬŁಹĿಣ ಶದŁರಂಬ ಕೃತಕ ತರತಮŀವನĺ ಮರತ, ಬಲಸಹಜವದ ಕŁೇಡಭವದಂದ, ಜೇಯಸರ
ಮಕħಳಡನ ಕಲತ ಸŅಲĻ ದರದಲŃದ್ದ ಹಲಸನ ಮರದ ನಳಲನಲŃ ಆಟವಡತĶದ್ದ ವಸ ‘ಓ’ಕಂಡ ಲಕ್ಷĿಯನĺ ಎತĶ
ಸಂಟದಮೇಲ ಕರಸಕಂಡ ವೇಗವಗ ಬಂದನ. ಜೇಯಸರ ಮಕħಳ ಅವನಡನಯ ಬಂದ ಗಡಯ ಬಳ ನೇಡತĶ
ನಂತರ.

ಲಕ್ಷĿಯ ಲಂಗದ ತಂಬ ದಳಗದĸದನĺ ಕಂಡ, ಸೇತ “ಏನೇ ಇದ ಮೈತಂಬ ಮಣĵ ” ಎನĺತĶ ಕಡವದಳ.

ಗಡಯಮೇಲ ಬತĶ ಕತದ್ದ ವಸ, ಫಕħನ ಏನನĺೇ ಜİಪಸಕಂಡ, ಮತĶಳńಯ ನಂಜನಗಲೇ ಎತĶಕಟı ಗಡಕತĶರಯ
ಮೇಲ ನಗಯಲ ಸದĹನಗ ನಂತದ್ದರಂದ, ತನĺಷıೇ ವಯಸತಗದ್ದ ಜೇಯಸರ ಮಗನನĺ ಕರತ “ಸಣĵ ಜೇಯಸರ, ಇಲŃ
ಬನĺ ! ಇಲŃ ಬನĺ !” ಎಂದ ಕರದ, ಗಂಡಸರಲ್ಲ ಕತದ್ದ ಕನರನ ಗಡಗ ಕೇಳಸಬರದಂದ, ಮಲ್ಲಗ ಉಸರದನ.
ಸಣĵ ಭಟıರ ಹಲಸನಮರದ ಬಡಕħ ಓಡಹೇಗ, ಓಡ ಬಂದ, ವಸವನ ಕೈಗ ಸಣĵಗ ದಂಡದ ಒಂದ ಕರಯ ಕಲŃಹರಳನĺ
ಕಟıರ ! ಅದ ಜೇಯಸರ ಮಗ ಹಳಯ ಮರಳದಣĵಯಲŃ ಬಹ ದನಗಳ ಹಂದ ಸಂಪದಸ ಇಟıಕಂಡದĸ, ಆ ದನ
ವಸವಗ ಕಟıದ್ದ ಸĺೇಹಗಣಕಯಗತĶ.

ಕೇಳಯಂಕದ ಪಟıಯಲŃ
ಕನರ ಮತĶ ಮತĶಳńಯ ಗಡಗಳರಡ ಧಮಥಸķಳಕħ ಯತŁ ಹೇಗ ಎರಡ ವರ ಕಳದತĶ. ಎರಡ ಮರ ಹದ ಮಳ
ಬದĸ ಹವ ತಂಪಗತĶ. ತರಗಳಲŃ ನಂತ ನೇರ ಹರಯತಡಗತĶ. ನಲದ ಮೇಲ ಗರಕಹಲŃ ಚಗರತĶತĶ. ಅನೇಕರ
ಅಗ ಹಕವ ಗದĸಗಳನĺ ಉತĶ, ಹಡಬೇಜ ಬತĶ, ಬೇಲಗಳನĺ ಕಟıದ್ದರ. ಕನರ ಸೇರಗರ ರಂಗಪĻಸಟıರೂ – ಯತŁ
ಹರಡವಗ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮಡದ್ದ ಅಪĻಣಯಂತ ಗದĸ ತೇಟಗಳ ಕಮಗರಯನĺಲ್ಲ ಅಚĬಕಟıಗ ಮಹನತĶನಂದ
ಮಡಸದ್ದರ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ, ರಾಮಯŀ, ಕಡಗ ವಸವ ಕಡ, ಮನಯಲŃ ಇಲ್ಲದದĸದರಂದ ಸೇರಗರರ ಮನಸತನಲŃ
ತವೇ ಕನರನ ಯಜಮನರಂಬ ಹಚĬಗರಕ ಮಡ, ಕಲಸಗಳನĺಲ್ಲ ಸಂಗವಗ ಬಹಳ ಮತವಜಥಯಂದ
ನರವೇರಸತĶದ್ದರ.

ಅಂದ ಮತŁಕħ, ಅವರ ಮಜ ಮಡವದನĺ ಬಟıದ್ದರಂದ ಭವಸಬರದ. ಗೌಡರ ಯತŁ ಹರಟಂದನಂದ ಗಂಗಯೂ
ಸೇರಗರರೂ ಸೇರ ಕನರ ಮನಯನĺ ಇಂದŁಯ ಸಖಗಳಗಗ ನಂದನವನವನĺಗ ಮಡಬಟıದ್ದರ ! ಪŁತದನವ ಔತಣ
ತಪĻತĶರಲಲ್ಲ. ದನಕħಂದ ಕೇಳ ಖಚಥಗತĶತĶ. ಕನĺಡ ಜಲŃಯವರ ರೂಢಯಂತ ಒಂದ ಕೇಳಪಲŀಕħ ಐದರ, ಕಲವ
ಸರ ಇನĺ ಹಚĬ ತಂಗನಕಯಗಳನĺ ಹಕತĶದ್ದರ. ಈ ಔತಣಗಳಗ ಹಳಪೈಕದ ತಮĿ ಮತĶ ಸೇರಗರರ ಆಳಗಳಲŃ
ಮಖŀರಾದವರೂ ಸೇರತĶದ್ದರ. ತಮĿ ಕೈಯಲŃದಷı ಕಳńನĺ ತಂದದಗಸತĶದ್ದನ. ಸಲದದĸದಕħ ಬೇರ ಕಳńಂಗಡಯಂದ
ಕಳńಸರಬರಾಜ ಸರಬರಾಯಯಗತĶದĸವ. ಸೇರಗರರ ಬತĶವನĺ ಅಡಕಯನĺ ಮಪಳńಯ ಕಳńವŀಪರಗರರಗ ಮರ
ಭೇಗಗಳಗ ಹಣ ಒದಗಸಕಂಡದಲ್ಲದ, ಧನ ಸಂಗŁಹವನĺ ಕಡ ಮಡಬಟıರ. ಅನೇಕ ರಾತŁ ಕನರ ಮನಯಲŃ ತಂದ
ಕಡದ ನತĶಗೇರದ ಆ ಜನರ ತಳ ಮದ್ದಳ ಬಡಯವದ, ಪŁಸಂಗ ಹೇಳವದ, ಭಗವತರಾಟ ಕಣಯವದ, ಇಸĻೇಟ
ಆಡವದ – ಇತŀದ ಪŁಮೇದಗಳಲŃ ತತĻರವಗ ದಂಧಲ ನಡಸತĶದ್ದರ.

ಈ ಸಂಗತಗಳನĺಲ್ಲ ಸೇಮನಂದ ತಳದಕಂಡ ಹವಯŀ ಮತĶಳńಗ ಹೇಳ ಕಳಹಸದನ. ಚನĺಯŀ (ಚನĺಯŀ ಪಟıಮĿರ
ಯತŁಗ ಹೇಗರಲಲ್ಲ.) ಮವನ ಮನಗ ಬಂದ ಸೇರಗರರನĺ ವಚರಸಲ, ಅವರ ಅದನĺಲ್ಲ ಸಂಪಣಥವಗ ಅಲ್ಲಗಳದ
ಸಳńಡದರ. ಆದರ ಆ ಸಯಂಕಲ ಚನĺಯŀ ಮನಗ ಹೇಗತĶೇನಂದ ಹಸ ಹೇಳ, ಕಳಕನರಗ ಹೇಗ ಉಳದಕಂಡ,
ರಾತŁಯದಮೇಲ ಹವಯŀ, ಪಟıಣĵ, ಸೇಮ ಇವರಡಗಡ ಕನರಗ ಬಂದ ನೇಡದಗ ದೃಶŀ ಬೇಭತತಕರವಗತĶ.
ಗಂಡಸರ ಮತಂತರಲ, ಗಂಗಯೂ ಕಡ ನೇಡಬರದ ಸķತಯಲŃದ್ದಳ. ಒಬĽರಗದರೂ ತಲ ನಟıಗರಲಲ್ಲ. ಕಲವರಗಂತ
ಬಂದವರ ಗರತೇ ಸಕħಲಲ್ಲ. ಒಬĽಬĽರ ಅವರಗೇನಯತ ಏನ, ಚನĺಯŀ ಹವಯŀರನĺ ನೇಡ ಕಲಕಲನ
ನಗತಡಗದರ. ಒಬĽ ತರಾಡತĶ ಬಂದ ಹವಯŀನನĺ ಅಪĻಕಳńಲ ಪŁಯತĺಸತĶರಲ, ಸೇಮ ದಬĽದದರಂದ
ಕಳಗರಳಬದĸ, ವಕರವಗ ಕಗಕಂಡನ. ಸೇರಗರರಂತ ಅಧಥ ನಗĺವಸķಯಲŃ ಚನĺಯŀನನĺಗಲ ಯರನĺಗಲ
ಲಕ್ಷಿಸದ, ಕಣĵ ಕಂಪಗ ಮಡಕಂಡ, ಮೈಮೇಲ ಬೇಳವಷıರಮಟıಗದ್ದರ. ಹವಯŀ ಕರಳದ ಚನĺಯŀನನĺ ಸಮಧನ
ಪಡಸ ಹಂದಕħ ಕರದಯĸನ. ಮರದನ ಬಳಗĩ ಪನಃ ಬಂದಗ ಸೇರಗರರ ಚನĺಯŀನ ಕಲ ಮಟı ಮಟı Ĕಮಪಣ
ಕೇಳಕಂಡಮೇಲ, ಚನĺಯŀ ಹಗಲ್ಲ ಮಡಬರದಂದ ಎಚĬರಕ ಹೇಳ ಮತĶಳńಗ ಹರಟಹೇದನ.

ಆದರ ಸೇರಗರರ ತಮĿ ಆಮೇದ ಪŁಮೇದಗಳನĺ ನಲŃಸರಲಲ್ಲ. ಅವರಗೇನ ಅದನĺ ಸŅಲĻಮಟıಗದರೂ ಕಡಮ ಮಡ
ಬೇಕಂದ ಮನಸತದ್ದರೂ ಗಂಗ ಅದಕħ ಆಸĻದ ಕಡಲಲ್ಲ. ಪತತಮತŁಳಗದ್ದ ಅವಳ ಇತĶೇಚಗ ಹೃದಯದಲŃ ವಷಯಗĺ
ಕಂಡವನĺಟıಕಂಡ ಕಮ ರಾĔಸಯಗ ಬಟıದ್ದಳ.

ಗೌಡರ ಯತŁ ಹರಟಹೇಗ ಎರಡ ವರ ಕಳದಮೇಲ ಒಂದ ಶನವರ ಸಯಂಕಲವಗತĶತĶ. ಕಳńಂಗಡ ಸಮೇಪದಲŃ
ಕಡನ ನಡವ ಇದ್ದ ಒಂದ ಕರಬಯಲ ಹಸಮಳಯಲŃ ಮಂದ ಹಸರನಗ ಬೇರತĶತĶ, ಇನĺ ನಲħ
ಗಂಟಯಗರದದ್ದರೂ ಕಡನ ನಳಲ ಬಯಲನĺಲ್ಲ ಆವರಸತĶ. ಮರಗಳ ಸಂದಯಲŃ ಕೇಲಕೇಲಗ ಇಣಕತĶದ್ದ ಬಸಲ
ಬಯಲನ ಹಸ ಹಸರನĺ ಮನೇಹರವಗ ಮಡತĶ, ಒಂದರಡ ಪಕಳರ ಪಕ್ಷಿಗಳ ಧŅನ ಹರತ ಎಲ್ಲ ನೇರವವಗತĶ.

ಆ ಬಯಲನ ಹಸರ ‘ಕೇಳ ಅಂಕದ ಪಟı’. ಆ ಹಸರ ಮದಲ ಅನŅಥಥವಗ ಹಟı, ಕಡಗ ಅಂಕತವಗಬಟıತĶ.
ಬಹಕಲದಂದಲ ಆ ಬಯಲ ಕೇಳಗಳ ಕಳಗಕħ ರಂಗವಗತĶ. ದಡij ನಗರಗಳಲŃ ರಾಜರಗಳ Ħಮಂತರೂ ಸೇರ
‘ಕದರ ರ್ಜ’ ನಡಸವಂತ ಗಟıದಮೇಲಕħ ಕಲಸದಳಗಳನĺ ಕರತರವ ಸೇರಗರರ ‘ಕೇಳ ಅಂಕ’ಗಳನĺ ಹಡವದ
ವಡಕಯಗತĶ. ಆ ಬಯಲ ಕಳńಂಗಡಗ ಸಮೇಪವಗದĸದರಂದಲ, ಕಡನ ನಡವ ಗೇಪŀವಗದĸದರಂದಲ, ರ್ಜ
ಜಗರಯಡವಗ ಎಲŃಯದ ಒಂದವೇಳ ಕರಯ ಪೇಟದವರ (ಪೇಲೇಸನವರ) ಬಂದರೂ ಅರಣŀದಲŃ ಅವರ ಕಣĵಗ
ಮಣĵರಚ ತಪĻಸಕಳńಲ ಬೇಕದಷı ಅನಕಲಗಳದĸದರಂದಲ, ಅದ ‘ಕೇಳ ಅಂಕದ ಪಟı’ಯಗಲ
ಅತŀಂತಹಥವಗತĶ.

ನಲħ ಗಂಟಯ ಹತĶಗ ಜನರ ಒಬĽಬĽರಾಗ ಇಬĽಬĽರಾಗ ಗಣಗಣನ ಮತಡಕಳńತĶ ‘ಕೇಳ ಅಂಕದ ಪಟı’ಯಲŃ
ನರಯಲರಂಭಸದರ. ಕಳńಂಗಡಯವನ ಒಂದ ಮರದಡಯಲŃ ಎತĶರವಗದ್ದ ಇಬĽದಮೇಲ, ಎಂದನಂತ ತನĺ ಅಂಗಡಯನĺ
ಕಣĵ ಮಚĬ ಬಡವಷıರಲŃಯ ಬಚĬಬಟıನ : ಬಗನಯ ಕಳń, ಸರಾಯ, ಅಕħಭೇಜ, ಹರಗಡಲ, ಪರ, ಓಲಬಲ್ಲ,
ಹಗಸಪĻ, ವೇಳಯದಲ, ಬೇಡ, ಬಂಕಪಟıಗ, ಬಳಯಹಣĵ, ಬೇಯಸದ ಕೇಳಮಟı, ಸŅಲಥಮೇನ, ಚಕಣ, ಇಸĻೇಟ
ಪŀಕಗಳ – ಇತŀದಯಗ ಅಂಕಕħ ಬರವ ಆಟಗರರಗ ನೇಟಗರರರಗ ಬೇಕಗವ ಸಕಲ ಸಮಗŁಗಳನĺ
ಅಣಮಡಕಂಡ, ಯರ ಬಂದರ ಅವರಡನ ಹಸನĿಖಿಯಗ ಮತಡ ಮೇಹಸತĶ, ಅವರ, ಅವರ ನಂಟರಷıರ, ಅವರ
ತೇಟ ಗದĸಗಳ, ಅವರ ನಯ ಕೇಳಗಳ ಯೇಗಕ್ಷಿೇಮಗಳನĺಲ್ಲ ವಚರಸತĶ, ಬಲ ಬೇಸಕಂಡ ಕಯವ ಬಸĶನಂತ
ಕಳತನ.

ಅಧಥ ಗಂಟಯಳಗಗ ಅರಣŀ ಮಧŀ ಮೌನವಗದ್ದ ಬಯಲ ಮನಷŀವಣಗಳಂದ ಸಶಬĸವಯತ. ತಲಗ ಹಳಟೇಪ
ಹಕಕಂಡ ಶೈಶವದಲŃ ಆರಸದ ಕಂಬಗಳಂದ ಸಟıದĸ ಈಗ ವಸĶರವಗದ್ದ ಕಲಗಳಳń ಹಟıಯನĺ ಬಟıಕಂಡ,
ಎದರಗ ತŁಕೇಣಕರವಗ ಕಣವಂತ ಸಂಟದ ಪಂಚ ಸತĶಕಂಡ, ಕಲ ಗಳಗ ಬಳńಯ ಸರಗಯನĺ ಕಂಬಳಯ
ಕರಯನĺ ‘ಮಷı’ ಮಡ ಕಟıಕಂಡ ಮತĶಳń ಸೇರಗರರ ಕಡಯ ‘ಬಗಲ’ಯ, ಕೇಳಯಂಕದಲŃ ತನĺ ಪŁಧನŀವನĺ
ತನ ಚನĺಗ ಅರತವನ ಠೇವಯಂದ, ಇಬĽರ ಮವರಡನ ಅವರ ಕೈಲ ಅಂಕದ ಕೇಳಹಂಜಗಳನĺ ಹರಸಕಂಡ,
ಗಟıಯಗ ಮತಡತĶ ಬಂದನ. ಅವನ ಮಳಕಲನ ರೇಮಮಯವದ ಮಂಸಖಂಡಗಳಲŃ ಒಂದ ಕಂಟನ ಹಣĵ
ಇದĸ, ಅದಕħ ಇದ್ದಲನĺ ತೇದ ತಯರಮಡದ ಕರಯ ಮದĸ ಬಳದತĶ. ಬಂದವನ ಅಂಕಕħಗ ನರದದ್ದ ಕೇಳಯ
ಹಂಜಗಳನĺ, ಅವಗಳ ಕಲಗ ಹಗĩಹಕ ಕಟıದ್ದ ಪದಗಳಡಗ ಹೇಗ, ಒಂದಂದರ ಬಳಯೂ ನಂತ ನಂತ ಪರೇಕ್ಷಿಸದನ.
ಆ ‘ಬಗಲ’ ಅಂಕಕħ ಬಂದ ಕೇಳಗಳಗ ಜತ ಹಕವದರಲŃ ಶಫಾರಸ ಸಂಪದಸದನ. ಆದ್ದರಂದ ಪŁತಯಂದ
ಅಂಕದಲŃಯೂ ‘ಜತಹಕ’ವದರಲŃ ಅವನ ಅಭಪŁಯಕħೇ ಬಹಳ ಗೌರವವರತĶತĶ. ಆದ್ದರಂದಲ ಅಂಕಕħ ಕೇಳಗಳನĺ
ತಂದದ್ದವರಲ್ಲರೂ, ಅವರಲŃ ಕಲವರ ‘ಬಗಲ’ಗಂತಲ ವೇಷಭೂಷಣದಲŃ ಎಷıೇ ಮಗಲಗದ್ದರೂ, ‘ಬಗಲ’ಯ ಹಂದ,
ಆತನನĺ ‘ಸೇಸೇ’ ಮಡಲಂದ ಏನ, ಪರವರ ಕಟıಕಂಡ ತರಗತಡಗದ್ದರ. ಹಂದಗಳ ಮಂದ ಮತĶ ಚಲŃವವನ
ಧೇರಣಯಂದ ಆ ‘ಬಗಲ’ ತನĺ ಅಮಲŀವದ ಅಭಪŁಯಗಳನĺ ಎರಚತĶ, ಹಂದ ಅನೇಕ ಅಂಕಗಳಲŃ ಗದĸ
ಹಸರವಸಯಗ “ಅಭಮನŀ” “ಕಣಥ” “ಅಜಥನ” ಮದಲದ ಪೌರಾಣಕ ಬರದವಳಗಳನĺ ಪಡದ, ನೇಡವದಕħ
ಲĔಣವಗಯೂ ಧೇರವಗಯೂ ಇದĸ, ತಮĿನĺ ಸಂದಶಥಸವದಕħ ಬಂದ ನರಾಕೃತಗಳನĺ ಅದೇನ ಒಂದ
ಅಹಂಭವದಂದ ನೇಡತĶದ್ದ ಕೇಳಹಂಜಗಳನĺ ಮೈನೇವ ಶŃಘಸ ಹರದಂಬಸತĶ, ಮಂದ ಮಂದ ಸರದನ.

ಇನĺಂದ ಅಧಥ ಗಂಟಯಳಗಗ ನರೈವತĶ ಇನĺರ ಜನಗಳ ಮೇಲ ನರಯತ. ಅಂಕದ ಕೇಳಗಳ ಇಪĻತĶ ಮವತĶ
ಜತಗಳಷı ಬಂದದĸವ. ಉಳದ ಜನಗಳಲŃ ಅರಪಲ ಜಗರಯಗ ಎಂದರ ಇಸĻಟೇನ ರ್ಜಟಕħಗಯೇ ಬಂದದ್ದರ.
ಅನೇಕರ ಅಂಕಕħಗ ತವೇ ಕೇಳಗಳನĺ ತರದದ್ದರೂ ಅಂಕಕħ ನಂತ ಹಂಜಗಳ ಪĔ ಪŁತಪĔಗಳನĺ ವಹಸ. ಕದರಯ
ರ್ಜನಲŃ —— ನೇಡದರ. ‘ಆ ಕದರ ಗಲŃತĶದ’ ‘ವಈ ಕದರ ಗಲŃತĶದ’ ಎಂದ ತಮĿ ತಮĿಲŃಯ ರ್ಜ ಕಟıವಂತ,
‘ಮೇಲರ್ಜ’ ಕಟıಲ ಬಂದದ್ದರ.

ಅಷıಂದ ಜನರ ನರದದ್ದರೂ, ಹತĶ ಐದ ಗಂಟಯ ಮೇಲ ಆಗದ್ದರೂ, ಇನĺ ‘ಕೇಳಯಂಕ’ ಪŁರಂಭವಗರಲಲ್ಲ.
ಎಲ್ಲರೂ ಯರನĺ ನರೇಕ್ಷಿಸತĶ ಹದ ನೇಡತĶದ್ದರ. ಮತĶಳńಯ ಸೇರಗರರೂ ಸೇತಮನಯ ಸೇರಗರರ ಬಂದದ್ದರೂ.
ಕನರನ ಸೇರಗರ ರಂಗಪĻ ಸಟıರ ಬರದ ಅಂಕ ಪŁರಂಭವಗವಂತರಲಲ್ಲ. ಏಕಂದರ ಅವರಗ ಆಳಗಳ ಸೇರಗರಕ
ಮತŁವಲ್ಲದ ಸೇರಗರರ ಸೇರಗರಕಯೂ ದರಕಂಡತĶ.

ಮತĶಳńಯ ‘ಬಗಲ’ ತನĺ ಸೇರಗರರಡನ ’ಹೌದ, ಕಂಬದೇನ ? ಕೇಂಬದೇನ ? ಸೇರಗರ ! ಅಂಕಕħ ಕೈಹಕವ !”
ಎಂದನ.

ಆದರ ಮತĶಳńಯ ಸೇರಗರರಗ ಕನರ ಸೇರಗರರನĺ ಬಟı ಅಂಕವನĺ ನಡಸವ ಎದಯರಲಲ್ಲ.

ಕಳńಂಗಡಯವನಗಂತ ವŀಪರ ಸನĺಪತಜŅರದಂತ ಢರತಡಗತĶ.

ಬಯಲನ ತಂಬ ಜನಗಳ, ಅವರ ಧŅನಯೂ, ಅವರ ವಸನಯೂ ತಂಬತĶ. ಎಲಯಡಕಯ ವಸನ, ಬೇಡಯ ಹಗ ಮತĶ
ಅದರ ವಸನ, ಸಟı ಒಣಮೇನ ವಸನ, ಕಳń ಮದಲದವಗಳ ವಸನ ! ಹಂಜಗಳ ಕಗ, ರಕħಗಳ ಬಡದಟ ! ಕಟı
ಮತನ ಬೈದಟ !

“ಹೇ ಬಂದರ ! ಬಂದರ !”

“ಏನ ಮಹರಾಜರ ಬಂದ್ಹಾಂಗ ಬತಥದĸರ !”

“ಮತĶನĺೇನ ? ಚಂದŁೇಗೌಡŁ ಪಟıನ ಸಕħಬಟıದ !”

“ಹಣೇಲ ಬದಥದĸ !”

ಇತŀದ ವŀಖŀನಗಳಡನ ನರದದ್ದವರ ದೃಷıಗಳಲ್ಲ ಏಕಮಖವಗತĶರಲ, ಕನರ ಸೇರಗರರ ರಂಗಪĻ ಸಟıರ,

ತಡಮಡ ಬಂದದಕħ Ĕಮಪಣ ಕೇಳಕಳńವ ಬದಲಗಯೇ ಎಂಬಂತ, ಸŅಲĻ ಅವಸರ ಅವಸರವಗಯ ನಡದಬಂದರ.

ಆದರ ಅವರ ಮಖದಲŃ ಅವಸರದ ಭವವರಲಲ್ಲ. ಅದಕħ ಬದಲಗ ತೃಪĶ, ಹಮĿ, ಅಟıಹಸ, ತವ ಮಖŀವŀಕĶ ಎಂಬಂದ
ಅಭಮನ, ತಮĿ ಆಗಮನಕħಗ ಅಷıಂದ ಜನರ ಅಷıಹತĶ ಕದದĸರಲ್ಲ, ಪವಥ ಇಲ್ಲ, ಎಂಬಂದ ದಂಭ –
ಇವಗಳಲ್ಲ ನಗತĶದ್ದ ಅವರ ಹಲŃಬĽ ಮಖದಲŃ ಚತŁತವಗದĸವ. ಅವರ ತಲಗ ಸತĶಕಂಡದ್ದ ಕಂಪ ವಸě, ಅವರ
ಕವಗಳಲŃ ಹಳಯತĶದ್ದ ದಡij ಹರಳಂಟಗಳ, ಮಡದದ್ದ ಹವ, ಆಗಗ ನೇವತĶದ್ದರೂ ಅತ ಸಧರಣವಗದ್ದ
ಮೇಸಗಳ, ಕ್ಷಿರ ಮಡಸದ್ದ ಕಳಗನĺ, ಮತĶ ದೃಢತಯನĺಗಲ ಕŁಯಶಕĶಯನĺಗಲ ಸಚಸದ ಮೇಸದ ಗಲ್ಲ,
ಹಕಕಂಡದ್ದ ಕರಯ ಕೇಟ, ಮಳಕಲನಂದ ಸŅಲĻ ಕಳಗ ಇಳದದ್ದ ಕಚĬ, ಒಂದ ಕಲನಲŃದ್ದ ಬಳńಯ ಸರಗ, ಗರಕ ಬರಕ
ಸದĸ ಮಡತĶ ತಮĿ ಇರವಕಯನĺ ಕಗ ಹೇಳವಂತದ್ದ ತಳಕನ ಮಟıಗಳ, ಕೈಯಲŃ ಹಡದದ್ದ ಬಳńಕಟıನ ಬತĶ – ಈ
ಒಂದಂದ ನಗರಕತಯನĺ ಅನಸರಸಲ ಪŁಯತĺಸತĶದ್ದ ಅನಗರಕ ಅಸಂಸ್ಕೃತನನĺ ಚನĺಗ ಪŁದಶಥಸತĶದ್ದರೂ, ಅಲŃ
ನರದದ್ದವರಗ ಸೇರಗರರ ಆದಶಥಮತಥಯಗ ರಾರಾಜಸದರ.

ರಂಗಪĻ ಸಟıರ ಹಂದಯೂ ಅಕħಪಕħಗಳಲŃಯೂ ಅವರ ‘ಬಗಲ’ ಮತĶ ಆಳಗಳ, ಹಳಪೈಕದ ತಮĿನೇ ಮದಲದ ಕನರನ
ಸŅತಂತŁಗಳ ಬರತĶದ್ದರ. ತಮĿ ಕಂಕಲದಲŃ ಒಂದ ಸಣĵ ಜತ ಅಂಕದ ಹಂಜವನĺ ಅವಚಕಂಡದ್ದನ. ಆಳಗಳ ಇನĺರಡ
ದಡij ದಡij ಹಂಜಗಳನĺ ಹಡದಕಂಡದ್ದರ. ಮರಗಳ ನಡವ ಗಂಪ ನಡದ ಬರತĶದĸಗ ಒಂದರಡ ಎಡಗಳಲŃ
ತರಬರತĶದ್ದ ಸಂಜಯ ಬಸಲನಲŃ, ಹಂಜಗಳ ರಕĶಗಭಥತವದ ಕಂಗಂಪ ಚಟıಗಳ ಸೇರಗರರ ತಲ ವಸěಕħಂತಲ ಕಂಪಗ
ರಂಜಸದವ

ಅಂಕದ ಸಮಯಗಳಲŃ ಸಮನŀವಗ ರಂಗಪĻ ಸಟıರ ಸŅಲĻ ಹಚĬಗಯೇ ಹಷಥದಂದರತĶದ್ದರೂ ಆ ದನ ಅವರ

ಎಂದಗಂತಲ ಅತಶಯವಗ ಸಂತೇಷವಗದ್ದಂತ ಕಣತĶತĶ. ಹಂಗಸರ ಹಗ ತಲಯ ತಂಬ ಕದಲದĸ, ಹಸದಗ
ಕ್ಷಿರಮಡಸದ್ದ ಅವರ ಚಪĻಟ ಮಖದಮೇಲ, ತನĺ ಸಲವಗ ಪತŁಯಲŃ ಪಲವ ತಗದಕಂಡ ಬರವ ಯಜಮನನನĺ
ಕಂಡ ಬಲವಲŃಡಸತĶ ಮಖವನĺೇ ಅಭೇಷıಕವಗ ವೇಕ್ಷಿಸವ ನಯಯ ಮೇರಯ ಮೇಲ ಕಣĵಗಳಲŃ ತೇರವ,
ವಷಯಲಲಸಯ ಕಳಯಂದ ಮರಗತĶತĶ. ಆ ಮರಗ ಅವರ ತಲಯಳಗ ಮದಳನಲŃ ಸಂಚರಸತĶದ್ದ ವŀಭಚರೇ
ಭವದ ಪŁತಬಂಬವಗತĶ.

ಕೇಳಯಂಕವಂದರ ರಂಗಪĻ ಸಟıರಗ ಪŁಣ. ಆದರೂ ಆ ದನ ಅವರ ಮನಸತಲ್ಲದ ಮನಸತನಂದ ಅಂಕಕħ ಬಂದದ್ದರ !
ಕರಣವೇನಂದರ, ಅವರ ಹಕದ್ದ ಗಳಕħ ಅವರಗ ಬೇಕಗದ್ದ ಪŁೇತಯ ಮೇನ ಮಲಮಲಮಲ ಕಚĬಲರಂಭಸತĶ.
ಗಳದ ನೇಣಗ ಕಟıದ್ದ ಬಂಡ ನೇರನಮೇಲ ಕಣಯತಡಗತĶ ! ಇನĺೇನ ಗಳದ ಚಳಯನĺ ಎಳದರ ಸೈ ಮೇನ ದಡಕħ ಬದĸ
ಕೈಸೇರತĶದ ! ಅದನĺ ಹಗಯ ನಲŃಸಬಟı ಕೇಳ ಅಂಕಕħ ಬಂದದ್ದ ಸೇರಗರರಗ ಮನಸತ ಹಂದ ಹಂದಕħ ನೇಕħಳಗಳńತĶತĶ.
ಅಷıದರೂ ‘ಕೇಳಯಂಕದ ಪಟı’ಗ ಪŁವೇಶಸದ ತರವಯ ಆ ನರದ ಜನರ ಉತತಹ ಉದŁೇಕ ಪŁಶಂಸ ಖಂಡನ ಮತ
ನಗಗಳನĺ, ಅಂಕದ ಹಮಜಗಳ ಸಮಹವನĺ, ಮತĶಳń ಸೇರಗರರ ಸೇತಮನ ಸೇರಗರರ ಮದಲದವರ ತಮಗ
ತೇರತĶದ್ದ ಭಯ ಭಕĶ ಗೌರವಗಳನĺ, ಮಂದ ತಮಗದಗಲರವ ಜಯ ಮತĶ ಲಭಗಳನĺ, ಕಲŃ ಸರಾಯಗಳ
ಕಂಪನĺ ಕಂಡ ಸರಗರರ ಮನಸತ ಆ ದನ ಮಧŀಹĺ ತನĺ ತಯಯ ಜತ ಕನರಗ ಬಂದದ್ದ ನಲŃಹಳńಯ ಸಬĽಮĿನನĺ
ಸದŀಕħ ಮರತಬಟıತ.

“ಹೌದ, ಸೇರಗರ, ತಡಮಡದŀಕ ?” ಎಂದ ಕೇಳದ ಮತĶಳńಯ ‘ಬಗಲ’ಗ ರಂಗಪĻಸಟıರ “ಹೌದ, ಮಗ, ಕೈಹಚĬನ
! ತಡಮಡದŀಕ ?” ಎಂದ ಅಂಕ ಪŁರಂಭವಗವಂತ ಮೇಸಯಮೇಲ ಕೈಯಡಸತĶ ಬಸನತĶರ.

ಮತĶಳńಯ ‘ಬಗಲ’ಯೇ ಮದಲದ ಪŁವೇಣರ ಅಂಕದ ಹಂಜಗಳಗ ಜತಹಕಲ ತಡಗದರ. ತಳಮತಗಳ ಸರಮಳ
ಸರಯಲರಂಭಸತ. ‘ಆ ಕಂಪ ಹಂಜಕħ ಈ ಬಳಯ ಹಂಜ ಸಮಗೈಯಲ್ಲ ; ಏಕಂದರ ಅದರ ಕಲ ಉದ್ದ.’ ‘ಆ ಬಣĵದ
ಹಂಜಕħ ಈ ಬಣĵದ ಹಂಜಕħ ಇವತĶ ಪಂಚಂಗ ಬರವದಲ್ಲ.’ (ಕೇಳಗಳನĺ ಕಳಗಕħ ಬಡವಗ ಪಂಚಂಗ ನೇಡ
ಘಳಗ, ತಥ, ರಾಹಕಲ, ಗಳಕಕಲ ಇತŀದಗಳನĺ, ಯವ ಬಣĵದ ಕೇಳ ಯವ ಬಣĵದ ಕೇಳಯನĺ ಯವಗ
ಸೇಲಸತĶದ ಮದಲದ ವಚರಗಳನĺ ನಣಥಯಸಕಡವ ಶದŁ ಜೇಯಸರಗಳ ಅಂಕಕħ ಬರತĶರ.) ‘ಇದ ನಲħ
ಅಂಕಗಳನĺ ಗದ್ದ ಕೇಳ, ಅದ ಇವತĶ ತನೇ ಒಡijಯಂದ ಹಡದ ಕಂಡಬಂದದĸ’. ಹೇಗ ತರತರವಗ ವದವವದಗಳಗ
ಭನĺಭಪŁಯಗಳಗ ಮದಲಯತ. ಪŁತಯಬĽನ ತನĺ ಹಂಜ ಸೇಲದ ರೇತಯಲŃಯ ಜತ ಹಕಸಕಳńಬೇಕಂದ
ಪŁಯತĺಸತĶದ್ದನ. ಏಕಂದರ, ಯರ ಹಂಜ ಅಂಕದಲŃ ಸೇಲವದ, ಓಡವದ ಅಥವ ಸಯವದ ಅದ ಗದ್ದ
ಹಂಜದವನಗ ಸೇರಬೇಕಂದ ಅಂಕದ ಕನನ. ಆದ್ದರಂದಲ ಒಬĽಬĽ ರ್ಜಗರನ ತನĺ ಕೇಳಯ
ಸೇಲನಂದಂಟಗವ ನಷıದಂದಲ ಅವಮನದಂದಲ ಪರಾಗ, ಅದರ ಗಲವನಂದಂಟಗವ ಲಭವನĺ
ಕೇತೇಯನĺ ಸಂಪದಸಲ ಕತರನಗದ್ದನ. ಅಲ್ಲದ ಎರಡ ಮರ ಅಂಕಗಳಲŃ ಗದ್ದ ಕೇಳಗಳಗ ಬಹಳ ಬಲ ಬರತĶದ.
ಅದಕħಗ ಕಸಬದರರ ಹಂಜಗಳನĺ ಕಟı, ಸಕ, ತರಬಯತĶ ಮಡತĶರ. ಅಂತಹ ಒಂದಮದ ವೇರ ಹಂಜಗಳಂದ
ಒಬĽಬĽನಗ ಮವತĶ ನಲŅತĶ ಐವತĶ ಹಂಜಗಳ ದಕħವದಂಟ ! ಆಮೇಲ ಅವಗಳಗ ‘ಅಜಥನ’ ‘ಕಣಥ’ ‘ಅಭಮನŀ’
ಮದಲದ ಬರದಗಳ ಬರತĶವ ! ಅಂತಹ ಬರದಗಳನĺ ಪಡದ ಹಂಜಗಳ ಒಡಯರಗ ಎಷı ಗೌರವ ! ಅಂತಹ
ಹಂಜಗಳ ಕಳಗದಲŃ ಪŁೇĔಕರ ನರಾರ ರೂಪಯಗಳ ‘ಮೇಲ ರ್ಜ’ ಕಟıತĶರ ಅಂದರ !

ಅಂತ ಆದಷı ಜಗŁತಯಗ ಅಂಕದ ಹಂಜಗಳಗ ಜತ ಹಕದರ. ರ್ಜಗರರ ತಮĿ ತಮĿ ಹಂಜಗಳ ಕಲಗ
ವಡಕಯಂತ ಎರಡಂಗಲದಷı ಉದ್ದವಗ, ಕಲಂಗಲದಷı ಅಗಲವಗ, ಕ್ಷಿರದ ಕತĶಗಂತಲ ನಶತವಗ, ಬಳńಗ
ತಳತಳಸವ ಕತĶಗಳನĺ ಕಟıಲ ಪŁರಂಭಸದರ.

ಬಯಲನ ಏಳಂಟಡಗಳಲŃ ಅಂಕ ಪŁರಂಭವಯತ. ಒಂದಂದ ಜತಯ ಸತĶಲ ಆಟಗರರೂ ನೇಟಗರರೂ

ಚಕŁಕರವಗ ಕಕħರದರ. ಪŁೇĔಕರಲŃ ಸŅಭವಕವಗ ಪĔಪŁತಪĔಗಳಗ ‘ಮೇಲ ರ್ಜ’ ಕಟıತಡಗದರ.

ಕನರ ಸೇರಗರರ ಸŅತಃ ಅಧŀĔರಾಗದ್ದ ಅಂಕಸķನದಲŃ ಹಚĬ ಜನ ನೇಟಕರ ಸೇರದರ. ಏಕಂದರ, ಅವರ ಯವಗಲ
ರೂಪಯಗಟıಲ ಮೇಲರ್ಜ ಕಟı. ಸಹಜವಗಯ ಕತಹಲ ಪಣಥವಗರತĶದ್ದ ಅಂಕಕħ ಮತĶ ಒಂದ ಹಸ ಹರಪ
ಕಡತĶದ್ದರ. ಅಲ್ಲದ ಅವರ ಅಧŀĔತಯಲŃ ಅತŀತĶಮವದ ಅಂಕದ ಕೇಳಗಳನĺೇ ಚನಯಸ ಕಳಗಕħ ಬಡತĶದ್ದರ.

ಇಬĽರ ರ್ಜಗರರ ತಮĿ ತಮĿ ಕೇಳಗಳಗ ಕತĶ ಕಟı, ಅವಗಳನĺ ಎರಡ ಕೈಗಳಂದಲ ಭದŁವಗ ಹಡದ
ಎದಗವಚಕಂಡ ರಣರಂಗಕħ ಇಳದರ. ಇಬĽರೂ ಒಬĽರ ಮಖವನĺಬĽರ ಸĻಧಥಯಂದ ಮಲತ ನೇಡದರ. ಒಬĽನದ
ಬಡಕಲ ಮಖ, ಮಳńಗಣĵ, ಧೂಳ ಹಡದಂತ ನಸಕಂಪಗ ಗಲ್ಲದವರಗ ಎಂಬಂತ ನೇಳವಗ ಜೇಲತĶದ್ದ ಮೇಸ,
ಮತĶಬĽನದ ಮೈಲಯದĸ ಕಳಕಳಯಗದ್ದ ಕರಯ ಮಖ, ಅತ ವರಳವಗ ಕರಮೇಸ, ಸದ ಮದŀಪನ ಮಡದದರಂದ
ಉಂಟದ ಹಲಹನ ತೇಲಗಣĵ. ವಕರದಲŃ, ಕಳಕನಲŃ, ರೇಷ ಕೇಪ ಹಟ ಧೂತಥತನಗಳಲŃಯೂ ಇಬĽರೂ
ಸಮಗೈಯಗವ ಸĻಧಥಗಳಂತ ತೇರತĶದ್ದರ. ನಗĺವದ ಇಬĽರ ತೇಳಗಳಲŃಯೂ ಜಯಲಕ್ಷĿಯಗವ ಸĻಧಥಗಳಂತ
ತೇರತĶದ್ದರ. ನಗĺವದ ಇಬĽರ ತೇಳಗಳಲŃಯೂ ಜಯಲಕ್ಷĿವಶೇಕರಣ ಮಂತŁದ ತಯತಗಳ ಕಳ ಹಡದ ಅಸಹŀವಗ
ಕಣತĶದĸವ.
ನೇಡತĶ ನೇಡತĶ ಒಬĽರನಬĽರ ಮೈ ಮೈ ಮಟıವಂತ ಸಮೇಪಸದರ. ಮಳńಗಣĵನವನ ಹಡದದ್ದ ಕರಗರಯ
ಕಂಪಹಂಜದ ಮಖವ, ಮೈಲಕಜĮ ಮಖದವನ ಹಡದದ್ದ ಅಚĬ ಬಳಯ ಹಂಜದ ಮಖವ ಎದರಬದರಾದವ.
ಕಂಪಹಂಜದ ಚಟıಗಂತಲ ಬಳಯ ಹಂಜದ ಚಟı ವಣಥತರತಮŀದಂದ ಬಹಳ ಚನĺಗ ರಂಜಸತĶತĶ ಮಳńಗಣĵನವನ
ಕಂಪಹಂಜ ಮೈಲಕಜĮಯವನ ಬಳಯ ಹಂಜದ ತಲಯನĺ ಒಂದಸರ ಕಕħನಂದ ಕಕħತ. ಪŁೇĔಕರಲŃ ಕಲವರ
ಜಯಘೇಷಮಡ, ಭವಷŀತĶ ಹೇಳತಡಗದರ. ಬಳಯ ಹಂಜವ ಕಕħಲ ಪŁಯತĺಸತ. ಆದರ ಅಷıರಲŃಯ
ರ್ಜಗರರ ಹಂದ ಹಂದ ಸರದ, ಸಮĿಖವಗ ನಂತರ. ಅಂಕಕħ ಬಡವ ಮದಲ, ಅಂಕವಡವ ಹಂಜಗಳನĺ ಹಗ
ಕರಳಸವದ ಒಂದ ರೂಢ.

ರ್ಜಗರರ ರಂಗದ ಮಧŀ ತಸ ದರ ದರವಗ ನಂತ ಹಂಜಗಳನĺ ಹಂದಕħ ಮಂದಕħ ಸರಸ, ಪಕħಗಳನĺ ನೇವ,
ಕೇಳಗಳನĺದĸೇಶಸ ಸಮಯೇಚತವದ ಉತĶೇಜನದ ಮತಗಳನĺ ಹೇಳತĶ ಅಂಕಕħ ಅನವಗತĶರಲ, ಪŁೇĔಕರಲŃಬĽ
ಸŅಲĻ ಮಂದ ಬಗ ಎಲ್ಲರೂ ಕಣವಂತ ಕೈಯಲŃ ಬಳńಯ ಎರಡಣಯಂದನĺ ಹಡದ ನೇಡ “ಕಂಪನ ಮೇಲ ಎರಡಣ
ಮೇಲ ರ್ಜ ! ಯರ ಕಟĶೇರ ?” ಎಂದ ಕಗದನ.

ಮತĶಬĽ “ಬಳಯದರ ಮೇಲ ನಲħಣ !” ಎಂದ ಬಳńಯ ನಣŀವನĺ ಮೇಲಕħ ಟಣĵನ ಹರಸ ಹಡದನ.

ನಲħೈದ ಜನರ ಮತŁವ ಸĻಧಥಯಂದ ಮೇಲರ್ಜ ಹಡದರ. ಉಳದವರ ಬರದನ ಕೇಳಗಳ ಮೇಲ ರ್ಜ
ಕಟıಲಂದ, ಯಃಕಶĬತĶಗಳ ಗೇಜಗ ಹೇಗದ, ಸಮĿನ ನೇಡತĶದ್ದರ.

ಅಂಕ ಪŁರಂಭವಯತ. ಹಂದಕħ ಮಂದಕħ ತಗ, ಪಕħಗಳನĺ ನೇವ, ನಲಕħ ಬಟıಡನಯ ಹಂಜಗಳರಡ
ಒಂದನĺಂದ ಮಲತ ನೇಡತĶ, ನಟನಗಗ ನಲವನĺ ಕಕħತĶ, ಕಸĶಯಡವ ಜಟıಗಳ ಪಟı ನೇಡ ಒಬĽರನĺಬĽರ
ಸಣಸವಂತ ಹಂಚ ಸಣಸತĶ, ĔಣĔಣಕħ ಹತĶರಹತĶರವಗ, ಕತĶಗಯ ಕೇಸರಗಳನĺ ಕದರ ನಮರಸಕಂಡ, ಒಂದರ
ಮಖದ ಬಳ ಮತĶಂದ ಮಖವಟı, ಮಖವತĶ, ದೃಷıಯದ್ದ ಮಡತĶ, ಹಠಾತĶಗ, ಕಣĵ ಮಚĬ ಬಡವಷıರಲŃ
ನರದದ್ದವರಲ್ಲರೂ ಬಚĬ ಬರಗಗವಂತ. ಒಂದರ ಎದಗ ಮತĶಂದ ರಪĻರಪĻನ ಒದದಕಳńಲರಂಭಸದವ. ಮರ ಸರ
ಒದದಕಂಡ ನಲħನಯ ಸರ ಎರಗವಷıರಲŃ, ಮೈಲಕಜĮ ಮಖದವನ ತನĺ ಬಳಯ ಹಂಜವನĺ ಪಕħಹಡದ ಎಳದ
ಎತĶಕಂಡನ. ಮಳńಗಣĵನ ತನĺ ಹಂಜವನĺ ಎತĶಕಳńವಷıರಲŃ, ಅದ ರೇಷದಂದ ಅಟıಬಂದ ಮೈಲಕಜĮಯವನ ಕೈಲದ್ದ
ಬಳಯ ಹಂಜಕħ ಒದಯತĶೇನಂದ ಹರ ಒದಯತ. ಮೈಲಕಜĮಯವನ ತನĺ ಹಂಜವನĺ ಬೇಗನ ಮೇಲಕħತĶ ಪಟı ಬೇಳದಂತ
ತಪĻಸದನ. ಆದರ ಕಂಪ ಹಂಜದ ಕಲĩತĶಯ ಮನ ಕೇಳಗ ತಪĻದದ ಅವನ ಕೈಗೇ ಗೇರ ನತĶರ ಸರಯಲರಂಭಸತ.
ಅಷıರಲŃ ಮಳńಗಣĵನವನ ತನĺ ಹಂಜವನĺ ಹಂದಕħ ಸಳದಕಂಡನ. ಮೈಲಕಜĮಯವನಗ ರೇಗತ. ಸೇರಗರ ರಂಗಪĻಸಟıರ
ಜಗಳಕħ ಅವಕಶಕಡದ ಮತĶ ಕೇಳಗಳನĺ ಅಂಕಕħ ಬಡವಂತ ಅಪĻಣಮಡದರ.

ಮದಲನಂತ ಎರಡನಯ ಸರಯೂ ಹಂಜಗಳ ಒಂದನĺಂದ ಸಂಧಸ ಅಂಕವಡದವ. ಒಂದ ನಮಷದಳಗಗ ಬಳಯ
ಹಂಜದ ಎದಯ ತಪĻಳ ಕಂಪಯತ. “ಹೇ ಹೇ ಹಡ ಹಡ” ಎನĺವಷıರಲŃ ಮೈಲಕಜĮಯವನ ತನĺ ಹಂಜವನĺ
ಹಡದತĶಕಂಡ ಪರೇಕ್ಷಿಸದನ. ಬಹಳ ಕಷıಪಟı ಹಡಕದ ಮೇಲ ಅದರ ಎದಗ ಕತĶಯ ಅಲಗ ಒಂದಂಗಲದಷı
ಒಳಹಕħದĸದ ಗತĶಯತ. ಕೇಳಯ ಬಯಲŃ ರಕĶ ಬರತಡಗತĶ. ಅದರ ಯಜಮನನಗ ತನĺ ಕೇಳ ಸಯತĶದಂದ
ಸĻಷıವಗ ತಳದಹೇಯತ. ಏನದರಾಗಲ ಎಂಬ ಸŅಲĻ ನೇರ ಕಡಸ, ಮೈಗ ಪಕħದ ಗಡijಗ ನೇರ ಚಮಕಸ
ಶಶರೇಪಚರಮಡ, ಕಣĵ ಮಚĬಬಡವದರಳಗ ಮತĶ ಕಳಗಕħ ಬಟıನ. ಆ ಹಂಜವದರ ಸŅಲĻವ ಹಂದಗಯದ,
ತನಗಗದ್ದ ಎದಗಯದ ಅರವ ಇಲ್ಲದ, ಮತĶ ಅಂಕವಡತ. ಒಂದರಡ ನಮಷಗಳಲŃ ನತĶರ ಕರಕಂಡ ಕಳಗರಳತ.
ಅದನĺತĶಕಂಡ ಪರೇಕ್ಷಿಸದರ. ಎದಗ ಮರ ಗಯಗಳಗದĸವ. ಕತĶಯ ಒಂದಂದ ಗಯವ ಸಮರ ಒಂದಂಗಲಕħ
ಹಚĬಗ ಮೈಯಳಗ ಚಚĬತĶ. ಆದರೂ ಆ ಹಂಜ ಸಯವವರಗ ಹೇರಾಡ ಮಡಯತ. ಓಡಹೇಗಲಲ್ಲ. ಅದಕħೇ
‘ಕೇಳಯ ಶೌಯಥ’ವಂದ ಗದಯಗರವದಲ್ಲವ ?

ಮಳńಗಣĵನ ತನĺ ಹಂಜ ಗದĸದ್ದ ಬಳಯ ಹಂಜದ ಶವವನĺ ಎತĶಕಂಡ ಹೇಗ ಅದರ ಮಂದ ವಜಯೇನĿತĶವಗ ಎಸದನ.
ಆದರ ಕಂಪ ಹಂಜಕħ ಪಟıಗದĸದರಂದ ಅದ ಬೇಳವಂತ ತಲದಗಲರಂಭಸತ. ಬೇಗಬೇಗನ ಎತĶಕಂಡ
ಪರೇಕ್ಷಿಸತĶದĸಗ ಹಗ ಕೈಮೇಲ ಪŁಣ ಬಟıತ. ಬಳಯ ಹಂಜದ ಸವಗ ಹಗĩದ ಮಳńಗಣĵ, ಎತĶದ ಕೈ ಮೇಲಯ ಸತĶರಗದ
ತನĺ ಕಂಪ ಹಂಜವನĺ ದಃಖದೃಷıಯಂದ ವೇಕ್ಷಿಸತĶರಲ, ಹಂದನಂದ ಯರ ತಳಮತನಲŃ “ಹೌದ. ಕದಕ,
ಪಟıಗತĶ ?” ಎಂದ ಪŁಶĺಸದರ.

ಬಲ್ಲವರ ಜತಗ ಸೇರದ್ದ ಕದಕ ತನĺ ಮಳńಗಣĵನĺ ಮೇಲತĶ ತರಗ ನೇಡದನ : ಗಟıದಮೇಲನವರಂತ ಉಡಪ
ಹಕಕಂಡದ್ದ ಸೇಮ ಕೈಲದ್ದ ಕಂಪ ಹಂಜದ ಯೇಗಕ್ಷಿೇಮವನĺ ವಚರಸತĶದ್ದರೂ ಕಳಗ ನಲದ ಮೇಲ ಸತĶ ಬದĸದ್ದ ಬಳಯ
ಹಂಜವನĺ ಆಶದೃಷıಯಂದ ನೇಡತĶ ಹತĶರ ಬಂದ ನಂತನ.

ಸೇಮನ ಮೇಲ ಪŁಲೇಭನ ಪಶಚ

ಹವಯŀ ಬರದದ್ದ ಕಗದದ ಪŁಕರ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಕಟıದ್ದ ಐವತĶ ರೂಪಯಗಳನĺ ಕೈಕಗದವನĺ ತಗದಕಂಡ
ಸೇತಮನಯಂದ ಕಳಕನರಗ ಹೇಗತĶದ್ದ ಸೇಮನಗ ನಡದರಯಲŃ ಒಂದ ಪŁಲೇಭನ ಭೂತವದರಾಯತ.ಶನವರ
ಸಂಧŀಕಲ ಕೇಳ ಅಂಕ ನಡಯವದಂದ ಆತನಗ ಗತĶತĶ. ಕನĺಡ ಜಲŃಯವನಗದ್ದ ಅವನಗ ಸŅಭವಕವಗಯ
ಕೇಳಯಂಕದಲŃ ಹಚĬ ಆಸಕĶ. ಆದರ ಹವಯŀನಗ ಅಂತಹ ವಚರಗಳಲŃ ದŅೇಷವದĸದರಂದ ಸೇಮ ಅತĶಕಡಗಳಯತĶದ್ದ
ತನĺ ಮನಸತನĺ ಬಹ ಪŁಯತĺದಂದ ಬಗಹಡದದ್ದನ. ಆದರೂ ಅವಕಶ ಸಕħದರ ಅಂಕದ ಮೇಹಕħ ಒಳಗಗದರವಷı
ದೃಢವಗರಲಲ್ಲ ಆ ಮನಸತ.

ಹವಯŀ ತನĺ ಜಮೇನನ ಕಮಗರಗ ಬೇಕಗದ್ದ ಹಣವನĺ ಸಂಗಪĻಗೌಡರಂದ ತರಸಕಳńಲ ಬರದದ್ದ ಕಗದವನĺ
ಪಟıಣĵನ ಕೈಯಲŃ ಕಟı ಕಳಹಸಬೇಕಂದದ್ದನ. ಆದರ ಸೇಮ ತನೇ ಹೇಗಬರವದಗ ಹೇಳ ಸೇತಮನಗ ಹೇಗದ್ದನ.
ಹೇಗವಗ ಅವನಗ ಕೇಳಯಂಕಕħ ಹೇಗವ ಬದĹ ನಜವಗಯೂ ಇರಲಲ್ಲ. ಅಥವ ಗತĶರಲಲ್ಲ.ಆದರ ಸೇತಮನಯಂದ
ಹಂತರಗತĶದĸಗ, ಅಂತರಂಗದಲŃ ಅವತಕಂಡದ್ದ ಆ ’ಹನರ’ ಮಲ್ಲಗ ಹರಗ ತಲಹಕತ.

“ಏನ, ಹೇಗ ನೇಡಕಂಡ ಬಂದರಾಯತ! ಒಂದ ಎಲಯಡಕ ಹಕವಷı ದರವ ಇಲ್ಲ. ನನ ಹೇಗ ಬಂದದĸ
ಯರಗ ಗತĶಗತĶದ? ನನೇನ ಅಂಕಕħ ಕೇಳ ತಗದಕಂಡ ಹೇಗವದಲ್ಲ; ಮೇಲರ್ಜನ ಗೇಜಗ ಹೇಗವದಲ್ಲ!
ಮೇಲರ್ಜಗ ಹೇಗವದಕħ ನನĺ ಹತĶರ ದಡijದರೂ ಎಲŃದ?” ಎಂದ ಆಲೇಚಸತĶದĸಗ, ತನĺ ಜೇಬನಲŃದ್ದ ಐವತĶ
ರೂಪಯಗಳ ನನಪಯತ. ಆದರ ಅದ ತನĺ ಒಡಯನಗ ಸೇರದದ; ಆ ದಡij ತನĺಲŃದ್ದರೂ ಒಂದೇ ಇಲ್ಲದದ್ದರೂ ಒಂದೇ
ಎಂದ ಯೇಚಸ, ಸೇಮ ಕೇಳಯಂಕದ ಪಟıಯ ಕಡಗ ಚರಕಗ ನಡದನ. ಮಂದವರದಂತಲ್ಲ ಅಂಕವನĺ ನೇಡವ
ಆಸಕĶಯೂ ಉದŅೇಗವ ಹಚĬ ಹಚĬಗ, ಬೇಗಬೇಗನ ಕಕħೇಟ ಓಡತಡಗದನ. ಅಂಕದ ಪಟı ಸಮೇಪವದಗ ಮತŁ
ಒಂದ ಸರ ನಂತ, ತನĺ ಉಡಪನĺ ಚನĺಗ ನೇವ ಸರಮಡಕಂಡ, ಪŁಶಂಸದೃಷıಯಂದ ಅವಲೇಕಸ ಮಂದವರದನ.

ಅವನ ಬರವಷıರಲŃಯ ನಲħರ ಕಡಗಳಲŃ ಅಂಕಗಳ ಶರವಗದĸವ. ಅಂಕವಡವ ಕೇಳಗಳನĺ ನಟıನೇಟದಂದ

ನೇಡತĶದ್ದ ಮಂದ, ಸೇಮನನĺಗಲ ಅವನ ಉಡಪನĺಗಲ ಹಚĬೇನ ಲಕħಸಲಲ್ಲ. ಒಳńಯದ ಆಯತಂದಕಂಡ ಸೇಮ
ಒಂದಕಡ ನಂತ ನೇಡದ, ಅಲ್ಲಲŃ ನರದದ್ದ ಗಂಪನಂದ ಗಂಪಗ ಚರಸತಡಗದನ. ಅವನಗಗಲ ಬರಯ ಪŁೇĔಕನಗ
ಇರವದರಲŃ ರಚಯೂ ಆಸಕĶಯೂ ಅಳದಹೇಗ ಮನಸತ ಅಸķರವಗತĶತĶ.

ಅಂಕಗಳೇನ ಒಂದಂದ ಒಂದಂದ ವಶೇಷ ರೇತಯಂದ ಮನೇಹರವಗದĸವ. ಒಂದಡ ಕಳಗಕħ ಪŁರಂಭವದ

ಒಂದರಡ ĔಣಗಳಲŃ ಒಂದ ಹಂಜ ಹದರ ಕಲಗ ಬದĹ ಹೇಳ ಪೇದಗಳಲŃ ತಲ ಮರಸಕಂಡ, ಮೇಲರ್ಜನಲŃ ಗದ್ದವರ
ನಗ ಮತĶ ಕೈಚಪĻಳಗಳಗ, ಸೇತವರ ವಷದ ಮತĶ ಬೈಗಳಗಳಗ, ತನĺ ಒಡಯನ ಅವಮನ ಮತĶ ಕŁೇಧಗಳಗ
ಕರಣವಯತ. ಮತĶಂದಡ ಎರಡ ಹಂಜಗಳಗ ಖಡಖಡ ಯದĹವಗ, ಒಂದರ ಹಟı ಸೇಳತ.ಒಡನಯ ಅದರ
ಯಜಮನನ ಮತĶ ಅದರ ಪರವಗ ಮೇಲರ್ಜ ಕಟıದ್ದವರೂ ಸೇರ, ಗಯವನĺ ಹೇಲದ, ಔಷಧ ಹಕ, ನೇರ
ಕಡಸ, ಮತĶ ಅಂಕಕħ ಬಡಲ,ಒಂದರಡ ನಮಷಗಳಲŃಯ ಎದರಾಳಯನĺ ಕಂದ ತನ ಬದಕಕಂಡತ. ಇನĺಂದಡ
ಮೇಲರ್ಜ ಕಟıದ್ದವರಲŃಯ ಪರಸĻರ ಮತಕತಗಳಗ, ಜಗಳವಗವದರಲŃತĶ. ಮಗದಂದಡ ಕೇಳಗ ನೇರ
ಕಡಯಸವದರ ಬದಲ ಹಂಡವನĺ ಕಡಸದದರ ಫಲವಗ ಅದ-ನರದವರಲ್ಲರೂ ಹಂಜಗಳಗ ಕಂಡರೇನ ಅದರ ಕಣĵಗ-
ಎದರ ಹಂಜವನĺ ಬಟı ಜನರಮೇಲಯ ನಗĩ, ಅದರ ಕಲನ ಕತĶಯಂದ ಒಬĽಬĽರಗ ಗಯಗಳ ಆದವ!

ಹೇಗ ಎಲ್ಲ ಅಂಕಸķನಗಳಲŃಯೂ ಸಕದಷı ಉದŅೇಗೇಲŃಸಗಳದ್ದರೂ ಸೇಮನ ಮನಸತಗ ನಮĿದಯಂಟಗಲಲ್ಲ. ತನĺನĺ

ಎಲ್ಲರೂ ನೇಡತĶರ ಎಂದ ಭವಸದĸದ ವŀಥಥವಗತĶ. ತನಬĽ ಯಃಕಶŅತನಗಬಟıನಂದ ಮನಸತಗ ನೇವಯತ.
ತನĺ ಜೇಬನಲŃ ಐವತĶ ರೂಪಯಗಳ-ಒಂದಲ್ಲ, ಎರಡಲ್ಲ, ಐವತĶ ರೂಪಯಗಳ ಇವ ಎಂದ ಗತĶಗದ್ದರ, ಈ ಜನರ
ತನĺನĺ ಈ ರೇತ ನಲಥಕ್ಷಿಸತĶದ್ದರ? ನನೇಗ ಒಂದರಡ ರೂಪಯಗಳಷı ಮೇಲರ್ಜ ಕಟıದರಾಗಲ ಅಥವ ಒಂದ
ಅಂಕದ ಹಂಜವನĺ ಕಂಡಕಂಡ ರಂಗಕħಳದರಾಗಲ, ಇವರಲ್ಲರೂ ಸೇರ ಸಂಚ ಹಡದರೂ ನನĺನĺ ಕಃಪದಥಥವನĺಗ
ಮಡಲ ಸಧŀವದೇತ? ಹೇಗಲ, ಇದ ಸಮಯವಲ್ಲ; ಇನĺಂದ ಸರ ಅಂಕವದಗ ನೇಡತĶೇನ- ಎಂದ ಮನಸತನಲŃಯ
ಮಂಡಗ ತನĺತĶ ಸೇಮ ಕನರ ರಂಗಪĻ ಸಟıರ ಅಧŀĔರಾಗದ್ದ ಅಂಕಸķನಕħ ಬಂದನ. ಅವರನĺ ಕಂಡಕಡಲ ಅವನ
ಮನಸತ ಅನರೇಕ್ಷಿತವಗಯ ಮಲತ ನಂತ ಗಟರಹಕತ. ಮಂದವರಯದ ಹಂದಗಡ ನಂತಕಂಡ ಸೇರಗರರ
“ಜಬರದಸĶ”ನĺ ಮತತಯಥ ತರಸħರಗಳಂದ ನೇಡತĶದ್ದನ. ಅವನ ಮನಸತನಲŃ ಸೇರಗರರಲŃಯದರೂ ಮೇಲರ್ಜ
ಕಟıದರ, ಏನದರಾಗಲ, ಅವರಗ ಪŁತಯಗ ತನ ಮೇಲರ್ಜ ಕಟıದ ಬಡವದಲ್ಲ ಎಂದ ಆಲೇಚಸ, ಹಲŃಮಟı
ಕಚĬದನ. ಅದೃಷıಕħ ಸರಯಗ ಸೇರಗರರ ಆ ಜತಗ ಮೇಲರ್ಜ ಕಟıಲಲ್ಲ.

ಆದರೂ ಸೇಮನ ಮನಸತನಲŃಯ ಸೇರಗರರದ ಬಳಯ ಕೇಳಯಂದ ತನĺದ ಕಂಪಕೇಳಯಂದ ಭವಸಕಂಡ,

ಅಂಕದ ಪಯಥವಸನವನĺೇ ಉತತಕತಯಂದ ಕಯತĶದ್ದನ. ಬಳಯ ಕೇಳ ಸತĶಬೇಳಲ, ಸೇಮನ ಮನಸತಗ ಸೇರಗರರನĺ
ತನೇ ಕಂದಹಕದಷı ಹಷಥವಯತ! ಆದ್ದರಂದಲ ಅವನ ಗದ್ದವನ(ಅವನ ಹಸರ ’ಕದಕ’) ಬಳಗ ಹೇಗ “ಹೌದ,
ಕದಕ ಪಟıಗತĶ” ಎಂದ ಕಶಲಪŁಶĺಗೈದ ಸಹನಭೂತ ತೇರಸದದ. ಮಡದ ಬದĸದ್ದ, ಸಪಷıವದ ಬಳಯ
ಹಂಜವನĺ ನೇಡತĶದ್ದ ಸೇಮನಲŃ ಜಯಮದದ ಜತಗ ಕಲವ ಕಲದ ಹಂದ ವಶೇಷವಗದĸ ಇತĶೇಚಗ ಸŅಲĻ
ಕಡಮಯಗದ್ದ ಮಂಸಲೇಭವ ಮಡತ. ತತħಲದಲŃ ಅವನಗ ತನĺ ಪರಸķತಯಲ್ಲ ಮರತ ಹೇಯತ.

ತನ ಒಂದ ಅಂಕದ ಕೇಳಯನĺ ಕಂಡಕಂಡ, ರಂಗಕħಳದ, ಕಡಯಪĔ ಒಂದ ಕೇಳಯನĺದರೂ ಗಲ್ಲಬೇಕಂದ

ಮನಸತ ಪೇಡಸತಡಗತ. ಜೇಬನಳಗದ್ದ ಐವತĶ ರೂಪಯಗಳ ನೇಟನ ಕಟıನĺ ಮಟı ನೇಡಕಂಡನ. ಅವನ
ಒಳಗಣĵಗ ಹವಯŀನ ಚತŁ ಕಣಸಕಂಡತ. ಸŅಮಗ, ತನĺನĺ ಕಡತನದಂದ ಈ ನಗರಕಸķತಗ ತಂದ ಪರದ ಸŅಮಗ,
ಯರಗ ಕೇಡಣಸದ ಎಲ್ಲರನĺ ಉದĹರಮಡಬೇಕಂದ ಯತĺಸತĶರವ ಸŅಮಗ, ಕೇಳಜತಯ ಬಡಬಗĩರ ಮರಕಲ
ಹರಕಲ ಗಡಸಲಗಳಗ ಔಷಧ ಪಥŀಗಳನĺ ಕಂಡಯĸ ನೇಡ, ಕಪಡ, ದೇವರಂತರವ ಸŅಮಗ
ದŁೇಹವಸಗದಂತಗತĶದಲ್ಲವ? ಎಂಬ ಆಲೇಚನ ಮನಸತನಲŃ ಸಳಯತ. ಆದರ ಅದಕħ ತಕħ ಸಮಧನವ ಒಡನಯ
ಸಳಯತಡಗ, ಜಯಶೇಲವಯತ.

“ಏನ ಒಂದರಡ ರೂಪಯ ಖಚಥಗತĶದ ಒಂದ ಅಂಕದ ಹಂಜಕħ! ಅದರ ಜತಗ ಮತĶಂದ ಹಂಜವನĺ ಗದĸಕಂಡ
ಹೇಗ ಕಟıರ, ಎರಡ ರೂಪಯಗ ನಲħ ರೂಪಯ ಕಟıಹಗಗತĶದ ಸŅಲĻ ಗದ್ದಲಮಡ ಬೈಯĶರ! ಬೈದರ ಬೈದರ;
ಒಡಯರಷı!. ನನೇನ ಮೇಲರ್ಜ ಕಟıವದಕħಗಲ, ಕಳń ಕಡಯವದಕħಗಲ, ಇಸĻೇಟ ಜಗರಗಗಲ
ಹೇಗವದಲ್ಲ! ಒಂದ ವೇಳ ಎರಡ ರೂಪಯ ಕಟıೇಬಡಬೇಕ ಎಂದರ, ನನĺ ಸಂಬಳದಲŃ ಮರಹಕಕಳń ಎಂದ
ಹೇಳದರಾಯತ.

ಈ ಆಲೇಚನಗಳ ಭಯಗಳ ಸಮಧನಗಳ Ĕಣ ಮತŁದಲŃ ಸೇಮನ ಮದಳನಲŃ ಸಂಚರಸದĸವ.

ಸೇಮ ನಲದ ಮೇಲ ಬದĸದ್ದ ಬಳಯಹಂಜದ ಮೇಲದ್ದ ತನĺ ದೃಷıಯನĺ ಮೇಲಕħ ತರಗಸ ಕದಕನ ಕೈಯಲŃ ಪŁಣಬಟıದ್ದ
ಹಂಜವನĺ ನೇಡತĶ, “ಪಟı ಎಲŃಗ ಬದĸತĶ?” ಎಂದ ಮತĶ ಸಮೇಪಸದನ.

ಮಳńಗಣĵನ ಸೇಮನನĺ ನೇಡದ, ತನĺ ಕಂಪಹಂಜವನĺ ಬಳಯ ಹಂಜದ ಪಕħದಲŃ ಬೇಸಡ, ಕರಯ ಕಂಬಳಯಮೇಲ
ಕಳತ ಎಲಯಡಕ ಹಕಕಳńತಡಗದನ.

ಅಷıರಲŃ ಸŅಲĻದರದಲŃದ್ದ ಒಂದ ಅಂಕಸķನದಂದ ಅನೇಕ ಜನರ ಕಗಟದ ಸದĸ ಹಡದಟದ ಸದĸ ಅಲŃ
ಸಮನŀವಗದ್ದ ಸದĸ ಗದ್ದಲದ ಪŁಸķಭೂಮಯಲŃ ಉತĶಂಗ ಶಖರವಗದĸತ. ಸೇಮ ನೇಡತĶದ್ದ ಹಗ ಇತರ
ಅಂಕಸķನಗಳಂದಲ ಜನರ ಆ ಎಡಗ ಓಡತĶರಲ, ತನ ಅಲŃಗ ಓಡದನ.

ಪŁೇĔಕರಲŃ ಮೇಲರ್ಜ ಕಟıದ್ದ ಇಬĽರಗ ಬಸಬಸ ಮತಗ ಕೈಕೈಯಗಲರಂಭವಗತĶ. ಕರಣವೇನಂದರ, ರ್ಜನಲŃ

ಸೇತವನ ಬಳ ಗದ್ದವನಗ ಕಡಲ ದಡijರಲಲ್ಲವಂತ. ಗದ್ದವನ ಹಣವನĺೇಡನ ಕಡಬೇಕಂದ, ಸೇತವನ ಮತĶಂದ
ಜತ ಅಂಕವಡವಗ ರ್ಜಕಟı, ಗದĸ, ಸಲ ತೇರಸತĶೇನಂದ, ಜಗಳವಡದರ. ಇಬĽರೂ ಕಡದದ್ದರ. ಸೇತವನಗ
ರೇಗ (ಗದ್ದವನ ಮಲತ ಬಳ ಬರಲ ಎಂದ ಅವನ ಹೇಳಕ) ಎದಗ ಕೈಹಕ ದಬĽದನಂತ. ಗದ್ದವನಗ ಸಟıೇರ ಸೇತವನ ಮಗಗ
ಗದ್ದಲ, ನತĶರ ಸರಯತಡಗತ! ಸರಯತĶದ್ದ ನತĶರನĺ ಕಳಕ ಬಟıಯೂ ಕಂಪೇರವಂತ ಒರಸಕಳńತĶ ಸೇತವನ
ಜೇಬನಂದ ಚರಯಂದನĺ ಹರಗಳಯಲ, ಹಹಕರವದĸ ಜನರ ಸತĶಲ ಮತĶ, ಅವನ ಕೈಯಂದ ಚರಯನĺ
ಕಸದಕಂಡ, ಜಗಳಗಂಟಗಳಬĽರನĺ ಬೇರಬೇರ ಮಡದರ.

ಜನರ ಜಗಳದ ವಚರವಗ, ಪರವಗ, ಪŁತಯಗ, ನನಪರಯಗ ಮತಡಕಳńತĶ ಬೇರ ಬೇರ ಅಂಕಸķನಗಳಗ
ಚದರತĶದĸಗಲ ಸೇಮನ ಬಲಗ ದರಕವ ಅಂಕದ ಹಂಜವನĺ ಹಡಕತಡಗದನ. ಎಲŃ ಹಡಕದರೂ ಯರನĺ
ಕೇಳದರೂ ಪŁಯೇಜನವಗಲಲ್ಲ. ಕಡಗ ಕಳńಂಗಡಯವನಲŃಗ ಹೇಗ ಕೇಳದನ.

ಅವನ ಪŁಶĺಗ ತಕħ ಉತĶರ ಕಡವ ಬದಲ “ಏನ ಸೇಮಯŀ ಸಟıರ, ಈಗೇಗ ನಮĿನĺ ಮರತೇಬಟıರ!” ಎಂದ
ಪŁರಂಭಸದನ.

“ಮರಾಯ, ಒಂದ ಅಂಕದ ಹಂಜ ಹಡಕೇ ಹಡಕೇ ಸಕಯĶ ನನĺ ಹತĶರ ಇಲŃೇನ? ದಡij ಕಡತĶೇನ! ನಗದ!”
ಎಂದ ಸೇಮನ ಮತಗ ಕಳńಂಗಡಯವನ ಒಂದ ಕರಟದಲŃ ಒಳńಯ ನರಗಳńನĺ ತಂಬ ಪŁತŀತĶರವಗ ನೇಡದನ.

ಸೇಮ ಬೇಡವಂದ ತಲಯಡಸ, ತನ ಕಳńಕಡಯವದನĺ ಬಟıದĸೇನಂದ ತಳಸದನ.

