SYNOPSIS

THE DARK-BOSS SERIES 2: Darkest Touch

SYNOPSIS

KUNG may katawang tao ang tsismis, ang magiging pangalan niyon ay Jan Irish. She is
a gossip eater and spreader. It's her job and nobody can stop her. Kaya nga pinili
ni Jan Irish na maging Journalist para legal na makapag-tsismis sa iba ng mga alam
niyang sekreto.

She loves her job more than anything. It gives her freedom from speaking what's on
her mind.

Kaya naman nang bigyan siya ng bagong assignment ng Editor-in-Chief ng Magazine na

pinagta-trabahoan niya, hindi niya mapigil ang excitement, lalo na at si Tegan
Galvante ang assignment niya. One of the rudest man that every walks on earth.
There's no Journalist on the country who succeeded in getting an interview from
him, and that's her assignment: interview Tegan Galvante.

Alam ni Jan Irish na mahihirapan siya pero sisiguraduhin niyang siya ang pinaka-
unang Journalist na magtatagumpay na makakuha ng interview ni Tegan Galvante.
Gagawin niya ang lahat, makamit lang ang inaasam.

Jan Irish mind is already set, she will do everything, use everything in her
disposal to get what she wants... then she met Tegan Galvante for the first time.

And never in her life was she tongue-tied, just that moment.

Why? Was it his tattoos? His burned scars? His undeniable good looks? Or was it the
feeling he arouse from her?

Whatever it is, she's doomed. Because Tegan Galvante is the kind of man that cannot
be trusted with a woman's heart.

PROLOGUE

PROLOGUE
"CONGRATULATION, man." Sabi ni Tegan sa kaibigang si Nykyrel na bukas ay ikakasal
na. He deserved all the happiness and love. Marami na itong pinagdaanan.
Nykyrel smiled. "Thanks. Someday, you'll meet a woman who will accept you like how
my Lechel accept me."
Umingos siya ng buong pait. "Accept me?" Mahina siyang natawa. "You mean, kung
matatanggap nila ang malahalimaw kong pagmumukha? Hmm. Baka inilibing nalang ako,
wala pang babaeng ganoon sa mundo."
Tinapik ng kaibigan ang likod niya. "Tegan, i lose fate too. Akala ko walang
darating, pero nariyan si Lechel. Mahal ako bilang ako."
Nagkibit-balikat lang siya. "Lucky you then."
"Yes. And you will be." Huminga itong ng malalim saka iniwan siya sa bar kung saan
siya umiinom ng Martini.
As he drank himself to oblivion, a woman sat beside him.
"Hey." The woman had a flirty voice.
Tumaas ang sulok ng labi niya saka humarap sa babae, siniguro niyang makikita nito
ang kabuonan ng mukha niya. Hindi na bago kay Tegan ang naging reaksiyon ng babae.
When the woman saw his face, she quickly walks away like a scared cat.
Mahina siyang natawa at pinaikot ang mga mata. So predictable.
Women had always been wary of his scars. Even the woman who promised to love him no
matter what abandoned him when he got the scars. At nasanay na siya sa sakit sa
tuwing tumitingin palayo ang babae sa kaniya.
Tanggap na niyang wala nang babaeng magmamahal sa kaniya. Tanggap niya pero hindi
ibig sabihin ay hindi siya nasasaktan.
He was dragged out from his reverie when he heard his phone rang.
"Yes?" Sabi niya ng sagutin ang tawag.
"Sir, alam kong gabi na pero may natanggap akong mensahe." Anang sekretarya niya.
He grumbled, annoyed. "What is it?"
"A Journalist wants to talk to you."
He sigh an irritated breath. "Tell them to fuck off."
"I did, Sir. Pero mapilit ang isang 'to."
"Wala akong pakialam." Aniya sa paggalit na boses at tinapos ang tawag.
He gripped his phone angrily. "Fucking reporters!"
Umalis siya sa pagkakaupo sa Bar at lumabas ng Club. Nasa madilim siyang bahagi ng
makita niya ang isang babaeng papalabas ng Taxi. May nakasabit na camera sa leeg
nito at may malapad itong ngiti sa mga labi habang nagbabayad ng pasahe sa Taxi.
"Thank you." The woman smiled at the driver like they are old friends.
"Welcome po, ma'am." Anang driver.
Tumayo ng tuwid ang babae at nakangiting humarap sa pinto ng Club.
"Time to work." Ani ng babae.
Hindi alam ni Tegan kung bakit bigla niyang binundol ang babae na papasok sa pinto.
As their body bumped into each other, her scent waft around him.
And to his annoyance, his cock hardened in an instant.
Fuck!
Nilingon niya ang babae na nakabawi na at ngayon ay naglalakad na papasok sa pinto.
She didn't even look at him. Not shocking. But why is he disappointed? Fuck it!
He stared at the woman again and shook his head. Mandidiri at matatakot ito sa
kaniya kapag nakita ang kabuonan niya.
Tegan sighed and left the Club.
NAIINIS na maingat na inilapag ni Jan Irish ang camera sa ibabaw ng study table
niya. Peste naman, oh! Lahat nalang ng pinupuntahan niyang pinupuntahan daw ni Mr.
Tegan Galvante ay wala naman doon ang lalaki.
At sabi pa ng nag-tip sa kaniya, madali lang daw niya makikilala si Tegan Galvante
dahil sunog daw ang braso nito. Pero sinuyod na niya lahat ng Bar na napuntahan
pero wala siyang nakitang lalaki na sunog ang braso.
Shit!
Kailangan niya itong ma interview. Tegan Galvante is her assignment. Alam niyang
walang nagtagumpay na ma-interview ito pero sinisigurado niyang makukuha niya iyon.
She will push herself to the limit and do whatever she can to have that effing
interview.
Umupo siya sa gilid ng kama saka binuklat ang maliit niyang notebook kung saan
nakasulat ang mga kakarampot niyang alam kay Tegan Galvante.
Una, ito ang may-ari ng Galvante Enterprise. Pangalawa, pangit daw ang ugali nito
at pangatlo, ayaw nito sa mga katulad niyang Journalist. Iyon lang ang alam niya at
nakakairita yon!
Jan Irish was dragged out from her thoughts when a soft meow filled her ears.
Bumaba ang tingin niya sa kaniya paa kung saan kinikiskis ng pusa niya ang mukha
nito.
Napangiti siya at umuklo saka binuhat ang pusa niyang si Mittens.
"Kumusta ka na, Mittens?" Pagkausap niya sa pusa.
Mittens meowed.
Hinaplos niya ang mukha nito puro sugat, halos hindi na nga makita ang ilong nito
at hindi maayos ang porma ng mata nito at bibig. Ang iba ay natakot dito pero ewan
ba niya, nang makita niya si Mittens sa Animal Adoption Center, she fell in love
with the cat instantly.
When she saw Mittens scars, she felt her streght and courage. Mittens had been
through enough so she adopts her and care for her.
Mahal na mahal niya ito at halos mag-aapat na taon na ito sa kaniya.
Ewan ba niya sa sarili. She loves disfigured things. Pakiramdam kasi niya walang
nagmamahal sa mga ito, kaya siya nalang.
Naputol ang pag-iisip niya ng tumunog ang cellphone niya.
"Yes, Jan Irish speaking." Sabi niya sa kabilang linya ng sagutin ang tawag.
"Jan Irish!" Tumili ang kaibigan niyang si Lechel sa kabilang linya. "Ikakasal na
ako!"
Pinaikot ni Jan Irish ang mga mata. Hindi na siya nagulat. "Kay Nykyrel Guzmano ka
ikakasal, no?"
"Yes! Oh my God!" Tumili na naman ito. "I'm so happy Jan Irish." Para itong
naiiyak. "Kasi naman, e, after a year of pain, he finally told me he loves me and
he wants to marry me. God is good."
She's happy for Lechel but she has problems to deal with. "Masaya ako para sayo,
friend, pero hindi lang halata ha? Problemado kasi ako ngayon, e."
"Anong problema mo?" Kaagad na tanong ng kaibigan, halata ang pag-aalala sa boses.
Jan Irish sighed. "New assignment. Tegan Galvante."
"Gosh, Jan Irish, sana sinabi mo. Kaibigan siya ni Nykyrel. I could ask Nykyrel to
tell Tegan-"
"No." Dapat siya ang gumawa ng paraan. She had always been independent. "Ako na ang
bahala. Anyways, kailan ang kasal?"
"Sa susunod na buwan." Excited nitong tugon. "At ikaw ang maid of honor ko. Okay?"
Doon siya napangiti. "Congratulation, girl. I'm happy for you. I'll be there. Basta
ipadala ng maaga ang invitation, ha? Kilala mo naman ako, kung saan-saan lang
nagsususuot."
"Noted. Bye, Jan Irish. Talk to you soon."
"Bye." She smiled and the call ended.
Huminga siya ng malalim. Ikakasal na ang kaibigan niya at ang groom nito ay
kaibigan ni Tegan Galvante. Nandoon kaya ang lalaki? She's sure as hell na pupunta
ito.
Ang tanong, makikilala ba niya ito? Makasarili ang internet, wala siyang makitang
klaradong larawan ni Mr. Galvante. At kahit nagkampo siya sa labas ng Galvante
Enterprise, hindi niya nakita ang lalaki. Ang alam niya rito ay may pilat daw ito
sa pisngi pero wala naman siyang makitang lalaking ganoon na lumabas sa GE.
But in Lechel's wedding, makikita niya si Mr. Tegan Galvante. It's her only
opportunity to talk to that man. Gagawin niya ang lahat, makausap lang ang lalaki.

CHAPTER 1

CHAPTER 1
MAYBE it was fate or destiny, Jan Irish doesn't know. Before Lechel's wedding,
halos halughugin niya ang buong simbahan makita lang si Tegan Galvante. She even
asked the visitors, but nothing. Walang nagtuturo sa kaniya kung nasaan ang
hinayupak na lalaking 'yon!
It's been a month pero wala pa rin siyang maisulat tungkol kay Tegan Galvante. Wala
pa rin siya makuhang impormasyon tungkol sa lalaki na kung makalihim ng sekreto ay
parang naka-lock 'yon sa isang vault na walang nakaka-alam ng password.
Kahit ang internet ay madamot sa larawan ng lalaki. Siguro may kinuha itong taga-
delete ng larawan sa internet. Napailing-iling nalang siya sa naiisip pero puwedeng
may katutuhanan 'yon. Who knows?
Jan Irish sighed. "Nakakainis naman 'to!" Wika niya habang pumipila na para sa
pagpasok sa simbahan.
Naramdaman niyang may tumabi sa kaniya sa linya. Maybe it's the best man. Wala
siyang pakialam. Nagpupuyos pa rin ang kalooban niya dahil hindi niya nakita si
Tegan Galvante.
Nababaliw na yata siya dahil nagpapadyak siya sa inis na nararamdaman. "Argh! I am
so annoyed right now!"
"Why?"
Natigilan siya at napatingin sa katabi niyang siyang nagsalita.
Jan Irish blinked enumerable times. Napanganga siya ng makita ang mukha ng lalaking
nagsalita. Nagulat siya hindi dahil guwapo ito o makalaglag panty ang pagmumukha
nito, kundi nagulat siya dahil sa nasunog na balat nito sa mukha.
It must be burned scars. Nag-umpisa iyon sa ibaba ng mata nito, pababa sa pisngi
hanggang sa leeg. Puno ng kuryusidad na umikot siya sa lalaki para tingnan ang
kabilang bahagi ng mukha nito. Pareho ding may pilat ng sunog pero kalahati lang ng
pisngi 'yon at hanggang sa leeg nito.
His skin is disfigured and it mesmerizes her to think on how he survived such
horrible burn scars. Ano kaya ang pinagdaanan ng lalaking 'to? Gusto niyang alamin.
Lihim siyang napailing-iling. Umatake na naman ang pagiging tsismosa niya.
Jan Irish keeps on staring at the man. Nasisiguro niyang kung wala itong pilat sa
mukha, napakaguwapo nito at pag-aagawan ito ng kababaehan.
The man looks hideous all right but there's something in his brown eyes that
attracts her to him. Maybe because his eyes are emotionless but she can see
vulnerability behind them.
Walang naramdamang hiyang nakipagtitigan siya sa binatang may pilat ng sunog sa
mukha. Habang tumatagal, nagiging guwapo ito sa paningin. It's absurd. Jan Irish
knew for a fact that the man looks like a beast, but there's something in him that
draws her in.
What is that?
"Alam kong pangit ako, so please, step aside. The wedding march is about to start."
Baritono ang boses nito at parang nabuhay ang dugo ni Jan Irish ng marinig 'yon.
What the hell?
Pinipilit niya ang sarili na umalis sa harapan nito pero hindi niya magawa. Parang
may umaakit sa kaniya na mas titigan ang lalaki.
"Stop staring at me, woman." Anang lalaki na naiilang sa titig niya.
Napakurap-kurap siya. "You're so-"
"Ugly?"
"Mesmerizing." Pagtatama niya rito.
He scoffed. "I don't believe you."
Itinaas niya ang kamay at akmang hahaplosin ang pisngi nito ng hulihin nito ang
kamay niya.
"Don't touch me!" There's a dangerous edge in his voice.
Natigilan siya at napatitig lang sa lalaki. Parang may kakaibang kuryenteng dumaloy
sa braso niya dahil sa paghawak nito sa kaniya. She was mesmerized all right. Those
eyes... those brown eyes. There's something in them that mesmerize her. There's no
word that can explain her feelings at that moment.
The man rolled his beautiful brown eyes and pulled her towards the entrance of the
church. Nagulat siya sa ginawa nito pero nagpahila siya.
"Umayos ka o mapapahiya tayong dalawa." He grumbled angrily and pulled her again.
Mabilis siyang umayos ng tayo at napatingin ulit sa lalaki.
"Stop fucking staring at me!" The man snapped at her again.
I can't! Shit!
Nang makapasok sila sa simbahan, sapilitan niyang itinutok ang mata sa altar. Sabay
silang naglakad ng lalaki habang hawak nito ang pulsohan niya. Ibang init ang hatid
ng kamay nito sa pulsohan niya. Good God. Ano ba itong nararamdaman niya? At sa
isang estranghero pa talaga!
Jan Irish sighed and continued walking. Nang makarating sila sa harapan, binitawan
nito ang kamay niya saka napatitig muna siya rito bago pumunta sa dapat niyang
upuan.
As the wedding ceremony starts, she keeps on looking at the best man. She can't get
enough of his eyes. Iba talaga ang epekto niyon sa kaniya at naloloka siya.
Nang matapos ang kasal, para siyang ninja na panay ang sulyap sa lalaki na kausap
ng groom. Sino kaya ito? She wants to know his name. Badly.
Nang makitang papaalis na ang lalaki, mabilis niyang hinabol ito. Para siyang
stalker sa pinaggagagawa niya. Jan Irish was about to grab the man's arm when one
of his companion spoke.
"Uuwi ka na kaagad, Tegan?" Sabi lalaki sa lalaking na medyo blonde ang buhok.
"Stay for the reception, man."
"I'm busy and i don't like wedding receptions." Ani ng baritono nitong boses saka
ipinalibot ang tingin na parang may hinahanap hanggang sa tumigil ang mga mata nito
sa kaniya.
Bilog na bilog ang mga mata niya pati ang bibig. What the hell?! Ito si Tegan
Galvante? Ang hinahanap niyang lalaki na assignment niya?
Hell, no! Hell, no! Hell, no!
"Jan Irish, saan ka pupunta?" Mataray na tanong ni Lechel. "Huwag mong sabihing
tatakas ka sa reception ko?"
Natigilan siya at bumaling sa bagong kasal niyang kaibigan. "Ha?"
"Girl, mababatokan kita. Promise!" Banta ni Lechel sa kaniya. "Kapag hindi kita
nakita sa reception ko, kakatayin kita."
Pilit siyang ngumiti. "I'm coming to your reception, don't worry."
Lechel grinned. "Mabuti naman." Bumalik ito sa piling ng asawa at napabuntong-
hininga siya.
"Sasama ako sa reception." Narinig niyang sabi ng baritonong boses ni Tegan.
Biglang sumikdo ng mabilis ang puso niya sa narinig. Ano ba itong nararamdaman
niya?
Nagmamadali siyang tinungo ang sasakyan saka at sumakay. Nang buhayin niya ang
makina, biglang bumukas ang pinto ng passenger seat saka pumasok doon si Tegan
Galvante.
Napanganga siya rito na komportableng naka-upo sa passenger seat ng sasakyan niya.
Napakurap-kurap siya. "A-anong..."
"Nasira ang sasakyan ko. Pupunta ka naman sa reception diba? Sabay na ako sayo.
Bayad mo sa pagtitig sa'kin kanina."
Napanganga siya. "Bayad ko?"
"I know I'm horrible to look at so the payment is cheap. Pasakay nalang patungong
reception." Sabi nito ulit.
She blinked. He just pulled himself down. So normal for a man with scars.
"O kung natatakot sa mukha ko, lalabas nalang ako-"
Pinaharurot niya ang sasakyan palayo sa simbahan. Nakita niyang napakapit ito sa
upuan at mabilis na nag-seatbelt.
Nakita niya ang pangamba sa mukha nito kaya naman ay pinabagal niya ang
pagpapatakbo.
Bumuga ito ng malalim na hininga. "Huwag kang magpatakbo ng mabilis." Nagtagis ang
bagang nito. "Baka mapaano ka."
Tumango lang siya kasi hindi niya nagawang magsalita. She had never been this
tongue-tired towards a stranger! Ngayon lang. At sa lalaking 'to pa.
Jan Irish didn't know why she's tongue tied; and Tegan Galvante took it negatively.
"Ganoon ba talaga nakakatakot ang mukha ko para hindi ka makapag salita?" Mapakla
itong tumawa. "So predictable."
Doon siya nairita. Ano ba ang problema ng lalaking 'to?
Humugot siya ng isang malalim na hininga saka tumingin sa daang binabaybay nila.
TEGAN can't understand the woman driving the car. Kanina lang ay panay ang titig
nito sa kaniya, ramdam na ramdam niya 'yon. Siguro dahil na-a-amaze ito sa
kapangitan niya.
Hindi siya makapaniwala na ang babaeng nakita niya sa Bar isang buwan na ang
nakakaraan ay makikita niya ulit. She was so pretty that night, still is.
He sighed.
He was once a very handsome man, but thanks to that fire that burned most of his
skin, it tortured him and turned him into a hideous being.
Itong babaeng nagmamaneho ang unang nilalang na tumitig sa kaniya ng matagal simula
ng makuha niya ang pilat sa mukha at katawan. It actually fucking trilled him. And
now she won't even speak to him.
Tegan knew he is fucking hideous to look at. Is he that fucking ugly to be not
spoken to? Ouch. That actually hurt him. Fuck!
Matagal na niyang natanggap ang mukha niya, matagal na siyang hindi apektado sa mga
tingin sa kaniya. Kaya nagtataka siya kung bakit ngayon ay apektado siya bigla?
It's not good. This shouldn't happen to him. He knew where it's going to lead. It
would be a massive headache and a fucking heartache.
Natigilan siya ng mapansing napakabilis na naman ng pagmamaneho nito.
Fuck! "Slow down, fuck it!" He hissed, annoyed.
"Sorry." She mumbled. "Sanay lang akong mabilis na magpatakbo."
Tegan was actually shock that she replied. Siguro nakabawi na ito sa takot sa mukha
niya.
He rolled his eyes. "So, you can talk."
There's a hint of smile in her lips. "Hi," inilahad nito ang kamay sa kaniya habang
ang isa ay nagmamanheo. "Jan Irish." Pagpapakilala nito.
Tinanggap niya ang pakikipagkamay nito at lihim nalang siyang napailing-iling ng
makaramdam ng kuryente ng magdaop ang kamay nila.
He knew that feeling pretty well. Fuck! It's not good. Really not good. Kailangan
niyang iwasan ang babaeng 'to.
"Tegan Galvante." Pagpapakilala niya. "Thanks for the ride."
Tumango lang ito saka ibinalik ang kamay sa monabela. Damn! He can feel
disappointment because she pulled away too quickly. Fuck!
Tumingin siya sa dinadaanan nila at napakunot ang nuo ng makitang ibang daan yata
ang tinatahak nila.
"Saan ang reception?" Tanong niya.
Kinagat nito ang pang-ibabang labi na kaagad namang umepekto sa kaibigan niya sa
ibaba. Fuck! Fuck!
"Ahm," may naiilang itong ngiti saka itinigil ang sasakyan sa gilid ng kalsada at
humarap sa kaniya. "Ahm, I'm Jan Irish Vallega." Ngumiti ito. "I'm a Journalist and
i really need interview you."
Tumaas ang dalawa niyang kilay at gusto niyang tumawa ng malakas. Tingnan mo nga
naman, sa kakaiwas niya sa mga punyetang reporter at journalist, ang babae palang
kaharap niya ay isa sa mga punyeta.
Damn it!
He gritted his teeth, angry. "Ayokong magpa-interview."
Nagmamakaawa ang mga mata nito. "Please, limang tanong lang."
Umiling siya. "Ayoko."
"Please!" She was actually begging. Pisil-pisil nito ang kamay niya. "Gagawin ko
lahat, magpa-interview ka lang sakin! Please! Please!" She's really begging. "I'll
do anything."
Nakatitig lang siya sa babae na nagmamakaawa sa kaniya. And then a sick idea
entered his mind.
KUNG puwede lang lumuhod sa kotse niya, gagawin ni Jan Irish, para lang mapapayag
si Tegan Galvante na magpa-interview sa kaniya.
Jan Irish can feel that Tegan is a hard man to convince so she pray to God to twist
his mind to say yes.
Please, God! Pakinggan mo naman ako kahit ngayon lang.
"Sige."
Napaawang siya at namilog ang mata. "Totoo?"
Tumango ito. "Ilang tanong?"
Napakalapad ng ngiti niya. "Lima."
Tumaas ang sulok ng labi nito na para bang may binabalak itong masama. "Okay. Sa
bawat tanong may gagawin ka para sakin."
Nawala ang ngiti niya. "A-ano?"
"Sa una mong tanong, babayaran mo ang sagot ko ng isang linggong paglilinis sa
bahay ko. Okay ba 'yon?"
Paglilinis ng bahay? Napanganga siya. "Sa pangalawang tanong?"
"Babayaran mo 'yon sa pamamagitan ng pagiging sekretarya ko ng isang linggo."
Halos malaglag ang panga niya. "Ang ikatlong tanong?"
"Pag-iisipan ko pa."
Gusto niyang tanggihan ang lalaki pero iyon lang ang tanging paraan para ma-
interview niya ito. It's her only chance.
"Deal." Puno ng kompiyansa niyang sabi.
"Good. You'll start tomorrow." Ibinigay nito sa kaniya ang address ng bahay nito.
"Dapat eight palang nasa bahay na kita. Understood?"
Mabilis siyang tumango baka magbago pa ang isip nito. "I'll be there."
"Okay." Dumako ang tingin nito sa monabela. "Puwede bang ako nalang ang magmaneho?"
Tumaas ang kilay niya. "Ikaw?"
"Oo. Ayoko sa mabilis magpatakbo."
Napatango-tango siya. "Sige."
Jan Irish moved to the passenger seat. Medyo masikip pero ayaw talaga niyang
lumabas ng sasakyan at umikot patungong passenger seat kaya naman pinagkasya niya
ang katawan para makalipat patungong passenger seat at dahil nandoon si Tegan at
hindi gumalaw para lumipat sa driver's seat, halos magkadikit na magkadikit na ang
mga katawan nila, at amoy niya ang mabango nitong hininga.
"Move." Parang kinakapos na hiningang sabi niya.
Nakadikit na ang likod niya sa bubong ng kotse niya para hindi magdikit ang katawan
nila ng lalaki, para kasing may kakaibang nararamdaman ang katawan niya, o naloloka
lang siya?
Napakurap-kurap ito. "A-ano?"
"Lumipat ka na."
"Oh." Bumaba ang tingin nito sa mga labi niya. "Okay."
Gumalaw ito at hindi alam ni Jan Irish kung sinadya nitong paglandasin ang labi sa
pisngi niya bago lumipat. They were so close so it could happen. Pero sinasadya man
o hindi, muntik nang mapugto ang hininga niya.
Nang makaupo ito sa driver's seat, umayos siya ng upo sa passenger seat at nag
seatbelt habang pinapausad nito ang kotse niya.
Humugot ng isang malalim na hininga so Jan Irish saka tumingin sa labas ng
sasakyan.
Shit!
A/N: 'Till next Saturday po. Thank you so much for reading - C.C.

CHAPTER 2
CHAPTER 2

SEVEN-THIRTY dumating si Jan Irish sa bahay ni Tegan Galvante. Nang mag doorbell
siya, may isang lalaking medyo may katandaan na ang nagbukas ng pinto.

"Magandang umaga ho, ma'am." Magalang nitong bati sa kaniya.

"Magandang araw din." Jan Irish smiled. "Ako po si Jan Irish, nandito ba si Mr.
Galvante?"

"Ah, ikaw pala si Miss Jan Irish." Niluwagan nito ang pagkakabukas ng gate. "Pasok
ho kayo Miss Jan Irish. Kanina pa po naghihintay ang mga labahan ni Sir Tegan."

Bigla siyang nasamid sa narinig. "Ho?"

Nakangiwi itong ngumiti. "Yan po ang sabi ni Sir Tegan kanina bago siya umalis para
mag jogging."

Nagtagis ang bagang niya. Talagang aalilain siya ng lalaking 'yon? Letseng buhay
'to, oh. Pero para sa interview niya, magagawa niya ang lahat.

"Sige po." Pumasok siya sa loob ng gate. "Nasaan ang mga labahan niya?"

"Sundan niyo po ako, Miss Jan Irish." Anang lalaki saka nauna nang naglakad sa
kaniya.

Jan Irish sighed and followed the man.

Ihinatid siya nito sa laundry room. May dalawang washing machine do'n at may label
ang bawat isa. Ang nasa kanan ay para sa mga dekolores na damit, ang isa naman ay
para sa mga puti.

Hmm. Pati paglalaba, organized.

"Iyan po ang mga labahan ni Sir Tegan." Tinuro ng lalaki ang dalawang plangganang
puno ng damit.

Napanganga siya at hindi makapaniwalang bumaling sa lalaki. "Ano 'yan, dalawang

buwan siyang hindi naglaba?" Puno ng sarkasmo ang boses niya.

Nagkibit balikat lang ang lalaki, "maiwan ko na po kayo, ma'am." Anito saka iniwan
siya sa laundry room.

Napabuntong-hininga nalang si Jan Irish saka napatingin sa kaniyang outfit of the

day. She's wearing a very beautiful dress and a stiletto. Naka-braid pa ang buhok
niya at ang ganda ng pagkaka style. At mawawasak lahat iyon ng dahil sa dalawang
plangganang labahan ng hinayupak na lalaking 'yon.

Speaking of that guy, kailan kaya niya ito makikita? She wants to see his face
again, especially his to die for eyes.

Marahas niyang ipinilig ang ulo. Dapat hindi siya nag-iisip ng ganoon. Argh!

Huminga ng malalim si Jan Irish bago gumalaw sa kinatatayuan niya. Sana pagkatapos
niyang maglaba ay buhay pa siya. Buwesit!

TINANGGAL ni Tegan ang earphone na nasa taenga niya ng makapasok sa loob ng bahay.
Naliligo siya sa sariling pawis dahil katatapos lang niyang mag jogging.

Kaagad siyang nagtungo sa kusina habang tinutuyo ang pawis gamit ang face towel na
nakasampay kanina sa balikat niya. Nang makarating sa kusina, nagsalin siya ng
isang basong tubig sa baso saka uminom.

Nang mawala na ang uhaw na nararamdaman, inilapag niya ang baso sa lababo, tamang-
tama naman na pumasok si 'Tay Berto sa kusina. Ito ang magsisilbing katulong niya
sa bahay.

"Magandang umaga ho, Sir Tegan." Bati kaagad nito sa kaniya ng makita siya.

He smiled at the old man whom he already considers a family. Kahit kasi kailan,
hindi niya ito nakakitaan ng pagkadisgusto sa pangit niyang pagmumukha. Siguro
dahil alam nito ang pinagdaanan niya.

"Magandang umaga rin, 'tay Berto." Balik nati niya rito. "Siyanga pala, dumating na
ba si Jan Irish?"

Baka nag back-out na 'yon. Sa isip-isip niya.

"Oho, Sir, nasa laundry room na."

Namilog ang mga mata ni Tegan. "Narito talaga siya?"

"Seven-thirty palang, Sir, dumating na siya."

Napanganga siya. "Ang aga, ah." Then he mumbled, "she will really do everything for
that fucking interview." He sighed. "Nakapagluto ka na ba ng agahan, Tay Berto?"

"Yes, Sir." Uminom ito ng tubig. "Babalik na po ako sa harden. Naglilinis kasi ako
ro'n."

"Sige."

Nang makaalis si Tay Berto, naghanda si Tegan ng sandwich at fresh melon juice saka
lumabas ng kusina na dala-dala 'yon.

Nang makarating si Tegan sa laundry room, bahagyan lang na nakabukas ang pinto.
Sumilip siya sa loob at tumaas ang kilay niya sa nakita.

Jan Irish is doing the fucking laundry while wearing a lovely dress and a stiletto.

Now that's a new sight to see.

Napailing-iling siya. May babae palang naglalaba na naka-stilleto.

Maingat niyang itinulak pabukas ang pinto saka walang ingay na inilapag ang dalang
tray na may lamang juice at sandwich sa upuan na malapit sa pinto.
At dahil nakatalikod ito, hindi siya nito nakita.

Tegan looked at Jan Irish back again before leaving the room quietly.

JAN IRISH blew a loud breath of frustration as she finished putting Mr. Galvante
clothes on the washing machine. Pagkatapos ay nakapameywang siyang tinalikuran ang
letseng washing machine.

Natigilan si Jan Irish ng makita ang isang tray na may pagkain na nakapatong sa
upuan na malapit sa pinto.

Tumaas ang kilay niya. Nakapa-maaalalahanin pala no'ng matandang lalaki.

Nakakatuwa.

Nilapitan niya ang tray saka inubos lahat ang pagkain na nakalagay do'n. Nagugutom
na siya. Sa sobra niya kasing pagmamadali kanina ay nakalimotan niyang mag-agahan.
Kapagkuwan ay lumabas siya sa laundry room na dala-dala ang tray na wala nang
lamang pagkain.

Tumigil si Jan Irish sa sala saka ininspeksyon ang lahat ng nakikita niya. Mula sa
sofa hanggang sa mga furniture's sa nakasabit sa dingding. Lahat 'yon ay mamahalin,
sigurado siya do'n. Mr. Galvante's house reminds her of the house she was living in
before she decided to live on her own. Nuong magtapos siya ng kolehiyo, lakas loob
siyang umalis sa poder ng mga magulang at nagsiriling sikap para mabuhay.

And it was the best decision she ever made in her life.

"Para kang daga, alam mo ba 'yon?"

Napatalon siya sa gulat ng marinig ang baritonong boses ng isang lalaki. Kaagad
siyang bumaling sa pinanggalingan no'n at nakita niya si Mr. Galvante na nakatayo
sa huling baitang ng hagdan at nakahilig sa railing no'n.

"Tegan..." she whispered.

Kumunot ang nuo nito at nagmukha itong istrikto. "Mula ngayon, tatawagin mo akong
Sir Tegan kasi nagta-trabaho ka para sakin-"

"Hep-hep!" Pigil niya sa iba pa nitong sasabihin. "Kung nagta-trabaho ako para
sayo, dapat may sahod ako, kundi, isusumbong kita sa DOLE."

His face darkened. "Ms. Vallega, ipapaalala ko lang sayo na ang kapalit ng pagta-
trabaho mo sakin ay ang personal na impormasyon ng buhay ko na kailangan mo. Sige,
magsumbong ka sa DOLE, pakialam ko naman."

Sinimangotan niya ito. "Ang sungit nito. Buwesit ka!" Naiinis niyang inilapag ang
tray sa center table.

Nagmamartsa siyang bumalik sa laundry room saka malakas na isinara ang pinto.

Ilang minuto lang ang nakalipas, napaigtad si Jan Irish ng bumukas ang pinto at
pumasok do'n si Tegan, oh, Sir Tegan pala. Shit!

"Hey." His voice was soft this time. "You look pissed."

Inirapan niya ito. "Ang sungit mo, buwesit ka." Pagtataray niya. "Heto na nga at
naglalaba na e. Nakakainis ka."

Biglang tumigil ang pag-ikot ng washing machine. Narinig niyang bumuntong-hininga

si Tegan saka naglakad patungo sa harapan niya.

Tegan looked down at her feet and shook his head. "Hindi nag-iisip." Lumuhod ang
isang tuhod nito sa sahig saka hinawakan ang paa niya.

Her heart beat faster. Good god.

"Sir Tegan-"

"Shut up." He hissed and then took off her stiletto. Pagkatapos ay sinunod nito
tanggalin ang isa pa. Then he looked up at her. "Ikaw lang ang nakita kong
naglalaba na naka stiletto. Alam mo namang pambahay ang magiging trabaho mo, diba?"

Kagat-labi siyang napatango.

"Oh, yon naman pala e." Tumayo ito, ilang pulgada rin ang taas nito sa kaniya.
"Bakit ganyan ang itsura mo?"

Umirap siy sa hangin. "It's my OOTD."

He frowned. "Your fucking what?"

"OOTD stands for outfit of the day." Maarte niyang sabi saka matamis niya itong
nginitian. "Ayokong mag mukhang muchachay no. I'm a professional-"

"Oh, tapos?" Tumaas ang dalawa nitong kilay. "FYFI and that stands for 'For Your
Fucking Information', you will be my maid in a week. So bukas, i expect you to
dress like one."

Kinagat niya ang dila para hindi siya makapagsalita ng hindi maganda. "Fine. Bukas
may suot na akong apron. Masaya ka na?" Puno ng sarkasmo ang boses niya.

He gave her a flat look. "A denim jeans and t-shirt will do." Bumuntong-hininga ito
saka umalis sa laundry room na parang napipika ito sa kaniya.

Umirap siya sa hangin saka bumuntong-hininga. Buwesit na lalaking 'yon. Pasalamat

ito at maganda ang taglay nitong mga mata.
WHEN LUNCH came, nagulat si Jan Irish ng sunduin siya ng matandang lalaki.

"Kain na po, Miss Jan Irish." Sabi nito.

Padaskol niyang binitawan ang pantalong binabanlawan saka tumayo.

Wala siyang pakialam kong basa ang damit niya mula laylayan hanggang sa beywang.
Sinundan niya ang matandang lalaki hanggang sa pumasok sila sa hapag-kainan.

Nainis si Jan Irish sa sarili ng maramdamang lumakas ang tibok ng puso niya ng
makita si Tegan na nakaupo sa hapag-kainan.

"Nandito na ho siya, Sir Tegan." Anang matanda saka iniwan silang dalawa sa hapag-
kainan.

Huminga muna ng malalim si Jan Irish bago naglakad palapit sa mesa saka umupo sa
bakanteng silya, malayo kay Tegan.

"Ganoon ka ba nandidiri sa mukha ko para umupo ka malayo sakin?" Biglang tanong ni

Tegan sa kaniya.

He wet her lips and looked at Tegan. "Malayo ako sayo kasi naiinis ako sayo hindi
dahil nandidiri ako sayo." Inirapan niya ito. "Alam mo, Sir," pinagdiinan niya ang
salitang Sir, "napaka-assuming mo. Masungit na nga, assuming pa. Hanep na ugali."

Masama ang tingin nito sa kaniya. Siya naman ay matamis itong nginitian.

"Kain ka na." His jaw clenched. "Maglalaba ka pa."

Pasimple siyang umirap saka nagsimula nang kumain. Maraming ulam na nakahain pero
'yong pork loins lang ang kinain niya. Mabilis lang siyang kumain at nakangiting
tumayo.

"I'm done-" naputol ang sasabihin niya ng mapansing nakatayo pala sa tabi niya si
Tegan. Napalunok siya. "Ahm, S-Sir..."

