Brincaletras nº 9 Abril 2018

5º e 6º EP

MARÍA VICTORIA MORENO

Letras Galegas 2018

SEN RODEOS

a. Substitúe as definicións pola palabra correspondente.

b. Degusta o poema.
Gústame o cheiro a _ _ _ (Alimento feito con masa fermentada e cocida no forno)

dos _ _ _ _ _ _ _ _ _, (Primeiras luces do día)

e as andoriñas _ _ _ _ _ , (Loucas)

e as luces _ _ _ _ _ _ … (Débiles, fráxiles)

Gústame a _ _ _ _ (Antónimo de morte)

cando se axita en gozo

ao abrir o _ _ _ . (Espazo de tempo desde que sae o Sol ata que se pon).

COMPARACIÓN ? PERSONIFICACIÓN ?

1. O medo era como un bicho grande, peludo, frío e noxento. _____________________

2. O farol fala de estrelas, de amenceres e de esperanza. _______________________

3. Sorriron todas as flores. _____________________________________________

4. A velliña mirrando, mirrando chegou a parecer un lenzo gris. ___________________

5. O solpor chiscoulle o ollo desde o horizonte. _______________________________

6. A brétema camiña preto da terra. ______________________________________

7. O sono é coma un vermiño que fura cabeza dentro. __________________________

8. Vouche contar un conto ledo coma os ollos dun can . __________________________

9. Tiña as mans coma os bacelos da vida. ____________________________________

10. O sol deitouse moito máis tarde do adoitado. ______________________________

ENTRE METÁFORAS

 Emparella.

1. Libro A. Nobelo de seda

2. Solpor B. Cachorros rebuldeiros e curiosos

3. Alumnos C. Cabeleira dunha vella revella

4. Brétema D. Alfaia en letra impresa

5. Tempo ido E. Cinza

6. Can F. Tristura sen nome que estremece a

paisaxe cando morre o sol

OLLOS DE POETA
Escolle unha palabra fermosa. Anímaste a crear unha metáfora? Ou unha
personificación? Unha comparación,talvez? Ou quizais un contiño a partir das
expresións de María Victoria Moreno? ADIANTE!
Brincaletras nº 9 Abril 2018
1º e 2º EP

MARÍA VICTORIA MORENO

Letras Galegas 2018

A ILUSTRAR!

1. Le o comezo de “A BRÉTEMA”.

2. Fai o teu debuxo sobre o texto.

Vilaxeada é unha aldeíña pequena,

deitada na costeira da Peneda. Alí
vivía, hai moitos anos, unha velliña
moi vella que pasaba as noites a carón
do lume. Os días pasábaos á porta da
casa, ó agarimo dunha raiola de sol.
Tiña as mans coma os bacelos da vide e
sempre quedas no regazo. Tiña a cara
engurrada coma as veigas labradas. Tiña
os ollos cansos de tanto traballar e a
súa mirada parecía un aloumiño de
cristal mouro. A BRÉTEMA
Brincaletras nº 9 Abril 2018
3º e 4º EP

MARÍA VICTORIA MORENO

Letras Galegas 2018

DÁLLE A VOLTA

 Debes substituír as palabras destacadas polos seus contrarios.

O que ía medrando, medrando, eran as patas.

__________, __________
Cada vez máis longas, cada vez máis delgadas, cada vez máis ríxidas … Até que
________ _________ _________
remataron por lle quedar chantadas nas tellas.

E o seu corazón quente ía devecendo. Aquel corazón que se lle facía grande a
_______ ________
pulos de soberbia ía minguando dentro do seu peito. Pero, cando comezou a
_________ _______ ________ de
decatarse do mal que se está sen corazón, tampouco tiña sangue, nin ollos,
____ ____ ________ ___
nin voz para cantar …
___

 Este é un fragmento dun texto de María Victoria Moreno.

Saberías dicir cal é o título? )
__ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __
(Son dúas palabras: un artigo e un substantivo).
 Investiga e descubre.
De que personaxe se trata?
__ __ __ __ __ __
(Son dúas palabras: unha fórmula de tratamento de respecto e o nome de pía).

Describe como é ese “mozo garrido”

 ____________________________________________________________________________

____________________________________________________________________________

____________________________________________________________________________

GRANDES ILUSTRACIÓNS

 Así comeza O CATAVENTOS. Como xa sabedes, é unha obra de María Victoria M.

 Fai unha ilustración despois dunha atenta lectura.

Cando as árbores eran pequeniñas –que todas as cousas, antes de seren grandes,
foron pequenas- o mundo non era coma hoxe. As casas eran baixiñas, o xusto
para que as vacas non rompesen os cornos ao entraren nas cortes. As mazás, as
cereixas e mais as laranxas collíanse coa man.

Os paxaros tecían os seus niños entre as espiñas das roseiras e só os máis

medoñentos, que sempre os houbo, agachábanos entre as tellas. Por riba dos
tellados só se vía a torre da igrexa, o fume das chemineas e mais as nubes …