Nieuwsbrief team 173 16 October 2010.

Nieuwsbrief team 173

Een beetje laat maar hier is het dan: de laatste nieuwsbrief. Een samenvatting
van de laatste paar weken en daarna.

Lake Malawi In de avond gaan we eten bij een

Op vrijdag 16 juli zij we samen met
Fariot Ngwira afgereisd voor een
weekendje aan het meer van Malawi.
We reizen ’s ochtends vroeg af naar
Mzimba in de nieuwe auto van
Headmaster Chirambo. Van daar
liften we naar Mzuzu. In Mzuzu
proberen we een aantal dingen te
regelen zoals het versturen van de
vorige nieuwsbrief (Zoals u vast
gemerkt heeft, een beetje ter
vergeefs). Tegen het begin van de
middag nemen we een mini bus naar
Nkhata Bay. Nkahta Bay is een
dorpje ten oosten van Mzuzu en ligt
direct aan het meer van Malawi.
Meteen worden we door drie
zogenaamde tourgidsen lastig
gevallen. Gelukkig hebben wij Fariot
bij ons. Hij weet een beetje de weg
en brengt ons naar een lodge
genaamd Shikale Beach. Onderweg
komen we een hoop souvenir
winkeltjes tegen, een paar verkopers
zijn wel aardig maar de meerderheid
is gewoon irritant.
Shikale Beach is een direct aan het
strand liggend huisjes complex. Het
oogt heel netjes en voor Malawische
standaarden is het dat ook. Het
strand vormt een kleine baai en er is
een restaurant. Om Shikale Beach
heen liggen nog meer huizen parkjes.
Het is te zien dat dit gebied op de
juiste tijden best druk kan zijn.
plaats genaamd Mayoka Village. Het
zit er vol met blanke mensen van
veel verschillende nationaliteiten.
Deze avond word er vlees van de
BBQ geserveerd. Dat samen met
heerlijke salades en brood. Is dat
even fijn voor de verandering.
Na het eten is er een voorstelling van
een paar studenten, zij verzamelen
sponsorgeld voor hun eigen diploma
uitreiking, echt goed zijn ze niet
maar we vinden hun doel wel leuk en
vragen of ze de volgende avond op
Shikale kunnen komen.
Na het eten spreken we met een
aantal Nederlanders, een paar van
deze Nederlanders hebben twee
maanden op een tandartsen praktijk
van de universiteit van Mzuzu stage
gelopen. Bij aankomst op het
vliegveld in Lilongwe zijn wij
waarschijnlijk twee anderen van hun
Nieuwsbrief team 173 16 October 2010.
groep tegengekomen.
Ook ontmoeten we drie Duitse
meiden van onze leeftijd. Zij zitten al
tien maanden voor een bedrijf in
Malawi, wat ze precies doen wordt
ons niet geheel duidelijk. We vinden
het wel heel knap van ze dat ze
ervoor kiezen om een jaar zo ver weg
van huis te zijn.
De volgende dag hebben we een
zeer vol programma. Eerst een
beetje zwemmen en vervolgens een
vol Engels ontbijt.
Na ontbijt gaan we souvenirs kopen
en nog meer zwemmen.
De vorige dag hebben Rob en Fariot
gezorgd voor een trommelles. Best
leuk om samen met een Malawische,
een chinees en twee Nederlanders
muziek te maken aan het meer.
Voor lunch eten we de trots van het
meer; de Chambo vis. Best lekker
maar niet zo speciaal.
Na een snelle lunch haasten we ons
naar mayoka voor een bootvaartje
die we de vorige avond hebben
geboekt. We gaan in totaal met
vijftien mensen: Twee Zuid
Afrikanen, twee Duitsers, zeven
Britten en wij vier. Helaas voor Fariot
is hij de enige die niet kan zwemmen.
Eerst stoppen we bij een beboste klif
om zee arenden te voeren. Normaal
zitten hier twee arenden maar nu is
het er maar een. Deze wordt Tony
Blair genoemd. De bootsman fluit
naar de vogel, gooit vis in het water
en Tony Blair vist het op.
Na nog even doorvaren stopt de boot
bij een paar rotsen. Hier kunnen we
zwemmen en cliff diving.
Na nog ietsjes door varen krijgen we
snorkel en duikbril en mogen we
onder water visjes bekijken. De grote
drie grote meren in Afrika staan erom
bekend een zeer diverse water fauna
te hebben, vissen die nergens anders
op aarde voorkomen kun je vinden in
deze meren.
Onderweg terug stoppen we aan een
strandje waar lokale vissers aan het
werk zijn. Meteen worden we
geroepen om mee te helpen. Ze
slepen vanaf het strand een groot
net over de bodem en daarmee
vangen ze zeer veel vis.
Nadat we hiermee klaar zijn vertelt
Fariot dat dit eigenlijk een illegale
manier van vissen is. Met deze vis
methode wordt het meer veel te snel
leeg gevist.
We blijven op het strand voor een
paar spelletjes, het eerste is een ver
spring spel gevolgd door een
spelletje voetbal. Maar bij het voetbal
haken de meeste mensen al af, het
zand is niet bepaald prettig om in te
rennen en springen.
We komen pas tegen de avond terug
bij Mayoka. We haasten ons om op
tijd klaar te zijn voor ons eten en
moeten helaas de voorstelling van de
studenten af zeggen.
We eten deze avond een zeer lekkere
Nieuwsbrief team 173 16 October 2010.
curie.
De volgende dag staan we weer
vroeg op om terug te reizen. Jammer
dat het zo snel voorbij was.
Graduation
Op zaterdag 24 juli waren de diploma
ceremonies voor de vierdejaars van
de Robert Laws. In Malawi is deze
ceremonie voordat ze beginnen aan
