k a r e

2 0 0 9
 belk›s, tayyar ve b için...

cemuçan

Sürüm: fiubat 2009

Grafik Tasar›m: Bar›fl K›ran

‹lüstrasyonlar: Tu¤çe Tosun

© 2009 altKitap
Yap›t›n tüm yay›n haklar› sakl›d›r. Tan›t›m için yap›lacak k›sa al›nt›lar
d›fl›nda yay›nc›n›n izni olmaks›z›n hiçbir yolla ço¤alt›lamaz.

www.altkitap.com
altkitap@altkitap.com
 bu sayfalar da birer kare,
dijital görüntünün içinde sanal kareler...
harfler, kelimeler, cümleler
hiçbiri karenin düzenine sahip de¤il.
harfler, kelimeler, cümlelerle
an'lar› bir karenin içine s›k›flt›rmaya çal›flt›m.
kiminin sadece bir kenar› var, kiminin iki.
kare hiçbirisi mükemmel de¤il.
dört kenar birbirine eflit, okur-yazar, diledi¤i gibi tamamlas›n diye istedi¤i köfleden bafllayarak,
sanki bir düzenin temsilcisi. ister kareye ulafls›n, ister dönüp dursun kelimelerin içinde kaybolsun...
sonuçta nedir ki harfler, kelimeler, cümleler,
mükemmele yak›n bir flekil,
italyan düflünürün dedi¤i gibi:
dört kenar, "metin okurdan iflbirli¤i isteyen tembel bir araçt›r".
eflit uzunlukta. bu da aç›k bir ça¤r›,
*** oyuna kat›lmak isteyenlere, okur-yazara...

cemuçan

kat›lmak isteyenler:
yaz›yorum@cemucan.com
son tarih: 20 eylül 2009
k a r e ’ n i n i ç i n d e k i l e r

bafllangݍ 7 ekrana bakan adam... 87

? 11 volkan ve seda 91
planlar! 15 bir rüya - 2 95
kufllar 17 gelmeyecek gün... 101
yeni sanat 19 bar›n tepesindeki adam... 105
kurflun... 21 sadece karars›z 109
sahilde 23 öyle bir zamanda... 111
havaalan› 25 foto¤raf 113
yedi cüceler 29 silecekler 115
üstgeçitte 31 üçgen 117
kad›nlar hakk›nda-1 35 :) 119
virgül-yeniden 41 yaln›z adam 121
anne flefkati... 43 denizin ortas›nda 123
taka san 45 anneannem 127
olmayacak ifl... 49 hayat›n› arayan adam 129
cenazede 51 teknolojik adam 131
foto¤rafç› 55 bir rüya - 1 (soru) 133
akvaryumdaki 57 testere 135
vitrindeki görüntü... 61 virgül 137
gooool! 63 yanl›fl 139
kad›nlar hakk›nda -2 67 yine... 141
çöpadam 75 yolculuk 143
görünmez adam... 77 yavafl yavafl gelen 147
periskop 81 neden yaz›yorum? 153
hastanede... 83

kare’nin içindekiler
bafllangıç
bir kelime, bir defter, bir kalem, bir masa, bir sandalye, bir
örümcek, bir lamba (ampulü sönmüfl), kal›n bir kitap (ikinci
cilt, kitap aç›k), bir adam...
adam, masan›n bafl›nda, sandalyesinde oturmaktad›r, sol eli,
üzerinde bir defter ve iki yana edepsizce aç›lm›fl kal›n bir kitap
d›fl›nda hiçbir fley bulunmayan masaya dayanm›flt›r ve bir
kurflun kalem tutmaktad›r. adam›n önünde yer alan defterde
tek bir kelime yer almaktad›r. kelimenin ne zaman yaz›ld›¤›
belli olmad›¤› gibi adam›n ne kadar süredir bu durumda
oldu¤u konusunda da bir ipucu bulunmamaktad›r. sol el,
kalemi s›k›ca tutmufl, uçsuz bucaks›z görünen beyaz sayfan›n
sol üst köflesinde düzensiz elyaz›s›yla bir iz b›rakm›flt›r. çok
yukar›lardan, bu izlerin anlaml› bir bütünün parças› olup

7 bafllangıç
 olmad›¤› anlafl›lamamaktad›r. yaz›n›n adam taraf›ndan rakam›n› okumak mümkündür. koyu renkli yaz›lar, e¤ik
yaz›ld›¤›na dair en güçlü kan›t sol elinde tuttu¤u kalemin biçimle yaz›lm›fl olan yaz›lar, nokta iflareti ile k›salt›lm›fl yaz›lar...
hâlâ kelimenin son harfinin üzerinde olmas›d›r. yine de her bu kal›n kitap bir sözlüktür. masan›n bafl›nda, sol elindeki
ihtimale karfl› adam›n kelimeyi yazan adam olmad›¤›n› iddia kalemi defterin üzerinden ay›rmadan duran bu adam bir
edebilecek olanlara karfl› söylenecek pek fazla fley yoktur. sözlü¤ün 2336. sayfas›n› açm›fl, sol taraftaki sayfan›n ikinci
sa¤ dirse¤ini masaya dayam›fl, çenesini avucunun içine alm›fl sütununda yer alan "vazgeçmek" kelimesini defterinin sol
bir durumda masan›n sol yan›nda bulunan kal›n kitaba üst köflesine düzensiz el yaz›s›yla kaydetmifltir.
bakmaktad›r. kitab›n sayfalar› aç›kt›r, sol yandaki sayfalar›n örümcek a¤›na devam eder, hikâyemiz bu noktada bafllar...
oluflturdu¤u hacim sa¤ taraftakine göre ezici bir ço¤unluktad›r.
sa¤ yandaki sayfalar neredeyse bu dengesizlik karfl›s›nda sol
tarafa kapanacakt›r fakat kitab›n kal›n kapa¤› bu duruma bir
flekilde engel olmaktad›r. yaklaflt›kça, kitab›n sol üst köflesinde
koyu renkli "vatans›zl›k" kelimesi okunabilmektedir. kitab›n
sayfalar›ndaki koyu renkler belirsiz bir lekeden belirgin bir
anlama do¤ru de¤iflmektedir. sayfan›n sol alt köflesinde 2336

bafllangıç 8 9 bafllangıç
?
bir otobüsün cam›na kafam› yaslay›p, cam›n hissizlefltiren
so¤uklu¤unda kendi yüz ifademi karfl›mda buldu¤um geceler
akl›ma geldi. parçalara ayr›larak, da¤›larak, bilinmeyen bir
noktada tekrar birleflmek üzere renklerini yitiren görüntüler
ard› ard›na yok olurken, kendi düflünceli yüz ifademi
seyretti¤im geceler...
sanki karfl›mda gördü¤üm adam bir baflkas›ym›fl... o bir
baflkas› olan adam, düflünceli, bir baflka adam›n o anda neler
düflündü¤ünü düfllüyormufl....
bu birbirinin içine geçen düflünceler kim bilir hangi roman›n
veya filmin zihnimde b›rakt›¤› k›r›nt›lardan arda kalanlar...
ben de var olmayan bir adam›n düflüncelerini yeniden
yaratmaya çal›flarak, olmak istedi¤im beni yeniden

11 ?
 kurgulamaya çal›flarak varoluflumun devaml›l›¤›n› m› sa¤lamaya
çal›fl›yorum?
***
bir otobüsün cam›na kafas›n› yaslay›p cam›n hissizlefltiren
so¤uklu¤unda kendi yüz ifadesini karfl›s›nda bulan bir adam
bunlar› düflünür mü?
neden anlafl›lmazl›k ya da kayna¤› olmayan bunal›ml› bir ruh
haline bürünen insanlarla ilgili bir fleyler yazmak istiyorum?
neden insanlar böyle bir insan hakk›nda bir fleyler okumak
istesinler?
kendilerini bulmak için mi?
ben kendimi bulmak için mi yaz›yorum?
***
bir otobüsün cam›na kafas›n› yaslay›p cam›n hissizlefltiren
so¤uklu¤unda kendi yüz ifadesini karfl›s›nda bulan bir adam›n
neler düflündü¤ünü kurgulamaya çal›flan bir baflka adam
hangi ruh halinde olabilir?
***
ben flu anda hangi ruh halindeyim?
***
bir bilgisayar bafl›nda, bir otobüsün cam›na kafas›n› yaslay›p
cam›n hissizlefltiren so¤uklu¤unda kendi yüz ifadesini
karfl›s›nda bulan bir adam›n, camdaki aksinde bir baflka adam
oldu¤unu düflünerek farkl› bir hayat› kurgulamaya çal›flmas›n›
yazmaya çal›flan ben, bir baflkas›n›n kurgusunun ürünü
müyüm?
***
ben kimim?

? 12 13 ?
planlar
her fley haz›rd›. hareket plan› aylar öncesinden
belirlenmiflti.
herkes ne yapaca¤›n› biliyordu, en az›ndan biliyor
olmal›yd›. defalarca konuflulmufltu her fley. tersten
oynat›lan bir filmin ilk kareye dönüflündeki kararl›l›kla
ilerliyordu zaman. hataya yer yoktu.
her fley haz›rd›...

15
kufllar
kufllar› gördü¤ümüz yerde yok etti¤imiz günlerin
bafllang›c›yd›. her yerde bir panik havas› vard›. tüfe¤i
olan tüfe¤iyle olmayan sopalarla, tafllarla...
paranoya tüm ülkeyi sarm›flt›.

17
yeni sanat
bir kalem... bir k⤛t... kalemin hüküm sürebildi¤i herhangi
bir yüzey, nitelikleri önemsiz. bir telefon... ahizenin karfl›s›nda
s›k›c› bir ses... bir toplant› da ayn› ifli görür
yeni "karalama sanat›" flaheserine bak›yor. genellikle telefonda
konuflurken, ya da s›k›c› bir toplant›da, eline geçirdi¤i bir
kalemle nereyi gözüne kestirirse karal›yor. k⤛tlar, kitaplar,
telefonun kordonu... bu kez, dört gündür gece gündüz
demeden çal›flarak haz›rlad›¤› raporun arka sayfas›n› seçmifl
sanat›n› uygulamak için. k›rm›z› kalem kulland›¤› çal›flmas›nda
en belirgin olarak görülebilen flekil büyük bir kalp, üzerinde
küçük küçük baflka kalpler ve dikkatli bir gözün kaç›rmayaca¤›
bir baflka flekil: evet, bir kelebek bu!
ayaktaki kad›n sesini yükselterek takdim ediyor:
-evet arkadafllar, flimdi s›ra vergi raporunda!

