Mijncom’

kritisch met een knipoog

info het officiële verenigingsblad van SV Contact
nr. 2 jaargang 7

Zom er ed itie

Fiets telefoon kamers Leiden bestuur Utrecht

interactief crossmedia SV Contact GALA

Stage televisie Wilders KIP column
 Mijn Com’info

welcom’info sv contact

Welcom’info 2 Nog één keer voorstellen...

Nog één keer vooestellen...
De pijlers onder CIW
Het paradepaardje van Wilders
Een meisje uit Leiden
Rennen, springen, vliegen
Met de billen bloot
De stelling
Liever de fiets
Terugvallen op oude media
Com’op zeg
Beste fans,
3 ...omdat het kan.
Het einde van het academische jaar is een feit. Dat houdt in dat
dit de laatste Com’info van dit jaar is. Zoals jullie merken heeft
4 deze Com’info nogal wat vertraging opgelopen. Enerzijds door
onmacht, anderzijds door missende doordringendheid van on-
dergetekende. Waarvoor mijn welgemeende excuses.
6 Dit houdt verder in dat de Com’info dus digitaal verspreid wordt.
Voor de eerstejaars echter maken we een uitzondering; deze
krijgen hem gewoon per postduif thuis bezorgd. Ondanks alles
7 wil ik nog even vermelden hoe goed de vernieuwde Com’info
is opgepakt door de oude en nieuwe leden van SV Contact. We
hebben vele positieve reacties ontvangen op de lay-out, waar-
8 door we deze natuurlijk voortzetten.
Maar goed, nu je je al bijna waant in tropische oorden, zon,
13 zee en strand veroverend, biedt deze Com’info je nog dat ene
beetje leesvoer waar je naar snakt voor de zomer. Lekker los,
maar zeker niet zonder inhoud. Denk bijvoorbeeld aan ons
14 hoofdartikel dat Michiel geschreven heeft over de oorsprong
van CIW. Wat was nu precies de gedachte achter deze vaak be-
sproken opleiding? Je leest het in een interview met Paul van
16 den Hoven, één van de grondleggers van onze geliefde studie.
Tevens schreef Kim over de privacykwestie in de huidige tijd;
een niet te missen onderwerp.
18
Ook weer van de partij is de immer terugkerende galaposter
van twee pagina’s groot, om boven je bed te hangen. Hiermee
19 kan je nog eens terugdenken aan die tijd waarvan je op één of
andere manier grote delen van de avond niet meer kan herin-
neren. Gelukkig hebben we de foto’s nog.
Verder heeft Carla haar eerste stukje geschreven voor de
Com’info over haar stage. Martijn schreef een ode aan de fiets,
Frank gaat nog eens in op Geert Wilders’ Fitna en Arthur be-
zorgt je de slappe lach met zijn flauwe grappen. Nog niet over-
tuigd? Een opgerolde Com’info schijnt in dat geval erg handig
te zijn tegen die ***muggen.
Alvast een zomerse groet,
Door Martijn Piggen
 
De dag van 1 april is er normaliter eentje vol flauwe grappen en grollen. De editie van dit jaar was echter van een ander, serieuzer
kaliber, waarbij gesuggereerde losse veters en kikkers in achtwerken gelukkig achterwege konden blijven. Op die dag werd
namelijk op de Algemene Ledenvergadering van SV Contact afscheid genomen van Bestuur 2.0 en werd er een nieuw bestuur
aangesteld, simpelweg ‘Bestuur 2008 – 2009’ geheten. Dit nieuwe bestuur bestaat uit Jorik van der Hoek als voorzitter, Kristel
Vermeulen als secretaris, ondergetekende als penningmeester, Yoeni Kuyper als onderwijscommissaris en Sebastiaan Mennen
als PR-commissaris. Met hun aanstelling kwam er dus een einde aan de regeerperiode van An van Burik, Robbie Vermeulen,
Marcel Bruinstroop, Steven Kamminga en Tom van de Wetering, die hartelijk bedankt werden voor bewezen diensten en nu van
hun welverdiende rust kunnen gaan genieten.
Een nieuw bestuur betekent natuurlijk ook nieuwe plannen en inzichten, waaraan we dit jaar hard voor jullie aan gaan werken.
Enerzijds zal bijvoorbeeld de lijn van professionalisering van de vereniging van het vorige bestuur doorgetrokken worden, terwijl
er anderzijds voor een nieuwe aanpak gekozen wordt, bijvoorbeeld door de realisatie van een jaarboek. De verdere details en
toelichtingen hiervan zijn na te lezen in ons beleidsplan, dat spoedig op de website zal verschijnen.
Waar we zeker niets aan willen veranderen, is de sfeer en gezelligheid binnen de vereniging. Druk of niet, elk feest en elke borrel
zullen we er samen met jullie een gezellige avond van maken tot in de late uurtjes, waarbij ook dat laatste biertje – dat wat je
éigenlijk niet meer had moeten drinken – zeker niet geschuwd zal worden. Ook blijven jullie natuurlijk van harte welkom op het
wekelijkse koffie-uurtje, iedere woensdag op de zolder van 13.00 tot 14.00 uur voor een goede bak koffie en een gezellig praatje.
Maar buiten deze tijden mogen jullie ons ook gerust met een bezoekje komen vereren. Hoewel we de duizenden uren die Robbie
op de zolder spendeerde waarschijnlijk niet halen, proberen we toch zoveel mogelijk aanwezig te zijn, zodat niemand voor een
dichte zolderdeur komt te staan.
Omdat dit alweer de laatste Com’info van het studiejaar is, wil ik jullie namens het voltallige bestuur nog heel veel succes
wensen met de laatste studieloodjes,
waarna jullie hopelijk een zonnige
vakantie tegemoet gaan. Een laatste tip
aan de kersverse mentoren, kookploeg
en Introductiecommissie is dat ze hun
energie op die vakantie een beetje
moeten sparen, omdat ze natuurlijk
geacht worden begin september een
spetterende intro op poten te zetten voor
de nieuwe club eerstejaars.
Met ferme handruk,
Martijn Piggen, jullie penningmeester.

