HK G3

Πάρα πολλά γράφονται, ακούγονται, και γενικώς διαδίδονται ανεξέλεγκτα εδώ και χρόνια για
το τυφέκιο G3 σε υπηρεσία με τον ΕΣ, κάποια αληθώς και πολύ περισσότερα αναληθώς. Στο
γεγονός έχουν συμβάλλει καταλυτικά τόσο οι περιορισμένης έκτασης και ποιότητας εμπειρίες
θητείας των ανεκπαίδευτων ουσιαστικά στρατεύσιμων, όσο και η συστηματική απαξίωση σε
βάθος χρόνου από μερίδα στελεχών εντός του ΕΣ. Στα παρακάτω σχόλια και παρατηρήσεις
θα προσπαθήσουμε να ξεκαθαρίσουμε κάπως το τοπίο σχετικά, αλλά κυρίως να σκοτώσουμε
(και μάλιστα οριστικά) τον διαχρονικό παράμυθο «τέρας» περί του άχρηστου τυφεκίου G3,
ενώ παράλληλα θα διερευνήσουμε και μερικές περιπτώσεις επικριτών του όπλου, οι οποίες
τεκμηριώνονται με λάθος δεδομένα ή λόγω ευρύτερης άγνοιας σχετικά (ακόμη και ανάμεσα σε
επαγγελματίες στρατιωτικούς).

Όπως ισχύει σε κάθε όπλο έτσι και στο τυφέκιο H&K G3, η ικανοποιητική χωρίς προβλήματα
λειτουργία εξαρτάται σημαντικά και από το επίπεδο στο οποίο ο χρήστης συντηρεί και γενικά
συμπεριφέρεται σωστά απέναντι στο όπλο και τα παρελκόμενα του, όπως και στα ποιοτικά
χαρακτηριστικά σε αναλώσιμα και πυρομαχικά που χρησιμοποιεί με αυτό.

Προσωπικά κατά την διάρκεια της θητείας μου, είχα την ευκαιρία να χρεωθώ συνολικά εννέα
διαφορετικά G3A3/A4. Η κατάστασή τους την στιγμή που τα παρέλαβα έπαιζε από ένα
μέτριας κατάστασης G3Α3 (στο κέντρο στην Κόρινθο), έως χείριστης κατάστασης G3Α4
(στους Φούρνους της Σάμου). Παρά το γεγονός ότι ουδέποτε μας χορηγήθηκε κιτ καθαρισμού
(όπως το εικονιζόμενο στην φωτογραφία παρακάτω), είχα την δυνατότητα (ή ικανότητα) να το
επαναφέρω σχετικά εύκολα και γρήγορα σε άριστη λειτουργική κατάσταση (εξαιρουμένων
εννοείται όποιων αθεράπευτων κουσουριών κληρονομούσα από τον προηγούμενο χρήστη).
Χρησιμοποιούσα για αυτόν τον σκοπό αποκλειστικά σχοινοβελό αγορασμένο από το κέντρο,
πανάκια από φανέλες ή σώβρακα του ΕΣ, ωτογλυφίδες, και πινελάκι ξυρίσματος. Με ελάχιστο
λάδι εκ του ΕΣ (που καβάτζωνα κάθε Παρασκευή κατά την συντήρηση και το τοποθετούσα σε
ένα μικρό μπουκαλάκι ασετόν). Όταν μας έστειλαν στους ΛΥΒ για υπαξιωματικούς η καβάτζα
σε λάδι ήταν κάπως δύσκολη, οπότε με την πρώτη έξοδο αγόρασα από ένα μίνι μάρκετ στο
Καρλόβασι της Σάμου δύο μπουκαλάκια κυνηγετικό έλαιο, με τα οποία έβγαλα την υπόλοιπη
θητεία μου, και μάλιστα αποδείχθηκε πάρα πολύ αποτελεσματικό. Από ένα σημείο και έπειτα
είχα την "φήμη" ότι μπορώ να επαναφέρω όποιο όπλο και αν μου δώσουν, ίσως περισσότερο
ενδεικτικό του χαμηλού επιπέδου εκπαιδεύσεως σε θέματα ατομικού οπλισμού γενικά στον
ΕΣ, παρά δικής μου ικανότητας και γνώσεως στο θέμα.

Αποτέλεσμα της ικανότητος αυτής στο να συντηρώ το όπλο μου, ήταν και να επιλέγεται για
κάθε βολή Τάγματος με τα άλλα εννέα για την γραμμή βολής. Έτσι σχεδόν κάθε μήνα το όπλο
μετά τα ΛΥΒ έκανε βολές, και συνολικά πρέπει να έγραψε πάνω από 3000. Χωρίς κανένα
πρόβλημα! Φυσικά και τα υπόλοιπα οκτώ (που χορηγήθηκα στην θητεία μου) σε βολές δεν
είχαν πρόβλημα. Πλην περιστατικού όπου χορηγήθηκα όπλο αποκλειστικά για χρήση σε ρόλο
απεικόνισης εχθρού σε μία άσκηση επίδειξη με αβολίδωτα (Μεσόκαμπος Σάμου), όπου δεν
είχα την ευκαιρία και να το επιθεωρήσω (ή λύσω), και τελικώς δεν μπορούσε να βάλλει όπως
μου ανέφεραν αργότερα λόγω "σπασμένου επικρουστήρα" (ταλαιπωρημένο και αυτό όπως
όλα τα χορηγούμενα, αλλά και είχε χορηγηθεί απευθείας από την αποθήκη οπλισμού). Αξίζει
εδώ να αναφέρω ότι σε μία από τις τελευταίες βολές της θητείας μου, όταν επιστρέψαμε στην
μονάδα και έλυσα το όπλο μου για να το καθαρίσω, και διαπίστωσα πως το μικρό ελατήριο
του επικρουστήρα είχε κοπεί και μάλιστα εγκάρσια σε μία σπείρα (πιο ορθά είχε σπάσει),
όμως το όπλο μου συνέχισε να βάλλει χωρίς κανένα πρόβλημα, μέχρι εννοείται που το έλυσα
κατόπιν για συντήρηση και διαπίστωσα την ζημιά. Μία επίσκεψη στον οπλουργό μονάδος,
χορήγηση νέου ελατηρίου και όλα καλά. Γενικά καθ' όλη την θητεία μου δεν διαπίστωσα, σε
όσα όπλα είδα εννοείται να βάλλουν, σχεδόν ποτέ λειτουργικό πρόβλημα που να μην μπορεί
να αποδοθεί τεκμηριωμένα σε κάποια πρακτική ή σε βλάβη που οφείλεται στον χρήστη άμεσα
ή εμμέσως στο όπλο εξ' αιτίας όμως του χρήστη. Ακόμη και έτσι αυτές ήταν ελάχιστες και
μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού (εντάξει, των δύο χεριών).