19
kurflun
karanl›kt›, gecenin sessizli¤inde ilerliyordu. zihnindeki endifleler
yetmezmifl gibi hiç susmayan iç sesi yolunda gitmeyen fleyleri
s›ral›yordu: evet orman karanl›kt›, sessizdi etraf ve bu hayra
alamet de¤ildi, yanl›fl yönde gidiyordu -gerçi nereye gitti¤ini
bilmiyordu- her yön yanl›flt›, piflmanl›k vard› içinde -nedensizdi-
ve her fleye ra¤men sahte de olsa umut k›r›nt›lar›... kendi iç
sesinin izin verdi¤i anlarda kesik solu¤u sözü al›yordu.
vücudundaki tüm kaslardan önce solu¤u al›flk›n olmad›¤› bir
h›zda kofltu¤unu yineliyordu her ad›m›nda. son duydu¤u
sesin namluyu terk eden bir kurfluna ait oldu¤unu hiçbir
zaman bilemeyecekti.

21
sahilde
her zamanki gibi erkenden uyanm›flt›. kulübeden d›flar› ad›m›n›
att›. geceden kalan f›rt›nan›n unuttu¤u bir meltem c›l›z
kollar›na doland›. gözlerini k›st›. dalgalar›n sesine çevirdi
kafas›n›... bir daha, bu defa dikkatle dikti gözlerini.
her yerdeydiler... yüzlerce belki binlerce spor ayakkab› sahile
vurmufltu. kumun içine bata ç›ka koflmaya bafllad›. gözüne
kestirdi¤i bir tanesini ald›, minik aya¤›n›n yan›na koydu.
gülümsedi. flimdi di¤er tekini bulmaya kalm›flt› ifl.

23
havaalanı
taksidesin. yol bombofl. kar›n örtüsü alt›nda flehir uyuyor.
dingin hava. sileceklerden gelen ince ses, lastikleri donmufl
olmal›. yol önünde, far›n ›fl›¤› beyaz asfalt› ayd›nlat›yor. ›fl›k
ileride kör bir noktada yok oluyor. kafan› çeviriyorsun.
radyonun sesi rahats›z edecek derecede k›s›k, varl›¤›n› sürekli
hat›rlatacak kadar. kafan› kald›r›yorsun. ileride, çok ileride
küçük bir ›fl›k, ya da baflka bir fley. bir anda beliriyor. floföre
bak›yorsun, kayg›s›z bir dikkatle yola bak›yor. bir eli araban›n
içine s›cak hava üfleyen fan›n dü¤mesinde. radyonun sesini
bast›r›yor. yine de türkünün c›z›rt›s› duyulabiliyor. fan›n ›l›k
rüzgâr› yüzüne vuruyor. ›fl›k yaklafl›yor, büyüyerek. s›cakl›k
bir rahatlama sa¤l›yor. mavi, k›rm›z›. yaklafl›yor. beyaz, büyük
bir araba, üzerindeki k›rm›z›, mavi ›fl›klar sabah› ayd›nlat›yor,

25 havaalanı
 bir süreli¤ine. floför, jandarma, diyor. beyaz, büyük araba
tüm sesleri bast›rarak yan›ndan geçip gidiyor. geri dönüp
bakm›yorsun. önündeki yola dikiyorsun gözlerini, far›n
uyuflturucu etkisi ›l›k rüzgârla birlefliyor, gözlerin kapan›yor.
arkanda b›rakt›¤›n karanl›¤›n yuttu¤u yolun ucunda bir anda
beliriveren küçük mavi ›fl›¤› farkedemiyorsun.

havaalanı 26
yedi cüceler
saçma ama düflünüyorum iflte.
7 cüceler asl›nda kimdi?
kardefller mi yoksa arkadafllar m›?
anne babalar› nerede?
neden ormanda inzivaya çekilmifller?
çal›flt›klar› maden kime ait?
bofl zamanlar›nda ne yaparlar?
sahi kimdir bu 7 cüceler?

29
üstgeçitte
nerede ve nas›l kaybetti¤imi bilmiyorum art›k. herkeste iki
tane olan bende bir tane. o da öylesine duruyor yerinde. pek
ifle yarad›¤› söylenemez. çamurlu bir suyun dibini ne kadar
net görebilirseniz benim görebildiklerim de ondan ibaret.
bazen, güneflli günlerde bundan fazlas›n› da elde etti¤im
olmufltur, çok k›sa bir süre için. "elindekinden de olmamak
için, çok parlak ›fl›kta gözünü açmasan iyi edersin."
hastanedeki doktor böyle demiflti, umursamadan. elimi
uzatt›¤›mda odas›ndan ayr›l›rken, bir an karar veremedi, güle
güle, diyebildi. parmaklar› olmayan bir ele ne kadar el
denebilirse, bu "fley"le ne kadar "el" s›k›flabilirse... reçetemi
iki "fley"in aras›na s›k›flt›rmas›n› bekleyip ç›km›flt›m.
evet! ben, tek gözlü, ellerinin olmas› gereken yerde birer

31 üstgeçitte
 parmaks›z aya¤a benzeyen et parças› bulunan bir adam›m. gün benim de zaman›m gelecek.
her gün insanlar›n merhametine s›¤›narak mendil açt›¤›m üst o zaman, sizler bak›fllar›n›z› kaç›rmak için karfl›mda k›vran›rken
geçidin merdivenlerinin ortas›nda, küçük alan›mda zaman›m›n ben sizden tüm bunlar›n hesab›n› soraca¤›m.
gelmesini bekliyorum. her saat bafl›, yolun di¤er taraf›nda ve ben hiçbir zaman unutmayaca¤›m...
simitçi adnan u¤ruyor bir fleye ihtiyac›m olup olmad›¤›n›
soruyor. ö¤len vakti, ekmek aras›na koydurdu¤u yeme¤imi
getirip kollar›m›n aras›na s›k›flt›r›yor. kolam›n kutusunu aç›p
yan›ma b›rak›yor. sadece yeme¤in sonunda içebiliyorum
kolay›. tam olarak göremesem de biliyorum, insanlar beni
seyrediyor. seyrediyorsunuz... ac›yor, alay ediyor, küçümsüyor...
yan›mdan geçerken bir anda yüzlerine yap›fl›veren ifade iki
ad›m sonra yerini baflka bir fleye b›rak›yor. görüyor, ac›yor ve
unutuyorlar... unutuyorsunuz. merdivenden inip yolun di¤er
yan›na geçene kadar ben yok oluyorum sizin için, ta ki bir
daha yolunuz bu üst geçide düflene dek... ama biliyorum. bir

üstgeçitte 32 33 üstgeçitte
kadınlar hakkında 1
s›n›rlar› günden güne belirsizleflen bu flehrin sokaklar›ndan
birindeki bir evde, beni düflünen bir kad›n›n olma olas›l›¤›...
yollar›m›z›n bir durakta, sinemada ya da metroda kesiflme
olas›l›¤›... ya da yan›mdan öylece geçip gitmifl oldu¤u
düflüncesi...
***
o ilk gün ikimiz de oradayd›k. oradaym›fl›z daha do¤rusu.
ben sonradan hat›rlad›m her fleyi. geçmiflimle aram çok iyi
de¤ildir, bilirsin. birilerine sürekli bir fleylerin yetiflmeyece¤inden
flikayet eden kad›n senmiflsin, telafll› gözüken... sonradan
ö¤renecektim, senin hiç bir zaman telafll› olmad›¤›n›, asl›nda
sadece öyle göründü¤ünü... bir deniz feneriydin sen. tüm
sakinli¤iyle yukar›da, sivri kayal›klar›n üzerindeki burunda