Lorenz van Gool | hoofdredacteur 2007/2008

colofon

Com’info is samen met de Hoofdredacteur Redactie Met dank aan

website www.svcontact.nl Lorenz van Gool Justin Koornneef Tom Koole
het officiële orgaan van SV
Eindredactie Kim Beijleveld
Contact, de studievereniging Contact via
van Communicatie- en Jorik van der Hoek Michiel Kraijkamp redactie@svcontact.nl /
Informatiewetenschappen in Carla Heyms Nikki van der Westen Postvakje SV Contact op Download as PDF - bekeken 4978 keer - Artikel printen - RSS-feed
Utrecht. Lay-out Frank Thies KNG 29 - Secretariaat
Sebastiaan Mennen Arthur Stolwijk
Verkrijgbaar op
Jaargang 7 - nummer 2 Martijn Piggen Drift 21 & 23, Trans 10,
Illustrator
Verschijnt 4 keer per jaar Lorenz van Gool KNG 29 & 80,
Letterenbibliotheek
2 3
 Mijn Com’info
Com’municatiewereld
De pijlers onder CIW
Het debat over het huidig functioneren en toekomstperspectie-
ven van de Bachelor CIW pruttelt voort. Menig student, docent en
anderzijds betrokkene wil het instituut CIW van een nieuw behan-
getje voorzien of van de grond af opnieuw opbouwen. Een zinvol
debat is echter niet mogelijk zonder te weten op welke funda-
menten de opleiding rust. Paul van den Hoven, die nauw bij de
oprichting van CIW betrokken is geweest, weet dat wel. Hij legt uit
wat CIW voor hem inhoudt en geeft inzicht in de grondbeginselen
van waaruit de studie is ontstaan. ‘Bij CIW leer je geen pasklare
oplossingen toe te passen.’
‘Ooit was CIW een visie op de mogelijke samenhang tussen ver-
schillende vakgebieden. Toen besloten werd er een opleiding van
te maken, is er het label ‘onderzoek van de human interface tussen
technologie en gebruiksituatie’ aan gehangen. Sommige mensen
noemen dat interactiedesign maar dat dekt slechts gedeeltelijk
de lading. Als je zegt dat de lay-out van een beeldscherm de in-
terface is, onderzoek je de technologische interface tussen programmatuur en gebruiksituatie. Wij be-
dachten dat de mens óók onderdeel is van het interfaceontwerp. Dat betekent dat je na moet denken
over hoe mensen symbolen manipuleren en erdoor worden gemanipuleerd, de manier waarop symbo-
len worden verwerkt en de instituties die symbolen mediëren, maar ook het groepsgedrag dat mensen
vertonen. Dat maakt CIW een samenhangend geheel met raakvlakken in de sociale wetenschappen,
mediastudies en taalwetenschap. De band met de faculteit van Sociale Wetenschappen zou echter
sterker moeten zijn dan nu het geval is. Die herbergde vroeger de doctoraalstudie Massacommunicatie
waarmee ik graag had willen samenwerken. Deze studie bouwde voort op het bijvak ‘PR en massacom-
municatie’ dat door Anne van der Meijden – van huis uit dominee – in een kerk aan honderden mensen
werd gedoceerd en daarmee een plaatselijke beroemdheid was. Maar omdat Massacommunicatie
werd opgeheven, zijn William Uricchio (mediastudies) en ik (taalbeheersing) samen verdergegaan en
hebben een profiel binnen Taal en Cultuurstudies gerealiseerd. Later is dat onder de naam CIW een
aparte opleiding geworden.’
‘Wij hadden moeite met die naam omdat de Nijmeegse en Groningse universiteiten onder dezelfde ti-
tel respectievelijk bedrijfscommunicatie en organisationele communicatie aanboden. Daardoor dacht
men dat ook wij studenten opleidden tot communicatiemanagers voor bedrijven. Bij ons leren studenten
echter dat geavanceerde informatie- en communicatietechnologieën alleen functioneren bij een goed
interfaceontwerp van zowel technologie als mens. Wij doen dus niet alleen studies naar het ontwerpen
van teksten die mensen adequaat kunnen verwerken maar ook naar het ontwerpen van mensen zodat
ze adequaat met teksten om kunnen gaan. Dat ideaal is nooit honderd procent verwezenlijkt, daarvoor
ben je uiteindelijk afhankelijk van de mensen die het uitvoeren. Die kun je het ook niet kwalijk nemen, het
is moeilijk een CIW-cursus te geven die eigenlijk primair bij een andere studie hoort.’
‘Een onbedoeld en moeilijk te voorkomen gevolg van de naam CIW is dat sommige studenten met een
verwachtingspatroon binnenkomen dat niet wordt waargemaakt. Die verwachtingen probeer je tijdens
de voorlichting wel te temperen maar dat is knap lastig binnen een uur. Tegelijkertijd is het van de zotte
dat studenten denken na drie jaar alles over de mediawereld te zullen weten. Helemaal omdat ze die at-
titude bij andere opleidingen juist niet hebben. Iedereen weet dat je bij Geschiedenis niet alle historische
feiten leert want dat zijn er verrot veel. Daar leer je vooral de geschiedenis te analyseren. Ook de opera-
tionele modellen waar bij Medicijnen mee wordt gewerkt voldoen aan de verwachtingen. Daar leer je
bepaalde methodes toe te passen omdat bekend is welk effecten ze hebben. Bij CIW zijn zulke zekerhe-
den maar een piepklein onderdeel van de studie. Het grootste deel gaat erover dat deze modellen juist
ontbreken. Wij praten erover waarom ze ontbreken en waarom we er überhaupt over praten. Stel je wilt
4 5
de studie Boekwetenschap gaan opzetten, dan vraagt iedereen waar dat in godsnaam over moet gaan.
Maar bij CIW denkt iedereen dat het wel ergens over gaat juist ómdat het een opleiding is, terwijl wei-
nigen zich realiseren hoe complex die wereld is. De huidige generatie studenten is volgens mij dusdanig
onder de indruk van hoe snel de technologische ontwikkelingen gaan dat het volgens hen wel mogelijk
moet zijn in drie jaar uit te leggen hoe ze werken. Het is een naïeve benadering om te veronderstellen dat
daar kant-en-klare antwoorden voor zijn. Ja, natuurlijk zou dit verhaal tijdens de studie gearticuleerd aan
de orde moeten komen. Er is alleen geen tijd, ruimte of wil om het constant uit te leggen.’
‘Om CIW te kunnen studeren moet je behoorlijk begaafd zijn en sterk in je schoenen staan. Het is een
krankzinnig moeilijke studie waarvan je onderweg pas beseft wat die wereld eigenlijk inhoudt. Ondertus-
sen zijn er zat studenten die alleen de oplossingen aangereikt willen hebben terwijl het in kaart brengen
van problemen ook wetenschap is. Daarom vind ik het jammer dat veel CIW-studenten na hun Bachelor
een specialistische Master kiezen omdat ik had gehoopt dat ze meer het interdisciplinaire probleemveld
op zouden zoeken waarin de relatie tussen informatietechnologie en de mens centraal staat. CIW’ers zijn
alert op het menselijk handelen en kunnen door te analyseren problemen beter beheersbaar te maken.
Dat is de eerste stap in de richting naar een oplossing. Daarmee ben je alleen niet gauw populair bij be-
drijven omdat die pasklare oplossingen verwachten. Die willen weten naar welke cursus ze hun personeel
moeten sturen zodat ze beter met de software om kunnen gaan terwijl ze daar soms nog verwarder van
terugkomen. Dan begint het hele verhaal een jaar later weer opnieuw. Als je kunt analyseren waarom
zo’n cursus niet werkt kun je het bedrijf een hoop geld besparen. Dergelijke kostenbesparende adviezen
kunnen daardoor wel praktisch uitvallen. CIW’ers kunnen de discussie over het oplossen van het probleem
op een hoger plan tillen en daardoor oplossingen voor de lange termijn bedenken die misschien wel wer-
ken. Eenvoudige oplossingen bestaan niet en hebben CIW’ers dus ook niet in huis. Goede kennis kan in de
juiste context productieve oplossingen bieden maar die liggen niet voor het oprapen.’
‘In de praktijk is om de vijf jaar de bevolking rondom een organisatie ververst en
is er ruimte voor nieuwe ideeën. Daarom bemoei ik me bewust niet met de ver-
anderingen binnen CIW. Wel tref ik af en toe studenten aan die niet bewust de
juiste methodologische keuzes kunnen maken. De oplossing is daar meer aan-
dacht aan te besteden alleen dan gaan de studenten nog harder zeuren over
hoe hard en saai de studie is. Je zit in een spagaat. Ook ben ik geen voorstander
van een vooropgezet curriculum. Dat wekt de schijn dat er binnen CIW één dui-
delijke probleemstelling heerst terwijl het probleem juist moeilijk te omvatten is.
Die essentie is helemaal niet onduidelijk. Beseffen dat je iets niet weet zegt ook
