8 De Krant

De dienst van…

Helma de Swart, verpleegkundige SEH

Hoe is het om bij de grootste SEH van de regio te werken? ‘Als SEH-verpleegkundige
Met een bezoekersaantal van 44.000 per jaar nog groter moet je enorm flexibel zijn.
Het ene moment heb je
dan de spoedeisende hulp van het Erasmus: de SEH van een baby in je armen,
het Maasstad Ziekenhuis. De Krant volgt verpleegkundige daarna word je
weggeroepen om een
Helma de Swart tijdens de spitsuren van ’s middags half bejaarde mijnheer te
drie tot ’s avonds acht. helpen.’

‘B
ijzonder is dat je met kleine
dingen bezig bent, zoals een
sneetje in de vinger, tot aan
een reanimatie en alles wat
daar tussen zit’, steekt Helma
van wal. ‘Aan het begin van de dienst weet je
niet wat je te wachten staat.’ Juist vanwege
die diversiteit verleent ze al voor het tiende
jaar spoedhulp.
Patiënten komen binnen via de wachtkamer of
met de ambulance via de ambulance ingang.
Een verpleegkundige beoordeelt of de arts
gelijk moet behandelen of dat iemand nog
even kan wachten. De triage. Op urgentie-
code worden de mensen binnengeroepen.
‘Als verpleegkundige kan ik alvast een spoe-
dingreep doen, bijvoorbeeld medicatie geven
bij een shock, pijnstillers toedienen of een
gipsverband aanleggen.’
Helma loopt langs bij een meisje met een
gebroken arm. Esmee is uit een klimrek van
twee meter hoog gevallen.
Helma: ‘Jij bent flink, ik zie een heel vreemde
bocht in je arm. Dat moet pijn doen. Heb je al
een zetpilletje gekregen tegen de pijn?’
Esmee knikt ja ‘Er zijn twee botjes gebroken,
mijn ellepijp en spaakbeen’, legt ze uit wat
haar eerder is verteld. Ze geeft geen kik en
laat geen traan, terwijl ze toch pijn moet heb-
ben.
Met de eerste zomerdagen is er veel zogehe-
ten klein leed, een ongelukje in de speeltuin,
bij het skaten of een barbecuebrandwond,
weet Helma uit ervaring. IJs en sneeuw zor-
gen voor topdrukte, evenals een huisartsen-
staking.
‘Bij de triage, de intake, meet ik de bloeddruk
en de hartslag en zo nodig prik ik bloed. Dan
kan ik al wat geruststellen en zeg ik bijvoor-
beeld: uw bloeddruk of hartslag is goed. Als
het bloed wordt onderzocht, vertel ik dat dit
een uur duurt. Dan weet de patiënt waarom
hij moet wachten.’
Op de SEH zijn verder een meisje dat met
haar scooter een ongeluk met een auto heeft
gehad, een mijnheer met een abces bij zijn
anus (vaak een ingegroeid haartje, vertelt
Helma …) en een oudere dame met buikpijn.
Bij laatstgenoemde gaat ze de behandelka-
mer in.
Mevrouw krimpt ineen van de pijnscheuten:
‘Er is een poliepje verwijderd en het zweertje
moest vanzelf weggaan. Mijn huisarts heeft
contact opgenomen met MDL-arts Colpaert
en die heeft gezegd naar de SEH te gaan als
ik het niet meer uithoud van de pijn.’
Helma: ‘Ik neem wat bloed af om te kijken of
er een infectie is. De dokter zal waarschijnlijk
een foto van uw buik laten maken om te zien
of er veel ontlasting zit.’ Ze meet de koorts en
informeert of mevrouw pijnstillers heeft inge-
nomen.
‘Het bloed sturen we op, het duurt ongeveer
een uur voordat we de uitslag hebben. De
dokter komt zo bij u kijken.’
Daarna zet Helma het verhaal in de computer:
‘Dat doe ik in de woorden van de patiënt.’
Ze loopt naar de grote behandelkamer waar
dakdekker Jerry ligt, zijn hand zwartgekleurd
na een ongeluk met bitumen (asfalt). ‘Ik was
net het laatste stukje aan het branden, toen
ging het mis.’
Helma informeert naar pijn. ‘Dat klinkt raar,
maar pijn is een goed teken. Dan zijn je zenu-
wen nog in tact.’
Ze legt uit dat ze de arm gaat inpakken met
tule, ‘verband met vet’.
‘Schrik niet als er gele vlekken op het verband
verschijnen, dat is de vaseline.
Morgenochtend heb je een afspraak bij het
brandwondencentrum.’
Verklarend: ‘Brandwonden kun je pas na 24
uur beoordelen op de grootte omdat ze als
het ware nog “doorbranden”. Morgen beoor-
deelt het BWC de definitieve diepte en past
daar de verdere behandeling op aan. Een
‘Wij hebben een gemêleerd
team qua leeftijden, van 20
tot 60 jaar.’
‘Ik heb korte contacten
met mensen, maar soms
wel heel intensief.’
‘Mensen hebben niet altijd
spoedeisende hulp nodig.
Soms is er sprake van: wij
eisen met spoed hulp!’
‘Sinds de 100 procent
drugscontroles op
Schiphol, zien we bijna
geen bolletjesslikkers meer
…’
patiënt met grotere brandwonden gaat
natuurlijk gelijk naar het brandwondencen-
trum.’
Twee politieagenten lopen rond vanwege het
meisje met het scooterongeluk. Ze nemen het
verhaal op. Geeft de patiënt toestemming,
dan mogen ze komen.
Hierna nog een jongen met een al gecontro-
leerde wond verbinden.
Esmee krijgt gips terwijl de arts haar arm
recht trekt. Wederom geen kik of traan.
Later komen nog een paar mensen met
gekneusde enkels, een gebroken teen, long-
ontsteking en een kind met koorts. Geen
spectaculaire dienst, aldus Helma, maar wel
een die een goed inkijkje biedt in de afwisse-
ling op een SEH. ‘Daarom vind dit het mooi-
ste vak. Ik zou absoluut niets anders willen
doen!’

Colofon Uitgave Maasstad Ziekenhuis Redactie Joyce de Bruijn (291) 3662 Monique Snoeij (291) 3465 DeKrant@maasstadziekenhuis.nl
Fotografie Maarten Laupman, Sanne Donders, Fleur Kooiman Druk Van Dongen Offset