Ως πρώτη παρένθεση-ερώτημα, ήμουν εγώ τόσο καλός ή το όπλο εν γένη;

Όχι δεν ήμουν κάτι ιδιαίτερο, στο βαθμό που η κοινή λογική δεν είναι κάτι σπάνιο. Απεναντίας
στα όπλα μου υπήρχαν πάντα μεμπτά σημεία, Αντικειμενικά όμως δεν υπήρχε τρόπος να τα
αντιμετωπίσεις ως απλός στρατεύσιμος και αυτό το γνώριζαν και οι αξιωματικοί, εξ' ού και
όσες «καμπάνες» έφαγα σχετικά ήταν δύο κρατήσεις 1-3 ημερών, και αυτές "φιλοσοφικές"
γιατί έπρεπε να «φάω». Υπήρχαν σημεία στο όπλο που απλά δεν μπορούσε να καθαρίσει ή
διορθώσει ο μέσος οπλίτης με τα μέσα που παρείχε η μονάδα ή και αυτοσχεδιάζαμε, αλλά και
στον βαθμό που αυτά τα σημεία ήταν και λειτουργικά σημαντικά, το οποίο δίνει ένα στίγμα του
πόσο και πόσα τελικά μπορούσε το όπλο να ανεχθεί. Ομολογώ μάλιστα ότι ένα θέμα που δεν
ασχολήθηκα σχεδόν ποτέ (κακώς) πλην επιφανειακώς κατά την θητεία μου ήταν η συντήρηση
των γεμιστήρων. Επίσης πριν από την θητεία μου ήμουν παντελώς άσχετος με τα όπλα, και
περισσότερο ενεργούσα με κοινή λογική παρά με αντικειμενική γνώση ή εκπαίδευση.

Είναι γεγονός ότι τα όπλα που συναντήσαμε οι περισσότεροι ήταν σε κακή κατάσταση, και οι
περισσότεροι τα κακομεταχειρίστηκαν εξ' ίσου άσχημα όπως οι προηγούμενοι που τα είχαν
χρεωθεί, ώστε να τα επιστρέψουν σε ακόμη χειρότερη. Εμφανισιακά πολλά όπλα μπορεί να
είχαν καλλωπιστεί εν καιρώ, ειδικά όταν άρχισαν και να τα βάφουν στις μονάδες με σπρέϊ για
λόγους φαίνεσθαι (αφού η παραδοσιακή γομολάστιχα είχε γίνει σφεντόνα). Σημαντικότερες
όμως ήταν οι λειτουργικές ή και μηχανικές φθορές που είχαν συσσωρεύσει εσωτερικά μετά
από χρόνια καταδίκης στα χέρια ανεκπαίδευτων κληρωτών. Κλασικό παράδειγμα ο τρόπος
εισαγωγής του φορέα κλείστρου στο όπλο όταν "κλείδωναν" τα ρολάκια, με το (απαράδεκτο)
χτύπημα στον κορμό του όπλου για να "ανοίξουν" (ενδεικτικό της ποιότητας εκπαίδευσης που
παρέχει ο ΕΣ στο όπλο). Πιο "προχωρημένες" ζημιές περιλαμβάνουν χτυπήματα των G3A4
να ξεμπλοκάρει το πτυσσόμενο κοντάκιο όταν κολλούσε ανοικτό, έναν ανεκδιήγητο τύπο που
έπιασα σε φυλάκιο να καθαρίζει την κάννη με πετρέλαιο και νάϋλον κορδέλες από σακούλα
(lol), τα γνωστά "ιπτάμενα τυφέκια" παντού και πάντα, κοκ. Επίσης βασικά πράγματα όπως
"καταστροφή" των ελατηρίων επικρουστήρα και επανατατικού λόγω κυρίως λάθος πρακτικής
κατά την συντήρηση τους, φυσικά κατ' επέκτασιν των ελατηρίων γεμιστήρων (πέραν από τα
χτυπήματα και την λάθος συντήρηση εσωτερικά). Και προφανώς η ζημιά στις κάννες. Όλα τα
παραπάνω είναι πηγές ή αιτίες πολύ σοβαρών προβλημάτων στο τυφέκιο, οπότε δεν είναι
τυχαίο που δημιουργήθηκε σιγά-σιγά ένα διαχρονικό «τέρας» συμπτωμάτων, και εν συνεχεία
παραμυθολογία για αυτό. Θα ασχοληθούμε με μερικές από τις πιο γνωστές παραμυθολογίες
στην συνέχεια.