een heleboel. Het getuigt van een academische houding als je het leuk vind
om uit te zoeken hoe het dan wel zit. Ik vind het jammer wanneer de ontdek-
kingstocht van studenten binnen CIW goed verloopt maar de uitkomst ervan
zo verrassend is, dat ze er toch teleurgesteld over zijn. Ze verwachten panklare
oplossingen te zullen vinden voor het ontwerpen van de human interface. Ze
ontdekken daarentegen dat dat een illusie is en de factoren zó complex zijn dat
er alleen tijdelijke oplossingen zijn. Het is blijkbaar erg gemakkelijk die drie letters verkeerd te interpreteren.
Misschien moeten we eens gaan onderzoeken waarom dat zo is.’
Michiel
Download as PDF - bekeken 4025 keer - Artikel printen - RSS-feed
 Mijn Com’info
com´partijdig
Het paradepaardje van Wilders
Door Frank op 19 april 2008 om 01:17 uur
Na het lezen van de titel denk je wellicht: ‘Nee hè, niet wéér een artikel over
Wilders!’. In principe ben ik het daar helemaal mee eens, aangezien oom
Geert wekenlang het nieuws heeft gedomineerd met zijn zogenaamd schok-
kende film Fitna en ik hem die aandacht eigenlijk helemaal niet gun. Maar
goed, om er in dit blad helemaal geen aandacht aan te besteden kan na-
tuurlijk ook niet en wat wel gezegd moet worden: Wilders heeft ontzettend
goed gebruik gemaakt van de media.
Wilders in de media
Weken, misschien wel maanden heeft werkelijk iedere krant de Nederlanders
geïnformeerd over de op hand zijnde film. Hoe erg wordt ‘ie? Komt ‘ie er über-
haupt wel? Moeten we ons opmaken voor terroristische aanslagen? Bedoeld of onbedoeld, de Nederlander
wordt wel angst aangejaagd. Tante Leen uit Assen duikt al onder in d’r bunker, terwijl het aantal Nederlanders
dat wil emigreren alleen maar toeneemt.
Ook op de televisie raken ze er maar niet over uitgepraat. Het NOS Journaal, Pauw & Witteman, De Wereld
Draait Door, noem maar op. In de actualiteitenrubrieken weet Wilders bijna dagelijks wel een item te vergaren,
terwijl er in de talkshows fel wordt gespeculeerd over de film die Nederland in haar ban heeft. Maar ook op de
radio wordt er volop geïnformeerd en gediscussieerd over het paradepaardje van Geert Wilders.
Om over het internet dan nog maar te zwijgen. Met als hoogtepunt misschien wel de dag waarop de website
waar Wilders zijn film wil publiceren, online gaat. Een afbeelding van de Koran en de tekst ‘Geert Wilders pre-
sents Fitna. Coming soon.’ hebben de media weer in hun macht.
Fitna online
Het is dan ook een fikse domper als de website enkele dagen later door de provider Network Solutions uit de
lucht wordt gehaald, omdat deze in strijd zou zijn met de voorwaarden van het bedrijf. Een andere reden is dat
medewerkers van het bedrijf zelfs bedreigd worden na het verschijnen van de website.
Ja, en dan zit je met een probleem als je Geert Wilders heet. De televisiezenders staan niet in de rij voor de
vertoning van Fitna [lees: geen enkele omroep wil voldoen aan het eisenpakket dat Wilders stelt]. Er is slechts
één geïnteresseerde en dat is de NMO – nota bene de Nederlandse moslimomroep – maar deze wil de film
eerst zien voordat ze het uitzenden. Daar is Wilders het alleen niet mee eens.
Uiteindelijk weet Wilders het voor elkaar te krijgen om zijn film te publiceren op de website Liveleak.com,
waarna anti-islam film al snel op meerdere plaatsen te bekijken is. Eerlijk is eerlijk, de aanhouder wint!
Over de film zelf kan ik geen oordeel vellen, aangezien ik er voor gekozen heb om hem niet te bekijken. Sim-
pelweg om de reden – ik heb het al even genoemd – dat ik Wilders dat plezier niet gun. Natuurlijk ontkom ook
ik er niet aan om toch via diverse media te worden geconfronteerd met enkele beelden, maar deze werken
vooral op mijn lachspieren. Zo verwart hij de afbeelding van een rapper met die van Mohammed B. en is Wil-
ders voor het gemak even ‘vergeten’ toestemming te vragen aan de Deense cartoonist Kurt Westergaard om
zijn afbeelding tot twee keer toe te gebruiken in Fitna. Eerstgenoemde fout kost Wilders een boete van driedui-
zend euro, laatstgenoemde wordt beloond met juridische stappen. Tja, daar kan ik alleen maar om lachen.
Download as PDF - bekeken 3469 keer - Artikel printen - RSS-feed
6 7
Oh, com’ er eens kijken
Een meisje uit Leiden
Door Nikki op 22 mei 2008 om 11:08 uur
Na afloop van ‘CIWie geths?’ fietsen Roos en ik samen richting Lombok. Plots bedenken we ons
dat we Roos’ kamer nog moeten aandoen voor de Com’Info. Er lijkt ons hiervoor geen geschikter
moment dan dit, dus spoeden wij ons naar een klein wijkje achterin Lombok, dat door de drukke
Cartesiusweg afgesneden lijkt te zijn van de rest van Utrecht.
Een Leids doolhof
Een kleine tuin met buitenproportionele heg leidt naar een grote donkere houten
voordeur. Eenmaal binnen bevinden we ons in een waar doolhof van smalle gangetjes,
nog smallere, steile trappetjes, kleine hoekjes en oud vloerkleed. Onderweg naar
Roos’ kamer komen we een meisje tegen dat overduidelijk ook uit Leiden komt, zo
verraadt de karakteristieke ‘r’. Sterker nog, de twee zijn vriendinnen. Roos vertelt: “ik
ging een keer mee naar haar kamer kijken, en toen bleek het hele huis leeg te staan
en mocht ik gewoon mijn eigen kamer uitzoeken!”
Helemaal in het bovenste, achterste hoekje van het huis is Roos’ kamer. De verademing die je ervaart wanneer je daar
binnenstapt, komt vooral door het frisse zeil met houtprint dat op de grond ligt – in tegenstelling tot vloerkleed met
ouderwets bloemenprint in de rest van het huis. Roos’ broertje knipte voor haar een prachtige ‘houtsculptuur’ uit een
restje zeil, dat inmiddels op haar minuscule kamerdeur hangt.
Een Leids meisje
Wat blijkt, wanneer je Roos’ kamer goed bestudeert, is dat ze een echt meisje is. Bewijzen stapelen zich op, te beginnen
bij haar posters. Twee stuks sieren haar muren: één van Prison Break (“Michael Scofield, ken je die niet?!”), gekregen van
basketbalvriendinnen, en één met een gedichtje over een kusje, gekregen van haar moeder en zusje. Die beide muren
zijn bovendien vrolijk gekleurd: de één roze geverfd, de ander zwart-wit behangen. “Dat behang is nog van de vorige
bewoner. Maar die had dat verschrikkelijke bloemenvloerkleed erbij, dat kan toch niet!”
Roos’ tv staat altijd op TMF of MTV, maar voor de afwisseling heeft ze nogal wat mijlpalen uit de filmgeschiedenis op
dvd: ‘American Pie, the Naked Pie’ en een gesigneerde ‘Ali B vertelt het
leven van de straat’ zijn de hoogtepunten. “Allemaal gekregen!” verklaart
Roos zenuwachtig. Het leesvoor naast haar bed wordt ook niet écht
gelezen: New Media: A Critical Introduction en twee oude Cosmopolitans,
“om plaatjes uit te knippen”. Die plaatjes zijn beland op slechts één van
beide kastdeurtjes: “die andere staat altijd open, dus daar zie je nooit de
buitenkant van.” Leidse logica.
Op haar ruime tafel midden in de kamer staan steevast twee dingen: haar
laptop met zebraprint en een trommel met het opschrift ‘thee’. Die trommel
misleidt menigeen, want hij bevat altijd zoetigheid. Aan tafel kijk je uit over
een typisch Lomboks scala aan achtertuinen en tuinhuisjes. Daardoor
wordt ze nogal eens afgeleid wanneer ze moet studeren.
Op zoek naar tekens die duiden op Roos’ stoere kant, stuit ik in eerste
instantie slechts op een hamer – echter, hieruit blijkt wederom weinig
mannelijkheid: hij is roze met bloemetjes. De hoop niet opgegeven, vind
ik een zestal shotglaasjes met opschriften als ‘zing en drink’, ‘wijs aan wie
drinkt’ en ‘ad fundum’ die ‘voor de sier’ op de vensterbank staan.
Van Leiden naar Utrecht
Toch heeft Roos nog niet echt kunnen aarden in haar eigen buurt. Althans,
het buurthuis de B.O.E.G. (“Bij Ons Echte Gezelligheid”) nodigt haar
regelmatig uit voor een gezellige dartavond of playbackshow, maar Roos
weigert steevast. “Kom op, daar zitten alleen maar oudjes. Dat zag ik toen ik
er een keer langsfietste. Maar misschien was dat de bingoavond.” Gelukkig
vindt ze zichzelf wel terug in het CIW-volk, want een stukje Leiden in Utrecht
is nooit weg.
Download as PDF - bekeken 2946 keer - Artikel printen - RSS-feed
 Mijn Com’info

