Florante at Laura (script) kapangyarihan ng luha
pawalang kabuhulan.
Scene 1 (ang kabataan ni Florante)
NARRATOR: si florante ay bugtong na anak
nina Prinsesa Floresca at Duke Briseo. Ang
butihing prinsesa ay anak ng hari ng krotona at
ang mabait na duke ay siyang salamin sa
karunungan sa buong albanya. Nang sanggol
pa lamang si Florante ay ...
MENALIPO: haa.. isang Buwtre! iyan ang
nararapat sa iyo halimaw.
FLORESCA: anong nangyayari at..
MENALIPO: princessa floresca ang...
FLORESCA: ang aking anak.. mabuti’y nasa
mabuti kang kalagayan anak. salamat na
lamang nandito ka menalipo kundi’y malamang
napahamak na ang aking anak. Halika’t dalin
natin siya sa kanyang ama.
NARRATOR: sa paglipas ng panahon si
Florante ay nasa wastong gulang na upang
tumuklas ng kanyang karunungan napagtanto
ng kanyang ama na si Duke Briseo na siya ay
pag aralin sa Atenas..
FLORANTE: ama, narito po pala kayo, at
napansin ko ang iyong pagkabalisa..
DUKE BRISEO: florante anak, anak, napag isip
isip ko napapanahon na upang tumuklas ka ng
karunungan. Ikaw anak ay ipadadala namin sa
Atenas, ang lungsod ng karunungan. Ang
Atenas ay bantog sa mahuhusay na guro, isa na
rito ay si antenor na siya mong magiging guro.
FLORANTE: pano po ang aking ina? Diyata’t
mawawalay ako sa kanya.
DUKE BRISEO: batid ko ang pagmamahal na
inuukol ng iyong ina, subalit kung tayo’y
patatangay ng kalungkutan sanhi ng ating
paglalayo ay hindi mo matatagpuan ang
tagumpay....... Iyan ang dahilan kung kaya’t
dapat nating pagtiisan ang lahat. Ang
ay dapat nating
NARATOR: makalipas ang ilang araw
naghanda si Florante patungo sa Atenas....
FLORANTE: makakaasa po kayo ina. Sige...
paalam po........
Scene2 (Atenas, atenas,pagkikipagkaibigan)
ANTENOR: Nagagalak ako sa iyong pagdating,
Florante
FLORANTE: gayun din po ang sumasapuso ko
maestro.
NARRATOR: isang buwan na ang lumipas
subalit hindi humiwalay ang kalungkutan sa
kanya, kahit minsan...... pinayuhan siya ng
kanyang guro na makipagkaibigan at sinabi pa
niyang maykakabayan siya dito. Nagpakilala si
Florante sa kanyang mga kamag aral at di niya
akalain na doon pala niya ang magiging
pinakamatalik niyang kaibigan.
FLORANTE: mula ngayon ay kaibigan niyo
akong lahat. Ako si Florante.
MENANDRO: asahan mong magiging matalik
mo akong katoto!
ANTENOR: Wala yata si Adolfo?
MENANDRO: Nariyan lamang po at marami
raw siyang ginagawa.
ANTENOR: o Adolfo... Siya nga pala si
Florante, Adolfo, ang kababayan mo sa Albanya
at anak ni Konde Sileno.
ADOLFO: Ikinagagalak kitang makilala, ako si
Adolfo.
NARRATOR: Mula noon ay naging masaya na
si Florante. Madali silang nagkapalagayan ng
loob ni Menandro. Ilang pahahon pa ang
lumipas.
1
FLORANTE: Ako’y naliligayahan pagka’t ang
ating pagkakaibigan ay nagdudulot sa akin ng
sigla at sasiyahan.
MENANDRO: Ako ma’y nabihag ng iyong
magandang kalooban Florante.
FLORANTE: Menandro nais kong sa
pagbabalik ko sa amin ay makakasama kita!
MENANDRO: Sakaling ako’y palaring
makakarating sa Albanya, asahan mong di
upang humanap ng katanyagan kundi upang
huwag na tayong magkahiwalay!