Ως δεύτερη παρένθεση-ερώτημα, ένα όπλο που παρουσιάζει σοβαρό πρόβλημα λειτουργικά

με βάση τα παραπάνω, οφείλεται στο ίδιο το όπλο ή στον χρήστη του;

Ξεκινάμε με το κλασικό παραμύθι ότι "ρίχνει στραβά" ή "στραβώνει η κάννη" (και ειδικότερα
όταν αναφερόμαστε σε βολές κατά ριπάς). Οφείλεται αρχικώς σε κάποιους "χαρισματικούς"
επαγγελματίες που αποφάσισαν να ρυθμίσουν τα σκοπευτικά στον χρήστη, χωρίς να έχουν
ιδέα πως να το κάνουν σωστά (δεν είναι μόνο τα σκοπευτικά που κάποιοι βάζουν το άσχετο
χεράκι και δημιουργούν προβλήματα), όπου αφού κατάφεραν και χάλασαν την εργοστασιακή
ρύθμιση (μηδενισμό), αμέσως έκαναν τον Αλέκο με ελαφρά πηδηματάκια. Κατόπιν οφείλεται
στην φθορά της κάννης λόγω κακών χρηστικών συμπεριφορών (παραδείγματα αναφέραμε),
αλλά όχι σε βαθμό που δικαιολογεί το "στράβωμα" με έννοια παραμόρφωσης. Όσον αφορά
τις βολές κατά ριπάς, και στον βαθμό που το θέμα τίθεται στο αν μπορεί να βάλλει το όπλο
εκατό (100) φυσίγγια με την μία, αυτό έχει να κάνει (και) με την ανάπτυξη θερμοκρασιών, και
σε βάθος χρόνου (αν κάνεις βίτσιο το να βάλλεις 100-άδες κατά ριπάς με ένα τυφέκιο) χημική
αλλοίωση και φθορά της κάννης. Αν λάβουμε υπ' όψιν και ότι ποτέ στον ΕΣ δεν ασχολήθηκαν
με σοβαρή εκτέλεση βολών και αξιολόγηση επί τόπου και ανά σκοπευτή, συμπεραίνουμε ότι
ο συγκεκριμένος παράμυθος εμπεριέχει μία πολύ καλή δικαιολογία για ανίκανους σκοπευτικά
χρήστες ή/και εκπαιδευτές. Πέραν όλων των άλλων παράπλευρων δικαιολογιών.

https://www.youtube.com/watch?v=jeAdf4bN6kg

(Αναζήτηση στο youtube με κλειδί “SNIPER 101 Part 38 - Thermal and Mechanical Bore Erosion”)

Επόμενος παράμυθος το κλασικό "έχει συχνές εμπλοκές". Εδώ δυστυχώς έχουμε να κάνουμε
με πληθώρα αιτίων καθαρά χρηστικής προελεύσεως. Όταν έχεις πρακτικά καταστρέψει το
επανατατικό ελατήριο, άρα έχεις δημιουργήσει και τις συνθήκες προβληματικής επαναφοράς
κλείστρου, προκύπτει σειρά σοβαρών λειτουργικών προβλημάτων, με πρώτα και καλύτερα
όλα όσα ο ΕΣ γενικά αόριστα περιγράφει ως "εμπλοκές". Επίσης όταν έχεις καταστρέψει τα
ρολάκια από τα πολλά χτυπήματα, ουσιαστικά καταστρέφοντας το βασικότερο «εξάρτημα»
σφήνωσης του κλείστρου. Αν έχεις καταφέρει και καταστρέψει το ελατήριο επικρουστήρα, και
το ελατήριο γεμιστήρα, και τον γεμιστήρα τον κοπανάς όπου βρείς, δεν έμαθες ποτέ πως να
τον γεμίσεις σωστά και να οπλίζεις όπως πρέπει... τι περιμένεις από το όπλο; Προσθέτω εδώ
και μία περίπτωση σχετικά με τους γεμιστήρες, ώστε να επαναλάβω κάτι από προηγούμενη
ανάρτηση. Ότι δηλαδή ο τρόπος ασφάλισης του γεμιστήρα στο HK G3 είναι τέτοιος που δεν
θα πρέπει να χρησιμοποιείται αυτός ως στήριγμα κατά την βολή. Αυτή η κακή πρακτική για το
τυφέκιο H&K G3 προκαλεί βλάβη ή φθορά του μηχανισμού και προβλήματα τροφοδοσίας,
που κακώς χρεώνονται σε «ιδιοτροπία» του όπλου, ενώ είναι αντικειμενικά κακός χειρισμός.

Ο τρίτος κατά σειρά παράμυθος εμπεριέχει πάρα πολλά μικρότερα παραμυθάκια. Έχει να
κάνει κυρίως με σύγχυση λόγω άγνοιας μεταξύ των H&K G3 και CETME, αλλά και διαφόρων
άλλων .308 μοντέλων ή παραλλαγών και διασταυρώσεων, που κυκλοφορούν διεθνώς (ειδικά
στις ΗΠΑ). Δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα ή λεπτομερώς καθότι εξ' ορισμού αφορούν ένα εντελώς
διαφορετικό όπλο κατασκευαστικά, του οποίου τα βασικά προβλήματα είναι άλλης φύσεως,
κατασκευαστικής ή/και πυρομαχικών.

Παραθέτω στην συνέχεια ένα ενημερωτικό βίντεο για κάποια από αυτά τα προβλήματα, που
δυστυχώς περνάνε ως κακή φήμη και στα αυθεντικά G3, και για τα οποία απλά δεν ισχύουν
στον βαθμό που τους αναλογεί εννοείται. Είναι αξιοσημείωτο ότι στο βίντεο αναφέρεται ένα
τουλάχιστον πρόβλημα του μηχανισμού σκανδάλης (όπου συγκρίνεται ο αυθεντικός με τον
copy μηχανισμό κλώνο), το οποίο επιλύθηκε με προμήθεια αυθεντικού πλήρους μηχανισμού
από την H&K.

https://www.youtube.com/watch?v=CUE1l-2yR3M

(Αναζήτηση στο youtube με κλειδί “Should You Buy a Century C308 Battle Rifle?”)

Παρ' όλα αυτά η σύγχρονη τάση ενδιαφέροντος, είναι ενδεικτική και του πόσο παρεξηγημένο
ήταν τελικά, ενώ η μικρή διαθεσιμότητα H&K G3 οδήγησε σε μία υπεραγορά των κλώνων του
CETME με την εκμετάλλευση όλων των διαθέσιμων αποθεμάτων απαρτίων αυτού από την
αρχική γραμμή παραγωγής, και παράλληλα με την παραγωγή αντίγραφων από εγχώριους
κατασκευαστές (ότι αυτό σημαίνει για ποιότητα-προδιαγραφές έναντι του αρχικού σχεδίου).