ಅಂಗಡಯವನ “ಪವಥ ಇಲ್ಲ. ಇದಂದ ಸರ ಕಡದರೇನಂತ? ಅದರಲŃಯೂ ಇದೇನ ನಶ ಬರವ ಕಳńಲ್ಲ. ಈಗತನೇ
ಇಳಸದĸ. ಸೇಯಗದ!” ಎಂದ ಮದಲಗ ಹೇಳತĶ, ಕಳń ತಂಬದ್ದ ಕರಟವನĺ ಹಡದದ್ದ ತನĺ ಕೈಯŀನĺ ಇನĺ ಮಂದಕħ
ಸೇಮನ ಮಖಕħ ಸಮೇಪವಗ ಚಚದನ. ಮಗಗ ಕಳńನ ಕಂಪ ನಗĩತ. ಸೇಮ ಕಳńಂಗಡಯವನ ಸತħರದ
ಬಲತħರಕħ ಕಳńನ ವಸನಯ ಸಮĿೇಹಕħ ಅಲŃದ್ದ ಇನĺಬĽರ ಮವರ ಪŁೇರಣ ಪŁೇತತಹಗಳಗ ಒಳಗಗ ಹವಯŀನ
ಸಂಗ ಸಹವಸದ ಮಹಮಯಂದ ಬಹದನಗಳಂದಲ ತŀಜಸಬಟıದ್ದ ಮದಕ ಪದಥಥವನĺ ಮತĶ ಸೇವಸದನ. ಕಳń ಬಹಳ
ರಚಯಗತĶ.

ಕಳńಂಗಡಯವನ ಒಬĽ ಆಳನĺ ತನĺ ಮನಗ ಕಳಹಸ, ಅಂಕದ ಕೇಳಯಂದ ಒಂದ ಹಂಜವನĺ ತರಸದನ. ಅದನĺ ಕಲಗ
ಹಗĩ ಹಕ ಕಟı ಸಕದ್ದದರಂಬದಕħ ಬೇಕದಷı ಗರತಸಕ್ಷಿಯತĶ. ಅದರ ಕಂಪ ಚಟıಯನĺ ಬಡಕħ ಸಮವಗ
ಕಯĸಹಕದ್ದರ. ಏಕ ಎಂದ ಕೇಳಲ, ’ಅದರಮೇಲ ಒಂದ ದಯŀ ಬರತĶತĶ. ಅದನĺ ಓಡಸಲ ಹಗ ಮಡದ’ ಎಂದ
ಅಂಗಡಯವನ ವವರಸದನ. ಹಂಜದ ಪಕħಗಳಲ್ಲ ಉದರ ಹೇಗದĸವ. ಹಂಜವೇನೇ ನೇಡವದಕħ ದಪĻವಗತĶ.
ಆದರ ಅದ ಬಜĮಲ್ಲದ ನಜವದ ಪಷıಯಗರಲಲ್ಲ.

ಸೇಮನಗ ಹಂಜದ ಗರತ ಸಕħಲಲ್ಲ. ಸಕħದ್ದರ ತನ ಕಲವ ತಂಗಳಗಳ ಹಂದ ಹಳಪೈಕದ ತಮĿನ ಒಡijಯಂದ ಕದĸಕಂಡ
ಹೇಗ ಕಟıದ್ದ ಹಂಜವೇ ಅದ ಎಂಬದ ಗತĶಗತĶತĶ! ಕತĶಲಯಲŃ ಕದĸಕಂಡ ಹೇಗ ಮಚĬಮರ ಮಡ
ಗಬರಯಂದ ಕಟı ಬಂದದĸದರಂದ ಆಗ ಅವನ ಆ ಹಂಜವನĺ ಚನĺಗ ನೇಡಯೂ ಇರಲಲ್ಲ. ನೇಡದ್ದರೂ ಚಟı
ಪಕħಗಳನĺ ಕತĶರಸ, ಯರೂ ಕಣದಂತ ಕತĶಲಯಲŃ ಕಟı ಸಕದ್ದರಂದ ಅಸಹŀವಗ ಬಜĮ ಬಳದದ್ದ ಅದನĺ ಈಗ
ಗರತಸವದ ಸೇಮನಂದ ಸಧŀವಗತĶರಲಲ್ಲ.

ಅಂತ ಕಯĸತನĺವದಕħ ಮತŁ ಲಯಖĨಗದ್ದ ’ಬಜĮಣĵ’ನನĺ ’ಕಟı ಸಕದ ಅಂಕದ ಹಂಜ’ವಂದ ಸಳńಹೇಳ
ಅಂಗಡಯವನ ಸೇಮನಗ ಮರ ರೂಪಯಗ ಮರದನ. ಅವನ ಪŁರಂಭದಲŃ ಕಟıದ್ದ ಕಳń ಸೇಮನ ತಲಯಲŃ
ಅಂಗಡಯವನ ಪರವಗ ಕಲಸಮಡದ ಇರಲಲ್ಲ.

ಸೇಮ ಒಂದ ಪದಯ ಹಂದ ಹೇಗ, ಒಂದಕħ ಕರವವನಂತ ನಟಸ, ನೇಟನ ಕಟıನĺ ಬಚĬ, ಐದ ರೂಪಯನ ಒಂದ
ನೇಟನĺ ತಗದಕಂಡಬಂದ ಕಳńಂಗಡಯವನ ಬಳ “ಚಲŁ ಇದಯೇನ ಲೇಟಗ!” ಎಂದ ಕೇಳದನ.

ಕಳńಂಗಡಯವನ ಅಥಥಪಣಥವದ ಆಶĬಯಥದಂದ ಸೇಮನ ಮಖವನĺೇ ನೇಡತĶ ’ಲೇಟಗ’ ಚಲ್ಲರ ಕಟı, ಮರ

ರೂಪಯಗಳನĺ ಬಕħಣಕħ ಇಳಬಟıನ.

ಸೇಮ ಕಳńಂಗಡಯವನ ಕಟı ಮತĶಷı ಕಳńನĺ ಬಟıಯಂದ ಭವಸ ಕಡದ, ತನĺ ಬಜĮನ ಹಂಜವನĺ ಬಗಲಲŃ
ಇರಕಕಂಡ ಹಮĿಯ ಧೇರಣಯಂದ ರಂಗಕħಳದನ. ಕೇಳಯಂಕದ ಪಟı ಮದಲಗಂತಲ ಹಚĬನ ಉತತಹದಂದಲ
ವೇರರಸದಂದಲ ಕಳಕಳಧŅನಯಂದಲ ಕಡ, ಮದಲಗಂತಲ ಹಚĬ ಜೇವಪಣಥವಗ ಮನೇಹರವಗ ಕಂಡ
ಬಂದತ.ಸೇಮ ಆಗಲಬಲಯಲŃ ತನĺಷıಕħ ತನೇ “ಮನೇ ಸತĶ ಪಗರಂಡ! ಅಂಕಕħ ಕೇಳ ಉಂಡ! ಬಳńಕಟıನ ಬತĶ
ಉಂಡ!” ಎಂದ ಮದಲಗ ಹಡತĶಲ, ನಡನಡವ ಸಳń ಹಕತĶಲ, ಸಂದಣಯಲŃ ಮಂದ ನಗĩದನ.
ಕೇಳ ಅಂಕದ ಅನಭವಶಲಗಳ ಸೇಮನ ಹಂಜವನĺ ನೇಡ ನಗತಡಗದರ. ಕಲವರ ” ಇದಲŃಂದ ತಂದಯೇ ಈ
ಒಡij ಹಂಜನĺ?” ಎಂದ ಗೇಲಮಡದರ. ಕಲವರ ಆ ಹಂಜಕħ ’ಕಂಭಕಣಥ’ ಎಂದ ಬರದಕಟıರ. ಸೇಮ ಮತŁ
ಯರ ಹಸŀಕħ ಗೇಲಗ ಜಗĩದ, ತನĺ ಹಂಜಕħ ಜತ ಕಟıಬೇಕಂದ ಮತĶಳń ಸೇರಗರರ ’ಬಗಲ’ಯನĺ ಕೇಳದನ. ಆ
’ಬಗಲ’ ಬಜĮ ಬಂದದ್ದ ಸೇಮನ ಅಂಕದ ಹಂಜವನĺ ನೇಡ, ಒಳಗ ಉಕħಬರತĶದ್ದ ನಗವನĺ ಬೇರಯ ನವಗಳಂದ
ಹರಹಮĿಸತĶ, ಹಳಪೈಕದ ತಮĿನನĺ ಕರದ ಅವನ ಕೇಳಗ ಜತ ಕಟıದನ. ಹಳಪೈಕದ ತಮĿನ ಕೇಳ ನೇಡವದಕħ
ಬಹಳ ಸಣĵದಗತĶ. ಸೇಮನ ಕೇಳಯ ತಕದ ಅಧಥಪಲ ಇರಲಲ್ಲ. ಅದನĺ ಕಂಡ ಸೇಮನಗ ಆನಂದವಯತ. ತನĺ
ಮಹಕಯದ ಕಕħಟವೇರ ತಮĿನ ಬಡಕಲ ಹಂಜವನĺ ನಮಷಧಥದಲŃ ನಲಕħರಳಸಬಡತĶದ ಎಂದ; ತಮĿನ ಹಂಜ
ತನಗ ದಕħತĶದ ಎಂದ; ರಾತŁ ಕೇಳಯ ಪಲŀ ಮಜವಗರತĶದ ಎಂದ!

ಸರ! ಸೇಮ ಒಂದ ಕೇಳಕತĶಯನĺ ಕಂಡತಂದ ತನĺ ಹಂಜದ ಕಲಗ ಸಂಭŁಮದಂದ ಕಟıದನ. ಬಗದ ಕಟıದ ಮೇಲ
ಹಚĬ ಹತĶದರ ಕಲ ಮರವಟıತĶದ ಎಂದ ಗಟıಯಗ ಬಯಮಡತĶ, ತಮĿನಗ ಚರಕ ಮಡವಂತ ಬಸಸದನ.
ತಮĿನ ಹಂಜ ಸದĹವಯತ.

ಸೇಮ ಕಳಗಕħ ಮದಲ ತನĺ ಕೇಳಯನĺ ಪರೇಕ್ಷಿಗಗ ನಲದ ಮೇಲ ಬಟıಡನ ನರದದ್ದವರಲ್ಲರೂ ಗಳńಂದ ನಕħರ.
ಹಂಜ ಚಟıಯಲ್ಲದ ಪಕħವಲ್ಲದ ಬಜĮ ಬಳದ ನೇಟಕħ ವಕರವಗದĸದಲ್ಲದ, ಕಲಗ ಎಂದಂದ ಕತĶಕಟıಸಕಂಡ
ಅಭŀಸವಲ್ಲದದ್ದ ಆ ಸķಲಪŁಣಗ ಸರಯಗ ಅಡಯಡಲಸಧŀವಗ, ಕಂಟತĶ, ಅತĶತĶ ಒಲಯತಡಗತ.

ಎರಡ ಹಂಜಗಳನĺ ಅಂಕಕħ ಬಟıರ! ಹಟıದಂದನಂದ ಅಂಕವೇನಂಬದನĺ ಕನಸನಲŃಯೂ ಅರಯದದ್ದ ಸೇಮನ ಹಂಜ
(ಅದಕħ “ಕಂಭಕಣಥ” ಎಂಬ ಹಸರ ಬಂದಗತĶ!) ಮೇವ ಹರಕಲ ತಡಗತ! ನರದವರ ಗಟıಯಗ ನಂದನಯ
ನಡಗಳನĺ ಆಡತĶ ನಗತĶದĸದನĺ ಕಂಡ ಸೇಮನಗ ಬಲರೇಗತ! ತನĺ ಹಂಜದ ಪರವಗ ಯರೂ ಮೇಲರ್ಜ
ಕಟıದದĸದನĺ ನೇಡ, ಸಟıನಂದ ತನೇ ತನĺ ಹಂಜದ ಪರವಗ “ಎಂಟಣ! ಮೇಲರ್ಜ!” ಎಂದ ಕಗದನ.

ಸೇರಗರ ರಂಗಪĻಸಟıರ ತಮĿನ ಹಂಜದ ಪರವಗ “ಹನĺರಡಣ” ಎಂದ ಪŁತಕಗ ಕಗದರ.

ಸೇಮ”ಒಂದ ರೂಪಯ!” ಎಂದ ಕಗದನ.

ಸೇರಗರೂ “ಸೈ” ಎಂದರ.

ಸೇಮ ಮತĶ ತನĺ ಹಂಜವನĺ ಹರದಂಬಸ ಅಂಕಕħ ಬಟıನ. ಆ ಹಂಜಕħ ಬಹಕಲದಂದ ಬಲತħರದ
ಬŁಹĿಚಯಥವಗದĸದರಂದಲ ಏನ, ಎದರ ಹಂಜವನĺ ಹೇಂಟಯಂದ ತಳದ ಕಕ ಕಕ ಕಕ ಎಂದ
ಲಟಗಟı, ತನĺಂದ ರಕħಯನĺ ಸŅಲĻ ಎತĶ, ಪŁಣಯಚೇಷıಗೈಯತĶ ಮಂಬರಯತ. ನರದವರ ಪವಥತರಣŀಗಳಲ್ಲ
ಪŁತಧŅನಗೈಯವಂತ ಕೇಕಹಕ ಚಪĻಳ ತಟı, ಕಣಕಣದ ನಗತಡಗದರ. ಕಲವರ ’ಅನಷı! ಅನಷı!’ ಎಂದ ಬೈದರ. ಆ
ಅಟıಹಸವನĺ ಕೇಳ ಇತರ ಅಂಕಸķನಗಳಲŃದ್ದ ಜನರೂ ತಂಡ ತಂಡ ತಂಡವಗ ಓಡ ಬಂದ ಕಕħರದ ನರದರ!

ಕಂಭಕಣಥ ಪŁಣಯಚೇಷı ಮಡತĶ ಮಂಬರಯತ. ಸೇಮ ಅದನĺ ಒಂದ ಸಮರವಧನವಂದ ಭವಸತĶ ನಚದ
ನಂತನ. ತಮĿನ ಹಂಜ ಕಂಭಕಣಥನ ಪŁಣಯಭಕ್ಷಿಪತŁಗ ಬಡಕಸನĺ ಹಕದ ಒಂದ ಸರ ಝಾಢಸ ಒದಯತ.
ಕಂಭಕಣಥ ಜನರ ನಗಯ ಕೇಲಹಲದ ಮಧŀ ಎರಡ ಉರಳ ಉರಳಬದĸತ. ರಕħಯ ಬಳ ಅಧಥ ಅಂಗಲ ಗಯವಗ
ನತĶರ ಸೇರಹತĶತ.

ಸೇಮ ಗಯಕħ ಮದĸ ಹಚĬ ಮತĶ ಅಂಕಕħ ಬಟıನ. ಈ ಸರ ಕಂಭಕಣಥ ಕಳಗಕಟıತ. ಆದರ ಮರನಯ ಸರ
ಸಂಧಸವದರಳಗ ತಮĿನ ಹಂಜದ ಕತĶ ಎದಗ ಹಕħ ಬಯಲŃ ಕನĺರ ಕರತĶ ಪಕħಕħರಗತ!

ಸೇಮನಗ ಹತಶಯಂದ ರೇಷವೇರತ. ನಲಕħರಳ ಒದĸಡಕಳńತĶದ್ದ ಹಂಜವನĺ ಎತĶ ನೇರಕಡಸ, ಗಯಗಳಗ ಮದĸ
ಹಚĬ, ಹಮĿಸತ ಬರಬೇಕಂದ ಸŅಲĻ ಸರಾಯಯನĺ ಕಡಸದನ. ಆದರ ಅಂಕಕħಂದ ಪನಃ ನಲಕħ ಬಡತĶದ್ದ ಹಗಯ
ಹಂಜದ ಗೇಣ ಮರದ ಜೇಲತ. ಅಂಕದ ಕನನನಂತ ಹಳಪೈಕದ ತಮĿ ಆ ಹಂಜವನĺ ವಶಪಡಸಕಂಡನ.
ಸೇರಗರರೂ ಮೇಲರ್ಜನ ಒಂದ ರೂಪಯಯನĺ ಇಸಕಂಡರ.

ಸೇಮ ಸಪĻಮೇರ ಹಕಕಂಡ ಕಳಕನರನ ಕಡಗ ತರಗಲಂದ ಹವಣಸತĶದ್ದನ. ಗರತನವರಲŃ ಕಲವರ, “ಇನĺೇನ
ಕಣಥಜಥನರ ಕಳಗವ ಪŁರಂಭವಗತĶದ. ನೇಡಕಂಡ ಹೇದರಾಯತ” ಎಂದರ. ಅಂತಹ ಅದľತ ದೃಶŀವನĺ
ನೇಡದರಬರದ ಎಂದ ಸೇಮ ಅವರಡನ ಕಣಥಜಥನರ ಅಂಕಸķನಕħ ನಡದನ.

ಅನೇಕ ಅಂಕಗಳಲŃ ಅನೇಕ ಹಂಜಗಳನĺ ಗದĸ ’ಕಣಥ’ ಮತĶ ’ಅಜಥನ’ ಎಂಬ ಬರದಂಕತಗಳನĺ ಪಡದದ್ದ ಆ ಹಂಜಗಳ
ಆ ಅಂಕ ಅತŀದľತವಗ ರದŁ ರಮಣೇಯವಗತĶ! ಮೇಲರ್ಜ ಹತĶಪĻತĶ ರೂಪಯಗಳವರಗ ಏರತĶ. ನರದ
ಜನರಲ್ಲರೂ ರೇಮಂಚತರಾಗ ನೇಡತĶದ್ದರ. ಒಮĿ ಅಜಥನನ ಹಟı ಸೇಳ, ಕರಳ ಕಣವಂತಗಲ, ಅದನĺ
ಹಲದ, ಮದĸ ಹಕ, ನೇರ ಕಡಸ ಹಷರಮಡ ಮತĶ ಅಂಕಕħ ಬಟıದ್ದರ.

ಸೇಮ ತನಗ ಒದಗದ್ದ ಮತĶ ಒದಗಲರವ ಕಷıಗಳನĺ ಅವಮನಗಳನĺ ಮರತ, ತತĻರನಗ ನೇಡತĶ
ಜನಸಂದಣಯಲŃ ನಂತದ್ದನ. ಯರೇ ತನĺ ಹಗಲಮೇಲ ಕೈಕಕದಂತಯತ. ತರಗ ನೇಡದನ. ಯರೂ ಇರಲಲ್ಲ.
ಮತĶಂದಸರ ಅಂಗಯನĺ ಎಳದಂತಯತ. ಆಗಲ ತರಗನೇಡದಗ ಯರೂ ಇರಲಲ್ಲ. ಪಕħದಲŃದ್ದ ಕಳńಂಗಡಯವನ
ಭವಮೈದನನ ಅಂಕವಡತĶದ್ದ ಹಂಜಗಳನĺೇ ದೃಷıಸ ನೇಡತĶದ್ದನ. ಸೇಮನ ನೇಡತಡಗದನ.

ಕಳಗ ಶಖರಕħೇರತĶ. ಹಂದನಂದ ಬಂದ ಹಳಪೈಕದ ತಮĿ ಸೇಮನನĺ ಕರದನ. ತನĺ ಕೇಳಯನĺ ಅಪಹರಸದದಲ್ಲದ
ಹಂಗಸವದಕħ ಬಂದದĸನ ಎಂದ ಊಹಸ, ಸೇಮ ಕೇಪದಂದ, ತನ ಬರವದಲ್ಲವಂದ ತಲಯಲŃಡಸದನ. ಆಗಲ
ಕತĶಲಗತಡಗದĸದರಂದ ಅವನಗ ಆ ಮಬĽ ಬಳಕನಲ,ಲ ದರದಲŃ ನಂತ ಕರಯತĶದ್ದ ತಮĿನ ಮಖದಲŃದ್ದ ರೇಷದ
ಛಾಯ ಕಣಸಲಲ್ಲ.

ತಮĿ ಸರಸರನ ಹತĶರ ಬಂದ ಸೇಮನನĺ ಬಲತħರದಂದ ದರದರನ ಎಳದಕಡ ಹೇದನ. ಸೇಮ ಪŁತಭಟಸತĶ
ಬೈಯತĶ ಅವನಡನ ಹೇಗಬೇಕಯತ. ಇಬĽರೂ ಮರದ ಕಳಗದ್ದ ಕಳńಂಗಡಗ ಹೇದರ. ಅಲŃ ಕಂಪಗ ಊರಯತಡಗದ್ದ
ಚಮನ ದೇಪಗಳ ಬಳಕನಲŃ ಬದĸದ್ದ ’ಕಂಭಕಣಥ’ನ ಶವವನĺ ತೇರತĶ ತಮĿ “ಇದ ಯರದĸ ಈ ಕೇಳ?” ಎಂದ
ಭೇಷಣವಗ ಕೇಳದನ.

ಸೇಮ ತನ ಕಳńಂಗಡಯವನಂದ ಕŁಯಕħ ಕಂಡಕಂಡದĸ ಎಂದ ಹೇಳದನ.

“ಅವರಗ ಯರ ತಂದಕಟıದĸ?” ಎಂದ ತಮĿ ಗಜಥಸದನ.

“ನನĺ ಹತĶರ ಏನ ಕೇಳತĶೇಯ? ಬೇಕದರ ಅವನನĺೇ ಕೇಳ!” ಎಂದ ಸೇಮ ಕಳńಂಗಡಯವನ ಕಡಗ ನೇಡದನ.

ಕಳńಂಗಡಯವನ ” ನನĺ ಸಲಕħ ನೇವೇ ತಂದಕಟıದĸರ!” ಎಂದ ಬಟıನ.

ĔಣಮತŁಕಲŃ ನಡದದ್ದ ಅಚತಯಥವಲ್ಲ ಸೇಮನ ಮನಸತಗ ಹಳಯತ; ತನ ಕಲತಂಗಳ ಹಂದ ಹಳಪೈಕದ ತಮĿನ
ಒಡijಯಂದ ಕದĸ ತಂದಕಟıದ್ದ ಹಂಜವನĺ, ಚಟı ಪಕħಗಳನĺ ಕತĶರಸ, ಕಟıಹಕ ಸಕ, ಈಗ ತನಗೇ ಮರಬಟı,
ವಷಯವನĺ ತಮĿನಗ ಹೇಳಬಟıದĸನ ಈ ಕಪಟ ಕಳńಂಡಯವನ! ಅಯŀೇ, ಮೇಸಹೇದ! ಇನĺ ಮಡವದೇನ? ಸಳń
ಎಂದ ಸಧಸವದಂದೇ ಹದ!

ಸೇಮ ಕಳńಂಗಡಯವನ ಹೇಳವದಲ್ಲ ಸಳń ಎಂದ ಸಧಸತಡಗದನ.

ಕಳńಂಗಡಯವನಂದ ಕಡ, ತಮĿನಂದ ಕಡ ಇಬĽರೂ ಜೇರ ಜೇರಾಗ ಮತಡತĶ ಮತಡತĶ, ಹತĶರ ಹತĶರಕħ
ಬಂದ ಸೇಮನ ಮೈಮೇಲ ಬದĸ ಹಡಯತಡಗದರ. ಸೇಮ ಗಟıಯಗ ಒರಲದನ.

ಸೇತಮನ ಸೇರಗರರ ತಮĿ ಕಡಯವರ ಸಹಯದಂದ ಸೇಮನನĺ ಬಡಸದರ. ಅವನ ಅಂಗ ಪಂಚಗಳಲ್ಲ
ಹರದಹೇಗದĸವ. ತಲಯಡಗ ಎಲŃಯೇ ಹರಹೇಗತĶ! ಸೇಮ ಬಕħ ಬಕħ ಅಳತĶ ಬಟıಬರಗಳನĺ ಸರಮಡಕಂಡ,
ಕತĶಲಯಲŃ, ಒಂಟಯಗ, ಮನಯ ಕಡಗ ಹರಟನ.

ದರಯಲŃ ಹವಯŀನ ಪದಗಳ ಮೇಲ ಬದĸ Ĕಮಪಣ ಕೇಳಕಳńಬೇಕಂದ, ಐವತĶ ರೂಪಯಗಳಲŃ ತನ

ಖಚಥಮಡದ್ದ ನಲħ ರೂಪಯಗಳನĺ (ಕೇಳಗ ಮರ, ಮೇಲರ್ಜಗ ಒಂದ!) ತನĺ ಲಕħಕħ ಖಚಥ ಹಕಕಳńವಂತ
ಪŁಥಥಸಬೇಕಂದ, ಹೇಗದರೂ ಮಡ ಹಳಪೈಕದ ತಮĿನಗ ಕಳńಂಗಡಯವನಗ ಪŁತೇಕರ ಮಡಬೇಕಂದ ನನ
ಮಗಥಗಳನĺ ಯೇಚಸತĶ, ನಡನಡವ ಬಕħ ಬಕħ ಅಳತĶ, ಕಲಹಕದನ.

ಬರಬರತĶ ಕತĶಲ ದಟıವಯತ. ಆಕಶದಲŃ ಅಸಂಖŀ ನĔತŁಗತಳ ವಜŁಸಜಯ ಮನಗಳಂತ ಮಣಮಣಕ ಕಣĵ
ತವಯತĶದĸವ. ಒಂದಡ ತನĺ ಜೇಬಗ ಕೈಹಕ ನೇಡಕಂಡ ಸೇಮ ತಟಕħನ ಭೂತಬಡದವನ ಹಗ ನಂತಬಟıನ!
ಜೇಬನಲŃದ್ದ ನೇಟಗಳ ಕಟıಗ ಕಟıೇ ಮಯವಗತĶ!
 ಸಬĽಮĿ ಮತĶ ಗಂಗಯರಗ ನಡದ ಕಸĶ
ತನĺ ಗಂಡ ಯತŁ ಹೇದ ವಚರವನĺ ಕೇಳದಂದನಂದಲ ಸಬĽಮĿಗ ಕನರನಲŃರವ ತನĺ ಒಡವ ವಸĶಗಳನĺ
ಹೇಗದರೂ ಮಡ ನಲŃಹಳńಗ ಸಗಸಬೇಕಂದ ಮನಸತಗತĶ. ಆ ವಚರವನĺ ತನĺ ತಂದ ತಯಗಳಗ ಹೇಳದ್ದಳ.
ಪದĸೇಗೌಡರ ಜಗಪತಯಂದ ಮಗಳ ಮತನĺ ತರಸħರಸ, “ಅವರ ವಡವವಸĶ ಅವರ ಹಣಕħ ಹಕಕಳńಲ! ನನಗŀಕ? ನನĺ
ಮನೇಲ ನನಗ ಹಟıಗ ಬಟıಗ ಕಡಮಯಗದĸೇನ?” ಎಂದಬಟıದ್ದರ. ತಯ ಮತŁ ಮಗಳ ಮತಗ ಒಪĻಗಕಟı ಸಮಯ
ಕಯತĶದ್ದಳ.

ಕರಯದಯ ತವೇ ಕನರಗ ಹೇದರ ಸಂಶಯಕħ ಕರಣವಗ ಕಲಸ ಕಟıಹೇಗತĶದ ಎಂದ ಆಲೇಚಸತĶದĸಗಲ,
ಸೇರಗರ ರಂಗಪĻಸಟıರ ಯತŁಗ ಹರಡವಗ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ತಮಗ ಅಪĻಣಮಡದ್ದದರಂದ ಹೇಳ, ಕನರಗ
ಬರವಂತ ಸಬĽಮĿಗ ಹೇಳಕಳಹಸದರ. ಸಬĽಮĿಗ ಸೇರಗರರರ ಕರಕಳಹಸದ್ದಕħ ಕರಣವದ ಮನೇಭವ
ಅಥಥವಗದರಲಲ್ಲ. ತನĺ ಗಂಡ ಹಗ ಹೇಳದĸ ಸಳń ಎಂಬದನĺ ಚನĺಗ ಅರತದ್ದಳ. ಆದರೂ ತನĺ ಕಯಥಸಧನಗ
ಒದಗದ್ದ ಸಮಯವನĺ ಬಡಬರದಂದ ತಯಯಡಗಡ ಕನರಗ ಬಂದಳ. ಆಕಯ ಅದೃಷıಕħ ಸರಯಗ ಆ ದನವ
ಕೇಳಯಂಕದ ದನವಗದĸದರಂದ ಸೇರಗರರೂ, ಅವರ ಆಳಗಳ, ಹಳಪೈಕದ ತಮĿನೇ ಮದಲದ ಇತರ ಗಂಡಸರೂ,
ಅಪರಾಹĺದಲŃ ಕನರನಂದ ಹರಟಹೇದರ. ಮನಯಲŃ ಮಖŀ ವŀಕĶಯಗ ಗಂಗಯಬĽಳದ್ದಳ.

ಗಂಗಯನĺ ನೇಡದಡನಯ ಸಬĽಮĿನ ಎದಯಲŃ ಮತತಯಥ ದŅೇಷಗಳ ಉರ ಹತĶತĶ. ಕನĺಡ ಜಲŃಯ ಆ ಹಂಗಸ
ಗಟıದ ಮೇಲನವಳಂತ ಉಡಗತಡಗಗಳನĺ ಉಟı ತಟı, ಮನಗ ತನ ಹಗĩಡತ ಎಂಬಂತ ಆಚರಸತĶದĸದನĺ ಕಂಡಗ,
ತನĺ ಕಷı ಸಂಕಟಗಳಗ ಈ ಹದರಗತĶಯ ಮಲ ಕರಣವಂದ ನಣಥಯಸದಳ. ಅವಳನĺ ಅಲŃಯ ಹಡದ ಕಡಹ ಕಚĬ
ಅಲಬಬೇಕಂದ ಮನಸತಯತ. ಆದರ ಈಗನ ಸಬĽಮĿನಗರಲಲ್ಲ. ಕಷıದ ಗರಡಯಲŃ ಪಳಗದ್ದ ಆಕ ತನĺ ದಡಕನĺ ಬಟı
ಇಷıಸಧನಗ ಅವಶŀಕವದ ಮಗಥವನĺ ಸವಧನವಗ ಕೈಕಳńಲ ಕಲತದ್ದಳ.

ಎಷıರಮಟıಗ ಕಲತದ್ದಳಂದರ, ಗಂಗ ತನĺ ವಜŁದ ಬಂಡೇಲ ಹಕಕಂಡದ್ದನĺ ಕಂಡ, “ಅದ ಯರದ? ಹೇಗ ಬಂತ?
ಎಂಬದಂದನĺ ವಚರಸದ, “ನನĺ ಬಂಡೇಲ ನನĺ ಕವಗ ಎಷı ಚನĺಗ ಒಪĶದ!” ಎಂದ ನಗಮಗದಂದ ಪŁಶಂಸಸದಳ.
ಅವಳ ಉಟıದ್ದ ತನĺ ಮದವಸೇರ ನೇಡ, “ನೇರಗ ಹಕದಗ ಬಣĵ ಬಡಲಲŃೇನ? ಎಂದ ಕೇಳದಳ. ಇದನĺಲŃ ನೇಡ ಗಂಗ
ಸಬĽಮĿ ಮದಲನಂತ ಪಚĬ ಎಂದ ಭವಸ ನಃಶಂಕಯಂದ ವತಥಸತಡಗದಳ.

ಸೇರಗರರಗಂತ ಸಬĽಮĿನ ಆಗಮನದಂದ ಕಳń ನತĶಗೇರದಂತಯತ. ತನĺನĺ ಪŁೇತಸಯ ಗಂಡನಲ್ಲದ ವೇಳ ಬಂದದĸಳಂದ
ಅವರ ಅಂತರಂಗದಲŃ ಆಸಯ ಜರಾಫೆ ಇಂದŁಲೇಕದ ನಂದನವನದ ಕಲĻವೃĔದ ಹಸರಲಗಳನĺ ಮೇಯಲೇಸಗ ಆಕಶಕħ
ಕತĶತĶತ. ತಯಯೂ ಮಗಳ ಮನಗ ಬಂದಡನ ಕತಕಳńಲ ತವೇ ಜಮಖನ ಹಸಕಟıರ. ಕಲ ತಳದಕಳńಲ
ನೇರ ತಂದ, ವೇಳಯಕಟıರ. ಹೇಗ ನನ ರೇತಗಳಂದ ಉಪಚರ ಮಡದ್ದಲ್ಲದ, ಅನೇಕ ಸಮಧನದ ಮತಗಳನĺ
ಹೇಳ ಸಹನಭೂತ ತೇರದರ. ಅವರ ಮನದಲŃ ಇಷıಪŁಪĶಯಗತĶದಂಬ ಆನಂದವ, ಏನೇ ಎಂತೇ ಎಂಬ
ಆಶಂಕಯೂ ಎಣಯಡತĶದĸವ.

ಅಂಕಕħ ಹೇಗವದ ಬೇಡವ ಇಂದ ಸೇರಗರರ ಹಂದ ಮಂದ ನೇಡತĶರಲ, ಸಬĽಮĿನ ಮಂದಬಂದ ಅವರನĺ
ಹೇಗವಂತ ಹರದಂಬಸ “ಹೇಗ,ಎರಡ ಕೇಳಹಂಜ ಗದĸಕಂಡ ಬನĺ, ನೇಡನ! ರಾತŁಗ ಘನಗ ತಂಡಕಡಬ
ಅಂವತŃ (ಔತಣ) ಮಡನ” ಎಂದ ಮರಳĿಡದಳ, ’ರಾತŁಗ’ ’ಘನಗ’ ಮದಲದ ಮತಗಳಗ ಏನೇನೇ ಅಥಥಗಳನĺ
ಕಲĻನಗಳನĺ ಕಟıಕಂಡ ರೇಮಂಚನವನĺ ಅನಭವಸತĶ, ಸೇರಗರರ ಅಂಕಕħ ನಡದರ.

ನಂಗನ ಮಗ ಪಟıನನĺ ಗಟıಗ ಕರದ, ತಂಡಕಟı ಪಸಲಯಸ, ತನ ಕಡವ ಸಮನಗಳನĺ ಕಟಕಯಚ ಅವತ
ನಂತ, ತಗದಕಂಡ ಹೇಗ ದರದ ಒಂದ ಪದಯಲŃ ಯರಗ ಕಣದಂತ ಬಚĬಡಬೇಕಂದ ಸಂಚಮಡ, ಸಬĽಮĿ
ಅಡಗಮನಗ ಹೇದಳ. ಅಲŃ ಎಲ್ಲರೂ ಸೇರ ಸŅಲಥಮೇನ ನಂಚಕಡ ಹಂಡ ಕಡದರ. ತನ ಮತŁ ಸŅಲĻ ಕಡಮ
ಕಡದ, ಗಂಗಗ ಉಪಚರಮಡ ಹಚĬಗ ಕಡಸದಳ. ತನĺ ತಯಗ ಹಚĬಗ ಕಡಯದಂತ ಸನĺಯಂದ ಎಚĬರಸದಳ.
ತರವಯ ಸಯಂಕಲ ಸೇರಗರರ ಅಂಕದಲŃ ಗದĸ ತರವ ಕೇಳಗಳ ಪಲŀಕħಗ ಕರ ಕಡದಡಬೇಕಂದ, ಕಡಬ
ಮಡಬೇಕಂದ ಸಬĽಮĿ ’ಹನರ’ ಮಡ, ಗಂಗಗ ಕರ ಕಡಯವ ಕಲಸವನĺ ವಹಸ, ತನ ಕಡಬಮಡವದನĺ
ವಹಸಕಂಡಳ.

ಗಂಗ ಹತĶಲಕಡಯ ಒರಳನಲŃ ಕರ ಕಡಯತಡಗದಳ. ಸಬĽಮĿ ಅಡಗಮನಯಲŃ ಒಲಯ ಹತĶರ ಕಳತ ಕಡಬ
ಮಡತಡಗದಳ.

ಈ ಮಧŀ, ತನĺ ತಯಗ ಹಟı ನರಯವಂತ ಹೇಳ, ಗಂಗ ಎಲŃಯದರೂ ಒಂದವೇಳ ಒಳಗ ಬಂದ ಕೇಳದರ, ತನ
’ಹರಕಡ’ಗ ಹೇಗರವದಗ ಹೇಳವಂತ ತಳಸ, ಸಬĽಮĿ ತನĺ ಮಲಗವ ಕೇಣಗ ಹೇಗ ಕಲಸಕħರಂಭಸದಳ.
ಕಟಕಯಚ ಕದĸ ನಂತದ್ದ ಪಟı, ತನĺ ಕೈಗ ಬರತಡಗದ ಚನĺದ ಬಳńಯ ಒಡವಗಳನĺ, ಬಲಯಳń ಬಟıಗಳನĺ
ಬಯಗಲಸ ಕಣĵರಳಸ ನೇಡತĶ, ಎದಗಪĻಕಂಡ ಹಗĩತಡಗದನ!

ಸಬĽಮĿ ಆದಷı ಅವಸರವಗಯ ತನĺ ಒಡವ ವಸĶಗಳನĺ ಹಡಕ ಹಡಕ ಕಟಕಯಚಗ ನೇಡತĶದ್ದಳ. ಆದರ ಕಲವ
ಪಟıಗಗಳಗ ಬೇಗಗಳನĺ ಬದಲಯಸದĸದರಂದ, ಮಚĬಳ ತಗಯಲ ಸಧŀವಗದ ಬೇಗ ಮರಯಲ ಪŁಯತĺಸದಳ.
ಯರೂ ಒಳಗ ಬರದಂತ ಕೇಣಯ ಬಗಲನĺ ಭದŁವಗ ಹಕಕಂಡದ್ದಳ. ಆದರೂ ಬೇಗ ಮರಯವ ಸದĸ ಹತĶಲ
ಕಡಯಲŃ ಕರ ಕಡಯತĶದ್ದವಳ ಕವಗ ಬದĸತ. ಗಂಗ ಒಂದ ಸರ ಏನೇ ಪದಥಥವನĺ ತಗದಕಂಡ ಹೇಗವ
ನವದಂದ ಒಳಗ ಬಂದ ’ಸಬĽಮĿ ಎಲŃ?’ ಎಂದ ಕೇಳದಳ. ಸಬĽಮĿನ ತಕಯ “ಹರಕಡ ಹೇಗĶೇನ ಅಂಥ ಹೇತಪĻ!”
ಎಂದಳ. ಗಂಗ ಮತĶಮĿ ಒಳಗ ಬಂದ ನೇಡದಗಲ ಸಬĽಮĿ ಇರಲಲ್ಲ. ನೇರವಗ ನಡದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಕೇಣಯ
ಬಗಲನĺ ತಳńದಳ. ಎಷıದರೂ ಬಹಕಲದಂದಲ ರಹಸŀವೃತĶಯಲŃ ಪಳಗದ ಪŁವೇಣ!

ಮದಮದಲ ಸಬĽಮĿನಗ ಬೇಗ ಮರಯವ ಗಲಟಯಲŃ ಬಗಲ ತಟıದ ಸದĸ ಕೇಳಸಲಲ್ಲ. ಕಡಗ ಕೇಳಸಲ ಸದĸ
ಮಡವದನĺಲ್ಲ ನಲŃಸಬಟıಳ. ಆದರ ಬಗಲ ತರಯಲಲ್ಲ.

ಗಂಗ ಮತಡದ ಬಗಲನĺ ತಳńದಳ, ನಕದಳ, ಗದĸದಳ, ಕಡಗ ಒದಯತಡಗದಳ. ಆದರೂ ಸಬĽಮĿ ಬಗಲ
ತರಯಲಲಲ್ಲ. ಕಟಕಯಚಯದ್ದ ಪಟıನಗ ಬೇಗನ ಕಣĿರಯಗವಂತ ಪಸಮತನಲŃ ಹೇಳದಳ. ಅವನ ಮಲ್ಲನ ನಸಳ ಓಡ
ಕಣĿರಯದ ಮೇಲ, ಕತĶಲಯ ಕೇಣಯಲŃ ತನ ಹತĶಸಕಂಡದ್ದ ಚಮನ ದೇಪವನĺ ಆರಸ, ತಳವನĺ ಎಳದಳ. ಬಗಲ
ದಢಾರನ ತರಯತ.

ಗಂಗಯ ಕಣĵಗ ಆ ಕತĶಲಯಲŃ ಯರೂ ಕಣಸದದ್ದರೂ ಕೇಣಯಲŃ ತಂಬಕಂಡದ್ದ ಚಮನದೇಪದ ಹಗಯವಸನಯಂದ

ಸಬĽಮĿ ಆಗತನ ದೇಪ ಆರಸದĸಳಂದ ಗತĶಗ, “ಯರದ? ಬಗಲ ಹಕಕಂಡದĸೇರ” ಎಂದಳ.

ಕತĶಲಯ ಮಲಯಂದ ಸಬĽಮĿ “ನನ ಕಣೇ ನನĺ ಕೇಣಯಲŃ ನನದŁ ನಂಗೇನ?” ಎಂದ ಮಲತ ಮತಡದಳ.

“ಇದಕħೇ ಏನ ನೇವ ಬಂದದĸ ಗೌಡರಲ್ಲದ ವೇಳ?” ಎಂದವಳ ಬಂಕಕಡij ಕರದ ದೇಪ ಹತĶಸ ನೇಡದಳ. ಕೇಣ
ಸರಹೇಗದĸದ ಸĻಷıವಗತĶ.

ಕೇಣಯಂದಚಗ ಹೇಗಲಂದ ಹಸĶಲಗ ಬಂದದ್ದ ಸಬĽಮĿನ ಮೇಲ ರೇಗದ ಬಕħನಂತ ಹರ, ಗಂಗ ಅವಳ ಕೈಯನĺ
ಬಲವಗಹಡದಳದಳ. ಸಬĽಮĿ ಗಂಗಯ ಕದಲನĺ ಹಡದ ಜಗĩದಳ, ಬೈದಟ, ಕಗಟ, ಹಡದಟಗಳ
ಪŁರಂಭವದವ. ಸಬĽಮĿನ ತಯ ಜಗಳವನĺ ಬಡಸಲಂದ ಪŁಯತĺಸ ಸೇತಹೇಗ, ಗಂಗಯನĺ ಶಪಸತĶ ದರ
ನಂತಳ.

ಎಷıದರೂ ಚನĺಗ ಮೈಬಗĩಸ ದಡದ, ಗರತಯ ಬಳನĺ ಬಳದ, ಯೌವನ ಸಬĽಮĿನ ಮಂದ, ಜೇವಶಕĶಯನĺಲ್ಲ
ಅತಕಮಲಲಸಯಂದ ನೇಗಕಡದ್ದ ಗಂಗ ಹಡದಟದಲŃ ನಲ್ಲಲ ಸಧŀವ? ಕಲ ನಮಷಗಳಲŃ ಹಡದ, ಗದĸ, ಸಳದ,
ಕದಲನĺ ಹಡದಳದ ಗಂಗಯನĺ ನಲಕħಪĻಳಸ, ಸಬĽಮĿ ಕನರನಂದ ಹರಟೇಬಟıಳ. ಗಂಗ ನೇವನಂದ ನರಳತĶ,
ಬಯಗ ಬಂದಂತ ಬೈಯತĶ, ಸೇರಗರರನĺ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರನĺ ಕಗ ಕರಯತĶ ಬದĸದ್ದಳ. ಗಲಭಯನĺ ಕೇಳ
ನಯಗಳ ಬಳńಕħತĶದĸವ.

ಆ ಸಮಯದಲŃ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಬಹಶಃ ಧಮಥಸķಳದಲŃ ತಲಭರ ತಗಸಕಳńತĶದ್ದರೇ ಏನೇ?

ಸಬĽಮĿ ನಟıಗ ನಲŃ ಹಳńಗ ಹೇಗಬೇಕಂದ ಮನಸತ ಮಡದ್ದಳ. ಆದರ ಬೈಗಗದĸದರಂದಲ, ಸೇರಗರರಲŃಯದರೂ
ಬಂದಬಟıರ ತನಗ ರĔಣ ಸಕħದ ಹೇಗಬಡಬಹದಂಬ ಭೇತಯಂದಲ, ನಗಮĿನವರನĺ ನೇಡದ ಬಹಳ
ದನಗಳಗದĸದರಂದಲ, ಹಗಯ ಹವಯŀನನĺ ನೇಡದಂತಗತĶದ ಎಂಬಸಯಂದಲ, ಪದಗಳ ನಡವ ಅವತದ್ದ
ಪಟıನಂದ “ವಡವವಸĶ”ಗಳನĺ ತಗದಕಂಡ ಕಳಕನರಗ ಹೇದಳ.

ನಗಮĿನವರ ಎಲಯಡಕ ಬಟıಯನĺ ಎದರಗಟıಕಂಡ ವೇಳŀ ಹಕಕಳńತĶ ಹನಗನಸಪĻನĺ ಸೇಸತĶದ್ದ ಬೇಲರ

ಸೇಸಯಡನ ಮತಡತĶ ಕಳತದ್ದರ. ನಂಟರಾಗ ಬಂದ ತಯ ಮಗಳಬĽರನĺ ಆದರದಂದ ಬರಮಡಕಂಡ, ಕಲ
ತಳಯಲ ನೇರ ಕಟı, ಚಪ ಹಕ ಕಳತಕಳńಲ ಹೇಳ, ಹರವಣದಲŃ ಎಲಯಡಕಯನĺ ತಂದ ಮಂದಟıರ.

ಅದ ಇದ ಮತಡತĶ ಸಬĽಮĿ ಆ ದನ ನಡದ ಕಥಯಲ್ಲವನĺ ಹೇಳತಡಗದಳ. ನಡನಡವ ಕಣĵೇರ ಮಡಯತĶ

ಗೇಳಡಕಂಡಳ.

ಚನĺಗ ಕತĶಲಯದಮೇಲ ಹವಯŀ ಪಟıಣĵರ, ಮೈಯಲ್ಲ ಮಣĵಗ, ಗದĸಯಂದ ಮನಗ ಬಂದರ. ಬಸನೇರನಲŃ
ಸĺನಮಡ, ಬಟıಬದಲಯಸಕಂಡ, ಜಗಲಗ ಬಂದಮೇಲ ನಗಮĿನವರ ಮಗನಗ ಸಬĽಮĿ ಮತĶ ಅವಳ ತಯ
ಬಂದರವದನĺ, ಸಬĽಮĿನಂದ ತವ ಕೇಳದ್ದ ವಷಯಗಳನĺ ಸಂಕ್ಷಿೇಪವಗ ಹೇಳದರ. ಹವಯŀ ಉತತಹವನĺಗಲ
ಉದಸೇನವನĺಗಲ ತೇರಸದ ಸಮĿನ ಆಲಸದನ. ಇತĶೇಚಗ ಅವನ ಹಚĬಹಚĬ ಮೌನಯಗತಡಗದ್ದನ.

“ಸೇತ ಮನಯಂದ ಸೇಮ ಬಂದನೇನ?” ಎಂದ ಕನĺಡಯ ಕಡಗ ನೇಡತĶ ಕŁಪ ಬಚಕಳńತĶ ಕೇಳದನ.

“ಇಲ್ಲ. ಇನĺ ಬರಲಲ್ಲ. ಆಗಲೇ ಹೇದವನ ಇಷı ಹತĶಗ ಬರಬೇಕಗತĶಪĻ.”

“ಆಂ! ಏನಂದ?”

ತಯಯ ಉತĶರ ಹವಯŀನಗ ಕೇಳಸಲಲ್ಲ. ’ಸೇತಮನಯಂದ ಸೇಮ ಬಂದನೇನ?’ ಎಂದ ಕೇಳದಡನಯ ಅವನ ಮನಸತ
ಮಂಚನ ವೇಗದಂದ ಸೇತಯ ವಷಯಕವದ ಅನೇಕ ಚತŁಗಳನĺ ಭವಗಳನĺ ನನಯತಡಗದĸತ.

ತಯ ಅದನĺ ಮತĶ ಹೇಳದಳ.

“ಇಷı ಹತĶ ಏನ ಮಡĶನ ಅಲŃ?” ಎಂದ ಹವಯŀ ತನĺ ಕಟಡಗ ಹೇಗ ಬಗಲ ಹಕಕಂಡನ.

ನಗಮĿನವರ ಪಟıಣĵನನĺ ಕರತ “ನೇನದರೂ ಹೇಗಬರದತĶೇನ?” ಎಂದರ.

“ಅವನೇ ನನ ಮಂದ ತನ ಮಂದ ಅಂತ ದಂಬಲ ಬದĸ ಕಗದ ಈಸಕಂಡ ಹೇಗŀನ?”

ನಗಮĿನವರ ಇದ್ದಕħದ್ದಹಗ ವಷಯವನĺ ಸಂಪಣಥವಗ ಬದಲಯಸ “ಏನ ಪಟıಣĵ, ನನĺ ಗೌಡರ

ಮದವಯಗೇದಲ್ಲಂತೇನ?” ಎಂದ ಕೇಳದರ.

ಪಟıಣĵ ಮಗಳನಗತĶ “ನನĺ ಹತĶರ ಕೇಳದರ! ಅವರನĺೇ ಕೇಳ!” ಎಂದನ.

ನಗಮĿನವರ ಮರಮತಡದ ನಡಸಯŀತĶ ಅಡಗಮನಯ ಕಡಗ ಹೇದರ. ಅವರ ಹೃದಯ “ಮಗ

ಮದವಮಡಕಳńದ ಹೇಗಗತĶದĸನಲŃ” ಎಂದ ಕತರವಗತĶ.

ಹವಯŀ ಮೇಲಮೇಲ ಶಂತನ ಮೌನಯೂ ಆಗತĶ ಬಂದಹಗಲ್ಲ, ಒಳಗಳಗ ಕದಯೂ ಉರಯೂ ಹಚĬಗತĶತĶ.
ಮದಮದಲ ಸೇತ ಕೈಬಟıಹೇದ ಹತಶಯನĺ ಲಘವಗ, ತತŅಕವಗ, ಸಂಯಮ ತನಂಬ ಹಮĿಯಂದ
ಉದಸೇನಗೈಯಲ ಪŁಯತĺಸದ್ದರೂ ಬರಬರತĶ ಅದ ಎದಯನĺ ಕರಯಲರಂಭಸದĸತ. ಆದ್ದರಂದಲ ಅವನ
ಯರಡನಯೂ ಹಚĬ ಮತಡದ ಸಮಯ ಸಕħದಗಲಲ್ಲ ಏಕಂಗಯಗ ಎಲŃಯದರಲŃ ಕಳತ ತನĺನĺ ಹೇಗದರೂ ಈ
ಬೇಗಯಂದ ಪರಮಡಬೇಕಂದ ಈಶŅರನಗ ಮರಯಡತĶದ್ದನ. ಕಲವ ಸರ ಬನಬಟıಗಳ ರಮಣೇಯ ಪŁಕೃತ ಸನĺಧŀದಲŃ,
ಬಣĵ ಬಣĵದ ಹವ ಹಕħಗಳ ಸಂಪನಂಪನ ಸನĺವೇಶದಲŃ, ರಾತŁಯ ಗಂಭೇರಧŀನಮಯ ಜಗತĶನಲŃ ಅವನ ಮನಸತ
ಇದ್ದಕħದ್ದಂತ ಪŁಶಂತವಗ, ಅವನಗ ಯವದೇ ಒಂದ ಅನವಥಚನೇಯವದ ಮಧುರ ಸಖನಭವಗತĶತĶ. ಆದರ ಆ
ಸಖ ಶಶŅತವಗರತĶರಲಲ್ಲ. ಹರವ ಹಕħ ಮೇವ ತನĺಲ ನಲಕħಳದಡನಯ ಇರವಗಳ ಮತĶ ಕೇಟಲಗಯŀತĶದĸವ.
ಆ ಕೇಟಲಯಂದ ತಪĻಸಕಳńಲಂದ ಅವನ ಬೇಸಯದ ಕಲಸದಲŃ ಹಚĬಹಚĬಗ ಆಸಕĶ ತಗದಕಳńಹತĶದನ. ಗದĸ
ತೇಟಗಳಲŃ ಮೈ ಬಗĩ ದಣದ ದಡಯತĶದĸಗ ಮನಸತ ಚಂತಯ ಪೇಡಯಂದ ಪರಾಗತĶತĶ. ಅಲ್ಲದ ಚನĺಗ ಕಲಸ ಮಡ
ಆಯಸಗಂಡ ಮನಗ ಬಂದರ ಸŅಲĻ ನಮĿದಯಗತĶತĶ. ಹಗಯ ಕವŀಗಳನĺ ತತŅಗŁಂಥಗಳನĺ ಜೇನವ ಚರತŁಗಳನĺ
ಓದತĶದĸಗ ಮನಸತ ಉನĺತವಸķಗೇರತದĸದರಂದಲ, ಮಹ ಪರಷರ ಸಂಗಸಂಪಕಥದಂದ ಆತĿ
ಆಕಶಗಮಯಗತĶದĸದರಂದಲ, ಅದರಲŃಯೂ ಬಹಳ ಕಲ ಕಳಯತĶದ್ದನ. ಒಂದಂದ ಸರ ರಾತŁ ಎರಡ ಅಥವ
ಮರ ಗಂಟಯವರಗ ಅವನ ಕಠಡಯಲŃ ದೇಪವರಯತĶತĶ.

ಚನĺಗ ಕತĶಲಯಗ ಒಂದ ಗಂಟಯ ಮೇಲಗತĶ. ಸೇಮನ ಧŅನಯನĺ ಆಲಸದ ಹವಯŀ, ಓದತĶದ್ದ ಹತĶಗಯನĺ
ಗರತ ಕಗದ ಹಕ ಮಚĬಟı ಹರಗ ಜಗಲಗ ಬಂದನ.

ಕದಲ ಕದರ, ಬಟı ಹರದ, ನತĶರಕಲಯಗ, ನಡಗತĶ ನಂತದ್ದ ದಃಸķತಯ ಸೇಮನನĺ ಕಂಡ ಬರಗಗ “ಏನೇ ಇದ?
ಏನಯĶ?” ಎಂದ ಹತĶರಕħೇಡದನ.

ಸೇಮ ಮತಡಲರದ ಅಡijಬದĸ ಹವಯŀನ ಕಲ ಹಡದಕಂಡ ಬಸ ಬಸ ಬಸನ ಅಳತಡಗದನ. ಅವನನĺ

ಮತನಡಸಬೇಕದರ ಬಹಳ ಶŁಮವಯĶ.

ಸೇಮ ಏನನĺ ಮಚĬಮರಮಡದ, ಎಲ್ಲವನĺ ಅಳತĶಳತĶಲ ಹೇಳದನ. ತನ ಹಂತರಗ ಮನಗ ಬರತĶದĸಗ

ದರಯಲŃ ಜೇಬಗ ಕೈಹಕ ನೇಡಕಳńಲ ’ಲೇಟನ ಕಟı’ ಮಯವಗದĸದ ಗತĶಗ, ಮತĶ “ಕೇಳಯಂಕದ ಪಟı”ಗ
ಹೇಗ ಕಳńಂಗಡಯವನನĺ ತಮĿನನĺ ’ಲೇಟನ ಕಟı’ ಕಡವಂತ ಜೇರಮಡ ಕೇಳದನಂತ! ಅವರ ಲೇಟನ ಕಟıಗ
ಬದಲಗ ಮೈಮರಯವಂತ ಚನĺಗ ಕಟıಗಯಂದ ಪಟıಕಟı ಕಳಹಸದ್ದರಂತ!

ಸೇಮ ಆ ಹಣವನĺ ತನ ದಡದ ತೇರಸವದಗ ಮತĶ ಮತĶ ಹವಯŀನ ಕಲಮಟı ಕೇಳಕಂಡನ.

ಹವಯŀ ಏನನĺ ನಡಯಲರದ, ಸೇಮನ ಗಯಗಳಗ ಔಷಧ ಹಚĬ ಯೇಗಕ್ಷಿೇಮವನĺ ನೇಡಕೇ ಎಂಬಂತ ಪಟıಣĵನ
ಕಡಗ ನೇಡ ತನĺ ಕಟಡಗ ಹೇದನ.
 ಕಡದದ್ದ ಸೇರಗರರಂದ ಪಟıನ ಖೂನ?
ಇರಳ ಚನĺಗ ಹಯĸದ್ದ ಮಳಯಲŃ ತಯĸ ಒದĸಯಗದ್ದ ಹಸರಾದ ಮಲಗಡಗಳ ಮೇಲಯೂ ಹಚĬನಯ
ಗದĸಬಯಲಗಳ ಮೇಲಯೂ ಬಳಗಯತ. ಹಸಗಯಮೇಲ ಕಳತ ಕಟಡಯ ಕಟಕಯಂದ ಹರಗ ನೇಡತĶದ್ದ
ಹವಯŀನ ಹೃದಯಕħ ಗರನತĶಯ ದಗಂತದಡ ಹಗರೇರತĶದ್ದ ಶೇತಲವದ ಅರಣಕಂತ ಅನಂತಕಶದ
ಪŁೇಮದಹŅನದಂತ ಮಧುರವಗ ಶೇಭಸತ.ಹತĶರದ ಕಡನಂದ ಕಜಣದ ವೇಣಗನ ಮಡವಳ ಹಕħಯ
ಸಳńನಲಪನಯಡನ ಕೇಳ ಬರತĶತĶ. ಮನಯ ಸತĶಲ ಪದ ಗಡಮರಗಳಲŃ ಪಕಳರ ಹಕħಗಳ ಸŅರಮೇಳ
ಕೈಕಂಡದĸವ. ಪŁತಃಕಲದ ಪŁಶಂತತಯಲŃ ನಯಯಂದ ತೇಕ್ಷ್ಣವಗ ಬಗಳತĶತĶ.

ಯರೇ ಬಗಲ ತಟıದರ. ಹವಯŀನದĸ ಬಗಲ ತರದನ. ಸಬĽಮĿ ತವರೂರಗ ಹರಡಲ ಸದĹಳಗ ನಂತದ್ದವಳ
ಒಳಗ ಬಂದ ತನĺ ಕೈಯಲŃದ್ದ ಗಂಟಂದನĺ ಕಟı, ಇಟıಕಂಡರವಂತ ಹೇಳದಳ.

ಹವಯŀ “ಏನದ?” ಎಂದನ.

ಸಬĽಮĿ ತನ ಕನರನಂದ ತಗದಕಂಡ ಬಂದ ತನĺಡವಗಳಂದ ಹೇಳದಳ.

“ನನĺ ಹತĶರ ಯಕ?”

ಸಬĽಮĿ ತನĺ ತವರಮನ ಒಡವಗಳಗ ಸರಕ್ಷಿತವದ ಸķಳವಲ್ಲವಂದ ಹೇಳವ ಬದಲ “ಯಕ ಇಲ್ಲ. ಇಲŃೇ ಇರಲ!” ಎಂದ,
ಮಂದ ಹವಯŀನಗ ಮತಡಲ ಅವಕಶಕಡದ “ನ ಹೇಗ ಬತĶೇನ!” ಎಂದಳ. ಅವಳ ಕಣĵನಲŃ ನೇರಾಡತĶತĶ. ಕಂಠ
ಗದĩದವಗವದರಲŃತĶ.

ಹವಯŀನ ಹೃದಯದಲŃಯೂ ಸŅಲĻ ಉದŅೇಗ ಸಂಚರವದಂತಗ “ಹİ ಆಗಲ; ಹೇಗ ಬನĺ.” ಎಂದ ಆಭರಣದ ಗಂಟನĺ
ಪಟıಗಯಲŃಡಲಂದ ಸರದನ.

ಸಬĽಮĿ ಬರಬರನ ಹರಗ ನಡದ ತನĺ ತಯಯಡಗಡ ನಲŃಹಳńಯ ಕಡಗ ಹರಟಳ. ಆಕಯಲŃ ಸŅತಂತŁ್ಯ ಧೈಯಥ
ಸಹಸಗಳ ಹಸದಗ ಹಮĿತĶರವಂತ ತೇರತ ಹವಯŀನಗ.

ಅವನಗ ಆಕಯಲŃ ತೇರದ ಮತĶಂದ ವಶೇಷವಂದರ-ಆಕಯ ಸೌಂದರ‌್ಯ! ಆಕಯ ಮೈಕಟı ಮದಲದ್ದಂತಯ

ಬಲಶಲಯಗತĶ. ಆದರ ಮಖದಲŃ ಮದಲ ಇರದದ್ದ ಒಂದ ಚಲವ ವಕಸತವಗದ್ದಂತ ತೇರತ. ಹಸಗಯಮೇಲ
ಕಳತ ಯೇಚಸತĶದ್ದ ಹವಯŀ ತನĺ ಮನಸತನಲŃ ಸಳದ ಒಂದ ಅಶŃೇಲ ಭವನಗಗ ಬಹಳ ನಚಗಪಟıಕಂಡ “ಇಸತ!
ಏನ ಮನಸತ!” ಎಂದ ಬಯಲŃ ಹೇಳತĶ ಸರಕħನ ಮೇಲದĸ ಹಸಗಯನĺ ಸತĶಟı ಬಚĬಲಗ ಹೇದನ.

ಅಂತಹ ಅಶŃೇಲವದ ಆಲೇಚನ ಅದೇ ಮದಲನಯದಗರಲಲ್ಲ. ಅನೇಕ ಸರ ಆಗಗĩ ಉದತĶ ಆಲೇಚನಗಳ ಮಧŀ
ದಭಥವನಗಳ ನಸಳ ಬರತĶದĸವ. ಹವಯŀ ಧŀನದ ನಡವ ತಟಕħನ ಎಚĬತĶಕಂಡ, ಅವಗಳನĺ ಕಳńರನĺ
ಹಡಯವಂತ ಹಡದ ಹರಗ ದಬĽತĶದ್ದನ. ಆದರ ಈ ಸರಯ ಅಶŃೇಲ ಭವನ ಹರಗ ದಬĽದಂತಲ್ಲ ಮತĶ ಮತĶ ಒಳಗ
ನಗĩತĶದĸತ. ಹರನಕಲ ಹಚĬಗ ಪŁಯತĺಪಟıಷı ಹಚĬಗ ಒಳಗ ನಗĩ ಹವಯŀನನĺ ಅಣಕಸತಡಸಗತ. ’ನಗĩದರ
ನಗĩ’ ಎಂದ ಉದಸೇನನದ ಮೇಲಯ ಅದರಂದ ಪರಾಗಲ ಸಧŀವಯತ.

ಕಫ ತಂಡ ಪರೈಸಕಂಡ, ಮಲಯಲŃ ಕಂಬಳ ಹದದ ಮಲಗದ್ದ ಸೇಮನ ಯೇಗಕ್ಷಿೇಮವನĺ ವಚರಸ, ಹವಯŀ
ಪಟıಣĵನನĺ ಕರದ ಗದĸಗ ಹೇಗಲ ಹವಣಸತĶದĸಗ ಕನರನ ಬೇಲರ ಕೇರಯಂದ ಬೈರ ಏದತĶ ಓಡಬಂದ “ರಾತŁ
ಸೇರಗರರ ಗಡನಂಗಯŀನ ಮಗ ಪಟıಯŀನನĺ ಹಡದ ಕಂದಹಕದĸರ!” ಎಂಬ ವತಥಮನವನĺ ಗಡಬಡಯಂದ
ಹದರ ಬದರ ತದಲ ತದಲಗ, ಹದನೈದ ನಮಷ ಹೇಳದನ. ಕೇಳದವರಗ ಎದಗ ಸಡಲ ಬಡದಂತಯತ!

ಸೇತಮನಗ ಮತĶಳńಗ ಹೇಗ ಸಂಗಪĻಗೌಡರಗ ಚನĺಯŀನಗ ವತಥಮನ ತಳಸ, ಅವರಬĽರನĺ ಜಗŁತಯಗ

ಕರದಕಂಡ ಕನರಗ ಬರವಂತ ಹೇಳ ಬೈರನನĺ ಕಳಸ, ಹವಯŀ ಪಟıಣĵನಡನ ಒಡನಯ ಬಂದಕ ಸಮೇತನಗ
ಕನರಗ ನಡದನ.

ಕನರಗ ಹೇಗ ವಚರಸದಗ ಗಂಗಯಗಲ ಸೇರಗರರಾಗಲ ಮದಲ ತಲತೇರಸಲಲ್ಲ. ಗಟıಯಗ ಕರಯತĶ

ಹಡಕತಡಗಲ ಏನ ಅರಯದವರಂತ ಒಬĽಬĽರ ಒಂದಂದ ಕಡಯಂದ ಬಂದರ. ಪಟıನಲŃ ಎಂದ ಕೇಳದಗ,ಬಳಗĩ
ಗಂಜಯಂಡಕಂಡ ಏಡ ಹಡಯಲ ಹಳńಕħ ಹೇದನಂದ ಹೇಳದರ. ಆಳಗಳನĺ ಅಟı ಎಷı ಹಡಕಸದರೂ ಸಕħಲಲ್ಲ.
ಎಷı ಕರದರೂ ಓಕಳńಲಲ್ಲ. ಕಡಗ ಪಟıಣĵನ ಹವಯŀನ ಸೇರ ಮನಯನĺಲ್ಲ ಹಡಕದರ ಪŁಯೇಜನವಗಲಲ್ಲ.

ಹವಯŀ ಬಂಕಬಂಕಯಗ ಸೇರಗರರನĺ ಕರತ “ಒಳńಯ ಮತಗ ಹೇಳತĶೇರ? ಅಥವ ತೇಥಥಹಳńಯಂದ ಪೇಲೇಸ
ಕರಸಬೇಕ?” ಎಂದ ಗದರಸದನ.

ಸೇರಗರರ ಕರಮಬದĹಯಂದ “ಬೇಕದರ ಕರಸಬೇಕಪĻ! ನನಗ ಗತĶಗವದದರೂ ಹŀಂಗ?” ಎಂದ ಮಲತ

ಮತಡದರ.

ಗಂಗಯನĺ ಹತĶರಕħ ಕರದ ಕೇಳದನ. ಅವಳ ನಡಕ ತಟಯಂದ ಅಸಂಬದĹವಗ ಮತಡದಳ.

ಸŅಲĻ ಜೇರ ಮಡದರ ಸತŀ ಹರಬೇಳತĶದಂದ ತಳದ ಒಂದ ಬತĶವನĺ ತಗದಕಂಡ “ಹೇಳತĶೇಯ ಇಲ್ಲವೇ?”
ಎಂದ ಒಂದ ಬಗತ ಬಗದನ.

ಸೇರಗರರ “ಏನŁೇ ನೇವ ಕಂಡವರ ಹಂಡರನĺ ಹಡಯವದ?” ಎನĺತĶ ಮೇಲŅಯತĶರಲ, ಅವರ ಹಲŃಬĽ ಮೇರಗ
ಒಂದ ಬಲವದ ಪಟıಕಟıನ.

ಅಷıರಲŃಯ ಪಟıಣĵ ಅವರನĺ ಹಡದ ದರಕħ ದಬĽದನ. ಗಂಗ ಮತĶಂದ ಬಗತ ಬೇಳಬೇಕದರ ಮದಲ ಎಲ್ಲವನĺ
ಒದರಬಟıಳ.

“ಸೇರಗರರ ಪಟıನನĺ ಹಡದ ಆ ಕೇಣಗ ಹಕ ಬೇಗಹಕದĸರ!”

ಸೇರಗರರಂದ ಬಲತħರವಗ ಕೇಣಯ ಬೇಗವನĺ ಕಸದಕಂಡ ಬೇಗ ತಗದ, ಕಂಬಳಯಲŃ ಸತĶದ್ದ ಪಟıನ ಕಳೇಬರವನĺ
ಬಯಲಗ ತಂದರ.

ಆದರ ಪಟıನಗ ಪŁಣಹೇಗರಲಲ್ಲ!

ಪಟı ಬದĸ ಮಛಥಹೇಗದ್ದ ಅವನನĺ ಸೇರಗರರ ಆ ಇರಳನಲŃ ಗಡಬಡಯಲŃ ಕಡದ ತಲಗೇರದ್ದ ಮತĶನಲŃ ಸತĶನಂದೇ
ಭವಸ, ತರವಯ ಗೇಪŀವಗ ಹಳಲಂದ ಕಂಬಳಯಲŃ ಸತĶ ಕೇಣಗ ಹಕದರ. ರಾತŁ ಕನರನ ಒಡijಯಂದ
ಕೇಳಗಳನĺ ಕದಯಲ ಬಂದದ್ದ ಬೇಲರ ಬೈರ ಹರಗ ನಂತ ಕಟಕಯಲŃ ಎಲ್ಲವನĺ ನೇಡ ಪಟı ಸತĶನಂದೇ ಭವಸ, ವರದ
ಹೇಳದ್ದನ.

ಗತĶದ್ದ ಮಟıಗ ಚಕತತ ಮಡದಮೇಲ ಪಟı ಸŅಲĻಚೇತರಸಕಂಡನ. ಆದರೂ ಡಳńಹಟıಯ ಬಡಕಲ ದೇಹದ ಆ ಹಡಗ
ಮತಡಲರದ ಕಣĵಗಳನĺ ಮಳĿಳನ ಬಡತĶದ್ದನ. ಕಣĵಗಳಂದ ನೇರ ಧರಧರಯಗ ಸರಯತĶದĸದರಂದ ಮತŁ
ಅವನ ಒಡಲಬೇನ ಪŁಕಶವಗತĶತĶ.

ಸಮರ ಒಂದವರ ಎರಡ ಗಂಟಯ ತರವಯ ಸಂಗಪĻಗೌಡರೂ ಚನĺಯŀನ ಗಬರಯಂದ ಏದತĶ ಬೈರನಡನ
ಬಂದರ. ಪಟıನಗ ಪŁಣಹೇಗದದĸದನĺ ಕಂಡಮೇಲಯ ಅವರ ದಗಲ ಒಂದನತ ಕಡಮಯದದ.

ಚನĺಯŀ “ಪಟıನ ಪŁಣವಲŃಯದರೂ ಹೇಗಬಟıರ ಖೂನಮಡದ ಅಪರಾಧಕħ ನವಲ್ಲರೂ ಹಣಯಗ

ದಣಯಬೇಕಗತĶದ. ಆದ್ದರಂದ ಮದಲ ಪೇಲೇಸಗ ತಳಸ ಹೇಳಕ ತಗದಕಡಬಟıರ ಲೇಸ” ಎಂದ ಸಚಸದನ.
ಗಂಗ ಸೇರಗರರಬĽರೂ ’ಪೇಲೇಸ’, ’ಹೇಳಕ’ ಮದಲದ ಮತಗಳನĺ ಕೇಳದಡನಯ ಕಣĵೇರ ಕರಯತĶ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ,
ಚನĺಯŀನ ಮತĶ ಹವಯŀನ ಕಲಗಳ ಮೇಲ ಬದĸಬದĸ “ತಮĿಂದ ಅಪರಾಧವಯತ. ಕಡದಗ ತಲ ನಟıಗರಲಲ್ಲ”
ಎಂದ ಮದಲಗ ಸಬಬ ತಂದಡij, ’ಪೇಲೇಸರ ಕೈಗ ಕಡವದ ಬೇಡ’ ಎಂದ ಕೈ ಕೈ ಮಗಯತಡಗದರ.

ಮದಮದಲ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಸೇರಗರರ ಮೇಲ ತಮಗದ್ದ ಜದĸನಂದ ಮನಕರಗದದ್ದರೂ ಕಡಗ ಹವಯŀ ಚನĺಯŀರನĺ
ಸಮಧನಗಳಸ, ಪೇಲೇಸಗ ವರದ ಕಳಹಸಲಲ್ಲ ಗಂಗ ಸೇರಗರರಬĽರೂ ಕನರ ಮನಯನĺ ಬಟı, ಅವರ ಮದಲ
ವಸಸತĶದ್ದ ಗಟıದವರ ಬಡರಗಳಲŃಯ ವಸಸಬೇಕಂದ ನಧಥರವಯತ. ಧಮಥಸķಳಕħ ಯತŁ ಹೇದವರ
ಹಂದರಗವತನಕ ಪಟıಣĵ ಕನರನಲŃ ಇರಲ ಎಂದ ಚನĺಯŀ ಸಚಸದನ. ಆದರ ಅದಕħ ಪಟıಣĵನ ಇಷıಪಡಲಲ್ಲ;
ಹವಯŀನ ಸಮĿತಸಲಲ್ಲ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಅನŀರೇತ ಭವಸಬಟıರ! ಸದŀಕħ ಚನĺಯŀನೇ ಅಲŃರವದಂದ ಗತĶಯತ.

ಇಷıಲ್ಲ ನಡಯತĶದĸಗಲ ಕಳಕನರನಂದ ಸೇಮನ ಕಂಟತĶ ನರಳತĶ ಕಂಬಳ ಹದದಕಂಡ ನಡದಬಂದ, ಹಂದನ
ಸಯಂಕಲ ತನĺ ’ಲೇಟನ ಕಟı’ ಕಳವದದನĺ ತನĺನĺ ಹಡದ ಗದĸ ನಲಕħ ಹಕ ತೇಡದದನĺ ಹೇಳ, ಸೇರಗರರ,
ಹಳಪೈಕದ ತಮĿ, ಕಳńಂಗಡಯವನ, ಅವರಗ ನರವದ ಇನĺಬĽರ ಗಟıದಳಗಳ- ಇಷı ಜನಗಳನĺ ’ಇಚರಣ’
ಮಡಬೇಕಂದ ಅಳತಡಗದನ.

ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಜನ ಕಳಹಸ ಕಳńಂಗಡಯವನನĺ ತಮĿನನĺ ಕರಸ, ಎಲ್ಲರನĺ ’ಇಚರಸದರ’. ಆದರ ಇತರ

ಅಪರಾಧಗಳನĺ ಒಪĻಕಂಡ ಅದಕħಗ ಸೇಮನಗ ದಂಡಕಡಲ ಸಮĿತಸದರೂ ಯರಬĽರ ’ಲೇಟನ ಕಟı’
ಕಳವದದಕħ ಜವಬದರರಾಗಲಲ್ಲದ ಹೇದರ.

ಸೇಮ ’ಹಂಗದŁ ಪಮಥಣ ಮಡಬೇಕ!’ ಎಂದ ಹಟ ಹಡದನ.

ಅವರಲŃ ಯರೂ ಪŁಮಣ ಮಡಲ ಒಪĻಲಲ್ಲ. ಚನĺಯŀ “ನೇವ ಕದಯದದ್ದರ ನಮಗೇನ ಹದರಕ? ಪŁಮಣ ಮಡೇಕ
ಹದರದಮೇಲ ನೇವೇ ಕದĸರಬೇಕ” ಎಂದ ಗದರಸದ ಮೇಲ ಪŁಮಣ ಮಡಲ ಒಪĻದರ.

ಚನĺಗ ಬಳಗದ ನೇಲಂಜನಗಳಗ ತಪĻದಲŃ ಅದĸದ ಹತĶಯ ಬತĶಗಳನĺ ಹಕ, ಸಡರ ಹತĶಸ, ತಳಸಕಟıಯಮೇಲ
ಸಲಗಟıರ. ದೇವರಗ ಹಮಡಸ ಗಂಧ ಹಚĬ, ಮಂಗಳರತ ಮಡದರ.ಸೇರಗರರ, ಹಳಪೈಕದ ತಮĿ ಕಳńಂಗಡಯವನ
ಮವರೂ ತಳಸಕಟıಗ ಬಲವಂದ ಪŁದಕ್ಷಿಣಮಡ “ದೇವರಾಣಯಗಯೂ ಸೇಮನ ದಡijನĺ ನ ಕದಯಲಲ್ಲ” ಎಂದ
ಹೇಳತĶ ಒಬĽಬĽರೂ ಒಂದಂದ ನೇಲಂಜನದ ದೇಪವನĺ ಆರಸದರ.

