Академический Документы
Профессиональный Документы
Культура Документы
Εισαγωγική Εκπαίδευση:
«Οργάνωση και Λειτουργία της
Δημόσιας Διοίκησης»
Εισηγητής:
Χρήστος Σαριτζόγλου
Προϊστάμενος Τμήματος Πολιτογραφήσεων
Ομογενών Αλλοδαπών
Διεύθυνση Ιθαγένειας – Υπ. Εσωτερικών
xsaritzoglou@ypes.gr
Ταύρος, 5 Φεβρουαρίου 2018
Επισκόπηση εισήγησης
• Διοικητική οργάνωση του Κράτους
• Ευρωπαϊκή Ένωση και Δημόσια Διοίκηση
• Βασικά κείμενα κανόνων για τη λειτουργία
της Δημόσιας Διοίκησης
• Ανθρώπινο δυναμικό στη Δημόσια Διοίκηση
και την Τοπική Αυτοδιοίκηση
Διοικητική οργάνωση του Κράτους
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Το Υπουργικό Συμβούλιο:
α) Καθορίζει και κατευθύνει, κατά το άρθρο 82 παρ. 1 του
Συντάγματος, τη γενική πολιτική της Χώρας σύμφωνα με τους
ορισμούς του Συντάγματος και των νόμων.
β) Αποφασίζει για πολιτικά θέματα γενικότερης σημασίας.
γ) Αποφασίζει για κάθε θέμα αρμοδιότητας συλλογικών
κυβερνητικών οργάνων ή για κάθε θέμα αρμοδιότητας ενός ή
περισσότερων υπουργών που παραπέμπει σε αυτό ο
Πρωθυπουργός. Οι σχετικές αποφάσεις του Υπουργικού
Συμβουλίου υποκαθιστούν τις αποφάσεις των αρμόδιων οργάνων.
δ) Ασκεί κάθε άλλη αρμοδιότητα που προβλέπει το Σύνταγμα και οι
νόμοι.
Συλλογικά κυβερνητικά όργανα
ΥΠΟΥΡΓΟΣ
ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ
ή/και
ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ/ΟΙ
ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΣ ή
ΤΟΜΕΑΚΟΣ
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
• πρόκειται για ένα μεικτό σύστημα γιατί ένα μέρος της χρηματοδότησής
του προέρχεται από τις ασφαλιστικές εισφορές και ένα άλλο μέρος
(κυρίως στο επίπεδο της νοσοκομειακής περίθαλψης) προέρχεται από τη
φορολογία. Επίσης υπάρχει αυξημένη η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα
τόσο στην παροχή, όσο και στη χρηματοδότηση των υπηρεσιών υγείας.
• το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης είναι ο κύριος
υπεύθυνος για την ανάπτυξη των πολιτικών υγείας σε όλη την Ελλάδα
• οι υπηρεσίες Υγείας του ΕΣΥ υπάγονται διοικητικά σε περιφέρειες (ΔΥΠε)
• η πρωτοβάθμια φροντίδα παρέχεται από τους ασφαλιστικούς φορείς,
από τα εξωτερικά ιατρεία νοσοκομείων, από ιδιώτες ιατρούς και από
κέντρα Υγείας
• η δευτεροβάθμια φροντίδα παρέχεται από τα νοσοκομεία
• οι αμοιβές νοσοκομειακών ιατρών είναι με μισθό, των ιδιωτών ιατρών
κατά υπηρεσία
• η αποζημίωση των νοσοκομείων γίνεται από τη φορολογία και από
πληρωμές της κοινωνικής ασφάλισης και ιδιωτών
Βασικά προβλήματα
ελληνικού συστήματος υγείας
1. Ο τρόπος χρέωσης των νοσοκομειακών υπηρεσιών (χαμηλότερος
από το πραγματικό κόστος), οι υπερτιμολογημένες αγορές
νοσοκομειακού και άλλου υλικού, οι σπατάλες εντός του
συστήματος υγείας, η μείωση των εσόδων λόγω της
εισφοροδιαφυγής και της αδήλωτης εργασίας έχουν ως αποτέλεσμα
τη δημιουργία δημοσιονομικών ελλειμμάτων στο χώρο της υγείας.
2. Δεν διευκολύνεται η ισότιμη πρόσβαση των πολιτών στο σύστημα
υγείας και το κόστος παροχής των υπηρεσιών υγείας είναι
μεγαλύτερο από αυτό που έπρεπε να είναι εξαιτίας της
διογκωμένης γραφειοκρατίας.