Όσον αφορά το τελευταίο σχόλιο, προσωπικά θεωρώ σημαντική και την άποψη ενός διεθνώς
γνωστού οπλουργού, του Robert Dunlap από την AGI ( American Gunsmithing Institute ) στο
βίντεο οπλουργικής "AGI 107 - H&K, CETME & G-3 Rifle Armorer's Course". Το οποίο
και προτείνω σε όποιον έχει την δυνατότητα να δει και μελετήσει σοβαρά, καθώς μόνο όταν
γνωρίσεις ακριβώς πως και γιατί λειτουργεί ένα όπλο, θα κατανοήσεις και την προέλευση των
πιθανών προβλημάτων, όπως και το πώς να το αξιοποιήσεις καλύτερα χρηστικά. Ο κύριος
Dunlap λοιπόν δηλώνει ευθαρσώς ως λάτρης του όπλου, το οποίο θεωρεί ένα από τα πλέον
αξιόπιστα και λειτουργικά, με ελάχιστα προβλήματα χρήσεως ή/και ανάγκες συντήρησης, και
εκφράζει απορία γιατί τελικώς δεν συνέχισε η εξέλιξή του (υποθέτει λόγους μάρκετινγκ).

Η τρίτη παρένθεση ερώτημα είναι τι μπορείτε τώρα να συμπεράνετε και από τις παραπάνω
επισημάνσεις, σχετικά με τον τρόπο που παρουσίασα σε προηγούμενη ανάρτηση τις άμεσες
ενέργειες αποκατάστασης προβλημάτων κατά την βολή ενός τυφεκίου H&K G3;

Ας δούμε τώρα έναν παράμυθο που αφορά τους γεμιστήρες του G3. Σύμφωνα με τον οποίο,
πρέπει να εισάγουμε μόνο 18-19 φυσίγγια αντί των κατασκευαστικά προβλεπόμενων 20, διότι
διαφορετικά το όπλο μας θα πάθει εμπλοκή ή εναλλακτική έκδοση του μύθου θα εξασθενήσει
το ελατήριο του γεμιστήρα, και λιγότερο σπάνια ότι δεν θα οπλίζει με πλήρη γεμιστήρα. Όπως
και όλοι οι προηγούμενοι, οφείλεται κυρίως στην λάθος συντήρηση των γεμιστήρων, όπως και
σε άλλα προβλήματα που αναφέραμε έχουν δημιουργηθεί στο όπλο για παρόμοιους λόγους ή
από τους κατά καιρόν ανεκπαίδευτους χρήστες. Όσον αφορά τους γεμιστήρες αιτίες είναι η
κακή πρακτική συντήρησης με πρώτο πρόβλημα αχρήστευση ελατηρίων, δεύτερο λίπανση
και συσσώρευση "μπίχλας" εσωτερικά, και τρίτο τα χτυπήματα. Δεν υπάρχει αντικειμενικός
λόγος για να μην πληρώσουμε τον γεμιστήρα με είκοσι (20) φυσίγγια, εφ' όσον αυτός δεν θα
έχει κάποιο κατασκευαστικό ή χρηστικό πρόβλημα. Μία απλή πρόχειρη επιθεώρηση αρκεί για
την διαπίστωση της όποιας πιθανής ζημιάς. Η πλήρωση με λιγότερα φυσίγγια δεν λύνει το
πραγματικό πρόβλημα, αλλά ούτε και εξασφαλίζει ότι δεν θα υπάρχει το ατυχές σύμπτωμα
και με λιγότερα φυσίγγια.

Η άλλη παραμυθιά περί αδυναμίας οπλίσεως αν ο γεμιστήρας φέρει είκοσι φυσίγγια επειδή
δήθεν θα στενεύουν το ελατήριο με την πίεση του κλείστρου άνωθεν, είναι ενδεικτική και της
ευρύτερης άγνοιας, και της εισαγωγής "αστικών μύθων" ή και προβλημάτων που σχετίζονται
με άλλες πλατφόρμες οπλισμού (AR15/M16/M4). Επίσης η πλήρωση με είκοσι φυσίγγια του
γεμιστήρα σε καμία περίπτωση δεν θα προκαλέσει βλάβη ή ζημιά στο ελατήριο γεμιστήρα,
ούτε φυσικά και ο χρόνος που θα παραμένει υπό τάση αυτό. Απλή φυσική είναι εφ 'όσον το
ελατήριο δεν το έχουμε πρώτα εμείς καταστρέψει κατά την συντήρηση (λίπανση, διάβρωση,
υπερβολική συσπείρωση, τέντωμα, κοκ), μιά χαρά θα την παλεύει και με είκοσι φυσίγγια. Σε
αντίθεση με τα παραπάνω, η στήριξη του όπλου στον γεμιστήρα κατά την βολή μπορεί να
προκαλέσει φθορά του μηχανισμού ασφάλισης του στο όπλο, και κατ' επέκτασιν πρόβλημα
τροφοδοσίας λόγω φύσεως του εν λόγω μηχανισμού, όπως αναφέρθηκε σε προηγούμενα.

Ίσως το αγαπημένο μου παραμύθι να είναι το "πλύσιμο με νερό" ή "κάτω από βρύση" που
καταστρέφει το όπλο. Επίσης αναληθές στον βαθμό που και το πλύσιμο γίνεται με τον σωστό
τρόπο ή για τους σωστούς λόγους (π.χ. πλήρης κατάδυση σε αλμυρό νερό ή πηλόχωμα), και
ακολουθεί επίσης σωστή συντήρηση αμέσως μετά. Σε αυτό θα προσθέσω και το «σκουριάζει
εύκολα» προϊόν σχεδόν πάντοτε κακής συντηρήσεως και φθοράς της εργοστασιακής βαφής.