35 kadınlar hakkında 1
 yükselen. o telaflla dönen parlak ›fl›¤›nla etraf›ndakilere yön
gösteriyordun asl›nda... hemen ötendeki s›¤l›klar›n haberini
ulaflt›r›yordun. bir deniz feneriydin evet sen. dingin... y›llar
geçse de beklemekten yorgun düflmeyen, ilk günkü heyecan›n›
yitirmeden ait oldu¤u dünyay› ayd›nlatan... ben anlamam›flt›m.
kelimelerle aram hiç bir zaman iyi olmad›. do¤ru olanlar›n›
seçmekte baflar›s›z oldu¤umu fark etti¤imde çaba göstermenin
bir yarar sa¤lamayaca¤›n› düflündü¤ümden sustum. neden
sustu¤umu da aç›klayamad›m. sen hiç y›lmazd›n. kelimeler
seninle dosttu. içinden gelen bir dürtüydü belki de. a¤z›n›
açt›¤›n anda dünyan›n sonu gelmifl gibi olurdu. eflya anlam›n›
bulurdu. her fley bir anda dururdu... durmufltu. o gün, seni
ilk gördü¤üm gün de öyle olmufltu. bunu hat›rl›yorum iflte.
ben sessizli¤ime mâhkum, seni düflüncelerimde ço¤alt›p
içimdeki kelimelerle özledim. uzun bir süre... öyle bir süre ki,
bir deniz feneri için bile uzun bir süre. sonra... ben senin için
kadınlar hakkında 1 36
hiç yoktum. sadece bir olas›l›kt›m. apartman dairesinden
flehrin dumanl› ›fl›klar›na bakan adam›n zihnindeki bir olas›l›k...
bir otel odas› penceresinde çölde belli belirsiz harfler gibi
dizilmifl deve kervan›n› düflleyen kad›n›n zihnindeki bir olas›l›k...
zaman›n› bekleyen... küçücük...
sonra seni düflledim. sen, ütü yap›yordun, s›cak günlerin
dayan›lmaz yap›flkanl›¤›na karfl›n. terlemifltin. mutsuz
görünmüyordun. senin o halini görüp de mutsuz olan ben
kadar mutsuz de¤ildin. ne kadar farkl› oldu¤umuzu
düflündüm. yap-bozun uyumlu parçalar› gibi oldu¤umuzu
hayal ederek kendimi avutmaya çal›flt›m. aynaya bakt›¤›nda
sen ne görüyordun acaba! bunun merak›yla yafl›yordum.
kendi cevab›m› biliyordum, ümitsizli¤ime ra¤men seninkini
merak ediyordum. neden bu s›cakta ütü yapt›¤›n› sordu¤umda
gülümsedin. aln›ndaki teri bir mendile sildikten sonra kafan›
kald›rmadan, burufluk gömle¤in yakalar› üzerinde dolaflt›r›rken
37 kadınlar hakkında 1
 ütüyü, seviyorum, dedin. bu benim için yeterliydi. üzerine
gitmedim. belki de gitmeliydim. yanaklar›ndan akan damlalar›n
ter mi yoksa baflka bir fley mi oldu¤unu sormal›yd›m. sormam
gereken bir çok soruyla birlikte... kelimelerle aram hiç bir
zaman iyi olmad›. biliyorsun. biliyordun. senin için fark
etmedi¤ini düflündüm. böyle kabul etti¤ini düflündüm. böyle
kabul etti¤in içindi belki de sözcüklere olan küskünlü¤üm...
nas›lsa sen vard›n, oradayd›n, bilirdin, anlard›n...
tam olarak ne zamand› bunu da hat›rlam›yorum. belki de
bafllang›ç diye bir fley yoktu. bu da avuntunun bir parças›yd›,
ne de olsa bir bafllang›ç ve son oldu¤u düflüncesi insanlar›
rahatlat›rd›. önceleri küçüktü, küçücük bir boflluktu... flimdi
düflündü¤ümde o kadar da küçük olmad›¤›n› anl›yorum...
benim fark edebilece¤im büyüklükte küçük bir boflluk diye
düzelteyim. havadayd›... evdeydi... ifl yerindeydi... arabadayd›...
aram›zdayd›. evet o küçük boflluk aram›zdayd›. sen kolumu
kadınlar hakkında 1 38
uzatsam dokunabilece¤im kadar yan›mdayd›n. ald›rmad›m.
bofllu¤un ars›z oldu¤unu bilemedim. oysa sen! sen kollar›n›
uzatt›¤›nda, bana dokunmak içindi ama ben orada yoktum...
tam olarak ne zaman fark›na vard›n bofllu¤un doyurulmaz
açl›¤›n›n! kim bilir! ben bilemedim. kolumu uzatsam sana
hâlâ dokunabilirdim. boflluk büyüyor muydu! sen kollar›n›
uzatt›¤›nda ellerine dokunabilirdim.... daha da m› büyüyor!
ikimiz uzatt›¤›m›zda kollar›m›z› parmak uçlar›m›zdan
yakalayabilirdik birbirimizi... nas›l bir yan›lsamaysa bu! kendimi
bu kadar kapt›rd›¤›m› anlayamam›fl›m. bofllu¤un ard›nda
yard›m beklentisiyle bir an olsun k›rpmaktan endifle etti¤in
gözlerinle bana bakt›¤›n› görememiflim.
iflte, s›n›rlar› belirsizleflen flehirde bir evin içerisinde, beni
düflünen kad›n›n sen olma olas›l›¤›n› düflünüyorum. yollar›m›z›n
bir kez daha kesiflme olas›l›¤›n›... flimdi çok uzaklarda bir
noktas›n. varl›¤›n› bildi¤im bir nokta.
39 kadınlar hakkında 1
virgül - yeniden
hayat›n virgülünde anlaflamad›k demiflti o gün. noktada
anlaflamamaktan iyidir, diye düflünmüfltüm. nokta
cümleyi bitirir, virgül soluk ald›r›r. öyle oldu¤unu
düflünmüfltüm. virgül bir umut verir en az›ndan. nokta
keskindir, siyah ve beyaz gibi!

41
anne flefkati...
birinin bana gerçekleri söylemesine ihtiyac›m var.
gerçekler!
sözlerin gerçek olmas› gerekmiyor asl›nda. sadece bana
onlar›n gerçek oldu¤unu söylemesi yeterli.
buna ihtiyac›m var.
evet, kayboldum ben.
gece yar›s› ter içinde, bir kâbustan uyanan o çocuk gibi!
"her fley geçti, her fley düzelecek!"

43
taka san
beyo¤lu'nun ara sokaklar›nda bir cumartesi günü, ö¤len saat
13:45 civar›nda, adam ve bir amerikal›, kahve içmek için daha
önce hiç gitmedikleri, denenmemifl bir mekân aramaktad›r.
adam›n kafas› öyle bir yerin aray›fl›na girmeden önce de yeteri
kadar meflguldür. bir ara amerikal› arkadafl›n›n geride kald›¤›n›
fark eder. duraklar, çevresine bak›n›r. karfl›s›ndaki görüntü
flafl›rt›c› oldu¤u kadar anlams›zd›r da: arkadafl›, planlar›yla
hiçbir ba¤lant›s› olamayacak bir dükkân›n önünde durmufl,
camdan içeri bakmaktad›r. adam kafas›n› kald›r›r ve kap›n›n
girifline pasl› somunlarla tutturulmufl çirkin ahflap parças›
üzerinde "çardakl› meyhane" yaz›s›n› okur. yaz› özensiz bir
elden ç›km›flt›r, her harfin alt›nda f›rça darbelerinden kurtulan
boya damlac›klar› harflerin s›n›rlar›n› zorlamaktad›r. zihninde

45 taka san
 "meyhane", "kahve", "denenmemifl" kelimelerinin
anlamlar›n› sorgulamaya f›rsat bulamadan amerikal›
arkadafl›n›n aral›k b›rakt›¤› kap›dan içeri girmek üzereyken
bulur kendini. henüz bir önceki gecenin izlerini silememifl
olan mekânda üç bofl masa, bir çekik gözlü adam, bir otuz
üçlük kutu bira ve uyuklamakta olan k›sa boylu bir çocuk
dikkatini çeker. duvarlar› flöyle bir süzdükten sonra gözleri
kayahan'›n sesini bulur. ne kadar zamand›r kasetçalarl› bir
teyp görmedi¤ini düflünür. ne kadar zamand›r, otuz üçlük
kutu bira içen birisi görmedi¤ini düflünür... ne kadar zamand›r,
bir japonun, bir cumartesi günü ö¤len vakti, çardakl›
meyhane'de tek bafl›na, kayahan eflli¤inde otuz üçlük kutu
bira içti¤ini görmedi¤ini düflünür.
japon adam biras›ndan bir yudum al›r, düzgün bir türkçeyle
merhaba der!

taka san 46
olmayacak ifl...
geveze bir insan de¤ilim. b›rak gevezeli¤i, gerekti¤i zaman
konuflamad›¤›m anlar ço¤unluktad›r hayat›mda. dilimin
tutuldu¤u... kelimelerle aram iyi de¤il diye düflünmüflümdür
bunca y›l. belki de bu yüzdendir tutuklu¤um. k›rk kere
söylenen fley olurmufl ya. tüm bunlar›n üstüne, flimdi de
oturmufl sana bugüne kadar anlatmak isteyip de
beceremediklerimi tek bir cümleye s›k›flt›r›p söylemeye
çal›fl›yorum.
kim, neden ve nas›l karar vermifl bilmiyorum ama bu, dünyada
kurabilece¤im son cümleymifl... ne anlatmak istiyorsam, kime
anlatmak istiyorsam iyi düflünüp seçmeliymiflim... öyle dedi
adam›n teki, ben otobüste oturuyordum. kendi kendine mi
konufluyordu, bana m› söylüyordu bilmiyorum.
flu anda oturmufl o cümleyi düflünüyorum...

49
cenazede
böyle bir cenazem olsun ister miydim?
kendi kendime bu soruyu sorup duruyordum. her taraf yafll›
insanlarla doluydu. kimisi bir di¤erine tutunmufl, rüzgârda
sallanan papatyalar gibi savrularak yürüyordu. bir k›sm›,
zamana, kadere, ölüme meydan okurcas›na kafalar› dimdik...
ayna karfl›s›nda gözlerini diktikleri o derin çizgiler ne kadar
çaresiz olduklar›n› her gün yüzlerine vursa da dimdik...
erkeklerin daha olgun gözükme çabalar› garibime gidiyor.
kalan günlerini avuçlar›n›n içinde tutmaya çal›flan insanlar
aras›nda bile erkekler ölümü daha so¤ukkanl›l›kla gö¤üsler
bir tav›rla arkadafllar›n› teselli etme gayreti içindeler. belki de
kad›nlard›r daha olgun olan. a¤l›yorlar... giden arkadafllar›n›n
arkas›ndan... etrafa bak›yorum. hiç çocuk yok. ses yok.

51 cenazede
 hocan›n, ne dedi¤i anlafl›lmasa da, y›llard›r ezbere tekrar etti¤i
kelimelerinin aras›na sadece ölünün ismi s›k›fl›yor. erkekler
bir araya toplan›nca, kad›nlar bir kenarda kalakal›yor, onlar
da birbirlerine yaklafl›yor. hocan›n anlams›z kelimeleri aras›na
gözyafllar› s›k›fl›yor bu kez. soruyor iflte insan; böyle bir
cenazem olsun ister miydim?

cenazede 52
foto¤rafçı
her gün yüzlerce hayat›n içerisine giriyorum. sizin
hayatlar›n›z›n... hem de izin falan almadan. siz güvenli
duvarlar›n›z›n arkas›nda, hiçbir fleyden habersiz, mutlu
yaflamlar›n›z› yaflarken... iflte ben o hayatlar›n›z›n içindeki
davetsiz misafirim... hem de hiç bir çaba sarfetmeden,
kendili¤inden.
hayatlar›n›z ellerimin aras›ndan ak›yor, teker teker. gülen
insanlar, nefleyle el ç›rpanlar, birbirlerine tavflan kulak
yapanlar... hepsi mutlu anlar. iki boyutlu hayatlar. evet... iki
boyutlu hayatlar. yüzeyden bir türlü kurtulup ayaklanamayan
hayatlar. hepsi ellerimin aras›ndan ak›yor. büyük, küçük,
renkli, siyah beyaz...
parlak k⤛tlar›n üzerine s›k›flt›r›lm›fl mutlu hayatlar›n›z›n
davetsiz misafiriyim ben!