3. Μη ικανοποίηση του πολίτη από τις παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΛΕΤΣΟΣ,
ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ
ΤΜΗΜΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
Ευρωπαϊκή Ένωση και
Δημόσια Διοίκηση
• Σύντομη ιστορική αναδρομή, σκοπός και
αποστολή της ΕΕ
• Οργάνωση, λειτουργία και ελληνική
εκπροσώπηση στα θεσμικά όργανα της ΕΕ
(Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Συμβούλιο
Υπουργών, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκό
Δικαστήριο, Ελεγκτικό Συνέδριο, ΟΚΕ, ΕτΠ,
ΕΚΤ)
Σύντομη ιστορική αναδρομή της Ε.Ε.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) δημιουργήθηκε μετά τη λήξη του Β΄παγκοσμίου πολέμου, για να
διασφαλιστεί η ειρήνη και η ασφάλεια στην Ευρώπη μέσα από την ανάπτυξη και τη συνεργασία.
• Το 1950 ιδρύθηκε Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ), ως μια πρώτη προσπάθεια
ένωσης των έξι ιδρυτικών χωρών (Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο) σε
οικονομικό επίπεδο.
• Το 1957, με τη Συνθήκη της Ρώμης ιδρύεται από τα έξι ιδρυτικά μέλη, η Ευρωπαϊκή Οικονομική
Κοινότητα (ΕΟΚ), με την οποία δημιουργείται η Κοινή Αγορά.
• Το 1973, γίνεται η πρώτη διεύρυνση της ΕΕ με τη προσχώρηση της Δανίας, της Ιρλανδίας και του
Ηνωμένου Βασιλείου.
• Το 1981, η Ελλάδα γίνεται το δέκατο μέλος της ΕΟΚ
• Το 1986, η Ισπανία και η Πορτογαλία προσχωρούν στην ΕΟΚ
• Το 1993 υπογράφεται η Συνθήκη του Μάαστριχτ με την οποία δημιουργήθηκε η σημερινή ΕΕ και
αποφασίστηκε μεταξύ άλλων η σταδιακή μετάβαση στο ενιαίο νόμισμα, δηλαδή το ευρώ.
• Το 1995, άλλες τρεις χώρες προσχωρούν στην ΕΕ (Σουηδία, Φινλανδία, Αυστρία), ενώ την ίδια
χρονιά υπογράφεται και η Συμφωνία Σένγκεν
• Το 2001 η Ελλάδα γίνεται μέλος της ευρωζώνης ενώ το ευρώ αρχίζει να κυκλοφορεί στις 1/1/2002.
• Το 2004 γίνεται η μεγαλύτερη διεύρυνση στην ιστορία της ΕΕ με την είσοδο δέκα νέων χωρών
(Κύπρος, Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Μάλτα, Ουγγαρία, Πολωνία, Σλοβακία, Σλοβενία και
Τσεχία)
• Το 2007 προσχωρούν στην ΕΕ η Ρουμανία και η Βουλγαρία.
• Το 2009 υπογράφεται η Συνθήκη της Λισαβόνας, η οποία είναι αυτή που ισχύει σήμερα.
• Το 2013 προσχώρησε στην ΕΕ η Κροατία [σύνολο κρατών-μελών 28]
Τα κράτη-μέλη της ΕΕ σήμερα
Σκοποί και πολιτικές της ΕΕ
• Ενιαία αγορά: ο χώρος μέσα στον οποίο
εμπορεύματα, υπηρεσίες, κεφάλαια και άτομα
κυκλοφορούν ελεύθερα, χωρίς αδικαιολόγητες
διακρίσεις και εμπόδια.
• Οικονομική και Νομισματική Ένωση: η ΕΕ διαθέτει
από το 2002 το δικό της νόμισμα (ευρώ) ενώ βρίσκεται
σε εξέλιξη η προσπάθεια να αποκτήσει και μια κοινή
οικονομική (δημοσιονομική) πολιτική (Ευρωπαϊκός
Μηχανισμός Χρηματοοικονομικής Σταθεροποίησης και
Ευρωπαϊκή Διευκόλυνση Χρηματοπιστωτικής
Σταθερότητας).