"'Yong Pork Loins lang ang kinain mo." Komento nito. "Bakit? Hindi mo gusto ang
iba? Pinaluto ko pa naman yan para sayo kasi alam kong pagod ka."

Napakurap-kurap siya at na-guilty. That's so sweet of him to do that. Yong inis

niya rito ay napalitan ng ibang emosyon na ayaw niyang pangalanan.

"Ahm," tumingin siya sa mga mata nito. "'yong pork loins lang kasi ang gusto ko."

Tumango-tango ito saka humakbang palayo sa kaniya. Kaagad siyang nakaramdam ng

disappointment. She likes the feeling of him so close to her.
And not to mention his manly scent. Kaya naman ang mga paa niya ay sumunod dito.

Biglang tumigil si Tegan sa paglalakad kaya tumama siya sa likod nito.

He faced her, frowning. "Anong ginagawa mo?"

Napakagat-labi siya. Sheyt! Nakakahiya. "Ahm, a-ano kasi, ahm..." nauutal siya,
"ah, kasi, ahm, ang bango mo."

Akala niya magsusungit na naman ito kaya nagulat siya ng tumaas ang sulok ng labi
nito saka tinalikuran ulit siya.
Pinakawalan niya ang kanina pa niyang pinipigil na hininga. Wheh!

"Babalik na ako sa paglalaba." Imporma niya rito.

"Sige." Sagot nito saka muling umupo.

Huminga siya ng malalim saka naglakad palabas ng hapag-kainan at bumalik sa laundry
room.

TEGAN sighed and shook his head. Hindi niya dapat ginagawa 'to. Hindi niya dapat
ipagpalit ang personal na impormasyon tungol sa kaniya dahil lang sa magiging
katulong niya si Jan Irish ng isang linggo.

Hindi pa sapat ang maging katulong ito para sa isang impormasyon tungkol sa kaniya.
Fuck! It's too personal.

But this is his idea, this is what he wants. Right?

Tinapos na niya ang pagkain saka nagtungo ulit sa laundry room. Mula sa nakaawang
na pinto, nakita niyang nagbabanlaw na ang dalaga at halatang pagod na pagod na
ito.

"Hey." Aniya sabay tikhim.

Kaagad itong nag-angat ng tingin sa kaniya. "May kailangan ka na naman o susungitan

mo lang ako?" Pagatataray nito.

Sinupil niya ang ngiting gustong kumawala sa mga labi niya. "No. Nandito ako para
itanong kung ano ba ang una mong katanungan para sa interview mo. Isn't that our
deal?"

Kaagad na umaliwalas ang mukha nito. "Sasagotin mo na?" Bilog na bilog ang mata
nito habang nagtatanong.
Umiling siya. "Pag-iisipan ko pa kung sasagotin ko o hindi."

Nalukot kaagad ang mukha nito. "Paasa ka, alam mo 'yon? Hmp!" Bumalik ito sa
pagbabanlaw. "Ang tanong ko ay..." sadyang binitin nito ang sasabihin, "anong
nangyari sa mukha at balat mo?"

"I was burned." Mabilis niyang sagot saka mabilis din siyang umalis sa laundry
room.

Fuck! Why is it so easy to tell her that?

CHAPTER 3
CHAPTER 3

SA TANANG buhay niya, ngayon lang napagod si Jan Irish ng ganito. Nang matapos
siyang maglaba, yumopyop siya sa may upuan saka ipinaikit ang mga mata.

Hindi niya namalayang nakatulog pala siya. Nang magising ang diwa niya, naramdaman
niyang para siyang idinuduyan. Paniguradong may bumubuhat sa kaniya.

Jan Irish peaks over her lashes and her heart instantly hammered inside her chest.
Karga-karga siya ni Tegan!

Kaagad siyang umaktong tulog. Ayaw niyang malaman nito na gising siya. Pasimple
siyang humilig sa matitipuno nitong dibdib... ah, it feels good. So amazing.
Nakarinig siya ng pagbukas at pagsara ng pinto kapagkuwan ay naramdaman niyang
lumapat ang likod niya sa malambot na bagay. A very soft bed.

Nang maihiga siya nito naramdaman niyang kaagad din itong umalis sa silid.
Jan Irish opened her eyes. Tama ang hinuha niya. Nasa isang silid nga siya. Dark-
blue yata ang theme ng kuwarto kasi yon ang kulay ng lahat, kahit ang sahig ... it
looks manly.

She sighed and remained lying in the bed. Tumitig siya sa kisame at nagnilay-nilay
kong tama ang ginagawa niya. Maging katulong para sa interview na kailangan niya.
Well, there's nothing wrong of being a maid. Isa iyong marangal na trabaho na
talaga namang nakakapagod. But be a maid to get what she wants?

Well, okay naman sa kaniya ang ideyang 'yon. Pero nakakapagod. Sobra.

Mabilis niyang ipinikit ang mga mata ng marinig na may pumihit pabukas ng door
knob. Tegan's familiar scent invaded the room. Sheyt! Magkasama silang dalawa sa
iisang kuwarto!
Jan Irish felt the bed dipped. Nanigas siya sa kinatatayuan.

"Alam kong gising ka na. Bumangon ka na at kumain." Anang baritonong boses ni

Tegan.

Huli na pala siya! Nakakahiya!

Mabilis siyang bumangon saka bumaling sa binata. "Pagod ako. Puwede bang matulog
muna, puwede naman siguro 'yon diba?"

He looks grim. "Eat first. Gabi na. Baka magutom ka."

Naglaway siya ng makita ang laman ng tray na dala nito. But she shouldn't... gabi
na pala. Uuwi pa siya sa bahay niya.

Bumuntong-hininga siya. "Sa bahay nalang ako kakain."

Nagsalubong ang kilay nito. "Uuwi ka?"

Tumango siya.

"Oh. Okay." Tumayo ito. "I'm not answering your other question then. Uuwi ka naman
pala."

Umawang ang labi niya at namilog ang mata. "Uy, anong pinagsasasabi mo riyan? Ang
deal natin magiging maid mo ako at heto na nga! Tapos babawiin mo-"

"Maid's stays in, hindi umuuwi sa kanilang bahay."

Nagtagis ang bagang niya sa inis. "Fine. Hindi na ako uuwi!" Singhal niya rito.

Inilapag nito ang tray sa bed side table saka biglang nahiga sa kama.

"Hey!" Umalma siya kaagad. "Bumangon ka nga!"

"At bakit naman? Nasa kuwarto kita kaya wala kang karapatan." Wika nito bago
komporatabling umayos ng pagkakahiga at ipinikit ang mga mata.

She gaped at Tegan. "A-anong..." nag-umpisa nang mamula ang pisngi niya. "B-
bakit...t-teka, wala bang ibang silid itong bahay mo?" No way! Hindi siya tatabi
rito!
Tegan sighed, open his eyes and looked at her. "Ms. Jan Irish Vallega, walang ibang
silid ang bahay ko. Kung nandidiri ka na katabi ako, sa sahig ka mahiga."

Bumaba ang tingin niya sa braso nitong halos mapalibotan ng pilat dahil sa
pagkasunog, kapagkuwan ay tumaas ang mata niya patungo sa mukha nito na puno rin ng
sunog na balat. Good God! What happened to this man? Hindi simpleng paglasunog ang
nangyari rito.

"Stop staring. I know I'm disgusting." Wika nito saka ipinikit muli ang mga mata.

Napailing-iling siya. Palagi nitong sinasabing pangit ito at nakakadiri. Truth to

be told, yes, he is ugly to look at. Pero siya ang uri ng tao na hindi tumitingin
sa panlabas na anyo ng isang tao. Mas importante sa kaniya ang laman nito sa loob
at mung ano ang mga pinagdaanan nito.

"Hindi ka naman nakakadiri-"

"Shut up."

Itinikom niya ang bibig saka napabuntong-hininga. "Hindi ako tatabi sayo kasi hindi
ako sanay na may katabi, lalo na at lalaki ka pa."

Biglang nagmulat ang mga mata nito at may bakas iyon ng gulat. "Y-you never laid
with a man?" Halata sa boses nito na hindi ito makapaniwala. "Not even once?"

Umiling siya habang namumula ang pisngi. "I'm a virgin."

"Sa ganda mong 'yan?"

Namilog ang mata niya lalo. "H-hindi ako maganda."

Umingos ito. "At hindi ako pangit." Puno ng sarkasmo ang boses nito. "It's a fact,
maganda ka."

Nag-iwas siya ng tingin. "Okay. Sabi mo e."

Bumuntong-hininga si Tegan saka bumangon, kapagkuwan ay naglatag ng comforter sa

sahig, sa tabi ng kama, saka doon ito nahiga.

That made her heart beat so darn fast.

"Sir Tegan-"

"Kumain ka na tapos matulog." Anito. "Good night."

Napakagat-labi siya. "G'night."

Napatitig si Jan Irish sa space na kinahihigaan kanina ni Tegan. He actually left.

May nakakatuwa pala itong ugali. That's so nice of him.

Nilapitan niya ang tray na nasa bedside table saka sinimulang kainin ang laman
niyon. Pagkatapos ay nagtungo siya sa banyo at naghanap ng bagong toothbrush. At
nakahanap naman siya, nakatago iyon sa cabinet na nasa itaas.

Pagkatapos mag toothbrush, hindi niya kayang hindi maglinis ng katawan.

Kaya ang ginawa niya, nag half-bath siya saka pinakialaman ang closet ni Tegan.
Bahala nang magalit ito bukas. Pagkatapos niyang kumuha ng t-shirt nito at boxer,
mabilis niyang isinuot iyon saka bumalik sa malambot na kama.

Tumagilid siya ng higa, paharap kay Tegan na nasa sahig.

Her heart clenched when she saw him shivering. Napansin din niyang wala rin itong
unan at kaya nilalamig dahil ang dapat na kumot nito ay hinigaan nito.
Kaagad siyang nakaramdam ng guilt. Kasalanan niya 'to.

Mabilis siyang bumangon saka dahan-dahang ini-angat ang ulo nito para malagyan ng
unan. Sinigurado niyang hindi ito magigising, at laking pasasalamat niya ng hindi.

Jan Irish can't help but stared at his burned skin face. Hindi niya napigilan ang
kamay na umangat at haplosin ang mukha nito. His scar felt rough in her hands.

"Ano bang nangyari sayo?" Tanong niya sa binata na mahimbing na natutulog. "This
must have been one hell of a torture."

Bumuntong-hininga si Jan Irish saka tumayo at pinahinaan ang aircon, kapagkuwan ay

bumalik sa kama at natulog na rin.

NANG maramdaman ni Tegan na tulog na si Jan Irish, iminulat niya ang mata saka
pinakawalan ang kanina pa niyang pinipigil na hininga.

Kaagad siyang napahawak sa pisngi niya. She actually touched his face. She touched
him!

For goodness sake!

Dapat tinabig niya ang kamay nito. That's the sanest thing to do. But her hand
feels good on his face. Masarap sa pakiramdam na haplosin ang mukha niya ng isang
babae. It's been a long time since he felt a woman's caress.

Fuck!

Muli niyang ipinikit ang mga mata saka pinilit ang sarili na makatulog.

Pero lumipas nalang ang isang mahabang minuto, hindi pa rin siya dinadalaw ng
antok. Nakakabuwesit na.
Naiinis siyang bumangon saka bumaling kay Jan Irish. Umawang ang bibig niya ng
makita ang itsura nito.

It seems that she raid his closet. Fuck! Mas bagay pa yata rito keysa sa kaniya ang
t-shirt niya. Mariin niyang ipinikit ang mga mata ng maramdamang nabuhay ang
pagkalalaki niya.

Bumuga siya ng marahas na hangin saka huminga ng malalim. Nope. I'm not going in
that direction.

Mabilis siyang umalis sa kuwarto niya saka nagtungo sa mini-bar.

Habang nagsasalin ng alak, sa maraming pagkakataon sa araw na 'yon, pumasok na

naman sa isip niya si Stella. That woman and her bitchiness. Nasisiguro niyang
ibang lalaki ang kasama nito ngayon.

That bitch!

Sa halip na magsalin ng alak sa baso, sa mismong bote sita uminom at nilunod ang
sarili sa alak.

NAGISING si Jan Irish na magaan ang pakiramdam niya. Ininat niya ang mga braso at
paa saka bumangon. Kaagad siyang bumaling sa sahig, napakunot ang nuo niya ng
makitang wala doon si Tegan.

Hmm. Ang aga naman magising ng lalaking 'yon.

Bumuntong-hininga siya saka umalis ng kama. Pagkatapos ay lumabas siya ng kuwarto

at hinanap si Tegan... hmp! Sir Tegan pala!

Nahanap niya ang binata hindi kalayuan sa silid nito.

Tegan is lying of the floor with an empty bottle of Rum.

"Oh God..." mabilis niya itong nilapitan at lumuhod sa tabi nito saka pinatihaya
kasi naka dapa ito. "Tegan... i mean, Sir Tegan." Niyogyog niya ang balikat nito.
"Sir Tegan- ayy!"

Napahiyaw siya sa gulat ng bigla nalang hinawakan nito ang pulsohan niya saka
hinila siya padagan sa katawan nito, pagkatapos ay kisap-mata siya nitong ipininid
sa sahig at ito na ang nakakubabaw sa kaniya.

"T-Tegan-"

"I hate you!" Ang amoy alak nitong hininga ay tumatama sa mukha niya. "I hate you!
I hate you!" Puno ng galit ang boses nito habang mahigpit ang hawak sa pulsohan
niya. "I hate you! I hate you!"

Parang may kumurot sa puso niya. His voice is filled with hatred and anger. Ganoon
ba ito kagalit sa kaniya? Nakaka-istorbo ba siya?

Napalunok si Jan Irish. Masakit ang pulsohan niya dahil sa mahigpit nitong
pagkakahawak.

"T-Tegan..." napangiwi siya sa sakit, "b-bitawan mo ako..." nagpupumiglas siya pero

malakas ang pagkakahawak nito sa kaniya. "Tegan! Bitawan mo ako!" Sigaw niya ng
hindi na niya makaya ang sakit.

"I hate you!" Bumagsak ang katawan nito sa kaniya, ang ulo nito ay nasa balikat
niya. "I hate you, Stella... i hate you..." he whispered and then loses his
consciousness.

Stella? She frowned. Sino naman kaya ang babaeng 'yon. Akala niya siya. Iba ang
galit at sakit na nakapaloob sa bawat 'i hate you' na binibitawan nito. It pierced
her heart and it bleeds heavily.

Ano ba talaga ang nangyari rito? Hindi niya magawang magalit sa binata kahit pa nga
nananakit ang pulsohan niya.

Jan Irish push Tegan off of her and she quickly stands up. Humugot siya ng isang
malalim na hininga saka bumaba ang tingin sa binata. Tulog pa rin ito na parang
walang nangyari.

Huminga siya ng malalim bago iniwan si Tegan para hanapin ang medyo may katandaan
na nitong katulong. Nahanap niya ito sa harden.

"Ahm, kuya, puwede pong patulong?"

Kaagad na bumaling sa kaniya ang lalaki. "Ano po 'yan Miss Jan Irish?"

"Ahm, si Sir Tegan ho kasi nasa sahig malapit sa mini-bar. Puwede niyo po ba akong
tulungang ilipat niya sa kuwarto. Mukhang lasing e."
Magiliw itong ngumiti sa kaniya. "Sige ho, miss Jan Irish."

Magkasama silang binalikan si Tegan saka nagtulong silang dalawa para mailipat ito
sa kuwarto at maihiga sa kama.

"Manong-este, kuya, puwede bang pasuyo ng isang plangganitang malamig na tubig?"

"Kukuha na ako." Mabilis itong lumabas ng silid para kumuha.

Siya naman ay pinakialaman na naman ang closet nito saka kumuha roon ng isang face
towel. Nang bumalik siya sa tabi ni Tegan, tamang-tama naman na bumalik na si
Manong dala ang isang plangganitang malamig na tubig.

"Ilagay niyo ho sa bedside table." Aniya habang hinahawi ang buhok na tumatabing sa
mukha nito.

Nang mailagay nito ang plangganita, kaagad niyang sinimulang punasan ang kamay at
braso saka leeg. Pagkatapos ay ipinasok niya ang kamay sa loob ng suot nitong t-
shirt saka pinunasan.

Wala sa sariling napatingin siya kay manong. Nagtaka siya ng makitang malamlam ang
mga mata nito habang nakatingin aa ginagawa niya.

"Bakit ho?" Magalang niyang tanong.

Ngumiti ito. "Natutuwa lang ako na may nag-aalaga kay Sir Tegan."

Tumaas ang kilay niya. Sa mga pagkakataong ito, kailanga niyang gamitin ang
pagiging hokage niya sa lahat ng tsismosa. "Ahm, bakit ho, manong? Hindi ba siya
inaalagaan ni Stella?"

Kinagat niya ang pang-ibabang labi habang nagdarasal na sana hindi mahalata ni
manong na hindi naman niya talaga kilala kung sino ang Stella na 'yon.

Nawala ang ngiti sa mga labi ni manong at nagdilim ang mukha nito. "Si Sir Tegan
ang nag-aalaga kay ma'an Stella. Palaging sunod ang luho ng babaeng 'yon kaya
nagulat ako ng iwan niya si Sir ng mangyari amg sunog. Tama nga ang akala ko noon
na hindi si Sir mahal ni Ma'am Stella." Napailing-iling ito. "Kaya natutuwa akong
makitang may nag-aalaga na kay Sir." Ngumiti ito sa kaniya. "Sige, miss Jan Irish,
magluluto pa ako ng agahan."

Tumango siya saka ibinalik ang atensiyon kay Tegan na tulog pa rin.

So si Stella ay isang mahalagang parte sa buhay nito. Ano ba nito si Stella?

Napabuntong-hininga siya saka pinagpatuloy ang pagpunas sa katawan nito.

A/N: 'Till next saturday. - C.C.

CHAPTER 4
CHAPTER 4
NASAPO ni Tegan ang ulo ng magising siyang parang pinupokpok ng martelyo ang ulo
niya. Shit! He feels so bad, he want to punch someone. He groaned as he pushed
himself up.
Nang makaupo siya sa kama, hinilot niya ang sintido at pinilit na makabangon sa
kama kahit pa nga umiikot ang paningin niya. This is what happened when he consumed
too much alcohol. Good fucking heavens!
Dumeretso siya sa banyo at naligo, pagkatapos ay nagbihis siya at lumabas ng silid
niya.
Masakit pa rin ang ulo niya habang naglalakad patungong kusina. "'Tay Berto?"
Malakas ang boses na tawag niya ng makapasok sa kusina. "Puwede mo ba akong
ipagtimpla ng kape-" Napatigil siya sa pagsasalita ng makita si Jan Irish. Kumunot
ang nuo niya. "Anong ginagawa mo rito?"
"katulong mo sa isang linggo." Sagot nito saka nakita niyang may inilagay ito sa
maliit na bowl at inilapag sa mesa saka tumingin ito sa kaniya. "It's Chicken Soup.
Makakatulong 'to sa hangover mo." Tinanggal nito ang apron na suot at ibinalik sa
sabitan niyon saka inayos ang medyo gusot na damit. "Sige, uuwi na ako sa bahay.
May kailangan pa akong gawin e."
Hindi siya nakagalaw sa kinatatayuan hanggang sa mawala sa harapan niya si Jan
Irish. Kapagkuwan ay bumaba ang tingin niya sa chicken soup na nasa mesa. It smell
delicious but he's stunned. Pinagluto siya nito? Bakit?
Tamang-tama namang pumasok si Tay Berto sa kusina.
"'Tay Berto." Aniya.
Kaagad na umaliwalas ang mukha ng matanda. "Sir Tegan, kumusta ho? Sana nabawasan
ang hangover niyo." Bumaba ang tingin nito sa soup na nasa mesa at bumalik ang
tingin sa kaniya. "Pinapasabi pala ni Miss Jan Irish na kumain ka daw at huwag
matigas ang ulo."
Umingos siya para itago ang gulat at pagtatakang nararamdaman. "Bakit ko naman siya
susundin?"
"Kasi siya lang naman ang nag-alaga sayo ng mawalan ka ng malay sa sobrang
kalasingan." Sumeryuso ang ekspresyon sa mukha nito. "Inalagaan ka niya, Sir, kaya
makinig ka sa kaniya."
Confusion boiled inside him. "Anong klaseng pag-aalaga?"
"Binuhat ka namin patungo sa kuwarto mo at doon ay pinunasan niya ang katawan mo."
Holy shit! Namilog ang mata niya at bahagyang namutla sa kaba ang mukha niya. "N-
nakita ba niya ang mga pilat ko sa katawan?" He asked, slightly panicking.
Umiling naman si Tay Berto at nakahinga siya ng maluwang. Thanks heavens.
"Pero tinawag mo siyang Stella dahil sa sobrang kalasingan." Ani Tay Berto.
Tegan face palmed. "Shit."
Ngumiti si Tay Berto at iminuwestra ang kamay sa soup. "Kumain ka na, Sir Tegan, si
Miss Jan Irish mismo ang nagluto niyan para sa inyo."
Napatango nalang siya. Umalis si Tay Berto sa kusina at siya naman ay napatitig sa
Chicken Soup.
Jan Irish cooked this? And she took care of him in his drunken state? Why does his
heart felt like its beating so darn fast like a raging bullet?

NANG makabalik si Jan Irish sa simple niyang tahanan, napakagat-labi siya ng makita
ang kaniyang ina na naghihintay sa kaniya sa labas ng pinto.
"Ma," gulat niyang aniya saka hinalikan ito sa pisngi bilang pagbati, "kumusta ho?
Ano hong ginagawa niyo rito?" Nakakagulat na makita ito sa isang lugar na alam
niyang hindi nito nakasanayan. "May kailangan kayo sakin?"
May ini-abot itong sobre sa kaniya. "Gusto kong pumunta ka. Kapag hindi ka
nakarating, magtatampo ako sayo at ang Papa mo."
Natigilan siya at saka binuksan ang sobre. Lihim siyang napamura ng makitang
imbitasyon iyon para sa nalalapit na kaarawan ng kaniyang ina at ang tema ay
Masquerade Party.
Ibinalik niya sa loob ng sobre ang imbitasyon saka nginitian ang ina. "Sige, Ma,
dadalo ako."
Ngumiti sa wakas ang Mama niya. "Thank you, Irish." Hinalikan siya nito sa nuo.
"Sige, aalis na ako. Mag-iingat ka palagi, ha? At kung mag kailangan ka, huwag kang
mag-aalangan na bisitahin kami, ha? You know that your Papa is just waiting for you
to return home."
Nanatili siyang nakangiti. "I'll stay here for a while."
Her mother tapped her cheek, smile, bid goodbye, and then left.
Nakahinga siya ng maluwang ng mawala sa paningin niya ang Limousine na sasakyan ng
kaniya ina.
Mabilis siyang pumasok sa Apartment niya saka naglagay ng ilang pares ng damit sa
backpack niya. Kanina, nang mapagdesisyonan niyang umuwi, napadesisyonan din niyang
manatili nalang muna sa bahay ni Tegan Galvante. Kukuha lang siya sa mga damit na
isusuot habang naroon sa bahay nito.
Tegan Galvante made her a curious little cat. Gusto niyang malaman lahat ng tungkol
dito. Kung sino at ano si Stella sa buhay nito. Kung ano ang nasa likod na kuwento
ng mga pilat nito sa katawan. She has to know everything about him. At ito ang
pagkakataon niya. She finally had the chance to know everything. This is an
opportunity she wont miss.
Nang mailagay lahat ng kailangan sa backpack, kaagad siyang lumabas ng apartment
habang dala-dala si Mittens. Kapagkuwan ay kumatok siya sa katabing apartment at
kaagad naman iyong bumukas.
"Hi, Ursula." Magiliw niyang bati. "Puwede ko bang maiwan si Mittens sayo ng ilang
araw?"
Ursula is a cat lover, kaya naman kampante siyang iwan si Mittens sa pangangalaga
nito.
Ursula smiled. "Sige." Kinuha nito si Mitten sa braso niya saka hinaplos ang ulo
nito. "Aalagaan ko siya."
"Maraming salamat, Ursula." Aniyang nakangiti. "Patingin-tingin din sa garahe ko,
iniwan ko lang kasi doon ang sasakyan ko."
"Sige. Okay lang. Narito lang naman ako sa bahay." Anito.
"Thanks."
Nagmamadali siyang umalis at pumara ng Taxi saka nagpahatid sa bahay ni Tegan
Galvante.
Time to work for a living.

UMAKTONG walang narinig si Tegan ng bumukas ang pinto ng bahay. Alam niyang si Jan
Irish 'yon kasi kaagad niyang naamoy ang pamilyar nitong pabango.
"Miss Jan Irish, natutuwa ako at nakabalik ka na." Boses iyon ni Tay Berto.
"Ako rin ho." Napakagiliw ng boses nito. "Matutulungan ko na ho kayo rito sa bahay.
Siya nga pala, Mang Berto, ang ganda ng harden niyo. Puwede ba akong tumulong
minsan?"
"Ikagagalak ko iyon, hija." Masayang tugon ni Tay Berto.
Hindi napigilan ni Tegan ang sarili, nag-angat siya ng tingin at nagtama ang mga
mata nila ni Jan Irish. Hindi niya alam na nakatingin pala ito sa kaniya. Kaagad
itong nag-iwas ng tingin, siya naman ay lihim na napangiti.
So she's looking at me? Why? Wala namang magandang tanawin sa mukha niya.
"Miss Jan Irish, samahan ko na ho kayo sa Maid's Quarter-"
"No need." Sansala niya sa ibang sasabihin ni Tay Berto. Parang hindi niya kayang
patulogin doon ang dalaga. "Ako na ang maghahatid sa kaniya."
Imahinasyon lang ba 'yon ni Tegan o talagang nakita niya na ngumiti ng tipid si Tay
Berto? Oh well...
Tumayo siya mula sa pagkakaupo sa pang-isahang sofa saka matiim na tinitigan si Jan
Irish na nakatingin sa ibang dereksiyon.
"Come on." Aniya. "I'll show you to your room."
Nakita niyang tumango ito kaya naman nauna na siyang naglakad at sumunod naman ito
sa kaniya.
Pinili ni Tegan ang kuwarto na katabi ng silid niya para doon muna pansamantalang
manatili si Jan Irish.
Tegan opened the door. "Dito ka matutulog."
Sumilip ito sa loob ng silid saka tumingin sa kaniya. "sigurado ka? Akala ko ba
maid mo ako sa loob ng isang linggo?"
Tumaas ang sulok ng labi niya ng marinig ang salitang maid. If only this woman knew
what he was thinking when he made that "maid" deal with her.
"Sigurado ako." He took a step back. "Go ahead. Pumasok ka na tapos ipagluto mo ako
ng Lunch. May ibang ginagawa si Tay Berto, e."
Tumango si Jan Irish saka pumasok sa loob ng silid. Nagalakad siya pabalik sa sala
ng isara nito ang pinto ng kuwarto nito.
"Aasa na ba akong naka-move on ka na, Sir Tegan?" Anang boses ni Tay Berto na
gumulat sa kaniya ng makabalik siya sa sala.
Humarap siya sa pinanggalingan ng boses saka nagkibit-balikat.
Ngumiti si Tay Berto. "Isang linggo lang bang mananatili rito si Miss Jan Irish?"
Doon siya napangiti sa tanong na 'yon. "Tingnan natin."
Mahinang natawa ang kausap. "Sana ma extend pa, Sir."
Tegan chuckled and sat on the single sofa. Kanina pa gumagana ang isip niya kung
paano niya mapapanatili na matagal ang dalaga sa bahay niya.

PINALIBOT niya ang paningin sa kabuonan ng silid na pansamantala niyang tutulugan

habang narito siya sa bahay ni Tegan.
Itinabi niya ang back pack saka naupo sa gilid ng kama. "Haaayyy..." pabagsak
niyang ihiniga ang katawan sa malambot na kama. "Mukhang balak akong alilain ng
lalaking 'yon kasi sa magandang kuwarto ako pinapatulog." Napasimangot siya.
"Mukhang babawi ang loko sa pamamagitan ng silid na 'to. Hmp."
Bumangon siya saka lumabas ng silid. Nakasalubong niya si Mang Berto sa hagdan
habang pababa siya at pataas naman ito.
"Mang Berto, ano ho bang paboritong pagkain ni Sir Tegan?" Tanong niya rito.
"Pinapaluto kasi niya ako ng pananghalian."
Umaktong nag-isip ang matanda. "Hmm..." nag-isang linya ang kilay nito habang nag-
iisip. "Wala namang paborito si Sir Tegan, pero masasabi kong marami ang nakakain
niya kapag nagluluto ako ng sinigang na baboy."
Napangiti siya. "Piece of cake." Bigla siyang na excite. "Alam ko kung paano
magluto ng sinigang na baboy."
Tumawa ang lalaki. "Sige, aabangan ko ang ulam natin mamayang hapunan."
Jan Irish grinned and excitedly went to the kitchen. Nuong nasa high school siya,
palagi niyang kinukulit ang kusinera nila na turuan siyang magluto. Nakulitan
siguro ito sa kaniya kaya tinuruan siya pero ng malaman ng Mama niya, pinatigil ang
kusinera nilang turuan siya. But that didnt stop her. She was determined to learn
and she did. Isa yong napakagandang achievement sa buhay niya.
Bago niya inihanda ang ingredients, hinanap muna niya ang pressure cooker para mas
malambot ang karne kung iyon ang paglulutuan niya. pagkatapos ay inumpisahan na
niyang magluto.
After an hour, luto na ang ulam. Naamoy na niyang masarap ang pagkakaluto niya.
Thanks God. Hindi man niya aminin sa sarili niya, she wants to impress Tegan
Galvante. At alam niyang hindi kasama ang mag pa impress sa trabaho niya.
Good God. Bakit ba kasi nagustuhan niya ang binata? Hayon tuloy, nagpapa-impress
siya ngayon. Letse itong atraksiyon na nararamdaman niya para sa binata.
Huminga ng malalim si Jan Irish saka naghain sa hapagkainan. Pagkatapos ay hinanap
niya si Tegan para sabihing handa na ang pananghalian. Natagpuan niya ang binata sa
likod bahay, nakaupo ito sa isang swing, pero hindi ito gumagalaw.
Tumikhim siya para kunin ang atensiyon nito. Kaagad namang lumingon sa kaniya ang
binata.
"Nakahanda na ang hapunan." Sabi niya sa pormal na boses habang nakatutok ang mata
niya sa braso nitong walang parte na walang sunog na pilat.
Mukhang napansin iyon ni Tegan dahil kaagad nitong ibinalik mula sa pagkakatupi ang
sweat shirt na suot nito para itago ang braso nito.
"Sige, susunod ako."
Tumango siya at akmang hahakbang na paalis ng marinig niyang nagsalita ito.
"On second thought," he said, "stay."
Bumaling siya rito. "Ha?"
Iminuwestra nito ang kamay sa isa pang bakanteng swing na katabi nito. "Sit."
Hindi na niya kailangan pang pilitin pa. Ang katawan na niya ang sumang-ayon para
mas mapalapit pa rito. Umupo siya sa swing saka pilit na tinitikom ang bibig kahit
pa nga ang dami niyang katanungan dito.
"Sabi ni Tay Berto," basag ni Tegan sa katahimikan. "Ikaw daw ang nag-alaga sakin
kanina, nang nalasing ako." Bumaling ito sa kaniya. "Pinunasan mo raw ang katawan
ko." Tumikhim ito. "Anyway, n-nakita mo ba ang mga pilat ko? They're disgusting to
look at so i have to apologize. Sa susunod huwag mo nang gagawin 'yon, ha? Hindi
naman parte sa trabaho mo na makita ang nakakadiri kong balat."
There he goes again, dragging himself down. Siguro sanay na talaga itong palaging
issue sa mga taong nakakasalumuha nito ang balat nito na puno ng pilat at nandidiri
ang mga taong 'yon. Good God.
"I was worried." Sagot niya saka tumayo mula sa pagkakaupo sa swing. "But you dont
have to worry about anything, your skin and scars dont disgust me. They amaze me,
actually. Because i know that behind those ugly looking scars, lays a very painful
memory. Still, you manage to survive and keep living. That what's amaze me."
Pagkasabi niyon ay nauna na siyang naglakad pabalik sa kusina.