Επειδή όμως δεν τα γνωρίζω όλα, ένας άλλος παράμυθος που ακούγεται συχνά είναι σχετικά
με την τοποθέτηση ενός εκ των πείρων του H&K G3 στην κάννη, και εν συνεχεία τοποθέτηση
του φλογοκρύπτη στο όπλο για βολές με αβολίδωτα φυσίγγια. Η "λογική" την οποία αναφέρει
ο παράμυθος αυτός είναι ότι έτσι επιτυγχάνεται η επαναφορά κλείστρου για βολή χωρίς την
ανάγκη επανοπλίσεως κάθε φορά (καλά για αυτό δεν έχουμε το σχετικό πώμα;). Ειλικρινά δεν
έχω ανακαλύψει όσο έχω ψάξει να τεκμηριώνεται ή αναφέρεται εμπεριστατωμένα, δεν το έχω
προσωπικά δοκιμάσει ποτέ (και γιατί άλλωστε;), ούτε θα το δοκίμαζα ή πρότεινα σε άλλον να
το επιχειρήσει. Πέραν της προφανούς βλάβης στην στεφάνη της κάννης (αν υποθέσουμε ότι
ισχύει) δεν θα ρίσκαρα χειρότερες άσχημες εξελίξεις κατά την βολή. Αν κάποιος γνωρίζει κάτι
περισσότερο μπορεί να με διαφωτίσει σχετικά... τεκμηριωμένα όμως. Ασχέτως βέβαια, μία
τέτοια πρακτική εκτός της προφανούς ζημιάς στην κάννη θα είναι και παντελώς βλακώδης και
επικίνδυνη.

Στα παραπάνω προστίθενται, συνεπικουρικά της σχετικής στιχομυθίας και παραμυθολογίας,

και κακές πρακτικές χειρισμού από ανεκπαίδευτους ουσιαστικά στρατιώτες. Χρεώνοντας έτσι
στο όπλο επί πλέον τις αδυναμίες, ανεπάρκειες, και ελαττώματα του κάθε χρήστη.

Υπ' όψιν ο κύριος Miculek στο παρακάτω βίντεο περιγράφει εντυπώσεις από την ημιαυτόματη
έκδοση του HK G3. 

https://www.youtube.com/watch?v=Ds3zqUCduTM

Στο παραπάνω βίντεο σε ένα σημείο μάλιστα λέει ότι έχει 21 φυσίγγια στο όπλο, δηλαδή 20
στον γεμιστήρα και ένα στην θαλάμη. Παρ' όλα αυτά μιά χαρά οπλίζει και εν συνεχεία βάλλει
κανονικά. Και έτσι άλλος ένας παράμυθος, της αδυναμίας οπλίσεως με κλειστό το κλείστρο
και είκοσι φυσίγγια στον γεμιστήρα, έλαβε τέλος. Σημειωτέον ότι στο βίντεο διαπιστώνουμε
και πόσο αναληθής είναι η παραφιλολογία περί ελέγχου λόγω ανάκρουσης σε ταχείες βολές.

Ένας ακόμη παράμυθος έχει να κάνει με πρόωρη εκπυρσοκρότηση και όταν το κλείστρο δεν
θα έχει ασφαλίσει-κλείσει πλήρως. Βασίζεται κυρίως στην άγνοια λειτουργίας μηχανισμού και
κατασκευαστικών χαρακτηριστικών του συγκροτήματος κλείστρου, αλλά και μερικές ακραίες
περιπτώσεις ανεκπαίδευτων που εφαρμόζουν κακή χρήση στην σκανδάλη. Μπορεί επίσης να
δοθεί η λανθασμένη εντύπωση λόγω άγνοιας ευρύτερα για το όπλο και τα πιθανά μηχανικής
φύσεως προβλήματα (π.χ. short striking).

Θα αναφέρω επίσης μία περίπτωση που ανάγεται περισσότερο σε μία κακώς θεμελιωμένη
κριτική παρά σε παραμυθολογία, και αυτό έχει να κάνει με την (υποτίθεται) μη-εργονομική
θέση του μοχλού οπλίσεως, αλλά και τον (υποτιθέμενο) κίνδυνο στον οποίο σε εκθέτει όταν
οπλίζεις από μία θέση αποκρύψεως αφού σε εξαναγκάζει (όπως αναφέρει χαρακτηριστικά το
«επιχείρημα») να αποκαλυφθείς ή εκτεθείς μέσω της κινήσεως του χεριού για την όπλιση.
Φυσικά όλα τα παραπάνω μας παραπέμπουν σε ελλιπή γνώση του όπλου κατασκευαστικά-
σχεδιαστικά, αλλά και σε ελλιπή εκπαίδευση σε επίπεδο όπλου όσο και ατομικής τακτικής
χρήσεως αυτού, και επί πλέον σε άγνοια ή/και ελλιπή εκπαίδευση σε στοιχειώδη-θεμελιώδη
αντικείμενα (όπως π.χ. είναι η κάλυψη-απόκρυψη και χρήση οπλισμού από θέσεις μάχης).

Τι εξυπηρετεί ο μοχλός οπλίσεως στην συγκεκριμένη θέση κατασκευαστικά;  

Θα μπορούσε να έχει τοποθετηθεί αλλού και γιατί πρέπει να είναι εκεί ακριβώς;
Γιατί στο G3 δεν υπάρχει μηχανισμός, ώστε το κλείστρο να παραμένει ανοικτό με βολή του
τελευταίου φυσιγγίου;

Ο μοχλός οπλίσεως λειτουργεί σε δύο "φάσεις". Εξασφαλίζει μηχανικό πλεονέκτημα, ώστε να

γίνει αποσφήνωση των rollers, και εν συνεχεία με έλξη το άνοιγμα κλείστρου και επανόπλιση
με την επαναφορά του. Ουσιαστικά είναι η ανάγκη μηχανικού πλεονεκτήματος (πέραν από το
προφανές, όσον αφορά το μήκος του σωλήνα ολίσθησης ή πιο ορθά σωλήνα επανατατικού
ελατηρίου του κλείστρου) που καθορίζει την ακριβή θέση του μοχλού, και την συγκεκριμένη
κατασκευαστική "ιδιομορφία". Διαφορετικά δεν θα ήταν δυνατό να ανοίξει το κλείστρο με το
χέρι. Υποσημείωση, ότι το συνήθειο ορισμένων να «παίζουν» ανοιγοκλείνοντας τον μοχλό
οπλίσεως, ουσιαστικά αποσφηνώνει τα rollers και τελικώς αφοπλίζει (ας πούμε) το όπλο!!!

