Академический Документы
Профессиональный Документы
Культура Документы
Vestrvíking e austrvíking
sulle steli runiche della
Scandinavia
Varianti del fuþark più recente
nell’età vichinga
Stanziamenti stabili e rotte dei vichinghi
Le regioni della Scandinavia
Stele runica di Rök, Östergötland, Svezia
STELE DI HUSBY-LYHUNDRA KYRKA, Uppland, Svezia (U 539)
U 539 Husby-Lyhundra kyrka:
...n tan auk huskarl . auk sua(i)n . l(i)tu rita stin aftiR . ulfrik .
faþurfaþur sino . hon . hafþi onklanti tuh kialtakit + kuþ hialbi
þiRa kiþka salukuþs muþ(i)
tan auk huskarl + auk suain + auk hulmfriþr x þaun miþkin litu
rita stin þino x aftiR halftan + faþur þaiRa tans . auk humfriþr
at buanta sin
Datazione: 1020-1070.
Scorrerie vichinghe in Inghilterra
(miniatura inglese)
Knýtlinga saga
‘Saga dei discendenti di
Canuto (Knútr)’
(*) Gli ultimi due segmenti del testo sono stati tracciati in `kvistrunor'
(ufhul) ed in `stavlösa runor' (n sar tu).
Stele pittorica di Smiss, Gotland, Svezia
Stele pittorica di Lärbro Stora Hammars, Gotland, Svezia
Stele pittorica di Tängelgärda, Gotland, Svezia
Stele pittorica di Tjängvide, Gotland, Svezia
BASTONCINO DI HERJOLFSNES (anche detto `di Gudveg'), Ikigait,
Groenlandia sud-orientale
Þesse kona var lagð fyrir borð í Grœnalands hafi, er Guðveg hét. (*)
kar lit · risa · stin · þtina · at · mursa · faþur · sin · auk · kabi · at ·
mah sin · fu- hfila · far · aflaþi | uti · kri[k]um · arfa · sinum
Karr let ræisa stæin þenna at Horsa (?), faður sinn, ok Kabbi (?) at
mag sinn.
Fo<r> hæfila, feaR aflaði
uti <i> Grikkium arfa sinum.
“Karr fece erigere questa pietra in ricordo di Horsi (?), suo padre, e
Kabbi (?) in ricordo di suo cognato [/genero].
Viaggiò audacemente, ricchezza acquistò
lontano tra i Greci per il suo erede”.
Datazione: poco dopo la metà del sec. XI (la stele è stata attribuita
all’incisore Balli, attivo nel periodo 1050-1070 ca.)
STELE DI MERVALLA, SÖDERMANLAND, SVEZIA (SÖ 198)
Sö 198 Mervalla:
siriþ · lit · resa · stan · [þin]a [·] at · suen · sin · [b]unta · h[n] · uft ·
siklt · til · simkala · turu[m] · | knari · um · tumisnis
Litlu síðar sigldi Yngvarr ór Svíþjóð með þrjá tigi skipa, ok lögðu eigi fyrr seglin en
þeir kómu í Garðaríki, ok tók Jarizleifr konungr við honum með mikilli sæmd. Þar
var Yngvarr þrjá vetr ok nam þar margar tungur at tala. Hann heyrði umræðu á
því, at þrjár ár fellu austan um Garðaríki ok var sú mest, sem í miðit var. Þá fór
Yngvarr víða um Austrríki ok frétti, ef nokkurr maðr vissi, hvaðan sú á felli, en
engi kunni þat at segja.
Þá bjó Yngvarr ferð sína ór Garðaríki ok ætlaði at reyna ok kanna lengd ár
þessarar. […]
Poco tempo dopo, Yngvarr salpò dalla Svezia con 30 navi, e non ammainarono la
vela prima di aver raggiunto la Russia; e re Jaroslav lo accolse con grande onore.
Lì rimase Yngvarr tre anni, e lì imparò a parlare molte lingue. Egli udì narrare di
tre fiumi che correvano a oriente attraversando la Russia, dei quali il maggiore
era quello che si trovava nel mezzo. Allora Yngvarr si recò in molti luoghi del
regno d’Oriente, chiedendo se qualcuno sapeva da dove quel fiume nascesse,
ma nessuno poteva dirlo.
Allora Yngvarr si dette a preparare una spedizione dalla Russia per misurare la
lunghezza ed esplorare il corso di quel fiume. […]
Codex Skylitzes Matritensis, Biblioteca Nacional de Madrid, Vitr.
26-2, f. 34 v. (il ‘fuoco greco’)
STELE DI GRIPSHOLM, SÖDERMANLAND, SVEZIA (SÖ 179)
Sö 179 Gripsholm:
x tula : lit : raisa : stain : þinsat : sun : sin : haralt : bruþur : inkuars :
(þaiR) furu : trikila : fiari : at : kuli : auk : a : ustarlar : ni : kafu : tuu :
sunar : la : a sirk : lan : ti
Tola let ræisa stæin þensa at sun sinn Harald, broður Ingvars.
ÞæiR foru drængila fiarri at gulli
ok austarla ærni gafu;
dou sunnarla a Særklandi.
“Tola fece erigere questa pietra in ricordo di suo figlio Haraldr, fratello di
Ingvarr.
Essi viaggiarono virilmente lontano alla ricerca d’oro
ed in oriente l’aquila cibarono;
morirono a sud nel Serkland”.