ಪŁೇĔಕರಲ್ಲರೂ ಸĶಬĹರಾಗ, ನಃಶಬĹರಾಗ, ಆ ಮಹಸĕವನĺ ಪಜŀಬದĹಯಂದಲ ಭಯಗೌರವಗಳಂದಲ ನಡತĶ

ಕಳತದ್ದರ. ಅಲŃದ್ದ ನಯಗಳಗ ಕಡ ಆ ಅನಭವ ಮಟıದಂತ ತೇರತĶತĶ. ತತħಲದಲŃ ಅಲŃ ನರದದ್ದವರಲ್ಲರೂ
ಬೇರಂದ ಪŁಪಂಚದ ಬೇರಂದ ಶದĹ ಸನĺಧŀದಲŃ ಇದ್ದಂತದ್ದರ!
 ಓಬಯŀನ ಕಥ
ಧಮಥಸķಳಕħ ಯತŁ ಯೇಗದ್ದವರ ನನĺ ಮತĶಳńಗ ಬಂದರಂತ ಎಂಬ ವತಥಯನĺ ಕೇಳದ ಪಟı ತನĺ ತಂದಯನĺ
ನೇಡತĶೇನಂದ ಹಗĩ ಹಬĽಗಲದನ. ತಯತೇರಹೇಗದ್ದ ಆ ಹಡಗನಗ ತಂದಯೇ ತಯಯೂ ಆದಂತದ್ದನ. ಅಲ್ಲದ
ಸೇರಗರರ ರಾತŁ ಮಲಗ ನದĸಮಡತĶದ್ದ ತನĺನĺ ದಣĵಯಂದ ದನ ಹಡದಂತ ಹಡದಂದನಂದಲ ಅವನಗ ತನĺ
ತಂದಯನĺ ಎಂದಗ ನೇಡೇನ? ಎಂದಗ ಮಟıಯೇನ? ಎಂದದಗ ಮತಡಸಯೇನ? ಎಂದ ಮದಲಗ ಗರ ಹಡದತĶ.
ಹವಯŀ ಚನĺಯŀ ಮದಲದವರ ಅವನ ಗಯಗಳಗ ಔಷಧಹಕ ಶಶŁಷ ಮಡತĶದ್ದರೂ, ಆ ಶಶŁಷಯಂದ
ದನೇದನೇ ಅವನ ಗಣಮಖನಗತĶದ್ದದರೂ ಅವನಗ ತನĺ ತಂದಯನĺ ನೇಡ ಎಲ್ಲವನĺ ಹೇಳ, ಕಣĵೇರ ಕರಯಬೇಕಂಬ
ಹರೈಕ ಮಗಲಗತĶ. ಎಷıೇಸರ ತನĺ ತಂದಯನĺ ನನದ ನನದ ಯರಗ ಗತĶಗದಂತ ಮಲ ಸೇರ ಅಳತĶದ್ದನ.
ಆದ್ದರಂದ ಯತŁ ಹೇಗದ್ದವರ ಮತĶಳńಗ ಬಂದರಂದ ವತಥ ಕೇಳ, ನಳ ಅಪĻಯŀ ಬರತĶನ ಎಂದ ಅವನ ಹಗĩ ಹಗĩ
ಹಬĽಗಲದದ.

ಆ ರಾತŁಯಲŃ ಪಟıನಗ ಏನೇನ ಕನಸಗಳ.ಸರಯಗ ನದĸಯ ಬರಲಲಲ್ಲ. ಎಲ್ಲ ಕನಸಗಳಗ ಅವನ ಅಪĻಯŀನ
ಕೇಂದŁವದಂತದ್ದನ. ಒಮĿ ಅಪĻಯŀ ಬಂದಂತಯೂ, ತನ ಅವನ ಬಚĬನಯ ಮೈಯನĺ ಅಪĻದ್ದಂತಯೂ, ತನಗದ
ಮೈಗಯಗಳ ಕಥಯನĺ ಹೇಳತĶದ್ದಂತಯೂ, ಅಪĻಯŀ ಕಣĵೇರ ಕರಯತĶ, ಸಮಧನ ಹೇಳತĶ, ತನĺ ಕಣĵೇರನĺ
ಒರಸತĶದ್ದ ಹಗಯೂ ಕನಸ! ಮತĶಮĿ ಅಪĻಯŀ ಎಲŃಗ ಹೇಗಬಟıಂತಯೂ, ತನĺಡನ ಸಟıಮಡಕಂಡ ತನĺನĺ
ಹಡದ ತಳńದಂತಯೂ, ಯವದೇ ಹಳಯಲŃ ಬದĸ ತೇಲಹೇದಂತಯೂ, ಏನೇನ ಭಯಂಕರ ದಸŅಪĺಗಳ! ಅಂತ
ಬಳಕ ಬಡವ ಮದಲ ಮೇಲದ್ದ ಪಟı ಕನರಗ ಗಡ ಬರವದನĺೇ ಕಯತಡಗದನ.

ಅನೇಕಸರ ಗಡ ಬಂದಂತ ಸದĸ ಕೇಳ, ಉತħಂಠೆಯಂದ ನರೇಕ್ಷಿಸ ನರೇಕ್ಷಿಸ ಸೇತ ಹತಶನಗತĶದ್ದರೂ ಕತĶಲಗವವರಗ
ಕಯವದನĺ ಬಡಲಲ್ಲ. ಕತĶಲಯದಮೇಲ ಹರಗರಲ ಹದರ ಮನಯಳಗ ಹೇಗದ್ದನ. ಮಲಯಲŃ ಕಳತ ಬಕħಬಕħ
ಅಳತĶದĸಗಲ ಗಡಯ ಸದĸ ಕೇಳಸತ. ಎದಯಬĽ ಬೇಳವಂತ ಉಸರಳಯತĶ, ಇತರರ ಲಟೇನ ತರವ ಮದಲ, ಗಡ
ನಲŃವ ಹರ ಅಂಗಳಕħ ಓಡದನ.

ಗಡ ನಂತತ.ಗಡ ಹಡದಯವವನ ಎತĶಗಳನĺ ನಗದಂದ ಕಳಚದನ. ಹಗ ಹಡದ ಲಟೇನನ ಮಬĽನಲŃ ಏನಂದ

ಯರಬĽರೂ ಸĻಷıವಗ ಕಣಸತĶರಲಲ್ಲ. ಗಡಯಂದ ಒಬĽಬĽರಾಗ ಜನರ ಇಳದರ. ಅವರ ಮತನ ಧŅನಯಂದ
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ, ರಾಮಯŀ, ವಸ, ಪಟıಮĿ (ಅವಳನĺ ಮತĶಳńಯಂದ ತವರಮನಗ ಕರತಂದದ್ದರ) ಇವರಂದ
ಗತĶಯತ. ಆದರ ಪಟıನಗ ಚರಪರಚತವಗದ್ದ ನಂಗನ ಧŅನಯೇ ಕೇಳಸಲಲ್ಲ. ಅದಕħ ಬದಲಗ ಗಡಹಡಯವವನ ಧŅನ
ಸಂಪಣಥವಗ ಅಪರಚತವಗದ! ಇದೇನದ? ನನĺ ಅಪĻಯŀನಲŃ? ಛ! ಗಡ ಹಡಯವವನೇ ಅಪĻಯŀನರಬೇಕ!
ಇದೇನದ? ಹಸ ನೇರ ಕಡದ ಗಂಟಲ ಒಡದಹೇಗರಬಹದ! ಅಪĻಯŀನಲ್ಲದ ಮತĶ ಯರ ಬರಬೇಕ ಕನರ ಗಡ
ಹಡಯವದಕħ!

ಸŅಲĻ ದರವಗಯ ನಂತ ನೇಡತĶದ್ದ ಪಟı ಎಲ್ಲರೂ ಮನಯಳಗ ಹೇದಮೇಲ (ಸೇರಗರ ರಂಗಪĻಸಟıರಂತಯ ಅವರ
ಜತಯಲŃ ಗೌಡರನĺ ಎದರಗಂಡ ಸೇಸೇಮಡಲ ಬಂದದ್ದ ಕಲವರ ಗಟıದಳಗಳ ಇನĺ ಅಲŃಯೇ ಇದ್ದರ.)
ಅಪĻಯŀ ಅಪĻಯŀ, ಎಂದ ಮೇಹದಂದ ಕರಯತĶ ಮಂದ ಹೇಗ, ಮಬĽ ಬಳಕನಲŃ ಗಡಯಂದ ಸಮನ
ಸರಕಗಳನĺ ಇಳಸತĶದ್ದ ಗಡಯವನ ಅಂಗಯ ತದಯನĺ ಹಡದಳದನ. ಗಡಯವನ ತನ ಗಡಯಂದ ಹರಗ ಅಧಥ
ಎಳದದ್ದ ಸಮನನĺ ಹಗಯ ಹಡದಕಂಡ, ಕತĶ ತರಗಸ, ಹಬĽನĺ ಸಕħಗೈದ ನೇಡದನ. ಚನĺಗ ಬಳಕದĸದ್ದರ ಆ
ಮಖವನĺ ಕಂಡ ಪಟı ಕಟıನ ಕರಚಕಳńತĶದ್ದನ. ಕತĶಲಯಲŃಯೂ ಕಡ ಹದರ ಎರಡ ಹಜĮ ಹಂದಕħ ಸರದ ನಂತನ.
ಲಟೇನನ ಮಬĽ ಬಳಕನಲŃಯೂ ಕಡ ಮೈಲ ಕಜĮಯಂದ ವಕರವಗದ್ದ ಆ ಮಖದಲŃ ಒಂದ ಕಣĵ ಹಕತ
ಕರಡಗದĸದ ಗತĶಗವಂತತĶ.

“ಯರ? ಪಟıನೇನ? ನನĺಪĻಯŀ ಹಂದನಂದ ಬರ‌್ತನೇ. ಇವತĶ ಬರಲಲ್ಲ” ಎಂದತ ಗಡಯವನ ಕಕಥಶ ಧŅನ
ಪಟıನ ಕವಗ ಆ ಧŅನಯಂತ ಆ ಸದĸಯೂ ಕಲŃಗ ಕಲŃ ತೇಡದಂತತĶ.
“ಇವನ ಯರವನ? ನನĺ ಹಸರ ಹಡದ ಕಗĶದನ?” ಎಂದ Ĕಣಕಲ ಆಶĬಯಥಪಟı ಪಟı ಕಣĵೇರ ಕರಯತĶ ಜಗಲಗ
ಹೇದನ.

ಜಗಲಯಲŃ, ಕಸರಹಲಗಯಮೇಲ ಹಸದ್ದ ಚಪಯ ಮೇಲ ಲŀಂಪನ ಕಂಬಳಕನಲŃ ಮಂಡಗಗ

ಒರಗಕಂಡ,ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ವಶŁಮಸಕಳńತĶ, ಪŁಯಣದ ಪಟıಗಯಂದ ಬಟıಗಳನĺ ಇತರ ಸಮನಗಳನĺ
ತಗಯತĶದ್ದ ರಾಮಯŀ ಮತĶ ವಸ ಇವರಡನ ಮತಡತĶದ್ದವರ, ದರ ನಸಗತĶಲಯಲŃ ಮಂಡಗಯ ಹಂದ ನಂತ
ಬಕħ ಬಕħ ಅಳತĶದ್ದ ಪಟıನನĺ ಅತŀಂತವಶŅಸಪವಥಕವದ ಧŅನಯಂದ ಬಳಗ ಕರದರ. ಗೌಡರ ಧŅನ ಸಕರಣವಗದ್ದರೂ
ಹಂದನ ಅವರ ಕಠನ ಪŁಕೃತಯ ಪರಚಯವದ್ದ ಪಟı ಬಳಸರಲ ಅಂಜ, ಅಲŃಯ ಮತĶ ಹಚĬಗ ಅಳತĶ ನಂತನ. ಗೌಡರ
ತಮĿ ಕರಮಗನಗ ’ಹೇಗೇ, ಅವನĺ ಇಲŃ ಕರಕಂಡ ಬರೇ’ ಎಂದ ಹೇಳಲ, ವಸವ ಅತŀಂತ ಸಹನಭೂತಯಂದ
ಪಟıನ ಬಳಗ ಹೇಗ,ಮೃದವದ ಮತಗಳಂದ ಅವನನĺ ಸಂತೈಸತĶ, ಕೈಹಡದ ತಂದಯ ಬಳಗ ಕರತಂದನ.
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ, ನೇಡತĶದ್ದ ಸೇರಗರರ ಗಂಗ ಮದಲದವರಗ ಆಶĬಯಥವಗವಷıರಮಟıಗ, ಪಟıನ ಕೈಹಡದ
ಪಕħದಲŃ ಕರಸಕಂಡ, ಕಮಥಯ ಮದĸ ಮತಗಳನĺಡ ಸಂತೈಸತĶ, ಅವನ ಮೈಗಯಗಳನĺ ಮಟıನೇಡ
ಉಪಚರಮಡದರ. ನೇಡತĶದ್ದವರಗ ಕಲŃಗ ಹೇಗದ್ದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಬಣĵಯಗ ಹಂತರಗದ್ದಂತ ತೇರತ.
ಸೇರಗರರನĺ ಕರತ, ತವಲ್ಲದದĸಗ ಮನಯಲŃ ಅವರ ನಡಸದ ದವŀಥಪರಗಳಗಗ ಕಲವ ಕಠನ ವಕŀಗಳನĺಡದರೂ
ಅದರಲŃ ಹಂದರತĶದ್ದ ರೌದŁವರಲಲ್ಲ. ನೇಟಕħ ಹಚĬ ಕೃಶರಾಗ ಕಂಡಬರತĶದ್ದ ಅವರ ಸŅಭವದಲŃಯೂ ಕಕಥಶತಯನĺ
ಬಟıರವಂತ ಕಂಡಬಂದತ.ಸಬĽಮĿನಮೇಲ ಚಡ ಹೇಳ ತಮĿ ಪವಥದ ಪŁಶಸĶಯನĺ ಸಂಪದಸಬೇಕಂದದ್ದ ರಂಗಪĻಸಟıರಗ
ಸŅಲĻ ಆಶಭಂಗವಯತ. ಯತŁ ಹೇದ ಮತŁದಂದ ಗೌಡರ ಇಷıರಮಟıಗ ಸತŅಕರಾಗತĶರಂದ ಗಂಗ ಕನಸನಲŃಯೂ
ಭವಸರಲಲ್ಲ. ಆದರೇನ? ತನĺ ಸěೇತŅದ ಮಂದ ಧಮಥಸķಳದ ಯತŁಯಂದೇನಗತĶದ? ನೇಡತĶೇನ ಎಂದಕಂಡಳ.

ಗೌಡರ ಪಟıನಡನ ಆತನ ತಂದಯ ವಚರವಗ ಏನಂದ ಮತನĺ ಹೇಳಲಲ್ಲ. ಆ ಪŁಸĶಪದ ಕಡಗ ಸŅಲĻವ
ಸಳಯಲಲ್ಲ. ಅದಕħ ಬದಲಗ ಬೇರ ಏನೇನೇ ಮತಗಳನĺಡ ಅವನಗ ವಸವನಂದ ಒಂದ ಹಸ ಅಂಗ ಮತĶ
ಪಂಚಯನĺ ಇನಮಗ ಕಡಸದರ. ಆ ಸಂತೇಷದಲŃ ಪಟı ತನĺ ದಃಖವನĺ ತಕħಮಟıಗ ಮರತನ.

ಆದರ ಮಧŀರಾತŁ, ಎಲ್ಲರೂ ಮಲಗದĸಗ, ಎಲŃಲŃಯೂ ಪಸರಸದ್ದ ಕತĶಲಯ ನಃಶಬĸದತಗ ಸರಯತĶದ್ದ ಜಡಮಳಯಂದ
ಮತŁ ಭಂಗ ಬರತĶದĸಗ, ಕಟı ಕನಸಂದರಂದ ಎಚĬತĶ ಹಸಗಯಮೇಲ ಎದĸ ಕಳತ ಪಟı ರೇದಸತಡಗದನ. ಆ
ಮಳಯ ಸದĸನಲŃ ಅದ ಯರಬĽರಗ ಕೇಳಸವಂತರಲಲ್ಲ.

ಮರದನ ಬಳಗĩ ಪಟı ತನĺ ತಂದಯ ವಚರವೇನಂದ ತಳಯವದಕħಗ ಹಂದನ ರಾತŁ ತನ ನೇಡದ್ದ, ಮೈಲಕಜĮ ಮಖದ
ಒಕħಣĵ ಕರಡನ ವಕರರೂಪದ ಗಡಯವನ ಬಳಗ ಹೇದನ. ಪಟı ಅವನನĺ ಮತನಡದವ ಮದಲ ಆ ಗಡಯವನ
“ಏನೇ ಪಟı ನನĺ ಗರತ ಹತĶಲಲ್ಲವೇನ ನನಗ?” ಎಂದನ.

ಪಟı ಮಕಮಕ ಮಖದ ಕಡ ನೇಡತĶ ನಂತನ.

“ಕಳಕಕನರ ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ಮಗ ಓಬಯŀಗೌಡರ ಗತĶತĶೇನ ನನಗ?”

“ಗತĶ” ಎನĺತĶ ಪಟı ಬಪĻಬರಗಗ “ಅವನ ಮಖವನĺೇ ದರದರನ ನೇಡತಡಗದನ. ಏನೇ ಒಂದ ಬಹದರದ
ಪರಚಯರೇಖ ಅವನ ಸĿೃತಯಲŃ ಮಡತĶದ್ದ ಹಗತĶ.

“ನನೇ ಓಬಯŀಗೌಡŁ ಕಣೇ” ಎಂದ ಚಂದಗಳನĺ ಸೇರಸ ಹಲದ ಮಡದ್ದ ಅಂಗಯ ಆ ಗಡಯವನ ಬಳńನ ನಕħನ.

ಮಖವನĺ ನೇಡತĶದ್ದ ಪಟı “ಸಳń ಹೇಳĶೇರ!”ಎಂದ ತನ ನಸನಕħನ.

“ಹೌದ ಕಣೇ, ಬೇಕದರ ನನĺ ವಸಯŀನĺೇ ಕೇಳ” ಎಂದ ಆ ಗಡಯವನ ಅಲŃಗ ಬರತĶದ್ದ ವಸವನ ಕಡಗ ನೇಡ,
“ಪಟıಗ ನನĺ ಗರತ ಸಕħಲೇ ಇಲ್ಲ. ಹೇಳದರೂ ನಂಬದಲ್ಲ!” ಎಂದನ.
ವಸವ ಓಬಯŀನ ಒಬĽರ ಮಖವನĺಬĽರ ನೇಡಕಳńತĶ ಇಬĽರೂ ಸೇರ ಹೇಳದ ಕಥಯಂದ ಪಟıನಗ ’ನಂಗನಗ
ಕಯಲಯದ್ದರಂದ ಅವನ ಆಗಂಬಯ ಆಸĻತŁಯಲŃದĸನ’ ಎಂಬದ ಮತŁಗತĶಯತ. ಜತಗ ಓಬಯŀನ ದರಣ
ದಃಖದ ವೃತĶಂತವ ಕಣĵೇರ ತಂದತ. ತನĺ ಕಥಯನĺ ಹೇಳತĶ ಹೇಳತĶ ಓಬಯŀನ ಕಂಬನಗರಯತಡಗದನ. ಕಠನ
ದೇಹದ ಆ ಕŁರ ಮಖದಂದ ಕರಣಧರ ಇಳಯತĶದĸದನĺ ಕಂಡ ಕೇಮಲ ಹೃದಯದ ಮಕħಳಬĽರೂ
ಕಣĵರಸಕಳńತĶಲೇ ಕಥ ಕೇಳದರ.

ಕಳಕನರ ಅಣĵಯŀಗೌಡರೂ ಓಬಯŀನ ಸೇರ ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರಡನ ಒಳಸಂಚ ನಡಯಸ, ಸಂಗಪĻಗೌಡರ

ಗಡಯ ಮೇಲಯ ತಮĿ ಸಮನ ಸರಕಗಳನĺಲ್ಲ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ತಳಯದಂತ ರಾತŁ ರಾತĶ ಸಗಸ, ಸಲಕħ
ಮೇಸಮಡ ಒಕħಲ ಹೇಗಲ ಪŁಯತĺಸದದ, ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಕಳńನಟ ಕದĸಟıದ್ದ ಜಗವನĺ ಪತĶಮಡ ರೇಂಜರಗ
ಅವರನĺ ಹಡದಕಡಲಂದ ಅದೇ ರಾತŁ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಸಪರವರವಗ ಹರಟ, ದರಯಲŃ ಮೇಸಮಡ ಒಕħಲ
ಹೇಗತĶದ್ದವರನĺ ಹಡದ, ಹಂದಕħ ಕರತಂದ, ಅವರ ಸಮನ ಸರಕ ಜನವರಗಳನĺ ತಮĿ ಸಲಕħ
ಮರಹಕಕಂಡ, ಮದ ತಂದಯನĺ, ಮಗನನĺ ಅರಯದ ಬಡಕಲ ಹಡಗ ಓಬಯŀನ ಮಲತಂಗಯನĺ ಊರಬಡಸ
ಅಟıದ ವಷಯ ನಮಗ ಹಂದಯ ಗತĶಗದ. ಆಮೇಲಯೂ ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಒಕħಲಗ, ಅವರ
ಆಶŁಯದಲŃರಬೇಕಂದ ಮನಸತನĺೇನ ಮಡದ್ದರ. ಆದರ ಅವರ ದರದೃಷıದಂದ ಮರದನವ ಸಂಗಪĻಗೌಡರಗ ಮಹದಃಖ
ಬಂದದಗತ. ಮದವ ನಶĬಯವಗದ್ದ ಅವರ ಮಗ ಕೃಷĵಪĻ ಕೇವಕಟı ಗಯವಗದ್ದ ಹಲಯನĺ ಹಡಕಲ ಜಕಯಡನ
ಹೇಗ, ಅದರ ಬಯĩ ಸಕħ ಸತĶ ಹೇದನ. ಆ ದರಣಯತನಯಂದ ಹಚĬಹಚĬಗದ್ದ ಸಂಗಪĻಗೌಡರನĺ
ಮತಡಸವದಕħ ಧೈಯಥವಗದ ಅಣĵಯŀಗೌಡರ ಓಬಯŀನನĺ Ĕಯಹಡದಂತ ಕೃಶವಗದ್ದ ತಮĿ ಕರಮಗಳನĺ
ಕರದಕಂಡ ಆಶŁಯ ಹಡಕತĶ ಮಂಬರದರ. ಆಶŁಯ ದರಯವದಂತರಲ, ಹಟıಗ ಸಕħವದ ಒಮĿಮĿ ಬಹ
ಪŁಯಸವಯತ. ಅಲŃ ಇಲŃ ಅಲದ ಒಂದ ತಂಗಳ ಮೇಲ ಮೇಗರವಳńಗ ಹೇಗ, ಅಲŃ ಒಬĽ ಹಗĩಡಯವರ ಮನಯಲŃ
ಸಂಬಳಕħ ನಂತರ. ಜಪಣರಂದ ಪŁಸದĹರಾಗದ್ದರೂ ಅವರ ಓಬಯŀನನĺ ತಂಗಳಗ ಒಂದ ರೂಪಯನ ಸಂಬಳದಂತ ಕಲಸಕħ
ನೇಮಸಕಂಡರ. ಅಣĵಯŀಗೌಡರಗ ಕಲಸಕħ ಬಂದ ದನ ಪಡ ಕಡಲ ಮತŁ ಒಪĻದರ. ಅಂತ ಅಲŃ ಮಳಗಲ
ಕಳಯವದೇ ಕಷıವಯತ. ಆ ಹಗĩಡಯವರ ಸಂಬಳ ಕಡವ ವಚರದಲŃ ಬಹಳ ಜಪಣರಾಗದ್ದರೂ ಕಲಸ
ತಗದಕಳńವದರಲŃ ಅತŀಂತ ಉದರಯಗದ್ದರ. ಹಡಗರ ಮದಕರ ಎಂಬ ಪĔಪತವಲ್ಲದ ಎಲ್ಲರಂದಲ ಬನĺಮರ
ಕಲಸ ಮಡಸತĶದ್ದರ. ಅಷı ಮಡದರೂ ಪŁತ ಸಯಂಕಲವ ಬೈಗಳ ತಪĻತĶರಲಲ್ಲ. ಕಡಯವದರಲŃ ಹಗĩಡಯವರ
ಮಂದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಯಃಕಶĬತರಾಗದ್ದರ!
ಒಂದ ತಂಗಳ ಕಳದತĶೇ ಇಲ್ಲವೇ ಓಬಯŀನ ಮಲತಂಗಗ ಜರ ಷರವಯತ. ’ಔಸĶ, ಚೇಟಬತĶ’ ಏನೇನ ಮಡದರೂ
ಗಣವಗಲಲ್ಲ. ದನದ ಕಟıಗಗ ಸೇರದ್ದ ಗಡಕಟıಗಯಲŃ ಅವರಗ ಬಡರ ಮಡಕಟıದ್ದರಂದ ಯವಗಲ ತೇವ
ತಪĻತĶರಲಲ್ಲ. ದನವ ಅಡಗ ಮಡತĶದ್ದ ಒಲಯ ಮೇಲ ಕಡ ಹಳ ಬಳಯತĶತĶ! ಗಂಜಲ, ಸಗಣ, ಕಸರ, ಮರ ಇವಗಳ
ದವಥಸನ ಗಮĿಂದ ಮತĶರತĶತĶ. ಸಳńಗಳಂತ ಹೇಳತೇರದ!.. “ಮದಲ ’ಜರ, ಜರ’ ಎಂದ ’ಹೇಳದŁಪĻ’. ಕಡಗ
’ರೇಷĿ ಕಯಲ’ ಅಂದರ. ಅಂತ ಕಡಗ ಏನ ಮಡದರೂ ಬದಕಲೇ ಇಲ್ಲ. ಸತĶೇಹೇ’ತ.”
ಮಲತಂಗ ಸತĶ ಕಲದನಗಳಲŃಯ ಓಬಯŀ ಹಗĩಡಯವರ ಕಟವನĺ ಸಹಸಲರದ ಮದತಂದಯನĺ ಕರದಕಂಡ ಆಗಂಬಗ
ಹೇದನ. ಅಲŃ ಒಬĽ ಬŁಹĿಣ ಸಹಕರರಲŃ ಕಲಸಕħ ಸೇರಕಂಡನ. ಜೇವನ ನಮĿದಯಗ ಸಗತĶತĶ.
“ಆದರ, ನಮĿಗರಾಚರ!” ಆ ಊರಗ ಮರ ಬಂದಬಟıಳ. ಎಲŃಲŃಯೂ ಮೈಲ ಹಬĽತ. “ಅಯŀೇ ದೇವŁ, ಆ ಗೇಳ
ನೇಡೇ ಹಂಗರ‌್ಲಲŃ!” ಅಣĵಯŀಗೌಡರಗ ಮೈಲಎದĸತ. ಮೈಮೇಲ ಸಜಮನ ಊರಲ ಜಗವಲ್ಲದಂತ
ಬಕħಗಳದĸ ಚಮಥವೇ ಕರಗಹೇಯತ ಅವರನĺ ಸಡಗಡನಲŃ ಹಳ ಬರವಷıರಲŃಯ ಓಬಯŀನಗ ಜŅರ
ಕಣಸಕಂಡತ. ಅವನಗ ಮೈಲಯಯತ. ಪŁಜİ ತಪĻತ. ಯರ ಶಶŁಷ ಮಡದರ ಏನ ಒಂದ ಅವನಗ
ಗತĶರಲಲ್ಲ. “ಅಂತ ನಂಗ ಪಜİಥ ಬಂದಗ ಒಂದ ತರಾ ಹಚĬ ಹಡĸತĶಂತ.” ಮೈಲಯ ದಸಯಂದಲ ಓಬಯŀನಗ
ಒಕħಣĵಯತ; ಮಖ ಮೇರ ವಕರವಯತ! ಧಮಥಸķಳಕħ ಯತŁ ಹೇಗ ಹಂತರಗ ಬರತĶ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ
ಗಡಯವನಗ ಕಹಲ ಜೇರಾಗಲ, ಅವನನĺ ಆಗಂಬಯಲŃ ಬಟı, ಸಂತೇಷದಂದ ಬರತĶೇನಂದ ಒಪĻಕಂಡ
ಓಬಯŀನನĺ ಗಡಯವನನĺಗ ಮತĶ ಕನರಗ ಕರತಂದರ.
ಓಬಯŀ ಕಣĵೇರ ಕರಯತĶ ಕಥ ಹೇಳದನ. ಮಕħಳಬĽರೂ ಕಣĵೇರ ಸರಸತĶ ಕಥ ಕೇಳದರ.
 ರಾಮಯŀ ಸೇತಯನĺ ಕನರಗ ಕರತಂದದĸ
ಧಮಥಸķಳಕħ ಯತŁ ಹೇಗದ್ದವರ ಹಂತರಗ ಬಂದ ಸಮರ ಒಂದ ತಂಗಳ ಮಗದತĶ. ಮಳ ಚನĺಗ ಹಡದ
ಹಡಯತĶತĶ. ನಡಲ್ಲ ನಮಥಲವಗ ನಲ ಹಸರಗಟıಹೇಗತĶ. ಬೇಸಯವ ಬಹ ವೇಗವಗ ಮಂದವರದತĶ.
ಆಳಕಳದ್ದವರ ಕಲವರ ಆಗಲೇ ಸಸನಟı ಪರೈಸದ್ದರ. ಸಯಥನ ದಶಥನವ ಬಹಳ ಅಪವಥವಗತĶ.

ಈ ನಡವ ವಸ ಕಣĵೇರ ಒರಸಕಳńತĶ ತೇಥಥಹಳńಗ ಓದವದಕħ ಹೇಗ ಸħಲಗ ಸೇರದ್ದನ.

ಅಪĻ ಬರತĶನಂದ ನರೇಕ್ಷಿಸ ನರೇಕ್ಷಿಸ ಮರಗತĶದ್ದ ಪಟı ಯರಗ ತಳಯದಂತ ಮತĶಳńಗ ಹೇಗ ಸೇತಮĿನನĺ
ವಚರಸದನ. ನಂಗನಗ ಕಯಲಯಗ ಆಗಂಬಯ ಆಸĻತŁಗ ಸೇರಸದĸದ ಸಳńಂದ, ಆಗಂಬಗ ಬರಬೇಕದŁ ಮದಲೇ
ಸೇಮೇಶŅರದಲŃಯ ವಂತಭೇದಯಗ ತೇರಕಂಡನಂದ, ಎಲ್ಲರೂ ಗಟıಗಟıದ್ದ ಆ ಸಂಗತಯನĺ ತನ ಹೇಳದನಂದ
ಯರಡನಯೂ ಹೇಳಬರದಂದ ಹೇಳ, ಸೇತ ಬಕħ ಬಕħ ಅಳತĶದ್ದ ಅನಥ ಬಲಕನನĺ ಅಕħನಂತ ಉಪಚರಸ ತಂಡಕಟı
ಸಮಧನಮಡಲ ಪŁಯತĺಸದಳ. ಆದರ ಪಟı ಅಳತĶಲ ಮಳಗಲದ ಸಂಜಯ ಮಬĽಗತĶಲಯಲŃ ಕನರಗ
ಹಂತರಗದ್ದನ.

ವಕರಮಖದ ಒಕħಣĵನ ಓಬಯŀ ನಂಗನ ಬದಲ ಸಂಬಳದವನಗ ಕನರನಲŃಯ ನಂತದ್ದನ.

ಗಂಗ ಸೇರಗರರಬĽರೂ ಮತĶ ತಮĿ ಬಡರಗಳನĺ ತŀಜಸ, ಕನರ ಮನಯನĺ ಸೇರಬಟıದ್ದರ.

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಬರಬರತĶ ಹಚĬ ಹಚĬಕೃಶರಾಗಯೂ ಸಧುವಗಯೂ ಪರಣಮಸತĶದ್ದರ. ಎರಡನಯದಕħ

ಮದಲನಯದೇ ಮಖŀ ಕರಣವಗತĶ. ಗಂಗಯ ಪŁಸದದಂದ ಅವರಗ ಯವದೇ ಒಂದ ರಹಸŀ ರೇಗ ಹಡದತĶ.
ಅದ ಅವರ ಮದಲನ ಶಕĶಯನĺಲ್ಲ ಶೇಷಸ, ಉದĹಟತನವನĺ ಕರದ ಮರಯತĶತĶ. ಅದನĺ ನೇಡದವರಲ್ಲರೂ
ಧಮಥಸķಳಕħ ಯತŁ ಹೇಗ ಬಂದಮೇಲ ಗೌಡರ ಬಹಳ ’ಯತŅಸ’ ಆಗಬಟıದĸರ. ಧಮಥಷIJರಾಗದĸರ. ಬಹಳ ಒಳń ಬದĹ
ಬಂದದ, ರಸಗಳಗತĶದĸರ ಎಂದ ಮದಲಗ ಮತಡಕಳńತĶದ್ದರ.

ರಾಮಯŀನ ಯತŁಗ ಹೇಗಬಂದಮೇಲ ಹಸನĿಖಿಯಗಯೂ ಆರೇಗŀಶಲಯಗಯೂ ಕತೃಥತŅಶಲಯಗಯೂ

ಆಗದ್ದನ. ಅದಕħ ಪŁಯಣದ ಕರಣವಂದಲ್ಲದ ಇನĺರಡ ಮಖŀ ಕರಣಗಳದĸವ. ಒಂದನಯದ, ಸೇತ ಯತŁಗ
ಹರಟಂದನಂದ ಬಹಳ ಮಪಥಡಗದ್ದಳ; ಹಷಥಚತĶಯಗದ್ದಳ; ಎಲ್ಲರಡನಯೂ ಮದವಯಗವದಕħ ಮದಲ
ತರಳಯಗದĸಗ ಹೇಗೇ ಹಗ ವತಥಸತĶದ್ದಳ. ಅಷı ಬೇಗನ ಆಕಯಲŃ ಅಂತಹ ಮಪಥಡದದನĺ ಕಂಡ ಎಲ್ಲರಗ
ಯತŁಯಲŃಯೂ ಧಮಥಸķಳದ ದೇವರಲŃಯೂ ನಂಬಗ ಹಚĬತĶ. ರಾಮಯŀನಂತ ಹವಯŀನ ಸಹವಸದಲŃದĸಗ
ಯತŁಗಳ ಕ್ಷಿೇತŁಗಳ ಮತĶ ದೇವರಗಳನĺ ತನ ಹಳಯತĶದĸದ ಅಥವ ಉದಸೇನಭವದಂದ ಕಣತĶದĸದ ಶದĹ
ಮಖಥತನವಂದ ಇನĺ ಮಂದ ಎಂದಂದಗ ಹಗ ಮಡವದಲ್ಲವಂದ ಗಟıಮನಸತ ಮಡಕಂಡನ. ಧಮಥಸķಳದಲŃ
ಒಂದಂದ ತಲಗ ನರ ನರೈವತĶ ರೂಪಯಗಳವರಗ ಕಣಕ ತಗದಕಂಡದ್ದರೂ ಕಡ ಯರಬĽರಗ
ದಃಖವಗಲಲ್ಲ. ಅಥವ ಆದವರ ಬಯಬಟı ಹೇಳದರ ದೇವರಗ ಮನಸಗತĶದಂದ ಹೇಳಲಲ್ಲ!

ಒಲ್ಲದ ಹಂಡರನĺ ಒಲಸಕಡವದಕħಂತಲ ಶŁೇಷIJತರವದ ಕಯಥ ಇನĺವದದ ಆ ದೇವರಗ? ಅವನ ಹಗ ಮಡತĶ

ಬರಲ; ನಸĶಕರಲ್ಲ ಆಸĶಕರಾಗತĶರ!

ರಾಮಯŀನ ಮಪಥಟಗ ಎರಡನಯ ಕರಣವಂದರ, ತಂದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ದಬಥಲಸķತ. ಶಕĶಗಂದತĶ ಬಂದಹಗಲ್ಲ,

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಲŃ ಮದಲದ್ದ ದಪಥವ ಕŁಯಥವ ಕಠನತಯೂ ಕಡಮಯಗತĶ ಬಂದದರಂದ ರಾಮಯŀನ
ಮಖŀವŀಕĶಯಗಬೇಕಯತ. ಕಡಕಡಗ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಏನ ಮಡತĶದ್ದರೂ ಮಗನನĺ ಕೇಳ, ಅವನ ಹೇಳದಂತ
ಮಡತಡಗದರ. ಈ ಸķನವŀತŀಸದಂದ, ಹಂದ ಕಬĮವಗದ್ದ, ರಾಮಯŀನ ವŀಕĶತŅ ವಕಸಹಂದ ತಲಯತĶತ.

ರಾಮಯŀ ತನĺ ಹಂಡತಯನĺ ಎಂದಗ ಮನಗ ಕರದ ತಂದೇನಂದ ಕತರನಗದ್ದನ.ಅಲ್ಲದ ತನĺ ತಂದಗ ಅನŀರೇತಯಂದ
ಅದನĺ ತಳಸತĶಲ ಇದ್ದನ.

ಆದ್ದರಂದಲ ಧಮಥಸķಳದಂದ ಹಂತರಗ ಬಂದ ಒಂದ ತಂಗಳದಮೇಲ ಒಂದ ದನ ಬಳಗĩ, ಶೃಂಗರ ಮಡಕಂಡ,
ಕಮನಗಡ ಕಟıಸಕಂಡ, ಅದರಲŃ ದಂಬರಗ ಕಳತ, ಎತĶಗಳ ಕರಳ ಗಂಟಯ ಸರಗಳಲ ಗೈಲಗೈಲಂದ
ಘೇಷಸತĶರಲ, ಹಂಡತಯನĺ ಮನಗ ಕರತರಲೇಸಗ ರಾಮಯŀ ಮತĶಳńಗ ಹೇದನ.

ಆದನ ಮತĶಳńಯಲŃ ರಾಮಯŀನ ಎದ ಔದಯಥದ ಪರಮವಧ ಮಟıದಂತತĶ. ಬಂಧುಗಳಡನ ಇರಲ,

ಆಳಗಳಡನಯೂ ಕಡ ಅತŀಂತಹಷಥದಂದ, ಸರಸದಂದ, ಕೃಪದೃಷıಯಂದ ಮತಡ, ಅವರನĺಲ್ಲ ಮರಳಗಳಸದನ.
ಇಂತಹ ಅಳಯಂದರ ತಪಸತಮಡದರೂ ಸಕħತĶರಯ ಎಂದಕಂಡರ, ನಂಜ ಕಳ ಮದಲದವರ.

ಆದರ ಸೇತಗ ಅದಂದ ಮಹ ದದಥನವಗತĶ. ಆಕಯಮನಸತನಲŃ ವಣಥಸಲರದಷı ಯತನ ಕದಯತĶತĶ.

ಮದಳನಲŃ ಭಯಂಕರವದ ಆಲೇಚನಗಳ ವೈಹವಳಯಗತĶತĶ. ಆದರೂ ಆಕಯ ಹರಗಣ ವತಥನಯಲŃ
ಯರಬĽರಗ ಅದರ ಸಳವ ತಳಯವಂತರಲಲ್ಲ. ಮಂಚ ಗಡಗ ಸಡಲಗಳನĺ ಒಡಲಳಗ ಅಡಗಸಟıಕಂಡ
ಮೌನವಗ ಆದರೂ ಬದĹಭŁಕಟ ದಢŀಥದಂದ ಸಂಚರಸವ ಮಳಮಗಲನಂತ ಸೇತ, ಯಂತŁಕವಗ, ಮಡಬೇಕದ
ಕಲಸಗಳನĺಲ್ಲ ಒಳńಯ ಹಡಗಯಂತ ಮಡತĶದ್ದಳ.

ಸಂಜ ಐದ ಗಂಟಗ ಕನರಗ ಹಂತರಗತ, ಆದನ ಬಳಗĩ ಹೇಗದ್ದ ಕಮನಗಡ, ಅದರಲŃ ರಾಮಯŀ, ಚನĺಯŀ, ಸೇತ
ಗೌರಮĿನವರ, ಲಕŅ್ಮ-ಇಷı ಜನರೂ ಸŅಲĻ ಇಕħಟıಗಯ ಕಳತದ್ದರ. ಸೇತ ಗಂಡನ ಮನಗ ಹೇಗವದ ಅದೇ ಮದಲನಯ
ಸಲವಗದ್ದರಂದ ತಯ ಅಣĵ ತಂಗ ಮವರ ಅವಳ ಜತ ಹರಟದ್ದರ.

ಕಪĻಗದ್ದರೂ ಇನĺ ಕಗĩತಯĶಲಯಗರಲಲ್ಲ. ಆ ದನಬಳಗĩಯಂದಲ ಹಡದ ಹಡಯತĶದ್ದ ಜಡ ಒಮĿ ಸೇನಯಗ

ಒಮĿ ಮಳಯಗ ಸರಯತĶಲ ಇತĶ. ಗಡ ಮನಯ ಅಂಗಳದಲŃ ನಲ್ಲಲ, ಗಂಡನ ಮನಯನĺ ಮತĶಮದಲ ಪŁವೇಶಸವ
ಹಣĵಗ ಮಡಬೇಕದ ವಧಗಳನĺಲ್ಲ ಸೇತಗ ಮಡ, ಒಳಗ ಕರದಕಂಡರ. ಕಲŃನ ಗಂಬಯ ಕಣĵಗಳಂದ ನೇರ
ಸರಯವಂತ ಆಕಯ ಕಣĵಗಳಂದ ನೇರ ಸರಯತĶದĸದನĺ ಯರ ಹಚĬ ಗಮನಸಲಲ್ಲ. ತವರೂರನĺ ಬಟı ಗಂಡನ
ಮನಗ ಸೇರವ ಹಣĵಗ ಕಣĵೇರ ಹಕವದಂದ ಅಲಂಕರದ ಅವಶŀಕವದ ಪದĹತಯಲ್ಲವ? ಮದವಣಗತĶಯನĺ
ನೇಡಲ ಸŅಗತಸಲ ನರದದ್ದವರಲ್ಲರಗ ಸೇತಮĿನವರನĺ ನೇಡ ಮಹದನಂದವಯತ.

ಹಂದ, ಹವಯŀ ಆ ಮನಯಲŃ ಇದ್ದಂದ ಕನರಗ ಬರವದಂದರ ಸೇತಗಂದ ಹಬĽವಗತĶದĸತ. ಇಂದ ಆ ಮನ

ಅಪಶಕನ ಗಭಥತವದ ಗೇರಯಂತ ತೇರತĶತĶ. ಆ ಕಂಬಗಳ ತಲಗಳ ಮಂಡಗಗಳ, ಗೇಡಯಂದದĸ ನಮದ
ಪಟıಗಳಂದ ಅಲಂಕೃತವಗ ದೇಪದ ಬಳಕನಲŃ ’ನನದĸೇನ’ ಎಂದ ಸರ ಹೇಳವಂತದ್ದ ಆ ಹತĶವ, ಗೇಡಗಳ ಮೇಲ
ಚಲಸಡತĶದ್ದ ಕಂಬಗಳ ಮತĶ ಮನಷŀರ ಹರ ನಳಲಗಳ ಸೇತಯ ಮನಸತಗ ತನಗ ಬಂದದಗಲರವ ಕŃೇಶಗಳ
ಪŁತೇಕಗಳಂತಯೂ ದರಂತತಯ ಛಾಯಗಳಂತಯೂ ತೇರ ಭೇಷಣವದವ. ಯವದ ಒಂದ ಅನದಥಷıವದ
ಭೇಮಕೃತಯ ಭೇತ ಅವಳದಯನĺ ತಡಕತ. ಬವರ ಕಟıನ ಕರಚಕಂಡ ತಯಯ ತೇಳಗಳಲŃಯ ಮಛಥಹೇದಳ.
ಬಯಲŃ ನರಯೂ ತೇರತ. ಗಳ ಬೇಸದರ. ಭೂತರಾಯನಗ ಹೇಳಕಂಡರ. ಪಟಕರ ಸಟı ಮಗಗ ಹಡದರ.
ಏನೇನ ಮಡದರ.

ಕಲ ಹತĶನಮೇಲ ಆಕಗ ಎಚĬರವದರೂ ಹಡದದ್ದ ಗೌರಮĿನವರ ಸರಗನĺ ಆಕ ಬಡಲಲ್ಲ. ಆ ರಾತŁಯಲ್ಲ ತಯಯ ಸರಗನĺ
ಹಡದಕಂಡೇ ಮಲಗದ್ದಳ. ಮರದನವ ತಯಯ ಸರಗ ಹಡದದನĺ ಬಡಲಲ್ಲ. ಏನೇನ ಹೇಳದರೂ, ಎಷıಷı
ಸಮಧನ ಮಡದರೂ, ಗದರಸದರೂ ಬಡಲಲ್ಲದ ಹೇದಳ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಅದನĺಲŃ ಕಂಡ ಬಹಳ ರೇಗತ.
ಎಲ್ಲವ ತಮĿ ವೈರಯದ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಮಗ ಕೃಷĵಪĻನ ಪŁೇತದ ಕಚೇಷı ಎಂದಕಂಡ ಹಲŃಹಲŃ ಕಡದರ. ತಯ ಅಣĵ
ಇವರ ಯರೂ ಇಲ್ಲದದ್ದರ ಸೇತಯ ಗತ ಏನಗತĶತĶ?

ಮದವಗ ಮದಲ ಸೇತ ಹವಯŀನಗ ಬರದದ್ದ ಕಗದವನĺ ನನದ ರಾಮಯŀನಗ ಸಟı ಕರಳ, ಕŁರವದ ಆಲೇಚನಗಳ
ಮನಸತನಲŃ ಮಡದವ. ಸೇರಗರರನĺ ಕರದ, ಅವರಗ ಏನ ಕವಮತ ಹೇಳ, ಕೈಗ ಒಂದ ಕೇವ ಕಟı ಕಳಕನರನ
ಕಡಗ ಕಳಹಸದನ.
ಮಧŀಹĺ ಅಗŁಹರದ ವಂಕಪĻಯŀಜೇಯಸರ ಬಂದ ತಮĿ ಕೈಯಲŃದ ಮಂತŁ ತಂತŁಗಳ ವೈದŀವನĺಲŃ ಮಡದರೂ ಏನ
ಉಪಯೇಗವದಂತ ತೇರಲಲ್ಲ. ಸಯಂಕಲ ಅಗŁಹರಕħ ಹಂತರಗವಗ ಅವರ ಗೌಡರನĺ ಹತĶರಕħ ಕರದ “ನೇಡ,
ಚಂದŁಯŀ, ನನಗ ಯಕೇ ಸಂಶಯವಗĶದ. ಇದ ನಜವಗಯೂ ಗŁಹದ ಕಟ ಅಥವ ದೈವದ ಕಟವಗದ್ದ ಪĔದಲŃ,
ನನ ಹಕದ ಮಂತŁಗಳ ಮಂದ ನಲŃತĶರಲಲ್ಲ. ಹಡಗಗ ಯರೇ ಹೇಳಕಟıರಬೇಕ; ಅಥವ ಅವಳೇ ಹೇಗಲ್ಲ ನಟನ
ಮಡತĶದĸಳ ಏನ? ಆದ್ದರಂದ ಒಂದ ಹೇಳĶೇನ. ಮಡನೇಡ. (ಕಮĿ) ನಮĿ ಬŁಹĿಣರಲŃ ಇಂದಥದಷıೇ ಆಗĶದ.
ನನಗ ಚನĺಗ ಅನಭವ ಇದ. (ಕಮĿ) ಸŅಲĻ ಕŁರವಗ ಕಣಬಹದ. ಆದರೂ ರೇಗ ಪರೇಕ್ಷಿಯಗಬೇಕದರ
ಮಡಲೇಬೇಕ. ಒಂದ ಕಲಸ ಮಡ. ಅವರ ಮನಯವರನĺಲŃ ಹೇಗದರೂ ಮಡ ಒಪĻಸ, ಹಂದಕħ ಕಳಸಬಡ. ಆಮೇಲ
ದಯŀ ಬಟıಹೇಗವವರಗ ಒಂದಂದ ಬರ ಹಕಬೇಕ ಅಂತ ಜೇಯಸರ ಹೇಳದĸರ ಅಂತ ಹೇಳ, ದನಕħ ಒಂದಂದ
ಬರ ಎಳದೇಬಡ! ಒಂದದರಡೇ ದನದಲŃ ಎಲ್ಲ ಸರಹೇಗĶದ!” ಎಂದ ಗಟıಗ ಹೇಳದರ.

ಸೇರಗರರೂ ದನವಲŃ ಹಕħ ಹಡಯವ ನವದಂದ ಅಲ್ಲಲŃ ತರಗಡತĶ ಎಷı ಹಂಚದರೂ ಪŁಯೇಜನವಗದ,
ಸಯಂಕಲ ಹಂತರಗ ಬಂದ ರಾಮಯŀನಗ ನಡದದ್ದನĺ ವರದ ಹೇಳದರ. ರಾಮಯŀ, “ಇವತĶಲ್ಲದದ್ದರ ನಳ! ಅದನĺ
ಮಡದ ಹರತ.! “ಎಂದ ಹಬĽಗಂಟಹಕದನ.

ಚಂದŁರಯŀಗೌಡರ ಚನĺಯŀನನĺ ಕರತ “ನೇವಲ್ಲ ಇದ್ದರ ಅವಳ ಸರಹೇಗವದಲ್ಲ” ಎಂದ ಮದಲಗ ಅನೇಕವಗ
ವದಸ, ಆ ರಾತŁಯ ಅವರಲ್ಲ ಗಟıಗ ಮತĶಳńಗ ಹಂತರಗವಂತ ಪŁೇರಸದರ. ಚನĺಯŀನ ಯವ ಪŁಮದವನĺ
ಮಂಗಣದ ಮವನ ಮತಗ ಒಪĻದನ.

ರಾತŁ ಹನĺರಡರ ಮೇಲ ಒಂದ ಗಂಟಯಗತĶ. ಮಳ ಸರಯತĶತĶ. ಕನರನ ಕಮನಗಡ ಮತĶಳńಗ ಹರಟ
ಸದ್ದವಗತĶ. ಗಢನದĸಯಲŃದ್ದ ಲಕ್ಷĿಯನĺ ಚನĺಯŀ ಎತĶತಂದ ಗಡಯಲŃ ಮಲಗಸದನ. ಗೌರಮĿನವರ ಗಟıಗ
ಎದĸಬರಲ ಎರಡ ಸಲ ಯತĺಸದಗಲ ನದĸಮಡತĶದ್ದ ಸೇತ ಅವರ ಸರಗನĺ ಭದŁವಗ ಹಡದದ್ದಳ. ಕಡಗ ಗೌಡರ
ಸಲಹಯಂತ ಸರಗನĺ ಕತĶರಯಂದ ನಃಶಬĸವಗ ಕತĶರಸದರ. ತಯಯ ಸೇರಯ ಸರಗನ ಚರನĺ ಹಡದಕಂಡ ಸೇತ
ನಭಥರತಯಂದ ನದŁಸತĶದ್ದಳ.

ಎತĶನ ಕರಳ ಗಂಟಯ ಸರಗಳನĺ ಬಚĬಬಟıದ್ದದರಂದ ಗಡ ನೇರವವಗ ಮತĶಳńಗ ನಡಯತ.

ಮಂಡಗಯ ಮರಯಲŃ ಒರಗ ನಂತಕಂಡ ಯರ ಗಮನಕħ ಬೇಳದ ಎಲ್ಲವನĺ ನೇಡತĶದ್ದ ಪಟı ಮತĶ ತನĺ ತವಗ
ಹೇಗ ಮಲಗಕಂಡನ. ಆದರವನಗ ನದĸ ಹತĶಲಲ್ಲ. ಸೇತಮĿನನĺ ಏತಕħ ಹೇಗ ಗೇಳಡಸತĶರ ಎಂಬದ ಅವನಗ
ಅಥಥವಗಲಲ್ಲ.

ಗಡ ಹೇಗ ಅಧಥಗಂಟಯಗರಬಹದ. ಅಷı ಹತĶಗ ಬಗಲ ಹಕ ಚಲಕ ಹಕದ್ದ ಕಟಡಯಳಗ ಸೇತ ’ಅವŅ ಅವŅ’
ಎಂದ ಗಟıಯಗ ಕರಯತĶದĸದ ಪಟıನ ಕವಗ ಬತĶ! ಪಟıನಗ ಎದĸ ಹೇಗ ತನ ಕಂಡದ್ದನĺಲ್ಲ ಸೇತಮĿಗ ಹೇಳಬೇಕಂದ
ಇಚĭಯಯತ. ಆದರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಹದರಕಯಂದ ಸಮĿನ ಮಲಗದನ. ಸೇತ ಕಟಡಯಲŃ ಗಟıಯಗ ಕಗತĶ
ಆಳತĶ ಕರಯತĶ ಹರಗ ಬರಲಂದ ಬಗಲ ಹಡಕತĶ ಕತĶಲಯಲŃ ಕಣĵಕಣದ ಗೇಡಗ ಢಕħ ಹಡದ ಬಯ
ಬಡದಕಂಡ ರೇದಸತĶ ಇದĸದನĺ ಕೇಳತĶ ಕೇಳತĶ ಪಟıನಗ ಕಣĵೇರ ಬಂತ. ಅವನ ಎದ ಡವಡವ
ಹಡದಕಳńಲರಂಭಸತ. ಏನದದರಾಗಲ ಎಂದ, ಬಗಳತĶದ್ದ ನಯಗಳ ಸದĸನ ಧೈಯಥದಂದ ಮೇಲದĸ ಜಗಲಯ
ಮೇಲ ಮಲಗದ್ದ ರಾಮಯŀನ ಬಳಗ ತಡವತĶ ನಡದ, “ಅಯŀ! ಅಯŀ! ಅಯŀ!” ಎಂದ ಗಬರಯಂದ ಕಗದನ.

ಎಚĬರವಗಯ ಇದ್ದ ರಾಮಯŀ “ಏನಗದಯೇ ನನಗ!” ಎಂದ ಗದರಸದನ.

“ಸೇತಮĿ ಅಳĶರ!”

“ಅತĶರ ಅಳಲ! ನೇ ತಪĻಗ ಹೇಗ ಮಲಗಕ!”

ಪಟıನಗ ಅದ ಅಥಥವಗಲಲ್ಲ. ಯರಾದರೂ ಆಗಲ, ಅತĶರ ಕಗಕಂಡರ, ಸಂತೈಸದ ಸಮĿನರವದ? ಅದರಲŃಯೂ

ಮತĶಳń ಸೇತಮĿ! ಹಸದಗ ಮನಗ ಬಂದ ನಂಟರ!- ಇಲ್ಲ; ಪಟıನಗ ಅಥಥವಗಲಲ್ಲ! ಆಶĬಯಥಪಡತĶ ಹೇಗ ಮತĶ
ಮಲಗಕಂಡನ.

ಸೇತ ಕಗ ರೇದಸತĶಲೇ ಇದ್ದಳ.

 ಸೇತಗ ನರಕ ಶಕ್ಷಿ
ಮರದನ ಬಳಗಯತ. ಇರಳ ನಡದದĸ ಸಂಗತಯ ಅರವ ಸೇತಗ ಚನĺಗ ಆಯತ. ತಯಯೂ ಅಣĵನ ಈ ರೇತ ತನĺನĺ
ತŀಜಸ ಹೇಗತĶರಂದ ಆಕ ತಳದರಲಲ್ಲ. ಕತĶರಯಂದ ಕತĶರಸಲĻಟı ತನĺ ಕೈಯಲŃ ಉಳದಕಂಡದ್ದ ತಯಯ ಸೇರಯ
ಸರಗನĺ ನೇಡ ನೇಡ, ಮಖಕħ ಎದಗ ಒತĶಯತĶಕಂಡ ಬಕħ ಬಕħ ಎದ ಬರಯವಂತ ಅಳತĶ ಮಲಯಲŃ ನಲದ
ಮೇಲ ಬದĸಕಂಡಳ.

ಹರಗಡಯಂದ ಹಕಕಂಡದ್ದ ಚಲಕವನĺ ಕಣಕಣ ಸದĸಮಡ ಕಳಚ ತಗದ, ಬಗಲ ತರದ, ಗಂಗ ಕಟಡಯಳಗ ಬಂದ
ಮಖ ತಳದಕಳńವಂತಯೂ ಕಫ ಕಡಯವಂತಯೂ ಉಪಚರಮಡ ಹೇಳದಳ. ಸೇತ ಅವಳ ಕಡ ಕಣĵ ಕಡ ಇಡದ
ತನĺಷıಕħ ತನ ಅಳತĶಲೇ ಇದ್ದಳ. ಗಂಗ ಹರಟಹೇಗ ಮತĶ ಮತĶ ಬಂದ ಅನೇಕ ಸಮಧನದ ಮತಗಳನĺ ಹೇಳ ಹೇಳ
ಕರಯತĶದ್ದಳ. ಹರಗಡ ಇದ್ದವರ ಸಲಹಯಂತ ಆಕ ವತಥಸತĶದ್ದಳಂಬದ ಸೇತಗ ಬಹಬೇಗನ ಗತĶಯತ.

ಬಳಗĩಯ ಕಫಗಂತರಲ, ಮಧŀಹĺ ಊಟಕħ ಸೇತ ಕತಲŃಂದ ಕದಲಲಲ್ಲ.

ಹಗಲ ಎಲ್ಲರ ಊಟವ ಪರೈಸದ ಮೇಲ ಗಂಗ ಮತĶ ಕಟಡಗ ಬಂದ ’ನೇವ ಊಟಮಡ ತಲ ಬಚಕಳńಬೇಕಂತ;
ಮತĶಳńಗ ವಪಸ ಕಳಸತĶರಂತ’ ಎಂದಳ.

ಸೇತಗ ಕನರನಂದ ಹೇಗದರೂ ಒಮĿ ತಪĻಸಕಂಡರ ಸಕಗತĶ. ಗಂಗಯ ಮತನĺ ನಂಬ ಬಚĬಲಗ ಹೇಗ ಕೈಕಲ
ತಳದಕಂಡ ಬಂದ, ಊಟಮಡ, ತಲ ಬಚಕಂಡ ತವರಮನಗ ಹರಡಲ ಸದĹಳದಳ.

“ನನĺ ರಾತŁ ನಮĿ ಅವŅ ಅಣĵಯŀರನĺ ಕರದಕಂಡಹೇದ ಗಡ ಇನĺ ಬರಲೇ ಇಲ್ಲಂತ. ಗಡ ಬಂದ ಕಡಲ ನಮĿನĺ
ರವನ ಹಕĶರಂತ!” ಎಂದಳ. ಗಂಗ ಸೇತಯ ಪŁಶĺಗ.

ವಸĶವವಗ ಗಡಯೇನ ಹಂತರಗ ಬಳಗĩಯ ಬಂದತĶ. “ಪಟıನĺ ಕಳಸದರ ಸಕ ಜತಗ, ನನ ನಡಕಂಡೇ ಹೇಗĶೇನ”
ಎಂದಳ ಸೇತ.

“ಛೇ, ಛೇ, ಆಮೇಲ ನಮĿಪĻಯŀ ಏನಂದರ?”

“ದಮĿಯŀ ಗಂಗ, ನನĺ ಕಲಗ ಬೇಳĶೇನ. ಹಂಗದರೂಮಡ ಅವŅನ ಹತĶರಕħ ಕಳಸ ನನĺ, ಬೇಕದರ ನನಗ ನನĺ ಗಂಡನಸರ
ಕಡĶೇನ!” ಎಂದ ಸೇತ ಕಣĵೇರ ಸರಸತĶ ಗಂಗಯ ಕಲಮಟı, ತನĺ ಕರಳಲŃದ್ದ ಚನĺದ ಗಂಡನ ಸರವನĺ ಹಡದ
ತೇರದಳ.

ಗಂಡನ ಸರದ ತಳತಳನ ಹಳಯವ ಹಳದಯ ಬಣĵ ಎಂಥವರನĺ ಮರಳಗಳಸವಂತತĶ. ಗಂಗಯ ಎದಗರಗಲ
ಗಂಡನಸರ ಮತŁವೇ ಅಲ್ಲದ ಸೇತ ಕಲಮಟıದĸ ಒಂದ ದಡij ಕರಣವಗತĶ. ಇದ್ದಕħದ್ದಹಗ ಸೇತಯನĺ ನೇಡ ಆಕಗ
ಮರಕ ಹಟıತ. ಸೇತಯ ಸķತ ಚತರಳಗದ್ದ ಗಂಗಗ ಚನĺಗ ಅಥಥವಯತ. ಸĻರದŁಪದ ಭದŁಭವದ ಹವಯŀನನĺ
ನನದಳ. ದವŅವ ಅಲ್ಲ, ಪಶಚವ ಅಲ್ಲ, ಕೃಷĵಪĻನ ಪŁೇತವ ಅಲ್ಲ, ಹವಯŀ ಸಕದ ಬಲೇಂದŁ ಹೇತದ ಮೇಲರವ
ಭೂತದ ಚೇಷıಯೂ ಅಲ್ಲ; ಪŁಣಯಭಂಗವೇ ಸೇತಯ ಈ ಸķತಗ ಮಖŀ ಕರಣವಂಬದ ಆದಗ ಮದಲನಂದಲ ಗತĶತĶ.
ಹಂಗಸಗ ಹಂಗಸನದ ಅಥಥವಗದ? ಅದರಲŃ ಗಂಗಯಂತಹ ಪŁಣಯ ಪŁವೇಣಗ?

ಸೇತಗ ಸಹಯಮಡಬೇಕಂದ ಗಂಗಗ ಮನಸತದರೂ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಭಯ ಗಂಡನಸರದ ಮೇಹವನĺ ಮೇರತĶ.

ಮತĶೇನ ನನದಳ ಏನ ಮತನಡದದ ಜಗಲಗ ಹೇದಳ.

ಅಲŃ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರೂ ರಾಮಯŀನ ಕೇವ ಹಡದದ್ದ ಸೇರಗರರ ಪಸಮತನಲŃ ಹೇಳತĶದ್ದ ತಮĿ ಸಹಸದ ಕಥಯನĺ
ಕೇಳತĶದ್ದರ: ಹಂದನ ದನ ರಾಮಯŀ ಬಲೇಂದŁ ಹೇತವನĺ ಗಂಡನಂದ ಹಡದ ಕಂದಹಕಲ ಅವರಗ ಕಟıಜİ
ಮಡದ್ದನ. ಸೇರಗರರ ಎಷı ಹಂಚದರೂ ಆ ದನ ಹೇತವನĺ ಕಲ್ಲಲಗಲಲ್ಲ. ಮರದನ ಪŁತಃಕಲದಂದಲ
ಸಹಸಮಡ, ಹಂಚ ಹಂಚ, ಕಳಕನರಗ ಸŅಲĻ ದರದಲŃ, ಕಡನಂಚನಲŃ ಸಪĻ ಮೇಯತĶದ್ದ ಅದನĺ ಗಂಡನಂದ
ಹಡದ ಕಂದ, ಯರೂ ಕಣದಂತ ತಪĻಸಕಂಡ ಬಂದದ್ದರ! ಅದನĺ ಕೇಳ, ರಾಮಯŀನಗ ಇನĺ ಮೇಲ ತನĺ ಹಂಡತ
ತನĺನĺಲಯತĶಳ ಎಂದ ಮಹದನಂದವಯತ. ಹೇತದ ರಕĶ ತಂದದ್ದರ ಸೇತಯ ಹಣಗ ಹಚĬ ಶನ ಬಡಸಬಹದಗತĶಲ್ಲ
ಎಂದಕಂಡನ! ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ರಾಮಯŀ ಇವರಡನ ಮತನಡಕಂಡ ಹಂದಕħ ಬಂದ ಗಂಗ “ಇವತĶ ಗಡ ಒಂದ
ವೇಳ ಹತĶಗ ಬಂದŁ ನಳ ಬಳಗĩ ಮಂಚ ಕಳಸĶರಂತ” ಎಂದ ಭರವಸ ಕಟıಳ.

ಧರಾಕರವಗ ಅಳತĶ ಸೇತ ಮತĶ ಗಂಗಯ ಕಲ ಹಡದಳ.

ರಾತŁಯಯತ ಎಲ್ಲರಗ ಊಟವಯತ. ಸೇತಯೂ ಮರದನ ಬಳಗĩ ತನ ಮತĶಳńಗ ಹೇಗತĶೇನ ಎಂಬ ಗಂಗಯ
ಭರವಸಯ ಮೇಲ ಕಳತ ತನ ಊಟಮಡದಂತ ಅಭನಯಸದಳ.

ಮನಯ ಸತĶಲ ಇದ್ದ ಹಗĩಡಗಳ ಮೇಲ ಮಳ ಜರ‌್ರಂದ ಸರಯತĶತĶ.

ತನ ಅಲŃಯ ಜತ ಮಲಗಕಳńತĶೇನ ಎಂದ ಗಂಗ ಸೇತಯನĺ ಪಸಲಯಸ ಒಂದ ಕೇಣಗ ಕರದಯĸಳ. ಅದನĺ
ಪŁವೇಶಸದಡನ ಸೇತ ಕಟıನ ಕಗಕಂಡ ಹಂದಕħೇಡತಡಗದಳ. ( ಅದ ರಾಮಯŀನ ಸಜĮವನ ಎಂಬದ ಆಕಗ ತಟಕħನ
ಹಳದತĶ!) ಆದರ ಗಂಗ ಅವಳನĺ ಬಲವಗ ಹಡದಕಂಡಳ. ಕರಹಡಗಗ ಅಸಧŀವದ ಒಂದ ಅಮನಷ ಶಕĶಯಂದ
ಸೇತ ತನಗಂತಲ ಬಲವಗದ್ದ ಗಂಗಯನĺ ಕದರ ತಳń, ಕೇಣಯಂದ ಹರಗ ಓಡದಳ. ಗೇಡಗ ತಗಲದ ಪಟıನ ನೇವಗ
ಗಂಗ ಅಯŀ ಎಂದ ಕಗಕಂಡಳ. ರಾಮಯŀ, ಸೇರಗರರ, ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ, ಪಟı, ಓಬಯŀ ಎಲ್ಲರೂ ಅಲŃಗ
ಓಡಬಂದರ.

ವಷಯ ತಳದಡನ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಕಡಕಡಯದರ. ರಾಮಯŀನ ಹೃದಯಲŃಯೂ ಭಗĺವದ ವಷಯಲೇಲಪತಯ

ಪŁತೇಕರದ ಕರಾಳ ಪಶಚ ಹಲŃಮಸದ ನಖವತĶ ನಂತತ.

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ತಟı ಕಚĬಕಳńತĶ ನಗĩಹೇಗ ಸೇತಯ ಕೈಯನĺ ತಡಕ ಹಡದರ. ’ಕನರಮವ’ ಎಂದರ ಹದರ
ನಡಗತĶದ್ದ ಅವಳ ತನĺ ಕೈಯನĺ ಹಡದದ್ದ ಗೌಡರ ಕೈಯನĺ ಬಲವಗ ಕಡಹದಳ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಒಂದ ಮರ
ಆಚಗ ನಗದ ನಲ್ಲಬೇಕಯತ! ಮತĶ ಬಂದ ಎರಡ ಕೈಗಳಂದಲ ಒತĶ ಬಲವಗ ಹಡದರ. ಸೇತ ಹಲŃಮಟı ಕಚĬಕಂಡ
ಮತĶಮĿ ಅವರನĺ ಕಡಹ ದಬĽಬಟıಳ. ಹಡಗಗ ಎಲŃಂದ ಬರಬೇಕ ಆ ಶಕĶ? ತನĺ ವೈರಯ ಮಗನದ ಕೃಷĵಪĻನ ಪŁೇತವ
ಆಕಯಮೇಲ ಬಂದ ಇಷıಲ್ಲ ಆಟ ಮಡತĶದ ಎಂದ ದೃಢನಶĬಯ ಮಡಕಂಡ ಗೌಡರ, “ಏನ ನೇಳಡĶೇರ ಹಡದ
ಕಟı” ಎಂದ ಕಗದರ.

ಹಡದ ಕಟıವ ಅವಶŀಕತ ಬರಲಲ್ಲ. ತನĺ ಸಮಸĶ ಸತŅವ ವŀಯವಗ ಹೇದಹಗಗ ಸೇತ ’ಅಯŀೇ ಅವŅ’ ಎಂದ ಕೇಮಲ
ಕಂಠದಂದ ಹೃದಯ ವದŁವಕವಗವಂತ ಕಗಕಂಡ, ಬಡದ ಹವನಂತ ನಲಕħರಳಬಟıಳ. ಆ ಕಗ ರಾಮಯŀ
ಆರೇಪಸಕಂಡದ್ದ ಕಠಣŀದ ಚಪĻನĺ ಕರದಕಂಡ ಒಳನಗĩ ಅವನನĺ ಒಂದನತ ಅಳಕಸ ಬಟıತ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಂತ
ಅವನ ಕಳń ಕಡದ ಇರಲಲ್ಲ.

ರಾಮಯŀ ’ಬೇಡ, ಅಪĻಯŀ, ಬೇಡ’ ಎಂದ ಬೇಡದರೂ ಕೇಳದ, ವಂಕಪĻಯŀಜೇಯಸರ ಸಚನಯಂತ, ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ
ಒಂದ ಕಬĽಣದ ಬರಗಳವನĺ ಕಂಪಗ ಕಯಸ ತರವಂತ ಸೇರಗರರಗ ಅಪĻಣ ಮಡದರ.

ಇದನĺಲ್ಲ ನೇಡತĶದ್ದ ಪಟı ಮತĶಳńಯಲŃ ತನĺನĺ ಕರಣಯಂದ ಕಂಡ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ಅಕħನಂತ

ಉಪಚರಸದ್ದ ತನĺ ಸೇತಮĿರಗ ಯವ ರೇತಯಂದ ನರವಗಬೇಕಂಬದನĺ ಅರಯದ ಬರದ ಅಳತಡಗದ್ದನ. ಸೇರ‌ಗರರ
ಬರಗಳವನĺ ಕಯಸತĶದĸಗಲ ಅವನಗಂದ ಆಲೇಚನ ಮಂಚನಂತ ಹಳಯತ. ಕಳಕನರಗ ಓಡಹೇಗ
ಹವಯŀಗೌಡರಗ ಸಂಗತಯನĺ ಹೇಳದರ!

ಕರಹರಯದ ಆ ಹಡಗ ಹಬĽಗಲ ದಟ ಹರಗ ಬಂದನ. ಕಗĩತĶಲ, ಜಡಮಳ, ನಜಥನತ, ಭೂತ ಪಶಚದಗಳ ಭೇತ
ಇವಗಳಂದ ಬಲಕನ ಎದ ಹಂಜರಯತ. ಹರಗ ನಲ್ಲಲರದ ಒಳಗ ಓಡಬಂದನ. ’ಅಯŀ ನನ ಓಬಯŀಗೌಡರಂತ
ದಡijವನಗದĸದ್ದರ!’ ಎಂದಕಂಡನ.

ಪŁಜİತಪĻ ಬದĸದ್ದ ಸೇತಯ ರವಕಯನĺ ಮೇಲಕħಳದ, ಸಂಪಗ ಹವನ ಬಣĵದಂತ ನಳನಳಸತĶದ್ದ ಆಕಯ ನಳತೇಳನ ಮೇಲ,
ಕಂಪಗ ಕಯಸದ್ದ ಬರಗಳದಂದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ, ಕೃಷĵಪĻನ ಪŁೇತದ ಮೇಲ ಮಯŀತೇರಸಕಳńಲಂಬಂತ, ಒಂದ ಬರ
ಹಕದರ.

ಸೇತ ನತĶರ ಹಪĻಗಡವಂತ ಚಟರನ ಚೇರಕಂಡ, “ಅಯŀ ದಮĿಯ, ಮವ ದಮĿಯŀ! ನೇವ ಹೇಳದಹಗ ಕೇಳĶೇನ!
ಅಯŀ; ಅಯŀೇ; ಅಯŀೇ” ಎಂದ ಬಬĽ ಹಕತĶರಲ, ಗೌಡರ ಸŅಲĻ ಅಣಕದ ಧŅನಯಂದಲ ರೇಷದಂದಲ
“ಕೇಳĶೇಯೇನ? ಕೇಳĶೇಯೇನ?” ಎನĺತĶ ಮತĶಂದ ಬರ ಎಳದರ. ಸೇತ ಮದಲಗಂತಲ ಸವರ ಪಲ ಹಚĬಗ,
ಆಲಸತĶದ್ದವರ ಎದ ಬರಯವಂತ ಕಗಕಂಡಳ, ಹರ ಹರ ಬದ್ದಳ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ದಕನಕħಂದರಂತ ವರಕħ ಏಳ
ಬರ ಹಕವದನĺ ಮರತ ಒಮĿಯೇ ಏಳ ಬರಗಳನĺ ಹಕ ಪರೈಸಕಬಡತĶರಯ ಎಂಬಂತ ಮತĶಂದ ಬರ ಹಕಲ
ಹವಣಸತĶದ್ದರ.

ಅಲŃಯವರಗ ತಳಕಂಡದ್ದ ರಾಮಯŀನ ಸಹನ ಸಹಸದಯತ. “ಅಯŀ ಅಪĻಯŀ, ಕಲĶೇಯೇನ!”ಎಂದವನ ಬರಗಳ

ಹಡದದ್ದ ಗೌಡರ ಕೈಯನĺ ತನĺರಡ ಕೈಗಳಂದಲ ಮಂಗಮಷıಯಂದ ಹಡದ ಮೇಲತĶ ನಲŃಸಬಟıನ. ನವೇಥಯಥರಾಗದ್ದ
ಗೌಡರಗ ಕೈಯನĺ ಒಂದನತ ಅಲಗಡಸಲಗಲಲ್ಲ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಸಟıಗಂಡ ಕೈಲದ್ದ ಬರಗಳವನĺ ಕಳಗಸದ ತಮĿ
ಕಣಗ ಹೇಗ ಬಗಲ ಹಕಕಂಡರ. ರಾಮಯŀನ ಅಲŃ ನಲ್ಲಲಲ್ಲ. ಗಂಗಗ ಏನನĺ ಅಸĻಷıವಗ ಹೇಳ ಉಪĻರಗ ಏರದನ.
ಸೇರಗರರ, ನಯಯ ಹಂದ ಅದರ ಬಲವ ಹೇಗವಂತ,ಗೌಡರ ಕಣĿರಯದಡನ ಕಣĿರಯದರ. ಗಂಗ ಸೇತಯನĺ
ಅವಳ ಹಂದನ ರಾತŁ ತನĺ ತಯಯಡನ ಮಲಗದ್ದ ಕಟಡಗ ಕರದಕಂಡ ಹೇಗ ರಾಮಯŀ ಹೇಳದಂತ ಬರಯ
ಗಯಗಳಗ ಎಣĵಹಚĬ ಶಶŁಷ ಮಡಲಂದ ರೇದಸತĶದ್ದ ಸೇತಯನĺ ಎಬĽಸಲ ಪŁಯತĺಸಲ ಸೇತ ಅವಳ ಮಖಕħ
ಉಗಳ, ಒದದ ನಕಬಟıಳ! “ಏನದರೂ ಹಳಗ ಹೇಗ” ಎನĺತĶ ಅವಳ ಮನದಕಂಡ ಗೌಡರ ಹೇದತĶ ಕಡ
ಸಗದಳ.