• Κοινές πολιτικές: Κοινή Γεωργική Πολιτική, Κοινή
Εμπορική Πολιτική, Κοινή Εξωτερική Πολιτική και
Πολιτική Ασφάλειας, κ.λπ.
Οργάνωση και λειτουργία της ΕΕ
Τα βασικά όργανα της ΕΕ είναι τα εξής:
το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, όπου συνεδριάζουν οι ηγέτες σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο και η
αποστολή του είναι να θέτει τις γενικές προτεραιότητες της ΕΕ
το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο του οποίου οι άμεσα (κάθε 5 έτη) εκλεγμένοι ευρωβουλευτές
εκπροσωπούν τους ευρωπαίους πολίτες και η αποστολή του είναι να νομοθετεί από κοινού με το
Συμβούλιο της ΕΕ και να ασκεί έλεγχο στα υπόλοιπα όργανα της ΕΕ
η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, της οποίας τα μέλη διορίζονται από τις εθνικές κυβερνήσεις για θητεία 5
έτων και η αποστολή της είναι να προωθεί συνολικά τα συμφέροντα της ΕΕ μέσα από νομοθετικές
πρωτοβολίες και να μεριμνά για την τήρηση των κανόνων που προβλέπονται από τις Συνθήκες
το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου οι κυβερνήσεις των κρατών-μελών προασπίζουν τα
ιδιαίτερα συμφέροντα τους, φροντίζοντας να βρίσκουν ένα κοινό σημείο συμβιβασμού και η
αποστολή του είναι να νομοθετεί από κοινού με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και να διαχειρίζεται
ζητήματα εξωτερικής πολιτικής
το Δικαστήριο της ΕΕ το οποίο επιβάλει κυρώσεις στις κυβερνήσεις των κρατών-μελών που
παραβιάζουν τη νομοθεσία της ΕΕ και βοηθάει τα εθνικά δικαστήρια για τη σωστή ερμηνεία της
νομοθεσίας αυτής
το Ελεγκτικό Συνέδριο το οποίο ελέγχει τη χρηματοδότηση των δραστηριοτήτων της ΕΕ
η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία είναι υπεύθυνη για την ευρωπαϊκή νομισματική πολιτική
η Επιτροπή των Περιφερειών, η οποία εκπροσωπεί την τοπική αυτοδιοίκηση και την περιφερειακή
διοίκηση
η Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή, η οποία αντιπροσωπεύει την κοινωνία των
πολιτών, τους εργοδότες και τους εργαζομένους
ο Ευρωπαιος Διαμεσολαβητής οποίος ερευνά τις καταγγελίες πολιτών κατά των θεσμικών οργάνων ή
οργανισμών της ΕΕ για λόγους κακής διοίκησης
Η ελληνική συμμετοχή στα όργανα της ΕΕ
• Στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο την Ελλάδα εκπροσωπεί ο πρωθυπουργός. Μέλη
του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου είναι οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων
των 28 κρατών μελών της ΕΕ, ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου
(Ντόναλτ Τουσκ) και ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής
• Στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι μέλος ως Επίτροπος για θέματα
Μετανάστευσης, Εσωτερικών Υποθέσεων και Ιθαγένειας ο Δ.
Αβραμόπουλος. Πρόεδρος της Επιτροπής είναι ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ.
• Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υπάρχουν 750+1 ευρωβουλευτές εκ των
οποίων 21 προέρχονται από την Ελλάδα. Πρόεδρος του ΕΚ είναι ο Αντόνιο
Ταγιάνι.
• Στο Συμβούλιο της ΕΕ συμμετέχει κάθε φορά ο αρμόδιος υπουργός,
ανάλογα με το αντικείμενο της συνάντησης. Για τη λήψη των αποφάσεων
απαιτείται συνήθως ειδική πλειοψηφία: να συμφωνεί το 55% των χωρών
(δηλαδή, με τα 28 επί του παρόντος κράτη μέλη, 16 χώρες) που
αντιπροσωπεύουν τουλάχιστον το 65% του συνολικού πληθυσμού της ΕΕ.
Άρα, για να αποτραπεί η λήψη μιας απόφασης, απαιτούνται τουλάχιστον 4
χώρες (που να αντιπροσωπεύουν το 35% τουλάχιστον του συνολικού
πληθυσμού της ΕΕ).
Οι κανόνες δικαίου της ΕΕ