Вы находитесь на странице: 1из 67

METODO COMPLETO

REVISADO CUIDADOSAMENTE POR £L MAESTRO

GUSTAVO E. CAMPA
EDICSON ORi GI MAU

m i M E R A

á* EdItofSi. < D@poilts«lo cotifotme a U i . « y p * n tod o» los p «itts


P R IM E R A P A R T E .

CONOCIMIENTOS PRELIMINARES.

JjiÚSJCA es si arts de hün é&nid«s $ eJ tiempo.


Todps los caracteres y señale» Que fiLmtft $«ra la música oorretponden i u&a de estas
Got eosas: á la 1» que es> el i^nidoi |>«rieaeeen las aavss, sfgms, sostenidos, dsMofeá. be-
wtáre», las letras .^ (piano) f (forte) y otras varias |«JiibntSt ^ e puestas debüúü ó encima
úe los signos, nodiíloaci su doiüdo. f!s, al aenido corresponde todo ío ^ue i este afecta,
liaoiM ^lo pk grave 6 agudo, ^ fuerte a d«2»&.
y-' perieaecen los sirea, eompsses^ /Ügitrgs, pusitílc^, silencios, punios de repodo
(Uamaaoe csldettmes) las palabras seoetermáo, ritardando y otras varias, 4ueJ
■^puestas d^ajo d'enoiaui de ia?^ figuras^ fiíodlfioa^ su v&lor. £n fin ai (tempo oerrespoiide
(odo lo que á esc« afecta, h&clendolo rápido ó pausado.
Todos estoy caracteres se colocan en el PJSiyTAGJlAJiA, que es et conjnnto de cinco l f .
néss y cuatro espeeios, a le <mi se da vuig&n8cme el nomínre d« ptrnta ó pautado. Véase.
—eHíii^e-
■^g-íkiw»-
" "S»"Waa
-4Í-
E1 arte musical se.divide ea varío® rsaos^ siaedo el fosdaieeado de todos eUos ei
Esta palabra previ^ue de los sol y /h^ @9mc i& salmfzatim ^ue ae Uamate antigua'
mente, derivaba de xoí y sst. S c^ sq es, ptiea, «r te de He% medir y énttmar, davdo *
cede signo su propio <t(?«irc?.
NOTA. SiH md$ §««? estít üt^a df ia má*fca, pesará ti Mststro é espiiect ei iittipvlo le f/n.
mera ie<ei¿fi de que es W eeesfai y eotae en » l l « t^o »e kitían t l « e ^ cl«w de sol, com-
ptu biúrio y tigums r«4o!i4As, /« deéerd ksfftr 4ei m^9 ti^utenU.

DE LO QUE PERTENECE A L SC friD O , QUE ES. LA C L A V E Y LOS SIGNOS.

LOS SIGNOS sm los gue denotan ío a^udo é grave de tos sonidos, segm *u cofooec/ón
en el peHta^ranttf: ellos son siete, y sus nombres so» DO, HE, M I. F A , SOL, LA , SJ, que
roulliplicados hacia arriba y haeia abajo, fo r»a a todea los sonidos que produces las voces
é instrumentos.
Como ios sig^noa no tienen una misia.a colocación en el pentégrfíma, es '«<»-
ieraainarla por medio ub señal que se pone al principio, y que se llama cíeoe: de con-
sixulente, CLAVE es le que /ija le eolocacióu que se da a ion si¿~»o\- e » el pentagremif Son

yarias las claves qae hay: la K- es ía de Sol, que se coloca en ta: 2* linea. Veasf
Determinado por eata clave que ei signo sol se colocSi ea ía 2* Uaea, es fácil conocer el
iu ftr que ocupan ios demás;
Comolai6lgnoB.multipIlcados hacia arriba f hacia, «bajo ae oab«n éeatro áe los im ites del
se i®s coloca taiabj*3 ea IíC6as y es|MU)ios &diccioaaIes. Vétse el ejempio siguien*
t« con el cual se coujprojMieri bien la cUee, sr^os, pentégrem « y tinew» tdiciwutles.

#T^ n
l
;
~
'J í i
^
l
-----;---- ;----- ^----^
i l - i
y. éóíi, Do, ne. Mi. Fe,
S9i, tm,
:
- --
? t ! ! !- : - [•
V., SO, ¿ a . Si. Ih
,-----^----
^ . i•
1
:
j:
m
- y -----

^
!í Í
c>Li
^
^
; =
Mh
^ __..
: Y “» W
J?9, éi. U , Sol,

DE &OQUB fSñTENECE AL TIBMPO, GUS ES SL C0MPA8 F FIGURAS.

COMPAS e » MMa pefneiU porción d « dividida m ó 4 partes, qnssiraeparamé-


4 i r t í valor i e Ut»/ig¥r&9. Se denota coa ud* se&al colocada Junto & la Clare. Hay varias
especies dé compases: ei í t 9S t i coispán d« contpaeiUo, que s« escribe con os seaiícircolo asf
0 ó asi Cuando se poa« así ^ denota se divide «n dos partes, al cual llamamos <r<m«
pastlfo biiMTio ó sixnplemaaw Hiutrio.^ Coasdo s« escribe asi C, stgniíicn, que se divide ea
cuatro panes, el cual se Eamaba eúfíipssüta euatenmrio, j qae boy Eamaéos slmplementr
compasillo. Ahora se trata solamente del M m rio, qae e$ tí. más fácil. Se divkie en dds par­
tes marcándose con dos movimientoisi de la maüo, ano b&cia abajo y otro hacia arriba que f?e
Uamaa rfar y elzar. De las dos partes ejs <jtts se d&rible este compás, ía I* so Uama iambiéa
fuerte la liebilt por »er el eíícto d« a¿jo«lIa mucho m i» dedaivo ^ e el de esta.
FIGURA «ff te é ^ e r e n ^ fo m m -^ s é á e ¿ k ¡4 ms^i^stíes 'para áet^rmfar su tbemción.
Téngase preseaie que se da el noEjbr?! á la reunión de signo y f í g i i » qe« espresan
el sonido y su valor. Bay ^ ria a especies de ÍJ^sraa: la 12” es la redonda, q c e vale ua
compás este»».
A l fia d« cada, oomfai se pos® una liae& que aár&vlesa el pentagrama, y se Hama linea di-
visorioj JV9 sirve p a m dividir 6 separar los campeses m íre si, véase
Como cada redonda vale un compás,, después ^ cada osa de ellas hay ms& iisea divisoria.
NOTA. Aiior* «1 Ma«8tro 4«ejmis3 e! coapífenéa W*a U «lavo y los wfgB&a «r®« <»?'««»» 1»-"
leecióa «e fá a Las defÍQicion«< y ««plicnción 'qu< neos dado, l « »nM nsnt i, enteiuirU oontaado eoa e’ jr
Cttidajido que la «fiQao]¿n se& muy esteta l^iegc pagará, i «wplicar lo ^ni? r«sp«ol«. a.1 tiempo, t|ae el
eovpsa y lizieas divisaríns, cosctuyeodo por » o l f « i r la Jccclóa core compárS. Z<8íe'mismo oi^9a deben
▼arM tftaabién con esactííad en las simientes.
í l ) BI o r lc «a de e*erjfciri« e! C0JnpA«iiIo ooa « a símiclrcuio así C ó «8 por «jtt» los antiguo» ’•> oaiific»-
ron de imperfecto n ^ ftle s d o «1 t e r s a r » e r* úaio«iaeníe p «rf»c ío , pop lo cu»l lo áeslaro&*Ea con 40
«Iro vlo coa^ltto, de M te modo O ó 0
Téngase pr«»eate qué cuajiías not*s se ]^«liea el pia de ÍJks p¿g-la»s ao son mislamci*5^ d« coaslfuíea*
le queda ¿ la discrección de! Maestro el hacsr ó no aso de ellaa pars. con les diseiywloa,
( f ) Debe destamur»® ¡& decomisocién de cvssipás mcifür t « cual d a b »» los antijuos ájuc*jea*e »1 que escri-
Wan con dos redondos ó, caatro bJajícas ea e! CfiBspá*, lisa u tá o nunor 6 cotapwúllo »I ftfl «o ccjitew» b o «
«t«e una redoad» 6 d c« b i«£ 0^ .
( » ' He adoptado I » áeno»lBíicióa fraaesaa re*pseto á Jas como !*. mis d a n , propia y aeaoilla.
E i BumaioeaSe In p rop lo j ridícu lo ^et>rs y femtbrevr.t á las de mayor d'ración; eato» non»-
hres colo puaden tener Is^ar «n la priiaítira muüica é<e /aciii^í, eacrit«i cañ' y iongaa, d es^ í-
TTBd* va en ter»tt«ste.
ti?
LECCION

$ m i
Todas las figuras tienen sus respectivas sr'Fcncios:^*^ él de redonda, que torao ella, tieo*
jiD compás de duración, se señala asf, y se coloca debajo de cualquiera de las cinco
Uneas.

LECCION
2f xy m

La figura <^e vale la mitad de una redonda, se Uaaa kfa»ca Vénstt Entran dos en
cada compás, y cada ima de ellas vale una parte.

LECCION
3% -.-j. ,;t: j I r . :p

Cuando dos notas, que- son de un mismo nombre y sonido, se hallan unida*? por medio de
ina linea curva que se llama lin d u ra , no se pronuncia la 2^ sinn c^e prolongándose la H se
reúne á esa el valor de aquella: véase
i
LECCION

El silencio de blanca se escribe asi y se coloca sobre cualquiera de las 5 lineas.

LECCION
5%

j - ' - r if f if ' ^ ^

f T i f r i - r i 'V i r i i J J i J j T m j T B j p m x h M g i p

EMISION DE LA VOZ.'*>
No be querido complicar el «studio de las lecciones anteriores, ensenando al miSDotiempo
la enusión de la voz. Ahora que el discípulo estará seguro en la perfectu afinación de la escala,
conviene que aprenda á emitir los sonidos de su vo* con toda pureza. Mi objeto, al dar a la n o s
conocimientos en esta materia, no es otro sino el querer evitar los resultados funestos qoe se
ves con frecuencia en muchos, que acostumbrados, roieutr&s dura, el estudio del solfeo, k em itir
defectnosaiseBle la voz, Hegan casi á inutilizarse 4«spaés fiara el estudio d ei cnnto.

<1) 8a iM 90 («ocioaea prmmrw no esta desi«rnadq pI f f w • «1 prtacip«« ¿«b# 8*r itmy drsjvacio, y Mn des
no á«k« ^ s « r de g«r muy laodcrato.
te) Los nombres de pausa, M]»iraciáa y sajspíro soa iaipropioa, y &q cspre^an su sigeifkado conto la pa­
labra. silaacto..
(I ) Todas »«ta s tastnocloam ac«roa d* la «misión padma con dlsrípvUiü d« qxirrxis no
« f pu«d& «1 i t deba caporar qua »a dedl^ae.-» a! eaatu.
5
L o s d e f e c t o s m a s g r a v e s , p e r ju t í i c i a t e s y d e m fes t r a s c e a d c n c i a fo n lo s de e m it ir l a vo?. ¿v-
turai o ntsoí: á !& 1* U a m a rf v u l g a u c e n t e v o r d e ^ / a , y á l a £ * gar^gosa
Par» combatir ia i í ocasionada por hmchar la lengua por su base, cpnraiendo la gargan*
I»/*' es aeecsario hacer qus el discípulo aplane biec la leog^uaen toda su esi*>nyiicin. ahondan»
dola por Stt baee ó raí*.
Como ia ieofaa w la #s^«<^iiaeat0 esta eucargada de transformar la voz en vocales
por iae<ll9 «áa en» ^vífot^stos, ©e oee«»arto qoe estos »e hag&a principalmente por lop bor-
4es de «Ua, lí^^rameate po? medio, y de Aiofún modo por su base.
El defecto casal «a fácii de oosocer j corregir al principio. Cuando la columna de aire
^ ^ r o va directamente 4 tomap'su reeooaaeia en los fosos ó agugeros nasales ea lugar de
dir^lrse á la kK;a, resulta un lonido eoteranunto gangoso.
Cos^eoc^^ U9 jaarlces coa tas yeiB*9 ét ios d9doe, es como puede conocerse si la columna
de tire, e t i ^ o &t i6 te dirige hacia los fosos nasales ó hacia la boca: si i& ,
ihreoctóii ¿e a esta, el sonido «erápturoi ú es hacia las narices, será nasa!, lo cual debe
trit*rte o»n c u i^ o . I a posición 4 » la boca es una de las cosas que más óníluyen en la e.
nisttii dei la vos: el Maestro-del» ouidar áe que el discípulo pon«a la boca de modo que 1^
qtU}ftd&,‘ labio y dientes Iníeriorefi esten. separados perpendicularmente de la quijada, labio y
dieoles siiperioFes: k>fl Ubios deben estar blandamente pegados á los dientes: la boca áeút)
estar mwpaíuwnento abierta, retirando sus costados en la forma que tienen en la sonrisa an­
tes de tle n r i ella,, De este modo se a ^ U boo» en justas^proporciones, presenta además
una forfflL a^radAfals, y coatribsye ¿ ia emisién p«nt de la vos.
iiOS defectos más oosituiee son abrir poco la boca, ó abrirla es forma ovalada, redondean­
do los labios, lo c«ial debe evitarse ctiidadoMjnente.
~ Estos ^nocimientos, que por sti claridad estás al alcance de todos, basUu paraU cAjeto que
me propon^ que ^ pf«f@fiir los males qos se siguen dél descuido casi general que h^ren e s » materia.
P ira NKier «n práctica todo lo dicho, el Maestro ensefieú», con viva roz ai discmulo el si-
fU ie^ e ejarcide, obaervando eRcnipulosamenjte los preceptos dados, deteniéndose en c ^ a lección
hasta quq el discípulo emita bien la voz, y pronuncie con correcta posición de boca.