TEGAN often wonders why Stella left him. And he's sure as hell that it's about his
ugly scars and disgusting skin. And then here comes a woman who never gets
disgusted of how ugly he is.
She was even amazed by his scars. Dapat ba niya itong paniwalaan? O iyon lang ang
paraan nito para mas makakuha pa ito ng maraming impormasyon tungkol sa kaniya.
She might be planning to charm his heart without him knowing it. Pero plano man
nito o hindi na patibukin ng mabilis ang puso niya, sa tingin niya magtatagumpay
ito.
His heart had been mowed and grind ever since he got the scars. Sobra-sobrang sakit
na ang naramdaman ng puso niya. His heart is vulnerable yet cold. Someone just have
to know where to hit the right spot. And looks like Jan Irish did.
Napailing-iling nalang siya sa tumatakbo sa isip niya. Holy hell. His life really
is a living nightmare. And his heart is now in danger of falling into an unknown
territory.
AUTHOR'S NOTE: Ito lang din ang kay Tegan ngayon. Hehe

CHAPTER 5

CHAPTER 5
HABANG kumakain sila ni Tegan, pareho silang walang imik. Parehong nakatutok ang
kanilang mga mata sa pinggan. Para kay Jan Irish naman, humahanap siya ng magandang
tyempo para makapagtanong kay Tegan.
She needs to know. Nangangati ang lalamunan niya sa kagustuhan niyang magtanong at
malaman ang katotohanan, pero pinipigilan niya ang sarili. Ayaw niya. Baka magalit
ito at palayasin siya.
Tumikhim si Jan Irish para basagin ang katahimikan. "Ahm, anong gagawin ko
pagkatapos nito? May ipapagawa ka pa ba sakin?"
Tinapos muna nito ang pagkain bago sumagot sa kaniya. "Tupiin mo nalang ang mga
damit ko na natapos mong labahan kahapon at ilagay mo yon sa closet ko. I expect my
clothes to be clean and neat by tomorrow."
Tumango siya habang nag-uumpisa na namang mainis. Buwesit na lalaki. Gagawin na
naman siyang alila. Ang sarap batukan, e.
"And after that, you rest." Dagdag nito.
Doon tumaas ang kilay niya. "Rest? Puwede pala?"
Bumuntong-hininga ito saka bumaling sa kaniya. "Kung ayaw mong tupiin ang mga damit
ko, magpahinga ka na." Pagkasabi non ay tumayo na ito.
"Teka lang..." pigil niya sa binata.
Bahagyan itong bumaling sa kaniya. "May kailangan ka?"
"May tanong ako tungkol sa nga pilat mo-"
"You don't get to ask questions." Putol nito sa sasabihin niya. "One question, one
week of being a maid. Nasagot ko na ang isa mong tanong, sa susunod na linggo ka na
puwedeng magtanong ulit."
Bumagsak ang balikat niya. Damn! She was hoping na sana hindi nito maalala ang deal
nilang yon e.
Ibinalik niya ang atensiyon sa pagkain ng makaalis si Tegan. Naghihimutok pa rin
ang kalooban niya, hindi para kay Tegan kundi para sa sarili niya. Dapat pinag-
isipan niya ang tinanong dito hindi na padalos-dalos lang siya.
Urgh! This is annoying!
Naiinis siyang inubos ang pagkain sa pinggan saka mabilis na nilinis ang hapag-
kainan at hinugasan ang mga kinainan nila. Pagkatapos ay nagtungo siya sa silid ng
binata para tupiin ang mga damit nitong nilabhan niya.
As she did her chores, Tegan went inside the room. Nagpanggap siyang hindi ito
nakita at nagpatuloy sa pagtupi.
Ganoon din naman ang ginawa nito, nahiga ito sa kama at pumikit na para bang wala
siya roon.
Mukhang sa kanilang dalawa, siya ang mas apektado kasi siya ang naiinis.
Nagdadabog siyang inilagay ang mga damit ni Tegan sa closet nito. Nape-peste siya
sa hindi niya malamang kadahilanan.
Umirap siya sa hangin ng marinig na bumangon ang binata. Sana matisod ito para
naman maka-bawi siya sa pang-aalila nito sa kaniya. Hmp!
Aatras na sana siya at isasara ang closet ng tumama ang likod niya sa isang
matitipunong dibdib. Nakaramdam siya ng kakaibang kuryente sa katawan dahil do'n.
She gasped and quickly turns around.
"Tegan!" She said in shock.
Mukhang hindi apektado si Tegan sa pagkakalapit ng katawan nila dahil komportabli
nitong inabot ang isang polo shirt, dahilan para magdikit ang mga dibdib nila.
Nararamdaman niya ang pagka-ipit ng mayayaman niyang dibdib sa matitipuno nitong
dibdib.
She couldn't move because she was trapped.
And Tegan took his sweet time reaching and getting his polo shirt. And when he
finally did, he looked at her again.
"Bakit ang bango mo?" Tanong nito at inilapit ang ilong sa leeg niya.
"H-hindi pa ako n-naliligo." Ani naman niya. Gusto niyang batukan ang sarili.
Smooth talking, Jan Irish!
"Hmmm..." Tegan just hummed and took a step back. Still, ang mga mata nito ay nasa
kaniya pa rin. "I'm leaving. May pupuntahan ako."
"Pero gabi na." Lumabas iyon sa bibig niya bago pa niya iyon napigilan.
"And so?" Tumaas ang makakapal nitong kilay. "May reklamo ka?"
Umiling siya. "W-wala ho, Sir."
Tegan sighed and went to the bathroom to change. Nang makalabas ito, nakapagpalit
na ito ng damit at handa nang umalis.
"Matulog ka na pagkatapos ng ginagawa mo." Anito saka lumabas ng silid nito na
hindi man lang tumitingin sa kaniya.
Pinakawalan ni Jan Irish ang hiningang kanina pa niya pinipigilan saka naupo sa
gilid ng kama ni Tegan.
"Saan naman kaya pupunta ang lalaking 'yon e gabi na?" Umingos siya. "Baka kay
Stella." Wala sa sariling dagdag niya.
Parang may kumurot sa puso niya. What the hell? Saan naman nanggaling iyon?
Nakakabuwesit.
Pabagsak niyang ihiniga ang katawan sa malambot na kama ni Tegan saka tumitig siya
sa kisame. And before Jan Irish can drag herself away from Tegan's room, she fell
into the bed and slept.
NANG makabalik si Tegan sa bahay niya mula sa convenient store, may dala siyang
isang supot na puno ng pambabaeng gamit. Like body wash, shampoo, lotion,
conditioner, etc. He doesn't have that in his house.
He knew this stuff because of Stella. Palagi itong nagpapabili sa kaniya noon.
Kaagad siyang nagtungo sa silid ni Jan Irish para ibigay dito ang pinamili niya, ng
magulat siya dahil ng buksan niya iyon, wala doon ang dalaga.
Did she left? I guess so.
Bigla siyang nakaramdam ng iritasyon. So she left then. Bullshit!
Galit siyang nagtungo sa silid niya at pumasok. At ganoon na lamang ang gulat niya
ng makita si Jan Irish na natutulog aa kama niya.
"What the hell..." sambit niya habang naglalakad palapit dito.
She looks comfortable sleeping in his bed and something tugged his heart.
Napailing-iling siya saka akmang bubuhatin ang dalaga para i-transfer ito sa
sariling silid ng bumuka ang labi nito at tinawag nito ang pangalang hindi niya
inaasahang marinig na sambitin nito habang natutulog.
"Tegan..." she mumbled.
Parang gustong kumawala ng puso niya sa kaniyang dibdib. He won't let himself hope.
Maybe she's having a nightmare. Nakakatakot naman kasi talaga ang pagmumukha niya.
Tegan sighed and looked at Jan Irish. Ginigising ng babaeng 'to ang matagal na
niyang ibinaong emosyon.
He had been there... he had felt that emotion they called love. And it ruined him.
Ipinangako niya sa sarili na hindi na siyang masasaktan ng isang babae kahit
kailan, at ngayon, heto na naman.
Heto na naman ang isang babaeng nasisiguro niyang hindi maganda ang maidudulot sa
kaniya.
He should push her away. He should... he must...alam niya iyon sa sarili niya. But
why is he keeping her here in his house. Ano ba talaga ang tunay agenda niya? Ni
siya sa sarili niya, hindi niya alam.
"Pasensiya na, Sir Tegan." That voice dragged him out from his reverie.
Napakurap-kurap siya at bumaba ang tingin sa dalaga na nasa kama na ngayon at
gising na.
KINABAHAN Si Jan Irish ng makitang nawalan ng emosyon ang mukha ni Tegan at nag-
isang linya ang kilay nito.
"What makes you think that you can sleep in my bed?" Tanong nito sa malamig na
boses na sumigid hanggang kalamnan niya.
Nagbaba siya ng tingin saka umalis sa kama nito. "Pasensiya na, hindi ko napansing
nakatulog na pala ako."
Tumaas ang isang nito. "Oh really? Hindi mo talaga napansin?"
Kumunot ang nuo niya at nainis. "Simasabi mo bang plinano kung matulog sa kama mo?"
She scoffed. "Sorry to disappoint you, Mr. Galvante, you are not that special."
Pain crossed his eyes and Jan Irish knew, she hit the right spot. And she felt
awful.
Mapait itong ngumiti. "I know."
Parang may sumuntok sa puso niya sa naging tugon nito! Argh! Jan Irish! Bakit ba
hindi ka muna nag-iisip bago magsalita? Gusto niyang kutusan ang sarili dahil sa
kataklesahan pero huli na. Nakasakit na siya ng damdamin.
"I'm sorry." Sabi niya saka nagmamadaling lumabas sa kuwarto nito at walang
distinasyong nagpalibot-libot siya sa malaking bahay na iyon hanggang sa makarating
siya sa isang tagong music room na malapit na sa basement.
Jan Irish went inside the music room. Everything is full of dust. Mukhang ilang
taon nang walang pumapasok sa music room na ito. I wonder why?
She sat on the chair in front of the grand piano as she looked around. Mukhang isa
itong magandang music room noon, pinabayaan lang mabulok dito. Tumuon ang mga mata
niya sa pianong nasa harapan niya.
Sinubukan niya kung gumagana iyon kaya pinindot niya ang isang key. She smiled when
it sounds perfect in her ears. Nuong bata pa siya, isa ang Piano lesson sa mga
sapilitang pinapa-aral sa kaniya na ina na nagustuhan niya.
Jan Irish fell in love with the melody it made every time she pressed the key. At
matagal-tagal na rin mula ng huli siyang tumugtog ng piano. Her fingers miss the
feeling of pressing the keys. Kaya naman hindi niya napigilan ang sarili.
Her hands started pressing the keys to create a wonderful music. Her finger glides
with grace and passion. Nakapikit ang mga mata niya habang tumutogtog sa piano,
ramdam na ramdam niya ang musika hanggang sa huli niyong nota.
This feels good. Jan Irish took a deep breath and opens her eyes. Parang tumalon
ang puso siya sa sobrang gulat ng makita si Tegan sa gilid ng piano at nakatingin
sa kaniya.
"T-Tegan..." wala na iyong sir.
Tumitig ito sa piano saka sa kaniya. "Marunong ka palang tumugtog."
Tumango siya. "Pasensiya na, pumasok ako sa music room na 'to. Aalis ako kaagad."
Baka magalit na naman ito.
Nagkibit-balikat lang ito. "It's okay. Wala naman na dito ang may-ari ng music room
na 'to."
Ang kuryosidad niya ay sasabog na pero pinigilan niya ang sarili. Alam naman niyang
hindi siya nito sasagutin hanggang sa susunod na linggo.
But her mouth is unstoppable. Argh! "Sinong may-ari nito?" Kinagat niya kaagad ang
pang-ibabang labi ng makapagtanong.
Nawalan muna ng imik si Tegan ng ilang segundo bago ito nagsalita. "Someone who was
close to my heart."
"Was?" Gagad niya.
Hindi nito pinansin ang sinabi niya saka naglakad patungo sa pahabang upuan na gawa
sa kahoy at umupo roon. Siya naman ay nanatili sa kinauupuan.
Tegan's eyes roamed around the room and then it stops on the guitar in the corner.
Pagkatapos ay bumalik ang tingin nito sa kaniya. "Marunong kang mag gitara?"
She nodded. "Medyo."
Sa narinig, tumayo ito at kinuha ang gitara saka ibinigay sa kaniya. "Play." Wika
ni Tegan na para bang nang-uutos ito at babayaran siya pagkatapos niyang tumugtog.
At hindi naman malaman ni Jan Irish kung bakit siya sumunod. Maybe because she
wants to impress him? She doesn't know.
She strum the guitar slowly and then looked at Tegan. "Anong kanta ang gusto mo?"
He looks lost and thinking. Kapagkuwan ay nagsalita ito. "Possibilities by Freddie
Stroma. Alam mo ba ang kantang 'yon?"
Tumango siya at nag-umpisang kaskasin ang gitara kasabay niyon ay pumailanlang ang
boses niya.
'Don't break my heart before I give it to you,
Don't tell me no before I ask you too,
Don't say it doesn't fit before you try it on,
There's too much to loss to be wrong.
Their eyes never leave each other as Jan Irish sang. Hindi niya alam, pero
bumibilis ang tibok ng puso niya dahil sa lyrics ng kanta. Ayaw niyang mag-assume,
pero parang may ipinapahiwatig ang kantang pinili ni Tegan na kantahin niya.
'And it feels like there's something here,
But I wanna see it before it disappears,
And if there's something real between me and you,
We are all both open to;
All this possibilities,
So many possibilities,
Right in front of us,
Close enough to touch,
Far enough to have some time to see.
All this possibilities,
Ohhhh, this possibilities,
Are written in the stars,
We are who we are, baby,
And I can't help to think that possibly,
There's possibility.
Tapos na siyang kumanta pero nakatitig pa rin sa kaniya si Tegan. Naiilang siya sa
titig nito kaya nag-iwas siya ng tingin.
"Maganda ang boses mo." Anito at ibinalik niya ang tingin dito.
Ngumiti siya. "Thank you."
Tegan sighed and nod at her like a gentleman. "Matulog ka na. Gabi na."
Tumango siya at nauna na itong lumabas sa kaniya.
Napatitig si Jan Irish sa nilabasan nitong pinto. Her heart never stops beating so
loud and fast. Tegan is full of mystery and she wants to unravel them, piece by
piece, every little mystery he has. Pero mas nananaig sa puso niya ang pag-aalalang
nararamdaman niya para rito.
What happened to him?
MAAGANG nagising si Tegan at kaagad na hinanap si Jan Irish pagkatapos niyang
maligo. He wanted to see the woman for an unknown reason and it pisses him off.
He hates this emotion she's awakening inside him. Pero kahit anong laban niya sa
nararamdaman, he ends up doing what his dipshit emotion wants.
Nakita niya ang dalaga sa harden at tinutulungan si Tay Berto.
Tegan didn't want to eavesdrop but he can't help to overheard their conversation.
At hindi siya nakikita ng dalawa dahil nasa likod siya ng mga ito at natatago ang
katawan niya ng isang malaking halaman.
"May mga anak ako at lahat sila ay nakapagtapos, salamat kay Sir Tegan na tumulong
sakin mula ng mamatay ang asawa ko. Ang dalawa kong anak ay nasa ibang bansa at
nagta-trabaho."
"Kung ganoon ho, bakit pa kayo nagta-trabaho para kay Tegan?" Tanong ni Jan Irish
na puno ng kuryusidad.
Fucking Journalist!
"Kasi ayokong nakatunganga lang ako sa bahay." Sagot naman ni Tay Berto, "gusto ko
may ginagawa ako at bilang pagtanaw na rin ng utang na loob ko kay Sir Tegan."
Ilang segundong natahimik si Jan Irish bago nagtanong na naman.
"Ilang taon na ho kayong nagtatrabaho para kay Tegan?"
"Mula ng mamatay ang mga magulang niya sa edad na disi-nueve."
"Ah."
"Ikaw, Miss Jan Irish, nasaan ang mga magulang mo? Kasama mo ba sila sa bahay?"
Now, that's what I need to know.
Jan Irish answered. "Iba ang bahay ko sa kanila." Napaka-simple ng sagot nito at
napaka-ikli.
"Ganoon ba?"
"Yep." She said popping the 'p'.
And then silence.
Tegan rolled his eyes. Ni wala nga siyang nalaman maliban sa nakahiwalay ito ng
bahay sa mga magulang nito. He needs to know. He really needs to know, damn it.
Lumabas siya sa pinagtataguan saka tumikhim. Kaagad namang lumingon sa kaniya ang
dalawa.
Tinuon niya ang tingin sa dalaga. "Ready my breakfast and yours. May pag-uusapan
tayo."
Tumango ito saka walang imik na sinunod ang utos niya.
Tumaas ang kilay ni Tegan ng mapansing nakatingin sa kaniya si Tay Berto.
"Ano?" Tanong niya rito.
Napailing-iling ito. "Dahan-dahanin mo ang boses, Sir Tegan. Hindi siya mananatili
rito ng matagal kung ganiyan ka."
Napipilan siya saka bumuntong-hininga. "I'm trying."
Ngumiti lang si Tay Berto. "Sabi mo e. Good luck, Sir."
Ngumiti siya saka sinundan si Jan Irish sa kusina.

CHAPTER 6
CHAPTER 6
HINDI alam ni Jan Irish kung inaalila ba siya ni Tegan Galvante o hindi. Kaninang
umaga, tinulungan siya nitong magluto. Kaninang pananghalian naman, tinulungan siya
nitong maghugas sa dahilang gusto nitong mabasa ang kamay. At ngayong gabi naman ay
tinutulungan siya nitong magligpit ng pinagkainan nila.
Tegan is confusing the hell out of her.
Kaya naman naglakas loob na siya at nagtanong. "May pina-plano ka ba?"
Napatigil ito sa paglilinis ng mesa at tumingin sa kaniya. "What?"
"Are you planning something?" Binitawan na niya ang pinggan na hinuhugasan saka
nakapameywang na humarap dito. "Ano ba talaga ang trip mo sa buhay?"
"Ha?"
"Bakit mo ba ako tinutulungan?"

Kumunot ang nuo nito. "Masama ba?"

Tinaasa niya ito ng kilay. "Sir Tegan, nakakita ka na ba ng katulong na
tinutulungan ng amo niyang maglinis? Wala di'ba?"
"Oh." Mukhang naiintindihan palang nito ang himutok niya.
Inirapan niya ito. "Doon ka nga sa kuwarto mo at manuod ng TV. Sinisira mo ang
concentration ko."
Nawalan ng emosyon ang mukha nito. "I know that my face bothers you and I--"
"Oh, just shut up." Pinandilatan niya ito. "Hindi ang pangit mong mukha ang
nakakasira sa concentration ko. It's your presence! Kapag malapit ka, kinakabahan
ako at hindi ko alam kung bakit. So please, Tegan, leave me alone."
Napatanga sa kaniya si Tegan at parang hindi makapaniwalang tumingin sa kaniya.
"Say, what?"
Inirapan niya ito saka bumalik sa panghuhugas ng pinggan. She already said too
much. Ayaw niyang malaman nito na may nararamdaman siya para rito. Hindi naman ito
maniniwala.
"Jan Irish."
"Leave me alone."
"Jan Irish-"
"Umalis ka na. Hayaan mo na ako."
"No, it's not that, its-"
Galit siyang humarap dito. "Puwede ba, Tegan, tigilan mo ako!"
Kinagat nito ang pang-ibabang labi na parang nagpipigil magsalita. And he looks so
damn sexy doing it. Damn his burned scars.
"Kasi," may tinuro ito sa paa niya. "May daga."
Nanlaki ang mga mata niya. Dahan-dahang bumaba ang tingin niya sa kaniyang paa at
naroon nga ang daga, katabi ng paa niya. Kasabay ng panlalamig ng buo niyang
katawan sa nakita ay ang malakas niyang tili.
"Ahhhhhhh!" She squealed and then ran towards Tegan.
Wala na siya sa tamang pag-iisip. She's scared of rats! Yumakap siya ng mahigpit
kay Tegan ng makalapit siya rito. Kaagad naman siya nitong pinangko habang mahigpit
siyang nangungunyapit sa leeg nito at ang mukha niya ay nakabaon sa leeg nito.
Oh God! I hate rats! I hate rats! Oh God! Oh God!
Bahagyang nawala ang takot niya ng maamoy ang mabango nitong leeg. Parang switch on
ng ilaw na naging aware siya sa posisyon nilang dalawa at kung gaano kalapit ang
mga katawan nila.
Her breathing becomes uneven.
And it looks like Tegan already realizes their position because she felt him
stilled.
Slowly, Jan Irish pulled away from his neck and was surprise when she saw Tegan
staring at her.
She gulped. "P-puwede mo na akong ibaba."
"Why?" Tumatama ang mabango nitong hininga sa mukha niya, ganoon sila kalapit sa
isa't-isa. "Does my scar bother you?"
Napakurap-kurap siya at nairita na naman. Ilang ulit ba niyang dapat sabihin dito
na hindi siya apektado?
"Your scar doesnt bother me." Umangat ang kamay niya para haplosin ang mukha nito.
Jan Irish was expecting Tegan to flinch away but he didnt. Sa halip, nang lumapat
ang kamay niya sa mukha nitong may pilat, napapikit ang mga mata niya. It looks
like he's savoring the feeling of her hand on his face. Parang ngayon lang may
humaplos sa pisngi nito. And something tugs her heart. She felt drawn to touch him
even more.
And she did.
She caresses every scar he has on his face and then slowly, she place a soft kiss
on his scarred check. That was the time he flinched like someone had hurt him.
Malalaki ang matang bumaling ito sa kaniya, halatang hindi ito makapaniwalang
hinalikan niya ito sa pisngi.
Nahihiya siyang napakagat-labi. "Sorry."
His face softened. "Dont be."
"Galit ka?" May pangambang tanong niya.
"May dapat ba akong ikagalit?" Ang mga mata nito ay matiim na nakatingin sa kaniya.
Mas bumaon pa lalo ang ngipin niya sa kaniyang pang-ibabang labi. "D-diba, ayaw
mong hinahawakan ka? N-nagalit ka nga noon ng subukan kong hawakan ang pilat mo."
Something flashed in his eyes. Was it desire? Anger? Confusion? She's not sure.
"Somethings changing." Anito habang unti-unting lumalapit ang labi niya sa mga labi
niya na unti-unti namang umaawang.
"What changing?" She asked in a whisper.
Their lips are so near.
"Your." Ilang hibla nalang ang layo ng mga labi nila. "Changing." His lips brush
against hers. "Me."
With that, he claimed her lips in one hot kiss and Jan Irish felt her world spin.
His lips feel so soft against hers. And when his lips move, Jan Irish couldnt help
the soft moan that escaped her lips. Humigpit ang yakap niya sa leeg nito at nag-
umpisa siyang tugunin ang halik nito. Walang pag-aalinlangan sa bawat galaw ng mga
labi niya. Walang pagdadalawang-isip sa bawat pag-gagad niya sa mga labi nitong
parang uhaw na humahalik sa kaniya.
Namalayan nalang ni Jan Irish na lumapat na ang likod niya sa ibabaw ng mahabang
mesa at gumagapang na ang halik ng binata patungo sa leeg niya, pababa sa mayayaman
niyang dibdib.
Sa sobrang gulat niya sa namalayan niyang posisyon, malakas niyang naitulak ang
binata palayo sa kaniya at niyakap niya ang sarili. Mukhang nahimasmasan din ito
dahil marahas itong napailing-iling.
"I'm sorry." Kaagad nitong hingi ng tawad. Hindi ito makatingin sa kaniya ng
deretso. "It's just been... too long. Hindi ko nakontrol ang sarili ko. Forgive
me."
Too long? She pitied him for that. Natatakot ba talaga rito ang kababaehan?
How long had he been celibate? She's a curious cat. But she would never ask him
that. Nararamdaman niyang mapapahiya ito sa tanong na 'yon. At suguradong iisipin
na naman nito ang mga pilat nito sa mukha at katawan.
She doesnt want him to ever drag down himself just because of those scars.
"I'm sorry, Jan Irish, if I offended you." Bumalatay ang sakit sa mukha nito. "You
must have been disgusted of me. Sorry." Anito saka nagmamadali siyang iniwan sa
kusina.
Napakagat labi siya at binitiwan ang pagkakayakap sa sarili. Gusto niya itong
habulin at sabihin dito ang tunay niyang nararamdaman sa mga sandaling iyon, at
malayo iyon sa pandidiri. Pero hindi niya magawang gumalaw. Sa halip ay dumapo ang
kamay niya sa kaniyang mga labi at hinaplos iyon.
The kiss they shared... it felt wonderful for her. She hopes that he feels the same
way too.

GUSTONG tadyakan ni Tegan ang sarili. How could he do that? How could he forget his
place? Pangit siya, at nasisiguro niyang nandidiri na ngayon sa kaniya si Jan
Irish.
How could he be so mindless! And how dare he hope that she might like him, the same
way he does to her! Kalokohan lang ang umasa siya. Kalokohan ang nararamdaman niya.
Hinding-hindi nito mararamdaman ang nararamdaman niya.
Fuck him for hoping. And fuck her for kissing him back! That kiss was a fucking
mistake!
Sinipa niya ang pinakamalapit na malaking base sa sobrang frustrasyon na
nararamdaman. Hindi na nakakagulat na nabasag iyon at nagkapira-piraso.
"Fuck!"
Sinabunotan niya ang sariling buhok sa sobrang frustrasyon at malakas siyang
sumigaw sa sobrang galit niya sa buhay niya at sa mundo. Walang makakarinig sa
kaniya kahit magsisigaw siya dahil naka-sound proof ang kuwarto niya.
Napa-upo siya sa sahig habang sapo-sapo ang ulo niya. Hindi niya namalayang may
tumutulo na palang luha sa mga mata niya.
"Fuck it!" Mabilis niyang tinuyo ang luha saka hinilamos ang mga palad sa mukha.
He's already done with this shit! Tapos na siyang magpaka-martir at tanga. Natapos
na iyon kay Stella. Tapos ngayon naman kay Jan Irish na binubuhay ang parteng iyon
na pinatay na niya. She resurrected it. And now, his heart is like a damage goods
again. And thats just because of one kiss.
Fuck!
He should have known better!
Nagtatagis ang bagang niya ng may kumatok sa pinto ng kuwarto niya.
Natigilan siya. Sisigawan sana niya ang nasa labas ng maisip niya na baka si Tay
Berto 'yon.
"Bukas 'yan." He choked.
Slowly, the door opened.
Nanatili siyang nakatungo habang sapo ang ulo niya. Alam niyang kung sino man ang
makakita sa kaniya ay iisiping pinagsakluban siya ng langit at lupa.
"Ayos lang ako, 'Tay Berto." Wika niya, "puwede bang kunan niyo ako ng scotch sa
bar? Gusto kong maglasing ngayon."
"I like it."
Napamulagat siya at mabilis na nagtaas ng tingin sa mag-ari ng boses.
His heart accelerated when he saw Jan Irish standing in the door way. Pero kaagad
din niyang sinuway ang puso niya.
"Anong ginagawa mo rito?" Walang emosyon niyang tanong kay Jan Irish.
She fidgeted. "Kasi... ahm..." halatang kinakabahan ito.
"Spit it out." Pagalit niyang sabi.
Maybe she's going to tell him that the kiss disgusted her. At siguradong natatakot
itong sabihin iyon kaya kinakabahan ito.
"Spit it out, Jan Irish." He said coldly. "I dont have all night."

Bumalatay ang sakit sa mukha nito at kaagad siyang nakonsensiya. Fuck!

"Galit ka ba?" Kapagkuwan ay tanong nito.
Mapakla siyang tumawa. "Why? Does it matter?"
"Galit ka nga." Humakbang ito palapit sa kaniya saka lumuhod sa harapan niya para
magpantay ang mukha nilang dalawa. "Galit ka ba sakin?"
"Bakit nga? May magbabago ba kung sasagutin ko 'yan?" Antipatiko niyang tanong.
Jan Irish sighed. "I'm sure iniisip mo na nandidiri ako sayo." Napailing-iling ito
at tumaas ang kamay para haplosin ang pisngi niyang may pilat.

His eyes fluttered close. Jesus! This feels so good! Why does he wants what he cant
get?
"And I also know that words wouldnt cut it. Ikaw pa, hindi ka naniniwala kahit
isampal pa iyon sa pagmumukha mo." Dagdag nito.
He opened his eyes and stared at hers. "Ano ba ang ginagawa mo sakin?" Mahina
niyang tanong.
She gives him a soft smile. "I rather show it, yeah?"
"Show what?" Naguguluhang tanong niya.
"This." She said before cupping his face and capturing his lips.

His mind stops. All he could think about is Jan Irish's lips on his, and the way it
moves as it caresses his lips.
Tegan groaned at the delicious taste. Fuck! She tastes so good.
Hindi napigilan ni Tegan na yakapin ang beywang ng dalaga at hapitin ito paupo sa
mga hita niya. Wala na siyang pakialam kung anong magiging reaksiyon nito. He wants
her, damn it! And he will have her.
Ang tagal na niyang nagtitimpi. Mababaliw na siya kung itutulak siya nito palayo sa
pangalawang pagkakataon.
And his heart glee when Jan Irish grips his shoulder and pulled him closer to her.
It feels so good. So amazing. And he wants more. More of this. More of her.
Iniwan niya ang mga labi nito at pinagapang ang mga labi niya sa leeg nito.
Magatagumpay siyang ngumiti ng marinig ang munting halinghing ni Jan Irish.
"Tegan..." she moaned softly. "Uhmm..."
Hinawakan niya ang laylayan ng suot nitong pang-itaas saka hinila iyan pataas
hanggang sa mahubad iyon.
Itinapon niya ang damit nito sa kung saan at masuyong sinapo ang mayayaman nitong
dibdib na natatakpan pa ng kulay rosas nitong bra.
He kissed the valley of her breast as he cupped it... and then he looked up at her.
"Itulak mo na ako ngayon." Sabi niya kay Jan Irish na nakatingin din sa kaniya.
"Because if you dont, I wont be able to stop."
His eyes were begging. Hindi niya alam kung anong pinagmamakaawa niya. Ang itulak
siya nito para magising siya sa kabaliwang gagawin o ang hayaan siya nito para
magawa na niya ang ninanais simula ng makita niya ito.
She rolled her tongue over her lips. "I have one condition."
Kinabahan siya. "Ano?"
"Let me see your scars first."
Bumadha ang takot at pag-aalala sa mukha niya. Takot na baka pandirian siya nito at
pag-alala na baka kapag nakita nito ang mga 'yon ay tumakbo ito sa sobrang
pandidiri.
He's scared! Fuck it!
Ibinuka niya ang mga labi para magsalita pero naunahan na siya ni Jan Irish na
itaas ang laylayan ng suot niyang t-shirt.
Fucking hell!
Pigil niya ang hininga habang hinihintay ang magiging reaksiyon nito. Todo-todo ang
mabilis na pagtahip ng puso niya habang pilit na binabasa ang ekspresyon sa mukha
nito.
Tegan waited impatiently. Nakatatak na sa isip niya na negatibo ang magiging
reaksiyon nito. All women who saw his body find him disgusting and he's already use
to it.
But Jan Irish didnt show any negative expression on her face. Instead, it softened
as she stared at his scars. Halos lahat ng parte sa likod niya at kalahati sa harap
niya ay puno ng pilat. And Jan Irish didnt look disgusted. Should he dare hope? Can
he breathe now?
"Hindi naman pala lahat nasunog." Komento nito habang hinahaplos ang pilat niya sa
tagiliran.
"Says who?" Hindi siya nakatingin dito ng deretso. Nahihiya siya. His pink and
purple scars disgusted him too. The way the skin wrinkles and the texture. It's
hideous to look at. "That scars runs down towards my left thigh, legs and feet.
Half of my back had been burned too. Fortunately, my penís survived." Kinain niya
ang hiya at pinilit ang sarili na tumingin sa mga mata nito. "Now that you saw my
scars, what happen next?"
Parang may sumakal sa puso niya ng umalis ito sa pagkakaupo sa hita niya pero
kaagad din namang nawala ang sakit ng hawakan nito ang kamay niya at hinila siya
patayo.
"Jan Irish," he sighed heavily, "please stop torturing me." His eyes begged.
"Umalis ka nalang, and lets forget everything that has happened here."
Tumango ito kapagkuwan ay ngumiti. "Aalis ako kasi hindi pa ako handang ibigay ang
hinihingi mo sakin. But Ill never forget what happened here." She plants a soft
kiss on his lips. "And I like the kiss. I enjoyed it really." Humakbang itong
palayo sa kaniya patungo sa pinto ng silid niya. And before she left, she look back
at him and smile. "And I dont think youre disgusting. Actually..." kinagat nito ang
pang-ibabang labi, "I think youre hot." Pagkasabi no'n ay nagmamadali itong umalis
sa silid niya.
And Tegan just stand there with a small smile on his lips and his heart beating
rapidly.

AUTHOR'S NOTE:
Kailangan kaya ang dalawang 'to magkakainan ng... uy, huwag green minded.
Magkakainan ng niluto nila ang ibig kong sabihin. Hahaha.
Pero parang green talaga ang sinabi ko. What do you think? Taas niyo mga pempem
niyo kung agree kayo. Hahaha
-C.C.

CHAPTER 7
CHAPTER 7
MAGTATANGHALI na nang magising si Jan Irish. Napuyat kasi siya sa kakaisip kay
Tegan kagabi. Pero kahit medyo puyat, she's excited to face the day... nope...
she's excited to see Tegan today. Dapat niyang suwayin ang sarili sa kalandiang
pinaggagagawa pero hindi niya mapigilan e.
Kapag si Tegan ay malapit sa kaniya, lumalabas ang natural niyang kalandian sa
katawan.
Pagkatapos maligo ay lumabas siya ng silid niya at nagtungo sa kusina. At ganoon na
lamang ang gulat niya ng makita si Tegan na nagkakape at nagbabasa ng diyaryo.
Kagigising lang ba nito?
Tumikhim siya para makuha ang atensiyon nito. "Magandang umaga." Bati niya rito.
Ibinaba nito ang hawak na diyaryo saka bumaling sa kaniya. "Morning."
Walang ngiti sa mga labi nito pero maaliwalas naman ang mukha ng binata. He looks
happy even without a smile on his lips.
Akmang maglalakad siya para magtimpla ng kape para sa sarili niya ng pigilan siya
ni Tegan.
"Sit."
She halts and looked at him. "Ano?"
"Upo ka." Tumayo ito at pinaghugot siya ng upuan. "Come on." Udyok nito ng hindi
siya gumalaw sa kinatatayuan. "Sige na, upo na."
Nagtataka man ay umupo siya sa silyang hinugot nito at tumingala sa binata. "Ano na
namang trip mo ngayong umaga?"
Ngumiti ito at parang lumiwanag ang buong paligid ni Jan Irish. Damn this guy! Yes,
he's not handsome like a prince but his charm really has a huge effect on her.
"Ilang araw na kasi kitang inaalila." His smile never left his lips. "Let me make
you a coffee."
"Oo-kay." Weird.
Sinundan ng mga mata niya ang bawat galaw ni Tegan. Hindi niya maiiwas ang tingin
sa binata habang nagtitimpla ito ng kape para sa kaniya. Naloloka na ba siya kung
sasabihin niyang kinilig siya? Shit!
Nang ilapag ni Tegan ang kape sa harapan niya, umupo kaagad ito sa tabi niya.
Hindi maiwasan ni Jan Irish na mapatitig sa braso nito na may pilat. Nakita niya
ang mga pilat nito kagabi. She didnt feel disgusted, she felt amazed on how he
survive such scars.
When Tegan saw her staring at his scars, Jan Irish was expecting that he'll move
away his arm from her sight... but to her surprise. He didnt. Nagpatuloy lang ito
sa pagsimsim ng kape at walang pakialam kung nakatitig siya sa pilat nito.
Can she call it improvement? Hmmm
"Nakatulog ka ba ng mahimbing kagabi?" Nang ma-realize kung anong lumabas sa bibig
niya, lihim niyang kinastigo ang sarili.
Shit naman Jan Irish! Yang bibig mo please!
Tumaas ang sulok ng labi nito. "Yeah. I did." Bumaling ito sa kaniya ay hinuli ang
mailap niyang mga mata. "Ikaw? Nakatulog ka ba ng mahimbing?" May kakaibang kislap
ang mga mata nito.
She looked away. "O-oo naman."
"Oh, ba't ka nauutal?" May panunudyo sa boses nito.
"Hindi ah!" Nasapo niya ang bibig dahil napalakas ang boses niya. "Sorry."
Nakangiwi niyang hingi ng tawad.
Tegan chuckled and Jan Irish stilled. Ito ang unang beses na tumawa ito ng ganoon.
Why is my heart beating so fast?
"Binibiro lang kita." Bumalik ito sa pagsimsim ng kape. "Alam ko namang nakatulog
ka ng mahimbing."
Doon tumaas ang kilay niya. "Paano ka nakakasiguro?"
He give him a sideway glance. "Binisita kita sa kuwarto mo kagabi." Then he winked
at her.
Naibuga ni Jan Irish ang kapeng ini-inom at napaubo siya.
Kaagad naman inilapag ni Tegan ang tasang hawak saka humarap sa kaniya at hinagod
ang likod niya. Nang makabawi siya at tumigil ang pag-ubo niya, naiinis na sinuntok
nito ito sa braso.
"Huwag ka ngang kumindat diyan at magsabi ng kung ano-ano!" Naiinis niyang sabi.
"Nabilaokan ako sayo e."
Amusement danced in his eyes. "Totoo naman kasi, binisita kita sa kuwarto mo
kagabi."
Inirapan niya ito. "Ewan ko sayo."
"I even slept beside you." Dagdag pa nito.
"Ang creepy mo!"
Malakas itong tumawa. Siya naman ay natigilan at tiningnan ang pagtawa nito. His
laughter stunned her. He looks really happy. Whatever happened to them last night,
mukhang nakatulong iyon para umaliwalas ang mood nito ngayong umaga.
Was it the kiss?
Should she kiss him often?
Urgh! Kalandian alert!
"Anyway," he was still chuckling, "gusto mong mamasyal?"
Nang hindi kaagad siya sumagot dahil nag-iisip siya kung saan sila mamamasyal,
kaagad na nawala ang masayang ekspresyon sa mukha nito.