hun examens. Een spannende tijd
voor de studenten dus. De ceremonie
is pas een week van te voren
geplant. Begrijpelijk waren de leraren
de laatste dagen zeer druk bezig.
Aan Rob hebben ze gevraagd om de
diploma’s te ontwerpen. De dag van
te voren proberen we deze uit te
drukken maar natuurlijk gaat hierbij
van alles mis. De volgende dag, een
paar uur van te voren besluit men
om ze toch maar uit te drukken in
het zwart wit met een andere printer.
Pas een paar minuten voor het begin
van de ceremonie is alles gereed.
Tijdens de ceremonie worden kleine
optredens gegeven door de
leerlingen waarbij de leraren flink in
de maling worden genomen. Voor de
rest van de dag worden wij gevraagt
om bij de uitgenodigden te zitten.
Dat is wel een beetje vreemd, om
opeens bedient te worden door de
leraren waar je normaal mee samen
leeft en werkt. Na de diploma
ceremonie drinken we eerst iets op
het kantoor van de headmaster.
Normaal in Nederland krijg je bij een
soortgelijke bijeenkomst een bakje
koffie of een glaasje thee. Hier in
Malawi krijgt men een flesje Fanta of
Cola.
Ook de onderwerpen van de
gesprekken zijn wel leuk om te
vermelden. Zo is er een discussie
over wat een lunch is. De
headmaster van de dovenschool is
mee geweest met de groep
Nederlandse leraren en vertelt dat hij
daar een paar biscuits als lunch heeft
gehad. Is dit dus lunch omdat het het
rond twaalf uur is gegeten of heeft hij
die dag gewoon geen lunch gehad?
Beetje vreemd onderwerp maar het
karakteriseert wel hoe Nederlanders
omgaan met hun lunch.
Hierna is het diner gevolgt door een
disco. De leerlingen vinden het
geweldig om hun, nu opeens zo
menselijke leraren, met elkaar te
zien dansen. Gelukkig komen wij snel
onder het dansen uit.
Laatste lab werk
Deze weken waren de laatste weken
voor ons in Embangweni. We hebben
nog een paar monsters kunnen
analyseren maar ons belangrijkste
werk is ervoor te zorgen dat het
volgende team goed van start kan
gaan (ondertussen is duidelijk dat er
al een nieuw team van drie man is,
zij komen aan op 28 augustus).
Voor het volgende team is er een
nieuwe ruimte gereserveerd voor het
lab. Hiervoor hebben wij een nieuwe
inrichting moeten ontwerpen. Als
alles goed is maakt de school dit
gereed in de tijd dat er geen team is.
Hierbij moet u denken aan het
maken van labtafels, het aan leggen
van waterleidingen en het maken
van een opslag kast. Dit doen ze
allemaal uit hun eigen portemonnee.
En er is een huisje
Nieuwsbrief team 173 16 October 2010.
gereserveerd voor het volgende
team om in te slapen/leven, daar
moeten nog een paar dingen aan
gedaan worden en dan is het klaar
voor gebruik. Het draft rapport is
ondertussen klaar en het labwerk is
gestopt.
De terugreis
Op maandag 2 Augustus was het dan
zo ver. Onze stage in Malawi is ten
einde. Met hulp van de school
hebben we een taxi van de CCAP
kunnen regelen. Deze kwam ons ’s
ochtends vroeg ophalen bij the
Robert Laws. Het is wel een beetje
vreemd om afscheid te nemen van
deze mensen. We zijn drie en een
halve maand met deze mensen
omgegaan en nu is de kans groot dat
we ze nooit meer zien. Wel zijn we
alle drie van plan om een keer terug
te gaan.
Vanuit Embangweni reizen we door
naar de hoofdstad Lilongwe. Het doel
is om hier nog drie nachten te
verblijven.
Deze laatste dagen brengen we door
in en rond de Budget Lodge. We
lopen ‘s middags wat rond in de stad
en ’s avonds zijn we te vinden Don
Brioni’s Bistro, een restaurantje met
een Britse eigenaar en een Vlaamse
medewerker. Het eten is hier niet zo
heel erg lekker maar het bier, tequila
en whisky zijn goed te doen.
Op Donderdag avond is het tijd om
ook Lilongwe te verlaten. De taxi
komt ons om negen uur ’s avonds
ophalen. En een uurtje later staan we
op het vliegveld.
De vliegreis duurt lang en natuurlijk
krijgen we te maken met een enorme
vertraging in Kenia.
Op vrijdag avond komen we aan in
Londen.
London Calling
In de hoofdstad van het Verenigd
Koninkrijk worden we opgehaald door
Robs moeder.
Het was niet mogelijk om direct na
de vlucht door te reizen naar
Nederland maar stiekem vonden we
dat niet zo heel erg. Dit betekende
dat we een dagje londen hadden om
alvast te wennen aan de westerse
wereld.
Thuiskomst
Na een nacht in de bus van Londen
naar Eindhoven, komen we op
zondag terug in Nederland. De
terugreis heeft in totaal 3 dagen
geduurd. Het is nu tijd om weer ons
oude leven op te pakken. De eerste
dagen veel uitrusten en vervolgens
wennen aan het
Westerse leven. Te vrede kunnen we
terug
kijken op de laatste maanden. Alle
drie zijn we
veranderd door deze stage, de een
misschien
wat meer dan de ander, dit een
geweldige
ervaring geweest.
Na de stage
Nu is het alweer een tijd geleden dat
we terug zijn gekomen uit Malawi en
ons leven is weer gewoon begonnen.
Het is een beetje vreemd te merken
dat, in de tijd dat wij in Afrika zaten
Nieuwsbrief team 173 16 October 2010.