$
B1 maestro podrá hacer solfear al disipulo, si cree necesaria, algunas de las lecciones p V
sadas, eapeclulflaeate In S* que es la escala, para que se asegure en ia práctica, de la emisión^
teniendo cuidado ea las sucesivas de observar esaet&mente lo dicho.* en ellas hallará señaladas
las rtspiracioneft^n un& cm n , y cuidará de que el discípulo dé toda la duración debida á los
sonidos, haciéndole tomar la respiración suficiente.^ También debe crohibirse al solfista toío
esfaerro violento, pues basta para el sol/^o cantar á media voz.

.(<) D i f o jg^Argíínta y * g f» ^u© vut «a tie a e U a to d o s; porque ej ¿sa.sc de loa B o .n b r^ de gioft's y «te
•erifrai e f r « s es|iUcMáoA<;s.

(i) 99 V |K<r^a« no i& tie&ea l » »ífsoe coa nyoe nomltros *e fo^tra


6

LECCIÓN
7?

La figura que vale la mitad de una b/<fnca se U»ma'r«c'^p<í. Véase Entras


4 en. cadar compás, y cada uaa de glias vale media parte.

LECCION
8f

li l l l l l llll||IT |,fl„'T ^'

LECCIÓN
9*

LECClÓJf
10* j f T jjT rrn 11 j j r f .| ,| !í ) - l ^ i Í | .U 4

f j j j j u : j j ; j j ..I ' ’ i ’ i ' i i ............................. i 'i


í ;

TERCEfíAS CON PfíEPARACfÓÍ^.

L E G IÓ N
TEfíCEHÁS SIN Pfí}-PÁJRAC10 f f

ix r ~ .

CÜABI'AS CON PREPARACION.


y
Ztíl

.rt ■■■j-r-H - __í ^ ---- ?~U, >


—17 '“77' — "^ -[-P :f-^ - f t '
r ----- L_}_^_i__jU— ^__±J i í -+-
9J ^

CUABTÁfí SIN PREPARACION.

LECCION
14.
c;

+--- i ----1^ T íT T f f l T ^ ■O

mriNTAS CON PREPARACION

LECCÍÓN
l&

g , : a f e y - r
8
QViyTÁS s m PñSPAfíACioff.

LECCION
16

roe

<»•

SESTAS CON PREPARACION.

LECOIÓN
17

SeSTAS SIN PREPARACION.

f e
ü t— fií

$ 3 ^

:zü
-fc»-

CftV PREPARACION.

LECCION
19 53
OCTAUS $ M PRSPAJUCIOñt.

■•“ á ” ' I f á n

Antes 4tk pasar a Is lección Z l, cosvíeoe que el discípulo esté seguro en ias entonaciones de
lot iAbervadoa que hemM recorrido en las anteriores. Par» adquirir esta seguridad el mejor
medio es vaiefse de los ejercicios siguiesles» haciéndolos practicar sin cosip&s y slq acom>
paAamientc. La prádiea me ha, damostrado, que de modo se ssftgwta. el djscipolo ea laa
CAtoiaGíeftee &udio que poi^ medio d acciones medidas. Adhrierto sin embargo, que si
•1 Maestre ve, que el eatttdio áe esto» oj&rcieips sa tace fastidioao a! discípulo, podrá repar­
tirlos ec trozos» ssig&asdo uno de eU«s en cada ana. de las lecciones siguientes; pero de niQ'
gsn modo deberá omiiirloa por e^nslderacídii al^oju.
Nota Oe « 4 ui e& po£r¿ « i ¿iacl^tüo «J a d ia r par si so]o, observando ta« adv«rtoocias quo «ccrca
4 * eU« tesesKos %ecka«; aaa¿leada á ^Ua», que ees?iese que til' Maestro, dcsjmés de dur I » lección' dcI dáa,
aJ a s i l a r Ja aifaieate, espiigse al 4i«dípalo todas laa aoredades h>^o irtle. coxktáeae M «p «c to al tien|M y
•oal4o, para que, MssfrcadléBjcla^ iisn , pseá» con a^rovodu^sisat», y &o p»rder el J iea p o
•a
Esta. advertCBcia ta üaire solamate f^r& &%xaU<n Maeafnt» no (íOB«a fraa prácUca co la ^a*
•eñaasAi p«r«a« les la teofas^ sis oecesidad do oste< coosejo, ba&jráa practicado exectanoate
«ato Mismo.

EJERCICIOS.

8* 4* 3» 51 3* S* W 8? 6*
■4»-
-<v
-«-e r*c r HB-

5» 4» 4* «s 6* 3» 4* 3*
-o-

•4? 6^‘ 29 6* 3?- 4^ 5? 4? 5? 6?

ÜT “CT •xr-“- o — •~cr


8f 4? 2}- 5<^

♦V-
Oipos: -e- □nc

~e*~
- O ----- ni— <*r~ X f
TT ~K¡~
10
DE LOS AIRES
AlJt^ W designa rí grado de presteza o lentitud que dH^f UtoMt t í c^pes. Se díooi* con
vsa palakra-italiajia puesta al principio de jna piwa ó lección ó eo el discurso de ella.
Huj 4 aires principales, tjue son Ai{eg-ro {aprisaj, Axdenii (augr moderado). Adagio Idesp*-
cío) y Lw go (muy dcspacio). Las modiíicacioBes que estos reciben se baUaráii eft el ¿iscarao
<l« estos solfeos, y en ia labla que está al fie.

DEL COMPASILLO.
El compás de compasrífo, con cu>T> £oio nombre eoiecdcoQOS hoy ci CtutrterHMrto, se divide
«n 4 partís, se designa con esta señal y sí» aarca con 4 movinúeatos de la msno

en esta, forma a — l a l? y 3?- se llaraaa partes fuertes y la 2^ y 4^ débiles.^*J Entra eí

mismo aámero de figuras qae en el compás Hnarío; de consí^iente, laradoada vale un com­
pás esleroi que son 4 parte^; la tl*nca inedio, que son dos; y la negra, un otarlo, que es una.

COMBíNACIOmS PROGRESIVAS DE ESTONACIONES 7 FIGURAS.

$ m

zzxx:
m

O; L>«£ purles fuertes y áébilcs d«rL compás.son es música ío que las «i'abas acentuadas e iaareniuad»s en
el
(Z) Este cirr ao es ta.i despacio como tnucJSos crecn, smo un poco ma^ lento que eí éiodemtb
y aad& m »»; asi lo Gntondiero.i tos antiguos, y este es cS £ig:\ifica.do de la piJ&bra Aniantt á»riv^da
¿eí verbo atuíarf and*i*
D F Jí£ (£ Ú S Ú f volgsrnjestfc C i Z I P E ^ O ff , &s n tí $ e m t e i r e u h c m te^
f»ir eol0cedíí 4 #su?fSK« de aim cs/a ó $ilensi9, sirve pera interrumpir ma^SHténese-
íNfíii# t í d tutírsú snspendíemta ef compés: véase =trrr=: V

LECCION
S « ...
^ Andante.

m JÉl

}- í f

— l,
•J J l l ' i T ^ a
AEííActe.
L CCCÍON ICZmZS.
53.

Áoda?^l€
LSCCiü!/
Ü4. •: i
J - tjl

í^. TambíCft f<» !e d.-i^f nombra* ü.í!».%r<í Fei'Mrifn (dptor, ■jon); píCv» cí;So, idcma? í5« si^ifiC A r ci psr.*®
de rrms*'', iíJClayc í l f.T.<.íí de OjC.ut.ir t.^ vos o fnsiraEtymrc aif^c pa.so r .' f:ftif(tnr
12
DEL PUNTILLO.
E! P U N T ILL O aumenta á la fig v r e q u e h tiene la, otilad de su-<falor: se coloc» a la derecha'
la nota: una redonda, ctíyey v&ior es un compás, vaje uno j medio coo puntillo; la blanco,
coy» valor es dos partes, vale tres con puntillo j asi de las demás.

El silencio de Tiegra se escribe así y se coloca en cüaJguiera parle del penlágrama.

Andante.
LECCION
36

- jr -T p í J -

l;f U r l i 'l II Ir

DE LA SINCOPA.
Llájsanse S0NUH)1S SÍ/ÍCOPADOS alas tic guase dan á contratiewpo. El resultado de. las
ñolas sincopadas es acentuar 1» parte débil del compás masque \&fuerte i y como esto sea tn-
Tertir el orden nataral, se dice que son á contratiempo. Hay síncopas largas,^ muy targm, bre­
ves y muy breves. Se escriban de 3 modosj 19 por.medio de ligaduras ^ 2® por medio de notas
partidas; y 39 cortadas por medio de pausas."

i De estas se tratará más adelante.


Sl&copae por medio do
tigadar&s.

l.« s mismas coB 'M U s .


parti<iM.

Las msisas corCaSa^ .


o ie d io d e p » « 5» s .
Lección 27.
AAnaanie.
.Andante. « , ___ %______ y_________ _________

Lección 2 8 .
A Aneante._______
Andante
J I ^ B J-p 7

^ - i -f r i r x

Lección 29.
/> Andam
Anda nt ee.. »»____________________________________________ _________»__________
r ip ir i

/I» -1

m í

N O T A .__Como conviene tanto Que la progresión de ias lecciones esté dispuesta de tal modo que el
discípulo pueda compi'ender fÁcilnuefnte lo que desconoce por lo que tiene y » conocido, pongo en adelanta
Blcunaa lecciones de las pasadas reduciéndolas a fig u ra s de menoa valor. Si con todo esto el discípulo
hallase dificultad en practicarlas, el Maestro podrá hacerle solfear antes la lección pasada de la que «e
ha hecha la reducción, midiéndola en compás binario; por ejem p lolsien d o la lección 30 reduecióa de la lec­
ción 21, el M aestro s\ lo cree necesario, puede hacer solfear al discípulo la lección 21 en co’npéa binario,
antes de pasar a decir la 30 en compasillo, de este modo se fa cilita la medida de las nuevas figu ras que
vayaji apareciendo; porque las negras tienen el m is m o valor en compás binario que las corcheas en com­
pasillo, guardando la misma proporción las demás figuras. Este mismo orden debe seguirse en todas las
lecciones que son reducciones de otras, si las circun stanciss del dÍBcipulo lo exigen.
14
DE L A c o r c h e a .
CORCHEA e$ ff'S^ra que vale tx vaíed de u^a n&gre. En el compás ¿e comp6Sftt& « I -
Iran 8 j ea cada parte dosj y una sola v&I* media parte. Se ««¡n b ert ¿& <io« mcdos^ üftin
das* por medio de una barrita, ó sueltas con un espacie de córcheiito (de k» o«£t tOKb&a t)
nombre >,Véase ^

íi EDUCCIÓN DE LA L S C d é íí 2 t,

k h f f : íiF iü x ! c m ^•

R E D V C C IO S D B £A l£ € ü I0 7 f 22.
.Andante.
LECCIÓN
81 .

DE LOS IN TE R V A LO S Y DE L A S A L T E R A C IO N E S -
IN T E R V A L O es ¿a distancia gue üaff de $oni4& e c¿ro. íiay intervalos conjuuioM jr
disJuntQS: los eonJuxtoSt qae $oa dd los qoe tratamos son las distancias que hay ds o
sonido A otro inmediato» que conatac de un Un& vuigaí iaenle punto ‘> ó de medio toao, que
«s lo mismo que semitone; véa.nse les iiitonr&Ios cenjuetos que resultan de ia escalar

l otro : i <ORO ; otpo

5-------- « r " « --------


: s«mitoao ; oí?o
Tia toao •

*^81 Qoiobro 4 « pamo, á »a o & an* aota cuaUuu'ifa coa>*5 !guí^lnic>-.te * i »c; rvs.!'? á© sn toso, v:«b9 de
(ue'irabo na tiempo <*ntjue se aoti»bs. íe- rnubu ii por tai;4it- de p'*nt '-í.
15
, T o d o s lo s in te r v a lo s ae to*o s(* pueden d iv id ir « a p o r m edio de la s alteración
n«*s de io s s ig n o s , que son 3j ?ost*‘ nitío bem ol becuadro I; é l sosO tido a lte ra a l sonido-
que lo t ie n e de un semitono h a c ia a rr ib a ; e l bem ol lo h a ^ de o tro sn/uiíoao r.a cia abajo, y
b ecu a d ro d e s tru y e e l efe c to df-l sosten id o ó bem ol que ie precede. Las a lte r a c io n e s se d ivid m .
vo p rieta s jf accidentales. De U s p rim e ra s se t r a t a r á en 2^ p a rte de e s te m éto d o . Las
a c c id é n ta la s son ia s que se c o lo c a n á l a ñ . vn.Ap.sa------ ^— Logg.— ^ ^
izq u ie rd a de la s n o ta s a lte r á n d o la s .V é a s e .:m *>■- f r r a

*) Al^uno5 q\iicren ^u6 s« Hume Rb^^tenitid y no «osUijádo porqoo dicen, csie nt> espresa con proptcd*!
el ár «ubir medio tono más; pero ¿obe tenerse presente, que ikquel provimcndü dol vtrhu
«atiCiMdo susieaer, qut boy decimos soBteiKer, tien« 1& mism». improricdad.