55
akvaryumdaki
kuyru¤unun yar›s› yok olmufl, hasta lepistesin yaflama tutkuyla
sar›lmas›n› izledim. bugün dördüncü gününde. belki de henüz
ölece¤inin fark›nda de¤il. umutla kuyruk sall›yor, ya da en
az›ndan sallayabildi¤ini düflünüyor. beslenme zaman› yüzeye
ç›k›p di¤erleriyle birlikte yem parçac›klar›n›n peflinden kofluyor.
elimi akvaryumun cam›na yaklaflt›rd›¤›mda nerede olursa
olsun harekete geçiyor, yem verece¤imi zanneden di¤erleriyle
ön s›rada yer alma savafl›na girifliyor. bazen, masamda
çal›fl›rken yan gözle akvaryuma bakt›¤›mda onu genellikle
tek bafl›na, hava filtresinin alt›ndaki hareketsiz sularda sabit
bir flekilde dengede durmaya çal›fl›rken görüyorum. di¤erlerine
oranla solgunlaflm›fl renginin fark›nda ama bunu belli
etmemeye gayret ediyor. gövdesine göre belirgin bir aç›

57 akvaryumdaki
 yaparak k›vr›lan kuyru¤u bu sa¤l›ks›z hayvan›n durumunu
ele veren ikinci temel belirti. yine de, her defas›nda, elimi her
uzatt›¤›mda yaklafl›yor, yem veriliyorsa yiyor, ya da en az›ndan
yiyormufl gibi yap›yor. di¤erleri ise onu d›fll›yorlar. erkekler
diflilerin peflinde, difliler gördükleri ilgiden memnun ama
nazl›... akvaryumun içindeki bu kovalamacay› izliyor hasta
lepistes. her fleyin fark›nda m›? belki bir ya da iki gün içerisinde,
onu yine o filtrenin alt›nda, bu kez tamamen hareketsiz,
küçük gövdesi kaskat› kesilmifl ve rengi tamamen solmufl bir
durumda bulaca¤›m. flu anda oturmufl bunlar› yazarken de
o, varl›¤›mdan habersiz, di¤erlerinin onu terk etti¤i, akvaryuma
hayat veren filtrenin alt›ndaki yerinde, hareket etmeden
durmaya gayret ediyor. s›rf bu çabas›n›n bile onu ölüme biraz
daha yaklaflt›rd›¤›n›n fark›na varmadan.
elimi akvaryumun cam›na yaklaflt›r›yorum.

akvaryumdaki 58
vitrindeki görüntü...
rengârenk vitrinde gözüne çarpan kahverengi bir h›rkayd›, tahta,
kare dü¤melerin kenarlar› yuvarlat›lm›fl. ne kadar uzun bir süredir
kendisi için bir fleyler sat›n almam›flt›. h›rkan›n ard›nda, ma¤azan›n
içerisinde hayat tüm h›z›yla devam ediyordu. kad›nlar›n bir k›sm›
duvarlardaki boy aynalar›nda kendilerini izliyor (hepsi kendini
be¤eniyor, hepsi çoktan sat›n almaya haz›r), kimi kasan›n önünde
uzay›p giden kuyrukta cep telefonuyla konufluyordu. ma¤aza
görevlileri sahte gülücükleriyle yard›mc› olmaya, her giyilenin ne
kadar yak›flt›¤›n› ifade etmenin de¤iflik yollar›n› arayarak günlerini
daha az s›k›c› hale getirmeye çal›fl›yorlard›. sar›fl›n olan, henüz
kendisi için hiçbir fley bulamam›fl, aynan›n hemen önündeki bir
di¤er kad›n›n kalças›na çakt›rmadan bak›yor, "can›m, o kalça ile
bu pantolon... olmaz!"
***
telefonu çald›¤›nda vitrindeki görüntüsünü yakalad› gözleri...

61
gooool!
özgür, o¤lum pas versene!
özgür, nefes nefese, kafas›n› hiç kald›rmadan son süratle
kaleye do¤ru ilerliyordu. gözlerinde o ana, o dakikaya, o
güne ait olmayan bir k›zg›nl›kla... karfl› defans iki yana aç›lm›flt›,
yol veriyordu çaresiz. o anda karfl›s›na ç›kmaya cesaret
edebilecek kimse yoktu. kocakafa turgut da dahil. özgür'ün
surat›n›n ald›¤› ifadeyi gören herhangi bir ölümlünün onun
karfl›s›na ç›kmadan önce bir kez daha düflünece¤i çok aç›kt›.
gömle¤i pantolondan d›flar› f›rlam›fl, saçlar› birbirine girmifl,
kofluyordu. pas versene! kafas›n› k›sa bir an için kald›rd›¤›nda
göz göze geldik. boncuk boncuk terli aln›n›n alt›nda k›pk›rm›z›
gözlerini gördüm, iki duda¤› aras›nda birikmifl tükürük
parçac›klar›... ben de duraklad›m... kimseyi duydu¤unu

63 gooool!
 sanm›yordum. burnundan soluyarak kafas›n› önüne e¤di¤i
gibi koflmaya devam etti, ta ki kalenin önüne gelene kadar.
kalenin önünde önce vahfli bir 盤l›k att›, topa olanca gücüyle
bir tekme savurdu, sonra da kendini yere b›rakt›. t›knaz
vücudunun üzerinde yüzükoyun kaymaya bafllad› toprak
zeminde. a¤z›n›n içine dolan toz toprak parçac›klar›n›
görebiliyordum. kaleci çocuk bu tiz 盤l›ktan da önce gözlerini
kapatarak çoktan bir kenara kaçm›flt›, iki eliyle kafas›n›
sarmalam›fl olacaklar› bekliyordu: önce bir ayakkab› gördük
havada, döne döne yükseldi, yükseldi, kald›r›m›n kenar›ndaki
beyaz renonun üzerine düfltü. kafam›z› di¤er tarafa
çevirdi¤imizde plastik top yalpalayarak havada uçuyordu, iki
tafl›n aras›ndan h›zla geçti, bakkal›n kepengine çarparak
durdu. özgür'ün sesini duyduk:
gooooool!

gooool! 64
kadınlar hakkında 2
böyle durumlarda akl›ma hemen o yer geliyor.
daha önce hiç gitmedi¤im, görmedi¤im, ad›n› iflitmedi¤im.
lacivert sular›n üzerinde toplanm›fl gri bulutlar... güneflin
aradan s›yr›lm›fl k›r›lgan ›fl›klar›n›n su üzerindeki par›lt›s›...
suya dik uzanan o kayal›k tepe... bu anlar› ne zamandan beri
zihnimdeki bu görüntüyle karfl›lad›¤›m› an›msayam›yorum.
tek bildi¤im her seferinde ayn› manzaran›n belirmesi. belki
bir film karesinden zihnime düflen bir parça, belki de ismini
hiçbir zaman hat›rlayamayaca¤›m bir foto¤rafç›n›n
deklanflörüyle s›k›flt›rd›¤› k›sa bir an... öyle bir an ki, bulutlar›n
karalt›s› bir süre sonra bu görüntüye egemen olacak, güneflin
son ›fl›lt›s› da yitirildikten sonra hüzün daha da belirgin hale
gelecek. o tepenin denize aç›lan ucundaki küçük bir ev

67 kadınlar hakkında 2
 dikkatimi çekecek (evet belki de bir filmin içinde yafl›yoruz).
bir anda dura¤an görüntüler h›zlanmaya bafllayacak: bir
araban›n içerisindeyim. sol taraf›mdaki o gümüfl sulara
bak›yorum. az sonra varaca¤›m evde beni bekleyen, daha
önce hiç görmedi¤im kad›n›n nas›l bir insan oldu¤unu hayal
etmeye çal›fl›yorum. evet, orada, o küçük evin içerisinde bir
kad›n var ve beni bekliyor. araban›n içinde çalan müzik ne?
kulak kesiliyorum. yeteri kadar dikkatle dinlersem
duyabilece¤ime inan›yorum. notalar›n ard› ard›na gelerek
oluflturdu¤u bütünün beni bekleyen sonla ilgili fikir vermesini
umuyorum. evet, beni bekleyen bir son var... evet, beni
bekleyen son, böyle durumlarda hemen akl›ma gelen o
görüntülerin ard›nda... arabayla ilerlemeyi sürdürüyorum.
deniz olabilece¤i en sakin görüntüsünde... (hareket etti¤imden
flüphe ediyorum, h›z göstergesine bak›yorum, ibre sa¤
kadınlar hakkında 2 68
aya¤›m›n uygulad›¤› bask›yla ayn› oranda de¤ifliyor. denize
bak›yorum, oldu¤u yerde tutulmufl kalm›fl) bir mart› hayal
ediyorum. gri, boz bir mart›... çok uzaklardan bu ›ss›z
say›labilecek buruna ulaflmaya çal›flan, kilometrelerce yoldan
s›rf buraya eriflebilmek için bilinçsizce kanat ç›rpan... mart›,
küçük bir nokta flimdi, bulutlar›n koyulu¤unda saklan›yor.
hareketli bir müzik... notalar›n bas sesleri koltu¤un alt›ndan
bacaklar›ma vuruyor. nefleli bir buluflma olmal› beni bekleyen...
mart› as›l› kald›¤› buluttan ayr›lmaya karar veriyor. kanatlar›n›
iki yana olabildi¤ince açarak süzülmeye bafll›yor. yavafll›yorum.
önce bana do¤ru geldi¤ini hayal ediyorum. gözlerini
görebilece¤im kadar yak›n›ma gelebilece¤ini, belki de tam
karfl›mdan, araban›n üzerine do¤ru pike yapt›ktan sonra
tekrar yükselece¤ini... (bütün a¤›rl›¤›yla seyircilerin üzerine
kendini b›rakan, son ana kadar yükselebilece¤i izlenimi
69 kadınlar hakkında 2
 vermeyen ama genellikle herkesin 盤l›k atmamak için nefes
nefese kald›¤› o son anda kendinden emin, keskin bir hareketle
yükselen gösteri uçaklar›...) arabay› durduruyorum. gelmesini
bekliyorum. gözlerimi k›sarak bulutlar›n aras›ndaki o noktay›
yakalamaya çal›fl›yorum... mart› art›k benim zihnimin içindeki
mart› de¤il. do¤ru zaman›n geldi¤ini düflündü¤ünde,
gölgesinde sakland›¤› bulutla vedalaflt›ktan sonra do¤ruca
burnun üzerindeki eve yöneliyor. evin üzerinde bir tur
att›ktan... (hay›r, evin üzerinde tur falan atm›yor. o ne yapt›¤›n›
çok iyi biliyor, tereddüt etmeden kanat ç›rparak evin arkas›nda
kayboluyor.) mart›n›n kendinden emin hareketleri beni
flafl›rt›yor. gökyüzü flimdi biraz daha karar›yor. denize
bak›yorum, güneflin izlerini ar›yorum suyun üzerinde... günefl
de bulutlara tutsak olmufl, çaresizce bekliyor. (hay›r, belki de
yorulmufl günefl, bir kenarda güç topluyor. yar›n› bekliyor,
kadınlar hakkında 2 70
bütün gücüyle tekrar sar›ya boyamak için suyun yüzeyini...)
denizin üzerinde beyaz köpükler oluflmaya bafllam›fl... bir
huzursuzluk var... bulutlar... mart›ya bak›yorum görünürde
yok, evin ard›nda bir yerlerde beni bekliyor (belki de uçup
gitti). arabay› tekrar hareket ettiriyorum. müzik de¤ifliyor.
(büyük bir senfoni orkestras›... nefesliler ve davullar duyuluyor
sadece...) yayl›lar yavafl yavafl kat›l›yorlar. endifleli bir adam›m
flimdi. sab›rs›zl›¤› besleyen bir endifleyle vites kolunu h›zla
de¤ifltiriyorum, araban›n gürültüsü yayl›lar› bast›r›yor.
h›zlan›yorum... az ilerideki küçük evde daha önce hiç
görmedi¤im kad›na do¤ru yaklafl›yorum. (belki de beni
beklemiyor) onu masan›n bafl›nda oturmufl, elleriyle bafl›n›
tutmufl önüne bakarken düflünüyorum. (kesinlikle bekliyor
beni) bir sonraki sahnede, hiçbir fleyden habersiz nefleli bir
flark› söyleyerek lavabonun bafl›nda domates y›k›yor. (bir
71 kadınlar hakkında 2
 sonrakinde arka bahçede çamafl›r as›yor... bir sonrakinde...)
ilerledikçe sahneler de¤ifliyor. tüm h›z›yla dönen ruletin küçük
topu her saniye bir baflkas›n› zengin ediyor, ama hiçbirine
kal›c› bir servet vaat etmiyor, her an baflka bir say›da durabilir,
k›rm›z›, siyah, k›rm›z› yedi, siyah on bir...
flans bir türlü bana gülmüyor. o burna, o eve bir türlü
varam›yorum. varamayaca¤›m› bildi¤imi de çok iyi biliyorum.
televizyondaki adam tam olarak bu kelimeleri söylüyor:
"ona afl›ks›n ama bu aflk sana ait, seni ba¤lar; aflk›n› reddetse
bile bunu de¤ifltirmez. sadece bundan faydalanamaz, hepsi
bu."* kendimi mi kand›r›yorum, yoksa bu da beni bir ç›kmaz
sokakta terk edecek olan sanatç› z›rvalar›ndan birisi mi?
bilemiyorum. iflte ben böyle durumlarda hep zihnimdeki o
yeri ar›yorum.
*ibrahim bey ve kuran’ın çiçekleri