Scene 3: dula dulaan lang hindi totohanan
NARRATOR: At di nagkabula ang kanilang
sapantaha pagkalipas pa ng ilang taon ay si
Florante na nga kinikillalang pinakamarunong
sa paaralan. Ang pangalan niya’y naging
bulaklak ng dila ng mga tao.
ADOLFO: (sa isip lamang) Hindi!!! Hindi ko
maaaring palagpasin ang pag-agaw mo sa
aking karangalan! Isa lamang sa amin ni
Florante ay dapat na salubunging bangkay sa
Albanya!
NARRATOR: At pagkalipas ng ilang buwan ang
paaralan ay nagtangi ng isang araw ng
kasayahan.
ANTENOR: ang ating paaralan ay
magkakaroon ng pagsasadula hango sa buhay
ni Reyna Yokasta. Florante, papel ni Etyokles
ang gagampanan mo. Katauhan naman ni
Reyna Yokasta ang gagampanan ni Menandro.
NARRATOR: patuloy ang kanilang
paghahanda, lahat ay masaya maliban kay
adolfo na noon ay.....
ADOLFO: nalalapit na ang araws mo Florante!!
NARRATOR: isang araw bago pasimulan ang
pagtatanghal, si Adolfo ay hindi dalawin ng
antok laging sumasaisip niya ang maiitim na
balak kay Florante.
ADOLFO: bukas magiging ganap ang aking
paghihiganti! Bukas.
NARRATOR: At nang dumating na ang
pagtatanghal ng dula, ipinakilala ang
pangunahing tauhan ng kasaysayan si Florante.
MGA TAO: mabuhay si Florante! Mabuhay.
ADOLFO: magpakabusog kana sa puri Florante
at katapusan mo na.
ANTENOR: magsisimula na ang ating dula
kaya lahat ay pumwesto na.
NARRATOR; at sakalagitnaan ng kanilang
pagtatanghal...
ADOLFO: MAGPAKATATAG KA NA AT ITO
NA ANG KATAPUSAN MO
NARRATOR: Sa halip na sabihin ang nasa
orihinal na ikaw’y kumilala’t kapatid mo ako kay
Epidong Bunga,” ang nawika ni Adolfo ay.....
ADOLFO: ikaw na umagaw ng kapurihan ko’y
dapat kang mamatay! Umm Umm!...... Mamatay
ka!.
MENANDRO: bitiwan mo iyan! Traidor, taksil.
ANTENOR: anong nangyayari dito? Bakit
Adolfo anong tinangka mong patayin ang iyong
kababayan?
MENANDRO: isa kang baliw Adolfo!
ADOLFO: kailangang mawala siya pagkat siya
ang umagaw sa karanangalan ko!
KAMAG-ARAL: isa kang hIbang, ulupong at
sakim!.. Patayin si Adolfo. Patayin ang sukab!
NARRATOR: hindi na nga inabot pa ng
kinabukasan si Adolfo, noon din ay pina uwi sa
Albanya.
ADOLFO: sa muli nating pagtatagpo ay titiyakin
ko ang aking tagumpay, Florante titiyakin ko!
2
NARRATOR: Ang buong Atenas ay nagilalas
sa katampalasan ni Adolfo.
ANTENOR: hindi masama na ang isang tao ay
magkaroon ng matayog na layunin, ang
masama ay ang tamuhin ang katuparan na
niyon sa kapinsalaan ng kapwa. Kung paano
nagkaroon ng isang Cain na pumatay sa
kanyang kapatid na si Abel ng dahil sa inggit,
paano nga kayang hindi magkakaroon ng isang
Adolfong naghahangad ng pumatay sa kanyang
sariling kababayan! Kahanga-hanga ang
ginawa ni Menandro, ito’y isang magandang
halimbawa ng pagkabayani.
FLORANTE: paano kaya kita magagantihan
Menandro, kundi sa iyo ay isa na akong
malamig na bangkay!
MENANDRO: iwaksi mo sa iyong isip ang
bagay na iyan, dapat tayong mag pasalamat sa
dakilang lumkha! Ang lahat ay utang lamang sa
diyos ako’y kasangkapan lamang niya upang
iligtas kasa kapahamakan!
