30/10/23, 18:52
REVISTA DE
INICIO / PLANETA ROSALÍA / “AIRIÑOS” AO RUSO
“Airiños” ao ruso
Airiños, airiños, aires
Airiños, airiños, aires,
airiños da miña terra,
airiños, airiños, aires,
airiños levaime a ela.
Sin ela vivir non podo,
non podo vivir contenta,
que a donde queira que vaia
cróbeme unha sombra espesa.
Cróbeme unha espesa nube
tal preñada de tormentas,
tal de soidás preñada
que a miña vida envenena.
Levaime, levaime, airiños,
como unha folliña seca,
que seca tamén me puxo
a callentura que queima.
¡Ay! si non me levás pronto,
airiños da miña terra,
si non me levás, airiños,
quisais xa non me conesan,
que a frebe que de min come
vaime consumindo lenta,
e no meu corazonciño
tamén traidora se ceiba.
[…]
Levaime, levaime, airiños,
levaime a donde espera
unha nai, que por min chora,
un pai que sin min n´alenta,
un irman por quen daría
a sangue das miñas venas,
e un amoriño, a quen alma
e vida prometera.
Si pronto non me levades
¡ay! morrerei de tristeza,
soia, nunha terra estraña
donde estraña me alomean,
donde todo canto, miro,
todo me dice ¡Estranxeira!
Utilizamos¡Ay!
rastros –cookies–
miña probe paracasiña!
darche a mellor experienciaАх,
¡Ay! miña vaca vermella,
años que balás nos montes
https://rosalia.gal/planeta-rosalia/airinos-ao-ruso/
"Airiños" ao ruso - Fundación Rosalía de Castro
ESTUDOS ROSALIANOS
Ветер милый, легкокрылый
Ветер милый, легкокрылый,
ветерок земли родной,
ветер милый, легкокрылый,
унеси меня домой.
Без нее мне жизнь не в радость,
без нее мне не прожить,
и куда бы ни пошла я,
покрывает тень меня.
Словно я брожу под тучей —
я тоскую и грущу,
я кручинюсь и страдаю,
и ничто не мило мне.
Ветер милый, легкокрылый,
унеси меня домой,
словно я — сухой листочек;
от кручины сохну я.
Унеси меня скорее,
ветерок земли родной!
Что ж меня ты не уносишь?
Иль меня не узнаешь?
Что ж, немудрено — снедает
лихорадка плоть мою,
и сердечко мне терзает
беспощадный, злой недуг.
[…]
Отнеси же, ветерочек,
поскорей меня туда,
где отец по мне скучает,
неутешно плачет мать,
где мой брат — всю кровь до капли
отдала б я за него, —
и любимый — жизнь и душу
я доверила ему.
Коль не отнесешь — сейчас же
от печали я умру
одинокой, бесприютной
в чужедальной стороне,
где с презреньем обзывают
чужестранкою меня.
de navegación nas nosasбелый
мой скромный web. Se continúas
домик, visitando estas páxinas entendemos que estás de
где жила яacordo.
среди гор!
EstouРыжая моя корова,
de acordo Política de Privacidade
1/3
30/10/23, 18:52
pombas qu´arrulás nas eiras,
mozas que atruxás bailando
redobre das castañetas,
[…]
¡Ai! quen fora paxariño
de leves alas lixeiras
¡Ai! con que prisa voara
toliña de tan contenta,
para cantar á alborada
nos campos da miña terra!
Agora mesmo partira,
partira como unha frecha,
sin medo as sombras da noite,
sin medo a noite negra;
e que chovera ou ventara,
e que ventara ou chovera,
voaría, voaría
hasta que alcansase a vela.
Pero non son paxariño
e irei morrendo de pena,
xa en lagrimas convertida,
xa en sospiriños desfeita.
[…]
Non permitás que aquí morra,
airiños da miña terra,
que inda penso que de morta
hei de sospirar por ela.
Aínda penso, airiños, aires,
que dimpois de morta sea
e aló polo campo santo,
donde enterrada me teñan,
pasés na calada noite
runxindo antre a folla seca,
ou murmurando medrosos
antre as brancas calaveras;
inda dimpois de mortiña,
airiños da miña terra,
Heivos de berrar: “ ¡Airiños,
airiños, levaime a ela!
TRADUCIÓN AO RUSO DE ANDREY RODOSSKY
Publicado en: ROSALÍA DE CASTRO. Poesía Antoloxía da literatura galega, t. X Edición ao coidado de Elena Zernova, Centro de
Estudos Galegos da Universidade de San Petersburgo, 2005
............................
DESCARGAR CARTEL-POEMA
............................
< VOLVER A ROSALÍA É MUNDIAL
Utilizamos rastros –cookies– para darche a mellor experiencia de navegación nas nosas web. Se continúas visitando estas páxinas entendemos que estás de
Estou de acordo
https://rosalia.gal/planeta-rosalia/airinos-ao-ruso/
"Airiños" ao ruso - Fundación Rosalía de Castro
воркованье голубков,
парни, пляшущие резво,
кастаньетные щелчки,
[…]
Кабы можно было пташкой
легкокрылою мне стать!
Ошалелая от счастья,
полетела б я домой,
чтобы утра наступленье
средь родных полей воспеть!
Ни мгновенья не теряя,
понеслась бы я стрелой,
не боясь ночного мрака,
не страшась ночных теней;
не пугалась бы я ветра,
не боялась бы дождя —
всё летела б да летела
до земли своей родной.
Только легкокрылой пташкой
я, увы, не создана —
остается мне лишь плакать
да безрадостно вздыхать.
[…]
Умереть не дай мне здесь,
ветерок земли родной —
я и после смерти стану
по отчизне тосковать.
И когда я, ветер милый,
испущу последний вздох
и на кладбище меня
скроет мрачная могила —
ты по кладбищу пройдешь,
прошуршишь сухой листвою,
словно мертвой испугавшись —
и, наверно, после смерти,
ветерок земли родной,
я воскликну: «Ветер милый!
Унеси меня домой!»
acordo.
Política de Privacidade
2/3
30/10/23, 18:52 "Airiños" ao ruso - Fundación Rosalía de Castro

A Matanza, s/n
15917 Padrón (Galicia) Boletín da Casa de Rosalía
Recibe as informacións básicas da nosa actualidade.
+34 981 811 204
Insire o teu correo

fundacion@rosaliadecastro.gal
Subscríbete

CONTACTO

PRIVACIDADE | AVISO LEGAL

A Casa de Rosalía é a túa casa Bota

unha man
Faite Amiga ou Amigo,
voluntaria/o
ou protector/a

AMIGAS E
AMIGOS DA
CASA DE ROSALÍA

Utilizamos rastros –cookies– para darche a mellor experiencia de navegación nas nosas web. Se continúas visitando estas páxinas entendemos que estás de
acordo.
Estou de acordo Política de Privacidade

https://rosalia.gal/planeta-rosalia/airinos-ao-ruso/ 3/3