kadınlar hakkında 2 72
çöpadam
çöp tenekesini kar›flt›ran çöpadam kafas›n› kald›r›yor.
beni görüyor tedirgin.
arabam›n kap›s›n› aç›yorum.
etraf› süzüyor.
koltu¤a oturuyorum.
eliyle selam veriyor-tedirgin
kafa sall›yorum.
ifline geri dönüyor.
arabay› çal›flt›r›yorum.
gülümsüyor-tedirgin.
klimay› aç›yorum.
gülümsüyor-tedirgin.
yan›nda geçip gidiyorum
unutuyorum!

75
görünmez adam
karfl›s›ndaki, ne yapaca¤›n› bilemez halde, oldu¤u yerde kald›.
sesin nereden geldi¤ini keflfetmeye çal›fl›yordu. dehfletten
kocaman aç›lm›fl gözleri bilinçsizce tavana dikilmiflti. kula¤›
odan›n her yerinde, bir cevap ar›yordu. birden sanki ses
arkas›ndan bir yerden gelmifl gibi geriye döndü. duvardaki
aynada parlayan kendi flaflk›n görüntüsüyle karfl›lafl›nca bir
kez daha irkildi. delirdi¤ini düflünüyor olmal›yd›.
sakinleflmeliyim, diye içinden geçirdi. h›zlanan soluk al›fl›n›
düzene sokmay› baflard›¤›n› düflündü¤ü anda a¤z›ndan sadece
üç kelime dökülebildi:
nesin sen? nerdesin?
anlam›yorsun de¤il mi, anlamak istemiyorsun! ben görünmez
adam›m!

77 görünmez adam
 bafl›n› ellerinin aras›na alarak, çaresizce yere çöktü. görünmez
oldu¤unun fark›nda de¤ilmifl gibi, gittikçe küçülen gözlerle,
yan› bafl›nda korkudan donakalm›fl kad›na bak›yordu. elini
uzatt›. kad›n›n, titremesine engel olamad›¤› ayaklar›na de¤mek
üzereydi. onu sakinlefltirmesi gerekti¤ini fark etti. bu flekilde
bir sonuç almas› mümkün de¤ildi. hemen elini çekti. geriye
do¤ru bir ad›m att›. o kadar sessiz hareket ediyordu ki buna
kendisi de flafl›rd›. kad›n hâlâ aynadaki görüntüsüne dalm›fl,
odan›n içindeki en ufak bir hareketin, sesin peflindeydi...

görünmez adam 78
periskop
hayat› tan›d›¤›n› san›yorsun. oysa bakt›¤›n
yerden gördü¤ün, periskopun küçük, sahte
bir güvenlik duygusu veren deli¤inden
görünenler sadece.

81
hastanede...
yafll› bir adam... en az seksenlerinde. beyaz saçl›. haflar› bir
çocuk ba¤c›klar›n› birbirine ba¤lam›fl gibi yürüyor. soluk ald›¤›
her y›l farkl› bir iz b›rakm›fl yüzünde. ad›m›n› sürüdükçe
çenesinin alt›ndaki burufluk deri parças› gömle¤inin yakas›nda
hareket ediyor. beyaz gömlek, gri h›rka. çoraplar beyaz.
pantolon ütülü. mokasen ayakkab›lar, hastanenin hijyenik-
plastik-yeflil zemininde belli belirsiz bir iz b›rak›yor sesleri.
adam›n kolunda bir baflka adam. ayn› yafllarda. y›llar daha
insafl› davranm›fl, en az›ndan görünüflte. dikkatle yan›ndaki
adam›n hareketlerine uyum göstermeye çal›fl›yor. endiflesini
gizlemeyecek kadar vakit geçirmifl hastanelerde. yüzlerinde
sahte gülümsemeler olan hijyenik hastane kad›nlar›n›n
bulundu¤u bankoya do¤ru yaklafl›yorlar. kad›nlardan birisi

83 hastanede
 gözlerini "tamam" anlam›nda k›sa bir süre için kapat›yor, bir
yandan da omzuyla boynu aras›na s›k›flt›rd›¤› telefon ahizesine
bir fleyler söylüyor. tüm bu sahnede bir fleyler eksik. iki adam›n
arkas›ndan gelmesi beklenen daha genç insanlar bir türlü
belirmiyor. tüm bunlar›n flahidi olan adam bir an buraya
neden gelmifl oldu¤unu unutuyor. ne midesindeki a¤r› var,
ne de buraya gelmeden önceki endifleleri. hepsinin yerini
bambaflka bir fley al›yor. bu iki yafll› adam›n arkas›nda bir
türlü belirmeyen insanlar› ar›yor gözleri, düflünceleri... bu
sahnede bir fleyler eksik diye düflünüyor. mide a¤r›s›n›
unutuyor. arkas›n› dönüp hastaneyi terk etmeden önce son
bir kez bak›yor. iki yafll› adam, az önce gözlerini yumarak
beklemelerini söyleyen kad›na bir fleyler anlat›yor.

hastanede 84
ekrana bakan adam...
ekrana bakan adam.
kare yemek masas›n›n kenar›nda, oturuyor. ekranda siyah
beyaz görüntüler. görüntülerin duvardaki hayalet yans›malar›.
adam sessiz ve hareketsiz. sadece bak›yor. az önce a¤z›nda
eriyen yumuflac›k etin lezzetinden eser kalmam›fl. elinde bir
çatal, öylece ekrana bak›yor. siyah beyaz görüntüler de¤ifliyor;
bir kad›n, bir adam, bir kumsal... masadaki adam izliyor.
dudaklar› aral›k, kuru. adam kad›na bak›yor, elini uzatsa
dokunacak. gözlerini k›rpmadan, ekrandaki görüntülere
bak›yor. sanki hayat›nda ilk defa bir televizyonla karfl›laflm›fl.
adam kad›n›n omzuna uzan›yor. ›l›k bir rüzgâr kad›n›n tenini
okfluyor, kum taneleri dökülüyor. uçmas›na engel olmak için
elini flapkas›na götürüyor. adama dönerek gülümsüyor. çatal

87 ekrana bakan adam

 parmaklar›n›n aras›ndan kurtuluyor. metalik ses onu kendine
getiriyor. ne adam o adam, ne kad›n o kad›n, ne de kumsal
o kumsal. sadece siyah beyaz görüntüler bunlar, diyor kendi
kendine. bir iç monolog bu. tekrar eden bir iç monolog.
sadece bir görüntü, belki de o varolmadan önceki bir
zamandan o ana ulaflan. dokunam›yor. gözlerinden süzülen
bir damlaya engel olam›yor. siyah beyaz gölgelerin hayalet
yans›malar›n›n bu¤usuna kar›fl›yor damla. çatala uzan›yor...

ekrana bakan adam 88

volkan ve seda
kap› kapanmak üzereydi. soluk solu¤a, tiz bir sesle, bekletebilir
misiniz, diye seslendi. hiçbir tepki yok. önce duyuramad›¤›n›
sand›. bir iki ad›m daha yaklaflt›¤›nda biraz daha yüksek sesle,
bekletebilir misiniz? uzun kahverengi saçlar›n sahibi s›rt›
kap›ya dönük hiç oral› de¤ildi. asansörün lofl ›fl›¤›, kabini
çevreleyen metal yüzeyden yans›yarak, düz, fönlü saçlar›n›n
ince telleri aras›ndan afla¤› kay›yordu. di¤eri sinirle kolunu
kap›dan içeri sokuflturmay› baflard›¤›nda otomatik kap›
dirse¤inin üzerine kapanm›flt› bile. can havliyle ba¤›rd›. uzun
saçl›, asansör katta fazla duraklad›¤›ndan, yolunda gitmeyen
bir fleyler oldu¤unu fark etmiflti. merakl› gözlerle kap›ya do¤ru
döndü. tam karfl›s›nda, kap›ya s›k›flm›fl siyah bir ceket ve
ucunda çaresizce sallanan bir kol bulunca irkildi.