MENANDRO: Florante, para ko ng nakikitang
malapit ng dumating ang araw ng iyong pag-uwi
FLORANTE: sa palagay ko’y hindi ako
makakauwi ng hindi ka kasama
MENANDRO: kung sumama kaya ako’y
ipagkapuri mo naman kaya ako sa iyong mga
kaibigan, sampu ng ama mong Duke?
FLORANTE: aba’y syempre ipapakilala kita.
Scene 4: ang Pagbabalik ni Florante
MENSAHERO: ipagapatawad niyo po ang
aking pang aabala. may sulat po galing kay
Duke Briseo ng Albanya para kay Florante.
narito ang liham... : iyan ang katotohan anak,
pumanaw na ang iyong ina. Hindi ko na ito
ipinaalam sa iyo noon upang huwag masira ang
iyong pag-aaral. Ang iyong AmaDuke Briseo
FLORANTE: wala na ang mahal kong ina. O
mahabaging langit
ANTENOR: lakasan mo ang iyong loob Florante
MENANDRO: nakikiramay ako sa kalungkutan
mo. Florante
NARRATOR: napatingin sa malayo si Florante
na wari ay natatanaw ang larawan ng kanyang
ina.....
FLORANTE: ina, bakit hindi mo na ako hinintay.
Hindi ba’t sinabi ko sa iyong ako’y magbabalik
upang handugan ka ng aking tagumapay.
MENANDRO: huwag masayadong malumbay
Florante, hindi makakatulong sa katawa mo ang
kalungkutan.
FLORANTE: salamat sa iyong paalala
Menandro, isa kang dakilang kaibigan
NARRATOR: nakaraan pa ng dalawang buwan,
dumating ang ikalawang liham ni Duke Briseo.
FLORANTE: pinauuwi na po ako mahal kong
guro, nasa daungan na raw po ang sasakyan
ANTENOR: florante sa pag babalik mo sa
Albanya ay tandaan mong mayroon kang isang
kalaban, ang higanti ni Adolfo ay pakaingatan
mo. At kung ikaw ay salubungin ng ngiti, mag
ingat ka pero wag kang magpapahalata, lagi
mong ihanda ang iyon sandata.
FLORANTE: salamat po sa iyong paggunita,
siyanga pala Menandro, di ba sasama ka sa
akin?
MENANDRO: ang pasiya lamang ng aking
amain ang dapat nating hingin.
NARRATOR: hindi na hinintay ni Antenor na
tanungin siya ng dalawa. Noon din ay pumayag
na sumama si Menandro kay Florante, ilang
saglit pa sa daungan.
NARRATOR: at ng sila’y makarating sa
kaharian ng Albanya ay....
KAWAL: Duke Briseo narito po ang iyong anak
na si Florante
FLORANTE: ama ko. Hindi ko akalain na ganito
kapait ang ating pagkikitang muli.
3
DUKE BRISEO: anak ko sinubok tayo ng
tadhana.
FLORANTE: marahil nga ama. Ama may gusto
po akong ipakilala sa inyo siya po ang aking
kaibigan si MENANDRO.
MENANDRO: ang aking kaliitan ay handang
maglingkod sa inyo
DUKE BRISEO: Nabalitaan ko na ang lahat, isa
kang tunay na kaibigan, nagtitiwala ako sa iyo
Menandro. Bilang araw ay makagaganti rin kami
sa iyo.
KAWAL: Duke narito na po ang sugo.
SUGO: galing na po ako sa palasyo ni Haring
Linceo na siyang nagsabi na narito kayo. Aalis
na po ako.
FLORANTE: ano ang sinabi ama ko?
DUKE BRISEO: ito’y galing sa iyong ninuno na
siyang Monarko sa Krotona, kailangan niya ang
tulong ni Haring Linceo. Nakubkob ng mga
kaaway na Moro ang Krotona sa pamumuno ng
kilabot na si Heneral...
FLORANTE: Heneral Osmalik!
MENANDRO: ano ang pasya niyo mahal na
Duke?
Scene 5: Nanganganib ang Krotona
NARRATOR: hindi nag-aksaya ng sandali ang
mag ama, noon din ay nagsadya sila sa palasyo
ni Haring Linceo at ng magkaharap sila ay...