com´stage com´media

Rennen, springen, vliegen... Televisie en Populaire cultuur in de praktijk

Door Carla op 22 mei 2008 om 11:44 uur
‘Rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan..’ Dat zong Her-
man van Veen al een hele tijd geleden en sinds twee maanden is dat ook een beetje
wat ik aan het doen ben. Na het behalen van mijn BA-diploma CIW ben ik doorgegaan
naar de MA Communicatiestudies en heb daar het eerste half jaar eigenlijk niet veel
anders gedaan dan wat ik deed bij CIW: lekker vakken volgen, een onderzoek doen,
verslagen schrijven en soms een tentamen. Maar vanaf 4 februari veranderde dat al-
lemaal. Toen begon ik namelijk aan mijn Masterstage.
Door Jorik op 16 mei 2008 om 16:44 uur
Ik ben een groot fan van allerhande televisieseries, waarvan ik er ongeveer
2% ook daadwerkelijk op televisie kijk. Mijn draagbare harde schijf (LaCie,
500GB, verkrijgbaar bij de betere elektronicahandel) zit dan inmiddels ook
bomvol met een groot aantal geweldige series, waar de meeste Nederlandse
kijkbuiskindertjes spijtig genoeg in de meeste gevallen zelfs nog nooit van
hebben gehoord. Daarom behandel ik in dit artikel een kort overzicht van
enkele series die eigenlijk iedereen gezien moet hebben. GTST wordt buiten
beschouwing gelaten.