91 volkan ve seda
 hesaplanmam›fl bir hareketle sol elini yüzüne do¤ru yaklaflt›rd›,
saçlar›n›n alt›nda gizlenmifl kulakl›¤› omzunun üzerine b›rakt›.
ayn› anda di¤er eliyle asansörün kap›s›n› açan dü¤meye
ulaflmaya çal›fl›yordu. s›k›flan kolun sahibi, kolunu kurtarmak
bir yana ›srarla içeriye girmek için çabal›yordu. savurdu¤u
okkal› küfürlerden baz›lar›, bir türlü kapanamayan kap›n›n
u¤ultusundan içeri s›zmay› baflarm›flt›. o s›rada, içerideki narin
parmaklar›n komutunu alan kap› sanki hiçbir fley olmam›fl
gibi kayarak aç›ld›. uzun saçl› olan, genifl aln› ter damlac›klar›yla
örtülmüfl, dirse¤ini ovuflturan k›rm›z› yuvarlak surat›
gördü¤ünde her ikisi de az önceki küçük olay› bir an için
tamamen unutmufltu. iki farkl› yüzde ayn› ifade vard›: flaflk›nl›k!
volkan!
seda!

volkan ve seda 92
bir rüya 2
televizyon ekran›nda, bir topun peflinden koflturan adamlar›
izliyorum, kula¤›m d›flar›daki seslere kapal›. görüntüdeki
nesnelerin hiçbiri zihnimde bir iz b›rakm›yor. suyun yüzeyindeki
ya¤ damlac›klar› gibi ayr›fl›veriyorlar. sadece, bir flekilde, az
önce orada olduklar›n› biliyorum. tam o anda, televizyonun
tozlu cam›n›n arkas›ndaki görüntülerin ötesinde, y›llar
öncesinde gördü¤üme yemin edebilece¤im uzak bir rüyan›n
kal›nt›lar› beliriveriyor. rüyan›n ne hakk›nda oldu¤unu
an›msam›yorum. asl›nda bunun bir önemi olmad›¤›n› da
biliyorum ama flafl›r›yorum. insan flafl›r›yor. bu an›y› (rüyay›?)
neden bugün, bu saatte ve bu anda, tekrar, ait oldu¤u
derinliklerden gün ›fl›¤›na ç›kart›yor zihnim? ne önemi var?
benim için ne ifade ediyor olabilir? son zamanlarda artan

95 bir rüya 2
 rüyalar›n nedeni nedir? kabul ediyorum, y›llar önce, rüyalar›mla
gerçekler aras›nda s›k›fl›p kald›¤›m zamanlar olmufltu. unutmak
istedi¤im günler, bir daha yaflamak istemeyece¤im... durumu
kabullendi¤im günler ya da öyle sand›¤›m. rüyalar›n izin
vermedi¤i günler... so¤uk bir gülümseme, bazen hasret dolu
bir kucaklaflma ya da çok eskilerde kalm›fl bir "seni seviyorum"
her fleyi yerle bir etmeye yeterdi...
tozlu ekran›n ard›nda beliren görüntülerin zihnimdeki
yans›malar› baflka bir kap›y› aral›yor, her fley ayd›nlan›yor.
dün gece...
zihnim beni s›¤ bir denizin içine kadar götürüyor. dizlerine
kadar gelen suyun içerisinde duran üç ya da dört erkek ve
aralar›nda berna! kendine has ses tonu hemen dikkatimi
çekiyor. beni görmesini istemiyorum. onca y›ldan sonra
söyleyecek kelime bulamamaktan endifle etti¤im için de¤il.
bir rüya 2 96
yan›ndaki adamlarla bir araya gelmek istemiyorum. tan›flt›rma
fasl› falan... ama ses tonuna kay›ts›z kalam›yorum. içimde bir
fleylerin, uzun süredir varl›¤›n› unuttu¤um bir fleylerin tekrar
uyand›¤›n› hissediyorum. (bu, yaflad›¤›m bir an m›, hayal mi,
yoksa sadece bir rüya m›, belirsiz!) öylesine derinlerde ki
hareket, bir daha günefl yüzü görmemek üzere oraya itildi¤inin
bilincinde ve bunun ac›s›n› benden ç›karmak istiyor gibi,
sab›rs›z bir coflkuyla varl›¤›n› hissettiriyor. berna beni görüyor.
onun bana yakalaflt›¤›n› gören adamlar konuflmay› b›rak›p
bizi izliyorlar. dizlerimin üzerine çöküyorum. istem d›fl› bir
hareket! suyu hissetmiyorum. berna'n›n bacaklar›n›n s›cakl›¤›n›
gö¤sümde hissediyorum. s›ms›k› sar›lm›fl›m. kendimi
b›rak›yorum. kendimin sahibi de¤ilim art›k. belki hiçbir zaman
olamad›m. gerçek sahibimin bana sar›lmas›n› istiyorum. bunca
y›ld›r birikenleri bu flekilde ona aktarabilece¤imi umuyorum,
97 bir rüya 2
 çaresizli¤imin fark›nday›m. güneflten koyulaflm›fl teni ve
kumral saçlar›yla hâlâ çekici buluyorum onu. bacaklar›n›n
s›cakl›¤› yanaklar›mda flimdi. beni anlad›¤›n› anl›yorum. sahipsiz
bir umutla. konuflam›yorum ama o beni anl›yor. "zaten
aram›zdaki her neyse yürümezdi, öyle de¤il mi?" diye soruyor.
bu gerçek bir soru mu yoksa cevab› zaten içinde gizli bir
kelime oyunu mu! bunu hiçbir zaman bilemeyece¤imi o an
anl›yorum. asl›nda hiçbir fleyin geçmedi¤ini... uzun süredir
varl›klar›n› unuttu¤umu düflündü¤üm gözyafllar›m kendilerini
hat›rlatmakta gecikmiyor.
uyan›yorum.

bir rüya 2 98
gelmeyecek gün...
bir gün öyle bir fley yazaca¤›m ki, herkes ismimi duyacak.
bütün herkes; arkadafllar›m, ilkokul, lise, hatta üniversiteyi
bir y›l uzatmama neden olan maliyet muhasebesi ö¤retim
görevlisi numan hoca bile. hepsi bu ismi bir yerden tan›yorduk
diyecekler. bir türlü nereden oldu¤unu ç›karamayacaklar ama
onlar›n kafas›nda bir soru iflareti b›rakmak bile o an'dan
ald›¤›m hazz›n doruklara ç›kmas›na yol açacak. sonra
mahalledeki bakkal, kuaför ve kap›c›... evet kap›c› da duyacak.
belki gerçekten kendisi flahit olmayacak o sat›rlara, gözleriyle
görmeyecek ama bir gün, servise ç›kt›¤›nda ya üst kattaki
dul kad›n f›s›lday›verecek kula¤›nda ya da bakkal›n o¤lu
gazetemi koltu¤unun alt›na s›k›flt›r›vermeden önce foto¤raf›m›
gösterecek; "abi de fiyakal› ç›km›fl," diyecek. bir süre beni

101 gelmeyecek gün...

 çekifltirecekler. kap›c› "ben zaten biliyordum böyle bir fleyler
oldu¤unu," falan diyecek, "evden ç›kmad›¤› günler olurdu,
bazen sadece çöpünü kap›n›n önüne koymak için kap›y›
açard›. siparifllerini bir k⤛t parças›na yaz›p çöple beraber
kap›daki kutuya koyuyordu" diyecek. "vallahi ben de ayn›
flekilde o kutunun içine koyard›m siparifllerini" diyecek. "arada
bir ülkedeki sorunlar hakk›nda düflüncelerimi sorard›" diyecek.
bu sonuncusunu uyduracak. adresimin izini sürmeyi
baflarabilen genç gazetecinin, ceketinin cebine s›k›flt›rd›¤›
yirmili¤in s›cakl›¤›n› hissedince biraz da kendi konumunu
abartmak için uyduracak. evet, bir gün öyle bir fley yazaca¤›m
ki herkes ismimi duyacak.

gelmeyecek gün... 102

barın tepesindeki adam...
günün birinde bunun olaca¤›n› biliyordum. er ya da geç...
her zaman bu konu aç›ld›¤›nda sinirlerine hakim olmas›n›
söyledim. beni dinleyen kim? iflte bar›n tepesinde ba¤›r›yordu.
saçma sapan sözler... akl› bafl›nda bir insan›n söylemeyece¤i
fleyler... akl›m›n köflesinden bile geçmeyecek fleyler. nas›l olup
da kelimeleri bu kadar h›zl› arka arkaya getirdi¤ini anlamakta
güçlük çekiyordum. etraf›mdaki herkes gibi...
gözlerini dikmifl, bar›n üzerindeki yafll› adama bak›yordu
herkes. tek kelime etmeden... içeri girdi¤imizden beri
karfl›s›ndaki genç k›za ipe sapa gelmez iltifatlar eden orta
yafll› zampara bile susmufltu. akl›na kar›s› geldi¤inden de¤il.
bafl döndürücü h›z›n›n yan›nda kelimelerinin anlams›zl›¤›...
önce, difller, diye ba¤›r›yordu, çok önemlidir. mutlaka

105 barın tepesindeki adam...

 sökülmeleri gereklidir. özenle f›rçalanan difller bile y›lda iki
kez sökülmeye ihtiyaç duyarlar. bunlar› dedikten sonra bir
an sustu.
sonra meyvelerin isyan›na geçti...

barın tepesindeki adam... 106

sadece kararsız
dinledi¤im her flark›da, okudu¤um her kitapta kendi hüzünlü
hikâyeme rastl›yordum. ben ne zaman böyle bir insan
olmufltum ki! bu flark›lar› dinledi¤im için mi o anlat›lan
insanlardan biri olmufltum yoksa zaten onlara benzedi¤im
için mi o flark›lar› dinliyordum!
hepsi birbirine kar›fl›yordu.

109
öyle bir zamanda...
öyle bir zamanda, bir ses duyacaks›n.
sana onca y›l›n ard›ndan tan›d›k geldi¤ini düflündü¤ün bu
ses seni geçmifline götürecek bir an için... flaflk›nl›kla çevrene
bakt›¤›nda nerede oldu¤unu anlayacaks›n ve buraya nas›l
geldi¤ini düflüneceksin. iflte o zaman ben, beni b›rakt›¤›n bu
yerde, küllerimden yeniden do¤aca¤›m.
iflte o zaman, sesimi duyacaks›n...

111
foto¤raf
mukavva kutunun a¤z›n› kal›n bantla defalarca yap›flt›rd›.
foto¤raflarla birlikte ona ait olan her fleyin de birer birer
çerçevelerin bofllu¤unda kayboldu¤unu anl›yordu. yerinden
kopar›lan her eflyayla birlikte onu bugüne getiren an'lar
giderek bulan›klafl›yordu. dünü olmayan bir insan için yar›n
da belirsizlefliyordu. ve sonunda zamans›z ve mekâns›z, sadece
bugüne s›k›fl›p kalacakt›. geçmiflsiz ve geleceksiz!
neden bu durumda oldu¤unu bir daha asla anlayamayacakt›!