HARING LINCEO: mabuti at nag sadya ka agad
sa akin, ang Krotona ay nangangailangan ng
ating tulong. O duke... sino ang binatang
kasama mo? Ang kiyas na ito ay siyang
kamukha ng bunying gerero, ang aking
napangarap na sabi sa iyo na magiging haligi ng
sentro ko’t reyno
DUKE BRISEO: siya ang bugtong kong anak
kararating lang mula sa Atenas. Si Florante na
inihahandog sa mahal mong yapak, ibilang na
isang basalyo’t na alagad.
FLORANTE: haring poon, pag-utusan po ninyo
ako.
HARING LINCEO: mabuting pagdating, mula
ngayon ay ikaw na ang halal kong Heneral ng
aking hukbo, Florante.
LAURA: narito pala kayo, mahal kong ama.
HARING LINCEO: o laura anak ko
NARRATOR: sa kagustuhan narin ng hari, ang
magandang si Laura ay nakaumpok nila sa pag-
uusap na iyon kakaibang damdamin ang
nadama ni Florante. Halos litung lito at di tuwid
mag salita si Florante at laging sumusulyap sa
kagandahan ni Laura at di lingid sa kanya ay
gayun di ang nadarama ni Laura.
FLORANTE: napakaganda niya. Ano kaya
itong nararamdaman ko. Pag-ibig na ba ito.
LAURA: kay kisig na binata, sino kaya siya?
NARATOR: nang matapos ang kanilang
pulong, umuwi na sila Florante.
NARATOR: di mapawi ang kanyang
kalungkutan dahil malapit na ang digmaan at
hindi pa rin siya nakakapagtapat ng kanyang
pag-ibig sa kanyang minamahal nasi Laura. Ng
minsang hindi sinasadyang magkita ang
dalawang nag iibigan ay..........
FLORANTE: anong hiwaga ng pagkakataon,
parang hindi ako makapaniwala na ako’y
humihinga pa sa mga ssandaling ito.
LAURA: nalalaman ko ang sanhi ng iyong
kalungkutan, ipinagluluksa mo ang pagpanaw
ng iyong ina.
FLORANTE: hindi iyon ang dahilan laura, ang
kalunkutang nadarama ko ngayon ay nagsimula
ng kita’y makilala.
LAURA: kung gayon kinalulungkot ko ang una
nating pagkikita.
4
FLORANTE: hindi mo ako nauunawaan Laura,
ang kalungkutan ko’y sanhi ng aking
damdaming inuukol sa iyo na hindi ko
maipahayag! Subalit sa pagkakataong ito,
ikamamatay ko kung di mo mababatid na ikaw
ay aking iniibig Laura!....... Laura iniibig kita, at
kung hindi kalabisan ay nais kong bago ako
magtungo sa larangan ay bigyan mo ng liwanag
ang isinamo ko.
LAURA: hindi ko nais na lumisan kang
malungkot, Florante.
FLORANTE: kay ligaya ko, sapat na ang mga
luhang iyan upang sabihin kong ako ang
pinakamapalad sa daigdig.
LAURA; florante, lumakad ka na at umaasa
kang patnunubayan ka ng aking mga dalanigin.
FLORANTE; ang iyong pag-ibig ang siyang
magiging sandigan ng aking tagumpay, paalam.
Scene 6: ang digmaan
LAURA: diyos na mahabagin huwag mo pong
itulot na mapahamak si florante. Patnubayan
niyo po siya ng iyong mapagpalang kamay.
NARRATOR: kinabukasan, ang hukbong
patungo sa Krotona ay handang-handa na. Ang
mga kawal at si Florante kasama si Menandro
ay tumungo na sa Krotona.
FLORANTE: iyan ang Krotona Menandro,
kailangang magsipaghanda na tayo.
MENANDRO: gawin nating bigla ang pagsalkay
upang malito ang mga kalaban.
NARRATOR: at gaya ng kanilang plano. Tila
limbas na nagsisilakay sina Florante at
Menandro.
FLORANTE :Sugod mga Kasama!