Ik ga er in dit artikel vanuit dat het grote gros van de lezers anno 2008 wel
Als rasechte Brabantse baalde ik wel even dat mijn stage midden tijdens Carnaval
weet hoe ze middels het quasi-legale circuit dat ene toffe seizoen van die
begon, maar door de zondag ervoor rustig aan te doen kon ik toch nog twee dagen
ene hippe serie moeten binnenhengelen. Mochten er echter nog mensen
meepikken en maandag fris beginnen. En dat beginnen is meteen al één van de moeilijkste dingen van een stage. Je moet
zijn die denken dat torrents gemuteerde kakkerlakken zijn, en dat peer-2-
namelijk ingewerkt worden en in twee dagen tijd meer informatie dan dat er in ‘Media and Society in the twentieth century peer en dubbelfruitige ijssmaak is, dan raad ik ze van harte aan om eens op
(McLean)’ staat in je opnemen. Naast dat je meewerkt, is het ook de bedoeling dat je de andere helft van de tijd een onder- opfriscursus te gaan bij die ene nerd die altijd net iets te dicht naast je gaat
zoek doet waar het bedrijf ook iets aan heeft. Nieuw in een bedrijf binnenkomen en je meteen moeten oriënteren op onder- zitten tijdens werkcollege (je weet wie ik bedoel!), alvorens te proberen alle 10 de seizoenen van Friends via
zoeksmogelijkheden zorgt dat je meteen moet omschakelen van wetenschap naar bedrijf. Nu heb je twee soorten bedrijven gedeelde mappen op MSN binnen te halen.
qua stagemogelijkheden: profit- en non-profitorganisaties. Zelf heb ik gekozen voor een non-profitorganisatie omdat dit
mij voor een eerste stage een iets vriendelijkere omgeving leek. En gelukkig bood de Nationale Jeugdraad me een leuke, Comedy Central bedankt!
afwisselende en leerzame stage. Als ik dit artikel een jaar geleden had geschreven, dan had ik ook series als Californication, Reaper, Scrubs,
The Office US en, ten dele, South Park moeten behandelen. Gelukkig ging op 30 april 2007 het kanaal Comedy
De Nationale Jeugdraad is de landelijke koepel van jongerenorganisaties en vindt dat jongeren moeten kunnen meedoen, Central van start, waardoor televisiekijkend Nederland elke dag van 20:00 tot 5:00 uur ‘s nachts kon gaan
meedenken en meebeslissen over alles wat zij belangrijk vinden. Daarom worden er, voor en door jongeren, activiteiten genieten van een breed scala aan komedieseries, die anderzijds waarschijnlijk nooit het Nederlandse daglicht
en projecten opgezet. En bij de promotie van deze activiteiten en projecten ligt één van de belangrijkste taken van de com- hadden mogen aanschouwen. Amerikaanse kijkcijferkanonnen Scrubs en The Office US (met Steve Carrel
municatieafdeling. Wij zijn namelijk verantwoordelijk voor alles wat er naar buiten komt vanuit de Jeugdraad. Als stagiaire als de hilarische kantoorchef you love to hate: Michael Scott) beten het spits af, al snel gevolgd door het
heb ik als taak om de twee nieuwsbrieven te verzorgen. Eentje die tweewekelijks en eentje die maandelijks uitkomt. Het alomtegenwoordige South Park, en vele Engelse topseries
schrijven, opmaken en versturen van deze nieuwsbrieven is op zichzelf al interessant, maar het leukste is dat het geheel als Two Pints of Lager, Teachers en Gavin & Stacy. Niet
je eigen verantwoordelijkheid is. Ik mag zelf op zoek naar leuke activiteiten voor jongeren, ik moet organisaties mailen en lang daarna maakten ook de series met één uur durende
nabellen voor informatie én ik schrijf zelf alle teksten die in de nieuwsbrieven komen. Andere taken zijn het bijhouden van afleveringen (inclusief reclames) hun opwachting, waarvan
de website en meekijken en meedoen bij alle andere activiteiten. Dat is ook meteen één van de leerzaamste dingen bij een het messcherpe Californication onlangs de laatste aflevering
stage. Je ziet eens hoe het er aan toe gaat in ‘de echte wereld’ en eindelijk ben ik er dan toch achter dat mijn diploma CIW van haar eerste seizoen uitzond, en de nieuwe serie Reaper
niet alleen leuk is als papiertje en voor het niet hoeven terug te betalen van mijn studiefinanciering, maar dat ik het ook echt – waar een 21-jarige doe-het-zelfzaakmedewerker voor de
heel erg leuk vind om op een communicatieafdeling te werken. Sowieso trok het bedrijfsleven me altijd al meer dan een Duivel op jacht moet naar zielen die uit de hel ontsnapt zijn –
wetenschappelijke carrière, maar nu weet ik het zeker: mijn eigen communicatieadviesbureau komt er nog wel een keer! inmiddels ook goed op weg is.
Het is natuurlijk niet enkel rozengeur en maneschijn
op Comedy Central, en het duurde dan ook niet lang
voordat het belachelijke Badly Dubbed Porn – de naam
zegt het al: slecht nagesynchroniseerde porno – van de buis
werd gehaald, om helaas vrij recent vervangen te worden
door het al even belabberde Naked & Funny, waarbij
nietsvermoedende voorbijgangers geconfronteerd worden
met blote dames die uit ijscokarretjes komen springen. Als je
je echter bedenkt dat Comedy Central hoogstwaarschijnlijk
voor zo’n 90% gesponsord wordt door Jamba – afgaand op
de vele ‘Doe eens gezellig, of romantisch! De open haard op
jouw mobiel!’-reclames – ligt het niveau dus nog verassend
hoog.

>> Lees verder op pagina 12

8 9
Gala 2008
Bal Masque
 Mijn Com’info

Met de billen bloot!