ಒಕħಣĵನ ಮೈಲಕಜĮಯ ವಕರಮಖದ ಓಬಯŀನ, ಅರಯದ ಹಡಗ ಪಟıನ ಅಲŃಯ ನಂತದ್ದರ. ಓಬಯŀ
ಕಲŃನಂತಹಗ ಕಲŃಗ ನಂತದ್ದನ. ಪಟı ಬಕħಬಕħ ಬಸಬಸನ ಅಳತĶ ನಂತದ್ದನ. ದೇಪದ ಕಡ ಅತĶಯತĶ ಬಳಕತĶ
ಉರಯತĶತĶ. ಸತĶಲ ಕತĶಲ ಕವದತĶ. ಮಳ ಸರದತĶ.

ಓಬಯŀ ಪಟıನ ಕಡ ತರಗ,”ತಂಗನಣĵ ಎಲŃಡĶರ ಗತĶೇನ?” ಎಂದ ಕೇಳದನ.

ಪಟı ತಲಯಲŃಡಸ, ಗತĶದ ಎಂಬದನĺ ಸಚಸಲ, “ಹೇಗ ತಗಂಡ ಬ” ಎಂದನ.

ಅಡಗ ಮನಗ ಹೇಗಬಂದ, “ನನĺ ಕೈಗ ಸಕħದಲ್ಲ” ಎಂದರದ ಪಟıನಡಗಡ ಹೇಗ ಓಬಯŀ ಎಣĵಯ ಕಡಕಯನĺ
ಒಂದ ಕೇಳ ಪಕħವನĺ ತಂದನ.

ಪಟıನೇ ಪಕħವನĺ ಎಣĵಗ ಅದĸ ಸೇತಮĿನ ಎಡತೇಳನ ಮೇಲ ಕರŁಗ ಕಣತĶದ್ದ ಬರಗಯಗಳಗ ಮಲ್ಲನ ಸವರದನ.
ಉರಯನĺ ತಳಲರದ ಸೇತ ಮಖ ಸಂಡರಸಕಳńತĶರಲ, ಗಯಕħ ತಣĵಗಗವಂತ ಉಃಫೆಂದ ಗಳಯೂದದನ

ಸೇತ ಪಟıನಡಗಡ ತನ ಹಂದನ ರಾತŁ ಮಲಗದ್ದ ಕಟಡಗ ಹೇಗಲ ಓಬಯŀ ತನĺ ಜಗಕħ ಹೇಗ ಮಲಗಕಂಡನ.

ಕಟಡಯಲŃ ದೇಪವನĺರಸಲಲ್ಲ. ಸೇತಯಂದ ಕಡ ಮಲಗ ನೇವನಂದಲ ದಃಖದಂದಲ ನರಳತĶದ್ದಳ. ಪಟıನ

ದರದಲŃ ಒಂದ ಚಪಯಮೇಲ ಸತĶಕಂಡ ಮಲಗದ್ದನ.

ಸŅಲĻ ಹತĶನಮೇಲ ಸೇತ ಪಟıನನĺ ಮಟı ಎಬĽಸದಳ. ಪಟı ಕಣĵಜĮಕಳńತĶ ಎದĸ ಕಳತ, “ಏನŁಮĿ” ಎಂದನ.

“ಕಳಕನರಗ ದರ ಗತĶೇನೇ ನನಗ?”

“ಗತĶಮĿ.”

“ಹವಯŀಬವ ನಗತĶಮĿ ಇದĸರೇನಲŃ?”

“ಇದĸರ”.

“ನನĺ ಅಲŃಗ ಕರಕಂಡ ಹೇಗ ಬಡĶೇಯ?”

ಪಟı ಬಪĻಬರಗಗ ಸೇತಯ ಕಡ ನೇಡತಡಗದನ.

“ನೇ ಹದರಬೇಡ ಹವಯŀ ಬವನ ಜತ ಇದ್ದಮೇಲ ನನಗೇನ ಆಗೇದಲ್ಲ.”

ಪಟıನ ತಟ ನಡಗದವ. ಮತಡಲಲ್ಲ. ಒಂದ ಕಡ ಸೇತಮĿನಗ ಸಹಯ ಮಡಬೇಕಂದ ಅವನ ಎದ ಹತರಯತĶತĶ.

ಆದರ ಮತĶಂದ ಕಡ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಭೇತ ಕಣĵ ಕರಳಸ ಹದರಸತĶತĶ.

“ಹೇಗಲ, ನನĺ ಅಲŃವರಗ ಕಳಸ, ನೇನ ಹಂದಕħ ಬಂದ, ಒಬĽರಗ ಗತĶಗದಹಗ ಮಲಗಬಡ. ರಾತŁ ನನಬĽಳೇ ಎದĸ
ಹೇದ ಅಂತ ತಳಕಳĶರ-ಹದರಕ ಆಗĶದೇನ ಒಬĽನ ಹಂದಕħ ಬರಾಕ?”

ಪಟıನಗ ನಜವಗಯೂ ಹದರಕಯತĶ. ಆದರೂ “ಇಲ್ಲ” ಎಂದನ. ಮಹತħಯಥ ಮಡವ ಸಹಸದಂದ ಅವನಲŃಂದ
ಕಚĬ ಮಡತĶತĶ.

ಇಬĽರೂ ಹಸಗಯಲŃದ್ದ ಒಂದಂದ ಕಂಬಳಯನĺ ಕಪĻ ಹಕಕಂಡ ಹತĶಲ ಕಡಯ ಬಗಲನಂದ ಹರಬದ್ದರ.
ಮಳಯಲŃ ಕತĶಲಯಲŃ ಕಸರನಲŃ ಗಳಯಲŃ ಕಳಕಕನರನ ಕಡಗ ತಡವತĶ ಎಡವತĶ ನಡದರ. ಸೇತಯ ತೇಳಗಯಗಳ
ಸಹಸಲಸಧŀವಗ ಉರಯತಡಗದವ.

ಕಪĻ ಕŁಮ ಕೇಟಗಳ ಕಕಥಶಧŅನಸತŁಗಳಂತ ಕವ ಮಚĬಹೇಗವಂತ ಹಸಹಕħಗತĶ. ಪಟı ಅಲ್ಲಲŃ ನಂತ

ಪರಚತವಸĶಗಳನĺ, ಮರಗಳನĺ ಗರತಸತĶ ದರ ತಪĻದಂತ ನೇಡಕಳńತĶ ಮಂದವರದರ.

ದರ ಕತĶಲಯಲŃ ಕಟಡಯಂದರಲŃ ಉರಯತĶದ್ದ ದೇಪದಂದ ಕಳಕನರಮನ ಇರವ ಸķಳ ಕಣಸತ. ಕೇಣಯ ಎರಡ
ಕಟಕಗಳ ಎರಡ ಕಣĵಗಳಂತ ದರದರನ ಎವಯಕħದ ನೇಡತĶದĸವ.

ಪಟı ಸೇತಮĿಗ ದರ ತೇರಸ ಹಂತರಗತĶದĸಗ”ನಯ ಬಗಳದರ ಹಚೇ ಅಂತ ಹದರಸಬಡ” ಎಂದ ಎಚĬರಕ ಹೇಳದನ.

ರಾತŁ ಅಷı ಹತĶನಲŃ ಹವಯŀನ ಕೇಣಯಲŃ ದೇಪ ಉರಯತĶದĸದೇಕ?

 ರದŁವದರೂ ಮಧುರ ರಾತŁ
ಒಂದ ದನ ಬಳಗĩ ಹಸಗಯಮೇಲ ಎದĸ ಕಳತ ದೇವರಗ ಕೈಮಗಯತĶದĸಗ, ನಗಮĿನವರ ತಮĿ ಎಡ ತೇಳನಮೇಲ
ಒಂದ ಬಲŃಯಗಲದ ಹಸರಮಚĬ ಮಡದĸದನĺ ಕಂಡ ನಟıಸರಬಟıರ. ಮಗನಗ ಅದನĺ ತೇರಸತĶ, “ದಯŀ
ಆಯಸತಷıದ ಅಂತ ಮಸನೇಡಕಂಡ ಹೇಗŀದ. ಇನĺೇನ ನನĺ ಕಲ ಹತĶರ ಬಂತ” ಎಂದ ಮರಕದಂದ ಆಡದರ.

ಹವಯŀ ನಗಯನĺ ತಡಯಲರದ ಮಗಳ ನಗತĶ, “ನನಗೇನ ಹಚĬೇನವŅ? ದಯŀ ಮಸತĶದಂತ! ಆಯಸತ
ನೇಡಕಂಡ ಹೇಗĶದಂತ! ಇದಲŃ ಯರ ಹೇಳĸೇರ ನನಗ? ದೇಹದಳಗ ಏನೇ ವŀತŀಸವಗವದರಂದ ಕಜĮ, ಕರ,
ಇಸಬ, ಹಳಕಡij-ಎಲŃ ಏಳವಹಗ ಈ ಹಸರಮಚĬಯೂ ಕಣಸಕಳńತĶದ. ಅದಕħ ನೇನಷıೇಂದ ಹದರಬಟŁ?”
ಎಂದನ.

ನಗಮĿನವರ ಮಗನ ಕಣĵಗಳನĺ ನೇಡತĶ “ಹದರಕ ಯಕಪĻ ಸಯೇಕ? ಇದĸೇನ ಸೌಭಗŀವಗಬೇಕಗದ. ದಯŀ
ಮಸನೇಡಕಂಡ ಹೇಗದĸ ಒಳńೇದ ಆಯĶ!” ಎಂದ ಕಣĵೇರ ಹಕದರ.

ಹವಯŀನಗ ಮತಯ ಮತನ ಒಳ ಅಭಪŁಯ ಅಥಥವಯĶ. ದವŅ ಮೈಮಸ ಆಯಸತ ಅಜಮಯಸ ಮಡಕಂಡ
ಹೇದದಕħ ತೇಳನ ಮೇಲದ್ದ ಹಸರ ಮಚĬ ಒಂದ ಸಚನ ಎಂಬದರಲŃ ಅವನಗ ಒಂದನತ ವಶŅಸವರದದ್ದರೂ,
ತಯಯ ಮತ ಕಣĵೇರೂ ಆಕಯ ಹೃದಯ ವೇಧಯ ಸķತಯನĺ ಚನĺಗ ಸಚಸತĶದĸವ. ಮಗನ ಮದವಗಪĻದ ಹಚĬ
ಹಚĬ ನಸತಂಗಯಗತĶದĸದನĺ ಕಂಡ ನಗಮĿನವರ ಒಳಗಳಗ ಮರಗ ಮರಗ ಇಳದ ಹೇಗತĶದ್ದರ.

ಹಟıವದ, ತಂದತಯಂದದರ ಅಕħರಯ ಸಕħರಯನĺ ಸವದ ಬೇಳಯವದ. ಅವರ ಒಲದತĶ ಚಲವಯದ ನಲŃಯನĺ
ಕೈ ಹಡಯವದ, ಚನĺಗ ದಡದ ಸಂಪದಸ ನಮĿದಯಂದ ಬಳವದ, ಮಕħಳನĺ ಹತĶ ಸಕ ಸಲಹ ದಡijವರನĺಗ
ಮಡವದ ಮತĶ ಅವರಗ ಮದದವ ಮಡವದ- ಇದೇ ತನ ಬಳನ ಹದĸರ ಮತĶ ಗರ. ಸಮನŀರಗ ಆ ಗರ
ತಪĻದಮೇಲ ಜೇವನ ಉದĸೇಶವಲ್ಲದ ಅಥಥಹೇನವಗತĶದ. ಶನŀವಗತĶದ. ಜನ ತಂಬ ತಳಕತĶದ್ದ ಮನಯಲŃ
ಹಗĩಡತಯಗದĸ, ನಲħರ ಸಮನ ಸěೇಯರಮೇಲ ಅಧಕರ ನಡಸ ತನĺ ಮತĶ ಇತರರ ಮಕħಳನĺ ಸಕ ಸಲಹ, ಮಂದ
ಸಸಯನĺಳಬೇಕಂದ ಹರೈಸದ್ದ ನಗಮĿನವರಗ ಮಗನ ಸಂನŀಸಚಂತ ತಮĿ ಶĿಶನ ಚತಯಗ ಪರಣಮಸದಂತತĶ.
ಅವರ ಮದಲನಂತದಯ ಮನಗಲಸ ಮತĶ ಆಳಕಳಗಳ ಹರಗನ ಕಲಸಗಳಲŃ ಮತವಜಥ ವಹಸ ಆಸಕĶಯಂದ
ಕಲಸಮಡತĶದ್ದಂತ ತೇರದರೂ ಆ ಕŁಯಯ ಹಂದದಗಡ ಉತತಹವರಲಲ್ಲ. ಉಗಯಂತŁ ನಂತ ಹೇದಮೇಲಯೂ
ಚಕŁಗಳ ಸŅಲĻ ದರ ಉರಳ ಚಲಸವಂತ ಅವರ ಜೇವನ ಸಗತĶತĶ.

ನಗಮĿನವರಗ ಪŁಪಂಚದ ಕಲŀಣವಲ್ಲ ತಮĿ ಮಗನ ಮದವಯ ಮೇಲ ನಂತಹಗತĶ. ಎಲŃ ಯರಗ ಏನ
ಅನಹತವದದನĺ ಕೇಳದರೂ ಸರ, ’ಪŁಯಕħ ಬಂದವರ ಮದವಯಗದದ್ದರ ಮತĶೇನಗĶದ!’ ಎನĺತĶದ್ದರ. ಒಮĿ
ಹವಯŀ ಜರಬದĸ ಪಟıದಗಲ ’ಮದವ ಮಡಕಂಡದŁ ಹೇಂಗಲŃ ಆಗĶತĶೇನ?’ ಎಂದರಂತ. ಇನĺಮĿ ’ನಂದ’
ಎತĶ ಅಗಳಗ ಬದĸ ಕಲ ಮರದಕಂಡಗ “ನೇನ ಲಗĺಗದ್ದರ ಹೇಂಗಲŃ ಆಗĽೇಕತĶೇನೇ? ಈಗಲದರೂ ಮಡಕಂಡŁ,
ಪಪ, ಆ ಗೇವನ ಕಲದŁ ಸರಯಗĶದ” ಎಂದ ಬದĸ ಹೇಳದರಂತ. ಮಳಯಗದದ್ದರ, ಮಳ ಹಚĬಗ ಬಂದ ಗದĸಯ
ಅಂಚ ಕೇಡಬದ್ದರ, ಅಡಕಯ ತೇಟಕħ ಕಳ ರೇಗ ಬಂದರ, ರಾತŁ ಗಬ ಕಗದರ, ನಯ ವಕಟವಗ ಬಳńಕħದರ,
ಸಂತಯಲŃ ಪದಥಥಗಳಗ ಬಲ ಹಚĬದರ-ಎಲ್ಲಕħ ಹವಯŀ ಮದವಯಗದರವದೇ ಮಖŀ ಕರಣವಂದ ಹೇಳತĶದ್ದರ.
ಅವರಗ ಇನĺ ಎರಡ ಮರ ವಷಥಗಳಲŃ ಯೂರೇಪ ಖಂಡದಲŃ ಘೇರಯದĹ ಪŁರಂಭವಗತĶದ ಎಂದ ಗತĶದĸದ್ದರ,
ಅದಕħ ತನĺ ಮಗ ಮದವಯಗದರವದನĺೇ ಏಕಮತŁ ಕರಣವನĺಗ ಒಡijತĶದ್ದರಂದ ತೇರತĶದ!

ಸಮರ ಒಂದತಂಗಳ ಹಂದ ಇದĸರಬಹದ, ಸಸನಟıಯ ಕಲದಲŃ, ಹವಯŀನದಯಗ ಸವಥರೂ ಎಷı ಬೇಡವಂದರೂ
ಕೇಳದ ಬಳಗನಂದ ಕಪĻಗವವರಗ ಗದĸಯಲŃ, ಮಳಕಲತĶರ ನೇರನಲŃ, ಜರ‌್ರಂದ ಹಯŀತĶದ್ದ ಮಳಯಲŃ, ಬಗĩ
ಎದĸ, ಎದĸ ಬಗĩ ನಗಮĿ ನಟಕಲಸ ಮಡದರ. ಅಂದನಂದ ಮೈನೇವ ಎಂದ ಹಸಗ ಹಡದರ. ಕಡಗ ಜŅರವ ಬಟı
ಬಟı ಬರತಡಗತ. ಔಷಧಗಳನĺ ಕಟıರ ಕಡಯಲಲ್ಲದ ಹೇದರ. ತಮಗ ತಳದದ್ದ ದವŅಭೂತಗಳಗಲ್ಲ ಹರಕ
ಹೇಳಕಳńವದ; ಆ ಭಟıರಂದ, ಈ ಜೇಯಸರಂದ ಕಳರಂದ, ಸದ್ದರಮಠದಂದ ಚೇಟ ವಭೂತ ಅಂತŁ ತಂತŁ ಮಂತŁ
ತರಸವದ-ಹೇಗಲ್ಲ ಮಡತĶ ಬಂದರ. ಪಟıಣĵನಗಂತ ಹಂದಕħ ಮಂದಕħ ತರಗೇ ತರಗೇ ಸಕಯತ. ಮಗ ಹೇಳದ
ಮತನĺಂತ ಕೇಳತĶಲೇ ಇರಲಲ್ಲ. ಅವನ ಮೇಲನ ಒಂದ ವಧವದ ಹಟಕħಗಯ ಹಗ ಮಡತĶದĸರಯ ಎಂಬಂತಯೂ
ತೇರತĶತĶ. ಒಮĿಮĿ ಅವರವರ ಹತĶರ ಹವಯŀ ಸಕದ್ದ ಬಲೇಂದŁ ಹೇತದಭೂತದ ಚೇಷıಯೇ ತಮĿ ಕಯಲಗ
ಕರಣವಂದ, ಅದನĺ ಬಲಕಟıರ ಎಲ್ಲ ಸರಹೇಗತĶದಂದ ಗಣಗತĶದ್ದರ ಅಂತ ಇಂತ ಅವರ ದೇಹಸķತ ಮಲ್ಲಗ
ವಷಮವಗತĶತĶ.

ನಗಮĿನವರಗ ತಮĿ ಮಗನಮೇಲ ಅಗಧವದ ಪŁೇತಯದĸತĶೇ ಹರತ, ಆತನ ವŀಕĶತŅವನĺ ಗŁಹಸವ ಬದĹಶಕĶಯರಲಲ್ಲ.
ಹವಯŀನ ಹೃದಯದ ತಮಲಗಳ ಮನಸತನ ಜಟಲಗಳ ಅವರ ಸರಳ ದೃಷıಗ ಎಟಕವಂತಯೂ ಇರಲಲ್ಲ. ಅವನ
ಜೇವನಪಕ್ಷಿ ಕನಸಮಟıಗಳನĺ ಒಡದಕಂಡ ಇನĺ ಹರಗ ಹರರಲಲ್ಲ. ಮದಲ ಅವನ ಹೃದಯದಲŃದĸದ ತನ
ವದŀವಂತನಗಬೇಕ, ಪŁತಭಶಲಯಗಬೇಕ, ಕೇತಥ ಸಂಪದಸಬೇಕ, ಲೇಕದ ಮಹಪರಷರಂತಗಬೇಕ,
ಸŅಥಥತŀಗದಂದ ಜೇವನವನĺ ಪರಮಸಥಥಕತಗ ಬಲದನಕಡಬೇಕ-ಎಂಬ ಹಗĩನಸ. ಅದ ಬರದ ಇನĺಂದ ಸಂಗರದ
ಹಂಗನಸಗ ಎಡಗಟıತ-ಸೇತಯ ಒಲಮ! ಆ ಹಂಗನಸ ನೇಡ ನೇಡ ಕಣĵ ಮಂದಯ ಸಡದಡಯತ. ಹವಯŀ
ಮತĶಂದ ಕನಸನĺ ಕಟı, ಅದನĺ ಸತĶಕಂಡ, ತನಗದಗದ ನಷIJರ ನರಾಶಯನĺ ಮರಯಲಳಸದನ. ಪŁಕೃತ ಪŁಪಂಚದ
ಸೌಂದಯಥದಲŃಯೂ ಭವ ಸಮಧಯಲŃಯೂ ಅಧŀಯನ ಆಲೇಚನಗಳಲŃಯೂ ಕೃಷಯಲŃಯೂ ಹಳńಗರ ಜೇವನ
ಸಧರಣಯ ಕಲಸದಲŃಯೂ ಕಲĻನ ಸŅಗಥವಂದನĺ ನವಥಸಕಂಡ ಅಲŃ ವಸಸಲಳಸದನ. ತನ ವಶŅಮತŁನ
ತŁಶಂಕವ ಇಬĽರೂ ಆಗಲ ಪŁಯತĺಸದನ. ಹತಶಗೇ ಹಮಲಯನĺ ಹಕ ಮಣಕರೇಟವನĺ ತಡಸ ಸಂಗರಗಯĸ,
ಅದನĺೇ ತನĺ ಇಷıದೇವತಯನĺಗ ಮಡ ಪಜಸತĶೇನಂದ ಸಧನಮಡದನ. ಆದರ ಆ ಹಮಲ ಬಡ, ಆ ಮಣಕರೇಟದ
ಕಂತ ಮಸಳ, ಆ ಸಂಗರವಡದ, ಇಷıದೇವತಗ ಬದಲಗ ಹತಶಯ ಹಲŃಕರಯವ ವಕಟಕೃತ ಮತĶ ಮತĶ
ಸಳದಡತಡಗತ. ಕಲದನಗಳ ಹಳńಗರನĺಲ್ಲ ಒಟıಗಡ ಹರಕಥ ಹೇಳತĶೇನಂದ ಅವರ ಮಢಾಚರಗಳನĺ
ಖಂಡಸದನ. ಅದ ಬೇಜರಾಯತ. ಮತĶ ಹಗಲ ಬೈಗ ಕೇವ ಹಡದ ಕಡ ಬಟıಗಳನĺ ಅಲದಲದ ನೇಡದನ.
ಆದರಂದಲ ತೃಪĶಯಗಲಲ್ಲ. ಉದĸಮ ಕವŀಗಳನĺ ಗŁಂಥಗಳನĺ ಅಧŀಯನಮಡಲ ಪŁಯತĺಸದನ. ಆದರ ಮನಸತ
ಸಂಚಲವಗತಡಗತ. ಪŁಥಥನ ಧŀನಗಳ ಕಡ ಸಕಮವಗತಡಗದವ. ಸೇತಯ ಪŁೇಮರಾಹ ಅವನನĺ ಎಲŃ
ಹೇದರೂ ಏನ ಮಡದರೂ ಬಡದ ಹಂಬಲಸತĶತĶ. ಮಧŀ ಮಧŀ ಇತರ ಅನಷı ಪಶಚಗಳ ಆತĿಭತĶಯ ಬರಕಗಳಲŃ
ಇಣಕನೇಡ ಕಣĵಸನĺ ಮಡಲರಂಭಸದವ. ಸಬĽಮĿ ಕನರನಂದ ಚನĺದ ಒಡವಗಳನĺ ತಂದ ತನĺ ಕೈಯಲŃ ಇಡಲ
ಕಟıಂದನಂದ ಹವಯŀನ ಹೃದಯದಲŃ ಒಂದ ಅಸಹŀವದ ದರಾಶಪಶಚ ತಲಹಕತಡಗತĶ. ಸಲಸಲವ
ದೃಢಚತĶದಂದ, ಮಖಕħ ಉಗಳ ಅದನĺ ಓಡಸತĶದ್ದನ. ಧಮಥಸķಳಕħ ಯತŁಹೇಗ ಹಂತರಗ ಬಂದಮೇಲ ಸೇತ
ಸರಯಗಬಟıದĸಳ ಎಂಬದನĺ ಕೇಳದಡನ ಹವಯŀನಗ ಮಹ ಯತನಯಯತ. ಹಗದರ ಸೇತ
ಮನಃಪವಥಕವಗ ರಾಮಯŀನನĺ ಒಲದೇಬಟıಳಷı! ಅಯŀ ಅವಳ ಮದಲನ ಹಗ ಹಚĬಯಗಬರದೇಕ ಎಂದ
ಹಂಬಲಸದನ. ಈ ಎಲ್ಲ ಭಯಂಕರ ಜŅಲಮಖಿಗಳನĺ ಹತĶಕಂಡ ಹವಯŀ ಅಗĺಪವಥತದಂತ ಮೇಲ ಮೇಲ
ಶಂತಮತಥಯಗ, ದನಚರಯ ಕತಥವŀ ಕಯಥಗಳನĺ ನವಥಹಸತĶದ್ದನ.

ಆ ದನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಗಂಡಕಸನĺ ತಟıಲಗ ಹಕವ ದನವಗದ್ದರಂದ, ಅವರ ಆಹŅನವನĺ ಮನĺಸ, ತಯಗ

ಕಹಲಯದ್ದರಂದ ರಾತŁಯ ಹಂತರಗ ಬರಲೇಸħರವಗ ಸೇಮನನĺ ಜತಗ ಕರದಕಂಡ, ಸೇತಮನಗ ಹೇಗದ್ದನ.
ಅಲŃ ಊಟವಗವದ ಹತĶಯತ. ಸಂಗಪĻಗೌಡರೂ “ಇಷı ರಾತŁಮೇಲ ಏನ ಹೇಗವದ? ಉಳದಕಂಡ ನಳ
ಬಳಗĩ ಕತĶಲ ಕತĶಲ ಇದ್ದಹಂಗ ಹೇದರಾಯĶ” ಎಂದ ಉಪಚರ ಮಡದರ. ಆದರ ಹವಯŀ “ಅವŅಗ ಕಹಲ ಕಣೇ”
ಎಂದ ಅಲŃ ನಲ್ಲದ ಸೇಮನಡಗಡ ಕಳಕನರಗ ಇರಳ ಬಹಳ ಹತĶಗ ಹಂತರಗ ಬಂದದ್ದನ. ನಗಮĿನವರ ಮಲಗ
ನದŁಸತĶದ್ದರ. ಪಟıಣĵನನĺ ವಚರಸಲ ಅವರ ಔಷಧ ಕಡಯಲಲ್ಲವಂದ ಬೇಡವಂದರೂ ಕೇಳದ
ಬಯರಕಯಗತĶದಂದ ತಣĵೇರ ಕಡದರಂದ ಹೇಳದನ. ಅದನĺ ಕೇಳ ಹವಯŀ ಅಳಮಗವಗ ನಟıಸರ ಬಟıನ.
ಪಟıಣĵ ಬಲೇಂದŁನ ವಚರವನĺ ಹೇಳಲಲ್ಲ. ಏಕಂದರ, ಅವನಗ ಅದ ಗತĶರಲಲ್ಲ.

ಇತರರಲ್ಲರೂ ಮಲಗದ್ದರ. ಹವಯŀ ತನĺ ಕೇಣಯಲŃ ಹಸಗ ಹಸಕಂಡ, ದೇಪದ ಮಂದ ಕಚಥಯಮೇಲ ಕಳತ.
ತನ ಸೇತಮನಯಲŃ ಕೇಳದ ಒಂದ ವಚರವನĺ ಕರತ ದೇಘಥಲೇಚನ ಮಡತಡಗದ್ದನ. ಅದೇ ಸಮಯದಲŃ, ಅವನ
ಯವ ವŀಕĶಯನĺ ಕರತ ಆಲೇಚಸತĶದ್ದನ ಆ ವŀಕĶ ಕನರನಂದ ಪಟıನಡಗಡ ಹರಬದĸ ಬರತĶ, ಕೇಣಯ
ಕಣĵಗಳಂತದ್ದ ಕಟಕಗಳಲŃ ದೇಪದ ಬಳಕನĺ ಕಂಡ, ತೇಳನ ಮೇಲ ಹಕದ್ದ ಬರಗಳ ಯತನಯದ್ದರೂ ಹಷಥನĿದದಂದ
ಮಂದವರಯತĶತĶ!

ಮಳಯರಳನಲŃ ಬಚĬಗ ಮದದರಕಂಡ ಮಲಗರವ ನಯಗಳ ಇತರ ಸಮಯಗಳಲŃ ಬಗಳವಂತ ಸಮĿಸಮĿನ ಅಲĻ
ಕರಣಗಳಗಲ್ಲ ಕಗಡವದಲ್ಲ. ಎಷı ಸಖವಗರತĶದ ಬಚĬನಯ ಬದ ಗಡij! ನಯಗಳ ಪŁಚಂಡವದ ಕಗಟವನĺ,
ಯರೇ ಅವಗಳನĺ ಹದರಸತĶದĸದನĺ ಕೇಳ ವಸĿಯಚಕತವಗ, ತಟಕħನ ಚಮĿ ಎದĸ, ಬಗಲ ತರದ ಹಸĶಲ ದಟದ
ಹವಯŀನಗ, ಬಗಲನಂದ ಹರದಬಂದ ದೇಪದ ಬಳಕನಲŃ ಕಂಬಳಕಪĻಹಕಕಂಡ ನಂತದ್ದ ನರಾಕೃತಯಂದ ತನĺ ಕಡಗ
ನಗĩ ಬರತĶದĸದನĺ ಕಂಡ, ಮೈನತĶರ ತಣĵಗದಂತಗ ಕದಲ ನಂತತ. ಆಕೃತ ĔಣಮತŁದಲŃ ’ಹವಯŀ ಬವ’
ಎಂದ ತದಲತĶ ಓಡಬಂದ, ಅವನನĺ ಬಗದಪĻತ! ಹವಯŀನಗ ಮೈಬವರ ಕತĶಕಂಡತ. ನಡ ನಡ ನಡ ನಡಗದನ.
ಸತĶ ನಯಗಳಲ್ಲದದ್ದರ ’ಹವಯŀ ಬವ’ ಎಂಬ ತದಲಕಗನಲŃ ಪರಚತಧŅನ ಕೇಳಸದದĸದ್ದರ, ಅವನ
ಮಛಥಹೇಗತĶದ್ದನ ಏನ!

ಕಂಬಳಕಪĻ ನಲಕħ ಜಗಳಬತĶ. ಸೇತಯನĺ ಗರತಸ ಹವಯŀ ಬರಗಹಡದಹೇದನ. ಮತಡಲ ಹವಣಸದನ.

ನಲಗ ಬರಲಲ್ಲ ಅತಲಜಲದಲŃ ಮಳಗಹೇದ ಸŅಗಥ ಮತĶ ಕೈಗ ಸಕħದಗ ಅದನĺ ಎಂದಗ ಎಂದಂದಗ ಬಡನಂಬ
ವಜŁಮಷıಯ ಅಚಲನಶĬಯತಯಂದ ಸೇತ ಹವಯŀನನĺ ಬಗದಪĻದಳ! ಆದರೂ ಅವಳಗ ಬಹŀಪŁಜİಯರಲಲ್ಲ.
ಹವಯŀನಗಂತ ಮದಳ ಕದಡಹೇದಂತತĶ. ಆನಂದ, ಆಶĬಯಥ, ದಃಖ, ಅಳ, ನಗ-ಇವಗಳ ತಂಡವದಂದ ಅವನ
ತಲ ತರಗತĶತĶ. ಏನಂದ ಅಥಥವಗತĶರಲಲ್ಲ. ಎಷı ಮಧುರವಗತĶೇ ಅಷıೇ ಅಥಥವಲ್ಲವಗತĶ! ಕನಸನಲŃಯೂ
ಕಡ ಇಂತಹ ಅಸಮಂಜಸಗಳ ಸಂಯೇಗ ಒದಗವದ ಅಸಧŀ! ಅವರಬĽರಗ ಅದಂದ ಭಷತೇತವದ
ಭವಮಯವದ ಮಹದನಂದದ ದವŀಮಹತಥವಗತĶ!

ಹವಯŀ ಸೇತಯನĺ ಮಲ್ಲನ ಎತĶಕಂಡಹೇಗ ತನĺ ಹಸಗಯ ಮೇಲಯೇ ಮಲಗಸ, ಬಹ ಪŁಯತĺದಂದ ತನĺನĺಪĻದ
ಕೈಗಳನĺ ಬಡಸದನ. ಹತĶರ ಕಳತ ನೇಡದನ.

ಸೇತಯ ಉಸರನಲŃ ಉದŅಗĺತಯತĶ. ಕಣĵಮಚĬಕಂಡ ನದŁಸವಂತದ್ದಳ. ನೇಡತĶ ನೇಡತĶ ಹವಯŀ ನೇರವವಗ

ರೇದಸತಡಗದನ. ಕಣĵೇರ ಹಳಯಗ ಹರಯತ. ದೇಪದ ಬಳಕನಲŃ ಸೇತ ಅಪಥಥವ ದೇವವಗŁಹವಗದ್ದಳ. ಸೇರ
ಅಲ್ಲಲŃ ತಯĸಹೇಗತĶ. ಕಸರ ಹರ ಮಣĵ ಹಡದತĶ. ಕಲಲ್ಲ ಕಸರಾಗತĶ. ಬಚ ಜಡಹಣದದ್ದರೂ ಕದಲ ಕತĶಲ
ಪತĶಲವಗತĶ. ತೇಳನ ಮೇಲ ಕಣತĶದ್ದ ಕರಯ ಬರಗಳನĺ ನೇಡ ಹವಯŀನಗ ಬರಗಯತ. ಎದ ಹಂಡದಂತಯತ.
ಕರಳ ಕತĶಂತಯತ! ಆಕ ತಟıಕಂಡದ್ದ ಚನĺದೇಡವಗಳ ಹಳಪ ಅಸಮಂಜಸವಗ ಅನಥಥಕರವಗತĶ!

ಕಲನ ಕಸರನĺ ಕಣĵೇರನಲŃ ತಳಯಬೇಕನĺಸತ. ತೇಳನ ಗಯಗಳನĺ ತಟಯಂದತĶ ಅಳಸಬೇಕನĺಸತ. ಎಷı ಸೇವ
ಮಡದರೂ ಸಲದ ಎನĺಸತ. ಆದರ ಸೇತ ಸೇವ ಮಡಸಕಳńವ ಸķತಯಲŃ ಇರಲಲ್ಲ. ಹವಯŀ ಬಹಳ ಹತĶ ಕದರೂ
ಆಕ ಕಣĸರಯಲಲ್ಲ. ಗಢ ನದŁಯಲŃದ್ದಳೇನ!

ಹವಯŀ ಸೇತಗ ಎಚĬರವದಡನ ಕಡಯಲ ಕಡಲಂದ ಮಲ್ಲಗ ಅಡಗಮನಗ ಹೇಗ ಸŅಲĻ ಹಲನĺ ತಂದನ.
ಮನಯಲŃ ಯರಬĽರಗ ಇತĶಣ ಪŁಜİಯರಲಲ್ಲ. ಎಷıಂದರೂ ಮಳಗಲದ ನದĸ!

ಹಸಗಯ ಪಕħದಲŃಕಳತ ಎಷı ಕದರೂ ಸೇತಗ ಎಚĬರವಗದದĸದನĺ ನೇಡ ಹವಯŀ ಕರದ ಎಚĬರ ಮಡತĶೇನಂದ
ಬಗದನ. ಮಲ್ಲಗ ಕರದನ “ಸೇತ, ಸೇತ, ಸೇತ” ಎಂದ ಎಷı ಸರ ಕರದರೂ ಅವನಗ ತಣವಗಲಲ್ಲ; ಆಕಗ ಎಚĬರವಗಲಲ್ಲ.
ಆ ಹಸರ ಅಷıಂದ ಸವಯಗತĶ. ಆ ಪŁಯತĺವನĺ ನಲŃಸ, ತನĺ ಶಲನĺ ಬಚĬಗ ಆಕಗ ಹದಸ, ಪಕħದಲŃ ಕಳತ
ನೇಡತĶ ಕದನ. ಅವನಗ ನದĸ ಬರಲ ಇಲ್ಲ; ನದĸ ಮಡಲ ಇಲ್ಲ. ಯವ ಆಲೇಚನ ಮಡತĶಲ ಇರಲಲ್ಲ. ಸೇತಯ
ಮಖವನĺೇ ನರಂತರವಗ ನೇಡತĶದ್ದನ.

ಬಳಗಗತĶದĸದನĺ ನೇಡದಗ ಅವನಗ ಆಶĬಯಥವಯತ. ಇವತĶ ಎಷı ಬೇಗನ ಇರಳ ಕಳಯತಂದ! ಅನಂತವಗಯ
ಇದĸದ್ದರ ಆ ಮಧುರ ರಾತŁ?
 ತಯಯ ಮರಣಶಯŀಯ ಬಳ
ಮಗನ ಮತ ಕಟıದĸ
ಬಳಗĩ ಮಂಚ ಬೈರ ತಂದಕಟı ಹವಯŀನ ಕಗದವನĺ ಓದದಡನ, ಚನĺಯŀನಗ ಅಳಲ ಮನಸ ಒಂದರಮೇಲಂದ
ಉಕħಬಂದವ. ಸೇತಯಂದ ನಡದದನĺಲ್ಲ ತಳದ ಹವಯŀ, ತನĺದಯ ಬಣĵವನĺ ಒಂದನತ ಸೇರಸ, ಕಥಯನĺ ವವರವಗ
ಬರದದ್ದನ. ಓದತĶ ಓದತĶ, ತಂಗಯ ಗೇಳನ ಗರಗಸದಮೇಲ ಅಣĵನ ಎದ ಎಳದಂತಯತ. ಮನಯವರಲ್ಲರೇಗ
ತಳಸದನ. ಇಡೇ ಮತĶಳńಗೇ ಸದĸಯ ಸಡಲ ಬಡದಂತಯತ.

ಗಡ ಕಟıಸಕಂಡ ಶŀಮಯŀಗೌಡರೂ ಗೌರಮĿನವರೂ ಚನĺಯŀನ ಕಳಕನರಗ ಏದತĶ ಬಂದರ.

ಸೇತಗ ಹಂದನ ದನ ಒದಗದ ಘಟನಗಳ ಪರಣಮವಗ ನರ ಮರ ನರಲಲħ ಡಗŁಗಳಷı ಜŅರವೇರತĶ.

ಜŅರದಂದಲ ದಣವನಂದಲ ಹಚĬ ಮತನಡಲ ಆಗತĶರಲಲ್ಲ. ಹವಯŀ ಪಕħದಲŃ ಕಳತ ವೈದŀ ಶಶŁಷ
ಮಡತĶದ್ದನ. ತಂದ ತಯ ಅಣĵಂದರ ಬಂದಗ ಅವಳ ಧರಾಕರವಗ ಕಣĵೇರ ಸರಸದಳೇ ಹರತ ಯವ ಮತನĺ
ಆಡಲಲ್ಲ. ಆ ಮೌನದಲŃ ಬೇಕದಷı ವಗĿತಯತĶ; ಭತತನಯತĶ.

ಸŅಲĻ ಹತĶನಮೇಲ ಓಬಯŀ ಬಂದ “ಸೇತಮĿ ಮನಯಲŃ ಇಲ್ಲ. ನನĺ ರಾತŁ ಮಲಗಕಂಡವರ ಬಳಗĩ ನೇಡದರ
ಮಯವಗಬಟıರ. ಭೂತರಾಯನ ಚೇಷıಯೇ ಏನೇ ಗತĶಲ್ಲ! ಬಳಗĩ ಎಲŃಲŃ ಹಡಕದರೂ ಸಕħಲಲ್ಲ ಇಲŃಗೇನದರೂ
ಬಂದರೇನ ಕೇಳಕಂಡ ಬ ಎಂದ ಗೌಡರ ಹೇಳಕಳತದರ” ಎಂದ ಕಲŃ ಕಣĵೇರ ಕರಯವಂತ ಅತĶನ. ತನ ಹಂದದ್ದ
ಮನಯನĺ ನೇಡದಡನ ಅವನ ಮನಸತನಲŃ ದಃಖೇದŁೇಕವದ ಸĿತ ಮಡದĸತ.

ಸೇಮನಂದ ಎಲ್ಲವನĺ ತಳದಕಂಡ ಓಬಯŀ ಕನರಗ ಹಂತರಗ ಬಂದ, ಕಣĵೇರ ಕರಯತĶದ್ದ ರಾಮಯŀನಗ
ಖಿನĺರಾಗದ್ದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ನಡದದನĺಲ್ಲ ವಶದವಗ ತಳಸ, ಮತĶಳńಯಂದ ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಮದಲದವರ
ಬಂದದರವದನĺ ಹೇಳದನ. ಸೇತ ಬದಕದĸಳ ಎಂಬದನĺ ಕೇಳ ತಂದ ಮಕħಳಬĽರಗ ಒಂದ ಎದ ಭರ
ತಲಗದಂತಯತ.

ಜತಗ, ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಲŃ ತನĺ ಸಸ ಅನŀರ, ಅದರಲŃಯೂ ತನಗಗದವರ, ಮನಗ ರಾತŁ ಓಡಹೇಗ

ಅಲŃರವದಂದರೇನ? ಎಂಥ ನಚಕಗೇಡ? ಅವಳನĺ ಕಡಲೇ ಹಂದಕħ ಕರತರಬೇಕ. ಇಲ್ಲದದ್ದರ ತವರ ಮನಗ ಕಳಸಬೇಕ-
ಎಂಬಲೇಚನಯ ಕರಬ ತಲಯತĶತ.

ಮತĶ ಓಬಯŀನಡನ ತಮĿ ಇಷıವನĺ ಅಪĻಣಯ ರೇತಯಂದ ಹೇಳ ಕಳಸದರ. ಅವನ ಹೇಗ ಹಂತರಗ ಬಂದ, “ನಮĿ
ಹಡಗಯನĺ ನವ ಏನದರೂ ಮಡತĶೇವ; ಎಲŃಯದರೂ ಇಡತĶೇವ. ಬಯಮಚĬಕಂಡ ತಪĻಗ ಕತಕಳńಬೇಕಂತ
ಅಂತ ಹೇಳ ನಮĿ ಗೌಡರಗ” ಎಂದ ಹೇಳದರಂದ, ನಮĿ ಮೇಲ ಕŁಮನಲ ಕೇಸ ಮಡತĶರಂತ ಎಂದ, ನೇವ ಅವರಗ
ಕಡಬೇಕದ ಸಲಕħ ದವ ಹಕತĶರಂತ ಎಂದ ವರದ ಹೇಳದನ.

ಒಂದರಡ ವಷಥಗಳ ಹಂದ ಆಗದ್ದರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಎಷı ಪŁತಪ ತೇರಸತĶದ್ದರೇ, ಮೇಸ ತರವತĶದ್ದರೇ, ದಂಬ
ನಡಸತĶದ್ದರೇ? ಆದರ ಈಗ ಹಗೇನ ಮಡಲಲ್ಲ. “ಹಣĵಗಳಗೇನಂತ ಬರಗಲ? ಅವರ ಹಡಗೇನ ಅವರ ಉಪĻನಕಯ
ಹಕ ಇಟıಕಳńಲ. ನನĺ ಮಗನಗ ಬೇರಕಡ ಹಣĵ ಸಕħದಲŃೇನ ನೇಡತĶೇನ!” ಎಂದ ಸೇರಗರರ ಕಡ ತರಗ, “ಇವತĶ ಆ
ಹಳń ಸರಮಡಬೇಕತĶ. ಆಳಗಳ ಬಂದŁೇನŁೇ?” ಎಂದರ.

“ಹೌದಲŅ, ಆಗŃ ಕಲಸಕħ ಹೇಗದĸರಂಬŁ” ಎಂದ ಸೇರಗರರ ಅಂಗಳಕħ ಪಚಕħನ ಎಲಯಡಕ ಉಗಳ ಹರಗ ಹೇದರ.

ಅಲŃಯ ಕಸರಹಲಗಯಮೇಲ ತಲಬಗ ಕಳತದ್ದ ರಾಮಯŀ ಎಲ್ಲವನĺ ಆಲಸದ್ದನ. ಆದರ ಒಂದ ಮತನĺ ಆಡರಲಲ್ಲ.
ತಂದಯ ಮೇಲ ಜಗಪತ, ಕೇಪ,ತರಸħರ ಎಲ್ಲವ ಒಟıಗ ಉಕħತĶದĸವ ಅವನ ಹೃದಯದಲŃ.
ಸೇರಗರರ ಕಣĿರಯದಡನ ತಂದಯ ಕಡ ತರಗ, “ಅಂತ ನಮĿಂದ ಮನಹಳಯĶ!”ಎಂದನ.

“ನನĺಜĮನ ಮನ ಗಂಟಲŃೇ; ನ ಮಡದĸ ನ ಹಳಮಡĸ. ನೇನŀರೇ ಕೇಳೇಕ?” ಎಂದರ ಗೌಡರ.

“ನೇವೇಬĽರೇ ಹಳಗಹೇಗದŁ ನನĺ.. ಹೇಯĶ ಅಂತದĸ. ನನĺನĺ ಹಳಮಡದರ. ಕೈಹಡದವರನĺ ಹಳಮಡದರ.

ಮನಯನĺಲ್ಲ ಒಡದ ಪಲಮಡದರ. ನಮĿ ದಸಯಂದ ಎಷı ಜನ ಹಳಗ ಹೇದರ? ಇನĺಷı ಹಳಗಹೇಗĽೇಕೇ ಆ
ದೇವರಗೇ ಗತĶ? ನೇವ ನರಳೇ ನರಳೇ ಕಳತೇ ಸಯĶೇರ ಅಂತ ಕಣĶದ!” ಎಂದ ರಾಮಯŀ ಮಖಕħ ಕಲŃಸಯವಂತ
ಕŁರವಗ ಮತಗಳನĺಸದನ.

ಆ ಒಂದಂದ ಮತ ಸತŀವಗ ತೇರದ್ದರಂದಲ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಸಟı ಮತĶ ಉಕħತ. ಬಯಗ ಬಂದಹಗ

ಬಯŀತಡಗದರ; ಶಪ ಹಕದರ. ದೇಹ ತಂಬ ನಬಥಲವಗದĸದರಂದ ಇನĺೇನನĺ ಮಡಲ ಅವರಂದ
ಸಧŀವಗವಂತರಲಲ್ಲ.

ರಾಮಯŀ ಪರಸĻರ ವರದĹವದ ಭವವೇಗಗಳಂದ ಹರದ ಹೃದಯನಗ ಉರಯತĶ ಅಳತĶ ದಡದಡನ ಏಣಮಟıಲ
ಏರ, ಉಪĻರಗಗ ಹೇದನ. ಅವನಗ ಯರಾದರಬĽರನĺ ಗಂಡನಂದ ಹಡಯಬೇಕನĺಸತĶ. ತನĺನĺೇ? ತಂದಯನĺೇ?
ಹವಯŀನನĺೇ? ಸೇತಯನĺೇ? ಯರನĺೇ?

ಹಂದನ ರಾತŁಯ ತನĺ ಆಲೇಚನಗಳ ಮತĶ ಮನಸತಗ ಬಂದವ. ಮಳಗ ತಗಲಹಕದ್ದ ತನĺ ಅಂಗಯ ಜೇಬಗ ಕೈಹಕ ಒಂದ
ಕಗದವನĺ ಹರಗ ತಗದನ. ಓದದನ. ಆ ಕಗದ ಸೇತ ತನĺ ಮದವಗ ಮದಲ, ಅದರಂದ ತನĺನĺ ಪರಮಡಬೇಕಂದ
ಬೇಡ, ಹವಯŀನಗ ಬರದದĸ, ಬದಯ ಮೇಸದಂದ ತನĺ ಕೈಗ ಬದĸದಗತĶ.

“ಇದನĺ ಹವಯŀನಗ ಕಡತĶೇನ. ಸೇತ ತನĺನĺ ಎಂದ ಒಲದದಲ್ಲವಂದ ಹೇಳತĶೇನ. ತನ ಅವಳನĺ ನಜವಗಯೂ
ಮದವಯಗಲ್ಲವಂದ, ತನ ತಳ ಕಟıಲಲ್ಲವಂದ, ಎಲ್ಲವ ವಂಕಪĻಯŀ ಜೇಯಸರ ಮತĶ ತನĺ ತಂದಯ ಒಳಸಂಚನ
ಪŁಸದವಂದ ತಳಸತĶೇನ. ಮದವಯ ಧರಾಮಂಟಪದಲŃ ತನಗದ ಅನಭವವನĺ ಹೇಳ ತಪĻನĺಪĻಕಂಡ, ಅಣĵಯŀನ
Ĕಮಬೇಡ, ಈ ದಃಸŅಪĺದಂದ ಪರಾಗತĶೇನ” ಎಂದ ಮದಲದ ಚಂತನಗಳನĺ ಹತĶಕಂಡೇ ಉಪĻರಗಯಂದ ದಡಬಡನ
ಕಳಗಳದನ.

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮದಲದ್ದಲŃಯೇ ಬೈಯತĶ ಕತದĸದನĺ ಕಂಡ, ಹಟಕħಗಯ ಅವರ ಮಂದ ಹೇಗ ನಂತ, ತನ
ಕಳಕನರಗ ಹರಟದ್ದ ಉದĸೇಶವನĺಲŃ ಒದರಬಟı, ಅಲŃಂದ ತಟಕħನ ಹಬĽಗಲನ ಕಡಗ ತರಗ ನಡದನ.

ಗೌಡರ ಸಡಲರಗದವರಂತ ಅಪŁತಭರಾದರ. ಯರಾದರೂ ಫಕħನ ಅವರ ಹೃದಯ ಶŅಸಕೇಶಗಳನĺ ಕತĶಹಕದ್ದರೂ

ಅವರಗ ಹಗಗತĶರಲಲ್ಲ. ವಕರಧŅನಯಂದ “ದಮĿಯŀ, ಮರಾಯ, ಅಷıಪಕರ ಮಡ! ನನĺ ಕಲಗ ಬೇಳĶೇನ!
ಖಂಡತ ಬೇಡ!ಬೇಡ!” ಎಂದ ಕಗತĶ ಓಡಹೇಗ ರಾಮಯŀನ ಕೈಗಳನĺ ಭದŁವಗ ಹಡದ ಅಳದನಯಂದ “ಅಯŀೇ,
ಮಗನ, ನನಗಗ ಅಲŃೇನೇ ನ ಇಷıಲ್ಲ ಮಡದĸ. ನನĺ ಕತĶಗ ಕಯŀಬೇಡೇ, ಹತĶ ಹಟıಗ ಕಚĬಡ ಬೇಡೇ ನನĺ
ದಮĿಯŀ, ತಣĵಗ ಕಣĵ ಮಚĬಕಳĶೇನ! ಆಮೇಲ ಏನದŁ ಮಡಕ ನನĺ ಮನ, ನನĺ ಆಸĶ ಎಲŃ ನನĸೇ; ನನĸೇನದಯೇ,
ಅಯŀೇ” ಎಂದ ಸಸĶಗ ಕಳತಬಟıರ.

ರಾಮಯŀ ಹಬĽಗಲ ದಟಲಲ್ಲ. ಇದ್ದಕದ್ದ ಹಗ ದನದನವ, ಉರಯವ ಮೇಣದ ಬತĶ ಕರಗವಂತ, ಹಚĬ ಕೃಶವಗತĶದ್ದ
ತಂದಯ ಮೇಲಣ ಕನಕರದಂದ ಅಕħರಯಕħದಂತಯತ. ಕಸದ ಕಳತದ್ದ ಅವರನĺ ಕೈಹಡದ ಜಗಲಗ ನಡಸಕಂಡ ಹೇಗ
ಮಲಗಸದನ.

***

ರಾಮಯŀ ಒಂದವೇಳ ಕಳಕನರಗ ಹೇಗದ್ದರೂ ಅವನ ಹರೈಸದ್ದಂತ ಮಡಲಗತĶರಲಲ್ಲ. ಹವಯŀನಗ ಸೇತಯ

ಕಗದವನĺ ಕಟı ಮದವಯ ಮೇಸವನĺಲ್ಲ ವಸĶರಸ ಹೇಳ, ತಪĻನĺಪĻಕಂಡ, ಅವನ Ĕಮ ಬೇಡತĶೇನ ಎಂದ ಮದಲಗ
ತನ ಕಲĻಸದ್ದಂತ ನಟಕೇಯವಗ ವತಥಸಲ ತಕħ ರಂಗವಗಲ, ಸನĺವೇಶವಗಲ ಅಲŃರತĶರಲಲ್ಲ. ಅದಕħ ಬದಲಗ
ನಗಮĿನವರ ಮರಣಶಯŀಯ ಪಕħದಲŃ ದಃಖಭರದಂದ ಕಸದ ಕಗĩ ಕಳńರತĶದ್ದ ಹವಯŀನನĺ ಕಣತĶದ್ದನ!

ಹಂದನ ದನ ಹವಯŀ ಸೇತಮನಗ ಹೇಗದĸಗ ತವ ಮಡಕಂಡದ್ದ ಅಪಥŀಗಳ ದಸಯಂದ ನಗಮĿನವರಗ ಕಯಲ

ಮರದನ ಜೇರಾಯತ. ಅವನ ಸೇತಗ ಶಶŁಷ ಮಡತĶದĸಗಲ ಪಟıಣĵ ಬಂದ ಹವಯŀನ ಕವಯಲŃ
ಪಸಮತನಡದನ. ಸŅಲĻ ಹತĶನಳಗಗ ಶŀಮಯŀಗೌಡರ, ಗೌರಮĿನವರ, ಚನĺಯŀ ಇವರನĺ ತನĺ ಕಟಡಯಲŃ
ಸೇತಯ ಬಳ ಬಟı, ತನ ತಯಯ ಬಳಗ ಹೇದನ.

ನಗಮĿನವರಗ ವಂತ, ಓಕರಕ, ಕಮĿ, ಬದಶಲ ಎಲ್ಲವ ಆಗವಥಸ, ಜŅರ ವಷಮವಸķಗ ಏರತĶತĶ. ಹವಯŀ ತನಗ
ತಳದದ್ದ ಔಷಧಗಳಲŃ ನಗಮĿನವರ ಸಮĿತಸದವಗಳನĺ ಪŁಯೇಗಮಡತಡಗದನ. ಆದರೂ ಸನĺಯ ಛಾಯಗ ತರಗ,
ನಗಮĿನವರ ಅಸಂಬದĹವಗ ಹಲವರಯತಡಗದರ.

“ಎಲ್ಲ ಭೂತರಾಯನ ಚೇಷı ಕಣೇ! ಅದಕħ ಕಡೇ ಆಯರಾನ ಕಡದ ಮೇಸಮಡ ಇಟıಕಂಡಯಲŃೇ! ಅದಕħ
ಬದಲಗ ನನĺ ತಗಂಡಹೇಗĸ ಇರ‌್ತದೇನೇ? ಸಕ ಬಡೇ ನನĺ ಔಸĶೇ! ಔಸĶಯಂದ ಏನಗĶದ? ನನ ಹೇದŁ
ಚಂತಯಲ್ಲ ಕಣೇ! ನೇನ, ನನĺ ಹೇತ, ಸಖವಗರ‌್ರೇ” ಎಂದ ಮದಲಗ ದೇಘಥವಗ ನರಳಲರಂಭಸದರ.

ಅದವರಗ ಗಟıಮನಸತ ಮಡಕಂಡದ್ದ ಹವಯŀನ ಎದ ಅಂದ ಕರಗಹೇಯತ. ಅವನಗ ತನĺ ತಯಯ ಜೇವ ನರ
ಬಲೇಂದŁ ಹೇತಗಳ ಜೇವಕħಂತಲ ಹಚĬ ಪŁಯಕರವಗತĶ. ಹಂದ ತಯ ಎಷı ಹೇಳದ್ದರೂ ಅದನĺ ಭೂತಕħ ಬಲಕಡದ
ಇದĸದ ಒಂದ ತತŅಕħಗದĸತೇ ಹರತ ಮತĶೇನ ಅಲ್ಲ. ಮನಃಶಸěದ ಪರಚಯವದ್ದ ಆತನಗ ಈಗಲದರೂ ಬಲೇಂದŁ
ಹೇತವನĺ ಬಲಕಟıರ ತಯಯ ನಂಬಗಯ ಬಲದಂದ ರೇಗ ಗಣವದರೂ ಆಗಬಹದ ಎಂದ ಆಲೇಚಸ, ಬಲೇಂದŁ
ಹೇತವನĺ ಭೂತಕħ ಒಡನಯ ಬಲಕಡವದಗ ತಯಗ ಮತ ಕಟı, ಆ ಕಯಥಕħ ಸೇಮನನĺ ಬೈರನನĺ
ನೇಮಸದನ!

ಅದನĺ ಕೇಳದಡನ ನಗಮĿನವರಲŃ ಬದಲವಣ ಕಣಸಕಂಡತ. ಬಹಕಲದಂಲ ತಮĿಂದ ಸಧŀವಗದದ್ದ ಒಂದ

ವಷಯದಲŃ ಕಟıಕಡಗ ಜಯಹಂದದ ಅನಭವವಗ, ಅವರಗ ಹಷಥವಯತ.

ಆದರ ಎಲŃಲŃ ಹಡಕದರೂ ಎಷı ಕರದರೂ ಬಲೇಂದŁ ಹೇತದ ಸಳವೇ ಸಕħಲಲ್ಲ. ಆ ಉದŅೇಗದಲŃ, ಆ ಗಡಬಡಯಲŃ,
ಕಳಕನರಗ ಅನತದರದಲŃ, ಕಡನಂಚನಲŃ ಹದರ ಗಡಗಳ ಮಧŀ ಸೇರಗರರ ಗಂಡನೇಟನಂದ ಮಡದ ಬದĸದ್ದ
ಬಲೇಂದŁನನĺ ಪತĶ ಮಡವ ತಳĿಯಗಲ, ತರಪಗಲ ಯರಗ ಇರಲಲ್ಲ. ಆ ವಚರವನĺ ತಳದದ್ದ ನಯಗಳಗ
(ಅವಗಳಗಲ ಹೇತದ ಭಗವನĺ ಪಳರಮಡದĸವ.) ಹೇಳಲ ಬಯರಲಲ್ಲ.

ಸಯಂಕಲದ ಹತĶಗ ಬಲೇಂದŁ ಕಣĿರಯದ ಸಂಗತ ನಗಮĿನವರಗ ತಳಯತ. ಈ ಮಧŀ ರೇಗದ ತೇವŁತಯ ಚಹĺ
ಯವ ವಧದಲŃಯೂ ಕಡಮಯಗರದದ್ದರೂ ಹಲವರಯವದ ಕಡಮಯಗತĶ. ವಷಯ ತಳದಮೇಲ ಅದ ಹಚĬಗತĶ
ಬಂದತ.

ರಾತŁ ಕಹಲಯ ಸķತ ಇನĺ ಜೇರಾಯತ. ಸರದಯ ಮೇಲ ಜನರ ಕಯತĶದ್ದರ. ಸಮರ ಎರಡ ಗಂಟಯ ಹತĶಗ
ಹವಯŀ ಎಚĬತĶ, ಕವಲ ಕತ ಶಶŁಷ ಮಡತĶದĸಗ, ನಗಮĿನವರ ಮಗನ ಕೈಹಡದಕಂಡ ” ಅಪĻ ನನೇನ
ಹೇಗĶೇನ. ನನĺ ಗತ ಏನ?” ಎಂದರ. ಅವರ ಕಣĵನಲŃ ನೇರ ಸರದತĶ.

ಹವಯŀ ಮನಥಡಯದ ಅಳತĶದ್ದನ.

ನಗಮĿನವರ ತಸ ಹತĶ ಸಮĿನದĸ “ನೇನ ಮದವ ಮಡಕಳĶೇನ ಅಂತ ಮತಕಟıದŁ ಯತಯಲ್ಲದ ಸಯĶದĸ”
ಎಂದ ಮಗನನĺ ಅನಂತ ಆಕಂಕ್ಷಿಯಂದ ನರಕ್ಷಿಸ ” ಅವರದĸದŁ (ಹವಯŀನ ತಂದ) ನನಗ ಮದವಯಗĶತĶ. ನನ
ಮಮĿಕħಳನĺ ನೇಡಕಂಡೇ ಸಂತೇಷದಂದ ಸಯĶದĸ” ಎಂದ ಬಕħ ಬಕħ ಅಳತಡಗದರ.
ಆ ಜŅರದ ಸķತಯಲŃ ಅವರಗ ಅಳವದ ತಂಬ ಆಯಸಕರವಗತĶ. ಹವಯŀನಗ ಸಹಸಲಗಲಲ್ಲ.

“ಆಗಲವŅ ನೇ ಹೇಳದಹಗೇ ಮಡĶೇನ! ಅಳಬೇಡಕಯಲ ಜೇರಾಗĶದ” ಎಂದ ಸಯತĶದ್ದ ತಯಗ ಗಡಬಡಯಲŃ ತನ

ಕಡವ ಮತನ ವŀಪನಯನĺಗಲ ಜಟಲತಯನĺಗಲ ಅರಯಲವಕಶವಲ್ಲದ, ಕದಬಗಯಲŃ ಮತಕಟıಬಟıನ. ಆದರ
ಹಗ ಮಡದĸ ಮಂತŁದಂತ ಕಲಸಮಡತ. ಇದ್ದಕħದ್ದಂತ ಯವದ ಒಂದ ಸಂತೃಪĶಯ ಶಂತ ಮತಯ ಮಖದ ಸತĶಲ
ಸಳದಡತ.

ಮರದನ ಮಧŀಹĺ ನಗಮĿನವರ ತೇರಕಂಡರ. ಸಯವ ಸಮಯದಲŃ ಮಗನನĺ ಪŁೇತಯಂದ ನೇಡತĶ

ಸಂತೇಷವಗ ಕಣĵ ಮಚĬಕಂಡರಂತ.
 ತವರ ಮನಯ ಮಳńನ ಹಸಗ
ಗದĸಯ ಕಯŃನ ಕಲದ ಬನ ತಳದದತĶ; ನೇಲ ಬಳದತĶ. ಅಲ್ಲಲŃ, ಹಂದನಯ ಹಳದಯಹ ಪೈರನĺ ಕತĶರಸದĸದರಂದ,
ತಲಯ ಮೇಲ ಕ್ಷಿರದ ಪಟı ಎಳದದ್ದಂತ ಬೇಳಗ ಕಣಸತĶದ್ದರೂ, ಸತĶಲ ವಸĶರವಗ ಅನಂತವಗ ಬಳದದ್ದ
ಅರಣŀಗಳಂದಲ ಕಣವಯ ಹಲŃಗವಲಗಳಂದಲ ನಲವಲ್ಲ ಹಸರಾಗತĶ. ಇನĺ ನಡಹಗಲಗರದದ್ದರೂ ಬಸಲ
ಪŁಖರವಗಯ ಇತĶ. ಗದĸಯ ಕೇಗನಂದ ಮನಯ ಕಡಗ ಮರಗಳ ನಡನಡವ ತರಹೇಗವ ಕಲĸರಯಲŃ ತಂಬ
ಯೌವನದ ಗŁಮŀ ತರಣಯಬĽಳ ನಲŃಹಲŃನ ಒಂದ ದಡij ಹರಯನĺ ಹತĶ ಸŅಲĻ ನಧನವಗಯ ಎಂಬಂತ
ಸಗತĶದ್ದಳ. ಆಕ ಮಲ್ಲಗ ಹೇಗತĶದĸದ ಹರಯ ಭರದಂದಗರಲಲ್ಲ; ಆಯಸದಂದಗರಲಲ್ಲ; ಚಂತಯಂದಗತĶ.

ಹತĶ ಹಲŃನ ಹರಯ ದಸಯಂದ ಕರಯ ಸೇರಯ ತಂಡನಂದ ಬಗದ ತಳಲ (ಹಂಗಸರ ಕಲಸ ಮಡವಗ
ಹಕಕಳńವ ಹಳಯ ತಲಯಡ; ಒಂದ ತರನದ ಶರತŁ) ಹಕಕಂಡದ್ದ ಆಕಯ ಮಂಡಯಗಲ ಮಖವಗಲ ಹರಗ
ಕಣತĶರಲಲ್ಲ. ಆಕಗ ಕಣಸತĶದĸದ ತನĺ ಮಂದರತĶದ್ದ ಒಂದರಡ ಮರ ದರದ ದರ ಮತŁ. ಹಲŃನ ಹರ ನಲħ
ಕಡ ಬಗ ಮಚĬಕಂಡತĶ. ಹಜĮಯಟıಂತಲ್ಲ ಅದರ ತನಯ ತದಗಳ ಕಣದಡ ಸದĸಗೈಯತĶದĸವ.

ಕಂಠದ ಕಳಗ ಕಣಸತĶದ್ದ ಆಕಯ ಆಕೃತ ತಂಬ ವಗĿಯಗತĶ. ಆಕಯ ಮೈಕಟı ಸಪಷıವಗ ರಸ ತಂಬ ತಳಕಲರವ
ಹಣĵನ ನನಪ ತರವಂತತĶ. ಹಕಕಂಡದ್ದ ಮಸಲರವಕ ತೇಳಗಳನĺ ಬಗದ ಕಚĬ ಹಡದಕಂಡಂತತĶ. ಮತĶ,
ಬರಯವಂತ ಉಬĽದ ಎದಗಳನĺ ಇನĺೇನ ಸೇತಬಡತĶೇನ, ಹರದಹೇಗತĶೇನ ಎಂಬಂತ ತಬĽ ಹಡದತĶ. ಎದಯ ಮಧŀ
ಕರಮಣ ತಳಯಂದ ನೇತಡತĶತĶ. ಆಕಯಟıಕಂಡದ್ದ ಮಲನಡನಡಗಯ ಸೇರಯನĺ ನಸಮೇಲಳದ ಸಂಟಕħ
ಸಕħಸ ಬಗದದĸದರಂದ, ನಲದಂದ ಮೇಲ ಸಮರ ಒಂದ ಅಡಯವರಗ ಮಂಸಖಂಡಗಳಂದ ಸತĶವರದದ್ದ ಬಲವದ
ಎಲಬನ ಕಲಗಳ ದಟıವಗ ಕಣತĶದĸವ. ನತĶಯಮೇಲದ್ದ ಹಲŃಹರಯನĺ ತಬĽಬಗದ ಹಡದಕಂಡದ್ದ ಎರಡ
ಕೈಗಳಲŃಯೂ ಕಡಗಗಳ ಬಳಗಳ ಸದĸ ಮಡಲರದ ಬಯಮಚĬ ಹಡದಕಂಡಂತದĸವ. ರವಕಯಚಗ ಬರದಗದ್ದ
ತೇಳಗಳಲŃ ಹಚĬ ಕಚĬಸಕಂಡದ್ದ ಕರನೇಲ ಚತŁಗಳ ಚನĺಗ ಕಣತĶದĸವ.

ದೇಘಥವಗ ಆಲೇಚನ ಮಡತĶ ಮಡತĶ ತರಣಯ ಚಲನ ಅತ ಮಂದವಗತĶ ಬಂದತ. ಆಕ ತನದ್ದ ಸನĺವೇಶವನĺ
ಮರತ ಬೇರಂದ ಜಗತĶನ ನವಸಯಗದ್ದಳ.

ಹಂದನಂದ “ಓಹೇ ಏನದ, ಸಬĽಕħ? ಕಗತಥ ಹೇಗĶದĸೇಯ! ಬರಬರನ ಹೇಗಬರದ? ಗಂಡಸರ ಹೇಳಕ ನೇವ
ಮಡಕ ಸರಯಗĶದ” ಎಂಬ ಗಟı ಮತಗಳನĺ ಕೇಳ ಅತĶಗಯ ದನಯನĺ ಗರತಸಯೂ ತರಣ ಮತಡದ, ಹಂತರಗ
ನೇಡದ, ಕನಸನಂದ ತಟಕħನ ಎಚĬತĶವಳಂತಗ ಬೇಗಬೇಗನ ಕಲಹಕತಡಗದಳ. ಹಂದನಂದ ಹಲŃಹರಯನĺ ಹತĶ
ಬರತĶದ್ದವಳ ಬೇಗ ಬೇಗನ ಬಳಸರದಳ. ಅವಳ ನಲŃಹಳńಯ ನರಮನ ಹರಮನ ವಚರಗಳನĺತĶ ಮತಡತಡಗದಳ.
ಆದರ ತರಣ ಪಡನಡಯದ ಸರಸರನ ಮಂಬರದಳ. ಬತĶದ ತನಯ ಭರದ ನಲŃಹಲŃನ ಹರಗಳರಡ ಹಜĮಹಜĮಗ
ತನಯಜĮ, ಒಣ ಹಲŃಜĮ, ಗಳಗ ಸಯ ಸಯ ಸದĸಮಡತĶದĸದವ.

ಆ ದನ ನಲŃಹಳńಯ ಪದĸೇಗೌಡರ ಮನಯಲŃ ಕಂಬಳವಗತĶ. ವಡಕಯಂತ ನರಹರಯ ಮನಯವರೂ ಅವರ ಮನಗ

ಪಡಗಲಸ ಮಡಕಡಲ ಬಂದದ್ದರ. ಎಲ್ಲರೂ ಸೇರ, ಮವತĶ ಜನರಮೇಲ ಪೈರ ಕಯದ ಗದĸಯಂದ ಮನಯಬಳಯ
ಕಣಕħ ಸಗಸತĶದ್ದರ. ಗಂಡನ ಕŁಯಥಕħಂಜ ತವರ ಸೇರದ್ದ ಸಬĽಮĿನ ಎಲ್ಲರಂತಯ ಗದĸಯಂದ ಹಲŃಹರ
ಹತĶತಂದ ಕಣದಲŃ ಬಣಬ ಹಕತĶದ್ದವರಗ ಅವಗಳನĺ ಕಡವ ಕಲಸದಲŃ ಬಳಗನಂದಲ ತಡಗದ್ದಳ.

ನಲŃಹಳń ಕನರನಂತ ಒಂದೇ ಒಂದ ದಡij ಹಂಚನ ಮನಯ ಹಳńಯಗರಲಲ್ಲ. ಸŅಲĻ ದರ ದರವಗದ್ದರೂ ನಲħರ
ಬಡ ಹಲŃ ಮನಗಳರವ ಹಳńಯಗತĶ. ಆದ್ದರಂದ ಅಲŃ ತಮĿ ಮನಯವರಲ್ಲದವರ ವಚರವಗಯೂ ನಂದ
ಕತತತಗಳನĺಸಗಲ ಹಚĬ ಅವಕಶವರತĶತĶ; ಹಗಯ ಸĺೇಹಕħ ಅವಕಶವರತĶತĶ.

ಬಣಬಯ ಮೇಲ ನಂತ ಕತĶರ ಹಕತĶದ್ದ ದರದ ನರಯ ಯವಕನಬŅ ಹರ ಹತĶ ಬರತĶದ್ದ ಸಬĽಮĿನನĺ
ದರದಂದಲ ಗರತಸ ಗಟıಯಗ, “ಓಹೇ ಹೇ ನೇಡŁಪĻ, ನಮĿ ಕನರ ಹಗĩಡತಮĿನೇರ ಹರಲರದ
ಹತĶಕಂಡ ಬತĶರ! ಏನದ ಹಗĩಡತಮĿೇರೇ? ಗಂಟಗಂದ ಹಲŃಹರ ತತĶೇರ! ದಡijೇರ ಕೈಹಡದ ಕಡŃ
ಬಡೇರಗ ಬಜĮ ಬಂದಬಡĶದ! ಆಮೇಲ ಒಂದ ಹಜĮ ಹೇಗĽೇಕದŁ ದಂಡಗೇನ ಬರಬೇಕ” ಎಂದ ಮದಲಗ ಲೇವಡ
ಮಡದನ.

ತನĺ ಒಂದಂದ ಮತನೇಟಯ ತವತಕħ ಸಬĽಮĿನ ಹೃದಯ ಜಜĮರತವಗ ನತĶರ ಬಸಯತĶದ ಎಂಬದ ಅವನ ಒರಟ
ಬದĹಗ ಹೇಗ ತಳಯಬೇಕ? ಅದರಲŃಯೂ ಸಹಕರರಾದ ಕನರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಕೇಳವದಕħ ಮದಲ
ಸಬĽಮĿನನĺ ತನಗೇ ಮದವಮಡಕಡತĶರಂದ ಗಳವದಂತ ಬೇರ ಇದĸತಂತ ಆ ಗŁಮŀ ಯವಕನಗ! ಅದ ಬೇರ ಅವನ
ಸರಸದ ಮಂಗನಗ ಏಣ ಹಕಕಟıಂತತĶ.

ಸಬĽಮĿ ಹಲŃ ಹರಯನĺ ಹತĶತಂದ, ನಮಷ ನಮಷಕħ ಬಳಯತĶದ್ದ ಬಣಬಗ ಚಚದ್ದ ಬದರೇಣಯನĺ ಮಲ್ಲನ ಏರ,
ಹರಯನĺ ಕತĶರ ಹಕತĶದ್ದವರ ಬಳ ಹತĶಹಕ, ಮಖದಮೇಲ ಇಳಯತĶದ್ದ ಬವರನĺ ಒರಸಕಳńತĶ ಮರಳ
ಏಣಯನĺಳಯತĶದ್ದಳ. ಎರಡ ಮಟıಲಳಯವದರಳಗಗ ನಡಹರಯದವನಬĽ ಹಲŃಹರ ಹತĶ ತಂದ
ಏಣಯನĺೇರತಡಗದ್ದನ. ಕತĶರ ಹಕತĶದ್ದವರೂ ಕಳಗದ್ದವರೂ ಹಂಗಸರೂ ಗಂಡಸರೂ ಎಲ್ಲರೂ ಸೇರ ಸಬĽಮĿನದೇ
ಉದĹಟತನವಂದ ನಧಥರಸ, ಮೇಲೇರತĶದ್ದವರಗ ಜಗ ಬಟıಕಡವಂತ ಗದರಸ ಕಗಕಂಡರ.