"You can decline, it's okay." Kaagad nitong bawi. "Naiintindiham ko kung ayaw mong
makasama ang isang tulad ko."
Umirap siya sa hangin. "Puwede ba, Tegan, tigilan mo ako sa mga ka-echosan mo. Of
course gusto kong mamasyal."
Umaliwalas kaagad ang mukha nito. "Great! Let's go?"
"Sure."
Hinawakan nito ang kamay niya at pinagsiklop iyon. Kaagad na kumabog ng mabilis ang
tibok ng puso ni Jan Irish. Iba talaga ang epekto ng lalaking 'to sa kaniya.
Nakakaloka.
Tegan pulled her towards his car and open the passenger seat for her.
"Hop in." Anito.
Kaagad naman siyang sumakay at ito naman ay mabilis na umikot para sumakay sa
driver's seat. And then Tegan maneuvered the car out of the driveway.
"Saan tayo pupunta?" Tanong niya ng nasa daan na sila.
"Sa hindi marami ang tao."
Nagsalubong ang kilay niya. "Bakit naman?"
"Ayoko sa maraming tao." Humigpit ang hawak nito sa manibela. "Baka kutyain ka nila
dahil kasama mo ako. I dont want that for you."
Umingos siya. Heto na naman ang lalaking 'to. Nakakairita na.
"Sa Mall tayo." Sabi niya.
Bigla nitong inapakan ang break dahilan para mapasubsob siya. Buti nalang ay may
seat belt siyang suot.
"Tegan!" She glared at him.
Bumaling ito sa kaniya na may pagtataka sa mukha. "Anong sa Mall? Maraming tao
do'n? Do you want people to laugh at you because Im with you?" He was asking like
the answer was obvious.
Inirapan niya ito. "Sa Mall tayo."
"But Jan Irish-"
"Sa Mall nga tayo." May finality sa boses niya kaya wala itong nagawa kundi ang
sundin ang gusto niya.
Twenty minutes later, they are entering the mall entrance.
Napangiti si Jan Irish. Matagal-tagal na rin ng mag-malling siya. Excited na siya!
Pinagsiklop niya ang mga kamay nila ni Tegan dahil binitiwan nito ang kamay niya ng
makapasok sila sa mall, at hinila ang binata patungong escalator.
"Doon tayo sa taas." Anyaya niya kay Tegan na sunod-sunoran lang sa kaniya. "Doon
tayo." Turo niya sa isang boutique na paborito niyang puntahan kapag nagma-mall
siya.
Namimili na siya ng damit ng mapansin niyang kanina pa walang imik si Tegan. She
stops what she was doing and then turns to Tegan.
He was silently watching her.
Tinaasan niya ito ng kilay. "Ano?" Iminuwestra niya ang kamay sa Men's department.
"Mamili ka na ng para sayo."
Tegan didnt move. He just stands there. Looking at her.
Ano bang nangyayari sa lalaking ito?
Bago pa niya masita ang kakaiba nitong kinikilos, may tumawag sa pangalan niya.
"Jan Irish, is that you?" Anang isang matinis na boses. "Oh. My. God."
Mariing napapikit si Jan Irish. Kilala niya ang boses na 'yon. It's none other than
one of her 'sosyal fake' friends, Josephine.
Jan Irish forced a smile and face Josephine. May kasama itong lalaki na hindi naman
kaguwapuhan.
"Hey, girl." Bati niya rito.
Josephine grinned. "I'm so happy to see you. Na-receive mo ba ang message ko? May
reunion tayo, sagot ko lahat."
Hindi nawala ang pilit na ngiti sa mga labi niya. "Ahm, Ill think about it and Ill
let you know."
"Okay." Maarte nitong tugon saka ihinilig nito ang ulo sa balikat ng lalaking
kasama nito. "By the way, this is James. My boyfriend."
Nginitian niya ang lalaki na kung makatingin sa kaniya ay parang hinuhubaran siya.
"Hi. Nice to meet you."
"Its a pleasure to meet you." Anang lalaki.
Nakipagkamay siya rito at naramdaman niyang pinisil nito ang kamay niya. Pasimple
niyang tinarayan ito saka binawi ang kamay niya.
"How about you, Jan Irish, my boyfriend ka na ba?" Usisa ni Josephine sa kaniya
kapagkuwan. "Last time I check, wala, diba?" Parang nang-iinsulto ang tono ng
pagsasalita nito.
Irritation filled her. How dare this biatch!
Bumaling siya sa kaniya tabi, nag-i-expect na makita si Tegan pero wala doon ang
binata. Nang hanapin niya ito, nakita niyang naglalakad ito palayo sa kaniya.
Parang may kumurot sa puso niya habang nakatingin siya sa papalayong likod ni
Tegan. It only means one thing. He doesnt want to be seen with her. Bakit ang kitid
at babaw ng pag-iisip nito?! Nagtatagis ang bagang na ibinalik niya ang atensiyon
kay Josephine.
"Wala akong boyfriend." Wika niya.
Halatang nasiyahan si Josephine sa sinabi niya dahil napangisi ito.
"Diba may kasama kang lalaki kanina ng makita kita?" Usisa nito. "Akala ko
boyfriend mo, bagay pa naman kayo." Maarte itong tumawa. "Kahit pala pangit
namimili ng babae. Just like when we were in High School in College, wala pa ring
pumapatol sayo."
Taas nuo niyang sinalubong ang tingin ni Josephine saka malamig na ngumiti. "Wala
akong boyfriend kasi hindi naman ako lumalandi kaagad sa kahit na sinong lalaki na
nagpapahayag ng interest sa'kin. Hindi kasi ako katulad mo, Josephine." She, then,
leaned on and whispered on Josephine's ear. "And I think your boyfriend wants me.
Just like how your boyfriends in high school want me more than you."
Nanlilisik ang mga mata ni Josephine na tinarayan siya saka nagmamartsang umalis sa
Boutique kasama ang boyfriend nitong nilingon pa siya at kinindatan.
Nagtatagis naman ang ngipin na hinanap niya si Tegan. Umakyat na yata ang dugo niya
sa ulo dahil galit na galit na siya. Gusto niya itong pagtatadyakan at
pagsusuntukin.
Argh!
Nasaan ba ang pesteng lalaking 'yon?!
Sasabog na siya sa galit ng makita niya si Tegan na nakatayo sa harap sa men's
department ng boutique at namimili ng polo.
Malakas niyang hinampas ang likod nito. Buti nalang at walang malapit na sales lady
para makita ang ginawa niya at marinig ang mga sasabihin niya.
"What the fuck?!" Magkasalubong ang kilay na humarap si Tegan, pero nang makita
nitong siya ang nasa likod nito, nawala ang pagkakakunot ng nuo nito at napalitan
ng pagtataka. "Bakit ka nanghahampas?"
She gritted her teeth. "Nagtatanong ka pa. You left me there!" She hissed at him.
"Pinagmukha mo akong tanga sa harap ng letseng baeng 'yon!"
He looks confused. "Anong ibig mong sabihin?"
"Bigla mo nalang akong iniwan. Akala ni Josephine ay boyfriend kita pero bigla mo
nalang akong inabandona. Alam mo bang kung anong pinagsasasabi niya sakin?"
Bigla nawalan ng emosyon ang mukha nito. "Hindi mo naman ako boyfriend." His jaw
tightened. "And didnt you realize that maybe I left you there para isalba ka sa
sobra pang kahihiyan. Sa tingin mo hindi ka niya ipapahiya kapag nakita niya tayong
magkasama?"
Mapait siyang ngumiti at umiling-iling. "Didnt you realize, that maybe, I dont give
a shit about what other thinks? E, ano naman ngayon kung pagtawanan nila ako, e
masaya naman akong kasama ka. Gago!"
Nagmamartsa siyang umalis palabas ng boutique at nagmamadaling lumabas ng mall. So
much for enjoying the day.
Pumara siya ng taxi at nagpahatid sa bahay niya. Ang nakakabaliw. Ang address ng
bahay ni Tegan ang naibigay niya.

BAGSAK ang balikat ni Tegan ng makauwi sa bahay niya. Umabsent pa talaga siya sa
opisina para lang maaya niyang mamasyal si Jan Irish.
But looks where it got him? Fucking failure.
Iniwan lang naman niya ito kanina dahil ayaw niyang mapahiya ito ng dahil sa
kaniya. He doesnt want that for her. Sa itsura niya, siguradong pagtatawanan ito
dahil kasama siya nito. He didnt want to be the cause of her humiliation.
Siguradong hindi na ito babalik sa bahay niya. Fucking failure! Fucking annoying!
And he's a fucking asshole and worthless! Tama lang na hindi na ito magpakita sa
kaniya.
Fuck. Shit.
Padabog niyang itinulak pabukas ang pinto ng kotse saka naglakad papasok ng bahay.
Sinalubong naman siya kaagad ni Tay Berto.
"Sir Tegan," puno ng pag-aalala ang boses nito, "mabuti at narito na kayo. Si Miss
Jan Irish kasi, parang nagdadabog na pumasok kanina. Ni hindi ako pinansin ng
subukan kong magtanong kung anong nangyari."
Nanlaki ang mga mata niya. "Narito siya?"
Tumango ito. "Oo. Kapapasok lang niya kani-kanina lang."
Shit. Malalaki ang hakbang na nilampasan niya si Tay Berto at nagmamadaling
nagtungo sa silid ni Jan Irish. Malakas ang bawat katok na pinapakawalan niya.
Nag-i-expect na siya na hindi nito bubuksan ang pinto kaya laking gulat niya ng
bumukas iyon at humarap sa kaniya si Jan Irish. Walang emosyon ang mukha nito
habang nakatingin sa kaniya.
"Anong kailangan mo?" Her voice was icy. So cold. No emotion.
Ano nga ba ang kailangan niya?
Tumaas ang kilay nito. "Ano nga ang kailangan mo?" Mataray nitong tanong.
Tegan looked deep into Jan Irish's eyes. "Ito ang kailangan ko." Pagkasabi no'n ay
sinakop niya ng mainit na halik ang mga labi ng dalaga.
Fuck, yeah. This is what he wants. This is what he needs.
A/N: 'Till next Saturday :)

CHAPTER 9
CHAPTER 9

TINITIGAN ni Jan Irish ang sarili sa salamin. Maingat siyang humugot ng isang
malalim na hininga habang pinagmamasdan ang sarili. Its been a long time since she
wore these kinds of clothes.

Clad in Versace gown, Prada Stiletto and a Gucci handbag, Jan Irish felt like she's
back to being the Vallega's chains of Companies only heir. Hindi maikakaila ng
damit na suot niya kung sino talaga siya sa kabila ng pagpupursige niyang mamuhay
ng normal at hindi mabuhay sa karangyaan at pera ng kaniyang mga magulang.

Kahit nuong nasa kolehiyo pa siya, she hated being part of the elite society. Gusto
niya ng normal na buhay na may totoong mga kaibigan. Oo nga at mayaman ang pamilya
niya pero nasisiguro niyang lahat ng kaibigan niya ang peke ang pakikitungo sa
isa't-isa.

Jan Irish hated the people in the Elite. They think highly of themselves. Kaya nga
umalis siya sa poder ng kaniyang mga magulang pagkatapos na pagkatapos niya sa
kolehiyo.

But tonight, she has to be the Elusive Vallega's Heir. Kaarawan ngayon ng ina niya,
dapat siyang maging pormal at kagalang-galang.
"Anak, halika na sa baba. Hinihintay na tayo ng ama mo." Anang boses ng ina niya na
gumising sa kaniyang naglalakabay na diwa.

Huminga siya ng malalim saka nakangiting naglakad palapit sa ina na puno ng

paghanga ang mga matang nakatingin sa kaniya.

"You look beautiful, darling." Her mother complemented her.

Jan Irish just smiled and put her mask on.

Magkahawak kamay na naglakad ang mag-ina. Nang makalapit sa kaniyang ama, umangkla
ang braso ng ina sa braso ng kaniyang ama.

Jan Irish smiled. Even after all these years, her parents still love each other
dearly.

"Ikaw na ang mauna, anak." Ani ng kaniyang ama. "Kami raw dapat ang panghuling
bumaba, e."

Mahina siyang natawa saka maingat na naglakad pababa sa hagdan, pababa sa malaking
solar sa labas ng mansiyon nila, pababa sa maraming taong nakangiti pero alam
niyang peke naman.

Napaigtad si Jan Irish ng marinig ang pagsigaw ng isang baritonong boses na parang
ipinapakilala siya.

Her parents hired a herald like in Medieval times? Napailing-iling nalang si Jan
Irish. Ano pang silbi ng maskara niya kung ipapakilala naman siya.

"Miss Jan Irish Vallega, daughter of Mr. And Mrs. Jonathan Vallega, the heir to
Vallega's Chain of Companies." The herald informed the entire visitor.

Kahit nakaramdam ng hiya si Jan Irish, nanatiling nakataas ang kaniyang nuo at
glamorosang bumaba ng hagdan.

Chin up. Tummy in. Back straight. And walk with glamour. Yan ang paulit-ulit na
nagpi-play sa utak ni Jan Irish habang bumababa siya sa hagdan.

And when she reach the last stair, her eyes settled on a man wearing a half mask,
situated on the left side of his face. At kahit hindi niya nakikita ang kabuonan ng
mukha, kilalang-kilala ni Jan Irish kung sino ang lalaking katitigan niya.

"Tegan..." she whispered.

Tegan's eyes become dull before stepping back and walking away.

Jan Irish heart sank. Gusto niyang sundan si Tegan pero hindi niya puwedeng gawin
yon, siguradong agaw eksena yon at kaarawan ngayon ng ina niya, ayaw niya iyong
sirain.
Lumapit sa kaniya ang kababatang si Daniel. Pilit niyang pinasaya ang aura ng mukha
niya.

"Irish, it's been a long time." Anito at kinuha ang kamay niya saka hinalikan ang
likod niyon. "How are you?"

Gustong mapangiwi si Jan Irish. Si Daniel ay masugid niyang manliligaw mula pa

noong high school sila, at mukhang hanggang ngayon ay may feelings pa ito sa
kaniya.
"Ayos lang ako." Pasimple niyang binawi ang kamay saka humarap sa mga magulang niya
na nakangiting bumababa sa hagdan.

Jan Irish's heart swelled in happiness. Nagpapasalamat siya ng masaya ang mga
magulang niya.

"Happy Birthday, Ma." Nakangiting bati niya sa ina ng tuluyan na itong makababa
kasama ang ama niya.
Hindi niya ito binati kanina kasi abala ito sa pagpapaganda.

Her mother smiled lovingly at her. "Thanks, Irish."

"Mamaya na po regalo ko." Nangingiting sabi niya.

Napailing-iling ang ina niya, "kahit wala, Irish, ayos lang. Sapat nang narito ka."
Hinawakan siya nito sa kamay, "stay with me as I greet our guest." Anyaya nito.

Kaagad namang tumango si Jan Irish, ayaw niyang maiwan kasama si Daniel.

Matamis ang nakapaskil na ngiti sa mga labi ni Jan Irish habang kasama ang mga
magulang na isa-isang pinupuntahan ang bawat mesa at kinakausap ang mga bisita.

Jan Irish stayed silent beside her parents. Sumasagot lang siya kapag may
nagtatanong sa kaniya. Kahit bored na siya sa paglilibot sa bawat ukupadong mesa,
nanatili pa rin siyang nakangiti.

"Good evening, everybody." Anang ama niya ng makalapit sila sa panghuling table. "I
hope youre enjoying the party."

"The drinks are great, Mr. Vallega." Anang lalaking may edad na na may hawak ng
kopita na puno ng alak. "It's exquisite."

"Happy Birthday, Mrs. Vallega." Sabi naman ng ibang nasa mesa.

"Thank you." Nakangiting tugon ng ina niya na bahagyan pang yumukod. "And thank you
for coming."

"It's our pleasure." Sabad ng isang may edad na babae.

Ngumiti ang ama niya. "Oh, siya, maiwan na muna namin kayo. Enjoy the party."

"Thanks, Mr. Vallega." Sabay sabay na sabi ng mga bisitang nasa mesa.

"Tapos na kayo maglibot?" Hindi naitago ni Jan Irish ang sarkasmo sa boses.

"Irish, you knew that it's the right thing to do to your visitors." Sagot ng ama.

Pasimple siyang umingos at bumulong. "Mga buwesita kamo."

Jan Irish looked around the huge solar. Hinahanap ng mga mata niya ang binatang
nakatitigan niya kanina. Nasaan kaya si Tegan? Saan ito nagpunta? Ano kayang
iniisip nito ngayon?

She was feeling worried when she heard his father voice.

"Oh, is that you Mr. Galvante?" Anang boses ng ama na parang nagulat. "Muntik na
kitang hindi makilala sa suot mong maskara."

Mabilis na nag-angat ng tingin si Jan Irish mula sa pagsusuri ng suot niyang gown
at napatitig sa binatang nasa unahan nila.

Jan Irish lips parted. Tegan looks good in his Tuxedo. Wala siyang pakialam sa
mukha nitong may pilat, napaka-hot pa rin nito sa suot na suit.

Damn!

"Mr. Vallega." Magalang na nakipagkamay si Tegan sa ama niya. "Good evening."

Bumaling ito sa ina niya at bahagyang yumukod. "Happy Birth Day, Mrs. Vallega."

Ngumiti ang ina niya. "Thank you, Mr. Galvante."

Ang mga mata ni Tegan ay dumako sa kaniya. "Good evening, Ms. Vallega." May
kakaibang emosyon sa boses nito. "It's nice to finally met the Vallega's Chains of
Companies Heir."

Tumikom ang mga labi niya. She can see dullness in Tegan's eyes as he looked at
her.

"Maiwan ka muna namin, Mr. Galvante." Anang ama niya, "kailangan paupuin ko ang
aking esposa, alam kong pagod na siya."

"Of course, Mr. Vallega." Ani Tegan.

"Enjoy the party, Mr. Galvante." Paalam ng ama niya kay Tegan saka bumaling sa
kaniya. "Jan Irish? Halika na."

Akmang hahakbang siya pasunod sa mga magulang ng biglang lumapit sa kaniya si

Daniel.

"Mr. Vallega, may I dance with your beautiful daughter?" Tanong ni Daniel sa ama
niya.

Without asking her permission, her father answered. "Of course, Daniel."

Simpleng nagtagis ang bagang niya ay kinalma ang sarili na naiinis sa pagpayag ng
ama niya. Daniel is a good catch, but not her type. Puro lang kasi kaguwapuhan at
katalinuhan ang kaya nitong ipakita sa kaniya. He doesnt have a heart. He doesnt
have the asset that she's looking for a man. And hes not Tegan.

Daniel smiled at her and offered his hand. "Shall we, my lovely Irish?"

Jan Irish stops herself from glaring at Daniel. "Sure." Ang sarap nitong tanggihan
pero maraming tao, siguradong mapapahiya ito.

Daniel was grinning from ear to ear as he guide her to the dance floor. Nang
mapadaan siya kay Tegan, naramdaman niyang nagkabungguan ang kamay nila ng binata
at kung hindi siya pinaglalaruan ng imahinasyon, pinaglandas nito ang hintuturo sa
mga daliri niya at pasimpleng pinisil yon.

She felt the electricity of their touch.

Jan Irish glanced back at Tegan. Naglalakad na ito palayo sa kanila. Her heart
sank. At mas lalong sumakit ang puso niya ng mag-umpisa ang tugtog at sapilitan
siyang nakipagsayaw kay Daniel.

Habang sumasayaw ay panay ang tingin niya sa kaniyang paligid, hinahanap ng mata
niya si Tegan pero hindi niya ito makita.

Nasaan ba si Tegan? May kasayaw ba itong ibang babae? Her heart clenched in pain.
Masakit sa damdamin na may ibang babaeng yumayapos kay Tegan.
Kumuyom ang kamao niya. Parang pinipilipit sa sakit ang puso niya sa isiping may
ibang babae itong kayakap habang nagsasayaw.

Jan Irish was close to tears when he heard that familiar baritone voice.

"May I cut in?"

Mabilis na kumawala siya sa pagkakayapos sa kaniya ni Daniel at humarap sa may-ari

ng boses.

"Excuse me?" May iritasyon sa boses ni Daniel.

"I said may I cut in?" Tanong ulit ni Tegan.

"Hindi-"

"Of course, Mr. Galvante." Sansala niya sa hindi pagpayag ni Daniel saka kaagad na
lumapit kay Tegan. "Let's dance."

Nagtatagis ang bagang na humakbang palayo sa kanila si Daniel.

"Hey." Aniya saka iniyakap ang braso sa leeg ni Tegan.

"Jan Irish." May diin ang pagtawag nito sa pangalan niya.

"Dance with me, Tegan." Pabulong niyang sabi.

Si Jan Irish na ang nagpalibot sa braso ni Tegan sa beywang niya saka yumakap ulit
siya sa leeg nito.

Mahabang katahimikan ang namayani sa kanila bago iyom binasag ni Tegan.

"So you're rich." Anito.

"My parents are, not me."

"What's the difference? Youre the Heir."

"Wala akong pakialam sa yaman ng mga magulang ko."

"Kung ganoon, bakit hindi mo sinabi sakin?"

"Importante ba yon?" Balik tanong niya rito. "Wala namang nagbago kung mayaman man
ako o hindi-"

"You could have any man you want."

Natigilan siya saka tiningala ang mukha ng kausap. "Anong sabi mo?"

"You could have any man you want, Jan Irish." Ulit nito sa walang emosyong boses.
"Why me? Pinaglalaruan mo ba ako? Is it because Im ugly and-"

"Oh, shut up." Galit niyang sabi.

"No." Humigpit ang hawak nito sa beywang niya. "Siguradong maraming lalaking
nagkakagusto sayo, at isa na roon ang lalaking kasayaw mo. Why me? Why did you give
yourself to me? Dahil ba sa pangit ako at madali mong mapaglalaruan? Is that it?"
Nagtatagis ang bagang nito. "Was I a good entertainment to you? Fuck it, Jan Irish,
you were my maid for fuck's sake!"

Nanatili siyang nakatitig rito. "Tegan, wala namang kimalaman sa katayuan ko sa

buhay ang pagiging maid ko sa bahay mo. It's for my job."

His face becomes hard and cold. "So Im a job."

"No-"

"Yes, I am." Anito. "Alam ko yon mula umpisa."

"Tegan naman, stop being irrational-"

"I have to go." Kumawala ito sa pagkakayakap niya saka humakbang paatras.

"Tegan-"

"Have a good night." Pagkasabi niyon ay iniwan siya nito sa dance floor.

Kumuyom ang kamao ni Jan Irish at taas nuong umalis sa dance floor at naghanap ng
mauupuang bakanteng mesa.

NATAPOS ang birthday party ng ina ni Jan Irish na wala siya sa mood. Pinipilit lang
niyang maging masaya para sa kapakanan ng kaniyang mga magulamg.

"Uuwi ka na ba? You can stay in your old room." Pamimilit ng kaniyang ina habang
nasa gate siya ng kanilang mansiyon.

"Ma, kailangan kong umuwi sa bahay. May gagawin pa ako, e." Sabi niya saka niyakap
ang ina. "Mag-iingat po ako, huwag kayong mag-alala."

"Fine." Napipilitang pagpayag ng ina. "Call us when you get home."

"Yes, po, Ma."

Lumabas siya ng gate.

"Anak, ihatid ka na kaya ng driver natin?"

"Ma, ayos lang ako." Nginitian niya ito saka isinara ang gate. "Tatawag ako kaagad
kapag nakauwi na ako."

Nagmamadali siyang naglakad palayo sa bahay. Hindi naman nakakatakot sa subdibisyon

nila dahil marami ang nagpapatrolyang mga Security Guard. Hindi pa siya gaanong
nakakalayo sa bahay nila ng ng may tumigil na sasakyan sa unahan niya.

Kinakabahang napatigil siya bigla sa paglalakad.

Bumukas ang driver's seat at lumabas do'n si Tegan.

"Tegan..." sambit niya sa pangalan nito habang ang puso niya ay napakabilis ng
tibok.

He lookes at her. "Sakay na."

Tumingin siya sa kotse nito at ibinalik niya sa binata ang tingin. "Akala ko galit
ka."
Umikot ito sa passenger seat at binuksan iyon. "Sakay na."

Itinago ni Jan Irish ang masayang ngiti. Mabilis siyang sumakay sa kotse nito. Nang
isara nito ang pinto ng passenger seat, umikot ito patungong driver's seat.

Umayos siya ng upo at hinintay si Tegan. Her heart is beating so fast while
waiting. Sana naman hindi ito ganoon kagalit tulad ng inaakala niya.

A/N: May update na sa wakas si Tegan. Hehe. After a month ba? Hehe. Enjoy reading!
- C.C.

CHAPTER 10
CHAPTER 10

"PASOK KA." Sabi ni Jan Irish kay Tegan ng mabuksan niya ang pinto ng apartment
niya. Nagulat siya kanina nang pasakayin siya nito sa kotse nito at ihatid sa bahay
niya.

Jan Irish smiled when Tegan took a step forward towards her home.

Nang tuluyan na itong makapasok sa apartment niya, isinara niya ang pinto saka
naglakad patungong sala.

Jan Irish throws her clutch bag on the sofa. "Nakakapagod." Komento niya bago
nagtungo sa kusina para kumuha ng tubig na maiinom. "Tegan, you want coffee or
juice?"

Maliit lang naman ang apartment niya kaya naman maririnig niya kung anong sagot ni
Tegan.

"Tegan?" Malakas niyang tawag sa pangalan ng binata.

"Yes?" Ang lapit ng boses nito.

Napalingon siya at natulos sa kinatatayuan ng makitang ilang dangkal lang ang layo
ng mukha nila ni Tegan.

"Tegan." Mahina niyang sambit.

"Hmm?"

"A-anong gusto mong inumin o kaya naman... kainin?" Nauutal na tanong niya.

"Ikaw."

Namilog ang mata niya. "Ano?"

"Ikaw." May finality sa boses nito. "Ikaw ang gusto kong kainin."

Her cheeks heat up. "What?"

"I want to eat you."

Napalunok siya. "Tegan naman..."

"What?" Inosente ang kislap ng mga mata nito. "Nagtatanong ka kung anong gusto kong
kainin, and Im answering you truthfully. Ikaw ang gusto kong kainin. Ikaw."
Napalunok ulit siya. "Akala ko galit ka sakin."

Tumango ito. "Yes. I'm mad at you. Pero mas nangingibabaw ang kagustuhan kong
maangkin ka." Matiim ang tingin nito sa kaniya. "My anger can be deal with later,
but my want and need for you, it couldnt wait any longer."

Her heart beats so fast. Para siyang hinahabol at kinakapos siya ng hininga.
Napalunok siya ng makita ang pagnanasa sa mga mata ng binata.

"Tegan." Bulong niyang sambit sa pangalan ng binata na papalapit ang mukha sa mukha
niya, "we shouldnt..."

"Yes, we should."

Napakalakas ng tibok ng puso niya. At nang lumapat ang labi ni Tegan sa mga labi
niya, natupok ang kakarampot niyang pagtitimpi sa katawan.

Itinapon niya ang inhibisyon at iniyakap ang mga braso sa leeg ni Tegan.

Tegan groaned as their lips locked. Yumapos kaagad ang mga kamay nito sa kaniyang
katawan at parang nagmamadaling ibinababa ang zipper sa likod ng suot niyang gown.

Nagsitaasan ang mga balahibo sa katawan ni Jan Irish ng tuluyang mahubad ang damit
niya na kaagad naman sumunod ang bra niya at panty.

"Tegan..." she moaned inside Tegan's mouth as his hand slip between her thighs.
"Ohh!"

Tegan's kisses moved down her neck. Oh, its heaven! Masarap ang nakakakiliting
sensasyong dulot niyon sa kaniya.

"God, Jan Irish..." his mouth reach her taut nipple while his fingers parted the
lips of her femininity. "You're so wet and ready."

Napaliyad ang katawan niya ng ipasok nito ang nipple niya sa mainit nitong bibig
kasabay ng pagpasok ng dalawang daliri sa loob ng pagkababae niya.

"Oh, god!" Napasigaw siya ng magumpisang maglabas-pasok ang daliri nito sa loob
niya. "Ohh! Tegan! Tegan!"

Jan Irish is shamelessly grinding her hips against his fingers inside her.

"Tegan. Tegan. Tegan." Paulit-ulit na sinasambit niya ang pangalan ni Tegan na

parang nagdi-deleryong. "Bilisan mo pa. Ohh..."

Hindi na nakapagpigil si Jan Irish. She wants him to fill her now. Ang kamay niya
ay hinubad ang tuxedo-ng suot nito at binuksan ang pantalon at zipper nito.

"Tegan... please... now." She's aching. Gustong-gusto na niyang maramdaman ang

sarap na pag-iisa ng kanilang katawan. "Fill me, honey."

Hinugot ni Tegan ang mga daliri sa loob niya, and then he grip her but and pulled
her up. Mabilis namang hinawakan ni Jan Irish ang pagkalalaki nito na kanina pa
nag-uumigting saka iginiya iyon papasok sa loob niya.

"Tegan!"

"Jan Irish!"
Pareho silang dalawa na sinigaw ang pangalan ng isa't-isa ng mag-isa ang katawan
nila.

"So wet and tight." Sambit ni Tegan.

Jan Irish moaned. "You feel so good inside of me, Tegan."

Hinalikan ng binata ang leeg niya saka nag-umpisa itong naglakad pabalik sa sala ng
apartment niya.
Napangiti si Jan Irish ng umupo si Tegan sa mahabang sofa saka hinalik-halikan ang
leeg at pisngi niya.

"Ride me?"

She kissed Tegan's lips. No need to answer. Sinimulan niyang igiling at igalaw ang
balakang niya. She moved up and down. She grinds. She tightened her muscle around
his thick hard cóck. She's so wet and needy.
Jan Irish pumped up and down, sliding Tegan's cóck in and out of her wet core.

Hinawakan ni Tegan ang pang-upo niya saka iginiya siya sa bilis ng gusto nito sa
paglabas pasok ng kahabaan nito sa loob niya.

Mas nadadagdagan ang sensasyong naghahatid sa kaniya sa langit ang pagmamasahe ni

Tegan sa mayayaman niyang dibdib at ang pagroromansa nito sa leeg niya.

Nahihibang na si Jan Irish sa sobrang sarap. Nararamdaman na niya ang namumuong

kiliti sa puson niya. Malapit na siyang labasan, nararamdaman na niya. She can
already taste her orgasm.

Mas binilisan pa niya ang paggalaw, pataas at pababa. She rides him hard and fast.

"Fuck, Jan Irish!" Gumagalaw na rin ang balakang ni Tegan para salubungin ang
paggalaw niya. "That's it, honey. Ride me fast. Fúck me hard."

Mahigpit siyang humawak sa magkabilang balikat ni Tegan saka mas lalo pang
binilisan ang pagagalaw. Naririnig ni Jan Irish ang langitngit ng paa ng sofa sa
sahig ng apartment niya.

"Ohh, Tegan!" Hinihingal niyang ungol, ang pawis niya ay tumutulo sa nuo niya.
"Ohh!" She was groaning and moaning in pleasure.

"Malapit na ako, Jan Irish." Tegan was panting.

Bumaon ang kuko niya sa balikat nito at napasigaw ng hindi na niya kayang pigilan
pa ang pagsabog sa kaibuturan niya.

"Tegan!" She shouted his name in ecstasy.

Tegan's gripped on her ass tightened and he abruptly stilled as his hot semen
filled her throbbing and aching pússy.

Pagod na yumakap si Jan Irish kay Tegan. Pareho silang pawisan ng binata dahil sa
katatapos lang na pagniniig.

"Tegan?" Hinihingal na tawag niya sa pangalan nito.

"Yes, honey?"

"Galit ka sakin?"
Sa halip na sagutin siya, nagtanong ito, "bakit hindi mo sinabi sakin? Do you know
what I felt when I saw you walking down the stairs while the herald introduce you
as Vallega's Heir?"

Umiling siya.

"I felt small."

She pulled away and looked into Tegan's eyes. "Bakit naman?"

Iminuwestra nito ang kamay sa kaniya na para bang naroon na ang sagot. "Can't you
see? You're beautiful, you're rich, you're elegant and you're amazing. Ikaw yong
babaeng gugustuhin ng kahit na sinong lalaki. That Daniel guy looks smitten by you.
Men in that party look at you with admiration and desire. And then there was me...
an ugly man. I felt so small and insecure."

Pina-ikot niya ang mga mata saka sinapo ang mukha nito saka ginawaran ito ng halik
sa mga labi.

"I dont want you to feel small." Jan Irish said. "I want you to feel secure and
confident. Iyon lang ang gusto kong maramdaman mo kapag kasama mo ako."

Tegan sighed. "It's hard. Para sakin, ikaw yong epitome ng perfect na babae. At
ako... " he paused. "I'm just me." Pain crossed his eyes. "A scarred man."

Parang sinasakal ang puso ni Jan Irish habang nakatingin kay Tegan. Kahit ano
sigurong reassurance niya rito para maging confident ito, hindi siya magtatagumpay.
Only he can cure him. At mahirap kalabanin ang sariling insecurities.

Ngumiti nalang si Jan Irish at hinaplos ang braso nito na may pilat. Gumapang ang
kamay niya patungo sa dibdib nito na may pilat hanggang sa puson.

"Anong ginagawa mo?" May pagtatakang tanong ni Tegan sa kaniya.

"Showing you that Im not disgusted by you." Iminuwestra niya ang kamay sa parte ng
katawan nitong may pilat. "Gusto kita, Tegan. Damn your scars. I really dont care
if you have them."

His face softened. "Really?"

She smiled. "Really."

Slowly, a smiled appeared on his lips. Hindi napigilan ni Jan Irish ang kagustuhang
halikan ang binata kaya naman sinakop niya ang mga labi nito. Kaagad naman nitong
tinugon ang halik niya at kaagad na niyapos ang hubad niyang katawan.

When their lips parted from each other, Tegan smiled and caresses her face softly.

"May tanong ka pa sakin?" Tegan wagged his eyebrows at her. "Kailangan ko ng

secretary next week."

Mahina siyang natawa saka hinilamos ang kaniyang palad sa mukha nito. "I have lots
of questions, sadly, I cant be your secretary. Wala naman akong alam sa pagiging
sekretarya. Puwede iba nalang?"

Umakto itong nag-iisip. "My maid? Nah." Umiling ito. "Hindi bagay sayo."

Nalukot ang mukha niya. "At bakit hindi bagay sakin?" Tumaas ang kilay niya, "dahil
may kaya ang pamilya ko?
Tegan nodded and her irritation grows.

"Ewan ko sayo. 'Yan ang rason kung bakit hindi ko sinabi. Alam kong may mag-iiba.
Ayos lang naman noon sayo na utusan ako, ah. Tapos ngayon hindi na?"

"Jan Irish-"

Umalis siya sa pagkakaupo sa hita nito. Napapikit siya ng maramdaman ang

nakakakiliting sensasyon sanhi ng pagkahugot ng pagkalalaki nito sa loob niya.

Kinagat niya ang pang-ibabang labi saka malalaki ang hakbang at iritado na pumasok
sa kuwarto niya.

NANG makalabas si Jan Irish sa banyo, nakabihis na siya ng pang-tulog. At hindi

niya inaasahang makikita ang hubad barong si Tegan na nakahiga sa kama niya at
inaamoy ang unan niya.

"Anong ginagawa mo rito? Umuwi ka na nga." Iritado pa rin siya rito.

"Dito ako matutulog." Hinubad nito ang pantalong suot. "Bayad mo sakin sa paghatid
ko sayo."

Napanganga nalang si Jan Irish ng makita ang kahubdan ni Tegan. Masaya siya na
hindi na ito naiilang na maghubad sa harapan niya pero hindi naman maganda ang
epekto ng hubad nitong katawan sa kaniya.

Jan Irish stared at Tegan's bare chest and back. Hanggang sa beywang lang ang kumot
nito.

His scars made his skin disfigured. Hindi nakapagtatakang mababa ang self-esteem
nito. At kahit anong gawin niya para pataasin ang self-esteem nito ay hindi sapat
para tuluyang tumaas ang self-esteem nito.

Napabuntong-hininga siya saka tumabi ng higa kay Tegan. Kumabog ng mabilis ang puso
niya ng kaagad na yumakap sa kaniya ang binata.
"Jan Irish?"

"Yes?"

"Good night."

Napangiti siya saka hinaplos ang mukha nito. "Good night, Tegan."

Seconds and minutes passes, Tegan's breathing become even. Tulog na ito at
napakahimbing ng tulog.

Hinaplos niya ang mukha nito. "Sana dumating ang araw na tumaas na ang self-esteem
mo." Pagkausap niya sa natutulog na binata. "I dont like seeing you with no
confidence. Wala namang pangit sayo e. Sa paningin ko, guwapo ka. I dont care about
your scars. You look handsome in my eyes."

She kisses his forehead. "You're perfect in my eyes too, Tegan. Kaya sana hindi ka
manliit kapag kasama ako." Tumigil siya sa paghaplos sa pisngi nito. "Good night."

IBINAON ni Tegan ang mukha sa leeg ni Jan Irish para itago ang ngiting kumawala sa
mga labi niya. He heard everything she said. Akala nito tulog na siya pero gising
na gising pa ang diwa niya.