SOSTENIDO a c c id e n t a l E N FA PRECEDIDO DE S O L .

i
Andante.
LECCION
32. m

$ m i

J ■.. f [f J J j .p* .j.

i IJ ¿ 1 3

SO STEN/D O E N DO P R E C E D ID O D E H E .
And&nte.
LECCIÓN
33.
16
REDÜOeiON DE LA LECCIÓM 25.
NEGRAS CON PÜTILLO.
L » n e fr», cuyo valor es osat pane, v&ie osa y meáia con puntuio.
Andante. *
LECCION
• 34.

j i j . '. p í - r s ^

BEMOL E X Sí y-SOSTENIDO E N SOL PRECEDIDOS D E LA.

LECCION ;
36. i Andante. ^

J, J J Ijo , J 4 ,l j J j | X ;U

-<Sk-
í - t - r 4 - .-: r 4 l- b - j ^ fe 4 á 3

DEL BECUADRO.
Las alteracioses accidentales so solo sirves para aUerar á ios signos que ias tieneo^
®íiio también á todos ios de su saísmo nombre, que están desqués de ellas dentro dei mismo
compás, de modo que si se quiere que un signo alterado eon éetHol o sostenido ruelva a ser
natura! dentro del mismo compás, es necesario ponerle «n éecnadra *). Véase

*) Las desoaiiBacioBes de bemol y twcaadro vienen de qu« loa a c t i v o s desig-naraD a cada s ifa o
« a » l « t r » 4el abecedario, cabieodole al si la B: por e «to ai ai p )la »& b a a B a o } , quiere decir
blando: y al si l| B cu adro que qaiera dtwirdoro:ss^Knie&do este ú ltis o (vosa ▼erdádorameBtoestra&a)
liaoia ea el.cidc u& «fecto parecida al de lui cuerpo cu«''^Tado ó coa dsi|iiiaiui «abr<> ujb p. '.jo con oel do U b a '- '
Í7

J '* * , Vi*' ~ :fr''


áRísterJSo bm «

«»m p » i~wi-_ jiiuáhwrT^ . . i ^ i


INSCCIÓN
3S. ■J.: g f -í

Í S S lf - ..f :I f f ^ l¿ .j! :f L

B3 sCbiusio 43 corch«* se es«r¿U assl y «e coloca «a qualqüíers. parte áel fseatágrautafi.

NOTA. Pwr» ¿«GilJitAr «S ftisei^lo l« «J«eQ«iéa éel sU«ael« ü eoro&«»» e<}B«iea« ^«e « } áisei^alo m-
^ r e ftj tl< K s f« i » b fro ei’kh, e n a s ilo s s « a I s I ! - n iiu i4 d e n a * p & n e díei « o m p i s .

S IN C O P A S SH £V£S REDUCCIÓN ÜB LA IS C C lÓ fi £7.


Andante. «
LEOCIÓK
87.

* is rs tí.
18
Cuondo ¿ la pdkhta. A/fefra (zptia&''. slgxíí la de £fo^'j7^tlo'(mr^d^mSo) designa que el (tfre
dil ccasás debe ser algo más aprisa en ei Á»dtxnte, y m.*.- ¿lespacíb quí en el Allegro.
N O TA . Atnq«B « I <«9 s« p é a s * «• la catbet* é « « » » lépelo» d e 'a se? 6ji.*í«a, el'áiscljpfll;», despuejí
¿tf on toa*rl* ein c o » p is , «e b «r¿ c*n ttP l* deipaíio al j»rtijc}pso.

^ A lle g ro Moáerat??.

i ij

R * t * . Ct>»o los B »a 0 l « « ftcideatfclss « a e&i y ea 1a sú«t«a « e r ^«st^iate difíciles á ios |>rÍBCípi •


*ntc*, « e s d v i«rt« » I M&e»tro, qa» cnav&^ne ^ue el discípulo sb detcn^» en l » qa« ne«íei't&n los
coapAtes 9 y K hasiib q « « ! » estone ■p«¡rí'AotaiB«Bt« do pASAr «.de]*,iite. C »a d 1* fra se es p íe n te «.
<it», qtt* cobtteBe la ¿iílcultftd <j»« »e tnbt» de'wBoar, U*s« lo* «{«ases Irwrvalos, ^«»4a. Tenfcjé» de «ns.
modo *n8«a>ibl«»9>Mite.

BEMOLES JS'Jf MI r EN LA PRECEDIDOS E l 1? DE UE Y EL 2? DE SOL.


^ iU Ie g r o ^ M o d e r a ^ .
LECCION
39

.....r f l
—á
19

DE LOS TRESILLOS.
TRESILLO es hh r fí tr c i naia$ fU9 sf m/or si ftte r g » %9i9S é<t
comaDnente s« un ¿mero 3 sobre t2o*¡ j si sos süscéos sá‘ f » í á » s , solo se í » e e ítúbre
te » 1'3‘ de modo 4ue, va,J riiéo ^ oi R *ip »a ea co®p¿e ^iB*.rio y s#«« «<»chea«í en
tuHo osa parte» ub tresi de cHas (iese et bsísibo ei»^iend& ¿ esa 4e ItiS
i|Utf cospoiiaKUd» treailltvtta Utclo Ae f»r1^. Vf'ase:

LECCIÓN
<0.

ñ :|J I Ij ,í

m
rí i r r r r - r ^

DEL COiMPAS DE Z W R 4.
BsU tom fk * te io ta » que de ía » 4 oe^ras que efitrss et\ pompaAiko, enina en él 4os:
tt tlM iM partos, que » « atarean con dos moVii^íí'ntaft de ía avaso, uno a b a j o y otro irriba,
f t Btman ia r y alzar; la I f ;par(e fuerSe j U Véase.

«na blaoc». t s»pr»$

llo ia . Téscaaa fr*»cM e, <i«e »«iRi|«e •.]tci«cl«c«e «ais a las siglos ia tai » i t » o BoiKa««
« « t i » í* * lr o 4el co«p4ft. »íb eral»*rci>f cuando 1* « H i o » no«fc de wn cowp*# ka »ido alterada y
•iC** * ti*a pfiftc»pio déJsicMivate, s# le #onr comuamaotr becuadro, ai e* q«i«re qw» e«a oa-
tara)> coao « e j ^ *m (e« co«pa««t,*-«r it u da la si^vie&u (ecci^o

' 9 £JfO¿^ E S SI Y SOSTE.VOOS EN FA SEGUIDOS J)S SUS JIESPECTÍVOS


SIGNOS N A T V / iA lF S ,
A llegro Modéralo. \
LECCION
4t. “ 3 3

*5E| ll*Mil>o. mi*i8« %ae «1. ««{«ífio , «a «e valor !rrfp-»Sar e»s !os compasea ectsjpaflUto, M sario > fO f
♦ y • f » e <: >• >0 to* coMjyosUorcs^tKrw aa um í%byAV> jKxtrL.% (iRisansc ra mocKc* ca^cii>taa frarvcnt^
• * dííhot « « W fa » * » , fcf «^rtd9' lt*eeaan» f*!<«>o.rSí> » 9**í, y -jsarWj con freraeseia «n liis
1ttc«{*MS jpATft ^»e «1 |íUsci^«!o m rejm accí<u7»br«.n<!<» irsv$rvi»/i4ad tan cemn»
• a la
2K>

I n i I j iii I j i j i I r'iiir ’» i f T

$ p.:;Kiy r I u ITf^rn r 4- # f §

sa sr£ iriD os bm SOL r DO sm m iD os d b sus jtB S Psa Tiros stsn os H áTU itáU S,
^ A)Iftfr«Uo IfodeMtQ. , -

1 7 1 " i i r Ir d j ii* 'rrifu ^iríiji

f j p j V ^ fiití]:f:iipiüagij’tf.iüff ir r l t o ^

|j. I jj/Tjii if

fjl flLu
s m s s s fs m '

Lft paUbr» Andantino design» on aire nás lento que el Ané^tUffj, ¿«¡I oial es 4teúMiUm
m m
Hola. K» )• l*eeian «ifmiCAtc m «setB^strns a lfn o * C9«ip««st9« é » « a » íM(t* «pw»T»t* 4e«
t«r c io » y w i» «o r c b «» T«u»1ki«8 m k ft3 4 » o tro « eoa « a fkkhMi* «a m»Aio d « eorehft4s t*** !« * * « •
esa ^1, tormmn tr»>tU<v.

LECCIÓN.
43.

$*)$<rT» 4 m a s i*4 o ')ftrv « J ftw m í e fro )»o »U o «t re b »iir «.q»! *, los qut ieticná*n ^«e r l An<la.niino ••
4«4s « p r iw f w «1 Aa4tMlt« >w<9 )p»r » k o r « 4*oir v«c ostro «*&>« y ?t Adai^io r.o b»> «tr o aá)Nk aM4i4
• ) A n d a » t in « ,
21

DE LA S D OBLES CORCHEAS.
t>QBLE CORCHEA^ t% la figrnra qve vafe ta mifud de una torzkta, entran 4 eo itc» |»a4<te
4e jr « ü a »n *,T»le U mUadWc media parte. Se escriben de do« modos c « « o iás
i;omktn$, ■nitfks por medio de dos barras, o sueltas con un corcheiito doble, del eitai tesf&n
«u pOQibre. Vét»o.

REDUCCION v e LA LECCÍOff 3 0 .

.Andante.
LECCION :
AA

♦I Si. í i « « e s f r o 0!»i«re. usur el antiyusi noutUrf serntcorcfi^a-s éthe esp ite»/ ni <li<u.ijíiti.j, qoe drrhc m ««t
H# ^ r»v ie n e 4 « la Corma 4e su f i ) r « i « «iu o do su nakM .jniv «.s líi» <ív irtotti» ««r c h c a
22

La palabra Allegreíto, d im inu tivo d e Allegro, dcsignarlin aire igual al A llegro Moderato pCTQ
se distingue de este por el carácter de la música^ que suele ser máá sencülo j; ligero*

. B F M O / ^ S y S O S T E N ID O S P R E C E D ID O S
DE SUS R E S P E C T IV O S SIG'NOS N A T U R A L E S .

Allegretto.
tECClON
4&.

$
jiiirV ^ ii i i j M ^ i i rrpi pií~ '-(iiy [||[|p[

A lle g ro moderato.
■ 'S cco N
46

r\ ^

ilP r -
—p_ I J-
23

MSPUCCIÓN P S L A L S V a o M 31

Ltcaówt
47.
m dantÍBO.

SOSTSNZDCS r SSMOLSS PBSCSSIDOS LOS f o j m SONIBOS DB UN


TONO MÁS BAJO, Y IO S 2<>J DB OTRO MAS ALTO.

LiCCtÓH

JS U p t^ rrrtrJ^

rq::

A ¿ gto moderato.
LECCIÓX
4 ft

P
^ ~ j " e !r ' t t t £ r ; c ^ i Q - c g ¿ . i j
24

RBDVCCtóM DE lA LBCCtON 34 .
lA cordiea «son puoiiUo » 4le meHrn parle y U miUS más, ó lo <|u« « « l « animo tres ca»r*
tet de parte. Ten^sse frosente lo qoo s« dijo aJ principio acerci^ dei modo de facilitar la
«jecflciiiii de las lecclonje» do rodaccióa.

^ Aodaqtino. , _■>
LICCIOK
SO

4 e J

SOSIVWffOS Y BEMOLES ERECEDWOS Y SEGUIDOS DS ORADOS.


DISJÜNTOS Ó NOTAS DE SALTO.

Allego Mi^estofo ó s o l » l a p a l a b r a MaesToso d c s ig n i un a i r e p o c o m á« d e s p a c i o q u e é l


AUfg-reito, y d e a n c a r á c t e r m a je s t u o s o .