“ಏನ ದಲತĶ ಅವಳಗ ಹಂಗದರ? ಒಬĽ ಹರ ಹತĶಕಂಡ ಹತĶತĶರವಗಲ ಬೇಕಂತ ಇಳೇತದĸಳಲŃ!”

“ದಡijವರ ಕೈಹಡದ ಪತĶ ಇನĺ ಇಳೇಲಲ್ಲ ಅಂತ ಕಣĶದ.”

“ಬರ‌್ತ ಬರ್ತ ಗಂಡಬೇರ ಆಗĶದĸಳ?”

“ಯವನದರೂ ಒಬĽ ಕೈಕಟŁ, ಸಕħಲ್ಲ ಇಳದ ಹೇಗĶದ.”

ಮತಗಳಲŃ ಒಂದಂದ ಸಬĽಮĿನ ಕವಗ ಬೇಳದರಲಲ್ಲ. ಮತಡತĶದ್ದವರ ಇಷıವ ಅವಳ ಕವಗ ಬೇಳಬೇಕಂಬದೇ
ಆಗತĶ.

ಸಬĽಮĿ ಮತĶ ಏಣಯನĺೇರ ಹಲŃ ಬಣಬಯಮೇಲ ಅರಗಗ ನಂತಳ. ಹರ ತಂದದ್ದವನ ಮೇಲೇರದ ತರವಯ ಮತĶ
ಕಳಗಳದ, ಸೇರಯಮೇಲಯೂ ಮೈಮೇಲಯೂ ಹಡದದ್ದ ಹಲŃನ ದಳನĺ ಚರಗಳನĺ ಕಡಹಕಳńತĶ, ಅಲŃ ಸŅಲĻವ
ನಲ್ಲದ, ಬಂದ ಹದಯಲŃಯ ಗದĸಯಕಡಗ ಹಂತರಗದಳ. ಇತರರಂತ ಬಸರಮರದ ನರಳನಲŃ ಕಳತ ಸŅಲĻ
ದಣವರಸಕಳńಲ ಆಕಗ ಮನಸತಗಲಲ್ಲ. ಏಕಂದರ, ಅಲŃದ್ದವರಲ್ಲರೂ ತನĺ ವಷಯವಗಯೇ
ನಷIJರವಡಕಳńತĶದĸರಂಬದ ಆಕಗ ಚನĺಗ ಗತĶಗತĶ.

ಸŅಲĻ ದರ ಸಗವದರಳಗಗ ಅದವರಗ ಕಟıಹಕ ತಡದದ್ದ ನೇವ ಎದಯನĺ ಬರದಂತಗ ದಃಖ ಉಕħಬಂದ, ಬಕħ
ಬಕħ ಅಳತĶ, ಸತĶಲ ನೇಡ, ಯರೂ ಕಣಸದದĸದನĺ ಕಂಡ, ದರಯಂದ ಅಡijವಗ ಹೇಗ, ಒಂದ ದಡij
ಹಲಸನಮರದಡ ಅದರ ಹಬĽೇರನ ಮೇಲ ಹದಗಳ ಮರಯಲŃ ಕಳತ, ಯತನಯ ಮಳಯ ಹಸಗಯಲŃ ಬದĸ ಬದĸ
ಹರಳಡ ಕಣĵ ಕೇಸವವರಗ ಮಖವನĺ ತೇಡಬಟıಳ.

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಕŁಯಥದ ಕತĶಯಂದ ತಪĻಸಕಂಡ, ಇರಳನಲŃ ಸಬĽಮĿ ಕಳಕನರಗ ಬಂದ, ಅಲŃಂದ ನಲ್ಲಹಳńಗ
ಬಂದಂದ ನರಹರಯವರಲ್ಲರೂ ಮನಯವರಗಂತಲ ವಶೇಷವಗ ಆಕಯ ಮೇಲ ಕನಕರ ತೇರದ್ದರ. ಆದರ ದರದೃಷı:
ಪರಚಯದಂದ ಭವಗಳ ಬಹಳ ಉಪಯೇಗಸವ ಹರಯಂತ ಮನ ಮಸಹೇಗತĶವ. ಅಷı ಅಲ್ಲ; ಹರಯ ಮನಗ
ಜಡಮಡಯಂತ, ಎದರ ಭವಗಳ ಮಡತĶವ. ನಲŃಹಳńಯವರ ಮದಮದಲ ತೇರದ್ದ ಸಹನಭೂತ
ಬರಬರತĶ, Ħಮಂತರಾದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಆಕಯನĺ ಸಂಪಣಥವಗ ತŀಜಸದದರಂದ ತಳದಮೇಲ,
ಉದಸೇನವಗಯೂ ತರಸħರವಗಯೂ, ದŅೇಷವಗಯೂ ಪರಣಮಸಬಟıತ. ನಲŃಹಳńಯ ಸಬĽ ಇದ್ದಕħದ್ದ ಹಗ ಕನರ
ಹಗĩಡತಯಗ, ತರವಯ ಅದಕħಂತಲ ಹಠಾತĶಗ ಮನಯಲ್ಲದ ಸಬĽಕħನಗಬಟıಳ.
ಗಂಡನನĺ ಬಟıಬರವ ತರಣ ಬಹಬೇಗ ನಂದಗೇಡಗತĶಳ. ಸಬĽಮĿನ ವಚರವಗ ಅಲŃ ಇಲŃ, ಅವರ ಇವರ, ಗಸ
ಗಸ ಕಟı ಮತಡಕಳńತಡಗದರ. ಕಲವರಂತ ಸಬĽಮĿ ಕನರನಲŃ ಕಟı ಕಲಸ ಮಡದದರಂದಲೇ ಗೌಡರ
ಅವಳನĺ ಓಡಸಬಟıರಂದ, ಇಲ್ಲದದ್ದರ ಅಂತಹ ದಡijಮನಷŀರ ಕೈಹಡದ ಹಂಡತಯನĺ ಕೈಬಟı, ಅವಮನಕħ
ಗರಯಗತĶದ್ದರೇ ಎಂದ, ಇಲ್ಲದ ಸಲ್ಲದ ದರೂಹಗಳನĺ ಸಕħದ ಕಡ ಬತĶಬಟıರ. ಸಲದದĸದಕħ ಬೇರ ಕಟıನಲಗಗಳ
ಜತಗ ಕಲವರ ಕಟı ಕಣĵ ಸಬĽಮĿನಮೇಲ ಬೇಳತಡತಗತĶ. ಆಕಯ ಮನಸತ ಒಂದರಡ ಸರ ಅತĶಯತĶ ಅಲದಡ,
ಅಳಕ ಬಳಕ, ಸೇಲನಂಚನವರಗ ಜರ ಬಹ ಕಷıದಂದ ಕಳಗ ಬೇಳದ ಆತಕಂಡತĶ.

ಹರಗನವರ ಮತರಲ, ತವರಮನಯವರ ಕಡ ಆಕಯ ವಚರದಲŃ ಮರದ ಮನಸತಗದ್ದರ. ಆಕಯ

ಅತĶಗಯಬĽಳಂತ ಪಕħಯಲŃ ಚಚĬಕಂಡ ಬಣದಂತ ಕರದ ಕರದ ಕರಕಳ ಕಡತĶದ್ದಳ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ
ಯತŁಗ ಹೇಗದĸಗ, ಸಬĽಮĿ ಕನರಗ ಹೇಗ ತನĺ ಒಡವಗಳನĺ ತಂದ ಹವಯŀನ ಕೈಯಲŃ ಜೇಪನವಗಡಲ
ಕಟı ಬಂದಂದನಂದಲಂತ ಆಕಗ ಕರಕಳ ಅಸಹನೇಯವಗತĶ. ತಯಯದಯಗ ಎಲ್ಲರೂ ಸಡಗಟıತĶದ್ದರ.
ಎಲ್ಲರಗ ಸಬĽಮĿ ತನĺ ಬಳಬಳವ ಒಡವ ವಸĶಗಳನĺ ಮನಗ ತರಲಲ್ಲವಲŃ ಎಂದ ಹಟıಯರಯತಡಗತĶ.
ತವರಮನಗ ತಗದಕಂಡ ಹೇದರ ಒಡವಗಳಲ್ಲ ತನĺ ಕೈತಪĻ ಹೇಗತĶವಂದೇ ಸಬĽಮĿ ಅವಗಳನĺ ಜಣĿಯಂದ
ಹವಯŀನ ವಶದಲŃಟı ಹೇಗದ್ದಳ.

ಮನಯವರಗ ಎಂದ ಆಶಭಂಗವಯತ ಅಂದನಂದ ಅವರೂ ಇತರರಡನ ಸೇರ ಸಬĽಮĿನನĺ ಪೇಡಸತಡಗದರ.

ಅವಳ ಕೈಲ ಕಲಯಂತ ಕಲಸ ಮಡಸತಡಗದರ. ಸŅಲĻ ಅವಕಶ ಸಕħದರೂ ಸಕ “ಅವŅ, ಇದೇನ ನನĺ ಗಂಡನ ಮನ
ಅಲŃ! ನವ ಬಡೇರ! ಅಚĬಕಟıಗ ಕತಕಂಡ ತನĺಬೇಕದರ ನನĺ ಗಂಡನ ಮನೇಗೇ ಹೇಗ! ಇಲ್ಲದದ್ದರ ಒಡವಯಲŃ
ಕಟıಬಂದೇಯಲŃ ಅವರ ಹತĶರಕħ ಹೇಗ!” ಎಂದ ಮದಲಗ ಮದಲಸ ಮತಡತĶದ್ದರ. ಸಬĽಮĿನಗ ಇದನĺಲŃ
ಕೇಳ ಕೇಳ ಮನಸತ ರೇಗ ತವರಮನಯನĺ ಬಟı ಕಳಕನರಗ ಹೇಗ ಹವಯŀನ ಆಶŁಯದಲŃ ನಗಮĿನವರಡನ ಅವರ
ಜೇತದಳಗಯದರೂ ಇದĸಬಡತĶೇನಂದ ಯೇಚಸದ್ದಳ. ಆದರ ಅಷıರಲŃಯ ನಗಮĿನವರೂ ತೇರಕಂಡ ವತಥ
ಬಂದದರಂದ ಮಂದೇನ ತೇಚದ ಸಮĿನಗದ್ದಳ. ಮದವಯಗದದ್ದ ಗಂಡಸರ ಮಧŀ ಗಂಡನನĺ ಬಟı ಯವತ
ತನಬĽಳೇ ಇದ್ದರ, ನಂದಗ ಸವರಮಡಲ ರ್ಜನ ಕದರಯನĺೇ ಕಂಡಕಟıಂತಗತĶದಲ್ಲವ?

ಹಲಸನ ಮರದಡ ಕಳತ ಯೇಚಸ ಯೇಚಸ ಅಳತĶದ್ದ ಸಬĽಮĿನಗ ಏನ ಆಗಲ ತನĺ ಗಂಡನ ಮನಯೇ ಸŅಗಥವಂಬದಗ
ತೇರತ. ಈ ನಂದಯ ಒಳ ಇರತದ ಮಂದ ಆ ಗಂಡನ ಹರಗದĸ ಮೃದವಗ ತೇರತ. ಈ ಅವಮನದ ಎದರ ಆ
ಕಷı ಸಂಕಟಗಳಲ್ಲ ಬೇಜರ ಪರಹರವಗವ ಸಹಸಗಳಗ ತೇರದವ. ಗಂಡನ ಗದĸಂದನĺ ಸಹಸಕಂಡರಾಯತ,
ತನ ಕನರನ ಆಡಳತಕħಲ್ಲ ಹಗĩಡತಯಗರಬಹದಲ್ಲವ? ಅದ ಅಲ್ಲದ, ಈಗ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮದಲದ್ದಂತ
ಕŁರವಗಲ್ಲವಂತ; ಧಮಥಸķಳಕħ ಯತŁ ಹೇಗ ಬಂದಮೇಲ ಅವರ ಬದĹ ಬೇರಯಗದಯಂತ. ಬಹಳ ಸತŅಕರಾಗದĸರಂತ.
ಆ ಸದĸ ನಜವಗಯ ಇರಬೇಕ. ಹಗಲ್ಲದದ್ದರ, ಮದಲನ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರೇ ಆಗದ್ದರ, ನನ ತಂದದ್ದ ಒಡವ ವಸĶಗಳನĺ
ಹಂದಕħ ಪಡಯವ ಸಹಸ ಮಡದ ಇರತĶದ್ದರ? ಪŁತೇಕರಮಡದ ಸಮĿನರತĶದ್ದರ? ಒಡವಗಳಲನĺ ಹಂದಕħ
ಕಡಬೇಕಂದ ಹೇಳ ಒಬĽ ಆಳನĺ ಕಡ ಕಳಹಸಲಲ್ಲ!

ಆಲೇಚಸತĶದ್ದ ಹಗ. ಸಬĽಮĿನ ಕಂಬನಯಲŃ ಹಸದಗ ಸೌಜನŀಮತಥಯಗ ಸತŅಕರಾಗದ್ದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ

ಮಧುರಾಕೃತ ಕಂಗಳಸ ಮನಂಗಳಸತ. ಅವರಂದ ಹಂದ ತನಗಗದ್ದ ಅನŀಯಗಳನĺ ಯತನಗಳನĺ ಸಂಪಣಥವಗ
Ĕಮಸಬಟıಳ. ಅವರ ಪರವಗ ಆಕಯ ಹೃದಯದಲŃ ಅಲಂಪಂದ ಹ ಮಡವಂತ ಮಡತ. ಪನಃ ತನ ಕನರನ
ಹಗĩಡತಯಗ ಎಲ್ಲರ ಗೌರವ ಭಯಗಳಗ ಪತŁಳಗರವಂತ ಭಸವಯತ. “ಹಗದರ, ದೇವರ ದಯಯಂದ ಹಗದರ,
ಇವತĶ ನನĺನĺ ಹಸŀಮಡ ನಂದಸದ ಈ ನಲŃಹಳńಯ ಕರಗಳಲ್ಲ, ನನ ಮತಡಸದರ ಸಕ ತವ
ಧನŀರಾದವಂದಕಂಡ ನಯಮರಗಳಂತ, ನನĺ ಕಲಬಳ ಮಲಗಸವದನĺ ನೇಡತĶೇನ!” ಎಂದಕಂಡಳ.

ಸŅಲĻ ಹತĶನಂದ ನದŁಸತĶದ್ದ ಸಬĽಮĿ ತನĺ ಅತĶಗಯ ಕಠನವದ ಕಗನಂದ ಎಚĬತĶಳ. ಅವಳ ಬೈಗಳಕħ ಒಂದನತ
ಕವಗಡದ ಹಲŃಹರಯನĺ ಹತĶ ತರಲ ಗದĸಗ ಹರಟಳ. ಆಕಯ ಮನಸತಗ ಒಂದ ಆಶಧೈಯಥದ ಕವಚ
ದರಕಂಡತĶ.
ಆದರೂ ಸಬĽಮĿ ಕನರಗ ಹರಡಲಲ್ಲ. ಹಲಸನ ಮರದಡ ತಲನ ಕಟıದ್ದ ತನĺ ಗಂಡನ ಚತŁದಲŃ ತರವಲಯ ಆಕಗ
ಸಂಪಣಥ ನಂಬಗ ಹಟıಲಲ್ಲ. ಅಲ್ಲದ ಅಲŃ ಕಟıದ್ದ ಕನರನ ಚತŁದಲŃ ಹಲŃಬĽನ ಸೇರಗರರನĺ ಹರಬಟıದ್ದಳ. ಅವರನĺ
ನನದಡನಯ ಆದಗ ಜಗಪತಯಯತ. ಎಲ್ಲಕħಂತಲ ಮಖŀ ಕರಣವಗ ಆಕಯಭಮನವತĶ. ಗಂಡನ ಮನಯಂದ
ಒಂದ ಗಡ ಬರವದಂತ ಇರಲ, ಕರಯಲ ಜನ ಬರವದ ಬೇಡ, ಕಡಗ ಒಂದ ಗಳಸದĸಯದರೂ ಬೇಡವ ತನĺನĺ
ಅಲŃಗ ಕಂಡಯŀವದಕħ?

ಅಂತಹ ನಮತĶ ಮತŁದ ಕರಗಗ ಕಯತĶ ಅನಂತ ನರೇಕ್ಷಿಯಂದದ್ದಳ ಸಬĽಮĿ.

ಕಲವ ತಂಗಳಮೇಲ ವೈಶಖಮಸದಲŃ ಒಂದ ಸಂಜ ಕಮನಗಡಯಂದ ನಲŃಹಳńಗ ಬಂದತ. ಅವನ ಒಕħಣĵನ ವಕರ
ಮಖದದಸಯಂದ ಯರಗ ಮದಮದಲ ಗರತ ಸಕħದದ್ದರೂ ಗಡ ಹಡಯತĶದ್ದವನ ಓಬಯŀನಗದ್ದನ. ಗಡ
ಪದĸೇಗೌಡರ ಮನಯ ಅಂಗಳದಲŃ ನಂತತ. ಗಡಯವನ ಎತĶಗಳ ಕರಳ ಬಚĬದನ. ಕನರ ಸೇರಗರ ರಂಗಪĻಸಟıರ
ಮಲ್ಲಗ ಹರಗ ತಲಹಕ, ಎರಡ ಮಟıಗಳನĺ ನಲಕħ ರಪĻನಸದ, ಗಡಯ ಕತĶರಯ ಮೇಲ ನಡದ ಬಂದ, ಮಕಯ
ತದಯಲŃ ಕಳಗಳದರ.

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಬಹದನಗಳಂದಲ ರೇಗಗŁಸĶರಾಗ ಹಸಗ ಹಡದದĸದರಂದ ಅವರ ಅಪೇಕ್ಷಿಯಂತ ಅವರ ಶಶŁಷಗಗ

ಅವರ ಹಂಡತಯನĺ ಕರತರಲ ಅವರ ಮಗ ರಾಮಯŀ ಗಡ ಕಳಹಸದ್ದನ. ಸೇರಗರರನĺ ಕಂಡ ಗಬರಯದರೂ
ಓಬಯŀನನĺ ಗರತಸದ ಮೇಲ ಸಬĽಮĿನಗ ಧೈಯಥವಯತ ಮರದನ ಬಳಗĩತ ಕಮನಗಡಯಲŃ ಕಳತ ಕನರಗ
ಹರಟಳ. ದರಯಲŃ ಓಬಯŀನಂದ ಮನಯ ವಷಯಗಳನĺಲŃ ಅನೇಕವಗ ಅರತಕಂಡಳ. ನಡ ನಡವ, ಗಡಯ
ಹಂಭಗದಲŃ ಕಳತದ್ದ ಸೇರಗರರೂ ಬಯಹಕ ಮತಡತĶದ್ದರ. ಆದರ ಅವರ ನಡತ ದರವಗ ಗಂಭೇರವಗ
ವನಯಪವಥಕವಗತĶ. ಬಹಶಃ ಸಬĽಮĿನ ಮಖದಲŃ ನೇವನ ತಪಸತನಂದ ಬರವ ಒಂದ ಅಧಕರದ
ಗಂಭೇಯಥವದĸತಂದ ತೇರತĶದ. ಅಲ್ಲದ ಇತĶೇಚಗ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ದಪಥ ಕಂದದ ಹಗಲŃ ಸೇರಗರರ ಬಲವ ಸŅಲĻ
ಸŅಲĻವಗ ಮದರಕಳńತಡಗತĶ.
 ಬೇಸಗಯ ನಡಗಡನ ಸರಲನಲŃ
ಬೈರ ಸದ್ದರ ಏಡ ಷಕರ
“ಇಸತ! ಇದರ ಹಟı ಹಳಗಲೇ!”

ಎಂದ ತನ ಎತĶ ಉರಳಸದ್ದ ಕಲŃಂದನĺ ಶಪಸತĶ ನಟıಗ ನಂತ, ಮಖಕħ ಕಣĵಗ ಹರದ್ದ ಕಸರನĺ ಉಜĮ ಒರಸಕಂಡ
ಬೈರ ಮತĶ ಬಗ, ಕಲŃತĶದ್ದ ಸķಳದಲŃ ತಂಬಕಂಡದ್ದ ಬಗĩಡವದ ನೇರನಳಗ ಕೈಯಡಸತĶ, ಕಲŃಸಂದಗಳಲŃ ಏಡಗಳನĺ
ಹಡಕತಡಗದನ.ಅವನಗ ತಸ ದರದಲŃ ಸದ್ದನ ಅದೇ ಕಲಸದಲŃ ತಡಗ, ಸರಲನಲŃ ಕಲŃಗಳನĺ ಬಡಗಡಸತĶದ್ದನ.

ಬಟıಬೇಸಗಯಗತĶ. ತಳಕಬೇಕದ ಹಂಡಗಳನĺಲ್ಲ ತಳಕ ಮಗಸ, ಒಂದ ಸಣĵ ಚಟıಂಗಯನĺ ಕಡ ಬಡದ

ಪರೈಸಬಟıದ್ದರಂದ ಬೈರನ ಸದ್ದನ ಇಬĽರೂ ಸೇರ, ಆ ದನ ಹಗಲನಲŃ ಮಲಯ ಸರಲಗಳಲŃ ಕಲŃ ಮಗಚ ಏಡ ಹಡಯಲ
ಹರಟ ಬಹದರ ಏರ ಸಗಸದ್ದರ. ಅಭŀಸದಂದ ಅವರ ಕೈಕಲಗಳ ಯಂತŁಕವಗ ಕಲಸಮಡತĶದĸವ. ಸದĸಲ್ಲದದ್ದ
ಆ ಕಡನಲŃ ಅವರ ಎತĶ ಎತĶ ಮಗಚತĶದ್ದ ಕಲŃಗಳ ಸದĸನಡನ ಅವರ ಹರಟಯೂ ಬಡವಲ್ಲದ ಸವಥತೇಮಖವಗ
ಸಗತĶ.

ಅವರ ಹರಟ ಅತĶಯತĶ ಅಲದ ಕಡಗ ಕನರ ಕಳಕನರ ಮತĶಳńಗಳ ವಚರದಲŃ ಸಕħಕಂಡತĶ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ
ಜೇತದಳಗದ್ದ ಸದ್ದ ತನĺ ಒಡಯರ ವಚರವಗಯೂ ಪĔವಗಯೂ, ಹವಯŀನ ಆಳಗದ್ದ ಬೈರ ತನĺ ಒಡಯರನĺ ಕರತ
ಪŁಸĶಪಸತĶದ್ದರ. ಭನĺಭಪŁಯಗಳ ಬಂದಗ ಅವನĺ ವದಸ ಇತŀಥಥಮಡವ ಗೇಜಗ ಹೇಗದ, ಕಮĿಯೇ
ಎಲಯಡಕ ಹಕಕಂಡೇ ಅಥವ ಹಡಯತĶದ್ದ ಏಡಗಳ ವಚರವಗ ಮತಡಯೇ ಕನಗಣಸಬಟı
ಮಂದವರಯತĶದ್ದರ.

ಸದ್ದನ, ರಾಮಯŀನಗ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಜಗಳವಗದĸದ, ಸೇರಗರರ ಒಳಸಂಚ, ಗಂಗಯ ಕಲಡತನ, ಸಬĽಮĿನನĺ

ಕನರಗ ಕರಯಸದದ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಹಸಗ ಹಡದ ದನ ದನಕħ “ಕಡ ಹತĶರ ಊರ ದರವಗತĶರವದ”
ಮದಲದದನĺಲ್ಲ ಉಪĻಕರ ಹಚĬ ಹೇಳ “ನಂಗಬŀರ ಅತಥಗದಲ್ಲಪĻ ಈ ದಡijೇರ ಮನ ಗಜರ!” ಎಂದನ.

“ಅಲŃ! ನಮĿ ರಾಮೇಗೌಡŁೇಗ ಮತĶಂದ ಮದŅೇ ಮಡĶರಂತ ಹೌದೇನೇ? ಹಂಗಂತ ಊರಲ್ಲ ಸದĸಯಪĻ!” ಎಂದ
ಬೈರ ತನ ಹಡದದ್ದ ಏಡಯಂದರ ಕಲಗಳನĺ, ಅದರ ಕಡ ಒಂದನತ ಲĕಕಡದ, ಒಂದಂದನĺಗ ಕಡij ಮರಯವಂತ
ಮರದ ಮರದ ಬಸಡತಡಗದನ. ಕಯಪಲŀಗಳನĺ ಕತĶರಸವವರಾದರೂ ಕಡ ಅಷıಂದ
ನದಥಕ್ಷಿಣŀವಗರವದಲ್ಲವಂದ ತೇರತĶದ.

“ಅದೇ ಈಗಂದ ದಡij ಕಸಕಳń ಆಗ್ಕಂಡ ಕತದಂತ. ಮತĶಳń ಗೌಡŁ ಸೇತಮĿನ ಕಳಸದಲ್ಲ ಅಂತರಂತ. ಅದಕħವರ
ಹಂಗದŁ ಮತĶಬĽ ಸಸ ತಂದೇಬಡĶೇನ ಅಂತರಂತ. ರಾಮಯŀೇರ ಒಪĻೇದಲ್ಲಂತ, ಅವರಪĻದŁ ಈ ಹತĶಗಗŃ
ಮದೇಮನ ತಂಡ ಕಡĽ ಹಡೇಬೈದತĶಲŃ!. ಈ ದಡijೇರ ಮಕħಳೇಗ ಏನಗĶದೇ ಏನಪĻ ಮದೇ ಮಡಕಂಡŁ?
ನನಗದŁ? ಒಂದಲ್ಲ ಎಳijಲ್ಲ, ಹತĶ ಮದೇ ಬೇಕದŁ “ಹಂ ಸೈ” ಅಂತದĸ ಮೇಸ ಮŀಲ ಕೈಹಕ! ಈಗ ನೇಡ ಬೈರಣĵ,
ನ ಮದ ಆಗĽೇಕ ಅಂತ ಏಟ ದನದಂದ ಹನರ ಮಡĶದĸೇನ. ಗೌಡರ “ನಂಗೇಗಗŃ ಮರಮದವಗ ಸಲಕಟıಗದ.
ಇನĺ ಕಡೇದಲ್ಲ ಅಂತರ. ನ ಏನ ಮಡŃ ನೇನ ಹೇಳಣĵ. ಆ ರಂಡೇರ ಒಬĽಬĽರಾಗ ಸತĶಹೇದŁಲŃ, ಅದಕħ ನನೇನ
ಮಡŃ? ಅವರ ಸರಯಗ ಭೂತದ ಹರಕ ಮಡದ ಇದŁ ನನĸೇನ್ ತಪĻ?” ಎಂದ ಮದಲಗ ತನĺ ಕಷıಸಂಕಟಗಳನĺೇ ಬಹಳ
ಹತĶ ಹೇಳಕಂಡನ.

“ನೇ ಹೇಳದĸ ಹೌದೇ! ನೇಡ, ನಮĿ ಹವೇಗೌಡŁ ಇದĸರಲŃ ಅವರಗ ದೇವರಂತ ಬದĹ. ಆದŁ ಮದೇ ಮಡಕಳńದೇ
ಅವರವŅನĺೇ ಕಂದಬಟŁ ಪಪ! ಅವರದĸಲŃ ಸರ; ಆದರ ಮದೇ ಮಡಕಂಡ ಬಟıದŁ!.. ನೇಡ, ಮನĺ ಅದ (ಎಂದರ,
ಅವನ ಹಂಡತ) ಹಡದಗ ಹವಯŀಗೌಡರ ಎಷı ಉಪಚರ (ಉಪಕರ ಎನĺವದಕħ ಬದಲಗ) ಮಡದŁ ಅಂದŁ! ಅಕħ,
ಬಲ್ಲ, ತಪĻ, ಕಫ, ಹಲ, ಔಸĶ, ಏನ ನಮĿ ಬಡರ ಮನಯಗ ಹೇಗತĶ. ನಂಗಂತ ನನ್ಹಾಡĶ ದನ ಹಡೇತನ ಇದĸದŁ
ಅನĺಸಬಡĶ ನಗಬೇಡ ಅಂತೇನ.. ನಂಗತĶಲ್ಲ ಅವರ ಮೈಮ!”

“ಅಲŃೇ! ನಮĿ ಸಬĽಮĿ ಹಗĩಡತಮĿೇರ ಯಕೇ ದನ ಕಳಕನರಗ ಹೇಗĶರಂತಲŃ!” ಎಂದ ಸದ್ದ ವŀಂಗŀಪಣಥ
ದೃಷıಯಂದ ಬೈರನ ಕಡಗ ನೇಡದನ.

“ಹವಯŀಗೌಡರ ಕೈಲ ನಗ ಇಡಕ ಕಟıರಂತ ಕಣೇ! ಅದನĺ ಈಸಕಂಡ ಬರಾಕಂತ ಕಣĶದ ಜನಗೇಳಗೇನ
ಆಡಕಳńಕ!”

“ಹಂಗರ, ಮತĶಳńಗೌಡŁ ಸೇತಮĿೇರನĺ ಗಂಡನ ಮನಗ ಕಳಸೇದ ಇಲ್ಲಂತೇನ?”

“ಸೇತಮĿೇರ ಗಂಡನ ಮನೇಗ ಹೇಗಕ ಒಲŃ ಅಂತರಂತ.”

“ಮತĶೇನĿಡĶರಂತ?” ಸದ್ದ ಬರಗಗ ಕೇಳದನ.

“ತವರಮನೇಲ ಇತಥರ!”

“ಇತಥರ? ನಂಗ ಬೇರ ಅತಥಗದಲ್ಲಪĻ ಈ ದಡijೇರ ಮಜಥ”

“ನಂಗ ಅತಥ ಆಗೇದಗದŁ ಬೇಲರ ಕೇರೇಲ ನಮĿ ಜತ ಯಕತಥದĸ?” ಎಂದ ಬೈರ ನಕħನ.

“ಕಳಕನರನಗ ಒಂದ ತಂಗಳ ಇದŁಲŃ ಸೇತಮĿ ಕಯಲಯಗ.”

“ಅದೇ ನಮĿ ಗೌಡŁ ಬರೇ ಹಕĸಗ!”

“ಆವಗಲ ಹವಯŀಗೌಡರ ಸೇತಮĿಗ ಏನೇನ ಹೇಳಕಟıಬಟıರಂತ. ಮಯಮಂತŁನ ಹಕŀರ ಅಂತನ

ಹೇಳĶರ! ಇಲĸದŁ ಸೇತಮĿಗ ಹŀಂಗ ತಳೇಬೇಕೇ ರಾಮಯŀಗೌಡŁ ತಳೇ ಕಟıಲŃ, ಅಗŁಹರದ ದೇಯಸರೇ ಕಟıದŁ
ಅಂತ? ಧರ ಮಂಟಪದಗ ಅವರಗ ಮೈಮೇಲ ಬಂದತĶಂತ, ಪಜİಥ ಇರಲಲ್ಲಂತ!”

“ನೇನ ಸಮĿಸಮĿನ ಹವಯŀಗೌಡರಮೇಲ ಇಲĸದ್ದನĺಲŃ ಹೇಳĽೇಡ! ತಯ ಸತĶ ದಃಖದಲŃದŁ ಕಡ ಹಗಲ ರಾತŁ

ಸೇತಮĿೇರ ಪಕħದಲŃೇ ಕತ ಅನಪನಮಡ ಅವರನĺ ಬದಕಸದರಲ್ಲ! ಇನŀರ ಹಂಗ ಮಡĶದŁ ಹೇಳ? ನŀಯವಗ
ಸೇತಮĿೇರನĺ ಹವಯŀಗೌಡŁಗ ಕಡಬೇಕಗತĶಂತ. ನಮĿ ಗೌಡŁ ಪತರ ನಡಸ ತಮĿ ಮಗಗ ತಂದಕಂಡŁಂತ!
ದೇಯಸರೂ ಅವರ ಕಡೇನೇ ಸೇರಕಂಡದŁಂತ! ಗಟıಲ್ಲ ಈಗೇಗ ರಟıಗದ!”

“ನನĺ ಗೌಡŁಗ ಸೇತಮĿಗ ಜತಕ ಬರಲಲ್ಲಂತ!”

“ಜತಕ ಬರಾದಂದŁ ಎಂತದೇ? ದೇಯಸರ ಹೇಳದŁ ಆಯĶ! ದೇಯಸŁ ನಮĿ ಗೌಡರ ಕಡೇಗೇ ಸೇರಕಂಡದŁಂತ
ಅಂತೇನ!”

“ಥ! ನಂಗ ಬೇರ ಅತಥಗದಲ್ಲಪĻ, ಈ ದಡijೇರ ಪಂಚಯĶ! ನಮĿ ಜತೇಲದŁ ಎಲ್ಲ ಸಲೇಸ!” ಎಂದ ಸದ್ದ ತನĺ ಕಲವ
ಅನಭವಗಳನĺ ಕರತ ಕಥ ಹೇಳತಡಗದನ

ಏಡ ಹಡಯತĶ ಹಡಯತĶ, ಸರಲನಲŃ ಬಹದರ ಮಂದವರದ, ಬನಗತĶಲ ಕವದದ್ದ ನಡಮಲಯ ದಟıಗಡಗ

ಬಂದದ್ದರ. ಹರಗಡ ಬರಬೇಸಗ ಸಡತĶದ್ದರೂ ಅಲŃ ಬಸಲನ ಸಳವರಲಲ್ಲ. ಕರನಳಲ ತಣĵಗ ಹಗಲನದĸ ಮಡತĶತĶ.

ಸರಲನಲŃ ಅಲŃಂದಡ ಕಡಹಂದದಗಳ ಬಸಲನ ಝಳಕħ ಬಸವಳದ ದನವ ಬಂದ ಬಂದ ಮಗĩಲಕħ ಇಕħ ಕರದದಂದ
ಕಸರನ ಕಳವಗ ಬಟıತĶ. ಆ ಕಸರನಲŃ ಒಂದ ಕಲŃ ಕಸರೂಡಕಂಡ ಬದĸದĸದನĺ ಕಂಡ ಸದ್ದ ’ಬೈರಣĵ ಇಲŃ ಬ,
ಇಲŃಂದ ಹಗĩಲ್ಲದ ಈ ಕಸರನಗ,ಏಡ ಗೇಡ ಇರಬೈದ. ಎತĶ ನೇಡನ’ ಎಂದ ಕರದನ.

ಬೈರ ದರದಂದಲ ’ತಡೇ, ಬತĶೇನ ತಡೇ. ಇಲŃಲŃೇ ಒಂದೇಡ ಇತĶಪĻ, ಹಡದ, ಚಕħಬಳń ಮರಕಂಡ ಹೇತಪĻ’ ಎನĺತĶ
ಕಲŃ ಸಂದಯಲŃ ಕೈಹಕ ತಡವಡತಡಗದ್ದನ.

ಅಷıರಲŃ ಸದ್ದ ಕಸರನ ಮಧŀ ಬದĸದ್ದ ಕಲŃಗಂಡನĺ ಎತĶಲಂದ ಅದರ ಸಮೇಪಕħ ಹೇಗ ನಂತ, ಅದನĺ ಮಟıದ್ದನೇ ಇಲŅೇ,
ಆ ಕಲŃ ಇದ್ದಕħದ್ದ ಹಗ ಕಡಹಂದಯಗ ಹಹಕħಂದ ಹೇಂಕರಸ ಮೈಕಡವ ಎದĸ, ಬೇರ ಯವ ಕಡಯೂ ತಪĻಸಕಂಡ
ಹೇಗಲ ಅವಕಶವಲ್ಲದಂತ ದರ ಇದĸದರಂದ, ಸದ್ದನ ಕಡಗೇ ನಗĩ, ಅವನನĺ ತಸ ದರ ಹತĶಕಂಡಹೇಗ,
ಕಸದಹಕ, ಪರಾರಯಯತ.

ಸದ್ದ ’ಅಯŀೇ, ಬೈರಣĵ, ಸತĶನಲŃೇ!’ ಎಂದ ಕಗಕಂಡನ.

ಪಣŀವಶದಂದ ಅವನಗ ಪŁಣಪಯ ಸಂಭವಸವ ಗಯವಗಲ ಪಟıಗಲ ಆಗರಲಲ್ಲ. ತಡ ಮತŁ ಹಂದಯ

ಕೇರದಡಗಳಂದ ಸಮರ ಅರ ಅಡಯಷı ಮಟıಗ ಸಗದಹೇಗ, ನತĶರ ಕೇಡ ಹರಯತĶತĶ.

“ಅದಲŃ ಶನಮಂಡಗಂಡಂದ ಬಂದ ಮಲಗತĶ ಮರಾಯ ಅಲŃ! ನಂಗಷı ಕಣĵ ಕಣದೇಹೇಯĶ? ಹಳ್ ಗರಾಚರಾನ
ಬಸಕ! ಹೇದಲŃ ತಂಕನ ಇದ!” ಎಂದ ದೇಘಥಸŅರದಂದ ಶನಯನĺ ಹಂದಯನĺ ದರಯದ್ದಕħ ಶಪಸತĶ ಬೈರ
ಸದ್ದನನĺ, ಅವನ ಗಯಕħ ಎಲಮದĸ ಹಕ ಕಟı, ಮಲ್ಲಗ, ಅಲ್ಲಲŃ ಕಳತ ಕಳತ, ಬಡರಕħ ಹಡದ ನಡಸಕಂಡ ಬಂದನ.
 ಕಣĵೇರನ ಗಂಗತೇಥಥದಲŃ ಕಟıಕಡಯ ಸĺನ
ಗಂಡನ ಕೇಟಲಗ ಸಹಸಲರದ ತವರ ಸೇರದ್ದ ಸಬĽಮĿಗ ತವರ ಮನಯೂ ಸಕೇಸಕಗ, ಮನಸತನಲŃಯ ಮಂದನ
ಸಖದ ಹಂಗನಸಗಳನĺ ಕಟıತĶ, ಮರಳ ಗಂಡನ ಮನಗ ಬಂದದ್ದಳ. ಕನರಮನ ತನ ಬಟıಹೇದಗ
ಇದĸದಕħಂತಲ ಈಗ ಹಚĬ ಪಳಗ, ಗಳಗ ತೇರತ. ಮನಯ ಬಳನ ಬನನಲŃ ದಃಖದ ಮೇಡವಂದ ದಟıವಗ
ಕವದಕಂಡಂತತĶ. ನಯಗಳ ಕಡ ಬಗಳಲ ಇಲ್ಲ ಬಲವಲŃಡಸಲ ಇಲ್ಲ. ಪŁತಯಬĽರ ಮಖಭವವ ಚಂತಯ
ಭವದಂದ ಕಸದ ಕಗĩದಂತತĶ

ನಡಹಗಲನಲŃಯೂ ನಸಗತĶಲಗರತĶದ್ದ ಒಂದೇ ಕಟಕಯ ತಮĿ ಕೇಣಯಲŃ ಮಲಗದ್ದ ತನĺ ಗಂಡನಗ ಶಶŁಷ ಮಡತĶದ್ದ
ಗಂಗಯನĺ ಕಂಡಡನ ಸಬĽಮĿನ ಮನಸತ ಹಲŃ ಹಲŃ ಕಡದ ಕಂಡತ. ಆದರ ಅದಂದನĺ ಹರತೇರದ ರೇಗಯ
ಹಸಗಯ ಬಳಗ ಹೇಗ, ಸŅಲĻ ದರವಗ, ಸಂಕೇಚದಂದ,ಗೇಡಗ ಒರಗಕಂಡ ನಂತಳ. ಆ ಕಪĻನಲŃ ರೇಗಯ ಮಖ
ಸĻಷıವಗ ಕಣತĶರಲಲ್ಲ.

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಬಡದನಯಂದ “ಯರದ?” ಎಂದರ. ಆ ದನಯನĺ ಕೇಳದಡನ ಸಬĽಮĿಗ ಆಶĬಯಥವಯತ;

ಧೈಯಥವಯತ. ಒಂದ ತರನದ ಕನಕರವ ಉಂಟಯತ. ಅಷı ದೇನತ, ಅಷı ನೇವ, ಅಷı ಪŁಥಥನ, ಅಷıಂದ
ಪಶĬತĶಪವತĶ ಆ ದನಯಲŃ; ಸಪರಚತವಗದ್ದ ದಪಥವಗಲ ಕŁಯಥವಗಲ ಒಂದನತ ಇರಲಲ್ಲ.

ಸಬĽಮĿ “ನನ” ಎಂದವಳ ಬಕħಬಕħ ಅಳತಡಗದಳ.

“ಬಂದಯ? ಒಳńೇದ!” ಎಂದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಸಮĿನದರ. ಆ ಕೇಣಯ ಕತĶಲಯಲŃ ಗಂಡನ ಕಣĵಗಳಂದ

ಸರಯತĶದ್ದ ನೇರ ಸಬĽಮĿಗ ಕಣಸಲಲ್ಲ.

ಸŅಲĻ ಹತĶದಮೇಲ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಬಸನೇರ ಸದĹಮಡವಂತ ಹೇಳ ಗಂಗಯನĺ ಹರಗ ಕಳಹಸದರ.

ಗೌಡರ ದೇಘಥವಗ ನಟıಸರಬಟı, “ಬಂದಯ? ಒಳńೇದ” ಎಂದ ಮತĶಮĿ ನಡದ “ಸŅಲĻ ಹಡದಕಳĶೇಯ ಎದĸ
ಕತಕಳĶೇನ” ಎಂದರ

ಅಷı ಹೇಳದĸ ಸಕ ಎಂದ ನಂತದ್ದ ಸಬĽಮĿ ಬೇಗ ಬೇಗನ ಶಯŀಯ ಬಳಗ ಬಂದ ಗಂಡನನĺ ಹಡದ ಎಬĽಸ, ದಂಬಗ ಒರಗ
ಕತಕಳńವಂತ ಮಡದಳ. ಗಂಡನ ದೇಹ ಎಷı ಶೇಣಥವಗದ ಎಂಬದನĺ ಸĻಶಥಮತŁದಂದಲೇ ಅರತ ಬಹಳ
ಗಬರಗಂಡ ನಂದ “ಈಗ ಹŀಂಗದ?” ಎಂದಳ.

“ಹŀಂಗರೇದ? ಇದ್ದ್ಹಾಂಗ ಇದ!” ಎಂದ ಗೌಡರ ದಃಖ ಧŅನಯಂದ ಹೇಳ, ಕಣĵೇರ ಸರಸತĶ “ನನ ಮಡದ ಪಪಕħ
ಪŁಯಶĬತĶ ಮಡಕಳĶದĸೇನ” ಎಂದರ.

ಮಖದ ಮೇಲ ಬದĸದ್ದ ನಸಬಳಕನಲŃ ಕಂಬನಗಳ ಮರಗತĶದĸದ ಸಬĽಮĿಗ ಕಣಸತ. ಆಕಯೂ ಅತĶಳ.

ಮಖದಮೇಲ ಗಡij ಮೇಸಗಳ ಹದಯಗ ಬಳದ, ತಲ ಕದಲಲ್ಲ ಕದರಕಂಡ, ಬಡಕಲಗ, ವಕರವಗ ಕಣಸತĶದ್ದ
ಗಂಡನನĺ ನೇಡ ನೇಡ ಮತĶ ಅತĶಳ. ತನ ಕಟıದ್ದ ಕನಸನ ಚತŁಕħ ವಸĶವಕħ ಸŅಗಥ ನರಕಗಳ ತರತಮŀವತĶ.

ಅದವರಗ ಆಕಯ ಪŁೇತಯಲŃದ್ದ ಪŁಣಯದ ಭವ ಗಳಯಲ್ಲದ ದೇಪದಂತ ಉಸರಕಟı ನಂದಹೇಯತ. ತಯ

ಕಷıದಲŃರವ ಮಗವನĺ ಕಂಡ ಮನಕರಗಂತ, ಸರಯಗರವವರ ರೇಗದಂದ ನರಳತĶರವ ಯರನĺದರೂ ಕಂಡ
ಅನಕಂಪಸವಂತ, ಸಬĽಮĿಗ ಗೌಡರ ಮೇಲ ಕನಕರವಕħತ.

ಅಂದನಂದ ಸಬĽಮĿ ಹಗಲರಳ ಗಂಡನ ಪಕħದಲŃ ಕಳತ ಶಶŁಷಮಡತಡಗದಳ. ರೇಗ ಹಚĬಗತĶದ್ದರೂ

ಚಂದŁಯಹŀಗೌಡರೇನ ಹಚĬ ಹಚĬ ಹಷಥಚತĶರಾಗಲರಂಭಸದರ.
ಗಂಗಯ ವಚರವಗ ಸಬĽಮĿ ತಟಸķಭವದಂದದ್ದಳ. ಗಂಡನಡನ ಆಗಲ, ಇತರರಡನ ಆಗಲ, ಆ ಪŁಸĶಪವನĺಗಲ
ಹಂದ ನಡದದ್ದ ಇನĺವ ಪŁಸĶಪವನĺಗಲ ಎತĶಲಲ್ಲ. ಆದರೂ ಗೌಡರಲŃ ಒಂದ ವಚತŁ ಪರವತಥನ ತಲದೇರ
ಪŁಬಲವಯತ. ಅವರಮದಲ ಮದಲ ಗಂಗಯ ವಚರವಗ ಉಚಸೇನರಾಗತĶ ಬಂದ ಕಡಕಡಗ ಅವಳನĺ
ತರಸħರಸತಡಗದರ. ನವಗಳನĺ ತಂದಡij ಆಕ ತವ ಮಲಗದ್ದ ಕೇಣಗ ಕಲಡಬರದಂದ ಕಟıಪĻಣ ಮಡಬಟıರ.
ಜತಗ ಸಬĽಮĿನನĺ ದೇವತಯಂತ ಭವಸತಡಗದರ. ಆಕ ಮಡತĶದ್ದ ಶಶŁಷಗ ಮನಸೇತ, ದನ ದನವ ಆಕಯನĺ
ಒಲವನಂದ ನಡದಗ ನೇಡ, ಆನಂದದಂದ ಕಣĵೇರಡದ ಇರತĶರಲಲ್ಲ. ಕಲವ ಸರ ಸಬĽಮĿನಡನ ಚಕħ ಮಕħಳ ಹಗ
ಏನೇನ ಆಲಪಸತĶದ್ದರ.

“ನನĺ ಕಯಲ ಗಣದ ಕಡŃ ನವ ಬŀರ ಹೇಗನ. ಇವರ ಸವಸನ ನಮಗ ಬŀಡ. ಇಬĽರೇ ಇದĸಬಡನ ನನ ನೇನ!
ಒಂದ ಸಣĵ ಹಂಚನಮನ ಕಟıಕಂಡŁ ಸಲĸೇನ? ಆ ತŅಟದಚ ದಬĽ ನೇಡೇಯಲŃ ನೇನ? ಆ ಜಗ ಲಯħಗĶದ.
ಎಂಕಪĻಯŀ ಜೇಯಸರಕೈಲ ಜಗ ನೇಡಸಬೇಕ ಈ ಮನೇಲ ರೇಜಗ ತಪĻದ! ಯರೇ ನಮĿ ಮೇಲ ಮಟ ಮಡರಬೇಕ.
ಇಲ್ಲದದŁ ನ ನನĺ ಮನ ಬಟı ಓಡಸĶದĸನ?”

ಹೇಗಲŃ ಮತಡ ಸಬĽಮĿನ ಕೈಯನĺ ತಗದ ಹಡದ ತಮĿ ಗಡij ಮೇಸಗಳ ನಡವ ಮಖದ ಮೇಲ ಆಡಸಕಳńತĶದ್ದರ.
ಅಂತಹ ಸಮಯಗಳಲŃ ಸಬĽಮĿಗ ಅವರ ಗಡij ಮೇಸ ಬಂದ ಕೈಕಸನಂತ ತೇರತĶದ್ದರ!

ಗಂಗಯದರ ಅನŀರೇತಯಗ ಭವಸದಳ, ಸಬĽಮĿನ ಪತರಯ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರತನĺನĺ ತರಸħರಸಲ ಮಖŀ

ಕರಣವಂದ! ಅಂತ ಸಬĽಮĿ ಬಂದ ಮರ ನಲħ ತಂಗಳಳಗಗ ಅವಳ ಕನರ ಮನಯಲŃ ವಸಸವದನĺ ಬಟı
ಮದಲನಂತ ತನĺ ಬಡರದಲŃ ಇರತಡಗದಳ. ಜೇನ ಸೇರಹೇದ ಹಲŃಯಂತ ನೇರಸರಾಗದ್ದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಲŃ ಆಕಗ
ತಕħಷı ಬೇಸರವ ಹಟıದĸತಂದ ತೇರತĶದ.

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಗಂಗಯ ವಚರದಲŃ ಮತŁವ ಅಲ್ಲದ ಸೇರಗರರನĺ ಬಹಳ ಬಗಯಂದ ನೇಡತಡಗದರ. ಅವರನĺ
ಮಖನೇಡದಂತ ಓಡಸಬಡತĶದ್ದರೇ ಏನೇ! ಆದರ ದನವ ಸಯಂಕಲ ಅವರ ಹಳಪೈಕದ ತಮĿನಂದ ಕಳń
ತಂದಕಡತĶದ್ದರ. ಕೇಳ ಜತಯ ತಮĿ ಮನಯಳಕħ ಬರವಂತರಲಲ್ಲ. ಗೌಡರ ಕಯಲಯ ದಸಯಂದ ಹರಕħ
ಹೇಗವಂತರಲಲ್ಲ. ಅಲ್ಲದ ರೇಗದ ಪŁರಂಭದಲŃ ರಾಮಯŀ ಆಸĻತŁಯಂದ ಔಷಧಗಳನĺ ತರಸಕಟı, ಪಥŀ ಹೇಳದಗ,
ಡಕıರ ಕಳńಕಡಯಬರದಂದ ಹೇಳದĸರ ಎಂದದ್ದರೂ, ಗೌಡರ ಸೇರಗರರ ಸಹಯದಂದ ತಮಗ ಬೇಕದಷıನĺ
ತರಸಕಂಡ ಗಟıಗ ಕಡಯತĶದ್ದರ. ನಲಗಗ ರಚಸದದ್ದ ಔಷಧಗಳನĺ ಗಟıಗ ಹರಗಸಯಸತĶದ್ದರ. ಅದ
ರಾಮಯŀನಗ ಹೇಗೇ ಗತĶಗ ತಂದಯನĺ ಬಯಗ ಬಂದಂತ ಅಂದನ. ತಂದಗ ಮಗನಗ ಮದಲೇ ಹಗಯತĶದ್ದ
ಮನಸĶಪ ಮತĶ ಹಚĬಯತ.

ಸೇತಯನĺ ಕಳಹಸವದಲ್ಲವಂದ ಮತĶಳńಯವರ ಹೇಳದಮೇಲ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮತĶಂದ ಮದವ ಮಡಕಳńವಂತ

ರಾಮಯŀನಗ ದನವ ಕಟ ಕಡತĶದ್ದರ. ಆ ವಚರದಲŃ ತಂದಗ ಮಗನಗ ಅನೇಕ ವೇಳ ಬಸಮತಗಳಗದĸವ.
ಗೌಡರಗ ರೇಗ ಹಡಯದದĸದ್ದರ, ಹಣĵಕೇಳ ಮಗನ ಮದವಗ ಹಲವ ಪŁಯತĺಗಳನĺ ಮಡಯ ಮಡತĶದ್ದರ. ಆದರ
ರಾಮಯŀನ ಪಣŀಕħ ಎಂಬಂತ ಅವರ ಹಸಗ ಹಡದಬಟıರ. ಆದರೂ ಸಮಯ ಸನĺವೇಶಗಳಂದನĺ ಗಣನಗ ತರದ,
ಯರದĸರ ಯರಲ್ಲ ಎಂಬದಂದನĺ ನೇಡದ, ಮಗನ ಮದವಯ ವಚರವಗ ಮತಡತĶದ್ದರ. ಕಯಲ ನೇಡಲ
ಬಂದವರಡನಯಲŃ ಮಗನನĺ ಹೇಗದರೂ ಮಡ ಮದವಗಪĻಸ ಎಂದ ಬೇಡತĶದ್ದರ. ಅವಕಶ ಸಕħದಗಲŃ
ರಾಮಯŀನನĺ ಅವನ ಮಂದಯೇ ಬಯಗ ಬಂದಂತಡತĶದ್ದರ. ಕಲವ ಮತಗಳಂತ ರಾಮಯŀನ ಹೃದಯದ
ನರಗಳನĺ ಚಚĬ ನೇಯಸತĶದĸವ. ರಾಮಯŀನ ಹಂಡತಯನĺ ಅವನ ಕಣĵ ಮಂದಯೇ ಮತĶಬĽನಗ ಕಡಕ
ಮಡಕಡತĶರಂದ, ಬನĺ ಹಂದ ಹಟıದ ತಂಗಯನĺ ಅವಳ ಗಂಡನ ಮನಯವರ ಸರಯಲŃಟıದ್ದರೂ ಮಲತಯಯ
ಮಗಳಂಬ ಹಟıಕಚĬನಂದ ತಟಪಟಕħನĺದ ಸಮĿನರವ ರಾಮಯŀನನĺ ಹೇಡಯಂದ (ಸೇತಯ ವಷದ ಪŁಸಂಗ ನಡದ
ತರವಯ ಚನĺಯŀ ಪಟıಮĿನನĺ ತವರಮನಗ ಹೇಗಕಡದಂದ ತಡದದ್ದನ.) ಅವರ ಮೇಲನ ಹಟಕħದರೂ
ಮತĶಂದ ಹಣĵನĺ ಮದವಯಗ ಆಳದರವವನ ಶಖಂಡ ಎಂದ ಹೇಳ ಹೇಳ ಮಗನ ಜೇವವನĺ ಹಂಡಬಟıದ್ದರ.

ಕŁಮೇಣ ರಾಮಯŀ ತಂದ ಮಲಗದ್ದ ಕೇಣಗ ಹೇಗವದನĺ ಕಡಮಮಡಬಟıನ. ಆಮೇಲ ದನಕħಂದ ಸರ ಮತŁ ಅಲŃ
ಹರಗನವರ ಯರ ಇಲ್ಲದದĸಗ ಹೇಗ ನೇಡಕಂಡ ಬರತĶದ್ದನ. ಸಬĽಮĿ ಮನಗಬಂದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಆಕಯ
ಗೇಳ ಹಡದಮೇಲ ಆ ಕೇಣಗ ಹೇಗವದನĺ ಬಟı, ಹರಗನಂದಲ ವಚರಸಕಳńತಡಗದನ.

ನಜವಗಯೂ ಅದಕħ ಮಖŀಕರಣ ರಾಮಯŀನ ತತತರವಗರಲಲ್ಲ; ಗೌಡರಗ ಹಂಡತಯ ಸಂಗ ಹರತ ಉಳದ ಯರ
ಗಡವಯೂ ಬೇಡವಗತĶ ಬಂದದರಂದ, ಅವರನĺ ನೇಡಲ ಹೇದವರ ಮೇಲಲŃ ನನಥಮತĶವಗ
ಸಡದಬೇಳತĶದ್ದರ. ಅವರಗ ಸಬĽಮĿನಬĽಳ ಸವಥ ಪŁಪಂಚವ ಆಗಬಟıದ್ದಳ. ಕಡ ಕಡಗ, ಪಶಚ ಹಡದಂತ ಅವರನĺ
ಹಡದದ್ದ, ಮಗನ ಮದವಯ ವಚರವನĺ ಕಡ ಕೈಬಟıರ. ಮತĶಳńಯವರನĺ ಹವಯŀನನĺ ಹಂದನಂತ ಬಯಗ
ಬಂದಂತ ನಂದಸವ ಹವŀಸವನĺ ಬಟıರ. ಆದರ ಒಂದ ವಚರ ಮತŁ ಅವರದಗ ಬಲವಗ ನಟದಂತತĶ; ಪಟıಮĿನನĺ
ಹತĶ ತಂದಯ ಕಯಲ ನೇಡವಕħಗಯದರೂ ತವರಮನಗ ಕಳಹಸದದ್ದದĸ.

ಬೇಸಗಯ ರಜಕħ ಮನಗ ಬಂದದ್ದ ವಸವನಡನ “ನನĺ ಅಕħಯŀನĺ ಕರಕಂಡಬಂದ ತೇರಸĶೇಯ ಒಂದ ಸರ?
ನೇಡಬೇಕ ಅಂತ ನಂಗ ಬಳ ಆಸಯಗĶದ” ಎಂದ ಹೇಳ ಅಳತĶದ್ದರಂತ. ಸದ ಗಂಟ ಮೇರ ಹಕಕಂಡರತĶದ್ದ
ರಾಮಯŀನನĺ ಮತಡಸ ರೇಗಸವ ಗೇಜಗ ಹೇಗದ ವಸ ಕಳಕನರಗ ಹೇಗ ಹವಯŀನಡನ ಅದನĺ ಹೇಳದ್ದನ.
ಅವನ ಚನĺಯŀನಗ ರೇಗದಂದ ನರಳತĶದ್ದ, ಮಗಳನĺ ನೇಡಲಶಸವ ತಂದಯನĺ ಕಣಲ ಕತರಯಗರವ ಮಗಳನĺ
ತಡಯವದ ಮಹ ಪಪವಂದ ಎಷı ಹೇಳದರೂ ಕೇಳದ, ಅವನ ತನĺ ಹಡದ ಹಟವನĺೇ ಸಧಸಬಟıದ್ದನ.

ವಸ ಬೇಸಗ ರಜ ಮಗಸಕಂಡ ಮತĶ ತಥಥಹಳńಗ ಓದಲ ಹೇದನ. ಹಂದ ಮನ ಬಟıಗೇಗತĶದĸಗ ಕಣĵೇರ

ಸರಸತĶದ್ದವನ ಈ ಸರ ಸಂತೇಷದಂದಲ ಹೇದನ. ಅವನಗ ಕನರ ಮನ ರೇಜಗಯ ಗಡಗ ಕಣತĶತĶ. ಆದ್ದರಂದಲ
ಅವನ ಬೇಸಗಯ ರಜದಲŃಲŃ ಸಮಯ ಸಕħದರ ಸಕಂದ ಕಳಕನರಗ ಹೇಗ ಹವಯŀನಡನ ಕಲ ಕಳಯತĶದ್ದದĸ.

ಚಂತ ಹಡದ ರಾಮಯŀ ಯಂತŁಕವಗ ಮನಗಲಸಗಳ ಮೇಲŅಚರಣಯನĺ ನೇಡಕಳńತĶದ್ದರೂ ಸಂಪಣಥವಗ

ಉದಸೇನನಗತĶದ್ದನ. ಕಲವ ಸರ ಚಂತಮಡವದನĺ ಬಟı ಶನŀಚತĶನಗ ಮಂಕಹಡದವನಂತ ಉಪĻರಗಯ
ಮಲಯಲŃ ಬಹಳ ಹತĶನವರಗ ಕಳತಬಡತĶದ್ದನ.

ವಂಕಪĻಯŀ ಜೇಯಸರೂ ಮತĶ ಇತರ ಕಲವ ಹಳńಯ ಅಳಲಕಯ ಪಂಡತರೂ ತಮಗ ಇಷıವದಗ ಬಂದ ಬಂದ
ಗೌಡರ ರೇಗನವರಣಗಗ ಪŁಯತĺಸ ಸಂತೃಪĶರಾಗ ಹೇಗತĶದ್ದರ. ರಾಮಯŀ ಅದವದನĺ ಗಮನಕħೇ
ತಗದಕಳńತĶರಲಲ್ಲ.

ತಂಗಳಮೇಲ ತಂಗಳ ಕಳದಹೇಗತĶತĶ. ಗೌಡರ ರೇಗ ಪŁಬಲವಗತĶಲೇ ಇತĶ. ರೇಗ ಪŁಬಲವದಂತ ಅವರ
ಭಯಗಂಡ ಮಗ ತಯಯನĺ ಹಚĬ ಹಚĬಗ ಬಗಹಡಯವಂತ ಸಬĽಮĿನನĺ ಬಗಹಡದರ. ಮರಹತĶ ಸಬĽಮĿ
ಅವರ ಬಳ ಇರಬೇಕಗತĶ. ಆಕ ಹರಗ ಹೇಗ ಬರವದ ಒಂದನತ ತಡವದರ ಕಗಲರದ ಗಂಟಲನಂದ ಗಟıಯಗ
ಕಗಕಂಡ ಮಕħಳಂತ ಚೇತħರಮಡತĶದ್ದರ. ಬರಬರತĶ ಅವರ ಆಕೃತಯೂ ಸಂಕಚತವಗತĶತĶ.

ನಡ ಮಳಗಲದಲŃ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮೈಗ ಬಕ ಬಂದತ. ಸಬĽಮĿ ಗಂಡನನĺ ಕರತ, ತಯ ಕಂದಗ ಹೇಳವಂತ, ಕಳń
ಕಡಯವದ ಬೇಡವಂದ ಎಷı ಹೇಳದರೂ ಅವರ ಕೇಳಲಲ್ಲ. ಕಡಗ ಸಬĽಮĿ ಹಳಪೈಕದ ತಮĿನಗ ಸೇರಗರರಗ ಕಳń
ತರಬರದಂದ ಹೇಳಬಟıಳ. ಗೌಡರ ರೇಗಕಂಡ೮ ಆಹರವನĺ ಹಂಡತಯಡನ ಮತನĺ ಬಟıರ. ಸಬĽಮĿ ಕಣĵೇರ
ಕರಯತĶ ಎಷı ದಮĿಯŀ ಹೇಳದರೂ ಸಫಲವಗಲಲ್ಲ. ಕಡಗ, ಏನದರಾಗಲ ದೇವರೇ ಗತಯಂದ, ಎಂದನಂತ ಕಳń
ತರಸಕಡಲರಂಭಸದಳ. ಗೌಡರ ಕಳńನĺ ಕಡಯತĶದ್ದರ. ಆಹರವನĺ ಕಂಚಮಟıಗ ಸŅೇಕರಸತĶದ್ದರ. ಆದರ
ಹಂಡತಯಡನಯಗಲ ಇನĺರಡನಯಗಲ ಮತಡತĶರಲಲ್ಲ.

ಒಂದರಡ ದನಗಳ ಹೇಗ ಕಳದ ತರವಯ, ಸಬĽಮĿ ಗಂಡನ ಕಲ ಹಡದಕಂಡ ತನĺ ಮೇಲ ಸಟıಮಡಬರದಂದ
ಮತಡಬೇಕಂದ ಬೇಡಕಂಡಳ. ಗೌಡರ ಮತಡಲ ಯತĺಸದರೂ ಆಗಲಲ್ಲ. ಆಗ ಸಬĽಮĿನಗ ಗತĶಯತ, ಗಂಡನಗ
ನಲಗ ಬದĸಹೇಗದ ಎಂದ! ಅಯŀೇ, ಇಷıಲ್ಲ ಮಡದರೂ ಗಂಡನ ಕನಯ ಮತ ಜಗಳದಲŃ ಪಯಥವಸನವಯತ
ಎಂದ ಸಯĸ ಶೇಕಸದಳ.
ಕನರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಕಯಲ ಜೇರಾಗದ ಎಂದ ಸದĸ ಹಬĽತ. ಅನೇಕರ ಬಂದ ಬಂದ ಕಡಯ ಸರ
ನೇಡಕಂಡ ಹೇಗತಡಗದರ. ಆದರ ಮತĶಳńಯಂದ ಯರೂ ಬರಲಲ್ಲ. ಮನಯ ಹಣĵ ಮಗಳ ಪಟıಮĿನನĺ ಕಡ
ಕಳಹಸಲಲ್ಲ. ಪಟıಮĿ ಅತĶ ಬೇಡದಗ ಚನĺಯŀ ’ನೇನ ಹೇದರ ಹಂದಕħ ಬರೇದ ಬೇಡ! ಎಂದ ಗದರಸತĶದ್ದನಂತ!

ಆದರೂ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಸಯಲಲ್ಲ . ಇಂದ ನಳ ನಡದĸ ಆಚ ನಡದĸ ಅದರಾಚನಡದĸ ಎಂದ ಕಲವನĺ ಮಂದ
ಮಂದಕħ ತಳńತĶದ್ದರ.

ಗದĸ ಕಯಲ ಪರೈಸ ಸಮರ ಒಂದ ತಂಗಳ ಕಳದದĸರಬಹದ. ಒಂದ ಸಂಜ; ಕನರಮನಯಲŃ ಕೇಣಯಳಗ
ಹಸಗಯ ಮೇಲ ಶವಸದೃಶವಗ ಮಕವಗ ಮಲಗದ್ದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಪಕħದಲŃ, ತಲಯ ಬಳ, ಗೇಡಗರಗ ನಸ
ತಲಬಗ ದೇಘಥಚಂತ ಮಗĺಳಗ ಕಳತದ್ದ ಸಬĽಮĿನ ಹರತ ಬೇರ ಯರೂ ಇರಲಲ್ಲ. ಅಷı ದಡijಮನ ನಜಥನವಗ
ನಃಶಬĸವಗ ಪಳಗ ಗಳಗತĶ.

ಹರಗ ಎಲŃಯೇ ಹೇಗದ್ದ ನಂಗನ ಮಗ ಪಟı ಇದ್ದಕħದ್ದ ಹಗ ಕೇಣಯಳಕħ ಓಡಬಂದ “ಅಮĿ ಯರೇ ಬರ‌್ತದĸರ.
ಗಡij ಬಟħಂಡರ” ಎಂದ ಸಡಗರದಂದ ಹೇಳದನ. ಹಡಗನ ಕಣĵನಲŃಯೂ ದನಯಲŃಯೂ ಅಷıಂದ
ಉದŅೇಗವದĸದನĺ ಕಂಡ ಸಬĽಮĿನ ಸŅಲĻ ಕತಹಲತಯಗ ಮೇಲದĸ ಕೇಣಯ ಬಳಕಂಡಯಂದ ಹರಗ ನೇಡದಳ.

ಬರತĶದ್ದ ವŀಕĶ ಹವಯŀನಂದ ಒಡನಯ ಗತĶಗ, ಪಟıನಗ, “ಒಳಗ ಕರಕಂಡ ಬರ” ಎಂದ ಹೇಳ, ಒಂದ ಚಪ
ಹಸದಳ.

ತಯ ಸತĶ ಹೇದಮೇಲ ಹವಯŀ ಮದಲಗಂತಲ ಹಚĬ ಗಂಭೇರನ ಮೌನಯೂ ಆಗತಡಗದನ. ಸೇತ

ಕಳಕನರನಲŃರವ ತನಕ ಹಗಲರಳ ಆಕಯ ಶಶŁಷ ಮಡತĶದ್ದನ. ಅವಳ ಸನĺಧŀ ಸೇವಗಳಂದ ಅವನಗ ತಯಯನĺ
ಕಳದಕಂಡ ದಃಖಭರ ಬನĺ ಮರಯವಷı ಅಸಹನೇಯವಗರಲಲ್ಲ. ಆದರ ಸೇತ ಮತĶಳńಗ ಹೇದಮೇಲ ಆತನ ರೇತ
ಬೇರಯಯತ. ತನĺ ದಃಖವನĺಗಲ ಚಂತಯನĺಗಲ ಯರಬĽರಗ ಪŁದಶಥಸದ ಗಟıಗ ಮಲಕಹಕತĶದ್ದನ.
ಮನಗಲಸಗಳಲŃಯೂ ಇತರ ಕಯಥಗಳಲŃಯೂ ಪŁಯತĺಪವಥಕವಗ ಎಂದನಂತರವಂತ ನಟಸತĶದ್ದನ. ಆದರೂ
ದನದನಕħ ಹಚĬ ಹಚĬ ಕೃಶವಗತĶದ್ದ ದೇಹವ ಕ್ಷಿರವಲ್ಲದ ನೇಳ ನೇಳವಗ ಬಳಯತĶದ್ದ ಗಡijಮೇಸ ಕದಲಗಳ ಆತನ
ಮನಃಸķತಯನĺ ಆತĿನಭವಗಳನĺ ಘೇಷಸ ಚತŁಸತĶದĸವ.

ಹವಯŀ ಕೇಣಯಳಕħ ಬಂದ ಸಬĽಮĿ ಇಷıದಂತ ಆಕ ಹಸದ್ದ ಗೇಕನ ಚಪಯ ಮೇಲ ಕತಕಂಡನ. ಹರಳಣĵಯ
ದೇಪದ ಕಂಬಳಕನಲŃ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರನĺ ನೇಡ ಅವನಗ ಬರಗ ನೇವ ಕನಕರ ಮರಕಗಳ ಒಮĿಯ ಉಂಟದವ.

’ಆ ಅಂದನ ದಪಥದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಲŃ? ಹಸಗಯ ಮೇಲ ಸರಟಕಂಡ ಗೇಣದ್ದವಗರವ ಈ ಕನಕರದ

ಪದಥಥವಲŃ?’ ಎನĺಸತವನಗ.

“ಚಕħಯŀ, ಈಗ ಹೇಗದĸೇರ” ಎಂದ, ಸŅಲĻ ಗಟıಯಗಯ, ರೇಗಯ ಗಮನವನĺ ಸಳಯಲಂದ ಕೇಳದನ. ಆದರ
ಮರĔಣದಲŃಯ ತನ ಹಕದ್ದ ಪದĹತಯ ಪŁಶĺಗ ತನ ನಚಕಂಡನ. ಅಷı ಹಸŀಸĻದವಗ ಕಂಡತ ತನ ಹಕದ್ದ ಪŁಶĺ
ಆ ವಸĶವತಯ ಸಮĿಖದಲŃ.

ರೇಗ ಮಲ್ಲಗ ತಲ ತರಗಸ ನೇಡದನ. ಆ ದೃಷı ಅತŀಂತ ನಭಥವವಗತĶ.

“ನನĺ ಗರತ ಸಕħಲಲŃೇನ, ಚಕħಯŀ? ನನ ಹವಯŀ” ಎಂದ ಹವಯŀ ಇನĺ ಸŅಲĻ ಮಂದಕħ ಸರದನ.

ನಭಥವವಗದ್ದ ರೇಗಯ ಕಣĵಗಳಲŃ ತಟಕħನ ಭವಸಂಚರವಯತ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಹವಯŀನನĺ ಎವಯಕħದ

ನೇಡತಡಗದರ. ಅವರದ ಮೇಲಕħ ಕಳಕħ ಏರಳಯತĶತĶ. ಮದಲ ನಃಶಬĸವಗದ್ದ ಉಸರಾಟ ಈಗ ಕೇಳಸತಡಗತĶ.
ಹವಯŀ ನೇಡತĶದ್ದ ಹಗಯೇ, ಸŅಲĻ ಕಲಕħ ಮದಲ ಸತĶಹಗದ್ದ ಆ ಕಣĵಗಳಂದ ಜೇವಪಣಥವದ ಬಚĬನಯ ಕಣĵೇರ
ಬಳ ಬಳ ಬಳನ ಸೇರತಡಗ, ಹದಯಗ ಬಳದದ್ದ ಗಡijಮೇಸಗಳಲŃ ಹೇರಹೇಗ ತಡಗತ. ಏನನĺ ಮತಡಲ
ಪŁಯತĺಸದರ; ಆಗಲಲ್ಲ. ಕಡಗ ಎಲಬ ಚಮಥ ಮತŁವಗದ್ದ ತಮĿ ಬಲಗೈಯನĺ ಹವಯŀನಕಡಗ, ಪŁೇತಯ ದಃಖದ
ಪಶĬತĶಪದ Ĕಮಪಣಯ ಗೌರವದ ಪŁಥಥನಯ ಕಲವಯ ಹರದದೇ ಎಂಬಂತ ಸಪŁಯತĺವಗ ನೇಡದರ!
ಹವಯŀನ ರಕĶಮಂಸಗಳಂದ ಕಡ ಸಪಷıವಗದ್ದ ತನĺ ಸಶಕĶ ಸಜೇವ ಹಸĶದಂದ ಆ ಪŁೇತಹಸĶವನĺ ಅನಂತ
Ĕಮಯಂಲ ಪŁೇತಯಂದಲ ಎದಗರಗ ಹಡದಕಂಡ ಉಕħಬರತĶದ್ದ ಅಸಂಖŀ ಭವಗಳ ಆವೇಗವನĺ ತಡಯಲರದ
ಸಮĿನ ಕಣĵೇರಡತಡಗದನ. ಬಗ ಕಳತದ್ದ ಅವನ ಕಣĵನ ಹನಗಳ ಆ ಪŁೇತಹಸĶದಮೇಲ ಬಚĬಗ ಬದĸವ.

ಅದನĺ ನೇಡತĶದ್ದ ಸಬĽಮĿನ ಕಂಬನಗರಯತಡಗದಳ. ಆಕಯ ಹೃದಯದಲŃ ಮಹಯತನಯ ಬಣದ ಮನಗ

ಮಹನಂದದ ಮಧುಯಥದ ಹದವಗತĶದ್ದ ಹಗತĶ.

ಕಲ ಹತĶನಮೇಲ ಹವಯŀ ’ಹೇಗಬರತĶೇನ’ ಎಂದ ಮೇಲದĸಗ, ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ತಮĿರಡ ಕೈಗಳನĺ ಹಣಗಟı

ನಮಸħರ ಮಡಬಟıರ! ಹವಯŀನಗ ಅದನĺ ನೇಡ ಬಪĻ ಹಡದಂತಗ, ತನ ಪŁತ ನಮಸħರ ಮಡ, ಅವರನĺ
ಬೇಳħಟıನ.

ಹರಗ ಬಂದ ಸಬĽಮĿಗ ಧೈಯಥ ಹೇಳ ಕಳಕನರನ ಕಡಗ ಹೇಗತĶದĸಗ ದರಯಲŃ ನರಾಶಯಂದ ನಟıಸರ ಬಟıನ!
“ರಾಮಯŀ ತಂದಯ ವಚರದಲŃ ಇಷıಂದ ಉದಸೇನನಗದĸನಲŃ! ಏಕ ಹೇಗಗ ಬಟıದĸನ?” ಎಂದಕಂಡನ.

ಎಂಟ ದನಗಳ ಮೇಲ, ಒಂದ ದನ ಬಳಗĩ ಹತĶ ಹತĶವರ ಗಂಟಯ ಹತĶನಲŃ, ಪಟıಣĵ ಸೇಮ ಬೈರ ಇವರಡನ
ಹವಯŀ ತೇಟದಲŃ ಕಲಸಮಡತĶದĸಗ ಕನರ ಮನಯಂದ ಗಢುಂ ಗಢುಂ ಗಢುಂ ಎಂದ ಕದನಗಳ ಸದĸ, ಕಣವ
ನಡಗ, ಬಟıಗಳ ಮರದನ ಬೇರವಂತ ಕೇಳಸತ.