Jan Irish words hit something inside his chest. He couldnt stop himself to hope
that maybe, Jan Irish and him could be possible. Maybe they could have a
relationship.

His heart clenched.

The hope of finding love and happy ever after had been crushed a long time ago by
Stella. Mahirap ang umasa sa pagkakataong ito na magiging masaya siya. Especially
with Jan Irish. She's more amazing, beautiful and perfect than Stella. Paano niya
mapapanatili sa tabi niya ang babaeng katulad ni Jan Irish?

She has everything. She can have everything she wants.

Does she want me?

Yes!

Tegan slightly pulled away and stared at Jan Irish beautiful face. Mahimbing na
itong natutulog. Napakaganda talaga nito. At napakasuwerte niyang siya ang
pinagkatiwalaan nitong umangkin dito.

Hinaplos niya ang pisngi ng dalaga at hinalikan ito sa mga labi.

"I'll try, Jan Irish." Pangako niya. "Susubukan kong itaas ang self-esteem ko.
Susubukan kong maging karapat-dapat sa tabi mo."

Unconsciously, Jan Irish moves to face him and cuddled with him.

Tegan smiled. This is what he had years ago. With Stella. Pero pagkatapos nang
nangyari sa kaniya, iniwan siya nito. And he's hoping that this time, he'll have
his happy ever after.

A/N: Till next saturday. Thanks for reading. Do check out my new story
'CAPTIVATED'. Im excited to write that one. Hehe

CHAPTER 11

CHAPTER 11
NAKANGITI si Jan Irish habang pinaghahanda ng agahan si Tegan. Balik na ulit siya
sa pagiging katulong sa bahay nito. Napilit din niya ito sa wakas na maging
katulong siya ulit nito kapalit niyon ay sasagot ito sa mga katanungan niya. This
time, it's not one question per week but one question per day.
"You look radiant in the morning." Anang boses ni Tegan.
Napaigtad sa gulat si Jan Irish. Hindi niya namalayang nakapasok na pala sa komedor
ang binata.
Nakangiting humarap siya rito. "Good morning."
"Good morning." He kissed her lips, "ikaw ang nagluto?"
Tumango siya. "Pinagpahinga ko muna si Tay Berto." Pina-upo niya ito sa hinugot
niyang upuan. "Kain ka na, papasok ka pa sa office diba?"
"Yep."
"Kain ka na." Aniya tapos kinuha ang notebook at ball pen niya na itinabi niya
kanina tapos tumabi ng upo rito. "May tanong ako."
Nabitin ang pagsubo ni Tegan saka natatawang tumingin sa kaniya. "Tanong kaagad?
Hindi ba puwedeng kumain muna ako?"
Natatawang inirapan niya ito saka inilapag ang notebook at ball pen sa ibabaw ng
mesa.
"Oo na, kakain muna."
Pinisil ni Tegan ang ilong niya saka pinagpatuloy nito ang pagkain.
"Magtanong ka na nga." Natatawang sabi nito.
Excited na kinuha ulit ni Jan Irish ang notebook at ball pen saka nagtanong. "Bakit
ka nasunog?"
Napakasimple ng tanong niya pero lahat ng emosyon sa mukha ni Tegan ay nawala. His
face becomes stoic.
"Do you really want to know?" Tanong nito sa walang emosyong boses.
Nanikip ang dibdib ni Jan Irish. "Yes."
"Really? O baka naman gusto ng mga taong tsismosa na malaman ang totoo?"
Para siyang sinampal sa sinabi nito. "Kung hindi mo sasagutin, ayos lang."
Akmang aalis siya ng pigilan siya nito sa braso.
"Galit ka?"
"Hindi."
"Liar."
Her lips thinned. "Nangako kang sasagutin mo, tapos ngayon hindi naman pala, sana
nagsabi ka nuong una palang na pili lang sa tanong ko ang sasagutin mo, ayos lang
naman sakin."
"You're being unfair to me, Jan Irish." His eyes become dull. "Baka nakakalimutan
mong personal kung buhay ang ilalathala niyo sa Magazine. Alam kong trabaho mo lang
ako, but can you give me some time?"
Napabuntong-hininga si Jan Irish. "Tegan, hindi lang naman pansariling kapakanan
kaya ginagawa ko to. I believe that through this interview, you will be able to
accept and love yourself. Naniniwala ako na sa pamamagitan ng pagsagot mo sa mga
tanong ko, mababawasan ang sakit na nararamdaman mo na pilit mong itinatago sa
buong mundo."
Tegan chuckled coldly. "Accept myself?" Napailing-iling ito at nagtagis ang bagang.
"How could I accept myself when people couldn't even accept me in slightest? People
say that they don't care about your look as long as you're beautiful or handsome
inside. They said that it's inside that counts." Mapakla itong tumawa. "That's
bullshit, Jan Irish. That's plain Hippocratic. There is no inner beauty. Matagal ko
nang tanggap na ang lipunan, hindi tatanggapin ang isang katulad ko na pangit.
People judge. People destroy you. At ako ang pruweba do'n."
"Tegan..." akmang hahaplosin niya ang pisngi nito pero pinigilan nito ang kamay
niya.
"No, Jan Irish. Don't." Umiling ito at mapait na ngumiti. "Before i was burned, i
have lots of friends. Lots of connections. Lots of admirers. I have so many people
that looked up to me and adore me. Nuong nangyari ang aksidente at nasunog ako,
apat na buwan ako sa Hospital pero mabibilang ko lang ang taong bumisita sakin. And
those are my true friends. Alam mo kung ilan sila?"
Jan Irish heart is in so much pain for Tegan. "Ilan?"
"Apat lang." He blows a loud breath. "Out of all the hundreds and thousands friends
that i had that time, apat lang ang nag effort na bisitahin ako. Ang rason nila,
kasi mabaho daw ako. Oo nga naman, my skin had been burned, and it's slowly
healing. May amoy talaga ako sa mga panahong iyon." Natawa ito ng mahina pero wala
iyong emosyon. "It was okay though. I understand. Pero alam mo yong hindi ko
naintindihan?"
"Ano?"
"They said love conquers all. They said that love knows no boundaries. They said
that love will heal any wounds. Naniwala ako do'n. I should have known that it's
all bullshit." Nagtagis ang bagang nito. Tumalim ang mga mata na mamasa-masa.
"Bakit? Kasi iniwan ako ng taong akala ko ay kasama ko hanggang sa huli." Doon
tumulo ang isang butil ng luha sa mga mata nito. "We had a vow. We promised in
front of God that in richer and poorer, in sickness and in health, 'till death do
us part."
Napaawang ang labi ni Jan Irish at pakiramdam niya ay nabiyak ng ilang piraso ang
puso niya sa sobrang sakit. She felt suffocated at she stared back at Tegan's teary
eyes. It couldn't be!
"You're..." nanginginig ang boses niya, natatakot siyang magtanong. "I-Ikaw... k-
kinasal ka?" Nahulog ng ilang butil ng luha sa mga mata niya. "M-may asawa ka?"
Nagkapira-piraso ang puso ni Jan Irish ng tumango si Tegan. Pakiramdam niya ang
niyurakan nito ang buo niyang pagkatao.
"No..." umiling siya at nanghihinang napa-upo sa upuan niya kanina. "No..."
Umalis si Tegan sa pagkakaupo saka lumuhod sa harapan niya at sinapo ang mukha
niya.
"Look at me, Honey." Nangungusap ang boses nito.
Sinalubong niya ang nangungusap nitong mga mata. "Please, Tegan, sabihin mo sakin
na hindi mo ako ginawang kabit." Napahagulhol siya. "Oh my god. I don't want to be
a mistress!"
Umiling ito habang tinutuyo ang mga luha sa pisngi niya. "You are not a mistress.
You are more than that to me. Oo, kinasal ako kay Stella, pero nang masunog ako,
apat na buwan ako sa Hospital, sa loob ng dalawang buwan, nasa tabi ko siya, nuong
ikatlo, nakahanap na siya ng iba, sa ika-apat na buwan, iniwan na niya ako. She
left me, Jan Irish. She left me because she couldn't stand how ugly her husband is.
She left me because i look like a monster. Iniwan niya ako, Jan Irish. Iniwan niya
akong mag-isa. And you know what's more painful? Nasunog ako para iligtas siya kasi
nasusunog ang penthouse ko na tinitirhan namin noon at nasa loob siya. I endure the
pain of my skin burning just so I can save her. Pero hindi pala sapat ang
pagmamahal ko sa kaniya, dapat pala guwapo ako para maipagmalaki niya ako sa iba."
The pain in Jan Irish heart is too much. The pain of knowing that Tegan is already
married and the pain of what Tegan had been through because of Stella. Siguro kung
nasa harapan niya ang babaeng yon, baka napatay niya ito.
"Bakit hindi mo sakin sinabi?" Pabulong niyang tanong habang tumutulo ang mga
luhang hindi niya mapigilan.
Tegan looked deep into her eyes. "Because when I saw you, I felt something stirring
inside of me. A hope. I hope that you'll be different from the others and you are.
Natakot akong sabihin sayo kasi alam kong aalis ka, iiwan mo rin ako kapag nalaman
mong kasal na ako. I couldn't let you leave me. I know, it was selfish of me but I
don't care. I saw acceptance in your eyes and i want more."
"Pero sana sinabi mo sakin ang totoo. You should have given me a choice." Humikbi
siya.
"A choice to what? To leave me?" Marahas itong umiling. "I couldn't let you leave.
'Cause if you do, something inside of me will die. As unbelievable as it may seem,
tanggap mo ako, ayos lang sayo kung ganito ang hitsura ko. Nuong una hindi ako
naniniwala, pero pagkatapos ng nangyari sa'tin, nagbago ang isip ko. I believe you,
damn it. I believe you."
Humugot siya ng isang malalim na hininga at hinaplos ang parte ng pisngi nito na
nasunog.
"Tegan, tanggap kita kahit ganyan ang hitsura mo, ilang ulit ko ba yon dapat
sabihin sayo? Pero ngayon, sa mga nalaman ko... na kasal ka pala..." ihinilamos
niya ang mga palad sa sariling mukha, "it changes everything."
Marahas itong umiling. "No!"
"Yes!" Balik sigaw niya rito. "My God, Tegan, kasal ka hanggang ngayon, tapos may
nangyari satin. Baliktarin man natin ang mundo, mag bigay man tayo ng rason para i-
justify ang mga ginawa natin, lalabas na lalabas pa rin na kabit mo ako."
"No... no, Jan Irish, no..." his eyes were begging.
Pinatigas ni Jan Irish ang puso niya. Hindi siya puwedeng madala sa nangungusap na
mga mata ng binata. Tumayo siya at humakbang siya palayo kay Tegan na nakaluhod pa
rin.
"Kumain ka na." Aniya. "Doon lang ako sa silid ko."
Hindi niya hinintay ang sagot ni Tegan, malalaki ang hakbang na tinungo niya ang
silid at doon ibinuhos ang lahat ng sakit na nararamdaman niya sa mga sandaling
iyon.
She's in love with a married man. Together or not, the fact still remains that
Tegan Galvante is married. And that broke her already shattering heart.
SASABOG NA ANG ulo ni Tegan sa pag-iisip kung anong gagawin niya para manatili sa
piling niya si Jan Irish. He can't lose her. Hindi niya kakayanin. She is the light
of his life. Without her, he would be in the dark again.
"Sir Tegan!" Ang walang emosyong boses ni Tay Berto ang pumukaw ang malalim niyang
pag-iisip.
Bagsak ang balikat na nilingon niya ito. "Ano ho yon?"
"May bisita ka."
kumunot ang nuo niya. "Sino?"
"Nasa sala." Tinalikuran siya nito.
Nagtataka si Tegan sa inaakto ni Tay Berto. Wala itong emosyon sa mukha.
He sighed and went to the living room. Magulo pa rin ang isip niya habang
naglalakad patungo do'n kaya hindi niya napansing ang babaeng nakaupo sa mahabang
sofa na para bang isa itong reyna.
"It's been a long time, my love."
Tegan froze at that voice and at that endearment. Tumuon ang mata niya sa nagsalita
at parang lahat ng dugo sa katawan niya ay nawala.
"Stella..."
She smiled sweetly at him, just like before. "Kumusta ka na?"
Kumuyom ang kamao niya. Sagad ang galit niya sa babaeng to. "Heto, pangit pa rin."
Gustong matawa ni Tegan ng makitang tumingin ito sa kaniya ang nakita ang disgusto
sa mga mata nito.
Stella looked away. Hindi nito kayang titigan ang mukha niya.
His lips thinned. "Ano bang ginagawa mo rito? Ano bang kailangan mo?"
Her sweet smile returns. "I need money. And since asawa naman kita, you'll provide
it for me, yeah?"
Nagtagis ang bagang niya. "Nasaan na ang perang binigay ko sayo nuong isang taon?"
"Ubos na." Nagkibit-balikat ito na parang wala lang ang paglulustay ng pera niya.
"Bibigyan mo naman ako diba? It's your responsibility after all."
Tegan took a deep breath. "Hindi kita bibigyan."
Napanganga ito at bumukas ang galit sa mukha. "How dare you! That's your payment
for me!"
"Payment for what? You marrying me?" Sarkastikong tumawa siya. "I already paid you
enough you, woman. Wala ka nang makukuha sakin."
Tumalim ang mga mata nito. "Baka nakakalimutan mo, kasal tayo, what's yours is
mine."
Tumaas ang sulok ng labi niya. "Yes. That's true. Pero nang iwan mo ako at sumama
sa ibang lalaki, i think that ends whatever hold you have in me. Kung dadalhin mo
sa korte ang karapatan mo sa pera na pinaghirapan ko, feel free. I'll see you
there."
Hindi makapaniwalang tumingin ito sa kaniya. "Anong nangyari sayo? Hindi ka naman
ganito dati."
"People change, Stella." Tinalikuran niya ito. "And I assure you, wala kang
makukuhang pera sakin ni centavo. Tapos na ang pagiging bangko ko sayo."
"Paano na ako? Wala akong pera." Kaawa-awa ang boses nito. "Saan ako titira, sa
kalsada?"
Tumigil siya sa paglalakad saka bumaling dito. "I may look like a monster, but I am
not one. Dito ka tumira sa bahay kung gusto mo. Pero wala kang aasahang pera sakin,
yan ang tandaan mo."
Iniwan niya si Stella sa sala na hindi makapaniwalang nakatingin niya.
Tegan have Jan Irish to thank for his bravery in front of Stella. Noon, binibigyan
niya ito ng pera kasi pakiramdam niya hindi ito naging masaya sa buhay may asawa
dahil sa kaniya. It's his way of saying sorry for being ugly. But now, no, he won't
give even a centavo to Stella. Jan Irish thought him to accept and love himself,
and that what he's gonna do.

CHAPTER 12

CHAPTER 12
NAMAMAGA ang mata ni Jan Irish ng magising kinabukasan. Nakatulogan pala niya ang
pag-iyak. Hindi siya kumain ng nakaraang araw at hindi lumabas ng kuwarto. Kahit
anong pilit sa kaniya ni Tegan, hindi siya lumabas o nakipag-usap dito.
Kaagad niyang inayos ang sarili at nagbihis pagkatapos ay lumabas siya sa kaniyang
silid.
Naabutan niya si Tay Berto na naglilinis sa sala.
"Oh, hija," anito ng makita siya, "ipaghahanda ba kita ng agahan? Sabi ni Sir Tegan
ay hindi ka pa raw kumakain simula kahapon."
"Huwag na po." Tipid siyang ngumiti. "Kumain po ba si Tegan bago umalis?"
Umiling ang kausap. "Hindi e."
"Ganoon po ba?" Huminga siya ng malalim. "Sige ho, aalis na ako. May pupuntahan pa
kasi ako e."
"Babalik ka pa ba?"
Napatigil sa paglalakad si Jan Irish saka bumaba ang tingin niya sa backpack na
dala at tumuon ang mata niya kay Tay Berto.
"Hindi ko ho alam kung makakabalik ako kaagad." Aniya na may malungkot na ngiti sa
mga labi. Sana nga makabalik siya kaagad. "We'll see."
Tumango ang matanda at pinagbuksan siya ng pinto. "Mag-iingat ka, hija."
"Salamat ho."
Akmang lalabas siya ng bahay ng may magsalitang babae sa likuran niya.
"At sino naman itong babaeng 'to, Tay Berto?" Mataray ang uri ng pagtatanong nito.
Tumigil sa paglalakad si Jan Irish saka humarap sa nagsalita. Meters away from her
stood a very beautiful woman with blond hair and stunning brown eyes. The woman
looks like a freaking Goddess! Mas nagpapaganda rito ang kulot nitong buhok na abot
hanggang beywang.
Tumingin siya kay Tay Berto, nagtatanong ang mga mata.
The woman let out a loud sighed. "Go on, Tay Berto ipakilala mo ako sa babaeng
yan."
"Siya si Stella, ang asawa ni Sir Tegan."
Parang namingi si Jan Irish sa narinig. Bumaling siya sa babae nang-uuyam na
nakangiti sa kaniya. Alam niyang tumalim ang tingin ng mga mata niya dahil hindi
ito nagpatuloy sa paglapit sa kaniya at bumakas ang takot sa mukha.
"Hindi mo ba siya ipapakilala sakin, Tay Berto?" Maarteng sabi ulit ng babae.
Halatang ayaw kausapin ni Tay Berto ang babae, pinipilit lang nito ang sarili.
"Siya si Jan Irish Vallega, Ma'am Stella." Pagpapakilala sa kaniya ni Tay Berto.
"Ang kasintahan ni Sir Tegan." Dagdag ni Tay Berto na ikinanganga ni Jan Irish.
Si Stella naman ay nanlilisik ang matang lumapit sa kaniya. "Siguro ikaw ang rason
kung bakit ayaw na akong bigyan ng pera ni Tegan."
Pinatapang ni Jan Irish ang ekspresyon sa mukha niya. "Wala akong kinalaman sa
sinasabi mo."
"Sinungaling!" Singhal nito sa kaniya. "Siguro piniperahan mo rin siya, no?"
Ngumisi ito. "Oo nga naman, paano mo magugustuhan si Tegan e para siyang halimaw.
Nakakadire at nakakatakot."
Hindi nakapagpigil si Jan Irish, umangat ang kamay niya at malakas na tumama ang
palad niya sa mukha ni Stella.
"Puwede mo akong pagsalitaan ng masama, pero huwag mong pagsasalitaan ng ganoon si
Tegan, makakatikim ka sakin." Mas tumalim ang mga mata niya. "And no, i don't need
money from him. I'm a heiress. May pera ako. Mayaman ako. At kahit nga siguro
kaluluwa mo, kaya kong bilhin."
Iyon ang unang pagkakataon sa buhay ni Jan Irish na nagmalaki siya sa kapwa niya.
She felt awful, but she won't let this bitch talk shit about Tegan like that.
"Walang hiya ka-"
"Ikaw ang mas walang hiya kesa sakin."
Tinalikuran niya ang babae saka lumabas siya ng bahay at malalaki ang hakbang na
lumabas siya ng gate. Ayaw niyang makita pa ulit ang mukha ng Stella na yon, gusto
niya itong patayin sa sobrang galit sa ginawa nito kay Tegan.
Kailangan pang maglakad ni Jan Irish ng ilang minuto patungo sa gate ng Gentleman's
Village para makatawag siya ng Taxi.
"Saan ho, ma'am?" Tanong ng taxi driver ng makasakay siya.
Ibinigay ni Jan Irish ang lugar na gusto niyang puntahan saka tumingin sa labas ng
bintana.
Hindi maiwasang sumakit ulit ang puso niya. Bumalik na ang asawa ni Tegan. Dapat
lang na umalis siya. Pero parang dinudurog ang puso niya sa isiping magkasama ang
dalawa sa iisang bubong.
Hindi niya namalayan na nakarating na pala siya sa kaniyang destinasyon kung hindi
pa niya narinig ang boses ng driver.
"Hintayin niyo ho ako rito, manong." Sabi niya sa driver saka lumabas ng Taxi at
pumasok sa Starbucks.
Jan Irish ordered black coffee.
Sumakay siya ulit sa taxi saka nagpahatid naman sa paborito niyang Bake Shop.
Bumili siya roon ng masarap na tinapay na babagay sa kape saka nagpahatid sa
opisina ni Tegan.
Habang sakay siya ng elevator patungo sa pinakamataas na palapag ng building,
isinuot ni Jan Irish ang dark sunglasses niya para itago ang pamamaga ng mata niya.
When the elevator popped open, she steps out and walked towards the President's
Office. Abala ang sekretarya kaya hindi siya nito napansing dumaan sa harap nito.
Jan Irish pushed the door open and stride in.
"Jan Irish!" Gulat na sambit ni Tegan sa pangalan niya ng makita siya.
She gives him a small smile. "Ihinatid ko lang 'to." Inilapag niya ang kape at
tinapay sa ibabaw ng mesa nito. "Sabi kasi ni Tay Berto hindi ka pa nag-agahan."
His face softened. "Jan Irish..."
"I'm leaving."
Tumuon ang mga mata nito sa backpack na nakasabit sa balikat niya.
"Iiwan mo ako?" May lungkot sa boses nito.
"I think I already knew too much about you. Kaya ko nang makagawa ng article
tungkol sayo sa mga nalaman ko. Hindi ko na kailangan pang magtanong at manatili sa
bahay mo bilang isang katulong." Walang emosyon ang boses niya. "At saka nasa bahay
mo na ang asawa mo. It wouldn't be right to stay there."
Tegan's face saddened. "Pasensiya ka na pala kay Stella. Pasensiya na kung
pinatuloy ko siya sa bahay."
"Okay lang yon. It's her right as your wife." Napakasakit sabihin yon pero kinaya
niya. She doesn't want to be selfish when it comes to Tegan. "Karapatan niyang
makasama ka."
"Ikaw ang gusto kong makasama."
"Hindi naman lahat makukuha ang gusto natin."
Kung kailangan siya palagi ang magbigay, ayos lang. He already had given to much to
her. Trust. Kahit hindi man nito sabihing may tiwala ito sa kaniya, nakikita naman
niya iyon sa mga mata nito.
"So, you're leaving me?" Tegan stands up and walk to her. "Just like that?"
Pinipigil ni Jan Irish na hindi umiyak kahit naninikip na ang dibdib niya. "Tegan,
aalis lang ako sa bahay mo. It's up to you kung paaalisin mo ako sa buhay mo."
Hinaplos niya ang pisngi nito. "Goodbye for now, I'm sure magkikita pa tayo ulit."
"Kailan naman kaya yon?"
Jan Irish shrugged. "Time will tell." She smiled. "We'll see. At saka alam mo kung
nasaan ang bahay ko."
Bumagsak ang balikat ni Tegan. "I'm trying to be a better person for you, tapos
iiwan mo ako?"
"Be a better person for yourself, not for me and not for others." She placed a soft
kiss on his lips. "Naniniwala akong kaya mo yon."
She took a step back.
Tegan remained still while staring at her.
Jan Irish smiled, turns around and then left.
And as she walks away, her heart is shouting, 'I love you, Tegan.'.
"ANG LAKAS DIN naman pala ng loob mo na magbahay ng babae rito samantalang may
asawa kang tao." Iyon kaagad ang sumalubong kay Tegan ng makapasok siya sa bahay
niya.
He took a deep breath and calmed himself. "Stella, wala kang karapatang pagsabihan
ako. May I remind you, iniwan mo ako para sumama sa ibang lalaki."
Naningkit ang mga mata nito sa galit. "Oo, sumama ako sa iba at kasalanan mo naman
talaga yon. Pero ngayong nagbalik na ako, hindi ko hahayaang makipagkita ka pa sa
babaeng yon. Naiintindihan mo?"
Walang lingon-likod na iniwan ni Tegan si Stella sa sala. Mag-aaway lang sila at
wala siyang lakas para do'n.
Pagkapasok niya sa kuwato, ni-lock niya ang pinto at nahiga sa kama niya.
Ang memorya ng pagtatalik nila ni Jan Irish ay pumasok sa isip niya. Tegan groaned
when he felt himself stirred to life. Napasabunot siya sa kaniyang buhok saka
umalis sa pagkakahiga sa kama.
He has to calm himself.
Pumasok siya sa banyo at naligo. Nang makalabas siya, narinig niyang may kumakatok
sa pinto ng silid niya.
"Sino yan?" Malakas ang boses na tanong niya.
"Ako 'to, Sir Tegan." Anang boses ni Tay Berto.
Kaagad na binuksan ni Tegan ang pinto at bumungad sa kaniya si Tay Berto na may
dalang tray na puno ng pagkain ang laman.
"Maghapunan ka na, Sir Tegan." Anito at ibinigay sa kaniya ang tray. "Alam kong
ayaw mong kasabay si Stella kaya dinalhan na kita rito."
"Kumakain na siya?" Tanong niya na ang tinutukoy ay si Stella.
"Oo. Kung makaasta parang sino, e." Naiinis na sabi ni Tay Berto. "Buti kung si
Miss Jan Irish siya."
"Wala na siya, Tay Berto. Iniwan na niya ako." Aniya sa malungkot na boses.
Umingos ang kausap. "Hindi ka niya iniwan, bumalik lang siya doon sa bahay niya."
Napangiti siya sa pagiging positive ni Tay Berto. "Sana nga ho ganoon 'yon."
"Sige, aalis na ako. Baka kailangan na akong ng bruha mong asawa." Tumango ito at
naglakad na palayo.
Mahinang natawa si Tegan saka pumasok at ini-lock ulit ang pinto ng kuwarto niya.
Inilapag niya ang tray sa study table niya saka kinuha ang cellphone at tinawagan
ang kakilala niyang Attorney.
"This is Tegan Galvante, can you meet me tomorrow?" Tanong kaagad niya ng sagutin
nito ang tawag.
"Yes, of course, Mr. Galvante." Paused. "If i may ask, what is our agenda for our
meeting tomorrow so i could prepare?"
"Annulment."
�\R �+

CHAPTER 13

CHAPTER 13
PILIT na pinapaintindi ni Jan Irish sa sarili niya na tama lang ang ginawa niyang
pag-alis sa bahay ni Tegan. May asawa ito na naroon ngayon sa bahay nito at may
nangyari sa kanila ni Tegan, lumalabas na binabahay siya nito at yon ang
kinakasakit ng puso niya kaya siya umalis doon.
Her mind is applauding and praising her... but her heart is bleeding and seeking
Tegan.
Kaya naman ibinuhos niya ang lahat ng oras sa paggawa ng article tungkol dito. Doon
niya inilaan ang lahat ng oras simula ng makabalik siya sa kaniyang munting
apartment na minsan ay naging saksi sa kapusokan nila ng binata.
When night came, umalis siya ng bahay para kumain sa labas. Wala siya sa mood na
magluto. Isang oras din ang itinagal niya sa Restaurant na kinainan, nang makauwi
siya sa bahay, madilim na ang kalangitan.
Jan Irish was about to insert the key on the keyhole when a hand grab her wrist,
stopping her.
Handa na siyang lumabas at pagsisipain ang estranghero ng maaninag niya ang mukha
ng may-ari ng kamay na pumigil sa kaniya.
"Tegan..." she whispered his name.
Pinasandal siya nito sa pintuan. Naamoy niya ang amoy alak nitong hininga. At dahil
magkalapit ang mga katawan nila, nararamdaman niya ang pagkabuhay ng parteng iyon
ng katawan.
"Lasing ka ba?" Nag-aalalang tanong niya rito ng makabawi sa pagkabigla.
Sa halip na sumagot, nilukumos nito ng halik ang mga labi niya na kaagad naman
niyang tinugon. Wala talaga siyang lakas para labanan ang nararamdaman niya para sa
binata.
"Tegan..." aniya ng maghiwalay ang kanilang mga labi. "Ano ba ang ginagawa mo rito
sa bahay?"
Nalalasahan pa rin ni Jan Irish ang alak sa dila ni Tegan. Parang lumipat iyon sa
bibig niya dahil sa halik na pinagsaluhan nila.
"Jan Irish..." masuyo nitong hinaplos ang pisngi. "I can't... I couldn't... hindi
ko kayang hayaan kang mawala sa buhay ko." Umiling-iling ito at mahigpit siyang
niyakap na para bang tatakas siya. "Huwag mo akong iwan, please? Huwag mo akong
pahirapan ng ganito. I can't function well without you. Hindi ko kaya."
Nabibiyak ang puso ni Jan Irish sa mga sinasabi ni Tegan pero tama lang ang ginawa
niya.
"Tegan, umuwi ka na."
Mas lalo pang humigpit ang yakap nito sa kaniya. "I want you to stay in my life.
Please, tell me what I have to do for you to stay."
Bumuntong-hininga siya. Naiiyak na naman siya pero ayaw na niyang umiyak. Masyado
nang namamaga ang mga mata niya.
"Tegan, may asawa ka. Kasal ka-"
"Ipapa-annulled ko ang kasal namin." Mabilis nitong sabi saka sinapo ang mukha
niya. "Would that be enough for you to stay?"
Namilog ang mga mata niya. "Gagawin mo talaga yon?"
Tumango ito. "I can do anything for you, Honey." His eyes are full of unnamed
emotion. "Just ask and I'll do it in a heartbeat."
Love me. Iyon ang gusto niyang hilingin dito pero pinigilan niya ang sarili.
"Then I'll ask you to accept and love yourself first before anyone or anything
else." Hinaplos niya ang mukha nitong may pilat. "Kapag natanggap mo na ang sarili
mo, saka ka lang matatangap ng lipunan."
Tegan shook his head. "Jan Irish, wala akong pakialam sa lipunan, ang mahalaga
sakin tanggap mo ako. That's more than enough for me."
Tumitibok na naman ulit ng mabilis ang puso niya.
"Bakit ka ba narito sa bahay ko?" Tanong niya kapagkuwan para maiba ang topic nila.
Tegan shrugged and smiled. "I miss you. Hindi ko kaya ang pangungulilang
nararamdaman ko para sayo kaya pinuntahan kita rito." He kissed her. "You won't
stay in my house, so, I'll stay in your house."
Hindi napigilan ni Jan Irish ang mapangiti. "Sabi na sayo, e. Magkikita tayo ulit.
Ang lapit lang kaya ng bahay ko sa bahay mo."
Natatawang niyakap ulit siya ni Tegan. "Yes. Malapit lang. But don't you ever say
goodbye again. Baka mabaliw na ako sa susunod na 'goodbye' mo."
Her heart is smiling in happiness. Kumawala siya pansamantala sa pagkakayakap nito
saka binuksan ang pinto ng bahay. Kaagad na yumapos sa katawan niya si Tegan ng
makapasok sila sa loob.
Napailing-iling nalang siya at humarap dito. "Kumain ka na ba ng haponan?"
Umiling ito.
Kinunotan niya ito ng nuo. "Bakit naman? May gusto ka bang kainin?"
"Ikaw."
Her heart stops beating. Deja vu.
"Tegan, seryuso ako." Sabi niya sa pagalit na boses pero nararamdaman niya ang
epekto ng sinabi nito sa katawan niya. "Anong gusto mong kainin maliban sakin?"
"Nothing. Ikaw ang gusto kong kainin, wala nang iba."
Humakbang siya palayo rito. "No, Tegan. I won't make love to you." Umiling-iling pa
siya. "Premarital sex? I can do that. But having sex with a married man? I don't
think so."
His face becomes somber. "Nag-file na ako nang annulment case kanina. Hindi pa ba
sapat yon?" Niyapos na naman nito ang katawan niya. "Sabik na sabik na ako sayo."
Umiling siya. "No, Tegan. Hindi sapat yon."
"Should I marry you first? I can do that."
Napanganga siya. "Tegan! Pakakasalan mo ako para lang pumayag akong makipag-sex
sayo?!"
Pinakatitigan siya ni Tegan. "Sa tingin mo gagawin ko yon kasi gusto ko lang
makipag-sex sayo?" He looks hurt. "Damn it, Jan Irish, i want to be with you. Sex
is just a bonus."
Napabuntong-hininga siya saka umupo sa mahabang sofa. She patted the space beside
her.
"Halika rito." Anyaya niya kay Tegan.
Kaagad namang lumapit sa kaniya ang binata, humiga sa mahabang sofa saka ginawang
unan ang hita niya.
Napangiti si Jan Irish at sinuklay ang buhok nito.
"Hindi ka na ba talaga babalik sa bahay?" Kapagkuwan ay basag nito sa katahimikan.
She sighed. "Hindi na siguro muna, Tegan. Alam kong wala akong karapatang mag
inarte kasi may nangyari na satin pero mali talaga na doon ako sa bahay mo tumira.
Parang dalawa kaming binabahay mo. It's not right."
Tumingin ito sa kaniya. "E, ako, puwedeng tumira dito sa bahay mo?"
"Tegan, parehas din yon." Nayayamot niyang sagot. "Maybe we can go out sometimes,
pero hindi ako titira sa bahay mo at hindi ka titira rito sa bahay ko. Kung gusto
mo akong makita, pumunta ka rito. You're welcome here, pero hindi ako papayag na
dito ka tumira."
Humaba ang nguso nito, halatang naiinis. "Jan Irish, siguro naman magbabago pa ang
isip mo-"
"No. Hindi na magbabago ang isip ko. Hanggang kasal ka kay Stella, hindi ako titira
sa bahay mo." May finality niyang sabi.
Tegan sighed and caress her chin. "Okay. Fine. I don't get it, but I'll try to
understand."
Nginitian niya ito. "Good." Umuklo siya at hinalikan ito sa mga labi. "Now, go home
and sleep."
"No. I'm staying."
Pinaikot niya ang mga mata. "Tegan naman, nag uusap palang tayo-"
"Puwede bang bukas mo na ipatupad itong pinagusapan natin?" Naglalambing na yumakap
ito sa beywang niya. "Gusto kitang makasama ngayong gabi. Gusto kong maramdaman ang
init ng katawan mo habang mag-isa ang katawan natin."
Her mind is saying no, but her heart is shouting yes.
And her heart wins.
"Fine. You can stay for the night."
Tegan grinned, pulled her nape down and kissed her deeply.
"You're mine tonight, Jan Irish."
Her heart agreed. "Yes, Tegan. I'm yours tonight."
KUMIKIWAL ANG katawan ni Jan Irish sa sarap habang paulit-ulit na sinasagad ni
Tegan ang kahabaan nito sa loob niya. Her eyes are shut close and she was shouting
Tegan's name.
"Jan Irish!" Tegan moaned his name as he thrust deeper. "God, you feel so good,
honey."
Mahigpit siyang yumakap kay Tegan habang ang mga kuko ay kumakalmot sa likod nito.
"Malapit na akong labasan, Tegan." Hinihingal siya habang ang balakang ay
sumasalubong sa bawat galaw ni Tegan. "Oh, God, Tegan. Tegan! Tegan!"
Lumiliyad ang katawan niya sa sarap. Tumitirik ang mga mata niya at malakas ang mga
ungol na lumalabas sa mga labi niya.
"Tegan!" She shouted his name as her orgasm ripped through her.
"Fuck!" Napasigaw din si Tegan ng sumunod ito sa kaniya.
Ramdam na ramdam ni Jan Irish ang pagsirit ng mainit nitong katas na pumuno iyon sa
loob niya.
Nanatiling nakayakap ang binti at braso niya kay Tegan habang unti-unting humuhupa
ang init ng katawan niya.
"Tegan." She was panting, "good morning."
He chuckled and kissed her lips softly. "Good morning, Honey."
Napangiti siya. "Grabe naman ang good morning mo, nakakabuhay ng dugo. Umagang-
umaga e."
Hinugot nito ang pagkalalaki sa loob niya saka nahiga ito sa tabi niya, siya naman
ay ginawang unan ang matitipuno nitong braso.
"Mamaya, aalis na ako." Ani Tegan.
Nalungkot siya. "Alam ko."
"Bibisitahin ulit kita mamayang gabi."
Napangiti siya. "Sige. Hihintayin kita. But I'm telling you now, Tegan, no sex."
He nuzzled her neck. "I can't promise that."
Tinampal niya ang dibdib nito. "Tegan naman!"
Mahina itong tumawa saka kinubabawan siya at pinupog ng halik ang leeg niya.
"Nothing can stop me from wanting you, Jan Irish." His face softened. "Not Stella.
Not my scars. And definitely not our distance."
Tumaas ang kilay niya. "Talaga lang, ha?"
"Talagang-talaga." Ginawaran nito ng halik ang mga labi niya. "Gusto kita, Jan
Irish. At alam kong gusto mo rin ako."
Napangiti siya ng marinig ang boses nito na puno ng confident.
"Anong nangyari kay Tegan na napakababa ng self-esteem?" Nanunudyong tanong niya.
"I'm in the process of changing myself."
"That's good. I like this change in you."
Tumango ito at ngumiti. "I like cuddling with you, pero nagugutom na talaga ako."
Hinimas nito ang tiyan na naririnig niyang tumutunog. "Mag-agahan na tayo." Aya
nito.
Inirapan niya ito. "Sino ba naman ang hindi magugutom? God, Tegan, non-stop ka
kagabi. Magmamadaling-araw mo na ako pinatulog at pinagpahinga."
Ngumisi ito, ang mga mata ay mas kislap ng kapilyohan. "Gusto mo naman e."
Mahina siyang natawa saka itinulak ito paalis sa pagkakakubabaw sa kaniya.
"Ipagluluto kita ng agahan." Aniya.
"Good idea." Bumangon na rin si Tegan ay yumakap sa kaniya mula sa likuran.
"Tulungan na kita, honey."
Kinikilig ang puso niya sa ka-sweet-tan ni Tegan sa kaniya. She loves this side of
him. Open and free. This is what she wants for Tegan.
"Sige ba."
Nagsuot si Jan Irish ng roba at si Tegan naman ay nagpantalon at hubad-baro lang.
Sabay silang nagtungo sa kusina at magkatulong na nagluto ng kanilang agahan.
ISANG ORAS palang simula ng makaalis si Tegan ng makarinig ng katok si Jan Irish sa
pinto ng bahay niya.
Kaagad niyang binuksan ang pinto sa akalang si Tegan yon, pero ganoon na lamang ang
gulat niya ng makita si Stella sa labas ng pinto.
Ngumiti ito. "Kumusta?" Nanunuya ang tingin nito sa kaniya. "Nag-enjoy ka ba kasama
ang asawa ko buong magdamag?"
Para siyang sinampal sa tanong nito pero nilabanan niya ang pagkapahiyang
naramdaman.
"Look, Stella, ayoko ng gulo kaya umalis ka na." Aniya.
Mahina itong tumawa. "Ayaw mo ng gulo pero nang-aagaw ka naman ng asawa."
"Hindi ko inagaw si Tegan sayo, ikaw ang nang-iwan sa kaniya-"
"And now I'm back." Stella smiled coldly. "Kaya puwede ba, huwag kang maglalapit sa
asawa ko."
"Siya ang lumalapit sakin." May pagmamalaki sa boses niya.
"Wala akong pakialam, basta lumayo ka sa kaniya." Tumalim ang mga mata. "Or else,
makikita mo kung gaano kasama ang ugali ko."
"Hindi ako natatakot sayo." Matapang niyang sabi.
Ngumisi ito. "Matakot ka na, Jan Irish Vallega. I can destroy you anytime i want."
Maarteng sinuri nito ang mga kuko at tumingin sa kaniya. "A heiress. A Journalist.
And a daughter of the most respected and influential business man in the country.
Ano sa tingin mo ang sasabihin ng mga tao kung malaman nilang may asawa na ang
kalaguyo mo?"
Naningkit ang mga mata niya sa galit. "Huwag mong idadamay dito ang mga magulang
ko, magkakamatayan tayo."
Stella smiled sweetly. "Oh, dear, I already did."
Umigkas ang palad niya at malakas na dumapo iyon sa magkabilang pisngi ni Stella.
"How dare you!" Nanlilisik ang mga mata nitong sabi sa kaniya habang sapo ang
magkabilang pisngi.
"Hindi pa yan sapat sa ginawa mo kay Tegan. At ngayon naman idinamay mo ang mga
magulang ko." Galit na sinampal niya ulit ito. "Kahit anong gawin mo, hinding hindi
mo makukuha si Tegan sakin!"
"Watch me!" Galit na sigaw nito sa kaniya saka nagmamadaling umalis ng bahay niya.
Nanginginig pa rin sa galit si Jan Irish ng marinig niyang tumunog ang cellphone
niya. Napipilitan siyang sagutin yon.
"Hello?" Walang buhay ang boses niya.
"Anong ibig sabihin nito, Irish." Boses iyon ng ama niya. "Totoo ba ang nakasulat
dito sa diyaryo na hawak ko ngayon? Totoo bang may asawa ang kinalolokohan mo
ngayon?!"
Jan Irish froze.
"Oh, bakit hindi ka makasagot? Sagotin mo ako, Jan Irish!" Galit na ang ama niya.
"Totoo ba itong nasa diyaryo?!"
She couldn't speak.
"Answer me this instant, Jan Irish Vallega!"
Napaigtad siya sa lakas ng boses ng kaniyang ama.
"Hinayaan kitang mamuhay ng mag-isa kasi iyon ang gusto mo at may tiwala ako sayo,
tapos mababasa ko 'to? Susunduin kita ngayon din at iuuwi rito sa bahay. Hindi kita
hahayaang sirain ang buhay mo!"
Hanggang sa nawala ang ama sa kabilang linya, nakatunganga lang si Jan Irish sa
kawalan.
Pinukaw siya ng pag-iingay ulit ng cellphone niya. Wala sa sariling sinagot niya
iyon.
"Hello?"
"This is Tegan. Nasa labas ako ng bahay mo. Pack some clothes and come with me."
Napakurap-kurap siya. "Ano?"
"Gawin mo nalang ang sinabi ko."
Parang lumulutang si Jan Irish habang sinusunod ang pinapagawa sa kaniya ni Tegan.
Nang makalabas siya ng kaniyang bahay, kaagad na bumukas ang passenger seat ng
kotse na nakaparada sa labas.
Jan Irish gets in the car and was welcomed by Tegan's tight embrace.
"Tegan." She whispered and hugs him back. "Ano ba ang nangyayari?"
"I'll explain on the way." Pinakawalan siya nito sa pagkakayakap saka binuhay ang
makina ng sasakyan at pinaharurot iyon.