L E C C IO N
32.
p M a e sto s o ^
1^ :

\ y , n m
25

^ r,Q» C ^ í *^. :*!^,1 »^. r Ií,gTn~^ y•'4;3 l-j


La palabra Adaptó desigoa on atre tDás lento que el AnáanU y ei Azdaníifto.
(HOTA) Su*!e n:o*d«r cotí «ifVBPs rfíteipuioi citando el sire «• niigr Jovpado) so tteuteiJ bi«a *cs rl*
lio* «.I princtplo «I n«(ro M e»iai>4«> li«Bi«ndo de»i(rnai la. «iuruión d« sut partes. Para «ombatir csu
dtreMa, coBvieo* qi« ant** to pHeeipiAr la Ivectóo (•apón««» ya «•■m ea w «ao^doe »omj>«t~
•fl el aire destinado y con nacba i^afdad, eoslasdo taa partea (ana, <o», tr«t, «aatro,) con decisión y
tnfrfi».', para que de eet« cedo ■* lee fea^a eeneibte la uettida útl eoajtúi, jr jtuedan Ittefo aeg^uir la
Ueciéa eia alterar el )eoti<ed en que ee ewves¿
11 «íleDcio de éo^f» carcAec «e escr^^e m í E y te eolo6« es coalqtilera parte de}
peotifn m a.

s ín c o p a s muy BRSVSSy^ REDÜCCÍÓN DS LA LE C C IÓ N 37.

Cuando osa locción ó pl92a de músicft se divide en varias secciones ó partes, al fin d©
cada ana de ella», éo lo^ar de la eimple línea divisoria del compás, 8C ponen dos barras,
aai ^ ■ '- Si delante áe U i? iiay dos ponto» en esta forma se repite la partt> Que
precede. Si dichos paate» están detrás de la £5 se repite que si£u^: véase y Bi
están de e»te modo^ W M «e repite la que precede y U qoe eigue,

Adaffio.
LECCIÓN
54.

OPar& facilitar al ^bcipla U resdida de «siu» giuQopae.couvjeBe gue «l discíjiu)© reruerse ud pouo U
«iiia4 de ella« moác a iv e rtírl* ei Mtro. q-ie ceta ^jecucián e »
vie.osa en « { e a n lo vocal ó ineircamntcS: pof«jcie Jsque dof>ís rt^rarzarao-süg-Uii las r r ¿ l 33 co buen c in t o
ta 1». d ¿t>\ a\nti»n»étiTmin¿'t^-Z%.(
2)&

|l ír r t f |"Yl

jf Jli f I ^ l í r i r P E Í f .* ^ ';l l ¿ J Í

55.

i i'M i 'icg"Bv'i f 'Ft''fti

m ¿os TRE SILLO S Y S S IS I L I O S D E D O B LES CORCESAS. -

Aci como an tresillo de corcheas tien« el mismo valof qoe sol&s dos ftien de él, lo tie-
*ne raiptctlvamente uüo de dobles-corcheasi de modo que on tresillo do estas ir&le en com-s
pasillo media parte. Se escriben de ño» modos: cnando provienen de combinación dobleces
it> es de dos corcheas en cada parte, ee ponen ea g^rupos de tresillos; y cuando* pwfTlenen
de combinación triple ó de tresillos de eorcheas, se escriben en grupos do seis- véase.

E l ) c o n b i n a c i ó n d o b le .

i m En coaibjnsción trip le.

l a palabra Lar^o designa un aire más » spacio que el Adagrio, y el mas lento de todos.
f?fOTA.l Ho olvide »{ Sftf&. fiftcer qn» e| diceipvio Bsidft «a e o do» «omp&tc* «n i« « <!« frtacfri»rM ts.
I««ei<my 4al SMdO dU9 ai twtArse d«l Adagrie, para ^u» so oido s>ant& bi«n i » 4«l « « « m *; >•■
c-isal s» liK.«« «Cirieii sin-^ast* siediOi pop >a ctueh» l«sttttt< ¿«f mismo. P a r» facilitar teiia le posibt»
ntediila 4a la lección be psftto ioa eoicpaaes primeras como reúucciún la 48. 4«> rodrán
c.nntar»» d w a c ia an-compáB* binario a a U » ¿a ajaftatar*» 8»ta.

T R E S Ih lO S DE d o b l e s CORCBEAS O COMBINACION DOBLE.


Largo.
LECCION
fit.

*} P op no cuid arse eomposUor*» d« • a c r ib lc v q i t e c m in r n t* e s t a combciaet«n, y poati* Ir.Jabi-


diiiiier.to ««isillo s ej» Ingrar de <fob!eis t r e s t il a s , visto r«5»ett«.i), líeie'* ifiKiideii «nvorv*c«n*e^to*i *to
ln¡» orquflHlas; fjiios e» d ist b it a l a accsituiietvn nictrtca de l t íe s U lo á« la del sei^íUc; • »
t«i t? 8® at«ut««in ta y U íti ? S**
27

E S »

^«rliggllpr
JiJV; -J

f VGxr^
SS/SIILOS P S D O S IS S CORCHEAS O COMBINAaÓjV T R IP L E
iJíOTA.) K n lA %^ |Mtrt« t e b » l l & r » n Se« 0 SoQ«s do 2 ¡ . « r 4 « n 4 p H M e *; |)or Rkor-a eanvísn* q«‘« P * » " '*<"*
to ^n* M « el ft lr e «n M t« na te » m t t r q m sin o en d o s p a r t e » .

LECaÓH
O í3 fíS rS S 9
1^7.
wM BRXa

l l IJ |l|l| l| iJ l> M if . . ■ Q T j . r H - i ’T ^ T - r p . - . ' i

if 1T rf ujjj ijjI ,
^mmm

La palabra Alleg-ro designa un a íre cvjo metimiento más vivo quo oJ ócS ÁUsgreiio,
y es ei IP de it>8 4 cíne.? priocipales.
«OTA.» XI d>»«npolc mpr«rjderá s e p a r * á »m * «t« 1«» ^ troica q«c íncí^T# ln !ecelón 4lj;*lcR t«. y despRÍs
<|u* »o» »«i»« k ie a , lo» ¿ i e c n i :\ r ¿ t 0 i 09 « . t i g a i á » * p t m - quo en e o jiju n to «9 15 » ^ » o » r(jo ' ( !• tOdO 9o
-» o e ti« « e « * t * p a r t e tíel 0¿t>oito^ 7 c««r9 S « » s«n si*l« 3J« i»to ¡ a (üferfeD ?ia «I* i * a fi.ir e 9 .
28
ñgC Q PILAG lOn TODA l A /?
Lu rgo

lE C O lÓ » ^ ¡= 3

ÁJlegro moderato.
ZíT
P-T-J-i» |.J

3 t

A ^ io .
-H r\ . r\

•xr m
^ '>i J i^ ^ '> ¿^ ly¡g ! ? C C f J

^ q tg i W i ^ ^ ja jW F j l« P 3 w J ^ . l^ g ^ ^ i^ í j 5 3 3 Q g^ f ^ i ; ; # : - j r r i ^

Allegro.

Ijj f>r
METODO COM PUTO

REVISADO CUIDADOSAMENTE POR EL MAESTRO

GUSTAVO E. CAMPA
EDICION ORIGINAL

S E G U N D A P A R T E

Propitdad d« loi Editores. - Depositado coníoime a l« L«y p«r« todos los países
SEGUNDA PARTE.

INTERVALOS.
Sft ha dldlo jrs «a ia f* ptrU » «I ifitervato es U «iisUuifia <tue bay de un «ootdo i oim,
euluido esU disUocSa «s eiiir« dos sifaos ian«diatoti como IM He, F a, S ol, tic. «1 tntervaio
«ü c m jitn io o fifi fT 94 o i y cuasdo es «atre dos signos et> los cuales atedia a l ^ o o'atjcUAo&
eooio ¿ h Fe etc, ae lU aa dttjM M ta o «Ut u /to dlf«r(!i)tes iotervaios ^ e resultan
w tre tos s \g n i» t iMuta tos aocibres Dusierleoa de ttn is m o , segundu 4^ « k

untAono W S? 4Í 6? 8Í Tí 8? fif» 119**C

^ ^^ '^'1 ^ ^ J
IS y iú tS IO N D S tS T É R y á W * t 9Í m m biú p e tic ió n tU / vm fdo i¡m m tí lAtQ út úufaogmdofo
«M Ar S* 9 §*eH¡0rtg da «ate caablo o' inverstoo resulta, <{uo el tuúoao se xocmeile
eii 9*. U t f es 7 fi i» t ! ea • * , la 4^ es (a 5^ tn 4*, la 6^ w t * . U 7» ea f ,i
y U 9? «a (iofaoae:

ifRlaono 81 tf 7? 9» 6^ 4» S-

W 4? 64 S® 79 ‘í * S? jnmono

k r. ■■ ü ^ I " ^ I ^
Cada aso ¿e atios iet^rralos se divide en n ay or f s 9&or, ícela sos (08 de 4 * y 6? a que
algisoa, a UsiiU6i«a é t io« eatraag«roe« hae daéo abora ei coial>f« de jia ía y p trfw ta
p.«Bi>..n. . I II -■ .... , ..T ------------ ; ............... -i.— ....-.. --------------------------- -
I ^ See^na» nwmorc» w twayof»» !; >*.* m<Bor«» i;_____ St» m«yo<^. j

: yM ,¿. ii 'g ^ ¿ ~ í ir■ ^ ». , f ^ .. ^ J


«Se tinMatstono I ’ d« an tono ONe lo n o y m«eitd|| ditftan de do» tono»

•‘lAAweui* •••
r '
4*** m*w>re* \\ 6** mayores jl $*s m enores &•> mftvurc»

;<i . „ Lfc i t.1 i | . . i . f t K - f < ' i i 1, 1 I , ................ I


^ d>tt a B d» i tono» y » « i t a n de 3 tono» ;:c(ist»n cí« 2 t y 1 aemttJ; dsataf» de 3 toiw* y mea<a.:

O®* menores :) O»» m«yoi«e* •: T»9 menorc». ;• r?s mayoreR. ' '

f c » ' , . I |B t j| ^
: dUtar«i* $t y *<( «emil :KÍur(«ndc 4 t y ecedia'.}(l)«»n4« « t y3 aemit i:<i]»tun de & t >'modia:j dictan de |
:: i i: !:& toncm y
! ! ‘: ii ' ií tciDitonutj

(* ) í m itoiabra» daaoB á ioa ím « r v » ;o « de 4 « y « e «on oonibrme £ lu doctpui» <!• io» rnmxe^i^ m^ertros
icapanotes qu« jtroc«du«r»n m M e co» ooft» acicnse ^w: ío* .mosbemoa.
(K O T A .) P u r a qut» « I M a e s tru y U iscipu fo n o s e m o l«K l«n , y puect* oete f t c iln u r n t r a s e {»a ird riie « n la tft.
t e ii^ n c ia de los intervalos, dosput* de haberae enterado en la anterior clasificación, pas^rn * laa !ecri_
o iie » siguientes» w las cuales se recorran todos> sin que el M aestro lenga mae tra b a jo qu*t preguntar al
diaeipulo acerca de.loa que halle unidos por medio de unos pwntitos, p » r s que el discípulo d ig a q u e c h e
d«% ntervbl» ea» <Ji»c numero de tono» y semitunos hay de distancia, y e! inte'rv»lo qut> resulte de la Lnvémor,

SEQüSDá MAYOR V SD ÍNFERStON SE m M A

A lie ^ re tto .
LECCION
J . IJ, J

i:., r ' - . ’y . p '

DEL COMPAS DE 3 POR 4.


iBile e o m p »» «ÍmoU, ^ue U s 4 o e g q u e entran vu compaúffo eniraiwen éJ tre«> fie m a m
MB S MVinleBtQB da U maoo ea eaU forma la f? parte es fuerte, y la 2* y t i débiles.
A%tolf fwie sitie aer tanbien parta feerte la 2*. Téog'&se presente que en air«6 muy ie n t^
COBO J d a f/ o y Loryot todas laa partea bód fuertes eo bu t? miud> y débiles en la Z * , enteo.
diénioae Mtoi so solo, dei 3 por 4, síbo también del compasillo, binario, y 2 p o r 4. Veanse
l»t flfiirafi ^ e estraa en 8 |H>r 4.

ttsaJUaaoaeen puatüla Saagras. 6 corctoe&s. t Z d o b le s corcheas.

........

TmO&RA MAYOR Y SC INFERSION MENOR.


Andante.

( 1 ) LíA p r a c t ic a d e las aeptímaa y d e io s intérvalosdismlnuidus y auii!«*¡itj(Uu:i c^i ujieidi:' las c.utii*a *4ue i-uedtax
mas trabajo a lo» diacipuloei por loque he cuidado p o r de [,>oiirr todas las ru tu n M cion c» «iitTicileta c o a
la d a ta preparación pofibtede modo que la foruiM de ia melodía y d<*i ^coiiip an a in ten to a\aiJen al íio liis ta a v e fic «r
esta dificultad. Mtro dei>e cuidar en e »t a m aten», aun maeqt-t^ otratidt.' iiu p a ^ iU 'd e una leccíoit a' o t r a
.......''o iriü É e ta ftK fn tf el di»ivipul<»
G VAKTA M AYOR Y S(T .IN F E R S IO N 5? M ENO R.

Allegro Modérate.
LECCION

ij Ltj I ¡¿fr^-Fr-f-r-n C h j ' ' fi, T "í

i
¿riL& f'icr

DE LOS TONOS Y MODOS.