113
silecekler
önce sola, sonra h›zla sa¤a!
tavanda damlalar›n huzursuz k›p›rdan›fllar›.
silece¤in, çok k›sa bir an için geride b›rakt›¤› pürüzsüz berrakl›k.
bu görüntünün yaratt›¤› huzur duygusunun yan›lt›c› rahatl›¤›.
o çok k›sa an'a s›¤an bir ›fl›k, karanl›¤›n içinden gelen güçlü
bir ›fl›k: tüm evreni dolduran cam parçac›klar›...
çarp›flma, gürültü, sessizlik, karanl›k!
ayn› huzur duygusu.

115
üçgen
kendimi, hayat›mda görmeyi düflünebilece¤im en
son durumda buldum. bir aflk üçgeninin köflesinde!
buraya ne zaman ve nas›l geldim? daha da önemlisi
kim bu insanlar ve benden ne istiyorlar?

117
:)
hiç tan›m›yorum seni.
yüzünü görme flans›m olmad›.
ya da sesini duyma...
benim için sadece bir görüntüden ibaretsin.
sana ait olmayan bir görüntüden...
önce harfe benzeyen flekiller vard›.
belli belirsiz...
anlams›z iflaretler.
bir süre sonra renklenmeye bafllad› dünyam,
sar›!
bir çengel, iki nokta...
sana ait olmayan görüntü böyle belirdi.
sar› yuvarlak bir zemin üzerinde!

119
yalnız adam
çöpler insan› ele verir. kendisinden bile saklamaya çal›flt›¤› s›rlar›
a盤a ç›kar›r. bazen kopar›lm›fl bir gazete parças›na karalanm›fl bir
iki kelime, bazen bir yemek art›¤›... bazen de art›k kullan›lmayan
bir eflya.
art›k her akflam, yatmadan önce çöpümü boflalt›yorum. hemen
soka¤›n köflesindeki büyük çöp tenekesine de¤il, bir arka
sokaktakine, bazen de iki alt sokak, bazen her ikisine birden... hem
yürüyüfl oluyor, farkl› çöplere gönderiyorum hayat›m›n izlerini.
yaln›zl›k böyle bir fley iflte, insana olmayacak ifller yapt›r›yor. yaln›zl›¤›n
korkusu. her an kötü bir fley olabilece¤i ihtimali. uykuda bast›ran
kötücül olaylar ve ard›mda çöplerimi b›rakma ihtimali... yaln›z
adam›n çöplerinde neler varm›fl acaba: yine makarna yemifl, son
kullanma tarihi geçmifl yo¤urt at›lm›fl...
iflte yaln›zl›k insana bunu da yapt›r›yor, pek çok di¤er fleyin yan›
s›ra!

121
denizin ortasında
denizin ortas›nda onlarca küçük taka... dalgalar›n istedi¤i
yöne savruluyorlar. sadece, vapurun suyun üzerinde ilerlerken
ç›kard›¤› gürültü var kula¤›mda. arkada istanbul, bir akflama
daha bafllayacak.
takadakiler, bal›k avl›yorlar. durdu¤um yerden yar›fla haz›r
arabalar gibi görünüyorlar, düz bir çizgide dalgalarla inip
yükselerek. hepsi bir fleyleri bekliyor. bir fleylerin olmas›n›.
az önce okumay› b›rakt›¤›m sat›rlar›n imgeleri beni yazmaya
davet ediyor. bu sat›rlar› yaz›yorum, kayg›s›zca. birden, sanki
bekledikleri an gelmiflçesine bütün takalar motorlar›n›
çal›flt›r›yorlar, ayn› anda. belki de gerçekten yar›flacaklar, kim
bilir! uzaklardan bir düdük sesi duyuluyor. daha bir dikkat
kesiliyorum. harekete bafll›yorlar, ileri, sa¤a, sola... düdük

123 denizin ortasında

 sesi susmuyor. yaklafl›yor. belki de gerçekten bekledikleri
buydu, diyorum. düdük sesi yaklaflt›kça her fley baflka bir
fleye dönüflüyor. denizin rengi maviden griye çal›yor, bir günefl
tutulmas›n›n ortas›ndaki gibi, etraf karar›yor. beyaz köpükler
h›zlanarak deniz kokusunu bordadan bordaya bana kadar
tafl›yor. o anda tam sol taraf›mda, uzunlu¤unu bulundu¤um
yerden kestiremedi¤im dev bir gemi k›z kulesi'nin görüntüsünü
yutuyor.

denizin ortasında 124

anneannem
markette, kasan›n önünde ona benzeyen kad›n› görür görmez
aramak istemifltim. o an evde olmay› ve bir an önce numaray›
çevirmifl olmay›... halbuki evle market aras›ndaki mesafe bir
dakika bile de¤ildi. bense o bir dakika içinde anneannemi
unutmufltum, o kad›n› da.
bu olay› ilk an›msad›¤›m andaki piflmanl›¤›m, bunlar› yazarken
hissetti¤im eksiklik duygusunun yan›nda hiçbir önem tafl›m›yor.
art›k o telefon numaras›na cevap verebilecek kimse yok.

127
hayatını arayan adam
henüz yaz›lmam›fl bir kitaptaki hayat›m› ar›yordum. ne
yapaca¤›m› bilemeden öylece bekliyordum. üzerine oturulmay›
bekleyen bofl sandalye gibi. içimde roman kahramanlar›n›n
bo¤ucu s›k›nt›lar›n› hissediyordum. okuyucuya asla geçmeyen
sentetik bir buhran. bana ait olmayan bir s›k›nt›...
az sonra durumu daha da a¤›rlaflt›racak bir telefon gelecekmifl
gibi tetikteydim.
***
bekliyordum... bekliyorum!

129
teknolojik adam
görüntüler, kimlikler birbirine kar›fl›yor. flifreler, kullan›c›
adlar›... hepsi birbirine giriyor. kar›flan kimlikler ve görüntüler...
kim oldu¤umu unutturuyor. flu anda hangi kullan›c› ad›mla
ba¤land›¤›m› bu sisteme, bilmiyorum. nas›l davranmam
gerekti¤ini, nas›l logout edebilece¤imi gösteren bir iflaret
ar›yor gözlerim boflu bofluna. sanki sonsuza dek bu kullan›c›
giriflinde tak›l›p kalm›fl›m. baflka bir karaktere izin yok.
kimli¤ime uygun davranmak istiyorum. izin vermiyorlar. kim
bunlar... neden izin vermiyorlar, neden b›rakm›yorlar?

131
bir rüya 1 (soru)
"zaten aram›zdaki her neyse yürümezdi, öyle de¤il mi?" diye
sordu.
bu gerçek bir soru muydu yoksa cevab› zaten kendi içinde
gizli bir kelime oyunu mu! bunu hiçbir zaman bilemeyece¤imi
anlam›flt›m. asl›nda hiçbir fleyin üstesinden gelemedi¤imi de...
uzun süredir varl›¤›n› unuttu¤um gözyafllar›m kendilerini
hat›rlatmakta gecikmedi.
uyand›m.

133
testere
testerenin tekdüze sesi neredeyse farkedilmeyecek kadar
ola¤anlaflm›flt›. gürültü inan›lmazd›, ayn› zamanda da yoktu!
buraya ilk geldi¤i sabah, güneflin do¤uflunun hemen ard›ndan,
sabah›n serinli¤inde yüzünü ›fl›¤a dönmüfl, gözlerini kapam›flt›.
mutluydu. belki de öyle sanm›flt› o an. serinlik, yerini
dayan›lmas› güç bir çöl s›ca¤›na b›rakmaya bafllad›¤›nda,
önünde uzanan günlerin hiç de kolay geçmeyece¤ini anlam›flt›.
flu anda, zihninde o günün an›s›, gözleri kapal›, bu kez
karanl›kta, hayat›n bir yan›lsamadan ibaret oldu¤unu düflünen
ilk kiflinin kendisi olmad›¤›n› çok iyi biliyordu.

135
virgül
"hay›r," dedi. "biraz ara verseydik, bu duruma
gelmezdik. k›sa bir soluklanma... hepsi hepsi oydu!"
anlam›flt›m! tam da o anda anlam›flt›m, hangi konuda
anlaflamad›¤›m›z›. konu virgüldü; biz virgülde
anlaflamam›fl›z. hayat›n virgülünde.

137
yanlıfl
bir yerlerde, hep bir fleyleri yanl›fl yapm›fl olman›n
huzursuzlu¤unu hissediyordu. hata yapman›n kaç›n›lmaz
oldu¤unu, kendini teselli etmek için, defalarca tekrarlam›fl
olmas›na ra¤men, onca y›l›n ard›ndan, tek hissetti¤i büyük
bir suçluluk duygusu. kurtulmak istedi¤i, her gün, her dakika,
o an'a geri dönüp, de¤ifltirmek için neleri feda edebilece¤ini
düflünüp durdu¤u geceler geldi akl›na.
iflte, flimdi f›rsat elindeydi, y›llard›r bekledi¤i f›rsat...
ama haz›rl›ks›z yakalanm›flt›. bir anda, beklenmedik bir anda.
hep öyle olmam›fl m›yd› zaten!
bu kez ne yapmas› gerekti¤ini bilmiyordu.

139
yine...
ikinci gece,
ikinci defa, ayn› rüya.
rüya oldu¤unu biliyorum.
ayn› rüya oldu¤unu da.
belki de ayn› rüyay› gördü¤ünü düflünen bir adam›n rüyas›
bu.
bilmiyorum.