A/N: Wala po munang update ngayon si Knight. Im super busy kasi sa work. Hindi ko
natapos ang isang chapter na sinusulat ko sa kaniya. Next week nalang. Sensiya na.
- C.C.

CHAPTER 14

CHAPTER 14
HINDI MAPIGILAN ni Jan Irish ang luhang namamalisbis sa mga mata niya. Naninikip
ang dibdib niya at magulong-magulo ang isip niya sa mga nangyayari sa buhay niya.
All she wanted was to be love by Tegan, hindi niya akalaing may kaakibat palang
gulo ang pagmamahal na inaasam niya.
"I'm sorry. This is all my fault." Puno ng pagsisisi ang boses ni Tegan habang
nakaupo ito sa tabi.
Nakaupo silang dalawa sa gilid ng swimming pool sa isang pribadong vacation house
ni Tegan sa Tagaytay. Dito siya nito dinala nang sunduin siya nito sa kaniyang
bahay kanina bago mag-lunch.
"Hindi mo 'to kasalanan." Kumuyom ang kamao niya. "Kasalanan 'to ni Stella."
Bumuntong-hininga si Tegan. "Kung sana binigyan ko nalang siya ng pera, e di sana-"
"No." Nagtagis ang bagang niya. "Hindi ka isang bangko, Tegan. Hindi puwedeng kung
kailan niya gustohin ay puwede ka niyang hingan ng pera. Pinaghirapan mo ang perang
nilulustay niya. Walang hiya siya!"
Tegan looked down at his feet that were submerged on the swimming pool. "Kasalanan
ko pa rin ang lahat ng 'to." Bumuga ito ng marahas na buntong-hininga. "This is all
my fault, Jan Irish. Hindi ko kaagad ini-annulled ang kasal namin ni Stella kasi
hindi naman ako umaasa na may babae pa akong mahahanap na tanggap kung ano ang
hitsura ko. Palagi kong binibigay ang gusto ni Stella kasi pakiramdam ko utang na
loob ko sa kaniya yon. She didn't get her happy ever after with me because of what
happened. It was my way of saying I'm sorry."
Her heart clenched in pain for Tegan and their situation.
Niyakap niya ang binata mula sa tagiliran saka hinalikan ito sa pisngi. "Wala akong
pakialam sa babaeng yon, ang importante sakin hindi ka niya gawing bangko-"
"Jan Irish," pigil nito sa iba pa niyang sasabihin saka humarap ito sa kaniya.
"Wala akong pakialam sa sarili ko. I could give Stella millions just to shut her
up, pero alam kong walang kasiguraduhan yon."
Umiling siya. "No. Don't do that. Mamimihasa ang babaeng yon. Kaya ko ang sarili
ko."
"Pero sinisiraan ka niya. I can't take that!" Tegan exclaimed in anger. "Hindi ko
kayang mabasa sa diyaryo na sinasabihan kang malandi at walang delikadisa, na hindi
ka desenteng tao, na isa kang desperadang babae na pumatol sa may asawa na. Alam
kong nasasaktan ka, Jan Irish, matapang ka lang talaga kaya naitatago mo sakin ang
sakit na nararamdaman mo."
Nagbaba siya ng tingin. "Huwag mo nang isipin ang nabasa mo sa diyaryo." She
sighed. "Wala namang katutuhanan yon, e."
"Pero Jan Irish-"
"Tama na, Tegan." Pinisil niya ang braso nito. "I'm fine."
Tegan blows a loud breath. "Ayaw muna kitang iuwi sa lungsod." May kalungkutan sa
boses nito. "I want to keep you safe here, by my side."
"Tegan," humigpit ang yakap niya rito, "kailangan natin tong harapin. Walang
mangyayari kung magtatago tayo. You have to face Stella, and I have to face my
parents. Wala akong pakialam sa ibang tao, maliban sa iniisip ng mga magulang ko."
Tegan claimed her lips. "I don't want to lose you, Jan Irish, at pakiramdam ko
mawawala ka sakin kapag inuwi kita."
Jan Irish's heart smiled. "Ayaw ko rin namang mawala ka, pero kailangan natin tong
harapin. Staying here, hiding from everyone won't do us any good."
Bumuntong-hininga ito. "Kahit ngayong gabi lang? Please, Jan Irish? Gusto kitang
makasama."
She smiled. "Sige. We'll stay here ngayong gabi, pero bukas, uuwi na tayo, ha?"
"Sige."
Alam niyang napipilitan lang si Tegan, nararamdaman iyon ni Jan Irish. Kaya nga
pinagbigyan niya itong makasama siya ngayong gabi, kasi kahit siya napipilitan lang
ding umuwi. Kailangan niyang harapin ang mga magulang niya patungkol sa issue na
pinakalat ni Stella sa diyaryo.
Hinawakan niya ang pisngi ni Tegan at ibinaling iyon paharap sa kaniya. Nang
magpantay ang mukha nilang dalawa, ginawaran niya ito ng halik sa mga labi. Kaagad
namang tinugon ni Tegan ang halik niya at niyapos ang katawan niya.
"Hmm..." she moaned when Tegan's kisses move down to her neck. "Tegan..."
Napadaing ulit si Jan Irish ng maramdamang minamasahe ni Tegan ang mayayaman niyang
dibdib. Hindi siya umangal, hinayaan niya itong romansahin ang katawan niya,
nasasarapan naman siya sa ginagawa nito.
Napangiti nalang siya ng ihiga nito ang katawan niya sa gilid ng swimming pool saka
kinubabawan siya.
"Tegan..."
He kissed her lips. "You mean so much to me, Jan Irish." Matiim ang tingin nito sa
mga mata niya habang sinasabi iyon. "Ikaw ang pinakamahalagang tao sa buhay ko at
hindi ko kakayanin kung mawawala ka sakin."
Iniyakap niya ang mga braso sa leeg ni Tegan. "Importante ka rin sakin, Tegan, at
ayoko ring mawala ka."
"Hindi ako mawawala."
"Sana nga." Hinaplos niya ang mukha nito. "Sana nga hindi ka mawala."
"Hinding-hindi ako mawawala, Jan Irish."
Pinanghawakan niya ang lumabas sa bibig nito. Sana nga hindi ito mawala, hindi iyon
kakayanin ng puso niyang magmamahal dito.
"What now?" Nanunudyo ang kislap ng mga mata niya. "Itutuloy ba natin 'to?" Tumuon
ang mga mata niya sa magkadikit nilang katawan.
Tegan smiled. "I would love to."
He kissed her neck and nipped it. Jan Irish moaned at that. Mas lalo siyang
napadaing ng tanggalin nito ang blusa niyang suot at sinunod ang bra niya.
"Hmm..." Tegan stared at her breast lustfully. "I love you breast."
Masuyo nitong hinawakan ang mayayaman niyang dibdib saka pinaikot ang dila sa
naninigas niyang nipple.
"Oh!" Napaigtad ang katawan niya dahil sa kiliti at sarap na dulot ng dila nito.
"Tegan!"
Bahagyang kinagat ni Tegan ang nipple niya saka dinidilaan iyon ng paikot na mas
lalong nagpapabaliw sa kaniya.
"Tegan..." napaliyad siya sa sarap.
"I want you so much, Jan Irish." Bulong ni Tegan sa kaniya habang hinahalikan ang
likod ng taenga niya.
Nararamdaman ni Jan Irish ang matigas nitong pagkalalaki na kumikiskis sa gilid ng
hita niya.
"Oh, ano pang hinihintay mo?" Tanong niya rito.
"Your permission." Tumaas ang sulok ng labi nito. "Baka kasi ayaw mo e."
She rolled her eyes. "Hubaran mo na ako."
Ngumiti si Tegan. "Totoo?"
Tumango siya. "Sige na... gusto ko rin naman."
Hindi na kailangan pa niyang sabihan ulit si Tegan. Kaagad na binuksan nito ang
pantalon niyang suot saka ibinaba iyon kasabay ng panty niya.
Nagsitaasan ang balahibo niya ng maramdaman niya ang lamig na lumukob sa katawan
niya dahil sa kahubdan. Pero kaagad din naman iyong napalitan ng init ng maramdaman
niyang dahan-dahang pumapasok ang mainit nitong kabahaan sa pagkababae niya.
Napakagat labi siya. "Ohh, god..."
Kakaibang kiliti at sarap ang hatid niyon sa kaniya. Gusto niyang sumigaw sa
sobrang sarap na nararamdaman sa kaibuturan niya pero pinipigilan niya.
"Tegan... oh... shit..."
"Jan Irish." Tegan moaned her name. "Jan Irish. Oh fuck."
Yumakap ang mga binti niya sa beywang ni Tegan at sinalubong ng balakang niya ay
bawat ulos nito, bawat bayo na nagpapahibang sa kaniya sa sarap.
"Oh! Oh!" Mariing nakapikit ang mga mata niya. "Tegan. Oh!"
Palakas ng palakas at pabilis ng pabilis ang bawat pagbayo nito sa pagkababae niya.
Nahihibang na siya sa sarap, napapasabunot siya sa kaniyang ulo.
"Tegan. Tegan. Tegan." She was chanting his name. "Oh, God, Tegan. Oh Tegan."
Napakaingay niya habang binabayo ni Tegan ang pagkababae niya. Mahahaba ang mga
ungol na lumalabas sa bibig niya. Napakasarap ng bawat pagsagad ni Tegan sa loob ng
pagkababae niya.
"Fuck." Tegan cursed softly. "I'm coming."
"Me too. Me too, Tegan."
Pareho silang hinihingal na dalawa habang inaabot ang sukdulan ng kanilang
kaligayahan. They are both moaning is sheer pleasure and bliss as they move their
body to reach their peak. And when they did, Jan Irish saw stars over her close
eyelids and Tegan howled in ecstasy.
HINDI MAKATULOG si Tegan habang nasa tabi niya at kayakap ang babaeng nagmamay-ari
na ngayon ng puso niya. His thoughts are filled with worries and fears.
Nag-aalala siya para kay Jan Irish at natatakot siya na baka mawala ito sa tabi
niya.
Bukas, babalik na sila sa lungsod. Natatakot siya. Ayaw niyang malayo sa kaniya ang
dalaga.
Tegan sighed and kissed Jan Irish's forehead. "I will never ever leave you, Jan
Irish. I can't."
Mahigpit niya itong niyakap saka hinalikan ulit sa pisngi at sa nuo.
Napaigtad si Tegan ng marinig na nag-ingay ulit ang cellphone ni Jan Irish. Hindi
niya mabilang kung ilang beses na iyong nag-ring simula ng matulog ang dalaga.
Maingat na inalis niya ang braso na ginawang unan ni Jan Irish saka inabot ang
Cellphone nito na nasa maliit na mesa na katabi ng kanilang kamang hinihigaan.
Balak niyang patayin ang tawag at patayin ang cellphone pero natigilan siya ng
mabasa ang Caller I.D. ng tumatawag.
'Papa Calling'
His heart thumped faster. Ang ama ng dalaga ang tumatawag. Sasagutin ba niya o
papatayin?
Bago pa siya makapag-isip, parang may sariling isip na pinindot ng daliri niya ang
accept button.
Kinakabahang inilapit niya ang cellphone sa taenga.
"Jan Irish! You better tell me where you are or i will hire a Detective and i will
not stop until-"
"Hello?"
Nawalan ng imik ang nasa kabilang linya.
"Sino 'to?" Kapagkuwan ay tanong ng nasa kabilang linya. "Bakit ikaw ang sumagot sa
tawag ko? Nasaan si Jan Irish?"
"Natutulog na ho."
Napamura ang nasa kabilang linya. "Bakit kayo magkasama?"
Hindi siya nakasagot.
"Sagutin mo ako!" Tumaas ang boses nito.
"Sinundo ko ho siya kanina sa apartment niya pagkatapos kong mabasa ang inilabas na
balita ng diyaryo na wala namang katutuhanan."
"Ikaw ba ang kasintahan niya?"
Kasintahan? He's hoping that he is. "Oho."
"May asawa ka ba?"
Mariin niyang ipinikit ang mga mata at ihinilamos ang palad sa mukha. "Mayroon ho."
"Gago ka. Bakit mo yon ginawa sa anak ko!" Galit na ito. "May asawa kang tao-"
"Sir, matagal na kaming hiwalay ng asawa ko-"
"Wala akong pakialam! Iuwi mo ang anak ko!"
Huminga siya ng malalim. "Iuuwi ko ho siya bukas nang umaga."
"Good. Ideretso mo siya rito sa bahay. Gusto kitang makausap ng personal. Siguro
naman alam mo kung nasaan ang bahay ko?"
"Oo, alam ko."
"Good. At kapag may nangyaring masama sa kaniya, mananagot ka sakin. Hindi ako
mangingiming ipakulong ka."
"Yes, Sir."
"Good."
Nawala ang nasa kabilang linya. Napabuntong-hininga siya ng malalim. Kailangan
talaga na niyang iuwi si Jan Irish, tama ito, kailangan nilang harapin ang issue na
'to.
Hindi nila ito mareresolba kung magtatago sila. They have to come out and address
the issue and settle it.
At sisiguraduhin niyang magbabayad si Stella sa ginawa nito. Ako, puwede niyang
saktan pero hindi si Jan Irish.
HINDI MAPAKALI si Jan Irish habang nakaupo sa passenger seat ng sasakyan ni Tegan.
Panay ang hinga niya ng malalim para makalma ang sarili na kinakabahan.
Kinakabahan siya sa mangyayari sa kanila ni Tegan.
Nagsalubong ang kilay ni Jan Irish ng tumigil ang sasakyan ni Tegan sa labas ng
pamilyar na malapad na gate.
"Anong ginagawa natin dito?" Tanong niya kay Tegan na mahigpit ang hawak sa
manobela.
"Inihahatid ka."
Natigilan siya. "Bakit dito?"
"Kasi dito ang bahay mo."
"Tegan, doon mo ako ihatid sa apartment ko-"
"No. Dito na. You'll be safe here."
Gusto niyang sumalungat sa gusto ni Tegan, pero siguradong mag-aaway sila. At
nasisiguro niyang susunduin siya ng ama niya sa Apartment niya.
"Sige." Hinalikan niya ito sa pisngi. "Ingat ka, okay?"
"Ikaw din." He kisses her on the lips. "Huwag kang lalabas ng bahay. Let me take
care of this issue, okay?"
"Pero-"
"Please, Jan Irish?" Bumuga ito ng marahas na hininga. "Let me do this, okay? Mas
lalaki ang issue kung makikisali ka. Hayaan mong ako ang umayos nito."
Napabuntong-hininga siya. "Okay."
"Thanks." Tegan smiled and kissed her on the lips one last time. "I'll see you
soon. After this."
Tumango siya at nginitian ito. "Hihintayin kita."
"Pangako." He claimed her lips. "Makikipagkita ako kaagad sayo kapag natapos na ang
issue na 'to."
Niyakap niya si Tegan ng mahigpit saka lumabas na ng sasakyan nito. Naluluha siya
pero pinipigilan niya yon. Dapat siyang magpakatatag para kay Tegan. Dapat maging
matapang siya para sa nararamdaman niya para rito.
Madali siyang nakapasok sa gate ng malakingmansiyon na pag-aari ng mga magulang
niya at doon hinayaan na bumalisbis angmga luha niya na kanina pa gustong kumawala
sa mga mata niya.

CHAPTER 15

CHAPTER 15
SA BABA nakatuon ang mga mata ni Jan Irish habang walang tigil siyang pinapagalitan
ng kaniyang mga magulang. Hindi siya umimik, hindi siya sumagot at hindi niya
pinagtanggol ang sarili. Kasalanan naman talaga niya e, nagmahal siya ng may asawa
na pala.
"Sino ang lalaking 'to, ha? Sabihin mo sa'min, Irish!" Galit na ang mama niya.
"Bakit ba ayaw mong sabihin sa'min?"
"Pino-protektahan mo ang lalaking yon, no?" Sabad ng ama niya. "Pino-protektahan mo
ang walang kuwentang tao!"
Jan Irish remained silent.
"Sagutin mo kami, Jan Irish." Nanggigigil na sa galit ang ama niya. "Sino ang
lalaking kasama mo kagabi?!"
She remained silent.
Bumuga ng malakas na buntong-hininga ang ama niya. "You are disgracing our family's
name, Jan Irish. Ni minsan hindi ko inasan ito na magagawa mo. You are a smart
woman. How could you do this?"
"Irish, anak," mahinahon na ang boses ng ina niya, "just tell us who he is. Para
naman makagawa kami ng aksiyon para protektahan ang pamilya natin."
Jan Irish sighed and looked at her parents softly. "I'm sorry for what I did. I
really am. Alam kong mali ang mahalin ko ang isang lalaking may asawa na, pero
mahal ko talaga siya. I don't want to be a mistress, Mama, pero iba ang sitwasyon
namin at hindi niyo yon maiintindihan. All you care about is our family background
and how the socialite sees us. You see, wala akong pakialam sa kanila. Ang lalaking
yon na tinatawag niyong walang kuwenta, mahal ko 'yon at napakarami na nang sakit
ang pinagdaanan niya. And that's what makes him worth it in my eyes. I don't care
what other people think, I only care about what you think, kaya nga ako umuwi, e.
Pero kong alam ko lang na tatawagin niyong walang kuwenta ang lalaking mahal ko,
hindi nalang sana ako umuwi rito."
Napailing-iling ang ama niya habang sapo ang sintedo. "Anak naman, may asawa yong
tao, pinatulan mo pa? Hindi ka naman siguro mawawalan ng lalaki sa mundo. Nandiyan
si Daniel na gustong-gusto ka at hiningi ang kamay mo sakin."
Tumalim ang mga mata niya habang nakatingin sa ama niya. "Please tell me you didn't
give my hand to that man-"
"Anak, para rin naman to sa ikabubuti mo-"
"Ikabubuti ko o nang negosyo mo?" Tumaas na ang boses niya habang nangingilid ang
luha sa mga mata. "How could you do this to me, Pa?"
"Jan Irish, this is for your own good. Kapag nakasal ka na kay Daniel, magiging
maayos na ang lahat--"
"Gusto niyo akong magpakasal sa taong hindi ko mahal?" Tumayo siya at matatalim ang
matang pinagpalit-palit ang tingin sa mga magulang niya. "Hindi niyo ako mapipilit
na magpakasal, itaga niyo iyan sa bato. Mamamatay muna ako bago niyo ako ipakasal
sa Daniel na 'yon."
Nagmamartsa siyang umalis sa sala at humihikbing tumakbo patungo sa dati niyang
silid nuong doon pa siya nakatira sa mansiyon ng kaniyang mga magulang.
As her tears falls down, panay ang dasal niya na sana ay matapos na ang issue na
yon at makita na niya si Tegan.
"THESE PICTURES can be used to annul your marriage with Stella." Sabi ng Attorney
ni Tegan na si Atty. Evren Yilmaz. "Puwedeng-puwede natin itong gamitin sa korte
para maging grounds ng annulment niyo."
Those picture of Stella kissing and groping other men had always brings him pain.
Ni sa hinagap niya, hindi niya naisip na magagamit niya iyon para ipa-annul ang
kasal nila.
"Salamat naman at magagamit pala natin 'to." Malungkot ang ngiti niya. "My heart
and my ego always bleed everything i looked at these photos. Masakit na makitang
may kahalikang iba ang asawa mo. Tanggap ko na hindi na siya babalik sakin at hindi
na ako makakahanap ng kapalit niya sa buhay ko kaya hindi ko naisip o hindi ako
nagka-interest na ipa annulled ang kasal namin. And that changes when I met Jan
Irish."
Tipid na ngumiti si Atty. Yilmaz na nasa late fifties na ang edad. Isa ito sa mga
taong hindi nandidiri sa hitsura niya.
"I can pull some strings para mapabilis ang pagproseso ng annulment."
Tumango siya. "I would highly appreciate that." Nakahinga siya ng maluwang.
"Mabibigyan mo ba ako ng eksaktong oras o petsa kung kailan ma-a-aprobahan ang
annulment ng kasal namin ni Stella?"
Tumaas ang sulok ng labi nito. "Give me three months. Yan na ang pinakamabilis na
proseso na magagawa ko. "
Kumunot ang nuo ni Tegan. "Hindi ba kakailangan diyan ang perma ni Stella?"
"Kailangan nga natin para mapadali ang proseso, pero huwag mo nang isiping yon. Ako
na ang bahala do'n. Ako ang kakausap sa kaniya. Just wait and I'll call you with
update."
Nakahinga ng maluwang si Tegan. "Thanks, Attorney."
"Don't mention it, Mr. Guzmano." Tumango ito saka tumayo mula sa pagkakaupo sa
pang-isahang sofa sa sala ng bahay niya. "Sige, maiwan na kita, aasikasohin ko na
'to."
"Sige. Maraming salamat."
Nagkamay silang dalawa bago ito lumabas sa bahay niya.
Akmang pupunta siya sa kaniyang silid ng bumukas ang pinto ng bahay at pumasok doon
si Stella na may malapad na ngiti sa mga labi.
"Hey, hubby." She chirped.
"Hi." Pormal niyang balik bati dito saka humarap dito habang nakapamulsa. "Siyanga
pala, paki-impake ng mga gamit mo na nasa isa sa mga kuwarto ng bahay ko."
"At bakit?" Nakataas ang kilay nito, halatang galit.
"Kasi pinapalayas na kita sa bahay ko."
Namutla ito bigla. "A-ano?"
"You heard me, pinapalayas na kita." Walang emosyon ang mukha niya. "I'll send you
to a very famous and expensive hotel. No worries," he smiled coldly, "babayaran ko
naman ang stay mo roon sa loob ng isang linggo. And i suggest na sa loob ng isang
linggo na yon ay maghanap ka ng trabaho o kaya naman ay maghanap ka ng ibang lalaki
na mauuto mo at gagawin mong bangko. Because I'm done with you, Stella."
"No! You can't do this to me!" Galit nitong sigaw sa kaniya.
"Actually," he smirked at her, "i can."
Nanggagalaiti ito sa galit habang nagpapadyak ang paa sa sobrang frustrasyon.
"You monster! Hindi mo sakin puwedeng gawin to!" Galit nitong sigaw sa kaniya.
"Demonyo ka! Halimaw ka! Asawa mo ako, hindi mo ako puwedeng palayasin!"
"Watch me." Tinalikuran niya ito at lihim siyang nagpasalamat ng makita si Tay
Berto na papasalubong sa kaniya. "Tay Berto, siguraduhin niyong bago mag dinner
nakaalis na si Stella sa pamamahay ko." Malamig siyang ngumiti. "Dalhin mo siya sa
Zapanta's Hotel at bayaran mo ang pang-isang linggong stay niya roon tapos iwan mo
na siya."
"No! You can't do that to me!" Sigaw ni Stella.
Hindi niya ito pinansin saka umakyat sa hagdan patungong second floor ng bahay
niya.
Sana naman sa mga ginawa niya, maging sapat na iyon para unti-unting umayos ang
buhay niya.
"PINAGMAMALAKI MO sa amin na isa siyang desenteng tao at pupuntahan ka miya rito sa
bahay, pero tatlong araw na ang nakakaraan, wala pa rin." Parang nang-iinis ang
boses ng kaniyang ama. "Sino ba ang lalaking yon, ha?"
Nanatili siyang tahimik at itinuon lahat ng atensiyon sa agahan niya.
"Jan Irish, sagutin mo na ang tanong namin." Parang nawawala na nang lakas ang ina
niyang pilitin siya.
"Kapag hindi mo samin sinabi, mapipilitan kaming ipakasal ka kay Daniel-"
"Hindi niyo ako matatakot sa ganiyan. Hindi ako magpapakasal kay Daniel." Inis na
bigla niyang sabi at umalis sa hapagkainan.
Walang destinasyon siyang naglakad hanggang sa mapansin niyang nasa greenhouse siya
ng kaniya ina.
Naupo siya sa bench na nasa gilid saka niyakap ang sarili.
It's been three days. Hindi lang ang ama niya ang naiinip, pati rin siya. Nangako
si Tegan na magpapakita ito sa kaniya kapag naayos na nito ang lahat. Nasaan na
ito? Ganoon ba katagal bago nito maayos ang lahat ng dapat ayosin?
Naninikip ang dibdib niya dahil sa sobrang pagka-miss kay Tegan. Gusto na niya
itong mayakap at mahalikan. She missed him. She wants to see him. Pero bantay
sarado siya ng kaniyang mga magulang.
Nangilid ang luha sa mga mata niya. "I miss you." She whispered unto the air.
"Please, come see me."
Napahikbi siya habang naglalaro sa isip niya ang ala-ala ng masasayang pinagsamahan
nila ni Tegan. Walang patid sa pagpatak ang mga luha niya habang ang puso niya ay
nangungulila para rito.
Nasaan ka na ba, Tegan? It's been three days.
"Anak, Jan Irish?" Boses iyon ng kaniyang ina. "Narito ka ba?"
Mabilis niyang tinuyo ang mga luha saka tumayo at humarap sa ina. "Yes, ma?"
"Your father wants you in the breakfast table." Sa unang pagkakataon simula ng
makauwi siya, may munting ngiti ito sa mga labi.
Nagtataka man at naguguluhan, sumunod siya sa kaniyang ina sa breakfast table kung
saan naroon ang ama niya at naghihintay.
"Pa, anong kailangan niyo sakin?" Walang emosyong tanong niya.
Inilapag nito ang diyaryo na binabasa saka may itinurong article doon. "Sinasabi
dito sa diyaryo na paninirang puri lamang sayo ang unang balitang lumabas na
pumatol ka sa isang may asawang lalaki. At sinabi din dito na humihingi ng tawad
ang kabuoan ng newspaper team dahil nagpagamit sila para siraan ka." Para itong
nakahinga ng maluwang pero may pagdududa pa rin sa mga mata nito. "Kung ayaw mong
makasal kay Daniel, ipakilala mo samin ang lalaking 'to."
Para siyang mabunutan ng tinik sa lalamunan dahil sa lumabas sa diyaryo.
"Kakausapin ko ho siya."
"Good." Tinupi nito ang diyarto at matiim na tumingin sa kaniya. "Nalinis ang
pangalan mo sa diyaryo at sa ibang tao, pero para sa amin ng mama mo, alam namin
ang totoo. Ang kasintahan mo ay kasal na sa iba, and somehow, he has something to
do with the newspaper cleaning your image and taking the blame for it, kaya gusto
namin siyang makausap para alamin kung anong plano niya sayo."
Nagbaba siya ng tingin. "Hindi ko pa siya nakakausap mula ng ihatid niya ako rito.
Pero nangako naman siyang kakausapin ako pagkatapos ng lahat ng 'to."
"Sige, basta ipakilala mo siya sa amin."
Tumango siya saka nagpakawala ng malalim na hininga. Talaga bang solve na ang
problemang inumpisahan ni Stella? Sana nga.
PUNO NANG poot ang mukha ni Stella habang nakatingin kay Tegan. At hindi ni Tegan
maintindihan yon. Bakit ba ito nagagalit sa kaniya na dapat nga siya ang magalit
dito.
"I'm not gonna sign that." Nagtatagis ang bagang na sabi nito. "Hinding-hindi ka
makakawala sakin. Hinding-hindi ka magiging masaya sa piling ng babaeng yon! Hindi
sapat ang isang daang peso para permahan ko yan!"
Umakyat ang dugo niya sa kaniyang ulo. "Ganoon ba? Sige, huwag mong permahan, i can
always pull some strings. May pera ako, i can do it. Ang tanong," bahagyan pa
siyang dumukwang palapit dito, "anong mangyayari sayo?"
Natigilan ito. "Anong ibig mong sabihin?"
Bumaling siya kay Atty. Yilmaz at tinanungan ito.
Atty. Yilmaz smiled at Stella coldly. "Look at these." Pinakita nito ang mga
larawan na nasa malaking sobre na kulay brown. "These photos are enough to annul
your marriage." Pagkatapos ay may kinuha itong USB sa bulsa. "And a copy of your
sex with Cong. Dela Fuerte three months after my client was burned." Mas lalong
lumapad ang ngiti ni Atty. Yilmaz ng makitang namumutla si Stella. "You see, we
have enough grounds to use, pero kapag inilabas namin ito, mapapahiya ka sigurado.
And my client wants a peaceful annulment process, so we'll give you one hundred
thousand to sign the papers."
Tumaas ang sulok ng labi ni Stella. "Atty., hindi ako bobo. Siguro nga mapapa-
annulled mo ang kasal namin ni Tegan pero bibilang ka ng taon bago mo makuha yon
dahil wala ang perma ko." Tumingin ito sa kaniya. "At hindi magugustuhan ng mga
magulang ni Jan Irish na isang lalaking kasal sa iba ang makasama ng nag-iisang
nilang anak. And you really think they can accept you?" May panunuya sa boses nito.
"You really think they will welcome you in open arms if ever we annulled our
marriage?" Nakangising umiling ito. "Hindi, Tegan, hindi nila matatanggap na ang
magiging manugang nila ay mukhang halimaw. Yes, Jan Irish accepts you, but they are
not Jan Irish, they don't share the same understanding for you. So huwag kang mag
ilusyon na magiging masaya ka pagkatapos nito."
Sapol ng mga binitiwang salita ni Stella ang puso at kaluluwa niya na umaasa na
magiging masaya siya sa piling ni Jan Irish pagkatapos nito. Hindi niya naisip ang
iisipin ng mga magulang nito o mga relative at kaibigan.
In that moment, all his hope was crushed into tiny pieces.
"Peperma ka ba o hindi?" Tanong ni Atty. Yilmaz kay Stella na pumukaw sa diwa niya.
"Hindi." She smirked. "I have nothing to lose."
"Sayang din ang one hundred thousand." Pangungumbinsi rito ng Attorney niya. "Wala
kang pera at malapit nang mag expire ang pag-stay mo sa hotel na 'to."
Nakita niya ang pagdadalawang isip ni Stella, halata iyon sa mga mata nito. "Ayoko
pa rin. One hundred thousand is just too low." Pinag-krus nito ang mga paa at
ngumiti. "Lumayas na kayo rito, wala kayong mapapala sakin."
Attorney Yilmaz shrugged. "Okay. But I'll be back before your stay in this hotel
expires."
Sabay silang lumabas ni Attorney sa silid ni Stella saka sumakay ng elvator.
"She won't sign the papers. Ano nang gagawin natin ngayon?" Ihinilamos niya ang mga
palad sa mukha. "I thought she would. I know Stella, mukha siyang pera."
"I suggest you raise the payment. Gawin mong isang milyon, tingnan natin kung hindi
pa siya."
"Sige. Bumalik tayo ngayon din-"
"No, Mr. Guzmano, babalik tayo sa ikapitong araw niya rito sa Hotel. Tingnan natin
kung hindi pa niya tanggapin ang pera."
Bumuga siya ng marahas na hangin. "Sana nga tanggapin niya."
From the Hotel, Tegan went home. Sumalubong sa kaniya ang napaka-tahimik niyang
bahay.
His heart clenched in pain. Alone. Again.
He blows a loud breath and went to his room. Hinubad niya ang polo na suot at
napatitig siya sa mga pilat niya sa braso, sa dibdib at sa may tiyan. They looked
disgusting and horrendous even for him.
At sa ikalawang pagkakataon simula ng masunog siya, humarap siya sa salamin at
tiningnan ang sarili doon.
He looks like a freaking monster! Nothing has change in his monstrous appearance.
Ngayon nagtatanong siya, paano nasisikmura ni Jan Irish na makita siyang nakahubad?
Paano nito nasisikmura na makipag-usap sa kaniya, na halikan siya at yakapin? Ni
hindi nga niya kayang sikmurain ang hitsura niya.
He wants to be a better man for Jan Irish. Gusto niyang maging maayos ang lahat sa
buhay niya bago muling magpakita rito.
Seeing his face and body for the second time in the mirror, he realizes that Jan
Irish didn't deserve a monstrous looking man beside her. She deserves someone
better, someone she can be proud of in front of her friends. And that's not him.
Ayaw niyang itong mala-halimaw niyang mukha ang makasama ni Jan Irish hanggang sa
pagtanda.
He wants the best for her.