. í'-
Adeoias de la acepcioo que Lecaos dado a la p&labra í o n o como intervalo ó distancia de nn
sonido i otro> recibe otrae varias, de las caales es la mas importante La simiente. La escala
natural <|ae el discipnlo sabe desde la lección de e£íte méiodo> y qae se analizo" al tratarse
de iM iütemlOB conJmitM, está disimeaUi de ta! modo, que de U nota i?o á la Re)mf
«o trap de distaneia; de ttfta a la té Mi hay otro*, de eeta a la 4 ? Fa hay medio Iodo ó
UD semitotto; de esta a la &? Soi bay qb taum dé estii 6* La otro; de esta a la St.
otro, y de esta á la é s «n sesiitooo; de modo que cada^ signo dista deh inmediato un t(HK^
eseeptaando ia 3 ? Mt de !a .4 * Fa y la 7 ? 5> de la 8 ? Do^ qae no distan mas qoe naseuL,
tono. A esta disposidon de los tonos y s«nitonos en la escala se da tamllHra el nombre de Ib w
y el de me^t el fOMo toma el nombre dei 1* signo de la escala qae s irre de baise, el enal
se llama iónica: si esta es iio, se llama fono áe do^ y ei es re, iono de re etc: el wtodo
lo toma de la 39 y 6* las cuales si son mayores, se le llama modo wwyor» tasóte
ia escala nátoral siguiente. Dd modo menor se tratara mas adelante.

r o m o s DO, uodo m a y o r.

m C Á LJL
*
(SOTAJ Advierto^ qoe ia leocioii «fruiente aperecera'' I» 1? en cada ütk2 de lasionoa queae rccorran» con d
ob iíeto de qtie ainm de ejéñcJ«ño pan fecUltár las enloñaek>nc« ^ loe soetenidos y bcc0ole» que irtfn aamen.
tawksM progireeívameatef y U tpfbim pera <?ee el diácipuio no olvide los conocimi«ritaa de los latiírvslae <|ee
ae hallarla ^ncadoe con paktltoe» acerca de loe cueiea deber» preffantarle el tf aeetro.

a f r e f M áW R B s r s ü s ín v e r s io n e s y 5 ^. M sm ss.

e o » TODOS LOS DBMJS ISTÉtO'JWS PáSÁmS Al/fBRSmBmi


A l l e g o M odéralo.
lECCION
4» ir - 1 r r r r Ir JI .iJ j-j

i ■ M iííi iii ij < rirrrrI' »i


T m

<*> Mac&o mae eeneUlo eería llamarle anlcamente anido, «Meícftdo vodo Mayor de do etc. cnii^ifrdeiDna
de ¿o m í o tu yO T í de eetm manera deeat^rceeria la confoaion que resulta de laa diferentea acepcionea da.
^ »”*» »»* ipalabrajjper© eita iaaovaciofk eoria degaieiado traacvndental pera atreveré* por abora
á prapemerla.
OE LAS TRIPLES CORCHEAS (PUSASJ
TRIPLE CORCüBJ O FÜSJ es /a /igiára que vúíe ía mt«d dk m e dóble corcfua. £otru
ocbo «D ctda pftrte, y Cada ana <ie eUasi v&ie un octavo. Se escriben de do» nodos, como 1&&
€0rcbeH3y dobiee corcheas, unidas por medio de tres barras, o «tueltas <ron un triple corcbe.
tito< y de! cqa! toman su nombre, véase.

S oordieaa.4 dobles Oi>relte*s.b tripiesoorcheae

$
SSPTIMJ ÉÍJYOH Y Sü IHTERSÍOS 2 f MBSOR.

LECCION
6*

(p «Uffcio de trtpie eorcbea se escribe así y a« coloca «n cualquiera parte del pentegmaa

SOPTSNJ VDJSCIMJ MJYORES Y MENORES, IfC eU C á C m DE U 29 Y 3^


Aud«iitiiio.
Los ‘utervaJes, ademas de aividlrse en mayores y menore$i se dividen ümjbifinen
y atiKmiados^ siendo de los 19® la 3? 4» y 1*, y dt; los 2®* la 2® &? y veaB«.

.......:........... ;...,Scg^jiidas,....................... .................. .Torce ru s.................................................Cuart»*,.......................... .


___ m enor, roayor. aum entada. mayor. m en o r disminuido. !; mao'or. m e n o r. digminuido. •

to n a y raedino. ^ sem itonos. ^


2 scmltonoí!

.p u in ta s ...............................................S est«s................................................. Scptim*s.


roenor.. xnayor. aumentada. ntenor. mEQ'or. auircntada. :: nmvar. menor, disminuido.

3 t onos y
.i ■ ' " I..'»"
4 lonoti y « 3 tonos >
' ••]!
Sí ftenútonoS. 2 semitonos. 3 «^mttonoft.

■MífO PE L A MODO MSNÚR, R E lJT frO DEL DE DO MáYOH.


■* *4*■■■■■
Al tratarse del im o y modo se dijo, que h&bia dos tnodoSi uno mayor y otro mt^nor: el 1?
(^edo «aplicado* badsais que «<»isÍ8Üa €q colocar dos semitOBOSj ano de la 39 a (a 4 f
y cá otro de la ¿ la 8'^ íiletacdo las demás ootas de la egeala «ntre si de an wbo eciero.
Veas* eo U eseak stfVieDto la eolocaeim que tteceo. los tonos y semitonos en el modo ntsMor.
y;j^ fw de la íÁeíea ¿a á ül U hay lOí toeo de distancia; de esta á k ao
s¿aftonaf de esta í la 4* rv un - 4e «sta a la w? otroj de esta a' la 6? ^ un
seju^toDo; de esta rf la sol tcs(9A/do tono y medio; y de esta a la 8? ¿a un semitono;
res^liajúdo que la y la 6 f ^ son menores» respecto de la tónica /<?, las coales dan
el nombre de modo manar,
6c llama al tono de íá menor relativo del tono de do mayor, por qae aniiros tienen ar.
mada U clave del nüamo modo, esto es, sUt nlnirnD sostenido ni bemol junto a' ella.

AÚFEItrBNCIA AL MTRO. Las tiguientei ñealoi se aomjtafiaren 4 í bajaytsmdemmBDDíi


para comodidad de/ ditcfpHÍo.

ESCALA I^JtOPlA
DBL NODO MBNOR. 7 :" fr T c m n

NOTA. S i fue*« difícil aJ tidscipuio etrtonar e t 19 y 09 cccopoe de est» eacaJa, deberá hacer el slartucnte
ejercicio p a ra ventser la entonación.
Con oiltdMt. ff^eaeooa «e bm ta escala del oxido menor alterando <scm qq «osteaido la ^ al
«ttbu f I» 7* con on berttadro «7 bajár< véase

<l>

m
BSCAUl H fiy O A
ALrtlÚTlON

sB om oj ÉdSKm ábá y se is t b r s ío s s b p t ím j m s s m D j
AUegro Moder^to
LECCION
7 ?CION IJj jjffp n

TSRCSHJ D fS M im D J Y SP INTERSíOtf SSST jí áCMEI^TáDJ<^^


A U ^éreffo

la m

I r lT f p f C f / li ^ j - r .-L g .. f

-j :l f - : ^ I "(■’ Á r

i m i

<t> L* raeon d« it^cra» la eacaia m tnoc <te ««te mixto proviene d« ta hamx>ota oon q<«« se acom paña
d fa 0 aot o mmbo» aom vicñan aer n o ta » d e p a a e ^ , q«« e* to niaa frecuente» e s n e c e s a rio que
v ayan d* grado» p^ooedlModo por tono* o aamitono» dtaionicaa crom aticof^<f y
como de fa A 90] «osic*.
nido hay tono y m edto, «a neceaarlo alterar la o 7? para e v ita r la Ea aumeiitacla que no ae considera
á* grwáo Btnoda ailto. Bato no H> digo p ara el diecipufo* porqc» por «hora no puade cofDprentferlo
(a) La saeta y quinta aum entadaa no ae oaan ap«nas como Interv alo s m elddico^ pero m e ha parecido
flOwvenieate ao o n n tir ninguno de el loa, para qua eJ diacipsto ira» sepa todos practkauiwnte: he caklado sin
eatMrtOr de preaestartoa d<ei modo ana fÍKll pdMbie
10
(^I7JRTJ PTBMmüJDá Y SU INFEBSION QUINTA ^AUMEIfTADJ.

Lar^o.
LECCION iT llJ " ! f

p - j , T, [* I r fj i »^

TONO DE SOL MAYOR.

Ouüqaler& de los Mete sigtx», sea satura! o alteretdo> puede Bervir de base o' / 0w<»f para ftr.
mar scbre él el modo oiayor o' menor» disponiendo tas dlstandás de tOBoe 7 semltoDoe Begim ee
bailan en las esca^ de do mayor y la menory <|0€ han precedido» y que sirven de xoodelo.
El dl^ífralo sabe qae en la eseala de do mayor distan los sonidos inme<Uat08' etitrt si i»
un tono, esoeptoando de la 3* m/ a la 4? /a, f de la 7? st a la 9* que no ^sían mas
que un semftono. Tomando pues ahora el sol como tónica, nos resta el deponer los tonos . /
semitonos» d^0 tt misma manera que iñ bailan w. el tono de do; y esto lo elwbdreinn
alterar coa «otUn/dc la 79 /a . Véase la si^ iep te escak de so/ mayor y analices^ coserán.
táodola con la de do mayor» para averiguar la identidad de 1a disposición de lós interval^

(NOT a .) P á r a Qiayór comodidad de) disci'pulo debersí R corr^irarve esta eacala una 49 mas li^ja.

ESCALA D£
SOL 9IAJ0R • P
É m

Para evitar la necesidad de poner xa sostenido en cada Jb de la leeciott o' piesa deunsici^
se le coloca Jnato s la claven eitteqBidleiidQse"'qae todo fu es sostmldo^ a meaos que no se
le pOD|i^ accidentilmente becuadro De esto *?e sigue, quc bsy dos clases de alteraciones, unai*
propias y otras accidéntale^^ propias son laa que están junto á la cl&ve» qae aUeraa todo Io>?
signos que ellas representan, y qoft son propias y peculiares del toco: y accidentales son líuí
que se encuentran en el diacurdo de una leceion ó pieza, y que solo alteran las notas, ante las
en tes se bailan y á las de su míBmtf nombre que despuei^ de ella están dentro dd sÉmo coou
pajs 0)
A lle m moderato.
LKCCION.
10.
i
p- J. r ^ J

miV^TA. Aitvterto ■!
i £
qoc eonvienc lu e lw qfW» el dúwiptsJo, dwpnew <ie apreiKier Ia lección eru
la repita moclias vccec «Twiado del acoiBfiáawnientg, para ^ *i oklo se ocostiuabre a! fa SOSte.
0*90 nota proftifl del tono de *ol «ayor.

IliiaL COMPAS DE 2 POR 4, MAEOABO A 4 PABUSS.


Odudo m» teeelon 6 pleia de múiiea está en t por 4» y d aire de ella es Uetoytie aoelen
«iM ftfliir Iw doB parte» 4* ««te e^Bspts en 4^ dando i e&da dol^e n io r q p « eoo|«iilio^
mtL Rara que «1 <tU«fp«lo eompranda bien fae nuevas combinaeionsi tic dob!e* y trlplaac<náieas tfos
aoaüewá ta lección ^jtenUuri
«nte* d* alia toa 6 oompsaea que im j
preceden, por ^ o e verá
!»•% compaaea en compasillo son ig*iaJe« á toa otros k ét Z
por 4 « 4 partes. Véanse:

Asda&tiso.
Lb c c io »
t í.
¿ 4 partes

fl) Cometen un e rro r k>» <|«e 'llaman accidentaleQ » los aostcnidos o bemoleB que se ponen JmitO ¿ lá ciave,
porqoe son propio» del tono y no acvidenfalee; est» mimbre fcnrsa on contrasentido oon lo qoe dio» signffican.
íí) E sta subdiviaknt que en un principio deMo tmcerse por fasim ar ta medida da los d rea lentoa* Degé #
ronfondirae en talea terxmnoa por 1» irreflecsíande ios compositores, qoe ai no «msultaaainoa al caracter
át H» lansicá sería baposfl>k conocer, ni aprocdmadaxBeme siqaiera, ei aire que loa Mae«t; w qneruon, cn&ru
'V' <ov B (MT 4 ponían el aire A liefrc^o, Moderato ó AiKl&nns. B n la» lecciones de este matodo qoe
en 2 por 4 solo se mors«rá a 4 p a rte s, cuando los aires son lentos, cooTo Lar^^', Anáaiit>?jC
y A da^o.
P » p Wi M bies &i»ra9él4A ia ieeelmi aaterior i 4 p&rtee, debe R entarse á 2 deepado, para
fiie ei 4l»oipfi^ eooapfeDdft bien ias cúnbloaciones de dobles y triples corcheas qae ella, coatte.
f t j y «al» so j»ifeeUeaii e& l&t» 4 aigaientea.
Li jpiUabill Lsrghettú decidua no aire ao poco soecos ieaio que e! hargo, el eajraeter de-ta
BRi^tá ao aire Larykátté «ae]e ser meso» ^ ave que eo el l a r ^ .