Λόγω κατασκευής εργοστασιακά του όπλου (οι μεταλλικές του επιφάνειες), και της βιαιότητας
λειτουργίας (δυνάμεων που αναπτύσσονται κατά την βολή), η υλοποίηση ενός μηχανισμού
για διατήρηση του κλείστρου ανοικτού θα απαιτούσε μία πρόσθετη ποσότητα μετάλλου σε
συγκεκριμένα σημεία του όπλου (δηλαδή αύξηση βάρους) που κατασκευαστικά δημιουργούν
επίσης διάφορα θέματα αξιοπιστίας και καταπονήσεων σε σημεία επαφής με το υπόλοιπο
σώμα. Είναι μεν δυνατό να γίνει τροποποίηση, αλλά με σημαντικές επιπτώσεις στην σύνολη
απόδοση και αξιοπιστία του όπλου. Επί πλέον όποια τροποποίηση θα απαιτούσε και σχετική
μετατροπή όλων των αποθεμάτων των γεμιστήρων, όπου και εκεί θα δημιουργούντο σοβαρά
θέματα-προβλήματα σε βάθος χρόνου.

Επί πρόσθετα καθαρά σε φιλοσοφικό επίπεδο, να προσθέσω ότι στο εξωτερικό (ΗΠΑ) έχουν
ήδη αρχίσει να εμφανίζονται πλατφόρμες τυφεκίων (ADCOR, οικογένεια τυφεκίων AR15) με
μοχλό οπλίσεως στο πλάϊ του όπλου επί του χειροφυλακτήρα, ενδεικτικό ότι δεν θεωρείται ως
οποιασδήποτε μορφής μειονέκτημα (στα πλαίσια του παράμυθου που εξετάζουμε εδώ), και
φυσικά αναφερόμενοι σε τυφέκια μεγάλου μήκους που επίσης δεν θεωρούνται και σημαντικό
μειονέκτημα πλέον (ειδικότερα ανάμεσα σε πρώην ή ενεργούς στρατιωτικούς με πραγματική
και μάλιστα πολυετή πολεμική εμπειρία).

Ένα βίντεο που συγκρίνει σε απλό πρακτικό επίπεδο τις δύο «σκέψεις» στο θέμα…

https://www.youtube.com/watch?v=FwlIi6-VBPA

(Αναζήτηση στο youtube με κλειδί “AR15 Rear vs Forward charging handle test” κανάλι “ADCOR Defense”)

Να αναφέρω επίσης επί τη ευκαιρία, ότι ο μύθος περί εμφάνισης εμπλοκών λόγω στήριξης
κατά την βολή επί του γεμιστήρα (των περισσότερων τυφεκίων γενικότερα) προέρχεται από
το Μ-14, δυστυχώς όμως έχει περάσει και σε άλλες πλατφόρμες όπου απλά δεν ισχύει. Μία
άλλη ιστορία που κυκλοφορεί (και δυστυχώς ακόμη δεν έχω καταφέρει να την επιβεβαιώσω ή
διαψεύσω) και την μεταφέρω με μέγιστη επιφύλαξη, είναι ότι βολή με στήριξη στον γεμιστήρα
του G3 επηρεάζει σημαντικά την ακρίβεια βολής προς το χειρότερο (υποτίθεται αφορά την
μηχανική ή βαλλιστική παράμετρο στην βολή, και μάλλον μας παραπέμπει στις αρμονικές στο
σημείο "στήριξης"). Όπως να έχει οι βολές εξαιρετικής ακριβείας με στήριξη στον γεμιστήρα
του τυφεκίου είναι συνήθως κακή πρακτική.

Όσον αφορά την τακτική χρήση λαβής του όπλου με το δεύτερο χέρι από τον γεμιστήρα, δεν
θα επηρεάζει άμεσα την λειτουργία του G3 (όσον αφορά τον γεμιστήρα καθ' εαυτό), όμως η
σταθερότητα λόγω της σοβαρής ανάκρουσης του συγκεκριμένου όπλου ζημιώνεται σημαντικά
με ότι αυτό σημαίνει για τον έλεγχο ανάκρουσης και την εν γένει ευστοχία μας. Προφανώς με
στήριξη σε κάποιο δίποδο δεν τίθεται θέμα, αλλά επίσης προφανώς με δίποδο το έτερο χέρι
θα πρέπει να βρίσκεται στο κοντάκιο, συμβάλλοντας στην καλύτερη στήριξη για σκοπευμένη
βολή από την θέση μάχης που βρίσκεται ο στρατιώτης (θεμελιώδεις κανόνες σκοπευτικής).

Τέλος θα αναφέρω και κάτι που δεν αποτελεί επί της ουσίας κάποιο μύθο, πλην όμως κινείται
στα όρια της παραφιλολογίας. Πρόκειται για την γνωστή υπόθεση χρηστικής πρακτικότητας
και δυνατοτήτων του τυφεκίου G3, συγκριτικά με άλλες πλατφόρμες πιο σύγχρονες. Είναι εξ
ορισμού προφανές ότι ένα τυφέκιο G3 δεν μπορεί να γίνει χρηστικά τόσο ευέλικτο όσο ένα M4
ή HK416, κοκ. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χωράνε βελτιώσεις και εξέλιξη του ως πλατφόρμα
χρηστικά, ούτε ότι είναι αδύνατο να εκπληρώσει ή/και καλύψει κάποιους σύγχρονους ρόλους,
ή ακόμη ότι είναι πρακτικά δύσκολο έως και αδύνατο κάποιος να γίνει επαρκώς (και όχι μόνο)
ικανότατος χρήστης του τακτικά (σύμφωνα με τα σύγχρονα δεδομένα και τάσεις). Η αρνητική
παραφιλολογία προέρχεται από την άμεση σύγκριση στα σημεία με τις διάφορες σύγχρονες
πλατφόρμες (αντικειμενικά ορθό σε ένα επίπεδο), αλλά κυρίως από σοβαρή άγνοια ή έλλειψη
εμπειρίας και εκπαίδευσης (σχεδόν πάντοτε υποκειμενικά) με το τυφέκιο G3. Η απαξίωση του
τυφεκίου G3 (σε αυτό το πλαίσιο) σε ένα επιχειρησιακό ή οργανωτικό περιβάλλον που δεν θα
υπάρχει άμεσα διαθέσιμη εναλλακτική πρόταση (π.χ. στον ΕΣ), οδηγεί νομοτελειακά και στην
υποβάθμιση όποιας παρεχόμενης εκπαίδευσης ή/και γνώσεως. Με ότι επιφέρει και ευρύτερα
στην εξέλιξη του εκάστοτε χρήστη ως ικανό χειριστή και σκοπευτή οποιουδήποτε όπλου. Και
φυσικά αυτό μεταφέρεται αρνητικά και συλλογικά πλέον σε επίπεδο τακτικών και ικανοτήτων
του οργανωτικού σχήματος στο οποίο ανήκει ο εκάστοτε χρήστης.