CHAPTER 16

CHAPTER 16
NANG MAGISING si Jan Irish ng umagang yon, kaagad na tiningnan niya ang kaniyang
cellphone kung may mensahe bang pinadala si Tegan o kung tumawag ito.
Disappointment hit her heart hard when she didn't receive any of the two from
Tegan.
It has been four weeks since they last saw each other. Miss na miss na niya ito.
Gusto na niya itong makita at makasama. Excited na siyang ipakilala ito sa kaniyang
mga magulang na ngayon ay naiintindihan na ang sitwasyon ni ni Tegan.
She told her parents everything but his name. Now they understand, at araw-araw
maghihintay siya sa pagdating nito pero bigo siya palagi. Walang Tegan na dumating
sa bahay nila. Walang Tegan na nag message o tumawag sa kaniya. At walang Tegan na
sumagot sa mga tawag niya.
Nabibiyak ang puso niya sa bawat araw na nagdaraan na hindi niya nakikita si Tegan.
Natatakot siya na baka nagkabalikan na ito at si Stella. And loneliness and pain
must stop! Hindi na niya kayang maghintay pa sa pagdating nito kaya siya na mismo
ang pupunta sa bahay nito pagkatapos niyang mag-agahan.
Sana nga lang payagan siya ng mga magulang niya.
Lumabas siya sa kaniyang silid at nagtungo sa breakfast table kung saan naroon na
ang mga magulang niya nag-aagahan.
"Good Morning, Ma, Pa." Bati niya sa mga ito.
"Good morning din sayo, anak." Sabay na bati sa kaniya ng mga magulang.
Ngumiti siya. "Ma, Pa, puwede na ho ba akong makalabas dito sa bahay? Kailangan ko
na kasi talagang ipasa ng personal yong article na pinasulat sakin e."
Ang mapanuring mata ng kaniyang ama ay kaagad na tumuon sa kaniya. "Sigurado ka
bang yon lang ang pakay mo sa labas?"
Napakagat-labi siya. "I want to see him too." Ayaw niyang magsinungaling sa mga
ito. "Kailangan ko siyang makita para matanong ko kung kumusta na ang annulment
niya at kung may balak pa ba siyang magpakita sa'kin."
Napailing-iling ang ama niya. "I hate seeing you sad, Jan Irish. Pero mapipigilan
ba kita?"
Umiling siya at ngumiti. "Hindi po."
"Sige, basta bago magalas-sais ng gabi, nandito ka na sa bahay, maliwanag?"
"Yes, Pa." Bumaling siya sa kaniyang ina. "Salamat po, Ma."
Maganang nag-agahan si Jan Irish, pagkatapos ay masayang naligo at nagbihis saka
umalis ng bahay gamit ang kotse na binili ng kaniyang ama sa kaniya nuong kaarawan
niya.
Magaan ang pakiramdam niya habang nagmamaneho patungo sa bahay ni Tegan. May ngiti
sa mga labi niya ng i-park ang kotse sa labas ng bahay nito at lumabas sa kaniyang
sasakyan.
Humugot siya ng isang malalim na hininga at pinindot ang doorbell ng bahay nito.
Excitement seeped through her when the gate opened. Ang lapad ng ngiti niya ng
makita si Tay Berto.
"Tay Berto!" Hindi niya mapigilang yakapin ang matanda. "Na miss ko ho kayo."
"Na miss ko din ho kayo, Miss Jan Irish." Magiliw na sabi ni Tay Berto ng pakawalan
niya ito sa mahigpit na pagkakayakap.
Ipinalibot niya ang tingin. "Nasaan po si Tegan? Narito po ba siya ngayon o nasa
opisina?"
Natigilan siya at napakunot ang nuo niya ng makitang bumukas ang lungkot sa mukha
ni Tay Berto.
"Nasaan po si Tegan?" Kinakabahan na siya. "Narito po ba siya? Kasama ba si
Stella?"
Parang pinupunit ang puso niya sa bawat paglipas ng segundo na hindi nagsasalita si
Tay Berto.
"Tay Berto naman, sagutin niyo naman ho ako. Narito ba si Tegan o magkasama sila
ngayon ni Stella?"
Umiling ang kausap. "Matagal nang pinalayas ni Sir Tegan si Stella."
Nakahinga siya ng maluwang. "E si Tegan ho, nasaan siya?"
Iminuwestra nito ang kamay papasok sa loob ng kabahayan. Nauna na itong naglakad at
pumasok habang siya ay nasa likuran nito at nakasunod.
Bumalik ulit ang excitement niya na makita si Tegan.
"Pumasok ka nalang sa loob Miss Jan Irish." Wika ni Tay Berto habang nakatayo sila
sa labas ng silid ni Tegan. "Sabi niya sakin na kapag pumunta ka raw rito ay
papasukin kita kaagad sa kuwarto niya."
Jan Irish beamed at Tay Berto. "Salamat po."
"Maiwan na kita." Anito. "Ipaghahanda kita ng meryenda."
Nang makaalis si Tay Berto, excited siyang pinihit pabukas ang pinto at pumasok sa
loob. Ang excitement na nararamdaman niya ay unti-unting naglaho ng hindi makita si
Tegan sa loob ng silid.
"Tegan?" Tawag niya sa pangalan nito. "Tegan? Nandito ka ba? Tegan?"
Bumagsak ang balikat niya at wala sa sariling tumuon ang mga mata niya sa gitnang
bahagi ng kama nito kung saan mayroon nakatuping puting papel.
Kumunot ang nuo niya. And out of curiosity, she picked the paper up and read the
content.
To my dearest Jan Irish,
As you read this, I'm already in another country missing you. I miss your smile,
your laughter, your kisses and your embrace. Siguro habang binabasa mo 'to,
nababaliw na ako sa pagka-miss sayo, pero kailangan ko 'tong gawin.
You told me to be a better man for myself and not for others. You see, mahirap yon.
I want to be a better man for you and that will never change. You are my
inspiration and my motivation to be a better person than I am now. Ginagawa ko lang
naman ang lahat ng ito para sayo, para maging deserving ako na makasama ka. I know,
it's stupid for me not to say goodbye in person, pero hindi ko kaya e. Baka kapag
nagpaalam ako sayo ng personal, hindi ako makaalis kasi hindi ko kayang mawalay
sayo, kaya pinili kong isulat nalang sa papel ang pansamantala kong pamamaalam
sayo.
Alam kong pupunta ka sa bahay, alam ko kasi ikaw yong tipo ng tao na gagawin ang
lahat makuha lang ang gusto at alam kong gusto mo na akong makita. But I'm so
sorry, honey, you won't be seeing me for a year or so. Alam kong kagagohan ang
umalis na hindi nagpapaalam sayo, pero kailan ko itong gawin para sayo at para sa
sarili ko.
And as selfish as this may sound, I'm begging you to wait for me. Hintayin mo ako
dahil hindi ko kakayanin na sa pagbalik ko ay may ibang lalaki ka nang kasama. That
would kill me, Jan Irish. Umalis ako para sayo at babalik ako para sayo. Kailangan
ko lang ayosin ang buhay ko. Gusto ko kapag nagkita tayong muli, wala na akong
sabit, wala nang Stella na manggugulo at maipagmamalaki mo na ako sa pamilya mo at
sa mga kaibigan mo.
I'm hoping that you would wait for me, Jan Irish. And if you couldn't and you find
a man worthy of your love and devotion while I'm gone, it would kill my heart, but
i will let you go to be happy with him. Just know that I'll be looking at you and
loving you from a far.
-Tegan Galvante
PS, I love you.
Tinuyo ni Jan Irish ang mga luhang namalisbis sa pisngi niya habang binabasa ang
sulat na iniwan ni Tegan para sa kaniya.
Masakit sa puso na mawalay sa taong minamahal pero alam niyang ikabubuti ni Tegan
ang pansamantala nitong paglayo muna para ayosin ang buhay nito.
Her heart is aching. Ang tanging pagpakalma nalang niya sa pusong nasasaktan at
nangungulila ay ang sinabi ni Tegan na babalik ito para sa kaniya.
As stupid as it maybe for others, she believed in him. Naniniwala siya rito na
babalikan siya nito. Naniniwala siyang magkikita pa sila ulit, at sa pagkakataong
iyon naayos na nito ang dapat ayosin sa buhay nito at alam niyang sa pagbabalik
nito ay mas masaya at successful na Tegan ang makikita at makakasama niya.
Ibinalik niya sa pagkakatupi ang papel at ibinulsa iyon saka hinaplos ang higaan ni
Tegan at inamoy ang unan nito. Naroon pa rin ang pamilyar na amoy ni Tegan. Hindi
niya napigilan ang mahiga sa kama nito at yakapin ang unan at kumot nito.
Oo, tanggap niya na umalis ito pero masakit pa rin. Nabibiyak pa rin ang puso niya
sa isiping wala na si Tegan. At kahit anong pigil ni Jan Irish, kumawala ang
hagulgol sa mga labi niya. Ang hagulhol at iyak ng isang pusong nasasaktan at
naghihintay sa pagbabalik ng minamahal.
WALA SA SARILING ipinasa niya sa Editor-in-Chief ng magazine na pinagta-trabahuan
niya ang interview niya kay Tegan saka umuwi sa bahay ng mga magulang niya.
Kaagad siyang sinalubong ng mga magulang niya.
"Oh, anak, nagkausap ba kayo nitong kasintahan mo na ayaw mong pangalanan?" Kaagad
na tanong ng ama niya.
"Anong napagusapan niyo?" Tanong ng kaniyang ina.
Humugot siya ng isang malalim na hininga saka ngumiti. "Umalis po siya-"
"Iniwan ka niya?" Bumadha ang galit ang mukha ng kaniyang ama. "Makakatikim sakin
ang hayop na yon-"
"Dad, he left for me."
Natigilan ang ama niya. "What do you mean?"
"Umalis siya para ayosin ang buhay niya. Gusto niya maging karapat-dapat daw siya
sakin sa pagbabalik niya." Kinagat niya ang pang-ibabang labi para pigilan ang
maluha na naman. "And I've decided to wait for him. I love him and i believe him
when he says he's going to come back for me." Ngumiti siya ulit. "Puwede na po ba
akong magpahinga?"
Walang imik na tumango ang mga magulang niya at hinayaan siyang umakyat sa hagdan.
Nang makapasok sa kaniyang silid si Jan Irish, ini-lock niya iyon at doon ibinuhos
ang luhang kanina pa niya pinipigilan sa harap ng mga magulang niya.

CHAPTER 17

CHAPTER 17
MAPAGSAK na umupo si Jan Irish sa kaniya upuan saka malakas na napabuntong-hininga.
Hindi na siya nagtaka ng makitang papalapit sa kaniya ang iba niyang katrabaho.
"Congratulation, Jan." Nakangiting wika ni Janice. "May naka-interview din kay Mr.
Galvante sa wakas."
She simply smiled. "Oo nga e."
"Ang galing mo talaga sa tsismisan, Jan." Sabad naman ni Nena.
Ngumiti siya ng tipid ng Nena. "That's what I'm good at."
"Totoo bang pumatol ka sa isang may asawang lalaki?" Biglang sabad na tanong ni
Kei.
She stilled and looked at Kei. "Nabasa mo ba ang article na inilabas ng nasabing
diyaryo para linisin ang pangalan ko?"
Tumango si Kei.
Jan smile coolly. "Ganoon na talaga ang mga tao ngayon, mahilig manira ng kapwa."
Nagkibit-balikat si Kei. "Buti nga binawi nila ang article na una nilang inilabas.
Kung hindi, siguradong ikaw ang laman ng tsismis ngayon."
Ngumiti lang siya saka inayos ang mesa na medyo makalat. Nakaramdam siguro ang
tatlo na ayaw na niyang makipag-usap kaya nagpaalam na ang mga ito.
"Ms. Vallega." Anang boses ng Editor-In-Chief.
Mabilis siyang tumayo at humarap dito. "Yes, ma'am?"
"Nabasa ko na kagabi ang article na pinasa mo tungkol kay Mr. Galvante." Ngumiti
ito. "Nagustuhan ko. Ilalathala iyon sa susunod na buwan."
Tumango siya habang nakangiti. "Salamat po."
Tumango ang Editor-In-Chief. "Good job."
Nang makaalis ang boss niya, nagpakawala siya ng malalim na buntong-hininga saka
mariing ipinikit ang mga mata ng biglang pumasok sa isip niya si Tegan.
Ano kaya ang ginagawa nito ngayon? Iniisip din ba siya nito? Does he really love
her like he said in his letter for her? Would he read the article that she wrote?
Malalim siyang napabuntong-hininga saka binuksan ang nakapikit na mga mata. Kinagat
niya ang pang-ibabang labi saka umupo ulit.
Napaigtad siya ng marinig na nag-ingay ang cellphone niya. Sinagot niya iyon kaagad
ng makitang ang ama niya iyon.
"Papa, napatawag ka." Aniya.
"Anak, nagusap na tayo. Ngayong araw ang simula ng training mo para sa pag take
over ng business natin."
Napabuga siya ng marahas na hininga. "I know, Papa. Gagawa pa ako ng resignation,
mamayang hapon pa ako makakapunta diyan sa opisina."
"Oh, sige," his Dad sighed. "Hihintayin kita sa office ko."
"Opo."
Nang mawala ang ama sa kabilang linya, nagpakawala siya ng malalim at malakas na
buntong-hininga.
Kagabi, one on one silang nag-usap ng ama niya. Gusto nitong i-take over na niya
ang kompanya nila dahil matanda na raw ito at hindi na nito kaya.
Nakonsensiya naman siya at pumayag sa gusto nito. Pinagbigyan na siya ng mga ito ng
pagkakataon na gawin ang lahat ng gusto niya. Ito naman ang pagkakataon na gawin
niya ang gusto ng mga magulang niya.
It's just a give and take process.
Binuksan niya ang laptop na dala saka nag-umpisang mag-type sa Microsoft word ng
Resignation Letter na ipapasa niya sa Editor-In-Chief niya.
"SIR, PLEASE, refrain from moving. Your face is on the process of healing." Anang
Nurse kay Tegan habang binubuklat niya ang Magazine na pinadala sa kaniya ni
Nykyrel mula sa Pilipinas.
"Sorry-"
"Don't speak, Sir." Galit na ang boses ng Nurse na naglalagay ng bondage sa mukha
niya, maliban sa mga mata niya. "Do not move-"
"My life and happiness depends on this Magazine in my hand. I got to read this."
Inis niyang tugon.
Inungusan lang siya ng Nurse saka tinapos ang pagbebenda sa mukha niya. Siya naman
ay binuklat ang magazine at binasa ang article na sinulat ni Jan Irish Vallega.
Tegan took a deep breath before he read the article.
'UGLY'.
Napangiti siya sa title na ginamit ni Jan Irish. Siya talaga yon. Isang lalaking
nasira ang mukha at naging pangit. And it is his biggest insecurity.
Bumaba ang mata niya sa article mismo at inumpisahang basahin yon.
'Don't deny it. Don't lie to yourself. We all know that once in our life, we judge
a person base on their physical appearance. That's human nature. That's us. But
what we didn't realize is we are the cause of their deep scars that even time can't
heal.
We tell jokes about how bad they look, we laugh and they would just laugh with us,
pretending to be okay, pretending that the joke didn't stab them right on the
heart. We thought that it's okay to joke around with people who are ugly because
they always smile with every joke we make. But what we didn't know is that they are
hurting inside, their heart is bleeding and pleading and shouting to the society to
stop. Don't be fooled by their small smiles, calm faces or serious facade, those
emotions hides' deep wounds that we caused.
We may not see it, but these people craved to be accepted by the society. They
craved to be normal, to be loved and to be welcome with open arms. But instead, we
welcome them with painful jokes and taunting laughter.
I know all these because I met a man named Tegan Galvante. A man with money, power
and connection. A man that we love to gossip around because of his ugly face. A man
with scars that runs too deep. Call it anything you want, but I had the privilege
of knowing the man behind his ugly scars.
And I want to share with you all my interview with him. The interview that changed
both of our perspective, our understanding, our beliefs and our lives.'
Tatlong katanungan lang ang naroon sa interview na sinabi nito pero hitik na hitik
naman sa sagot at impormasyon tungkol sa kaniya. Walang binura, walang binago at
walang itinago. Ibinulgar nito lahat ang tungkol sa kaniya.
He should be angry at her for letting the public know his deepest secret, but
apparently, he's not feeling the anger. He actually feels free from his past. And
that's thanks to Jan Irish Vallega, the love and light of his life.
"You're done now?" Halata ang iritasyong sa boses ng nurse. "I have to check some
parts of your face."
"Yes. I'm done."

CHAPTER 18

CHAPTER 18
One Year Later...
"MA'AM, may ipindala pong folder si Mr. Vallega para sa inyo." Wika ng secretary ni
Jan Irish na ang tinutukoy ay ang ama niya. "Pinapasabi ng nagpapadala na kaagad
niyo daw itong trabahoin."
She took a deep breath before accepting the enveloped. "Thanks, Dana." Nginitian
niya ito. "Puwede mo ba akong bilhan kape sa coffee shop na nasa baba? Hindi pa
kasi ako nag-aagahan e."
"Yes, ma'am." Kaagad na umalis ang sekretarya niya para bilhan siya ng maiinom.
Binuksan ni Jan Irish ang envelop na pinabibigay ng ama niya saka inilabas ang mga
papeles na laman niyon. Nang mabasa niya ang nakasulat sa papel, tinawagan niya ang
kaniyang ama.
"Papa, anong gagawin ko sa mga papeles na 'to?" Kaagad niyang tanong sa ama ng
sagutin nito ang tawag. "Okay naman po lahat, ah."
"Yes, I know. But I want you to check the lot and the house." Anang ama niya sa
kabilang linya. "Gusto ko kasi mag focus ka ngayon sa Real Estate at ito ang
pagkakataon mong matuto."
"Akala ko ba ikaw muna sa Real Estate ngayon?" Bumuga siya ng marahas na hininga.
"Pa, ang dami kong ginagawa, ang dami kong trabaho."
"Naghihintay na sa bahay na 'yon ang kleyente mo, Jan Irish. Medyo nagdadalawang
isip pa siyang bilhin ang bahay kasi kailangan pa raw niya ang go signal ng asawa
niya. That's why I'm sending you there. Siguraduhin mong bibilhin niya ang lupa at
bahay."
Nalukot ang mukha niya. "Papa, katabi lang ng bahay natin ang bahay na 'to, ikaw
nalang kaya."
"Anak, nandito ako sa Davao ngayon. May kausap akong investor."
Jan Irish groaned. "Fine. I'll do it!" Napipilitan niyang sabi saka nayayamot na
pinatay ang tawag.
Tamang-tama naman na kapapasok lang ng sekretarya niya na may dalang kape para sa
kaniya.
"Heto na ho, ma'am."
She smiled at Dana. "Thanks." She sipped a small amount of coffee. "Siya nga pala,
hold my calls and appointment. May kailangan lang akong puntahan na kleyente."
"Yes, ma'am."
Nang makaalis si Dana, tumayo siya mula sa pagkakaupo sa kaniyang swivel chair saka
inayos ang damit na bahagyang nagusot saka isinuot ang Gucci Coat na regalo sa
kaniya ng ina ng nagdaang pasko. She then picks up her car keys, her coffee the she
walk out from her office.
Nang makalabas ng building nila, sumakay sa kaniyang kotse saka pinaharurot iyon
patungo sa bahay na nasa tabi lang ng bahay ng mga magulang niya.
NANG MAKARATING si Jan Irish sa katabing bahay ng mga magulang niya, kaagad siyang
pumasok sa gate na bahagyan nang nakaawang. Mukhang narito na nga ang kleyente
niya. Kinabahan siya bigla. Pahamak naman kasi itong ama niya, wala siyang
masyadong alam sa Real Estate tapos siya pa ang pinahawak nito.
I'll do my best. Jan Irish smiled. As always.
Maingat siyang humugot ng malalim na hininga saka naglakad papasok ng bahay. Nasa
sala palang siya ay may naririnig na siyang boses ng isang lalaki. Medyo may
kalayuan ito sa kaniya.
Sinundan niya ang baritonong boses na iyon hanggang sa makarating siya sa likod
bahay kung saan naroon ang maliit pero napakagandang harden.
Pero hindi ang magandang harden ang nakakuha sa ateniyo niya kundi ang matangkad na
lalaking nakatayo at nakatalikod sa kaniya habang nakikipag-usap sa cellphone nito.
Sumikdo ang puso niya dahil sa pamilyar nitong likod. It couldn't be him. Bulong
niya sa kaniyang puso.
"No. I want that investment now. I don't want it later. I want. It. Now." May diin
ang bawat bigkas nito ng mga salita. "And ready the annual report, kailangan ko yan
bukas din- no, James, you listen to me. Ako ang boss mo."
Her heart won't stop beating. His familiar body built and his familiar voice. No.
It can't be him. Baka guni-guni niya lang ang nakikita at naririnig dahil sa
sobrang pagka-miss niya kay Tegan. Ilang beses na ba niyang pinagkamalan ang ibang
lalaki na si Tegan lalo na kapag nakatalikod?
"Yes. I know." Wika ng lalaki ulit. "Ihanda mo na ngayon, kailan ko yan bukas.
Kapag wala pa yan, I will fire you, James. I'm serious."
Tumikhim siya. "Hi. You must be our client." Pormal ang boses niyang sabi. "I'm Jan
Irish Vallega, nice to meet you."
Jan Irish saw the man stilled when he heard her voice. Ang puso niya ay wala pa
ring tigil sa malakas na pagkabog. It's not him! Get a hold of yourself, Jan Irish!
"Are you interested to buy the house?" Inumpisahan na niya ang trabaho. "Malaki ang
bahay na 'to at maganda para sa mag-asawang nag-uumpisa palang bumuo ng pamilya.
Your kids will love it here."
"How about you, Jan Irish?" Lumingon sa kaniya ang lalaki at nagtama ang mga mata
nila. "Do you love it here? Do you like the house?"
Umawang ang labi niya at nabitawan niya ang envelop na hawak kasabay ng panlalaki
ng mga mata niya habang nakatingin sa lalaking nasa harapan niya.
"T-Tegan?" Sambit niya habang nanginginig ang mga labi.
The man in front of her smiled. "At your service, Honey."
Halos mahulog ang panga ni Jan Irish habang hindi makapaniwalang nakatitig sa
kabuonang mukha ni Tegan.
"I-is that..." she was stuttering in shock and nervousness, "i-ikaw... a-anong na-
nangyari- anong... ikaw b-ba y-yan?"
Tegan smiled and Jan Irish swears; her knees nearly turn to jelly.
Pasimple siyang humawak sa hamba ng pintuan patungo sa harden para doon kumuha ng
lakas para hindi siya mabuwal sa kinatatayuan.
"Hey." He smiled again. "I miss you."
Nanghihina ang mga tuhod ni Jan Irish dahil sa ngiti sa mga labi ni Tegan. His
smile is making her heart thump crazy and her knees are buckling as they stare into
each other's eyes.
Kung noon, napakaganda ng ngiti ni Tegan para sa kaniya, ngayon, mapupugto yata ang
hininga niya dahil sa simpleng ngiti nito.
"T-Tegan." Hindi pa rin mawala ang titig niya sa mukha nito. "A-anong... bakit..."
Tegan took a deep breath and walked to her front. There's a small smile on his sexy
lips and its sending her heart into frenzy.
"H-huwag ka ngang ngumiti." She really can't look away at his face. Nauutal siya.
"At huwag mo akong titigan ng ganiyan." Naiilang siya. "Naaano ako e... basta. May
ano..."
Umangat ang kamay ni Tegan saka hinaplos ang pisngi niya. Napapikit ng mga mata si
Jan Irish ng lumapat ang likod ng kamay nito sa pisngi niya. It feels so good. It's
been a year without Tegan's touch. She missed him. So much.
Did he miss his touch too? O baka naman may iba nang humahawak dito?
Sa katanungang iyon, iminulat niya ang mga mata saka humakbang paatras.
Pain crossed his eyes and she instantly regretted stepping away from him.
Ipinilig niya ang ulo saka tumingin sa mukha nito. "A-anong nangyari sayo?" Umangat
ang kamay niya saka hinaplos ang pisngi nito na ni munting pilat ay wala siyang
makita. "Bakit ang guwapo mo?" Hindi mapigilan niyang tanong. "Anong ginawa mo sa
Tegan ko?"
"Ako pa rin naman to, ang Tegan mo, wala na nga lang yong mga pilat." Wika nito.
Bumaba ang kamay niya sa butones ng suot nitong polo saka binuksan ang mga yon.
"You want me now?" Nanunudyo ang ngisi sa mga labi nito.
Sinuntok niya ang tiyan nito pero siya ang mapangiwi dahil may katigasan ang tiyan
nito.
"Anong mayroon sa tiyan mo at parang bato?" Inis niyang tanong.
"I work out thrice a week."
Nang mabuksan lahat ng butones sa polo nito, binuksan niya iyon saka nakahinga ng
maluwang ng makita ang mga pilat nito na sanhi ng pagkasunog. His scars still run
deep, from his shoulder blade down to his abdomen and legs.
"You look relieve." Komento ni Tegan habang nakamasid lang sa reaksiyon niya.
Tumango siya saka hinaplos ang pilat nito sa matitipunong dibdib. "I got worried
for a second. Akala ko wala ka nang pilat." She caresses his scarred chest and
looked at Tegan's handsome face. "Bakit ang guwapo mo? Ito ba talaga ang hitsura mo
noon?"
"You're questioning my face?" Nagdilim ang mukha nito. "Walang akong iniba sa mukha
ko. Genuine yan. Pinatanggal ko lang ang pilat ko. That's it."
"Oh, bakit ka galit?" Na miss niyang tudyuin ito. "Wala naman akong sinabing
pinabago mo ang mukha mo. I can see the scarred Tegan from this handsome face of
yours." She softly slapped his left face. "Guwapo mo." Tinampal naman niya ang
right face nito. "Ang guwapo mo talaga."
Nakakunot pa rin ang nuo nito. "E bakit mo sinasampal ang mukha ko?"
"Hindi lang ako makapaniwala na itong guwapong mukha na ito ang nasa likod ng pilat
mo."
"Better believe it." Cockiness is in his voice.
Umingos siya. "Okay. Sabi mo e."
Nalukot na naman ang mukha nito. "Hindi mo man lang ba ako na miss?"
Tinaasan niya ito ng kilay. "Bakit naman kita mami-miss e umalis ka ng walang
paalam tapos bumalik ka na pala, hindi ka man lang nagparamdam." Tinarayan niya
ito. "Actually, I'm just here to sell you the house and nothing else."
Mas lalong dumilim ang mukha nito. "I wrote a letter-"
"Hindi yon sapat."
"Jan Irish, I left for you. Kasi gusto ko maayos na ako pagbalik ko." He looks so
angry and in pain. "I went to the U.S. para ipaayos ang mukha ko, para matanggal
ang pilat ko. They have ways on how to fix your skin in a very remarkable way. I
did that for you, para hindi kita maipahiya kapag kasama mo ako, para kahit
papaano, maipagmalaki mo naman ako."
Her heart is smiling, pero hindi pa siya tapos sa panti-trip dito.
"Hindi naman ako nahihiya kapag kasama ka, ah. Pinagmamalaki naman kita. Hindi mo
kailangang ipatanggal ang pilat sa mukha mo para sa akin."
Bumagsak ang balikat nito. "I thought you'll be happy to see me handsome and all
that."
"Hindi ako mababaw na tao, Tegan. Wala akong pakialam sa itsura mo. I like the way
you are."
"So ano, magpasunog ako ulit para bumalik ang dati kong pangit na mukha?"
Sarkastiko nitong tanong.
"Puwede." She matched his sarcastic smile with her own. "Pero dapat nasa loob ako
ng nasusunog na penthouse tapos ililigtas mo ako."
Nawala ang emosyon sa mukha nito. "At iiwan mo ako, just like Stella?"
Jan Irish rolled her eyes. "I'm not Stella. At hindi kita iiwan kasi hindi ka naman
magpapasunog. Baliw." Pinangigilan niya ang pisngi ng guwapo nitong mukha. "Sayang
ang mukhang ito, ang guwapo, kaya siguro nagustuhan ka ni Stella noon. Makalaglag
panty pala ang kaguwapuhan mo e."
His face remains stoic. "Yon din ba ang magiging rason mo para magustuhan at
tanggapin ako ngayon?"
Pinakatitigan niya si Tegan saka napailing. Yes. The new Tegan now is confident on
the outside, on the looks department. But in the inside, insecurities still runs
deep on him.
"Tegan you perfectly know na wala akong pakialam kung ikaw ang pinakapangit sa
mundo." Ibinalik niya ang pagkakabutones ng polo nito saka tinapik-tapik ang baba
nito. "But I do admit, you're very handsome and it's scaring me."
"Scared of what?" Kunot nuo nitong tanong.
"Scared of other woman liking you." Kinakabahan niyang pag-amin. "Call me selfish
or whatever, ayokong may ibang babaeng magkagusto sayo kundi ako lang."
His face lit up. "They can like me all they want, but I only like one girl, and
it's you."
Nag-cartwheel ang puso niya sa kilig at saya ng sinabi nito. "Talaga lang ha? Wala
kang naging babae doon sa America? I'm sure sa guwapo mong yan, marami na ang
nagkakandarapang i-kama mo."
He chuckled softly. "Jealous?"
"Hindi no." Umingos siya. "E di makipag-tsuk-tsa-kan ka sa ibang babae, paki ko
naman."
"Anong tsuk-tsa-kan?" Tanong nito samantalang halata naman kung ano ang ibig niyang
sabihin. "Enlighten me."
"Heh!" Inis niyang tugon habang kinakain ng selos ang buong pagkatao niya.
Tumaas lang ang sulok ng labi ni Tegan saka tumuon ang tingin sa enevelop na
nabitawan niya. "Ano yan?"
"Yong mga papeles para sa bahay na 'to."
Tumango ito saka pinalibot ang tingin bago tumingin sa kaniya. "Nagustuhan mo ba
ang bahay?"
Tumango siya. "Maganda."
"Really?" He grinned. "Then you'll love this."
Bigla nalang siya nitong hinawakan sa pulsohan saka hinila patungong second floor,
sa master's bedroom.
"Anong ginagawa natin dito..." words escaped her mouth as her eyes roamed around
the room.
Napakaganda ng silid na iyon. Gustong-gusto niya ang bawat sulok ng silid. Pati ang
maliit na beranda na nasa kanang bahagi ay nakakuha sa interes niya.
"Well? Nagustuhan mo ba?" Pukaw sa kaniya ni Tegan.
Humarap siya rito. "Oo."
Ngumiti si Tegan saka nanatiling nakaharang sa pinto. "What now?"
"Bibilhin mo ang bahay?"
"Do you like the house?"
"Oo."
"Then, yes, I'll buy it." He smiled at her. "Nakikita ko sa mga mata mo, napakarami
mong tanong para sakin."
"Tama ka. Ang dami kong tanong." Kinagat niya ang pang-ibabang labi. "Where have
you been?"
Tegan smiled. "In the U.S."
"What did you do there?"
"Fix my face and fix my life. So when I see the woman that I love again, she'll be
proud of me in front of her family and friends." Matiim ang tingin nito sa mga mata
niya.
Woman that i love. Naalala niya bigla ang sulat na iniwan nito para sa kaniya. That
PS, I love you. Totoo ba talagang mahal siya nito? Or he's just saying it? Who
knows?
"May special ka bang babae sa buhay mo ngayon?" Kinakabahan siya. "Hindi mo
kailangang sagutin yon kung ayaw mo." Bawi niya.
He nonchalantly unbuttons his polo. "Of course, sasagutin ko yon." Pa isa-isang
binuksan nito ang butones ng polo habang matiim na nakatingin sa kaniya.
"Nakakahiya naman kung hindi."
"Hindi na kailangan."
Tuluyan na nitong nahubad ang polo at hinayaan iyong malaglag sa sahig. "Sino ang
espesyal na babae sa buhay ko?" Naglakad ito palapit sa kaniya. "Ikaw."
Mas lalong kumabog ng mabilis ang puso niya. "Ako?"
"Oo. Ikaw." Tumigil ito sa paglalakad ng nasa harapan na niya at ilang pulgada
nalang ang layo ng mga katawan nila. "Ikaw ang espesyal na babae sa buhay ko, Jan
Irish."
Her heart is flipping and beating wildly.
"Okay." Yon ang sabi niya pero sa loob-loob niya ay gusto niyang ilapat ang mga
labi sa labi nito. "Next question; last time you had sex." Tumigil ang paghinga
niya sa sariling tanong at tumingin kay Tegan. "Well?"
Kinakabahan siya sa magiging sagot nito.
Tumaas ang sulok ng labi nito. "Hmm. That would be a year ago. With you. Pero gusto
i-updated, and that would involve you and me, in that bed, naked, now."
Dahan-dahan nitong hinubad ang pantalong suot dahilan para manuyo ang lalamunan
niya.
"Come on, Jan Irish, don't you wanna make love to me?" He took of his boxer off;
he's now standing naked in front of her. "Don't you miss me at all? Don't you miss
the feeling of me filling you, moving inside of you? Because I do." Pinagdikit nito
ang katawan nilang dalawa. "I really miss you, Jan Irish."
Naglalaban ang puso at isip niya. "Kung na miss mo ako bakit hindi ka nagpakita
sakin?" May pagtatampo sa boses niya. "Bakit hindi mo kaagad ako pinuntahan ng
makabalik ka?" Nanunumbat siya.
"Kasi may mga kailangan pa akong ayosin." Hinawakan siya nito sa magkabilang
balikat at dahan-dahang hinubad ang cardigan na suot niya. "Isang linggo pa lang
naman ako rito." Slowly, he took of her sleeveless, leaving only her bra on. "I
miss you so much." Binuksan nito ang butones ng denim jeans na short na suot niya
saka hinila iyon pababa. "Hindi moa lam kung gaano kita na miss sa mga sandaling
magkalayo tayo." Hinagod nito ng tingin ang katawan niya, puno ng pagnanasa ang mga
mata nito.
"Totoo ba ang PS doon sa sulat na iniwan mo?" Napakalakas ng tibok ng puso niya.
"Yes. I'm in love with you, Jan Irish. Still am." He looked deep into her eyes,
"the question is; do you feel the same way?"
Gumuhit ang isang nang-aakit na ngiti sa mga labi niya saka ini-unhook ang bra
niya. "Kailangan ko pa bang sagutin yon?" Itinapon niya ang bra sa sahig. "Why
don't I just show you the answer to that question?"
Tegan smiled. "Show me then."
Napatitig siya sa mukha ni Tegan. "Ang guwapo mo talaga."
Ngiting-ngiti ang loko. "Thanks."
"And i miss you too."
"Really?"
"Yes." She pressed her bare chest on his. "I miss you every day."
"Me too."
Hinaplos niya ang mukha nito habang puno ng paghanga na nakatitig dito. "Ang guwapo
mo." Mahina siyang natawa. "I can't get enough of your handsomeness."
"Nasanay ka kasi na pangit ang mukha ko kaya ganiyan ang reaksiyon mo ngayon. "
Tegan smiled and her knees nearly buckled. "Can i kiss you now?"
"Yes."
A/N: TILL NEXT SATURDAY. NO UPDATE PO MUNA SI KNIGHT. SAREH PO.