Largketto.
L 9 C C im
;i«.
« 4 |Mrto8.

d^SF-^' I
13

CliAVE DE FA EN 4» LINEA.”
- «laire ét Múl* de que. se b» beebO uso hasta aqití, sirve para todos lo« matmmeDiQsagiL.
4e*, H » If «aBO deredia del F orte-P iano y aJ^^&s veces para las voces de Tiple (z) La
de lir en linea sirve para todos los láütrumeQtoa y voces graves, que llamamos bajss, y
para lik man<^ ijsqnierda del Piano: se escribe asi y U nueva colocacios de ios m^ooe que
resotUn di ella es la MguleDte.

■IciA ABAJO HArlA AHMIKA


^ 3G, Be, Ao, JSt, Sol, VSr« 1&, ^ Do, i Pa, Sol, U , SL D^, Be, 9G, Fa, Sol,
........................................ i i ¿ ^
Tf

IfOTA. AttnqoB «n te S * p arte se tra ta r» de ia rclación que títsaen e n tre si las ctaves; dobe tenerse
pr«aBnte p a r ab o m , qae ios d u ro soiüdm de los «lynos ¿ttimos d«f. snteHor <^ixi|Ao son tDÚsonos 6 í_
^ Po. Re, 30 , y a, Sol,
^ lo* sig aiew tf en d « « e <le sol - f r — ..i i. ' ■■■' ''J| de-esto se signe, que s*«
y ^ ' . 0 ----^ '„y »
el ^acipido ea va£o 6 tiple, cantará las (ecxúvoes do clave de fa ona 8 ? nías alto que ella repr casa ta;
y A es 1Viior.¿ bajo b ab ri cantado las 'dé 8<A una 8 ? - mas Í5) ’

UtCCIOK

<1) Ijos dSferentea Maestro* qne xmsenan el solfeo, i loe jóvcnee qne se van á dedicar ai IHlauo n otro in.
strameiilo, otaervas una ooodoeta sony diversa eirtre «i: loe uros (qué aon los xo&s) ee contentan o « i dar
workmfa nugr Ü^sraa del «olCio, y daprendfm desde loego el e^todSo del jm>trumento; tos otras(q3C son los
m atot^ oo én^ik*»» «ficho Mtadio hasta <|tie el ducífiülo no liaya llegado, i ser buen solfista. Sí yo tuviera
qoc ofitar entre estos dos estrem os, elegiría el 2 9 poro acoAseJo a nutf consftroi&sores q^e tome» un tér^
mino medio, y «a, qne cuando el dbeipulo haya aprendido la 19 y 8 ? parte de este método, lo dedique al
ínirtQixiento, de modo qae al miaino tiempo que siga dando ia 39 y 49 parte de ¿1, se instruya con deten,
eion en Joa>nidiiiMnrtoa de dicho Ingtnunento. Esto ea uno «te los objetos qoc m* he ppopoesto, al dar co.
no«mienlo de la eUtve de f a en 4 9 linea en 'esta parte.
<í) 1*08 editores de miccúca por miraK puram ente merov«niile« publican también piezas par» 'Ffeñar en rl»_
ve de sol. sin em bargo de que ^ a rcpresMjntá los sonidos una 8 ? m as altos que lo s qce ds e s ta voz.
(a) E sto se «entiende, salva la alteracJoa parcial que el Mtro- tundrá que bacer. acompañando á alg an o s
diae^^sloe nso 6 ma» tqoóé alto 6 bajo.
(a i B sta |9-4KCCkm eíi tia v e de fa esta diapuesta en su m ayor parte fen intervalo» conjuntos paro mayur
facUldad del" discipolo.
i4

iÜ i T i

AAduiüso
IjECCION
u

LBCCIOK.
15.
&4 partes

r «tfGriü'r f[j£/X/'iLr
Lf, / c r j i L g fC ^
i5

IIO^A ConTiene moche qu* «l <Uaeípalo, dctipoct ne tiaber «olf«ado ta& cinco teccionm sn t« n o re « 6
é partCB, t«s hMjfS medido bien i 8* to cn«i eienpre ofrece a ! ^ n a dlfifitutad, que en raccM rto venrer.
«Itwiicr dlflculteoe* oltcnoreH

TONO DE MI MENOR RELATIVO DEL DE* SOL MAYOR.

Tbnido ti m eomo tánfca pira foim r sobre eli& el modo smhot, es Beotuiio dig|>oaer los
inUnMlMi de «u escala eomo lo están «n la de ^ menor, qoe es la qae sirve de modalo pan dL
€Ik> anaor 'Véase i coptimiaeloQ la eseale 4c m meoort jr aittJicese cooílroiitáadoU con la
i» k , f t r t aferi^vr k Idtoiidad de la diBpo8ido& de ios intérvaloe

M O A M PftOFlA
m I-i f > f ^ -

Bso a la cok j ' . j .


AS*TSSACK)N.

Kl i««0 M"*éi ÉteDor se Uana relativo del de «o/mayo-, j)orqm«Bboc tienen armadalaciave del
flwdo, que es coD un sostenido en /a

Allegro modéralo.

“ ss” j'í. j .j j j In -
dk
16

DEL DOBLE PUNTILLO.

AkI codo un solo puotUio aiun«Bta b Iu figura que lo tleoe Is miVaá mas ée aü valor.
w tambleot eoando se poc«D dos Junto?, numect? «i ia esiUd ffi&B dei v&(or «pie tie.
ne 19 La tig un que val« dos parte», con un pustiUo vaiv trm , ; <»o do9 tras y owdift:
la qttc vtla ona parte, con on puntillo vale una y medU $r con do« una y tm> coarto» y
aii d« Isa demse rtspectivaaentií Loí^ puotilloa tanto fteaeilius coiao dobles, ae potien tanu
bi98 4 !«• aUtoeioa, para auBentar modo bb valor. pi*ro esto ttolo m prMtk»
con loa da eorebeay doble y trtple corchea Véafi«« lof» tres cotapaat» »inúe«iM f t n «g» por
la flMdlda del 19 el ^Uiclpulo coooee, pueda conprender la del qm ^ eaaruKSle npnl
I tk de afael, jr la del f o q»* no difiere de \o» otro» otusque «» tener «c* aUcBete ^ v«ior de
tres e i n na, tqMOaa Unaeo eo «mudo al principio <k la f > parí» del roeopa»

üoiantA

«S*” 1^ : i r " i r .

p a g iT r i |. ip i
17
Cuando í, U palibri Jmdtmfe m U 4e «mn» (m^rldio) na tlr t algo
«piis^ fM «1 A]id«Hte.

A n d a le IDDS80
LEOdOK » n , . , r r " ii < | ; . j f , , f / i Q X r r ■
18.

í“^-SEf f f HUr r 1 y r i ! iC Ji' t f iitrc iTEB ir r i ni

f fjr f I?. ir ar-f r >I¡ffl-rwffai i

‘‘j ' j . i i j r ' g i f í m

DE LAS NOTAS DE ADOSINO.


DE LA apoyatura .
APQTATüHA és umé mú/9 jtegmefyi m U eu»f «r itpaftf vo» ntíws de pim r'é (a nota
•rdimeiria qme h tf^ue La apoyatura desi^a so ralor o «hnibcfoft por l« ngvra ^ae^OaiG»^
, gWDeratoMale e« «I d« U ttiitad ¿c la aoU ordlJBRrüt. fFÍ^I«nl»/dc ^1* otal te tooia^
"Adttarto ti Miro. t¡i9t «e oéeedftrto que el diflctpclo e|«eot« la eliMofanési
que elU representa, y no con él de la oou ordinaria que te como eúMCan madboi^
tmrQdoeleiido 4c este, modo dUicnltades nmtiles: Véanse en el ^yntpk» tij^ieste las apoyatu­
ra»-j «n ^«aclon.

APOVATUKáS/
m m
tJBCUClON c mm U ‘J

( t ) Aleono* C om posTtorce ctescrtKtan t t «»cnbsr la apoyatura co« hi f ig o r a re«|>eetiv» ai tralor que


4|uicra«i darle y 4« ««ta fa>iB «e ortf^fnan dudas « inc«rtKhnftbr«« en 1o« ejecinantes,torciendocru«
ad m n ar ta mente del ttaeatro Birta duda aftarece con tnaa rr«c«»ertc»a «n ios vomBasM de tr«a
porrea, en la* rombinacionea tnpfe» jr en todaa la» «icrtas que, temando «poyktura^, no poeden

partKUw por n»ita<l <1* •« ♦alor v

«sf
ATunimadaiMma «« el dta «e «acriban <a*i to^aa iris aporatnraa ron notaa ordinarsaa, tocasleaiirn^
aoBrtmta j ««and^joao.
18.
Al)egr«lto.
LECCION
f» .

i ' •’^ g f • jjíjr n i >1

A udaite.

f f j |

DEL COMPAS DE 3 POR 8.


Este coBq>ae deBOtA, qoe ^ las 8 eorcheas que entran en cotnpastUo enirao en él 3;* tiene $
p « ic« qae se marcan con 2 ntoTimieiitos de la mano, de) mismo modo qot el 3 por 4 Cada
eorelMa vale un» parte, y to4ae las desias figuras tienen rejspectivamente doble valor qoe en
compasIBp. Véase

t Bc^^raeos{Niutillo. S corchcos. 1 ne/^ra y 1 ror<'hca, 6 dobié<> rorchca?» 12 Irípips n»rrtie«s^


19
A ile ^ e lio .
-4t

^ = i í í T r r t f ¥ ¥ I f a f r - - r tg p M T - T l- »

TONO DE PA M A im
P m hanm !a escala nuijor, fomandotl/a como tánicai ee oecesario alterar la 4^sf coo
88 b«Ml» eoD eofM ttt«rad<m ^^aedan disjmestoa loe tonos y semitouos del mismo moda qa»
lo «sUa es el toso de do mayor» ^ae sirve de modelo. Véase dicha escaUt y aDaiicose co»
froBtáp^U eos U de ¿I!?, ptrt^ av erig w la identidad de4« diapoBlcion de los interv»*
ios.
É
Cobo el »i V es pro|>lo d^ toso de mayor» se le eoloeajnotoá la clave, del mismo modo
9«e ae lia colocado el ^ J| «o las leeelenes anteriores de loe t<»0£ so/ mayor y m¿ meaor.

AU«¿ro noderalo.
UBOCION
n . f j- - f íT '

árl:f■4f If" jjv■


i ::iJ4 "” If il

WOTA Conviene qae el díacipoto; daapoes de bien «prendida la lección anwrtor, la r«fO» «uc*®» ve««-8
par» que ftcoerfambre&haccreíitiNjonioprapiode la etf^sla <ie fa istQ^or,
s>
o

*M I
inU
•• ® f p i

73I f
i
« l a i í 8 |

I
r * g■®
s ? iís
f f »i
® -
i n_ «D- '
* s-g .

• g g V«
s

ii'i
l l * 1
s
o
«»

« 8 « - |

? f f í
3 1 » f
»
i
' é s l 1
21

o s XAS CUADRUPLES CORCHEAS ( g'USAS).


Co«dnq»le - corche» es ta ^ ^ ana triple- omr«dii6ii Cfusat) «Btran B
en OM parte de 3 por 8> y .2 4 en el conptss de oons^^;si«ile entran 1 0 en onapirtede S
por Bf f t é en «i eompat; de «onslctdieBle entran 1 6 ea n a d i eottgMsilk» y 6 4 «n m casi-
IB» ¡werflMin ^ dos modos, como las cordieaB; mrfdaa por medio de 4 barras, 6 flaettae
000 on oor^Aiistito coadnq^te» del cnai toman so nombre. Véaime

M
:^TT
Bi HHHHRRBBHBB KSHBBBHBBHHI

U r^etl lo.
LS<XaON3g= 1F = 5:rf -F#e#F#wiFFF=
». .8 yi^: íü M ^í^
.A iP Ma ¿Ma ai
y t r-i> ^ F n ry 1

x r : , P r ft: « ■ « - ¿ s r i j i J r f 'T y i

jjj í>9m IW ■■

'■ r<g^>rr-«iw .^.: j - 1


J U 7¡M 1 ^ >M < y f l lí> T I J J ' 1

•ar>. <> ,-a:rg¿¿>Ff1.í::if j


22
Aitdantioo.
LECaON
^6-

te;---- ^- =— E— Ft o. ^. . r^f t era-


U iilli
- f l*
1 rfiif n jQ p p 4 i» - g * 1 P

^ 1* ( i ¿ X ^ ¡ f c i p

TONO DE Rí¡ MENOfe RELATIVO DEL DE FA MAYOR.


Traiaodfluel comtómca para foimar sobre «lia el raodp sieiior» «s necesario iii6|N»ier
Tos tntervalos de so e s e ^ como (o .están en la de /sr mciur, <|Be es la sirve de modela
Véase á eoDtfnbadoilei t« escala de re m«nor> j anatteese confjnmtandota con la de /¡r, para a-
Teriguar la identidad de la disposición de ios intervalos.