“ಹೌದ ಕಣ! ಕನರ ಗೌಡರ ಹೇದŁಂಬದಗ ಕಣĶದ!” ಎಂದ ಸೇಮ ಹಗĩಣĵಮಡ ಖಿನĺಮಖಿಯದನ.
 ಮತĶ, ಸಬĽಮĿ ಕನರಗ ಹಗĩಡತ!
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ದಹನ ಸಂಸħರಕħ ನಂಟರಷıರಲ್ಲರೂ ಕಕħರದ ಬಂದದ್ದರ. ಮತĶಳńಯವರೂ ಸೇತಮನಯವರೂ
ಕಳಕನರನವರೂ ನಲŃಹಳńಯವರೂ ಹಂದನ ತಂಡ ತಳಸಗಳನĺಲ್ಲ ಮರತ ನರದದ್ದರ. ಸಂಗಪĻಗೌಡರೂ ಕಡ
ಬಂದದ್ದರ. ಆದರ ಹವಯŀ ಬಂದರಲಲ್ಲ. ತನಗ ಪŁತನಧಗಳಗ ಸೇಮ ಮತĶ ಪಟıಣĵರನĺ ಕಳಹಸದ್ದನ. ಮತĶಳńಯಂದ
ಪಟıಮĿ, ಚನĺಯŀ, ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಇವರಲ್ಲರೂ ಬಂದದ್ದರೂ ಸಸಯಗದ್ದ ಸೇತ ಬಂದರಲಲ್ಲ.

ಸಂಸħರಗಳಲ್ಲವ ಮಗದಮೇಲ ಸಬĽಮĿ ತಂಗಳಗಟıಲ ತಮĿ ಕತĶಲಯ ಕೇಣಯಲŃ ಕತ ಅತĶ ಅತĶ

ದಃಖಿಸತಡಗದಳ. ಅವರೂ ಇವರೂ ನಂಟರೂ ಇಷıರೂ ಮನಗ ಬಂದಬಂದವರಲ್ಲರೂ ಬಂದ ’ಮತಡಸ’
ಹೇಗತĶದ್ದರ. ನನ ವಧವಗ ಚತŁವಚತŁವಗ ಸಮಧನ ಹೇಳತĶದ್ದರ; ಸಹನಭೂತ ತೇರಸತĶದ್ದರ. ಆಕ ತಂದ
ತಯಗಳ ತವರಮನಗ ಕರದರೂ ಅಲŃಗ ಹೇಗಲಪĻಲಲ್ಲ. ನಲŃಹಳńಗ ಪನಃ ಕಲಡವದಲ್ಲವಂದ ಆಕ ಅಲŃಂದ
ಹರಟಗಲ ಮನಸತಮಡದ್ದಳ.

ಸಬĽಮĿ ಮದಮದಲ ಪತಯ ನಧನಕħಗ ದಃಖಿಸದರೂ ಕಡಕಡಗ ತನಗದಗದ ವೈಧವŀದ ದಃಸķತಗಗಯ, ತನಗ
ಮಂದೇನ ಗತ ಎಂದ ಆತĿಕನಕರದಂದ ಕಣĵೇರನಲŃ ಮೇಯತĶದ್ದಳ. ದನವ ಸಯವವರಗ ಅಳವರಾರ ಎಂಬ
ಗದಯಂತ ದನವ ಅಳವವರಗ ಸಮಧನ ಹೇಳವವರಾರ? ಬಂದ ಬಂದ ಸಮಧನ ಹೇಳತĶದ್ದ ಬಂಧುಗಳಗ
ಬೇಜರಾಯತ. ಅಲ್ಲದ ಸತĶವರಗ ಅಳತĶ ಕಳತರ ಬದಕರವವರಗ ದಡಯವವರಾರ? ಅವರವರಗ ಅವರವರ ಕಲಸ
ಕಯಥಗಳರತĶವಯಷı? ನಂಟರಷıರಗ ಬೇಜರಾದ ಕಲದನಗಳಲŃಯ ಸಬĽಮĿನಗ ಬೇಜರಾಗತĶ ಬಂದತ. ದಃಖವ
ಕಡ ಅತಪರಚಯದಂದ ಮಂದನೇರಸವಗತĶದಂದ ತೇರತĶದ!

ಕಡಕಡಗ ಸಬĽಮĿನನĺ ಸಮಧನ ಮಡವದಕħ ಯರೂ ಹೇಗದದĸದನĺ ಕಂಡ ಸೇರಗರರ ಒಂದ ಸರ ಆಕಯದ್ದ
ಕೇಣಗ ಹೇಗ ದರದಲŃ, ಚಪಯ ಮೇಲ ಗೇಡಗರಗಕಂಡ ಕತರ ಅಳವನĺ ನಲŃಸದ್ದ ಸಬĽಮĿ ಅವರನĺ
ಕಂಡಕಡಲ ಮತĶ ಅಳತಡಗದಳ. ಬಹಳ ಕಲದ ಅಭŀಸದಂದ ಆಕಗ ಬೇಕಂದಗ ಅಳಬರತĶತĶ.

ಸೇರಗರರ ಅತŀಂತ ಸಕರಣವಣಯಂದ, ಹೃತĻವಥಕವಗ, ತವ ದಶವತರದ ಆಟಗಳಲŃ ಕೇಳ ತಳದದ್ದ

ನೇತಧಮಥತತŅಗಳನĺಲ್ಲ ಅಡಕಮಡ, ಉಪದೇಶ ಮಡತಡಗದರ.

“ಸಮĿನ ಅತĶರ ಏನ ಪŁಯೇಜನ, ಅಮĿ? ಭಗವಂತ ಕಟıದĸ ಭಗವಂತ ತಗದಕಂಡ ಹೇಗĶನ, ನವŀರ ಕೇಳೇಕ?
ಎಲ್ಲ ಅವನ ಲೇಲ, ಅವನ ಕಟıದ್ದನĺ ನವ ಅನಭವಸಬೇಕ.ಸವ ಯರಗ ತಪĻದ್ದಲ್ಲ. ಅವರ ಮನĺ ಹೇದರ,
ಇನĺಬĽರ ನಳ ಹೇಗĶರ. ಏನೇ ಅವರ ಕಲ ಅವರ ಪರೈಸಕಂಡ ಪಣŀಕಟıಕಂಡ ಹೇದರ. ಇನĺ ಅತĶರ ಹಂದಕħ
ಬರ‌್ತರೇ? ದೇವರಮೇಲ ಭರಹಕ, ನಮĿ ಮಂದನ ಜೇವನ ಸಖವಗ ಮಡಕಂಡರಾಯĶ! ಯಜಮನರ ಕೈಹಡದ
ನೇವೇ ಹೇಂಗದರೂ ಇನĺ ಮೇಲ ಮನ ಆಡಳತ ನೇಡಕಳńಬೇಕಗತĶದ, ರಾಮಯŀಗೌಡರಗ ಚಂತ ಹಡದ, ಅವರಗ
ಮನಮೇಲ ಮನಸತೇ ಇಲ್ಲ. ತೇರಹೇದವರ ಕೇತಥ ಉಳಸಬೇಕದರ, ನೇವೇ ಸೈ ಇನĺ ಮೇಲ ನೇವೇ ಕನರಗ ಹಗĩಡತಮĿ.
ನೇವೇ ಹೇಂಗ ದಃಖ ಮಡĶ ಕೇಣ ಸೇರಬಟıರ, ಮನಗತ ಏನಗಬೇಕಮĿ? ಏನೇ ಸವತ ಮಗನದರೂ ನಮĿ ಮಗನ
ಹಗ ವಸ ಇದĸನ. ನೇವ ಮನಸತ ಮಡದರ ಈ ಮನ ಮಳಗ ಹೇಗದ ಹಗ ಉಳಸಬಹದ. ನನೇನೇ ನಮĿ ಮನ
ಉಪĻ ಅನĺ ತಂದದ್ದಕħ ಋಣ ತೇರಸಲೇಬೇಕಂದ ಮನಸತ ಮಡದĸೇನ”

ಸೇರಗರರ ಗಟıದಮೇಲನವರ ಮತಡವಂತ ಮತಡ, ಸಹನಭೂತ ತೇರಸ, ಮಂದನ ಬಳನ ಹಲಬನĺ

ಸಚಸಲ, ಸಬĽಮĿಗ ಹಸ ಸಹಸದ ಹರಪಂಟಯತ. ತನ ಕನರ ಮನಗ ಸವಥಧಕರಣಯದ ಹಗĩಡತ
ಎಂಬದನĺ ಕೇಳ, ಹಸಪಟı ಸಕħದಂತ ಉತತಹಗಂಡಳ. ಸೇರಗರರ ಸಹಯದಂದ ಕನರ ಹಗĩಡತಯಗ, ಎಲ್ಲರ
ಗೌರವ ಪŁಶಂಸಗಳಗ ಪತŁಳಗತĶೇನಂದ ನಧಥರಸದಳ.

ಕಲದನಗಳಲŃಯ ಸಬĽಮĿ ಅಳವದನĺ ನಲŃಸ, ಕೇಣಯಂದ ಹರಗ ಬಂದ, ಮನವಳĶಯಲŃ ಹಸ ಉತತಹದಂದಲ

ದĔತಯಂದಲ ಪಲಗಂಡಳ. ಆಶĬಯಥವೇನಂದದರ, ಸೇರಗರರ ಹೇಳದಂತಲ್ಲದ ರಾಮಯŀನ ಹಸ
ಉತತಹದಂದಲ ದĔತಯಂದಲ ಮನಯ ಮೇಲŅಚರಣಯನĺ ನೇಡಕಳńತĶ, ಕಲಸಕಯಥಗಳಲŃ ಆಸಕĶನದನ.

ರಾಮಯŀನ ನತನಸಕĶಗ ಪŁತŀಶಯೇ ಮಖŀ ಕರಣವಗತĶ. ತಂದ ತೇರಕಂಡಮೇಲ ಮನಗ ತನೇ ಸಂಪಣಥವಗ
ಯಜಮನನಂಬ ಹಮĿ ಅವನ ಬನĺಮಳಯನĺ ಸŅಲĻ ನಟıಗ ಮಡತĶ. ಅಲ್ಲದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ದಸಯಂದ ಮನಗ
ವೈರಗಳಗದ್ದವರಲ್ಲರೂ ಈಗ ಮತŁರಾಗ ಹತĶರ ಹತĶರ ಬರತಡಗದರ. ಮತĶಳńಯವರರಲ, ಸೇತಮĿನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರೂ
ಕಡ ರಾಮಯŀನಗ ಕೇವಲ ಆಪĶರಾಗ ಬದĹ ಹೇಳತಡಗದರ. ಎಲ್ಲರೂ ಅವನಗ ಕಷı ಸಮಯದಲŃ ನರವಗಲ
ಸಂತೇಷಸತĶದ್ದರ. ಹೇಗ ಸನĺವೇಶದ ಬದಲವಣಗ ತಕħಂತ ರಾಮಯŀನ ಆವೇಶವ ಬದಲವಣ ಹಂದತĶ. ಎಲ್ಲಕħಂತಲ
ಅತ ರಹಸŀವಗ, ಅತ ಮಖŀವಗ, ಸೇತಯ ಪŁತŀಗಮನದ ಆಶ ಅವನಗ ಇಮĿಡ ಉತತಹಕರವಗತĶ.

ಅವನ ಆಶಗ ಆಧರವರದರಲಲ್ಲ. ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ತಮĿ ಮಗಳಗ “ನನĺ ಮವ ತೇರಹೇಗದĸರ, ಇನĺೇನ ನನಗ ಹದರಕ
ಬೇಡ. ಗಂಡನ ಮನಗ ಹೇಗ, ಮತęದಯಗ ಬಳ. ಮದವಯದ ಗಂಡನĺ ಬಟı ಹೇಂಗರೇದ ಚನĺಗಲ್ಲ. ಜನರ
ಬಯಗ ಬರಬೇಕಗತĶದ” ಎಂದ ಮದಲಗ ಸೇತಯನĺ ಒತĶಯಪಡಸತಡಗದ್ದರ. ಗೌರಮĿನವರೂ ಅದೇ ಅಥಥ
ಬರವಂತ ಮಗಳಗ ಸಮಯ ಸಕħಗಲ್ಲ ಹೇಳತಡಗದ್ದರ. ಚನĺಯŀನ ಸೇತಯ ಮಂದ ರಾಮಯŀನಲŃ ಅವರ ತಂದ
ತೇರಕಂಡಮೇಲ ಆಗರವ ವŀತŀಸವನĺ ಕರತ ಶŃಘಸತĶ, ಆಕಯ ಮನಸತನĺ ತರಗಸಲಳಸದನ. ಅಲ್ಲದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ
ತೇರಕಂಡ ಎರಡ ತಂಗಳಳಗಗ ರಾಮಯŀನನĺ ಮತĶಳńಗ ಕರಸಕಂಡ ಬೇಗರಪಚರ ಮಡದರ. ಇದಲ್ಲದರ ಜತಗ
ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ಸಂಗಪĻಗೌಡರಡನ “ಹವಯŀ ಇಲŃಗ ಬರತĶ ಇದ್ದರ ಸರಹೇಗವದಲ್ಲ. ಸೇತ ಗಂಡನ ಮನಗ
ಹೇಗವವರಗ ಇಲŃಗ ಬರವದ ಬೇಡ ಅಂತ ಅವನಗ ಹೇಳ” ಎಂದ ಹೇಳಕಳಹಸದ್ದರ.

ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಆ ವಷಯನĺ ಹವಯŀನಗ ತಳಸ “ಹೌದಪĻ, ನೇನŀಕ ಅವರಷıಕħ ಅಡijಹೇಗĶಯ? ಅವರ ಮಗಳನĺ
ಅವರ ಏನದŁ ಮಡಕಳńಲ. ಆಮೇಲ ಸಮĿನ ನನĺ ಮೇಲ ದರ ಯಕ?” ಎಂದ ರಾಮಯŀನ ಪರವಗ
ಮತಡದರ.

ಗಡijಮೇಸಗಳ ಸಂದಯಲŃ ಹವಯŀನ ಮಖ ಕಂಪೇರದದನĺ ಕಂಡ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಚಕತರಾದರ. ಒಡನಯ ಅವನ

ಕಠಣವಣ ಹರಹರಟತ. ಕಲŃನಂತ ನಶĬಲನಗ ಮತಡದನ:

“ಏನಂದ? ’ಅವರ‌ಮಗಳನĺ ಅವರ ಏನದರ ಮಡಕಳńಲ! ನನಗೇಕ ದರ?’ ಎಂದಯಲ್ಲವ? ಬಹಳ ಚನĺಗದ. ಈ ಬದĹ
ನನಗ ಮದಲಲŃ ಹೇಗತĶ! ಚಕħಯŀ ಸತĶಕಡಲ ನೇವಲ್ಲರೂ ಬಣĵ ಬದಲಯಸದ ಹಗ ಕಣĶದ. ನೇನೇ ಹೇಳತĶದĸ; ಸೇತಯ
ಇಷıಕħ ವರದĹವಗ ಮದವ ಮಡದĸರ ಎಂದ. ಜೇಯಸರ ಕೈ ಬಚĬಗ ಮಡಕಂಡ ಜತಕ ಹೇಳದĸರ ಎಂದ! ನೇನೇ
ಹೇಳದĸ ನಜವಗಯೂ ಗಂಡ ಹಣĵಗ ತಳ ಕಟıಲಲŃ ಎಂದ ನೇನೇ ಹೇಳದĸ; ಸೇತಯನĺ ಖಂಡತ ಕನರಗ ಕಳಸಬೇಡ
ಎಂದ! ಈಗ ಇದ್ದಕħದ್ದ ಹಗ ಗೇಸಂಬಯ ಹಗ ಬಣĵ ಬದಲಯಸ ಅವವೇಕ ಆಡĶದĸೇಯಲ್ಲ? ಹವನ ಮೇಲ ಕತಕಳńವ
ಚಟıಯನĺ ಹಡಕಂಡಹೇಗ ಬಂಕಗ ಹಕಲ ಹನರ ಮಡĶದĸೇರಲ್ಲವ ನೇವಲ್ಲ ಸೇರ!. ಸೇತಗ ಒಪĻಗ ಇದಯೇನ
ಕನರಗ ಹೇಗೇಕ?”

“ಹಗಂದŁೇನೇ ನೇ ಹೇಳೇದ? ಸೇತ ಒಪĻಗಯಂತ, ಸೇತ ಒಪĻಗ?” ಸಂಗಪĻಗೌಡರೂ ನಸಕರಳಯ ಮತಡತಡಗದ್ದರ.

“ಕೈಹಡದ ಗಂಡನ ಮನಗ ಹೇಗೇಕ ಅವಳ ಒಪĻಗ ಯಕ? ನೇನೇನೇ ಹಸ ಕನನ ಹೇಳೇಹಗದ!”

“ಕನನ ಕಲĶೇ ನೇವಲ್ಲ ಬದಹಯħಂಡದĸ! ಕೈಹಡದ ಗಂಡನಂತ? ಯರ ಕೈಹಡದೇರ?”

“ಯರ ಕೈಹಡದೇರ? ರಾಮಯŀ!”

“ಸೇತ?”

“ಹಳನೇರಗ ದಣನಯħನ ಅಪĻಣ? ನೇನಬĽ!”

“ಇಲŃ ಕೇಳ, ಸಂಗಪĻ ಕಕħಯŀ! ನನಗ ಒಂದ ತತŅವಲ್ಲ; ಒಂದ ಮಗಥವಲ್ಲ. ಗಳ ಎತĶಕಡ ಬೇಸದರ ಅತĶಕಡ ಹೇಗĶೇಯ!
ನೇನೇನೇ ಹೇಳ; ಸೇತ ನನಗಲ್ಲ ಹೇಳದĸಳ; ಅವಳ ರಾಮಯŀನನĺ ಮದವಯಗಲ ಇಲ್ಲವಂತ; ಕೈಹಡದ ಇಲ್ಲವಂತ;
ಬಲತħರ ಮಡದರ ಅನಹತ ಮಡಕಳńಲ ಸದĹಳಗದĸಳಂತ!”

“ಮತĶೇನ? ನನĺ ಕಡಕಯಗĶಳಂತೇನ?” ಎಂದ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಶದĹ ಅನಗರಕನಂತ ಮತಡಬಟıರ.

ಹವಯŀನ ಎದಗ ಈಟ ಇರದಂತಯತ. ಅವನ ಕೇಪ ಹಡಮಚĬ ದೇನವಯತ. ಶೇಕಭರದಂದ ತಲಬಗತ.

ಒಂದರಡ ನಮಷಗಳ ಬಳಬಳನ ಕಣĵೇರ ಸರಸ ಮೌನವಗದ್ದನ.

ಮತĶ ತಲಯತĶ ಹೇಳದನ: “ಕಕħಯŀ, ಯತಕħ ಹಂಗಲŃ ಮತಡĶೇಯ? ಸŅಥಥತಯಂದಲ್ಲ ನನ ಹಗ ಮತಡದĸ.

ಅವಳತĿ ಬಲಯಗದಂತ ಮಡೇಣ ಎಂದ ಹೇಳದನಷı! ನನ ಸೇತಯನĺ ಮದವಯಗವ ಹಂಗನಸ ಎಂದೇ
ಬರದಹೇಯತ. ಕಕħಯŀ! ಹಂಗನಸನĺ ಕಟıಲ ನೇನ ಬಹಳ ಸಹಯಮಡದĸ. ಆಗಲ ನೇನ ಈಗ
ಮಡತĶರವಂತಯ, ಒಂದ ತತŅಕħಗ ಕಯಥಸಧನ ಮಡಲಲ್ಲ; ಚಕħಯŀನ ಮೇಲಣ ವೈರಕħಗ, ಹಠಕħಗ ಮಡದಯಷı!
ನ ಬಲŃ! ಈಗಲ ನೇನ ರಾಮಯŀನ ಪರವಗ ಮತಡತĶರವದಕħ ಕರಣ ನನಗ ಗತĶಲ್ಲ ಎಂದ ತಳಯಬೇಡ. ಅವನಂದ
ನೇನಂದ ಜಮೇನ ತಗದಕಳńಬೇಕ ಎಂದ ಹವಣಸತĶದĸೇಯಂತ! ಆ ಆಶಪಶಚದ ತೃಪĶಗಗ ಸೇತಯನĺ ಬಲಕಡಲ
ಪŁಯತĺ ಮಡĶದĸೇಯ! ಕಕħಯŀ, ನನĺನĺೇನ ಕೈಲಗದ ಬಪĻ ಎಂದ ತಳದಕಳńವದ ಬೇಡ, ಇಲŃ ಕೇಳ, ನನĺ ಮನಸತನĺ
ಹೇಳ ಬಡĶೇನ ನನಗ! ತಯ ಸಯವಗ ಆಕಗೇನೇ ಮತಕಟıಬಟı. ನನ ಮದವ ಮಡಕಳĶೇನ ಅಂತ ಆದರೂ
ನನ ಮದವ ಮಡಕಳńೇದಲ್ಲ! ಅಂದರ ಸಮನŀರೇತಯಂದ ನನ ಮದವ ಮಡಕಳńವದಲ್ಲ. ನನಗ ಸೇತಗ
ಆತĿಪŁಪಂಚದಲŃ ಹಂದಯೇ ಮದವಯಗದ! ಆ ಪŁೇಮಬಂಧನ ಚರವದದ, ಈಗ ಆತĿವಗರವ ನನĺ ತಯಗ ಆ
ಆತĿವವಹಬಂಧನ ಗತĶಗತĶದ; ಆದ್ದರಂದ ತಯಗ ನನ ಕಟı ಮತ ಹಸಯಗವದಲ್ಲ. ಅಲ್ಲದ, ಅಂದನಂದ,
ನನĺಂದ ತಳದಕಳńಲ ಸಧŀವಲ್ಲದ ಒಂದ ವŁತವನĺ ಕೈಕಂಡ ಈ ಗಡij ಬಳಸದĸೇನ ಗತĶಯĶ? ಸೇತಯನĺ ಭಕ್ಷಿಸಲಲ್ಲ,
ರಕ್ಷಿಸಲೇಸħರ, ಪŁಣವರವವರಗ ಪŁಯತĺಸತĶೇನ. ಆ ವಚರದಲŃ ಮನಷŀಶಕĶಗ ಮೇರದ ಶಕĶ ನನಗ
ಸಹಯಮಡತĶದ! ಗತĶಯĶ?”

ಆ ವಣಯಲŃ ಅಷıಂದ ದೃಢತಯತĶ; ಶŁದĹಯತĶ, ಶಕĶಯತĶ. ಸಂಗಪĻಗೌಡರಗ ಸವಥವ ಸತŀವಗ ತೇರತ.

“ಮರಾಯ, ನನĺಂದ ತಪĻಯĶ. ಇನĺ ನನೇ ಸದĸಗೇ ಬರೇದಲ್ಲ” ಎಂದ ತಮĿನĺ ತವ ಸಮಥಥಸಕಳńವದಕħಗ
ಮತĶ ಹೇಳದರ: “ಅವನ ಜಮೇನನĺ ನನ ಕೇಳದವನೇ ಅಲ್ಲ. ಅವನೇ ಹೇಳĸ: ಸಲ ತೇರಸವದಕħಗಯೂ ಮನ
ಖಚಥಗಗಯೂ ಹಣ ಬೇಕತĶಂತ. ಅದಕħ ಆ ಜಮೇನ ಕಡĶೇನ ಅಂದ. ನನ ’ಆಗŃಪĻ, ನೇಡನ ಅಂದದĸೇ.’ ಅಷıೇ
ಹರತ ಅವನ ಜಮೇನ ನನಗŀಕ? ಇದĸದ್ದನĺ ನೇಡಕಂಡŁ ನಂಗ ಸಕಗದ.

ಅಂತ ಐದರ ತಂಗಳ ಕಳದರೂ ರಾಮಯŀನ ಆಶ ಕೈಗಡಲ ಇಲ್ಲ. ಕೈಗಡವ ಸಚನಯೂ ತೇರಲಲ್ಲ. ಸೇತ
ಯರಬĽರ ಮತಗ ಸಪĻ ಹಕದ, ಹಳಯ ನಡವಣ ಕಲŃಬಂಡಯಗ ನಂತಬಟıಳ.

ರಾಮಯŀ ಕŁಮಕŁಮೇಣ ಪನಃ ತನĺ ಪವಥದ ಸķತಗೇ ಇಳಯತಡಗದನ. ಬರಬರತĶ ಮದಲಗಂತಲ ಹಚĬಹಚĬಗ
ಮಲ ಹಡಯತಡಗದನ. ಎಲ್ಲರ ಮೇಲಯೂ ಕೇಪದŅೇಷಗಳೇರ, ಅವನ ಮನಸತನ ಅಂತರಾಳದಲŃ ಕರಾಳವŀಹಗಳ
ಇಣಕಲರಂಭಸದĸವ.

ಆದರ ಕನರ ಮನಯ ಕಲಸಕಯಥಗಳಲ್ಲ ಬಹಳ ವಚĔಣತಯಂದ ಸಗತĶದĸವ. ಸಬĽಮĿನ ಹಗĩಡತತನದಲŃ

ಸೇರಗರರೂ ಗಟıದಳಗಳ ಬೇಲರೂ ತರಪಲ್ಲದ ದಡಯಬೇಕಗತĶ. ಆಕ ಅಡಗ ಮನಯಂದ ಹಡದ ಗದĸ, ತೇಟ,
ಹತĶಲ, ಕಟıಗ ಗಬĽರಗಂಡ, ತರಗನ ಹಡŀ, ಕಬĽನ ಗದĸ ಎಲŃಡಯಲŃಯೂ ಇದĸ, ಮೇಲŅಚರಣ ನೇಡಕಳńತĶದ್ದಳ.
ಆಕಗ ಸವರ ಕಣĵಗತĶ. ಅದನĺ ಕಂಡ ಎಲ್ಲರಗ ಆಶĬಯಥವಗತĶತĶ.
 ಸಬĽಮĿನ ದಃಸŅಪĺ
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ತೇರಹೇಗ ಒಂದ ವಷಥದ ಮೇಲಗತĶ. ಸಬĽಮĿ ಹಗĩಡತಯ ಸಮಥŀಥದ ಖŀತ ನಡನಡಯಗತĶ.
ಗಂಡಸರ ಕಡ ಒಬĽರನĺಬĽರ ಮದಲಸವಗ “ಅಯŀೇ ಕೈಲಗದದ್ದವನ, ಕನರಗ ಹೇಗ, ಸಬĽಮĿ ಹಗĩಡತಯ
ಕರಬರನĺದರೂ ನೇಡ ಕಲತಕಂಡ ಬ,ನಡ” ಎಂದಕಳńತಡಗದ್ದರ.

“ಬೇಲರೂ ಗಟıದವರೂ ಥರಥರ ನಡಗತĶರಂತ. ಸಬĽಮĿನ ಬಯಕೇಳದರ.. ಆ ಸೇರಗರ ರಂಗಪĻಸಟıರಂತ

ಕಲಸಂದಯಲŃ ಬಲಮದರಕಂಡ ನಯಮರ ಆಗಬಟıದĸರಂತ!.. ರಾಮಯŀಗೌಡರ ಮನ ವೈವಟıನ ಗೇಜಗೇ
ಹೇಗವದಲ್ಲವಂತ: ಎಲ್ಲ ತಮĿ ಚಕħಮĿನ ಕೈಲ ಬಟıಬಟıದĸರಂತ!.. ಏನ ಧೈಯಥ ಅಂದರ ಅವರಗ! ಹಂಗಸದರೂ ಒಬĽ
ದಂಡೇ ದಂಡಗ ಬೇಲರಾಳಗ ಹಣಸಬರಲ ತಗಂಡ ಮೈಯಲ್ಲ ಬರ ಬೇಳವಂತ ಹಡದಬಟıರಂತ!.. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ
ಹಂಡತ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರೇ ಆಗಬಟıದĸರಂತ!.. ” ಎಂದ ಮದಲಗ ಜನರ ಪಡ ಮತ ಹಬĽದĸತ.

ಜನರ ಮತನಲŃ ಅತಶಯೇಕĶ ಇದĸದ್ದರೂ ಸಳńರಲಲ್ಲ. ಸಬĽಮĿನ ಪŁಭವ ಮಲ್ಲಮಲ್ಲನ ಬಳದ ಅಪŁತಹತವಗತĶ. ಆಕಯ
ಅಪĻಣಯ ಹರತ ಯರೂ ಹಜĮಯಡತĶರಲಲ್ಲ. ಗಂಡನ ಗದĸಗಗ ತನ ಏರದĸೇನ ಎಂಬ ಶŁದĹಯಂದ ಆಕಯಲŃ
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ದಪಥವ ಅದರಡನ ಕಠನŀವ ಮತĶ ಒಂದನತ ಕŁಯಥ ಸಂಮಶŁವದ ಧೂತಥತಯೂ ಮಳತ
ಬಳಯತĶದĸವ. ಅಧಕರಮದದಡನ ಯೌವನಮದವ ಕಡತĶ. ತರಣŀದ ಗರಶಖರವೇರರವ ಹಣĵ
ಅಧಕರಯದರ, ಅನೇಕರ ಅನೇಕ ಕರಣಗಳಂದ ಅವಳಗ ಆಳಗ, ಅವಳ ವŀಕĶತŅಕħ ತಲಬಗತĶರ. ಕವಗಳಲŃ ಮಗನಲŃ
ಕಲರಳನಲŃ ಮಡಯಲŃ ಒಡವಗಳಲ್ಲದದ್ದರೇನಂತ? ವಧವಯದ ಸಂದರ ತರಣ ದಟıವಗ ಬಳದ ತಲಕದಲನĺ ಬಚ
ಬೈತಲ ತಗದ ತರಬಕಟı, ಕಗನ ಸೇರಯನĺ ಬಗದ ಮಲನಡನ ಉಡಗಯಟı, ಕೈಕಡಗದಂದಲ, ಸಪಷı
ಕಯದಂದಲ ತಂಬದದಗಳಂದಲ, ದಂಡಮಗದಂದಲ ಹಕಂ ಚಲಯಸತĶ ಎದರ ನಂತರ, ಸೇರಗರ
ರಂಗಪĻಸಟıರಂತಹ ಯವ ಗಂಡಸ ತನ ಆಕಯಜİಯನĺ ಶರಸವಹಸದ ಇರತĶನ? ಆಕ ಬೈದರ ಮಹ
ಆಶೇವಥದವಂದ, ಹಡದರ ಧನŀನದನಂದ ಭವಸದ ಇರತĶನ? ಸಬĽಮĿನ ಪŁಭವಕħ ಕರಣ ಅರಪಲ ಆಕಯ
ತರಣವŀಕĶತŅವಗತĶ. ಆದರ ಆಕಗ ಮತŁ ಆ ಗಟı ತಳದರಲಲ್ಲ.

ಗೃಹಕೃತŀವನĺ ಬಗಯಗ ಯಶಸŅಯಗ ನಡಸತĶೇನ ಎಂಬ ಹಮĿಯ ಸಲವಗ ಆಕ ತನĺ ಹಂದನ ಬಡಸķತಯನĺ
ತನಗದಗದ್ದ ಕಷıಸಂಕಟ ಅನŀಯ ನಂದಗಳ ಪರಂಪರಗಳನĺ ಮರತ, ಬರಬರತĶ ಹಚĬಹಚĬ ಕŁರವಗ
ವತಥಸತಡಗದ್ದಳ. ರಾಮಯŀ ತನĺ ಮನೇವŀಥಯ ಮಟıಯಮೇಲ ಕವಕತ ಮನವತಥಯ ಯವ ಗೇಜಗ
ಹೇಗದ ತಟಸķನಗದĸದರಂದ ಸಬĽಮĿನ ಮೈಗ ಬಣĵವ, ಕೈಗ ನಖಗಳ, ತಲಗ ಕೇಡ ಮಡದಹಗತĶ. ತನĺ
ಹಗĩಡತತನದಲŃ ಪಳಬದĸದ್ದ ಹಳಯ ದಯŀ, ಜಕħಣ, ಪಂಜŁಳń ಮದಲದ ಅಂತರ ಬಂತರಗಳನĺಲ್ಲ ವಂಕಪĻಯŀವನರ
ಕೈಯಂದಲ ಮರಳ ಸķಪಸ ಜೇಣೇಥದĹರ ಮಡದ್ದಳ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಕಡಗಲದಲŃ ಇನĺ ಬದಕದ್ದ ಭೂತ
ರಣದಗಳಗ ಹರಕಯ ಕಂದಯವನĺ ಹಚĬಮಡ, ಒಂದ ಕರ ’ಆಯರ’ ಕಡತĶದ್ದಲŃ ಎರಡ ಕರಗಳನĺ, ಒಂದ ಕೇಳ
ಕಡತĶದ್ದಲŃ ಎರಡ ಕೇಳಗಳನĺ ಕಡತಡಗದ್ದಳ. ಕನರಗ ಬಂದದಗದ್ದ ಕಷıಗಳಗಲŃ ಭೂತದಗಳಗ ಸರಯದ
’ಆಯರ’ ಕಡದದĸದ ಮಖŀ ಕರಣವಂದ ತಳದದ್ದ ಆಕಯ ಮೌಢŀಕħ ವಂಕಪĻಯŀ ಜೇಯಸರ ತಮĿ ಮಹಜİನದ
ಆಧರವನĺ ದಯಪಲಸದ್ದರ. ಇದನĺಲ್ಲ ಕಂಡಂಡ ಸಮನŀ ಜನರಗ ಬಹಳ ಸಂತೇಷವಗತĶ. ಅವರಗ ತಂಡ ಕಡಬ
ಹಂಡ ಕಳń ಯಥೇಚĭವಗ ದರಯಬಹದದ ಪŁತಯಂದ ಕŁಯಯೂ ಎಂದಂದಗ ನಲŃಸಬರದ ಅತŀಂತ ಪವತŁವದ
’ಸನತನ ಧಮಥ’ವಗತĶ. ಆ ಕರಣದಂದಲ ಅನೇಕರ ಸಬĽಮĿ ಹಡದರೂ ಬೈದರೂ ಕೇಳಕಂಡ ತಟಪಟಕħನĺದ
ಇದ್ದದĸ!

ಒಂದ ದನ ಬಳಗĩ ಹಂಬಸಲ ಮರಗಳ ಹಸರನ ಮೇಲದ್ದ ಹನಗಳಲŃ ರಮಣೇಯವಗ ಮರಗತĶರಲ, ಹದಹದಗಳಲŃ
ಹಕħಗಳ ಮನೇಹರವಗ ಹಡತĶರಲ, ಸಬĽಮĿ ಅಡಗಯವನಗ ಅವನ ಮಡಬೇಕದ ಕಲಸಗಳನĺಲ್ಲ ಹೇಳ, ತೇಟದಚ
ಹಸದಗ ಅಗಯತĶದ್ದ ಅಗಳನ ಕಲಸವನĺ ನೇಡಲೇಸħರ ವಲŃ ಕಟıಕಂಡ ಹರಡತĶದ್ದಳ.

ಅಡಗಯವನ”ಎಂಥ ಮೇಲೇಗರ ಮಡದಮĿ? ತರಕರ ಏನ ಇಲ್ಲ” ಎಂದನ.

“ಪಟıಗ ಹೇಳದĸನಲŃ, ತರಲಲŃೇನ? ” ಎಂದ ಸಬĽಮĿ ಸಡಕದಳ.

“ಆಂವ ಎತĶಮಕ ಹೇದĺಪĻ? ಆವಗŃ ಹೇದವİ ಇನĺ ಕಣĵಗ ಕಣಕೇ ಇಲ್ಲ. ಏನ ಪŀರ‌್ಲಮರಾ ಹತĶದನೇ?
ಪನĺೇರ‌್ಲ ಮರಾ ಹತĶದನೇ? ” ಎನĺತĶದ್ದ ಅಡಗಯವನ ಕೈಯಲŃದ್ದ ಒಳńಣĵಯ ಕಡಕ ಅಕಸĿತĶಗ ಕಳಗ ಬದĸ ಒಡದ
ಚರಾಯತ. ಅವನಂತ ಭೇತ ಹಡದಂತ ಕಲŃಗ ನಂತಬಟıನ. ಸಬĽಮĿ ’ನನĺ ತಲಗ ಬಂಕ ಹಕ’ ಎಂದ ಬೈಯತĶ
ನಗĩಬಂದ, ನಲದ ಮೇಲ ಹರದ ಇಂಗತĶದ್ದ ಎಣĵಯನĺ ಬಗಸಗೈಯಲŃ ಬಳದ, ತರದ ಕಣĵ ಮಚĬದ ಹದರ ನಂತದ್ದ
ಅಡಗಯವನ ಮಖಕħ ಪಚಕħನ ಹಡದ, ಚರಾಗದ್ದ ಕಡಕಯ ಓಡಗಳನĺ ಎತĶ ’ನನĺ ಹಣಕħ ಹಕಕೇ’ ಎಂದ ಶಪಸ
ಬೇಸ ಬಡದ, ಕೈಗ ಹಡದದ್ದ ಎಣĺಯನĺ ತನĺ ತಲಕದಲಗ ಉಜĮಕಳńತĶ ಹರಗ ಹೇದಳ.

ತೇಟಕħ ಇಳಯತĶದĸಗಲ ಪಟı ಸಬĽಮĿನ ಅಪĻಣಯಂತ ಬಳಯ ದಂಡನĺ ಪಚĬಡಗಗ ಹತĶ, ತನĺ ಸತĶಲ
ಹಂಬಲಸ ಬರತĶದ್ದ ನಯಗಳಡನ ಆಟವಡತĶ ಬರತĶದ್ದನ. ಸಬĽಮĿ ಉರಮೇರಯಂದ “ಇಷıತĶ ಏನ
ಮಡĶದ್ದŀೇ?” ಎಂದವಳ ಮರಮತಗವಕಶ ಕಡದ, ಅವನ ಕವಯನĺ ಅಯŀೇ ಎಂದ ಚೇರಡವಂತ ಹಂಡ
ಮಂಬರದಳ.

ಪಟı ಕಣĵೇರಡತĶ ತಟ ನಡಗಸತĶ ಸಬĽಮĿ ಮರಯಗವದನĺೇ ತರಗ ನೇಡತĶದ್ದವನ “ಹಡĽಹದರಗತĶ!” ಎಂದ

ಮದಲಗ ಗಟıಗ ಬೈಯತĶ ಮಟıಲೇರದನ. ಆಳಗಳಲŃ ಅಷı ಮಂಬತĶಗಗಲ ಬಂದ ಅಗಳ ತೇಡವ ಕಲಸದಲŃ
ತಡಗದ್ದರ. ಸೇರಗರರ ಗಟıಯಗ ಅಪĻಣಗಳನĺ ಅತĶ ಇತĶ ಬೇಸತĶ ಮೇಲŅಚರಣ ನೇಡಕಳńತĶದ್ದರ. ಸಬĽಮĿ
ಬರತĶರವದನĺ ದರದಂದಲ ಕಂಡ ಅವರ ದನ ತಗĩಸ ತಮĿ ಆಳಗಳಗ ’ಹಯ, ಹಗĩಡತಮĿ ಬಂದರ ಗಡ!, ಎಂದ
ಬೇಹಗಟıರ. ಆಳಗಳಲ್ಲ ಮದಲಗಂತಲ ಹಚĬದ ಶŁದĹಯಂದ ಕಲಸದಲŃ ತಡಗದರ.

ಸಬĽಮĿ ಬೇಲರಾಳಬĽನ ಕಲಸಕħ ಬರದದĸದನĺ ಕಂಡ, ದರದಲŃ ಮತಲ್ಲದ ದರ ಅಗಯತĶದ್ದ ಓಬಯŀನನĺ ಕರತ,
ಹಂದನ ವಡಕಯಂತ ’ಓಬಣĵಯŀ!’ ಎಂದ ಸಂಬೇಧಸ “ಆಬಚĬ ಯಕ ಕಲಸಕħ ಬರಲಲŃ?” ಎಂದ ಕೇಳದಳ.

ಓಬಯŀ ಅಗಯವದನĺ ತಸ ನಲŃಸ “ಅವನಗ ಮೈಕೈ ನೇವಂತ” ಎಂದಸರ, ಮತĶ ದರ ಅಗಯತಡಗದನ.

ಸಬĽಮĿ ಸದ್ದನನĺ ಕಳಹಸ, ಬಚĬನನĺ ಬಲತħರದಂದ ಕರತರಸ ಅವನನĺ ಕಲಸಕħ ಹಚĬಸದ ಬಡಲಲ್ಲ.

ಆಳಗಳಲ್ಲ ಕಲಸ ಮಡವದನĺ ನೇಡತĶ ಒಂದ ದಣĵಯ ಮೇಲ ಕಳತದ್ದ ಸಬĽಮĿ ತನĺ ಮಡಲನಂದ ಬಯಗ
ಹಕಕಳńವ ಸಮನಗಳನĺ ಒಂದಂದನĺಗ ತಗದ ಎಲಯಡಕ ಹಕಕಳńತಡಗದಳ. ಸೇರಗರರೂ ಬಹಳ
ಚಟವಟಕಯಂದ ಅಲŃಂದಲŃಗ ಇಲŃಂದಲŃಗ ಹೇಗ ಹದಕ ಹೇಳತĶ ಇದĸ, ತಸಹತĶನಲŃಯ ಸಬĽಮĿ ಬಳಗ ಬಂದ ಸŅಲĻ
ದರದಲŃ ಕಳತ, ಬಹಳ ವನಯದಂದಲ ನಮŁತಯಂದಲ”ನನಗಂದ ಚರ ಬಯಗ ಕಡĶೇರಾ!” ಎಂದ ಉಬĽ
ಹಲŃಗಳನĺ ಚನĺಗ ಪŁದಶಥಸ ಮಗಳ ನಗತĶ ಬೇಡದರ. ಸಬĽಮĿ ತನĺ ಮಡಲನಂದ ಎಲ ಅಡಕ ಸಣĵ
ಹಗಸಪĻಗಳನĺ ಒಂದಂದನĺಗ ತಗದತĶಳ. ಸೇರಗರರ ಆನಂದದಂದ ಬಯಗ ಹಕಕಂಡ ತಟ ನಲಗ ಹಲŃಗಳಲ್ಲ
ಕಂಪಗವಂತ ಅಗಯತĶ, ಆಗಗ ಪಚಕħನ ಕಂಪ ಎಂಜಲನĺ ಉಗಳತĶ ಮತಡತĶ ಕಳತರ.

ಮದಮದಲನಯ ಮತ ಆಳಗಳ ಅಗಯತĶದ್ದ ಅಗಳನ ವಚರವಗತĶ. ಅಲŃಂದ ತೇಟದ ಬೇಲಯ ಕಡಗ ತರಗತ.
ಆಮೇಲ ತೇಟದ ಬೇಸಯದ ವಚರವಗ ತಸದರ ಸಗತĶ. ಅಲŃಂದ ಆ ವಷಥದ ಅಡಕಯ ಫಸಲನ ಕಡಗ ಹರಯತ.
ಆಮೇಲ ಅಡಕ ಧರಣ. ಅಲŃಂದ ಮತĶಳńಯವರಗ ಕಡಬೇಕಗದ್ದ ಸಲದ ಮತ ಬಂದತ. ಅಲŃಂದ ಸೇತ, ರಾಮಯŀ,
ಚನĺಯŀ ಇತŀದಗಳ ಕಡಗ ಒಲಯತ.

“ಹೌದ, ರಾಮೇಗೌಡರ ಬೇರ ಮದೇಮಡಕಂಡರ ಏನಗĶದ? ನಮĿ ಯಜಮನರಗ ಅದೇ ಇದĸತಲŃ? ಆ ಹಣĵಗ (ಸೇತ
ಎಂದ ಅವರ ಭವ) ಹಚĬ ಹಡದತĶ! ಅದನĺ ಕಟıಕಂಡ ಇವರ ಗಂಡಗ ಬೇಳವದ?” ಎಂದರ ಸೇರಗರರ.

ಸಬĽಮĿ ಅವರ ಕಡಗ ನೇಡದ ಕಲಸ ಮಡತĶದ್ದ ಆಳಗಳ ಕಡಗೇ ನೇಡತĶ “ಆ ಹಣĵನ ದಸಯಂದಲೇ ನಮĿ ಮನಗ ಶನ
ಹಡದಹೇಯĶ. ಮನ ಪಲಗ ಹಳಯĶ! ಅವರೂ ಬಳದ ಹೇದರ! ಮದವ ಆದವರಗ ಶನ ತಪĻಲಲ್ಲ” ಎಂದ ಹನ
ತಂಬತĶದ್ದ ಕಣĵಗಳನĺ ವಲŃಯ ಸರಗನಂದ ಒರಸಕಳńತĶ “ಇನĺ ಏನೇನ ಆಗಬೇಕ ಅಂತ ಇದಯೇ ದೇವರ
ಮನಸತನಲŃ!” ಎಂದ ಸಮĿನದಳ.

ಸೇರಗರರೂ ಆಮೇಲ ಮತಡಲಲ್ಲ. ಆಳಗಳ ಅಗಯತĶದ್ದ ಹರಗದ್ದಲಗಳ ಸದĸನಡನ ಸತĶಲ ಮರಗಡಗಳಲŃ

ಹರಾಡತĶದ್ದ ಹಕħಗಳ ಉಲಯೂ ಸೇರ ಕೇಳಬರತĶತĶ.

ಸಬĽಮĿ ಹತĶ ನಮಷಗಳವರಗ ಸಮĿನ ಕಳತದĸ, ಹರಡಲ ಮೇಲದĸ ನಂತಳ. ಸೇರಗರರೂ ಎದĸ ಅವಳನĺ ಕಂಕರರಂತ
ಹಂಬಲಸದರ. ಹತĶಮರ ಹೇದಮೇಲ ಸೇರಗರರ ’ಹಗĩಡತಮĿ, ಆ ತೇಟದ ಮೇಲನ ಕರೇ ಕೇಡ ಸರಮಡಲಕħ,
ನೇವ ಸŅಲĻ ನೇಡ ಹೇಳಬಟıದŁ” ಎಂದ ನಲŃಸದರ.

ಸಬĽಮĿ ಮೌನವಗ ಸಮĿತಸ, ಸೇರಗರರನĺ ಹಂಬಲಸದಳ. ಇಬĽರೂ ಕರಯ ಕೇಡಯನĺ ಸೇರ, ನೇಡದರ.
ಸೇರಗರರೇ ’ಅದನĺ ಹಗ ರಪೇರಮಡಬೇಕ, ಹೇಗ ರಪೇರ ಮಡಬೇಕ’ ಎಂದ ಸಲಹಕಟıರ. ಸಬĽಮĿ ’ಆಮೇಲ
ಯೇಚನ ಮಡನ; ಸದŀಕħ ಅಗಳನ ಕಲಸ ಮಗಯಲ’ ಎಂದ, ಬಂದ ದರಯಲŃಯ ಹಂತರಗಲದĸದನĺ ಕಂಡ,
ಸೇರಗರರ ಬೇರಂದ ಹತĶರದ ಒಳದರಯನĺ ಸಚಸ, ಅದರಲŃ ಹರಟರ.

ಆ ದರಯಲŃ ಸŅಲĻ ದರ ಹಗವದರಳಗ ಒಂದ ದಡij ಅಗಳ ಅದಕħ ಹಕದ್ದ ಬೇಲಯ ಒಡij ಅಡijಬಂದವ.
ಸೇರಗರರ ’ಅಲŃಂದ ಸರ ಹಕದ. ಅದರಮೇಲ ದಟಬಹದ’ ಎಂದ ಹೇಳ ಸಬĽಮĿನನĺ ಅಗಳನ ಪಕħದಲŃಯೇ
ಕರದಕಂಡ ಹೇದರ.

ಕಡಗ ಎರಡ ಅಡಕಮರಗಳನĺ ಜೇಡಸ ಅಗಳಗ ಅಡijವಗ ಸೇತವಯಂತ ಹಕದ್ದ ಸರವ ಗೇಚರಸತ. ಸೇರಗರರ ಅದರ
ಮೇಲ ನಡದ ಆಚಗ ದಟದರ. ಆದರ ಸಬĽಮĿ ಅದರಮೇಲ ಹೇಗಲ ಹದರ ಈಚಯ ದಡದಲŃಯ ನಂತಬಟıಳ. ಅಗಳ
ಆಳವಗತĶ. ಸರವ ಸŅಲĻ ಬಳಕತĶತĶ. ಅಭŀಸವಲ್ಲದವರಗ ಕಣĵಹದರಕ ಆಗಯ ತಲ ಸತĶವಂತತĶ. ಅದರಲŃಯೂ ಹಣĵ
ಹಂಗಸಗ ಅದರಮೇಲ ನಡಯವ ಸಹಸ ಅಸಧŀವಗತĶ. ಸೇರಗರರ ಆಚಯ ದಡದಂದ ’ಹದರಬೇಡ ಬನĺ. ಬಲವಗದ
ಸರ’ ಎಂದ ಧೈಯಥ ಹೇಳದರೂ ಸಬĽಮĿ ಒಂದರಡ ಸರ ಪŁಯತĺಸಯೂ ಎದಯಗದ ’ಅಯŀಪĻ!’ ಎನĺತĶ ಹಂದ ಸರದಳ.

ಸೇರಗರರ ಏನೇ ಸಧರಣ ಎಂಬಂತ ದನಯಲŃ ಮಗĸತಯನĺ ನಟಸತĶ “ನನĺ ಕೈಹಡಕಂಡ ಮಲ್ಲಗ ದಟಬನĺ!”
ಎನĺತĶ ಮತĶ ಸರವನĺ ಹಂದಕħ ದಟ ಸಬĽಮĿನದĸಡಗ ಹೇದರ. ಆ ಮತನĺ ಕೇಳದ ತರಣ ವಧವಯ ಎದನತĶರ
ಮಖಕħ ಉಕħದಂತಗತĶ.

ಸರಕħನ ದರ ಸರದ ನಂತ “ಬŀಡ, ಬಂದ ಹದೇಲ ಹೇಗನ ಬನĺ. ಸರದ ಮೇಲ ಹೇಗಕ ನನĺಂದಗದಲ್ಲ” ಎಂದಳ.

ಸೇರಗರರ ಮನಸತನಲŃ ಬಹಳ ಕಲದಂದ ಅದಮಕಂಡದ್ದ ಏನೇನೇ ಕಮಭವಗಳ ಮತĶ ತಲಯತĶದĸವ. ಸತĶಲ
ಹಗĩಡ ಅಡಕ ತೇಟಗಳ ಬಳದ ಸķಳ ಏಕಂತವಗತĶ; ನಜಥನವಗತĶ. ಆದರ ಸಬĽಮĿ ಕಗಕಡರ ತಸದರದಲŃ
ಕಲಸಮಡತĶದ್ದ ಆಳಗಳ ಬರದ ಇರಲರರಂಬ ಅಳಕನಂದ ತಮĿ ಅಳಯಸಯನĺ ಪŁಯತĺಪವಥಕವಗ
ದಮನಮಡಕಂಡ “ಹದರಬೇಡ. ಹಗĩಡತಮĿ, ನನಂದ ಕೇಲ ಹಡಕಳĶೇನ. ನೇವ ಆ ಕೇಲನ ತದ
ಹಡದಕಂಡ ಬನĺ” ಎಂದ ಒಂದ ಗಡವನĺ ಮರದ ದಣĵಮಡ ನೇಡದರ.

ಸಬĽಮĿಗ ಆ ಸಲಹ ಮಗĸವಗ ತೇರತ. ’ಹİ’ ಎಂದ ಸೇರಗರರ ಹಡದಕಂಡದ್ದ ದಣĵಯ ತದಯನĺ ಬಲಗೈ
ಮಷıಯಂದ ಬಲವಗ ಹಡದಕಂಡಳ. ಸೇರಗರರ ಮಲ್ಲಗ ಸರದಮೇಲ ನಡಯತಡಗದರ. ಸಬĽಮĿನಂತ ಬಲಗೈ
ಮಷıಯಲŃ ದಣĵಯ ತದಯನĺ ಎಡಗೈ ಮಷıಯಲŃ ಜೇವವನĺ ಭದŁವಗ ಹಡದಕಂಡ ಒಂದವರ ಮರ
ಹಂಬಲಸದ್ದಳ. ಅಷıರಲŃ ಅಡಕಮರಗಳ ಬಳಕಟವ ಹಚĬಯತ. ಅವ ಸŅಭವಕವಗಯ ಬಳಕತĶದĸದೇನೇ ನಜ.
ಆದರ ಸೇರಗರರೂ ಬೇಕಂದೇ ತಮĿ ಪದತಡನದಂದ ಸರದ ಬಳಕಟವನĺ ಹಚĬಸತĶದ್ದರಂಬದ ಸಬĽಮĿಗ ಗತĶಗಲಲ್ಲ.

ಸಬĽಮĿ ಮಂಬರಯದ ನಂತ “ಅಯŀಯŀೇ, ಸೇರಗರರ, ಹಂದಕħ ಬನĺ; ಹಂದಕħ ಬನĺ” ಎಂದ ಕಗದಳ.
ಸೇರಗರರ “ಹದರಬೇಡ, ಬನĺ; ಇನĺೇನ ಸರ ಪರೈಸಹೇಯĶ” ಎಂದ ದಣĵಯನĺ ಮಂದ ಮಂದ ಎಳದರ.

ಅಗಳನ ಆಳವನĺ ನೇಡ ಸಬĽಮĿಗ ತಲತರಗದಂತಯತ. ಹಂದಕħ ಮಂದಕħ ತರಾಡತಡಗದಳ. ತನĺ ಗತ

ಪರೈಸತಂದ ತಳದ ಕಗಲೇಳಸದರೂ ದನ ಹರಡಲೇ ಇಲ್ಲ. ಆಕಗ ಅಷıಂದ ಭೇತಯಗತĶ. ಎಂತದ್ದರೂ ಕಳಗ ಬದĸ
ತಲಯಡದ ಸಯತĶೇನ ಎಂದಕಂಡ ಅವಳ ದಣĵಯ ತದಯನĺ ಫಕħನ ಕೈಬಟı, ಎರಡ ಹಜĮ ಮಂದ ಸರದ ಓಡ,
ಸೇರಗರರನĺೇ ಹಡದಕಂಡಳ. ಸೇರಗರರೂ ಅಯŀಯŀೇ ಎಂದ ತತĶರಸದರ. ಅವರ ಅಸķರರಾಗದ್ದರ, ಇಬĽರೂ , ತನ
ಅಪಯದಂದ ಪರಾದದನĺ ನನದ ನಕħರೂ, ಒಡನಯ ಸನĺವೇಶ ನಗಗ ಯೇಗŀವಲ್ಲವಂದ ತಳದ ಸಟıನಂದ
ಹಬĽಗಂಟಹಕಕಂಡ ಮನಯ ಕಡಗ ನಡದಳ.

ಸೇರಗರರ ಹಣĵನ ಮೈಸೇಂಕನಂದ ತಮಗೇದಗದ ಸಖವನĺ ಮನದಲŃಯ ನನದ ಸವಯತĶ ನಡನಡವ ಕಲಕħನ
ನಗತĶ ಆಳಗಳದ್ದಲŃಗ ಹೇದರ.

ಸಬĽಮĿ ಉದŅಗĺ ಸķತಯಲŃ ಮನ ಸೇರದಗ ಉಪĻರಗಯಲŃ ಇಬĽರ ಮವರ ಮತಡತĶದĸದ ಕೇಳಬಂದತ. ಪಟıನನĺ
ಕೇಳದಗ ಮತĶಳń ಚನĺಯŀಗೌಡರೂ

ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರೂ ಅತĶಗದĸ ಹರಯಣĵಗೌಡರೂ ಬಂದದĸರ ಎಂದ ಹೇಳದನ. ಅವರ ಬಂದದ ಏಕ ಎಂಬದ
ಸಬĽಮĿಗ ತĔಣ ಮನಸತಗ ಹಳಯತ.

ಸೇತ ತನĺ ಮಂಗಲŀಸತŁವನĺ ಕತĶಸದ ಕನರಗ ಕಲಡವದಲ್ಲವಂದ ಹಟಹಡದಮೇಲ ರಾಮಯŀನಗ ಮತĶಂದ ಮದವ
ಮಡಕಳńವಂತ ಹೇಳ, ಹತಚಂತಕರಲ್ಲರೂ ಒತĶಸಮಡತಡಗದ್ದರ. ಅತĶಗದĸ ಹರಯಣĵಗೌಡರೂ ತಮĿ ಮಗಳ
ರಂಗಮĿನನĺ ರಾಮಯŀನಗ ಕಡಲಪĻ ಕತರರಾಗ ಪŁಯತĺಸತĶದ್ದರ. ಆ ಕಯಥದಲŃ ಶŀಮಯŀಗೌಡರ, ಚನĺಯŀ,
ಸಂಗಪĻಗೌಡರ, ಎಲ್ಲರೂ ಯತĺಶೇಲರಾಗದ್ದರ. ಹವಯŀ ಕಡ ಸಂಗಪĻಗೌಡರಡನ ಇಷıಪಡದ ಹಡಗಯನĺ
ಬಲತħರಸವದಕħಂತಲ ಮತĶಂದ ಮದವ ಮಡಕಳńವದೇ ಲೇಸಂದ ಸಚಸದ್ದನ. ಆ ಪŁಸĶವವನĺೇ ಮತಡ,
ರಾಮಯŀನನĺ ಮದವಗ ಒಪĻಸಲ ಇಂದ ಅವರ ಮವರೂ ಕನರಗ ಬಂದ ರಾಮಯŀನಡನ ವದಸತĶದ್ದರ.

ಸಬĽಮĿ ನಂತ ಸŅಲĻ ಹತĶ ಆಲಸ, ರಾಮಯŀನನĺ ಹೇಗದರೂ ಮದವಗ ಒಪĻಸದ್ದರ ಸಕತĶಲŃ ಎಂದ ಹರೈಸತĶ, ಬಂದ
ನಂಟರಗ ಏನದರೂ ವಶೇಷ ಮಡಲೇಸħರ ಅಡಗಮನಗ ಹೇದಳ.

ಆ ಹಗಲಲ್ಲ ನಂಟರಪಚರದಲŃಯೂ ಮತಕತಗಳಲŃಯೂ ತಂಬ ಕಳಯತ. ಅಂತ ರಾಮಯŀ ಮತĶಂದ ಮದವ

ಮಡಕಳńವದಕħ ಸಮĿತಸಲಲ್ಲ. ಹಚĬ ಹಚĬಗ ಅಸಂಬದĹವಗ ಮತಡ, ಎಲ್ಲರಗ ಇಸತ ಅನĺಸವಂತ ಮಡಬಟıನಂತ.
ಅದನĺ ಕೇಳ ಸಬĽಮĿ ಹಣĵ ಹಂಗಸಗ ತನಬĽಳ ಈ ಮನಯಲŃ ಕಲಹಕಬೇಕಲŃ ಎಂದ ನಡಸಯĸಳ.

ಸಂಜ ನಂಟರಲ್ಲ ನರಾಶರಾಗ ಬೇಳħಂಡರ.

ಅದವರಗ ಆ ದನ ಬಳಗĩ ತೇಟದಂಚನಲŃ ನಡದದ್ದ ಪŁಸಂಗ ಆಕಯ ಮನಸತನಳಗ ಮಳಗಕಂಡದĸದ, ಆಗ ನೇರಳಕħ

ತಳń ಕೈಬಟı ಬಂಡ ಮೇಲಕħೇಳವಂತ ಮೇಲದĸತ. ಆದರ ಅದನĺ ಪŁಯತĺಪವಥಕವಗ ಮನಸತನಂದಚಗ ತಳń. ಬಡರಕħ
ಹೇಗವ ಆಳಗಳಗ ಅಕħಪಡ, ಉಪĻ ಮಣಸನಕಯ , ಅಡಕ, ಹಗಸಪĻ ಮದಲದವಗಳನĺ ಕಡವ ಮತĶ
ಕಡಸವ ಕಲಸದಲŃ ತಡಗದಳ.

ಆದರ ನನಸನಲŃ ಹರತಳńದದ ಕನಸನಲŃ ಮರಳ ಒಳನಗĩತ. ಆ

ರಾತŁ ಸಬĽಮĿಗ ಒಂದ ಸŅಪĺವಯತ:

ತನ ಒಂದ ಆಳವದ ಕಂದಕದ ಅಂಚನಲŃ ನಂತದĸಳ. ಅದನĺ ದಟಬೇಕಂದ ಆಕಯ ಪŁಯತĺ. ಆದರ ಆ ಕಂದಕವ ಎರಡ
ಮರ ಅಡಕ ಮರಗಳ ಎತĶರದ ಪŁಮಣವದ. ಅದರ ಪತಳದಲŃ ಹಳಯಂದ ನರಗರದ ಭೇರಂದ ಕಚĬ
ಹರಯತĶದ. ಸಬĽಮĿನ ಎದ ಹದರ ಹೇಗದ. ಆಚಯ ದಡದಲŃ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ನಂತ ಸರದ ಮೇಲ ದಟಬರವಂತ
ಕರಯತĶದĸರ. ಸಬĽಮĿ ಅವರನĺ ತನĺಡಗ ಬಂದ ಕೈಹಡದ ಕರದಕಂಡ ಹೇಗವಂತ ಬೇಡತĶದĸಳ. ಕಡಗ
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಬಂದ ಸಬĽಮĿನನĺ ಕೈಹಡದ ಸರದಮೇಲ ನಡಸಕಂಡ ಹೇಗತĶದĸರ. ಇಬĽರೂ ಸರದ ಮಧŀಕħ
ಬಂದದĸರ ಇದ್ದಕħದ್ದ ಹಗ ಸಬĽಮĿ ನೇಡತĶಳ ತನĺನĺ ಕೈಹಡದದ್ದವರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಲ್ಲ ಸೇರಗರರ! ಸಬĽಮĿ
ಬಡಸಕಳńಲ ಯತĺಸತĶದĸಳ. ಸೇರಗರರ ಬಗಯಗ ಅಪĻ ಹಡಯತĶದĸರ. ಸರ ಮೇಲಕħ ಕಳಕħ ಬಳಕಲ
ತಡಗತĶದ. ಸಬĽಮĿ ಕಳಕħ ನೇಡ ತಲ ತರಗ, ಹೇಗದರ ತನĺನĺ ದಡಗಣಸ ಎಂದ ಸೇರಗರರನĺೇ ಬಗದಪĻ
ಹಡಯತĶಳ. ಆ ಗಲಬಲಯಲŃ ಇಬĽರೂ ಒಬĽರನĺಬĽರ ಅಪĻಕಂಡ ಆ ಕಂದಕದ ಪತಳದ ನದಗ ದಢುಮĿನ
ಬೇಳತĶದĸರ! ಆ ಪತಳನದಯಲŃ ಕಚĬಹೇಗತĶದĸಗ ಸಬĽಮĿ ಹದರ ಸೇರಗರರನĺ ಮತĶ ಬಗಯಗ ಅಪĻ
ಹಡಯತĶಳ. ಆದರ ಸೇರಗರರ ಸಬĽಮĿನನĺ ರಭಸದಂದ ತಳń, ತಕħಯಂದ ಬಡಸಕಂಡ ಈಜ ದಡ ಸೇರತĶರ. ಸಬĽಮĿ
ಪŁವಹದಲŃ ಬಂಡಬಂಡಗ ಬಡದ ಕಚĬಹೇಗತĶದĸಳ. ಮೈಮರದ ಮಗ ಬಯಗಳಲŃ ನೇರ ನಗĩ ಉಸರಕಟıತĶದ!
ಅಯŀ ಉಸರ ಕಟıತĶದ!

ಸಬĽಮĿ ಹಸಗಯಮೇಲ ಕಮಟಬದ್ದಳ.ಎಚĬರವಯತ.ನಜವಗಯೂ ಅಳತĶದĸಳ! ಎದ ಡವಡವ ಹಡದಕಳńತĶದ!

ಕಣĵಗೇನ ಕಣಸವದಲ್ಲ; ಕೇಣ ಕಗĩತĶಲ ಕಗĩವಯಗದ. ನಃಶಬĸತ ಸವಥತŁ ಸಮŁಜŀವಳತĶದ.
 ಮನಯಲŃ ’ಮಟıಚಟı’!
ಎರಡ ತಂಗಳದಮೇಲ ಒಂದರಳ ಪಟıಣĵನ ಸೇಮನ ನಯ ಕರದಕಂಡ, ಕೇವ ತಗದಕಂಡ, ರಾತŁ ಷಕರಗ
ಹೇಗದ್ದರ. ಕನರನಂದ ಓಬಯŀನ ಪಟıನ ತಮĿ ನಯಗಳಡನ ಬಂದ ಅವರನĺ ಗಟıಗ ಸೇರದ್ದರ ಬೇಟಯೇನ
ಆಗಲಲ್ಲ. ತರಗ ತರಗ ದಣದ, ಸಮರ ರಾತŁ ಒಂದ ಗಂಟಯ ಹತĶಗ ತಂಗಳ ಮಳಗತĶರಲ, ಬೇಟಗರರ ಅವರವರ
ಮನಗಳ ಕಡಗ ತರಗದರ.

ಓಬಯŀನ ಪಟıನ ಮನಯ ಹತĶರ ಬಂದದ್ದರ. ಪಟı ಇದ್ದಕħದ ಹಗ ಸŅಲĻ ಹದರಕಯ ಪಸಮತನಲŃ “ಓಬೇ ಗೌಡŁ! ಓಬೇ
ಗೌಡŁ! ಅಲŃ ಯರೇ ಹೇದಹಂಗಯĶ!”ಎಂದ ನಂತ ಕೈ ತೇರಸದನ.

ಓಬಯŀನ ನಂತ ನೇಡದನ. ಯರೂ ಕಣಸಲಲ್ಲ. ಮಳಗತĶದ್ದ ತಂಗಳ ಬಳಕನಲŃ ಮರಗಡಗಳ ನರಳಗಳ ಮಯ
ಮಯಯಗ ನಂತದĸವ. ನಯಗಳ ದಣದ ಅತĶಯತĶ ಹೇಗದ, ದರಯಲŃಯ ಬರತĶದĸವ. ಮನಷŀರ ನಂತ
ನೇಡಲ ಅವಗಳ ಚರಕಗ ಕವ ನಮರ ನಂತ ನೇಡತಡಗದವ.

“ಯರೂ ಇಲ್ಲ ಕಣೇ. ತಂಗಳಬಳಕನಲŃ ಮರದ ನರಳ ಒಂದಂದ ಸರ ಹಂಗ ಕಣĶದ” ಎಂದ ಓಬಯŀ
ಮಂದವರದವನ.

ಪಟı ಮತŁ ಅತĶಕಡಯೇ ನೇಡತĶ ಹಂಬಲಸತĶದ್ದನ. ಅವನ ಕಣĵಗ, ಮತĶ ಯರ ಹಲಸನಮರವಂದರ ಬಡದಲŃ
ನಂತದ್ದಂತ ಭಸವಗ “ಓಬೇಗೌಡŁ, ಅದ ಯರೇ ನಂತಹಗ ಕಣĶದ ನೇಡ; ಓ ಅಲŃ “ಎಂದ ಕೈ ತೇರಸದನ.

ಅವನ ಕೈ ತೇರಸದ ಕಡ ನಯಗಳ ಅವಗಳ ಸŅಭವಕħ ತಕħ ಹಗ ನಗĩ ಓಡದವ. ಕಣĵ ಮಚĬ ಬಡವಷıರಲŃ ಯರನĺ
ಕಂಡಂತ ಬಗಳದವ.

ಅಲ್ಲದ ಆ ನಯಗಳ ಕಗಟವನĺ ಮೇರ ಯರ “ಹಚ! ಹಚ! ಕಣĵ ಹಟı ಹೇಗತĶಲĸ ಇವಕħ!” ಎಂಬದ ಕೇಳಸತ.

“ಯರದ?”ಎಂದ ಕಗ ಕೇಳದನ ಓಬಯŀ.

“ನನಲĸ?”ಎಂದ ಉತĶರವ ಬಂದತ. ಉತĶರದಡನ ಕೇವಯನĺ ಹಗಲಮೇಲ ಹಕಕಂಡ ಬರತĶದ್ದ

ಮನಷŀಕರವ ಮರದ ನರಳನಲŃ ತಮĿ ಕಡಗೇ ಚಲಸತĶದĸದ ಕಣಸತ. ನಯಗಳ ಕಗವದನĺ ನಲŃಸ
ಬಲವನĺಲŃಡಸತĶ ಆ ವŀಕĶಯ ಸತĶ ಬರತĶದ್ದವ.

“ಯರ? ಸೇರಗರŁೇನ?”ಎಂದನ ಓಬಯŀ.

“ಹೌದ ಮರಾಯ, ಈ ಕನĺಗಳಲ್ಲ ಸೇರ ತಗದದĸವಲĸ ನನĺ!”ಎಂದ ಸೇರಗರರ ಟಳńಗ ನಗತĶ ಸಮೇಪಸದರ.

“ಇತĶ ಎಲŃಗ ಹೇಗದŁ?”

“ಇಲŃೇ ಕೇವ ತಗಂಡ ಮಲದ ಮರಸಗ ಹೇಗದĸ.ನೇವತĶ ಹೇಗದĸರ?”

“ಗದĸ ಕಡ ಹೇಗದŅ. ಏನ ಕಣಲಲ್ಲ.”

“ಒಂದ ಎಲಚರ ಇದŁ ಕಡĶಯೇನ, ಮರಾಯŀ. ಮಲದ ಮನ ಹಳಗಹೇಯĶ! ಕಣĵ ಕಗರ ಕಗರ ಸಕಯĶ”

ಸೇರಗರರ ಓಬಯŀನಂದ ಎಲಯಡಕ ಹಗಸಪĻ ತಗದಕಂಡ ವೇಳŀ ಹಕಕಳńತĶ ತಮĿ(ಮತĶ ಗಂಗಯ) ಬಡರದ
ಕಡಗ ಹೇದರ. ಹಡಗನದ ಪಟıನಗ ಸೇರಗರರ ಮತನಲŃ ಸŅಲĻವ ಸಂಶಯ ತೇರಲಲŃ. ಆದರ ಓಬಯŀನಗ
ಆನಮನವಗ, ಅದನĺ ಆಲೇಚಸತĶ ಹೇಗ ಮಲಗಕಂಡನ.
ಇತĶೇಚಗ ಸೇರಗರರಗ ಸಬĽಮĿನಗ ಬಳಯತĶದ ಸಂಬಧವನĺ ನೇಡ ಓಬಯŀನಗ ಸŅಲĻ ಅನಮನಕħಸĻದವಗತĶ.
ಆದರ ಕಂಡರೂ ಕಣದವನಂತ ಸಮĿನರತĶದ್ದನ. ದಡĸವರ ಕಸರಗ ಕಲಟıರ ಕಡಜಲ ಕಟıಗ ಕೈಹಕದಂತಗತĶದಂದ,
ಯರಡನಯೂ ಆ ವಚರವನĺತĶದ, ಕಲŃನಂತ ಸಮĿನದ್ದನ.

ಅವನ ಕಣĵ ಬಟıಕಂಡೇ ಆಲೇಚಸತĶ ಮಲಗರಲ ಉಪĻರಗಯ ಮೇಲ ಮಲಗದ್ದ ರಾಮಯŀ ಅತŀಂತ ಭೇತವಣಯಂದ
“ಅಯŀೇ! ಓಬಯŀ! ಓಬಯŀ! ಓಡಬರೇ! ಸತĶನಲŃೇ!” ಎಂದ ಕಗ ಕಂಡದĸ ಆ ರಾತŁಯ ನಜಥನತ ನೇರವತಗಳಲŃ,
ರಕĶನಳಗಳಲŃ ಚಳ ಹರಯವಂತ ಕೇಳಸತ.

ಓಬಯŀ ಗಬರಯಂದ ಎದĸ ಏಣ ಮಟıಲಗಳನĺ ಏರ, ಉಪĻರಗಗ ಓಡದನ. ಅಲŃ ಯರ ಕಣಸಲಲŃ. ‘ರಾಮೇಗೌಡŁೇ!
ರಾಮೇಗೌಡŁೇ!’ ಎಂದ ಕರದನ. ಉತĶರ ಬರಲಲŃ. ಓಬಯŀನಗ ಬಹಳ ಹದರಕಯಯತ. ಹಗಯ ಕಳಗಳದ ಬಂದ
ಲಟೇನ ಹತĶಸ ಕಂಡ ಮತĶ ಉಪĻರಗಗ ಹೇದನ.

ರಾಮಯŀ ಒಂದ ಮಲಯಲŃ ತನĺ ಹಸಗಯಮೇಲ ರಗĩ ಹದದ ಮಲಗದ್ದನ. ಲಟೇನನ ಬಳಕನಲŃ ಅವನ ಕಣĵ ಬಟı
ಕಂಡರವದೇನೇ ಕಣಸತ. ಆದರ ಓಬಯŀ ’ಯಕ ಕಗದĸ?’ ಎಂದಗ ಅವನ ಮತನಡಲ ಪŁಯತĺಸದರೂ
ಆಗಲಲŃ. ಮೈಯಲŃ ಗಡ ಗಡ ಗಡನ ನಡಗತĶತĶ. ಮಖದಲŃ ಬವರಳಯತĶತĶ. ಕಣĵೇರ ಸರಯತĶತĶ.

ರಾಮಯŀ ಮತನಡವ ಸĹತಗ ಬರವದಕħ ಅಧಥ ಗಂಟಯಯತ. ತನ ನದŁಸತĶದĸಗ ಯರ ತನĺನĺ ಹಸರ ಹಡದ
ಕಗದಂತಯತಂದ, ಕಣĵ ತರದಗ ಆಕೃತಯಂದ ಮಂಡಗಯ ಪಕħದಲŃ ನಂತತĶಂದ, ’ಯರದ’ ಎಂದ ಕೇಳದಗ,
ಅದ ಮತಡದ ತನĺ ಕಡಗ ಮಂಬರಯತಡಗತಂದ, ನೇಡದಗ ತನĺ ತಂದಯಂತ ತೇರತಂದ, ಇನĺ ಹತĶರ
ಬಂದಗ ಅತŀಂತ ವಕರವಗ, ತಲ ಕದರಕಂಡ ಹಲŃ ಚಲದಕಂಡದ್ದ ಸěೇಯಕೃತಯಂತ ತೇರತಂದ, ನೇಡತĶದ್ದ
ಹಗ ರೇಷದಂದ ನĔತŁಗಳಂತ ಉರಯತĶದ್ದ ಕಣĵಗಳನĺ ಕರಳಸ, ಹಲŃ ಕಡಯತĶ ತನĺ ಮೈಮೇಲ ಬೇಳವಂತ
ತೇರತಂದ, ಆಗ ಕಗಕಂಡ ಪŁಜİ ತಪĻದನಂದ ಭಯಂಕರವಗ ಕಥ ಹೇಳದನ. ಅವನ ಭೇತ ಓಬಯŀನಗ
ತಟıದರಲಲŃ.

