Kabataan: Lakas ng Kaunlarang Panlipunan

Bagong lakas…bagong tinig…bagong dugo…bagong lipunan…bagong pamahalaan…

Sa mga panahong lumipas, nalathala sa mga pahayagan at nagging paksa pa sa lahat ng

midya ng komunikasyon ang tungkol sa papel ng mga kabataan, lalo na sa kaunlarang sosyal.
Tinuklas nila ang mga bahagi at implikasyon nito at narrating nila ang maraming mabibigat at
masalimuot na konklusyon. Kung kabataan ang pag-uusapan, dalawang bagay ang mabubuo sa
ating isipan.

Isang panahon ito sa buhay ng isang tao, isang panahonng panghabambuhay, isang
panahon ng kawalang kapanatagan at walang pasya. Isang panahon ito ng kaisipan, isang
panahon sa karanasan ng isang nilalang. Sa ganito, kapag binabanggit ang kabataan,
pinakakahulugan na isang nilalang na may gulang na labinlima hanggang tatlumpu’t lima; at
isang nilalang na magkasama ang dalawa sapagkat kung wala ang sikap at sigla ng kabataan,
magkakaroon tayo ng isang nilalang na may puso’t kaluluwang handang-handa subalit mahina
at walang lakas at ang kakulangan sa saloobing makabata, magkakaroon tayo ng isang nilalang
na bata sa gulang ngunit hukluban sa handang baguhin ang daigdig sa liwanag ng kung ano ang
magagawa natin sa kaunlarang panlipunan.

Hindi natin ito masisimulan kung hindi natin aalamin ang mga suliranin ng bayan
ngayon: ang kasikipan sa mga lungsod sa ating bayan; maliit na proporsyon ng kalakal na isang
dahilan ng kabuuang kahirapang dinaranas ngayon ng 70 porsyento ng mga Filipino; suliranin sa
paninirahan at mataas na pamantayan ng pamumuhay, pansakahan, pansarili; ang laki ng
populasyon at ang kasalukuyang kalagayang pang-ekonomiya na mga dahilang may kaugnayan
sa kaunlaran at kalusugan ng bansa.

Dalawang bagay ang kakailanganin sa pagkakaroon ng pambansang kaunlaran: una,

pagbuo ng isang pambansang pagkakakilanlan at pangalawa, ang pagtaas ng karangalan at
kadakilaan ng tao.

Hindi matutupad ang layuning ito kung walang kikilos. Aywan kung ano ang dahilan ng
hindi nito pagsasakatuparan. Ayaw kong hinuhain na bunga ito ng di-katapatan ng pamahaalan
dili kaya’y pagpapabaya ng mga kinauukulan ni ang kakulangan ng mga taong dalubhasa o may
sapat na kaalaman. Huwag tayong maghalukipkip sa suliranin ng bansa. Ang anumang bahaging
maitutulong natin sa pagsasakatuparan ng pangwakas na layon na dapat masalig sa paglilingkod
sa bayan ng mga mamamayan.