^ t / .j y ■! I f ' f I j d f e l : Tf-

BSCAl^ACOff
\LTFRAC10N i I 11! I <1 a Ir 7'j "■
El tono de ré menor se Qania relativo* del de ^ nuyor, ¡korqoe anlwiii tÍ«MB araiadi. U
elave del uaísmo modo, qae es con on demo/ en tt\

AU«éro moderato.
LECaON
27
23

D EL M O RDENTE.

A <!o8 el&see se redueen tod&s las ootas de ardomo «osocid&s coc los d im so e sombree d€
9posf(ttura^ doble mar^ietife^ grupo, wfdfo jru p o ^ círcuia y nemicírcuio,(\)tiÁ vez
p trec eri, á algUBOB destseitdo reducida esta ciasificaciotií pero bleo coosiderada U naiu-
raleza de diebaa aotae» creo qae oo bay otra n\ icae semilla ai mas ref^uiar Eq tas aotas
de adorno» ó dos apoyamos sobre ellae al ejecatarlas» ó las decioios rápidaineiite deteciéo-
éoQoe ea ellas el menor tkmpo posible: ias í*^ ^ue quedan ya eipJicadas y practicadas
«o ta» teceiones «oteriores, se llasHUB y á !a» 8®,* que «e ejecotait lüri€»<fo é
m ordimdúlat pasag^eranéate» ee d&, ei oombre d« nordeiitee.
<3tí Aki eotno aqaellas se ‘preeeotac siempre sencillae, con ana eola ootita» estas seekiB eem»
■ter de tu»» dos,tresyeiiatro.á las apoyaturas «e da la mitad» uso ó ifoe tercios delvaiorqfiie
ttene la oota ordinaria que si^úe; toe mordeotes se ejecutan eos toda la rapidez posibie»
«•iva peqocEa modifÍeaeki«, que se presentará eoú ciaridad en las simientes lec-
ctoAM. Ei «r«lor que ee da á aquellas ae toma de la oota ordtoarta q«e el que se
dá i estos ae toma del sil«Bcio ó nota que antecede« esta ultima re^ia solo tiene ana es-
, oi|ioteH» qtw es» aiajtdfi la o< ^ aatecedeot^ es de mui corta duración» eo cuyo caso es oe-
M ifilB ioKar diete viior da la q«e s i | ^ . Advierto que la ejecución de los nordeBlesdebe
baoBTM oos to prople nombre» cotoo se d^o denlas apoyaturaf^.

MORDENTE DE UNA SOLA NOTA.

Se eacHbe eoo ana sola cota pequeña colocada á la izquierda de otra ordinarüu P ara ^ue
se diatlnga y :k» se confimda con ia apoyatura» se la da una f i ^ r a de brevisiMO valor»
cono de doble, tripU) 6 cuádruple <corchea. Véase

^ lomado jj to isad o |i «•eepcion l


‘ •! vaierf-de ta nota anterior’' v&ior<lel «il«ncio anterior, "toniado el valord« ia nota
siguiente.
M u n o n riB

JBCUMR
'f
Cuidcs« de diatinf^mr bien iks apoyafuroK de (o* mordente*, por eJ distinto valor q w designan i««
fignras de ias notas pcqwfúu! coc que »e escriben.

íl) Hto t f t to «oiu <lel Tnno« que ca tambten nota de adorno» |>orque me parece jgeno del estudio de on «tíJ-
n sta. Sin emberizo, paru que no fo «gnor* se dará «u espticacion laa» adelanta: el pracucario eorrespond»
al método de canto o <tí del inetrumentoa á que él se ded\«|oe-
(t) He ada|»tBdo ta denominación de mordenle, por no introducir otro nombre nuevo, y |» r qoe «apresa me­
jor qne loa otros hasta aqui ueudos ei aignificado de este genero de notae. «Cuantos nombres y cosas*
hay en materia de tnu»»ca que «e podrían presentar de un modo sencillo y vent^joao»»ino tt«ran tan
pehf^rowM la« innovacioneB por ia contradiré ion que sufren de porte de loé rutineros que están y estsrsn
ainpre en temible m a y o n a !................. . ■
‘9 8
tm x m
o|f»PV

*101411014,
{9f 9 ^ WSpirtBd a» 9d0|0» «9 i Vn <8 «fdsuv«i» «f 0|3wn« 11

m«S9»9 r«09 «1 « i«miBSff 1^ I» «á M o n e *|f t f iiii m i f n ^ K « 9{ W
°m ¿ I f | jo4 » i s s a m itf o ewiao^ ís b a s 94si» ap a J&} d» ^do«& smmStY

-Qtafi •» «xKi Mtt apAtittfhKKB i«f> Ewf3(u«C^ «1 *oiK*f ^aoi Mv «nM^uMaMKwa •P»n«f»«ib«BV*TÁMl

riii ;i I II r r m | n nfu irrr ¡¡


f f f i I f r^i f j J iJ g r ¿ [ y f ^ f a ^

F [MI r n /J J -^ lr Jjli r J|H-f f<ir r fft e

9Z
K O ioaaT

n
25

DEL COMPAS DE 6 POE 8.


Sflie- eoBgi s ^ de b s S oordwts «iCw enlm i m compasülo entran en él 6: Oene
498 panes q » se inareu eún dos mortottootor de l& maco codm» m «I binarlo y o i id 2 por
4t la diferraela 9 M eestet» «idre 2 por 4 y el 6 por 8 es, que eo eete ee baila TBpaitklo
el Talor. « i tereloa y en. «loel por mitades: en este es esencial que cirtrcn tres eorcbeis en
Mda parte, «alieodo. eada, mía de éDaa on tercio» y en aquel» teniendo cada eordteaoNdhparte
de vak»*, solo acddetdahnsate posde valer la cordiea mi terdo por medio del tresfllae en ente
noa negra vale dos tardos, j m aqpod mía parte: en este mía Uanea con {nariSlo tsIb 9 par.
tes ^ eaqMoeo mi eempas» y m aquel no tteoe tasar esUado con postfllo, y en d caso de
9 K se pasten « d t e eomffls y medio, (l) Véase en el ^{cnplo signiente d iwpedtio taior
■$i ím en d 6 por 8, eq w parles están mareadas debi(}o de las w4as,pirft mqnr
d a r iiiL
*7'

1 * 1 V - 1 ». t i

AUeprretto
x jo a o H .
to . riT f^ ig j i^i^ir:^ ir ' i rri c p
g i W .r v i t f T C ¿r 1 ^

£ m
ijí f r r i ^ f C r tf - s i

mn
■iQjcíj r l r t r p ^^ ^
p p r t l r i r p r Pi f . p
(O CoovIeM <|oe «p dtetpolo conoeca bien ^la diferencia que b i^ entre dicho* cor^mmob. para que
m m H B M ii onaead|i taoÉMcn.la qm «catete entre «1 3 por 4 y el 9 por 8 y eatro el eompasillo
y «I I t f o r 6 .
26

MORDENTE DE DOS NOTAS.


Todo-lo que V dicho dei taordeaie seocüJío coBvicae exactámente ai de dos oob», por
lo cual bitftwá para «»«ioteli|w»CMi «l <^ ds|>Io slgnlesio

Nota Téngase ponente* que los mordenteÁ se «jeriitan con toda la rapidez posible «un en io«
*ire* ivnto*. (l) w m o »e w en «i «^m plo que «igue, «n coy» eJecucV>ft ««tan reprCsentadúe por triples
rorrbea» mundo cm AMÜUltino, asi como (o están por dobfea corcJieaa cúanOo es AUe^^ro

. «OMMW«1 «■»» •« M(w«B«Martor ; MitaK ' .-


k •• «1 neior eWw4a weri^
n<mDB!«rBs
I » « NOTAS
■m
.j J f > ■

An4Mftiflo AJlegro Allego jnordorabi ' i


EJECUCION ^ - r g y r q t i
'^ 'T r V { B4a
iítíP 4 S P
MWSaMw ryirrmMfer la pt«
por 1* M

■i «kN>*> la aoH HwiMn

Hodorato j
*n jy fy jfy ^

Allegro m odento.

ffTcjypQSi

( l) De esta re^ia «oio »e aaeeptuan loa mordentea de 8 notao en ciertos caaoa, como se veré en *u
(Ufar
27

TONO DE RE MAYOR.

jptra formar la escala mayor, tomado el r# eotao tóm ee, es necesario a ite rtr la 3?
y U con sostenidoe. coa cuya alteración quedcto dispuestos tocos y aemitonoe de
miamo modo que lo están eo el to&o de do mayor, que sirve de modelo. Véase & continua,
eion dkha edcala y analiceae, eoDÍrontándola con la de 4b, para averiguar la identidad de
U diaposieUn de los Intirralos.

% ■yt i
Coa» t i J k y éo ao«íte&iáo« son propios dei tono de re mayor, ae« colocan Jnntoá la. da.
vc^ydil «IMM Mdo qm M lia eolooado el ár V es las ieeciOBes Uiteríbrea do los ttflM ás
/# f re ttoior.

j JIj,.*i iJ iJ Ij.'*f I r ^ rif^


J - ia i: r r i 'J 'I l't "f "I r f a >. |j TTTÜ1

>M a Convwnt! que el diwcipulo, deapues de bien aprendida la t « c c l o n antorior, la rapida mocha»
réi >fÉ»» qpam acawtophpc é ^ e r el fa y do MBíenidoai «orno proptoa de ta eaeala de re nMiyor

|(^DaB4o ima ieoefoa ó pieza de másica está ea compás de 6 por 8 y sa atre no es


JH ifiv t f modificación ajgnna de este, y si JMd&nÉe, Adagio, ó ctiait^ier otro aire Uoto.
ee diflott t los discipaifls medirla con exactitud en dos partes ; por lo coal es Heceeario Iml
cer ana de dos cosaa, que son, recurrir i la subdivisión, li&ciendo de cada compás doo de
3 por 8 , 6 sio hacer subdivisios alepa&> marcar en cada parte loe tres tereiofi e<« trae
pereosiones del compás. Los Maestros Directores de orquesta practieatt acertiMtammio d tS
modo, porqoe el 1S. ocasiODaria confosion entre sus subordinados, Pafa ei solfeo puede eUgrirse
malqoiera de los dos modofi Indicados.
28
V^aoKse k conlriDiuicior. los d<» comp»s«8 primeroe é t k JéecioE siguiente, La
tifWaU U «Oeeaeioo m&rcades lok tercios» y la S í la safeáMsioa «o ^ por 8.
«I (tíso^ u -tef tí «2M
M-
1 2 3 1 3 t ^ $
IQ m h ^ s M a rid o
to« Uaetk».

5 Ífe ^ B í# = 3 t4

LBCaON
»

U lteeÍ0B «Blonor. «ei oomo to4«s les dto O per 8 m \9tím desaso 4»
' pedente deedo 4 o»da cordiea oimc. parte 6 ptroieÍó9 <ib eo^iteui, m siodtraii i t oiSm pen
S eorciMes oa ^ ose do dlü» pm. ^ el dieelj^o a^oehsi^ á te aob.
dNfilNi BMBtet de tmU o n ée dicliu cord»ae «s o»«i @oia

110009

Andaotiso
LBCnON.

i r ' l V JT]
i’iJ r J g ^ J A .n

^ando «I fm de ana lección ó pieza de mnaka se pone ia. palabra italiana Da egpc ó D.
C, significa que debe volverse al principio’y conctiiirse donde ák»'fíne. Véase en ia lección
sigaicnte.

AHegretto.
LECCION.
36.'

^^U-pTCTir y g

ic / y ;^ ir v 'J 3 ir»
J tn e .

P i r TO erir ,i « e n r
30
TONO BE Sí MENOR RELATIVO DEL DE EE MAYOR.

Tomado el si con» íómca para íomiar sobre eBa el toodo méiior es necesario di^Kmr io»
brf«rvalos de <ni escala como lo «stan en la de h ®eaor, que es la qae sirve ino<kiIo.Veaae
k eootiDiiackm la escala de sí meeor* y anáJlkese. coaflrontáBdoU con la de la para a v e r i^ a r
la identidad de fa disposidOD de toe iotervaloíL

NaU. KI maestro »com|»ari«rA ta <;i^túen1w esc*» «n« 3» menor msa alta, q«e e& re menor, «'»
«»• cimviene * la comodidad cte! disr'ipuío

p - x f j j -j r

E) tono de «e meoor ee »«m« relativo dei re re mayor, porque ambos Ueoeii amuda la eUvc
del oiismo modo» que ee coq dos soetenidoe, el 1? ea y el 29 en d&.

rt Ji,j.j >-i r

$ ■f ....

