Вы находитесь на странице: 1из 2

Сапфо, Катулл

Общее – 1) мотив ревности «к тому», именно это отнимает чувства


2) сапфическая строфа

«Поэты кружка Лутация Катула» (условно)


Кв. Лутаций Катул (Q. Lutatius Catulus) род. ок. 150 г. до н. э.; 102 г. – консул с Г.
Марием, 87г. – жертва его преследований, покончил с собой.
Эпиграмма, мотив Каллимаха о «душе-беглянке, улетевшей к любимому»:

1. Aufugit mi animus. credo, ut solet, ad Theotimum


devenit. sic est: perfugium illud habet.
quid, si non interdixem, ne illunc fugitivum
mitteret ad se intro, sed magis eiceret ?
ibimus quaesitum. verum, ne ipsi teneamur,
formido. quid ago ? da, Venus, consilium!
Где моя душа? Улетела опять к Феотиму
И, как беглянка, теперь ищет убежище в нем.
Что ж? Ведь я уж давно объявленье сделал такое,
Чтоб не впускал он ее, а прогонял от дверей!
Надо пойти и вернуть. Но как самому не попасться
В плен? Что делать, увы? Дай мне, Венера, совет! (перевод М. Гаспарова)

2. Constiteram exorientem Auroram forte salutans,


cum subito a laeva Roscius exoritur.
pace mihi liceat, caelestes, dicere vestra,
mortalis visus(t) pulchrior esse deo!

Валерий Эдитуй (Valerius Aedituus) - эпиграмма на мотив оды Сапфо о


любовном томлении. Поэт описывает ощущения, вызванные любовью к
Памфиле: cura cordis (сердечная тоска), verba obeunt, manat sudor, tacitus,
subidus pereo.

Dicere cum conor curam tibi, Pamphila, cordis,


quid mi abs te quaeram, verba labris abeunt,
per pectus manat subito [subido] mihi sudor:
sic tacitus, subidus, dum pudeo, pereo.
Только начну я о том, чего от тебя добиваюсь
Всей неспокойной душой, - молкнут слова на губах;
Сразу пот на груди выступает обильною влагой,
Я цепенею, молчу, силюсь и гибну без слов. (перевод М. Гаспарова)
Другая эпиграмма сравнивает огонь любви, горящий в его сердце, с факелом:
Quid faculam praefers, Phileros, quae nil opus nobis?
ibimus sic, lucet pectore flamma satis.
Istam nam potis est vis saeva extinguere venti
aut imber caelo candidus praecipitans;
at contra hunc ignem Veneris nisi si Venus ipsa
nulla est quae possit vis alia opprimere.
1
Порций Лицин (Porcius Licinus). Уцелела его эпиграмма, построенная
на метафоре огня. Пламя любви, сжигающее влюбленного, - «топос»
александрийской поэзии.
Custodes ovium tenerae propaginis, agnum, (cf. mandrae)
quaeritis ignem? ite huc. quaeritis? ignis homost.
si digito attigero, incendam silvam simul omnem,
omne pecus flammast, omnia qua video.
Вы, пастухи овец и нежных овечьих приплодов,
Вы хотите огня? Так поспешите ко мне!
Я - человек-огонь! трону пальцем - весь лес загорится,
Все загорятся стада, все, что я вижу, - в огне!

Лукреций (Lucretius) описание симптомов, но применительно к страху.

Verum ubi vementi magis est commota metu mens,


consentire animam totam per membra videmus
sudoresque ita palloremque existere toto
corpore et infringi linguam vocemque aboriri,
caligare oculos, sonere auris, succidere artus,
denique concidere ex animi terrore videmus
saepe homines; facile ut quivis hinc noscere possit
esse animam cum animo coniunctam, quae cum animi vi
percussa est, exim corpus propellit et icit. (III 152-160)

Вам также может понравиться