Door Kim op 19 april 2008 om 12:32 uur
Metatelevisie
Twee series die we echter nog niet in Nederland hebben Een vriendin van mij, werkzaam bij de belastingdienst,
mogen aanschouwen zijn de intelligente komedie/ zei ooit tegen me: ‘Kim, niet normaal, ze weten echt
dramaserie Studio 60 on the Sunset Strip en het veel alles van je’. Eng idee natuurlijk, dat niets aan jou
luchtigere 30 Rock. Beide zijn televisieseries die gaan geheim is voor een bepaalde instantie. Toch werken
over het maken van een televisieserie, hetgeen natuurlijk we daar gezamenlijk aan mee. Zo laten we overal
interessante taferelen oplevert. Studio 60 gaat over een (digitale) sporen na van onszelf, die door anderen weer
fictieve comedyshow á la Saturday Night Live, die na een opgepakt worden. Zelf zijn we schuldig aan het creëren
live-instorting van diens producer, moet proberen terug van een hyvesprofiel, waartoe we iedereen toegang
te krabbelen naar de vroegere glorie. Hiervoor wordt verschaffen. Veel werknemers zullen hier gebruik
de hulp ingeroepen van het intrigerende duo Matt (de van maken, zodat ze weten voor vlees ze in de kuip
schrijver van de show, gespeeld door Matthew Perry, die hebben. Minder controle hebben we over wat super-
we allemaal kennen als Chandler uit Friends) & Danny markten registreren via onze klantenkaart. Op Internet
(de ‘director’ van de show). Humor, acteerprestaties en worden de wandelgangen van bezoekers zichtbaar en
vooral scherpe dialogen zijn kenmerkende begrippen onzichtbaar bijgehouden, bijvoorbeeld via zoekmachi-
voor deze serie, en als je houdt van een komedie met nes. En ook de overheid zet verschillende middelen
wat meer diepgang dan gebruikelijk, en kickt op scherp geformuleerde volzinnen, waar het sarcasme vanaf in om het doen en laten van mensen te registreren.
druipt, dan kan ik ook deze serie van harte aanraden. Is dit echter niet het geval, dan kun je natuurlijk ook Maar waar ligt de grens tussen privacyschending en
gewoon lekker Temptation Island blijven kijken. Studio 60 houdt het jammer genoeg bij één seizoen, dat gelukkig constructieve informatievergaring?
wel fraai wordt afgerond, zodat je niet na afloop met vele vragen blijft zitten. De markt vraagt
Dan heb je vervolgens 30 Rock. Een dus veel luchtigere serie, die draait om hetzelfde gegeven. Hier Uit marketingtechnisch oogpunt is het zeer waardevol te weten wat de consument behoeft. Instanties kunnen daar op insprin-
wordt de show echter gestolen door Alec Baldwin als de ultieme carrièrebewuste Ierse manager en Tracy gen en zullen dat ook niet laten. Als men een huis koopt, liggen er diverse enveloppen van verzekeringsmaatschappijen op de
Morgan als de totaal geflipte komiek, die in zijn vrije tijd honden steelt en in slaap valt op daken van allerhande mat. Als men een camping bezoekt, vallen er nog jarenlang uitnodigingen in de bus. Na het bezoeken van commerciële website
beroemheden. Snelle dialogen en de vele grappige, net iets over de top typetjes maken 30 Rock een lekker zit je binnen de kortste keren aan een wekelijkse nieuwsbrief vast. Dit alles kan vervelend zijn, maar is niet onwettig of onet-
simpele, doch bijzonder verslavende serie. In Amerika is het tweede seizoen net weer begonnen, dus zwengel hisch. Problematischer wordt het wanneer deze informatie verkeerd wordt ingezet. Een voorbeeld hiervan is de mailing naar
die downloadprogramma’s maar vast aan! een zwangere vrouw. Bij de aanschaf van een product tijdens de prénatale fase had zij haar gegevens achtergelaten. Ongeluk-
kig genoeg kreeg ze een miskraam. Onethisch werd het toen een luiermerk deze gegevens gebruikte voor een mailing waarin
Cliffhangers de gekste de kersverse moeder gefeliciteerd werd met de geboorte van haar kind.
Over het uitermate populaire Prison Break hoef ik het in dit stukje natuurlijk niet meer te hebben, maar wat weinig
mensen weten is dat een der hoofdrolspelers – Dominic Purcell, die in de serie Lincoln Burrows speelt (voor de Voor uw en onze veiligheid
dames: de oudere broer van die ene lekkere) – eerder de hoofdrol speelde in een bijzonder ondergewaardeerde In naam van de staatsveiligheid zet de overheid steeds meer middelen in om eventuele dreiging tegen te gaan. Communicatie-
serie uit 2002, te weten John Doe. De serie draait om een man die wakker wordt op een eilandje vlak voor providers moeten al onze gesprekken vastleggen en deze gedurende enkele jaren opslaan. Mocht de politie het nuttig vinden
de kust, en zich niet meer kan herinneren wie hij is. Verder schijnt hij echter alles te weten wat er te weten valt. om gegevens op te vragen, kan dit direct aan de telecom- of internetprovider verzocht worden. Als men het land verlaat, op
Van het aantal kuiltjes in een golfbal, tot aan de binaire code voor MS-DOS. Lotto Weekend Miljonairs kan het welke manier dan ook, wordt dit geregistreerd. Daar komt bij dat navigatie van een auto niet alleen de mogelijkheid biedt de
faillissement wel vast aanvragen. Maar het is allemaal minder rooskleurig gesteld met deze John Doe, dan het weg te vinden, maar de GPS zorgt ervoor dat de auto altijd terug te vinden is via de satelliet. Een weekendje met je minnaar
in de eerste instantie lijkt. Prille pogingen om zijn geheugen terug te krijgen stuitten op enorme tegenstand door naar Frankrijk kan wel, maar ga met de trein of laat de Tomtom thuis. Een vliegreisje New York is een ander verhaal.
een aanvankelijk nog mysterieuze derde partij. Ik zal hier verder niet teveel over uitweiden, maar er is meer
aan de hand dan een uit de hand gelopen gevalletje Korsakov. Het is dan ook bijzonder jammer dat deze Collectieve instemming
serie na het eerste seizoen gecancelled werd, niet in het minst omdat het eindigt met de meest godsgruwelijke Het ‘volk’ lijkt in te stemmen met deze brede informatievergaring. Laten we hierbij niet uit het oog verliezen dat we het bloot-
cliffhanger die je je maar kunt voorstellen. Schrikt het idee van enkele slapeloze nachten van peinzen over hoe geven van persoonlijke informatie nog grotendeels zelf in de hand hebben. De Big Brother Award, bedoeld voor personen die
het verder had kunnen gaan je niet af, dan kan ik je deze serie met klem aanraden. de controle op burgers en inbreuken op privacy bevorderen, werd in 2007 niet voor niets uitgereikt aan ons. Want de mensheid
Hoewel ik eigenlijk nog zo’n 27 andere series had willen behandelen (ik noem een The Class, My Name wordt door de jury gezien als grootste bedreiging voor privacy. Kennelijk hebben wij zelf de meeste hand in het blootleggen
is Earl, Extras, jPod of Green Wing), vrees ik dat ik niet heel ruim meer zit in mijn resterende woordenaantal. van onze privacy. Gaat men inderdaad akkoord met de beschreven ontwikkeling of is het de individuele stem die niet boven het
Daarom wil ik concluderen met het verzoek aan iedereen om het gewoon lekker met je medemens te delen korenveld uitkomt en zich moeilijk laat bundelen? Is er wel vraag naar een collectief dat aangeeft dat het niet humaan is om alle
als je een toffe serie hebt gevonden. Post het simpelweg op bijvoorbeeld het SV Contact-forum, of schrijf er een wandelgangen van een individu na te kunnen gaan? Collectief besluit of niet: onze samenleving gaat met de billen bloot.
fraaie blog over. Op die manier kan iedereen (blijven) genieten van de vele televisiepareltjes, die anders aan
de grote publieksneuzen voorbij zouden gaan!

Jorik

Download as PDF - bekeken 4055 keer - Artikel printen - RSS-feed

12 13
 Mijn Com’info

De Stelling

‘Ik kan niet leven zonder mijn telefoon!’
Lieke Ongering - 2e haars, richting communicatie
“Als iedereen geen telefoon meer heeft, dan kan ik wel leven zonder telefoon. Als je ten-
minste duidelijke afspraken maakt, want dat is dan wel erg belangrijk. Maar zoals het nu
gaat? Nee, dan kan ik niet leven zonder telefoon. Als ik dan geen telefoon meer bij mij heb,
begint het toch te kriebelen. Een beetje een raar gevoel is dat; je mist het automatisch.”
Maar vroeger kon iedereen het toch ook? “Ja, maar het is juist enorme luiheid geworden.
We moeten gewoon duidelijke afspraken maken. Gewoon zeggen dat je om 16.00 stipt bij
die ene kroeg bent, want dan heb je geen telefoon nodig. Nu zegt iedereen al snel van: ‘we
bellen wel’. Het is te makkelijk geworden en gemakzucht. Maar ja, ik doe er zelf net zo
hard aan mee. Ik kom ook vaak genoeg te laat, maar dan bel ik wel even om dat te mel-
den. Soms weet je eigenlijk vantevoren al dat je te laat gaat komen, maar dan weet je in
je achterhoofd dat je toch altijd wel even kan bellen of SMS’en dat je later komt. Het wordt
ons ook allemaal veel te makkelijk gemaakt.”
Steven Kamminga - 2e jaars, oud-bestuurslid, richting nieuwe media
“Vroeger, toen ik nog een scholiertje was, had ik geen telefoon nodig. Ik kon tenslotte
gewoon thuis bellen. Maar sinds ik op kamers zit, is mijn mobiele telefoon indirect mijn
huistelefoon geworden! Ik zal ook wel een lichte vorm van ‘rinxiety’ hebben (de afwijking
die maakt dat je denkt dat je telefoon steeds gaat). Ik heb namelijk altijd het idee dat mijn
telefoon gaat als ik op de fiets zit. Nu ben ik niet zo’n iemand die 24 uur per dag aan de
telefoon hangt, maar het is gewoon fijn om te weten dat als je iemand wil bereiken, je
direct diegene kan bellen of SMS’en. En als je in een commissie of in het bestuur zit, is het
natuurlijk een noodzaak. Ik werd helemaal platgebeld door An (oud-voorzitter). Niet dat
dat een straf is, natuurlijk..”