$
:Í\.
DE LOS MORDENTES DE 3 NOTAS.
( g r u p o s , Y EN ITALIANO GRUPETTl.)
Hai dos clases de m orden^ de 3 notas, unos que &e ponen en dirección recirr con la acta
ordinaria que !ee sigue, y que Uamamoe rectos; y otros que se colocan en dirección aríuürr
■con la misma, y que denomioamos Circtdaresz

Cjcmple

Todo lo dicbo acerca de los mordentee de un& y dos debe aplicarse a (00.
31
de S, OOD la única difereoeia de que Ioa rectos, si^ieodo las refalas generales que se bi^.n d&
4o en los anteriores, se ejeeotai) {Siempre coo toda )a rapidez posible-, y les areular^s sí
gnen el movimiento rcRpcctivo a) aire y caracter de ia pieza de tnuMica eo que se luiliso
Véanse

K»rtoP. •; O irrijlftrf«
Recio* en aire lento ;i p i r c ó l a ron i on a ire Ipolo

KOitlIKWm. 1f f í p - í y } ffS J T
AUc^rn Ada4i4> I Alicer»
1- , ,111 M i T, t i —•- i-,. , r MI-i■:

Adafio
uocse»

de S nolu m «merlbe ta p ien en «brevUrfeini coo ano d« ««tos


é\gim M «liwtfk» qu« debe em peur por la nota sopirlor y «I t? por la tafo,
-rlor. Brte Bórdente dd}e formar siempre entre la y 3^ nota una I f menor 6 dta&Inui,
'.vltuájff- mayor: enaado la «Aeración es en la nota Inferf^ m escribe «si y
áritjdí) le «D !« e ^ r lo r «ei (¿r pero generairoenie descnídas Mto ioe iMRBpoettores.
Itt««« en loe ^Jemploe Bignlentes.

a b r e v ia t u r a

i^gurVALBNTE

&9
p i m i
Bico.
-I--- - ■ ■— ----f -me—^

Nota El re del niordemc del t° y 2® ejemplo p»ied<í ser suwtituido por ct re natural, porque
este y el fa ni> Forítmn jnae que una 3* mí*r)or L.os m ordenie^ t n la io rm a cine ebtan er» -3 °
cjenopío turnen rauy poco uro, por f=er de rnaí gusto Los rttl ustan müí, porqiíe t» y 8* nou
dfc etIoA tbrmeui 3® mayor por lo cual deben ejt*cutarsr coino eRian rn c-í 4 ° Kn el 5 ° ejemplo MUtr
lo» mordentcfe sobr« los nota» y no sobre puntjlloH. r-omo lo eívtun e« Jos anturioree
32
L irgiietto.
LECCION
39.

,IM t 41 M to éMo^iMc» (ORcU ia medid* dt «^no« cofxtpMet d* to aiMrior t«coon.


«I tí
te kftfé jflBeáifle» nibilrtndiaaáo tienipo. 4> modo <jue tfi» cad» parte h«i(a on con^p» <ir úoa
«mmiBMito*. dando ano k cada corclma Recooitcndo t« o «on raoet» nsH rason p«ra «n adeianie. por
qua irivi proipeeando taa laccionaa an djfkumwea t* asta eaqpvcMnm amo ao)o d«t>« practsean» cono»
ifidlo d* Iteimir tti aMMSd w>dW>v<>owcftq>wido ankawnfsM* «n ^jacttoar y iMedir 4el modo ordinario

LXOCiOK
40

j l f j m i T ! H ^ f ] | W | i ^ | [ j ( 7 n | C'. " i j|P"rTl

DEL COMPAS DE 9 POR 8


Este compás desiina que entran eo él 9 eorche&s. de l&s <|ue entran 8 en el de eompa,.
aUk>: Ue&e 3 partes, <)ae se marean cm o en ei 3 por 4 el vaíor de las flirvr«i «Ki r«iw
tido en tercios, como es e] 6 por 8 de modo que entre el 9 por 8 y el S por 4 bay U
.i 2............................
3
. _ _ C
misma difereoeia que entre ei 6 por
8 y el 2 por 4 , Véa^e
33
A il«gro m o d e ra to
LECCION m u L t- i p
41 i— O j - c

y ^ m . . i ü* rd a % f ' r 1^Ir :s b -a r r n 4

Z-

TONO DE SI ^ MAYOR.
Para form ar U escala mayor tomando eJ s/ l» por tór/eca es «ecesanu adeniüt dt la aJ
tíracion deí ¿tt, alterar i^rttaliueote con b la 4^ m cud cayun alUíraciouesí quedaü dispuesto^
log tODOS y B«mit0n0t; dei mifimo mcdo que lo efitan eift el lono de afo mayor, <jue sirve de
modelo. Véase la sigaieoie escala, y analícese cocfrontáatíola coa la de do, para avcriifuar
la Identidad de la disposición de los intervalos.
Noto E sta escala la acompañarA t>i Maestro un punto mas ano, que es do rrtdyof si la w-omoo'oao
dcl dj»cjpuio (Qit lo ucaifíK-i-c

Como e} si y m bemoles sod propios del tono de « b mayor, se colocac Jualo a la clave
der*mÍsmo modo <)Qe se han colocado e! J^¡ y d u x a sie n e d o s en ia^ iecciooe6 astenures de
108 tonos de re mayor y st menor

AileíTo moderato
LBCCION.
%2.

I
Nota No olvUe el MaM^tro liacer repetir vartas v**ces la lección anterior después de bien apean.
dida, parik qae ef Oncipolo ae flumiiwice con e] si y raí bemoles como notaa propias dei tono de «ib
34
Coaodo al fio de oaa lección t> piexa da amatea »e escnectraii Ins palabras ítaUacas
ai 9«gno feo espafio] i la señal) s u i d a s de esta H ^ r a si^ iflc a qce debe volverse á
ejecutar desde el con^ae en qine se halló Igjiú hasta donde dice f i m {fin.)yéa&e «o
la lecdoD s i l e n t e .

Allfirretto.
LECCION
43,

¡a ¡:is-jT¡ lf r»7^ H m g s i B

S i^íú ^

Asi como en el eom}>as de 6 por 8 ae djjo, que eu los aíres lentos debía medirse dando
á cada corchea an mo^mle&to, del misiso modo debe practicarse en el 9 por 8, siempre
que el aire no sea AUegj^ 6 alguna de eus infedincaciones: de consiguiente, de cada compás
de 9 por 8 de las lecciones sij^ulentee deberán hacerse tres de 3 por 8, si se quier? re .
curir á la subdivisión-, 6 eo el caso contrario, marcar tres percosiones en cada parte, como
se dijo al tratar <iel 6 por 8 en Jires lentos^ Todas Las lecciones de 6 por S y 9 por
S, que osten en dichos J/res lentos y deben jejecntarse de nno de estos dos modos; y des _
pues 6» 9* quiere, ee. pasará á ejecotapias dando á cada 3 corcheas una parte.

La^j^hetto
LECCION
44.
35

Adagio
LECCION

f e ..,
------

MORPENTE DE 4 NOTAS.
Todo lo dicLo aicerca de ios monksBt^ de tres DOt&s debe apiicanH: exactamentc^á los de
4 , leBiéodosfe preseaU. que tos ctratiúret escritos eo abrevtattjrsi tom&o el virior de la nota
tjue &Dlecedi:, coíoc¿d4o8<; entre dos notas ordm».ri»£ y oo sobre pactülo, lo coal es pwu
^liíir y esclusivo de los de tres oot&B. que practicados. Védase eo el ejenplo Siguiente
,l08 mordedles dt 4 notas y so ejéeuciOD.

Tunadi' ei «c I* nob unonor. «<«*i3r dt u KU«>«tfoMAtc U T<aiM«>. «l ««tot 4r U nnu «menor


^ Aiidastc. iHii
HüKDENTES.1 —J p i j j / 7 -X--f'■#■ p n " M ")|^'-( 'jT f r-f 'J ' >■■j=4.:r-"-v :

Hcfto. Circm ar. 1 Eü abreviatura. <j)

EJECUCION.

Téngaae presente que en «at» n»níent« ciretüar cSeise observarse to que m <Ujo en el de 8 notas re.
specto a <tebe ÍOfmaw aierapr» S® imenosp (ó dj«iRÍR0i4s} y no mayor entre i*» dos.nota» ««rem as
36
Andante mosso.
LECCION
46.

n m DE SOL MENOR RELATIVO DEL DE SI b MAYOR.

Tmn4» «i Sol eoQ|> tónica para formar d(H)re ella el modo menor, es necesario dl8|>oaer
(06 interraJoe de ^ escala como lo estaa en la de /a n»iior. Vease á continnaeioif la esm .
U díB «0^ nenor, y analícese confrontándola con la de /a, para averiguar la identidad de la
di«pp«iei9n de los intervalos.

ESCALA PROPIA
■m m

ESCALA CON
ALTERACION

El tono de toí menor m llama, relativo dei de mxyor, porque ambos tienen armada
la eiaw ¿ei mismo modo, esto es, con doa bmoolec colocados ea si y m\

Allegro modéralo.
37

LECCION "^ r t I r rjS tg fp

» , !, r'i^pX-CS££a

*p. C Q ! ^ g r p r i ;«f^|>j^ i J i - r

DEL COMPAS DE ÍS POR 8.


Este eoBip«8 designa <fae evtraa en él t t corcheas de la» eaaies e iib ^ 8 w fli de oo8|mu
siUo: tiene 4 partes, q[u« se marcan como en « q ^ l; el vnJor ás lua n ia ra s está rqiartfd* en
tercios eooo en el 6 por 8, y O por 8 , de modo que entre el ÍIS |íor 8 y el conqsasiUo ecatste
la misma difereoeia que entre d 9 por 8 y 3 por 4. y eutí^ eí 6 por 8 y el 2 por 4 . >(éa»e.

1 8 S 4 t ; S $ 4 t i 8 4

A ile ^ OMderafo.
LECCION
49. :^.-Lr:..5!a¿-fa¿7j’■.t,i j., F' f4
38 ‘
Cu&ndd tn. mui leecka ó piesa de mósiea va acooipalS&do «i compás d e t l p o r d á d i i i i a j ^ l n .
Co, 7 so del ASUífro ni 4e n io ^ n a de las inodifieaeioiies de este, m mide dando í ctda eor.
diea B8 moviiaíento. h&eteado <fe cada compan dé 12 por 8 cuatro de 3 por & eoiao bi
practicado en los demás eotspases eayo vaJk>r se dWíde en tercios; «olo de^wes de c^eeotaHa
de este modo, se medirá daodo a cada 3 eurchea^ luut parte/*^
Lar^hetto
LECCION
SO.

tErfflrr‘1'» ¡btifOifr^-nfiS^ rCrrrr fiffi

Andantiso
LEOaON
51.

La simiente lección, en la coal se recopila toda la 2» parte de este método, c<mst& de diea
peqoenias partes, que forman otras tantas lecciones: el discipalo deberá estodiarlas printe.
ramente por separado, y despoes st^aidas. desde el principio basta el fin. para que de esíe
modo pueda w r y conocer bajo un punto de vista U relación que tienen entre si loe tonoa,
aires, compases y ñ^foras, practicando también en conpondio las notas de adorno y iaa
ün dirvctor <1» orq«e9t« dtbr marcar en aires lentos 3 pemsion^s #n cad« on« d« las coatro porte*
«n que 9» divid* •! eompMi y prcfleraM t«nbi«n e»to, ai se quiere, en «otüKi
39
combinaciones: difícilf*?; di* entoaacioneí» y valoree Ríspomisndo efícazaaentP al Maertto que
Raid(> qun el discípulo detenga en esta lección todo el tiempo que pea necesario fMira
reportar de ella todo el ínteres y utiUdaá que en rí eaclerra, sin coBtectarse eoloeonqne
ia c.|ecnto bien, sino que adema? deberá hacerle las pr^iipantM eonvenieotes p&ra que k in.
IcHppDris de la parte W rtca acompañe siempre á k préetlea
Teng:» pr«íseiite e! discipulo qnc d fa ultimo de la 4# parte qoe esta «a clave de m / de.
be harertíc unisoqo coa e\ ia de la 5^ que eeta (Oi !a de «tn embargo de eer este.coc
mo se di^io anteriormente, una mas bajo qoe aqael. por la naturaleza de ia ela:?e
palabras íttesno tempo (el mismo tiempo) coloeadas a! principio é t na d ^ v o eo tiq ^,
sig:nirican que el movimiento de él debe ser iüfual al de! troio qoe le ha precedido: de con.
siguiente eo la 2* parte que esta en 12 por S && cuidará de que cada tre« corcbeas tet^an
ta misma dunu;ion quo sa dió a dos en la anterior que esta eo ^XD}iajilllo« lo cual se aj^i.
eará i|cu«lmente en las partee signientes eo qoe se baliare

RECOPILACION DE TODA LA 2» PARTE.

LECCTON
í 'OlQiLlJy
Ro Mayor.

S<e88oianpo

J
U M enar

Fa Mayor,
Sfesso tecjpo-
4JD
Audajífft.

Rf Mnijor.

Alle^retto^

A U e ^ modérele. _ , __
_o

JX

jH^t-yrr fYI ■'TT-t'-.tlil J^ If ■I■rilMCff


SiMB»
áéJL t
jiH l j ü*
Mffior,

aj-t Ott iOr-tf^^tf r t f iif ii ritíT r r i l*I f i


A lle j^ .
<-r; r
A. ^ ® A.

a t S!’enoc

í [ [ ^ r’‘' '"i'''''’''''-flf" ' ifrrTfñiDT g


' t ip c I ' f . I [ x Y r iz c

PIN DE LA S» FAJRTE.

Вам также может понравиться