NARRATOR: Sa marahas na pagdaluhong nina
Florante. Ang mga moro ay nagulo at hindi
matutuhan ang gagawin. Nakipaglaban ang
lahat hanggang magtapat sina Florante at
Osmalik.
Mga kawal : Haaaa.....
HENERAL OSMALIK: kung ako ang hinahanap
mo, magpakatatag ka na, mayabang na
Heneral.
FLORANTE: ikaw pala ang sinasabi Osmalik,
masusubukan ko ngayon ang tapang mo.
Mga kawal : Haaaa.....
FLORANTE: ito ang nababagay sa iyo haaaa.
Ito na ang wakas mo, buhong. Uummm. Sayang
na heneral.
MENANDRO: nagsitakas ang iba,
nagtagumpay tayo, Florante!...... Isang kilabot
na girero Florante, nagapi mo ang bantog na
Heneral ng mga Moro.
FLORANTE: ikaw naman Menandro, kahanga-
hanga ang iyong tapang tayo na sa Palasyo.
6~ TAO: mabuhay. Mabuhay ang tagapagligtas.
Scene 7:
NARRATOR: iniisip niya ang kanyang
minamahal na si Laura. Bumalik sila agad sa
palasyo ng......
FLORANTE: Menandro, hindi ba ako
namamalik mata lamang? Tingnan mo. Ang
watawat ng Moro ay nasa itaas ng palasyo ng
Albanya.
MENANDRO: nasasakop ngayon ng moro ang
Albanya. Pinasok nila habang tayo’y nasa
Krotona.
KAWAL NG (A): tila may kasama silang babae,
Heneral.
FLORANTE: hindi ko gaanong maaniga.....
diyos ko.... si..... Laura, siya nga.
MENANDRO: si Laura nga Florante
5
FLORANTE: mamamatay kayong lahat sa
ginawa niyo... haaaa.... Laura, aking Laura. Ano
ang nangyari at?...
LAURA: florante, salamat at ako’y nailigtas nyo
sa tiyak na kamatayan. Ang buong kaharian ay
nasa kamay ng mga Moro ang aking Ama at si
Duke Briseo ay kasalukuyang nakakulong.
FLORANTE: wag kang mag alala, ngayon din
ay sasalakayin namin ang palasyo! Mga kawal,
mga kaibigan tayo’y maghanda. Tayo’y lulusob
ngayon sa palasyo upang gupuin ang mga
Moro. Lumusob na tayo. Haaa.....
NARRATOR: walang lakas at katapangan ang
nakahadlang sa kanila. Ang mga kaaway ay
parang dinaanan ng salot . kabi kabila ang mga
bangkay na Moro. At pag katapos rin nu’y agad
agad nilang pinasok ang palasyo upang ilabas
sa piitan ang Hari at Ama.
FLORANTE: Ama, hari nasaktan po ba kayo,
DUKE BRISEO: Florante, anak ko. maayos
naman kami ng hari
HARI: salamat at inabot nyo kamingbuhay!
Hindi ako nagkamaling hirangin kang Heneral
ng aking Hukbo. Ikaw nga mandirigma na
dumalaw sa aking panaginip.
NARRATOR: Subalit may isang di natutuwa si
Adolfo at.....
ADOLFO: talagang sakanya na humaling ang
hangal na hari. Kung mayroon mang anay na
sumisira ng kahoy. Ako ang anay na yaon na
sisira sa inyong lahat.
NARRATOR: ang tagumpay ni Florante ay
sinundan pa ng lalong marami at malaking
kapanalunan. Labing pitong kaharian ang
gumalang at sumuko sa kanyang katapangan.
Ilang buwan ang lumipas, muling sinalakay ang
Albanya, pumasok ang mga Turko sa
pamumuno ni Heneral Miramolin. At sa kahuli
hulihan ay nanalo uli sila laban sa mga
Mapanakop na nilalang. Nasa kaharian ng
Etolya sina Florante pagkatapos ng laban ng
may dumaring na liham galing kay Linceo.
Scene 8: ang taksil
KAWAL NG (A): Heneral may liham po galing
Kay Haring Linceo.
FLORANTE: salamat.
MENANDRO: ano ang sabi Florante.