Harro Rothermundt - 2e haars, richting communicatie/nieuwe media

“Ha, leuk dat je het vraagt. Mijn batterij was namelijk vandaag leeg en dat was duidelijk
geen pretje. Voor je het weet ben je toch afhankelijk van dat simpele apparaatje. Een tele-
foon is eigenlijk onmisbaar. Het is voor verschillende aspecten zéér handig: om bijvoor-
beeld avondjes uit te organiseren. Waar gaan we heen? Waar ben je nu? Dat idee.” Maar
vroeger kon iedereen het toch ook? “Ja, maar sinds de telefoon er is, heeft iedereen een
soort verantwoordelijkheid. Er wordt van je verwacht dat je je mobiel op zak hebt, want
dat is handig om af te spreken. Als iemand hem bijvoorbeeld niet heeft, kan je diegene
wel vervloeken. Vooral als je diegene met spoed moet spreken. Sowieso is de mens
daardoor wat gemakzuchtig geworden – geen eigen initiatief meer, maar gelijk anderen Teuni Verploegh 2e jaars, richting communicatie
bellen als je ergens hulp bij nodig hebt. Bij mijn werk – Harro werkt als koerier – is
het ook onmisbaar. Ik krijg soms spoedklussen door van mijn baas via de telefoon. De “Ik ben het er deels mee eens. Ik denk dat genoeg mensen in onze samenleving kunnen
maatschappij is ook sneller gaan functioneren door de mobiele telefoon. Een positieve leven zonder telefoon. Maar als je gewend raakt aan je telefoon, wordt het erg lastig. Ik
ontwikkeling, als je het mij vraagt. In principe zou ik dus niet zonder de telefoon kunnen, was bijvoorbeeld een keer in een sloot gefietst met telefoon en al, daardoor moest ik
tenzij iedereen hem afschaft. Maar waarom zouden we dat doen? Mijn Prada-phone is hem 2 weken missen. Dat ging eigenlijk uiteindelijk prima. Je moest echter wel goed
geweldig!” vantevoren nadenken met bijvoorbeeld afspraken. Als iemand niet wist dat mijn tele-
foon kapot was, maakte dat het allemaal maar ongemakkelijk. Maar als iemand het
wist, communiceerden we op andere manieren: mail bijvoorbeeld. Ik kan er in principe
Download as PDF - bekeken 3025 keer - Artikel printen - RSS-feed dus wel zonder leven, maar ik ben er iets te gewend aan geraakt.”

Download as PDF - bekeken 5023 keer - Artikel printen - RSS-feed

14 15
 Mijn Com’info

Com’mobiliteit

Liever de fiets.
Door Martijn 29 april 2008 om 12:32 uu fiets betrekken
( m o g e l i j k
Als je net op jezelf bent, is het eerste wat je doet natuurlijk naar slachtoffers van
IKEA gaan voor bed ‘Heimdal’, CD-rek ‘Benno’ en misschien nog diefstal, maar
tijdschriftenrek ‘Spontan’ – vergeet trouwens ook de spotgoedkope toch: koop een
besteksets niet. Maar daarna, daarna ga je een fiets regelen. Of je eigen fiets, of
dat nu bij de bonafide fietsenboer doet of het op een akkoordje gooit een tandem),
met een junk (of eventueel zelf met de betonschaar in de slag gaat), die met een
dat maakt verder niet uit. Al zitten er wel wat haken en ogen aan de slakkengang
laatstgenoemde manier van handelen. Want afgezien van diverse over het fietspad
ethische kanttekeningen, zijn die junks ook gewoon aggressief gajes zwabberen en
waar je mee op moet passen. Garantie-afhandelingen blijken ook mij kostbare
vaak moeilijk bij deze figuren. tienden van een
seconde kosten
De fiets is, afgezien van de lever, het belangrijkste bezit van de vrije student. Ga maar na, zonder op weg naar mijn
fiets kom je niet zo ver en dat doet pijn. Dat kan zeker iedereen beamen van wie de fiets ooit is bestemming. Dit
ontvreemd. De droge ogen en de melancholische klank in de stem, wanneer men terugdenkt aan alles onder het
deze gebeurtenis, zeggen genoeg. genot van een
Wie dan niet snel iets nieuws regelt is veroordeeld tot de bedelstaf voor een plekje op iemands prettig muziekje.
bagagedrager of simpelweg het vroegtijdig verlaten van feesten en partijen om de laatste bus te En tegelijk ben
kunnen halen. En dat gun je niemand. ik ook nog eens
Daarom ook van mij het advies om je fiets ten allen tijde dubbel op slot te zetten, bij voorkeur aan een gezond en
vast voorwerp. Doe je dat niet, dan loop je de kans dat je tweewieler ten prooi valt aan zwerver en milieubewust bezig. Dag in dag uit, zonder vertraging.
junks, of erger: het Koor. Ik heb ooit eens op de Drift staan kijken naar hoe een boot fietswrakken uit
de gracht vist. Fascinerend, maar er moet onvoorstelbaar veel leed in zo’n gracht liggen. Volgens de theoriën van Marshall McLuhan, God hebbe zijn ziel, zijn media een verlengstuk van je
zintuigen. In het verlengde daarvan denk ik dat dit zeker ook voor de fiets geldt. Ik ben van mening
Normen en waarden dat een fiets iets zegt over zijn berijder. Als ik iemand zie rijden op een roestig, rammelend, felpaars
Mijn liefde voor de edele fietssport komt ook voort uit een grondige hekel aan het openbaar vervoer. barrel met een slag in het achterwiel waar de Slag om Arnhem nog bij verbleekt, dan krijg ik stiekem
Het is dan wel een redelijke comfortabele manier om van A naar B te komen, warm en droog toch een bepaald beeld van die persoon en diens zintuigen. Zo is ook de rage van het fietsen op
bovendien, maar er is genoeg om je aan te irriteren tijdens deze manier van reizen. Allereerst moet er het achterwiel, die momenteel hoogtij viert onder jonge mensen, te verklaren. Pure geestelijke en
gewacht worden op de bus of de trein en daar houdt mijn ongeduldige persoonlijkheid absoluut niet lichamelijke onbalans, welke zich uit op de fiets.
van. Mocht ik bijvoorbeeld te lang op de bus moeten wachten, dan loop ik liever door tot een halte
waarbij ik zo in kan stappen dan dat ik doelloos stil blijf staan. Herinneringen
Soms moet je dan ook nog wat langer wachten als er weer eens een bus of trein uitvalt. De fiets is ook een dankbaar onderwerp voor mooie verhalen, positief of negatief. Ik zou er zelf een
Heb je dan eindelijk je plaats gevonden, zittend danwel staand – nog een nadeel – dan ben je boek over vol kunnen schrijven. Zoals over die twee verwrongen voorvorken, ontstaan na onzachte
overgeleverd aan de grillen van je medereizigers. Is het niet een naar alcohol riekende zwerver naast botsingen met onzachte voorwerpen, dat afgebroken stuur, of die fraaie zweefduik over het asfalt
je, dan zijn er altijd nog de luidruchtige, totaal oninteressante conversaties van reizigers voor of achter je. van het fietspad – inclusief volledig opgehaald gezicht, twee dagen voor de diploma-uitreiking op
Vaak zijn deze ook nog eens in gebrekkig of geen Nederlands, wat de communicatiewetenschapper de middelbare school. Dan is er nog de nachtelijke rit over de snelweg om via de borden toch maar
in mij een extra doorn in het oog is. Verder is er dan is er ook nog de luide uit mobieltjes of MP3-spelers de weg naar huis te kunnen vinden. En niet te vergeten die ochtend dat ik, na een te gezellige
schallende muziek, welke helaas nooit mijn smaak is. En het vervelendste is: je kunt niet ontsnappen avond bij mijn toenmalige studentenvereniging, er achter kwam dat ik geen fiets meer had en toen
uit deze kakafonie van verval van normen en waarden. bij de politie aangifte ben gaan doen van wat ik vermoedde dat gebeurd was. Stuk voor stuk mooie
herinneringen.
Zonder vertraging
Nee, dan de fiets. Op mijn stalen ros laveer ik met een straf tempo soepel langs vervelende obstakels Maar bovenal is de fiets, zoals gezegd, een compromisloze vrijheid. En omdat een eigen auto voor
als hand in hand fietsende stelletjes (neem een hotelkamer!) en van die lui die met z’n tweeën één vrijwel niemand is weggelegd, elke dag de taxi onbetaalbaar is en scooters en brommers voor
bejaarden, pizzabezorgers en blonde snollen zijn, is er maar één conclusie mogelijk: de fiets is de
beste vriend van de student.