en veel hebben meegemaakt ,het bekend.

leven hier totaal niet is veranderd. Chester †
Wel hebben onze levens nu een 2010
aantal veranderingen doorgaan.
Alle drie hebben we ons diploma
behaald.
Vincent is sinds een aantal weken
werkzaam bij het Gemeente
Waterschaps Laboratorium te Boxtel.

Rob Studeert aan de

Lerarenopleiding biologie aan het
HAN in Nijmegen.
En Aart studeert verder in chemie
aan het Applied Science van Fontys
in Eindhoven.
We hebben sinds dien al een paar
mailtjes ontvangen vanuit Afrika. En
het is fijn om nog van ze te horen.
Ook ontvingen wij het tragische
nieuws dat Chester op jonge leeftijd
is overleden, oorzaak is bij ons niet

Ik wil dit laatste gedeelte even gebruiken om afsscheid te nemen van onze
lezers. Om te beginnen met dank betuiging.
Graag wil ik bij deze al onze lezers en sponsors bedanken voor hun steun en
interesse in ons project.
Ook wil ik natuurlijk Edukans en Edukans Ex-Change bedank voor dat ze deze
stage mogelijk hebben gemaakt. Voor dezelfde rede wil ik natuurlijk The Robert
Laws en alle leraren en studenten.

Ik hoop dat u het leuk vond om de nieuwsbrieven te lezen en ontvangen.

Weet u nog een student wie geïnteresseerd is in een levenservaring in het
buitenland, dit is de manier om het te doen!