FLORANTE: pinauuwi ako sa Albanya at iwan
ko raw sa iyo ang Hukbo. Paalam muna
Menandro uuwi muna ako sa Albanya. Aalis na
ako.
MENANDRO: nakakapagtaka naman yata.
Hindi pinasama ang mga Hukbo.
NARRATOR: nakarating na si Florante sa
Albanya ngunit....
FLORANTE: ano ang ibig sabihin nito, hindi nyo
ba ako kilala.
KAWAL NG (A): ikinalulungkot namin Heneral,
subalit iyan ang pinag ustos sa amin ng Hari.
NARRATOR: at sa laki ng kanyang
pagkamangha ay kinulong siya sa isang
madilim na bilanguan at dito niya nabatid na.
ADOLFO: magandang gabi, inutil na Heneral.
Kamusta naman sa iyong kwarto. Maganda ba?
FLORANTE: Adolfo? bakit.. pano’t.. Bakit na sa
iyo ang sentrong Korona. Taksil ka. Pano mo
nagawa iyan sa sarili mong bayan. Nasan ang
hari at ang aking ama?
ADOLFO: Florante... florante... kawawa ka
naman at hulog ka sa aking bitag. Alam mo
pinugutan ko lang naman ang iyong ama at ang
hangal na Hari. Dahil hindi sila nararapat
mamuno dito sa Albanya. Mga walang utak..
FLORANTE: pakawalan mo ako dito, buhong
Florante. pagbabayaran mo ito ng mahal Adolfo.
Ngunit hindi ko lubos na maisip kung paano
naging Hari ang isang duwag.
6
NARRATOR: pagkalipas ng labing walong araw
ay inilabas siya sa piitan at:.....
FLORANTE: saan niyo ako dadalhin?
KAWAL NG (A): ikaw ay isang billango at ang
hatol sa iyo ay. Igapos sa madilim na gubat.
FLORANTE: at kailan pa siya nagkaroon ng
kapangyarihag humatol.
KAWAL NG (A): gaya ng aking sinabi noon.
Siya ang hari ngayon at dimagtatagal ay
pakakasalan niya si Prinsesa Laura.
FLORANTE: ano... kailangan niyo ako!
Patutunayan ko na di karapatdapat mamuno si
Adolfo. At di rin pakakasal si Laura sa Duwag
niyong Hari.
KAWAL NG (A): huli ka na. Wala ka ng
magagawa at sa palagay ko ito na ang ito na
ang iyong katapusan.
Scene 9: gubat na mapanglaw
NARRATOR: inilabas na ng piitan si Florante at
idinala na siya sa madilim na gubat at iginapos
sa puno ng higera. At si Florante ay iniwan sa
gubat.
FLORANTE: diyos ko, anong uri ng kalupitan
ang parusang ito.
NARRATOR: parang nakikiramay ang
kapaligiran sa kanya. Mistula itong libingan na
ang tanging maririnig ay huni ng ibon at
mumunting hayop. Isa man ay walang
makadadamay sa kanya. Ang kanyang ama ay
wala na, si Menandro ay walang kaalam alam
na naiwan sa Etolya at si Laura ay nasa
kapangyarihan ng malupit na Konde.
FLORANTE: laura, o aking laura! Malupit sa
atin ang kapalaran. Sa pook na ito’y wala akong
makitang pag-asa.
NARRATOR: lumipas ang magdamag na di
halos namalayan ni Florante. isang pikit man ay
di makatulog. Sa kabila ng nanghihinang
katawan ay pinipilit paring makatakas subalit
wala siyang magawa..... Samantala sa kabilang
panig isag girero ang ....
ALADIN: napakadilim ng gubat na ito. Dito
muna ako magpapalipas ng pagod. (leon)
FLORANTE: ahhhh. Saklolo.
ALADIN: sino kaya iyon! Humuhingi ng tulong.
Sandali lang.... nasapanganib siya. (espada
laban)
FLORANTE: si...sino ka? Ang kasuotan mo’y
nagpapahiwatig ng Moro!
ALADIN: huwag kang matakot ligtas ka na sa
panganib. Oo, isa nga akong Moro na kaaway
ng iyong lahi, subalit ngunit sa pagkakataong
ito’y tao rin ako na may puso at damdamin.
