Why is there an increase in union dissolution in the Philippines?

Karamihan ng mga Filipino na nais tapusin ang kanilang pagaasawa ay pinipili and informal
separation. Ideally, ang magasawa ay kailangan mag apply para sa isang legal separation na
magbibigay sa kanila ng legal sanction na timira ng magkahiwalay, pero ang karamihan ng
couples, lalo na ang mahihirap, ay naghihiwalay na hindi dumadaan sa legal procedure.
Bagama’t marami pa ring Filipino ay pinahahalagahan ang pag aasawa, ang proportion ng mga
naghihiwalay, legally and informally, ay tumataas. Figure 1 shows that the numbers of
annulment and nullity cases filed at the Office of the Solicitor-General (OSG) has increased from
4,520 in 2001 to 11,135 in 2014. Census and survey data also show a similar trend.

Ang pagtaas sa union dissolution or paghiwalay ay sinamahan rin ng pagtaas sa proporsyon ng

mga Filipino na magka-livein. Sa nakaraang dalawang dekada, ang proporsyon ng mga Filipina
na nagli-live in ay nagtriple, mula 5.2 % nung 1993 hanggang 14.5% nung 2013. Since mas
maraming naghihiwalay sa live-in relationship kaysa sa mga pormal na nagpakasal (Figure 3),
ang pagtaas ng mga pumiipili na maging live-in partners ay magdudulot ng pagtaas sa bilang ng
mga Filipino na separated. The rise in cohabitation may also be attributable to the country’s
“marriage crisis”: cohabitation may be preferable to marriage precisely because it is relatively
easier and cheaper to end.
While most Filipinos still hold conservative views about marriage and divorce, a growing
segment of the population is becoming more receptive to the idea of divorce. Figure 2 shows that
over the last decade the proportion of Filipinos who agreed that “Married couples who have
already separated and cannot reconcile anymore should be allowed to divorce so that they can
legally marry again” increased from 43% in 2005 to 60% in 2014

Itong lumalaking pagtanggap sa divorce ay maaaring nagcontribute sa pagbawas ng stigma sa

pagiging divorced o separated, particularly among women, na, gayunpaman, ay inaasahang
gagawin ang lahat ng posibleng pagsisikap upang mapanatiling buo ang kanilang kasal.

Ang increasing na exposure ng mga Filipino sa urban environment (42.4% were city dwellers in
2007 and 45.3% in 2010) ay malamang nag-contribute sa growing liberal attitude sa divorce.
Karaniwang nauugnay ang urbanisasyon sa mga di-tradisyonal na lifestyles at behaviours, at
binabawasan ang impluwensya ng extended family sa mga desisyon ng mga kabataan, kabilang
ang pagpili ng asawa.

Figure 3 shows the odds ratio or the relative probability of being divorced and separated among
Filipino women, controlling for different
factors.

Highly educated Filipino women have higher odds of dissolving their union than women with
lower levels of education. Ang higher education ay nagpapabuti ng economic status ng
kababaihan at dahil ditto more likely sila maging financially independent. Sa katunayan, isang
key factor sa kababaihang Pilipino kapag iniwan nila asawa nila ang kanilang kakayahang
suportahan ang kanilang sarili at ang kanilang mga anak. Itong sense of independence at
empowerment also enables women to transcend the social stigma of being divorced or separated.

Filipino women who grew up in urban areas are also more predisposed to union dissolution than
women who were raised in rural settings. ‘Yung traditional values at ideals na naitanim sa isip ng
mga babae sa rural areas, at ‘yung pressure ng pamilya na huwag maghiwalay sa kapakanan ng
reputasyon ng pamilya ay maaari ring nag-comtribute sa lower chance of union dissolution sa
mga babaeng lumaki sa rural areas