Film je umetnost, često nazivana sedmom umetnošću jer je najmlađa od sedam umetnosti.

Za godinu nastanka filma kao pokretnog sadržaja na filmskoj traci obično se uzima 1895, mada je
njegov razvoj evolucioan. Često se naziva sedmom umetnošću (do tada se smatralo da postoji samo
šest grana umetnosti), a taj naziv je prvi upotrebio Rićoto Kanudo 1911. godine, u „Manifestu sedme
umetnosti“. Kao pioniri filma uzimaju se braća Limijer. Oni su zapravo pioniri dokumentarnog filma
i/ili realističnog (mimetičkog) pristupa filmu, dok je vašarski opsenar Žorž Melijes pionir fantastičkog
pristupa filmu.

Utisak pokretnih slika se bazira na fizičkoj osobini ljudskog oka-retinalnoj perzistenciji (lat.
persistentio retinalis). Naime, mrežnjača (retina) ljudskog oka ima osobinu da produžava trajanje
svetlosne draži oko 1/10 sekunde nakon njenog prestanka. Ako vidimo nekoliko statičnih slika koje se
brzo smenjuju, prethodna slika nam se „stapa“ sa sledećom i, u slučaju filmskog zapisa, imamo iluziju
kontinuiranog kretanja- mada se film sastoji iz niza statičnih slika.

Istorija filma

Film, kao najmodernija umetnost u velikoj meri zavisi od nauke i tehnologije. Nastaje i razvija se u
uskoj vezi sa razvojem industrijske tehnologije, optičke iluzije i težnjom za predstavljanje pokreta.
Praistorija filma je lavirint otkrića, izuma, parcijalnih rešenja i mnogih neuspeha. Neka od njih su bili
slučajna, druga su došla kao rezultat paralelnih istraživanja u nauci i tehnologiji, ali vrlo malo rešenja
je stiglo iz namenskih istraživanja u cilju predstavljanja pokretne slike. Počeci filma se odvijaju po
zakonu evolucije, gde svaki novi mehanizam ili otkriće pokreće novi talas pokušaja u eksperimenata,
u nekim slučajevima radi se o rekreativnoj nameri, a u drugim ciljevi i namere su čisto naučne
prirode. Većina istraživača i začetnika filma su posmatrali pokretnu sliku kao naučni instrument, koji
će pomoći naučnicima da lakše shvate svoja naučna istraživanja. Luj Limijer je jednom izjavio: „moje
delo je uvek bilo orijentisano prema naučnim istraživanjima. Nikada se nisam identifikovao sa onim
što se zove produkcija“.

Prvi film
Prvi film nastao je pre više od sto godina. Njegovi tvorci su braća Limijer. Prvi film prikazan je
u Parizu, 28. decembra 1895. godine. Trajao je svega nekoliko minuta i predstavljao je dolazak voza
na železničku stanicu. Prilikom projekcije ljudi su, videvši da im voz ide u susret, počeli da vrište i beže
po sali, ne znajući da je to samo projektovano na platnu. Isti film je u Srbiji prikazan šest meseci
kasnije, 1896. godine u kafani braće Savić kod zgrade albanije, „Kod zlatnog krsta“.

Za prvo srpsko filmsko ostvarenje proglašen je film pod nazivom život i delo Besmrtnog Vožda
Karađorđa u režiji Čiča Ilije Stanojevića.

Doba nemog filma i dolazak zvuka

Zvezde nemih filmova su umele da se izražavaju bez reči, koristeći ruke i izraze lica na pomalo
prenaglašen način. Otkrićem zvučnih filmova 1927. godine sve se promenilo. Mnogi glumci koji su
imali izražen strani naglasak ili piskave glasove ostali su bez posla, kao na primer DŽon Gilbert (1899 –
1936), neprikosnovena zvezda nemog filma ili Poljakinja Pola Negri (1894 – 1987). Mnogi filmski
umetnici snimali su prvo sliku, a zvuk dodavali naknadno. Kasnije su se dosetili da mikrofone sakriju u
dekoru, ali je i ta ideja imala jedan propust, glumci nisu smeli mnogo da se pomeraju. Tek kad su
mikrofone okačili o naročite pecaljke koje mikromani pomeraju, kao što se i danas radi, zvučni filmi
su snimani bez teškoća.

Unapređenje filmske industrije

U početku, filmovi su bili kratki, nemi (bezvučni) i crno-beli. Unapređenjem tehnologije, unapređen je
i film. Krajem 20. veka nastali su prvi filmovi savremene tehnologije koji deluje realnije u odnosu na
njihove prethodnike. U teškim i opasnim scenama angažovani su kaskaderi, a eksplozije su
nameštene pomoću specijalnih efekata. U postprodukciji su neki delovi kompjuterski obrađivani.
Tako je film unapređen i modernizovan. Jedan od prvih ovakvih filmova je „King Kong“ (1933.) u
kome je lutka gorile veličine 60 centimetara animacija i računarskom obradom izgledala veća
od NJujorških solitera.

Filmski žanrovi
Sinkronizaciju filma, tj. istovremeno odvijanje slike izvuka,
omogućila je fotostanica. Prvi zvučni film službeno jeprikazan
1927. u Americi, a nosio je naziv "Pjevač jazza" ili "Jazzpjevač".
U glavnoj ulozi bio je glumac Al Jolson, asinkronizacija se nije
odnosila na cjelokupan film. Naime, samodijelovi koji su se
odnosili na glazbene tačke bili susinkronizirani, a ostali igrani
dijelovi bili su projektirani kao iprijašnji filmovi.
Pojam 34"cinema" je nastao od grčke reči što znači pokret i
označava film, filmsku umetnost i filmski medij. Termin simbolizuje
pokrete slike kao posebnu vrstu izražajnog sredstva.Kraj 19. veka
obležio je mnoge pronalaske za razvoj filma, najznačajniji su
realistički i impresionistički pokreti u slikarstvu i teorija o umetnosti
kao verna reprodukcija stvarnosti koja rezultira nastankom fotografije.

Tomas Edison i Wiliam Dickinson su izumili kinematograf i zabeležili

prve pokretne slike. Braća Skladanowski su izumeli projektor, a
Robert Paul tetrograf. Rođenjem filma smatra se decembar 1895.
godine u Parizu, kada su braća Lumiere prikazali "Polivenog
polivača". Braća Lumiere su snimali egzotične kadrove i posvetili se
filmskom realizmu. Oni postaju utemeljitelji sedme umetnosti uvodeći
pokretne kadrove ulaska voza u stanicu i izlaska radnika iz fabrike. Za
vreme prikazivanja ulaska voza u stanicu, gledaoci su vrištali i izmicali
se u nazad u bioskopu (kinu) zbog kadra voza koji se kreće prema
kameri, a time su dobijali utisak da se kreće prema publici.

Mađioničar Melies se smatra utemeljiteljem naučne fantastike.

Edwin Porter u filmu "Život američkog policajca" kameru pomera iz

statičkog položaja i montira prve delove filmske trake.