ಅಂತ ಬಳಗಗವವರಗ ಓಬಯŀ ರಾಮಯŀನ ಪಕħದಲŃಯ ದೇಪ ಹತĶಸಕಂಡ ಕತರಬೇಕಯತ. ಅವರಬĽರಲŃ ಯರೂ
ಕಣĵ ಹಚĬಲಲŃ.

ಮರದನ ಅಗŁಹರದ ವಂಕಪĻಯŀ ಜೇಯಸರನĺ ಕರಸ ನಮತĶ ನೇಡಸದರ. ಅವರ ಮನಯಲŃ ಏನೇ ಅನಚರ
ನಡದಮಟıಚಟı (ಮೈಲಗ ) ಆಗಬಟıದ. ಮನಯನĺಲŃ ಶೌಚಹಕಸ ಭೂತದಗಳಗ ಹಣĵಕಯ ಹಕಸ, ಚಂದŁಮೌಳೇಶŅರ
ದೇವಸĹನದಲŃ ವŁತ ಮಡಸ.’ ಎಂದ ಮದಲಗ ವಧಸದರ. ಬಹಳ ಮತವಜಥ ವಹಸ ಆ ಕಲಸಗಳನĺಲ್ಲ ಮಡಲ ತವೇ
ಒಪĻಕಂಡರ. ಅದರಂತ ಎಲ್ಲ ಕಯಥಗಳ ನಡದ, ಮನಯ ಬಗಲಗಳಲŃ ಪŁತಯಂದಕħ ಒಂದಂದ ಮಂತŁಸದ
ತಂಗನಕಯನĺ ವಭೂತ ಪŁಸದಗಳಡನ ಕಟı ನೇತಹಕದರ.

ಆದರ ಜೇಯಸರ ಕನಸನಲŃಯೂ ಊಹಸದದ್ದ ನಜವದ ’ಮಟıಚಟı’ ಮತŁ ನರಾತಂಕವಗ ನಡಯತĶತĶ.

ತೇಟದಚ ಸರ ದಟವಗ, ಸೇರಗರರ ಸಬĽಮĿನ ಕೈ ಹಡದ ಮೈಯಪĻದ ದನದಂದ ಅವರಬĽರ ಮನಸತನಲŃ ಹಸ

ಹಸ ಭವಗಳ ರಾಗಗಳ ಹರೈಕಗಳ ಮಡತಡಗದĸವ! ತವ ಕೈ ಹಡದ ಅಪĻದಗಲ, ಸರವನĺ
ದಟದಮೇಲಯೂ, ತಸ ಹತĶ ಹಗಯೇ ಹಡದದĸಗಲ, ಸಬĽಮĿ ಗಟıಯಗ ಕಗಕಂಡ ಗಲಟಯಬĽಸದ
ಸಧರಣವಗ ಮತŁ ಮನದ ಬೈದ. ತರವಯವದರೂ ಆ ವಚರವನĺ ಯರಡನಯೂ ಹೇಳದ ಸಮĿನದĸನĺ
ನೇಡ ಅಭಸರ ಕಲಯಲŃ ನಷĵತರಾಗದ್ದ ಸೇರಗರರಗ ಹಸ ಹರಪ ಹಸ ಹರೈಕಯೂ ಮಡದಂತಗ. ತಮĿ ಸಹಸ
ಪŁಯತĺವನĺ ಮಂದ ವರಸತಡಗದರ.

ಸಬĽಮĿನ ಮನಃಸķತಯ ಮವನಕಯಯೂ ಸೇರಗರರ ಒಲಮ ಗಳಯ ಕಕħನ ಕಟಕಗ ಯೇಗŀವಗವಂತ

ಹಣĵಗತĶತĶ: ಮೃದವಗತĶತĶ; ಒಗರನĺ ಹಳಯನĺ ಗಟıಯನĺ ಮಲ್ಲ ಮಲ್ಲನ ಬಡತĶ ಸಹಯಗತĶತĶ.
ಕಯಗದĸಗ ಮರವನĺಗಲ ಕಂಬಯನĺಗಲ ಅಲಗಡಸದರ ಕಳಗ ಬೇಳದದĸದ, ಚನĺಗ ಹಣĵದ ಮೇಲ
ಬೇಳದರತĶದಯ? ಕೈವಶವಗದರತĶದಯ?

ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮರನಯ ಹಂಡತಯಗದ್ದ ಸಬĽಮĿ ಅವರನĺ, ಇನಯಳ ಇನಯನನĺ ಒಲಯವಂತ ರಾಗಭವ

ಪವಥಕವದ ಕಮಪಣಥತಯಂದ ಎಂದಗ ಒಲದರಲಲ್ಲ. ಗೌಡರ ಎರಡನಯ ಹಂಡತ (ಪಟıಮĿ-ವಸವನ ತಯ)
ತೇರಹೇಗ ಸಬĽಮĿ ಘಟನಕŁಮದಂತ ಅವರನĺ ಹಠಾತĶಗ ಮದವಯಗವ ಮದಲ, ಆಕಯ ಮನಸತ ಬೇರಯ
ಕಡಗಳಲŃ ಸಳದಡತĶತĶ. ಕನರಗ ತನĺನĺ ಕಡತĶರಂದ ತಳದಗಲ ಕಡ ವಯಸħರಾಗದ್ದ ಮರ ಮಕħಳ
ತಂದಯಗದ್ದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗಂದ ಆಕ ಭವಸಲಲ್ಲ. ಹವಯŀನಗರಬಹದಂದ ಮನದಲŃ ಮಂಡಗ ತಂದದ್ದಳ. ತನĺನĺ
ಕಡವದ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗಂದ ಚನĺಗ ಗತĶದಗ ಸŅಲĻ ಆಶಭಂಗವನĺ ಅನಭವಸದರೂ, ದಡij ಮನಯ
ಯಜಮನರೂ ನಡನ Ħಮಂತ ಸಪŁಸದĹರೂ ಆದವರ ಕೈಹಡದ ಎಲ್ಲರ ಗೌರವ ಭಯಗಳಗ ಪತŁಳಗ, ಕನರ
ಮನಯ ಹಗĩಡತಯಗ ಮರಯತĶೇನ ಎಂಬ ಬಣĵದ ಕನಸನĺ ಕಟıಕಂಡ ಸಬĽಮĿ ಹಗĩದಳ. ಆದರ ಆ ಕನಸ
ನನಸಗವಂತ ಅವಳ ಹಣಯಲŃ ಬರದರಲಲ್ಲ. ಆಕ ಕನರಗ ಕಲಡವ ಮದಲ ಗಂಗಯ ಮೇಹಕೇಟ ಗೌಡರ ಹೃದಯ
ಕಸಮವನĺ ಆಕŁಮಸ, ಕರಯಲ ತಡಗದĸತ. ಮದಮದಲ ಗೌಡರ ರಸ ತಂಬದ ಹಸ ಹಣĵನĺ ಮದĸಸದರೂ,
ಕಲಕಲದಲŃಯ ಸಬĽಮĿಗ ನರಕಯತನ ಪŁರಂಭವಯತ. ಅದಕħ ಅವಳ ತಸಮಟıಗ ಕರಣವಗದ್ದಳ. ತನ ಮನಯ
ಯಜಮನರನĺ ಮದವಯದ ಮತŁದಂದ ಮನಗ ಹಗĩಡತಯದನಂಬ ಅಹಂಕರದಂದ , ತನಗಂತಲ ಎಷıೇ
ಹರಯರಾದ ಹವಯŀನ ತಯ ನಗಮĿನವರ ಮೇಲಯೂ ಸವರ ಮಡತಡಗದಳ. ಆಳಕಳಗಳಡನಯೂ ಅದೇ
ರೇತಯಗ ಚೇಳಗ ಪರಪತŀ ಕಟıಂತ ವತಥಸತĶದ್ದಳ. ಆದರ ಆ ಆಟೇಪವಲ್ಲ ಮಗದ ಸŅಲĻ ಕಲದಲŃ ಇರಳನಲŃಯ
ಕನರನĺ ಬಟı , ತನĺನĺ ಕತĶರಸಹಕವದರಲŃದ್ದ ಗೌಡರ ಕತĶಯಂದ ಪರಾಗ, ತವರೂರಗ ಓಡ ಹೇಗಬೇಕಯತ.
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಡನ ಪŁೇಮ ಸಂಬಂಧವಲ್ಲದ ವವಹ ಬಂಧನ ಮತŁವದ್ದ ಆಕಗ ಅವರ ಕಠೇರವದ ಪಶಚದಂತ
ತೇರದರ. ಅವರನĺ ಶಪಸದಳ. ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಹಸಗ ಹಡದ ತರವಯ ಮತĶ ಕನರಗ ಬಂದಗಲ ಸಬĽಮĿಗ
ಗೌಡರ ಮೇಲದĸದ ಒಂದ ಹರಹದ ಕನಕರವಗದĸತ ಹರತ ಪŁಣಯಭವವಗರಲಲ್ಲ! ಅಲ್ಲದ ತವರ ಮನಯ
ಪೇಡನಯಂದ ತಪĻಸಕಳńವದಕħ ಸಹಯಮಡದ್ದ ಆ ಘಟನಯಲŃ ಆಕಗ ಕೃತĤತಯತĶ. ಹಂಡತಯದವಳ ಗಂಡನನĺ
ಶಶŁಷ ಮಡಬೇಕಂಬ ವಡಕಗನಸರವಗ ಸಬĽಮĿನ ಇತರರಂತ ವತಥಸದ್ದಳ. ಗೌಡರ ತೇರಹೇದಮೇಲ, ಸಬĽಮĿ
ನಜವಗಯೂ ಎದಹಂಡ ದಃಖಪಟıದ್ದಳ. ತವರಮನಯವರ ಕರದರೂ ಅಲŃಗ ಕಲಡದ ಕನರನ ಹಗĩಡತತನವನĺ
ಮತĶಮĿ ಇಮĿಡ ಉತತಹದಂದ ಕೈಕಂಡದ್ದಳ.

ಕನರ ಮನಗಲ್ಲ ಸಬĽಮĿ ಒಬĽಳೇ ಹಂಗಸಗದ್ದಳ. ಆನೇಕಸರ ಬೇಸರದಂದ ಅವಳ ಮನಸತ ಸಯĸ ಸಯĸ
ಯವದನĺೇ ಹರೈಸ, ಕಣĵೇರ ಕರಯತĶತĶ. ಮನಗಲಸಗಳನĺ ನೇಡಕಳńವದಕħಗ ಮನಸತನĺ ಎಷı
ಉಪಯೇಗಸದರೂ ಮಧŀ ಮಧŀ ಬೇಸರವ ರೇಜಗಯೂ ಶನŀತಯೂ ಆಕಯನĺ ಆಕŁಮಸತĶದĸವ. ರಾಮಯŀ ಮತĶಂದ
ಮದವ ಮಡಕಂಡರ ಸಸ ಮನಗ ಬರತĶಳ ಎಂದದ್ದ ಹರೈಕಯೂ ಬರದಯĶ. ಇವಲ್ಲದರ ಜತಗ, ಆಕಗ ಯೌವನವ
ಕದದಕħತಡಗತĶ. ಬಡತನದಲŃ ಹಟı ದಡದದ್ದ ಆಕಗ ಈಗ ವರಾಮದಲŃ ಮೈಕಬĽತĶ. ಸಂಸ್ಕೃತಯಲ್ಲದ ಮತĶ
ಸಂಸ್ಕೃತಗಗಯಲ್ಲದ ವರಾಮ ನರಕಕħ ದರ. ಹಗĩಡತಯಂಬ ಅಹಂಕರವ ನತĶಗೇರತĶ. ಗŁಹಚರಕħ ತಕħಹಗ ಸೇರಗರರೂ
ಹಂಚತĶದ್ದರ.

ಮದಲನಂದಲ ಸೇರಗರರ ಕಣĵ ತನĺ ಮೇಲದ ಎಂಬದ ಸಬĽಮĿಗ ಗತĶತĶ. ಹಂದ ಅವರ ಪŁಯತĺಗಳನĺಲ್ಲ
ತೃಪĶಕರವಗ ನವರಸದ್ದಳ. ಆದರ ಈಗ ಯರೂ ತನĺನĺ ಲಕħಸದ ಕಲದಲŃ ಸೇರಗರರ ಲĕ, ಒಂದ ರೇತಯಂದ, ಇದ್ದರೂ
ಇರಲ ಎನĺಸತ. ತೇಟದಚಯ ಸರದ ಘಟನ ನಡದಮೇಲಂತ ಸೇರಗರರ ಅವಕಶ ಸಕħದಗಲಲ್ಲ ತಮĿ
ವಶŅಸನರಾಗಗಳನĺ ಪŁದಶಥಸತಡಗದ್ದರ; ಎಷıೇ ಸರ ಅವಕಶ ಕಲĻಸಕಂಡ!.. ’ಥ! ನೇವ ಹಂಗ ಮಡಬೇಡ!’
’ನೇವ ಹಳಗ ಹೇಗ!’ ಎಂದ ಸಬĽಮĿ ಮನದ ಬೈಯತĶದ್ದರೂ, ಕಣĵಗಳಲŃ ಅನŀಭವವರತĶದĸದನĺ ಕಂಡ,
ಸೇರಗರರ ಆ ಬೈಗಳಗಳನĺಲ್ಲ ಚತಕಪಕ್ಷಿ ಮೇಡದ ಮಳಯನĺ ಕಡದ ನಲಯವಂತ ನಲಯತĶದ್ದರ.

ಒಂದ ಸರ, ಸೇರಗರರ ಸಬĽಮĿ ಬೇಡವಂದರೂ ಕೇಳದ ಆಕಯ ಸĺನಕħ ನೇರ ಹಕಕಟıರ. ಹಳಪೈಕದ ತಮĿನಂದ ಕಳń
ತಂದ ದನವ ನವೇದಸತಡಗದರ! ಗಂಗಯ ವಶವಗದ್ದ ಸಬĽಮĿನ ಒಂದ ಒಳńಯ ಸೇರಯನĺ ವಪಸ ತಂದಕಟıರ.
ಈ ಮದಲದ ಉಪಕೃತಗಳಗಲ್ಲ ಕೃತĤತಯನĺ ಸಚಸವದಕħಗ ಸಬĽಮĿ ಸೇರಗರರಗ ಸŅಲĻ ಹಚĬಗ ಕಫ ತಂಡ ಕಟıಳ.
ಅವರ ಮಧŀಹĺ ಕನರ ಮನಯಲŃಯ ಊಟಮಡತĶದ್ದರಾದ್ದರಂದ ತಪĻ, ಮಸರ, ಮಂಸದ ಪಲŀ ಮದಲದ
ವಶೇಷಗಳನĺ ಹಚĬ ಹಚĬಗ ಬಡಸತಡಗದಳ. ರಾತŁ ಅವರ ಗಂಗಯ ಬಡರದಲŃ ಊಟಮಡ ಅಲŃಯ
ಮಲಗತĶದ್ದರಾದ್ದರಂದ, ಅವರತ ರಾತŁಯೂಟಕħ ತನ ಮಡದ್ದ ಭĕ ಭೇಜŀಗಳನĺ, ಮದಲ ಒಮĿಮĿ, ಆಮೇಲ
ಆಗಗ, ಕಳಹಸತಡಗದಳ. ಹೇಗ ಅವರಬĽರ ಪರಸĻರ ಉಪಕರದ ಕೃತĤತ ಸĺೇಹಕħ ತರಗತ. ಎಷıರ ಮಟıಗಂದರ;
ಒಂದಸರ ಸೇರಗರರ ಅವಕಶ ಕಲĻಸಕಂಡ ತವಬĽರರೇ ಊಟıಕħ ಕತದĸಗ, ಏನೇ ಮತ ಮತಗ ಕಶಲಗಗ,
ತಮĿ ಪಕħದಲŃದ್ದ ಚಂಬನಂದ ನೇರನĺ ಬಗಸ ತಗದ ಸಬĽಮĿನ ಮಖಕħ ಎರಚದರ. ಸಬĽಮĿ ನಗತĶ ಬೈಯತĶ ತನĺ
ಕೈಯಲŃದ್ದ ಪತŁಯಂದ ಮಸರನĺ ತಗದ ಅವರ ಮಖಕħ ಎರಚ, ಅವರ ಕನĺ ಮೇಸಗಳ ಮೇಲಲ್ಲ ಮಸರ ಬದĸದನĺ ಕಂಡ
ನಗತಡಗದಳ. ಸೇರಗರರ ಮಖ ಉಜĮಕಳńತĶ ನಗತಡಗದರ. ಅದನĺ ಕೇಳ ಒಳಗ ಬಂದ ಓಬಯŀನಗ ಇಬĽರೂ ಸೇರ
’ಬಕħನ ಕಣĵಗ ಉಪĻನಕಯಯ ರಸವನĺ ಸಡಯಲ ಅದ ಕಣĵಕಣದ ಕಡಗೇಲ ಕಂಭಕħ ಢಕħ ಹಡದ ಮಗಚಬದĸ,
ಅವಂತರ ಮಡತ’ ಎಂಬ ಕಥ ಹೇಳದರ. ಅವನ ಅವರ ಕಥಯನĺ ನಂಬದವನಂತ ನಟಸ ಮರಳದನ.

ಈ ಎಲ್ಲದರ ಫಲರೂಪವಗ ಸೇರಗರರ ರಾತŁ ಗಂಗಯ ಬಡರದಲŃ ಊಟಮಡಕಂಡ ಅಲŃ ಮಲಗದ, ದನವ ಕೇವ
ತಗದ ಕಂಡ ಮಲದ ಮರಸಗ ಹೇಗತಡಗದರ. ಗಂಗಗ ಸಂಶಯವಗ ಒಂದ ಸರ ’ತಂಗಳಬಳಕಲ್ಲ, ಏನಲ್ಲ. ಈ
ಕತĶಲಲŃ ನಮಗ ಮಲ ಕಣಸವದದರೂ ಹೇಗ? ಎಂದ ಕೇಳದಳ. ಸೇರಗರರ ಮಲ ಬಳńಗರವದದರಂದ ನĔತŁದ
ಬಳಕನಲŃ ಅದರ ಆಕರ ಕಣಸತĶದಂದ ಅಭŀಸವರವದರಂದ ಅಂದಜನಮೇಲ ಗರಯಟı ಹಡಯಬಹದಂದ
ಹೇಳದರ. ಅದಕħವಳ ಮಗಳ ನಗತĶ ನಂಗಲ್ಲ ಗತĶದ!” ಎಂದ ಅವರ ಮೇಸಯನĺ ಹಡದಳದಳ.

ಸೇರಗರರ ನೇವನಂದ “ಅಯŀೇ ಪಣŀತಗತĶ” ಎಂದ ಮಲ್ಲನ ಕಗ, ಗಂಗಯಂದಲ ತಲಬಚಸ ಹ ಮಡದಕಂಡ,
ಮೇಸಗ ಪರಮಳ ಹಚĬಸಕಂಡ,ಹವನ ಕಚĬಂದನĺ ಬಕħಣಕħ ಹಕಕಂಡ, ಕೇವ ತಗದಕಂಡ ’ಮಲದ ಮರಸ’ಗ
ನತŀವ ಹೇಗವಂತ ಹೇದರ.
 ಬದĹದೇವನ ಕೃಪಮಹಮ
ಕನಬೈಲನ ಎತĶರದ ಮೇಲ ಪಡವಣ ಮಲಗಳ ನತĶಯಲŃ ಕಂಪಗ ಮಳಗತĶದ್ದ ಸಂಧŀಸಯಥನ ಕಂಕಮಕಂತ
ಮನಮೇಹಕವಗ ಓಕಳಯರಚತĶತĶ. ಬಟıಗಳ ನರಳ ಕಣವಗಳನĺಲ್ಲ ಆವರಸತĶ. ಓಬಯŀ ಹಳಪೈಕದ ತಮĿನತĶ
ಕಳńಕಡದ, ಕನರ ಮನಯ ಕಡಗ ಇಳಯವದರಲŃದ್ದನ. ತಮĿ ಉಳದದ್ದ ಕಳńನĺ ಸೇರಗರರಗಂದ ಹತĶಕಂಡ
ಬೇಗಬೇಗನ ಹೇಗದ್ದನ. ’ಈಗೇಗ ಸೇರಗರರ ಮದಲಗಂತ ಎರಡರಷı ಕಡೇತರ ಕಣŁೇ?’ ಎಂದ ಅವನ ಮಗಳನಗ
ನಗತĶ ತನĺ ಕಡ ನೇಡದ್ದನĺೇ ಕರತ ಆಲೇಚಸತĶ ಮಲ್ಲನ ನಡಯತĶರಲ, ಯರೇ ಮತಡತĶ ಕಡನ ಕಡಯಂದ
ಬರತĶರವದ ಗತĶಗ, ಓಬಯŀ ನಂತ ಅತĶಕಡ ನೇಡಲರಂಭಸದನ.

ನೇಡತĶದ್ದಂತ ಇಬĽರ ವŀಕĶಗಳ ಅವರ‌ಸತĶಮತĶ ನಯಗಳ ಹದಗಳ ನಡವ ಕಣಸಕಂಡರ. ಅವರ ಬೇಟಯ
ವಚರವಗ ಮತಡತĶ ಬರತĶದĸದನĺ ಆಲಸದ ಓಬಯŀನಗ ಪಟıಣĵನ ಧŅನಯ ಪರಚಯವಗ “ಏನ ಪಟıಣĵ, ಷಕರ
ಆಯĶೇನ?” ಎಂದ ಗಮನ ಸಳಯವಂತ ಕಗದನ.

ಹಗಲಮೇಲ ಕೇವ ಹತĶದ್ದ ಪಟıಣĵನ, ಬನĺನ ಮೇಲ ಕಂಬಳಯಲŃ ಯವದೇ ಭರವದ ವಸĶವನĺ ಹತĶದ್ದರಂದ
ಸŅಲĻ ಬಗ ನಡಯತĶದ್ದ ಸೇಮನ ಬಳ ಸರದರ. ಬಗಳತĶ ಹತĶರ ಬಂದ ನಯಗಳ ಓಬಯŀನನĺ ಗರತಸ, ಮಸ,
ಬಲವಲŃಡಸದವ.

“ಏನ? ಷೇಕರ ಆಯĶೇನ?” ಎಂದ ಓಬಯŀ ಮತĶ ಕೇಳದನ.

ಹಂದಗಡಯಂದ ಸೇಮ “ಆಯತ ಎಂದರ ಆಯತ. ಇಲ್ಲ ಎಂದರ ಇಲ್ಲ” ಎಂದ, ಕಷıಪಟı ಪಟıಣĵನಗಂತಲ ಮದಲೇ
ಮತಡದನ. ಅವನ ಮತನಲŃ ಅವನ ಹತĶದ್ದ ಭರದ ಮಹಮ ಗತĶಗತĶತĶ.

“ಅದ ಎಂಥದ, ಮರಾಯ, ನೇನ ಹತĶದĸ? ಅಷıಂದ ಉಸರ ಕಟı ಮತಡತĶದĸೇಯಲŃ?” ಎಂದನ ಓಬಯŀ.

“ಎಂಥದ ಇಲŃೇ, ನಯ ಹಡದದĸ ಒಂದ ಬಕಥನ ಮರ” ಎಂದನ ಪಟıಣĵ.

“ಮರಯ ಸೈ! ಹರಲರದ ಹತĶಕಂಡ ಬರ‌್ತನ ಸೇಮ!” ಎಂದನ ಓಬಯŀ.

ಸೇಮ”ಹೌದ ಕಣ, ಸಕħದಗ ಮರಯಗತĶ; ಈಗ ಕರಯಗತĶಲŅ!” ಎಂದ ತನĺ ಹಸŀಕħ ತನ ನಗತತĶ, ಹತĶ
ಹರಯನĺ ದಪĻನ ಕಳಗ ಹಕದನ. ಭಗವತರಾಟದಲŃ ಕೇಳ ತನ ಕಲತದ್ದ ಕರ ಎಂಬ ಪದವನĺ ಮರಗ ಪŁಸವಗ
ಉಪಯೇಗಸದ್ದರಂದ ಹಸŀದ ಜತಗ ವದŅತĶನ ಹಮĿಯೂ ಅದರಲŃತĶ. ಪಟıಣĵಗಗಲ ಓಬಯŀಗಗಲ ತನĺ ಮತನ
ಹಸŀವಗಲ ವದŅತĶಗಲ ವೇದŀವಗಲಲ್ಲ ಎಂಬದನĺ ಅವರ ನಗದದĸದರಂದ ಅರತ ಸೇಮ “ಕರ ಅಂದರ ಏನ
ಗೇತĶೇನ, ಓಬೇಗೌಡŁೇ?” ಎಂದ ಕೇಳದನ.

“ಕರ ಅಂದರ ಮಸೇ ಕರ; ಸಟı ಕರ.”

“ಆ ಅಥಥದಲŃ ನ”

ಸೇಮ ಓಬಯŀನನĺ ತದ ವŀಖŀನ ಮಡವದಕħ ಅವಕಶ ಸಕħಲಲ್ಲ. ಬಕಥ ನಲದಮೇಲ ಕಂಬಳಯ ಸಹತವಗ ಬದĸದನĺ
ಕಂಡ ನಯಗಳ ಮತĶದವ. ಪಟıಣĵ ಅವಗಳನĺ ಓಡಸಲ ಪŁಯತĺಸತĶದ್ದನ. ಆದರ ನಯಗಳಲŃ ಒಂದ ಕಂಬಳಯನĺೇ
ಕಚĬ ಎಳಯತĶದĸದನĺ ನೇಡ, ಸೇಮ ವŀಖŀನವನĺ ಅಧಥಕħೇ ಮಕĶಯಮಡ “ಅಯŀ ಅಯŀ,ಅಯŀ ಅಯŀ,
ಹೇಯĶಲĸ ನನĺ ಕಂಬಳ! ಈ ಹಳ ಕನĺಗಳಗ! ಬಡ ಅದರ ಬೇಗತĶವ! ಹಛಾ! ಹಛಾ! ಹಛಾ!” ಎಂದ ಕಗತĶ
ಕಂಬಳಯನĺ ಬಕಥವನĺ ಬೇಗಬೇಗನ ಎತĶಕಂಡನ. ಎತĶ ಕಂಡವನ ಅಲŃ ನಲ್ಲದ, ಕಳಕನರನ ಕಡಗ ನಟıಗ ನಡದನ.
ನಯಗಳ ಅವನನĺ ಹಂಬಲಸದವ.
ಓಬಯŀ “ಏನ ಮರಾಯ, ನನ ಪಲ ಕೇಳĶೇನ ಅಂತ ತಗಂಡ ಓಡĶದĸೇಯೇನ?” ಎಂದ ಹಂದನಂದ ಕಗದನ.

ಸೇಮ ಹಂತರಗದ ಯĔಗನದ ಹಡಗಳನĺ ಗಟıಯಗ ಹಡತĶ ನಡದನ.

“ಸೇಮ ಏನ ಬದಲಯಸಬಟıದĸನ!” ಎಂದನ ಓಬಯŀ.

ಪಟıಣĵ ಉಸತಂದ ಕೇವಯನĺ ಕಳಗಟı, ನಂತದ್ದ ಬಂಡಗಲŃನ ಮೇಲ ಕಂಬಳ ಹಕಕಂಡ ಅದರ ಮೇಲ ಕಳತಕಳńತĶ
“ಮಂದನ ವಷಥ ಆಳ ಕರಕಂಡ ಬರ‌್ತನಂತ. ಸೇರಗರಕ ಮಡತನಂತ. ಈ ಆಜಬಜನ ಕಲಸನಲ್ಲ ತನ ಹಡದ,
ಕನರ ಸೇರಗರರಗ ಮಣĵ ಮಕħಸಬೇಕ ಅಂತ ಅವನ ಮನಸತ. ಹವಯŀಗೌಡರ ಹತĶರ ಮಂಗಡ ಕೇಳĶದĸನ. ಅವರೂ
ನೇಡನ ನೇಡನ ಅಂತದĸರ.” ಎಂದ ಕಮĿ, ಕŀಕರಸ, ದರಕħ ತಪĻದನ. ಕರಡಗಪĻಟ ಹಕħಯಂದ ಕಗತĶ
ಹರಹೇಯತ. ನೇಸರ ಮಳಗದಮೇಲ ಬೈಗಗಪĻನ ಪŁಥಮಛಾಯ ಕವಯತĶತĶ. ಸಂಜಯ ಬನನಲŃ ಬಣĵದ ಮರವಣಗ
ಹರಟತĶ. ಒಂದರಡ ಉಜŅಲ ನĔತŁಗಳ ಹಳಯತಡಗದĸವ.

“ಕನರ ಸೇರಗರನĺ ಊರ ಬಟı ಓಡಸೇದ ಒಳńೇದಂದ ಕಣĶದ” ಎಂದ ಓಬಗಯŀ ತನ ಕೈಯಲŃ ಉರಳಸ
ಆಟವಡತĶದ್ದ ಸಣĵ ಕಲŃಂದನĺ ಎತĶ ಒಂದರಡ ಮರ ದರದಲŃದ್ದ ಬಂಡಗ ಹಡದನ.

“ಯಕೇ? ನಮĿ ಹಗĩಡತಮĿನ ಕರಬರಗ ಅವರ ಮಂತŁ ಆಗದĸರಂತ!”

ಓಬಯŀ ನಟıಸರಬಟı ಸಮĿನದ್ದನ.

ಪಟıಣĵ ಓಬಯŀನ ಮೌನದ ಅಥಥವನĺ ಅರತವನಂತ ಆ ವಚರವನĺ ಮಂಬರಸದ “ನಮĿ ಗೌಡŁ ಹŀಂಗದĸರ ಈಗ?”
ಎಂದ ಕೇಳದನ.

ಓಬಯŀನ ಬಯಂದ ಕಳńನ ಕಂಪ ಹರಡತĶತĶ.

“ಹŀಂಗದĸರ? ಇದĸರ! ಊಟ ಮಡĶರ, ತಂಡ ತನĶರ. ಈಚೇಚಗ ಸರಯಗ ನದĸ ಬರೇದಲ್ಲ ಅಂತ, ಅದಂತದೇ
ಅಫೇಮ ಹಕದ್ದಂತಪĻ, ಅದನĺ ತನĺೇಕ ಸರಮಡದĸರ. ನನ ಉಪĻರಗಯಲŃ ಅವರ ಹತŁನೇ ಮಲಗĶೇನ. ಅವರಗ
ಒಬĽರೇಗ ಮಲಗಕ ಹದರಕ ಆಗĶದಂತ ಒಂದಂದ ಸರ ಅಫೇಮನ ಚಟ ಅಂತ. ಕಣĶದ ರಾತŁ ಏನೇನೇ ಬಯಗ
ಬಂದಹಗ ಮತಡĶರ. ಮನĺ ರಾತŁ ಅಮಲನಲŃ ಇದĸಗಲೇ ಗಳೇ ಅಂತ ಅಳತĶ ’ಅಯŀ ಓಬಯŀ, ನನĺನĺ ಎಲŁ
ಕೈಬಟıರಲŃೇ! ನನ ಯತಕħ ಬದಕಬೇಕೇ? ಹಳ ಹರ ಪŁಣ ಬಡĶೇನೇ!’ ಅಂತ ಏನೇನೇ ಹೇಳಬಟıರ! ಆವತĶಂದ
ದವಸ ನಡರಾತŁೇಲ ’ಓಬಯŀ, ಕೇವ ತಗಂಡ ಬ’ ಅಂದರ. ’ಯಕ?’ ಅಂದ ’ಅವನĺ ಗಂಡನಲŃ ಹಡದ, ನನ
ಹಡಕಂಡ ಸಯĶೇನ’ ಅಂದರ. ಯರನĺ ಅಂತ ಕೇಳದŁ ಹೇಳಲಲ್ಲ. ಏನೇನೇ ಸಮಧನ ಹೇಳ ಮಲಗಸದ. ನನಗಂತ
ಸರಯಗ ನದŁಯಲ್ಲ. ಎಂಟ ದನದ ಹಂದ ವಸ ನೇಡಕಂಡ ಬರ‌್ತೇನ ಅಂತ ತೇಥಥಹಳńಗ ಗಡ ಕಟıಸಕಂಡ
ಹೇದೇರ ಏನೇನೇ ಬಟŃ, ಸಮರ ಇಪĻತĶ ಮವತĶ ತಂದಟıಕಂಡದĸರ. ಎಂಥದದ? ಹಂಗ ನೇಡĶೇಯಲŃ!’
ಎಂದ ತನĺ ಕಥಯನĺ ನಲ್ಲಸ, ಓಬಯŀನ ಪಟıಣĵ ನೇಡತĶದ್ದ ಪಶĬಮ ದಕħನ ಕಡಗ ನೇಡದನ.

ಅವರ ಕತದ್ದ ಸķಳಕħ ಸಮರ ಅಧಥ ಫಲಥಂಗ ದರದಲŃ ದಡij ಬಂಡಯಂದ ಕರŁಗ, ಎತĶರವಗ, ಕಂಬಣĵದ ಬೈಗನ
ಬನನ ಪಟಕħ ಎದರಾಗ, ದಂಡದ ಗೇಪರದಂತ ಮೇಲದĸತĶ. ಕವಯತĶದ್ದ ಮಂಗತĶಲಯಲŃ ಅದರ ಆಕೃತ ಏನೇ ಒಂದ
ಅಥಥದಂದ, ಯವದೇ ಒಂದ ರಹಸŀದಂದ ತಂಬದ್ದಂತ ತೇರತĶತĶ. ಹಗಲ ಬಳಕನಲŃ ಆ ಬಂಡ ಅಷıೇನ
ಪŁಮಖವಗ ಕಣವಂತರಲಲ್ಲ. ಆದರ ಅವರ ಕಳತದ್ದ ಜಗಕħ ಅದ ಮಚĬಂಜಯ ಆಕಶಭತĶಗ ಕತĶ ಮತĶದ್ದಂತ ಎದĸ
ಕಣತĶದĸದರಂದ, ಕತĶಲಯ ಮಬĽಮಸಗನಲŃ ಅಜİತವಗ ಅಲಕ್ಷಿತವಗತĶದ್ದ ಇತರ ಎಲ್ಲ ವಸĶಗಳಗಂತಲ ಅದ
ಅತŀಂತ ಪŁಧನವಗತĶ. ಪಟıಣĵ ಓಬಯŀನ ಮತ ಕೇಳತĶ, ಆ ಬಂಡಯ ಕಡಗ ನೇಡತĶದ್ದ ಹಗಯ
ಮನಷŀಕೃತಯಂದ ಸಂಧŀಕಶಕħದರಾಗ, ಆ ಬಂಡಯಂತಯ ಕರŁಗ ಅದರ ಮೇಲೇರತ. ಮಷೇಪಣಥವದ
ರೇಖಚತŁದಂತ ಕಣಸತĶದ್ದ ಆ ನರಾಕೃತ, ರೂಪದ ವವರಗಳಲ್ಲದ ಆಕರ ಮತŁವಗತĶ. ಆ ಮಷೇ ಚತŁದ ವŀಕĶ ಬಂಡಯ
ನತĶಯಲŃ ಧೇರವಗ ನೇರವಗ ನಂತ ಸಂಧŀಕಶವನĺ ನೇಡತಡಗತ. ತಲಯಡಯಲ್ಲದ ಕದಲಲ್ಲದ ಶರಸತನ
ಹರಗರಯ, ಎರಡ ಕವಗಳ ರೇಖಕೃತಯ, ಹಕಕಂಡದ್ದ ಷಟಥ ಮತĶ ಉಟıಕಂಡದ್ದ ಅಡijಪಂಚಯ ಆ ವŀಕĶ ಬಂಡಯ
ಮೇಲ ನಟı ಶಲಮತಥಯಂತ ತಸಹತĶ ನಂತದĸ, ಮತĶ ಉತĶರಕħ ತರಗ ನಂತಗ, ನೇಳವದ ಮಗ ತಟ
ಬಯಗಲ್ಲಗಳ ಗರಯೂ ಕಡದಟıಂತ ಗೇಚರಸ ಪಟıಣĵಗ ಪರಚಯವಯತ.

“ಯರೇ ಅದ?” ಎಂದ ಕೇಳದ ಓಬಯŀನ ಪŁಶĺಗ ಪಟıಣĵ ಗೌರವಸಚಕವದ ಪಸದನಯಲŃ “ಹವಯŀಗೌಡರ!”
ಎಂದ ದೇವಲಯದ ಗಭಥಗಡಯಲŃ ದೇವರ ವಗŁಹದ ಮಂದ ಭಯ ಭಕĶಯಂದ ಮತಡವಂತ ಹೇಳದನ.

“ಗಡij ಕದಲ ಒಂದ ಇಲ್ಲ! ಸನĺೇಸ ಬೇಳತಲ ಇದ್ಹಾಂಗದ!” ಎಂದ ಓಬಯŀ ಪಸಮತಗ ಪŁರಂಭಸದನ.

“ಮನĺ ಮನĺ ಗಡij ಕದಲ ಮೇಸ ಎಲŃ ನಣĵಗ ತಗಸಬಟıದĸರ!”

“ಅದೇನ?”

ಇವರಬĽರೂ ಮತಡತĶದ್ದಹಗಯ, ಹವಯŀನ ಆಕೃತ ಬಂಡಯ ಮೇಲ ಪದĿಸನ ಹಕ ಕತಕಂಡತ.

“ಅವರ ನತŀ ಇಲŃಗ ಬಂದ ಧŀನಮಡĶರ. ಈಗೇಗ ನನಗ ಅವರ ಹತŁ ಹೇಗೇಕ ಹದರಕಯಗĶದ. ಹದರಕ ಅಂದರ,
ಹದರಕ ಅಲ್ಲ ಅವರ ಹತŁ ಹೇದರ ಏನೇ ಒಂದ ತರಾ ಆಗĶದ.. ಮದಲಗ ಬೇಟ ಅಂದರ ಪŁಣ ಬಡĶದ್ದರಲŃ? ಈಗ ಅದರ
ತಂಟಗೇ ಹೇಗೇದಲ್ಲ. ಮಂಸ ತನĺೇದ ಕಡ ವಜ ಮಡಬಟıದĸರ. ಹಗಲ ಒಂದೇ ಹತĶ ಊಟ ಬಂಗಳರನಂದ
ಅವರ ಸĺೇಹತರಗ ಕಗದ ಬರದ ಒಂದ (ಕೈಯಂದ ಎತĶರವನĺ ತೇರಸತĶ) ಇಷıತĶರ ಬದĹ ದೇವರ ಮತಥ ತರಸದĸರ!
ಇಂದಗ ಸಮರ ಹತĶ ಹದನೈದ ದನ ಆಯĶ ಅಂತ ಕಣĶದ ಪಟıಮĿ ಹಡಯವದಕħ ಹಂದನ ದನ ಅಲ್ಲ, ಅದರ ಹಂದನ
ದನ ಅಂತ ಕಣĶದ. ಆಮೇಲ ಅವರ ತಲಕದಲ ಗಡij ಎಲ್ಲ ಬೇಳಸಬಟıದĸ!”

ಪಟıಣĵ ತನĺ ಇಷı‌ವŀಕĶಯನĺ ಕರತ ನನಪರಯಗ ಪŁಶಂಸಸ ಮತಡದನ. ಸಮರ ಅಧಥ ಗಂಟಯದರೂ, Ĕಣ
Ĕಣಕħ ಮಸಳತĶದ್ದ ಕಂತಯ ಬನಗದರಾಗ ಬಂಡಯ ಮೇಲ ಪದĿಸನ ಹಕ ಕಳತದ್ದ ಆ ನಶĬಲ ಮಷೇಚತŁ ಅಲಗಡಲಲ್ಲ.

ಓಬಯŀ “ನನ ಹೇಗĶೇನಪĻ. ನಮĿ ಗೌಡŁೇನ ಕಪĻದ ಕಡŃ ನನĺ ಕಗĶರ ಕತĶಲದ ಮೇಲಂತ ಒಂದಚಣ ಅವರಂದ
ಒಬĽರೇ ಇರೇದಕħ ಆಗೇದಲ್ಲವಂತ! ಏನೇನೇ ಕಡದಬಡĶರ ಸಮĿನ ಮಲಗಕಂಡರೇನೇ, ಸೈ! ಆದರ ಒಂದಂದ ಸರ
ಬದĹ ಕರಳಬಟıರ ದೇವರೇ ಗತ! ’ಅವರ ಬಂದರ! ಇವರ ಬಂದರ! ಹೇಡೇತರ! ಕಲĶರ!’ ಅಂತ ಕಗĶರ. ಏನೇನೇ
ಗಬರ ಅವರಗ!” ಎಂದ ಓಬಯŀ ಎರಡ ಮರ ಹಜĮ ಮಂದ ಹೇದವನ ಹಂತರಗ ಬಂದ “ನನಗ ಒಂದರಡ ಈಡಗ
ಮಸ ಕಡĶೇಯೇನೇ? ಕಪĻದ ಸಂತಗ ಹೇದವನ ತಂದ ಕಡĶೇನ” ಎಂದನ.

“ಯಕೇ? ನಮĿ ಗೌಡರನĺ ಕೇಳದŁ ಕಡೇದಲŃೇನ?”

“ಅಯŀೇ! ನನಗ ಸರಯಗ ಅಥಥವಗŃಲŃ ಅಂತ ಕಣĶದ ನ ಹೇಳದĸ! ಬಂದ ನೇಡ ಒಂದ ದವಸ, ಅವರ ಸķತ
ಗತĶಗĶದ.”

ಮರದನ ಬೈರನ ಕೈಲ ಕೇವಮಸಯನĺ ಕಟı ಕಳಹಸವದಗ ಪಟıಣĵ ಹೇಳದಮೇಲ ಓಬಯŀ ಬಟıವಳದ ಕನರನ
ಕಡಗ ಹೇದನ.

ಆಕಶ ನĔತŁಗಳಂದ ಕಕħರದತĶ. ಬಟıಗಡಗಳ ಬರಯ ರೂಪ ರೇಖಗಳಗವಷıರಮಟıಗ ಕತĶಲ ದಟıಯಸತĶ. ಮನಯ
ಕಡ ಹರಟ ಹವಯŀನನĺ ಪಟıಣĵ ಹಂಬಲಸ ಸೇರದನ.

ಹವಯŀ ಬೇಟಯ ವಚರವಗ ಒಂದರಡ ಪŁಶĺಗಳನĺ ಹಕ, ತರವಯ ಅಷı ಹತĶದದೇಕಂದ ಕೇಳದನ. ಪಟıಣĵ,
ದರಯಲŃ ಓಬಯŀ ಸಕħ ಮತಡತĶ ನಲŃಸಕಂಡಬಟıನಂದ ಪŁರಂಭಮಡ, ರಾಮಯŀನ ವಷಯವಗ ತನ
ಕೇಳದದಲ್ಲವನĺ ಹೇಳತĶ ನಡದನ. ಹವಯŀ ಲಘ ಗರಗಳಂದ ಮತŁ ಆಗಗ ಉತĶರವೇಯತĶ ಚಂತಮಗĺನಗ
ಮನ ಸೇರದನ.
ರಾಮಯŀನ ಆಧೇಗತಯನĺ ದಃಸķತಯನĺ ಕೇಳದ್ದ ಹವಯŀನ ಮನಸತ ದಃಖ ಶೇಕ ಕನಕರಗಳಂದ ಕ್ಷಿಬĸವಗತĶ.
ಅದಕħಲ್ಲ ತನೇ ಕರಣನಗದĸೇನ ಎಂಬ ಸĔĿಭವವ ಎದ ಚಚĬತĶ. ತನĺ ಸŅಥಥತ, ಅದೃಢತ, ಅನಶĬಯಬದĹ,
ತಗಯŀಲಯ ಮನಸತ- ಇವಗಳೇ ಕರಣವಲ್ಲವೇನ-ಎರಡ ಮರ ಮನತನಗಳಲŃ ನಡದದ್ದ ಮತĶ ನಡಯತĶರವ
ಅನಥಥಗಳಗ – ಎನĺಸತ. ಹವಯŀ ತನĺನĺ ತನೇ ಅನವಶŀಕವಲ್ಲದದ್ದರೂ ಅತ ಎಂದ ಹೇಳಬಹದದ ಕಠಣತಯಂದ ಆತĿ
ಪರೇಕ್ಷಿ ಮಡಕಳńತĶ, ತನĺದರ ಮೇಜನಮೇಲದ್ದ ಬದĹದೇವನ ಧŀನಸķಮತ ಮತಥಯನĺ ಎವಯಕħದ
ನೇಡತಡಗದನ.

ಆ ಮಹಪರಷನ ಸŅಥಥತŀಗ, ವೈರಾಗŀ, ಔದಯಥ, ಕನಕರ, ಅಹಂಸ, ತೇಕ್ಷ್ಣಮತ, ಪರದಃಖಕತರತ- ಇವಗಳಲŃ

ಒಂದಂದ ಅವನ ಜೇವನ ಚರತŁಯ ಘಟನಚತŁಗಳಡನ ಮತೇಥಭವಸ, ಮನೇಭತĶಯಲŃ ಚರಸದವ. ಆ ಭವŀಭೈರವ
ವŀಕĶತŅದ ಮಂದ ತನĺ ಅಲĻತ ಕನಕರಣೇಯವಗ, ನೇಚವಗ ತೇರ, ಹವಯŀನ ಕಣĵಗಳಂದ ಹನಗಳ ಒಂದದ
ಮೇಲಂದ ಉದರದವ. ಹವಯŀ ಆ ಮತಥಯ ಪದಪದĿಗಳ ಮೇಲ ತನĺ ಹಣಯಟı “ಗರದೇವ, ನನĺನĺ
ಕೈಹಡದತĶಕ. ಉದĹರಮಡ. ನನĺ ಮಹಗಣಗಳಲŃ ಒಂದನತನĺದರೂ ದಯಪಲಸ. ನನĺ ಜೇವನವನĺ
ಸಥಥಕಮಡ” ಎಂದ ಬೇಡದನ.

ಬರಬರತĶ ಹವಯŀನ ಮನಸತ ಬದĹದೇವನ ಕಡಗ ಹಚĬ ಹಚĬಗ ಒಲದತĶ. ಆತನ ತಪಸತ, ಕಷıಗಳ ಸಮĿಖದಲŃ
ಆತನಗದ್ದ ವಜŁ ಮನಸತ, ಲೇಕಕħಗ ತನĺನĺ ತನೇ ಇಲ್ಲಗೈದಕಳńವ ಗಗನೇಪಮ ಮಹೌದಯಥವ ಹವಯŀನ
ಪŁಕೃತಸķತಗ ತರಕಮಂತŁವಗದĸವ. ಕೈಲದಮಟıಗ ಆ ಗರವನĺ ಆದಶಥವಗಟıಕಂಡ, ಆತನನĺ ಅನಸರಸಲ
ಪŁಯತĺಸತĶದ್ದನ. ಆದರ ಎಷıೇಸರ ಹಳಯ ರಾಗದŅೇಷಗಳಂದ ಆ ಪŁಯತĺ ವಫಲವಗತĶತĶ. ಆದರೂ ಹವಯŀ
ಎದಗಂದ ಸಧನಯಲŃ ತಡಗದ್ದನ.

ಆ ರಾತŁ ಬದĹದೇವನ ಕೃಪಬಲವನĺ ಬೇಡ, ಮನಸತನĺ ಗಟıಮಡಕಂಡ, ಮಂದನ ಹದಯನĺ ನಶĬಯಸದನ: ನಳ

ಕನರಗ ಹೇಗ,ರಾಮಯŀನನĺ ಕಂಡ, ತŀಗಪಣಥವಗ ಅವನ ಉದĹರಕħ ಸಖಕħ ಪŁಯತĺಸತĶೇನ; ಮತĶ ನಡದĸ
ಮತĶಳńಗ ಹೇಗತĶೇನಷı? (ತನĺ ಗಂಡಕಸನĺ ತಟıಲಗ ಹಕವ ಉತತವದಲŃ ಖಂಡತ ಬಂದ ಭಗಯಗಬೇಕಂದ
ಚನĺಯŀ ಕಗದ ಬರದದ್ದನ) ಅಲŃ ಸೇತಯನĺ ಕಂಡ, ಕನರಗ ಹೇಗ ರಾಮಯŀನ ಹಂಡತಯಗರವಂತ ಆಕಯನĺ
ಒಪĻಸಲ ಪŁಯತĺಸತĶೇನ!

ಎರಡನಯ ಸಂಕಲĻವನĺ ಮಡತĶದĸಗ ಹವಯŀನಗ ತನĺ ಪŁಣವೇ ಶನŀವಗತĶದ್ದಂತ ತೇರತ. ಎದ ಹಂಡ

ಹೇರದಂತಯತ. ಗರಗಸದಂದ ತನĺ ಕರಳನĺ ತನ ಕಯĸಕಳńವಂತಯತ. ಮೈ ಬರತ. ಕಣĵೇರ ಸರಯತ. ಮನಸತ
ಬಕħ ಬಕħ ಅಳವಂತಯತ. ಆದರೂ ತನĺ ಪŁಯತĺಕħ ಬದĹದೇವನ ಕೃಪಹಸĶ ನರವಗದಯಂಬ ಶŁದĹಯಂದ ಆತನ
ಉತĶೇಣಥನದನ.

ಉತĶೇಣಥನಗ, ಕಟಡಯಂದ ಹರಗ ಬಂದ, ಗಗನದ ಕಡಗ ನೇಡದಗ, ಅತನ ಮನಸತ ಶಂತಸಗರವಗತĶ. ಅಸಂಖŀ
ನĔತŁಮಯವಗದ್ದ ಆ ಮಧŀರಾತŁ ಗರವನ ಆಶೇವಥದದಂತ ತೇರತ. ಆತನತĿದಲŃ ಹಗ ತಂಬದ ಕಟಡಯಲŃ
ಉಸರಕಟı ಕಣĵೇರ ಕರ ಒದĸಡತĶದ್ದವನ ಹರಗ ನಮಥಲವದ ಗಳಗ ಬಂದಹಗಗತĶ; ನೇರನಲŃ ಮಳಗ ಗಳಗಗ
ಹತರಯತĶದ್ದವನನĺ ದಡಕħ ಎಳದಹಗಗತĶ; ವಶೃಂಖಲವಗತĶ; ಸŅತಂತŁವಗತĶ; ಗರಯಂತ ಹಗರವಗತĶ;
ಶಂತವಗ ಆನಂದಪಣಥವಗತĶ. ಕಲŃನಂದ ಹವ ಮಡತĶದಂದ ಅವನ ಭವಸರಲಲ್ಲ! ಅಂತಹ ದಃಖದಂದ ಇಂತಹ
ಆನಂದ, ಅಂತಹ ಕಠೇರತŀಗದಂದ ಇಂತಹ ಪರಮ ಶಂತ ದರಕಳńವದಂದ, ಅನಭವಸವ ಮದಲ ಯರಗ ತನ
ಹೇಗ ಗತĶಗಬೇಕ?

ಮರದನ ಪŁತಃಕಲದಲŃ ಹವಯŀನಗ ಪನಜಥನĿ ಬಂದಹಗತĶ. ಎದಯಲŃ ಉಕħತĶದ್ದ ಶಂತಯನಂದಗಳ

ಉತħಷಥದಂದ ಕಳಕನರನ ಮನ ತಂಬ ತಳಕಡವಂತ ತನĺಷıಕħ ತನ ಹಡತಡಗದ್ದನ. ಅದನĺ ಕೇಳದ ಸೇಮನ
ಪಟıಣĵನ ಅಡಗಯವನ ಸŅಲĻ ಕಲ ತಮĿ ತಮĿ ಕಲಸಗಳನĺ ನಲŃಸ, ನಷĻಂದರಾಗ ಆಲಸ, ಆನಂದಪಟı,
ಆಶŅಯಥಪಟıರ.
ಅನಂತ ಔದಯಥದಂದಲ ಅಪರ ತŀಗದಂದಲ ಎದ ತಂಬ ತಳಕತĶ ಹವಯŀ ತನಬĽನ ಕನರಗ ಹರಟನ.
ಎತĶ ನೇಡದರತĶ ಸೃಷı ಸŅಗೇಥಯವಗತĶ. ಹಸರ ಹಲŃಗ ನೇವಗಬರದಂದ ದರಯಲŃ ಹಲŃ ಹಟıದ ಕಡಯೇ
ಹಜĮಯಡತĶ ನಡದದ್ದನ!

ಆದರ ಕನರ ಮನ ಬೇರಯ ತರನಗತĶ. ಅಲŃದ್ದವರ ಹೃದಯಗಳ ಹವಯŀನ ಪŁಕೃತಸķತಗ ಬಹ ದರವಗದĸವ.

ಅಲŃದ್ದ ಸೇರಗರರ, ಓಬಯŀ, ಆಳಗಳ-ಇವರಗಲ್ಲ ಹವಯŀನನĺ ಕಂಡ ವಸĿಯವಯತ. ಉಪĻರಗಯಮೇಲ, ಹವಯŀ
ಬರತĶದĸದನĺ ಕಂಡೇ ಏನೇ, ಬಗಲಹಕಕಂಡದ್ದ ರಾಮಯŀ ಅವನನĺ ನೇಡಲಪĻಲಲ್ಲ. ಕಠಣವಕŀಗಳನĺಡ
ತರಸħರಸದನ. ಓಬಯŀನನĺ ಸಲಸಲವ ಕಳಹಸಲ ರೇಗ, ಕಟı ಮತಗಳಂದ ಬಯĸದಲ್ಲದ, ಮತĶಂದಸರ ಬಂದ
ಕರದರ “ಚರ ಹಕಕಳĶೇನ’ ಎಂದ ಗದರಸಬಟıನ! ಹತಶನದ ಹವಯŀ ಸಬĽಮĿನನĺ ನೇಡಲಷıಪಟıನ.
ಸೇರಗರರ ’ಅವರಲŃ ಕಲಸದ ಮೇಲ ಹೇಗದĸರ’ ಎಂದ ಹೇಳ ನವರಸಬಟıರ.

ಹವಯŀ ದೃಷıಪŁಸರಮಡ ಮನಯನĺಲŃ ಒಂದ ಸರ ನೇಡಕಂಡ, ನಡಸಯŀತĶ ಹಬĽಗಲನĺ ದಟದನ. ಆತನ

ಪರಚಯವದ್ದ ಕನರ ಮನಯ ನಯಗಳ ಬಲವಲŃಡಸತĶ, ಮೈಮೇಲ ನಗಯತĶ ಮಲಗಸತĶ, ಬಂದಗ
ಸŅಗತಸದ್ದಂತಯೇ ಹೇಗವಗಲ ಬೇಳħಳńಲ ತಡಗದವ.

ಓಬಯŀ ’ಹಚೇ ಹಚೇ’ ಎಂದ ಅವಗಳನĺ ದರಹೇಗವಂತ ಗದರಸದನ.

ಹವಯŀನಗ ಆ ಮನಯ ಮರಭೂಮಯಲŃ ನಯಗಳ ಪŁೇತಯಂದೇ ಮರವನದಂತ ತೇರದದರಂದ , ಅವಗಳ

ತಲಯಮೇಲ ಕೈಸವರ ಮದĸಮಡತĶ “ಅವನĺೇಕ ಹದರಸĶೇಯ? ಮಗ ಪŁಣಗಳದರೂ ಮನಷŀರಗಂತ ಮೇಲಗ
ನಡದಕಳńತĶಲ್ಲವ?” ಎಂದ ನಯಗಳಂದ ಓಬಯŀನ ಕಡಗ ನೇಡ ಮಗಳನಕħನ.

ಓಬಯŀನಗ ಆ ಮತನ ಭವ ಗತĶಗಲಲ್ಲ.

“ಅದಕħಲ್ಲ, ನೇವ ಉಟıಕಂಡ ಮಡಬಟı ಹಳಗತದ ಅಂತ ಹದರಸದ” ಎಂದನ.

“ಪವಥ ಇಲ್ಲ!”

ಹವಯŀ ಕಳಕನರನ ಕಡಗ ಮಂದವರಯತĶ ಅಡಕಯ ತೇಟದ ಕಡಗ “ಓಹೇ! ಅಲŃದ್ದ ಸಂಪಗ ಮರ ಏನಯĶ?”
ಎಂದ ಕೈನೇಡ ನದೇಥಶಸದನ.

“ರಾಮಯŀಗೌಡರ ಕಡಸಹಕದರ.”

“ಯಕ? ತಂಬ ಹ ಬಡĶತĶಲŃ!”

“ಉಪĻರಗಯಲŃ ಅದರ ಹವನ ವಸನ ತಂಬಕಂಡ ಅವರಗ ತಡಯೇಕ ಆಗĶರಲಲ್ಲಂತ!”

ಹವಯŀ ಮಲ್ಲಗ ಕಲಕħನ ನಕħ “ಓಹೇ ಅದಕħೇ!” ಎಂದನ.

 ಚನĺಯŀ, ಪಟıಮĿ ಮತĶ ಅವರ ರಮೇಶ!
ಔದಯಥದ ಉದĸೇಶ ಸಥಥಕವಗದ ನರಾಶಯಂದ ಹಂತರಗದ್ದರೂ ಹವಯŀನ ಹೃದಯ ಮನಸಸರೇವರದಂದ
ಹಸದಗ ಹರಹಮĿದ್ದ ಆನಂದಗಂಗಯ ಅಪŁತಹತಪŁವಹ ನಲ್ಲಲ ಇಲ್ಲ; ಕಡಮಯಗಲ ಇಲ್ಲ. ಹಂದ Ĕಣಕವಗ
ಬಂದ ಬಂದ ಹೇಗತĶದ್ದ ದವŀನಭವ ಈಗ ನರಂತರ ಶಶŅತವಗದ್ದಂತ ತೇರತ. ಕಮಳńಯ ಇಂಪದ ಹಡ ಎದರಗದ್ದ
ಮರದ ನತĶಯಂದ ಬರತĶರಲಲ್ಲ; ಅನಂತತಯ ಬಸರನಂದ ಅಥಥಪಣಥವಗ ಬರತĶತĶ. ಅಲ್ಲಲŃ ಶೇಭಸತĶದ್ದ
ಕಡಹವಗಳ ಬರಯ ಹವಗಳಗರಲಲ್ಲ; ಆತĿದ ಮನೇಹರ ಭವ ಸಂದೇಶವನĺ ಹತĶತಂದ
ದೇವದತರಗಳಗದĸವ. ಜಗತĶನ ಜಡತಯೂ ಸķಲತಯೂ ವಸĶವತಯೂ ಕನಸನಂತ ಮಥŀವಗ ತೇರದವ;
ಇಂದŁಯಗಳಗ ಗೇಚರವಗವದಕħಗ ವೇಷಹಕಕಂಡ ರಸಸಮದŁದ ತರಂಗಗಳಗ ಕಂಡವ. ಹವಯŀನ ದೇಹವ ಆ
ಆತĿದ ಒಂದ ಭವಮತŁವಗರವಂತ ಭಸವಗ, ನಡಯತĶದ್ದರೂ ತೇಲತĶದ್ದಂತ ಅನಭವವಯತ. ಅವನಗ ತನĺ
ಅನಭವ ಮಹದľತವಗ ತೇರತ.

“ಇಷı ಸŅಲĻ ತŀಗದಂದ ಇಂತಹ ಮಹಭೇಗ ಲಭಸತĶದಯ? ಏಕಗಬರದ? ಐಶŅಯಥ ತಂಬರವ ದಡij ಪಟıಗಯ
ಬೇಗದ ಕೈ ಆ ಪಟıಗಯಷı ದಡijದಗರಬೇಕ?” ಎಂದಕಂಡನ.

ಹವಯŀ ಆ ದನವಲ್ಲ ಆ ಆನಂದದ ಸķತಯಲŃದ್ದನ. ಅವನನĺ ಸಮೇಪಸದವರ ಮೇಲಲ್ಲ ಆ ಅನಭವದ ಛಾಯ

ಬೇಳದದರತĶರಲಲ್ಲ. ಪಟıಣĵ ಬಂದಕಗ ತೇಟಗಳನĺ ಕೇಳದಗ ಹಂದ ಕಡತĶದ್ದಂತ ಮರ ನಲħನĺ ಮತŁ ಕಡದ,
ಹದನೈದಪĻತĶನĺ ಕಟıನ. ಸೇಮ ಮಂದನ ವಷಥ ಕನĺಡ ಜಲŃಯಂದ ಆಳಗಳನĺ ತಂದ ಸೇರಗರಕ ಮಡವದಕħಗ
ಮಂಗಡ ಕೇಳದಗ ದನವ ಹೇಳತĶದ್ದಂತ “ನೇಡೇಣ’ ಎನĺವದಕħ ಬದಲಗ, ಸೇಮ ನರೇĔಸದ್ದಕħಂತಲ ಹಚĬ
ಹಣವನĺ ಮಂಗಡವಗ ಕಡಲಪĻದದಲ್ಲದ, ಆಳಗಳನĺ ಆರಸವಗ ಎಂಥವರನĺ ಆರಸಬೇಕಂಬ ವಚರವಗ
ದೇಘಥವಗ ಮತಡ ಸಲಹ ಕಟı, ಹರದಂಬಸ “ಆಗಲ, ಸೇಮ; ಮಂದನ ವಷಥ ನನಗ ’ಸೇರಗರ ಸೇಮಯŀ ಸಟıರ’
ಎಂದ ಪಟıಕಟıತĶೇವ” ಎಂದ ವನೇದವಡದನ.

ಸಂಜಯ ಹತĶಗ ನಂಜ ಚನĺಯŀನಂದ ಕಗದ ತಂದಕಟı “ಖಂಡತ ಈಗŃ ಬರಬೇಕಂತ” ಎಂದನ.

“ನಳ ಅಲ್ಲವೇನೇ ಬಲ ತಟıಲಗ ಹಕವ ಮನ?” ಎಂದ ಹೇಳತĶ ಹವಯŀ ಕಗದವನĺ ಬಚĬ ಓದತಡಗದನ.

“ಬಲ ತಟıಲಗ ಹಕವ ಮನ ನಳ ಆದŁ, ನೇವ ಇವತĶ ಬರಬರದೇನ?” ಎಂದ ನಂಜ ತನĺ ಒಡಯರ ಪರವಗ ತನ
ವದಸತಡಗದನ.

ಚನĺಯŀ ಆಗŁಹಪವಥಕವಗ ಆಹŅನಸ ಬರದದĸದರಂದ ಹವಯŀ ಉತĶರೇಯವಂದನĺ ಹಗಲಮೇಲ ಹಕಕಂಡ

ಉಟıಬಟıಯಲŃಯ ಮತĶಳńಗ ಹರಟನ.

ದರಯಲŃ ನಂಜ ಕಳńಂಗಡ ಹತĶರವಗಲ”ಅಯŀ, ಬಹಳ ಆಕರ ಆಗĶದ. ಒಂದೇಟ ನೇರ ಕಡಕಡ ಬತĶೇನ” ಎಂದನ

ಹವಯŀನಗ ಬಯರಕಯ ಒಳಗಟı ಗತĶಗ , ಸಮĿತಸ, ’ಹತĶ ಮಡಬೇಡ, ಬೇಗ ಬ’ ಎಂದ ಮಲ್ಲಗ ಹಜĮ
ಹಕದನ. ಸŅಲĻ ಹತĶನಲŃಯ ನಂಜನ ನೇರಡಕಗ ಮದĸ ಹಯĸಕಂಡ ತೃಪĶನಗ ಹಂದಗಡಯಂದ ಬಂದ ಸೇರದನ.

ಹವಯŀ ಹಂಡದ ವಸನಯ ದಸಯಂದ ಆದಷı ಮಟıಗ ನಂಜನಂದ ದರವಗಯ ಅವನನĺ ಮತಡಸದ
ನಡಯತಡಗದನ. ನಸಗತĶಲ ಕವಯತಡಗತĶ. ಆದರ ಹದ ಚನĺಗಯ ಕಣಸತĶತĶ.

ಸŅಲĻದರ ಹೇಗವದರಲŃಯ ಹಂದಗಡ ದಪĻನ ಸದĸಗ ಹವಯŀ ತರಗ ನೇಡದಗ, ನಂಜ ನಲದಂದ ಮೇಲೇಳತĶ
ಬೇದಯ ದಳನĺ ಕಡವಕಳńತĶದ್ದನ. ಅವನ ನಲವ ಅಸķರವಗತĶ.

ಹವಯŀ ಸŅಲĻ ಹಸŀವಗ “ಏನೇ?” ಎಂದನ.

“ಥಯ ಇದರ ಹಟı ಹಳಗಹೇಯತಲŁೇ! ಅಲŃ ದರ ಸಮĿಸಮĿನ ನನĺ ಕಲ ಹಡದ ಎತĶಬಡೇದ!” ಎನĺತĶ
ತರಾಡತĶ ನಂಜ ಮಂದವರದನ.

ಕಡದದ್ದ ಕಳń ನಂಜನ ತಲಗೇರತĶರವದನĺ ಅರತ, ಹವಯŀ ತನĺಷıಕħ ತನ ನಗತĶ ಹಂತರಗ ನೇಡದ
ನಡಯತಡಗದನ. ಆದರ ಸŅಲĻ ದರ ಹೇಗವದರಲŃ ನಂಜ ಮತĶ ಬದ್ದನ. ಬದ್ದವನ ಎದĸ ನಲŃವದಕħ ಬದಲಗ
ಹಗಯ ಬದĸಕಂಡ “ಥಯ! ಇದರ ಹಟı ಹಳಗ ಹೇಯತಲŁೇ! ಅದ ಯಕŁೇ ಹಂಗ ಮಡĶದ ಈ ರಸĶ? ಹಜĮ
ಹಕೇಕೇ ಬಡೇದಲ್ಲ! ಥಯ” ಎಂದ ಉಗಳದನ.

“ಇದೇ ಏನೇ, ನೇನ ಆಕರ ಆಗĶದ, ನೇರ ಕಡಕಂಡ ಬತೇಥನ ಅಂತ ಹೇಳದĸ? ಏಳ ಏಳ!” ಎಂದನ ಹವಯŀ.

“ಎಂಥ ಏಳೇದŁಪĻ! ಥಯ! ಇದರ ಮನ ಹಯĶಲŁೇ! ಮೇಲ ಏಳೇಕ ಬಡೇದಲ್ಲ. ಹಕ ಅಮಕĶದ” ಎಂದ ಎದĸ
ನಡಯವದಕħ ಬದಲಗ ಮಕħಳಂತ ಕೈಯೂರಕಂಡ ಅಂಬಗಲಡತĶ ಮಂದವರಯತಡಗದನ. ಹವಯŀನಗ ನಗ
ತಡಯಲಗಲಲ್ಲ.

ನಂಜನ ಯದŅ ತದŅ ನಗತĶ ಅಂಬಗಲಟı ಮಂದ ಮಂದ ಸಗತĶ ತದಲ ತದಲಗ “ಅಯŀ, ಸŅಲĻ
ಹಡಕಳĶೇರಾ ನನĺ ಕೈನ? ಈ ರಸĶ ದಸಯಂದ ಆಗೇದಲ್ಲ! ಬಹಳ ತಂಟ ಮಡĶದ!” ಎಂದನ.

ಅಂತ ಹವಯŀ ಹಡದಕಂಡಲ್ಲದ ನಂಜನಂದ ನಡಯಲಗಲಲ್ಲ. ಅವನನĺ ಕಷıದಂದ ನಡಯಸಕಂಡ ಹೇಗ, ಅವನ
ಬಡರದ ಬಗಲಲŃ ಬಟı, ಮತĶಳńಯ ಮನಗ ಚನĺಗ ಕತĶಲದಮೇಲಯ ಹೇದನ. ಹವಯŀನಗಗ
ಎದರನೇಡತĶದ್ದ ಚನĺಯŀ ಅಷı ಹತĶದದೇಕಂದ ಪŁಶĺೇಸಲ, ಹವಯŀ ಸೇತ ತಂದಕಟı ಬಸನೇರನಂದ ಕಲ
ತಳದಕಳńತĶ ನಡದ ಕಥಯನĺಲŃ ಹೇಳದನ. ಅದನĺ ಕೇಳ ಎಲ್ಲರೂ ನಕħ ನಕħ ಸಕದರ.

ಶŀಮಯŀಗೌಡರ ನಧನವಗ ಗಂಭೇರವಗ “ಆ ಮಂಡೇ ಗಂಡನಂದ ಸಖ ಇಲ್ಲ. ಹೇದಲŃ ತನಕ ಕಂಬ ಹಯŃೇ?
ಅವನಗ ಏನಮಡದರಾಯĶೇ ನನಗ ಬೇರ ಗತĶಗದಲ್ಲ!” ಎಂದರ.

ಹವಯŀನಗ ಮತĶಳńಯ ಸಂತೇಷದ ವತವರಣವನĺ ನೇಡ ಆಶŅಯಥವಯತ, ಅವನ ಗಡij ಮೇಸಗಳಲ್ಲ ಕಟವದ
ಬೇಳಮಂಡಯನĺ ನೇಡ ಉಳದವರಗ ಆಶŅಯಥವದದಕħಂತಲ ಹಚĬಗ! ಕನರನ ವಷಣĵ ಪರಸķತಗ ಸಂಪಣಥ
ವŀತŀಸವಗತĶ ಮತĶಳńಯ ಪŁಸನĺಪರಸķತ!

ಮನಯಲŃ ಎಲ್ಲರೂ ಹಷಥಚತĶರಾಗದ್ದರ. ಶŀಮಯŀಗೌಡರಗ ಗೌರಮĿನವರಗ ತಮĿ ಮಗಳ ಸೇತಯ ವಚರವಗ

ನನಪ ಬಂದಗ ಒಂದನತ ನೇವನ ಮೇಡ ಮಖದಮೇಲ ಕವಯತĶದĸರಬಹದ. ಆದರ ಆ ಮೇಡದ ಛಾಯಯನĺ
ಸಂಪಣಥವಗ ಇಲ್ಲಗೈಯವ ಸಯಥನ ತೇಜಸತ ಇರತĶತĶ. ಹಚĬಗಯೇ ಇರತĶತĶ;. ಇತರ ಯವ ವಷಯಗಳಲŃಯೂ
ಅವರಗ ಕರತಯರಲಲ್ಲ. ಮಗನ ಮತĶ ಸಸಯ ವಷಯದಲ್ಲಂತ ಅವರಗ ಸಂಪಣಥ ತೃಪĶಯತĶ. ಈಗ ಮಮĿಗನ
ಬಂದದರಂದ ಆ ತೃಪĶಗ ಸಂಭŁಮವ ಸೇರತĶ.

ಸೇತ ಎಂದಗಂತಲ ಹಚĬ ಆರೇಗŀವಗ ಸಂತೇಷಚತĶಳಗ ಲವಲವಕಯಂದದ್ದಳ. ಅವಳಗ ಬದ್ದ ಬವಯಂದ ಮೇಲದĸ
ಬಂದಹಗತĶ. ಹಂದನಂತ ಮೈಮೇಲ ಬರವದ ಮದಲದ ಯವ ದವŅ ಗವŅದ ಕೇಟಲಯೂ ಅವಲಗರಲಲ್ಲ. ಮಂದ
ತನĺ ಗತಯೇನ ಎಂದ ಯೇಚಸವ ಗೇಜಗ ಆಕ ಹಚĬ ಹೇಗರಲಲ್ಲವಂದ ತೇರತĶದ. ಕನರಗ ಹಗĩಡತಯಗ
ಹೇಗವ ವಚರವನĺ ಯರಾದರೂ ಎತĶದರಂದರ ಮತŁ ಆಕ ಹಚĬಯಂತ ವಚತŁ ರೇತಯಂದ ವತಥಸತĶದ್ದಳಂತ.
ಆದಕರಣ ಯರೂ ಈಗೇಗ ಆ ಪŁಸĶಪವನĺ ಎತĶವ ತಂಟಗ ಹೇಗತĶರಲಲ್ಲ. ಪಟıಮĿ, ಲಕ್ಷĿ, ಕಲವ ಸರ ಗೌರಮĿ
ಇವರಗಳಗ ಕಥಗಳನĺ ಓದವದ, ಹೇಳಸಕಳńವಷıರಮಟıಗ ಮರ ಹತĶ ಲಕ್ಷĿಯನĺ ಮದĸಸ ಶಶŁಷ
ಮಡವದ – ಇದ ಆಕಯ ದನಚರಯಗತĶ. ತನĺ ಕಟಡಯಲŃ ದೇವರ ಪಟಗಳನĺ ಹವಯŀನತĶ ಕಲವ
ಮಹಪರಷರ ಪಟಗಳನĺ ಇಟı, ನತŀವ ಪಜಸ ಪŁಥಥಸತĶದ್ದಳಂತ. ಕಲವ ಸರ ಗಂಟ ಗಂಟಗಳ ಕಲ ಬಗಲ ತಳ
ಹಕಕಂಡ ತನಬĽಳ ಕಟಡಯಲŃರತĶದ್ದಳಂತ. ಅಂತ, ಆ ದನ ಹವಯŀನಡನ ನಸತಂಕೇಚವಗ ಸಹೇದರಯಂತ
ವತಥಸತĶ ಸರಳವಗ ಮತಕಥಯಡದಳ
ಆದರ ಚನĺಯŀ ಮತĶ ಪಟıಮĿ ಇವರಗಂತಲ ಹಚĬ ಸಂತಷıರೂ ಹಷಥತರೂ ಸಖಿಗಳ ಮತĶಳńಯಲŃಗಲ ಸತĶಣ
ಹಳńಗಳಲŃಯಗಲ ಬೇರ ಯರೂ ಇರಲಲ್ಲ. ಮದವಯದಂದನಂದಲ ಮತĶಳń ಮತĶ ಕನರಗಳ
ಕ್ಷಿಬĹಜೇವನಸಮದŁದಲŃ ಅವರ ಬದಕ ಬೃಂದವನ ಸದೃಶವದ ದŅೇಪವಗಯೇ ನಡದಕಂಡ ಬಂದತĶ. ಇತರರಗ
ಬಂದದಗದ ಕಷıಗಳ ಯತನಗಳ ಉದŅೇಗಗಳ ಅವರ ಬಳನ ಸರೇವರವನ್ಹಾ ಬಗĩಡಗಳಸರಲಲ್ಲ. ಅಷı
ಸಖಿಗಳಗದ್ದರ ಅವರಬĽರ. ಎಂದರ ಅವರಬĽರಗ ಹೃದಯವರಲಲ್ಲ ಎಂದಗಲ, ಅವರ ಕಣĵೇರ ಸರಸಲಲ್ಲ ಎಂದಗಲ
ಅಥಥವಲ್ಲ. ಅವರಬĽರೂ ಪರಸĻರ ಸಹಯದಂದ ದಃಖ ಸಮದŁದಲŃ ನರಾತಂಕವಗ ತೇಲವ ಸಖದ ನವಯನĺ
ನವಥಸಕಂಡದ್ದರಂದಥಥ. ಈಗಲಂತ ಪತŁರತĺದ ಜನನದಂದ ಅವರಬĽರೂ ಆನಂದತಶಯದಂದ ಪರವಶವದಂತದ್ದರ.
ಆದ್ದರಂದಲ ಕಸನĺ ತಟıಲಗ ಹಕವ ದನ, ಆಹŅನಸದ್ದರೂ ಕಡ, ಕನರನಂದ ಯರಬĽರೂ ಬರದದ್ದರೂ, ಪಟıಮĿ
ನಜವಗ ವŀಸನಪಡಲಲ್ಲ . ತನ ಮಲತಯಯ ಮಗಳದದರಂದ ತನĺ ಮೇಲ ರಾಮಣĵಯŀನಗ ಅಕħರಯಲ್ಲ ಎಂದ
ಮರಗಲ ಪŁಯತĺಸದಳ. ಆದರ ಆ ಪŁಯತĺ ಕಡ ಕತಥವŀ ಮತŁದಂತತĶ!