Download as PDF - bekeken 4612 keer - Artikel printen - RSS-feed Download as PDF - bekeken 4978 keer - Artikel printen - RSS-feed

16 17
 Mijn Com’info

com´municatie com´op zeg

Terugvallen op oude media Com’op zeg!

Door Lorenz op 4 april 2008 om 16:20 uur • Laat ik bij het begin beginnen: ik
Ik blog al een tijdje als liefhebber van nieuwe media. En hoe meer ik met nieuwe media bezig ben, hoe meer ik me er van bewust kwam ter wereld als een deus ex vagina.
ben dat deze niet bestaan zonder ‘oude media’. Immers, de term ‘nieuwe media’ is ontstaan uit onze psychologische behoefte
naar onderscheiding. Omdat ik dus zo vaak met nieuwe media bezig ben, begon ik eens te denken in hoeverre oude media mijn • Nu kunt u wel om die term la-
leven bepalen. Een aantal voorbeelden uit het dagelijkse leven die de charme van oude media benadrukken.
Oude media-uitingen stimuleren creativiteit
chen, maar het is bittere ernst.
• Dat heet management slang.
Een kenmerk van oude media is dat de boodschappen vaak éénzijdig zijn. De boodschap komt naar je toe, daar hoef je niet veel
voor te doen. Door lekker te zappen of in de stad billboards te zien, wordt er ongevraagd met je gecommuniceerd. Juist deze • U kent de termen ook wel: een huis-
vormen van media vind ik erg interessant. Want als je doelgericht informatie zoekt, bekijk je informatie toch enigszins met een
bepaalde verwachting. Laat je de informatie op je af komen, dan stimuleert dat naar mijn mening de creativiteit. Zo ben ik altijd
meid is een interieurverzorgster, een put-
op zoek naar een unieke inslag om over te bloggen. Dat ik bijvoorbeeld fan ben van het slenteren door de stad, en wel zie wat ik jesschepper een rioolbeheerder enzovoorts.
tegenkom, is hier een goed voorbeeld van. Fotocamera in de hand; succes gegarandeerd.
Oude media zijn exclusief • Laten we even op dezelfde voet verder gaan.
Door Arthur op 26 april
Controle van bovenaf en eisen bepalen oude mediauitingen. Je kan niet zomaar een stuk in de krant zetten, waar je bijvoorbeeld
om 00:26 uur • Autisme is sociale obstipatie.
via internet op een blog alles kwijt kan. Nee, artikelen in de krant of boeken hebben een air van exclusiviteit over zich, zeker • Een zwerver is een straatbeeldbewaker.
in deze Digital Age. Hiermee bedoel ik dat het voor mij enkel exclusief voelt in vergelijking met nieuwe media (op internet kan
bijvoorbeeld iedereen nieuws maken). Dit maakt oude media als boeken tot zeer waardevolle bronnen. Bovendien vind ik het fijn • Een schizofreen is een gezelschapsmens.
om letters op papier te lezen als ontsnapping aan de cyberspace.
Je kan altijd terugvallen
• En een prostituee is een aftrekpostbode.
• Dit nodigt natuurlijk uit tot een nieuwe manier van lezen:
Omdat sommige nieuwe media wel erg nieuw zijn en nog niet overal ingeburgerd, kan ik bijvoorbeeld niet op de hoogte zijn
van live voetbalwedstrijden. Ik heb geen digitale televisie en ontvang de benodigde zenders dus ook niet. Daarom luister ik nog • Custom built: er hebben twee hongerchineesjes aan uw zonnebril gewerkt.
wel eens naar het Radio 1 programma “Langs de Lijn”. Een prima oplossing als je het mij vraagt, omdat er ook nog eens zeer
gedetailleerd verslag wordt gedaan.
• Jeugdwerker: pedofiel.
• Exclusief voor u: voor iedere mongool die kan lezen.
Ook stelt Teletekst je
nooit teleur. Doet de • Postmodernisme: gezwam.
Windows Vista sidebar
weergadget weer eens
• De scheidsrechter: een lul.
raar? Pagina 702 doet • Maar dat alles verklaart verdorie nog steeds niet waar-
wonderen. Wil je geen
gesponsorde websites om kabouters in godsnaam puntmutsjes dragen.
zien die woorden van
het Engels naar het
Nederlands vertalen,
en dat ook nog eens
slecht vertalen?
Arthur, die z’n milf heeft gevonden (Master I’d like to follow)
Pak gewoon een
woordenboek. Oude
media stellen je P.S.: Een schoothondje is de verleden tijd van een schiethondje.
niet teleur. En dat
het gebruik hiervan
P.P.S.: En geloof nooit gedrukte teksten.
leidt tot nostalgia,
is alleen maar mooi
meegenomen.

Lorenz

Download as PDF - bekeken 5212 keer - Artikel printen - RSS-feed Download as PDF - bekeken 3965 keer - Artikel printen - RSS-feed

18 19
 Mijn Com’info

KIP

20