“Beş Blok / Five Blocks” – Özgür Atlagan & Onur Ceritoğlu

– Tr –

“Beş Blok” – Özgür Atlagan & Onur Ceritoğlu

Bu iş gezici kaidenin / mekanın bina – gökdelen – temsili olarak belli bir açıdan
bakıldığında beş farklı boyutta diktörtgen prizma olarak görünen yapılara
dönüşmesinden oluşmakta. Kaidenin / mekanın mödülerliğinden faydalanan bu iş,
mekanı sadece işlerin yerleştirileceği bir uzam olarak görmemekte, ancak bu uzamın
kendisini malzeme olarak ele almakta ve sunulan alternatif yapının imkanlarından
faydalanarak sanat yapıtı ve mekan arasındaki ilişki ile mekan kavramlarını
sorgulamakta. “Beş Blok” semtin içinde gezeceği bir gün boyunca çeşitli noktalarda
konaklayarak bir saatlik molalar verecek. Durulan her noktada gezici kaide / mekan
beş dikdörtgen prizma gürünümünde yapılara dönüştürülecek, yere sabitlenecek ve bir
saatin sonunda harketli haline geri dönerek yeni bir noktada durmak ve orada tekrar
köklerini salmak üzere gezisine devam edecek.

Bugün başımızı soktuğumuz her mekan neredeyse tümüyle dikdörtgen prizmalardan

oluşmakta. Bu mekanları nasıl yorumlarsak yorumlayalım dış kabukları ortak bir
paydada buluşmakta: ev, ofis, fabrika, galeri. Tarihsel gelişiminin yanı sıra çağdaş
kentte eldeki sermayenin getireceği karın en kısa yoldan arttırılması arzusu birbirine
benzer blokların çoğalmasına ve bunların şehrin çeperlerine dayanmasına yol
açmakta. Bu durum mekanikliği teşvik ederken, şehrin kontrolünü kolaylaştırmakta.
Bu yapıların daha üst gelir sınıfına sunulan halleri olan ‘rezidanslar’ ise bu gruba
mensup olanları mekansal – fiziksel – olarak da yukarı çıkarmakta ve gelir dağılımı
arasındaki farkı kristalleştirmekte. Bu süreç insanlığın ölümüne bir kez daha işaret
etmekte ve bu “Beş Blok”a varlık sebeplerinden birini vermektedir. “Beş Blok”,
binaları insan boyuna indirerek, onları hakim ekonomik yapının devasa göstergeleri
olmaktan çıkarmakta ve insanların aralarında dolaşabilecekleri ve daha rahat
etkileşime geçebilecekleri bir hale getirmekte. Aynı zamanda insan ve ekonomik
getiri arasındaki dengeleri yeniden kurgulamayı ummakta.

Bu üç bacaklı dikdörtgen prizma taklitleri bir açıdan bakıldığında tam olarak bir bina
gibi görünmeleriyle de bir bakıma film seti dilini benimsemekte. Bu dil sadece yüzey
tasvirlerini veya bir hacme sahip olan ancak içlerinin boş olduğu – veya bir ilüzyonun
yaratımı için gerekli doluluğa sahip olduğu – yapıları kapsamakta. “Beş Blok” bu
yönüyle de yukarıda bahsi geçen toplu konut ve rezidansların suniliğine,
yüzeyselliğine ve gerçek bir yaşam alanı üretmekteki kısırlığına ve temelsizliğine dair
sorular üretmeyi ummakta.
– En –

“Five Blocks” – Özgür Atlagan & Onur Ceritoğlu

This work is the transformation of the mobile pedestal / space to the representation of
the building blocks – skyscrapers –as structures seen as five rectangular prisms when
viewed from a certain angle. Making use of the modularity of the mobile pedestal /
space, the work treats this mobile structure not only as a space where artworks can be
installed, but also as a material itself. It takes advantage of the possibilities of the
introduced alternative space and thrives to question the relation between the artwork
and the space and also the concept of space. “Five Blocks” will be giving hour-long
breaks during its one-day course along the neighborhood. At each stop the mobile
pedestal / space will be transformed into five rectangular prisms, fixed in the ground
and at the end of an hour retransformed into its mobile state and start to move to its
new spot in order to strike its roots there.

Today almost any space that the people inhabit holds a rectangular structure. The
outer shell of these spaces meet in a common ground, no matter how we interpret
them: home, office, factory, gallery and etc. Besides its historical evolution, the
contemporary city is ruled by the desire for profit maximization in a way as fast as
possible, which causes the rising of identical blocks pushing them to the membranes
of the city. This stimulates a mechanical state and makes the control of the city easier.
The ‘residences’, which are the versions of these blocks that are presented to the class
with higher-level incomes, elevates this group spatially – physically – and by doing so
crystallizes the gap between the distribution of income. Once again this process points
to death of humanity and gives “Five Blocks” one of its causes to ‘rise’. By lowering
the buildings to human size, “Five Blocks” revokes the building blocks as the giant
signs of the dominant economic organization and renders them as structures, which
people can walk in and around and interact easily. At the same time it hopes to rebuild
the equilibria between men and the economic proceeds.

As these three-legged imitations of rectangular prisms can be viewed as buildings at a

certain angle, “Five Blocks” adopts the language of film sets. This language embraces
the façade representations or the buildings with empty interiors – or buildings full
enough to create the intended illusion. With this aspect “Five Blocks” aims to create
questions on the artificiality and shallowness of the housing estate and residence
projects and their infertility in creating a genuine living space.