Παράλληλα παρακολουθούμε τελευταία εν Ελλάδι κάποιες προσπάθειες (π.χ. και δυστυχώς

και από το ΓΕΣ) «αναβάθμισης» με γνώμονα συγκεκριμένα «προβλήματα» του τυφεκίου, οι
οποίες όμως σε επίπεδο επιλογών μάλλον προσθέτουν αντί να λύνουν τα προβλήματα που
έχουν επισημανθεί ως «προτεραιότητα», ενώ ταυτόχρονα θα δημιουργούν το λιγότερο θέματα
αρνητικά που έχουν να κάνουν και με την χρηστικότητα του όπλου (σε συνδυασμό και με την
ευρύτερη αμάθεια και κακή εκπαίδευση στον ΕΣ).

Το G3 συνεπώς δεν είναι απλά «παρεξηγημένο» όπλο. Καθώς η «παρεξήγηση» προϋποθέτει

μία γνώση, που όμως παρερμηνεύτηκε σε κάποιο βαθμό. Εν προκειμένω πρόκειται συνήθως
για δογματική αντιπάθεια, κυρίως λόγω άγνοιας ή προτιμήσεων, από ανθρώπους που δεν το
έμαθαν όπως έπρεπε ή ουδέποτε ασχολήθηκαν σοβαρά με την πρακτική χρηστικότητα του.
Και ακόμη χειρότερα από νοοτροπίες που δεν συνάδουν με όσους πραγματικά επιθυμούν να
είναι γνώστες και επαγγελματίες στον χώρο των όπλων.

Μην σας ξεγελάνε οι τίτλοι των παρακάτω βίντεο, καθώς η αναφορά έχει μεγαλύτερη σχέση
από όση πιστεύετε και για άλλες πλατφόρμες οπλισμού (όπως π.χ. και το G3), σύμφωνα με
τα τελευταία σχόλιά μας!

https://www.youtube.com/watch?v=sot2mlvsGKI

(Αναζήτηση στο youtube με κλειδί “PTR91 GI Basics” από το κανάλι “Do It Rite”)

https://www.youtube.com/watch?v=D_xHK5kdde4

(Αναζήτηση στο youtube με κλειδί “How To Reload A Steyr AUG” από το κανάλι “Do It Rite”)

https://www.youtube.com/watch?v=JCS2JV2LTHQ

(Αναζήτηση στο youtube με κλειδί “Adopting Universal Firearm Skills” από το κανάλι “Do It Rite”)

https://www.youtube.com/watch?v=FK5fvw8fDbc

(Αναζήτηση στο youtube με κλειδί “Does the AK-47 NEED a Bolt Hold Open?” από τον “James Yeager”)

Ένα βίντεο της Polenar Tactical που σκοπό έχει να καταδείξει ότι ορισμένες διαφορές μεταξύ
όπλων είναι θέμα κυρίως χρηστικής ικανότητας, και όχι ιδιαίτερης ουσίας...

https://www.youtube.com/watch?v=mr-NfNWg2ho

Ως γνώση δεν νοείται η χρόνια ενασχόληση σε κάποιο αντικείμενο με τον λάθος τρόπο, όπως
και ως άγνοια δεν νοείται η χρονικά περιορισμένη τριβή με ένα αντικείμενο αλλά με τον ορθό
τρόπο.

Πρόσφατα σε εκδήλωση μέρος του «έτους εθνοφυλακής και εφεδρείας» το 2017, ακούστηκε
σε παρουσίαση του διαχρονικού εξοπλισμού των εθνοφυλάκων και το εξής τραγελαφικό. Ότι
δηλαδή η μακροχρόνια εμπειρία με το τυφέκιο G3 διαπίστωσε το μειονέκτημα το γνωστόν και
ως (έτσι το ανέφερε ο ομιλητής) “cheek bone crusher” ή άλλως σύνθλιψη ζυγωματικού, όπου
υποτίθεται η υπερβολική κατασκευαστική ιδιοτροπία του κοντακίου στο G3 προκαλούσε κατά
την ανάκρουση στις βολές. Καθότι προσωπικά ουδέποτε διαπίστωσα κάτι τέτοιο, αλλά και με
την μακροχρόνια ενασχόλησή και έρευνα μέσω διαδικτύου σε σχετικά θέματα ουδέποτε είδα
να γράφεται ή να αναφέρεται από δεκάδες έμπειρους σκοπευτές, εκπαιδευτές, και μαχητές
διεθνώς, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και έτσι το έψαξα κάπως πιο διεξοδικά. Διαδικτυακά
λοιπόν, υπάρχει μόλις μία αναφορά σε φόρουμ όπλων γενικά και αόριστα, και είναι προϊόν
ελλιπούς χρηστικής εμπειρίας ή/και σοβαρής εκπαίδευσης στα όπλα ευρύτερα. Ένας ικανός
(όχι μόνο ή/και αποκλειστικά, ακόμη και σχετικά άσχετος που γνωρίζει τα βασικά) σκοπευτής
ουδέποτε θα βιώσει κάτι τέτοιο (cheek bone crushing) κατά την βολή με ένα τυφέκιο G3. Είναι
άλλο ένα δείγμα του πόσο πίσω βρίσκεται το θέμα εκπαίδευσης στον ατομικό οπλισμό στην
Ελλάδα και δη στον ΕΣ.