FLORANTE: sasalamat sa pagligtas mo sa
akin.
ALADIN: walang anuman iyon. Mapanganib
ang pook na ito, humanap tayo na ligtas na
pook. Kaibigan may natira pa akong pagkain.
Heto kumain ka na. Alam kung gutom na gutom
kana.
FLORANTE: maraming salamat.
NARRATOR: naging palagay ang loob ni
Florante sa Girerong Moro. Naubos niya ang
tinapay at nakatulog.
ALADIN: huwag kang mag alala kaibigan,
babantayan kita magdamag!
NARRATOR: sa pangambang baka masila ng
mabangis na hayop binantayan ng Moro si
Florante hanggang ito’y magising.
FLORANTE: hindi ka natulog? Kay buti mo,
hindi ko malaman kung paano kita
pasalamatan.
ALADIN: kaibigan, maaari mo bang sabihin sa
akin kung bakit nagkaganito ka.
FLORANTE: kaibigan ang pangalan ko ay
Florante, makinig ka sa isasalaysay ko ang
aking buhay mula sa kamusmusan.
7
NARRATOR: isinalaysay ni Florante, ang
kanyang buhay, mula pagkabata hanggang
lumaki, ang mga nangyari sa kanya, at kung
paano siya nakapunta sa gubat.
FLORANTE: at sa tuwing maaalala ko si Laura
ay halos mawalan ako ng diwa.
ALADIN: masalimuot pala ang pinagdaanan ng
iyong buhay, Florante.
FLOARANTE: at sa maraming digmaan
sinuungan ko’u isa na si Heneral Osmalik sa
aking nagapi, na ayon sa Balita ay siyang
pangalawa sa tapang ni Aladin!
ALADIN: huwag kang maniwala sa mga balita,
sakaling totoo man ay maraming dag dag.
FLORANTE: at ayon pa nga sa balita ay walang
kasing bangis si Aladin.
ALADIN: yayamang natalos ko ang iyong
buhay, pakinggan mo naman ang aking
kapalaran.
FLORANTE: ikaliligaya kong mabatid kaibigan.
ALADIN: florante ang Aladin na iyong
binabanggit na bantog sa persiya ay.... ako.
FLORANTE: i........ ikaw?
ALADIN: ako nga florante si Aladin, na katulad
mo isa ring sawi.
FLORANTE: Diyata’t ang kaharap ko’y ang
kilabot na mandirigma ng Persiya. ALADIN: ang
akin namang kasawian ay dahil naman sa aking
amang sultan na si Ali-adab. Siya ang umagaw
sa mahal kong si Flerida.
NARRATOR: isinalaysay ni Aladin ang ilang
bahagi ng kanyang kahapon kay Florante. pati
narin ang dahilan ng alitan nilang mag ama.
Samantala sa kabilang banda sa etolya....
MENADRO: mukhang nagkakasiyahan kayo.
KAWAL: may Liham galing kay Laura
MENANDRO: kay Laura???? Tama nga ang
aking hinala.. mga kawal.. mga kawal
maghanda kayo ngayun din at lulusob tayo sa
Albanya.
NARRATOR: at ng , sila’y makarating sa
kaharian ng Albanya...
MENANDRO: sugoooood! Patayin ang mga
taksil
NARRATOR: habang nagkakagulo ang ,mga
tao sa Albanya itinakas ni Adolfo si Laura
ADOLFO: magiging akin ka ngayon
LAURA: bitiwan mo ako. Halimaw.
FLERIDA: bitiwan mo siya. Nilalang. Isa kang
Halimaw. Ito ang nababagay sa iyo.
LAURA: maraming salamat... ummm..
FLERIDA: flerida
LAURA: maraming salamat Flerida. Kung hindi
dahil sa iyo na ituloy ni Adolfo ang kanyang
masamang balak. Ahh. Siya nga pala ako nga
pala si Laura
NARRATOR: nagpalagayang loob ang
dalawang dalaga at sanhi narin ng pangyayari
isinalaysay nilang pareho ang kani kanilang
karanasan bago ang pagkakataong iyon.