141
yolculuk
pencereden ak›p giden bir göl manzaras›. gölün üzerinde bir
metreyi bulan sis bulutunun yavaflça yükselmesi. camdaki
yüzün yans›mas›.
kula¤›nda gitar›n dingin t›n›s›.
göl manzaras›n›n sonunda köprünün bitifliyle var›lan asfalt
yol. flimdi daha düzgün bir zeminde yol alan araban›n görece
azalan gürültüsü. karfl›dan gelen bir baflka araban›n h›zla
yan›ndan geçifli. radyodaki adam›n c›z›rt›ya kar›flan heyecanl›
sesi.
dikkatini yola vermifl floförün ciddi ifadesi, sevgiliye varmak
için h›zla atan bir yürek. hemen arkas›ndaki yolcunun yana
do¤ru düflmek üzere olan yorgun kafas›. uyku dolu gözler.
kocaman bir düzlü¤ün ortas›ndaki incecik bir yolda, varmas›

143 yolculuk
 gereken yere do¤ru sürüklenen otobüs.
cama çarpan küçük bir ya¤mur damlas› ve ard›ndaki
bilinmeyen. var›lmak istenen flehrin üzerinde bir araya gelerek
daha da büyümeye bafllayan dev bulut kütlesi. kapat›lan bir
kitap kapa¤›. s›cak çay›n kokusu. ucuz kolonyal› mendil.
s›zlayan uyuflmufl bir baca¤› hareket ettirmek için sab›rs›zca
yerinden kalkan bir adam. genç k›z›n gözyafllar›, elindeki
foto¤raf, foto¤raftaki adam. havaland›rman›n üfledi¤i
rutubetin serinletmeyen esintisi.
floförün gözündeki ›fl›k. güçlü bir ›fl›k: tüm evreni dolduran
cam parçac›klar›...
çarp›flma, gürültü, sessizlik, karanl›k!
bir huzur duygusu.

yolculuk 144
yavafl yavafl gelen
kalbinin at›fl›n› vücudunun her noktas›nda hissedeceksin.
parmak uçlar›nda, ayaklar›nda, saçlar›n›n telinde... uzun
süredir iflitmedi¤in bir flark› gibi... hissedeceksin. önce bir
s›cakl›k... kalp at›fllar›n›n h›zlanmas›, damarlar›n en uç noktas›na
ulaflmaya çal›flan kan› hissedeceksin. y›llard›r damarlar›nda
tafl›d›¤›n kan›n koyu k›vam›n›... yumuflak bir uyuflukluk
duygusu kaplayacak içini... ayn› uyuflukluk duygusu
engelleyecek parmaklar›n› hareket ettirmeni. bundan garip
bir haz alacaks›n. gittikçe harekesizli¤e dönüflecek olan bu
durumun verdi¤i mutlulukla hafifçe gülümseyeceksin.
gülümseyiflini takip eden ise huzur duygusu olacak. dünyadaki
tüm sabahlar› kucaklarken kollar›n› ileri uzatan günefl ›fl›klar›n›n
do¤adaki canl›larda yaratabilece¤i türden bir huzur duygusu.

147 yavafl yavafl gelen

 o ana kadar yaflamad›¤›n daha ne çok an oldu¤unu
düflüneceksin. için hafifçe burkulacak ama dert etmeyeceksin.
yavafl yavafl...
her yan›n› kaplayacak... sol kolundan yukar›ya do¤ru sessizce
ilerlemeye bafllayan ac›y› hissetmeyeceksin önce. bir i¤ne
ucunun ç›plak deri üzerinde b›rakabilece¤i fliddette bir ac›
olacak ilk baflta. sadece o kadar ve sadece bir noktada. fark›na
bile varmayacaks›n. derken sa¤ kolunda bir tane daha... ayak
bile¤inde, ensende, kas›klar›na do¤ru yükselen yeni bir tanesi...
s›rayla... ne oldu¤unu anlayabilmen için huzurun sa¤lad›¤›
geçici uyufluklu¤un sona ermesi gerekecek. gerçek ac›y› da
iflte tam da o anda anlayacaks›n, fark›na varacaks›n, bu
duygunun ismini koyarak... can›n ac›yacak.
yavafl yavafl...
ba¤›rmay› deneyeceksin. yok! ama sen so¤ukkanl› bir insans›n.
yavafl yavafl gelen 148
bir anda tüm i¤neler, sözlefltikleri gibi, hiçbir boflluk
b›rakmadan saplanacaklar. ac›n›n seni hissizlefltirmesini
dileyecek noktaya gelip gelmeyece¤ini düflüneceksin.
so¤ukkanl›s›n... hâlâ... asl›nda ac›n›n ne oldu¤unu bilmedi¤ini
fark edeceksin.
yavafl yavafl...
tüm vücudunu saran bu fleyin, evet bir "fley" bu, ismini basitçe
koyamayaca¤›n› anlayacaks›n. çok geçmeden ne oldu¤unu
anlayacaks›n. daha önceden "ac›" dedi¤in "fley"in ne
oldu¤unu... parmak uçlar›na bakacaks›n... ellerine... yüzünü
görebilmek isteyeceksin, bunu yapamayaca¤›n› bilmene
ra¤men.
yavafl yavafl...
anlayacaks›n. bunun fiziksel bir ac› olmad›¤›n›. korku ilk defa
kendini gösterecek. az önce hareket ettiremedi¤in için
149 yavafl yavafl gelen
 üzüldü¤ün parmaklar›n› bir defa daha görebilmek için gözlerini
açmaya çabalayacaks›n. bir rüya gibi, bu¤ulu, sis perdesinin
ard›nda... flekiller birbirine kar›flacak. eflyan›n anlam›n› yitirdi¤i
bir an olsa gerek diyeceksin. kulaklar›nda bir ses duymaya
çal›flarak... hiçbir fley...
yavafl yavafl...
daha önce bu an için söylendi¤ini duydu¤un fleylerin hiçbirisi
olmayacak. tam tersine... gözlerinin önünde daha önce
gitmedi¤in tüm yerler, tan›mad›¤›n tüm insanlar, yemedi¤in
tüm yemekler, dokunmad›¤›n tüm eflyalar, dinlemedi¤in tüm
flark›lar, görmedi¤in tüm filmler, okumad›¤›n tüm kitaplar...
nefes almaya çal›flacaks›n, bu an›n tekli¤i karfl›s›nda
heyecanland›¤›n› düflüneceksin. art›k ne düflündü¤ünün bir
önemi olmad›¤›n› bilerek. bir zamanlar suyun alt›nda oksijensiz
dakikalarca kalabilen ay› bal›klar› gördü¤ünü an›msayacaks›n.
yavafl yavafl gelen 150
yavafl yavafl...
huzur, uyuflukluk, korku... hiçbir fark kalmayana kadar bir
biri ard›na... gözlerini açmak, kapamak, konuflmak, susmak,
uyumak, yürümek... hiçbir fley fark etmeyecek art›k senin
için... bilmedi¤in, görmedi¤in, konuflmad›¤›n o kadar çok
insan var ki dünyada... gidip görmedi¤in bir o kadar yer...
yap›lacak onca ifl... hiçbirinin anlam› kalmad›¤› noktaya
geldi¤inde, demek bunlar oluyormufl diye düflüneceksin.
gözlerin kapanacak, bir daha hiç aç›lmamak üzere...
yavafl yavafl...
151 yavafl yavafl gelen
neden yazıyorum?
kulakl›¤›m› takt›m ve baflka bir dünyaya girdim.
daha önce orada oldu¤unun bilincinde olmad›¤›m "baflka
bir dünya"... çevremdeki her fley a¤›rlaflt› önce... kot pantolonlu
adam ad›mlar›n› yavafl at›yordu, hata yapmaktan sak›n›yor
gibiydi, sesler yok olunca etraf›mdaki sözcükler de seslere
kat›ld›. a¤›zlar›n› kapay›p açan insanlar yine bir akvaryumu
hat›rlatt› bana, içindeki bal›klar›, anavatanlar›ndan binlerce
kilometre uzakl›kta, cam›n içindeki dünyalar›nda yaflatmaya
çal›flt›¤›m›z tropik tatl› su bal›klar›n›. kendimi bir kez daha
dünyan›n merkezinde hissediyordum, t›pk› y›llar önce oldu¤u
gibi. ortaokul, belki daha da öncesindeki o mutlak kudret
duygusuydu hissetti¤im ve bunu kalabal›¤›n ortas›nda,
d›flar›daki sesleri özenle yal›tan pahal› bir kulakl›k sayesinde
baflarm›flt›m. kula¤›mdan zihnime ve bedenime yay›lan bir
pink floyd flark›s› da yard›mc› oluyordu elbette, özellikle o

153 neden yazıyorum?

 eski günlerin flu anki bulan›k zihnimde berraklaflmas›na.
gözlerimi kapatmak dünyan›n merkezindeki ayr›cal›kl›
konumumu yitirmeme yol açar m› acaba, diye sadece içimden
geçirdim. bu an'›n tad›n› ç›karmal›y›m. onlarca amaçs›z insan
-belki de tam da flu anda tüm amaçlar›n› yitirmiflti her biri,
çünkü ben yeniden dünyan›n merkezindeydim ve bu bir çok
fleyin de¤iflti¤i anlam›na gelebilirdi- benim tekrar yüzeye
ç›karak onlar› dinlememi bekliyordu. umars›z... biraz daha
bekliyorum. sar›fl›n kad›n yalvar›rcas›na yüzüme bak›yor, mavi
gözlerinde ac› var: ne olur, art›k ç›kar›n flu kulakl›¤›,
hayatlar›m›za geri dönelim. kibarl›¤›nda bir yapmac›kl›k
seziyorum. gözlerimi kapat›yorum. aç›yorum. kad›n s›rt›n›
dönmüfl a¤›r a¤›r uzaklafl›yor, umudunu yitirmifl olmal›.
gülümsüyorum ve önce sol kula¤›mdakini ç›kar›yorum, acele
etmeme gerek yok. otobüs, ani bir hareketle, duraklad›¤›
yerden öne do¤ru hamle yap›yor, yolcular önce ileri sonra da
daha güçlü bir sars›nt›yla geriye do¤ru y›¤›l›yorlar. gözleri
neden yazıyorum? 154
beni buluyor, dudaklar›n›n hareketlerini görebiliyorum
oturdu¤um yerden, ne söylemifl olabileceklerini düflünüyorum.
derken art›k yeterli buluyorum süreyi ve sa¤ kulakl›k... sesler
yerini buluyor. her fley kald›¤› yerden devam ediyor. tüm
ac›lar, umutsuzluklar, y›k›mlar... onlara istediklerini veriyorum.
garson hesab› masama getiriyor. gülümseyerek elimi
cüzdan›ma götürüyorum.
bana keyif veren fleyin ne oldu¤unu hat›rl›yorum tekrar.
kendimi o insanlar›n dünyas›na bir baflkas› olarak
yerlefltiriyorum. pencere kenar›nda oturan bir adam... zaman›
durdurmak hofluma gidiyor. kendimi parçalara ay›rarak ben
olmaktan ç›kabildi¤im zamanlar yaratmak. bir baflkas›
olabilmenin utanc›ndan s›yr›larak kelimelerin dünyas›nda bir
karakter olmak. her türlü kimlikten s›yr›larak kimliksiz bir
kimlik olmak.
iflte bunun için yaz›yorum.
155 neden yazıyorum?
k a r e
2 0 0 9