CHAPTER 19

CHAPTER 19
JAN IRISH dreamt for this day to come for a year. Palaging laman ng panaginip niya
si Tegan at kapag gising naman siya ay laman ng kaniyang isipan ang mainit nilang
mga sandali na pinagsaluhan. And now, after a year, she can taste and feel Tegan
again.
She dreamt of this day and happiness is swelled deep within her.
"Tegan..." pabulong niyang ungol sa pangalan ng kahalikan.
Sapo-sapo nito ang mukha niya at parang uhaw na hinahalikan siya at nasa mga labi
niya ang makakapatid sa uhaw na nararamdaman nito. It felt so good to know that she
wasn't the only one hungry for a kiss.
Napapikit siya ng mariin ng bumaba ang halik ni Tegan sa panga niya, pababa sa leeg
niya kung saan pinaglandas nito ang basang dila at bahagyang kinagat ang balat
niya.
"Oh..." halinghing niya na nasundan ng mahabang daing ng maramdaman ang kamay nito
na naglulumikot papasok sa pencil skirt niyang pang-ibaba. "Tegan..."
Jan Irish couldn't wait for his hand to touch her. She wants it now. Gusto na
niyang sambahin ng kamay nito ang masilang parte ng katawan niya kaya naman siya na
ang naghubad sa pang-ibaba niyang saplot at sinunod niya ang pang-itaas. Wala
siyang itinira ni isa.
Tumigil sa paghalik sa kaniya si Tegan saka puno ng paghanga na tiningnan siya mula
ulo hanggang paa.
"I miss you." Hinaplos nito ang mayayaman niyang dibdib pababa sa tiyan niya,
patungong mga hita niya, "i miss this beautiful piece of art of yours, Jan Irish."
That made her smile. "I miss you too."
Sinalubong nito ang tingin niya saka isa-isang tinanggal ang butones ng polo na
suot saka tuluyan nang hinubad iyon.
Hinaplos ni Jan Irish ang matitipuno nitong braso saka ginawaran ng halik ang mga
pilat nito sa dibdib.
"I miss this too." Bulong niya.
"What?" Tumaas ang mga kilay nito. "My scars?"
"Yes." Tiningala niya ito para magtagpo ang tingin nilang dalawa. "I miss this
scarred skin of yours." Hinaplos niya ang pilat nito sa dibdib pababa sa may puson
hanggang sa mga hita. "Because these scars are you. At kasama ang mga pilat mo sa
minahal ko sayo. At hindi na ikaw ang Tegan ko kung wala kang pilat. That's why I
got worried earlier when I saw your scar free face. Natakot ako na baka nawala na
ang Tegan na minahal ko ng buong-buo, mula ulo hanggang paa, kasama na ang
insecurities at mga pilat niya."
Lumambot ang ekspresyon ng mukha nito. "Naisip ko rin minsan na ipaayos ang pilat
ko sa katawan, pero naisip ko, that wouldn't be me anymore."
She smiled. "Kapag nawala ang pilat mo, that wouldn't be you anymore. Kaya kung
maaari sana, huwag mo nang ipatanggal. I would love to see your scars every second
that I'm with you."
"Mas masarap sa pakiramdam na sabihin mo 'yon kaysa sa guwapo ako."
Mahina siyang natawa saka hinalikan ang leeg nito. "Talaga?" Gumapang ang halik
niya sa taenga nito at dinilaan ang gilid niyon. "I love you, my handsome scarred
Tegan."
"I love you more, my beautiful Jan Irish. Hindi sapat ang salitang iyon para
iparating sayo ang pagmamahal ko. So, why don't I just show it?"
That made her chuckled. "Go on. Show me how much you love me."
Napahiyaw siya ng bigla nalang siya nitong itulak pahiga sa kama.
Umawang ang labi niya sa gulat. "Tegan!"
He smirked and parted her legs wide open showing her pulsing red clit. "Uumpisahan
ko na ngayon."
Mahigpit na napahawak si Jan Irish sa puting bed cover ng king size bed na kama ng
halikan ni Tegan ang bukana ng pagkababae niya.
Kaagad niyang naramdaman ang kuryenteng dumaloy sa kaibuturan niya at ang
sensasyong matagal din niyang hindi naramdaman.
"Oh, heaven." Nagdedeleryo niyang sambit habang pinapaikot ni Tegan ang dila sa
hiyas niya. "Oh!"
Umaangat ang puwit niya sa bawat hagod ng dila ni Tegan sa pagkababae niyang basa
na sa pinaghalong laway at katas niya.
Hindi niya alam kung bakit pero madali siyang nilabasan. Naramdaman kaagad niya ang
pagsabog ng hindi maipaliwanag na sarap sa kaibuturan niya.
"Oh, God!" She can see stars of pleasure over her close eyelids. "Oh, god, Tegan.
Oh! Oh!"
"Hmm... Jan Irish." He licked and licked and licked. "Ang sarap mo. God. I want to
devour you."
Napasabunot siya sa buhok ni Tegan at mas pinagdiinan pa ang ulo nito sa gitna ng
nakabuka niyang hita. Napasigaw siya sa sarap ng kagatin nito ang hiyas niya at
sinusundot-sunot ng dila nito ang bukana ng makipot niyang pagkababae.
"Tegan, oh, Tegan." Nahihibang na siya sa sarap. "Ang sarap niya, Tegan, huwag kang
titigil."
Jan Irish shouted in pure ecstasy when Tegan slid one finger, and when he slid
another one, her hips lost its strength to move and her orgasm ripped through her
again. But that didn't stop Tegan.
His tongue continued assaulting her clitoris and her labia, licking and nipping it,
making her moan louder and louder.
"Oh! Tegan! Tegan!" Malakas niyang paulit-ulit na sinisigaw at inuungol ang
pangalan ng kaniig. "Tegan, hayan na naman ako," paos na siya at hinihingal.
The pleasure was too much. It's blinding and weakening.
"I'm cuming." Paos ang boses niyang sabi saka napaliyad ng sa ikaapat na
pagkakataon ay nilabasan siya.
"Oh, god..." hinihingal niyang sambit.
Tegan crawled unto her top and sucked her nipples. Sapat na ang kiliting hatid
niyon para muling mabuhay ang kaibuturan niyang ayaw pang magpahinga.
Napakagat labi siya saka tinulak si Tegan pahiga sa kama. Jan Irish straddles his
thighs and looked at him seductively.
"My turn, honey."
Tegan smile, his handsome face lighting up. "What are you gonna do?"
"I miss you, so," binuksan niya ang pantalon ng jeans nito saka hinila iyon pababa
hanggang sa mahubad kasama ang boxer nitong suot, "... I'm gonna eat yah."
An excited and lustful smile appeared on his sexy lips. "Come on then. Eat me."
Patalikod siyang umupo sa tiyan nito saka dumukwang at hinalikan ang dulo ng
naninigas nitong pagkalalaki.
"Fuck." Tegan grumbled.
Napangiti si Jan Irish. Halik palang yon. Ano pa kaya kung isubo niya ng buo. At
dahil ang likod niya ay nakaharap kay Tegan, hindi nya makita ang itsura nito,
tanging boses lang nito ang pagbabasehan niya kung nasasarapan ba ito o hindi.
Dinilaan niya ang kahabaan ni Tegan saka pinaikot ang dila sa dulo niyon. Nalasahan
kaagad niyang ang munting katas na lumabas dito.
Its taste salty, yet she wants more of it.
Jan Irish licked his length before eating him whole. Umangat ang balakang nito ng
isubo niya ito ng buong-buo.
"Fuck, Jan Irish! Fuck! That feels good... ohh..."
Nauwi sa halinghing at ungol ang mga lumalabas sa bibig ni Tegan dahil inumpisahan
na niyang ilabas pasok sa bibig niya ang naguumigting nitong pagkalalaki.
Napakasarap niyon at napapaungol siya sa bawat pagpasok niyon sa bibig niya.
Tegan tastes so good and she wants more of this.
"Holy..fuck..." Tegan groaned in blissful pleasure when Jan Irish licked and eat
his balls and played it inside her mouth with her wicked tongue. "Oh, fuck. Oh! Oh!
Oh! Jan Irish! Fuck. Oh!"
Tegan's moans motivate her more. Mas pinag-igihan pa niya ang ginagawa. She didn't
stop licking and playing with his balls until she drained every strength he has.
"That's enough, Jan Irish." Hinihingal nitong sabi. "I don't want to cum yet."
But she didn't listen. She eat his hard cóck again and sucked it like there's no
tomorrow.
Naka-fucos siya sa ginagawang pagsamba sa pagkalalaki ni Tegan na hindi niya
namalayang hinihila pala nito ang balakang niya palapit sa mukha nito.
Nahati lang ang atensiyon niya ng maramdaman ang masarap na sensasyon ng dila nito
na sinasamba ang pagkababae niya.
Jan Irish moaned while his hard cóck is inside her mouth. And that fueled her
desire for him even more. Mas ginanahan siya.
His cóck was on her hot mouth and her wet pússy is on his wicked mouth. Wala nang
mas mahihiling pa si Jan Irish sa pagkakataong iyon. It was perfect. The feeling
was perfect and it's making her crazy with raw need and lust.
"Ohh...hmmm-hmmm..." umuungol siya habang kinakain ni Tegan ang pagkababae niya at
siya naman ay subo-subo ang pagkalalaki nito.
"Oh! Muntik na niyang makagat ang kahabaan nito na nasa loob ng bibig niya ng
maramdaman niyang dumaloy ang katas niya palabas.
She cum again. Hindi na niya mabilang kung pang ilang beses na siyang nilabasan.
But she wants more. And she can feel it, Tegan wants more two.
Kaya naman itinigil niya ang pagsubo at pagkain sa pagkalalaki nito saka tumayo,
huarap sa katalik at lumuhod sa kama habang nakatutok sa pagkababae niya ang
kahabaan ni Tegan.
Nararamdaman niyang kumikiskis ang dulo niyon sa bukana ng basa niyang pagkababae.
"Come on, honey." Tegan said in hush voice, his tantalizing beautiful eyes is
sporting lust as he looked at her. "Hindi ko na kaya. Let me in inside you. I want
you. Now."
Hinawakan niya ang pagkalalaki nito saka dahan-dahan itong iginiya papasok sa
kaniya.
Napakagat-labi siya at napaungol sa sarap na dulot niyon. Para siyang idinuduyan sa
kalangitan sa sobrang sarap. Pero ang plano niyang dahang-dahang pagpasok ay sinira
ni Tegan dahil nangangalahati palang ang kahabaan nito sa loob ay isinagad na nito
kaagad dahilan para mapasigaw siya sa nakakahibang na sarap.
"You feel incredible, Jan Irish." Sambit nito habang nakapikit ang mga mata at
ninanamnam ang pag-iisa ng katawan nila.
Jan Irish moaned. "You too, honey. You feel so good."
Ipinatong niya ang mga palad sa puson nito saka inumpisahang igalaw ang balakang,
pataas at pababa. Pareho silang napapaungol sa sarap ni Tegan sa tuwing nagtatagpo
ang kaning mga kasarian.
Hanggang sa ang mabagal niyang pagalaw ay bumilis at naging desperado na. Pareho na
silang mahihibang sa sarap ni Tegan. They are both moaning and shouting each
other's name as they move rhythmically and blissfully.
Waved of waved of pleasure seeped through her as she climaxed. Nararamdaman niya
ang panginginig ng mga hita at kalamnan niya habang nilalabasan siya. And when
Tegan followed, he filled her with his hot semen and she felt full down below.
"That's a lot of semen." Nakuha pa niyang sabihin kahit pagod na pagod siya at
hinihingal.
Tegan chuckled softly. "That, honey, is my semen for almost a year. Kaya marami
iyan, kasi walang lumabas sakin ni isang patak kasi hinihintay ko ang pagkakataong
ito."
That oddly made her heart warmed. "I love you."
He opened his eyes and looked deep into her eyes. "No words can describe how much i
love you, Jan Irish."
"I love you is enough for me. Basta galing sa bibig mo at sa puso mo."
"I love you." Puno ng pagmamahal nitong sabi habang matiim na nakatitig sa kaniya.
Puno ng pagmamahal ang mga mata niya na nginitian niya ito. "Mahal din kita,
Tegan."
MASAYANG NAGSALO si Jan Irish at Tegan sa isang Pizza na inorder nila ng makaramdam
ng gutom pagkatapos ng mainit nilang pagtatalik.
Pareho sila ngayong nakadapa sa kama at pinapagitnaan ang Pizza na malapit na
nilang maubos.
"So, kumusta ka naman doon sa U.S.?" Tanong ni Jan Irish sa kaniya.
"Okay naman," he answered nonchalantly, "I spent most of time in the Hospital and
missing you and thinking of you."
Napangiti ito. "You miss me that much?"
"Yes." He answered in all honesty. "I do." Umangat ang kamay niya saka masuyong
hinaplos ang pisngi niya. "Minsan nga naisip ko na mali ang naging desisyon kong
umalis at iwan ka. But every time I saw my horrible face on the mirror, I held my
decision tightly. Iniisip ko nalang na may babalikan pa ako."
"May babalikan ka pa." Dumukwang ito at masuyo siyang ginawaran ng halik sa mga
labi. "Minsan din, naisip ko na mali ang desisyon kong hintayin ka. But every time
I'm alone in my bed at night, ikaw ang palaging nasa isip ko. So I tightly held
into my decision to wait for you. And here you are."
Tegan looked at Jan Irish with so much admiration on his eyes. Napaka-suwerte niya
kay Jan Irish.
Not because she had waited for him, but because she was the one who was with him in
his dark days. She is the only woman who loves him plus his ugly scars.
At hindi niya hahayaang mawala pa ito sa tabi niya.
"Marry me." He said.
Her eyes bulged. "A-anong sabi mo?"
"Sabi ko," ngumiti siya, "marry me."
Unti-unting bumalik sa normal ang mga mata nito. "Anong... ano, kasi, ahm, baka
namali lang ako ng dinig..."
He smiled. "Marry me, Jan Irish and make me happiest man on the whole galaxy and
Milky Way."
Napalitan ang gulat sa mukha nito ng matamis na ngiti. "Hindi pa ba sapat ang
paghihintay ko para hintayin mo ang sagot ko riyan? Or maybe," pilya itong ngumiti.
"You want me to show you instead?"
He chuckled. "I'm tempted to say yes. But I want this moment to be right."
Hinalikan niya ito. "Dito ka lang. May kukunin lang ako sa kotse ko."
Hindi na niya hinintay ang tugon nito, nagmamadali siyang lumabas ng silid at
malalaki ang hakbang na nagtungo siya sa pinag-parking-ngan niya ng kaniyang
sasakyan sa loob ng malaking solar ng bahay saka kinuha doon ang isang envelop at
bumalik ulit kay Jan Irish.
"Here it is." Sabi niya ng makapasok muli sa silid. "For you." Ini-abot niya ang
envelop sa dalaga.
Nagtatanong ang mga mata nitong tinanggap ang envelop saka binuksan.
Ang nagtatanong na kislap sa mga mata nito at napalitan ng pagtataka at gulat ng
makita ang laman ng envelop.
She looked up at him, unshed tears on her eyes. "Tegan... you don't have to show it
to me. May tiwala naman ako sayo, e."
"Still. I want to show you." Sumampa siya sa kama at hinalikan ito sa nuo at
niyakap ng mahigpit. "Iyan ang dahilan kung bakit bumalik na ako. At last, after a
year, annulled na ang kasal namin ni Stella. And that's the proof. Sa wakas,
nakalaya na ako sa kaniya. Kahit ayaw niyang permahan noon ang annulment papers
namin, nagawan pa rin ng paraan ng Attorney ko. May mga larawan kasi ako kung saan
nakikipaghalikan si Stella sa ibang lalaki at may iba pa kaming nahanap na grounds
para ma annulled ang kasal namin kahit ayaw niya."
Humihikbing yumakap din ito sa kaniya.
"Bakit ka umiiyak?" Natatawang tanong niya sa dalaga na mahigpit pa rin siyang
yakap.
"Kasi naman e..." humikbi ito, "natutuwa lang ako na annulled ka na."
He's happy too. "Tingnan mo ulit ang loob ng emvelop. May isa pa roon na hindi mo
nakita."
Kumawala ito ng yakap sa kaniya saka sinilip ulit ang laman ng envelop.
Jan Irish gasped. "No way!"
"Para sa'yo yan Nang bilhin ko iyan ay ikaw ang nasa isip ko." He can't keep
smiling. "Marry me, say I do and put that ring on your finger."
Kinuha nito ang singsing na nasa loob ng envelop saka isinuot sa daliri nito.
The ring looks beautiful on Jan Irish's finger. Hindi siya nagkamali. Bagay nga
rito ang singsing na napili niya.
"Well?" Alam niyang 'oo' ang sagot nito pero kinakabahan pa rin siya baka hindi pa
ito handa na pakasalan siya.
That would kill him.
Jan Irish looked at him lovingly with tears on her beautiful eyes and smiled. "Yes.
Yes, i do, Tegan."
And just like that, he felt so complete. Jan Irish really does complete him.

CHAPTER 20
CHAPTER 20
HINAWAKAN ni Jan Irish ang kamay ni Tegan at pinisil iyon ng mapansin niyang
kinakabahan ang binata. "Relax. Hindi ka naman kakainin ni Papa, e." Natatawang
sabi niya.
Huminga ito ng malalim. "Nang bilhin ko ang bahay sa tabi ng bahay niyo, siya
talaga ang sadya ko. Gusto ko siyang makausap, e. Hindi ko alam na ikaw na pala ang
namamahala sa negosyo niyo."
She smiled. "Basta relax ka lang. Mabait naman si Papa e."
"Hindi kaya niya ako barilin?" Kinakabahan nitong tanong.
Mahina siyang natawa. "Walang baril si Papa."
"How sure are you?"
"Fifty percent."
Napasimangot ito. "Jan Irish naman e."
Natawa siya ulit. Ang sarap talagang tudyuin si Tegan. Nakakawala ng stress.
Pareho silang dalawa na natigilan ng marinig nilang may tumigil na sasakyan sa
labas ng bahay.
Humugot ng malalim na hininga si Tegan. Si Jan Irish naman ay tumayo para sa
salubungin ang mga magulang.
"Naku, Mahal, ang tanda ko na para bumiyahe pa. Nakakapagod." Anang boses ng Papa
niya. "Next time, si Jan Irish na ang papupuntahin ko do'n."
Narinig niya ang mahinang pagtawa ng Mama niya. "Ikaw naman kasi, hindi
makapaghintay. Sinabi ko nang ipagpabukas nalang iyang appointment mo sa Davao para
si Irish ang pumunta pero matigas iyang ulo mo."
"Mahal naman, dapat nga nilalambing-" Natigilan sa pagsasalita ang kaniyang ama ng
tumuon ang tingin sa kanilang dalawa ni Tegan sa sala.
"Good evening ho, Mr. and Mrs. Vallega." Kaagad na bati ni Tegan sa mga magulang
niya. "I'm Tegan Galvante, in case you are wondering."
Nawala ang pagkunot ng nuo ng ama niya. "Mr. Galvante, ikaw pala yan." Ngumiti ito.
"It's nice to see you with a handsome face again. Mukhang pinaayos mo na rin sa
wakas ang mukha mo. Hindi kita nakilala, ah."
Tegan smiled. "Oho."
"It's a good thing that you did it." May kasiyahan sa boses ng kaniyang ama. "Gusto
ko ngang i-suggest yon sayo noon pero baka ma-offend kita kaya hindi ko nalang
sinabi-"
Tinapik ng Mama niya ang braso ng kaniyang ama dahilan para matigil ulit ito sa
pagsasalita saka pasimpleng itinuro ng kaniyang Mama ang magkahawak nilang kamay ni
Tegan.
Kaagad na nawala ang ngiti sa mga labi ng ama niya. "Bakit ka narito sa bahay ko,
Mr. Galvante?" Naging pormal ang pakikipagusap nito kay Tegan.
Tumingin muna sa kaniya si Tegan bago nagsalita. "I'm here to ask Jan Irish's hand
in marriage."
Parang bombang sumabog iyon sa mukha ng mga magulang niya dahil halata ang gulat sa
mga mukha nito sa sinabi ni Tegan.
"Anong sabi mo?" Ang ama niya ang unang nakabawi.
"I want to marry your daughter." Tegan said.
The shock expression on her father's face remained. "What?" Napakurap-kurap ito.
"Bakit? Hindi naman kayo masyadong magkakilala. May dapat ba akong malaman?"
Sumulyap sa kaniya si Tegan, pinisil ang kamay niya saka bumaling ulit sa mga
magulang niya.
"I met Jan Irish a year ago. Hindi ko alam kung matatawag na relasyon ang mayroon
kami noon, pero para sa akin, siya ang pinakamahalagang tao sa buhay ko. I wanted
to marry her then, pero," nagbaba ito ng tingin na parang nahihiya, "hindi pa
annulled ang kasal namin ni Stella."
"So ikaw pala ang nagpa-iyak sa anak ko." May galit at pagtitimpi sa boses ng ama
niya. "Ikaw pala ang nang-iwan sa kaniya. Bakit mo ginawa iyon sa anak ko!"
"Papa-"
"Huwag kang makisali sa usapan, Jan Irish! Go to your room, now!" Nag-umigting ang
ugat nito sa nuo dahil sa galit.
"Pero Papa-"
"Halika na, Jan Irish." Nilapitan siya ng Mama niya, hinawakan sa braso at pilit na
hinila palayo kay Tegan.
"Ma, bitawan mo ako." Nagpupumiglas siya sa hawak nito. "Kailangan ako ni Tegan sa
tabi niya-"
"Anak, hayaan mo si Mr. Galvante na harapin ang ama mo ng mag-isa. Let him prove
himself to your father."
Natigilan siya at napalingon kay Tegan. Nakikita niya ang determinasyon sa mga mata
nito. And it made her calm down.
"I'll be fine." Tegan smiled at her. "I'll see you again later?"
Tumango siya. "Kaya mo yan."
Tegan's smile widens. "For you, kakayanin ko."
Gusto niyang yakapin ang binata pero hinila na siya ina patungong second floor ng
bahay nila.
KABADO SI Tegan habang kaharap ang ama ni Jan Irish sa loob ng opisina nito sa
bahay. Doon siya nito dinala ng makaalis sina Jan Irish at ang mama nito sa sala.
Tumikhim siya para doon kumuha ng lakas ng loob, "Sir-"
"Mahal mo ba ang anak ko?"
Sinalubong niya ang mga mata ng ama ni Jan Irish para makita nito ang sensiridad
niya sa anak nito. "Oho. I love your daughter, Sir. She's the woman who gave light
to my dark world. At wala akong balak pakawalan siya."
"Kung ganoon, bakit mo siya iniwan?" Walang emosyon ang mukha nito.
"I left for her and also for myself. Gusto kong ayosin ang buhay ko bago ko siya
harapin ulit pagkatapos ng naagyari noon. Gusto ko rin na maipagmalaki niya ako sa
harap niyo at sa mga kaibigan niya." He took a deep breath. "I want to fix my life
before i start a new life with Jan Irish."
"Kahit baguhin mo pa ang mukha mo, hindi pa rin kita matatanggap."
Parang may sumuntok sa puso niya sa narinig. "Sir, mahal na mahal ko ho Jan Irish-"
"Ilalayo ko siya sayo. Kung kailangan ko siyang dalhin sa ibang bansa at itago
sayo, gagawin ko."
Hindi makapaniwalang nakatingin siya sa ginoo. Pain is spreading through his heart.
Parang sinasakal ang puso niya sa sakit at takot.
"Sir, please, mahal ko ho si Jan Irish." He didn't know why, maybe because of fear
of losing Jan Irish, a lone tear rolled down to his cheek. "Please, Sir, I beg you.
Huwag niyong ilayo sa akin si Jan Irish. Mahal na mahal ko ho siya. Huwag niyo
siyang ilalayo... huwag po. Mahal ko siya... mahal na mahal..."
Habang nagmamakaawa siya sa ama ni Jan Irish nag-iisip siya ng paraan kung paano
hindi nito mailalayo sa kaniya ang dalaga.
He won't let this man take away the woman that he loves. Gagawin niya lahat ng kaya
niya para makasama niya si Jan Irish. He can do anything and everything for the
woman he loves and-
"When is the wedding?"
Tegan stilled. "Ho?"
Ngumiti ang ama ni Jan Irish na kanina ay napakaseryuso. "Kailan ang kasal niyo ng
anak ko?"
Umawang ang labi niya. "Payag ho kayo?"
Mr. Vallega shrugged. "Do I have a choice? Mukhang gusto rin naman ng anak kong
makasal sayo. At saka hindi ako tanga para hindi maisip na baka may nangyari na sa
inyo ng anak ko. Gusto kong panagutan mo siya." Then a small soft smile appeared on
his lips. "And you shed a tear, Mr. Galvante. Bilang lang ang lalaking iiyak para
sa babaeng mahal nila. Men don't cry, and if they do cry for a woman, then she must
mean the world to him."
"Thank you, Sir." He can't stop himself from grinning from ear to ear.
"You're welcome, Mr. Galvante." He smiled. "Or should i call you, Tegan from now
on?"
That put a happy smile on his face. "Yes. Thank you."
"Sige, alis na. Siguradong hinihintay ka na ni Jan Irish. Nasa third floor, south
wing ang kuwarto niya. And please, keep it PG, okay?" Nanunudyo ang ngiti nito sa
labi. "No SPG in my house until you two get wed."
Ang lapad ng ngiti niya. "Yes, Sir."
Magmamadali siyang lumabas ng opisina ng ama ni Jan Irish saka tinungo ang kuwarto
ng dalaga.
They have to plan their wedding. Pronto.
JAN IRISH was pacing nervously on her room as she waited for Tegan. Abot-abot ang
kabang nararamdamam niya habang naghihintay. Pinagdarasal niya na sana naging
maayos ang pag-uusap ng Papa niya at si Tegan.
Mabilis siyang napalingon sa pinto ng bumukas iyon at nakahinga ng maluwang ng
makita si Tegan.
"Tegan..." sinugod niya ito ng mahigpit na yakap. "Anong nangyari sa paguusap niyo
ni Papa? Pinagalitan ka ba niya? Anong nangyari?"
Kumawala ito sa pagkakayap niya saka hinalikan siya sa nuo. "Everything is fine.
Okay na. Pumayag na ang Papa mo na magpakasal tayo."
Nakahinga siya ng maluwang. "Hindi ka niya pinagalitan?"
Tegan shrugged. "It doesn't matter, Jan Irish. I deserve it anyway." Hinaplos nito
ang pisngi niya. "What matters now is that your father already agreed to let us get
married. Kahit pa yata ako bogbogin ng Papa mo, ayos lang, basta magpapakasal
tayo."
Her heart smiled. "You really want to marry me that much?" Tudyo niya rito.
"I'll be damned not to." He kissed her on the lips. "Masyado kitang mahal, Jan
Irish. Hindi ko kakayanin gumising ulit sa loob ng isang taon na hindi ka nakikita
at nakakasama."
Niyakap niya ito saka ihinilig ang ulo sa dibdib nito, sa ibaba lang ng baba nito.
"Mahal din kita, Tegan. Mahal na mahal."
Niyapos nito ang beywang niya at niyakap siya. "Kailan mo gustong magpakasal?"
"Bukas." Nakangiting sagot niya.
"Puwedeng next month?"
Mahina siyang natawa. "Bakit next month pa?"
"Kasi gusto ko grandioso ang kasal natin."
Napasimangot siya. "Okay lang naman sakin kung hindi engrande e."
"Hindi yon okay sakin." Sinapo nito ang mukha niya at pinakatitigan siya. "You'll
only get married once, Jan Irish. Gusto kong maging memorable yon sayo."
Lumambot ang mukha niya. "Thank you."
"I love you."
She smiled lovingly at him. "I love you too, honey."

EPILOGUE

A/N: I dedicate this story to Jan Irish, ang aking anak na maganda. Hehe. Anak,
sana nagustuhan mo ang kinayang gawin ng utak ko para sa'yo. Sana napamahal sayo si
Tegan katulad ng pagmamahal niya sayo. I love you, anak. See you soon. <3

EPILOGUE
"PLEASE, PLEASE, be a girl." Tegan prayed. "Please, be a girl." Dasal ni Tegan
habang nasa delivery room ang mahal niyang asawa at nanganganak. "Please, maging
babae ka sana."
"Pina-ultrasound niyo nalang sana si Irish." Wika ng ina ni Jan Irish na kasama
niyang pumunta sa Hospital.
Bumaling siya rito. "We want it to be a surprise, Ma."
Ngumiti ito. "Sana nga babae, no? Para mabawasan naman ang testosterone sa bahay.
Na o-over power na kaming mga babae e. Dalawa lang kaming babae ni Irish,
samantalang lima kayo kasama na ang tatlong apo kong lalaki."
Mahina siyang natawa. "Na-o-over power na ba, Ma?"
Inirapan siya nito. "Oo. Ang dami niyong lalaki sa bahay."
Natawa nalang siya sa sinabi ng byenan. Oo nga, marami na silang lalaki sa bahay.
Pinatibag niya yong pader na humahati sa bahay na binili niya sa tabi ng bahay ng
mga magulang ni Jan Irish kaya naman halos i-isa nalang ang bahay.
"Daddy! Daddy!" Sigaw ng ikatlo nilang anak ni Jan Irish na lalaki. "Lumabas na po
ba si Mommy?"
Sinalubong niya ang anak na tumatakbo palapit sa kaniya saka kinarga. "Diba sinabi
ko sayong huwag kang tumakbo?"
"Sorry po." King smiled. "Excited na kasi ako na makita si baby sister e."
"Not sure pa yan, anak." Ginulo niya ang buhok nito. "Hindi pa lumalabas e."
Napasangot ito. "Sabi ni Kuya Prince babae daw."
"Sana nga anak."
Napangiti si Tegan ng makita ang panganay na anak na si Duke na naglalakad palapit
sa kanila kasama si Prince at ang Lolo ng mga ito. Dala ni Duke ang mga gamit ng
bata samantalang si Prince naman ay dala ang mga gamit ni Jan Irish.
Duke is fifteen years old and Prince is Twelve.
"Pa, bakit sumama pa kayo?" Ibinaba niya si King saka kinuha ang dalang bag ng ama
ni Jan Irish. "Sa bahay nalang sana kayo nagpahinga."
Medyo may katandaan na ang ama ni Jan Irish at palaging nananakit ang tuhod at
likod.
"Ayos lang, anak." Sabi nito sa kaniya, "pinagmaneho naman kami ni Berto." Katulad
nito, may katandaan na rin si Tay Berto pero malakas pa naman. "Saka walang kasama
ang mga apo ko, kawawa naman."
Napailing nalang siya. May katigasan din ang ulo ng ama ni Jan Irish. Sinabihan na
ito ng Doctor na magpahinga pero hindi nakikinig.
"Upo kayo, Pa." Iminuwestra niya ang kamay sa sofa na kinauupuan niya kanina.
"Pahinga muna kayo." Binalingan niya si Duke. "Ibaba mo na yang dala mo, magpahinga
ka na rin."
Duke just nod and sat.
Napabuntong-hininga nalang si Tegan sa ugali ni Duke. Ito ang anak niyang hindi
pala salita, samantalang si Prince ang pinakamahilig mang-asara. Si King naman ay
ang pinaka-pilyo sa tatlo.
"Paano kung lalaki na naman ang anak ni Mommy?" Tanong ni Prince sa kaniya habang
may lollipop na nakasalpak sa bibig nito. "Tapos bakla pala?"
Pupukulin sana niya ng masama si Prince pero naunahan na siya ni Duke. Tinabig nito
ang paa ni Prince.
"Manahimik ka nga." Saway ni Duke kay Prince. "Baka ikaw ang bakla."
Bumungisngis si King. "Bakla. Bakla. Bakla."
Kumuyom ang kamao ni Prince at humarap ito kay Duke. "Suntukan tayo gusto mo?"
Umingos si Duke saka mabilis ang paa na sumipa kay Prince na mabilis namang nasalag
ni Prince. Normal na iyon sa dalawa. Minsan nga nagsisisi siya na piang-aral niya
ang dalawa ng Taekwondo at Judo.
Nagtagis ang bagang niya. "Aherm." Tumikhim siya. "Gusto niyong paluhurin ko na
naman kayo? Sabi ko diba na bawal mag-away?"
"Sorry." Nakasimangot na hingi ng tawad ni Prince sa kaniya.
"Sa kuya ka mo mag sorry."
Hiindi maipinta ang mukha nito. "Sorry, Kuya."
"Its 'kay." Duke said then closed his eyes.
Papangaralan sana niya ang mga anak ng lumabas ang Doctor na nagpapa-anak sa asawa
niya.
"Mr. Guzmano," nakangiti itong lumapit sa kaniya. "Maayos na ang lagay ng mag-ina
mo."
Nakahinga siya ng maluwang. "Lalaki ho ba, Doc?"
"Babae."
"Thanks God." Halos sabay-sabay nilang sabing lahat.
Napangiti ang Doktora. "Isang malusog na babae ang anak niyo, Mr. Guzmano.
Congratulation."
"Thanks, Doc."
Nang makaalis ang Doktora, kaniya-kaniyang pangalan ang mga anak niya sa kapatid
nitong babae.
"Duchess." Sabi niya. "That would be her name."
Natahimik ang lahat hanggang sa nagsalita ang ina ni Jan Irish.
"Ngayon palang, natatakot na ako para kay Duchess. Maraming bubogbog sa magiging
mga manliligaw niya." Komento ni Mama.
"Walang manliligaw kay Duchess." Siya at ang tatlo niyang anak na lalaki ay pare-
parehong nagdilim ang mukha.
"Patay sila sakin." Sabay-sabay nilang sabi ng tatlo niyang anak.
Mahinang natawa ang ama ni Jan Irish. "God bless, Duchess."
"No." Matalim ang matang sabi niya. "God bless to the poor soul who will try to win
her heart. Maraming kamao ang tatama sa mukha at katawan niya."
"Yeah." Duke smirked. "God bless him."
Tegan smiled. Mukhang hindi siya mahihirapang protektahan ang nag-iisa nilang
babae. Sama-sama sila ng kaniyang tatlong lalaking anak na po-protekta dito.
THE END

A/N: Tegan will never see you again. Hahaha. I hope you enjoy reading Tegan and Jan
Irish's story. Love you all, Innocents!