ಅಗŁಹರದ ವಂಪĻಯŀಜೇಯಸರ ಕಸಗ “ಕರಯಣĵ’ ಎಂದ ಹಟı ಹಸರ ಇಟıಕಟıದ್ದರಂತ.

ಚನĺಯŀ “ಈ ಹರವರ ದಸಯಂದ ನಮಗ ಉಳಗಲವಲ್ಲ! ನಮಗ ವದŀ ಬದĹ ಚನĺಗ ಕಡಲಲ್ಲವಲŃ, ಹೇಗಲ! ಒಳńಳń
ಹಸರಗಳನĺರರೂ ಇಟıಕಡಬರದ! ಅದಕħ ಹಟıಕಚĬ ಅಂತ ಕಣĶದ. ಕರಯ, ಸಂಡ, ತಮĿ, ಕಳ, ಬೇಳ ಇವ ತಮĿ
ಪಲಗ!” ಎಂದ ಹವಯŀನಗ ಒಂದ ಒಳńಯ ಕರಯವ ಹಸರ ಇಡವಂತ ಹೇಳದನ.

ಸೇತ, ಸಂಗಪĻಗೌಡರ, ಹವಯŀ, ಚನĺಯŀ, ಲಕ್ಷĿ, ಕಳ, ನಂಜ, ಇನĺತರ ನಲħ ಐದ ನಂಟರ ಎಲ್ಲರೂ ಸೇರ ನಮಕರಣಕħಗ
ಬಹಳ ಕಲ ಚಚಥ ಮಡದರ. ಆ ಕಗಟ, ಆ ಗಲಟ, ಆ ನಗ ಇವನĺಲŃ ಕೇಳ ಶŀಮಯŀಗೌಡರೂ ಅಲŃಗ ಬಂದ
ಸೇರದರ. ಸŅಲĻ ಹತĶನಲŃಯ ಅವರೂ ಹಡಗರಂತ ಚಚಥಯಲŃ ರಭಸದಂದ ಭಗಗಳಗದĸದನĺ ಕಂಡ ಹವಯŀನಗ
ಆಶĬಯಥವಯತ.

ಕಟıಕಡಗ ಸೇತ ತನĺ ಕಟಡಗ ಹೇಗ ವಂಕಟಚಯಥರ ಕದಂಬರಯಲŃ ಹಡಕ ನೇಡಕಂಡ ಬಂದ “ರಮೇಶ’ ಎಂಬ
ಹಸರ ಬಹಳ ಚನĺಗದ ಎಂದ ಹೇಳದಳ.

ಲಕ್ಷĿ ಏತಕħ ಏನ ಸಮĿನ ಹಂದಮಂದ ನೇಡದ ಅಕħಯŀನ ಮತನĺ ಸಮಥಥಸದಳ. ಆ ಹಸರ ಅಷı ಚನĺಗಲ್ಲ ಎಂದ
ಭನĺಭಪŁಯ ಬರಲ ಅಳತಡಗದಳ. ಅವಳ ಸತŀಗŁಹಕħ ಬದರ ಒಡನಯ ಎಲ್ಲರೂ ಒಪĻಗಯತĶರ. ಜಯಶೇಲಳದ ಲಕ್ಷĿ
ಕಸನ ಹತĶರ ಹೇಗ ’ರಮೇಶ! ರಮೇಶ!’ ಎಂದ ಕರಯತĶ ಅದರ ಎರಡ ತಂಬ ಕನĺಗಳನĺ ತನĺರಡ ಮದĸ
ಕೈಗಳಂದ ಮಟı ಒತĶದಳ. ಜಲŃ ಸರಸತĶ ತನĺ ಹಬĽರಳನĺ ಚೇಪತĶದ್ದ ಶಶ,ಆ ಕಯಥವನĺ ತತħಲಕħ ನಲŃಸ,
ತಳನೇಟದಂದ ನೇಡತĶ ನಗಬೇರತ.

ಮರದನ ಹವಯŀ ಕಳಕನರಗ ಹಂತರಗವಗ ಕಲವ ದನಗಳ ಮೇಲ ಬಲ ಬಣಂತಯರನĺ ಲಕ್ಷĿಯನĺ

ಕರದಕಂಡ ಕಳಕನರಗ ಬರಬೇಕಂದ ಸೇತಗ ಆಹŅನವತĶನ. ಸೇತ ಚನĺಯŀನಕಡ ನೇಡದಳ. ಅವನ ಸಖರಸದಂದ
ತಂಬ ತಳಕತĶ “ಓಹ, ಅದಕħೇನಂತ!” ಎಂದ ಸಮĿತಯತĶನ.

ಹವಯŀ ಕನರಗ ಹೇಗವ ಪŁಸĶಪವನĺ ಸೇತಯಡನ ಎತĶಲಲ್ಲ. ರಾಮಯŀ ತನĺನĺ ನೇಡದ ತರಸħರಸದಮೇಲ ಆತನ
ಸķತಗತಯನĺ ಅರಯದ, ಸೇತಯನĺ ಅಲŃಗ ಹಂತರಗವಂತ ಕೇಳಕಳńವದ ಅಪಯವಂದ ಭವಸ ಸಮĿನದನ. ಆಳ
ನೇಡದ ಬವಗ ತಳńದಂತದರ!
 ಸೇರಗರರ ಪರಾರ!
ಜೇವನ ಸಮರ ಒಂದ ಸಂವತತರದ ದರ ಹರದತĶ. ಸೇಮ ಗಟıದ ಕಳಗ ಹೇಗ ಆಳಗಳನĺ ಕರತಂದ, ಹಸ ಸķನಕħ
ಮನಕħ ತಕħ ವೇಷದಂದ ಶೇಭಸತĶ, ದĔಸತಯಂದ ಕಜಲಸ ನಡಸತĶ ’ಕಳಕನರ ಸೇರಗರ ಸೇಮಯŀಸಟıರ’
ಎಂಬ ಅಭಧನದಂದ ಸವಥತŁ ಪŁಸದĹನಗ ಗೌರವಭಜನನಗತĶದ್ದನ. ಆತನ ನĔತŁ ಮಡ ಮೇಲೇರದಂತಲŃ ಕನರ
ಸೇರಗರ ರಂಗಪĻಸಟıರ ನĔತŁ ಪಡವಣಡಗ ಇಳಯತĶತĶ. ಅವರ ಆಳಗಳಲŃ ಕಲವರಾಗಲ ಹೇಳದ ಕೇಳದ ಗಟıದ ಕಳಕħ
ಹರದ್ದರ.

ಒಂದ ದನ ಪŁತಃಕಲದ ಹಂಬಸಲ ಹವಯŀನ ಕಟಡಯ ಕಟಕಗಳಲŃ ಕೇಲಕೇಲಗ ತರಬಂದ ಮೇಜನಮೇಲದ್ದ

ಕಲವ ಚನĺದಡವಗಳ ಮೇಲ ಬದĸ ಪŁೇಜŅಲವಗತĶ. ಹವಯŀ ಪಟıಣĵನನĺ ಕಗ ಕರದ, ಆ ಎಲ್ಲ ಒಡವಗಳನĺ
ವಸěದಲŃ ಗಂಟಕಟı ಅವನ ಕೈಲಟı “ಇದನĺ ತಗದಕಂಡಹೇಗ, ನಲನ ಕಳಸಕಟı ಎಂದ ಹೇಲೇ, ಕನರ
ಹಗijತಮĿಗ ಕಟıಬ” ಎಂದನ.

“ಕಟıವನ ಹಂಗ ಕಡನ ಕಡಗ ಹೇಗಬತೇಥನ. ಹಂದ ಹಂಡ ಬಂದವಂತ. ನನĺ ನಮĿ ಸೇರಗರರ ಕಡ ಆಳ ಹಡಗ
ಹಣಯೇಕ ಬತĶದ ಬಳń ತರಾಕ ಹೇಗದĸಗ ಉತĶ ಇದ್ದವಂತ” ಎಂದ ಪಟıಣĵ ಕಂಪದ ಹಲŃ ತೇರವಂತ ಬರಮಗಳ
ನಗ ನಗತĶ ಕಟಕಯಚ ದರದಲŃ ಕಣತĶದ್ದ ಅರಣŀಸಂದŁ ಪವಥತಶŁೇಣಯನĺ ಅಭೇಷıಕವಗ ನಟıಸದನ.

“ಏನದರೂ ಮಡ! ನನಗ ಮರ ಹತĶ ಷಕರ!” ಎಂದ ಹವಯŀ ಸĔĿವಗ ತನĺ ಅಸಮĿತಯನĺ ಸಚಸದರೂ
ಪಟıಣĵ ಅದನĺ ಸಮĿತಯಂದ ಧರಾಳವಗ ವŀಖŀನಮಡ ಮಲ್ಲಗ “ತೇಟ ಇಲ್ಲ” ಎಂದನ.

“ಹತĶ ತೇಟ ಕಟıದĸನಲŃೇ ಮನĺ ಮನĺ”

“ಅಂದ ಹಬĽದ ಬೇಟೇಲ ಹಲಗ ಹಡದ ಖಚಥಗಲಲŃೇನ? ಒಂದೇ ಒಂದ ಚರ ತೇಟ ಇದ.”

“ನನĺ ದಸಯಂದ ಮದĸ ಗಂಡಗ ಉಳಗಲವಲ್ಲ.” ಎಂದ ಹೇಳತĶ ಹವಯŀ ಬೇರವನ ಅರಯಂದ ಹತĶಳಯ ಕಟıನ
ಕಂಬಣĵದ ಮನೇಹರವದ ಲೈದ ತೇಟಗಳನĺ ಕಡತĶ “ಹಡ! ಇನĺ ಮತŁ ಪದೇ ಪದೇ ಕೇಳೇಯ!” ಎಂದನ.

ಪಟıಣĵ ಆನಂದದಂದ ತೇಟಕೇವಯನĺ ಹಗಲಮೇಲಟı, ಕೈಲ ನಗದ ಗಂಟ ಹಡದ, ನಯಗಳನĺ ಕರಯತĶ
ಕನರನ ಕಡಗ ಹೇದನ.

ಸಬĽಮĿ ಪದೇ ಪದೇ ಕನರ ಸೇರಗರರ ಕೈಯಲŃ ,. ಓಬಯŀನ ಕೈಯಲŃ ಪಟıನ ಕೈಯಲŃ,. ಬೇಲರ ಸದ್ದನ ಕೈಯಲŃ ಕಡಕಡಗ
ಸಕħ ಸಕħದವರ ಕೈಯಲŃ ತನĺ ನಗಗಳನĺ ಕಟıಕಳಹಸಬೇಕಂದ ಹೇಳಕಳಹಸದ್ದಳ. ಸೇರಗರರಂದ ಪŁರಂಭವದದರಂದ,
ನಜವಗಯೂ ಸಬĽಮĿ ಹೇಳ ಕಳಹಸದದ ಹೌದೇ ಅಲ್ಲವೇ ಎಂಬ ಅಪನಂಬಕಯಂದ ಹವಯŀ ಅವರವರ ಕೈಯಲŃ
ಬಲಯಳń ಆಭರಣಗಳನĺ ಕಡಲಪĻದ, ಕನರ ಹಗĩಡತಮĿನ ಬಂದ ತಗದಕಂಡ ಹೇಗಲ ಎಂದ
ಹೇಳಕಳಹಸದ್ದನ. ಆದರ ಹಗĩಡತಯ ಬರವ ಸķತಯಲŃ ಇರಲಲ್ಲವದ್ದರಂದ ಆಕ ಬರಲಲ್ಲ. ಅದಕħ ಬದಲಗ ನಂಬ ಕಟı ತನĺ
ನಗಗಳನĺಲ್ಲ ಲಹವಯŀ ಅಪಹರಸವದಕħ ಹವಣಸತĶದĸನ ಎಂಬಥಥದ ದರನĺ ಹಬĽಸದ್ದಳ. ಆದ್ದರಂದಲ ಹವಯŀನಗ
ಜಗಪತಯಗ ಆ ದನ ಬಳಗĩ ಪಟıಣĵನಡನ ನಗದ ಗಂಟನĺ ಕಟı ಕಳಹಸದĸ.

ಸಬĽಮĿಗ ಆಭರಣಗಳ ಬೇಕಗದĸದ ಅಲಂಕರ ಮಡಕಳńವದಕħಗರಲಲ್ಲ; ಅವಮನದಂದ ಪರಾಗವದಕħ.

ಸೇರಗರರ ಸಹವಸದಂದ ಆಕಗ ಹಟı ಮಂದಕħ ಬಂದತĶ!

ಸಬĽಮĿ ತನ ಊಹಸದ್ದಕħಂತಲ ಆಳವದ ಬವಗ ಹರದ್ದಳ. ಮಂಡಯದ ತನ ಬಸರಯದರ ಸಹಸಲಸಧŀವಗ

ಅವಮನವಗತĶದ; ಜತಯಂದ ಹರಗ ಹಕತĶರ, ಶಶಹತŀ ಮಡದರ ಕಠಣ ಸಜ ಹಕತĶರ; ಮನತನದ ಹಸರಗ
ಎಳń ನೇರಾಗತĶದ; ತನĺ ತಯತಂದಗಳ ಹತĶರದ ಬಂಧುಗಳ ತಲಯತĶ ನಡಯದಂತಗತĶದ; ಸಮಜದಂದಲೇ
ತರಸ್ಕೃತಳಗ ನಯಯಂತ ಬಳ ಸಯಬೇಕಗತĶದ. ಈ ಆಲೇಚನಗಳಲ್ಲವ ಅಕಗ ಬಂದದĸವ. ಆದರ ವವೇಕವನĺ ಕಚĬ
ನಗĩದ ಕಮಲಲಸಯೂ, ತನ ಹಟıಬಂಜಯಗರವದರಂದ ಗಭಥಣಯಗವದಲ್ಲ ಎಂಬ ನಂಬಗಯೂ ಆಕಗ ಧೈಯಥ
ತಂದಕಟıದĸವ. ತನĺ ತೇರಹೇದ ಗಂಡ”ಬಂಜ ಬಂಜ!” ಎಂದ ಹಕತĶದ್ದ ಶಪವೇ ಸಬĽಮĿಗ ವರದಂತ ತೇರ
ಸಂತೇಷವಗತĶ. ಜತಗ ನೇಚ ಜರನ ಬೇಸತĶದ್ದ ಬಣĵ ಬಣĵದ ಬಲಯ ಆಕಷಥಣಯೂ ಆಕಯನĺ, ನಗರಹವನ ಹಡ
ಹಕħಯನĺ ಮೇಹ ಮಗĹವಗ ಮಡ ಸಳಯವಂತ, ಸೇದ ಸಳಯತ.

ಮದಲನಯಸರ ಎದ ನಡಗತĶ, ಹದರಹದರ ಕಣĵೇರಡತĶ, ಆದರೂ ಪಪದಂದ ದರವಗಲ ಮನಸತಲ್ಲದ,

ಮಂದವರದ, ಸಖದ ಭೇಕರವದ ಸಳಗ ಸಂತೇಷದಂದ ಸಕħಬದĸದ್ದಳ. ಒಮĿ ಪಪಕಯಥ ನಡದಹೇದಮೇಲ
ಪಶĬತĶಪದಂದಲ ಭೇತಯಂದಲ ’ಅಯŀೇ ಆದದನĺ ಅಳಸಲ ಸಧŀವಗದ್ದರ ಇನĺಮಂದ ಎಂದಗ ಅಂತಹ ಕಲಸಕħ
ಹೇಗತĶರಲಲ್ಲ’ ಎಂದ ಎದ ಹಂಡಕಂಡಳ.ಸೇರಗರರನĺ ದŅೇಷಭವದಂದ ನೇಡ ತನĺ ದೃಢನಶĬಯವನĺ ತಳಸದಳ.

ಆದರ ಆ ಹಟıಪಣĻ ಮರದನ ಮಧŀರಾತŁಯೂ ಬಂದ ಹತĶಲ ಕಡಯ ಬಗಲನĺ ತಟıತಡಗದನ. ಸಬĽಮĿಗ ಬಲ
ರೇಗತ. ’ಕಳńರೂ! ಕಳńರೂ!’ ಎಂದ ಕಗಕಳńಲೇ ಎಂದ ಯೇಚಸದಳ. ಆದರ ಆ ಹಳ ಸಣಗನಲŃಯದರೂ ಹಂದನ
ರಾತŁ ನಡದದನĺ ಬಹರಂಗಪಡಸದರ! ಎಂದ ಹದರ, ಕಗಕಳńದ, ಹತĶಲ ಕಡಯ ಬಗಲಗ ಹೇಗ ಸಟıನಂದ ಹಂದಕħ
ಹೇಗವಂತ ಹೇಳದಳ. ಆದರ ಸೇರಗರರ ಇನĺ ಹಚĬ ಹಚĬ ಗಟıಯಗ ಬಗಲ ದಬĽತಡಗದರ. ಗಲಟ
ಎಲŃಯದರೂ ಇತರರಗ ಕೇಳಸೇತ ಎಂದಳಕ ಬಗಲ ತರದಳ.

ಆಮೇಲ ಪŁತರಾತŁಯೂ ಒಲŃ ಒಲŃ ಎನĺತĶಲೇ ಹೇಗ ಬಗಲ ತರಯತĶದ್ದಳ. ಬರಬರತĶ ಪಪಕಮಥವೇ ನತŀದ
ಸಧರಣಭŀಸವಗ, ಮದಲದ್ದ ಸಂಕೇಚ ಭೇತ ಪಶĬತĶಪಗಳಲ್ಲ ಮಯವದವ. ನವನರಾಗದಲŃ ನವರಚ ಹಚĬತ.

ಸŅಲĻ ಕಲದಲŃಯ ತಲನ ಗಭಥಧರಣ ಮಡರವದಗ ಸಬĽಮĿಗ ತಳದಗ, ಆಕ ಗಟıಗ ಬಕħ ಬಕħ ಅತĶಳ. ದವŅ
ದೇವರಗಲ್ಲ ಹರಕ ಹತĶಕಂಡಳ. ಆತĿಹತŀ ಮಡಕಳńತĶೇನಂದ ಸೇರಗರರಗ ಹೇಳದಳ. ಅವರ ’ಹದರಬೇಡ,ಗಂಗಗ
ಮದĸ ಗತĶದ. ಯರಗ ತಳಯದಂತ ಕಲಸ ಮಡದರ ಸರ’ ಎಂದ ಧೈಯಥ ಹೇಳದರ. ಆದರ ಗಂಗಗ ಸಬĽಮĿಗ
ವೈರವದĸದರತಂದಲೇ ಏನೇ ಸೇರಗರರ ಬಯಲŃ ಆಡತĶದ್ದರೇ ಹರತ ಮದ್ದನĺ ತಂದ ಕಡಲಲ್ಲ. ಸಬĽಮĿ ಬೇಗ
ಬೇಗನ ಮದĸ ತಂದಕಟı ತನĺನĺ ಉದĹರಮಡಬೇಕಂದ ಸೇರಗರರನĺ ಅಂಗಲಚ ಪೇಡಸತಡಗದಳ. ಒಂದಂದ
ದನವ ಕಳದಹಗ ಉದŅೇಗದ ಶಲ ಆಕಯ ಹೃದಯದಲŃ ಹಚĬಹಚĬಗ ಮಂದವರಯತĶತĶ.

ಕಡಗ ಸೇರಗರರ ಗಟıನĺ ಹರಗಡಹದರ: ಗಂಗಗ ಏನದರೂ ದಕ್ಷಿಣ ಕಟı ಹರತ ಮದĸ ಕಡವದಲ್ಲವಂತ ಎಂದ!
ಸಬĽಮĿ ಮರಮತಡದ ತನĺದಂದ ಚನĺದ ಬಳಯನĺ ಸೇರಗರರ ಕೈಯಲŃ ಕಟıಳ. ಆದರೂ ಮದĸ ಬರಲಲ್ಲ!

ಕಲವ ತಂಗಳ ಕಳದ, ಹಟı ಮಂದಕħ ಉಬĽ ಬರತĶರಲ ಇತರರ ದೃಷıಯಂದ ತಪĻಸಕಳńಲ ಅಸಧŀವಂದ ತೇರ,
ಸಬĽಮĿ ತನಗ ಮೈಸರಯಲ್ಲ ಎಂದ ಹೇಳ, ತನĺ ಕತĶಲ ಕೇಣಯಳಗ ಹಸಗ ಹಡದಬಟıಳ. ಹಗಲ ಹರಗ ಬರತĶಲೇ
ಇರಲಲ್ಲ; ಬಂದರೂ ಯರೂ ಇಲ್ಲದದĸಗ ಅತಗೇಪŀವಗ ಬರತĶದ್ದಳ. ಆಕಯ ಕಷı, ಯತನ, ಮನೇನರಕಗಳ ಶವನಗೇ
ಸಂವೇದŀ!

ತನĺ ಹತĶರದವದ್ದ ಆಭರಣಗಳನĺಲ್ಲ ಒಂದದಮೇಲ ಒಂದನĺಗ ಸೇರಗರರಗ ಕಟıಳ. ಆದರೂ ಮದĸ ಬರಲಲ್ಲ. ಗಂಗಗನĺ
ತೃಪĶಯಗಲಲ್ಲವಂದ ತೇರತĶದ ಎಂದ ಭವಸ, ಜನದಮೇಲ ಜನ ಕಳಹಸ, ಹವಯŀನಲŃ ತನಟıದ್ದ ನಗಗಳನĺ ತರಸ,
ಗಂಗಗ ಸೇರಗರರ ಕೈಯಂದ ಕಟıಳ. ಸೇರಗರರ ತನĺ ಆಭರಣಗಳನĺಲ್ಲ ಲಬಟಯಸಕಳńಲ ಗಂಗಯಡನ ಮಸಲತĶ
ಮಡತĶದĸರ ಎಂಬದ ಆಕಯ ಅದರದೃಷıಗ ಹಳಯಲಲ್ಲ!

ಒಡವಗಳಲ್ಲ ಮಗದದ ಸೇರಗರರಗ ಸಂಪಣಥವಗ ಗತĶದಮೇಲ ಒಂದ ರಾತŁ ಹತĶಲ ಕಡಯ ಬಗಲನಂದ ಅವರೂ
ಗಂಗಯೂ ಸಬĽಮĿನ ಕೇಣಯನĺ ಪŁವೇಶಸದರ

ಮರದನ ರಂಗಪĻಸಟıರ ರಾಮಯŀನ ಬಳಗ ಹೇಗ, ಕವಗಂಪಗ ಮತಡ, ತಮĿ ಆಳಗಳಲŃ ಕಲವರ ಬಟıಹೇದದರಂದ
ಹಸ ಆಳಗಳನĺ ತರಬೇಕಂದ, ಅದಕħಗ ಮನĺರ ರೂಪಯ ಮಂಗಡ ಬೇಕಂದ, ಹವಯŀನ ರಾಮಯŀನ ಮೇಲನ
ಜದĸನಂದಲೇ ಸೇಮನಗ ಮಂಗಡಕಟı, ಆಳಗಳನĺ ತರಸ, ಅವನನĺ ಸೇರಗರನನĺಗ ಮಡದĸನಂದ, ಆ
ಮಂಡಮಗನ ಪತರಯಂದಲೇ ತಮĿ ಆಳಗಳಲŃ ಕಲವರ ಓಡಹೇದರಂದ, ಹತĶ ಹದನೈದ ದನಗಳಳಗ ಆಳ
ಕರದಕಂಡ ಬರತĶೇನಂದ ಅಲŃಯವರಗ ತಮĿ ಬಗಲಯೇ ಕನರನಲ್ಲರವ ಆಳಗಳ ಮೇಲŅಚರಣ ವಗೈರ
ನೇಡಕಳńತĶನಂದ ಹೇಳ ರೂಪಯ ತಗದಕಂಡ ಹೇದರ.

ಆ ದನವೇ ಮಧŀಹĺ ಕನರ ಸೇರಗರ ರಂಗಪĻಸಟıರ ರಾಮಯŀನಂದ ತಗದಕಂಡ ರೂಪಯಗಳನĺ ಸಬĽಮĿನಂದ

ಸಲದಕಂಡ ಒಡವ ವಸĶಗಳನĺ ಗಂಟಕಟıಕಂಡ ಗಂಗಯಡನ ಗಟıದ ಕಳಕħ ಕಟıಕಡಯ ಪŁಯಣ ಬಳಸದರ.
ಸಬĽಮĿಗ ಮತŁ ಸೇರಗರರ ಪŁಯಣದ ವಚರವಗ ಸಂಪಣಥ ಅಜİನವತĶ!

ಅದೇ ದನದ ಇರಳನಲŃ ಸೇರಗರರ ಗಟıದ ಕಟıಪĻಣಯ ಮೇರಗ ಅವರ ಆಳಗಳಲ್ಲರೂ ಗಂಟಮಟಕಟıಕಂಡ
ಪರಾರಯದರ. ಮರದನ ಸೇರಗರರೂ ಅವರಾಳಗಳ ರಾಮಯŀನಗ ಮೇಸಮಡ ಹೇದ ವತಥಮನ ಪಡಮತಗ
ಹಬĽತ. ರಾಮಯŀ ಹಚĬ ಹಚĬಗ ಕೇವಯನĺ ಹಗಲಮೇಲ ಹಕಕಂಡ, ಪರಾರಯಗದ್ದವರನĺ ಹಡದ ತರತĶೇನಂದ
ಕಲವ ಬೇಲರಾಳಗಳಡನ ತೇಥಥಹಳń ಕಪĻಗಳಗ ಹೇಗವ ರಸĶಗಳಲŃ ವŀಥಥವಗ ತಳಲ ತಳಲ ಬಂದನ.
ಯವಗಲ ತಪĻಗರತĶದ್ದ ಅವನ ಆ ದನದ ವತಥನಯನĺ ನೇಡ ಕಲವರ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರ ಮಗನಮೇಲ ಬಂದದĸರ
ಎಂದ ಕಡ ಮತಡಕಂಡರ! ಸೇರಗರರೂ ಗಂಗಯೂ ಆಳಗಳ ಓಡಹೇದರಂಬ ಸಮಚರ ಗತĶದಡನ
ಸಬĽಮĿ ಸಟıನವೇಶದಂದ ಕಟ ಕಟನ ಹಲŃ ಕಡದಕಂಡಳ. ಸೇರಗರರ ಪೈಶಚಕತ ಆಕಯದರಗ ಕರಾಳವಗ
ದಗಂಬರವಗ ನಂತತ.

ಗಂಗ ಸಬĽಮĿನ ಕೈಯಲŃ ಮದĸ ಕಟı, ಅದನĺ ಹಣĵಮ ಕಳದ ಮೇಲ ಉಪಯೇಗಸಬೇಕಂದ ತನ
ಪŁಯೇಗಸತĶೇನಂದ ಹೇಳದ್ದಳ!

ಅಂತರಾಳದಲŃ ಕೈಬಟıಂತಗ ಸಬĽಮĿನ ಆಲೇಚನಗಳ ಭಯಂಕರವದವ. ಕರ, ಮರ, ನೇಣಗಳಲ್ಲ ಮನಸತಗ ಬಂದವ.
ಆದರ ಆಕಗ ಅವಮನದಂದ ಪರಾಗವ ಆಸಯಲ್ಲದ ಸಯಲ ಇಚĭಯಗಲಲ್ಲ. ಸತĶರಾದರೂ ಸಖವಂಟ? ಅಲŃ
ಚಂದŁಯŀಗೌಡರದĸರ! ಯಮದತರ ಕಯಸದ ಕಬĽಣದ ಮತಥಯನĺ ತಬĽವ ಶಕ್ಷಿ ಕಡತĶರ! ನರಕದ ವಣಥನಯನĺ
ಕೇಳ ನಂಬದ ಎಂಥ ಋಷಯೂ ಸಯಲ ಹದರದರವದಲ್ಲ ಅಂದಮೇಲ ಬಡಪಯಮ ಸಬĽಮĿನ ಮತೇನ?

ಸಬĽಮĿ ಗಂಗ ಕಟı ಮದ್ದನĺ ತನೇ ಪŁಯೇಗಸಕಳńಲ ದೃಢ ಮನಸತ ಮಡದಳ. ಆದರ ಅವಳಗ ಉಪಯೇಗಸವ
ವಧನವಗಲ ಪŁಮಣವಗಲ ತಳದರಲಲ್ಲ. ಆದ್ದರಂದ ಮತಮೇರ ಹೇಯತ.

ರಾತŁ ಸಮರ ಹನĺರಡ ಗಂಟಯ ಹತĶಗ ಉಪĻರಗಯ ಮೇಲ ರಾಮಯŀನಗ ತಸ ದರದಲŃ ಮಲಗದ್ದ ಓಬಯŀನಗ
ಕನಸನಲŃ ಯರೇ ನರಳವಂತಗ ಎಚĬರವಯತ. ಇರಳ ಮೌನದಲŃ ನರಳವ ದನ ವಸĶವವಗಯೂ ಕವಗ ಬದĸ,
ಬಚĬ ಭೇತನಗ ಹಸಗಯಮೇಲ ಎದĸ ಕಳತ ಕವಗಟıನ. ನರಳದನ ಯತನಕŃಷıವಗ ಸļಷıವಗ ಕೇಳಸತ. ಪŁೇತ
ಪಶಚಗಳರಬಹದ? ಅವಗಳ ಹಗ ಮಡತĶವಂದ ಕೇಳದ್ದನ. ಇರಲರದ. ಕಳಗ ಮನಯಳಗಣಂದ ಕೇಳಬರತĶದ.
ಏಕಗಬರದ? ದವŅ ಮನಯಳಗ ಬಂದ ನರಳಲರದೇನ? ಆಲೇಚಸತĶದ್ದ ಹಗ ನರಳವಕಯ ಮಧŀ ಕರಳನರಯವ
ಚೇತħರವ ಕೇಳಸತ. ಇರಳಗೇ ಮೈನವರ ನಮರದಂತಯತ ಓಬಯŀನಗ ತನಬĽನ ಕಳಗಳದ ಹೇಗವದಕħ
ಹದರಕಯಗ, ಲಟೇನ ಹತĶಸ, ರಾಮಯŀನನĺ ಎಬĽಸದನ.

ಕವಗಟı ಆಲಸದ ರಾಮಯŀನ ಭೇತಯಶಂಕಗಳ ಅವನ ಮಖದ ಮೇಲ ಮದŁತವದವ. ಇಬĽರೂ ಏಣ ಮಟıಲಗಳನĺ
ನಧನವಗ ಇಳದರ. ನರಳವಕಯೂ ಚೇತħರಗಳ ನಡನಡವ ’ಅಯŀೇ ! ಸತĶನಲ್ಲಪĻ! ಮಂಡೇಗಂಡ ಹಳದನಲ್ಲಪĻ!
ಹಳ ಮಂಡೇ’ ಇತŀದ

ಕಗಗಳ, ಕಠೇರವಗ, ಸಬĽಮĿನ ಕಟಡಯಮದ ಕೇಳಬಂದವ. ಪಟıನ ಅಡಗಯವನ ಜಗಲಯಲŃ ಹದರ

ಬವರತĶ ಮಲಗದ್ದವರ ದಡಬಡನ ಎದĸಬಂದರ!

ಸಬĽಮĿನ ಕಟಡಯ ಬಗಲ ಹಕತĶರ. ಎಷı ಕಗದರೂ ತಳńದರೂ ತರಯಲಲ್ಲ. ಬೇರ ಕಡಯಂದ ಹೇಗ ನೇಡದಗ,
ಅದಕħದ್ದ ಒಂದೇ ಒಂದ ಚಕħ ಕಟಕಯೂ ಕಡ ಮಚĬತĶ. ನರಳಟವ ಚೇತħರಗಳ ಶಪಗಳ ಭಯನಕವಗ ಒಳಗಣಂದ
ಕೇಳಬರತĶದĸವ. ಅನದಥಷıವದ ಅಪಯಭವನ ಇಮĿಡ ಭಯಂಕರವಗತĶದ. ಹರಗದ್ದವರ ಕತĶಮನಗಳಮೇಲ
ನಂತಂತದ್ದರ.

ಓಬಯŀ ಓಡಹೇಗ ಒಂದ ಕಡಲಯನĺ ತಂದ ದಢಾರ‌್ ಧಢಾರ‌್ ದಢಾರನ ಬಗಲನĺ ಒಡಯತಡಗದನ. ಐದೇ
ನಮಷಗಳಲŃ ಆ ದಪĻನಯ ಬಗಲ ಬರಕ ಬಡತಡಗ, ಕೇಣಯಳಗದ್ದ ದೇಪದ ಬಳಕ ಕಂಪಗ ಕದ ಲೇಹದ
ರೇಖಯಂತ ಗೇಚರಸತ. ಒಂದೇಟ! ಇನĺಂದ! ಮತĶಂದ! ಮಗದಂದ! ಬಗಲ ಬರಯತ. ಕೇಣಯ ಬಳಕ
ಪŁವಹದಂತ ಹರನಗĩತ, ಹರಗದ್ದವರ ಒಳನಗĩದರ.

ನಗĩ ನೇಡದಡನಯ ರಾಮಯŀ ’ಅಯŀೇ ಓಬಯŀ!’ ಎಂದ ಚೇತħರಸ ಹಂಜರದ ಗರಬಡದಂತ ನಂತನ. ಅಷı
ಬೇಭತತಕರವಗತĶ ಆ ದೃಶŀ!

ದಬಥಲ ದೇಹಯೂ ಮನಸħನ ಆಗದ್ದ ರಾಮಯŀನಗ ಮದಳ ಕದಡದಂತಯತ. ರಕĶಸŁವ, ಕಂಬಣĵವಗದ್ದ ಮೃತಶಶವನ
ಕಳೇಬರ, ವಕರಕ ಬರವಂತಹ ದವಥಸನ, ಹಂಗಸನ ಅಸĶವŀಸĶ ಸķತ, ರೇದನ, ಚೇತħರ, ನರಳವಕ, ಶಪಸವಕ- ಒಂದಂದ
ಎಲ್ಲವ ತಲಯಲŃ ತಂಡವವಡತಡಗ, ಅವನಗ ದಗ್ಭŁಂತ ಹಡದಂತಗ, ಅಲŃ ನಲ್ಲಲರದ ಜಗಲಗ ತತĶರಸತĶ
ಹೇದನ. ಕತĶಲಯಲŃ ಅಲŃಂದ ಮಂಡಗಗ ಒರಗ ನಂತನ. ಸಬĽಮĿನ ಕಗಟದ ಮಧŀ ಮಧŀ ಓಬಯŀನ ಮತಗಳ,.
ರಾಮಯŀನ ಮನಸತನ ದರದ ದಗಂತದಲŃ ಎಂಬಂತ, ಮಂಜಗ ಕೇಳಬರತĶದĸವ.

ಸಬĽಮĿನ ಶಪಗಳನĺ ಓಬಯŀನ ಮತಗಳನĺ ಆಲಸತĶ ನಂತದ್ದ ರಾಮಯŀನ ಮನಸತಗ, ಸೇರಗರರ ಆಳಗಳಡನ
ಓಡಹೇದದಕħ ಕರಣ ಗತĶಗ, ಎದಗ ಶಲವರದಂತಯತ. ಮನತನದ ಕೇತಥಮಣĵಯತಂದ ಕಂಡನ.
ಬಂದದಗವ ಅವಮನದ ಮಂದ ಬದಕದ್ದರೂ ಸತĶಂತ ಎಂದ ತೇರತ. ಬಹಕಲದಂದಲ ಮನಸತನಲŃ ಇಣಕ ಇಣಕ
ಹಂಚಹೇಗತĶದ್ದ ಆತĿಹತŀಯ ಪಶಚ ಸಕರವಗ ಅವನದರ ನಂತ ಆಹŅನಸತ. ಬಳನ ಹರ ತನĺ ಬನĺಮಳಯ
ಬಲಕħ ಮೇರದಂತ ತೇರತ. ಜೇವನದ ಜಟಲ ಸಮಸŀ ತನĺಂದ ಬಡಸಲಸಧŀವಗ ತೇರತ. ಸವ ಬಡಗಡಯ ಬೇಡಗ
ತೇರತ. ಕತĶಲಯಲŃಯ ಉಪĻರಗಗ ಹೇಗ, ಒಂದ ಶೇಶಯನĺ ಹಡಕ ತಗದ, ಹಂದ ಅನೇಕಸರ ಕಡಯಲ ಯತĺಸ
ಕಡಯಲರದ ಹಂಜರದಬಟıದĸದನĺ ಸಂಪಣಥವಗ ಗಂಟಲಗ ಹಯĸಕಂಡ, ಬಗಲಗ ಅಗಣ ಹಕ, ಕಂಬಳ
ಸತĶಕಂಡ ನಲದಮೇಲ ಮಲಯಲŃ ಬದĸಕಂಡನ.
 ಮೃತŀಮತಥಯ ಮಂದ
ರಾತŁ ಸಮರ ನಲħವರ ಗಂಟಯಲŃ ಬೇಲರ ಸದ್ದನಡನ ಕಳಕನರಗ ಬಂದ ಪಟı ಹವಯŀನ ಕಟಡಯ ಕಟಕಯಲŃ
’ಅಯŀ, ಅಯŀ, ಅಯŀ’ ಎಂದ ಒಂದೇ ಉಸರನಲŃ ಕಗ ಕರದನ. ಹವಯŀ ಗಬರಯಂದದĸ ಹರಗ ಬಂದ ಕೇಳಲ
ಏದತĶ, ತದಲತĶ, ಭಯದಂದ ಕಂಪಸತĶ, ಅಳತĶ “ನೇವ ಕಡŃ ಬರಬೇಕಂತ” ಎಂದನ.

“ಯರ ಹೇಳದರೇ?”

“ಓಬೇಗೌಡŁ”

“ಯಕ?”

ಪಟı ಪŁತŀತĶರಕħ ಬದಲಗ, ಬಕħ ಬಕħ ಅಳತĶ “ದಮĿಯŀ, ಬನĺ! ಅಷı ಉಪಕರ ಮಡ!” ಎಂದನ.

“ಏನೇ ಅದ ಸದĸ?” ಎಂದ ಕೇಳದನ ಹವಯŀ.

ಲಟೇನ ಹಡದ, ಚಳಗ ಕಂಬಳ ಹದದ ನಂತದ್ದ ಸದ್ದ “ಏನŁೇ ಅಯŀ? ನಂಗತĶಲ್ಲ. ನ ಮನĩದĸ. ಬಂದ ಕರದŁ,
’ಕಳಕನರಗ ಬ’ ಅಂದŁ ಬಂದ” ಎಂದನ.

ಹವಯŀ ಏನೇ ಪŁಮದ ನಡದರಬೇಕಂದ ಊಹಸ, ಪಟıಣĵನನĺ ಸೇರಗರ ಸೇಮಯŀಸಟıರನĺ ಕಡಕಂಡ ನಟıಗ
ಕನರಗ ನಡದನ.

ಕಂಡಡನಯ ಹವಯŀನಬĽನನĺ ಎಕħಟ ಕರದ ಓಬಯŀ ನಡದದಲ್ಲವನĺ ಸಂಕ್ಷಿೇಪವಗ ಹೇಳದನ. ಕೇಣಗ ಹೇಗ
ನೇಡದಗ ಸಬĽಮĿನ ಶವಮತŁ ನೇರವಗ ಬದĸತĶ. ಮನತನದ ಹಸರ ಕಡಸಬರದಂದ ಓಬಯŀ ಕಸನ ಕಳೇಬರವನĺ
ಬಲತħರದ ಪŁಸವದ ಉಳದ ಚಹĺಗಳನĺ ಇಲ್ಲದಂತ ಮಡಬಟıದ್ದನ.

“ರಾಮಯŀ ಎಲŃ?” ಎಂದನ ಹವಯŀ.

“ಉಪĻರಗಮೇಲ ಕೇಣ ಬಗಲ ಬಲವಗ ಹಕಕಂಡ ಮಲಗಬಟıದĸರ. ಎಷı ಕರದರೂ ಮತೇ ಇಲ್ಲ.”

ಓಬಯŀನ ಮತಕೇಳ, ನಟıಸರಳದ, ಕಣĵರಳಸ, ಹವಯŀ ಉಪĻರಗಗ ಓಡದನ. ಇತರರ ಹಂಬಲಸದರ. ಆತನಗ ಇರಳ
ಕನಸನಲŃ ಕಂಡದĸ ನಜವಗವಂತ ಭಸವಗತĶ.

ಕಗದರೂ ಕರದರೂ ದಬĽದರೂ ಬಗಲ ತರಯಲಲ್ಲ. ಕಟಕಯಲŃ ದೇಪವನĺ ಹಡದ ನೇಡಲ ರಾಮಯŀ ಕಂಬಳ ಹದದ
ಮಲಗದĸದ ಕಣಬರತĶತĶ. ನಲŃಹಳń, ಮತĶಳń, ಸೇತಮನ, ತೇಥಥಹಳńಗಳಗ ಆಳಗಳನĺಟıದರ.

ನĔತŁಗಳ ಬಡ, ತಂಗಳ ಬೇಸ, ಕಜಣದ ಇನಗನದಂದಗ ಬಳಕ ಹರಯತ. ಸŅಲĻಸŅಲĻವಗ ವಸĶಗಳ ರೂಪ
ಸĻಷıವಗತಡಗ, ಲಟೇನನ ಬಳಕ ಸಪĻಯಯತ. ಚನĺಗ ಬಳಕ ಬಟıಮೇಲ ಕಟಕಯಂದ ಉದ್ದವದ ಗಳವನĺ ಹಕ
ಸಹಸದಂದ ಅಗಣಯನĺ ತಗದ ನೇಡಲಗ ರಾಮಯŀ ಕಂಬಳ ಸತĶದ್ದ ಹಣವಗದ್ದನ.

“ಅಯŀೇ, ತಮĿ, ಏನ ಮಡಬಟı! ಏಕ ದಡಕಬಟı!” ಎಂದ ರೇದಸತĶ ಹವಯŀ ಶವವನĺಪĻಕಂಡ ಹಚĬ

ಹಡದವನಂತ ವತಥಸತಡಗದನ. ಸಬĽಮĿನ ಹಣವನĺ ಕಂಡಗ ಅವನಗ ಉಂಟದ ಶೇಕ ಸಂಯಮಕħ ಒಳಗಗವಂತತĶ.
ಆದರ ಇಲŃ ಸಹೇದರನ ಶವವನĺ ಕಂಡಗ ಅವನದಯನĺ ಗಣಕħ ಕಟıಂತಗತĶ.

***
ಒಂಬತĶ ಗಂಟ ಹಡಯವಷıರಲŃ ಬಂಧು ಬಂಧವರಲ್ಲರೂ ನರದರ. ಪೇಲೇಸ, ಬಹರಂಗ ವಚರಣ, ಡಕıರ ಶವಪರೇಕ್ಷಿ
ಮಂತದ ಕŃೇಶವಮನಗಳಂದ ಪರಾಗಲ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ, ಪದĸೇಗೌಡರ ಚನĺಯŀ, ಆ ಗŁಮದ ಪಟೇಲರ ಮದಲದ
ಎಲ್ಲರೂ ಸೇರ, ಸರಕರದ ಕನನನ ಕಣĵಗ ಒಪĻವ ಹಗ ವಷಯಗಳನĺ ವರಚಸ, ಮಂದನ ಕಯಥಗಳನĺ ಸಂಗವಗ
ನರವೇರಸದರ.

ಹವಯŀ ಅಂದನಂದ ಯರಡನಯೂ ಮತನಡದ, ನದŁಹರಗಳಗ ಮನಗ ಬರದ, ಬಟıಗಡijಗಳಲŃ ಮರಳ

ಹಡವನ ಹಗ ಅಲಯ ತಡಗದನ. ಯರಾದರೂ ಸಮಧನ ಹೇಳವದಕħ ಬಂದರ, ಕಳತಲŃಂದ ಎದĸ ಬೇರಯ ಕಡಗ
ಹೇಗತĶದ್ದನ. ಓಬಯŀ, ಪಟıಣĵ, ಸೇರಗರ ಸೇಮಯŀಸಟıರ ಇವರ ಮವರೂ ಅವನಂದ ತಸ ದರದಲŃದĸಕಂಡ
ಕಯತĶ, ಅಪಯ ಬರದಹಗ ನೇಡಕಳńತĶದ್ದರ. ಮರನಯ ದನ ಸೇರಗರ ಸೇಮಯŀಸಟıರ ತಮĿ ಒಡಯ ಊಟ
ನದĸಗಳಲ್ಲದ ಬಯಲನಲŃ ಮಲಗ ಎದĸ ĔಯಸತĶರವದನĺ ನೇಡ ಸಹಸಲರದ ಅಳತĶ ಹವಯŀನ ಕಲಗಳನĺ
ಭದŁವಗ ಹಡದಕಂಡ, ಮನಗ ಬರಬೇಕಂದ ಹಟಮಡದರ. ಹವಯŀ ಮತಡಲಲ್ಲ; ಬಹŀಪŁಜİಯದ್ದವನಂತ
ವತಥಸಲ ಇಲ್ಲ. ಸೇರಗರರ ಒಡಯನ ಮನಸತನĺ ಕರಗಸ ತರಗಸಲೇಸħರ ತವ ಅವನ ಪಕħದಲŃರತĶ
ಉಪವಸಮಡಲ ಸಂಕಲĻಸದರ. ಆದರ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಅವರನĺ ಗದರಸ ಹಗ ಮಡಗಡಲಲ್ಲ.

ಐದನಯ ದನ ಸೇತ, ವಸ ಪಟıಮĿರಡಗಡ ಹೇಗ, ಹವಯŀನನĺ ಕನಬೈಲನ ನತĶಯ ಬಂಡಯಮೇಲ ಕಂಡಳ.

ಸೇತ ಅದವರಗ ಕನರಗ ಬಂದರಲಲ್ಲ. ಕನರನಲŃದ ಮರಣಗಳ ವಷಯದಲŃ ಆಕ ಒಂದ ರೇತಯ ಅವಜİಯಂದದ್ದಳ.
ಆದರ ಹವಯŀಬವನ ದಃಖವನĺ ಉಪವಸವನĺ ಅಪಯಸķತಯನĺ ಕೇಳ ಕತರಳಗ ಕನರಗ ಓಡಬಂದದ್ದಳ.

ಅದವರಗ ಯರಡನಯೂ ಮತಡದದ್ದ ಹವಯŀ “ನಳ ಬಳಗĩ ಬರತĶೇನ” ಎಂದ ಅವರೇಡನ ಹೇಳಕಳಹಸದನಂತ!

ಹವಯŀ ಮನಗೇನ ಬಂದನ. ಆದರ ಮದಲನ ಹವಯŀನಗರಲಲ್ಲ. ಸಬĽಮĿನ ಮರಣವ, ಬಹಕಲದ ಪŁೇತಯ
ಸಹೇದರನ ಆತĿಹತŀಯೂ, ಐದ ದನಗಳ ನರಂತರ ತಪಸತ, ಗಂಭೇರ ಧŀನವ ಆತನನĺ ಆತĿಸಧನಯ ಮಗಥದಲŃ
ಮತĶಷı ದರ ಕಂಡಯĸದĸವ. ಆತನ ನಡದರ ಪವಥತವ ಚಲಸದಂತಗತĶತĶ; ನಡದರ ಸಮದŁವ
ನಡದಂತಗತĶತĶ; ನೇಡದರ ನೇಲಕಶವ ನೇಡದಂತಗತĶತĶ!

ಕಮಥಕŁಯಗಳಲ್ಲ ಪರೈಸದ ಒಂದ ತಂಗಳಲŃ, ಒಡದ ಪಲಗದ್ದ ಕನರನ ಆಸĶ ಮತĶ ಒಂದಯತ. ಹವಯŀ
ಕಳಕನರನಂದ ಕನರಗ ಮತĶ ತನĺ ನವಸವನĺ ಸಗಸಬೇಕಗ ಬಂದತ.

ಸೇತಯೂ ಅನೇಕರಗ ಆಶĬಯಥವಗವಂತ ತನĺ ಎರಡನ ಜೇವವಗದ್ದ ಲಕ್ಷĿಯಡಗಡ ಕನರನಲŃಯ ನಲಸದಳ. ಆಕಯ
ಮತĶ ಹವಯŀನ ಬಳ, ಒಡಲ ಸೇಂಕನ ಗಡವಯಲ್ಲದ ಪರಸĻರ ಪŁೇಮದ ಎರಡ ಆತĿಗಳ ಪŁೇಜŅಲ ಜೇವನವಗತĶ.
ಅವರ ಪŁೇತಗ ರೂಢಯ ಕಟıನಟıನ ಶಸěಕŁಮದ ಅವಲಂಬನ ಅನವಶŀಕವಗತĶ; ಅದಕħ ಸಂಪಕಥದ ಸಖಕħಂತಲ
ಸನĺಧŀದ ಪವತŁ ಮಧುರತರವದ ಆನಂದವ ಹಚĬ ಪŁಯವಗತĶ; ಅದ ಶದĹವಗ ಆತĿಕħ ಸಂಬಂಧಪಟı
ಅತೇಂದŁಯವಗತĶ. ಆ ಹನĺನ ಗಟıಯಲŃ ಎಲŃಯದರೂ ಒಂದ ವೇಳ ಕಳಕಯ ರೇಖ ಸಳದದದರ, ಒಡನಯ ಇಬŅರೂ
ಪŁಯತĺದಂದ ಅದನĺ ನವರಸತĶದ್ದರ; ಉರಯವ ಬತĶಯ ತದಯಲŃ ಕರಕಟıಕಂಡರ ಅದನĺ ತಡದ ಹಕ ದೇಪದ
ಕಡ ಮತĶಷı ಉಜŅಲವಗ ತಳಗ ಬಳಗಲಸಗವಂತ.
 ಹತĶ ವಷಥಗಳದ ಮೇಲ
ಮಲನಡಗ ನವಜೇವನ ಕಲಟıತ. ಅದಕħ ಮಖŀಕರಣ ಕಲಮಹಮಯಗದ್ದರೂ ಕಡ ಕನರ, ಮತĶಳń, ಸೇತಮನ
ಮತĶ ಸತĶಣ ಹಳńಗಳಲŃ ಹವಯŀನ ಪŁಭವವ ಗಣŀವಗತĶ. ಮಹಳಯರಲŃ ತಪಸŅನಯ ಸķನಮನ ಗೌರವಗಳಗ
ಪತŁವಗದ್ದ ಸೇತಯ ಪŁಭವವ ಸದĸಗದ್ದಲವಲ್ಲದ ಕಲಸಮಡತĶ!

ಕನರ ಮತĶಳńಗಳಗ ಮಧŀ, ರಸĶಗ ಸಮೇಪವಗ, ಕಡನ ನಡವ ಇದ್ದ ಕಳńಂಗಡ ಕಸದಬದĸ, ಒರಲ ಹಡದ. ಪಳಗತĶ.
ನಲħರ ಗŁಮಗಳಗ ಅನಕಲವಗವಂತ ಒಂದ ಆಸĻತŁ, ಸħಲ, ಪೇಸıಫೇಸ, ಅಂಗಡಗಳ ಮಡ ವಧಥಸತĶದĸವ.
ಹಂದ ಬೈಸಕಲŃನ ಪರಚಯಕħ ಪರದೇಶಯಗದ್ದ ಆ ರಸĶ ಮೇಟರಕರ, ಬಸತಗಳ ಕೇಟಲಯಂದ ಬೇಸರಗಂಡತĶ;
ಸŅದೇಶ ಖದಗಳ ಪŁಚರವ ತಕħಮಟıಗ ನಡದತĶ. ಗಂಧ ಟೇಪಗಳ ಆಗಗ ಬಂದ ಉಪನŀಸ ಕಡತĶದĸವ. ಅĔರ
ಬಲ್ಲವರ ಪತŁಕಗಳನĺ ಓದವ ಅಭŀಸಮಡ, ವಶಲ ಪŁಪಂಚದ ವಚರಗಳನĺ ಕರತ ಮತಡತĶದ್ದರ. ಮರಯ ಹರಕ,
ದವŅದ ಪಜ ಮದಲದ ಮಢಾಚರಗಳಗ ಬದಲಗ ಉತ್ಕೃಷıವದ ಮತವಧನಗಳ ಆಚರಣಗ ಬರತĶದĸವ. ಕಡಗ
ನಗರಕತ ಕಲಟıತĶ.

ಕನರನಲŃ ಹವಯŀನ ಪŁಯತĺದಂದ ಬೇಲರೂ ಸೇರಗರ ಸೇಮಯŀಸಟıರೂ (ಅವರ ಕನĺಡ ಜಲŃಗ ಹೇಗ ಮದವ
ಮಡಕಂಡ ಬಂದ ಮರ ವಷಥಗಳಗತĶ) ಗಟıದವರೂ ಕರಮಂದಯಂತ ಬಡರಗಳನĺ ಕಟıಕಂಡ ಹಂದಗಳಂತ
ವಸಮಡವದಕħ ಬದಲಗ ಸವŀವಸķತವದ ಸಣĵ ಸಣĵ ಮನಗಳಲŃ ಆದಷı ಚಕħಟವಗ ಬದಕತĶದ್ದರ. ಕಯಲ ಬಂದರ
ಜೇಯಸರಲŃಗ ಹೇಗವದಕħ ಬದಲಗ ಆಸĻತŁಗ ಹೇಗವದನĺ ಕಲತĶದ್ದರ. ನಂಗನ ಮಗ ಪಟı ಸೇತಯ ಪŁಯತĺದಂದ
ಅĔರಸķನಗ, ಮದವಯಗ ಕಳಕನರನಲŃ ಒಕħಲಗದ್ದನ. ಈಗ ಅವನನĺ ಬೇಟಗರ ಪಟıಣĵನಂದ ಬೇಪಥಡಸವದಕħಗ
’ಸಣĵ ಪಟıಣĵ’ ಎಂದ ಕರಯತĶದ್ದರ. ಕನರ ಮನಯೂ ಕಡ ಅಲ್ಲಲŃ ಕತĶ ಹಸದಗ ಕಟıಲĻಟı ನವೇನತಗ
ಯೇಗŀವದ ಆಕರದಂದ ಮರಯತĶತĶ. ಆದರ ಈಗ ಹವಯŀ ಅಲŃ ವಸಸತĶರಲಲ್ಲ.

ಹಂದ ಹಳಪೈಕದ ತಮĿ ಚಂದŁಯŀಗೌಡರಗ ಸೇರಗರ ರಂಗಪĻಸಟıರಗ ಕಳń ಕಯಸಕಡತĶದ್ದ ಎತĶರವದ ಕನಬೈಲನಲŃ
ಒಂಖದ ಸಂದರ ಮಂದದರವನĺ ನಮಥಸ, ಅಲŃ ಕಮಥಯೇಗಯಗ ತಪಸŅಯಗ ವಸಸತĶದ್ದನ. ಓಬಯŀ ಸಂಸರದ
ಗಡವಗ ಹೇಗದ ಭಕĶಯಂದ ಹವಯŀನ ಕಂಕರನಗ ಸೇವ ಮಡಕಂಡದ್ದನ. ಕಲವರ ಅವನಗ ದರಯತĶದ್ದ
ಗೌರವವನĺ ಕಂಡ ಕರಬ ’ಮಖವಲ್ಲ ಮೈಲಕಜĮ! ಒಕħಣĵ! ಆ ವಕರಕħ ಯರತನ ಹಣĵ ಕಡĶರ? ಹಣĵಸಕħದದĸದಕħ
ವೇಷ ಹಕಕಂಡ ಬಕħನ ಸನŀಸ ತಗದಕಂಡದĸನ!’ ಎಂದ ಅಂದಕಳńತĶದ್ದರ. ಪಟıಣĵ ಮದಲನಂತಯ
ಬೇಟಗರನಗ, ವದŀಭŀಸವನĺ ಪರೈಸ ಬಂದ ಸೇತಯ ತಂಗ ಲಕ್ಷĿಯನĺ ಮದವಯಗ ಮರಯತĶದ್ದ ಕನರ
ವಸಪĻಗೌಡಸರಗ ಬೇಟಯಲŃ ಮಖŀವಗಯೂ ಬೇರಕಲಸಗಳಲŃ ಗೌಣವಗಯೂ ಕಯಥದಶಥಯಗದ್ದನ! ಅವನ
ಹವಯŀನ ಜತಯಲŃ ಓಬಯŀನಂತ ಇರಬೇಕಂದ ಪŁಯತĺಸದ್ದನ. ಆದರ ಬೇಟಯ ಹಚĬನಂದ ಪರಾಗಲರದ ಗರನತĶಯ
ಮಂದರದಂದ ಗರಪದದ ಮನಗ ಮಲ್ಲಗ ಜರಬಟıದ್ದನ! ಶಖŁದ ಮಂದರತಮ ಚಳಗಳಗಂತಲ ಕಣವಯ ಮನಯ
ಬಚĬನಯ ಮಡಲ ಅವನಗ ಸಖದಯಕವಗತĶ. ಅವನ ಆ ವಗಥವಗಥಯನĺ ಕರತ ಎಲ್ಲರೂ ಹಸŀಮಡ ನಗತĶದ್ದರ.
ಸೇತ ಕಮĿನ ನವದಂದ ಕಳಗಳದವನ ಮೇಲಕħ ಹೇಗದ ಇತರರಂದ ಅಲŃದ್ದ ಬಟıಬರಗಳನĺ ತರಸಕಂಡದ್ದನಂತ ಕನರನ
ಹಸ ಸಸ ಲಕ್ಷĿದೇವಯಂತ ಸಮಯ ದರತಗಲಲ್ಲ ಪಟıಣĵನನĺ ಹಸŀಮಡ ಜೇವ ಹಂಡತĶದ್ದಳ. ಅದಕħ ಬದಲಗ
ಅವನ ರಾಗವಗ “ಸಕ ಸಮĿನರ ಅಮĿ; ನನಲ್ಲ ಬಲŃ. ’ನನ ಅಕħಯŀನ ಹಂಗ ಇತೇಥನ, ಇತೇಥನ’ ಅಂತ ಹೇಳĶದĸ,
ಕಡಗ ಹೇಳದ ಕೇಳದ ವಸಪĻಗೌಡರ ಸಂಗಡ ಹಸೇಮೇಲ ಕತದĸ ಯರ? ನೇವೇ? ನನೇ?” ಎಂದ ಮದಲಗ
ಅಣಕಸತĶದ್ದನ. ಲಕ್ಷĿಗ ಅಂತಹ ಮತಗಳನĺ ಕೇಳವದಕħ ಪŁಯವಗಯೇ ಅವನನĺ ಹಗ ಕಣಕತĶದ್ದಳ!

***

ವೈಶಖಮಸದ ಒಂದ ಪಣಥಮ ರಾತŁಕನಗಂಡ ರಮಣೇಯವಗ ಪŁತಃಕಲವಗತĶತĶ. ಕನರ ಮನಯಂದ

ಕನಬೈಲನ ಶಖರಕħೇರ ಸತĶ ಸತĶ ಹೇಗತĶದ್ದ ಹಸದಗ ಮಡದ್ದ ರಸĶಯಲŃ ಕಂಚಗ, ಎತĶರವಗ, ಬಲಷIJನಗ,
ಭದŁರೂಪಯಗದ್ದ ತಪĻಳಮೇಸಯ ತರಣನಬĽನ ಖದ ಬಳಯ ಪಯಜಮಯನĺ ಖದಯ ಪಂಜಬಯನĺ
ಧರಸ, ಬಯಲಸೇಮಯ ತಳńನಯ ಮಟıಗಳನĺ ಮಟı ನಣĵಗ ಹಳಯವಂತ ಬಚ ಬೈತಲ ತಗದದ್ದ ಕŁಪನಂದ ಶೇಭಸತĶ
ನರಾಯಸವಗ ಹರಹರ ನಡಯತĶ, ಶಖರದಲŃದ್ದ ಮಂದದರದ ಕಡಗ ಸಗತĶದ್ದನ. ಅವನ ಎರಡ ಪಕħಗಳಲŃ ಇಬĽರ
ಸಣĵ ಹಡಗರ ಅವನಂತಯೇ ಉಡಪನĺ ಕŁಪನĺ ಧರಸ, ಕೇಕ ಹಕತĶ ಸĻಧಥಯಂದಲೇ ಎಂಬಂತ ಹಂಬಲಸತĶದ್ದರ.
ಒಬĽ ಹಡಗ ಮತĶಳń ಚನĺಯŀಗೌಡರ ಮಗ ಹನĺಂದ ವಷಥದ ರಮೇಶನಗದ್ದನ. ಮತĶಬĽ ಅವನಗಂತಲ ಸŅಲĻ
ಹರಯವನಗದ್ದ ಸೇತಮನ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಮಗ ಶಂಕರಯŀನಗದ್ದನ.

ರಮೇಶ ಮಂದ ಹೇಗತĶದ್ದ ತರಣನ ಕೈಯನĺ ಓಡಹೇಗ ಹಡದಕಂಡ “ಸಣĵ ಮವ, ನನೇ ಗದĸ! ಶಂಕರ ಹಂದ ಬದ್ದ!”
ಎಂದ ಬಳಯ ಹಲŃಗಳದಲ್ಲ ಮದĸಗ ಶೇಭಸವಂತ ಕೇಮಲವದ ಕಂದಟಗಳನĺ ತರದ ನಕħನ.

ಶಂಕರನ ಹಂದನಂದ “ನನĺ ಕಲಗ ಮಳń ಹಕħತ. ನನೇನ ಮಡಲ!” ಎಂದನ.

ಅಷıರಲŃ ಹಂದನಂದ ಚನĺಯŀನ ಜತಯಗ ಮಲ್ಲಗ ಬರತĶದ್ದ ಕದಲ ಹಣĵಗತಡಗದ್ದ ಸಂಗಪĻಗೌಡರ “ಓ ವಸಪĻ”
ಎಂದ ಓರಗಣĵನಂದ ನೇಡತĶ ಕಂಚನ ಧŅನಯಂದ ಕರದರ.

ಮಂದ ಹೇಗತĶದ್ದ ತರಣನ ಹಡಗರೂ ತರಗ ನಂತ ಬಟıದ ಇಳಜರನ ಕಡಗ ನೇಡದರ.

ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಮತĶ ಗಟıಯಗ ಕಂಚನ ಧŅನಯಂದಲೇ “ನಲŃ ಮರಾಯ; ನವ ಬತೇಥವ, ಏನ ಹಸ ಹಣĵ

ಮದವಯದ ಹಮĿಸತನಲŃ ನನಗ ಗಡij ಹತĶವದಂದರ ಕಶಲಗದ!” ಎಂದ ಮಂದವರಯತಡಗದರ.

ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಕರಯನĺ ಕೇಳ ಹಂತರಗ ನಂತ ವಸಪĻ ಅವರ ತನದĸಡಗ ಮಲ್ಲಗ ಏರಬರವವರಗ ಅವರನĺ ನರೇಕ್ಷಿಸ
ನೇಡತĶದ್ದಂತ ನಟಸತĶದ್ದನೇ ಹರತ, ನಜವಗಯೂ ಅವನ ದೃಷı ಮತĶಂದ ಕಡಯಲŃ ನಟıತĶ; ಹಂತರಗ ನಂತ ಕಡಲ
ಅವನ ಕಣĵ ಪಟıಮĿನ ಆರ ವಷಥದ ಹಣĵ ಹಡಗ ಲಲತಯನĺ ಕೈಹಡದ ನಡಸಕಂಡ ಖದ ಸೇರಯನĺಟı ಬರತĶದ್ದ
ಸೇತ, ಒಂದ ವಷಥದ ಗಂಡ ಕಸನĺ ಎತĶಕಂಡ ಬರತĶದ್ದ ಪಟıಮĿ, ಮತĶ ಅವರಡನ ಸಂಗರಗಯĸ ವಸಂತĦಯಂತ
ನೇಲಯ ರೇಷĿಯ ಸೇರಯಟı ಬರತĶದ್ದ ತನĺ ನತನ ರತ ಲಕ್ಷĿೇದೇವ ಇವರ ಮೇಲ ಎರಗತĶ. ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ನರತ
ಅನಭವಕħ ಅದ ಗತĶಗದ ಇರಲಲ್ಲ. ವಸಪĻನಗ ಒಂದಮರ ಸಮೇಪಕħ ಬಂದಡನಯ “ಸಕ ಕಣೇ! ಎಷı
ನೇಡೇದ? ದೃಷıಯಗಬಟıರ! ತರಗ, ಹೇಗೇಣ” ಎಂದ ಹಸŀ ಮಡದರ.

ವಸಪĻ ನಚ ತರಗ ಮಂದವರಯತĶ “ಕಕħಯŀ, ನೇವ ಸಮĿನರ, ನನಗಲ್ಲ ಗತĶದ. ನೇವ ಹಡಗರಾಗದĸಗ ಎಷı
ಸಂಯಮಗಳಗದĸರ ಎಂದ! ನಮಗ ಮರತಹೇಗದ್ದರ ಹವಣĵಯŀನನĺ ಕೇಳ, ಹೇಳĶರ!” ಎಂದ ಹಂಬಸಲನಲŃ
ಹರಾಡತĶದ್ದ ಬಣĵದ ಚಟıಗಳನĺ ಹಡಯಲ ಪŁಯತĺಸತĶದ್ದ ಹಡಗರನĺ ಕರತ “ಬನĺ, ಬನĺ, ಹತĶಯĶ” ಎಂದ
ಕರದನ.

’ಹತĶಯĶ’ ಎಂಬದನĺ ಕೇಳ, ಹಂದ ಸŅಲĻ ದರದಲŃ ಬರತĶದ್ದ ಪಟıಮĿ ’ಲಕ್ಷĿೇ, ಮಧೂನ ಸŅಲĻ ಕರಕಳĶೇಯ? ನನಗ
ದಣವ!” ಎಂದಳ.

“ನನಗ ಸಕಗದ” ಎಂದಸರ, ಮಂದ ಹೇಗತĶದ್ದ ಲಕ್ಷĿದೇವಮĿನವರ ಸವರ ಹಂತರಗಯೂ ನೇಡಲಲ್ಲ.

ಆರೇಗŀವಗ ರತಸವತĶಗದ್ದ ಅವಳಗ ದಣವಗಯೂ ಇರಲಲ್ಲ; ಕಸನĺ ಎತĶಕಂಡ ಹತĶದರ ದಣವಗತĶಲ ಇರಲಲ್ಲ;
ಆದರ ಕಸನĺ ಎತĶಕಳńವದರಂದ ತನĺ ಶೃಂಗರವಲŃ ಹಳಗಬಡತĶದಯೇ, ಎಲŃ ಬಟı ಹಳಗಬಡತĶದಯೇ ಎಂಬದ
ಅವಳ ಒಳಗಟıಗತĶ.

ಸೇತಗ ತಂಗಯ ಒಭವ ಗತĶಗ, ನಗತĶ “ಸಕ ಸಕ, ಎತĶಕಳń! ಈಗಲೇ ಹೇಗಂದರ ಮಂದ ಹೇಗ?” ಎಂದ ಅಕħರಯಂದ
ಗದರಸದಳ.

ಪಟıಮĿ “ಮಂದ ಹŀಂಗೇ? ಅವಳ ಬಲ ಎತĶಕಳńಕ ಒಬĽಳ ಜವನಗತĶ ಬೇಕ ಅಂತ ಕಣĶದ! ವಸಗ ಈಗಲ ಹೇಳದ್ದರ
ವಸ” ಎಂದ ಮಂದ ದರದಲŃ ಗಟıಯಗ ಮತಡಕಂಡ ಹೇಗತĶದ್ದ ಗಂಡಸರ ಗಂಪನĺ ನೇಡ “ವಸ!
ಏ,ವಸ!” ಎಂದ ಕರದಳ.

ಆ ಕಗ ಅವರ ಯರಗ ಕೇಳಸಲಲ್ಲ. ಆದರೂ ಲಕ್ಷĿ ತಟಕħನ ಹಂತರಗ ಓಡಬಂದ, ಅತĶಗಯ ಬಯಮಚĬ “ದಮĿಯŀ,
ಸಮĿನರ. ನಮĿ ಪಣŀ!” ಎಂದ ತನĺರಡ ಅಲಂಕೃತವಗದ್ದ ತೇಳĩಳನĺ ಕಸನ ಮಂದ ಚಚ “ಮಧೂ, ಬ ಅಪĻ”
ಎಂದ ಮಧುವನĺ ಎತĶಕಂಡ ಬರಬರನ ಮೇಲೇರದಳ.

ಸೇರಗರ ಸೇಮಯŀಸಟıರ ಆಳಗಳ, ಬೇಲರೂ, ಸತĶಮತĶಣ ಹಳńಗಳ ಅನಕಲಸķರೂ, ವಸವನ ಸಹಪಠಗಳಗದ್ದ

ಅಗŁಹರದ ವಂಕಪĻಯŀನವರ ಇಬĽರ ಮಕħಳ, ಇನĺ ಅನೇಕರ ಬದĹ ಜಯಂತಯ ಉತತವಕħಗ, ಹಸರ ಹ ತಳರ
ತೇರಣಗಳಂದಲ ವವಧ ಪರಮಳಗಳಂದಲ ತಪೇವನದಂತ ಶೇಭಸತĶದ್ದ ಮಂದರದಲŃ ಕಕħರದದ್ದರ. ವಸ ತನĺ
ಬŁಹĿಣ ಸĺೇಹತರಡನ ತರಳಸಲಭವದ ಅಟıಹಸದಂದ ಮತಡತಡಗದನ. ಸಂಗಪĻಗೌಡರ ಪರಚಯದವರನĺಲ್ಲ
ಮಳ ಬಳಗಳ ವಚರವಗ ಆರೇಗŀದ ವಚರವಗ ಮತಡಸತಡಗದರ. ಸೇತ, ಪಟıಮĿ, ಲಕ್ಷĿ ಮವರೂ ಮಹಳಯರ
ಗಂಪಗ ಹೇಗವ ಮದಲ ಹವಯŀನ ಕಟಡಗ ಹೇದರ. ಸೇತ ತನĺ ವಡಕಯಂತ ಹವಯŀನನĺ ಕಲ ಮಟı
ನಮಸħರಸದಳ. ಅವನ ತನĺದರಗ ಇದ್ದ ಬದĹದೇವನ ಪಟಕħ ನಮಸħರಸ, ಅದನĺ ಗರದೇವನಗ, ಸಮಪಥಸದನ. ಮತĶ
ಲಕ್ಷĿಯ ಕಂಕಳಂದ ಮಧುವನĺ ಕರದತĶ, ತಡಯಮೇಲ ಕರಸಕಂಡ, ಮದĸಸತĶ ಸಂಭಷಸದನ.

ಸŅಲĻಹತĶನಲŃ ಉತತವ ಆರಂಭವಯತ. ವಸ, ಆತನ ಇಬĽರ ಬŁಹĿಣ ಮತŁರ, ಶಂಕರಯŀ, ರಮೇಶ ಇಷı ಜನರ
ವೇದಕಯ ಪಕħದಲŃ ನಂತ ನವಜೇವನ ಮಂತŁಗನವನĺ ಹಡತಡಗದರ. ಲಕ್ಷĿ ಹಂದಗಡಯಂದ ಹರ‌್ಮೇನಯಂ
ಬರಸತĶ ಹಮĿೇಳವಗದ್ದಳ. ಸೇತ ತನ ಕತಡಯಂದಲ ಮನಸಕವಗ ಅದರಲŃ ಭಗವಹಸದ್ದಳ. ಆ ರಮಣೇಯಯ
ವಸಂತ ಪŁಭತದಲŃ, ಶಖರ ಕಂದರಮಯವದ ಸಹŀದŁಯ ವನಭೂಮಯಲŃ, ಹಸದಗ ಮಡಬಂದ ದನಮಣಯ
ಕಂಚನಕಂತಯಲŃ, ಗಳಕಮಳń ಕಜಣ ಕೇಗಲ ಪಕಳರ ಮದಲದ ಹಕħಗಳಂಚರದಡಗಡ ಆ ಗನ ಆಲಸದವರನĺಲ್ಲ
ಬೇರಂದ ನವೇನ ಆಶಜಗತĶಗ ತೇಲಸತ:

ಉದಯಸತಹನದ ಅಭನವ ದನಮಣ

ಸಹŀದŁಯ ಶೃಂಗಳಯ ಮೇಲ.
ಹರದೇಡದ ನಶ, ನಗ ಬೇರದ ಉಷ,
ತೇಡತಲದ ತಂಗಳಯ ಲೇಲ.
ಮಲನಡನ ಮನಮೇಹಸತದ ಓ
ದನಮಖದನ ಕಂಚನಕಂತ;
ಏಳೇಳರ! ಕರಯತĶದ ಕೇಳರ,
ಓ ನವಜೇವನ ಸಂಕŁಂತ!
ಉದಯಸತದ ನತನಯಗದೇವತ!
ಮಥŀಯ ಮೌಢŀತಯನ ಸೇಳ;
ಜİನದ ವಜİನದ ಮತಖಡĩದ
ಮೈದೇರವಳೈ ನವಕಳ!
ಕಚĬನ ನಚĬನ ತನಮನ ಪಟತಯ
ಸಂಪದಸ ಓ ಮೇಲೇಳ;
ಕಣĸರಯರ ನವಕಂತಗ, ಶಂತಗ,
ಓ ಕŁಂತಯ ಪತŁರ, ಬಳ!