Επίσης πρόσφατα, στην νεώτερη έκδοση δημοφιλούς ελληνικού βιβλίου σχετικά με τις βολές
μάχης ταχείας αντίδρασης, συμπεριλήφθηκε και το τυφέκιο G3 εκ των υστέρων. Το βιβλίο, το
οποίο σημειωτέον έχουν συγγράψει καταξιωμένοι επαγγελματίες στρατιωτικοί του ΕΣ (και δη
των ειδικών δυνάμεων), προσωπικά το θεωρώ τουλάχιστον ανεπαρκές στα όσα αναφέρει (και
με τον τρόπο που τα αναφέρει), και δυστυχώς δεν γλύτωσε ούτε και το τυφέκιο G3. Διαβάζω
λοιπόν στο παράρτημα περί G3 ενδεικτικά…
«Η έλλειψη εργονομίας του συνεχίζεται στο συγκρότημα χειρολαβής του με το μοχλό πυρός και ασφαλείας.
Οποιοσδήποτε χρήστης με ύψος κάτω των 2 μέτρων δεν διαθέτει αρκετά μακρύ αντίχειρα για να χειρίζεται
τον επιλογέα βολής χωρίς να χρειαστεί να αλλάξει το ορθό κράτημα της χειρολαβής του όπλου».

«Παρά το ότι το διαμέτρημα του είναι ισχυρό, τα σιδηρά σκοπευτικά του επιτρέπουν σκοπευμένα πυρά μόνο
μέχρι τα 400 μέτρα».

Επί πλέον γίνονται αναφορές και σε «χρηστικές διαπιστώσεις», όπως π.χ. για την ευπάθεια ή
κακή κατασκευή σχετικά με τον μοχλό οπλίσεως, ο οποίος αχρηστεύεται (κατ’ επέκτασιν το
όπλο) μετά από εντατική ξηρά εκπαίδευση. Μπορώ να φανταστώ πως και γιατί συνέβη κάτι
τέτοιο σε πολλές και διαφορετικές παραλλαγές (εντός ΕΣ), και σίγουρα δεν πρόκειται για μία
κατασκευαστική ιδιομορφία του όπλου, αλλά μάλλον για κακή χρήση και γνώση αυτού στην
προσπάθεια εφαρμογής συγκεκριμένων χρηστικών πρακτικών (εν ειδή πατέντας ή άλλως).

Το αυτό συμβαίνει και σε άλλες «δημιουργικές» παρατηρήσεις επί των «προβλημάτων» του
όπλου, σε μία δυσανάλογη συγκριτικά προσπάθεια αρνητικής «επιχειρηματολογίας», έναντι
προσπάθειας σοβαρής εκμάθησης και σωστής εκπαίδευσης πάνω στο όπλο. Είναι προφανές
ότι τα παραπάνω αποτελούν ουσιαστικά δήλωση σοβαρής άγνοιας, βασικών θεμελιωδών
γνώσεων περί των σκοπευτικών και της σκοπευτικής ευρύτερα, του συγκεκριμένου τυφεκίου
αυτού καθεαυτού, και συνολικότερα για όλα τα όπλα εν γένει. Τα κατατάσσω στην κατηγορία
«ανάξια περεταίρω αναλύσεως» (μαζί με το αμέσως προηγούμενο “cheek bone crusher”), και
είναι ενδεικτικό του ευρύτερου χαμηλού επιπέδου στον ΕΣ.

Έχετε εσείς υπ’ όψιν κάποιον άλλο άγνωστο παράμυθο ή ανέκδοτο σχετικά με το HK G3;

Ευχαρίστως να τον διασκεδάσουμε στην πραγματική του έκταση και ουσία.

Υ.Γ.

Μερικά βίντεο από δοκιμή απρόσκοπτης λειτουργίας των πλέον διαδεδομένων τυφεκίων
εφόδου και μάχης. Συγκεκριμένα για τα τυφέκια Μ4, ΑΚ47, FN FAL, ΗK G3 (για την ακρίβεια
C308 κλώνος στο σχετικό βίντεο).

https://www.youtube.com/watch?v=YAneTFiz5WU

https://www.youtube.com/watch?v=DX73uXs3xGU

https://www.youtube.com/watch?v=zIkye_o3bGc

https://www.youtube.com/watch?v=eYdoG4_Hmyc

Σημειωτέον ότι στο τελευταίο βίντεο δεν έχουμε αυθεντικό Η&Κ G3, αλλά κλώνο παραγωγής
στις ΗΠΑ με συνδυασμό από απάρτια γραμμής παραγωγής του CETME, και από αντίγραφα
διαφορετικών προδιαγραφών αμερικανικής προέλευσης. Έχουμε ήδη αναφερθεί σε άλλες
αναρτήσεις για το πόσο χαμηλότερων επιδόσεων είναι αυτό το τελικό προϊόν σε σχέση με το
αυθεντικό Η&Κ G3.

Ένα πρώτο δίδαγμα, ότι καλό είναι να διαθέτουμε ένα υδροδοχείο κλασικού τύπου, ώστε να
μπορούμε να ξεπλύνουμε τα «χοντρά» όταν το όπλο μας βρεθεί σε αντίστοιχη κατάσταση στο
πεδίο!

Φυσικά στο πεδίο της μάχης η λάσπη και οτιδήποτε άλλο δεν θα περιορισθεί σε άπλωμα στην
ξαπλώστρα, αλλά θα πάει σε πολλά άλλα μέρη και με πολλούς άλλους τρόπους!

(Τα βίντεο είναι από το κανάλι InRangeTV στο youtube, στην κατηγορία mud test)

Και ένα αρκετά παλιό βίντεο περί αξιοπιστίας του όπλου διαχρονικά…

https://www.youtube.com/watch?v=X-9q9jqjnDM

(Αναζήτηση στο youtube με κλειδί “HK - Gunter Schaeffer Firepower Demonstration HK GmbH 1970s”)

Έφεδρος Λοχίας (ΠΖ) Δημητρόπουλος Νικόλαος