ALADIN: at ng gabing iyon ay nilisan ko na ang
Persiya at nilakbay ang madilim na gabi...
FLORANTE: hintay wala ka bang naririninig?
ALADIN: oo nga, tena at ating pakinggan!
NARRATOR FLERIDA: subalit sadyang hindi
ko matanggap ang pag-ibig ng sultan. Ninais ko
pang magpakamatay ngunit paano si Aladin..
hanggang sa maisipan ko ang tumakas.
Nilandas ko ang kaparangan at kabundukan
hanggang marating ko ang kagubatan at...
LAURA: isa ka rin palang sawing nalayo sa
iyong tunay na minamahal
FLORANTE: diyata’t si Laura ang narinig ko.
ALADIN: at kasama niya ang muyta kong si
Flerida.
8
FLORANTE: laura o aking laura
LAURA: Florante
ALADIN: flerida
FLERIDA: Aladin
NARRATOR: walang pagsidlan ng galak ang
apat sa kanilang muling pagtatagpo at ang
madawag na gubat na iyon ay naging paraiso.
LAURA: o florante, mula ng lumisan ka ay
nagkaroon na ng gulo sa Albanya.
FLORANTE: Gulo? Anong gulo ang naganap
mahal kong Laura?
NARRATOR: sa gitna ng pananabik sa muli
nilang pagkikita. ikinuwento ni Laura ang mga
nangyari sa Albanya habang siya ay nakikipag
digma sa Etolya.... ang hindi nakaligtas sa
matalas na pandinig ni Aladin ang......
ALADIN: teka, tila mga yabag ng maraming
kabayo ang tunog na iyon.
FLORANTE: oo nga! Dali! Magsipag kubli tayo!
NARRATOR: at mula sa kanilang
pinagkukublihan, ay ito ang kanilang nakita.....
FLORANTE: teka, tila namumukaan ko ang
nangunguna. Oo nga, si..... si Minandro!
FLORANTE: Menandro,
MENANDRO: Florante. oh kaibigang Florante,
ang akala ko’y hindi na tayo magkikita.
FLORANTE: Menandro, salamat.... salamat sa
pagdatin nyo.
MENANDRO: pagkaalis mo’y isang sulat ang
tinanggap ko, mula kay Laura, doon ko nabatid
ang inilaang patibong ni Adolfo para sayo. Hindi
ako nag aksaya ng panahon, tinipon ko ang
dating hukbo at noon din ay sinalakay namin
ang Albanya. At hindi kami na bigo, naibagsak
namin ang mga kabig ni Adolfo. Hinahanap ko
kayo pati na si Adolfo subalit hindi ko kayop
matagpuan.
LAURA: kasalukuyan akong itinatakas a
palasyo ng itakas ako’t dalhin ni Adolfo sa gubat
at dito ako nakita ni Flerida. Na siyang nagligtas
sa akin.
MENANDRO: kay ganda ng pagkakataon
ngayon, wala ng liligalig sa bayan ng albanya
FLORANTE: menandro.
MENANDRO: florante,
KAWAL NG A.: MABUHAY SI Florante,
MABUHAY SI prinsesa Laura
NARRATOR: at nilisan nila ang madawag na
kagubatang iyon upang magbalik sa Albanya.
Gayon na lamang kanilang kagalakan ng
matanaw na nila ang Albanya. Sa pagpasok nila
ang lungsod ay sinalubong sila ng di
magkamayaw ng mga mamamayan.
MAMAMAYAN SA ALBANYA: mabuhay ang
bagong hari, mabuhay sina Florante at Laura.
NARRATOR: at di naglipat araw ang dalawang
puso ay pinag tali, sina florante at Laura, Aladin
at Flerida. Pagkatapos ng malaking pigging sa
Palasyo ay nagpaalam na sina aladin at
Flerida..
ALADIN: paalam na florante, laura, hanggang
sa muli nating pagkikita
FLORANTE: pagpalain kayo ni Bathala aladin,
flerida.
NARRATOR: AT SI Florante at Laura ay naging
uliran sa pamamahala ng kaharian, malaki ang
isinulong ng Albanya. Magbuhat noon ay di na
humiwalay sa kanila ang kaligayahan.
*** E N D ***